Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

Description: ทนายสาวถึงคราวสู้ เล่ม10 เล่มจบ (520-548+ตอนพิเศษ)

Search

Read the Text Version

ชนุ นางขนั สีชนั โท มีหนา้ ทีดแู ลบรหิ ารจดั การทอ้ งถินโดยไม่ เกียวขอ้ งกบั งานดา้ นการทหาร เป็นบคุ คลทีมีอาํ นาจจรงิ ในมือ ตอนนีในจวนแมท่ พั ไป๋ มา่ นจวนิ ทีเป็นนอ้ งสาวแทๆ้ ของรองแมท่ พั ใหญ่ กลายเป็นนอ้ งสาวบญุ ธรรม สว่ นชนุ ตา้ ซนั มีตาํ แหน่งแคข่ นุ นางขนั เจ็ด ดงั นนั ชนุ ชิงหยางจงึ มี ฐานะทีไมส่ งู นกั แมน้ างกวั ซือจะคอยรบั ใชไ้ ป๋ ซืออี แตน่ าง กเ็ ป็นแคอ่ นภุ รรยา ดงั นนั กลายเป็นชนุ ถหู มีทีมีฐานะสงู ที สดุ ในตอนนี นางไมม่ ียศตาํ แหนง่ ก็จรงิ แตใ่ ครๆ ก็รูว้ า่ นาง เป็นหลานคนโปรดของเสนาบดีไป๋ เป็นหลานสาวทีฮอ่ งเต้ ใหค้ วามสาํ คญั อีกทงั เป็นลกู สาวทีไดเ้ จอกนั ใหมห่ ลงั จาก สญู หายไปหลายปีของไป๋ ซืออี ชนุ ถหู มีเหลอื บมององครกั ษห์ ญิงแวบหนงึ หญิงผนู้ นั รบี 16

แทรกตวั เขา้ ไปในเงามืดทีแสงสอ่ งไมถ่ งึ จากนนั ชนุ ถหู มีจงึ ไดเ้ ปิดหนา้ ตา่ งพดู กบั หญิงรบั ใชท้ ีเฝา้ อยดู่ า้ นลา่ งวา่ “เปิด ประตแู ลว้ เชิญใตเ้ ทา้ ทงเขา้ มาได้ ใครทีแตง่ ตวั ไมเ่ รยี บรอ้ ย ใหเ้ ขา้ ไปหลบอยหู่ อ้ งปีกตะวนั ออกกอ่ น” ทกุ คนเหน็ นางไมต่ ืนตระหนกกใ็ จชืนขนึ มาก จากนนั ทาํ ตามคาํ สงั กนั อยา่ งเครง่ ครดั จากทีนางยืนอยตู่ รงนีสามารถมองไปถงึ หนา้ ประตใู หญ่ได้ อีกอยา่ งขา้ งนอกคบเพลงิ สอ่ งสวา่ ง สว่ นนางอยใู่ นทีแสง นอ้ ยกวา่ จงึ มองเหน็ รองผวู้ า่ คนนีอยา่ งชดั เจน 17

เขาเป็นชายวยั สามสบิ กวา่ หนา้ ตาสภุ าพเรยี บรอ้ ย ชว่ งตา และคิวดเู ป็นคนดีมีคณุ ธรรม และยงั ดหู ยิงทะนงไมน่ อ้ ย แตท่ วา่ รูปรา่ งทีกาํ ยาํ ของเขาไมเ่ หมือนขนุ นางฝ่ายบนุ๋ แตด่ ู เหมือนขนุ นางฝ่ายบ๊มู ากกวา่ ดงั นนั แมจ้ ะอยภู่ ายใตแ้ สง ไฟ มีทหารรายลอ้ มพรอ้ มอาวธุ ครบมือ สวมชดุ ขนุ นางขนั สี สีแดงเขม้ คาดเขม็ ขดั หยกสบิ เอด็ ชิน กบั ปา้ ยรูปปลาหอ้ ยที เอวกลบั ดแู ลว้ กลมกลนื ไปกบั รอบดา้ น โดยเฉพาะเครา สนั ๆ ทีตดั เลม็ เรยี บรอ้ ยและสะอาดเกลยี งเกลา ทาํ ใหช้ นุ ถู หมีมีความรูส้ กึ ดีๆ ใหก้ บั ลงุ เครางามคนนี 18

523 สะใภ้ เมือมองเลยไปดา้ นหลงั ของเขา มีคนผหู้ นงึ เดินตามอยู่ นนั กค็ ือตตู้ งเฉิน ชนุ ถหู มีตกตะลงึ ไปเลก็ นอ้ ย นางถอยหลงั ไปกา้ วหนงึ ขา้ งนอกสวา่ งขา้ งในมืด คนขา้ งลา่ งเหน็ แตร่ า่ งของนาง เป็นแคเ่ งาดาํ ๆ มองเหน็ หนา้ ไมช่ ดั เจน “คณุ หนหู ก มีโจรเขา้ มาขโมยของ ใหพ้ อดีกบั ทีทา่ นรอง แมท่ พั ไมอ่ ยใู่ นจวน เพือความปลอดภยั ของทกุ คนขา้ จาํ เป็นตอ้ งตรวจคน้ ภายในเรอื นเพือใหม้ นั ใจวา่ ไมม่ ีใคร 1

แอบซอ่ นตวั อยใู่ นนี ไมท่ ราบวา่ จะไดห้ รอื ไม”่ “ขอบคณุ ใตเ้ ทา้ ทง” เสียงออ่ นโยนของชนุ ถหู มีดงั จากเงา มืด “แตข่ อใหท้ า่ นระวงั เลก็ นอ้ ย อยา่ ทาํ ใหท้ า่ นแมก่ บั สมาชิกหญิงคนอืนๆ ตอ้ งตกใจ” ทา่ นแมท่ ีนางพดู ถงึ ก็ คือ ‘แมเ่ ลยี ง’ ของนาง หรอื นอ้ งสาวบญุ ธรรมของรองแม่ ทพั ไป๋ “คณุ หนหู กไมต่ อ้ งเกรงใจ ขอทา่ นวางใจได”้ ทงตงรุย่ พดู สนั ๆ อยา่ งเป็นปกติ แมเ้ ขาจะทาํ ตวั ออ่ นนอ้ มแตค่ นใน เรอื นชนั ในเป็นชาวบา้ นสามญั ชน สว่ นเขาเป็นขนุ นางมี ตาํ แหน่งสงู ทีสดุ อายอุ านามกเ็ ป็นลงุ ของชนุ ถหู มีได้ ดงั นนั กิรยิ าทา่ ทางของเขาเป็นไปอยา่ งธรรมชาติ มไิ ดแ้ สดง การประจบเอาใจแตอ่ ยา่ งใด 2

ชนุ ถหู มียอ่ ตวั คาํ นบั ใหเ้ ลก็ นอ้ ย เพราะมองจากดา้ นนอก ทาํ ใหม้ องไมช่ ดั เจนจงึ เหน็ การเคลือนไหวของนางดเู ป็น เพียงเงาตะคมุ่ ตตู้ งเฉินทีอยดู่ า้ นหลงั เหน็ สภาพภายในที แมจ้ ะตืนตระหนกแตไ่ มว่ นุ่ วาย ก็ชืนชมจากใจจรงิ จาก นนั เหลือบตามองไปทางอืน ชนั สองของอาคาร ชนุ ถหู มีปิดหนา้ ตา่ งเขา้ มา จากนนั ถอดดาลประตู นงั รออยา่ งสงบนิง แมว้ ฒั นธรรมตา้ ถงั จะเปิดกวา้ ง พืนทีแถบอนั ซียงิ ไมเ่ ครง่ ครดั ในขนบ ธรรมเนียมมากนกั แตน่ างก็ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งเสนอหนา้ ออก ไปจดั การเรอื งนี ทีทงตงรุย่ พดู จาเกรงใจกบั นาง นนั เพราะเหน็ แก่หนา้ 3

ของไป๋ จิงหยว่ นและไป๋ ซืออี เขาเป็นขนุ นางขนั สชี นั โท ถา้ เกิดนางออกไปขา้ งนอก แลว้ อีกฝ่ายจะปฏิบตั ิกบั นางอยา่ งไร กลายเป็นสรา้ งความลาํ บากใจใหเ้ ขา มากกวา่ อีกอยา่ งเรอื งนี นางช่วยอะไรไมไ่ ด้ เขาคงสงั ให้ องครกั ษป์ ระจาํ จวนไปตรวจดใู หแ้ น่ใจวา่ ไมม่ ีใครซอ่ น อยใู่ นนีหรอื ไม่ จากนนั สงั ทหารมาเฝา้ เรอื นชนั ในใหม้ าก ขนึ เพือรอไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั กลบั มาจดั การ นางแคร่ ออยบู่ นนี ถา้ เกิดมีเรอื งอะไรเสยี วฟ่ งและกวั เออ๋ จะนาํ ความมาบอกเอง ชนุ ถหู มีกลบั มานงั ขา้ งเตียงอยา่ งสงบนิง ไมพ่ ดู ไมจ่ า ฟัง เสียงเคลือนไหวจากภายนอก มีเสยี งฝีเทา้ ดงั สบั สน แส ดงวา่ ทงตงรุย่ พาทหารมาดว้ ยไมน่ อ้ ย แตไ่ มม่ ีใครพดู 4

อะไร มีแสงไฟไหววบู แสดงวา่ ทาํ งานอยา่ งมีระเบียบ วินยั ตอ้ งยอมรบั วา่ แมล้ งุ สามและทา่ นพอ่ จะมีการฝึก ทหารและนาํ พากองทพั ไดอ้ ยา่ งยอดเยียมก็จรงิ แต่ ทงตงรุย่ กม็ ีฝีมือในการบรหิ ารจดั การงานไดด้ ีเชน่ กนั นบั วา่ เป็นคนเกง่ คนหนงึ เวลาผา่ นไปประมาณครงึ กา้ นธนู กวั เออ๋ กม็ าเคาะประตู พอไดย้ ินเสียงขานรบั จงึ เขา้ มารายงานวา่ “ใตเ้ ทา้ ทงให้ บา่ วมาถามความเหน็ คณุ หนวู า่ เรอื นพกั ของคณุ หนจู ะ ใหค้ นมาตรวจดไู หมเจา้ คะ” “ทีหอ้ งทา่ นแมข่ า้ ไดไ้ ปดกู นั หรอื ยงั แลว้ ของนา้ กวั ละ่ ” 5

กวั เออ๋ สา่ ยหนา้ “หอ้ งของฮหู ยินมีคนอยสู่ ามสคี น นอก จากฮหู ยนิ และคณุ ชายนอ้ ยแลว้ ยงั มีสาวใชค้ อยเฝา้ ยามอยอู่ ีกสองคน แลว้ ยงั มีแมน่ มอยอู่ ีกคนหนงึ ประตู หนา้ ตา่ งปิดสนิท ไมม่ ีคนเขา้ มาโดยไมร่ ูต้ วั แนน่ อน สว่ น หอ้ งของนางกวั ซือก็มีสาวใชเ้ ฝา้ อยทู่ งั ในและนอกหอ้ ง เจา้ คะ่ ” ความหมายก็คือ เพราะชนุ ถหู มีไมช่ อบใหใ้ ครมานอน เฝา้ ตอนกลางคืน แลว้ ทีพกั ของนางไมใ่ ช่เรอื นชนั เดียว แตเ่ ป็นสองชนั ประตหู นา้ ตา่ งของหอ้ งนอนชนั สองลนั ดาลก็จรงิ แตช่ นั ลา่ งสามารถเปิดประตจู ากขา้ งนอกได้ ตอนเชา้ ตอ้ งมีสาวใชเ้ ขา้ มาใหก้ ารดแู ลรบั ใช้ ดงั นนั จะให้ ชนุ ถหู มีลงไปเปิดประตเู องกไ็ มไ่ ด้ 6

“ขา้ อยชู่ นั บนไมไ่ ดล้ งไป บอกเขาวา่ ไมต่ อ้ งขนึ มาชนั บน แตใ่ หต้ รวจดคู วามเรยี บรอ้ ยของชนั ลา่ งกพ็ อ ถา้ เกิดไมไ่ ว้ ใจจรงิ ๆ กใ็ หเ้ สยี วฟ่ งเขา้ ไปดใู นหอ้ งนาํ จากนนั รายงาน ใหใ้ ตเ้ ทา้ ทงรูก้ พ็ อ นางมีวรยทุ ธอีกทงั ยงั เป็นคน รอบคอบ” นางรูว้ า่ ไมม่ ีใครอยชู่ นั ลา่ ง ไมอ่ ยา่ งนนั องครกั ษห์ มาป่าจะตอ้ งคน้ พบกอ่ น แตท่ ีทาํ เชน่ นีเพือให้ ทกุ คนสบายใจ แตห่ อ้ งนอนของนาง... นางเป็นสตรชี นั สงู ไมใ่ ชจ่ ะให้ ใครเขา้ มาไดส้ ง่ เดช แมเ้ ป็นการทาํ งานกนั ตามขนั ตอนก็ จรงิ แตค่ ิดวา่ หากเยช่ ารูเ้ ขา้ เขาคงไมพ่ อใจ แมว้ า่ เมือครู่ นางจะใหอ้ งครกั ษห์ มาป่าเขา้ มาในหอ้ ง แตก่ ็ยงั โชคดีที อีกฝ่ายเป็นผหู้ ญิง 7

ความจรงิ แลว้ ทงตงรุย่ กร็ ูว้ า่ ไมม่ ีใครอยใู่ นหอ้ งนอนของ นาง ไมเ่ ช่นนนั คงไมใ่ หใ้ ครนาํ ความมาถามกอ่ น ถา้ เกิดมี โจรอยจู่ รงิ ๆ กวั เออ๋ จะกลายเป็นตวั ประกนั ใหก้ บั อีกฝ่าย ใตเ้ ทา้ ทงทาํ งานตามขนั ตอน ถา้ เกิดไป๋ ซืออีถามความ ขนึ มาจะไดร้ ายงานไดถ้ กู ตอ้ ง ไมใ่ ชป่ ลอ่ ยปละละเลย เหน็ ไดว้ า่ คนผนู้ ีทาํ อะไรรอบคอบ ระมดั ระวงั ตวั อยา่ งยิง กวั เออ๋ รบั คาํ สงั แลว้ จากไป จากนนั มีเสียงเคลือนไหว จากชนั ลา่ ง เป็นเสียงทีดงั พอประมาณเทา่ นนั จากนนั เสยี วฟ่ งขนึ มาชนั สอง จดั การตรวจดรู อบๆ ขณะทีนาง กาํ ลงั กา้ วเขา้ หอ้ งนอน รูส้ กึ ถงึ ความผิดปกตบิ างอยา่ ง ขณะทีตงั ทา่ เตรยี มพรอ้ ม ชนุ ถหู มียกมือแตะรมิ ฝีปาก เป็นสญั ญาณวา่ อยา่ สง่ เสียง เสียวฟ่ งรบี ลา่ ถอยออกไป 8

เพราะฟา้ มืด ทาํ ใหใ้ บหนา้ ทีเปลยี นเป็นสแี ดงออ่ นๆ นนั ไมถ่ กู ใครเหน็ เขา้ แตท่ า่ ทางขดั เขินของนางทาํ ใหช้ นุ ถหู มีถงึ กบั คอ้ นใหว้ ง ใหญ่ๆ หรอื เสยี วฟ่ งจะคิดวา่ เยช่ ามา ‘ขโมยคน’อีกแลว้ แหม เขากาํ ลงั มงุ่ มนั กบั การชิงอาํ นาจอยู่ จะมีเวลา มากระโดดหนา้ ตา่ งแลว้ คลานขนึ เตียงนางทกุ วนั ได้ อยา่ งไร อีกอยา่ ง ถา้ เกิดพวกนางสามารถอยดู่ ว้ ยกนั อยา่ งเปิดเผย นางไมม่ ีทางใหเ้ ยช่ าทาํ อะไรลบั ๆ ลอ่ ๆ อยา่ งนีแน่ เมือทงตงรุย่ มนั ใจวา่ ไมม่ ีผรู้ า้ ยซอ่ นตวั อยใู่ นเรอื นชนั ใน จงึ กลา่ วขออภยั กบั ชนุ ถหู มีแลว้ พาทหารกลบั ออกไป แต่ 9

ทหารยามทีเฝา้ อยเู่ รอื นชนั นอกถกู เสรมิ กาํ ลงั ขนึ จนแนน่ หนา คิดวา่ แมแ้ ตซ่ นุ หงอคงทีปลอมตวั เป็นแมลงวนั ก็ยงั บินเขา้ มาไมไ่ ด้ คนในเรอื นชนั ในตา่ งกส็ บายใจขนึ เมือเหน็ วา่ ยงั ไมด่ กึ มากนกั ไป๋ มา่ นจวินและนางกวั ซือกาํ ชบั ใหค้ นรบั ใชห้ า้ ม นาํ เรอื งนีไปวิพากษว์ จิ ารณก์ นั เดด็ ขาด จากนนั จงึ ปลอ่ ย ทกุ คนกลบั ไปพกั ผอ่ น แตค่ นรบั ใชเ้ หลา่ นนั จะนอนหลบั หรอื ไมก่ ็เป็นอีกเรอื งหนงึ เมือทงตงรุย่ จากไปแลว้ ชนุ ถหู มีไปพบทา่ นป่แู ละมารดา ชนุ ชิงหยางผา่ นโลกมามาก ไมร่ ูส้ กึ เครง่ เครยี ดแตอ่ ยา่ ง ใด เมือเหน็ หลานสาวปลอดภยั ดี ถามไถ่ไมก่ ีคาํ ก็กลบั เขา้ หอ้ ง สว่ นไป๋ มา่ นจวินเป็นคนทีตกใจงา่ ย อีกทงั ยงั 10

เป็นหว่ งลกู สาวจงึ เรยี กใหช้ นุ ถหู มีมานอนอยดู่ ว้ ยกนั ใน หอ้ ง ชนุ ถหู มีจาํ ตอ้ งรบั ปาก มีแตช่ นุ เสยี วซนั ตวั นอ้ ยทีไม่ รูเ้ รอื งอะไร นอกจากตกใจจนนาํ ตาไหลไมก่ ีหยดแลว้ ก็ นอนหลบั ตอ่ อยา่ งสบายใจ “นีถงึ จะเรยี กวา่ ถงึ ภเู ขาไทซ่ นั ถลม่ ก็หนา้ ไมเ่ ปลยี นสี” ชนุ ถหู มีหอมมืออว้ นๆ ของชนุ เสยี วซนั “ทา่ นแม่ นอ้ งขา้ จะ ตอ้ งเป็นคนมีวาสนามากแนๆ่ เจา้ คะ่ ” “เขาเป็นเดก็ ตวั แน่น ตอ่ ไปจะตอ้ งเนือเยอะหนงั หนาแน่ๆ เจา้ หลงเขาอยา่ งนีถงึ ไดแ้ ตส่ รรหาคาํ พดู ดีๆ มาพดู ” ไป๋ มา่ นจวนิ คอ้ นชนุ ถหู มีแวบหนงึ ตอนนีทงั ลกู สาวลกู ชาย ลว้ นอยขู่ า้ งกาย ถา้ สามีอยดู่ ว้ ยอีกคน นางก็คงเป็น สขุ มากกวา่ นี 11

“คนซือๆ กม็ ีโชคอยา่ งซือๆ นีถือวา่ เป็นของกาํ นลั จาก สวรรคน์ ะทา่ นแม”่ ชนุ ถหู มีไมย่ อมแพ้ จบั มือนอ้ งชาย เอาไว้ นางรูส้ กึ วา่ มือเดก็ เลก็ นมุ่ นิมนา่ จบั “ทา่ นพอ่ ขา้ หนา้ ตาดีขนาดนี นอ้ งชายก็เหมือนทา่ นพอ่ ตอ่ ไปจะตอ้ ง เป็นหนมุ่ หลอ่ แน่ๆ ทา่ นแมต่ อ้ งตงั ใจหาสะใภใ้ หน้ อ้ งขา้ ใหด้ ีๆ นะเจา้ คะ ไมต่ อ้ งใหฉ้ ลาดปราดเปรอื ง ทีบา้ นมี ประวตั ิอะไรนกั หนา ขอแคเ่ ป็นคนจิตใจดี มีความคดิ ทาํ อะไรคิดถงึ คนอืนกพ็ อแลว้ ถา้ เกิดหาสะใภท้ ีดซู ือๆ ทมึ ๆ กลบั มาได้ ทา่ นแมเ่ หน็ แลว้ คงมีเรอื งสนกุ ทกุ วนั ” “อะไรของเจา้ สะพง้ สะใภท้ ีไหนกนั ” ไป๋ มา่ นจวินดงึ มือ อวบๆ ของลกู ชายออกมาจากกรงเลบ็ ของชนุ ถหู มีได้ สาํ เรจ็ “เจา้ รบี ไปนอนไดแ้ ลว้ หลบั ตาแลว้ นอนหลบั สกั 12

งีบ ตอนนีเสยี วซนั เพิงจะเทา่ นีเอง คิดหาสะใภใ้ หเ้ ขาแลว้ หรอื เจา้ นีไมร่ ูจ้ กั อายเสียเลย” มีเสียงหวั เราะของสาวใชด้ งั ขนึ มา ไมร่ ูว้ า่ เป็นเสยี วฟ่ ง กวั เออ๋ หรอื คนของไป๋ มา่ นจวนิ แตก่ ารพดู คยุ กนั เชน่ นีทาํ ใหบ้ รรยากาศทีน่าวิตกและเครง่ เครยี ดดีขนึ ในพรบิ ตา เรอื นพกั ในจวนเป็นรูปแบบของดนิ แดนตะวนั ตก สว่ น ใหญ่แลว้ ชนเผา่ ตา่ งๆไมค่ อ่ ยนอนเตียง พวกเขาจะ นอนบนพรมกนั มากกวา่ แตไ่ ป๋ มา่ นจวินเป็นคนกลวั หนาว จงึ มีเตียงหลงั ใหญ่วางในหอ้ งหลงั หนงึ เป็นเตียงที ทาํ จากไมเ้ นือแข็งเรยี บๆ ไมม่ ีการแกะสลกั หรอื ทาสใี ห้ ความสวยงาม แตก่ ม็ ีความแขง็ แรงทนทาน มีขนาดใหญ่ ทีพอใหน้ อนดว้ ยกนั สามคน 13

ชนุ ถหู มีกบั ไป๋ มา่ นจวนิ นอนกนั คนละดา้ น ใหช้ นุ เสยี วซนั นอนอยตู่ รงกลาง ชนุ ถหู มีนอนอยไู่ มส่ ขุ เดียวกล็ บู ตวั ลบู หนา้ นอ้ งชาย ไมอ่ ยา่ งนนั ก็หอมแกม้ เขาดว้ ยความมนั เขียว ยงั ดีทีชนุ เสยี วซนั เป็นเดก็ ตวั หนา ไมอ่ ยา่ งนนั คงถกู นางรบกวนจนนอนไมห่ ลบั รอ้ งไหง้ อแงขนึ มาแน่ แม้ ตอนหวั คาํ มีเรอื งใหต้ กใจแตไ่ ป๋ มา่ นจวนิ กน็ อนหลบั ได้ อยา่ งรวดเรว็ ตอนนีชนุ ถหู มีรูแ้ ลว้ วา่ เสยี วซนั ตวั นอ้ ยของ นางนอนหลบั ไมร่ ูเ้ รอื งอยา่ งนีเพราะไดก้ รรมพนั ธุม์ าจาก ใคร แตน่ างไมไ่ ดข้ อ้ ดีนีมา พลกิ ไปพลกิ มาแคไ่ หนกน็ อนไม่ หลบั นอกจากคอยแหยน่ อ้ งชายเป็นระยะแลว้ ก็ยงั คดิ ถงึ เรอื งอะไรมากมาย เรอื งแรก ตา้ ถงั ในมติ ิคขู่ นานนียงั คง 14

มีภมู อิ ากาศทีอบอนุ่ ทีสดุ ชว่ งหนงึ ของโลก นอกจากพืนที ทางเหลียวตง ภาคเหนือและภาคตะวนั ตกเฉียงเหนือ แลว้ แมจ้ ะเป็นฤดหู นาว พืนทีอืนๆ กม็ ีหิมะตกเพียงไมก่ ี ครงั สมยั นียงั ไมม่ ีการปลกู ฝา้ ย ชาวบา้ นทีไมม่ ีเงินซือ เสอื ขนสตั วใ์ ส่ กย็ งั พอจะใชช้ ีวิตใหผ้ า่ นหนา้ หนาวไดอ้ ยู่ 15

524 ใคร? แตพ่ ืนทีเขตอนั ซีนีไมเ่ หมือนกนั อากาศตา่ งกนั สดุ โตง่ ถา้ ไมใ่ ช่คนพืนทีทีเกิดและโตทีนีมกั จะทนกบั อากาศที รอ้ นจดั และหนาวจดั ไมไ่ ด้ ไดย้ นิ ทา่ นพอ่ บอกวา่ เมือถงึ หนา้ หนาวมารดาของนางจะทรมานมาก แตไ่ ป๋ มา่ นจวิ นตอ้ งการอยกู่ บั สามีอยกู่ บั ลกู ชาย ยงั ตอ้ งการทาํ หนา้ ที ลกู สะใภแ้ ละนอ้ งสาวทีดี จงึ ไมย่ อมยา้ ยกลบั ไปฉางอนั ดงั นนั ชนุ ถหู มีเรมิ คดิ ตงั แตว่ นั ทีเรมิ เดินทางวา่ จะแกไ้ ข ปัญญานีอยา่ งไร สมยั นียงั ไมม่ ีการประดษิ ฐ์แทน่ นอนที สามารถรมควนั ใหค้ วามอบอนุ่ อยขู่ า้ งใตไ้ ด้ ทาํ ใหน้ าง คดิ วา่ จะ ‘คดิ คน้ ’ แทน่ นอนอยา่ งนีขนึ มา เพือใหช้ ีวติ ใน หนา้ หนาวไมโ่ หดรา้ ยเกินไป 1

เรอื งทีสองทีนางคดิ ถงึ ก็คือเรอื งทีเกิดขนึ คืนนี มีโจรเขา้ มาขโมยของจรงิ หรอื หรอื วา่ เป็นเรอื งอืนแลว้ ทงตงรุย่ ไม่ สะดวกจะพดู แตไ่ มว่ า่ จะเป็นหวั ขโมย หรอื เป็นจอมโจร หรอื จะเป็นคนรา้ ย พวกเขามงุ่ เปา้ มาทีใคร คงไมใ่ ช่ นางกระมงั คนพวกนีกลา้ หาญชาญชยั ไมเ่ บาถงึ กบั กลา้ บกุ เขา้ จวนทา่ นแมท่ พั อีกประการหนงึ ตตู้ งเฉินไมไ่ ดต้ ิดตามเป็นเจา้ พนกั งาน ของจา้ วหน่วนทีดแู ลคลงั อาวธุ หรอกหรอื ทาํ ไมถงึ มากบั ใตเ้ ทา้ ทงได้ เขามาช่วยดว้ ยความบงั เอญิ หรอื วา่ มีเหตุ อืน ตตู้ งเฉินไมม่ ีความจาํ เป็นตอ้ งหลอกนาง คดิ วา่ คงจะ มีการเปลียนแปลงบางอยา่ งหลงั จากเจอกนั ครงั ทีแลว้ 2

วนั นนั หลงั จากเจอตตู้ งเฉินแลว้ ชนุ ถหู มีตงั ใจไปถามนาง กวั ซือวา่ มีหญิงแซต่ สู้ องคนทาํ งานอยใู่ นเรอื นชนั ในหรอื ไม่ นางกวั ซือตรวจดรู ายชือจงึ รูว้ า่ มีจรงิ ๆ แตพ่ วกนางทาํ งานทีใชแ้ รงงาน ไมไ่ ดเ้ ขา้ มาในบรเิ วณเรอื นชนั ใน สอง คนนีเป็นนอ้ งสาวของตตู้ งเฉิน แมจ้ ะเป็นนกั โทษเนรเทศ ตอ้ งอยใู่ นการควบคมุ ของทางการกจ็ รงิ แตไ่ มไ่ ดถ้ กู จาํ กดั อสิ ระมากนกั ถา้ พวกนางทาํ งานทีไดร้ บั มอบหมาย เสรจ็ แลว้ กส็ ามารถกลบั บา้ น หรอื ทาํ เรอื งสว่ นตวั ได้ พืนทีหา่ งไกลจากเมืองหลวง แมจ้ ะมีกฎหมายควบ คมุ อยกู่ ็จรงิ แตค่ นโบราณยงั ไมใ่ หค้ วามสนใจกบั กฎหมายสกั เทา่ ไร ปฏิบตั ติ วั กนั ตามสบาย สว่ นนางไม่ จาํ เป็นตอ้ งคิดเลก็ คดิ นอ้ ย แมก้ ฎหมายตอ้ งเขม้ งวด แต่ ตอ้ งคาํ นงึ ถงึ มนษุ ยธรรมดว้ ย ขอเพียงไมท่ าํ เกินไปก็ไม่ 3

นา่ จะมีปัญหาอะไร อยา่ งไรกต็ าม นางไมว่ างใจตหู้ านอ วีแมแ้ ตน่ อ้ ย จงึ ไดบ้ อกนางกวั ซือวา่ จะปลอ่ ยใหส้ องพี นอ้ งสกลุ ตเู้ ขา้ มาในเรอื นชนั ในไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด นางไม่ อยากทาํ เรอื งใหญ่โต เพราะอยา่ งนอ้ ยก็ตอ้ งเหน็ แก่หนา้ ตตู้ งเฉิน ทีนางคดิ ถงึ สองพีนอ้ งสกลุ ตู้ ไมใ่ ชเ่ พราะโยงพวกนางเขา้ กบั เรอื งทีเกิดขนึ ในคืนนี แมต้ หู้ านอวีจะรา้ ยกาจไมน่ อ้ ย แตไ่ มม่ ีความสามารถขนาดนนั แตเ่ พราะชนุ ถหู มีนอนไม่ หลบั จงึ ไดค้ ิดไปเรอื ยเปือย ชนุ ถหู มีนอนไมห่ ลบั จนฟา้ เรมิ สวา่ ง จงึ กลบั ไปทีหอ้ งตวั เอง นางพบวา่ องครกั ษห์ ญิงไมอ่ ยแู่ ลว้ พอเหน็ เสยี วฟ่ งที เขา้ มาพบตามคาํ สงั ยงั ทาํ ทา่ หลบๆ ซอ่ นๆ กอ็ ดหวั เราะ 4

ไมไ่ ด้ “มีคนอยใู่ นหอ้ งขา้ เมือคืนนีก็จรงิ แตก่ ็เป็น องครกั ษห์ มาป่า แลว้ ยงั เป็นองครกั ษห์ ญิงอีกดว้ ย” “องคช์ ายอาซรู ุย่ สง่ มาคมุ้ ครองทา่ นหรอื เจา้ คะ” ดวงตา กวั เออ๋ เป็นประกายเจิดจา้ เมือเหน็ ชนุ ถหู มีพยกั หนา้ จงึ พดู อยา่ งมีความสขุ วา่ “องค์ ชายนีดีกบั คณุ หนจู รงิ ๆ” ชนุ ถหู มีไดแ้ ตย่ มิ นางมองไปยงั เสยี วฟ่ ง “องครกั ษห์ มา ป่าก็มีสตรเี หมือนกนั จินอีไมไ่ ดบ้ อกเจา้ เลยหรอื ” นางถามไปเช่นนนั กท็ าํ ใหเ้ สยี วฟ่ งหนา้ แดงกาํ ทนั ที 5

สาวใชท้ งั สองช่วยดแู ลใหช้ นุ ถหู มีลา้ งหนา้ แตง่ ตวั ใหม่ ขณะทีนางกาํ ลงั เดนิ ลงบนั ไดเพือไปกินอาหารเชา้ กบั ครอบครวั กไ็ ดย้ ินหญิงรบั ใชท้ ีเฝา้ ประตเู ขา้ มารายงานวา่ ลงุ สามและทา่ นพอ่ กลบั มาแลว้ จากนนั กเ็ หน็ ไป๋ ซืออี และชนุ ตา้ ซนั เดนิ เขา้ มาดว้ ยความรบี รอ้ น สหี นา้ เครง่ เครยี ด เมือเจอหนา้ กนั ยอ่ มมีการทกั ทายและถามไถ่กนั เป็น ธรรมดา หลงั กินขา้ วเสรจ็ แลว้ ชนุ ถหู มีเก็บความอยากรู้ เอาไวไ้ มไ่ ด้ นางตรงไปยงั หอ้ งหนงั สือของไป๋ ซืออี นางไม่ สนใจวา่ ชนุ ตา้ ซนั ก็อยดู่ ว้ ย ถามตรงๆ ขนึ วา่ “เมือคืนนี เกิดอะไรขนึ กนั แน่เจา้ คะ” 6

“มีโจรบกุ มาขโมยของ” ไป๋ ซืออีทาํ หนา้ ตงึ ไมใ่ ช่เพราะไม่ พอใจหลานสาวคนนีแตเ่ ขากาํ ลงั โมโห บกุ มาขโมยของถงึ จวนแมท่ พั ใหญ่ เจา้ โจรนีกใ็ จกลา้ เกิด ไปแลว้ แลว้ ยงั เหมือนทา้ ทายอยกู่ ลายๆ “มีอะไรหายไปไหมเจา้ คะ” ชนุ ตา้ ซนั พยกั หนา้ ทงั บดิ าและลงุ สามตา่ งไมบ่ อกวา่ จะสอบสวนโจรคนนี แสดงวา่ เขาทาํ การสาํ เรจ็ ไมเ่ พียงจะขโมยของได้ ยงั หายไปอยา่ งไรร้ อ่ งรอย 7

ชนุ ถหู มีหยดุ คิดเลก็ นอ้ ยก่อนหยงั เชิงวา่ “ก่อนทีขา้ จะมา อนั ซี ฮอ่ งเตไ้ ดบ้ อกวา่ มีจอมโจรปรากฏตวั แถบนี ไม่ เพียงจะอาละวาดในเขตอนั ซีทงั สเี มือง ยงั ไปอาละวาด หมบู่ า้ นทีอยรู่ อบๆ รูปแบบการขโมยของเหมือนกบั จอม โจรคนนนั ไหมเจา้ คะ” ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั สบตากนั ทนั ที จากนนั ไป๋ ซืออีเป็น คนตอบวา่ “กอ่ นนียงั สบื ไมไ่ ดช้ ดั เจน แตล่ งุ คดิ วา่ น่าจะ เป็นฝีมือของจอมโจรคนเดียวกนั ” ไป๋ ซืออีหยดุ เลก็ นอ้ ยกอ่ นเสรมิ ขนึ วา่ “ฮอ่ งเตเ้ คยมีรบั สงั อยา่ งลบั ๆ วา่ อนญุ าตใหเ้ จา้ เขา้ รว่ มการสืบคดีนีได้ แต่ ลงุ กบั พอ่ ของเจา้ คิดวา่ มนั อนั ตรายจงึ ไมอ่ ยากใหเ้ จา้ เขา้ 8

รว่ มดว้ ย ดงั นนั เมือเจา้ มานานขนาดนีแลว้ ลงุ ถงึ ไมไ่ ด้ พดู อะไรสกั คาํ อีกอยา่ ง แมจ้ อมโจรคนนีจะเคยมาเมือง กยุ ฉือก่อคดีหลายครงั แตไ่ มเ่ คยลงมือก่อการใกลๆ้ จวน แมท่ พั มาก่อน แลว้ ยงั เงียบหายไปนานครงึ ปีแลว้ ” ความหมายก็คือ การก่อคดีทีติดตอ่ กนั เช่นนี ผกู้ ่อคดี ยอ่ มไมอ่ ยใู่ นทีใดทีหนงึ นานเกินไป จอมโจรคนนียงั อาละวาดในดินแดนตะวนั ตกมานานสามปี แลว้ ไม่ ปรากฏตวั มานานครงึ ปี ความจรงิ ควรจะหนีออกไปแลว้ แมจ้ ะอบั อายทีจบั ตวั เขาไมไ่ ดก้ จ็ รงิ แตก่ ารทีเขาไปทีอืน ก็สรา้ งความเบาใจไดร้ ะดบั หนงึ ไมม่ ีใครทีทาํ อะไรได้ ยอดเยียมทกุ อยา่ ง ไป๋ ซืออีมีความสามารถในการนาํ กอง ทพั แตไ่ มเ่ ชียวชาญในการไขคดี 9

เมือมีโจรขโมยอาละวาด แตไ่ มเ่ ป็นปฏิปักษก์ บั กองทพั ไมใ่ ชศ่ ตั รูภายนอกมาโจมดี กค็ วรเป็นการดแู ลของหนว่ ย งานพืนที วา่ ไปแลว้ ทงตงรุย่ ในฐานะเป็นขนุ นางฝ่าย พลเรอื นประจาํ จวนแมท่ พั จะตอ้ งเป็นคนรบั ผิดชอบ นานขนาดนียงั จบั ตวั ผตู้ อ้ งสงสยั ไมไ่ ดถ้ ือวา่ บกพรอ่ งใน หนา้ ที แตเ่ พราะจอมโจรผนู้ ีเกง่ กาจมาก ก็พอจะเขา้ ใจ ไดอ้ ยู่ “เขาขโมยอะไรไปหรอื เจา้ คะ” ชนุ ถหู มีถาม สีหนา้ ของไป๋ ซืออีดไู มด่ ีอยา่ งยิง ชนุ ตา้ ซนั เองก็หนา้ ตา ซีดขาวดแู ลว้ เหมือนเกิดความกลวั กบั สงิ ทีเกิดขนึ 10

ชนุ ถหู มีถงึ กบั ใจหาย “หรอื วา่ เป็น... คลงั เก็บของชนั นอก” ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั ตบโต๊ะดงั ปังพรอ้ มกนั ความรุนแรง ทีเกิดขนึ กะทนั หนั เป็นคาํ ตอบอยา่ งดี แมจ้ ะเป็นคลงั เกบ็ ของชนั นอก แตค่ วามจรงิ มนั อยใู่ น เรอื นชนั ใน แตก่ ารกอ่ สรา้ งบา้ นเรอื นทีนีไมไ่ ดแ้ บง่ พืนที อยา่ งชดั เจน แลว้ ยงั สรา้ งเป็นแบบสเี หลยี มจตั รุ สั ซอ้ นกนั สองชนั (回) พืนทีสาํ หรบั อยอู่ าศยั อยใู่ นสเี หลยี มเลก็ ดา้ นใน ซงึ ไม่ กวา้ งขวางมากนกั สว่ นคลงั เกบ็ ของชนั นอกอยดู่ า้ นขา้ ง 11

ทงั สองฝังของสเี หลยี มชนั นอก สว่ นดา้ นหลงั เป็นโรง เลยี งมา้ ดา้ นหนา้ เป็นทีอยขู่ องคนรบั ใชท้ ีใชแ้ รงงานทวั ไป หมายความวา่ จอมโจรผนู้ นั ก่อการอยหู่ า่ งจากทีพกั เรอื นชนั ในแคก่ าํ แพงกนั วา่ ไปแลว้ ก็นา่ กลวั ไมน่ อ้ ย เทา่ กบั มีดาบตวดั ไปมาแถว ตน้ คอ แตโ่ ชคดีทีเก็บเขา้ ฝักไดท้ นั คลงั เกบ็ ของชนั นอกไมไ่ ดเ้ กบ็ เงินทองของมีคา่ มีแตข่ อง ทีใชใ้ นชีวติ ประจาํ วนั อยา่ งเสอื ผา้ ใบชา อาหาร กบั ภาพวาดและอญั มณีเพียงเลก็ นอ้ ย ซงึ สว่ นใหญ่แลว้ เป็น ของทีชนุ ถหู มีนาํ มาดว้ ย ก่อนหนา้ นีคลงั เก็บของชนั นอกวา่ งอยเู่ กือบครงึ หอ้ ง ถา้ เกิดจอมโจรมาเพราะตอ้ ง การเงินทอง ควรจะตรงไปทีวา่ การของจวนมากกวา่ 12

เพราะทีนนั เกบ็ เงินหลวง เสบียงอาหารและอาวธุ ที สามารถนาํ ไปขายในตลาดมืดได้ การกระทาํ เช่นนีเหมือนจะแสดงความน่าเกรงขามให้ เหน็ วา่ ... ขา้ ฆา่ เจา้ ไดแ้ ตไ่ มไ่ ดฆ้ า่ แลว้ เจา้ รูไ้ หมวา่ ขา้ เป็น ใคร? “ทา่ นลงุ กบั ทา่ นพอ่ อยา่ โมโหเลย ใครโมโหกอ่ นก็จะเป็น ฝ่ายแพน้ ะเจา้ คะ” ชนุ ถหู มีปลอบใจ “ควรเรยี กใตเ้ ทา้ ทงกบั หญิงรบั ใชท้ ีดแู ลเรอื งภายในไปตรวจดวู า่ มีอะไร สญู หายไปบา้ ง จะไดว้ ิเคราะหว์ า่ คนทีเขา้ มานนั เป็นคน เดียวหรอื มาเป็นกลมุ่ ” 13

“คนคนนีทาํ งานโดยลาํ พงั มาตลอด” ไป๋ ซืออีพดู อยา่ ง หงดุ หงิด “แตค่ งเป็นประเภทลอ่ ทีแบกของไดห้ มดอยคู่ น เดียว” ชนุ ถหู มีคลยี มิ แมแ้ ตล่ งุ สามกย็ งั รูจ้ กั พดู ตลกทงั ๆ ทีโมโห ขนาดนี “สรุปวา่ พวกเราจะเตน้ ไปกบั เขาไมไ่ ด้ ไมอ่ ยา่ งนนั อาจมี ใครฉวยโอกาสจบั ปลาในนาํ ข่นุ ได”้ นางกลา่ วตอ่ ไป “แต่ เมือคืนมีสญั ญาณเตือนภยั ดงั คิดวา่ ชาวบา้ นคงรูเ้ รอื งนี ก่อนเทียงแน่ๆ ถา้ เกิดทา่ นลงุ ยงั รูส้ กึ ขายหนา้ จะกลาย เป็นตดิ กบั ของอีกฝ่าย” 14

บางครงั ความหนา้ ดา้ นหนา้ ทนก็เป็นเครอื งมือปอ้ งกนั ที ดีทีสดุ อยา่ งหนงึ คนสว่ นใหญ่กเ็ ขา้ ใจเหตผุ ลดี แตพ่ อเวลาจะทาํ ขนึ มา จรงิ ๆ ก็ยงั ละทิงตวั ตนไมไ่ ด้ เมือไดช้ นุ ถหู มีคอยพดู คอ่ ย ปลอบ ทงั ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั ตา่ งกส็ งบอารมณล์ งมา ได้ พวกเขารบี กลบั มาทีจวนอยา่ งเรง่ ดว่ นทนั ทีทีรูข้ า่ วก็ ไมใ่ ชจ่ ะกลบั มานงั กลมุ้ ใจเฉยๆ พวกเขามีสงิ ทีตอ้ ง จดั การอีกมาก แมจ้ วนแมท่ พั จะยงุ่ แตก่ ็ไมว่ นุ่ วาย ไป๋ มา่ นจวินลนั ดาล ประตทู ีจะเขา้ มาเรอื นชนั ในทงั หมด แลว้ สงั ใหห้ ญิงรบั ใช้ ทีแขง็ แรงไปเฝา้ หนา้ ประตู ปลอ่ ยใหข้ า้ งนอกยงุ่ กนั ไป เมือลกู สาวลกู ชายและสาวใชค้ นสนิทอยขู่ า้ งกาย นางก็ 15

รูส้ กึ ปลอดภยั สาํ หรบั คนทีถกู เลยี งดอู ยา่ งสขุ สบาย ไม่ ตอ้ งลงมือทาํ อะไรมาตงั แตเ่ ลก็ จนโต ไมเ่ คยตอ้ งเผชิญ กบั เหตกุ ารณย์ ากลาํ บากดว้ ยตวั เอง สามารถปรบั ตวั ให้ รบั มือกบั สถานการณไ์ ดเ้ ช่นนีกถ็ ือวา่ นางปรบั เปลยี นตวั เองไดม้ าก 16

525 ขอยมื จนกระทงั ตอนเยน็ ทงั สองครอบครวั กินอาหารกนั ทีเรอื น ตวั เองเสรจ็ แลว้ ชนุ ตา้ ซนั ไปหอ้ งหนงั สอื ของไป๋ ซืออี พรอ้ มกบั พาชนุ ถหู มีไปดว้ ย “จากการตรวจสอบเบืองตน้ จอมโจรนนั ขโมยไข่มกุ ไป กลอ่ งหนงึ ” รอจนกระทงั ชนุ ถหู มีตม้ นาํ ชาใหก้ บั ผใู้ หญ่ ทงั สองแลว้ ชนุ ตา้ ซนั จงึ เอย่ ขนึ “ไมไ่ ดแ้ ตะของอยา่ งอืน เลยแลว้ ยงั มีกระดาษทิงไวแ้ ทนทีกลอ่ งเก็บไข่มกุ อีกแผน่ หนงึ ” “เขียนวา่ อยา่ งไรเจา้ คะ” ชนุ ถหู มีประหลาดใจ 1

กลอ่ งไขม่ กุ ทีวา่ มีขนาดใหญ่แคส่ องฝ่ามือเทา่ นนั แม้ ไข่มกุ จะมีราคาแตก่ ็ไมม่ ากถงึ ขนาดจะเอาชีวติ มาเสยี ง “วนั นียืมไขม่ กุ ไปกอ่ น ไมร่ ูจ้ ะไดค้ ืนเมือไร” ชนุ ตา้ ซนั อา่ น ใหฟ้ ัง ชนุ ถหู มีถงึ กบั หวั เราะเสียงดงั สรา้ งความฉงนใหก้ บั ไป๋ ซือ อีและชนุ ตา้ ซนั นางไมค่ วรจะโมโหหรอกหรอื ? “น่าสนกุ ” ชนุ ถหู มียมิ แยม้ อารมณด์ ี แตม่ ีความหยงิ ผยองไมย่ อมแพแ้ ฝงอยเู่ ตม็ เปียม “เขาไมไ่ ดค้ ดิ จะขโมย ของมีคา่ แตต่ อ้ งการทา้ ทาย นีเป็นการสง่ สารทา้ รบ แบบ 2

นีไมน่ ่าสนกุ หรอกหรอื เจา้ คะ” มีกรณีศกึ ษาของผกู้ ระทาํ ผดิ ในวชิ าอาชญวิทยาอยไู่ ม่ นอ้ ย เมือคนรา้ ยกลายเป็นผเู้ ชียวชาญในการทาํ อะไรสกั อยา่ งหนงึ ทกุ ครงั ทีลงมือไดร้ บั ความสาํ เรจ็ ทกุ ครงั กฎหมายทาํ อะไรไมไ่ ด้ เขาจะเกิดความเงียบเหงาเปลา่ เปลยี ว จนกลายเป็นการโออ้ วดแสดงการทา้ ทายผรู้ กั ษา กฎหมาย เพือเพิมระดบั ความยากในการก่อการ สรา้ ง ความพงึ พอใจใหต้ วั เองมากขนึ จะวา่ เป็นโรคจิตไหมก็ยงั ไมแ่ น่ สงิ ทีผกู้ ระทาํ ความผิด ประเภทนีทาํ ไมใ่ ชต่ อ้ งการผลลพั ธส์ ดุ ทา้ ยแตต่ อ้ งการขนั ตอนทีเกิดขนึ เหมือนกบั เลน่ เกมประลองปัญญากบั ผู้ พิทกั ษก์ ฎหมายมากกวา่ 3

ถา้ อยา่ งนนั เมือเลน่ เกมกต็ อ้ งเลน่ ใหส้ นกุ ถา้ เลน่ แบบ เครง่ เครยี ดหรอื ใหค้ วามจรงิ จงั มากไปจะเป็นฝ่ายแพ้ แตจ่ อมโจรผนู้ ีตอ้ งการทา้ ทายใคร คิดถงึ ตรงนีชนุ ถหู มีถงึ กบั อดเลกิ ควิ ไมไ่ ด้ ทา่ นลงุ บอกวา่ ก่อนนีเขาไมเ่ คยเขา้ ใกลบ้ รเิ วณจวนแมท่ พั มาก่อน แต่ ครงั นีเสยี งอนั ตรายเขา้ มาจนเกือบถกู จบั ได้ แลว้ ยงั ขโมย ของทีนางนาํ มาจากเมืองฉางอนั แสดงวา่ พงุ่ เปา้ มาที นาง “ชือเสียงของขา้ มาถงึ ดนิ แดนแถบตะวนั ตกไหมเจา้ คะ” 4

ชนุ ถหู มีถามขนึ กะทนั หนั “หมอความหญิงอนั ดบั หนงึ ของฉางอนั เชียวนะ” ไป๋ ซืออี พดู อยา่ งภมู ิใจ “พอ่ คา้ ชาวหทู ีฉางอนั มีอยมู่ าก คดีทีเจา้ ทาํ แตล่ ะคดีลว้ นเป็นคดีใหญ่ทงั นนั แลว้ ยงั ชว่ ยบตุ รแหง่ เทพหมาป่าแหง่ ทเู จียดว้ ย เจา้ วา่ ชือเสียงของเจา้ จะมา ถงึ แถบนีไหมเลา่ ถา้ จอมโจรนนั พงุ่ เปา้ มาทีเจา้ ถงึ ลงุ ตอ้ งเอาชีวติ เขา้ แลกกต็ อ้ งจบั มนั มารบั โทษใหไ้ ด้ มา อาศยั ชือเสียงของสตรเี พือยกตวั เองใหโ้ ดดเดน่ คนนิสยั ตาํ ชา้ อยา่ งนีไมค่ คู่ วรเป็นลกู ผชู้ าย!” ไป๋ ซืออีและชนุ ตา้ ซนั เป็นคนฉลาด แคช่ นุ ถหู มีถามเรอื ง ชือเสียง พวกเขากเ็ ดาไดแ้ ลว้ วา่ คนทีจอมโจรคิดจะ ทา้ ทายกค็ ือลกู สาวสดุ ทีรกั คนนี 5

“ลงุ สามทา่ นมีงานราชการยงุ่ ไมต่ อ้ งเสียเวลากบั เรอื ง เลก็ ๆ เรอื งนีหรอกเจา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีสา่ ยหนา้ “อีกอยา่ ง ทา่ นเป็นถงึ รองแมท่ พั พทิ กั ษอ์ นั ซี เป็นขนุ นางขนั สาม เป็นแมท่ พั ตงิ หยว่ นผเู้ กรยี งไกร ถา้ กระโดดลงมาเลน่ กบั จอมโจรคนนีเอง เทา่ กบั ใหเ้ กียรตเิ ขามากเกินไป จะทาํ ใหเ้ ขาลาํ พองใจ” “เจา้ ไหวหรอื ?” ไป๋ ซืออีถามอยา่ งสนใจ มีทงั ความไมแ่ น่ ใจ มีทงั ความภาคภมู ใิ จทีบอกไมถ่ กู นอกจากถหู มีแลว้ เขายงั มีลกู ชายหนงึ และลกู สาวอีก สองทีไมไ่ ดเ้ จอหนา้ มาหลายปีทีเมืองฉางอนั อวีหลงิ เป็น คนขีกลวั ถงึ มารดาแทๆ้ ของนางจะไมอ่ ยแู่ ลว้ แตห่ วง 6

ฮหู ยินคงไมก่ ลา้ ทาํ อะไรนางมาก แตก่ ค็ งไมเ่ ป็นทีเอน็ ดู สกั เทา่ ไร ดงั นนั นิสยั ของลกู สาวคนนีไมเ่ ปลยี นแปลง แต่ อวีเยียนมีนิสยั เยอ่ หยิงมาตงั แตเ่ ลก็ ซงึ เขาไมช่ อบเลย สว่ นลกู ชายคนเดียวอยา่ งอวีเฟย... จากจดหมายทีบดิ า เขียนมาเหน็ ไดว้ า่ มีนิสยั ไมเ่ ลว แตใ่ ครจะเกง่ เทา่ กบั ลกู สาวในนาม หรอื หลานสาวคนนี คดิ วา่ ตอ่ ไปนางจะตอ้ ง มีฐานะสงู สง่ เป็นแน่ “ขา้ ไหวเจา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีนิงคดิ กอ่ นพยกั หนา้ รบั ทาํ ให้ รูส้ กึ วา่ นางไมไ่ ดร้ บั ปากไปสง่ เดช แตป่ ระเมนิ กาํ ลงั ตวั เองดีแลว้ “คดิ ไมถ่ งึ วา่ ถหู มีของเราไมไ่ ดเ้ ป็นแคห่ มอความแตย่ งั ไข คดีไดอ้ ีกดว้ ย” ไป๋ ซืออียมิ แตก่ ย็ งั ดเู ป็นกงั วล ไมใ่ ช่ไมเ่ ชือ 7

ใจหลานสาว แตเ่ พราะจอมโจรนนั เจา้ เลห่ ก์ ลงิ กลอก ไม่ เพียงมีวรยทุ ธสงู สง่ แตย่ งั ไปมาอยา่ งไรร้ อ่ งรอย มีแผน การซบั ซอ้ น หลายปีมานีทางการจบั ตวั เขาไมไ่ ด้ มีอยู่ ครงั หนงึ ทีเกือบจบั ไดแ้ ลว้ แตส่ ดุ ทา้ ยกค็ วา้ นาํ เหลว “ง่ายมากเจา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีพดู อยา่ งเป็นตอ่ “คนสกลุ ไป๋ อยา่ งพวกเราจะใหใ้ ครมาชีหนา้ ทา้ รบแลว้ ยงั หดหวั ไม่ กลา้ รบั คาํ ทา้ ไดอ้ ยา่ งไร แมข้ า้ จะเป็นหมอความกถ็ ือเสยี วา่ เจา้ ทกุ ขท์ ีถกู ขโมยของไปนนั เป็นลกู ความของขา้ ถา้ จะวา่ ความใหช้ นะจะตอ้ งสบื เรอื งราวใหก้ ระจา่ ง หาช่อง โหวใ่ หไ้ ด”้ “ดีมาก!” ไป๋ ซืออีมีนิสยั ทาํ อะไรรวดเรว็ อยา่ งนายทหาร “ลงุ จะใหพ้ อ่ เจา้ คอยชว่ ย มีเรอื งอะไรก็บอกใตเ้ ทา้ ทงได้ 8

เลย การปกครองในเขตอนั ซีทงั หมดกอ่ นนีใตเ้ ทา้ ทงเป็น คนรบั ผิดชอบทงั หมด ลงุ จะรอขา่ วดีจากเจา้ แตอ่ ยา่ แพ้ แลว้ มารอ้ งไหก้ บั ลงุ ละ่ ” ความขดั แยง้ ของทเู จียตะวนั ตกเขา้ สจู่ ดุ แตกหกั ทีเปิด เผยใหเ้ หน็ ชดั เจนแลว้ เขาตอ้ งใหก้ ารสนบั สนนุ องคช์ าย อาซรู ุย่ อยา่ งไมข่ าดตอน มีเรอื งราวตอ้ งทาํ มากมาย แลว้ ยงั ตอ้ งคอยปลอบขวญั เผา่ ตา่ งๆ ทีไมเ่ ขา้ รว่ มในการรบ ครงั นี ตอ้ งรกั ษาเสน้ ทางสญั จรระหวา่ งภาคกลางและ ทางตะวนั ตกทีสาํ คญั เอาไว้ เพมิ กาํ ลงั รกั ษาชายแดนตา้ ถงั ทางตะวนั ตกเฉียงเหนือ ทาํ ใหไ้ มม่ ีสมาธิไปยงุ่ เรอื งอืน ถา้ เกิดถหู มีช่วยจบั จอมโจรไดส้ าํ เรจ็ คืนความสงบสขุ ให้ กบั อนั ซี เขายอ่ มยินดีเป็นอยา่ งยิง และยนิ ดีทีเหน็ ถหู มี เป็นทียอมรบั ของผคู้ นมากขนึ บรรพชนสกลุ ไป๋ ทีเป็นแม่ 9

ทพั หญิงกเ็ คยมีมาแลว้ ตอนนียงั จะมีสตรที ีชาญฉลาด อีกคน นบั เป็นเรอื งดีเยียม ทงั สามคนปรกึ ษารายละเอียดกนั อยอู่ ีกครูห่ นงึ ชนุ ถหู มี จงึ กลบั เขา้ หอ้ ง จากนนั นางนงั นิงๆ วางแผนงานจน กระทงั ถงึ กลางดกึ จงึ เกิดความคิดบางอยา่ งขนึ มา นาง ลกุ ไปขา้ งหนา้ ตา่ งและลองถามขนึ วา่ “องครกั ษห์ มาป่า อยไู่ หม” “อยเู่ จา้ คะ่ ” เป็นเสยี งของผหู้ ญิง รมิ ฝีปากของชนุ ถหู มียกขนึ เลก็ นอ้ ย ครงั ทีแลว้ เมือ องครกั ษห์ ญิงคนนีเผยหนา้ ตาแลว้ หวั หนา้ ของนางคง 10

ถือโอกาสสง่ ตวั ใหม้ าคมุ้ กนั นางอยา่ งใกลช้ ิด เมือถกู รู้ เขา้ แลว้ พวกเขาจงึ ไมป่ ิดบงั ตวั ตนอีกตอ่ ไป “ไมม่ ีอะไร” แมร้ ูว้ า่ อีกฝ่ายมองไมเ่ หน็ แตช่ นุ ถหู มียงั โบก มือไปมา “ขา้ จะสืบคดี พวกเจา้ คอยติดตามใหใ้ กลช้ ิด หน่อย” เยช่ าอยใู่ นวงั วนการแยง่ ชิงอาํ นาจทีเดิมพนั ดว้ ย ชีวิต ดงั นนั นางตอ้ งคมุ้ ครองตวั เองใหด้ ี เพือไมใ่ หเ้ ขา ตอ้ งเสียสมาธิ “รบั ทราบเจา้ คะ่ ” คาํ ตอบแคน่ ีกท็ าํ ใหช้ นุ ถหู มีสบายใจได้ ในช่วงหลายวนั แรก ชนุ ถหู มีไมไ่ ดย้ า่ งกรายออกไปไหน แมแ้ ตห่ นา้ ประตใู หญ่ของจวนแมท่ พั กเ็ ช่นกนั 11

นางเดาวา่ จอมโจรผนู้ ีจะตอ้ งลอบสงั เกตการณค์ วาม เคลือนไหวของนางอยู่ ศตั รูอยทู่ ีลบั นางอยทู่ ีแจง้ เหมือนคนอยกู่ ลางดงหนาม ถา้ ไมข่ ยบั ตวั ก็ไมบ่ าดเจบ็ นางสงั ใหเ้ สยี วฟ่ งไปขอเอกสารเกียวกบั คดีของคนคนนีที มีบนั ทกึ เอาไวจ้ ากทีวา่ การเมืองมาอา่ นทงั หมด ไมว่ า่ ตกึ สงู แคไ่ หนก็ตอ้ งเรมิ ตน้ จากพืนทีทีตาํ ทีสดุ คดี งา่ ยๆ กเ็ รมิ ตน้ อยา่ งนี แลว้ นบั ประสาอะไรกบั คดีทีก่อ การมานานหลายปี “ทีไมเ่ กียวกนั จะนาํ มาดดู ว้ ยไหมเจา้ คะ” เสยี วฟ่ งและกวั เออ๋ ชว่ ยงานกนั ตามปกติ สว่ นไป๋ มา่ นจวนิ พาลกู ชายมา ดกู ารทาํ งานของลกู สาวอยา่ งใครร่ ู้ ชนุ เสยี วซนั ตวั นอ้ ยๆ 12

ทาํ ไดแ้ คค่ ลานไปคลานมาอยบู่ นแทน่ นอน สาํ หรบั ชนุ ตา้ ซนั เมือชนุ ถหู มี ‘คิดคน้ ’ แทน่ ไฟขนึ มา ชนุ ตา้ ซนั กไ็ ปหาชา่ งมาจดั การใหเ้ ป็นรูปเป็นรา่ ง คนทีมา ชว่ ยดเู อกสารทางคดีกค็ ือชนุ ชิงหยาง “รอ่ งรอยตา่ งๆ มกั อยใู่ นทีทีไมส่ ะดดุ ตา” เมือชนุ ถหู มีเหน็ อะไรทีดนู า่ สงสยั จะจดใสก่ ระดาษเอาไว้ ไป๋ มา่ นจวินเหน็ ลกู สาวตงั ใจทาํ งานถงึ ขนาดนีก็อด สงสารไมไ่ ด้ ใครๆ ก็วา่ ลกู สาวของนางรา้ ยกาจแคไ่ หน เมืออยใู่ นศาล แตไ่ มเ่ คยรูเ้ ลยวา่ ลกู สาวของนางจะตอ้ ง ทมุ่ เทใหก้ บั การทาํ งานขา้ งนอกมากเพียงใด 13

“ตอนทีเจา้ ไปขอเอกสารเหลา่ นีใตเ้ ทา้ ทงไมไ่ ดพ้ ดู อะไรใช่ ไหม” ชนุ ถหู มีถาม เสยี วฟ่ งสา่ ยหนา้ “ใตเ้ ทา้ ทงยงั เรยี กใหค้ นมาช่วยบา่ ว ดว้ ยซาํ เจา้ คะ่ ” ชนุ ถหู มีสง่ เสยี งอืมคาํ หนงึ สายตาหยดุ อยบู่ นเอกสารที พลกิ อยใู่ นมือ ตวั อกั ษรบนนนั เขียนอยา่ งเป็นระเบียบ มี บนั ทกึ เป็นขอ้ ๆ อยา่ งชดั เจน แมง้ านดา้ นเอกสารนีไมใ่ ช่ ทงตงรุย่ เขียนดว้ ยตวั เอง แตเ่ ขาดแู ลจดั การไดด้ ีมาก เมือดเู อกสารอืนๆ ไมเ่ พียงเป็นเอกสารของเมืองทงั สใี น 14

อนั ซี แตย่ งั มีฉบบั คดั ลอกอีกมากมาย มีบางฉบบั ไมอ่ ยู่ ในพืนทีปกครองของตา้ ถงั แตเ่ ป็นเอกสารทีทางการได้ รวบรวมเกียวกบั คดีทีสงสยั วา่ จะเป็นฝีมือจอมโจรคนนนั เมือนาํ มาศกึ ษาจงึ สะดวกยงิ นกั การทาํ งานทีนา่ เบือหนา่ ยเช่นนีผา่ นไปอีกครงึ เดือน ชนุ ถู หมีเรมิ แยกคดีออกมาเป็นประเภท แลว้ ยงั คงคดั เลือกตอ่ ไป จากนนั จๆู่ ก็ไมม่ ีความเคลอื นไหวใดๆ ไป๋ ซืออีสงสยั อยา่ งมาก แตเ่ มือมองหนา้ กบั ชนุ ตา้ ซนั แลว้ ก็รูว้ า่ ชนุ ตา้ ซนั เองก็ไมร่ ูอ้ ะไรเหมือนกนั ดงั นนั ทงั สองคน 15

จงึ พยกั หนา้ ใหก้ นั พรอ้ มกบั ตดั สนิ ใจวา่ จะไมถ่ ามไมย่ งุ่ ถู หมีเป็นเดก็ ทีมีความคดิ ของตวั เอง ถา้ พวกเขายงุ่ มาก เกินไปมนั จะไมง่ าม แคเ่ พิมกาํ ลงั คมุ้ กนั จวนแมท่ พั ให้ มากขนึ ก็เป็นพอ 16