Edgar Allan Poe - Bütün Hikayeleri 1

Ama çok geçmeden bu saf sevginin göğü karardı; kasvet, dehşet ve keder bulutlarıyla kaplandı. Çocuğun zihinsel ve bedensel bakımlardan şaşırtıcı bir hızla büyümekte olduğunu söylemiştim. Bedenin bu kadar hızla büyümesi gerçekten de garipti; zihinsel gelişmesini izlerken aklı­ ma üşüşen fırtınalı düşünederse korkunçTU, çok korkunç! Çocuğun dü­ şünce ve görüşlerinde her gün yetişkin bir kadının yeteneklerini keşfe­ derken -onun o çocuk dudaklarından görmüş geçirmiş birinin lafları dökülürken- düşünceli, iri gözlerinde bilgeliğin ve olgun insanlara has tutlculannparıldadığını her an gözlemlerken başka türlüsü nasılmümkün olabilirdi ki? Dediğim gibi, tüm bunlan altüst olmuş duyularımla apaçık kavradığımda-bunu kendimden daha fazla gizleyemez hale geldiğimde ya da algılamaya hazır duyularıının bunları algılamasını engelleyeme­ diğimde- kaygı verici, korkunç kuşkuların ruhuma sızınasında ya da şu anda mezannda yatan Morella'nın ürkünç öykülerinin ve insanın içine işleyen kuramlarının dehşet içerisinde aklıma düşmesinde şaşacak bir ' yan var mı? Kaderin beni tapmaya zorladığı ve kendisiyle ilgili her şeyi evimin mahremiyetinde ölümcül bir kaygıyla gözlemlediğim bu sevgili varlığı bütün dünyanın meraklı gözlerinden kıskançlıkla kaçırdıın. Ve yıllar geçip giderken, ben her gün onun o aziz, o tatlı, o zarif yüzünü seyreder, olgunlaşan o endamını hayranlıkla incelerken, her gün çocukla annesi arasında, o melankolik, o ölü kadın arasında yeni yeni benzerlikler buluyordum. Her geçen an, bu benzerliğin gölgeleri daha kesin, daha belirgin, daha şaşırtıcı ve her bakımdan daha kaygı verici bir şekilde koyulaşıyordu. Gülümsemesinin annesininkine benzemesine katlanabilirdim, ama tam olarakonunla özdeş olması beni dehşete düşü­ rüyorcin - gözlerinin Morella'nın gözlerine benzemesine dayanabilir­ dim, ama bu gözler ruhumun derinliklerine sık sık Morella'nın gözle­ rindeki o yoğunve anlamlı bakışlada bakıyordu.Yüksekalrunın hatların­ da, ipek saçlannın buklelerinde, aralarında gezdirdiği solgun parmak­ larında, sesinin ciddi ve müzikal tınısında ve en çok da -ah, en çok da­ yaşayan ve sevilen bu varlığın dudaklarından dökülen ölünün türnce ve ifadelerinde yakıp yok eden korkunç düşünce için -ölmeyecek bir kurt12 için- gıda buluyordum. 12) \"Kurt\", anlatıcının içini kemiren suçlulukduygusunaverilebilir. Ölü bedenleri tahrip eden kurtimgesine Poe'da sık sık rastlanır. Burada, anlatıcının ruhen çoktan öldüğiine işaret ediyor olabilir. Anlatıcı, anneye olduğu gibi kızına da hastalıklı bir düşkünlük göstermekte­ dir, Y<l§arken kendi cehennemini yarannıştır. \"Gidip bana karşı günah işlemiş olan insaniann cesederine baksınlar; aniann ne kurtları ölecek ne alevleri sönecektir ve tüm canlı varlıklar onlardan_iğrenecektir.\"' (İşaya, 66:24) 56