ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

อาวธุ ขอรบั !” “ตา้ ซนั เจา้ ไปดสู ”ิ ไป๋ ซืออีออกคาํ สงั “ระวงั ตวั หนอ่ ย เพราะขา้ จะไมใ่ หค้ นไปกบั เจา้ มากเกินไป อาจเป็นการ ลอ่ เสือออกจากถาํ กเ็ ป็นได”้ มาถงึ ตอนนีไป๋ ซืออีกว็ างทา่ สขุ มุ เยือกเยน็ ไมถ่ กู ความ วนุ่ วายทาํ ใหส้ บั สน ยงั คงสตไิ ดด้ ี “ใตเ้ ทา้ วางใจ” เมือเป็นเรอื งงานชนุ ตา้ ซนั จะทาํ ตวั เหมือนกบั ลกู นอ้ งทีคยุ กบั เจา้ นาย ไมใ่ ช่นอ้ งเขยพดู กบั พี ภรรยา 6

“ทา่ นพอ่ ” ชนุ ถหู มีเครง่ เครยี ดไปดว้ ย “เป็นเดก็ ดีอยา่ ออกไปไหน” ชนุ ตา้ ซนั ลบู ศีรษะลกู สาว เป็นการปลอบใจก่อนกา้ วยาวๆ ออกไป “รองแมท่ พั ใหญ่ เกรงวา่ โจรคนนนั จะลงมือแลว้ ” ทงตง รุย่ รบี เขา้ มารายงานสวนทางกบั ชนุ ตา้ ซนั ทีหนา้ ประตู ไม่ มีคาํ ทกั ทายแมแ้ ตน่ อ้ ย เหน็ ไดว้ า่ เขารบี รอ้ นเพียงใด “เจดียห์ ยกยงั อยดู่ ีไหม” “วางใจได”้ มีรอยยมิ บา้ ระหาํ ในดวงตาของไป๋ ซืออี “ขา้ เตรยี มทีเก็บของมีคา่ ไวแ้ ปดที ของลาํ คา่ นนั เก็บไวท้ ีเซิง เหมนิ ถา้ เจา้ โจรนนั เกง่ จรงิ ก็ตอ้ งหาเจอ เขาไมม่ ากถ็ ือวา่ 7

ดวงแขง็ แตเ่ มือมาแลว้ กเ็ ทา่ กบั ขดุ หลมุ ฝังตวั เอง เขา อยากไดข้ องลาํ คา่ เราจะใชข้ องลาํ คา่ นนั มาเป็นเหยือลอ่ เขากลบั ” ฉีเหมินตนุ้ เจียเป็นคา่ ยกลโบราณ มีประตทู งั หมดแปด ประตู มีซิวเหมิน เซงิ เหมนิ ซางเหมิน ตเู้ หมิน จิงเหมิ น ซือเหมิน จิงเหมิน และไคเหมิน จวนแมท่ พั ใหญ่ไมม่ ีการตงั คา่ ยกล แตจ่ ดั ทีเอาไวแ้ ปด แหง่ พรอ้ มกบั เพิมกาํ ลงั คนอารกั ษาเทา่ ๆ กนั เจดียห์ ยก ถกู เก็บไวห้ นงึ ในแปดทีนี ไป๋ ซืออีเป็นคนวางกลอ่ งทีปิด สนิททงั แปดใบเอาไวด้ ว้ ยตวั เอง นอกจากเขาแลว้ ไมม่ ี ใครรูเ้ รอื งนี แมแ้ ตช่ นุ ตา้ ซนั ทีเขาไวใ้ จมากทีสดุ ก็ยงั ไมร่ ู้ เขาไมไ่ ดบ้ อกชนุ ถหู มี เพราะไมต่ อ้ งการใหจ้ อมโจรจบั 8

คนทีรูเ้ รอื งไปบงั คบั ถาม นีเป็นการหลอกศตั รูไปพรอ้ มกบั วางกบั ดกั ความละโมบ จงึ เป็นไมต้ ายกระบวนสดุ ทา้ ย “รายงานขอรบั ในเมืองมีไฟไหมห้ ลายทีขอรบั ” ตอนนี ทหารสายข่าวตา่ งวิงวนุ่ เพือจบั คนรา้ ย “รูแ้ ลว้ ดเู หตกุ ารณต์ อ่ ไป” ไป๋ ซืออียงั นงั บญั ชาการอยา่ ง สงบ “ใตเ้ ทา้ ตอนนีทาํ อยา่ งไรดี” ทงตงรุย่ วงิ พลา่ นเหมือน ชะมดติดจนั 9

ขา้ งกายของไป๋ ซืออียามนีไมม่ ีแมแ้ ตท่ หารคนสนิท ชนุ ถู หมีถกู สงั ใหก้ ลบั ไปทีพกั ตงั นานแลว้ อยา่ งไรก็ตามเรอื น ชนั ในยอ่ มปลอดภยั กวา่ เมือไดย้ นิ ทงตงรุย่ ถาม ไป๋ ซืออีนิงคดิ เลก็ นอ้ ย “การ ปอ้ งกนั เหตใุ นเมืองเป็นหนา้ ทีของใตเ้ ทา้ ทง ตอนนีก็คง ตอ้ งขอใหท้ า่ นช่วยไปดแู ลอยา่ งใกลช้ ิด ขอแคเ่ ราไมเ่ สีย กระบวน คืนนีจอมโจรนนั ตอ้ งถกู จบั แน!่ ” “ใตเ้ ทา้ มนั ใจถงึ เพียงนีเลยหรอื ” อากาศขา้ งนอกหนาว เหน็บ แตห่ นา้ ผากของทงตงรุย่ กลบั มีเหงือผดุ เตม็ ไป หมด 10

“นอกจากเขาไมอ่ ยากจะไดข้ องเทา่ นนั ” ไป๋ ซืออีหวั เราะ เบาๆ “แตว่ า่ เขาสง่ สารทา้ รบกบั ทางการแลว้ ดงั นนั คืนนี เขาจะตอ้ งมาแน่ ทีแปดแหง่ เขาไปดแู ลว้ สองแหง่ ถา้ เกิด เป็นอยา่ งนีตอ่ ไปจะตอ้ งเหนด็ เหนือย พอถงึ ตอนนนั ก็ เหมือนกบั ปทู ีอยใู่ นไห รอใหพ้ วกเราไปจบั ” “ถา้ เกิดเขาหาเซิงเหมินเจอเป็นทีตอ่ ไปเลา่ ” “กแ็ คเ่ พิมความยากในการจบั เขาเทา่ นนั เอง” ไป๋ ซืออีพดู อยา่ งมนั ใจ “ถา้ อยา่ งนนั ขา้ นอ้ ยจะไปจดั การการปอ้ งกนั ภยั ในเมือง” 11

ทงตงรุย่ ลงั เลไปเลก็ นอ้ ย “ทา่ นวางใจได้ ขา้ นอ้ ยจะไมใ่ ห้ จอมโจรและพรรคพวกทาํ รา้ ยชาวบา้ นแมแ้ ตค่ นเดียว” วา่ แลว้ ก็จากไปอยา่ งรวดเรว็ ไป๋ ซืออีนงั อยบู่ นเกา้ อีเพียงคนเดียวในหอ้ ง สีหนา้ ดู ตืนเตน้ ราวกบั กาํ ลงั ออกรบ ยามนีเขาหวงั วา่ แผนการจะ สาํ เรจ็ ไปดว้ ยดี เขาไมส่ นใจวา่ จะมีความดีความชอบ ใหญ่หลวง แตเ่ พราะในความหยงิ ทะนง ทาํ ใหเ้ ขาไม่ ยอมใหค้ นอืนมาโอหงั บงั อาจอยตู่ อ่ หนา้ เมือมีหลานสาว ทีชาญฉลาดมาช่วยกเ็ ทา่ กบั ทาํ ใหเ้ ขาเป็นพยคั ฆต์ ิดปีก เขานงั รออยใู่ นหอ้ งโถงอยา่ งสงบ เหมือนนายพรานที กาํ ลงั ซมุ่ รอเหยือมาติดกบั คืนนีเมืองกยุ ฉือโกลาหล วนุ่ วาย เหมือนมีศตั รูบกุ เขา้ มา มีแตแ่ สงไฟและ 12

เสียงกรดี รอ้ งโวยวายอยา่ งตืนตกใจของชาวบา้ น สว่ น เสียงฝีเทา้ มา้ มาจากลกู นอ้ งทีออกไปดแู ลรกั ษาความ เรยี บรอ้ ย เขาไมก่ ลวั ความวนุ่ วาย แตต่ อ้ งวนุ่ วายอยา่ งมี ระเบียบ “รายงานขอรบั ! สญั ญาณเตือนภยั สีแหง่ ในจวนสง่ เสยี ง ดงั แตจ่ บั ตวั โจรไมไ่ ดข้ อรบั !” ทหารสายข่าวเขา้ มา รายงาน ไมร่ ูว้ า่ จอมโจรคนนีมีวิชาเทพหรอื วชิ ามาร ขนาดวาง กาํ ลงั ลอ้ มจวนอยา่ งแนน่ หนา แตก่ ย็ งั บกุ เขา้ มาได้ แลว้ ที แยก่ วา่ นนั กค็ ือพวกทหารไมเ่ หน็ ตวั จอมโจรคนนนั ไดแ้ ต่ วิงวนุ่ เหมือนแมลงวนั ไรห้ วั ความวนุ่ วายโกลาหลในคืนนี เทา่ กบั ดนั เรอื งทกุ อยา่ งขนึ มาอยเู่ บืองหนา้ ถา้ ยงั จบั ตวั 13

จอมโจรคนนีไมไ่ ดอ้ ีก ทงั ขนุ นางและกองทพั ของอนั ซีจะ ตอ้ งอบั อายขายหนา้ อยา่ งทีสดุ “เรอื นชนั ในเป็นอยา่ งไรบา้ ง?” ไป๋ ซืออีถามเรอื ยๆ “จดั ใหท้ กุ คนในนนั อยรู่ วมกนั ทีเดียวตามคาํ สงั ใตเ้ ทา้ มี ใตเ้ ทา้ เหมิงเป็นคนดแู ลความปลอดภยั ” “ดีมาก เจา้ ตามขา้ ไปจบั โจร” ไป๋ ซืออีลกุ ขนึ เงยหนา้ หวั เราะหยิบดาบทีอยขู่ า้ งๆ ขนึ มา เขาไมไ่ ดร้ บบนหลงั มา้ จงึ ไมเ่ ลอื กใชง้ า้ ว แตห่ นั มาใชด้ าบแทน ไป๋ ซืออีกา้ วยาวๆ ออกไปขา้ งนอก ไมส่ นใจวา่ มีเงาดาํ 14

ผละออกจากหอ้ งดา้ นขา้ ง หลงั จากหอ้ งโถงวา่ งเปลา่ แลว้ เงาดาํ นนั วิงไปยงั ศาลวีรชนทีตงั อยทู่ ศิ ตะวนั ตก เฉียงเหนือของจวนทนั ที ศาลวีรชน เป็นเรอื นหลงั เลก็ ๆ ทีอยมู่ มุ หนงึ ของจวนแม่ ทพั มีตน้ สนปลกู อยเู่ ตม็ ไปหมด ปกติมีทหารพิการสงู อายคุ อยดแู ลปัดกวาดอยแู่ คส่ องคน ศาลแหง่ นีมีหอ้ ง ดา้ นหนา้ สามหอ้ ง มีหนงึ หอ้ งทีสวา่ งสว่ นอีกสองมืด เป็น ทีสาํ หรบั เกบ็ ปา้ ยวิญญาณของแมท่ พั ผบู้ กุ เบกิ แผน่ ดิน ตรงกลางมีราชโองการประกาศเกียรตคิ ณุ หลากสีหลาย ผืน หอ้ งปีกสองขา้ งตงั ปา้ ยหินกอ้ นเลก็ กอ้ นใหญ่ทีมีชือ คนสลกั อยแู่ น่นขนดั ชือของคนเหลา่ นีเป็นตวั แทนของทหารทีเคยใชช้ ีวิตอยู่ 15

ทา่ มกลางสมรภมู ริ บ ใชช้ ีวติ แลกกบั ความสขุ สงบของ แผน่ ดิน มาบดั นีพวกเขาเหลือเพียงแตช่ ือสลกั อยบู่ น ปา้ ยหนิ ทีไมแ่ บง่ แยกชนชนั วรรณะ นอนหลบั อยเู่ ป็นนิ รนั ดร์ คอยคมุ้ ครองพืนทีแหง่ นี ปกตไิ มม่ ีใครตงั ปา้ ยหนิ อยกู่ ลางทีวา่ การเมือง ขนุ นาง ฝ่ายบนุ๋ จะหาวา่ ไมเ่ ป็นมงคล ไมม่ ีแมท่ พั คนไหนใหค้ วาม เคารพตอ่ พวกพอ้ งทีตายไปแลว้ นอกจากไป๋ ซืออี เขาไม่ เคยลมื ผลงานทีปกปอ้ งเขตอนั ซีดว้ ยชีวิตของคนเหลา่ นี เงาดาํ ลอบเขา้ มาจนถงึ ทีแหง่ นี เขาอาศยั ตน้ สนสงู ใหญ่ ทีขนึ อยรู่ อบๆ พรอ้ มกบั กอ้ นเมฆทีลอยบงั แสงจนั ทรเ์ ป็น ระยะๆ อาํ พรางตวั เลด็ ลอดสายตาทหารทีเดนิ ยามและ รกั ษาการณอ์ ยหู่ นา้ ประตู กระโดดขา้ มกาํ แพงเขา้ มา 16

อยา่ งเงียบกรบิ เขาทาํ การอยา่ งระมดั ระวงั เมือเขา้ มาถงึ ดา้ นในยงั หยดุ รออยเู่ ลก็ นอ้ ยก่อนเขา้ ไปในหอ้ งใหญ่ที เกบ็ ราชโองการ 17

530 วธิ ีจัดการ “ผกู้ ลา้ ทกุ ทา่ นไดโ้ ปรดอภยั ขา้ ไมอ่ าจใหโ้ จรตวั ปลอมที อาศยั ชือขา้ ทาํ ลายความสงบสขุ ของอนั ซี” เขากม้ ตวั ทาํ ความเคารพไปรอบๆ จากนนั เขา้ มาคน้ ของอยา่ ง ละเอียด เขาไมไ่ ดจ้ ดุ ไฟ อาศยั แตแ่ สงจนั ทรท์ ีสอ่ งเขา้ มากบั สาย ตาทีดีเยียม เงาดาํ หากลอ่ งสเี หลยี มทรงสงู ไดจ้ ากใต้ แทน่ บชู า ดา้ นนอกของกลอ่ งไมด้ ไู มส่ ะดดุ ตา ดา้ นลา่ ง ยงั มีโซเ่ หลก็ เกียวเอาไวท้ งั สองดา้ น ของสงิ นีขดั ขวางเขา ไมไ่ ด้ เขม็ เงินถกู แหยเ่ ขา้ ไปสองสามที กลอ่ งไมถ้ กู เปิด ออก 1

แมจ้ ะอยใู่ นความมืดมดิ แตเ่ นือหยกเปลง่ แสงนวลตา ราวกบั มีลาํ แสงไหลวนชา้ ๆ แคห่ ยกกอ้ นนีกม็ ีมลู คา่ ประเมนิ มไิ ด้ แตเ่ งาดาํ ไมส่ นใจ เขาปิดกลอ่ งเขา้ หากนั พรอ้ มกบั ใส่ กญุ แจเขา้ ไปตามเดมิ “ไป๋ ซืออี ถงึ เจา้ จะวางแผนอยา่ งรดั กมุ แคไ่ หนกย็ งั จบั ขา้ ไมไ่ ด”้ เขาพมึ พาํ เบาๆ หนีบกลอ่ งไมเ้ ขา้ กบั ขา้ งลาํ ตวั คาํ นบั ใหก้ บั ปา้ ยวญิ ญาณดว้ ยความเคารพอีกครงั กอ่ น ถอยออกไป เขาออกไปอยา่ งระมดั ระวงั ตวั เช่นเดียวกบั ขามา มีอยหู่ ลายครงั ทีเกือบเจอกบั ทหารทีเดินยาม แตก่ ็ สามารถหลบพน้ ไปไดอ้ ยา่ งหวดุ หวดิ 2

เงาดาํ กลบั ไปยงั หอ้ งโถงทีไรผ้ คู้ นอีกครงั เขาวางกลอ่ งไม้ บนโต๊ะประธานจากนนั หยิบกระดาษแผน่ หนงึ ออกมา วางไวข้ า้ งๆ ในความเงียบสงดั เขาระบายลมหายใจยาว อีกครงั รอบดา้ นไรผ้ คู้ นเสยี งหายใจของเขาจงึ ชดั เจนนกั แตใ่ นขณะทีเขากาํ ลงั หมนุ ตวั จากไป พลนั มีลมไหวเบาๆ อยเู่ หนือศีรษะ จากประสบการณท์ ีมีมาหลายปีทาํ ใหเ้ ขา ละเอียดออ่ นฉบั ไว เงาดาํ ถลนั ไปดา้ นขา้ งราวกบั สายฟา้ ฟาด แตท่ วา่ มีเสยี งดงั แหวกอากาศจากสงู ลงตาํ สรา้ ง ความตืนตระหนกใหก้ บั เขายงิ นกั เขาคิดจะกระโจนไป นอกประตู แตเ่ สยี ดายทีเทา้ ยงั ไมท่ นั แตะพืนกม็ ีของ ตกลงมาอีกสามสชี ิน 3

แมว้ ชิ าตวั เบาจะยอดเยียม สามารถหลบของชินทีหนงึ ชินทีสองได้ แตก่ ็หลบชินทีสามชินทีสไี มพ่ น้ ขณะทีตวั เขาลม้ ลงกบั พืนก็รูส้ กึ วา่ ตาขา่ ยรดั แน่นขนึ ทกุ ขณะ คนเป็นโจรยอ่ มถกู จบั ไดส้ กั วนั หนงึ เขาลา้ งมือไปแลว้ แตเ่ สยี ดายทีกลบั มาลงมืออีกครงั ก็หนีไมพ่ น้ กฎแหง่ กรรม เขาหลบั ตาอยา่ งยอมรบั ชะตากรรม เมือลืมตาขนึ อีกครงั หอ้ งโถงก็สวา่ งไสวดว้ ยคบไฟนบั ไมถ่ ว้ นเหน็ ไดว้ า่ มีคน ซมุ่ รออยนู่ านแลว้ เมือลองฟังเสียงใกลไ้ กล เสียงสารพดั คอ่ ยๆ เงียบลงทีละนอ้ ย เหลอื เพียงเสียงตอ่ สจู้ ากนอก เมือง 4

มาถงึ ตอนนีเขาก็รูใ้ จวา่ ตกหลมุ พรางของอีกฝ่ายเสยี แลว้ ทกุ อยา่ งถกู จดั ฉากขนึ มีแตเ่ ขาเทา่ นนั ทีเป็นของจรงิ ไป๋ ซืออีเดินเขา้ มาใกลๆ้ อยา่ งเนิบชา้ เขาโยนดาบในมือ ไปดา้ นหลงั มีทหารคนสนิทเขา้ มารบั เอาไวท้ นั ที เขายืน ตวั ตรง สหี นา้ หยงิ ผยองอยา่ งผชู้ นะ คนชดุ ดาํ ถอนใจ ไป๋ ซืออีคนนีเก่งกาจอาจหาญยงั ไมพ่ อ ยงั มีสติปัญญาเป็นเลศิ เขายอมศโิ รราบ “ก็บอกเจา้ แลว้ วา่ คืนนีจอมโจรจะตอ้ งถกู จบั ” ไป๋ ซืออี หวั เราะเบาๆ 5

“ทา่ นรูว้ า่ ขา้ เป็นใครแตแ่ รกแลว้ ?” เขาบีบเสยี งเอาไว้ แม้ จะถกู จบั ไดแ้ ตก่ ย็ งั ไมค่ ดิ จะยอมแพ้ ยงิ ไมอ่ ยากใหใ้ คร จาํ เขาไดก้ อ่ นจะเปิดเผยตวั ไป๋ ซืออียอ่ ตวั ลง ดงึ ผา้ ปิดหนา้ ออก “ตอนแรกก็ไมแ่ น่ใจ ตอนนี...” เขาพินิจคนทีถกู จบั อยใู่ นตาขา่ ย “ขา้ จะตอ้ ง ทาํ ความรูจ้ กั เจา้ ใหมเ่ สยี แลว้ ใตเ้ ทา้ ทง!” รอบดา้ นมีเสยี งอทุ านอยา่ งคาดไมถ่ งึ พวกเขาไมค่ ิดเลย วา่ ผวู้ า่ การเขตอนั ซีทีเหน็ แก่ประโยชนส์ ว่ นรวมจะกลาย เป็นจอมโจรตวั จรงิ ไปได้ 6

“เจา้ เกง่ มาก” ไป๋ ซืออียงั คงพดู ยมิ ๆ แตเ่ ป็นรอยยมิ ทีมไิ ด้ มีความยนิ ดี “เจา้ อยขู่ า้ งกายขา้ มาสามสีปี ขา้ ยงั แยก แยะตวั ตนเจา้ ไมไ่ ด้ เพราะเหตนุ ีขา้ จงึ เลอื มใสเจา้ นกั เดก็ ๆ คมุ ตวั ใตเ้ ทา้ ทงเขา้ คกุ แลว้ เพิมกาํ ลงั คนใหม้ ากขนึ ดาํ เนินการดว้ ยความเคารพดว้ ย” เสียงรบั คาํ สงั ดงั ขนึ พรอ้ มกบั ทงตงรุย่ ถกู พาตวั ออกไป ไป๋ ซืออีสงั การขนุ นางทีเกียวขอ้ งใหไ้ ปทาํ งานตามหนา้ ที เรยี บรอ้ ยแลว้ กก็ ลบั เขา้ เรอื นชนั ใน แมท้ หารสว่ นใหญ่จะ แยกยา้ ยไปแลว้ แตย่ งั มีทหารเฝา้ อยหู่ นา้ ประตดู า้ นนอก เพือมิใหผ้ ไู้ มห่ วงั ดีฉวยโอกาสก่อความวนุ่ วาย 7

“ขา้ งนอกเป็นอยา่ งไรบา้ งเจา้ คะ” ชนุ ถหู มีเขา้ มาถาม ทนั ที “เรยี บรอ้ ยสมบรู ณ”์ ไป๋ ซืออีพดู เพียงเทา่ นนั คนรบั ใชท้ งั สาวทงั แกใ่ นเรอื นลว้ นแตม่ ีความยนิ ดีกนั ทวั หนา้ มีบาง คนดีใจจนรอ้ งไห้ ความหวาดกลวั ทีมีมาตลอดทงั คืนก็ หายไปโดยสนิ เชิง ชนุ ถหู มีดงึ แขนเสอื ลงุ สามกดเสียงถามวา่ “ใชเ่ ขาไหม?” แมจ้ ะแน่ใจถงึ เกา้ สว่ น แตก่ อ็ ยากถามใหม้ นั ใจอยดู่ ี “ใช่” ไป๋ ซืออีพยกั หนา้ “เพราะแผนของเจา้ แทๆ้ หลานรกั ลงุ ใหเ้ จา้ มาเป็นกนุ ซือใหก้ บั ลงุ ดีกวา่ ” 8

“ทา่ นกอ็ ยา่ ลอ้ เลน่ เลย” ชนุ ถหู มีทาํ เสียงเป็นการเป็นงาน “จะไตส่ วนคืนนีเลยไหมเจา้ คะ” “ไมต่ อ้ ง” ไป๋ ซืออีสา่ ยหนา้ “เขาเป็นคนฉลาด ใหเ้ วลาเขา คิดอีกสกั หนอ่ ย เวลาไตส่ วนจรงิ ๆ จะไดง้ ่ายขนึ ” “เขามีความสามารถจรงิ ๆ เรยี กไดว้ า่ เกง่ ทงั บนุ๋ เกง่ ทงั บู๊ อยา่ ใหเ้ ขาหนีไปไดเ้ ชียว” ชนุ ถหู มียงั กงั วล “แผนครงั นี เรายืมสถานการณท์ ีเป็นอยมู่ าใช้ ถา้ เกิดเขาหนีไปไดต้ อ่ ไปคงจบั ไดย้ ากแนๆ่ ” “วางใจเถอะ คนสนิทของลงุ คมุ ตวั ไปเอง ตอ้ งสกดั จดุ ไม่ 9

ใหเ้ คลือนไหวแลว้ กรอกยาสลบใหก้ ินอีกชาม แบบนีไม่ เป็นการทาํ รา้ ยเขา แตเ่ ขาก็ขยบั ตวั ไมไ่ ด”้ ไป๋ ซืออีพดู ถงึ ตรงนีก็รูส้ กึ สะทอ้ นใจขนึ มา “เจา้ พดู ถกู คนคนนีเก่งทงั บนุ๋ ทงั บู๊ นา่ เสยี ดายใตเ้ ทา้ ทง” ชนุ ถหู มีนิงเงียบ มีหลายครงั ทีผกู้ ระทาํ ความผดิ มกั ทาํ ใหค้ นเหน็ ใจ สงสารและเสยี ดาย แตท่ วา่ กฎหมายกค็ ือกฎหมาย แม้ จะสามารถหาช่องโหวไ่ ด้ แตจ่ ะทาํ ผิดกฎหมายไมไ่ ด้ เพราะกฎหมายนนั ศกั ดสิ ทิ ธิทีสดุ “ทา่ นพอ่ ขา้ ละ่ เจา้ คะ” นางเหน็ ชนุ ตา้ ซนั ยงั ไมก่ ลบั มา ไป๋ 10

มา่ นจวนิ กข็ งึ ตาใสท่ า่ นลงุ อยตู่ ลอด จงึ รบี ถามเป็นการ ใหญ่ “เกบ็ กวาดอยนู่ อกเมือง” ไป๋ ซืออียมิ อยา่ งภมู ใิ จ “เรอื งนี เจา้ ไมร่ ูอ้ ะไร ตอ้ งมีคนฉวยโอกาสนีชิงทรพั ยช์ าวบา้ น เรา กถ็ ือโอกาสจดั การรวบตวั พวกนีไปดว้ ยเลย แบบนีจะ เป็นความชอบของพอ่ เจา้ ไมอ่ ยา่ งนนั ถา้ เลอื นขนั ใหเ้ ขา คมุ กองพล ก็กลวั จะพดู ใหค้ นอืนยอมรบั ไมไ่ ด”้ ไดย้ ินเชน่ นีชนุ ถหู มีกส็ บายใจ เมือกลบั มาถงึ หอ้ งหวั ถงึ หมอนกห็ ลบั ไปในทนั ที เมือมีเปา้ หมายแลว้ กว็ างแผนจบั โจร นีเป็นงานทีเปลอื ง 11

สมองอยา่ งยิง นางเป็นแคห่ มอความแตต่ อ้ งรบั หนา้ ที เป็นมือปราบไขคดีดว้ ย มนั เหนือยจรงิ ๆ! “ทาํ ไมถงึ รูว้ า่ เป็นขา้ ” ทงตงรุย่ เหลอื บตาขนึ “ขา้ คดิ วา่ ไมไ่ ดแ้ สดงพิรุธตรงไหน” สว่ นหนา้ ของจวนแมท่ พั เป็นหอ้ งโถงใหญ่ทีใชเ้ ป็นที พจิ ารณาคดี ปกติถา้ เป็นคดีเลก็ ๆ ลกู นอ้ งของทงตงรุย่ จะเป็นผจู้ ดั การ คดีใหญ่ๆ เขาจงึ จะทาํ หนา้ ทีเอง เขาคง ไมเ่ คยคิดมาก่อนวา่ วนั หนงึ เขาจะตอ้ งคกุ เขา่ เป็นจาํ เลย ในสถานทีแหง่ นี 12

เดมิ ทีไป๋ ซืออีคดิ จะสอบสวนเขาในคกุ แตช่ นุ ถหู มีแนะนาํ ใหน้ าํ เขามาสอบสวนทีนี แมไ้ มไ่ ดเ้ ปิดการไตส่ วนเป็น สาธารณะ แตอ่ ยา่ งนอ้ ยก็ใหผ้ ตู้ อ้ งสงสยั ถกู ไตส่ วนใน สถานทีทีเป็นกลาง ตอนนีทงตงรุย่ ยงั ไมย่ อมรบั ผิด เขา เป็นแคผ่ ตู้ อ้ งสงสยั เทา่ นนั “พริ ุธยอ่ มมีอยู่ แตด่ วู า่ ใครฉลาดกวา่ กนั ” ไป๋ ซืออีพดู สี หนา้ เฉยเมย “ลกู สาวขา้ ฉลาดกวา่ เจา้ ดงั นนั เจา้ จงึ แพ”้ สายตาของทงตงรุย่ เหลือบไปมองชนุ ถหู มี “คณุ หนเู จา้ แผนการ ฉลาดหลกั แหลม ขา้ เลอื มใสนกั แตข่ อใหค้ ณุ หนชู ่วยชีแนะเพือใหข้ า้ นอนตายตาหลบั ดว้ ยเถอะ” 13

ยามนีในศาลมีคนทงั หมดสบิ คน ไป๋ ซืออีทาํ หนา้ ทีผไู้ ต่ สวน จา้ วหน่วนเป็นผชู้ ่วย ทหารคนสนิทของไป๋ ซืออีสาม คนรบั หนา้ ทีเป็นมือปราบ ตตู้ งเฉินรบั ผิดชอบบนั ทกึ การ ไตส่ วน มีชนุ ถหู มีทีรบั หนา้ ทีจากฮอ่ งเตแ้ ละสาวใชค้ น สนิทอีกสองคน ความวนุ่ วายทีเกิดขนึ ในเมืองกยุ ฉือเมือคืน เป็นฝีมือของ ชนเผา่ เลก็ ๆ ในดนิ แดนตะวนั ตกทีฉวยโอกาสซาํ เตมิ แต่ คดิ ไมถ่ งึ วา่ ความวนุ่ วายทีเกิดขนึ เป็นการจดั ฉาก เป็น หลมุ พรางทีขดุ เอาไว้ ชนุ ตา้ ซนั พาทหารไปซมุ่ อยแู่ ถว ประตเู มืองเพือจบั คนรา้ ยเหลา่ นีใหไ้ ดใ้ นคราวเดียว เมือ จบั ตวั คนทีลอบเขา้ มาได้ เทา่ กบั กาํ จดุ ออ่ นของเผา่ เหลา่ นนั ไวใ้ นมือ พวกเขาตอ้ งยอมลงใหก้ บั ตา้ ถงั และนียงั เป็นความชอบทางทหารทีสาํ คญั ของชนุ ตา้ ซนั เขาไดด้ ีก็ 14

เพราะชนุ ถหู มีแทๆ้ เมือคืนนีเรยี กไดว้ า่ เป็นการยงิ ธนู ดอกเดียวไดน้ กหลายตวั ถา้ เกิดใหอ้ ิงจือนาํ ไปแตง่ บท ละครเพือแสดงใหฮ้ อ่ งเตด้ แู ลว้ ทงั ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั จะตอ้ งไดร้ บั คาํ ชืนชมอยา่ งมาก “ความจรงิ วิธีการของทา่ นฉลาดมาก เรมิ แรกขา้ ไมไ่ ด้ สงสยั ทา่ นเลย” ชนุ ถหู มีกา้ วขนึ หนา้ เลก็ นอ้ ย สบตากบั ทงตงรุย่ “แตข่ า้ สงสยั วา่ ทาํ ไมจอมโจรคนนีถงึ ไดก้ ะเวลา ไดพ้ อเหมาะพอเจาะนกั อะไรทีผิดปกติยอ่ มไมป่ กติ ขา้ ไมเ่ ชือวา่ ไมม่ ีใครไมเ่ คยทาํ อะไรพลาด ไมเ่ ชือวา่ มีการทาํ ผดิ ทีไรข้ อ้ พิรุธ ดงั นนั ขา้ จงึ ศกึ ษารายละเอียดทงั หมด ของคดีทีเกิดขนึ ไมว่ า่ จะเป็นเวลา สถานที ของมีคา่ ทีถกู ขโมยแลว้ วธิ ีจดั การกบั ของกลางเหลา่ นนั ” 15

“วิธีจดั การ?” ทงตงรุย่ เลกิ ควิ “แนน่ อนอยแู่ ลว้ ของกลางทีถกู ขโมยไปสามารถชีใหเ้ หน็ แรงจงู ใจและเปา้ หมายของคนรา้ ยได”้ ชนุ ถหู มียกั ไหล่ “ทา่ นลงมือกบั คหบดีมีเงินโดยเฉพาะ จนไดเ้ งินทองของ มีคา่ นบั ไมถ่ ว้ น แมข้ องพวกนนั จะสรา้ งความหวนั ไหว มากเพียงใดแตก่ ็กินไมไ่ ด้ ดืมไมไ่ ด้ แลว้ ยงั ถกู ทางการลง บนั ทกึ เอาไวเ้ ป็นหลกั ฐาน จะนาํ ไปขายหรอื นาํ ออกมาให้ ใครเหน็ ไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด ดงั นนั จะตอ้ งมีชอ่ งทางผอ่ นถา่ ย ของเหลา่ นีโดยเฉพาะ” “แลว้ ทา่ นพบอะไร” นาํ เสยี งมีความดแู คลนอยลู่ กึ ๆ 16

531 เกดิ อะไรขนึ ชนุ ถหู มีไมส่ นใจกบั การแสดงออกของเขา นางตอบกลบั ไปวา่ “ขอ้ ไดเ้ ปรยี บของทา่ นก็คือทา่ นเป็นขนุ นางระดบั สงู ในจวนแมท่ พั แลว้ ยงั เขา้ ใกลก้ บั เสน้ ทางสายไหมที เชือมทงั ภาคตะวนั ออกและตะวนั ตกเขา้ ดว้ ยกนั เสน้ ทาง หนงึ ทีนีมีพอ่ คา้ เดินทางสญั จรมากมาย คนสว่ นใหญ่ ยอมเสยี งอนั ตรายเพือหาเงินหาทอง ดนิ แดนตะวนั ตก ยงั เป็นสถานทีปลอ่ ยของทีโจรป่าทงั หลายแยง่ ชิงมาดว้ ย ทา่ นมีหนา้ ที มีการเดินทางทีสะดวก ถงึ จะขโมยของจาก เมืองทงั สจี นหมด กย็ งั ขายออกไปได”้ “แตต่ ลาดมืดไมม่ ีบนั ทกึ การคา้ ขาย แลว้ ทา่ นสืบไดอ้ ยา่ ง ไร” ทงตงรุย่ ถามอีกครงั แมเ้ ขาจะเป็นนกั โทษแตย่ งั วาง 1

ทา่ เป็นขนุ นางอยู่ ไป๋ ซืออีนิวหนา้ ดว้ ยความไมพ่ อใจขนึ มาทนั ที เขาคดิ จะปรามอีกฝ่าย แตถ่ กู สายตาของชนุ ถู หมีหา้ มไวเ้ สยี กอ่ น คนทีมีความหยงิ ทะนงสงู เมือแพแ้ ลว้ ยอ่ มมีทา่ ทีรบั ผดิ ที ไมด่ ีนกั เปา้ หมายของนางไมใ่ ชจ่ บั คน แตต่ อ้ งการรู้ ความจรงิ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งสนใจกบั รายละเอียดทีไมส่ าํ คญั “ทา่ นพดู ถกู ขา้ สบื ดไู มไ่ ด”้ ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ “แตเ่ งิน ทองของมีคา่ จาํ นวนมากนาํ ออกไปขายในตลาดมืดก็ไม่ ใชจ่ ะไมม่ ีรอ่ งรอย การฟอกเงินตอ้ งทาํ ผา่ นการคา้ อยู่ แลว้ ดงั นนั ขา้ ก็สบื ไปเรอื ยๆ ยงั ดีทีขา้ มีฐานะเป็นตวั แทน พเิ ศษของฮ่องเต้ สามารถใชค้ นของทางการไดโ้ ดยไมใ่ ห้ ใครรู้ แบบนีเป็นการปอ้ งกนั สายโจรไมใ่ หร้ ูต้ วั ” 2

“สืบขบวนพอ่ คา้ หรอื ” ทงตงรุย่ หรตี าลง “ทีขนกนั ไปมาก็ มีแตส่ นิ คา้ ทา่ นจะสบื อยา่ งไร เสน้ ทางสายไหมมี ระเบียบทีรูก้ นั อยวู่ า่ ทางการของแควน้ ไหนกต็ ามจะมา ตรวจดสู นิ คา้ ของพอ่ คา้ ตามอาํ เภอใจไมไ่ ด้ นอกจากจะ มีหลกั ฐานแน่ชดั ” “ทา่ นเป็นชาวถงั ใช่ไหม” จ่ๆู ชนุ ถหู มีเปลยี นคาํ ถาม “ขา้ เกิดเป็นคนตา้ ถงั ตายกเ็ ป็นผีของตา้ ถงั ” ทงตงรุย่ พดู อยา่ งภมู ิใจ “ดงั นนั ...” ชนุ ถหู มีหวั เราะ “ขา้ ก็แคต่ รวจดขู บวนพอ่ คา้ 3

ของตา้ ถงั ก็ไดแ้ ลว้ เพราะทา่ นกแ็ คต่ อ้ งการเงิน แลว้ ตอ้ ง ใชเ้ งินในแผน่ ดินตา้ ถงั แลว้ ทาํ ไมขา้ ตอ้ งไปตรวจคน้ ทกุ ขบวน ขา้ กแ็ คจ่ บั ตาดขู บวนพอ่ คา้ ใหญ่ๆ กบั สถานที ทีผนู้ าํ ขบวนหยดุ แวะเป็นทีสดุ ทา้ ยกพ็ อแลว้ ” พดู จบแลว้ นางมองทงตงรุย่ แวบหนงึ เหน็ สหี นา้ ของเขา ซีดขาว ทงั ไมย่ อมรบั ทงั ไมย่ อมแพ้ “ฉลาดมาก” เขากดั ฟันเคน้ คาํ พดู ออกมา ขบวนพอ่ คา้ ยอ่ มมีรา้ นคา้ อยเู่ บืองหลงั รา้ นคา้ ยอ่ มมี เถา้ แก่ เถา้ แกห่ าเงินไดก้ ็ตอ้ งใชช้ ีวิตสขุ สบายไปจนถงึ ขนั ฟงุ้ เฟอ้ ไมม่ ีเหตผุ ลทีจะทาํ ตวั เรยี บง่ายยากจน ถา้ เกิดมี 4

ขบวนพอ่ คา้ ขบวนหนงึ ทาํ การคา้ ใหญ่โตแตไ่ มร่ วยขนึ มา จะตอ้ งมีปัญหาแน่ จากขา่ วทีเยช่ าสง่ มาให้ นางวิเคราะหแ์ ลว้ ก็หาขบวนพอ่ คา้ ทีเขา้ เขตดินแดนตะวนั ตกแลว้ ทาํ การคา้ รายใหญ่ออก มา ซงึ เดิมทีจะตรวจตอบไดย้ ากเพราะไมไ่ ดอ้ ยใู่ นแผน่ ดนิ ตา้ ถงั ถา้ ไมไ่ ดเ้ ยช่ าคอยชว่ ยหาขา่ วใหน้ างยอ่ มหา เบาะแสไมพ่ บแนน่ อน จากนนั นางหารายละเอียดจาก เอกสารการผา่ นดา่ นเพือดทู ีอยใู่ นตา้ ถงั ของขบวนพอ่ คา้ เหลา่ นนั จากนนั สง่ คนไปสบื ประวตั ิพวกเขาอยา่ งลบั ๆ ปรากฏวา่ ไมใ่ ชร่ า้ นคา้ ใหญ่โต นีเป็นปรากฏการณท์ ีผดิ ธรรมชาติ! เพราะวา่ ทกุ สงิ ใน โลกยอ่ มมีทีมาทีไป เงินทีหาไดก้ อ้ นใหญ่เอาไปไหน ตอ่ 5

มานางพบวา่ รา้ นคา้ เหลา่ นีไดแ้ อบซือขา้ วสารอยา่ งลบั ๆ แลว้ สง่ ไปยงั พืนทีประสบภยั หรอื ยากจนแทบทงั สนิ จากเรอื งนีจงึ รูว้ า่ จอมโจรคนนีขโมยเงินทองของคนรวย เพือชว่ ยคนยากจน ไมไ่ ดเ้ ก็บเงินเอาไวใ้ ชส้ ว่ นตวั และที นา่ นบั ถือไปมากกวา่ นนั กค็ ือ เขาไมไ่ ดท้ ิงชือไว้ นอกจากความเลอื มใสแลว้ นางยงั ทาํ งานตอ่ ไปอยา่ งไม่ กระโตกกระตาก เพราะคนในขบวนพอ่ คา้ เหลา่ นีจะตอ้ ง เป็นลกู นอ้ งของจอมโจร ไมม่ ีบทบาทอะไรมาก นางตอ้ ง หาตวั จอมโจรใหเ้ จอ แลว้ ยงั ตอ้ งมีเหยือลอ่ ใหเ้ ขาตดิ เบด็ การจบั คนมาลงทณั ฑเ์ พือใหร้ บั สารภาพไมใ่ ชว่ ธิ ีการทาํ งานของนาง อีกอยา่ ง คนทีขโมยเงินคนรวยไปชว่ ยคน จนตา่ งกเ็ ป็นคนมีอดุ มการณ์ มีความมงุ่ มนั คนประเภท 6

นีเป็นพวกกระดกู แขง็ ไมใ่ ชล่ งทณั ฑแ์ ลว้ จะไดค้ าํ ตอบ “พวกเขาถกู จบั แลว้ หรอื ” ทงตงรุย่ นิงขงึ ไปชวั อดึ ใจกอ่ น ถามขนึ ชนุ ถหู มีสา่ ยหนา้ “คนทาํ ผิด มีผกู้ ระทาํ ผดิ หลกั และผู้ กระทาํ ผดิ รอง ความรบั ผิดชอบก็มากนอ้ ยตา่ งกนั ไป สาํ หรบั ขา้ แลว้ ผกู้ ระทาํ ผิดหลกั สาํ คญั ทีสดุ ” “ไมต่ อ้ งไตส่ วนแลว้ ขา้ กค็ ือผกู้ ระทาํ ผิดหลกั ความผดิ ทกุ อยา่ งขา้ ทาํ เพียงคนเดียว” ทงตงรุย่ พดู ชดั เจน คดิ ไมถ่ งึ วา่ ชนุ ถหู มียงั คงสา่ ยหนา้ “จะไดอ้ ยา่ งไร ขา้ ยงั 7

ไมท่ นั รูข้ อ้ เทจ็ จรงิ เลย ขนุ นางขนั สอี ยา่ งทา่ นถือวา่ มี ตาํ แหนง่ สงู พอตวั แลว้ ทาํ ไมตอ้ งมาทาํ ตวั เป็นโจร ถา้ คิด จะช่วยเหลือคนจนกม็ ีวิธีการทีถกู ตอ้ งอีกหลายอยา่ ง” “ฮ!ึ ราชสาํ นกั หรอื ” ทงตงรุย่ พน่ เสียงเยาะ เหน็ ไดว้ า่ เคียดแคน้ ใจยิงนกั “ตา้ ถงั มีความรุง่ เรอื ง แตม่ ีบางพืนทีที ประสบภยั อยทู่ กุ ปี กวา่ ราชสาํ นกั จะไดข้ ่าวกต็ อ้ งผา่ นไป อยา่ งนอ้ ยเดือนสองเดือน ตอนนนั มีคนตายเพราะภยั พิบตั มิ ากมายแคไ่ หนรูบ้ า้ งไหม ถงึ จะสง่ เงินมาช่วยเขต ประสบภยั ชาวบา้ นไดร้ บั สกั หนงึ สว่ นหรอื สองสว่ นกถ็ ือ เป็นโชคดีนกั แลว้ สง่ เงินมาช่วยผปู้ ระสบภยั แตล่ ะครงั พวกขนุ นางฉอ้ ฉลก็อิมหมีพีมนั !” “มีเหตผุ ล” ชนุ ถหู มีไมส่ นใจสายตาหา้ มปรามของไป๋ ซือ 8

อี นางคลอ้ ยตามคาํ พดู ของทงตงรุย่ “แตท่ า่ นมีฐานะเป็น ถงึ ขนุ นางราชสาํ นกั ถงึ จะไมพ่ อใจกบั การทาํ งานเพียง ใดกไ็ มจ่ าํ เป็นตอ้ งใชว้ ิธีแบบชาวบา้ นเชน่ นี นอกเสยี จาก วา่ ... ทา่ นเป็นชาวบา้ นแตป่ ลอมตวั เป็นขนุ นาง!” คนทีตะลงึ งนั ไมไ่ ดม้ ีเพียงทงตงรุย่ แตท่ กุ คนในศาลตา่ ง ก็ตะลงึ ไปตามๆ กนั ขอ้ สนั นิษฐานนีชนุ ถหู มีไมไ่ ดบ้ อก ใครสกั คน “ความจรงิ ขา้ ไมไ่ ดค้ ิดถงึ เรอื งนี ขา้ รูเ้ พียงวา่ มนั แปลก พกิ ล แตก่ ็ไมร่ ูว้ า่ แปลกตรงไหนกนั แน่” ชนุ ถหู มีกลา่ วตอ่ ไป “จากนนั มีอยวู่ นั หนงึ ขา้ ออกไปเดนิ เลน่ แกเ้ บือขา้ ง นอก เหน็ เดก็ สองคนกาํ ลงั เลน่ กนั อยู่ หนงึ ในนนั ไมอ่ ยาก เรยี นหนงั สือ แตอ่ ีกคนหนงึ กลบั พดู วา่ พวกเราหนา้ ตา 9

เหมือนกนั อยา่ งนี ใหข้ า้ ไปเรยี นหนงั สอื แทน สว่ นเจา้ ก็ ไปซอ่ นตวั ไมต่ อ้ งออกมา” “ทา่ น... ทา่ นรูแ้ ลว้ ...” เสยี งของทงตงรุย่ สนั เป็นครงั แรก “เมือจอมโจรหลบหนีเงือมมือทางการไดท้ กุ ครงั ขา้ กเ็ ดา วา่ ตอ้ งมีสายโจรอยขู่ า้ งใน” ชนุ ถหู มีเดนิ ไปเดนิ มา เป็น ความเคยชินเวลานางเลา่ ถงึ เรอื งอะไร “แตว่ า่ สายโจรนี จะเป็นเจา้ พนกั งานตวั เลก็ ๆ ไมไ่ ด้ ไมอ่ ยา่ งนนั ไมม่ ีทางรู้ ความลบั สาํ คญั แน่นอน ขา้ ทาํ แผนผงั ของการกอ่ คดี พบ วา่ จอมโจรก่อคดีไปทวั ดนิ แดนตะวนั ตกกจ็ รงิ แตห่ ลกั ๆ แลว้ จะเป็นสเี มืองในเขตอนั ซี แลว้ เมืองกยุ ฉือเกิดคดี นอ้ ยทีสดุ ดงั นนั ขา้ จงึ คิดวา่ เป็นไปไดม้ ากทีสายโจรจะ อยใู่ นเมืองกยุ ฉือ ไมใ่ ช่เพราะกระตา่ ยไมก่ ินหญา้ ราง แต่ 10

เพราะมีตาํ แหนง่ แหง่ หน ยงั ตอ้ งสวมบทบาทจบั กมุ โจร จงึ แบง่ ตวั ไมไ่ ด”้ “หลงั จากนนั เลา่ ” เมือไดย้ ินวา่ ลกู นอ้ งตวั เองอาจเป็นตวั ปลอม ไป๋ ซืออีก็รอ้ นใจเสียยงิ กวา่ คนอืน “จากนนั ขา้ กท็ าํ เสน้ เวลา ปรากฏวา่ ...” ชนุ ถหู มีหยดุ เลก็ นอ้ ยเพือดงึ ความสนใจของทกุ คนใหอ้ ยทู่ ีนาง “เวลาที จอมโจรตะวนั ตกปรากฏตวั กเ็ ป็นเวลาหลงั จากใตเ้ ทา้ ทงมาประจาํ การทีเขตอนั ซีแลว้ อีกอยา่ ง ใตเ้ ทา้ ทงมี หนา้ ทีรบั ผิดชอบงานดา้ นพลเรอื นในเมืองทงั สี มกั ไป ราชการนอกพืนทีอยเู่ สมอ เกือบทกุ ครงั ทีเขาออกไปนอก เมืองกยุ ฉือ เมืองอืนๆ อีกสามเมืองจะเกิดคดี ใตเ้ ทา้ ทงทา่ นระวงั ตวั มาก กลวั วา่ คนจะสงสยั ทา่ นจากเวลาที 11

ทบั ซอ้ นกนั ดงั นนั จงึ เลือกเวลากอ่ คดีตอนออกจากเมือง ทงั สี ดว้ ยวรยทุ ธของทา่ นสามารถยอ้ นกลบั ไปก่อคดี แลว้ กลบั มาทีพกั ในวนั รุง่ ขนึ โดยทีจะมีใครรู้ จะมีใครคน้ พบไดอ้ ยา่ งไร เพราะของกลางทีทา่ นขโมยไดจ้ ะสง่ ใหล้ กู นอ้ งไปจดั การ แมแ้ ตข่ บวนพอ่ คา้ ทีทาํ หนา้ ทีนีทา่ นยงั แบง่ ออกเป็นหลายคณะ ขา้ ไดถ้ ามลกู นอ้ งของทา่ นอยา่ ง ละเอียด มีพนกั งานอาลกั ษณท์ ีตดิ ตามทา่ นไปทาํ งาน นอกเมืองครงั หนงึ เหน็ วา่ ทา่ นดเู หนด็ เหนือยอยา่ งยิง จงึ ถามวา่ ทา่ นไมส่ บายตรงไหน ทา่ นตอบวา่ เมือคืนนอนไม่ คอ่ ยหลบั แตพ่ อดีกบั ครงั นนั ทีจอมโจรถกู ทาํ รา้ ยเขา้ ที เอวระหวา่ งหลบหนี” พดู ถงึ ตรงนี นางหนั ไปทางไป๋ ซืออี “บดิ าหากทา่ นไมเ่ ชือ กเ็ รยี กคนมาตรวจดเู อวของทงตง รุย่ ได้ ไดย้ ินวา่ ตอนนนั ไดร้ บั บาดเจบ็ สาหสั จะตอ้ งมีแผล เป็นอยแู่ น่ๆ” 12

“อืม ขา้ จะตรวจดู เจา้ พดู ตอ่ ไป” รา่ งของไป๋ ซืออีโนม้ ไป ดา้ นหนา้ อยา่ งสนใจยงิ นกั “ไดย้ ินวา่ ใตเ้ ทา้ ทงถกู ยา้ ยมาจากเหลยี วตง” ชนุ ถหู มี มองตตู้ งเฉินแวบหนงึ เพราะเขาอา้ ปากคา้ งฟังอยา่ งตก ตะลงึ จนลืมบนั ทกึ เรอื งราว “ขา้ ไดใ้ หค้ นไปตรวจสอบ ขอ้ มลู จากเหลยี วตงเมือปีชิงผิงทีสบิ หก วา่ มีเรอื งผดิ ปกติ อะไรเกิดขนึ หรอื ไม่ ปีนนั เป็นปีทีใตเ้ ทา้ ทงเรมิ เดินทางมา ยงั อนั ซี” “แลว้ ผลเป็นอยา่ งไร?” ไป๋ ซืออีขอ้ งใจ 13

“แมถ้ นนหลวงของตา้ ถงั เราจะพฒั นาไปไดแ้ ทบทกุ ทิศก็ จรงิ แตก่ ม็ ีสว่ นทีไมเ่ ชือมตอ่ กนั เหมือนกนั ” ชนุ ถหู มีไมไ่ ด้ ตอบคาํ ถามทนั ที แตพ่ ดู ไปเรอื ยๆ “เสน้ ทางทีตอ้ งใชจ้ าก เหลยี วตงมาดนิ แดนตะวนั ตก มีทีแหง่ หนงึ เรยี กวา่ เนิน เขาสกลุ เซวีย ทีนนั มีเสน้ ทางภเู ขาประมาณรอ้ ยกวา่ ลี พืนทีดไู มอ่ นั ตรายกจ็ รงิ แตม่ ีโจรป่าชกุ ชมุ แตว่ า่ ถา้ เกิดจะ ออ้ มทางนนั ไปตอ้ งเดินทางนานขนึ อีกครงึ เดือน ขา้ พดู ถกู ใช่ไหมใตเ้ ทา้ ทง หรอื วา่ ขา้ ควรเรยี กทา่ นวา่ เยียนเห ลา่ ตา้ ” ทงตงรุย่ สีหนา้ เขียวคลาํ หากยงั เมม้ ปากไมพ่ ดู ไมจ่ า “เกิดอะไรขนึ กนั แน่?” ไป๋ ซืออีแทรกขนั ความจรงิ เขาพอ จะรูค้ าํ ตอบอยแู่ ลว้ แตเ่ ป็นเรอื งนา่ เหลอื เชือมาก ถา้ ไม่ 14

ไดย้ ินคาํ ตอบทีแนช่ ดั เขาไมม่ ีทางเชือแน่ 15

532 เจดยี ห์ ยกจาํ ลอง “เวลาทีใตเ้ ทา้ ทงตอ้ งมารบั หนา้ ทีคอ่ นขา้ งกระชนั เขาถือ วา่ ตวั เองมีทหารองครกั ษส์ ามสบิ คนไมเ่ หน็ โจรป่าเยียน เหลา่ ตา้ อยใู่ นสายตา ขณะทีเดนิ ทางผา่ นเนินเขาสกลุ เซ วียปรากฏวา่ ...” ชนุ ถหู มีหยดุ นิงไปเลก็ นอ้ ย ก่อนพดู อยา่ งชดั เจน “คนทีออกมาจากเนินเขาสกลุ เซวียไมใ่ ช่ เขา แตเ่ ป็นเยียนเหลา่ ตา้ แลว้ ทหารองครกั ษเ์ หลา่ นนั ก็ ถกู แทนทีดว้ ยสมนุ โจรของเขา” “ทีทา่ นพดู มามีหลกั ฐานหรอื ” จอมโจรทีมีตวั ตนไมแ่ น่ชดั ถามขนึ “ทา่ นควรถามวา่ ทาํ ไมขา้ ถงึ ไดส้ นั นิษฐานเช่นนี 1

มากกวา่ ” ชนุ ถหู มีตอบตามความจรงิ เป็นคาํ ตอบทีทาํ ใหค้ ดิ วา่ นางโง่จรงิ มีอยา่ งทีไหนแบไตต๋ วั เอง แตก่ ารเปิด เผยเช่นนีกลบั ทาํ ใหร้ ูส้ กึ วา่ นางตอ้ งมีไมต้ ายทีซอ่ นอยอู่ ีก “ได้ ทาํ ไมถงึ สนั นิษฐานเชน่ นี” “โจรป่าบนเขาสกลุ เซวียอยทู่ ีนนั มานานหลายปี แลว้ ทา่ นวา่ มนั บงั เอญิ ไหมทีพอทงตงรุย่ เดนิ ทางผา่ นทีแหง่ นนั เยียนเหลา่ ตา้ ก็หายจอ้ ยไปเลย เหมือนกบั เปลยี นที อยอู่ ยา่ งไรอยา่ งนนั ” “นนั อาจเป็นเรอื งบงั เอญิ ก็ได”้ จอมโจรพดู เยาะ 2

“ปากทางขนึ เขามีโรงเตียมแหง่ หนงึ ” คาํ พดู ของชนุ ถหู มี กระโดดไปเรอื งอืนแตก่ ม็ ีความเกียวโยงกนั “เถา้ แก่แซ่ ฉิน เขาไมใ่ ช่คนของทางการ แลว้ ก็ไมใ่ ชพ่ วกโจรป่า มีคน ผา่ นมากไ็ มถ่ ามไมไ่ ถ่ เขามงุ่ แตท่ าํ การคา้ อยา่ งเดียว และเพราะเหตนุ ีกิจการคา้ ของเขาจงึ รุง่ เรอื ง เพราะไมว่ า่ จะเป็นขนุ นางหรอื โจรป่าหรอื คนเดนิ ทางผา่ นมากต็ อ้ ง กินขา้ วกนั ทงั นนั เถา้ แก่ฉินเป็นคนปากหนกั แตม่ ีครงั หนงึ ทีกินเหลา้ เมาแลว้ พดู เรอื งนา่ สนใจไวเ้ รอื งหนงึ เขา บอกวา่ แผน่ ดนิ กวา้ งใหญ่มีแตเ่ รอื งมหศั จรรย์ ขนุ นาง เป็นคนจบั โจร แตเ่ ขากลบั เหน็ ขนุ นางคนหนงึ ทีมีรูปรา่ ง หนา้ ตาเหมือนโจรป่าคนหนงึ อยา่ งกบั เป็นฝาแฝดพอ่ แม่ เดียวกนั อายอุ านามก็ไลเ่ ลยี กนั ” ชนุ ถหู มีหมนุ ตวั ไปทาง ไป๋ ซืออี “บิดา ทา่ นคงจะทราบวา่ ขนุ นางคนนนั เป็นใคร แลว้ โจรป่าคนนนั เป็นใคร” 3

“ขนุ นางคนนนั คือทงตงรุย่ โจรป่าก็คือเยียนเหลา่ ตา้ ” ไป๋ ซืออีแทบจะกดั ฟันพดู เลยทีเดียว “ถกู ตอ้ ง” ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ แววตาทีมองไปยงั จอมโจร นนั จรงิ จงั อยา่ งยิง “เยียนเหลา่ ตา้ เป็นโจรทีมีคณุ ธรรม ไมเ่ คยทาํ รา้ ยชาวบา้ นแถวนนั ถา้ มีขบวนพอ่ คา้ ขอแค่ จ่ายคา่ ผา่ นทางเขากไ็ มเ่ คยทาํ อะไร มีแตข่ นุ นางชวั ชา้ เทา่ นนั ทีถา้ เจอเมือไรกไ็ มม่ ีทางปลอ่ ยไปเมือนนั แลว้ ให้ บงั เอิญทีทงตงรุย่ เป็นขนุ นางทีเหลยี วตงมาหลายปี ความดีไมเ่ คยทาํ แตค่ วามชวั ทาํ มามากมาย แตเ่ ขาปก ปิดไดด้ ี ตบตาผบู้ งั คบั บญั ชาได้ ทาํ ใหช้ าวบา้ นพอจะอยู่ ไปได้ ดงั นนั จงึ ไมม่ ีความผดิ ทีชดั เจน แตอ่ ยา่ งไรเขาก็ไม่ ใช่ขนุ นางทีทาํ งานดี การถกู สงั ยา้ ยมาทีนี ดเู บืองหนา้ 4

เหมือนไดเ้ ลอื นตาํ แหน่งแตค่ วามจรงิ ถกู ลดอาํ นาจลง เหมือนกบั ถกู เนรเทศไปอยทู่ ีกนั ดาร แมเ้ หลยี วตงจะ ลาํ บากอยา่ งไรก็ตามแตก่ ย็ งั อยตู่ ดิ กบั ตา้ ถงั ไมเ่ หมือน เขตอนั ซีทีอยนู่ อกพืนที มีฝงู หมาป่าลอ้ มรอบอยู่ วา่ ไป แลว้ เป็นพืนทีอนั ตรายอยา่ งมาก” พดู ถงึ ตรงนีนางหยดุ เลก็ นอ้ ย สายตาทีมองไปยงั ‘ทงตง รุย่ ’ นนั มีความเลอื มใส “เมือเยียนเหลา่ ตา้ เจอขนุ นางที ไมท่ าํ หนา้ ทีขนุ นาง เอาแตร่ ดี นาทาเรน้ ชาวบา้ นแลว้ จะ ปลอ่ ยไปไดอ้ ยา่ งไร ดงั นนั จงึ เกิดการตอ่ สขู้ นึ แตเ่ สยี ดาย ทีทงตงรุย่ ประเมนิ ตวั เองสงู ไปหน่อย คอตวั เองไมแ่ ข็ง เทา่ กบั ดาบของโจรป่า นีเป็นนิสยั ของขนุ นางเลวๆ ที รงั แกชาวบา้ นจนเคยชิน มกั คดิ วา่ ตวั เองเกง่ กาจ โดยลืม ไปวา่ ตวั เองกต็ ายไดเ้ หมือนกนั 5

เมือเยียนเหลา่ ตา้ ฆา่ ทงตงรุย่ ตายแลว้ กพ็ บวา่ ตวั เอง เหมือนกบั อีกฝ่ายทกุ อยา่ ง ไมว่ า่ จะหนา้ ตา รูปรา่ งหรอื อายุ เดิมทีเขาไมม่ ีทางตอบแทนแผน่ ดินจงึ กลายเป็นโจร ป่า ดงั นนั เขาจงึ วางแผนทีไมว่ า่ ใครก็คดิ ไมถ่ งึ เขาทิง ฐานะตวั เองแลว้ ใชช้ ือของทงตงรุย่ เพือทาํ งานใหก้ บั แผน่ ดนิ ตา้ ถงั ทาํ งานเพือราษฎร เมือครูบ่ อกแลว้ วา่ เขตอนั ซี เป็นพืนทีทีอยนู่ อกแผน่ ดินตา้ ถงั ขนุ นางในเขตอนั ซีไม่ เคยสบั เปลยี นเลยสบิ ปีถงึ ขนาดหลายสบิ ปีกย็ งั มี อีกทงั มกั ขาดการตดิ ตอ่ กบั ภายนอกเสมอ เยียนเหลา่ ตา้ แคถ่ ือ หนงั สอื ทางการทีเกียวขอ้ งกบั การรบั ตาํ แหน่ง มีชดุ ขนุ นาง มีตราประจาํ ตาํ แหน่งกบั ผตู้ ดิ ตามอีกสามสบิ คนไป ดว้ ย หนา้ ตากเ็ หมือนกบั ตวั จรงิ แบบนีไมม่ ีใครรูว้ า่ เขา เป็นตวั ปลอมแนๆ่ และทีสาํ คญั ทีสดุ ก็คือทงตงรุย่ ไมเ่ คย 6

มาราชการทีดินแดนแถบนีมาก่อน ไมม่ ีใครรูจ้ กั เขา” นางคอ้ มตวั ลง ประสานสายตากบั อีกฝ่าย “ขา้ พดู ถกู ไหม เยียนเหลา่ ตา้ แผนการของทา่ นฉลาดและกลา้ หาญมาก เป็นเรอื งทีน่าประหลาดใจอยา่ งยิง แตท่ า่ นก็ ไมเ่ ขา้ ใจวา่ กระดาษหอ่ ไฟไมม่ ดิ เรายงั ไมพ่ ดู ถงึ ตอนที ทา่ นมาถงึ แลว้ ทาํ ตวั เป็นจอมโจรปลน้ คนรวยช่วยคนจน จนอาจทาํ ใหค้ นอืนรูเ้ รอื งได้ เอาแคว่ า่ ถา้ มีคนกลบั ไปถงึ เหลยี วตงก็ตอ้ งเปิดโปงทา่ นไดแ้ นน่ อน เพราะทา่ นอยอู่ นั ซีเป็นขนุ นางทีเก่งกาจมีความสามารถดแู ลชาว บา้ นอยา่ งดี เป็นถงึ แขนซา้ ยแขนขวาของบิดาขา้ ความ สขุ สงบของอนั ซีมีผลงานของทา่ นอยมู่ าก แตถ่ า้ เกิดทา่ น เป็นทงตงรุย่ ตวั จรงิ ทาํ ไมตอนอยเู่ หลยี วตงถงึ เป็นคนไม่ เอาไหนอยา่ งนนั คนเราหนา้ เหมือนกนั ไดแ้ ตจ่ ิตใจ ความ 7