Star Martial God Technique 01

\"การที่ตอ้ งพงึ เจา้ มนั เป็นเร่ืองยากลาํ บากสูญเสียมากมายสาํ หรับสาวนอ้ ยคนหน่ึงเลยอยา่ งง้นั รึ?\"เซ่ียหยนุ หนิงตาข่นุ เขียวพลางกล่าวต่อวา่ ,ขา้ เป็นหญิงสาวของหวั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือไม่ดีพออยา่ งน้นั รึ?\" \"เจา้ เป็นธิดาของหวั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือ,สถานะเป็นถึงคนช้นั สูง,ตวั ขา้ เป็นเพียงสามญั ชน,ไม่สามารถท่ีจะปี นข้ึนไปสูงขนาดน้นั ได!้ หลงั จากน้ีแม่หญิงอยา่ ไดใ้ ส่ใจในตวั ขา้ .\"เยซ่ ิงเหอเมม้ ริมฝี ปากขณะพดู ซ่ึงหลงั จากที่เขาไดพ้ ดู คุยกบั ชายชุดดาํ ,ส่งผลใหเ้ ยซ่ ิงเหอน้นั ไม่มีความสุขเลย. \"เจา้ \"ดวงตาของเซ่ียหยนุ หนิงถึงกบั แดงกล่าํ ,หล่อนไม่คิดวา่เขาจะเป็นคนเช่นน้นั ,เยซ่ ิงเหอหาไดท้ ราบซ้ึงใจในน้าํ ใจท่ีหล่อนมอบใหเ้ ลย,ช่างเอาแต่ใจ,เป็นคนท่ีน่าผดิ หวงั ขนาดน้ีเลยรึ? \"เอาล่ะ,อยา่ ไดโ้ ตเ้ ถียงกนั เลย,ซิงเหอ,เจา้ รีบช่วยรักษาหยนุ หนิงเถอะ!\"อนั ซุยหยนุ เรียกสติพวกเขาใหก้ ลบั มาอยา่ งเร่งรีบ,หล่อนสามารถท่ีจะเห็นได,้ หลงั จากที่ไดค้ าดเดาวา่ เยซ่ ิงเหอเพียงแค่เศร้าใจ,หลงั จากเพิง่ กลบั มา,คงตอ้ งประสบกบั อะไรบางอยา่ งเป็ นแน่.

\"ใครตอ้ งการความเอ้ือเฟ้ื อของเขาเพือ่ ท่ีจะรักษาขา้ กนั !\"เซ่ียหยนุ หนิงกล่าวออกมาดว้ ยท่าทางเอาแต่ใจ. \"หล่อนไม่ไดม้ ีบาดแผลที่หนกั หนาสาหสั อะไร,มีเพียงแค่แผลเลก็ ๆตามตวั เท่าน้นั ,พกั สกั หน่อยกด็ ีข้ึนแลว้ ,ไม่มีความจาํ เป็นที่ตอ้ งรักษา,เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปยงั ร่างกายของเซี่ยหยนุ หนิง \"ไม่เห็นที่จะตอ้ งดูแลความรู้สึกของหญิงสาวของชนช้นั สูงเลย,ขา้ หาไดใ้ ช่คนรับใชแ้ ต่อยา่ งไร,ทาํ ไมตอ้ งคอยรับใชค้ นอยา่ งท่านดว้ ย!\" เยซ่ ิงเหอนึกถึงคาํ พดู เหล่าน้นั ของชายชุดดาํ ,ไม่วา่ อนั ซุยหยนุ หรือเซี่ยหยนุ หนิง,จะเป็นเพียงลูกหลานของตระกลู ชนช้นั สูง,เบ้ืองหลงั ตระกลู ของพวกเขาน้นั สูงส่งนกั ,ในวนั หน่ึงตอ้ งมาถึง,ความเหลื่อมล้าํ ทางสงั คมระหวา่ งพวกเขา,เมื่อวนั น้นั มาถึงแลว้,พวกเขาจะเขา้ ใจถึงความเป็นจริงในระยะห่าง,ท่ีจะกลายเป็นความห่างเหินกนั กบั เขาอยา่ งชา้ ๆ,ทาํ ไมเขาจะตอ้ งทาํ อะไรให้พวกหล่อนตอ้ งซาบซ้ึงใจดว้ ยอยา่ งง้นั รึ? เยซ่ ิงเหอจะตอ้ งพาตระกลู ของเขาฟันฝ่ าอุปสรรค,์ ดว้ ยกาํ ลงัท้งั หมดคนของตระกลู ขนนกสีน้าํ เงินจะตอ้ งไดร้ ับสภาพความ

อบอุ่นและไม่ขาดแคลน,เขาไม่มีเวลาเพยี งพอที่จะเก้ียวพานกบัหญิงสาวคนอ่ืนๆจากตระกลู ขนุ นางในที่แห่งน้ี! เห็นใบหนา้ ท่าทางที่เยน็ ชาของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,การแสดงออกที่จริงจงั ขึงขงั ในคาํ พดู ,หวั ใจของเซ่ียหยนุ หนิงกเ็ ตน้ เร็วเลก็ นอ้ ย,หล่อนตอ้ งการท่ีจะทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอหนั มาสนใจหล่อนบา้ ง,หล่อนถึงกลบั ตอ้ งลดเกียรติของตวั เองเป็นอยา่ งมาก,ยงั ไม่สามารถท่ีจะทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอรู้สึกอนั ใด,ดงั น้นั จึงแค่เอาแต่ใจบา้ งเลก็ ๆนอ้ ย,ทวา่ไม่คิดเลยวา่ เยซ่ ิงเหอจะเป็นคนท่ีจริงจงั เช่นน้ี. \"การคุม้ ครองพวกท่าน,เป็นหนา้ ท่ีของขา้ ท่ีจะทาํ ใหม้ นัสาํ เร็จ,หลงั จากผา่ นเรื่องราวต่างๆแลว้ ,ขา้ ตอ้ งขา้ มสะพานไมด้ ว้ ยตวั คนเดียว.อยา่ งไรกต็ ามขา้ น้นั แตกต่างจากพวกท่านนกั ,ขา้ ยงั มีคนของขา้ ท่ียงั ตอ้ งการความช่วยเหลือเพอื่ ที่จะเปลี่ยนโชคชะตา,แต่พวกท่าน,ชีวติ ของพวกท่าน,ควรจะมีแต่ชีวติ ท่ีสุขสบาย,ทาํ ไมตอ้ งวนุ่ วายกบั ตวั ของขา้ ที่ตอ้ งใชแ้ ต่กาํ ลงั กายดว้ ยล่ะ?นอกเหนือจากน้ีขา้ ยงั ไม่ตอ้ งการท่ีจะนาํ ปัญหาไปสู่ตระกลู ของขา้,ไม่วา่ อยา่ งไรตระกลู สวรรคน์ ิรันดร์หรือตาํ หนกั หวั หนา้ องคร์ ักษ์ฝ่ ายเหนือ,การท่ีจะลบตระกลู ขนนกสีฟ้ าออกไปอยา่ งไม่เหลือ

ซากเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก!\"เยซ่ ิงเหอกล่าวออกมาดว้ ยเสียงห่อเหี่ยว. ไดย้ นิ คาํ พดู ของเยซ่ ิงเหอ,อนั ซุยหยนุ ,ความรู้สึกลึกเขา้ ไปขา้ งในของตวั หล่อนน้นั ถูกทิ่มแทงเจบ็ ปวดเป็นอยา่ งมาก,หล่อนทาํ ไดแ้ ต่เพียงเงียบ,แมว้ า่ จะเขา้ ใจสิ่งที่เยซ่ ิงเหอกล่าววา่ มนั เป็นเร่ืองจริง,หากแต่ทาํ ไมหวั ใจของหล่อนถึงไดร้ ู้สึกเจบ็ ปวดเช่นน้ี. ช่างเป็นความเป็นจริงท่ีขดั ใจใครคนหน่ึงมากท่ีสุด. \"เยซ่ ิงเหอ,ไม่วา่ เจา้ จะมีสถานะเช่นใด,ตน้ กาํ เนิดอยา่ งไร,ขา้ไม่เคยสนใจ!ขา้ จะไมนาํ ความลาํ บากใดๆไปยงั ตระกลู ของเจา้ !ขา้หวงั วา่ ,หลงั จากที่ไดก้ ลบั ไปแลว้ ,พวกเราคงจะไม่เดินกนั คนและเสน้ ทาง,ตกลงไหม?\"ในดวงตาของเซ่ียหยนุ หนิงเตม็ ไปดว้ ยน้าํ ตา,พดู พลางจอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอ.

บทที่ 45 แสดงความหวงั ดี เยซ่ ิงเหอเงียบไปชวั่ ขณะ,แลว้ พยกั หนา้ แมว้ า่ น้ีจะคือความเป็นจริง,แต่เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุกไ็ ม่ไดผ้ ดิ อะไร,น่ีจึงเป็นเหตุวา่ ทาํ ไมเยซ่ ิงเหอไม่ยนิ ดีที่จะเขา้ ร่วมกลุ่มกบั องคก์ รดงั กล่าว. ถึงแมว้ า่ จะตอ้ งทาํ ลายเหล่าตระกลู ท่ีทรงพลงั เหล่าน้นั ,กไ็ ม่สามารถที่สลายเสน้ ทางการฆ่าฟันกนั ไดอ้ ยา่ งสมบูรณ์,ตอ้ งมีคนบริสุทธ์ิจาํ นวนมากท่ีจะตอ้ งตาย, เยซ่ ิงเหอยอ่ ตวั ลง,ช่วยรักษาเซี่ยหยนุ หนิงอยา่ งเงียบๆ,พลงัอาํ นาจแห่งดวงดาราค่อยไหลซึมเขา้ ไปในบาดแผลของเซี่ยหยนุ หนิงทีละนอ้ ย,ทาํ ใหส้ ามารถฟ้ื นฟบู าดแผลกลบั มาชา้ ๆ. ประสบการณ์จากหลายเร่ืองท่ีเกิดข้ึน,เยซ่ ิงเหอรู้สึกวา่ ตวั เขาเองจะเติบโตข้ึนเลก็ นอ้ ย,เขาไดใ้ คร่ครวญเร่ืองต่างๆ,ตวั เขาเองตอ้ งการเลือกทางเดินชีวติ ของเขาเอง,ไม่วา่ อยา่ งไรกต็ อ้ งทาํ ใหจ้ งได.้

เพยี งแค่มีความแขง็ แกร่งที่น่ายาํ เกรงเพียงพอ,พร้อมท้งั การเป็นสุดยอดผเู้ ยยี่ มยทุ ธ,์ เขากจ็ ะมีคุณสมบตั ิที่จะควบคุมชะตากรรมตวั เอง,หากเป็นคนอ่อนแอไร้พลงั กจ็ ะไม่มีคุณสมบตั ิใดๆท่ีจะเรียกร้อง. แมว้ า่ ตระกลู จนั ทราทมิฬ,ตระกลู สวรรคน์ ิรันดร์และคฤหาสนห์ วั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือ จะมีอิทธิพลมากมาย,ถือตวั,เป่ี ยมไปดว้ ยเกียรติยศชื่อเสียง,ตราบเท่าที่เขามีความแขง็ แกร่งเพยี งพอ,เขาไม่จะเป็นท่ีตอ้ งไปใส่ใจใดๆ! ฝ่ ามือของเยซ่ ิงเหอ,เตม็ ไปดว้ ยความอบอุ่น,ภายใตก้ ารนวดเฟ้ น,ความเศร้าโศกของเซ่ียหยนุ หนิงกก็ ลบั คืนสู่ปกติชา้ ๆ.หล่อนจอ้ งมองไปท่ีเยซ่ ิงเหอ,ความแขง็ แกร่งท่ีอบอุ่นซึมผา่ นเขา้ ไปในจุดดนั เถียนของหล่อน,หวั ใจของหล่อนพร่ังพรูเตน้ ไปมาในทนั ที, ในเวลาก่อนน้ี,หล่อนไม่เคยมีใครสกั คน,ท่ีอยใู่ กลช้ ิดกบัหล่อน,ไม่มีใครท่ีตอ้ งทาํ ใหห้ ล่อนตอ้ งใส่ใจ,ทนั ใดน้นั หล่อนกค็ ิดไดว้ า่ ชีวติ น้นั มีมากมายหลายแบบ,ถึงแมว้ า่ จะแตกต่างกนั แต่กห็ าไดใ้ ช่สาระสาํ คญั ในชีวติ ไม่.

เธอไม่ไดใ้ ส่ใจเก่ียวกบั เบ้ืองหลงั ตระกลู ของเยซ่ ิงเหอ,แมว้ า่หล่อนน้นั จะเป็นเจา้ หญิงแห่งคฤหาสนห์ วั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือกต็ าม,หล่อนกย็ งั ยนิ ดีที่จะสละสถานะน้นั ลงมาได.้ อยา่ งไรกต็ ามหล่อนรู้วา่ ตระกลู ของเยซ่ ิงเหอคงจะไม่สามารถตา้ นทานไดห้ ากทาํ ใหค้ ฤหาสนห์ วั หนา้ องคร์ ักฝ่ ายเหนือตอ้ งเกร้ียวโกรธ,แต่หล่อนจะตอ้ งใชส้ ่ิงท่ีทาํ ไดท้ ุกอยา่ งเพอ่ื ช่วยตระกลู ขนนกสีฟ้ าใหไ้ ดห้ ากมีปัญหาใด. แมว้ า่ การสมั ผสั กบั ผวิ ท่ีเน่ียนนุ่มของเซ่ียหยนุ หนิง,ทาํ ให้กระแสความคิดของเยซ่ ิงเหอไดล้ ่องลอยไปไกล,เขาลืมส่ิงที่คิดไปแลว้ ,การบาดเจบ็ ของเซี่ยหยนุ หนิงเสร็จเรียบร้อยอยา่ งรวดเร็ว,เยซ่ ิงเหอยนื ข้ึนและกล่าววา่ ,\"พวกเราตอ้ งรีบแลว้ ,แมว้ า่ บุคคลคนน้นัจะจากไปแลว้ แต่ไม่รู้วา่ เขาน้นั กาํ ลงั จบั ตามองพวกเราอยไู่ หม,พวกเราตอ้ งหาสถานท่ีเพ่อื หลบซ่อนก่อน.\" \"อืม,ซิงเหอ,เจา้ รู้อยา่ งน้นั รึวา่ ฝ่ ายตรงขา้ มน้นั เป็นใคร?\"อนัซุยหยนุ ถาม. เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปที่อนั ซุยหยนุ ,เงียบอยชู่ วั่ ขณะก่อนท่ีจะกล่าววา่ ,\"ขา้ ไม่รู้วา่ พวกเขาน้นั มาจากแห่งหนใด,ขา้ รู้เพยี งวา่

องคก์ รของพวกเขาเป็นกลุ่มคนของตระกลู ชนช้นั สามญั ท่ีมีพรสวรรคม์ ารวมตวั กนั ,เป้ าหมายเพอ่ื ทาํ ลายตระกลู ชนช้นั สูงท่ีล่วงแก่อาํ นาจใหส้ ิ้นซาก,เป็นพวกเจา้ ,โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ เซ่ียหยนุ หนิง,พวกเขาตอ้ งการที่จะจบั ตวั เซี่ยหยนุ หนิง,จากน้นั กใ็ ช้หล่อนเพอื่ ข่มข่คู ฤหาสน์หวั หนา้ องคร์ ักษฝ่ ายเหนือ!ขา้ ไดค้ ุยกบัพวกเขาหลายอยา่ ง,หลงั จากน้ีพวกเจา้ ตอ้ งระวงั ตวั ดว้ ย!\" ไดย้ นิ คาํ พดู ของเยซ่ ิงเหอ,อนั ซุยหยนุ ถึงกบั สะดุง้ . ใชอ้ าํ นาจชกั จูงเหล่าลกู หลานของชนช้นั สามญั ใหม้ ารวมตวั กนั ,เพอื่ ท่ีจะโค่นลม้ เหล่าตระกลู ชนช้นั สูงเป็นพิเศษอยา่ งง้นั รึ? อนั ซุยหยนุ ถึงกบั นิ่งเงียบไปชวั่ ขณะ,ไม่น่าสงั สยั เลยวา่หลงั จากท่ีเยซ่ ิงเหอกลบั มา,จะดูไม่มีความสุขเลย,เยซ่ ิงเหอเองก็เป็นลูกหลานของเหล่าชนช้นั สามญั .หากเขาคลอ้ ยตามกด็ ูจะสมเหตุสมผล,เยซ่ ิงเหอควรที่จะยนื อยฝู่ ่ังเดียวกบั ฝ่ ายตรงขา้ มถึงจะถกู ,แต่ทวา่ เยซ่ ิงเหอสาํ หรับเขาแลว้ ,กลบั เลือกที่จะต่อตา้ นความน่าหวาดกลวั ขององคก์ รเช่นน้นั .

\"คนดงั กล่าวนน่ั แขง็ แกร่งเป็นอยา่ งมาก,ขา้ เองยงั ไม่สามารถต่อกรกบั เขาได,้ เขาไดก้ ล่าวออกมาวา่ ในตอนน้ีเขาจะไม่ปล่อยเซี่ยหยนุ หนิงไปแน่!\"สายตาของเยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปยงั ร่างของเซี่ยหยนุ หนิง. ในดวงตาของเซี่ยหยนุ หนิงรู้สึกห่อเห่ียว,หล่อนจอ้ งมองไปยงั เยซ่ ิงเหอแลว้ กล่าววา่ ,\"แมว้ า่ ขา้ น้นั จะมาจากคฤหาสนห์ วั หนา้องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือ,แต่ถึงกระน้นั ,ขา้ ,จริงๆแลว้ ขา้ ไม่ควรที่จะพดูทาํ ร้ายจิตใจเจา้ และไม่ควรเอาแต่ใจ,เยซ่ ิงเหอ,จริงๆแลว้ ขา้ อาจจะทาํ ไม่ถูก,ขา้ ไม่ควรที่จะพดู คาํ พดู เหล่าน้นั !\" \"คาํ พดู บางคาํ ของเจา้ ไม่มีผลกบั ขา้ !\"เยซ่ ิงเหอกล่าวอยา่ งสงบ. \"ไม่วา่ เจา้ จะคิดกบั ขา้ อยา่ งไร,ไม่วา่ เจา้ จะใส่ใจขา้หรือไม่,ขา้ ตอ้ งการท่ีจะใหเ้ จา้ ไดร้ ู้!\"เซี่ยหยนุ หนิงกล่าวอยา่ ขึงขงั . \"อยา่ คิดวา่ ,ในคร้ังน้ีขา้ จะใชพ้ ลงั ท้งั หมดปกป้ องท่าน,หลงั จากกลบั ไปจากสถานีฝึ กฝนน้ีแลว้ ,ท่านไม่มีสิ่งใดเกี่ยวขอ้ งกบั ขา้ อีก!\"เยซ่ ิงเหอส่ายหวั แลว้ กล่าววา่ ,\"ไปไดแ้ ลว้ !\"

เยซ่ ิงเหอกระโดดนาํ ไปขา้ งหนา้ ,เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ จอ้ งมองกนั และกนั ,แลว้ ตามไปอยา่ งรวดเร็ว. เม่ือพวกเขากระโดดออกไปเพอื่ เดินทางต่อ,มีกลุ่มคนกลุ่มหน่ึงไดม้ ุ่งหนา้ เขา้ มา,เป็นอาจารยห์ ลินยท่ี ี่นาํ หนา้ มา. \"พวกท่านมีเร่ืองอะไร?\"ใบหนา้ ของเยซ่ ิงเหอยงั สงบเงียบจอ้ งมองสอบถามไปยงั อาจารยห์ ลินยท่ี ่ีอยดู่ า้ นหนา้ . \"เยซ่ ิงเหอ,พวกเราไดใ้ คร่ควรอยา่ งรอบคอบแลว้ ,พวกเราไม่ควรที่จะกล่าวหาเจา้ ผดิ ไป,จริงๆแลว้ ฉู่เซ่ียนเป็นคนวางแผนท้งั หมด,พวกเรามาน่ี,เพื่อท่ีจะปกป้ ององคห์ ญิง!\"อาจารยห์ ลินย่ีกล่าวอยา่ งจริงจงั ,\"ถา้ องคห์ ญิงประสบปัญหาแลว้ ,พวกเรา,พวกเราคงจะไม่สามารถใชช้ ีวติ โดยปกติไดแ้ น่!\" ดว้ ยความคิดของเยซ่ ิงเหอน้นั เขาคิดวา่ การมีหลินยชี่ ่วยคงพอจะทาํ ใหเ้ ขาไดห้ ายใจหายคอบา้ ง,แมว้ า่ ความแขง็ แกร่งของหลินยแ่ี ละทุกคนน้นั จะไม่ไดด้ ีมากเทียบเท่ากบั เซี่ยหยนุ หนิงก็ตาม,ทวา่ หากมีผเู้ ชี่ยวชาญระดบั 5 ดินแดนสวรรคห์ ลายคน,กค็ งจะช่วยไดเ้ หมือนกนั .

ชว่ั ระยะเวลาไม่นานหลงั จากน้นั ,เหลียงหยแู ละคนอื่นๆก็มาถึงเหมือนกนั ,เหลียงหยคู อ่ นขา้ งท่ีจะหลบสายตาของเยซ่ ิงเหอ,เขาเขา้ ไปซ่อนตวั อีกดา้ นหน่ึง. เยซ่ ิงเหอกวาดสายตาไปมองเหลียงหยเู ลก็ นอ้ ย,เขาไม่อยากที่จะใหม้ ีปัญหาในตอนน้ี,ทวา่ หากเหลียงหยไู ม่สร้างปัญหาใดๆกบั เขาละก,็ เยซ่ ิงเหอจะไม่จดั การกบั เขาอยา่ งแน่นอน. เหล่าคนจาํ นวนมากมารวมตวั กนั ,พวกเขารู้สึกวา่ ตอ้ งการปลอดภยั ,จอ้ งมองออกไปยงั พ้นื ที่เปิ ดโล่งน้นั ดูมน่ั คง,คนเหล่าน้นักเ็ ริ่มที่จะนงั่ ลงเพอ่ื ที่จะพกั . ไม่รู้เลยวา่ หลินหงและโม่หยเู่ ป็นอยา่ งไรบา้ ง,มีประกายแสงแห่งความคิดของเยซ่ ิงเหอที่รู้สึกเป็นกงั วลภายในใจของเขา. ขณะเยซ่ ิงเหอกาํ ลงั ครุ่นคิด,เหลียงหยทู ี่ลุกล้ีลุกลน้ อยอู่ ีกฝ่ังของเยซ่ ิงเหอ,จอ้ งมองมายงั เยซ่ ิงเหอดว้ ยท่าทางแหยงๆ. ดว้ ยการจอ้ งมองไปยงั เหลียงหยทู ่ีนง่ั อยกู่ บั พ้นื เยซ่ ิงเหอกล่าวออกมาดว้ ยเสียงจริงจงั ,\"เจา้ มีปัญหาอะไรอยา่ งง้นั รึ?\" \"ขา้ นง่ั ตรงน้ีไดใ้ หม?\"เหลียงหยกู ล่าวอยา่ งลุกลี่ลุกลนซ่ึงเขารู้สึกหวาดกลวั ต่อเยซ่ ิงเหอโดยหมดจด,เขารู้วา่ หลงั จากน้ี,การที่จะ

ต่อตา้ นเยซ่ ิงเหอคงจะเป็นเร่ืองที่ยากแลว้ ,วรยทุ ธข์ องเยซ่ ิงเหอคงห่างไกลหม่ืนล้ีไปในทุกๆวนั ,หลายเดือนท่ีผา่ นมาเขาไดผ้ กู ความพยาบาทกบั เขาหลายคร้ัง.การต่อตา้ นเยซ่ ิงเหอในวนั น้ีเป็นเรื่องท่ีไม่ฉลาดแน่นอน,ต้งั แต่เดก็ เขาน้นั ไดเ้ ติบโตข้ึนมาในตระกลู ชนช้นั ขนุ นาง,เขาเห็นอะไรมามาก,เหลียงหยรู ู้ดีวา่ ควรผกู มิตรกบั ผู้แขง็ แกร่งหรือตอ้ งหลีกเล่ียงการสร้างศตั รูกบั พวกเขา. \"นงั่ !\"เยซ่ ิงเหอแค่นเสียงแมว้ า่ เขาจะไม่ตอ้ งการท่ีจะมีส่วนเกี่ยวขอ้ งกบั คนเช่นน้ี,แต่ในเวลาน้ี,เหลียงหยกู าํ ลงั แส่หาความตายเอง. เหลียงหยนู งั่ ลง,จอ้ งมองไปยงั เยซ่ ิงเหอ,ชว่ั ขณะหน่ึงแลว้กล่าววา่ ,\"ตระกลู จนั ทราทมิฬของพวกเราน้นั จะรับบรรณาการจากตระกลู ในสงั กดั ทุกๆปี ,ตระกลู ขนนกสีฟ้ าเองกส็ ่งบรรณาการน่าจะ 600 จิน(0.5 ก.ก.)ของผลผลิต,ในปี น้ีการเกบ็ เกี่ยวไม่ค่อยดีนกั ,ขา้ จะรายงานต่อตระกลู ,เพอื่ ท่ีจะใหต้ ระกลู ขนนกสีฟ้ างดเวน้บางส่วนของบรรณาการ.\" เยซ่ ิงเหอขยบิ ตาเลก็ นอ้ ย,จอ้ งมองไปยงั เหลียงหย,ู นี่คืออะไร,แสดงความหวงั ดีอยา่ งง้นั รึ?

\"เจา้ คิดวา่ แสดงความหวงั ดีเลก็ นอ้ ยเช่นน้ี,จะสามารถชดเชยตระกลู จนั ทราทมิฬท่ีทาํ มาหลายปี ไดอ้ ยา่ งน้นั รึ?\"เยซ่ ิงเหอกล่าวดว้ ยเสียงเยน็ ชาพลางส่งสายตาดูดซบั ประกายแสงแห่งความหวงัดีของเขาอยา่ งรวดเร็ว. \"ขา้ ไม่ไดห้ มายความเช่นน้นั !\"เหลียงหยกู ล่าวอยา่ งเร่งรีบ,\"ขา้ ..,แมว้ า่ ขา้ จะเป็นทายาทของตระกลู จนั ทราทมิฬ,อยา่ งไรกต็ ามขา้ กไ็ ม่สามารถกล่าวถึงความถูกตอ้ งของตระกลู ,ขา้ สามารถทาํอะไรไดไ้ ม่มากนกั !ทุกการตดั สินใจของตระกลู น้นั ,ขา้ ไม่สามารถทาํ สิ่งใดได.้ \" ไดย้ นิ คาํ พดู ของเหลียงหย,ู เยซ่ ิงเหอกเ็ ขาใจดี,ดว้ ยความหมายดงั กล่าวของเหลียงหยนู ้นั ,เหลียงหยไู ม่สามารถลดความเกียจชงั ของตระกลู ขนนกสีฟ้ าต่อตระกลู จนั ทราทมิฬได,้ แต่เขาหวงั วา่ เยซ่ ิงเหอจะปล่อยเร่ืองของเขาเป็นดงั่ เช่นอดีต,ไม่นาํ มนักลบั มาขดั ขอ้ งใจกบั เขาอีกคร้ัง. ระหวา่ งตระกลู ,เหลียงหยเู ลือกท่ีจะไม่นาํ มนั ผกู มดั รัดคอตวั เองไวอ้ ยา่ งเดด็ ขาด.

บทท่ี 46 ซบทหี่ ัวไหล่ ทนั ทีท่ีเยซ่ ิงเหอคิดกข็ าํ อยเู่ ลก็ นอ้ ย,ทวา่ เขากบั ไดร้ ับการยอมรับจากวายร้ายเหลียงหยอู ยา่ งแทจ้ ริง. เหลียงหยเู ป็นเหมือนวายร้ายท่ีคอยสร้างปัญหาจนทุกคนตอ้ งหวาดหวน่ั ,เพราะตระกลู จนั ทราทมิฬน้นั คอยหนุนหลงั อย,ู่คอยดูถูกเหยยี ดหยามคนภายนอก,กลนั่ แกลง้ คนอ่อนแอในโรงเรียน,ถึงกระน้นั หากเขาพบเขา้ กบั การถูกคุกคาม,ท่ีเขาไม่สามารถที่จะจดั การได,้ เช่นน้นั แลว้ กจ็ ะเลือกแมแ้ ต่คิดคดกบัตระกลู ของตน,เพือ่ ท่ีจะปกป้ องตวั เองไว.้ เหลียงหยเู ขา้ ใจไดแ้ ลว้ วา่ รองอาจารยใ์ หญ่ซู,เขาคอยดึงดูดและสนบั สนุนเหล่าตระกลู ที่ทรงพลงั ,หากกลบั ไม่ไดต้ ดั เยซ่ ิงเหอออกไป,เยซ่ ิงเหอมีพรสวรรคโ์ ดยกาํ เนิดท่ีมากพร้อมกบั น่าหวาดหวน่ั เป็นอยา่ งยง่ิ ,จนทาํ ใหเ้ ขาคิดวา่ ดว้ ยการพฒั นาในระดบัท่ีหวาดกลวั น้ี,ถา้ ความแขง็ แกร่งของวรยทุ ธ์ยงั คงเพมิ่ ข้ึนในระดบัน้ีล่ะก,็ การที่จะสงั หารเขาเป็นเรื่องท่ีง่ายดายมาก.

\"ขา้ เขา้ ใจที่เจา้ ส่ือ,ขา้ จะมองขา้ มขอ้ ขดั ขอ้ งใจนบั จากน้ีและไหม้ นั จบไป,แต่ทวา่ ขา้ มีเรื่องท่ีจะใหน้ ายนอ้ ยเหลียงช่วยอีกหลายเรื่อง.\"ที่มุมปากของเยซ่ ิงเหอยกข้ึนเลก็ นอ้ ย.แมว้ า่ พฤติกรรมของเหลียงหยจู ะน่ารังเกียจเลก็ นอ้ ย,แต่เขากร็ ู้วา่ ดว้ ยบุคคลเช่นเหลียงหยสู ามารถท่ีจะใชป้ ระโยชน์ได.้ กบั ความสุภาพที่เหลียงหยไู ดร้ ับเขากย็ มิ้ ออกมา,พลางโบกมือไปมาแลว้ กล่าวอยา่ งเร่งรีบกระวนกระวายวา่ \"ดว้ ยสถานะของขา้ ในตระกลู แมจ้ ะไม่สูงนกั ,ตราบเท่าที่ขา้ สามารถช่วยได,้ ขา้ กจ็ ะพยายามช่วยสุดความสามารถ!ช่วยลืมเลือนความแคน้ และสิ่งท่ีขา้ทาํ ไปก่อนหนา้ น้ีท่ีคา้ งอยใู่ นใจดว้ ย,\" ในความเป็นจริงแมว้ า่ บุคคลเช่นเหลียงหยนู ้ีจะข้ีขลาด,ทวา่ความจริงแลว้ กบั เป็นท่ีเสแสร้งยงิ่ นกั ,เพยี งแค่เยซ่ ิงเหอมีความสามารถเพยี งพอที่จะสงั หารเขาได,้ หากแต่ไม่ไดท้ าํ จริงๆเพียงแต่ทาํ ใหเ้ ขาเขา้ ใจ,ตราบเท่าท่ีเขาไม่มายวั่ ยเุ ยซ่ ิงเหอ,เขากไ็ ม่จาํ เป็นท่ีตอ้ งสงั หารเหลียงหย,ู ทาํ ไมเขาจะตอ้ งมาสร้างความราํ คาญและทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอท่ีทรงพลงั กลายเป็นศตั รูดว้ ยเล่า? การเร่งรีบที่จะสลายความเกลียดชงั จึงเป็นเร่ืองท่ีสาํ คญั กวา่ !

\"หลงั จากน้ีตระกลู จนั ทราทมิฬจะกระทาํ การอนั ใด,ที่มีส่วนเกี่ยวขอ้ งกบั เร่ืองของตระกลู ขนนกสีฟ้ า,เจา้ ตอ้ งแจง้ กบั ขา้ ก่อน,เจา้ คงจะเขา้ ใจนะ?\" \"ได,้ หากมีข่าวอนั ใดเก่ียวกบั ตระกลู ขนนกฟ้ า,ขา้ จะรีบแจง้ก่อน,เท่าที่จะเป็นไปได\"้ เหลียงหยรู ีบพยกั หนา้ วา่ กล่าวขณะท่ีเยซ่ ิงเหอพดู พร้อมกบั ตกปากรับคาํ อยา่ งมน่ั คง. ชวั่ ระยะเวลาหลงั จากน้นั ,เหลียงหยกู ล็ ุกข้ึนแลว้ เดินออกไป. เซ่ียหยนุ หนิงเดินเขา้ มา,มองไปที่เยซ่ ิงเหอแลว้ ถาม,เจา้ เพงิ่คุยอะไรกบั เหลียงหยอู ยา่ งง้นั รึ?ขา้ ไดย้ นิ ซุยหยนุ เล่าก่อนที่เจา้ จะมาช่วยขา้ ,ขา้ คิดวา่ เหลียงหยมู ีเจตนาร้ายอะไรหรือไม่?\" \"อืม.\"เยซ่ ิงเหอพยกั หนา้ และพดู วา่ ,\"เขา้ คงจะกลวั นะ,ดงั น้นัเขาจึงไดข้ อโอกาสเพื่อที่จะปรับความเขา้ ใจกบั ขา้ นะ.\" \"ปรับความเขา้ ใจรึ?\"เซ่ียหยนุ หนิงเพง่ พศิ ,หล่อนยมิ้ แลว้ พดูออกมาทนั ที,\"ขา้ เขา้ ใจ.\"แมว้ า่ หล่อนกบั เหลียงหยจู ะไม่ไดส้ นิทกนั ,แต่เขากเ็ ขา้ ใจเก่ียวกบั บุคคลเช่นเหลียงหยดู ี,ท้งั ท่ีเหลียงหยจู ะข่มเหงคนอื่นๆและมีความดุร้ายที่อยภู่ ายนอก,แต่ภายในจิตใจขา้ ง

ในน้นั เป็นคนที่ข้ีขลาดยง่ิ นกั ,การที่ตอ้ งเจอกบั บุคคลท่ีไม่สามารถท่ีจะจดั การได,้ เขากจ็ ะแสดงตวั วา่ เขา้ ใจผดิ และวงิ หนีจากไป. ขา้ งในใจของเยซ่ ิงเหอน้นั มีประกายแสงแห่งความเขา้ ใจอยา่ งลึกซ้ึง,เป็นคร้ังแรกที่จะเห็นความอ่อนแอของเหลียงหย,ู คนที่กา้ วร้าวอยา่ งเขา,ตอนน้ีไม่ไดม้ ีความแขง็ แกร่งที่น่าหวาดหวน่ัเพยี งพอ.เหลียงหยทู ี่น่ารังเกียจ,เหลียงหยคู นน้นั จะไม่กลา้ ขดั ใจเขาไดแ้ ลว้ . ความจริงท้งั ตระกลู จนั ทราทมิฬ,เพียงแค่ความแขง็ แกร่งน้นักม็ ีความน่าหวาดหวน่ั เพียงพอ.มีอิทธิพลอยา่ งแน่นอน,สามารถที่จะจดั การอยา่ งโหดร้ายกบั พวกเขา,จนทาํ ใหพ้ วกเขาตอ้ งใหค้ วามเคารพเพ่อื ตวั ของตระกลู ขนนกสีฟ้ านน่ั เอง! ถา้ เขาตอ้ งการท่ีจะเปล่ียนชะตาของตระกลู ของเขาล่ะก,็เช่นน้นั มีเพียงเสน้ ทางเดียว,คือตอ้ งกลายเป็นคนที่แขง็ แกร่งยง่ิกวา่ ทุกคน. \"เยซ่ ิงเหอ,เจา้ กาํ ลงั คิดอะไรอยรู่ ึ?\"เซ่ียหยนุ หนิงจอ้ งไปที่เย่ซิงเหอเพอื่ สอบถามดว้ ยความงงงวย. \"ไม่มีอะไรหรอก.\"เยซ่ ิงเหอส่ายหวั ไปมา.

หากเปล่ียนเป็นชายคนอ่ืน,ที่ไดพ้ ดู คุยกบั เซ่ียหยนุ หนิงเวลาน้ี,แน่นอนวา่ พวกเขาเหล่าน้นั ยอ่ มท่ีจะหายใจเขา้ เตม็ ปอดดว้ ยความสุขใจ,ดง่ั เช่นเหลียงหย,ู ที่เป็นเหมือนกบั สุนกั ปั๊ก,ท่ีคอยวงิ่ไล่กลบั ถกู ผลกั ไส,แต่เยซ่ ิงเหอน้นั ,หล่อนกลบั ใหค้ วามอบอุ่นไม่ไดว้ ง่ิ หนี,เยซ่ ิงเหอไม่ไดพ้ ดู คุยเหมือนกนั คนอื่นๆทว่ั ไปเหมือนคนอื่นที่พดู คุยกบั หล่อนอยา่ งแน่นอน. ทวา่ กลบั เป็น,เซ่ียหยนุ หนิงยนิ ดีที่จะส่งความยนิ ดีมาให.้ จากตอนที่เยซ่ ิงเหอไดช้ ่วยเหลือหล่อนจากสระน้าํ แขง็ ในชว่ั ขณะน้นั ,เซ่ียหยนุ หนิงกไ็ ดย้ อมรับใครคนหน่ึงในหวั ใจของหล่อน,นอกจากน้ีดว้ ยประเภทอยา่ งหล่อนแลว้ ,เม่ือไดต้ ดั สินใจไปเรียบร้อยแลว้ ,ต่อใหเ้ อาววั สิบตวั มาฉุดกไ็ ม่ยนิ ยอม. อนั ซุยหยนุ ไดน้ าํ เน้ือกระต่ายที่ยา่ งเสร็จแลว้ ออกมา,นง่ั ลงขา้ งๆพวกเขา,พร้อมกบั แบ่งมนั ส่งใหก้ บั เยซ่ ิงเหอและเซี่ยหยนุ หนิง,แลว้ พดู วา่ \"รีบกินเน้ือกระต่ายน้ีเพื่อเอาแรงเถอะ!\" เยซ่ ิงเหอรับเน้ือกระต่ายมา,แลว้ กล่าวกบั อนั ซุยหยนุ วา่ ,\"ขอบคุณศิษยพ์ ี่อนั \"จากน้นั กเ็ ริ่มแทะมนั อยา่ งเงียบๆ.

หลงั จากที่เซี่ยหยนุ หนิงไดร้ ับเน้ือกระต่ายมาแลว้ ,หล่อนได้ขยบั เขา้ ไปนง่ั ติดกบั เยซ่ ิงเหออยา่ งเหมาะเจาะ. เพราะขยบั เขา้ ไปใกลจ้ นแทบจะติดกนั ,เยซ่ ิงเหอจึงไดข้ ยบัออกมาอีกขา้ ง ในทนั ทีดว้ ยความอกั อ่วนใจ. เหล่านกั เรียนที่อยหู่ ่างออกไปมองเห็น,ตอ้ งแอบอิจฉาอยู่ภายในใจ,เยซ่ ิงเหอช่างเป็นคนที่โชคดีเสียจริง,ทางขวาเป็นอนั ซุยหยนุ ,ขา้ งซา้ ยเป็นเซี่ยหยนุ หนิง,ท้งั สองต่างเป็นหญิงสาวที่สวยท่ีสุดของเมืองบรรพชนสวรรค,์ ในท่ีสุดส่ิงท่ีดีที่สุดกลบั ถกู ยดึครองโดยเยซ่ ิงเหอไปซะแลว้ . หากสวรรคจ์ ะใหโ้ อกาสกบั พวกเขาบา้ ง,ใหพ้ วกเขาไดเ้ ชยชมเพียงแค่ความหอมของผมสกั เสน้ ,ถึงแมว้ า่ จะทาํ ใหพ้ วกเขาตอ้ งตายภายในสิบปี พวกเขากย็ นิ ยอม! สถานที่ไกลออกไปเหลียงหยทู าํ เป็นยงุ่ วนุ่ วายกบั เร่ืองตวั เอง,แกลง้ ทาํ เป็นวา่ ไม่เห็นอะไร,แมว้ า่ เขาจะปรารถนาในตวั เซี่ยหยนุ หนิง,แต่เขาเองกเ็ พงิ่ จะเดินออกมาไดจ้ ากประตูแห่งความตาย,ดว้ ยท่ีเป็นอยตู่ อนน้ีเขาไม่มีความกลา้ ท่ีจะต่อสูก้ บั เยซ่ ิงเหอเลย.

ยามค่าํ คืนค่อยๆมาเยอื น,เหล่าคนท้งั หมดกไ็ ดจ้ ุดไฟกองใหญ่ข้ึน. เยซ่ ิงเหอเขา้ ใจดีถึงความแขง็ แกร่งของเหล่าเพ่ือนๆของเขา,เขาไม่สามารถท่ีจะปล่อยพวกเขาไวไ้ ดอ้ ยา่ งแน่นอน,ดงั น้นั เขาคงไม่ปล่อยใหเ้ ป็นเช่นน้นั แน่,เขาไม่ไดเ้ ตรียมตวั ที่จะเขา้ นอนแต่อยา่ งใด,เขาไดต้ ดั สินใจท่ีจะเฝ้ ายามในคืนน้ี. อาจจะค่อนขา้ งเหนื่อย,เซ่ียหยนุ หนิงไดพ้ ิงไปท่ีไหล่ของเย่ซิงเหอ,ทิ้งตวั ลงจากน้นั กพ็ กั เอาแรง,แสงไฟส่องแสงสาดส่องใบหนา้ ที่สวยงามของหล่อน,ทาํ ใหเ้ ห็นใบหนา้ ของหล่อนน้นัปรากฏความอ่อนโยนและสวยงาม,ท่ีขา้ งๆน้นั อนั ซุยหยนุ ไดย้ มิ้ออกมาให,้ พลางจอ้ งมองไปยงั เยซ่ ิงเหอ,พร้อมกบั ยมิ้ และกล่าวอยา่ งอ่อนโยน.\"ซิงเหอขอศิษยพ์ ่คี นน้ียมื ไหล่เจา้ ไดพ้ กั พิงไดด้ ว้ ยหรือไม่?\" เยซ่ ิงเหอไม่คิดจริงๆวา่ อนั ซุยหยนุ จะทาํ การขอคาํ ขอเช่นน้นั ได,้ เขาเงียบไปชวั่ ขณะ,ในที่สุดกพ็ ยกั หนา้ . อนั ซุยหยนุ ยมิ้ ออกมา,เผยยมิ้ พร้อมกบั ซบใบหนา้ ไปที่ไหล่ของเยซ่ ิงเหอ,พร้อมกบั ปิ ดตา,ขนตาท่ีงามละออสนั่ ไหวไปมา

เลก็ นอ้ ย,ดูเหมือนมนั จะสนั่ ไหวตามความรู้สึกท่ีเป่ี ยมลน้ จนไม่อาจสงบได.้ ค่าํ คืนที่มืดมิดเริ่มคืบคลานไปเรื่อยๆ,อาจเป็นเพราะกองไฟท่ีลุกไหมค้ ่อนขา้ งสุง,ส่งผลใหเ้ หล่านกั เรียนหลายคนไดเ้ ดินทางมายงั แคมป์ ท่ีพกั ดงั กล่าวดว้ ย,ซ่ึงในน้นั มีเจา้ หนิงเอ๋อไดต้ ามมาดว้ ย. เจา้ หนิงเอ๋อไดก้ วาดสายตามองไปยงั เหล่าผคู้ น,แลว้ ไปหยดุอยทู่ ี่เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ท่ีนอนหลบั อยบู่ นไหล่ของเยซ่ ิงเหอ,ทนั ใดน้นั สายตาของหล่อนถึงกบั เบิกกวา้ งดว้ ยใบหนา้ ท่ีเหลือเช่ือนกั . ดว้ ยรูปลกั ษณ์ของหล่อนที่มีอยเู่ จา้ หนิงเอ๋อมีความมนั่ ใจเป็นอยา่ งมากท่ีจะดึงดูดเยซ่ ิงเหอไดแ้ ต่ตอนน้ี,ความมนั่ ใจของหล่อนอนั มากมายน้นั ไดถ้ ูกโจมตีดว้ ยอนั ซุยหยนุ ,ส่ิงท่ีไม่อยากเช่ืออีก,ยงั รวมไปถึงเซ่ียหยนุ หนิงดว้ ย. เซ่ียหยนุ หนิงน้นั มีสถานะอะไร?เป็นถึงธิดาของหวั หนา้องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือ.

นอกจากน้ีรูปลกั ษณ์ของอนั ซุยหยนุ และเซี่ยหยนุ หนิงยงั ทาํใหเ้ จา้ หนิงเอ๋อรู้สึกดอ้ ยกวา่ ดว้ ย. แลว้ ท่ีทาํ ใหห้ ล่อนน้นั ประหลาดใจท่ีสุดน้นั ,อนั ซุยหยนุและเซ่ียหยนุ หนิงกบั ผชู้ ายคนเดียวกนั ,ท้งั สองคนหาไดต้ ่อสู้แก่งแยง่ กนั อยา่ งคาดถึงไม่ถึง,น่ีมนั เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดจนเกินไปแลว้ . อนั ซุยหยนุ ท่ีซบอยบู่ นไหล่ของเยซ่ ิงเหอหลงั จากนานสองนาน,หล่อนไดพ้ ึมพาํ ออกมาอยา่ งไม่คาดคิด,\"ถา้ ไม่มีขอ้ ขดั แยง้ กนักบั เหล่าตระกลู ข้นั สูง,สามารถที่จะมีความสงบเช่นน้ีไม่ตอ้ งต่อสู้กนั ,ไม่ตอ้ งจดั การอะไรเลย,คงจะเป็นเรื่องดีสินะ?\" เขาไม่รู้เหมือนกนั วา่ อนั ซุยหยนุ น้นั ไม่ไดห้ ลบั หรือละเมอกนั แน่,เยซ่ ิงเหอจะตอ้ งหาวนั น้นั ,ในวนั ท่ีทอ้ งฟ้ ามีดวงดาราอยทู่ ุกหนทุกแห่ง,จุดหมายของสถานท่ีอนั ห่างกนั ที่จะนาํ ทางใหก้ บั ฝงูชนดว้ ยแสงแห่งดวงดาวท่ีมารวมตวั กนั ,นนั่ จะตอ้ งเป็นเศษเส้ียวความสงบสุขของเยซ่ ิงเหอ. ไช่แลว้ ,ถา้ มนั สามารถสงบสุขได,้ คงจะดี.

บทท่ี 47 วางยาพษิ ? จริงๆดูเหมือนวา่ เยซ่ ิงเหอจะมีพรสวรรคโ์ ดยกาํ เนิดที่เกินปกติ,นน่ั จึงเป็นเหตุใหผ้ คุ้ นจาํ นวนมากใหค้ วามสนใจในตวั เขาอยา่ งง้นั รึ? เจา้ หนิงเอ๋อนงั่ ลงอยา่ งพา่ ยแพเ้ ลก็ นอ้ ยดว้ ยภาวะหดหู่เบื่อทุกๆอยา่ ง. เหล่านกั เรียนไดม้ ารวมตวั กนั แลว้ ,ต่างถกเถียงกนั อยา่ งลบั ๆ,พวกเขาไม่คิดเลยวา่ ปิ ศาจร้ายทีคาดไม่ถึงจะเป็นอาจารยฉ์ ู่เซ่ียนเป็นคนทาํ ,คิดถึงเรื่องท่ีตอ้ งประสบก่อนหนา้ น้ีแลว้ ,ศพท่ีถกู พบ,ความรู้สึกถึงผอู้ ยรู่ อดจากภยั พบิ ตั ิมา,หากพวกเขาไม่โชคดีล่ะก,็ พวกเขาคงตายไปแลว้ . ชวั่ ขณะหลงั จากน้นั ,มีอีกสองร่างกเ็ ดินทางมาถึง,เยซ่ ิงเหอมองข้ึนไป,เป็ นหลินหงและโม่หย!ู เยซ่ ิงเหอรีบเร่งผลกั เพอื่ ปลุกอนั ซุยหยนุ และเซ่ียหยนุ หนิงใหต้ ื่น,จากน้นั กล็ ุกข้ึนในทนั ที.

\"เกิดอะไรข้ึน?\"เซี่ยหยนุ หนิงสีตาไปมาหลงั จากหลบั ลึกจากการต่ืนนอน,หล่อนคิดวา่ การหลบั พกั ผอ่ นท่ีพเิ ศษน้ีช่างผา่ นไปเร็วนกั ,บนไหล่ของเยซ่ ิงเหอ,ทาํ ใหห้ ล่อนช่างหลบั สบายยง่ิ นกั . อนั ซุยหยนุ จอ้ งมองออกไปเหมือนกนั ,เห็นหลินหงและโม่หย,ู เผยใหเ้ ห็นรอยยมิ้ บนใบหนา้ ,แลว้ กล่าววา่ ,\"เป็นหลินหงกลบัมาแลว้ สินะ\" หลินหงและโม่หยมู าถึง,สายตาของพวกเขากก็ วาดไปยงั ฝงูชน,สายตาของเขาไปหยดุ ที่เยซ่ ิงเหอ,ท่ีเผยยมิ้ ออกมา,\"ซิงเหอเจา้ ก็อยทู่ ่ีน่ีเหมือนกนั รึ?เยยี่ มเลย\" พวกเขาท้งั หมดต่างปลอดภยั ทาํ ใหเ้ ยซ่ ิงเหอรู้สึกเบาใจและผอ่ นคลายเลก็ นอ้ ย. โม่หยกู ล่าวออกมาเสียงดงั ดว้ ยรอยยมิ้ ,\"เบาใจได,้ พวกเรานะมีโชคโดยตลอดไม่มีทางพบกบั ความตาย,ถึงแมว้ า่ จะเฉียดตาย,พวกเรากร็ อดไดอ้ ยแู่ ลว้ .\" \"พดู อะไรนะ?\"หลินหงจอ้ งมองไปยงั โม่หย.ู

โม่หยโู คง้ ลงกล่าวอยา่ งกกุ ๆกกั ๆ,\"เยยี่ ม,ขา้ พดู ผดิ ไปหน่อย!พวกเราสบายดี,ยอดเยย่ี มมากดว้ ย,พวกเรากาํ ลงั จะจุดไฟเพ่ือเฉลิมฉลองอนั หอมหวนที่รอดมาได\"้ จุดไฟเพื่อเฉลิมฉลองอยา่ งน้นั รึ?ไม่มีใครรู้จริงๆเลยวา่ มีอะไรในหวั ของโม่หยนู ่ี! \"โม่หย,ู เจา้ เป็นคนเดียวที่เหลืออยใู่ นโลกสินะ.\"หลินหงกล่าวแทรกข้ึนมาพร้อมกบั ยมิ้ . \"พวกเจา้ ไดเ้ จอะเจอกบั เหล่าคนชุดดาํ มาหรือไม่?\" \"ชายชุดดาํ ?ไม่นิ?ทาํ ไมรึ?\"หลินหงขมวดคิ้ว,ถามดว้ ยความสงสยั เลก็ นอ้ ย. เยซ่ ิงเหอเล่าเกี่ยวกบั อาจารยฉ์ ู่เซี่ยนตลอดจนเรื่องราวหลงัจากน้นั . \"เรื่องเกี่ยวกบั ปิ ศาจร้ายเป็นอาจารยฉ์ ู่เซี่ยนเป็นคนทาํ รึ?\"หลินหงไม่อยากจะเชื่อพลางมองไปยงั เยซ่ ิงเหอเลก็ นอ้ ย,\"เขาทาํสิ่งต่างๆน้ีเพือ่ อะไร?\" เยซ่ ิงเหอเงียบไปชว่ั ขณะก่อนจะกล่าวมาวา่ ,\"เพราะวา่ เซ่ียหยนุ หนิง.\"

ธิดาของหวั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายเหนือ,ไม่น่าสงั สยั เลยสาํ หรับหลินหงเขา้ จอ้ งมองไปยงั เซ่ียหยนุ หนิง,แลว้ พยกั หนา้ . ก่อนหนา้ น้ีเขาเป็นกงั วลเกี่ยวกบั ความปลอดภยั ของหลินหงและโม่หย,ู หลงั จากที่พวกเขาท้งั สองกลบั มาแลว้ ,เยซ่ ิงเหอรู้สึกเบาใจ,แมว้ า่ เขาจะไม่รู้วา่ เหล่าคนชุดดาํ จะลอบเขา้ โจมตีเม่ือใด,แต่พวกเขากม็ ีคนอยจู่ าํ นวนมาก,พวกเขาอาจจะมีวธิ ีสกั อยา่ งท่ีจะจดั การไดห้ ลงั จากน้ี. จนแลว้ จนรอดความเหนื่อยลา้ จากความกดดนั ,เหล่าผคู้ นต่างรู้สึกเหน่ือยเลก็ นอ้ ย,ต่างกต็ อ้ งการพกั ผอ่ น,บา้ งกบ็ าํ เพญ็ยทุ ธ์,มีเยซ่ ิงเหอเพียงคนเดียวที่จะกระตือรือร้น,เตม็ ไปดว้ ยพลงั งาน,เขาไดบ้ าํ เพญ็ ยทุ ธ์ของเขาพร้อมคอยสงั เกตฟังเสียงต่างๆโดยรอบบริเวณดว้ ย. ค่าํ คืนในวนั น้ีแทบไม่มีอะไรจะกล่าวออกมา. แสงอาทิตยไ์ ดห้ ายไปอยา่ งชา้ ๆ,กลายเป็นเมฆหมอกที่เขา้แทนที,เหล่านกั เรียนเริ่มยา่ งกระต่ายจิตวญิ ญาณท่ีเหล่าอาจารยล์ ่ามา.

กล่ินอนั ยว่ั ยวนของบาบิคิว,ไดก้ ระจายล่องลอยผา่ นมาในอากาศ,ส่งผลใหค้ นท่ีไดก้ ล่ินกระห่ืนกระหายน้าํ ลายแตกฟอง. \"ฮ่าฮ่า,บาบิคิวจะสุกแลว้ \" \"ขอขา้ ดว้ ยชิ้นหน่ึ.\" นกั เรียนคนหน่ึงต่ืนเตน้ เป็นอยา่ งมาก,หลงั จากเยน็ วาน,พวกเขายงั ทอ้ งวา่ งจนเม่ือไดก้ ลิ่นหอมกม็ ีเสียงดงั โครกครากจากทอ้ งของเขาดว้ ยความตื่นเตน้ ดว้ ยกลิ่นของบาบิคิวไดผ้ า่ นเขา้ มาในจมกู เยซ่ ิงเหอ,เขาเปิ ดตาข้ึนมาทนั ทีจากการบาํ เพญ็ พลงั ,เขาตระโกนเสียงดงั ออกไปยงัทิศทางดงั กล่าว,\"หา้ มใครสกั คนกินบาบิคิว\" นกั เรียนหลายคนต่างกลบั มาใหค้ วามสนใจบาบิคิว,ท่ีเตรียมจะกิน,ดว้ ยเสียงที่จริงจงั ขึงขงั ของเยซ่ ิงเหอเป็นเหมือนดงั สายฟ้ าฟาด,จนทาํ ใหพ้ วกเขาตอ้ งย้งั มือ. \"ทาํ ไมรึ?\"เหล่านกั เรียนสงสยั จอ้ งมองมายงั เยซ่ ิงเหอ. \" \"เน้ือกระต่ายที่พวกเจา้ ถืออยนู่ ้นั มียาบางอยา่ งอยกู่ ่อนแลว้ ,นอกจากน้ีกลิ่นของมนั ,ควรจะเป็นยาพิษจากหญา้ มงั กร\"เยซ่ ิ

งเหอกล่าวดว้ ยเสียงจริงจงั ซ่ึงเขาไดอ้ ่านตาํ รามาจาํ นวนมาก,เพยี งแค่เยซ่ ิงเหอไดก้ ลิ่น,,เขาไดไ้ คร่ครวญและขบคิดถึงกลิ่นต่างๆของสมุนไพรยา,ในที่สุดเขากส็ ามารถระบุไดว้ า่ มนั คือพิษของหญา้มงั กร. รอบๆบริเวณท่ีเขาผา่ นมา,เยซ่ ิงเหอพบวา่ ที่น่ีมีหญา้ มงั กรเติบโตข้ึนมาเป็นจาํ นวนมาก,ถา้ นี่เป็นการลอบวางยา,ยาพิษหญา้มงั กรกด็ ูเหมือนจะบงั เอิญจนเกินไป. \"ดว้ ยพษิ จากใบของหญา้ มงั กรน้นั สามารถที่จะปล่อยกา๊ ซที่ทาํ ใหร้ ่างกายท้งั หมดเป็นอมั พาตได,้ สูญเสียความสามารถในการต่อสู,้ การเรียกพลงั ทาํ ใหห้ ายใจขดั ขอ้ ง,เกิดผลหลอนปราสาท,ผลของพษิ น้ียงั มีผลถึงสามชวั่ โมงเลย.\" ไดย้ นิ คาํ พดู ของเยซ่ ิงเหอ,นกั เรียนหลายคนถึงกบั มือสน่ั ,โยนเน้ือกระต่ายลงพ้นื . \"เยซ่ ิงเหอ,เจา้ ไม่ไดต้ ้งั ใจจะข่พู วกเขาใช่ไหม?\"เจา้ หนิงเอ๋อรู้สึกไม่ยอมรับในใจเลก็ นอ้ ยก่อนที่จะกล่าวออกมา,ผา่ นมาเป็นมานานแลว้ ที่หล่อนรู้สึกหิวเป็นอยา่ งมาก,หล่อนทาํ ใจไดย้ ากลาํ บาก

เป็นอยา่ งมากที่จะอดกล้นั ทุกอยา่ งไว้ จู่ๆมนั กห็ ายไปโดยฉบั พลนั . \"ใช่แลว้ .เมื่อวานพวกเรากเ็ ฝ้ าอยตู่ ลอดเวลาตอนเยน็ ,เม่ือคร้ังจบั กระต่ายจิตวญิ ญาณพวกมนั ยงั เตน้ ไปมาอยเู่ ลย,แลว้ จะไปวางยาไดอ้ ยา่ งไร?\"อาจารยห์ ลินยขี่ มวดคิว้ . เยซ่ ิงเหอกวาดสายตาไปมองยงั ทุกคน,ถา้ เขาคิดไดถ้ กู ตอ้ งล่ะก,็ มนั จะตอ้ งถกู วางยาจากมุมท่ีทุกคนไม่สามารถมองเห็นได,้ และไม่ควรท่ีจะเป็นชายชุดดาํ ,แต่จะตอ้ งมีคนแฝงตวั อยใู่ นน้ี. นอกเหนือจากฉู่เซี่ยน,ตอ้ งมีคนอ่ืนอีก! เป็นความจริงที่องคก์ รนนั่ คอยจบั ตาอยทู่ ุกๆการเคลื่อนไหว! \"ขา้ ไม่รู้วา่ เน้ือกระต่ายเหล่าน้ีไดถ้ ูกวางยาดว้ ยวธิ ีใหน,หากพวกเจา้ ไม่เชื่อขา้ ล่ะกส็ ามารถท่ีจะลองดูได,้ \"เยซ่ ิงเหอกล่าวอยา่ งสงบ. \"เป็นความจริงที่ง่ีเง่ามาก,เจา้ บอกวา่ เน้ือกระต่ายเหล่าน้ีลว้ นแลว้ แต่โดนวางยา,พวกเราจะกินอะไรล่ะ?\"เจา้ หนิงเอ๋อพดู ออกมาตาข่นุ ตาเขียว.

\"ซิงเหอ,เป็ นความจริ งรึ ,กระต่ายเหล่าน้ีถูกวางยาได้อยา่ งไร?\"เซ่ียหยนุ หนิงหล่อนทอดถอนใจ,หล่อนเช่ือเยซ่ ิงเหออยา่ งแน่นอน,แมว้ า่ หล่อนไม่รู้วา่ เยซ่ ิงเหอน้นั สามารถตระหนกั ถึงการลอบวางยาพษิ ไดอ้ ยา่ งไร,แต่ดว้ ยความรู้สึกหล่อนไวว้ างใจเขาท่ีสุด. \"ขา้ ไม่รู้เหมือนกนั .\"เยซ่ ิงเหอส่ายหวั ไปมา,หากเขาบอกวา่ในพวกเราอาจจะมีไสศ้ ึกในตอนน้ี,ทางหน่ึงกจ็ ะเป็นการบอกเตือนเกี่ยวกบั ศตั รู,อีกทางหน่ึงอาจจะเป็นการสร้างความสงสยัและไม่เช่ือใจจนนาํ ไปสู่ความวนุ่ วาย\"ชายชุดดาํ น้นั มีวธิ ีที่มหศั จรรย,์ เขาสามารถจะจบั ตาพวกเราขณะท่ีซ่อนอย,ู่ การวางยาน่ีกไ็ ม่ใช่เร่ืองแปลกประหลาดอนั ใด\" ภตู ิแห่งความมืดท้งั ลึกลบั ไม่มีใครเทียบได,้ ดว้ ยความแขง็ แกร่งคนอยา่ งเขาน้นั ลึกซ้ึงสุดประมาณ. อนั ซุยหยนุ จอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอแลว้ สอบถาม,\"เยซ่ ิงเหอ,พวกเราจะทาํ ส่ิงใดได?้ คงเป็นไปไม่ไดอ้ ีก 56 วนั ท่ีพวกเราจะไม่กินสิ่งใด!หากแค่,ไม่ตอ้ งรอใหพ้ วกเขาเขา้ มา,พวกเราจะตอ้ งอดตายก่อนแน่!\"

\"เร่ืองง่ายๆ\"เยซ่ ิงเหอเผยยมิ้ อยา่ งมีเลิศนยั น์ \"ง่ายๆ?\"หลินหงและคนอ่ืนๆต่างกป็ ระหลาดใจในคาํ พดูของเยซ่ ิงเหอ. เยซ่ ิงเหอยมิ้ ออกมา,เขาเดินไปขา้ งหนา้ ใกลๆ้ น้นั มีหญา้ กลุ่มหน่ึงข้ึนหนาทึบ.เขาไดค้ น้ หาบางอยา่ งในหญา้ กองน้นั ,ในขณะเดียวกนั เขากก็ ล่าวออกมาวา่ \"ทุกส่ิงในโลกน้ี,มีเสริมและตา้ นกนั อยดู่ ว้ ย,ในบริเวณท่ีมีหญา้ พษิ มงั กรเติบโตอยนู่ ้นั ,จะตอ้ งมีสมุนไพรเป็นยาแกท้ ่ีเรียกวา่ หญา้ เมฆทมิฬ,หญา้ เมฆทมิฬน้นั มีพิษท่ีร้ายแรงเหมือนกนั ,หากแต่ผมสมท้งั สองอยา่ งเขา้ ดว้ ยกนั ล่ะก,็แน่นอนวา่ มนั จะทาํ ใหค้ วามเป็นพษิ นนั่ หายไป\" \"?จริงๆรึ,มีเรื่องเช่นน้นั ดว้ ยรึ?\" เหล่านกั เรียนต่างประหลาดใจเป็นอยา่ งมาก,อาจารยห์ ลินย่ีและคนอ่ืนๆ,อดไม่ไดท้ ี่ไดเ้ รียนรู้เรื่องท่ีน่าประหลาดนี่จากเยซ่ ิงเหอ,เรื่องดงั กล่าวน้ีพวกเขาไม่เคยรู้เลย! เยซ่ ิงเหอเค้ียวและกลืนหญา้ เมฆทมิฬ,จากน้นั กน็ าํ เน้ือกระต่ายมากินลงไป.

\"ฮึ,หากวา่ เน้ือกระต่ายไม่ไดม้ ีพษิ ของหญา้ มงั กร,แลว้ เจา้ กินหญา้ เมฆทมิฬลงไป,เจา้ อาจจะโดนสงั หารดว้ ยพษิ อนั ใดอนั หน่ึงก็ได.้ \"เจา้ หนิงเอ๋อพดู ออกมาอยา่ งขึงขงั .

บทที่ 48 ห้ามมอง ในความรู้สึกของเจา้ หนิงเอ๋อน้นั เป็นห่วงเป็นเยซ่ ิงเหอเป็นอยา่ งมาก,แต่หล่อนรู้วา่ เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ,หล่อนไม่มีโอกาสเลย.ดงั น้นั ,ดว้ ยท่ีเป็นอยนู่ ้ีหล่อนรู้สึกชิงชงั ยงิ่ นกั . แมว้ า่ คาํ พดู ของเจา้ หนิงเอ๋อจะตระหนกั ไดเ้ กี่ยวกบั วธิ ีของเย่ซิงเหอ,หากแต่ทุกคนกค็ ิดวา่ มนั ปลอดภยั ดี. เซี่ยหยนุ หนิงจอ้ งมองไปที่แผน่ หลงั ของเยซ่ ิงเหอ,ภายในตาของหล่อนน้นั เตม็ ไปดว้ ยเศษเส้ียวแห่งเรื่องวเิ ศษที่มหศั จรรยย์ ง่ิ .เย่ซิงเหอช่างเหนือกวา่ คนธรรมดาซะจริง. อนั ซุยหยนุ กร็ ู้สึกชื่นชมเยซ่ ิงเหอเหมือนกนั ,แมว้ า่ อายจุ ะเท่ากนั ,แต่เยซ่ ิงเหอกลบั เขา้ ใจอะไรหลายอยา่ งมากกวา่ หล่อนนกั . \"ซิงเหอ,เจา้ เยยี่ มจริงๆ!\"หลินหงตบไปท่ีไหล่ของเยซ่ ิงเหอ. \"ไม่ไดม้ ีอะไรมาก,ทวา่ ขา้ เพียงเคยเห็นท่ีตาํ รายาโดยบงั เอิญ!\"เยซ่ ิงเหอยมิ้ ,ไม่ไดพ้ งึ ใจนกั ,เขาค่อนขา้ งแปลกใจ,ทาํ ไมเขาไดอ้ ่านหนงั สือ,เหมือนมนั ไดส้ ลกั ลงไปในจิตใจของเขา,จนเขาไม่ลืมเลือนท้งั ยงั สามารถนาํ มนั ออกมาใชไ้ ดโ้ ดยอตั โนมตั ิ.

ภายในทะเลแห่งจิตสาํ นึก,เป็นเพราะศิลาจาลึกโบราณท่ีลึกลบั นน่ั หรือไม่? เยซ่ ิงเหอถกู เติมดว้ ยความใคร่รู้,เขาเขา้ ใจดว้ ยตวั เขาเองวา่ ที่เขาเปล่ียนไปน้นั เป็นเพราะศิลาจาลึกโบราณดว้ ยเหมือนกนั . หลงั จากเสร็จสิ้นการกินแลว้ ,เหล่าคนท่ีไม่มีอะไรทาํ ,เร่ิมที่จะหามาตรการหลากหลายเพอ่ื ป้ องกนั ตวั เอง,ตอ้ งไม่ลืมวา่ พวกเขาน้นั ถกู วางยาพษิ ,หากเยซ่ ิงเหอไม่พบเจอก่อนแลว้ ล่ะก,็ พวกเขาคิดไม่ออกเลยวา่ จะมีส่ิงใดเกิดข้ึนเพียงแค่คิดกเ็ ยน็ เยยี บภายในใจ. ฝ่ ายตรงขา้ มไดจ้ บั ตาดูพวกเขาอยตู่ ลอดเวลา. เม่ือทุกคนไดส้ ร้างรูปแบบกบั ดกั อนั หลากหลายข้ึนมา,เยซ่ ิงเหอกย็ งั ใหค้ วามสนใจในการกระทาํ ของอาจารยแ์ ละเหล่านกั เรียนทุกคน,เน่ืองจากเขาตอ้ งการที่จะหาเบาะแสบางอยา่ งจากการกระทาํ ของพวกเขาเหล่าน้นั . ท่ามกลางพวกเขาเหล่าน้นั ตอ้ งมีผทู้ รยศอยภู่ ายในอยา่ งแน่นอน!

\"ซิงเหอ,เจา้ คิดวา่ เรื่องวางยาพษิ น้นั เป็นเร่ืองแปลกประหลาดเพียงเลก็ นอ้ ยอยา่ งง้นั รึ?\"หลินหงจอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอ,ดว้ ยเสียงที่จริงจงั . \"เจา้ คิดวา่ อยา่ งไรล่ะ?เยซ่ ิงเหอมองไปรอบๆ,พลางกบั ถามหลินหง. \"ขา้ คิดวา่ เรื่องดงั กล่าวน้ี,ควรจะมีใครบางคนเป็นคนลงมือ,ถา้ เป็นบุคคลนอก,เป็นไปไม่ไดท้ ี่จะสามารถวางยาได!้ \"หลินหงขมวดคิ้ว. \"เจา้ คิดวา่ มีส่ิงใดที่น่าสงสยั บา้ งล่ะ?\"เยซ่ ิงเหอสอบถามซ่ึงความคิดของหลินหงน้นั เหมือนกบั ซ่ึงที่เขาคิดอยเู่ หมือนกนั . \"ขา้ ไม่กลา้ ที่จะพดู ออกไป,ในความเห็นของขา้ ,ในเมื่อมีใครบางคนท่ีตอ้ งการไล่จบั เซ่ียหยนุ หนิง.การเตรียมการคงจะไม่ไดม้ ีเพยี งแค่น้ีอยา่ งแน่นอน!ตอ้ งไม่ลืมนะวา่ นี่คือการลกั พาตวั ของธิดาหวั หนา้ องคร์ ักษฝ์ ่ ายแหนือ.ถา้ เร่ืองดงั กล่าวถกู เปิ ดเผย,ผลลพั ทท์ ่ีตามมาน้นั หนกั หนามาก.ในเมื่อพวกเขาสามารถสงั่ การฉู่เซ่ียนในสถาบนั ดาราสวรรคไ์ ด,้ เขาคงจะไม่ไดม้ ีอาจารยค์ นเดียวที่เขา้ ร่วมดว้ ยเป็นแน่!\"หลินหงคิดสกั ครู่ก่อนพดุ ต่อ,\"เป็นเร่ือง

ธรรมดา,การเตรียมนกั เรียนกม็ ีความเป็นไปได,้ แต่เหล่านกั เรียนระดบั สูงสุดอยทู่ ่ีระดบั 2 ดินแดนสวรรค,์ วรยทุ ธท์ ่ีมากสุดเป็นเหลียงหยทู ่ีมีระดบั 3 ดินแดนสวรรค,์ แลว้ ตอ้ งจดั การระดบั 5 ดินแดนสวรรคอ์ ยา่ งเซ่ียหยนุ หนิง,ไม่ใช่เร่ืองท่ีจะไหห้ วั เราะไดอ้ ยา่ งไร?\" ไดย้ นิ คาํ พดู ของหลินหงแลว้ ,ดวงตาของเยซ่ ิงเหอกเ็ ป็นประกาย,เป็นความจริง,การจะสงสยั เหล่านกั เรียนความจริงแลว้ไม่จาํ เป็นเลย,ความแขง็ แกร่งของนกั เรียนแต่ละคนน้นั อ่อนดอ้ ยนกั ,องคก์ รดงั กล่าวน้นั คงจะไม่สงั่ การใหใ้ ครสกั คนในพวกเขาให้นกั เรียนธรรมดามีความรับผดิ ชอบที่หนกั หนาสาหสั น้ีอยา่ งแน่นอน. คนท่ีพอเป็นไปได,้ มีเพียงแค่อาจารยส์ องคน. อาจารยท์ ้งั สองน้นั คือหลินยแี่ ละเหอหยงตามลาํ ดบั ,พวกเขาต่างกเ็ ป็นผฝู้ ึ กยทุ ธร์ ะดบั 5 ดินแดนสวรรค.์ ก่อนที่คิดจะหยดุ พวกเขาท้งั สอง,เยซ่ ิงเหอตอ้ งระมดั ระวงั ฉู่เซ่ียนที่ไดห้ ลบหนีไป,นอกจากน้ีคนที่วางยาในกระต่ายวญิ ญาณ,อาจารยท์ ้งั สองคนกเ็ ป็นคนล่ามา,ในพวกเขาท้งั สองน้นั ,คงจะมีคนทรยศหน่ึงคน,หรือท้งั สองกนั ล่ะ?

ดว้ ยการจบั ตามองอยบู่ างเวลา,เยซ่ ิงเหอไดใ้ หค้ วามสนใจเป็นอยา่ งมากกบั หลินยแ่ี ละท่าทางของเหอหยง,ทวา่ จนแลว้ จนรอดกไ็ ม่สามารถพบเบาะแสใดได,้ เขาคงทาํ ไดแ้ ต่คอยปกป้ องเซ่ียหยนุ หนิง. เซ่ียหยนุ หนิงน้นั เป็นตวั แปรท่ีสาํ คญั ที่สุด,ไม่วา่ ฝ่ ายตรงขา้ มจะทาํ ส่ิงใดกต็ าม,ในท่ีสุดกจ็ ะเพง่ มาที่เซี่ยหยนุ หนิงอยา่ งแน่นอน. ตลอดจนการปกป้ องเซ่ียหยนุ หนิงน้นั ,เขาคงรอที่จะใหเ้ กิดการบาดเจบ็ กนั ก่อนไม่ได!้ ในขณะเดียวกนั เซ่ียหยนุ หนิงกเ็ ป็นผฝู้ ึ กยทุ ธม์ ีมีระดบั 5ดินแดนสวรรค,์ ดว้ ยความสามารถปรกติทว่ั ไปคงสามารถปกป้ องตวั เองไดบ้ า้ ง. เยซ่ ิงเหอตอ้ งรีบเร่งการบาํ เพญ็ ยทุ ธ,์ จะตอ้ งเพม่ิ ความแขง็ แกร่งข้ึนเท่าที่จะเป็นไปได,้ เพอื่ ท่ีจะใชใ้ นการรับมือกบั วกิ ฤติที่จะเกิดข้ึนนน่ั เอง.

ภายในร่างกายของเขาน้นั มีดวงดาราสองดวงเชื่อมต่ออย,ู่ตอนน้ีเขารู้สึกวา่ มีดวงดาราดวงท่ีสามปรากกฏข้ึนอยา่ งชา้ ๆที่จุดดนั เถียนเป็นเลือนๆ,หากวรยทุ ธเ์ ดิมอยทู่ ่ีระดบั 3 ซ่ึงมนั กจ็ ะทาํ ให้สามารถกา้ วไปยงั ระดบั 4 ดินแดนสวรรคเ์ ป็นแน่แท.้ เมื่อวรยทุ ธ์เขาไดต้ ื่นข้ึนแลว้ ,เวลาที่ใชใ้ นการเพิ่มระดบั จึงเป็นไปไดอ้ ยา่ งรวดเร็ว. เปรียบเทียบกบั ความสงบของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,เหล่านกั เรียนคนอ่ืนๆปรากฏอาการกระวนกระวายอย,ู่ พวกเขาผดุ ลุกผดุ นง่ั ไม่หยดุ ,พวกเราไม่รู้เลยวา่ จะตอ้ งทาํ อยา่ งไร,ทวา่ พวกเขาเองกร็ ู้วา่ฝ่ ายตรงขา้ มจอ้ งจะจดั การพวกเขาอย,ู่ พวกเขาจึงทาํ ไดแ้ ค่เพียงรอ,จึงทาํ ใหร้ ู้สึกแทบจะไม่สามารถทนทานไดแ้ มส้ กั วนิ าที. ไม่ใช่วา่ ทุกคนจะสามารถใจเยน็ อยไู่ ด.้ ในขณะน้นั ,เซี่ยหยนุ หนิงไดล้ ุกข้ึนอยา่ งอดทน,พลางกา้ วออกไปขา้ งนอก. เยซ่ ิงเหอลืมตาข้ึน,จอ้ งมองไปแลว้ ถามเซี่ยหยนุ หนิง,\"เจา้ตอ้ งการที่จะไปใหนรึ?\"

\"ขา้ \"ใบหนา้ ของเซี่ยหยนุ หนิงกลายเป็นสีแดง\"ขา้ ตอ้ งการคาํ ตอบของเสียงเรียกจากธรรมชาติ.\" กวา่ สิบสองชว่ั โมงแลว้ ,หล่อนไม่ไดฉ้ ่ีเลย,คงจะไม่สามารถทนไดแ้ ลว้ . ตอ้ งการคาํ ตอบของเสียงเรียกจากธรรมชาติ. เยซ่ ิงเหอรู้สึกกระอกั กระอ่วนเลก็ นอ้ ยเหมือนกนั ,ดว้ ยเรื่องน้ีคงไม่สามารถท่ีจะหลีกพน้ ได.้ \"ขา้ กเ็ หมือนกนั \"อนั ซุยหยนุ กล่าวออกมาดว้ ยใบหนา้ ที่แดงกล่าํ ขณะที่กล่าวออกมาได,้ หล่อนเขินอายเกินไปท่ีจะบอกกล่าวกบั เยซ่ ิงเหอ. \"ง้นั พวกเจา้ กจ็ ดั การบริเวณใกลๆ้ น้ีล่ะ!\" \"จะไปทาํ อยา่ งง้นั ไดอ้ ยา่ งไรเล่า!\"เซี่ยหยนุ หนิงประทบั เทา้ไปท่ีพ้นื ,กล่าวออกมาอยา่ งเอียงอาย,\"ท่ีน่ีมีนกั เรียนต้งั หลายคน,ส่วนมากกเ็ ป็นผชู้ าย,ทาํ อยา่ งง้นั พวกเขากเ็ ห็นนะสิ?\" \"ไม่ไช่วา่ เจา้ หนิงเอ๋อกเ็ พงิ่ จะหาสถานที่จดั การเร่ืองดงั กล่าวไดม้ ิใช่รึ?\"เยซ่ ิงเหอเห็นท่าท่างของเซ่ียหยนุ หนิง,ค่อนขา้ งที่จะขาํ .

\"เป็นไปไดย้ งั ไงเล่าท่ีจะใหพ้ วกเราไปทาํ แบบหล่อนนะ?\"เซ่ียหยนุ หนิงกล่าวดูแคลนเลก็ นอ้ ยพร้อมท้งั แสดงท่าทางรังเกียจต่อเจา้ หนิงเอ๋อยา่ งชดั เจนจากในใจเลย. เยซ่ ิงเหอเงียบไปชว่ั ขณะ,การนาํ เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ท้งั สองคนไปหาสถานที่ไกลออกไปเพอื่ จดั การปัญหาดงั กล่าว,เยซ่ ิงเหอรู้สึกไม่สบายใจแน่นอนหากปล่อยพวกหล่อนไปลาํ พงั จึงไดก้ ล่าววา่ ,\"ขา้ จะไปเป็นเพอื่ นพวกเจา้ !\" เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ หนา้ แดงข้ึนทนั ที,พวกเขาท้งัสองตอ้ งการที่จะไปจดั การเรื่องดงั กล่าวความจริงแลว้ กต็ อ้ งการที่จะใหเ้ ยซ่ ิงเหอไปเป็นเพอ่ื นอยแู่ ลว้ ,หากแต่มนั อกั อ่วนใจเกินไปท่ีจะเอ่ย. แต่ถึงกระน้นั หากไม่มีเยซ่ ิงเหอไปดว้ ย,มนั คงจะอนั ตรายจนเกินไป,จนพวกเขาตอ้ งระวงั ภยั จนไม่มีสมาธิที่จะทาํ อะไรก็เป็ นได.้ \"กด็ ี,แต่วา่ เจา้ จะแอบมองพวกเราไม่ไดน้ ะ,ไม่เช่นน้นั \"

เยซ่ ิงเหอไม่แทบไม่มีอะไรจะพดู ,ถอนหายใจ\"เจา้ คิดวา่ ตอนท่ีผหู้ ญิงฉ่ี,มนั น่ามองอยา่ งน้นั รึ?ไม่รู้วา่ เจา้ เช่ืออยา่ งง้นั จริงๆสินะ!\" เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ มองหนากนั และกนั ,ใบหนา้เตม็ ไปดว้ ยสีแดง. พวกเขาท้งั สามไดอ้ อกไปเดินทางตรงไปยงั ป่ าลึกเขา้ ไป. เยซ่ ิงเหอพร้อมกบั กลุ่มเห็นตรงกนั วา่ จะออกไปหาสถานที่ดงั กล่าว.หลินหยแ่ี ละอาจารยค์ นอื่นๆเปิ ดตาข้ึนในทนั ที,มองไปยงั ทิศทางของเยซ่ ิงเหอกบั กลุ่มท้งั สามคนที่กาํ ลงั ออกไป. ภายในพ้นื ที่ป่ า. \"ขา้ จะอยตู่ รงน้ี,เจา้ ,หากเจอกบั อะไร,ตะโกนออกมาแลว้ กนั,แลว้ ขา้ จะรีบเขา้ ไปอยา่ งแน่นอน.\"เยซ่ ิงเหอกล่าว. \"เจา้ หนั หนา้ ไปดา้ นโนน้ เลยหา้ มมองมานะ!\"เซี่ยหยนุ หนิงจอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอ,กล่าวอยา่ งเอียงอาย,แมว้ า่ หล่อนจะเตม็ ใจที่จะใหเ้ ขาตามมาดว้ ย,แต่เพื่อแกอ้ าการเคอะเขิน,หล่อนจึงทาํ เป็นวา่ไส่ใจ.

\"ขา้ จะไม่แอบมอง,จบรึยงั !\"เยซ่ ิงเหอเผยยมิ้ เลก็ นอ้ ยท่าทางเหน่ือยหน่ายเลก็ นอ้ ย. จากน้นั เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ รู้สึกเบาใจท่ีพบสถานท่ีลบั แลว้ ,แต่พวกเขายงั ไม่กลา้ ที่จะเดินไป,สถานที่ดงั กล่าวน้นั อยหู่ ่างออกไปประมาณ 56 เมตรจากพวกเขา. ดว้ ยความปลอดภยั เยซ่ ิงเหอไดค้ อยเฝ้ าสงั เกตุบริเวณรอบๆ,หากมีส่ิงใดที่เขารู้สึกอนั ตรายเขากจ็ ะไม่ปล่อยไปแน่.

บทที่ 49 คาํ ขู่ ดวงตาท้งั คู่ของเยซ่ ิงเหอเปิ ดใชง้ าน,ภายในดวงตามีประกายแสงสีทองระเบิดพงุ่ ออกมา. หลงั จากเปิ ดใชง้ านเนตรแห่งดวงดารา,การมองเห็นของเยซ่ ิงเหอกไ็ ดไ้ ปถึงระดบั ที่จาํ กดั ,จึงไดก้ ระตุน้ การไดย้ นิ เสียงซ่ึงตอนน้ีมนั ชดั เจนเป็นอยา่ งมาก,รอบๆบริเวณเสียงใดๆกไ็ ม่สามารถหลบหนีจากการับรู้ของเขา. ตอ้ งระวงั ภยั เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ จนถึงขีดสุด. เยซ่ ิงเหอไดย้ นิ เสียงดงั กรอบแกรบดงั มา,เหมือนกบั เสียงฝนตกลงไปบนใบไม,้ ทนั ไดน้นั กไ็ ดย้ นิ เสียงไอแบบกระอกั กระอ่วนของท้งั สอง. พวกมนั อยอู่ ยา่ งเงียบๆรอคอยโอกาส,ขณะท่ีเซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ไดเ้ ดินไปบนพ้นื หญา้ นน่ั ,ทนั ใดน้นั เยซ่ ิงเหอก็รับรู้ถึงบางอยา่ งท่ีไม่ถกู ตอ้ ง,กลิ่นอายท่ีดุร้ายกาํ ลงั เคล่ือนตวั . \"ระวงั ตวั !\"เยซ่ ิงเหอตะโกนออกมาอยา่ งจริงจงั ,พลางกระโดดไปยงั เซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ .

ปัง ปัง! ท้งั สองร่างลม้ ลงไปบนพ้นื โดยการผลกั ของเยซ่ ิงเหอ. มือท้งั สองขา้ งของเขาควา้ ไปที่บางอยา่ ง,มือแต่ละขา้ งของเขาน้นั สมั ผสั เขา้ กบั สองกองที่อ่อนนุ่ม,หน่ึงใหญ่และอีกหน่ึงก็เลก็ ลงมา,ที่เตม็ ไมเ้ ตม็ มือนี่ควรจะเป็นเซี่ยหยนุ หนิงสินะ,ท่ีเลก็ ลงมาแต่สมบรู ณ์นี่ควรจะเป็นอนั ซุยหยนุ กระม้งั . เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ตื่นตระหนกบั เยซ่ ิงเหอ,พวกหล่อนจอ้ งมองไปรอบๆอยา่ งระมดั ระวงั ,ชว่ั ขณะหน่ึง,กบั ไม่พบกบั ส่ิงใดเลย. ท่ีหนา้ อกของพวกหล่อนกบั รู้สึกถึงความไม่ปรกติ,ทาํใหเ้ ซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ถึงกบั หนา้ แดงก่าํ ออกมา. \"เยซ่ ิงเหอ,เจา้ ล่วงเกินขา้ และยงั เอาเปรียบซุยหยนุ อีกนะ!\"เซ่ียหยนุ หนิงกระทืบพ้นื ดว้ ยความโกรธ,เร่งรีบผลกั เยซ่ ิงเหอออกไป. คร้ังแรกเม่ือตอนที่เยซ่ ิงเหอไดค้ ลาํ ทางน้นั ,เซี่ยหยนุ หนิงก็เคยถกู เขาล่วงเกินมาก่อนแลว้ ,หากแต่ตอนน้นั ใบหนา้ ของเยซ่ ิเหอถึงกบั บิดเบ้ียวอยา่ งความรุนแรงเลยเชียว.

ใบหนา้ ของอนั ซุยหยนุ ถึงกบั ร้อนผา่ ว,ก่อนท่ีหล่อนจะนึกข้ึนได,้ กบั เยซ่ ิงเหอแลว้ เคยเขา้ ใจผดิ กนั อยคู่ ร้ังหน่ึง,แมว้ า่ บาดแผลที่หนา้ อกของหล่อนจะดีข้ึนแลว้ ,แต่นึกถึงเรื่องดงั กล่าวที่ไร,ภายในใจของหล่อนกส็ นั่ ระรัวอยา่ งบอกไม่ถกู มาตลอด. เยซ่ ิงเหอขมวดคิ้วแน่น,เขาเพงิ่ เห็นไดอ้ ยา่ งชดั เจนถึงพลงั ซ่ีแห่งการฆาตกรรมที่น่าสะพรึงปกคลุมไปทว่ั ร่างของเซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ ,แต่ทนั ใดน้นั มนั กลบั หายไปอยา่ งน้นั รึ?. เยซ่ ิงเหอคิดวา่ เป็นเพราะเขาคิดมากจนเกินไป,เขา้ ตอ้ งการที่จะปกป้ องเซ่ียหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ เกินไป,ดว้ ยความรู้สึกเหล่าน้นั ,ทาํ ใหห้ วั ใจของเขาถึงกบั สน่ั เลก็ นอ้ ยเลย. ท้งั สองสาว,เซี่ยหยนุ หนิงน้นั สวยเร่าร้อนน่าดึงดูด,ซ่ึงต่างกนั กบั อนั ซุยหยนุ ท่ีน่ารักอ่อนโยน,เสน่ห์ของท้งั สองน้นัแตกต่างกนั อยา่ งชดั เจน. หากเขาสามารถเป็นผฝู้ ึ กยทุ ธธ์ รรมดา,ตอ้ งการจะลงหลกัปักฐานแลว้ คนท่ีเขาอยากแต่งงานคงเป็นพวกหล่อนนนั่ เอง. เยซ่ ิงเหอต่ืนจากภวงั ค,์ ทนั ใดน้นั ,ซีฆาตกรรมท่ีน่าหวาดหวน่ั กพ็ งุ่ เขา้ มาถึงกบั ทาํ ใหเ้ สียวสนั หลงั เลก็ นอ้ ย.

\"ไม่ดีแน่!\"เยซ่ ิงเหอตะโกนออกไป,เขาหมุนตวั กลบั แลว้ปล่อยหมดั ออกไปอยา่ งรวดเร็ว,หมดั ของเยซ่ ิงเหอแหวกอากาศเกิดคล่ืนความเยน็ อยา่ งน่าประหลาดใจ,อุณหภมู ิรอบๆเยน็ ลงราวกบั วา่ มนั จะถกู ลนั่ เป็นหยดน้าํ ลงในทนั ที. ปัง! เยซ่ ิงเหอรู้สึกวา่ หมดั ที่มีประสิทธิภาพของตนน้นั เหมือนจะฟาดไปโดนอะไรบางอยา่ ง,มนั เป็นประกายแสงสีดาํ ,หายไปอยา่ งไร้ร่องรอย. \"นนั่ มนั อะไรนะ?\"ภายในดวงตาของอนั ซุยหยนุ มีประกายแสงแห่งความหวาดกลวั จมจ่อมอย,ู่ จึงไดถ้ ามออกไป. เซ่ียหยนุ หนิงถึงกบั สะดุง้ เลก็ นอ้ ยเหมือนกนั ,ตอนแรกท่ีเยซ่ ิงเหอเพง่ิ ผลกั พวกหล่อนลม้ ลง,ความจริงแลว้ ตอ้ งการปกป้ องพวกหล่อน,เพยี งแค่คิดถึงสิ่งท่ีแอบซ่อนอยรู่ อบๆ,พร้อมเขา้ มาทาํ ร้ายพวกหล่อนทนั ทีทนั ใด,ไม่สามารถมองเห็นตวั พวกมนั ได,้ ถึงกบัทาํ ใหภ้ ายในหวั ใจของหล่อนแลว้ ถึงกบั เยน็ เยอื บเลย. เยซ่ ิงเหอเงียบไปชวั่ ขณะก่อนจะกล่าววา่ ,\"น่าจะเป็นสตั ว์อสูรแบบหน่ึงที่เรียกวา่ อสูรลอบสงั หาร\"

\"อสูรลอบสงั หารรึ?\"เซี่ยหยนุ หนิงสะดุง้ เลก็ นอ้ ยทีเดียว,\"น่ีเป็นสตั วอ์ สูรประเภทที่จะตอ้ งทาํ การสงั เวยวญิ ญาณคนตายเพ่อื ท่ีจะอญั เชิญสตั วอ์ สูรมาใช่ไหม?\" \"ถกู แลว้ .\"เยซ่ ิงเหอกล่าวดว้ ยสีหนา้ ราบเรียบ,พลางพยกัหนา้ ,\"วญิ ญาณของผฝู้ ึ กยทุ ธร์ ะดบั 5 ดินแดนสวรรคท์ ี่ใชส้ งั เวยน้นั ,กจ็ ะสามารถท่ีจะอญั เชิญสตั วล์ อบสงั หารไดท้ ่ีระดบั 5ดินแดนสวรรคเ์ หมือนกนั ,แต่อสูรลอบสงั หารที่ถกู อญั เชิญมาอยู่ในโลกจะมีเวลาคงอยไู่ ดแ้ ค่เพยี งคร้ังล่ะสิบหา้ นาทีต่อการอญั เชิญเท่าน้นั !\" \"เจา้ จะบอกวา่ ทูตแห่งความมืดไดใ้ ชว้ ญิ ญาณของอาจารยท์ ี่ตายแลว้ ,ทาํ การอญั เชิญสตั วอ์ สูรเหล่าน้ีอยา่ งง้นั รึ?\" \"อืม.\"เยซ่ ิงเหอพยกั หนา้ . \"สามารถทาํ เรื่องเช่นน้ีไดอ้ ยา่ งไร!\"ภายในดวงตาของอนั ซุยหยนุ เริ่มมีน้าํ ตาคลอ,อาจารยท์ ้งั สองที่ไดต้ ายไป,ทาํ ไมทูตแห่งความมืดถึงไดไ้ ม่ทาํ การฝั่งศพพวกเขาใหไ้ ปสู่สุขติ,กบั นาํ วญิ ญาณพวกเขามาสงั เวยเพอ่ื ท่ีจะใชอ้ ญั เชิญอสูรลอบสงั หารอยา่ งง้นั รึ? เร่ืองเช่นน้ี,อภยั ใหไ้ ม่ได.้

เซ่ียหยนุ หนิงกก็ าํ หมดั ของหล่อนแน่นเหมือนกนั ,อาจารย์ท้งั สองคนนนั่ ตายเพราะหล่อน,ความรู้สึกท่ีหล่อนมีจึงเสียใจเป็นอยา่ งมาก,ทูตแห่งความมืด,นาํ วญิ ญาณของพวกเขามาใชไ้ ม่ปล่อยใหพ้ วกเขาจากไปโดยสงบ. \"ไม่ไดก้ ารแลว้ ,ที่พกั แรม,คนอ่ืนๆตอ้ งอยใู่ นอนั ตรายแน่!\"เยซ่ ิงเหอคิดบางอยา่ งไดใ้ นทนั ที,เขาไดว้ งิ่ ไปยงั ลานท่ีพกั ในทนั ที. ไดย้ นิ คาํ พดู ของเยซ่ ิงเหอแลว้ ,เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุถึงกบั หวน่ั วติ ก,เร่งรีบตามพวกเขาไปในทนั ที. ร่างท้งั สามกบ็ ่ึงผา่ นป่ าไปอยา่ งรวดเร็ว. ภายในท่ีพกั ใจกลางพ้ืนที,บริเวณกองไฟที่ลุกไหมอ้ ยา่ งสงบเหล่าชายชุดดาํ ไดน้ ง่ั อยใู่ กลๆ้ กองไฟนน่ั ,ทวา่ ตรงตน้ ไมใ้ หญ่ที่อยู่อีกดา้ น,มีคนหลายคนถูกมดั อยทู่ ี่นนั่ อาจารยส์ องคน,หลินหง,เหลียงหย,ู โม่หยแู ละคนอ่ืนๆตามลาํ ดบั ,พวกเขาต่างกม็ ีท่าทางต่ืนตระหนกเป็นอยา่ งมาก. เยซ่ ิงเหอ,เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ จอ้ งมองไปยงั ลานกวา้ งมองไปยงั เหล่าผคู้ น,ดวงตาของพวกเขามีประกายแสงแห่งความตรึงเครียด.

ชายชุดดาํ ที่เปิ ดหนา้ อยขู่ วางทางพวกเขาไว,้ เขาจอ้ งมองมายงั เยซ่ ิงเหอกบั พวกเขาท้งั สามเผยยมิ้ ออกมาเลก็ นอ้ ยพร้อมกบักล่าววา่ \"ในท่ีสุดเจา้ กม็ า!\" ชายชุดดาํ คนนน่ั คืออาจารยฉ์ ู่เซี่ยนท่ีเคยวง่ิ หนีเขา! เยซ่ ิงเหอขมวดคิ้วแน่น,เขาไม่คาดคิดเลยวา่ อาจารยฉ์ ูเซี่ยนยงั กลา้ ท่ีจะกลบั มาอีก,สายตาของเขากวาดตามองไปรอบๆ,เขาไม่รู้วา่ ทตู แห่งความมืดจะลอบโจมตีเขา้ มาตอนใหน!แมว้ า่ ตอนน้ีมีอาจารยฉ์ ู่เซี่ยนเพยี งคนเดียว,เยซ่ ิงเหอกไ็ ม่กลา้ ท่ีจะปล่อยปะละเลยได.้ \"ซิงเหอ,เจา้ รีบไปเร็วเขา้ ,ไม่ตอ้ งห่วงพวกเรา!\"หลินหงตะโกนออกไปดว้ ยท่าทางกระวนกระวาย. เพยี งเสียงของหลินหงกล่าวจบ,กเ็ ห็นแต่แสห้ นกั ฟาดลงไปท่ีใบหนา้ ของหลินหงดว้ ยเหมือนกนั ,บนใบหนา้ ของหลินหงเกิดรอยฟกช้าํ ลึกลงไปในทนั ที. \"หุบปากเจา้ ซะ!\"อาจารยฉ์ ู่เซ่ยนกล่าวเสียงเยน็ ชาและขึงขงัจริงจงั .

\"ถุยย!\"โม่หยพู่ น่ น้าํ ลาย,\"จะฆ่ากฆ็ ่า,ฉู่เซี่ยน,ขา้ ดูท่านผดิจริงๆ,ไม่เคยคิดเลยวา่ ท่านจะเป็นคนเช่นน้ี!\" เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปยงั หลินหงที่บาดเจบ็ ,พลางขมวดคิ้ว,ไม่คิดเลยวา่ ฉู่เซี่ยนและทูตแห่งความมืดจะควบคุมคนเหล่าน้ีไว้ท้งั หมด,เขาจะตอ้ งช่วยหลินหงและโม่หยหู่ นีออกมาใหไ้ ด,้ เยซ่ ิงเหอจะไม่ยอมอยเู่ ฉยๆอยา่ งแน่นอน! \"ความสามารถของอสูรลอบสงั หาร,เจา้ คงเห็นแลว้ ,ตอนน้ีมีอสูรลอบสงั หารสองตนอยรู่ อบๆบริเวณน้ี,ตราบเท่าท่ีขา้ ออกคาํ สงั่ ,มนั จะสงั หารใครกไ็ ดท้ ้งั หมดน้ี!เยซ่ ิงเหอ,เจา้ ช่างแขง็ แกร่งนกั ,เป็นไดร้ ึที่เจา้ จะสามารถปกป้ องพวกเขาทุกคนได!้ \"บนใบหนา้ ของอาจารยฉ์ ู่เซ่ียน,เผยใหเ้ ห็นรอยยมิ้ ท่ีเยน็ ชาและมืดมวั . อาจารยห์ ลินยแ่ี ละอาจารยอ์ ีกคนกถ็ ูกมดั อยทู่ ่ีตรงน้นั,พยายามดิ้นรนดว้ ยความโกรธ,แต่เหลียงอย,ู เจา้ หนิงเอ๋อและคนอื่นๆ,เผยใหเ้ ห็นท่าทางต่ืนตระหนก,หลินหงและโม่หยเู องกย็ งัสงบอย.ู่ ทุกคนต่างสงบเงียบรอคอยการมาถึงโชคชะตาที่จะมาถึง.