(Y) ข้างห้อง MR. 305

จะวา่ ไป น้องกานต์น่ีมนั ก็ดรู ู้งานดี เดินไปกดนํา้ มาให้ผมเรียบร้อยเลย ดีวะ่ ๆ ‚พ่ีเอาแตถ่ าม ถ้าเบื่อก็บอกได้นะเว้ย‛ ‚ไมอ่ ะ ผมชอบให้พถ่ี าม ถามได้เลย อยากถามอะไรก็ถามด‛ิ เห้ยยย น้องแมง่ เฟรนด์ลี่สสั ๆ อะ ‚ไมอ่ ะ ถามเยอะแล้ว‛ ‚แล้วงีผ้ มถามพ่ีได้ไหม‛ น้องกานต์ถาม ผมกินข้าวอยเู่ ลยได้แตพ่ ยกั หน้า กลบั ไป ‚พี่เจได…พี่มีแฟนยงั ‛ หวู วว ถามกนั โต้งๆ แบบนีเ้ลยเหรอ …ไมอ่ ยากบอกเลยวะ่ รู้สกึ อบั อาย กแู บบจะสามสบิ แล้วแตย่ งั แห้งแล้งขนาดนี ้อายเด็กมนั ‚ทําไมอยากรู้วะ‛ ‚อะ…เออ่ ผมขอโทษทีพ่ี ถ้าเกิดวา่ …” ‚เอ้า จะรู้สกึ ผิดทําไม โธ่ คําถามมนั ไมไ่ ด้ร้ายแรงขนาดนนั้ ใจเย็น‛ ผมรีบ บอกมนั ทนั ที น้องกานต์ท่ีดจู ะใจเสียตอนแรกเลยพอมีสีหน้าดีขนึ ้ หนอ่ ย เอ้อ มนั ก็ไมใ่ ชว่ า่ จะถามไมไ่ ด้หรอกนะไอ้คําถามนี ้ หลงั จากนนั้ เราสองคนก็ไมไ่ ด้พดู อะไร ตา่ งคนตา่ งเงยี บไปสกั พกั สดุ ท้าย ผมก็ตอบกลบั ออกไปเสียงเบาๆ

‚เปลา่ อะ ยงั ไมม่ ี‛ ‚ห้ะ‛ ‚ยงั ไมม่ ีแฟน ชดั ไหม‛ ผมเพมิ่ เสยี งให้ดงั ขนึ ้ โอ้ย อยา่ ให้พดู ดงั มากได้ไหม กอู ายโว้ยยย! นนั่ ! แล้วพอกพู ดู ออกไปแล้วแมง่ ก็ยิม้ แปลกๆ แบบนนั้ อะ แมง่ ล้ออะไรกู อยใู่ นใจแน่ๆ เลย ไอ้เด็กนี่ อตุ สา่ ห์รู้สกึ ดีด้วย อตุ สา่ ห์เอน็ ดู เดี๋ยวปั๊ดเอา เคร่ืองปรุงปาหวั แมง่ ‚แล้ว…พ่ีชอบคนอายมุ ากกวา่ หรือเดก็ กวา่ ‛ แน่ะ! มนั ยงั ยิงคําถามมาอีกละ ‚อายขุ นาดนีแ้ ล้วจะไปหาคนอายมุ ากกวา่ มาจากไหนวะ เขาแตง่ งานกนั ไปหมดแล้วมงั้ ‛ ผมบน่ ออกมาด้วยความน้อยเนือ้ ตาํ่ ใจ โฮ...รู้งีก้ รู ีบชงิ หาแฟนตงั้ แตป่ อสามแล้ว ‚แปลวา่ พีช่ อบคนอายนุ ้อยกวา่ งนั้ ดิ‛ ‚ไมร่ ู้ รอไปเร่ือยๆ เด๋ียวมนั ก็มาของมนั เอง‛ ผมตอบกลบั หลงั จากนนั้ เรา สองคนก็สลบั กินสลบั พดู คยุ ไปเรื่อยๆ จนเวลาลว่ งเลยถงึ ได้เดินกลบั คอนโดด้วยกนั ‚แล้วสมยั พ่ีเรียนไมม่ ีคนมาจีบพี่เลยเหรอ‛

‚ไอ้มีมนั ก็มีเว้ย แตต่ อนนนั้ เหมือนได้เป็นแคค่ นคยุ เขาอะ เซง็ ไปวนั ๆ อ้ะ! ลฟิ ต์มาละ‛ ‚พี่เจไดครับ‛ ‚หือ วา่ ไง‛ พอผมเข้ามาในลฟิ ต์ ไอ้เด็กน้องกานต์ก็เรียกผมไว้ก่อนจะ เดินตามเข้ามา มนั ทําทา่ เหมือนจะพดู อะไรสกั อยา่ ง แตป่ ระตลู ิฟต์ท่ีเพิง่ ปิ ดก็เปิ ดออกอีกรอบเสียกอ่ น คนท่ีเข้ามาใหมจ่ ้องมาท่ีผมทนั ที ไมใ่ ชใ่ คร... ไอ้สขุ สนั ต์เจ้าของ ห้อง 305 นน่ั เอง เช่ียเอ้ย...ทําไมชีวิตชว่ งนีถ้ งึ ได้เจอะเจอไอ้หมีน่ีตลอด เลยวะ ไมเ่ ข้าใจ เหมือนพอมนั เหน็ วา่ ผมมากบั ใครก็เลยเอาตวั ตนั ๆ ของ มนั เดินเข้ามายืนขนาบข้างผม ในมือมนั หิว้ ถงุ อะไรไมร่ ู้มาด้วยเยอะแยะ ‚มนั เบียด‛ ผมเอ็ดมนั เบาๆ แตม่ นั ก็ทําเป็ นทองไมร่ ู้ร้อนยืนนิ่งๆ อยอู่ ยา่ ง นนั ้ ‚เอ้อ กานต์จะพดู อะไรนะเม่ือกี‛้ ผมขยบั ตวั ออกจากไอ้สขุ สนั ต์แล้วไป ยืนข้างน้องกานต์ ‚ออ๋ ผมขอไลน์พ่ีได้ไหม แตถ่ ้าไมใ่ ห้ก็ไมเ่ ป็ นไร ผมกะเอาไว้ถามเร่ือง บริษัทอะไรแบบนนั้ เฉยๆ‛ น้องมนั บอกมาแบบนีผ้ มก็ไมไ่ ด้ตดิ ใจอะไร น้องกานต์ก็ดเู ป็นคนคยุ ถกู คอดี แล้วก็ดไู มไ่ ด้ร้ายอะไรขนาดนนั้ แคใ่ ห้ไลน์ไปมนั คงไมเ่ ป็ นไรหรอก มนั ก็คงจะเอาไว้ถามเรื่องทํางานตอ่ อะไรของมนั นนั่ แหละมงั้

ถงึ แม้ผมจะงงท่ีมนั มาขอคอนเนคชน่ั อะไรแบบนีจ้ ากคนที่จบคนละสาย ก็เถอะ แตผ่ มกเ็ ห็นมนั เป็ นเหมือนน้องคนหนงึ่ แล้วตอนนี ้ผมจงึ รับ โทรศพั ท์ของน้องมาแล้วจดั การแอดไลน์ตวั เองให้ ระหวา่ งนนั้ ก็เหน็ น้อง มนั กดป่ มุ เปิ ดประตคู ้างไว้ด้วยเพราะลฟิ ท์มาถงึ ชนั้ สองแล้ว ‚ขอบคณุ มากครับพ่เี จได อนั นีเ้ป็ นนํา้ ส้ม ผมซอื ้ มาให้พี่‛ ‚อ้อ ข้างร้านที่เราไปกินอะนะ ไปซอื ้ มาตอนไหนวะ‛ ‚ผมแวบไปซอื ้ มาให้ บายครับ ฝันดีครับ‛ ‚ครับผม‛ ผมยกยมิ ้ กอ่ นจะโบกมือให้น้องกานต์ท่ีเดินออกจากลิฟต์ไป แล้ว แตพ่ อลฟิ ต์ปิ ดรอยยมิ ้ ผมก็หดไปเพราะเงาหน้าดๆุ ของไอ้หมีข้างตวั สะท้อนให้เหน็ เฮ้ย...อะไรวะ ไอ้หมีมนั ผีเข้าอีกแล้วเหรอวะ ไปกินรังผงึ ้ รังแตนที่ไหนมา อีก ‚ใคร‛ หยู ยย เสียงมงึ พร้อมฟาดกมู ากตอนนี ้ ‚น้องกานต์ไง ไมเ่ คยเจอน้องเหรอ น้องเป็ นหลานป้ าแดง‛ ‚น้อง?‛ มนั ยง่ิ ขมวดคิว้ เม่ือเหน็ ผมพดู คําวา่ น้อง เอ้า ก็เขาอายนุ ้อย กวา่ อะ ‚น้องอยปู่ ี สามอยเู่ ลย‛

‚แล้วให้ไลน์ไป สนิทกนั แล้วเหรอ‛ ‚ก็นิดนงึ ‛ ผมตอบแคน่ นั้ มนั ก็มาถงึ ชนั้ พอดี พอประตเู ปิ ดออกผมก็รีบ เดินออกมา แตด่ นั มีอ้งุ ตีนหมีจบั แขนเอาไว้อีก ‚เอ้า! อะไรของมงึ เน่ีย‛ ‚ไปรู้จกั กนั ได้ยงั ไง‛ ‚ก็อยคู่ อนโดเดยี วกนั รู้จกั กนั มนั จะไปแปลกตรงไหน อ้อ มงึ ละ่ รู้จกั ใคร บ้างนอกจากก‛ู ‚แล้วไปกินข้าวกนั มาแล้วด้วยเหรอ‛ เอ๊ะ! ไอ้หมีนี่มนั จะอยากรู้อะไรนกั หนาวะ ‚อือ วนั นีไ้ ปวิ่ง เลยเจอกนั แล้วก็เลยพากนั ไปกินข้าว‛ อะไรวะ แลว้ กูจะรายงานมนั ทาไมล่ะเนีย่ พอมาคดิ ได้แบบนีแ้ ล้วมนั ก็นา่ ตีตวั เองจริงๆ ไอ้หมีได้ยนิ ผมตอบแบบนนั้ มนั ก็ตีหน้าคิดหนกั อะไรไมร่ ู้ของมนั ทําไมมนั ชอบทําตวั ซีเรียสอยเู่ ร่ือยเลยวะ ผมเลยขยบั ตวั จะดงึ แขนออกจากอ้งุ ตีน ท่ีรัง้ ไว้ แตเ่ หมือนไอ้หมีจะยงั ไมห่ มดธรุ ะ มนั เลยขยบั ตวั เข้ามาใกล้ผมอกี กล่นิ นํา้ หอมจางๆ ลอยเข้าจมกู ผมชะงกั ไปเล็กน้อย ‚มงึ จะขยบั เข้ามาทําไมเนี่ย แล้วจะถามอะไร นกั หนา กจู ะกลบั เข้าห้องแล้ว‛

‚อยากกินนํา้ ส้ม เอามา‛ มนั พดู จบก็ดงึ ถงุ นํา้ ส้มไปจากมือทนั ที เอ้า! เขาซอื ้ มาให้กเู ว้ย มงึ จะมาเสียมารยาทขโมยไปซง่ึ ๆ หน้าแบบนี ้ ไมไ่ ด้นะเว้ย ‚เขาซอื ้ มาให้กอู ะ แล้วมงึ จะเอาไปแบบนีเ้ลยเหรอ‛ ผมพยายามจะแยง่ กลบั มา แตไ่ อ้หมีมนั ก็เอาไปซกุ ไว้ด้านหลงั พอเหน็ แบบนนั้ ผมก็เลยหยดุ ยืนมองมนั นง่ิ ๆ จ้องตากนั สกั พกั ไอ้หมีก็เอาถงุ ที่มนั หวิ ้ มาเยอะแยะใสม่ ือ ผมแทน ‚อะไรมงึ เน่ีย!‛ ‚แลกกนั กบั นํา้ ส้ม‛ ‚อนั นีม้ นั เยอะไป อะไรเน่ีย ของกนิ ทงั้ นนั้ มงึ จะเอามาแลกนํา้ ส้มขวด เดียวเน่ียนะ ข้าวมงึ กบั นํา้ ส้มเนี่ยนะ ถามจริง‛ เฮ้ย! ไอ้สขุ สนั ต์มนั ยงั สตดิ ีอยปู่ ะเนี่ย ทํามนั มาแลกอะไรแบบนี ้ ‚ไมใ่ ชข่ ้าวกู ซอื ้ มาให้‛ ‚ให้ใคร? ก?ู ‛ ‚อือ‛ โอ้พระเจ้า วนั นีม้ ีคนซอื ้ ของกินให้ผมถงึ สองคนด้วยกนั ยาํ ้ วา่ สองคน! อีก คนก็นํา้ ส้ม อกี คนกอ็ าหารเย็นตงั้ หลายถงุ อะไรกนั วะเนี่ย ทําไมจๆู่ เขาก็ มาทําดีกบั กกู นั แบบนี ้

‚แล้วมงึ ไมก่ ินหรือไง‛ ผมถามกลบั ไป ไอ้หมีมนั ยกั ไหล่ ‚เออ! หวิ กลางดกึ แล้วมาเคาะห้องนะ จะโบกให้‛ ผมชีห้ น้าขไู่ อ้สขุ สนั ต์ มนั มองนวิ ้ ชีผ้ ม จ้องอยอู่ ยา่ งนนั้ จนผมต้องลดมือลง ฮว่ ย! ทําไมหมนู่ ีร้ ูสกึ โดนลวนลามทางสายตานกั วะ ‚ไมม่ ีอะไรแล้วใชไ่ หมกจู ะได้ไปสกั ที‛ ผมเหน็ มนั ไมต่ อบก็เลยทกึ ทกั ไป เองแล้วเดนิ กลบั ห้องทนั ที เดินไปเปิ ดถงุ ออกดกู ็เห็นอาหารเยอะแยะไป หมดทงั้ พวกของเวฟ ของสด เสียดายท่ีผมกินมาแล้ว เลยได้แตใ่ สต่ ้เู ยน็ น้อยเอาไว้ เอาไว้ทํากินวนั พรุ่งนีแ้ ล้วกนั วะ ผมไปอาบนาํ ้ ทําธุระตา่ งๆ จนเรียบร้อยก็เดนิ มาเชค็ โทรศพั ท์ ไลต่ อบ ไลน์พี่บาร์กบั พท่ี ่ีทํางานไปจนหมด ก็เพง่ิ จะสงั เกตเหน็ แชตใหมม่ ี ข้อความเข้า กดเข้าไปดพู อเห็นรูปโปรไฟล์ก็รู้เลยวา่ ใคร 21:40 น. นายกานต์ : สวสั ดคี รับพเ่ี จได อนั นีผ้ มเองนะ กานต์เอง 22:10 น. ThelastJedi : เออ รู้แล้ว มีอะไรหรือเปลา่ พีเ่ พง่ิ เหน็

ผมนกึ วา่ น้องมนั จะหายไปแล้ว แตป่ รากฏวา่ ขนึ ้ ‘read’ ทนั ทีท่ีผมสง่ ข้อความไป นี่มนั นงั่ เฝ้ าหน้าจออยปู่ ะเนยี่ ผมไมไ่ ด้ตอบมนั ตงั้ หลายสบิ นาที มีอะไรสําคญั มากขนาดนนั้ เลยเหรอวะ นายกานต์ : เปลา่ ครับ ขอโทษท่ีรบกวน พอดีผมจะเช็คเฉยๆ วา่ ใชไ่ ลน์ พี่หรือเปลา่ ถ้ารบกวนผมก็ขอโทษด้วยนะครับ F*ck รูปโปรไฟล์กอู อกจะเดน่ หราขนาดนี ้มงึ ยงั ไม่ชวั ร์อีกเหรอวะวา่ เป็ น กเู นี่ย โอ้ยน้อง ThelastJedi : พ่ีเจไดเอง นายกานต์ : นํา้ ส้มอร่อยไหมครับ ตายละ่ ...กไู มไ่ ด้กิน ถ้าเกิดตอบไปวา่ หมีขโมยไปน้องจะตกใจไหมวะเน่ีย ThelastJedi : ขอโทษทีนะ พ่ียงั ไมไ่ ด้กนิ เลย

ครืดด ครืดด ‚แม่มงึ !‛ ผมอทุ านเม่ือจๆู่ ก็ดนั มีสายเข้าขณะกําลงั ตอบแชทน้องกานต์ ฟ่ วู ว โทรศพั ท์เกือบตกพืน้ ไอ้ฉิบหาย แตพ่ อมองดเู บอร์คนโทรเข้าเทา่ นนั้ แหละ ‘หมีผี’ ผมเมมเบอร์มนั เอาไว้แล้ว จําให้มนั ขนึ ้ ใจเลยวา่ อนั นีเ้บอร์ไอ้สขุ สนั ต์ ชอบโทรมาดีนกั ใจจริงนี่อยากกดตดั สายทงิ ้ แตเ่ ดาได้เลยวา่ ถ้าผมตดั สายมนั ห้องผมได้โดนถลม่ แนๆ่ คืนนี ้ยงั ไงก็ไมร่ อด ผมเลยตดั สนิ ใจ รับสายจนได้ ‚มงึ จะโทรมาทําไม จะนอน‛ [ทําอะไรอย]ู่ ‚ก็บอกวา่ จะนอน โว๊ะ‛ [ข้าวอะ ไอ้พวกที่แชแ่ ข็งมากเ็ อาใสฟ่ รีซซะ เข้าใจไหม เอาไว้ทํากนิ จะได้ ไมต่ ้องลงไปหากินข้างลา่ ง] นน่ั โทรมาก็สงั่ กูเป็นพอ่ เลยนะ ‚เออ รู้แล้ว ใครเขาจะโงท่ งิ ้ ไว้ในถงุ วะ‛ [อยา่ ให้มนั เสียของ] ‚เออ รู้วา่ ซอื ้ มาแพง งนั้ ทีหลงั ก็ไมต่ ้องซอื ้ ดิ กไู มไ่ ด้ขอ กเู ลยี ้ งตวั เองได้!‛

ไอ้หมีมนั เงียบไปซกั พกั [ตวั แคน่ ี ้จะช่วยเลีย้ ง ไมด่ ีหรือไง] ช่วยเลีย้ งบ้าบออะไรละ่ ! พดู จาอะไรแปลกๆ ‚ละ..เลีย้ งเลงิ ้ เหีย้ ไร เลอะเทอะ!‛ ผมผดุ ลกุ ผดุ นงั่ อยบู่ นเตยี ง เอาหมอน ข้างตวั มากอดไว้ ทําตวั ไมถ่ กู เลยตอนไอ้หมีมนั บอกจะเลีย้ ง [อายเุ ทา่ ไร] ‚ห้ะ‛ อยดู่ ีๆ ไอ้หมีมนั ก็เปล่ยี นเรื่อง ผมงงหนกั มากตอนท่ีจๆู่ มนั ก็ถาม เรื่องอายขุ นึ ้ มา [อายเุ ทา่ ไร] ไอ้หมีผีถามเสียงเขียว ‚ยี่สบิ แปด ทําไม ถามทําไม จะเอาไปตีเลขเหรอ‛ ผมถามมนั กลบั รอบนี ้ ไอ้หมีมนั ก็เงียบไปอกี เอาจริงๆ ผมก็ไมร่ ู้เหมือนกนั วา่ ไอ้สขุ สนั ต์มนั อายุ เทา่ ไร อายมุ ากกวา่ หรือน้อยกวา่ ผมอนั นีก้ ็ไมร่ ู้ เรียกกๆู มงึ ๆ มาตลอด เลย [เจได] หลงั จากที่เงียบไปนาน ไอ้หมีมนั ก็สง่ เสยี งกลบั มา นี่ถ้าเงียบไปอีกแป๊ บกู จะกดวางแล้วนะ บ้านรวยนกั หรือไงวะโทรเอาๆ หรือได้โปรดี ‚เออ เรียกทําไม กจู ะนอนแล้วนะ งว่ ง‛ [นี่อายมุ ากกวา่ นะ เลิกใช้กมู งึ ]

บ้า! ตลกแล้ว! ไอ้หมีมนั บอกมาวา่ มนั อายมุ ากกวา่ เฮ้ย เฉย เลย! กลายเป็ นวา่ กตู ้องเคารพมนั มนั เป็ นพ่ี! ไอ้หมีมนั อายมุ ากกวา่ ผม จริงดิ ‚อยา่ มาอํากู มงึ อายเุ ทา่ ไร‛ เรื่องนีผ้ มจริงจงั [หึ เดก็ น้อยเอ้ย ไปนอนได้แล้วเจได ดกึ แล้ว] มนั หวั เราะ! เฮ้ย! ใครเด็กน้อยวะไอ้นี่ แล้วอายมุ นั ก็ไมบ่ อก ขตี ้ ฉู่ ิบหาย! ‚มงึ อยา่ มาเรียกกเู ดก็ น้อยนะ!‛ [ไมเ่ รียกเด็กแล้วเรียกอะไร น้องเจ] อะ…ไอ้บ้าเอ้ย! ใครให้เรียกแบบนนั้ วะ ใครน้องมงึ ! อยา่ มาเรียกแบบ นนั้ ะเว้ย ฮือออ หมดกนั ภาพลกั ษณ์ ของผม พอไอ้หมีมนั เรียกน้องเจ แบบนนั้ ผมกลายเป็นเหมือนอะไรกไ็ มร่ ู้อะ [ไปนอนไป ไหนวา่ งว่ ง] ‚กไู มง่ ว่ งแล้ว! จะไปเคลียร์กบั มงึ ! ใครบอกให้เรีย...” [เจได อยา่ ดือ้ กบั พี่] พอมนั พดู มาแบบนนั้ ผมย่ิงอารมณ์ปรีด้ กวา่ เดมิ กะจะแรปดา่ มนั สกั หนอ่ ย แตไ่ อ้หมีผีมนั ก็ดนั วางสายไปเสียก่อน ผมในตอนนคี ้ ือโมโหจนขนึ ้ หน้า หนอย... กล้าเรียกกวู า่ น้องเจเหรอ ไอ้หมีผี! ผมระบายอารมณ์ไป

บนหมอนข้างตวั เอง ตอ่ ยๆๆ จนในท่ีสดุ ก็นอนหอบแฮ่กอยบู่ นเตียง ผม ดนิ ้ ไปมาด้วยความรําคาญใจ หนอย... พ่ีงนั้ เหรอ ฝันไปเถอะวา่ กจู ะเรียกมงึ ! ให้ตายยงั ไงก็ไมเ่ รียกว้อยยยยยยยยยยย!!!

Ep.13 ‚หมคี วายมีลาตัวอ้วนใหญ่ หัวมีขนาดใหญ่ ตาเลก็ และหูกลม ขา อ้วนล่าและหนา หางสั้น มีน้ิวเท้ายาวท้ังหมดห้านิ้ว‛ ‚เจ…มงึ จะดสู ารคดีหมีนี่อีกนานไหม‛ ‚เด๋ียวพ่ีบาร์ ขออีกแป๊ บหนงึ่ ดิ‛ ‚หมีควายกนิ อาหารได้หลากหลาย เช่น เนื้อสัตว์, ผลไม้, ใบไม้ , หน่อไม้, ซากสัตว์, แมลง, รังผงึ้ และตัวอ่อนของผึง้ มักออกหา กนิ ในเวลากลางคืน มักอาศัยและหากนิ ตามลาพัง‛ นน่ั ไง เป๊ ะ…เป๊ ะเลย เป๊ ะฉิบหาย เหมือนร้อยเปอร์เซน็ ต์! ไอ้สขุ สนั ต์มนั เป็ นหมีควาย ดทู า่ ทางการเดนิ ดทู า่ ทางการกิน โคตรใช่ ‚ไอ้สารคดีนี่มนั นา่ สนใจตรงไหนวะ จๆู่ ก็รีบวิง่ มาด‛ู พี่บาร์ยงั คงตงั้ คําถามสงสยั กบั การท่ีผมนง่ั ดู National Geographic ในชว่ งพกั กลางวนั แบบนี ้ก็พอดีนง่ั กินข้าวอยมู่ นั ก็ดนั มีสารคดีไพรหมีป่ าขนึ ้ มา ผม มองแวบแรกเผลอนกึ วา่ ไอ้สขุ สนั ต์เสยี อีก ไมร่ ู้เป็ นไงมาไงผมถงึ นง่ั จ้อง เป็ นเอามากขนาดนี ้จๆู่ ก็อยากศกึ ษาชีวติ หมี อยากรู้วงจรชีวิตมนั กิน อะไรทําไมตวั ใหญ่ ปลาก็ตวั แคน่ ี ้สตั ว์ท่ีมนั กินก็ตวั แคน่ ี ้มนั จะเอาอะไร มาใหญ่วะ ‚ศกึ ษาไงพี่ การศกึ ษาไมจ่ ํากดั อายนุ ะเว้ย‛

‚เออ กเู คยศกึ ษามาแล้ว และกจู ําได้วา่ กจู ะตาย ดงั นนั้ ขอไม่ศกึ ษา ตอ่ ‛ พ่ีแกวา่ กอ่ นจะกรึบ้ กาแฟตอ่ ตะ…ตรรกะอะไรวะเนีย่ ! ‚อยา่ เอาแตด่ ู แดกข้าวด้วยคะ่ ‛ พี่ปลาวาฬพดู กอ่ นจะจมิ ้ หมใู นจานผม ไปกินต่อหน้าตอ่ ตา เฮย้ ยย กบั นอ้ งกบั นงุ่ ก็ยงั เอาเหรอ ‚พี่!‛ ‚ตวั มงึ ก็แคน่ ี ้กินอะไรให้มนั เยอะๆ หนอ่ ยไอ้เตยี ้ ‛ ‚ผมไมเ่ ตีย้ นะเว้ย หาวา่ ‛ ทําไมชอบหาวา่ ผมเตีย้ จงั วะ น่ีก็ไมไ่ ด้หา่ งร้อย แปดสบิ มากขนาดนนั้ สกั หน่อย ‚เหรอ ตวั แกเทา่ นี่‛ พ่ีปลาวาฬวา่ ก่อนจะกางนวิ ้ ให้ดู โอโห โคตรหยาม คนบ้าอะไรตวั เลก็ กวา่ ชอ่ งปากอีก โว๊ะ อวพจน์[1]เกิน ‚โอ้ย ไมค่ ยุ กบั พ่แี ล้ว ไปดีกวา่ ‛ สดุ ท้ายผมก็เลือกจบปัญหาด้วยการลกุ หนีซะ ระหวา่ งเดินกลบั ขนึ ้ ตกึ ผมก็เจอกบั นิม่ พอดี พอเห็นนม่ิ กําลงั เดนิ เลน่ โทรศพั ท์ก็อดคิดอะไรสนกุ ๆ ไมไ่ ด้ ผมคอ่ ยๆ ยอ่ งเข้าไปแล้วไปสะกิดไหล่ อีกฝ่ าย น่ิมหนั หน้ากลบั มาแตผ่ มเบ่ียงตวั ไปอีกด้านแล้วโผลห่ น้าไปจ๊ะเอ๋ เธอ ‚แฮ!่ ‛

‚กรี๊ด! เจ!‛ นมิ่ ถงึ กบั ร้องเสียงหลงก่อนจะฟาดมือลงบนต้นแขนผมทนั ที อยา่ งไมเ่ บาแรงนกั อยู ยย เหน็ มือเลก็ แบบนีก้ ็แอบแสบเหมือนกนั นะเนี่ย ‚เลน่ อะไรไมร่ ู้เร่ือง ไหน เราขอโทษ‛ ‚โอ้ย เจบ็ ‛ ‚เจได อยา่ มาแสดง เด๋ียวเหอะ‛ ‚ก็เน่ีย เหน็ ปะ แดงเลย‛ ผมยื่นแขนให้นิ่มดู นม่ิ เดินเข้ามาดอู าการ สมั ผสั เบาๆ จากมือนมุ่ ๆ ของผ้หู ญิงทําเอาผม แทบจะกลนั้ ยมิ ้ ไมอ่ ยู่ ผมชอบนะเวลามีคนมาเอน็ ดู มามองเราด้วย สายตาแบบนี ้อนั ทจ่ี ริงผมแพ้คนนา่ รักอะ แพ้มากๆ อยา่ งนม่ิ นี่ก็คือนา่ รัก ตายไปเลย ‚เลน่ อะไรก็ไมร่ ู้ นถี่ ้าโทรศพั ท์เราตกจะซอื ้ ให้เราใหมป่ ะ‛ ‚อยากได้เคร่ืองใหมป่ ะละ่ ‛ โชว์ป๋ าครับโชว์ป๋ า กนิ มามา่ ปลายเดอื นได้แตห่ ยามไมไ่ ด้นะครับ ‚ทํามาเป็ นพดู ดี‛ น่ิมผลกั แขนผมเบาๆ ก่อนจะเดนิ นําไป ผมรีบเดนิ ตามไปขนาบข้างทนั ที ‚วนั นีไ้ ปกินข้าวเยน็ ด้วยกนั อีกปะ มีร้าน ริมทางแนะนํา‛ ‚เพ่ิงกินเนือ้ ยา่ งด้วยกนั ไปเองนะ‛

‚เอ้า วนั นนั้ ก็วนั นนั้ ดิ วนั นีก้ ็วนั นี‛้ ผมเดนิ มาสง่ นม่ิ จนถงึ แผนกของเธอ น่ิมเข้าไปนง่ั เก้าอกี ้ อ่ นจะเปิ ดคอมพิวเตอร์ เธออมยมิ ้ โดยไมไ่ ด้มองผมท่ี กําลงั ยืนทําหน้าอ้อนอยใู่ กล้ๆ หน้าตาลกู หมาแบบนีแ้ หละที่สาวๆ ใจออ่ น บอกเลย! ‚นะ ไปกินด้วยกนั เถอะ‛ ‚เจได เราจะทํางานแล้ว‛ ‚เนี่ย ถ้าไมม่ าแผนกก็ไมเ่ จอกนั แล้วปะ‛ ‚พดู ยงั กบั อยากเจอเราอะ‛ ‚ก็อยากเจอไง‛ พอผมพดู ออกไป นมิ่ ก็ถงึ กบั หนั ขวบั มามอง เพื่อนสาว สองคนที่นง่ั อยไู่ มไ่ กลกด็ เู หมือนได้ยนิ ท่ีผมพดู เม่ือกีด้ ้วย พวกเธอเลยหนั มามองผมทนั ที นิม่ รีบลกุ ขนึ ้ มาตีแขนผมกอ่ นจะกระซบิ รอดไรฟัน ‚พดู อะไรเนี่ย‛ ‚เอ้า ก็จริง‛ ผมยกั ควิ ้ แอบสงั เกตวา่ หน้านมิ่ ขนึ ้ สีแดงเลก็ น้อย ฮึ่ย... นา่ รกั จงั วะ ‚ตลกแล้วเจได เพ้อเจ้อ ไปๆ กลบั ไปทํางาน เนี่ยจะหมดเวลาแล้ว‛ ‚ตกลงมาก่อนวา่ จะไปกินข้าวด้วยกนั ‛ ผมยงั คงเลน่ ลกู ต๊ือกบั นิ่ม และ นิม่ ยงั คงปฏิเสธเหมอื นเดิม แตผ่ มก็ยงั หน้าด้านออดอ้อนเขาอยอู่ ยา่ งนนั้

ไมร่ ู้แหละ ผมวา่ ผมจะจีบน่มิ ก็คือจะจีบให้ได้ ผมต้องได้น่มิ เป็ นแฟน คน เขาจะได้เลิกหาวา่ ผมเป็ นเกย์สกั ที ผมชอบผ้หู ญิงเว้ย! ‚นะ นะ นะ‛ ‚โอ้ย เจได‛ ‚นะ นะครับ‛ อะ กเู พ่ิมเอฟเฟคเข้าไปอีก นม่ิ ถงึ กบั ยกมือขนึ ้ ปิดหน้า แตส่ ดุ ท้ายแล้วเธอก็พยกั หน้าออกมา ‚เย่ เดีย๋ วรอที่หน้าตกึ ตอนเลกิ ห้ามเบีย้ วนะ‛ ผมยมิ ้ สง่ ท้ายกอ่ นจะวง่ิ ออกมาจากห้องนนั้ พอว่ิงมาได้สกั พกั จๆู่ ผมก็เร่ิมรู้สกึ บางอยา่ ง เม่ือตอนท่ีน่ิมตอบตกลงเม่ือกีน้ ี ้ผมวา่ ผมก็ดีใจนะ ดีใจมากเลยด้วย แต่ พอมาคดิ ๆ ดอู ีกที ผมก็รู้สกึ เหมือนมนั มีบางอยา่ งท่ีค้างคาอยู่ เหมือนมนั ยงั มีอะไรสกั อยา่ งที่ยงั ปลดลอ็ คไมไ่ ด้ กไ็ มร่ ู้วา่ ทาํ ไมผมถงึ ดใี จได้ไมส่ ดุ ผมวา่ ผมก็ชอบนิม่ นิ่มนา่ รัก นม่ิ ใจดี น่ิมมีเหตผุ ล ออ่ นโยน แคน่ ีก้ ็นา่ จะ เป็ นเหตผุ ลให้ผมควรจีบนิ่มแล้วนะ …หรือวา่ จริงๆ แล้ว ผมบงั คบั ตวั เองให้คดิ ไปเองหรือเปลา่ วา่ ผมชอบเธอ บ้าน่า! มึงฟ้ งุ ซ่านอะไรของมึงเนีย่ ไอเ้ จ! หยดุ คิดๆ มึงชอบน่ิม มึงจะจีบน่ิม มึงชอบนิ่ม! และชว่ งเวลาทงั้ บา่ ยนนั้ ผมก็กลายเป็ นไอ้เจผีบ้าที่เออ๋ อา๋ เอาแตส่ ติ ฟ้ งุ ซา่ น คิดเร่ืองท่ีไมเ่ ป็ นเร่ืองจนโดนพี่บาร์ดา่ ไปหลายรอบ ในท่ีสดุ ก็ถงึ

เวลาเลกิ งานที่ผมรอ ผมรีบกวาดของแล้ววงิ่ แจ้นลงไปรอนิ่มที่หน้าตกึ ทนั ที ยืนรอสกั พกั ก็ไมเ่ ห็นวี่แววของนมิ่ จะลงมาเลยยืนอยตู่ อ่ ไป จะขนึ ้ ไป ตามกลวั คลาดกนั เลยยืนจมิ ้ มือถือเลน่ ฆา่ เวลา รู้ตวั อกี ทีก็ผา่ นไปเกือบ ชวั่ โมง แตท่ นั ทีท่ีผมเงยหน้าขนึ ้ ก็เหน็ น่มิ เดินลงมา ผมรีบลกุ ขนึ ้ ยืน สง่ ยมิ ้ แล้วโบกมือให้เธอทนั ที ‚เจได คือ…เราขอโทษนะ เราไปด้วยไมไ่ ด้แล้วอะ‛ น่ิมเดินเข้ามาพดู กบั ผม สีหน้าเตม็ ไปด้วยความรู้สกึ ผิด ‚คือพอดีเราต้องแก้งานที่เราพิมพ์ ผิดอะ หวั หน้าเขาให้เราทําให้เสร็จภายในวนั นีเ้พราะพรุ่งนีต้ ้องรายงาน แล้วมนั ฉกุ เฉินมาก ฉกุ เฉินจริงๆ อะ ขอโทษนะ‛ เธอดจู ะเสยี ใจมาก ผม ไมช่ อบเห็นนม่ิ เศร้าแบบนีเ้ลย ‚เฮ้ย ไมเ่ ป็ นไร เราโอเค เธอแหละโอเคไหม อยากได้อะไรไหมเดี๋ยวซือ้ มา ให้‛ ‚เจได ใจดีจงั แตไ่ มเ่ ป็ นไรหรอก ลําบากเปลา่ ๆ‛ ‚เราสบายมาก มีอะไรให้ชว่ ยไหมละ่ ถ้าเราชว่ ยได้ก็บอกนะ‛ ผมรีบเสนอ ตวั ทนั ที โอกาสชว่ ยงานแบบนีห้ ายากต้องรีบคว้าไว้ น่ิมสา่ ยหวั เบาๆ ‚เราไหวนา่ แก้งานแป๊ บเดียว เอาไว้เราไปกินกนั วนั หลงั แล้วกนั เนอะ‛ ‚อา่ …งนั้ เรากลบั ก่อนก็แล้วกนั นะ มีอะไรก็ไลน์มาได้นะ‛

สดุ ท้ายแผนวนั นีก้ ็ต้องพบั เก็บ ผมต้องจาํ ใจเก็บไว้ ฮืออออ แห้วมาก แห้วดบิ มาก ไมอ่ ยากเชื่อเลย วนั นีอ้ ตุ สา่ ห์ไมม่ ีไอ้สขุ สนั ต์มาขวางก็ดนั มี งานมาขวางเสยี ได้ ฮบึ ! ไมเ่ ป็ นไรเว้ยไอ้เจ! คราวหน้ายงั มี มงึ ต้องลยุ จีบ เขาให้ได้ และในท่ีสดุ ตามสไตล์บอยๆ แบบผมกต็ ้องยอมทําเทก่ ลบั บ้านไปอยา่ ง นา่ เสียดาย ผมกลบั มาถงึ ห้องของตวั เอง แตก่ ลบั พบวา่ หน้าประตหู ้องมีหมีตวั หนง่ึ ยืนเฝ้ าอยู่ ในมือมนั ถือถงุ อะไรไมร่ ู้ใบโต๊โต เหมือนมนั มีเซ้นส์อะไรไม่รู้ แคป่ ระตลู ฟิ ต์เปิ ดมนั ก็หนั มามองผมทนั ที ‚มงึ จะมายนื เฝ้ าหน้าห้องกทู ําไมฮะ‛ ผมเดนิ เข้าไปถามไอ้หมี ‚กินข้าว‛ เอ้า! แล้วมนั เกี่ยวอะไรกบั ห้องผมวะ ‚แล้ว? หิวก็ไปซอื ้ ดวิ ะ‛ ไมง่ นั้ ก็ออกไปหาจบั สตั ว์เอา ...อนั นีผ้ มไมไ่ ด้พดู ออกไป กลวั โดนตบปาก ‚เปิ ดห้อง จะได้เข้าไป‛ คือเหมือนวา่ ตอนนสี ้ ขุ สนั ต์จะไมฟ่ ังอะไรแล้วอะ จะเข้าห้องผมให้ได้ทา่ เดียว ผมอยากรู้มากเลยวา่ ตอนนีม้ นั เข้าห้องผมมาก่ีครัง้ แล้ว ชกั จะเยอะ

เกินไปแล้วนะ แล้วไอ้ท่ีสําคญั ก็คอื ผมดนั ขดั มนั ไมไ่ ด้ ต้องให้เข้ามา ตลอด และครัง้ นีก้ ็เหมือนกนั แคม่ นั ทําหน้าดๆุ ผมก็หงอแล้ว แตพ่ อผมลองมาคิดดดู ีๆ อีกรอบ...มนั จริงเหรอวะ ท่ีผมยอมมนั เพราะผม กลวั มนั ‚มงึ จะทําอะไร‛ ‚ทําข้าวเยน็ ‛ ‚เอ๊ะ น่ีมงึ ทําเป็ นด้วยเหรอวะ อ้ะ! อะไร!‛ จๆู่ ไอ้สขุ สนั ต์ก็เอามือมาตี ปากผมเสยี งดงั แป๊ ะจนสะด้งุ ‚อยา่ มามงึ ใส่ เป็ นน้อง‛ ว้อททททท! อะไรของมงึ นี่ ‚อะไร จะมาพน่ี ้องหา่ อะไรตอนนี‛้ ‚อยา่ เรียกมงึ กบั กู ไมช่ อบ‛ มนั บอก เอ้า แล้วฉนั เลือกอะไรได้ไหม ตลก แล้วจะให้กเู รียกมงึ วา่ อะไรอะพี่งนั้ เหรอ โอย…ไมไ่ หวๆ กระดากปาก ‚ไมเ่ รียกแบบนนั้ จะให้เรียกแบบไหน เรื่องมากวะ่ ‛ ‚เรียกพี่‛ ‚โนจ๊ะ โนเวย์ อยา่ ฝัน‛ ผมเดนิ ไปแยง่ ผกั ในมือมนั กอ่ นจะเดินเอาไปใส่ กะละมงั เตรียมล้าง

‚แล้วสรุปจะทําอะไรให้กิน‛ ผมถามมนั เพื่อหลีกเลย่ี งประเดน็ อายทุ ่ีเรียก กนั อยตู่ อนนี ้ ‚ต้มยําก้งุ ‛ ‚หม้ออยใู่ นต้‛ู ผมยอมสงบศกึ กบั มนั ชว่ั คราว เพราะตวั เองก็ชกั หวิ ข้าว อยพู่ อดี ผมหนั กลบั มาล้างผกั ตอ่ จนเรียบร้อยกย็ กผกั กลบั ไปยงั โต๊ะท่มี ีพอ่ ครัวหมี ตวั โตกําลงั หน่ั เหด็ หน่ั ผกั เผลอยืนดสู ขุ สนั ต์ทําอาหารจนเพลนิ มนั ทําเก่ง เสยี จนผมนกึ แปลกใจ ดวู ิธีการหนั่ ของมนั คือไมธ่ รรมดาเลย ฉบั ๆๆ หนั่ สวยไมแ่ ตกด้วย และเหมือนผมจะจ้องนานเกินไปจนมนั รู้สกึ ตวั มนั เลย เหลือบตาขนึ ้ มามอง ‚อะ…เออ่ เอ้านี่ ผกั กลู ้างแล้ว‛ ‚แทนตวั เองเองวา่ เจ‛ ‚ปัญญาออ่ น ใครจะไปเลน่ เกมแบบนีก้ บั มงึ กนั ‛ ‚งนั้ ไมต่ ้องกนิ ‛ มนั วางมีดลงทนั ที โอโห…เลน่ กนั แบบนีเ้ลยเหรอวะ ‚กไู มไ่ ด้กิน มงึ ก็ไมไ่ ด้กินเหมือนกนั อยา่ ทําอะไรโงๆ่ ‛ ‚กินมาแล้ว‛ อะไรนะ มงึ กินมาแล้ว แล้วมงึ จะเข้ามาในห้องกทู ําไมเนี่ย!

‚แล้ว…” ‚ก็มนั ยงั ไมอ่ ่ิม‛ เราสองคนจ้องตากนั อยา่ งไมล่ ดละ ตอนนีเ้กิดสงครามประสาทระหวา่ ง ผมกบั มนั ถ้ามนั ทํากบั ข้าวมนั แพ้ แตถ่ ้าผมเรียกตวั เองวา่ เจผมก็แพ้ แต่ ฝันเถอะวา่ ผมจะเรียกตวั เองแบบนนั้ อยกู่ บั พ่ีน้องที่บ้านยงั ไมเ่ คยเรียก แบบนีเ้ลย มงึ เป็ นใครเน่ียจะมาให้กเู รียกตวั เองแบบนนั้ เราสองคนยืน หยงั่ เชงิ อยนู่ านเกือบห้านาที สดุ ท้ายผมก็ตดั สนิ ใจท่ีจะทําอาหารตอ่ เอง แม่ง ไมท่ ํามงึ ก็ไมต่ ้องทํา กหู วิ ! ทําเองก็ได้วะ วา่ แต…่ มนั เร่ิมยงั ไงกอ่ นวะเนี่ย ผม ไอ้หมาเจคนท่ีไมร่ ู้วา่ ต้มยาํ เขาทํากนั อยา่ งไร แตก่ ําลงั จะทําต้มยํา เพ่ือขม่ ขไู่ อ้หมีควาย มือหนงึ่ จบั ก้งุ มาหนง่ึ ตวั มองก้งุ ในมือ อ้อ... ต้องเอา เปลอื กออกก่อนสนิ ะ ผมลอกเปลือกก้งุ ออกทีละตวั ด้วยสญั ชาตญาณ อยา่ งเดียว ไมม่ ีทริคใดๆ แบบในร้าน แตเ่ อ๊ะ...ไอ้หมีมนั แพ้ก้งุ นี่! ‚มงึ ซอื ้ ก้งุ มาทําไม‛ ผมถาม แตม่ นั ไมย่ อมตอบ ‚มงึ จะกินต้มยําก้งุ เป็ น ข้าวเย็น ทงั้ ๆ ที่มงึ แพ้ก้งุ เนี่ยนะ‛ ผมวา่ ออกไปแบบนนั้ ไอ้หมียงั คงไมพ่ ดู อะไรออกมา เฮ้ย อนั นีไ้ มต่ ลกนะ มนั อนั ตรายมากนะ ถ้าเกิดทําต้มยาํ ไปเรียบร้อยแล้ว มนั กินด้วยน่ีจะเกิดอะไรขนึ ้ บ้าง แล้วทงั้ ที่รู้วา่ ตวั เองแพ้ มนั ก็ยงั จะซอื ้ มา ต้มกินอีกอะนะ

‚ให้คนท่ีร้านจดั มาให้ เขาไมร่ ู้ กกู ็ไมร่ ู้‛ สดุ ท้ายแล้วมนั ก็ยอมตอบ ผมมองมนั กอ่ นจะถอนหายใจแล้วเทก้งุ ใสไ่ ว้ในอีกจานท่ีวา่ งอยู่ แล้วหอ่ ใสถ่ งุ เตรียมจะเอาไปใสต่ ้เู ย็นไว้ต้มกินเอง ‚ทีหลงั ซอื ้ ของซอื ้ อะไรมากเ็ ช็คหนอ่ ย แล้วมงึ ไปหาซอื ้ ของกนิ มาเป็ นเซ็ต แบบนีม้ นั ไมด่ ีมงึ รู้ไหม ผกั มนั จะไมส่ ด เนือ้ เน้ออะไรก็ไมส่ ด ตอ่ ให้กู ทําอาหารไมเ่ ก่งแตเ่ ร่ืองอะไรแบบนีม้ งึ กค็ วรจะรู้ไว้หนอ่ ย เน่ีย เอาก้งุ มา แดก เดี๋ยวก็ชกั ตาย ลําบากกอู ีก‛ ร่ายยาวเสร็จแล้วผมก็เพิ่งนกึ ได้วา่ โพลง่ ‘มงึ ก’ู ไปไมร่ ู้กี่คํา ผมหนั กลบั มามองไอ้หมี แตถ่ งึ กบั งงเพราะมนั ไมไ่ ด้ดา่ ผมเรื่องคําหยาบ แตก่ ลบั เอาแตน่ งั่ ยมิ ้ เชี่ย! ไอ้สขุ สนั ต์ยมิ ้ ! มนั ยมิ ้ ครับ! คืนนีก้ จู ะนอนหลบั ไหมละ่ เนี่ย แมง่ เอ้ยยย ตึก ตึก... เน่ีย…มนั ยมิ ้ มาแบบนีก้ ตู กใจเลยเห็นไหม ผมเลือกท่ีจะทําเป็ นมองไมเ่ หน็ แล้วเดนิ ผา่ นมนั ไปทํากบั ข้าวตอ่ ยงั ดีที่ พอมีหมเู หลือติดต้อู ยนู่ ดิ หนอ่ ย เลยกะวา่ จะใช้หมแู ทนก้งุ ผมเอาหมู ออกมาวางบนเขียงกอ่ นจะเร่ิมหน่ั แตห่ นั่ ไปได้สกั พกั กร็ ู้สกึ วา่ หมมู นั เละ มาก ชนิ ้ แบบ... บางอนั ใหญ่บางอนั เล็ก ไอ้หมีมนั มองมาที่หมขู องผมก่อนจะแคน่ หวั เราะออกมา ‚เรียกตวั เองวา่ เจก็จบแล้ว‛

ไม!่ กไู มเ่ รียก! ให้ตายก็ไมเ่ รียก! ด้วยเพลงิ โทสะผมเลยหนั่ หมตู อ่ โดยไมส่ นใจอะไรทงั้ สิน้ และพอหนั่ เสร็จ ผมก็เดนิ ไปจดั การต้มนํา้ ทนั ที เอ...มนั ต้องใสเ่ คร่ืองปรุงใชไ่ หม แล้วมนั อยตู่ รงไหนวะ ไมเ่ หน็ ไอ้หมีมนั จะมีถงุ พริก หอม กระเทียมอะไรเลย อยู่ ตรงไหนวะ ตายหา่ ละ่ กทู ําเครื่องต้มยําไมเ่ ป็ น ‚ดือ้ ‛ ผมหนั ไปมองไอ้หมสี ขุ สนั ต์ทนั ทีท่ีมนั พดู จบ กําลงจะอ้าปากเถียงแตม่ นั ก็เดนิ เข้ามาแล้วดนั ผมออกไปยืนดหู า่ งๆ แทน ผมมองดมู นั โยนก้อนอะไร สกั อยา่ งลงไปในนํา้ แล้วมนั ก็เปล่ียนเป็นสีเหมือนนํา้ แกง ก่อนที่มนั จะเร่ิม เทๆๆ ทกุ สิ่งทกุ อยา่ งรวมกนั ผมมองสขุ สนั ต์อีกรอบ ทําไมมนั ทําเก่งจงั วะ ดชู ลิ มากเลย ดเู หมือนต้มยําน่ีคือเป็ นอะไรท่ีงา่ ยมากๆ งา่ ยที่สดุ ในชีวิต มนั แล้ว รอไมน่ านกลนิ่ ต้มยําจากหม้อก็โชยมาเรียกนํา้ ยอ่ ยในกระเพาะ ไอ้หมีเหมือนรู้ก็เลยจงใจเดินถือหม้อผา่ นหน้าผมไปที่โต๊ะ แหม!่ ถงึ มงึ ไมม่ ากกู ็ไมอ่ ดตายหรอกเว้ย ‚มากินข้าว‛ มนั เรียกแคน่ นั้ ผมก็รีบแจ้นไปที่โต๊ะทนั ที รีบจดั การตกั ข้าว อะไรเรียบร้อยกอ่ นจะกิน อือ้ หือ้ ออ~ อร่อยวะ่ อร่อยสดุ ไปเลย ไมน่ า่ เช่ือวา่ มนั จะอร่อยขนาดนี ้ ‚อร่อยเหรอ‛ มนั ถาม ‚งนั้ ๆ พอกินแก้ขดั ได้‛ ผมไมช่ มมนั หรอกนะ เดี๋ยวแมง่ ได้ใจ

‚พรุ่งนีก้ ินปลาราดพริกไหม‛ ‚ไมแ่ ล้ว! เลกิ มาทาํ อาหารในห้องกไู ด้ละ ไมม่ ีครัง้ ตอ่ ไป โอเค๊?‛ ผมตอบ ไปแบบนนั้ ก่อนจะเร่ิมกินตอ่ จนเวลาผา่ นไป ข้าวในจานกเ็ ร่ิมพร่อง แต่ ของไอ้สขุ สนั ต์มนั ไมห่ ายไปเลยแม้แตน่ ้อย จนมนั บอกวา่ มนั อมิ่ แล้วผม เลยถือวสิ าสะตกั ข้าวใสจ่ านตวั เองแล้วกินต่อ สดุ ท้ายแล้วผมก็อิ่มพงุ กาง อยแู่ บบนีไ้ ง โอย…หนั ไปมองกองจานชามในครัวแล้วมนั ก็ท้อแท้ใจวะ่ ขเี ้กียจล้างอะ ‚อิม่ แล้วก็ลกุ ‛ ‚ลกุ ไปไหน น่ีห้องกู มงึ อะต้องไป กลบั ห้องมงึ ไปได้แล้ว‛ ผมไลม่ นั ไป แบบนนั้ แตไ่ อ้หมีมนั ก็ยงั เป็ นไอ้หมี ไมไ่ ปไหนทงั้ สิน้ จนในที่สดุ ผมก็ต้อง ปลอ่ ยเบลอให้มนั นง่ั ยอ่ ยในห้องอยอู่ กี เกือบคร่ึงชว่ั โมง สว่ นผมก็ไถมือ ถือเลน่ แตไ่ มท่ นั ไร มือถือผมก็โดนดงึ ออกโดยอ้งุ ตีนหมี ‚อะไรเนี่ย กลบั ห้องไปดิ‛ ‚ไปอาบนาํ ้ ตวั เหม็นแล้ว‛ เฮ้ย เดี๋ยวนะ น่ีมงึ กําลงั สง่ั เจ้าของห้องไปอาบนํา้ อยนู่ ะเว้ย แล้วใครตวั เหม็น ขอโทษนะเจไดไมร่ ู้จกั คําวา่ กล่ินตวั ‚มงึ ดเิ หมน็ ไป กลบั ห้องไปได้แล้ว‛ ‚เจได ไปอาบนํา้ อยา่ ให้ต้องใช้กําลงั ‛

‚กําลงั กําเลิงเหีย้ อะไร เลอะเทอะ‛ ‚หรือจะให้อาบให้‛ มนั วา่ ออกมา กอ่ นจะเดนิ เข้ามาจบั แขนผมแล้วออก แรงลากไปยงั ห้องนํา้ เชี่ย! อะไรเน่ีย อนั นีม้ นั เกินไปแล้วนะเว้ย ผมรีบสะบดั แขนออกแล้ววิง่ ไป เอาผ้าเช็ดตวั กบั เสอื ้ ผ้าวง่ิ เข้าห้องนาํ ้ ทนั ที ใจผมนี่เต้นต๊บุ ๆๆๆ เหมือนว่ิง หนีผีปอบอะไรประมาณนนั้ เลย เหน็ เม่ือกีไ้ หม ไอ้หมีมนั เหมือนโจรโรค จิตที่จ้องจะกินตดู ผมเลยวะ่ โอ้ย ผมรีบอาบนาํ ้ สระผมกอ่ นจะวงิ่ ออกมาดไู อ้สขุ สนั ต์ บอกตามตรง ผมยงั ไมไ่ ว้วางใจในการท่ีจะฝากห้องเอาไว้กบั คนแบบนนั้ แต่พอออกมาผมก็ เป็ นอนั แปลกใจท่ีเห็นไอ้หมีมนั เก็บจานไปล้างให้เรียบร้อย เก็บขยะอะไร เรียบร้อย และตอนนีม้ นั กําลงั เอาสเปรย์ดบั กลน่ิ กล่นิ ส้มของผมไปพน่ รอบห้องครัว พ่อบ้านนกั เหรอมงึ อะ... ‚ทําอะไร กินเสร็จแล้วกอ็ อกไปด‛ิ ‚อาบนํา้ เสร็จไว สะอาดแล้วเหรอ‛ ‚สะอาดเว้ย!‛ บ้าบอ ตรรกะไรของมงึ อาบนาํ ้ เร็วเทา่ กบั ไมส่ ะอาดงีเ้หรอ ผมเหน็ มนั ทําตวั ชกั ช้าแกล้งเหมือนจะอยกู่ วนใจผมให้นานๆ สดุ ท้ายก็ เลยทนไมไ่ หวเดินไปลากมนั ให้ออกไปจากห้อง แตพ่ อไปถงึ หน้าประตู มนั ก็ดนั หยดุ ยืนอยนู่ ิ่งๆ

ผมมองมนั ‚จะหยดุ ทําซากอะไร‛ ‚แน่ใจวา่ อาบนํา้ เร็วแปลวา่ สะอาด‛ ‚เออด‛ิ มนั ไมพ่ ดู อะไร แต.่ .. ‚อือ หอมดี‛ ก้มตวั ลงมาดมหวั ผมแทน ผมตกใจแรงมาก มอื ผลกั ไอ้สขุ สนั ต์อยา่ งแรงกอ่ นว่งิ พงุ่ กลบั เข้าห้อง ตวั เองทนั ที ‚เหีย้ !‛ เหีย้ มากว้อยยยยยยยยย!!!! อะไรเนยี่ หมีมนั เรียนรู้วิธีการสานสมั พนั ธ์อะไรกนั แบบนีเ้หรอวะ โอ้ยย ใจผ้มมม! ฮือ ทําไมมนั ต้องเต้นแรงขนาดนีด้ ้วย โอเคๆ กตู กใจ กตู กใจ มนั เลยเต้นเร็วแบบนี ้ละ..แล้วทําไมผมหน้าแดงขนาดนีล้ ะ่ วะ!? โอย…มนั ทําอะไรกบั ผมวะเนี่ย

EP.14 ‚อะ..อา‛ “...” ‚อือ้ ...‛ ขณะที่กําลงั นอนหลบั สนิท จๆู่ ก็รู้สกึ แปลกๆ ขนึ ้ มา ผมพยายามท่ีจะ พลิกตวั หนีสมั ผสั อะไรสกั อยา่ งทอี่ ยบู่ นตวั แตก่ ลบั รู้สกึ เหมือนมีอะไร หนกั ๆ ทบั ด้านบนไมใ่ ห้ขยบั ไปไหนได้ จนในท่ีสดุ ผมก็ต้องยอมลืมตา มองดู แตก่ ็รู้สกึ เหมือนกบั ตาผมมนั จะหนกั จนเกินไป มองเหน็ แคเ่ งาดํา รางๆ กําลงั ก้มๆ เงยๆ อยตู่ รงระหวา่ งขาของผมเอง ‚คะ...ใคร อือ้ !‛ ผมสง่ เสียงถามออกไป คนในเงาปริศนาเลือ่ นตวั ขนึ ้ มา ริมฝี ปากผมโดนจโู่ จม ด้วยความตกใจ ผมเลยพยายามดนิ ้ แตม่ นั ก็ไมเ่ ป็ นผล มหิ นําซาํ ้ คนท่ีกําลงั จบู ผมอยู่ ตอนนีก้ ็ดทู า่ ทางจะเมามนั เหลือเกิน ผมโดนรุกหนกั มากๆ ใจเต้นรัวเมื่อ สมั ผสั เปี ยกชืน้ ไลเ่ ข้ามาข้างในปากผม ลนิ ้ เริ่มถกู รุกรานจนต้องถดหนี ทวา่ ข้างบนวา่ หนกั แล้ว ข้างลา่ งยงิ่ พอๆ กนั ผมโดนมนั ใช้อะไรสกั อยา่ ง สมั ผสั โดนสว่ นนนั้ อยา่ งจงใจ ทําเอาถงึ กบั ต้องกํามอื แนน่ ตอนนีผ้ ม รู้สกึ ตวั แล้ววา่ ตวั เองเริ่มจะแย่ เลยรีบพยายามดนั ตวั ออก ใช้แรงเฮือก

สดุ ท้าย ในท่ีสดุ ผมก็ดนั มนั ออกสําเร็จ ภาพที่เห็นคือผ้ชู ายร่างเปลือย หน้าตากําลงั มีอารมณ์มากๆ กําลงั จ้องมองผมในระยะประชดิ ‚เจได อย่าดือ้ กบั พี‛่ อะ…ไอ้สขุ สนั ต์!! เฮ้ยย อะไรวะเนี่ย มนั เข้ามาในห้องนอนผมได้ยงั ไง! ‚มะ...มงึ อ้ะ อยา่ ไอ้ อ้ะ! อ้า!‛ ครืดดด ครืดดดด ‚เฮือก!‛ ผมสะด้งุ ตนื่ ตาเบิกโพลง มองไปรอบๆ ห้องนอน แสงสวา่ งลอด เข้ามาทางหน้าตา่ ง รีบดนั ตวั เองขนึ ้ กอ่ นจะตรวจสอบร่างกายของตวั เอง เมื่อกี…้ ฝันเหรอวะ ให้ตายสิ เหมือนจริงเป็ นบ้า แล้วนีเ่ ป็ นอะไร ฝันถงึ ใครไม่ฝัน ดนั ฝันถงึ ไอ้เจ้าของห้อง 305 โอย… ผมใช้มือลบู หน้าตวั เองแรงๆ ก่อนจะตงั้ สตแิ ล้วลกุ จากเตียง ทวา่ พอผม ลกุ ขนึ ้ ยืนได้เทา่ นนั้ ผมก็รับรู้ได้ถงึ สมั ผสั แปลกๆ ในกางเกงของตวั เอง ซง่ึ ทําเอาผมหน้าซีดทนั ที ผมก้มมองกางเกงตวั เอง กลืนนาํ ้ ลายมองของท่ี มนั ปกตอิ ยทู่ กุ วนั แตว่ นั นีม้ นั ดนั มาแปลก เช่ีย…อยา่ นะมงึ อยา่ นะ สดุ ท้ายก็ทําใจเปิ ดออกดู ‚อะ…เหีย้ ‛ ผมตวั แขง็ ทื่อเมื่อเห็นวา่ ตวั เองเผลอหลงั่ อะไรออกมา ผม ตกใจท่ีมนั ออกมาเยอะมาก คงเพราะผมเองก็หา่ งกิจกรรมอะไรแบบนนั้

ไปนาน นํา้ ขาวขนุ่ ไหลย้อยลงไปตามขาออ่ น โอ้ย...อายวะ่ นกึ ย้อนกลบั ไปถงึ ฝันเมอื่ คืนก็ยงิ่ อาย นี่ผมฝันเปี ยกถงึ ไอ้หมีมนั เหรอวะ จริงๆ เหรอวะ เอาจริงดิ ไอ้หมีสขุ สนั ต์ เจ้าของห้อง 305 คนท่ีเป็ นผ้ชู ายด้วยกนั คนท่ีมีด้นุ เหมือนกนั เนี่ยนะ แถมยงั ตวั ใหญ่บะลกั กกั้ อีกตา่ งหาก แยแ่ ล้วเจได มงึ อาการหนกั แล้ว! ก้อก กอ้ ก กอ้ ก ใครมนั มาเคาะตอนนีว้ ะ กูยงั จดั การตวั เองไม่เรียบร้อยเลย โอย้ ! ผมท่ีสตแิ ตกอยแู่ ล้วเลยต้องรีบตงั้ สตกิ อ่ นจะเดินไปคว้าผ้าขนหนมู าพนั เอวเอาไว้ลวกๆ แล้วพอเดนิ ไปเปิ ดประตเู ทา่ นนั้ แหละ บ้าเอ้ย! ไอ้หมีสขุ สนั ต์มนั มาทําไมแตเ่ ช้าวะ ตายๆๆๆ ส้หู น้ามนั ไมไ่ ด้อะฮือออ ผมอาย ‚เจได‛ ‚อะ...เออ‛ ‚ซอื ้ ข้าวเช้ามาให้‛ ‚ขอบใจแตไ่ มต่ ้อง มงึ มาแคน่ ีใ้ ชไ่ หมกจู ะรีบไปอาบนํา้ ‛ ผมรีบพดู รัวๆ โดยที่เอาแตม่ องพืน้ พอพดู เสร็จก็รีบพงุ่ กลบั เข้าห้องทนั ที ทวา่ ก็โดนไอ้ หมีมนั ดงึ แขนเอาไว้ซะก่อน เชี่ย! อยา่ ดงึ แรง มนั ไหลไอ้เหีย้ มนั ไหล

‚เป็ นอะไร ไมส่ บาย‛ ไอ้หมีถามด้วยความเป็ นหว่ ง ผมก็เอาแตก่ ้มหน้าจนคางแทบชิดอก หน้ามนั ในฝันเมื่อคืนคือชดั เจน มาก ผมรู้สกึ อายมากๆ ตอนนีไ้ มก่ ล้ามองหน้ามนั อยา่ งแรง แตด่ เู หมือน ไอ้หมีจะสนใจผมเหลือเกินถงึ ได้พยายามท่ีจะจบั ผมเงยหน้าแล้วพลกิ ไป พลกิ มา จนในที่สดุ ผมก็แพ้แรงมนั และยง่ิ ตกใจมากกวา่ เดมิ ที่เห็นไอ้สขุ สนั ต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี ้ ‚เจได อย่าดือ้ กบั พี‛่ ‚หน้าแดง ไมส่ บายเหรอ‛ ‚ปะ..เปลา่ ‛ ‚เหง่ือออกเตม็ หน้าผากขนาดนยี ้ งั จะมาเถียง ตวั ก็เยน็ มานี่‛ ไอ้หมอ เฉพาะกิจตรวจเองพดู เองกอ่ นจะจบั มือผมเดินเข้ามาในห้อง ทา่ ทางเป็ น หว่ งเป็ นใยจนผมแทบจะกราบมนั แล้วตอนนี ้ ...มงึ ไมต่ ้องมาดแู ลอะไรกทู งั้ นนั้ โว้ย ออกไป๊ ! ฮือออ อยากแทรกแผน่ ดินหนีมาก แล้วดมู นั ลากผมเดินฉบั ๆ ไอ้ของเหลวจงั ไร นนั่ มนั ก็ยงิ่ ไหลเร่ือยๆ นํา้ ตาจะไหลแล้วนะตอนนี ้ถ้าไอ้สขุ สนั ต์มนั รู้วา่ ผม เป็ นอะไรนะ ไมอ่ ยากจะคิดเลยวา่ จะเกิดอะไรขนึ ้

‚นงั่ ลง‛ มนั จบั ผมกดลงกบั โซฟา ผมรีบหบุ ขาตวั เองเข้าหากนั ทนั ที แล้ว งอตวั สดุ ฤทธ์ิ ‚ปวดท้องเหรอ‛ มนั ถามเมื่อเหน็ วา่ ผมงอตวั หนีมนั ‚เปลา่ มงึ ออกไปสกั ที กจู ะไปอาบนาํ ้ แล้ว ต้องรีบออกไปทํางานอีก สาย แล้ว‛ ‚มองหน้าก่อน‛ ให้ตายยงั ไงผมกไ็ มม่ อง ‚เจได มองหน้ากนั หนอ่ ย‛ มนั พดู เสียงออ่ นลงอยา่ งเหน็ ได้ชดั จๆู่ ผมก็ เกิดอาการขนลกุ อะไรไมร่ ู้ เหมือนมนั เหน็ วา่ ผมไมต่ อบมนั สกั ที ไอ้หมีมนั เลยยอ่ ตวั ลงนง่ั คกุ เข่าตอ่ หน้าผมแล้วจบั หน้าผมไว้ โอ้ยยยย กะจะฆ่ากใู ห้ตายเลยใชไ่ หมทําแบบนี ้คนมนั ไมอ่ ยากมองหน้า ก็คือไมอ่ ยากมอง แล้วกกู ็ไมไ่ ด้ป่ วยด้วย! กแู คฝ่ ันถงึ มงึ ! ‚เป็ นอะไร เจบ็ ตรงไหน ปวดท้องเหรอ ปวดตงั้ แตเ่ มอ่ื ไหร่‛ มนั ถามผม เหมือนเป็ นหว่ งมากๆ ในเวลาปกตผิ มคงไมเ่ คยเหน็ มนั พดู อะไรกบั ผม แบบนี ้แตก่ อ่ นอ่ืน มนั ต้องเลกิ ยงุ่ กบั ผมกอ่ น! จะไมไ่ หวแล้วนะเว้ย น่ี หนีบขาจนปวดไปหมดแล้ว ‚กไู มไ่ ด้เป็ นอะไร ออกไปได้แล้ว ไมง่ นั้ กจู ะโกรธจริงๆ นะ‛ ผมพยายาม จะก้มหน้าหนี ‚เจได อยา่ ดือ้ ‛

ดือ้ อะไรละ่ ! มนั มาอีกแล้วไอ้ประโยคแบบนีม้ นั เหมือนในฝันเลย ยง่ิ คิดก็ ย่ิงหน้าร้อนไปเรื่อยๆ ผมรู้สกึ วา่ ตวั เองกําลงั อายแบบอายมากๆ คิดดสู .ิ .. ตอนนีก้ ําลงั นงั่ จ้องหน้ากบั ผ้ชู ายท่ีฝันเปี ยกด้วยเมอ่ื คืน แล้วผมเองก็ยงั ไมท่ นั ได้ทําความสะอาดตวั เองอีกตา่ งหาก โอย…จะร้องไห้จริงๆ แล้วนะ ไมไ่ หวแล้ว ‚เจได…” ‚มงึ ออกไปก่อนด๊ิ กขู อร้อง กไู หว้ละ่ สขุ สนั ต์ มงึ ออกไปกอ่ น‛ ผมโอด ครวญเสียงสน่ั ๆ ไมค่ ดิ เหมือนกนั วา่ ตวั เองกําลงั จะร้องไห้เพราะไอ้เร่ือง แบบนี ้ ไอ้หา่ เจ มงึ มนั นา่ อายที่สดุ เลยเว้ยยย มงึ จะมาร้องไห้ทําซากอะไร วะ! หยดุ ไหลเด๋ียวนีเ้ลยไอ้นํา้ ตาน่ี ‚นะ มงึ ออกไปก่อน‛ ผมขอร้องมนั อีกรอบ สขุ สนั ต์มองมาทางผมอยแู่ ล้ว ดเู หมือนมนั จะทําตวั ไมถ่ กู เหมือนกนั ที่ เหน็ ผมนํา้ ตาคลอ แตพ่ อขอร้องอีกรอบมนั ก็ยอมลกุ ขนึ ้ ผมโลง่ ใจท่ีคราว นีม้ นั ยอมรามืองา่ ยๆ ‚เจได‛ ยง๊ั งง! มึงยงั ไม่ออกไปอีกเหร๊ออออ ออกไป๊ ไอห้ มีผี กูไม่ไหวแลว้ โวย้ ยย อยากอาบน้า อยากชาระลา้ ง มนั แปดเปื้อนกูไปหมดแลว้ มึนจะซึมลง โซฟาแลว้ ไอห้ มีผี!

‚พี่ขอโทษนะ‛ มนั วา่ ออกมาแบบนนั้ กอ่ นจะทําหตู กหางตกเดินออกไป ผมที่กําลงั โมโหถงึ กบั งง ขอโทษ มนั ขอโทษอะไรผมเน่ีย เฮย้ ๆ ... อย่าบอกนะว่ามนั คิดวา่ ผมร้องไหเ้ พราะมนั อะ ตลกแลว้ ! มนั จริงจงั ไหมวะนนั่ เอา้ ! กลายเป็นวา่ ตอนนีผ้ มรู้สึกผิดเฉยเลย เชา้ นีม้ นั อะไรนกั หนาวะเนีย่ ผมสะบดั หวั ไลค่ วามคิดเก่ียวกบั ไอ้หมีออกไป แล้วรีบวง่ิ เข้าไปอาบนํา้ ชําระร่างกาย ซกั เสอื ้ ผ้า กอ่ นจะออกมาแตง่ ตวั เตรียมตวั ไปทํางาน ผม ออกมานอกห้องหยบิ ถงุ เซเวน่ ประจําวนั แล้วเผลอมองไปยงั ห้องตรงข้าม ป่ านนีไ้ อ้หมีจะเป็ นอยา่ งไรบ้างวะเน่ีย ใจหนงึ่ ก็คิดอยากจะเดนิ เข้าไป เคาะห้องแล้วถามให้รู้แล้วรู้รอด แตอ่ ีกใจก็ยงั ไมก่ ล้าเจอหน้ามนั อยดู่ ี ชา่ งเถอะ มนั คงไมเ่ ป็ นอะไรหรอกมงั้ โตๆ กนั แล้วคงไมค่ ิดมากหรอก ผมวา่ มนั แปลก… ไอ้สขุ สนั ต์หายไปสามวนั สามวนั เตม็ ๆ ! ตงั้ แตเ่ หตกุ ารณ์นรกแตกวนั นนั้ มาจนถงึ วนั นีก้ ็ผา่ นมาสามวนั แล้วที่ผม ไมไ่ ด้เจอหน้าสขุ สนั ต์อีกเลย ยาํ ้ วา่ ไมไ่ ด้เจอเลยแม้แตเ่ งา มนั หายไปราว กบั วา่ ไมไ่ ด้อยคู่ อนโดนีอ้ ีกแล้ว ไอ้ชว่ งแรกๆ ผมก็ไมอ่ ะไร พยายามไมน่ กึ

ถงึ แตพ่ อมาจนถงึ วนั นีผ้ มก็อดนกึ ไมไ่ ด้วา่ ไอ้หมีคงจะคดิ วา่ ผมโกรธมนั จริงๆ ถงึ ได้หายหน้าไปเลย สดุ ท้ายไอ้เจคนนีจ้ ากที่เคยไมแ่ คร์อะไร ก็ดนั กลายเป็ นคนท่ีเอาแตน่ กึ ถงึ เรื่องมนั วนไปวนมาอยตู่ ลอด สลดั อยา่ งไรก็ไมห่ ายไปสกั ที ...ภาพท่ีสขุ สนั ต์มองมาตอนท่ีมนั บอกขอโทษยงั ฝังในหวั ไมห่ าย ‚มาช้านะไอ้เจ ปกตมิ งึ จะมาคนแรกตลอด‛ นนท์ทกั ขนึ ้ เมื่อผมเดินเข้าไปหา วนั นีผ้ มนดั กบั เพอ่ื นเอาไว้วา่ จะมากิน เหล้ากนั ท่ีร้านเหล้าแห่งหนงึ่ ผมกบั มนั เดินเข้าไปหาพงิ กบั ตะวนั ท่ีนง่ั รอ อยดู่ ้านใน พงิ ย่ืนแก้วให้ทนั ทีท่ีผมนง่ั ลงบนเก้าอี ้‚มงึ ทําหน้าอะไรแบบนนั้ วะเจ มงึ มาร้านเหล้าแล้วจะมาเครียดอะไร เลกิ คดิ เรื่องงาน‛ ‚กกู ็ไมไ่ ด้เครียดสกั หนอ่ ย‛ ผมวา่ เราสค่ี นนง่ั กินนงั่ คยุ กนั ไปมาอยอู่ ยา่ ง นนั้ แต่ไมร่ ู้วา่ ทําไมผมถงึ ยงั เอาแตน่ กึ ถงึ ไอ้หมี แม้กระทงั่ ตอนที่ผมนงั่ อยู่ กบั พวกเพื่อน มีทงั้ เหล้า ทงั้ เพลงมนั ๆ มีทงั้ ผ้หู ญิงนง่ั โต๊ะชิดกนั ขนาดนี ้ แตม่ นั ก็ยงั ทําให้ผมนกึ ถงึ ไอ้หมีได้อยดู่ ี ‚เจ มงึ เป็ นอะไร‛ ‚หือ? เปลา่ น่ี‛ พิงขมวดควิ ้ ไมพ่ อใจกอ่ นจะขยบั เข้ามาใกล้ ‚มงึ เป็ นอะไร‛ มนั ตีหน้าถาม จริงจงั

ผมเงยหน้ามองมนั กอ่ นจะสงั เกตเห็นวา่ เพ่ือนอีกสองคนก็กําลงั สนใจ พวกผมอยเู่ หมือนกนั เน่ีย ผมแมง่ ไมเ่ คยจะมีความลบั กบั พวกนีไ้ ด้เลย มนั ดอู อกหมด ผมถอนหายใจ กอ่ นจะเริ่มเลา่ เร่ือง ‚ก…ู ไม่ มงึ ...การท่ีเรามคี นๆ หนงึ่ อยู่ ในหวั นีม้ นั ยงั ไงวะ‛ ‚อธิบายเพมิ่ เตมิ อีกหนอ่ ยซ‛ิ ‚คือกอู ะ…แบบมีคนเข้าใจผิดเว้ยวา่ กอู ะโกรธเขา แตจ่ ริงๆ แล้วกไู มไ่ ด้ โกรธ แล้วทีนีเ้ขาก็หายหวั ไปเลย กกู ็เอาแตน่ กึ ถงึ เขา‛ ผมอธิบายเพม่ิ ‚แล้วยงั ไง มงึ ก็ไปบอกเขาดวิ า่ เขาเข้าใจผดิ ‛ นนท์บอก ‚คือ...กไู มไ่ ด้เจอเขาเลยไง แล้วอีกอยา่ งกกู ็ไมเ่ คยตดิ ตอ่ เขาไปกอ่ น‛ ‚มงึ กลวั เสียฟอร์มอะไรของมงึ เน่ียเจ มงึ รู้ตวั ไหมวา่ มงึ อะฟอร์มเยอะฉิบ หาย ฟอร์มเหีย้ ไรเยอะแยะ‛ พงิ เร่ิมดา่ เอ้า กไู ปขฟี ้ อร์มตรงไหนอะ ก็ปกติ ไมเ่ หน็ จะมีฟอร์มอะไรเลย ‚เจ คือมงึ อะแคร์เขามากขนาดนีม้ งึ ยงั ไมร่ ู้ตวั อีกเหรอ‛ คราวนีเ้ป็ นตะวนั ที่ออกความเห็นบ้าง บ้า…ผมเน่ียนะแคร์ไอ้สขุ สนั ต์ ตลกแล้ว ผมไมส่ นใจอะไรมนั ขนาดนนั้ หรอกนา่ เลอะเทอะวะ่

‚เอางี ้มงึ โอเคหรือเปลา่ ละ่ กบั การท่ีเขาหายหน้าไป ถ้ามงึ โอเคมงึ ก็ปลอ่ ย ไป แตถ่ ้ามงึ ไมโ่ อเค สิ่งท่ีมงึ ควรทําก็คือไปอธิบายให้เขาฟังซะ วา่ เขา เข้าใจผิด‛ พงิ พดู ให้คิดตาม กอ่ นจะย่ืนแก้วเหล้าท่ีเพงิ่ ชงเตมิ มาให้ ผมนงั่ นกึ ทบทวนตามท่ีไอ้พงิ มนั พดู นงั่ คดิ ไปวนมา ทบทวนกบั ตวั เอง เอาวะ…เป็ นไงเป็ นกนั ! เดี๋ยวโทรไปเคลียร์กบั มนั เลยแล้วกนั นี่ไมไ่ ด้แคร์ อะไรหรอกนะ แคไ่ มช่ อบให้คนอ่ืนมาเข้าใจผิดเฉยๆ หรอก แคน่ นั้ แหละ! แตก่ อ่ นอนื่ ...ขอกนิ เหล้าย้อมใจกอ่ นแล้วกนั จะได้ใจกล้าหนอ่ ย ไมอ่ ยา่ งนนั้ ก็ปอดแบบนีแ้ หละวะ เวลาผา่ นไปเร่ือยๆ ส่ีสิงห์ก็กลายเป็ นหมาคาโต๊ะ ตะวนั กบั นนท์กอดคอ กนั ร้องเพลง ผมที่เพงิ่ จะกลบั มาจากห้องนํา้ เหน็ ภาพนนั้ แล้วก็อดขาํ ไมไ่ ด้ เลยหยบิ เอามือถือขนึ ้ มาอดั ไว้ แตพ่ อแพลนกล้องไปท่เี วทีเทา่ นนั้ แหละ วงดนตรีค้นุ หน้าค้นุ ตากําลงั แสดงอยู่ นกั ดนตรีคนหนงึ่ ที่ผมกําลงั ตามหาก็อยบู่ นนนั้ ผมซูมกล้องไปท่ีมนั ไอ้สขุ สนั ต์คนที่ผมกําลงั ตามหา กําลงั รูดเบสอยบู่ นเวที ใจผมเต้นต้มุ ๆ ตอ่ มๆ ทนั ทีที่แคไ่ ด้เหน็ หน้ามนั ด้วยฤทธ์ิแอลกอฮอล์หรืออะไรไมร่ ู้ที่ทําให้ผมใจกล้าเดนิ ไปหามนั ก่อน ผมกะจะเข้าไปคยุ กบั มนั หน้าเวทีแตค่ นแม่งเยอะฉิบหาย เลยนงั่ รอไป เรื่อยๆ จนวงมนั เลน่ ดนตรีเสร็จ ยอมนง่ั รอจนเกือบจะหลบั แตส่ ดุ ท้ายผม ก็ยงั สามารถเดินไปข้างเวทีได้สําเร็จ ผมเดินโงนเงนไปเกาะข้างๆ ที่กนั้ กอ่ นจะตะโกนออกไปเสยี งดงั

‚สขุ สานนนนน!‛ ไอ้หมีมนั ดจู ะตกใจเหมือนกนั ท่ีเหน็ ผมมายืนโบกไม้ โบกมืออยตู่ รงนี ้ผมเหน็ มนั คยุ อะไรสกั อยา่ งกบั คนในวงกอ่ นจะเดนิ มา หาผม ‚สขุ สานน มงึ มาคยุ กบั กดู ิ๊‛ ‚นี่เมา? กลบั ยงั ไง‛ ‚มงึ ไมต่ อบคําถามกวู ะ!‛ ผมโวยวายกอ่ นจะพยายามปี นที่กนั้ ไปหามนั สขุ สนั ต์ตกใจใหญ่ รีบเข้ามารับตวั ผมไว้เม่ือเหน็ วา่ กําลงั จะหน้าควํ่าลง ไป ‚ทําไมดือ้ แบบนีว้ ะ มนั สงู ตกลงมาจะทาํ ยงั ไง เฮ้ย! เขามากบั กู เปิ ด ประตใู ห้หนอ่ ย‛ ไอ้หมีหนั ไปสง่ั ใครสกั คน ก่อนท่ีผมจะถกู ลากไปนง่ั ในท่ี ไหนสกั ท่ี สขุ สนั ต์จบั ผมนง่ั เก้าอีเ้หมือนเป็ นต๊กุ ตาตวั หนงึ่ ผมนง่ั ตาแป๋ วมองมนั ‚ไอ้เต้ ไปเอาผ้ากบั นํา้ มาที‛ มนั สง่ั ใครสกั คนท่ียืนอยขู่ ้างกนั ผมหนั ไป มองก่อนจะยกมือขนึ ้ ทกั ทายช้าๆ ‚เฮีย คนนีอ้ ะเหรอ‛ ‚มงึ อยา่ พดู มาก ไปเอามา เร็วๆ‛ ‚มงึ กฟู ังไมร่ ู้เร่ือง มงึ พดู อะไรวะ ปวดหวั วะ่ อยากนอน‛ ‚อยา่ เพ่ิง นอนไมไ่ ด้!‛ ไอ้หมีรีบถลาเข้ามาหาผมทนั ทีที่เห็นวา่ ผมกําลงั จะเอนตวั ลงไปกบั พนื ้

มนั เข้ามารับแตผ่ มก็ยงั เอนตวั ไปเร่ือยๆ จนในท่ีสดุ ก็ไหลไปอยบู่ นพืน้ ได้ สําเร็จ ไอ้หมีเข้ามารวบตวั ผมเอาไว้ให้นงั่ บนตกั มนั ผมเทนํา้ หนกั พงิ ไปที่ อกหมี ก่อนจะซกุ หน้าลงกบั ไหลก่ ว้างๆ ของมนั ความอนุ่ เร่ิมทําให้ผมตา ปิ ดทีละน้อยๆ สตกิ ็เลือนรางลงทกุ ที ‚เมาแล้ว‛ ‚สขุ สานนน‛ ‚อือ วา่ ‛ ‚กไู มไ่ ด้โกรธนะ‛ “…” ‚วนั นนั้ กไู มไ่ ด้โกรธ…กแู ค่ กู ก…ู ” ‚อือๆ รู้แล้ว‛ ‚อยา่ โกรธ อยา่ โกรธนะ หายโกรธกู ไมช่ อบเลย‛ ‚ไมไ่ ด้โกรธเหมือนกนั ‛ ‚ไมไ่ ด้โกรธแล้วหาย อกึ …ไปไหน‛ ‚นกึ วา่ เจจะไมอ่ ยากเหน็ พี่‛ ‚ไมเ่ อา ไมห่ ายอีกแล้วนะ‛ ‚ครับ พรี่ ู้แล้ว‛

‚ไอด้ ิน มึงเห็นเหมือนทีก่ ูเห็นไหมไอเ้ หีย้ มึงดู มึงเคยเห็นเฮียเป็นแบบนี้ ไหม‛ ‚หงดุ หงิดมาเป็นอาทิตย์ อารมณ์ดีเฉยเลยว่ะ ไอก้ ูก็นึกว่าเป็นเมนส์ ที่ ไหนได้ รอคนมางอ้ ‛ ‚แหงล่ะ คนของเฮียเขาเขา้ มาถึงทีข่ นาดนี‛้ ‚นา่ รกั เนอะ‛ ‚อย่าไปพดู ใหเ้ ฮียไดย้ ินนะมึงไอเ้ ต้ โดนไล่กระทืบแลว้ กูไม่ช่วยนะ‛ ‚แลว้ พวกมึงสองคนจะคยุ กนั อีกนานไหม เบาหน่อย เขาหลบั แลว้ ‛ ‚หูยยยยยยย มาว่ะ‛

EP.15 ‚อือ…‛ ผมสะด้งุ ต่ืนขนึ ้ มาตอนไหนก็ไมร่ ู้ รู้แตว่ า่ ตอนนีแ้ คย่ กหวั ยงั จะทํา ไมไ่ ด้เลย โอย…เอาอีกแล้วสนิ ะ เข้าเฝ้ าป่ ยู า่ ตายายอีกแล้ว ผมตดั สินใจนอนเน่าๆ อยอู่ ยา่ งนนั้ อีกสกั พกั จนพอเริ่มรู้สกึ ดีขนึ ้ เลยเริ่ม ลืมตา มองไปรอบๆ ตวั ก็อยากจะตีหวั ตวั เองให้มนั สลบไปอกี รอบ บ้า เอ้ย! ผมกลบั มาตื่นที่ห้องนีอ้ ีกแล้ว เมื่อคืนจําได้แคว่ า่ นง่ั รอไอ้สขุ สนั ต์ หน้าเวที หลงั จากนนั้ ภาพก็ตดั ไปเลย สรุปแล้วมนั ยงั ไงวะ ผมทําอะไรลง ไปบ้างเน่ีย นกึ ไมค่ อ่ ยออก แตไ่ อ้หมีมนั พาผมกลบั มาห้องนี่แปลวา่ ดีกนั แล้วหรือเปลา่ วะ ผมคอ่ ยๆ ยนั ตวั เองขนึ ้ นง่ั ช้าๆ สงั เกตเหน็ เสือ้ ที่ถกู เปล่ียน จๆู่ หน้ากร็ ้อน ขนึ ้ มาเอง บ้าเอ้ย น่ีมนั แอบถอดเสือ้ ไปแล้วตงั้ สองครัง้ อะ ไมน่ า่ เมาเลย ทําไมเมาแล้วต้องเจอมนั ตลอดวะ พอกําลงั จะเดนิ ลงจากเตยี ง หกู ็ดนั ได้ ยนิ เสียงกีตาร์แวว่ ๆ มา เดาได้เลยวา่ ไอ้สขุ สนั ต์นน่ั แหละ แอบยืนทําใจ อยหู่ ลงั ประตเู ลก็ น้อย เอาวะ มนั คงจะหายงอนแล้วแหละ มงึ เองก็เลกิ อายได้แล้วไอ้เจ เร่ืองมนั ก็ผา่ นไปแล้ว รีบเดินไปเอาเสอื ้ แล้วกลบั ห้อง ดีกวา่

‚เออ่ ...‛ ผมเดนิ ออกมาจากหลงั ประตู กอ่ นจะสง่ เสยี ง ไอ้หมีทําเป็ นไม่ สนใจและก้มหน้าก้มตาเลน่ กีตาร์ของมนั ตอ่ แมวดําก็กําลงั นอนกระดกิ หางอยขู่ ้างๆ ‚เสือ้ กอู ยไู่ หนเหรอ‛ เชีย่ …ทาไมเสียงกูดหู งอไดข้ นาดนีว้ ะ จะไปกลวั อะไรกบั ไอห้ มีเนีย่ โอย้ ยย ทาไมเจไดถึงไดก้ ลวั ไอส้ ขุ สนั ต์ไปซะได้ มาถึงจุดนีไ้ ดย้ งั ไง แตแ่ ล้วมนั ก็ยงั ไมต่ อบ... เฮย้ ...อย่าบอกนะวา่ ยงั ไม่หายโกรธผมอะ หนา้ แหง้ เลยว่ะ ผมเกาหวั หนั ซ้ายหนั ขวาเพื่อท่ีจะหาเสอื ้ ตวั เอง แตม่ องไปทางไหนก็ไม่ เจอ เดินกลบั เข้ามาดทู ่ีเตียงก็ไมม่ ี ไมอ่ ยา่ งนนั้ ทงิ ้ ไว้น่ีแหละวะ ไมย่ อม บอกกดู ีนกั กลบั ห้องแล้วแมง่ ง้อยากนกั ก็ไมต่ ้องง้อ เลน่ ตวั อยนู่ นั่ กไู ม่ สนใจก็ได้ ลําบากเปลา่ ๆ พอคิดได้แบบนนั้ เลยเดินไปคว้ากระเป๋ าตรงมมุ ห้องก่อนจะเดนิ ออกมา ด้วยความโมโห แตด่ นั มาเจอเจ้าของห้องยืนดกั อยกู่ ็ทําเอาความเกรีย้ ว กราดท่ีผมมีหายไปคร่ึงหลอด ไอ้สขุ สนั ต์มนั ยืนกอดอกมองผมน่ิงๆ ‚หลีกดิ จะกลบั ห้อง‛ ‚จะบา่ ยสองแล้ว ไปล้างหน้าแปรงฟันซะ จะได้กินข้าวกินยา‛

‚กจู ะกลบั ไปหากินเองที่ห้อง‛ ผมเถียงกลบั ไอ้เจ้าของห้องลอบถอน หายใจออกมาก่อนท่ีจะเดนิ มาดงึ กระเป๋ าของผมออกไปถือเอง ‚เอามา!‛ ‚ไปล้างหน้าแปรงฟัน‛ มนั สงั่ ไอ้ตอนแรกก็กะวา่ จะเถียงนดิ หนอ่ ย แตพ่ อ อ้าปากป๊ บุ ไอ้หมีมนั ก็สง่ สายตาทนั ที ฮยึ่ ! อะไรนกั หนาวะ ด้วยความที่ผมโมโหเลยรีบเดินไปท่ีห้องนํา้ แต่ เหมือนผมจะรีบไปหนอ่ ยเลยเดินเซจนเกือบจะล้ม ไอ้สขุ สนั ต์เหน็ อยา่ ง นนั้ เลยรีบถลาเข้ามาจบั ตวั ผมเอาไว้ โอย…เวียนหวั ‚อยา่ เพ่ิงรีบ‛ ผมสะบดั แขนมนั ออกแล้วพยงุ ตวั เองไปท่ีห้องนํา้ แตเ่ หมือนปฏิกิริยา อะไรสกั อยา่ งท่ีพอผมมองเหน็ ชกั โครกป๊ บุ กเ็ หมือนจะมีก้อนวงิ่ มาจกุ ท่ี คอทนั ที ในที่สดุ ผมก็ต้องวงิ่ ไปโก่งคอใส่ รับรู้ได้ถงึ สมั ผสั ทีห่ ลงั วา่ มีมือ ใหญ่ของใครบางคนคอยลบู ให้ ผมนงั่ ตาลอยกอดชกั โครกไว้สกั พกั สว่ น ไอ้หมีก็นง่ั ยองๆ ลงมาแล้วพยงุ ผมขนึ ้ ไปตรงอา่ งล้างหน้า ‚แปรงฟันซะ ไปกินข้าวกินยา แล้วคอ่ ยนอนพกั ก็ได้‛ เหมือนตอนนีผ้ มไมเ่ หลือเร่ียวแรงอะไรจะไปเถียงมนั ละ เลยได้แตท่ ํา ตามคําสงั่ ยงั กบั คนโดนของ พอล้างหน้าแปรงฟันเสร็จถงึ ได้รู้สกึ สดชื่น ขนึ ้ มาบ้าง ผมเดินออกมาก็เจอไอ้หมีมนั กําลงั นงั่ ดโู ทรทศั น์อยกู่ บั แมวดํา

บนตกั มนั ดทู ่าวา่ มนั จะรักแมวตวั นนั้ มาก แตก่ ็ชา่ งมนั ผมไมส่ นมนั หรอก ไปกินข้าวกนิ ยาแล้วกลบั ไปนอนห้องดีกวา่ ‚เสือ้ ‛ ‚เฮ้!‛ ผมตกใจ เพราะจๆู่ ไอ้เจ้าของห้องมนั ก็โยนเสอื ้ มาใสห่ วั ผมขณะท่ี กําลงั จะตกั ข้าวเข้าปาก ‚เอามาให้ดีๆ ไมเ่ ป็ นรึไง…น่ีไมใ่ ชเ่ สือ้ กนู ่ี‛ ผม กางเสือ้ ยดื สีตนุ่ ในมือออกดู มนั จะโยนเสือ้ มนั มาให้ผมทําไมวะ แล้วเสอื ้ ผมอยไู่ หน ‚ตากอยู่ มนั ยงั เปี ยก ไปอาบนํา้ แล้วใสต่ วั นนั้ ไปกอ่ น‛ ‚ทําไมเปี ยก‛ ‚ซกั ‛ มนั ตอบกลบั สนั้ ๆ แตท่ ําเอาผมถงึ กบั อ้าปากค้าง ซกั ผ้า! มนั ซกั เสือ้ ให้ผมงนั้ เหรอ เกิดมาแม้แตพ่ วกไอ้พิงกย็ งั ไมเ่ คยจะซกั เสือ้ ผ้าให้เลยนะเว้ย ตกใจนะเน่ียบอกตรงๆ ‚นี่มงึ …ซกั ให้เหรอ‛ ‚เปลา่ โยนลงเครื่อง‛ ‚ออ่ ‛ ‚ทีหลงั รู้วา่ ตวั เองเมางา่ ยก็อยา่ กินเยอะ กลบั เองไมไ่ ด้ก็อยา่ เมา‛ พอโดนไอ้หมีสอนมาแบบนนั้ แทนที่ผมจะโมโหมนั เหมือนเคยแตผ่ มก็ กลบั รู้สกึ อีกแบบ ผมนง่ั เงียบไปทนั ทีกอ่ นจะตกั ข้าวกินตอ่ เอาจริงนะ ผม

วา่ ไอ้สขุ สนั ต์คงยงั ไมห่ ายโกรธผมแน่ ฟังจากนํา้ เสียงแล้ว เหมือนมนั แทบจะไมอ่ ยากพดู กบั ผมด้วยซํา้ ไม่ชอบใหใ้ ครมาโกรธเลยว่ะ น่ีผมรู้สกึ ผิดกบั มนั จริงๆ นะ แตผ่ มก็ไมต่ งั้ ใจไหมละ่ วนั นนั้ มนั ฉกุ เฉิน จริงๆ ผมทนคยุ กบั มนั ไมไ่ ด้จริงๆ จะให้ผมบอกวา่ ยงั ไงละ่ คนมนั ไมก่ ล้า น่ี แล้วเน่ียกลายเป็นวา่ มนั เข้าใจผดิ ไปเฉยเลย จๆู่ ผมก็คดิ มากขนึ ้ มา แบบนนั้ เลยทาํ ให้กนิ ข้าวไมค่ อ่ ยลง กินตอ่ ได้แคไ่ มก่ ่ีคาํ กอ่ นจะกระดกยา เข้าปาก กลบั ห้องดีกวา่ อยไู่ ปกบ็ น่ั ทอนจิตใจเปลา่ ๆ ‚กอู มิ่ ละ เด๋ียวล้างจานให้‛ ผมบอกโดยท่ีไมม่ องหน้ามนั กอ่ นจะถือจาน ไปท่ีอา่ งล้างจาน แอบได้ยินเสียงไอ้หมีมนั ถอนหายใจ สกั พกั ก็รับรู้ได้ถงึ ฝี เท้าหนกั ๆ ที่เดนิ ตามมา ก่อนที่ผมจะถกู ดงึ ให้หนั กลบั ไปหามนั ผมก้ม หน้ามองจานในมือตวั เองอยา่ งเดียว ไมก่ ล้าเงยหน้ามอง ‚เมี่อกีไ้ มไ่ ด้ด‛ุ มนั วา่ ออกมาแบบนนั้ แตผ่ มก็ยงั คงไมก่ ล้ามองอยู่ เหมือนเดิม จนสขุ สนั ต์อดไมไ่ หวเลยต้องดงึ จานออกแล้วโยนลงซงิ ค์ ด้านหลงั เสียงจานกระทบอา่ งสแตนเลสจนผมสะด้งุ กะ…เกรี้ยวกราดจงั วะ กูจะโดนเชือดคอไหมเนีย่ ‚เงยหน้าขนึ ้ ‛ “…”

‚เจได เงยหน้า‛ เน่ีย เหมือนมนั รู้อะวา่ ใช้เสยี งความถ่ีไหนแล้วผมจะยอมทําตาม ผมละ่ เกลียดเสยี งแบบนีข้ องมนั จริงๆ ‚คดิ อะไร‛ ‚เปลา่ …” ‚รู้ไหมวา่ ตวั เองโกหกไมเ่ ก่ง‛ เออ! กพู อรู้! ‚ไมไ่ ด้โกรธแล้ว โอเคไหม‛ จๆู่ มนั ก็พดู ออกมา ผมชะงกั ไปเลก็ น้อย เออ เว้ย อยดู่ ีๆ มนั ก็เดินมาบอกผมเองเลยวา่ ไมไ่ ด้โกรธแล้ว แตม่ ึงไม่โกรธกูแลว้ มึงจะมาเย็นชาใสก่ ูทาไมล่ะ ไปกินรงั แตนทีไ่ หนมาถึง เอามาลงทีก่ ูล่ะ! กูก็ใจเสียเป็นเหมือนกนั นะเวย้ ‚เข้าใจไหม‛ ‚เออ‛ ผมตอบไปไมเ่ ตม็ เสียงเพราะไอ้หมีมนั เอาแตจ่ ้องหน้าด้วยสีหน้า จริงจงั ผมไมช่ อบเวลามนั จ้องแบบนีเ้ลย ‚เข้าใจวา่ ?‛ ‚เข้าใจวา่ มงึ ไมไ่ ด้โกรธก‛ู ‚แล้วสรุปวา่ วนั นนั้ เป็ นอะไร‛

เชี่ย...ถามจนได้สนิ ะ ฮือออ~ อตุ สา่ ห์ทาํ ใจลืมๆ ไปได้แล้วนะ ยงั จะมา ถามให้กตู ้องรือ้ ฟื น้ อีก จะมาอยากรู้ทําตะเขบ็ อะไรเลา่ ปัด้ โธ่! ‚เจได‛ ‚เออ่ …เหีย้ !‛ เพราะมวั แตค่ ดิ หาข้อแก้ตวั พอเงยหน้ามาเลยถงึ กบั ร้อง อทุ านออกมาเสียงดงั ก็จๆู่ ไอ้เจ้าของห้องมนั ก็เดนิ เข้ามาประชดิ ตวั แล้ว หวิ ้ ผมขนึ ้ ไปนงั่ บนขอบอา่ งล้างจาน เฮย้ ! นีม่ ึงอมุ้ กูขึ้นมาไดง้ า่ ยขนาดนีเ้ ลยเหรอวะ โอโ้ ห...กราบแลว้ ยอม แลว้ ผมวา่ ผมคิดถกู แล้วที่ไมใ่ ช้กําลงั กบั ผ้ชู ายคนนี ้ถ้าเลน่ หวิ ้ ผ้ชู ายทงั้ คน ขนึ ้ มาจากพืน้ ได้แบบนีผ้ มวา่ ไมค่ วรยงุ่ ด้วยเดด็ ขาด อนั ตราย! อนั ตราย อยา่ งแรง แตเ่ พราะการขนึ ้ มานง่ั แบบนีเ้ลยทําให้สายตาของมนั อยรู่ ะดบั เดียวกบั ผม ไอ้หมีมนั เลยได้จงั หวะกดดนั ผมเตม็ ที่ ผมนี่เอนตวั หนีมนั จนไมร่ ู้จะ หนียงั ไงแล้ว ‚ตอบมา‛ ‚โอ้ย! มงึ ทําอะไรเนยี่ !‛ ‚เจได ถามก็ตอบ‛

‚ก็ไมต่ ้องมากดดนั กนั ขนาดนีก้ ็ได้ไหม‛ พอผมตอบไปแบบนนั้ มนั ก็เลย เงียบ เหมือนรอให้ผมพดู ตอ่ เราเลน่ สงครามประสาทกนั อยอู่ ยา่ งนนั้ เสียงไอ้แมวดํามนั ก็ยงั แม้วๆๆ อยหู่ น้าทวี ี มึงไม่ตอ้ งมาสนใจกขุ นาดนีก้ ็ได้ ไปสนใจแมวไป๊ ! ‚วนั นนั้ ก…ู กปู วดท้อง‛ ผมเลือกที่จะโกหกมนั ออกไป ‚โกหก‛ แหงะ ดนั จบั ไดอ้ ีกนะ! ‚เจได พดู ความจริงมา ไมง่ นั้ จะไมเ่ ลน่ แล้วนะ‛ ไม่เลน่ โอ…้ นีข่ นาดมึงไม่เลน่ นะ มึงยงั มาแบบฟลู ออฟชน่ั ซะขนาดนี้ ‚กฝู ัน‛ ‚ฝันอะไร‛ ‚ฝันไมด่ ี‛ ผมเลือกท่ีจะเลี่ยงตอบไปแบบนนั้ ‚ฝันไมด่ ีมากๆ แล้วมงึ ก็มา กวน กเู ลยทนไมไ่ หว แคน่ นั้ ‛ พอผมบอกออกไปแบบนนั้ มนั ก็เงียบไป สกั พกั หนง่ึ มนั ก็ยกมอื ขนึ ้ มา ดอู อกแน่ๆ ว่ากูโกหก โฮ...มนั ต่อยกูแน่ มนั ตอ่ ยกูแน่ มนั ตอ่ ยกูแน่ เกร็ง แก้มรอเลยไอเ้ จเอ๊ยยยย ‚ก็แคน่ นั้ ไมบ่ อกแล้วจะรู้ไหม‛ มนั วา่ กอ่ นท่ีจะวางมือลงบนหวั ผมแล้วขยี ้ ไปมา ผมใจเต้นแรงขนึ ้ จๆู่ ก็รู้สกึ แปลกๆ

...เอาอีกแลว้ ไอส้ ขุ สนั ต์ทากูตกใจอีกแลว้ แม่ง ทาไมชอบทาใหใ้ จสน่ั นกั วะ กลายเป็นคนตกใจงา่ ยขนาดนีต้ ง้ั แตเ่ มือ่ ไหร่เนีย่ เผลอนึกวา่ มนั จะ ตบบอ้ งหูเอาซะแลว้ ‚ไปเอาเสือ้ ผ้าที่วางตรงโต๊ะแล้วกไ็ ปอาบนํา้ ซะ สระผมด้วย หวั เหม็น แล้ว‛ มนั สง่ั กอ่ นจะผละออกไป ผมรีบกมุ หวั ใจตวั เองทนั ที คอ่ ยหายใจโลง่ คอหน่อยที่มนั เดนิ ไปนนู่ แล้ว โอ้ย…ทําไมต้องเอาชีวติ มาเส่ยี งหวั ใจวายตายตอนนีว้ ะ กลวั มากนะเนี่ย ยงั ใช้ชีวติ ได้ไมเ่ ทา่ ไรก็จะเป็ นโรคหวั ใจซะแล้ว ผมรีบอาบนาํ ้ ตามทไ่ี อ้หมีสง่ั ใช้ของในห้องนํา้ ร่วมกบั มนั ไปเลย ยาสระ ผม ครีมอาบนํา้ ใช้ให้หมด เอาให้เปลอื งๆ อยากให้กอู าบดีนกั กอู าบให้ แล้วจะรู้วา่ ทําไมกถู งึ หมดเงนิ เยอะนกั ในแตล่ ะเดือน พออาบนํา้ เสร็จจน หอมฉยุ ผมก็เดินออกมาจากห้องนํา้ เสอื ้ ผ้าท่ีสขุ สนั ต์หามาให้ไซส์ คอ่ นข้างใหญ่กวา่ ผมเล็กน้อย แคพ่ อหลวมไมถ่ งึ กบั โคร่ง ผมเดินออกมา เจอไอ้หมีมนั กําลงั เกาพงุ ให้แมวมนั พอมนั เห็นผมเดนิ ออกมากเ็ ลยกวกั มือให้เข้าไปหาและดงึ ให้นงั่ ลงข้างกนั ทนั ที ‚เฮ้!‛ ‚หวั เปี ยกขนาดนี ้ทาํ ไมไมเ่ ช็ดให้มนั หมาดๆ กอ่ นแล้วคอ่ ยออกมา‛ มนั บน่ กอ่ นจะปัดมือผมออกแล้วเช็ดผมให้

เอาอีกแลว้ เช็ดผมนีก่ ูก็ไม่เคยใหใ้ ครหนา้ ไหนมาเช็ดใหน้ ะเวย้ ! อยา่ มา จบั ไดไ้ หมวะ หวงผม มึงเป็นใครเนีย่ กลา้ ดียงั ไงมาจบั หวั กูสองครงั้ แลว้ นะ! ‚อ้มุ คณุ นายไว้‛ มนั บอกเมื่อเหน็ แมวเดนิ มาข้างๆ ผม ผมเลยอ้มุ มนั ขนึ ้ มานง่ั บนตกั ตามคําสงั่ แตว่ า่ มนั ก็เบามือดีวะ่ นกึ วา่ มนั จะถอดหวั ผม ซะแล้ว ไมอ่ ยากเช่ือวา่ มนั จะทําให้เพลนิ ไปขนาดนี ้ ผมอ้มุ แมวขนึ ้ มาวางไว้บนตกั มนั มองผมตาใสแป๋ วกอ่ นจะร้องเหมียวๆ ตามประสา ผมลบู ตวั มนั ไปมา อือ้ หือ ขนนมุ่ มาก ทําไมมนั ตวั นมุ่ น่มิ ได้ ขนาดนี ้ ‚คณุ นายชอบให้เกาข้างๆ คอ‛ ไอ้หมีพดู ขนึ ้ มาลอยๆ ผมเลยทดสอบโดย การเกาข้างๆ คอตามท่ีมนั วา่ และผลคือไอ้แมวดําหลบั ตาพริม้ ทนั ที ... นา่ รักวะ่ ‚ถ้าเกาไปเร่ือยๆ คณุ นายจะหลบั ‛ เจ้าของเขาวา่ มาแบบนนั้ ไอ้ผมจะไปขดั อะไรละ่ เลยเกาแบบนนั้ ไป เรื่อยๆ จนผา่ นไปไมน่ านไอ้แมวมนั ก็กลายเป็ นก้อนสีดํานิ่งๆ คาตกั ผมไป ซะแล้ว หลบั งา่ ยดีจงั วะ แตพ่ อมองแมวไปสกั พกั นํา้ หนกั มือเบาๆ จากสขุ สนั ต์ก็ เลน่ เอาผมเร่ิมเคลิม้ ๆ เหมือนกนั นง่ั เงียบๆ ไปได้ไมน่ านผมก็รู้สกึ เหมือน หนงั ตาจะปิ ดทีละน้อยๆ จนในท่ีสดุ ผมก็เผลอหลบั ไป