สวดมนต์ทำวัตร_เจริญพระพุทธมนต์

ส่วนทÉี 4 ปกิรณกคาถา นมการสิทธิคาถา (โย จกั ขมุ า) พทุ ธชยั มงคลคาถา (พาหงุ ) ภทั เทกรตั ตคาถา ตลิ กั ขณาทคิ าถา โมกขปุ ายคาถา ตายนคาถา สพั พปัตตทิ านคาถา (อทุ ิศส่วนบุญ, อธษิ ฐานจติ ) - 251 -

นมการสทิ ธิคาถา 1 โย จกฺขมุ า ท่านพระองคใ์ ด มพี ระปัญญาจกั ษุ โมหมลาปกฏฺโฐ ขจดั มลทิน คือโมหะเสียแล้ว สามวํ พทุ โฺ ธ สคุ โต วิมตุ โฺ ต ได้ตรสั เป็นพระพทุ ธเจ้า โดยลาํ พงั พระองคเ์ อง เสดจ็ ไปดี พ้นไปแล้ว มารสสฺ ปาสา วินิโมจยนฺโต ทรงเปลืÊองชมุ นุมชนอนั เป็นเวไนย ปาเปสิ เขมํ ชนตํ วิเนยฺย.ํ จากบ่วงแห่งมาร นํามาให้ถึงความ เกษม พทุ ธฺ ํ วรนฺตํ สิรสา นมามิ ข้าพระพทุ ธเจ้าขอถวายนมสั การ พระพทุ ธเจ้าผบู้ วรพระองคน์ ันÊ โลกสสฺ นาถ ฺจ วินายก จฺ ผเู้ ป็นนาถะและเป็นผนู้ ําแห่งโลก ตนฺเตชสา เต ชยสิทธฺ ิ โหตุ ด้วยเดชพระพทุ ธเจ้านันÊ ขอ ความสาํ เรจ็ แห่งชยั ชนะ จงมีแก่ท่าน สพพฺ นฺตรายา จ วินาสเมนฺต.ุ และขออนั ตรายทงัÊ มวล จงถงึ ความ พินาศ. 2 ธมโฺ ม ธโช โย วิย พระธรรมเจ้าใด เป็นดจุ ธงชยั แห่ง ตสสฺ สตถฺ ุ พระศาสดาพระองคน์ ันÊ ทสเฺ สสิ โลกสสฺ วิสทุ ฺธิมคคฺ ํ แสดงทางแห่งความบริสทุ ธÍิแก่โลก นิยฺยานิโก ธมมฺ ธรสสฺ ธารี เป็นคณุ อนั นํายคุ เขญ็ ค้มุ ครองชนผู้ ทรงธรรม - 252 -

สาตาวโห สนฺติกโร สจุ ิณฺโณ ประพฤติดีแล้ว นําความสขุ มา ทาํ ธมมฺ ํ วรนฺตํ สิรสา นมามิ ความสงบ โมหปปฺ ทาลํ อปุ สนฺตทาหํ ตนฺเตชสา เต ชยสิทฺธิ โหตุ ข้าพระพทุ ธเจ้า ขอถวายนมสั การ พระธรรมอนั บวรนันÊ สพพฺ นฺตรายา จ วินาสเมนฺต.ุ 3 สทธฺ มมฺ เสนา- อนั ทาํ ลายโมหะระงบั ความเร่าร้อน สคุ ตานุโค โย ด้วยเดชพระธรรมเจ้านันÊ ขอ ความสาํ เรจ็ แห่งชยั ชนะ จงมีแก่ โลกสสฺ ปาปปู กิเลสเชตา ท่าน สนฺโต สยํ สนฺตินิโยชโก จ และขออนั ตรายทงัÊ มวล จงถงึ ความ พินาศไป. พระสงฆเจ้าใด เป็นเสนาประกาศ พระสทั ธรรม ดาํ เนินตามพระ ศาสดา ผเู้ สดจ็ ดีแล้ว (คือมี สมานฉันท์ ในอนั ประกาศพระ ศาสนา) ผจญเสียซÉึงอปุ กิเลสอนั ลามกของ โลก (คือปราบความชวัÉ ลามกของ ชุมนุมชนด้วยสงัÉ สอนให้ละเสีย) เป็นผสู้ งบเองด้วย ประกอบผอู้ ืÉนไว้ ในความสงบด้วย - 253 -

สวฺ ากฺขาตธมมฺ ํ วิทิตํ กโรติ ย่อมทาํ พระธรรม อนั พระศาสดา สงฺฆํ วรนฺตํ สิรสา นมามิ ตรสั ดีแล้วให้มผี ้รู ้ตู าม พทุ ฺธานุพทุ ธฺ ํ สมสีลทิฏฺฐึ ตนฺเตชสา เต ชยสิทฺธิ โหตุ ข้าพระพทุ ธเจ้า ขอถวายนมสั การ สพพฺ นฺตรายา จ วินาสเมนฺต.ุ พระสงฆเจ้าผบู้ วรนันÊ ผตู้ รสั ร้ตู ามพระพทุ ธเจ้า มศี ีล และทิฏฐิเสมอกนั ด้วยเดชพระสงฆเจ้านันÊ ขอ ความสาํ เรจ็ แห่งชยั ชนะ จงมีแก่ท่าน และขออนั ตรายทงัÊ มวล จงถึงความ พินาศ เทอญ. พทุ ธชยั มงคลคาถา 1 พาหํุ สหสสฺ มภินิม-ฺ พระจอมมนุ ี ได้ชนะพญามารผู้ มิตสาวธุ นฺตํ นิรมิตแขนมากตงัÊ พนั ถืออาวธุ ครบ ครฺ ีเมขลํ อทุ ิตโฆรสเสนมารํ มอื ขีÉคชสารครีเมขละพรอ้ มด้วย ทานาทิธมมฺ วิธินา ชิตวา มุนินฺโท เสนามารโห่ร้องก้องกึก ด้วยธรรม วิธีทานบารมเี ป็นต้น ตนฺเตชสา ภวตุ เต ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ชยมงฺคลานิ . ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ - 254 -

2 มาราติเรกมภิยชุ ฺฌิต- พระจอมมนุ ี ได้ชนะอาฬวกยกั ษ์ ผู้ สพพฺ รตตฺ ึ มจี ิตกระด้าง ปราศจากความอดทน โฆรมปฺ นาฬวกมกฺขมถทธฺ ยกฺขํ มฤี ทธÍิพิลึกยÉิงกว่าพญามาร เข้ามา ขนฺตีสทุ นฺตวิธินา ชิตวา มนุ ินฺโท ต่อส้ยู Éิงนักจนตลอดร่งุ ด้วยวิธี ทรมารเป็นอนั ดี คือพระขนั ตี ตนฺเตชสา ภวตุ เต ชยมงฺคลานิ . ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ 3 นาฬาคิรึ คชวรํ อติมตตฺ ภตู ํ พระจอมมนุ ี ได้ชนะช้างตวั ประเสริฐ ทาวคคฺ ิจกฺกมสนีว สทุ ารณุ นฺตํ ชืÉอนาฬาคิรี เป็นช้างเมายÉิงนักแสน เมตฺตมพฺ เุ สกวิธินา ชิตวา มนุ ินฺโท ทÉีจะทารณุ ประดจุ ไฟป่ าและจกั ราวธุ และสายฟ้า ด้วยวิธีรดลงด้วยนํÊา ตนฺเตชสา ภวตุ เต คือพระเมตตา ชยมงฺคลานิ . ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน 4 อกุ ขฺ ิตตฺ ขคคฺ มติหตฺถ- ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ สทุ ารณุ นฺตํ ธาวนฺติโยชนปถงฺคลุ ิมาลวนฺตํ พระจอมมนุ ี มีพระหฤทยั ไปในทีÉจะ อิทธฺ ีภิสงฺขตมโน ชิตวา มนุ ินฺโท กระทาํ อิทธิปาฏิหาริยไ์ ด้ชนะโจรชÉือ องคลุ ิมาล (ผ้มู พี วงคือนิÊวมอื มนุษย)์ ตนฺเตชสา ภวตุ เต แสนร้ายกาจมฝี ี มอื ถือดาบวิÉงไล่ ชยมงฺคลานิ . พระองคไ์ ปสิÊนทาง 3 โยชน์ ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ - 255 -

5 กตวฺ าน กฏฺฐมทุ รํ พระจอมมนุ ีได้ชนะความกล่าวร้าย อิว คพภฺ ินียา ของนางจิญจมาณวิกา ทาํ อาการ ประหนึÉงว่ามคี รรภ์ เพราะทาํ ไมม้ ี จิ จฺ าย ทฏุ ฺฐวจนํ ชนกาย มชฺเฌ สณั ฐานอนั กลม ให้เป็นประดจุ สนฺเตน โสมวิธินา ชิตวา มนุ ินฺโท มที ้อง ด้วยวิธีสมาธิอนั งาม คือ ความระงบั พระหฤทยั ในท่ามกลาง หม่ชู น ตนฺเตชสา ภวตุ เต ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมีแก่ท่าน ชยมงฺคลานิ . ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ 6 สจจฺ ํ วิหาย มติสจฺจก- พระจอมมนุ ี ร่งุ เรอื งแล้วด้วยประทีป วาทเกตุํ คือปัญญา ได้ชนะสจั จกนิครนถ์ ผู้ วาทาภิโรปิ ตมนํ อติอนฺธภตู ํ มอี ชั ฌาสยั ในทÉีจะสละเสียซึÉงความ ป ญฺ าปทีปชลิโต ชิตวา มนุ ินฺโท สตั ย์ มีใจในทีÉจะยกถอ้ ยคาํ ของตน ให้สงู ดจุ ยกธง เป็นผมู้ ดื มนยÉิงนัก ด้วยเทศนาญาณวิธี คือร้อู ชั ฌาสยั แล้วตรสั เทศนา ตนฺเตชสา ภวตุ เต ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน ชยมงฺคลานิ . ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ - 256 -

7 นนฺโทปนนฺทภชุ คํ พระจอมมนุ ี โปรดให้พระโมคคลั วิพธุ ํ มหิทฺธึ ลานเถระพทุ ธชิโนรส นิรมิตกาย ปตุ เฺ ตน เถรภชุ เคน ทมาปยนฺโต เป็นนาคราช ไปทรมานพญานาค อิทธฺ ปู เทสวิธินา ชิตวา มนุ ินฺโท ราช ชืÉอนันโทปนันทะ ผมู้ ีความรู้ ผิด มีฤทธิมาก ด้วยวิธีอนั ให้อปุ เท่ส์ ตนฺเตชสา ภวตุ เต แห่งฤทธิแก่พระเถระ ชยมงฺคลานิ . ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมแี ก่ท่าน 8 ทุคคฺ าหทิฏฺฐิภชุ เคน ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ สทุ ฏฺฐหตถฺ ํ พรฺ หฺมํ วิสทุ ธฺ ิชตุ ิมิทฺธิพกาภิธานํ พระจอมมนุ ี ได้ชนะพรหม ผมู้ ีนาม ญาณาคเทน วิธินา ชิตวา ว่า ท้าวพกาผ้มู ีฤทธิ มีอนั สาํ คญั มนุ ินฺโท ตนว่าเป็นผ้รู ่งุ เรอื งด้วยคณุ อนั บริสทุ ธÍิ มมี อื อนั ท้าวภชุ งค์ คือทิฏฐิ ตนฺเตชสา ภวตุ เต ทÉีตนถอื ผิด รดั รงึ ไว้แน่นแฟ้นแล้ว ชยมงฺคลานิ . ด้วยวิธีวางยาอนั พิเศษ คือเทศนา เอตาปิ พทุ ธฺ ชยมงฺคลอฏฺฐคาถา ญาณ โย วาจโน ทินทิเน สรเต มตนฺที ขอชยั มงคลทงัÊ หลาย จงมีแก่ท่าน หิตวฺ านเนกวิวิธานิ จปุ ทฺทวานิ ด้วยเดชแห่งพระพทุ ธชยั มงคลนันÊ โมกขฺ ํ สขุ ํ อธิคเมยยฺ นโร สป โฺ ญ. นรชนใด มปี ัญญา ไม่เกียจคร้าน สวดกด็ ี ระลึกกด็ ี ซึÉงพระพทุ ธชยั มงคล 8 คาถา แม้เหล่านีÊทกุ ๆ วนั นรชนนันÊ จะพึงละเสียได้ ซÉึง อปุ ัทวนั ตรายทงัÊ หลาย มีประการ ต่างๆ เป็นอเนก ถงึ ซึÉงวิโมกขสิวาลยั อนั เป็นบรมสขุ แล. - 257 -

ภทั เทกรตั ตคาถา อตีตํ นานฺวาคเมยฺย ผมู้ ีปัญญา ไม่ควรคาํ นึงถงึ สิÉงทÉีล่วง ไปเสียแล้ว นปปฺ ฏิกงฺเข อนาคตํ ไม่ควรหวงั สÉิงทีÉยงั มาไม่ถึง ยทตีตมปฺ หีนนฺตํ สิÉงใดทÉีล่วงไปแล้ว สÉิงนันÊ กล็ ะเสีย แล้ว อปปฺ ตฺต ฺจ อนาคตํ อนึÉง สÉิงทีÉยงั ไม่ถึง สิÉงนันÊ กย็ งั ไม่ มาถึง ปจจฺ ปุ ปฺ นฺน จฺ โย ธมมฺ ํ กบ็ คุ คลใด มาเหน็ แจ้งชดั ซÉึงธรรมทÉี ตตถฺ ตตฺถ วิปสสฺ ติ เกิดขึÊนเฉพาะหน้าในทีÉนันÊ ๆ อสหํ ิรํ อสงฺกปุ ปฺ ํ ไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลน ตํ วิทฺธา มนุพรฺ หู เย บคุ คลนันÊ ได้ร้คู วามนันÊ แล้ว ควร เจริญไว้เนือง ๆ อชเฺ ชว กิจจฺ มาตปปฺ ํ ความเพียรเผากิเลส ควรทาํ ในวนั นีÊ นÉีแหละ โก ช ฺญา มรณํ สเุ ว ใครเล่าจะพึงร้วู ่า ความตายจะมีใน วนั พร่งุ นีÊ น หิ โน สงฺครนฺเตน ความต่อส้ดู ้วยพญามจั จรุ าชผมู้ ีเสนา มหาเสเนน มจจฺ นุ า ใหญ่นันÊ ย่อมไม่มีแก่เราทงัÊ หลาย เทียว - 258 -

เอวํ วิหาริมาตาปึ นักปราชญผ์ สู้ งบระงบั ย่อม อโหรตฺตมตนฺทิตํ สรรเสริญบคุ คลผมู้ ีธรรมเป็นเครÉอื ง ตํ เว ภทฺเทกรตฺโตติ อยู่ ผมู้ ีความเพียรอนั เผากิเลส สนฺโต อาจิกฺขเต มนุ ีติ. ไม่เกียจคร้านแล้วทงัÊ กลางวนั และ กลางคืน อย่างนีÊนันÊ แลว่ามีราตรี เดียวเจริญ (คือถึงเป็นอย่วู นั เดียวก็ ยงั ดี) แล. ตลิ กั ขณาทคิ าถา สพเฺ พ สงฺขารา อนิจจฺ าติ เมอÉื ใด บคุ คลเหน็ อย่ดู ้วยปัญญาว่า ยทา ป ญฺ าย ปสสฺ ติ สงั ขารทงัÊ หลายไม่เทÉียง อถ นิพพฺ ินฺทติ ทกุ ฺเข เมืÉอนันÊ ย่อมเบอืÉ หน่ายในทกุ ข์ เอส มคโฺ ค วิสทุ ฺธิยา ข้อ นีÊ เป็ น ทางแ ห่งค วาม หม ด จด สพเฺ พ สงฺขารา ทุกขฺ าติ เมอืÉ ใด บคุ คลเหน็ อย่ดู ้วยปัญญาว่า ยทา ป ญฺ าย ปสสฺ ติ สงั ขารทงัÊ หลายเป็นทุกข์ อถ นิพพฺ ินฺทติ ทกุ เฺ ข เมอืÉ นันÊ ย่อมเบอืÉ หน่ายในทกุ ข์ เอส มคโฺ ค วิสทุ ธฺ ิยา ข้อ นีÊ เป็ น ทางแ ห่งค วาม หม ด จด สพเฺ พ ธมมฺ า อนตตฺ าติ เมÉือใด บคุ คลเหน็ อย่ดู ้วยปัญญาว่า ยทา ป ญฺ าย ปสสฺ ติ ธรรมทงัÊ ปวงเป็นอนัตตา - 259 -

อถ นิพพฺ ินฺทติ ทุกเฺ ข เมÉอื นันÊ ย่อมเบืÉอหน่ายในทกุ ข์ เอส มคโฺ ค วิสทุ ฺธิยา อปปฺ กา เต มนุสเฺ สสุ ข้อ นีÊ เป็ น ทางแ ห่งค วาม หม ด จด เย ชนา ปารคามิโน บรรดามนุษยท์ งัÊ หลาย ชนเหล่าใดทÉี อถายํ อิตรา ปชา ไปถงึ ฝังÉ (คือพระนิพพาน) ชน ตีรเมวานุธาวติ เหล่านันÊ มปี ระมาณน้อย เย จ โข สมมฺ ทกฺขาเต ส่วนหม่สู ตั ว์ (คือชน) นอกจากนีÊ ๆ ธมเฺ ม ธมมฺ านุวตฺติโน ย่อมเลาะชายฝังÉ (คือสกั กายทิฏฐิ) นันÉ แหละ เต ชนา ปารเมสสฺ นฺติ กช็ นทงัÊ หลายเหล่าใดแล เป็นผ้มู ี มจจฺ เุ ธยฺยํ สทุ ตุ ตฺ รํ ปกติ ปร ะ พฤติ ต าม ธ ร ร ม ใ น ธ ร ร ม ทÉี พระตถาคตกล่าวแล้วชอบ กณฺหํ ธมมฺ ํ วิปปฺ หาย สกุ ฺกํ ภาเวถ ปณฺฑิโต ชนทงัÊ หลายเหล่านันÊ จกั ถึงฝังÉ (คือ โอกา อโนกมาคมมฺ พระนิ พพาน ) ล่วงวฏั ฏะเป็นทÉีตงัÊ แห่งมจั จุ (คือ กิเลสมาร) อนั บคุ คลข้ามได้ยากนัก บณั ฑิตควรละธรรมดาํ เสีย ยงั ธรรม ขาวให้เจริญ อาศยั พระนิพพาน ไม่มอี าลยั จาก อาลยั (คือออกจากอาลยั อาศยั พระ นิ พพาน ) - 260 -

วิเวเก ยตฺถ ทูรมํ ค วาม ยิ น ดีได้ยากใ น พระนิ พพาน อ นั สงดั ใด ตตฺราภิรติมิจฺเฉยยฺ หิตวฺ า กาเม อกิ จฺ โน พึงละกามทงัÊ หลายเสีย เป็นผไู้ ม่มี เครืÉองกงั วลแล้ว ปรารถนาความ ปริโยทเปยยฺ อตฺตานํ ยิน ดีใ น พระนิ พพาน นันÊ จิตฺตเกลฺ เสหิ ปณฺฑิโต เยสํ สมโฺ พธิยงฺเคสุ บณั ฑิตควรยงั ตนให้ผอ่ งแผว้ จาก สมมฺ า จิตตฺ ํ สภุ าวิตํ เครอืÉ งเศร้าหมองแห่งจิตทงัÊ หลาย อาทานปฏินิสสฺ คเฺ ค จิตอนั บณั ฑิตทงัÊ หลายเหล่าใด อนุปาทาย เย รตา อบรมดีแล้วโดยถกู ต้อง ในองคเ์ ป็น ขีณาสวา ชตุ ิมนฺโต เหตตุ รสั ร้ทู งัÊ หลาย เต โลเก ปรินิพพฺ ตุ าติ. บณั ฑิตทงัÊ หลายเหล่าใดไม่ถอื มนัÉ ยินดีแล้วในอนั สละความยึดถอื บณั ฑิตทงัÊ หลายเหล่านันÊ ย่อมเป็นผู้ ไม่มอี าสวะ มคี วามโพลงดบั สนิทใน โลก ดงั นีÊแล. - 261 -

สพพฺ วตถฺ ตุ ตฺ มํ นตวฺ า โมกขุปายคาถา พทุ ฺธธมมฺ คณตตฺ ยํ ข้าพเจ้าขอนมสั การ 3 รตั นะ คือ เชคจุ ฉฺ กายมจจฺ านํ พระพทุ ธ พระธรรม และพระสงฆ์ โมกฺขปุ ายํ วทามิหํ อนั เป็นวตั ถอุ ดุ มกว่าวตั ถทุ งัÊ ปวงแล้ว ปาฏิโมกขฺ ํ ปเู รตพพฺ ํ จะบอกอบุ ายเป็นเครืÉองพ้นแก่เหล่า อโถ อินฺทฺริยสวํ โร ชนผมู้ ีร่างกายอนั น่าเบือÉ หน่าย อาชีวสสฺ อโถ สทุ ฺธิ ปาฏิโมกขสงั วรศีลควรให้บริบรู ณ์ อโถ ปจจฺ ยนิสสฺ ิตํ อินทรียสงั วรศีลด้วย จาตุปาริสทุ ธฺ ิสีลํ อาชีวปาริสทุ ธิศีลด้วย กาตพพฺ ํ ว สนุ ิมมฺ ลํ ปัจจยสนั นิสสิตศีลด้วย กรณากรเณเหว ปาริสทุ ธิศีลทงัÊ 4 (นีÊ) ภิกฺขนุ า โมกฺขเมสินา อนั ภิกษุผแู้ สวงหาโมกขธรรมควร กระทาํ ให้บริสทุ ธÍิ โดยการทาํ และ พทุ ธฺ านุสสฺ ติ เมตตฺ า จ การไม่ทาํ (คือทาํ ตามพระพทุ ธา อสภุ ํ มรณสสฺ ติ นุญาต ไม่ทาํ ตามทีÉทรงห้าม) อิจจฺ ิมา จตรุ ารกฺขา จตรุ ารกั ษ์เหล่านีÊ คือพทุ ธานุสสติ กาตพพฺ า จ วิปสสฺ นา เมตตา อสภุ ะ มรณัสสติ และวิปัสสนาควรกระทาํ - 262 -

วิสทุ ฺธธมมฺ สนฺตาโน พระพทุ ธเจ้า พระองคม์ ีพระสนั ดาน บริบรู ณ์ด้วยพระธรรมอนั บริสทุ ธÍิ อนุตฺตราย โพธิยา โยคโต จ ปโพธา จ อนั สตั วโลกมารสู้ ึกว่า พทุ ธะ ๆ พทุ โฺ ธ พทุ โฺ ธติ ญายเต ดงั นีÊ เพราะพระปัญญาตรสั ร้อู ย่าง ยิÉง เพราะประกอบสตั วไ์ ว้ในธรรม นรานรติรจฉฺ าน- และเพราะทรงปลกุ สตั วผ์ ้หู ลบั อย่ใู ห้ เภทา สตฺตา สเุ ขสิโน ตืÉน (ดงั นีÊชÉือว่าพทุ ธานุสสติ) สพเฺ พปิ สขุ ิโน โหนฺตุ สตั วท์ งัÊ หลาย ต่างด้วยมนุษย์ อมนุษย์ และดิรจั ฉาน เป็นผู้ สขุ ิตตฺตา จ เขมิโน แสวงหาความสขุ เกสโลมาทิฉวานํ ขอเหล่าสตั วแ์ มท้ งัÊ ปวง จงเป็นผ้ถู ึง อยเมว สมสุ สฺ โย ความสขุ กาโย สพโฺ พปิ เชคจุ โฺ ฉ วณฺณาทิโต ปฏิกฺกโุ ล และเป็นผเู้ กษมสาํ ราญ เพราะถงึ ความสขุ (ดงั นีÊชืÉอว่าเมตตาภาวนา) กายนีÊแล เป็นทีÉประชมุ แห่งซากศพ มผี มขนเป็นต้น แมท้ งัÊ หมดเป็นของ น่าเบือÉ หน่าย ปฏิกลู โดยส่วนมีสีเป็นต้น (ดงั นีÊชืÉอ ว่าอสภุ กมั มฏั ฐาน) - 263 -

ชีวิตินฺทรฺ ิยปุ จเฺ ฉท- ความตายกล่าวคือความแตกขาด สงฺขาตมรณํ สิยา แห่งชีวิตอินทรีย์ พึงมีแก่สตั ว์ สพเฺ พสปํ ี ธ ปาณีนํ ทงัÊ หลายหมดด้วยกนั ในโลกนีÊ ต หฺ ิ ธวุ ํ น ชีวิตํ เพราะว่า ความตายเป็นของเทÉียง ชีวิตความเป็นอย่เู ป็นของไม่เทÉียง อวิชชฺ าทีหิ สมภฺ ตู า (ดงั นีÊชÉือว่ามรณัสสติ) รปู จฺ เวทนา ตถา เบญจขนั ธเ์ หล่านีÊ คือ รปู เวทนา อโถ ส ญฺ า จ สงฺขารา สญั ญา สงั ขาร วิญญาณ มมี าแต่ วิ ญฺ าณ จฺ าติ ป จฺ ิเม ปัจจยั ต่าง ๆ มีอวิชชาเป็นต้น อปุ ปฺ ชฺชนฺติ นิรชุ ฌฺ นฺติ เอวํ หตุ ฺวา อภาวโต ย่อมเกิดขึÊนและดบั ไป เอเต ธมมฺ า อนิจจฺ าถ ธรรมเหล่านันÊ ชÉือว่าไม่เทีÉยง เพราะเป็นอย่างนันÊ แล้ว หาเป็น ตาวกาลิกตาทิโต อย่างนันÊ อีกไม่ เพราะเป็ น เหม ือ น ขอ งยืม เขาม า ปนุ ปปฺ นุ ํ ปี ฬิตตตฺ า เป็ น ต้น อปุ ปฺ าเทน วเยน จ ธรรมเหล่าใดไม่เทÉียง ธรรม เต ทกุ ฺขาว อนิจจฺ า เย เหล่านันÊ แล ชืÉอว่าเป็นทุกข์ เพราะ เป็นสภาพถกู ความเกิดขึÊน และ ความเสÉือมไปเบยี ดเบียนอย่รู าÉํ ไป - 264 -

อถ สนฺตตตฺ ตาทิโต แล ะเพร าะค วามเป็ น ขอ งเร่าร้อ น เป็ น ต้น วเส อวตฺตนาเยว อตฺตวิปกฺขภาวโต ธรรมทีÉไม่เทีÉยงเป็นทุกขเ์ หล่านันÊ อนั สุ ญฺ ตตฺ สสฺ ามิกตฺตา จ ผปู้ ฏิบตั ิย่อมทราบว่าเป็นอนัตตา เต อนตตฺ าติ ญายเร เพราะไม่เป็นไปในอาํ นาจเสียเลย ทีเดียวด้วย เพราะเป็นข้าศึกแก่ตน เอวํ สนฺเต จ เต ธมมฺ า ด้วย เพราะความเป็นของว่างเปล่า นิพพฺ ินฺทิตพพฺ ภาวโต ด้วย เพราะความเป็นของไม่มี ทฑฒฺ เคหสมาเยว เจ้าของด้วย อลํ โมกขฺ ํ คเวสิตุํ กเ็ มÉือเป็นเช่นนีÊ ธรรมเหล่านันÊ ป ฺจกขฺ นฺธมิมํ ทุกฺขํ ตณฺหา สมทุ โย ภเว เสมอด้วยเรือนถกู ไฟไหม้แท้ เพราะ ตสสฺ า นิโรโธ นิพพฺ านํ ค วาม เป็ น ขอ งน่ าเบืÉอ หน่ าย มคโฺ ค อฏฺฐงฺคิการิโย ควรแล้วเพÉือจะแสวงหาอบุ ายเป็น เครือÉ งพ้น ขนั ธ์ 5 นีÊเป็นทุกข์ ตณั หาเป็นสมทุ ยั ความดบั ตณั หานันÊ เสีย เป็นอนั ดบั ทุกข์ หนทางอนั ประเสริฐประกอบด้วย องค์ 8 ประการ - 265 -

เอตตฺ กานํปิ ปาฐานํ ปราชญผ์ มู้ ีปัญญา มาทราบ อตฺถํ ญตวฺ า ยถารหํ เนืÊอความแห่งปาฐะ แม้มีประมาณ ปฏิปชเฺ ชถ เมธาวี เท่านีÊแล้ว พึงปฏิบตั ิตามสมควร ปตฺตุํ สงฺขารนิพพฺ ตุ ินฺติ. เพืÉอบรรลพุ ระนิพพาน อนั เป็นทÉีดบั สงั ขารด้วยประการฉะนีÊแล. ฉินฺท โสตํ ปรกกฺ มมฺ ตายนคาถา กาเม ปนูท พรฺ าหฺมณ ท่านจงพยายามตดั ตณั หาเป็นดงั กระแสนÊําเสีย นปปฺ หาย มนุ ิ กาเม จงบรรเทากามทงัÊ หลายเสียเถิด เนกตฺตมปุ ปชฺชติ พราหมณ์ กยิรา เจ กยิราเถนํ มนุ ีละกามทงัÊ หลายไมไ่ ด้แล้ว ทฬฺหเมนํ ปรกฺกเม ย่อ ม ถึงค วาม เป็ น โส ด ไม ่ได้ สิถิโล หิ ปริพพฺ าโช ถา้ บคุ คลจะทาํ กพ็ ึงทาํ กิจนันÊ เถิด แต่พึงพากเพียรทาํ กิจนันÊ ให้จริง ภิยฺโย อากิรเต รชํ เพราะว่าสมณธรรมเครÉอื งละเว้นทÉี ย่อหย่อน ยÉิงเกลÉียโทษดจุ ธลุ ี - 266 -

อกตํ ทุกฺกฏํ เสยฺโย กรรมชวัÉ อนั บคุ คลไม่ทาํ ดีกว่า ปจฉฺ า ตปปฺ ติ ทกุ ฺกฏํ เพราะว่ากรรมชวัÉ ย่อมเผาผลาญใน กต ฺจ สุกตํ เสยโฺ ย ภายหลงั ยํ กตวฺ า นานุตปปฺ ติ กบ็ คุ คลทาํ กรรมใดแล้ว ย่อมไม่ กโุ ส ยถา ทุคคฺ หิโต เดือดรอ้ นในภายหลงั กรรมนันÊ เป็น หตฺถเมวานุกนฺตติ กรรมดี อนั บคุ คลทาํ แล้วดีกว่า สาม ญฺ ํ ทุปปฺ รามฏฺฐํ หญ้าคาอนั บคุ คลจบั ไม่ดีแล้ว (ดึงมา) นิรยายปู กฑฒฺ ติ ย่อมบาดมือนันÉ เองฉันใด ยงฺกิ จฺ ิ สิถิลํ กมมฺ ํ สงฺกิลิฏฺฐ จฺ ยํ วตํ คณุ เครือÉ งเป็นสมณะ อนั บรรพชิต สงฺกสสฺ รํ พรฺ หมฺ จริยํ ลบู คลาํ ชวัÉ แล้ว น ตํ โหติ มหปผฺ ลนฺติ. ย่อมฉุดไปนรกฉันนันÊ การอนั ใดอนั หนÉึง ทีÉย่อหย่อน และวตั รอนั ใดทีÉเศร้าหมองแล้ว และพรหมจรรยอ์ นั ใดทีÉตามระลึก ด้วยความรงั เกียจ กิจ 3 อย่างนันÊ ย่อมเป็นของไม่มีผล มาก ดงั นีÊแล. - 267 -

สพั พปัตตทิ านคาถา 1 ปุ ญฺ สสฺ ิทานิ กตสฺส สตั วท์ งัÊ หลาย ไม่มที ีÉสดุ ไม่มี ยาน ญฺ านิ กตานิ เม ประมาณ จงเป็นผ้มู สี ่วนแห่งบญุ เตส จฺ ภาคิโน โหนฺตุ อนั ข้าพเจ้าทาํ แล้ว ณ กาลบดั นีÊด้วย สตตฺ านนฺตาปปฺ มาณกา แห่งบญุ ทงัÊ หลายอืÉน อนั ข้าพเจ้าทาํ แล้วด้วย เย ปิ ยา คณุ วนฺตา จ เหล่าใดเป็นทีÉรกั และมคี ณุ มยหฺ ํ มาตาปิ ตาทโย มมี ารดาและบิดาเป็นต้น ของ ข้าพเจ้า ทิฏฺฐา เม จาปยฺ ทิฏฺฐา วา เหล่าใดทÉีข้าพเจ้าเหน็ แล้ว หรอื แมท้ ีÉ ข้าพเจ้าไมไ่ ด้เหน็ แล้ว อ เฺ ญ มชฌฺ ตตฺ เวริโน เหล่าอืÉน ทีÉเป็นผมู้ ธั ยสั ถ์ เป็นกลาง และเป็นผมู้ เี วร สตตฺ า ติฏฺฐนฺติ โลกสมฺ ึ สตั วท์ งัÊ หลาย ตงัÊ อย่ใู นโลก เตภมุ มฺ า จตโุ ยนิกา เป็นไปในภมู ิ 3 เป็นไปในกาํ เนิด 4 ป เฺ จกจตโุ วการา มีขนั ธ์ 5 มีขนั ธ์ 1 มีขนัÊ 4 สสํ รนฺตา ภวาภเว ท่องเทีÉยวอย่ใู นภพน้อยและภพใหญ่ ญาตํ เย ปตตฺ ิทานมเฺ ม ความให้ส่วนบญุ ของข้าพเจ้า อนั สตั วท์ งัÊ หลายเหล่าใดรแู้ ล้ว - 268 -

อนุโมทนฺตุ เต สยํ สตั วท์ งัÊ หลายเหล่านันÊ จงอนุโมทนา เองเถิด เย จิมํ นปปฺ ชานนฺติ ส่วนสตั วท์ งัÊ หลายเหล่าใด ยงั ไม่ร้ซู ึÉง เทวา เตสํ นิเวทยุํ ความให้ส่วนบญุ ของข้าพเจ้านีÊ มยา ทินฺนาน ปุ ญฺ านํ ขอเทพดาทงัÊ หลาย พึงแจ้งแก่สตั ว์ อนุโมทนเหตนุ า ทงัÊ หลายนันÊ ให้รู้ (แล้วอนุโมทนา) สพเฺ พ สตฺตา สทา โหนฺตุ อเวรา สขุ ชีวิโน เพราะเหตคุ ืออนุโมทนา ซÉึงบญุ ทงัÊ หลายอนั ข้าพเจ้าได้ให้แล้ว เขมปปฺ ท ฺจ ปปโฺ ปนฺตุ ขอสตั วท์ งัÊ หลายทงัÊ ปวง จงเป็นผไู้ ม่ เตสาสา สิชฌฺ ตํ สภุ า. มเี วร จงเป็นผดู้ าํ รงชีพโดยสขุ ทุก เมอÉื 2 ยนฺทานิ เม กตํ ปุ ญฺ ํ จงถึงซึÉงบทอนั เกษม คือพระ เตนาเนนุททฺ ิเสน จ นิ พพาน ขอความปรารถนาทÉีดีงาม ของสตั ว์ ทงัÊ หลายทงัÊ ปวงนันÊ จงสาํ เรจ็ เถิด. บญุ ใดทÉีข้าพเจ้าได้ทาํ แล้ว ณ กาล บดั นีÊ เพราะบุญทีÉข้าพเจ้าได้ทาํ ณ กาล บดั นีÊนันÊ ด้วย เพราะความอทุ ิศส่วน บญุ อนั นีÊนันÊ ด้วย - 269 -

ขิปปฺ ํ สจฉฺ ิกเรยฺยาหํ ขอข้าพเจ้าพึงกระทาํ ให้แจ้งโดยพลนั ธมเฺ ม โลกตุ ฺตเร นว ซÉึงโลกตุ รธรรมทงัÊ หลาย 9 สเจ ตาว อภพโฺ พหํ ถา้ ว่าข้าพเจ้ายงั อภพั พอ์ ยู่ คือยงั ไม่ บรรลโุ ลกตุ รธรรมก่อนไซร้ สสํ าเร ปน สสํ รํ กแ็ ล เมืÉอข้าพเจ้ายงั ท่องเทีÉยวอย่ใู น สงสาร นิยโต โพธิสตฺโตว เหมอื นพระโพธิสตั วผ์ เู้ ทีÉยง สมพฺ ทุ เฺ ธน วิยากโต อนั พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้าพยากรณ์ แล้ว นาฏฺฐารสปิ อภพพฺ ฐานานิ ขอข้าพเจ้า ไม่พึงถงึ อภพั พฐาน 18. ปาปเุ ณยฺยห.ํ ขอข้าพเจ้า พึงพ้นเวร 5 เสีย 3 ป จฺ เวรานิ วชเฺ ชยฺยํ พึงยินดีในอนั รกั ษาศีล รเมยยฺ ํ สีลรกฺขเณ พึงเป็นผไู้ ม่ติดข้องอย่ใู นกามารมณ์ 5 ป จฺ กาเม อลคโฺ คหํ พึงเว้นจากเปื อกตม คือกามารมณ์ วชฺเชยยฺ ํ กามปงฺกโต ขอข้าพเจ้า ไม่พึงประกอบด้วยทิฏฐิชวัÉ ทุททฺ ิฏฺฐิยา น ยชุ ฺเชยฺยํ พึงประกอบด้วยทิฏฐิดี สยํ ชุ ฺเชยยฺ ํ สทุ ิฏฺฐิยา ไม่พึงคบมิตรทงัÊ หลายอนั ชวัÉ ปาเป มิตฺเต น เสเวยฺยํ - 270 -

เสเวยฺยํ ปณฺฑิเต สทา พึงคบบณั ฑิตทงัÊ หลายทุกเมือÉ สทธฺ าสติหิโรตฺตปปฺ า- ขอข้าพเจ้า พึงเป็นบ่อเกิดแห่งคณุ ตาปกฺขนฺติคณุ ากโร คือศรทั ธา สติ หิริ โอตตปั ปะ ความ เพียรและขนั ติ อปปฺ สยฺโหว สตฺตหู ิ อนั เหล่าศตั รไู ม่พึงครอบงาํ ได้ เหยยฺ ํ อมนฺทมุฬฺหโก พึงเป็นผไู้ ม่เขลา ไม่หลง สพพฺ ายาปายปุ าเยสุ ขอข้าพเจ้า พึงเป็นผฉู้ ลาด ใน เฉโก ธมมฺ ตฺถโกวิโท ความเจริญและความเสืÉอม และ อบุ ายของความเจริญ และความ เญยฺเย วตฺตตฺวสชฺชํ เม เสÉือมทงัÊ ปวง พึงเป็นผเู้ ฉียบแหลม ญาณํ อเฆว มาลโุ ต ในธรรมและอรรถ ขอญาณของข้าพเจ้า ไม่ขดั ข้อง ยา กาจิ กสุ ลา มยฺ าสา เป็นไปในธรรมอนั บคุ คลพึงรู้ ดงั ลม พดั ในอากาศฉะนันÊ สเุ ขน สิชฌฺ ตํ สทา ความปรารถนาอนั ใดอนั หนÉึงทีÉเป็น เอวํ วตุ ฺตา คณุ า สพเฺ พ กศุ ลของข้าพเจ้า จงสาํ เรจ็ โดยง่ายทกุ เมอÉื ขอคณุ ทงัÊ หลายทงัÊ ปวงทÉีกล่าวมาแล้ว อย่างนีÊ - 271 -

โหนฺตุ มยฺหํ ภเว ภเว จงมแี ก่ข้าพเจ้าทุก ๆ ภพเถิด ยทา อปุ ปฺ ชชฺ ติ โลเก สมพฺ ทุ ฺโธ โมกขฺ เทสโก เมÉอื ใด พระสมั พทุ ธเจ้าผแู้ สดงธรรม เป็นเครือÉ งพ้นจากทุกขบ์ งั เกิดขึÊนใน ตทา มตุ ฺโต กกุ มเฺ มหิ โลก ลทฺโธกาโส ภเวยยฺ ห.ํ เมÉอื นันÊ ขอข้าพเจ้าเป็นผ้พู ้นแล้ว 4 มนุสสฺ ตตฺ จฺ ลิงฺค จฺ จากกรรมอนั ชวัÉ คืออกศุ ลทงัÊ หลาย ปพพฺ ชชฺ จฺ ปุ สมปฺ ทํ เป็นผมู้ โี อกาสอนั ได้แล้ว. ลภิตวฺ า เปสโล สีลี พึงได้ซÉึงความเป็นมนุษยด์ ้วย ซึÉง ธาเรยฺยํ สตฺถสุ าสนํ ลิงคสมบตั ิ คือความเป็นบรุ ษุ ด้วย ซÉึงบรรพชาอปุ สมบทด้วย เป็นผ้มู ี สขุ าปฏิปโท ขิปปฺ าภิ โฺ ญ ศีล มศี ีลเป็นทÉีรกั สจฉฺ ิกเรยยฺ หํ พึงทรงไว้ซึÉงคาํ สอนของพระศาสดา อรหตตฺ ผลํ อคคฺ ํ คือทรงพระไตรปิ ฎก วิชชฺ าทิคณุ ลงฺกตํ ยทิ นุปปฺ ชฺชติ พทุ ฺโธ เป็นผมู้ ีปฏิปทาง่าย ตรสั รู้ โลกตุ รธรรมโดยพลนั พึงกระทาํ ให้ แจ้ง ซÉึงอรหตั ผลอนั เลิศ อนั คณุ มวี ิชชาเป็นต้นประดบั แล้ว ถา้ หากพระพทุ ธเจ้ายงั ไม่เกิดขึนÊ - 272 -

กมมฺ ํ ปริปรุ จฺ เม กศุ ลธรรมของข้าพเจ้า กเ็ ตม็ เปÉี ยมไซร้ เอวํ สนฺเต ลเภยยฺ าหํ เมือÉ เป็นฉะนีÊแล้ว ขอข้าพเจ้าพึงได้ ปจเฺ จกโพธิมตุ ฺตมนฺติ. ซÉึงพระปัจเจกโพธิญาณอนั อดุ ม เทอญ. - 273 -

เกีÉยวกบั Ebook ฉบบั นีÊ & Link ดาวน์โหลดไฟล์ - บทสวดมนต์และคาํ แปลใน Ebook ฉบบั นีÊ คดั มาจาก หนงั สอื สวดมนต์แปล ฉบับ ร ว บ ร ว ม แ ล ะ แ ป ล โด ย พ ร ะ ศ า ส น โ ศ ภ น ( แ จ่ม จ ตฺ ต ส ลฺ โ ล ) วัดมกุฏกษัตริยาราม ลิขสิทธิแÍ ละจัดพิมพ์โดยมหามกุฏราชวิทยาลัย (ฉบบั พมิ พค์ รงัÊ ทÉี řř/Śŝśś) (พมิ พค์ รงัÊ ทÉี ř เมอÉื ปี ŚŜŠř) - หลกั การและวิธีอ่านภาษาบาลีเบือÊ งต้น เขยี นสรปุ จากการศกึ ษาขอ้ มลู หลกั ๆ ดงั นÊี  หลักการอ่านออกเสียงบาลี โดยย่อ โพสท์ในลานธรรมเสวนาโดย ภิกษุ เมÉือ Śş ก.ค. ŜŜ เวบ็ ไซต์ http://www.dharma-gateway.com/dhamma/dhamma-řš.htm  หลกั การอา่ นภาษาบาลี โดย อาจารยเ์ ตยÊี เมอÉื řŘ ม.ค. ŝŚ เวบ็ ไซต์ http://palungjit.org  ระบบการออกเสยี งภาษาบาลี เวบ็ ไซต์ https://th.wikipedia.org/  หนังสือบททําวตั ร-สวดมนต์ (แปล) รวบรวมโดย แก้ว ชิดตะขบ จดั พิมพ์โดย สํานักงาน พระพทุ ธศาสนาแหง่ ชาติ พมิ พค์ รงัÊ ทÉี ř เมอÉื ปี Śŝŝś  ขอถามเรÉืองการอ่านภาษาบาลีครับ ตอบโดย ปาลกะ เมÉือ ş ส.ค. ŝŚ เว็บไซต์ http://www.palidict.com/node/ŜŠŝ - ภาพประกอบหน้าปก Ebook โดย Jason Youngman ดาวน์โหลดจากเว็บไซต์ https://pixabay.com - ท่านทÉีสนใจสามารถดาวน์โหลดไฟล์ PDF, DOC ของ Ebook หนังสือ สวดมนต์ทําวตั ร เจรญิ พระพุทธมนต์ และไฟล์ PDF หนังสอื สวดมนต์แปล (ฉบบั เตม็ ŝŜŚ หน้า) รวมทงัÊ รบั ฟังเสยี งสวดมนตบ์ างบท ไดท้ Éี https://ting074ch.blogspot.com/ จดั พิมพโ์ ดย ting074ch - 274 -