เล่ม ๑ นานาความรู้ คู่มือการเรียนภาษาไทย ม.๕

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) วสันตดลิ กฉันท์ ๑๔ คณะ • ๑ บท มี ๒ บาท ๑ บาท มี ๒ วรรค วรรคแรก ๘ คา และวรรคหลงั ๖ คา สัมผสั • คาสุดทา้ ยของวรรคแรกสมั ผสั กบั คาท่ี ๓ ของวรรคที่ ๒ • คาสุดทา้ ยของวรรคท่ี ๒ สมั ผสั กบั คาสุดทา้ ยของวรรคที่ ๓ • ถา้ แต่งหลายบท ใหค้ าสุดทา้ ยของบทแรกสมั ผสั กบั คาสุดทา้ ยของวรรคที่ ๒ ในบทต่อไป ครุ ลหุ • วรรคแรก มีคาครุ ๔ คา ลหุ ๔ คา • วรรคหลงั มีคาครุ ๓ คา ลหุ ๓ คา

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) วสันตดลิ กฉันท์ ๑๔

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) มาณวกฉันท์ ๘ คณะ • ๑ บท มี ๔ บาท ๑ บาท มี ๒ วรรค ๑ วรรค มี ๔ คา สัมผสั • คาสุดทา้ ยของวรรคแรกสมั ผสั กบั คาที่ ๑ ของวรรคท่ี ๒ • คาสุดทา้ ยของวรรคท่ี ๒ สมั ผสั กบั คาสุดทา้ ยของวรรคท่ี ๓ • คาสุดทา้ ยของบทท่ี ๑ สมั ผสั กบั คาสุดทา้ ยของวรรคที่ ๒ ในบทต่อไป • แต่ง ๒ บทคู่กนั เป็นหน่ึงตอน ข้ึนตอนต่อไปตอ้ งยอ่ หนา้ ทุกคร้ัง และให้ คาสุดทา้ ยบทที่ ๒ ของตอนตน้ สมั ผสั คาสุดทา้ ยของบทที่ ๑ ของตอนต่อไป ครุ ลหุ • ในแต่ละวรรค จะมีครุ ๒ คา ลหุ ๒ คา

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) มาณวกฉันท์ ๘

๒ การแต่งคาประพนั ธ์ประเภทฉันท์ (ต่อ) กลวธิ ีในการแต่งฉันท์ • วางแนวคิดและวตั ถุประสงคใ์ นการแต่งใหช้ ดั เจนวา่ มีเจตนาในการแต่ง เพอ่ื ประโยชน์ใด ใชใ้ นโอกาสใด • ศึกษาฉนั ทลกั ษณ์ของฉนั ทแ์ ต่ละประเภทใหเ้ ขา้ ใจ เพื่อเลือกใชใ้ ห้ ถูกตอ้ งตามเจตนาของการเขียน • การสรรคา คือ เลือกคาใหถ้ ูกตอ้ งตามฉนั ทลกั ษณ์ของฉนั ทแ์ ต่ละประเภท ใชค้ าท่ีมีความไพเราะ มีความหมาย เป็นคาพเิ ศษต่างจากคาที่ใชต้ ามปกติ • ประพนั ธเ์ น้ือหาตามฉนั ทลกั ษณ์ใหม้ ีลีลาสอดคลอ้ งกบั ประเภทของ ฉนั ทท์ ี่แต่ง • ขดั เกลาเน้ือหาที่แต่งใหม้ ีความไพเราะและถูกตอ้ งสมบูรณ์

บรรณานกุ รม กาชยั ทองหล่อ. (๒๕๐๙). หลกั ภำษำไทย. กรุงเทพฯ: เทพนิมิตการพมิ พ.์ ชชั วดี ศรลมั พ.์ (๒๕๖๒). ภำษำกบั ควำมหมำย. พมิ พค์ ร้ังท่ี ๓. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศก์ ารพมิ พ.์ นิตยา ธญั ญพาณิชย.์ (๒๕๖๒). คดิ ๆ เขียน ๆ. สงขลา: พมิ พการ. ปราณี กลุ ละวณิชย.์ (๒๕๓๕). ภำษำทศั นำ. กรุงเทพฯ: วฒั นชยั การพมิ พ.์ ภาสกร เกิดออ่ น และคณะ. (ม.ป.ป). หลกั ภำษำและกำรใช้ภำษำ ม.๕. พิมพค์ ร้ังที่ ๖. กรุงเทพฯ: อกั ษรเจริญทศั น์ อจท. เสนีย์ วลิ าวรรณ และคณะ. (ม.ป.ป). หลกั กำรใช้ภำษำ ม.๔-๖ รำยวชิ ำเพม่ิ เตมิ . กรุงเทพฯ: โรงพมิ พว์ ฒั นาพานิช.

อนั อำนำจใดใดในโลกนี้ ไม่เห็นมีเปรียบปำนกำรศึกษำ สร้ำงคนหำค่ำมไิ ด้ในโลกำ ขนึ้ จำกผู้ทห่ี ำค่ำไม่มี ม.ล.ป่ิ น มำลำกลุ