กาลครั้งหนึ่งเมื่อฉันหัดเดิน

                                                     

อนโุ มทนาพจน์ สขุ ภาพรา่ งกายกเ็ ปน็ ธรรมดาทจ่ี ะตอ้ งรว่ งโรยไปตามวยั ไมม่ ี ยาอายวุ ฒั นะขนานใดชว่ ยไดจ้ รงิ จงั แตส่ ขุ ภาพทางจติ เปน็ สง่ิ ทส่ี ามารถ พ ฒั นาไดเ้ สมอ หากเรามพี ลงั จติ ทส่ี ง่ั สมดว้ ยการบำ�เพญ็ อยา่ งตอ่ เนอ่ื ง แมก้ ายจะชรา จติ ทท่ี รงพลงั กจ็ ะท�ำ ใหก้ ระปรก้ี ระเปรา่ ขน้ึ ได้ กายอาจ จะเจบ็ ไขไ้ ดป้ ว่ ย จติ ทเ่ี ขม้ แขง็ ยอ่ มทนตอ่ ทกุ ขเวทนาไมห่ วน่ั ไหวนกั และ วาระสุดท้ายท่ีกายจะล้มตายลง จิตท่ีแช่มช่ืนแจ่มใสย่อมย้ิมต้อนรับ มจั จรุ าชไดท้ นั ที ขออนโุ มทนาในความวริ ยิ ะอตุ สาหะและความตง้ั ใจจรงิ ของ คณุ วาสนิ ี ตง้ั ประกอบ และผมู้ สี ว่ นรว่ มชว่ ยในการรวบรวมและจดั ทำ� หนงั สอื ชอ่ื “กาลครง้ั หนง่ึ เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ ” ซง่ึ แสดงใหเ้ หน็ ถงึ ความส�ำ คญั ของธรรมปฎบิ ตั ทิ ม่ี ผี ลตอ่ การสง่ เสรมิ สขุ ภาพจติ ใจของผปู้ ว่ ย เปน็ ผลให้ สขุ ภาพรา่ งกายและจติ ใจของผปู้ ว่ ยทป่ี ว่ ยดว้ ยโรคมะเรง็ ทเุ ลาเบาบางลง จนกระทง่ั มสี ขุ ภาพรา่ งกายจติ ใจทด่ี ขี น้ึ ดว้ ยวธิ กี ารของธรรมปฏบิ ตั แิ ละ อาหารตามแนวทางธรรมชาติ ผใู้ หอ้ ามสิ ทานไดร้ บั ความนบั ถอื ผใู้ หว้ ทิ ยาทานไดร้ บั ความ เคารพ ผใู้ หธ้ รรมทานไดร้ บั การบชู า เพราะยงั ผปู้ ฏบิ ตั ธิ รรมไดก้ ศุ ลสง่ ผลจนถงึ พระนพิ พาน อาตมาขออนโุ มทนาดว้ ยอ�ำ นาจบญุ กศุ ลทไ่ี ดร้ ว่ ม กนั สรา้ งมาทกุ ๆ ทา่ น จงเปน็ พลวปจั จยั ใหท้ กุ ๆ ทา่ น จงประสบแต่ ความสขุ ความเจรญิ คดิ อะไรขอใหส้ ำ�เรจ็ ตามปรารถนาทกุ ประการ เทอญ พระธรรมสงิ หบรุ าจารย์ (หลวงพอ่ จรญั ฐติ ธมโฺ ม) เ จา้ คณะจงั หวดั สงิ หบ์ รุ ี เจา้ อาวาสวดั อมั พวนั จ.สงิ หบ์ รุ ี

อนุโมทนาพจน์ ดว้ ยคณะสงฆส์ �ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั จ.ขอนแกน่ (สาขาวดั อมั พวนั จ.สงิ หบ์ รุ )ี โดยด�ำ รขิ องพระวโิ รจน์ จกกฺ วโร มคี วาม ประสงค์ท่จี ะจัดโครงการเรียนร้ดู ูกายใจด้วยธรรมะ ธรรมชาติ โดย จดั กจิ กรรมนเ้ี ปน็ เวลา ๑ เดอื น ผทู้ เ่ี ขา้ โครงการจะเปน็ ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ เป็นหลัก โดยมีคณะบุคลากรทางการแพทย์ จากคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น และบุคคลอ่ืนท่ีมีจิตศรัทธาเข้าร่วมช่วยใน โครงการน้ี อาตมามคี วามยนิ ดแี ละปลาบปลม้ื ใจ ทพ่ี ระสงฆเ์ รามจี ติ ใจ เปน็ กศุ ล มคี วามปรารถนาทจ่ี ะน�ำ ธรรมะมาผสมผสานกบั การแพทยท์ าง เลอื ก เพอ่ื ชว่ ยเหลอื ใหก้ ารดแู ลรกั ษาทง้ั หมดดา้ นก�ำ ลงั กาย ก�ำ ลงั ใจ ให้ แกผ่ ปู้ ว่ ยไขไ้ ดม้ กี �ำ ลงั ในการรกั ษาตวั ใหด้ �ำ รงชพี ไดต้ อ่ ไปอยา่ งเขม้ แขง็ อาตมาจงึ ขออนโุ มทนาคณะสงฆพ์ ระภกิ ษทุ กุ รปู และคณะ แพทย์พยาบาล-บุคลากรท่ีเข้ามาช่วยโครงการฯ ให้ดำ�เนินไปได้ด้วย ความเรยี บรอ้ ยลลุ ว่ งส�ำ เรจ็ ไดต้ ามวตั ถปุ ระสงค์ ขอความเจรญิ รงุ่ เรอื ง ความสวสั ดมี โี ชคชยั ใหท้ า่ นทง้ั หลาย เจรญิ ดว้ ย อายุ วรรณะ สขุ ะ พละ ดว้ ยกนั ทกุ ๆ ทา่ น เทอญ พระครปู ลดั สทิ ธวิ รวฒั น์ ผอู้ �ำ นวยการส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั จ.ขอนแกน่ (สาขาวดั อมั พวนั จ.สงิ หบ์ รุ )ี ๓๐ มกราคม ๒๕๕๒

อนุโมทนาพจน์ หนังสือกาลคร้ังหน่ึงเม่ือฉันหัดเดินท่ีท่านอ่านอยู่น้ี เป็น ปรากฏการณอ์ นั ส�ำ คญั ยง่ิ ทจ่ี ะเปน็ เครอ่ื งตอกย�ำ้ ความส�ำ เรจ็ ในการ บรรลธุ รรมขององคส์ มเดจ็ พระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ธรรมะของพระพทุ ธ องคเ์ ปน็ อกาลโิ ก ไมจ่ �ำ กดั กาล เพราะปฏบิ ตั เิ วลาใดไดผ้ ลเวลานน้ั ปฏบิ ตั ิ ท่ใี ดได้ผลท่นี ่นั สมาธิวิปัสสนาเป็นธรรมอย่างหน่งึ ดังน้นั ผ้ปู ฏิบัติ ธรรมะขอ้ นย้ี อ่ มไดร้ บั ผลเปน็ ความสขุ สดชน่ื ทางกาย ทางใจ ดตู วั อยา่ ง จากผ้มู ีประสบการณ์ว่าป่วยเป็นโรคมะเร็ง เม่อื มาปฏิบัติธรรมะสมาธิ วปิ สั สนา ใชธ้ รรมชาตดิ า้ นโภชนบำ�บดั โรครา้ ยทเ่ี ปน็ อยกู่ ห็ ายไดโ้ ดย อศั จรรย์ หรอื ไดร้ บั การบ�ำ บดั จนอยใู่ นอาการทด่ี ขี น้ึ เราจะเห็นได้ว่าธรรมะคือ สมาธิ วิปัสสนา ควบคู่กับ ธรรมชาติบำ�บัดเป็นเรื่องที่นำ�มาใช้ได้ผลจริง ต้องขออนุโมทนากับ พระอาจารยว์ โิ รจน์ จกกฺ วโร และผรู้ ว่ มงานทกุ ทา่ นทเ่ี สยี สละ ขอใหท้ า่ น เจรญิ ในธรรม งอกงามไพบลู ยใ์ นพระพทุ ธศาสนาเปน็ นจิ กาลเทอญ พระครสู มหุ จ์ ริ ยทุ ธ์ อธฉิ นโฺ ท เจา้ อาวาสวดั ตาลเอน จ.พระนครศรอี ยธุ ยา

อนุโมทนาพจน์ ในนามของผจู้ ดั ท�ำ โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจ ดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ โครงการปฏบิ ตั ธิ รรมเพอ่ื ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ รสู้ กึ ยนิ ดเี ปน็ อยา่ งยง่ิ ทไ่ี ดร้ บั รถู้ งึ ความตง้ั ใจจรงิ และจติ อนั เปน็ กศุ ลของคณุ วาสนิ ี ตง้ั ประกอบ ในการทไ่ี ดจ้ ดั ท�ำ หนงั สอื ทเ่ี กย่ี วขอ้ งกบั โครงการ โดยใชช้ อ่ื หนงั สอื วา่ กาล ครง้ั หนง่ึ เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ โดยเปน็ ทง้ั ผเู้ ขยี น รวบรวม กระทง่ั ประสานงาน ในการจดั พมิ พค์ รง้ั น้ี หนงั สอื เลม่ นเ้ี ปน็ หนงั สอื ทน่ี า่ สนใจมากเลม่ หนง่ึ เหตุ เพราะไดร้ วบรวมเอาเรอ่ื งราวตา่ ง ๆ ทเ่ี ปน็ ประโยชนท์ ท่ี กุ คนควรรู้ โดย เฉพาะผทู้ ก่ี �ำ ลงั ปว่ ยเปน็ โรคมะเรง็ มาไวไ้ ดอ้ ยา่ งลงตวั และนา่ สนใจ ไมว่ า่ จะ เปน็ เรอ่ื งของมะเรง็ แพทยท์ างเลอื ก หรอื การปฏบิ ตั ธิ รรม และบทความ อน่ื ๆ ทีม่ ีอยใู่ นหนงั สอื เชือ่ วา่ หนังสอื เลม่ นจ้ี ะทำ�ให้ผอู้ ่านเกดิ ทศั นคติ ใหม่ ๆ ทด่ี ขี น้ึ ได้ ดว้ ยความเปน็ เหตเุ ปน็ ผลกนั ของเรอ่ื งราวทง้ั หมดทม่ี อี ยู่ ในหนงั สอื ซง่ึ ชอ่ื กฟ็ งั ดอู บอนุ่ เปรยี บเสมอื นหนง่ึ บคุ คลทก่ี �ำ ลงั เรม่ิ ฝกึ ทจ่ี ะ ท�ำ สง่ิ ใหม่ ๆ สง่ิ ใดสง่ิ หนง่ึ อยา่ งตง้ั ใจดว้ ยตนเอง เทา่ ทท่ี ราบการจะจดั ท�ำ หนงั สอื เรอ่ื งใดเรอ่ื งหนง่ึ ใหส้ �ำ เรจ็ เสรจ็ สน้ิ ไปนน้ั ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งงา่ ยเลย ตอ้ งใชค้ วามวริ ยิ ะอตุ สาหะ และความตง้ั ใจจรงิ ในแตล่ ะครง้ั เพอ่ื ใหง้ านหนงั สอื นน้ั ออกมาดี ขออนโุ มทนา ในความตง้ั ใจ ท�ำ ความดี เผยแผธ่ รรมเปน็ ทาน ของคณุ วาสนิ ี ตง้ั ประกอบ กบั ทง้ั ผมู้ ี สว่ นเกย่ี วขอ้ งทไ่ี ดร้ ว่ มสรรคส์ รา้ งหนงั สอื ดมี ปี ระโยชนท์ างธรรม ทางปญั ญา ใหเ้ กดิ การขยายกวา้ งขวางออกไป ขอบญุ จรยิ าทไ่ี ดร้ ว่ มกนั ท�ำ บ�ำ เพญ็ แลว้ จงสมั ฤทธผ์ิ ล ใหท้ กุ ทา่ นเจรญิ งอกงามดว้ ยประโยชนส์ ขุ พรอ้ มทง้ั ปญั ญา จากการใหธ้ รรมเปน็ ทานนานสบื ไป พระวโิ รจน์ จกกฺ วโร ผจู้ ดั โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ

คำ�นยิ ม วนั หนง่ึ ทก่ี �ำ ลงั พกั ผอ่ นจากอาการเจบ็ ปว่ ยของตนเอง ไดม้ ี พระสงฆม์ าเยย่ี มบา้ นสขุ ภาพ พระคณุ เจา้ ไดป้ รารถนาจะชว่ ยเหลอื ผปู้ ว่ ย โรคมะเรง็ ในจงั หวดั ทางภาคตะวนั ออกเฉยี งเหนอื โดยจดั ทส่ี ำ�นกั ปฏบิ ตั ิ ธรรมสวนเวฬวุ นั ขา้ พเจา้ ฟงั แลว้ ตกใจเลก็ ๆ ตอบทา่ นวา่ “เปน็ งานทย่ี าก มาก ต้องหาคณะทำ�งานมาเรียนเรื่องการทำ�อาหารเฉพาะของโรค มะเร็งนะคะ” พระคณุ เจ้าบอกวา่ “จะใชร้ ะเบยี บการใหอ้ าหารจาก สตู รของโยม ดร.รสสุคนธ์นะ” ขา้ พเจา้ รสู้ กึ ปตี มิ าก แลว้ ตอบทา่ นวา่ “สง่ คณะมาเรยี น เลยคะ่ ประมาณ ๑ เดอื น” จากนน้ั ไมน่ านพระคณุ เจา้ ไดพ้ าคณะอาสา สมคั รมาเรยี นจ�ำ นวน ๔ คน เปน็ ผชู้ าย ๒ คน เปน็ ผหู้ ญงิ ๒ คน ระหวา่ งเวลาเรยี นทกุ คนถกู ดจุ นรอ้ งไห้ กวา่ จะจบ ๑ เดอื น ขา้ พเจา้ ไมท่ ราบเหมอื นกนั วา่ ใชค้ �ำ พดู อะไรบา้ งเขาถงึ รอ้ งไหก้ นั มวี นั หนง่ึ เรามคี นไขอ้ าการหนกั มาบา้ นสขุ ภาพ คณะนกั เรยี น ๔ คน อยหู่ อ้ งครวั ไมก่ ลา้ ชว่ ยเหลอื ประการนส้ี �ำ คญั มากเพราะมคี วาม รแู้ ลว้ ไมก่ ลา้ ใช้ ขา้ พเจา้ บอกวา่ “งานของทา่ นทง้ั ๔ ยากมาก คดิ วา่ จะท�ำ ไดห้ รอื ? ” เกดิ การสนทนาเพอ่ื ทจ่ี ะยงั ไมร่ ว่ มงานกบั พระคณุ เจา้ เพราะกำ�ลังจิตของคณะทำ�งานยังไม่แข็งแรงพอต่อการจะอยู่กับคนไข้ มะเรง็

พระคณุ เจา้ มาเยย่ี มคณะกอ่ นจบ ทกุ คนใหข้ า้ พเจา้ กราบ เรยี นวา่ คณะนกั เรยี นยงั ไมแ่ ขง็ แรงพอทจ่ี ะจดั ชน้ั เรยี นของผปู้ ว่ ยมะเรง็ ข้าพเจ้าได้เรียบเรียงถามความร้สู ึกของพระคุณเจ้าว่า “ท่านจะจัดช้นั เรียนแน่นอนนะคะ” พระคุณเจ้าตอบด้วยนำ�้ เสียงเย็นเรียบว่า “จัด แนน่ อน มโี ยมสมคั รมาแลว้ ๒๐ คน” ขา้ พเจา้ เงยี บ คดิ แตเ่ พยี งวา่ จะ จดั การเกย่ี วกบั คณะท�ำ งานอยา่ งไร จงึ จะท�ำ ใหง้ านนป้ี ระสบความส�ำ เรจ็ ใหจ้ งได้ ขณะนน้ั รสู้ กึ ปลม้ื อยใู่ นใจถงึ ความเคย่ี วในพระธรรมของพระคณุ เจ้าอย่างมาก ช่ืนชมความกล้าหาญของท่าน ถึงแม้ท่านยังไม่เคยมี ประสบการณ์กับผ้ปู ่วยมาก่อนเลย คิดแล้วก็วางแผนแบบยุทธศาสตร์ จ่โู จมการต่อส้กู ับเน้อื ร้ายมะเร็งทุกประเภทในเร่อื งอาหารสูตรเอนไซม์ เฉพาะ แบบปดิ ประตเู ชอ้ื โรคกนั เลย และไมล่ มื ทจ่ี ะหนั มาจดั ระเบยี บทาง จติ ของคณะท�ำ งาน ซง่ึ ขอชมเชยคณะนกั เรยี น ๔ ทา่ นวา่ เยย่ี มจรงิ ๆ เธอทง้ั ๔ สามารถน�ำ พาความรเู้ พยี ง ๑ เดอื นตะลยุ ชว่ ยเหลอื ใหผ้ ปู้ ว่ ย มะเรง็ ผา่ นความตายแบบหวดุ หวดิ จนเกดิ ชวี ติ ใหม่ ศรทั ธาพระคณุ เจา้ และคณะท�ำ งานทง้ั ๔ ทา่ นจรงิ ๆ “ไมท่ ราบวา่ โรงพยาบาลตา่ ง ๆ มา ทาบทามไปเปน็ นกั โภชนบ�ำ บดั หรอื ยงั คะ่ ” จากประสบการณข์ องพระคณุ เจา้ และคณะท�ำ งานทผ่ี า่ น โครงการดแู ลผปู้ ว่ ยมะเรง็ ดว้ ยกรรมฐานและธรรมชาตบิ �ำ บดั ประสบ ความส�ำ เรจ็ เปน็ ทน่ี า่ ชน่ื ใจ และเปน็ ก�ำ ลงั ใจใหแ้ กญ่ าตแิ ละผปู้ ว่ ยอกี หลาย ชวี ติ ไดพ้ บกบั ทางออกของปญั หาสขุ ภาพ และไดบ้ นั ทกึ เปน็ ตวั หนงั สอื สอ่ื ออกมา เพอ่ื เปน็ ประโยชนแ์ กผ่ ปู้ ว่ ยและผไู้ มป่ ว่ ยทง้ั หลาย พระคณุ เจา้ ทา่ นไดส้ ละเวลาอนั มคี า่ ยง่ิ ของทา่ น เพอ่ื ประโยชนข์ องสาธชุ นทง้ั หลาย พวกเราควรอย่างย่งิ ท่จี ะสละเวลาท่มี ีอยู่ เพ่อื ศึกษาและปฏิบัติตามคำ� แนะน�ำ ทพ่ี ระคณุ เจา้ ทา่ นไดใ้ หไ้ ว้ นบั วา่ เปน็ หนงั สอื อนั มคี า่ ยง่ิ ส�ำ หรบั

ทกุ ชีวติ ทุกลมหายใจท่จี ะปลดเปลอ้ื งทุกข์ท้งั ทางกาย และทางจิตไป จนถงึ วาระอนั ไมต่ อ้ งประสบกบั ความทกุ ขท์ ง้ั มวล นน่ั คอื ไมต่ อ้ งเกดิ ไมต่ อ้ งแก่ ไมต่ อ้ งเจบ็ ไมต่ อ้ งตายกนั อกี ตอ่ ไป ขออนโุ มทนากบั พระคณุ เจา้ และคณะท�ำ งานทกุ ทา่ นทไ่ี ด้ รว่ มมหากศุ ลในครง้ั น้ี นบั เปน็ การสรา้ งกศุ ลอนั ยง่ิ ใหญ่ ขออาราธนา คณุ พระศรรี ตั นตรยั พระสยามเทวาธริ าช พระบารมพี ระบาทสมเดจ็ พระเจา้ อยหู่ วั ทรงปกปอ้ งคมุ้ ครองและอวยพรใหพ้ ระคณุ เจา้ และคณะ ท�ำ งาน ไดม้ สี ขุ ภาพแขง็ แรง สมบรู ณท์ ง้ั กายและใจ มพี ลงั กายพลงั ใจ ในการชว่ ยเหลอื เพอ่ื นรว่ มทกุ ขด์ ว้ ยกนั ตอ่ ไป สาธุ สาธุ สาธุ อนโุ มทามิ ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธว์ุ งศ์ ช มรมบา้ นสขุ ภาพ ต.บา้ นฉาง อ.บา้ นฉาง จ.ระยอง

หนึ่งความฝัน หนง่ึ ความหวงั และมันเปน็ จริง ก่อนอื่นใด ข้าพเจ้าขอกล่าวถึงจุดกำ�เนิดก่อนเกิดเป็น “โครงการเรียนร้ดู ูกายใจด้วยธรรมะ ธรรมชาติ” และกลายมาเปน็ หนงั สอื เรอื่ ง “กาลครง้ั หนง่ึ เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ ” เลม่ นกี้ อ่ น เรมิ่ แรกเดมิ ที น้ัน ข้าพเจ้าเคยคิดฝันไว้ว่า ถ้ามีโอกาสสักครั้งหนึ่งในชีวิตจะขอท�ำ หนงั สือขนึ้ มาเลม่ หนง่ึ ท่มี ปี ระโยชน์ต่อคนส่วนรวม อันเปน็ ผลมาจาก การที่คุณพ่อของข้าพเจ้าเพิ่งเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งมาได้ไม่นาน ใน เวลานนั้ คณุ พอ่ ของขา้ พเจา้ มชี วี ติ อยไู่ ดเ้ พยี ง ๖-๗ เดอื นหลงั จากทราบ วา่ เปน็ โรครา้ ย ซงึ่ เปน็ ระยะเวลาทส่ี นั้ มาก ตลอดเวลาทขี่ า้ พเจา้ ไดด้ แู ล คุณพ่อ ข้าพเจ้าเห็นว่าท่านทุกข์ทรมานจากโรคร้ายและไม่มีใครหรือ หนงั สอื เลม่ ใดทจ่ี ะบอกแนะแนวทางทเี่ หมาะสมในการปฎบิ ตั ติ นระหวา่ ง เจ็บป่วยเลย ข้าพเจ้าจึงบอกตนเองอยู่เสมอว่า ถ้าข้าพเจ้ามีโอกาส ขา้ พเจา้ จะชว่ ยคนทกุ คนทเ่ี ปน็ โรค ใหม้ ชี วี ติ อยกู่ บั ครอบครวั ใหน้ านทส่ี ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำ ได้ อยา่ ให้เหมือนกบั ครอบครัวขา้ พเจ้าเลย ประกอบกับข้าพเจ้าได้มีโอกาสสนทนากับพระอาจารย์ วโิ รจน์ ทา่ นเลา่ วา่ ทา่ นมโี อกาสไดไ้ ปใหค้ �ำ แนะน�ำ และพบปะพดู คยุ กบั ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ ทต่ี กึ ๕ ก ๕ จ ทโี่ รงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ จ.ขอนแกน่ ทกุ วนั พธุ และศกุ ร์ โดยมคี ณะสงฆท์ สี่ �ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ผลดั กันไปเย่ียมอยู่หลายรูป ทำ�ให้ท่านมีความรู้ความเข้าใจเก่ียวกับโรค มะเรง็ อยบู่ า้ ง โดยพระอาจารยว์ โิ รจนเ์ องทา่ นมคี วามคดิ เหน็ สว่ นตวั วา่ จากการท่ีท่านได้พูดคุยกับผู้ป่วยและได้ศึกษาปฏิบัติธรรมมา ท่านคิด วา่ ถา้ ใหผ้ ปู้ ว่ ยทเี่ ปน็ โรคมะเรง็ มาปฏบิ ตั ธิ รรมตามแนวสตปิ ฏั ฐาน๔ และ รับประทานอาหารแนวธรรมชาติควบคู่กันไป น่าจะได้ผล นั่นเป็น เหตผุ ลประการทส่ี อง

เหตผุ ลประการสดุ ทา้ ย คอื พระอาจารยค์ งศกั ดเิ์ คยปรารภ กบั พระอาจารยว์ โิ รจนว์ า่ ทา่ นรสู้ กึ ใจหายเวลาไปเยย่ี มผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ ที่โรงพยาบาล แลว้ พบว่าผู้ปว่ ยทเ่ี คยพูดคยุ ด้วย ต่างกล็ ม้ หายตายจาก ไปราวกบั ใบไมร้ ว่ ง ทา่ นจงึ มคี วามคดิ วา่ ถา้ ทา่ นสามารถชว่ ยใหผ้ ปู้ ว่ ย เหลา่ นน้ั มชี วี ติ อยตู่ อ่ ไปได้ และทรมานจากโรครา้ ยนอ้ ยลง ทา่ นจะทำ�! เมื่อองค์ประกอบทั้ง ๓ อย่างมารวมตัวกันครบ จึงก่อ กำ�เนดิ เกิดเป็น “โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ” ท่ี จัดขึ้นในระหว่างวนั ท่ี ๑๕ มกราคม - ๑๕ กมุ ภาพนั ธ์ ๒๕๕๑ โดยมี พระอาจารย์วิโรจน์ จกฺกวโร เป็นหัวหน้าที่ดูแลโครงการนี้ มี พระอาจารย์พเิ ชษฐ์ เขมธมฺโม พระอาจารย์คงศกั ด์ิ เตชปญฺโญ และ พระอาจารย์จตรุ งค์ เตชวโร เป็นผู้ช่วยเหลอื ตลอดโครงการ ใชเ้ วลา ในการรวบรวมข้อมูลและเตรียมโครงการเปน็ เวลา ๑ ปี โดยเฉพาะ พระอาจารย์วิโรจน์และคณะ ได้เดินทางมาที่บ้านสุขภาพ จ.ระยอง หลายคร้ังเพื่อพูดคุยสอบถามข้อมูลรวมถึงส่งคนมาเรียนวิธีการปรุง อาหารและดแู ลผปู้ ว่ ยแนวแพทยท์ างเลอื กกบั ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธว์ุ งศ์ เปน็ เวลา ๑ เดือน อีกท้ังพระอาจารย์วโิ รจน์และพระอาจารยค์ งศักดิ์ ท่านเก็บตวั ปฏิบตั ธิ รรมท่านละ ๑ เดือน เพ่อื ดูสภาวธรรมทจี่ ะเกิดข้ึน หากตอ้ งมกี ารปฏบิ ัติธรรมต่อเน่ืองเปน็ เวลา ๑ เดอื น หลงั จากจบโครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ แล้ว จึงได้จัดพิมพ์หนังสือเล่มท่ีท่านกำ�ลังถืออยู่ในมือน้ีข้ึน โดยได้ รวบรวมรายละเอยี ดดา้ นโรคมะเรง็ แพทยท์ างเลอื ก การปฏบิ ตั ธิ รรม วิปัสสนากรรมฐานในเร่ือง สติปัฏฐาน ๔ ตามแนวทางของ พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระธรรมสิงหบุราจารย์ (จรัญ ฐิตธมฺโม) รายละเอยี ดของโครงการ วธิ กี ารปรงุ อาหารแนวธรรมชาติ เพอ่ื ใหผ้ ู้

ป่วยรู้แนวทางการปฏิบัติตนและดูแลตนเองอย่างท่ีเราได้ทำ�กันตลอด โครงการ ๑ เดอื นทผ่ี า่ นมา หนงั สอื เรอ่ื ง “กาลครง้ั หนง่ึ เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ ” เลม่ นจ้ี ะส�ำ เรจ็ ไม่ได้หากขาดความอนุเคราะห์และช่วยเหลือจากบุคคลหลายฝ่ายท่ี ขา้ พเจา้ จะกลา่ วถงึ และทไ่ี มอ่ าจเอย่ นามไดท้ ง้ั หมดในน้ี นน่ั คอื ขอขอบพระคุณ คุณแม่และคุณพ่อของข้าพเจ้าท่ใี ห้ก�ำ เนิด ขา้ พเจา้ มาจนมวี นั น้ี และขอขอบคณุ โรคมะเรง็ รา้ ย ทท่ี �ำ ใหก้ ารเสยี ชวี ติ ของคณุ พอ่ ไมเ่ ปน็ การสญู เปลา่ แตท่ ำ�ใหข้ า้ พเจา้ เกดิ แรงบนั ดาลใจและ ฝนั ทจ่ี ะท�ำ หนงั สอื ทเ่ี กดิ ประโยชนต์ อ่ สว่ นรวมเลม่ นจ้ี นส�ำ เรจ็ ลงได้ ขอกราบขอบพระคณุ พระเดชพระคณุ หลวงพอ่ พระธรรม สงิ หบรุ าจารย์ (จรญั ฐติ ธมโฺ ม) ทเ่ี ปน็ เสมอื นพอ่ ในทางธรรมของขา้ พเจา้ ทท่ี �ำ ใหข้ า้ พเจา้ ผเู้ ตบิ โตมาในสภาพแวดลอ้ มทเ่ี ตม็ ไปดว้ ยวตั ถนุ ยิ ม ไดพ้ บ แสงสวา่ งในทางธรรม ทจ่ี ะเปน็ อรยิ ทรพั ยต์ ดิ ตวั ขา้ พเจา้ ในภพตอ่ ๆ ไป ขอกราบขอบพระคณุ ทา่ นพระครปู ลดั สทิ ธวิ รวฒั น์ (คธาวฒุ ิ ยโสธโร) ผอู้ �ำ นวยการส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ทป่ี รกึ ษา ในโครงการ ทอ่ี นมุ ตั ใิ หจ้ ดั ท�ำ โครงการน้ี และคอยชว่ ยเหลอื ใหค้ �ำ แนะน�ำ ผปู้ ว่ ยตลอดโครงการจนส�ำ เรจ็ ลลุ ว่ งไปดว้ ยดี ขอกราบขอบพระคณุ ทา่ นพระครสู มหุ จ์ ริ ยทุ ธ์ อธฉิ นโฺ ท พระอาจารย์ท่านแรกทใ่ี หค้ วามรู้ ให้คำ�แนะนำ� ส่งั สอน เตอื นสติ ให้ แง่คดิ ขอ้ คิดดี ๆ ในทางธรรมแก่ข้าพเจ้ามาโดยตลอด ขอกราบขอบพระคุณ ท่านพระอาจารย์วิโรจน์ จกฺกวโร พระพช่ี ายในทางธรรมของขา้ พเจา้ ผเู้ ปน็ หวั หนา้ โครงการและเปน็ ผอู้ ยู่ เบื้องหลงั ในการท�ำ งานทุก ๆ อยา่ ง ทท่ี �ำ ให้โครงการและหนงั สือเล่ม นส้ี ำ�เรจ็ ไปไดด้ ว้ ยดี ถงึ แมจ้ ะมอี ปุ สรรคเกดิ ขนึ้ มากมายตลอดโครงการ

รวมถึงเป็นผู้เขียนและรวบรวมบทความเกี่ยวกับการเจริญกรรมฐาน สตปิ ัฏฐาน ๔ ตลอดจนรายละเอียดตา่ ง ๆ ในโครงการ ขอกราบขอบพระคุณ พระอาจารย์คงศักดิ์ เตชปญฺโญ ซึ่งเป็นผู้ที่มีส่วนสำ�คัญท่ีทำ�ให้โครงการเรียนรู้ดูกายใจด้วยธรรมะ ธรรมชาติ กำ�เนดิ เกดิ ขน้ึ และช่วยดแู ลใหค้ �ำ แนะน�ำ รวมถึงปรับอารมณ์ ผู้ปฏิบตั ิธรรมตลอดโครงการ ขอกราบขอบพระคุณ พระอาจารย์มงกุฎ กนฺตธมฺโม ทอ่ี อกแบบปกหนงั สอื เลม่ นใ้ี หอ้ อกมานา่ รกั นา่ เอน็ ดู ท�ำ ใหผ้ คู้ นทพ่ี บเหน็ อดไมไ่ ดท้ จ่ี ะเปดิ ดขู า้ งใน ตลอดจนจดั เรยี งรปู เลม่ ใหด้ นู า่ อา่ น พรอ้ มทง้ั ออกแบบภาพประกอบดา้ นในทด่ี แู ลว้ สบายตา สบายใจ ขอขอบคณุ ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธวุ์ งศ์ ทใ่ี หพ้ ่ี ๆ ทง้ั ๔ คน เรยี นรเู้ กย่ี วกบั อาหารและการดแู ลผปู้ ว่ ย และอนญุ าตใหล้ งบทความเกย่ี ว กบั แพทยท์ างเลอื ก สตู รอาหารตา่ ง ๆ ตลอดจนเดนิ ทางจากระยอง เพอ่ื มาเยย่ี มและรว่ มเปน็ วทิ ยากรบรรยายเรอ่ื งของแพทยท์ างเลอื กใหแ้ กผ่ เู้ ขา้ รว่ มโครงการ ขออนโุ มทนาบญุ ในกศุ ลจติ ท่ี ดร.ไดใ้ หข้ อ้ มลู เกย่ี วกบั แพทย์ ทางเลอื กเพอ่ื เปน็ วทิ ยาทานมาลงในหนงั สอื เลม่ น้ี ขอขอบคุณ คณะแพทย์และพยาบาลจากโรงพยาบาล ศรนี ครนิ ทร์ จ.ขอนแกน่ ทกุ ๆ ทา่ นทม่ี สี ว่ นรว่ มในโครงการ ตลอดจน เสียสละเวลามาตรวจสุขภาพให้ผ้เู ข้าร่วมโครงการ พร้อมท้งั ทำ�การ วิเคราะห์ วินิจฉัยข้อมูลจากผลการตรวจสุขภาพ และมาบรรยาย รายละเอยี ดเกย่ี วกบั โรคมะเรง็ เพอ่ื เพม่ิ เตมิ ความรแู้ กผ่ เู้ ขา้ รว่ มโครงการ ขอขอบคณุ คณุ รดากร พพิ ฒั นไ์ ชยศริ ิ (พอ่ี อ้ ย) ส�ำ หรบั เมนู อาหารตา่ ง ๆ ทไ่ี ดน้ �ำ มาประยกุ ตใ์ หเ้ ปน็ อาหารแนวธรรมชาตเิ พอ่ื ใชใ้ น หนงั สอื เลม่ น้ี และถา่ ยทอดสง่ิ ทไ่ี ดเ้ รยี นรทู้ บ่ี า้ นสขุ ภาพมาตลอด ๑ เดอื น

ใหข้ า้ พเจา้ เปน็ ความรปู้ ระกอบในการจดั ท�ำ หนงั สอื ขอขอบคณุ คณุ เพญ็ ประภา อนวชั พงศ์ (พน่ี ก) ทช่ี ว่ ยถา่ ย ภาพประกอบเมนอู าหารเพม่ิ เตมิ และชว่ ยพสิ จู นอ์ กั ษรใหห้ นงั สอื เลม่ นม้ี คี ำ� ผดิ พลาดทน่ี อ้ ยทส่ี ดุ รวมถงึ ชว่ ยเสนอความคดิ เหน็ ตา่ ง ๆ จนท�ำ ใหห้ นงั สอื เลม่ นอ้ี อกมาสวยสด งดงามมาก ขา้ พเจา้ ขออนโุ มทนาบญุ กบั แรงกาย แรงใจ และความเสยี สละของผทู้ ม่ี สี ว่ นชว่ ยเหลอื โดยไมห่ วงั ผลตอบแทนทกุ ๆ ทา่ น ทท่ี �ำ ให้ “โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาต”ิ และหนงั สอื “กาล ครง้ั หนง่ึ เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ ” นส้ี �ำ เรจ็ ลงได้ ดว้ ยอานสิ งสแ์ หง่ บญุ บารมที พ่ี วกเราทกุ ทา่ นไดร้ ว่ มสรา้ งใน การจดั ท�ำ โครงการ และการจดั ท�ำ หนงั สอื เปน็ ธรรมทานในครง้ั น้ี ขา้ พเจา้ ขออทุ ศิ ผลบญุ กศุ ลถวายแด่ บรู พมหากษตั ราธริ าชเจา้ ทกุ พระองค์ พระ สยามเทวาธริ าช คณุ บดิ า มารดา ครอู ปุ ชั ฌาอาจารย์ ผมู้ พี ระคณุ ญาติ พน่ี อ้ ง เทวดาทร่ี กั ษาตวั เจา้ กรรมนายเวร ไมว่ า่ ทา่ นจะอยภู่ พภมู ใิ ด ตลอด จนสรรพสตั วท์ ง้ั หลายทเ่ี ปน็ เพอ่ื นทกุ ข์ เกดิ แก่ เจบ็ ตาย ขอจงอนโุ มทนา บญุ ใหไ้ ดร้ บั สว่ นกศุ ลผลบญุ น้ี ขอกศุ ลเจตนาและบญุ กริ ยิ าทพ่ี วกเราได้ รว่ มกนั บ�ำ เพญ็ ในครง้ั น้ี จงอ�ำ นวยความสขุ สวสั ดแ์ิ ละความถงึ พรอ้ มดว้ ย อดุ มมงคล ตราบจนเขา้ ถงึ พระนพิ พานทว่ั กนั ทกุ ทา่ นเทอญ มาลตี ผรู้ วบรวมและจดั ท�ำ หนงั สอื ๑๗ เมษายน ๒๕๕๒





















๒ กาลคร้งั หนึง่ ...เมื่อฉนั หดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. ความในใจในโครงการ พระพเิ ชษฐ์ เขมธมฺโม ปีเก่าผ่านไป ปีใหม่ผ่านมา ก็มักจะมีส่ิงใหม่ ๆ เกิดข้ึน มากมาย ทง้ั เรอื่ งตน่ื เตน้ และทา้ ทายผา่ นเขา้ มาในชวี ติ คนเราอยเู่ สมอ ณ ส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั กเ็ ชน่ เดยี วกนั มโี ครงการอยโู่ ครงการ หนงึ่ ไดน้ �ำ เอาศาสตรข์ องพทุ ธศาสนาและแพทยท์ างเลอื กมาผสมผสาน กันได้อย่างลงตัวเลยทีเดยี ว โดยรับเอาเฉพาะผปู้ ่วยที่เปน็ โรคมะเร็ง เข้ามาปฏิบัติธรรมพร้อมกับการดูแลรักษาแบบธรรมชาติบำ�บัดตาม แนวทางแพทยท์ างเลอื กของ ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธวุ์ งศ์ โดยงดใช้ยา เคมีทุกชนดิ โครงการนม้ี ชี อ่ื วา่ เรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ ไดเ้ ปดิ ตวั ตั้งแต่วันท่ี ๑๕ มกราคม - ๑๕ กมุ ภาพนั ธ์ พ.ศ.๒๕๕๑ ซึ่งเป็นโครงการที่มีการปฏิบัติธรรมเข้มข้นและยาวนานท่ีสุดท่ีเคย ปรากฏมา โครงการนเี้ ป็นโครงการพิเศษ และเปน็ งานทที่ า้ ทายผจู้ ดั ทำ�โครงการเป็นอยา่ งมาก เพราะเป็นเร่ืองที่ยากและเส่ียงมากในการ ดแู ลผทู้ ีเ่ ข้าร่วมโครงการอันเนื่องมาจากการขบั พษิ ของรา่ งกาย หลวงพว่ี โิ รจน์ (ผรู้ เิ รมิ่ และจดั ท�ำ โครงการ) ทา่ นไดเ้ ตรยี ม ความพร้อมทจ่ี ะทำ�โครงการนี้ประมาณเกือบ ๑ ปี ซึง่ เป็นเวลาในการ ศึกษารวบรวมข้อมูลต่าง ๆ และได้เดินทางไปดูวิธีการจัดการและ ปรึกษาผู้รู้ เพ่ือศึกษาแนวทางในการดูแลผู้ป่วยหลายที่ด้วยกัน เช่น วัดค�ำ ประมง จ.สกลนคร บา้ นสุขภาพ จ.ระยอง เปน็ ต้น ทั้งยังได้ส่ง หนว่ ยทำ�ครัวทง้ั ๔ คน ไปศกึ ษาวิธกี ารท�ำ อาหารแนวทางแพทยท์ าง เลอื กกับ ดร.รสสุคนธ์ พุ่มพนั ธว์ุ งศ์ ทบ่ี ้านสุขภาพ เปน็ ระยะเวลา ๑ เดอื น และทา่ นเองกไ็ ดเ้ ขา้ ปฏบิ ตั ธิ รรมเกบ็ อารมณเ์ ปน็ เวลา ๑ เดอื น

เตม็ ยอ่ มแสดงถงึ ความเสยี สละและเอาใจใสก่ ับผู้เขา้ ร่วมโครงการเปน็ อยา่ งมาก นเี้ ปน็ สง่ิ แรกทท่ี ำ�ใหอ้ าตมาเกดิ ความประทบั ใจและยนิ ดชี ว่ ย เหลอื ท่านในโครงการนี้ด้วยความเตม็ ใจอยา่ งยง่ิ อาตมาต้องขอชมผู้เข้าร่วมโครงการทุกคนท่ีต่างคอยให้ ก�ำ ลงั ใจซง่ึ กนั และกนั ไมว่ า่ อากาศในตอนเชา้ มดื จะแสนเหนบ็ หนาวสกั แคไ่ หน ทง้ั ทกุ ขเวทนาทป่ี รากฏอนั เนอื่ งมาจากการขบั พษิ ของรา่ งกาย รวมถงึ สภาวะจติ ตา่ งๆทร่ี มุ ประดงั เขา้ มา ทกุ คนตา่ งกอ็ ดทน ตอ่ สู้ และ ฟันฝ่าอปุ สรรคตา่ ง ๆ มาไดอ้ ย่างดตี ลอดจนจบโครงการ หลังจากจบโครงการแล้วก็ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า ผู้ท่ีเข้าร่วม โครงการตา่ งกม็ สี ขุ ภาพดขี น้ึ อยา่ งเหน็ ไดช้ ดั เซลลม์ ะเรง็ มขี นาดเลก็ ลง มภี ูมิต้านทานเพม่ิ มากข้นึ โรคบางโรคก็ทเุ ลาหายไป เชน่ โรคความ ดัน โรคเบาหวาน โรคหัวใจโต เป็นต้น และมีสุขภาพจิตดีมาก อารมณด์ ี ยมิ้ แยม้ แจม่ ใส ไมเ่ ครยี ด ไมเ่ หมอื นตอนทม่ี าสมคั รเขา้ รว่ ม โครงการในวันแรก หวงั วา่ โครงการนจี้ ะเปน็ แนวทางในการดแู ลสขุ ภาพทง้ั ทาง กายและทางใจ รวมถงึ เปน็ แสงสวา่ งแหง่ ความหวงั แกผ่ ทู้ ป่ี ว่ ย และเปน็ กำ�ลังใจให้สู้ต่อไป ถึงแม้ว่ากายจะป่วยแต่จิตก็จะกล้าแข็งเหนือความ เจบ็ ป่วย ขออนโุ มทนาบญุ กบั พระครปู ลดั สทิ ธวิ รวฒั น์ (ผอู้ �ำ นวยการ ส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬุวัน) ท่ใี หก้ ารสนับสนุน และใหค้ ำ�ปรึกษาใน การจัดต้ังโครงการ ขออนุโมทนาบุญกับหลวงพี่วิโรจน์ ผู้ริเริ่มและจัดตั้ง โครงการดี ๆ แบบน้ี และขอขอบคุณทใ่ี ห้ผมได้มสี ว่ นรว่ มในการสรา้ ง บารมีธรรมในโครงการนด้ี ว้ ย ๓กาลครงั้ หนึ่ง...เมื่อฉนั หดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๔ กาลครั้งหนง่ึ ...เม่ือฉนั หัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk. ขออนุโมทนาบุญกับพระวิทยากร พระภิกษุสงฆ์ในสำ�นัก ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ทกุ รปู และเจา้ หนา้ ทภี่ ายในสำ�นกั ปฏบิ ตั ธิ รรม สวนเวฬุวัน รวมถึงคณะแพทย์ พยาบาล เภสัชกรของโรงพยาบาล ศรีนครินทร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ญาติธรรมที่เป็นเจ้าภาพท่ี สนบั สนนุ ในเรอ่ื งของปจั จยั และผมู้ สี ว่ นรว่ มคอยเออ้ื เฟอ้ื ใหค้ วามสะดวก ในดา้ นต่าง ๆ ทำ�ให้โครงการประสบความส�ำ เรจ็ ลลุ ว่ งไปด้วยดี ขอความสขุ สวสั ด์ิ พิพฒั นมงคล ความสมบรู ณพ์ ูนผล จงปรากฏมแี ดผ่ มู้ สี ว่ นรว่ มในโครงการนด้ี ว้ ยกนั ทกุ รปู ทกุ นาม ตราบ ถึงพระนพิ พาน เทอญ ความในใจในโครงการ พระคงศักด์ิ เตชปญฺโญ อาตมารู้สึกดีใจที่ได้มีส่วนร่วมในโครงการเรียนรู้ดูกายใจ ด้วยธรรมะ ธรรมชาติ ซ่ึงจัดข้ึนสำ�หรับผู้ป่วยมะเร็งโดยเฉพาะ เป็นโครงการปฏิบัติธรรมนำ�ผู้ป่วยมาเจริญพระกรรมฐานตลอด ๑ เดือน การทำ�กรรมฐานนนั้ สามารถชว่ ยในการบำ�บัดรักษาโรคได้ จรงิ ซง่ึ เหน็ ไดจ้ ากประสบการณข์ องผปู้ ว่ ยหลายรายทมี่ าท�ำ กรรมฐาน ทว่ี ดั อมั พวนั แลว้ อาการดขี นึ้ บางรายกห็ ายจากโรคทเ่ี ปน็ และไดม้ กี าร วจิ ยั ศกึ ษาคน้ ควา้ เพอื่ ยนื ยนั ในเรอ่ื งน้ี โดย รศ.ดร.พนิ จิ รตั นกลุ เปน็ บทความในหนังสือเจริญสมาธิภาวนารักษาโรค ซึ่งเขียนไว้ชัดเจน แต่ก็ยังไม่มีใครจัดเป็นรูปแบบมีข้ันตอนแบบแผน จนกระทั่งเกิด โครงการน้ขี ้นึ โดยพระอาจารย์วโิ รจน์ จกกฺ วโร ซึ่งนอกจากทา่ นจะ

เน้นเรือ่ งกรรมฐานตามแนวหลวงพ่อจรัญเป็นหลักแลว้ ทา่ นยังได้น�ำ แนวแพทย์ทางเลือกของ ดร.รสสคุ นธ์ พุ่มพันธุว์ งศ์ มาเสรมิ ในดา้ น อาหาร เป็นอาหารธรรมชาติบ�ำ บดั เหมาะกบั ผปู้ ว่ ยมะเร็ง โดยส่วนตัวแล้วสาเหตุของการเกิดโรคมะเร็งน่าจะมาจาก อาหาร วิถีการดำ�เนินชีวิตที่ไม่ถูกต้อง เช่น การนอนดึก การรับ ประทานอาหารไม่เป็นเวลา สภาวะทางด้านอารมณ์ ความเครียด ตลอดจนภาวะแวดล้อมตา่ ง ๆ ดงั นน้ั ผเู้ ขา้ ร่วมโครงการจะได้รับการ ปรับวิถีการดำ�เนินชีวิตใหม่ให้ถูกต้อง และฟื้นฟูสภาพจิตใจ และ อารมณ์ด้วยการเจริญพระกรรมฐาน อาตมาจึงเห็นว่าโครงการน้ีน่าจะเป็นอีกแนวทางหนึ่งท่ีดี ส�ำ หรบั ผปู้ ว่ ยมะเรง็ ยงิ่ ไดเ้ ขา้ มาชว่ ยหลวงพว่ี โิ รจนด์ แู ลรบั ผดิ ชอบสว่ น กรรมฐานแลว้ ท�ำ ใหม้ น่ั ใจในแนวทางนม้ี ากขน้ึ เหน็ ไดจ้ ากผเู้ ขา้ รว่ ม โครงการมสี หี นา้ ผอ่ งใสขนึ้ ดวงตาแจม่ ใส ผดิ กบั ตอนทม่ี าลงทะเบยี น ในวันแรก ตอนแรกต้องยอมรบั วา่ หนักใจ เพราะโครงการน้จี ะเนน้ การท�ำ กรรมฐานเป็นหลัก โดยท�ำ เฉล่ียแลว้ วนั ละ ๑๐ ชวั่ โมง ซึ่ง ถือวา่ เป็นเร่อื งหนกั ส�ำ หรับผปู้ ว่ ยมะเรง็ อกี ทง้ั บางคนยังไม่เคยปฏิบัติ ธรรมมาก่อนเลย แต่ก็ได้รับคำ�แนะนำ�แนวทางการปฏิบัติจากท่าน พระครูปลัดสทิ ธวิ รวฒั น์ (คธาวุฒิ ยโสธโร) ผูอ้ ำ�นวยการสำ�นกั ฯ ซ่ึงท่านเป็นท่ีปรึกษาในโครงการ ทำ�ให้การปฏิบัติเป็นไปด้วยความ ราบรนื่ สามารถท�ำ กรรมฐานได้ตลอดจนครบ ๑ เดือน ในโครงการน้ี ผทู้ รี่ บั บทหนกั ทส่ี ดุ เหน็ จะไมพ่ น้ ผนู้ ำ�โครงการ (หลวงพว่ี โิ รจน)์ เพราะทา่ นตอ้ งก�ำ กบั ดแู ลงานหลายดา้ น แมจ้ ะมกี าร แบ่งหน้าที่กันแล้วก็ตาม เพื่อให้งานโครงการด�ำ เนินไปด้วยความ เรยี บรอ้ ย ไมว่ า่ จะเปน็ ดา้ นอาหาร การจดั หาวตั ถดุ บิ ในการท�ำ อาหาร ๕กาลครงั้ หน่ึง...เมอ่ื ฉันหัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๖ กาลครงั้ หนงึ่ ...เมื่อฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk. ด้านงานแพทย์ การตรวจสขุ ภาพ การประสานงาน ตลอดจนงาน บรกิ ารอืน่ ๆ อกี ท้ังยังตอ้ งคอยปรบั อารมณผ์ ู้ปฏิบตั ิ เนือ่ งจากระยะ เวลาทนี่ านถงึ ๑ เดอื น บวกกบั อาการของโรค ทำ�ใหเ้ กดิ การทอ้ แท้ ยงิ่ เมอื่ ปฏบิ ตั ไิ ปไดร้ ะยะหนง่ึ ภมู ติ า้ นทานจะเรมิ่ ดขี นึ้ รา่ งกายจะเรมิ่ ฟ้นื ฟู เริม่ มีการขบั ของเสีย ขบั พิษ ซง่ึ จะออกมาในรูปของอาการ เรอ การขึน้ ผ่นื ทอ้ งเดิน การถา่ ยมีเมอื ก มไี ข้ ต่อมน�้ำ เหลือง โตระยะหนึง่ ซึ่งแต่ละคนจะขบั พษิ ไมเ่ หมือนกัน หลายคนเมื่อเจอ อาการแบบนี้กย็ ่งิ เกดิ ความวิตกกังวล เกิดความทอ้ แท้ และเรมิ่ ไม่ แน่ใจในแนวปฏิบตั ิ จึงต้องมีการปรบั อารมณ์ ซึง่ ไมใ่ ชเ่ รือ่ งง่ายเลย หลวงพที่ า่ นจงึ ตอ้ งเหนอ่ื ยเปน็ พเิ ศษ แตก่ ไ็ ดร้ บั ความชว่ ยเหลอื เปน็ อยา่ ง ดจี ากทุก ๆ ฝ่าย มีพระอาจารยพ์ เิ ชษฐ์ เขมธมโฺ ม และพระอาจารย์ จตุรงค์ เตชธโร เข้ามาชว่ ยอีกแรง ในส่วนงานดา้ นการแพทย์มีคณุ โยมไกรวาส เป็นผ้ตู ิดตอ่ ประสานงาน ในเรอื่ งอปุ กรณก์ ารแพทยแ์ ละบคุ ลากรตา่ งๆ ไดร้ บั ความ ชว่ ยเหลอื เปน็ อยา่ งดจี าก อ.สมบรู ณ์ อ.วมิ ลรตั น์ อ.พนารตั น์ ตลอด จนทมี แพทยแ์ ละพยาบาลภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา โรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ และ อ.เออื้ มแข ซ่งึ เปน็ คุณหมอทางด้านมะเรง็ โดยตรง อาตมารู้สกึ ประทับใจในทีมแพทย์และพยาบาลเป็นอย่างย่ิง เพราะงานท่ี โรงพยาบาลกห็ นักอยู่แลว้ แตย่ ังอตุ สา่ หส์ ละเวลามาช่วยในโครงการ ดา้ นอาหารงานครวั กม็ โี ยมออ้ ย โยมกลว้ ย โยมปราโมทย์ โยมเหลยี ง โยมหนอ่ ย ตลอดจนทมี งานลกู มอื ทกุ คน สว่ นวตั ถดุ บิ ในการท�ำ อาหาร น้นั กไ็ ด้รับการช่วยเหลอื จาก ดร.สพุ ัตรา ปรศพุ ฒั นา โดยการจัดหา ผกั สดปลอดสารพษิ มาใหต้ ลอดทง้ั โครงการ งานดา้ นบรกิ าร (พเ่ี ลย้ี ง) กม็ คี ณุ โยมสมศรี โยมหมวย โยมวาสนิ คี อยท�ำ หนา้ ทน่ี ้ี ซง่ึ กเ็ ปน็ งาน

หนกั อกี งานหนง่ึ เนอ่ื งจากผรู้ ว่ มโครงการตอ้ งดม่ื น�ำ้ ผกั ตลอด เพอ่ื ชว่ ย ปรบั สมดลุ ในรา่ งกาย ทง้ั ยงั มนี ำ�้ นมขา้ ว ชว่ ยตอนรา่ งกายออ่ นเพลยี และเพอ่ื ไมใ่ หข้ าดชว่ งหรอื เสยี สมาธใิ นการปฏบิ ตั ิ จงึ ตอ้ งเปน็ หนา้ ทข่ี อง พเ่ี ลย้ี งทต่ี อ้ งคอยบรกิ าร งานนต้ี อ้ งอยกู่ บั ผปู้ ว่ ยเกอื บทง้ั วนั คอยดแู ล เตมิ น�ำ้ ผกั และบรกิ ารน�้ำ นมขา้ วให้ อกี ทง้ั ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการบางราย ทม่ี อี าการขบั พษิ รนุ แรง ไมอ่ าจปฏบิ ตั ริ ว่ มกบั คนอน่ื ได้ ตอ้ งแยกหอ้ ง กเ็ ปน็ หนา้ ทข่ี องพเ่ี ลย้ี งทต่ี อ้ งไปตามบรกิ ารสง่ อาหารและน�้ำ ใหเ้ ปน็ พเิ ศษ ถ้าไม่มีความอดทน ความเป็นผู้ท่ีเสียสละ ตลอดจนความรัก และ ปรารถนาดอี ยา่ งแทจ้ รงิ แลว้ การทจ่ี ะดแู ลและบรกิ ารคนปว่ ยตลอด ๑ เดอื นคงเปน็ ไปไดย้ าก ในสว่ นแพทยท์ างเลอื กนน้ั กไ็ ดร้ บั ความชว่ ยเหลอื เปน็ อยา่ งดี จาก ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธวุ์ งศ์ ซง่ึ กอ็ ตุ สา่ หเ์ ดนิ ทางไกลจาก จ.ระยอง มาให้ความรู้เก่ียวกับการดูแลสุขภาพและการปฏิบัติตัวสำ�หรับผู้ป่วย มะเรง็ และคณุ หมอปน่ิ นภสั ทอ่ี าสามาดแู ล และรว่ มปฏบิ ตั ดิ ว้ ยชว่ ง หนง่ึ ตลอดจนผมู้ จี ติ ศรทั ธา อาสาเขา้ มาชว่ ยเหลอื งานในสว่ นตา่ ง ๆ ทไ่ี มอ่ าจเอย่ ชอ่ื ไดห้ มดเพราะมากเหลอื เกนิ อาตมากข็ ออนโุ มทนากบั ผู้ มสี ว่ นรว่ มชว่ ยเหลอื ในโครงการนท้ี กุ ทา่ นดว้ ย กข็ อขอบคณุ ขอบใจแทนผเู้ ขา้ รว่ มโครงการทกุ คน ในน�ำ้ ใจ ท่มี ีให้กัน ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย ตลอดจนส่งิ ศักด์สิ ิทธ์ทิ ้งั หลาย บารมธี รรมของหลวงพอ่ จรญั ฐติ ธมโฺ ม รวมทง้ั บญุ บารมที ง้ั หลาย ทไ่ี ดร้ ว่ มสรา้ งกนั มา จงดลบนั ดาลใหท้ กุ ทา่ นรวมถงึ ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการ ทกุ คน จงเจรญิ ดว้ ยอายุ วรรณะ สขุ ะ พละ ปฏภิ าณธนสารสมบตั ิ คิดหวังส่ิงหน่ึงส่ิงใดท่ีถูกต้องดีงามไม่ผิดศีลธรรม ก็ขอให้ประสบผล ส�ำ เรจ็ ตามทม่ี งุ่ มาดปรารถนากนั ทกุ ทา่ น ทกุ ประการ เทอญ ๗กาลครั้งหนึง่ ...เมื่อฉนั หัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๘ กาลครงั้ หนึง่ ...เมือ่ ฉนั หดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. ความในใจในโครงการ พระจตรุ งค์ เตชธโร ปลายเดอื นมกราคมอากาศยงั คงหนาวอยู่ ไดม้ โี ครงการ ของทางส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั จดั ขน้ึ ชอ่ื โครงการเรยี นรดู้ กู าย ใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ ส�ำ หรบั ผทู้ เ่ี ปน็ มะเรง็ ระหวา่ งวนั ท่ี ๑๕ มกราคม - ๑๕ กมุ ภาพนั ธ์ พ.ศ. ๒๕๕๑ มพี ระวโิ รจน์ จกกฺ วโร เปน็ ผรู้ เิ รม่ิ โครงการ ซง่ึ ทา่ นไดม้ คี วามพรอ้ มเปน็ อยา่ งมากในการจดั โครงการฯคร้งั น้ี โดยเตรียมศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลทางวิชาการเป็นปี และมกี ารไปดงู านตามสถานทต่ี า่ งๆ ซง่ึ มกี ารดแู ลรกั ษาผเู้ ปน็ มะเรง็ รวม ถงึ ยงั มผี ้เู ช่ยี วชาญคอยใหค้ ำ�ปรกึ ษาหลากหลายสาขาอาชีพ ทง้ั แพทย์ พยาบาล อกี ทง้ั ยงั มกี ลั ยาณมติ ร ซง่ึ เปน็ ญาตธิ รรมมาคอยชว่ ยอ�ำ นวย ความสะดวกทง้ั ชว่ ยท�ำ ครวั ดแู ลผรู้ ว่ มโครงการ ดแู ลพระ และเจา้ หนา้ ท่ี สำ�นักปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันทุกคน ท่ีสำ�คัญท่านยังได้เตรียมความ พรอ้ มโดยเขา้ ปฏบิ ตั เิ กบ็ อารมณ์ ๑ เดอื นเตม็ เพอ่ื เตรยี มตวั ดแู ลผเู้ ขา้ รว่ มโครงการทจ่ี ะตอ้ งปฏบิ ตั ิ ๑ เดอื นเตม็ เชน่ กนั พระทเ่ี ขา้ รว่ มมาชว่ ยในโครงการมี พระพเิ ชษฐ์ เขมธมโฺ ม (หลวงพต่ี น้ ) คอยใหค้ �ำ แนะน�ำ ทด่ี ี ๆ เกย่ี วกบั การออกก�ำ ลงั กาย ยดื เสน้ ยดื สาย ยงั มพี ระคงศกั ด์ิ เตชปญโฺ ญ (หลวงพเ่ี ต)้ ทค่ี อยใหก้ �ำ ลงั ใจคอย ดแู ล ผทู้ เ่ี ขา้ รว่ มโครงการ และมพี ระมงกฎุ กนตฺ ธมโฺ ม (หลวงพก่ี อลฟ์ ) ทไ่ี ดร้ วบรวมบรรยากาศของโครงการมาถา่ ยทอดลงแผน่ DVD เพอ่ื ให้ ผรู้ ว่ มโครงการไดร้ ะลกึ ถงึ สว่ นพระทอ่ี ยใู่ นส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ทา่ นอน่ื ไดม้ สี ว่ นรว่ มทง้ั ทางปจั จยั และสง่ิ ของบา้ งตามสมควร โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ เปน็ โครงการ ท่ีมีประโยชน์มาก ได้รับอานิสงส์กันท่ัวสำ�นักปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวัน

โดยได้รับอาหารท่ีบำ�รุงสุขภาพรักษาร่างกาย ทำ�ให้ทุกคนท่ีอยู่ใน ส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั มสี ขุ ภาพทด่ี ขี น้ึ อกี ทง้ั ยงั สามารถน�ำ เอา ความรู้ท่ีได้จากโครงการไปดูแลรักษาสุขภาพได้ท้ังตนเองและคนใน ครอบครวั ดว้ ย อาตมา “พระจตรุ งค์ เตชธโร” กไ็ ดร้ ว่ มรบั อานสิ งสก์ บั เขาเชน่ กนั คอื กนิ อม่ิ นอนหลบั สบาย สขุ ภาพดขี น้ึ มาก ๆ ขบั ถา่ ย สะดวก สขุ ภาพจติ กด็ ี อารมณด์ ตี ลอดโครงการ แถมไมม่ โี รคภยั ไขเ้ จบ็ มาเบยี ดเบยี น ตวั เบาสบาย ขอชน่ื ชมผทู้ เ่ี ขา้ รว่ มโครงการทกุ คนทม่ี ขี นั ตสิ งู มาก เพราะ ช่วงเวลาในการจัดโครงการน้นั อากาศหนาวเย็น อีกท้งั ยังต้องปฏิบัติ ธรรมถงึ ๑ เดอื นเตม็ ถอื วา่ มคี วามอดทนตอ่ เวทนาทง้ั ทางกายและใจ เปน็ อยา่ งมาก ขออนโุ มทนาบญุ กบั พระอาจารยท์ กุ ทา่ นทช่ี ว่ ยดแู ลโครงการ กลั ยาณมติ รทกุ ทา่ น ทค่ี อยอ�ำ นวยความสะดวกในเรอ่ื งตา่ ง ๆ รวมถงึ เจา้ ภาพทอ่ี อกปจั จยั ชว่ ยเหลอื โครงการทกุ ทา่ น ขอความสุขสวัสดีจงมี แดญ่ าตธิ รรมทง้ั หลาย ขอทา่ นจงเจรญิ ดว้ ยอายุ วรรณะ สขุ ะ พละ ปฏภิ าณธนสารสมบตั ิ นกึ คดิ สง่ิ หนง่ึ ประการใด ขอใหส้ มความมงุ่ มาด ปรารถนา ดว้ ยกนั ทกุ รปู ทกุ นาม เทอญ สาธุ ศ ความในใจในโครงการ ศาสตราจารยน์ ายแพทยส์ มบรู ณ์ เทยี นทอง หวั หนา้ ภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ มีเหตุผลหลายอย่างท่ที �ำ ให้ผมได้มีส่วนร่วมใน “โครงการ เรียนร้ดู ูกายใจด้วยธรรมะ ธรรมชาติ” ซ่งึ เป็นโครงการปฏิบัติธรรม ส�ำ หรบั ผปู้ ว่ ยมะเรง็ ทส่ี �ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั จ.ขอนแกน่ ในครง้ั น้ี ๙กาลครง้ั หน่งึ ...เมื่อฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๑๐ กาลครัง้ หน่ึง...เมอื่ ฉันหัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk. เหตผุ ลขอ้ แรก คอื ไปรว่ มในฐานะแพทยท์ ม่ี สี ว่ นเกย่ี วขอ้ ง กบั การดแู ลเรอ่ื งความปวดในผปู้ ว่ ยมะเรง็ ของโรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ ความรแู้ ละประสบการณใ์ นดา้ นนท้ี พ่ี อมอี ยบู่ า้ ง อาจเปน็ ประโยชนต์ อ่ ผู้ ปว่ ยในโครงการนไ้ี ดบ้ า้ ง เหตุผลข้อท่ีสอง คือไปในฐานะหัวหน้าหน่วยงานหรือ หวั หนา้ ภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ ทง้ั นเ้ี นอ่ื งจากคณุ ไกรวาส ซง่ึ เปน็ ผปู้ ระสานงานคนหนง่ึ ในโครงการน้ี เปน็ พยาบาลในภาควชิ าฯ (วสิ ญั ญพี ยาบาล) และยงั มอี าจารยแ์ พทย์ และ พยาบาลอกี ๓-๔ คนทไ่ี ดแ้ สดงความประสงคเ์ ขา้ รว่ มในโครงการกอ่ น หนา้ นแ้ี ลว้ ผมในฐานะหวั หนา้ จงึ ไดร้ บั ค�ำ ชกั ชวน ใหเ้ ขา้ รว่ มโครงการ อกี คนหนง่ึ เรยี กวา่ เปน็ กจิ กรรมลกู นอ้ งพาหวั หนา้ ท�ำ เหตผุ ลขอ้ ทส่ี าม เปน็ เรอ่ื งความสนใจสว่ นตวั คอื ผมเอง เพง่ิ เขา้ รบั งานหวั หนา้ ภาควชิ าฯ ไดไ้ มถ่ งึ ๒ เดอื น ดงั นน้ั ในแตล่ ะวนั จงึ มเี หตกุ ารณห์ ลายอยา่ งเขา้ มาในชวี ติ มากมาย จงึ ตอ้ งการหาวธิ ที จ่ี ะ ชว่ ยท�ำ ใหจ้ ติ ใจสงบ จะไดม้ สี ตใิ นการท�ำ งานใหด้ ขี น้ึ ในชว่ งนเ้ี องได้ มโี อกาสไปส�ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ครง้ั แรก เพอ่ื นมิ นตพ์ ระอาจารย์ วโิ รจนไ์ ปท�ำ บญุ ทภ่ี าควชิ าฯ นบั เปน็ กา้ วแรกทช่ี กั น�ำ ใหผ้ มไดม้ าเกย่ี วขอ้ ง ในโครงการนอ้ี กี ทางหนง่ึ ในฐานะแพทยท์ ใ่ี หก้ ารดแู ลผปู้ ว่ ยมะเรง็ ทม่ี อี าการปวดมาพอ สมควร ด้วยหลักการการดูแลให้ผู้ป่วยเหล่าน้ีมีสุขภาวะท่ีดี จะต้อง ประกอบดว้ ย การดแู ลทง้ั รา่ งกาย จติ ใจ สงั คม และจติ วญิ ญาณ แต่ สง่ิ หน่งึ ท่ผี มช่วยเหลอื ผ้ปู ่วยได้ไม่มากนกั ก็คอื การช่วยสรา้ งความเข้ม แขง็ ทางจติ ใจ เนอ่ื งจากประสบการณต์ รงดา้ นนข้ี องผมมนี อ้ ย แมว้ า่ โดย สว่ นตวั จะมคี วามเชอ่ื ในเรอ่ื งนว้ี า่ มปี ระโยชนก์ ต็ าม ดงั นน้ั การไดม้ สี ว่ น

รว่ มในโครงการน้ี จงึ เปน็ โอกาสใหผ้ มไดเ้ รยี นรแู้ ละไดป้ ระสบการณใ์ น เรอ่ื งการดแู ลดา้ นจติ ใจไปดว้ ย ส�ำ หรบั เรอ่ื งอาหารของผปู้ ว่ ยทเ่ี ปน็ มะเรง็ นน้ั เปน็ อกี เรอ่ื ง หนง่ึ ทไ่ี มไ่ ดใ้ หค้ วามสนใจมากนกั ในเรอ่ื งอาหารปอ้ งกนั โรคนน้ั เปน็ เรอ่ื ง ความสนใจสว่ นบคุ คล เพราะเปน็ สง่ิ ทต่ี อ้ งใชเ้ วลานานจงึ จะเหน็ ผล แมว้ า่ จะมหี ลกั ฐานทส่ี นบั สนนุ มากมายวา่ การรบั ประทานอาหารไมถ่ กู หลกั อนามยั จะท�ำ ใหเ้ กดิ โรคหลายอยา่ ง เชน่ โรคอว้ น ไขมนั ในเลอื ดสงู เบาหวาน และโรคไต เปน็ ตน้ สำ�หรบั การแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั นน้ั แพทย์ มักจะไม่ค่อยมีเวลาให้ความรู้เร่ืองน้ีแก่ผู้ป่วยมากนัก อาจเป็นเพราะ แพทยเ์ องกไ็ มค่ อ่ ยมคี วามรเู้ รอ่ื งนเ้ี ชน่ เดยี วกนั ดงั นน้ั เมอ่ื มผี ปู้ ว่ ยทเ่ี ปน็ มะเรง็ แลว้ มารกั ษา จงึ ไมไ่ ดส้ นใจทจ่ี ะใหง้ ดหรอื หลกี เลย่ี งอาหารใด ๆ แมจ้ ะมบี างครง้ั ทผ่ี ปู้ ว่ ยถามวา่ โรคนต้ี อ้ ง คะล�ำ (งด) อาหารประเภทใด บา้ ง กจ็ ะไดย้ นิ บอ่ ย ๆ ทต่ี อบวา่ ไมต่ อ้ งงด อาจคดิ วา่ มนั สายเกนิ แก้ แลว้ กไ็ ด้ อกี อยา่ งหนง่ึ เมอ่ื ผปู้ ว่ ยเรม่ิ มอี าการออ่ นเพลยี แพทยก์ จ็ ะใหร้ บั ประทานอาหารทกุ ชนดิ ทจ่ี ะสามารถชว่ ยใหผ้ ปู้ ว่ ยมอี าการทด่ี ขี น้ึ เมอ่ื พระอาจารยว์ โิ รจนถ์ ามถงึ เรอ่ื งอาหารกบั โรคมะเรง็ และ การงดอาหารบางชนดิ เชน่ เนอ้ื สตั ว์ รวมทง้ั อาหารปลอดสารพษิ และ เอนไซม์ แมผ้ มไมค่ อ่ ยมคี วามมน่ั ใจวา่ จะไดผ้ ล เนอ่ื งจากผมเองไมม่ คี วาม รเู้ รอ่ื งน้ี แตก่ ไ็ มค่ ดั คา้ นเพราะถอื วา่ เปน็ ทางเลอื กอยา่ งหนง่ึ หากไมเ่ ปน็ อนั ตรายตอ่ รา่ งกายผปู้ ว่ ย ซง่ึ ขณะนน้ั ยงั ไมท่ ราบวา่ เปน็ ใครบา้ ง จะทน ต่ออาหารท่พี วกเขาไม่เคยชินได้หรือไม่ แต่เม่อื ผมได้ลองรับประทาน อาหารท่ีทีมงานแม่ครัว ซ่ึงได้ไปฝึกฝนกับดร.รสสุคนธ์มาแล้วก็พบว่า อาหารนน้ั ถงึ แมจ้ ะไมม่ เี นอ้ื สตั ว์ แตก่ ม็ รี สชาตอิ รอ่ ยถกู ปาก และมคี ณุ คา่ ของสารอาหารครบถว้ น อาจพดู วา่ มเี กนิ ปกตทิ เ่ี รารบั ประทานอยทู่ กุ วนั ๑๑กาลครั้งหนง่ึ ...เมือ่ ฉนั หดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๑๒ กาลครง้ั หนงึ่ ...เม่ือฉนั หัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk. ดว้ ยซ�ำ้ ไป และเมอ่ื ไดส้ อบถามคนอน่ื ๆ กส็ ามารถทานไดโ้ ดยไมเ่ บอ่ื ไม่ เล่ยี นจนเป็นทกุ ข์แต่อย่างใด ส่งิ ทพ่ี สิ ูจนว์ า่ อาหารดังกล่าวมีประโยชน์ คอื ผปู้ ว่ ยทกุ คนในโครงการนส้ี ามารถรบั ประทานอาหารไดเ้ ปน็ เดอื น และทุกคนปรับสภาพร่างกายได้เป็นอย่างดี คนท่ีผอมก่อนมาเข้า โครงการกลบั มนี �ำ้ หนกั เพม่ิ ขน้ึ ในทางตรงกนั ขา้ มคนทม่ี นี �ำ้ หนกั เกนิ ก่อนเข้าโครงการกลับมีนำ�้ หนักตัวลดลง อีกท้งั ผลการเจาะเลือดก็ สนบั สนนุ วา่ สขุ ภาพกายดขี น้ึ นอกจากนย้ี งั ไดพ้ บเหน็ ความรว่ มมอื และ ความชว่ ยเหลอื ของผทู้ เ่ี ขา้ รว่ มโครงการดว้ ยกนั ซง่ึ เปน็ สง่ิ ทน่ี า่ ชน่ื ชมเปน็ อยา่ งยง่ิ ในดา้ นการฝกึ สมาธนิ น้ั ไดเ้ หน็ ผเู้ ขา้ โครงการทกุ คนมคี วาม ตง้ั ใจรบั ฟงั ค�ำ แนะน�ำ จากพระอาจารยเ์ ปน็ อยา่ งดี จงึ เชอ่ื ไดว้ า่ แมค้ นท่ี ไมเ่ คยฝกึ หรอื มพี น้ื ฐานเรอ่ื งการฝกึ สมาธมิ ากอ่ น กค็ งจะไมย่ ากเกนิ ไปท่ี จะเร่มิ ต้น และเม่อื เวลาผ่านไปจนครบหน่งึ เดือน ผลท่ไี ด้จึงค่อนข้าง ชัดเจนว่า ความปวดจากมะเร็งน้ัน คนท่ีมีพลังจิตใจท่ีเข้มแข็งจะ สามารถอยกู่ บั ความปวดไดโ้ ดยไมต่ อ้ งใชย้ าแกป้ วดเลย เมอ่ื รา่ งกาย ไมม่ ยี า กไ็ มง่ ว่ งนอน หรอื ซมึ จนหลบั ตลอดเวลา คณุ ภาพชวี ติ จงึ ดี ขน้ึ มาก ท้ายท่ีสุด แม้ว่าผมจะไม่ได้เข้าร่วมฝึกสมาธิท่ีสำ�นัก ปฏิบัติธรรมสวนเวฬุวันอย่างท่ีต้ังใจไว้แต่แรก เน่ืองจากไม่มีเวลา แตก่ ไ็ ดร้ บั ความกรณุ าจากพระอาจารยว์ โิ รจน์ ชว่ ยสอนพน้ื ฐานการท�ำ สมาธใิ หผ้ มอยา่ งยอ่ ๆ เพอ่ื ใหน้ �ำ ไปประยกุ ตใ์ ชใ้ นชวี ติ ประจ�ำ วนั ตอ่ ไป อีกท้ังยังได้รับความรู้เร่ืองนำ้�เอนไซม์ และสูตรอาหารอย่างง่าย ๆ อกี ดว้ ย นบั วา่ สง่ิ ทผ่ี มไดร้ บั นน้ั มากกวา่ สง่ิ ทผ่ี มไดท้ �ำ ใหแ้ กโ่ ครงการเปน็ อยา่ งมาก จงึ เปน็ ความกรณุ าจากพระอาจารยต์ อ่ มนษุ ยท์ กุ คนนน่ั เอง

ความในใจในโครงการ รศ.พญ.วมิ ลรตั น์ ศรรี าช หนว่ ยระงบั ปวด ภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ การเป็นแพทย์ท่ีมีโอกาสได้ดูแลผู้ป่วยเป็นมะเร็งอยู่เนืองๆ พบว่า ผู้ป่วยมักมีความทุกข์ทรมานท้ังทางกายและทางใจ กล่าวคือ อาการทางกายทเ่ี กดิ จากการลกุ ลามของมะเรง็ มกั ท�ำ ใหผ้ ปู้ ว่ ยมอี าการ ปวด อดึ อดั ไมส่ บาย หายใจไมส่ ะดวก รบั ประทานอาหารไมไ่ ดแ้ ละวธิ ี การรกั ษามะเรง็ เองกอ็ าจกอ่ ใหเ้ กดิ อาการขา้ งเคยี ง เชน่ คลน่ื ไสอ้ าเจยี น ซีดลง เป็นต้น ส่วนอาการทางใจน้ันพบว่า ผู้ป่วยมักมีความกังวล ซมึ เศรา้ ทอ้ แท้ บางรายหมดอาลยั ตายอยาก ไมม่ คี วามหวงั ทจ่ี ะใชช้ วี ติ ทเ่ี หลอื อยใู่ หม้ คี วามสขุ ตามสมควรได้ วธิ กี ารรกั ษาทต่ี นเองไดก้ ระทำ�อยู่ เปน็ ประจ�ำ นน้ั นอกเหนอื จากการใหย้ าระงบั ปวดแลว้ กจ็ ะแนะน�ำ ใหผ้ ู้ ปว่ ยอาศยั วธิ กี ารทช่ี ว่ ยลดความปวดและความกงั วลแบบทแ่ี ตล่ ะคนถนดั เช่น การหากิจกรรมอ่นื มาทำ�เพ่อื เบ่ียงเบนความสนใจ อ่านหนังสือ ธรรมะ หรอื ท�ำ สมาธิ เปน็ ตน้ ซง่ึ กพ็ บวา่ ผปู้ ว่ ยหลายรายทบ่ี อกวา่ ใชว้ ธิ ี ดงั กลา่ วแลว้ ชว่ ยใหอ้ าการปวดทเุ ลาลงไดบ้ า้ ง แตเ่ นอ่ื งจากขอ้ จำ�กดั ของตนเองในการเป็นผู้มีความรู้ในทางธรรมน้อยท้ังทางทฤษฎีและ ปฏบิ ตั ิ ท�ำ ใหช้ ว่ ยเหลอื หรอื แนะน�ำ ผปู้ ว่ ยเหลา่ นน้ั ไมไ่ ดเ้ ตม็ ทน่ี กั เมอ่ื ไดม้ โี อกาสมาปฏบิ ตั ธิ รรมทส่ี �ำ นกั ปฏบิ ตั ธิ รรมสวนเวฬวุ นั ตามค�ำ แนะน�ำ ของกลั ยาณมติ ร กไ็ ดพ้ บวา่ หนทางนก้ี อ่ ใหเ้ กดิ ความ สงบในใจเหมอื นไดก้ ระท�ำ สง่ิ อนั เปน็ กศุ ลกรรม ท�ำ ใหม้ คี วามอม่ิ เอม ใจ พบกบั ความสขุ อกี แบบหนง่ึ มกี ารมองโลกทเ่ี ปลย่ี นไป โดยมอง สง่ิ ตา่ ง ๆ ตามความเปน็ จรงิ คอื ไมเ่ ทย่ี ง เปน็ ทกุ ขแ์ ละบงั คบั ใหเ้ ปน็ อยา่ งทต่ี อ้ งการไมไ่ ด้ มคี วามเชอ่ื เรอ่ื งกรรมวบิ ากมากขน้ึ นอกจากน้ี ๑๓กาลคร้งั หน่งึ ...เม่ือฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๑๔ กาลคร้ังหน่ึง...เมอ่ื ฉันหดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. ก็สามารถจัดการกับเวทนาท่ีเกิดข้ึนระหว่างปฏิบัติได้บ้าง ท�ำ ให้รู้สึก ศรทั ธาในวถิ ขี องการท�ำ วปิ สั สนากรรมฐาน วา่ มสี ว่ นชว่ ยจดั การกบั ทกุ ข์ ทเ่ี กดิ ขน้ึ ทง้ั ทางกายและใจไดจ้ รงิ ส�ำ หรบั ผปู้ ฏบิ ตั ิ ดงั นน้ั เมอ่ื ไดท้ ราบวา่ พระอาจารย์วิโรจน์ จกฺกวโรและคณะ มีการจัดต้ังโครงการเรียนรู้ ดกู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ ใหก้ บั ผทู้ เ่ี ปน็ มะเรง็ นน้ั กร็ สู้ กึ ยนิ ดี และ อนโุ มทนาในโครงการน้ี ดว้ ยเหน็ วา่ เปน็ โครงการทด่ี ี ทใ่ี หโ้ อกาสบคุ คล กลมุ่ นไ้ี ดเ้ รยี นรธู้ รรมะ ไดป้ ฏบิ ตั ธิ รรมในชว่ งทม่ี คี วามทกุ ขก์ ายทกุ ขใ์ จ ซง่ึ โดยสว่ นตวั แลว้ กม็ คี วามเชอ่ื มน่ั วา่ วธิ กี ารนจ้ี ะท�ำ ใหเ้ กดิ ความสงบ สขุ ในจติ ใจของบคุ คลเหลา่ นน้ั ไดไ้ มม่ ากกน็ อ้ ย สว่ นเรอ่ื งความทกุ ขก์ าย นน้ั คงขน้ึ อยกู่ บั เหตปุ จั จยั เนอ่ื งจากสภาพรา่ งกายของผทู้ เ่ี ปน็ มะเรง็ แตล่ ะคนยอ่ มมคี วามแตกตา่ งกนั เปน็ ธรรมดา และเมอ่ื ไดร้ บั ความเมตตา จากพระอาจารยว์ โิ รจน์ อนญุ าตใหเ้ ขา้ มารว่ มทมี งานในฐานะแพทย์ โดย มหี นา้ ทต่ี รวจสขุ ภาพผเู้ ขา้ รว่ มโครงการและใหค้ ำ�แนะน�ำ ในการปฏบิ ตั ติ วั นน้ั กม็ คี วามปตี ยิ นิ ดอี ยา่ งยง่ิ ทน่ี อกจากจะไดใ้ ชค้ วามรคู้ วามสามารถ ทม่ี อี ยู่ ปฏบิ ตั งิ านเพอ่ื ตอบแทนพระคณุ แดพ่ ระอาจารยแ์ ละส�ำ นกั ปฏบิ ตั ิ ธรรมแหง่ นแ้ี ลว้ ยงั จะไดม้ สี ว่ นรว่ มในกศุ ลกรรมทพ่ี ระอาจารยแ์ ละคณะ สรา้ งขน้ึ แตค่ วามกงั วลยงั มอี ยบู่ า้ งในชว่ งแรก เนอ่ื งจากในฐานะทเ่ี ปน็ แพทย์แผนปัจจุบันท่ไี ด้ดูแลผ้ปู ่วยมะเร็งท่มี ีอาการปวด ก็เกรงว่าผ้เู ข้า รว่ มโครงการซง่ึ จะไมไ่ ดร้ บั ยาแกป้ วดตามทเ่ี คยไดม้ ากอ่ น อาจทนความ ปวดไมไ่ ด้ มผี ลใหเ้ ปน็ อปุ สรรคตอ่ การปฏบิ ตั แิ ละอาจท�ำ ใหโ้ รคทเ่ี ปน็ อยู่ กลบั ทรดุ ลงได้ แตเ่ มอ่ื ไดม้ าศกึ ษาถงึ วธิ กี ารทพ่ี ระอาจารยน์ �ำ มาใชก้ บั ผทู้ เ่ี ขา้ รว่ มโครงการนโ้ี ดยละเอยี ดแลว้ พบวา่ นอกจากการปฏบิ ตั ธิ รรมโดยการ ทำ�สมาธิและเดินจงกรมแล้ว (ผ้ปู ่วยท่เี ดินไม่ไหว พระอาจารย์ท่านก็

เมตตาใหน้ ง่ั หรอื นอนปฏบิ ตั กิ ไ็ ด)้ ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการยงั ไดร้ บั ประทาน อาหารทป่ี ราศจากเนอ้ื สตั ว์ แตท่ วา่ มสี ารอาหารครบถว้ น ปรงุ โดยวธิ ี ก�ำ จดั สารพษิ ออกโดยใชน้ ้�ำ เอนไซม์ ทเ่ี มอ่ื น�ำ มาปรงุ อาหารนอกจากจะ ท�ำ ใหม้ รี สชาตอิ รอ่ ยแลว้ ยงั มสี ว่ นชว่ ยในการยอ่ ยท�ำ ใหร้ ะบบขบั ถา่ ยเปน็ ปกติ เม่อื ไดท้ ำ�การตรวจรา่ งกายผ้เู ขา้ ร่วมโครงการซำ้�ในช่วงเสรจ็ ส้นิ โครงการ กพ็ บวา่ สว่ นใหญม่ สี ขุ ภาพทด่ี ี ไมไ่ ดม้ กี ารทรดุ ตวั ลงจากโรคท่ี เปน็ อยอู่ ยา่ งทต่ี นเองกงั วลไวเ้ ลย และทไ่ี ดเ้ หน็ ชดั เจนมากคอื ความสขุ ใจ ท่ฉี ายแววออกมาท้งั ทางสีหน้าและแววตา ตลอดจนค�ำ พูดของผ้เู ข้า รว่ มโครงการทล่ี ว้ นกลา่ วเปน็ เสยี งเดยี วกนั วา่ มคี วามสขุ มากทไ่ี ดเ้ ขา้ รว่ ม โครงการน้ี และทน่ี า่ แปลกใจคอื ผทู้ เ่ี คยมคี วามปวดกบ็ อกวา่ มอี าการ ลดลง ซง่ึ เปน็ ทน่ี า่ อศั จรรย์ เพราะระหวา่ งทเ่ี ขา้ รว่ มโครงการ เขา เหลา่ นน้ั จะไมไ่ ดใ้ ชย้ าระงบั ปวดเลย ท�ำ ใหร้ สู้ กึ ศรทั ธาในวธิ กี ารนว้ี า่ อยา่ งนอ้ ยกเ็ ปน็ วธิ กี ารหนง่ึ ทช่ี ว่ ยใหผ้ ปู้ ว่ ยดว้ ยโรคมะเรง็ มที างเลอื ก ทจ่ี ะใชช้ วี ติ ไดอ้ ยา่ งสขุ กายสขุ ใจ ตา่ งจากวถิ ที เ่ี ขาเหลา่ นน้ั เคยเปน็ อยู่ กอ่ นทจ่ี ะเขา้ รว่ มโครงการ ประสบการณ์หน่ึงท่ีได้จากการเข้ามาสัมผัสกับผู้เข้าร่วม โครงการนค้ี อื ความรสู้ กึ ประทบั ใจในความมนี �้ำ ใจของเพอ่ื นมนษุ ยท์ ม่ี ี ตอ่ กนั เนอ่ื งจากไดม้ โี อกาสพดู คยุ กบั ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการทา่ นหนง่ึ ทม่ี ี อาการของโรคตดิ เชอ้ื ทางปอด ซง่ึ อยใู่ นระหวา่ งการรกั ษาตวั ทท่ี า่ นเอง กไ็ ดเ้ รม่ิ มานานพอสมควรแลว้ ท�ำ ใหโ้ อกาสในการแพรเ่ ชอ้ื ใหผ้ อู้ น่ื แมจ้ ะ มกี ถ็ อื วา่ เปน็ ไปไดค้ อ่ นขา้ งนอ้ ย แตพ่ อทา่ นทราบวา่ มผี เู้ ขา้ รว่ มโครงการ บางคน เพง่ิ ไดร้ บั การรกั ษามะเรง็ มา ไมว่ า่ จะเปน็ การใหเ้ คมบี �ำ บดั หรอื การฉายแสง (ซ่งึ นับว่าบุคคลเหล่าน้นั จะมีภูมิต้านทานต่ำ�กว่าคนปกติ เสย่ี งตอ่ การตดิ เชอ้ื ไดง้ า่ ย) ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการทา่ นดงั กลา่ วกไ็ ดต้ ดั สนิ ใจ ๑๕กาลครง้ั หนงึ่ ...เม่ือฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๑๖ กาลคร้ังหน่งึ ...เมอ่ื ฉันหดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. ถอนตัวไปเอง ด้วยเกรงว่าจะท�ำ ให้เพ่ือนท่ีเข้าร่วมโครงการด้วยกันมี โอกาสตดิ เชอ้ื ได้ ถงึ แมว้ า่ ตนเองจะมคี วามตอ้ งการเขา้ รว่ มโครงการน้ี อยา่ งยง่ิ กต็ าม นบั วา่ เปน็ การตดั สนิ ใจบนพน้ื ฐานของความมเี มตตาตอ่ เพอ่ื นมนษุ ยอ์ ยา่ งยง่ิ ปราศจากความเหน็ แกต่ วั ท�ำ ใหร้ สู้ กึ ซาบซง้ึ ในน�้ำ ใจ ของทา่ น ซง่ึ เปน็ ตวั อยา่ งของบคุ คลทแ่ี มจ้ ะมคี วามปว่ ยทางกายจากโรค มะเรง็ และโรคปอด แตจ่ ติ ใจของทา่ นไมไ่ ดป้ ว่ ยไปดว้ ยเลย ตรงกนั ขา้ ม กลับมีความแข็งแกร่งน่าช่ืนชมและยกย่องให้เป็นแบบอย่างของการมี เมตตาตอ่ เพอ่ื นมนษุ ยด์ ว้ ยกนั ยง่ิ นกั ความมนี �้ำ ใจตอ่ กนั นน้ั นอกจากจะพบในผเู้ ขา้ รว่ มโครงการ ทเ่ี ปน็ มะเรง็ แลว้ ยงั พบในผทู้ อ่ี าสามาท�ำ งานใหก้ บั โครงการน้ี ไมว่ า่ จะ เป็นผู้ประกอบอาหาร หรือผู้ช่วยอำ�นวยความสะดวกแก่ผู้เข้าร่วม โครงการในดา้ นตา่ ง ๆ งานประกอบอาหารนน้ั นบั วา่ เปน็ งานทค่ี อ่ น ขา้ งหนกั เอาการ เนอ่ื งจากตอ้ งเรม่ิ งานแตเ่ ชา้ มดื และลงมอื ท�ำ แทบจะ ตลอดทง้ั วนั เนอ่ื งจากการประกอบอาหารตามแนวทางของโครงการ นน้ั มหี ลายขน้ั ตอน ทง้ั นก้ี เ็ พอ่ื ใหไ้ ดอ้ าหารทม่ี ปี ระโยชนค์ รบถว้ น และ ปราศจากสารพษิ ตา่ งๆทเ่ี จอื ปนมาใหม้ ากทส่ี ดุ เทา่ ทจ่ี ะเปน็ ไปได้ เพอ่ื ให้ เปน็ การบ�ำ บดั ดว้ ยการใชธ้ รรมชาตอิ ยา่ งแทจ้ รงิ ตามเจตนารมณข์ อง พระอาจารย์ จากการทเ่ี ขา้ ไปสมั ผสั โดยการสงั เกตการณบ์ า้ ง การชว่ ย เหลอื ตามก�ำ ลงั และโอกาสบา้ ง กพ็ บวา่ ทา่ นเหลา่ นน้ั อาสาท�ำ งานใหก้ บั โครงการน้ดี ้วยจิตเมตตา โดยไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหน่อื ย ระหว่าง ท�ำ งานกพ็ ดู คยุ แบง่ ปนั ประสบการณด์ ี ๆ ใหแ้ กก่ นั นบั ไดว้ า่ ตนเองชา่ ง โชคดที ไ่ี ดม้ โี อกาสมารจู้ กั บคุ คลเหลา่ น้ี ไดส้ มั ผสั กบั ประสบการณด์ ี ๆ ท่ี หาไดไ้ มง่ า่ ยนกั ในสงั คมปจั จบุ นั จากการท่ีได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการน้ี ทำ�ให้ได้มี

กลั ยาณมติ รเพม่ิ ขน้ึ ไดส้ รา้ งความสขุ ใจใหก้ บั ตนเอง โดยการตอบแทน พระคณุ ครบู าอาจารย์ ไดม้ สี ว่ นชว่ ยเหลอื บคุ คลทม่ี คี วามทกุ ขก์ าย ทกุ ข์ ใจ ให้เขาเหลา่ นน้ั ไดม้ โี อกาสศกึ ษาธรรมและปฏิบตั ธิ รรม ซง่ึ นบั เป็น ความสุขใจท่ีได้จากประสบการณ์ท่ีแตกต่างจากการดูแลผู้ป่วยในโรง พยาบาล นอกจากนย้ี ังมผี ลพลอยไดค้ อื วชิ าความรเู้ ก่ยี วกับการปรุง อาหารท่มี ีกรรมวิธีกำ�จัดสารพิษท่ีอาจตกค้างอยู่ โดยไม่ทำ�ให้รสชาติ อาหารเปลย่ี นไป แตก่ ลบั ท�ำ ใหไ้ ดร้ สอรอ่ ยตามธรรมชาตอิ กี ดว้ ย นบั วา่ เปน็ ประสบการณช์ วี ติ ทค่ี มุ้ คา่ เปน็ รางวลั ชวี ติ อยา่ งแทจ้ รงิ สว่ นอานสิ งส์ ของกรรมดที ไ่ี ดม้ โี อกาสสรา้ งจากการเขา้ รว่ มโครงการน้ี ขออทุ ศิ ใหก้ บั ผปู้ ว่ ยดว้ ยโรคมะเรง็ ทง้ั หลาย ขอใหท้ า่ นเหลา่ นน้ั ไดม้ โี อกาสพบหนทาง ทช่ี ว่ ยใหม้ คี วามทกุ ขก์ ายทกุ ขใ์ จนอ้ ยลง ไดม้ โี อกาสศกึ ษาและปฏบิ ตั ธิ รรม ใหไ้ ดพ้ บซง่ึ ทางดบั ทกุ ขด์ ว้ ยเทอญ ความในใจในโครงการ ผศ.พญ.เออ้ื มแข สขุ ประเสรฐิ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านอายุรศาสตร์มะเร็งวิทยา ภาควชิ าอายรุ ศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ ทัศนคติท่ีมีต่อการรักษาทางเลือกกับผู้ป่วยมะเร็ง“ก่อน”สัมผัส โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ “ไมเ่ ชอ่ื แตไ่ มต่ อ่ ตา้ น” นา่ จะเปน็ ค�ำ จ�ำ กดั ความทด่ี ที ส่ี ดุ ของ ดฉิ นั เนอ่ื งจากตลอด ๒๐ ปที ไ่ี ดร้ ำ�่ เรยี นวชิ าแพทยม์ า กไ็ ดร้ บั การปลกู ฝงั มาตลอดวา่ การรกั ษาใด ๆ กต็ ามทเ่ี ราในฐานะแพทยค์ วรแนะน�ำ ให้ผ้ปู ่วยไม่ว่าจะเป็นยาหรือวิธีการรักษา จะต้องมีการศึกษาท่เี ป็น ๑๗กาลครั้งหนึ่ง...เมอื่ ฉันหัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๑๘ กาลครัง้ หน่ึง...เมอื่ ฉันหดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. หลกั ฐานประจกั ษย์ นื ยนั ถงึ ประสทิ ธภิ าพ ซง่ึ การศกึ ษาจะตอ้ งเปน็ แบบ ส่มุ คือ ต้องมีผ้ปู ่วยสองกล่มุ กล่มุ ท่ไี ด้รับยาหรือการรักษาและน�ำ ไป เปรยี บเทยี บกบั ผปู้ ว่ ยอกี กลมุ่ ซง่ึ ปว่ ยเปน็ โรคเดยี วกนั แตไ่ มไ่ ดร้ บั ยาหรอื การรกั ษา และจะตอ้ งมผี ลออกมาอยา่ งชดั เจนวา่ ดกี วา่ ดงั ศพั ทแ์ พทย์ เรยี กวา่ มนี ยั ส�ำ คญั เมอ่ื มาเปน็ แพทยเ์ ฉพาะทางดา้ นมะเรง็ การศกึ ษา สมยั ใหมจ่ ะพงุ่ เปา้ ไปทก่ี ารยบุ ลงของกอ้ นมะเรง็ ระยะปลอดโรค และ ชวี ติ ทย่ี นื ยาวขน้ึ อยา่ งไรกต็ าม การรกั ษาแผนปจั จบุ นั ส�ำ หรบั โรคมะเรง็ วิธีท่ีเป็นมาตรฐานท่ีใช้กันอย่างกว้างขวางคือ เคมีบำ�บัด ซ่ึงเป็นท่ี ประจกั ษแ์ นช่ ดั วา่ นอกจากจะออกฤทธไ์ิ ปท�ำ ลายเซลลม์ ะเรง็ แลว้ ยงั ท�ำ ลายตวั ผปู้ ว่ ยทเ่ี ปน็ เจา้ ของรา่ งกายในรปู แบบตา่ งๆ ตง้ั แตน่ อ้ ยไป จนถงึ มากดว้ ย อยา่ งนอ้ ยๆกค็ ลน่ื ไส้ อาเจยี น แผลในปาก เหนอ่ื ยเพลยี หมดแรง มคี วามทกุ ขท์ รมานไมส่ บายกายใจ ถา้ รนุ แรงมากอาจถงึ แก่ ชวี ติ ไดจ้ ากสาเหตตุ า่ ง ๆ เชน่ ภาวะเมด็ เลอื ดขาวต�ำ่ ตดิ เชอ้ื รนุ แรง หรอื บางทอี าจแพย้ าชนดิ รนุ แรงทท่ี �ำ ใหถ้ งึ แกช่ วี ติ ได้ ถงึ แมว้ า่ ในปจั จบุ นั จะมกี ารคน้ ควา้ และมกี ารรกั ษาแบบสมยั ใหมม่ ากขน้ึ ท�ำ ใหม้ ยี ารกั ษามะเรง็ ทอ่ี อกฤทธพ์ิ งุ่ เปา้ ไปยงั การฆา่ ท�ำ ลาย เฉพาะเจาะจงส�ำ หรบั มะเรง็ มากขน้ึ อยา่ งไรกต็ าม การรกั ษาแบบนก้ี ็ ยงั มขี อ้ จ�ำ กดั ทง้ั ในแงป่ ระสทิ ธภิ าพ คอื ยงั ไมส่ ามารถท�ำ ใหผ้ ปู้ ว่ ยระยะ แพรก่ ระจายหายขาดไดใ้ นโรคมะเรง็ สว่ นใหญแ่ ละยงั ไมป่ ลอดจากผล ขา้ งเคยี งกบั อวยั วะอน่ื ในรา่ งกายรอ้ ยเปอรเ์ ซน็ ต์ นอกจากนน้ั ยงั มรี าคา แพงมาก จนผปู้ ว่ ยสว่ นใหญไ่ มส่ ามารถเขา้ ถงึ ยาได้ แตใ่ นฐานะทเ่ี ปน็ แพทยก์ พ็ ยายามท�ำ หนา้ ทใ่ี หด้ ที ส่ี ดุ เทา่ ทจ่ี ะท�ำ ไดใ้ นการรกั ษาผปู้ ว่ ย ทง้ั เลอื กวธิ กี ารรกั ษา ชนดิ ของยาเคมที ผ่ี ปู้ ว่ ยควรใช้ ดแู ลผลขา้ งเคยี งและ รกั ษาอาการจากมะเรง็ มากทส่ี ดุ เทา่ ทจ่ี ะท�ำ ได้

ผปู้ ว่ ยสว่ นใหญท่ ด่ี ฉิ นั ท�ำ การรกั ษาอยู่ จะมคี �ำ ถามยอดฮติ ท่ี ดฉิ นั ถกู ถามเสมอ คอื การปฏบิ ตั ติ วั และวธิ กี ารทานอาหารในระหวา่ ง การรกั ษา มอี าหารอะไรบา้ งทค่ี วรและไมค่ วรทานเลยในชว่ งใหย้ าเคมี บ�ำ บดั สง่ิ ทด่ี ฉิ นั ในฐานะแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั ตอ้ งการในระหวา่ งการรกั ษา ท่ีสำ�คัญท่ีสุดคือ ผู้ป่วยจะต้องได้พลังงานและสารอาหารอย่างพอ เพียง และบางทีจะต้องได้รับเพ่ิมข้ึนในช่วงให้การรักษา เน่ืองจาก รา่ งกายตอ้ งการอาหารและพลงั งานมากขน้ึ ดงั นน้ั สง่ิ ทต่ี อ้ งการคอื ผู้ ป่วยไม่ควรจะมีนำ้�หนักตัวลดลง หรือผอมลงมากในระหว่างการ รกั ษา และจะตอ้ งมโี ปรตนี ใหก้ บั รา่ งกายอยา่ งพอเพยี งในการสรา้ ง เสรมิ เนอ้ื เยอ่ื ทถ่ี กู ท�ำ ลาย ดงั นน้ั เมอ่ื ผปู้ ว่ ยบอกวา่ จะปฏบิ ตั ติ วั หรอื รบั ประทานอาหารทม่ี แี ตพ่ ชื ผกั ตามแนวทางชวี จติ จงึ เปน็ ทส่ี ะพรงึ กลวั ของ ดิฉันเป็นอย่างมาก กลัวว่าผ้ปู ่วยจะไม่ได้พลังงานและโปรตีนอย่างพอ เพยี ง กลวั วา่ ผปู้ ว่ ยจะมนี �ำ้ หนกั ตวั ลดลงมากและบวมจากการขาดโปรตนี และจะส่งผลกระทบคือผู้ป่วยเกิดผลข้างเคียงท่ีรุนแรงจากการรักษา นอกจากนน้ั ยงั รสู้ กึ ไมเ่ ชอ่ื วา่ การปฏบิ ตั ติ วั วธิ นี ช้ี ว่ ยท�ำ ใหเ้ ซลลม์ ะเรง็ ตาย ไปจากรา่ งกายไดจ้ รงิ เนอ่ื งจากทก่ี ลา่ วขา้ งตน้ เรา...ในฐานะแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั จะ เชอ่ื เฉพาะวธิ กี ารรกั ษาทม่ี กี ลมุ่ ยนื ยนั ซง่ึ ในปจั จบุ นั หลกั ฐานประจกั ษข์ อง การรกั ษาตามแนวทางน้ี กเ็ ปน็ เพยี งการยกตวั อยา่ งผปู้ ว่ ยเปน็ ราย ๆ ท่ี ได้ผลดีมาประกอบ แต่ไม่มีแม้แต่ช้นิ เดียวท่จี ะเป็นการศึกษาแบบส่มุ ผู้ ป่วยเป็นกล่มุ ท่ไี ด้รับ และกล่มุ ท่ไี ม่ได้รับการรักษาแบบน้ี ท่เี ราถือว่า เปน็ การศกึ ษาทท่ี ำ�ใหไ้ ดค้ �ำ ตอบทช่ี ดั เจนทส่ี ดุ แตอ่ ยา่ งไรกต็ ามดฉิ นั ให้ ความเคารพในการตดั สนิ ใจของผปู้ ว่ ยอยเู่ สมอ ดงั นน้ั ค�ำ ตอบทใ่ี หใ้ นผู้ ปว่ ยทกุ รายกจ็ ะพดู เปน็ กลางวา่ หมอไมห่ า้ ม แตข่ อรอ้ งใหท้ านอาหาร ๑๙กาลครง้ั หนง่ึ ...เมอ่ื ฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๒๐ กาลครง้ั หน่งึ ...เมื่อฉันหัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk. ทม่ี พี ลงั งานพอเพยี ง และมโี ปรตนี เพยี งพอ เชน่ การเสรมิ นมถว่ั เหลอื ง โปรตีนจากธัญพืชและพืชตระกูลถ่ัว ถ้าเป็นไปได้ขอไข่ขาววันละฟอง เปน็ ตน้ ทัศนคติท่ีมีต่อการรักษาทางเลือกกับผู้ป่วยมะเร็ง“หลัง”สัมผัส โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ ในฐานะแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั ตอ้ งบอกวา่ ไดโ้ ลกทศั นใ์ หมแ่ ละ ไดม้ มุ มองทก่ี วา้ งขวางมากขน้ึ ท�ำ ใหค้ วามหวาดหวน่ั พรน่ั พรงึ เวลาผปู้ ว่ ย บอกว่าจะปฏิบัติตัวตามแนวทางชีวจิตลดลง เน่ืองจากได้เห็นด้วยตา ตนเองถงึ ขบวนการเตรยี มอาหารทต่ี อ้ งเรยี กวา่ ใสใ่ จทกุ รายละเอยี ด ตง้ั แตค่ วามสะอาด คณุ คา่ ของทกุ สว่ นประกอบ และสดุ ทา้ ยคอื รสชาตทิ ่ี ยงั ไดค้ รบถว้ น ท�ำ ใหม้ น่ั ใจมากขน้ึ วา่ ถา้ ผปู้ ว่ ยไดท้ ราบแนวทางอยา่ ง ถกู ตอ้ งแลว้ ถงึ แมผ้ ปู้ ว่ ยจะไมไ่ ดร้ บั ประทานเนอ้ื สตั วแ์ มแ้ ตน่ ดิ เดยี วเปน็ เวลาถงึ ๓๐ วนั กจ็ ะไมเ่ กดิ ภาวะขาดอาหารทง้ั พลงั งานและโปรตนี อยา่ ง ท่กี ลัวในตอนเร่มิ แรก นอกจากน้นั แล้วยังมีข้อมูลท่เี ป็นรูปธรรมจาก การตรวจรา่ งกายและตรวจเลอื ด วา่ สว่ นใหญผ่ ปู้ ว่ ยถงึ แมจ้ ะมนี ้ำ�หนกั ตัวลดลงแต่ก็เป็นไปในทางท่ีดีคือ ไม่ลดจนมากเกินไปท่ีทำ�ให้อยู่ใน ภาวะผอมแหง้ แรงนอ้ ย แตก่ ลบั เปน็ การลดลงของน�ำ้ หนกั ตวั ทท่ี �ำ ให้ ผปู้ ว่ ยมคี วาม Fit และสขุ ภาพดี เนอ่ื งจากเปน็ ทท่ี ราบกนั ดวี า่ คนผอม ย่อมมีสุขภาพโดยรวมดีกว่าคนอ้วน นอกจากน้นั ในแง่ของมะเร็งบาง ชนดิ เชน่ มะเรง็ เตา้ นม มหี ลกั ฐานชดั เจนวา่ ผปู้ ว่ ยหลงั การรกั ษาท่ี สามารถคงดชั นมี วลกายใหอ้ ยใู่ นเกณฑเ์ หมาะสมได้ จะลดการกลบั เปน็ ซ�ำ้ ของโรคไดด้ กี วา่ กลมุ่ ทม่ี ดี ชั นมี วลกายสงู กวา่ ปกติ นอกจากนน้ั

สง่ิ ทย่ี นื ยนั อกี อยา่ งถงึ ภาวะสขุ ภาพดคี อื ระดบั ไขมนั Cholesterol ท่ี ลดลงอยา่ งชดั เจนดว้ ย และท�ำ ใหค้ วามกงั วลทว่ี า่ การไมร่ บั ประทาน เนอ้ื สตั วจ์ ะสง่ ผลตอ่ ระดบั ความเขม้ ขน้ ของเมด็ เลอื ดแดงและเมด็ เลอื ดขาว วา่ จะท�ำ ใหส้ รา้ งลดลงกห็ ายไปดว้ ย เนอ่ื งจากขอ้ มลู ในผปู้ ว่ ยยนื ยนั ชดั เจน วา่ โดยมากแลว้ ระดบั ความเขม้ ขน้ ของเลอื ดดขี น้ึ ดว้ ย แทนทจ่ี ะลดลง อยา่ งทก่ี งั วลในตอนแรก และเมด็ เลอื ดขาวกไ็ มไ่ ดล้ ดระดบั ลงจนถงึ ระดบั ทผ่ี ดิ ปกติ ในดา้ นจติ ใจ เปน็ ทเ่ี หน็ เดน่ ชดั วา่ สง่ ผลตอ่ รา่ งกายดว้ ย เนอ่ื งจากท�ำ ใหค้ วามปวดลดลงชดั เจน ผปู้ ว่ ยสขุ สบายมากขน้ึ ในด้านมะเร็ง ดิฉันมีความคิดท่ีเปล่ียนไปอย่างส้ินเชิง เน่อื งจากดิฉันได้เห็นด้วยตาตนเองว่า ก้อนมะเร็งสามารถยุบไปได้ จรงิ ทง้ั ๆทค่ี นไขไ้ มไ่ ดร้ บั ยาเคมบี �ำ บดั และผปู้ ว่ ยมสี ขุ ภาพทร่ี ายงาน ท้ังทางร่างกายและจิตใจว่าดีข้ึน ปัจจุบันดิฉันมีความเช่ือม่ันว่าการ รกั ษาแบบแพทยท์ างเลอื กทร่ี วมทง้ั การรบั ประทานอาหารทถ่ี กู วธิ แี ละ การท�ำ สมาธิ สามารถสง่ ผลตอ่ โรคมะเรง็ และสามารถชว่ ยในการ ควบคมุ มะเรง็ ในรา่ งกายได้ ถงึ แมว้ า่ ดฉิ นั จะไมส่ ามารถยนื ยนั ไดว้ า่ ผู้ ปว่ ยจะสามารถหายขาดจากมะเรง็ ไดด้ ว้ ยวธิ นี ้ี แตด่ ฉิ นั เชอ่ื มน่ั เหลอื เกนิ วา่ ถา้ ผปู้ ว่ ยมะเรง็ ทก่ี �ำ ลงั ไดร้ บั การรกั ษาแบบแผนปจั จบุ นั อยู่ ไมว่ า่ จะ เปน็ ยาเคมบี �ำ บดั หรอื รงั สรี กั ษาหรอื ยาอน่ื ใดกต็ ามที ถา้ ผปู้ ว่ ยสามารถ ปฏบิ ตั ทิ ง้ั ทางดา้ นรา่ งกาย คอื การรบั ประทานอาหาร และทางจติ ใจ ท�ำ ใหเ้ ปน็ สมาธิ ผลทไ่ี ดร้ บั จะตอ้ งออกมาดอี ยา่ งแนน่ อน ถา้ เปน็ ผปู้ ว่ ย ทไ่ี มม่ รี อยโรคแลว้ โอกาสการหายขาดกน็ า่ จะสงู ถา้ เปน็ ผปู้ ว่ ยทม่ี มี ะเรง็ ระยะแพรก่ ระจายอยใู่ นรา่ งกาย กน็ า่ ทจ่ี ะควบคมุ ไดด้ ขี น้ึ ควบคมุ ไดน้ าน ขน้ึ ซง่ึ จะสง่ ผลสดุ ทา้ ยทส่ี �ำ คญั ทเ่ี ปน็ ยอดปรารถนาของทกุ คน ไมว่ า่ จะ มมี ะเรง็ ในรา่ งกายหรอื ไมค่ อื ความเปน็ สขุ จติ ใจไมก่ งั วล และความ ๒๑กาลครัง้ หน่ึง...เมือ่ ฉนั หดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๒๒ กาลครงั้ หน่ึง...เมอ่ื ฉันหดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. ไมท่ กุ ขท์ รมานจากโรคมะเรง็ นน่ั เอง สดุ ทา้ ยทส่ี �ำ คญั ทส่ี ดุ ทด่ี ฉิ นั คดิ วา่ ไดร้ บั จากการมโี อกาสสมั ผสั โครงการนค้ี อื การทด่ี ฉิ นั ไดม้ โี อกาสเหน็ บคุ คลทม่ี คี วามเออ้ื อาทรอยา่ ง จรงิ ใจและพรอ้ มทจ่ี ะสละความสขุ ความสบายสว่ นตวั เพอ่ื ชว่ ยเหลอื ผู้ ปว่ ยทก่ี �ำ ลงั มคี วามทกุ ขท์ ง้ั ทางรา่ งกายและจติ ใจอยา่ งแทจ้ รงิ ตง้ั แตพ่ ระ อาจารย์ท่อี ุทิศเวลาและทรัพยากรทุกอย่าง และทำ�ให้โครงการท่ีเป็น ประโยชน์อย่างน้ีเกิดข้ึนได้ กลุ่มบุคคลท่ีอุทิศตัวในการเตรียมความ สะดวกและอาหารใหก้ บั ผปู้ ว่ ย ซง่ึ มคี วามส�ำ คญั มากทส่ี ดุ นอ้ งหมอทเ่ี ดนิ ทางมาหลายรอ้ ยกโิ ลเมตร เพอ่ื ทจ่ี ะมาเปน็ แพทยด์ แู ลผปู้ ว่ ยในโครงการ พพ่ี ยาบาล และอาจารยข์ องโรงพยาบาลศรนี ครนิ ทรห์ ลาย ๆ ทา่ น ท่ี ไดส้ ละเวลาเขา้ ชว่ ยดแู ลผปู้ ว่ ย สง่ิ เหลา่ นท้ี �ำ ใหด้ ฉิ นั ไดส้ �ำ นกึ และตระหนกั วา่ เราควรทำ�ตวั ของเราอยา่ งไร เพอ่ื ใหเ้ ปน็ ประโยชนก์ บั สว่ นรวมมาก ทส่ี ดุ และดฉิ นั รสู้ กึ ขอบคณุ ทกุ คนทไ่ี ดส้ อนบทเรยี นทล่ี �ำ้ คา่ นใ้ี ห้ และรสู้ กึ ขอบคณุ จรงิ ๆ ทไ่ี ดม้ โี อกาสสมั ผสั โครงการน้ี ความในใจในโครงการ รศ.พญ. พนารตั น์ รตั นสวุ รรณ ยม้ิ แยม้ หนว่ ยระงบั ปวด ภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลศรนี ครนิ ทร์ มหาวิทยาลัยขอนแกน่ คร้ังแรกข้าพเจ้าได้รับการชักชวนจากพ่ีไกรวาส ซ่ึงเป็น พพ่ี ยาบาลในภาควชิ าวสิ ญั ญวี ทิ ยา และเปน็ ภาควชิ าทข่ี า้ พเจา้ สงั กดั อยู่ ให้เข้ามาช่วยเป็นหน่ึงในทีมแพทย์ท่ีมีหน้าท่ีดูแลผู้ป่วยโรคมะเร็งใน โครงการเรยี นรดู้ กู ายใจ ดว้ ยธรรมะ ธรรมชาติ ซง่ึ โครงการฯ น้ี

เป็นการบำ�บัดรักษาผู้ป่วยโดยไม่ใช้ยาในการรักษาใด ๆ ท้ังส้ิน ขา้ พเจา้ รบี ตอบตกลงในทนั ที เนอ่ื งจากโดยสว่ นตวั แลว้ ขา้ พเจา้ มคี วาม ปรารถนาอยา่ งยง่ิ ทจ่ี ะใชว้ ชิ าความรขู้ องตนเองในฐานะแพทยใ์ หเ้ ปน็ ประโยชนต์ อ่ ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ เปน็ ทนุ เดมิ อยแู่ ลว้ เหตกุ เ็ นอ่ื งจากขา้ พเจา้ มีความรู้เฉพาะทางด้านการระงับความปวดแก่ผ้ปู ่วย ท่านผ้อู ่านอาจ สงสยั วา่ การระงบั ปวดกบั ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ มคี วามสมั พนั ธก์ นั อยา่ งไร ขอ อธบิ ายใหเ้ หน็ ภาพวา่ ผปู้ ว่ ยโรคมะเรง็ โดยเฉพาะผปู้ ว่ ยมะเรง็ ในระยะ สดุ ทา้ ย โดยสว่ นใหญจ่ ะไดร้ บั ความทกุ ขท์ รมานจากอาการปวดของ ตวั โรคเอง หรอื จากการแพรก่ ระจายของโรค ขา้ พเจา้ จงึ ตอ้ งเขา้ ไป ท�ำ หนา้ ทร่ี กั ษาและระงบั ความปวดใหก้ บั ผปู้ ว่ ยมะเรง็ ในรายทจ่ี �ำ เปน็ ด้วยการใช้ยาและการทำ�หัตถการ เพ่ือลดหรือระงับความปวดให้ ทเุ ลาหรอื หายไป ใหผ้ ปู้ ว่ ยมคี ณุ ภาพชวี ติ ทด่ี ขี น้ึ หลาย ๆ ครง้ั พบวา่ เม่ือผู้ป่วยมะเร็งท่ีข้าพเจ้าดูแลกลับมาติดตามการรักษาท่ีโรงพยาบาล ผปู้ ว่ ยบางรายกร็ ะบายความรสู้ กึ ในใจทท่ี �ำ ใหผ้ ปู้ ว่ ยเปน็ กงั วลใหข้ า้ พเจา้ ฟงั อยเู่ สมอ ๆ ท�ำ ใหข้ า้ พเจา้ เขา้ ใจและเหน็ ใจผปู้ ว่ ยในกลมุ่ นม้ี าก แลว้ เมอ่ื ใดกต็ ามทไ่ี ดม้ โี อกาสรกั ษาความปวดใหผ้ ปู้ ว่ ยมอี าการดขี น้ึ ขา้ พเจา้ จะรสู้ กึ ดใี จ ปลม้ื ใจทกุ ครง้ั ดงั นน้ั การขออาสาสมคั รเพอ่ื เปน็ หนง่ึ ใน ทมี แพทย์ ทช่ี ว่ ยเหลอื ผปู้ ว่ ยมะเรง็ ในโครงการฯ จงึ เปน็ การตอบตกลง โดยไมค่ ดิ ทจ่ี ะลงั เลใจหรอื สงสยั เลย การรักษาผู้ป่วยมะเร็งโดยหลักการของการแพทย์แผน ปจั จบุ นั จะเรม่ิ จากการรกั ษาดว้ ยวธิ กี ารผา่ ตดั ใหเ้ คมบี �ำ บดั และสน้ิ สดุ ทก่ี ารรกั ษาดว้ ยการฉายแสง อยา่ งใดอยา่ งหนง่ึ หรอื ทง้ั ๓ อยา่ งรว่ ม กนั ขน้ึ กบั ระยะและความรนุ แรงของโรค ซง่ึ ในความคดิ ของขา้ พเจา้ และในทฤษฏีรวมถงึ งานวิจัยทางการแพทย์กลา่ วไวว้ า่ การรกั ษาโรค ๒๓กาลคร้ังหนง่ึ ...เมอ่ื ฉนั หดั เดนิ Once upon a time, when I learn to walk.

๒๔ กาลครงั้ หน่งึ ...เมอื่ ฉนั หัดเดนิ Once upon a time, when I learn to walk. มะเรง็ ดว้ ยวธิ กี ารแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั ทง้ั หมดจะประสบผลส�ำ เรจ็ ไมไ่ ด้ หากผู้ป่วยไม่ดูแลรักษาตนเองทางด้านจิตใจและด้านการปฏิบัติตัว รว่ มดว้ ย ขา้ พเจา้ ทราบและเขา้ ใจในหลกั การทางทฤษฏเี ทา่ นน้ั แตย่ งั ไมเ่ คยไดเ้ หน็ ผปู้ ว่ ยทร่ี กั ษาและดแู ลตนเองตามทฤษฏนี แ้ี บบเปน็ รปู ธรรม จึงคิดว่าการได้เข้ามาช่วยเหลือในโครงการฯ ถือเป็นอีกโอกาสหน่งึ ท่ี ขา้ พเจา้ จะไดเ้ รยี นรทู้ ฤษฏไี ปพรอ้ มกบั ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการดว้ ยเชน่ กนั ถงึ แมว้ า่ การรกั ษาผปู้ ว่ ยในโครงการฯ จะเปน็ การรกั ษาโดย ไมพ่ ง่ึ ยาหรอื การรกั ษาตามแนวทางของแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั อยา่ งเชน่ ท่ี ขา้ พเจา้ เคยรกั ษาในโรงพยาบาล แตส่ ง่ิ ทข่ี า้ พเจา้ มน่ั ใจกค็ อื เมอ่ื ใดกต็ าม ทจ่ี ติ ใจของผปู้ ว่ ยเขม้ แขง็ ไมว่ า่ จะปว่ ยดว้ ยโรคใด ๆ กต็ าม ผปู้ ว่ ยก็ จะสามารถตอ่ สแู้ ละผา่ นพน้ ภาวะไมส่ ขุ สบายไปได้ อยา่ งค�ำ กลา่ วทว่ี า่ “ใจเปน็ นาย กายเปน็ บา่ ว”นน่ั เอง และโครงการฯ น้ี กเ็ ปน็ โครงการ ทด่ี แู ล และฟน้ื ฟสู ภาพดา้ นรา่ งกายและจติ ใจใหก้ บั ผปู้ ว่ ย โดยใชธ้ รรมะ เปน็ เครอ่ื งยดึ เหนย่ี วจติ ใจ ใชก้ รรมฐานและอาหารแนวธรรมชาตบิ �ำ บดั เปน็ ยารกั ษาตวั โรค ทง้ั หมดนน้ี า่ จะชว่ ยสง่ เสรมิ ใหภ้ มู คิ มุ้ กนั ในรา่ งกาย ของผปู้ ว่ ยดขี น้ึ ทา่ นผอู้ า่ นอาจจะยงั สงสยั ตอ่ ไปอกี วา่ ท�ำ ไมในเมอ่ื โครงการฯ นเ้ี ปน็ โครงการทใ่ี ชธ้ รรมะ และธรรมชาตบิ �ำ บดั ในการรกั ษา ไมใ่ ชก่ าร รกั ษาดว้ ยแพทยแ์ ผนปจั จบุ นั เหตใุ ดจงึ ตอ้ งมที มี แพทย์ และพยาบาล แผนปจั จบุ นั เขา้ มามสี ว่ นรว่ มในโครงการฯ นด้ี ว้ ย ขอตอบวา่ ในการ รกั ษาผปู้ ว่ ยตามโครงการฯ น้ี จ�ำ เปน็ ตอ้ งมกี ารตรวจรา่ งกายผปู้ ว่ ย กอ่ นและหลงั เขา้ รว่ มในโครงการฯ ดว้ ยแพทย์ รวมถงึ การตรวจเลอื ด ทางห้องปฏิบัติการ เพ่ือท่ีจะใช้ผลทางวิทยาศาสตร์มาพิสูจน์และ ยนื ยนั ไดว้ า่ การรกั ษาผปู้ ว่ ยดว้ ยวธิ นี ้ี จะทำ�ใหผ้ ปู้ ว่ ยมสี ภาพรา่ งกาย

ทด่ี ขี น้ึ และมจี �ำ นวนเมด็ เลอื ดขาวเพม่ิ ขน้ึ (เมด็ เลอื ดขาว เปรยี บเสมอื น ภมู คิ มุ้ กนั ใหก้ บั รา่ งกายในการตอ่ สกู้ บั เซลลม์ ะเรง็ ซง่ึ เปน็ เซลลท์ แ่ี บง่ ตวั ผดิ ปกต)ิ ก่อนวันเปิดโครงการ พระอาจารย์วิโรจน์ซ่ึงเป็นหัวหน้า โครงการฯ ไดม้ กี ารประชมุ ทมี งานทกุ ฝา่ ย เพอ่ื เตรยี มความพรอ้ ม และ รบั ทราบรายละเอยี ดในโครงการ ขา้ พเจา้ รสู้ กึ วา่ พระอาจารยท์ า่ นได้ เตรียมการและเตรียมความพร้อมของโครงการเป็นอย่างดี ไม่เฉพาะ ความพรอ้ มดา้ นการแพทยเ์ ทา่ นน้ั ความพรอ้ มทางดา้ นอาหารทจ่ี ะจดั ใหผ้ เู้ ขา้ รว่ มโครงการรบั ประทาน พระอาจารยท์ า่ นไดเ้ ตรยี มทมี พอ่ ครวั แมค่ รวั ซง่ึ น�ำ โดยพอ่ี อ้ ย (ประธานชมรมชวี จติ เปน็ แมค่ รวั หลกั ผมู้ หี นา้ ทท่ี �ำ อาหาร) พโ่ี มทย์ (สามขี องผปู้ ว่ ยรายหนง่ึ ในโครงการฯ เปน็ พอ่ ครวั หลกั ซง่ึ มหี นา้ ทท่ี �ำ นำ้�ผกั ปน่ั ) พก่ี ลว้ ย (ญาตธิ รรม ผมู้ หี นา้ ทท่ี �ำ สลดั ผกั ) และคณุ หนอ่ ย(ญาตธิ รรม ผมู้ หี นา้ ทล่ี า้ งทำ�ความสะอาดวตั ถดุ บิ ทจ่ี ะใช้ ประกอบอาหาร) ไปศกึ ษาการท�ำ อาหารตามแนวทางธรรมชาตบิ �ำ บดั กบั ดร.รสสคุ นธ์ พมุ่ พนั ธว์ุ งศ์ ท่ี จ.ระยอง ซง่ึ เปน็ ผเู้ ชย่ี วชาญดา้ นการ ดแู ลและรกั ษาผปู้ ว่ ยดว้ ยวธิ แี พทยท์ างเลอื ก สว่ นวตั ถดุ บิ ทกุ ตวั ทใ่ี ชใ้ นการ ท�ำ อาหารใหก้ บั ผปู้ ว่ ย พระอาจารยท์ า่ นคดั สรรวตั ถดุ บิ ทป่ี ลกู และดแู ล แบบเกษตรอนิ ทรยี ค์ อื ไมใ่ ชย้ าและสารเคมใี ด ๆ โดยมอี าจารยส์ พุ ตั รา อาจารยค์ ณะเภสชั ศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั ขอนแกน่ เปน็ ผดู้ แู ลและรบั ผดิ ชอบในสว่ นน้ี รายการอาหารแนวธรรมชาตบิ ำ�บดั ทพ่ี ระอาจารยไ์ ดเ้ ตรยี ม ไวใ้ นโครงการฯ ตลอด ๓๒ วนั นน้ั ลว้ นมปี ระโยชนต์ อ่ ผปู้ ว่ ย ถงึ แมผ้ ู้ ปว่ ยจะไมไ่ ดร้ บั ประทานโปรตนี จากสตั ว์ แตผ่ ปู้ ว่ ยจะไดร้ บั โปรตนี จากพชื เปน็ การทดแทน ซง่ึ ขา้ พเจา้ คดิ วา่ เพยี งพอแลว้ แตส่ ง่ิ ทย่ี งั ลงั เลใจกค็ อื ๒๕กาลครัง้ หน่ึง...เมอื่ ฉันหัดเดิน Once upon a time, when I learn to walk.

๒๖ กาลคร้ังหนง่ึ ...เมือ่ ฉันหดั เดิน Once upon a time, when I learn to walk. พระอาจารยจ์ ดั ใหผ้ ปู้ ว่ ยรบั ประทานอาหารเพยี ง ๒ มอ้ื คอื มอ้ื เชา้ และ มอ้ื เทย่ี ง สว่ นมอ้ื เยน็ ตอ้ งงด เนอ่ื งจากผปู้ ว่ ยตอ้ งถอื ศลี ๘ ขา้ พเจา้ เกรง วา่ ผปู้ ว่ ยจะรสู้ กึ หวิ และหมดแรง หรอื ไมม่ แี รงพอทจ่ี ะปฏบิ ตั ธิ รรม คำ� ตอบทไ่ี ดร้ บั จากพระอาจารยก์ ค็ อื ในระหวา่ งมอ้ื อาหารตง้ั แตเ่ ชา้ จรดเยน็ จรดกอ่ นเขา้ นอน จะมนี ้�ำ ผกั ปน่ั ใหผ้ ปู้ ว่ ยรบั ประทานตลอด รวมถงึ มอ้ื เยน็ นน้ั จะทดแทนอาหารดว้ ยน�้ำ ปานะ ซง่ึ เปน็ น�้ำ นมธญั พชื ทท่ี �ำ จากถว่ั ด�ำ ขา้ วกลอ้ ง เมด็ บวั และลกู เดอื ย ซง่ึ เปน็ แหลง่ คารโ์ บไฮเดรต และโปรตนี ท�ำ ใหม้ น่ั ใจไดว้ า่ ผปู้ ว่ ยยงั คงไดร้ บั อาหาร ๓ มอ้ื ตามปกติ ขา้ พเจา้ จงึ รบั รู้ และรสู้ กึ ยนิ ดแี ทนผปู้ ว่ ยทเ่ี ขา้ รว่ มโครงการฯ ทกุ ทา่ นวา่ ลว้ นได้ รบั แตส่ ง่ิ ดี ๆ ทพ่ี ระอาจารยร์ วมถงึ ทมี งานทกุ ๆ ทา่ นตง้ั ใจและทมุ่ เท กบั หนา้ ทท่ี ไ่ี ดร้ บั มอบหมายอยา่ งเตม็ ท่ี กลา่ วถงึ หนา้ ทข่ี องทมี แพทยแ์ ละพยาบาลในโครงการฯ พวก เราไดป้ ระชมุ และแบง่ หนา้ ทร่ี บั ผดิ ชอบ ขา้ พเจา้ ไดร้ บั มอบหมายหนา้ ท่ี ในการซกั ประวตั แิ ละตรวจรา่ งกายผปู้ ว่ ย ซง่ึ แตน่ ต้ี อ่ ไป ขา้ พเจา้ จะใช้ ค�ำ วา่ “ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการฯ” แทนค�ำ วา่ “ผปู้ ว่ ย” ซง่ึ ตามก�ำ หนดการ จะท�ำ ๒ ครง้ั คอื วนั เปดิ และปดิ โครงการ ขา้ พเจา้ จะขอเลา่ ถงึ ภาพความ ทรงจ�ำ ในวนั นน้ั ซง่ึ เปน็ วนั แรกทไ่ี ดม้ โี อกาสพบกบั ผเู้ ขา้ รว่ มโครงการ ทง้ั หมด ทกุ คนอยใู่ นชดุ ขาวซง่ึ เปน็ ชดุ ปฏบิ ตั ธิ รรม สว่ นใหญเ่ ปน็ ผหู้ ญงิ มผี ชู้ ายเพยี ง ๒ คน ตอนหกโมงเชา้ ไดเ้ วลาเจาะเลอื ดเพอ่ื ดผู ลทางหอ้ ง ปฏบิ ตั กิ าร (เปน็ ผลเลอื ดกอ่ นเขา้ โครงการฯ) ทมี พพ่ี ยาบาล อนั ไดแ้ ก่ พไ่ี กรวาส พเ่ี จน พห่ี วนั และพเ่ี อง็ มาชว่ ยระดมก�ำ ลงั ในการเจาะเลอื ด ใหผ้ เู้ ขา้ รว่ มโครงการทกุ คน ใชเ้ วลาไมน่ านกเ็ สรจ็ หลงั จากนน้ั ขา้ พเจา้ กเ็ รม่ิ ทยอยซกั ประวตั แิ ละตรวจรา่ งกายผเู้ ขา้ รว่ มโครงการไปเรอ่ื ยๆ โดย ใหเ้ วลาในการตรวจและใหเ้ วลาเขาเหลา่ นน้ั ไดม้ โี อกาสสนทนากบั แพทย์