สวดมนต์ทำวัตร_เจริญพระพุทธมนต์

ปรมาย จ ปชู าย ผอู้ ดทน ชÉือว่าย่อมบชู าสมเดจ็ พระ ชินํ ปเู ชติ ขนฺติโก. ชินเจ้าด้วยการบชู าอย่างยÉิง. ทลุ ลฺ ภ จฺ มนุสสฺ ตตฺ ํ ความเป็นมนุษยก์ ห็ าได้ยาก พทุ ฺธปุ ปฺ าโท จ ทุลลฺ โภ ความเกิดขึÊนแห่งพระพทุ ธเจ้า กห็ า ทลุ ลฺ ภา ขณสมปฺ ตฺติ ได้ยาก สทธฺ มโฺ ม ปรมทุลลฺ โภ ความถึงพรอ้ มด้วยขณะสมยั กห็ า สโุ ข พทุ ธฺ านมปุ ปฺ าโท ได้ยาก สขุ า สทฺธมมฺ เทสนา ธรรมของสตั บรุ ษุ หาได้ยากอย่างยÉิง สขุ า สงฺฆสสฺ สามคคฺ ี สมคคฺ านํ ตโป สโุ ข ความเกิดขึÊน แห่งพระพทุ ธเจ้า ทงัÊ หลาย ให้เกิดสขุ สโุ ข วิเวโก ตฏุ ฺฐสสฺ สตุ ธมมฺ สสฺ ปสสฺ โต การแสดงสทั ธรรม ให้เกิดสขุ อพยฺ าปชฌฺ ํ สขุ ํ โลเก ปาณภเู ตสุ ส ญฺ โม ความพรอ้ มเพรยี งของหมู่ ให้เกิดสขุ ความเพียรของผพู้ ร้อมเพรียงกนั ให้ เกิดสขุ ความสงดั ของผยู้ ินดี มธี รรมปรากฏ แล้ว เหน็ อยู่ ให้เกิดสขุ ความไม่เบยี ดเบียน คือความสาํ รวม ในสตั วท์ งัÊ หลาย เป็นสขุ ในโลก - 51 -

สขุ า วิราคตา โลเก ความปราศจากกาํ หนัด คือความ กามานํ สมติกฺกโม ล่วงกามทงัÊ หลายในโลกเสียได้เป็นสขุ อสมฺ ิมานสสฺ วินโย ความนําอสั มิมานะให้หมดได้ เอตํ เว ปรมํ สขุ .ํ ข้อนีÊแล เป็นสขุ อย่างยÉิง. ความกลบั ได้อตั ภาพเป็นมนุษย์ กิจโฺ ฉ มนุสสฺ ปฏิลาโภ เป็ น การยาก ความเป็นอย่ขู องสตั วท์ งัÊ หลายอนั กิจฉฺ ํ มจฺจาน ชีวิตํ สตั วไ์ ด้โดยยาก การทีÉได้ฟังพระสทั ธรรม เป็นการยาก กิจฉฺ ํ สทฺธมมฺ สสฺ วนํ ความเกิดขึÊน แห่งพระพทุ ธเจ้า กิจโฺ ฉ พทุ ธฺ านมปุ ปฺ าโท. ทงัÊ หลายเป็นการยาก. ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย อปปฺ มาโท อมตํ ปทํ ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย ปมาโท มจจฺ โุ น ปทํ ชนผไู้ ม่ประมาทแล้วทงัÊ หลาย ชÉือว่า อปปฺ มตฺตา น มิยฺยนฺติ ย่อมไม่ตาย ผซู้ ึÉงประมาทแล้ว กเ็ หมือนคนตายแล้ว เย ปมตตฺ า ยถา มตา บณั ฑิตทงัÊ หลาย ทราบความข้อนันÊ เอตํ วิเสสโต ญตฺวา โดยแผกกนั แล้ว ตงัÊ อย่ใู นความไม่ อปปฺ มาทมหฺ ิ ปณฺฑิตา ประมาท - 52 -

อปปฺ มาเท ปโมทนฺติ ย่อมบนั เทิงในความไม่ประมาท อริยานํ โคจเร รตา ยิน ดีแ ล ้วใน ธ รร ม เป็ น โค จรขอ งพระ เต ฌายิโน สาตติกา อริยเจ้าทงัÊ หลาย นิจจฺ ํ ทฬฺหปรกฺกมา ผสุ นฺติ ธีรา นิพพฺ านํ บณั ฑิตผเู้ ป็นนักปราชญเ์ หล่านันÊ มี โยคกฺเขมํ อนุตฺตรํ ความเพ่งเพียรติดต่อกนั มคี วาม บากบนัÉ มนัÉ เป็นนิจ ย่อมถกู ต้องพระ สตฺถโุ น สทฺธมมฺ ํ สตุ วฺ า นิพพานอนั เกษมจากโยคะ หาธรรม สพพฺ สมฺ ึ ชินสาสเน อÉืนยิÉงกว่ามิได้ กปปฺ านิ สตสหสสฺ านิ บคุ คลใด ได้สดบั พระสทั ธรรมของ ทคุ คฺ ตึ โส น คจฉฺ ติ. พระศาสดา ในพระศาสนาของ สมเดจ็ พระชินเจ้าทงัÊ ปวง ปพุ พฺ เณฺห ปิ ณฺฑปาต จฺ สายเณฺห ธมมฺ เทสนํ บคุ คลนันÊ ย่อมไมไ่ ปส่ทู ุคติ ตลอด ปโทเส ภิกขฺ โุ อวาทํ แสนกลั ป์ . อฑฒฺ รตเฺ ต เทวป หฺ นํ เวลาเช้าเสดจ็ บิณฑบาตอย่าง 1 เวลาเยน็ ทรงแสดงธรรมอย่าง 1 เวลายาÉํ คาํÉ ประทานโอวาทแก่ภิกษุ อย่าง 1 เวลาเทีÉยงคืน ทรงพยากรณ์ปัญหา แก่เทวดาอย่าง 1 - 53 -

ปจจฺ เู สว คเต กาเล เวลายาํÉ ร่งุ ทอดพระเนตรดสู ตั วโลก ภพพฺ าภพเฺ พ วิโลกนํ ผคู้ วรจะตรสั ร้แู ละไม่ควรอย่าง 1 เอเต ป จฺ วิเธ กิจเฺ จ พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า ผ้เู ป็นพระมนุ ี วิโสเธติ มนุ ิปงุ ฺคโวติ. ประเสริฐ ย่อมทาํ กิจ 5 ประการ เหล่านีÊให้หมดจด ดงั นีÊแล. กกุ ฺกเุ ฏ คพภฺ วาโส จ อนÉึง พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้าเสดจ็ สู่ พระครรภใ์ นปี ระกา โสเณ จทู รนิกฺขมิ ประสตู ิจากพระคพั โภทรในปี จอ อสุ เภ ราชสมปฺ ตฺติ เสวยราชสมบตั ิในปี ฉลู สเส ปพพฺ ชิโต ชิโน สมเดจ็ พระชินเจ้า ออกทรงผนวชใน ปี เถาะ กกุ ฺกเุ ฏ สพพฺ ฺ ู พทุ โฺ ธ พระสพั พญั sตู รสั รใู้ นปี ระกา ตตถฺ จกฺกํ ปวตฺตยิ ทรงประกาศพระธรรมจกั ร ให้ เป็นไปในปี นันÊ นิพพฺ านคมนํ สปเฺ ป เสดจ็ เข้าส่พู ระนิพพานในปี มะเสง็ สหสสฺ ํ ป จฺ มสู ิเก พระพทุ ธศาสนา จะครบ 5 พนั ปี ถว้ น ในปี ชวด โอกฺกนฺโต จ ครวุ ารสฺมึ อนึÉง สมเดจ็ พระชินศาสดา เสดจ็ สู่ พระครรภใ์ นวนั พฤหสั บดี - 54 -

สกุ รฺ วาเร จ นิกขฺ มิ ประสตู ิในวนั ศกุ ร์ สมพฺ ทุ ฺโธ พธุ วารสมฺ ึ องฺคาเร ปรินิพพฺ โุ ต ตรสั ร้ใู นวนั พธุ อาสาฬฺหปณุ ฺณโมกฺกนฺโต ปรินิพพานในวนั องั คาร วิสาขเยว นิกฺขมิ วิสาขปณุ ฺณมีสมพฺ ทุ โฺ ธ เสดจ็ ลงส่พู ระคพั โภทรในวนั เพญ็ เดือนอาสาฬหมาส (เดือน 8) วิสาเข ปรินิพพฺ โุ ต. นิพพฺ เุ ต โลกนาถมหฺ ิ ประสตู ิในวนั เพญ็ เดือนวิสาขมาส สมพฺ ทุ ฺเธ อคคฺ ปคุ คฺ เล ตรสั ร้ใู นวนั เพญ็ เดือนวิสาขมาส ปฏิมา โพธิรกุ ฺขา จ (เดือน 6) ถปู า จ ชินธาตโุ ย ปรินิพพานในวนั เพญ็ เดือนวิสาขมาส. จตรุ าสีติสหสสฺ - ธมมฺ กขฺ นฺธา สุเทสิตา เมืÉอพระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า ผเู้ ป็น อคั รบคุ คล ผเู้ ป็นนาถะแห่งโลก ปรินิ พพาน แ ล ้ว พระปฏิมา 1 โพธิพฤกษ์ 1 พระสตปู 1 พระธาตแุ ห่งพระชินเจ้า 1 พระธรรม 8 หมืนÉ 4 พนั พระ ธรรมขนั ธ์ ทีÉพระองคท์ รงแสดง ดีแล้ว 1 - 55 -

อคคฺ ปปฺ วตฺตนฏฺฐาเน เป็นของอนั ท่านตงัÊ ไว้ในฐานะอนั ฐปิ ตา โหนฺติ ปาณินํ. เป็นไปเพืÉอความเป็นบญุ เขตอนั เลิศ ของสตั วท์ งัÊ หลาย. มสู ิโก อสุ โภ พยฺ คโฺ ฆ ชวด 1 ฉลู 1 ขาล 1 สโส นาโค จ สปปฺ โก เถาะ 1 มะโรง 1 มะเสง็ 1 อสเฺ สฬโก กปิ เจว มะเมยี 1 มะแม 1 วอก 1 กกุ ฺกโุ ฏ โสณสกู โร ระกา 1 จอ 1 กนุ 1 จิตฺรวิสาขเชฏฺเฐ จ จิตรมาส 1 วิสาขมาส 1 เชฏฐมาส 1 อาสาเฬฺห สาวเณ ตถา อาสาฬหมาส 1 สาวณมาส 1 โปฏฺฐปเท อสสฺ ยเุ ช โปฏฐปทมาส 1 อสั สยชุ มาส 1 กตตฺ ิเก มิคสิเร ตถา กตั ติกมาส 1 มิคสิรมาส 1 ปสุ เฺ ส มาเฆ ผคคฺ เุ ณ จ ปสุ สมาส 1 มาฆมาส 1 ผคั คณุ มาส 1 โลกํ ปาเลนฺติ ธมมฺ ตา. เป็นธรรมดาเลียÊ งโลก. รวิ จนฺโท จ ภมุ โฺ ม จ วนั อาทิตย์ 1 วนั จนั ทร์ 1 วนั องั คาร 1 วโุ ธ จ ครุ นุ า สห วนั พธุ 1 วนั พฤหสั บดี 1 สโุ กฺร โสโรติเม สตฺต วนั ศกุ ร์ 1 วนั เสาร์ 1 รวมพระ คหา วาราภิธานิยา. เคราะหท์ งัÊ 7 เหล่านีÊ เป็นชืÉอแห่งวนั . - 56 -

อสสฺ ยโุ ช ภรณิตฺถี ดาวฤกษ์ชืÉออสั สยชุ ะ 1 ชืÉอภรณี 1 สกตตฺ ิกา โรหิณี เจว ชืÉอกตั ติกา 1 ชืÉอโรหิณี 1 มิคสิรมทฺทา จ ปนุ พพฺ สุ ชืÉอมิคสิระ 1 ชืÉออทั ทา 1 ชืÉอปนุ ัพพสุ 1 ผสุ โฺ ส จาสิเลสาปิ ชÉือผสุ สะ 1 ชÉืออสิเลสะ 1 มฆา จ ผคคฺ ณุ ี เทฺว จ ชÉือมฆะ 1 ชÉือผคั คณุ ีทงัÊ 2 หตฺโถ จิตฺตา จ สาติปิ (คือ ปพุ พผคั คณุ ี 1 อตุ ตรผคั คณุ ี 1) วิสาขานุราธา เชฏฺฐา ชืÉอหตั ถะ 1 ชืÉอจิตตะ 1 ชืÉอสาติ 1 ชÉือวิสาขะ 1 ชÉืออนุราธะ 1 ชืÉอ มลู าสาฬฺหา ทุเว ตถา เชษฐะ 1 สาวโณ จ ธนิฏฺฐา จ ชÉือมลู ะ 1 ชืÉออาสาฬหะทงัÊ 2 (คือ สตภิสโช ปพุ พฺ ตุ ตฺ รภททฺ ปทา ปพุ พาสาฬหะ 1 อตุ ตราสาฬหะ 1) ชืÉอสาวณะ 1 ชÉือธนิฏฐะ 1 เรวตฺยปี ติ กมโต ชืÉอสตภิสชะ 1 ชืÉอภทั ทปทะทงัÊ 2 สตฺตาธิกวีสนกขฺ ตฺตา (คือ ปพุ พภทั ทปทะ 1 อตุ ตรภทั ทปทะ 1) ชÉือเรวติ 1 รวมเป็นดาว 27 ฤกษ์ โดยลาํ ดบั . - 57 -

อิติ สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺเธน เทสิตํ บคุ คลตงัÊ โอวาททÉีพระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า โอวาทํ จิตฺเต ฐเปตฺวา ทรงแสดงแล้ว ไว้ในจิต แล้วทาํ การ สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺเธน วตุ ฺตปกฺ าเรน บชู าด้วยปฏิบตั ิบชู าตามประการทÉี ปฏิปตฺติปชู าย ปชู ํ กโรนฺเตน พระสมั มาสมั พทุ ธเจ้าตรสั ดีแล้ว โลกิยโลกตุ ฺตรสมปฺ ตฺติสิทฺธํ พึงกระทาํ ความสาํ เรจ็ สมบตั ิ อนั กาตพฺตํ อกุ าส อาราธนํ กโรมิ. เป็นโลกิยะและโลกตุ ระ ข้าพเจ้าขอ โอกาสเชืÊอเชิญไว้ด้วยประการอย่างนีÊ. อกุ าส สิริสกฺยมนุ ิสพพฺ ฺ -ู พทุ ฺธสสฺ พลวปจจฺ สู สมเย ข้าพเจ้าขอโอกาสสมเดจ็ พระศรี กสุ ินาราย ยมกสาลานมนฺตเร ศากยมุนีสรรเพช็ ญพ์ ทุ ธเจ้า อมมุ หฺ ิ สปปฺ สวํ จฉฺ เร คิมหฺ - ได้เสดจ็ ปรินิพพานแล้ว อตุ มุ หฺ ิ วิสาขมาเส สุกกฺ ปกเฺ ข ด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ทÉี ปณฺณรสมิยา ติถิยํ ภมุ มฺ วาเร ระหว่างไม้รงั คู่ ใกล้เมืองกสุ ินารา ภมุ มฺ ยาเม อนุราธนกฺขตฺต- เวลาใกล้ร่งุ ในวนั แห่งดาวนักษตั รฤกษ์ ทิวเส ปรินิพพฺ านํ อโหสิ ชÉืออนุราธะ ในภมุ มยาม ตรงกบั วนั อนุปาทิเสสา นิพพฺ านธาตโุ ย องั คาร ดิถเี พญ็ ข้างขึนÊ เดือน 6 คิมหฤดู ปี มะเสง็ โน้น. - 58 -

ส่วนทÉี 2 พระปริตร เจ็ดตาํ นาน & สิบสองตาํ นาน เชิญชุมนุมเทวดา นมสั การ & สรณคมณ์ สมั พทุ เธ นโมการฏั ฐกคาถา บทขดั ตาํ นาน มงคลสูตร รตั นสูตร กรณียเมตตสูตร ขนั ธปรติ ร ฉทั ทนั ตปริตร (12 ตาํ นาน) โมรปรติ ร วฏั ฏกปริตร (12 ตาํ นาน) ธชคั คสูตร อาฏานาฏิยปรติ ร อาฏานาฏิยปริตร (12 ตาํ นาน) องั คลุ ิมาลปรติ ร โพชฌงั คปรติ ร อภยปริตร (12 ตาํ นาน) ชยปรติ ร (12 ตาํ นาน) รตนตั ตยปภาวาภยิ าจนคาถา สุขาภิยาจนคาถา มงคลจกั รวาฬ - 59 -

เจด็ ตาํ นาน & สบิ สองตาํ นาน เชิญชุมนุมเทวดา สรชชฺ ํ สเสนํ สพนฺธุํ นรินฺทํ ท่านผเู้ จริญทงัÊ หลาย ผมู้ ีเมตตา จงแผ่ ปริตฺตานุภาโว สทา รกฺขตตู ิ ไมตรีจิต ด้วยคิดว่า ขออานุภาพ ผริตวฺ าน เมตตฺ ํ สเมตตฺ า พระปริต จงรกั ษาพระราชาผเู้ ป็น ภทนฺตา เจ้าแห่งนรชน พรอ้ มด้วยราชสมบตั ิ อวิกขฺ ิตฺตจิตฺตา ปริตตฺ ํ ภณนฺตุ พร้อมด้วยพระราชวงศ์ พร้อมด้วย เสนามาตย์ แล้วอย่ามีจิตฟ้งุ ซ่าน ตงัÊ ใจสวดพระปริต ( สมนฺตา จกฺกวาเฬสุ เทพดาในรอบจกั รวาฬทงัÊ หลาย อตฺราคจฉฺ นฺตุ เทวตา จงมาประชมุ กนั ในสถานทÉีนีÊ สทธฺ มมฺ ํ มนุ ิราชสสฺ จงฟังซึÉงสทั ธรรม อนั ให้สวรรคแ์ ละ สณุ นฺตุ สคคฺ โมกฺขท.ํ ) นิพพาน ของพระสมั มาสมั พทุ ธเจ้า ผเู้ ป็นเจ้าแห่งมนุ ี. สคเฺ ค กาเม จ รเู ป ขอเชิญเหล่าเทพเจ้า ซÉึงสถิตอย่ใู น คิริสิขรตเฏ จนฺตลิกเฺ ข วิมาเน สวรรค์ ชนัÊ กามภพกด็ ี รปู ภพกด็ ี ทีเป รฏฺเฐ จ คาเม และภมุ มเทวดาซÉึงสถิตอย่ใู นวิมาน ตรวุ นคหเน เคหวตถฺ มุ หฺ ิ หรอื ยอดภเู ขา และหบุ ผา ใน เขตเฺ ต อากาศ ในเกาะ ในแว่นแคว้น ใน - 60 -

ภมุ มฺ า จายนฺตุ เทวา บา้ น ในต้นพฤกษา และป่ าชฏั ชลถลวิสเม ยกขฺ คนฺธพพฺ นาคา ในเรอื นและในไร่นากด็ ี และยกั ษ์ ติฏฺฐนฺตา สนฺติเก ยํ มนุ ิวรวจนํ คนธรรพน์ าค ซÉึงสถิตอยู่ในนÊํา สาธโว เม สณุ นฺตุ บนบก และทÉีอนั ไม่เรยี บราบกด็ ี อนั อย่ใู นทีÉใกล้เคียง จงมาประชุม ธมมฺ สสฺ วนกาโล อยมภฺ ทนฺตา พรอ้ มกนั ในทีÉนีÊ คาํ ใดเป็นของพระ ธมมฺ สสฺ วนกาโล อยมภฺ ทนฺตา มนุ ี ท่านสาธชุ นทงัÊ หลาย จงสดบั ธมมฺ สสฺ วนกาโล อยมภฺ ทนฺตา คาํ ข้าพเจ้านันÊ ดกู ่อนท่านผเู้ จริญทงัÊ หลาย กาลนีÊ เป็ น กาล ฟังธ รร ม ดกู ่อนท่านผเู้ จริญทงัÊ หลาย กาลนีÊ เป็ น กาล ฟังธ รร ม ดกู ่อนท่านผเู้ จริญทงัÊ หลาย กาลนีÊ เป็ น กาล ฟังธ รร ม หมายเหตุ : บทเชญิ ชมุ นุมเทวดานÊีเป็นของ 12 ตาํ นาน ของ 7 ตาํ นานจะไมม่ ี ยอ่ หน้าทเÉี ป็นตวั อกั ษรสนี Êําเงนิ “สมนฺตา -- สคฺคโมกฺขท.ํ ” - 61 -

นมสั การ นโม ตสสฺ ภควโต อรหโต ขอนอบน้อม แด่พระผมู้ ีพระภาค สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธสสฺ . อรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจ้าพระองคน์ ันÊ . นโม ตสสฺ ภควโต อรหโต ขอนอบน้อม แด่พระผมู้ ีพระภาค สมมฺ าสมพฺ ทุ ธฺ สสฺ . อรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจ้าพระองคน์ ันÊ . นโม ตสสฺ ภควโต อรหโต ขอนอบน้อม แด่พระผมู้ ีพระภาค สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธสสฺ . อรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจ้าพระองคน์ ันÊ . สรณคมน์ พทุ ฺธํ สรณํ คจฉฺ ามิ ข้าพเจ้าขอถงึ พระพทุ ธ ว่าเป็นทีÉระลึก ธมมฺ ํ สรณํ คจฉฺ ามิ ข้าพเจ้าขอถงึ พระธรรม ว่าเป็นทÉีระลึก สงฺฆํ สรณํ คจฉฺ ามิ ข้าพเจ้าขอถงึ พระสงฆ์ ว่าเป็นทÉีระลึก ทุติยมปฺ ิ พทุ ฺธํ สรณํ คจฉฺ ามิ แมว้ าระทÉี 2 ข้าพเจ้าขอถงึ พระพทุ ธ ว่าเป็ น ทÉีระล ึก ทตุ ิยมปฺ ิ ธมมฺ ํ สรณํ คจฉฺ ามิ แม้วาระทÉี 2 ข้าพเจ้าขอถึงพระ ธรรม ว่าเป็นทÉีระลึก ทตุ ิยมปฺ ิ สงฺฆํ สรณํ คจฉฺ ามิ แม้วาระทÉี 2 ข้าพเจ้าขอถงึ พระสงฆ์ ว่าเป็ น ทีÉระล ึก - 62 -

ตติยมปฺ ิ พทุ ธฺ ํ สรณํ คจฉฺ ามิ แม้วาระทÉี 3 ข้าพเจ้าขอถึงพระพทุ ธ ตติยมปฺ ิ ธมมฺ ํ สรณํ คจฉฺ ามิ ว่าเป็ น ทีÉระล ึก ตติยมปฺ ิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ แม้วาระทีÉ 3 ข้าพเจ้าขอถึงพระ ธรรม ว่าเป็นทีÉระลึก แม้วาระทีÉ 3 ข้าพเจ้าขอถงึ พระสงฆ์ ว่าเป็ น ทÉีระล ึก สมพฺ ทุ เฺ ธ อฏฺฐวีส จฺ สมั พุทเธ ทวฺ าทส จฺ สหสสฺ เก ป ฺจสตสหสสฺ านิ ข้าพเจ้า ขอนอบน้อมพระสมั พทุ ธเจ้า นมามิ สิรสา อหํ ทงัÊ หลาย 5 แสน 1 หมืÉน 2 พนั 28 เตสํ ธมมฺ จฺ สงฺฆ จฺ พระองค์ ด้วยเศียรเกล้า อาทเรน นมามิหํ ข้าพเจ้า ขอนอบน้อม พระธรรมด้วย นมการานุภาเวน พระสงฆด์ ้วย ของพระสมั พทุ ธเจ้า เหล่านันÊ โดยเคารพ หนฺตฺวา สพเฺ พ อปุ ททฺ เว ด้วยอานุภาพ แห่งการกระทาํ ความ อเนกา อนฺตรายาปิ นอบน้อม จงขจดั เสียซึÉงอปุ ัทวะทงัÊ ปวง แม้อนั ตรายทงัÊ หลาย เป็นอเนก - 63 -

วินสสฺ นฺตุ อเสสโต. จงพินาศไป โดยไม่เหลือ. สมพฺ ทุ เฺ ธ ป จฺ ป ญฺ าส จฺ ข้าพเจ้า ขอนอบน้อมพระสมั พทุ ธเจ้า ทงัÊ หลาย 1 ล้าน 2 หมÉืน 4 พนั 55 จตวุ ีสติสหสสฺ เก พระองค์ ด้วยเศียรเกล้า ทสสตสหสสฺ านิ นมามิ สิรสา อหํ ข้าพเจ้า ขอนอบน้อมพระธรรมด้วย เตสํ ธมมฺ จฺ สงฺฆ จฺ พระสงฆด์ ้วย ของพระสมั พทุ ธเจ้า อาทเรน นมามิหํ เหล่านันÊ โดยเคารพ ด้วยอานุภาพ แห่งการกระทาํ ความ นมการานุภาเวน นอบน้อม จงขจดั เสียซึÉงอปุ ัทวะทงัÊ ปวง หนฺตวฺ า สพเฺ พ อปุ ทฺทเว แมอ้ นั ตรายทงัÊ หลาย เป็นอเนก อเนกา อนฺตรายาปิ จงพินาศไป โดยไม่เหลือ. วินสสฺ นฺตุ อเสสโต. ข้าพเจ้า ขอนอบน้อม พระสมั พทุ ธเจ้า ทงัÊ หลาย 2 ล้าน 4 หมืนÉ 8 พนั 109 สมพฺ ทุ เฺ ธ นวตุ ตฺ รสเต พระองค์ ด้วยเศียรเกล้า อฏฺฐจตฺตาฬีสสหสสฺ เก วีสติสตสหสสฺ านิ ข้าพเจ้า ขอนอบน้อม พระธรรมด้วย นมามิ สิรสา อหํ พระสงฆด์ ้วย ของพระสมั พทุ ธเจ้า เตสํ ธมมฺ จฺ สงฺฆ จฺ เหล่านันÊ โดยเคารพ อาทเรน นมามิหํ - 64 -

นมการานุภาเวน ด้วยอานุภาพ แห่งการกระทาํ ความ นอบน้อม หนฺตฺวา สพเฺ พ อปุ ทฺทเว จงขจดั เสียซึÉงอปุ ัทวะทงัÊ ปวง อเนกา อนฺตรายาปิ แม้อนั ตรายทงัÊ หลาย เป็นอเนก วินสสฺ นฺตุ อเสสโต. จงพินาศไป โดยไม่เหลือ. นโมการฏั ฐกคาถา นโม อรหโต สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธสสฺ ขอนอบน้อม แด่พระผ้มู ีพระภาค มเหสิโน อรหนั ตสมั มาสมั พทุ ธเจ้า ผแู้ สวงหา ซÉึงประโยชน์อนั ใหญ่ นโม อตุ ตฺ มธมมฺ สสฺ ขอนอบน้อม แด่พระธรรมอนั สงู สดุ สวฺ ากฺขาตสเฺ สว เตนิธ ในพระศาสนานีÊ ทÉีพระองคต์ รสั ดี แล้ว นโม มหาสงฺฆสสฺ าปิ ขอนอบน้อม แด่พระสงฆห์ มใู่ หญ่ วิสทุ ธฺ สีลทิฏฺฐิโน ผมู้ ศี ีลและทิฏฐิอนั หมดจด นโม โอมาตฺยารทฺธสสฺ การนอบน้อม แด่พระรตั นตรยั ทÉี รตนตตฺ ยสสฺ สาธกุ ํ ปรารภแล้วว่าโอม ( คือ อ. อ.ุ ม. ) ดงั นีÊ ให้สาํ เรจ็ ประโยชน์ - 65 -

นโม โอมกาตีตสสฺ ขอนอบน้อม แมแ้ ด่หมวดวตั ถุ 3 ตสสฺ วตฺถตุ ฺตยสสฺ ปิ อนั ล่วงพ้นโทษตาํÉ ช้านันÊ นโมการปปฺ ภาเวน ด้วยความประกาศ การกระทาํ วิคจฉฺ นฺตุ อปุ ทฺทวา ความนอบน้อม นโมการานุภเวน อปุ ัทวะทงัÊ หลาย จงปราศจากไป สวุ ตถฺ ิ โหตุ สพพฺ ทา นโมการสสฺ เตเชน ด้วยอานุภาพ แห่งการกระทาํ ความ นอบน้อม วิธิมหฺ ิ โหมิ เตชวา. ขอความสวสั ดีจงมีทุกเมืÉอ ด้วยเดช แห่งการกระทาํ ความ นอบน้อม เราจงเป็นผ้มู เี ดช ในมงคลพิธีเถิด. เย สนฺตา สนฺตจิตฺตา บทขดั ตาํ นาน ติสรณสรณา เอตถฺ โลกนฺตเร วา เทพเจ้าเหล่าใด เป็นภมุ มเทวดา ภมุ มฺ าภมุ มฺ า จ เทวา และมิใช่ภมุ มเทวดากด็ ี ผมู้ ีจิตอนั ระงบั มพี ระไตรรตั น์เป็นทีÉพÉึงทÉีระลึก ซÉึงอย่ใู นโลกนีÊหรือในโลกอÉืน - 66 -

คณุ คณคหณพยฺ าวฏา ผขู้ วนขวายในการถือเอาซÉึงหม่แู ห่ง สพพฺ กาลํ คณุ ตลอดกาลทงัÊ ปวง เอเต อายนฺตุ เทวา วรกนกมเย เมรรุ าเช วสนฺโต ขอเทพเจ้าเหล่านันÊ จงมา สนฺโต สนฺโต สเหตุํ อนÉึง ขอเทพเจ้าผสู้ ถิตอยู่ ณ ภเู ขา มนุ ิวรวจนํ โสตมุ คคฺ ํ สมคคฺ ํ เมรรุ าชแล้วด้วยทองอนั ประเสริฐ จงมาด้วย สพเฺ พสุ จกฺกวาเฬสุ ยกฺขา เทวา จ พรฺ หฺมโุ น ขอเทพเจ้าเหล่าสตั บรุ ษุ จงมาสู่ ยํ อมเฺ หหิ กตํ ปุ ญฺ ํ สถานทีÉสมาคม เพืÉอฟังคาํ ของพระ สพพฺ สมปฺ ตตฺ ิสาธกํ มนุ ี พรอ้ มทงัÊ เหตุ สพเฺ พ ตํ อนุโมทิตวฺ า สมคคฺ า สาสเน รตา เหล่ายกั ษ์ เทพเจ้า และพรหมใน จกั รวาลทงัÊ หมด จงมาด้วย ปมาทรหิตา โหนฺตุ อารกฺขาสุ วิเสสโต บญุ อนั ใด ให้สาํ เรจ็ สมบตั ิทงัÊ ปวง สาสนสสฺ จ โลกสสฺ อนั เรากระทาํ แล้ว ขอเหล่าเทพเจ้าทงัÊ สิÊน จงอนุโมทนา ซึÉงบญุ อนั นันÊ แล้วพรอ้ มเพรียงกนั ยินดีในพระศาสนา เป็นผปู้ ราศจากความประมาท ในอนั รกั ษาพระศาสนาและโลกโดย พิเศษ - 67 -

วฑุ ฒฺ ี ภวตุ สพพฺ ทา ขอความเจริญ จงมที ุกเมÉือ สาสนมปฺ ิ จ โลก จฺ เทวา รกฺขนฺตุ สพพฺ ทา ขอเทพเจ้าทงัÊ หลาย จงรกั ษาแมซ้ ึÉง พระศาสนา และโลกในกาลทุกเมืÉอ สทธฺ ึ โหนฺตุ สขุ ี สพเฺ พ ปริวาเรหิ อตตฺ โน ขอสรรพสตั ว์ พร้อมด้วยเหล่า บริวารของตน จงเป็นผมู้ ีสขุ สาํ ราญ อนีฆา สมุ นา โหนฺตุ สห สพเฺ พหิ ญาติภิ. จงเป็นผไู้ ม่มที ุกข์ สบายใจ พร้อมด้วยญาติทงัÊ ปวง. เรมÉิ มงคลสูตร ย ฺจ ทฺวาทส วสสฺ านิ กม็ นุษยท์ งัÊ หลาย พรอ้ มทงัÊ เทพดา จินฺตยิํสุ สเทวกา คิดหามงคลอนั ใด สิÊน 12 ปี จิรสสฺ ํ จินฺตยนฺตาปิ มนุษยแ์ ละเทพดาเหล่านันÊ ในหมÉืน เนว ชานึสุ มงฺคลํ จกั รวาฬ แม้เมÉอื คิดหาช้านานกไ็ ม่รู้ จกฺกวาฬสหสเฺ สสุ ซึÉงมงคลอนั นันÊ ด้วยกาลมีประมาณ ทสสุ เยน ตตตฺ กํ เท่าใด โกลาหลกเ็ กิดตลอดถึงทีÉอยู่ กาลํ โกลาหลํ ชาตํ แห่งพรหม สิÊนกาลมีประมาณ ยาว พรฺ หมฺ นิเวสนา เท่านันÊ ยํ โลกนาโถ เทเสสิ สมเดจ็ พระโลกนาถ ได้เทศนามงคล อนั ใด - 68 -

สพพฺ ปาปวินาสนํ เครืÉองยงั ลามกทงัÊ ปวงให้ฉิบหายไป ยํ สตุ วฺ า สพพฺ ทกุ ฺเขหิ นรชนทงัÊ หลายนับไม่ถว้ น ได้ฟัง มจุ จฺ นฺตาสงฺขิยา นรา มงคลอนั ใดแล้ว พ้นจากทุกขท์ งัÊ ปวง เอวมาทิคณุ ูเปตํ เราจงกล่าวมงคลอนั นันÊ อนั มงฺคลนฺตมภฺ ณาม เห. ประกอบด้วยคณุ มอี ย่างนีÊเป็นต้น เทอญ. มงคลสูตร เอวมเฺ ม สตุ ํ อนั ข้าพเจ้า (คือ พระอานนทเถระ) ได้สดบั มาแล้วอย่างนีÊ เอกํ สมยํ ภควา สมยั หนึÉง สมเดจ็ พระผมู้ ีพระภาคเจ้า สาวตถฺ ิยํ วิหรติ เชตวเน เสดจ็ ประทบั อยู่ ทÉีเชตวนั วิหาร อนาถปิ ณฺฑิกสสฺ อาราเม อารามของอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้เมอื งสาวตั ถี อถ โข อ ฺญตรา เทวตา ครงัÊ นันÊ แลเทพดาองคใ์ ดองคห์ นÉึง อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา ครนัÊ เมÉอื ราตรปี ฐมยามล่วงไปแล้ว อภิกกฺ นฺตวณฺณา มรี ศั มีอนั งามยิÉงนัก เกวลกปปฺ ํ เชตวนํ โอภาเสตวฺ า ยงั เชตวนั ทงัÊ สิÊนให้สว่าง - 69 -

เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ พระผมู้ พี ระภาคเจ้า เสดจ็ ประทบั อยู่ โดยทÉีใด กเ็ ข้าไปเฝ้าโดยทÉีนันÊ อปุ สงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ ครนัÊ เข้าไปเฝ้าแล้ว จึงถวายอภิวาท อภิวาเทตฺวา พระผมู้ พี ระภาคเจ้าแล้ว เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา ได้ยืนอยู่ ในท่ามกลางส่วนข้างหนึÉง ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ ครนัÊ เทพดานันÊ ยืนในทÉีสมควรส่วน ข้างหนÉึงแล้วแล พหู เทวา มนุสสฺ า จ มงฺคลานิ อจินฺตยุํ ได้ทูลพระผมู้ ีพระภาคเจ้า ด้วยคาถา อากงฺขมานา โสตฺถานํ ว่า พรฺ หู ิ มงฺคลมตุ ฺตมํ หม่เู ทวดาและมนุษยเ์ ป็นอนั มาก อเสวนา จ พาลานํ ผหู้ วงั ความสวสั ดี ได้คิดหามงคล ปณฺฑิตาน จฺ เสวนา ทงัÊ หลาย ปชู า จ ปชู นียานํ เอตมมฺ งฺคลมุตตฺ มํ ขอพระองคจ์ งเทศนา มงคลอนั สงู สดุ . (สมเดจ็ พระผมู้ ีพระภาคเจ้าตรสั ว่า) ความไม่คบชนพาลทงัÊ หลาย 1 ความคบบณั ฑิตทงัÊ หลาย 1 ความบชู าชนควรบชู าทงัÊ หลาย 1 ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . - 70 -

ปฏิรปู เทสวาโส จ ความอยู่ในประเทศอนั สมควร 1 ปพุ เฺ พ จ กตปุ ญฺ ตา ความเป็นผมู้ บี ญุ อนั ทาํ แล้วในกาล ก่อน 1 อตฺตสมมฺ าปณิธิ จ ความตงัÊ ตนไว้ชอบ 1 เอตมมฺ งฺคลมุตฺตมํ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . พาหสุ จจฺ จฺ สิปปฺ ฺจ ความได้ฟังแล้วมาก 1 ศิลปศาสตร์ 1 วินโย จ สสุ ิกฺขิโต วินัยอนั ชนศึกษาดีแล้ว 1 สภุ าสิตา จ ยา วาจา วาจาอนั ชนกล่าวดีแล้ว 1 เอตมมฺ งฺคลมตุ ฺตมํ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . มาตาปิ ตอุ ปุ ฏฺฐานํ ความบาํ รงุ มารดาและบิดา 1 ปตุ ฺตทารสสฺ สงฺคโห ความสงเคราะหล์ กู และเมีย 1 อนากลุ า จ กมมฺ นฺตา การงานทงัÊ หลายไม่อากลู 1 เอตมมฺ งฺคลมตุ ตฺ มํ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . ทาน จฺ ธมมฺ จริยา จ ความให้ 1 ความประพฤติธรรม 1 ญาตกาน จฺ สงฺคโห ความสงเคราะหญ์ าติทงัÊ หลาย 1 อนวชฺชานิ กมมฺ านิ กรรมทงัÊ หลายไม่มโี ทษ 1 เอตมมฺ งฺคลมุตฺตมํ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . อารตี วิรตี ปาปา ความงดเว้นจากบาป 1 - 71 -

มชชฺ ปานา จ ส ญฺ โม ความสาํ รวมจากการดืÉมนํÊาเมา 1 อปปฺ มาโท จ ธมเฺ มสุ ความไม่ประมาท ในธรรมทงัÊ หลาย 1 เอตมมฺ งฺคลมุตฺตมํ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . คารโว จ นิวาโต จ ความเคารพ 1 ความไม่จองหอง 1 สนฺตฏุ ฺฐี จ กต ฺ ตุ า ความยินดี ด้วยของอนั มีอยู่ 1 ความเป็นผรู้ อู้ ปุ การะ อนั ท่านทาํ แล้ว กาเลน ธมมฺ สสฺ วนํ แก่ตน 1 เอตมมฺ งฺคลมตุ ฺตมํ ความฟังธรรมโดยกาล 1 ขนฺตี จ โสวจสสฺ ตา ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . สมณาน จฺ ทสสฺ นํ ความอดทน 1 ความเป็นผวู้ ่าง่าย 1 กาเลน ธมมฺ สากจฉฺ า ความเหน็ สมณะทงัÊ หลาย 1 เอตมมฺ งฺคลมุตตฺ มํ ความเจรจาธรรมโดยกาล 1 ตโป จ พรฺ หมฺ จริย จฺ ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . ความเพียรเผากิเลส 1 อริยสจจฺ าน ทสสฺ นํ ความประพฤติอย่างพรหม 1 นิพพฺ านสจฉฺ ิกิริยา จ ความเหน็ อริยสจั ทงัÊ หลาย 1 เอตมมฺ งฺคลมตุ ฺตมํ ความทาํ พระนิพพานให้แจ้ง 1 ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . - 72 -

ผฏุ ฺฐสสฺ โลกธมเฺ มหิ จิตของผใู้ ด อนั โลกธรรมทงัÊ หลาย จิตฺตํ ยสสฺ น กมปฺ ติ ถกู ต้องแล้ว ย่อมไม่หวนัÉ ไหว อโสกํ วิรชํ เขมํ เอตมมฺ งฺคลมุตฺตมํ ไม่มีโศก ปราศจากธลุ ี เกษม เอตาทิสานิ กตฺวาน ข้อนีÊเป็นมงคลอนั สงู สดุ . สพพฺ ตถฺ มปราชิตา สพพฺ ตฺถ โสตฺถึ คจฉฺ นฺติ เทพดาและมนุษยท์ งัÊ หลายกระทาํ ตนฺเตสํ มงฺคลมตุ ตฺ มนฺติ. มงคลทงัÊ หลายเช่นนีÊแล้ว เป็นผไู้ ม่พ่ายแพ้ในทีÉทงัÊ ปวง ย่อมถงึ ความสวสั ดีในทีÉทงัÊ ปวง ข้อนันÊ เป็นมงคลอนั สงู สุด ของ เทพดา และมนุษยท์ งัÊ หลายเหล่านันÊ แล. - 73 -

เรมิÉ รตั นสูตร ปณิธานโต ปฏฺฐาย เราทงัÊ หลาย จงตงัÊ จิตอนั ประกอบ ตถาคตสสฺ ทส ปารมิโย ไปด้วยความกรณุ าในสตั วท์ งัÊ หลาย ทส อปุ ปารมิโย ดงั พระอานนทเถระผ้มู ีอายุ ทส ปรมตฺถปารมิโย พิจารณาพระพทุ ธคณุ ทงัÊ หลายแม้ สมตึส ปารมิโย ปเู รตวฺ า ทงัÊ ปวงของพระตถาคตเจ้า จาํ เดิม ป จฺ มหาปริจจฺ าเค แต่ปรารถนาพทุ ธภมู ิมา คือ บารมี 10 ติสโฺ ส จริยา อปุ บารมี 10 ปรมตั ถบารมี 10 ปจฉฺ ิมพภฺ เว คพภฺ าวกฺกนฺตึ ยงั บารมี 30 ทศั นีÊให้บริบูรณ์ และ ชาตึ อภินิกฺขมนํ ปธานจริยํ มหาบริจาค 5 จริยา 3 เสดจ็ ลงสู่ โพธิปลลฺ งฺเก มารวิชยํ คพั โภทรในภพมีในทÉีสดุ ประสตู ิ สพพฺ ฺ ตุ ญาณปปฺ ฏิเวธํ เสดจ็ ออกอภิเนษกรมณ์ บาํ เพญ็ ธมมฺ จกฺกปปฺ วตตฺ นํ ทกุ กรกิริยา ทรงชนะมาร และ นวโลกตุ ตฺ รธมเฺ มติ ตรสั รพู้ ระสพั พญั sตุ ญาณ ณ สพเฺ พปิ เม พทุ ฺธคเุ ณ โพธิบลั ลงั ก์ ทรงแสดงธมั มจกั อาวชฺชิตวฺ า เวสาลิยา ตีสุ กปั ปวตั ตนสตู รนวโลกตุ รธรรม ปาการนฺตเรสุ ติยามรตฺตึ ในพระองคด์ งั นีÊ แล้วทาํ พระปริตร ปริตฺตํ กโรนฺโต อายสมฺ า ตลอดราตรี มี 3 ยาม ในภายใน อานนฺทตฺเถโร วิย การุ ญฺ จิตตฺ ํ กาํ แพงทงัÊ หลาย 3 ชนัÊ ในเมืองเวสาลี อปุ ฏฺฐเปตฺวา - 74 -

โกฏิสตสหสเฺ สสุ เทวดาทงัÊ หลายในแสนโกฏิจกั รวาล จกฺกวาเฬสุ เทวตา ยสสฺ าณมปฺ ฏิคคฺ ณฺหนฺติ ย่อมรบั เอาแม้ซึÉงอาชญาแห่งพระ ปริตรอนั ใด ย จฺ เวสาลิยมปฺ เุ ร อนÉึง พระปริตรอนั ใด ยงั ภยั 3 โรคามนุสสฺ ทุพภฺ ิกขฺ - ประการอนั เกิดจากโรค อมนุษย์ สมภฺ ตู นฺติวิธมภฺ ยํ และข้าวแพงในเมืองเวสาลี ขิปปฺ มนฺตรธาเปสิ ให้อนั ตรธานไปโดยเรว็ พลนั ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ เทอญ. หมายเหตุ : บทเรมิÉ รตั นสตู รนÊีเป็นของ 12 ตาํ นาน ของ 7 ตํานานทยÉี ่อหน้าแรก ตอนตน้ ของบท จะไมม่ วี รรคทเÉี ป็นตวั อกั ษรสนี Êําเงนิ (ไมม่ วี รรค \"สมตสึ ปารมโิ ย ปเู รตฺวา\" และวรรค \"ธมฺมจกฺกปปฺ วตฺตนํ\") - 75 -

รตั นสูตร ยานีธ ภตู านิ สมาคตานิ หม่ภู ตู ประจาํ ถิÉนเหล่าใด ประชุม ภมุ มฺ านิ วา ยานิว อนฺตลิกเฺ ข กนั แล้วในนครนีÊกด็ ี เหล่าใด ประชุมกนั แล้วในอากาศกด็ ี สพเฺ พว ภตู า สุมนา ภวนฺตุ ขอหม่ภู ตู ทงัÊ ปวงจงเป็นผ้ดู ีใจ อโถปิ สกฺกจฺจ สณุ นฺตุ ภาสิตํ และจงฟังภาษิตโดยเคารพ ตสมฺ า หิ ภตู า นิสาเมถ สพเฺ พ เพราะเหตนุ ันÊ แล ท่านภตู ทงัÊ ปวง จงตงัÊ ใจฟัง เมตฺตํ กโรถ มานุสิยา ปชาย กระทาํ ไมตรจี ิต ในหมู่มนุษยชาติ ประชมุ ชน ทิวา จ รตโฺ ต จ หรนฺติ เย พลึ มนุษยเ์ หล่าใด ย่อมสงั เวยทงัÊ กลางวนั กลางคืน ตสมฺ า หิ เน รกฺขถ อปปฺ มตฺตา เพราะเหตนุ ันÊ แล ท่านทงัÊ หลาย จงเป็นผไู้ ม่ประมาท รกั ษาหมู่มนุษย์ เหล่านันÊ ยงฺกิ จฺ ิ วิตฺตํ อิธ วา หรุ ํ วา ทรพั ยเ์ ครÉืองปลืÊมใจ อนั ใดอนั หนÉึง ในโลกนีÊหรอื โลกอÉืน สคเฺ คสุ วา ยํ รตนํ ปณีตํ หรือรตั นะอนั ใด อนั ประณีตใน สวรรค์ - 76 -

น โน สมํ อตฺถิ ตถาคเตน รตั นะอนั นันÊ เสมอด้วยพระตถาคต เจ้าไม่มีเลย อิทมปฺ ิ พทุ เฺ ธ รตนํ ปณีตํ แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ พระพทุ ธเจ้า ขยํ วิราคํ อมตํ ปณีตํ ยทชฌฺ คา สกฺยมนุ ี สมาหิโต ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี น เตน ธมเฺ มน สมตฺถิ กิ จฺ ิ พระศากยมนุ ีเจ้า มพี ระหฤทยั ดาํ รง มนัÉ ได้บรรลธุ รรมอนั ใด เป็นทีÉสิÊน อิทมปฺ ิ ธมเฺ ม รตนํ ปณีตํ กิเลส เป็นทีÉสิÊนราคะ เป็นอมฤต ธรรมอนั ประณีต เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ ยมพฺ ทุ ฺธเสฏฺโฐ สÉิงไร ๆ เสมอด้วยพระธรรมนันÊ ปริวณฺณยี สจุ ึ ย่อมไม่มี สมาธิมานนฺตริก ญฺ มาหุ แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระธรรม ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี พระพทุ ธเจ้าผปู้ ระเสริฐสุด ทรง สรรเสริญแล้ว ซึÉงสมาธิอนั ใด ว่า เป็นธรรมอนั สะอาด บณั ฑิตทงัÊ หลาย กล่าวซÉึงสมาธิ อนั ใด ว่าให้ผลโดยลาํ ดบั - 77 -

สมาธินา เตน สโม น วิชฺชติ สมาธิอÉืน เสมอด้วยสมาธินันÊ ย่อมไม่มี อิทมปฺ ิ ธมเฺ ม รตนํ ปณีตํ แม้อนั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหตุ พระธรรม เย ปคุ คฺ ลา อฏฺฐ สตํ ปสตถฺ า จตตฺ าริ เอตานิ ยคุ านิ โหนฺติ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี เต ทกฺขิเณยยฺ า สคุ ตสสฺ สาวกา. บคุ คลเหล่าใด 8 จาํ พวก 4 คู่ เอเตสุ ทินฺนานิ มหปผฺ ลานิ อนั สตั บุรษุ ทงัÊ หลายสรรเสริญแล้ว อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ บคุ คลเหล่านันÊ เป็นสาวกของพระ สคุ ต ควรแก่ทกั ษิณาทาน เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหตุ เย สปุ ปฺ ยตุ ตฺ า มนสา ทฬฺเหน ทานทงัÊ หลาย อนั บคุ คลถวายใน นิกฺกามิโน โคตมสาสนมหฺ ิ ท่านเหล่านันÊ ย่อมมผี ลมาก แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระสงฆ์ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี พระอริยบคุ คลทงัÊ หลายเหล่าใด ใน ศาสนาพระโคดมเจ้า ประกอบดีแล้ว มีใจมนัÉ คง มคี วามใคร่ออกไปแล้ว - 78 -

เต ปตตฺ ิปตฺตา อมตํ วิคยหฺ พระอริยบคุ คลทงัÊ หลายเหล่านันÊ ถงึ พระอรหตั ตผลทÉีควรถึง ลทฺธา มธุ า นิพพฺ ตุ ึ ภุ ชฺ มานา หยงัÉ เข้าส่พู ระนิพพาน อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ ได้ซÉึงความดบั กิเลส โดยเปล่าๆ แล้วเสวยผลอยู่ เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ ยถินฺทขีโล ปฐวึ สิโต สิยา แม้อนั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน จตพุ ภฺ ิ วาเตภิ อสมปฺ กมปฺ ิ โย พระสงฆ์ ตถปู มํ สปปฺ รุ ิสํ วทามิ โย อริยสจฺจานิ อเวจจฺ ปสสฺ ติ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ เสาเขÉือนทีÉลงดินแล้ว ไม่หวนัÉ ไหว ด้วยพายุ 4 ทิศฉันใด เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหตุ เย อริยสจจฺ านิ วิภาวยนฺติ ผใู้ ด เลง็ เหน็ อริยสจั ทงัÊ หลาย เรา คมภฺ ีรป เฺ ญน สเุ ทสิตานิ เรียกผนู้ ันÊ ว่า เป็นสตั บรุ ษุ ผไู้ ม่หวนัÉ ไหว ด้วยโลกธรรม อปุ มาฉันนันÊ แม้อนั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระสงฆ์ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี พระโสดาบนั จาํ พวกใด กระทาํ ให้แจ้ง อยู่ ซึÉงอริยสจั ทงัÊ หลาย อนั พระศาสดา ผมู้ ีปัญญาอนั ลึกซึÊง แสดงดีแล้ว - 79 -

กิ ฺจาปิ เต โหนฺติ พระโสดาบนั จาํ พวกนันÊ ยงั เป็นผู้ ภสุ ปปฺ มตตฺ า ประมาทกด็ ี น เต ภวํ อฏฺฐมมาทิยนฺติ ถึงกระนันÊ ท่านย่อมไม่ถือเอาภพทีÉ 8 อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ ( คือ เกิดอีกอย่างมาก 7 ชาติ ) เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหตุ แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน สหาวสสฺ ทสสฺ นสมปฺ ทาย พระสงฆ์ ตยสสฺ ุ ธมมฺ า ชหิตา ภวนฺติ สกฺกายทิฏฺฐิ วิจิกิจฉฺ ิต จฺ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี สีลพพฺ ตํ วาปิ ยทตถฺ ิ กิ จฺ ิ สกั กายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลพั พต จตหู ปาเยหิ จ วิปปฺ มตุ ฺโต ปรามาส อนั ใดอนั หนÉึงยงั มีอยู่ ธรรมเหล่านันÊ อนั พระโสดาบนั ฉ จาภิฐานานิ อภพโฺ พ กาตุํ ละได้แล้ว พร้อมด้วยทสั สนสมบตั ิ ( คือ โสดาปัตติมรรค ) ทีเดียว อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ อนÉึง พระโสดาบนั เป็นผพู้ ้นแล้วจาก เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหตุ อบายทงัÊ 4 ไม่อาจเพืÉอจะกระทาํ อภิฐานทงัÊ 6 (คือ อนันตริยกรรม 5 และการ เข้ารีต) แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระสงฆ์ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี - 80 -

กิ ฺจาปิ โส กมมฺ ํ กโรติ ปาปกํ พระโสดาบนั นันÊ ยงั กระทาํ กาเยน วาจายทุ เจตสา วา บาปกรรม ด้วยกายหรือวาจาหรอื ใจ ได้บา้ ง ( เพราะความพลงัÊ พลาด ) อภพโฺ พ โส ตสสฺ ปฏิจฉฺ ทาย ถงึ กระนันÊ ท่านไม่ควรเพืÉอจะปกปิ ด อภพพฺ ตา ทิฏฺฐปทสสฺ วตุ ตฺ า บาปกรรมอนั นันÊ อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ ความเป็นผมู้ ีทางพระนิพพานอนั เหน็ แล้ว ไม่ควรปกปิ ดบาปกรรมนันÊ เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ อนั พระผมู้ พี ระภาคเจ้าตรสั แล้ว วนปปฺ คมุ เฺ พ ยถา ผสุ สฺ ิตคเฺ ค คิมหฺ านมาเส ปฐมสฺมึคิมเฺ ห แม้อนั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน ตถปู มํ ธมมฺ วรํ อเทสยิ พระสงฆ์ นิพพฺ านคามึ ปรมํ หิตาย ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี อิทมปฺ ิ พทุ เฺ ธ รตนํ ปณีตํ พ่มุ ไม้ในป่ า มยี อดอนั บานแล้ว ใน เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ เดือนต้นคิมหะ แห่งคิมหฤดู ฉันใด พระผมู้ ีพระภาคเจ้า ได้ทรงแสดง พระธรรม ให้ถึงพระนิพพาน เพÉือ ประโยชน์แก่สตั วท์ งัÊ หลาย มีอปุ มา ฉันนันÊ แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระพทุ ธเจ้า ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี - 81 -

วโร วร ฺ ู วรโท วราหโร พระพทุ ธเจ้าผปู้ ระเสริฐ ทรงทราบ ธรรมอนั ประเสริฐ ประทานธรรม อนุตตฺ โร ธมมฺ วรํ อเทสยิ อนั ประเสริฐ นํามาซÉึงธรรมอนั อิทมปฺ ิ พทุ ฺเธ รตนํ ปณีตํ ประเสริฐ เอเตน สจเฺ จน สวุ ตฺถิ โหตุ ขีณํ ปรุ าณํ นวํ นตฺถิ สมภฺ วํ เป็นผลู้ บล้น ได้ทรงแสดงแล้วซÉึง วิรตฺตจิตตฺ ายติเก ภวสฺมึ พระธรรมอนั ประเสริฐ เต ขีณพีชา อวิรฬุ หิฉนฺทา นิพพฺ นฺติ ธีรา ยถายมปฺ ทีโป แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน อิทมปฺ ิ สงฺเฆ รตนํ ปณีตํ พระพทุ ธเจ้า ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี กรรมเก่า ของพระอริยบุคคลเหล่าใด สิÊนแล้ว กรรมสมภพใหม่ ย่อมไม่มี พระอริยบคุ คลเหล่าใด มีจิตอนั หน่ายแล้วในภพต่อไป พระอริยบคุ คลเหล่านันÊ มพี ืชสิÊนไป แล้ว มีความพอใจงอกไมไ่ ด้แล้ว เป็นผมู้ ีปัญญา ย่อมปรินิพพาน เหมือนประทีปอนั ดบั ไป ฉะนันÊ แมอ้ นั นีÊ เป็นรตั นะอนั ประณีตใน พระสงฆ์ - 82 -

เอเตน สจฺเจน สวุ ตฺถิ โหต.ุ ด้วยคาํ สตั ยน์ ีÊ ขอความสวสั ดีจงมี ยานีธ ภตู านิ สมาคตานิ ภตู ประจาํ ถÉินเหล่าใด ประชมุ กนั ภมุ มฺ านิ วา ยานิว อนฺตลิกฺเข แล้วในพระนครกด็ ี เหล่าใด ประชมุ กนั แล้วในอากาศกด็ ี ตถาคตํ เทวมนุสสฺ ปชู ิตํ พทุ ฺธํ นมสสฺ าม สวุ ตฺถิ โหตุ เราทงัÊ หลาย จงนมสั การ พระพทุ ธเจ้าผมู้ าแล้วอย่างนันÊ ผอู้ นั ยานีธ ภตู านิ สมาคตานิ เทพดาและมนุษยบ์ ชู าแล้ว ขอความ ภมุ มฺ านิ วา ยานิว อนฺตลิกฺเข สวสั ดีจงมี ตถาคตํ เทวมนุสสฺ ปชู ิตํ ภตู ประจาํ ถÉินเหล่าใด ประชมุ กนั ธมมฺ ํ นมสสฺ าม สวุ ตฺถิ โหตุ แล้วในพระนครนีÊกด็ ี เหล่าใด ประชมุ กนั แล้วในอากาศกด็ ี ยานีธ ภตู านิ สมาคตานิ ภมุ มฺ านิ วา ยานิว อนฺตลิกฺเข เราทงัÊ หลาย จงนมสั การพระธรรม อนั มาแล้วอย่างนันÊ อนั เทพดาและ ตถาคตํ เทวมนุสสฺ ปชู ิตํ มนุษยบ์ ชู าแล้ว ขอความสวสั ดีจงมี สงฺฆํ นมสสฺ าม สวุ ตฺถิ โหต.ุ ภตู ประจาํ ถิÉนเหล่าใด ประชุมกนั แล้วในพระนครนีÊกด็ ี เหล่าใด ประชุมกนั แล้วในอากาศกด็ ี เราทงัÊ หลาย จงนมสั การพระสงฆผ์ ู้ มาแล้วอย่างนันÊ ผ้อู นั เทพดาและ มนุษยบ์ ชู าแล้ว ขอความสวสั ดีจงม.ี - 83 -

เรมÉิ กรณียเมตตสูตร ยสสฺ านุภาวโต ยกฺขา ยกั ษ์ทงัÊ หลาย ย่อมไม่แสดงอาการ เนว ทสฺเสนฺติ ภึสนํ อนั พิลึก เพราะอานุภาพแห่งปริตร อนั ใด ยมหฺ ิ เจวานุยุ ชฺ นฺโต อนÉึง บคุ คลผไู้ ม่เกียจคร้านแล้ว ทงัÊ รตฺตินฺทิวมตนฺทิโต กลางวนั และกลางคืน ฝักใฝ่ ในพระ ปริตรอนั ใด สขุ ํ สปุ ติ สตุ โฺ ต จ จะหลบั และหลบั แล้วกเ็ ป็นสขุ ปาปํ กิ จฺ ิ น ปสสฺ ติ ย่อมไม่เหน็ สบุ ินอนั ลามกไร ๆ เอวมาทิคณุ ูเปตํ เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. อนั ประกอบไปด้วยคณุ มีอย่างนีÊ เป็นต้น เทอญ. กรณียเมตตสูตร กรณียมตถฺ กสุ เลน กิจนันÊ ใดอนั พระอริยเจ้า บรรลบุ ท ยนฺตํ สนฺตํ ปทํ อภิสเมจจฺ อนั ระงบั กระทาํ แล้ว กิจนันÊ อนั กลุ บตุ รผฉู้ ลาดในประโยชน์พึงกระทาํ สกฺโก อชุ ู จ สหุ ชุ ู จ กลุ บตุ รนันÊ พึงเป็นผอู้ าจหาญและ ซÉือตรงดี - 84 -

สวุ โจ จสสฺ มทุ ุ อนติมานี เป็นผทู้ ีÉว่าง่าย อ่อนโยน ไม่มี อติมานะ สนฺตสุ สฺ โก จ สภุ โร จ อปปฺ กิจโฺ จ จ สลลฺ หกุ วตุ ฺติ เป็นผสู้ นั โดษ เลียÊ งง่าย สนฺตินฺทฺริโย จ นิปโก จ เป็นผมู้ ีกิจธรุ ะน้อย ประพฤติเบา อปปฺ คพโฺ ภ กเุ ลสุ อนนุคิทฺโธ กายจิต น จ ขทุ ทฺ ํ สมาจเร กิ จฺ ิ มอี ินทรียอ์ นั ระงบั แล้ว มีปัญญา เยน วิ ฺ ู ปเร อปุ วเทยฺยุํ เป็นผไู้ ม่คะนอง ไม่พวั พนั ในสกลุ สขุ ิโน วา เขมิโน โหนฺตุ ทงัÊ หลาย สพเฺ พ สตฺตา ภวนฺตุ สขุ ิตตตฺ า เย เกจิ ปาณภตู ตฺถิ วิญsชู นติเตียนชนทงัÊ หลายอÉืนได้ ด้วยกรรมอนั ใด ไม่พึงประพฤติ ตสา วา ถาวรา วา อนวเสสา กรรมอนั นันÊ เลย ( พึงแผ่ไมตรีจิต ไปในหม่สู ตั วว์ ่า ) ขอสตั วท์ งัÊ ปวง จงเป็นผมู้ ีสขุ มี ความเกษม มีตนถึงความสขุ เถิด สตั วม์ ชี ีวิตทงัÊ หลาย เหล่าใดเหล่า หนÉึงมอี ยู่ ยงั เป็นผสู้ ะด้งุ ( คือมตี ณั หา ) หรอื เป็นผมู้ นัÉ คง ( ไม่มีตณั หา ) ทงัÊ หมด ไม่เหลือ - 85 -

ทีฆา วา เย มหนฺตา วา เหล่าใดยาวหรอื ใหญ่ หรือปานกลาง มชฺฌิมา รสสฺ กา อณุกถลู า หรอื สนัÊ หรอื ผอม พี ทิฏฺฐา วา เย จ อทิฏฺฐา เย จ ทเู ร วสนฺติ อวิทูเร เหล่าใดทีÉเราเหน็ แล้ว หรือมิได้เหน็ ภตู า วา สมภฺ เวสี วา สพเฺ พ สตตฺ า ภวนฺตุ สขุ ิตตฺตา เหล่าใดอย่ใู นทีÉไกลหรอื ทีÉไม่ไกล น ปโร ปรํ นิกพุ เฺ พถ ทÉีเกิดแล้ว หรือกาํ ลงั แสวงหาภพกด็ ี นาติม เฺ ญถ กตฺถจิ นํ กิ ฺจิ ขอสตั วท์ งัÊ ปวงเหล่านันÊ จงเป็นผมู้ ี พยฺ าโรสนา ปฏีฆส ฺญา ตนถงึ ความสขุ เถิด นา ญฺ ม ญฺ สสฺ ทกุ ขฺ มิจเฺ ฉยฺย สตั วอ์ Éืนอย่าพึงข่มเหงสตั วอ์ ืÉน มาตา ยถา นิยํ ปตุ ฺตํ อายสุ า เอกปตุ ฺตมนุรกฺเข อย่าพึงดหู มÉินอะไร ๆ เขาในทÉีไร ๆ เอวมปฺ ิ สพพฺ ภเู ตสุ เลย มานสมภฺ าวเย อปริมาณํ เมตตฺ จฺ สพพฺ โลกสมฺ ึ ไม่ควรปรารถนาทุกขแ์ ก่กนั และกนั มานสมภฺ าวเย อปริมาณํ เพร าะ ค ว าม กริÊวโกร ธ แ ล ะ เพร าะ ความคมุ แค้น มารดาถนอมลกู คนเดียว ผเู้ กิดในตน ด้วยยอมพร่าชีวิตได้ ฉันใด พึงเจริญเมตตา มใี นใจ ไม่มีประมาณ ในสตั วท์ งัÊ ปวง แม้ฉันนันÊ บคุ คลพึงเจริญเมตตา มีในใจ ไม่มี ประมาณไปในโลกทงัÊ สิÊน - 86 -

อทุ ฺธํ อโธ จ ติริย จฺ ทงัÊ เบือÊ งบนเบือÊ งตาÉํ เบือÊ งเฉียง อสมพฺ าธํ อเวรํ อสปตฺตํ เป็นธรรมอนั ไม่คบั แคบ ไม่มีเวร ติฏฺฐ ฺจรํ นิสินฺโน วา ไม่มศี ตั รู สยาโน วา ยาวตสสฺ วิคตมิทฺโธ ผเู้ จริญเมตตาจิตนันÊ ยืนอย่กู ด็ ี เอตํ สตึ อธิฏฺเฐยฺย เดินไปกด็ ี นังÉ แล้วกด็ ี พรฺ หฺมเมตํ วิหารํ อิธมาหุ นอนแล้วกด็ ี เป็นผปู้ ราศจากความ ทิฏฺฐิ จฺ อนุปคมมฺ สีลวา ง่วงนอนเพียงใด ทสสฺ เนน สมปฺ นฺโน กต็ งัÊ สติอนั นันÊ ไว้เพียงนันÊ กาเมสุ วิเนยฺย เคธํ บณั ฑิตทงัÊ หลาย กล่าวกิริยาอนั นีÊว่า น หิ ชาตุ คพภฺ เสยฺยํ ปนุ เรตีติ. เป็ น พรหม วิหารใ น พระศ าส น านีÊ บคุ คลทีÉมเี มตตา ไม่เข้าถงึ ทิฏฐิ เป็นผมู้ ศี ีล ถึงพร้อมแล้วด้วยทสั สนะ ( คือ โสดาปัตติมรรค ) นําความหมกมุ่นในกามทงัÊ หลาย ออก ย่อมไม่ถงึ ความนอน ( เกิด ) ใน ครรภอ์ ีก โดยแท้ทีเดียวแล. - 87 -

สพพฺ าสีวิสชาตีนํ เรมิÉ ขนั ธปรติ ร ทิพพฺ มนฺตาคทํ วิย ยนฺนาเสติ วิสํ โฆรํ พระปริตรอนั ใด ย่อมยงั พิษอนั ร้าย แห่งงูร้ายทงัÊ หลาย ให้ฉิบหายไป เสส จฺ าปิ ปริสสฺ ยํ ดจุ ยาวิเศษอนั ประกอบด้วยมนต์ อาณกฺเขตฺตมหฺ ิ สพพฺ ตฺถ ทิพย.์ สพพฺ ทา สพพฺ ปาณินํ สพพฺ โสปิ นิวาเรติ อนึÉง พระปริตรอนั ใด ย่อมห้าม ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. กนั อนั ตรายอนั เศษ ของสตั วท์ งัÊ สิÊน โดยประการทงัÊ ปวง ในอาณาเขตใน ทีÉทงัÊ หมด ในกาลทุกเมือÉ เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ เทอญ. วิรปู กฺเขหิ เม เมตตฺ ํ ขนั ธปรติ ร เมตตฺ ํ เอราปเถหิ เม ฉพยฺ าปตุ เฺ ตหิ เม เมตฺตํ ความเป็นมิตรของเรา จงมกี บั พระยานาคทงัÊ หลาย สกลุ วิรปู ักขด์ ้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมีกบั พระยานาคทงัÊ หลาย สกลุ เอราบถด้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมีกบั พระยา นาคทงัÊ หลาย สกลุ ฉัพยาบตุ รด้วย - 88 -

เมตฺตํ กณฺหาโคตมเกหิ จ ความเป็นมิตรของเรา จงมกี บั พระยานาคทงัÊ หลาย สกลุ กณั หา อปาทเกหิ เม เมตตฺ ํ โคตมกะด้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมีกบั สตั ว์ เมตฺตํ ทิปาทเกหิ เม ทงัÊ หลาย ทีÉไม่มีเท้าด้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมกี บั สตั ว์ จตปุ ปฺ เทหิ เม เมตตฺ ํ ทงัÊ หลาย ทีÉมี 2 เท้าด้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมกี บั สตั ว์ เมตฺตํ พหปุ ปฺ เทหิ เม ทงัÊ หลาย ทีÉมี 4 เท้าด้วย ความเป็นมิตรของเรา จงมีกบั สตั ว์ มา มํ อปาทโก หึสิ ทงัÊ หลาย ทÉีมีเท้ามากด้วย มา มํ หึสิ ทิปาทโก สตั วไ์ ม่มเี ท้าอย่าเบยี ดเบียนเรา มา มํ จตปุ ปฺ โท หึสิ สตั ว์ 2 เท้าอย่าเบยี ดเบยี นเรา มา มํ หึสิ พหปุ ปฺ โท สตั ว์ 4 เท้าอย่าเบียดเบียนเรา สพเฺ พ สตฺตา สพเฺ พ ปาณา สตั วม์ ากเท้าอย่าเบยี ดเบียนเรา สพเฺ พ ภตู า จ เกวลา ขอสรรพสตั วม์ ชี ีวิตทงัÊ หลาย สพเฺ พ ภทฺรานิ ปสสฺ นฺตุ ทÉีเกิดมาทงัÊ หมดจนสิÊนเชิงด้วย จงเหน็ ซÉึงความเจริญทงัÊ หลายทงัÊ ปวง เถิด - 89 -

มา กิ จฺ ิ ปาปมาคมา โทษลามกไร ๆ อย่าได้มาถงึ แล้ว แก่ สตั วเ์ หล่านันÊ อปปฺ มาโณ พทุ โฺ ธ พระพทุ ธเจ้า ทรงพระคณุ ไม่มี ประมาณ อปปฺ มาโณ ธมโฺ ม พระธรรม ทรงพระคณุ ไม่มีประมาณ อปปฺ มาโณ สงฺโฆ พระสงฆ์ ทรงพระคณุ ไม่มีประมาณ ปมาณวนฺตานิ สิ รึสปานิ สตั วเ์ สือกคลานทงัÊ หลาย คือ งู อหิ วิจฉฺ ิ กา สตปที แมลงป่ อง ตะเขบ็ ตะขาบ แมลง อณุ ฺณานาภี สรพู มสู ิกา มมุ ตกุ๊ แก หนู เหล่านีÊ ล้วนมี ประมาณ ( ไม่มากเหมือนคณุ พระ รตั นตรยั ) กตา เม รกฺขา กตา เม ปริตฺตา ความรกั ษา อนั เรากระทาํ แล้ว ความป้องกนั อนั เรากระทาํ แล้ว ปฏิกฺกมนฺตุ ภตู านิ หม่สู ตั วท์ งัÊ หลาย จงหลีกไปเสีย โสหํ นโม ภควโต เรานันÊ กระทาํ การนอบน้อม แด่ พระผมู้ พี ระภาคเจ้าอยู่ นโม สตฺตนฺนํ ทาํ การนอบน้อม แด่พระสมั มา สมมฺ าสมพฺ ทุ ฺธานํ. สมั พทุ ธเจ้าทงัÊ หลาย 7 พระองคอ์ ย่.ู - 90 -

ฉทั ทนั ตปรติ ร (12 ตาํ นาน) วธิสสฺ เมนนฺติ ปรามสนฺโต พระยาช้างโพธิสตั ว์ ได้จบั พรานไพร ด้วยหมายว่าเราจกั ฆ่ามนั กาสาวมททฺ กขฺ ิ ธชํ อิสีนํ ครนัÊ ได้เหน็ ผา้ กาสาวพสั ตร์ อนั เป็น ธงของพวกฤษี ทกุ เฺ ขน ผฏุ ฺฐสสฺ ทุ ปาทิ ส ญฺ า สญั ญาได้เกิดขึÊนแก่พระโพธิสตั ว์ ผอู้ นั ทุกขถ์ กู ต้องแล้ว อรหทฺธโช สพภฺ ิ อวชฌฺ รโู ป ว่าธงชยั ของพระอรหนั ต์ มรี ปู อนั สตั บรุ ษุ หาควรฆ่าไม่ สลฺเลน วิทฺโธ พยฺ ถิโตปิ สนฺโต แมพ้ ระโพธิสตั วถ์ กู ศร ควรจะ หวนัÉ ไหว แต่เป็นผสู้ งบระงบั ได้ กาสาววตฺถมหฺ ิ มนํ น ทสุ สฺ ยิ ไม่ทาํ ใจประทษุ ร้ายในผ้ากาสาวพสั ตร์ สเจ อิมํ นาควเรน สจฺจํ ถ้าคาํ นีÊ อนั พระยาช้างกล่าวจริงแล้ว มา มํ วเน พาลมิคา ขอเหล่าพาลมฤคในไพร อย่าได้ อค ฉฺ ุนฺติ. กลาํÊ กรายตวั เรา ดงั นีÊ. หมายเหตุ : บทฉทั ทนั ตปรติ รนÊี ไมม่ ใี น ş ตาํ นาน - 91 -

ปเู รนฺตมโฺ พธิสมภฺ าเร เรมÉิ โมรปรติ ร นิพพฺ ตฺตํ โมรโยนิยํ เยน สํวิหิตารกขฺ ํ พวกพรานไพร แม้พยายามอยู่ มหาสตฺตํ วเน จรา ช้านานไม่อาจนันÉ เทียว เพÉือจะจบั จิรสสฺ ํ วายมนฺตาปิ มหาสตั ว์ ผบู้ งั เกิดแล้วในกาํ เนิด เนว สกขฺ ึสุ คณฺหิตุํ แห่งนกยงู ผยู้ งั โพธิสมภารให้ บริบรู ณ์อยู่ มคี วามรกั ษาอนั ตน พรฺ หฺมมนฺตนฺติ อกฺขาตํ จดั แจงดีแล้ว ด้วยพระปริตรอนั ใด ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ ทÉี พระพทุ ธเจ้าทรงเรียกว่า พรหมมนต์ เทอญ. โมรปรติ ร อเุ ทตย จฺ กขฺ มุ า เอกราชา พระอาทิตย์ เป็นดวงตาของโลก หริสสฺ วณฺโณ ปฐวิปปฺ ภาโส เป็นเอกราช มีสีเพียงดงั สีแห่งทอง ยงั พืนÊ ปฐพีให้สว่างอทุ ยั ขึÊนมา ตํ ตํ นมสสฺ ามิ เพราะเหตนุ ันÊ ข้าขอนอบน้อมพระ อาทิตยน์ ันÊ หริสสฺ วณฺณํ ปฐวิปปฺ ภาสํ ซึÉงมีสีเพียงดงั สีแห่งทอง ยงั พืÊนปฐพี ให้สว่าง - 92 -

ตยชชฺ คตุ ฺตา วิหเรมุ ทิวสํ ข้าทงัÊ หลาย อนั ท่านปกครองแล้ว เย พรฺ าหมฺ ณา เวทคุ สพพฺ ธมเฺ ม ในวนั นีÊ พึงอย่เู ป็นสขุ ตลอดวนั เต เม นโม เต จ มํ ปาลยนฺตุ พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่าใด ผถู้ งึ ซÉึง นมตฺถุ พทุ ธฺ านํ เวทในธรรมทงัÊ ปวง นมตฺถุ โพธิยา นโม วิมตุ ฺตานํ พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่านันÊ จงรบั นโม วิมตุ ฺติยา ความนอบน้อมของข้า อิมํ โส ปริตตฺ ํ กตฺวา โมโร จรติ เอสนา. อนึÉง พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่านันÊ จงรกั ษาซÉึงข้า ความนอบน้อมของข้า จงมีแด่ พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลาย ความนอบน้อมของข้า จงมีแด่พระ โพธิญาณ ความนอบน้อมของข้า จงมแี ด่ท่าน ผพู้ ้นแล้วทงัÊ หลาย ความนอบน้อมของข้า จงมีแด่ วิมตุ ติธรรม นกยงู นันÊ ได้กระทาํ ปริตรอนั นีÊแล้ว จึงเทีÉยวไปเพืÉออนั แสวงหาอาหาร. - 93 -

อเปตย จฺ กฺขมุ า เอกราชา พระอาทิตยน์ ีÊ เป็นดวงตาของโลก หริสสฺ วณฺโณ ปฐวิปปฺ ภาโส เป็นเอกราช มีสีเพียงดงั สีแห่งทอง ตํ ตํ นมสสฺ ามิ ยงั พืÊนปฐพีให้สว่าง ย่อมอสั ดงคตไป หริสสฺ วณฺณํ ปฐวิปปฺ ภาสํ ตยชฺช คตุ ฺตา วิหเรมุ รตตฺ ึ เพราะเหตนุ ันÊ ข้าขอนอบน้อมพระ เย พรฺ าหฺมณา เวทคุ สพพฺ ธมเฺ ม อาทิตยน์ ันÊ เต เม นโม เต จ มํ ปาลยนฺตุ ซึÉงมีสีเพียงดงั สีแห่งทอง ยงั พืÊนปฐพี นมตฺถุ พทุ ธฺ านํ ให้สว่าง นมตฺถุ โพธิยา ข้าทงัÊ หลาย อนั ท่านปกครองแล้ว ในวนั นีÊ พึงอย่เู ป็นสขุ ตลอดคืน พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่าใด ผถู้ ึงซึÉง เวทในธรรมทงัÊ ปวง พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่านันÊ จงรบั ความนอบน้อมของข้า อนึÉง พราหมณ์ทงัÊ หลายเหล่านันÊ จงรกั ษาซึÉงข้า ความนอบน้อมของข้า จงมีแด่ พระพทุ ธเจ้าทงัÊ หลาย ความนอบน้อมของข้า จงมแี ด่พระ โพธิญาณ - 94 -

นโม วิมตุ ฺตานํ ความนอบน้อมของข้า จงมแี ด่ท่าน ผพู้ ้นแล้วทงัÊ หลาย นโม วิมตุ ฺติยา ความนอบน้อมของข้า จงมแี ด่ อิมํ โส ปริตตฺ ํ กตฺวา วิมตุ ติธรรม โมโร วาสมกปปฺ ยีติ. นกยงู นันÊ ได้กระทาํ ปริตรอนั นีÊแล้ว จึงสาํ เรจ็ ความอยู่แล. ปเู รนฺตมโฺ พธิสมภฺ าเร เรมิÉ วฏั ฏกปรติ ร นิพพฺ ตตฺ ํ วฏฺฏชาติยํ ยสสฺ เตเชน ทาวคคฺ ิ ไฟป่ าหลีกมหาสตั ว์ ผบู้ าํ เพญ็ โพธิ มหาสตฺตํ วิวชฺชยิ สมภาร บงั เกิดในกาํ เนิดนกค่มุ ไฟ ด้วยเดชแห่งพระปริตรใด เถรสสฺ สารีปตุ ฺตสสฺ โลกนาเถน ภาสิตํ เราทงัÊ หลาย จงสวดพระปริตร กปปฺ ฏฺฐายิ มหาเตชํ อนั นันÊ ซÉึงมเี ดชมาก ตงัÊ อย่ชู วัÉ กลั ป์ ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. ทÉีพระโลกนาถทรงภาษิตแก่ พระสารีบตุ รเถระ เทอญ. - 95 -

วฏั ฏกปรติ ร (12 ตาํ นาน) อตฺถิ โลเก สีลคโุ ณ คณุ แห่งศีลมอี ย่ใู นโลก สจจฺ ํ โสเจยยฺ นุทฺทยา ความสตั ย์ ความสะอาดกาย และ ความเอน็ ดู มีอยู่ในโลก เตน สจเฺ จน กาหามิ ด้วยคาํ สตั ยน์ ันÊ ข้าพเจ้าจกั ทาํ สจจฺ กิริยมนุตฺตรํ สจั จกิริยาอนั เยีÉยม อาวชฺชิตวฺ า ธมมฺ พลํ ข้าพเจ้าพิจารณา ซÉึงกาํ ลงั แห่งธรรม สริตฺวา ปพุ พฺ เก ชิเน และระลึกถึงพระชินเจ้าทงัÊ หลายใน ปางก่อน สจจฺ พลมวสสฺ าย อาศยั กาํ ลงั สจั จะ สจจฺ กิริยมกาสหํ ขอทาํ สจั จกิริยา สนฺติ ปกฺขา อปตฺตนา ปี กทงัÊ หลายของข้ามอี ยู่ แต่บินไม่ได้ สนฺติ ปาทา อว จฺ นา เท้าทงัÊ หลายของข้ามีอยู่ แต่เดินไม่ได้ มาตา ปิ ตา จ นิกฺขนฺตา มารดาและบิดาของข้า ออกไปหา อาหาร ชาตเวท ปฏิกฺกม ดกู ่อนไฟป่ า ขอท่านจงหลีกไป สห สจเฺ จ กเต มยฺหํ ครนัÊ เมอืÉ สจั จะ อนั เราทาํ แล้ว มหาปชชฺ ลิโต สิขี เปลวไฟอนั ร่งุ เรอื งใหญ่ หลีกไป วชเฺ ชสิ โสฬส กรสี านิ 16 กรสี พร้อมกบั คาํ สตั ย์ - 96 -

อทุ กํ ปตฺวา ยถา สิขี ประหนÉึงเปลวไฟอนั ตกถึงนÊํา สจเฺ จน เม สโม นตฺถิ สÉิงไรเสมอด้วยสจั จะของเราไม่มี เอสา เม สจจฺ ปารมตี ิ. นีÊ เป็นสจั จบารมีของเรา ดงั นีÊ. หมายเหตุ : บทเรมิÉ วฏั ฏกปรติ ร และบทวฏั ฏกปรติ รนÊี ไมม่ ใี น ş ตํานาน ยสสฺ านุสสฺ รเณนาปิ เรมิÉ ธชคั คสูตร อนฺตลิกฺเขปิ ปาณิโน แม้ด้วยการระลึกถึงปริตรอนั ใด ปติฏฺฐมธิคจฉฺ นฺติ สตั วท์ งัÊ หลายแมใ้ นท้องฟ้า ภมู ิยํ วิย สพพฺ ทา ย่อมได้ทÉีพึÉง สพพฺ ปู ทฺทวชาลมหฺ า ยกขฺ โจราทิสมภฺ วา ดจุ สตั วใ์ นแผน่ ดินในกาลทกุ เมÉือ คณนา น จ มตุ ฺตานํ กค็ วามนับสตั วท์ งัÊ หลาย ผพู้ ้นจาก ปริตฺตนฺตมภฺ ณาม เห. ข่าย คือ อปุ ัทวะทงัÊ ปวง อนั เกิดแก่ สตั วม์ ียกั ษ์และโจรเป็นต้น มิได้มี เราทงัÊ หลาย จงสวดปริตรอนั นันÊ เทอญ. - 97 -

เอวมเฺ ม สุตํ ธชคั คสูตร เอกํ สมยํ ภควา อนั ข้าพเจ้า ( พระอานนทเถระ ) ได้ สาวตฺถิยํ วิหรติ สดบั มาแล้วอย่างนีÊ เชตวเน อนาถปิ ณฺฑิกสสฺ อาราเม สมยั หนÉึง พระผมู้ ีพระภาคเจ้า ตตรฺ โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ ภิกขฺ โวติ เสดจ็ ประทบั อย่ทู ีÉเชตวนั วิหาร อารามของอนาถปิ ณฑิกเศรษฐี ภทนฺเตติ เต ภิกฺขู ใกล้เมืองสาวตั ถี ภควโต ปจจฺ สโฺ สสุํ ในกาลนันÊ แล พระผ้มู ีพระภาคเจ้า ภควา เอตทโวจ ตรสั เรียกพระภิกษุทงัÊ หลายว่า ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย ดงั นีÊแล้ว ภตู ปพุ พฺ ํ ภิกขฺ เว พระภิกษุเหล่านันÊ จึงทูลรบั พระ เทวาสรุ สงฺคาโม พทุ ธพจน์ ของพระผมู้ พี ระภาคเจ้าว่า สมปุ พยฺ ฬุ ฺโห อโหสิ พระพทุ ธเจ้าข้า ดงั นีÊ พระผมู้ ีพระภาคเจ้า จึงได้ตรสั พระ พทุ ธพจน์นีÊว่า ดกู ่อนภิกษุทงัÊ หลาย เรÉืองดึกดาํ บรรพ์ เคยมมี าแล้ว สงครามแห่งเทพดากบั อสรู ได้เกิดประชิดกนั แล้ว - 98 -

อถโข ภิกขฺ เว สกโฺ ก ครงัÊ นันÊ แล ภิกษุทงัÊ หลาย ท้าวสกั ก เทวราช เทวานมินฺโท เทเว ตาวตึเส อามนฺเตสิ ผเู้ ป็นเจ้าแห่งพวกเทพดา เรียกหมู่ สเจ มาริสา เทวานํ เทพดาในชนัÊ ดาวดึงสม์ าสงัÉ ว่า สงฺคามคตานํ อปุ ปฺ ชฺเชยฺย ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ วา โลมหโํ ส วา ดกู ่อนท่านผนู้ ิรทกุ ข์ ถ้าความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ขนพอง มเมว ตสฺมึ สมเย สยองเกล้ากด็ ี พึงบงั เกิดขึÊนแก่หมู่ ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยฺยาถ เทพดา ผไู้ ปส่สู งครามในสมยั ใด มมํ หิ โว ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลกยตํ ในสมยั นันÊ ท่านทงัÊ หลายพึงแลดู ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ ชายธงของเรานันÉ เทียว วา โลมหโํ ส วา โส ปหิยยฺ ิสสฺ ติ เพราะว่า เมือÉ ท่านทงัÊ หลายแลดู โน เจ เม ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยฺยาถ ชายธงของเราอยู่ อถ ปชาปติสสฺ เทวราชสสฺ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยยฺ าถ ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี อนั นันÊ จกั หายไป ถา้ ท่านทงัÊ หลาย ไม่แลดชู ายธงของ เรา ทีนันÊ ท่านทงัÊ หลาย พึงแลดชู ายธง ของเทวราชชÉือปชาบดี - 99 -

ปชาปติสสฺ หิ โว เทวราชสสฺ เพราะว่า เมืÉอท่านทงัÊ หลายแลดู ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลกยตํ ชายธงของเทวราช ชืÉอปชาบดีอยู่ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตฺตํ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี วา โลมหโํ ส วา ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี โส ปหิยฺยิสสฺ ติ อนั นันÊ จกั หายไป โน เจ ปชาปติสสฺ เทวราชสสฺ ถ้าท่านทงัÊ หลาย ไม่แลดชู ายธงของ ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยฺยาถ เทวราช ชืÉอปชาบดี อถ วรณุ สสฺ เทวราชสสฺ ทีนันÊ ท่านทงัÊ หลาย พึงแลดชู ายธง ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยยฺ าถ ของเทวราช ชÉือวรณุ วรณุ สสฺ หิ โว เทวราชสสฺ เพราะว่า เมÉอื ท่านทงัÊ หลายแลดู ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลกยตํ ชายธงของเทวราช ชÉือวรณุ อยู่ ยมภฺ วิสสฺ ติ ภยํ วา ฉมภฺ ิตตตฺ ํ ความกลวั กด็ ี ความหวาดสะด้งุ กด็ ี วา โลมหโํ ส วา ขนพองสยองเกล้ากด็ ี อนั ใดจกั มี โส ปหิยยฺ ิสสฺ ติ อนั นันÊ จกั หายไป โน เจ วรณุ สสฺ เทวราชสสฺ ถ้าท่านทงัÊ หลาย ไม่แลดชู ายธงของ ธชคคฺ ํ อลุ โฺ ลเกยฺยาถ เทวราช ชÉือวรณุ อถ อีสานสสฺ เทวราชสสฺ ทีนันÊ ท่านทงัÊ หลาย พึงแลดชู ายธง ธชคคฺ ํ อลุ ฺโลเกยยฺ าถ ของเทวราช ชÉืออีสาน - 100 -