เชลยร้ายอาญาสวาท

เชลยรา้ ย อาญาสวาท โดย องั สวรรณ 1 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

นวนยิ ายไทย เชลยรา้ ยอาญาสวาท ผเู ้ขยี น : องั สวรรณ วางจาํ หน่าย : พฤศจกิ ายน 2560 ราคา : 199 บาท ออกแบบปก : อ่อนไหว พสิ ูจนอ์ กั ษร : Angsawanka ติดต่อนกั เขยี น : [email protected] สงวนลขิ สทิ ธติ ามพระราชบญั ญตั ลิ ขิ สทิ ธิ พ.ศ. 2537 หา้ มลอกเลยี นแบบหรือดดั แปลงส่วนใดส่วนหนงึ ของหนงั สอื เลม่ นีโดย ไม่ไดร้ บั อนุญาตเป็นลายลกั ษณ์อกั ษรจากเจา้ ของงานประพนั ธ์ 2 องั สวรรณ

................................................ “สารเลว สกั วนั ฉนั จะใหต้ าํ รวจมาลากคอแกเขา้ คกุ ” “ไม่ใจรา้ ยไปหน่อยหรือทจี ะเอาผวั เขา้ คกุ ” ปากหยกั กระตกุ ยมิ ชอบใจ เมอื หนา้ ของคนตวั เลก็ เปลยี นสี “ฉนั ไม่เคยยอมรบั คนเลวๆ อย่างแกเป็นสาม”ี “ขนาดไมย่ อมรบั ยงั ถ่างขาใหเ้อาไมร่ ูก้ รี อบ หรอื จาํ เรอื ง เมอื คืนไม่ไดแ้ ลว้ ” “ไอ.้ ..” ................................................ 3 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

บทนํา เหนือเมฆ ศศิรักษา เจ้าของเพลิงลาวณั ยร์ ีสอร์ตและ ไร่ชานบั พนั ไร่ เดินมาหยดุ มองภรรยาทีกําลงั ให้นมลกู ชาย ตัวน้อยด้วยแววตารักใคร่ ปากหยักขยับยิมอย่างมีความสขุ กับ ภาพนนั ก่อนทีสองเท้าจะก้าวเดนิ แผ่วเบาเข้าไปทิงตวั นงั บนเตียง ใกล้กบั ภรรยา แล้วยืนหน้าเข้าไปหอมแก้มภรรยา “พเี หนอื ” ภรรยาขานเรียกอย่างเอยี งอาย “ยงั จะอายอกี หรือ ลกู หนงึ แล้วนะปัด” เหนือเมฆยืนหน้า เข้าไปหอมแก้มภรรยาอกี ข้าง แล้วถอยออกมาหวั เราะเบาๆ แต่ถึง จะเบา กท็ ําให้ลกู ชายวยั เจ็ดเดอื นครางฮมึ เข้าใส่ “พ่อไม่ได้คิดจะแย่งนมหนูหรอกครับ ไม่ต้องมาสง่ เสยี งขู่ พ่อ แต่ถ้าหนูเลิกดูดนมเมือไหร่ พ่อจะดูดนมแม่แทนหนูเอง” เหนือเมฆใช้นวิ เกลยี แก้มกลมเป็นซาลาเปาของลกู ชายเบาๆ 4 องั สวรรณ

“พีเหนือ พูดอะไรก็ไม่รู้ น่าเกลยี ดจัง” ปัทมา ภรรยาแสน สวยทเี หนือเมฆคบหามาตงั แตเ่ รียนมหาวิทยาลยั ต่อว่าผ้เู ป็ นสามี อย่างเอยี งอาย สองแก้มกร็ ้อนผ่าว “ก็พีพดู เรืองจริง แตพ่ ีขอบอกไว้กอ่ นเลยว่าปัดต้องให้พีดูด ไม่งนั พีไม่ยอมแนๆ่ ” เหนอื เมฆทําหน้าเจ้าช้ใู สภ่ รรยา “พีเหนือบ้า” ปัทมาผลกั หน้าของสามีออกห่าง ก่อนทีปาก หยกั จะทาบเข้าทีปากของเธอ “แล้วปัดรักคนบ้าคนนหี รือเปล่า” นําเสียงท้มุ น่มุ ย้อนถาม พร้อมยืนมอื ไปจบั มอื ภรรยาเอาไว้ จากนนั เขาก็จ๊บุ แก้มนวลแรงๆ “พีเหนอื ปัดให้นมลกู อย่นู ะคะ” ปัทมาทกั ท้วงเบาๆ ขณะที ลกู ชายตวั น้อยก็มองตาแป๋ ว “ลกู ไม่ว่า เห็นไหม” เหนือเมฆทําหน้าทะเล้นใสล่ กู ชาย ที ปล่อยปากออกจากนมมาอ้อแอ้ใส่ผ้เู ป็ นพ่อ ก่อนจะหนั หน้าเข้า เต้าดดู นมตอ่ “พเี หนือ พีไม่ไปงานหรอคะ” ปัทมาทกั ท้วงขนึ เมือสามีเอา แตจ่ ้องหน้าลกู ชาย “ไปครั บ ว่าแต่ปั ดอยู่บ้ านกับลูกได้ จริ งๆ ใช่ไหม ” เหนือเมฆรู้สกึ หว่ งภรรยาและลกู น้อยอย่างบอกไม่ถกู แต่จะไม่ไป 5 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

งานก็ไม่ได้ เพราะเกรงใจท่านนายอําเภอ ทีส่งคนมาเชิญไป ร่วมงานแต่งของลกู สาวทีจดั ขนึ ทีโรงแรมในตวั เมือง “ได้ค่ะ พีเหนอื รีบไปเถอะ” “พไี ม่อยากไปเลย” “แตน่ ีงานแต่งงานลกู สาวนายอาํ เภอนะคะพีเหนือ” “พรี ู้ แตพ่ ีเป็นห่วงปัดกบั ลกู มากกว่า พไี ม่อยากไปเลย” “พไี มต่ ้องห่วงปัดหรอกค่ะ ปัดอย่ไู ด้” “ถ้างนั พจี ะรีบไปรีบกลบั นะ แตป่ ัดไม่ต้องรอพีนะ ถ้าง่วงก็ นอนไปเลย” เหนือเมฆโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มภรรยา แล้วก้มลง ไปหอมลกู ชายต่อ กอ่ นจะเดินออกจากห้องไปร่วมงานแตง่ ตามคาํ เชิญของนายอาํ เภอ กลางดกึ ...ทบี ้านไม้หลงั งาม “มีคนมา! หลบก่อน หลบก่อน” เจ้าของเสียงเข้าไป ลากแขนของลกู ชายให้เข้ามาหลบหลงั ต้นไม้เมือเห็นคนงานเดิน มา พวกมนั เดินเป๋ ไปเป๋ คล้ายกบั คนเมา “พวกมนั เมา ไมร่ ู้เรืองอะไรหรอก” คนทีรีบร้อนอยากจะบกุ เข้าไปทาํ งานให้ลลุ ว่ งพดู ขนึ กอ่ นมองไปทบี ้านไม้ 6 องั สวรรณ

“เอ็งอย่าประมาท รอให้พวกมนั ผ่านไปก่อน เราคอ่ ยเข้าไป ลงมือ” คนอาวโุ สกว่าปราม ก่อนจะสอดสา่ ยสายตามองไปรอบๆ ตวั ดวู า่ มใี ครเดินไปเดนิ มาแถวนอี กี หรือไม่ แต่ปกติแล้ว บริเวณนี จะไม่มีใครผ่านเข้าออกอยู่แล้ว เนืองจากเป็ นบ้านพักเจ้าของ รีสอร์ต ทีไม่ชอบให้ใครเข้ามาว่นุ วาย แต่ไอ้พวกสามตวั นนั คงจะ เมามากเลยหลงลมื คําสงั จงึ พากนั เดินเข้ามาในเขตหวงห้าม “พวกมนั ไปแล้ว” จบคําของคนทีรีบร้ อนอยากทํางานให้ เสร็จ อีกคนก็พยักหน้า แล้วช่วยกันถือแกลอนนํามนั เข้าไปยังที หมาย คนละสองแกลอน เมือมาถึงบ้านไม้หลงั งามมูลค่านับสิบล้านก็รีบขึนไปชัน บนของบ้าน เป้ าหมายก็คือห้ องนอนของผู้เป็ นเจ้ าของบ้าน จากนนั ก็เริมสาดนาํ มนั รอบๆ ห้อง แล้วไลส่ าดให้ทวั ตวั บ้าน “ลงไปกนั เถอะ” สนิ เสยี งผ้อู าวโุ ส คนอายนุ ้อยกว่าก็ยอ่ งลง มาชันล่างของบ้าน แล้วพากันมองไฟแช็กในมือ จากนันก็ทําให้ ติดไฟ แล้วโยนเข้าไปในตัวบ้าน สองคนชวั มองเปลวเพลิงทีคอย ลกุ ไหม้บ้านไม้แล้วพากันยิมพอใจกับผลงาน แล้วรีบร้ อนพากัน ออกไป “โทรศพั ท์ฉนั หลน่ ” คนอายนุ ้อยกวา่ พดู ขนึ เมือคลาํ มอื มาที กระเป๋ าแล้วไม่พบโทรศพั ท์ 7 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“สะเพร่าจริงๆ เลยเอง็ ” “ฉันจะย้อนกลบั ไปหาเองก็ได้” พูดจบก็เหลียวมองไปยัง ทางทีเพงิ วงิ หลบออกมา แต่ยงั ไม่ทนั ได้ก้าวเท้าไปไหน เสียงผู้คน ก็เซ็งแซ่ “ไฟไหม้!! ไฟไหม้บ้านคุณเหนือ!” สินเสียงจากชายวัย กลางคนทีลกุ ออกมาเข้าห้องนํายามดึกตะโกนลนั เรียกให้เหล่า คนงานทีมีบ้านพักอยู่ใกล้กันแตกตืนเปิ ดประตูออก เห็นเปลว เพลงิ กําลงั โหมไหม้บ้านไม้ของผ้เู ป็ นนายอย่างบ้าคลงั ทุกคนพา กนั กระโดดลงจากบ้านพกั คว้าอะไรทีพอใส่นําได้ก็คว้ากันแล้ววิง สดุ ชวี ิต บางคนกค็ ว้ามอเตอร์ไซด์มาขแี ล้วรีบพากนั เข้าไปดบั ไฟ “เร็วโว้ย! ช่วยกัน เร็วๆ” ผู้คนเริมโกลาหล ต่างเร่งมือ ช่วยกันดับไฟ เพราะในบ้านไม้หลังงามนนั มีภรรยาและลูกของ เจ้าของบ้านอยู่ แม้จะเร่งมือกันแค่ไหน ก็ไม่อาจดับไฟทีลกุ ไหม้ อย่างรวดเร็วได้ ขณะทหี น้าบ้านพกั ก็มีรถขบั เข้ามาจอด ก่อนทีคนในรถจะ วิงเข้าหาเปลวเพลงิ “ปัด!!!” 8 องั สวรรณ

“คุณเหนือ! อย่าเข้าไป” วิทย์ ลูกน้องผู้ซือสตั ย์วิงเข้ามา คว้าตวั ผ้เู ป็ นเจ้านาย ก่อนจะเรียกให้คนงานมาช่วยกันลอ็ กตวั ผู้ เป็นนาย เพราะตนคนเดียว ต้านทานแรงของผ้เู ป็นนายไม่ไหว “ไอ้วิทย์! ปล่อยกู!” เหนือเมฆร้ องลนั ดวงตาของเขาแดง กํา เฝ้ ามองภาพเปลวเพลงิ ทีกําลงั คร่าชีวิตลกู เมยี เหนือเมฆรําไห้นาํ ตาแทบเป็นสายเลอื ด พยายามดินรนจะ เข้าไปช่วยลกู เมียให้ได้ “ปลอ่ ยก!ู พวกมงึ ปลอ่ ยก!ู !” “มัน...มันไม่ทันแล้ วครับคุณเหนือ” แม้ ไม่อยากพูด ประโยคนแี ตว่ ิทย์ก็จําใจต้องพดู ออกไป “ไม่จริง!! ปัดกับลูกของกยู ังไม่ตาย พวกมงึ ปล่อยกู กูจะ เข้าไปช่วยลกู เมียของกู” ผ้เู ป็ นนายยงั คงดินรน ทงั ทีตอนนีเพลิง เผาวอดบ้านไหม้จนไม่เหลอื แล้ว เหล่าคนงานทีมาช่วยกนั ดบั ไฟ นับสิบๆ คนพากันหันมองผู้เป็ นนายด้วยความสงสารจับใจ แม้ พวกตนจะพยายามกนั อย่างเตม็ ทีแล้ว แต่เพลงิ มนั ลกุ ลามเร็วมาก “ปัด ปัดอย่าทิงพีไป” เหนือเมฆรําไห้อย่างบ้าคลงั เมือไม่ อาจชว่ ยเหลอื ภรรยาและลกู น้อยวยั กําลงั นา่ รักได้ 9 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 1 รถยนต์คนั หนงึ ขบั เข้ามาจอดหน้าบ้านไม้หลงั งามที เจ้าของตงั ใจปลูกสร้ างขนึ มาใหม่และให้เหมือนบ้านหลงั เดิมทีถูกไฟเผาวอดไป สองปี แล้วกับการสญู เสียครังยิงใหญ่ ดวงตาของคนทไี ม่เคยลมื เหตกุ ารณ์ในวนั นนั แดงกํา ไหลใ่ หญ่ไหว สะท้าน เสยี ใจทไี มส่ ามารถชว่ ยเหลอื ภรรยาและลกู น้อยได้ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “พีเหนือ อยู่ในนีหรือเปล่า แพรขอเข้าไปนะคะ” เสียง หวานทคี ้นุ หขู านเรียกอยดู่ ้านนอก ทาํ ให้มือใหญ่ยกขนึ ปาดนําตา สดู ลมหายใจเข้าปอดลกึ ๆ ก่อนจะเหลยี วมองบานประตู “เชญิ ครับ” พอได้รับคําเชิญ แพรพิไล ลกู สาวเจ้าของร้ านทองในตัว เมืองก็เดินหิวปิ นโตอาหารทีเธอทําด้ วยตัวเองเข้ามาในห้อง ทํางานพร้อมรอยยมิ สดใส 10 องั สวรรณ

“น้ องแพรมาแต่เช้าเลยนะครับ” เหนือเมฆทักทาย หญิงสาวเสยี งเรียบ “แพรกลวั พีเหนือจะเข้าไร่กอ่ นค่ะ แพรเลยต้องรีบมาหาแต่ เช้า” “วนั นีพีเข้าไร่ช้าครับ” เพราะเขากําลงั รอการกลบั มาของ คนสนทิ หลงั จากเขาสง่ ไปสบื หาฆาตกร นานแล้วกบั การเสาะหา ตวั แตก่ ย็ งั ไม่มคี วามคบื หน้าเสยี ที “โชคดขี องแพรจริงๆ คะ่ ” แพรพิไลยมิ ดใี จ เพราะเธอพลาดหลายครังมาก แล้วพอจะ ตามไปทีไร่คนในบ้านก็บอกอย่าตามไปเลย หากไม่ชินถนน หนทางไปไร่จะทาํ ให้เกดิ อบุ ตั เิ หตไุ ด้ เธอจงึ ไม่เคยขบั รถไปในไร่สกั ครัง ซึงมันก็น่ากลวั จริงๆ นันแหละ เพราะเธอเคยนังรถไปกับ เจ้าของไร่มาครังหนงึ “ถ้าน้องแพรมีธุระกบั พี ก็โทรมาบอกพีก่อนก็ได้ครับ พีจะ ได้รอน้องแพร” “ทําแบบนนั พีเหนือก็เสยี งานหมดสคิ ่ะ เอาเป็ นว่าแพรจะ มาหาพเี หนอื ทบี ้านเอง ถ้าเจอก็เจอ ถ้าไม่เจอก็ไม่เป็ นไร ว่าแต่พี เหนอื ยงั ไม่ได้ทานข้าวเช้าใชไ่ หมคะ” “ยงั ครับ” 11 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“งนั ออกไปทานกนั นะคะ วันนีแพรทําของโปรดพีเหนือมา ให้หลายอย่าง พเี หนอื ทานเยอะๆ นะคะ” “แล้วน้องแพรรู้ได้ยงั ไงครับว่าพีชอบอะไร” เหนือเมฆชวน คยุ ขณะพากนั เดนิ ไปยงั ห้องทานข้าว ทีตอนนีป้ าติวกับเด็กๆ อีก สองคนตงั โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว “แพรกม็ าถามจากป้ าตวิ ไงคะ่ พเี หนอื ” ตอบแล้วแพรพิไลก็ หนั ไปยมิ ให้กบั ป้ าตวิ คนทีบอกรายการอาหารให้เธอ จนเธอไปฝึก ทํากับแม่บ้านทีบ้านจนแม่บ้านชมว่าอร่อย เธอจึงได้ทํามาให้ เหนอื เมฆในเช้าวนั นี “ถ้างนั พีจะทานฝี มือน้องแพรให้หมดนะครับ” เหนือเมฆ ส่งปิ นโตอาหารของแพรพิไลให้กับป้ าติว “ป้ าจัดอาหารของ คณุ แพรขนึ โต๊ะด้วยนะครับ” “ได้คะ่ คณุ เหนอื ” ป้ าตวิ รับมาแล้วหนั มาชวนเด็กๆ สองคน กลบั เข้าไปในครัว แล้วจัดอาหารของลกู สาวเจ้าของห้างทองใส่ จานชามแล้วยกมาวางไว้บนโต๊ะ บรรยากาศบนโต๊ะอาหารวันนีดูสดใสกว่าทุกวัน เมือ แพรพิไลชวนเหนือเมฆคยุ ไปด้วยทานอาหารไปด้วย บางครังก็มี เสียงหัวเราะของเหนือเมฆออกมา ทําเอาป้ าติวถึงกับยิมนําตา คลอ เพราะดีใจทีได้ยินเสยี งหวั เราะของผ้เู ป็ นนาย ทีเสียงหัวเราะ 12 องั สวรรณ

และรอยยมิ หายไปนานนับตงั แต่ผ้เู ป็ นนายสญู เสียภรรยาและลกู น้อย “ป้ า! ป้ าว่าคุณเหนือจะลงเอยกับคุณแพรเร็วๆ นีไหม” พริก สาวใช้วยั ยสี บิ ต้นๆ สะกิดถามผ้เู ป็นป้ า “ข้าไม่รู้” “อ้าว” “ไมต่ ้องอ้าว รีบๆ ไปทาํ งานกนั ได้แล้ว” ป้ าติวเอ็ด แล้วเดิน กลบั เข้าครัว ทวี นั นตี นตงั ใจจะทาํ บวั ลอยของโปรดผ้เู ป็นเจ้านาย ขณะทีสองสาวก็เดินตามต่อยๆ เข้ามาทํางานของตวั เอง สว่ นทหี ้องทานข้าวก็ยงั เต็มไปด้วยเสียงหวั เราะ เมือแพรพิไลเล่า วีรกรรมของตนเองกับเพือนรักให้เหนือเมฆฟัง ทีเหนือเมฆก็ หวั เราะขบขนั แต่ภายในใจนันยังคงเศร้ าและทกุ ข์ระทมทกุ วินาที ตราบใดทีเขายงั ไมไ่ ด้แก้แค้นไอ้พวกชวั ทีวางเพลิงฆ่ายอดดวงใจ ของเขา! “ทําอะไรอยู่ ป้ าติว!!” วิทย์ ลูกน้ องคนสนิทของ เหนอื เมฆเอย่ ถามเสยี งดงั จนคนถกู ถามสะด้งุ ทํามีดในมือหลดุ “ไอ้วิทย์! เอ็งทําข้าตกอกตกใจหมดเลย” ป้ าติวหนั ไปเอ็ด ต้นเหตุ ดีทมี ีดไมบ่ าดมือตน 13 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ฉนั ขอโทษป้ า วา่ แตม่ คี นมาหาคณุ เหนอื เหรอ” “ก็แขกประจาํ บ้านนนั แหละ” “คณุ แพรเหรอป้ า” “กจ็ ะใครซะอีกละ่ ถ้าไมใ่ ชล่ กู สาวเจ้าของร้านทอง” “แสดงวา่ คณุ แพรเปลยี นรถคนั ใหม่” “ก็คงอยากทีเอ็งเข้าใจนันแหละ ว่าแต่เอ็งมีธุระจะคุยกับ คณุ เหนือละ่ ส”ิ “ใชป่ ้ า” “ถ้าไม่ด่วน เอ็งรอสกั นิดเถอะ คณุ เหนือกําลงั คุยสนุกอยู่ กบั คณุ แพร อย่าไปขดั จงั หวะเลย” “คณุ เหนือบอกวา่ มาถงึ แล้วก็ให้รีบเข้าไปหา” “ถ้างนั เอ็งก็เข้าไปเถอะ คุณเหนือน่าจะรอฟังเรืองจากแก อย่เู หมือนกนั ” “งนั ฉนั ไปละ่ ” วิทย์บอกแล้วก็เดินไปหาเจ้านายทีห้องทาน ข้าว ทีพอเข้าไปแล้วการสนทนาของเหนือเมฆและแพรพิไลก็ยุติ อตั โนมตั ิ “พีเหนอื คงมเี รืองจะคยุ กบั วิทย์แน่เลย” “ครับ” 14 องั สวรรณ

“ถ้างนั แพรกลบั ก่อนนะคะ พอดีแพรนดั กบั เพือนวา่ จะไปดู หนงั กนั ” แพรพไิ ลบอกกลา่ ว เหนอื เมฆอาสาลงมาสง่ หญิงสาวขนึ รถ ก่อนจะกลบั เข้าไปในบ้านและตรงไปยังห้องทํางานทีวิทย์รอ อย่กู อ่ นแล้ว เมือเจ้านายมาถงึ วทิ ย์ก็ยืนซองสนี าํ ตาลสง่ ให้เจ้านายหน่มุ เหนือเมฆรับมาเปิ ดดูก็เห็นเป็ นภาพของหญิงสาวหน้าตาสวย ทีเดยี ว “คนนีเหรอ หลานสาวของไอ้ชาติชัว” นําเสียงของ เหนอื เมฆเต็มไปด้วยความเคียดแค้น “ครับคุณเหนือ แต่เป็ นหลานสาวทางเมียนะครับ ไม่ใช่ หลานแท้ๆ ของสองพ่อลกู นนั ” “แกพดู เหมือนจะให้ฉนั ยตุ ิเรืองนี” “ผม...” วิทย์อยากจะบอกเจ้านายว่าอย่าลากคนไม่ เกยี วข้องมารับกรรมแทนเลย เพราะเรืองนเี ขาไม่เห็นด้วย ทีจะนํา ตวั ผ้หู ญิงคนนมี าแก้แค้นระหวา่ งควานหาตวั คนชวั ให้มารับโทษ “แกไม่ต้องตอบหรอกไอ้วทิ ย์ ฉันรู้ว่าคําตอบของแกมันคือ อะไร แตท่ ผี ้หู ญิงคนนีต้องเจอ มันเทียบกันไม่ได้หรอกกับอีกสอง ชวี ติ ทจี ากฉนั ไป” “ผมทราบดีครับ” 15 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“แล้วเรืองเอาตวั ผ้หู ญิงคนนมี าละ่ แกจะทาํ ยงั ไง” “อีกไม่นานเธอจะเดินทางกลบั มาทีบ้านครับ” “งนั แกไปรอต้อนรับได้เลย” “ได้ครับคุณเหนือ” วิทย์รับคําทังทีไม่เห็นด้วย แต่ก็ขัด คาํ สงั ของผ้เู ป็ นนายไม่ได้ ทว่าเขาก็ขอให้เจ้านายหน่มุ อย่าได้ฆ่า แกงผ้หู ญิงคนนเี ลย “แล้วไอ้สารเลวสองพ่อลกู ได้เบาะแสพวกมนั บ้างหรือไง” เหนือเมฆถามถึงคนทีพรากภรรยาและลกู น้อยไปจากอก ทีทุก วนั นเี ขาอยากจะฆ่ามนั สองคนนกั ทนั ทที รี ู้ว่าเป็นฝีมือของมนั ทงั ที เขาใจดี ไม่เอาเรืองทีมันร่วมหวั กบั พนักงานดูแลเงิน ยกั ยอกเงิน ของเขาไปหลายแสน เพราะเหน็ แกทีเคยทาํ งานร่วมกนั มาหลายปี แต่พวกมันกลบั ตอบแทนความดีของเขาด้วยการฆ่าเมียและลูก ของเขา! “ผมยงั ไม่ได้เบาะแสอะไรเลยครับคณุ เหนือ” วทิ ย์ตอบและ รู้สกึ ผดิ ทีตามหามาเป็นปีแตก่ ไ็ มพ่ บตวั เสยี ที ไมร่ ู้วา่ สองพอ่ ลกู นนั ไปกบดานอย่ทู ีไหน “พยายามหาพวกมันต่อไป” เหนือเมฆบอกเสียงเข้ ม พร้ อมกับคิดว่าบ้างทีสองพ่อลกู อาจหนีไปหลบอย่กู ับผ้มู ีอิทธิพล ทไี หนสกั แห่ง มนั ถงึ ได้เงียบหายราวกบั ไร้ตวั ตน 16 องั สวรรณ

“ผมจะพยายามอย่างเต็มทีครับคณุ เหนือ” “ดี! แล้วทีนนั เรียบร้อยดีหรือยงั ” “เรียบร้ อยแล้วครับ” “ขอบใจแกมากวิทย์ ทีช่วยจัดการให้ฉัน” เหนือเมฆลุก ขึนมาตบบ่าลูกน้องคนสนิทเบาๆ แต่วิทย์ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสยี งเคาะประตกู ็ดงั ขนึ มาเสยี กอ่ น “ใคร” “ป้ าติวเองค่ะ” “มอี ะไรครับ” “คณุ เยาวเรศมาหาค่ะ” “ป้ าตวิ ไปบอกให้คณุ ป้ ารอสกั ครู่ครับ เดียวผมออกไปพบ” บอกกล่าวจบแล้วเหนือเมฆก็นกึ สงสยั ว่าอีกฝ่ ายมาพบตนด้วย เรืองอะไร กอ่ นจะหนั มาทางคนสนิท “แกออกไปได้แล้ววิทย์ แล้ว อย่าให้งานสําคัญพลาดล่ะ” เหนือเมฆกําชับ เพราะไม่อยาก พลาดโอกาสชําระแค้น ทีเขาเฝ้ ารอมานานกบั การแก้แค้น ทแี ม้แต่ ตํารวจยังหาตัวมันไม่พบ ทังทีมีหลักฐานมัดตัวสองคนพ่อลูก อยา่ งชดั เจนจากลายนวิ มือจากแกลอนนํามนั ทีลกู น้องของเขาไป เจอในป่ า แล้วไหนจะมอื ถือทมี นั ทาํ ตกไว้บง่ ชนั วา่ เป็ นมัน แต่กลบั ทําอะไรมนั ไมไ่ ด้!! 17 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

เหนือเมฆลกุ ขนึ ยืนหลงั จากลกู น้องออกไปแล้ว ก่อนจะยก มือลูบหน้ าลูบตา แล้ วเปิ ดประตูออกไปพบแขกทีนังอยู่ที ห้องรับแขก “สวสั ดคี รับ คณุ ป้ า” “เป็ นยังไงบ้างล่ะเรา สบายดีหรือเปล่า แล้วป้ าก็ต้องขอ โทษด้วยนะทไี มไ่ ด้มาเยยี มซะนาน” “ผมสบายดีครับ ว่าแต่คุณป้ ามาหาผมมีธุระอะไรหรือ เปลา่ ครับ” “ธรุ ะไม่มหี รอกจ้ะ พอดปี ้ าแวะซอื ขนมเจ้าอร่อยมาฝากเรา กินให้ เยอะๆ ล่ะ เห็นลูกแพรบอกว่าเราซูบผอมลงไปเยอะ ” ผ้อู าวโุ สเลอื นถงุ ขนมให้กบั ชายหน่มุ “เมือเช้าผมกเ็ พงิ จะทานข้าวฝี มือน้องแพรไปสองจานเลย ครับ” “ตายจริง! นลี กู แพรมารบกวนแต่เช้าเลยเหรอ” “ไมร่ บกวนเลยครับ คณุ ป้ าอย่าไปดนู ้องแพรนะครับ” “ไม่ได้หรอกจ้ะ ป้ าต้องดุบ้างแล้ว พ่อเหนือก็มีงานมีการ ต้องทํา จะมวั มาต้อนรับลกู แพรได้ยังไงกนั ว่าแต่ป้ าขอกลบั ก่อน แล้วกนั พอ่ เหนือจะได้เข้าไร่” 18 องั สวรรณ

“ครับ” เหนอื เมฆลงมาสง่ ผ้อู าวุโสทีรถ รอจนรถขับออกไป เขาจึงเดินไปทีโรงรถ เพือขับไปในไร่ แล้วบ่ายๆ จะไปดูบ้านทีสงั ให้วทิ ย์จดั การสร้างให้ เพือใช้เป็นทีขมุ ขงั เหยือแหง่ ความแค้น! คฤหาสน์เดชพบิ ูรณ์ “เชิญครับ” ลกู น้องเจ้าของคฤหาสน์หลังงาม ทตี งั อยู่ ในพืนทีหลายสบิ ไร่ ผายมือเชิญสาวสวยเข้าไปยงั ห้องนังเลน่ ทีมี นายของพวกตนนงั ดืมอยู่ “สวัสดีค่ะเสีย” อรสินีทักทายแล้ วก็เดินไปนังข้ างๆ เสยี พงศ์พล ทีก็คว้าตวั สาวสวยเข้าไปกอดหอมหลายฟอด “เสยี พอแล้ว อายลกู น้องเสยี บ้างเถอะ” อรสนิ ีปรามพร้ อม ดนั หน้าของเสยี ออก “ไม่ต้องไปสนใจไอ้พวกนีหรอกหนูอร มามะ มาให้เสีย หอมอกี ” “เสยี ...” “ไมเ่ อาน่าหนอู ร อย่าทําหน้าบงึ ใสเ่ สยี แบบนสี ”ิ “กอ็ รอาย” “ไอ้โหน แกออกไปได้แล้ว แล้วถ้าฉนั ไมเ่ รียก ใครก็อย่าเข้า มา” สนิ เสยี งของผ้เู ป็ นนาย ลกู น้องก็เดินออกไปแล้วสงั ไม่ให้ใคร 19 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

เข้าไปรบกวนเจ้านายกับคู่ขาคนสวย ทีตอนนีเสยี พงศ์พลก็ปลํา กอดค่ขู าสาวจนเสอื ผ้าหลดุ ลยุ่ “อืม...เสยี ขา จะเอาตรงนีเลยเหรอคะ” ปากก็ถามไปแต่ มือไม้ของเธอเลือนลงมายังเข็มขัดของเสียกระเป๋ าหนัก แล้ว จดั การปลดมนั ออก “รูดออกเร็วๆ หนอู ร” “เสยี ขาก็ดดู แรงๆ สคิ ่ะ อรชอบ” อรสินีครางเสียงกระเส่า ขณะทเี ต้างามๆ กาํ ลงั ถกู ปากของเสยี พงศ์พลดดู อย่างเมามนั “หนูอรก็ทําให้เสียแรงๆ บ้ างสิจ้ะ” เสียกระเป๋ าหนักยก สะโพกขึนขณะทีมือของคู่ขาคนสวยกําลังจัดการปลดกางเกง กระทงั กางเกงหลดุ ออกไปแล้ว มือบางก็จัดการกบั แท่งเนือทีเธอ ชืนชอบ เธอจบั รูดขนึ รูดลงเป็นจงั หวะ “เร็วๆ หนอู ร เสยี ชอบ” “เสยี กจ็ ดั การอรเร็วๆ แรงๆ บ้างส”ิ จบคําของค่ขู าแสนสวย เสียกระเป๋ าหนักก็จัดการผลักร่างเซ็กซีนอนลงบนโซฟาตัวยาว แล้วตามเข้าไปจดจ่อแท่งเนือเข้าสโู่ พรงสวาท แล้วเริมขบั เคลอื น เพลิงสวาทจนเสียงครางดังระงมไปทัวห้องนังเล่น ทําเอาเหล่า ลกู น้องทยี ืนเรียงรายอย่ตู ามมุมต่างๆ มองหน้ากันแล้วยิม แล้วก็ ชินแล้วกับการได้ยินเสียงกิจกรรมหฤหรรษ์ของเจ้านาย ก่อนที 20 องั สวรรณ

เสียงครางสุดซ่านเสียวจะค่อยๆ หายไป เมือต่างก็สุขสมกัน เรียบร้ อย “ป่ านนลี กู น้องเสยี คงได้ยนิ กนั หมดแล้วว่าเราทําอะไรกนั ” เพลงิ สวาทสงบอรสนิ กี เ็ พงิ นกึ ได้จงึ เอ่ยออกมาเบาๆ “ก็ชา่ งปะไร แตเ่ สยี งหนอู รดงั กวา่ เสยี งของเสยี ” “เสียพูดบ้าๆ ว่าแต่เสียเรียกตัวอรมาแค่เรืองนีเหรอคะ” หลงั จากสวมเสือผ้าเรียบร้ อยแล้ว อรสินีก็ขยับเข้ามานงั ตักเสีย กระเป๋ าหนกั ทีใสแ่ ต่กางเกง “เสียมีงานให้หนูอรไปทํา งานนีเสียให้ค่าจ้างหนึงล้าน หนอู รสนใจหรือเปลา่ ” “ล้านหนงึ เลยเหรอคะ” อรสนิ ีทีชอบเงินมากกว่าสงิ ในโลก พดู ด้วยนาํ เสยี งตืนเต้น “ใช่จ้ะหนูอร” เสยี พงศ์พลพูดไปก็กอดก็หอมค่ขู าคนสวย ไปด้วย “เสยี ใจดีจงั วา่ แต่เสยี จะให้อรไปทาํ งานอะไรเหรอคะ” มือ ของอรสนิ เี คลอื นลงมาลบู ไล้แท่งเนือทีเพิงสงบนิงไปได้ไม่นานไป พลางๆ ระหว่างสนทนากับเจ้าของแท่งเนือ ทีตอนนีเสียก็หลุด เสยี งครางออกมาเป็นระยะ “ไปทาํ ให้ไอ้เหนอื เมฆมนั ยอมขายทีดนิ ให้เสยี ” 21 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“เหนือเมฆ เจ้าของไร่ชาทีมีทดี ินเป็นพนั ไร่นนั เหรอค่ะเสีย” และตอนนีใครๆ ก็พูดถึง เพราะความหล่อเหลาและเนือหอม หลงั จากเมียและลกู ตายไป แล้วตอนนีก็ผ้หู ญิงหลายคนเทียวไป ทอดสะพานให้ แต่จนป่ านนี พ่อมา่ ยเนือหอมก็ยังไม่ตกลงปลงใจ กบั ใคร ทเี ธอกเ็ ดาวา่ บรรดาผ้หู ญิงพวกนนั คงไร้มารยา ถงึ ได้ทาํ ให้ พ่อมา่ ยลมุ่ หลงไมไ่ ด้ “ใช่จ้ะหนอู ร” “แล้วเสยี อยากได้ทีดนิ ทงั หมดเลยเหรอคะ” “ใช่จ้ะหนอู ร อืม...แรงอีกนดิ หนอู รคนสวยของเสยี ” “ได้ค่ะเสยี วา่ แตเ่ สยี เคยสง่ คนไปทาบทามหรือยงั คะ” “เสียเคยส่งผู้หญิงไป แต่ไม่ได้เรืองสักคน แต่เสียหวังว่า หนอู รจะทําให้เสยี สมหวงั ” “แล้วเสยี จะเอาทดี นิ มาทาํ อะไรตงั มากมาย” “เสียก็จะเอามาทําให้ มันเจริ ญเหมือนกรุ งเทพฯ ” เสยี กระเป๋ าหนกั วาดฝันไว้วา่ จะสร้างโรงแรม ห้างสรรพสินค้า เพือ จะทําให้คณุ ภาพของชาวบ้านดขี นึ ไม่ใช่วนั ๆ เอาแต่อยไู่ ร่อยสู่ วน “ถ้าเสยี ชอบกรุงเทพฯ แล้วทําไมเสยี ไมย่ ้ายไปอย่กู รุงเทพฯ เลยละ่ ” “เสยี ไม่ชอบรถตดิ ” 22 องั สวรรณ

“แต่ถ้าเสยี จะเปลยี นไร่ชาเป็ นห้างเป็ นโรงแรม อีกหน่อยก็ รถตดิ เหมือนกรุงเทพฯ” “ตดิ ก็ช่างเถอะ ว่าแตห่ นอู รจะทาํ งานให้เสยี ได้หรือเปลา่ ” “ได้สคิ ะ่ เสยี แตถ่ ้าอรไป อรก็ต้องห่างเสยี สิ” “หนอู รก็รีบทํางานให้เสร็จเร็วๆ สิ หนอู รจะได้กลบั มาอยู่ อยกู่ บั เสยี ” “ได้ค่ะเสีย แต่อรขอเบกิ เงินล่วงหน้าครึงก่อนนะคะ” สิงที สาวสวยบอกไปไม่ได้คําตอบกลับมา เพราะเธอถูกเสียผลกั ให้ นอนลงแล้วกจ็ ดั การเสอื ผ้าของเธอจนขาด แควก! “เสยี ! แล้วอรจะใสอ่ ะไรกลบั ” “เดียวเสียให้เงินไปซือใหม่ สว่ นตอนนีหนูอรอ้าขากว้างๆ ให้เสียก่อนเถอะ เสียไม่ไหวแล้ว เสียอยากเข้าไปในตัวหนูอร” บอกเสยี งกระเส่า แล้วจัดการรูดซิปกางเกงลง จดจ่อแท่งเนือเข้า โพรงสวาททีฉําด้วยนําหวานเพียงครังเดียว จากนันเพลิงสวาท ระลอกใหม่ก็เริมโหมกระหนํา ทําเอาบรรดาลูกน้องหัวเราะต่อ กระซิกกนั อีกรอบ เมือได้ยินเสยี งครางดงั ออกมาจากห้องนงั เลน่ 23 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 2 เอยี ด! “เกิดอะไรขนึ คะ” ปางสิริน สุมานัส อดีตพนักงาน สาวสวยแผนกบญั ชีของบริษัทผลิตเครืองดืมชกู ําลงั ยหี ้อดงั เอย่ ถามคนขบั แท็กซดี ้วยนาํ เสยี งตกใจ เมือจ่ๆู รถกเ็ บรกกะทนั หนั “มีคนล้มขวางทางครับ” คนขบั รถร่างท้วมหันมาตอบ แล้ว ก็เปิดประตอู อกไป “ลุง! ระวังด้วยนะคะ” ปางสิรินร้ องบอกแล้วก็หันมอง รอบๆ ตวั ทีมีแต่ป่ า อย่างระมดั ระวัง เพราะเธอว่ามนั แปลกๆ ที อยๆู่ กม็ ีคนมาล้มขวางทาง ‘หรื อจะเป็ นโจร’ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสยี งเคาะกระจกรถทาํ ให้คนทนี ังอย่ใู นรถสะด้งุ โหย่ง และ ทนั ทที หี นั มากเ็ ห็นว่าเป็นคน รูปร่างสงู ใหญ่ สง่ มีดมาข่ใู ห้เธอเปิ ด 24 องั สวรรณ

ประตู ปางสิรินทีหวาดกลวั ลงุ คนขับรถจะถูกฆ่าตายจงึ ยอมเปิ ด ประตอู อกไป “เอาตวั ผ้หู ญิงไป” หนงึ ในนนั ออกคําสงั กอ่ นจะมีคนมาจบั ตวั เธอเอาไว้ “ยะ...อย่าทําอะไรฉนั เลยนะ ฉันมีเงิน เอาไปเลย เอาให้ หมดเลย” ปางสิรินพยายามจะถอดกระเป๋ าสะพายออกมาสง่ ให้ คนร้ าย “หุบปาก!!” มนั ตวาดลนั แล้วใช้มือทีมีผ้าตะปบเข้าทีหน้า เหยือสาว ไม่นานก็สินฤทธิ ส่วนคนขับรถก็ถูกปล่อยตัวแล้ว คนร้ายกส็ ง่ เงนิ ให้ปึกใหญ่ “แค่นีคงปิ ดปากลงุ ได้ แต่ถ้าลงุ ไม่สงบ สงบปากสงบคํา ก็รอวนั ไปเยยี มยมบาลได้เลย” “ครับๆ” คนขบั รถลนลานกลบั มาทีรถ แล้วรีบขับออกไป สว่ นคนร้ายกพ็ ากนั เดินไปขนึ รถทีจอดซุ่มหลบต้นไม้ จากนนั ก็พา เหยือสาวไปยงั ทหี มาย นานนบั ชวั โมงรถทีขบั มาด้วยความเร็วกม็ าจอดทีหน้าบ้าน หลังหนึง จากนันก็นําตัวเหยือสาวเข้าไปขังไว้ในห้อง แล้วโทร รายงานผ้เู ป็นเจ้านาย ปางสริ ินทรี ู้สกึ ตวั แล้วขยบั มาทปี ระตู เธอร้ องขอให้คนร้ าย ปลอ่ ย “ปลอ่ ยฉนั ไปเถอะ ฉนั ขอร้องละ่ ” 25 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“อย่เู ฉยๆ ถ้าไม่อยากโดนรุมโทรม” ชายร่างสงู ขู่ และนัน ทําให้ปางสริ ินปิ ดปากเงียบสนิท แล้วไปนังขดค้อู ย่มู มุ ห้องอย่าง หวาดกลวั แต่ทกุ อย่างก็เงียบกริบจนความง่วงทีเธอพยายามฝื น เอาไว้ ทาํ ให้เธอล้มตวั ลงนอนอย่างออ่ นแรง ปั ง! หลบั ตาไปไม่นานเสยี งเปิ ดประตูก็ดงั ปลกุ ให้คนง่วงสะด้งุ เหลยี วมองรอบๆ ตวั อย่างระวงั ก่อนจะถอยหนีเมือมีชายร่างสงู ใหญ่เดนิ เข้ามา “อย่าทาํ อะไรฉนั เลย” “หึ!” เจ้าของร่างสงู คํารามในลําคอ จ้องมองเหยือสาว อย่างพึงพอใจ ทีดูสวยกว่าในรูปมาก รูปร่างก็กําลงั ดี ไม่อ้วนไม่ ผอมเกนิ ไป เพง่ พศิ จนพอใจกเ็ ดินเข้าไปหาเหยอื สาว “อยา่ เข้ามานะ!” “สวย” มือใหญ่ปัดผมทีตกลงมาปิ ดหน้าปิ ดตาเหยือสาว ออก ไล้นวิ ไปบนแก้มนมุ่ เบาๆ ก่อนจะเข้ายดึ คางมนแล้วบบี แรงๆ “ฉนั ...เจบ็ ” “แค่นกี ็เจ็บแล้วเหรอ” “ฉนั เจบ็ จริงๆ ปลอ่ ยฉนั เถอะ” ปางสริ ินนาํ ตาร่วง พยายาม ปลดมือคนชวั ออก 26 องั สวรรณ

“งนั มาทาํ อะไรสนกุ ๆ กนั ดีไหม เธอจะได้ไมเ่ จ็บ” เหนอื เมฆ ปลอ่ ยมือจากคางมน แล้วรังร่างเล็กให้ลกุ ขนึ ก่อนจะจับร่างเล็ก ยดั เข้าไปในห้องนาํ “อาบนาํ ซะ! อยา่ ชกั ช้าละ่ ไม่งนั เธอจะโดนลกู น้องของฉนั เรียงคิว!” จบคาํ ขปู่ ระตหู ้องนาํ ปิดดงั ปัง ปางสริ ิมองประตอู ยู่อดึ ใจ ก่อนจะหันมาหาทางหนี แต่ก็ อบั จนหนทางจริงๆ เพราะไม่มีทางหนีออกไปจากห้องนําได้เลย นอกจากทุบผนังออกไป เธอจึงตัดใจการคิดหนีแล้วมาเร่งถอด เสอื ผ้าอาบนําตามคําบญั ชาของคนชัว เธอทําทุกอย่างอย่างเร่ง รีบ สว่ นคนสงั กอ็ อกไปรออย่มู ุมห้อง กระทังไม่ได้ยินเสียงนําแล้ว จงึ ลกุ เดินมาหยดุ หน้าห้องนาํ ปั งๆ “ออกมา!” เสยี งห้วนเอ่ยสงั พร้ อมเสยี งเคาะประตดู ังระรัว ทาํ เอาคนในห้องสะด้งุ โหยง่ “ฉนั ...ฉนั ยงั ใสเ่ สอื ผ้าไม่เสร็จ ขอเวลาเดียว” ปางสริ ินร้ อง บอกอย่างกล้าๆ กลวั ๆ แล้วก็เร่งสวมกางเกง แต่ยิงเร่งก็ยิงเช้า เพราะมือไม้มนั สนั “ฉนั สงั ให้ออกมา เดียวน!ี ” 27 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ไม่ต้องรอให้บอกเป็ นรอบทีสาม คนทียังสวมเสือผ้าไม่ เสร็จเปิดประตเู ดินออกมาโดยใช้ผ้าเช็ดตวั ปิดบงั ร่างกายตงั แต่คอ ลงไป “อย่าทาํ อะไรฉนั เลยนะ ฉนั ...ฉนั กลวั แล้ว” เมือเจอสายตา ดดุ นั เข้าไปเสยี งหวานสนั ก็ขอร้ องทันที ก่อนจะโดนทําร้ ายหรือไม่ ก็ฆา่ ทงิ “เกะกะ! เอาออกให้หมด” กวาดตามองภาพเหยือสาวแล้ว ก็นกึ รําคาญลกู ตา ชายหนมุ่ จงึ สงั ด้วยนาํ เสยี งดดุ นั “ว่า...ว่าไงนะ” ปางสิรินกําผ้าเช็ดตัวไว้แน่น พลางถอย กลับเข้าไปในห้องนํา แต่กลับถูกมือใหญ่กระชากให้ กลับมา “กรีด! อยา่ ทาํ อะไรฉนั นะ ฉนั กลวั แล้ว!” “หยดุ !” ชายหนมุ่ ตวาดแต่แทนทีเสยี งจะดดุ นั กลบั พร่าสนั เพราะกลินกายหอมยัวยวนของเหยือสาว ทีกําลังทําให้เขา ควบคมุ ตวั เองไม่ได้ “เอาผ้าออก!” ชายหน่มุ สงั อกี ครัง ปางสริ ินสนั หน้าปฏเิ สธ มือก็กําผ้าเช็ดตวั ไว้แน่น “งนั ฉนั เอาออกให้เอง” เหนอื เมฆกระชากทกุ อย่างทีอย่บู น ร่างเล็กออก จนเหลือเพียงบราเซียตวั น้อยๆ ปกปิ ดก้อนเนืออวบ ใหญ่เอาไว้ 28 องั สวรรณ

เจ้าของร่างสงู ตะลึงไปครู่หนึงกับทรวดทรงองค์เอวของ เหยอื สาว เลอื ดลมในกายฉีดพลา่ น ราวกบั เด็กเพงิ ริรัก “สวย...สวยจริงๆ” เหนือเมฆยนื มือออกไปหวงั จะลบู ไล้ผิว นวลเนียนตรงหน้า ทว่าเจ้าของผิวเนยี นกลบั ยนื มอื มาผลกั แล้วก้ม ลงคว้าผ้าเช็ดตัวขนึ มา แต่ยังไม่ทนั ได้ใช้ปิ ดร่างกาย ผ้าเช็ดตัวก็ ถกู คนชวั กระชากออกไป อดึ ใจร่างก็ลอยเข้าไปปะทะอกกว้าง “กรีด!” ปางสริ ินร้องเสยี หลง กอ่ นจะดนิ รน “หยดุ !” “ปลอ่ ยฉนั ไปเถอะ อย่าทําอะไรฉันเลย” หญิงสาวขอร้ อง ตวั สนั งนั งก “ตวั เธอหอมดีจริงๆ ปางสิริน” คนทีร้ างราเรืองบนเตียงมา นานเพ้อออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ขยบั เบยี ดร่างกายชิดกับร่าง หอมกรุ่น “อยา่ ทาํ อะไรฉนั เลย” “ฉันไม่ทําก็ได้ แต่เธอจะโดนลูกน้ องของฉันทําแทน” ปากหยักร้ ายกระตุกยิม เมือเห็นหน้าสวยๆ ซีดเผือด “ว่าไง โดน ฉนั เอาคนเดยี ว หรือจะโดนลกู น้องฉนั เรียงคิว” 29 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ทางเลอื กไม่มีเลยสําหรับปางสริ ิน เธอก้มหน้า นําตาคลอ เบ้า ใจสนั ระรัวอย่างหวาดกลวั และอยากรู้ว่าผ้ชู ายคนนีจบั เธอ มาทําแบบนเี พืออะไร เธอทาํ อะไรผดิ ? “ว่าไง” “ฉนั ...ฉนั ทําผิดอะไร” “เธอไม่มสี ทิ ธิถาม ปางสริ ิน เลอื กมาว่าจะโดนฉันเอา หรือ โดนลกู น้องฉนั เอา” “ฉนั ...” นําตาของปางสริ ินร่วงหล่นราวกับสายฝน “ฉัน... ฉนั เลอื กแก” บอกออกไปด้วยเสยี งสนั เครือ “พดู อกี ที” “ฉนั เลอื กคุณ” อึดใจต่อมาร่างของเธอก็ถกู พามายงั เตียง คนเลวจบั ให้เธอนงั ลงบนเตียง แล้วเขากเ็ ดินมาหยดุ ตรงหน้า ปาง สริ ินก้มหน้านงิ นาํ ตาคลอเบ้า “ถอดเสอื ผ้า” “ฉนั ...ฉนั ไม่ได้ใสอ่ ะไร” “หมายถงึ เสอื ผ้าผม” “ก็ถอดเองสิ” เพราะเธอตอนนีใช้มือปิ ดร่างกายเอาไว้อยู่ แม้จะปิ ดได้ไม่มากก็เถอะ แต่ก็ดีกว่าเปิ ดโล่งให้คนชัวเห็นทุก 30 องั สวรรณ

สัดส่วน เธอเหลียวมองไปทีประตูอย่างมีความหวังว่าจะหนี ออกไปกอ่ นจะถกู ยํายี “ถ้าเธอก้าวพ้นห้องนไี ป คงไมต่ ้องบอกนะว่าจะโดนอะไร” เสยี งพร่าข่มขู่ แล้วเริมปลดเสอื ผ้าของตวั เองออก ไม่นานเสอื เชติ ก็ ถกู โยนทงิ อยา่ งไม่ไยดี มือใหญ่เลอื นมาปลดกระดมุ กางเกงยีนแล้วตามด้วยซิป เสยี งรูดซปิ นนั ทาํ ให้หวั ใจของคนบางคนเต้นกระหนาํ “ถอดกางเกงผมออก” เขาสงั เพราะเวลานีชักมีอารมณ์ อยากแกล้งแมค่ นหน้าบาง ทีเอาแต่ก้มหน้างดุ ๆ ปางสริ ินหลบั ตาแน่น แล้วยืนมือออกไปจบั ๆ คลําๆ ดู พอ เจอ ก็คอยๆ ถอดกางเกงของคนเลวออก แต่คงไม่ทันใจ อีกคน เลยจดั การถอดเอง “ทําเหมือนไม่เคยเห็นของผู้ชายไปได้ มนั ก็เหมือนๆ กัน หมดนนั แหละ แต่อย่ทู วี ่าของใครจะเล็กหรือใหญ่” คําพูดแดกดนั นนั ทําให้ปากอิมเม้มแน่น อยากจะด่ากราดให้สาแก่ใจ แต่ก็กลวั จะถกู ทาํ ร้ายเลยได้แต่แอบดา่ คนสารเลวอยใู่ นใจ “ปางสริ ิน! ลมื ตาได้แล้ว” คนสงั ขยับเข้ามาใกล้ อาวุธร้ าย ทขี ยายใหญ่มาครู่หนงึ ถกู มือใหญ่จบั มาจดจ่อทีปากอิม “อ้าปาก แล้วอมเข้าไป” 31 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“อือ!” ปางสริ ินยงั คงเม้มปากแนน่ ตวั สนั อยา่ งเห็นได้ชดั ปากหยักร้ ายกระตุกยิมร้ าย ก่อนจะเปลียนแผนมาเป็ น ฝ่ ายรุกเอง แล้วอีกไม่นานเหยือสาวกจ็ ะโอนอ่อนยอมให้เขาอย่าง งา่ ยดาย! ท่าทเี ปลยี นไปทาํ ให้ปางสริ ินหวนั ใจมากยงิ ขนึ แต่ยงั ไม่ทนั ทําอะไรร่างก็ถูกผลกั ให้นอนราบ แล้วมีกายใหญ่ตามเข้ามา เธอ รับรู้ได้จากแรงเบียด และปากทีประกบลงบนปากของเธอ ปาก หยักจูบเม้ม หยอกเอินไม่นานริมฝี ปากอิมก็เริมเผยอให้เขาสอด ลนิ เข้าไปตักตวงนําหวาน ลินอุ่นซอกซอนลิมรสนําหวานไปทัว โพรงปากเลก็ ๆ มอื ใหญ่ก็นวดเฟ้ นทีทรวงอก “อือ!” ปางสิรินดินรนเมือเริมหายใจไม่ออก ปากหยักจึง ถอยห่างออกมาแล้วหนั ไปซกุ ไซ้ทีซอกคอ เขาดดู เม้มแรงๆ จนเกิด รอยแดง “ฉนั ...เจ็บ” เหนอื เมฆกระตกุ ยมิ ให้คนเจบ็ แตเ่ ขาไมไ่ ด้หยดุ การกระทํา เขาตงั หน้าตงั ตาจบู และขบกดั สลบั กนั ไปมา มอื ทีนวดเฟ้ นเต้างาม กร็ ับรู้ได้ว่ายอดอกแขง็ เป็นไต ตอบรับการสมั ผสั ของเขา ปากหยัก กระตกุ ยมิ อกี ครังอยา่ งพอใจ 32 องั สวรรณ

“ได้โปรด หยุดเถอะ” ปากร้ องขอให้หยุด แต่ร่างกายกับ แอ่นเข้าหามอื ใหญ่ “ดีมาก ปางสริ ิน” คนตวั โตพมึ พาํ ชม หลงลมื ความแค้นใน ใจจนหมดสนิ เมอื ราคะเข้าครอบงํา เขาเลอื นกายออกหา่ งร่างเล็ก เพยี งนิด แล้วอ้าปากงบั ยอดเม็ดอก ดดู กลืนอย่างเมามัว มือใหญ่ กเ็ ลอื นลงมายงั แอง่ เนอื ทปี กคลมุ ด้วยแพรไหมสดี ําสนิท เหนือเมฆลบู ไล้เนินเนือนนั อย่างพอใจ บางเวลาก็ใช้นิว กรีดแรงๆ บนรอยแยกของกลีบกุหลาบ ทีอีกไม่นานเขาจะบุก สาํ รวจให้หนาํ ใจ “ยะ...อยา่ ...” เสยี งหวานสนั ร้ องห้ามเบาๆ กายเลก็ บิดเร้ า อย่างซา่ นเสยี ว ขณะทปี ากหยกั ดดู เต้างามแรงๆ จนแผ่นหลงั ของ เธอไม่ติดพนื “ยอมแล้วกต็ ้องยอมให้ตลอด ไม่งนั เธอจะโดนลกู น้องของ ฉนั เรียงคิว แล้วพวกมนั คงไม่หยุดกนั แค่คนละรอบสองรอบแน่ๆ แต่เธอจะโดนพวกมนั เรียงควิ กนั ทงั คืน” เสยี งแหบพร่าขม่ ขู่ “ฉนั เกลยี ดแก ไอ้คนชวั ” “แต่อีกเดียวเธอจะร้ องขอให้คนชัวคนนีส่งขึนสวรรค์ ” เหนือเมฆขยับมานังอยู่ปลายเท้าเล็ก แล้วจับขาทงั สองตังฉาก จากนนั เบะออกกว้าง เผยให้เห็นกลบี เนอื น่าหลงใหล 33 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“อย่า...” ปางสิรินอายแสนอายทีเปิ ดเผยของสงวนให้คน แปลกหน้ามองเหน็ ทะลปุ โุ ปรง “สวย...สวยจริงๆ” เหนือเมฆรู้สกึ ลําคอแห้งผาก มือทีจับ สองขาเรียวสวยแยกกว้างก็สนั ๆ ก่อนจะปลอ่ ยมือข้างหนงึ มาลบู ไล้กลบี เนอื ลบู ขนึ ลบู ลงจนขาเรียวสวยทงั สองสนั อย่างเหน็ ได้ชดั “อยา่ ...” เสยี งห้ามของเธอไมอ่ าจหยดุ นิวเรียวยาวทีแทรก ผ่านกลีบเนือ ความรู้สกึ แปลกๆ ถาโถมเข้าใส่ ยิงเขาขยับนิวเร็ว เทา่ ไหร่ ร่างกายของเธอกย็ ิงบดิ เร้า ซา่ นเสยี วจนสดุ จะบรรยาย “ตอดรัดแรงดีนี” เหนือเมฆขยับนิวแรงๆ แล้วถอนออก ก่อนจะซุกหน้าลงไปใกล้กบั เนือเนินแล้ว ใช้ลินปาดเลียกลีบเนือ จนกายเลก็ ดนิ พลา่ น ผมเผ้ายงุ่ เหยิง แต่กลบั นา่ มองเป็นทีสดุ “หวาน...” คนทีไม่เคยคิดจะทําแบบนีกับใครนอกจาก ภรรยาสดุ ทีรัก พรําเพ้ออย่างหลงใหลกบั นาํ หวานทหี ลงั รินออกมา จากถาํ สวาท ก่อนจะใช้มือแยกกลบี เนือจนเผยให้เห็นจุดกระสนั เขาก้มลงไประรัวลนิ เป็ นจังหวะ และเร็วขนึ ตามลาํ ดับ ราวกบั จะ ฆา่ คนตวั เลก็ ให้ตายคาเตยี ง “หยดุ ! หยดุ ! อา่ ...กรีด!!” 34 องั สวรรณ

เหนือเมฆถอดนวิ ออกมาแล้วส่งเข้าปากเจ้าของ ปางสริ ิน สนั หน้าปฏิเสธแต่สุดท้ายก็ต้องอ้าปากรับนิวเรียวยาวเข้ามาใน ปากพร้อมคําสงั ให้ดดู กลนื “ดดู เกง่ ดนี ี” เสยี งแหบพร่ากล่าวชม แล้วถอนนิวออกจาก ปากอิม แล้วรังร่างเลก็ ให้ลกุ ขนึ “จะทําอะไรฉันอีก” ปางสิรินตกใจกบั ท้วงท่า ก่อนจะเบน หน้าหนี “อ้าปาก!” ปางสริ ินหลบั ตาแน่น อยากจะร้ องไห้ก็ร้ องไม่ออก ขณะที แท่งเนอื สดุ จะน่ากลวั สาํ หรับเธอกท็ ิมแทงปากไมย่ งั “ปางสริ ิน!” มือใหญ่เลือนลงมาบีบปากอิมจนเผยอออก แล้วยดั ทอ่ นเนอื เข้าไป “อือ!” ปางสิรินนําหูนําตาไหลไปกับแรงกระแทกเข้าออก ของสะโพกแกร่ง ก่อนทีเธอจะยกสองมือดันหน้าขาเขาเอาไว้ สง่ สายตาขอร้ องให้ เขาหยดุ “ทําเป็นไมเ่ คยไปได้” “กฉ็ นั ไมเ่ คย!” ปางสริ ินตอบกลบั อยา่ งเหลอื อด “แต่อีกเดียวเธอจะเคยแน่ ปางสิริน” เหนือเมฆผลักร่าง เล็กล้มลงบนทีนอนนุ่ม แล้วตามเข้ามาแยกเรียวขาออกกว้าง 35 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ก่อนแทรกตัวเข้าไป เอือมมือไปเปิ ดลินชกั บนหวั เตียง แล้วหยิบ ถงุ ยางอนามัยออกมาฉีกแล้วจดั การสวมเข้าไปทีท่อนเนือขนาด ใหญ่ “อย่าทําอะไรฉนั เลย” ปางสริ ินพยายามหนีท่อนเนือขนาด ใหญ่ แต่ก็ไปไหนไม่รอดเพราะถกู คนเลวจบั ตวั เอาไว้ “อย่ากลวั ไปเลย ครังแรกมนั ก็จะเจ็บ แตส่ กั พักเธอจะมีแต่ ความเสียว แล้วจะร้ องขอให้ฉนั กระแทกไม่หยุด” จบคําเย้ยหยนั แทง่ เนอื ขนาดใหญ่ก็แทรกผา่ นกลบี เนอื เข้ามาทีละนิด ทงั ทีใจจริง เจ้าของแทง่ เนอื อยากจะทะลวงเข้ามาทเี ดยี วสดุ ทาง! “ฉนั เจบ็ !” ร่างเล็กประท้วง ดินหนีความทรมานทีไม่ได้มา แค่ความเจบ็ แต่มอี าการอืนมาด้วยจนเส้นขนลกุ ชนั “ยิงเธอดิน เธอก็จะยิงเจ็บ เพราะงัน...อยู่นิงๆ แล้วทุก อย่างจะดีเอง” จบคําปลอบประโลมแท่งเนืออีกครึงก็ถูกส่งเข้ามา ภายในถําสวาท พร้ อมสีหน้าเหยเกอย่างเจ็บปวดของคนตัวเล็ก นําตาคลอเบ้า แต่แทนทีอีกคนจะเห็นใจกลบั ขยับสะโพกแกร่ง ถอดถอนตวั ตนออกจนเกือบหมด แล้วกระแทกกลบั เข้ามาใหม่ “อ่า...แน่นดีจริงๆ สงสยั คืนนีเธอคงไม่ได้นอน ปางสริ ิน” เหนอื เมฆแหงนหน้าคํารามอย่างพอใจกับความคับแน่นทีโอบรัด ตวั ตนของเขา 36 องั สวรรณ

“ได้โปรด หยุดก่อน ฉันเจ็บไปหมดแล้ว” เสียงหวานสัน เครือร้ องขอ “ทนเจ็บอีกไม่นาน แล้วเธอจะหายเอง” สะโพกแกร่งขยบั เป็นจังหวะช้าๆ เพือทําให้หนทางทีฝื ดแน่น หลงั นําหวานออกมา เขาสงิ นวิ เข้ามาขยีจดุ กระสนั เพือเร่งนําหวาน กระทังสิงทีรอคอย หลงั รินออกมา สะโพกแกร่งจึงเร่งจงั หวะเป็ นเร็วขนึ และหนักแน่น ทกุ จงั หวะขบั เคลอื น พร้อมเสยี งครางจากคนใต้ร่าง เมือความเจ็บ จางหาย มีแต่ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที ปลอ่ ยตวั ปลอ่ ยตวั ไป กบั เพลงิ ราคะทคี รอบงาํ !! 37 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

ตอนที 3 แสงแดดทีส่องกระทบเข้ ามาภายในห้ องทําให้ ร่ าง เลก็ เริมรู้สกึ ตวั หลงั จากเมือคืนถกู ยํายีไปหลายรอบจนเธอ แทบสลบ ส่วนคนเลวยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง ปางสิริน พยายามลกุ จากทีนอนให้เบาทีสุด แล้วเหลียวมองหาผ้าเช็ดตัว ก่อนจะเอามาหม่ กาย แล้วมองไปทหี น้าตา่ ง เหน็ คนเดนิ ไปเดินมา หลายคน ทีเอวก็แหนบปื นไว้ทกุ คน ทําให้ความหวงั ทีจะหนีแทบ เป็ นไปไม่ได้เลย ในเมือเธอเป็ นแค่ผู้หญิงตวั เล็กๆ หนําซําอาวุธ อะไรกไ็ ม่มี แล้วจะหนีรอดคนพวกนนั ได้อย่างไร “ถ้าเธอก้าวออกไป เธอจะตายทนั ที หรือไม่ก็โดนพวกนัน ขม่ ขนื จนตาย” เสยี งท้มุ ห้าวพดู ขนึ โดยทียงั หลบั ตาอยู่ “แล้วเมือไหร่จะปลอ่ ยฉนั ไปจากทีนี” “ไมม่ กี ําหนด” 38 องั สวรรณ

“ฉนั ทําอะไรผดิ ทําไมต้องทาํ กบั ฉบั แบบนีด้วย ฉันสาบาน เลยว่าฉนั ไมเ่ คยรู้จกั แกมากอ่ น” “ไม่จําเป็นต้องรู้จกั ฉนั ก็เอาเธอได้” “ไอ้เลว” “ผ้หู ญิงก็ชอบคนเลวๆ กนั ทงั นนั ” “ไม่ใชฉ่ นั แน่” “ห!ึ เข้าไปอาบนําซะ แล้วจะได้มาทํากิจกรรมต้อนรับเช้า วนั ใหม่” คราวนีเหนือเมฆขยับขึนมาพิงหวั เตียงแล้วมองไปทีร่าง เลก็ ด้วยสายตาหืนกระหาย แม้เมือคนื จะใช้พลงั งานไปหลายรอบ ทว่าเช้านเี ขาก็ยงั มแี รงทาํ ตอ่ “สารเลว สกั วนั ฉนั จะให้ตํารวจมาลากคอแกเข้าคกุ ” “ไม่ใจร้ ายไปหน่อยหรือทีจะเอาผัวเข้าคุก” ปากหยัก กระตกุ ยมิ ชอบใจ เมอื หน้าของคนตวั เลก็ เปลยี นสี “ฉนั ไมเ่ คยยอมรับคนเลวๆ อยา่ งแกเป็นสามี” “ขนาดไม่ยอมรับ ยังถ่างขาให้เอาไม่รู้กีรอบ หรือจําเรือง เมือคืนไม่ได้แล้ว” “ไอ้...” ปางสริ ินจนปัญญาจะหาคํามาด่าผ้ชู ายกักขฬะให้ สาแกใ่ จ เลยแล้วแตม่ องด้วยสายตาแข็งกร้าว “ไปอาบนาํ ซะ” 39 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“อยา่ มาสงั ฉนั ” เหนือเมฆมองด้วยสายตาดๆุ และนนั ทาํ ให้ปางสริ ินเดินลง ส้นเข้าห้องนําไป พร้ อมเสียงยัวโมโห “ฟอกสบู่ให้ตัวหอมๆ นะ แล้วเช้านจี ะสง่ ขนึ สวรรค์สกั รอบสองรอบ” “ไอ้ทเุ รศ!!” ปางสริ ินตะโกนกลบั ไปอย่างเหลืออด แล้วไป ยืนใต้ฝักบัวเปิ ดนํารดร่างกายพร้ อมขัดถูแรงๆ เพือร่องรอยทีคน สารเลวฝากเอาไว้จางหาย แต่ยิงขดั ก็ยิงเจ็บ นําตาเลยไหลอาบ สองแก้ม เธอร้องไห้จนสะอกึ สะอนื “เสียตัวแค่นีถึงกับร้ องไห้ จะเป็ นจะตายเลยหรือไง ” เสยี งห้าวห้วนดงั ขนึ อดึ ใจเดียวเขาก็เขาประชิดตัว กอดรัดเธอไว้ แน่น “ปลอ่ ยฉนั ! ไอ้เลว ไอ้ชวั ปลอ่ ย!” ปางสริ ินดนิ อย่างบ้าคลงั แตก่ ลบั หนไี ม่พ้นอ้อมกอดทรี ัดแน่น ปากหยักทาบลงมาทีริมฝี ปากอิม บดขยีหนักหน่วง มือก็ เลอื นลงตํามาหยดุ ทเี นนิ เนอื น่าเสน่หา เหนือเมฆกรีดนิวตามรอย แยกเบาๆ แล้วสอดนวิ เข้าสภู่ ายใน ขยบั ขนึ ลงเป็นจงั หวะ “อย่า...อยา่ ทาํ ฉนั ” “แต่อีกเดียวเธอจะร้ องขอให้ทําไม่หยุด ปางสิริน” เสียง พร่ากระซิบชิดใบหูขาวสะอาด ก่อนตวัดลินไล้เลียไปทัวใบหู 40 องั สวรรณ

ขณะทีนวิ ร้ายก็ขยบั เร็วขนึ แรงขนึ จนตามมาด้วยเสยี งกรีดร้ องของ หญิงสาว “จะรังแกฉนั ไปถงึ ไหน ไอ้บ้า ไอ้ทเุ รศ ฉนั เกลยี ดแก” “จนกว่าจะพอใจไง” เหนือเมฆดันร่างเลก็ เข้าชิดผนัง แล้ว ตามเข้าไปประกบซ้อนด้านหลงั สง่ ท่อนเนอื เข้าสปู่ ากถําสวาท ไม่ นานเพลงิ สวาทก็แผดเผาคนทงั สอง เสยี งเนือกระทบเนือดงั ก้อง ไปทวั ห้องนาํ นานร่วมครึงชวั โมงกว่าทเี พลงิ สวาทจะยตุ ลิ ง เหนือเมฆขับรถกลับมาทีบ้านในช่วงสายๆ ก่อนจะ เดนิ ขนึ บ้านไปเจอกบั แพรพิไล ทีเขาก็นกึ สงสยั ว่าหญิงสาวมาถึง เมอื ไหร่ ในเมือเขาไม่เห็นรถจอดอยู่ “น้องแพรมานานแล้วเหรอครับ” “ค่ะ พอดีแพรให้คนขับรถมาส่ง ว่าแต่พีเหนือเข้าไปในไร่ แต่เช้าเลยนะคะ” “ครับ” “แพรเลยไมม่ นั เลย” “น้องแพรมาหาพีมธี รุ ะอะไรหรือเปลา่ ครับ” “แพรทํากบั ข้าวมาให้พีเหนือคะ่ แต่พีเหนือจะอาบนําก่อน ไหมคะ แล้วคอ่ ยออกมาทานข้าว” 41 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“พีอาบนําก่อนดีกว่า เหงือเต็มตวั เลย” เหนือเมฆตอบไป ทงั ๆ ทีเขาเพิงจะอาบนํามาจากบ้านบนเขา และก็อาบพร้ อมคน บางคน ปากหยกั กระตุกยิมนิดๆ ยามทีนึกถึงตอนทีสองมือเล็ก ฟอกสบบู่ นตวั เขา ทเี จ้าหลอ่ นหลบั หหู ลบั ตาทํา จนมือไปโดนท่อน เนอื ของเขา เขาเลยจบั ทาํ โทษรับเช้าวันใหม่ไปซะอีกรอบ ก่อนจะ อาบนาํ แต่งตวั แล้วกลบั มาทีบ้าน “พเี หนอื ยมิ อะไรคะ” แพรพไิ ลทจี ้องมองอยถู่ ามขนึ “เปลา่ ครับ” “วนั นพี เี หนอื แปลกๆ นะคะ ยมิ คนเดียวก็ได้” แต่เธอก็ดีใจ ทไี ด้เหน็ รอยยมิ ของเขาบอ่ ยๆ “เดียวพีขอตัวไปอาบนําก่อนนะครับ แล้วจะรีบออกมา ทานอาหารฝีมอื น้องแพร” “ค่ะ เดียวแพรจดั อาหารไว้รอนะคะ” “ครับ” แพรพิไลเดินแยกตวั ออกไปทีห้องทานข้าวเจอกบั ป้ าติวที วันนีไม่มีลกู มือมาช่วย ทังทีปกติแล้วจะมีลกู มือมาช่วย “ป้ าติว วนั นผี ้ชู ว่ ยของป้ าไปไหนกนั หมดคะ” “คณุ เหนือใช้ให้ไปทํางานคะ่ แต่อกี เดยี วก็คงจะกลบั มา” “งานในไร่เหรอคะ” 42 องั สวรรณ

“น่าจะใช่ค่ะ เพราะคนงานในไร่ขบั รถมารับไปตงั แต่เช้า” “สงสยั งานในไร่จะเยอะแน่เลย ขนาดพีเหนือยงั เข้าไปแต่ เช้า สงสยั จะไปตงั แต่ฟ้ ายงั ไม่สว่าง” เพราะวนั นีเธอมาทีบ้านเช้า กว่าทุกครัง แต่ก็ยงั ไม่ทัน ด้านป้ าติวก็ได้แต่ยิมๆ เพราะเจ้านาย ของตนเพงิ จะกลบั เข้าบ้านตะกี หลงั หายไปตงั แตเ่ ย็นเมือวาน “ป้ าติว เดียวแพรจัดโต๊ะคนเดียวเองนะคะ ป้ ามีอะไรก็ไป ทาํ เถอะ งานคงเยอะแน่เลย ทาํ คนเดยี ว” “ได้ค่ะ” ป้ าติวเดินออกห้องทานข้าว แล้วเดินกลบั เข้าไป ทํางานในครัวต่อ ส่วนทีห้องทานข้าว หลังจากเหนือเมฆออก มาแล้ว ทังสองก็นังกินข้าวกัน คุยกันไปกัน มีเสียงหัวเราะดัง ออกมาเป็นระยะ ทําให้ป้ าติวยิมนําตารืน ภาวนาขอให้ทงั สองลง เอยกนั เร็วๆ บ้านนจี ะได้มเี ด็กๆ อีกครัง “คุณเหนือครับ” วิทย์เดนิ เข้ามาเรียกผู้เป็ นเจ้านายที ห้องทานข้าว แม้จะรู้ว่าเสียมารยาท ทว่าเขามีเรืองด่วนจะต้อง รายงานเจ้านายหน่มุ “พขี อตวั สกั ครู่นะน้องแพร” “ตามสบายค่ะพีเหนือ” 43 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

เหนือเมฆยิมให้ สาวสวยแ ล้ วเดินออกไปทีห้ องทํางา น พร้ อมคนสนิท และทนั ทีทีเข้ามาแล้ววิทย์ก็สง่ ภาพให้กบั เจ้านาย หน่มุ “ไปได้มาจากทไี หน” “สายของเราครับ เจอมนั เดนิ เข้าออกทบี ้านเสยี พงศ์พล” “ฉนั คิดไว้อย่แู ล้ววา่ มนั ต้องไปหลบอย่กู ับคนมีอิทธิพล เรา ถงึ ได้หาตวั ไมเ่ จอสกั ที” แล้วคนนกี ็เคยมาขอซอื ทดี นิ ของเขาหลาย ครัง แตเ่ ขากป็ ฏเิ สธไป แตม่ นั กไ็ ลซ่ อื ทเี ดินชาวบ้านคนอืนๆ ไปจน เกือบจะหมดแล้ว ยกเว้นชาวบ้านบางคนทีมีทีดินติดกับทีของเขา ยงั ไม่มใี ครขายให้มนั แต่ทุกวนั นีชาวบ้านเล่านีก็ต้องทนเจอพวก ของเสยี พงศ์พลมาเจรจาขอซือทีเดินอย่อู ย่างต่อเนือง รวมถงึ เขา ด้วย ทีบอกไปเป็นร้อยครังแล้วว่าไม่คิดจะขายทีดนิ ให้! “แล้วเราจะเอาไงดคี รับ” “รอให้มนั ตายใจกว่านกี ่อน แล้วค่อยจดั การมนั ” “ครับเจ้านาย แล้วสายของเรายังจะให้จับตามันต่อหรือ เปลา่ ครับ” “จับตาต่อไป” จบคําของผู้เป็ นนายก็มีเสียงเอะอะดังขึน สองหนมุ่ จงึ พากนั ออกจากห้องทํางานไปหน้าบ้านก็เจอชาวบ้าน ห้าหกคนช่วยกนั พยงุ คนเจ็บเข้ามา 44 องั สวรรณ

“พีเหนือเกิดอะไรขึนเหรอ เสียงเอะอะดังไปถึงไหนครัว ตายแล้ว! คนเจ็บนี” แพรพิไลเดินออกมาถามก่อนจะตกใจหน้า ซดี เมือมองลงไปเหน็ คนเจ็บเลอื ดอาบหน้า “น้องแพรเข้าไปในบ้านก่อนนะครับ เดียวพีขอคุยกับ ชาวบ้านก่อน วิทย์พาคุณแพรกลบั เข้าไปในบ้าน แล้วบอกให้ ป้ าตวิ เอากลอ่ งปฐมพยาบาลออกมาทําแผลให้ชาวบ้านด้วย” จบ คําสงั ของผู้เป็ นนาย วิทย์ก็พาแพรพิไลเข้าไปในบ้าน ส่วนหน้า บ้าน เหนอื เมฆก็บอกให้พาคนเจ็บขนึ มาทําแผลก่อน เมือคนเจ็บ ไมย่ อมไปโรงพยาบาล เพราะกลวั จะโดนพวกมีอิทธิพลดกั ทําร้าย “แล้วจําหน้าพวกมนั ได้หรือเปลา่ ” เหนอื เมฆถามกลบั เมือ ได้ฟังจากปากชาวบ้านว่ามีคนเข้ามาทําร้ ายและทําลายพืชสวน จนเละแทะ โดยมนั บอกวา่ ถ้ายงั ไมข่ ายทีให้ก็จะโดนอีก “จําไม่ได้หรอกคุณเหนือ พวกมันใสห่ มวกปิ ดหน้าปิ ดตา กนั หมด” ภรรยาของคนเจ็บตอบ สงสารสามีจับใจทีโดนคนทํา ร้ายต่อหน้าตอ่ ตา สว่ นตนก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ เพราะถกู จับตวั ไว้ “คณุ เหนอื ป้ าติวมาแล้วครับ” วิทย์บอก แล้วให้ป้ าติวเข้า ไปช่วยทําแผลให้คนเจ็บ จนกระทงั เรียบร้ อยแล้ว คนเจ็บก็และ หวั หน้าครอบคนอืนๆ ก็บอกจะขายทีให้ 45 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ขายทีให้ผม” “ครับคณุ เหนือ พวกผมยินดขี ายทีให้คณุ เหนอื ” “แล้วพวกน้าๆ จะไปอย่กู นั ทีไหน” “ก็ว่าจะย้ายไปอยู่ทีอืนกัน อยู่ทีนีไม่ไหวแล้ว” หนึงใน ชาวบ้านบอก “การหนไี มใ่ ช่การแก้ปัญหานะครับ” “แล้วคณุ เหนือจะให้พวกเราทํายงั ไงละ่ ครับ นบั วนั พวกมัน ก่อกวนหนกั ขนึ ” “เอาเป็นวา่ ผมจะซอื ทีจากพวกน้าๆ ทกุ คน แต่ผมจะให้น้า ยงั คงทําไร่ทําสวนในทีของน้าต่อไป แล้วผมจะให้ลกู น้องคอยไป ตะเวนดเู ป็นระยะ” ชาวบ้านหนั ไปปรึกษากนั จนได้ข้อสรุปว่าเอาตามทีเหนือ เมฆเสนอมา เพราะทกุ คนก็ไม่อยากย้ายไปจากทีดินทีอย่กู ันมา หลายรุ่น “พวกเรายินดที าํ ตามทีคณุ เหนือเสนอ” “ครับ แต่ถ้าพวกน้าๆ อยากได้ทีดินคืน ก็มาซือคืนได้ เลย นะครับ ผมขายคนื ให้เท่าเดมิ ” เหลา่ ชาวบ้านพากนั ขอบคณุ เหนอื เมฆ ก่อนจะพากันกลบั บ้านไปเอาโฉนดทดี ินมาทาํ การซอื ขายกบั เหนือเมฆ 46 องั สวรรณ

ข่ าวการขายทีดินของชาวบ้ านก็รู้ ไปถึงหูของ เสยี พงศ์พลในเวลาต่อมา จากคํารายงานของลกู น้อง ทีตนสง่ ไป ข่มขู่ชาวบ้านให้ยอมขายทีให้ตน แต่พวกชาวบ้านดันไปขายให้ ไอ้เหนอื เมฆแทน! “บ้าเฮ้ย!” เสียพงศ์พลปาแก้วไวน์ทิง ทังทีตนขอซือมา หลายครัง แต่ชาวบ้านกลบั ไม่ขายให้ เลยทําเอาคนอยากได้ทีดิน โมโหหวั ฟัดหวั เหวยี ง ลกู น้องทีมารายงานรีบทําตัวหายไปก่อนจะ โดนลกู หลง เหลอื เพยี งโหน คนทีเสยี พงศ์พลไว้ใจ “ไปเก็บมนั เลยดีไหมครับเสยี ” “เอาสิ! ถ้าพวกมงึ ทําได้ ก็ไปทําเลย ถ้าไอ้เหนือเมฆมัน ตายเมอื ไหร่ พวกมงึ มาเอาเงนิ กบั ก!ู ” “ครับเสยี ” ลกู น้องคนสนทิ ขานรับ แล้วเดินออกไปสวนกับ อรสนิ ที แี วะมารับเงนิ ก่อนไปทาํ งานสาํ คญั “เป็นอะไรคะเสยี เสียงเอะอะดังไปถึงข้างนอก” อรสินีเข้า มาแล้วก็สวมกอดเสยี แล้วจบู เบาๆ ทีแก้มเพือจะให้เสยี หายโมโห “หนอู ร มาได้เวลาพอดีเลย เสยี กําลงั โมโห ช่วยทําให้เสยี หายโมโหได้ไหม” “แตอ่ รต้องรีบไปทํางานสาํ คญั ให้เสยี นะคะ” 47 เชลยรา้ ยอาญาสวาท

“ไปช้าหน่อยก็ไม่เป็ นไรหรอก เสียขอแค่หนูอรทํางานให้ เสยี สาํ เร็จก็พอ “อรจะพยายามอย่างเต็มทีค่ะ ว้าย! เสยี ขา เสอื อร” ค่ขู า คนสวยร้องเสยี งหลงเมอื เสอื ทีใสถ่ กู กระชากขาด “ช่างมนั เถอะ ตอนนหี นอู รมาช่วยทาํ ให้เสยี หายโมโหกอ่ น” เสียกระเป๋ าหนักไม่รอช้า ลากตัวสาวสวยเข้าไปปลํากอดใน ห้องรับแขก ผ้าผ่อนของทังสองถูกถอดออกตังแต่เคาเตอร์บาร์ แล้ว และทนั ทที ีมาถงึ ห้องรับแขก สองร่างเปลา่ เปลือยก็พากนั ล้ม ลงไปบนโซฟา “อืม...เสียขา อรยังไม่พร้ อมเลย จะใส่เข้ามาเลยเหรอ” สาวสวยทกั ท้วงเมือดนุ เนอื แข็งๆ กําลงั จะมดุ เข้ามาในโพรงสวาท ทีแห้งสนิท “เสยี รู้วา่ หนอู รของเสยี เร็ว” เสยี พงศ์พลสง่ นิวเข้าสแู่ อ่งเนือ หวานฉํา ขยบั เข้าออกเร็วๆ แอง่ เนอื กห็ ลงั นาํ หวานออกมา “อา่ ...เสยี ขา จัดการอรเร็วๆ เข้าเถอะค่ะ อรต้องการเสีย” สาวสวยขยบั สองขาเปิ ดทางให้เสยี กระเป๋ าหนัก ทีอายุเข้าเลขห้า มาหลายปี แต่ยังดูหนุ่มแน่นเหมือนหนุ่มวัยสามสิบปลายๆ ร่างกายกแ็ ขง็ แรง กล้ามท้องเป็นมดั ผิดกบั เสยี คนอืนๆ ทปี ลอ่ ยตัว พุงพุ้ย เห็นแล้วหมดอารมณ์ แต่กลบั เสียพงศ์พล เธอเห็นแล้ว 48 องั สวรรณ

อยากจะกระโจนเข้าใสท่ ุกสามเวลา แต่คงต้องห่างเสียไปอีกนาน เพือไปทํางานสาํ คญั ให้เสยี “อ่า...เสยี ขา แรงๆ เลยค่ะ อรชอบ” “ได้เลยยอดยาหยีของเสีย” จบคําเสียกระเป๋ ากระหนักก็ เพงิ แรงกระแทก จนโซฟายงั สะเทือนสลบั กบั เสยี งเนือกระทบเนือ พร้ อมเสียงครางของคนทงั สองทีดังลนั ไปทวั บ้าน อย่างไม่สนใจ ใครจะได้ยนิ กระทงั เพลงิ สวาทยกแรกสงบลง เสียพงศ์พลก็จับร่างนุ่ม ขึนมานังบนตัก เปลียนท่าให้อภิรมย์มากยิงขึน แต่คราวนีเป็ น อรสนิ ีคนสวยคมุ เกมรัก “หนอู ร...หนอู ร เสยี ขอแรงๆ” “ได้ค่ะเสยี ” ขาดคําอรสนิ ีก็ยกสะโพกขนึ จนแทบพ้นลําเนือ ทีร้อนราวกบั ไฟ แล้วกระแทกกลบั ลงมาอย่างแรง พร้ อมเสยี งชืน ชมของเสยี กระเป๋ าหนกั ก่อนทีต่างฝ่ ายจะตกั ตวงเอาความสขุ จาก กนั และกนั จวบจนเพลงิ สวาทยกสองสงบลง ทงั สองก็นังกอดจบู แลกลินกันและกันต่ออีกสกั พักอรสินีจึงขอตัวไปอาบนําเปลียน เสอื ผ้า เรียบร้อยแล้วกล็ งมาหาเสยี ทีอย่กู บั ลกู น้องอีกสองคน หนงึ ในนนั เป็นคนสนทิ สว่ นอีกคนเธอไม่เคยเหน็ หน้า “มีอะไรกนั คะเสยี ” 49 เชลยรา้ ยอาญาสวาท