(Y) ข้างห้อง MR. 305

เอาจริงๆ ผมก็ยงั ไมเ่ คยบอกมนั ไปตรงๆ เลยวา่ คนอกี คนที่วา่ คือใคร (ถงึ แม้พวกมนั จะพอเดากนั ได้ก็เถอะ) ‚เอ้า เงียบ เงียบครับ มงึ โทรเรียกพวกกมู าประชมุ ดว่ นแบบนี ้พวกกกู ็ อตุ สา่ ห์มา มงึ อยา่ มาเงียบ‛ ‚มงึ ชอบเขาไม่ได้เพราะอะไร ไหนมงึ ตอบ ตอบได้ก็จบ‛ ผมรวบรวมความกล้ากอ่ นที่จะเงยหน้ามองพวกมนั หวงั วา่ พวกมนั จะรับ ได้เหมือนตอนท่ีไอ้นนท์จงู มือต้นเข้ามาแนะนํากบั เพื่อนๆ ในวนั นนั้ พวก ผมตกใจเล็กน้อยแตก่ ็ไมไ่ ด้วา่ อะไร พอมาวนั นี ้พอมาเป็ นตวั เอง... ผมก็ แอบกล้มุ อยไู่ มน่ ้อย ‚เขา...เป็ นผ้ชู าย‛ ผมพดู ออกไปเสียงเบา ทวา่ มนั ก็ดงั พอท่ีจะทําให้ไอ้ พวกลงิ ที่นง่ั อยไู่ ด้ยนิ ด้วย พอมนั ได้ยนิ ก็ดนั เงียบกนั ทงั้ สามคนจนผม เครียดขนึ ้ มา ผมนง่ั กํามือแนน่ ก้มหน้าไมม่ องหน้าพวกมนั เลยแม้แตน่ ้อย กํามือตวั เองแนน่ จนมนั สน่ั แต่ผา่ นไปสกั พกั ผมกร็ ับรู้ได้ถงึ สมั ผสั ตรงบา่ เงยหน้าขนึ ้ ก็เห็นเป็นไอ้พวกนนั้ เดนิ เข้ามาหา ‚มงึ ไมเ่ หน็ ต้องเครียดเลย ยงั ไงมงึ ก็เพอ่ื นกู อายปุ นู นีแ้ ล้ว มงึ จะคิดมาก ทําไม‛ ‚มงึ แคช่ อบผ้ชู าย มงึ ไมไ่ ด้ฆ่าใครตายนะเว้ยเจ‛ ‚มงึ ยอมรับตวั เองกอ่ นเจ มงึ ชอบเขา มงึ ก็แคต่ ้องตดั เร่ืองเพศออก มงึ มน่ั ใจเหรอวา่ มงึ จะเปล่ียนใจไปชอบอกี คนได้แคเ่ พราะเขาเป็ นผ้หู ญิงอะ‛

‚ก.ู ..ก‛ู ผมถงึ กบั พดู ไมอ่ อกเมื่อได้ยนิ ทกุ อยา่ งจากปากเพ่ือน พานให้จๆู่ ก็นํา้ ตาไหลออกมา พวกเพ่ือนๆ เลยต้องเข้ามาปลอบ ‚กไู มอ่ ยากเป็ นเกย์ กกู ลวั ‛ ผมสารภาพ ‚มงึ จําตอนท่ีกคู บกบั ต้นใหมๆ่ ได้มยั้ ถงึ แม้วา่ พวกกจู ะเจออะไร มงึ ก็ คอยชว่ ยกตู ลอด มงึ คิดวา่ พวกกจู ะไมช่ ว่ ยมงึ เหรอเจ มงึ ไมต่ ้องกลวั พวก กยู งั อยขู่ ้างมงึ นี่‛ ไอ้นนท์พดู กอ่ นจะเข้ามากอดผม ย่งิ นกึ ถงึ ตามท่ีมนั พดู ผมก็ยิง่ ร้องไห้ออกมา พวกมนั ต้องปลอบผมอยู่ เกือบครึ่งชวั่ โมงผมถงึ จะสงบลงไปได้ ‚สรุปวา่ พรุ่งนี ้มงึ ไปจบเร่ืองกบั คนช่ือนม่ิ แล้วไปจดั การไอ้คนนนั้ ซะ ลาก คอมนั มาให้พวกกดู ดู ้วยวา่ แมง่ เป็ นใคร มีดีอะไรท่ีทําให้เพอื่ นกเู ป็ นได้ ขนาดนี‛้ ไอ้พงิ ลบู หวั ผมไปมา ผมยงั คงนง่ั สะอืน้ อยู่ สว่ นตะวนั จบั มือ เอาไว้ข้างนงึ แล้วลบู ไปมาเป็ นการปลอบใจ ‚อือ ขอบใจพวกมงึ มาก‛ ผมตอบกลบั ไปเสียงเบา ‚มงึ ฟังกนู ะเจ มงึ เลกิ เครียดเร่ืองเพศได้แล้วเจ มงึ ไมต่ ้องกลวั วา่ วนั ข้างหน้ามงึ จะเจออะไร มงึ จําไว้วา่ มงึ ยงั มีพวกกู แล้วถ้าไอ้เหีย้ นนั่ มนั ไม่ ยอมส้ไู ปกบั มงึ พวกกจู ะจดั การมนั ให้เอง‛ ‚ขอบใจวะ่ นนท์ แมง่ เอ้ย ตากบู วมแนพ่ รุ่งนี‛้ ผมหวั เราะออกมาได้ใน ท่ีสดุ เป็ นการหวั เราะท่ีผมโลง่ ใจที่สดุ ในรอบหลายๆ อาทติ ย์ที่ผา่ นมา ตอนนีผ้ มรู้สกึ วา่ ตวั เองโคตรจะโชคดีที่ได้ไอ้พวกนีม้ าเป็ นเพือ่ น ตอ่ ให้มนั

จะชอบดา่ ผมมากขนาดไหน แตพ่ อเวลาที่ใครสกั คนเดือดร้อนมนั ก็พร้อม ที่จะชว่ ยเหลือกนั แบบนีเ้สมอ ผมแมง่ …โคตรรักพวกมนั เลยวะ่ เอาละ่ ! ทีนีก้ ็กลบั มาส้เู ร่ืองของตวั เองดู ตอ่ ให้มนั จะช้าไปสกั หน่อยก็ตาม ขอโทษท่ีกทู ําอะไรโงๆ่ ออกไป แตก่ หู วงั วา่ มงึ จะยงั รอกนู ะสขุ สนั ต์ รอกู ก่อนนะ... EP.19 ตงั้ ใจวา่ จะขอโทษสขุ สนั ต์ แตก่ อ่ นอ่นื ผมก็ต้องไปเคลียร์เรื่องของนมิ่ ก่อน เพราะฉะนนั้ ตอนนผี ้ มจงึ กําลงั ยืนรอนมิ่ อยทู่ ่ีระเบียงของตกึ ผมนกึ คําพดู มากมายเอาไว้ในหวั พอกลบั มานกึ ย้อนอีกทีก็อยากจะทบุ ตวั เองที่ผกู เรื่องอะไรแบบนีข้ นึ ้ มา เฮ้อ... ไมน่ า่ เลย ‚เจได‛ เสียงเรียกจากนิ่มดงั ขนึ ้ ทางด้านหลงั เรียกให้ผมหนั กลบั ไป มอง ‚วา่ ยงั ไง มีอะไรจะบอกเราเหรอ‛

‚เออ่ …‛ กลายเป็ นวา่ พอยิ่งได้มาอยใู่ นสถานการณ์จริงแบบนีผ้ มยิง่ ไป ไมเ่ ป็ น น่ิมยืนมองผมอํา้ ๆ องึ ้ ๆ อยอู่ ยา่ งนนั้ ‚วา่ ยงั ไง มีอะไรเหรอเจ เรารอฟังอยนู่ ะ‛ ผมมองหน้านิม่ อีกครัง้ กอ่ นสดู ลมหายใจเข้าปอดลกึ ๆ เอาวะ... มาถงึ ขนาดนีแ้ ล้ว อะไรจะเกดิ ก็ต้องเกิด ‚น่ิม‛ ‚อือ้ ‛ ‚คือ…เรา ท่ีจริงเรามีคนที่ชอบอยแู่ ล้ว เราขอโทษที่ทําตวั แบบนนั้ ไปนะ ขอโทษจริงๆ‛ ผมก้มหวั ให้เธอทีหนง่ึ นิ่มเอาแตย่ ืนนิ่งจนผมนกึ ใจไมด่ ี ขนึ ้ มา เอาละ่ ทีนีก้ จู ะโดนอะไรบ้างละ่ เน่ีย โดนตบแนๆ่ กู แตแ่ ล้วน่ิมกลบั ยิม้ ออกมาบางๆ ‚เราเองก็พอจะเดาออก ชว่ งหลงั ๆ เจเปล่ียนไป เจเหมอ่ ตลอดเลยเวลาที่ เราไปไหนด้วยกนั อนั ที่จริงเราชอบเจนะ แตก่ ็ต้องขอบคณุ ที่เจยอมมา บอกเราก่อน ดกี วา่ ปลอ่ ยให้เราคิดกบั เจไปมากกวา่ นี‛้ ไมร่ ู้วา่ เพราะนิม่ พดู ตรงๆ หรือวา่ ผมละอายใจกนั แนเ่ ลยไมก่ ล้าสบตา

‚เจอาจจะกําลงั สบั สนในตวั เอง แตเ่ ราวา่ ตอนนีเ้จคงตดั สนิ ใจได้แล้ว ไม่ ต้องหว่ งเราหรอก เราโอเคเว้ย จริงๆ‛ น่มิ ยืนยนั ออกมาแบบนนั้ กอ่ นจะ เดินเข้ามาตบบา่ ผม โอ้ย ผมเครียดวะ่ เผลอทําร้ายจติ ใจนิ่มไปแล้วสิ ไมน่ า่ เลยไอ้เจ มงึ นี่มนั จริงๆ เลย ‚เลิกทําหน้าแบบนีไ้ ด้แล้ว มนั ไมเ่ หมาะกบั เจหรอก ยมิ ้ หนอ่ ยสิ‛ เธอวา่ ก่อนจะจบั แก้มผมยดื ออก ผมมองรอยยมิ ้ นน่ั ไมว่ า่ จะอยา่ งไรนิม่ ก็ยงั จะ เป็ นนิ่มแบบนีเ้สมอสินะ ‚ขอโทษจริงๆ เราขอโทษนะนม่ิ ‛ ‚เออ ก็บอกวา่ ไมเ่ ป็นไรไง ไปๆ แยกย้ายไปทํางานตอ่ ได้แล้ว‛ นมิ่ วา่ กอ่ น จะดนั ให้ผมกลบั เข้ามาภายในตวั ตกึ ผมหนั ไปมองเธออีกรอบกอ่ นจะเดนิ กลบั ไปยงั โต๊ะของตวั เอง ได้แตห่ วงั วา่ น่ิมจะไมเ่ ป็ นอะไรจริงๆ อยา่ งท่ีบอก เพราะผมเองก็ไมร่ ู้จะทําอยา่ งไร ให้มนั ดีไปกวา่ การขอโทษแล้ว ตอ่ ไปก็เรื่องใหญ่ท่ีสดุ ... ต้ดู ดด ต้ดู ดด หมายเลขทท่ี ่านเรียกไม่สามารถตดิ ต่อได้ในขณะนี้...

เนี่ย... ผมเข้าใจความรู้สกึ ของไอ้สขุ สนั ต์ขนึ ้ มาทนั ทีเลยโอ้ย... นํา้ ตาจะ ไหล ผมพยายามโทรหามนั ยงิ ไปไมร่ ู้ก่ีสาย แตม่ นั กเ็ ป็ นแบบนีต้ ลอดจน อดท้อแท้ใจไมไ่ ด้ เฮ้อ... ไมไ่ ด้! มงึ จะนงั่ ถอนหายใจทงิ ้ แบบนีไ้ มไ่ ด้นะเว้ย ตกเย็นหลงั เลกิ งาน ผมเองก็ตดั สินใจแล้ววา่ วนั นีจ้ ะต้องไปขอโทษไอ้สขุ สนั ต์ให้ได้ แตไ่ อ้ครัน้ จะไปมือเปลา่ กบั คําขอโทษเฉยๆ ผมก็ไมก่ ล้า เลย ตดั สินใจแวะซอื ้ ชอ่ ดอกไม้ไปสกั ชอ่ เดนิ กลบั มาคอนโดก็เอาแตค่ ดิ ถงึ คําพดู ที่จะพดู เวลาอยตู่ อ่ หน้าไอ้หมี ในหวั นี่มีมากกวา่ สบิ สล่ี ้านวิธี แต่ เอาจริงๆ พอได้มายนื หน้าห้องมนั แบบนี ้ตอนนี ้เวลานี ้ไอ้สบิ ส่ีล้านวธิ ี มนั ก็ไมม่ ีประโยชน์เลย เพราะแม้แตเ่ คาะห้อง ผมก็ยงั ไมก่ ล้า ‚โอย…เอาไงดีวะ‛ ผมยืนชงั่ ใจอยหู่ น้าห้องมนั เดินวนไปมาด้วยความ กระวนกระวายใจ ถ้าเคาะแล้วมนั เปิ ดจะทํายงั ไงตอ่ แล้วถ้ามนั ไมเ่ ปิ ดละ่ ก็จะเคาะตอ่ ไปเรื่อยๆ งนั้ เหรอ โอ้ย เอาไงดีๆ เอาวะ! เคาะก็เคาะ! ให้มนั รู้กนั ไปเลย ก้อก กอ้ ก ผมตดั สนิ ใจเคาะประตหู ้องมนั กอ่ นจะรีบยนื่ ช่อดอกไม้ในมือออกไป กะ วา่ ถ้ามนั เปิ ดประตอู อกมาต้องเหน็ ชอ่ ดอกไม้นี่ก่อนแนๆ่ แตย่ ืนรอไปสกั พกั ก็ไมเ่ ห็นวี่แววของคนในห้องจะออกมา จนต้องเคาะไปอีกรอบ แต่ บานประตกู ย็ งั คงปิดสนทิ เหมือนเดิม ผมเลยตดั สนิ ใจยืนรอมนั อยา่ งนนั้

จากห้านาที ไปเป็ นสามสบิ นาที จนเป็ นหนง่ึ ชวั่ โมง สดุ ท้ายแล้วผมก็ถอด ใจ วางชอ่ ดอกไม้นนั้ เอาไว้ท่ีหน้าห้องมนั ได้แตห่ วงั วา่ ไอ้ชอ่ ดอกไม้ชอ่ งนี ้ มนั จะทําให้อะไรดีขนึ ้ ได้บ้าง ดขี ึน้ กับผีน่ะส!ิ ตอนนีผ้ มยืนมองชอ่ ดอกไม้ชอ่ เม่อื คืนที่นอนแอ้งแม้งอยตู่ รงถงั ขยะของ ชนั้ คดิ แล้วกไ็ ด้แตห่ อ่ เห่ียวใจ โอ้โห ทงิ ้ กนั ง่ายๆ แบบนีเ้ลยอะพี่ แพงนะ เว้ยชอ่ หนง่ึ เน่ีย ‚โกรธหนกั จริงๆ ด้วยวะ่ ‛ ผมเร่ิมจะจนปัญญาแล้ว โทรหาก็โทรไมต่ ดิ ไอ้ ครัน้ จะรอมนั ท่ีห้องก็ดเู หมือนวา่ มนั จะไมย่ อมเจอผมงา่ ยๆ แน่ อีกทงั้ ดอกไม้ชอ่ นีก้ ็ยงั เป็ นเคร่ืองตอกยาํ ้ ได้ดีเลยวา่ ไอ้หมีมนั อยใู่ นอารมณ์ไหน ผมไมโ่ ทษมนั หรอก เพราะทกุ อยา่ งมนั เป็ นเพราะผมเอง แตก่ ็ใชว่ า่ ผมจะละความพยายามงา่ ยๆ ผมยงั คงซอื ้ ของไปรอเซน่ มนั ท่ี หน้าห้องเหมือนทกุ วนั ทงั้ โพสต์อทิ แปะบานประตู แตพ่ อเช้ามา ของทกุ อยา่ งมนั กก็ องอยขู่ ้างถงั ขยะเหมือนเดมิ หนอย... ใจแขง็ จริงๆ เลยนะ [สรุปก็คือ เขายงั ไม่ยอมมาเจอมึงตอ่ หนา้ ใช่มย้ั ]

‚อือ กไู มร่ ู้จะทํายงั ไงแล้วเน่ีย‛ ผมลงทนุ โทรหานนท์ คนท่ีนา่ จะ เชี่ยวชาญเรื่องนีม้ ากที่สดุ แตพ่ อผมเลา่ ให้ฟังวา่ ผมโดนอะไรไปบ้าง มนั เองก็ดจู ะไปไมเ่ ป็ นเหมือนกนั [เฮอ้ กูล่ะอยากสมน้าหนา้ มึงจริงๆ เลยไอเ้ จ] ‚เออ กกู ็ดา่ ตวั เองทกุ วนั เนี่ย‛ [มึงติดต่อเขาก็ไม่ได้ รอทีห่ อ้ งก็ไม่เจอ อืม…งนั้ มึงจะเจอเขาไดท้ ีไ่ หนอีก มึงคิดสิ] ผมคิดตามที่ไอ้นนท์บอก กอ่ นที่จะนกึ ได้วา่ ไอ้สขุ สนั ต์มนั ทํางานอยทู่ ี่ร้าน เหล้าท่ีพวกผมเคยไปกนิ เยส! บางทีการไปท่ีนนั่ อาจจะทําให้ผมเจอมนั ก็ ได้ ‚กรู ู้แล้ว ขอบใจมงึ มากนนท์‛ [เดีย๋ วเจ มึงตอ้ งขอโทษเขาดีๆ นะเวย้ ใจเขาเสียไปแลว้ อะ มึงจะไป เลน่ ๆ ไม่ไดน้ ะ] ‚กกู ็ไมไ่ ด้เลน่ กชู อบเขาจริงๆ‛ ผมตอบกลบั ไปด้วยนาํ ้ เสียงจริงจงั ได้ยนิ เสียงไอ้นนท์หวั เราะน้อยๆ กอ่ นจะวางสายไป ผมกลบั มานงั่ ทบทวนคําตอบของตวั เองเมื่อกี ้จๆู่ ก็หน้าร้อนขนึ ้ มาเอง เสยี อยา่ งนนั้ พอยอมรับเข้าจริงๆ ผมก็นงั่ ไมต่ ิดเหมือนกนั แฮะ โอเค! ต้องออกไปเจอมนั แล้ว

ผมรีบว่ิงไปอาบนํา้ แตง่ ตวั ด้วยชดุ ท่ีคิดวา่ นา่ จะดดู ีที่สดุ อตุ สา่ ห์ลงทนุ ฉีด นํา้ หอมไปเลยด้วยซาํ ้ ผมนงั่ รถมาลงที่ร้านเหล้าร้านเดิมท่ีเคยมา ตอนนี ้ เป็ นเวลาสองทมุ่ กวา่ ๆ คนยงั ไมห่ นาตามากนกั ผมเดินเข้าไปข้างในร้าน สายตาก็สอดสอ่ งมองหาวงดนตรีท่ีแสดงอยู่ ทวา่ วนั นีก้ ลบั เป็ นนกั ร้อง ผ้หู ญิงไปเสียได้ ผมพยายามท่ีจะเดนิ ตามหา เผอื่ วา่ จะโชคดีเจอเพ่ือนไอ้ หมีมนั สกั คน แตก่ ็ไมม่ ีวี่แววเลย ผมทําใจกล้าเดนิ เข้าไปหาคนท่ีดเู หมือนจะเป็ นพนกั งาน ‚ขอโทษนะครับ วนั นีว้ งดนตรีที่มนั ร็อคๆ หนอ่ ยขนึ ้ ไหมครับ‛ ‚ครับ?‛ เหมือนน้องเขาจะงงนดิ ๆ ผมนกึ อยากจะตีปากตวั เองอยเู่ หมือนกนั ท่ีจําช่ือวงไมไ่ ด้ แตจ่ ะให้ทํา อยา่ งไรละ่ ก็จําได้แคว่ า่ มนั เป็ นวงร็อคๆ อะ ‚เออ่ ท่ีมีคนชื่อสขุ สนั ต์ด้วยอะ‛ ‚อ้อ พเี่ ป็ นแฟนคลบั เขาเหรอครับ‛ ‚ห้ะ?‛ “the drunk เลน่ ทกุ วนั ศกุ ร์กบั เสาร์ครับ‛ น้องเขาตอบกลบั มาแบบนนั้ ผมใจแป้ วทนั ที วนั นีม้ นั เพิ่งจะวนั พธุ อยู่ มินา่ ผมถงึ ไมเ่ จอไอ้หมีกบั วงของ มนั สดุ ท้ายแล้วผมก็ได้แตเ่ ดนิ กลบั ออกมาอยา่ งเซง็ ๆ อตุ สา่ ห์แตง่ ตวั ออกมาซะหลอ่ หมดกนั

ผมนงั่ ลงข้างฟตุ บาทเพื่อรอรถ ในใจก็เอาแตค่ ดิ วา่ จะทําอยา่ งไรตอ่ ดี นงั่ เกาหวั รอรถอยอู่ ยา่ งนนั้ ดเู หมือนรถวา่ งๆ จะไมค่ อ่ ยมีเลยได้แตเ่ ดนิ เตะ ฝ่ นุ ไปมา ปี้ นนนนน! ‚เหีย้ !‛ ผมอทุ านขนึ ้ ทนั ที ขณะที่ผมกําลงั เดนิ เตะฝ่ นุ ไปมา จๆู่ มีรถคนั หนงึ่ พงุ่ มาทางผมแล้วบีบ แตรเสียงดงั เสยี จนผมตกใจ แตร่ ถคนั นนั้ ก็ไมไ่ ด้พงุ่ ขนึ ้ มาหาผมบน ฟตุ บาทหรอกนะ มนั ขบั เลยผา่ นไป ผมงีใ้ จหายแวบเลย นกึ วา่ รถมนั จะ พงุ่ ขนึ ้ มาบนฟตุ บาทเสียแล้ว สงสยั จะเป็นพวกคนเมา ใจหายแวบเลย ผมยืนรอรถตอ่ ไมน่ านก็มาสกั คนั นง่ั รถกลบั มาจนถงึ คอนโดก็ยงั คงเดนิ ไปเคาะหน้าห้องสขุ สนั ต์อีกรอบหนง่ึ ผมไมร่ ู้หรอกวา่ มนั จะอยหู่ ้องหรือ เปลา่ แตม่ นั กลายเป็ นความเคยชินไปเสียแล้วท่ีต้องมาเคาะทกุ วนั ‚สขุ สนั ต์…มงึ อยใู่ นห้องหรือเปลา่ มงึ จะไมย่ อมคยุ กบั กจู ริงๆ เหรอ‛ ผม คยุ กบั ประตไู ปเร่ือย ถ้าใครเดนิ ผา่ นไปมาเขาก็คงหาวา่ ผมบ้าไปแล้ว มา เคาะห้องแล้วพดู กบั ประตหู ้องแบบนีไ้ ด้ทกุ วี่ทกุ วนั แตก่ ็นนั่ แหละ ผลลพั ธ์มนั ก็ออกมาเหมือนเดิม สดุ ท้ายผมก็ต้องกลบั ห้องไปอยดู่ ี

เช้าวนั ตอ่ มา ผมตื่นเช้าตามปกติ แตว่ นั นีม้ นั ไมป่ กติตรงท่ีมีน้องกานต์มา ยืนรออยทู่ ่ีหน้าห้องผม พอน้องกานต์เหน็ ผมเดนิ ออกมา ก็รีบเดนิ เข้ามาหาทนั ที ‚พ่ีเจได‛ “…‛ ผมยืนนิ่งๆ เพราะไมร่ ู้จะตอบอะไรน้องกลบั ไป พอน้องกานต์เจอผม เงียบใสน่ ้องก็ไมร่ ู้จะพดู อะไรเหมือนกนั เลยได้แตอ่ าํ ้ ๆ องึ ้ ๆ ‚เออ่ …” ‚มีอะไรก็รีบพดู กานต์ พ่ีรีบไปทํางาน‛ ‚พี่เจไดครับ ผมขอโทษ‛ น้องกานต์ก้มหวั ขอโทษ ดทู า่ ทางน้องจะรู้สกึ ผดิ กบั ผมมาก ‚ฮะ..เฮ้ย‛ ผมยง่ิ ทําตวั ไมถ่ กู เมื่อเห็นคนก้มหวั ขอโทษตอ่ หน้าแบบนี ้ ‚ผมไมไ่ ด้ตงั้ ใจจะทําให้พ่ีกลวั ผมแค่…ผมแคช่ อบพ่ี ผมอยากจีบพแ่ี คน่ นั้ แคน่ นั้ จริงๆ ครับ พ่ีเจไดอยา่ คดิ วา่ ผมโรคจติ หรืออะไรเลยนะครับ‛ น้อง กานต์สารภาพออกมา เฮ้ย คดิ มากไปแล้วน้อง กยู งั ไมไ่ ด้คิดวา่ มงึ เป็ นโรคจติ เลยนะเว้ย โอ้ย ใจ เย้นนนน! ‚ผมขอโทษท่ีทําให้พี่ลําบากใจ แตเ่ รากลบั มาคยุ กนั เหมือนเดมิ ได้ไหม ครับ เป็ นพ่ีน้องกนั กไ็ ด้ ผมไมอ่ ยากเสียพ่ีไปแบบนี‛้ ‚กานต์‛

‚นะครับพ่ีเจ พ่ีอยา่ หายไปแบบนีไ้ ด้ไหม ผมขอโทษ‛ ‚พ่ี…พ่ีไมไ่ ด้โกรธแกนะเว้ย แค…่ พ่ีไมอ่ ยากให้มาชอบพ่ี‛ ‚พี่เจ...” ‚พ่ีมีคนท่ีพ่ีชอบอยแู่ ล้ว ขอโทษนะ‛ ผมพดู ความจริงออกไป น้องกานต์ เงยหน้ามองผม เราสองคนเงียบไปสกั พกั กอ่ นน้องจะยิม้ บางๆ ออกมา ‚ครับ พเ่ี จ…เรายงั เป็ นพี่น้องกนั ได้ใชไ่ หม‛ ‚อือ‛ ผมตอบกลบั ออกไปแบบนนั้ น้องยิม้ กว้าง ‚ขอบคณุ ครับ‛ ‚งนั้ พ่ีไปทํางานกอ่ นนะ‛ ‚ครับ โชคดีนะพ่ี‛ น้องกานต์ยมิ ้ ให้ผมกอ่ นจะโบกมือให้ ฟ่ วู วว~ ปมคลายไปอีกหนง่ึ ผมไมไ่ ด้โกรธหรือเกลียดน้องกานต์ และไม่ อยากจะเสียใครไปเหมือนกนั ไมว่ า่ จะในสถานะไหน อีกอยา่ งน้องกานต์ ก็ไมไ่ ด้ทําอะไรผิด เขาทําเพ่ือแสดงออกวา่ เขาชอบผม เหมือนท่ีไอ้หมีมนั ทํา แตผ่ มตา่ งหากที่ไมเ่ คยแสดงออกอะไรเลย เอาแตว่ ่ิงหนีไปทงั้ อยา่ ง นนั้ เอาแตห่ นีความจริงจนสดุ ท้ายก็ต้องมาวงิ่ ตามคืนแบบนี ้ไมเ่ ทเ่ ลย หมาชดั ๆ ‚ไอ้เจมนั กลบั มาหน้าหงอยอีกละเจ๊‛

‚อะไรของแกวะเจ ฉนั ละ่ อยากรู้ เดี๋ยวกด็ ีด เด๋ียวก็ดาวน์ เป็นอะไร นกั หนา‛ พี่ปลาวาฬกบั เจ๊พิมสงสยั ในส่ิงที่ผมกําลงั เป็ นอยตู่ อนนี ้เลยเอาเร่ืองนีม้ า ถกกนั ขณะทเ่ี รากําลงั พกั เท่ียง ‚พี่จะสนใจอะไรผมเน่ีย‛ ‚เอ้า อีน่ี พอสนใจก็ไมใ่ ห้สน พอไมส่ นก็มาเรียกร้อง เด๋ียวตี‛ พี่ปลาวาฬ ง้างมือ ผมเลยต้องดงึ แขนหนี ‚เอ้าๆ ตีกนั เป็ นเดก็ ไปได้‛ เจ๊พิมรีบออกตวั ห้ามทนั ที ‚แล้วมงึ ก็คอื มีเร่ืองอะไรจะไมบ่ อกพวกกเู ลยใชไ่ หมเจ‛ ‚เฮ้ย…ไมใ่ ช่‛ ผมร้องท้วงทนั ทีเมื่อพบ่ี าร์พดู มาอยา่ งนนั้ ‚ก็มงึ อะ เป็ นอะไรก็ไมเ่ คยบอกพวกกหู รอก เหน็ พวกกเู ป็ นแคเ่ พื่อน ร่วมงานหรือไง ปลาวาฬมนั ถามก็เพราะมนั หว่ งมงึ นน่ั แหละ‛ พอได้ยินพ่บี าร์พดู แบบนนั้ ผมก็หนั ไปมองท่ีพ่ีปลาวาฬทนั ที ผมไมไ่ ด้ ตงั้ ใจจะทําให้ทกุ คนคิดแบบนนั้ นะเว้ย แคม่ นั ... เฮ้อ เอาวะ เลา่ กเ็ ลา่ ... ‚คนท่ีผมชอบ เขาโกรธผมอย‛ู่ ‚สกั ที!‛ เจ๊พมิ โพลง่ ออกมาเสยี งดงั จนพนกั งานคนอ่ืนมองมาทางนี ้ผม รีบดงึ แขนเจ๊พิมเอาไว้ทนั ที โอ้ย จะมีไหมที่รู้แล้วเงียบไว้เนี่ย

‚แล้วยงั ไง มงึ ก็เลยหน้าบดู อยแู่ บบนี?้ ‛ ‚อือ ก็โทรไปเขาไมร่ ับ บางทีก็ปิ ดเคร่ือง ดกั รอเขาหน้าห้อง เขาก็หนีหน้า ไปเลย‛ ‚ยงั ไงเจ๊ ชว่ ยน้องมนั หนอ่ ยสิ ดทู า่ ทางจะหนกั อกมนั พอสมควร‛ พ่ี ปลาวาฬสะกิดแขนเจ๊พมิ ให้ออกความคดิ เหน็ ผมเองก็ตงั้ ใจฟังไปด้วย ‚กอู า่ นนยิ ายมา มงึ ลองใสม่ าสคอตสิ เขาไมร่ ู้วา่ เป็ นใคร แล้วก็จะได้ไม่ ต้องว่งิ หนีมงึ ไง‛ ‚แล้วผมต้องทําไง ใสม่ าสคอตแล้วไปยืนดกั รอไรงเี ้หรอ มนั ก็แปลกๆ อยู่ ดีปะวะเจ๊‛ ผมพดู ออกไปตามที่คิด นกึ ภาพตวั เองใสม่ าสคอตหวั โตแล้ว ไปยืนรอไอ้หมีหน้าห้อง มนั คงจะออกมาเปิ ดประตรู ับหรอก ดีไมด่ ีแม่งวงิ่ ออกมาเตะก้านคอผมหกั อีก นกึ วา่ เป็ นพวกโรคจิตมายืนจ้องห้องมนั ... ตายฟรี ‚โอ้ย! มงึ ก็คิดสิวา่ ทาํ ยงั ไงให้มนั นา่ รักอะ แบบเต้นด๊กุ ด๊ิกก็ได้!‛ ‚มนั จะดีจริงเหรอวะ ผมวา่ มนั ไมโ่ อเคนะเจ๊‛ ‚แล้วแกมีวิธีที่มนั ดีกวา่ นีเ้หรอ ไหนตอนนีแ้ กคดิ อะไรออกมงั่ หวั ก็มีแคน่ ี‛้ ‚เจ๊อะ แตม่ นั นา่ อายจะตายไป‛ ‚มงึ จะอายหรือมงึ จะนง่ั คดิ มากไปเฉยๆ โดยไมท่ ําอะไรเลย เลอื กเอา‛

ผมเก็บคําแนะนําของเจ๊พมิ เอามาคดิ ตาม พอกลบั ไปที่โต๊ะทํางานผมก็ เปิ ดไลด่ วู า่ ไอ้พวกมาสคอตน่ีมนั เต้นกนั อยา่ งไร เปิ ดไลด่ ไู ปอีกหลายตอ่ หลายคลปิ สดุ ท้ายก็ยงั ไมร่ ู้อยดู่ ี ผมเลยต้องเดนิ ไปขอความชว่ ยเหลือ จากบรรดาพ่ีๆ ที่รัก ‚เจ๊จะชว่ ยแกเอง แกจะได้เลิกทําหน้าเป็ นตดู สกั ที‛ ‚แล้วผมจะไปหาชดุ จากไหนวะเจ๊‛ ‚เรื่องนีม้ งึ ไมต่ ้องหว่ ง ไว้ใจเจ๊เถอะ‛ ผมตีความคําวา่ ไว้ใจของเจ๊พิมด้วยความไมม่ น่ั ใจเอาเสียเลย สดุ ท้าย แล้วพวกเราก็ตดั สนิ ใจจะกลบั ไปคอนโดกบั ผม พวกพี่ๆ แกดจู ะตื่นเต้น มากท่ีจะได้เจอคนคนนนั้ จนถงึ ตอนนีผ้ มก็ยงั ไมบ่ อกวา่ คนนนั้ คือสขุ สนั ต์ ผมนงั่ รออยบู่ นรถของพีบ่ าร์สองคน ในขณะที่สองสาวลงไปจดั การ เรื่องชดุ มาสคอตให้ ‚นี่มงึ จะทําตามความคดิ พ่ีพมิ จริงๆ เหรอวะเจ‛ ‚ทําไงได้ ผมเองกจ็ นปัญญาเหมือนกนั ‛ ‚มงึ ชอบเขามากเลยเหรอ‛ ผมพยกั หน้าแทนคําตอบ เหมือนพอพบี่ าร์แกเหน็ สีหน้าท่ีจริงจงั ของผม แบบนนั้ แกก็หลดุ ยมิ ้ ออกมา แล้วได้แตผ่ ลกั หวั ผมเลน่ ‚โอ้ยพ่ี‛

‚หมน่ั ไส้มงึ กลู ะ่ อยากเหน็ หน้าสาวคนนนั้ นกั ‛ ‚ไมใ่ ชส่ าวหรอก‛ ‚หา?‛ ‚มาแล้วๆ ไปได้คา่ ชดุ พร้อม เคร่ืองเสียงพร้อม กอู ตุ สา่ ห์ลงไปโชว์ขา ออ่ นแลกเลยนะเนี่ย‛ พ่ีปลาวาฬกลบั ขนึ ้ มาบนรถพร้อมกนั กบั เจ๊พิม ผมหนั ไปมองหน้าพีบ่ าร์ที่กําลงั ตกใจก็ได้แตช่ นู วิ ้ เป็ นสญั ลกั ษณ์วา่ ห้าม บอก พ่ีบาร์ดยู งั คงองึ ้ อยู่ แตก่ ย็ อมขบั รถออกไป สดุ ท้ายแล้วเราทงั้ หมดก็ มาอยทู่ ่ีห้องผม ชดุ มาสคอตท่ีเจ๊พมิ เอามาให้ใสเ่ ป็ นชดุ มาสคอตตวั สีขาว ของย่ีห้อโทรศพั ท์ยหี่ ้อหนงึ่ ไอ้ผมก็นกึ วา่ เจ๊แกจะไปหามาสคอตสตั ว์มา เสยี อีก ผมคอ่ นข้างงงเล็กน้อยเพราะไมเ่ คยเห็นมาสคอตรูปร่างแบบนีม้ าก่อน พอแตง่ เสร็จก็โดนเจ๊พิมดนั ให้ออกไปยืนหน้าห้องของสขุ สนั ต์ เขนิ อยู่ เหมือนกนั ท่ีต้องมาทําอะไรแบบนี ้ใสม่ าสคอตเต้นง้อผ้ชู าย กจู ะบ้า! ‚เอาละนะ เพลงมา‛ เจ๊พิมกบั พวกพ่ีๆ ท่ีเหลือนงั่ แอบอยหู่ น้าห้องผม ก่อนที่พี่แกจะเปิ ดเพลงขนึ ้ มา ผมเต้นแบบเก้ๆ กงั ๆ เพราะมนั ก็เต้นยาก อยเู่ หมือนกนั สกั พกั ก็ได้ยินเสียงโวยวาย เป็ นพป่ี ลาวาฬนนั่ เองท่ีพดู ออกมา ‚อีเจ! มงึ เลิกเต้นเหมือนกําลงั อนั้ ขีไ้ ด้ไหม! สา่ ยหวั สสิ า่ ยหวั แรงๆ!‛ โวย้ ย อย่าพดู เสียงดงั ไดไ้ หม คนอืน่ เขายืนมองแลว้ เนีย่ !

ผมเริ่มเต้นเข้าจงั หวะไปเรื่อยๆ คนอ่ืนในชนั้ ก็เริ่มออกมาดู บางคนถงึ กบั ถ่ายคลปิ ไว้เลยก็มี พอพ่ปี ลาวาฬสงั่ มาแบบนนั้ ผมก็เลยสา่ ยหวั ให้แรงๆ ยงิ่ เรียกเสยี งหวั เราะจากทกุ คนได้เป็ นอยา่ งดี ‘กลว้ ยตานี ปลายหวีเหีย่ ว หิ้วหวีไป เอ้ิว หิ้วหวีมา เอ้ิว กลว้ ยตานี ปลาย หวีเหีย่ ว ห้ิวหวีไป เอ้ิว หิ้วหวีหมา เอิ้ว’ เพลงก็เริ่มมนั ส์ขนึ ้ เร่ือยๆ ผมเองก็ย่ิงสา่ ยหวั สา่ ยตดู เสียจน หลายหลงั ก้นท่มิ พืน้ เต้นมนั อยอู่ ยา่ งนนั้ แต่ห้อง 305 ก็ไมม่ ีวี่แววจะเปิ ด ออกมาดเู หมือนห้องอ่ืนเลย และไมม่ ีวี่แวววา่ เจ้าของห้องจะปรากฏตวั แตอ่ ยา่ งใด สดุ ท้ายผมก็เหน่ือย และหยดุ เต้นไปเอง ผมเดนิ คอตกกลบั เข้าห้องตวั เองเม่อื เหน็ วา่ มนั ไมไ่ ด้ผลอะไร ‚ไมเ่ ห็นจะได้ผลเลยเจ๊ ปวดตวั เปลา่ ๆ‛ ‚เอ้า ก็ในนิยายมนั ได้อะ‛ ผมทําหน้าเออื มใสเ่ จ๊พิมทนั ที ร้อนก็ร้อน เหน่ือยก็เหน่ือย น่ีกทู ําอะไรลงไปเนี่ย เฮ้อ ‚งนั้ ชา่ งมนั เอาใหม่ เด๋ียวเจ๊ชว่ ยคดิ ใหมน่ ะลกู นะ อยา่ ร้อง‛ ‚งนั้ พวกกกู ลบั ก่อนนะ มงึ ก็อยา่ เพงิ่ ถอดใจละ่ เอ้า ยาแก้ปวด ทาไป‛ พ่ี บาร์คนแมนโยนยามาให้ผมก่อนท่ีจะพากนั กลบั ออกไป จนทงั้ ห้องเหลือ ผมนงั่ อยคู่ นเดียว ผมนงั่ คอตกอยอู่ ยา่ งนนั้ ไมร่ ู้วา่ นานเทา่ ไร เฮ้อ ทํายงั ไง ไอ้หมีมนั ก็ไมย่ อมมาเจอ โทรก็แล้ว ตามไปหาท่ีทํางานก็แล้ว โจมตีหน้า ห้องกแ็ ล้ว เอาจริงๆ ที่ผมทําลงไปผมก็ยงั ไมร่ ู้เลยวา่ มนั อยทู่ ี่ห้องไหม

หรือมนั อยทู่ ่ีไหน มนั ยงั จะอยากเจอผมอยหู่ รือเปลา่ อนั นีก้ ็ไมร่ ู้ ผมไมร่ ู้ อะไรเลยวา่ ผมกําลงั เดินไปทางไหน สดุ ท้ายผมก็ตดั สนิ ใจโทรออกหามนั อีกรอบ ถงึ แม้วา่ มนั จะลงเอย แบบเดิมๆ ผมก็ยงั โทรไป จนในท่ีสดุ ผมก็ยอมแพ้ ผมเดินออกไปท่ีหน้า ห้องมนั อีกครัง้ ออกแรงเคาะประตมู นั อีกรอบ ในใจลกึ ๆ ก็ยงั หวงั ให้มนั ยงั อยใู่ นห้อง ‚สขุ สนั ต์‛ “…” ‚ฟังกกู อ่ นได้ไหม มงึ ยงั อยใู่ นนนั้ หรือเปลา่ ออกมาเจอกหู นอ่ ยได้ไหม‛ “…” เงียบสนิท ไร้ว่ีแววของคนที่ผมอยากจะเจอ สดุ ท้ายผมก็ได้แตค่ อตกเดิน กลบั ห้อง แตย่ งั ไมท่ นั ท่ีผมจะได้เปิ ดห้องตวั เอง ห้องข้างๆ ท่ีผมเฝ้ ารอเฝ้ า พยายามตดิ ตอ่ มาตลอดหลายวนั ก็เปิ ดออกมา ผมรีบหนั กลบั ไปมอง ทนั ที เป็ นไอ้สขุ สนั ต์จริงๆ มนั อยใู่ นห้องจริงๆ ด้วย เออ่ …แตพ่ อมาเจอกนั จงั ๆ ตอ่ หน้าแบบนีผ้ มก็ชกั จะปอดแหกขนึ ้ มาซะ แล้วสิ พดู สิวะไอ้เจ พดู ออกสวิ ะ มงึ จะมายืนตวั แขง็ ทําเชี่ยไร! ‚อะ…”

“…‛ มนั ไมไ่ ด้พดู อะไร เอาแตจ่ ้องผมน่ิงๆ ก่อนจะปิ ดประตหู ้องกลบั คืน เหมือนเดิม เสยี งประตหู ้องดงั ทาํ เอาผมตกใจไปด้วย เจอสขุ สนั ต์เย็นชาใสแ่ บบนผี ้ ม เองก็ไปไมเ่ ป็ นเหมือนกนั ผมกําลกู บดิ ประตแู น่น เพราะไมร่ ู้จะทํายงั ไง พอได้เจอหน้าจริงๆ ไอ้คําพดู ท่ีเตรียมมาก็กลายเป็ นหมนั ผมกลายเป็ น คนโงท่ ี่เอาแตย่ ืนตวั แข็ง ไมก่ ล้าพดู ไมก่ ล้าจะเดินเข้าไปหา สดุ ทา้ ยมึงมนั ก็แคค่ นขีข้ ลาดว่ะเจได แคน่ ีก้ ็ไม่กลา้ โธ่เวย้ ! ผมเดินกลบั เข้ามาในห้อง นง่ั ลงทบทวนกบั ตวั เองถงึ สิง่ ท่ีทําไป เฮ้อ ชกั จะท้อแล้วนะเว้ย ไมไ่ ด้ดิ! จะมานงั่ ถอดใจแบบนีไ้ มไ่ ด้! ‚แคน่ ีเ้องไอ้เจ ยงั ไมจ่ บซะหนอ่ ย!‛ ผมพดู ให้กําลงั ใจตวั เอง เอาวะ ตอ่ ให้วนั นีม้ นั จะยงั ไมส่ มหวงั แตผ่ มเช่ือวา่ สกั วนั ผมจะต้องพดู ออกไปให้ได้ วนั นีม้ นั ยอมเปิ ดประตใู ห้ผมแล้ว ไมว่ า่ จะเพราะเหตผุ ล อะไรก็ชา่ งเถอะ แตม่ นั ยอมเปิ ดประตอู อกมาเจอผมแล้ว ตอ่ ให้มนั จะไม่ พดู แตผ่ มก็จะทําให้มนั ฟังในส่ิงที่ผมจะพดู ให้ได้! ส้โู ว้ยยย!

EP.20 จากคราวท่ีแล้ว ผมพลาดอยา่ งไมเ่ ป็ นทา่ มชิ ชนั่ นีไ้ มว่ า่ อยา่ งไรผมก็ต้อง ผา่ นไปให้ได้ ใช้แผนไอ้นนท์ไมไ่ ด้ผล ใช้แผนเจ๊พิมก็ยงั ไมไ่ ด้ผล ผมเลย หนั มาใช้ความคิดของตวั เอง วนั นีเ้ป็ นวนั ศกุ ร์ วนั ท่ีผมอาจจะได้เจอไอ้หมี อีกครัง้ ผมเลยเปิ ดกเู กิล้ หาวธิ ีง้อ-วธิ ีขอโทษสารพดั รูปแบบ แตไ่ มว่ า่ จะดู ก่ีเวบ็ ตอ่ กี่ผมก็รู้สกึ วา่ มนั จะยงั ไมเ่ ข้าทา่ เผลอๆ อาจจะถกู เมนิ ใสแ่ บบคืน นนั้ ด้วยซํา้ ไป เฮ้อ เอาไงดวี ะ จนแล้วจนรอด วธิ ีที่ผมจะเลือกก็คือการทําการ์ดขอโทษพร้อมชอ่ ดอกไม้ ตามเดิม ผมยอมลงทนุ เดนิ ไปหาซือ้ การ์ดสวยๆ พร้อมชอ่ ดอกไม้อีกครัง้ หอบกลบั คอนโดเพอื่ จะไปอาบนํา้ แตง่ ตวั เอาให้หลอ่ กวา่ วนั นนั้ อีก ฮม่ึ ! ถ้าวนั นีน้ กนะ...ก็นกอะ แตไ่ มเ่ ป็ นไร ส้ใู หมโ่ ว้ย! ‚ฮา่ ! ฮา่ !‛ ผมทดสอบกลน่ิ ปากตวั เองเป็นสงิ่ สดุ ท้ายกอ่ นจะหอบชอ่ ดอกไม้ออกมาจากคอนโด เดินทางมาถงึ ร้านเวลาเดิมเป๊ ะ แตก่ ็ยงั ไมม่ ี วี่แววของวงดนตรีที่จะขนึ ้ แตว่ นั นีค้ นมาแนน่ ร้าน โดยเฉพาะผ้หู ญิง กู เดาไว้ก่อนแหละวา่ จะวนั นีว้ งมนั ขนึ ้ แนๆ่ ผมเดนิ เข้ามาหาที่นงั่ เพ่ือที่จะ ได้นงั่ ใกล้เวที แตป่ รากฏวา่ มนั เตม็ ไปหมด หาท่ีนง่ั ไมม่ ีเลย สุดท้ายแล้ว ผมก็ต้องขนึ ้ ไปนงั่ ดชู นั้ บนใกล้ระเบียงตามเดมิ ผมเลือกนง่ั ในท่ีที่มนั ใกล้ เวทีมากที่สดุ

โอโห้…คนเยอะฉิบหาย ยงิ่ ดกึ คนยงิ่ มา สงสยั แมง่ ดงั จริง ผมอดทนนงั่ รอไปเรื่อยๆ นงั่ มองดอกไม้ที่วางอยตู่ รงข้ามก็ไมร่ ู้วา่ มนั จะ เป็ นหมนั หรือเปลา่ นะคืนนี ้ผมด่ืมเหล้าเพ่ือเพม่ิ ความกล้าขนึ ้ มาอีกนิด สายตาก็พยายามสอดสา่ ยหาไอ้สขุ สนั ต์ แตจ่ ๆู่ เสียงกรี๊ดก็ดงั สนน่ั ขนึ ้ ผมเลยต้องรีบวงิ่ ไปเกาะราวดู มาแล้ว! นน่ั ไง มนั อยตู่ รงนนั้ ! ดทู า่ ทางมนั จะยงั ไมเ่ หน็ ผมที่อยขู่ ้างบน ไอ้ หมีมนั ขนึ ้ มา ทา่ ทางมนั ตอนจบั เคร่ืองดนตรีน่ีเทบ่ าดใจ เนี่ย...พอชอบมนั แล้วแมง่ ทําอะไรก็ดหู ลอ่ ไปเลยวะ่ ขนาดเดนิ เฉยๆ ก็ยงั หลอ่ แตเ่ ด๋ียว! ผมห้ามลืมสวิ า่ มาท่ีนี่ทําไม! ผมรีบวง่ิ กลบั ไปทีโ่ ต๊ะกอ่ นจะไปคว้าเอาชอ่ ดอกไม้กบั การ์ด เพ่ือที่จะเอา ไปย่ืนให้ไอ้สขุ สนั ต์มนั แต่ปรากฏวา่ พอผมลงไปข้างลา่ ง ออื ้ หือ คนเยอะ มาก ผมนี่แทบจะเดนิ ไปไมไ่ ด้ ‚ขอทางหนอ่ ยครับ ขอโทษครับ‛ ผมพยายามที่จะหาทางไปข้างหน้าเวที แตพ่ อพวกมนั เร่ิมเลน่ เพลงคนก็ยิง่ ลกุ ขนึ ้ มาเต้นกนั โธ่เว้ย! มงึ ชว่ ยร้องเพลงช้าอกหกั ๆ กอ่ นก็ไมไ่ ด้ ลําบากโว้ย! ผมพยายามท่ีจะแทรกไปข้างหน้า แตเ่ พราะด้วยชอ่ ดอกไม้ด้วยมนั เลย ทําให้ไปยาก โอ้ย! จะกระโดดทําไมฮะแมค่ ณุ !

‚อ้ะ! เช่ีย!‛ ผมอทุ านออกมา เม่ือชอ่ ดอกไม้ท่ีผมถือมากลบั โดนข้อศอก ของผ้หู ญิงคนหนงึ่ จนมนั หลดุ ออกจากมือไป ตอนนีม้ นั นอนแอ้งแม้งอยู่ ทา่ มกลางฝี เท้าของบรรดาขาแดนซ์เป็ นที่เรียบร้อย โดนยาํ เละเลย ดอกไม้หลดุ มือไปกเ็ หมือนวิญญาณผมหลดุ ไปด้วย ผมยืนมองอยา่ งอึง้ ๆ อีกแคไ่ มก่ ี่ก้าวก็จะถงึ เวทีแล้วอะ โอ้ย จะร้องไห้ ตงั้ หลายร้อยนะเว้ยชอ่ นนั้ อะ ข้าวแบบสามส่ีวนั โอ้ย ใจกู ชา่ งมนั เว้ย! ปาดนาํ ้ ตาแล้วเดนิ ตอ่ ไป! ผมเลือกที่จะลืมชอ่ ดอกไม้ชอ่ นนั้ กอ่ นจะพยายามเดนิ ไปข้างหน้า เพ่ือท่ีจะไปให้สขุ สนั ต์มนั เหน็ ในที่สดุ ผมก็มาถงึ ฟร้อนท์ไลน์ได้ ผมโบก มือโบกไม้ให้ แตม่ นั ก็ยงั เอาแตเ่ ลน่ เครื่องดนตรีมนั อยา่ งเมามนั โดยที่ไม่ เงยหน้าไปมองรอบๆ ผมเลยใช้จงั หวะทค่ี นอ่ืนเขากระโดดกนั กระโดดไป ด้วย ตวั กกู ็ดนั สนั้ อกี มนั จะเห็นไหมละ่ เน่ีย ‚เฮ้! สขุ สนั ต์! สขุ สนั ต์โว้ยย เห็นกไู หม! !‛ ผมตะโกนออกไปเพื่อให้มนั หนั มามอง แตก่ ็เทา่ นนั้ มนั ก็ยงั คงเลน่ เครื่องดนตรีอยดู่ ี ผมเลยยืนตงั้ สตคิ ิด หาวิธีอ่ืน ทวา่ ในขณะท่ีผมกําลงั นกึ อยนู่ นั้ จๆู่ ไอ้นกั ร้องนํามนั ก็ดนั ถอด เสือ้ ตวั นอกโยนออกมาให้แฟนคลบั ไมร่ ู้วา่ โชคหรืออะไรที่ทําให้เสือ้ ตวั นนั้ มนั ดนั หลน่ มาคลมุ หวั ผมพอดีเป๊ ะ ผมรีบดงึ ออก โอ้ย อะไรวะเนยี่ กู ไมไ่ ด้อยากได้โว้ยยย! แตเ่ หมือนมนั จะเป็ นโชคชว่ ย เพราะการที่นกั ร้องนําโยนมาแบบนนั้ เลย ทําให้นกั ดนตรีคนอ่ืนหนั มามองด้วย ไอ้หมีมนั ก็เลยเห็นผมเข้าจนได้ มนั

เบิกตาขนึ ้ เล็กน้อยทเ่ี ห็นผมยืนอยตู่ รงนนั้ ผมพยายามที่จะโบกมือให้มนั เหน็ การ์ด แตส่ ดุ ท้ายมนั ก็ยงั คงเมนิ เดินมาหยิบเอาการ์ดจากมือกนู ่ีมนั จะยากไหมห้ะ! นน่ั ! ทําไมเดินรับดอกไม้จากผ้หู ญิงได้แล้วเดินมารับการ์ดจากกไู มไ่ ด้! สดุ ท้ายแล้วไอ้เจไดคนกากกท็ นไมไ่ หว ต้องเดินซมซานคอตกกลบั มานง่ั อยทู่ ่ีเดิม ตรงนนั้ คนเบียดกนั มาก หายใจไมอ่ อก ไมร่ ู้ไปมงุ กนั ได้ไง แล้วคราวนีจ้ ะเอายงั ไงดีวะ อตุ สา่ ห์เสนอหน้ายืน่ การ์ดไปให้ขนาดนนั้ เขา ยงั ไมเ่ อาเลย เฮ้อ ดทู า่ ทางมนั จะยงั ไมย่ อมฟังผมงา่ ยๆ ตอนนีผ้ มได้แต่ นงั่ แกวง่ เท้า คิดไมอ่ อกแล้ววา่ จะใช้มขุ ไหนตอ่ หรือวา่ เราจะกลบั ไปรอ มนั ท่ีห้องดี แตม่ นั จะกลบั ห้องหรือเปลา่ ละ่ หรือถ้ามนั จะกลบั แล้วมนั จะ กลบั เมื่อไหร่ ‚เฮ้อ‛ ผมถอนหายใจออกมาเสียงดงั กอ่ นจะยกเหล้าเข้าปากไปอกี มาถงึ จดุ นีค้ ือตนั ตนั มาก ผมอยากโทรไปหาเพ่ือนนะ แตผ่ มรู้สกึ วา่ ผมอยาก จบเรื่องนีด้ ้วยตวั เอง อยากลองใช้วธิ ีของผมให้มนั ถงึ ท่ีสดุ ก่อน ‚หืม‛ ผมนง่ั มองวงดนตรีมนั เลน่ ไปเรื่อยๆ ไอ้สขุ สนั ต์เวลามนั อยู่บนเวที แบบนีม้ นั มีเสนห่ ์จริงๆ นะครับ ดมู นั ตอนนีส้ ิ ฮอตเหลือเกินอะ พอ่ หนมุ่ นกั ดนตรี หายไข้หวดั ใหญ่ทีก็โยกเอาๆ เลยนะ

ผมกวาดสายตาไปรอบๆ กอ่ นจะหยดุ อยทู่ ี่พนกั งานชายคนหนงึ่ เขา กําลงั เขียนไวท์บอร์ดอยไู่ มไ่ กล ทนั ใดนนั้ เอง หวั ผมก็คดิ อะไรบางอยา่ ง ขนึ ้ มาได้ ผมรีบว่ิงไปที่พนกั งานคนนนั้ ทนั ที ‚น้อง น้อง!‛ ‚ครับ มีอะไรเหรอครับ‛ ‚พ่ีขอยืมไวท์บอร์ดกบั ปากกาหนอ่ ยได้ไหม‛ ผมเอย่ ปากขอยืมน้อง พนกั งานไป ‚เออ่ ให้ยืมได้แคป่ ากกาอะครับ กระดานมนั ยดึ ไว้ วา่ แตพ่ ่ีจะเอาไปทํา อะไร‛ น้องถามกลบั พลางย่ืนปากกาให้ผม ‚ไมเ่ อากระดานก็ได้ มีสมดุ หรือกระดาษอะไรไหม‛ ผมถามกลบั น้องพนกั งานชะโงกหน้าเข้าไปถามในห้องพนกั งานให้ แตผ่ ลที่ได้ก็คือ การสา่ ยหน้ากลบั มา ผมกวาดสายตาไปรอบๆ เพอ่ื ที่จะหาอะไรท่ีมนั จะ สามารถเขียนได้ แล้วกเ็ หน็ มีน้องผ้ชู ายคนหนงึ่ เปิ ดกระเป๋ าแล้วมีสมดุ อะไรไมร่ ู้เต็มไปหมด ผมเลยรีบวงิ่ เข้าไปที่โต๊ะทนั ที โอ้ย เหมือนเมาแล้วหตู ากไู วขนึ ้ จงั วะวนั นี ้ ‚ขอโทษนะครับ มีสมดุ หรืออะไรไหมครับ‛ ‚ห้ะ?!‛ ดเู หมือนเขาจะไมไ่ ด้ยนิ เลยถามผมกลบั

‚มีสมดุ หรือกระดาษอะไรไหม ผมขอหนอ่ ย เอ้อ! หรือไมอ่ ยา่ งนนั้ ผมขอ ซอื ้ เลยก็ได้‛ ผมรีบควกั กระเป๋ าสตางค์ออกมา ผ้ชู ายคนตรงหน้าเหมือน จะทําอะไรไมถ่ กู อยเู่ หมือนกนั มากินเหล้าแท้ๆ แตโ่ ดนติดตอ่ ขอซอื ้ กระดาษ แตเ่ หมือนเขาก็งง เลยก้มลงไปหยิบสมดุ วาดเขียนหน้าเปลา่ เลม่ หนงึ่ ขนึ ้ มาให้ผม ผมควกั เงินให้เขาไปก่อนจะรีบวงิ่ กลบั โต๊ะตวั เอง มา! รอบนีไ้ มว่ า่ ยงั ไงก็ต้องได้แล้วปะวะ! ผมเริ่มเขียนข้อความลงบนกระดาษทีละหน้า เขียนตวั ใหญ่พอให้มนั มองเห็น พอเขียนเสร็จผมก็เดินไปเกาะตรงระเบียง พยายามท่ีจะดงึ สายตาไอ้หมีด้วยการโบกมนั ไปมา แตม่ นั ก็ยงั ไมม่ องขนึ ้ มาข้างบนสกั ที บ้าเอ้ย! ผมมองซ้ายขวา โชคดีท่ีข้างบนน่ีไมค่ อ่ ยมีใครเทา่ ไร เพราะลงไป เตม็ อยทู่ ่ีข้างลา่ งแล้ว ‚เฮ้ย!‛ ผมสง่ เสียงอีกที พร้อมกบั ยกสมดุ ให้มนั เห็นด้วย ผมเหยียบ ระเบยี งเหลก็ เอาไว้กอ่ นจะใช้ตวั พิงระเบียง อนั ตรายฉิบหายเลย ทําไมต้องลงทนุ ขนาดนีเ้น่ีย โอ้ย! แตด่ เู หมือนสงิ่ ที่ผมทํามนั จะได้ผลก็คราวนี ้เพราะไอ้สขุ สนั ต์มนั มอง ขนึ ้ มาข้างบนแล้ว ผมยิม้ ออกเมื่อเหน็ มนั มองมา โชคดีท่ีตอนนีเ้ ป็ นเพลง ช้า ไอ้หมีมนั เลยไมไ่ ด้เลน่ หนกั อะไร มนั จ้องมาที่ผม ผมสดู ลมหายใจเข้า ปอด กอ่ นจะคอ่ ยๆ พลิกหน้ากระดาษให้มนั ดู ‘กูมีเร่ืองจะบอก’

มนั ยงั คงทําหน้านิ่งมองมา ผมใจหายไปอีกคร่ึงหลอด แตก่ ย็ งั ทําใจดีสู้ เสือ เปิ ดตอ่ ไปอีกแผน่ ‘วันนั้นที่พดู ไป’ ‘ไม่ได้ต้ังใจ’ ‘วันน้ันคดิ ไม่ได้’ ‘ตอนน้ีรู้แล้ว’ ผมเปิ ดกระดาษแผน่ ตอ่ มา ชกั เมื่อยแขนท่ีต้องถือไปด้วย ยดึ ระเบยี งไป ด้วย ไอ้หมีมนั มองมากอ่ นที่จๆู่ จะขมวดควิ ้ ผมเหน็ มนั ทําแบบนนั้ ก็เลยดู ป้ ายที่ตวั เองถือ กะจะเขียนคําวา่ ขอโทษ แตน่ า่ จะด้วยความท่ีผมเริ่มเมา มนั เลยเละกลายเป็นคําวา่ อะไรก็ไมร่ ู้ โอ้ย ไอ้เจได! ไอ้โง่ ทําไมไมเ่ ชค็ กอ่ นวะ ผมเลยลดป้ ายลงมาก่อนท่ีจะดงึ เอาปากกามาเขียนให้มนั ถกู ต้อง แตจ่ ๆู่ ผมก็ดนั เซ วบู ไปด้านหลงั จนนกึ วา่ จะหงายหลงั ลงไปแล้ว โชคดีที่ผมยงั เกาะราวเอาไว้ได้ทนั ฟ่ วู ! ใจหายแวบเลย นกึ วา่ จะหลน่ หวั ฟาดไปซะละ ผมตงั้ ใจเขียนให้มนั ถกู ต้อง กอ่ นที่จะพลกิ ป้ ายกลบั ไปเหมือนเดิม ผมขนึ ้ ไปเกาะระเบยี งอีกครัง้ ทวา่ รอบนีไ้ อ้สขุ สนั ต์มนั ไมไ่ ด้อยบู่ นเวทีแล้ว เป็ น เพ่ือนมนั อีกคนท่ีจบั กีตาร์เลน่ แทน ผมพยายามท่ีจะสอดสอ่ งสายตาหาดู วา่ มนั หายไปไหน แตม่ นั ก็ไมเ่ ห็น

‚ไปไหนวะ…เหวอออ!‛ ผมร้องออกมาเม่ือจๆู่ ก็ถกู ดงึ ให้ลงมาจาก ระเบยี ง หนั ไปดกู ็ต้องตกใจเม่ือเห็นวา่ เป็ นใคร ไอ้สขุ สนั ต์มนั มาอยตู่ รงนีไ้ ด้ยงั ไงเน่ีย! น่ีมนั ลงมาจากเวทีแล้วขนึ ้ มาบนนี ้ เหรอ ‚เออ่ …‛ ผมกะวา่ จะพดู อะไรออกไป แตค่ ราวนีด้ ทู า่ ทางไอ้สขุ สนั ต์มนั จะ โมโหอะไรมาด้วยสกั อยา่ ง ซงึ่ ผมก็ไมร่ ู้วา่ มนั คืออะไร มนั ลากผมให้ลงมา จากชนั้ บน ผมเลยต้องรีบคว้ากระเป๋ าตวั เองลงมาด้วย ‚ฮะ...เฮ้ย จะพาไปไหนอะ‛ ผมถามแตม่ นั ก็ไมต่ อบอะไรเลย เอาแตล่ าก ผมออกมาข้างนอกอยา่ งเดียว ตอนแรกนกึ วา่ มนั จะลากออกไปโยนไว้ท่ีหน้าร้าน ท่ีไหนได้มนั ดนั พามาท่ี ลานจอดรถวีไอพีทางด้านหลงั มนั ลากผมมาจนถงึ รถยนต์คนั ค้นุ ตา ไอ้ หมีตอนนีม้ นั ดเู กรีย้ วกราดมากกวา่ ที่เคยเป็ น แรงดงึ มนั โคตรจะเยอะ ผม นกึ กลวั มนั จบั ใจ มนั กดปลดล็อครถแล้วหนั มาพดู กบั ผม ‚ขนึ ้ รถ‛ นะ..นีไ่ ม่ไดพ้ ดู แลว้ นีม่ นั สง่ั ชดั ๆ ‚มงึ จะพากไู ปไหนอะ‛ ผมถามออกมาด้วยความกล้าๆ กลวั ๆ สองมือก็ กอดกระเป๋ ากบั สมดุ ไว้แนบอก ‚ขนึ ้ รถ!‛ จ้า ขึ้นแลว้ จ้า กลวั แลว้ อยา่ พากูไปฆ่าก็พอ

พอผมขนึ ้ มานงั่ บนรถไอ้สขุ สนั ต์มนั ก็ออกตวั ทนั ที ผมน่ีรัดเขม็ ขดั แทบไม่ ทนั โอ้ย พอ่ คณุ จะขบั เร็วอะไรขนาดนนั้ กนู ี่นง่ั เกร็งจนตวั แทบจะจมลง ไปในเบาะแล้ว ‚สขุ สนั ต์...ชะ…ช้าหนอ่ ย‛ ‚เงียบไป‛ แง ดมู นั ดิ ตอนนีโ้ คตรดอุ ะ ผมกลวั มนั มากๆ มนั จะพาผมไปฆา่ หรือเปลา่ กย็ งั ไมร่ ู้เลย แตพ่ อนงั่ มา เร่ือยๆ ผมก็โลง่ ใจที่มนั ไมไ่ ด้พาผมไปฆา่ หมกป่ าแบบที่คดิ แตม่ นั ดนั พา กลบั มาท่ีคอนโด มนั ขบั รถไปจอด ก่อนท่ีจะบงั คบั ให้ผมลงรถ พอลงรถ เสร็จก็ไมพ่ ดู ไมจ่ า เดนิ นําเข้าลิฟต์ไป พออยใู่ นลิฟต์สองคนบรรยากาศกย็ งิ่ มาคขุ นึ ้ ผมไมก่ ล้ามองมนั เลย ได้ แตก่ ้มกอดสมดุ เอาไว้ พอมาถงึ ชนั้ ไอ้หมีมนั ถงึ ออกแรงลากผมให้ออก จากลิฟต์ มนั บงั คบั ผมมาเร่ือยๆ จนในที่สดุ ก็มาถงึ ห้องมนั ‚อะ...ห้องมงึ เหรอ‛ ‚เข้าไป‛ ฮือ เสียงมนั ตอนนีพ้ ร้อมฆ่าผมมาก ผมเลยจําใจเข้าไปในห้องมนั อีกครัง้ อยา่ งชว่ ยไมไ่ ด้ เสียงมนั ปิ ดประตไู ลห่ ลงั ดงั ปังทําเอาผมสะด้งุ แมวน้อย ของมนั เลยเดนิ แม้วๆ มาเหมือนจะเข้ามาหาผม แต่ไอ้สขุ สนั ต์เดนิ มาหวิ ้ มนั ไปใสเ่ อาไว้ในกรงที่อยไู่ มไ่ กล

‚มีอะไรจะพดู ก็พดู มา‛ ‚อะ...‛ มนั ตวดั สายตามาทางผม สีหน้าตอนนีไ้ มร่ ู้วา่ มนั โมโหหรืออะไร แตท่ ําเอาผมต้องรีบหลบสายตาทนั ที ‚พดู สิ ให้พดู แล้วน่ีไง อยากพดู นกั ไมใ่ ชร่ ึไง‛ “…” ‚จะขนึ ้ ไปทําไมบนระเบียง อยากตกลงมาหรือไง!‛ ‚ขอ…” ยงั ไมท่ นั ท่ีผมจะได้พดู ขอโทษ ไอ้หมีมนั ก็ถอนหายใจออกมาเสียงดงั ทํา เอาผมใจเสียขนึ ้ มาทนั ที จากที่ย้อมใจมาแล้วสารพดั มากมาย แตพ่ อมา เจอมนั โหมดนีผ้ มก็ไปไมเ่ ป็ นเหมือนกนั ได้แตก่ อดสมดุ แนบอกแนน่ จน มนั ยบั ยยู่ ี่ไปหมด ‚เมาแล้วยงั จะปี น ถ้าพลาดตกลงมาแล้วมนั จะเป็ นยงั ไง โตแล้วทําไมไม่ คดิ ‛ ยิ่งโดนมนั ดผุ มเองกน็ ํา้ ตารืน้ ขนึ ้ มาอยา่ งเสียไมไ่ ด้ ตอ่ ให้มนั จะเสยี งดงั ใส่ ผมมาหลายรอบ แตไ่ มเ่ คยมีครัง้ ไหนท่ีผมไมก่ ล้ามองหน้ามนั เท่าครัง้ นี ้ รอบนีส้ ขุ สนั ต์มนั ดจู ะอารมณ์เสยี มากๆ ‚ฮกึ …‛ ผมเผลอหลดุ เสียงสะอืน้ ออกไป และดเู หมือนสขุ สนั ต์จะทนั ได้ ยิน ผมไมร่ ู้วา่ มนั จะวา่ อะไรผมตอ่ แตผ่ มทนไมไ่ หวแล้ว ผมตงั้ ใจวา่ ผมจะ ขอโทษมนั ผมต้องขอโทษมนั ให้ได้

‚ข...ขอโทษ‛ “…” ‚ที่ ฮกึ ... พดู แบบนนั้ ฮกึ …ตอนนนั้ ไมท่ นั ได้นกึ จริงๆ‛ มนั เงียบไป ผมเลย เดาเอาวา่ มนั คงกําลงั ฟังผมอยู่ เลยพดู ตอ่ ‚ก…ู กมู วั แตก่ ลวั กกู ลวั ถ้า คดิ อะไรไป…รู้ใชไ่ หมวา่ มนั ยาก‛ “…” ‚ฮกึ ...นี่ไมเ่ คยชอบผ้ชู ายมากอ่ นนะเว้ย! ไมร่ ู้จะทํายงั ไง ฮกึ !‛ ยง่ิ พดู ออกไปก็ย่งิ พานนํา้ ตาไหลเรื่อยๆ คงเพราะผมเมาด้วย อารมณ์มนั เลยมา มากกวา่ ปกติ ‚มงึ เข้ามาเปล่ียนกู ฮกึ ...กไู มร่ ู้จะทํายงั ไง ไมไ่ ด้ตงั้ ใจพดู แบบนนั้ แต่ตอนนนั้ …กยู งั รับไมไ่ ด้‛ ‚แล้วตอนนีล้ ะ่ ‛ ผมชะงกั ไปเมอื่ จๆู่ ก็มีเสียงสขุ สนั ต์ถามกลบั มา นาํ ้ เสยี งตดิ เย็นชาของ มนั ทําให้ผมรู้วา่ มนั ยงั ไมด่ ีพอ ‚ตอนนี…้ ” “…” ผมกําสมดุ วาดรูปในมือแนน่ พยายามนึกถ้อยคาํ ที่เคยเรียบเรียงไว้ แต่ นกึ ยงั ไงก็นกึ ไมอ่ อก ในหวั มนั ตีกนั มว่ั ไปหมด ผมพยายามท่ีจะเค้นเสียง เพ่ือพดู ออกมา

‚แคจ่ ะมาบอกวา่ วนั นนั้ ไมไ่ ด้ตงั้ ใจพดู แบบนนั้ แค่นีใ้ ชไ่ หม‛ สขุ สนั ต์ถาม กลบั แบบไมไ่ ด้ใช้อารมณ์แตอ่ ยา่ งใด ‚แล้วที่บอกวา่ รู้แล้ว คือรู้อะไร ท่ี บอกวา่ รับได้แล้ว คือรับอะไรได้‛ “…” ‚ถ้ากลบั มา แล้วจะยงั ไง ไหนบอกไมอ่ ยากมีอยใู่ นชีวติ ขนาดนนั้ ไง คือ ยงั ไงเจได อธิบายอะไรสกั อยา่ งเหอะ‛ พอฟังท่ีสขุ สนั ต์พดู จบ ผมก็ทําใจกล้าเดินเข้าไปหาอีกคนช้าๆ แม้จะกลวั ขนาดไหน แตผ่ มก็คอ่ ยๆ ก้าวเข้าไปหามนั ผมเอาแตก่ ้มมองพืน้ พอเห็น ปลายเท้าของอกี คนอยตู่ รงหน้าผมถงึ หยดุ อยตู่ รงนนั้ ผมสดู หายใจเข้า ลกึ ๆ กอ่ นจะคอ่ ยๆ เอามือไปจบั กบั มือของอีกคน สขุ สนั ต์ไมไ่ ด้ดงึ มือหนี มนั ยืนนิ่งๆ อยอู่ ยา่ งนนั้ ผมใช้มืออีกข้างไปจบั ไว้และกลายเป็ นวา่ ผม กําลงั กมุ มือมนั อยู่ สมดุ หลน่ ลงไปนอนอยตู่ รงปลายเท้าผม เหน็ ชดั เจน เลยวา่ มือผมมนั สน่ั มากขนาดไหน ‚ขอโทษ‛ “…” ‚ขอโทษทกุ อยา่ ง ขอโทษที่ไมร่ ู้อะไร ขอโทษที่เอาแตก่ ลวั ‛ “…” ‚ฮกึ …ขอโทษท่ีขีข้ ลาด ไมก่ ล้ายอมรับความจริง‛ ผมก้มลงมองมือท่ียงั ถกู กมุ เอาไว้ นํา้ ตาหยดหนง่ึ ร่วงใสบ่ นมือของมนั ผมรีบใช้นวิ ้ โป้ งตวั เอง

ลบู ออก ไมร่ ู้วา่ ตอนนีส้ ขุ สนั ต์มนั จะทําหน้าอยา่ งไร ไมร่ ู้วา่ มนั จะมีแววตา แบบไหน ผมเอาแตก่ ้มมองดมู ืออยอู่ ยา่ งนนั้ ‘trust in what you love’ ผมสงั เกตเหน็ รอยสกั ที่มือมนั จนได้… ‚ที่บอกวา่ รับได้…คือรับได้วา่ รักคนเพศไหนมนั ก็ไมผ่ ิด‛ “…” ‚สว่ นท่ีบอกวา่ รู้…ก็คือรู้แล้ว‛ “…” ‚เจรู้แล้ว…เจชอบพี่ เจชอบพ่ี ฮกึ ‛

EP.21 ‚เจรู้แล้ว…เจชอบพี่ เจชอบพี่ ฮกึ ‛ พดู ออกไปแล้ว ผมพดู ออกไปแล้ว... ทวา่ คนตรงหน้าก็ยงั คงยืนนง่ิ ผมย่งิ ใจเสยี ขนึ ้ เร่ือยๆ ...หรือวา่ มนั จะเลิก ชอบผมไปแล้ว ไมเ่ อานะ ผมยอมรับแล้วนี่ไง ผมรู้แล้ว ยง่ิ คิดผมก็ยงิ่ เครียด ผมหลบั ตาป๋ี ไมย่ อมมองอะไรอีกตอ่ ไป สขุ สนั ต์ก็ เงียบไปเหมือนกนั เราสองคนยืนจบั มือกนั อยา่ งนนั้ นานเป็นนาที สดุ ท้ายผมก็ยอมแพ้ ผมว่าผมมาชา้ ไปว่ะ สขุ สนั ต์มนั ไมม่ ีปฏกิ ิริยาอะไรกลบั มาเลย มนั ไมพ่ ดู ไมข่ ยบั อยา่ งน้อยๆ ถ้าไมโ่ อเคก็ดงึ มือออกไปสิวะ! จะมายนื เงียบแบบนีท้ ําไม พอแล้ว พอแล้ว ยอมแล้วก็ได้ ผมปลอ่ ยมือมนั ออกทงั้ สองข้าง กอ่ นจะปาดนาํ ้ ตาแล้วเตรียมจะหมนุ ตวั เดนิ ออกไปจากห้องนี ้แตย่ งั ไมท่ นั ที่จะได้เดนิ ไปไหน ผมก็ถกู คนด้านหลงั ดงึ ลงไปนง่ั ตรงโซฟาไมไ่ กล สขุ สนั ต์ดงึ ให้ผมลงไปนง่ั ข้างๆ มนั “..” ‚เงยหน้า‛

“…” ‚เจได พี่บอกให้เงยหน้า‛ มนั พดู ออกมา แตร่ อบนีเ้สียงมนั ไมม่ ีความ เกรีย้ วกราดหลงเหลอื อยอู่ ยา่ งเดมิ ผมกดั ปากชงั่ ใจก่อนจะคอ่ ยๆ เงยหน้าขนึ ้ มามองมนั พอเหน็ หน้าสขุ สนั ต์ ผมก็รีบเบนสายตาหนี ‚อยา่ หลบตา มองพ่ี‛ เหมือนสขุ สนั ต์จะไมย่ อมให้ผมมองไปที่หลอดไฟ หรือเพดาน ขยบั เข้ามาใช้สองมือจบั หน้าผมให้จ้องไปท่ีมนั พอได้สบตา ตรงๆ ก็ยงิ่ ทําให้ผมเตลิดไปมากกวา่ ที่เป็นอยู่ ‚ที่พดู มา แนใ่ จแล้วใชไ่ หม‛ สขุ สนั ต์ถามมาแบบนนั้ ผมเลยได้แตพ่ ยกั หน้าตอบกลบั ไป ‚จําได้ใชไ่ หม พี่ไมช่ อบคนโกหก‛ ผมก็พยกั หน้าตอบกลบั ไปอีกรอบ พอ มนั เห็นผมพยกั หน้าก็เอาแตน่ งั่ นงิ่ ๆ จนผมสะอืน้ ขนึ ้ มาอีกรอบ ‚เจได ฟังนะ‛ “…” ‚พ่ีผดิ หวงั กบั เรื่องพวกนีม้ าเยอะ พอมาเป็ นเราตอนแรกพี่ก็เผื่อใจ แตพ่ อ เราทําแบบนี ้พ่บี อกไว้กอ่ นนะ ตอนนีพ้ ่ีไมเ่ ผ่ือใจแล้ว เข้าใจไหม‛ ผมพยกั หน้าตอบกลบั ไป สขุ สนั ต์ใช้นวิ ้ โป้ งปาดนํา้ ตาให้ผม พอมนั เหน็ ผมเร่ิมสงบไปมนั กพ็ ดู ตอ่

‚แล้วทีนีเ้ราจะเอายงั ไงตอ่ บอกพ่ีทีได้ไหม‛ ‚มะ...ไมร่ ู้‛ ผมตอบไปตามความจริง เพราะตอนนีผ้ มคิดอะไรไมอ่ อก แล้ว หวั มนั ก็เริ่มจะหนกั ‚พี่ถามอีกรอบ จริงจงั กบั พไี่ หม‛ ‚จริงจงั ‛ ผมตอบออกไปแบบนนั้ ดเู หมือนสขุ สนั ต์จะโอเคกบั คําตอบ มนั ยมิ ้ ออกมาบางๆ กอ่ นจะลบู หวั ผมไปมา ‚โอเคครับ จริงจงั แล้วนะ‛ มนั พดู ออกมาพลางดงึ ผมให้เข้าไปใกล้ กวา่ เดิม แตช่ ดิ ขนาดนีแ้ ล้วกด็ มู นั จะยงั ไมพ่ อใจ สดุ ท้ายสขุ สนั ต์ก็จดั การ ดงึ จนผมขนึ ้ ไปนงั่ บนตกั มนั จนได้ พอมาอยใู่ นทา่ นีผ้ มก็ยิง่ ทําอะไรไมถ่ กู ไปกนั ใหญ่ ลนไปเรื่อย นวิ ้ เริ่มอยไู่ มส่ ขุ และเริ่มขยบั ไปทว่ั ทําไมพอมาอยดู่ ้วยกนั แบบนีแ้ ล้วกดู ตู วั เลก็ ไปเลยวะ จง๋ึ เดียวเอง พอสขุ สนั ต์เหน็ ผมเป็ นแบบนนั้ ก็หลดุ ขําออกมา มนั ใช้มือของมนั เข้ามาจบั มือ ของผมเอาไว้ ‚ใจเยน็ ไมม่ ีอะไรแล้ว‛ มนั วา่ กอ่ นจะประสานนวิ ้ เข้าด้วยกนั กบั มือผม ‚ที นีม้ าคิดบญั ชีอกี เร่ือง ขนึ ้ ไปบนระเบียงทาํ ไม‛ ‚ก็…กลวั ไมเ่ ห็น‛ ‚ระเบยี งมนั ไมแ่ ข็งแรง มนั เป็ นเหล็กก็จริงแตม่ นั ยดึ ไมด่ ี‛ ‚ก็ไมร่ ู้‛ ผมพมึ พําเสยี งเบา

ก็มนั ไมร่ ู้จริงๆ น่ีวา่ มนั จะอนั ตราย ตอนนนั้ คิดแคจ่ ะให้อีกฝ่ ายมองเห็นให้ ได้ ‚เลิกมองมอื ได้แล้ว มองพี่‛ สขุ สนั ต์สง่ั แตผ่ มก็ยงั เอาแตม่ องมือตวั เอง อยแู่ บบนนั้ อยดู่ ี ใครมนั จะกลา้ เงยหนา้ ข้ึนไปมองวะ อยูใ่ กลก้ นั ขนาดนี้ ขาดใจตายพอดี แคน่ ีก้ ็จะไม่ไหวอยู่แลว้ ‚แล้วบาดเจบ็ ตรงไหนไหม‛ ‚ห‛ึ ผมสา่ ยหน้าไปมา ก้มลงมองมือทีโ่ ดนจบั ไว้ก็พลนั หน้าร้อนขนึ ้ มา แทน โอ้ย วนั นีท้ ําไมมนั มนึ งงแบบนีเ้น่ีย เม่อื ไมก่ ี่นาทีท่ีแล้วผมกบั มนั ยงั ฟาด พายอุ ารมณ์ใสก่ นั อยเู่ ลย แล้วไหงตอนนีม้ านงั่ สมสกู่ นั แบบนีไ้ ด้วะ โอย… ‚เจได‛ อะ...อะไรเลา่ ! จะมากระซบิ ข้างหทู ําไมวะ ขนลกุ ! พดู ดีก็ได้ไหม อยา่ มา ทําเสียงแบบนี ้ใจไมด่ ี! ‚อยา่ ทําพ่ีเสียใจอีกได้ไหม‛ มนั พดู ออกมาแบบนนั้ ผมเลยเผลอเงยหน้า ขนึ ้ ไปมอง สขุ สนั ต์จ้องหน้าผม สีหน้ามนั ตอนนีจ้ ริงจงั มากๆ ผมมองเข้า ไปในดวงตาของอีกคน ตาสขุ สนั ต์มนั สน่ั ระริกดมู นั คงจะหวงั เอามากๆ กบั คําตอบที่มนั รอฟัง

ไมร่ ู้วา่ จะเป็ นเพราะบรรยากาศ หรือฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือวา่ สงิ่ ศกั ดส์ิ ทิ ธิ์ ผมถงึ ใจกล้าเลื่อนหน้าตวั เองขนึ ้ ไป กอ่ นจะประทบั ริมฝี ปากตวั เองลงไป บนปากอีกคนเบาๆ ผมค้างไว้แป๊ บเดียวก่อนจะรีบถอนออกมา สีหน้าสขุ สนั ต์ตอนนีด้ จู ะตกใจมาก ผมเองก็ตกใจตวั เองไมต่ า่ งกนั โอย้ ! หอมแก้มเขาไปรอบก่อนยงั ไม่เคลียร์ นีใ่ จกลา้ ถึงขนั้ จูบปากเขา ก่อนอีก แม่มึงเตรียมเหลาไมเ้ รียวแลว้ เวย้ ไอเ้ จได ‚กะ...กลบั ห้องละ‛ ผมพดู กอ่ นจะรีบลกุ ทวา่ กโ็ ดนแขนของอีกคนเกี่ยว ให้ลงกลบั ไปนงั่ เหมือนเดมิ ‚ใครให้กลบั ‛ เอา้ ...ตอ้ งมีคนใหก้ ลบั ดว้ ยเหรอวะ กูจะกลบั หอ้ งกูเนีย่ ‚แล้วเมอื่ กีท้ ําอะไร‛ ง่ะ ทาไมมนั กลบั มาเสียงเขียวอีกแลว้ ล่ะ ไม่พอใจอะไรผมอีกล่ะทีนี้ ยงั ไม่หายกลวั เลยนะเวย้ ‚เจได‛ ‚ขอโทษ‛ ผมรีบออกปากขอโทษทนั ที และนกึ วา่ จะโดนลงโทษอะไร แต่ จๆู่ ผมก็ถกู มือหนาจบั ปลายคางให้หนั ไปหาเจ้าของห้อง กอ่ นท่ีริมฝี ปาก ของผมจะถกู ครอบครองไปอีกรอบ ผมหลบั ตาป๋ี เพราะรอบนีส้ ขุ สนั ต์มนั เอาจริง ไมใ่ ชแ่ คป่ ากแตะปาก เหมือนที่ผมทํา มนั ลงนํา้ หนกั ริมฝี ปากบนสลบั ลา่ ง คลงึ ไปเร่ือยๆ จนผม

เคลิม้ มนั ก็ขบเบาๆ ท่ีริมฝี ปากผม จนผมเผลอปลอ่ ยปากให้มนั ได้เข้ามา สํารวจ เราสองคนจบู กนั ไมร่ ู้วา่ นานเทา่ ไร แตน่ านพอที่จะทาํ ให้ผมแทบ จะหายใจไมท่ นั จนต้องรีบทบุ อีกคนให้ปลอ่ ย สขุ สนั ต์ยอมผละออกก่อน จะประกบลงมาซาํ ้ อีกสองสามครัง้ จนผมต้องเอย่ ปากบอกให้มนั หยดุ ผมนง่ั หอบหายใจหน้าแดงอยบู่ นตกั มนั มีสขุ สนั ต์มองหน้าผมอยไู่ มห่ า่ ง บะ..บ้าเอ้ย เมื่อกีพ้ วกเราทําอะไรลงไปเนี่ย! โอ้ย อายวะ่ ‚จําเอาไว้ พ่ีสอนแล้วนะ ทีหลงั ทําแบบนี‛้ ฮืออ ไมต่ ้องมาสอนก็ได้ กไู มไ่ ด้อยากรู้! ‚โอย…‛ ผมโอดครวญออกมาอยา่ งอดไมไ่ หว สขุ สนั ต์เหน็ แบบนนั้ ก็ยิม้ ออกมา กอ่ นจะหอมแก้มผมแรงๆ อีกรอบด้วยความหมนั่ เขีย้ ว อะไรเน่ยี เปลืองตวั จงั วะ! ทําไมมนั ถงึ เนือ้ ถงึ ตวั ขนาดนเี ้นี่ย โอยย ใจกู เริ่มจะไมไ่ หวแล้ว ‚ไมไ่ ด้‛ จๆู่ สขุ สนั ต์มนั ก็พมึ พําออกมา กอ่ นที่มนั จะพยงุ ผมให้ลกุ ขนึ ้ ยืน พอได้ยืนผมก็รู้สกึ มนึ หวั นิดหนอ่ ยจนต้องจบั มนั ยดึ เอาไว้ ‚เราต้องกลบั ห้อง‛ มนั ก้มลงมาบอกผม ก่อนจะพาผมกลบั ไปยงั ห้อง ตวั เอง ไอ้หมีมนั ไปสง่ ผมถงึ เตียง และปลอ่ ยให้ผมนอนอยอู่ ยา่ งนนั้ สกั พกั ผมก็ เหน็ วา่ สขุ สนั ต์เดนิ กลบั มาพร้อมผ้าและชามใบใหญ่ มนั ดงึ แขนผมไปเชด็ ให้ทีละข้าง

‚ไมช่ อบเวลาเมา เมาแล้วไมร่ ู้เรื่อง‛ มนั บน่ อะไรของมนั วะ ง้งุ งงิ ้ๆ ‚ผอมลงหรือเปลา่ ‛ สขุ สนั ต์ยงั คงบน่ พมึ พําไปเรื่อย พอมนั เชด็ แขนเสร็จ มนั ก็เลอื่ นไปเช็ดขาให้ มีบ้างท่ีมนั บน่ เพราะผมเผลอเตะขาไปมา ก็มนั เย็นอะ ใหท้ ายงั ไงล่ะ ใช้เวลาไมน่ านสขุ สนั ต์ก็เช็ดตวั ผมเรียบร้อย มนั เดินเอาของไปเกบ็ กอ่ น จะกลบั มานง่ั มองผม ผมเองพอสบายตวั สติก็เร่ิมไมอ่ ยแู่ ล้ว หวั กห็ นกั หนงั ตาก็หนกั เร่ิมเพ้อเริ่มพดู มว่ั ไปเร่ือย สติก็เร่ิมหายไปทกุ ทีๆ ‚พรุ่งนีจ้ ะจําอะไรได้ไหม‛ ‚ได้‛ ‚ถ้าจําไมไ่ ด้ละ่ ‛ ‚ตีดิ ตีเลย‛ ‚พดู เองนะวา่ ให้ตี‛ ‚สขุ สนั ต์‛ ‚ไหนลองเรียกพี่‛ ‚พี่…” “…”

‚ชอบนะครับ‛ ผมสะด้งุ ต่ืนขนึ ้ มาก่อนที่จะลกุ วง่ิ ไปที่ห้องนํา้ เพราะจๆู่ ก็รู้สกึ เวียนหวั อยากจะอ้วก พอเกาะโถส้วมได้ผมก็ปลอ่ ยเต็มแม็กทนั ที นง่ั โกง่ คออยู่ อยา่ งนนั้ จนรู้สกึ ดีขนึ ้ ผมถงึ คอ่ ยๆ เงยหน้ามานง่ั ตวั ตรง ‚โอเคขนึ ้ ไหม ลกุ ไหวไหม ไปล้างหน้า‛ นํา้ เสียงติดท้มุ ดงั ขนึ ้ ข้างตวั ผมคอ่ ยๆ หนั ไปมองกอ่ นจะตกใจเมื่อเหน็ วา่ ใครท่ียืนอยขู่ ้างๆ ผมถอยกรูดจนหลงั ชนผนงั ห้องนํา้ เฮ้ยๆ ...สขุ สนั ต์ เด๋ียวนะเด๋ียวๆ ทําไมถงึ มาอยใู่ นห้องนีว้ ะ นง่ั นกึ ไปนกึ มา จๆู่ ความทรงจําจากเมื่อคืนก็ไหลเข้าหวั เป็นฉากๆ ผดุ ขนึ ้ มายงั กบั ดอกเหด็ โดยเฉพาะไอ้ฉากสมสนู่ นั่ นกึ ออกป๊ บุ ก็ได้แตน่ งั่ หน้าแดงอยคู่ นเดียว อ้ากกกกก อะไรวะเน่ีย นี่กล้าทําอะไรแบบนนั้ ลงไปได้ยงั ไงกนั โอ้ยยย! ฮือออ ไมไ่ หวๆ แบบนีร้ ับไมไ่ หวจริงๆ ‚โอเคไหม‛ เสยี งไอ้หมีเรียกให้ผมกลบั มาสปู่ ัจจบุ นั ผมเงยหน้ามองคน ตวั สงู กอ่ นจะยอมให้มนั พยงุ ตวั ขนึ ้ ไปยงั อา่ งล้างหน้า ผมจดั การล้างหน้า แปรงฟันให้ตวั เอง พอทําเสร็จก็พอรู้สกึ ดีขนึ ้ มาบ้าง ‚เออ่ …มงึ …‛ ไอ้หมีมนั ตีหน้ายกั ษ์ใสท่ นั ที

อะ...อะไรวะ พดู อะไรผิดไปวะเนีย่ ‚ไมม่ งึ ก‛ู ‚แล้วจะให้พดู แบบไหน‛ ‚แบบเมอื่ คืน‛ มนั วา่ กอ่ นจะกอดอกมองผมนง่ิ ๆ อะ…อะไรวะ เมือ่ คืนพดู ว่าอะไร ‚เจกบั พี่ ไหนลองพดู ซ‛ิ เหมือนมนั จะรู้วา่ ผมจําไมไ่ ด้เลยพดู ทวนขนึ ้ มาให้ ผมอ้าปากค้างทนั ทีท่ี ได้ยินสรรพนามนนั้ โอ้ย นี่ผมยอมแทนตวั เองวา่ เจ แล้วเรียกมนั วา่ พี่ไป แล้วจริงๆ ใชไ่ หมเนี่ย ‚พดู ส‛ิ ‚จะ…เจ เจอยากอาบนํา้ ก่อน‛ ฮื่อ นา่ อายชะมดั เลย ‚โอเค เอาเสอื ้ ผ้าไป‛ ไอ้หมีก้าวออกไปหยิบเสอื ้ ผ้าที่วางอยไู่ มไ่ กลกอ่ นจะ ยื่นมาให้ผม ผมรับมาอยา่ งงงๆ กอ่ นจะพบวา่ เสือ้ ผ้านนั้ ถกู เลือกมาเป็ น ชดุ อยา่ งดี มนั หยบิ มาให้ครบทงั้ เสอื ้ ทงั้ กางเกง ทงั้ กางเกงใน…เด๋ียว! ‚น่ีมงึ ยงุ่ กบั ชนั้ ในกเู หรอ!‛ ‚มงึ กบั ใคร?‛ หวา…มนั หนั หน้ามาอยา่ งโหด ผมนี่แทบรูดซปิ ปากไมท่ นั ผมดนั มนั ออก จากห้องนํา้ กอ่ นจะปิ ดประตไู ล่ เห็นหน้าตวั เองในกระจกตอนนีก้ ็ย่ิงอาย

ไปกนั ใหญ่ โอย…เอาจริงดิ น่ีผมกบั มนั เราสองคนมาถงึ ขนั้ นแี ้ ล้วเหรอ วะ ผมรีบอาบนาํ ้ แตง่ ตวั กอ่ นจะรีบออกมาดอู ีกคน สขุ สนั ต์นงั่ ดทู ีวีในห้องผม สบายใจเฉิบราวกบั เป็ นห้องของตวั เอง เหมือนมนั รู้วา่ ผมออกมาจาก ห้องนํา้ แล้ว เลยเดินมาหา ‚ไปกินข้าว‛ ไอ้ผมเองที่ทําอะไรไมถ่ กู อยแู่ ล้วกย็ ิ่งไมถ่ กู เข้าไปใหญ่ เดนิ ไปนงั่ เก้าอี ้ แบบงงๆ มนั เดนิ มานง่ั ตรงข้ามกอ่ นจะเลื่อนจานข้าวมาให้ กลน่ิ ข้าวต้ม หอมๆ โชยเข้าจมกู เลน่ เอาผมรู้สกึ หวิ ขนึ ้ มาทนั ที ‚ไปซือ้ มาเหรอ อร่อยดี ใชร่ ้านตรงข้ามเซเวน่ ไหม‛ ‚ทําเอง‛ ผมเงยหน้าขนึ ้ มองมนั ทนั ที มนั มองหน้าผมกอ่ นจะชีใ้ ห้ดดู ้านหลงั พอหนั กลบั ไปมองก็เห็นหม้อข้าวต้มวางอยไู่ มไ่ กล เฮ้ย... ทําอาหารเองอีกแล้ว เหรอ เกง่ จงั วะ ‚อร่อยเหรอ‛ มนั ถาม ตายละ่ เผลอบอกออกไปวา่ อร่อย มนั ไมไ่ ด้ใจแยเ่ หรอวะเน่ีย ดสู ายตา มนั ตอนนีส้ ิ แบบโคตรจะแวววาว ฮยึ่ ! ผมนง่ั กินข้าวไปเร่ือยๆ จๆู่ โทรศพั ท์ของผมก็สนั่ ตงั้ ใจวา่ จะเดนิ ไปหยิบ เองแตไ่ อ้หมีมนั ไวกวา่ เดินไปเอามาให้ผมเรียบร้อย

เออ่ …ไมต่ ้องทรีทกดู ีขนาดนีก้ ็ได้เว้ย ไมไ่ ด้เป็ นง่อยนะ พอผมได้โทรศพั ท์เหน็ เป็ นเบอร์พ่บี าร์ก็กดรับสายทนั ที ‚ฮลั โหลพ่ี‛ [เจ เออ พ่ีหาไฟล์สรุปยอดไมเ่ จอ อยตู่ รงไหน สง่ มาไว้ในเมล ชื่อวา่ อะไร พ่ีหาไมเ่ จอ] นน่ั โทรมาก็เร่ืองงานเลยนะพี่บาร์ ‚ผมสง่ ไปวา่ ไฟล์สรุปอะ สง่ ไปเม่ือวานกอ่ น นา่ จะตอนหกโมงเย็นได้‛ [ตรงไหนวะ…เอ้อๆ เห็นละๆ ขอบใจมาก] ‚ขยน๊ั ขยนั เนอะพีบ่ าร์‛ ผมพดู ไปยงั ไมท่ นั ไรเสียงตดั สายก็ดงั ต้ดู ๆ ไอ้พี่ บาร์นี่มนั ไมเ่ คยจะรอฟังผมพดู จนจบจริงๆ สนิ ะ จๆู่ ก็วางสายไปไมม่ ี ล่ําลา ผมเลยวางโทรศพั ท์แล้วกินข้าวตอ่ แตก่ ินไปกินมากร็ ู้สกึ อดึ อดั เพราะโดนสายตาคหู่ นงึ่ จ้องการกระทําของผมอยตู่ ลอดเวลา นะ...นี่ก็จะมองทําไมนกั หนาวะ! คนมนั กินข้าวไมล่ งเน่ีย ‚มองอะไร‛ ‚มองก็ไมไ่ ด้‛ ‚มองอะได้ แตอ่ ยา่ มาจ้องขนาดนี‛้ ผมบอกก่อนจะก้มกินข้าวตอ่ แตก่ ็ รู้สกึ รําคาญผมข้างหน้าตวั เอง มนั ยาวจนนา่ รําคาญ โอเค วนั นีแ้ หละผม จะไปเอาออก ไมอ่ ยา่ งนนั้ คงต้องนงั่ ทนหงดุ หงดิ แบบนีไ้ ปอีกนาน แต่

ในขณะท่ีผมกําลงั หงดุ หงิดผมตวั เองอยนู่ นั้ จๆู่ ก็มีมือมาจบั ผมข้างหน้า เอาไว้แล้วรวบมดั ด้วยหนงั ยาง ผมตกใจเม่ือจๆู่ ก็โดนจบั มดั จกุ ‚กินต่อส‛ิ มนั พดู เหมือนสง่ิ ท่ีมนั ทําไมม่ ีผลอะไรตอ่ ผมเลย โอย…ชกั จะ ขยนั แตะตวั มากไปแล้วนะเว้ย ‚เด๋ียวก็จะไปตดั แล้ว‛ หลงั จากนนั้ ผมก็เดนิ เอาจานไปล้าง หนั กลบั มาอีกทีก็เห็นไอ้หมีนง่ั ดหู นงั อยู่ จๆู่ ก็เป็ นผมเองที่ดนั ทําตวั ไมถ่ กู ขนึ ้ มาเสียอยา่ งนนั้ ไมร่ ู้วา่ จะเอา ตวั เองไปวางไว้ตรงไหนของห้อง จะเดนิ ไปนงั่ ตรงโซฟากบั มนั ก็นกึ เขนิ ขนึ ้ มา เลยได้แตย่ ืนมองทีวีระยะไกลแบบนี ้เหมือนไอ้หมีมนั จะจบั สงั เกต ได้วา่ ผมไมย่ อมเดนิ ไป ‚มานี่‛ ผมเดนิ ตามคําสง่ั ไปอยา่ งวา่ งา่ ย พอไปถงึ ป๊ บุ ก็ไปนง่ั แหมะลงข้างๆ แตก่ ็ มิวายโดนดงึ เข้าไปใกล้ๆ อยดู่ ี ‚อนั นีเ้รื่องอะไร‛ หมีชีน้ วิ ้ ไปท่ีทีวี ผมนง่ั มองหนงั ท่ีกําลงั เลน่ แตไ่ มม่ ีชื่อเรื่องอยบู่ นจอสกั พกั กต็ อบ ออกไป ‚อนั นี ้Face off‛ ‚เคยดแู ล้วเหรอ‛ ‚อือ้ ‛

พอผมตอบกลบั ไปแบบนนั้ ทงั้ ห้องกเ็ หลือแคเ่ สยี งจากทีวี ไอ้เจไดคนท่ี ชอบพดู มากจๆู่ ก็กลายเป็ นคนพดู อะไรไมค่ อ่ ยออก พอมาเจอ สถานการณ์แบบนี ้ไมร่ ู้วะ่ ผมทําตวั ไมถ่ กู อะ คือตงั้ แตส่ ารภาพอะไรกนั ไปก็ดเู หมือนบรรยากาศระหวา่ งเราสองคนมนั เปล่ียนไปเลย จๆู่ ก็พลกิ เป็ นควนั ชมพๆู ไปหมด ไอ้ผมน่ีก็จกั๊ จีห้ วั ใจเวลามนั ถกู เนือ้ ต้องตวั คนั ๆ อกึ อกั ไปหมดไมร่ ู้จะทําตวั อยา่ งไรดี ‚ไมต่ ้องเกร็ง ทําตวั ตามปกติ‛ เหมือนไอ้หมีจะรู้วา่ ผมกําลงั คดิ อะไร มนั เลยพดู ขนึ ้ มาลอยๆ ‚ก็มนั ทําตวั ไมถ่ กู จะให้ทําไง‛ ‚อยเู่ ฉยๆ เหมือนเดมิ ไมต่ ้องไปเปลยี่ นอะไร‛ ผมหนั หน้าไปมองคนนง่ั ข้างๆ ไอ้หมีเลยใช้มือข้างหนง่ึ มาขยีห้ วั ผมไปมา ซะเสียจนยงุ่ เอ้า อะไรวะ ย่งิ พอมนั เหน็ ผมทําหน้ามยุ่ ก็ยิ่งจะดชู อบใจ ยกยิม้ เสียจนเหน็ เขีย้ ว ...หมน่ั ไส้เขยี ้ วมนั วะ่ ‚พอได้แล้ว หวั ยงุ่ ‛ พอผมบน่ ไปแบบนนั้ มนั ก็ยอมหยดุ ให้ เราสองคนก็นง่ั ดหู นงั กนั ต่อ แตย่ งั ดไู ด้ไมท่ นั ไรไอ้สขุ สนั ต์มนั ก็ใช้นวิ ้ จมิ ้ มาท่ีข้างเอวของ ผมจนสะด้งุ ไอ้บ้าน่ี! คนบ้าจีเ้ว้ย จะมาจมิ ้ อะไร! และพอมนั รู้วา่ ผมมีปฏกิ ิริยาอยา่ งไร มนั เลยเผยหน้าตาชวั่ ร้ายออกมา กอ่ นทมี่ นั จะพงุ่ จโู่ จมผมทนั ที ผมถกู สองมือของมนั รุมยําเอวเสยี จนหงายหลงั

‚ฮะ่ ฮา่ ฮะ ฮะ หยดุ ! หยดุ ฮะๆ‛ ผมหวั เราะจนปวดท้องไปหมด แตไ่ อ้หมี ก็ยงั ไมย่ อมปราณี ยงั คงโจมตีเอวผมไมห่ ยดุ หยอ่ น จนผมไอสําลกั หน้า ดําหน้าแดงไปหมดมนั ถงึ ยอมหยดุ ให้ โอย…จะฆ่ากูเหรอไง มนั เคยมีคนตายเพราะโดนจกั๊ จี้ไหมวะ กูเนีย่ อาจจะเป็ นรายแรก ผมนอนหอบหายใจหน้าแดง ก่อนที่จะเพ่ิงสงั เกตได้วา่ มีใครอีกคนกําลงั คร่อมทบั อยดู่ ้านบน ‚เลิกเกร็งได้แล้ว หมน่ั เขีย้ ว‛ มนั พดู ก่อนจะจบั หน้าจบั ตาผม ไอน้ ี!่ เดีย๋ วสิวขึ้น ‚ทําตวั ตามสบายสกั ที ถ้าเกร็งอกี จะจบั ทมุ่ ‛ ผมอ้าปากหวอเม่ือจๆู่ มนั ก็ประกาศออกมาแบบนนั้ ดเู หมือนผมยง่ิ ทํา มนั ก็ย่ิงตลก เลยหอมแก้มผมหนกั ๆ ทงั้ สองข้าง ไอ้ผมท่ีเหวออยแู่ ล้วยิ่ง เหวอไปกนั ใหญ่ มึงบอกไม่ใหก้ ูเกร็ง ใหท้ าตวั ตามสบาย แต่มึงนน่ั แหละตวั ดีเลย! เล่นแบบนีใ้ ครมนั จะเลิกเกร็งแลว้ ทาตวั ตามสบายไดว้ ะกูถามจริง

EP.22 ผมกําลงั อยใู่ นสภาวะอินเลิฟ เข้าใจแล้ววา่ ไอ้การที่คนเขาเรียกกนั วา่ อนิ เลฟิ นี่มนั เป็ นยงั ไง… ‚เจ มงึ สมหวงั แล้วใชไ่ หม ตาลอยมาเลยนะมงึ ‛ ‚บอกแล้ววา่ วิธีเจ๊ได้ผล‛ ‚อะไรวะ อีเจมนั สละโสดกอ่ นได้ยงั ไง!‛ ผมนงั่ อมยมิ ้ ไปกบั คาํ พดู ของพี่ๆ ในกลมุ่ ไมอ่ ยากจะยอมรับหรอกวา่ ตวั เองกําลงั มีความรัก แตผ่ มก็ดนั มีจริงๆ ชีวิตตอนนีข้ องผมขาขนึ ้ สดุ ๆ ตงั้ แตว่ นั นรกแตกนนั่ ผมกบั สขุ สนั ต์ก็เปิดใจให้กนั มากขนึ ้ เราสองคนตก ลงที่จะคยุ กนั ไปก่อน ยงั ไมม่ ีการขอคบใดๆ ทงั้ สิน้ ถ้าจะให้อธิบาย สถานะของเราสองคนตอนนี ้อืม…คงเรียกได้วา่ เป็ น ‘สถานะคน คยุ ’ ละ่ มงั้ โอ้โห คําตอบเซเลบชะมดั เลยไอ้เจได! ‚ผมจะบอกอะไรให้ ผมไมไ่ ด้ใช้วิธีเจ๊เลย‛ ผมตอบเจ๊พมิ เจ๊แกเอามือทาบอกทนั ที ‚แล้วแกใช้วธิ ีอะไร‛ จะให้บอกรึไง วา่ มอมเหล้าตวั เองแล้วไปปล้นจบู เขามา ใครจะไปกล้า พดู

‚เขียนใสก่ ระดาษ เหมือนในหนงั Love Actually ไง‛ ผมบอกไปตาม ความจริง อนั ที่จริงในคืนนนั้ ท่ีผมเห็นกระดาษกบั ปากกา ผมก็นกึ ถงึ ฉาก นีใ้ นหนงั ขนึ ้ มาก่อนเลย เน่ีย เหน็ ไหม ใครบอกวา่ ดหู นงั แล้วไมไ่ ด้อะไร ป๊ัดโธ่ ‚ยะ่ !‛ เจ๊พิมทําหน้าเหม็นเบ่ือกอ่ นจะลกุ หนีไป ผมกบั พ่ีๆ ในกลมุ่ นงั่ คยุ กนั อีกสกั พกั ก็แยกย้ายกนั ตามระเบียบ ผมกําลงั จะเดินขนึ ้ ตกึ แตจ่ ๆู่ โทรศพั ท์กด็ นั มีสายเข้าเสียน่ี พอเหน็ เบอร์ โทรเข้ามาผมก็อดใจเต้นไมไ่ ด้ ฮื่อออ ทําไมมนั คนั ยบุ ยบิ ในใจจงั วะกะอีแคจ่ ะรับสายเน่ีย! ‚ฮลั โหล‛ [กินข้าวยงั ] นํา้ เสียงท้มุ ลอดออกมาจากสายทําเอาผมต้องถนู วิ ้ กบั ผนงั เลน่ ‚อือ้ กินแล้ว‛ [ให้ไปรับไหม] พอมาคยุ กนั จริงจงั มนั ก็ดจู ะรับฟังความเห็นเพิ่มมากขนึ ้ เร่ิมถามผมกอ่ น จะทําอะไร ซงึ่ ผมวา่ มนั ก็เป็ นเร่ืองดีท่ีมนั ยอมปรับในข้อนี ้ ‚หึ ไมต่ ้องหรอก เด๋ียวไปเจอกนั ที่ห้องเลย‛ พดู เองก็เขินเอง ว้!ุ [โอเคครับ รีบกลบั แล้วกนั ]

‚อือ้ ‛ [วางแล้วนะ] ‚อือ้ ‛ เสียงหวั เราะเลก็ น้อยลอดมากอ่ นท่ีสายจะตดั ไป พอวางสายป๊ บุ ผมก็ยก มือขนึ ้ มาลบู หน้าตวั เองทนั ที ไอ้หมีมนั ก็บอกหลายรอบแล้ววา่ ให้ชนิ ให้ ปกติ แตผ่ มทําไมไ่ ด้โว้ย ทาํ อยา่ งไรก็ทําไมไ่ ด้ มนั ยบุ ยบิ ๆ ไปทว่ั เน่ีย แค่ ยืนคยุ โทรศพั ท์เฉยๆ ผมก็ยืนเขี่ยนนั่ เขี่ยนี่ไปทว่ั แล้ว ผมเรียกสตติ วั เองกอ่ นจะกลบั มานงั่ ทํางาน ใช้เวลาไปเร่ือยๆ จนในท่ีสดุ ก็หมดเวลาสาํ หรับหาเงิน พ่ีปลาวาฬกบั เจ๊พมิ ก็ตงั้ หน้าตงั้ ตารอจะเหน็ คนท่ีผมคยุ ด้วยแตก่ ต็ ้องแห้วไปเพราะไอ้หมีมนั ไมไ่ ด้มารับ เห็นพี่ๆ เขา โวยวายก็เริ่มจะสงสาร เอาไว้วนั หลงั คอ่ ยบอกแล้วกนั ใช้เวลาไมน่ านผมกก็ ลบั มาถงึ คอนโด เผลอๆ จะเร็วกวา่ ปกติด้วยซาํ ้ ไป พอมาถงึ หน้าห้อง 305 ผมก็เคาะเรียกทนั ที ยืนรอสกั พกั ประตหู ้องก็เปิด ออก เผยให้เห็นเจ้าของห้องท่ียืนอ้มุ ลกู แมวอยู่ ‚แม่แกมาแล้ว‛ ‚แมอ่ ะไรละ่ หลีกเลย หิวข้าว‛ ผมวา่ มนั ก่อนจะเดินหลบเข้าไปยงั ในห้อง ผมเร่ิมขยบั เข้ามาในโซนของสขุ สนั ต์ทีละน้อยครับ เร่ิมใช้เวลาหลงั เลกิ งานกบั มนั เด๋ียวกก็ นิ ข้าวบ้าง ดหู นงั บ้าง เลีย้ งแมวบ้าง ก็ถือวา่ เป็ น กิจกรรมท่ีผมไมเ่ คยจะได้ทํากบั ใครแบบนีม้ าก่อน

‚วนั นีก้ ินข้าวเสร็จแล้วจะพาออกไปข้างนอกนะ‛ ‚ไปไหนอะ‛ ‚เดี๋ยวก็รู้‛ ผมทําหน้ามยุ่ ใสอ่ กี ฝ่ าย ไอ้หมีเลยพงุ่ เข้ามาจบั จมกู บบี ไปมา โอ้ย เน่ีย! อีกอยา่ งหนงึ่ ก็คือไอ้หมีมนั ชอบจโู่ จมเข้ามาแบบรวดเร็วแบบนี ้ แล้วกช็ อบมาบีบจมกู ผม ชอบเหลือเกินนะดงั้ กเู น่ีย! ‚รีบกนิ ได้แล้ว‛ มนั สง่ั มาแบบนนั้ ก็โอเคครับ จดั ให้ ผมใช้เวลาในการกิน ข้าวไมน่ าน พอเสร็จแล้วก็กะจะล้างจาน แต่ไอ้หมีมนั ก็มาดงึ จานผมไป ล้างให้แทน ผมวา่ เรื่องนีเ้ราต้องคยุ กนั อยา่ งจริงจงั บ้างแล้ว คือการดแู ล กนั มนั ก็ดี แตบ่ างทมี นั ก็มากเกินไป ผมไมช่ อบอะไรที่มนั เกินพอดี ผมดแู ลตวั เองได้ ผมไมไ่ ด้อยากเป็ น งอ่ ยอะ ‚สขุ สนั ต์‛ เจ้าตวั ทําเป็ นไมไ่ ด้ยนิ ท่ีผมเรียก เน่ยี ! อีกจดุ หนง่ึ ที่ผมโคตรจะเกลียดมนั ก็ตรงนีแ้ หละ ถ้าผมเรียกมนั แคส่ ขุ สนั ต์เฉยๆ มนั จะไมย่ อมหนั ยิง่ ถ้าเรียกมงึ นี่คือจะพงุ่ มาบีบคอเลย ใจคอมนั จะเอาให้ผมเรียกมนั พี่ให้ได้ ผมละ่ เครียด ‚พี่สขุ ‛ ออ๋ ยย~ พดู ไปก็กระดากปากไปวะ่ พอไอ้หมีมนั ได้ยนิ คาํ ที่ตวั เองต้องการจะฟัง มนั ถงึ ยอมหนั กลบั มา มงึ นะ มงึ !