(Y) ข้างห้อง MR. 305

โอโห ช่วงนีช้ กั จะถึงเนือ้ ถึงตวั กูเกินไปแลว้ นะ หวงตวั เป็นนะเวย้ เห็นแบบ นีอ้ ะ ‚แล้วจะมายงุ่ อะไรกบั เหนียงก!ู ‛ ‚พรุ่งนีไ้ ปด้วยกนั ไหม‛ ‚ไปไหน ออกกําลงั กายกบั มงึ อะเหรอ โนๆ กเู มื่อย เลิกงานมาใครมนั จะ ไปมีแรงออกกําลงั กะ…อือ้ ! อดั !‛ ไอ้สขุ สนั ต์เอาผกั กาดมายดั ปากผมตอนกําลงั บน่ โอโห เตม็ ปากกเู ลยนะ มงึ ! ดมู นั มนั ยงั ยมิ ้ สะใจที่จดั การให้ผมเงียบได้ ‚พดู มาก‛ ‚ถยุ ! มงึ จะยดั ผกั เข้าปากกทู ําไม‛ ‚ก็พดู มาก‛ ‚เดี๋ยวกยู ดั คืนแมง่ ‛ ‚ยดั ได้เหรอ‛ มนั เลกิ ควิ ้ มองผม สายตาเป็ นประกายแปลกๆ จนผมตงิด ใจ อะไรของแมง่ อกี วะ ‚ไมต่ ้องไปทกุ วนั ไปแคเ่ สาร์อาทิตย์‛ มนั ยงั คงเสนอตวั ‚ก็อยากนอนดหู นงั เฉยๆ อยดู่ ี‛ ‚เด๋ียวมาดดู ้วย‛

เฮ้ย! อะไร มงึ หาเร่ืองเข้าห้องกอู ีกแล้วนะ แล้วเนย่ี จะไมใ่ ห้กคู ดิ ได้ไงวะ วา่ มงึ ชอบกอู ะ เออ หรือวา่ จะถามมนั ไปตรงๆ เลยดีกวา่ ไหม วา่ มนั ชอบผมหรือเปลา่ หรือวา่ แคเ่ ป็ นคนกวนตีนเฉยๆ แตว่ า่ ถ้ามนั ดนั ตอบวา่ ชอบจริง ผมจะทํา ตวั ยงั ไงละ่ จะไลอ่ อกจากห้องมนั ก็ดกู ระไรอยู่ ‚ทําหน้าคดิ มากอีกแล้ว‛ แนะ่ ดหู น้ากอู อกอกี แล้ว ‚ไมต่ ้องมายงุ่ ได้ไหม เนี่ย กนิ เสร็จแล้วก็ไปๆ ออกไปจากห้องได้แล้ว‛ ‚เดี๋ยวชว่ ยล้างจาน‛ ‚ไมต่ ้อง! เฮ้ย เดี๋ยวดิ‛ ผมรีบคว้าจานตวั เองไว้ทนั ทีที่เหน็ วา่ ไอ้หมีกําลงั จะเอาจานไป ยงั กินไมห่ มดเลย เสยี ดายของ ‚มนั ยงั ไมห่ มดเลย จะเอา ไปไหน‛ ‚ก็นกึ วา่ อมิ่ แล้ว เหน็ เถียงฉอดๆ‛ เน่ีย ปากแบบนีม้ นั นา่ ตีอะ มนั แบบนา่ โดนดีดปากสกั ที ‚เดี๋ยวกินอ่มิ แล้วล้างเอง ไปไหนก็ไป‛ ผมไลม่ นั ก่อนจะกินตอ่ กินไปสกั พกั ก็อิ่มเลยลกุ เก็บจาน แตเ่ หมือนไอ้สขุ สนั ต์มนั จะรู้ มนั เลยรีบชงิ เอา จานไปแล้วเดินดมุ่ ๆ ไปท่ีซงิ ค์คนเดียว เออ! อยากล้างนกั มงึ ก็ล้างไป ดีเหมือนกนั เว้ย มีคนล้างจานให้

‚ถดู ีๆ อยา่ ให้มนั เหลือคราบ‛ “...” ‚ล้างอกี มงึ เหน็ ฟองมะ มนั ยงั มีอยเู่ ลย เนี่ยๆ‛ “...” ‚ตามงึ บอดเหรอ กบ็ อกวา่ มี... อ้ะ!‛ ‚สง่ั เกง่ เป็ นเมียเหรอ‛ ไอ้หมีผีมนั เอาฟองล้างจานมาป้ ายหน้าผม! แตน่ น่ั ไมใ่ ชป่ ระเดน็ ประเด็น มนั อยตู่ รงที่ไอ้นี่มนั กล้าใช้คําวา่ ‘เมีย’ กบั ผม! ใครเมียมงึ !? กเู น่ียนะเมีย ตลก! ‚ใครเมีย เมียพอ่ ง! กวนตีนกเู หรอวะ‛ ‚พดู เลน่ ‛ ‚ไอ้สขุ สนั ต์!‛ ผมสดุ จะทนเลยฟาดลงไปท่ีต้นแขนของมนั ทีหนง่ึ ไอ้หมีชะงกั ไปเลย มนั มองมาที่ผมนิง่ ๆ จนกลายเป็ นวา่ ผมดนั หงอซะเอง กบั สายตาแบบนนั้ ของมนั ฉะ…ฉิบหายแล้ว กไู ปทํามนั โกรธหรือเปลา่ เนี่ย ไมไ่ ด้ตงั้ ใจนะเว้ย ก็มงึ กวนตีนกกู อ่ นอะ! ‚มะ...มงึ หยอกเลน่ เนอะ คิกค้ากไง‛ ผมเกาแขนมนั เบาๆ เหมือนท่ีชอบ ทําเวลาแกล้งเพ่ือน

ปกตพิ วกไอ้พงิ กบั ตะวนั มนั ขีง้ อน ผมก็ชอบใช้อะไรแบบนีง้ ้อมนั แตด่ ู ทา่ ทางแล้ว...จะไมไ่ ด้ผลกบั ไอ้หมีท่ีตอนนีน้ า่ จะกําลงั โมโหจดั หน้ามนั ตอนนีค้ ือพร้อมกินหวั ผมแล้ว ‚มงึ …” ‚มนั เจ็บ‛ ‚เออ…ก็มงึ แกล้งกกู อ่ นอะ!‛ “...‛ แงะ! แมง่ เงียบอีกแล้วอะ ใจเสยี แล้วนะเว้ย ตวั มงึ ก็เทา่ ควาย ถ้าตีคืนน่ีกู ไมบ่ บุ เป็ นปี๊ บเลยเหรอ ส้อู ะไรมนั ไมไ่ ด้แนน่ อนอะกเู น่ีย สขุ สนั ต์วางจานในมือลงอา่ งแล้วสะบดั ฟองออก ผมเห็นแบบนนั้ ก็ได้แต่ กลนื นํา้ ลายแล้วถอยหลงั หนีมนั ช้าๆ ตอนนีเ้หมือนฉากใน หนงั Horror สกั เร่ือง มนั ก้าวตามผมมาช้าๆ จนผมถอยหนีมนั ไปชนเข้า กบั ต้เู ยน็ ไมไ่ หวแล้ววว... ชว่ ยด้วยยยยย!!! ‚มะ…มงึ งงง‛ “…” ‚สขุ สขุ ใจเย็นดิ คอ่ ยๆ พดู ไง‛

มนั ยงั ไมห่ ยดุ สดุ ท้ายผมก็ได้แตห่ ลบั ตาปี๋ ตอนที่ไอ้หมีมนั กางอ้งุ มือ ใจนี่ หลน่ แวบไปอยตู่ รงตาตมุ่ ไหนเขาบอกเจอหมีต้องแกล้งตายกจู ะตายจริง แล้วไอ้เหีย้ เอ…ทําไมมนั ไมท่ ําอะไรวะ ผมที่เห็นวา่ หลบั ตานานแล้วแตไ่ อ้หมีมนั ก็ยงั ไมท่ ําอะไร เลยทําใจกล้า คอ่ ยๆ ลืมตามอง เหน็ แตไ่ อ้สขุ มนั ยืนหน้านิ่งแบบเดมิ อยตู่ รงที่เดิม แวว ตาโมโหหายไปเหลอื แตส่ ายตาแปลกๆ ที่มนั ยงั มองผมอยู่ ‚มงึ ไมท่ ําอะไรกใู ชไ่ หม‛ ไอ้หมีมนั ถอนหายใจกอ่ นจะเดินไปเปิ ดก๊อกนํา้ ล้างมือ แล้วเดนิ กลบั มา หาผม ไมร่ ู้วา่ ยงั กลวั มนั อยหู่ รือเปลา่ ผมถงึ ได้เกร็งทนั ทีที่มนั เข้ามาใกล้ ไอ้หมีมนั ยกยมิ ้ นดิ นงึ กอ่ นจะโน้มหน้ามาข้างๆ หผู ม ‚ตวั แคน่ ี ้ใครมนั จะไปทําลงวะ‛ จบท้ายด้วยการขยีห้ วั แล้วเดินออกไป อะ…ใจกบู างเทา่ นี ้เชี่ยไรเน่ียยยย หวั จย๊ั ยย!

EP.9 ‚เฮ!!!‛ ผมสะด้งุ ต่ืนขนึ ้ ทา่ มกลางความมืด ได้ยนิ เสียงเฮแวว่ ๆ มา ผมเลยจําใจ แหกขีต้ าควานหาโทรศพั ท์ ดเู วลาแล้วตอนนีเ้ป็ นเวลาตสี อง ยํา้ วา่ ตีสอง แตเ่ สียงเฮเมอ่ื ครู่กย็ งั คงลอดมาให้ได้ยนิ ไอ้ครัน้ จะขม่ ตานอนตอ่ มนั ก็มี เสยี งลอดเข้ามารบกวนเร่ือยๆ จนในท่ีสดุ ผมก็ทนไมไ่ หวลกุ ขนึ ้ จากเตียง แล้วออกลา่ ต้นเสียง ลา่ มนั กลางดกึ นนั่ แหละ อยา่ ให้รู้นะวา่ ใครมนั มาฮงมาเฮอะไรตอนนี ้คนยงิ่ งว่ งๆ พอ่ ฟาดแน่ เดินมาเปิ ดประตอู อก หนั ไปซ้ายขวาก็ไมม่ ีใคร แตเ่ สียงเฮยงั คงดงั อยู่ ผม เงี่ยหฟู ังไป ก็รู้เลยวา่ ต้นเสียงมาจากห้องไหน ไอ้ 305! เอาอีกแลว้ เหรอวะ ผมไมท่ น รีบรุดเดินไปเคาะห้องนนั้ ทนั ที เคาะอยนู่ านเกือบนาทีถงึ จะมี คนมาเปิ ด ทวา่ กลบั ไมใ่ ชไ่ อ้สขุ สนั ต์เจ้าของห้อง ‚ครับ?‛ ‚เออ่ …” ‚เฮ้ย! ไอ้เหีย้ แมง่ เลน่ ไรกนั วะ!‛ เสียงจากในห้องดงั ลอดมาอีกระลอก ‚น่ีคณุ เบาเสียงลงหนอ่ ย คนจะนอน‛

‚เฮ้ย ขอโทษครับ‛ คนตรงหน้ารีบขอโทษทนั ที ‚เฮ้ย! พวกมงึ เสยี งมนั ดงั ! ลดเสียงหนอ่ ย!‛ โอ้ย! เสียงมงึ นนั่ แหละท่ีดงั บอกกนั ดีๆ ก็ได้มงั้ เดินเข้าไปบอกก็จบ ดู ทา่ ทางหลงั จากท่ีคนตรงหน้าตะโกนกลบั เข้าไป ในห้องก็เสยี งเบาลง แต่ ยงั ไมท่ นั จะได้กลบั ห้อง เงาดาํ ๆ ใหญ่ๆ ก็เดนิ ตะคมุ่ มาทางด้านหลงั จน ในท่ีสดุ ก็ออกมายนื ประจนั หน้ากบั ผม ไอ้สขุ สนั ต์ในลคุ กางเกงนอนตวั เดียวออกมาต้อนรับผม มงึ เซอร์ไพรส์กอู ีกแล้วนะไอ้วีไลน์มงึ เน่ีย เหน็ แล้วอยากเอามีดมา กระซวก รําคาญตา ‚เด๋ียวกคู ยุ เอง เข้าไปไป‛ มนั ไลผ่ ้ชู ายคนท่ีคยุ กบั ผม กอ่ นท่ีจะดนั ตวั ผม ออกมาแล้วปิ ดประตหู ้อง ‚มนั เสียงดงั เบาลงหนอ่ ย จะนอน‛ ‚ขอโทษ เด๋ียวกจ็ บนดั แล้ว‛ ‚น่ีมงึ ...สบู บหุ รี่อีกแล้วเหรอ ‛ ผมอดถามไมไ่ ด้เพราะได้กลน่ิ จางๆ ลอย มาจากตวั อีกคน ไอ้สขุ สนั ต์เลิกควิ ้ ‚อือ แตไ่ มบ่ อ่ ย‛ ‚ออ่ ‛ ผมตอบกลบั แคน่ นั้ ไมร่ ู้วา่ จะพดู อะไรตอ่ เลยหมนุ ตวั จะเดินกลบั ห้อง แตก่ ็ถกู อ้งุ ตีนหมีจบั แขนไว้ ‚อะไร จะไปนอน กงู ว่ ง‛

‚เด๋ียวพรุ่งนีร้ อด้วย จะไปสง่ ‛ ‚ไมต่ ้อง จะไปสง่ กทู ําไม ธรุ ะก็ไมใ่ ช่‛ ‚เออ อยา่ เร่ืองมาก ไมด่ ีหรือไงไมเ่ สียคา่ รถ‛ มนั ไมเ่ สยี คา่ รถแตอ่ าจจะเสียอยา่ งอ่ืนนด่ี ิ! ไอ้ที่กกู ลวั อะ ‚ขอบใจ แตก่ มู ีปัญญาไปเองได้‛ ‚พรุ่งนีเ้จด็ โมงครึ่ง เดี๋ยวรอหน้าห้อง‛ มนั วา่ กอ่ นที่จะเดนิ กลบั ห้องตวั เอง ‚เฮ้ย! อยา่ ทกึ ทกั ไปเองดิวะ...” ‚เจได‛ มนั เปิ ดประตอู อกมาอีกครัง้ ผมมองไอ้หมีผีอยา่ งไมไ่ ว้ใจ ‚ฝันดี‛ มนั วา่ สนั้ ๆ กอ่ นจะเดินกลบั เข้าห้องไปจริงๆ ผมถงึ กบั ขนลกุ โอ้ย! กโู ดนหมีบอกฝันดี ควรร้องไห้ไหมวะ จะหลบั ลง ไหมละ่ ทีนี ้ 7:00 น. ผมรีบต่ืนเช้าเป็ นพเิ ศษเพราะจะได้ออกไปทํางานก่อนเจอไอ้หมีผี ลกุ ขนึ ้ มาอาบนาํ ้ แตง่ ตวั เสร็จเรียบร้อยกอ่ นจะออกไปทํางาน แตพ่ อเปิ ด ประตหู น้าห้องมาใจก็หลน่ ไปอยกู่ บั พืน้ เลย เพราะไอ้หมีผีคนที่ผมคิดวา่

มนั คงจะมาไมท่ นั ดนั มายนื ข้างๆ ประตหู ้องผม มนั กอดอกมองก่อนจะ ก้มลงดนู าฬกิ าข้อมือตวั เอง ‚ออกมาไวดี‛ แหม กรู ีบออกมาเพ่อื จะหนีมงึ อะ ไมร่ ู้เรอะ! ‚ไมต่ ้องไปสง่ กู กไู ปเองได้‛ ผมตอบกลบั กอ่ นจะมองหาถงุ เซเวน่ มือ้ เช้า วนั นีย้ งั คงมีมาเซอร์วิสเหมือนเดมิ วางข้างๆ ห้องน่ีแหละ ผมก้มลงไปหยบิ มากอ่ นจะมองหน้าไอ้สขุ สนั ต์ ‚กบู อกวา่ ไมต่ ้องซอื ้ มา ให้‛ ‚ก็ไมไ่ ด้ซอื ้ ‛ ‚จ!ิ๊ แล้วใครมนั จะซอื ้ วะ!‛ ‚ไมร่ ู้‛ มนั วา่ ก่อนจะเหลือบตามองถงุ ในมือผม ผมเองก็ตีความหมาย จากสายนนั่ ไมอ่ อก เออๆ ปฏิเสธได้ก็ปฏเิ สธไป ปากแข็งแบบนีจ้ ะไปจีบใครตดิ กล้าจบี ก็ต้อง กล้ารับเปลา่ วะ แบบนีก้ ไู มช่ อบหรอกนะจะบอกให้ เออ่ ...ผมหมายความวา่ ในกรณีที่ผมชอบมนั นะ่ นะ น่ี! ผมไมไ่ ด้ชอบมนั ซะหนอ่ ย! ‚วนั นีม้ ีจดหมายน้อยด้วยแฮะ‛ ผมพดู กบั ตวั เองเบาๆ เมื่อเหน็ กระดาษ โพสอิทสีค้นุ ตาอยใู่ นถงุ

‘ต่อให้เม่ือคืนผมจะชนะบอลเพ่ือน แต่ผมก็แพ้คุณนะ’ โอ้โห...อา่ นเสร็จป๊ บุ ผมก็ตวดั สายตาขนึ ้ มองไอ้สขุ สนั ต์ทนั ที ไอ้หมีผีทํา หน้านง่ิ แทนคําถาม ผมเลยชกู ระดาษให้มนั ดู มนั กวาดสายตามอง เล็กน้อยกอ่ นท่ีสายตามนั จะเปลย่ี นไป ไอ้หมีผีจ้องอยอู่ ยา่ งนนั้ จนผมต้องชกั กลบั ‚มงึ เลกิ ใช้มกุ นีเ้ถอะ กแู บบ…มนั ไมไ่ หวอะมงึ ‛ ‚ไมใ่ ชก่ ‛ู มนั ยืนยนั คําเดมิ ผมถอนหายใจกอ่ นจะเดินนําไปยงั ลิฟต์ โดยมีไอ้หมีเดินตามมาตดิ ๆ จน สดุ ท้ายมนั ก็ยงั คงตามผมมาจนถงึ ชนั้ ลา่ ง พอผมจะก้าวเดนิ ไปรอรถ ตรงที่ประจํา มนั ก็จบั แขนเอาไว้ ‚รออยนู่ ่ี‛ ‚กจู ะไปแท็กซ‛่ี ‚เก็บเงินไว้กินข้าวเที่ยงไป‛ มนั วา่ ก่อนจะเดินไป นน่ั ! ไมเ่ ค๊ยย ไมเ่ คยฟังกเู ลย เอะอะก็บงั คบั กนั ตลอด แตส่ ดุ ท้ายไอ้ ความคดิ ที่วา่ จะหาแท็กซี่ไปก็ต้องพบั เก็บ เพราะผมเห็นแกน่ ํา้ ใจของ เพ่ือนบ้าน (ไมไ่ ด้เหน็ แกเ่ งนิ ตวั เองจริงๆ นะ!) รออยไู่ มน่ านรถยนต์คนั ค้นุ ตาก็ขบั มาจอดรอ ผมมวั แตท่ าํ ตวั ลีลาอยู่ ไอ้ หมีก็เลยบนั ดาลโทสะบบี แตรดงั ลนั่ เสียจนพี่ ร.ป.ภ. ยงั สะด้งุ

‚ไอ้สขุ ! มงึ จะบีบแตรทําไม!‛ ‚ชกั ช้า‛ ‚ชอบทําตวั ขวางโลกจงั วะ‛ ผมบน่ ไปงนั้ แต่สดุ ท้ายก็ต้องเงียบไปเพราะ สขุ สนั ต์มนั ไมพ่ ดู ด้วย พอรถเงียบผมกเ็ ร่ิมรู้สกึ อดึ อดั อกี ครัง้ และดู เหมือนมนั จะรู้ ก็เลยใช้อ้งุ ตีนหน้าของมนั เปิ ดวิทยใุ ห้ ดนตรีซอฟต์ยาม เช้าน่ีมนั สดุ ยอดจริงๆ ความจริงตอนนีผ้ มหวิ มากนะแตไ่ มก่ ล้าถือวิสาสะแกะขนมปังกินบนรถ ไอ้หมี เด๋ียวมนั ผีเข้าแล้วหกั พวงมาลยั ลงคลองน่ีแยเ่ ลย ใช้เวลาไมน่ าน ผมกม็ าถงึ ที่ทํางาน พอจะลงรถไอ้หมีมนั ก็ดนั เรียกเอาไว้ เสยี กอ่ น ‚เจได‛ ‚อะไร กจู ะไปทาํ งานแล้ว‛ ‚เย็นนี.้..” ‚มงึ ไมต่ ้อง! ไมต่ ้องทําอะไรกบั กทู งั้ นนั้ ไปไหนก็ไป‛ ผมรีบดกั ไว้ทนั ที ดู ทา่ ทางไอ้หมีมนั จะไมฟ่ ังจริงๆ ถงึ ได้ยมิ ้ ร้ายๆ แบบนนั้ ‚คอยท่ีน่ี‛ มนั สง่ั ยํา้ สนั้ ๆ แล้วสง่ สายตาขม่ ขเู่ ป็ นครัง้ สดุ ท้ายกอ่ นจะขบั ออกไป ผมน่ีหวั ร้อนป๊ัดทนั ที โอโห...เผดจ็ การท่ีสดุ !

‚เจ๊! อีเจไดมนั ให้ผ้คู นนนั้ มาสง่ อีกแล้ว‛ ‚โอ้ย พ่ีปลาวาฬ‛ ‚นี่! หนเู ห็นเตม็ สองตาเลยเจ๊ ไมร่ ู้มนั คยุ อะไรกนั แตด่ อู ีเจไดมนั เจ๋ียมเจีย้ มมว้ากกก‛ ‚อยา่ เวอร์ ใครเจยี๋ มเจีย้ มวะ‛ ‚สรุปผวั จริงๆ สินะ‛ ‚ใครผวั วะพีบ่ าร์ โอ้ย! เลิกคยุ ประเดน็ นสี ้ กั ทีเถอะ ผมขอร้อง‛ ผมแทบจะ ก้มลงไปกราบบรรดาพๆ่ี ทงั้ หลาย ตงั้ แตท่ ี่ไอ้หมีมนั มาสง่ รอบนนั้ ก็ดู ทา่ ทางพวกพ่ีแกจะพากนั คดิ ไปไกล ไปไกลแบบไปไกลมาก ชอบพากนั พดู วา่ ไอ้สขุ สนั ต์มนั เป็ นผวั ผมอะ ไมไ่ หวๆ อนั นีพ้ ี่ไมไ่ หวมากๆ ‚มงึ จะงอแงทําไม ผวั หลอ่ ขนาดนนั้ ‛ ‚เจ๊ ผมไมโ่ อเคจริงๆ นะ ผมหลอ่ ขนาดนี ้หลอ่ กวา่ ไอ้นน่ั ตงั้ เยอะ‛ ‚โอโห มงึ กก็ ล้าพดู นะอีเตีย้ ‛ ‚พ่ีปลาวาฬ!‛ ‚มงึ กระโดดก็ยงั ไมส่ งู เทา่ หวั เขาเลยมงั้ นนั่ นะ่ ‛ ดดู ิ! มนั แบบเจ็บใจอะ ทําไมใครๆ ก็ต้องตดั สินเร่ืองอะไรแบบนีจ้ าก ความสงู ด้วยวะ ไมเ่ ข้าใจ เตีย้ ก็ใชว่ า่ จะไมเ่ ดด็ นะ!

‚พ่ีบาร์ ชว่ ยผมหนอ่ ยดวิ ะ ผมเหน่ือยแล้วเนี่ย‛ สดุ ท้ายผมกห็ นั ไปร้องขอ ความชว่ ยเหลือจากพ่ีบาร์ ‚แล้วจะให้กชู ว่ ยอะไร‛ ‚เน่ีย อยา่ ปลอ่ ยให้น้องโดนโจมตีดิ ชว่ ยน้องหนอ่ ย‛ ‚น่ีก็อยา่ ไปล้อมนั มาก มนั ปัญญาออ่ น‛ พอพ่ีบาร์พดู จบ ผมน่ีหน้าหงิก เลย สว่ นสองสาวกไ็ ด้แตพ่ ากนั หวั เราะคกิ คกั สนกุ สนาน ‚พี่บาร์!‛ ‚กกู ็ชว่ ยแล้วไง จะเอาอะไรอีก‛ ‚โว๊ะ! ไมค่ ยุ ด้วยแล้ว จะไปละ‛ ผมตดั บทแล้วรีบเกบ็ ข้าวของลกุ ออกมา จากโต๊ะทนั ที เดินผา่ นขนึ ้ มาบนตกึ กเ็ จอเข้ากบั เพื่อนร่วมงานเก่าที่กําลงั จดั เรียงเอกสารอยู่ ผมรู้จกั เธอเพราะเคยไปแผนกของเธออยบู่ อ่ ยๆ ตอน สมยั เป็ นเดก็ เดินเอกสาร ชว่ งนนั้ เราสองคนสนทิ กนั มาก แตพ่ อผมมีโต๊ะ เป็ นของตวั เองก็ไมค่ อ่ ยได้เจอกนั เทา่ ไร จะได้เจอก็เนี่ยแหละ เดนิ สวนกนั อะไรแบบนนั ้ ‚น่มิ ให้ชว่ ยไหม‛ ผมเสนอตวั เข้าไปชว่ ยอีกคน นิ่มหนั หน้ากลบั มามอง ยิม้ ๆ ‚อ้อ! เจได เออ่ …ขอบใจมากนะ แตไ่ มเ่ ป็ นไรหรอก‛ ‚มาๆ เด๋ียวชว่ ย เอาไปห้องหวั หน้าเหมือนเดมิ ใชไ่ หม‛

‚อือ้ ‛ ผมเดนิ เข้าไปแบง่ เอาเอกสารมาถือไว้ ‚กินข้าวเสร็จไวจงั ‛ ‚ก็ต้องรีบแหละ ต้องมาเอาไอ้น่ี‛ ‚แล้วเป็ นไง งานในแผนก วนุ่ วายดีปะ‛ ‚สดุ ๆ !‛ เธอวา่ ก่อนจะหวั เราะออกมา ผมเผลอมองรอยยมิ ้ นนั้ จๆู่ ความคดิ เดิมๆ ก็ผดุ ขนึ ้ มา ไอ้ความคดิ ท่ีจะจีบใครสกั คนนนั่ แหละ ลืม นกึ ไปเลยวา่ ผ้หู ญิงอีกคนท่ีสนิทก็คือนมิ่ คนนี ้ท่ีทงั้ น่ารัก ออ่ นโยน สดใส เฮ้ย น่ีมนั ได้เลยน่ีหวา่ ... ‚แล้วเจไดอะ สบายดีใชไ่ หม‛ ‚ก็สบายดีครับ โดนเรียกใช้เยอะเหมือนกนั แหละ‛ ‚ชว่ งนีย้ งั ไปออกกําลงั กายอยไู่ หม‛ เธอหนั มาถามผม ‚ไมอ่ ะ ขีเ้กียจ‛ ‚มินา่ เหนียงออกแล้ว ฮ่า ฮา่ ‛ เธอวา่ ก่อนจะหวั เราะเสียงดงั โห นิม่ นะนิม่ ... แตพ่ อพดู ถงึ คําวา่ เหนยี ง ผมดนั เผลอนกึ ถงึ ไอ้หมีสขุ สนั ต์ ขนึ ้ มาเสียได้ ต้องรีบสา่ ยหวั เพอ่ื สลดั ความคดิ พวกนนั้ ออกไป บ้า! อะไรเน่ีย จะไปนกึ ถงึ คนแบบนนั้ ทําไมกนั วะ ‚ขอบคณุ มากนะท่ีมาชว่ ย ไว้จะเลยี ้ งข้าวตอบแทน‛

‚แน่นะ น่ีเป็ นคนจําเก่ง พดู อะไรไว้อยา่ ลืม‛ ‚อือ้ ! ไมล่ ืมหรอก ไปได้แล้วไป ชวิ่ ‛ ‚โห ไลผ่ ้มู ีพระคณุ แบบนีเ้ลยเหรอ‛ ‚ไมค่ ยุ กบั เจไดละ ปวดหวั บ้ายบาย‛ วา่ จบเธอก็เดนิ กลบั ไปยงั แผนก ของเธอ ผมมองตามนม่ิ กอ่ นจะยกมือลาตามปกติ ในใจก็ยงั คงคดิ อยวู่ า่ ผม อาจจะจีบนมิ่ เพราะถ้าได้คนอย่างนิม่ เป็ นแฟน ผมต้องโชคดีมากแนๆ่ ก็ นิม่ นะ่ นา่ รักนะ นา่ รักมากเลยแหละ ชว่ งนีย้ ง่ิ สวยขนึ ้ กวา่ ตอนที่มา ฝึ กงานเสียอีก จะจีบเลยดีไหมวะ... ‚มงึ มาทําอะไรที่นี่ไอ้เจ ไหนรีบกลบั ไปทํางาน มวั แตท่ ําหน้าพลิ กึ อยู่ ได้‛ ยงั ไมท่ นั ไร ไอ้พบี่ าร์มนั ก็เดินมาเจอผมเข้า ผมน่ีถงึ กบั ม่ยุ หน้าเลยท่ี เห็นพี่แก ‚ครับ ครับ กําลงั จะกลบั แล้วเนี่ย ขดั ลาภจริงๆ‛ ‚มงึ วา่ อะไรนะ‛ ‚เปลา่ ครับ น้องเปลา่ นา‛ ผมรีบวงิ่ แจ้นกลบั โต๊ะ กลบั มาทํางานงกๆ เงน่ิ ๆ เวลาก็ผา่ นไปเร่ือยๆ จนเลกิ งานตามปกติ ตอนนีผ้ มตงั้ ใจไว้แล้ววา่ จะต้องชวนน่ิมไปกินข้าวเยน็ ด้วยกนั ให้ได้ ผมจริงจงั มากนะกบั การจะจีบ

นิ่มเน่ีย เพราะวา่ ถ้าผมมีนม่ิ เป็ นแฟน พ่ีเขาจะได้เลิกหาวา่ ไอ้หมีเป็ นผวั ผมสกั ที ล้อจนคนทงั้ บริษัทจะรู้แล้วมงั้ ผมยืนรอน่มิ อยทู่ ่ีหน้าตกึ มองคนเดนิ ออกไปจากตกึ เรื่อยๆ จนในที่สดุ คน ท่ีผมรอก็เดนิ ลงมา ดเู หมือนนม่ิ จะตกใจเหมือนกนั ท่ีเหน็ ผมยืนโบกไม้ โบกมือให้แบบนี ้ นิ่มเดินเข้ามาหา ‚อะไรเน่ียเจได มีอะไร‛ ‚หิวข้าวอะ มีร้านเปิดใหมต่ รงหวั มมุ เนี่ย ไปกินไหม‛ ‚มาไม้ไหนเนี่ย‛ นิ่มหรี่ตามอง อนั ท่ีจริงร้านที่วา่ นน่ั ไมไ่ ด้เปิ ดใหมห่ รอก แตผ่ มเดาวา่ นมิ่ กบั ผมไมน่ า่ จะ เคยไป เลยทกึ ทกั ขนึ ้ มาเอง ‚ไหนวา่ จะเลยี ้ งข้าวเจไง เน่ีย เลยี ้ งเย็นนเี ้ลย หวิ ข้าวมากกกก‛ ผมลาก เสยี งให้รู้วา่ มากขนาดไหน ‚ตลกแล้วเจ‛ ‚จริงจงั ‛ ‚เออๆ ไป อยดู่ ีๆ ก็จะมาชวนไปกินข้าวแบบนีก้ ็ได้เหรอ‛ นม่ิ หวั เราะเบาๆ ผมเลยหวั เราะตาม นมิ่ น่ีนา่ รักมากอะ บอกเลย

เราสองคนตดั สินใจที่จะเดนิ ออกจากทที่ ํางานด้วยกนั เดนิ บนทางเท้า เพื่อไปยงั ร้านอาหารท่ีวา่ ตลอดทางเราก็พดู คยุ กนั ในเร่ืองสพั เพเหระ ตามประสาคนค้นุ เคย แซวนนู่ บ้างนี่บ้าง ผมเดินมาเร่ือยๆ จนถงึ ป้ าย รถเมล์ป้ ายหนงึ่ จๆู่ ก็มีคนบีบแตรรถใสจ่ นเราสองคนและคนแถวนนั้ สะด้งุ กนั เป็ นแถบ ‚บอกให้รอ ทําไมไมร่ อ‛ ชะ…เช่ียแล้ว ไอ้หมีนี่หวา่ ตาย ลมื ไปเลยวา่ มนั จะมารับ แยแ่ ล้วว ‚เออ่ …” ‚ใครอะ เจไดรู้จกั เหรอ‛ ‚เออ่ นนั่ …‛ ผมมองสลบั ไปมาระหวา่ งไอ้หมียกั ษ์กบั น่ิม ตายๆ ทําไมกรู ู้สกึ เหมือนโดนเมียหลวงจบั ได้วา่ มีเมียน้อยเลยวะ แล้วกู จะมาลนอะไรเนี่ย บอกวา่ เป็ นเพ่ือนบ้านไปก็จบน่ีหวา่ ‚เพื่อนบ้านเราเองอะ‛ ‚เขาจะมารับเจไดหรือเปลา่ เจไดจะกลบั เลยก็ได้ ไว้คอ่ ยไปวนั หลงั ก็ ได้‛ นิ่มยมิ ้ ให้เหมือนเกรงใจ ‚ไมๆ่ เขามาทางผา่ นเฉยๆ เดยี๋ วเขาก็กลบั แหละ‛

‚เจได จะไปไหน‛ เสียงไอ้หมีลอดมา ผมเลยต้องหมนุ ตวั กลบั ไปมองมนั ก่อนจะไลใ่ ห้มนั กลบั บ้านไปแบบไมม่ ีเสียง ดทู า่ ทางไอ้หมีมนั จะอา่ นปาก ผมออกเลยปลอ่ ยรังสีทะมนึ มาอีก ‚จะไปไหน‛ เสียงเหีย้ มเลเวลสามมาแลว้ ครบั ท่านผชู้ ม ‚ออ๋ เราสองคนกําลงั จะไปกินข้าวตรงร้านหวั มมุ นะ่ คะ่ ‛ เมื่อเหน็ ผมไม่ ตอบ น่มิ ก็เลยอาสาตอบเอง สายตาไอ้หมีตอนมนั มองน่ีคือแทบพงุ่ ออกมาจากรถ ผมละ่ กลวั มนั ฆ่าน่ิมจริงๆ ‚งนั้ ขนึ ้ มาครับ เดี๋ยวไปสง่ ‛ ‚เฮ้ย...ไมต่ ะ‛ ‚ขนึ ้ มา‛ เนี่ย! ดดู ิ ผมขดั อะไรมนั ไมไ่ ด้สกั อยา่ งอะ เสียใจวะ่ มนั แบบ โอ้ย! ทําไม ผมจะต้องมาเจอมารผจญหนกั หนว่ งขนาดนีด้ ้วยเนี่ย เฮ้อ~ ‚ใครให้นง่ั หลงั เจได มานงั่ หน้า‛ ‚โอ้ย นงั่ ไหนก็เหมือนกนั ไหม‛ ‚เจได มานงั่ หน้า‛ ...สดุ ท้ายไอ้เจคนตวั น้อยจดิ๊ ริ๊ดก็ต้องเอาตวั เองมานง่ั ข้างๆ ไอ้หมีควาย สายตามนั ดแู ค้นเคอื งผมมาก ตงั้ แตข่ นึ ้ รถมาก็มีแตค่ วามเงียบจนผมอดึ

อดั อดทนนง่ั มาเร่ือยๆ จนถงึ ร้านอาหาร ผมรีบลงรถไปเปิ ดประตใู ห้นิม่ ทนั ที ‚โอ้ยเจได อะไรเนี่ย ไมต่ ้องทรีทเราดีเวอ่ ร์ขนาดนีก้ ็ได้‛ ‚ไมไ่ ด้ดิ เลน่ ใหญ่ขนาดนีแ้ ล้ว‛ ‚เออ่ ขอบคณุ มากนะคะที่มาสง่ ‛ นิม่ เหมือนจะจําได้วา่ ใครมาสง่ เลยหนั กลบั ไปขอบคณุ ไอ้หมีที่นง่ั หน้ามยุ่ อยู่ เออ่ ... เรารีบไปดกี วา่ นะ ไมอ่ ยา่ งนนั้ ไอ้หมีกินผงึ ้ มนั จะกินหวั เราสองคน แนๆ่ เหมือนไอ้หมีมนั รู้วา่ ผมภาวนาขนาดไหนเพื่อให้มนั รีบกลบั มนั มอง มาที่ผมก่อนจะยมิ ้ ร้ายๆ อย่านะ…อย่านะ ขอร้อง อย่ามา อยา่ ทาแบบนน้ั อย่า... ‚ไมเ่ ป็ นไรครับ ผมเองกจ็ ะมากนิ ที่น่ีเหมือนกนั กินโต๊ะเดียวกนั เลยก็ได้ ครับ‛ ฉะ…ฉิบหายแลว้ ไอ้มารหวั ใจ! ไอ้ตวั ร้าย! ไอ้หมีผี! โว้ยยยย! มงึ จะมาทําอะไรของมงึ เน่ีย หงดุ หงิดโว้ย ไมเ่ ข้าใจในตวั ไอ้หมีสขุ สนั ต์มนั เลยสกั นดิ เดียว จะมาจโู่ จม อะไรตอนนี ้มาคมุ แบบนีแ้ ล้วกจู ะไปกล้าออ่ ยนิม่ เขาได้ยงั ไง กเู ครียด!

EP.10 ‚อะ เอาเหด็ ไป‛ ‚หยู ย ขอบใจนะนิ่ม ไม่นกึ วา่ จะยงั จําได้‛ ‚โอ้ย ใครมนั จะไปลมื ‛ ‚อะ งนั้ แลกกนั เอาแตงกวาไปเลย‛ ‚แต้งกิว้ น้า‛ ‚อะแฮม่ ‛ เสียงกระแอมกระไอดงั ขนึ ้ ขดั บทสนทนาระหวา่ งผมกบั น่มิ ผมตวดั สายตาไปมองได้ตวั การท่ีเอาแตน่ งั่ กอดอกนิ่งเฉยมองเราสองคนคีบ อาหารให้กนั ไปมา ร้านอาหารท่ีเราสองคน (ขออนญุ าตหมายถงึ แคผ่ ม กบั นิม่ ก็พอ อีกตวั มนั เป็ นหมี ไมน่ บั ) เลือกมาเป็ นร้านปิ ง้ ยา่ งทวั่ ไป พอ มาตอนเย็นๆ แบบนคี ้ นก็คอ่ นข้างแน่นเป็ นธรรมดา นง่ั กินได้สกั พกั ผม กบั น่มิ ก็ได้มีโอกาสท่ีจะคยุ กนั มากขนึ ้ แตเ่ หมือนพอเห็นวา่ ผมกําลงั เร่ง เครื่องก็จะมีหมีตวั หนงึ่ คอยคํารามขวางผมเอาไว้ ‚แล้วคณุ สขุ สนั ต์ไมก่ ินบ้างเหรอคะ‛ ‚ผมกินนิดเดียวครับ‛ มนั ตอบก่อนจะมองมาท่ีผม

อะไร จะมามองกทู ําไม นนู่ ก็ปิ ง้ หมกู ินไปสวิ ะ ยงั ไมเ่ ลกิ จ้องหมใู นจานกู อีก ผมถลงึ ตาเต็มท่ีใสม่ นั ‚อยากกินหม‛ู ‚อยากกินก็ยา่ งดิ มาบอกแล้วมนั คงจะลอยเข้าปากเองมงั้ ‛ ผมพดู ประชดมนั เลน่ ๆ แตไ่ อ้สขุ สนั ต์มนั ดนั อ้าปากรอจริงๆ ‚ยา่ งเอง!‛ ‚ยา่ งให้หนอ่ ย‛ มนั ยงั คงรบเร้า ‚เออ่ เด๋ียวนม่ิ ทําให้ก็ได้นะคะ เตานมิ่ เหลือท่ีวา่ งอย‛ู่ ‚ไมเ่ ป็ นไรครับ รบกวนคณุ นิ่มเปลา่ ๆ‛ สขุ สนั ต์ปฏเิ สธน่ิมหน้าน่งิ โอ้ย! ไอ้คณุ ชาย เร่ืองมากจงั วะ ผมชกั จะเร่ิมอิจฉาไอ้หมีมนั ขนึ ้ มาแล้ว นะท่ีน่ิมอาสาจะยา่ งให้มนั อะ ได้ไงวะ เฮ้ย...อยา่ บอกนะวา่ มนั ก็แอบป๊ิ งนิ่ม! ‚สบายมากคะ่ มา เด๋ียวนิม่ ยา่ งให้‛ ‚นมิ่ ไมต่ ้องหรอก เดยี๋ วเรายา่ งให้ไอ้คณุ ชายเอง‛ สดุ ท้ายผมก็รับปากมา อยา่ งเสยี ไมไ่ ด้ เหลอื บมองไอ้ตวั การก็เห็นมนั นงั่ ยมิ ้ มมุ ปาก ดชู นะมาก นะมงึ อะ สะใจมากปะถามจริงๆ และด้วยความท่ีผมหมนั่ ไส้มนั ผมเลย ยา่ งรัวๆ เป็ นสบิ ชนิ ้ จดั แจงคีบใสใ่ นจานมนั จนพนู ‚เจได เราวา่ มนั เยอะไปแล้วมงั้ ‛ นมิ่ ท้วง

‚ไมเ่ ป็ นไรหรอกน่มิ เพ่ือนเรามนั ชอบกินเนือ้ ‛ ผมหนั ไปตอบน่ิม แล้วหนั กลบั มามองไอ้หมีท่ตี อนนีม้ นั กอดอกมองผมอยู่ ผมก็ทําตวั กระแดะกวน ตีนมนั ทําเป็ นทองไมร่ ู้ร้อนกอ่ นจะคีบตอ่ ไปเรื่อยๆ ‚ไมเ่ อาก้งุ ‛ ในขณะท่ีผมกําลงั จะคีบก้งุ ต้มตวั โตๆ ไปให้ ไอ้สขุ สนั ต์มนั กร็ ีบบอกทนั ที ทําให้ก้งุ สีส้มตวั โตยงั คงลอยค้างเตงิ่ อยใู่ นตะเกียบผม ‚แพ้ก้งุ ‛ ‚เอ้า ตายละ่ เจได เกือบไปแล้วไหม‛ นมิ่ วา่ ขนึ ้ ผมมองหน้าไอ้หมี ไมน่ า่ เช่ือวา่ หมีท่ีดสู ขุ ภาพแข็งแรงแบบมนั จะมีอาหาร ที่กินไมไ่ ด้ด้วยแฮะ ผมตดั สินใจโยนก้งุ ลงจานตวั เอง แดกไมไ่ ด้ก็ดี เพราะ ผมเป็ นสาวกก้งุ ผมจะจดั การเอง ฮา่ ! ‚เจได แกะก้งุ ให้หนอ่ ยดิ‛ นม่ิ วา่ กอ่ นจะเล่อื นจานมาให้ผมแกะก้งุ ให้ เรื่องแกะก้งุ น่ีขอให้บอกครับ เจไดเซยี นมาก บอกมาเด๋ียวจดั ให้ ‚มีทริคปะเนี่ย‛ ‚เอานวิ ้ ไว้ในร่องนี ้แล้วดนั ขนึ ้ แค่นีก้ ็ลอกได้แล้ว‛ ผมสาธิตให้หญิงสาวดู ชกั เขินๆ อยเู่ หมือนกนั เวลาน่มิ ชม ใจมนั ฟจู งั ว้อยยยยย~ รู้สกึ เก่งยงั ไงก็ ไมร่ ู้ แกะเป็ นแคก่ ้งุ ก็เวิร์คแล้วนะเน่ีย ‚ขอบคณุ นะ‛

เน่ีย ใจบางไปเลยเวลาเหน็ ผ้หู ญิงยมิ ้ ให้ ผมยมิ ้ ตอบนิ่มกอ่ นจะหนั กลบั มากินจานตวั เองตอ่ ไอ้หมีทน่ี ง่ั อยฝู่ ่ังตรง ข้ามตอนนีม้ นั ทําหน้านง่ิ น่ากลวั ชะมดั เมื่อกีม้ นั ยงั ดจู อบๆ อยเู่ ลย ทําไม พอมาเป็ นตอนนีม้ นั กลบั มาหน้าบดู อีกวะ ไบโพลาร์แหงๆ ‚กินไปดิ จะมามองกทู ําไม‛ ผมบอกมนั ไอ้หมีสขุ สนั ต์มองกอ่ นจะก้ม หน้ากนิ หมใู นจานตวั เองเงียบๆ บรรยากาศก็ดาํ เนนิ แบบนีไ้ ปเร่ือยๆ ครับ จนในท่ีสดุ เราสามคนก็อ่มิ กนั พงุ กาง ได้ฤกษ์แยกย้ายกนั กลบั ผมเดนิ มา สง่ น่ิมรอขนึ ้ แท็กซท่ี ่ีหน้าร้าน พอมาเป็ นแบบนีช้ กั อยากจะมีรถขนึ ้ มาทนั ที เลย ถ้าผมมีรถก็อาจจะเป็ นการดี เกดิ วา่ ผมมีแฟนก็จะได้ไปรับไปสง่ ได้ เฮ้อ...แตพ่ อเหลือบมองเงนิ ในบญั ชีก็ได้แตถ่ อนหายใจทงิ ้ ไปเทา่ นนั้ ‚ขอบคณุ มากนะเจไดท่ีชวนมากนิ ‛ ‚ไมเ่ ป็ นไร เรายนิ ดี‛ ‚งนั้ เราไปนะ บายคะ่ คณุ สขุ สนั ต์หวงั วา่ เราจะได้เจอกนั อีกนะคะ‛ ‚ครับ‛ ไอ้หมีมนั ตอบกลบั สนั้ ๆ ตอนนีน้ มิ่ ขนึ ้ รถออกไปแล้ว เหลือแคผ่ มกบั ไอ้หมีสขุ สนั ต์ยืนอยทู่ ่ีเดิม ผม คดิ วา่ จะไมก่ ลบั ไปกบั ไอ้หมีน่ีแนๆ่ ยืนรอรถแท็กซี่ดีกวา่ ‚เจได ไปขนึ ้ รถ‛ ‚ไม่ มงึ กลบั ไปเหอะ เดี๋ยวกกู ลบั แท็กซ‛่ี ผมปฏเิ สธมนั รอบนยี ้ งั ไงๆ ก็จะ ขดั ขืนไอ้หมีมนั ให้ได้ พอสขุ สนั ต์ได้ยนิ ผมพดู แบบนนั้ ก็เลยหน้าตงึ ขนึ ้ มา

ใจผมแกวง่ ไปแล้ว 3% หลงั จากที่มนั ตีหน้าแบบนี ้‚จะกลบั ก็กลบั ดิ จะ มารออะไรกู กกู ลบั เองได้‛ ‚มีรถให้กลบั ฟรียงั จะดือ้ อีก‛ ‚มงึ เห็นวา่ กเู ป็ นคนขีง้ กเหรอ‛ ‚เห็นวา่ มนั ค่ําแล้วตา่ งหาก‛ ‚แล้วไง ค่าํ แล้วมนั จะทําไม กเู ป็ นผ้ชู าย กดู แู ลตวั เองได้‛ เหมือนยิง่ เหน็ ผมเถียง ไอ้สขุ สนั ต์ก็ยงิ่ จะอารมณ์เสยี ขนึ ้ เรื่อยๆ จนใน ท่ีสดุ มนั ก็ถอนหายใจออกมา ‚ก็ไมไ่ ด้บอกวา่ ดแู ลตวั เองไมไ่ ด้‛ ไอ้หมีพดู ขนึ ้ อีกรอบ แตค่ ราวนีน้ ํา้ เสียง ออ่ นลงอยา่ งเหน็ ได้ชดั จนผมถงึ กบั เลกิ ควิ ้ ‚เจได กลบั ด้วยกนั ‛ “...” ‚นะ‛ “...” ‚นะครับ‛ โอ้ยยยยย!!! อีหมีผี! เหมือนมนั รู้อะวา่ ใช้ไม้แข็งแล้วผมจะไมย่ อม มนั เลยเปล่ียนมาเป็ นอีกโทนหนง่ึ ผมยอมรับเลยวา่ ตกใจมากกบั ไอ้หมีผี โหมดพหู ์แบร์แบบนี ้มนั อ้องแอ้งอะ!

‚ม...มงึ ไมต่ ้องมาอ้อนกเู ลย! ไป กลบั ไปเลย‛ สดุ ท้ายผมก็ใจแข็ง อดทน ไมย่ อมไปกบั มนั ‚งนั้ จะไปด้วย‛ ‚หะ?‛ ‚เรียกแทก็ ซ่ีดิ จะกลบั ด้วย‛ เฮ้ย! อะไรวะเน่ีย มนั คิดอะไรของมนั อยถู่ งึ จะกลบั แท็กซพ่ี ร้อมผมแบบนี ้ บ้าปะเนี่ย แล้วจะทงิ ้ รถตวั เองไว้ที่นี่อะนะ ตลกละ ‚แล้วมงึ ก็จะจอดรถไว้นี่อะนะ‛ ‚เออ ไหนๆ ก็ไมย่ อมกลบั รถกนู ี่‛ มนั หนั หน้ามามองผม นํา้ เสียงเชงิ ตดั พ้อชา่ งขดั กบั หน้าดๆุ ของมนั จริงๆ โอ้ย! ทําไมไอ้หมีมนั ชอบทําเรื่องงา่ ยให้เป็ นเรื่องยากนกั วะ คนเขาเม่ือยๆ ก็อยากกลบั ห้องไปนอนแล้วปะ มนั จะมาเลน่ อะไรของมนั เน่ีย ‚รถมาแล้ว เด๋ียวเรียก…” ‚ไมต่ ้องละ มงึ จะไปสง่ ก็ไปสง่ รําคาญ วนุ่ วายเก่ง แมง่ !‛ สดุ ท้ายผมก็ ต้องยอมมนั เนื่องจากทนมนั ไมไ่ หว ไอ้หมียงั้ มือท่ีกําลงั จะโบกแทก็ ซี่ ก่อนจะยดั ลงในกระเป๋ า ผมหมนุ ตวั เดินกลบั ไปยงั ที่จอดรถทนั ที ไมม่ อง หน้ามนั แล้วแมง่ หงดุ หงดิ ! สดุ ท้ายก็ขดั มนั ไมไ่ ด้อีกแล้วอะ ฮืออออ~ เศร้า แคมเปญนีท้ ํายงั ไงก็ไมผ่ า่ นอะ

‚เอากระเป๋ ามา‛ ‚เฮ้ย! ไมต่ ้อง เอามาเดี๋ยวนี ้นี่มงึ จะอะไรกบั กนู กั เนี่ย‛ ผมโวยวายเม่ือไอ้ สขุ สนั ต์แยง่ เอากระเป๋ าผมไปถือไว้แล้วเดนิ นําไปยงั รถตวั เอง แตก่ ็นนั่ แหละ ดา่ ไปมนั ก็ไมส่ ะเทือน สดุ ท้ายแล้วมนั ก็ทําหทู วนลมอยรู่ ํ่าไป เชื่อไหมวา่ ตลอดทางผมไมพ่ ดู กบั มนั แม้แตป่ ระโยคเดยี ว ไมน่ านพวกเรา สองคนก็มาถงึ คอนโด ผมรีบบอกให้ไอ้หมีมนั จอดข้างหน้าตกึ ขีเ้กียจนง่ั ไปกบั มนั ยนั ท่ีจอดรถ หายใจไมอ่ อก แตค่ นอยา่ งไอ้สขุ สนั ต์ก็ยงั คงตีมนึ ผมเลยทนไมไ่ หวตะโกนใสม่ นั ทนั ที ‚กบู อกให้จอด!‛ ไมร่ ู้วา่ ด้วยความหงดุ หงดิ มนั มาจากไหนมากมายขนาด นนั้ ผมรู้สกึ ได้เลยวา่ เสยี งตะโกนของผมมนั มีพลงั มากกวา่ ปกติ รอบนีส้ ขุ สนั ต์ยอมจอดรถให้ทนั ทีพร้อมหนั หน้ามามอง ตามนั เบกิ กว้างเลก็ น้อย สงสยั ไมค่ ิดวา่ ผมจะกล้าตะโกนใสม่ นั เออ่ …ลืมตวั วะ่ แง…มนั จะกินหวั กไู หมละ่ ทีนี ้ตะโกนใสเ่ ลยนะเว้ยยย ฮือออ ฆ่ากคู ารถ แนๆ่ เลยไอ้ชบิ หาย เมื่อเห็นมนั เอาแตจ่ ้องผมแบบนนั้ ผมก็เลยตดั สินใจลงรถหนีหน้ามนั ครับ คว้าข้าวของแล้วหนลี งจากรถทนั ที ผมรีบเดนิ หนีมนั เข้าคอนโด แตด่ ู เหมือนผมจะรีบไปหนอ่ ยเลยไปชนกนั เข้ากบั ใครสกั คนที่เดนิ สวนออกมา จนของในมือผมหลน่ กระจาย

‚ฉิบ….ขอโทษครับๆ‛ ผมเกือบหลดุ สบถไปแล้ว แตส่ ดุ ท้ายก็ยงั้ ทนั รีบ กลา่ วขอโทษกอ่ นจะก้มเก็บของตวั เอง เก็บใสก่ ระเป๋ าจนเรียบร้อยกเ็ ลย ลกุ ขนึ ้ แตจ่ ๆู่ ผ้ชู ายอีกคนท่ีผมชนก็ยื่นสมดุ พกพาประจําตวั เลม่ เลก็ ๆ มา ให้ ผมรับเอามากอ่ นจะกลา่ วขอบคณุ ‚ขอบคณุ ครับ‛ ‚ครับ ไมเ่ ป็ นไร พ่ีชือ่ เจไดใช่ไหม‛ เขาถามผม เอ!๋ รู้จกั ช่ือกไู ด้ไงเน่ีย ผมมองเจ้าของคาํ ถามด้วยความสงสยั เดาวา่ เขา เป็ นนกั ศกึ ษาเพราะเสือ้ สีขาวมนั ฟาดหน้าขนาดนี ้ ‚ครับ‛ ผมตอบกลบั ไปสนั้ ๆ ผ้ชู ายตรงหน้าที่นกึ ยงั ไงก็นกึ ไมอ่ อกวา่ เคย เจอท่ีไหน เอ…ผมวา่ ผมไมร่ ู้จกั คนนีน้ ะ เอาจริงๆ รูปร่างหน้าเขาก็ไมไ่ ด้ หลอ่ มากมายอะไร จดั วา่ ดีพอใช้ได้ แตว่ า่ มนั อะตวั สงู ใหญ่ๆ เกือบ เทียบเทา่ ไอ้สขุ สนั ต์เลย โว้ย! ทําไมคนรอบข้างผมมนั ตวั สงู กนั ขนาดนีว้ ะ เหมือนกโู ดนสาปอยคู่ น เดียวเนี่ย ‚อ้อ! เออ่ ผมช่ือกานต์ครับ ผมเป็ นหลานป้ าแดงร้านขายข้าวที่พ่ีไปกิน บอ่ ยๆ ผมมาอยนู่ ่ีได้สกั พกั แล้ว‛ อีกคนดดู ีใจมากท่ีเจอผม หลานป้ าแดงงนั้ เหรอ อืม... แตไ่ มเ่ คยเจอท่ีร้านมากอ่ นเลยนะเนี่ย ‚พ่ีอาจไมเ่ คยเจอผม แต่ผมเจอพี่บอ่ ยมากเลยนะ‛ ‚ออ่ งนั้ ยินดีท่ีได้รู้จกั นะกานต์ งนั้ …พี่ไปก่อนนะ‛

‚เออ่ พี่อยชู่ นั้ ไหน ผมอยชู่ นั้ สองนะครับ เออ่ …ผมหมายถงึ บอกไว้เฉยๆ อะ‛ น้องมนั ดเู ขินท่ีบอกชนั้ ตวั เองมา กานต์เกาหลงั คอกอ่ นจะมองไป ทางอ่ืน ‚ชนั้ สามอะ‛ ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมเป็ นคนอธั ยาศยั ดีอยแู่ ล้ว ใครดีมาผมก็ดี ตอบ ‚อ้อ…ครับ ครับ‛ เหมือนน้องมนั จะตกใจท่ีผมบอกชนั้ กลบั จงึ ชะงกั ไป เลก็ น้อย แล้วก็ยิม้ ออกมากอ่ นจะยิ่งเกาหลงั คอหนกั กวา่ เดมิ มนั เป็นอะไรมากหรือเปล่าวะกบั คอมนั เนีย่ เกามนั อยู่นน่ั แหละ ผมยกมือโบกลา ก่อนจะขนึ ้ ลิฟต์ไป เดินทอดนอ่ งมาเร่ือยๆ จนมาถงึ ห้อง ตวั เอง พอวางของลงกบั พืน้ เปิ ดแอร์ นอนแชต่ วั เองอยบู่ นโซฟา สกั พกั หนง่ึ ผมก็รู้สกึ เคลิม้ เหมือนจะหลบั แตด่ นั มีเสียงเคาะห้องดงั ขนึ ้ มา เสียกอ่ น ผมเลยกลนั้ ใจลกุ ทงั้ ๆ ที่ยงั งว่ งๆ ออกไปเปิ ดประตู แตพ่ อเปิ ด ออกไปเจอไอ้หมีผียนื อยู่ ผมนี่แทบจะปิดประตใู สห่ น้าไปเลยด้วยซาํ ้ ที่ งว่ งมาเมื่อกีค้ ือตาสวา่ งเลย ‚มาทําไม!‛ แน่ะ เผลอหลดุ เสียงตะคอกใสม่ นั วะ่ ไมไ่ ด้ตงั้ ใจนะ เหมือน อารมณ์มนั มาเอง “…”

‚ไมม่ ีอะไรก็กลบั ไป‛ ผมพดู ไปแบบนนั้ ไอ้หมีมนั ก็เลยเลิกทําหน้าตงึ กอ่ นที่มนั จะยื่นถงุ อะไรสกั อยา่ งในมือมาให้ รอบนีเ้ป็ นผมเองท่ีชะงกั ก่อนจะมองไอ้หมอี ีกรอบ ‚ขอโทษ‛ มะ…แม่เจ้าโว้ยยยยย ใครก็ได้มาถ่ายช็อตนีเ้อาไว้ที นี่มนั ช็อตแหง่ ประวตั ิศาสตร์เลยนะเว้ย ไอ้หมีมนั ง้อผม! ได้ยินไหมวะวา่ ไอ้หมีมนั ง้อผม ผมทําเป็ นตีหน้านิง่ ทงั้ ที่ในใจคือหวั เราะลนั่ ไปแล้ว มองไอ้ผ้ชู ายตวั โตที่ ตอนนีย้ อมขอโทษผมก่อน พอไอ้หมีเหน็ ผมทําหน้าแบบนนั้ ก็ยง่ิ ดซู มึ ลง ไปอีก หึ เป็ นไงละ่ กกู ็โมโหเป็ นเหมือนกนั นะเว้ย ป๊ัดโธ่! ‚ขอโทษเรื่องอะไร‛ แน่ะ! เสยี งแขง็ ได้อีกนะกเู น่ีย ‚ทกุ เร่ือง เดี๋ยวจะลดให้‛ ‚ลด? ลดอะไร‛ อนั นีผ้ มไมเ่ ข้าใจจริงๆ นะ เหมือนไอ้หมีมนั เห็นผมไมร่ ับสกั ทีเลยเอาถงุ นนั่ ยดั ใสม่ ือผม ก่อนมนั จะ จบั มือผมเอาไว้ด้วย ตอนแรกผมแทบจะสะบดั มือมนั ออกแตไ่ อ้หมีก็กํา เอาไว้แนน่ ‚ปลอ่ …‛ ผมชะงกั อีกครัง้ เมื่อไอ้หมีมนั ยอมปลอ่ ยมือจริงๆ

ทวา่ มนั ปลอ่ ยมือผมแตไ่ มย่ อมปล่อยนวิ ้ ก้อย มนั ใช้นวิ ้ โป้ งกบั นวิ ้ ชีค้ ีบ นวิ ้ ก้อยผมแล้วสา่ ยไปมา ผมมองพฤตกิ รรมแบบนีข้ องสตั ว์โลกด้วย ความไมเ่ ข้าใจ วา่ ไอ้หมีมนั จะทําอะไรของมนั แบบนีภ้ าษาหมีแปลวา่ อะไร ‚ขอโทษ... ดีกนั ‛ บึ้มมมมมม! โอ้ยยยย เจอหมีแอทแทควะ่ แพ้ แพ้แล้ว แพ้ราบคาบเลย! ผมรีบสะบดั มือมนั ออกกอ่ นจะหนีเข้ามาซกุ ตวั เองอยใู่ นห้องทนั ที ใจผม เต้นต๊บุ ๆ จนต้องรีบเอามือมากมุ ไว้ กลวั มากวา่ มนั จะเป็ นอะไรไป รับรู้ได้ เลยวา่ ตอนนีผ้ มนะ่ แปลกไปมากๆ ไมเ่ คยเป็ นขนาดนีเ้ลยนะเนี่ย ไอ้หมี มนั เลน่ อะไรของมนั ! ‚โอยยยย‛ ผมโอดครวญกอ่ นจะดีดดนิ ้ ไปมาบนเตียงของตวั เอง โดนไอ้ หมีเลน่ งานด้วยลกู อ้อนแมวๆ โงๆ่ แบบนนั้ ทําไมผมใจออ่ นยวบได้มาก ขนาดนีว้ ะ ชกั อาการหนกั แล้วอะ …อยา่ บอกนะวา่ ผมหวนั่ ไหวกบั ไอ้หมีมนั แล้ว ตลก! ใครมนั จะไปหวน่ั ไหวกบั ผ้ชู ายด้วยกนั วะ บ้าๆๆๆ ความคิดเหยี ้ ไรของมงึ เนี่ยไอ้เจได มงึ ต้องเปลี่ยวจนฟ้ งุ ซา่ นไป เองแนๆ่ ใจร่มๆ มงึ ก็แค่ตกใจเทา่ นนั้ แหละเจได ไมม่ ีอะไรเลย มงึ แค่ ตกใจ

โอเค รวบรวมสตสิ มาธิ หายใจเข้า…ออก เข้า...ออก ป๊ัดโธ่ว้อยยยย! ยงั ก็ลบภาพไอ้หมีออกจากหวั ไมไ่ ด้อะ ทํายงั ไงดี รหสั แดงอีกแล้ว!!!

EP. 11 [F4 Group] 23:01 น. ThelastJedi : พวกมงึ งง กมู ีเร่ืองจะปรึกษา นนท์รักต้นมาก : ไอ้เจ มงึ จะมามีเรื่องอะไรตอนนีว้ ะ พิงแตไ่ มล่ ําพระเพลงิ : ถ้ามงึ มาโปรยแบบนีแ้ ล้วมีปัญหาไก่ไข่เหีย้ ไรมงึ อีก พวกกจู ะลีฟกรุ๊ป! ThelastJedi : ไมเ่ อาละ พรุ่งนีว้ า่ งปะ มาห้องกู เดี๋ยวเลา่ ให้ฟัง ThelastJedi :เคๆ บาย ฝันดี หลงั จากสง่ ไปเสร็จผมก็รีบออกจากแอปพลิเคชน่ั สีเขียวทนั ที หลงั จาก นนั้ ไมน่ านโทรศพั ท์ผมก็แจ้งเตือนข้อความมากมาย ซงึ่ เดาได้เลยวา่ ไอ้ กรุ๊ปเมื่อครู่นีแ้ หละทเ่ี ป็ นตวั การ ไอ้ตอนแรกผมก็คิดวา่ จะไลน์ไปถาม ความคดิ เห็นจากพวกมนั เก่ียวกบั เรื่องราวความรักในชีวติ ผมตอนนี ้แต่ คดิ อีกทีรอพวกมนั มาคยุ กนั พร้อมหน้าดกี วา่ แตอ่ ยา่ งวา่ แหละ ไอ้พวก เพื่อนท่ีผมเรียกมาเน่ีย ไมร่ ู้พรุ่งนีม้ นั จะมาสกั ก่ีคน สงสยั วา่ ผมจะต้องงดั ไม้เด็ดออกมาใช้แล้วสิ

ThelastJedi : พรุ่งนีใ้ ครมากเู ลีย้ งเหล้า รออีกสกั ห้านาทีดิ คอยด.ู .. ตะวนั กินกบั อะไรก็อร่อย : แนน่ อนเพ่ือนรัก มงึ มีปัญหาอะไร กพู ร้อม บวกชว่ ย พิงแตไ่ มล่ ําพระเพลงิ : I’ll be there as fast as I can bro! นนท์รักต้นมาก : มงึ กอู ะรักมงึ มาก กพู ร้อมฟังมงึ ทกุ ปัญหาท่ีมงึ เจอเลย เพ่ือน ไอ้เหีย้ กคู วรซงึ ้ ไหมเนี่ยท่ีพวกมงึ รักกเู พราะเหล้า ไอ้เพือ่ นเหีย้ จากนนั้ เย็นวนั ต่อมา พวกมนั ก็มาออรวมตวั กนั อยหู่ น้าห้องครบสี่องค์ โดยมิได้นดั หมายเวลา ออื ้ หืมมมม พร้อมมากนะกบั การชว่ ยเหลือกเู นี่ย โคตรรักเพ่ือนเลย ไอ้ฉิบหาย (นํา้ ตาจะไหล) ‚เพื่อนรักกก~ พวกกมู าแล้ว ไหนอะเหล้ากู เหล้าจา๋ ‛

‚ไอ้สสั พิง มงึ มาเพราะเหล้าใชไ่ หมไอ้เช่ียน่ี‛ ‚มนั ไมไ่ ด้มาเพราะเหล้าอะ พวกกทู กุ คนมาเพราะเหล้า‛ ‚โหย พวกเหีย้ !‛ ผมชกั จะน้อยใจแล้วนะเว้ยไอ้พวกนี ้แมง่ ! ‚โอๆ๋ เพื่อนตะวนั อยนู่ ี่แล้วครับเพื่อนเจ‛ ไอ้ตะวนั เดินเข้ามากอดคอผม กอ่ นจะพาเข้ามานง่ั ในห้อง ‚เอ้า ปัญหาของมงึ คืออะไร‛ ไอ้พงิ เป็ นเอย่ ถามก่อน ทีนีผ้ มเลยตงั้ ใจเลา่ มากๆ วา่ เรื่องราวระหวา่ งผมกบั ไอ้เจ้าของห้อง 305 มนั เป็ นอยา่ งไร พอ เลา่ จบไอ้พวกนนั้ มนั ก็ดเู หมือนจะไมไ่ ด้ตงั้ ใจฟังเลยแม้แตน่ ้อย มนั เอาแต่ ชงเหล้าให้กนั ไอ้พวกเวรเอ้ย! ‚หา่ มงึ ! กอู ตุ สา่ ห์เลา่ ให้ฟัง พวกมงึ ก็ดนั มานง่ั กินเฉยๆ แบบนีเ้น่ียนะ สสั เอ้ย!‛ ‚โอๆ๋ ๆ พวกกกู ็ฟังอยู่ แบบฟังไปกินไปไรงีไ้ งเพ่ือน โธ่‛ ไอ้นนท์รีบออกตวั ทนั ที ‚แล้วไง ปัญหาของมงึ ก็คือไอ้นน่ั มนั จีบมงึ ?‛ คราวนีเ้ป็ นไอ้พงิ ที่ถามผม มาบ้าง ‚เออ‛

‚ไมเ่ หน็ จะยากอะไร มงึ ชอบเขาไหมละ่ ไมช่ อบก็จบ บอกเขาไปดวิ า่ มงึ ไมช่ อบอะ เดี๋ยวเขาก็เลิกยงุ่ กบั มงึ ‛ ‚มงึ แบบ…” ‚แล้วมงึ จะกลวั อะไร กเู ห็นด้วยกบั ไอ้พงิ นะ มนั ไมเ่ ห็นยากเลย เว้นแตม่ งึ จะชอบเขาด้วยเหมือนกนั ‛ พอไอ้ตะวนั มนั พดู มาแบบนีผ้ มก็ถงึ กบั ชะงกั ไปเลย เออวะ่ กกู ็ไมไ่ ด้ชอบมนั นี่นา โอ้ย แล้วทาํ ไมถงึ รู้สกึ เหมือนอะไรมนั คาใจ อยแู่ บบนีล้ ะ่ วะ ‚อยา่ บอกนะวา่ มงึ ก็ชอบเขาเหมือนกนั เหยดดด ใครวะ กลู ะ่ อยากเห็น หน้า‛ ไอ้นนท์เห็นผมชะงกั ไปแบบนนั้ มนั ก็เลยเหมือนจะจบั อะไรได้ สว่ น ไอ้พวกเพ่ือนท่ีเหลือมนั ก็หนั มามองผมทนั ที ‚มงึ ไอ้นนั่ อะหลอ่ มาก ผวั มาก กเู คยเจอมนั !‛ ไอ้พิงรีบเสนอตวั ทนั ที ‚จริงเหรอวะ‛ ‚เออ วนั นนั้ ไอ้เช่ียนี่มนั เมา แล้วไอ้ผ้ชู ายคนนนั้ มนั เป็ นคนดแู ลไอ้เจอะ กู เห็นเตม็ สองตา สญั ญาวา่ ไมไ่ ด้เมา ด้วยเกียรติลกู เสือสํารองเลย‛ ไอ้พงิ มนั รีบเลา่ ให้เพื่อนฟังทนั ที โอโห...มงึ ก็เลา่ ซะกดู เู มียฉิบหายเลยนะไอ้เพ่อื นเวร ได้ทีละมงึ เผากใู หญ่ ‚เกินไปไอ้พิง มงึ กเ็ มาเหมือนกนั เถอะคืนนนั้ อะ‛ ผมรีบแย้งทนั ที

‚กสู ร่างแล้วจ้ะ สร่างตงั้ แตเ่ หน็ มงึ โดนอ้มุ อะจ้ะ‛ ‚ว้อททททท เห้ย! กพู ลาดได้ไง ไอ้เจโดนผ้ชู ายอ้มุ เหรอ‛ ไอ้นนท์ถาม เสียงสงู ‚เชี่ย กชู กั จะอยากเข้าไปคยุ กบั ไอ้คนนนั้ แล้วเนี่ย‛ ไอ้ตะวนั ก็หนั ไปร่วมวง ด้วยอีกคน ‚โอ้ย! อ้มุ เอิม้ เหีย้ ไร ไร้สาระ! กผู ้ชู าย มงึ ดปู ากกู กเู ป็ นผ้ชู าย กไู มไ่ ด้ชอบ ผ้ชู าย! แล้วยง่ิ ผ้ชู ายหมีควายแบบนนั้ กยู งิ่ ไมช่ อบ‛ ผมรีบบอกทนั ทีกอ่ นที่ พวกมนั จะโหแ่ ซวกนั ไปมากกวา่ นี ้ ‚แตม่ งึ ใกล้ชดิ กบั เขาแทบทกุ วนั ขนาดนี ้มงึ ไมห่ วนั่ ไหวบ้างเหรอวะ‛ ไอ้ ตะวนั ถาม คําถามนีท้ ําเอาผมไปไมเ่ ป็ นเลยทีเดยี ว ไมอ่ ยากจะยอมรับเลยวา่ มี หลายรอบที่ไอ้หมีมนั ทําผมใจเต้น แตม่ นั ก็คงจะเต้นแบบตกใจมากกวา่ มงั้ ผมวา่ ผมคงตื่นไปเอง มนั ไมไ่ ด้หวน่ั ไหวอะไรทงั้ นนั้ แหละ ผมเนี่ยนะ จะไปหวน่ั ไหวกบั ผ้ชู ายร่างหมีควายแบบนนั้ ขอร้อง มนั ไมใ่ ชเ่ ลยนะนนั่ ‚เอ้า แดกเหล้าเฉย แดกเหล้าเฉยไอ้หา่ เจ ทําไม มงึ หวนั่ ไหวใชม่ ยั้ ละ ไอ้สสั แหม ทําเงียบ‛ ‚มงึ หบุ ปากไปไอ้พงิ ‛ ‚กวู า่ ตอนนีม้ งึ กําลงั ยดึ ตดิ กบั เพศสภาพมากเกินไปวะ่ ไอ้เจ‛ ‚มงึ หมายความวา่ ไงวะนนท์‛ ตะวนั ที่ดเู หมือนจะไมเ่ ข้าใจออกปากถาม

‚ก็แบบ มงึ อะเอาแตพ่ ดู วา่ มงึ เป็ นผ้ชู ายๆ อยนู่ นั่ หวน่ั ไหวกบั เขาอะมงึ ก็ หวนั่ ไหว แตม่ งึ ไมย่ อมรับ เอาแตป่ ิ ดตวั เองอยนู่ น่ั แหละ ตอนกจู ีบต้นนะ กกู ็ไมเ่ ห็นได้คิดอะไรแบบนีเ้ลย‛ ‚เอ้า… ก็ก…ู ” ‚มงึ เงียบกอ่ นไอ้เตีย้ ! กจู ะฟังไอ้นนท์มนั ‛ ไอ้พิงดกั คอผมทนั ที แหม่ ไอ้นี่ มงึ อะตวั ขดั กตู ลอดแหละ ไอ้นนท์มองมาที่ผมกอ่ นพดู ออกมา ‚มงึ ไมล่ องเปิ ดใจดอู ะ ไหนๆ มนั ก็ทํา ให้มงึ หวนั่ ไหวได้ทงั้ ๆ ท่ีมนั เป็ นผ้ชู ายแบบนนั้ กวู า่ มนั ก็ต้องมีอะไรดีสกั หนอ่ ยแหละ‛ ‚แตก่ ไู มเ่ ข้าใจ กกู ็ผ้ชู าย กแู มนมากๆ เลยนะมงึ หน้าตาก็ไมไ่ ด้ลอ่ เกย์ ขนาดนนั้ ไหมวะ‛ ‚เหรอ นี่หน้าตาไมใ่ ชไ่ ทป์ เกย์งนั้ เหรอ โอโห มงึ คิดวา่ ตวั เองดลู ่ํามากใช่ ปะ กจู ะบอกให้ ไอ้เพื่อนบ้านมงึ คนนนั้ คนที่มงึ หาวา่ เขาเป็นเกย์อะ มนั ยงั ดลู ํ่ามากกวา่ มงึ ดสู มชายกวา่ มงึ อกี ‛ ‚ไอ้สสั พิง! มงึ จะเอากบั กใู ชไ่ หม‛ เน่ีย เพื่อนกวนตีน ทําไมกวนเกง่ ขนาด นีว้ ะ ‚กไู มเ่ อามงึ หรอก แตไ่ อ้นนั่ อะเอาแน่!‛ ‚มงึ อยา่ อยเู่ ลย!‛ ผมผดุ ลกุ ขนึ ้ กอ่ นจะโยนหมอนโยนผ้าหม่ ใสไ่ อ้เพอ่ื น เลว ผมกบั ไอ้พงิ ฟัดกนั อยแู่ บบนนั้ จากนนั้ พวกเราสี่คนสลบั กนิ สลบั คยุ

กนั แบบนนั้ ทงั้ คืน ในที่สดุ ไอ้เสอื สี่ตวั ก็เมามายกนั ถ้วนหน้า โชคดีท่ีพรุ่งนี ้ เป็ นวนั หยดุ ไอ้สามตวั นนั้ มนั ก็เลยนอนค้างที่น่ีเสียเลย ผมผลอ็ ยหลบั ไปเม่ือไหร่ก็ไมร่ ู้ รู้แตว่ า่ รู้สกึ ต่ืนขนึ ้ มาอีกทกี ็เพราะเสยี ง จากทีวีที่เปิดทงิ ้ ไว้ มองดเู วลาก็พบวา่ ตอนนีต้ ีหนงึ่ กวา่ ๆ แล้ว ผมคอ่ ยๆ ดนั ตวั เองให้ลกุ จากเตียง เหมือนผมยงั สร่างไมเ่ ต็มร้อยเปอร์เซน็ ต์ นงั่ น่ิงๆ อยอู่ ยา่ งนนั้ มองซากศพเพื่อน จๆู่ กร็ ู้สกึ เหมือนก้อนอะไรสกั อยา่ ง มนั มาจกุ อยทู่ ี่คอจนต้องรีบว่งิ เข้าห้องนาํ ้ ตอนนีเ้กาะโถส้วมแบบอนาถฉิบหายเลย โอย เมาแบบหมาท่ีแท้ทรู ตาผมแทบจะปิ ด มนั มวนท้องไปหมด ผมคอ่ ยพยงุ ตวั ลกุ ขนึ ้ ไปล้างหน้า บ้วนปาก กอ่ นจะออกมานงั่ พกั หน้าทีวี สติที่น้อยนดิ ของผมเหมือนจะ กลบั มาสวา่ งได้แคแ่ วบเดยี ว แตห่ ลงั จากนนั้ ...ผมก็ไมร่ ู้เลยวา่ มนั จะเกิด อะไรขนึ ้ มาบ้าง ‚โอย…‛ ผมตื่นขนึ ้ มาพร้อมกบั อาการหนกั หวั จนแทบยกไมข่ นึ ้ แสง สวา่ งกระทบตาบวกกบั สมั ผสั เปี ยกชืน้ แปลกๆ กําลงั สมั ผสั หน้าผมอยู่ ผมปัดออกสองสามครัง้ จนนกึ รําคาญ สดุ ท้ายก็ต้องคอ่ ยๆ ลืมตาขนึ ้ ผม เงยหน้ามองเพดานห้อง นอนกระพริบตาปริบๆ กอ่ นจะพลกิ ตวั ไป ด้านข้าง เอ๊ะ...ทําไมผ้าหม่ มนั เป็ นสีเทาวะ แล้วหมอนข้างกหู ายไปไหน เด๋ียว นะ! แล้วทําไมมีโต๊ะตรงข้างหน้าตา่ ง

‚เมีย้ ว...” มะ…มีแมวด้วย! เฮ้ย...ไมต่ ลกแล้วนะเน่ีย ผมรีบยนั ตวั ลกุ ขนึ ้ ทนั ที ก่อนจะพบวา่ ทที่ ่ีผมอยนู่ ่ีมนั ไมใ่ ชห่ ้องของ ผม! ไมใ่ ชเ่ ลย ไมร่ ู้วา่ ผมมาอยตู่ รงนีไ้ ด้อยา่ งไร ภาพตดั ไปตงั้ แตต่ อนไหน ก็ไมร่ ู้ โอ้ย ไอ้เจเอ้ย เมารอบที่แล้วมงึ พาคนเข้าห้อง เมาอกี รอบมงึ เลยเข้าห้อง คนอื่นแบบนีก้ ็ได้เหรอ โธ่… ‚ต่ืนแล้วก็ลกุ ไปล้างหน้า‛ ‚เฮ้ย!‛ ผมตกใจ เพราะไอ้ต้นเสียงที่คยุ กบั ผมมนั คือไอ้สขุ สนั ต์! ไอ้หมี ควาย! ไอ้เจ้าของห้องตรงข้าม! ...อยา่ บอกนะวา่ ผมเข้ามาอยใู่ นห้องมนั อะ บ้าไปแล้วววววว!!! ‚ตกใจอะไร‛ ‚นะ...น่ีห้องมงึ ?‛ ‚อือ‛ ‚แล้วกมู าอยหู่ ้องมงึ ได้ยงั ไง‛ ‚ก็เข้ามาเอง‛ มนั ตอบเรียบๆ เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา กอ่ นจะเดนิ เข้ามา หาผมที่เตียงแล้วอ้มุ แมวตวั ท่ีปลกุ ผมไป

มนั เรียบแตผ่ มไมเ่ รียบกบั มนั หรอกนะ! ปากน่อี ้าจนแมลงเข้าไปบินวอ่ น ได้แล้ว ไมอ่ ยากเช่ือ ผมเนี่ยนะจะเข้ามาในห้องมนั เอง ตลกละ ‚กไู มเ่ ชื่อ‛ ‚จะไปดกู ล้องเอากบั ด้านลา่ งก็ได้นะ‛ มนั วา่ ก่อนจะยกยิม้ ร้าย เอาจริงดิ ผมทําจริงๆ อะ โอ้ย...รับตวั เองไมไ่ ด้อะ กลบั ๆ กตู ้องรีบกลบั ห้องแล้ว ดเู หมือนวา่ ผมจะรีบเกินไปเลยสะดดุ ผ้าหม่ จนเกือบล้มไปกองกบั พืน้ โชคดีที่ไอ้เจ้าของห้องมนั เข้ามาจบั ตวั เอาไว้ ผมงีใ้ จหายแวบ แตเ่ อ๊ะ! … เสือ้ ยดื สีดําทีก่ ใู สอ่ ยนู่ ่ีของใคร? เฮ้ย กไู มเ่ คยมีเสือ้ แบบนี!้ ‚เสือ้ ใคร!?‛ ผมเงยหน้าถามมนั ทนั ที ‚เสือ้ ก‛ู ‚แล้วทําไมเสือ้ มงึ ถงึ …” ‚ก็เหม็นเหล้าซะขนาดนนั้ ใครจะให้นอนเตียง คิดสิ‛ มนั เอามือมาจมิ ้ หน้าผากผมแล้วเดนิ ออกไป โว้ย! คนยิ่งมนึ ๆ หวั อยู่ มงึ จะมาดนั หวั กแู บบนีไ้ มไ่ ด้นะเว้ย! ผมรีบจํา้ เอ้าตามไอ้หมีออกไปทนั ที เพ่งิ จะเคยเข้าห้องไอ้สขุ สนั ต์วนั นีก้ ็ วนั แรก นกึ แปลกใจท่ีห้องไอ้หมีมนั ไมไ่ ด้มีของเยอะอยา่ งที่คดิ สว่ นมาก

จะเป็ นกองกระดาษอะไรไมร่ ู้ท่ีวางอยทู่ ว่ั ทกุ มมุ ห้อง มีเสือ้ ผ้าวางตรงนนั้ ตรงนีบ้ ้างตามประสาห้องผ้ชู าย เดนิ ตามมาเรื่อยๆ ก็มาตกใจเข้ากบั โปสเตอร์เอลวิสอนั เบ้อเร่ิมตรงผนงั ห้อง รอบข้างกเ็ ป็ นโปสเตอร์วงดนตรี ดงั ๆ อยา่ งพวก Beatles, Queens, Imagine dragons แล้วก็อีกยิบยอ่ ย มากมาย โอโหเฮะ สงสยั ไอ้นีม่ นั จะคลง่ั ไคล้ดนตรีจริงๆ ‚นนั่ ยาแก้แฮงค์ ไปล้างหน้าแปรงฟันกอ่ นไป แกะแปรงใหมใ่ ห้แล้ว‛ ผมดงึ สายตากลบั มาที่ไอ้สขุ สนั ต์ มนั สงั่ โดยท่ีไมม่ องหน้าผมเพราะมวั แต่ ก้มตกั อาหารใสใ่ นจานอยู่ แมวน้อยของมนั ก็วง่ิ วนอยรู่ อบๆ ขามนั นน่ั แหละ เพง่ิ จะสงั เกตวา่ มนั กําลงั ทําอาหาร ไมย่ กั รู้วา่ คนแบบไอ้หมีมนั ทําอาหารเป็ นด้วยแฮะ ‚ไมล่ ะ่ จะกลบั ห้อง‛ ‚เข้าห้องได้? ไมม่ ีคีย์การ์ดน่ี‛ พอมนั วา่ แบบนนั้ ผมก็รีบตะปบหาคีย์การ์ดทวั่ ตวั ทนั ที เฮ้ย! แล้วแบบนีก้ ู จะเข้าห้องได้ไงวะ โทรศพั ท์ก็ไมน่ า่ จะได้เอามา แล้วแบบนีจ้ ะโทรไปบอก ไอ้พวกนนั้ ได้ไงเน่ีย ‚มีเพ่ือนอยใู่ นห้อง เด๋ียวเคาะให้มนั เปิ ดให้‛ ‚แล้วคดิ วา่ ตอนนีเ้พื่อนจะต่ืนไหม‛ มนั พดู ก่อนจะก้มตวั เอาอาหารให้ แมวมนั กิน

‚คณุ นาย กินซะ‛ หยู ยย แมม่ งึ เอ้ยย พดู กบั แมวเสียงออ่ นเสียงหวานเชียวนะ! มีโมเมนท์ ออ่ นโยนกบั เขาด้วยรึไง ‚เออ เดี๋ยวกไู ปเคาะด‛ู ‚ไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วมากินยากินข้าว คอ่ ยไป‛ มนั หนั กลบั มาสงั่ อกี ครัง้ ‚ไมเ่ ป็ นไร‛ ‚เจได จะไปเองหรือจะให้อ้มุ ไป‛ ‚มงึ เลิกบงั คบั กไู ด้ไหม อ้ะ! ไมต่ ้อง! กไู ปเองก็ได้! โว้ยยย‛ ผมยงั พดู ไม่ ทนั จบไอ้สขุ สนั ต์กย็ า่ งเท้าเข้ามาหาจนผมต้องรีบตอบตกลงไปทนั ที ผม รีบเดนิ หนีมนั ไปเข้าห้องนํา้ ท่ีอยไู่ มไ่ กลกอ่ นจะปิ ดประตดู งั ปัง เฮ้อ! ทําไมมนั สงั่ ผมได้ตลอดเลยวะเนี่ย ผมขยีห้ วั ตวั เอง กอ่ นจะเดนิ เข้าไปตรงอา่ งล้างหน้า เห็นแปรงสีฟันที่มียา สีฟันบีบเอาไว้ให้ด้านบนแล้วก็อดนกึ ช่ืนชมไอ้หมีในใจไมไ่ ด้ อะไรมนั จะ ดแู ลกดู ีขนาดนนั้ วะเน่ีย... ผมล้างหน้าแปรงฟันเสร็จเรียบร้อยก็รู้สกึ สดชื่นขนึ ้ มาบ้าง เดนิ ออกมา จากห้องนํา้ กม็ าเจอไอ้หมีมนั กําลงั วดิ พนื ้ อยู่

โอ้โห…กล้ามมงึ เป็นมดั เลยนะไอ้น่ี ไมต่ ้องมาอวด! กอู จิ ฉา เด๋ียวกวู อร์ม บ้าง จะเอาให้ลาํ่ เลยคอยด!ู ‚ข้าวอยบู่ นโต๊ะ‛ มนั บอก ‚เออ กรู ู้‛ ผมเดินผา่ นมนั ไปนงั่ กินข้าวบนโต๊ะ ไอ้หมีทําข้าวผดั งา่ ยๆ รสชาติก็ไมไ่ ด้แย่ ผมนง่ั กินไปมองมนั ออกกําลงั กายไป จๆู่ ก็รู้สกึ เหมือน มีอะไรสกั อยา่ งมาวนุ่ วายตรงขา พอก้มลงดกู ็เหน็ เป็ นแมวตวั สีดํากําลงั เดินวนไปวนมารอบๆ ขาผมนน่ั เอง อนั ทจ่ี ริงผมเองกไ็ มไ่ ด้ชอบสตั ว์มาก นกั หรอก ผมยกขาหนี แตม่ นั ก็ยงั ร้องเหมียวๆ ไลจ่ บั ชายกางเกงผมอยู่ นนั่ ‚คณุ นายชอบมงึ ‛ สขุ สนั ต์หยดุ ออกกําลงั กายแล้วหนั มาอธิบาย ‚แมวมงึ เหรอ‛ ‚อือ เก็บได้ที่หลงั ผบั มนั ว่งิ ตามกเ็ ลยเอามนั มา นา่ รักดี‛ ‚มงึ ไปหาพอ่ มงึ นนู่ ไป อยา่ เกาะกางเกง‛ ผมดไุ อ้ตวั เลก็ แตม่ นั ก็ไมย่ อม ไปสกั ที ยงั คงพยายามจะเลน่ กบั ขากางเกงผมอยนู่ น่ั ‚มนั ชอบมงึ ‛ ไอ้สขุ สนั ต์มนั พดู ขนึ ้ ขณะท่ีมองแมวน้อยของมนั เลน่ ขา กางเกงผม ‚กไู มใ่ ชพ่ อ่ มงึ นะ!‛ สดุ ท้ายผมก็ทนไมไ่ หว อ้มุ ตวั มนั ขนึ ้ มา แล้วจ้องหน้า มนั ไอ้แมวดํามนั มองผมตาใสแป๋ ว

‚มนั ก็ไมไ่ ด้คดิ วา่ มงึ เป็ นพอ่ มนั ‛ ‚แล้วมนั จะเลน่ กบั ก…ู ” ‚มนั เหน็ มงึ เป็ นแมต่ า่ งหาก‛ ต้มู มมม! KNOCK OUT! 1- 0 ------------------- 1:25 น. ของคืนทีผ่ า่ นมา... ก้อก กอ้ ก ก้อก ‚สขุ สานนนน‛ นํา้ เสยี งครางยานของคนตวั เลก็ ทําเอาเจ้าของ ห้อง 305 ถงึ กบั ไปไมเ่ ป็ น ตอนนีก้ ็เวลาตีหนงึ่ เกือบตีสองแล้ว อนั ท่ีจริง เขาเข้านอนไปเรียบร้อยแล้วด้วย ไมน่ กึ วา่ ตวั เองจะต้องลกุ ขนึ ้ มาเปิ ด ประตตู อนนีด้ ้วยซํา้ ไป และไมอ่ ยากเชอื่ ด้วยวา่ เจไดจะเมาแล้วมาเคาะห้องเขาแบบนี ้

‚เมาแล้ว‛ เขาบอก แตด่ เู หมือนมนั จะไมเ่ ข้าหขู องเจไดเลยแม้แตน่ ้อย สภาพของเจไดตอนนีถ้ ือวา่ แยม่ าก กลนิ่ เหล้าหง่ึ ไหนจะกลน่ิ อ้วกอีก เสือ้ ผ้าก็ยบั ยยู่ ่ี อีกฝ่ ายเอนตวั มาเกาะประตหู ้องเขา นี่ถ้าไมเ่ กาะเอาไว้ สงสยั จะต้องล้มลงไปกบั พืน้ แนๆ่ ทําไมถงึ เมาได้ขนาดนี ้ ‚เจได กลบั ห้อง‛ เจ้าของห้อง 305 ถงึ กบั กมุ ขมบั เพราะในตอนนีไ้ อ้คน ตวั เลก็ กวา่ ดเู หมือนจะโดนฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงําอยา่ งเต็มท่ี อีกฝ่ าย เลยพยายามจะเข้าห้องเขาให้ได้ ‚มงึ น่ียงั ไงของมงึ วะ! กโู มโหแล้วนะเว้ย!‛ แตอ่ ยดู่ ีๆ อีกฝ่ ายก็ดนั ตะโกน ใสห่ น้าเขา สขุ สนั ต์นกึ กลวั วา่ คนอ่ืนจะตกใจต่ืนเพราะเสยี งของเจไดเม่อื ครู่เลยต้อง ออกปากเตือน ‚เบาๆ มนั ดกึ แล้ว‛ เขายอมรับ วา่ เขาปรับอารมณ์ไมท่ นั เจไดจริงๆ เด๋ียวดี เดี๋ยวตะคอก ‚แล้วโมโหอะไร‛ เขาถามกลบั ‚ไมร่ ู้ กโู มโห‛ ดทู า่ ทางอีกฝ่ ายจะเมามากจริงๆ ‚เจได กลบั ห้อง เด๋ียวไปสง่ ‛ คนตวั โตกวา่ เลยตดั สนิ ใจจะไปสง่ เจไดท่ี ห้อง เขาก้าวไปหยบิ คีย์การ์ดห้องตวั เอง ยกแขนคนเมา กอ่ นจะพยงุ กลบั ไปยงั ห้องหมายเลข 304 ที่ปิ ดสนทิ เขาก้มตวั ลงมาถามหาคีย์การ์ดกบั คนเมา ‚เจได คีย์การ์ดอยไู่ หน‛

‚คีย์การ์ด? คีย์การ์ดอารายย อ๋อออ บนโต๊ะ!‛ อีกคนชีน้ วิ ้ เหมือนดีใจท่ีคิด ออกแล้ว ‚โต๊ะไหน ในห้องเหรอ?‛ ‚โต๊ะกอ็ ยใู่ นห้องดิ ไอ้ควายยยยย‛ สกั วนั เขาจะต้องจดั การกบั เจไดเรื่องการพดู คําหยาบให้ได้ ‚แล้วจะเข้าห้องยงั ไงวะ‛ ถงึ กบั กล้มุ ที่คนเมาไมส่ ามารถเข้าห้องตวั เองได้ ก้มลงมองอกี ครัง้ ก็เห็นแตเ่ จไดเงยหน้ามองเขาอยู่ ตาใสแป๋ วของอกี คนท่ี มองมาทําเอาเขาแทบจะไปไมเ่ ป็ น ‚ถ้าพาไปนอนด้วย ตื่นมาจะโวยวายไหม‛ ‚มา่ ยยย งว่ งมาก ขอเข้าห้องหนอ่ ย‛ ถา้ พรุ่งนีง้ อแง จะจบั ตีกน้ ใหด้ .ู ..

EP. 12 ‚แฮ่ก แฮก่ …” วนั นีผ้ มมาวง่ิ ออกกําลงั กาย (ซง่ึ นานๆ ทีจะมา) ผมหยดุ วิ่งแล้วเดินลาก ตวั เองไปยืนเกาะรัว้ ท่ีอยไู่ มไ่ กล ไมไ่ ด้ออกกําลงั กายมาเดอื นกวา่ พอ กลบั มาวิ่งอีกทีคือเหมือนจะตายเลย ตอนนีเ้ป็ นชว่ งเยน็ คนมาออกกําลงั กายกนั ที่น่ีคอ่ นข้างเยอะ ซงึ่ ก็ถือเป็ นเร่ืองปกติ ‚พี่ครับ‛ พกั ยงั ไมท่ นั ไร เสียงเรียกข้างตวั ก็ดงั ขนึ ้ พอผมหนั กลบั ไปมองก็เหน็ เป็ น น้องผ้ชู ายคนท่ีทกั ผมท่ีคอนโดวนั นนั้ เอ…ช่ืออะไรนะ อ้อ! น้องกานต์ ‚วา่ ไง ออกกําลงั เหรอเรา‛ ‚เปลา่ พี่ ทางผา่ นจากหอเพอื่ นนะ่ ‛ น้องกานต์ตอบ แตก่ ็สงสยั จะจริง เพราะยงั ใสช่ ดุ นกั ศกึ ษาอยเู่ ลย ‚แล้วทําไมเดนิ ผา่ นในสวนน่ีละ่ ‛ ‚มนั ลดั ดี เออ่ …พ่ีมาออกกําลงั กายท่ีนบี่ อ่ ยไหม‛ ‚ไมอ่ ะ วา่ งจริงๆ ถงึ จะมา น่ีก็มาวิ่งในรอบเดือนกวา่ นะเนี่ย‛ ‚ออ๋ …‛ น้องกานต์ทําหน้าเหมือนเข้าใจ สง่ เสียงออ๋ ลากยาว

ผมเพง่ิ สงั เกตเหน็ วา่ น้องเขาถือของอะไรมาด้วยพะรุงพะรัง ‚หอบของมา เยอะแยะ ทําไมไมน่ งั่ รถกลบั ‛ ‚ผมลงรถตรงนีแ้ หละ‛ ‚เอ้า แล้วทาํ ไมไมไ่ ปลงคอนโดเลยวะ มาลงทําไมที่น่ี‛ ผมถามกลบั น้องมนั เหมือนเออ๋ ไปเลย ไมต่ อบ มวั แตส่ ง่ เสียงเออ่ อา่ จนในท่ีสดุ ผมก็ ปัดผา่ นไป สงสยั ไปถามน้องเยอะเกิน ไอ้เราก็ไมไ่ ด้สนทิ กนั ขนาดนนั้ อะเนอะ ‚เออๆ ชา่ งมนั จะไปว่งิ ตอ่ ละ บาย‛ ผมบอกน้อง ก่อนจะออกว่งิ เอาเหงื่อ ตอ่ วิ่งวนไปเร่ือยๆ จนรู้สกึ วา่ เหนื่อยพอแล้วก็เดนิ เลน่ จนวนกลบั มาท่ีเดมิ ที่หยดุ พกั ในตอนแรก และก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นวา่ น้องกานต์ยงั คงนงั่ อยตู่ รงม้านง่ั ไมไ่ กล อะไรวะ ทําไมป่ านนนี ้ ้องมนั ยงั ไมก่ ลบั อีก ‚เฮ้‛ ผมเดนิ เข้าไปสะกิดไหล่ น้องกานต์ชะงกั ไปเลก็ น้อยตอนท่ีเห็น ผม ‚ทําไมยงั ไมก่ ลบั อีก รออะไร‛ ‚เออ่ …อ้อ ผมรอเพอื่ นมาเอาไดรฟ์ งาน มนั อยกู่ บั ผม‛ น้องกานต์รีบตอบ กอ่ นจะพยกั หน้ารัวๆ ‚ออ่ …แล้วเพื่อนมายงั ให้รอเป็ นเพื่อนไหม‛ ผมอาสา ยงั ไงก็คนใน คอนโดเดยี วกนั แล้วตอนนีม้ นั ก็มืดแล้วด้วย ‚ไมเ่ ป็ นไรครับ เพื่อนมาเอาไปแล้ว เมื่อกีน้ ีเ้ลย‛ น้องมนั รีบบอก

ทาไมพดู เร็วจงั วะ บอกชา้ ๆ ก็ได้ กูฟังไมท่ นั ‚งนั้ กลบั พร้อมกนั ปะ กําลงั จะกลบั คอนโด แตเ่ ดินกลบั นะ จะหาของกิน ตรงแถวๆ หน้าธนาคาร‛ ผมชวนน้องกานต์กลบั ด้วย อีกฝ่ ายพอได้ยิน แบบนนั้ ก็ทําหน้าดีใจออกมา รีบลกุ ขนึ ้ ยนื แล้วตอบตกลงทนั ที ‚ครับ ครับ ผมกลบั ด้วย‛ น้องมนั จะยมิ ้ ทําไมวะเน่ีย กแู คช่ วนกลบั บ้าน ไมไ่ ด้เลยี ้ งข้าว ‚เออ่ …เคๆ‛ ผมกบั น้องกานต์เราสองคนเดินกลบั ด้วยกนั ก็เลยทําให้ได้คยุ กนั บ้าง เพง่ิ รู้วา่ น้องกานต์เรียนสถาปัตย์ฯ ปี สามแล้ว มนิ า่ เห็นมนั แบกไอ้กระบอก ข้าวหลามดําๆ อะไรนะ…อ้อ ซมู ใสแ่ บบ แม่งเทฉ่ ิบหาย พอคยุ กนั มา จนถงึ ร้านข้าว เราสองคนก็ตดั สินใจที่จะหยดุ กินข้าวกนั ท่ีร้านข้างทางนนั่ แหละ ‚พ่ีเจไดอายเุ ทา่ ไรเหรอครับ‛ ‚ทายด‛ิ ‚โห…‛ เห็นแบบนีห้ น้าผมกใ็ สนะเว้ย หน้าเดก็ ด้วย มีหลายคนแล้วที่ทกั วา่ ผมยงั อยมู่ หาวทิ ยาลยั ด้วยซาํ ้ ‚สามสบิ ห้า‛

โอ้โห! มงึ เป็ นใครเนี่ย กล้าดียงั ไงมาทํานายหนงั หน้ากวู า่ สามสิบห้า อยากตบคนวะ่ ไมไ่ หวมาก ณ จดุ นี ้ยงั ไมม่ ีใครทายถงึ สามสบิ สกั คน มา จากไหนสามสบิ ห้า ‚หน้าพดี่ ตู กใจมาก ไมใ่ ชเ่ หรอ‛ ‚เหน็ พี่แก่ขนาดนนั้ เลย?‛ ‚ฮา่ ฮา่ ผมล้อเลน่ พี่อยา่ งอน‛ ‚ใครงอน‛ ‚อะ ผมวา่ สามสบิ ‛ ‚โนๆ ย่ีสบิ แปด‛ ในท่ีสดุ ผมก็เฉลยออกไป พอน้องกานต์รู้แล้วก็ทําหน้า เหมือนกําลงั บวกลบอะไรสกั อยา่ งอยใู่ นใจ พอผมจ้องมนั มากๆ เข้า มนั ก็เหมือนจะรู้สกึ ตวั เลยรีบฉีกยิม้ ให้ ‚อะไร‛ ‚เปลา่ พ่ี นบั เลขอะไรนิดหนอ่ ย‛ ‚ไมต่ ้องมานบั อายเุ ลยนะ‛ ผมพดู พลางชีห้ น้าไปด้วย น้องกานต์เลยยมิ ้ ออกมา หยู ย ยมิ ้ สวยนะเราอะ พอยมิ ้ ป๊ บุ แล้วหลอ่ ขนึ ้ กวา่ เดมิ เป็ นกองเลยวะ่ สาวๆ ท่ีมหา’ลยั นา่ จะตดิ ตรึม ‚ข้าวมาแล้วพ่ี‛ น้องมนั บอกเมื่อเหน็ เดก็ เอาข้าวมาเสิร์ฟถงึ โต๊ะ