คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป3

เห็นบา้ นเก่าแก่โทรมา ฉู่ลวั่ หานกเ็ กือบทิ้ง โทรศพั ท์ โทรศพั ทจ์ าก บา้ นเก่าแก่ ไม่วา่ จะเป็นหยวนชูเฟิ นหรือหลงถึง สองยกั ษใ์ หญ่น้ี ไป ยว่ั โมโหไม่ได้ ตดั สินใจ หายใจใหส้ ม่าเสมอ รับโทรศพั ท์ “ฮลั โหล….” ลว่ั หานกระชบั มุมผา้ ห่มแน่นอยา่ ง กระวนกระวายใจ รอทางน้นั อยา่ งเงียบๆ สกั พกั หน่ึงก็ มีเสียงดงั ข้ึนมา “ฉนั เอง” ปังๆๆ เสียงที่เตม็ ไปดว้ ยลมหายใจของหลงถึงดงั เขา้ มา ฉู่ลวั่ หานเกือบตก เตียง พยายามถือโทรศพั ทเ์ อาไว้ แน่น ฝ่ ามือเธอเปี ยกไปดว้ ยเหง่ือ “พอ่ ..คุณ มีอะไรเหรอคะ?” เสียงของฉู่ลว่ั หานต่าลงอยา่ งควบคุมไม่ได้ น่ีเป็น คร้ังแรกท่ีเธอ ไดร้ ับโทรศพั ทจ์ ากพอ่ ตาเธอหลงั จาก เป็นสามีภรรยากบั หลงเซียว กดดนั มาก ประสาท ตึงเครียด ประหม่าอยา่ งเห็นไดช้ ดั

ในขณะน้ี หลงถึงนงั่ อยใู่ นหอ้ งทางานขนาดใหญ่ ท่ีคฤหาสนต์ ระกลู หลง สายตายากท่ีจะหยง่ั รู้ของเขามี กลยทุ ธ์และลึกซ้ึงที่สะสมมาจาก วงการคา้ คร่ึงชีวติ และหลงจื่อที่ยนื อยหู่ นา้ โต๊ะทางานของเขา อ่อน นุ่ม เป็นเดก็ คนหน่ึง หลงจื่อและหลงถึง ไม่ใช่แคแ่ ตกต่างจากอายุ เท่าน้นั “เส่ียวจ่ือช่วงเวลาน้ีทาเร่ืองอะไรข้ึนหรือเปล่า?” หะ? หลงถึงโทรมาหาเธอถามเรื่องนอ้ งสามีเธอจริงๆ เหรอ? ฉู่ลวั่ หาน พวั พนั กนั อุตลุดแลว้ พส่ี ะใภอ้ ยา่ งเธอ จะพดู ? หรือไมพ่ ดู ? คิดแลว้ พดู ไม่ได้ เร่ืองที่หลงจ่ือทา หลงถึงรู้แลว้ ถึงแมเ้ ขาจะยอมรับ เขาอีกคร้ัง เดาวา่ กต็ อ้ งโดนหวด สกั ที ฉลว่ั หานยมิ้ อยา่ งอ่อนโยน “พอ่ คะ เสี่ยวจ๋ือเพ่งิ กลบั ประเทศ เราเจอ กนั แคค่ ร้ังสองคร้ังเอง เรื่องชีวิต เขาฉนั ไม่แน่ใจหรอกค่ะ” หลงจ้ือที่ยนื อยขู่ า้ งๆ ในใจกแ็ อบพนมมือ พ่ีสะใภ้ เธอเป็นพี่สะใภ้ ฉนั จริงๆ!

หลงจ่ือหายใจเขา้ ลึกๆ เขารู้สึกตวั เองหนีความ ตายรอดแลว้ แต่ถา้ หลงถึงปล่อยไปง่ายๆ กไ็ ม่ใช่หลงถึงแลว้ “เธอเป็นสะใภค้ นโต ของตระกลู หลง ในอนาคตตอ้ ง ดูแลตระกลู หลงท้งั ตระกลู ตอนน้ี ปิ ดบงั และหลงระเริง มนั ไม่เป็นประโยชน์ต่อเธอและใครในตระกลู หลงเลย” เช่ียแลว้ คุณท่านตอ้ งการสงั่ สอนลูกชาย อยากจะ ลอ้ คาพดู จากปาก เธอ ฉู่ลวั่ หานรู้สึกกดดนั มาก ตรง หนา้ มืดสนิท ยง่ิ เครียดข้ึน “พอ่ คะ….ฉนั เขา้ ใจคุณพอ่ นะคะ แต่ …..ฉนั ไม่แน่ใจจริงๆ ค่ะ ไม่ ง้นั คุณพอ่ ลองถามเสี่ยวจื่อดูดีไหมคะ?” หายใจออก หายใจออก หายใจออก จะขาด อากาศหายใจตายไม่ได้ หลงถึงมองหลงจ่ือ สายตาเหมือนคบเพลิง จอ้ ง มองเขาและเอ่ยถาม ต่อ “พดู ความจริงมา อยา่ ใหฉ้ นั พดู ซ้า” ฉ่ลวั่ หานกดั ฟัน หลงจื่อกก็ ดั ฟันเช่นกนั การเผชิญหนา้ ความเงียบ ความกดดนั ที่ไม่มีชีวติ ชีวา ลว่ั หานกระดูกคิว้ ยกสูงข้ึน ถา้ พดู ออกไป หลง จ้ือจะตายไหม?

พฤติกรรมเหล่าน้นั ของหลงจ๋ือ โดยรวมแลว้ คือ การเกเรต่อพสี่ ะใภ้ เช่ีย คาพวกน้ีนอ้ ยใจจริงๆ “พอ่ ครับ ในงานเล้ียง ผมใจร้อนเอง ไม่เก่ียวกบั พี่ สะใภ”้ “ใครอนุญาตใหแ้ กพูด!” ฉ่ลว่ั หานสมองจะแตก การเผชิญหนา้ ของพอ่ ลูกคู่ น้ีตอ้ งใหเ้ ธอ ออกมาเป็นมือท่ีสามดว้ ยเหรอ? แนวคิด เจา้ เล่ห์น้ีเหมาะกบั วิธีที่คน ในตระกลู หลงทาเรื่องต่างๆ จริงๆ ที่แทก้ เ็ รื่องที่งานเล้ียง.. ดูเหมือนคุณท่านตระกลู หลงจะรู้เขา้ แลว้ กจ็ ริง ในวนั น้นั ท่ีนนั่ มี ผคู้ นมากมาย แวดวงธุรกิจขนาดใหญ่ ขนาดน้นั แพร่กระจายไปยงั ทุกคนโดยปริยาย “คุณพอ่ วนั น้นั ฉนั ไม่ไดร้ ะวงั ตกลงไปในสระวา่ ย น้า เส่ียวจ่ือแค่อ ยากช่วยฉนั ท่านอยา่ โกรธเลยนะคะ อยา่ โทษเขาเลย” “ฉนั สง่ั สอนลูกชาย ไม่ตอ้ งใหเ้ ธอมาช่วยออก ความเห็น”

ทุบดว้ ยประโยคเดียว ฉู่ลวั่ หานถูกตบหนา้ ใช่แลว้ เธอมีสิทธ์ิอะไร ไปออกความเห็นล่ะ? “ดูเหมือนเส่ียวจื่อจะทาผดิ จริงๆ ฉนั รู้แลว้ ” ตามดว้ ยประโยคสุดทา้ ย ขณะที่หลงถึงวางสาย ในลาโพงกไ็ ดย้ นิ สิ่ง ที่เขาพดู กบั หลงจ่ือ ดุร้าย เดด็ เด่ียว ไม่เหมือนพอ่ แทๆ้ เหมือนศตั รู “คุกเข่าลง!” ความตกใจกลวั น้ี ฉู่ลวั่ หานถือโทรศพั ทไ์ วไ้ มอ่ ยู่ จริงๆ ตกลงจาก เตียงดงั “โครม” หลงถึงจะจดั การหลงจ่ืออยา่ งไร? ฆ่าเขา? ลงโทษ เขาทางร่างกาย? ยง่ิ เขา?! ฉลูรั่วหานกาลงั ระดมความคิดเกี่ยวกบั ส่ิงท่ีหวั หนา้ แกง๊ มกั ทาเพ่อื จดั การกบั พรรคพวกที่ทรยศร่างเรียว ยนื นิ่งอยหู่ นา้ เตียงผปู้ ่ วยของเธอ เธอจอ้ งมอง โทรศพั ท์ รองเทา้ หนงั สีดาเงาหยดุ อยขู่ า้ งๆ โทรศพั ทม์ องข้ึนไปตาม กางเกงก็คือใบหนา้ หล่อเหลาเยน็ ชา ของหลงเซียว

“คุณเป็นผีหรือไง? เดินมาไม่มีเสียง ตกใจหมด!” “เพราะเธอทาเรื่องละอายใจไง” รู้วา่ เป็นไปไม่ไดท้ ่ีจะพดู มากกวา่ คร่ึงประโยค ฉู่ล่ั วหานทานยาน้า เสร็จแลว้ ตวั เองเอาผา้ ห่มออกเตรียม จะหยบิ โทรศพั ท์ ท่านเซียวเตะ โทรศพั ทอ์ อกไปเบาๆ ห่างออกไปสองเมตรอยา่ งไม่คาดคิด ลว่ั หานโมโห! “หลงเซียว คุณเป็นอะไร? หงุดหงิดอะไรกบั โทรศพั ท?์ หยบิ ข้ึนมา ใหฉ้ นั !” ไม่อยากมีชีวติ อยแู่ ลว้ แน่ๆ ถึงไดใ้ หท้ ่านเซียวหยบิ โทรศพั ทข์ ้ึนมา ใหเ้ ธอ พดู จบฉู่ลวั่ หานกก็ ดั ปากทนั ที จบแลว้ เมื่อครู่น้ีสมองไม่ได้ ติดต้งั ในศีรษะ ท่านเซียวนงั่ โซฟา ไม่ไดอ้ ธิบายเลยสกั คาท่ีเม่ือ ครู่น้ีออกไปโดย ฉบั พลนั มองดูนาฬิกาขอ้ มือปาเตก็ ฟิ ลิ ปป์ “อีกหน่ึงชวั่ โมงออก เดินทาง คืนน้ีกลบั เมืองหลวง” ฉู่ลวั่ หาน

คิดจะเปล่ียนแผนกเ็ ปล่ียน ทาอะไรกเ็ อาตามเวลา และอารมณ์ของ ตวั เองเท่าน้นั อยตู่ ลอดเวลา “ตามใจ!” ลว่ั หานนอนลงไปอยา่ งข่นุ เคือง วนั น้ีร่างกายเธอบาดเจบ็ จิตใจก็ บาดเจบ็ แถมยงั ตกใจดว้ ย ตอนน้ีเธอ รู้สึกอยากตีคน อยากด่าคน “ไม่ไดฟ้ ังฉนั พดู หรือไง? อีกหน่ึงชวั่ โมงออกเดิน ทาง” “ฉนั ไม่ไดห้ ูหนวก ฉนั ไดย้ นิ แลว้ ” “ไดย้ นิ แลว้ กล็ ุกข้ึนมา” บอกวา่ อีกชวั่ โมงหน่ึงไม่ใช่หรือไง?! ฉ่ลวั่ หานถูกท่านเซียวดึงข้ึนมา ทนั ใดน้นั กถ็ ูกท่าน เชียวอมุ้ ไปทนั ที อยา่ งเป็นธรรมชาติ หลงั จากอุม้ เธอไป พยาบาลก็ เอาโทรศพั ทม์ าให้ ลว่ั หานไม่คิดเลยวา่ ก่อนออกเดินทางยงั มีม้ือ เยน็ อีกม้ือ….

นง่ั บนโตะ๊ อาหารมองหนา้ กนั ฉู่ลว่ั หานถือตะเกียบ แอบมองท่าน เซียว ทานอาหารอยา่ งชา้ ๆ ท่านเซียวตกั อาหารอยา่ งสง่างาม ทานอาหาร ทานซุป ไม่ชา้ ไม่เร็ว ไม่มีท่าทางรีบร้อนเลยสกั นิด “ท่านเชียว ทาไมจู่ๆ กก็ ลบั ไป? เกิดอะไรข้ึนเห รอ?” ฉู่ลวั่ หานไม่สบายใจ ในโทรศพั ทท์ ่านเซียวพดู ถึง บริษทั ฉู่ซ่ือ หลง ถึงกถ็ ามอีกวา่ หลงจื่อไปทาอะไรมาพอเอามารวมกนั กเ็ กิด บรรยากาศตึงเครียด ท่านเซียวพดู ข้ึนมาหน่ึงประโยคอยา่ งไม่คาดคิด “กินขา้ วหา้ มพดู ” จดั การฉู่ลว่ั หาน กินขา้ วหา้ มพดู อะไรกนั เมื่อก่อนเขาชอบถามเธอ ที่โตะ๊ อาหาร สง่ั สอนเธอ พดู จนเธอพดู ไม่ออก! อา๊ กกก! ทาไมเธอตอ้ งคิดถึงเร่ืองพวกน้ี ! ทานอาหารแลว้ ทา่ นเซียวกอ็ ุม้ เธอข้ึน เฮลิคอปเตอร์ แบกรับความ สงสยั และความกงั วลเอาไว้ เฮลิคอปเตอร์ขบั ไปท่ีเมืองหลวง

มาถึงเมืองหลวงกส็ องทุ่มกวา่ แลว้ ฉู่ลวั่ หานคิดวา่ ท่านเซียวจะพา เธอไปส่งที่โรงพยาบาล ใครจะไปรู้วา่ รถโรลส์รอยซ์สีดาจะตรงไป ท่ีคฤหาสน์รีสอร์ทหยจี ิ่ง 1ge ลว่ั หานถอนหายใจเบาๆ กลบั มาอีกแลว้ ! ท่านเซียวขยบั อยา่ งเดียว ไม่พดู อะไรตลอดทาง อมุ้ เธอมาถึง หอ้ งนอนช้นั สอง และสงั่ ใหเ้ ธอนอนอยา่ ง วา่ ง่าย | “คุณคิดวา่ นอกจากนอนแลว้ ฉนั มีทางเลือกที่ดี กวา่ น้ีไหม?” ท่านเซียวไม่สนใจเธอ ผา่ นไปสกั พกั หน่ึง หมอจา้ ว แพทยป์ ระจาตวั ของตระกลู หลงกม็ าถึง ทาการตรวจ สอบใหฉ้ ู่ลว่ั หานอยา่ งละเอียด หมอจา้ วเป็น อายรุ แพทยจ์ ากโรงพยาบาลทว่ั ไปในอเมริกา ผสม ผสานระหวา่ งแพทยแ์ ผนจีนกบั ตะวนั ตก มีทกั ษะทางการแพทยท์ ี่ ยอดเยย่ี ม “เธอเป็นไงบา้ ง?”

หมอจา้ วพยกั หนา้ พดู ข้ึน “อาการบาดเจบ็ ท่ีแขน คุณนายตอ้ งพกั ผอ่ น ใหด้ ี แต่มีบางคาท่ีผมไม่รู้วา่ ควรพดู ยงั ไงดี” ฉู่ลวั่ หานและหลงเซียวขมวดคิ้ว เขามอง ฉู่ลว่ั หาน “พดู เถอะ” “ไม่ ตอ้ ง! หมอจา้ ว ฉนั เองกเ็ ป็นหมอเหมือนกนั ทุก คนมีปัญหาเลก็ นอ้ ยที่เล่ียงไม่ไดอ้ ยแู่ ลว้ ต่อไปฉนั จะ ระวงั ! หมอจา้ ว รบกวนคุณมากแลว้ ตอนน้ีดึกมาก ให้ คนขบั รถไปส่งคุณกลบั ดีกวา่ นะคะ” หลงเซียวมองเธออยา่ งเยน็ ชา ถามต่อวา่ “พดู มา พดู ความจริงมา” เธอพยายามจะปิ ดบงั อะไร? ท่านเซียวตอ้ งรู้!

ตอนที่ 64 กหุ ลาบมหี นาม กน็ ่ารัก เน่ืองจากแรงกดดนั มหาศาลของท่านเซียว หมอ จา้ วทาไดเ้ พยี งเลือก การประนีประนอม ลวั่ หานหลบั ตาลง เธอรู้วา่ เขาจะรู้ไม่ชา้ กเ็ ร็ว หมอจา้ วส่ายศีรษะดว้ ยความเสียใจ “มือขวาของ คุณนายไดร้ ับ บาดเจบ็ อยา่ งรุนแรง ถึงกลา้ มเน้ือและ เสน้ เลือด เกรงวา่ จะไม่มีทาง ฟ้ื นตวั ได้ และผมสมั ผสั เส้นลมปราณมือขวาเธอ การบาดเจบ็ น้ีอยา่ ง นอ้ ยตอ้ ง ใชเ้ วลาหา้ ปี ” หา้ ปี ? หลงเซียวมองฉู่ลว่ั หาน เม่ือครู่น้ีเธอกาลงั หลบั ตา ไม่รู้วา่ พยายามจะ ซ่อนหรือหลบหนีอะไร แต่เมื่อเขา มองเธอ เธอกก็ ลายเป็นฉู่ลว่ั หาน ท่ีเขารู้จกั อยา่ ง รวดเร็ว หนามท้งั ตวั “หมอจา้ วเป็นผเู้ ชี่ยวชาญ ดูฉนั ออกหมดเลย หา้ ปี ก่อนฉนั ประสบ อุบตั ิเหตุ ไดร้ ับบาดเจบ็ ที่มือขวาจริงๆ ต่อมาฉนั เลยจบั มีดผา่ ตดั

ไม่ไดอ้ ีก ฉนั เปล่ียนจาก แผนกศลั ยกรรมไปเป็นอายรุ กรรม แต่ ตอนน้ีมือฉนั ไม่ เป็นอะไรแลว้ ตราบใดที่ไม่ตอ้ งผา่ ตดั เป็นเวลานาน ก็ โอเค” เธอพดู หว้ นๆ หลีกเล่ียงความสาคญั และทาให้ เรื่องน้ีพน้ ทาง หมอจา้ วไม่สะดวกท่ีจะถาม พยกั หนา้ พดู ข้ึน “คุณนายพกั ผอ่ นให้ เตม็ ท่ี คุณชาย ผมกลบั ก่อนนะ ครับ” หลงั จากหมอจา้ วออกไป หลงเซียวกม็ องสารวจฉู่ ลวั่ หาน สารวจมือ เธอ “ร่างกายเธอมีความลบั ท่ีฉนั ยงั ไม่รู้แคไ่ หน?” ลวั่ หานยกั ไหล่อยา่ งไม่แยแส “ในเม่ือเป็นความ ลบั กไ็ ม่ใหค้ นนอก รู้อยแู่ ลว้ ท่านเซียวกลา้ พดู ไหมวา่ ตวั เองไม่มีความลบั ?” ท่านเซียวจบั มือขวาเธอข้ึนมา มองอยา่ ง ระมดั ระวงั แต่พ้ืนผวิ ไมม่ ี ร่องรอยเลยแมแ้ ต่นิด การ บาดเจบ็ เมื่อหา้ ปี ก่อนยงั สามารถตรวจพบ ได้ บาดเจบ็ แบบไหนกนั ? “เธอไม่จาเป็นตอ้ งรู้ความลบั ของฉนั แต่ต่อหนา้ ฉนั เธอหา้ มปิ ดบงั อะไร”

เป็นท่านเซียวที่เอาแต่ใจอีกแลว้ แต่เธอมี ภูมิคุม้ กนั แลว้ “ช่างเถอะท่านเซียว คุณเอาตวั ฉนั ไปได้ ฉนั ติดอยู่ ในคฤหาสน์ หรูหราน้ีตลอดชีวติ แต่คุณไม่ไดห้ วั ใจฉนั ฉนั เคยบอกคุณแลว้ ถา้ อยากไดห้ วั ใจฉนั ตอ้ งเอาใจมา แลก อยากไดค้ วามลบั ฉนั ? กเ็ อา ความลบั คุณมาแลกสิ” เธอยมิ้ เบาๆ จากน้นั กห็ ลบั ตา “ฉนั เหน่ือยแลว้ นอนแลว้ นะ” ท่านเซียวจอ้ งมองสาวนอ้ ยบนเตียง ผหู้ ญิงคนน้ีมี ความลบั เยอะมากจริงๆ และพยายามซ่อนอะไรบาง อยา่ งจากเขา คืออะไรกนั แน่? เธอไม่พดู กไ็ ม่เป็นอะไร เขาจะสืบ ใหก้ ระจ่างเอง วนั รุ่งข้ึน ฉู่ลวั่ หานต่ืนแลว้ พบวา่ ตวั เองนอนอยบู่ น เตียงใหญ่ คฤหาสน์ ปรับตวั นิดหน่อยอยา่ งอึดอดั ช่วง น้ีเปล่ียนหลายเตียง หวั สมองเธอลม้ เหลวในการ เปล่ียนโหมด “คุณนาย ตื่นแลว้ เหรอคะ”

ฉ่ลว่ั หานถูกเรียกแบบน้ีกต็ ื่นมากกวา่ คร่ึงทนั ที หนั ศีรษะไปที่ประตู ทางเขา้ หญิงวยั กลางคนสวมชุดคน รับใชต้ ระกลู หลงยนื อยตู่ รงน้นั ยมิ้ อยา่ งเคารพ คนรับใชค้ นน้ี ฉู่ลวั่ หานรู้จกั เคยเห็นตอนไป ตระกลู หลงสองคร้ัง ดู เหมือนจะเป็นหน่ึงในป้าแม่ครัว บา้ นเก่าแก่ตระกูลหลง “ป้าเฉิน มาทาอะไรที่น่ีคะ?” “คุณชายใหญ่ใหฉ้ นั กลบั มาดูแลคุณน่ะค่ะ หลิง หลิงและชุนชุนก็ มาแลว้ คุณมีอะไรกร็ ับสงั่ ใหเ้ ราทาได้ เลยนะคะ” ฉู่สว่ั หานขมวดคิ้ว เกิดสนามรบคร้ังใหญ่? ปกติ คฤหาสน์ที่เยน็ ยะ เยอื กเหมือนบา้ นร้าง ตอนน้ีมีคนเพิม่ มาสามคน ครึกคร้ืนทีกน็ ่า ประหลาดใจไปหน่อย “ฉนั ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ตอ้ งรับใชฉ้ นั หรอก ไปรับใช้ คุณชายเถอะค่ะ”

ป้าเฉินยนื อยไู่ ม่ขยบั ไปไหน “คุณชายสง่ั มาวา่ ให้ มาถามคุณก่อน อาหารเชา้ เตรียมเรียบร้อยแลว้ คุณนายอยากจะทานในหอ้ งหรือวา่ ทานขา้ งล่างคะ?” เอ่อ….หลงเซียวเอาจริงแลว้ สินะ “ฉนั จะลงไปทานขา้ งล่างค่ะ คุณช่วยบีบยาสีฟัน ใหฉ้ นั กพ็ อ” มือขา้ งเดียวบีบยาสีฟันไม่คอ่ ยสะดวกนกั และเธอ ไม่ชินกบั การ เปลี่ยนเส้ือผา้ โดยมีคนยนื อยขู่ า้ งๆ ป้าเฉิ นรีบพยกั หนา้ “ไดค้ ะ่ คุณนาย” แปลกจงั คนรับใชด้ ีกบั เธอขนาดน้ีเลยเหรอ? ดี จนแปลก! หลงั จากลา้ งหนา้ แปรงฟันแลว้ ลงไปขา้ งล่าง อาหารเชา้ แสนอร่อย ต้งั อยบู่ นโตะ๊ แตกต่างจากอาหาร เชา้ เรียบง่ายท่ีเธอทาเอง อาหารเชา้ ท่ีคนรับใชต้ ระกลู หลงทาน้นั เป็นไปตามมาตรฐานของหม่านฮน่ั ฉ วนสี ทานสองคนกต็ อ้ งวางเตม็ โตะ๊

หลงเซียวกาลงั นง่ั อ่านหนงั สือพิมพก์ ารเงินอยบู่ น โตะ๊ หางตาเห็น ร่างเธอกพ็ ดู ข้ึนอยา่ งเยน็ ชา “ใหญ่มาจากไหนกนั ทุกคนรอเธอคน เดียว” ทุกคนไหน? มีเขาทานอาหารคนเดียวไม่ใช่เหรอ ฉู่ลว่ั หานนงั่ นิ่งโดยไม่สนใจคาประชดประชนั ของ เขา “คราวหนา้ ท่านเซียวกก็ ินเลย ไม่ตอ้ งรอฉนั จะได้ ไม่เสียเวลาท่านเซียว ฉนั ชดใชใ้ หไ้ ม่ไดห้ รอก” หลงเซียวขมวดคิว้ วางหนงั สือพิมพไ์ วข้ า้ งๆ ปาก ยงั ดีจริงๆ! “เห็นหรือยงั ? น่ีคืออาหารเชา้ ” ฉ่ลว่ั หานพยกั หนา้ “เห็นแลว้ ค่า ตาฉนั กไ็ ม่ไดแ้ ย่ ขนาดน้นั มีจาน วางเตม็ ขนาดน้ี จะไม่เห็นไดไ้ ง?” คนรับใชเ้ ตรียมจาน มีดส้อมใหท้ ้งั สองคน จากน้นั กถ็ อยไปขา้ งๆ หลงเซียวเริ่มทานอาหารอยา่ งชา้ ๆ “ไม่รู้สึกตวั เลย สินะ นึกถึง อาหารเชา้ ท่ีเธอเตรียมสิ ไม่ละอายใจบา้ ง หรือไง?” ฉ่ลวั่ หานรู้วา่ เขา หมายถึงอะไร แต่เธอไม่สนใจ จบั ตะเกียบข้ึนมาเพื่อตกั อาหาร ทานซุป “แน่นอนสิ ไม่ง้นั

ฉนั กไ็ ปเป็นเชฟแลว้ จะไปเป็นหมอทาไม” ผหู้ ญิงคนน้ี….ตอนต่อปากต่อคาน่ีทาใหเ้ ขารู้สึก วา่ น่ารักนิดๆ น่ารักเหรอ? กหุ ลาบมีหนามน่ารักแต่กม็ ีพิษเช่นกนั ท้งั คู่ทานอาหาร ไปดว้ ยพดู โจมตีกนั ไปดว้ ย ฉู่ลวั่ หานเหลือบไปเห็นหนงั สือพมิ พ์ ขา้ งๆ มือเขา จู่ๆ ก็ เปล่ียนเรื่อง “หนงั สือพมิ พค์ ุณ ขอฉนั อ่านหน่อย” ท่านเซียวเบนสายตาข้ึนมองเธอ “มนั เป็นเฉพาะ ดา้ น เธออ่านไม่ เขา้ ใจหรอก” ฉู่ลวั่ หานกดั ฟัน “ฉนั อ่านเขา้ ใจ คุณไม่อยากใหฉ้ นั อ่านเขา้ ใจ เหรอ?” ท่านเซียวทาเสียงฮึดฮดั เบาๆ อยา่ งช่วยไม่ได้ “ใน เมื่อเธออยากอ่าน อ่านจบแลว้ กอ็ ยา่ เสียใจแลว้ กนั ” มีอะไรใหเ้ สียใจ? ท่านเซียวส่งหนงั สือพมิ พข์ า้ มโต๊ะอาหารใหญ่ไป ใหฉ้ ู่ ลวั่ หาน เป็น การเคล่ือนไหวท่ีเป็นธรรมชาติและ ราบรื่น เหมือนเป็นวนั ปกติของ สามีภรรยา ทนั ใดน้นั ท้งั สองกต็ กอยใู่ นภวงั ค์

ลวั่ หานละสายตาจากมือเรียวของเขา กม้ ศีรษะ มองหนงั สือพิมพเ์ พอ่ื ปกปิ ดความกระอกั กระอ่วนที่ เผยออกมาเมื่อครู่น้ี ดวงตาดาสนิทของท่านเซียวเหมือนต้งั ใจมอง อาหาร อนั ท่ีจริงแอบ สังเกตปฏิกิริยาของฉู่ลว่ั หานอยู่ ตลอดเวลา ไม่รู้วา่ ตอนเธอเห็นขา่ ว น้นั แลว้ จะตอบ สนองอยา่ งไร แน่นอนวา่ เธออ่านข่าวตลาดหุน้ อยา่ งลาบาก แต่ พอพลิก หนงั สือพมิ พไ์ ปอีกหนา้ ฉู่ลวั่ หานกต็ าคา้ งทนั ที! บริษทั ฉู่ซ่ือ? ต้งั ใจอ่านทีละบรรทดั ดวงตาฉู่ลวั่ หานกเ็ บิกกวา้ ง ข้ึนเรื่อยๆ บริษทั ฉู่ ซื่อมีเร่ืองอ้ือฉาวอีกแลว้ ฉู่ซีหรานเจา้ โง่น่ีใหก้ ารเงินทาบญั ชีปลอม ถูก คนในสานกั งาน ตรวจสอบจบั ได้ ไม่เพียงแต่จะตอ้ ง เสียภาษีท้งั หมดแต่ยงั ตอ้ ง รับผดิ ชอบทางอาญาอีก ดว้ ย ก่อนถึงกาหนดการ ฉู่ซีหรานและ ฟางหลิงหยตู้ อ้ ง ถกู ตรวจสอบ ถา้ สถานการณ์ร้ายแรงอาจจะตอ้ งเขา้ คุก เชี่ยแม่ลูกคูน่ ้ีไม่สร้างปัญหาวนั เดียวมนั จะตาย ไหม!

ฉลูร่ัวหานกาหนงั สือพิมพแ์ น่น ใบหนา้ เลก็ ปกคลุม ไปดว้ ยน้าแขง็ เยน็ ยะเยอื ก บริษทั ทาบญั ชีปลอม ไม่ เพียงแต่ตอ้ งรับผดิ ชอบคูก่ รณี ชื่อเสียงบริษทั กเ็ สีย หายอยา่ งรุนแรงเช่นกนั ปฏิกิริยาลูกโซ่น้นั น่า กลวั มาก ลวั่ หานแอบมองหลงเซียว เขากาลงั ทานอาหาร อยู่ ไม่มีการ ตอบสนองใดๆ เขารู้เรื่องน้ีนานแลว้ ตอน รับโทรศพั ทก์ ร็ ู้ วางหนงั สือพมิ พล์ ง ฉู่ลวั่ หานไม่ออ้ มคอ้ ม “บริษทั ฉู่ ช่ือเกิดเร่ือง แบบน้ี คุณมีอะไรอยากพดู ไหม?” ฉู่ลวั่ หานรอเขาอยา่ งไม่คอ่ ยสบายใจ หลงเซียว เป็นผเู้ ชี่ยวชาญดา้ น การบริหารและการเงิน คาพดู เขา เป็นคาพดู สรุป เธอกาหมดั มอง เขาอยา่ งใจจดใจจ่อ ท่านเซียวทานซุปทีละชอ้ น สบายๆ ไม่สนใจ “จากจานวนเงินใน บญั ชีปลอมของบริษทั ฉู่ซ่ือ นอ้ งสาวและ แม่เล้ียงเธอตอ้ งติดคุกสาม เดือน ในช่วงตรวจสอบตอ้ ง ไม่มีการเคล่ือนไหวทางการเงิน นน่ั หมายความวา่ บริษทั ฉู่ซื่อตอ้ งปิ ดใหบ้ ริการ

ร้ายแรงขนาดน้ี “มีวิธีไหม? ที่จะ ช่วยบริษทั ฉู่ซ่ือได”้ ฉ่ลวั่ หานมองหลงเซียวดว้ ยสายตาเป็นประกาย อยากจะขา้ มโต๊ะ อาหารไปมองแลว้ จบั แขนเขาเขยา่ แรงๆ ท่านเซียววางชามสงั คโลกสีเขียวมรกตลง ใช้ กระดาษทิชชูเชด็ มุม ปาก “สถานการณ์น้ีเกี่ยวขอ้ งกบั การผดิ พลาดทางหลกั การ คน ทว่ั ไปไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากยอมรับการลงโทษทางกฎหมาย” “แลว้ คุณล่ะ? คุณมีวธิ ีไหม?!” ฉู่ลว่ั หานร้อนรนใจ ร่างกายท่อนบน โนม้ ตวั ไปขา้ งหนา้ เธอเป็นห่วงบริษทั ฉู่ ซ่ือมาก! หลงเซียวกาลงั จะออกไป “ฉนั เป็นคนทวั่ ไปเหรอ? แต่….ฉนั เคยพูด วา่ ฉนั จะไม่เขา้ ไปยงุ่ ถา้ บริษทั ฉู่ช่ือ เกิดเร่ือง” ลวั่ หานยนื ตามเขา เดินออ้ มโต๊ะอาหารไปอยขู่ า้ ง หนา้ เขา ใชต้ วั เอง กนั ทางเดินเขาไว้ “หลงเซียว คร้ังน้ี คุณตอ้ งช่วยบริษทั ฉู่ซช่ือ มีแค่ คุณเท่าน้นั ที่ทาได”้

ฉ่ลวั่ หานจบั แขนเส้ือเขาไว้ เงยหนา้ จอ้ งตาเขา”หลงเซียว ในเมื่อคุณ มีวธิ ี ไดโ้ ปรดช่วยบริษทั ฉู่ซ้ือ ดว้ ย!” หลงเซียวมองนิ้วเธอ จากน้นั กพ็ ดู เรียบๆ “น่ีคือ การออ้ นวอนของ เธอเหรอ? ฉู่ลว่ั หาน” ใหต้ ายเถอะ! ตอนน้ีเธอกาลงั ออ้ นวอนเขาจริงๆ ทาไมรู้สึกแยข่ นาด น้ี! ลว่ั หานละมือออกจากเส้ือผา้ เขา ยมิ้ ข้ึนมา “ดู เหมือนคุณไม่คิดจะ ช่วย โอเค คุณไมช่ ่วย ฉนั หาวธิ ีเอง กไ็ ด”้ หลงเซียวขมวดคิ้วแน่น ความโกรธยง่ิ เพม่ิ ข้ึนบน หนา้ ยยั ที่ม ยอม แพส้ กั คร้ัง ขอร้องสกั คร้ัง ขอร้องเขา ดว้ ยความจริงใจสกั คร้ังจะตาย ไหม? เห็นไดช้ ดั วา่ ตอ้ งการเขาออกหนา้ ช่วย แต่กลบั ทาท่าทางหยง่ิ ผยอง ทรมานไปนน่ั แหละ สมควรแลว้ ! “บริษทั ฉู่ซื่อต่ืนตระหนกกบั หน่วยงานธุรกิจและ กระบวนการ ยตุ ิธรรมของเมืองหลวงแลว้ ฉู่ลวั่ หาน สถานะหมอและเครือข่ายเธอ

จดั การเรื่องน้ีไม่ได้ หรอก คนที่จะช่วยบริษทั ฉู่ซื่อใหพ้ น้ ความ ยากลาบาก ไปได้ ในเมืองหลวงมีแคฉ่ นั เท่าน้นั ” ท่านเซียวพดู จบกเ็ ดินโซเซผา่ นไหล่เธอไปยงั หอ้ ง รับแขก คนรับใช้ หยบิ เส้ือคลุมตวั นอกยนื่ ใหส้ องมือ ท่านเซี่ยวสวมชุดสูทสีดาแฮน เมดเรียบร้อยแลว้ หนั ตวั ไปมอง ฉู่ลวั่ หาน “ฉนั ใหเ้ วลาเธอคิดช่วง เชา้ คิดดูวา่ เธอมีอะไรมาเสนอฉนั ” พดู จบ ท่านเซียวกเ็ ดินออกไปจากประตูใหญ่ คฤหาสน์อยา่ งโอ่อา่ ลวั่ หานโกรธเกร้ียวข้ึนมา หลงเชียว คุณคิดวา่ ตวั เองเป็นเจา้ เหนือหวั เมืองหลวงจริงๆ หรือไง! เธอไม่เชื่อ วา่ เธอจะหาทางไม่ได!้ และในตอนน้ี โทรศพั ทฉ์ ู่ลวั่ หานกด็ งั ข้ึน อยา่ งที่คิดไว้ ฉู่ซีหรานโทรมา เธอทาเสียงฮึดฮดั เบาๆ มีปัญหาถึงจะมาหาเธอ! “วา่ มา เป็นอะไรอีก?” ฉู่ลว่ั หานนงั่ โซฟาในหอ้ ง รับแขก เธอ จินตนาการไดเ้ ลยวา่ ฉู่ซีหรานอยากหยกิ เธอใหต้ ายแต่ตอ้ งขอความ ช่วยเหลือจากเธอ

“บริษทั ฉู่ซ่ือ….เกิดเรื่องแลว้ เธอกเ็ ป็นส่วนหน่ึง ของตระกลู ฉู่ เวลา แบบน้ีเธอตอ้ งทาอะไรสกั อยา่ ง” ฮ่าๆ! “ฉู่ซีหราน เธอก่อเรื่องเอง มาขอใหฉ้ นั ช่วยยงั ใช้ น้าเสียงแบบน้ี ใจ กลา้ ดีน่ี!” ในตอนน้ี ฉู่ซีหรานและฟางหลิงหยกู้ าลงั นงั่ อยใู่ น หอ้ งรับรอง สานกั งานรักษาความปลอดภยั สาธารณะ รอคนมาช่วยอยู่ ฟางห ลิงหยสู้ ่ายศีรษะใหล้ ูกสาว บอก ใหเ้ ธอกล่อมฉู่ลวั่ หานก่อน “พี่ ดูพี่พดู สิ ยงั ไงเรากเ็ ป็นลูกหลานตระกลู ฉุ่นะตอนน้ีตระกลู ฉู่เกิด ปัญหา ทุกคนตอ้ งทาใหด้ ีท่ีสุด ยงิ่ ไปกวา่ น้นั ไม่ใช่เรื่องใหญ่สาหรับ พเี่ ขยอยา่ งหลง เซียว แค่เธอไปขอใหเ้ ขาช่วยตอ้ งไดอ้ ยแู่ ลว้ ” ฟางหลิงหยรู้ ้อนรนใจ แยง่ โทรศพั ทไ์ ป “ลว่ั หาน ถา้ บริษทั ฉู่ซื่อ ยอมรับการตรวจสอบตามปกติ กจ็ ะไม่ สามารถบริหารงานคร่ึง เดือน ลูกคา้ ส่วนใหญ่ของ บริษทั ฉู่ซ่ือจะหายไป จะรอใหบ้ ริษทั ฉู่ช่ือ ลม้ ละลายเห รอ ความพยายามของพอ่ แม่เธอจะสูญเปล่า! เธอรีบๆ

ตดั สินใจซะ ถา้ ไม่มีมือท่ีสามเขา้ มาแทรกแซงก่อน เท่ียง บริษทั ฉู่ซ่ือ จะจบสิ้น!” “ฉู่ ลวั่ หาน ถา้ เธอเป็นคนตระกลู ฉู่จริงๆ เธอตอ้ ง เป็นห่วงสติปัญญา และกาลงั ของพอ่ เธอ รีบไปหาหลง เซียวเดี๋ยวน้ี!”

ตอนท่ี 65 คืนนี้ ฉันจะนอนทีน่ ี่ ตึกใหญ่MBK สานกั งานประธาน หลงเซียวนงั่ อยบู่ นเกา้ อ้ีเจา้ นาย บนโต๊ะมีแฟ้มเตม็ ไปหมด นิ้วมือ สะอาดกาลงั ถือปากกาเซ็นชื่อ ท่านเซียว เซ็นชื่อตวั เองดา้ นหลงั กระดาษ มองไปดา้ นขา้ ง ใบหนา้ หล่อของท่านเซียวหนั ออก ไปนอกหนา้ ต่าง วิวมมุ กวา้ งคร่ึงหน่ึงของเมือง ที่ทรง อานาจของเขา ทาใหร้ ่างกายเขา มีสง่าราศี จ้ีตงหมิงเคาะประตู ดา้ นในมีเสียงทุม้ ต่าของท่าน เซียวพดู ข้ึน “เขา้ มา” “เจา้ นาย เรียกหาผมเหรอ” จ้ีตงหมิงเขา้ ประตูไป ยนื มองสารวจท่านเซียวใน วนั น้ี ความเยน็ ชา ไปทวั่ ท้งั ร่างจริงๆ ดว้ ย อารมณ์ไม่ดี ดูเหมือนท่านเซียวจะโมโห คุณนายอีกแลว้

หลงเซียวหนั กลบั มาจากหนา้ ต่าง มองจ้ีตงหมิ งดว้ ยสายตาเยน็ ยะ เยอื ก เห็นไดช้ ดั วา่ ลงั เลอะไรบาง อยา่ ง ไม่รีบพดู ออกมา ขณะท่ีเขามองไปจ้ีตงหมิงกเ็ สียวสนั หลงั ตกใจ กลวั จนจ้ีตงหมิงไม่ก ลา้ พูดอะไร ทาไดเ้ พียงรอใหท้ ่าน เซียวออกคาสง่ั อยา่ งเงียบๆ ดวงตาลุ่มลึกของหลงเซียวมองไปที่กระหม่อมเขา พดู ดว้ ยน้าเสียง ทุม้ ใจเยน็ “ไม่มีอะไรอยากพดู เหรอ?” จ้ีตงหมิงยนื อยหู่ นา้ โตะ๊ ทางานโดนถามจนอ้ึงไป ท้งั ๆ ที่นายใหญ่ เรียกเขามา ตอนน้ีกลบั มาถามเขาเนี่ย นะ? เขาจะกลา้ พดู อะไรตาม อาเภอใจไดไ้ ง ถา้ พดู อะไรผดิ กจ็ ะถูกโยนออกไปนอกหนา้ ต่าง จ้ี ตงหมิงถูมือ บรรยากาศเยน็ ชาไปหน่อย ความกด อากาศต่าไปหน่อย ถา้ เขาไม่พดู อะไรบางอยา่ ง กค็ ง ไม่เหมาะสมจริงๆ ดงั น้นั จ้ีตงหมิงใจกลา้ ข้ึนมา “เจา้ นาย คือ เมื่อก้ี หลายคนดา้ นนอก กาลงั คุยกนั เรื่องบริษทั ฉู่ซื่อในคร้ัง น้ี….ฮ่าๆๆ ฮ่าๆ”

จ้ีตงหมิงพดู ไปคร่ึงหน่ึง ไมก่ ลา้ พดู ต่ออีก ทาได้ เพยี งหวั เราะเยาะ เพอ่ื ปกปิ ดความกระอกั กระอ่วนของ ตวั เอง แต่ตามความเขา้ ใจของ ท่านเซียว แววตาเยน็ ชา บางอยา่ งของเจา้ นายเม่ือครู่น้ีดูเหมือนจะ คลอ้ ยตาม “นายวา่ ไง?” ท่านเซียววางปากกาเซ็นช่ือลง สองมือวางอยบู่ น โต๊ะ จอ้ งมอง จ้ี ตงหมิง จ้ีตงหมิงไม่คิดวา่ เจา้ นายจะถามต่อ กลืนน้าลาย ไม่กลา้ ทาพลาดอีก ใชค้ าอยา่ งระมดั ระวงั “คร้ังน้ี บริษทั ฉู่ซื่อเจอกบั ปัญหาไม่นอ้ ย ถา้ มนั กลายเป็นเลว ร้ายข้ึนมา บริษทั ฉู่ซ่ืออาจจะลม้ ละลาย บริษทั ฉู่ซ่ือ จริงๆ แลว้ แขง็ แกร่งแคภ่ ายนอก แต่เปราะบาง เจา้ นาย มีปัญญาเฉียบ แหลมกต็ อ้ งรู้แลว้ นี่ครับ ฮ่าๆ ฮ่าๆๆๆ” เห็นไดช้ ดั วา่ เสียงหวั เราะคร้ังสุดทา้ ยเพื่อเบี่ยงเบน ความสนใจ มิฉะน้นั ในฐานะผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา แสดง ความคิดเห็นเก่ียวกบั ครอบครัวพอ่ ของภรรยาเจา้ นาย ไม่ไดร้ นหาที่ตายเหรอ?

สองนิ้วโป้งของหลงเซียววนไปรอบๆ หมอกควนั กาลงั ก่อตวั ใน ดวงตาลุ่มลึก ถา้ บริษทั ฉู่ซื่อลม้ ละลาย ในคราเดียว ยยั ที่มอยา่ งฉู่ลว่ั หานตอ้ งเสียใจตายแน่ๆ แต่ดูเวลา จะเที่ยงแลว้ ถึงเขาจะขฉู่ ู่ลวั่ หานให้ ขอร้องดว้ ยตวั เอง แต่ เธอกไ็ ม่พดู อะไรเลย ท่านเซียวก็ ทนไม่ไดท้ ี่จะเห็นบริษทั ฉู่ซื่อ ลม้ ละลายเหมือนกนั ใหต้ ายเถอะ! ท่านเซียวที่ใจเยน็ มาตลอด ตอนน้ี หงุดหงิดมาก “นายไปแผนกที่เก่ียวขอ้ ง เพ่ือความปลอดภยั ของ บริษทั ฉู่ซ่ือ ให้ บริษทั ฉู่ซื่อเลี่ยงการมีชีน ดึงเงินที่ ตอ้ งการจากบญั ชีส่วนตวั ของฉนั ” หลงเซียวพดู เสียงทุม้ จอ้ งมองนาฬิกาขอ้ มือพลาง เอ่ยสงั่ อยา่ งไม่เป็น ทางการ จ้ีตงหมิงพอไดย้ นิ วา่ ท่านเซียวจะยนื่ มือไปช่วย ตระกลู ฉู่กร็ ีบพยกั หนา้ “ครับ! เจา้ นาย!” หลงเซียวพดู อยา่ งเยน็ ชา “รอเดี๋ยว” จ้ีตงหมิงหยดุ ฝีเทา้ หนั ร่างมา ทนั ที ไมจ่ ริงน่า?เปลี่ยนใจเร็วขนาดน้ีเชียว?

ท่านเซียวขมวดคิ้ว “เร่ืองน้ีอยา่ เพ่ิงใหเ้ ธอรู้นะ” จ้ีตงหมิงแอบขาในใจ ใบหนา้ ยงั คงไม่แยแส เหมือนเดิม เงยหนา้ ข้ึนมาอยา่ งไร้เดียงสา เอ่ยถาม “เธอท่ีท่านเซียวพดู ถึง ใครเหรอครับ? คุณโม่เหรอ?” หลงเซียวหยบิ เอกสารฉบบั หน่ึงข้ึนมาแลว้ โยนใส่ จ้ีตงหมิงดงั “โครม!” เจา้ นี่ใจกลา้ มาก! “ไม่อยากตายกพ็ ดู ใหม้ นั นอ้ ยๆ” จ้ีตงหมิงรีบโนม้ ตวั หยบิ เอกสารข้ึนมาวางบนโต๊ะ เขา “ครับๆๆๆ ผม ผดิ ไปแลว้ หวั หนา้ ใจเยน็ ๆ นะ ผมจะ รีบไปจดั การ” เห็นจ้ีตงหมิงออกจากหอ้ งทางานไปแลว้ ท่านเซียว กพ็ ิงเกา้ อ้ี เวลาบนนาฬิกาขอ้ มือใกลจ้ ะสิบเอด็ โมงหา้ สิบแลว้ ดูเหมือนเธอจะไม่โทรมาขอความช่วยเหลือ

ท่านเซียวถอนหายใจเบาๆ เขาทาอะไร? คนแบบฉู่ ลวั่ หาน คุม้ กบั การช่วยเหลือของเขาตรงไหน? เธอคุม้ ค่าตรงไหน! คิดถึงตรงน้ี ท่านเซียวกล็ ูบคิ้วอยา่ งหดหู่ ในขณะน้ี ท่ีรีสอร์ทหยจี ิ่ง ฉ่ลว่ั หานกาโทรศพั ทแ์ น่น เธอเดินกลางแดดไม่ต่า กวา่ หา้ ร้อยคร้ัง เธอถามทุกคนมาหมดแลว้ ลู่ซวงซวงกถ็ ามคนรู้จกั แลว้ คนท่ี ติดต่อกนั ได้ ไม่มีใครกลา้ รับ เผอื กร้อนอนั น้ีเลย บญั ชีปลอม เล่ียงภาษี เป็นประเดน็ ท่ีละเอียดอ่อน มากในตลาด โดน แลว้ กส็ ะบดั ไม่หลดุ หรือวา่ เหลือแคห่ ลงเซียวจริงๆ เหรอ? ฉู่ลวั่ หานกดั ปากมองวิว ทิวทศั นน์ อกคฤหาสน์ ทิวทศั นส์ วยงามมาก แต่เธอไม่มีอารมณ์จะ ช่ืนชมมนั เม่ือเห็นวา่ จะเที่ยงแลว้ ฉู่ลว่ั หานตดั สินใจ โทรก็ โทร! อยา่ งไรแลว้ เธอกย็ ากจนและวา่ งเปล่า คนอยใู่ น มือเขา เขาจะเล่นกลอะไรได?้

เลวร้ายท่ีสุด…เลวร้ายที่สุดกน็ อนกบั เขาไม่ก่ีคืน เขาเป็นสามีเธอ แต่ เธอรู้สึกวา่ ทุกคร้ังที่ท้งั คูอ่ ยู่ ดว้ ยกนั เขามกั จะใชว้ ิธีน้ีลงโทษ ในใจ รู้สึกหนาวเยน็ จู่ๆ โทรศพั ทบ์ นโตะ๊ กส็ น่ั ท่านเซียวเงยศีรษะข้ึน มาจากกองเอกสาร ในใจรู้สึกตกใจทนั ที ฉู่ลว่ั หานโทร มาจริงๆ เหรอ? ท่านเซียวทาท่าเดิม มองแสงกะพริบบนหนา้ จอ โทรศพั ท์ ฉู่ลวั่ หาน แทบไม่ไดโ้ ทรหาเขาเลย ทุกคร้ังที่ โทร สิบคร้ังมีแปดคร้ังบอกขอ หยา่ อีกสองคร้ังเป็น เร่ืองของคนอื่น ดงั น้นั เขาจึงอยากใหเ้ ธอกงั วลสกั คร้ัง เขาไม่มา เมื่อเธอเรียก หน่ึง นาทีผา่ นไปดว้ ยความวิตกกงั วลและความรีบร้อน ฉู่ลวั่ หานอ้ึง ไม่มี คนรับโทรศพั ทจ์ ริงๆ เหรอ? ไม่ไดย้ นิ ? ยงุ่ อย?ู่ ประชุม? ออกไปขา้ ง นอก? จะเท่ียงแลว้ หลงเซียวคุณเปล่ียนใจชว่ั คราวเห รอ! ฉู่ลว่ั หานโทรมาอีกคร้ัง คร้ังน้ีกเ็ หมือนเมื่อครูน้ี บอกวา่ ไม่มีใครตอบ รับในขณะน้ี ตอนน้ีฉู่ลว่ั หานไม่ได้ รู้สึกลาบากใจในการขอความ

ช่วยเหลือ แต่เป็นความ ไม่สบายใจในการถูกปฏิเสธที่จะรับ โทรศพั ท์ ถา้ หลงเซียวเปล่ียนใจจริงๆ เธอกไ็ ม่มีทางอ่ืนเลย สกั นิด สุดทา้ ย โทรคร้ังท่ีสาม โทรติดแลว้ ! “หลงเซียว! รบกวนคุณช่วยบริษทั ฉู่ซ่ือดว้ ย!” เพ่งิ โทรติด ฉู่ลว่ั หาน กต็ ะโกนใส่โทรศพั ทอ์ ยา่ งรีบร้อน คราวน้ีลดความหยงิ่ ผยองลง จริงๆ ท่านเซียวไม่รีบร้อน กดเสียงทุม้ คอ่ นขา้ งข้ีเล่นนิด หน่อย “จะใช้ เงื่อนไขอะไรมาแลกกบั ฉนั ?” ฉ่ลว่ั หานยนื่ มือไปเดด็ ดอกคามิเลียสีขาวที่บาน สะพร่ังบนระเบียง “ไม่มี แค่คุณช่วยบริษทั ฉู่ซื่อ อยาก ไดอ้ ะไร….ถา้ ฉนั มี ฉนั กใ็ หค้ ุณ ได”้ ดีมาก ในที่สุดสิงโตท่ีโกรธจดั กว็ างองุ้ เทา้ ของมนั ดูเหมือนการอยู่ บริษทั ฉู่ซ่ือท่ีบริหารคร่ึงเป็นคร่ึงตาย แบบน้ีกไ็ ม่ไดแ้ ยอ่ ะไร ท่านเซียวหวั เราะเยาะเบาๆ เขา้ ไปในหูกลายเป็น ความน่าดึงดูดที่

มองไม่เห็น “ดูเหมือนเธอจะรู้ความ สามารถตวั เองดี เธอไม่มีอะไร ออกมาแลกฉนั ไดจ้ ริงๆ ตอนน้ีคิดเร่ืองที่เธอทา คิดใหด้ ี เธอมีความ กลา้ หาญ ตรงไหน” ลว่ั หานตะลึง “หลงเซียว ตอนน้ีอยา่ เพิ่งคิดบญั ชี เก่า เที่ยงแลว้ คุณดู เวลาหน่อย” “ตอนน้ีรู้จกั ร้อนรนใจแลว้ เหรอ? ฉู่ ลวั่ หาน ก่อน หนา้ น้ีเธอทา อะไร?” ตอนน้ีท่านเซียวช่ืนชมสติปัญญาของฉู่ ลวั่ หาน จริงๆ เธอคิดจริงๆ เหรอวา่ มาขอความช่วยเหลือตอน เท่ียง เขาจะช่วยทนั ไหม? เธอคิด วา่ เรื่องใหญ่ขนาดน้ี เขาจะจดั การไดด้ ว้ ยประโยคเดียว? ฉู่ ลว่ั หาน เธออยโู่ รงพยาบาลจนโง่แลว้ “ฉนั …ฉนั ไม่อยากเป็นหน้ีบุญคุณ…. “อืม? ถา้ เป็นแบบน้ี ดูเหมือนฉนั ไม่จาเป็นตอ้ ง เขา้ ไปยงุ่ ” เสียงแผว่ เบาทางน้นั เตือนเธอวา่ ท่านเซียวกาลงั จะวางสาย

“รอเด๋ียว! ฉนั จะบอกวา่ ฉนั คิดวา่ คุณมีวิธี หลง เซียว ถา้ บริษทั ฉ่ซ่ือ รอดพน้ ไปได้ คุณอยากใหฉ้ นั ทา อะไรกไ็ ด…้ เธอกดั ฟัน! ทาอะไรกไ็ ด?้ ท่านเซียวขมวดคิ้ว เธอปฏิเสธท่ีจะขอความช่วยเหลือ เขาโกรธ ตอน น้ีเธอใชน้ ้าเสียงขอ ความเมตตา ยง่ิ ทาใหเ้ ขาโกรธ! “ดีมาก ดูเหมือนเธอจะเขา้ ใจสถานการณ์ดี บริษทั ฉู่ช่ือฉนั จะจดั การให้ แต่เธออยา่ ลืมสิ่งที่เธอพดู เม่ือก้ีน้ี นะ ถา้ เธอขดั ขืนฉนั คร้ังเดียว ฉนั จะทาลายมนั ดว้ ยนิ้ว เดียว” ฉู่ลวั่ หานกาโทรศพั ทแ์ น่น ตวั โทรศพั ทโ์ ดนเธอกา จนร้อน “ไมต่ อ้ ง เป็ นห่วง!” บ่ายสองโมงกวา่ ฉู่ลวั่ หานเห็นขา่ ว การทาบญั ชี ปลอมและการเลี่ยง ภาษี กลายเป็นความประมาทของ พนกั งานบญั ชีที่คานวณผิดพลาด

ภาษีท้งั หมดที่ตอ้ ง ถูกชาระไดส้ ร้างข้ึนแลว้ บริษทั ฉู่ซ่ือไดค้ ลี่คลาย ความ วิกฤตไดอ้ ยา่ งสิ้นเชิง ฉู่ลว่ั หานลม้ นงั่ โซฟา กมุ หนา้ อกหายใจหอบ หลง เซียว ทาไมเป็น คนที่ทรงพลงั ขนาดน้ี? คดีท่ีสร้างความต่ืนตระหนกใหก้ บั กระทรวง ยตุ ิธรรมหลายฝ่ าย มนั ถูกเขาตดั สินไดอ้ ยา่ งง่ายดาย เบ้ืองหลงั เขามี อานาจมากแค่ไหนกนั ? แต่ต่อไปน้ี ชีวติ ของฉู่ลว่ั หานจะยากลาบากแลว้ ตลอดช่วงบ่าย เธอรอหลงเซียวกลบั มาอยา่ งกระ สบั กระส่าย เธอ อยากใหเ้ ขากลบั แต่กไ็ ม่อยากใหเ้ ขา กลบั หลงั จากความขดั แยง้ ไม่กี่ชว่ั โมง รถเบนทล์ ียส์ ีดา กก็ ลบั มาจากนอก คฤหาสน์ คนรับใชเ้ ดินเขา้ ไปทกั ทาย ตามมารยาทของ ตระกลู หลง ฉู่ล้วั หานก็ ตอ้ งออกไปตอ้ นรับเช่นกนั ยนื อยหู่ นา้ ประตู เธอเห็นหลงเซียวลง จากรถอยา่ งโอ่อ่า เดินมาเหมือนสายลม ยามพระอาทิตยต์ ก ใบหนา้ หล่อเหลาของเขา ทาใหอ้ บอุ่นหวั ใจ

“คุณชาย” “สวสั ดีคะ่ คุณชายใหญ่” เหล่าคนรับใชโ้ นม้ ตวั ทกั ทายเขา แต่ท่านเซียวเดิน มาถึงขา้ งฉู่ ลวั่ หาน ฉู่ลวั่ หานดิ้นรนอยนู่ าน ไม่พดู อะไร ลาสกั คา ท่านเซียวเร่งจงั หวะการเดินอยา่ งใจร้อน ด้ือร้ัน เขา้ กระดูกมนั เปล่ียนแปลงไม่ไดส้ ินะ ฉู่ ลว่ั หาน ช่วงอาหารค่าไม่มีการสนทนา ระหวา่ งท้งั คูเ่ ขาไม่ ไดเ้ อ่ยร้องขอเธอก่อน เธองงมาก หลงั อาหารเยน็ หลงเซียวเขา้ ไปในหอ้ งทางาน ฉู่ล่ั วหานมีคนรับใช้ ปรนนิบตั ิอาบน้า เปลี่ยนชุดนอนและ กลบั หอ้ งไป เขายงั อยหู่ อ้ งทางาน ไม่ขยบั เลยสกั นิด หรือวนั น้ีผา่ นไปแบบน้ี? ท่านเซียวยงุ่ จนลืมไป ผู้ ะแลว้ ? เห็นไดช้ ดั วา่ เธอคิดง่ายเกินไป

ฉ่ลวั่ หานนงั่ บนเตียง กางหนงั สือแพทยเ์ พ่อื คน้ หา ขอ้ มูลทา วทิ ยานิพนธ์ หลงั จากน้นั สกั พกั คนรับใชก้ ถ็ ือ ชุดนอนตวั ยาวของ ท่านเซียวกองซอ้ นกนั เดินเขา้ มา วางบนโซฟาโดยไม่พดู อะไรสกั คา เกิดอะไรข้ึน? หลงั จากน้นั ไม่กี่นาที ท่านเซียวกเ็ ขา้ มาในหอ้ ง นอน เปล้ืองผา้ ต่อ หนา้ ฉ่ลว่ั หาน “หลงเซียว คุณทาอะไร?” ท่านเซียวมองเธอเรียบๆ “มองไม่ออกเหรอ?” “มองออกถึงถาม ฉนั นอนที่นี่ คุณนอนขา้ งล่าง คุณมาถอดเส้ือผา้ ท่ีน่ี ทาไม?” นิ้วเรียวทา่ นเซียวปลดกระดุมทีละเมด็ เผยใหเ้ ห็น หนา้ อกแกร่ง จากน้นั ก็โยนเส้ือเชิ้ตขาวทิ้งไปเรียบร้อย “นนั่ มนั วนั ก่อน ต้งั แต่คืนน้ี เป็นตน้ ไปฉนั จะนอนท่ีน่ี”

ลว่ั หานปื นลงจากเตียงอยา่ งตื่นตระหนก “คุณ หมายถึงใหฉ้ นั ไป นอนขา้ งล่าง? ใช่ไหม” พดู จบ ฉู่ลว่ั หานกก็ าลงั จะหนีไป เสียงนุ่มนวล เซ็กซ่ีของเขากพ็ ดู ข้ึน อยา่ งไม่คาดคิด “หยดุ ” ฉ่ลว่ั หานกดั ปาก หลบั ตา หายใจเขา้ ลึกๆ “ท่าน เซียว นอนแยกหอ้ ง มนั ชินแลว้ ควรจะเป็นแบบน้นั ” ท่านเซียวแสยะยมิ้ “หนั มามองฉนั ” เขาถอดจนเหลือบอกเซอร์ตวั เดียว ขายาวมี โครงสร้างชดั เจน วีไลน์ โผล่ออกมา เทา้ เปล่า ท้งั ร่างกายมีฮอร์โมนเพศชายพงุ่ ออกมา ฉ่ลว่ั หานสายตามองสารวจเขา “หมายความวา่ ไง?” “แน่นอนวา่ ใหเ้ ธอเห็นชดั ๆ ไงวา่ คืนน้ีผชู้ ายท่ีจะ นอนเตียงเดียวกบั เธอ คือใคร!”

ตอนที่ 66 อยู่บนเตยี งมคี ุณธรรมแบบนีจ้ ริงๆ เตียงเดียวกนั ! ประโยคน้ีกระแทกหวั ฉู่ลว่ั หานพร้อมฟ้าร้องอยา่ ง ไมต่ อ้ งสงสยั ดงั กอ้ งอยใู่ นหวั หลงเซียวเป็นบา้ อะไร? สามปี แลว้ แยกกนั อยู่ นอนเตียงแยกกนั เป็น กิจวตั รอยแู่ ลว้ จู่ๆ วนั น้ี เขาอยากทาลายรูปแบบ ลอง เชิงเหรอ? ล่อใจ? เป็นความอปั ยศ? สีหนา้ ฉ่ลว่ั หานเปลี่ยนไปพร้อมกบั ความสงสยั ใน ใจ ชายร่างสูงเซ็ก ซ่ีกา้ วเดินไปที่หอ้ งน้า เสียงน้ากระเซ็นดา้ นในทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานคิดฟ้งุ ซ่าน ในขณะน้ี โทรศพั ทห์ ลงเซียวที่วางอยบู่ นโต๊ะหวั เตียงกด็ งั ข้ึน ฉู่ลวั่ หานโผล่ศีรษะไปดู โม่หรูเฟยโทรมา ลวั่ หานมองไปที่ประตูหอ้ งน้า ยมิ้ ร้ายบนใบหนา้ ยน่ื มือไปเปิ ด โทรศพั ทเ์ ขา “ท่านเซียว คุณยงั ไม่นอนเหรอ? คิดถึงฉนั ไหม? ฉนั กบั ลูกคิดถึงคุณ มาก….”

โอ!้ เสียงหวานปนขมข่ึนดงั เขา้ มารู้สึกคลื่นไส้ ฉู่ลว่ั หา นขมวดคิ้ว ฟัง ต่อไปอยา่ งเงียบๆ โม่หรูเฟย เธอคิดจะ เก้ียวพาราสีเขาอยา่ งไร? โม่หรูเฟยนอนบนเตียงเจา้ หญิง ฝั่งตรงขา้ มเตียงมี รูปถ่ายติดผนงั มากกวา่ คร่ึง เธอช่ืนชมตวั เองในภาพ รูปลกั ษณ์ไร้ตาหนิสะอาด ขน ตายาวชดั เจน ริมฝีปาก แดงนิดหน่อย ดา้ นล่างขาเรียวยาวมีริบบิ้นบงั ไว้ เหมือนหญิงสาวท่ีเยา้ ยวน “พเ่ี ซียว วนั น้ีภาพมาแลว้ ภาพถ่ายไดส้ วยมาก พ่ี ตอ้ งชอบแน่ๆ ฉนั เห็นแผนผงั คฤหาสนแ์ ลว้ ภาพน้ีฉนั ใหพ้ วกเขาทาออกมาสองรูป กลบั ไปจะเอาหน่ึงรูปไป ติดท่ีผนงั ทางเดินคฤหาสน์ได”้ อยากเอารูปไปแขวนท่ีคฤหาสนเ์ หรอ? คฤหาสน์ คือหอ้ งหอของ พวกเขา โม่หรูเฟยเขา้ มาไดจ้ ริงๆ เหรอ? เฮอะ! ทางน้นั ไม่ไดต้ อบสนอง โม่หรูเฟยมองหนา้ จอ โทรศพั ท์ ยงั ไม่ได้ วางนี่หน่า

“ท่านเซียว คุณฟังอยหู่ รือเปล่า?” ฉู่ลว่ั หานเอนกายบนเตียงใหญ่สไตลย์ โุ รป เอียง ปากหวั เราะเยาะ “พ่ี เซียวเธอกาลงั อาบน้าอยู่ มีอะไรเห รอ พี่สะใภจ้ ะบอกใหเ้ อง” โม่หรูเฟยสะดุง้ เสียงหวานเม่ือครู่น้ีกลายเป็น เสียงคารามทนั ที “ฉู่ลวั่ หาน! แกมีโทรศพั ทพ์ ่ีเซียวได้ ไง! แก….อยคู่ ฤหาสน์เหรอ?!” ลว่ั หานมองประตูหอ้ งน้า “ฉนั ไม่ไดอ้ ยแู่ คใ่ น คฤหาสน์นะ ยงั อยู่ หอ้ งเดียวกบั พ่เี ซียวเธอดว้ ย พ่ีเซียวเธอกาลงั อาบน้าอยู่ อยากไดย้ นิ เสียงอาบน้าเขาไหม ล่ะ เสียงน้าไหลเซ็กซ่ีมาก” โม่หรูเฟยควา้ หมอนข้ึนมาเอานิ้วจิกหมอนสีทอง อยา่ งรุนแรง เกือบจะฉีกดา้ ยออกมา “ฉู่ลว่ั หาน ยยั ช้นั ต่า วางโทรศพั ทพ์ เ่ี ซียวลง เดี่ยวน้ี!” “ฮ่า โม่หรูเฟย เกบ็ แรงไวเ้ ล้ียงดูลูกเถอะ ไม่อยา่ ง น้นั เดี๋ยวไดย้ นิ เสียงอะไรบางอยา่ ง ฉนั กลวั เธอจะยงิ่ รับไม่ได”้ ฉ่ลวั่ หานประมาณการออกมาของหลงเซียวในใจ ตอ้ งวางสายก่อน หนา้ น้นั

โม่หรูเฟยทุบหมอนลงพ้นื ดงั “พร่ึบ” “ฉู่ลวั่ หานแก กลา้ ยว่ั พี่เซียว เหรอ ทาไม? อยากใชว้ ิธีร้ายกาจน้นั อีก เหรอ? หนา้ ไมอ่ าย!” ฉลูรั่วหานทาเสียงฮึดฮดั อยา่ งเยน็ ชา “ช่างเถอะ โม่ หรูเฟย ไม่ใช่ฉนั ไม่รู้นะวา่ เธอใชว้ ธิ ีไหนในการปื นข้ึน เตียงเขา ถา้ ไม่อยากด่าตวั เอง ทางออ้ มกห็ ยดุ ซะ” น้าดา้ นในหยดุ แลว้ ฉ่ลวั่ หานตอ้ งจบบทสนทนา “ฉู่ ลว่ั หาน ถึงเธอ จะใชว้ ิธีการเดิมๆ พเี่ ซียวจะไม่ ทิ้งฉนั และลกู ” “ง้นั ฉนั กอ็ วยพรใหเ้ ธอ เป็นเมียนอ้ ยกไ็ ม่แยน่ ะ สุภาพกบั ฉนั หน่อย บางทีหลงเซียวอาจจะไดส้ ิทธ์ิใน การดูแลเล้ียงดูเดก็ ในอนาคต แม่ เล้ียงอยา่ งฉนั จะไดด้ ี กบั เขาหน่อย อีกอยา่ ง โม่หรูเฟย ดึกๆ มา รบกวนชีวติ สามีภรรยาคนอื่นไม่ดีเลยนะ ไปนอนเถอะ” พดู จบ ฉู่ลว่ั หานกว็ างสายไป

ท่านเซี่ยวห่อผา้ ขนหนูออกมา ผมยงั เปี ยกอยเู่ ลก็ นอ้ ย ดา้ นบนขายาว เซ็กซี่มีผา้ ขนหนูสีขาว มนั สน่ั เบาๆ ตามการเดิน ดูเหมือนจะหลดุ ได้ ทุกเม่ือ เจา้ เสน่ห์….จริงๆ “เม่ือก้ีโม่หรูเฟยโทรมา” ฉู่ลวั่ หานอา่ นหนงั สือต่อ เหมือนไม่มีอะไร เกิดข้ึน ท่านเซียวกไ็ ม่มีการตอบสนองอะไร “พดู วา่ ไงบา้ ง” | ฉู่ลว่ั หานพดู หว้ นๆ “ไม่มีอะไร ส่งความคิดถึงถึง คุณ” ท่านเซียวขมวดคิว้ “ฉู่ ลว่ั หาน เธอเป็นผหู้ ญิงหรือ เปล่า?” หรือพดู วา่ เป็นผหู้ ญิงของเขาหรือเปลา่ ? ลว่ั หานเงยศีรษะข้ึนมาจากหนงั สือ ทุกคร้ังที่เห็น หุ่นเขา ฉู่ลวั่ หาน จะสมองขดั ขอ้ ง เลยรีบเบนสายตา ออกอยา่ งรวดเร็ว “หรือคืนน้ีท่าน เซียวนอนเตียงเดียว กบั ผชู้ าย?”

ท่านเซียวอยากจะบีบคอเธอใหต้ ายจริงๆ! “ฉู่ลวั่ หาน เธอรนหาที่ตาย รู้ไหม?” เตือนดว้ ย ความใจดีอยา่ งเกร้ียว กราด ส่ีทุ่มแลว้ ฉู่ลวั่ หานกดั ฟัน เอาหนงั สือไวข้ า้ งๆ “ฉนั รู้วา่ ฉนั กาลงั ทา อะไร ท่านเซียว ขอบคุณท่ีซ้ือเตียง ใหญ่ขนาดน้ี แบ่งคร่ึงแลว้ ยงั กวา้ งมาก” เธอหลีกเล่ียงแขนที่บาดเจบ็ เขา้ ไปในผา้ ห่มแนบ ขา้ งๆ เตียงใหญ่ นอนลงเหมือนทอ่ นไม้ เตียงใหญ่Kingsize เธอนอนแค่ไม่กี่สิบเซนติเมตร ร่างบางเหมือน แขวนอยทู่ ี่ขอบเตียง เหลือพ้นื ที่ขนาด ใหญ่ท้งั หมดใหห้ ลงเซียว ท่านเซียวเอาผา้ เช็ดตวั ออก ภายใตแ้ สงสวา่ ง ร่างกายผชู้ ายคนน้ี เหมือนรูปป้ันเดวิด! เซ็กซี่และมีเสน่ห์มาก! ภายใตไ้ ฟโคมระยา้ คริสทลั หรูหรา ไมส่ ามารถละ สายตาจากความ เซ็กซ่ีของชายหนุ่มได้

หยดุ ! ฉู่ ลวั่ หาน เธอไม่เห็นอะไรท้งั น้นั ! ท่านเซี่ยวกระตุกปากบาง “เธอ สีหนา้ เธอมนั ทรยศเธอแลว้ เธอชอบ หุ่นฉนั มาก” ฉ่ลวั่ หานยดื คอใหต้ รง “ฉนั ชอบกินเน้ือหมูดว้ ย ล่ะ!” ท่านเซ่ียว ผา้ ห่มสาหรับสองคน เธอใชแ้ ค่นิดเดียว ท่านเซียว ยน่ื มือออกไปดึง ผา้ ห่มแลว้ เขา้ ไปนงั่ ขมวดคิว้ เป็นปม เป็นคร้ังแรกในชีวิตท่ีท่าน เซียวรู้สึกวา่ เตียงเด่ียวดีท่ีสุด มีทางชา้ งเผอื กก้นั อยตู่ รงกลาง น่ีถือวา่ นอนเตียง เดียวกนั เหรอ? ท่านเซียวมองผา้ นวมที่นูนข้ึนเลก็ นอ้ ยทางน้นั ของ เธอ พดู ดว้ ย น้าเสียงเยน็ ชา “มานี่”

ฉู่ลว่ั หานกาลงั ดิ้นรนในใจอยพู่ กั หน่ึง เธอไม่สงวน ท่าทีเพราะกลวั ความห่ืนกระหายของเขาจะมาอยา่ ง ไม่ทนั ต้งั ตวั แต่ตอนน้ีแขนเธอ บาดเจบ็ อยู่ เธอตอ้ งการ ฟ้ื นตวั โดยเร็วที่สุด แต่หลงเซียวพอข้ึนเตียง แลว้ จะ โหดร้ายอยา่ งเหลือเช่ือ ตอ้ งทาใหบ้ าดเจบ็ ถึงสองคร้ัง คิดๆ แลว้ ไม่สามารถประนีประนอมได้ “ฉนั นอนที่นี่ดีมากแลว้ ท่านเซียว ดึกแลว้ ปิ ดไฟ นอนเถอะ” เธอเอา มือท่ีไม่ไดร้ ับบาดเจบ็ จบั ผา้ ห่มไว้ เพราะเธอปกปิ ดแคส่ ่วนบนของ ร่างกาย เผยใหเ้ ห็น ส่วนท่ีอยใู่ ตเ้ ขา่ สองเทา้ อยบู่ นท่ีนอนวางลกั ษณะ ทแยงมุม น่องและเทา้ ขาวอยรู่ ะหวา่ งชุดผา้ ปูที่นอนสี ดาแวววาวขบั ใหด้ ูนุ่มนวลละเอียดอ่อนมากข้ึน หลงเซียวสง่ั คร้ังที่สองอยา่ งใจร้อน “มานี่ นี่ไม่ใช่ การปรึกษาหารือ กบั เธอนะ” ฉ่ลวั่ หานไม่สนใจ “ท่านเซียว ตอนน้ีฉนั บาดเจบ็ และป่ วยอยู่ ช่วย อะไรคุณไม่ได้ ถา้ ตอ้ งการจริงๆ คุณ กท็ าเองสิ”

ยยั ท่ีม! คิดเรื่องน้ีอยจู่ ริงๆ ดว้ ย ท่านเซียวเอนกายพิงหวั เตียง ความเดือดดาลทวั่ ร่างกาย “ตอนน้ีเธอ ตอ้ งทาตามเง่ือนไข ถา้ ไม่อยากให้ บริษทั ฉู่ซ่ือโดนแฉ เธอรู้วา่ ตวั เอง ควรทายงั ไงนะ” สิ่งท่ีเขาตอ้ งการใหเ้ ธอทา คือสิ่งน้ีจริงๆ? หลงเซียวคุณจอมวางแผนขนาดน้ีไม่ไดน้ ะ! ฉ่ลว่ั หานกดั ฟันขาวเขา้ ดว้ ยกนั ขยบั ไปทางเขา “ได…้ ยงั !” ท่านเซียวตรวจสอบระยะทางดว้ ยสายตา พดู อยา่ งไม่หนกั ไม่เบา “เธอวา่ ไงล่ะ?” ลวั่ หานขยบั อีกคร้ัง “ไดห้ รือยงั ?” ท่านเซียวอารมณ์ไม่ชุ่มช้ืน ทนไม่ไดท้ ี่ฉู่ลวั่ หานพดู ไร้สาระแบบน้ี ดวงตาเยน็ ชามองมือท่ีบาดเจบ็ ของเธอ “ฉนั คิดวา่ เธอ อยากเจบ็ มากกวา่ น้ี”

ฉู่ลวั่ หานโกรธจดั ลุกข้ึนนงั่ จากผา้ ห่มอยา่ ง “รุนแรง” เทา้ เหยยี บลงบนที่นอนที่ยดื หยนุ่ สุดๆ เกิด หลุมเลก็ ๆ สอง หลุม ขาเรียวยนื อยตู่ รงหนา้ เขา ดวงตา มองไปที่ท่านเซียวจากไกลๆ ท่าทางน้นั เหมือนจะมว้ นแขนเส้ือต่อยคน ท่านเซ่ียวดวงตาเป็นประกาย มองตามขาเธอข้ึน ไป อาการบาดเจบ็ ที่ หวั เขา่ หายแลว้ แต่มีรอยแผลเป็น สีน้าตาลจางๆ ผหู้ ญิงคนโกรธจดั แลว้ เขารอการเคล่ือนไหวกา้ วต่อไปของเธออยา่ ง อดทน ใครจะไปรู้ หลงั จากท่านเซียวเตรียมพร้อมแลว้ จู่ๆ ฉู่ลวั่ หานกร็ ะงบั ความโกรธในดวงตาไว้ เดินไปขา้ ง กายเขา นง่ั ลงบนบ้นั ทา้ ยเขา “คุณเรียกฉนั มา อยา่ มา เสียใจที่หลงั แลว้ กนั ” ท่านเซียวจอ้ งมอง “ข่ฉู นั เหรอ? ดีมาก” โชคดีที่แขนที่ไม่ไดร้ ับบาดเจบ็ ไม่ไดอ้ ยขู่ า้ งเขา ในใจรู้สึกปลอดภยั เลก็ นอ้ ย นอนหงาย กางแขนกาง ขาตวั เองออก หลบั ตาและพดู ข้ึน

ดว้ ยจิตวิญญาณท่ี ตายแลว้ “อยากทาอะไรกเ็ ร็วๆ เสร็จแลว้ จะไดร้ ีบ นอน” คราวน้ีทา่ นเซียวโกรธจริงๆ แลว้ ! เขาบีบแขนเธอ ที่ใกลแ้ ขนตวั เอง ดวงตามืดคร้ึมมีความโกรธพงุ่ ออกมา “เธออยากเหรอ?” “ฉนั ไม่อยาก!” คุณไม่ใช่หรือไง! “ไม่อยากกห็ ุบปาก!” หม? ไม่จริงม้งั ? คืนน้ีเขาไม่ทาเหรอ? ก่อนท่ีเธอจะไดข้ อ้ สรุปเขากป็ ิ ดไฟ ปกปิ ดความ สง่างามในหอ้ ง ท่ามกลางความมืด ฉู่ลวั่ หานไดก้ ลิ่นลม หายใจของผชู้ ายใกลๆ้ กลิ่น อากาเวบ่ นร่างกายหลง เซียว มีความต่ืนเตน้ และความงดงามของทุก อารมณ์ ลว้ นกลายเป็นหอบหายใจทุม้ ต่า เขาไม่พดู อะไร เธอกไ็ ม่พดู อะไร นอนราบไปดว้ ย กนั คร่ึงหน่ึง ฉู่ลวั่ หานพยายามใหล้ มหายใจตวั เองไม่วนุ่ วาย นิ้วจบั ชุดนอนตวั เอง สงบสติอารมณ์

ไม่นาน ลมหายใจผชู้ ายขา้ งกายกส็ ม่าเสมอ ดู เหมือนเขาจะหลบั ไป แลว้ แสงจนั ทร์อนั มีเสน่ห์ เธอมองเขาเบาๆ มุมปากเธอ ยกข้ึนอยา่ งเผลอ ตวั ไม่รู้วา่ หลงเซียวคิดจะทาอะไร แต่ เธอสนุกกบั ความเงียบใน ช่วงเวลาน้ี ถึงข้นั คิดวา่ จะดี มากถา้ เวลาหยดุ อยตู่ รงน้ี ไม่นาน ฉู่ลว่ั หานกห็ ลบั ไปดว้ ยกล่ินหอมบน ร่างกายเขา นอนถึงกลางดึก หลงเซียวกต็ ่ืน เขาโดนอะไรบาง อยา่ งทบั จนทาให้ เขาตื่น ยกขาข้ึนมา เขารู้สึกถึงร่างกายมากกวา่ คร่ึงตวั ของสาวนอ้ ยทบั ขา ตวั เองอยู่ ขาขา้ งหน่ึงเธออยบู่ นตวั เขา อีกขา้ งหน่ึงยน่ื ไปอีกดา้ นหน่ึง ของเตียงดว้ ยท่าทาง โอเวอร์ มือจบั ชุดนอนเขา เอาศีรษะซุกในเอว เขาแลว้ หลบั เหมือนตาย ท่านเซียวขมวดคิว้ แน่น! ยยั ที่ม นี่มนั ท่านอนอะไร! ฉู่ ลวั่ หาน คุณหมอฉ่ หญิงแกร่งท่ีมกั จะ เยน็ ชาโออ้ วดและมนั่ ใจ อยบู่ นเตียง มีคุณธรรมแบบน้ีเหรอ?