ศิษย์ข้า เจ้าตายอีกแล้ว 02

อว้เี ยย่ี น, ผทู้ ่ีกาลงั บุกเขา้ มาช่วยเหลือตวั เธอ เพยี งพริบตาก็ หายลบั โดยไร้ร่องรอย ชวั่ ขณะน้นั , ซูเหยาถอนหายใจอยา่ งโลง่ อก เยย่ี ม, ฉนั ทาได้ ทนั เวลา อยา่ งไรกต็ าม, จิตวญิ ญาณแห่งโลหะไม่ยอมหยดุ นิ่ง ซูเหยาสัมผสั ไดว้ า่ ระดบั บาเพญ็ เพียรของตนเองระเบิด เพ่มิ ข้ึน ทวา่ ทุกคร้ังท่ีมนั เพิม่ ระดบั , ร่างกายของเธอจะเจบ็ ปวด เพิ่มข้ึนยง่ิ กวา่ เดิม เสน้ เลือดในร่างกายเธอลว้ นฉีกขาด และความ เจบ็ ปวดอนั รุนแรงเหลา่ น้ี เกือบทาใหแ้ ขนขาของเธอหมด ความรู้สึก อยา่ งไรกต็ าม, คลา้ ยวา่ ความเจบ็ ปวดแผอ่ อกมาจากดวง จิตของเธอ และมิอาจทาใหม้ นั บรรเทาลงแมแ้ ต่นอ้ ย เธอสัมผสั ได้ วา่ แก่นกลางข้นั หลอมรวมของตนเองแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เธอบีบเคน้ สติสัมปชญั ญะสุดทา้ ยที่เหลืออยู่ และพยายาม ควบคุมพลงั ปราณสายฟ้า ชกั นาพวกมนั ใหห้ ่อหุม้ รอบลาแสงจิต วิญญาณแห่งโลหะ โฮกกกก~~ ┗|｀o′|┛

เสียงคารามลอยมาใหไ้ ดย้ นิ , สัตวเ์ วทยโ์ ผล่ออกมาจากที่ ไหนสักแห่งอยา่ งกะทนั หนั ทวา่ เมื่อมนั ไม่เจอคู่ต่อสูข้ องตนเอง มนั เร่ิมเกร้ียวกราดยงิ่ กวา่ เดิม ดว้ ยเหตุน้ี, จึงหนั มาข่คู ารามใส่ซู เหยา ซ่ึงเป็นส่ิงมีชีวติ เพียงอยา่ งเดียวท่ีหลงเหลืออยู่ ทวา่ เวลาน้ี, ซูเหยาไม่มีอารมณ์จะใส่ใจตวั มนั จึงหนั ไป ตะคอกอยา่ งรวดเร็ว \"หุบปาก!\" พอคาน้ีหลดุ ออกมา, สายฟ้าจากอสนีสวรรคส์ ่งเสียงร้อง คารามสะเทือนลนั่ สวรรค์ และโจมตีมาทางมนั อยา่ งไรกด็ ี, มนั ไม่ไดฟ้ าดลงมาท่ีสตั วเ์ วทย์ แต่กลบั กระแทกใส่น้าทะเลซ่ึงอยตู่ ดั ออกไปดา้ นขา้ ง เพียงชวั่ พริบตา, น้าทะเลพลนั แหง้ เหือด และเผย ใหเ้ ห็นถึงแผน่ ดินอนั วา่ งเปลา่ กวา้ งใหญ่ \"เมี๊ยวววว .....\" สตั วเ์ วทยค์ ลา้ ยไดร้ ับความตระหนกจากการ จู่โจมอยา่ งโหดร้าย กระทงั่ เสียงร้องยงั แปรเปลี่ยน มนั เอาทอ้ งราบ กบั พ้ืน, หางของมนั สั่นงก ๆ, แลว้ ใชอ้ งุ้ เทา้ ท้งั สองขา้ งกอบกุมหวั ของตวั เอง และไม่กลา้ มองหนา้ เธออีกต่อไป

ซูเหยาไม่มีแรงมาสนใจสตั วพ์ ิลึกพิลน่ั ตนน้ีอีก สติของเธอ เริ่มพร่ามวั พลงั ปราณในร่างกายกถ็ ึงจุดสุดขีด ระดบั บาเพญ็ เพยี ร ของเธอพรวดพราดถึงระดบั สูงสุดของข้นั หลอมรวม และพลงั ปราณยงั คงเพ่มิ ข้ึนอยา่ งรวดเร็ว แก่นกลางข้นั หลอมรวมของเธอมิอาจฝืนทนต่อพลงั ปราณ และแตกออกเป็นเส่ียงๆ ซูเหยารู้วา่ วิธีท่ีดีท่ีสุดที่เธอจะสามารถ รักษาชีวติ ไวไ้ ด้ กค็ ือตอ้ งสร้างระดบั ข้นั สมดุลย์ ทวา่ .... นรกสิ, เธอไม่รู้วิธี ซือฝยุ งั ไม่ไดส้ อน! สิ่งน้ีมนั เท่ากบั การท่ี นกั เรียนสามารถขา้ มเกรด และเขา้ สู่โรงเรียนมธั ยมตามท่ีฝัน แต่ แลว้ คุณครูกลบั แจง้ วา่ สิ่งที่สอนอยตู่ อนน้ีคือหลกั สูตร มหาวทิ ยาลยั ! เฮอ้ อ, ชีวติ เธอตอ้ งโชคร้ายถึงเพียงน้ีเลยรึ!? ดว้ ยเหตุน้ี, ซูเหยาจึงทาไดเ้ พยี งใชพ้ ละกาลงั ท้งั หมดท่ีเธอมี ทาใหอ้ ณูพลงั ปราณสายฟ้าห่อหุม้ อณูพลงั ปราณโลหะที่บา้ คลงั่ เธอเห็นท้งั สองปะทะกนั และเร่ิมแตกฉานซ่านเซ็น เมื่อเสาลาแสง ส่องสวา่ งถกู สายฟ้าสีขาวห่อหุม้ ไวท้ ้งั หมด ตอนน้นั เอง, ราวกบั

วา่ เสาลาแสงสวา่ งตน้ น้นั ปลิวออกไปพร้อมกนั กบั ลาแสงสายฟ้า อนั กระตือรือร้น และหายลบั โดยไร้ร่องรอย สภาพแวดลอ้ มพลนั สงบน่ิงโดยทนั ทีทนั ควนั ซูเหยาลม้ ลงบนพ้นื บดั น้ี, เธอกลายร่างเป็นคนโชกเลือด และมิอาจซึมซบั พลงั ปราณสู่ร่างไดอ้ ีก เธอยงั มีชีวิตรอด ซูเหยานึกกบั ตวั เองในใจวา่ สวรรคย์ งั มี เมตตากบั คนดี แมเ้ ธอมิอาจขยบั เคลื่อนไหว แต่ภายในใจเธอแอบ ยกนิ้วใหส้ วรรค์ ซูเหยานอนแผห่ ลาอยบู่ นพ้นื ราวกบั กองเลือด กองหน่ึง เธอมองจิตวญิ ญาณแห่งโลหะลอยตวั อยกู่ ลางอากาศ ในขณะที่มนั หายลบั จากทอ้ งฟ้าดว้ ยสาแสงสวา่ งวาบ คลา้ ยวา่ มนั หวนกลบั ไปหาเซียวอ้ี ซูเหยารู้สึกวา่ ตนเองตอ้ งการนอนหลบั สกั หลายวนั หลาย คืน แลว้ ค่อยลุกข้ึนมาอีกหน ทวา่ ทนั ใดน้นั , เธอไดย้ นิ เสียงระเบิด ดงั สนนั่ ยามเธอหนั หนา้ ไปมอง, บริเวณดา้ นขวาของเธอเริ่ม พงั ทลายเป็นวงกวา้ ง ตรงตาแหน่งท่ีเคยเป็นพ้นื ดิน กลบั กลายเป็น พ้นื ที่สีดาขนาดใหญ่ เธอมิอาจมองเห็นส่ิงใดอยา่ งชดั เจน ทวา่ มนั

แลดูคลา้ ยปากสีดาขนาดมหึมา และเวลาน้ี มนั กาลงั กลืนกิน ดินแดนล้ีลบั ซูเหยาพลนั นึกถึงคาพดู ของมนุษยฉ์ ลามตนน้นั – แผน่ ดิน ดบั สูญ! นรกสิ! หากเพยี งเธอรู้วา่ ตวั เองจะมีชีวติ รอด … ทาไมเธอ ตอ้ งอวดดีบงั คบั ใหซ้ ือฝกุ ลบั ไปดว้ ย? สายไปไหมที่จะเสียใจกบั การตดั สินใจของตวั เอง? ซือฝุ ... กลบั มา! ทวา่ น่าเสียดาย, ความจริงไดพ้ สิ ูจน์ใหเ้ ห็นแลว้ วา่ แมแ้ ต่ ทรัพยส์ มบตั ิอนั ล้าค่ากม็ ิอาจใชซ้ ้ือยารักษาความเสียใจ การพงั ทลายลกุ ลามมาถึงบริเวณที่เธอนอนอยู่ จากน้นั ร่าง ของเธอพลนั ร่วงหล่นสู่เหวลึกสุดหยงั่ ซูเหยาตกลงไปเรื่อยๆ อยา่ งไรกด็ ี, เธอไม่รู้สึกถึงความเจบ็ ปวดแต่ประการใด ซูเหยาอดไม่ไดท้ ี่จะรู้สึกยนิ ดีเลก็ นอ้ ย เธอโชคร้ายท่ีตกลง มา แต่อยา่ งมากสุดกค็ งแขนขาหกั ไปบา้ ง ทวา่ เธอจะยงั มีชีวิตอยู่ ตามกฏที่วา่ ดว้ ย ผซู้ ่ึงขา้ มมิติมาอีกโลกจะไม่มีวนั ตาย ยามตกลง มาจากหนา้ ผา

ในขณะที่เธอนึกถึงสิ่งน้ี ทนั ใดน้นั , ดว้ ยเสียงซ่าๆ ตรงหนา้ เธอพลนั ปรากฏกลอ่ งสนทนาอนั คุน้ เคย และคาเหล่าน้ีถูกพมิ พ์ อยา่ งเป็นระเบียบ ขอแสดงความยนิ ดี, คุณเสียชีวติ อกี คร้ัง ถึงเวลาท่ีคุณต้อง ฟื้ นคืนชีพ กรุณาเลือก: ต้องการ หรือ ต้องการ หาา~ น่ีมนั กวนประสาทมาก! เกิดอะไรข้ึนกบั กฎที่วา่ ดว้ ยการไม่ตาย? แม่นางผนู้ ้ียงั ไม่ตาย, แม่นางผนู้ ้ียงั มีชีวติ ิอย,ู่ และฉนั ยงั หายใจอยู่ อยา่ งไรกต็ าม, กล่องสนทนาไม่แยแสการโตแ้ ยง้ ของเธอ มนั เร่ิมโผลข่ ้ึนมาอนั แลว้ อนั เล่าอยา่ งบา้ คลง่ั ตรงดา้ นหนา้ ซูเหยาเดือดมาก! ดงั น้นั เพือ่ ป้องกนั มิใหเ้ กิดโศกนาฏกรรมเหมือนคร้ังก่อน ซูเหยาตดั สินใจปิ ดดวงตา ทวา่ ... ทาไมมนั โผล่ข้ึนมาในหวั เธอเช่นกนั !? ไม่เลือก, แม่นางผนู้ ้ีจะไม่เลือกอะไรท้งั น้นั

จนกระทงั่ กล่องสนทนาโผล่ข้ึนมาเตม็ วิสยั ทศั น์ท้งั หมด ซู เหยากไ็ ม่มีความมุ่งหมายท่ีจะเลือก ในท่ีสุด, การโผลอ่ ยา่ งบา้ คลง่ั ของกลอ่ งสนทนากห็ ยดุ นิ่ง จากน้นั กล่องสนทนาอีกอนั ปรากฏข้ึน มนั มีเคร่ืองหมายอศั เจรีย์ สีแดง และสญั ญาณเตือน คุณใช้เวลาเกินกาหนด ตวั เลือกของคุณจะถูกเลือกโดย อตั โนมัติ! 9, 8, 7 .... นรกสิ! มนุษยธรรมของนายหายไปไหน? เช่ือไหมวา่ ฉนั จะ ขอเลขที่บญั ชีธนาคารของนาย? 3 .... 2 .... 1 ช่วงเวลาถดั มา, ซูเหยามองเห็นแถบโหลดขอ้ มูลอีกคร้ัง! นางเอกซูเหยาเสียชีวิต! นิยายอะ ... นิยายอวสานนอ้ งสาวเจา้ สิ! –เหวีย่ งโต๊ะข้ึนไป ในอากาศ-

**** ซูเหยามองเห็นแสงสวา่ งอีกครา, ส่ิงแรกท่ีเธอทากค็ ือ สารวจร่างกายตนเอง ... เยย่ี ม! แขนยาว, ขายาว, ปกติ, ไม่ใช่เดก็ ทารก, และไม่มีส่ิงแปลกปลอมยดั เขา้ มาในปาก เธอหนั มองรอบตวั เพื่อหาบางสิ่งที่สามารถสะทอ้ นเงา และ โดยบงั เอิญ, ตรงหนา้ เธอมีหินกอ้ นหน่ึงซ่ึงสะอาดและเรียบลื่นจน เกิดเงาแสง ซูเหยาวิง่ เขา้ ไปอยา่ งรวดเร็ว และสารวจภาพสะทอ้ น ตนเอง ยอดเยย่ี ม, สมบูรณ์มาก ... ภายในเงาสะทอ้ นคือภาพเดก็ สาวไม่ผิดพลาด เธอสวมใส่เส้ือคลุมสีน้าเงินเขม้ , เส้นผมไม่ยาว นกั ทวา่ มนั ถกู รวบข้ึนเป็นมวยผมอยา่ งเรียบร้อยตรงกลางศรีษะ ดวงตาของเธอเตม็ ไปดว้ ยความกลา้ หาญ และส่วนสาคญั ท่ีสุดก็ คือ เธอมีความสูงประมาณหน่ึงร้อยเจด็ สิบเซนติเมตร ซูเหยาซ่ึง เป็นคนตวั เต้ียมาหลายปี แสดงออกถึงความพงึ พอใจ

แต่ขอ้ บกพร่องเพียงประการเดียวกค็ ือ หนา้ อกของเธอยงั แบนราบ ซูเหยาจบั หนา้ อกตวั เอง มนั แบนยงิ่ กวา่ ซาลาเปานอ้ ยใน ตอนน้นั เสียอีก ซูเหยาแยง้ ในใจวา่ อาจเป็นเพราะเธอใชม้ นั หล่อ เล้ียงความสูงจนหมด ดว้ ยเหตุน้ี มนั จึงแบนสนิท “นอ้ งชาย, รบกวนขอถามเจา้ หน่อย ส่ิงน้ีใช่จารึกวา่ สานกั บรรพตโบราณหรือไม่?” ขณะท่ีเธอกาลงั สารวจร่างกายใหม่ ทนั ใดน้นั , เดก็ หนุ่มคนหน่ึงปรากฏกายขา้ งตวั เธอ และแตะไหล่ เธอเบาๆ “แน่นอนวา่ ไม่ใช่! สานกั บรรพตโบราณคือ ....” ซูเหยา กลา่ ววาจาขณะส่ายหนา้ ทวา่ เธอกลบั ตอ้ งกลืนคาพดู เหลา่ น้นั ลง คอ เมื่อเธอมองเห็นตวั อกั ษรตวั ใหญ่สามตวั ซ่ึงสลกั ถอ้ ยคาบน กอ้ นหิน นรกสิ, มนั คือสานกั บรรพตโบราณจริงๆ “นอ้ งชาย?” เมื่อเดก็ หนุ่มเห็นเธอตะลึงงนั จึงตบไหล่เธอ เบาๆ อีกคร้ังอยา่ งช่วยไม่ได้ “ขา้ ขอโทษ, แต่ขา้ เป็นผบู้ าเพญ็ เพยี ร พเนจร ดงั น้นั จึงไม่เขา้ ใจอกั ษร ขา้ กาลงั หาทางเขา้ ไปยงั สานกั บรรพตโบราณ ขา้ ไดย้ นิ มาวา่ มีจุดเคลื่อนยา้ ยสถานที่อยแู่ ถวน้ี จึง

ไดม้ าท่ีนี่เพื่อตรวจดู นอ้ งชาย, เจา้ ช่วยขา้ ดูหน่อย วา่ ใช่สถานที่น้ี หรือไม่?” “อา, มนั อยตู่ รงน้ี” ซูเหยาเชด็ เหง่ือเยน็ บนหนา้ ผาก เธอไม่ คาดคิดวา่ จะฟ้ื นคืนชีพตรงหนา้ บา้ นตวั เองพอดี “ขอบใจเจา้ มาก, นอ้ งชาย” เดก็ หนุ่มโคง้ ให้ จากน้นั เดินไป ยงั กอ้ นหินที่อยทู่ างขวา จุดเคล่ือนยา้ ยสถานที่เร่ิมทางาน และเงา ร่างของเขาค่อยจางหาย ทวา่ เขาไม่ลืมกล่าวคาอาลาแก่เธอ “นอ้ งชาย, แลว้ เจอกนั ” “แลว้ เจอกนั ” ซูเหยากลา่ วตอบ แต่ชวั่ ขณะน้นั เธอรู้สึกผดิ แปลกเลก็ นอ้ ย ทาไมเขาเรียกเธอวา่ นอ้ งชาย? เธอหนั ไปมองเงา สะทอ้ นจากกอ้ นหินอีกคร้ัง เส้ือคลมุ สีน้าเงินกบั มวยผม เป็น เพราะเธอสวมใส่เส้ือผา้ ผชู้ าย และเม่ือบวกกบั ความสูงของเธอ ดงั น้นั จึงไม่น่าแปลกใจท่ีเขาจะเขา้ ใจผดิ *** จบ Arc 2 ***