ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

526 องครักษห์ ญงิ ตอนนีแทน่ ไฟของชนุ ตา้ ซนั ทาํ สาํ เรจ็ แลว้ ตอนนีอนั ซีเปลยี นจากปลายฤดใู บไมร้ ว่ งเขา้ สตู่ น้ ฤดู หนาว ช่วงเวลาเชา้ และเยน็ อากาศจะหนาวจดั ซงึ ชนุ ถู หมีคดิ วา่ อณุ หภมู ิน่าจะตดิ ลบ แตเ่ พราะมีแทน่ ไฟจงึ ไม่ ตอ้ งวางอา่ งไฟในหอ้ งมากจนเกินไป ลดควนั ทีเกิดจาก การเผาไหมท้ ีจะทาํ อนั ตรายกบั ปอดและลาํ คอลงไปได้ มาก ขอแคถ่ อดรองเทา้ แลว้ ขนึ ไปนงั บนนนั ถา้ กลวั หนาวกห็ าผา้ มาคลมุ หวั เข่าอีกฝืนหนงึ แคน่ ีก็อบอนุ่ แลว้ ไป๋ มา่ นจวินและชนุ ชิงหยางไดร้ บั อานิสงสจ์ ากแทน่ ไฟนี ยงิ รูส้ กึ วา่ ถหู มีทงั ฉลาดทงั กตญั ู ไป๋ มา่ นจวินยงั ไปพบ 1

ไป๋ ซืออีเพือใหเ้ ขาเขียนจดหมายบอกหวงฮหู ยิน นาํ เรอื ง นีไปรายงานกบั พระสนมซู ชืนชมการประดษิ ฐ์คิดคน้ ของชนุ ถหู มี แทน่ ไฟแบบนียงั สามารถใหค้ นนาํ ไปทาํ ที เขตเหลยี วตงซงึ มีอากาศหนาวเหน็บ ใหท้ หารและครอบ ครวั ทีประจาํ อยชู่ ายแดนไมต่ อ้ งทกุ ขท์ รมานจากความ หนาวเหนบ็ เป็นเวลานานจนเกินไป เพราะไป๋ ซืออีมียศเป็นถงึ แมท่ พั ตงิ หยว่ น เป็นรองแมท่ พั ประจาํ เขตอนั ซีเป็นขนุ นางขนั สามชนั โท หวงฮหู ยนิ จงึ เทา่ กบั เป็นขา้ ราชบรพิ ารหญิงสามารถถวายฎีกาได้ หลงั จากตฮู้ องเฮาถกู ถอดยศแลว้ ฮอ่ งเตย้ งั ไมแ่ ตง่ ตงั ฮองเฮา องคใ์ หม่ ทาํ ใหอ้ าํ นาจการดแู ลตาํ หนกั ในตกเป็นของ พระสนมซทู ีมีพระธิดาถงึ สามองค์ แตแ่ ทบไมเ่ คยมีความ สาํ คญั มาก่อน 2

คืนนีชนุ ถหู มีนงั อยบู่ นแทน่ ไฟ พลกิ หนงั สอื อา่ นไปพลาง รบั การดแู ลจากสาวใชค้ นสนิทไปพลาง ขณะทีเสยี วฟ่ ง และกวั เออ๋ ช่วยนางเช็ดผมทียงั เปียกชืนอยนู่ นั จๆู่ ชนุ ถู หมีก็ไดย้ นิ เสียงเคาะหนา้ ตา่ ง ตอนแรกเสยี วฟ่ งตงั ทา่ เตรยี มพรอ้ มเหมือนมีศตั รูเขา้ มา ก่อนจะเงอะงะทาํ อะไรไมถ่ กู สว่ นกวั เออ๋ ยิงแลว้ ใหญ่มือ กระตกุ ถงึ กบั ดงึ ผมชนุ ถหู มีจนเจ็บ “เขา้ มาเถอะ” วา่ ไปแลว้ เสยี งเคาะหนา้ ตา่ งไมค่ วรจะตา่ ง กนั ตรงไหน มีแตส่ ตั วเ์ ลก็ ๆ เทา่ นนั จงึ จะสามารถแยก แยะจงั หวะสนั สะเทือนทีมนษุ ยเ์ ราแยกไมอ่ อก แตน่ างรู้ 3

ดีวา่ คนขา้ งนอกไมใ่ ชเ่ ยช่ า คงเพราะหวั ใจของนางไมเ่ ตน้ แรงอยา่ งทีควรเป็น เป็น ความประหลาดของสมั ผสั ทีหกจรงิ ๆ เสยี วฟ่ งและกวั เออ๋ ทาํ ตวั เหมือนชายชทู้ ีหาทางออกจาก หอ้ งไมไ่ ด้ อยากจะหาทีซอ่ นตวั จนกระทงั หนา้ ตา่ งถกู เปิดออก องครกั ษห์ ญิงคนนนั กระโดดเขา้ มา ทงั สองคน จงึ ไดเ้ ปลยี นจากความตืนตระหนก เป็นความประหลาด ใจ “ขา้ บอกแลว้ วา่ มีองครกั ษห์ ญิง พวกเจา้ นีคดิ อะไรกนั ถงึ ไมย่ อมเชือ” ชนุ ถหู มีหยิกหมบั เขา้ ทีเอวของทงั สองคน 4

อยา่ งหมนั ไส้ กไ็ มร่ ูว้ า่ ใครกนั ทีชอบนดั พบกบั คนรกั กลาง ดกึ กลางดืนจนทาํ ใหค้ นอืนเขาวางตวั ไมถ่ กู อยา่ งนี “มีเรอื งอะไร” นางนงั ขดั สมาธิถามขนึ หลงั จากหนา้ ตา่ ง ถกู ปิดสนิท องครกั ษห์ ญิงไมพ่ ดู ไมจ่ า คกุ เข่าขา้ งหนงึ กบั พืน ประคองกลอ่ งสเี หลยี มแบนๆ ยาวๆ ในมือขนึ “จดหมาย ขององคช์ ายเจา้ คะ่ ” เอ๊ะ ดเู หมือนเยช่ าจะรูแ้ ลว้ วา่ องครกั ษท์ ีเขาทงิ ไวใ้ หน้ าง ถกู พบตวั แลว้ นางยงั เหน็ หนา้ องครกั ษห์ ญิงคนนี จงึ ได้ ทาํ อะไรอยา่ งเปิดเผย ใชอ้ ีกฝ่ายเป็นคนสง่ สารเสียเลย 5

ทาํ อะไรก็จะไดส้ ะดวกขนึ “เจา้ ชือวา่ ...” “ก่ลู นี า่ จา” “เสยี วฟ่ ง ประคองก่ลู นี ่าจาขนึ มา” ชนุ ถหู มีออกชือแค่ สามพยางค์ “กวั เออ๋ ไปนาํ นาํ ชากบั ของกินออกมา ขา้ ง นอกอากาศหนาว หญิงสาวทีตอ้ งทาํ งานอยขู่ า้ งนอกนี น่าสงสารทีสดุ ” เมือดอู งครกั ษห์ ญิง เสียวฟ่ งและกวั เออ๋ ตา่ งกป็ ระหลาด ใจมาก ดงั นนั จงึ ทาํ ตามคาํ สงั อยา่ งรวดเรว็ แตก่ ลู่ นี ่าจา 6

ไมต่ อ้ งใหเ้ สยี วฟ่ งประคอง นาํ ชาและของวา่ งกไ็ มก่ ลา้ ยืนมือรบั นางทาํ อะไรไมถ่ กู ชนุ ถหู มีเหน็ องครกั ษห์ ญิงลอบมองของวา่ งไปแวบหนงึ แมอ้ ีกฝ่ายกม้ หนา้ อยเู่ ฉยๆ ก็จรงิ แตน่ างก็เขา้ ใจได้ จงึ ออกคาํ สงั วา่ “เอาของวา่ งทีมีอยใู่ นหอ้ งหอ่ ใหก้ ลู่ นี ่าจา ใหห้ มด แลว้ เจา้ กเ็ อาไปดว้ ย เวลาทีเปลยี นกะกแ็ บง่ ให้ คนอืนๆ ไดช้ ิม นีเป็นคาํ สงั ” นางพดู กบั กวั เออ๋ ก่อน แลว้ คอ่ ยออกคาํ สงั กบั องครกั ษห์ ญิง องครกั ษห์ มาป่าถกู ฝึกอยา่ งทรหดมาตงั แตเ่ ดก็ พวกเขา เป็นนกั รบเดนตายทีไมเ่ คยมีความสขุ สาํ ราญในชีวิตมา กอ่ น เพราะคนเราถา้ เกิดไดส้ มั ผสั ถงึ ชีวิตทีงดงามแลว้ ไมม่ ีทางยอมตายเพือคนอืนไดเ้ ตม็ ที ทีวา่ นกั รบเดนตาย 7

กไ็ มต่ า่ งจากหนุ่ ยนต์ ทีปอ้ นคาํ สงั เขา้ ไปเพียงอยา่ งเดียว นนั ก็คือตอ้ งทาํ งานใหก้ บั เจา้ นาย ตายเพือเจา้ นายได้ แตว่ า่ นางไมต่ อ้ งการใหใ้ ครมาตายเพือตวั เอง ความจง รกั ภกั ดีตอ้ งเป็นสงิ ทีเกิดขนึ เองทงั สองฝ่าย ถา้ เกิดมี เคราะหร์ า้ ยถงึ แก่ชีวิต กป็ ลอ่ ยไปตามยถากรรม ปกติชนุ ถหู มีมีของกินเลน่ ไมข่ าดปาก ดงั นนั กวั เออ๋ จงึ รวบรวมมาไดห้ นงึ หอ่ ใหญ่ๆ อีกทงั ชนุ ถหู มียงั บอกวา่ เป็น คาํ สงั กลู่ นี า่ จาจงึ ตอ้ งรบั มา จิตใจทีราบเรยี บเหมือนนาํ ในบอ่ ลกึ เกิดระลอกคลืนขนึ มาเลก็ นอ้ ย นางรูเ้ พียงวา่ ความภกั ดีทีมีใหน้ ายหญิงในอนาคตใหค้ วามสบายใจ เพียงใด 8

ชนุ ถหู มีเปิดจดหมายทีไดร้ บั และอา่ นอยา่ งรวดเรว็ กวั เออ๋ รูง้ านไมต่ อ้ งพดู ออกมากห็ ยิบกระดาษกบั พกู่ นั มา วางไวบ้ นโต๊ะเลก็ ๆ ทีวางอยบู่ นแทน่ ไฟ ชนุ ถหู มีหยิบพกู่ นั นิงคดิ เลก็ นอ้ ย มีรอยยมิ ออ่ นโยนอยู่ บนใบหนา้ จากนนั นางวาดรูปหวั หมาป่าหวั เลก็ ๆ และ เขียนตวั อกั ษรขา้ งใตว้ า่ MOU คิดวา่ เยช่ าคงเดาไมอ่ อก ความจรงิ คาํ นีกค็ ือเสียงจบู ดงั ๆ ไวร้ อใหเ้ จอหนา้ ครงั ตอ่ ไปแลว้ นางคอ่ ยอธิบายใหเ้ ขาฟัง “บอกใหเ้ ขาระวงั ตวั ใหม้ ากๆ ไมต่ อ้ งเป็นหว่ งเรอื งของขา้ “ ชนุ ถหู มีสง่ จดหมายตอบกลบั ใหก้ บั องครกั ษห์ ญิง 9

กลู่ นี า่ จากม้ หนา้ รบั คาํ เบาๆ หมนุ ตวั พรอ้ มกบั หายวบั ไป กบั ตาทาํ ใหก้ วั เออ๋ และเสยี วฟ่ งมองตาคา้ ง กอ่ นทีเสยี ว ฟ่ งจะกา้ วเรว็ ๆ ออกไปขา้ งนอก “เจา้ จะไปไหน?” ชนุ ถหู มีสงสยั “ฝึกวิชาตวั เบาเจา้ คะ่ ” เหน็ ไดว้ า่ วรยทุ ธของกลู่ นี า่ จา สรา้ งความสะเทือนใจใหก้ บั เสยี วฟ่ งเพียงใด กวั เออ๋ วิงตามไปอีกคน “เจา้ จะไปทาํ อะไรอีกคน?” ชนุ ถหู มียงิ ไมเ่ ขา้ ใจ 10

“ไปหา้ มเสยี วฟ่ ง!” กวั เออ๋ ตอบทงั ๆ ทีไมห่ นั หนา้ กลบั มา “เพิงมีโจรขนึ บา้ นแลว้ นางกจ็ ะไปฝึกวรยทุ ธแบบนี คง กลวั คนไมแ่ ตกตืนนะเจา้ คะ” ชนุ ถหู มีอดหวั เราะไมไ่ ด้ รูส้ กึ วา่ สาวใชท้ งั สองจะถกู นาง สอนจนเสียคนไปแลว้ เมือคนทงั หลายลบั หายไปแลว้ นางหวีผมดีแลว้ จงึ ซกุ ตวั เขา้ ใตผ้ า้ หม่ หยิบจดหมายทีเย่ ชาสง่ มาอา่ นอยา่ งละเอียด จดหมายหนาเป็นปึกใหญ่ กระดาษสามแผน่ แรกมีแตช่ ือของนางเขียนเตม็ ไปหมด 11

มีทงั เขียนดว้ ยอกั ษรจีน อกั ษรทเู จีย และตวั สนั สกฤต นอกจากนีแลว้ ไมม่ ีคาํ พดู หวานๆ อะไร ไมเ่ ขียนวา่ คิดถงึ นางแคไ่ หน ยิงไมม่ ีบทกวีทีบรรยายความรกั อยา่ งเพราะ พรงิ แตแ่ คน่ ีกท็ าํ ใหช้ นุ ถหู มีหวั ใจเตน้ แรง ใบหนา้ รอ้ น ผา่ ว เพราะเสน้ ทีกดหนกั ๆ จนหมกึ ซมึ ลงแผน่ กระดาษมี ความคะนงึ หาแฝงอยเู่ ตม็ เปียม นางเขา้ ใจดีวา่ เขาคดิ ถงึ นางอยตู่ ลอดเวลาเหมือนทีนาง คดิ ถงึ เขา บางทีความคดิ ของเขาอาจมากกวา่ และลกึ ซงึ กวา่ สว่ นกระดาษเจ็ดแปดแผน่ ทีเหลือเป็นรายละเอียดทีเป็น การเป็นงานเตม็ ไปหมด 12

เกียวกบั คดีจอมโจรในดนิ แดนแถบนี เยช่ าไดบ้ อกราย ละเอียดเลก็ ๆ นอ้ ยๆ แตส่ าํ คญั มากในจดหมาย เดิมที นางคดิ จะสง่ คนไปสบื เรอื งนีอยแู่ ลว้ แตค่ งตอ้ งใชเ้ วลา นานมาก เพราะจอมโจรยา้ ยทีขโมยไปเรอื ย อีกอยา่ ง เมือออกจากเขตอนั ซี การดาํ เนินการของนางจะถกู จาํ กดั ขอบเขตไปโดยปรยิ าย มีแตอ่ นั ซีเทา่ นนั ทีเป็นเขต การปกครองของตา้ ถงั ดงั นนั ข่าวสารทีเยช่ าสง่ มาใหน้ นั มีคณุ คา่ มหาศาล เขากบั กองทพั หมาป่าไปมาอยา่ งเสรี ในดินแดนแถบนี จงึ มีสายคอยหาข่าวกระจายอยเู่ ตม็ ไป หมด เมือเขามีคาํ สงั กเ็ ทา่ กบั ชว่ ยใหน้ างทาํ งานสาํ เรจ็ ไป กวา่ ครงึ ลงุ สามเป็นรองแมท่ พั ใหญ่ก็จรงิ แตไ่ มค่ ลอ่ งตวั เชน่ นี 13

นีเป็นสาเหตทุ ีนางฝากบอกใหเ้ ขาระวงั ตวั เขานาํ กาํ ลงั สู้ รบเพือชิงตาํ แหน่ง เป็นชว่ งเวลาทีเดินวนเวียนกบั ความ เป็นความตายดงั นนั เขาไมค่ วรเสียสมาธิกบั นาง อีกอยา่ งงานการข่าวของเขาจะตอ้ งเป็นหนา้ ทีของจินอี การใชอ้ าํ นาจสว่ นรวมเพืองานสว่ นตวั จะตอ้ งทาํ ใหจ้ ินอี ไมพ่ อใจเป็นอยา่ งยิง เมือคิดถงึ หนา้ อมู ๆ ดเู ป็นมิตร ไร้ พษิ สงทีหวั ฟัดหวั เหวียง หนา้ งอเพราะเรอื งนีแลว้ กน็ ่า ตลกไมน่ อ้ ย เมือไดข้ า่ วมาใหมท่ าํ ใหช้ นุ ถหู มีนอนไมห่ ลบั จงึ ลกุ ขนึ มา ศกึ ษารายละเอียดของคดีกบั อา่ นรายงานทีสบื มาเอง อีกรอบพรอ้ มกบั นาํ เนือหาทีเยช่ าสง่ มาเปรยี บเทียบดู ก็ เกิดความกระจ่างขนึ มาทนั ที! 14

นางรูส้ กึ วา่ คดีนีดแู ปลกพลิ กึ มาตลอด เพราะจอมโจรคน นนั เหมือนจะจบั ยามสามตาได้ ทาํ อะไรลว่ งหนา้ ศตั รู ศตั รูทีวา่ นีก็คือทางการ และหน่วยงานทอ้ งถินทงั หลาย อีกอยา่ งเขาทาํ งานสาํ เรจ็ ทกุ ครงั แลว้ ยงั สามารถหลบหนี ไปไดท้ กุ ครงั เชน่ กนั นีแสดงวา่ เขามีวรยทุ ธสงู สง่ มีสติ ปัญญาลกึ ลาํ แลว้ ยงั มีสงิ สาํ คญั กวา่ นนั ก็คือ เขาไดร้ บั รายงานทีถกู ตอ้ งแมน่ ยาํ เป็นอยา่ งนีไดอ้ ยา่ งไร นีไมใ่ ช่ยคุ ปัจจบุ นั ทีมีคอมพิวเตอร์ สง่ สญั ญาณไปทวั ถงึ แตย่ คุ โบราณมีการสง่ ข่าวสารทีชา้ มาก วา่ ไปแลว้ การจะไดร้ บั ข่าวทีแมจ้ ะเป็นขา่ วธรรมดาๆ กไ็ มใ่ ช่เรอื งงา่ ย 15

ดงั นนั คดีนีมีขอ้ ขดั แยง้ กนั เองอยหู่ ลายอยา่ ง อาจจะมีคน คอยบอกความเคลอื นไหวของทางการแก่จอมโจรคนนี เมือจบั ประเดน็ สาํ คญั นีไดแ้ ลว้ ชนุ ถหู มีถงึ กบั นอนแทบ ไมห่ ลบั นางแตง่ ตวั อยา่ งลวกๆ ลกุ ขนึ มาขีดๆ เขียนๆ บนโต๊ะเหนือแทน่ ไฟ นางเขียนช่วงเวลาเพือหาความ เชือมโยงของการก่อคดี เมือฟา้ สวา่ ง ชนุ ถหู มีรบี ไปหาไป๋ ซืออีเพือใหเ้ ขามากินขา้ วเชา้ กบั นางตามลาํ พงั “ขนุ นางในจวนแมท่ พั เป็นคนทีราชสาํ นกั สง่ มาทงั หมด หรอื ไมเ่ จา้ คะ” นางตกั ขา้ วตม้ ใหไ้ ป๋ ซืออีอยา่ งกระตือ รอื รน้ 16

527 จอมโจรตะวันตก “มีเจา้ พนกั งานทีลงุ เลือกจากคนในพืนที แตข่ นุ นางทาง การนนั สง่ มาจากราชสาํ นกั ” ไป๋ ซืออีมองหลานสาวอยา่ ง ประหลาดใจ “แมเ้ มืองทงั สขี องอนั ซีจะอยเู่ ลยออกมา จากพืนทีของตา้ ถงั แตก่ ็ถือเป็นสว่ นหนงึ ของตา้ ถงั ” “ตอนทีขา้ มาฮอ่ งเตเ้ คยราํ พนั วา่ ขนุ นางเขตอนั ซีลาํ บาก กนั มาก เดมิ ทีคิดจะใหเ้ ปลยี นตาํ แหนง่ กนั ทกุ สามปีหา้ ปี แตก่ ลวั วา่ กวา่ จะคนุ้ เคยกบั กิจการในทอ้ งถินตอ้ งใชเ้ วลา นานอาจจะทาํ ใหช้ ายแดนทางนีไมส่ งบ ดงั นนั มีขนุ นาง บางคนตอ้ งรบั ตาํ แหน่งกนั นานเป็นสบิ ปียีสบิ ปี” “ทหารประจาํ ชายแดนกเ็ ป็นกนั อยา่ งนี” ไป๋ ซืออีถอนใจ 1

ดวงตารอ้ นชืน คิดถงึ บิดาทีไมไ่ ดเ้ จอหนา้ มานานหลายปี แลว้ กว็ างตะเกียบ ลาํ คอตีบตนั จนกินอาหารไมล่ ง ชนุ ถหู มีเองก็หนกั ใจยงิ นกั แตม่ ีเรอื งบางเรอื งทีนางตอ้ ง ถามแมต้ อ้ งสะกิดความในใจของทา่ นลงุ กต็ าม “หลายปีมานีไมม่ ีขนุ นางใหมม่ าประจาํ ทีอนั ซีเลยหรอื เจา้ คะ” “จา้ วหนว่ นทีดแู ลฝ่ายอาวธุ ยทุ โธปกรณเ์ พิงมารบั ตาํ แหน่งไดไ้ มน่ าน ถือวา่ เป็นคนใหม”่ ไป๋ ซืออีหยดุ คิด เลก็ นอ้ ย “แลว้ ยงั มีทงตงรุย่ มาปีชิงผงิ ทีสบิ หก ผวู้ า่ การ เขตอนั ซีคนเดิมขอเกษียณราชการเพราะอายมุ ากแลว้ 2

ทงตงรุย่ เลยถกู ยา้ ยมาจากเหลียวตง” “ไมม่ ีแลว้ ?” “ยงั มีอีกหลายคนทีมาไมถ่ งึ สามปีหา้ ปีเหมือนกนั แตล่ งุ จาํ ไมไ่ ดแ้ ลว้ ” ไป๋ ซืออีหยดุ คดิ “มีบนั ทกึ อยทู่ ีวา่ การเมือง ถา้ เจา้ ตอ้ งการก็ไปหาใตเ้ ทา้ ทงได้ ลงุ ทมุ่ เทดแู ลเรอื งการ ทหาร สว่ นการบรหิ ารสว่ นทอ้ งถินทงั หลายก็เป็นหนา้ ที ของใตเ้ ทา้ ทง ถา้ ไมม่ ีเขา หลายพืนทีในอนั ซีคงไม่ สงบอยา่ งนีหรอก คนคนนีมีความสามารถมาก ถือวา่ เป็นมือซา้ ยมือขวาของลงุ เลยทีเดียว แสดงวา่ ทงตงรุย่ ไมน่ ่าจะมีปัญหา 3

นางถามเรอื งขนุ นางในเขตอนั ซี ไมม่ ีทางทีลงุ สามจะไมร่ ู้ วา่ ความหมายวา่ อะไร นางสงสยั วา่ มีสายอยขู่ า้ งใน แต่ ลงุ สามกลบั พดู ไดอ้ ยา่ งมีเหตผุ ล ทงตงรุย่ รบั หนา้ ทีดแู ล กิจการดา้ นพลเรอื นในอนั ซีแลว้ เขาจะเรยี กโจรมาทาํ ไม ทา่ นลงุ เชือใจเขาอยา่ งนี ถา้ เขาคิดจะหาเงินกห็ าไดเ้ ป็น กอบเป็นกาํ โดยไมม่ ีใครรูอ้ ยแู่ ลว้ ขอแคไ่ มโ่ ลภมากเกิน ไป ทา่ นลงุ คงหลบั ตาขา้ งหนงึ ชายแดนลาํ บากกนั ดาร การจะหาผลประโยชนเ์ ลก็ ๆ นอ้ ยๆ บา้ งกไ็ มใ่ ช่เรอื งใหญ่ อะไร แตข่ อใหร้ าษฎรสขุ สงบ กองทพั ไมว่ นุ่ วาย ภกั ดีตอ่ แผน่ ดินกพ็ อแลว้ ทีแหง่ นีมีพอ่ คา้ สญั จรไปมามากมาย ถา้ คดิ จะหาเงิน ทอง กไ็ มจ่ าํ เป็นตอ้ งเสยี งอนั ตรายขนาดนี อีกอยา่ ง แม้ 4

จะเป็นขนุ นางประจาํ ชายแดนกนั หลายสบิ ปี แตเ่ มือใด กลบั เขา้ เมืองหลวงจะมีความชอบยิงใหญ่ หากทงตงรุย่ เป็นสายใหโ้ จร จะเป็นการกระทาํ ทีไดไ้ มค่ มุ้ เสยี ตอ้ งเป็น คนสมองบวมขนาดไหนถงึ จะเลือกทาํ เชน่ นี อยา่ งนอ้ ย ตาํ แหนง่ ผวู้ า่ การเขตอนั ซีกเ็ ป็นขนุ นางขนั สชี นั โท ถือเป็น ขนุ นางใหญ่เหมือนกนั แลว้ จะมารว่ มมือกบั โจรผรู้ า้ ย ไม่ รกั ดีขนาดนีเชียวหรอื ! “ถา้ อยา่ งนนั ขนุ นางในเขตอนั ซีจะไปไหนโดยพลการไม่ ไดใ้ ชไ่ หมเจา้ คะ” นางถามตอ่ “ขนุ นางลว้ นแตไ่ ปไหนโดยพลการไมไ่ ดอ้ ยแู่ ลว้ ” ไป๋ ซืออี ตอบจรงิ จงั “ถา้ ทาํ เช่นนนั จะมีโทษ ขนุ นางฝ่ายบ๊เู ทา่ กบั ขดั ราชโองการ ถา้ ขนุ นานฝ่ายบนุ๋ เทา่ กบั คดิ ก่อการกบฏ 5

แตถ่ า้ ไปงานราชการกไ็ มเ่ หมือนกนั จะมีการบนั ทกึ เขา้ ออกวา่ ไปทาํ อะไรทีไหนเอาไว”้ “แลว้ บนั ทกึ การออกทาํ งานราชการของขนุ นางในจวน แมท่ พั จะหาไดจ้ ากทีไหนเจา้ คะ” “อยกู่ บั ใตเ้ ทา้ ทง เจา้ อยากจะขอดหู รอื ” ไป๋ ซืออีถาม “จะไดไ้ หมเจา้ คะ” ไป๋ ซืออีนิวหนา้ “ถา้ เกิดอาศยั ฐานะลกู สาวของลงุ ไมไ่ ด้ แน่นอน แตต่ อนทีเจา้ ออกจากฉางอนั ฮ่องเตท้ รงมีรบั สงั ใหช้ ว่ ยสืบคดีจอมโจรแถบนี ดงั นนั เจา้ มีหนา้ ทีทีตอ้ งทาํ 6

ลงุ ยอ่ มใหค้ วามรว่ มมืออยแู่ ลว้ ” ชนุ ถหู มีหยดุ คดิ ก่อนสา่ ยหนา้ “ไม่ ขา้ ไมอ่ ยากดู วนั นีที ขา้ คยุ กบั ทา่ นลงุ ขอทา่ นลงุ อยา่ ไดไ้ ปคยุ กบั คนอืนนะเจา้ คะ” “เจา้ แคถ่ ามเทา่ นนั ” ไป๋ ซืออีสงสยั “ขา้ มีความคดิ อะไรบางอยา่ งแตย่ งั สรุปไมไ่ ดเ้ จา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีขยิบตาให้ “ถา้ เกิดมีคนทีน่าสงสยั จะตอ้ งบอกทา่ น ลงุ แนน่ อน” นางหยบิ ตะเกียบสง่ ใหไ้ ป๋ ซืออี “ทา่ นตอ้ ง ดแู ลทหาร จะตอ้ งกินอาหารเชา้ ใหอ้ ิมๆ อยา่ ใหค้ าํ ถาม พวกนีมาสง่ ผลกบั การกินของทา่ น รบี กินเขา้ เถอะเจา้ คะ่ 7

เดียวจะเยน็ หมด” รอยยมิ เอาใจของหลานสาวเป็นเหมือนนาํ หวานทีชโลม หวั ใจทาํ ใหไ้ ป๋ ซืออียมิ ออก เขาเรมิ กินอาหารอีกครงั ชนุ ถู หมีสง่ ทงั ซาลาเปาสง่ ทงั ผกั ดอง ช่วยปอกเปลอื กไข่ใหผ้ ู้ เป็นลงุ ดงั นนั อาหารเชา้ ทีแสนจะธรรมดาในสายตาชน ชนั สงู ของฉางอนั กลบั เป็นการกินอาหารทีมีความสขุ ของ ไป๋ ซืออี เมือเขาบว้ นปากเตรยี มตวั ไปทาํ งาน ชนุ ถหู มีกถ็ ามขนึ อีกคาํ ถามวา่ “หลานชายคนโตของอดีตจวนเฟิงกวั กง ยามนีทาํ งานในจวนแมท่ พั ทา่ นลงุ รูเ้ รอื งนีหรอื ไมเ่ จา้ คะ” 8

ไป๋ ซืออีพยกั หนา้ “ลงุ เกลยี ดสกลุ ตมู้ าก แตเ่ ดก็ คนนนั นิสยั ไมเ่ ลว ไมว่ า่ อยา่ งไรถือวา่ พอ่ กบั ป่ขู องเขาไดช้ ดใช้ หนีเลือดไปแลว้ ยามนีเขาแคใ่ ชช้ ีวิตอยตู่ อ่ ไปใหไ้ ดเ้ ทา่ นนั ลงุ ก็ไมอ่ ยากเอาเรอื งเอาราว ทาํ ไมหรอื เขามีปัญหา อะไร?” “ทา่ นลงุ อยา่ เหมารวมไปหมด” ชนุ ถหู มีสา่ ยหนา้ พรอ้ ม กบั ดงึ แขนเสอื ไป๋ ซืออีไปมา “ขา้ ก็ถามไปอยา่ งนนั เพราะ วนั ทีมีโจรขนึ จวนแมท่ พั ใตเ้ ทา้ ทงพาคนมาดแู ลความ ปลอดภยั เรอื นชนั ในทนั ที ขา้ เหน็ ตตู้ งเฉินตามอยขู่ า้ ง หลงั ถา้ เกิดขา้ จาํ ไมผ่ ิดเขาเป็นคนทีใตเ้ ทา้ จา้ วพามาจาก หลงิ หนาน” “เขาทาํ งานไดด้ ี ใตเ้ ทา้ ทงมีงานดว่ นจงึ ไดเ้ รยี กเขามา 9

ชว่ ย” ไป๋ ซืออีตอบ “ใตเ้ ทา้ ตงเป็นคนเงียบๆ ไมค่ อ่ ยสนิท สนมกบั ใครสกั เทา่ ไร แตก่ ็เหมือนถกู ใจตตู้ งเฉินอยมู่ ากที เดียว” ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ จากนนั ผลกั ประตใู หไ้ ป๋ ซืออี “ทา่ นลงุ เดินดีๆ ทา่ นลงุ รบี ไปและกลบั มาเรว็ ๆ นะเจา้ คะ” ไป๋ ซืออีทาํ หนา้ บอกไมถ่ กู กลบั ไปเปลยี นชดุ ขนุ นางที หอ้ งก่อนแลว้ คอ่ ยออกไป มาถงึ ตอนนีสงิ ทีเขาจาํ ไดม้ าก ทีสดุ ก็คือภาพทีหลานสาวพดู จาฉอเลาะสง่ เขาออกจาก เรอื น สว่ นเรอื งอืนๆ ก็ลมื ไปจนหมดสนิ คยุ กบั ไป๋ ซืออีไมถ่ งึ สามวนั ดี จอมโจรตะวนั ตกก็ปรากฏ 10

ตวั ในเมืองกยุ ฉืออีกครงั คราวนีขโมยเงินในบา้ นคหบดี คนหนงึ ไดเ้ งินทองของมีคา่ ไปมากมาย วนั รุง่ ขนึ พอ่ คา้ ผู้ นีรบี มาแจง้ ความ เสยี ดายเงินทองจนแทบจะเป็นลมไปก็ หลายครงั เรอื งยงั ไมจ่ บเทา่ นี ผา่ นไปอีกสองวนั มีคหบดีอีกราย หนงึ ถกู โจรขนึ บา้ น จากนนั กม็ ีรายทีสาม รายทีสี ในสบิ หา้ วนั เกิดคดีลกั ทรพั ยถ์ งึ เจ็ดคดี เป็นการกระทาํ ทีอกุ อาจ และบา้ ระหาํ ในขณะทีไป๋ ซืออีโมโหจนเตน้ เป็นเจา้ เขา้ ชนุ ถหู มีกลดั กลมุ้ แตย่ งั ทาํ อะไรไมไ่ ด้ จวนแมท่ พั ใหญ่ถกู โจรขนึ เป็นครงั ทีสอง ครงั นีของทีถกู ขโมยคือตราประทบั ขนุ นางของทงตงรุย่ หลงั จากนนั มีข่าวจากเมืองช่ยุ เยว่ า่ ขบวนพอ่ คา้ ทีเดนิ 11

ทางไปตามเสน้ ทางสายไหมถกู โจรดกั ปลน้ ! ครางนีไมต่ า่ งกบั การแหยฟ่ า้ ใหเ้ ป็นรู เสน้ ทางสายไหมมี ชือเสียงกเ็ พราะเป็นเสน้ ทางตดิ ตอ่ ระหวา่ งตะวนั ออก และตะวนั ตก สง่ เสรมิ การคา้ ของทงั สองดนิ แดนและ เพราะเสน้ ทางนีไดร้ บั การคมุ้ กนั จากอาํ นาจทอ้ งถินทีมี อยแู่ ถวนนั แมจ้ ะมีโจรป่าคอยปลน้ สะดมบา้ งแตก่ ็ไมเ่ คย ทาํ อยา่ งเอกิ เกรกิ เช่นนี แลว้ นียงั เกิดขนึ ในพืนทีสเี มือง ของเขตอนั ซีเทา่ กบั ตบหนา้ ราชวงศถ์ งั ชดั ๆ ขนุ นางทวั เขตอนั ซียอ่ มนงั ไมต่ ดิ “แน่ใจนะวา่ เป็นการกระทาํ ของจอมโจรนนั ” ไป๋ ซืออีกดั ฟันถามอยา่ งแคน้ ใจ ถา้ เกิดจอมโจรคนนนั อยเู่ บืองหนา้ เขาคงจดั การสบั รา่ งของมนั เป็นทอ่ นๆ ไปแลว้ 12

ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ แตใ่ ตเ้ ทา้ ทงกลบั สา่ ยหนา้ นีเป็นการประชมุ ใหญ่ทีมีแตข่ นุ นางระดบั ผบู้ ญั ชาการ กองทพั ขนึ ไป สว่ นชนุ ถหู มีเป็นเพราะมีภารกิจทีฮอ่ งเต้ มอบหมายมา จงึ เป็นหนงึ ในนนั “มีเหตผุ ลอะไรวา่ มาส”ิ ไป๋ ซืออีหนา้ ตาบดู บงึ ชนุ ถหู มีหลบุ ตา ไมพ่ ดู ไมจ่ า ผวู้ า่ การทงจงึ เป็นฝ่ายเอย่ ขนึ กอ่ น “จอมโจรคนนนั ทาํ งานคนเดียวมาตลอด ไมเ่ คย ไดย้ นิ วา่ มีสมคั รพรรคพวกมากอ่ น ถา้ เป็นทีอืนยงั พอพดู ได้ แตน่ ีปลน้ ขบวนพอ่ คา้ ทีเมืองช่ยุ เย่ แลว้ สนิ คา้ ทงั 13

หลายก็หายวบั ไปในคืนเดียว ถา้ ไมใ่ ช่มีพรรคพวกที เก่งกาจไมม่ ีทางทาํ ไดแ้ น่” ขบวนพอ่ คา้ เสน้ ทางสายไหมสว่ นใหญ่แลว้ ไมน่ าํ เงินทอง ของมีคา่ ติดตวั ไปจาํ นวนมาก แตใ่ ชข้ องแลกของ หาเงิน จากสว่ นตา่ งของราคา หรอื ไมก่ ็รบั เงินของประเทศทีไป คา้ ขายดว้ ยแลว้ ใชเ้ งินนนั ซือของทีนนั กลบั มาขายทีฉาง อนั อยา่ งเชน่ ซือเครอื งกระเบืองและผา้ ไหมจากฉางอนั หนงึ พนั ตาํ ลงึ จากนนั นาํ ของไปแลกกบั เครอื งเทศหรอื สนิ คา้ ของทอ้ งถินกลบั มาขายทีฉางอนั จะไดเ้ งิน ประมาณสองพนั หรอื ไมก่ ็มากกวา่ นีหลายเทา่ บางครงั จะมีอญั มณีหรอื ทองคาํ ไปดว้ ยเพือใชใ้ นยามฉกุ เฉิน หากเงินทีมีซือสนิ คา้ ไมพ่ อ การคา้ ระหวา่ งประเทศไมว่ า่ จะจากอดีตหรอื ปัจจบุ นั ทองคาํ ก็ถือเป็นของทีแลก 14

เปลยี นไดด้ ีทีสดุ “ก่อนนีจอมโจรกบดานอยนู่ านอาจไปรบั สมคั รพรรค พวกมากไ็ ด”้ ชนุ ถหู มีพดู เบาๆ เมืออยตู่ อ่ หนา้ ขนุ นางทงั หลายนางกต็ อ้ งแสดงความออ่ นแอกวา่ ใหเ้ หน็ แมจ้ ะอยู่ ในฐานะผสู้ นองรบั สงั ของฮอ่ งเต้ แตเ่ พือไมใ่ หค้ นทาํ งาน เหลา่ นีไมพ่ อใจ เกิดถกู นางเหยียบตาปลาเขา้ ตรงไหน แลว้ ไมย่ อมรว่ มมือทาํ งานกนั มนั จะไมด่ ี “เขาไมเ่ คยออกขโมยของตดิ ๆ กนั เชน่ นี” หลายวนั นี ทงตงรุย่ อดหลบั อดนอนจนตาแดงกาํ “การทาํ อยา่ งนี เทา่ กบั บงั คบั ใหท้ างการลงมือ” 15

528 ก่อกวน “ใตเ้ ทา้ ทงพดู มาก็มีเหตผุ ล” ชนุ ถหู มีพดู เนิบๆ “แตค่ ดี พวกนีเหมือนกบั คดีทีจอมโจรคนนีทาํ มากอ่ นหลายที ขอ้ แรก ทาํ งานอยา่ งรวดเรว็ ฉบั ไว ไมท่ ิงรอ่ งรอย ขอ้ สอง ไม่ เคยฆา่ เจา้ ทกุ ข์ ไมว่ า่ จะเป็นสนิ คา้ หรอื เงินทองกเ็ อาไป แปดสว่ นเหลือไวส้ องสว่ น ขอ้ สาม ไมว่ า่ จะเป็นกญุ แจ ดาลประตู โซค่ ลอ้ งอะไรก็ตาม จะถกู ตดั ขาดในดาบ เดียว แสดงวา่ ตอ้ งมีดาบวเิ ศษ ขอ้ สี เป็นขอ้ ทีสาํ คญั ทีสดุ กค็ ือ กลนิ หอมบนตวั เขา เขาอาจมีถงุ หอมติดตวั กเ็ ป็นได้ มีเจา้ ทกุ ขเ์ คยคยุ กนั วา่ ของสงิ นีเรยี กวา่ กาํ ยานพนั ลี มี กลนิ หอมติดทนทานไมจ่ างหายงา่ ยๆ ถา้ เกิดเหมือนกนั แคส่ องขอ้ แรก กอ็ าจเป็นคนอืนสวมรอยมากอ่ กวน เป็น การเลยี นแบบ ยกยอ่ งจอมโจรคนนี แตท่ ีเหมือนกนั สอง ขอ้ หลงั ก็คือดาบวเิ ศษกบั กาํ ยานทีวา่ นนั คงจะหาไดย้ าก 1

ในเมือมีเหมือนกนั ทงั สองอยา่ งแลว้ ยงั จะสงสยั อะไรอีก” ทกุ คนตา่ งพยกั หนา้ เหน็ ดว้ ย เหมือนเอนเอียงไปกบั ความคดิ ของชนุ ถหู มี ชนุ ถหู มีเหน็ ทงตงรุย่ ยงั ไมย่ อมรบั จงึ เอย่ ตอ่ ไปวา่ “คน เราเปลยี นกนั ได้ ถงึ จะเป็นจอมโจรก็ไมใ่ ชจ่ ะใชแ้ ตว่ ิธี เดิมๆ แสดงวา่ พฤตกิ รรมของจอมโจรคนนนั เป็นแบบโจร สภุ าพชน ไมข่ โมยทรพั ยไ์ ปจนหมด เหลือทางรอดใหค้ น อืน แตใ่ ครจะรูว้ า่ มีสาเหตอุ ะไรทีทาํ ใหเ้ ขากระทาํ การ อยา่ งบา้ ระหาํ เช่นนี อยา่ งนอ้ ยตอนทีไมม่ ีผตู้ อ้ งสงสยั อืน กต็ อ้ งมงุ่ สบื สวนไปทีจอมโจรคนนี” 2

“พดู ไดด้ ี” ทงตงรุย่ ยมิ ประชด สายตามองไปยงั ไป๋ ซืออี “ขา้ นอ้ ยไรค้ วามสามารถ รบั หนา้ ทีมานานหลายปี วเิ คราะหพ์ ฤตกิ รรมจอมโจรคนนีมานานกย็ งั จบั ตวั เขาไม่ ได้ พดู ถงึ เรอื งสืบสวนขา้ นอ้ ยยงิ ไรค้ วามสามารถ” เขา มองไปยงั ชนุ ถหู มี “ไมท่ ราบวา่ คณุ หนมู ีวธิ ีใดหรอื ” ชนุ ถหู มีทาํ หนา้ ทกุ ขร์ อ้ น พดู อยา่ งลาํ บากใจวา่ “ขา้ กย็ งั ไมม่ ี...” ทกุ คนไมม่ ีวิธีอืน นอกจากเพมิ ความระวงั ภยั มากขนึ แต่ ขณะทีทกุ ฝ่ายจบั ตาดจู อมโจรคนนี เขาก็ไมย่ อมรามือ ยงั ขโมยของอีกหลายราย จนเมืองกยุ ฉือมีแตค่ วาม หวาดหวนั เป็นการกระทาํ ทีทา้ ทายทางการอยา่ งมาก 3

ไป๋ ซืออีถงึ กบั ไมม่ ีใจดแู ลดา้ นการทหาร เขา้ มานงั บญั ชาการเรอื งนีดว้ ยตวั เอง ใกลจ้ ะถงึ วนั เฉลมิ พระ ชนมพรรษาของฮอ่ งเต้ แควน้ ปฮู้ าลาไดส้ ง่ ของกาํ นลั มา ถวาย เป็นเจดียห์ ยกจาํ ลอง ไดย้ นิ วา่ มีความสงู แคห่ นงึ ไมบ้ รรทดั แตม่ ีเจดียถ์ งึ สบิ สามชนั เจดียอ์ งคน์ ีแกะสลกั จากหยกเหอเถียนทงั กอ้ น ฝีมือการแกะสลกั นนั ประณีต งดงาม บางราวกบั กระดาษ เจดียแ์ ตล่ ะชนั สลกั ภาพที แตกตา่ งกนั ไป แลว้ ยงั มีพระพทุ ธรูปประดิษฐานอยดู่ า้ น ในอีกสบิ สามองค์ เดิมทีหยกจะระบายสไี มไ่ ด้ แตเ่ จดีย์ หยกจาํ ลองพอแกะสลกั ออกมาแลว้ ดมู ีมิติ ใหค้ วามรูส้ กึ เสมือนจรงิ ชา่ งแกะสลกั คนนีเป็นช่างใหญ่ทีเรร่ อ่ นไปจนถงึ แควน้ 4

แหง่ นี เมือเขาแกะสลกั งานชินนีเสรจ็ กส็ นิ ใจตาย ทาํ ให้ ของชินนีกลายเป็นของทรงคณุ คา่ ทีมีเพียงชินเดียว ไม่ วา่ จะเป็นวสั ดหุ รอื ช่างฝีมือก็ไมอ่ าจหาไดอ้ ีกแลว้ ของมีคา่ มหาศาลชินนียอ่ มดงึ ดดู ความสนใจของโจร ขโมย ไป๋ ซืออีตอ้ งดแู ลอยา่ งเตม็ ที ถา้ เกิดมนั ถกู ขโมยไป เขายอ่ มไมอ่ าจแกต้ วั กบั แควน้ ปฮู้ าลาและตา้ ถงั ไดแ้ น่ นอน ไมเ่ พียงเป็นการเสอื มเสยี พระเกียรติของฮอ่ งเต้ แต่ ยงั ถือวา่ ไป๋ ซืออีบกพรอ่ งในหนา้ ที ถา้ ถกู ใครนาํ เรอื งนีมา โจมตีอาจทาํ ใหเ้ ขาตอ้ งถกู ยา้ ยจากเขตอนั ซี มีผลตอ่ ความสขุ สงบแถบนี หรอื ถา้ เกิดมีใครใชเ้ ป็นขอ้ อา้ งยยุ ง ใหม้ ติ รประเทศทงั สองเป็นปรปักษต์ อ่ กนั จะกลายเป็น ความวนุ่ วายทางการเมือง 5

อะไรกต็ ามทีเกียวขอ้ งถงึ ชาติถงึ แผน่ ดิน ยอ่ มไมม่ ีเรอื ง เลก็ ทีวา่ จอมโจรกค็ ือขโมยทีมีฝีมือเกง่ กาจ แตถ่ า้ การ ขโมยครงั นีสง่ ผลกระทบเป็นวงกวา้ ง จะกลายเป็นเรอื ง ใหญ่ “บิดา ทา่ นพอ่ พวกทา่ นไปพกั ผอ่ นก่อนเถอะเจา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีแนะนาํ “ในจวนมีคนอยมู่ ากไมม่ ีทางเกิดอะไรขนึ แน่” นางเรยี กไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั เชน่ นีกเ็ พราะอยตู่ อ่ หนา้ คนอืน ยามนีมีขนุ นางนงั ประชมุ กนั อยใู่ นหอ้ งอีกเจด็ แปดคน มี 6

ไป๋ ซืออีนงั เป็นประธาน เมือเหน็ ทอ้ งฟา้ เรมิ มืดลง ทกุ คน กม็ ีสีหนา้ เครง่ เครยี ด คนเหลา่ นีอดตาหลบั ขบั ตานอนมานานสามวนั แลว้ ดวง ตาแดงกาํ มีตอหนวดโผลข่ นึ มาใหเ้ หน็ ดแู ลว้ ทงั เหน็ด เหนือยทงั ทรุดโทรม สภาพจิตใจกย็ งั ตงึ เครยี ด ถา้ เป็น เชน่ นีตอ่ ไปคงจะไมด่ ีแน่ ไป๋ ซืออีกลบั สา่ ยหนา้ “พรุง่ นีขา้ จะเป็นคนนาํ ของกาํ นลั ชินนีไปสง่ เอง เมือเขา้ สพู่ ืนทีดา้ นในตา้ ถงั กจ็ ะปลอดภยั แลว้ ” แมเ้ มืองทงั สขี องเขตอนั ซีจะเป็นของราชวงศถ์ งั ก็ จรงิ แตเ่ หมือนติงเนือทียืนออกมาอยดู่ า้ นนอก มีพืนที ของดนิ แดนตะวนั ตกกนั กลางอีกชว่ งหนงึ 7

นบั ตงั แตไ่ ดร้ บั เจดียห์ ยกองคน์ ีมา ขนุ นางประจาํ พืนทีอนั ซีทกุ คนเขา้ สสู่ ภาวะเครง่ เครยี ด เรยี กไดว้ า่ ของทีมีคา่ ชิน นีกลายเป็นเผือกรอ้ นทีถกู สง่ มาอยา่ งไมถ่ กู เวลา ไมเ่ ป็น ทีตอ้ นรบั อยา่ งยิง มีแตต่ อ้ งนาํ สง่ ของชินนีเขา้ สแู่ ผน่ ดนิ ตา้ ถงั อยา่ งปลอดภยั เทา่ นนั ทกุ คนถงึ จะสบายใจกนั ได้ เพราะถา้ เกิดอะไรขนึ ตอ่ ไปกไ็ มเ่ กียวกบั คนทางนี คืนนีจะเป็นคืนทีทกุ คนตงึ เครยี ดทีสดุ เพราะถงึ อยา่ งไร จอมโจรคนนีกไ็ มใ่ ช่พวกโจรป่า หากออกจากเมืองกยุ ฉือ ไปแลว้ เขาจะตอ้ งเผชิญหนา้ กบั กองทพั ทีถกู ฝึกมาอยา่ ง ดี แบบนนั ยอ่ มไมเ่ ป็นผลดีกบั เขา คดิ วา่ เขาเองกค็ งไม่ กลา้ ดงั นนั คืนนีเป็นโอกาสเดียวทีเขาจะลงมือได้ 8

“ทา่ นจะไปจากกยุ ฉือไมไ่ ด”้ ทงตงรุย่ ลกุ ขนึ ยืน “เมืองทงั สแี มจ้ ะดสู ขุ สงบก็จรงิ แตม่ ีศตั รูลอ้ มอยรู่ อบดา้ น หนงึ ใน นนั กถ็ ือแควน้ ถ่ฟู ัน[1] เราจะขาดผนู้ าํ ในเมืองไมไ่ ดแ้ มแ้ ต่ วนั เดียว ถา้ เกิดทา่ นเดินทางไปสง่ ของกาํ นลั แลว้ ศตั รู ลอบเขา้ มาโจมตีมนั จะกลายเป็นเหมือนฟา้ ถลม่ นะ!” ไป๋ ซืออีโบกมือ “ไมต่ อ้ งพดู ขา้ ตดั สนิ ใจดีแลว้ ขา้ ไปไม่ นานไมเ่ กินครงึ เดือนจะตอ้ งกลบั มาแน่ ขา้ พาคนไปแค่ สองพนั คน ถงึ ถ่ฟู ันจะจดๆ จอ้ งๆ อยแู่ ตก่ ็ไมก่ ลา้ สง่ ทหาร ออกมาตอนนีแน่ อีกอยา่ ง ยงั มีทหารอีกสองหมืนกวา่ นายประจาํ เมืองทงั สี ขา้ จะใหต้ า้ ซนั รบั หนา้ ทีดแู ลแทน ชวั คราว มีเขาอยดู่ ว้ ยไมม่ ีทางเกิดความวนุ่ วายแน่” “แตข่ า้ นอ้ ยเป็นหว่ งความปลอดภยั ของใตเ้ ทา้ !” ทงตงรุย่ 9

พดู อยา่ งรอ้ นใจ “ใครๆ กร็ ูว้ า่ ทา่ นเป็นศนู ยร์ วมจิตใจคน ในอนั ซี ถา้ เกิดทา่ นบาดเจ็บหรอื เป็นอะไรไป เมืองทงั สี ของอนั ซียอ่ มเกิดความระสาํ ระสาย แมจ้ ะบอกวา่ ตา้ ถงั เราไมข่ าดแมท่ พั เก่งๆ แตม่ ีทา่ นเทา่ นนั ทีจะควบคมุ สถานการณท์ างนีได”้ คาํ พดู นีเกือบจะพดู อยา่ งชดั เจนแลว้ ตอนนีถา้ ศตั รูทีจด จอ้ งเมืองทงั สคี ิดจะลอบสงั หารไป๋ ซืออี ถงึ ฮอ่ งเตจ้ ะสง่ คนเก่งขนาดไหนมา ก็ตอ้ งทาํ ความเขา้ ใจกบั สถานการณท์ างนีก่อนเป็นประการแรก ประการทีสอง ตอ้ งจดั ระบบดา้ นการทหารขนึ มาใหม่ ประการทีสามจะ น่าเกรงขามเทา่ เดิมหรอื ไมก่ ็ยงั ไมร่ ู้ แตส่ ถานการณท์ างนี ตอ้ งวนุ่ วายไปอีกระยะหนงึ สงิ โตทีเป็นผนู้ าํ ฝงู แพะ ยงั สามารถเอาชนะแพะทีนาํ ฝงู สงิ โตได้ ผนู้ าํ ทีเก่งกาจจะสง่ 10

ผลดีอยา่ งทีคาดเดาไมไ่ ด้ เพือสรา้ งความมนั คงและความสงบในพืนที ไป๋ ซืออีนาํ กาํ ลงั ออกไปแคส่ องพนั นาย ถา้ เกิดเจอทหารศตั รูซมุ่ โจม ตี เขาจะตกอยใู่ นวงลอ้ มทีมีอนั ตรายถงึ ชีวิต ในพืนทีหา่ ง ไกล ไป๋ ซืออีสามารถนาํ กาํ ลงั ปอ้ งกนั และปกครองเมือง ทงั สขี องอนั ซีไดอ้ ยา่ งสขุ สงบมานานหลายปีนบั วา่ เกง่ มากแลว้ อยา่ งไรกต็ ามเขาไมม่ ีทางคนุ้ เคยกบั ภมู ปิ ระเทศแถบนีดีเทา่ กบั แควน้ เลก็ ๆ ทีถือเป็นเจา้ ถิน ถา้ เกิดเผชิญหนา้ กนั เขาจะตอ้ งเสยี เปรยี บแน่นอน อีกทงั การกอ่ คดีของจอมโจรคนนีนบั วนั ยงิ รุนแรงมากขนึ แควน้ ทีมีใจคิดจะครอบครองแผน่ ดินผืนนีมานานยอ่ ม เตรยี มการกนั เอาไวแ้ ลว้ ถา้ คดิ ในทางรา้ ย เกิดจอมโจร 11

นนั จบั มือกบั กลมุ่ อาํ นาจกลมุ่ อืน การทีไป๋ ซืออีออกไป นอกพืนทีอาจตกหลมุ พรางของพวกนนั ก็เป็นได้ ถา้ ศตั รู ซมุ่ โจมตีโดยไมเ่ ปิดเผยรอ่ งรอย ถงึ ตา้ ถงั จะโกรธแคน้ เพียงใดแตก่ ็ไมอ่ าจหาตวั ใครมาลงโทษได้ ถา้ เกิดคิดใหด้ ีอีกที ในช่วงทีแผน่ ดินตา้ ถงั รุง่ โรจน์ ถงึ แควน้ เลก็ รอบๆ มีความคิดอยา่ งนีกจ็ รงิ แตก่ ็ไมก่ ลา้ ขนาดนนั แตค่ นในราชสาํ นกั เลา่ คนเหลา่ นนั รูจ้ กั แตแ่ ยง่ ชิงอาํ นาจ ไมเ่ ขา้ ใจสถานการณท์ างชายแดนแมแ้ ตน่ อ้ ย อาจถือโอกาสนีฟอ้ งวา่ ไป๋ ซืออีออกจากพืนทีทาํ งานโดย พลการ ถงึ ฮอ่ งเตจ้ ะเขา้ ใจแตก่ ็ไมอ่ าจทาํ ตามใจ โดยไม่ สนใจกฎหมายบา้ นเมือง ระเบียบของขนุ นางตา้ ถงั มีกฎหมายระบอุ ยา่ งชดั เจน ถา้ 12

ฮอ่ งเตต้ อ้ งการปกครองดว้ ยกฎหมายไมม่ ีทางตบหนา้ ตวั เอง แมก้ ารกระทาํ เช่นนีเทา่ กบั ทาํ เพือสว่ นรวม แตไ่ มม่ ี เอกสารคาํ สงั อยา่ งเป็นทางการ แมไ้ มถ่ งึ ขนาดขดั ขืนคาํ สงั ของฮอ่ งเตร้ ะหวา่ งออกรบก็จรงิ อยา่ งไรก็ตามแมแ้ ม่ ทพั นายกองทีอยชู่ ายแดนจะใชเ้ ลอื ดใชเ้ นือในการทาํ งานแตก่ ย็ งั สปู้ ากของขนุ นางในราชสาํ นกั ไมไ่ ด้ “ไมต่ อ้ งพดู แลว้ ” ไป๋ ซืออียืนกรานเดด็ ขาด “ขา้ รูว้ า่ ทีทา่ น พดู เพราะหวงั ดีกบั ขา้ แตส่ าํ หรบั ขา้ แลว้ เกียรติยศของอนั ซีจะถกู หยามไมไ่ ด้ ตา้ ถงั จะถกู หยามไมไ่ ด้ ถา้ เกิดปลอ่ ย ใหจ้ อมโจรนนั ทาํ อะไรตามอาํ เภอใจ หวั ของเจา้ กบั ขา้ ก็ ไมอ่ าจรบั ความผิดนีไหว” เขาพดู อยา่ งชดั เจนวา่ มีบาง ครงั ทีศกั ดศิ รสี าํ คญั กวา่ ชีวิต สาํ คญั กวา่ ทกุ อยา่ ง 13

ขนุ นางในเมืองทงั สถี กู จอมโจรกอ่ กวนจนอยไู่ มส่ ขุ แตย่ งั จบั ตวั เขาไมไ่ ดเ้ สยี ที เป็นการเสยี หนา้ อยา่ งมาก เจดีย์ หยกองคน์ ีเป็นเหมือนผา้ ปิดหนา้ ชนั สดุ ทา้ ย ทีจะใหใ้ คร ดงึ ลงมาไมไ่ ดเ้ ป็นอนั ขาด ทงตงรุย่ พดู มีเหตผุ ล คนอืนก็ เขา้ ใจดี แตก่ จ็ นใจกนั ทกุ ฝ่าย ------------------------------------ [1] แควน้ ถฟู่ ัน คือ ทเิ บตในยคุ ปัจจบุ นั 14

529 จอมโจร “เป็นความผิดของจอมโจรนนั คนเดียว!” ชนุ ถหู มีพดู อยา่ งแคน้ ใจ “ถา้ เกิดเขาเป็นชาวบา้ นตา้ ถงั จะตอ้ งเป็น คนตาํ ชา้ ทีไมเ่ หน็ แก่บา้ นเมือง” “ทาํ ไมหรอื ?” ทงตงรุย่ โมโหจนหนา้ ซีดขาว “ขา้ เป็นสตรตี าํ ตอ้ ย ไมเ่ ขา้ ใจเหตผุ ลอะไรมากนกั แตข่ า้ รู้ วา่ โจรมีหลกั การของโจร ถา้ ชาตบิ า้ นเมืองลม่ สลายเขาก็ ตอ้ งรบั ผดิ ชอบ คนคนนนั เป็นโจรขโมยสงิ ของ เขาทาํ ผดิ กฎหมายตา้ ถงั ไปแลว้ แลว้ ยงั จะสรา้ งความวนุ่ วายให้ กบั แผน่ ดนิ อยอู่ ีก” 1

“ไมแ่ นว่ า่ จะเป็นฝีมือของจอมโจรคนนนั ” ทงตงรุย่ ยงั ยืน ยนั ความคดิ ตวั เอง ชนุ ถหู มีไมส่ นใจ พดู ตอ่ ไปวา่ “ถา้ ดจู ากพฤตกรรมของ เขาในอดีต เขาเป็นคนฉลาดมาก ทาํ ไมถงึ ไมร่ ูว้ า่ การ กระทาํ อยา่ งนีสรา้ งความสญู เสยี ใหก้ บั แผน่ ดนิ และชาว บา้ นตา้ ถงั ตา้ ถงั เสยี ศกั ดศิ รี เขาภมู ิใจงนั หรอื ชาวบา้ น ตา้ ถงั จะอยไู่ มส่ ขุ มีความระสาํ ระสายในเมืองทงั สี แบบ นีเขาดีใจงนั หรอื ทงั ๆ ทีรูว้ า่ มีผลอยา่ งไร แตก่ ลบั ยงั ทาํ เช่นนีนบั วา่ ไรย้ างอายอยา่ งมาก ไมม่ ีศกั ดศิ รเี อาเสยี เลย! เพือเงินเลก็ นอ้ ย ทรยศแมแ้ ตบ่ รรพบรุ ุษตวั เอง เป็นโจร ถ่อยขายชาติ ไมส่ มควรเป็นคน!” 2

คาํ พดู ทีดเุ ดือดของชนุ ถหู มีถือเป็นคาํ ตาํ หนิทีรุนแรงมาก ทีสดุ ของคนโบราณเพราะตอ่ วา่ ไปถงึ บรรพบรุ ุษ โดย เฉพาะผชู้ ายแลว้ นีเป็นคาํ พดู ทีดแู คลนมากทีสดุ “ชา่ งเถอะ ถือวา่ ขา้ ไรค้ วามสามารถจบั ตวั จอมโจรนีไม่ ได้ ถงึ ขนาดทาํ ใหเ้ ขารบั สมคั รพรรคพวก ทาํ การใหญ่ มากขนึ ” ไป๋ ซืออีถอนใจ ยกนาํ ชาขนึ ดืม “ออกไปกนั กอ่ น เถอะ นียงั ไมถ่ งึ เวลาดกึ สงดั คิดวา่ จอมโจรนนั คงไมล่ ง มือตอนนีเป็นแน่ รบี ไปพกั ผอ่ นกนั ก่อน เวลามีเรอื งจรงิ ๆ จะไดม้ ีกาํ ลงั วงั ชา” ดเู หมือนทงตงรุย่ อยากจะพดู อะไร เหมือนเขาจะไมพ่ อ ใจทีไป๋ ซืออีเอาแตฟ่ ังชนุ ถหู มี ไมต่ รวจสอบใหด้ ีก็คิดวา่ การกระทาํ ทีผา่ นมาไมน่ านเป็นฝีมือของจอมโจรคนนนั 3

ทงั หมด แตเ่ มือเหน็ ขนุ นางคนอืนๆ ลกุ ขนึ ออกไป เขาจงึ ทาํ ความเคารพแลว้ ลา่ ถอยออกไปเงียบๆ ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั ไมไ่ ดไ้ ปไหน อาหารวา่ งยามดกึ ก็ เป็นชนุ ถหู มีทียกเขา้ มา นางคงกลวั วา่ จะเกิดอะไรขนึ ถงึ จะอยใู่ นจวนแมท่ พั ก็จรงิ แตเ่ สยี วฟ่ งและเฟิงขว้ งก็ ตดิ ตามนางตลอด ไมป่ ลอ่ ยใหช้ นุ ถหู มีไปไหนตามลาํ พงั จนกระทงั ถงึ ยามสบิ สอง เป็นช่วงเวลาทีผคู้ นเหนด็ เหนือยมากทีสดุ มีการตอบสนองทีเชืองชา้ มากทีสดุ ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั นงั คอพบั คอออ่ นพิงกบั เกา้ อี ในหอ้ ง ประชมุ ไมม่ ีแทน่ ไฟ มีแตอ่ า่ งไมท้ ีไฟลกุ โชตชิ ่วง แต่ เพราะหอ้ งกวา้ งจงึ ยงั คงหนาวเหน็บอยดู่ ี ชนุ ถหู มีนงั อยู่ ใกลๆ้ อา่ งไฟรูส้ กึ ถงึ ความหนาวเหน็บทีเหมือนนาํ แขง็ 4

ลามจากปลายเทา้ ขนึ มาบนตวั ความหนาวทาํ ใหค้ นเราง่วงงนุ ในตอนนีเองมีเสียงอกึ ทกึ ครกึ โครมดงั แทรกขนึ ทา่ ม กลางความเงียบสงดั คืนนีไมม่ ีเสียงลมหวีดหววิ กลางดกึ ทาํ ใหเ้ สียงทีดงั ขนึ นนั นา่ ตืนตระหนกกวา่ ปกติ “เกิดอะไรขนึ !” ไป๋ ซืออีหายงว่ งเป็นปลดิ ทงิ ชนุ ตา้ ซนั ลกุ พรวดขนึ มาเชน่ กนั “แยแ่ ลว้ !” พลทหารวิงเขา้ มารายงาน “มีไฟไหมท้ ีคลงั 5