ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

สามารถและการทาํ งานนนั โกหกใครไมไ่ ดน้ ะ” เงียบกรบิ ไปทวั ทงั ศาล ขอ้ สนั นิษฐานนีตอ่ ใหค้ ิดกนั หวั แตกกไ็ มม่ ีใครคดิ ถงึ แต่ ละคนถงึ กบั กลนั หายใจอยา่ งตืนตระหนก เป็นเวลาอีกนานกวา่ จอมโจรจะคลยี มิ ออกมา ยอมรบั การเปิดโปง ภาระหนกั องึ ทีแบกอยถู่ กู วางลง เขา เลอื มใสในตวั หญิงสาวอายนุ อ้ ยผนู้ ียงิ นกั “ขา้ ...” นาํ เสยี งของเขาแหบพรา่ หากดวงตาเตม็ เปียมดว้ ยความ สะใจ “ขา้ เยียนเหลา่ ตา้ ยอมศโิ รราบ” 8

ไป๋ ซืออีทิงตวั กบั พนกั เกา้ อี จากนนั ระบายลมหายใจ ยาวๆ ผลลพั ธเ์ ป็นเชน่ นีจรงิ ๆ “ขา้ แปลกใจนกั ” เยียนเหลา่ ตา้ เอย่ ขนึ “ในเมือทา่ นสบื ได้ วา่ ขา้ เป็นคนฆา่ ขนุ นางถ่อยทงตงรุย่ ปลอมตวั มาเป็นขนุ นางทีอนั ซีแทนเขา แลว้ ทาํ ไมถงึ ไมจ่ บั ตวั ขา้ เลย ยงั จะมา จดั ฉากเมือคืนไปทาํ ไม” “จบั โจรกต็ อ้ งจบั ของกลางดว้ ย สงิ ทีศาลตอ้ งการกค็ ือ หลกั ฐาน” ชนุ ถหู มีมองเยียนเหลา่ ตา้ พลางสา่ ยหนา้ อยา่ งเสียดาย “หลกั ฐานทีขา้ มีพอเพียงใหส้ นั นิษฐานถงึ 9

ตน้ สายปลายเหตุ แตว่ า่ ทงตงรุย่ ตายไปหลายปีแลว้ ถา้ เกิดทา่ นไมย่ อมรบั เสียอยา่ ง... การลงทณั ฑเ์ พือให้ สารภาพนนั เป็นสงิ ทีขา้ เกลยี ดทีสดุ ถา้ เกิดตอ้ งการปิด คดีนีใหส้ วยงาม ทางการตอ้ งใชเ้ วลาและเงินทองไปรวบ รวมหลกั ฐานเป็นเวลานาน ยงิ คดีลากยาวเทา่ ไร ลกู นอ้ ง ของทา่ นก็จะตอ้ งหาทางชว่ ยทา่ นออกไป พวกเขาอยู่ หา่ งจากทา่ นโดยไมห่ วนั ไหวไปกบั เงินทองทีขโมยมาได้ ทาํ ตามแผนการชว่ ยชาวบา้ นทีทา่ นวางไว้ แสดงวา่ พวก เขาภกั ดีตอ่ ทา่ นอยา่ งไมส่ นั คลอน ถา้ เกิดเรอื งถงึ ขนั ปะทะกนั จะตอ้ งบาดเจบ็ ลม้ ตายกนั ทงั สองฝ่าย” “คณุ หนหู ก ขา้ นอ้ ยขอบคณุ ในความเมตตาของทา่ น” เยียนเหลา่ ตา้ คาํ นบั ใหช้ นุ ถหู มีดว้ ยการโขกศีรษะแนบ พืน เขาเขา้ ใจดีวา่ ชนุ ถหู มีคดิ จะไวช้ ีวิตเขา ไมอ่ ยา่ งนนั 10

เขาตายกไ็ มเ่ สยี ดาย แตพ่ ีนอ้ งทงั หลายกค็ งหนีไมพ่ น้ เช่น กนั ตอนนีมีแตเ่ ขายอมรบั ผดิ แตเ่ พียงผเู้ ดียวเทา่ นนั ดว้ ย นิสยั ของคณุ หนหู ก คิดวา่ พีนอ้ งของเขาคงไมม่ ีเรอื งอะไร อยา่ งนอ้ ยก็ไมถ่ งึ แก่ชีวิต “ทา่ นไมแ่ คน้ ขา้ ก็ดีแลว้ ” ชนุ ถหู มีพดู อยา่ งเปิดเผย “พวก เราอยคู่ นละฝ่าย อยใู่ นฐานะทีแตกตา่ งกนั ขา้ ไมร่ ูส้ กึ ตดิ คา้ งอะไรทา่ น เพราะไมว่ า่ คนทีทา่ นฆา่ ตายเป็นขนุ นาง ถอ่ ยหรอื เป็นคนดี ขโมยเงินคนรวยไมม่ ีคณุ ธรรม หรอื จะ ช่วยชาวบา้ นทีบรสิ ทุ ธิมากแคไ่ หน แตส่ ดุ ทา้ ยทา่ นก็ทาํ ผิดกฎหมายตา้ ถงั อยดู่ ี ถา้ คนอืนเอาอยา่ งทา่ น ทาํ ความ ดีโดยใชว้ ิธีทีไมถ่ กู กฎหมาย บา้ นไมเ่ ป็นบา้ น เมืองไม่ เป็นเมือง” 11

“ขา้ ยอมรบั ผิดแตโ่ ดยดี” เยียนเหลา่ ตา้ พดู อยา่ ง อาจหาญ “ขา้ พา่ ยแพใ้ หค้ วามสตปิ ัญญาของคณุ หนหู ก ขา้ กย็ อมรบั แลว้ วนั นีขอใหค้ ณุ หนบู อกถงึ แผนการจบั กมุ ตวั ขา้ ใหก้ ระจา่ ง เพือใหข้ า้ นอนตายตาหลบั ” ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ “ขา้ ตรวจสอบขอ้ มลู จาํ นวนมากแลว้ ก็ สงสยั วา่ ทา่ นจะมีสว่ นเกียวขอ้ ง ก็เลยวางแผน ‘ลอ่ เนือ เขา้ ถาํ ’ ขา้ หาคนใชช้ ือของทา่ นกอ่ คดีไปทวั เพือลอ่ ให้ ทา่ นออกมา” “คณุ หนรู ูไ้ ดอ้ ยา่ งไรวา่ ขา้ จะออกมา” “เยียนเหลา่ ตา้ ทา่ นเป็นคนเก่งทงั บนุ๋ และบู๊ ยงั มีชาติ 12

และปวงประชาอยใู่ นใจ มีอดุ มการณส์ งู สง่ คนแบบนีจะ ตอ้ งเป็นคนหยงิ ทะนงในตวั เอง ถา้ เกิดมีคนแอบอา้ งชือ ทา่ นไปทาํ เรอื งตาํ ชา้ ทา่ นจะทนตอ่ ไปไดห้ รอื กอ่ นนีขา้ ยืนกรานวา่ คนรา้ ยทีก่อคดีทงั กอ่ นนีและตอนหลงั เป็นคน เดียวกนั กเ็ พือกระตนุ้ ใหท้ า่ นลงมือ” ชนุ ถหู มีพดู แลว้ ก็ เดินไปหยดุ ขา้ งกายไป๋ ซืออี “ขา้ ตอ้ งบอกอีกอยา่ งวา่ ทา่ นรองแมท่ พั นนั ใหค้ วามรว่ ม มือเป็นอยา่ งดี และยงั มีทา่ นพอ่ ขา้ ชนุ ตา้ ซนั แผนการนี ขา้ ตอ้ งการความชว่ ยเหลือจากพวกเขา บิดาขา้ แสดง ความโกรธแคน้ เป็นกงั วล โมโหโทโสกบั เรอื งนี แตย่ งั ตอ้ งแสดงวา่ เชือใจทา่ นอยา่ งไมม่ ีขอ้ สงสยั แลว้ ก็ยงั แสดงไดอ้ ยา่ งยอดเยียมไมม่ ีพิรุธ” 13

ไป๋ ซืออีถลงึ ตาใสห่ ลานสาวครงั หนงึ รูส้ กึ ขายหนา้ ทีตอ้ ง แสดงละครตอ่ หนา้ ลกู นอ้ งทงั หลาย แตไ่ มร่ ูว้ า่ ทาํ ไมถงึ มี ความภาคภมู ิใจและความพงึ พอใจแฝงอยู่ “เจดียห์ ยกจาํ ลองนนั เป็นเรอื งจรงิ หรอื ไม”่ จอมโจรถาม ตอ่ ไป “เป็นเรอื งจรงิ แทแ้ น่นอน ของทีทา่ นขโมยไดก้ ็เป็นของ จรงิ ทา่ นเป็นโจรมาหลายปี มีความชาํ นาญมาก ถา้ ใช้ ของปลอมมาหลอกทา่ นตอ้ งมองออกอยแู่ ลว้ วรยทธ ของทา่ นก็สงู สง่ ถา้ เกิดรูส้ กึ ผิดปกตแิ ลว้ หนีไป กไ็ มแ่ น่วา่ จะจบั ตวั ทา่ นได้ ถงึ ขา้ จะใหค้ นดกั ซมุ่ เอาไวแ้ ลว้ แตถ่ า้ เกิดทา่ นหนีไปได้ บิดาขา้ ก็ตอ้ งรบั หนีสนิ ครงั นีอยคู่ น เดียว” 14

533 ทางรอด “ทา่ นไมก่ ลวั วา่ ขา้ จะนาํ ของสงิ นนั หนีไปหรอื ” เยียนเหลา่ ตา้ เหลม่ อง “บางที ขา้ อาจไมห่ วนั ไหวกบั เงินทอง แต่ เจดียห์ ยกเป็นสมบตั ลิ าํ คา่ ” “ก็เสียงอยเู่ หมือนกนั ” ไป๋ ซืออีเป็นฝ่ายตอบแทน “แต่ ความจรงิ พิสจู นแ์ ลว้ วา่ เจา้ คมุ้ ทีจะเสยี ง เหมือนทีลกู สาวขา้ พดู เจา้ เป็นคนมีอดุ มการณส์ งู สง่ มีชาตมิ ีปวง ประชาอยใู่ นใจ เจา้ ไมม่ ีทางทนใหส้ มบตั ิชินนีถกู ขโมย จนทาํ ใหต้ า้ ถงั เสียหนา้ และเสียศกั ดศิ รี ทีพวกเราเดิมพนั ก็คือสงิ นี ทีวา่ ประตทู งั แปดอะไรนนั กเ็ ป็นของปลอม ปกติทีศาลวีรชนมีทหารพกิ ารคอยปัดกวาดอยสู่ องคน จ่ๆู มีการวางกาํ ลงั แถวนนั ขนึ มา คนนอกไมร่ ู้ แตเ่ จา้ จะ 1

ไมร่ ูเ้ ชียวหรอื ดงั นนั เจา้ รูต้ งั แตแ่ รกแลว้ วา่ เจดียห์ ยกอยทู่ ี ไหนใช่ไหม” “ถกู ตอ้ ง” “เมือคืนนี มีโจรตวั ปลอมก่อคดีทวั ทงั เมืองก็เพือบีบให้ เจา้ ลงมือ เจา้ ตอ้ งการพิสจู นถ์ งึ ความบรสิ ทุ ธิของตวั เอง และเพือประโยชนข์ องตา้ ถงั เรา เจา้ จะตอ้ งขโมยเจดีย์ หยกนนั ไปแลว้ คอ่ ยนาํ มาคืนใหข้ า้ ” ไป๋ ซืออีถอนใจ ไมร่ ู้ วา่ เกิดความเสยี ดายหรอื หวาดกลวั กนั แน่ “กระดาษแผน่ นนั ของเจา้ เขียนไวช้ ดั เจนวา่ สมบตั ิลาํ คา่ จกั นาํ สง่ คืน ประกาศศกั ดดิ า แผน่ ดินตา้ ถงั ” 2

เมือฟังถงึ ตรงนี ชนุ ถหู มีหรตี าเลก็ นอ้ ย... กระดาษแผน่ นี เป็นหลกั ฐานอยา่ งดี เป็นหลกั ฐานไดท้ งั สองฝ่าย สามารถนาํ มาใชใ้ หเ้ ป็นประโยชนเ์ วลาขนึ ศาลได้ นางไดย้ ินไป๋ ซืออีหวั เราะเสียงดงั “แผนการนีสามารถจบั ตวั จอมโจรตะวนั ตกทีอาละวาดมานานหลายปี แลว้ ยงั จดั การกบั เผา่ เลก็ เผา่ นอ้ ยทีคิดจะฮบุ อนั ซีของเราเอาไว้ ได้ พวกนนั คิดวา่ เมืองกยุ ฉือกาํ ลงั วนุ่ วาย ฉวยโอกาสจบั ปลาตอนนาํ ขนุ่ ๆ แตไ่ มร่ ูเ้ ลยวา่ ขา้ รอพวกนนั อยนู่ านแลว้ เมือคืนจดั การไดใ้ นคราวเดียวทาํ ใหพ้ วกนนั ไมก่ ลา้ กอ่ ความวนุ่ วายไปไดอ้ ยา่ งนอ้ ยอีกหา้ ปี นบั วา่ สะใจจรงิ ๆ ฮา่ ๆ” เสียงหวั เราะอยา่ งสะใจของไป๋ ซืออีดงั กอ้ งไปทวั ทงั ศาล 3

หลงั จากไตส่ วนแลว้ ก็ถงึ คราวเปิดศาลพจิ ารณาคดีอยา่ ง เป็นทางการ เยียนเหลา่ ตา้ ประหลาดใจกบั เรอื งนีมาก คดิ ไมถ่ งึ วา่ ทาง การจะทาํ การพิจารณาคดีใหเ้ ขาอยา่ งเปิดเผย เทียง ธรรมเช่นนี “ฮ่องเตต้ อ้ งการผลกั ดนั กฎหมายในการปกครองแผน่ ดนิ ถงึ ทา่ นจะทาํ ความผิดสบิ มหนั ตก์ ็ยงั ตอ้ งใหโ้ อกาสทา่ น ไดต้ อ่ สใู้ นศาล” ชนุ ถหู มีถือโอกาสยกยอ่ งหนั โหมว่ ไปใน ตวั เพราะคาํ พดู ของนางจะตอ้ งเขา้ หขู องเขาสกั วนั หนงึ เรอื งประจบเอาใจฮอ่ งเต้ ทาํ ไปก็ไมไ่ ดเ้ สยี หายอะไร 4

นางเป็นหมอความเจา้ เลห่ ์ ไมไ่ ดเ้ ป็นคณุ หนลู กู ผดู้ ีทีไหน มาก่อน กอ่ นนียงั มีคนเลา่ เรอื งตลกวา่ มีคสู่ ามีภรรยาที หยา่ กนั แลว้ แยง่ ววั ตวั หนงึ หมอความยงั หมอบอยกู่ บั พืน เพือรดี นมววั ออกมา “การขนึ ศาลสคู้ ดีจะตอ้ งจา้ งหมอความใช่ไหม” เยียนเห ลา่ ตา้ ถาม จากการไตส่ วนทาํ ใหร้ ูค้ วามจรงิ วา่ เยียนเหลา่ ตา้ เป็น เดก็ จากครอบครวั ยากจนแตเ่ ป็นคนฉลาดมาตงั แตเ่ ลก็ มีความจาํ เป็นเลศิ อีกทงั ยงั มีพรสวรรคใ์ นการฝึกวรยทุ ธ แตเ่ สยี ดายทีบรรพบรุ ุษของเขามีคนทาํ ความผิด ทาํ ให้ เขา้ สอบรบั ราชการไมไ่ ด้ แลว้ ยงั เป็นทหารไมไ่ ดอ้ ีกดว้ ย 5

แตว่ า่ เขามีอดุ มการณค์ ิดจะทาํ งานเพือแผน่ ดนิ เหน็ ความอยตุ ิธรรมไมไ่ ด้ ภายหลงั ถกู คนใสร่ า้ ยจนไมม่ ีทาง ไป จงึ กลายเป็นโจรป่าทีดจู ะมีอนาคตมากกวา่ อดุ มการณท์ ีสงู สง่ กบั ความเป็นจรงิ ทีโหดรา้ ยทาํ ใหเ้ ขามี ความบา้ ระหาํ ไมก่ ลา้ พดู วา่ ตอ่ ไปจะไมม่ ีใครทาํ แตก่ ่อน หนา้ นีไมเ่ คยมีตวั อยา่ งมาก่อน “ทา่ นสามารถโตแ้ ยง้ เองได”้ ชนุ ถหู มีพดู ตามจรงิ “แตถ่ า้ เกิดมีหมอความทีชาํ นาญในเรอื งนีวา่ ความแทนทา่ น ไม่ แน่วา่ อาจพน้ โทษตายได”้ “ฆา่ คนตอ้ งชดใชด้ ว้ ยชีวติ อยแู่ ลว้ นบั ประสาอะไรกบั คน 6

ทีขา้ ฆา่ เป็นถงึ ขนุ นาง” เยียนเหลา่ ตา้ พน่ เสียงอยา่ งไม่ พอใจ “คณุ หนหู กอยา่ มาลอ้ ขา้ เลน่ ” “ขา้ จะลอ้ ทา่ นเลน่ ทาํ ไม หรอื วา่ ทา่ นไมม่ ีเงินจา้ งหมอ ความ เป็นโจรประสาอะไร ขโมยเงินมาตงั เยอะ แตต่ วั เองยงั ยากจนขนาดนี” ชนุ ถหู มีตงั ใจแดกดนั แตฟ่ ังอยา่ ง ไรกเ็ หมือนกาํ ลงั ชมอีกฝ่าย “ในสถานะอยา่ งทา่ น สามารถขอความช่วยเหลอื ทางกฎหมายได้ นนั ก็คือนกั โทษทีไมม่ ีเงินจา้ งหมอความ และอาจถกู ตดั สนิ โทษ ประหาร ทางการจะหาหมอความใหค้ นหนงึ ชีวิตคนเรา มีแคช่ ีวติ เดียว อยา่ ทาํ ตวั เป็นผกู้ ลา้ อยา่ งไรค้ วามหมาย การกลวั ตายไมใ่ ชว่ สิ ยั ของคนขลาด แตก่ ารละทิงชีวิต อยา่ งไมใ่ สใ่ จจงึ จะไรค้ วามรบั ผิดชอบ” 7

“ขา้ ยงั มีทางรอดหรอื ” การดนิ รนเอาตวั รอดเป็น สญั ชาตญาณของมนษุ ยเ์ รา เยียนเหลา่ ตา้ มีอดุ มการณ์ สงู สง่ จงึ ไมก่ ลวั ความตาย อีกประการหนงึ คนโบราณให้ ความสาํ คญั กบั คณุ ธรรม คาํ สตั ยม์ ากกวา่ ชีวิตของตวั เอง สาํ หรบั สภุ าพชนแลว้ ทกุ อยา่ งสาํ คญั กวา่ ชีวิตทงั สนิ แตถ่ า้ เกิดมีทางรอด ไมว่ า่ ใครกไ็ มอ่ ยากตาย “ทกุ อยา่ งยอ่ มมีหนทาง ทีสาํ คญั ดวู า่ จะโตแ้ ยง้ อยา่ งไร แตว่ า่ ...” ชนุ ถหู มีตอบ “ทา่ นมีความผดิ รา้ ยแรง นีเป็นคดี อาญา คดิ จะใหไ้ รค้ วามผดิ เลยก็ไมม่ ีทาง” “ถา้ เกิดมีชีวิตรอดไปได้ ขา้ ยินดีเป็นววั เป็นมา้ เพือตอบ แทนบญุ คณุ แมช้ าติหนา้ ก็ยงั ตามชดใชไ้ มห่ มด” เยียน เหลา่ ตา้ เป็นลกู ผชู้ ายตวั จรงิ เมืออยตู่ อ่ หนา้ คนทีหวงั ดี 8

ยอ่ มไมก่ ระมิดกระเมียนอยา่ งคนทวั ไป แมอ้ ีกฝ่ายจะ เป็นสตรแี ตเ่ ขาก็ยอมคาํ นบั ใหอ้ ยา่ งเตม็ ใจ ชนุ ถหู มีรบั การคาํ นบั จากเขาแลว้ คอ่ ยโบกมือเป็นเชิง ปฏิเสธ ชาตหิ นา้ ถา้ นางมีนดั กบั ใคร คนคนนนั ก็ตอ้ งเป็นเยช่ า จะมาเป็นเยียนเหลา่ ตา้ ไดอ้ ยา่ งไร อีกอยา่ งนางไมค่ นุ้ เคยกบั การใชช้ ีวติ ในชนบท ดงั นนั ไมต่ อ้ งเป็นววั เป็นมา้ ใหก้ บั นาง วา่ ไปแลว้ นางเป็นคนเปิดโปงตวั จรงิ ของเยียนเหลา่ ตา้ ถา้ ไมม่ ีนาง ไมแ่ น่วา่ เยียนเหลา่ ตา้ อาจหนีรอดไปได้ แต่ 9

เขาไมเ่ พียงไมเ่ กลยี ดชงั ยงั ซาบซงึ ใจทีนางไวช้ ีวิตพวก พอ้ งของเขา เขายงั คิดวา่ ตวั เองมีความผดิ ทีตอ้ งชดใชด้ งั นนั ไมม่ ีการกลา่ วโทษผอู้ ืน คนคนนีอปุ นิสยั ดีงาม แมจ้ ะ เป็นโจรป่าไมไ่ ดม้ าจากครอบครวั ทีดี แตก่ ลบั เป็นสภุ าพ ชนอยา่ งแทจ้ รงิ “ไมต่ อ้ งขอบใจขา้ เพราะขา้ ไมเ่ ป็นหมอความใหท้ า่ นแน่” ชนุ ถหู มีพดู ชดั เจน เยียนเหลา่ ตา้ ตะลงึ จากนนั ยมิ ขม “ทีแทแ้ ลว้ คณุ หนหู กก็ ลอ้ ขา้ เลน่ ” ชนุ ถหู มีมองไปรอบๆ พดู อยา่ งไมพ่ อใจวา่ “นีอยใู่ นคกุ นะ 10

สว่ นขา้ ก็เป็นลกู สาวรองแมท่ พั ประจาํ อนั ซี คิดวา่ ขา้ วิง มานีเพือลอ้ ทา่ นเลน่ หรอื หรอื ทา่ นหนา้ ตาดี หรอื ทีนีมี ทิวทศั นน์ ่าด”ู “ขา้ นอ้ ยลว่ งเกินทา่ นแลว้ แตไ่ มท่ ราบวา่ คณุ หนหู มาย ความวา่ อยา่ งไร” เยียนเหลา่ ตา้ รบี ขออภยั “ขา้ มีหนา้ ทีเป็นตวั แทนของฮอ่ งเต้ บิดาขา้ เป็นผคู้ วบคมุ จวนแมท่ พั อนั ซี ไมว่ า่ จะสว่ นรวมหรอื สว่ นตวั ขา้ ก็เป็น หมอความของทา่ นไมไ่ ดอ้ ยแู่ ลว้ ” ชนุ ถหู มีอธิบายตอ่ ไป “วา่ ไปแลว้ แมเ้ รอื งนีบิดาขา้ ไมต่ อ้ งรบั ผิดชอบอะไร แตก่ ็ ยงั พลอยฟา้ พลอยฝนหรอื อาจถกู ตงั ขอหาได้ ถา้ เกิดขา้ ชว่ ยทา่ นอยา่ งเปิดเผย คาํ วา่ อกตญั กู ็ตอ้ งหนีไมพ่ น้ ถกู โยนใสข่ า้ อยแู่ ลว้ ” 11

“ขา้ ทาํ ใหใ้ ตเ้ ทา้ ไป๋ เดือดรอ้ น” มีความเสียใจในดวงตา เยียนเหลา่ ตา้ “เขาเป็นขนุ นางทีดี มีใจทาํ เพือแผน่ ดิน หลายปีมานีเขาเป็นขนุ นางทีดีทีขา้ เหน็ เพียงคนเดียว แลว้ ยงั ถกู ขา้ ทาํ ใหเ้ ดือดรอ้ นไปดว้ ย” “กจ็ ะทาํ อยา่ งไรได้ ใครใชใ้ หบ้ ดิ าขา้ จบั ผิดการกระทาํ ที โอหงั บงั อาจทีทา่ นฆา่ คนตายแลว้ ปลอมตวั เป็นคนคน นนั ไมไ่ ดล้ ะ่ ” ชนุ ถหู มีพดู อยา่ งไมใ่ สใ่ จ เพราะนางจาํ เป็น ตอ้ งมนั ใจวา่ สามารถทาํ ใหล้ งุ สามมีความผดิ ทีไมร่ า้ ย แรง ถกู ทาํ โทษเลก็ นอ้ ยกพ็ อแลว้ ทีนีหา่ งไกลฮอ่ งเต้ ไม่ นา่ จะมีปัญหาอะไร “ขา้ ตอ้ งการบอกวา่ ทาํ ไมขา้ ถงึ เป็นหมอความใหท้ า่ นไม่ 12

ได้ แตใ่ นทางกลบั กนั ขา้ ยงั ตอ้ งเป็นตวั แทนทางการอนั ซี ตงั ขอ้ หากบั ทา่ นดว้ ย” “ถา้ อยา่ งนนั ขา้ คงไมม่ ีทางรอด” เยียนเหลา่ ตา้ พดู อยา่ ง เศรา้ ใจ “ถงึ อนั ซีจะไกลแคไ่ หน แตก่ ็ยงั ไดข้ ่าวจากฉาง อนั อยดู่ ี อีกอยา่ งทีนีเป็นทางผา่ นทีสาํ คญั ของเสน้ ทาง สายไหม ขบวนพอ่ คา้ นาํ เรอื งของทา่ นมาเลา่ ไปทวั ตงั นานแลว้ ” “ขา้ มีชือเสยี งขนาดนนั เชียว” ความจรงิ นางรบั รูไ้ ดจ้ าก การตอ้ นรบั ในวนั ทีนางเขา้ เมืองแลว้ แตเ่ มือไดย้ ินอีกครงั กย็ งั ภมู ิใจอยดู่ ี 13

เป็นเกียรติยงิ นกั เยียนเหลา่ ตา้ พยกั หนา้ “ดงั นนั ขา้ ถงึ บอกวา่ ถา้ เกิด ทา่ นอยใู่ นศาลขา้ จะชนะไดอ้ ยา่ งไร จะหาหมอความคน ไหนกไ็ มม่ ีประโยชน”์ “มนั กไ็ มแ่ น่” ชนุ ถหู มียกนิวสา่ ยไปมา “ขา้ เสียพลงั กบั การไขคดีไปมาก ไมแ่ นว่ า่ จะทาํ ไดด้ ีตอนอยใู่ นศาล” นาง สง่ สายตาประมาณวา่ ‘ทา่ นคงเขา้ ใจ’ ใหก้ บั เยียนเหลา่ ตา้ “ถา้ เกิดทา่ นหาหมอความดีๆ... ไมแ่ นว่ า่ ขา้ อาจแพท้ ี นีกไ็ ด้ ทา่ นควรรูว้ า่ ก่อนหนา้ นีขา้ ชนะทกุ ครงั ” นางอยาก จะพดู วา่ ชนะเตม็ รอ้ ยแตก่ ลวั คนโบราณฟังไมเ่ ขา้ ใจ 14

หลงั จากไตส่ วนเยียนเหลา่ ตา้ เสรจ็ แลว้ ไป๋ ซืออีทาํ หนา้ ตาทกุ ขร์ อ้ นมาหานาง พราํ พดู ถงึ ความดีความชอบของ เยียนเหลา่ ตา้ ตอนปลอมตวั เป็นทงตงรุย่ วา่ ไดช้ ่วยงาน สรา้ งประโยชนแ์ ก่แผน่ ดินและราษฎรในเขตอนั ซีมากแค่ ไหน ชนุ ตา้ ซนั ทีอยขู่ า้ งๆ ยงั ชว่ ยพดู อีกแรง เพราะเขาทาํ งานรวมกบั เยียนเหลา่ ตา้ มานาน รูส้ กึ วา่ คนคนนีแมจ้ ะ พดู นอ้ ย ไมส่ งุ สงิ กบั ใคร แตก่ ็เป็นลกู ผชู้ ายทีมีคณุ ธรรม ถงึ แมพ้ วกเขาจะนกึ ไมถ่ งึ วา่ เยียนเหลา่ ตา้ จะเป็นจอม โจรทีทาํ ใหพ้ วกเขาตอ้ งหงดุ หงิดเป็นกงั วลมานาน แต่ พวกเขาก็เสียดายคนมีความสามารถ เพราะภมู ปิ ระเทศ และประชากรทีอยเู่ ขตอนั ซีมีหลากหลายเผา่ พนั ธุท์ าํ ให้ การปกครองเป็นไปอยา่ งยากลาํ บาก แตใ่ นเวลาหลายปี ทีเยียนเหลา่ ตา้ อยทู่ ีนีกเ็ รมิ มีความสขุ สงบ เพราะเขต 15

ปกครองสงบสขุ ราบรนื ทาํ ใหไ้ ป๋ ซืออีทมุ่ เทแรงกายแรงใจ ไปกบั การทหาร เพมิ ความแขง็ แกรง่ ใหก้ บั การปอ้ งกนั ชายแดนตา้ ถงั สรา้ งความน่าเกรงขามแกแ่ ควน้ เลก็ รอบๆ ถา้ เกิดเยียนเหลา่ ตา้ ตอ้ งชดใชช้ ีวติ เพราะฆา่ ขนุ นางถอ่ ยถือวา่ ไมค่ มุ้ อยา่ งยิง แตฮ่ อ่ งเตใ้ หค้ วามสาํ คญั กบั กฎหมายอยา่ งมาก แลว้ เยียนเหลา่ ตา้ ดนั มาทาํ ความ ผดิ รา้ ยแรงทีตอ้ งโทษประหาร เรอื งนีจงึ สรา้ งความหนกั ใจใหก้ บั ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั พอสมควร 16

534 เจ้าทุกข์ ตอนน้นั นางบอกกบั ไป๋ ซ่ืออี๋และชุนตา้ ซนั วา่ “ทาผดิ ตอ้ งโทษประหารกไ็ ม่แน่วา่ จะตอ้ งตาย แมต้ อนน้นั เยยี่ นเหล่าตา้ จะฆ่าทงตงรุ่ยและทหารจริงๆ กต็ าม แต่ทหารท่ีติดตามทงตงรุ่ยไปรับตาแหน่งกห็ นีไปกลางทางเป็นจานวนมากเช่นกนั หลายปี มาน้ีไม่มีใครเอาเรื่องกเ็ พราะถา้ เขา้ ขา้ งขนุ นาง พวกลูกนอ้ งกไ็ ม่มีทางรอด อีกอยา่ ง พวกเขายงั ขโมยเงินของทงตงรุ่ยไปดว้ ย ดงั น้นั ไม่รู้วา่ ตอนน้ีพวกเขาไปซ่อนตวั เปลี่ยนชื่อเปล่ียนแซ่ไปอยทู่ ี่ไหนแลว้ ฆ่าคนมีโทษประหาร ปลอมตวั เป็นขนุ นางกม็ ีโทษประหาร เรียกไดว้ า่ คนคนน้นั ไม่เห็นกฎหมายอยใู่ นสายตา แต่วา่ ขอ้ แรกคนท่ีตายมีไม่มาก ไม่มีผลร้ายต่อชาวบา้ นมากนกั คดีน้ีจึงมีทางออก ขอ้ สองในตวั บทกฎหมายมีบทลดโทษอยู่ ขอแค่ท่านลุงกบั ท่านพอ่ ยอมเขียนเป็นลายลกั ษณ์อกั ษรวา่ เยย่ี นเหล่าตา้ มีความดีต่อชาติต่อแผน่ ดิน จงรักภกั ดีต่อฮ่องเต้ คดีน้ีกม็ ีทางออก แต่วา่ แมจ้ ะลดโทษตายไดแ้ ต่ถึงอยา่ งไรโทษเป็นกห็ นีไม่พน้ ไม่อยา่ งน้นั ต่อไปคนอื่นจะคิดวา่ ตวั เองผดุงคุณธรรม แลว้ ไม่สนใจกฎหมาย หากทาผดิ กฎหมายข้ึนมามนั จะเป็นเร่ืองใหญ่” เพราะคาพูดที่ยดื ยาวน้ีทาใหช้ ุนถูหมีไดร้ ับความเห็นชอบใหม้ าเยย่ี มนกั โทษในเรือนจา แมไ้ ป๋ ซื่ออี๋และชุนตา้ ซนั จะเสียดายคนเก่งเพียงใดแต่ความปลอดภยั ของชุนถูหมีสาคญั กวา่ พวกเขาไม่กลา้ ประมาท ถา้ เกิดเยยี่ นเหล่าตา้ คิดจะเอาชีวติ รอด แลว้ ทาร้ายลูกสาวหลานสาวของพวกเขาข้ึนมาจะทาอยา่ งไร ที่ชุนถูหมีทาเช่นน้ีกเ็ พราะคิดเผอื่ ฮ่องเต้ และท่ีสาคญั กวา่ น้นั กเ็ พือ่ ผใู้ หญ่ในบา้ น นางจะช่วยเยย่ี นเหล่าตา้ ตรงๆ ไม่ได้ แต่ถา้ จะโตแ้ ยง้ กนั ใหต้ ายกนั ไปขา้ งหน่ึงอยา่ งหลอกๆ แลว้ สุดทา้ ยเป็นผพู้ า่ ยแพใ้ นคดีน้ีนางคิดวา่ ตวั เองทาได้ การเป็นบูรพาไม่แพน้ ้นั ไม่ใช่สิ่งท่ีนางตอ้ งการ ถา้ มีการแพเ้ สียบา้ งจะไดไ้ ม่เป็นที่เกลียดชงั ของผอู้ ่ืน แรงกดดนั สาหรับตวั เองกจ็ ะไดน้ อ้ ยลง ไม่อยา่ งน้นั ถา้ ไม่แพเ้ ลยต่อไปจะยง่ิ ไม่กลา้ แพ้ แลว้ ทาไมนางจะตอ้ งทาใหต้ วั เองเหน่ือยขนาดน้นั ดว้ ย

ดงั น้นั นี่จะเป็นการวา่ ความท่ีนางพา่ ยแพเ้ ป็นคร้ังแรก แต่เบ้ืองหนา้ จะใหค้ นเอาไปเป็นข้ีปาก ใหค้ นจบั พริ ุธไม่ไดเ้ ดด็ ขาด ดงั น้นั นางตอ้ งการคนที่มีความสามารถที่จะต่อสูก้ บั นางในศาลไดจ้ ริงๆ คนคนน้ีตอ้ งฉลาด ตอ้ งมีความรู้ แลว้ ถา้ ใหด้ ีควรมีความแคน้ กบั นางอยดู่ ว้ ย ดงั น้นั ชื่อของคนคนน้นั กอ็ ยทู่ ่ีริมฝี ปากของนาง ตูต้ งเฉิน ดว้ ยความเชื่อมนั่ ที่มีต่อชุนถูหมี เม่ือเยย่ี นเหล่าตา้ ไดย้ นิ ชื่อของตูต้ งเฉินกม็ ีความหวงั จนดวงตาเป็นประกาย พยกั หนา้ ราวกบั ไก่จิกขา้ วเปลือก ถา้ เดก็ เลก็ ทาท่าอยา่ งน้ีจะดูน่ารักน่าชงั แต่พอเป็นผใู้ หญ่ทากลบั ดูน่าตลกขบขนั คนคนน้ีเป็นคนท่ีถูกนางจบั ขงั คุกดว้ ยมือตวั เองแต่กลบั ฟังคาพูดของนางทุกอยา่ งนบั วา่ ประหลาดแท้ เขาควรจะเคียดแคน้ นางอยา่ งท่ีสุดไม่ใช่หรือ เป็นไปไดท้ ี่เยย่ี นเหล่าตา้ อาจเคยทางานร่วมกบั ตูต้ งเฉินมาก่อน ชอบนิสยั ของอดีตคุณชายจวนเฟ่ิ งกว๋ั กงท่ีสุขมุ เยอื กเยน็ คนน้ี ดงั น้นั จึงรับปากทนั ที เมื่อนางนาเร่ืองน้ีไปบอกกบั ตูต้ งเฉิน อีกฝ่ ายกย็ นิ ดียง่ิ นกั เม่ือจากเมืองฉางอนั มา ตูต้ งเฉินมีความหวงั อยเู่ ร่ืองหน่ึง นน่ั กค็ ือไดย้ นื วา่ ความในศาลกบั ชุนถูหมีอีกคร้ัง ยามน้ีความฝันเป็นจริง รู้สึกวา่ สวรรคย์ งั เมตตาเขาไม่นอ้ ย แมร้ ู้วา่ นางจะอ่อนขอ้ ให้ แต่กย็ งั รู้สึกต่ืนเตน้ ยง่ิ นกั ไดม้ ีโอกาสเผชิญหนา้ กบั นางในศาลอีกคร้ัง และเป็นคร้ังท่ีเขาสามารถวา่ ความไดอ้ ยา่ งเตม็ ท่ี ทาไดอ้ ยา่ งไม่มีขอ้ กงั วล เผชิญกบั ดวงตาท่ีสุกสกาวของนางอีกคร้ัง ถึงตายกไ็ ม่เสียดายชีวติ วา่ กนั ตามหลกั การ ก่อนพิจารณาคดี หมอความท้งั สองฝ่ ายไม่ควรพบเจอกนั เป็นการส่วนตวั แต่ชุนถูหมีสนทนา ‘เรื่อยเปื่ อย’ กบั ตูต้ งเฉิน หลงั จากนางคุยถึงวธิ ีการเปลี่ยนตาแหน่งในการพิจารณาคดีอยา่ งไม่ต้งั ใจแลว้ กเ็ ดินจากไปอยา่ งรีบร้อน นางจะอ่อนขอ้ ใหเ้ ขามากไปไม่ได้ เพราะตอ้ งใหก้ ารโตแ้ ยง้ ในศาลดุเดือดเลือดพล่าน แต่วา่ นางกลวั วา่ ตูต้ งเฉินจะมีเร่ืองที่คิดไม่ถึง เลยจาเป็นตอ้ งสะกิดเตือนบา้ ง แต่จะพูดมากเกินไปกไ็ ม่ได้ ไม่อยา่ งน้นั จะเป็นการดูถูกอีกฝ่ าย อาจมีคาถามวา่ นางอยฝู่ ่ ายไหนกนั แน่ ความจริงไป๋ ซ่ืออ๋ีลอบใหค้ วามช่วยเหลือ ‘นกั โทษ’ อยา่ งลบั ๆ เขาอาศยั วา่ ข่าวสารจากอนั ซีไปถึงฉางอนั มกั ชา้ กวา่ ปกติ และมีบางคร้ังท่ีขาดการติดต่อไปเฉยๆ ดงั น้นั เขาจึงประกาศวา่ จะไต่สวนคดีน้ีตอนสิ้นปี ซ่ึงมีเวลาอีกต้งั เดือนกวา่ เวลาเตรียมตวั มีมากเหลือเฟื อ

“พอตดั สินคดีน้ีเสร็จแลว้ จะไดฉ้ ลองปี ใหม่กนั ” ไป๋ ซ่ืออี๋เอ่ยข้ึน เขาไม่กลวั วา่ จะเกิดเรื่องวนุ่ วาย เพราะเยยี่ นเหล่าตา้ ไดจ้ ากดั การเคล่ือนไหวของลูกนอ้ งไวแ้ ลว้ น่ีเป็นคร้ังแรกที่ชุนถูหมีไม่ตอ้ งเตรียมตวั ก่อนข้ึนศาลอยา่ งหวั หมุน ท่ีนางทาตวั ยงุ่ เตรียมเอกสารต่างๆ กท็ าใหค้ นอื่นดูเท่าน้นั พอมีเวลาวา่ งกต็ อ้ งปลอบขวญั พวกองครักษห์ มาป่ า เพราะคนที่ปลอมตวั เป็นจอมโจรอาละวาดไปทว่ั กเ็ ป็นฝี มือของพวกเขาท้งั สิ้น แต่ก่ลู ่ีน่าจาไดพ้ ูดแทนองครักษค์ นอ่ืนๆ วา่ “กส็ นุกดีเจา้ ค่ะ” อากาศแถบตะวนั ตกหนาวจับใจ ในหอ้ งโถงพิจารณาคดีน้นั ไม่มีอ่างไฟวางไวอ้ ยา่ งทวั่ ๆ ไป แต่มีอุปกรณ์ใหค้ วามอบอุ่นท่ีเหมือนคบเพลิงขนาดใหญ่และมีลกั ษณะคลา้ ยกระโจมวางอยถู่ ึงแปดจุด กระโจมไฟเหล่าน้ีมกั ใชต้ น้ กกมาทาโครง แต่กระโจมไฟท่ีวางอยใู่ นหอ้ งโถงพจิ ารณาคดีแห่งน้ีทามาจากเหลก็ ดา้ นในมีไฟลุกโชน เม่ือปิ ดประตูหนาหนกั ของหอ้ งโถงกจ็ ะมีความอบอุ่นเกิดข้ึนทนั ที ชุนถูหมีสวมชุดแบบบุรุษชาวหูอยา่ งเป็นทางการเหมือนยามปกติท่ีนางตอ้ งข้ึนศาล แต่วนั น้ีนางเลือกชุดสีแดงเลือดหมู สวมหมวกผา้ น่ิมสีดา รองเทา้ หนงั กวางขอบสูง ทาใหด้ ูรูปร่างสูงโปร่งกว่าปกติ ส่วนตูต้ งเฉินที่อยตู่ รงขา้ มสวมเส้ือตวั ยาวแบบบณั ฑิตสีฟ้าอ่อนกนุ๊ ขอบสีเขียวสด รองเทา้ และหมวกเป็นสีดา ดูแลว้ เป็นความสบายตาที่ขดั กบั บรรยากาศอนั เคร่งขรึมในศาล พ้นื ดา้ นล่างมีเยยี่ นเหล่าตา้ คุกเข่าอยู่ ส่วนดา้ นบนมีไป๋ ซ่ืออ๋ีและเจา้ พนกั งานอาลกั ษณ์นง่ั อยู่ นอกจากมือปราบของทางการแลว้ สองพ่อลูกสกลุ ชุนและขนุ นางคนอ่ืนที่ไม่ไดท้ างานวนั น้ีต่างกน็ ง่ั ร่วมฟังการพจิ ารณาคดีอยดู่ า้ นซา้ ย ส่วนดา้ นขวาเป็นพวกเจา้ ทุกข์ เจา้ ทุกขเ์ หล่าน้ีเป็นเจา้ ทุกขต์ วั จริง ส่วนเจา้ ทุกขท์ ่ีชุนถูหมีสั่งใหอ้ งครักษห์ มาป่ าปลอมตวั ไปขโมยของน้นั ไดค้ ืนส่ิงของใหห้ มดแลว้ เจดียห์ ยกถูกส่งไปยงั ฉางอนั คาดวา่ ตอนน้ีคงใกลถ้ ึงปลายทาง ส่วนเจา้ ทุกขต์ วั จริงที่เป็นคหบดีมีเงินท่ีสูญเสียของมีค่าไปต่างมาดูการพิจารณาคดีเพ่ือระบายความแค้ น อยากมาเห็นกบั ตาวา่ คนที่ขโมยของพวกเขาเป็นใครกนั แน่

ของมีค่าท่ีถูกขโมยไปลว้ นแต่เปลี่ยนเป็นขา้ วสารและของใชจ้ าเป็นที่นาไปช่วยเหลือคนยากจน พวกเขาทาอะไรไม่ได้ ใครจะกลา้ บอกใหช้ าวบา้ นเหล่าน้นั นาเงินมาคืน แบบน้ีคงไม่อยากอยตู่ า้ ถงั แลว้ ละสิ การพิจารณาคดีคร้ังน้ีเปิ ดเป็นสาธารณะ เพราะคดีจอมโจรตะวนั ตกสะเทือนขวญั อยา่ งมาก ดงั น้นั แมจ้ ะเป็นช่วงสิ้นปี ท่ีอากาศหนาวท่ีสุด ถึงขนาดหยดน้าลงพ้นื กก็ ลายเป็นน้าแขง็ ในทนั ที แต่ถึงอยา่ งน้นั กย็ งั มีชาวบา้ นเบียดเสียดยดั เยยี ดมาดูการพิจารณาคดีกนั อยา่ งหนาแน่น ยงั คงใชว้ ธิ ีการจบั ฉลากเพื่อคดั เลือกผทู้ ี่จะมาร่วมฟังการพิจารณาคดี และเพ่อื ไม่ใหม้ ีจานวนคนมากเกินไปจนอาจก่อใหเ้ กิดความวนุ่ วายได้ นางจะแพก้ ารวา่ ความท้งั ทีกต็ อ้ งแพใ้ หร้ ู้กนั ไปทว่ั แผน่ ดิน มีคาพูดวา่ ทุกคนไดด้ ีจึงจะดีอยา่ งแทจ้ ริง ถา้ มีนางเป็นหมอความแค่คนเดียว ระบบการปกครองภายใตก้ ฎหมายของตา้ ถงั จะพฒั นาไปไดช้ า้ เกินไป ถึงจะมีสานกั หมอความไป๋ ชุนของนางเพ่ิมมาอีกแห่งกเ็ หมือนกนั ดงั น้นั ถา้ เกิดวนั น้ีนางทาใหต้ ูต้ งเฉินผงาดข้ึนมาได้ ต่อไปจะมีคนเขา้ วงการหมอความกนั มากข้ึน การกระทาคร้ังน้ีเป็นการดนั ใหต้ ูต้ งเฉินเหยยี บนางข้ึนไป ดงั น้นั นางจึงเป็นนกั บุญผมู้ ีเมตตาอยา่ งแทจ้ ริง เม่ืออารมณ์ดี ชุนถูหมีกย็ งิ่ ผอ่ นคลาย เห็นไดช้ ดั วา่ ไป๋ ซื่ออี๋ไม่เคยทาหนา้ ที่เป็นผพู้ จิ ารณาคดีมาก่อน เวลาถามอะไรกต็ ะกกุ ตะกกั กวา่ จะเขา้ สู่ข้นั ตอนการโตแ้ ยง้ ไดใ้ นท่ีสุด ชุนถูหมีเป็นตวั แทนของทางการฟ้องร้องอีกฝ่ าย ยอ่ มเป็นฝ่ ายพดู ข้ึนก่อน นางลว้ งกระดาษออกจากแขนเส้ือส่งใหก้ บั ศาลหลายแผน่ “น่ีเป็นคาใหก้ ารของเยยี่ นหุย” เยยี่ นเหล่าตา้ เป็นแค่ฉายา ชื่อจริงของเขาคือเยยี่ นหุย “จากความผดิ ที่ทางการไดร้ ะบุมาน้นั เยย่ี นหุยยอมรับผดิ ทุกกระทง ยงั มีลายมือช่ือและประทบั รอยนิ้วมือของเขา คดีน้ีมีความชดั เจน หลกั ฐานแน่นหนา มิไดผ้ า่ นการลงทณั ฑเ์ พือ่ ใหร้ ับสารภาพในระหวา่ งการคุมตวั ดงั น้นั ตามกฎหมายตา้ ถงั แลว้ ขอใหศ้ าลตดั สินเยยี่ นหุย...” นางจงใจหยดุ เลก็ นอ้ ย เพอ่ื ใหเ้ วลาผคู้ นในน้ีไดส้ นใจเยย่ี นหุย เห็นเขาคุกเข่ากบั พ้นื ตวั ตรงแหน่ว แมส้ ีหนา้ ดูอิดโรยไปบา้ ง แต่กไ็ ม่มีร่องรอยบาดเจบ็ หรือรอยเลือดบนร่างกาย แมเ้ ขาจะผา่ ยผอมลงไปบา้ งจากการใชช้ ีวติ อยใู่ นหอ้ งขงั แต่กไ็ ม่ไดเ้ ปลี่ยนสภาพไปจนจาไม่ได้

เห็นไดว้ า่ เขาไม่ไดถ้ ูกทรมาน เม่ือก่อนมกั คิดกนั วา่ ถา้ ถูกจบั ขงั คุกจะตอ้ งถูกทรมานจนหนงั ลอกเป็นช้นั แต่สภาพในวนั น้ีไดบ้ อกกบั ทุกคนวา่ หอ้ งขงั ไม่ไดเ้ ลวร้ายอยา่ งท่ีคิด “ประหารชีวติ !” ชุนถูหมีเปล่งเสียงดงั ชดั เจน แมร้ ู้วา่ ตอ้ งมีผลลพั ธเ์ ช่นน้ี แต่ชาวบา้ นท่ีมาดูการพิจารณาคดีกย็ งั อดกระซิบกระซาบกนั เบาๆ ไม่ได้ เม่ือดูเยยี่ นหุยเห็นเขามีสีหนา้ สงบน่ิง มีคนไม่นอ้ ยลอบยกนิ้วโป้งใหอ้ ยา่ งชื่นชม สมกบั เป็นผกู้ ลา้ ถึงเขาจะฆ่าขนุ นางถ่อยขโมยเงินคนรวยช่วยคนจน แต่กม็ ีโทษประหารชีวติ อยดู่ ี นี่เป็นความจริงท่ีหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไดแ้ ต่เสียดายกนั เท่าน้นั 535 ลดโทษ ยามน้ีตูต้ งเฉินเอ่ยข้ึน “ใตเ้ ทา้ ไป๋ บณั ฑิตจาไดว้ า่ หมอความชุนเคยพูดวา่ เรื่องใดๆ ยอ่ มมีตน้ เหตุและผลลพั ธ์ ผกู้ ระทาความผดิ กเ็ ช่นกนั มีเป้าหมาย มีความรุนแรงที่เกิดจากการกระทาของเขา แต่ถา้ ตน้ เหตุและผลลพั ธ์ไม่เหมือนกนั เป้าหมายและความเสียหายกไ็ ม่เหมือนกนั ดงั น้นั การต้งั ขอ้ หาและบทลงโทษกค็ วรแตกต่างกนั ตามกฎหมายที่แตกต่างกนั ไป แบบน้ีจึงเป็นพ้นื ฐานของกฎหมายตา้ ถงั เรา ใชค้ ุณธรรมเป็นตวั นา ใชก้ ารลงทณั ฑเ์ ป็นตวั เสริมกเ็ พือ่ ใหช้ าวบา้ นไดร้ ับการส่งั สอนใหเ้ กิดจิตสานึก ไม่ใช่ต้งั ใจลงโทษเป็นหลกั ”

“แลว้ จากความเห็นของหมอความตูค้ ือ?” ไป๋ ซื่ออ๋ีมีท่าทางสุภาพสารวมเป็นทุนเดิม เม่ือใดท่ีทาหนา้ ตาเคร่งขรึมจะมีความน่าเกรงขามมากข้ึน ผมู้ าดูการพิจารณาคดีท่ีข้ีกลวั หน่อยยงั ไม่กลา้ สบตากบั เขา ตูต้ งเฉินมีท่าทีเปิ ดเผย “บณั ฑิตตอ้ งการขอการลดหยอ่ นโทษใหก้ บั นกั โทษเยย่ี นหุย” “ลดโทษหรือ” ชุนถูหมีคา้ นเสียงดงั “ฆ่าคนตอ้ งชดใช้ ติดหน้ีตอ้ งจ่ายคืน เยยี่ นหุยฆ่าคนตาย แลว้ ยงั มีขโมยเงินคนอื่น จะใหล้ งโทษสถานเบาไดอ้ ยา่ งไร ขอถามหมอความตู้ ท่านตอ้ งการลดโทษอยา่ งไร?” ตอนน้นั นางวา่ ความใหเ้ ยช่ าในคดีองคช์ ายทูเจ๋ีย ไดใ้ ชก้ ารลดโทษแปดประเภทน้ีมาเป็นทางออก ถึงจะบอกวา่ การลดโทษแปดประเภทน้นั เป็นส่ิงท่ียอดเยยี่ ม ฟังแลว้ ดูเขา้ ที แต่ความจริงมนั ถูกเขียนข้ึนมาเพอ่ื ช่วยชนช้นั อานาจของตา้ ถงั ถา้ จะใชก้ บั ชาวบา้ นทวั่ ไปน้นั ค่อนขา้ งยาก ยงั ดีที่กฎหมายโบราณจะใหอ้ านาจผพู้ จิ ารณาคดีอยคู่ ่อนขา้ งมาก ถา้ เกิดกฎหมายไม่ไดไ้ ปทางเดียวกนั กบั จริยธรรมและคุณธรรมอนั ดีกส็ ามารถปรับเปล่ียนกฎหมายได้ อาทิเช่น ถา้ มีคนแก่มาขโมยกินอาหารในครัวบา้ นลูกชาย แลว้ ถูกตีตายเพราะเขา้ ใจผดิ วา่ เป็นขโมย นน่ั ถือวา่ เป็นการฆ่าโดยไม่เจตนา ถือวา่ ไม่มีโทษถึงตาย แต่ผพู้ ิจารณาคดีเห็นวา่ เพราะลูกชายทาใหบ้ ิดาอดยากจนตอ้ งมาขโมยอาหารกิน ถือวา่ เขาอกตญั ญู จึงตดั สินใหป้ ระหารชีวติ ยงั มีอีกกรณีหน่ึง พ่ีนอ้ งสองคนฆ่าศตั รูกลางถนนจากน้นั ทิ้งอาวธุ มอบตวั ยอมรับโทษประหารแต่โดยดี คดีน้ีสมควรตดั สินประหารชีวติ แต่ผพู้ จิ ารณาคดีคิดวา่ การลา้ งแคน้ ใหก้ บั บิดาถือเป็นความกตญั ญู จึงตดั สินใหเ้ นรเทศแทน คดีแบบน้ีชาวบา้ นลว้ นแต่แซ่ซอ้ งสรรเสริญ เบ้ืองบนชื่นชมวา่ ตดั สินไดด้ ี นี่เป็นมุมมองท่ีแตกต่างกนั ระหวา่ งกฎหมายโบราณและกฎหมายปัจจุบนั กฎหมายโบราณใหค้ วามสาคญั กบั คุณธรรมและจริยธรรมมากกวา่ ทาใหต้ วั บทกฎหมายดูอ่อนดอ้ ยไป จะบอกวา่ แบบไหนดีกวา่ กนั หรือยตุ ิธรรมมากกวา่ กนั กพ็ ดู ยาก กฎหมายเป็นแค่อาวธุ การจะส่งผลอยา่ งไรน้นั กต็ อ้ งแลว้ แต่ผใู้ ชก้ ฎหมาย “กฎหมายตา้ ถงั มีการลดโทษแปดประเภท” ตูต้ งเฉินตอบ “อะไรหรือลดโทษแปดประเภท” ชุนถูหมีจงใจใหต้ ูต้ งเฉินไดแ้ สดงความสามารถเตม็ ท่ี

ตูต้ งเฉินเอ่ยดว้ ยเสียงดงั ฟังชดั วา่ “การลดโทษประเภทแรกคือ ญาติ หมายถึงญาติของฮ่องเตท้ ่ีไม่วา่ จะเป็นพระญาติห่างๆ ที่ไม่ตอ้ งใส่ชุดไวท้ ุกขแ์ ละพระญาติที่ตอ้ งสวมชุดไวท้ ุกขท์ ้งั หมด พระญาติของไท่ฮองไทเฮา พระญาติของไทเฮาที่ไวท้ ุกขด์ ว้ ยชุดซือหมาข้ึนไป และพระญาติของฮองเฮาที่ไวท้ ุกขด์ ว้ ยชุดเสี่ยวกงข้ึนไป ประเภทท่ีสอง เก่า หมายถึงพระสหายเก่าและอดีตผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา ประเภทที่สาม ความดี หมายถึงผมู้ ีคุณความดี นกั บวชผมู้ ีช่ือเสียงในดา้ นการบาเพญ็ เพยี ร ประเภทที่สี่ ความสามารถ หมายถึงขนุ นางผมู้ ีความสามารถยอดเยย่ี ม ประเภทที่หา้ ความชอบ หมายถึงผมู้ ีความชอบใหญ่หลวง ประเภทที่หก สูง หมายถึงขนุ นางผมู้ ีตาแหน่งและมีหนา้ ท่ีจริงข้นั สามข้ึนไป ขนุ นางที่มีแต่ตาแหน่งข้นั สอง และผมู้ ีบรรดาศกั ด์ิข้นั หน่ึง ประเภทท่ีเจด็ ความขยนั หมายถึงผมู้ ีความมานะพยายามยงิ่ ใหญ่ ผทู้ าประโยชนแ์ ก่ชาติบา้ นเมือง และประเภทท่ีแปด แขก หมายถึงทายาทของฮ่องเตใ้ นราชวงศก์ ่อนซ่ึงจะถูกยกยอ่ งเป็นแขกเมือง” ชาวบา้ นสามญั ชนมีใครรู้เรื่องกฎหมายกนั บา้ ง ทุกคนรู้สึกแต่วา่ ตูต้ งเฉินท่ีอยใู่ นศาลน้นั งามสง่าน่าเชื่อถือ เป็นผมู้ ีความสามารถอยา่ งแทจ้ ริง เพราะเหตุน้ีสายตาของหญิงสาวท่ีมองเขามีแต่ความชื่นชมยกยอ่ ง ถา้ ตูต้ งเฉินจะตอ้ งลงหลกั ปักฐานที่ดินแดนแถบน้ีจริงๆ แลว้ การจะแต่งภรรยาท่ีท้งั สวยท้งั มีฐานะกค็ งไม่ยาก “ขา้ ไม่เห็นวา่ เยยี่ นหุยเขา้ ไดก้ บั ประเภทไหนเลยสกั ประเภท” แมช้ ุนถูหมีจะรู้ดีแก่ใจแต่กย็ งั ตอ้ งแสดงไปตามบท “ถา้ เกิดจะอา้ งประเภทที่หกกต็ อ้ งบอกวา่ ผวู้ า่ การน่ีมีตาแหน่งแค่ข้นั สี่ช้นั โทเท่าน้นั ยงั ไม่ถึงข้นั สาม แต่ถา้ จะอา้ งถึงประเภทท่ีเจด็ กย็ งั พูดยากอยู่ หมายความวา่ เขาขยนั ขนั แขง็ ขโมยเงินทองของคนอื่นอยา่ งน้นั หรือ” นางยงั ประชดเสียอีก คาพดู น้ีสร้างความขบขนั ใหก้ บั เจา้ ทุกขท์ ่ีถูกขโมยของไปก่อนจะตามมาดว้ ยความเสียดายอยา่ ง สุดซ้ึง “หมอความชุนอยา่ ลืมวา่ หลงั จากเยยี่ นหุยขโมยของไปแลว้ เขาไม่ไดเ้ กบ็ ไวแ้ มแ้ ต่อีแปะเดียว เขานาไปช่วยเหลือคนยากจนท้งั หมด”

“หมอความตู้ ท่านกอ็ ยา่ ลืมวา่ กฎหมายคือกฎหมาย ไม่ควรใชก้ ฎหมายกบั ความรู้สึก แลว้ คนที่มีสมบตั ิกค็ วรไดร้ ับการคุม้ ครอง ถึงจะเป็นสมบตั ิที่ไดม้ าอยา่ งไม่ถูกตอ้ งกเ็ ป็นหนา้ ท่ีของทางการที่จะจดั การ ถา้ ในฐานะชาวบา้ นรู้สึกวา่ การขโมยของคนรวยช่วยคนจนเป็นเรื่องดี แต่ถา้ วนั หน่ึงตวั เองเกิดร่ารวยข้ึนมาเล่า มีใครชอบท่ีจะถูกคนอ่ืนขโมยของทุกๆ วนั บา้ ง ถา้ คนอ่ืนๆ คิดวา่ นี่เป็นเรื่องถูกตอ้ ง ไม่ยอมปฏิบตั ิตามกฎหมาย แบบน้นั กจ็ ะเกิดความวนุ่ วายข้ึนมาภายหลงั ต่อไปคนที่แขง็ แรงกวา่ จะไดเ้ ปรียบกวา่ จะเสียงดงั กวา่ จะกลายเป็นความถูกตอ้ งกวา่ ทุกท่านน่ีเป็นส่ิงที่พวกท่านตอ้ งการหรือ กฎหมายมีไวค้ ุม้ ครองคนอ่อนแอ เป็นการจากดั ขอบเขตของพฤติกรรม ถา้ เกิดความวนุ่ วายในสังคม ไม่วา่ จะเป็นคนจนหรือคนรวยกไ็ ม่มีทางใชช้ ีวติ ไดอ้ ยา่ งสุขสงบ ความยตุ ิธรรมจะตอ้ งใชก้ ฎหมายมอบคืนใหท้ ุกคน ไม่ใช่ทุกคนไปคน้ หากนั เอง ดงั น้นั ทุกคนจะตอ้ งยนื่ มือช่วยกนั รักษากฎหมาย” เสียงของนางชดั เจนทุกคา เดิมทีชาวบา้ นที่มาดูการพิจารณาคดีส่วนใหญ่ไม่ใช่คนร่ารวย ถึงขนาดรู้สึกสนุกบนความทุกขข์ องผอู้ ่ืนดว้ ยซ้า แต่เม่ือฟังชุนถูหมีกล่าวเช่นน้ีพลนั รู้สึกวา่ มีเหตุผล ส่ิงท่ีมีใหเ้ ยยี่ นหุยกเ็ หลือแค่ความเห็นใจ ไม่ไดร้ ู้สึกวา่ เขาทาถูกตอ้ งท้งั หมด ตูต้ งเฉินกลอกตาไปมา ถึงชุนถูหมีตอ้ งการออมมือใหเ้ ขา แต่นางกไ็ ม่มีทางทาใหเ้ ห็นชดั แจง้ เกินไป ตอ้ งมีการโตแ้ ยง้ กนั อยา่ งดุเดือดก่อนจะพา่ ยแพ้ แบบน้ีจึงจะดีท่ีสุด มีคนอีกไม่รู้เท่าไรที่จอ้ งมองเรื่องน้ีอยู่ ถึงฮ่องเตจ้ ะเขา้ ขา้ งนาง แต่นางกแ็ สดงละครอยา่ งเตม็ ที่เพอ่ื หาทางลงใหฮ้ ่องเต้ เมื่อหน่ึงเดือนก่อนไป๋ ซ่ืออ๋ีไดถ้ วายฎีกาใหก้ บั ฮ่องเต้ คิดวา่ ถึงตอนน้ีฮ่องเตค้ งมีความคิดเห็นเกี่ยวกบั เร่ืองน้ีอยแู่ ลว้ “หมอความชุนพูดมีเหตุผล ขา้ เองกไ็ ม่คิดวา่ เยย่ี นหุยไม่มีความผดิ ” เสียงกงั วานของตูต้ งเฉินสะกดเสียงอ้ืออึงรอบดา้ น “แต่การทาผดิ มีหนกั มีเบา ความเสียหายที่ทามีท้งั มากและนอ้ ย ความผดิ ของเขาสมควรถกู ประหารชีวติ หรือไม่น้นั เรายงั พจิ ารณากนั ต่อได้ ที่เมื่อครู่ขา้ พดู ถึงการลดโทษแปดประเภทน้นั ขา้ หมายถึงเขาเหมาะที่จะใชป้ ระเภทท่ีสาม ความดี และประเภทท่ีสี่ ความสามารถ”

“เขาเป็นผมู้ ีคุณความดี มีความสามารถอยา่ งน้นั หรือ?” ชุนถูหมีหวั เราะเยาะ “ท่ีวา่ ผมู้ ีคุณความดีน้นั กค็ ือผมู้ ีคุณธรรมมีจริยธรรมประจาใจ หรือวา่ โจรขโมยกถ็ ือวา่ มีคุณธรรมจริยธรรมดว้ ย” “โจรขโมยยอ่ มเป็นพวกต่าชา้ ทาผดิ กฎหมาย เร่ืองน้ีขา้ เห็นดว้ ยกบั หมอความชุน” ตูต้ งเฉินไม่ใส่ใจกบั คาประชดของชุนถูหมี “แต่ผมู้ ีคุณความดีกเ็ ป็นคนที่ช้ีดาบใส่ศตั รูของชาติ เสียสละตวั เองเพอื่ ช่วยปวงประชา มีอุดมการณ์ มีความรับผดิ ชอบ มีความคิดจะช่วยชาวบา้ นใหม้ ีสุข ไม่สนใจแกว้ แหวนเงินทองแต่นาไปช่วยเหลือคนอ่ืน กย็ กยอ่ งเป็นผมู้ ีคุณความดีได้ ในคดีน้ีเยย่ี นหุยขโมยสิ่งของยอ่ มตอ้ งถูกลงโทษ แต่จุดประสงคข์ องเขาคืออะไร ไม่ใช่ทาเพอื่ ตวั เอง แต่เพอ่ื ช่วยชาวบา้ นท่ีประสบภยั เป็นความภกั ดีต่อแผน่ ดินตา้ ถงั ต่อฮ่องเตข้ องเรา เพยี งแต่เขาไม่สามารถรับราชการทางานเพื่อชาติจึงตอ้ งเลือกวธิ ีน้ี ส่วนท่ีสังหารทงตงรุ่ยน้นั กเ็ พือ่ กาจดั ขนุ นางถ่อย” เขาส่งกระดาษปึ กหน่ึงใหก้ บั ศาล “นี่เป็นหลกั ฐานการกระทาผดิ ของทงตงรุ่ยขณะอยเู่ หลียวตง แมไ้ ม่ไดร้ ับรองจากทางการ เพราะชาวบา้ นไม่กลา้ ร้องทุกข์ แต่ในน้ีมีช่ือแซ่และที่อยขู่ องผใู้ หป้ ากคาทุกคน พวกเขายนิ ดีเป็นพยานในศาล” เขาหนั มาพดู กบั ชุนถูหมี “กฎหมายตา้ ถงั ศกั ด์ิสิทธ์ิ มิอาจกา้ วล่วงได้ แต่ตน้ ไมใ้ หญ่ยอ่ มมีก่ิงไมแ้ หง้ ถึงแสงแดดจะส่องทว่ั พภิ พแต่กย็ งั มีมุมท่ีอบั แสง เพราะเยยี่ นหุยทนเห็นความอยตุ ิธรรมไม่ได้ แมก้ ารกระทาของเขาเป็นความผดิ มหนั ต์ เพราะผฝู้ ึกยทุ ธ์จะใชว้ ชิ าทาความผดิ ไม่ได้ เร่ืองใดๆ ในโลกไม่อาจใชก้ ารกระทาของตวั เองมาตดั สินแทนกฎหมายไดก้ จ็ ริง แต่เขาทาไปดว้ ยใจท่ีบริสุทธ์ิ การกระทาของเขาเป็นการกาจดั ขนุ นางถ่อยทงตงรุ่ย ไม่ไดท้ าร้ายคนอ่ืน ยง่ิ ไม่ไดท้ าร้ายชาวบา้ น” เขาหนั ไปยงั พ้ืนที่รอบดา้ น “แมก้ ารกระทาของเขาจะเป็นความผดิ แต่กม็ ีเหตุอภยั กนั ได้ จุดประสงคข์ องเขาน้นั เป็นเร่ืองดีเพียงแต่ใชว้ ธิ ีท่ีไม่ถูกตอ้ ง แลว้ คนแบบน้ีไม่สมควรท่ีจะใหอ้ ภยั ไม่สมควรใหโ้ อกาสเขาไดแ้ กต้ วั อยา่ งน้นั หรือ ขอถามเจา้ ทุกขท์ ุกท่าน การช่วยเหลือผปู้ ระสบทุกขม์ ิใช่ความตอ้ งการของทุกท่านอยา่ งน้นั หรือ?” ยอดเยย่ี ม! โดยเฉพาะประโยคสุดทา้ ย การโตแ้ ยง้ ในคดีท่ีมีหลกั ฐานชดั เจน มีแต่โตแ้ ยง้ ในดา้ นมนุษยธรรมเท่าน้นั จึงจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์กลบั มาได้

536 จริยธรรม ทงตงรุ่ยฟ้ื นคืนชีพมาไม่ไดแ้ ลว้ แต่ถา้ เกิดเจา้ ทุกขเ์ หล่าน้ียอมพยกั หนา้ รับวา่ ไม่ติดใจเอาความ ความผดิ ฐานลกั ทรัพยผ์ อู้ ่ืนจะเบาลง ถา้ เจา้ ทุกขไ์ ม่พยกั หนา้ รับ อาจทาใหฮ้ ่องเตแ้ ละทางการไม่ประทบั ใจ ชาวบา้ นไม่ยกยอ่ งสรรเสริญ คนทาการคา้ แมเ้ ป็นพ่อคา้ เจา้ เล่หท์ ี่ทาไดท้ ุกอยา่ งเพ่ือเงิน แต่กย็ งั ตอ้ งการชื่อเสียงเป็นที่ยกยอ่ งของคนภายนอก ดงั น้นั เมื่อมองเศรษฐีมีเงินท้งั หลายแลว้ แต่ละคนหนา้ ตาซีดขาว ขบเข้ียวเค้ียวฟัน พยกั หนา้ ใหอ้ ยา่ งไม่ค่อยเตม็ ใจ ยงั มีหน่ึงในน้นั ไม่พอใจ “พวกเรายนิ ดีท่ีจะช่วยฮ่องเตแ้ ละราชสานกั แบ่งเบาภาระดว้ ยการแจกเงินใหก้ บั ชาวบา้ นอยแู่ ลว้ แต่วา่ ใครใชใ้ หเ้ ยย่ี นหุยลงมือแทนพวกเรา เขาทาอยา่ งน้ีกไ็ ดช้ ่ือเสียงไปคนเดียวนะสิ” น้าเสียงน้นั มีท้งั ความไม่พอใจ มีท้งั ความเสียดายเตม็ เปี่ ยม ชุนถูหมีเกือบพ่นเสียงหวั เราะออกมาทีเดียว ท่าทางของพวกเขาตลกยง่ิ นกั “เรื่องน้ีหรือ...” ตูต้ งเฉินยมิ้ อยา่ งอ่อนโยน “เยยี่ นหุยกส็ านึกผดิ แลว้ จึงไดข้ อใหม้ ิตรสหายประกาศชื่อทุกท่านตามพ้นื ที่ประสบภยั ท้งั หลายวา่ น่ีเป็นการบริจาคเงินของทุกท่ าน ตอนน้ีช่ือเสียงของทุกท่านเป็นที่โจษจนั ไปทว่ั แผน่ ดินตา้ ถงั แลว้ เกรงวา่ อีกไม่นานคงจะไดย้ นิ มาถึงอนั ซี”

กลยทุ ธท์ ่ีแตม้ ดอกไมบ้ นผา้ ไหมของตูต้ งเฉินน้นั ใชไ้ ดด้ ี ดูสีหนา้ ของเจา้ ทุกขเ์ หล่าน้นั กร็ ู้วา่ คลายความโกรธแคน้ ลงไปมาก แมเ้ งินทองท่ีเสียไปจะมีมูลค่ามหาศาล แมช้ าวบา้ นรู้ดีวา่ คนที่ช่วยเหลือพวกเขาท่ีจริงแลว้ เป็นใคร แต่เม่ือมีชื่อเสียงในทางท่ีดี ต่อไปถา้ ไดค้ า้ ขายในเมอื งช้นั ในของตา้ ถงั กเ็ ท่ากบั เปิ ดทางสะดวกมากข้ึน ขนุ นางทอ้ งถ่ินกต็ อ้ งใหก้ ารดูแลพวกเขามากข้ึน นี่เป็นการชดใชใ้ หห้ ลงั จากทาความผดิ สามารถนามาลดหยอ่ นโทษได้ “ท่านบอกวา่ นี่เป็นการทาคุณงามความดี ดงั น้นั เยยี่ นหุยจึงเป็นผมู้ ีคุณความดีอยา่ งน้นั หรือ” ชุนถูหมียงั คงทา้ ทายต่อไป ถา้ นางไม่หาเร่ืองตูต้ งเฉิน หลกั ฐานชิ้นใหม่ที่เตรียมเอาไวจ้ ะไม่ไดใ้ ช้ จะไม่เป็นผลดีกบั การลดโทษใหเ้ ยยี่ นหุย “ผมู้ ีความสามารถแต่โบราณไม่ใช่ใครพดู กไ็ ด้ หรือใครแต่งต้งั กเ็ ป็นได้ แต่ตอ้ งเป็นการยอมรับจากราษฎรจานวนมาก” ตูต้ งเฉินหยบิ กระดาษแผน่ ท่ีสองข้ึนมา “นี่เป็นกระดาษฉบบั คดั ลอกจากที่เยย่ี นหุยทิง้ ไวต้ อนขโมยเจดียห์ ยก” เขาส่งหลกั ฐานชิ้นใหม่ใหช้ ุนถูหมี “รบกวนหมอความชุนช่วยอ่านใหท้ ุกคนในท่ีน้ีไดฟ้ ังวา่ มีขอ้ ความอะไร” “สมบตั ิล้าค่า จกั นาส่งคืน ประกาศศกั ด์ิดา แผน่ ดินตา้ ถงั ” ชุนถูหมีอ่านเสียงดงั ฟังชดั มีเสียงฮือฮาดงั ข้ึนอีกคร้ัง เม่ือเสียงเบาลงเลก็ นอ้ ย ตูต้ งเฉินเอ่ยแทรกข้ึนวา่ “คาพดู เหล่าน้ีแสดงใหเ้ หน็ วา่ เยย่ี นหุ่ยจงรักภกั ดีต่อแผน่ ดินและฮ่องเตต้ า้ ถงั มากเพยี งใด แสดงใหเ้ ห็นวา่ เขาไร้ความเห็นแก่ตวั แมค้ ดีเจดียห์ ยกจะเป็นแค่คดีหน่ึงกจ็ ริง แต่ทุกคร้ังที่เขาขโมยของจะเหลือทรัพยส์ ินไวส้ องส่วน นาไปแปดส่วน ไม่เคยเข่นฆ่าเอาชีวติ ของใคร ดงั น้นั ขอใหศ้ าลพจิ ารณาถึงขอ้ น้ีก่อนตดั สินลงโทษเขา ส่วนท่ีขา้ พูดถึง วา่ เขาเป็นผมู้ ีความสามารถท่ีชาวบา้ นนบั หมื่นใหก้ ารยอมรับ...” ตูต้ งเฉินกวกั มือใหก้ บั หอ้ งเกบ็ ตวั พยานท่ีอยดู่ า้ นขา้ ง มีทหารนายหน่ึงหอบหีบไมใ้ บเลก็ เขา้ มา หีบไมใ้ บน้ีมีขนาดหน่ึงไมบ้ รรทดั กจ็ ริง แต่ดูหนกั อ้ึง หลงั จากวางหีบไมล้ งกลางหอ้ งแลว้ ตูต้ งเฉินเป็นผเู้ ปิ ดฝาหีบดว้ ยตวั เอง คนอื่นๆ ยนื่ คอเขา้ มาดูดว้ ยความอยากรู้อยากเห็น มีกระดาษที่เขียนตวั อกั ษรเตม็ พรืดอดั แน่นอยดู่ า้ นใน

ตูต้ งเฉินหยบิ กระดาษแผน่ บนสุดข้ึนมาแผน่ หน่ึง แต่ที่จริงแลว้ เป็นกระดาษที่ต่อกนั เป็นแผน่ ยาวๆ พอเขา้ มาดูใกลๆ้ จะเห็นรายชื่อท่ีเขียนไวอ้ ยา่ งละเอียดพร้อมกบั ลายนิ้วมือท่ีประทบั เป็นจุดๆ สีแดงเตม็ ไปหมด “ใตเ้ ทา้ น่ีเป็นคาขอร้องของชาวบา้ นนบั หม่ืน” ตูต้ งเฉินพูดอยา่ งมน่ั ใจและภาคภูมิใจ คราวน้ีเขาวา่ ความเพ่อื ความเป็นธรรม เขาวา่ ความใหก้ บั คนดีที่กระทาความผดิ ไม่ใช่ทาเพ่อื วงศต์ ระกลู ไม่ใช่ทาเพือ่ ปกปิ ดความลบั ท่ีโสมม สถานการณ์จึงแตกต่างกบั การยนื ในศาลท่ีผา่ นมาโดยสิ้นเชิง มีรัศมีแห่งความเท่ียงธรรมเปล่งประกายรอบตวั จนดึงความสนใจของคนท้งั หลาย “ในน้ีมีท้งั ลายมือช่ือ มีท้งั ลายนิ้วมือ แลว้ ยงั มีชื่อแซ่และท่ีอยขู่ องชาวบา้ นที่ลงชื่อท้งั หมด” ตูต้ งเฉินกล่าวข้ึน “คนเหล่าน้ีเป็นคนท่ีเยย่ี นหุยใหก้ ารช่วยเหลือมาตลอดหลายปี น้ี ไม่สิเป็นชาวบา้ นผไู้ ดร้ ับประโยชนจ์ ากการที่เยย่ี นหุยบริจาคเงินท่ีไดจ้ ากทรัพยส์ ินของเจา้ ทุกขท์ ุกท่าน จานวนคนที่ลงช่ือบนน้ีท้งั หมดมีมากถึงหน่ึงหมื่นคน เรียกไดว้ า่ เป็นหนงั สือยกยอ่ งจากชาวบา้ นนบั หม่ืนอยา่ งแทจ้ ริง ชาวบา้ นเหล่าน้ีต่างซาบซ้ึงใจกบั ความเมตตาและจิตอนั เป็นกุศลของทุกท่าน ดงั น้นั จึงไดร้ ่วมกนั ลงชื่อเพอ่ื ขอใหศ้ าลตดั สินโทษสถานเบาใหเ้ ยยี่ นหุย ขอใหใ้ ตเ้ ทา้ ไดโ้ ปรดพจิ ารณา” “นาข้ึนมาสิ” แมแ้ ต่ไป๋ ซื่ออ๋ียงั รู้สึกตื่นเตน้ ดีที่เขาเป็นคนเกบ็ ความรู้สึกไดด้ ี แมแ้ ววตาจะเปล่งประกายเจิดจา้ น้าเสียงยงั คงราบเรียบ สีหนา้ ไม่แปรเปล่ียน มีมือปราบยกหีบไมไ้ ปอยขู่ า้ งบลั ลงั กศ์ าล ไป๋ ซื่ออ๋ีดูอยคู่ รู่หน่ึง “ขา้ จะรับหลกั ฐานชิ้นน้ีเอาไว้ แลว้ จะนามาใชใ้ นการพจิ ารณาตดั สินโทษ ตูต้ งเฉินนอกจากเรื่องน้ีแลว้ เจา้ ยงั มีอะไรท่ีตอ้ งการพูดอีกไหม” “ใตเ้ ทา้ เม่ือครู่บณั ฑิตไดพ้ ูดถึงประเภทท่ีสาม ความดี ประเภทที่สี่ ความสามารถ ประเภทที่สามเรากพ็ ดู ไปแลว้ ตอนน้ีพูดถึงประเภทที่ส่ี ผมู้ ีความสามารถ” ตูต้ งเฉินกา้ วถอยหลงั ไปอีกหลายกา้ ว คานบั ใหอ้ ยา่ งสง่างาม “ผมู้ ีความสามารถกค็ ือมีความสามารถในการจดั การทางานอยา่ งละเอียดรอบคอบ เก่งกาจในทุกดา้ น” “ที่หมอความตูพ้ ูดน้นั หมายถึง?” ชุนถูหมีพูดแทรกเหมือนกบั จะเนน้ ใหต้ ูต้ งเฉินดูเด่นข้ึน ไหนๆ จะช่วยแลว้ กช็ ่วยใหถ้ ึงที่สุด

“บณั ฑิตยงั มีจดหมายที่เป็นหลกั ฐานอีกฉบบั หน่ึง” ตูต้ งเฉินมองชุนถูหมีแวบหน่ึง แลว้ หนั ไปพูดกบั ไป๋ ซื่ออ๋ี “จดหมายฉบบั น้ีเป็นหลกั ฐานที่มีน้าหนกั มาก เพราะวา่ เป็นจดหมายที่ขนุ นางท้งั ส่ีเมืองในเขตอนั ซีใหก้ ารรับรอง โดยเฉพาะขนุ นางในจวนแม่ทพั เมืองกยุ ฉือ!” ชาวบา้ นท่ีไม่รู้เร่ืองต่างกต็ ะลึงงนั จากน้นั มีเสียงโห่ร้องดงั อ้ืออึง ตูต้ งเฉินส่งจดหมายฉบบั น้นั ใหก้ บั ศาล พร้อมกบั อธิบายวา่ “เยยี่ นหุยปลอมตวั โดยใชช้ ื่อ ทงตงรุ่ย ถา้ เช่นน้นั ทงตงรุ่ยเป็นใคร” เขาพดู เองถามเอง “กเ็ ป็นผวู้ า่ การเมืองท้งั สี่แห่งเขตอนั ซี เป็นขนุ นางท่ีถูกยา้ ยมาจากเขตเหลียวตง แมร้ องแม่ทพั จะเป็นผดู้ ูแลเขตอนั ซีท้งั หมด แต่ส่วนใหญ่กม็ ุ่งเนน้ ไปเรื่องการทหาร ถา้ เร่ืองที่เก่ียวกบั การดูแลชาวบา้ นกเ็ ป็นหนา้ ที่ของใตเ้ ทา้ ทง เยยี่ นหุยปลอมตวั เป็นทงตงรุ่ยไดส้ ามปี กวา่ มีคนทางานร่วมกบั เขาจานวนมาก เขาเป็นคนนิสยั อยา่ งไร มีความสามารถเพยี งใด ทางานอยา่ งลาบากมากแค่ไหน ไม่วา่ จะถามใครต่างกช็ มวา่ เขาเป็นคนดีท้งั น้นั เมืองท้งั สี่ที่เขาควบคุมดูแลน้นั เป็นอยา่ งไร รุ่งเรืองและสุขสงบหรือไม่ ทุกคนลองถามใจตวั เองดูวา่ ความเป็นอยทู่ ่ีสุขสงบและร่มเยน็ ของชาวบา้ นทุกวนั น้ีเป็นผลงานส่วนหน่ึงของเยย่ี นหุยใช่หรือไม่ ไม่มีความมุ่งมนั่ ต้งั ใจและความยากลาบากของเขารวมอยดู่ ว้ ยอยา่ งน้นั หรือ ดงั น้นั ...” จู่ๆ ตูต้ งเฉินเปล่งเสียงสูงข้ึน “ขา้ ไม่เพยี งจะใชก้ ารลดโทษประเภทท่ีสี่ แต่ยงั ขอใชก้ ารลดโทษประเภทที่เจด็ ความขยนั ใหก้ บั เขาดว้ ย กฎหมายใหค้ วามสาคญั กบั ขอ้ เทจ็ จริง เยยี่ นหุยเขา้ งานตอนไหน กลบั บา้ นตอนไหน ที่ผา่ นมามีวนั ไหนที่เขาไม่มาทางานบา้ ง ถึงเขาจะไม่สบายกย็ งั ยนื หยดั ไปทางาน นอกจากเบ้ียหวดั รายเดือนแลว้ เขาไม่มีรายไดพ้ ิเศษอยา่ งอ่ืน เพราะเหตุน้ีถึงเขาทาผดิ กฎหมายตา้ ถงั แต่ความขยนั ขนั แขง็ และความทุ่มเทของเขาน่าจะนามาลดหยอ่ นโทษใหเ้ บาลงได”้ ตูต้ งเฉินพูดแลว้ เดินกลบั ไปอยขู่ า้ งกายเยย่ี นหุย น้าเสียงและดวงตาของเขากระจ่างชดั “คนคนน้ีทุ่มเทแรงกายแรงใจใหก้ บั เขตอนั ซี และเป็นคนคนน้ีที่ภกั ดีต่อฮ่องเต้ ทุ่มเทกบั การทางาน ดูแลชาวบา้ นประดุจลูกหลาน เขาทางานเตม็ ที่แต่ไม่ตอ้ งการผลตอบแทน และกเ็ ป็นคนคนน้ีท่ีกระทาผดิ และล่วงละเมิดต่อกฎหมายตา้ ถงั คิดจะลงโทษคนคนน้ีอยา่ งไร จะใหเ้ ขาตายหรือใหเ้ ขาเป็นกต็ ่างกนั เพียงเส้ียวเดียว!” หอ้ งโถงพจิ ารณาคดีท่ีมีพ้ืนที่กวา้ งขวางมีคนอยจู่ านวนมากแต่กลบั เงียบกริบราวกบั ป่ าชา้ เหลือเพียงหวั ใจเตน้ แรงพร้อมกบั เลือดในกายที่สูบฉีดแรง ชุนถูหมีแทบตบมือให้ คาพดู สรุปของตูต้ งเฉินน้นั ทาไดอ้ ยา่ งยอดเยย่ี ม

ถา้ ดูในดา้ นกฎหมายแลว้ คดีน้ีไม่มีทางแกต้ ่างไดเ้ ลย มีแต่ตอ้ งใชอ้ ารมณ์และความรู้สึกมาเล่นเท่าน้นั แมน้ างจะเคยบอกใบว้ ธิ ีต่อสู้คดีใหก้ บั ตูต้ งเฉินมาก่อนหนา้ น้ี แต่ไม่ไดบ้ อกถึงรายละเอียดวา่ ควรทาอยา่ งไร การท่ีตูต้ งเฉินสามารถรวบรวมจดหมายจากชาวบา้ นนบั หมื่น รวบรวมคายนื ยนั จากขนุ นางท้งั หลายมาไดภ้ ายในเวลาหน่ึงเดือนกวา่ น้ีไม่ใช่เร่ืองง่ายๆ จริยธรรมน้นั เป็นห่วงโซ่ท่ีสาคญั มากท่ีสุดห่วงหน่ึง มีหลายคร้ังที่การพพิ ากษาเอนเอียงไปดา้ นใดดา้ นหน่ึงกเ็ พราะถูกเรื่องของจริยธรรมกดดนั เมื่อมีจดหมายจากชาวบา้ น มีคายนื ยนั จากขนุ นาง นบั ร้อย แมฮ้ ่องเตค้ ิดจะประหารเยย่ี นหุยกต็ อ้ งคิดแลว้ คิดอีก นบั ประสาอะไรกบั ฮ่องเตท้ ี่ชื่นชอบคนที่มีความสามารถ นอกจากจะไม่พิโรธแลว้ ยงั ยงิ่ รู้สึกเสียดายมากไปอีก ท่ีนางกลา้ ทาเป็นแพใ้ นการวา่ ความคดีน้ีกเ็ พราะนางเดาใจฮ่องเตไ้ ด้ แมจ้ ะอยหู่ ่างกนั ขนาดน้ีกต็ าม 537 หญงิ ช้ันตา่ “คนคนหน่ึงถึงจะทาผดิ แต่ทาไปเพราะมีจุดประสงคท์ ี่ดี กบั คนอีกคนหน่ึงที่ทาความผดิ เพราะความเห็นแก่ตวั และเพื่อประโยชนข์ องตวั เอง หรือวา่ มีจุดประสงคร์ ้าย แต่ผดิ ฝาผดิ ตวั กลายเป็นไดผ้ ลดีข้ึนมา คนไหนท่ีสมควรไดร้ ับการอภยั สมควรใหโ้ อกาสไดท้ าคุณไถ่โทษ” ตูต้ งเฉินพูดข้ึนอีกคร้ังท่ามกลางความเงียบกริบ คราวน้ีน้าเสียงมีท้งั ความอ่อนโยนและเหน่ือยลา้ ฟังแลว้ น่าเห็นใจอยา่ งท่ีสุด

“บณั ฑิตขอร้องใตเ้ ทา้ และพ่อแม่พ่ีนอ้ งทุกท่านในที่น้ีใหโ้ อกาสเยย่ี นหุยไดก้ ลบั ตวั กลบั ใจ ใหค้ วามยตุ ิธรรมกบั เขาสักคร้ัง!” เขาพูดแลว้ กโ็ คง้ คานบั ใหท้ ุกคนอยา่ งนอบนอ้ ม เงียบกริบอยอู่ ีกครู่หน่ึงก่อนที่ใครกไ็ ม่รู้ตะโกนข้ึนวา่ “งดโทษตาย! งดโทษตาย! เม่ือมีคนนากม็ ีคนตะโกนตามกนั จนเสียงดงั กระห่ึม แมแ้ ต่เจา้ ทุกขท์ ่ีสูญเสียเงินทองกย็ งั ปิ ดปากเงียบ ถา้ ตอนน้ีพวกเขาโตแ้ ยง้ ข้ึนมากเ็ ท่ากบั ไม่เห็นดว้ ยกบั ชาวบา้ น พอ่ คา้ ส่วนใหญ่เป็นคนฉลาดอยแู่ ลว้ ใครจะหาเร่ืองใส่ตวั กนั เล่า กวา่ ไป๋ ซื่ออ๋ีจะตบแท่นไมใ้ หท้ ุกคนอยใู่ นความสงบกผ็ า่ นไปอีกพกั ใหญ่ “ขอ้ เสนอของหมอความท้งั สองฝ่ ายไดบ้ นั ทึกเอาไวเ้ รียบร้อยแลว้ ส่วนหลกั ฐานท่ีเกี่ยวขอ้ งกต็ อ้ งตรวจสอบอีกคร้ัง สามวนั หลงั จากน้ีค่อยไต่สวนกนั คร้ังที่สอง” เป็นบทสรุปของวนั น้ีที่มีข้ึนพร้อมกบั เสียงดงั ปัง คดีจอมโจรตะวนั ตกท่ีอาละวาดสร้างความวนุ่ วายนานกวา่ สามปี ไดบ้ ทสรุปเสียที สามวนั หลงั จากน้นั ไป๋ ซ่ืออี๋มีคาพิพากษาใหโ้ บยเยยี่ นหุยแปดสิบไม้ แลว้ เนรเทศไปสามพนั ล้ี วนั เดียวกนั กค็ ุมตวั นกั โทษเดินทางไปเมืองฉางอนั แมค้ ดีน้ีไม่ตดั สินโทษประหารกจ็ ริง แต่เพราะมีความเสียหายเป็นวงกวา้ ง จึงรอใหฮ้ ่องเตอ้ นุมตั ิคาตดั สินอีกคร้ัง ดงั น้นั แมก้ ารวา่ ความคร้ังน้ีชุนถูหมีเป็นฝ่ ายแพ้ แต่กแ็ พอ้ ยา่ งสบายใจ พริบตาเดียวกม็ าถงึ วนั สุดท้ายของปี ชิ่งผงิ ทสี่ ิบแปด วนั น้ีตูต้ งเฉินนาของกานลั มาให้ เพราะตอนน้ีเขาไม่ใช่คุณชายของจวนเฟิ่ งกว๋ั กงอีกแลว้ จึงไม่มีของกานลั ราคาแพง ไดแ้ ต่นาผกั ที่ตวั เองปลูกอยใู่ นหอ้ งท่ีคลา้ ยเรือนกระจกมาให้ แต่วา่ ถึงจะเป็นแค่หวั ผกั กาดแดงและผกั กาดขาว แต่ถือเป็นของดีมีราคาในดินแดนแถบน้ี “ขา้ ไดถ้ ามผบู้ งั คบั บญั ชาแลว้ ” ตูต้ งเฉินดูมีความสุขยงิ่ นกั นบั ต้งั แต่ชุนถูหมีรู้จกั เขามา นางยงั ไม่เคยเห็นเขาดูมีความสุขขนาดน้ีมาก่อน เขาดูมีความสุขมากกวา่ เมือ่ ตอนเป็นทายาทเฟ่ิ งกว๋ั กงดว้ ยซ้า “ขา้ สามารถทางานไปดว้ ยพร้อมกบั รับวา่ ความไปดว้ ยได้ ถา้ เกิดมีใครคิดจะหาหมอความ แต่วา่ ตอ้ งไม่เกี่ยวกบั การฟ้องร้องของทางการ” “ยนิ ดีดว้ ย” ชุนถูหมีพูดจากใจจริง นางอยากเห็นเขามีชีวติ ที่มีความสุขต่อไป

“ขา้ ตอ้ งขอบคุณท่าน” ตูต้ งเฉินยมิ้ ใหก้ บั หญิงสาวตรงหนา้ เขาจะจดจานางเอาไวต้ ลอดไป แมต้ อ้ งเกบ็ ซ่อนความรู้สึกน้ีเอาไวต้ ลอดกาลกต็ าม “คดีจอมโจรตะวนั ตกไม่ใช่การโตแ้ ยง้ ของพวกเราเลย แต่เป็นการผลกั ใหข้ า้ เดินต่อไปขา้ งหนา้ คุณหนูชุนอนุญาตใหข้ า้ เรียกท่านวา่ ถูหมีสักคร้ัง ท่านไม่เคยติดคา้ งอะไรขา้ เลย แต่ขา้ เป็นฝ่ ายติดคา้ งท่าน บางที... ขา้ อาจชดใชใ้ หท้ ่านไดใ้ นชาติหนา้ ” เขาหมุนตวั จากไปทนั ทีที่พูดจบ ในฤดูกาลท่ีหนาวเหน็บ ทอ้ งฟ้าดา้ นนอกกลบั ปลอดโปร่งสดใส ใตแ้ ผน่ ฟ้าอนั แสนกวา้ งใหญ่ แผน่ หลงั ท่ีห่างออกไปน้นั แมจ้ ะโดดเด่ียวแต่กม็ ีความมน่ั คงและสุขสงบ นับต้งั แต่เกดิ ใหม่อกี คร้ัง ชุนถูหมเี พงิ่ จะได้ฉลองวนั ปี ใหม่อย่างคกึ คกั ทส่ี ุด มีท่านป่ ู มีบิดามารดา มีนอ้ งชาย มีลุงโจว มีสาวใชท้ ้งั สอง แลว้ ยงั มีไป๋ ซ่ืออ๋ีและนา้ กวั แมจ้ ะมีสมาชิกนอ้ ยกวา่ จวนอนั กว๋ั กงมาก แต่กเ็ ป็นคนที่รักใคร่กนั ยอ่ มมีความรู้สึกที่แตกต่างกนั แต่เสียดายท่ีกวา่ จะพบกนั ไดก้ ต็ อ้ งจากกนั อีกแลว้ เม่ือผา่ นวนั ปี ใหม่ไปแลว้ ชุนถูหมีจะตอ้ งเดินทางกลบั ฉางอนั ตอนท่ีนางเร่ิมเกบ็ ขา้ วของ ไป๋ ม่านจวนิ ถึงกบั ตาแดงก่า นบั ต้งั แต่คลอดลูกสาว นางถูกบงั คบั ใหแ้ ยกจากชุนตา้ ซนั มานานหลายปี แมน้ างจะอยใู่ นอารามเต๋าแต่กไ็ ม่เคยหยดุ คิดถึงพวกเขาเลยสกั วนั ตอนน้ีมีลูกชายอีกคน นางยง่ิ รักลูกสาวคนน้ีมากข้ึน แต่วา่ นางรู้ดีวา่ อนั ซีไม่ใช่ที่ใหอ้ ยอู่ าศยั ไดน้ าน อีกท้งั ท่ีบา้ นมีบิดาที่อายมุ ากแลว้ ตอ้ งมีคนคอยกตญั ญูต่อท่าน นางตอ้ งทาใจใหไ้ ด้ ความจริงท้งั ชุนตา้ ซนั และชุนชิงหยางต่างกไ็ ม่อยากจากชุนถูหมี แต่ยงั ดีท่ีมีเดก็ ชายชุนเสี่ยวซนั อยดู่ ว้ ย พอมีท่ีใหย้ ดึ เหน่ียวจิตใจ แต่มีคร้ังหน่ึงที่ชุนเส่ียวซนั แอบมุดเขา้ ไปในห่อสมั ภาระที่ไป๋ ม่านจวนิ เตรียมใหช้ ุนถูหมี สร้างความอลหม่านใหก้ บั ทุกคนอยา่ งยงิ่ ตอนที่หาเขาเจอในนาทีน้นั ไป๋ ม่านจวนิ ถึงกบั น้าตาตก “ดูสิขนาดเสี่ยวซนั กย็ งั คิดถึงพีส่ าวเลย” “พ่ี... พ่.ี ..” ชุนเสี่ยวสันร้องเรียกอยขู่ า้ งๆ ผา่ นไปครู่หน่ึงกวา่ คนอื่นๆ จะนึกข้ึนไดว้ า่ ชุนเส่ียวซนั ท่ีพูดชา้ เริ่มเรียกพีส่ าวไดแ้ ลว้ ชุนถูหมีดีใจมากถึงกบั อุม้ นอ้ งชายมาหอมแลว้ หอมอีก จนน้าลายเตม็ หนา้ กลมๆ ไปหมด ก่อนจะออกจากเมืองกยุ ฉือ ชุนถูหมีไปเดินเที่ยวท่ีตลาดอีกคร้ัง นางคิดจะซ้ือของฝากกลบั ไปใหค้ นในจวน ของดีๆ ที่จะใหไ้ ป๋ จิ้งหยว่ นน้นั นางเตรียมเอาไวน้ านแลว้

แต่คนอ่ืนๆ ในจวนสกลุ ไป๋ กใ็ หต้ ามมารยาทเท่าน้นั มีเพียงไป๋ จิง้ หยว่ นเท่าน้นั ที่นางใหค้ วามสาคญั จริงๆ เมื่อวานจองท่ีเอาไวแ้ ลว้ ทุกคนจึงเดินไปกินอาหารท่ีร้านอาหารชาวหูที่เคยไปเม่ือคราวก่อน แลว้ ยงั ซ้ือเน้ือววั แหง้ ที่เป็นของกินทอ้ งถ่ินกลบั ไปดว้ ย ตอนที่นง่ั รถมา้ กลบั จวน ไม่รู้วา่ เพราะรถมา้ โคลงเคลงไปมาหรือวา่ เพราะกินอิ่มมากเกินไป ทาใหช้ ุนถูหมีรู้สึกง่วงงุนอยา่ งมาก เสี่ยวฟ่ งและก้วั เอ๋อกม็ ีอาการเดียวกนั ในขณะที่กาลงั สะลึมสะลือ นางเห็นถุงหอมใบหน่ึงหอ้ ยอยใู่ นรถมา้ อยา่ งไม่ต้งั ใจ เป็นถุงหอมแบบภาคกลางและเป็นรูปแบบที่มาจากเมืองฉางอนั มีกล่ินหอมอ่อนๆ โชยมาจากถุงหอมใบน้นั ถา้ เกิดไม่ใช่เพราะสติกาลงั เลือนราง ประสาทสมั ผสั กล่ินของนางคงไม่ชดั เจนเพียงน้ี แต่วา่ นางไม่ชอบแขวนถุงหอมมาก่อน โดยเฉพาะในหอ้ งโดยสารที่อากาศไม่ถ่ายเทอยา่ งน้ี ดว้ ยสญั ชาตญาณนางสมั ผสั ไดถ้ ึงแผนการร้ายและอนั ตรายท่ีกาลงั คืบคลานเขา้ มา นางออกแรงเตม็ ท่ีกวา่ จะควา้ ถุงหอมน้นั ได้ แต่สุดทา้ ยกข็ ดั ขืนอาการง่วงงุนไม่ได้ ฟุบอยบู่ นตวั เส่ียวฟ่ งและก้วั เอ๋อท่ีนงั่ อยฝู่ ั่งตรงขา้ ม นางยงั กาถุงหอมเอาไวแ้ น่นอยา่ งไม่รู้ตวั เมื่อนางลืมตาต่ืนข้ึนมาอีกคร้ังพบวา่ ตวั เองอยใู่ นสภาพแวดลอ้ มที่แปลกไป นางไม่ไดล้ ุกข้ึนในทนั ที เพราะรู้สึกวา่ ตวั หนกั อ้ึง เลือดท่ีไหลอยใู่ นกายน้นั เหมือนไม่ใช่เลือดท่ีอุ่นร้อน แต่มนั หนกั หนืดเหมือนกบั ปรอท นางหลบั ตาแลว้ ลืมตาอีกคร้ังเห็นหลงั คาที่เป็นทรงกลม... เป็นกระโจมหลงั หน่ึง ตอนน้ีนางนอนอยใู่ นกระโจมที่ไม่หรูหราแต่กไ็ ม่แยน่ กั ผดิ ปกติแลว้ ! ถา้ เกิดนางจาไม่ผดิ ก่อนที่นางจะหมดสตินางอยใู่ นรถมา้ แลว้ ในจวนแม่ทพั ไม่มีกระโจมอยา่ งน้ี ถา้ ดูจากสภาพรอบดา้ นแลว้ นางแน่ใจวา่ ตวั เองคงถูกจบั ตวั มาแน่ อีกท้งั ยงั ไม่ใช่เวลาส้นั ๆ เพราะตอนน้ีนางหิวจนกระเพาะฟี บแทบจะติดแผน่ หลงั ริมฝี ปากปริแตก มีเลือดไหลออกมา “ชุนถูหมี เจา้ คงไม่คิดวา่ ตวั เองจะมีวนั น้ีสินะ” มีเสียงผหู้ ญิงดงั ข้ึนขา้ งๆ ถึงชุนถูหมีไม่ไดเ้ คลื่อนไหวตวั มากนกั แต่อีกฝ่ ายกร็ ู้วา่ นางต่ืนแลว้ นางไม่จาเป็นตอ้ งหนั หลงั กลบั ไปมองกจ็ าไดว้ า่ เสียงน้นั คือ ตูห้ านอว้!ี “สาวใชข้ า้ กบั องครักษล์ ่ะ” นิ่งเงียบไปครู่หน่ึง ชุนถูหมีถามกลบั อยา่ งสงบนิ่ง

นางกบั ตูห้ านอว้เี ป็นศตั รูคู่แคน้ แลว้ ยงั มาเจอกนั ในสถานการณ์เช่นน้ีจะตอ้ งเป็นผลจากแผนการที่ตูห้ านอว้วี างเอาไวอ้ ยา่ งไม่ตอ้ งสงสยั จะใหพ้ ูดมากกไ็ ร้ความหมาย ถามอะไรที่เป็นเรื่องจริงดีกวา่ ขอ้ แรก การถามคาถามที่ไม่สาคญั จะทาใหอ้ ีกฝ่ ายคลายความระวงั ตวั ลง ขอ้ สอง ขอแค่ไดค้ ุยกนั จะตอ้ งมีเบาะแสอะไรใหร้ ู้ ขอ้ สาม น่ีเป็นคร้ังแรกท่ีตูห้ านอว้เี อาชนะนางได้ ตูห้ านอว้จี ะตอ้ งลาพองใจมาก แต่นางจะไม่ถามประเดน็ สาคญั ปล่อยใหอ้ ีกฝ่ ายอกแตกตายไปเลย ขอ้ สาคญั ท่ีสุดตอนน้ีคือนางจะใจร้อนไม่ได้ ตอ้ งรักษาความเยอื กเยน็ เอาไว้ “พวกที่ไร้ประโยชนไ์ ม่จาเป็นตอ้ งมีชีวติ อย”ู่ ตูห้ านอว้พี ูดเสียงเยน็ “เจา้ คิดวา่ ขา้ จะร้องไหห้ รือตีอกชกหวั หรือ” ชุนถูหมียงั คงนอนหงายมองหลงั คากระโจมต่อไป “ที่แทเ้ จา้ กเ็ ป็นหญิงแพศยาท่ีไร้น้าใจ!” ชุนถูหมีหวั เราะเบาๆ “ขา้ แค่รู้วา่ เจา้ จะจดั การอยา่ งไรเท่าน้นั ” “อยา่ คิดวา่ ตวั เองฉลาดนกั เลย” “ขา้ เป็นลูกสาวของรองแม่ทพั ประจาเขตอนั ซี มีความสาคญั เท่ากบั เป็นองคห์ ญิงในส่ีเมืองน้ี” ชุนถูหมีหวั เราะเยาะ “เจา้ จบั ตวั ขา้ มา บิดาขา้ จะตอ้ งนากาลงั ไล่ตามมาแน่นอน ดงั น้นั เจา้ จะตอ้ งหลบหนีโดยไม่หยดุ พกั ท่ีไหน แลว้ คนที่หวั ไวอยา่ งเจา้ จะทิ้งตวั หมากท่ีใชป้ ระโยชนไ์ ดไ้ ปไดอ้ ยา่ งไร สาวใชท้ ้งั สองของขา้ เจา้ จดั การโยนพวกนางไวค้ นละทางเพ่ือสร้างความสับสนใหก้ บั ทหารท่ีตามมา แลว้ ยงั จะใหพ้ วกนางไดย้ นิ ข่าวท่ีผดิ ๆ ในระหวา่ งสะลึมสะลือเพื่อใหข้ อ้ มูลที่ผดิ พลาดกบั บิดาขา้ แบบน้ีเจา้ จะไดม้ ีเวลาหลบหนีมากข้ึน” “หญิงช้นั ต่าท่ีมาจากบา้ นนอกอยา่ งเจา้ ยงั มีหนา้ พูดวา่ ตวั เองเป็นองคห์ ญิง ฮึ! ฝันสูงไปแลว้ !” เสียงของตูห้ านอว้มี ีแต่ความเกลียดชงั และไม่ยอมรับ “ขา้ เดาไม่ผดิ ใช่ไหม” ชุนถูหมีดูสงบน่ิงมาก “คนอยา่ งเจา้ ทาอะไรกไ็ ม่เคยเดด็ ขาดเสียที มกั แสดงความฉลาดอนั นอ้ ยนิดออกมาเล่นงานคนอ่ืน ถึงเจา้ คิดจะใหพ้ วกนางตายกไ็ ม่มีทางใหต้ ายในทนั ที”

538 ควรสงสารหรือชิงชังดี “เจา้ พูดถูกแลว้ ” ตูห้ านอว้ดี ูสะใจยงิ่ นกั “ขา้ งนอกหนาวขนาดน้ี ถึงพวกนางจะดวงแขง็ แคไ่ หน คิดหรือวา่ จะไม่แขง็ ตาย อีกอยา่ งยงั มีหมาป่ าออกเพ่นพา่ นอยเู่ ป็นประจา คนเป็นๆ อยา่ งน้นั นบั เป็นอาหารอนั โอชะของพวกมนั เลยทีเดียว ฮ่าๆ” “พนนั กนั ไหม วา่ พวกนางจะตอ้ งรอจนทหารของบิดาขา้ มาช่วยไวไ้ ด”้ “เจา้ กป็ ลอบใจตวั เองไปเถอะ” ตูห้ านอว้หี วั เราะอยา่ งเป็นต่อ ชุนถูหมีไม่ตอบ ความเงียบปกคลุมจนไดย้ นิ เสียงลมพดั ดา้ นนอก ตอนน้ีนางรู้สึกไม่สบายตวั อยา่ งมาก ไม่ไดเ้ จบ็ ปวดร่างกายตรงไหน แต่ไร้เร่ียวแรงจนแมแ้ ต่หายใจกย็ งั ไม่อยากทา ดงั น้นั ชุนถูหมีจึงหลบั ตา คิดวา่ ถา้ หมดสติไปอีกทีกค็ งจะดี ตูห้ านอว้เี ห็นชุนถูหมีเป็นเช่นน้นั กเ็ กร้ียวกราดทนั ที นางคุกเข่านง่ั อยบู่ นพรมอีกดา้ นหน่ึง แต่งกายอยา่ งหรูหรา มีอาหารและสุราเลิศรสวางอยบู่ นโต๊ะ มีเตาไฟใหค้ วามอบอุ่น ส่วนนงั แพศยาชุนถูหมีตอนน้ีเป็นนกั โทษท่ีนอนตวั อ่อนเหมือนดินเละๆ อยบู่ นพ้นื ท่ีเยน็ กระดา้ ง เม่ือเทียบกนั แลว้ นงั แพศยานี่จะตอ้ งเจบ็ ปวดทรมานใจเหมือนกบั ท่ีนางเคยประสบมา นางเคยคิดถึงภาพที่ชุนถูหมีคุกเข่าอยแู่ ทบเทา้ เพอื่ ร้องขอความเมตตามานบั คร้ังไม่ถว้ น ส่วนนางไดแ้ ต่เหลือบมองอยา่ งเหยยี ดหยาม นางจะตอ้ งระบายความเคียดแคน้ ที่เกบ็ กดมานานกบั ชุนถูหมีใหส้ าสม แต่ทาไมนางสารเลวคนน้ีถึงไดส้ งบนิ่ง ถึงขนาดทาท่าทางยอมรับชะตากรรมแต่โดยดีอยา่ งน้ี! ไม่ได!้ นางไม่ยอม! ในความเคียดแคน้ ตูห้ านอว้พี งุ่ เขา้ ไปหาชุนถูหมี การทางานหนกั ในสภาพนกั โทษทาใหต้ ูห้ านอว้มี ีแรงมากข้ึน นางดึงร่างชุนถูหมีข้ึนมาเขยา่ อยา่ งโกรธจดั “หา้ มนอน! จะตายอยแู่ ลว้ เจา้ ยงั จะนอนอีกรึ!” “กเ็ พราะจะตายอยแู่ ลว้ นอนชา้ นอนเร็วมนั จะต่างกนั ตรงไหน” แขง้ ขาของชุนถูหมีอ่อนแรง แต่ใบหนา้ ยงั มีรอยยมิ้

“เจา้ ไม่อยากรู้หรือไงวา่ ทาไมถึงตกอยใู่ นสภาพน้ีได!้ ” เสียงตูห้ านอว้กี รีดร้องอยา่ งบา้ คลงั่ “เจา้ มนั สูงส่งนกั ไม่ใช่หรือ เป็นคนโปรดของฮ่องเตไ้ ม่ใช่หรือ เจา้ เป็นที่ชื่นชอบของผชู้ ายนกั ไม่ใช่หรือ เจา้ มนั ฉลาดปราดเปรื่องนกั ไม่ใช่หรือ! ดงั น้นั เจา้ วา่ มาสิวา่ ทาไมถึงตกอยใู่ นสภาพน้ีได้ ทาไมถึงไดต้ กจากสวรรคม์ าอยใู่ นโคลนตม เป็นดินเละๆท่ีถูกขา้ เหยยี บอยใู่ ตเ้ ทา้ ได!้ ” ตูห้ านอว้พี ูดแลว้ กค็ ลายมือในทนั ที ชุนถูหมีลม้ กระแทกพ้นื อีกคร้ังถึงแมจ้ ะมีพรมผนื หนารองอยขู่ า้ งใตแ้ ต่กเ็ จบ็ จุกจนตาลาย บญั ชีน้ีนางจะตอ้ งเอาคืนเป็นเท่าตวั ! “ขอ้ แรกสามารถอยใู่ นกระโจมท่ีค่อนขา้ งดี บนโตะ๊ มีสุราอาหารวางไว้ เห็นไดว้ า่ แมย้ งั ไม่ถึงจุดหมายปลายทางกจ็ ริงแต่กค็ งอยไู่ ม่ไกลแลว้ อีกท้งั สามารถสลดั ทหารท่ีไล่ตามมาไดโ้ ดยสิ้นเชิง” ชุนถูหมีพูดเนิบชา้ ไม่รู้สึกหวั ฟัดหวั เหวยี่ งไปกบั การยวั่ ยขุ องอีกฝ่ าย “ขอ้ สอง เจา้ แต่งกายหรูหราราคาแพง แสดงวา่ จะตอ้ งรู้จกั กบั ชนช้นั สูงของคนแถบน้ี คนคนน้ีมีตาแหน่งไม่สูงนกั ไม่อยา่ งน้นั ไม่มีทางเสี่ยงอนั ตรายวง่ิ มาถึงอนั ซี แต่ตอ้ งไม่มีตาแหน่งต่าเกินไป ไม่อยา่ งน้นั ไม่มีทางรู้จกั กบั คนใหญ่คนโต แลว้ วางแผนจบั ตวั ขา้ มา ขอ้ สาม เร่ืองน้ีตอ้ งเก่ียวขอ้ งกบั ปาเกอถูเอ่ออยา่ งแน่นอน เพราะเผา่ เลก็ ๆ ไม่มีใครกลา้ ผดิ ใจกบั ไป๋ ซื่ออี๋ เผา่ ใหญ่ๆ กไ็ ม่มีทางแสดงความเป็นศตั รูกบั ตา้ ถงั ใหเ้ ห็นชดั ๆ มีแต่ฝ่ ายท่ีมีปัญหากบั ตา้ ถงั เท่าน้นั ถึงจะเห็นวา่ ขา้ มีประโยชนใ์ หใ้ ช้ เมื่อมีขา้ อยใู่ นมือ เยช่ าจะตอ้ งฟังคาสง่ั ของเขาแน่ พดู ถึงตรงน้ีเจา้ คงจะปวดใจอยา่ งมากใช่ไหม ชายที่เจา้ รัก กลบั รักขา้ อยา่ งสุดหวั ใจ ยอมทาทุกอยา่ งเพอ่ื ขา้ !” “เพยี ะ!” ชุนถูหมีรู้สึกถึงความแสบร้อนบนใบหนา้ ดีมาก ขา้ จะจดบญั ชีน้ีเอาไวอ้ ีกรายการ! “ขอ้ สี่ ตูต้ งเฉินติดตามเจา้ นายไปราชการเมืองชุ่ยเย่ กวา่ จะกลบั มากอ็ ีกคร่ึงเดือน อีกอยา่ งขา้ กใ็ กลจ้ ะไปจากอนั ซีแลว้ ดงั น้นั เจา้ จึงเลือกลงมือในตอนน้ี แต่แผนการของเจา้ คงจะคดิ เอาไวต้ ้งั แต่ขา้ มาถึงวนั น้นั แลว้ ดงั น้นั บอกไดว้ า่ เจา้ วางแผนไดอ้ ยา่ งรอบคอบ ส่วนเจา้ ยงั อาศยั การทางานในจวนแม่ทพั หาข่าวเวลาเขา้ ออกของขา้ ได้ แต่ดว้ ยกาลงั ของบิดาขา้ เจา้ กลบั พาขา้ มาไดไ้ กลขนาดน้ี ทาใหข้ า้ ประหลาดใจมากวา่ เจา้ ทาไดอ้ ยา่ งไร” นางพูดยวั่ โมโหอยนู่ านก่อนจะหาทางลงใหต้ ูห้ านอว้ี คนเรามกั ลาพองใจจนลืมทุกส่ิง

ปรากฏวา่ ตูห้ านอว้เี ชิดหนา้ ข้ึนดงั คาด “กแ็ ค่กบั ดกั พ้นื ๆ เท่าน้นั เจา้ เชี่ยวชาญเร่ืองน้ีไม่ใช่หรือ ทาไมถึงตกอยใู่ นมือขา้ ได้ ขา้ สังเกตเจา้ มานาน แมเ้ จา้ จะมีคนติดตามเขา้ ออกอยตู่ ลอด แต่ไม่เคยสั่งใหค้ นเฝ้ารถมา้ มีสารถีคนเดียวจะมีประโยชนอ์ ะไร ฆ่าคนกลางตลาดมนั ไม่ง่าย แต่การทาใหส้ ลบแลว้ เปลี่ยนเป็นคนของเรากลบั ง่ายมาก จากน้นั ขา้ วางถุงหอมไวใ้ นรถมา้ ถึงเจา้ จะมีสาวใชท้ ี่มีวรยทุ ธสูงส่ง แต่สุดทา้ ยกถ็ ูกรมยาจนสลบกนั ไปหมด ตอนกลางวนั เจา้ คิดวา่ อยใู่ นเขตดูแลของพอ่ เจา้ จึงพาองครักษม์ าแค่คนเดียว เม่ือรถมา้ อยใู่ กลก้ บั องครักษท์ ่ีขี่มา้ เขากห็ นีเขม็ ยาสลบไม่พน้ อยดู่ ี” “เจา้ เก่งมากที่สามารถหาโอกาสใหต้ วั เองในสถานการณ์เช่นน้ีได”้ ชุนถูหมีมองตูห้ านอว้อี ยา่ งประเมิน “แลว้ เจา้ มอบตวั ใหใ้ ครเพ่ือแลกกบั ความเช่ือใจ ยอมร่วมมือกบั เจา้ ทาการลกั พาตวั ขา้ เหอะ จบั ขา้ มาขายหรือ ขา้ วา่ เจา้ คงจะขายตวั เองก่อนแลว้ สินะ ตูห้ านอว้เี อย๊ ตูห้ านอว้ี พช่ี ายเจา้ ยอมสละตวั เองเพื่อรักษาชีวติ ของเจา้ กบั นอ้ งสาว ใหพ้ วกเจา้ มีชีวติ ที่ดีข้ึนอีกหน่อย แต่เจา้ กลบั ทรยศต่อเขาเสียดาย” วา่ กนั ตามกฎหมาย ตูห้ านอว้จี ะออกจากพ้ืนที่ควบคุมตวั ซ่ึงกค็ ือเมืองกยุ ฉือไม่ไดเ้ ดด็ ขาด แต่ตอนน้ีนางไม่เพียงออกจากพ้ืนท่ีแต่ยงั ทาการลกั พาตวั ชุนถูหมีมาดว้ ย การกระทาของนางทาใหน้ อ้ งสาวและพ่ชี ายตอ้ งตกอยใู่ นสภาพเช่นไรไม่ใช่วา่ นางไม่รู้ เท่ากบั นางทรยศต่อประเทศชาติและต่อครอบครัว ไม่มีทางกลบั ไปตา้ ถงั และสกลุ ตูไ้ ดอ้ ีก จุดจบของหญิงสาวท่ีไร้บา้ นไร้แผน่ ดินจะเป็นเช่นไรคิดวา่ นางกค็ งรู้ดี แต่นางยงั ทาเช่นน้ีเห็นไดว้ า่ ความเคียดแคน้ ชิงชงั และริษยาน้นั ทาใหน้ างหมดสิ้นความรู้สึกผดิ ชอบชว่ั ดี แต่วา่ หญิงสาวที่เป็นลูกของขนุ นางผมู้ ีความผดิ ยงั อยใู่ นการควบคุมของทางการ สามารถติดต่อกบั ลูกนอ้ งของปาเกอถูเอ่อไดเ้ พราะอะไร ความสงสัยของชุนถูหมีมีอยไู่ ม่นาน มีคนมุดเขา้ กระโจมมาอีกคนหน่ึง คนคนน้ีเป็นชาวเผา่ ทางตะวนั ตกที่รูปร่างสูงใหญ่และดูป่ าเถื่อน เม่ือเห็นชุนถูหมีท่ีซุกอยมู่ ุมดา้ นหน่ึงกม็ ีแววตาหื่นกระหายปรากฏข้ึนก่อนจางหายไปอยา่ งรวดเร็ว จากน้นั เขายนื่ มือที่เตม็ ไปดว้ ยขนมาดึงตูห้ านอว้เี ขา้ ไปกอดเคลน้ อยา่ งไม่สนใจวา่ มีใครอยตู่ รงน้นั ดว้ ย ตูห้ านอว้หี นา้ ตาแดงก่าก่อนเปลี่ยนเป็นซีดขาวอยา่ งรวดเร็ว นางไม่ไดข้ ดั ขืน ยงั ทาท่าอ่อนระทวยราวกบั นกนอ้ ยหาท่ีพ่ึงพงิ อยา่ งน่าสะอิดสะเอียน

บา้ ไปแลว้ ! ตูห้ านอว้บี า้ ไปแลว้ ! ผหู้ ญิงเราถา้ บา้ ข้ึนมาไม่มีทางคาดเดาไดเ้ ลย ก่อนหนา้ น้ีตูห้ านอว้ยี งั ทาตาสูง มองไม่เห็นชายอื่นอยใู่ นสายตา ถา้ ไม่ใช่เยช่ าแลว้ กม็ ีแต่หนั อู๋เวยและคงั เจิง้ หยวนเท่าน้นั ท่ีคู่ควรใหน้ างมอง แต่ตอนน้ีแมแ้ ต่ผชู้ ายที่รูปร่างกายาหยาบชา้ ราวกบั คนฆ่าหมูกย็ งั กลายเป็นท่ีพ่งึ ของนางได้ เม่ือเห็นตูห้ านอว้ที ่ีเป็นเช่นน้ีชุนถูหมีไม่รู้วา่ ควรสงสารหรือควรชิงชงั ดี ตูห้ านอว้สี ังเกตเห็นดวงตาที่หลากหลายความรู้สึกของชุนถูหมีพลนั เกิดโทสะ การจบั ตวั ชุนถูหมีมากเ็ พื่อแกแ้ คน้ อาซูรุ่ย เพ่อื ลา้ งแคน้ ฮ่องเตต้ า้ ถงั เพ่อื ลงโทษพ่ชี ายที่ทาใหส้ กลุ ตูพ้ ่ายแพใ้ นศาล นางทาเพ่อื เหยยี บยา่ ชุนถูหมีใหอ้ ยใู่ ตฝ้ ่ าเทา้ ทาเพอื่ เปล่ียนชะตาของสตรีสูงศกั ด์ิท่ีกลายมาเป็นนกั โทษอยา่ งนาง แมว้ า่ ตอ้ งจ่ายค่าแลกเปลี่ยน แต่นางตอ้ งทาสาเร็จ ถึงตอนน้ีชายคนน้ีจะเห็นนางเป็นแค่ของเล่น แต่นางมนั่ ใจวา่ จะทาใหเ้ ขาหมอบอยแู่ ทบชายกระโปรงไดใ้ นไม่ชา้ แต่วา่ ทาไมชุนถูหมีถึงไม่กลวั ทาไมถึงไม่ตื่นตระหนก ทาไมถึงไม่สิ้นหวงั เหมือนกบั ที่นางเคยเป็น “ปาจือ” ตูห้ านอว้บี ีบท่อนแขนที่มีแต่ขนของชายคนน้นั อยา่ งยว่ั ยวน “ท่านชอบผวิ กายของสตรีตา้ ถงั ไม่ใช่หรือ ทาไมถึงไม่ลองลิม้ ชิมรสผหู้ ญิงคนน้ีดูเล่า” นางช้ีมาท่ีชุนถูหมี “นางเป็นหลานสาวคนโปรดของเสนาบดีไป๋ ท่ีอยเู่ หนือคนนบั หมื่นแต่อยใู่ ตค้ นคนเดียวของตา้ ถงั เชียวนะ นางยงั เป็นหลานสาวห่างๆ ของฮ่องเตต้ า้ ถงั ถา้ เจา้ ไม่ลองดูแลว้ จะเสียดายโอกาสงามๆ เช่นน้ี” ผหู้ ญิงคนน้ีอามหิตมาก! ตวั เองทอดกายใหก้ บั ผชู้ ายที่ชื่อปาจือกช็ ่างเถอะ แต่ยงั คิดจะใหค้ นอื่นเจบ็ ปวดไปดว้ ย ถา้ นางถูกหยามเกียรติแลว้ จะมีหนา้ ยนื อยขู่ า้ งกายเยช่ าไดอ้ ยา่ งไร ยงั ทาใหส้ กุลไป๋ และตา้ ถงั ตอ้ งเสียหนา้ แลว้ นางยงั จะมีชีวติ อยอู่ ยา่ งไร ถึงตอนน้นั นางคงแยเ่ สียยงิ่ กวา่ ตูห้ านอว้ี ตอนน้ีตูห้ านอว้ไี ม่สนใจวา่ ตวั เองโชคร้ายแค่ไหนแต่จะตอ้ งทาใหน้ างโชคร้ายยง่ิ กวา่ จึงจะสะใจ โรคจิต!

แต่วา่ ปาจือ? ทาไมช่ือน้ีฟังแลว้ คุน้ หู พอคิดอีกทีชุนถูหมีจาไดว้ า่ ตอนท่ีถูกหลวงจีนตวั ปลอมลกั พาตวั ไปพร้อมกบั ตูห้ านอว้ี นางไดย้ นิ หลวงจีนตวั ปลอมสองคนพดู ถึงช่ือน้ีตอนอยบู่ นเขา หน่ึงในสองหลวงจีนเก๊พูดวา่ ปาจือจะตอ้ งช่วยถูหลู่เค่อออกมาใหไ้ ด้ เพราะถูหลู่เค่อรู้จกั ที่ซ่อนสมบตั ิ ขมุ สมบตั ิน้นั วา่ กนั วา่ เป็นท่ีซ่อนสมบตั ิของชนเผา่ ต่างๆ ในดินแดนตะวนั ตกที่เกบ็ ซ่อนไวร้ ่วมกนั เพราะมีคาประกาศของเทพเจา้ วา่ แผน่ ดินของชาวฮน่ั คนต่างเผา่ จะครอบครองอยไู่ ดไ้ ม่นาน ชาวทูเจ๋ียจะตอ้ งถอยกลบั เทือกเขาอลั ไตไม่ชา้ กเ็ ร็ว และอาจจะรักษาอานาจของตวั เองเอาไวไ้ ม่ได้ ดงั น้นั บรรพบุรุษท้งั หลายจึงไม่ไดใ้ ชส้ มบตั ิส่วนน้ี แต่เกบ็ เอาไวใ้ หล้ ูกหลานใช้ 539 หลวงจนี เก๊ คิดอีกที ขมุ สมบตั ินนั่ จะตอ้ งอยบู่ นเขาหมาป่ าท่ีถูกหนั โหม่วพบเขา้ โดยบงั เอิญ แลว้ ภายหลงั มอบต่อใหเ้ ยช่ า เม่ือสงครามเร่ิมตน้ สมบตั ิถูกนาออกมาใชใ้ นการซ้ือเสบียงและอาวธุ หมดแลว้ ส่วนถูหลู่เค่อคงไม่ไดถ้ ูกใครช่วยออกมา แลว้ หลวงจีนเก๊ท้งั สองกถ็ ูกเยช่ าฆ่าตาย ปาจือคนน้ีคงจะเป็นคนเดียวกบั ท่ีหลวงจีนเก๊ท้งั สองพูดถึง คนท่ีถูกลุงสามปราบจนโงหวั ไม่ข้ึน คิดวา่ คงเป็นคนเดียวกนั น่ีเป็นคาอธิบายไดว้ า่ ทาไมตูห้ านอว้จี ึงไดม้ าอาศยั คนคนน้ี ตอนที่ถูกลกั พาตวั ไปบนเขา ตูห้ านอว้ขี ยบั ตวั ไม่ไดก้ จ็ ริง แต่ไม่ไดห้ มายความวา่ นางจะไม่ไดย้ นิ เสียงภายนอก นบั เป็นวาสนาแทๆ้ ตอนแรกท่ีตูห้ านอว้แี ละนางไดย้ นิ เร่ืองเกี่ยวกบั ปาจือกจ็ าช่ือเขาไว้ ต่อมา ตูห้ านอว้ถี ูกตดั สินใหเ้ นรเทศไปชายแดน เดินทางจากฉางอนั ไปถึงหลิ่งหนานจากน้นั กม็ าอนั ซี คนของปาจือถูกไป๋ ซ่ืออ๋ีกาจดั

ตอ้ งหลบหนีไปพ่ึงใบบุญของปาเกอถูเอ่อจากประสบการณ์ของเขาจะตอ้ งถูกส่งตวั ใหล้ อบเขา้ เมืองกยุ ฉือ แลว้ เพราะบุญซ้ากรรมซดั จึงทาใหพ้ วกเขาท้งั คู่ท่ีมีฐานะแตกต่างกนั โดยสิ้นเชิงมารู้จกั กนั ท่ีนี่สองคนน้ี คนหน่ึงใจร้อนอยากทาความชอบ อีกคนหน่ึงใจร้อนอยากลา้ งแคน้ ดงั น้นั จึงเขา้ กนั ไดพ้ อดี เมื่อมีคนของปาจือปะปนอยใู่ นเมืองใหค้ วามช่วยเหลือ ตูห้ านอว้ที าตวั เป็นสายภายในกส็ ามารถจบั ตวั นางมาไดท้ ้งั ๆ ท่ีอยใู่ ตจ้ มูกของลุงสาม ท้งั สองคนน้ีไม่มีความเชื่อมนั่ ในตวั อีกฝ่ าย ดงั น้นั ตูห้ านอว้จี ึงใชว้ ธิ ีทอดกายใหป้ าจือ ต้งั แต่โบราณจนถึงปัจจุบนั การใชเ้ รือนร่างมารักษาความสัมพนั ธข์ องคนสองคนน้นั เป็นวธิ ีที่สะดวกท่ีสุดแต่กเ็ ป็นวธิ ีที่ไร้หลกั ปร ะกนั มากท่ีสุด เสียดายที่มีหลายคนไม่เขา้ ใจเลย ปาจือคิดวา่ ไดต้ วั ตูห้ านอว้มี าแลว้ ตูห้ านอว้จี ะตอ้ งเช่ือฟังเขาทุกอยา่ ง ส่วนตูห้ านอว้กี ค็ ิดวา่ สามารถใชเ้ รือนร่างควบคุมผชู้ ายได้ วา่ ไปแลว้ ท้งั ปาจือและตูห้ านอว้เี ป็นเสมือนผเี น่ากบั โลงผทุ ี่เหมาะสมกนั อยา่ งท่ีสุด เป็นพวกโง่เขลาและนิสยั ชว่ั ร้ายพอกนั ความคิดท้งั หมดที่เกิดข้ึนเป็นเวลาเพียงชว่ั ขณะ เม่ือเหลือบตาข้ึนมองเห็นแววตาหื่นกระหายของปาจือฉายชดั เจน สายตาของเขาเหมือนมองทะลุผา่ นเส้ือผา้ จนชุนถูหมีแทบอาเจียนดว้ ยความสะอิดสะเอียน “ถา้ ไม่กลวั ตายกเ็ ขา้ มาได”้ ชุนถูหมีขยบั ตวั ไม่ไดแ้ ต่กพ็ ยายามยนั ตวั ใหล้ ุกข้ึนนงั่ สีหนา้ ของนางน้นั หยง่ิ ทะนง ดวงตาเป็นประกายกร้าวจนปาจือรู้สึกหวาดกลวั อยา่ งไม่มีเหตุผล “ถา้ เจา้ กลา้ แตะขา้ แมแ้ ต่ปลายผม ขา้ กม็ ีวธิ ีฆ่าตวั ตาย คนที่คิดจะตาย มีโอกาสต้งั เยอะแยะ พวกเจา้ ป้องกนั ไม่ไดห้ รอก” “ก่อนเจา้ ตาย ขา้ จะใหเ้ จา้ ทรมานยง่ิ กวา่ ตายท้งั เป็น” ตูห้ านอว้กี ดั ริมฝี ปากยมิ้ เยาะ “อยา่ งนอ้ ยเจา้ กค็ วรทาเรื่องดีๆ ใหท้ ่านปาจือของเรามีความสุขเสียก่อน” “ขา้ ตายแลว้ กไ็ ม่มีประโยชนก์ บั ปาเกอถูเอ่อ” ชุนถูหมีเยอื กเยน็ เสียยง่ิ กวา่ กอ้ นน้าแขง็ พนั ปี ถึงจะอยหู่ ่างกนั แต่ปาจือยงั รู้สึกเยน็ ยะเยอื กไปทวั่ ร่าง “ปาจือ ตูห้ านอว้คี ิดจะลา้ งแคน้ ขา้ เพราะขา้ แยง่ ชายที่นางรัก ถา้ เจา้ เช่ือนาง ความชอบของเจา้ จะกลายเป็นการหลอกลวงเบ้ืองสูง ไม่มีเกียรติยศหนา้ ตา มีแต่ความตายสถานเดียว ผหู้ ญิงคนน้ีคิดจะลา้ งแคน้ ขา้ แลว้ ยงั ถือโอกาสหนีจากการเป็นนกั โทษไปใชช้ ีวติ อยา่ งคนปกติท่ีดินแดน

ตะวนั ตก ดว้ ยความงามของนางอยา่ งไรกต็ อ้ งมีผชู้ ายสนใจไม่นอ้ ย นางจะสลดั เจา้ ทิ้งในภายหลงั ถา้ เจา้ คิดวา่ ตวั เองเก่งกล็ องเชื่อนางดู แต่ถา้ ถึงตอนตายกอ็ ยา่ เสียใจแลว้ กนั ” เรื่องยใุ หร้ าตาใหร้ ่ัวแบบน้ี นางถนดั นกั ! ปาจือเลิกคิว้ หนาๆ ข้ึน สายตาที่มองตูห้ านอว้ีเริ่มไม่เป็นมิตร ตูห้ านอว้รี ีบแยง้ ข้ึนวา่ “อยา่ ไปฟังนาง นางพูดกเ็ พื่อหาทางรอดใหต้ วั เอง ใจท่ีขา้ มีใหท้ ่านไม่มีวนั เปลี่ยนแปลง” “ง้นั หรือ แลว้ ใครที่แอบรักอาซูรุ่ยกนั เล่า ถา้ เกิดนาเร่ืองน้ีไปบอกปาเกอถูเอ่อ... ตูห้ านอว้ี เจา้ ไม่มีจุดจบที่ดีแน่ มีผหู้ ญิงอยา่ งน้ีอยขู่ า้ งกาย ปาเกอถูเอ่อจะตอ้ งระแวงอยตู่ ลอด” ชุนถูหมีหวั เราะเยาะ “ปาจือ เจา้ คิดใหด้ ีๆ อยา่ ถูกใครหลอกใชแ้ ลว้ ยงั ช่วยเขานบั เงินอีก” “ไม่ใช่! ขา้ มีใจใหก้ บั ท่านคนเดียวเท่าน้นั ขา้ อยากใหท้ ่านมีความชอบเพือ่ จะไดร้ ับขา้ เป็นภรรยา” ตูห้ านอว้ฟี ังชุนถูหมีพูดไดไ้ ม่เท่าไรกเ็ กิดความกลวั จนกลา้ พดู อยา่ งไร้ยางอาย เดิมทีกเ็ ป็นความสมั พนั ธ์ที่เปราะบางอยแู่ ลว้ รอยร้าวจึงเกิดข้ึนอยา่ งรวดเร็ว ปาจือสลดั ร่าง ตูห้ านอว้อี อก “ยงั ไปไม่ถึงพระราชวงั เจา้ กค็ ิดจะใหข้ า้ ลุ่มหลงอิสตรีแลว้ หรือ ถา้ เกิดมีทหารไล่ตามมาทนั พวกเราไม่ตายไปดว้ ยหรือ หญิงอยา่ งเจา้ นี่ใจกลา้ นกั นะ กลา้ ฝันถึงบุตรแห่งเทพหมาป่ า” ถึงหญิงงามจะดีอยา่ งไรกย็ งั เทียบกบั เงินทองของมีค่าและตาแหน่งขนุ นางไมไ่ ด้ อีกอยา่ ง แมห้ มอความหญิงคนแรกแห่งตา้ ถงั จะงามจนเขาใจส่นั แต่เขากช็ อบนางราที่เน้ือตวั อวบอิ่มมากกวา่ เขาคงโง่ไปแลว้ ถา้ เลือกหญิงคนน้ีแลว้ ทิ้งนางราท้งั โขยง อีกอยา่ งลูกสาวของไป๋ ซื่ออ๋ีคนน้ีฉลาดเกินไปจนเขารู้สึกกลวั “เจา้ รู้ไดอ้ ยา่ งไรวา่ ขา้ จบั เจา้ ส่งใหท้ ่านปาเกอ” ปาจือถาม ชุนถูหมีบอกถึงสิ่งที่นางคาดเดาออกไป คราวน้ีไม่พยี งแต่ปาจือ แมแ้ ต่ตูห้ านอว้กี ย็ งั ฟังตาคา้ ง การแสดงออกของพวกเขาบอกวา่ ส่ิงที่ชุนถูหมีเดาน้นั ถูกตอ้ งเตม็ ร้อย

“เจา้ ... เจา้ รู้ไดอ้ ยา่ งไร” ปาจือตกตะลึง เขาเป็นพวกงมงายเสียยง่ิ กวา่ ชาวตา้ ถงั ตอนน้ียงิ่ เห็นแววตาท่ีเจิดจา้ ของชุนถูหมีกน็ ึกไปวา่ นางอาจเป็นปี ศาจ “ไม่ตอ้ งถามวา่ ทาไม” ชุนถูหมียงั อาต่อไป ความจริงนางกแ็ ค่เดาเท่าน้นั “แต่หวงั วา่ เวลาทาอะไรเจา้ จะเหลือทางรอดใหต้ วั เอง เพราะเจา้ เป็นแค่ตวั ละครตวั เลก็ ๆ อยา่ ทุ่มสุดตวั ยมบาลตีกนั ผนี อ้ ยกพ็ ลอยโดนลูกหลงไปดว้ ย องคช์ ายอาซูรุ่ยเป็นบุตรแห่งเทพหมาป่ า ถึงการทาสงครามคร้ังน้ีปาเกอถูเอ่อจะจบั ตวั ขา้ ไปได้ แต่กไ็ ม่แน่วา่ ใครจะแพใ้ ครจะชนะ ถา้ เกิดขา้ บาดเจบ็ เพราะฝี มือเจา้ คิดวา่ องคช์ ายอาซูรุ่ยจะแกแ้ คน้ เจา้ อยา่ งไรบา้ ง เจา้ คิดวา่ รับไหวไหม ดงั น้นั เจา้ จงไปหาของกินและน้าด่ืมมาใหข้ า้ ออ้ อยา่ ลืมหาเส้ือผา้ หนาๆ มาใหข้ า้ ดว้ ยล่ะ ขา้ ไร้เรี่ยวแรงอยา่ งน้ีถึงกินอ่ิมแลว้ กห็ นีไปไหนไม่รอด” “อยา่ ไปฟังนาง!” ตูห้ านอว้กี รีดร้อง “พวกเราจบั ตวั นางมาเท่ากบั ประกาศสงครามกบั อาซูรุ่ยแลว้ !” “จะพดู อยา่ งน้ีกไ็ ม่ได้ ความผดิ มีหนกั มีเบา ถูกบงั คบั หรือลงมือทาเอง มีบทลงโทษท่ีหนกั เบาต่างกนั ปาจือภกั ดีต่อราชสานกั ทูเจี๋ยเท่าน้นั ไม่ไดม้ ีเจตนาร้ายกบั ขา้ ถา้ เกิดระหวา่ งทางเขาทาดีกบั ขา้ กย็ งั มีโอกาสใหผ้ อ่ นหนกั เป็นเบา องคช์ ายอาซูรุ่ยไม่ใช่คนไร้เหตุผล แมส้ องแควน้ ทาสงครามกย็ งั ไม่ฆ่าทูตของอีกฝ่ าย เราอยกู่ นั คนละฝ่ าย มีเจา้ นายกนั คนละคนไม่ใช่ความผดิ แต่ตูห้ านอว้เี จา้ ไม่เหมือนกนั เจา้ เป็นชาวตา้ ถงั ต้งั แต่แรก แต่กลบั ทรยศขายชาติ อีกท้งั ยงั คิดจะใหข้ า้ ตาย ความผดิ ของเจา้ ร้ายแรงจนใหอ้ ภยั ไม่ได”้ ความหมายของนางกค็ ือ ใครท่ีเกี่ยวขอ้ งกบั ตูห้ านอว้จี ะตอ้ งโชคร้ายตามไปดว้ ย ปาจือไม่พูดไม่จาหมุนตวั จากไป ตูห้ านอว้แี คน้ ใจนกั อยากจะอยเู่ ล่นงานชุนถูหมีต่อ แต่กอ็ ยากตามไปอธิบายกบั ปาจือ นางลงั เลอยคู่ รู่หน่ึงก่อนกระทืบเทา้ วง่ิ ตามออกไป ชุนถูหมีถอนใจอยา่ งโล่งอก ก่อนหนา้ น้ีนางเคยไดย้ นิ ว่ามีนกั เจรจาต่อรองท่ีพดู จนตวั เองปลอดภยั ไดก้ ย็ งั ไม่ค่อยเขา้ ใจวา่ ทา ไดอ้ ยา่ งไร แต่ตอนน้ีมาเจอกบั ตวั เอง ใชค้ วามขลาดกลวั และความโลภมากของศตั รู จากน้นั ใชค้ วามไม่สามคั คีของพวกเขามาเป็นเครื่องมือกส็ ามารถรักษาตวั รอดได้ สงครามจิตวทิ ยาใชไ้ ดผ้ ลกจ็ ริง แต่กใ็ ชไ้ ดผ้ ลแค่ชวั่ คราว ช่วยใหน้ างหาเวลาและโอกาสไดม้ ากข้ึน

หลงั จากน้นั นางค่อยรู้วา่ ตอนท่ีนางฟ้ื นข้ึนมากผ็ า่ นมาแลว้ สามวนั ถา้ เดินทางดว้ ยมา้ เร็วสามวนั แสดงวา่ ตอ้ งพน้ เขตปกครองอนั ซีมาไกลแลว้ นางไดร้ ับยาแกพ้ ษิ หลงั จากกินอาหารและดื่มน้าที่ ปาจือนามาให้ สวมเส้ือผา้ เน้ือหนาแลว้ จึงรู้สึกมีเรี่ยวแรงข้ึนมาหน่อย ไม่รู้วา่ ตูห้ านอว้ใี ชว้ ธิ ีอะไรทาใหป้ าจือไม่เฉยเมยกบั นาง ขบวนเดนิ ทางทปี่ ลอมตวั เป็ นโจรป่ าของปาจือน้ันมผี ู้ร่วมขบวนเพยี งห้าสิบกว่าคน การเดินทางเป็นไปอยา่ งราบรื่น ไม่มีใครไล่ตามมา วนั เวลาผา่ นไปเร่ือยๆ จนสุดทา้ ยมาถึงเมืองหลวงของทูเจ๋ียตะวนั ตกท่ีอยเู่ ชิงเขาอลั ไต ในเมืองมีความเป็นระเบียบเรียบร้อย เจริญรุ่งเรืองอยา่ งคาดไม่ถึง แต่กระน้นั ชุนถูหมียงั สมั ผสั ไดถ้ ึงบรรยากาศระอุอา้ วดว้ ยความตึงเครียดที่อยรู่ อบดา้ น มาตอนน้ีนางค่อยเขา้ ใจไดว้ า่ บุตรแห่งเทพหมาป่ าหรือเยช่ ามีอิทธิพลต่อทูเจ๋ียอยา่ งไรกนั แน่ “เด๋ียวกไ็ ดพ้ บท่านปาเกอแลว้ ขา้ จะดูสิวา่ เจา้ จะเอาตวั รอด จะรักษาความบริสุทธ์ิของตวั เองอยา่ งไร” ในขบวนท่ีรอเขา้ เฝ้า ตูห้ านอว้เี ขยบิ มาอยขู่ า้ งๆ ชุนถูหมี พร้อมกระซิบอยา่ งสะใจ น้าเสียงของนางมีความตื่นเตน้ ท่ีพลิ ึกพลิ น่ั เหมือนความปรารถนาอนั เร้นลบั ที่มีมานานกาลงั จะเป็นจริงเสียที มนั เป็นความรู้สึกกระหายเลือด ใครบอกวา่ สงครามระหว่างผหู้ ญิงไม่รุนแรง ตอนน้ีชุนถูหมีท่ีไม่กลวั ฟ้าไม่กลวั ดินกลบั กลวั ตูห้ านอว้ี ถึงกบั ขนลุกพรึบไปทว่ั ตวั นางกระเถิบตวั ออกห่าง “เจา้ ไม่มีทางเขา้ ใจถึงความชิงชงั ที่ปาเกอถูเอ่อมีต่ออาซูรุ่ยหรอก” แววตาของตูห้ านอว้ดี ูแขง็ กร้าว “ทาเหมือนเจา้ จะรู้ง้นั แหละ” “แค่คิดกร็ ู้แลว้ ” ตูห้ านอว้เี หล่ตามองชุนถูหมีอยา่ งชดชอ้ ย แต่เสียดายท่ีชุนถูหมีไม่มีอารมณ์จะช่ืนชม