Star Martial God Technique 01

ดว้ ยการมองท่าทีของเยซ่ ิงเหอที่ตะลึงงนั ,อนั ซุยหยนุ ถึงกบัขวยเขินและกล่าวออกมาวา่ ,\"ดว้ ยเหตุน้ีขา้ คงไม่สามารถออกไปขา้ งนอกไดซ้ กั พกั ,จนกวา่ ขา้ งนอกจะไม่มีคนแลว้ ,ขา้ จึงจะสามารถออกไปอยา่ งเงียบๆได!้ \" หลงั จากท่ีหล่อนพดู ,กท็ าํ ให้ใบหนา้ ของหล่อนแดงข้ึนมาเลก็ นอ้ ย, \"อืม.\"เยซ่ ิงเหอพยกั หนา้ ,ดว้ ยแกม้ ที่แดงเขม้ ของอนั ซุยหยนุ,ช่างดูมีเสนห์และดึงดูดเป็นอยา่ งมาก. \"ขา้ จะฝึ กฝนกบั เจา้ ท่ีนี่ก่อน!\" อนั ซุยหยนุ กล่าวกบั เยซ่ ิงเหอที่รู้สึกกระอกั กระอ่วนใจ,หล่อนน้นั ไดม้ องไปท่ีหินขนาดใหญ่ตรงสวนและเดินเขา้ ไปนง่ั ,แลว้ จึงเริ่มบาํ เพญ็ วรยทุ ธ.์ ดว้ ยพลงั ความแขง็ แกร่งท่ีโชติช่วง,ไดแ้ พร่ออกมาจากตวัหล่อนออกไปทวั่ บริเวณ,หล่อนน้นั เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิง,ระดบั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิง ช้นั ท่ี 4ดินแดนสวรรค,์ ถา้ หากแสดงพลงั ออกมาอยา่ งเตม็ ที่,หล่อนจะมีความแขง็ แกร่งท่ีน่าอศั จรรยเ์ ป็นอยา่ งมาก.ก่อนหนา้ น้ีเหตุผลท่ีหล่อนน้นั พา่ ยแพต้ ่อเยซ่ ิงเหอ,เหตุผลหน่ึงน้นั ,หล่อนน้นั ประมาท

เขา,ในอีกมุมหน่ึงหล่อนกต็ อ้ งการท่ีจะพสิ ูจน์ความแขง็ แกร่งของเขา,จึงไม่ไดแ้ สดงความสามารถท่ีน่ากลวั ออกมาท้งั หมด. ภายในใจของอนั ซุยหยนุ น้นั สนั่ ไหวเลก็ นอ้ ย,ในวนั น้ีเม่ือหล่อนฝึ กฝนดว้ ยการหน่วงพลงั ที่จุดดนั เถียนดว้ ยวธิ ีปรกติมนั ราวกบั วา่ การบาํ เพญ็ ยทุ ธจ์ ะรวดเร็วมากข้ึน,นอกจากน้ีความแขง็ แกร่งของเปลวเพลงสีชาดท่ีจุดดนั เถียนน้นั ,ดูเหมือนวา่ มนั จะทรงพลงัมากข้ึนดว้ ย. ดว้ ยการฝึกฝนท่ีพิเศษน้ี,มนั รวดเร็วกวา่ ปรกติ 2-3 เท่า! อนั ซุยหยนุ ถึงกบั งงงวย,อาจจะเป็นไปไดว้ า่ ก่อนหนา้ น้ีน้นั เยซ่ ิงเหอไดร้ ักษาหล่อนหรือไม่,จึงไดท้ าํ ใหค้ วามแขง็ แกร่งท่ีหลบซ่อนไวภ้ ายในร่างกายหล่อนไหลซึมออกมา? อนั ซุยหยนุ น้นั จึงเตม็ ไปดว้ ยความสงสยั ,แต่ในเม่ือการฝึ กฝนพเิ ศษน้ีมนั รวดเร็วนกั ,หล่อนจึงไม่สามารถท่ีจะหยดุ ใจได,้หล่อนจึงไดท้ าํ การฝึกฝนบาํ เพญ็ ยทุ ธ์ดว้ ยความต้งั ใจ. ดว้ ยการมองจากระยะไกลอนั ซุยหยนุ ที่อยใู่ นท่าการฝึ กช่างงามนกั ,ใบหนา้ ของเยซ่ ิงเหอน้นั กค็ ่อยๆเบาใจ,ไม่วา่ เรื่องจะเป็น

เช่นใด.เขากค็ งตอ้ งฝึกฝนใหห้ นกั เหมือนกนั ,เขาตอ้ งไม่ปล่อยให้เฝ้ ามองความแขง็ แกร่งของหล่อนอยขู่ า้ งหลงั ตลอดไปแน่! แมว้ า่ อาํ นาจของตระกลู ,เป็นโซ่ตรวนที่ผกู มดั เขาไวเ้ ป็นเหมือนเครื่องพนั ธนาการในความคิดของเขา,แต่เขาจะตอ้ งทาํ ลายพนั ธนการน้ีใหจ้ งได!้ เยซ่ ิงเหอกเ็ ร่ิมท่ีจะบาํ เพญ็ ยทุ ธเ์ หมือนกนั ,เขาค่อยๆเขา้ สู่สภาวะอนั ลึกลบั . แมว้ า่ ในตอนกลางวนั น้นั จะมีแสงแดดจา้ ,แต่ในความเป็นจริงของเยซ่ ิงเหอน้นั รู้สึกราวกบั วา่ สถานที่ดงั กล่าวน้นั เป็นเวลากลางคืนที่มีความมืดมิดไม่มีสิ้นสุด,ภายในบริเวณรอบๆน้นั เป็นความวา่ งเปล่าท่ีกวา้ งขวางไม่มีขอบเขต,ขา้ งบนศีรษะของเขาน้นัมีดาวดาวปรากฏออกมาลา้ นลา้ นดวง,ดว้ ยความคิดราวกบั วา่ เป็นทะเลที่ไร้ขอบเขตที่รวบรวมดวงดาวเอาไว.้ ดว้ ยความไม่ชดั เจนภายใน,ดวงดาวลา้ นลา้ นดวงท่ีมีนนั่ ราวกบั วา่ มนั มารวมกนั ปกคลุมศิลาโบราณขนาดมหึมา,มีเสียงดงั กอ้ งท่ียงิ่ ใหญ่หาอะไรเปรียบได,้ ดงั ออกมาเขา้ ไปในจิตใจของเขาทุกทิศทุกทาง.

\"คาํ กล่าวของนกั บุญอยา่ ไดล้ ะเลย,เวน้ แต่ไม่รู้ถึงส่ิงท่ีนกั บุญกล่าว,ดว้ ยคาํ กล่าวที่วา่ ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาวคือเทพแห่งวาทะ,สามารถบอกเสน้ ทางแห่งสวรรคแ์ ละปฐพ,ี ทุกสรรพส่ิงลว้ นแลว้ แต่มีจุดเร่ิมตน้ ,ทุกสรรพสิ่งกย็ อ่ มมีจุดสิ้นสุด\" ดว้ ยเสียงดงั กล่าวน้นั ดงั อีกคร้ังและกอ็ ีกคร้ัง,ราวกบั วา่ มนัระเบิดอยา่ งต่อเนื่องภายในสายเลือดของเขา. เยซ่ ิงเหอน้นั อยใู่ นสภาวะท่ีมหศั จรรยด์ ีเลิศ,เขายงั คงทาํ การบาํ เพญ็ ยทุ ธ,์ ไม่รู้วา่ เวลาน้นั ไดผ้ า่ นมาเนินนานเท่าใด,เขาน้นั ยงั นง่ัรวบรวมสมาธิบาํ เพญ็ วทิ ยายทุ ธ์แลว้ เขากต็ ่ืนข้ึนมา,บรรยากาศภายนอกน้นั มืดไปหมด,จนไม่สามารถที่จะมองเห็นชดั ,บนหินที่ห่างออกไปน้นั วา่ งเปล่า,อนั ซุยหยนุ น้นั หล่อนไดก้ ลบั ไปแลว้ . เยซ่ ิงเหอน้นั พยายามท่ีจะไม่ใส่ใจในความรุ้สึกดงั กล่าวตอ้ งปล่อยใหผ้ า่ นไปอยา่ งรวดเร็ว แมว้ า่ อาจจะมีร่องรอยเสียดายเลก็ นอ้ ยกต็ าม บางทีเขาและอนั ซุยหยนุ น้นั ยงั มีโอกาสที่จะอยู่ดว้ ยกนั อีกกไ็ ด.้ เขาเงียบไปชว่ั ขณะ,จากน้นั กป็ ิ ดตาของเขาอีกคร้ัง,และเริ่มตน้ ที่จะบาํ เพญ็ ยทุ ธอ์ ยา่ งแน่วแน่.

ไม่มีใครรู้วา่ เขาน้นั จะสาํ เร็จยทุ ธท์ ่ีระดบั ใด,เยซ่ ิงเหอเองน้นัเดาวา่ เขาน้นั ควรที่จะอยใู่ นระดบั ช้นั ท่ี 3 ดินแดนสวรรค.์ แมว้ า่ เขาน้นั จะมีระดบั ที่ 3 ดินแดนสวรรคก์ ต็ าม,ดว้ ยความสามารถในการต่อสูน้ ้นั ,หากไปเปรียบเทียบกบั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงและผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรแลว้ ,ผใุ้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั ยงั ดอ้ ยกวา่ มากนกั . ตอ้ งไม่ลืมวา่ ,ในศิลปะการต่อสูท้ ้งั สามน้นั ,ผใู้ ชศ้ ิลปะกาต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั ,อยใุ่ นยคุ ท่ีถดถอย. แมว้ า่ เขาน้นั จะเป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารา,แต่เยซ่ ิงเหอน้นั มีความตอ้ งการที่จะเป็นสุดยอดของผเู้ ช่ียวชาญ,ไม่มีวนัเปล่ียน.

บทท่ี 15 เพอื่ น ในค่าํ คืนน้ีไม่สามารถที่จะสรรหาคาํ มาพดู ไดเ้ ลย. ในท่ีสุดแสงแดดตอนเชา้ ,กค็ อ่ ยๆส่องข้ึนมา. ดว้ ยในวนั น้ีคึกคกั ไปอีกวนั หน่ึงเหมือนคร้ังท่ีแลว้ ,โดยเฉพาะสถานศึกษาดาราสวรรค,์ ภายในสถาบนั ลานตรงกลางแห่งหน่ึงไดม้ ีเหล่านกั เรียนจาํ นวนมากเขา้ มาชุมนุมในสถานท่ีแห่งน้ี วนั น้ีจะมีการรวมกลุ่มทดสอบ,สถาบนั ดาราสวรรคจ์ ะมีการจดั กลุ่มนกั เรียนเพอ่ื ท่ีจะร่วมทดสอบการล่าและสงั หารสตั วอ์ สูร.น่ีเป็นงานหลกั ของสถานบนั ดาราสวรรคเ์ ลยกว็ า่ ได.้ ไม่ใช่วา่ จะมีแค่เพียงการฝึ กฝนเท่าน้นั แต่ตอ้ งมีประสบการณ์จากการต่อสูด้ ว้ ย.อยา่ งไรกต็ ามการรวมกลุ่มทดสอบน้นั กย็ งั มีนกั เรียนจาํ นวนมากไดร้ ับบาดเจบ็ แมแ้ ต่ถึงตายกม็ ี,ดงั น้นั สถาบนั ดาราสวรรคจ์ ึงได้ส่งอาจารยท์ ้งั หมดออกไปดว้ ย,เพื่อท่ีจะไดร้ ับประกนั ความปลอดภยั ของเหล่านกั เรียนเหล่าน้นั .

เยซ่ ิงเหอกย็ นื อยภู่ ายในกลุ่มเหล่าน้นั ดว้ ย,เขาคอยชาํ เลืองมองอนั ซุยหยนุ ที่เดินมาแต่ไกล,โดยหล่อนน้นั สวมชุดรัดรูปสีขาว,ท่ีเหมาะเจาะ,มีหญิงสาวอีกคนหน่ึงท่ีอยขู่ า้ งๆอนั ซุยหยนุ หล่อนน้นั ไดส้ วมชุดสีแดงเพลิง,ซ่ึงสะทอ้ นแสงวบั วาวสดใสออกมา,คาดไม่ถึงเลยวา่ ความสวยของหล่อนน้นั ไม่ไดด้ อ้ ยไปกวา่ อนั ซุยหยนุ เลย. หญิงสาวคนน้ีไม่มีใครรู้เลยวา่ เป็นใคร? เม่ือสองสาวเดินคู่กนั มาทาํ ใหพ้ วกหล่อนน้นั เป็นจุดสนใจของฝงู ชนในทนั ที,สร้างความฮือฮาเป็นระยะๆเลยทีเดียว. \"นน่ั ใครกนั ท่ีสวมชุดสีแดงเพลิงอยขู่ า้ งๆอนั ซุยหยนุ น่ะ?\" \"เจา้ ไม่รู้จกั รึ?หล่อนน้นั เป็นหลานสาวของท่านเจา้ เมืองนะ,เป็นศิษยข์ องท่านอาจารยใ์ หญ่,เซ่ียหยนุ หนิง.พลงั ยทุ ธ์ของหล่อนน้นั น่าจะเทียบเท่าไดก้ บั อนั ซุยหยนุ เลย,บอกไดเ้ ลยวา่ พลงั ยทุ ธ์ของหล่อนนะอยทู่ ่ีระดบั ข้นั ที่ 4 ดินแดนสวรรคข์ ้นั ปลาย!\" เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ดูเหมือนวา่ จะมีเสียงกระซิบกระซาบเบาๆพดู คุยเก่ียวกบั ความสมั พนั ธ์ของพวกหล่อนท้งั สองคน.

\"ศิษยพ์ ี่ อนั !\" เยซ่ ิงเหอประสานมือทกั ทายไปยงั อนั ซุยหยนุ ,แมว้ า่ จะมีเรื่องที่ค่อนขา้ งอึดอดั ใจเมื่อวานน้ี,แต่กย็ งั สามารถท่ีจะควบคุมตวั เองได.้ เมื่อเห็นเยซ่ ิงเหอ,แกม้ ของอนั ซุยหยนุ ถึงกบั แดงข้ึนมาเลก็ นอ้ ย,แกลง้ ทาํ วา่ มองไม่เห็นเยซ่ ิงเหอเหมือนกบั เป็นเร่ืองปรกติดว้ ยการเบือนหนา้ หนี. เยซ่ ิงเหอขมวดคิ้วเลก็ นอ้ ยพร้อมกบั ทอดถอนใจดว้ ยความคลุมเคลือ,ดูเหมือนวา่ อนั ซุยหยนุ น้นั จะยงั คงโกรธเขาในเร่ืองเม่ือวานน้ี,เขาคาดการณ์แลว้ วา่ อนั ซุยน้นั คงไม่ยนิ ดีที่จะพดู คุยกบั เขาอีกเป็ นแน่. เม่ือเห็นเหตุการณ์ดงั กล่าวท่ีเยซ่ ิงเหอโดนเมิน,ไม่ไกลออกไปเหลียงหยกู ย็ มิ้ ออกมาอยา่ งดูแคลน,หากแต่จริงๆแลว้ เยซ่ ิงเหอน้นั ไม่ไดร้ ับรู้ความจริงวา่ ,จริงๆแลว้ อนั ซุยหยนุ น้นั รู้สึกดีกบัคาํ พดู เหล่าน้นั ของเยซ่ ิงเหอ,หากแต่เยซ่ ิงเหอน้นั คิดวา่ หล่อนหาไดส้ นใจไม่จึงมีเพียงเขาเพียงฝ่ ายเดียวที่คิดไปเอง. ดว้ ยสถานะของท้งั สองดว้ ยที่อยลู่ ่ะคนล่ะชนช้นั กนั .

สายตาของเหลียงหยนู ้นั จอ้ งมองไปยงั เซี่ยวหยนุ หนิง,ดว้ ยสายตาของเขาน้นั มีประกายแห่งความหลงไหล,ภายในจิตใจของเขาน้นั ไม่ตอ้ งสงสยั เลยวา่ มีเพยี งหล่อน,ตระกลู เซี่ยน้นั เป็นหน่ึงในสกลุ ของจกั รพรรด์ิซูท่ียงิ่ ใหญ่,ดว้ ยป่ ขู องเซี่ยหยนุ หนิงน้นั เป็นเจา้ เมืองของนครบรรพชนสวรรค,์ บิดาของหล่อนน้นั เป็นเจา้ เมืองในเขตแดนภาคเหนือ! ดว้ ยพรสวรรคข์ องเซ่ียหยนุ หนิงน้นั เป็นท่ีโดดเด่นเป็นอยา่ งมาก,ในรุ่นราวคราวเดียวกนั น้นั แทบจะหาคนที่เทียบเท่าได.้ ก่อนหนา้ น้ีเหลียงหยนู ้นั ไม่กลา้ ท่ีจะคาดหวงั อยา่ งแน่นอน,แต่ในตอนน้ี,ทางผนุ้ าํ ตระกลู จนั ทรทมิฬไดท้ าํ การหารือกบั เจา้เมืองภาคเหนือ,แมว้ า่ จะยงั ไม่ตกลง,แต่ถึงอยา่ งง้นั ,เหลียงหย๋กู ย็ งัปรารถนาในตวั เซี่ยหยนุ หนิง,หากเขาไดแ้ ต่งงานกบั เซ่ียหยนุ หนิงแลว้ ,ตาํ แหน่งผนู้ าํ ตระกลู จนั ทราทมิฬจะตอ้ งตกเป็นของเขาอยา่ งแน่นอน. แมว้ า่ ตระกลู จนั ทราทมิฬน้นั จะเป็นแค่เพยี งตระกลู ขนุนางในเมืองบรรพชนสวรรค,์ แต่บรรพบุรุษของพวกเขาน้นั มีหลากหลายคนท่ีเคยทาํ งานใหก้ บั ราชสาํ นกั ,ซ่ึงพอมีอิทธิพลอยู่

บา้ งท่ีเมืองหลวง,แมว้ า่ พ้ืนหลงั ตระกลู อาจไม่สามารถท่ีจะเปรียบเทียบกบั เซี่ยหยนุ หนิงได,้ แต่กย็ งั พอสามารถที่จะยอมรับได.้ เหลียงหยนู ้นั ตอ้ งการที่จะใหเ้ ซี่ยหยนุ หนิงน้นั มีความสนใจในตวั เขาอยา่ งมาก. \"หยนุ หนิง,เจา้ กม็ าดว้ ยซินะ!\" เหลียงหยเู ดินออกไป,พร้อมกบั จอ้ งมองไปท่ีเซ่ียหยนุ หนิงดว้ ยรอยมิ้ ทกั ทาย. เหลียงหยนู ้นั รับรู้วา่ เซี่ยหยนุ หนิงน้นั ไม่ค่อยจะใหค้ วามสนใจกบั ผใุ้ ดนกั . เซี่ยหยนุ หนิงจอ้ งมองไปยงั เหลียงหยเู ลก็ นอ้ ย,ปรากฏท่าทางไร้ซ่ึงความสนใจ,ซ่ึงต่างกนั กบั ท่าทางของอนั ซุยหยนุ ก่อนหนา้ น้ีกบั เยซ่ ิงเหอ,แมว้ า่ อนั ซุยหยนุ น้นั จะไม่ไดใ้ หค้ วามสนใจที่จะทกั ทายเยซ่ ิงเหอ,แต่กแ็ สดงท่าทางขวยเขินเจ่ือนๆ,ซ่ึงการแสดงออกนนั่ ไม่สามารถที่จะหลบหนีจากสายตาหล่อนได.้ ตอ้ งมีอะไรบางอยา่ งแน่นอน! เซ่ียวหยนุ หนิงน้นั จอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอ,เยซ่ ิงเหอน้นั เป็นคนท่ีค่อนขา้ งผอมบางอยเู่ หมือนกนั ,เขาสวมชุดพ้นื บา้ นของเขา,

เผยใหเ้ ห็นวา่ เขาน้นั กเ็ ป็นเหมือนดงั ศิษยน์ อ้ งทว่ั ไป,แมแ้ ต่วา่ มีอะไรเกิดข้ึนระหวา่ งพวกเขาท้งั สองกบั อนั ซุยหยนุ ,บางทีไม่ใช่หมายความวา่ อนั ซุยหยนุ น้นั จะยมิ ยอมที่จะเป็นครอบครัวเดียวกบัเขาในวนั ขา้ งหนา้ รึ. บางทีอาจเป็นแค่หล่อนน้นั คิดมากไป,เซี่ยหยนุ หนิงกวาดตาไปมองเยซ่ ิงเหอหลายคร้ังเหมือนกนั ,จากน้นั กถ็ อนสายตาออกมา. ดว้ ยการมองการกระทาํ ของเซ่ียหยนุ หนิง,เหลียงหยนู ้นั รู้สึกโกรธเกร้ียวเป็นอยา่ งมาก,เขาไดท้ าํ การทกั ทายเซียหยนุ หนิงดว้ ยตวั เอง,แทนท่ีจะไดร้ ับการทกั ทายกบั จากเซี่ยหยนุ หนิง,เขาคาดไม่ถึงเลยวา่ หล่อนน้นั จะจอ้ งมองไปท่ีเยซ่ ิงเหอต้งั หลายคร้ัง,ดว้ ยการกระทาํ น้ีเกือบท่ีจะทาํ ใหเ้ ขาน้นั บา้ ไปเลยทีเดียว. ดว้ ยสิ่งที่เห็นเกี่ยวกบั การกระทาํ ของเซ่ียหยนุ หนิงน้นั ,เหลียงอยจู ะตอ้ ง เหยยี บเยซ่ ิงเหอใหแ้ บนไปกบั พ้นื อยา่ งแน่นอน! ขณะเดียวกนั ,หลินฮ่องไดเ้ ดินเขา้ มายงั ขา้ งๆเยซ่ ิงเหอ,ดว้ ยใบหนา้ ที่มีหล่อเหลาเผยใหเ้ ห็นรอยยมิ้ ที่สดใส,แลว้ พดู ออกมาวา่ \"ซิงเหอ,ไม่ไดเ้ จอกนั นานเหมือนกนั นะ!\"

เม่ือเขาเห็นหลินฮ่องแลว้ ,เยซ่ ิงเหอน้นั รู้สึกดีใจข้ึนมาทนั ที,หลงั จากหลายวนั ท่ีเขาน้นั ตามรองอาจารยใ์ หญ่เพ่ือท่ีจะฝึ กฝนน้นั,เป็นเวลานานเหมือนกนั ท่ีเขาน้นั ไม่ไดพ้ บกบั หลินฮ่อง,หลินฮ่องน้นั เป็นเพอื่ นเพยี งคนเดียวของเขาในสถาบนั ดาราสวรรคแ์ ห่งน้ี. \"นานเหมือนกนั ที่ไม่ไดพ้ บกนั !\"เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปท่ีหลินฮ่องก่อนที่จะกล่าวออกมา,ทนั ใดน้นั สายตาของเขากม็ องลงไปยงั ฝ่ ามือของหลินฮ่อง,ท่ีฝ่ ามือของหลินฮ่องน้นั ถูกปกคลุมไปดว้ ยรอยแผลเป็นจาํ นวนมาก,ซ่ึงคงจะเป็นแผลท่ีเกิดจากการฝึ กฝนนนั่ เอง,หลินฮ่องน้นั เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กร,โดยปรกติแลว้ จาํ เป็นตอ้ งใชร้ ่างการในการต่อสูเ้ ป็นอยา่ งมาก. เป็นการยากท่ีจะจินตนาการไดเ้ ลยวา่ หลินฮ่องตอ้ งฝนฝนอยา่ งขยนั ขนั แขง็ แน่นอน. \"แขนของเจา้ บาดเจบ็ !\" เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปท่ีหลินฮ่องแลว้กล่าวดว้ ยความห่วงใย. \"ฮ่า ฮ่า,บาดแผลเลก็ นอ้ ย!\"ดว้ ยใบหนา้ ท่ีหล่อเหลาของเขาเผยใหเ้ ห็นรอยยมิ้ แปลกๆ,เขามองไปท่ีเยซ่ ิงเหอซ่ึงเขารับรู้วา่ มี

หญิงสาวชุดแดงเพลิงเซ่ียหยนุ หนิงน้นั จอ้ งมองอย,ู่ เขาเหลือบไปมองเลก็ นอ้ ย,ก่อนที่จะถอนสายตาออกมาอยา่ งรวดเร็ว. \"ขา้ จะช่วยรักษา,นี่เป็นยาท่ีใชใ้ นการรักษา!\" เยซ่ ิงเหอพดูอยา่ งเร่งรีบก่อนท่ีจะวางมนั ลงไปมือของหลินฮ่อง. \"ไม่จาํ เป็นตอ้ งใชก้ ไ็ ด!้ \"หลินฮ่องตกตะลึงเลก็ นอ้ ย,ซ่ึงเขาน้นั ตอ้ งการท่ีจะดึงมือของเขาออกมา. \"อีกไม่นานจะมีการแยกกลุ่มทดสอบแลว้ ,เจา้ ไม่หวงั ที่จะเขา้ ทดสอบเพอื่ โอกาสในความสาํ เร็จอยา่ งง้นั รึ?\" เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปยงั หลินฮ่องก่อนที่จะค่ีมือของหลินฮ่องออก,ซ่ึงมีบาดแผลเป็นจาํ นวนมากจนทาํ ใหเ้ ขาน้นั ถึงกบั สะดุง้ ,มีหลายแห่งท่ีได้กลายเป็นรอยดา้ นไปแลว้ . เม่ือเปรียบเทียบกบั หลินฮ่องแลว้ ,เยซ่ ิงเหอคิดวา่ มนั ช่างน่าอาจยงิ่ นกั ถา้ เปรียบเทียบกบั การฝึ กของเขาน่ีคงเกิดจากความขยนั หมน่ั เพียรเอาจริงเอาจงั เป็นอยา่ งมาก. เยซ่ ิงเหอไดท้ าํ การเทยาข้ีผ้งึ เหล่าน้นั ออกมา,ทาไปยงับาดแผลของหลินฮ่อง,จากน้นั กใ็ ชค้ วามสามารถแห่งดวงดาวทาํใหม้ นั ซึมซบั เขา้ ไปขา้ งใน.

หลินฮ่องทาํ ใหแ้ ค่เพียงยมิ้ ,อยา่ งไรกต็ ามเยซ่ ิงเหอกต็ อ้ งการท่ีจะช่วยเหลือเขา. เมื่อเยซ่ ิงเหอกาํ ลงั รักษาบาดแผลอยนู่ ้นั ,พลงั งานลึกลบั ซึมซบั เขา้ ไปยงั ฝ่ ามือของหลินฮ่อง,พร้อมกบั เขา้ ไปยงั จุดดนั เถียนของหลินฮ่อง,รู้สึกราวกบั วา่ เกิดความแขง็ แกร่งท่ีไม่เคยเห็น,คิ้วของหลินฮ่องขมวดเขา้ หากนั ,พร้อมกบั รู้สึกตกตะลึงเลก็ นอ้ ยจากน้นั ก็จอ้ งไปยงั เยซ่ ิงเหอ. \"เป็นอยา่ งไรรึ?\"ดว้ ยการมองท่าทางของหลินฮ่องน้นั ,เยซ่ ิงเหอรู้สึกประหลาดใจจึงไดถ้ ามออกไป. \"ซิงเหอ,บอกขา้ มาวา่ เกิดอะไรข้ึนกบั เจา้ !\" ท่าทางของหลินฮ่องกลายเป็นคนท่ีจริงจงั เป็นอยา่ งมาก. \"เรื่องอะไรอยา่ งง้นั รึ?\" เยซ่ ิงเหอสอบถามดว้ ยความสงสยั . \"ต่อไปน้ีอยา่ ทาํ อยา่ งน้ีอีก,เจา้ ตอ้ งไม่รักษาคนที่เจา้ ไม่ได้รู้จกั หรือใกลช้ ิด!\"หลินฮ่องกล่าวอยา่ งจริงจงั . \"ในเมือขา้ เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาว,การช่วยรักษาคนอื่นกค็ วรเป็นสิ่งท่ีควรกระทาํ !\"เยซ่ ิงเหอยมิ้ ,และกล่าวดว้ ยความจริงใจ\"พวกเราผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาวน้นั ,

แมว้ า่ จะไม่เหมาะท่ีจะต่อสูม้ ากนกั ,แต่กย็ งั สามารถรักษาเพอื่ นมนุษย,์ ช่วยเหลือคนอื่นได,้ ขา้ คิดวา่ น่ีน่าจะเป็นเร่ืองที่ดี.\" แมว้ า่ ภายในใจเขาน้นั จะมีความเกลียดชงั ฝังลึกอยภู่ ายใน,แต่อยา่ งไรกต็ ามมนั กค็ วรจะเกบ็ ไวอ้ ยภู่ ายในไม่ควรท่ีจะรุ้สึก,เย่ซิงเหอน้นั ยงั คงจาํ ไดใ้ นช่วงเวลาหน่ึงน้นั ที่อาของเขาไดส้ อนเขา,ใหช้ ่วยเหลือผอุ้ ื่นดว้ ย,การทาํ ดียอ่ มไดด้ ี.อาของเขาน้นั เป็นคนหน่ึงท่ียอมใหต้ วั เองเจบ็ .ดีกวา่ จะใหค้ นอ่ืนเจบ็ ,แมว้ า่ หลงั จากน้นัหล่อนจะตอ้ งตายกต็ าม,ดว้ ยคาํ พดู เหล่าน้นั ท่ีอาของเขาไดก้ ล่าวไว,้ เยซ่ ิงเหอกย็ งั คงเกบ็ ไวอ้ ยไู่ ม่เคยลืม. เม่ือมองเห็นท่าทางของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,หลินฮ่องรู้สึกสบั สนวนุ่ วายเลก็ นอ้ ย,ก่อนที่จะกล่าวออกไปวา่ \" เจา้ ฟังขา้ นะ,ถา้ เจา้ ไม่เชื่อในสิ่งท่ีขา้ บอก,พวกเราจากน้ีจะไม่ใช่เพื่อนกนั อีกต่อไป!\" หลงั จากไดย้ นิ คาํ พดู ของหลินฮ่องแลว้ ,เยซ่ ิงเหอรู้สึกงงงวย,พร้อมกบั จอ้ งมองไปที่หลินอ่องที่มีใบหนา้ เคร่งขรึม,เยซ่ ิงเหอน้นัไม่รู้เลยวา่ ทาํ ไม,หลินฮ่องน้นั จะตอ้ งโกรธเขาเช่นน้ีดว้ ย?

บทที่ 16 อสูรโลหิต เม่ือหลินหงกล่าวกบั เยซ่ ิงเหอเพื่อใหเ้ ขาทาํ ตามแลว้ ,เขาก็พยกั หนา้ แลว้ กล่าววา่ \"ดี!หลงั จากน้ีจะไม่รักษาคนไม่สนิทและจะไม่ทาํ อยา่ งน้ีอีกต่อไป\" แมว้ า่ เยซ่ ิงเหอจะรู้สึกตะขิดตะขวางเลก็ นอ้ ย,หลินหงทาํ ไมถึงไดต้ อ้ งขอร้องเช่นน้นั ดว้ ย,แต่เยซ่ ิงเหอก็ไม่ตอ้ งการท่ีจะเสียเพ่ือนอยา่ งหลินหงไป. \"อืม.\"เยซ่ ิงเหอ พยกั หนา้ . เม่ือเยซ่ ิงเหอไดท้ าํ การรักษาหลินหงอยนุ่ ้นั ,ทนั ใดน้นั สายตาของเขากม็ องเห็นบางอยา่ ง,ที่บนแขนของหลินฮ่ง,เป็นรอยสกัลึกลบั ,เป็นรอยบางๆอยทู่ ี่ตรงน้นั . อยหู่ ่างออกมาจากชุดของเขา,เยซ่ ิงเหอไม่รู้วา่ มีใครรู้และเห็นหรือไม่. มนั เป็นรูปร่างที่ลึกลบั เป็นอยา่ งมาก,เป็นเหมือนกบั อสูรโลหิตแดงเพลิง,เหมือนกาํ ลงั จะกดั กินผคู้ น,ทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอน้นัถึงกบั เสียวสนั หลงั เลยทีเดียว,ซ่ึงโดนกดดนั จนแทบจะหายใจไม่ออกเลย

! เยซ่ ิงเหอหายใจเขา้ หลายคร้ังในทนั ที,เพื่อท่ีจะทาํ ใหร้ ่างกายของเขาผอ่ นคลาย. ดว้ ยการมองเห็นท่าทางของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,หลินหงรู้สึกตกใจเลก็ นอ้ ย,ก่อนที่จะมองมาทีเขา,แลว้ หยดุ นิ่งไม่พดู อะไรออกมาชว่ั ระยะเวลาหน่ึง,เขาถามออกมาดว้ ยเสียงโทนต่าํ ,\"ซิงเหอ,เจา้ มองเห็นมนั อยา่ งง้นั รึ?\" \"อืม,ส่ิงน้นั คืออะไร?\" ภายในดวงตาของเยซ่ ิงเหอน้นัปรากฏเห็นเสงแห่งความหวาดหวน่ั ,หลงั จากท่ีหลินหงน้นั ไดถ้ ามเขา. \"มนั ไม่ใช่สิ่งท่ีสาํ คญั อะไรนกั ,เจา้ อยา่ ไดบ้ อกคนอื่นแลว้ กนั,เจา้ คงรู้อยแู่ ลว้ วา่ ขา้ น้นั จะไม่ทาํ อนั ตรายต่อเจา้ อยา่ งแน่นอน!\"หลินหงพดู พลางจอ้ งมองไปยงั ดวงตาของเยซ่ ิงเหอ,ดว้ ยประกายตาแห่งความอ่อนโยน. หลินหงจอ้ งมองอยนู่ านเหมือนกนั ,ในท่ีสุดเยซ่ ิงเหอกพ็ ยกัหนา้ ,เขายนิ ดีที่จะทาํ ตามเพือ่ นของเขาหลินหงบอก,ความเป็นจริงแลว้ อสูรโลหิตแดงเพลิงนนั่ กไ็ ม่ไดบ้ ่งบอกอะไรสกั อยา่ ง,ภายใน

ใจของเยซ่ ิงเหอน้นั กเ็ ตม็ ไปดว้ ยความตื่นเตน้ ,ความเป็นจริงของหลินหงน้นั ,ดูเหมือนวา่ เขาอาจจะไม่ธรรมดาเหมือนดง่ั ภายนอกก็ได.้ หลงั จากไดร้ ับการรักษาจากเยซ่ ิงเหอ,แขนของหลินหงก็ไดร้ ับการรักษาอยา่ งรวดเร็ว,ซ่ึงไม่ปรากฏรอยแผลอีก,จนทาํ ให้เหล่าคนท่ีอยดู่ า้ นขา้ งร้องอุทานออกมา.\"ซิงเหอเจา้ ช่างสุดยอดนกั ,ทุกคนต่างกล่าววา่ ผใู้ ชศ้ ิลปะแห่งดวงดาราน้นั ไร้ซ่ึงประโยชน์,ขา้ดูแลว้ ไม่ใช่เลย!ถา้ ไดผ้ ใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราอยา่ งเจา้ มาอยใู่ นทีมจะเป็นยอดคู่หูเลย,ช่างเป็นคนที่มีประโยชนอ์ ยา่ งแทจ้ ริง,หากคร้ังหนา้ ไดร้ ับบาดเจบ็ กข็ ้ึนอยกู่ บั เจา้ แลว้ !\" ดว้ ยคาํ พดู ดงั กล่าวน้นั ออกมาจากปกของเดก็ ชายคนหน่ึงที่สวมชุดผา้ ฝ้ ายสีเทา,เขามีช่ือวา่ โม่ หย,ู เขาเป็นเหมือนดงั่ เยซ่ ิงเหอและหลินหง,เขาเป็นเดก็ ชายสามญั สงั กดั ตระกลู ขนุ นาง,เขามีความสมั พนั ธก์ บั หลินหงดว้ ย,เขาน้นั ตอ้ งการท่ีจะมาเป็นเพอ่ื นกบั เยซ่ ิงเหอ. พวกเขาน้นั ,เป็นศิษยน์ อ้ งจากช้นั เรียนธรรมดาท่ีมีพรสวรรคโ์ ดดเด่น.

\"หลงั จากน้ีบาดแผลเลก็ ๆนอ้ ยๆน้นั ,เจา้ ไม่จาํ เป็นท่ีจะตอ้ งรักษา,การทาํ อยา่ งน้นั มนั จะเป็นการสิ้นเปล้ืองพลงั แห่งดวงดาราเป็นอยา่ งมาก!\" หลินหงกล่าวออกมาดว้ ยท่าทางขึงขงั . เยซ่ ิงเหอตอ้ งการที่จะอธิบายวา่ ในการรักษาแต่ละคร้ังน้นัไม่ไดใ้ ชพ้ ลงั อาํ นาจแห่งดวงดารามากนกั ,แต่เขาเห็นใบหนา้ ของหลินหงท่ีรีบโพร่งออกมาอยา่ งรวดเร็วและจริงจงั ,จนเยซ่ ิงเหอรู้สึกจุกแน่นกบั คาํ พดู เหล่าน้นั ทีเดียว. \"ดี!\" โม่ หยู ยกั ไหล่,พร้อมท้งั พดู ออกมา,แลว้ หนั หนา้ ไปยงั เยซ่ ิงเหอ. แมว้ า่ พวกเขาน้นั จะมีอายทุ ี่ไล่เลี่ยกนั ,หลินหงกบั ดูจริงจงั ,ท่าทางเหมือนผใู้ หญ่มากกวา่ ,ส่วนโม่ หยนู ้นั เป็นคนสนุกสนานร่าเริง หวั เราะไดท้ ้งั วนั ,ดูเหมือนกบั คนไร้ซ่ึงความกงั วลใดๆ,เยซ่ ิงเหอน้นั ไดย้ นิ เรื่องของโม่หยมู าบา้ งเลก็ นอ้ ย,เขาน้นั มาจากเมืองประตวู ญิ ญาณ,เพยี งไดย้ นิ ชื่อเมืองแลว้ ถึงกบั ทาํ ใหอ้ ากาศเยน็ข้ึนมาทนั ที.โมหยนู ้นั เป็นเดก็ กาํ พร้า,ซ่ึงมีชาวนาคหู่ น่ึงนาํ เขามาเล้ียง,ทุกๆวนั น้นั เขาไดข้ ้ึนไปบนภเู ขาหรือเดินทางไปยงั ทะเลต่างๆเกือบทุกที,ไม่ไดฝ้ ึ กฝนอยา่ งเอาจริงเอาจงั นกั ,แต่ดว้ ย

พรสวรรคท์ ่ีเขามีน้นั กบั สุดยอดยงิ่ นกั ,จึงทาํ ใหเ้ ขาไดร้ ับการยกเวน้ ใหเ้ ขา้ มาศึกษาที่สถาบนั ดาราสวรรค์ ขณะท่ีพวกเขากาํ ลงั คุยกนั น้นั ,กเ็ ริ่มจะมีการจดั กลุ่มกนั ในเวลาไม่นาน. อาจารยซ์ ูเชียนเดินไปยงั กลุ่มพวกเขา,จอ้ งมองไปยงั เยซ่ ิงเหอและพรรคพวก ก่อนจะกล่าวออกมาวา่ ,\"ทีมของพวกเจา้ ขา้จะเป็นคนนาํ ทาง,ส่วนคนอ่ืนๆน้นั กป็ ระกอบไปดว้ ย เซ่ียหนิงอเอ๋อ,อนั ซุยหยนุ ,เหลียงหย,ู เยซ่ ิงเหอ,โม่หย๋,ู หลินหง,เสี่ยวหยาง,เหอซานและอู๋หลง\" อาจารยฉ์ ูเซี่ยนนาํ รายงานมาน้นั มีท้งั หมดสิบหกช่ือรวมอยู่ดว้ ยกนั ,ภายในช้นั เรียนน้ีนกั เรียนเกือบท้งั หมดคร่ึงหน่ึงต่างมากรวมตวั กนั ท่ีน่ี. ทีมอาจารยน์ อกเหนือจากฉูเซี่ยนแลว้ ,มีอาจารยอ์ ีกหา้ คน,อาจารยท์ ้งั หมดลว้ นแลว้ แต่เป็นมียทุ ธ์ระดบั 5 ดินแดนสวรรคท์ ุกคน,ซ่ึงมีหนา้ ที่ความรับผดิ ชอบในการดูแลความปลอดภยั ของเหล่านกั เรียน.

หลงั จากนาํ ช่ือในรายงานไปลงทะเบียนแลว้ ,อาจารยฉ์ ูเซียนกย็ มิ้ ออกมา\"ทุกคนพร้อม!\" แต่ละกลุ่มที่รวมกนั อยนู่ ้นั ,จะแยกเป็นแถวๆไป เมื่อทุกทีมพร้อมที่จะออกจากสถาบนั ดาราสวรรคแ์ ลว้ ,จากน้นั กเ็ ริ่มมุ่งหนา้ ไปยงั หุบเขา. การเดินทาน้นั ตอ้ งผา่ นถนนที่ทอดยาว,อาจจะตอ้ งใชเ้ วลาถึงสองชว่ั โมง,ถึงจะไปยงั หุบเขาที่เป็นหนา้ ผา,ท้งั สองขา้ งที่เขา้ ไปยงั หุบเขาน้นั มีหนา้ ผาอนั สูงชนั อยแู่ ละมีส่ิงก่อสร้างยกตวั สูงข้ึนทอดเขา้ ไป,ตรงกลางของหุบเขาน้นั มองสองขา้ ทางเป็นหุบเหวท่ีมีความลึกจนมองไม่เห็นดา้ นล่างเลย,มีเพยี งแผน่ ไมก้ ระดาษที่วางเรียงรายเป็นถนนทอดยาวเป็นระยะทางไกล,มีราวเหลก็ ใหจ้ บั ยาวออกไปหลายร้อยเมตร. \"ที่น่ีจะเป็นสถานที่สาํ หรับฝึ กฝนทดสอบ,เม่ือพวกเราผา่ นตรงน้ีไปไดจ้ ะเป็นพ้นื ที่ราบที่ลอ้ มรอบดว้ ยหุบเขาท่ีสูงช้นั ,มีเพยี งถนนที่เป็นแผน่ ไมน้ ้ีเท่าน้นั ที่จะนาํ ยงั ยงั สถานท่ีดงั กล่าว,สะพานไมท้ ี่มุ่งไปขา้ งหนา้ น้ีถูกยดึ ดว้ ยราวเหลก็ ,หกท่อนที่มีความยาวกวา่ 5000 เมตร,เหยยี ดยาวไปกบั แผน่ ไม,้ หากแต่ละคร้ังพวกเรา

จะสามารถผา่ นไปไดท้ ีละสามสิบคน!\"อาจารยฉ์ ูเซียนยมิ้ และพดูต่อ\"พวกเจา้ โปรดวางใจราวเหลก็ และสะพานไมน้ ้ีแขง็ แกร่งดุจดงั่สะพานทอง,ไม่มีใครรู้วา่ ผทุ้ รงอิทธิพลใดท่ีไดท้ ิ้งมนั เอาไว,้ จนถึงเดียวน้ีไม่เคยมีใครเลยที่สามารถทาํ ลายมนั ลงได!้ \" เมื่อไดย้ นิ ส่ิงที่อาจารยฉ์ ูเซ่ียนพดู แลว้ ,ทาํ ใหท้ ุกคนต่างจอ้ งไปยงั สะพานดงั กล่าว,พร้อมท้งั สูดเอาอากาศเขา้ ไปอยา่ งแรง,ดว้ ยบริเวณรอบๆน้นั เตม็ ไปดว้ ยม่านหมอก,ดา้ นล่างสะพานน้นั ลึกจนมองไม่เห็นกน้ เลยทีเดียว,ซ่ึงมองเห็นแค่เพยี งสะพานเหลก็ ที่ทอดยาวไปขา้ งหนา้ ,สะพานเหลก็ ที่มีแผน่ ไมว้ างเรียงรายทอดลึกเขา้ไปยงั หมอก,มองไม่เห็นสถานทีที่เป็นจุดหมายเลย. ทุกๆคนท่ีอยขู่ า้ งหนา้ สะพานดงั กล่าว,เกือบทุกคนน้นั รู้สึกเหมือนขาจะสนั่ เลก็ นอ้ ย. \"ขา้ จะเดินนาํ พวกเจา้ ,พวกเจา้ จงเดินตามขา้ มา!\" ฉูเซียนยมิ้และเดินไปยงั สะพานเหลก็ ดงั กล่าว. เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ท้งั สองคนกก็ า้ วตามไปอยา่ งรวดเร็ว,ตามมาดว้ ยเหลียงหยแู ละคนอื่นๆ,ทุกคนต่างกลืนน้าํ ลาย

ลงไปอึกหน่ึง,แมว้ า่ พวกเขาจะรู้สึกกลวั อยบู่ า้ ง,แต่กไ็ ม่อยากยอมรับวา่ ตวั เองน้นั อ่อนดอ้ ย,จึงไดเ้ ริ่มตามไป. \"พวกเราจะยอมแพผ้ หู้ ญิงไดเ้ ยย่ี งไรกนั ?\"หลินหงจอ้ งมองไปยงั ขา้ งหลงั เซ่ียหยนุ หนิง,ก่อนท่ีจะกา้ วไปทีละกา้ วยงั ถนนที่เรียงรายดว้ ยแผน่ ไมน้ น่ั . เยซ่ ิงเหอและโม่หยกู เ็ ดินตามไปเหมือนกนั . \"เจา้ บอกหน่อยสิวา่ ขา้ งล่างน้ีมนั ลึกใช่ใหม?\"โมหยชู อบท่ีจะหยอกลอ้ คนอื่นอยเู่ ป็นนิจ,ดว้ ยการมองไปยงั รอบๆและดา้ นล่าง,ดว้ ยท่าทางที่ไม่ไดม้ ีความเกรงกลวั แมแ้ ต่นอ้ ย. เหล่านกั เรียนท่ีกาํ ลงั ตามมาเกือบท้งั หมดแลว้ ,มีอาจารยท์ ้งัหา้ คนต่างค่อยๆเฝ้ ามองนกั เรียนที่แบ่งเป็นกลุ่มๆ กวา่ สามสิบคนท่ีกาํ ลงั เดินอยบู่ นสะพาน,ซ่ึงทาํ ใหส้ ะพานน้นั โอนเอนไปมา,ทุกๆคนท่ีอยบู่ นต่างค่อยๆกา้ วไปอยา่ งชา้ ๆ.เพอ่ืไม่ใหส้ ะพานดงั กล่าวโยกเยกจนเกินไป. \"ซิงเหอ,วรยทุ ธ์เจา้ ตอนน้ีอยทู่ ่ีระดบั ใดอยา่ งง้นั รึ?\"หลินหงจอ้ งมองไปท่ีเยซ่ ิงเหอ,ดว้ ยใบหนา้ ท่ีหล่อเหลาน้นั เผยยมิ้ ออกมาขณะพดู .

\"ขา้ กไ็ ม่แน่ใจ\"เยซ่ ิงเหอกล่าวอยา่ งลงั เล,\"อาจจะเป็นระดบั2 ดินแดนสวรรค,์ หรืออาจจะเป็นระดบั 3 ดินแดนสวรรคก์ ไ็ ด.้ \" \"ระดบั 3 ดินแดนสวรรคร์ ึ?\"หลินหงกล่าวพร้อมกบั เพง่ พศิไปที่เขาดว้ ยร้อยยมิ้ \"ความเร็วในการฝึ กฝนของเจา้ ช่างรวดเร็วเป็นอยา่ งมาก,ขา้ ในตอนน้ีกอ็ ยทู่ ี่ระดบั 2 ดินแดนสวรรคเ์ หมือนกนั !\" \"ขา้ ไม่แน่ใจวา่ อยรู่ ะดบั 3 ดินแดนสวรรคห์ รือไม่,ถึงอยา่ งไรขา้ กไ็ ม่สามารถท่ีจะเทียบไดก้ บั ระดบั 3 ของผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิง หรือ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรใดๆไดห้ รอก!\" เยซ่ ิงเหอยมิ้ ออกมาอยา่ งขมข่ืนอนั เน่ืองจากเขาน้นั เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารา,แมว้ า่ เขาน้นั จะมีกระบวนท่าในการต่อสูบ้ า้ ง,แต่มนั ยงั ไม่ใช่กระบวนท่าที่ใชใ้ นการต่อสู,้ ซ่ึงไม่สามารถเปรียบเทียบไดก้ บั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูท้ ้งั สองในระดบั ช้นั3 ดินแดนสวรรคน์ นั่ ไดเ้ ลยเนื่องจากผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงและผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรน้นั มีการฝึ กฝนในกระบวนท่าในการต่อสูท้ ี่น่าพร่ันพรึงเป็นอยา่ งมาก. \"จริงๆเจา้ ไม่จาํ เป็นที่ตอ้ งกระวนกระวายใจไปหรอก,หลงั จากผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราเม่ือไปถึงระดบั 8

ดินดนสวรรคไ์ ดแ้ ลว้ ,จะกลายเป็นคนท่ีน่าสะพรึงกลวั อยา่ งแน่นอน.\" หลินหงกล่าวออกมาพร้อมท้งั ยมิ้ แป้ น. \"เจา้ รู้ไดอ้ ยา่ งไรรึ?\"เยซ่ ิงเหอกระพริบตาไปมา,จอ้ งมองไปที่หลินหงดว้ ยความสงสยั .แมแ้ ต่รองอาจารยใ์ หญ่,กไ็ ม่เคยกล่าวเรื่องน้ีแก่เยซ่ ิงเหอเลย. \"!\" ใบหนา้ ของหลินหงเปล่ียนเป็นป้ันยากในทนั ที,พร้อมกบัเกาไปท่ีศีรษะของเขา,แลว้ พดู ออกมาแบบเกๆ้ กงั ๆ\"ขา้ เคยอ่านมนัมาจากตาํ ราโบราณแบบไม่ไดต้ ้งั ใจนะ.\" \"ตาํ ราโบราณ,เป็นเล่มใดรึ,ขา้ ขอดูหน่อยไดห้ รือไม่?\"เยซ่ ิงเหอแสดงท่าทางสนใจในทนั ที,หลายวนั มาน้ีเขาไดอ้ ่านหนงั สือเกือบทุกเล่มที่เขามีในหอ้ งพกั ของเขาแลว้ ! \"ตาํ ราโบราณดงั กล่าวน้นั มนั ไดถ้ ูกเผาไปแลว้ \"หลินหงส่ายหนา้ ไปมาพร้อมกบั ขมวดคิ้ว \"โดนเผาไปแลว้ รึ?\" เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปยงั หลินหงดว้ ยความสงสยั ,เขารู้สึกวา่ มีเร่ืองที่น่าสงสยั อย,ู่ ดูเหมือนวา่ หลินหงตอ้ งการจะปกปิ ดอะไรบางอยา่ งอย.ู่

บทท่ี 17 เสาหินแห่งดวงดารา ผา่ นไปต้งั หลายครา,เหลียงหยนู ้นั หาโอกาสที่จะพดู คุย้กบั เซ่ียหยนุ หนิง,หากแต่เซ่ียหยนุ หนิงน้นั ไม่เปิ ดโอกาสใหแ้ ก่เขาเลย. แมว้ า่ หล่อนจะไดพ้ ดู คุยอนั ซุยหยนุ บา้ งเป็นคร้ังคราว,หากแต่ใบหนา้ เซ่ียหยนุ หนิงน้นั กม็ ีแต่รอยยมิ้ ปรากฏบนใบหนา้อยเู่ สมอ,แต่เม่ือหล่อนพดู คุยกบั คนอ่ืนกลบั กลายเป็นความเยน็ ชาและทรนงตน,เป็นเหมือนกบั สตรีท่ีใบหนา้ งดงามแต่เยน็ ชาดงั่เทพธิดาน้าํ แขง็ ทีเดียว หลงั จากการเดินทางบนสะพานเหลก็ ,หลงั จากน้นั ประมาณหน่ึงชวั่ โมงได,้ ในที่สุดพวกเขากไ็ ดก้ า้ วมายงั ดินแดนท่ีเป็นที่ราบ,ท่ีนี่มีป่ าปกคลุมไปทวั่ ,มีตน้ ไมส้ ูงหลายสิบเมตรกระจายไปทวั่ ,ในหุบเขาแห่งน้ีนานๆคร้ังกม็ ีเสียงคาํ รามของสตั วอ์ สูรแผดเสียงออกมาอยเู่ รื่อยๆอยา่ งสม่าํ เสมอ,ทาํ ใหห้ ลายคนต่างรุ้สึกถึงความหวาดกลวั อยเู่ หมือนกนั .

\"ท่ีน่ีจะกลายเป็นสถานท่ีฝึ กฝนของพวกเจา้ ,สถานที่ฝึ กฝนแห่งน้ีน้นั เป็นพ้ืนท่ีราบสูง,มีเสน้ ทางลอ้ มรอบบริเวณเหล่าน้ีหลายร้อยล้ี(0.5 กม.)ซ่ึงไม่มีเสน้ ทางออกจากหุบเขาแห่งน้ี,มีเพยี งสะพานเหลก็ ท่ีเราเขา้ มาทางเดียวเท่าน้นั ,บนหุบเขาแห่งน้ี มีเหล่าสตั วอ์ สูรที่น่าสะพรึงกลวั อยมู่ ากมายซ่ึงถูกล่าและสงั หารไปเกือบหมดแลว้ ,ดงั น้นั จึงเหลือแค่เพยี งสตั วอ์ สูรท่ีไม่ดุร้ายมากนกัเหลืออย,ู่ เหล่าสตั วอ์ สูรทีเหลืออยนู่ ้ีกย็ งั แบ่งออกไดเ้ ป็นหกโซน,ซ่ึงจะแบ่งออกเป็นระดบั ตามความยากง่าย,ส่วนพ้ืนท่ีที่พวกเราจะตอ้ งไปฝึ กฝนน้นั เป็นเขตที่หน่ึง,มีความกวา้ งเพยี งสองสามร้อยเมตรเท่าน้นั ,ส่วนสตั วอ์ สูรที่อยใู่ นบริเวณดงั กล่าวน้นั ,จะเป็นสตั ว์อสูรวหิ กเปลวเพลิงที่มีระดบั ช้นั 1 ดินแดนสวรรค\"์ อาจารยฉ์ ู่เซียนกล่าว. ภายใตก้ ารคุม้ ครองความปลอดภยั แก่นกั เรียนน้นั ,สถานท่ีฝึ กฝนแห่งแรกน้ี,เม่ือเปรียบเทียบกบั เขตอ่ืนแลว้ นบั วา่ ปลอดภยัเป็นอยา่ งมาก. เหล่านกั เรียนผตู้ ิดตามมองไปยงั รอบๆทุกทิศทางของพวกเขา,รู้สึกแปลกใหม่และสดชื่นยงิ่ นกั .

เหมือนกบั กองกาํ ลงั ขนาดใหญ่ท่ีไดป้ กคลุมไปทวั่ ป่ า.ปรากฏสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ข้ึนต่อหนา้ พวกเขา,ส่ิงก่อสร้างน้ีมีขนาดมหึมารูปทรงกลมปกคลุมพ้ืนที่เป็นบริเวณกวา้ ง,โดยส่ิงก่อสร้างที่ต้งั ตระหง่านสูงหลายร้อยเมตรต้งั ตรงเป็นแนวยาวออกมา โดยสิ่งก่อสร้างที่สูงตระหง่านน้ีผสมปนเปกนั ระหวา่ งอนั ท่ีลม้ พงั ทลายและอนั ท่ียงั สมบรู ณ์อยเู่ ป็นจาํ นวนมาก,ที่พ้นื ผวิ ของส่ิงก่อสร้างน้นั มีภาพเกะสลกั ที่เด่นชดั อย,ู่ ไม่สามารถบอกไดว้ า่เป็นภาพสลกั อะไรอาจจะเกี่ยวกบั วฒั นะธรรมท่ีไดถ้ กู ทิ้งไวจ้ ากโบราณกไ็ ด.้ ทาํ ใหร้ ู้สึกวา่ ,ภาพแกะสลกั วฒั นธรรมโบราณน้นั ลึกลบั และน่าเกรงขามมาก ก่อนท่ีกาํ ลงั เขา้ ไปยงั สถานที่ดงั กล่าว,เยซ่ ิงเหอน้นั กลบั รู้สึกถึงความลึกลบั อะไรบางอยา่ ง,ราวกบั วา่ ทาํ ใหเ้ ขาน้นั กลายเป็นหยดน้าํ หยดหน่ึงที่กาํ ลงั หยดลงไปยงั ทะเลสาบอนั กวา้ งใหญ่ท่ีเงียบสงบ,หลงั จากที่เขา้ มาแลว้ กลบั รู้สึกเหมือนมีคลื่นท่ีไม่สงบ

ซดั สาดไปมา,ราวกบั วา่ ทว่ั ท้งั ร่างกายและจิตใจของเขากาํ ลงั จมจ่อมลงไปในทะเลสาบดงั กล่าว. \"เพราะอะไรถึงไดม้ ีเสาพวกน้ีและมีไวท้ าํ ไมอยา่ งง้นั รึ?\"นกั เรียนท่ีตามมาถามอาจารยฉ์ ู่เซียน. \"น่ีเป็นส่ิงก่อสร้างยคุ ตน้ กาํ เนิด,เสาพวกน้ีมีเอาไวท้ าํ ไม,ขา้ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกนั ,รู้แค่เพยี งวา่ มนั เป็นเสาหินท่ีถกู เรียกวา่ เสาแห่งดวงดารา,ใชแ้ ทนการโคจรของดวงจนั ทร์ในแต่ละเดือน,ดว้ ยดวงดาวท่ีมีอยทู่ ุกทีแลว้ น้นั ,มนั จะช่วยเพ่มิ พลงั อาํ นาจแห่งดวงดาราเพอ่ื รวบรวมพลงั อาํ นาจมาท่ีเสาแห่งดวงดาราเหล่าน้ี.มนั เป็นส่ิงก่อสร้างยคุ โบราณท่ีถูกทิ้งไวแ้ ละยงั มีความลบั อีกมากมาย,ในตอนน้ีคนส่วนมากจึงไม่รู้วธิ ีใชง้ านมนั ไดอ้ ยา่ งครบถว้ น,มีคนกล่าววา่ เสาแห่งดวงดาราแห่งน้ีน้นั ,มีไวเ้ พอ่ื ใชเ้ ดินทางไปยงัหอคอยแห่งพระเจา้ ,ซ่ึงเป็นตาํ หนกั เทพนิรันดร์ที่อยบู่ นทอ้ งฟ้ า\" ฉู่เซี่ยนพดู พลางชาํ เลืองมองไปยงั ทอ้ งฟ้ า,เผยใหเ้ ห็นแววตาที่ครุ่นคิดอยา่ งลุ่มลึก. เหล่านกั เรียนต่างเผยใหเ้ ห็นถึงใบหนา้ ที่ไม่น่าเชื่อมนั เป็นเหมือนดง่ั ความฝันยงั ไงยงั ง้นั .

สายตาของเยซ่ ิงเหอ,จอ้ งมองไปยงั เสาแห่งดวงดาราจากระยะไกล,นี่เป็นสิ่งก่อสร้างยคุ โบราณ,เป็นส่ิงที่มีอยใู่ นโลกใบน้ีจริงๆอยา่ งง้นั รึ? ท้งั หมดนนั่ ,มนั เป็นเร่ืองท่ีลึกลบั เกินที่จะสามารถรับรู้ได.้ อนั ซุยหยนุ จอ้ งมองไปยงั เสาแห่งดวงดาราเหล่าน้นั ,ดว้ ยเสาแห่งดวงดารานนั่ ,มนั ควรท่ีจะมีส่วนเกี่ยวขอ้ งกบั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารา,หล่อนคิดถึงเยซ่ ิงเหอข้ึนมาทนั ที,หล่อนจึงได้ชาํ เลืองมองไปยงั เยซ่ ิงเหอ. เยซ่ ิงเหอรู้สึกวา่ มีใครมองอยจู่ ึงไดห้ นั กลบั มาและกเ็ ป็นอนัซุยหยนุ นน่ั เอง,ท้งั คู่ต่างสบตากนั และกนั . อนั ซุยหยนุ นึกถึงเรื่องเมื่อวนั ก่อนไดใ้ นทนั ที,ดว้ ยความเจบ็ ปวดที่ยงั หลงเหลืออยเู่ ลก็ นอ้ ยบนหนา้ อก,ทาํ ใหใ้ บหนา้ ของเธอแดงข้ึนมาทนั ที,หล่อนรู้สึกโกรธเลก็ นอ้ ย,แต่กไ็ ม่ไดร้ าํ คาญอะไรมากมายนกั . ดว้ ยท่าทางท่ีเอียงอายของอนั ซุยหยนุ และโกรธเคืองเลก็ นอ้ ย,ทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอน้นั รู้สึกเสียใจเลก็ นอ้ ย,เขาไม่รู้เลยวา่ จะมีโอกาสที่จะขอโทษอนั ซุยหยนุ เมื่อไหร่.ก่อนหนา้ น้นั เขาตอ้ งการท่ี

จะขอโทษหล่อน,แต่อนั ซุยหยนุ น้นั กบั ไม่ไดเ้ ปิ ดโอกาสใหก้ บั เขาเลย,เขาจึงไม่รู้เลยวา่ จะตอ้ งทาํ เช่นไร. เซี่ยหยนุ หนิงที่อยขู่ า้ งๆสงั เกตเห็นท่าทางของอนั ซุยหยนุ,เธอถึงกบั ตกใจ,เป็นไปไดอ้ ยา่ งน้นั รึท่ีอนั ซุยหยนุ และเยซ่ ิงเหอน้นั จะมีอะไรบางอยา่ งจริงๆ?ทาํ ไมคนอยา่ งอนั ซุยหยนุ จะตอ้ งทาํ ท่าเอียงอายเช่นน้นั ดว้ ยล่ะ? มนั ทาํ ใหห้ วั ใจของหล่อนน้นั ถกูเติมไปดว้ ยความอยากรู้อยากเห็น. ในเวลาน้ีชายหนุ่มเหลียงหย,ู กาํ ลงั มองพวกเขาอย,ู่ ในดวงตาของเขาน้นั มีประกายแสงแห่งความเยน็ ชาผา่ นเขา้ มา,เขาไดเ้ รียกเหลียงเจียน,ซ่ึงเป็นลกู พ่ีลูกนอ้ งกบั เขานน่ั เอง,ภายในหอ้ งเรียนน้นั,พรสวรรคข์ องเขาน้นั อาจจะอยถู่ ดั มาจากเหลียงหยแู ละอนั ซุยหยนุ ,ซ่ึงมีสิทธ์ิที่จะกลายเป็นลูกศิษยข์ องรองอาจารยใ์ หญ่ซูนนั่ เองแต่เนื่องจากมีเยซ่ ิงเหอเขา้ มาแทรกซะก่อน,ซ่ึงมนั เป็นเหมือนกบั วา่ เขาน้นั ถกู ปลน้ ไปอยา่ งไม่เป็นธรรม,มนั จึงทาํ ใหเ้ ขาน้นั เจบ็ แคน้ เป็นอยา่ งมาก. นอกจากน้ีเขากย็ งั ชื่นชอบอนั ซุยหยนุ อยเู่ หมือนกนั ,แต่เขาเขา้ ใจไดว้ า่ เขากบั อนั ซุยหยนุ มนั เป็นไปไม่ไดอ้ นั เนื่องจาก,ตระกลู

จนั ทราทมิฬและตระกลู สวรรคน์ ิรันดรน้นั มีความสมั พนั ธท์ ่ีไม่ดีสกั เท่าไหร่,นอกจากน้ีเขายงั ไดย้ นิ มาวา่ อนั ซุยหยนุ น้นั มีนายนอ้ ยของตระกลู ขนุ นางในเมืองหลวงใหค้ วามสนใจอยดู่ ว้ ย. ดว้ ยความคิดท่ีวา่ อนั ซุยหยนุ เป็นเหมือนดง่ั เทพธิดา,ไม่มีทางท่ีหล่อนน้นั จะมีความสนใจใครๆได,้ เขาจึงทาํ ไดแ้ ค่เพียงแอบเกบ็ ความรู้สึกชื่นชอบอนั ซุยหยนุ แต่เพยี งเงียบๆ,แต่ในตอนน้ีดว้ ยท่าทางที่อนั ซุยหยนุ แสดงออกมา,เป็นการแน่ชดั วา่ ,อาจจะเป็นไปไดว้ า่ การท่ีพวกเขาน้นั ไดท้ าํ การฝึ กฝนดว้ ยกนั ภายใตก้ ารสงั่ สอนของรองอาจารยใ์ หญ่ซู,อนั ซุยหยนุ และเยซ่ ิงเหอน้นั ไดท้ าํ ใหพ้ วกเขามีความใกลช้ ิดสนิทสนมกนั อยา่ งง้นั หรือไม่. ในเวลาน้ีน้นั เหลียงเจียนรู้สึกริษยาจนแทบบา้ คลงั่ ,เมื่อมองรูปร่างที่สวยงามของอนั ซุยหยนุ ,ดว้ ยความรู้สึกของเขาที่ไม่อาจคาดหวงั อะไรได,้ ถา้ เขาสามารถที่จะเป็นเจา้ ของอนั ซุยหยนุ ที่ทรงเสน่ห์นน่ั ไดล้ ่ะก,็ แมแ้ ต่จะตอ้ งตายไปเขา้ กจ็ ะไม่ยอมกา้ วถอยโดยเดด็ ขาด. เม่ือคิดเกี่ยวกบั เยซ่ ิงเหอแลว้ เขาแทบบา้ ,จึงไม่สามารถที่จะอดทนไดอ้ ีกต่อไป,เขาจึงไดเ้ ดินไปยงั ทิศทางท่ีเยซ่ ิงเหออย.ู่

เหลียงหยสู งั เกตุเห็นท่าทางของเหลียงเจียน,เพียงแค่มองเขากเ็ ขา้ ใจไดแ้ ลว้ า่ ,มนั จะตอ้ งเป็นเหตุจากเหลียงเจียนน้นั เห็นท่าทางของอนั ซุยหยนุ ,ท่ีชาํ เลืองมองไปท่ีเยซ่ ิงเหอ,ตระกลู จนั ทราทมิฬน้นั เป็นตระกลู ท่ีมีช่ือเสียงในสถาบนั ดาราสวรรค์ มีศิษยอ์ ยเู่ ป็นจาํ นวนมาก,เขาเป็นญาติผนู้ อ้ งของเขาหากแต่ไม่ไดม้ ีความสนิทสนมเป็นพเิ ศษอะไรนกั ,เพียงแต่มีความเห็นตรงกนั เท่าน้นั ,เมื่อพวกเขาน้นั ต่างไม่พงึ พอใจในตวั เยซ่ ิงเหอ,หากแต่เร่ืองของเหลียงเจียงน้นั เป็นเร่ืองเก่ียวกบั ความรักนนั่ เอง. แบง! ไหล่ของเหลียงหยกู ระแทกไปท่ีร่างของเยซ่ ิงเหอ,ทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอโซเซไปมาจากการกระแทก,เกือบทาํ ใหเ้ ขาน้นั ลอยออกมาทีเดียว. \"เจา้ ทาํ อะไรนะ?\" เยซ่ ิงเหอกระพริบตาไปมา,จอ้ งมองเหลียงเจียงดว้ ยความโกรธ,เขารู้สึกไดอ้ ยา่ งชดั เจนวา่ เหลียงเจียน น้นัต้งั ใจท่ีจะกระแทกเขา. \"ทาสรับใชม้ ีสิทธอ์ นั ใด, กลา้ จอ้ งมองตระกลู หลกั อยา่ งง้นัรึ?ช่างเหลวไหลนกั ที่จอ้ งจะกินเลือดกินเน้ือเช่นน้ี,ดูเหมือนวา่

ตระกลู อยา่ งเจา้ จะไม่เคยมีใครสง่ั สอนสินะ!\" เหลียงเจียนแค่นเสียง,ส่งสายตาที่เยน็ ชาไปยงั เยซ่ ิงเหอ,พร้อมกบั ยกมือข้ึนพร้อมท่ีจะฟาดไปท่ีเยซ่ ิงเหอ. \"เจา้ \"เยซ่ ิงเหอกาํ หมดั ของเขาแน่น,หากวา่ เขาไม่สนใจเก่ียวกบั ตระกลู ของเขาล่ะก,็ เขาตอ้ งปล่อยมนั ออกไปอยา่ งแน่นอน.คนของตระกลู จนั ทราทมิฬแต่ละคนน้นั ช่างกา้ วร้าวยง่ิน้นั ,ทาํ ใหห้ วั ใจของเยซ่ ิงเหอน้นั เตม็ ไปดว้ ยความโกรธเกร้ียว. หลินหงเดินออกมาไปอยขู่ า้ งหนา้ เยซ่ ิงเหอพร้อมกบั จบั ไปที่มือของเหลียงเจียน,พร้อมท้งั กล่าวออกมาอยา่ งเยน็ ชา,\"นายนอ้ ยเหลียงเจียง,พวกเราลว้ นแลว้ แต่เป็นนกั เรียนของสถาบนั ดาราสวรรค,์ นายนอ้ ยเหลียงเจียนคงยงั ไม่ลืมบญั ญตั ิขอ้ ที่ 32 หรอกนะ,ท่ีไดก้ ล่าววา่ ไม่วา่ พวกเราจะมาจากตระกลู ใด,ทุกคนในสถาบนัดาราสวรรคล์ ว้ นแลว้ แต่เท่าเทียมกนั ,นายนอ้ ยเหลียงเจียนพดู ถึงแต่ตระกลู ของตวั เองอยเู่ ช่นน้ีท้งั ยงั กดข่ีคนอื่นดว้ ยอาํ นาจ,มนั ช่างเป็นการกระทาํ ท่ีน่ารังเกียจจริงๆ!\"

แมว้ า่ อนั ซุยหยนุ จะทาํ เหมือนไม่สนใจ,แต่หล่อนกย็ งั คงชาํ เลืองมองมาที่เยซ่ ิงเหอ,ซ่ึงกพ็ บวา่ เหลียงเจียนน้นั กาํ ลงั กลนั่แกลง้ เยซ่ ิงเหออย,ู่ ดงั น้นั เขาจึงไดจ้ อ้ งมองมายงั เหตุการณ์ดงั กล่าว. เซ่ียหยนุ หนิงกด็ ว้ ยเหมือนกนั ,ซ่ึงกม็ องดูเหตุการณ์ดงั กล่าวดว้ ย. \"ทาํ ไมขา้ จะไม่มีสิทธท์ ่ีจะสงั่ สอนมนั รึ? เจา้ มีปัญหาอะไร,ปล่อยมือขา้ เดียวน้ี!\" เหลียงเจียนแค่นเสียงอยา่ งเยน็ ชา,พร้อมกบักวาดตาไปรอบๆซ่ึงทุกคนต่างจอ้ งมาท่ีเขา,ซ่ึงมนั เป็นไปไดไ้ ดท้ ่ีเขาน้นั จะยอมอยา่ งแน่นอน,โดยเฉพาะต่อหนา้ ของอนั ซุยหยนุ,เป็นเรื่องปรกติท่ีเขาน้นั จะไม่แสดงความอ่อนแอต่อหลินหงและเยซ่ ิงเหอ. เหลี่ยงเจียนตอ้ งการท่ีจะดึงมือของเขาออก,หากแต่มือของเขาน้นั กลบั ถกู หลินหงจบั ไวร้ าวกบั โดนผกู มดั มนั เอาไวจ้ นเขาไม่สามารถทาํ ได,้ ไม่วา่ เขาน้นั จะพยายามดิ้นรนอยา่ งไร,กไ็ ม่สามารถที่จะดึงมนั ออกมาไดเ้ ลย. \"นายนอ้ ยเหลียงเจียน,ถา้ เจา้ มีฝี มือ,เรามาต่อสูแ้ ข่งขนั กนัหน่ึงต่อหน่ึง,หรือเจา้ ไม่กลา้ ,อยากรู้จริงๆวา่ เจา้ จะมีความสามารถ

อยา่ งที่แสดงออกมาหรือไม่!\",หลินหงจอ้ งมองไปที่เหลียงเจียนเลก็ นอ้ ย

บทท่ี 18 เนตรแห่งดวงดารา ใบหนา้ ของเหลียงเจียนเตม็ ไปดว้ ยสีแดงแห่งความโกรธา,เขาไม่คิดเลยวา่ หลินหงน้นั จะมีความแขง็ แกร่งขนาดน้ี,เหนือยง่ิกวา่ เขาอีก,เขารู้สึกวา่ ไม่ไดด้ อ้ ยกวา่ เหลียงหยแู มแ้ ต่นอ้ ยเลย ท่าทางของเหลียงเจียนถึงกบั มืดมนเลยทีเดียว. \"จะใหต้ ่อสูห้ น่ึงต่อหน่ึงไดเ้ ยยี่ งไรกนั ?น่ีมนั เป็นปัญหาของขา้ ,มนั เก่ียวอะไรกบั เจา้ อยา่ งง้นั รึ?ถา้ จะใหต้ ่อสุแ้ ข่งขนั ล่ะก,็ ควรจะเป็นเยซ่ ิงเหอมากกวา่ !\" เหลียงเจียนแค่นเสียงพดู อยา่ งเยน็ ชาซ่ึงเขารู้วา่ เขาน้นั ไม่อาจเทียบกบั หลินหงได,้ เช่นน้นั แลว้ เขาจึงได้ตอ้ งการท่ีจะเปลี่ยนเป้ าหมาย. หลินหงหนั หนา้ ของเขากลบั ไปมองเยซ่ ิงเหอ. เยซ่ ิงเหอยงั กาํ หมดั ของเขาแน่น,จอ้ งมองตรงไปยงั เหลียงเจียน,ไม่เชื่อวา่ เขาน้นั จะดอ้ ยกวา่ จึงไดก้ ล่าวออกไป,\" ตราบเท่าท่ีไม่เอาเรื่องราวของตระกลู มาเก่ียวขอ้ ง,ขา้ ยนิ ดีที่จะยอมรับการต่อสูน้ ้ี?\" ตอนแรกเหลียงหย,ู ตอนน้ีเหลียงเจียน,ในที่สุดเยซ่ ิงเหอก็

เขา้ ใจความเป็นจริง,เมื่อเขายง่ิ แสดงความอ่อนแอ,ทุกๆคนมีแต่จะสร้างปัญหาใหแ้ ก่เขา! \"ดี,ในเม่ือซิงเหอยนิ ยอม,ง้นั พวกเรากเ็ ชิญคนอ่ืนๆ,ดงั เช่นอาจารยม์ าเป็นสกั ขีพยาน,ในการต่อสูร้ ะหวา่ งเหลียงเจียนและเย่ซิงเหอ,ไม่วา่ ใครจะแพห้ รือชนะ,จะไม่เอาเร่ืองของตระกลู มาเก่ียวขอ้ ง!\" หลินหงไดป้ ล่อยมือของเขาจากเหลียงเจียน,ท่ีมุมปากของเขายกข้ึนมาเลก็ นอ้ ยขณะพดู . อาจารยฉ์ ู่เซียน,ขมวดคิ้วยน่ เขา้ หากนั ,เยซ่ ิงเหอน้นั เป็นศิษย์ของรองอาจารยใ์ หญ่ซู,ดว้ ยส่ิงท่ีคนของตระกลู จนั ทราทมิฬน้นัสร้างไม่รู้จกั จบสิ้น,ท่ามกลางนกั เรียนท้งั หลายจึงเป็นเร่ืองยากที่จะหลีกเล่ียงได,้ สถานบนั ดาราสวรรคน์ ้นั ไดอ้ นุญาตใหม้ ีการแข่งขนั ต่อสูเ้ พอ่ื สร้างสมั พนั ธร์ ะหวา่ งนกั เรียนได,้ ในเมื่อเยซ่ ิงเหอเองกย็ นิ ยอม,เขาจึงไม่สามารถท่ีจะทาํ อะไรได,้ เขาคงทาํ ไดแ้ ค่เพียงป้ องกนั ไม่ใหน้ กั เรียนของเขาบาดเจบ็ ตราบเท่าที่เขาน้นัสามารถทาํ ได.้ \"เป็นเร่ืองอีกแลว้ สินะ!\" อาจารยฉ์ ูเซียนจอ้ งมองไปยงั เหลียงเจียน,ดว้ ยเสียงท่ีประชดประชนั .

เม่ือไดย้ นิ คาํ พดู ของอาจารยฉ์ ูเซียน,ภายในดวงตาของเหลียงเจียนน้นั เตม็ ไปดว้ ยท่าทางเยาะเยย้ ,ดว้ ยการแข่งขนั ศิลปะการต่อสูร้ ะหวา่ งกนั น้นั การไดร้ ับบาดเจบ็ เป็นเร่ืองท่ีหลีกเล่ียงไม่ได,้ เขาจะตอ้ งทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอไดร้ ับบาดเจบ็ อยา่ งหนกั แน่นอน. สายตาทุกคู่ต่างจอ้ งมองไปยงั เหลียงเจียนและเยซ่ ิงเหอ,ต้งั แต่เยซ่ ิงเหอน้นั ไดก้ ระตุน้ แกว้ ผนึกวญิ ญาณแดงเขม็ ไดห้ กลกูแลว้ น้นั ,เหล่านกั เรียนกแ็ ทบไม่เห็นเขามาเป็นเวลานาน,พวกเขาไม่รู้เลยวา่ ระดบั พลงั ยทุ ธข์ องเยซ่ ิงเหอน้นั อยใู่ นระดบั ใด. ก่อนหนา้ น้ีน้นั เยซ่ ิงเหอ,ไม่ไดม้ ีพ้ืนฐานใดๆมาก่อน,วรยทุ ธ์ของเยซ่ ิงเหอกลบั เพม่ิ ข้ึนอยา่ งรวดเร็ว,บางทีไม่ไช่วา่ เขาน้นัประสบความสาํ เร็จไปถึงระดบั ยทุ ธช์ ้นั ที่ 2 ดินแดนสวรรคใ์ นเวลาส้นั ๆแลว้ นะ,แต่เหลียงเจียนทุกคนต่างกร็ ู้ดีวา่ ,เขาน้นั มีระดบัยทุ ธท์ ่ีช้นั ท่ี 2 ดินแดนสวรรคน์ นั่ เอง. \"เยซ่ ิงเหอไดต้ กลงยอมรับการประลองกบั เหลียงเจียนเป็นเรื่องท่ีคาดไม่ถึงจริงๆ!\"

ทุกๆคนน้นั ต่างกค็ ิดวา่ เยซ่ ิงเหอน้นั ตอ้ งพา่ ยแพเ้ ป็นแน่,นอกเหนือจากพลงั ยทุ ธท์ ่ีเอามาเปรียบเทียบกนั แลว้ ,เยซ่ ิงเหอยงัเป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราซ่ึงไม่เหมาะที่จะต่อสูน้ กั . เหลียงเจียนน้นั เตม็ ไปความเยน็ ชา,ทนั ใดน้นั เขากเ็ หวยี่ งหมดั ออกไปยงั เยซ่ ิงเหอ. หมดั ท่ีทรงพลงั แหวกอากาศเสียงดงั ,มีรูปร่างเหมือนกบั เสือตวั ใหญ่พงุ่ เขา้ มา. รู้สึกไดว้ า่ เหลียงเจียนน้นั ตอ้ งการจดั การเขา,เยซ่ ิงเหอโคจรพลงั แห่งดวงดาราภายในร่างกายของเขา,พร้อมกบั ปล่อยมือขวาปัดไปยงั ดา้ นขา้ ง. แบงเกิดเสียงดงั สนนั่ ไปทว่ั บริเวณ หมดั ที่รุนแรงของเหลียงเจียนน้นั ถูกปัดออกดว้ ยแขนของเย่ซิงเหอเกิดปราณของพลงั แตกกระเซ็นกระจายไปทว่ั . ในตอนน้ีน้นั เยซ่ ิงเหอสามารถท่ีจะใชพ้ ลงั งานของดวงดาราไดอ้ ยา่ งใจปรารถนา

แมว้ า่ การโจมตีของเหลียงเจียนน้นั จะดุร้ายรุนแรง,หลายคร้ังเกือบท่ีจะเขา้ ปะทะกบั เยซ่ ิงเหอ,แต่กถ็ ูกป้ องกนั ไดโ้ ดยเยซ่ ิงเหอ. ในเวลาน้ีน้นั ,ดวงตาของเยซ่ ิงเหอน้นั ถกู ปกคลุมไปดว้ ยเสน้ใยสีทองขยบั ไปมาต่อเนื่อง,สามารถมองเห็นทุกๆอยา่ งไดอ้ ยา่ งชดั เจน,ภายใตเ้ สน้ ใยสีทองน้ีสามารถท่ีจะพินิจส่ิงต่างๆไดเ้ ป็นอยา่ งดี,จนสามารถที่จะขยายการระวงั ภยั และเห็นการเคล่ือนไหวของเหลียนเจียนได,้ ภาพทุกภาพท่ีเขา้ มายงั ดวงตาของเขาน้นั ,มนัทาํ ใหท้ ุกอยา่ งน้นั เคล่ือนไหวชา้ ไปหมดกวา่ ปรกติหลายเท่าเลยทีเดียว. ความรู้สึกท่ีแปลกประหลาดของเยซ่ ิงเหอ,ทนั ทีทนั ใดก็สามารถมองเห็นการเคล่ือนไหวของเหลียนเจียน,ดว้ ยการมองเห็นหมดั ท่ีกวดั แกวง่ ,เขาจึงสามารถเคลื่อนไหวท่ีเหนือกวา่ ได้อยา่ งง่ายดาย,ดว้ ยศิลปะการต่อสูท้ ่ีไดเ้ รียนมาก่อนหนา้ น้ีน้นั ,กลบัโผล่ข้ึนมาภายในใจของเขาทนั ที. แบง แบง แบง!

เหลียงเจียนโจมตีเยซ่ ิงเหอไม่หยดุ หยอ่ นเลย.ในความเห็นของคนท่ีมุงดูอยนู่ ้นั ,เหลียงเจียนไดก้ ดดนั อยา่ งหนกั และบงั คบัใหเ้ ยซ่ ิงเหอตอ้ งถอยทีละกา้ วๆ,รวมท้งั โม่หยดู ว้ ยท่ีรู้สึกเป็นห่วงเย่ซิงเหอ. อนั ซุยหยนุ ดว้ ยเหมือนกนั ,ท่ีจอ้ งตาไม่กระพริบตาเลยทีเดียว. ดว้ ยการเห็นการต่อสูใ้ นตอนน้ีน้นั ,เหล่าผชู้ มต่างรู้สึกถึงความแตกต่างเป็นอยา่ งมาก,พวกเขาเห็นไดอ้ ยา่ งชดั เจนวา่ เหลียงเจียนน้นั มีความแขง็ แกร่งกวา่ ฝ่ ายตรงขา้ ม,และรู้สึกไดแ้ น่ชดั วา่ เย่ซิงเหอน้นั คงไม่มีความแขง็ แกร่งพอท่ีจะโตก้ ลบั ได,้ อยา่ งไรกต็ าม,ไม่วา่ เหลียงเจียนจะโจมตีดว้ ยความรุนแรงสกั เท่าไหร่,งดั ศิลปะการต่อสูอ้ อกมากมากเท่าไหร่,กไ็ ม่สามารถที่จะสมั ผสั โดนตวัแมแ้ ต่เสน้ ผมสกั เสน้ ของเยซ่ ิงเหอไดเ้ ลย. ดูเหมือนวา่ หมดั ของเหลียงเจียนจะชกเขา้ ไปยงั อากาศ,ส่งผลใหเ้ กิดช่องวา่ งขนาดใหญ่,เยซ่ ิงเหอบิดเอวของเขาและกม้ ลงอยา่ งรวดเร็ว,พร้อมกบั สวนออกไปยงั ร่างของเหลียงเจียน,ขอ้ ศอกของเขากพ็ งุ่ ออกไป,เกิดเสียงดงั สนนั่ ไปท่ีทอ้ งของเหลียงเจียน.

แบงง! เหลียงเจียนถกู ปะทะลอยออกมา,แบง แบง แบง เหมือนกบัลูกบอลท่ีถกู ขวา้ งออกมา,กระทบพ้นื หน่ึงที,สองทีก่อนที่จะกองอยทู่ ี่พ้นื . เหลียงเจียนกมุ ไปที่ทอ้ งของเขาถึงกบั อว๊ กออกมาทีเดียว,เขารู้สึกวา่ ลาํ ใสข้ องเขาปั่นป่ วนจากการโดนโจมตีอยา่ งรวดเร็วนน่ั . ดว้ ยการเห็นเหลียงเจียนกองอยบู่ นพ้นื ทาํ ใหใ้ บหนา้ ของเหลียงหยบู ิดเบ้ียวข้ึนมาทนั ทีเขาไดน้ ึกถึงเหตุการณ์ก่อนหนา้ น้ี,เกี่ยวกบั เสาไมท้ ี่เยซ่ ิงเหอไดท้ าํ ลายลงไป,เสน้ เลือดกป็ ดู ข้ึนมาพร้อมกบั ปล่อยรังสีแห่งความเยน็ ชาออกมา. ดว้ ยความแขง็ แกร่งของเยซ่ ิงเหอน้ี,เขารู้สึกไดถ้ ึงพลงัไหลวนไปมาที่จุดดนั เถียน,พลุง้ พล่านไม่หยดุ . ดว้ ยการรวบรวมพลงั งานไปที่หมดั ,ภายในดวงตาของเยซ่ ิงเหอน้นั มีร่องรอยเนตรแห่งเทพเจา้ โคจรอย,ู่ ดว้ ยความรู้สึกในตอนน้ีน้ี,เขาสามารถท่ีจะไดร้ ับพลงั เนตรแห่งดวงดาราได,้ ซ่ึงเป็นพลงั ท่ีน่าแปลกใจเป็นอยา่ งมาก,ดว้ ยดวงตาของเขาน้นั ไดม้ ี

ประกายแสงสวา่ งสดใสกระพริบไปมาทุกคร้ังท่ีคู่ต่อสูข้ องเขาน้นัเคลื่อนไหวมนั จึงไม่สามารถรอดพน้ จากสายตาของเขาไปได.้ นอกเหนือจากการเคลื่อนไหวของฝ่ ายตรงขา้ มในแต่ละขบวนท่าแลว้ ,เขาสามารถที่จะจดจาํ กระบวนท่าเหล่าน้นั ไดด้ ว้ ย. นี่อาจจะเป็นพลงั อาํ นาจของเนตรแห่งดวงดาราใช่หรือไม่? เยซ่ ิงเหอจาํ ไดเ้ ก่ียวกบั หนงั สือโบราณเล่มหน่ึงไดบ้ นั ทึกไว้เกี่ยวกบั เนตรแห่งดวงดารา,วา่ หลงั จากผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราสามารถฝึกฝนจนชาํ นาญแลว้ ,หากเขาสามารถท่ีจะทะลวงจุดปราณแห่งเทพไดแ้ ลว้ ,จะสามารถไดร้ ับพลงั จากดวงดาราซ่ึงจะสามารถพฒั นาความเขม้ แขง็ ของจิตใจ,จากน้นั เมื่อพฒั นาถึงขีดสุดแลว้ จะเร่ิมสามารถใชเ้ นตรแห่งดวงดาราได.้ การฝึ กฝนเพอื่ ท่ีจะไดร้ ับเนตรแห่งดวงดาราน้นั ,ไม่ใช่เรื่องง่ายดายอยา่ งแน่นอน,แต่หากสามารถเบิกเนตรไดแ้ ลว้ ,จะสามารถกลายมาเป็นคนที่ทรงพลงั ไดเ้ ลย,ดว้ ยความสามารถของเนตรแห่งดวงดาราน้นั ,จะทาํ ใหส้ ามารถศึกษาศิลปะการต่อสูไ้ ดอ้ ยา่ งรวดเร็ว,จนเหนือกวา่ คนทว่ั ไปหลายเท่านกั ,สามารถท่ีจะเรียนรู้วชิ าลบั ที่คนปรกติเรียนไม่ได,้ ดว้ ยความสามารถที่หลากหลายน้นั

เป็นสิ่งที่ยากจินตนาการทีเดียว,อาจจะกล่าวไดว้ า่ ความสามารถน้ีมีอยแู่ ค่ในตาํ นานเลยกว็ า่ ได.้ ในเวลาเดียวกนั เขารู้สึกแปลกใจเป็นอยา่ งมาก,เยซ่ ิงเหอรู้สึกเหมือนวา่ ตวั เขาน้นั สงบนิ่งเป็นอยา่ งมาก,เขาจอ้ งมองตรงไปยงั เหลียงเจียน. ในเวลาน้ีร่างกายของเหลียงเจียนน้นั ,ถกู ปกคลุมไปดว้ ยปราณที่แขง็ แกร่ง,เป็นพลงั ของเปลวเพลิงท่ีค่อยๆปะทุออกมาโดยมีเขาเป็นจุดศนู ยก์ ลาง,แบง,เกิดระเบิดรอบตวั เขาอยา่ งต่อเน่ือง. เสียงดงั กอ้ ง! เปลวเพลิงพวยพงุ่ เผาผลาญอยา่ งมากมายเหลือคณานบั . เหลียงเจียนค่อยๆลุกข้ึนอยา่ งชา้ ๆ,ภายในดวงตาของเขาน้นัถกู เติมเตม็ ไปดว้ ยความโกรธเกร้ียวไม่มีที่สิ้นสุดและรังสีแห่งการฆ่าฟัน. \"เจา้ บงั คบั ขา้ เองนะ!\" ใบหนา้ ของเหลียงเจียนน้นั เตม็ ไปดว้ ยความมืดมน,,ร่างกายของเขาน้นั ความร้อนค่อยเพิ่มข้ึนอยา่ งชา้ ๆ,และเส้ือคุลมของเขากระพอื ไปมาเกิดเสียงเสียดสีกบั เปลวเพลิงท่ีเขาปล่อยออกมา.

ดว้ ยชุดคลุมน้นั ทาํ มาจากเสน้ ใยทองคาํ ,เปลวเพลิงจึงไม่สามารถทาํ อะไรได,้ ที่ชุดของเขาน้นั ,เกิดแสงสวา่ งโชติช่วงจากเปลวเพลิงท่ีแพร่ออกมา. เปลวเพลิงทมิฬเป็นศิลปะการต่อสูท้ ่ีไดร้ ับสืบทอดมาในตระกลู ของเขา,ในจาํ นวนสามาชิกรุ่นใหม่แต่ละคนน้นั ,ลว้ นแลว้ แต่เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงที่โดดเด่น. ในท่ีสุดเหลียงเจียนตอ้ งแสดงความสามารถที่แทจ้ ริงออกมา,ก่อนหนา้ น้ีน้นั เขาแค่ตอ้ งการทดสอบความแขง็ แกร่งของร่างกายเยซ่ ิงเหอ,แต่เขากไ็ ม่คาดคิดเลยวา่ เยซ่ ิงเหอจะมีความสามารถที่คาดไม่ถึงซ่อนไว,้ จนทาํ ใหต้ วั เขาน้นั กลายเป็นตวัตลกซะได,้ นน่ั จึงทาํ ใหเ้ ขาเกร้ียวโกรธเป็นอยา่ งมาก. ขา้ จะทาํ ใหเ้ จา้ ไดเ้ ขา้ ใจวา่ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั ไม่ต่างจากขยะ,มนั เป็นไปไม่ไดอ้ ยแู่ ลว้ ท่ีจะต่อตา้ นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงได.้ เจา้ บา้ เยซ่ ิงเหอ,ขา้ จะทาํ ใหเ้ จา้ ตอ้ งคุกเขา้ ลงต่อหนา้ !ขา้ จะจดั การเจา้ อยา่ งรุนแรงใหม้ าอยแู่ ทบเทา้ ของขา้ !

แขนท้งั สองขา้ งของเหลียงเจียนเร่ิมท่ีจะประทบั ตรา,เป็นตราแห่งศิลปะแห่งเปลวเพลิงที่จะใชร้ วมเขา้ กบั อากาศ,ทาํ ใหเ้ กิดมวลอากาศลอยอยรู่ อบๆมือท้งั สองขา้ งของเหลียงเจียน,ดว้ ยศิลปะการประทบั ตรา,ก่อใหเ้ กิดพลงั แห่งเปลวเพลิงท่ีน่ากลวั เป็นอยา่ งมาก.

บทท่ี 19 แตกกระจาย พลงั งานท่ีมากมายพวยพงุ่ ออกมาจากร่างกายของเหลียงเจียน. เหล่านกั เรียนที่อยรู่ อบๆเปล่ียนสีหนา้ ไปในทนั ที. เขาสมควรท่ีเป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงท่ีไดร้ ับการสืบทอดเปลวเพลิงทมิฬจริงๆ,แมว้ า่ เขาจะมีระดบั ยทุ ธ์เพยี งแค่ระดบั 2 ดินแดนสวรรค,์ แต่ดว้ ยพลงั ของเปลวเพลิงที่โชติช่วงที่เห็นนน่ั แลว้ ,อยา่ งนอ้ ยคงจะไปถึงระดบั ที่ 3 ดินแดนสวรรคเ์ ลยทีเดียว ตอ้ งไม่ลืมวา่ ,เหลียงเจียนน้นั เป็นเยาวชนของตระกลู ขนุ นาง,ท่ีไดร้ ับการฝึ กฝนดว้ ยทรัพยากรที่น่าสะพรึงของตระกลู ,นี่จึงเป็นส่ิงที่คนสามญั ทวั่ ไปที่จะเอาไปเปรียบเทียบได.้ รู้สึกไดถ้ ึงพลงั ท่ีไม่สิ้นสุดของเหลียงเจียงจะถูกปล่อยออกมาแลว้ ,ใบหนา้ ของเยซ่ ิงเหอเปล่ียนเป็นต้งั อกต้งั ใจเป็นอยา่ งมาก,ตอ้ งไม่ลืมวา่ เขาน้นั เพิง่ จะใชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราไดไ้ ม่นาน,มนั จึงเป็นแค่เพียงความสามารถในการต่อสูใ้ นระดบั พ้นื ฐาน

เท่าน้นั ,เขาน้นั ยงั ไม่มีประสบการณ์การต่อสูก้ บั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงเลยสกั คร้ัง. ดว้ ยการประทบั ตราของผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงช่างแขง็ แกร่งยงิ่ นกั ,เยซ่ ิงเหอไม่รู้อะไรเกี่ยวกบั มนั เลย. เยซ่ ิงเหอไดถ้ ่ายเทพลงั แห่งดวงดาราจาํ นวนมากไปที่จุดดนั เถียน,ดว้ ยสองจุดพลงั แห่งดวงดาราไดส้ ่องแสดงประกายอยา่ งโชติช่วง,เขาไดเ้ พมิ่ พลงั ทีละข้นั ๆ,จนทว่ั ท้งั ร่างกายของเขาน้นั ถกูปกคลุมไปดว้ ยพลงั แห่งดวงดารา,แมว้ า่ มนั จะสมั ผสั กบั เปลวเพลิงที่รุนแรง,กไ็ ม่ส่งผลใหเ้ กิดบาดแผลต่อเขาได.้ ในเวลาตอนน้ีน้นั ภายในดวงตาของอนั ซุยหยนุ มีประกายตาแห่งความกงั วลผา่ นเขา้ มา,หล่อนไดท้ าํ การทดสอบความแขง็ แกร่งของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,วรยทุ ธข์ องเยซ่ ิงเหอน้นั เพมิ่ ระดบั ข้ึนอยา่ งรวดเร็ว,แต่เขากเ็ ป็นแค่เพียงศิษยท์ วั่ ไปเท่าน้นั ,ดว้ ยยงั ไม่คุน้ เคยกบั ศิลปะการต่อสูซ้ ่ึงมนั จาํ เป็นตอ้ งใชเ้ วลาหลายเดือนอย,ู่ มนั จึงเป็นไปไดว้ า่ เขาอาจจะไม่สามารถตา้ นทานความสามารถในการต่อสูข้ องผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงได้

เหล่านกั เรียนทุกคนต่างกจ็ อ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอไม่วางตา,ในที่สุดเหลียงเจียนกไ็ ดแ้ สดงศิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงออกมา,เยซ่ ิงเหอคงจะสน่ั อยใุ่ นความาโชคไม่ดีนกั ของตวั เอง,ผใุ้ ช้ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั นอกเหนือจากมีความสามารถในการรักษาแลว้ ,ทกั ษะต่อสูอ้ ื่นๆลว้ นแลว้ แต่อ่อนแอนกั ,การท่ีจะตอ้ งต่อสูเ้ ผชิญหนา้ กบั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงที่มีทกั ษะการต่อสูร้ ะดบั สูงเช่นเหลียงเจียนหากเขาไม่มีกลยทุ ธอ์ ะไรกค็ งไม่มีทางชนะไดอ้ ยา่ งแน่นอน. หลินหงยงั คงมองดูอยา่ งสงบ,ใบหนา้ ของเขาน้นั ยงั ไม่ไดม้ ีอะไรเปลี่ยนแปลงนกั . \"ดูเหมือนวา่ ตระกลู ทาสช้นั ต่าํ เช่นเจา้ จะอยผู่ ดิ ที่อยสู่ ินะ,นี่จะเป็นโอกาสสุดทา้ ยของเจา้ ,ขา้ จะเตรียมสถานท่ีใหม่ไวใ้ หก้ บั เจา้,จะใหค้ นอยา่ งเจา้ ไม่สามารถท่ีจะเสนอหนา้ มาใหค้ นอยา่ งขา้ ได้เห็นอีก!\" เหลียงเจียนช้ีไปยงั ใบหนา้ ของเยซ่ ิงเหอ,ดว้ ยสายตาแห่งการดูหม่ินและเหยยี ดหยาม. ต้งั แต่เดก็ แลว้ ,พอ่ แม่ของเขากส็ ง่ั สอนมาตลอดวา่ ,ตระกลูช้นั สูงเช่นเขาไม่ควรที่จะเกลือกกล้วั กบั เหล่าคนรับใช.้