สอนเข้ม เพื่อศิษย์ขาดแคลน

ดัชนี

ดัชนขี นาดของผล*** ๖๖ ๒๑๒ คดั สรรจากงานวิจัยเพือ่ การ “สอนเข้ม เพือ่ ศิษย์ขาดแคลน” ๔๒ ๒๐๘ ๐.๔๘ ๔๓ ๐.๕๘ ๑๙๐ ๐.๕๙ ๓๗ ๐.๖๔ ๔๔, ๗๕ ๐.๖๙ ๑๔๕ ๐.๗๑ ๒๕๘ ๐.๗๒ ๓๗ ๐.๗๔ ๗๓ ๐.๘๐ ๒๑๔ ๐.๘๑ ๖๙, ๑๗๗ ๐.๘๗ ๗๒ ๐.๙๐ ๑๔๖ ๐.๙๕ ๒๑๒ ๐.๙๖ ๑๙๓ ๐.๙๗ ๗๗ ๐.๙๘ ๖๘, ๑๗๕ ๑.๐ ๒๒๒ ๑.๒ ๒๑๕ ๑.๔๒ ๑.๔๔ ๑.๕๑ ๒.๒๗ *** ในการคำ� นวณหาขนาดของผลโดยอาศยั หนว่ ยมาตรฐานของความแตกตา่ ง ของค่าเฉลีย่ เป็นวธิ ีทไี่ ด้รบั ความนิยมมากที่สดุ โดยมีสูตรพนื้ ฐานดังน้ี ขนาดของผล = คา่ เฉล่ียของกลุ่มทดลอง − ค่าเฉล่ียของกลมุ่ ควบคมุ ค่าเบ่ียงเบนมาตรฐาน • 302 •

ปัญหาของการใช้สูตรพื้นฐานข้างต้นก็คือค่าเบ่ียงเบนมาตรฐานเป็นค่าที่ควรได้ จากประชากร (population) ไม่ใชค่ ่าสถิตทิ ไี่ ดจ้ ากกลุม่ ตัวอยา่ ง ดังนน้ั จงึ เปน็ ค่าที่ ผู้วิจัยท่วั ไปไม่สามารถหาได้ ด้วยเหตนุ ี้ จึงมีนักวจิ ัยและนักสถติ หิ ลายคนไดพ้ ัฒนา สูตรการค�ำนวณหาขนาดของผลท่ีแตกต่างกัน และสูตรที่ได้รับความนิยมมากมี ๓ สตู ร คอื ๑. สตู รที่คิดขึน้ โดย Cohen (Cohen’s d) ไดแ้ ก่ (Furr, 2008) d = x1 − x2 σpooled เมอื่ x1 = ค่าเฉลี่ยของกลมุ่ ทดลอง x2 = คา่ เฉลยี่ ของกล่มุ ควบคุม σ2pooled = n1σ12 + n2σ22 n1 + n2 แตเ่ นือ่ งจากคา่ σ1 และ σ2 เปน็ ค่าของประชากร ดังนนั้ ในการปฏบิ ัตนิ กั วจิ ยั จึงนิยมใชค้ ่า S.D.1^ และ S.D.2 มาแทน ๒. สตู รทคี่ ิดโดย Glass (Glass’s ∆ ) ได้แก่ (Furr, 2008) ∆ = x1 − x2 S.D. control group ๓. สตู รท่ีคดิ โดย Hedges (Hedges’s g) ได้แก่ (Furr,2008) g = x1 − x2 S.D. pooled เมื่อ S.D. pooled = (n1−1) S.D. 2 + (n2−1) S.D. 2 1 2 (n1 + n2−2) (อา้ งจาก สพุ ฒั น์ สกุ มลสนั ต.์ (๒๕๕๓). ขนาดของผล : ความมนี ยั สำ� คญั ทางปฏบิ ตั ใิ นการวจิ ยั . ภาษาปริทศั น์ สถาบนั ภาษา จุฬาลงกรณม์ หาวทิ ยาลัย, ๒๕, ๒๙) • 303 •

ท�ำสิ่งท่เี ปน็ ไปไมไ่ ด้ ใหเ้ ปน็ ไปได้ make the impossible possible