(Y) ข้างห้อง MR. 305

เหยี ้ แล้ว! น่ีมนั แกล้งหลบั เหรอวะ อย่าบอกนะว่ามนั ได้ยินที่ผมพดู ไป หมดแล้ว โอ้ย... หน้าบางอีกแล้วอะกวู นั นี ้ตายๆๆ ผมเลอื กทีจ่ ะไมต่ อบไม่ มองอะไรทงั้ นนั้ เตรียมเอาหฟู ังมายดั ใสห่ หู นีมนั ด้วยซํา้ พอๆ ไมฟ่ ังแม่งแล้ว ไมว่ า่ มนั จะพดู อะไรกเ็ ร่ืองของมนั เถอะ จะไมห่ ลบั จะ อะไรก็เรื่องของมนั แตไ่ อ้เจจะไมท่ น! ‚เจ...เจได‛ “…” ‚เรื่องหนงั อะ ไมไ่ ด้อยากเถียง‛ “…” ‚ก็คนมนั อยากคยุ ด้วย ให้ทําไงวะ‛

EP.5 14:00 น. บา่ ยวนั อาทติ ย์ กรุงเทพแดดร้อนหดู บั ตบั ไหม้ เดินออกไปด้วยเสือ้ ผ้า บางๆ ตอนเท่ียงน่ีคือเตรียมโดนยา่ งสดอยา่ งเดียว เพราะฉะนนั้ กิจกรรม ที่ผมกําลงั ทําอยตู่ อนนีค้ ือการนอนดหู นงั ใน Netflix ไปเร่ือยเปื่ อย ชว่ ยไมไ่ ด้ ชีวิตไอ้เจตอ่ ลมหายใจได้ด้วยอนั นีแ้ หละ ครืด ครืด เสียงโทรศพั ท์สนั่ ครืดๆ กบั โต๊ะเรียกความสนใจให้หนั ไปหยิบมนั มา โอโห...เบอร์พบ่ี าร์โชว์หราขนึ ้ มาขนาดนี ้ไม่อยากรับสายเลยวะ่ มีคน แบบพ่ีบาร์เป็ นหวั หน้าทําได้อยา่ งเดียว คือทําใจ เพราะพี่แกก็จะโทรมา ตอนไหนก็ได้ และต้องรับสายด้วย ‚ฮลั โหล น้องไมส่ บาย เป็ นมะเร็ง‛ [ตอแหล เรื่องใบกากบั ภาษีไปถึงไหนแลว้ ] นน่ั ไง กวู า่ แล้ว โทรมาน่ีไมเ่ คยถามหรอกวา่ น้องเป็ นไง สบายดีไหม หิว ไหม มีแตส่ งั่ ข้าวกบั ตามงานเทา่ นนั้ แหละ ‚เสร็จแล้นนน‛ [แลน้ พอ่ มึงอะ เออๆ แคน่ ีแ้ หละกูโทรมาเช็คเฉยๆ] ‚ครับพี่ พ่ีบาร์นี่ขยนั เนอะ วนั … ฮลั โหล? ฮลั โหล? เอ้าไอ้เชยี่ พี่บาร์!‛ ดพู ่ีมนั สิ น้องยงั ไมท่ นั ได้พดู จบประโยคเลย แมง่ ก็ตดั สายทิง้ ไปเฉยๆ ใจ ร้ ายวะ่ ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เหีย้ ยย! อะไรอีกวะ เดี๋ยวโทรศพั ท์ เดีย๋ วเคาะห้อง ขอร้องได้ไหม ขอดู หนงั แบบที่ไมม่ ีใครมาขดั ได้ไหม ก๊อก ก๊อก ก๊อก! ‚มาแล้วครับ มาแล้วๆ‛ ผมรีบรุดไปที่ประตู พอเปิ ดออกก็เหน็ วา่ เป็ นไอ้ สขุ สนั ต์เจ้าเดมิ ไอ้บ้าน่ี! ตกลงมงึ จะมาทกุ วนั เลยใช่ปะ ‚อะไร จะมาทําไมอีก อ้ะ! มงึ จะทําอะไร‛ ผมถามมนั แตม่ นั ก็ไมไ่ ด้ตอบกลบั แถมทําทา่ ทางจะเดินเข้ามาในห้อง ผมอีก เหอะ… ฝันไปเถอะวา่ จะพงุ่ เข้ามาได้งา่ ยๆ เหมือนรอบท่ีแล้ว คราวนีก้ รู ู้ทนั แล้วเว้ย! ตอนเดนิ ไปเปิ ดประตกู ็มีลางสงั หรณ์อยแู่ ล้วเชียววา่ ต้องเป็นไอ้ยกั ษ์แนๆ่ ผมเลยเปิ ดให้เหลือแคช่ อ่ งเลก็ ๆ เทา่ นนั้ มงึ อยา่ ฝันวา่ จะได้เข้ามา! ‚ทําไมใสแ่ คเ่ สอื ้ กล้าม‛ ‚มนั ร้อน อีกอยา่ งนะ มนั เรื่องของกู มาทําไม‛ ‚วา่ จะชวนออกไปข้างนอก‛ ผมมองมนั ตงั้ แตห่ วั จรดเท้า วนั นีย้ กั ษ์สขุ สนั ต์มาในชดุ ลําลองสสั ๆ รองเท้าช้างดาวสีนํา้ เงิน กางเกงเจเจลายทางสีดาํ กบั เสอื ้ ยืดสีดําอกี ตวั แมง่ เอ้ย! ทําไมกแู ตง่ ตวั แบบนีแ้ ล้วออร่ามนั ไมพ่ งุ่ ออกมาแบบไอ้ยกั ษ์ บ้างวะ แตเ่ อ๊ะ! ในมือมนั มีถงุ สีแดงใบใหญ่มาด้วยนี่หวา่ ถงุ อะไรละ่ นน่ั ‚มงึ มนั ยงั ร้อนอยเู่ ลย ขอร้อง‛

‚ไมร่ ้อนหรอก‛ มนั เถียง ‚แล้วมงึ จะพากไู ปไหนอะ‛ ‚...‛ มนั เงียบ อยา่ บอกนะ วา่ ไมร่ ู้วา่ จะพาไปไหนแต่ดนั มาชวนก่อน โถ... ถ้าเกิดมงึ กําลงั ไปจีบสาวอยู่ แล้วทําแบบนีใ้ สส่ าวนะ ไอ้ยกั ษ์...มงึ รอกินลาบนก เถอะ ‚สขุ สนั ต์ เอาจริงๆ นะ…” ‚เรียกอีกที‛ ห้ะ…หมายถงึ เรียกชื่อมนั อะเหรอ ‚สขุ สนั ต์ไง อะไร มงึ ตกใจอะไรกบั ชื่อมงึ เนี่ย‛ ผมอดท่ีจะเหนื่อยใจกบั มนั ไมไ่ ด้จริงๆ ‚ไมไ่ ด้ตกใจที่เรียกช่อื แตด่ ีใจท่ีมีคนเรียก‛ โอเค ผมอาจจะเป็ นคนเดียวบนโลกใบนีก้ ็ได้ที่ไมเ่ ข้าใจมนั หรือไมก่ ็ อาจจะยงั มีคนอื่นที่เหมือนผมโดนเหมือนผมบ้าง แตผ่ มยงั ไมเ่ คยเจอ คือ ตงั้ แตเ่ กิดมาไมม่ ีใครเรียกช่ือมงึ เลยหรือไงวะ คณุ ครูไมเ่ คยสมุ่ โดนช่ือมงึ เหรอสขุ สนั ต์ ‚ออ่ ฮา่ ๆๆ‛ ผมแกล้งขําใสม่ นั แตม่ นั ก็ยงั คงมองมาท่ีผมนิง่ ๆ ซง่ึ ปกตกิ ็ไม่ ยกั กะเคยเห็นมนั แสดงสีหน้าอะไรนอกจากหน้านีอ้ ยแู่ ล้ว ‚ถ้าไมม่ ีอะไร อีก งนั้ กปู ิ ดประตนู ะ‛ ‚เด๋ียว‛

‚โอ้ย มงึ จะอะไรอีก กมู ีหนงั ต้องกลบั ไปด‛ู สดุ ท้ายผมก็ทนไมไ่ หวเผลอ ตะคอกใสม่ นั ไปจนได้ ‚ดหู นงั อยเู่ หรอ‛ ‚เออ‛ ‚ดดู ้วยได้ไหม‛ นน่ั มนั ยงั หาทางที่จะเข้าห้องให้ได้อยดู่ สี นิ ะ ห้องกมู ีอะไรดีนกั หนาวะ ถงึ ดงึ ดดู แตไ่ อ้หมีควายเข้าห้อง ทีสาวๆ ชวนเข้าจนแทบจะกราบประเคน เครื่องหอมก็ไมย่ กั โผลม่ าแม้แตป่ ลายเส้นผม โอ้ย... กปู วดใจ! ‚ถ้ากบู อกวา่ ไมไ่ ด้ละ่ ‛ ‚ในนีม้ ีของกิน กินข้าวเท่ียงยงั กินด้วยกนั เถอะ‛ ไอ้หมีชถู งุ สแี ดงให้เหน็ ถงุ ที่ผมสงสยั ในตอนแรกดทู า่ ทางจะเป็นถงุ อาหาร เห็นมีโลโก้แวบๆ อะไรวะนน่ั ‚มาจากร้ านหลีเง๊ ก‛ ‚ร้ านไรวะ‛ ‚ร้านขายอาหารจีน ซอื ้ มา กินด้วยกนั ไหม‛ บอกตามตรง ผมไมค่ ิดวา่ จะมีวนั นี ้วนั ที่ไอ้เจ้าของห้อง 305 ซอื ้ กบั ข้าว กบั ปลามาแบง่ ผมกนิ เรื่องนีผ้ มควรซงึ ้ ใจใชม่ ยั้ อีกอยา่ ง ดเู หมือนมนั จะรู้ วา่ ผมยงั ไมไ่ ด้กินข้าวเท่ียง ‚วา่ ไง‛ มนั ถามอีกครัง้ รอบนีผ้ มลงั เล แตส่ ดุ ท้ายเพราะความงกบงั ตาก็เลยยอมเปิดบานประตู ออกให้มนั เข้ามา สายตาของไอ้หมีวาววบั แตแ่ ล้วก็หายไปในวนิ าที

ตอ่ มา ผมปิ ดประตหู ้องกอ่ นจะเดินไปแยง่ ถงุ สีแดงจากมือมนั แล้วเดนิ ไป ท่ีโต๊ะกินข้าวในครัว โอ้โห! เก๊ียวซา่ ขนมจีบ ซาลาเปา บะหมี่เอย ไก่เอย วนั นีม้ นั วนั อะไร วะเนี่ย โคตรอยดู่ ีกินดีเลย ‚สขุ สนั ต์! มงึ จะเก็บเงนิ จากกเู ทา่ ไรวะ‛ ‚ไมเ่ ก็บ แตข่ ออยใู่ นห้องนี‛้ เออ มงึ อยเู่ ลยจ้า สบู แอร์กจู นให้พอใจ สว่ นไก่น่ีกสู บู เองเด้อ ขอบใจ หลายๆ ‚เจได ดเู ร่ืองอะไร‛ “The darkest mind เฮ้ยๆ อยา่ ทําอะไรนะ กพู อสไว้อย‛ู่ ผมรีบบอก ก่อนที่มนั จะทะลงึ่ กดปิ ดหนงั ผม ‚ไมเ่ คยดู เรื่องเก่ียวกบั อะไร‛ หมีตวั หนงึ่ ตีหน้าสงสยั ใสผ่ ม ผมถอนหายใจใสห่ มีขีส้ งสยั มือก็เทอาหารใสจ่ านไปด้วย ‚คือเหมือนมนั มีโรคระบาด โรคนีจ้ ะเป็ นแคใ่ นเด็ก บางคนทนไมไ่ ด้ก็จะตาย สว่ นใครที่ ทนได้ก็จะมีพลงั แล้วไอ้พวกมีพลงั ก็จะถกู จดั กลมุ่ ออกเป็ นสีตา่ งๆ ตาม ความแขง็ แรง‛ ผมหยดุ อธิบายเมื่อเหน็ วา่ ไอ้สขุ สนั ต์มนั มองมา ‚มงึ มอง หน้ากทู ําไม‛ ‚ไมม่ ีอะไร‛ ปากบอกวา่ ไมม่ ีอะไรแตก่ ็ยงั คงนงั่ มองผมอยเู่ หมือนเดิม ผมทงิ ้ ถงุ ลงในถงั ขยะใต้โต๊ะ เดินหอบอาหารท่ีเทใสจ่ านเรียบร้อยแล้วไป ที่โซฟา ทรุดตวั ลงนงั่ ข้างมนั แล้วกดเพลย์ตอ่ นง่ั ดไู ปได้ไมเ่ ทา่ ไรจๆู่ ผมก็

รู้สกึ วา่ มีอะไรมาจอ่ อยตู่ รงปาก พอก้มลงมองก็พบวา่ เป็ นขนมจีบ ไอ้สขุ สนั ต์มนั ถือเอาไว้พร้อมส่งสายตาคะยนั้ คะยอให้ผมกินให้ได้ ‚กกู ินเองได้‛ ผมหยิบชนิ ้ ที่วางอยบู่ นจานมากนิ เอง แตม่ ีเหรอท่ีไอ้หมี ยกั ษ์มนั จะยอมงา่ ยๆ ‚จะป้ อนกใู ห้ได้เลยใช่ปะ‛ มนั พยกั หน้า มือก็ยงั ยกค้างไว้อยา่ งนนั้ ผมถอนหายใจออกมาเฮือกหนงึ่ กอ่ นจะยอมกินของท่ีถกู ป้ อน ดทู า่ ทางมนั จะพอใจนดิ ๆ เหมือนเห็นภาพ หมาโกลเด้นกําลงั สา่ ยหางดีใจท่ีได้รับรางวลั จากเจ้านาย หลงั จากนนั้ สถานการณ์ระหวา่ งผมกบั มนั ก็เป็ นแบบนนั้ ไปเร่ือยๆ ไอ้หมี ยกั ษ์เอาแตป่ ้ อนผมตลอดการดหู นงั ตอนแรกผมก็ขดั ขืนอยบู่ ้างครับ แต่ เม่ือความขีเ้กียจเข้าครอบงาํ ผมกเ็ ลยปลอ่ ยให้มนั ทําไป สบายจะตาย ข้าวกฟ็ รี แรงจะกินก็ไมต่ ้องออกอีก จนกระทงั่ หนงั จบ ผมจงึ ลกุ ขนึ ้ บดิ ขี ้ เกียจเลก็ น้อยก่อนจะหนั หน้าไปถามมนั ‚สนกุ ปะ‛ ‚อือ สนกุ ดี‛ ไอ้ตอแหล มงึ แทบจะไมไ่ ด้มองจอเลยด้วยซาํ ้ เอาแตป่ ้ อนกเู น่ีย ‚เสร็จแล้วกอ็ อกไปได้แล้วไป กลบั ห้องได้ละ สว่ นไอ้จานพวกนีก้ ็เอาไว้นี่ แหละ กจู ดั การเอง‛ ผมแยง่ จานในมือมนั มาวางไว้บนโต๊ะ แตไ่ อ้หมีก็ ยงั คงนง่ั น่งิ ไมย่ อมขยบั ไมห่ ือไมอ่ ืออะไรเลย ‚กจู ะดหู นงั ตอ่ สว่ นมงึ อะ กลบั ได้แล้ว‛ ดปู ากเจไดชดั ๆ นะ ...กลับได้แล้ว ‚ดตู อ่ ส‛ิ

‚มงึ จะดดู ้วย?‛ ‚เอาดิ มีเร่ืองอะไรอกี ‛ มนั ขยบั เข้ามาใกล้ขนึ ้ เออๆ จะดกู ็ดู มีเพื่อนดู หนงั ด้วยก็ดีเหมือนกนั ผมกดเลอ่ื นรายการใน playlist ให้มนั ดู ‚อยากดเู รื่องอะไร‛ ‚เจไดเลอื กเลย‛ สายตามนั ไมไ่ ด้มองรายชื่อหนงั แตม่ องกเู น่ีย! ! ! ไอ้เชี่ย ผมไมช่ ินกบั สรรพนามนี ้ไมเ่ คยได้ยนิ ใครเรียกชื่อตวั เองได้นา่ ขน ลกุ เทา่ นีม้ าก่อนเลย ซอฟต์โทนแบบนีน้ ่ีมนั อะไรกนั วะ จกั๊ จี ้ ‚มงึ ไมต่ ้องเรียกกเู ตม็ ยศแบบนนั้ ก็ได้‛ ‚ทีเจไดยงั เรียกสขุ สนั ต์‛ แหม.่ .. มงึ ไมเ่ รียกกวู า่ ‘เจศราวธุ ’ เลยละ่ ‚แล้วจะให้กเู รียกมงึ วา่ อะไร เออ... สขุ สนั ต์แม่งก็ยาวไปจริงๆ แหละ‛ ‚เรียกสขุ ก็ได้‛ ไอ้ยกั ษ์รีบเสนอขนึ ้ มาทนั ที ‚แล้วทําไมกจู ะเรียกสนั ต์ไมไ่ ด้‛ ผมสงสยั ‚ก็…มนั จะได้ดสู ขุ เวลาเรียก‛ เออ ชา่ งครีเอทไปอกี แตเ่ อาเถอะ สขุ ก็สขุ ‚โอเค จะเรียกกวู า่ เจเฉยๆ ก็ได้ ไอ้หา่ เจขอสงวน เรายงั ไมส่ นิทกนั ขนาด นนั้ ‛ ผมมองมนั สขุ สนั ต์หรือไอ้สขุ ยกยมิ ้ มมุ ปากขนึ ้ มาแวบหนงึ่ ฉิบหายละ ใจกระตกุ จริงๆแล้วไอ้หมีเป็นคนท่ีถ้ายิม้ จะหลอ่ มากอะผม รู้สกึ ได้ อนั นีพ้ ดู แบบตดั อคตเิ ตม็ ที่เลยนะ ‚เจก็เจ‛

เนีย่ กูขอซื้อไดไ้ หมไอซ้ อฟต์โทนของมนั อะ คือหนา้ มนั ไม่ใหเ้ วย้ ‚มงึ ชอบดหู นงั แนวไหน แอคชน่ั ? ไซไฟ?‛ ผมเปลี่ยนเร่ือง ‚อะไรก็ได้ ปกตไิ มค่ อ่ ยด‛ู ‚เอ้า กกู ็นกึ วา่ มงึ เป็นคอหนงั เหมือนกู‛ ‚เคยดไู มก่ ่ีเร่ือง‛ มนั เอนหลงั พงิ โซฟาแล้วมองมาท่ีผม ‚แตอ่ ยากดู ตอนนี‛้ ‚เอ้า! เออๆ งนั้ ดตู ามใจกแู ล้วกนั ถ้ามงึ โวยวายเด๋ียวกโู บกให้นะบอกไว้ กอ่ น‛ ตอนนีผ้ มกบั ไอ้สขุ เริ่มเข้าใกล้คาํ วา่ เพือ่ นขนึ ้ มาอีกนดิ หนง่ึ เอาจริงๆ สขุ สนั ต์มนั ก็ไมไ่ ด้แย่ แคเ่ ม่ือกอ่ นผมมีอคตมิ ากไปหนอ่ ยเท่านนั้ เอง สดุ ท้าย แล้วผมกเ็ ลอื กหนงั สยองขวญั ขนึ ้ มาเรื่องหนง่ึ ถงึ จะดมู าแล้วหลายรอบ แตก่ ็ยงั อยากจะดอู กี Hereditary นบั เป็ นหนง่ึ ในหนงั สยองขวญั ท่ีผมชอบดู ชว่ งเร่ิมต้น เรา สองคนก็นง่ั ดไู ปเรื่อยๆ มีบางฉากทีผ่ มเผลอสะด้งุ มาบ้าง เพราะตอ่ ให้ผม จะดหู ลายรอบแล้วแตค่ วามต่ืนเต้นมนั ก็ยงั ไมห่ าย สติทงั้ หมดของผมถกู ดงึ มาที่หนงั จนหมด ดไู ปเรื่อยๆ จนจบ ก้มดเู วลาอกี ทีก็เกือบเยน็ แล้ว แต่ พอหนั ไปดไู อ้คนข้างตวั ปรากฏวา่ ไอ้สขุ คนหลอ่ หลบั คาหมอนของผมไป แล้วเรียบร้อย ไมร่ ู้วา่ หลบั ไปตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่ รู้แตว่ า่ ตอนนีม้ นั หลบั สนทิ ไป เลย ‚เฮ้ย ไหนมงึ อยากดหู นงั แล้วมงึ ก็มานอนงีอ้ ะนะ‛ ไมม่ ีสญั ญาณตอบรับจากหมายเลขที่ทา่ นเรียกในขณะนี.้..

‚ไอ้สขุ ไอ้สขุ สนั ต์โว้ยยย!‛ ‚อือ…‛ มีเสยี งครางตอบกลบั มาแคน่ นั้ ครับ จากนนั้ ก็เอนตวั ลงมานอน ทบั ตกั ผมเนียนๆ เฮ้ย! แบบนีก้ ็ได้เหรอ ‚ไอ้สสั ! มนั หนกั โว้ย มงึ จะนอนก็นอนไป แตอ่ ยา่ มาเดอื ดร้อนกสู ิวะ‛ “…‛ ‚โว้ย!‛ นา่ น ดงั ขนาดนีม้ นั ก็ยงั จะนอนน่งิ ๆ อยอู่ ีก เอาเข้าไป นอนจนขากชู าไป เลยนะ แอร์ก็ฟรี ตกั ก็ฟรี สบายไปเนาะ นี่ถ้าไมเ่ ห็นแกข่ ้าวฟรีนะ กยู นั มงึ ตกโซฟาไปนานแล้ว ‚เออ จะนอนก็นอนไป อยา่ ยกุ ยกิ มาก‛ บน่ ไปอยา่ งนนั้ แตก่ ย็ อมให้มนั นอนตอ่ พอไมร่ ู้จะทําอะไรก็เลยเปิ ดหนงั เรื่องท่ีสาม ไมร่ ู้วา่ เป็ นเพราะแอร์เยน็ ๆ หรืออาหารที่เพงิ่ จะยอ่ ยเสร็จ ผมถงึ ได้รู้สกึ หนกั หนงั ตาได้มากขนาดนี ้ดู ไปได้ยงั ไมถ่ งึ ครึ่งเร่ืองกเ็ ริ่มรู้สกึ หวั หนกั ขนึ ้ เร่ือยๆ จนในท่ีสดุ สตทิ ี่มีก็ได้ หายไปเรียบร้ อย ตรงกนั ข้าม หลงั จากท่ีเจ้าของห้องหลบั คนเป็ นแขกก็ต่ืนขนึ ้ ... สขุ สนั ต์คอ่ ยๆ ลกุ ขนึ ้ มานงั่ ประจนั หน้ากบั เจ้าของห้อง เขาคอ่ ยๆ จบั อีก คนเอนตวั ลงนอนช้าๆ พอเจ้าตวั ได้นอนในทา่ ทางที่สบายขนึ ้ ก็มีสีหน้า ผอ่ นคลาย เจไดขยบั ตวั ยกุ ยิกเลก็ น้อยก่อนจะน่งิ ไป ลมหายใจสม่ําเสมอ

บง่ บอกวา่ เจ้าตวั คงจะงว่ งมาก เขาจดั การปิ ดคอมพิวเตอร์โน้ตบคุ ให้ เดนิ เอาจานไปล้าง แล้วกลบั มานง่ั จ้องหน้าเจ้าของห้องที่หลบั ไป นง่ั มอง ไปเร่ือยๆ เกือบสบิ นาที สดุ ท้ายก็ตดั สนิ ใจจะใช้มือสมั ผสั เส้นผมของอีก ฝ่ าย แตก่ ็ต้องชะงกั มือเอาไว้ ยงั ก่อน… เจ้าของห้อง 305 คอ่ ยๆ ลกุ ขนึ ้ เดนิ ไปหยบิ เสือ้ กนั หนาวตวั ใหญ่จากมมุ ห้องมาหม่ ให้อีกคน เขาเช็คความเรียบร้อยกอ่ นท่ีจะเดนิ กลบั ไปยงั ห้อง ของตวั เอง วนั นีเ้จไดยอมเปิ ดประตหู ้องให้เขาแล้ว เหลืออีกแคป่ ระตเู ดยี วเทา่ นนั้ ท่ี เขาต้องเปิ ดให้ได้ รับรองวา่ พอถงึ วนั นนั้ เขาจะไม่ทนอยา่ งวนั นีอ้ ีกตอ่ ไป

EP.6 ‚พ่ีบาร์ กินปะ‛ ‚โห…มงึ ซอื ้ อะไรมาเยอะแยะเน่ีย‛ พ่ีบาร์พดู หลงั จากที่เห็นวา่ ผมหวิ ้ ถงุ เซเวน่ ใบโตประจาํ เช้าวนั นีม้ าออฟฟิศ ยอมรับเลยวา่ ตอนตื่นเช้าแล้ว ออกมาเจอไอ้ถงุ น่ี ผมตกใจมาก ปกติของในถงุ จะมีแคป่ ระมาณวนั ละ สองถงึ สามอยา่ ง แตว่ นั นีม้ นั ลอ่ มาเกือบสบิ อยา่ ง ทงั้ ขนมปัง ช็อกโกแลต ลกู อม นม นํา้ ผลไม้ เยอะมากกก... ‚เอาไปเลย ผมไมไ่ ด้ซอื ้ เอง‛ ‚แล้วใครซอื ้ ให้มงึ อ้ะๆ...นี่มงึ มีสาวมาชอบเหรอวะ‛ พ่ีบาร์ตหี น้าใสท่ นั ที เอา้ ขอโทษ ก็กูหลอ่ กว่ามึงอะพีบ่ าร์ ‚ก็นะ‛ ‚โอ้โห...งนั้ กไู มแ่ ดกละ เดีย๋ วคาคอ‛ วา่ จบ พ่ีแกกโ็ ยนถงุ กลบั มาให้คืน ผมหวั เราะออกมากอ่ นจะเลือกของในถงุ ให้พี่แกสองสามชนิ ้ พอกลบั มา นง่ั ท่ีโต๊ะก็ถงึ ได้มีโอกาสสงั เกตเหน็ กระดาษสีส้มใบเลก็ ๆ ซอ่ นอยขู่ ้างใน ‘เป็ นกาลังใจให้นะ’ ลายมือไกเ่ ขย่ี มาก ชว่ ยด้วย... ผมก้มลงมองกระดาษในมืออีกครัง้ และอีกครัง้ วนั นีเ้ป็ นครัง้ แรกท่ีคนใน ปริศนาเขียนมาให้ ลายมือมาขนาดนีผ้ มวา่ อยา่ งไรก็ผ้ชู ายแนน่ อน และ ผมก็ขอเดาวา่ ต้องเป็ นไอ้สขุ สนั ต์ ตงั้ ใจวา่ วนั นีจ้ ะไปคยุ ให้รู้เรื่อง ‚ไอ้เจ! แฟ้ มอยไู่ หน! ! !‛

แตก่ อ่ นจะไปเคลียร์กบั ไอ้หมีนนั่ สงสยั จะต้องเคลยี ร์กบั จอมมารคนนี ้ ก่อน เฮ้อ... ‚เจ๊พิม‛ ‚วา่ ไงจ๊ะหนอ่ งเจเ่ จ๊‛ ‚เจ๊เลกิ เรียกผมแบบนนั้ เหอะ ขอร้อง‛ ‚นา่ รักเข้ากบั แกดีออก อะ วา่ มามีอะไร‛ เจ๊พมิ เอีย้ วตวั กลบั มามองผม มาดการชงกาแฟของเจ๊ตอนนีบ้ ง่ บอกได้เป็ นอยา่ งดีวา่ แกพร้อมจะล้วง ความลบั ผมขนาดไหน ‚มีคนสง่ ของมาให้ผม‛ ‚อะไร ถ้าเคอร์รี่ก็ไมต่ ้องมาคยุ ‛ ‚โอ้ย เจ๊พิมมม~‛ โห…ตอกหน้ากนั อยา่ งนีเ้ลยเหรอ เจ็บนะเนี่ย เห็นอยา่ งนีผ้ มก็มีเสนห่ ์นะ เว้ย ‚อะๆ แล้วยงั ไง มีคนสง่ ของให้แล้วมนั นา่ คยุ ตรงไหนเนี่ย สมยั ฉนั สาวๆ ก็ มีคนสง่ ให้ฉนั เยอะเหมือนกนั ยะ่ ธรรมดามาก‛ ‚ผมคิดวา่ คนที่สง่ ให้ผมเป็ นผ้ชู าย แล้วกอ็ ยขู่ ้างห้องกนั ด้วย ผมควรทําไง ดี‛ ผมพดู ออกไป น่ีผมจนปัญญามากนะเลยมาขอคําปรึกษาจากคน ฮอตอยา่ งเจ๊พมิ เน่ีย เจ๊พมิ เลกิ ควิ ้ เลก็ น้อย เหมือนจะไม่ได้แปลกใจเทา่ ไรที่ได้ยนิ ‚ก็คดิ ไว้แบบ นนั้ อยแู่ ล้ว ผ้หู ญิงท่ไี หนจะมาสง่ ให้แก‛

‚เจ๊!‛ ‚อ้าว พอกพู ดู ความจริงก็รับไมไ่ ด้‛ ตอนนีเ้ปอร์เซน็ ต์ความมนั่ ใจของผมลดลงมาเหลอื คร่ึงหลอดแล้ว ไมน่ ะ เว้ย เกิดมาเป็ นผ้ชู ายหลอ่ ๆ แบบนีย้ งั จะมีผ้ชู ายมาสนใจอีกเหรอ ผม ไมไ่ ด้นา่ รักขนาดนนั้ เว้ย ‚ผมเป็ นผ้ชู ายนะเจ๊ ชอบผ้หู ญิง‛ เจ๊พมิ ถอนหายใจกอ่ นจะเดินเข้ามาจบั ไหลผ่ มเอาไว้ ‚เจได แกฟังเจ๊นะ ทกุ วนั นีเ้พศมนั ไมม่ ีผลกบั ความรู้สกึ แล้ว แกอยา่ มนั่ ใจมากนกั วา่ เป็ น ผ้ชู ายแล้วจะรักได้แคผ่ ้หู ญิง เพราะวนั หนงึ่ แกอาจจะเสยี ใจถ้าพดู ประโยคนีใ้ สใ่ ครสกั คน‛ ผมและเจ๊พิมมองตากนั ครู่หนงึ่ กอ่ นที่เจ๊พิมจะผละออกไป ประโยคเม่ือกี ้ บวกกบั สีหน้าจริงจงั ของเจ๊พมิ ทําให้ประเดน็ นีฝ้ ังหวั ผมตลอดทงั้ วนั มนั จะเป็ นไปได้จริงๆ เหรอ กบั การท่ีเปล่ียนไปชอบเพศอื่นได้ทงั้ ๆ ที่ชอบเพศ ตรงข้ามมาตลอดทงั้ ชีวติ สดุ ท้ายผมก็อดทนตอ่ ความฟ้ งุ ซา่ นไมไ่ ด้ เปิ ด หน้า Google เลยแล้วกนั วะ! ‘ชอบผู้หญงิ มาตลอด ชอบผู้ชายได้ไหม’ ทําไมกปู ๊ อดจงั วะ ฮือออ... ไมก่ ล้ากดดอู ะ ความคิดเหน็ ที่ 1 @SuwatloveThanitt : ไดส้ ิครบั ผมก็เป็น ความคดิ เหน็ ที่ 2 @BB1234 : ไดส้ ิครบั ไม่อย่างนนั้ มนั จะมีเพศ มากมายขนาดนีเ้ หรอ

ความคิดเหน็ ที่ 3 @sewanonot : เป็นไปไดค้ รบั เพราะบางทีคบผหู้ ญิง มนั ก็เยอะเกินไป จะมีอะไรก็ตอ้ งกลวั ทอ้ ง ไหนจะโวยวายตอนช่วงเป็น เมนส์อีก คบผูช้ ายสบายใจดีครบั ไม่ตอ้ งพยายามมาก เอาละ่ เหวยยยยยย... พอมาถงึ จดุ นีผ้ มก็เร่ิมนกึ ถงึ หน้าไอ้หมีสขุ สนั ต์ขนึ ้ มาทนั ที ความคิดท่ีวา่ มนั อาจจะชอบผมแวบกลบั เข้ามาในหวั อยา่ งชว่ ยไมไ่ ด้ เชี่ย…เร่ืองจริง ปะเน่ีย ฮือออ... ไมไ่ ด้นะเว้ย ถงึ วา่ ทําไมชว่ งนีม้ นั มาวอแวบอ่ ยจงั เรา อาจจะเป็ นเพื่อนบ้านกนั ได้ แตเ่ ป็ นแบบนนั้ ไมไ่ ด้หรอกนะสขุ สนั ต์ เฮอ้ เป็นคนหล่อทีม่ ีผชู้ ายเพือ่ นบา้ นมาแอบชอบนีม่ นั น่าเศร้าใจนะครบั ‚มงึ ทําหน้าพิลกึ อะไรของมงึ ‛ เสียงพีบ่ าร์ดงั ขนึ ้ เรียกให้ผมหนั กลบั ไปมอง ‚มีผ้ชู ายท่ีเป็ นเพ่ือนบ้านมาชอบผม ผมควรทําไงอะพี่‛ ‚มงึ อยา่ เพิ่ง เอาไป ทํารายงานทรัพย์สนิ มาให้ด้วย ขอภายในอาทิตย์นี‛้ ‚ไอ้พี่บาร์ น้องเครียดอยนู่ า…” ‚มงึ จะเครียดกวา่ นถี ้ ้ามงึ โดนไลอ่ อก ทาํ งานไป‛ วา่ จบแล้วพ่ีแกก็เดิน จากไป โอ้ยยยย ขอแชง่ ให้ไมม่ ีเมียได้ไหมวะไอ้พ่ีบาร์เนี่ย สงั่ กจู งั เลย แตก่ ็นนั่ แหละ บน่ ไปกเ็ ทา่ นนั้ บน่ ได้แคใ่ นใจ สดุ ท้ายก็ต้องมานง่ั กางงาน อยแู่ บบนีน้ ่ีไง เซง็ วะ่ ...คําปรึกษาก็ไมไ่ ด้ แถมยงั ได้งานเพิ่มอีก หาเรื่อง แท้ๆ เลยกเู นีย่ พบั เก็บเรื่องไอ้รักๆ ใคร่ๆ นนั่ ไว้กอ่ นก็แล้วกนั วะ

วนั นีผ้ มเลือกท่ีจะทําตวั เฉ่ือยชา กลบั บ้านให้ช้าท่ีสดุ ทงั้ ที่ร่างแทบจะแบก ไมไ่ หวอยแู่ ล้ว ปกตผิ มจะนง่ั วินไมก่ ็แท็กซี่เข้าคอนโด แตว่ นั นีข้ อใช้เวลา ร่วมชว่ั โมงในการเดนิ กลบั แทน เหตผุ ลท่ีผมทรมานตวั เองแบบนีก้ ็เพราะ ไมอ่ ยากไปเจอหน้าไอ้สขุ สนั ต์ ผมตดั สนิ ใจแล้ววา่ จะคยุ กบั มนั เรื่องนีใ้ ห้ ได้ แต.่ ..ยงั ไมใ่ ชว่ นั นี ้ เดินมาเรื่อยๆ สดุ ท้ายก็มาถงึ ผมคอ่ นข้างดีใจท่ีแผนวนั นีผ้ า่ นไปได้อยา่ ง สําเร็จและลลุ ว่ ง แตเ่ หมือนความโชคดีจะอยกู่ บั ผมได้ไมน่ าน ยงั ไมท่ นั ที่ จะได้เปิ ดประตหู ้อง ไอ้เจ้าของห้องตรงข้ามมนั ก็ดนั เปิ ดประตอู อกมา พอดี จงั หวะนนั้ ใจผมแวบไปอยตู่ รงตาตมุ่ ทําไมวนั นีไ้ อ้หมีมนั ดคู กุ รุ่นกวา่ ทกุ วนั วะ ทา่ ทางตอนมนั เดนิ เข้ามาหา อยา่ งกบั จะมาฆา่ กนั อะไรของมนั วะเนี่ย ‚ทําไมวนั นีก้ ลบั ช้า‛ เอ้า มงึ รู้ได้ไง วา่ กกู ลบั ช้ากลบั เร็ว ‚ไมใ่ ชเ่ รื่องของมงึ เลย‛ ‚เจได‛ อ้าว…จะมาเสียงดใุ สก่ ทู ําไมอะ ‚มะ…มงึ จะทําอะไร‛ ผมเสียงสน่ั เมื่อเหน็ วา่ ไอ้หมีสขุ สนั ต์มนั ก้าวเข้ามา หาเร่ือยๆ ไมร่ ู้วา่ เพราะไอดาํ ที่แผอ่ อกมาจากทางด้านหลงั มนั หรือเปลา่ ท่ี ทําให้ผมกลายเป็ นคนพดู ตดิ อ่าง ตอนนีผ้ มคอ่ ยๆ ถอยหนีมนั ช้าๆ จนในท่ีสดุ หลงั ผมก็ไปชนกบั ประตหู ้อง ตวั เอง ชะ…เชี่ยไรเน่ีย!

‚ถามดีๆ ก็ตอบดีๆ‛ ‚เอ้า ก็มนั ไมใ่ ชเ่ รื่องที่มงึ ต้องรู้อะ‛ ผมเถียงมนั กลบั ไป ไอ้เหีย้ ! ตอนนีร้ ูสกึ เหมือนเป็ นเดก็ ตวั น้อยๆ ท่ีกําลงั โดนพอ่ ดเุ พราะเป่ า หมากฝรั่งใสห่ วั เพ่ือนเลยวะ่ ‚เจได‛ ‚ก็เดนิ กลบั ‛ ผมตอบเสยี งอ้อมแอ้ม ‚ทําไมเดินกลบั ‛ ‚มนั ไมม่ ีรถ‛ ผมโกหก ไอ้หมีมนั ยงั คงมองมาที่ผมด้วยสายตาคมๆ จากนนั้ ก็คอ่ ยๆ ผละออก ผมรู้สกึ หายใจโลง่ ขนึ ้ มาทนั ที แตส่ กั พกั ไอ้หมี สขุ สนั ต์มนั ก็แบมือตอ่ หน้าผม ‚อะไร‛ ‚โทรศพั ท์‛ ‚ห้ะ? โทรศพั ท์อะไร‛ ‚คดิ วา่ กําลงั ขอใครอย‛ู่ มนั วา่ ออกมาเสียงดอุ กี ครัง้ เห้ยๆ นี่กําลงั ขอโทรศพั ท์กเู หรอ กวู า่ ไมใ่ ชแ่ ล้ว อนั นีม้ นั นา่ กลวั แล้วนา… กวู า่ ‚ไมใ่ ห้ สนิทกนั มากเหรอถงึ จะมาเอาโทรศพั ท์กนั ไปอะ แล้วจะเอาไปทํา อะไร ทาํ ไมไมข่ อดีๆ มาดกุ นั แบบนีใ้ ครจะไปให้‛ ย่ิงผมร่ายยาวแบบเร็วๆ ไอ้สขุ สนั ต์กย็ ิ่งแผร่ ังสีทะมนึ ออกมามากกวา่ เดมิ อะ…เริ่มเสียวสนั หลงั วาบๆ แล้วไอ้เหีย้ นํา้ ตาจะไหล เลกิ มองกแู บบนนั้ สกั ที กบู อบบาง... ‚จะไมใ่ ห้?‛

‚อะ…เออ! ใครมนั จะไปให้วะ‛ ผมตะโกนกลบั ไป ไอ้สขุ สนั ต์มนั คอ่ ยๆ ลดมือลงกอ่ นจะเดนิ เข้ามาใกล้จนเผลอสะด้งุ นกึ วา่ มนั จะทําอะไร แตส่ ดุ ท้ายมนั ก็แคเ่ อาปากกาท่ีเสยี บอยตู่ รงกระเป๋ าเสือ้ ออกไป เฮ้ย! มงึ จะมาขโมยปากกาลกู รักกซู ่ือๆ แบบนีไ้ มไ่ ด้นะ ‚มงึ จะเอาไปทําอะไร‛ ไอ้หมียกั ษ์แบมอื ตวั เองข้างหนงึ่ แล้วยดั ปากกาใสม่ ือผม ‚เขียนเบอร์มา‛ ผมอ้าปากค้างมองมือมนั ‚เร็ว!‛ เนีย่ พอไม่ทาอะไรตามใจ แม่งก็ดกุ ูจงั อะ ‚มงึ จะเอาเบอร์กไู ปทําอะไรไมด่ ีหรือเปลา่ ขอไปทําไม‛ “..” ‚คือกเู ป็ นคนไมไ่ ว้ใจใครงา่ ยๆ ไง‛ ‚เจได‛ จ้า กลวั แล้วจ้า... สดุ ท้ายแล้วผมก็ทนสายตากบั สีหน้าดๆุ ของมนั ไมไ่ ด้ แคใ่ ห้เบอร์คงไมม่ ี อะไรหรอกมงั้ ไอ้สขุ สนั ต์มนั คงไมเ่ ลวร้ายอะไรหรอก ผมคอ่ ยๆ จบั มือ ของมนั มา มือแมง่ หนาแล้วก็ใหญ่เหมือนตวั มนั เลยวะ่ ผมลอบมองหน้า มนั เลก็ น้อยก่อนจะบรรจงเขียนตวั เลขสบิ หลกั ลงไป พอเขียนเสร็จผมก็ เผลอมองมือมนั อีกที มีรอยสกั ตรงนวิ ้ มอื ด้วย สกั วา่ อะไรหวา่ ... ‚เอามอื มา‛

‚เฮ้ย!‛ ยงั ไมท่ นั ท่ีผมจะได้ปลอ่ ยมือ มนั ก็พลกิ เกมเป็ นฝ่ ายจบั มือผม เอาไว้แล้วแบออก โอโห…พอเทียบกบั ของมนั แล้ว มือผมกลายเป็ นมือเด็กแรกเกิดเลย แต่ ไอ้ยกั ษ์...มือมงึ หนาแล้วกส็ ากมาก! ยงั ไมพ่ อ มนั ยงั แยง่ ปากกาผมไป จากมือแล้วเขียนอะไรสกั อยา่ งยกิ ๆ ใสม่ ือของผม สีหน้ามนั บง่ บอกได้ชดั วา่ หงดุ หงิดเม่ือผมขยบั มือไปมา ‚นงิ่ ๆ‛ เน่ีย! สง่ั ตลอด แล้วกกู ็ไม่รู้เป็ นอะไร เสอื กกลวั เสียงมนั ไปอีก โว้ย! หงดุ หงิดตวั เอง และแล้วนาทีระทกึ ขวญั ก็จบลงเมอื่ ไอ้หมีมนั ปลอ่ ยมือผมแล้วย่นื ปากกา มาคืน ‚เข้าห้องไปได้แล้วไป‛ มนั ไล่ กอ่ นที่ตวั เองจะเดินกลบั ห้อง ทงิ ้ ให้ผมยืน งงอยคู่ นเดียว อะไรของมนั วะ… ผมกลบั เข้ามาในห้อง ทํากิจวตั รประจําวนั ของตวั เอง กินข้าว อาบนํา้ เคลียร์งาน จนเวลาลว่ งเลยไปเกือบเที่ยงคืน บิดขีเ้กียจก่อนจะเก็บข้าว ของบนโต๊ะให้เรียบร้อย เดนิ ไปคว้าโทรศพั ท์แล้วทงิ ้ ตวั ลงบนเตียง นี่ก็ เป็ นอีกอยา่ งที่ผมมกั จะทําทกุ วนั กอ่ นนอน อนั ที่จริงผมตดิ โซเชียลพอ สมควร ไลน์ เฟสบ๊กุ อนิ สตราแกรม ทวิตเตอร์ เหลือแคท่ นิ เดอร์เทา่ นนั้ แหละท่ียงั ไมม่ ีบญั ชี ผมนอนเลื่อนหน้าจอดไู ปเรื่อยๆ จนเม่ือคิดวา่ ถงึ เวลาใกล้จะนอนแล้วถงึ ได้วางมนั ลง แตผ่ า่ นไปไมถ่ งึ ห้านาที โทรศพั ท์ของผมก็สน่ั เพราะมีคน

โทรเข้ามา ปลายสายเป็ นเบอร์คนท่ีไมร่ ู้จกั พอคดิ วา่ อาจจะเป็ นใครสกั คนที่โทรมาเรื่องงาน เลยกดรับสายไป ‚สวสั ดคี รับ นี่ใครครับ‛ [นีไ่ ม่ไดเ้ มมเบอร์ไว?้ ] นํา้ เสยี งแหบพร่าลอดออกมาจากสาย ผมถงึ กบั งง เสยี งค้นุ ๆ นะ ‚ครับ ไมไ่ ด้บนั ทกึ ไว้ ขอโทษนะครับ นี่ใครครับ‛ [เจได] อะ...กวู า่ กเู ริ่มนกึ ออกละ มีแคค่ นเดียวที่เรียกช่ือกดู ้วยอินเนอร์ดๆุ แบบนี ้ ‚มงึ จะโทรมาทําไมไอ้สขุ กจู ะนอน กวนเหรอ‛ [โทรมาไม่ได?้ ] ‚มนั ก็โทรมาได้ แตไ่ มค่ วรเป็ นตอนนี ้มงึ คดิ วา่ ใครจะรับสายมงึ วะ ตอน เท่ียงคืนเนี่ย‛ ผมบน่ มนั กลบั ปลายสายเงียบไปสกั พกั จนผมกําลงั จะตดั สาย มนั กส็ ง่ เสียงกลบั มาก่อน [เจได] ‚อะไร มงึ เรียกช่อื กทู ําไม มีอะไร‛ […] ‚ถ้าไมม่ ีอะไร กวู างนะ จะนอน‛ [เดีย๋ ว] โว้ยยย! มงึ ก็พดู มาสกั ทีสิวะ คนเขางว่ งเน่ีย พรุ่งนีก้ ็ต้องไปทํางาน กไู มม่ ี เวลามานงั่ รอมงึ ทงั้ คืนนะไอ้สขุ

‚ถ้ามงึ จะเอาเบอร์กไู ปแล้วโทรมากวนแบบนี ้คราวหน้ากจู ะไมญ่ าติดี ด้วยละนะสขุ สนั ต์‛ ผมขมู่ นั กลบั ไปบ้าง ให้มนั รู้ไปวา่ ถ้าผมจะเอาจริงผม ก็ใจร้ายเป็ นเหมือนกนั [หึ...] เสียงหวั เราะเบาๆ ดงั ลอดมาในสายยง่ิ ทําให้ผมหงดุ หงดิ มากขนึ ้ ไปอกี ‚วางละไอ้สสั ‛ [พรุ่งนี]้ ‚อะไร…‛ ผมถงึ กบั ลกุ ขนึ ้ มานง่ั บนเตียง เน่ีย... ถ้ามนั ยงั วอแวอีกนะ ผม จะเดนิ ออกไปเคาะห้องมนั เป็ นจงั หวะสามชา่ เวอร์ชน่ั EDM เลย เอาให้ แมง่ ไมต่ ้องนอนเป็ นเพ่ือนกนั น่ีแหละ ชอบนกั ไอ้เร่ืองทําให้คนหงดุ หงดิ เนี่ย [ถา้ หารถกลบั ไม่ไดก้ ็โทรมา เดีย๋ วไปรบั แคน่ ี้] แล้วมนั ก็วางสายไปเอง อะไรของมนั วะ สรุปจดุ ประสงค์ในการโทรมาคือการที่จะไปรับผมจากท่ี ทํางานพรุ่งนีเ้หรอ เด๋ียว…กวู า่ ไมใ่ ชแ่ ล้ว เอาแล้ว กวู า่ นี่มนั ชกั แปลกๆ ละ เร่ิมจากเลีย้ งข้าว ขอเบอร์ ตอ่ มาเริ่มไปรับไปสง่ มนั ชกั จะตะหงดิ ๆ แล้ว นะเฮ้ย… ความเหน็ ท่ี 13 @Gupengaylaewnhakhuakrai : ครบั ตอนแรกมนั ก็ ซื้อข้าวซื้อไรมาใหก้ ิน เนียนขอเบอร์ จากนน้ั ก็ชอบไปรบั กลบั จากทีม่ หา’ ลยั เร่ิมจีบแบบนีแ้ หละครบั ไปๆ มาๆ ถึงไดม้ าเป็นแฟนกนั แบบนี้ รกั แฟนมากเลยครบั

มาแล้ว แรงมากแม่ ชดั …ชดั เลย ฉิบหายแหลว่ วว… รหสั แดงงงงงง ชว่ ยด้วยยยยยย! ! ! EP.7 ซา่ ~ ซา่ ~ เอาแล้ว ท้องฟ้ าเลน่ งานแล้ว ดพู ยากรณ์อากาศไว้ ไอ้เราก็คดิ วา่ มนั จะ มาแบบซอฟต์ๆ ดนั ลงมาเป็ นหา่ ใหญ่เลยทีนี ้แคจ่ ะเดินออกไปรอแท็กซี่ ตรงถนนหน้าคอนโดผมก็ท้อแล้วอะ เดนิ ฝ่ าฝนไปมีหวงั ร่มหกั แหง ‚ฉิบหายละ แปดโมงแล้ว‛ ย่ิงมองเวลาผมก็ยิง่ ลกุ ลีล้ กุ ลน เหมอ่ มอง ท้องฟ้ าไปก็เทา่ นนั้ ดทู า่ ทางมนั คงไมห่ ยดุ งา่ ยๆ แน่ เฮ้อ เอาวะ ไปยืนรอตรงนนั้ ก็ได้ ขอให้มีแทก็ ซี่มาไวๆ ด้วยเหอะ ปริน้ นน!

‚เชี่ยแมง่ !‛ อะไรเนยี่ หวั ใจจะวาย คือผมกําลงั จะเดนิ ออกจากหน้าคอนโดไปรอแท็กซอ่ี ยแู่ ล้ว แตจ่ ๆู่ เสียง บีบแตรรถก็ดงั ขนึ ้ ข้างๆ (แบบข้างๆ หกู เู ลยไอ้สสั ) ขบั มาจอดตงั้ แต่ เม่ือไหร่วะ ผมงีใ้ จหายแวบ นกึ วา่ จะโดนชนซะแล้ว ผมก้มหวั ขอโทษให้ คนในรถก่อนจะรีบเดินไป แตม่ นั ก็ยงั คงบีบแตรใสอ่ ีกครัง้ กลายเป็ นวา่ ผมก็ยืนงง ตากฝนมองรถยนต์คนั นนั้ อะไรวะ! มีอะไรกบั กปู ะเนี่ย ‚ขนึ ้ มา‛ ‚ไอ้สขุ สนั ต์!‛ ผมเรียกช่ือเจ้าของรถที่มนั ลดกระจกลงเลก็ น้อย เด๋ียว... มนั เรียกผมให้ไปรถมนั เหรอ? ‚อะไรของมงึ ! เกือบชนกเู นี่ย แล้วบีบแตรใสท่ ําไม‛ ‚บอกให้ขนึ ้ รถ จะไปทํางานยงั ไง ฝนก็ตก‛ ‚ก็นี่ไง จะไปรอแท็กซ่ี‛

‚เลกิ เถียง จะไปสง่ ‛ มนั พดู แคน่ นั้ ก่อนจะเลื่อนกระจกขนึ ้ เหมือนเดิม ผมยืนมองรถของไอ้ยกั ษ์สลบั กบั แทก็ ซคี่ นั หนงึ่ ท่ีกําลงั ว่งิ มา ใจกําลงั จะ ไปหาแทก็ ซี่แล้ว แตย่ งั ไมท่ นั จะได้ก้าวขา ไอ้หมีดนั บีบแตรใสซ่ ะดงั จนผม สะด้งุ อีกรอบ ไอ้บ้านี่! บีบได้บบี ดนี ะมงึ ‚ขนึ ้ รถ อยา่ ดือ้ ‛ รอบนีม้ าฟลู ออฟชนั่ เสียงดุ หน้าเริ่มโหด เฮ้อ เอาวะ ดีกวา่ ไมม่ ีรถไป ดีซะอีกไมต่ ้องเสียเงนิ คา่ แท็กซ่ี ผมรีบวงิ่ มาอกี ข้างแล้วเข้าไปนง่ั ในรถแบบทลุ กั ทเุ ล พยายามท่ีจะไมใ่ ห้ รถของไอ้หมีมนั เปี ยก แตเ่ หมือนไอ้หมีมนั หงดุ หงิดทา่ ทางของผมถงึ ได้ คว้าเอาร่มเปี ยกๆ นน่ั โยนไปเบาะหลงั ทนั ที ‚เฮ้ย! มงึ ทํางนั้ ไมไ่ ด้ ร่มมนั เปี ยกเน่ียมงึ เหน็ ไหม‛ ‚ชกั ช้า‛ มนั บน่ กอ่ นจะขบั รถออกไป

‚มกั งา่ ยจงั วะ รถมงึ ปะเน่ีย‛ ผมวา่ มนั ก่อนจะเอีย้ วตวั ไปเอาร่มมาวางไว้ ตรงหวา่ งขา ยงั ดีท่ีสะบดั นํา้ ออกไปบ้างแล้วมนั เลยไมห่ ยดมาก ‚คาดเขม็ ขดั ด้วย‛ ‚เออๆ สงั่ เกง่ ‛ ผมบน่ แตก่ ็ดงึ เขม็ ขดั มาคาดไว้ โอโห ฝนตกหนกั กวา่ ท่ีคิดนะเน่ีย นํา้ เร่ิมทว่ มถนนแล้ว ‚ที่ทํางานอยไู่ หน‛ ‚ขบั ตรงไปเร่ือยๆ เลย ถงึ แยกท่ีมนั มีร้านขายดอกไม้ไอ้ฟลอร่าๆ อะไรนนั่ แล้วเลยี ้ วซ้าย แล้วขบั ตรงไปอีกเดี๋ยวก็ถงึ ‛ ‚อืม‛ หลงั จากนนั้ เราสองคนก็ไมไ่ ด้คยุ อะไรกนั นา่ แปลกใจท่ีวนั นเี ้จอไอ้สขุ สนั ต์ตงั้ แตเ่ ช้า ปกตไิ มเ่ คยเหน็ มนั ออกมาจากห้องเวลานีเ้ลยด้วยซาํ ้ ‚มองอะไร‛

สงสยั ผมจะมองไอ้สขุ สนั ต์เพลนิ ไปหนอ่ ย มนั ถงึ ได้ตวดั สายตาคมๆ นนั่ กลบั มามองผม ‚กกู ็มองไปเรื่อยอะ มงึ จะสงสยั อะไร‛ ‚เปิ ดวิทยใุ ห้หนอ่ ย‛ ‚เปิ ดป่ มุ ไหนอะ‛ ไอ้คณุ หมีมนั สง่ั ผมเลยต้องรีบทํา เดย๋ี วมนั เมานํา้ ผงึ ้ แล้วกระโดดถีบผมลงรถน่ีฉิบหายเลยนะ ‚กลมๆ บนขวา‛ ‚บนขวาไหนวะ...อะ‛ ผมชะงกั ไอ้หมีคว้ามือผมแล้วลากไปยงั ป่ มุ ที่ถกู ต้อง กลายเป็ นวา่ มนั จบั มือผม เอาไว้กลายๆ ผมเลยรีบจมิ ้ แล้วดงึ มือออกทนั ที ‚อนั นี ้ทีหลงั ก็จําไว้ด้วย‛ ฮว่ ย...ใจเต้นอะไร กตู กใจเฉยๆ หรอก ‚จะจําไว้ทําหอกอะไรวะ‛ ผมบน่ งบุ งบิ ก้มหน้าลงมองมือตวั เองบนตกั

มือไอ้สขุ สนั ต์ใหญ่ฉิบหายเลยวะ่ จบั ทีเดียวแมง่ เกือบมิดมือ ตอนเดก็ นี่ กินอะไรก็ผสมแคลเซียมปะเนี่ย ‘สวสั ดีคะ่ มาพบกบั รายการเพลงประจําเช้านีก้ นั นะคะ สําหรับวนั นีท้ กุ คนคงจะเจอกบั สภาพอากาศท่ีไมเ่ ป็ นใจกนั สกั เทา่ ไร ฟ้ าฝนมาตกดกั กนั แบบนี ้เราก็เลยเลือกเพลงสําหรับวนั ฝนตกมาให้ฟังกนั นะคะ มาคะ่ อยา่ รอช้า สําหรับเพลงแรกเป็ นกําลงั ใจให้กบั ทกุ คนที่กําลงั เดินทางไปทํางาน ในเช้าวนั นี ้...โปรดสง่ ใครมารักฉนั ที ของ instinct คะ่ ’ เสยี งวิทยยุ งั คงเลน่ เองไปเร่ือยๆ ของมนั ผมละสายตาจากกระจกหนั ไป มองคนข้างตวั ไอ้สขุ สนั ต์กําลงั เคาะนวิ ้ เป็ นจงั หวะไปตามเพลง เห็นแล้ว ก็อดขําไมไ่ ด้ สีหน้าเหมือนคนกําลงั เบื่อโลกทงั้ ท่ีนวิ ้ ดีตามเพลง ‚ชอบเพลงนีเ้ หรอ‛ ‚ไมไ่ ด้ชอบ‛

‚แหม ทํามาปฏิเสธ กเู หน็ มงึ กระดกิ นวิ ้ ตามจงั หวะเป๊ ะอะ‛ ‚เลน่ บอ่ ยเฉยๆ‛ ‚หืม?‛ ‚เป็ นมือเบส เลน่ เพลงนีบ้ อ่ ย‛ มนั พดู กอ่ นจะหนั มาสบตาผมเล็กน้อย เออวะ่ ลืมไปเลยวา่ มนั เป็ นนกั ดนตรี ‚แล้วปกติมงึ เลน่ ทกุ วนั ไหม‛ ‚ก็ไมเ่ ทา่ ไร‛ ‚แล้วไมเ่ บื่อเหรอ‛ ท่ีถามแบบนีไ้ มใ่ ชอ่ ะไร เพราะผมเองก็เบ่อื งานตวั เอง เหมือนกนั อตุ สา่ ห์ชอบเลข จบมาก็มาทาํ งานตวั เลข แตไ่ ปมาๆ ชกั จะ เบื่อแล้ว ‚ไมเ่ บื่อ ก็ชอบ ยงั ชอบอย‛ู่ มนั วา่ ก่อนท่ีจะหนั มามองผมอีกรอบ

อะ…อะไรวะ ขบั รถก็มองทางดิ มองกทู ําไม เดี๋ยวแมง่ ก็ได้ฟตุ บาทเป็ น อาหารเช้าหรอก จ้อกกก~ จ้อกกก~ อยุ่ ...ท้องกู เอาแล้ว ท้องไมร่ ักดี เน่ีย เพราะผมรีบไง กลวั ไมม่ ีรถเลยยงั ไมท่ นั ได้กินอะไรมาเลย แถมวนั นี ้ ยงั ไมม่ ีถงุ เซเวน่ มาแขวนไว้เหมือนทกุ ทีด้วย ดทู า่ ทางเจ้าของมนั ก็ออกไป เซเวน่ ไมไ่ ด้เพราะฝนตก ความซวยเลยมาตกท่ีผมน่ีไง ดทู า่ ทางเหมือนไอ้ หมีมนั ยงั ไมร่ ู้วา่ เม่ือกีม้ ีเสียงแปลกๆ ผมเลยทําเป็ นนง่ั นิ่งๆ ตอ่ ไป ‚ยงั ไมไ่ ด้กินข้าวเช้า?‛ หดู ีจงั นะมงึ อะ! ‚อือ ก็ฝนมนั ตก รีบ‛ พอตอบไปแล้ว ในใจก็หวงั วา่ มนั จะเอาของกินอะไร ให้บ้าง แตม่ นั ก็ยงั คงขบั รถตอ่ เออ! ขอโทษละกนั ทหี่ วงั มากไป

‚ถงึ แล้ว ตกึ นีแ้ หละ ขอบใจ‛ ผมรีบบอกมนั เม่ือเห็นวา่ มาถงึ ท่ีทํางานแล้ว เตรียมตวั จะกางร่มลงรถ แตก่ ็แปลกใจอีกเพราะไอ้สขุ สนั ต์ไมย่ อมปลอ่ ย ให้ผมลงตรงฟตุ บาท และเหมือนจะขบั เข้าไปข้างในตวั ตกึ เลย ‚เฮ้ย! มงึ จอดตรงนกี ้ ็ได้ เดี๋ยวกเู ดินไป‛ ‚หบุ ปากไป‛ ‚เอ้า! ไอ้น่ี!‛ ‚ฝนตกขนาดนีย้ งั จะเดินเข้าไปอกี ดือ้ ‛ ‚สขุ สนั ต์!‛ ‚ถงึ แล้ว ลงไป‛ ผมได้แตเ่ ก็บคาํ ที่อยากเถียงเอาไว้ในใจ ยกนวิ ้ ชีห้ น้ามนั ไปทีหนง่ึ ก่อนจะลงจากรถ ทวา่ พอหนั กลบั ไปก็เจอเข้ากบั เดอะแก๊งครบ ทกุ คน ทงั้ เจ๊พมิ พ่ีปลาวาฬ และพบ่ี าร์ท่ีกําลงั จะเดินเข้าบริษัทพอดี ‚เอ้าพ่ี หวดั ดี‛

‚เจได‛ ยงั ไมท่ นั ที่จะเดนิ เข้าตวั ตกึ ไอ้สขุ สนั ต์ท่ีผมนกึ วา่ มนั จะไปแล้วก็ ดนั เดนิ ลงมาจากรถ ในมือมนั ถือถงุ กระดาษมาด้วย ‚เอาไปกิน เด๋ียว ปวดท้อง‛ มนั ย่ืนให้ ‚เอ้า! มงึ นี่…‛ ‚ไปละ่ เดี๋ยวตอนห้าโมงมารับ‛ วา่ จบมนั ก็เดินกลบั ขนึ ้ รถไปเลย ไมฟ่ ัง เสียงเรียกเสยี งทดั ทานอะไรจากผมทงั้ นนั้ ‚อะไรของมนั วะ...โว้ะ‛ ผมมองตามท้ายรถ พอหมนุ ตวั จะเดนิ กลบั เข้า ตกึ ก็เจอสายตาสามคทู่ ่ีกําลงั มองมาด้วยรังสีแปลกๆ จนผมอดรู้สกึ สยอง ไมไ่ ด้ ไอ้เหีย้ …จะมองอะไรกนั ขนาดนนั้ หรือกลู ืมรูดซปิ เหรอวะ? เอ…ก็ไมน่ ่ี หวา่ ‚อะไรพี่ มองอะไร ไปทํางานด‛ิ ‚ใครมาสง่ มงึ ‛ เจ๊พิมเป็ นคนแรกท่ีกล้าเปิ ด ‚ความสมั พนั ธ์กบั คนนนั้ คือ?‛ พ่ีปลาวาฬคือทีมซพั พอร์ตชนั้ ดี

โอ้ย! จะมาจบั ผดิ อะไรกกู บั ไอ้สขุ สนั ต์เน่ีย! ‚เลอะเทอะแล้ว พอๆ จะรีบไปทํางาน มนั จะสายแล้วเนี่ยเหน็ ปะ‛ ผมรีบ ปัดกอ่ นจะเดินนําเข้าตวั ตกึ ทนั ที ทงั้ สามคนเลยรีบตามมา ถงึ ตอนนีผ้ ม จะรอดพ้นจากการซกั ถามของบรรดาพี่ๆ แตผ่ มรับรองได้เลยวา่ วนั นีผ้ ม จะต้องอดทนกบั สายตาจากทงั้ สามคนนีแ้ นน่ อน และทงั้ หมดนนั่ ก็มาลงที่มือ้ เที่ยง... ‚มงึ เลา่ มาเด๋ียวนีน้ ะอีเจ! คนเม่ือเช้าเป็ นใคร‛ ‚โอ้ยพี่ปลาวาฬ พ่ีจะจริงจงั อะไรขนาดนนั้ ‛ ‚ก็ร้อยวนั พนั ปี มงึ เคยมีใครมาสง่ ซะท่ีไหนกนั แล้วพอมีก็ดนั เป็ นผ้ชู าย หลอ่ บมึ ้ กกู ็ต้องอยากรู้เป็ นธรรมดา‛ ผมได้แตม่ องทงั้ สองคนที่คอยสง่ ลกู รับลกู คใู่ ห้กนั อยอู่ ยา่ งนนั้

เฮ้อ สดุ ท้ายก็จะรู้ให้ได้เลยใชไ่ หมเนี่ย ‚เพื่อนข้างห้องนี่แหละ วนั นีต้ ื่นสาย ฝนตกอีกก็เลยตดิ รถมา แคน่ นั้ ‛ ‚มงึ แนใ่ จนะอีเจวา่ แคน่ นั้ ‛ พ่ีปลาวาฬยงั คงถามยาํ ้ ๆ ‚เออ ก็แคน่ นั้ น่ีก็ไมเ่ ห็นจะสนทิ กนั ด้วย‛ ‚ไมส่ นิทอะไร ให้ข้าวมาเป็ นกลอ่ ง กเู หน็ นะ ของดีทงั้ นนั้ !‛ เจ๊พิมยงั คงจี ้ ไมเ่ ลกิ ‚น่ีก็จะไปถามอะไรน้องมนั นกั น้องมนั บอกไมม่ ีอะไรไง จะไปจีอ้ ะไรมนั ‛ พี่บาร์ ตอนนีข้ ออนญุ าตไหว้ได้ไหมวะ คือเหมือนเทพบตุ รลงมาชว่ ยมาก นํา้ ตาจะไหลไมไ่ หวแล้ว ‚จะเอาให้ตอบให้ได้เลยหรือไง วา่ นนั่ อะผวั มนั ‛ ‚ไอ้พบ่ี าร์! พดู อะไรเนี่ย เดี๋ยวคนอื่นก็มาเข้าใจผมผดิ อีก ผวั เผออะไร มวั่ เลอะเทอะ ผมผ้ชู ายเว้ย!‛ ผมรีบแย้งทนั ที ไอ้พี่บาร์ ไอ้หา่ เลน่ งีเ้ลยออ่ เพ่งิ ชมไปแหมบ่ ๆ

‚เอ้า มงึ จะร้อนตวั อะไรนกั หนาเนี่ย‛ ‚ก็พ่ีอะ!‛ ‚มงึ ไมต่ ้องไปเถียงกนั กบั อีพบี่ าร์ อเี จได คนเม่ือเช้าอะ เขาชือ่ อะไร อายุ เทา่ ไร ทํางานอะไร‛ พ่ีปลาวาฬถามผมตอ่ กอ่ นจะใช้มือลอ็ กหน้าผม ไมใ่ ห้หนั ไปเถียงกบั พ่ีบาร์ ‚โอ้ย! พ่ีจะอยากรู้ไปทําไมเน่ีย‛ ‚ก็ถ้ามงึ ไมเ่ อากจู ะได้ขอดีล ออิ ิ หลอ่ ๆ แบบนนั้ กชู อบมากกกกกกก‛ ‚แล้วแกคดิ วา่ เขาจะเอาแกเหรออปี ลาวาฬ‛ ‚ว้ายยยย! เจ๊ ทําไมเจ๊พดู งี ้เหน็ แบบนปี ้ ลาวาฬก็แซบ่ นะคะ!‛ ‚ชา่ ยๆ ผมไมค่ ดิ วา่ มนั จะเอาพี่หรอก แบร่!‛ ผมแลบลนิ ้ ใส่ กอ่ นท่ีจะ สะบดั ตวั ออกจากการเกาะกมุ พี่ปลาวาฬดไู มย่ อมแพ้ พยายามที่จะข้าม โต๊ะมาทงึ ้ อกผมจนได้ แตส่ ดุ ท้ายก็ต้องนง่ั ลงเหมือนเดมิ

‚สสั เอ้ย...‛ เสยี งพี่บาร์สบถดงั ขนึ ้ ผมกบั ทกุ คนหนั ไปมองพ่ีแกที่รีบร้อน ลกุ จากโต๊ะ ‚พ่ีบาร์ รีบไปไหนวะ อีกตงั้ คร่ึงชวั่ โมง ข้าวพก่ี ็เหลอื ตงั้ เกือบคร่ึง‛ ‚ไมไ่ ด้ ไอ้ใหญ่มนั ไลก่ ินหวั เด็กฝึกงาน กตู ้องรีบไปเคลียร์ ไอ้เหีย้ เอ้ย มี เด็กฝึกมาก่ีคนโดนมนั ตะเพดิ หมด สดุ ท้ายก็เป็ นก!ู โอ้ยยยยยยย‛ พี่บาร์ บน่ สดุ ท้ายก็นนู่ วงิ่ ไปนนู่ แล้ว อนั ท่ีจริงมนั คอ่ นข้างเป็ นเร่ืองปกติ ไอ้คณุ ใหญ่หรือบอสของพวกเราเป็ น ลกู ชายของทา่ นประธานคนเกา่ เหมือนเพิ่งจบมาจากตา่ งประเทศ พอ่ เขาก็เลยให้มาบริหารงานตอ่ เพิง่ จะมาได้ประมาณหกเดือน แต่เวลา เหมือนหกปี คณุ ใหญ่เป็ นคนที่เคร่งครัดมาก สายเป็ นสาย ไมง่ ้อคน มี ปัญหาอะไรเขาก็แก้ปัญหาฉบั ๆ จนลกู น้องขยาดกนั เป็ นแถว สว่ นพ่บี าร์ ก็โดนมอบหมายให้ดแู ลคณุ ใหญ่ พ่ีมนั ก็เลยจะตายเอาแบบนีไ้ ง เป็ นผม คงลาออกเลยอะ หลงั จากนนั้ โต๊ะผมสามคนก็ไมไ่ ด้คยุ อะไรกนั มาก นง่ั เลน่ จนหมดเวลา พกั ก็ขนึ ้ ไปทํางาน สวมบทบาทพนกั งานบริษัทตวั จ้อย ผมทํางานไป เร่ือยๆ เดินไปเดนิ มาจนหวั หมนุ ลืมเวลาไปเลยวา่ มนั ก่ีโมงแล้ว จนกระทงั่ มือถือสน่ั เพราะสายเรียกเข้าจากเบอร์แปลก

‚สวสั ดคี รับ น่ีใครครับ‛ [นี่ยงั ไมเ่ มมเบอร์เอาไว้อีกเหรอ] ‚ครับ?‛ [เจได] เด๋ียว...เบอร์ไอ้สขุ สนั ต์เหรอ ‚แหะ แหะ ลืมไง‛ [ยงั ไมเ่ สร็จงาน?] ‚เสร็จแล้ว กําลงั จะกลบั มงึ โทรมาทําไม‛ [รออยู่ รีบๆ ลงมา] พดู จบมนั ก็ตดั สายไปเอง ฮลั โหลลล? แวร์ อสิ ยวั ร์ กดู แมนเนอร์? ‚อ้ยุ ! พ.่ี .. โผลม่ าอะไรขนาดนี ้ผมตกใจหมด‛ พอผมหนั กลบั ไป ข้างๆ ผมก็ดนั เป็ นเจ๊พมิ และพ่ีปลาวาฬท่ีมาขนาบคนละข้างทนั ที

ไอ้เหีย้ ใจหายใจควํ่าหมด ‚อะไร…‛ ‚คนเม่ือเช้านีใ้ ชไ่ หม เขาโทรมาหามงึ ใชป่ ะ‛ ‚อะ…เออ ใช่ ทําไม‛ ‚เขารออยขู่ ้างลา่ งใช่ไหม ไป! อีเจ ลงไปเด๋ียวนี!้ ‛ ‚โอ้ย! จะอยากรู้อะไรกนั ขนาดนนั้ ก็บอกแล้ววา่ ไมม่ ีอะไร‛ ‚ดปู ากกนู ะเจ กจู ะเป็ นคนตดั สินเองนะคะวา่ มีหรือไมม่ ี ไปคะ่ เจ๊!‛ พ่ีปลาวาฬกบั เจ๊พิมดจู ะตื่นเต้นกบั การเจอไอ้สขุ สนั ต์มาก วงิ่ ไปเติมแป้ ง เติมปาก ก่อนจะรีบวงิ่ มาดงึ ผมให้ลงไปชนั้ ลา่ ง พ่ีปลาวาฬนี่แทบจะ กระทืบลฟิ ต์ด้วยซาํ ้ ที่เหน็ วา่ มนั ช้าไป โอ้ย! ไอ้สขุ สนั ต์มนั ไมไ่ ด้หลอ่ อะไรขนาดนนั้ ไหมวะ ผมยงั หลอ่ กวา่ ตงั้ เยอะอะ เสียใจนะเว้ย

‚นนั่ ไงๆ ยืนอยตู่ รงนนั้ เจ๊!‛ ‚ไหน ไปเร็วไอ้เจ‛ ‚โอยยยย ช้าๆ ก็ได้‛ เน่ีย ผมโอดครวญเทา่ ไรก็ไมม่ ีใครฟังเสยี งน้อยๆ เลยอะ สดุ ท้ายแล้วผมก็โดนสองสาวลากมาจนถงึ หน้าตกึ ไอ้สขุ สนั ต์มนั ยืนพิงรถอยู่ แหม... เทต่ ายแหละพอ่ คณุ ดทู า่ ทางมนั จะเปลีย่ นเสือ้ ผ้ามา ด้วย แตง่ ตวั ซะหลอ่ เชียวนะมงึ อะ ‚ขนึ ้ รถ‛ ‚สวสั ดีจ้า เป็ นเพ่ือนบ้านเจไดใชไ่ หม นี่ช่ือพิมนะคะ สว่ นน่ีช่ือปลาวาฬ เราสองคนเป็ นเพ่ือนร่วมงานของน้องเจเอง‛ เจ๊พมิ รีบแนะนําตวั ทนั ที โอโห…น้องเจ ขอร้อง สรรพนามนีม้ นั ตงั้ แตส่ มยั เข้ามาทํางานแรกๆ เลยเถอะ เรียกได้ ถงึ เดือนหรือเปลา่ กย็ งั ไมร่ ู้เลย ‚ครับ‛

‚แล้วน่ี...‛ ‚ครับ?‛ ดเู หมือนไอ้สขุ สนั ต์จะไมเ่ ข้าใจในสิ่งท่ีเจ๊สองคนต้องการจะ สื่อสารกบั มนั มนั ตีหน้าอนึ ๆ มนึ ๆ ผมเห็นแบบนนั้ ก็เลยสะบดั ตวั ออก แล้วเดนิ เข้าไปหา ‚ไปๆ กลบั ๆ‛ ผมรีบดนั ตวั สขุ สนั ต์ทนั ที แตเ่ หมือนสองสาวจะยงั คงไมล่ ะ ความพยายาม ตามลงมาคยุ กบั มนั อีกจนได้ ‚สรุปวา่ ชือ่ อะไรเหรอคะ‛ ‚สขุ สนั ต์‛ ‚ชื่อนา่ แฮปปี จ้ งั นะคะ‛ ‚ขอบคณุ ครับ‛ ‚สนทิ กบั เจไดมากไหมคะ‛ พี่ปลาวาฬถาม ไอ้สขุ สนั ต์หนั หน้ามามองผมเล็กน้อยกอ่ นจะตอบกลบั ไป ‚ไมเ่ ทา่ ไร‛

‚แล้ว...‛ ‚ผมขอตวั กลบั ก่อนนะครับ สายแล้ว ต้องไปทํางานตอ่ สวสั ดีครับ ไปขนึ ้ รถ‛ ไอ้หมีมนั ยงิ รัวๆ ก่อนที่จะมาจบตรงสงั่ ให้ผมขนึ ้ รถ ผมยงั คงเออ๋ เลก็ น้อย โบกมือให้เจ๊ทงั้ สองคนเป็ นการบอกลา ‚ไอ้น่ีมนั รีบไปทํางานอะ พรุ่งนีเ้จอกนั เนอะ‛ ‚เจไดครับ ขนึ ้ รถ‛ ไอ้หมีมนั ยิงมาอีกลกู ซงึ่ ลกู นีม้ นั ทําเอาผมแทบจะ หลบสายตาสาวๆ ไมท่ นั เสียงหวีดเบาๆ ลอดมาให้ได้ยินจากทงั้ สองคน ผมรีบขนึ ้ รถทนั ที ไอ้เหีย้ ! ใครสงั่ ใครสอนให้พดู คงพดู ครับแบบนีว้ ะ ‚นี่ ทีหลงั ไมต่ ้องมาสง่ แล้วนะ ไมต่ ้องมารับด้วย‛ ‚ทําไม‛ ‚มงึ ก็เห็นแล้วน่ี สองคนนนั้ จ้องมงึ ขนาดนนั้ ยงั จะอยากมาอกี เหรอ‛ ‚แคน่ ีเ้หรอ‛

‚ไม่ มงึ มาสง่ กบู อ่ ยๆ เดี๋ยวเขาก็คิดอะไรแปลกๆ กนั กขู ีเ้กียจฟัง‛ ‚คิดอะไรแปลกๆ นี่คืออะไร‛ โอ้ยย! มงึ จะให้กบู อกให้ได้เลยใชไ่ หมวา่ เขาคิดวา่ มงึ เป็ นผวั กเู นี่ย! รู้ถงึ ไหนอายไปถงึ นนั่ ‚เออ ชา่ งมนั เถอะ จอดหน้าคอนโดพอนะ จะลงไปซอื ้ ข้าว‛ ‚แล้วสรุปวา่ คิดแปลกๆ นี่คิดอะไร‛ ‚มงึ น่ีจะอยากรู้อะไรนกั วะ!‛ ผมอดไมไ่ ด้ที่จะหนั ไปมองมนั ไอ้สขุ สนั ต์มนั สบตาผมแวบเดียวก็ยกยมิ ้ ออกมา มนั เป็ นยมิ ้ ท่ีผมตีความไมอ่ อก รู้แตว่ า่ ผมเกลียดยมิ ้ แบบนีข้ องมนั มาก ‚อะไร ยิม้ ทําซากอะไร‛ ‚ดีใจก็ยิม้ ‛ ‚แล้วมงึ ดีใจอะไร‛ ‚...‛

‚ไอ้สสั มงึ นง่ั ไปเลย เงียบไปเลยไป!‛ สดุ ท้ายผมก็ทนมนั ไมไ่ หว ตีแขนมนั ไปทีหนงึ่ ไอ้น่ีก็เหลอื เกิน แขนมนั มีแตก่ ล้าม แข็งโป๊ ก ตีไปแล้วก็ต้องมา นง่ั จอ๋ ยกบั ตวั เอง เชี่ยเอ้ย...ส้อู ะไรไอ้สขุ สนั ต์ไมไ่ ด้เลย ความสูงก็เตีย้ กวา่ กล้ามก็น้อยกวา่ ไอ้เจเอ้ย เกิดเป็ นเหบ็ ยงั ไมน่ า่ น้อยใจเทา่ นีเ้ลย

EP.8 ‚พิง กอู ยากมีแฟนวะ่ ‛ ‚มงึ มาไม้ไหนอีกวะไอ้เจ เพ้อเจ้อสสั ๆ‛ ‚มงึ เห็นโต๊ะนนั้ มะ กอู ยากมีโมเมนท์แบบนนั้ บ้าง‛ ‚หน้าอยา่ งมงึ จะหานางฟ้ าจากไหน เดยี๋ วก็นก‛ ‚นกคืออะไรวะ‛ ‚โว๊ะ! เชย!‛ ไอ้พงิ ตวาดกลบั เอ้า! ก็กไู มร่ ู้อะ กถู ามมนั ก็ถกู ต้องแล้วไหม เอ้อ... วนั นีเ้ป็ นวนั ท่ีผมกบั ไอ้พงิ วา่ งกนั ทงั้ คู่ เราสองคนก็เลยนดั กนั มานง่ั คยุ กนั ที่ร้านกาแฟในห้าง ปกตผิ มเองกไ็ มค่ อ่ ยได้เจอมนั หรอก นานๆ ทีถงึ จะ เจอกนั ครัง้ หนงึ่ เพราะเราสองคนก็ตา่ งโตแล้ว เลยต้องแยกย้ายกนั ไป ทํางานตามประสา อาจจะมีเลน่ เกมด้วยกนั บ้าง ดบู อลด้วยกนั บ้าง อะไร ทํานองนนั ้ ‚อนั นีก้ ซู เี รียส‛ ‚อนั นีก้ กู ็ซเี รียสครับเพ่ือนเจ‛ ‚พงิ ~ มงึ มีผ้หู ญิงท่ีนา่ รักๆ ที่มงึ รู้จกั ไหมอะ แบบแนะนําให้เพื่อนหนอ่ ย‛

‚เจ อะไรของมงึ เนี่ย ร้อยวนั พนั ปี กไู มเ่ คยเห็นมงึ จะกระสนั ขนาดนี‛้ ไอ้พงิ บน่ กอ่ นจะเอาของกินเข้าปาก สายตาของมนั ตอนนีค้ ือจบั ผดิ ผมสดุ ฤทธิ์ ‚กระสนั พอ่ มงึ อะ!‛ ‚เออๆ ขอโทษได้ไหมละ่ สรุปแล้ววา่ ยงั ไง มงึ ยงั ไมต่ อบกเู ลยนะ‛ มนั ถาม ผมถอนหายใจเลก็ น้อยกอ่ นจะกระเถิบตวั เข้าไปใกล้มนั ‚มงึ ไอ้สขุ สนั ต์ที่ มงึ เห็นมาสง่ กทู ี่ห้องวนั นนั้ อะ กวู า่ มนั ชอบก‛ู ‚เออ กดู อู อก เรื่องแคน่ ี‛้ มนั ตอบมาเรียบๆ ทําเหมือนไมแ่ คร์เรื่องที่มี ผ้ชู ายมาจบี เพื่อนตวั เองเลย เฮ้ย! เพื่อนพิง เดอื ดร้อนกบั กหู นอ่ ยสิ ‚มนั ไมใ่ ชแ่ คน่ ีไ้ อ้เวร! กโู ดนผ้ชู ายจีบ ผ้ชู าย! นมั จาอะไอ้สสั กเู ครียดนะ‛ ‚สมยั นีม้ นั ไปไกลแล้วเจ เพศไหนๆ กร็ ักกนั ได้ หรือมงึ เหยียด?‛ ‚กเู ปลา่ เหยียด แตแ่ บบ...กผู ้ชู ายไง‛ ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะถอย หา่ งจากไอ้พิง เรื่องนีม้ นั นา่ หนกั ใจจริงๆ นะ ผมเป็ นผ้ชู ายแท้ๆ แตม่ าโดน รุกแบบนี ้มนั รู้สกึ แปลกๆ อะ ‚แล้วเขาบอกเหรอวา่ เขาจะจีบมงึ ‛ เออวะ่ ...ไอ้สขุ สนั ต์มนั ไมเ่ คยบอกเลยนี่หวา่ แตว่ า่ กกู ็เหน็ ผา่ นการกระทํา ปะ? อีท่ีมนั ทําอยอู่ ะ เขาเรียกวา่ มนั จีบกู มนั ! จีบ! ก!ู ‚อะ เงยี บ เงยี บเลย เขาไมเ่ คยบอกแล้วมาทกึ ทกั ไปเองวา่ งนั้ ? มน่ั หน้า‛

อ้าวไอ้พงิ นกี่ เู พ่อื นมงึ นะเว้ย เพ่ือนออกจะหน้าตาดีขนาดนี ้จะมีคนมา ชอบมนั ก็ธรรมดาไหมอะ หงดุ หงิดว่ะ เมือ่ ไหร่เพือ่ นจะรู้สกั ทีว่าผมอะหล่อมาก ‚ก็...” ‚มงึ เหน็ ไอ้นนท์ปะ ตอนแรกก็ไมไ่ ด้คดิ อะวา่ มนั จะเป็ น สดุ ท้ายมนั ก็เป็ น กเู องก็เคยถามมนั มนั ก็บอกวา่ อยกู่ บั ต้นแล้วสบายใจ มนั รู้สกึ วา่ มนั ตก หลมุ รักต้น พอรักป๊ บุ แมง่ ก็ไมแ่ คร์แล้ววา่ เขาเป็ นผ้ชู าย มนั อยากได้เขา ลกู เดียว‛ “...‛ ‚ที่กจู ะบอกก็คือ รักมนั ไมใ่ ชเ่ รื่องของเพศ มงึ อาจจะรักกะเทย รักเกย์ รัก ผ้หู ญิง รักเลสเบยี ้ น มนั ก็อาจเป็ นได้ทงั้ นนั้ มนั ไมผ่ ิดหรอก มนั อยทู่ ่ีน่ี…” ‚หวั นม?‛ ‚ไอ้สสั ! กขู อ เลกิ เลน่ มกุ เหีย้ นี่เถอะ กอู ตุ สา่ ห์มาแบบคลู ๆ‛ ไอ้พงิ ดหู วั เสีย ไปเลย ผมหวั เราะมนั เบาๆ อนั ท่ีจริงท่ีไอ้พงิ มนั วา่ มาก็แอบแทงใจผมเหมือนกนั นะ แตก่ ็นน่ั แหละ ผมมน่ั ใจในความเป็ นชายของตวั เองมาตลอด ไอ้ครัน้ จะให้มายอมรับงา่ ยๆ มนั ก็กระไรอยู่ หรือวา่ ผมจะลองหาผ้หู ญิงสกั คน หนงึ่ มาคยุ ดกู อ่ นวะ ‚พิง ถ้ากลู องจีบผ้หู ญิงสกั คนจะเป็ นไรไหม‛

‚มงึ จะลองใจตวั เองวา่ งนั้ ‛ ‚กเู ปลา่ ลองใจเว้ย แตแ่ บบเอาจริงๆ กกู อ็ ยากมีแฟน ถ้าจบี ติดกกู ็จะได้มี แฟนไง‛ ‚มงึ แนใ่ จนะวา่ ที่จะทําเน่ียไมไ่ ด้หนีผ้ชู ายคนนนั้ ?‛ กูเปล่าหนีนะเวย้ ...จริงๆ นะ ‚มนั จะดีหรือเปลา่ วะพิง‛ ‚เรื่องแบบนีม้ นั ขนึ ้ อยทู่ ี่มงึ นะเจ กขู อให้มงึ คิดดีๆ ก่อนจะทําอะไรก็แล้ว กนั โตแล้ว‛ พิงพยายามเตือนสติ ‚โอเค กตู ้องไปแล้ว ไว้เจอกนั ใหม่ เพ่ือน ขอให้มงึ ได้เมยี แทนผวั นะ ออิ ิ‛ อิอิ...ที่หน้ามงึ อะสสั พงิ ! ผมอดมยุ่ หน้าไมไ่ ด้เม่ือเห็นวา่ ไอ้พิงมนั ขยีห้ วั ผมซะจนยงุ่ ได้แตเ่ อีย้ วตวั หลบมือมนั จนตอนนีม้ นั ออกจากร้านไปแล้วแตเ่ สยี งหวั เราะของมนั ก็ยงั หลอนหู แม่ง... ผมเสียทรงหมด ผมนง่ั ทบทวนตวั เองอยตู่ รงนนั้ อกี สกั พกั ก็นง่ั แทก็ ซ่กี ลบั มาคอนโด เดิน เออ่ื ยเฉ่ือยมาเร่ือยๆ จนมาหยดุ ยืนรออยหู่ น้าลฟิ ต์ ในหวั กเ็ อาแตล่ า่ รายชื่อของคนท่ีตวั เองคลกุ คลีในชว่ งนี ้ก็เพราะไอ้แผนที่วา่ จะจีบใครสกั คนนนั่ แหละ นี่ผมจริงจงั มากนะ เอาวะ! มาถงึ ขนาดนีแ้ ล้ว กจู ะลองส้ดู ู สกั ตงั้ แตว่ า่ …จะจีบใครดีละ่ โอ้ย ตอนนีก้ ็ยงั ไมไ่ ด้ชอบใครเป็ นพเิ ศษ ด้วยสิ

เจ๊พิมเหรอ... ไมไ่ หวมงั้ มองพี่แกด้วยฟิลเตอร์แฟนไมไ่ ด้เลย พ่ีปลาวาฬ... โอโห ผา่ นๆๆๆ ป้ าแดงร้านข้าว เฮ้ย! ไมไ่ ด้ ผวั แกดุ น้องนกชนั้ หนงึ่ ... อมื คนนีเ้ข้าเค้า แตก่ ็ไมเ่ คยคยุ กนั เลย เอาไงดีวะ โอ้ย! ทําไมมนั ยากจงั วะ การจะหาใครสกั คนนี่มนั ต้องอาศยั ความรู้สกึ จริงๆ สนิ ะ ‚มายืนหน้าบดู อะไรตรงนี‛้ ‚เฮ้ย! ตกใจหมด‛ ผมถอยกรูดทนั ทีที่จๆู่ ก็ถกู จโู่ จมแบบกะทนั หนั ไอ้หมียกั ษ์อีกละ! ทํายงั ไงมนั ถงึ จะไมไ่ ด้เจอกนั วะ เหนื่อยใจ แตด่ ทู า่ ทาง มนั ไมไ่ ด้เพิ่งกลบั มาจากทํางาน ดดู ิ เหงื่อซกมาเชียว ‚ไปออกกําลงั กายมา‛ ‚ก็ไมไ่ ด้ถาม‛ ผมตอบกลบั เหมือนมนั รู้หมดอะวา่ ผมคดิ อะไร ผมเป็ นคน อา่ นงา่ ยขนาดนนั้ เลยเหรอวะ สงสยั แล้วมนั ออกหน้าชดั เจนขนาดนนั้ เลย หรือไงเนี่ย ‚อะ‛ มนั ยื่นถงุ ใบหนงึ่ มาให้ ‚อะไรวะ‛ ‚เลีย้ งข้าวไง หนง่ึ เดือน‛

ผมอ้าปากค้าง ไอ้บ้านี่ กพู ดู เลน่ ๆ โว้ย คดิ จริงจงั ไปหมดเสยี ทกุ เร่ืองเลยรึ ไง ‚กพู ดู เลน่ ‛ ‚แตน่ ่ีไมเ่ ลน่ ‛ มนั มองผมผา่ นกระจกลฟิ ต์ ผมเลยจําเป็ นต้องก้มมองพืน้ ตอนนีร้ ูสกึ ร้อนๆ หนาวๆ ยงั ไงไมร่ ู้ จกั จีช้ ะมดั กบั สายตาไอ้หมีเนี่ย มันไป ฝึกทําสายตาให้คนจก๊ั จีม้ าจากไหนวะ รอไมน่ านก็มาถงึ ชนั้ ที่เราจะต้อง ออก ผมเดนิ นําไอ้หมีมาหน้าห้องตวั เองด้วยความรวดเร็ว แตใ่ นขณะท่ี กําลงั จะเปิ ดห้อง เงาดําทะมนึ เหนือหวั ก็ปรากฏขนึ ้ ผมรีบหนั หลงั กลบั ทนั ที ไอ้หมีสขุ สนั ต์มนั กําลงั ยืนอยดู่ ้านหลงั ในระยะประชดิ ทําเอาผม เผลอกลนั้ หายใจไปจงั หวะหนง่ึ ไอ้ฉิบหาย ไมเ่ คยจะได้ใกล้มนั ขนาดนี ้ตวั ผมเตีย้ กวา่ มนั ตงั้ เยอะ โห...ตวั แม่งตนั มาก ไมไ่ หว ‚มงึ …มงึ ถอยไปด!ิ จะมาอยใู่ กล้กขู นาดนีท้ ําไม กเู หมน็ เหงื่อ แล้วทาํ ไม ไมก่ ลบั ห้องมงึ วะ!‛ ‚นี่ลืม?‛ มนั วา่ กอ่ นจะชขู ้าวในมือให้ผมดู เออ ผมก็จําได้อย่หู รอกวา่ พดู วา่ อะไร แตค่ ือผมพดู เลน่ ๆ ไง ใครมนั จะให้ มงึ มาเข้าห้องแลกข้าววนั ละกลอ่ งวะ ‚ไมไ่ ด้ลืม‛ ‚งนั้ ก็เปิ ด จะเข้าห้อง มนั ร้อน‛

‚ไปเข้าห้องมงึ ไป กพู ดู เลน่ ไปงนั้ มงึ จะมาจริงจงั อะไร‛ อยุ่ ... ไอ้หมีมนั หน้าตงึ ไปเลยพอได้ยนิ วา่ ผมพดู เลน่ นน่ั ไง มนั ปลอ่ ยรัศมดี ําทะมนึ มากดข่ีกนั อีกแล้ว โอ้ย! พอ่ คณุ อะไรของ มงึ เนี่ย เอะอะก็ขม่ ขๆู่ นี่คนนะไมใ่ ชแ่ ม็กเย็บกระดาษ จะได้กดเอากด เอา! ‚เจได‛ ‚มงึ จะมาขม่ อะไรกเู น่ีย! อนั นีห้ ้องกู นนู่ ! ไปห้องมงึ ด‛ิ ‚มีซชู ิด้วย‛ ‚อยา่ เอาของกินมาลอ่ ก!ู ‛ ‚แตงโมอีก เพิ่งซอื ้ มาเลย‛ ‚สขุ กบู อกให้หยดุ ‛ ‚ไหนจะปลาซาบะ...” ‚โอ้ย! เออ จะเข้ากเ็ ข้ามา รําคาญ ไอ้เหีย้ ‛ สดุ ท้ายผมก็ทนความตอแยของมนั ไมไ่ หว เลยต้องยอมให้มนั เข้าห้องมา อยา่ งงา่ ยดาย ไอ้หมียกยมิ ้ เลก็ น้อยเหมือนพอใจมากท่ีได้กลบั เข้ามาใน ห้องผมอกี ชว่ งนีช้ กั จะเจอกนั บอ่ นเกินไปละนะมงึ เน่ีย ผมเดนิ ไปเปิ ดไฟ กอ่ นจะดงึ เอาถงุ ข้าวมนั มา กูย่ิงหิวๆ มึงเอามาประเคนซะดีๆ

‚อาบนํา้ ได้ไหม‛ ‚อยา่ มาใช้ห้องนํา้ ท่ีน่ีเดด็ ขาด!‛ ‚ล้างหน้าเฉยๆ กไ็ ด้‛ มนั ยงั คงตอ่ รอง มิหนําซาํ ้ ยงั สง่ สายตามาให้อีก ผม เองก็เลยได้แตร่ ้องโอดครวญแล้วไลใ่ ห้มนั ไป เร่ืองเยอะจริงๆ ไอ้สขุ สนั ต์ตอนนีม้ นั เหมือนหมาตวั โตๆ ท่ีกําลงั ตรวจสอบบ้านใหม่ ด.ู ..ดู หางมนั กําลงั แกวง่ หกู ําลงั กระดกิ วงิ่ เข้าห้องนํา้ ไปนนู่ ‚เสร็จแล้วก็ออกมากินข้าว‛ เหมือนหมาเลยแฮะ ผมนงั่ จดั แจงอาหารบนโต๊ะ นง่ั กินไปสกั พกั ไอ้หมีกอ็ อกมา หน้ามนั ใสจงั วะ สวิ สกั เมด็ ก็ไมโ่ ผล่ ใช้สกินแคร์ตวั ไหนบ้างวะ อยากถามจงั ผมเผลอ มองแวบหนง่ึ ก็รีบทําเป็ นก้มหน้าก้มตากินข้าวตอ่ มนั นงั่ ลงฝ่ังตรงข้าม เราสองคนเร่ิมกินไปเงียบๆ แตผ่ มดนั รู้สกึ เหมือนโดนมองตลอดเวลาก็ เลยต้องเงยหน้าขนึ ้ ไปมอง และก็เห็นวา่ ไอ้สขุ สนั ต์มนั กําลงั มองมาทางนี ้ อยู่ ‚มองอะไร‛ ‚ชว่ งนีไ้ ด้ออกกําลงั กายบ้างไหม‛ ‚ไมค่ อ่ ย ทําไม‛ ‚เหนียงออก‛ มนั วา่ พร้อมเอามือมาจบั คางผมเลน่ ผมชะงกั เพราะไมท่ นั ตงั้ ตวั พอได้สติก็รีบปัดมือมนั ออก