คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป3

ฉู่ลวั่ หานเสียใจ ที่แทก้ เ็ ป็นแบบน้ีนี่เอง “น่าประทบั ใจจริงๆ ในเม่ือเป็นแบบน้ี ใหเ้ วลาฉนั หน่ึงนาที ฉนั จะ ออกไป” ท่านเซียวเมม้ ปากบางดว้ ยความโกรธ “รู้จกั วางตวั หน่อย นอนลงไป ดีๆ ไม่ง้นั ฉนั จะไม่ใหเ้ ธอออกไป ง่ายๆ” ไม่รู้จริงๆ วา่ ในใจเขาคิดอะไรอย!ู่ ลวั่ หานลาคอแน่น เขาคงไม่ระเบิดความหื่น กระหายที่นี่หรอกใช่ ไหม? เธอกดั ฟัน “เด่ียวฉนั ตอ้ งไปทางาน ดงั น้นั …..คุณ อาบน้าฝักบวั ที่นนั่ ไปกแ็ ลว้ กนั เด่ียวฉนั จะเสร็จแลว้ ” มุมปากท่านเซียวเตม็ ไปดว้ ยการเยาะเยย้ “กลวั ฉนั นอนลงไปเหรอ?” หอ้ งน้าเปิ ดเกือบหมด ถึงดา้ นนอกจะมองไม่ เห็น ดา้ นใน แต่นอกกระจกน้นั เป็นฟ้าสดใสแลว้ สภาพชาย

9 หล่ออาบน้า ฉูลว่ั หานไม่กลา้ มองจริงๆ! กดั ฟัน เธอเอียงศีรษะไปขา้ งๆ คุณอยากอาบ อยา่ งไรกต็ ามใจ เธอไม่ มอง! ท่านเซียวทาเสียงฮึดฮดั เบาๆ การหลบหลีกของผู้ หญิงคนน้ีกระทบ ความนุ่มนวลในใจเขาอยา่ งลบั ๆ “มองฉนั ” บา้ อะไรเน่ีย! “ขอโทษนะ ฉนั ไม่สนใจ” เธอกดั ฟัน แม่ง แช่อยใู่ น น้ายงั ปากแหง้ อีก! ดีมาก! น้าระดบั เดิมอยตู่ ่ากวา่ ขอบ พอผชู้ ายตวั ใหญ่ ขนาดน้ีเขา้ มา– โครกก!

น้าไหลทุกทิศทางในพริบตาเดียว อ่างอาบน้าใหญ่ มาก ฉู่ลว่ั หานอยู่ เพยี งมุมเดียว จู่ๆ หลงเซียวเขา้ มา พ้ืนท่ีกพ็ ลนั แคบลง มนั คบั แคบ มาก! ดูเหมือนวา่ อ่างอาบน้าท้งั หมดจะถูกเขาครอบ ครอง! งอขาสองขา้ ง ไม่ใหต้ วั เองสมั ผสั โดนเขา ในขณะ เดียวกนั ฉู่ลว่ั หาน กเ็ ตรียมตวั หยบิ ผา้ ขนหนูมาห่อตวั เอง ใหต้ ายเถอะ! ผา้ ขนหนูอยบู่ นราว ไม่เดินออกไปก็ หยบิ ไม่ได้ หลงเซียวเหยยี ดขายาว “โครก” น้าลน้ ออกมาอีก! “หลงเซียว คุณเป็นบา้ อะไร ฉนั แค่อาบน้าคุณจะสู้ เพ่ืออะไร? ถา้ คุณ อยากอาบน้าฉนั จะใหอ้ ่างอาบน้า คุณ” ฉู่ลวั่ หานกดั ฟัน วิธีการที่ทา ใหค้ นอบั อายของ หลงเซียวยงิ่ วปิ ริตข้ึนเรื่อยๆ! “หุบปาก นอนดีๆ” เฮอะ! สมองฉ่ลวั่ หานจะระเบิดแลว้ ! เขารักความสะอาดไม่ใช่เหรอ? เกลียดการสมั ผสั คนมากไม่ใช่ เหรอ? เพอื่ ทาใหเ้ ธออบั อายวนั น้ีเลยไม่สนใจเรื่องพวกน้ีแลว้ สินะ!

กดั ฟันอยา่ งโหดเห้ียม เธอยนื ข้ึนจากน้นั ดงั “โค รกก” เหยยี บ กระเบ้ืองดว้ ยเทา้ เปล่าดว้ ยความเร็วดุจ สายฟ้าเอ้ือมไปหยบิ ผา้ ขนหนู ผนื ใหญ่ ท่านเซียวใชเ้ วลานานมากในการมองหุ่นเธอ เอว เรียวมีความอบอุ่น ท่ามกลางแสงแดด สวยเกินไปแลว้ “ฉีบ!” “พร่ึบ!” ฉลวั่ หานแยแ่ ลว้ ! ฝ่ าเทา้ มีความล่ืนอยแู่ ลว้ มีน้าบนพ้ืนกระเบ้ืองอีก หน่ึงช้นั กล็ ่ืนมาก พอโดนแบบน้ี ร่างเรียวเธอจึงลม้ โครมในหอ้ งน้า “อ่า–” ฉู่ลวั่ หานคารามเสียงทุม้ ดว้ ยความเจบ็ ปวด ส่วนที่สมั ผสั โดน พ้ืนกระเบ้ืองน้นั เจบ็ ปวดแทบ ขาดใจ อยากตายจริงๆ!

ขายาวท่านเซียวกา้ วออกมาจากอ่างอาบน้า โนม้ ตวั อุม้ หญิงสาวที่ นอนบนพ้ืนแนบเขา้ ออ้ มแขนตน ท้งั คู่ สะดุง้ พร้อมกนั ! เวลาของท้งั คู่หยดุ น่ิง มนั ยาวนานและวา่ งเปล่า อยา่ งสบั สนวนุ่ วาย ลวั่ หานกลืนน้าลาย มองดวงตาลุ่มลึกเขาในชวั่ พริบตา หวั ใจก็ เหมือนจะบินออกมา เธอกงั วลใจ ดิ้นรนอยา่ งสิ้นหวงั ในออ้ มแขนล่ืนๆ ของเขา “ปล่อย ฉนั ! ฉนั อาบน้าเสร็จแลว้ ใหฉ้ นั ออก ไป” ลมหายใจเขาลดใบหนา้ เธอ “เธอคิดวา่ ทนั ไหม?” “พี่เซียว พอ่ี ยไู่ หน?” ทนั ใดน้นั เสียงของโม่หรูเฟยกด็ งั มาจากทางหอ้ ง รับแขก เสียงทุม้ นุ่มหวานเล่ียน ฉู่ลว่ั หานมุมปากยกยมิ้ “ท่านเซียว ผหู้ ญิงของคุณ กาลงั เรียกคุณอยู่ ยงั ไม่ไปอีก?” ท่านเซียวขมวดคิว้ “ผหู้ ญิง? เธอลืมสถานะของ เธอไปแลว้ เหรอ! เธอคือคุณนายของตระกลู หลงนะ”

ฉ่ลวั่ หานกดั ฟันเหยยี บพ้ืนเพอื่ ลุกข้ึน หวั เราะเยาะ พดู ข้ึน “ท่านเซียว นี่มนั ไม่ใช่เวลาที่เนน้ วา่ ฉนั คือใคร ออกไปเถอะ อยา่ ใหเ้ ธอตอ้ งรอ จนกงั วล ผหู้ ญิงทอ้ งน่ะ หา้ มใหว้ ิตกกงั วลใจ” นิ้วยาวของหลงเซียวจบั คางเธอ “เธอ….” เธอ สนใจสถานะของ ตวั เองบา้ งหรือเปล่า? แต่เขาถามไม่ออก “ฉนั ทาไม? ฉนั จะออกไป ไม่ง้นั ใหเ้ ธอเห็นเราแบบ น้ีไหมล่ะ ถึงจะ ไม่มีอะไรเกิดข้ึน แต่มนั กน็ ่าคิดไกล อยา่ งเล่ียงไม่ได”้ เธอยนื ข้ึนดว้ ยมือขา้ งหน่ึง หนั หลงั ใหเ้ ขา ทิ้งภาพ สมบูรณ์แบบของ น้าไหลและเขาเขียวเอาไว้ จากน้นั เธอกด็ ึงผา้ ขนหนูออกมาพนั รอบตวั ผกู ปมที่หนา้ อก ผมเปี ยกหยดน้า เธอยมิ้ ดว้ ยใบหนา้ ไร้ เดียงสามี เสน่ห์และไม่อยากยงุ่ ดว้ ย “เรื่องเม่ือก้ีฉนั จะทาเป็นไม่มี อะไรเกิดข้ึน ท่านเซียวไม่ตอ้ งกงั วล”

ท่านเซียวโกรธจดั ทาไมทาเป็นไม่มีอะไรเกิดข้ึน! ยยั บา้ น เธอไมม่ ี ปฏิกิริยาอะไรกบั เขาเลยสกั นิดเหรอ? กายเปลือยของท่านเซียวยนื ข้ึนตรงหนา้ เธอ หนั หนา้ ไปทางเธอ เหมือนจงใจ หางตาฉู่ลวั่ หานเห็นโดย ไม่ไดต้ ้งั ใจ กดั ปากอยา่ งเผลอ ตวั ถา้ บอกไม่มีปฏิกิริยาเลย นน่ั ไม่จริง “เธอหลบไม่พน้ หรอก ฉู่ลว่ั หาน” เขาเยาะเยย้ เธอตามอาเภอใจ จากน้นั ก็ค่อยๆ เอา ผา้ ขนหนูพนั รอบ เอว กา้ วขายาวเดินออกจากหอ้ งน้าไป ไม่นานดา้ นนอกกม็ ีเสียงออด ออ้ นของโม่หรูเฟย ดงั เขา้ มา “ท่านเซียว ทาไมพม่ี าอาบน้าท่ีน่ีล่ะ? หอ้ งน้า ขา้ งบนสบายกวา่ น้ีอีก ถา้ พอี่ ยากอาบน้า ฉนั ช่วยพ่ีเติม น้าไดน้ ะ” “เห็นเธอหลบั อย”ู่ เสียงเขาเยน็ ชานิดหน่อย หาง ตาไม่มองดา้ นหลงั อีก เดินข้ึนไปช้นั สองทนั ที

“พเี่ ซียวดีกบั ฉนั จงั แต่คราวหนา้ ไปอาบน้าช้นั บน เถอะ ฉนั กบั ลูกไม่ เป็นอะไร ฉนั กต็ ่ืนมาสกั พกั แลว้ ดว้ ย” เสียงน้นั ค่อยๆ ไกลออกไป ฉู่ลว่ั หานถอนหายใจ อยา่ งโล่งอก แต่ใน ใจหนกั อ้ึงและหายใจไม่ออก กลบั หอ้ งเปล่ียนเส้ือผา้ กเ็ ป็นเวลาเจด็ โมงกวา่ แลว้ เธอตอ้ งรีบ กลบั ไปที่โรงพยาบาล ออกจากประตูไป โม่หรูเฟยกเ็ ดินมาจากหนา้ บนั ได “ฉู่ ลว่ั หาน เฮ้ ไปทางานเหรอ พเ่ี ซียวอาบน้าอยู่ ขา้ งบน เขาน่ีจริงๆ เลยนะ ต่ืนเชา้ ข้ึนมากอ็ ยาก…ฮ่าๆ ตอนน้ีกาลงั ทาความสะอาดอยู่ ฉนั ปวดเอวนิด หน่อย ไม่รู้วา่ จะกระทบกบั เดก็ หรือเปล่า” ฉู่ลว่ั หานใชน้ ิ้วจบั กระเป๋ าแน่น ดงั น้นั เม่ือครู่น้ี หลงั จากที่เขา ออกไปกค็ ือไปเสพสงั วาสกบั โม่หรูเฟย ขา้ งบนเหรอ? “ทารกในครรภย์ งั ไม่มงั่ คงสามเดือน พยายาม หลีกเล่ียงหน่อย” ฉู่ลว่ั หานกดั ฟัน ขมบั มีเสน้ เลือดปูด ทนั ที

โม่หรูเฟยแสร้งทาเป็นยมิ้ ขวยเขิน “ก็จริง แต่เขา ไม่อยบู่ า้ นหลายวนั เราไม่ไดอ้ ยดู่ ว้ ยกนั ผชู้ ายนะนะมี ไฟมากไปหน่อย เม่ือคืนบวกกบั เมื่อเชา้ น้ีทาเกินไป หน่อย ฮ่าๆ คราวหนา้ ฉนั จะเตือนเขาใหเ้ บาลง หน่อย แลว้ กนั ” ลว่ั หานกล้นั ความโกรธและความเศร้าไวใ้ นช่อง ทอ้ ง หนั ตวั ไปที่ หอ้ งโถงเพ่ือเปลี่ยนรองเทา้ “ปัง!” ปิ ดประตูคฤหาสน์ ฉู่ลว่ั หานออกจากประตูไปสีหนา้ กเ็ กร็งไม่ ไหวอีกแลว้ หลบั ตาลงอยา่ งใจสลาย พยายามปรับลมหายใจ ก่อนหนา้ น้ียว่ั เยา้ กบั เธอในหอ้ งน้า ภายหลงั กไ็ ป รักใคร่กบั เธอ ใน ใจหลงเซียวสนใจเธอสกั นิดไหม? ถา้ สกั นิดเดียวคงไม่ทาเร่ืองแบบ น้ี! หายใจเขา้ ลึกๆ ฉู่ลว่ั หานแทบวง่ิ ไปท่ีโรงจอดรถ ขบั รถpoloคนั เลก็ ของเธอออกไป โม่หรูเฟยเห็นประตูที่ถูกปิ ดอยา่ งแรง กย็ กยมิ้ อยา่ งภาคภูมิใจ “ทาใหเ้ ร็วๆ หน่อย เดี๋ยวคุณชายจะลง

มา เตรียมอาหารเชา้ ใหพ้ ร้อม!” เธอไม่อยบู่ า้ นทานอาหาร ดีจริงๆ เลย! หลงเซียวเปล่ียนเป็นเส้ือเชิ้ตกางเกงสูทตวั สะอาด หรูเฟยเดินเขา้ มา ควงแขนเขา พี่เซียว ทานอาหาร เชา้ ไดแ้ ลว้ ท่านเซียวตรวจสอบหอ้ งรับแขก หอ้ งอาหารและ ทางเดิน ไม่เห็นเงา ฉู่ลวั่ หาน ป้าเฉินหยบิ ชามและตะเกียบสามชุด เพิ่งวางได้ สองชุด โม่หรูเฟยก็ ยมิ้ พดู “ป้าเฉิน …เธอไม่อยบู่ า้ น กินขา้ วเชา้ เตรียมแค่สองชุดกพ็ อ ทาต่อสิ” ท่านเซียวแกะมือเธอออกอยา่ งไม่แยแส ใบหนา้ ที่ ไม่มีความสนั่ ไหว ไม่ปรากฏอารมณ์ใดๆ เลยสกั นิด “ชุด เดียวกพ็ อ ฉนั ตอ้ งรีบไป ประชุมท่ีบริษทั ” สีหนา้ โมห่ รูเฟยไม่พอใจทนั ที “กินขา้ วเชา้ ก่อนไหม? ธุระในบริษทั สาคญั กวา่ สุขภาพที่ไหนกนั ? ฉนั ให้ ครัวเตรียมของโปรดพ่ีดว้ ยนะ ชิมหน่อยสิ”

โม่หรูเฟยพยายามเตม็ ท่ีเพื่อเอาชนะหวั ใจหลง เซียว เธอโหยหา ความสนใจและความสงสารของหลง เซียว และยง่ิ กระตือรือร้นที่จะ ไดร้ ับความรักจากเขา เธอพยายามจบั แขนเขาเพ่ือแนบเขา้ ลาตวั เขา อีกคร้ัง หลงเซียวไม่มองอาหารเลย รังเกียจโม่หรูเฟยมาก ข้ึนเรื่อยๆ แกะมือ เธอออกและกา้ วเทา้ ยาวออกไปจาก โต๊ะอาหาร “ไม่ตอ้ งหรอก เธอ กินไปเถอะ” หลงเซียวนง่ั เบาะรถโรลส์รอยซ์ จบั พวงมาลยั สอง มือ ต่อยลงไป อยา่ งโกรธเคือง เธออยากทาอะไรกนั แน่? แต่งงานกบั เขา กอ็ ยากไดท้ รัพยส์ ินของเขา ตอ้ งการพ่ึงพาอานาจ ตระกลู หลงไม่ใช่หรอ แตท่ าไม ตอนน้ีเขาไม่แน่ใจเลยสกั นิด ลว่ั หาน เธอตอ้ งการอะไรกนั แน่? ส่ิงท่ีเธอ ตอ้ งการ ถา้ ฉนั มี ฉนั กใ็ ห้ เธอไดห้ มด แต่อยา่ งเดียวที่ฉนั ใหเ้ ธอไมไ่ ดค้ ือใบหยา่

ตอนท่ี 75 ทานอม่ิ แล้ว กอ็ อกไปซะ ลวั่ หานกลบั ไปท่ีโรงพยาบาล ยงั ดีที่ไม่สาย เปล่ียนเส้ือคลุมขาวไปตรวจ ก่อนเขา้ หอ้ งปฏิบตั ิ การก็เห็นคนนงั่ ต่อ แถวถือฟอร์มลงทะเบียนเตม็ หอ้ ง โถงใหญ่ สิบนาที่ก่อนเธอยงั คลุมเครือกบั หลงเซียวหนุ่มผม ทองในคฤหาสน์ หรู ตอนน้ีผสมไปดว้ ยกล่ินฉุนในหอ้ ง โถงสาหรับรอ ในใจเตม็ ไปดว้ ยอารมณ์มากมายชว่ั ขณะหน่ึง และไม่รู้วา่ ตอนน้ีหลง เซียวกาลงั ทาอะไรอยู่ อยู่ เป็นเพ่ือนเธอท่ีบา้ น? หรือไปบริษทั ? “คุณหมอ ฉนั เจบ็ หนา้ อกมาคร่ึงเดือนแลว้ ….” คนไขบ้ รรยายอาการดึงความคิดของฉู่ลว่ั หาน ลบั มา ฉู่ลว่ั หานพยกั หนา้ “การวนิ ิจฉยั เบ้ืองตน้ คือ อาการแน่นหนา้ อกเม่ือเหน่ือยลา้ เดี๋ยว เอาแผน่ ทดสอบ ไปท่ีหอ้ งCTเพ่ือถ่ายฟิ ลม์ ….” พอเริ่มทางาน ฉู่ลว่ั หานกจ็ มอยกู่ บั ความวนุ่ วาย

ตอนเชา้ ผา่ นไปอยา่ งรวดเร็ว คนไขม้ าตลอดเลย ไม่มีเวลาเอาไปคิด เรื่องอื่น สิบสองนาฬิกาแลว้ แพทย์ ท่ีนงั่ ตรวจเลิกงานพร้อมกนั พอคูล่ วั่ หานเงยศีรษะข้ึน ยงั มีผปู้ ่ วยหลายรายอยู่ นอกประตู พดู วา่ มา จากที่ห่างไกล อยากจะตรวจกบั คุณหมอ “เขา้ มาสิคะ” ฉู่ลว่ั หานตดั สินใจทางานล่วงเวลา วินิจฉยั ผปู้ ่ วยหลอดเลือดหวั ใจรายสุดทา้ ย ฉู่ล่ั วหานปวดทอ้ ง กะทนั หนั กดกาป้ันแรงๆ บนทอ้ ง แคไ่ ม่ ไดก้ ินอาหารเชา้ แน่น หนา้ อกขนาดน้ีเลยเหรอ? แต่ไม่เพยี งแคไ่ ม่ไดท้ านอาหาร แต่ยงั โกรธดว้ ย ลวั่ หานเดินออกมาจากหอ้ งปฏิบตั ิการ หอ้ ง ปฏิบตั ิการแผนก โรคหวั ใจปิ ดหมดแลว้ หอ้ งโถงสาหรับ รอกว็ า่ งเปล่า สอดมือเขา้ ไป ในกระเป๋ าเส้ือคลุมสีขาว ฉ่ลวั่ หานแตะมนั และเตรียมคืนกญุ แจ ใหก้ บั ถงั จิ้นเห | ยนี

หาเวลาอ่ืนมาคืนกุญแจดีไหม? หรือวา่ ตอนบงั เอิญ เจอคอ่ ยคืน ถา้ ต้งั ใจเอากญุ แจไปคืนกก็ ลวั เขาจะคิด เยอะ และเธอกไ็ ม่อยากให้ ความหวงั แก่ถงั จิ้นเหยยี น เดินไปที่โรงอาหารพนกั งาน ดา้ นในยงั มีคนเยอะ ฉ่ลว่ั หานไดอ้ าหาร แลว้ กถ็ ือจานไปหาที่นงั่ ที่นง่ั รอบๆ มี คนนงั่ หน่ึงถึงสองคน นง่ั ลง ไปที่นงั่ ใกลๆ้ มีแพทยส์ อง คนกาลงั นง่ั ทานอาหารอยฝู่ ั่งตรงขา้ ม เห็นฉ่ลวั่ หานนงั่ ท้งั คูก่ ถ็ ือจานเดินออกไปยงั กระซิบอีกวา่ “เธอเป็น เมียนอ้ ย ตอนน้ีโรงพยาบาลไม่ใหพ้ ดู แต่เรื่องแบบน้ียง่ิ ไม่ใหพ้ ดู กย็ งิ่ น่าเคลือบแคลง โชคร้ายจริงๆ!” ฉู่ลวั่ หานกาตะเกียบแน่น คีบผกั ใบเขียวเขา้ ปา กชา้ ๆ เธอคิดวา่ มนั จะ หายไปหมดแลว้ ไม่คิดวา่ คา วิจารณ์และการสบประมาทยงั อยใู่ นใจ พวกเขา เฮอะ ใครจะช่วยเธอล่ะ? ใครจะไปหยดุ ปากพวก เขา?

“โอย๊ นี่มนั หมอที่เป็นเมียนอ้ ยโด่งดงั ของเราไม่ใช่ เหรอ? หมอฉู่ลว่ั หานที่เป็นหนา้ เป็นตาของแผนกโรค หวั ใจ จะๆๆ แต่ตอนน้ีดู เหมือนจะรู้สึกวา่ เป็นคนน่า สมเพชยงั ไงไม่รู้?” ยงั ไม่เห็นร่างน้นั แต่ฟังจากน้าเสียงเกร้ียวกราด แยกออกวา่ เป็น ซุนเจียลี่ความลม้ เหลวในการผา่ ตดั ยง่ิ ทาใหค้ วามเกลียดชงั ท่ีมีอยู่ น้นั มากข้ึนไปอีก เธอจงใจ เพ่ิมเสียงของเธอเป็นสองเท่าต่อหนา้ ผคู้ นที่ทาน อาหารอยู่ ทนั ใดน้นั ทุกคนกจ็ อ้ งไปท่ีฉู่ลวั่ หาน แทบจะมอง ทะลุร่างกายเธอ โรงพยาบาลใหญ่มาก หลายคนไม่รู้ จกั ฉลวั่ หาน ในท่ีสุดวนั น้ีกไ็ ด้ เห็นตวั จริงของนางเอกใน ขา่ ว เสียงพดู คุยดงั ต่อเนื่องเป็นระลอก พดู ไม่น่าฟังยง่ิ ข้ึนเร่ือยๆ

บู่ลว่ั หานกล้นั ความโกรธเอาไว้ พดู ข้ึนดว้ ยสีหนา้ ไร้อารมณ์ “ทกั ษะ การแพทยไ์ ม่ดีกส็ ามารถเรียนรู้ได้ แต่จิตใจไม่ซ่ือตรง ครูจะดีแค่ ไหนกช็ ่วยอะไรไม่ได”้ ซุนเจียลี่กดั ฟันกรอดและกระแทกกล่องอาหารลง บนโตะ๊ ดงั “ปัง” น้าซุปกระเดน็ ออกมาไม่นอ้ ย เหนียว ติดบนชุดลาลองของฉู่ลว่ั หาน ชุดลาลองสีขาวมีคราบ น้ามนั สีเหลืองมากมาย “คนเป็นเมียนอ้ ยมีจิตใจซื่อตรงง้นั เหรอ? ฮ่าๆ น้ี กาลงั พดู ถึงตวั เอง น่ะสิ! ฉู่ ลว่ั หาน ปกติทาตวั เยน็ ชา เคร่งขรึมใครเห็นกก็ ลวั แต่จริงๆ ซ่อนความต่าชา้ เอา ไว”้ “เธอพดู จบหรือยงั ! หุบปากซะ” ฉู่ลวั่ หานเงยศีรษะจอ้ งซุนเจียล่ือยา่ งโกรธเคือง นิ้วเธอขาวซีดเพราะ ออกแรงมากเกินไป ริมฝีปากบางก็ ซีดเซียวเลก็ นอ้ ย เธอเหน่ือยมา ท้งั เชา้ แลว้ ตอนน้ีไม่ อยากคุยกบั ใคร “หมอซุน ทุกคนมีความเป็นส่วนตวั ทาไมตอ้ งเปิ ด เผยในท่ี สาธารณะ?”

เกาหยงิ่ จือ? ช่างบงั เอิญจริง! “ใช่ รองผอู้ านวยการเกา เม่ือก้ีฉนั กล้นั ไม่ได”้ ซุน เจียล่ีแสร้งทาเป็น ขอโทษ ซ่ึงในความเป็นจริงกไ็ ดต้ รา หนา้ วา่ ฉ่ลวั่ หานเป็นเมียนอ้ ย แลว้ เกาหยงิ่ จือแสดงทา่ ทางปกป้องฉู่ลว่ั หาน พดู กบั คนรอบๆ “มอง อะไร? แยกยา้ ยกนั ไป ไม่อนุญาตใหห้ มอมีเร่ืองส่วนตวั เหรอ?” เธอพดู แบบน้ี คนรอบขา้ งกเ็ อามือปิ ดปากแคน่ หวั เราะ ฉู่ลว่ั หานคอ่ ยๆ เงยศีรษะข้ึนมองดวงตาเยย้ หยนั ของเธอ “รองผอู้ านวยการเกา หมายความวา่ ไง?” เกาหยง่ิ จือโนม้ ตวั กวาดตามองคราบน้ามนั บนตวั เธอดว้ ยใบหนา้ ดู ถูก “เธอไม่ตอ้ งเสแสร้งต่อหนา้ ฉนั ความสมั พนั ธข์ องเธอกบั หลง เซียวไม่เหมาะกนั เลย ทาไม นอกจากเมียนอ้ ยแลว้ จะเป็นอะไรได้ อีก? แฟน ตวั จริงของเขากค็ ือโม่หรูเฟย”

ฉลูรั่วหานแทบเอ่ยคาวา่ “ภรรยา” ออกมา แต่คิดๆ แลว้ โวยวายจน เป็นแบบน้ี จะอธิบายไปทาไมอีก? ไม่ ชา้ กเ็ ร็วเดี่ยวกห็ ยา่ แลว้ ยงิ่ คน รู้มากข้ึน เธอกจ็ ะเสีย เปรียบมากข้ึนหลงั หยา่ ร้าง ลว่ั หานทาเสียงฮึดฮดั “จะคิดยงั ไงกแ็ ลว้ แต่” พดู จบเธอกล็ ุกข้ึนกา้ วเทา้ ยาวออกไป เดินผา่ นซุน เจียลี่ตรงไป ขา้ งหนา้ ซุนเจียล่ีมองเกาหยงิ่ จือ เขา้ ใจกนั โดยปริยาย จากน้นั ก็ตะโกนอยา่ ง รุนแรง “ยงั ไงกข็ อเตือนเธอไว้ เลย เป็นเมียนอ้ ยกต็ อ้ งมีสติหน่อยนะ ในเม่ือมีผมู้ ี พระคุณอยา่ งหลงเซียวแลว้ กอ็ ยา่ จอ้ งรองคณบดีถงั อีก รองคณบดีถงั ไม่ชอบผหู้ ญิงสกปรกอยา่ งเธอหรอก อยา่ ทาลาย ชื่อเสียงของเขา!” “หมอซุน ช่ือเสียงของฉนั ตอ้ งการคุณปกป้อง ต้งั แต่เม่ือไร?” เสียงสง่างามของผชู้ ายไหลผา่ นกระแสน้าข่นุ มา เหมือนสายลมโชย มาจากประตูทางเขา้ โรงอาหาร ไม่ ไดค้ ารามและตะโกน แต่เตม็ ไป ดว้ ยพลงั

การมาของถงั จิ้นเหยยี นทาใหท้ ุกคนในโรงอาหาร ปิ ดปากเงียบไม่ กลา้ พดู อะไร หลงั จากน้นั ไม่นาน ร่างสูงใหญ่ของถงั จิ้นเหยยี นก็ ยนื ขา้ งๆ ฉู่ลวั่ หาน สายตามองคราบน้ามนั บนร่างกาย เธอ สายตากห็ นั ไปมองซุนเจียล่ีอยา่ งไม่พอใจ “หมอ ซุน อีกหน่ึงชวั่ โมงมาหาฉนั ท่ีหอ้ งทางานดว้ ย” ใบหนา้ ซุนเจียล่ีมีความรู้สึกหลากหลาย รู้สึกเป็น เกียรติอยา่ งยง่ิ ท่ี ไดร้ ับการเชิญโดยลาพงั แต่เห็น สีหนา้ ของถงั จิ้นเหยยี นแลว้ ไมน่ ่า เป็นเร่ืองท่ีดี “รอง คณบดี ถามไดไ้ หมคะวา่ เร่ืองอะไร?” ถงั จิ้นเหยยี นทาหนา้ เยน็ ชา เขาท่ีเป็นสุภาพบุรุษ ช่วงน้ีเห็นฉู่ลวั่ หาน ถูกรังแกบ่อยๆ ใบหนา้ กเ็ ริ่มคุน้ เคย กบั ความเยน็ ชาข้ึนเรื่อยๆ “คนไข้ เกือบตายในมือของ เธอ เธอคิดวา่ เป็นเรื่องอะไรล่ะ?” ซุนเจียล่ีหนา้ ซีดลงทนั ที เธอมองเกาหยงิ่ จืออยา่ ง ขอความช่วยเหลือ แต่เธอทาเหมือนไม่รู้จกั เธอ พดู ข้ึน เรียบๆ “เร่ืองราวตอ้ งมีคาอธิบาย

เธอเป็นผรู้ ับผดิ ชอบ มนั กส็ มควร” “แต่….” “ในเม่ือหมอซุนกินอิ่มแลว้ ยงั ไม่ไปอีก?” เกาหยง่ิ จือส่งซุนเจียลี่ไป แลว้ เดินไปตรงหนา้ ท้งั คู่ “รองคณบดี ใน โรงพยาบาลมีการวพิ ากษว์ จิ ารณ์ความ สมั พนั ธร์ ะหวา่ งคุณกบั คุณ หมอฉู่ คุณมาออกหนา้ ตอน น้ี ไม่ไดเ้ ป็นการสร้างปัญหาใหต้ วั เอง เหรอ?” เกาหยง่ิ จือพดู กบั ถงั จิ้นเหยยี น หวงั วา่ จะถูกเขา มองเห็นมากข้ึน แต่ สายตาของถงั จิ้นเหยยี นสนใจแค่ คนเดียว “รองผอู้ านวยการเกา เรามี ความสมั พนั ธ์อะไร เหรอ?” เกาหยงิ่ จือกดเสียงทุม้ ทนั ที “รุ่นพี่ คุณหมอู่ เป็น …ยงั ไงแลว้ คุณก็ ควรเวน้ ระยะห่างกบั เธอดีกวา่ อยา่ ไปยงุ่ เลย” ถงั จิ้นเหยยี นโกรธอยา่ งเห็นไดช้ ดั เขาตะเบง็ เสียง ดงั ข้ึน เอ่ยเตือน โดยไม่สนส่ิงท่ีเธอเรียกวา่ เจตนาดี “รองผอู้ านวยการเกากก็ ินอิ่มแลว้ ใช่ไหม?”

ฉ่ลว่ั หานรู้สึกวา่ เรื่องตลกน้ีมนั น่าเบ่ือจริงๆ เกิดข้ึน ซ้าแลว้ ซ้าเลา่ มนั น่าสนใจไหม! เธอเหนื่อยแลว้ ! หลีกเลี่ยงจากท้งั สองคน ฉู่ลว่ั หานพดู ข้ึนทนั ที “สิ่ง ท่ีผนู้ าพดู ฉนั ไม่ สะดวกฟัง ไปก่อนนะคะ” รองเทา้ สน้ สูงเหยยี บพ้ืนกระเบ้ือง ฉู่ลว่ั หานรู้สึกวา่ สิ่งท่ีเกิดข้ึน ท้งั หมดเม่ือเร็วๆ น้ีมนั น่าขยะแขยงเกินไป ท้งั ทาในที่แจง้ และท่ีลบั แต่ละอยา่ งที่เผยออกมา คิดจะทาอะไรกพ็ ดู ใหล้ ะเอียดในที่แจง้ ! เล่น กลลวงอะไร กนั ! ทิ้งเกาหยง่ิ จือไว้ ถงั จิ้นเหยยี นกห็ นั ตวั เดินตาม ออกมา ตอนจากมา เห็นแววตาเกาหยงิ่ จือ เยน็ ยะเยอื ก อยา่ งมาก “คุณหมอฉู่” ไดย้ นิ ดงั น้นั ฉู่ลว่ั หานกห็ นั ตวั มา “รองคณบดี เมื่อ กข็ อบคุณนะคะ แต่รองผอู้ านวยการเกากพ็ ดู ถูก เราไม่ ควรติดต่อกนั อีกจริงๆ น่ี กญุ แจค่ะ คืนใหค้ ุณ”

ฉู่ลวั่ หานรู้สึกเบ่ือหน่าย ความทรมานวนลปู ขดั เกลาความอดทนเธอ ทีละนิด และขดั เกลาความ นบั ถือตนของเธอดว้ ย เธอแคอ่ ยากรักษา อาการป่ วย ของคนไข้ เขา้ งานเลิกงานตามปกติ มนั ยากขนาดน้นั เช่ียวเหรอ! ถงั จิ้นเหยยี นรับกญุ แจและยมิ้ อยา่ งอ่อนโยน “ฉนั มาเพ่ือบอกเธอวา่ ผบู้ ญั ชาการซูที่หอ้ งVIPต่ืนแลว้ เพอ่ื ขอบคุณ เขาใหฉ้ นั เป็นตวั แทน จดั งานเล้ียงตอนกลาง คืนใหห้ มอในแผนกอายรุ กรรมและศลั ยกรรม โรค หวั ใจไดผ้ อ่ นคลายกนั ” ฉ่ลว่ั หานไม่สนใจ “รองคณบดีพาพวกเขาไปกไ็ ด้ คะ่ ฉนั ไม่ไป” “ไม่ไดน้ ะ ฉนั แค่รับผดิ ชอบในการกระจายข่าว ผู้ บญั ชาการซูเป็น เจา้ ภาพ เธอไม่อยากไปตอ้ งไปบอกเขาเอง” คูส่ งั หารขมวดคิว้ เพ่อื ปฏิเสธงานเล้ียงตอ้ งไป รบกวนผปู้ ่ วย ระดบั สูงในหอ้ งICUโดยเฉพาะ ดูเหมือน จะลาบากเกินไป “ก่ีโมง? ท่ีไหนคะ?”

“KTV ริมแม่น้า ออกเดินทางดว้ ยกนั ตอนเยน็ หลงั เลิกงานออกไป นงั่ รถกบั ทุกคนท่ีหนา้ ประตูกไ็ ด”้ ลวั่ หานมองไปที่เส้ือผา้ สกปรกของตวั เอง ตอน กลางคืนใส่ชุดน้ีไป เหรอ? ถงั จิ้นเหยยี นพดู ข้ึน “ยงั มีเวลา ไปซ้ือเส้ือผา้ ก็ ถือวา่ ใหต้ วั เองผอ่ น คลาย” เอ่อ…ดูออกเลยเหรอ? ในขณะน้ี ที่ตึกใหญ่สานกั งานMBK “นี่มนั ไม่ง่ายเลย ในที่สุดธุรกิจใหญ่ อสงั หาริมทรัพยท์ ี่ยากที่สุดใน เมืองเจียงเฉิงกท็ าสาเร็จ เจา้ นาย ทุกคนทางานล่วงเวลามาคร่ึงเดือน สาหรับโปร เจคน้ี ตอนน้ีเซ็นสญั ญาแลว้ ตอ้ งใหร้ างวลั หน่อย ไหม?” จ้ีตงหมิงยนื อยหู่ นา้ โต๊ะทางานหลงเซียว เม่ือครู่น้ี สมาชิกทุกคนใน ทีมโครงการฝากใหม้ ารับขอรางวลั ท่าทางจริงใจเหลือเกิน

หลงเซียวเปิ ดไฟลแ์ ละดูเอกสาร “จะใหโ้ บนสั ทุก คน จานวนเงินจะ ข้ึนอยกู่ บั ผลงานส่วนบุคคล เด๋ียวฉนั เซ็นช่ือ” จ้ีตงหมิงขมวดคิว้ เจา้ นายชอบใชเ้ งินฟาดหวั มนั ไม่จริงใจเท่าไร “เจา้ นาย ถา้ ใหโ้ บนสั มนั จะไม่เสริม การสร้างทีมสมั พนั ธ์ คุณวา่ พา พวกเขาออกไปพกั ผอ่ น ไปเท่ียวกนั หน่อยดีไหม? ไม่มีกิจกรรม ร่วมกนั มาต้งั นานแลว้ ” หลงเซียวตอบอืม “ง้นั ใหก้ ารเงินใหก้ องทุน กิจกรรม เด๋ียวฉนั เซ็นชื่อ” “….เจา้ นาย การสร้างทีมสมั พนั ธ์ คุณมีส่วนร่วม เองจะดีกวา่ นะครับ มนั จะไดเ้ พม่ิ กาลงั ใจและโปรเจคน้ี มนั กย็ ากมาก คุณกร็ ู้…” หลงเซียวข้ีเกียจเงยศีรษะมองจ้ีตงหมิง วนั น้ีเขา พดู มากจริงๆ แต่อยา่ งไรกต็ ามเขากเ็ ห็นดว้ ยเช่นกนั ตอนกลางคืน KTVหรูหราท่ีสุดในเมืองหลวง “วา้ ว! สมแลว้ ที่เป็นผบู้ ญั ชาการ ใจกวา้ งมาก วา่ กนั วา่ หอ้ งส่วนตวั เพรสซิเดนทด์ า้ นในน้นั คืนหน่ึงบริโภค กนั ถึงเลขหกหลกั !”

“มีคนจ่ายให้ เรากม็ ีหนา้ ที่เที่ยวสิ!” เป็นสถานบนั เทิงอนั ดบั ตน้ ๆ ช่างเป็นเร่ืองบงั เอิญ มนั อยภู่ ายใต้ MBK เป็นทรัพยส์ ินส่วนตวั ภายใตช้ ่ือ หลงเซียว

ตอนท่ี 76 ความเอาแต่ใจเป็ นของประธานแต่เพยี งผ้เู ดยี ว ถงั จิ้นเหยยี นลงมาจากรถขา้ งหนา้ ถึงไดเ้ ห็นฉู่ลว่ั หาน เป็นคร้ังแรกที่เห็นเธอสวมชุดกระโปรง เป็นสไตลเ์ รียบ าย ไม่มีการ ตกแต่งเลยสกั นิด แมแ้ ต่ผมหางมา้ ที่มดั ไวต้ อน ทางานกย็ งั ไม่ปล่อย ลง แต่ความบริสุทธ์ิสะอาดของเธอดึงดูด สายตาเขาไดอ้ ยา่ งง่ายดาย ท่าทางฉาบฉวยท่ีสง่างามน้นั ทาใหเ้ ขาประหลาดใจมาก เกาหยง่ิ จือและซุนเจียล่ีและแพทยห์ ญิงคนอ่ืนๆ แต่งตวั สวยมาก ลว่ั หานยนื ระหวา่ งผคู้ น ชุดเส้ือผา้ ไม่ไดโ้ ดดเด่น -แต่ถา้ มองหนา้ ตา รูปลกั ษณ์ท่ีสะอาดและสดชื่นของเธอน้นั น่า ดจาอยา่ งมาก คนกลุ่มหน่ึงเดินตรงไปท่ีช้นั เจด็ หอ้ งส่วนตวั เพรสซิเดนท์ ในเจด็ มี เพียงสองหอ้ ง การครอบครองบริเวณช้นั เจด็ ท้งั ช้นั มี ข้ึนที่ขนาด ใหญ่อยา่ งเห็นไดช้ ดั เขา้ ประตูไป เคร่ืองดื่มขนมผลไมไ้ ดว้ างไวเ้ ตม็ โตะ๊ ยาวท่ี ชื่อมต่อกนั หลายโต๊ะ โซฟาสไตลย์ โุ รปต่อกนั เป็นคร่ึงวงกลม ขน้ ที่หอ้ งอยา่ ง

นอ้ ยสองร้อยตารางเมตร ในน้นั ไม่เพียงแต่ร้อง พลงไดย้ งั มีโตะ๊ บิลเลียด โตะ๊ ไพน่ กกระจอกและส่ิงอานวย ความสะดวกอื่นๆ กลุ่มคนเดินเขา้ ไปภายในหอ้ งส่วนตวั ขนาดใหญ่กม็ ีเสียง อีกทึกครึกโครมทนั ที “รองคณบดี! มาร้องเพลงกนั ! วนั น้ีคุณเป็นเจา้ ภาพ!” แพทยค์ นหน่ึงเอาไมโครโฟนใหถ้ งั จิ้นเหยยี นร้องเพลง รก ถงั จิ้นเห ยยี นโบกมือปฏิเสธอยา่ งต่อเน่ือง “พวกคุณร้อง ปนนั่ แหละ ฉนั ร้อง เพลงไม่เป็ น” ฉู่ลวั่ หานนงั่ โซฟา ถงั จิ้นเหยยี นนง่ั ขา้ งๆ ระหวา่ งท้งั คู่ถึง มนั จะไม่มี ใคร แต่ก็ค่อนขา้ งห่างไกลกนั มือขา้ งหน่ึงของ ฉู่ลั่ หานยกแกว้ น้า มืออีกขา้ งหน่ึงวางบนโซฟา สายตาถงั จิ้นเหยี นกกาลงั มองเธอ แต่สายตาเธอไม่ไดม้ องโฟกสั ไปที่ใดท่ีหน่ึงอยตู่ ลอดเวลา ตใจเธอ ไม่ไดอ้ ยทู่ ่ีนี่ เธอกไ็ ม่รู้วา่ คนขา้ งๆ เธอกาลงั คิดแบบไหนอยแู่ ลว้

แต่ท้งั หมดน้ีเกาหยงิ่ จือเห็น แกว้ เหลา้ อยตู่ รงหนา้ แต่ ายตาเธอไม่ได้ ละไปจากถงั จิ้นเหยยี นเลย ความหลงใหล ละทะนุถนอมท่ีเขามอง ฉู่ลว่ั หาน เป็นส่ิงที่เธออยากไดต้ ลอด เลา! “ทุกคนอยา่ เพง่ิ ร้องเพลง ผบู้ ญั ชาการซูตอ้ งการขอบคุณ อา้ หนา้ ที่ท่ี ทาการผา่ ตดั มาๆ เรามายกแกว้ ด่ืมใหก้ บั รอง ณบดีถึงหวั หนา้ ศลั ยแพทยข์ องเรา!” ทุกคนยกแกว้ ข้ึนรอบตวั ถงั จิ้นเหยยี น ฉู่ลว่ั หานกจ็ ิบหน่ึง “ไม่ไดๆ้ ทุกคนดื่มพร้อมกนั มนั ไม่จริงใจ ตอ้ งทีละคน! ณบดีถงั มี ทกั ษะทางการแพทยเ์ ป็นเลิศ ตอ้ งคอแขง็ แน่ๆ!” พดู ไปดว้ ย ผคู้ นจานวนสิบกวา่ คนกย็ กแกว้ ชนกบั ถงั จิ้นเห ยน ถงั จิ้น เหยยี นคอแขง็ พอสมควร โดนมอมขนาดน้ีกย็ งั ไม่ ม “ต่อไป เราชนกบั คุณหมอฉู่ของเราหน่อยไหม? ในฐานะผชู้ ่วยคน แรกของการผา่ ตดั น้ี คุณหมอฉู่มีส่วนช่วยอยา่ งมาก และหลงั ผา่ ตดั ก็ ช่วยหมอหวงั ดว้ ย! ตอ้ งดื่ม!” ฉู่ลว่ั หานเบิกตากวา้ ง “ฉนั คอไม่แขง็ ดื่มแกว้ เดียวได้

-หม?” ซุนเจียลี่แสยะยมิ้ “คุณหมอ่ ดูถูกพวกเราเหรอ? เม่ือก้ี องคณบดีดื่ม ยงั ไม่พดู อะไรเลย นี่เธอหมายความวา่ ไง?” ถงั จิ้นเหยยี นพดู โนม้ นา้ ว “ฉนั เป็นผชู้ าย เทียบไม่ไดอ้ ยู่ แลว้ ทุกคน เขา้ ใจดว้ ยนะครับ” ซุนเจียล่ีเรียกร้องกบั ทุกคน “พวกคุณวา่ แบบน้ีไดเ้ หรอ?!” “ไม่ได!้ คุณหมอฉู่ตอ้ งด่ืม! คุณหมอฉู่! คุณหมอฉู่!” ไม่สามารถตา้ นทานคาชกั ชวนของทุกคนได้ ฉู่ลวั่ หานทา ไดเ้ พยี งยก แกว้ เหลา้ ข้ึนมา “กไ็ ด้ ฉนั จะด่ืม” ซุนเจียล่ีเขยา่ แกว้ เหลา้ “คุณหมอฉ ฉนั ช่ืนชมทกั ษะ ทางการแพทยเ์ ธอจริงๆ แกว้ แรกฉนั ดื่มใหเ้ ธอ ด่ืมหมดแกว้ เพอ่ื แสดงความเคารพ” เธอเงยศีรษะด่ืมหมดแกว้ เขยา่ แกว้ เหลา้ “เป็ นไง?” “หมอซุนกลา้ หาญมาก! คุณหมอฉู่ ด่ืมเร็วเขา้ ” ลวั่ หานขมวดคิ้ว ในแกว้ ยงั เตม็ ….

หลบั ตา เธอด่ืมที่เดียวหมดแกว้ เริ่มแลว้ ดา้ นหลงั รถไม่สามารถหยดุ ได้ พากนั เขา้ มาดื่ม วยพรชนที ละแกว้ ถงั จิ้นเหยยี นยนื่ มือไปขวางเหลา้ “พอแลว้ ยา่ วนุ่ วาย” แยง่ แกว้ เหลา้ ในมือฉู่ลว่ั หานมา “แกว้ น้ีฉนั ด่ืมแทนเธอเอง” “รองคณบดีอยากเป็นฮีโร่ช่วยสาวสวย ง้นั กด็ ่ืมสองแกว้ !” ฉู่ลวั่ หานแค่รู้สึกวา่ โลกกาลงั หมุน KTV เหมือนแผน่ ดิน -หวและ สน่ั สะเทือนอยา่ งรุนแรง แอลกอฮอลพ์ งุ่ เขา้ สู่สมอง ปวดศีรษะ เธอ ใชน้ ิ้วกดลงท่ีขมบั เขยา่ ศีรษะ ทอ้ งปั่นป่ วนชว่ั ขณะหน่ึง ทนั ใดน้นั ความพะอืดพะอมกพ็ ลุ่งพล่าน ฉู่ลว่ั หานยนั โซฟา มนั ข้ึน มาแลว้ วิ่งออกไปยงั หอ้ งน้าดา้ นนอก! ถงั จิ้นเหยยี่ นกาลงั ตามออกไป เกาหยงิ่ จือถือแกว้ เหลา้ ดินมา ดึงเขา ไว้ “รองคณบดี เม่ือก้ียงั ไม่ทนั ไดช้ นแกว้ กบั คุณ ลย แกว้ น้ี ด่ืมเพอ่ื ความเคารพคุณ” ออกจากประตูไปแลว้ ฉู่ลว่ั หานเอามือยนั กาแพงเดินไปท่ี ตองน้า นง่ั ยองๆ อาเจียน ในท่ีสุดกอ็ าเจียนอาหารในทอ้ งออก าท้งั หมด

เดินโซเซออกมา อา่ งลา้ งมืออยขู่ า้ งนอก ดา้ นหน่ึงเป็น ตอ้ งน้าชาย ดา้ นหน่ึงเป็นหอ้ งน้าหญิง ฉู่ลวั่ หานยนื่ มือออกไป ลา้ งมือ ของ เหลวไหลลงมาที่นิ้ว รองน้าเพื่อประพรมที่ใบหนา้ นที่สุดกม็ ีสตินิด หน่อย แต่.. ท้งั ๆ ท่ีไดส้ ติแลว้ ทาไมใบหนา้ หลงเซียวถึงสะทอ้ นใน ระจกล่ะ! ในกระจกบานใหญ่เหนืออ่างลา้ งหนา้ หลงเซียวมองฉู่ล่ั “หานจาก กระจกตรงหนา้ เขา ท้งั คูส่ บตากนั ในกระจกฝั่งตรง วา่ ม– ฉ่ลวั่ หานส่ายศีรษะอยา่ งแรง เป็นไปไม่ไดๆ้ ตอ้ งเป็นภาพลวงตา แน่ๆ หลงเซียวไม่มีทางปรากฏตวั ข้ึนในสถานที่แบบน้ี เป็นไปไมไ่ ด้ แน่นอน! เมื่อลืมตาข้ึนอีกคร้ัง ใบหนา้ ผชู้ ายในกระจกก็ยงั อย!ู่ ดวงตายากท่ีจะ หยง่ั รู้มองเธอเงียบๆ มีการตรวจสอบขอ้ เทจ็ จริง มีคาถาม และมี ร่องรอยของความสงสารนิดหน่อย

ฉู่ลว่ั หานค่อยๆ หนั ตวั ไป มองไปดา้ นหลงั เธอดว้ ยดวงตา พร่ามวั ผชู้ ายดา้ นหลงั แทบจะหนั ตวั มาพร้อมกนั ร่างสูงใหญ่ ราวกบั เทพเจา้ ยนื อยตู่ รงหนา้ เธอ เผยความน่าเกรงขามและ กลา้ หาญอยา่ งเงียบๆ ฉู่ลว่ั หานตื่นทนั ที! ปากสน่ั “คุณมาอยนู่ ่ีไดไ้ ง?” หลงเซียวหยบิ กระดาษทิชชูหน่ึงใบเชด็ น้าบนมือเขาอยา่ ง สง่างาม “ฉนั ควรถามเธอมากกวา่ นะ เม่ือคืนทางานล่วงเวลาไม่ ไดก้ ลบั บา้ น เลยท้งั คืน แลว้ คืนน้ีล่ะ เธอจะอธิบายวา่ ไง?” ฉู่ลว่ั หานเมาแลว้ แต่เธอยงั ไม่เพอ้ เจอ้ เธอบอกตามความ จริง “โรงพยาบาลมีกิจกรรม ถา้ ไม่เชื่อ หอ้ งส่วนตวั อยนู่ ่ี” ที่แทห้ อ้ งส่วนตวั ฝั่งตรงตรงขา้ มของหอ้ งปาร์ต้ีMBK แพทยก์ ลุ่ม หน่ึงเตม็ ใจที่จะใชเ้ งินบริโภคที่น่ี ไม่ใช่วา่ คืนหน่ึง ตอ้ งใชเ้ งินเดือน สูงสุดของทุกคนเหรอ? หลงเซียวขมวดคิว้ กล่ินแอลกอฮอลบ์ นตวั เธอทาใหเ้ ขา ไม่พอใจ อยา่ งมาก “เธอด่ืมเหลา้ เหรอ?”

ฉู่ลว่ั หานทาจิตวิญญาณใหแ้ ขง็ แกร่งเพือ่ ไม่ใหต้ วั เองลม้ “คุณมีงาน เขา้ สงั คมของคุณ ฉนั กม็ ีของฉนั ฉนั ไม่ยงุ่ กบั คุณ คุณกไ็ ม่ตอ้ งยงุ่ กบั ฉนั ” 918 เธอพดู จบ และไม่เห็นวา่ เขายน่ื มือออกมา เดินโซเซเขา้ ไป ในหอ้ ง ส่วนตวั ท่านเซียวขมวดคิว้ เป็นปม เธอมีความจายาวหรือเปล่า? ผู้ หญิงท่ีริน แกว้ ยงั กลา้ พดู เร่ืองคบคา้ สมาคม?! รินแกว้ .. สิ่งน้ีจู่ๆ กเ็ ตือนสติท่านเซียว ถา้ ใหเ้ ธอโดนมอมเหลา้ คืนน้ี เธอตอ้ ง ทนไม่ไหวแน่ๆ ร่างเรียวกลบั ไปที่หอ้ งส่วนตวั เม่ือท่านเซียวเปิ ดประตูพบ วา่ ประตูปิ ดแน่น “BOssไปต้งั นานกลบั มาแลว้ ตอ้ งทาโทษแกว้ หน่ึงแลว้ ไหม?”

นิ้วเรียวยาวของหลงเซียวบีบแกว้ เหลา้ พดู ข้ึนอยา่ งลวกๆ “เปิ ด ประตู” จ้ีตงหมิงอ้ึงไป “นี่มนั KTV ไม่ใช่ร้านอาหาร…..ถา้ เปิ ด ประตูเสียงมนั จะ…” ท่านเซียวพดู ต่อ “เปิ ด” “ครับ ผมจะไปเปิ ด” จ้ีตงหมิงเปิ ดประตูใหญ่หอ้ งส่วนตวั หนั หนา้ เขา้ หาประตูท่ี ปิ ดอยู่ พเี่ ซียวเขยา่ ของเหลวในแกว้ เสียงเซ็กซี่ทุม้ ต่าพดู ข้ึนชา้ ๆ “อยากให้ ฉนั ด่ืมเหลา้ ?” “อยากสิครับ! คืนน้ี BOSSดื่มไม่กี่แกว้ เอง” ท่านเซียวทาเสียงฮึดฮดั เบาๆ ยากท่ีจะหยงั่ รู้ “ง่ายมากเปิ ดประตูฝ่ัง ตรงขา้ ม ฉนั จะดื่มสามแกว้ ” ฮะ?!

น่ีมนั ขอ้ เสนออะไรของเจา้ นาย? ใครจะรู้วา่ ฝั่งตรงขา้ มคือ ใคร? “ทาไม? ไม่มีใครกลา้ ?” หญิงสาวในแผนกประชาสมั พนั ธ์ยนื ข้ึนส่ายเอว เดิน เขา้ ไปหาเขา อยา่ งอรชรออ้ นแอน้ “ประธาน กลา้ ก๊กลา้ นะคะ แต่เปิ ดประตูคนอ่ืน แค่ด่ืมเหลา้ มนั พอเหรอคะ?” ฤทธ์ิแอลกอฮอลท์ ่ีทาใหค้ นกลา้ จริงๆ เหล่าพนกั งานท่ีด่ืม เหลา้ ไป แลว้ ลืมไปเลยวา่ ท่านเซียวคือใคร ยงั กลา้ เอ่ยขอ้ เสนอ อีก ถา้ ในยาม ปกติ ตอ้ งถูกไล่ออกและเพม่ิ บทลงโทษต่างๆ วนั น้ีน่ะ…. ท่านเซียวอยากไดเ้ ห็นสภาพฝั่งตรงขา้ มอยา่ ง กระวนกระวายใจ พดู ข้ึนอยา่ งง่ายดาย “เปิ ดประตูฝั่งตรงขา้ ม ฉนั จะ ร้องเพลงใหท้ ุกคนฟัง” ผลตอบแทนน้ีมนั โคตรจะบา้ เลย! ใหต้ าย อยา่ งไรกจ็ ะไป! “ทาตามท่ีพดู ดว้ ยนะคะท่านประธาน!”

สาวงามแผนกประชาสมั พนั ธบ์ ิดเอวเลก็ สองมือเปิ ดประตู ใหญ่หอ้ ง ส่วนตวั ฝั่งตรงขา้ ม– ประตูสองบานเปิ ดออกพร้อมกนั ทางก้นั ระหวา่ งระเบียง อบอวลไป ดว้ ยกลิ่นกิจกรรมงานโซไซต้ี คนที่อยฝู่ ่ังตรงขา้ ม มองมาทางน้ีดว้ ย ความประหลาดใจ แมพ้ วกเขาจะอยใู่ นหอ้ ง ส่วนตวั เหมือนกนั แต่ เหล่าแพทยแ์ ต่งตวั กนั อยา่ งอนุรักษนิยม และดื่มเหลา้ กนั อยา่ ง ระมดั ระวงั ทางน้ีเสียงดงั กนั อยา่ งภาคภูมิใจ สไตลแ์ ตกต่างกนั อยา่ งชดั เจน นิ้วเรียวท่านเซียวบีบแกว้ เหลา้ สายตามองเขา้ ไปดา้ นใน อยา่ ง สบายๆ ไม่นานเขากเ็ ห็นฉู่ลว่ั หานที่นง่ั บนโซฟา เธอเอา มือกมุ หนา้ ผาก ไม่รู้วา่ คุยเร่ืองสนุกอะไรอยู่ ยมิ้ อยา่ งมีความ สุข ถงั จิ้นเห ยยี นนงั่ ขา้ งๆ กาลงั เอาทิชชูเช็ดหนา้ ผากใหเ้ ธอ อย!ู่ ใหต้ ายเถอะ! จ้ีตงหมิงกเ็ ห็นร่างฉ่ลว่ั หานเช่นกนั ในใจกเ็ ขา้ ใจเจตนา ของเจา้ นาย ทนั ที ดงั น้นั จึงพดู อยา่ งป่ันป่ วน “ประตูเปิ ดแลว้ ทาไมไม่เรียกพวก

เขามารวมกนั ล่ะครับ! ไดข้ า่ ววา่ เป็นหมอท่ี มีช่ือเสียงในโรงพยาบาล กลาง ไม่อยากสงั สรรคก์ บั คนฮอตเห รอ?” ท่านเซียวไม่พดู อะไร นนั่ คือการยอมรับโดยปริยาย ท่าน เซียวไม่พดู และไม่โกรธ แสดงวา่ สนบั สนุน! “เฮ!้ ทุกคนทางน้นั ! มาเที่ยวดว้ ยกนั เอาไหม?!” ผคู้ นทางน้ีตะเบง็ เสียงดึงดูดเหล่าหมอทุกคน จฉู่ลวั่ หานเงย ศีรษะ ข้ึนกส็ บตากบั หลงเชียวพอดี! ทาไม? บงั เอิญขนาดน้ี? ทนั ใดน้นั รอยยมิ้ บนใบหนา้ เธอกแ็ ขง็ ที่อ ละสายตาออก มาทนั ที เธอ มีเรื่องอ้ือฉาวกบั หลงเซียวมากพอแลว้ ไม่อยาก ใหเ้ พ่ือนร่วมงาน สงสัยอีก “โอพ้ ระเจา้ ! นน่ั ….นนั่ มนั หลงเซียวไม่ใช่เหรอ? เรามี โอกาสได้ เท่ียวกบั หลงเชียวเหรอ?” ซุนเจียลี่ประชดประชนั เสียงทุม้ “ไม่ง้นั จะเรียกวา่ ชูไ้ ดไ้ ง ล่ะ คุณ หมอฉู่ ไม่ไปทกั ทายหน่อยเหรอ?”

ถงั จิ้นเหยยี นกเ็ ห็นหลงเซียวเหมือนกนั แต่สายตาเขา เคล่ือนไหว เพยี งแวบเดียว “หมอซุน ตอนกลางวนั เพงิ่ ทบทวน ความรู้ดา้ น วชิ าชีพท่ีหอ้ งทางานฉนั พรุ่งน้ีอยากทบทวนเร่ือง อุดมการณ์และ ศีลธรรมอีกเหรอ?” ถงั จิ้นเหยยี นกล่าวถึงจุดอ่อนเธอ ซุนเจียลี่โกรธจน ราคาญแต่เถียงไม่ ออก คนไดย้ นิ กอ็ ดยมิ้ “ไดส้ ิ! มาสนุกดว้ ยกนั ! พวกคุณอยากเล่นอะไรกนั ล่ะ?” จ้ีตงหมิงมองหลงเซียว พยายามเดาความคิดของเจา้ นาย ในตอนน้ี เจา้ นายอยากเล่นอะไรกบั คุณนายกนั นะ? น่ีสิคือ เรื่องสาคญั แต่คิดไปคิดมา เขากไ็ ม่รู้ จุดบรรจบกนั ของท้งั คู่น้นั นอ้ ย เกินไป ไม่รอใหต้ งหมิงหาขอ้ สรุป หญิงสาวแผนกการตลาดก็ ตะโกน “KTVกต็ อ้ งแข่งร้องเพลงและดวลเหลา้ ไง!” แขง่ ร้องเพลง ดวลเหลา้ เป็นการแขง่ ขนั ท่ีกลา้ หาญและ กระตือรือร้นมาก ท้งั สองฝ่ ายบรรลุฉนั ทามติกนั อยา่ งรวดเร็ว

โรงพยาบาลและMBKเป็นคูแ่ ขง่ กนั แต่ละคนเลือก บุคลากรPKเพือ่ แสดงเพลงคู่ ร้องผดิ ตอ้ งดื่มเหลา้ ! “ถา้ ดื่มไม่ไดล้ ่ะ ทายงั ไง? คงไม่ไดบ้ ีบบงั คบั หรอกนะ!?” ทีมดา้ น แพทยค์ ดั คา้ น เร่ืองดวลเหลา้ น่ะ พวกเขาไม่ สามารถทาเร่ืองอยา่ งดวลเหลา้ ไดอ้ ยแู่ ลว้ “ถา้ ไม่ด่ืมกท็ าตามที่ผชู้ นะขอเลก็ ๆ นอ้ ยๆ แลว้ กนั ! เพือ่ ความสนุก ไง มีความสุขกนั เถอะ!” ฉู่ลว่ั หานแอบมองหลงเซียว ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจวา่ ท้งั สองทีม จะทาอะไรกนั แต่ถา้ ไม่ไดร้ ับอนุญาตจากเขา ใครจะ กลา้ ทาเร่ือง วนุ่ วายแบบน้ี? ท่านเซียวไม่มีความสนั่ ไหวใดๆ บนใบหนา้ ต้งั แต่ตน้ จนจบ ดวงตา เหมือนหินออบซิเดียน มองผา่ นแกว้ เหลา้ มายงั หญิง สาวฝั่งตรงขา้ ม นบั พนั คร้ัง

ตอนท่ี 77 ด่ืมหรือจะพูดความจริง ถูกก้นั ดว้ ยช่องทางเดิน เสียงไมโครโฟนสองดา้ นผสมกนั พ้นื ท้งั ช้นั รู้สึกต่ืนเตน้ ราวกบั ถูกพลิกควา่ ดว้ ยเสียง PKร้องเพลงและเตน้ อยรู่ ะหวา่ งสองหอ้ งส่วนตวั ทาใหเ้ กิด กระแส ความวนุ่ วาย บรรยากาศท่ีมีชีวติ ชีวาเช่นน้ีทาใหผ้ เู้ ขา้ แข่งขนั ท้งั สอง ฝ่ ายน้นั เตม็ ไปดว้ ยความกระตือรือร้น พลงั ระเบิดของทุกคนและความสามารถในการสร้างเสียง หวั เราะทา ใหท้ ุกคนสนุกสนาน แมแ้ ต่ฉู่ลวั่ หานท่ีอารมณ์ไม่ดีก็ ติดเช้ือไปดว้ ย ทุกคนหวั เราะ ทอยลูกเต่าดวลเหลา้ เล่นเกมจริงหรือกลา้ กลุ่มคน สองกลุ่มที่แตกต่างกนั กลมกลืนกนั อยา่ งน่าประหลาด ใจ “วา้ ว! ถึงเวลาน่าตื่นเตน้ แลว้ ! ประธานMBKของเราจะ ออกโรง ไม่รู้ วา่ พวกเธอมีใครกลา้ สู้ไหม?” หลงเซียวกจ็ ะเขา้ ร่วมดว้ ย?!

ไดย้ นิ ช่ือของเขา ฉู่ลวั่ หานกย็ ดื หลงั ตรงทนั ที ภายใตแ้ สง ไฟกะพริบ การมองเห็นเตม็ ไปดว้ ยความฝันอนั พร่าเลือน และเขามีออร่าที่เยอื กเยน็ และชดั เจนโอบลอ้ มร่างกายสูง ใหญ่ ขา ยาวซอ้ นกนั นง่ั ตรงน้นั เหมือนท่านดยคุ มีความ เผดจ็ การท่ีไม่ สามารถบรรยายได้ หล่ออยา่ งที่รู้ๆ กนั ทางดา้ นโรงพยาบาลกร็ ะเบิดแลว้ “กต็ อ้ งเป็นรองคณบดี ของเราส! รองคณบดีถงั คุณอยา่ ปฏิเสธเลยนะ!” ดวงตาคูน่ ้นั ของถงั จีนเหยยี นมองหลงเซียว ดินปื นไร้เสียง ไร้กลิ่น กระจายระหวา่ งพวกเขาท้งั คู่ คนรอบขา้ งไม่รู้ แต่ฉู่ล่ั วหานเห็นอยา่ ง ชดั เจน แต่ถงั จิ้นเหยยี นผมู้ ีความเชี่ยวชาญดา้ นการแพทยร์ ้อง เพลงไม่เป็น นี่ คือเรื่องจริง เกาหยง่ิ จือยมิ้ พดู “รองคณบดีถงั เป็นมืออาชีพ ปกติมกั จะ ยงุ่ เกี่ยวกบั การทาทดลองและเขียนรายงานช่วยเหลือชีวติ คน จะไปมีเวลาเล่น เรื่องพวกน้ีไดไ้ ง ถา้ เป็นPKล่ะก็ แค่หาใครสกั คนกพ็ อ ตอ้ งจริงจงั ดว้ ยเหรอ?”

ไปๆ มาๆ คนคนน้นั กก็ ลายเป็นฉู่ลวั่ หาน “คุณหลง คุณหมอฉู่ผมู้ ีชื่อเสียงของโรงพยาบาลเราเมื่อ เทียบกบั คุณ แลว้ หวงั วา่ คุณจะออมมือหน่อยนะ” จ้ีตงหมิงมองการตอบสนองของหลงเซียว เอ่อ….ไม่มีการ ตอบสนอง ถงั จิ้นเหยยี นลุกข้ึน เอาไมโครโฟนในมือฉู่ลว่ั หานมา “คุณ หลง เรา มาแขง่ กนั อยา่ งอื่น เอาไหม?” มือหลงเซียวยกแกว้ คอ็ กเทลแกว้ หน่ึงข้ึนมา พดู อยา่ ง เกียจคร้าน “แลว้ แต่” ซุนเจียลื่ออกมาจากดา้ นหลงั เธอด่ืมจนเมาไปนานแลว้ พดู ดว้ ยความ เมาไม่กลวั ตาย “รองคณบดี เขากบั เมียนอ้ ยจะ แสดงความรักกนั คุณ ไปยงุ่ อะไร? ฮ่าๆ เป็นกา้ งขวางคอเห รอ?” ทนั ใดน้นั กเ็ งียบท้งั สองหอ้ ง! เพราะซุนเจียลี่พดู ออกไมโครโฟน! ลวั่ หานหนา้ ดาคร่าเครียด เธอมองไปท่ีหลงเชียวอยา่ ง เผลอตวั ใบหนา้ ที่ไม่มีความสนั่ ไหวเม่ือครู่น้ีโกรธข้ึนมา

ตอนแรกคิดวา่ หลงเซียวจะไล่ออกไปและจดั การ ไม่คิดวา่ เขาจะลุก ข้ึนยนื อยา่ งไม่กงั วล พนกั งานตาคมวางไมโครโฟน ไวใ้ นมือเขา “ดูเหมือนวา่ คนในโรงพยาบาลจะสงสยั เรื่องความสมั พนั ธ์ ของเธอ กบั ฉนั มาก?” ฉู่ลวั่ หานเบิกตากวา้ ง หลงเชียว อยา่ หุนหนั พลนั แล่น นะ! ไม่ได!้ ดวงตาลุ่มลึกของท่านเซียวมองฉู่ลวั่ หาน จอ้ งมองแขนขา ของเธอไว้ เธอ กาลงั กลวั อะไร? เกาหยงิ่ จือยมิ้ พดู “คุณหลง คุณหมอฉู่ทุกขใ์ จเพราะเร่ือง น้ี ถา้ คุณให้ คาอธิบายกบั ทุกคนไดจ้ ะเป็นผลดีกบั เธอเหมือน กนั ” ฉู่ลว่ั หานหลบั ตา เกาหยง่ิ จือตอ้ งการฆ่าเธอ! ถงั จิ้นเหยยี นร้องลนั่ “รองผอู้ านวยการเกา ก่อปัญหาเพม่ิ ทาไม?”

ริมฝีปากบางของหลงเซียวยกข้ึน ท้งั ๆ ท่ีกาลงั ยมิ้ แต่ สีหนา้ ไร้ อารมณ์มาก “เน่ืองจากทุกคนต่างสงสยั กนั มาก ฉนั จะ ใหค้ าตอบกบั พวกคุณในวนั น้ี” ไม่! เม่ือความสมั พนั ธข์ องท้งั คูถ่ ูกเปิ ดเผยต่อสาธารณะทุก อยา่ งมนั จะ ซบั ซอ้ น เธออยากหยา่ ร้างเงียบๆ และเร่ิมตน้ ชีวติ ใหม่ ถา้ มีคนรู้วา่ เธอเป็นภรรยาท่ีถูกทอดทิ้งของหลงเซียวเธอจะจดั การตวั เองอยา่ งไร ในอนาคต?! ถงั จิ้นเหยยี นลูบหนา้ ผากดว้ ยความทุกขใ์ จ “คุณหลง….” เสียงทุม้ ของฉู่ลว่ั หานถูกขยายเสียงดงั หลายเท่าดว้ ย ไมโครโฟน เธอ มองเขาดว้ ยสายตามึนเมา “เรื่องที่มนั ไม่มี อะไร ทาไมคุณตอ้ งเอา จริงเอาจงั ดว้ ย? มนั น่าสนุกจะตายท่ี โดนเขา้ ใจผดิ วา่ เป็นคนรักของ คุณหลง ถา้ วนั น้ีคุณทาใหม้ นั กระจ่างมนั กส็ นุกนอ้ ยลงมากแค่ไหน? ฉนั กไ็ ม่ไดผ้ ล ประโยชน์จากคุณสิ”

เธอพดู อยา่ งสบายๆ ราวกบั อยากใหโ้ ดนเขา้ ใจผดิ อยา่ ง มาก จริงๆ แลว้ ความหมายท่ีแสดงคือเธอและหลงเซียวไม่ไดม้ ี ความสมั พนั ธ์ กนั เลยแมแ้ ต่นิดเดียว ผหู้ ญิงคนน้ี! ท่านเซียวท้งั ไมโครโฟน เดินไปฝ่ังตรงขา้ มทีละกา้ ว ร่างสูงใหญ่แบกจิตวิญญาณของมกฎุ ราชกมุ ารในทุกยา่ ง กา้ ว ผคู้ น มองหมกมุ่นอยา่ งมีนเมา หลงั จากน้นั ไม่นาน เขาหยดุ ตรงหนา้ ฉู่ลวั่ หาน โนม้ ตวั ลง มอง แกม้ แดงระเร่ือของเธอ “ในเมื่อคุณฉู่ชอบความรู้สึกเหนือ กวา่ กเ็ ป็น แฟนฉนั สิ วา่ ไง?” วา่ ไงนะ! เธอคิดไม่ออกเลย! ถามดว้ ยสายตา คุณคิดจะทาอะไร! เขากดเสียงทุม้ ต่าแนบขา้ งหูเธอ การกระทาที่คลมุ เครือ กระตุน้ ให้ เกิดภวงั คไ์ ม่รู้จบ “เธออยากเล่นใหญ่ ฉนั จะเล่นเป็นเพ่ือน

“หลงเซียว !” เธอตะโกนอยา่ งข่นุ เคือง “อยนู่ ี่ไง” เขาตอบส้นั ๆ คนขา้ งๆ แต่ละคนตกตะลึง สองคนน้ีแทะโลมกนั ทาให้ บรรยากาศ ในท่ีน้ีขนลุกมาก ทนั ใดน้นั เกาหยงิ่ จือกน็ าปรบมือ “คุณหลงขา่ งกลา้ หาญ จริงๆ สารภาพในท่ีสาธารณะ ทุกคนยงั ไม่รีบใหก้ าลงั ใจอีก!” หลงเซียวอยากทาลายเธอดว้ ยมือตวั เอง ฮ่าๆ เธอดีใจท่ี เห็นมนั เกิดข้ึน ใหก้ าลงั ใจเช้ียอะไรกนั ! ลว่ั หานกดั ฟัน “หลงเซี่ยวคุณอยา่ วนุ่ วาย คุณอยาก ทาลายช่ือเสียงฉนั เหรอ?”

ความเจบ็ ปวดในดวงตาหลงเซียวแวบผา่ นไปโดยที่เธอ มองไม่เห็น จากน้นั กย็ ดึ ตวั และพดู ข้ึนเหมือนยมิ้ แต่ไม่ยมิ้ “หมอฉู่ของพวกคุณนี่ ลอ้ เล่นไม่ไดจ้ ริงๆ สินะ เลยตกใจกลวั จนที่มแบบน้ี” ลอ้ เล่น? ใบหนา้ ซีดเซียวของถงั จิ้นเหยยี นเงยข้ึนดว้ ยความ ประหลาดใจ หลงเซียวใชน้ ิ้วยาวบีบคางเธอ ดูเหมือนหยอกลอ้ “คุณฉู่ ฉนั งงมาก เร่ืองอ้ือฉาวระหวา่ งเรามนั กระจายไปไดย้ งั ไง? เธอ”ไม่ใช่สเปกฉนั ชดั ๆ” ทนั ใดน้นั เขากป็ ล่อยคางเธอ ใบหนา้ เขาดูเหน่ือยลา้ นิด หน่อย การ พดู เพ่ือทาใหค้ วามสมั พนั ธร์ ะหวา่ งท้งั คู่กระจ่าง เธอตอ้ งการเป็นผู้ บริสุทธ์ิ เขากท็ าใหส้ าเร็จ เธอไม่อยากถูก รบกวน เขาคลอ้ ยตาม ถึงแมเ้ มื่อครู่น้ี เขาอดไม่ไดจ้ ริงๆ ท่ีอยากจะพดู ข้ึนวา่ “เธอ เป็น ภรรยาของหลงเซียวอยา่ งฉนั ” Shit! เขาใส่ใจความรู้สึกของเธอจริงๆ ! ไม่….

ถึงแมเ้ ปิ ดเผยตวั ตนของเธอแลว้ กต็ าม กไ็ ม่ใช่ในโอกาส แบบน้ี เส้นทางเราอีกยาวไกล หลงั จากเหตุการณ์ที่น่าตื่นเตน้ ทุกคนกส็ นุกกนั ต่อไป เกา หยง่ิ จื อกาหมดั อยเู่ งียบๆ! ถงั จิ้นเหยยี นถอนหายใจอยา่ งโล่งอก มือใหญ่ดึงแขนเธอ ใหก้ ลบั มา เอนหลงั ที่โซฟา แต่มือหลงเชียวจบั แขนเธอไวไ้ ม่ ปล่อย สกั พกั บรรยากาศกต็ ึงเครียดข้ึนอีก! ชายสองคนแยง่ ผหู้ ญิงคนหน่ึง! ครึกคร้ืนมาก! หลงเซียวเลิกคิว้ “หมอฉู่เคยเป็นหมอประจาตวั ของฉนั ฉนั จะดื่มเพ่อื แสดงความเคารพ” ท่านเซียวผมู้ ีเกียรติบางทีกไ็ ม่รู้ตวั ตอนน้ีความหึงหวงใน ใจเขาแทบ แตกสลาย ผชู้ ายคนไหนใกลช้ ิดเธอ เขาอยากจะ จดั การมนั ท้งั หมด! ฉู่ลว่ั หานพดู เสียงทุม้ “ในเมื่อรู้ตวั ดีวา่ ทาไมถึงเขา้ โรงพยาบาล กค็ วร ระวงั การดื่มแอลกอฮอลด์ ว้ ย” เขาไดย้ นิ แลว้ เตือนสติเร่ืองงาน!

ผชู้ ายสูงสง่าปี บแกว้ เหลา้ ไว้ เหลา้ เฮนเนสซ่ีที่พลิ้วไห วน้นั ดีเหมือน โรแมนติกมาก ตาลึกของผชู้ ายมองไปยงั ดวงตา ผูห้ ญิง จีบเหลา้ อยา่ งชา้ ๆ แต่กลบั เหมือนเออ้ ระเหยคนสวย “วา้ ว! คุณหลงสดช่ืนจงั !” ลว่ั หานมองดว้ ยความมึนงง น้าตาแทบไหล หลงเซียว ทาไมตอนที่ ฉนั ตดั สินใจจะวางมือตอ้ งเสียดายความอ่อนโยน ของคุณดว้ ย? เป็นการลงโทษที่ทาใหย้ ง่ิ ปวดใจใช่ไหม! ฉู่ลว่ั หานควา้ แกว้ เหลา้ วิสก้ีเขม้ ขน้ ในน้นั เธอโคง้ ริมฝีปาก กะพริบ ตามองเขา “คุณหลง ขอบคุณมากท่ีช่วยทาใหฉ้ นั กระจ่างในวนั น้ี” ไม่รอใหห้ ลงเซียวหา้ ม เธอเงยหนา้ ข้ึนด่ืมรวดเดียวหมด แกว้ ! เหลา้ ดีกรีร้อนแรงลงไปในคอเหมือนมีด มนั แสบคอถึง พริกถึงขิง! คราวน้ี ทอ้ งฟ้าเธอหมุนจริงๆ แลว้ เขาเหวีย่ งมือไปแต่จบั ไม่โดนมือของเธอ “ต่อเลยๆ ทุกคนร้องเพลงกนั ต่อ!”

ในที่สุดถงั จิ้นเหยยี นกพ็ าฉู่ลวั่ หานกลบั มานง่ั โซฟา เธอ เอนกายพงิ ท่ี นง่ั อยา่ งรู้สึกแย่ หนา้ อกลุกเป็นไฟ ถงั จิ้นเหยยี น ป้อนน้าเธอ ช่วยเธอ เชด็ เหงื่อ นิ้วของหลงเซียวเกร็งหลายเท่า อยากจะฆ่าคน! จิตงหมิงว่งิ มาพาหลงเซียวกลบั ไป “ทุกท่าน ถึง แมB้ OSSของเราจะ หล่อ แต่กไ็ ม่สามารถครอบครองเขาได”้ ทนั ใดน้นั ฉู่ลวั่ หานกย็ นื ข้ึน “เอาไมโครโฟนใหฉ้ นั ฉนั อยากร้อง เพลง!” พอพดู ออกไปทุกคนกต็ ะลึง เทพธิดาเยน็ ชาเมาจนเป็นบา้ ไปแลว้ เหรอ? มนั น่าต่ืนเตน้ มาก! “ฉนั อยากร้อง…..เพลงHappy Breakup ! ” พร้อมดว้ ยจงั หวะวนุ่ วาย เธอร้องเพลงพร้อมสะอึกสะอ้ืน ข้ึนมา สุดทา้ ยกร็ ้องไม่เป็นเพลง “แต่ฉนั เสียดายมากแคไ่ หน…..ความรักไม่อาจถูกหรือผดิ อยา่ งนอ้ ย ฉนั กด็ ีใจ….ถา้ เขาถือร่มใหค้ นอื่นเสมอ…..ทาไม คุณตอ้ งรอเขา กลางสายฝน….”