ไขข้อข้องใจ

ลนเราลองทำงาน«Qยความมั่นใจ ทำ ค้วยสมองทปลอค^ร่ง มหรือจ๙ ไม่ทำเรจสมหวง นตโฅยอ้อมทึ๋ไคั้กี่คืธ ไอ้ไอ้ทาน อ้กษาอ้ถ ไต้องบyคซณivไงm^cfisยาย มนต้นนๆ ทํวนฆลฟ้ยทํ่ไ๓กือทำให'เสืยบุกลิกฃองกวามฟ้นพุทธnาสนิกซนไป เพราะ ขาวพุทธทํ่มั่นกงในกำสอนจริงเขาจะไม่ทำกัน เพราะ \"สมเค็่จพ่อ\" มิไค้ทรงสอนไห' ทำ เข่นนั้นเอย และทเหื่นไกํซักก็่กือทำให้เกัยบุกลิกกวามเป็นผู้ใหญ่เป็นผู้นำ ทำ ให้ มองไค้ว่าเป็นกนไม่นั้นใจคนเองในเวลาทำงาน จึงเมํ่อจะเรั๋มงานอะไรจะค้องให้[ซก ให้เกราะหช่วยทุกกรั้งจึงจะทำไค้ แสคงว่าเป็นกนใจกอไม่นั้นกงไม่เป็นคัวของตวเอง เป็นผู้ใหญ่ผู้นำทํ่คั๋ไมไค้ เรํ่องสะเคาะเกราะหแล้วจะทำให้[ซกซะฅาคั๋ฃิ้นหรือไม่ ตอบไค้เลยว่า ไม่รู้ เพราะไม่เกยสะเคาะเกราะหเสย ผู้จะตอบไค้คทํ่สุคก็่กือคัวกุณเองเพราะสะเคาะเกราะห มาแล้วย่อมรู้ตกว่าไกรหมคว่าโซกซะคาซองคัวคัขนหรือไม่ ถาม ดามข้อข้างค้นmรองต้นั้ชอบมายมเงินชองผม โดยผมมิไค้ถวายใค้พรร องต้นเ^นพรรปรรเภทใด แลรถ้าเราใค้เงินไปเราจรบาปหรอไม' ตอบ การขอเงินซาวบ้านไชหรือซอปิจจย d จากซาวบ้านซองพระนั้น ทางพระ วินัยกำหนคไว้ว่าให้ขอไค้[น ๒ กรณ กือ (๑) ซอกรบุคคลผู้เป็นญาติกันไค้ กำ ว่า \"ญาติ\" ในทํ่นั้หมายถงผู้ซคเซั้อ กันชั่ว ๗ เกรือสกล หรือทโบราณเรืยกว่า ๗ ชั่วโกฅร กืป็นับจากคัวเองขนไป ๓ ขั้น กือขั้นพ่อแม่ ขั้นปูคาย่ายาย ขั้นทวค นับสง ๓ ขั้น กึอขั้นลูก ขั้นหลาน ขั้นเหลน บุกกลเหล่านั้จคว่าเป็นญาติ พระออกปากซอไค้ แบ้เขาจะอบุญาคหรือไม่ กี่ตาม ไม่ฆิคพระวินัย พร:ธรรมกิตติวงศ์ I \\0๘๕ www.kalyanamitra.org

{๒)ขอกร{ผู้ปวารณาไค้ คำ ว่า \"ปวารณา'' กึอพูคอนุญาตไ^ห้ฃอไค้ เซ่นพูฅไว้ว่า \"ท่านขอพั ถ้าท่านขาคเหตึธอ:;ไร นิมนท์บอกกระนม กระนมจะจัฅ ถวายให้\" ผู้ปวารณาเซ่นนั้แม้มิใซ่ญาติก็่ขอไค้[คยไม่ขิฅพรรวินัย ในกรณของคุณ ไม่ทราบว่าคุณเป็นญาติหรือปวารณาไว้กับพรรรูปนั้น หรือไม่ หากว่าคุณเป็นญาติหรือปวารณาท่านไว้ ท่านย่อมมสิทธิขอคุณไค้ หาก ไม่เป็น ท่านกึ๋ใม่มสิทธิจรขอคุณเซ่นนั้น เมํ่อขอเข้ากี่เป็นอาบัติ ขิคพรรวินัย แฅในคำถามของคุณว่า \"ท่านขอยืม'' มิใซ่ขอเอาไปเลย ไม่เข้าซ่ายทาง พรรวินัยกังกล่าวข้างค้น แต่หากว่าขอยืมไปใข้ล่วนกัวปอยจนเกินไปกี่เป็นแก่ฆิต จรรยาของพรรเท่านั้น แถรกี่แศดงว่าท่านขอโคยวิลาลร ดือมกวามมักคุ้นกันยืง ขนาดยืมปอยๆ แสดงว่าคุณเกยไหยืมบ้างเหมือนกัน คุณเองทํ่ทำให้ท่านถือวิลาสร ทำ อย่างนั้น การทพรรขอยืมเงินแล้วเราไมใหนั้นจรถือเป็นบาปเป็นกรรมไมใค้หรอก ยง ท่านขอยืมไ!ใข้ล่วนกัวโดยมิไค้จำเป็นอรไรมากนักค้วยแล้ว การไมให้ย่อมเป็นสิทธิ ของคุณ ใกรกี่เอาผิดคุณไมไค้ แดในกรณทจำเป็นจริงๆ แลรคุณกี่เหี่นว่าจำเป็น จริง จรไมให้^ม่ผิด เป็นแต่ล่อว่าเป็นกนใจกอกับแกบเท่านั้น ทั๋คุณไมให้นแสดง ว่าคุณรำกาญมากกว่า มิใขใจกอกับแกบหรือดรรหนํ่จนเกินการณ์หรอก เพรารคุณ กงทราบว่าท่านจรยืมไปทำอรไร ใซไหม ตามปกติหากพรรไปยืมเงินของขาวบ้านนแสดงว่าเหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ แลรซาวบ้านทั่วไปมักจรไม่ขัดค้วย เพรารเห็่นว่าท่านจำเป็นค้องใข้ การให้ยืมดาม ลักษณรนั้ถือว่าไค้บุญค้วย เป็นการสงเกรารหอนุเกรารหกันดามหลักศาสนา แสดง ถืงนั้าใจทึ๋โอบอ้อมอารื แลรเห็่นแก'ผ้าเหลือง แต่ล่าหรับกรณ์ของคุณนั้นฅอบไคขัคเจนว่าไมให้น่รคแล้วลร เพรารท่านจร ได!ม่ฃอยืมอก อย่าไปสนับสนุน \"พรรฃิ้ขอ (ยืม)'' อย่างนั้นอกต่อไปเลยคุณ. พรรศรืวิสุทธิวงก่ (ทองค ป.ธ.๙) ๒๔to I ใปีจ้อธ้องรื'ทั่' www.kalyanamitra.org

•Ig ไขข้■อข้อVใๆ จาก \"มงกกฟ้าT\" เคอนพฤฟ้จิกายน ko^tiDO กามโกย... คุณ^ทร์ ปราฟ้ภย คำ ว่า^ลคออih กำ ว่าสืฟ้นั้นแปดกันมามาฑนาย แค่ผู้ฅถบขอบกวามหมายในฃ้ซทั๋ๆา \"สืล สือการฅวบคุมกายกับวาจาให้®ยูในฟิ!าา'พปนพิ'' นั้ฟ้นสืล่ในกักษณะปฏิบัติ กอไกรกี่คามพยายามกวบคุมอวัยวรส์ากัญใน ร่างกายกือมอ เท้า ปาก ใท้ปรรกอบพฤติกรรมในทิศทางทเป็นปกกิธ^^มหา ^ซ่น ใฃ้บือทำงานหาเดยง^พ ใข้เท้าเตินไปทำงานคามปกติ ไมใซ้มือใช้เท้าไปก่อกวาม รำ กาญไปก่อกวามเติอกร้อนให!กร อย่างเซ่นใข้มือไปกเฃาค่อยเขา เซ่นนั้ถอว่ามื ติดทางกาย กวนกุมทาบให้อยูในฟ้ภาพปกติ แดะเซ่นใช้ปากในหางปกติ กอกวบกุม ปากให้อย่ โกยใช้พูฅสือกวามหมายให้เช้าใจกันเห่านั้น ไมใช้ปากพูคจาเดอรเหอ กกกวามmอคร้อน ก่อกวามเจื่บใจ หรอกวามเติยหายให้กนอํ่น หร้อใช้ปากเป็น ทางนำสิงทมืปรฟ้ยซนค่อร่างกายเช้าไปก่ร่างกาย ไม่ใช้ปากนำร่งหเป็นโหษเช้าไป www.kalyanamitra.org

ส่ท่งกาย ฟนไม่นำสิงเฟ้พฅิคทุกฃนิคเข้าd?างกายทางปากLป็นค้น เข่นรถอว่า ฝ็สิตทางปากหรึอวาๆา กวบทุมปากกวฆกุมวาจาไท้ ตังนั้พึกต่าวไคัว่า ตกื่กึธนู้tfพาTถทวบกุมการmt!ทำทางกาย ทาง วาจาขธงทนไm ไม่ก่อทวามmทร้อนให้ตัวเองนถรทนปีน ซึ๋งไท้นก่นู้ทวยกุมตักเอง ไท้ฅนั่นเอง ศรุปแท้ว สืลกี่คอTรบบบังคบควบคุมให้คนเราทำอรไรพูคอรไJfiยูไนfij-fiij แหงคุณธรรม ไม่ควงลรเมิคกรรมสิทธิ หรึอบันทอนความคของตนแอรของ บุคคลอน ถไแ I ภาวนาว่าอย่างไรจงจ^ไค้แก่ตัวเอง ฅธ!แ ก่อนอํ่นท้ธงเข้าใจทำว่า \"ภาวนา\" ไห้เป็นทั๋เข้าใจกันภ่ธน เพรารทำ^ยัง ใข่ท้บฟ้นกันอยู่ กล่าวคามหลักวิฃา ทำ ว่า \"ภาวนา\" แปอว่า การเจริญ การอบรม การ ทำ ให้มให้เป็นข็้น หมายถึงการทำจิฅให้สงบและทำปิญญๅให้เภิตขน ในทางปฐบัคิ มกวามหมายเข่นเถึยวกับทำว่า \"กรรมฐาน\" โคยใข้แทนกันไท้ เข่น เริยกลมถ- กรรมฐานว่าสมถภาวนาโ{ไท้ แท่ทามทวามเข้าใจของทนทั่วไป ทำ ว่าภาวนานจ:;ทมายก่งกาง■บริกรรม ทือการปีกถึงธารมฌกรรมฐานอย่างทนึ๋งเช่นทํๆว่า กุyils ตัมมาร:;ร:;ตัง เปีนทัน ภาภาวนาในใจธำแทัวชำเก่า ขึ่งเรยกเท็่มว่าบริกรรมภาวนา ในกำถามนกงจะหมายถึงบริกรรมภาานานาถทว่า เมธเข้าใจตรงกันคังน แท้วกี่ขอฅธบกำถามต่อไป ภาวนาทํ่จะไท้แก่คัวเธงนั้นจะภาวนาอย่างไร^ท้ ขอบการภาวนาตามแบบ ล่านักไหนกื่ภาวนาอย่างนั้น เพราะทางบำเพ็่ญลมาธิภาวนามิมาท เข่น ส์ๅน้■กๆต ปากนั้าท่านสอนให้ภาวนาว่า \"ลัมมาอรระทังๆ\" บางล่านักให้ว่า \"พุทโฐ\" บาง ล่านักให้กำหนคลมหายใจว่า \"บุบหนอ พองหนอ\" เป็นท้น ท้วนใฟ้ท้ท้วยกัน ๒๘๙ 1 ใขธ้อ{เอง www.kalyanamitra.org

ทั้งรน แฑ่ทางไหนจรเป็นเรวmofา เป็นทางทรงทางอ้อม หรือทรงกับจริคกือกวาม ชอบและรฝ็นิยมของทนหรือไม่อย่างไร อันนกำหนคไมไท้ อยู่ทึ่ผู้ปฏิบัฅิจะเลือกเอง ว่าอย่างไหนถูกกับกวามท้องการของทน หรือตนท้องการแบบไท เหมือนการทาน อาหาร แท่ละกนมืรฟ้นิยมไม่เหมือนกัน แท่แม้จะท่างกนค่างทานท่างรลท่างขนิทกัน กึ๋ใท้ผลเหมือนกันกืออํ่มท้อง เช่นเทยวกัน การไปว่ากนนนกนนมืรลนิยมทํ่า หึ่ขอบ เผื่ทจัฅ เก็่มจัท หรือซอบอาหารอย่างนั้นอย่างน ชงไม'เหมือนกับททัวขอบ เข่นนั้ หากวรไม่ ข้อลืากัญคือการภาวนาน้นใครทำใครไค้ เหมือนอาหารใครทานใครอั๋น บอกให้ทานไค้ แท่ทำให้อิมไม่ลืาเรจแน่นอน การภาวนากี่เช่นกัน ยู้ทำ เองภาวนา เองย่อมไค้ผลเองในเมึ๋อจิคฟึงบถงท เพราะธรรมรนั้นเป็นกัจกัตกัง คือเป็นของ เฉพาะกัว รู้เหื่นไค้เฉพาะกัวเท่านั้น กังนั้น จะภาวนาว่าอย่างไรกี่คามเป็นถูกและใซ1ท้หมค เป็นไปเพื่อผลแก่ กัวเองทั้งสิน แท่ท้องทำให้จริงๆ จงๆ ท้วยจึงจะประจักษผล ภาวนาไม่ใช่เป็นของ ทกลองเล่น เป็นเรองของกนเอาจริง กนทึ่ทำท้วยกวามทั้งใจและเที่มใจ เมอทำไท้ จริงกี่ใท้รับฆลแก่ทวเองจริง ภาวนานั้นเปีนTivvทวามกวบคุมhของfเนให้อยูไนTอร}rอยทถูกค้ธง Imn ในทางทฅงาม นอ::ไมไท้ใ'^ห้งซ่านวอกแวกไปมา เปีนอุปกาTรแก่การทำงานคุกขนิท 1พรารกนทิ๋ทวมคุมใซ่ไท้มน คุมอารมณนถ£ทวามหิคไห้ แอ£เมํ่ธทวบคุมธารมกร ความกิกไห้ งานกึ๋ใม่ขาทฅกบกพร่อง ย่อมดำเนินไปห้วยค s thw j อวคมนฅก่อนนอนควร บทไหนบ้าง ■WBIJ\"; การสวกมนฅก่อนนอนนั้นเป็นการปฏิบคิทามหลกธรรมข้อกๆวนาฎย่างทพื่ง เพราะขณะฟิวทมนท่นั้น ใจจะสงบเยือกเย็่นเป็นลมาธิ ยงลวกมนฅแอ้วนั่งลมาธิท้ๆย ยั๋งก หรือไม่นั่งสมาธิ แท่นอนเลย กี่กวรนอนท้วยมืลฅ๊ กำ หนฅสฅิไว้กับกัว ให้รูกัว ว่าในขณะนั้กำลงนอน จนกว่าจะหลับไปกี่ใซใท้เหมือนกัน พระธรรมกิ?ติวงศ์ 1 ๒๘๙ www.kalyanamitra.org

การสวคมนฅ์ก่อนนอนจรสวคหน้าโฅร!หมู่บูชาหรือหน้าหิ้งพรรกี่ไฅั หาก ไม่มจะฟ้วคบนทนอนโกยกราบทํ่หมอนก่อนแล้วศวหนนฅก็่ไค้เหมือนหัน ฃ้อส์าหัญ ไหคงใจสวคเป็นโซ1ค้ ส์าหรับวิธฟ้วคนั้นจะว่าไปคามอำคับเพอเป็นแนวทางปฏิบัติ หากยังจำไมไค้ กี่ไซ้หนังสือกางศวคคามไปกึ๋ไค้เข่นหัน อันคับแรกถ้าอวกหน้าหิ้งพระหรือหน้าโค้ะบูชากี่คว5\"จุหรูปเทยนก่อน (ล้ว ไม่มไม่ค้อง) ปีกแล้ว กั้งใจบูชาคังนั้ นรโม ตสสร ภรคะวะโต อะระหะโต ล้มมาสิมทุทธัสสะ ฯ (๓ หน) อิมินา ล้กกาเรนะ ทุทธัง จะภิปูชะยามิ (กราบ) อิมินา ล้กฑาเรนะ ธัมมง อะภิปูซะยามิ (กราบ) อิมินา ล้กกาเรนะ ล้งฆัง อะภิปูซะยามิ (กราบ) ในขณะทถ้มองกราบให้ระสืกคังนั้ กราบกรั้งทํ่ ๑ ว่า พุทโธ เม นาโปี พระพุทธเจ้าเป็นทํ่พงชองเรา กราบกรงทํ่ ๒ ว่า รัมโม เม นาโถ พระธรรมเป็นทํ่พํ่งชองเรา กราบกรั้งท ๓ ว่า สังโร/ เม นาโถ พระศงฆเป็นทํ่พึ๋งชองเรา บูชาพระเสรืจแล้วให้นั่งพับเพยบประนมมือ คังใจศวหมนหห่อไป โหยศวห บทนอบน้อมพระรัฅนหรัย บทพระไครสรณกมน บทพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสิงฆฅุณ หามอำคับคังนั้ จ่ นะโม คัสสะ ภะคะวะโต จะระหะโต ล้มมาล้มพุทธสสะ ฯ (๓ หน) พุทธง สะระณ้ง คัจฉามิ ธัมมง สะระณัง คัจฉามิ ล้งฆง สะระณง คัจฉามิ ทุคิยัมปี พุทธัง สะระณัง คจฉามิ ทุติยัมปิ ธมมง สะระณัง คัจฉามิ ทุติยัม!) ล้งฆง สะระณง คัจฉามิ ๒๙๐ ไขข้อจ้อง'รืจํ) www.kalyanamitra.org

ตรติยมปี ทุฑธัง สร!รรณัง คัจฉามิ ตรติยัมปี ธ้มมัง สรรรณง คัจฉามิ ตรติย้มปี สิ'งฆ้ง สรรรณั'ง คัจฉามิ ฯ (บทพระพุทธคุณ) อิติปี ใส ภรครวา อรรรหง สิ'มมาสิมพุทโธ วิซขา- จรรรณรสัมปีนโน สุครโต โลกรวิทู อรพุตตรโร ปุริสรทมมรสารรถิ สิตถา เทวรมรนุสสานัง พุทโธ ภรครวาติ ฯ (บทพระธรรมคุณ) สวากฃาโต ภรตรวรตา ธ้มโม สินทิฏฐโก อรกาลิโก เอหิปีสลิโก โอปรนรยิโก ปีจจตตง เวทิตพโพ วิญณูหติ ฯ (บทพระสิ'งฆคุณ) สุปรฏิปีนโน กรครวรโต สาวรกรสิงโฆ, อุชุปรฏิปีนโน กรครวรโต สาวรกรสิงโฆ, ญายรปรฏิปีนโน กรครวรโต สาวรกรสิงโฆ, สามจิ- ปรฏิปีนโน กรครวรโต สาวรกรสิงโฆ, ยรทิทง จตตาริ ปุริสรยุคานิ อัฏฐร ปริสรปุคครลา, เอสร กรครวรโต สาวรกรสิงโฆ, อาทุเนยโย ปาทุเนยโย ทกฃิ- เณยโย อัญซรลิกรรรณโย อรนุตตรริง ปุญญกเขตอัง โลกสสาติ ฯ ฅ่อจากนิ้ หากมบทฟ้วคมนฅอื๋นทํ่ฅนเกยสวกหรือเกยจำไค้มาก็่สวคต่อไค้ เลย จบแล้วกี่สวกบทแผ่เมตตาต่อ หรือถ้าไม่มบทสวกอํ่น พอจบบทพระสิงฆคุณ แล้วไหตงใจสวกบทแผ่เมตตากังต่อไปนิ้ บทแม่เมตตาก่อนนอน อรหง สุขิโต โหมิ นิททุกโข อรเวโร อัพยาปีซโณ อรนโฆ สุข อัตตานัง ปรริหรรามิ ฯ ขอข้าพเจ้าจงถึงความ^ช ปราfเจากความทุกช ไม่มเวร ไม่มภัย ไม่ม ความคับแค้นใจ จงมความทุชกายทุชใจ รักษาตนใค้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งปวงเถิด สิพเพ สิตตา สุขิตา โหนตุ นิททุกขา อรเวท อัพยาปีขณา อรนฆา สข อัตตานง ปรริหรรันต ฯ พระธรรมกิคคิวงศ์ I ๒๙® www.kalyanamitra.org

ชอ^ฅวทั้งหลายทั้งปวง จงถื้งความลุฃ ปราศจากความทุกข ไมมเวร ไม่มึภัย ไม่ม่ความคับแค้นใจ จงม่แฅ่ความสุขกายลุขใจ รักษาคนให้พ้นจากทุกข์ภัย ทัง้ ปวงเถิด ต่อจากนั้นพึงนั่งนั๋งๆ นึกถึงอุปการกุณฃองผู้มพระ:กุณต่อฅนมาฅั้งแต่อคึค จนถึงปิจจุบัน มพระคุณฃองพ่อแม่ ญาติยูใหญ่ กรู อุปิชฌายอาจารย เป็นต้น แต้วระถึกถึงสรรพสิ'ฅวนั้งหอายทเป็นเพํ่อนทุกฃ์ เกิคแก'เจ็่บตายต้วยกันทั้งหมก ทั้งสิน ระถึกถึงเจ้ากรรมนายเวรทั้งปวง แต้วแผ่เมตตาไปให้ท่านเหล่านั้นทั้งหมก ตังกล่าว กรั้นแผ่เมตตาแต้วทั้งใจกรวคนํ้าล่งไปให้ บทกรวกนั้าจะกรวดแบบย่อหรือ แบบพิสการ จะว่าเป็นภาษาบาถึหรือภาษาไทย หรือทั้งสองอย่างก็่ไต้ตามถบัค จะ แสกงเฉพาะแบบย่อเท่านั้น บทกรวคนํ้าแบบย่อ อิทง เม ญาตินัง โหตุ สุขีตา โหนตุ ญาตะโย ฯ ขอ(เวนบุญนจงถิาเร็่จแก'ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอญาติทั้งหลายจงเปีน ^ฅ้รับความสุขกายสุขใจเถิด ฯ เมึ๋อภรวกนั้าแต้วกราบอก ๓ กรั้ง เป็นเสร็่จการสวกมนต่ก่อนนอน แบบทํ่ว่านั้เป็นแบบทนิยมทำกันทั่วไป เพราะไม่ย่อนัก ไม่ยาวนัก กินเวลา ประมาณ ๑o-kno นาทีเท่านั้น เหมาะทั่จะทำกันทีเคยว กนโบราณเขามวิธอบรมให้ลูกหลานเข้าถึงพระ มจิฅใจอ่อนโยน มนิสิ'ย อ่อนน้อม โกยการนำเก็่กให้สวกมนฅก่อนนอน แม้แต่เค็่กเล็่กๆ ก็่ป็กให้ใหว้ให้ กราบก่อน พอรู้เกยงสาจึงสอนให้ว่าบทสวกมนฅโกยให้ว่าตามไปทีละตอนๆ จน กระทั่งเกี่กว่าไต้กล่องแต้วกี่ว่าไปพร้อมๆ กัน ทำ จนกระทั่งเค็่กทำไคตและติกเป็น นิสิ'ยเพราะเหี่นพ่อแม่หรือยูใหญ่ทำให้คูเป็นประจำ เรืยกว่าทั้งแนะให้ทำและนำคือ ทำ ให้คูกวบกู่กันไป ทำ ไกตังนั้เก็่กจะเป็นกนอ่อนในทางคื คืออ่อนน้อม อ่อนโยน และอ่อนหวาน โคยมกิริยามารยาทเรืยบร้อย มสิ'มมาการวะ มอุปนิสิยเยอกเย็่น ว่านอนสอนง่าย และพูกจามเสน่ห้น่ารัก เป็นต้น ๒๙๒ I ไโ)ข้อข้อป๋ ริจ www.kalyanamitra.org

เพรารการ!เกหัคเคี่กไค้คน'จร!ต้อง!!กมาแต่เล็่กๆ แลร!!ก'จนไต้ทํ่เสียก่อน จึงต่อยวางมือ ฅามภาษิฅโบราณทว่า \"ด้คลูกเมึ๋อยังเด็ก ดดเหด็กเมื๋อยังร้อน'' นั่นแหลร: เมํ่อถูกทำค ประ:พฤติค อ่อนน้อม อ่อนโยน อ่อนหวาน พ่อแมกเบาใ'จ ไค้ชึ๋นซมลูกศมใจรัก แต่ถูกทํ่ว่ายากลอนยาก มือไม้แฃี่ง พูคจาหากวามไพเรารไต้ ยาก พ่อแมกหนักใจ มืแต่ซมฃํ่นใจทุกกรั้งทํ่เห็่นถูกทำเสีย ก!ม่รู้ว่าเปีนกวามผิคฃองใกรกันแน่หากประ:ลบเซ่นนั่น. พระ!ศรวิลุทธิวงต่ (ทองค ป.ธ. พระธรรมกิตติวงศ์ I ๒๙๓ www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

ไขข้อข้อVใๆ จาก \"มงกกflnr\" เคอนธนวากม ๒๕1๓0 กามโคย... กณสุTffกก พทจ!ญโรจน์ lipii'j ^(เข้อทึ๋ (ร) ไ^ห้เว้นจากการฆ่าข้ตวแลแบยดเปียนข้ฅol^l^njความ เดอคร้อน แต่ทเราทำบุญใ(เบาตรก็มเนอว้ตว้อยู่ด้วย เปีนด้นว่าหมู ไก' เปีค ด้ง หอย ปู ปลา จรถึอว่าเปีนการเปียดเปียนชวิคด้ตว่หรอไม' แล£พรรทฉ้'นอาหาร ทึ๋เราทำบุญไปนจรทำให้ปีลของฟานต่างพร้อยลงหรือไม' 155 ในการทาบุญคักบา?]รฅ้วยอาหารทํ่มเนั้อร'ฅวปนอยู่ค้วย จะเป็นการเบน?เ ฟ้อนคัฅวหรือไม่นั้นค้องฅูอาหารชนิ?เนั้นก่อนว่าไกรฟ้นผู้ทำ หากว่ายู้ทำบุญคักบาฅร ฟาคัฅว่ชนิคนั้นๆ บาปรงอาหารเองก็่ถือว่าเป็นการเบย?แบยนคั?]ว!ห้เคือ?!ร้อน และ ค้องถือว่าเป็นบาปเพราะล่วงละเมิฅสืลฃ้อทหนั้งกือปาณาฅิบาฅ แม้ว่าจะทำไปเพํ่อ ทำ บุญคักบาฅรหรือถวายพระกี่?!าม เพราะว่าในสืถฃ้อทหนงนั้นท่านห้านข่าเองค้วย ห้ามใข!ห้ผู้อึ่นข่าค้วย นั้งมิไคัมข้อยกเว้นว่าถ้าข่าไปถวายพระจะไม่ร?! การอ้างว่า ข่าเพํ่อถวายพระทนิยมยกมาอ้างกันจึงฟิงไม่ขน และมีใซ่เป็นเหคุผลทจะมาลบล้าง www.kalyanamitra.org

กวามผิคทํ่กระ!ทำลงไปไฅ้ แม้จะ:อ้างว่าสิ'ฅว์ชนิคนั้นๆ มันเกิคมาเพอเป็นอาหารของ มนุษย์ณป็นข้ออ้างของมนุษย์เอง สิกว่ทั้งหลายเหล่านั้นไม่มโอกาลเแจงหรือโก้ตอบ ไก้ เพราะ!มันพูตไมไก้ ไก้แต่แลคงอาการกลัวหรือไม่พอใจเวลาถูกฆ่า เซ่น คนรน หรือนั้าคาไหลพรากเท่านั้น นั่นเท่ากับว่ามันประ!ท้วงก้วยแลคงกวามไม่พอใจ แลร ไม่ยินยอมออกมา แต่ถ้าหากว่าอาหารชนิคนั้นๆ กนผู้นำไปทำบุญคักบาฅรมิไก้ประ;กอบเอง มิไค้ฆ่าลัฅวเอง ก็่ใม่ถือว่าเป็นการเบยคเบยนลัฅว่ เพรารไมไค้ฆ่าเองและ!ไมไค้ลัง ให้เขาฆ่า จึงถือไค้ว่าไม่ผิคถืลข้อหนง อาจจiแย้งว่า ก็่ถัาไมนาไปทำบุญก็่กงไม่มกาTฆ่า จึงถือว่ามู้ทำบุญฅ้วย เนอย้ฅว่ม่ว่วนปนับปบุนการฆ่าโคยอ้อม ข้อแย้งนั้หากไมไค้กิคอฆ่.รถืมักจะ:เห็่นกต้อยตามว่าน่าจะ!เป็นอย่างนั้น แต่ กวามจริงแต้วแม้ว่ากนจะ:ทำบุญหรือไม่ทำถืตาม และ!แม้ว่าพระ!จะ!ฉันหรือไม่ฉันเนั้อ ลัคว่กี่ตาม ซาวบ้านทั่วไปเขากี่ฆ่าลัตว่เป็นอาหารกันเป็นปกติอยู่แต้ว เนั้อลัตว์ ประ!เภทนั้ทางพระ:เรืยกว่า \"ปวัตตมังลร!\" กือเนั้อทึ๋เป็นไปหรือทึ๋มอยู่ตามปกติ พรร1ทํ่ฉันอาหารทม่เนั้ออ้ฅว่อย่างนั้ไปกไม่ถือว่ามิค ไม่ทำใหถืถซองท่าน ค่างพร้อยได้ เพรา:!ท่านก็่ฉันไปตามทเขาถวายมา เมํ่อเหี่นว่าเป็นเนึ๊อ ท^กด้อง ทามทึ๋วิฉัยอนุญาตไว้กฉันไป นอกจากเนั้อด้องห้ามเท่านั้นชงขืนฉันเข้าไปถือย่อม ค่างพร้อยได้ อาหารทึ๋เขาถวายมานั้นพร:!ท่านจรเถือกไมได้ ด้องทำตัวให้เขาเลยง ง่ายอยู่แล้ว มอย่างไรก็่ฉันอย่างนั้น เมํ่อเขาทำมาถวายแล้วไม่ฉันเถืยอก เจ้าของ อาหารจรเถืยใจหาว่าพระรังเกยจอาหารของเรา จรกลายเป็นทำครัทธาของขาวบ้าน ให้เถือมถอย เป็นความมิคไปเถืยอกกรรหงหนึ๋ง แต่หากว่าพร2ไปเป็นเจ้ากเจ้าการจัคลังให้ทำเอง หรือพูคทำนองว่าอยากฉัน แกงนั่นผัคน ซาวบ้านไค้ยินเข้าจึงบอกว่าวันหลังจะ!ทำให้ฉัน ต่อมาหากว่าเขาไป ฆ่าลัฅว่แต้วแกงหรือผัคอย่างนั้นมาถวาย เมํ่อพระ!รูปนั้นฉันอาหารนั้น ถือว่าลมรู้ ร่วมกิคกันทำผิคก้วยกี่เป็นผิคถืลไป หรือพระ!รู้เหมือนกันว่าเซาจะ!ฆ่าลัฅวซนิคนั้น ๒๙๖ I ใฬอจ้อง ริ'จ www.kalyanamitra.org

ชนคนนาถวาย แคไม่ห้านหรึอทำเฉยเสืย หากฉันอาหารชนิคนั้นไปก็่เรนนิคสืล เข่นฉัน เนอฉัควทํ่เขานำมาถวายคามทํ่กอ่าวข้างค้นทั้งหมคฉัคเป็น \"อทิฟิสมังสร\" กือเนั้อทํ่เขาทาะจงฆ่าฉัควนำมาถวาย เป็นเนั้อค้องห้ามคามพรรวินย }1ากเชานำมาถวายแฅไม่ฉัน กี่เปีนธันพคฅัวไป เป็นพรรนลำบากอย่างนั้แหflร คุณเอ๋ย! ถาม ท่านเจ้าคุณพทธพาสภิกฃไค้กล่าวไ^นหนัง^อทำบุญ en แบบว่า \"การ ฆ่าค้ฅว่ท่างๆ ไปทำบุญนั้นก็่คอทำค้วยโคลน คือเอาพวกโคลนไปทำบุญค้วย ช่วยค้นคิดตฉัญหานไค้มากๆ หน่อย แล้วการทำบุญนั้นจฆ่ค้มความหมายนลฆ่ค้ บุญอริงๆ บ้าง ไมใช่เป็นการทำบาปไป\" อากทํๆกล่าวชองท่าน ทํ่เราทำบุญค้น คุกค้นนเป็นบุญทแน่งค้วยบาปใช่หรือไม' .«.§ช่: ในคำถามนั้ฃอคอบเป็นกถางๆ ว่า ไม่แน่เฟ้มอไปว่าคนปิจจุบันจะทำบุญ แฝงค้วบบาปฉันไปทั้งหมค บางกนเซาทำบุญจริงๆ ก็่ม และททำบุญคัวยโกถน กอทำแล้วเหมือนอาบนั้าโกลน คัวยังเทั้อนโกลนอยู่ ขงว่าเป็นบุญแฝงค้วยบาปก็่มื เหคุยลในข้อนั้ก็่มือยู่ว่า การทำบุญประคุจอาบนั้าโกลนหรือแบบเอาโกลน ไปทำบุญ หมายถงการทำบุญทํ่ทำบาปยเ?มไปค้วย เข่นทำบุญค้ายเนั้อฉัฅว่ทฆ่าเอง หรือใซ!ห้กนอึ๋นฆ่าคังกอ่าวมาแล้วในข้อแรก หรือในงานทํ่เจัาภาพจัคเลยงลบุกลนาน เอฮาฉันเฅ็่มทและเจ้าภาพเองกี่แอ่นไปแอ่นมาค้วยฤทธิ้สุรา คังทเราเห็่นฉันอยู่โคย มากบังงานฆาข งานกฐน ข้าปา และงานกพ การทำบุญในงานเข่นนั้น ทึ่เป็นบุญ กี่มือยู่ ทิ่เป็นบาปกี่มือยู่ แค่ในบางงานกี่เหลือเฃ็่นจริงๆ มองหาทเป็นบุญไค้ยากเหลือเกิน มืแค่ ประเภทเกี่มไปค้วยนั้าโกลนมอมแมมไปทั้งคัว อย่างท่านพุทธทาลว่าจริงๆ ทำ บุญอย่างบเรืยกว่าทำบุญแล้วฃาคทุน ศอแทนทจะไล้บุญกล้ฆ่ไค้บาป ไป www.kalyanamitra.org พระธรรมกดคิวงศ์ ,! ๒๙ฝ

แค่กนทฉลาคในการทำบุญกี่มอผู่ กซพยายามกักซบายมุขในงานบุญซอก ทุกประการ ทำ จิกใจให้ละอากกอยรองรับบุญ ทำ ห้วยกวามกั้งใจจรงๆ วางใจจกจ่อ อยู่กับบุญเพอกวังบุญจริงๆ กือมุ่งกำจกกิเลล มุ่งกำจักกวานเห็่นแก่กัว มุ่งกำจัก อารมณร้าย มุ่งชนะใจฅนIองฟ้นทํ่กั้ง ผู้ทำ บุญในแบบน็้ย่อมไห้บุญจริง ทำ น้อย กึ!๋ ห้ผลมาก ทำ มากยั๋งไห้ผลมากขน กั้งนั้เพราะทำบุญถูกบุญจริงๆ การทำบุญนั้นไม่ยาก และจะไห้ผถกี่ไห้!ม่ยาก หากรู้จักทำ ทำ ห้วยปิญญา และทำถูกวิธ มิใซ่กักแก่ว่าทำก่งๆ ไป กิกว่าทำแล้วกี่จะไห้ผลบุญเอง ไม่เป็นเข่นทํ เข้าใจอย่างนั้นหรอก กังนั้นพระท่านจึงฅรัลว่า \"ใคร่ครวญเสิยก่อนจึงทำดกว่า\" V ทงทางครงแลiทางอ้อม จงขอถามว่าการทำบญอ้วยอาทารมงลวิรติมึ๋อานสงอ้ ปีงว่งแคไหนเพยงใค ^^1 เท่าทซ่านหนังสือมายงไม่เกยพบค่าราทไหนว่าไว้แน่นอนว่าทำบุญห้วย อาหารมงลวิรัคิ (อาหารทํ่ไม่มเนั้อกัฅว่เจึอปน) มอานิลงก่ลูงอย่างนันอย่างนั้ เมือ เป็นกังนั้กี่พออมุมานไห้ว่า จะเป็นอาหารซนิกใกก็่กาม ย่อมให้อานิลงสืแก่ผู้ถวาย เท่าเท่ยมกันหมก คืออาหารนั้นมืประโยซน้!นทางให้อายุ ให้วรรณะ ให้ลุขะ ให้พละ และให้ปฏิภาณ กังนั้นผู้ถวายอาหารจึงย่อมไห้อานิลงก่คือ อายุ วรรณะ ลุฃะ พละ และปฏิภาณ กอบแทน พระเทวทตเกย'ถูลฃอพระทุทธเจ้าว่า ควรให้พระสง'ฟ้ท้งหมดน้นมังลวิรักิ ตลอดซวิศ คือจะกันเนั้อไมไห้เลยว่างั้นเถอะ ๒๙๘ 1, ใฬอข้อง ริ'จ่, www.kalyanamitra.org

ปรากฏว่าพรรพุทธองกทรงปฏิเสธข้อเสนอน โคยทรงอนุญาฅว่าใกรใกร่ฉัน ฉัน ใกรใกร่งค งก ให้เป็นไปกามอัธยาฉัย เพราะเป็นพรรก้องทำกัว่ให้เขาเลิ้ยงง่าย เสมอ กามเรํ่องนั้พอจะอนุมานโก้ใหมว่า การถวายมังสวิรัติแก่พระสงฆ์กงจะไมม อานิสงส์พิเศษอะไรกระมัง พระพุทธองกจึงไม่ทรงอนุญาตกามทํ่พระเทวทักร้องขอ โกยไกรจะจักถวายพระกี่ไก้ ฝ่ายพระจะฉันก็่ใก้ไม่ฉันก็่ใก้ แต่ผู้บริโภคขบฉันมังสวิรัตินั้นย่อมได้รับอานิสงส์แน่นอน เป็นต้นว่า หมดกงวอในเรองอาหารเมึ๋อต้องออกธุดงค์หรืออยู่ป่า โรคในท้องก็่สดน้อยองไป ความกำหมัดในกามก็่อดน้อยองด้วย อารมณ์ก็่สงบระงับเรืวกว่าปกติ เป็นต้น นั้เป็นอานิสงส์ของผู้บริโภคมังสวิรัติเท่าทไต้ทราบมา เท็่จจริงอย่างไรผู้บริโภกขบฉันเท่านั้นจึงจะรูใก้ก้วยตัวเอง. พระศรวิฟ้ทธิวงค์ {ทองค ป.ธ.<?>0 พระสรรมกิดติวงศ์ 1 ๒๙๙ www.kalyanamitra.org

www.kalyanamitra.org

:รุ- %■- ไขขอข้อVใจ ทำ {ทมพํเศษจาก ''มงกกสาร'' 1๓๕๒)0 ถามโคย... ยู้กอยกวามสว่างจากท่าน ถาม กๆ าแม่ว่า \"อบ้า\" จ!!บาบ้ใทม เมื่อขอโทษฟานแล้วจgบาปทfอไม่ แฅธนi การค่าแม่ว่า \"อบ้า'' ก้วยอารมณโกรธน ท่านถือว่าเป็นบาป ถือเป็นวจ ทุจริตธฅทางวาจา ฐานพูตกำหยาบ ไมใช่เฉพาะค่าอย่างนั้นเท่านั้น จะค่าท่าน ต'วยกำไหนก็่ถือว่าเป็นบาปทั้งนั้น เพราะการค่าแสตงถืงจิฅใจทํ่หยาบตาย กำ พูฅ จึงออกมาหยาบกายเช่นนั้น และขณะค่านั้นก็่มอารมณโกรธร่วมอยู่ด้วย กี่ถือว่า มบาปซํ้าเข้ามาอั๋ก เพราะเป็นทุจริตทางใจ แค่ฆลฃองบาปนั้นย่อมหมฅสินไปได้ด้วยการขอโทษ เมึ่อค่าแล้วขอโทษท่าน แสะท่านยกโทษให้แล้วกี่เป็นอโหสิกรรมถือเลิกแล้วต่อกันไป เหมือนการกล่าวคู่ หรึอใล่รายพระอริยะ ซํ่งถือว่าเป็นบาปหนักและร้ายแรง แท่พอรู?โวแล้วไปขอขมา ท่อหน้าท่าน หรือหากท่านมรณภาพไปแล้วกี่ใปขอขมาทํ่หธุมศพหริอทเกี่บอ้5ของ ท่านหรือองกแทนท่าน บาปนั้นกี่ใม่ให้ผล เป็นอโหสิกรรมไป การท่าพ่อค่าแม่กี่ www.kalyanamitra.org

เท่าสบค่าพระอรหันฅ เพราะท่านเป็นพระอรหันฅของลูกอยู่แล้ว แค่หากเราเล้ก เสืานึกตัวไค้มาขอโทษท่านเสิยกี่ย่อมเป็นอโหสิกรรมต่อกันไค้ฉนนั้นเหบอนสน แอไนกรณของๆณนั้นรู้สิกว่าบาปของกุณจะหนาพอสมกวรเพราะทำค้วย อารมณ[กรธ แม้ว่าจะขอโทษท่านแล้วเป็นอโหสิกรรมแล้วกี่คาม เพราะคุณเป็นกน มจิฅใจอ่อนโยนแตะบริสุทธ คุณเลยตัคกวามรูนึกนั้นไมไค้ กวามรู้สิกว่ามันเป็นบาป จื้งยัง'ฝืงจิฅใจอยู่นับเป็นสิบปี กวามทรมานจิคใจจากกวามรู้สืกนั่นจัคเป็นเกษบาปละ ขนาคเกษบาปยังให้ผลขนาคนั้ ถ้าคุณไม่ขอโทษท่านเกี่ยในตอนนั้น คุณกงจะประสบ ทุกข์ทางใจมากกว่านั้ ฅ่รไปบtiบายใจไฅ้แถ้วเmๆ^ฟานธโท^ให้เราฅั้งUานแล้ว กทมทํ่ทุณทำนั้น ก็่เป็นรโท^กTTมมๆนานแล้ว ทำ ใจให้(fบายเถิค จรไม'มบาปฅิคฅัวฅิฅ่ใจไปอกแล้ว ทํ่ว่านั้ไม่ใช่ปถธบใจ แฅ่ว่าฅามกวามจ องจ?ง คงให้เหตุนตมาข้างก้น จากจคหมาบนั้ทำให้เกิคข้อกิคว่า การค่าพ่อค่าแม่นั้นเป็นกวามผิคเป็นบาป ทํ่จะค้องซคใข้กันแน่นอน และพระท่านว่าผลกรรมจากการค่านั้นจะค้องย้อนกลบมา หาผู้ค่ากือจะถูกเขาค่าค้ายกำหยาบกายคลอคไป ทำ นองเกยทำอย่างไรกี่ไค้อย่างนั้น พูคอย่างไรกะเขากี่โค้อย่างนั้นกะเรา จั๋งขอเตือนใจให้ผู้ชอบค่าทั้งหลายระวังกำค่านั้น จะมาถื้งฅนย้างโคยเฉพาะผู้ค่าพ่อค่าแม่ ผลกรรมจะย้อนกลบมาหาเป็นสองเท่าททำ เมํ่อใกรรูตัวว่าเกยค่าท่านเข้าไว้ เนํ่อท่านยังมชั้วิคอยู่กี่ซถโทษขอขมาท่าน เสิย ท่านคายไปแล้วกี่ขอขมาค่อกระดูกของท่าน กรรมนั้นจะไค้เป็นอโหสิกรรมหมค สินกันไป ยังไม่สายจนเกินไปมิใช่หรึอ m ในวนพรรห้ง1ทศนั้ทางวิทยจรเทมอนกบห้งทวัดหรอไม่ ข้อนั้คูเหมือนว่าจะเกยตอบถงในมงกสสารแล้ว แค่เพื่อกวามรู้กวามเข้าใจ อันฅของผู้เป็นสมาขิกใหม่กี่ขอคอบอั๋กกรั้งว่า การกังเทศนนั้นจะพ่งทํ่ม้านหรือทวัค ย่อมไค้รับผลเหมือนๆ กัน มันขนอยู่กับผู้กังและสถานท I; ไจจ้อจ้อง รื'?ไ? www.kalyanamitra.org

ในฝ่ายผู้พง หากพงเทศน่ทางวิทยุหรึอทางโทรทัศฟ้ทํ่บ้านก้วยใฯฝ็งบ ฅ้วย กวานทั้งใๆ ฃณรพงกี่ใฅร่ครองพิจารณากามกระเฟพรรธรรผเทศนาย'คมไท้อานิสงส์ กือปิญญาเร็เนเบึ้องท้น ใจเป็นสมาธิ จิค่ใจสงบไท้ ทากใจไม่ก่อยสงบนักเพราะม เสียงกนรบกวน พงไม่ฅสอค ไม่ปะคิคปะฅ่อ อย่างนกี่ส์ไปพงทวัคททำให้อารมณ สงบกว่าไมไท้ แถมไท้เหื่นพระเทศน ไท้คิคทัณฑเทศนั ไ^บสีส สีงแวคส้อมกี่ เย็่นหูเย็่นคา พงทวัคย่อมไท้อานิสงส์มากกว่า รวมกวามว่า จะไท้อานิสงส์มากหรอน้อยอยู่ทิ่ผู้พงแสะสถานทํ่สิงแวคส้อม หากผู้พงรู้จักพงรู้จักปรับใจของคัว จะพงทํ่วัคหรือทํ่บ้านไคทงนั้น กือใหรู้ว่าท่านเอง พงธรรมเพํ่ออะไร เมํ่อพงทบ้านหรือทวัคแล้วท่านไค้รับฆสเช่นทํ่ท้องการนั้นหรือไม่ เท่านั้กี่พอจะคัคสีนไท้แล้วว่าพงทํ่ไหนจะค้กว่ากัน แคในกรณทั่วๆ ไปแล้ว ไปพงทวัคย่อมคกว่า เพราะสถานทอำนวยกว่า สิงแวคส้อมคกว่า จิคใจสงบกว่า รวมทั้งไท้เหื่นของจริงกอเสียงแสะผู้'แสคงท้วย แค่ การจะไปพงทวัคกี่อยู่ทเวสาแสะโอกาส หากไม่ก่อยมเวลาแสะโอกาสหรือไม่เสียสละ กี่ไปไมไท้ อำ หรับผู้ทมเวลาน้อยและพักอยู่โกสวัค ไปมาไม่สะควก จะพงทางวิทยุ อยู่ทบ้านกี่ใท้เหมือนกัน ทั่ไมไค้อะไรเลยกี่คือไม่พงเลยนั่นแล้ว พระศรวิสุทธิวงก่ (ทองคื ป-ธ.๙) www.kalyanamitra.org พระธรรมกิคคิวงศ์ I snom

i www.kalyanamitra.org