สวดมนต์ทำวัตร_เจริญพระพุทธมนต์

อีสานสสฺ หิ โว เทวราชสสฺ เพราะว่า เมืÉอท่านทงัÊ หลายแลดู ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลกยตํ ชายธงของเทวราช ชÉืออีสานอยู่ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตตฺ ํ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี วา โลมหโํ ส วา ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี โส ปหิยยฺ ิสสฺ ตีติ อนั นันÊ จกั หายไป ดงั นีÊ ตํ โข ปน ภิกฺขเว ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย กข็ ้อนันÊ แล สกฺกสสฺ วา เทวานมินฺทสสฺ คือการแลดชู ายธงของสกั กเทวราช ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลกยตํ ผเู้ ป็นเจ้าแห่งเทพดากต็ าม ปชาปติสสฺ วา เทวราชสสฺ การแลดชู ายธงของเทวราช ชืÉอ ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลกยตํ ปชาบดีกต็ าม วรณุ สสฺ วา เทวราชสสฺ การแลดชู ายธงของเทวราช ชÉือวรณุ ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลกยตํ กต็ าม อีสานสสฺ วา เทวราชสสฺ การแลดชู ายธงของเทวราช ชืÉออีสาน ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลกยตํ กต็ าม ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี วา โลมหโํ ส วา ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี โส ปหิยฺเยถาปิ โนปิ ปหิยฺเยถ อนั นันÊ พึงหายไปได้บ้าง ไม่หายบา้ ง ตํ กิสสฺ เหตุ ข้อนันÊ เป็นเหตแุ ห่งอะไร - 101 -

สกโฺ ก หิ ภิกขฺ เว เทวานมินฺโท ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เหตวุ ่าท้าวสกั ก เทวราชผเู้ ป็นเจ้าแห่งเทพดา อวีตราโค อวีตโทโส อวีตโมโห เธอมรี าคะยงั ไม่สิÊนไป มีโทสะยงั ไม่ สิÊนไป มโี มหะยงั ไม่สิÊนไป ภิรุ ฉมภฺ ี อตุ ฺตราสี ปลายีติ เธอยงั เป็นผกู้ ลวั ยงั เป็นผหู้ วาด อห จฺ โข ภิกขฺ เว เอวํ วทามิ ยงั เป็นผสู้ ะด้งุ ยงั เป็นผหู้ นี ดงั นีÊ ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย ส่วนเราแล สเจ ตุมหฺ ากํ ภิกขฺ เว กล่าวอย่างนีÊว่า อร ญฺ คตานํ วา ถา้ ว่าเมอืÉ ท่านทงัÊ หลาย ไปอย่ใู นป่ า รกุ ขฺ มลู คตานํ วา กต็ าม ไปอย่ทู ีÉโคนต้นไม้กต็ าม ไป สุ ญฺ าคารคตานํ วา อย่ใู นเรอื นเปล่ากต็ าม อปุ ปฺ ชฺเชยยฺ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ วา โลมหโํ ส วา ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ขนพองสยองเกล้ากด็ ี พึงเกิดขึนÊ ใน มเมว ตสฺมึ สมเย สมยั ใด อนุสสฺ เรยฺยาถ ในสมยั นันÊ ท่านทงัÊ หลายพึงระลึกถึง อิติปิ เรานันÉ เทียวว่า โส ภควา แม้เพราะเหตุนีÊ พระผมู้ พี ระภาคเจ้านันÊ - 102 -

อรหํ เป็นผไู้ กลกิเลส เป็นผคู้ วรไหว้ ควรบชู า สมมฺ าสมพฺ ทุ โฺ ธ วิชฺชาจรณสมปฺ นฺโน เป็นผรู้ ้ชู อบเอง เป็นผบู้ ริบรู ณ์แล้วด้วยวิชชาและ สคุ โต จรณะ โลกวิทู อนุตฺตโร ปรุ ิสทมมฺ สารถิ เป็นพระสคุ ตผเู้ สดจ็ ไปดีแล้ว สตฺถา เทวมนุสสฺ านํ เป็นผทู้ รงรโู้ ลก พทุ ฺโธ เป็นผฝู้ ึ กบุรษุ ทÉีควรฝึ ก ไม่มีผอู้ ืÉน ภควาติ ยÉิงกว่า มมํ หิ โว ภิกขฺ เว อนุสสฺ รตํ เป็นศาสดาผสู้ อนของเทพดา และ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตตฺ ํ มนุษยท์ งัÊ หลาย วา โลมหโํ ส วา เป็นผเู้ บิกบานแล้ว โส ปหิยยฺ ิสสฺ ติ โน เจ มํ อนุสสฺ เรยฺยาถ เป็นผจู้ าํ แนกธรรม ดงั นีÊ ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เพราะว่าเมือÉ ท่านทงัÊ หลาย ตามระลึกถึงเราอยู่ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี อนั นันÊ จกั หายไป ถ้าท่านทงัÊ หลายไม่ระลึกถึงเรา - 103 -

อถ ธมมฺ ํ อนุสสฺ เรยยฺ าถ ทีนันÊ พึงตามระลึกถงึ พระธรรมว่า สวฺ ากฺขาโต ภควตา ธมโฺ ม พระธรรมอนั พระผ้มู พี ระภาคเจ้าตรสั สนฺทิฏฺฐิโก ดีแล้ว อกาลิโก เอหิปสสฺ ิโก เป็นของอนั บคุ คลพึงเหน็ เอง โอปนยิโก ปจจฺ ตฺตํ เวทิตพโฺ พ วิ ฺ หู ีติ เป็นของไม่มกี าลเวลา ธมมฺ ํ หิ โว ภิกขฺ เว อนุสสฺ รตํ เป็นของจะร้องเรียกผอู้ ืÉนให้มาดไู ด้ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ เป็นของอนั บคุ คลพึงน้อมเข้ามาใส่ใจ วา โลมหโํ ส วา เป็นของอนั วิญsชู นทงัÊ หลาย พึงรู้ โส ปหิยยฺ ิสสฺ ติ เฉพาะตวั ดงั นีÊ โน เจ ธมมฺ ํ อนุสสฺ เรยฺยาถ ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เพราะว่า อถ สงฺฆํ อนุสสฺ เรยยฺ าถ เมือÉ ท่านทงัÊ หลาย ตามระลึกถงึ สปุ ฏิปนฺโน ภควโต พระธรรมอยู่ สาวกสงฺโฆ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี อนั นันÊ จกั หายไป ถา้ ท่านทงัÊ หลายไม่ระลึกถึงพระธรรม ทีนันÊ พึงตามระลึกถึงพระสงฆว์ ่า พระสงฆส์ าวก ของพระผมู้ พี ระภาค เจ้า เป็นผปู้ ฏิบตั ิดีแล้ว - 104 -

อชุ ุปฏิปนฺโน ภควโต พระสงฆส์ าวก ของพระผมู้ ีพระภาค สาวกสงฺโฆ เจ้า เป็นผปู้ ฏิบตั ิตรงแล้ว ญายปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ พระสงฆส์ าวก ของพระผมู้ ีพระภาคเจ้า สามจี ิปฏิปนฺโน ภควโต เป็นผปู้ ฏิบตั ิถกู แล้ว สาวกสงฺโฆ ยทิทํ พระสงฆส์ าวก ของพระผมู้ พี ระภาคเจ้า จตตฺ าริ ปรุ ิสยคุ านิ เป็นผปู้ ฏิบตั ิชอบแล้ว อฏฺฐ ปรุ ิสปคุ คฺ ลา เอส ภควโต สาวกสงฺโฆ คือ อาหเุ นยฺโย ค่แู ห่งบรุ ษุ ทงัÊ หลาย 4 ปาหเุ นยโฺ ย บรุ ษุ บคุ คลทงัÊ หลาย 8 ทกฺขิเณยโฺ ย อ ชฺ ลิกรณีโย นÉีพระสงฆส์ าวก ของพระผมู้ ี อนุตฺตรํ ปุ ฺญกเฺ ขตตฺ ํ พระภาคเจ้า โลกสสฺ าติ ท่านเป็นผคู้ วรสกั การะทÉีเขานํามา บชู า ท่านเป็นผคู้ วรของต้อนรบั ท่านเป็นผคู้ วรทกั ษิณาทาน ท่านเป็นผคู้ วรอญั ชลีกรรม ท่านเป็นนาบญุ ของโลก ไม่มีนาอืÉน ยÉิงกว่า ดงั นีÊ - 105 -

สงฺฆํ หิ โว ภิกฺขเว อนุสสฺ รตํ ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เพราะว่าเมืÉอ ท่านทงัÊ หลาย ระลึกถงึ พระสงฆอ์ ยู่ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตตฺ ํ วา โลมหโํ ส วา ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี โส ปหิยยฺ ิสสฺ ติ ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี ตํ กิสสฺ เหตุ ตถาคโต หิ ภิกฺขเว อนั นันÊ จกั หายไป อรหํ สมมฺ าสมพฺ ทุ โฺ ธ ข้อนันÊ เป็นเหตุแห่งอะไร วีตราโค วีตโทโส วีตโมโห ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เหตุว่าพระ อภิรุ อจฉฺ มภฺ ี ตถาคต อนุตตฺ ราสี อปลายีติ อิทมโวจ ภควา เป็นพระอรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจ้า อิทํ วตฺวาน สคุ โต มีราคะสิÊนไปแล้ว มีโทสะสิÊนไปแล้ว มโี มหะสิÊนไปแล้ว อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา เป็นผไู้ ม่กลวั เป็นผไู้ ม่หวาด เป็นผไู้ ม่สะด้งุ เป็นผไู้ ม่หนี ดงั นีÊแล พระผมู้ ีพระภาคเจ้า ได้ตรสั พระ พทุ ธพจน์นีÊ พระองคผ์ เู้ ป็นพระสคุ ต ครนัÊ ตรสั พระพทุ ธพจน์นีÊแล้ว ลาํ ดบั นันÊ พระองคผ์ ้เู ป็นพระศาสดา จึงตรสั พระพทุ ธพจน์นีÊ อีกว่า - 106 -

อร ฺเญ รกุ ฺขมเู ล วา ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เมÉอื ท่าน สุ ญฺ าคาเรว ภิกขฺ โว ทงัÊ หลายอย่ใู นป่ า หรือในรกุ ขมลู หรอื ในเรือนเปล่า อนุสสฺ เรถ สมพฺ ทุ ธฺ ํ พึงระลึกถึงพระสมั พทุ ธ ภยํ ตมุ หฺ าก โน สิยา ภยั จะไม่พึงมี แก่ท่านทงัÊ หลาย โน เจ พทุ ฺธํ สเรยฺยาถ ถา้ ท่านทงัÊ หลาย ไม่ระลึกถงึ พระพทุ ธ โลกเชฏฺฐํ นราสภํ ซÉึงเป็นใหญ่กว่าโลก ประเสริฐกว่า นรชน อถ ธมมฺ ํ สเรยยฺ าถ ทีนันÊ พึงระลึกถงึ พระธรรม นิยฺยานิกํ สเุ ทสิตํ อนั เป็นเครืÉองนําออก ทÉีเราแสดงไว้ดี แล้ว โน เจ ธมมฺ ํ สเรยยฺ าถ ถ้าท่านทงัÊ หลาย ไม่ระลึกถึงพระ ธรรม นิยฺยานิกํ สเุ ทสิตํ อนั เป็นเครÉืองนําออก ทีÉเราแสดงไว้ดี แล้ว อถ สงฺฆํ สเรยฺยาถ ทีนันÊ พึงระลึกถึงพระสงฆ์ ปุ ญฺ กฺเขตฺตํ อนุตฺตรํ ซึÉงเป็นนาบญุ ของโลก ไม่มีนาอืÉนยÉิง กว่า - 107 -

เอวมพฺ ทุ ธํ สรนฺตานํ ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เมÉือท่าน ธมมฺ ํ สงฺฆ จฺ ภิกขฺ โว ทงัÊ หลายมาระลึกถงึ พระพทุ ธ พระ ธรรม และพระสงฆอ์ ย่อู ย่างนีÊ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ วา โลมหโํ ส น เหสสฺ ตีติ. ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ขนพองสยองเกล้ากด็ ี จกั ไม่มแี ล. เรมิÉ อาฏานาฏิยปรติ ร อปปฺ สนฺเนหิ นาถสสฺ พระพทุ ธเจ้าผแู้ กล้วกล้าใหญ่ยÉิง ทรง สาสเน สาธสุ มมฺ เต แสดงพระปริตรอนั ใด เพืÉอความไม่ อมนุสเฺ สหิ จณฺเฑหิ เบียดเบยี นกนั ด้วย เพÉือความ สทา กิพพฺ ิสการิภิ ค้มุ ครองตนด้วย แก่บริษทั 4 เหล่า ปริสาน จฺ ตสสฺ นฺนมหึสาย อนั เกิดจากหม่อู มนุษยท์ Éีร้ายกาจ จ คตุ ฺติยา ยนฺเทเสสิ มหาวีโร กระทาํ ซÉึงกรรมอนั หยาบช้าทกุ เมืÉอ ผมู้ ิได้เลÉือมใสในพระศาสนาของ พระพทุ ธเจ้า ผ้เู ป็นทีÉพึÉงของโลก อนั สตั บรุ ษุ สมมติว่าเป็นศาสนาอนั ดี ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ เทอญ. - 108 -

วิปสสฺ ิสสฺ นมตฺถุ อาฏานาฏิยปรติ ร จกขฺ มุ นฺตสสฺ สิรีมโต ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ สิขิสสฺ ปิ นมตฺถุ พระวิปัสสีพทุ ธเจ้า ผมู้ ีจกั ษุ ผ้มู สี ิริ สพพฺ ภตู านุกมปฺ ิ โน ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมี เวสสฺ ภสุ สฺ นมตฺถุ แม้แด่พระสิขีพทุ ธเจ้า ผมู้ ีปกติอนุเคราะหแ์ ก่สตั วท์ งัÊ ปวง นฺหาตกสสฺ ตปสสฺ ิโน ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ นมตฺถุ กกสุ นฺธสสฺ พระเวสสภพู ทุ ธเจ้า ผมู้ ีกิเลสอนั ล้างแล้ว ผ้มู ีตปะ มารเสนปปฺ มทฺทิโน ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ โกนาคมนสสฺ นมตฺถุ พระกกสุ นั ธพทุ ธเจ้า พรฺ าหฺมณสสฺ วสุ ีมโต ผยู้ าํÉ ยีเสียซÉึงมารและเสนา ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ กสสฺ ปสสฺ นมตฺถุ พระโกนาคมนพทุ ธเจ้า ผมู้ บี าปอนั ลอยเสียแล้ว ผมู้ ี พรหมจรรยอ์ นั อยู่จบแล้ว ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ พระกสั สปพทุ ธเจ้า - 109 -

วิปปฺ มตุ ฺตสสฺ สพพฺ ธิ ผพู้ ้นแล้วจากกิเลสทงัÊ ปวง องฺคีรสสสฺ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ พระองั คีรสพทุ ธเจ้า สกฺยปตุ ฺตสสฺ สิรีมโต ผเู้ ป็นโอรสแห่งศากยราช ผมู้ ีสิริ โย อิมํ ธมมฺ มเทเสสิ พระพทุ ธเจ้าพระองคใ์ ด ได้ทรง แสดงแล้วซÉึงธรรมนีÊ สพพฺ ทกุ ขฺ าปนูทนํ เป็นเครอืÉ งบรรเทาเสีย ซÉึงทุกข์ ทงัÊ ปวง เย จาปิ นิพพฺ ตุ า โลเก อนÉึง พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่าใด กด็ ี ทีÉดบั กิเลสแล้วในโลก ยถาภตู ํ วิปสสฺ ิสุํ เหน็ แจ้งธรรมตามเป็นจริง เต ชนา อปิ สณุ า พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ เป็นคน ไม่มีความส่อเสียด มหนฺตา วีตสารทา ผใู้ หญ่ ผมู้ คี วามครนัÉ คร้ามไปปราศแล้ว หิตํ เทวมนุสสฺ านํ เทพดาและมนุษยท์ งัÊ หลาย นอบ ยํ นมสสฺ นฺติ โคตมํ น้อมอยู่ ซÉึงพระพทุ ธเจ้าพระองคใ์ ด ผเู้ ป็นโคตมโคตร ผเู้ ป็นประโยชน์ เกือÊ กลู แก่เทพดา และมนุษย์ ทงัÊ หลาย - 110 -

วิชฺชาจรณสมปฺ นฺนํ ถึงพร้อมแล้วด้วยวิชชาและจรณะ มหนฺตํ วีตสารทํ ผใู้ หญ่ ผมู้ คี วามครนัÉ คร้ามไปปราศ แล้ว วิชชฺ าจรณสมปฺ นฺนํ ข้าพเจ้าทงัÊ หลาย ขอนมสั การ พทุ ธฺ ํ วนฺทาม โคตมนฺติ พระพทุ ธเจ้าพระองคน์ ันÊ ผโู้ คตม โคตร ผถู้ งึ พร้อมแล้วด้วยวิชชาและ เอเต จ ฺเญ จ สมพฺ ทุ ธฺ า จรณะ อเนกสตโกฏโย พระพทุ ธเจ้าเหล่านีÊกด็ ี เหล่าอืÉนกด็ ี สพเฺ พ พทุ ฺธา อสมสมา หลายร้อยโกฏิ พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ทงัÊ หมดเสมอ สพเฺ พ พทุ ฺธา มหิทธฺ ิกา กนั ไม่มใี ครเหมือน สพเฺ พ ทสพลเู ปตา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนมีฤทธÍิมาก เวสารชฺเชหปุ าคตา ล้วนประกอบแล้ว ด้วยทศพลญาณ สพเฺ พ เต ปฏิชานนฺติ ประกอบไปด้วยเวสารชั ชญาณ อาสภณฺฐานมตุ ตฺ มํ พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนตรสั รอู้ ยู่ สีหนาทํ นทนฺเต เต ซึÉงอาสภฐานอนั อดุ ม ปริสาสุ วิสารทา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ เป็นผอู้ งอาจ ไม่ครนัÉ คร้าม บนั ลือสีหนาทใน บริษทั ทงัÊ หลาย - 111 -

พรฺ หฺมจกฺกํ ปวตฺเตนฺติ ยงั พรหมจกั รให้เป็นไป โลเก อปปฺ ฏิวตตฺ ิยํ อนั ใคร ๆ ยงั ไม่ให้เป็นไปแล้วในโลก อเุ ปตา พทุ ฺธธมเฺ มหิ พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ ประกอบแล้วด้วยพทุ ธธรรมทงัÊ หลาย อฏฺฐารสหิ นายกา 18 เป็นนายก ทวฺ ตตฺ ึสลกขฺ ณูเปตา- ผปู้ ระกอบด้วยพระลกั ษณะ 32 สีตฺยานุพยฺ ชฺ นาธรา ประการ และทรงซึÉงอนุพยญั ชนะ 80 พยฺ ามปปฺ ภาย สปุ ปฺ ภา มพี ระรศั มีอนั งาม ด้วยพระรศั มี มมี ณฑลข้างละวา สพเฺ พ เต มนุ ิกุ ชฺ รา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็นมนุ ี อนั ประเสริฐ พทุ ธา สพพฺ ฺ โุ น เอเต พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็นพระ สพั พญั sู สพเฺ พ ขีณาสวา ชินา ล้วนเป็นพระขีณาสพผชู้ นะ มหปปฺ ภา มหาเตชา มพี ระรศั มีมาก มีพระเดชมาก มหาป ฺญา มหพพฺ ลา มพี ระปัญญามาก มีพระกาํ ลงั มาก มหาการณุ ิกา ธีรา มีพระกรณุ ามาก เป็นนักปราชญ์ สพเฺ พสานํ สขุ าวหา นําสขุ มาเพืÉอสตั วท์ งัÊ หลายทงัÊ ปวง - 112 -

ทีปา นาถา ปติฏฺฐา จ เป็นเกาะ เป็นทีÉพึÉง และเป็นทÉีอาศยั ตาณา เลณา จ ปาณินํ เป็นทÉีต้านทาน และเป็นทีÉเร้นของสตั ว์ คตี พนฺธู มหสสฺ าสา เป็นคติ เป็นเผ่าพนั ธ์ุ เป็นทÉียินดีมาก สรณา จ หิเตสิโน เป็นทÉีระลึก และทรงแสวงหา ประโยชน์ สเทวกสสฺ โลกสสฺ เพืÉอสตั วโลกกบั เทวโลก สพเฺ พ เอเต ปรายนา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็น เบือÊ งหน้าของสตั ว์ เตสาหํ สิรสา ปาเท ข้าพเจ้า ขอวนั ทาพระบาทของ วนฺทามิ ปรุ ิสตุ ฺตเม พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ ด้วย วจสา มนสา เจว เศียรเกล้า และขอวนั ทาพระพทุ ธเจ้า วนฺทาเมเต ตถาคเต ทงัÊ หลายเหล่านันÊ ผเู้ ป็นบรุ ษุ อนั อดุ ม ผเู้ ป็นตถาคต ด้วยวาจาและใจทีเดียว สยเน อาสเน ฐาเน ในทีÉนอนด้วย ในทีÉนังÉ ด้วย ในทÉียืนด้วย คมเน จาปิ สพพฺ ทา. แม้ในทÉีเดินด้วย ในกาลทกุ เมอÉื . สทา สเุ ขน รกขฺ นฺตุ พระพทุ ธเจ้าผกู้ ระทาํ ความระงบั จง พทุ ธฺ า สนฺติกรา ตวุ ํ รกั ษาท่านด้วยสขุ ในกาลทุกเมือÉ เตหิ ตฺวํ รกฺขิโต สนฺโต ท่านผอู้ นั พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ทรง รกั ษาแล้ว จงเป็นผรู้ ะงบั - 113 -

มตุ ฺโต สพพฺ ภเยน จ พ้นแล้วจากภยั ทงัÊ ปวง และพ้นแล้ว สพพฺ โรควินิมุตฺโต จากโรคทงัÊ ปวง สพพฺ สนฺตาปวชชฺ ิโต เว้นแล้วจากความเดือดร้อนทงัÊ ปวง สพพฺ เวรมติกฺกนฺโต ล่วงเสียซึÉงเวรทงัÊ ปวง นิพพฺ โุ ต จ ตวุ ํ ภว ท่านจงเป็นผดู้ บั ทุกขท์ งัÊ ปวงด้วย สพพฺ ีติโย วิวชชฺ นฺตุ ความจญั ไรทงัÊ ปวงจงเว้นไป สพพฺ โรโค วินสสฺ ตุ โรคทงัÊ ปวงจงฉิบหายไป มา เต ภวตฺวนฺตราโย อนั ตรายอย่าได้มีแก่ท่าน สขุ ี ทีฆายโุ ก ภว ขอท่านจงเป็นผมู้ ีสขุ มีอายยุ ืน อภิวาทนสีลิสสฺ ธรรมทงัÊ หลาย 4 คือ อายุ วรรณะ นิจจฺ ํ วฑุ ฒฺ าปจายิโน สขุ ะ พละ ย่อมเจริญแก่บคุ คลมี จตฺตาโร ธมมฺ า วฑฒฺ นฺติ ความไหว้ต่อบคุ คลผคู้ วรไหว้เป็น อายุ วณฺโณ สขุ ํ พล.ํ ปกติ ผ้อู ่อนน้อมต่อบคุ คลผเู้ จริญ เป็ น นิ ต ย.์ - 114 -

อาฏานาฏิยปรติ ร (12 ตาํ นาน) วิปสสฺ ิสสฺ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ พระวิปัสสีพทุ ธเจ้า จกขฺ มุ นฺตสสฺ สิรีมโต ผมู้ ีจกั ษุ ผ้มู สี ิริ สิขิสสฺ ปิ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมี แมแ้ ด่พระสิขีพทุ ธเจ้า สพพฺ ภตู านุกมปฺ ิ โน ผมู้ ีปกติอนุเคราะห์แก่สตั วท์ งัÊ ปวง เวสสฺ ภสุ สฺ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ พระเวสสภพู ทุ ธเจ้า นฺหาตกสสฺ ตปสสฺ ิโน ผมู้ ีกิเลสอนั ล้างแล้ว ผ้มู ีตปะ นมตฺถุ กกสุ นฺธสสฺ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ พระกกสุ นั ธพทุ ธเจ้า มารเสนปปฺ มทฺทิโน ผยู้ าÉํ ยีเสียซึÉงมารและเสนา โกนาคมนสสฺ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ พระโกนาคมนพทุ ธเจ้า พรฺ าหฺมณสสฺ วสุ ีมโต ผมู้ บี าปอนั ลอยเสียแล้ว ผมู้ ี พรหมจรรยอ์ นั อยู่จบแล้ว กสสฺ ปสสฺ นมตฺถุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมแี ด่ พระกสั สปพทุ ธเจ้า วิปปฺ มตุ ตฺ สสฺ สพพฺ ธิ ผพู้ ้นแล้วจากกิเลสทงัÊ ปวง - 115 -

องฺคีรสสสฺ นมตถฺ ุ ความนอบน้อมแห่งข้าพเจ้า จงมีแด่ พระองั คีรสพทุ ธเจ้า สกยฺ ปตุ ตฺ สสฺ สิรีมโต โย อิมํ ธมมฺ มเทเสสิ ผเู้ ป็นโอรสแห่งศากยราช ผมู้ ีสิริ สพพฺ ทกุ ขฺ าปนูทนํ พระพทุ ธเจ้าพระองคใ์ ด ได้ทรง แสดงแล้วซึÉงธรรมนีÊ เย จาปิ นิพพฺ ตุ า โลเก เป็นเครอืÉ งบรรเทาเสีย ซึÉงทกุ ข์ ยถาภตู ํ วิปสสฺ ิสุํ ทงัÊ ปวง เต ชนา อปิ สณุ า อนึÉง พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่าใด มหนฺตา วีตสารทา กด็ ี ทีÉดบั กิเลสแล้วในโลก หิตํ เทวมนุสสฺ านํ ยํ นมสสฺ นฺติ โคตมํ เหน็ แจ้งธรรมตามเป็นจริง พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ เป็นคน ไม่มคี วามส่อเสียด ผใู้ หญ่ ผ้มู ีความครนัÉ คร้ามไปปราศแล้ว เทพดาและมนุษยท์ งัÊ หลาย นอบน้อม อยู่ ซÉึงพระพทุ ธเจ้าพระองคใ์ ด ผเู้ ป็นโคตมโคตร ผเู้ ป็นประโยชน์ เกือÊ กลู แก่เทพดา และมนุษย์ ทงัÊ หลาย - 116 -

วิชชฺ าจรณสมปฺ นฺนํ ถงึ พรอ้ มแล้วด้วยวิชชาและจรณะ มหนฺตํ วีตสารทํ ผใู้ หญ่ ผมู้ ีความครนัÉ คร้ามไปปราศ แล้ว นโม เม สพพฺ พทุ ธฺ านํ ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่พระพทุ ธเจ้า ทงัÊ หลายทงัÊ ปวง อปุ ปฺ นฺนานํ มเหสินํ ผแู้ สวงหาคณุ อนั ใหญ่ ซึÉงได้อปุ บตั ิ แล้ว ตณฺหงฺกโร มหาวีโร คือพระตณั หงั กร ผกู้ ล้าหาญ เมธงฺกโร มหายโส พระเมธงั กร ผมู้ ยี ศใหญ่ สรณงฺกโร โลกหิโต พระสรณังกร ผเู้ กือÊ กลู แก่โลก ทีปงฺกโร ชุตินฺธโร พระทีปังกร ผทู้ รงไว้ซึÉงปัญญาอนั ร่งุ เรือง โกณฺฑ โฺ ญ ชนปาโมกโฺ ข พระโกณฑญั ญะ ผ้เู ป็นประมขุ แห่ง หม่ชู น มงฺคโล ปรุ ิสาสโภ พระมงั คละ ผ้เู ป็นบรุ ษุ ประเสริฐ สมุ โน สุมโน ธีโร พระสมุ นะ ผเู้ ป็นธีรบรุ ษุ มีพระ หทยั งาม เรวโต รติวฑฒฺ โน พระเรวตะ ผเู้ พÉิมพนู ความยินดี โสภิโต คณุ สมปฺ นฺโน พระโสภิตะ ผสู้ มบรู ณ์ด้วยพระคณุ - 117 -

อโนมทสสฺ ี ชนุตตฺ โม พระอโนมทสั สี ผอู้ ดุ มอยู่ในหม่ชู น ปทุโม โลกปชฺโชโต พระปทุมะ ผทู้ าํ โลกให้สว่าง นารโท วรสารถี พระนารทะ ผ้เู ป็นสารถีประเสริฐ ปทมุ ตุ ตฺ โร สตฺตสาโร พระปทุมตุ ตระ ผเู้ ป็นทีÉพÉึงของ สเุ มโธ อปปฺ ฏิปคุ คฺ โล หม่สู ตั ว์ สชุ าโต สพพฺ โลกคโฺ ค พระสเุ มธะ ผหู้ าบคุ คลเปรยี บมิได้ พระสชุ าตะ ผ้เู ลิศกว่าสตั วโลก ปิ ยทสสฺ ี นราสโภ ทงัÊ ปวง พระปิ ยทสั สี ผปู้ ระเสริฐกว่าหมู่ อตฺถทสสฺ ี การณุ ิโก นรชน ธมมฺ ทสสฺ ี ตโมนุโท พระอตั ถทสั สี ผมู้ ีพระกรณุ า สิทฺธตโฺ ถ อสโม โลเก พระธรรมทสั สี ผบู้ รรเทามดื พระสิทธตั ถะ ผ้หู าบคุ คลเสมอมิได้ ติสโฺ ส จ วทตํ วโร ในโลก พระติสสะ ผ้ปู ระเสริฐกว่า ปสุ โฺ ส จ วรโท พทุ ฺโธ นักปราชญท์ งัÊ หลาย พระปสุ สะพทุ ธเจ้า ผ้ปู ระทานธรรม วิปสสฺ ี จ อนูปโม อนั ประเสริฐ พระวิปัสสี ผหู้ าทีÉเปรียบมิได้ - 118 -

สิขี สพพฺ หิโต สตฺถา พระสิขี ผเู้ ป็นศาสดาเกือÊ กลู แก่ สรรพสตั ว์ เวสสฺ ภู สขุ ทายโก พระเวสสภู ผปู้ ระทานความสขุ กกสุ นฺโธ สตฺถวาโห พระกกสุ นั ธะ ผ้นู ําสตั วอ์ อกจาก กนั ดารคือกิเลส โกนาคมโน รณ ชฺ โห พระโกนาคมนะ ผหู้ กั เสียซÉึงข้าศึก คือกิเลส กสสฺ โป สิริสมปฺ นฺโน พระกสั สปะ ผสู้ มบรู ณ์ด้วยสิริ โคตโม สกฺยปงุ ฺคโว. พระโคตมะ ผ้ปู ระเสริฐแห่งหมู่ ศากยราช. เอเต จ ฺเญ จ สมพฺ ทุ ธฺ า พระพทุ ธเจ้าเหล่านีÊกด็ ี เหล่าอÉืนกด็ ี อเนกสตโกฏโย หลายร้อยโกฏิ สพเฺ พ พทุ ธฺ า อสมสมา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ทงัÊ หมดเสมอ กนั ไม่มใี ครเหมือน สพเฺ พ พทุ ฺธา มหิทฺธิกา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนมฤี ทธÍิ มาก สพเฺ พ ทสพลเู ปตา ล้วนประกอบแล้ว ด้วยทศพลญาณ เวสารชฺเชหปุ าคตา ประกอบไปด้วยเวสารชั ชญาณ สพเฺ พ เต ปฏิชานนฺติ พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนตรสั ร้อู ยู่ - 119 -

อาสภณฺฐานมตุ ตฺ มํ ซึÉงอาสภฐานอนั อดุ ม สีหนาทํ นทนฺเต เต พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ เป็นผอู้ งอาจ ปริสาสุ วิสารทา ไม่ครนัÉ คร้าม บนั ลือสีหนาทใน บริษทั ทงัÊ หลาย พรฺ หมฺ จกฺกํ ปวตฺเตนฺติ ยงั พรหมจกั รให้เป็นไป โลเก อปปฺ ฏิวตตฺ ิยํ อนั ใคร ๆ ยงั ไมใ่ ห้เป็นไปแล้วในโลก อเุ ปตา พทุ ฺธธมเฺ มหิ พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ ประกอบแล้วด้วยพทุ ธธรรมทงัÊ หลาย อฏฺฐารสหิ นายกา 18 เป็นนายก ทฺวตฺตึสลกขฺ ณูเปตา- ผปู้ ระกอบด้วยพระลกั ษณะ 32 สีตฺยานุพยฺ ชฺ นาธรา ประการ และทรงซÉึงอนุพยญั ชนะ 80 พยฺ ามปปฺ ภาย สปุ ปฺ ภา มพี ระรศั มอี นั งาม ด้วยพระรศั มี มี มณฑลข้างละวา สพเฺ พ เต มุนิกุ ชฺ รา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็นมุนี อนั ประเสริฐ พทุ ธา สพพฺ ฺ โุ น เอเต พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็นพระ สพั พญั sู สพเฺ พ ขีณาสวา ชินา ล้วนเป็นพระขีณาสพผชู้ นะ มหปปฺ ภา มหาเตชา มพี ระรศั มีมาก มพี ระเดชมาก - 120 -

มหาป ฺญา มหพพฺ ลา มพี ระปัญญามาก มีพระกาํ ลงั มาก มหาการณุ ิกา ธีรา มีพระกรณุ ามาก เป็นนักปราชญ์ สพเฺ พสานํ สขุ าวหา นําสขุ มาเพÉือสตั วท์ งัÊ หลายทงัÊ ปวง ทีปา นาถา ปติฏฺฐา จ เป็นเกาะ เป็นทÉีพÉึง และเป็นทÉีอาศยั ตาณา เลณา จ ปาณินํ เป็นทีÉต้านทาน และเป็นทีÉเรน้ ของสตั ว์ คตี พนฺธู มหสสฺ าสา เป็นคติ เป็นเผ่าพนั ธ์ุ เป็นทÉียินดีมาก สรณา จ หิเตสิโน เป็นทÉีระลึก และทรงแสวงหา ประโยชน์ สเทวกสสฺ โลกสสฺ เพืÉอสตั วโลกกบั เทวโลก สพเฺ พ เอเต ปรายนา พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ล้วนเป็นเบือÊ ง หน้าของสตั ว์ เตสาหํ สิรสา ปาเท ข้าพเจ้า ขอวนั ทาพระบาทของ วนฺทามิ ปรุ ิสตุ ฺตเม พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลายเหล่านันÊ ด้วย วจสา มนสา เจว เศียรเกล้า และขอวนั ทาพระพทุ ธเจ้า วนฺทาเมเต ตถาคเต ทงัÊ หลายเหล่านันÊ ผเู้ ป็นบุรษุ อนั อดุ ม ผเู้ ป็นตถาคต ด้วยวาจาและใจ สยเน อาสเน ฐาเน ทีเดียว ในทÉีนอนด้วย ในทีÉนังÉ ด้วย ในทีÉยืน ด้วย - 121 -

คมเน จาปิ สพพฺ ทา. แม้ในทีÉเดินด้วย ในกาลทุกเมือÉ . สทา สเุ ขน รกฺขนฺตุ พระพทุ ธเจ้าผกู้ ระทาํ ความระงบั จง พทุ ธฺ า สนฺติกรา ตวุ ํ รกั ษาท่านด้วยสขุ ในกาลทุกเมอืÉ เตหิ ตฺวํ รกขฺ ิโต สนฺโต ท่านผอู้ นั พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ ทรง รกั ษาแล้ว จงเป็นผรู้ ะงบั มตุ ฺโต สพพฺ ภเยน จ พ้นแล้วจากภยั ทงัÊ ปวง และพ้นแล้ว สพพฺ โรควินิมุตฺโต จากโรคทงัÊ ปวง สพพฺ สนฺตาปวชฺชิโต เว้นแล้วจากความเดือดร้อนทงัÊ ปวง สพพฺ เวรมติกฺกนฺโต ล่วงเสียซึÉงเวรทงัÊ ปวง นิพพฺ โุ ต จ ตวุ ํ ภว ท่านจงเป็นผดู้ บั ทุกขท์ งัÊ ปวงด้วย ด้วยสจั จะ ด้วยศีล และด้วยกาํ ลงั เตสํ สจเฺ จน สีเลน แห่งขนั ติ และเมตตา ของ ขนฺติเมตตฺ าพเลน จ พระพทุ ธเจ้าเหล่านันÊ แม้คณุ ธรรมเหล่านันÊ จงตามรกั ษา เตปิ ตมุ เฺ ห อนุรกฺขนฺตุ ซÉึงท่านทงัÊ หลาย ด้วยความเป็นผไู้ ม่มโี รค ด้วย อาโรเคยฺ น สเุ ขน จ ความสขุ คนธรรพท์ งัÊ หลายมีฤทธÍิมาก มีอยู่ ปรุ ตฺถิมสฺมึ ทิสาภาเค ในด้านทิศบรู พา สนฺติ ภตู า มหิทธฺ ิกา - 122 -

เตปิ ตเุ มหฺ อนุรกฺขนฺตุ แมค้ นธรรพเ์ หล่านันÊ จงตามรกั ษา ซÉึงท่านทงัÊ หลาย อาโรเคยฺ น สุเขน จ ด้วยความเป็นผไู้ ม่มโี รค และด้วย ทกขฺ ิณสมฺ ึ ทิสาภาเค ความสขุ สนฺติ เทวา มหิทฺธิกา เตปิ ตเุ มหฺ อนุรกฺขนฺตุ เทพดาทงัÊ หลายผมู้ ฤี ทธÍิมาก มีอยู่ใน ทิศทกั ษิณ อาโรเคยฺ น สเุ ขน จ แม้เทพดาเหล่านันÊ จงตามรกั ษาซÉึง ปจฉฺ ิมสฺมึ ทิสาภาเค ท่านทงัÊ หลาย สนฺติ นาคา มหิทธฺ ิกา เตปิ ตเุ มหฺ อนุรกขฺ นฺตุ ด้วยความเป็นผไู้ ม่มีโรค และด้วย ความสขุ อาโรเคยฺ น สุเขน จ นาคทงัÊ หลายผ้มู ีฤทธÍิมาก มอี ยู่ใน อตุ ฺตรสมฺ ึ ทิสาภาเค ด้านทิศปัศจิม สนฺติ ยกขฺ า มหิทธฺ ิกา แมน้ าคเหล่านันÊ จงตามรกั ษาซÉึง ท่านทงัÊ หลาย ด้วยความเป็นผไู้ ม่มโี รค และด้วย ความสขุ ยกั ษ์ทงัÊ หลายผมู้ ฤี ทธÍิมาก มอี ยู่ใน ด้านทิศอดุ ร - 123 -

เตปิ ตเุ มหฺ อนุรกฺขนฺตุ แมย้ กั ษ์เหล่านันÊ จงตามรกั ษาซึÉง ท่านทงัÊ หลาย อาโรเคยฺ น สุเขน จ ด้วยความเป็นผไู้ ม่มีโรค และด้วย ความสขุ ปรุ ิมทิสํ ธตรฏฺโฐ ท้าวธตรฏฐ์ อยู่ประจาํ ทิศบรู พา ทกขฺ ิเณน วิรฬุ ฺหโก ท้าววิรฬุ หก อยู่ประจาํ ทิศทกั ษิณ ปจฉฺ ิเมน วิรปู กฺโข ท้าววิรปู ักข์ อยู่ประจาํ ทิศปัศจิม กเุ วโร อตุ ฺตรํ ทิสํ ท้าวกเุ วร อย่ปู ระจาํ ทิศอดุ ร จตฺตาโร เต มหาราชา มหาราชทงัÊ 4 เหล่านันÊ โลกปาลา ยสสสฺ ิโน เป็นผมู้ ียศ รกั ษาโลก เตปิ ตเุ มหฺ อนุรกขฺ นฺตุ แม้มหาราชเหล่านันÊ จงตามรกั ษา ซÉึงท่านทงัÊ หลาย อาโรเคยฺ น สเุ ขน จ ด้วยความเป็นผไู้ ม่มีโรค และด้วย ความสขุ อากาสฏฺฐา จ ภมุ มฺ ฏฺฐา เทพดาและนาคทงัÊ หลาย ผมู้ ฤี ทธÍิ เทวา นาคา มหิทธฺ ิกา มาก ซÉึงสถิตอยู่ในอากาศกด็ ี สถิต อย่ใู นภาคพืÊนกด็ ี เตปิ ตมุ หฺ อนุรกฺขนฺตุ แม้เทพดาและนาคเหล่านันÊ จงตาม รกั ษาซÉึงท่านทงัÊ หลาย - 124 -

อาโรเคยฺ น สุเขน จ. ด้วยความเป็นผไู้ ม่มโี รค ด้วย ความสขุ นตฺถิ เม สรณํ อ ญฺ ํ ทÉีพึÉงอืÉนของข้าพเจ้าไม่มี พทุ ฺโธ เม สรณํ วรํ พระพทุ ธเจ้าเป็นทÉีพึÉงอนั ประเสริฐ ของข้าพเจ้า เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โหตุ เต ชยมงฺคลํ ขอชยั มงคลจงมีแก่ท่าน นตถฺ ิ เม สรณํ อ ญฺ ํ ทีÉพÉึงอืÉนของข้าพเจ้าไม่มี ธมโฺ ม เม สรณํ วรํ พระธรรมเป็นทีÉพÉึงอนั ประเสริฐของ ข้าพเจ้า เอเตน สจจฺ วชฺเชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โหตุ เต ชยมงฺคลํ ขอชยั มงคลจงมีแก่ท่าน นตฺถิ เม สรณํ อ ญฺ ํ ทีÉพÉึงอÉืนของข้าพเจ้าไม่มี สงฺโฆ เม สรณํ วรํ พระสงฆเ์ ป็นทÉีพÉึงอนั ประเสริฐของ ข้าพเจ้า เอเตน สจจฺ วชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โหตุ เต ชยมงฺคล.ํ ขอชยั มงคลจงมีแก่ท่าน. - 125 -

ยงฺกิ จฺ ิ รตนํ โลเก รตั นะอนั ใดอนั หนึÉงในโลก วิชฺชติ วิวิธํ ปถุ ุ รตนํ พทุ ธฺ สมํ นตฺถิ มีมากหลายอย่าง ตสมฺ า โสตถฺ ี ภวนฺตุ เต รตั นะนันÊ เสมอด้วยพระพทุ ธรตั นะ ย่อมไม่มี ยงฺกิ จฺ ิ รตนํ โลเก วิชฺชติ วิวิธํ ปถุ ุ เพราะเหตนุ ันÊ ขอความสวสั ดี รตนํ ธมมฺ สมํ นตฺถิ ทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ตสมฺ า โสตถฺ ี ภวนฺตุ เต รตั นะอนั ใดอนั หนÉึงในโลก ยงฺกิ จฺ ิ รตนํ โลเก มมี ากหลายอย่าง วิชชฺ ติ วิวิธํ ปถุ ุ รตนํ สงฺฆสมํ นตฺถิ รตั นะนันÊ เสมอด้วยพระธรรมรตั นะ ย่อมไม่มี ตสมฺ า โสตถฺ ี ภวนฺตุ เต. เพราะเหตนุ ันÊ ขอความสวสั ดี ทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน รตั นะอนั ใดอนั หนึÉงในโลก มีมากหลายอย่าง รตั นะนันÊ เสมอด้วยพระสงั ฆรตั นะ ย่อมไม่มี เพราะเหตนุ ันÊ ขอความสวสั ดี ทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน. - 126 -

สกฺกตวฺ า พทุ ฺธรตนํ เพราะทาํ ความเคารพ พระพทุ ธ รตั นะ โอสถํ อตุ ฺตมํ วรํ อนั เป็นดงั โอสถอนั อดุ มประเสริฐ หิตํ เทวมนุสสฺ านํ เป็นประโยชน์ แก่เทพดาและมนุษย์ ทงัÊ หลาย พทุ ธฺ เตเชน โสตฺถินา ขอสรรพอปุ ัทวะทงัÊ หลาย จงฉิบ นสสฺ นฺตปุ ททฺ วา สพเฺ พ หายไป ขอทุกขท์ งัÊ หลายของท่านจง ทุกฺขา วปู สเมนฺตุ เต สงบไป โดยสวสั ดี ด้วยเดชแห่ง พระพทุ ธเจ้า สกฺกตวฺ า ธมมฺ รตนํ เพราะทาํ ความเคารพ พระธรรม รตั นะ โอสถํ อตุ ฺตมํ วรํ อนั เป็นดงั โอสถอนั อดุ มประเสริฐ ปริฬาหปู สมนํ สาํ หรบั ระงบั ความกระวนกระวาย ธมมฺ เตเชน โสตฺถินา ขอสรรพอปุ ัทวะทงัÊ หลาย จงฉิบ นสสฺ นฺตุปททฺ วา สพเฺ พ หายไป ขอภยั ทงัÊ หลายของท่านจง ภยา วปู สเมนฺตุ เต สงบไป โดยสวสั ดี ด้วยเดชแห่ง พระธรรม สกกฺ ตฺวา สงฺฆรตนํ เพราะทาํ ความเคารพ พระสงั ฆรตั นะ โอสถํ อตุ ฺตมํ วรํ อนั เป็นดงั โอสถอนั อดุ มประเสริฐ - 127 -

อาหเุ นยฺยํ ปาหเุ นยยฺ ํ ควรเพÉือวตั ถอุ นั เขานํามาบชู า ควรเพืÉอวตั ถอุ นั เขาต้อนรบั สงฺฆเตเชน โสตฺถินา นสสฺ นฺตุปททฺ วา สพเฺ พ ขอสรรพอปุ ัทวะทงัÊ หลาย จงฉิบหายไป โรคา วปู สเมนฺตุ เต. ขอโรคทงัÊ หลายของท่านจงสงบไป สพพฺ ีติโย วิวชฺชนฺตุ โดยสวสั ดี ด้วยเดชแห่งพระสงฆ.์ สพพฺ โรโค วินสสฺ ตุ มา เต ภวตฺวนฺตราโย ความจญั ไรทงัÊ ปวงจงเว้นไป สขุ ี ทีฆายโุ ก ภว อภิวาทนสีลิสสฺ โรคทงัÊ ปวงจงฉิบหายไป นิจจฺ ํ วฑุ ฒฺ าปจายิโน จตฺตาโร ธมมฺ า วฑฒฺ นฺติ อนั ตรายอย่าได้มีแก่ท่าน อายุ วณฺโณ สขุ ํ พล.ํ ขอท่านจงเป็นผมู้ ีสขุ มีอายยุ ืน ธรรมทงัÊ หลาย 4 คือ อายุ วรรณะ สขุ ะ พละ ย่อมเจริญแก่บคุ คลมี ความไหว้ต่อบคุ คลผคู้ วรไหว้เป็น ปกติ ผ้อู ่อนน้อมต่อบคุ คลผเู้ จริญ เป็ น นิ ต ย.์ หมายเหตุ : บทอาฏานาฏยิ ปรติ รของ řŚ ตํานาน ใชบ้ ทนÊี - 128 -

เรมิÉ องั คลุ มิ าลปรติ ร ปริตตฺ ํ ยมภฺ ณนฺตสสฺ แมน้ Êําล้างทÉีนังÉ ของพระองคลุ ิมาล เถระ ผ้กู ล่าวอย่ซู Éึงพระปริตรอนั ใด นิ สิ นฺ นฏฺ ฐานโธวนํ ให้อนั ตรายทงัÊ ปวงพินาศไป อทุ กมปฺ ิ วินาเสติ สพพฺ เมว ปริสสฺ ยํ โสตถฺ ินา คพภฺ วฏุ ฺฐานํ อนึÉง พระปริตรอนั ใด ยงั ความ ย จฺ สาเธติ ตขํ เณ คลอดจากครรภใ์ ห้สาํ เรจ็ โดยสวสั ดี ในขณะนันÊ เถรสสฺ งฺคลุ ิมาลสสฺ ทÉีพระโลกนาถทรงภาษิตแก่พระ โลกนาเถน ภาสิตํ องคลุ ิมาลเถระ กปปฺ ฏฺฐายิ มหาเตชํ เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ ซึÉง ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. เป็นของตงัÊ อย่ตู ลอดกลั ป์ และมีเดช อนั ใหญ่ เทอญ. ยโตหํ ภคินิ อริยาย องั คุลิมาลปรติ ร ชาติยา ชาโต ดกู ่อนน้องหญิง ตงัÊ แต่เราเกิดแล้ว นาภิชานามิ ส จฺ ิจจฺ โดยชาติอริยะ ไม่ร้จู กั แกล้ง ปาณํ ชีวิตา โวโรเปตา ปลงสตั วม์ ีชีพจากชีวิต - 129 -

เตน สจเฺ จน โสตถฺ ิ เต ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี โหตุ โสตถฺ ิ คพภฺ สสฺ . แก่ท่าน ขอความสวสั ดี จงมีแก่ครรภข์ องท่าน. เรมÉิ โพชฌงั คปรติ ร สสํ าเร สสํ รนฺตานํ สตั วเ์ หล่านีÊ แม้ใด รธู้ รรมทงัÊ หลาย สพพฺ ทกุ ฺขวินาสเน 7 นันÉ แล อนั เป็นองคเ์ ครอÉื งตรสั รู้ สตตฺ ธมเฺ ม จ โพชฺฌงฺเค ยงั ทกุ ขท์ งัÊ ปวงแห่งสตั วท์ งัÊ หลาย มารเสนปปฺ มทฺทิโน ผทู้ ่องเทีÉยวไปในสงสาร ให้พินาศ พชุ ฺฌิตวฺ า เยปิ เม สตฺตา ยาÉํ ยีเสียได้ซึÉงมารและเสนามาร ติภวามตุ ตฺ กตุ ฺตมา เป็นผสู้ งู สดุ หลดุ พ้นจากไตรภพ อชาตึ อชราพยฺ าธึ สตั วเ์ หล่านันÊ ชÉือถงึ แล้วซÉึงพระ อมตํ นิพภฺ ยํ คตา นิพพาน อนั ไม่มชี าติ ชรา พยาธิ มรณะ ไม่มีภยั เอวมาทิคณุ ูเปตํ เราทงัÊ หลาย จงสวดมนตน์ ีÊ อนั ชืÉอว่า อเนกคณุ สงฺคหํ โพชฌงคปริตร เป็นโอสถแท้จริง โอสถ จฺ อิมํ มนฺตํ สงเคราะหซ์ ึÉงคณุ เป็นอเนก ประกอบ โพชฺฌงฺคนฺตมภฺ ณาม เห. ด้วยคณุ มีอย่างนีÊเป็นต้น เทอญ. หมายเหตุ : บทเรมÉิ โพชฌงั คปรติ รนÊี ไมม่ ใี น 7 ตาํ นาน - 130 -

โพชฌงั คปรติ ร โพชฌฺ งฺโค สติสงฺขาโต โพชฌงค์ 7 ประการ คือ ธมมฺ านํ วิจโย ตถา สติสมั โพชฌงค์ วิริยมปฺ ี ติปสสฺ ทฺธิ ธรรมวิจยสมั โพชฌงค์ โพชฌฺ งฺคา จ ตถาปเร วิริยสมั โพชฌงค์ สมาธเุ ปกฺขโพชฺฌงฺคา ปี ติสมั โพชฌงค์ สตเฺ ตเต สพพฺ ทสสฺ ินา ปัสสทั ธิสมั โพชฌงค์ มนุ ินา สมมฺ ทกฺขาตา สมาธิสมั โพชฌงค์ ภาวิตา พหลุ ีกตา อเุ บกขาสมั โพชฌงคเ์ หล่านีÊ สวํ ตฺตนฺติ อภิ ญฺ าย อนั พระมุนีเจ้าผเู้ หน็ ธรรมทงัÊ สิÊน ตรสั ไว้ชอบแล้ว อนั บคุ คลมาเจริญทาํ ให้ มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพÉือความร้ยู ิÉง นิพพฺ านาย จ โพธิยา เพืÉอนิพพาน และเพืÉอความตรสั รู้ เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โสตฺถิ เต โหตุ สพพฺ ทา ขอความสวสั ดี จงมแี ก่ท่านทุกเมÉอื เอกสมฺ ึ สมเย นาโถ ในสมยั หนึÉงพระโลกนาถเจ้า โมคคฺ ลฺลาน จฺ กสสฺ ปํ ทอดพระเนตร พระโมคคลั ลานะและ คิลาเน ทกุ ฺขิเต ทิสวฺ า พระกสั สปะ เป็นไข้ถึงทุกขเวทนาแล้ว โพชฌฺ งฺเค สตฺต เทสยิ ทรงแสดงโพชฌงค์ 7 ประการ - 131 -

เต จ ตํ อภินนฺทิตวฺ า ท่านทงัÊ 2 กเ็ พลิดเพลินภาษิตนันÊ โรคา มจุ ฺจึสุ ตขํ เณ หายโรคในขณะนันÊ เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โสตฺถิ เต โหตุ สพพฺ ทา ขอความสวสั ดี จงมแี ก่ท่านทุกเมืÉอ เอกทา ธมมฺ ราชาปิ ครงัÊ หนÉึง แม้พระธรรมราชา เคล เฺ ญนาภิปี ฬิโต อนั ความประชวรเบยี ดเบียนแล้ว จนุ ฺทตเฺ ถเรน ต เฺ ญว รบั สงัÉ ให้พระจนุ ทเถระ แสดง ภณาเปตฺวาน สาทรํ โพชฌงคน์ ันÊ โดยยินดี สมโฺ มทิตฺวา จ อาพาธา กท็ รงบนั เทิงพระหฤทยั หายความ ตมหฺ า วฏุ ฺฐาสิ ฐานโส ประชวรไปโดยฐานะ เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โสตถฺ ิ เต โหตุ สพพฺ ทา ขอความสวสั ดี จงมีแก่ท่านทุกเมอืÉ ปหีนา เต จ อาพาธา กอ็ าพาธทงัÊ หลายนันÊ อนั พระมหา ติณฺณนฺนมปฺ ิ มเหสินํ ฤษีทงัÊ 3 องคล์ ะได้แล้ว มคคฺ าหตกิเลสาว ถงึ ความไม่บงั เกิดเป็นธรรมดา ปตตฺ านุปปฺ ตฺติธมมฺ ตํ ดจุ กิเลสอนั มรรคกาํ จดั แล้ว เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โสตถฺ ิ เต โหตุ สพพฺ ทา. ขอความสวสั ดี จงมีแก่ท่านทุกเมืÉอ. - 132 -

ปญุ ญลาภํ มหาเตชํ เรมÉิ อภยปรติ ร วณฺณกิตตฺ ิมหายสํ สพพฺ สตตฺ หิตํ ชาตํ สาธชุ นทงัÊ หลาย จงฟังพระปริตรอนั ตํ สณุ นฺตุ อเสสโต จะให้ได้ซึÉงบุญ มีเดชมหิมา มีคณุ และเกียรติยศอนั ใหญ่ เป็น อตฺตปรหิตํ ชาตํ ประโยชน์แก่สตั วท์ งัÊ ปวงโดยสิÊนเชิง ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. นันÊ เราทงัÊ หลาย จงสวดพระปริตรนันÊ อนั เป็นประโยชน์แก่ตนและผอู้ Éืน เทอญ. หมายเหตุ : บทเรมÉิ อภยปรติ รนÊี ไมม่ ใี น ş ตาํ นาน อภยปรติ ร (12 ตาํ นาน) ยนฺทุนฺนิมิตตฺ ํ อวมงฺคล จฺ ลางชวัÉ ร้ายอนั ใด และอวมงคลอนั ใด โย จามนาโป สกณุ สสฺ สทฺโท เสียงนก เป็นทีÉไม่ชอบใจอนั ใด ปาปคคฺ โห ทสุ สฺ ปุ ิ นํ อกนฺตํ และบาปเคราะหอ์ นั ใด สุบินชวัÉ อนั ไม่พอใจอนั ใด มีอยู่ พทุ ฺธานุภาเวน วินาสเมนฺตุ ขอสิÉงเหล่านันÊ จงถึงความพินาศไป ด้วยอานุภาพพระพทุ ธเจ้า ยนฺทนุ ฺนิมิตตฺ ํ อวมงฺคล จฺ ลางชวัÉ ร้ายอนั ใด และอวมงคลอนั ใด - 133 -

โย จามนาโป สกณุ สสฺ สทฺโท เสียงนก เป็นทÉีไม่ชอบใจอนั ใด ปาปคคฺ โห ทสุ สฺ ปุ ิ นํ อกนฺตํ และบาปเคราะหอ์ นั ใด สุบินชวัÉ อนั ธมมฺ านุภาเวน วินาสเมนฺตุ ไม่พอใจอนั ใด มอี ยู่ ยนฺทนุ ฺนิมิตฺตํ อวมงฺคล จฺ ขอสÉิงเหล่านันÊ จงถึงความพินาศไป โย จามนาโป สกณุ สสฺ สทฺโท ด ้วย อ าน ุภาพพร ะ ธ ร ร ม เจ้า ปาปคคฺ โห ทสุ สฺ ปุ ิ นํ อกนฺตํ ลางชวัÉ ร้ายอนั ใด และอวมงคลอนั ใด สงฺฆานุภาเวน วินาสเมนฺต.ุ เสียงนก เป็นทีÉไม่ชอบใจอนั ใด ทกุ ขฺ ปปฺ ตฺตา จ นิทฺทกุ ขฺ า ภยปปฺ ตฺตา จ นิพภฺ ยา และบาปเคราะหอ์ นั ใด สุบินชวัÉ อนั โสกปปฺ ตฺตา จ นิสโฺ สกา ไม่พอใจอนั ใด มีอยู่ โหนฺตุ สพฺเพปิ ปาณิโน เอตตฺ าวตา จ อมเฺ หหิ ขอสÉิงเหล่านันÊ จงถึงความพินาศไป สมภฺ ตํ ปุ ญฺ สมปฺ ทํ ด้วยอานุภาพพระสงฆเจ้า. สพเฺ พเทวานุโมทนฺตุ ขอสรรพสตั วท์ งัÊ หลาย ทÉีถงึ แล้วซÉึง ทกุ ข์ จงเป็นผไู้ ม่มีทุกข์ และทีÉถงึ แล้วซÉึงภยั จงเป็นผไู้ ม่มีภยั และทÉี ถงึ แล้วซึÉงโศก จงเป็นผไู้ ม่มีโศก และขอเหล่าเทพเจ้าทงัÊ ปวง จง อนุโมทนาซÉึงบญุ สมบตั ิ อนั เรา ทงัÊ หลายก่อสร้างแล้ว ด้วยเหตมุ ี ประมาณเท่านีÊ - 134 -

สพพฺ สมปฺ ตตฺ ิสิทธฺ ิยา เพืÉออนั สาํ เรจ็ สมบตั ิทงัÊ ปวง ทานํ ททนฺตุ สทธฺ าย มนุษยท์ งัÊ หลาย จงให้ทานด้วย สีลํ รกฺขนฺตุ สพพฺ ทา ศรทั ธา ภาวนาภิรตา โหนฺตุ คจฉฺ นฺตุ เทวตา คตา จงรกั ษาศีลในกาลทงัÊ ปวง สพเฺ พ พทุ ธฺ า พลปปฺ ตฺตา จงเป็นผยู้ ินดีแล้วในภาวนา ปจเฺ จกาน จฺ ยํ พลํ เทพดาทงัÊ หลายทÉีมาแล้ว อรหนฺตาน ฺจ เตเชน เชิญกลบั ไปเถิด รกฺขํ พนฺธามิ สพพฺ โส. พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลาย ล้วนทรงพระ กาํ ลงั ทงัÊ หมด กาํ ลงั ใดแห่งพระปัจเจกพทุ ธเจ้า ทงัÊ หลาย และแห่งพระอรหนั ต์ ทงัÊ หลายมอี ยู่ ข้าพเจ้าขอผกู ความ รกั ษา ด้วยเดชแห่งกาํ ลงั นันÊ โดย ประการทงัÊ ปวง. หมายเหตุ : ของ 7 ตาํ นาน บทอภยปรติ ร จะอยใู่ นส่วนปกริ ณกคาถาสําหรบั สวด ต่อเจด็ ตํานาน - 135 -

ชยํ เทวมนุสสฺ านํ เรมิÉ ชยปรติ ร ชโย โหตุ ปราชิโต ขอชยั ชนะ จงมีแก่เทพดาและมนุษย์ ทงัÊ หลาย มารเสนา อภิกฺกนฺตา สมนฺตา ทฺวาทสโยชนา ผทู้ ีÉแพ้แล้ว จงกลบั เป็นผชู้ นะ ขนฺติเมตฺตาอธิฏฺฐานา วิทฺธเํ สตฺวาน จกฺขมุ า พระผมู้ พี ระภาคเจ้าผมู้ ีจกั ษุ เมÉือยงั ภวาภเว สสํ รนฺโต ท่องเทีÉยวไปในภพน้อยใหญ่ ทรง ทิพพฺ จกฺขุํ วิโสธยิ กาํ จดั มารและเสนามาร ให้ล่วงพ้น ไป 12 โยชน์โดยรอบ ด้วยขนั ติบารมี ปริยาปนฺนาทิโสตถฺ านํ เมตตาบารมี และอธิษฐานบารมี หิตาย จ สขุ าย จ แล้วทรงชาํ ระทิพยจกั ขุ พทุ ธฺ กิจจฺ ํ วิโสเธตฺวา ทรงบาํ เพญ็ พทุ ธกิจ เพÉือประโยชน์ ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. และความสุข แก่สตั วท์ งัÊ หลาย ผสู้ มควรทีÉจะถงึ ความสวสั ดีเป็นต้น เราทงัÊ หลาย จงสวดพระปริตรนันÊ เทอญ. หมายเหตุ : บทเรมิÉ ชยปรติ รนÊี ไมม่ ใี น ş ตาํ นาน - 136 -

ชยปรติ ร (12 ตาํ นาน) มหาการณุ ิโก นาโถ ผเู้ ป็นทÉีพึÉงของสตั ว์ ประกอบแล้ว ด้วยพระมหากรณุ า หิตาย สพพฺ ปาณินํ ยงั บารมีทงัÊ หลายทงัÊ ปวงให้เตม็ เพÉือ ปเู รตฺวา ปารมี สพพฺ า ประโยชน์แก่สรรพสตั วท์ งัÊ หลาย ปตฺโต สมโฺ พธิมุตตฺ มํ ถงึ แล้วซึÉงความตรสั ร้อู นั อดุ ม เอเตน สจฺจวชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ โหตุ เต ชยมงฺคล.ํ ขอชยั มงคลจงมีแก่ท่าน. ชยนฺโต โพธิยา มเู ล ขอท่านจงมชี ยั ชนะ ในมงคลพิธี สกฺยานํ นนฺทิวฑฒฺ โน เหมอื นพระจอมมุนีทรงชนะมารทีÉ เอวํ ตฺวํ วิชโย โหหิ โคนโพธิพฤกษ์ ถึงความเป็นผเู้ ลิศ ชยสสฺ ุ ชยมงฺคเล ในสรรพพทุ ธาภิเษก ทรงปราโมทย์ อปราชิตปลลฺ งฺเก อย่บู นอปราชิตบลั ลงั กอ์ นั สงู เป็น สีเส ปฐวิโปกขฺ เร จอมมหาปฐพี ทรงเพิÉมพนู ความ อภิเสเก สพพฺ พทุ ธฺ านํ ยินดี แก่เหล่าประยรู ญาติศากยวงศ์ อคคฺ ปปฺ ตฺโต ปโมทติ. ฉะนันÊ เทอญ. สนุ กขฺ ตฺตํ สุมงฺคลํ เวลาทÉีสตั วป์ ระพฤติชอบ ชืÉอว่า ฤกษ์ดี มงคลดี สปุ ภาตํ สหุ ฏุ ฺฐิตํ สว่างดี ร่งุ ดี - 137 -

สขุ โณ สมุ หุ ตุ โฺ ต จ และขณะดี คร่ดู ี สยุ ิฏฺฐํ พรฺ หฺมจาริสุ บชู าดีแล้ว ในพรหมจารีบคุ คล ปทกขฺ ิณํ กายกมมฺ ํ ทงัÊ หลาย วาจากมมฺ ํ ปทกฺขิณํ กายกรรม เป็นประทกั ษิณ ส่วน ปทกขฺ ิณํ มโนกมมฺ ํ เบือÊ งขวา ปณิธี เต ปทกฺขิณา วจีกรรม เป็นประทกั ษิณ ส่วนเบือÊ ง ปทกฺขิณานิ กตฺวาน ขวา ลภนฺตตฺเถ ปทกฺขิเณ. มโนกรรม เป็นประทกั ษิณ ส่วน เบือÊ งขวา โส อตฺถลทโฺ ธ สขุ ิโต ความปรารถนาของท่าน เป็น วิรฬุ ฺโห พทุ ฺธสาสเน ประทกั ษิณ ส่วนเบือÊ งขวา อโรโค สขุ ิโต โหหิ สตั วท์ งัÊ หลาย ทาํ กรรมอนั เป็น ประทกั ษิณ ส่วนเบือÊ งขวาแล้ว ย่อมได้ประโยชน์ทงัÊ หลาย อนั เป็น ประทกั ษิณ ส่วนเบือÊ งขวา. ท่านนันÊ (ชาย) จงเป็นผ้มู ีประโยชน์ อนั ได้แล้ว ถึงแล้วซÉึงความสขุ เจริญในพระพทุ ธศาสนา ไม่มีโรค ถงึ แล้วซÉึงความสขุ - 138 -

สห สพเฺ พหิ ญาติภิ กบั ด้วยญาติทงัÊ หลายทงัÊ หมด สา อตฺถลทธฺ า สขุ ิตา ท่านนันÊ (หญิง) จงเป็นผมู้ ีประโยชน์ อนั ได้แล้ว ถงึ แล้วซÉึงความสขุ วิรฬุ ฺหา พทุ ธฺ สาสเน เจริญในพระพทุ ธศาสนา อโรคา สขุ ิตา โหหิ ไม่มโี รค ถึงแล้วซึÉงความสขุ สห สพเฺ พหิ ญาติภิ กบั ด้วยญาติทงัÊ หลายทงัÊ หมด เต อตฺถลทฺธา สขุ ิตา ท่านทงัÊ หลายนันÊ (ทงัÊ ชายทงัÊ หญิง) จงเป็นผมู้ ีประโยชน์อนั ได้แล้ว ถงึ วิรฬุ ฺหา พทุ ธฺ สาสเน แล้วซÉึงความสขุ อโรคา สขุ ิตา โหถ เจริญในพระพทุ ธศาสนา สห สพเฺ พหิ ญาติภิ. ไม่มีโรค ถึงแล้วซึÉงความสขุ กบั ด้วยญาติทงัÊ หลายทงัÊ หมด. หมายเหตุ : ของ ş ตาํ นาน บทชยปรติ ร จะอยใู่ นส่วนปกริ ณกคาถาสาํ หรบั สวด ต่อเจด็ ตาํ นาน - 139 -

รตนตั ตยปภาวาภิยาจนคาถา อรหํ สมมฺ าสมพฺ ทุ โฺ ธ พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า เป็นพระ อรหนั ต์ อตุ ตฺ มํ ธมมฺ มชฌฺ คา ได้บรรลธุ รรมอนั อดุ ม มหาสงฺฆํ ปโพเธสิ ยงั สงฆห์ มใู่ หญ่ ให้ตรสั ร้แู ล้ว อิจเฺ จตํ รตนตฺตยํ หมวดสามแห่งรตั นะนีÊอย่างนีÊ พทุ โฺ ธ ธมโฺ ม สงฺโฆ จาติ พระรตั นตรยั แม้เป็นต่างกนั โดย นานาโหนฺตมปฺ ิ วตฺถโุ ต วตั ถวุ ่า “ พทุ ฺโธ ธมโฺ ม และ สงฺโฆ” ดงั นีÊ อ ญฺ ม ญฺ าวิโยคาว แต่เป็นอย่างเดียวกนั โดยเนืÊอความ เอกีภตู มปฺ นตฺถโต เพราะไม่พรากจากกนั และกนั ได้ พทุ ฺโธ ธมมฺ สสฺ โพเธตา พระพทุ ธเจ้า เป็นผตู้ รสั ร้พู ระธรรม ธมโฺ ม สงฺเฆน ธาริโต พระธรรม อนั พระสงฆท์ รงจาํ ไว้ สงฺโฆ จ สาวโก พทุ ฺธสสฺ พระสงฆก์ เ็ ป็นสาวกของพระพทุ ธเจ้า อิจเฺ จกาพทฺธเมวิทํ พระรตั นตรยั เนืÉองเป็นอนั เดียวกนั อย่างนีÊนันÉ เทียว วิสทุ ฺธํ อตุ ฺตมํ เสฏฺฐํ พระรตั นตรยั นีÊ เป็นของหมดจด โลกสมฺ ึ รตนตฺตยํ อดุ มประเสริฐในโลก - 140 -

สวํ ตตฺ ติ ปสนฺนานํ ย่อ มเป็ น ไปพร้อ มเพÉือ ค วามหมด จด อตตฺ โน สทุ ฺธิกามินํ อย่างยิÉง แก่สตั วท์ งัÊ หลายผเู้ ลÉือมใส สมมฺ า ปฏิปชฺชนฺตานํ แล้ว ผใู้ คร่ซÉึงความหมดจดแก่ตน ปรมาย วิสทุ ธฺ ิยา ผปู้ ฏิบตั ิอย่โู ดยชอบ วิสทุ ฺธิ สพพฺ เกฺลเสหิ ความหมดจดจากสรรพกิเลส ทงัÊ หลาย โหติ ทุกฺเขหิ นิพพฺ ตุ ิ ย่อมเป็นความดบั จากทุกขท์ งัÊ หลาย นิพพฺ านํ ปรมํ สุ ญฺ ํ ความดบั เป็นธรรมสญู อย่างยิÉง นิพพฺ านํ ปรมํ สขุ ํ ความดบั เป็นสขุ อย่างยÉิง เอเตน สจจฺ วชเฺ ชน ด้วยความกล่าวสตั ยน์ ีÊ สวุ ตถฺ ิ โหตุ สพพฺ ทา ขอความสวสั ดี จงมีในกาลทงัÊ ปวง รตนตฺตยานุภาเวน ด้วยอานุภาพแห่งพระรตั นตรยั รตนตฺตยเตชสา ด้วยเดชแห่งพระรตั นตรยั อปุ ทฺทวนฺตรายา จ อปุ ัทวะและอนั ตรายทงัÊ หลายด้วย อปุ สคคฺ า จ สพพฺ โส ความข้องขดั ทงัÊ หลายด้วย อย่าได้ มา กทาจิ สมผฺ สุ ึสุ พ้องพานสยามรฐั นีÊ ในกาลไหน ๆ รฏฺฐํ สยฺ ามานเมวิทํ เลย อาโรคิยสขุ เฺ จว สขุ เกิดแต่ความเป็นคนไม่มโี รคด้วย นันÉ เทียว - 141 -

ตโต ทีฆายุตาปิ จ แต่นันÊ แม้ความเป็นผมู้ ีอายยุ ืนด้วย ตพพฺ ตฺถนู จฺ สมปฺ โตยฺ ความสมบรู ณ์แห่งวตั ถทุ งัÊ หลาย สขุ ํ สพพฺ ตถฺ โสตฺถิ จ เหล่านันÊ ด้วย ภวนฺตุ สมปฺ วตฺตนฺตุ ความสขุ สวสั ดี ในเหตทุ งัÊ หลาย สยฺ ามานํ รฏฺฐปาลินํ ทงัÊ ปวงด้วย เต จ รฏฺฐ ฺจ รกฺขนฺตุ สยฺ ามรฏฺฐิกเทวตา จงมี จงเป็นไปพรอ้ ม สยฺ ามานํ รฏฺฐปาลีหิ ธมมฺ ามิเสหิ ปชู ิตา แก่พวกรฐั บาลสยามทงัÊ หลาย สิทธฺ มตฺถุ สิทฺธมตฺถุ ขอเหล่าเทพดา ผดู้ าํ รงอย่ใู น สิทฺธมตถฺ ุ อิทํ ผลํ สยามรฐั อนั พวกรฐั บาลสยามบชู า เอตสมฺ ึ รตนตตฺ ยสมฺ ึ แล้วด้วยธรรมพลี และอามิสพลี สมปฺ สาทนเจตโส. ทงัÊ หลาย จงรกั ษาซึÉงพวกรฐั บาล สยามนันÊ ด้วย ซึÉงแว่นแคว้นด้วย ขอผลแห่งจิต อนั เลืÉอมใสใน พระรตั นตรยั นีÉนีÊ จงเป็นผลสาํ เรจ็ จงเป็นผลสาํ เรจ็ จงเป็นผลสาํ เรจ็ เทอญ. - 142 -

สุขาภิยาจนคาถา ยํ ยํ เทวมนุสสฺ านํ พระปริตรใดๆ อนั เราสวดแล้ว มงฺคลตฺถาย ภาสิตํ เพืÉอประโยชน์แก่มงคล แห่ง เทพดาและมนุษยท์ งัÊ หลาย ตสสฺ ตสสฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพแห่งพระปริตรนันÊ ๆ โหตุ ราชกเุ ล สขุ ํ ขอความสขุ จงมีในราชสกลุ เย เย อารกขฺ กา เทวา เทพเจ้าทงัÊ หลายใดๆ ผรู้ กั ษาโดย เอืÊอเฟืÊ อ ตตฺถ ตตฺถาธิวาสิโน ผสู้ ิงสถิตอยู่ในสถานนันÊ ๆ อิมินา ธมมฺ ทาเนน ทงัÊ หมด อนั เราบชู าแล้วด้วย สพเฺ พ อมเฺ หหิ ปชู ิตา ธรรมทานนีÊ สทา ภทฺรานิ ปสสฺ นฺตุ เทพเจ้าทงัÊ หลายนันÊ ๆ จงเหน็ สิÉงอนั เจริญทงัÊ หลายทกุ เมือÉ สขุ ิตา โหนฺตุ นิพภฺ ยา จงเป็นผถู้ งึ ซึÉงความสขุ ปราศจากภยั ทกุ เมÉือ อปปฺ มตตฺ า จ อมเฺ หสุ อนÉึง เหล่าเทพเจ้าทงัÊ สิÊน จงอย่า สพเฺ พ รกขฺ นฺตุ โน สทา ประมาทแล้วในเรา รกั ษาเราทุกเมÉือ ย จฺ โน ภาสมาเนหิ อนึÉง กศุ ลอนั ใดมากอนั เราภาษิตอยู่ กสุ ลํ ปสตุ ํ พหํุ ขวนขวายแล้ว - 143 -

ตนฺโน เทวานุโมทนฺตุ เทพเจ้าทงัÊ หลาย จงอนุโมทนากศุ ล อนั นันÊ ของเรา จิรํ ติฏฺฐนฺตุ สาตตํ เย วา ชลาพชุ ณฺฑชา จงดาํ รงอย่ตู ิดต่อกนั สิÊนกาลนาน สเํ สทโชปปาติกา อนึÉง สตั วท์ งัÊ หลายใด ทีÉเป็น ชลาพชุ ะกาํ เนิดในครรภม์ ารดา อเวรา โหนฺตุ สพเฺ พ เต และทีÉเป็นอณั ฑชะกาํ เนิดในฟอง อนีฆา นิรปุ ททฺ วา และทÉีเป็นสงั เสทชะกาํ เนิดในเหงÉือ ปสสฺ นฺตุ อนวชฺชานิ ไคล และทีÉเป็นอปุ ปาติกะกาํ เนิด มา จ สาวชชฺ มาคมา ลอยขึÊน จิรํ ติฏฺฐตุ โลกสมฺ ึ ขอสรรพสตั วท์ งัÊ หลายนันÊ จงเป็นผู้ สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธสาสนํ ไม่มเี วร ทสเฺ สนฺตํ โสตวนฺตนู ํ มคคฺ ํ สตฺตวิสทุ ธฺ ิยา ไม่มที ุกข์ ไม่มีอปุ ัทวะ เหน็ กรรมทงัÊ หลาย อนั หาโทษมิได้ อนÉึง กรรมอนั มโี ทษ อย่ามาพ้อง พานสตั วเ์ หล่านันÊ ขอคาํ สงัÉ สอน ของพระสมั มา สมั พทุ ธเจ้า อนั แสดงมรรคาแก่สตั ว์ ผมู้ ีโสตวิญญาณธาตุ เพืÉอความหมด จดแก่สตั ว์ จงดาํ รงอยู่ในโลกสิÊนกาล นาน - 144 -

ยาว พทุ โฺ ธติ นามมปฺ ิ แมพ้ ระนามว่า พทุ โธ ดงั นีÊ ของพระ โลกเชฏฺฐสสฺ สตถฺ โุ น ศาสดาผปู้ ระเสริฐในโลก ผมู้ ธี รรม สมมฺ าเทสิตธมมฺ สสฺ อนั แสดงแล้วโดยชอบ ผ้แู สวงหาซÉึง ปวตตฺ ติ มเหสิโน คณุ อนั ใหญ่ ยงั เป็นไปอย่เู พียงใด ปสนฺนา โหนฺตุ สพเฺ พปิ ปาณิโน พทุ ฺธสาสเน แม้สรรพสตั วท์ งัÊ หลาย จงเป็นผู้ สมมฺ า ธารํ ปเวจฉฺ นฺโต เลÉือมใสแล้วในพระพทุ ธศาสนา กาเล เทโว ปวสสฺ ตุ วฑุ ฒฺ ิภาวาย สตฺตานํ ฝนจงเพิÉมให้อทุ กธาร ตกต้องใน สมิทฺธํ เนตุ เมทนึ กาลโดยชอบ มาตา ปิ ตา จ อตรฺ ชํ จงนําไปซึÉงเมทนีดล ให้สาํ เรจ็ นิจจฺ ํ รกฺขนฺติ ปตุ ฺตกํ ประโยชน์ เพÉืออนั บงั เกิดความเจริญ แก่สตั วท์ งัÊ หลาย เอวํ ธมเฺ มน ราชาโน ปชํ รกฺขนฺตุ สพพฺ ทา. มารดาและบิดา ย่อมถนอมบตุ ร น้อย อนั บงั เกิดในตนเป็นนิตย์ ฉันใด พระราชาทงัÊ หลาย จงทรงรกั ษา ประชาราษฎรโ์ ดยชอบ ในกาล ทงัÊ ปวงฉันนันÊ . - 145 -

มงคลจกั รวาฬ สิริธิติมติเตโชชยสิทธฺ ิ- ด้วยอานุภาพแห่งพระมหาปรุ ิส มหิทธฺ ิมหาคณุ าปรมิตปุ ญฺ าธิ- ลกั ษณะ 32 ประการ แห่งพระผมู้ ี การสสฺ สพพฺ นฺตรายนิวารณ- พระภาคเจ้าผอู้ รหนั ต์ ผตู้ รสั รแู้ ล้ว สมตฺถสสฺ ภควโต อรหโต เองชอบ ผมู้ ีบญุ ญาธิการอนั กาํ หนด สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธสสฺ ทฺวตฺตึส- มิได้ ด้วยพระฤทธิอนั ใหญ่ และ มหาปรุ ิสลกขฺ ณานุภาเวน พระคณุ อนั ใหญ่ อนั สาํ เรจ็ ด้วยพระ สิริ พระปัญญาเครÉืองตงัÊ มนัÉ พระ ปัญญาเครือÉ งรู้ พระเดชและพระชยั ผสู้ ามารถในอนั ห้ามเสียซึÉงสรรพ อนั ตราย อสีตยฺ านุพยฺ ชฺ นานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระอนุพยญั ชนะ 80 อฏฺ ตุ ตฺ รสตมงฺคลานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งมงคล 108 ประการ ฉพพฺ ณฺณรสํ ิยานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระรศั มี มีพรรณ 6 ประการ เกตมุ าลานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระเกตมุ าลา ทสปารมิตานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระบารมี 10 ประการ - 146 -

ทสอปุ ปารมิตานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระอปุ บารมี 10 ประการ ทสปรมตฺถปารมิตานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระปรมตั ถบารมี สีลสมาธิป ฺญานุภาเวน 10 ประการ ด้วยอานุภาพ แห่ง ศีล สมาธิ พทุ ฺธานุภาเวน ปัญญา ธมมฺ านุภาเวน สงฺฆานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระพทุ ธรตั นะ เตชานุภาเวน อิทธฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระธรรมรตั นะ พลานุภาเวน เญยยฺ ธมมฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระสงั ฆรตั นะ จตรุ าสีติสหสสฺ ธมมฺ กฺขนฺธานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระเดช นวโลกตุ ตฺ รธมมฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระฤทธÍิ อฏฺฐงฺคิกมคคฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระกาํ ลงั ด้วยอานุภาพ แห่งพระเญยยธรรม ด้วยอานุภาพ แห่งพระธรรมขนั ธ์ 8 หมÉนื 4 พนั ด้วยอานุภาพ แห่งโลกตุ รธรรม 9 ประการ ด้วยอานุภาพ แห่งพระอริยมรรคมี องค์ 8 ประการ - 147 -

อฏฺฐสมาปตฺติยานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระสมาบตั ิ 8 ประการ ฉฬภิ ญฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระอภิญญา 6 จตสุ จจฺ ญาณานุภาเวน ประการ ทสพลญาณานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระญาณใน สจั จะ 4 สพพฺ ฺ ตุ ญาณานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระญาณมีกาํ ลงั เมตฺตากรณุ ามทุ ิตา- 10 ประการ อเุ ปกขฺ านุภาเวน สพพฺ ปริตฺตานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระสพั พญั sตุ ญาณ รตนตตฺ ยสรณานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระเมตตา พระ ตยุ หฺ ํ สพพฺ โรคโสกปุ ทฺทว- กรณุ า พระมทุ ิตา พระอเุ บกขา ทุกฺขโทมนสสฺ ุปายาสาปิ วินสสฺ นฺตุ ด้วยอานุภาพ แห่งพระปริตร ทงัÊ ปวง ด้วยอานุภาพ แห่งอนั ระลึกถงึ พระ รตั นตรยั (ทีÉกล่าวมานีÊ) แมเ้ หล่าโรค โสกะ อปุ ัทวะ ทกุ ข์ โทมนัส อปุ ายาส ทงัÊ ปวง ของท่าน จงสิÊนสญู ไป - 148 -

สพพฺ อนฺตรายาปิ วินสสฺ นฺตุ แม้เหล่าอนั ตรายทงัÊ ปวง จงสิÊนสญู ไป สพพฺ สงฺกปปฺ า ตยุ ฺหํ สมิชฺฌนฺตุ สรรพความดาํ ริทงัÊ หลายของท่าน ทีฆายตุ า ตยุ หฺ ํ โหตุ จงสาํ เรจ็ ด้วยดี สตวสสฺ ชีเวน สมงฺคิโก โหตุ สพพฺ ทา ความเป็นผ้มู ีอายยุ ืน จงมแี ก่ท่าน อากาสปพพฺ ตวนภมู ิคงฺคา- ท่านจงเป็นผมู้ ีความพร้อมเพรียง มหาสมทุ ฺทา อารกฺขกา เทวตา ด้วยความเป็นอยู่ สิÊน 100 ปี ทุกเมืÉอ สทา ตุมเฺ ห อนุรกฺขนฺต.ุ เทพเจ้าทงัÊ หลาย ผคู้ ้มุ ครองสถิตอยู่ ในอากาศ และบรรพตไพรสณฑ์ ภมู ิสถาน แม่นÊําคงคา มหาสมทุ ร จงตามรกั ษาท่านทงัÊ หลายทุกเมÉือ เทอญ. ภวตุ สพพฺ มงฺคลํ ขอสรรพมงคล จงมแี ก่ท่าน รกขฺ นฺตุ สพพฺ เทวตา ขอเหล่าเทพดาทงัÊ ปวง จงรกั ษาท่าน สพพฺ พทุ ธฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระพทุ ธเจ้า สทา โสตถฺ ี ภวนฺตุ เต ขอความสวสั ดีทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ทุกเมÉือ - 149 -

ภวตุ สพพฺ มงฺคลํ ขอสรรพมงคล จงมแี ก่ท่าน รกฺขนฺตุ สพพฺ เทวตา ขอเหล่าเทพดาทงัÊ ปวง จงรกั ษาท่าน สพพฺ ธมมฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระธรรม สทา โสตฺถี ภวนฺตุ เต ขอความสวสั ดีทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ทกุ เมอืÉ ภวตุ สพพฺ มงฺคลํ ขอสรรพมงคล จงมแี ก่ท่าน รกขฺ นฺตุ สพพฺ เทวตา ขอเหล่าเทพดาทงัÊ ปวง จงรกั ษาท่าน สพพฺ สงฺฆานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระสงฆ์ สทา โสตถฺ ี ภวนฺตุ เต. ขอความสวสั ดีทงัÊ หลาย จงมีแก่ท่าน ทุกเมือÉ . นกขฺ ตฺตยกขฺ ภตู านํ ความป้องกนั บาปเคราะหท์ งัÊ หลาย ปาปคคฺ หนิวารณา แต่สาํ นักแห่งเหล่านักษตั ร และยกั ษ์ และภตู ได้มีแล้ว ปริตฺตสสฺ านุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งพระปริตร หนฺตฺวา เตสํ อปุ ททฺ เว จงกาํ จดั เสียซÉึงอปุ ัทวะทงัÊ หลาย แต่ สาํ นักแห่งนักษตั ร และยกั ษ์และภตู เหล่านันÊ - 150 -