คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป4

ถงั จิ้นเหยยี นเอ่ยข้ึนดว้ ยรอยยมิ้ “คุณไม่จาเป็นตอ้ งต่ืน เตน้ ขนาดน้ี และกไ็ ม่ตอ้ งยกยอผม ผมกาหนดเธอเอาไว้ อยา่ งชดั เจนแลว้ กจ็ ะไม่ ยอมปล่อยมือ ขอบคุณคุณมากท่ี ช่วยผมสอดดา้ ยเขา้ เขม็ ” ลู่ชวงชวงหวั เราะเฮอๆ “คิดไม่ถึงวา่ จะมีแขกไม่ไดร้ ับเชิญ ปรากฏ ออกมา” แขกท่ีไม่ไดร้ ับเชิญง้นั หรอ? สิ่งท่ีในใจรู้สึกไดอ้ ยา่ งชดั เจนกค็ ือ เห้ีย… ภรรยามีคนอ่ืน ถูกสามีจบั ไดค้ าหนงั คาเขา ไม่กลา้ พดู จาช้ีชวั่ อีกต่อไปแลว้ หอ้ งอาหารใหญ่มาก ภายในหนา้ ต่างกระจกที่สูงใหญ่ วางโตะ๊ แกว้ ใสเอาไวต้ วั หน่ึง ใจกลางของโต๊ะคือน้าตกงาน ฝีมือขนาดเลก็ เสียง น้าไหลท่ีใสแจ๋วอยทู่ ี่ตรงกลางของโต๊ะ ราวกบั หลอมเขา้ ไวด้ ว้ ยกนั กบั ทิวทศั น์ท่ีอยดู่ า้ นนอก อาหารเสิร์ฟข้ึนมาทีละจานๆ

“เป็นผกั จากธรรมชาติท้งั หมด เน้ือกส็ ่งตรงมาจากฟาร์ม เกษตร ไม่มี สิ่งปนเป้ื อนใดๆ” ถงั จิ้นเหยยี นแนะนาอยา่ งง่ายๆ สกั หน่อย คูล่ ว่ั หานมองอาหารท่ีวางอยเู่ ตม็ โต๊ะ ในทุกๆ จานต่างก็ เป็นชุดท่ี เลก็ ๆ ท่าอยา่ งประณีตจนไม่ทาใจไม่ไดท้ ่ีจะทาน ความรู้สึกบนใบหนา้ ของหลงเชียวสงบเยอื กเยน็ มาโดย ตลอด ที่แท้ ฉู่ลว่ั หานชอบอะไรแบบน้ี? จานสุดทา้ ยคือปลา บนโตะ๊ อาหารเงียบมาก บรรยากาศตึงเครียด ลู่ซวงซวงหวั เราะกลบเกล่ือน “อยา่ ดูอยา่ งเดียวสิ? หมอ ถงั ปลาคือ ตวั ท่ีคุณตกข้ึนมาดว้ ยตวั เอง คุณทานก่อนหน่ึง ค่า” ถงั จิ้นเหยยี นพยกั หนา้ “ทุกคนทานดว้ ยกนั ลงมือเถอะ” ปลาท่ีเขาตก

ท่านเซียวถือตะเกียบเอาไว้ แขนยาวยน่ื ตรงไปท่ีตรงกลาง คืบเน้ือ ปลาชิ้นเลก็ ข้ึนมา วางใส่ในจานของคู่ลวั่ หาน “คุณชอบทานเน้ือปลา ทานเยอะ หน่อย” สู่ชวงชวงแอบกดั ตะเกียบดา้ นหน่ึงเอาไวอ้ ยา่ งเงียบๆ “ลวั่ ลว่ั ซอบกิน ปลาจริงๆ โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ ปลาน่ึง” หลงเชียวใชต้ ะเกียบคดั กา้ งท่ี อยใู่ นเน้ือปลาออกมา “อู?้ ดูเหมือนวธิ ีการทาน้ี สบายที่สุด” ทวดคุณสิ! สามประโยคไม่หยอกลอ้ เธอจะตายหรอ? ! “ขอเพียงแคเ่ ป็นเน้ือปลา ทายงั ไงกด็ ีหมด” ความหมายของคูล่ วั่ หานกค็ ือ เธอไมไ่ ดเ้ รื่องมากขนาดน้นั แต่บางคนกลบั กดเสียงลงต่า “ดูเหมือนรูปแบบไหนคุณก็ สามารถ ยอมรับไดห้ มด คืนน้ี ผมอยเู่ ป็นเพอื่ นได”้ ตึกๆ ! ความดนั เลือดของฉู่ลวั่ หานกระโดดข้ึนมาจนถึงกลาง กะโหลก ศีรษะ!

คืนน้ี? หา ใช่แลว้ พวกเขาจะตอ้ งพกั โรงแรมหรือวา่ คืนน้ีจะตอ้ ง นอนดว้ ยกนั กบั เขา? พระ..เจา้ ! ถงั จิ้นเหยยี นทานอาหารอยา่ งสง่างาม รสชาติปากของ เขาอ่อน ส่ิงท่ี ทานกล็ ว้ นเป็นผกั ง่ายๆ ท่าทางการรับประทานอาหารของหลงเชียวเรียกไดว้ า่ ดู แพงจนราว กบั เจา้ ชายองั กฤษ ตะเกียบคู่หน่ึงถูกเขาถือเอาไว้ ในมือต่างกม็ ีพลงั ท่ี ดึงดูดวญิ ญาณ ลู่ซวงซวงใชส้ ายตาสงั เกตคนสองคน คนหน่ึงคือคุณชายกลุ่มผมู้ ีอานาจทางการเงินของเมือง หลวง อีกคน คือรองคณบดีชนช้นั สูงของโรงพยาบาล รูปโฉมพอๆ กนั บุคลิกลกั ษณะแมไ้ มเ่ หมือนแต่กลบั ไม่ ธรรมดากนั ท้งั คู่ ลู่ซวงซวงกดั ฟัน ในเม่ือฟ้าใหจ้ ิวยเ่ี กิดมาทาไมยงั จะตอ้ ง ใหข้ งเบง้ เกิดมาอีก?

เฮอ้ หากหลงเซียวรักลวั่ ลว่ั จากใจจริง ผชู้ ายแบบหลง เชียวน่ี ไมต่ อ้ ง พูดถึงจุดตะเกียง ต่อใหจ้ ุดพระอาทิตย์ พระจนั ทร์กห็ าคนท่ีสองไม่ เจอ แต่วา่ เขาไม่ไดร้ ักเธอ นิ่งเฉยกบั เธอมาสามปี ยงั หามือที่สาม! ถา้ ง้นั ผชู้ ายแบบถงั จิ้นเหยยี น กช็ นะออกมาอยา่ งไม่มี อะไรจะตาหนิ กินไปกินมา อยๆู่ ลู่ซวงควงกน็ ึกถึงปัญหาท่ีสาคญั ข้ึนมา ได้ “หมอ ถงั คืนน้ีพวกเราจะตอ้ งพกั อยทู่ ี่นี่ใช่หรือเปล่าคะ? ง้นั ….คุณจอง เอาไวก้ ี่หอ้ งน่ะ?” ลู่ซวงซวงถามเช่นน้ี สามคนบนโต๊ะอาหารกห็ ยดุ ชะงกั ใน ทนั ที ทาไมหรอ? พูดผดิ อีกแลว้ ? ถงั จิ้นเหยยี นมองดูสองคนท่ีอยฝู่ ่ังตรงขา้ ม เดิมทีผมคิด เอาไวว้ า่ ตอนกลางคืนหมอฉู่กบั คุณลู่พกั ดว้ ยกนั หอ้ งน่ึง จอง หอ้ งชุดสาหรับ สองคนเอาไว้ ผม..”

หลงเซียวไม่ปล่อยโอกาสใหเ้ ขาพดู จบ “ง้นั พอดี ในเมื่อ เป็นหอ้ งชุด สาหรับสองคน คืนน้ีผมกบั ลว่ั หานพกั ดว้ ยกนั ”

ตอนที่ 100 อ้มุ เจ้าหญงิ ของหมอถัง หลงั จากท่ีหลงเชียวแยง่ ตอบ ถงั จิ้นเหยยี นกเ็ อ่ยเสริมข้ึนวา่ “อยา่ งน้ี เกรงวา่ จะไม่ได้ ผมจองเอาไวเ้ พียงแคส่ องหอ้ ง ผม กบั คุณลู่พกั ดว้ ยกนั เกรงวา่ จะไม่เหมาะ” ลู่ซวงซวง “..นน่ั ไม่เหมาะอยา่ งแน่นอน! ” คู่ลว่ั หานเอ่ยข้ึน “แบบน้ีแลว้ กนั ค่ะ ฉนั กบั ซวงชวงพกั อยู่ หอ้ งนึง หอ้ งน้นั ที่เหลือ พวกคุณสองคน…” เห้ีย คาน้ีจะพดู ออกมาไดย้ งั ไง ตอนน้ีความสมั พนั ธข์ อง หลงเชียวกบั ถงั จิ้นเหยยี นน่าอึดอดั ขนาด น้นั พกั อยดู่ ว้ ยกนั คงจะพงั บา้ นของคนอ่ืนเลยล่ะม้งั ? หลกั การของถงั จิ้นเหยยี นกค็ ือ พวกเขาไม่พกั อยดู่ ว้ ยกนั ก็ ดีแลว้ จึง ไดต้ อบตกลงอยา่ งยนิ ดี “ผมยงั ไงกไ็ ด้ ไม่รู้วา่ คุณ หลงจะยอมไดร้ ับ ความไม่เป็นธรรมสกั คืนหรือเปล่า?” ความหมายน้ี หากหลงเซียวไม่ตกลง กจ็ ะแสดงใหเ้ ห็นวา่ เรื่องมาก ไม่เป็นลูกผชู้ ายมาก เขาไม่มีทางเลือกที่จะปฏิเสธ

การแบ่งหอ้ งสาเร็จเรียบร้อย แยกกนั อยทู่ ่ีช้นั สองและช้นั สามของ คฤหาสน์ ฉู่สวั่ หานกบั ลู่ซวงซวงพกั อยทู่ ี่หอ้ งนอน ของเจา้ ของบน ช้นั สาม หอ้ งนอนที่อยชู่ ้นั ล่างแมว้ า่ กเ็ ป็นหอ้ ง นอนใหญ่เช่นเดียวกนั แต่ขนาดกต็ ่างกนั เลก็ นอ้ ย “ลว่ั ลว่ั หวั ใจของฉนั แทบจะหยดุ เตน้ แลว้ ! แหม่ ผชู้ าย ของเธอมาหา ถึงที่น่ีเจอไดย้ งั ไงกนั ? ตกใจหมดเลย! ฉนั กลวั จริงๆ วา่ หลงเชียว ของเธอจะโมโหจบั หมอถงั ทุบจน กลายเป็นพายเน้ือ ! ลู่ชวงซวงกมุ หนา้ อกเอาไวห้ อบหายใจอยา่ งแรง ตกใจจน ยงั ไม่สงบ ลงมา นึกกลวั ในภายหลงั จะแย่ “ฉนั กบ็ อกกบั คนรับใชไ้ ปอยา่ งลวก ใครจะรู้วา่ เขาจะมา? วนั น้ีเขา ควรจะอยบู่ า้ นเป็นเพือ่ นโม่หรูเฟยถึงจะถูก” โม่หรูเฟย แค่คิดกป็ วดหวั ! “พระเจา้ เธอวา่ หอ้ งท่ีอยชู่ ้นั ล่างจะเกิดสงครามโลกอะไร ข้ึนหรือ เปล่า? ฉนั เป็นห่วงบา้ นหลงั น้ีจงั ” “คงจะไม่..มงั ?” ฉู่ลว่ั หานกไ็ ม่กลา้ มนั่ ใจเช่นเดียวกนั

วนั น้ีช่างน่าอึดอดั จริงๆ หอ้ งนอนช้นั ล่าง หลงเชียวนงั่ อยบู่ นโซฟา ขาท้งั สองขา้ งท่ีเรียวยาวไขวเ้ ขา้ หากนั อยา่ งสง่างาม เหมือนกบั ท่าทางของเจา้ ของ “คุณถงั คุณคิดยงั ไงกบั ภรรยาของผม?” ถงั จิ้นเหยยี นถือแกว้ น้าใบหน่ึงเอาไว้ นง่ั อยบู่ นโซฟาท่ีฝั่ง ตรงขา้ ม “หมู่คือผหู้ ญิงท่ีดีมาก สาหรับคิดยงั ไง? คุณหลง คิดวา่ ไงล่ะครับ?” ที! ไม่กลวั ตายจริงๆ “ผมไม่สนใจวา่ คุณจะคิดยงั ไง ขอแนะนาใหค้ ุณรักษา ระยะห่างกบั เธอเอาไวไ้ ม่เช่นน้นั ผมกลวั วา่ คุณรับผลท่ีเร่ือง น้ีก่อใหเ้ กิดข้ึนไม่ ไหว” ถงั จิ้นเหยยี นด่ืมน้าชาไปคาหน่ึง นาแกว้ ใสวางลงบนโต๊ะ “ใจที่รัก สวยรักงาม ทุกคนลว้ นมีกนั หมด เธอคือภรรยาของ คุณ ขอ้ น้ีผม

ทราบ แต่คุณหลงกค็ งจะรู้วา่ การแต่งงานท่ีทะเบียนสมรสใบเดียว ผกู มดั เอาไว้ สุดทา้ ยกท็ ดแทนความรักท่ีคนท้งั สองมีใหก้ นั ไม่ได”้ “ความรัก? พดู เช่นน้ี ระหวา่ งคุณกบั ภรรยาของผม ตอนน้ี มีสิ่งสิ่งน้ี แลว้ ?” ลองฟัง การประชดประชนั และความโมโหท่ีอยใู่ นน้าเสียง ของท่าน เชียว ถงั จิ้นเหยยี นส่ายศีรษะ “พดู อยา่ งตรงไปตรงมา ไม่มีครับ เธอยงั ไม่ ยอมรับผม แต่ผมคิดวา่ ตอนน้ีคุณหลงกย็ งั ไม่ไดร้ ับ ความรักจากเธอ เช่นเดียวกนั ไม่อยา่ งน้นั เธอคงจะไม่คิด สลดั บ่วงการแต่งงานอยา่ ง เตม็ ความสามารถ อีกท้งั ผมคิด วา่ คุณหลงกค็ งจะไม่ไดร้ ักเธอ เช่นเดียวกนั ล่ะม้งั ครับ? ความ รักท่ีดี จะทาใหค้ นเพลิดเพลินมี ความสุข แต่ตอนน้ี คุณคิดวา่ เธอเพลิดเพลินมีความสุขหรือเปล่า?” หลงเชียวในเวลาน้ีอยากจะยงิ เขาใหต้ ายจริงๆ ! “คุณถึงแมแ้ ต่เป็นมือที่สามกเ็ ป็นไดอ้ ยา่ งเหตุผลถูกตอ้ ง และวาทะ เตม็ ไปดว้ ยสจั ธรรมขนาดน้ี ผมในฐานะท่ีเป็นสามี คนน้ี อยากจะ

มอบหนงั สือรับรองการแยง่ แฟนใหก้ บั คุณ จริงๆ” “คุณหลง ผมไม่ไดต้ ้งั ใจท่ีจะเสียบเทา้ เขา้ มาในการ แต่งงานของคุณ เพียงแต่หวงั วา่ คนที่ผมแคร์จะมีความสุขได้ แมว้ า่ สุดทา้ ยคนท่ีเธอ เลือกจะไม่ใช่ผม” “คุณวางใจ เธอไมม่ ีทางเลือกคุณ” “บางที กไ็ ม่แน่” “น่ีไม่ใช่สมมติฐาน คือผลลพั ธ์” ท่านเซียวไม่อยากพดู จา ไร้สาระกบั เขาอีกแมเ้ พยี งคร่ึงประโยค ผหู้ ญิงของเขา นน่ั ก็ คือเป็นของเขา ตลอดชีวติ คนอ่ืนคิดอยากจะมีส่วน เกี่ยวขอ้ ง? ไม่ไสหวั ไป ง้นั กต็ าย “คุณหลงเป็นฝ่ ายท่ีมีอานาจยง่ิ ใหญ่ อยากจะโคน่ ลม้ ผม น้นั ง่ายมาก จริงๆ อยา่ พดู ถึงผม คุณทาใหโ้ รงพยาบาลลม้ ละลายกเ็ ป็นเร่ืองท่ีพดู เพียงแคป่ ระโยคเดียว เพยี งแต่ดีที่คุณ หลงยงั ถือวา่ เป็นสุภาพบุรุษคน หน่ึง เร่ืองแบบน้ี คุณไม่แยแส ที่จะทา ผมกไ็ ม่กลวั วา่ คุณจะทา เช่นเดียวกนั ”

ยกใหเ้ ขาข้ึนไปในท่ีสูง เพื่อจะปกป้องทุกอยา่ งที่ตวั เองมี อยตู่ อนน้ี เอาไว?้ เขากไ็ ม่แยแสจริงๆ ! “หากเพือ่ ความรัก มีอะไรท่ีทาไม่ได?้ ” เขากดไปบนนิ้วมือท่ีเรียวยาวอยา่ งมีความหมายที่ลีกซ้ึง เด๋ียวข้ึน เดี๋ยวลง ราวกบั กอ้ นหินขนาดใหญ่มหึมาโยนลงไป ในน้าอยา่ งมี เป้าหมายที่แน่นอน กระตุน้ ใหเ้ กิดคลื่นยกั ษ์ ขนาดใหญ่ข้ึน ถงั จิ้นเหยยี นไม่พดู อะไรต่อไปอีก ในใจกาลงั คาดคะเน การต่อสู้ที่ ยากลาบากน้ี จะสูย้ งั ไงดี? รุ่งเชา้ วนั ต่อมา ฉู่ลว่ั หานกบั ลู่ซวงซวงลงมาจากช้นั บน เห็นชายหนุ่มสอง คนลุกข้ึน จากเตียงนง่ั อยใู่ นหอ้ งรับแขกแลว้ คิดไม่ถึงวา่ ท้งั สองคนจะอยดู่ ว้ ยกนั อยา่ งสงบไร้การ ทะเลาะเบาะ แวง้ ? เป็นความยนิ ดีที่คาดไม่ถึงจริงๆ !

ฉู่ลวั่ หานเดินเขา้ ไป หลงเชียวกบั ถงั จิ้นเหยยี นหนั หนา้ มา พร้อมกนั แทบจะพดู เป็นเสียงเดียวกนั วา่ “หลบั สบายไหม?” คาพดู น้ี ออกมาจากปากของถงั จิ้นเหยยี นนนั่ คือคาทกั ทายท่ีเป็น ไปตาม ธรรมชาติ แต่น้าเสียงของหลงเชียวง้นั หรอ ฟังดูแลว้ ดูเหมือนจะ คอ่ นขา้ งแปลก คูล่ ว่ั หานพยกั หนา้ ใหก้ บั ท้งั สองคน “ดีมากคะ่ พวกคุณ ล่ะ?” คราวน้ี ท้งั สองคนแทบจะเป็นการไม่ตอ้ งพดู กเ็ ขา้ ใจได้ อยา่ งพร้อม เพรียงข้ึนมาอีกคร้ัง เอ่อ คิดๆ กใ็ ช่ พวกเขาสองคนอยใู่ นหอ้ งเดียวกนั สามารถ นอนหลบั สบายนนั่ ถึงจะแปลก ลู่ซวงซวงรีบเขา้ มาคล่ีคลายสถานการณ์ “หิวแลว้ ทาน ขา้ วไดห้ รือ ยงั คะ?” “แน่นอนครับ กร็ อพวกคุณลงมา”

มือใหญ่ของหลงเซียวจบั มือของเธอเอาไว้ “ทานอาหาร เชา้ เสร็จ แลว้ กลบั ” “เชา้ ขนาดน้ี?” “ทาใจไม่ได?้ ทิวทศั น์ หรือวา่ คน?” หลงเซียวลอ็ กมือของ เธอเอาไว้ แน่น ตอนน้ีเขาคิดเพยี งแคอ่ ยากจะเอาผหู้ ญิงคนน้ี ซ่อนเอาไวใ้ น คฤหาสน์อยา่ งแน่นหนา ไม่ตอ้ งออกมาอีกต่อไป! บทสนทนาท่ีไม่สบอารมณ์เม่ือคืนน้ี ท่านเชียวถึงข้นั นอน ไม่หลบั ไปคร่ึงค่อนคืน ถงั จิ้นเหยยี น กเ็ ช่นเดียวกนั “ฉนั สญั ญากบั ซวงซวงเอาไวว้ า่ จะเที่ยวเป็นเพือ่ นเธอสอง วนั หาก ท่านเซียวมีธุระกลบั ไปก่อนกไ็ ดค้ ะ่ ” มือของเขาจูงเธอเอาไว้ แรงไม่มาก เธอไม่ไดข้ ดั ขืน “คุณใหผ้ มมาที่นี่ ไม่ใช่วา่ อยากจะไปดว้ ยกนั กบั ผม?” ลอ้ เล่นน่า!

“ฉนั ใหค้ ุณมาต้งั แต่เม่ือไรกนั คะ?” แปลกคน “ไม่ใหผ้ มมา ทาไมต้งั ใจบอกคนรับใชถ้ ึงตาแหน่งของ คุณ ยงั อธิบายกบั พวกเขาวา่ คุณจะคา้ งคืนไม่กลบั คา บอกใบท้ ี่ง่ายขนาดน้ี ผมจะไม่เขา้ ใจ?” ฟ้ารู้ดินรู้ ความคิดในทางดา้ นน้ีของเธอไม่มีแมแ้ ต่นิดเดียว ทนั ใดน้นั โทรศพั ทม์ ือถือของฉู่ลวั่ หานกบั ถงั จิ้นเหยยี นก็ ดงั ข้ึน พร้อมกนั อยา่ งกะทนั หนั “หมอจู่ มาท่ีโรงพยาบาลด่วนค่ะ หมู่บา้ นแห่งนึงในเขตตง เฉิงเกิด อคั คีภยั คร้ังใหญ่ โรงพยาบาลตอนน้ียงุ่ เหยงิ ไปหมด แลว้ ! ” เธอสบตากบั ถงั จิ้นเหยยี นอยา่ งรวดเร็ว “ไป กลบั โรง พยาบาล! ” ลู่ซวงซวง “..ไม่ใช่ม้งั ! วนั น้ีวนั อาทิตย!์ ” เธอเพ่ิงจะเริ่มกินขา้ วเอง

“ชีวติ คนไม่รอใคร พวกเรากลบั ไปที่โรงพยาบาลก่อน พวกเธอ..อยู่ กินต่อ” ฉู่ลวั่ หานถึงเกา้ อ้ีออกกร็ ีบเดินไปทางดา้ นนอก ชว่ั พริบตา หมอฉู่ก็ ถูกเขา้ สิง ไม่มีเวลาท่ีจะสนใจอะไรแลว้ “ผมไปขบั รถ” ถงั จิ้นเหยยี นพดู จบโทรศพั ทก์ ด็ งั ข้ึนอีกคร้ัง “คนใชค้ วาม ดนั ใน กะโหลกศีรษะข้ึนสูง…เตียมเจาะ! ความเร็วไม่เหมาะที่จะเร็วเกินไป น้า ไขสนั หลงั ระบายไวเกินไปจะอนั ตรายมาก…ดี เตรียมเครื่อง ช่วยหายใจ…อะดรีนาลีนหน่ึงมิลลิกรัม..” โทรศพั ทข์ องหมอจู่กด็ งั ข้ึนเช่นเดียวกนั “พดู ! ” เจอโหมดแบบน้ีของท้งั สองคน ลู่ชวงซวงยงั มีอารมณ์กิน ขา้ วท่ีไหน กนั ท่านเซียวที่กาลงั ร้อนรนจนถึงขีดสุดดึงเกา้ อ้ีออกอยา่ งแรง เดินผา่ น ถงั จิ้นเหยยี นพร้อมกบั เอ่ยข้ึนวา่ “ผมขบั รถเอง! ”

รับโทรศพั ทก์ นั ทีละคนๆ ยงั คิดจะไปขบั รถ? ไม่กลวั ตวั เอง ก่อนถึง โรงพยาบาลถูกชนตายก่อน? คู่ลวั่ หานกมุ โทรศพั ทม์ ือถือเอาไวม้ องเขาอยา่ งตกตะลึง… “อ้ึงอะไร? ตามผมมา” ถงั จิ้นเหยยี นกาลงั ช้ีแนะแพทยฝ์ ึกหดั ในการปฐมพยาบาล อยา่ ง เร่งด่วนใหก้ บั คนไขไ้ ม่มีเวลาพอท่ีจะคิดมาก ตามฝี กา้ วของหลง เชียวไปพร้อมกบั ฉู่ลวั่ หานในทนั ที อู่ลว่ั หานหนั กลบั มามองลู่ซวงซวง “เธออยทู่ ่ีน่ีก่อน เอา ของกลบั ไป ดว้ ย” ถงั จิ้นเหยยี นนากญุ แจทิ้งไวใ้ หก้ บั ลู่ซวงซวง “คุณขบั รถ ของผมกลบั ไป” ทิ้งสาวนอ้ ยลู่ไปอยา่ งตรงไปตรงมาขนาดน้ี โรลส์รอยซ์สีด่าขบั อยา่ งรวดเร็วอยบู่ นถนน ฉู่ลวั่ หานนง่ั ที่ นงั่ ดา้ นขา้ งคนขบั ถงั จิ้นเหยยี นนง่ั อยทู่ ี่ดา้ นหลงั ท้งั สองคน ต้งั แต่ข้ึน รถกร็ ับโทรศพั ทอ์ ยตู่ ลอด

สีหนา้ คนขบั รถมืออาชีพหลงเชียวในเวลาน้ีใชพ้ กู่ นั จุ่มสกั หน่อยก็ สามารถเขียนตวั อกั ษรไดแ้ ลว้ “เร็วหน่อยคะ่ ! คนไขร้ อไมไ่ หวแลว้ ! ” ฉู่ลว่ั หานเป็นห่วงคนไข้ ช่องวา่ งระหวา่ งการรับโทรศพั ท์ หนั ไปฝากฝังขอร้องหลงเชียว หลงเชียวมองเธออยา่ งเยอื กเยน็ แวบหน่ึง “ไม่อยากมีชีวติ อยแู่ ลว้ ผม ไวอีกได”้ “คนไขไ้ ม่สามารถหายใจ ไม่จดั การใหท้ นั เวลากจ็ ะตาย นะคะ! ” ท่านเขียวอยากจะจิกเธอใหต้ ายก่อนต้งั แต่ตอนน้ีจริงๆ ความเร็วใน การขบั รถของเขากข็ บั ไปถึงสองร้อยแลว้ เร็วกวา่ น้ีจะอนั ตรายมาก! “นนั่ แลว้ ยงั ไง? ทุกวนั ต่างกม็ ีคนเกิดแก่เจบ็ ตาย” คนอื่นจะตายยงั ไงกต็ าย คนของเขา จาเป็นจะตอ้ งมีชีวิต อยดู่ ีๆ

ความเร็วไวมากแลว้ จริงๆ แต่พอฉู่ลว่ั หานไดย้ นิ วา่ คนไข้ ไม่สามารถ หายใจ หน่ึงวนิ าทีกก็ ลายเป็นด่านผา่ นของความ เป็นและความตาย ได!้ “อยา่ พดู จาไร้สาระ รีบหน่อยค่ะ! คนไขไ้ ม่ไหวแลว้ ! ” ฉู่ลว่ั หานพอร้อนรน กเ็ อาท่านเซียววา่ เป็นใครลืมไปจน หมดสิ้น ท่านเชียวรู้วา่ เร่ืองที่เกี่ยวขอ้ งกบั ชีวิตคนน้นั ใหญ่และ สาคญั มาก ความเร็วถูกควบคุมอยา่ งไวมาก เสถียรมาก เขา ขบั อยา่ งเร็วมากได้ แต่เขาจาเป็นตอ้ งรับประกนั ความ ปลอดภยั “นง่ั ใหด้ ีๆ ! ” ฟี บดงั ข้ึน โรลส์รอยซ์ราวกบั ภาพลวงตาจริงๆ บินฟี บข้ึน มาอยา่ งกบั ดาวตก มองเห็นสองคนท่ีกาลงั ยงุ่ อยดู่ า้ นนอกผา่ นหนา้ ต่างกระจก รถยนต์ ระหวา่ งพวกเขาทางานร่วมกนั ไดอ้ ยา่ งไม่ตอ้ งพดู ก็ เขา้ ใจเป็นอยา่ ง มาก ราวกบั คุน้ เคยกบั สไตลข์ องฝ่ ายตรง ขา้ มเป็นอยา่ งดี

ในขณะเดียวกนั นี่กเ็ ป็นคร้ังแรกท่ีหลงเชียวไดเ้ ห็นฉู่ลวั่ หา นท่ีจู่โจม ท้งั กายและใจเพอื่ ช่วยชีวิตคน โหมดท่ีเธอต้งั ใจ ช่วยชีวิตผปู้ ่ วย ต่าง กก็ ลายเป็นภาพทีละภาพๆ ตรึงอยบู่ น หวั ใจของเขา ฉู่ ลวั่ หาน เสน่ห์ท่ีบนร่างกายของเธอกระจายออกมา เขา ไม่มีทางท่ี จะต่อตา้ นไดจ้ ริงๆ “ภาวะหวั ใจหอ้ งล่างเตน้ แผว่ ! เตรียมช็อกหวั ใจ สามร้อย จูล ชาร์จ! ” “ช็อกหวั ใจอีกทีหน่ึง! ปิ้ งๆ สองที คนไขก้ ลบั ไม่มีการคืนสติ ฉู่ลวั่ หานกา้ วขา คร่อมเตียง ผปู้ ่ วย คุกเขา่ ลงสองมือลอ็ กเขา้ หากนั แน่นใชแ้ รง กดลงไปบน ร่างกายผปู้ ่ วย! “รองคณบดี การหายใจท้งั สองฝ่ังของคนไขผ้ ดิ ปกติ รีบ เขา้ มาช่วย คะ่ ! ” สองมือของถงั จิ้นเหยยี นเปื่ อนเตม็ ไปดว้ ยเลือด เพิง่ จะ จดั การกบั คนไขท้ ่ีไดร้ ับบาดเจบ็ หนกั คนนึงเสร็จ หนั หนา้ กลบั มาก็เห็นคู่ลว่ั

หานกาลงั ทาCPR เขากา้ วขายาวๆ เดินเขา้ มา ใชน้ ิ้วมือรับรู้ความรู้สึก ช่วงทอ้ งของคนไข้ “คือภาวะเลือดสะสมในช่องทอ้ ง! รีบลงมา! ” เขาเพิ่งจะพดู ลงมา คนไขก้ ็ “พรวด” พน่ เลือดสดคาใหญ่ ออกมาอยา่ งกะทนั หนั ! “ฟ่ึ บ..” ในขณะเดียวกนั สองมือของถงั จิ้นเหยยี นกอ็ ุม้ ฉู่สว่ั หาน เอาไว้ อุม้ เจา้ หญิงที่สมบูรณ์แบบนาเธออุม้ ลงมาจากบน ร่างกายของผปู้ ่ วย หมุนตวั ไปอีกดา้ นอยา่ งสง่างาม.. เธอหลบเลือดสดท่ีคนไขพ้ น่ ออกมาไดส้ าเร็จ ภาพฉากราวกบั หยดุ ลงแลว้ ฉู่ลว่ั หานเป็นใบแ้ ขง็ ท่ีออยใู่ นออ้ มแขนของเขา พยาบาล และหมอท่ี อยรู่ อบดา้ นน่ิงอ้ึงมองดูท้งั สองคน

สองมือของท่านเชียวกาพวงมาลยั รถเอาไวอ้ ยา่ งแน่นหนา เขาอยาก เคล่ือนรถพงุ่ เขา้ ไป เขาอยากฆ่าคน! ถงั จิ้นเหยยี นเอ่ยข้ึนดว้ ยเสียงท่ีอ่อนโยน “ไม่เป็นไรนะ?” “ไม่คะ่ …ปล่อยฉนั ลง” “แปะๆๆ ! ” เสียงปรบมือดงั ข้ึน “วา้ ว! สมกบั ที่เป็นคู่รัก ท่ีสมบูรณ์ ของโรงพยาบาลเรา! เม่ือครู่น้ีเท่มากจริงๆ ! ดวงตาที่มืดมนของหลงเชียวหรี่ลง คูร่ ัก? ! นาตวั๋ หนงั สองใบท่ีอยใู่ นกระเป๋ ากางเกงขยาจนกลายเป็น กอ้ นทิ้ง ออกไปนอกหนา้ ต่างดว้ ยความโมโห ท่านเซียว สตาร์ทรถออกไป จากท่ีนน่ั ดว้ ยความรวดเร็วในทนั ที!

ตอนที่ 101 เหตุเกดิ จากการรักษาเมื่อ5ปี ก่อน ว่งิ วนุ่ มาท้งั วนั กระทง่ั ทุ่มเศษจึงจดั การกบั คนไขห้ มดสกั ที หมอและ พยาบาลทุกคนต่างเหนื่อยหอบ ไม่เวน้ กระทง่ั คู่ลั่ วท จงั จิ้นเหยยี น จู่ลวั่ หานทิ้งตวั ลงนงบนเกา้ อ้ีประจาตาแหน่ง ใบหนา้ ร่างกายเตม็ ไป ดว้ ยหยาดเหงื่อทวั่ ร่าง เส้ือผา้ ถูกยอ้ มไปดว้ ย เลือดสีแดงสด เธอถอด ถุงมือท่ีเป้ื อนเลือดออกโยนทิ้งลงบน ถงั ขยะ ถงั จิ้นเหยยี นถือแกว้ น้าเขา้ มาสองใบ “เป็นอยา่ งไรบา้ ง? เรียบร้อยดี ไหม?” ฉู่ลว่ั หานปาดเหงื่อบนใบหนา้ ออก “ขอบคุณค่ะ ทุกอยา่ ง เรียบร้อย ดี” หลงั ดื่มน้า คูล่ ว่ั หานถอนหายใจเฮือกใหญ่ “คนไขท้ ี่หวั ใจ หยดุ เตน้ เม่ือครู่ ยงั ดีท่ีคุณมาทนั เวลาพอดี” “คุณกท็ าไดด้ ี หมอฉู่ ความยดื หยนุ่ ของเธอน่าท่ึงมาก เลย” “ไม่ขนาดน้นั หลอกค่ะ”

ถงั จิ้นเหยยี นอมยมิ้ “ถา้ ง้นั น้าแกว้ น้ีแทนเหลา้ ขอบคุณ หมอจู่แทน คนไขเ้ มื่อสกั ครู่แลว้ กนั ” “คุณกด็ ว้ ย” แกว้ น้ากระดาษในมือท้งั สองกระทบเขา้ หากนั เรื่องใหญ่ เพยี งใดก็ ไม่น่ายนิ ดีเท่ากบั การช่วยเหลือคนไขใ้ กลต้ ายให้ กลบั มามีชีวติ ต้งั เดิม สกั ครู่ ถงั จิ้นเหยยี นจอ้ งมองชุดที่เป้ื อนไปดว้ ย เลือดของฉู่ลวั หาน รง พยาบาลมีชุดใหเ้ ปลี่ยนไหม? เธอ ออกไปเรียกรถดว้ ยสภาพน้ีคงไม่ มีใครกลา้ รับเธอข้ึนรถกลบั บา้ นหลอก” คูล่ ว่ั หานสงั เกตเส้ือผา้ ท่ีถูกยอ้ มดว้ ยสีเลือด เธอขมวดคิว้ “น่าจะมี ฉนั ไปเปลี่ยนชุดก่อน รองคณบดีถงั กร็ ีบกลบั บา้ น พกั ผอ่ นเถอะ” “โอเค” ฉู่ลว่ั หานยนั ตวั ลุกข้ึน ไหล่ท้งั สองขา้ งปวดเมื่อยจากการ ช่วยป้ัม หวั ใจคนไขเ้ ม่ือครู่ ถงั จิ้นเหยยี นเอ้ือมมือประคองเธอ “ท่ีหลงั ท่าCPR

ใหห้ มอผชู้ ายช่วยสิ ร่างกายเธอจะไม่ไหวเอา เธอตอ้ งรักษาแรงกาย ทาเร่ืองท่ีสาคญั กวา่ น้ี” “ขอบคุณค่ะ ท่ีหลงั ฉนั จะระวงั ” เธอไปเปล่ียนชุด ถงั จิ้นเหยยี นจะข้ึนลิฟตเ์ ช่นกนั “หมอจู่ ไม่อยา่ งน้นั เราไปรับประทานอาหารกนั ไหม ตอนเชา้ ทานไป แค่ คร่ึงนึง ตอนเท่ียงกไ็ ม่คอ่ ยไดท้ าน เธอกลบั บา้ นแบบน้ีร่างกายจะไม่ ไหวเอานะ” เวลาใกลส้ องทุ่มเขา้ ไปแลว้ แยกกบั หลงเซียวมา12ชวั่ โมง แลว้ “ไม่เป็นไรหลอก ฉนั อยากกลบั บา้ นไปอาบน้าพกั ผอ่ น พร เทร์ ตอ้ งทางานอีก” เปลี่ยนชุดเสร็จ จูลาหานแบกร่างอนั ไร้เร่ียวแรงโบกรถ กลบั คฤหสั ถ์ ไป หลงั เขา้ บา้ น ฉู่ลว่ั หานปวดเมื่อยไปท้งั ตวั พลางสลดั รองเทา้ ออก เสียงหวั เราะดงั มาจากช้นั สอง

ใบหนา้ อนั อ่อนลา้ ยกยมิ้ อยา่ งเหนื่อยออ่ น จากสนามรบถึงบา้ นอนั แสนอบอุ่น ใชเ้ วลาเดินทางเพียง คร่ึงชว่ั โมง เท่าน้นั กลบั แตกต่างกนั เช่นน้ีเชียว “นายหญิง เป็นอะไรคะ? สีหนา้ ดูไมด่ ีเลย?” ฉู่ลว่ั หานสะบดั มือ “รินน้าใหฉ้ นั ที” “ไดค้ ะ่ นง่ั ก่อนสิคะ” หลิงหลิงยกถาดน้าเขา้ มา “คุณทานอะไรมารียงั คะ? ใน ครัวมีซุปไก่ ฉนั ตกั ใหถ้ ว้ ยหน่ึงไหมคะ” เธอท้งั เหน่ือยท้งั หิว จึงไม่ปฏิเสธ ซุปไก่สาหรับสตรีมีครรภ์ โม่หรูเฟยเรื่องเยอะเอาแต่ใจสง่ั หา้ มใส่น้นั หา้ มใส่นี่ ไฟตอ้ งเท่าน้นั เท่าน้ี ทาคนใชใ้ นบา้ น ปวดหวั ไปตามๆ กนั ท่านเซียวปล่อยใหเ้ ธอออกคาสงั่ ใน บา้ นกลบั ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย สถานการณ์เปล่ียนแปลงแลว้ หรอ?

กยกเขา้ มา ฉู่ลว่ั หานเป่ าไอร้อนเบาๆ ก่อนยกข้ึน ชุด ด่ืม กลิ่นหอม เน้ือไก่ตม้ จนเปื่ อย ละลายในปาก ขณะ ท่ีเธอกาลงั รับประทานอยา่ ง เอร็ดอร่อย เงาร่างดาสูงใหญ่ เดินลงมาจากช้นั สอง ไม่ตอ้ งหนั ไปดูกร็ ู้วา่ เป็นใคร “น่ีเป็นซุปสาหรับสตรีมีครรภ์ เธอต้งั ครรภเ์ ม่ือไหร่ เม่ือน้นั คอ่ ย กิน!” ไม่ทนั ท่ีเธอเงยหนา้ ข้ึนจอ้ งมองเขา มือใหญ่ของหลงเชียว ควา้ ถว้ ย ออกจากมือเลก็ ซอ้ นยงั คงคาอยทู่ ี่มือ คู่ลวั่ หานค่อยๆ หมุนตวั จอ้ งตาคูง่ าม “คุณเชียว พูดถกู ” เธอวางซอ้ นในมือลงในถว้ ย ยนั ตวั ลุกข้ึนจากโซฟา มีครรภ์ ไม่มีครรภ์ แยกแยะละเอียดเหลือเกิน เพยี งแค่ซุป ไก่ถว้ ย เดียวยงั ไม่ให้ ถา้ อยา่ งน้นั เรื่องราวเม่ือคืนถึงไดจ้ ริงจงั ขนาดน้นั ? “ไปไหน!” “กลบั หอ้ ง พกั ผอ่ น”

เธอทางานตลอด12ชวั่ โมง ร่างกายเกินลิมิตแลว้ ไม่เหลือ เรี่ยวแรง ถกเถียงกบั เขาจริงๆ เธอเพยี งอยากทิ้งตวั ลงนอน “อธิบายมาเด่ียวน้ี พวกเธอมนั อะไรกนั แน่!” “พเป็ น 12″ เปล่งเสียงอนั หวานฉ่า ตามมาดว้ ยหญิงในชุดนอนสีขาว พลิ้วราวเจา้ หญิงแสนสง่าอยา่ งโม่หรูเฟยเดินลงมา เธอสอดแขนคลอ้ งเขา้ กบั แขนหลงเซียว “พ่ีหลง ใคร ทาคุณอารมณ์ เสียกนั อยา่ ใหค้ นท่ีไม่เกี่ยวขอ้ งทาคุณเสีย อารมณ์แบบน้ีสิคะ? ไป เถอะ เราข้ึนไปเลือกชุดใหล้ ูกกนั ต่อ เม่ือก้ีฉนั เห็นชุดนึง คุณตอ้ ง ชอบแน่เลย” หลงเซียวไม่สลดั แขนเธอออก แต่กไ็ ม่ทาตามเธอ “ฉู่ลวั่ หา น ฉนั สง่ั ใหเ้ ธออธิบายเด๋ียวน้ี” บรรยากาศอนั เยน็ ยะเยอื ก หวงั คาอธิบายละลาย บรรยากาศน้ีอยา่ ง เร่งด่วน ท่านเซียวกาลงั จะระเบิด

คนใชร้ ับถว้ ยในมือ ถอยห่างออกไป ไม่มีใครกลา้ อยใู่ น หอ้ งโถง แห่งน้ี โคมลอยอนั หรูหราสวา่ งสุกใส ภายใตเ้ งาแสงคูล่ วั่ หาน เสมือนก่ิงไม้ แหง้ ที่สามารถร่วงหล่นลงไดท้ ุกเม่ือ “ไม่มีอะไรตอ้ งอธิบาย ตรวจโรครักษาชีวติ คน” อธิบายอะไร? ไม่มี อะไรที่เธอตอ้ งละอายใจ โม่หรูเฟยราดน้ามนั ลงกองไฟ “เธอไปทาอะไรกบั ใครอีก? ฉนั วา่ นะ คูล่ ว่ั หาน เธอไม่เห็นแก่สถานะของตวั เอง อยา่ งนอ้ ย กบ . กดว้ ยเธอ เป็นผหู้ ญิง ยางอายไม่มีแลว้ หรือยงั ไง?” คาพดู ดีจริง เพียงประโยคเดียว ผลกั ไสเธอข้ึนแท่นผหู้ ญิง โสเภณี เธอโตก้ ลบั ได้ แต่เลือกที่จะเงียบ “โม่หรูเฟย คนที่ไม่ให้ เกียรติ สถานะของฉนั คือเธอ คิดหรือวา่ ตวั เองอุม้ ลูกบอล แลว้ จะเป็นนาย หญิงได?้ ” โม่หรูเฟยคลายออ้ มแขนออกเดินเขา้ ไป นิ้วมือท้งั หา้ จบั ขอ้ แขนเธอ เอาไว้ “เธอหมายความวา่ ไง!”

ฉู่ลวั่ หานมองเหยยี ดเลบ็ มือเรียวงามอยา่ งรังเกียจ “ปล่อย” “พดู มาใหร้ ู้เรื่อง เธอหมายความวา่ ไง! เธอกลา้ หาวา่ คุณชายนอ้ ย ตระกลู หลงเป็นลูกบอลหรือ?!” บิดเบือนความจริง เหอะ สนุกไหม? “ฉนั บอกวา่ โม่หรูเฟยเธอไม่ใช่เจา้ นายของบา้ นหลงั น้ี ฉนั ต่างหาก” เธอแสร้งสะกดชดั ถอ้ ยชดั ค่า กแ็ คโ่ ม่หรูเฟยไมไ่ ดอ้ ยใู่ น สายตาเธอ หลอก เธอไม่เกรงกลวั ต่อแผนชวั่ ของโม่หรูเฟย คนท่ีทาร้ายเธอได้ มีเพยี งคนที่เธอแคร์เท่าน้นั สาหรับโม่ หรูเฟย เธอ ไม่ใช่อะไรท้งั น้นั ! โม่หรูเฟยบีบน้าตาแทนค่าตอบ ดึงแขนของหลง เชียวร้องห่มร้องเอ้ อมกอดของเขาอยา่ งน่าสงสาร “พี่เซียว ดูสิ เธอจะไล่ฉนั ออกไป หือหือ….พเี่ ซียว เธอ รังแกฉนั ขนาดน้ีแลว้ คุณจะยนื ดูอยเู่ ฉยๆ หรือ?” ท้งั น้าตา ท้งั ออดออ้ น

เปลี่ยนวธิ ีใหม่ไม่ไดห้ รือยงั ไงกนั ! เธอร้องไหอ้ ยา่ งต้งั อกต้งั ใจ ท่านเซียวกลบั ไม่มีปฏิกิริยา ใดๆ “เธอมี ครรภ์ ร้องใหไ้ ม่ดีต่อสุขภาพ” โม่หรูเฟยถือโอกาสประโยคน้ี ซุกหนา้ เขา้ กบั อกกวา้ ง “พี่ เชียว เธอ ไม่ไดด้ ูถกู ฉนั แต่เธอกาลงั ดูถูกลูกนอ้ ยของเรา ลูก ยงั ไม่ไดถ้ ือกาเนิด ยงั ถูกเธอทาแบบน้ี อีกหน่อย ฉนั ทนได้ แต่ลูกทนไม่ไดห้ ลอกนะ” ทาไมไม่ไปตายซะ!” คูล่ ว่ั หานอยากก่นต่าออกไป เธอไม่ตอบโต้ คอยดูปฏิกิริยาของหลงเชียว เร่ืองน้ีข้ึนอยกู่ บั หลง เชียว หากเขาเช่ือ เธอไม่จาเป็นตอ้ งอธิบายใดๆ ท้งั น้นั หากเขาไม่ เช่ือ ต่อใหอ้ ีกฝ่ ายพดู ไปสามวนั สามคืนกไ็ ร้ ประโยชน์ “พอไดแ้ ลว้ ข้ึนไปพกั ผอ่ นสิ” แฝงดว้ ยการงอ้ งอน แต่ที่จริงเขาราคาญมากกวา่ โม่หรูเฟยดึงชายเสือเขา “พเ่ี ซียว คุณนอนเป็นเพื่อนฉนั หน่อยสิ ฉนั รู้สึกหวาดหวนั่ คงไม่ไดก้ ระทบถึงลูกหลอกม้งั ?”

บา้ เอย้ ! คู่ลวั่ หานทนดูไม่ไหว โม่หรูเฟยเธอเสแสร้งไดม้ ากกวา่ น้ี มากกวา่ น้ี ไป เอาใหเ้ ธอขยะแขยงอว้ กตายไปเลย เธอไร้อารมณ์ไร้เร่ียวแรงทนดูต่อ ขาคูง่ ามอ่อนแรง หาก ฝืนทนต่อ พรุ่งน้ีคงพกิ ารเป็นแน่ “ฉนั เหนื่อยแลว้ พวกคุณ ตามสบาย” จบคา เธอยกขายาวกา้ วข้ึนหอ้ งตนเอง ปิ ดประตู ทิ้งตวั ลม้ ลงบน เตียงนุ่ม เหนื่อยอยา่ งที่สุด ร่างกายเกินลิมิต ในใจบอบช้า ภายในหอ้ งโถง โม่หรูเฟยปล่อยแขนหลงเซียวออก ปาด น้าตาตวั เอง ออกชา้ ๆ “เห็นหรือยงั ? น่ีคือฉู่ลว่ั หาน เธอเห็นแก่ตวั และเยน็ ชากวา่ แต่ก่อนที่ ฉนั รู้จกั พี่เซียว เธอเป็นผหู้ ญิงที่ไร้หวั ใจ เธอจะรัก ใครไดอ้ ยา่ งไร กนั ? พี่เซียว…” เธอร้ังแขนเขาไว้ “เธอไม่ เสียใจ อาลยั อาวรณ์เลยสกั นิด ไม่แคร์คุณเลยสักนิด” คาพดู อ่อนโยน เพอ่ื เขา ราวกบั วา่ โลกท้งั ใบน้ีมีเพยี งเธอ

ที่ทาเพ่ือเขาไดท้ ุกอยา่ ง หลงเชียวสลิดม.อออก “ฉนั กเ็ หน่ือยแลว้ เหมือนกนั ” จบคา เขาไม่ สนใจโม่หรูเฟยท่ีน่ิงอ้ึงราวถูกแช่แขง็ เขายก ขาเรียวยาวกา้ วเดินไปยงั โซฟายาวหอ้ งรับแขก เธออยากเดินตามเขาไป หลงเชียวเอ่ย “ส่งคุณโม่ข้ึนช้นั บน” คนรับใชป้ ระคองเธอข้ึนช้นั บน หอ้ งรับแขกกวา้ งใหญ่ ไพศาลเหลือ เพยี งหลงเชียวเพยี งล่าพงั นิ้วมือเรียวยาวยกข้ึนนวดหวา่ งขมบั หลายที กม้ หนา้ เขาเห็นตาราหมอที่ฉู่ลวั่ หานวางไวบ้ นโต๊ะกระจก เขาเอ้ือม มือหยบิ มนั ข้ึนมา หนงั สืออายรุ ศาสตร์ระบบหวั ใจฉบบั มืออาชีพ อยา่ งหนา เล่มหน่ึง ถูกเปิ ดซ้าไปซ้ามาบ่อยคร้ัง รอยพบั ท่ีมุมกระดาษ เน้ือหาภายในถกู ขีดเขียนทาเครื่องหมายอธิบายอยา่ ง ละเอียด

ตวั อกั ษรงามประทบั ลงบนกระดาษ บางตวั ลายเส้นชดั เจนบางตวั ยุ กยกิ ราวตวั หนอน นิ้วมือสมั ผสั ผา่ นตวั อกั ษรของเธอ เขาสามารถ รับรู้ถึงความรู้สึกตอนเธอเขียนตวั อกั ษรพวกน้ี อยบู่ า้ ง เปิ ดไปสกั พกั ใบหนา้ คร่าเครียดเม่ือครู่ค่อยๆ เผยใหเ้ ห็น คู่ลว่ั หานคงดูจนเธอวาดอะไรบางอยา่ งบนพ้ืนท่ีสีขาว โล่ง ลายเส้นยุ กยกิ แสนธรรมดา เป็นหมีข้วั โลกท่ีสุดแสน ข้ีเหร่ ดา้ นขา้ งกากบั ไวด้ ว้ ยประโยคหน่ึง: คุณหมี อยา่ เยน็ ชา มากจะได้ ไหม ทนั ใดน้นั ท่านเซียวกเ็ ขา้ ฉากละคร เม่ือครู่ยงั เป็นหมอฉู่ผู้ ตึงเครียด จู่ๆ กลายเป็นเดก็ นอ้ ยอู่ลว่ั หานซะง้นั ใหต้ ายเถอะ เขาทาอะไรอยกู่ นั น้ี! เขายดั หนงั สือเขา้ ท่ีอยา่ งเบื่อหน่าย ท่านเซียวอารมณ์ขนุ่ ขณะน้ีเอง โทรศพั ทใ์ นกระเป๋ ากางเกงดงั ข้ึน ไอก้ เู้ ยนเซินนี่เอง

“แกยงั กลา้ ติดต่อฉนั อีกหรือ? เรื่องที่ใหจ้ ดั การเรียบร้อย แลว้ หรือ?” ท่านเขียวพงิ บนโซฟา มวั “ตอ้ งใชเ้ วลานิดนึง แต่ไดอ้ ะไรน่าสนใจมาแลว้ ฉนั ใช้ ร่างกายเขา้ แลก ข่าวสายตรง ไม่ผดิ แน่นอน!” “เลิกพดู ไร้สาระไดแ้ ลว้ วา่ มาเลย” กเู้ ยนเซินที่อยนู่ ิวยอร์ก ยกมุมปาก “ฉู่ลวั่ หานไม่ธรรมดา เลย คือจริงๆ” “เขา้ เร่ืองสักที” “อยา่ รีบร้อนสิ ฉู่ลวั่ หาน อายเุ พยี ง16กลบั สอบติดมหาวิ ทยาลยั ฮอป กินส์ที่อเมริกา อาย1ุ 9เร่ิมเขา้ หอ้ งผา่ ตดั เป็น อจั ฉริยะสาวในวงการ แพทยช์ ดั ๆ” ท่านเชียวขมวดคิว้ ฉู่ลวั่ หาน? จริงหรือ? เหตุใดเขาไม่รู้ประวตั ิเธอดี เลิศเพยี งน้ี

“ยงั มีเรื่องที่น่าตกใจกวา่ น้ี 5 ปี ก่อน กค็ ือปี สุดทา้ ยของ เธอตอนท่ี เรียนปริญญาตรีควบโทเพยี งเพราะอุบตั ิเหตุ ทางการแพทยค์ ร้ังหน่ึง ทาใหเ้ ธอเกือบสูญเสียมือขวา หลงั จากหายเจบ็ เธอหนั เขา้ สู่ อายรุ ศาสตร์ ภายใน 2 ปี เธอเรียน จบเน้ือหา 5 ปี ดว้ ยกนั บดั น้ีอายุ เพียง26 อยา่ งฉู่ลว่ั หาน เป็น ท้งั อายรุ ศาสตร์และแพทยผ์ า่ ตดั ปริญญา โท สุดยอดไหม?” ทานเซียวขมวดคิว้ คูล่ ว่ั หาน…เขาไม่รู้เลยคนท่ีเคียง หมอนกบั เขา เยย่ี มยอดขนาดน้ี “5 ปี ก่อน เพราะอบุ ตั ิเหตุทางการแพทยอ์ ะไรกนั ?”

ตอนที่ 102 ไม่รอแล้ว ท่านเซียวจะไปสารภาพรัก “เอ่อ….” คนปลายสายกเู้ ยนเซินอ้มั อ้ึง เสมือนวา่ สติของหลงเชียวคอ่ ยหดโฟกสั เพง่ ไปยงั ทิศทาง เดียว เขา คาตอบ แต่เกรงวา่ หากรู้คาตอบจะไดร้ ับ การกระทบจิตใจอีกคร้ัง “เป็ นอะไร?” กเู้ ยนเซินเอ่ย “เร่ืองน้ี กระทง่ั ตวั เธอเองกค็ งยงั ไม่รู้ เพราะ เขาคนน้นั ไม่ไดท้ ิ้งร่องรอยใดๆ ไวเ้ ลย สืบไม่ไดแ้ ลว้ ล่ะ” “จะสืบหาไม่ไดไ้ ดอ้ ยา่ งไร? คนเป็นๆ ท้งั คน ตอ้ งทิ้งอะไร ไวบ้ า้ งสิ” “ไร้หนทางจริงๆ ฉนั ลองมาหลายวิธีแลว้ ไม่ไดผ้ ลเลย แต่ วา่ นะ คุณชายใหญ่หลง สิ่งสาคญั ตอนน้ีไม่ใช่เขาคนน้นั เป็น ใครไม่ใช่ หรือ? สิ่งที่นายควรใหค้ วามสาคญั คือ เมียของ นาย เธอไม่ใช่คน ธรรมดาเลยนะ ฉนั วา่ ทาไมนายถึงแต่งงาน กบั เธอไดน้ ะ แทท้ ี่จริง แลว้ เพ่ือส่ิงน้ีหรือ!” หลงเชียวขมวดคิ้ว เขาไม่รู้เร่ืองมาก่อน

เรื่องราวของฉู่ลว่ั หาน เขาไม่เคยสืบประวตั ิเธอมาก่อน เธอเล่าแค่ ไหน เขารู้เพียงเท่าน้นั ทีแรกเขาหวงั รับรู้เร่ืองราวเหล่าน้ีจากปากเธอเอง หลงั จากน้นั เกิด เรื่องราวเหล่าน้นั ข้ึน ท่านเขียวไม่อยากรับรู้เร่ือง ราวเก่ียวกบั เธออีก เลย “ยงั มีอะไรอ่ืนอีกไหม?” กมือข้ึนบีบสนั ด้งั “อนั ที่จริงแลว้ เสียเวลาไปต้งั นานเพง่ิ สืบหาไดเ้ พ นแถมยงั ไร้ประโยชนอ์ ีก ฉนั เร่ิมสงสยั ในความสามารถตวั เองแลว้ ล่ะ” หลงเชียวกลบั หลงั หนั เดินไปมุมสุดของหอ้ ง “อาจจะใช่ หรือ อาจจะ…” เพราะเธอเสแสร้งเก่งจนเกินไป ทาลายหลกั ฐานเกี่ยวกบั อดีตของ ตนเองจนสิ้น คนอ่ืนไม่สามารถสืบหาสิ่งใดได้ “หรืออาจจะอะไร?” “ไม่ไดอ้ าจจะอะไรท้งั น้นั บางทีสมองของนายคงใชไ้ ม่

ใตก้ าร” “บา้ เอย้ ! นายพดู ดีๆ สกั ประโยคจะตายหรือไง?” “ฉนั ไม่ใช่นกั ทานายตามมุมสะพาน ประโยคที่นายอยาก ฟังฉนั พดู ไม่เป็ นหลอกนะ” โถ่! “ยงั มีอีกอยา่ ง บางที่นายอาจสนใจ เมียของนายเมื่อสมยั เรียนเธอ แอบชอบใครบางคน แต่หลงั จากน้นั คนคนน้นั ไม่ได้ อยทู่ ี่อเมริกา แลว้ แอบรักของเมียนายวา่ งเปล่า” อะไรนะ! เขาไม่สนใจ! “ฉนั ไม่อยากรอแลว้ ” เขาหสุด. หลออกมา อยา่ งแปลกประหลาด กเู้ ยนเซ็นนิ่งคา้ งสกั ครู่ “นายจะทาอะไร?” “สารภาพรักเธอ”

กเู้ ยนเซิน “.น่ีฉนั ไม่ไดฟ้ ังผดิ ไปใช่ไหม? สารภาพรัก! กบั คู่ลว่ั หานนี่นะ?” “ท่ีหลงั สุภาพกบั เธอหน่อย” กเู้ ยนเซิน .” … เขามนั่ ใจแลว้ เขาจะไม่ปิ ดบงั อีกต่อไป ไม่วา่ เธอจะคิด อยา่ งไร เขา จะบอกเธอ เขารักเธอ! เชา้ วนั ต่อมา คู่ลวั่ หานลืมตาต่ืนข้ึน เดินตรงมาทาง หนา้ ต่างพลางบิด ข้ีเกียจ กลบั พบดอกพดุ ท่ีเบ่งบานในพมุ่ หญา้ ดอกพดุ สีขาวสะอาดตาเบ่งบานอยา่ งสวยงาม ไม่สิ เธอมนั่ ใจวนั ก่อนตรงน้ีไม่มีน่ีนา ทาไมถึงโตเร็วเช่นน้ี หละ?

เธอโนม้ ตวั ออกนอกหนา้ ต่างสูดกล่ินหอมของดอกพดุ กล่ินหอม จางๆ ใหค้ วามรู้สึกสดชื่น หอมจงั เลย ย ๆ ท้งั สามร่วมโตะ๊ ดว้ ยกนั แต่กลบั ไร้เสียงใตๆ เลด็ ลอดออกมา เทยนิ หลงเชียวคืบบรอกโคลีจากจานชิ้นหน่ึงใหก้ บั ฉู่ลว่ั หาน เธอน่ิงอ้ึง โม่หรูเฟยนิ่งอ้ึง “ขอบคุณ” “ขอนมสดฉนั หน่อย” แกว้ นมสดอยรู่ ะหวา่ งกลางแทๆ้ เขากลบั ไม่ยอมยกหยบิ เอง? อยากจะใหเ้ ธอบริการใหไ้ ดเ้ ลย? กไ็ ด้ เธอยนื่ แกว้ นมสดใหก้ บั เขา หลงั จากหลงเชียวรับแกว้ กลบั ไม่ยอม ปล่อยมือ เพราะมือใหญ่ของเขากมุ ทบั บนมือของฉู่ล่ั วหาน อุณหภูมิ ไหลผา่ นชว่ั ขณะ คลุมเครือยา่ งไม่คาดคิด

โม่หรูเฟยส่งยมิ้ หวาน “พี่เซียว อาหารที่พช่ี อบท้งั น้นั เลย กินสิ” เธอคืบผกั ใหก้ บั เขา หรี่ตาอมยมิ้ “วนั น้ีกลบั ดึกไหม?” เขายกนมสดในมือข้ึนดื่ม เอ่ยถามอยา่ งใส่ใจ คูล่ วั่ หานรู้สึกวา่ วนั น้ีเขาผดิ ปกติ “ไม่น่าจะ มีอะไรหรือ?” ไม่เอ่ยตอบใดๆ ไม่ดีกกด็ ีแลว้ ระหวา่ งงาน ผู้ านตรวจคนไขเ้ สร็จเสียงโทรศพั ทพ์ ลนั ด้งั ข้ึน “คูล่ ว่ั หาน เที่ยงน้ีมีเวลาใช่ไหม ฉนั อยากพบเธอ” หยวนชูเฟิ ร์นน่ีเอง! ปวดฉนั ปวดจ๊ีดเลย “คะ่ แม่”

การเผชิญหนา้ เที่ยงน้ี …ููู่ลว่ั หานไม่สบายใจท้งั เชา้ หยวนชูเฟิ น มาหาเธอเร่ืองอะไรกนั แน่? ต่าทอ? แทงใจดา? เที่ยงวนั คู่ลวั่ หานเลิกงาน เปลี่ยนเส้ือผา้ ไปตามสถานท่ี นดั พบ ภายในร้านอาหาร ชุดก่ีเพา้ งดงามอวดโฉมร่าง มีราคา สง่าราศียงิ่ มองจากท่ีไกลๆ กร็ ู้เธอไม่ใช่คนธรรมดา “นงั่ สิ” เธอเยน็ ชา ไม่ออ้ มคอ้ ม เสมือนวา่ ไร้ความอดทนอะไรบางอยา่ งต่อ เธอ อู่ลวั่ หานพยกั หนา้ รับ เล่ือนเกา้ อ้ีนง่ั ลง “คุณแม่มีเรื่องอะไร คะ?” หยวนซูเฟิ นวางแกว้ กาแฟในมือลง เปิ ดกระเป๋ า ถือ (ดอก หยบิ บตั ร เครดิตออกมาใบหน่ึง ยนื่ ใหก้ บั เธอ

“น่ีอะไร?” หยวนชูเฟิ นราวทาการกุศล “นี่คือเหตุผลท่ีเธอแต่งเขา้ บา้ นตระกลู หลง แน่นอน เทียบกบั ความทะเยอทะยานของ เธอแลว้ แคน่ ้ียงั ถือวา่ นอ้ ยไปนกั แต่เธอควรเจียมตวั ชะบา้ ง ฉนั ไม่มีวนั ยอมใหเ้ ธออยกู่ บั เซียวเอ๋อแน่นอน เธออยา่ ไดค้ ิด วา่ จะไดเ้ หยยี บประตูบา้ นตระกลู หลง!” ไม่ไดต้ ระหนกอะไรมากนกั ทุกอยา่ งเป็นไปตามคาด กลบั รู้สึก สบายใจข้ึนมาอยา่ งบอกไม่ถูก บตั รเครดิตธนาคารท่ีไหนสักที่ การสมคั รบตั รน้ีอยา่ งนอ้ ย ตอ้ งมี จานวนเงินหลายร้อยลา้ น ในน้ีอยา่ งนอ้ ยตอ้ งมีหลาย ร้อยลา้ น สาหรับหมอตวั เลก็ ๆ แบบเธอเป็นตวั เลขมหาศาล “คุณแม่ตอ้ งการใชเ้ งินกอ้ นน้ี บงั คบั ใหฉ้ นั หยา่ กบั หลง เซียวหรือ?” “เธอฉลาดมาก ใช่แลว้ ฉนั ไม่อยากรออีกต่อไป ฉนั ใหเ้ วลาเธอหน่ึง สัปดาห์ จดั การเอกสารหยา่ กบั เซียวเอ๋อให้ เรียบร้อย เชียวเอ๋อไม่ ยอมหยา่ เหตุผลฉนั ไม่รู้ แตฉ่ นั อยาก ใหเ้ ธอรู้เอาไว้ ฉนั กบั เธอ เซียว

เอ๋อเลือกไดเ้ พียงคนเดียว เท่าน้นั ! หากเธอตอ้ งการใหเ้ ขาสูญเสียแม่ บงั เกิดเกลา้ กอ็ ยู่ แต่ต่อไป ไม่เช่นน้นั สิ่งท่ีรอเขาอยคู่ ือข่าวแม่ลูก แตกหกั กนั !” หยวนซูเฟนเป็นคนเดด็ ขาด เอาจริงเอาจงั เสมอ ความ ร้ายกาจของ เธอ หากเอาจริงข้ึนมาแลว้ ละกต็ อ้ งไดเ้ สมอ หน่ึงอาทิตย…์ . เธอเตือนเธอเป็นคร้ังสุดทา้ ย! บงั คบั ใหเ้ ธอหยา่ อยา่ งนอ้ ยตอ้ งใหเ้ หตุผลเธอสิ “ทาไมท่านถึงบงั คบั ใหเ้ ราหยา่ ?” ฉู่ลวั่ หานจอ้ งหยวนชู เฟิ นน่ิงๆ เธอ ไม่ค่อยยงุ่ วนุ่ วายกบั ท้งั สอง แต่ในวนั น้ีคร้ัง เดียวกลบั ทิ้งไพใ่ หญ!่ “เหตุผล? ง่ายมาก เซียวเอ๋อไม่รักเธอ ฉนั กด็ ว้ ย อีกอยา่ ง ชาติกาเนิด ของเธอไม่คูค่ วรกบั เซียวเอ๋อเลยสกั นิด เพยี งแค่ บริษทั จู่ช่ือท่ีโอน เอนจะลม้ แหล่ มีสิทธ์ิอะไรมาเก่ียวขอ้ งกบั ตระกลู หลง?” ร้ายกาจทุกค่าพดู

“ลูกสะใภท้ ี่ตระกลู หลงเลือกคือ โม่หรูเฟย พวกเขารู้จกั กนั ก่อนหนา้ น้ีหลายปี การปรากฏตวั ของเธอเป็นมือท่ีสามของ พวกเขา! ตอนน้ี เธอควรออกไป ใหพ้ วกเขามีความสุข อยา่ รบกวนพวกเขาอีกเลย!” หวั ใจ ต่าด่ิงสู่หว้ งทะเลลึก! แลว้ เธอไม่คู่ควรกบั ตระกูลหลง? แทท้ ี่จริงแลว้ เป็นเธอท่ีกีดขวางพวกเขาท้งั คู่ แทท้ ี่จริงแลว้ เธอควรถอยออกมา คู่ลว่ั หานดวงตาร้อนผา่ ว อดกล้นั น้าตาไม่ใหไ้ หลริน เธอ หวั เราะ “ฉนั ไม่ทาใหเ้ ขาลาบากใจ ฉนั จะหยา่ ให”้ “ดีมาก” ขณะท่ีหญิงสูงศกั ด์ิเตรียมเดินออกไปน้นั เขาร้ังเธอไวย้ น่ื บตั รเครดิต คืนใหก้ บั เธอ “ฉนั หยา่ แน่ แต่เงินกอ้ นน้ีฉนั รับไว้ ไมไ่ ด้ คุณเอา กลบั ไปเถอะ”

หยวนชูเฟิ นหวั เราะแหง้ “เธอคิดวา่ จะไดอ้ ะไรจากการหยา่ กบั ลูก ชายฉนั มากกวา่ น้ีหรือ?” ฉู่ลว่ั หานเจบ็ ปวดใจ “ฉนั อยกู่ บั เขา ไม่ใช่เพราะเงิน ฉนั รัก เขา” “พอไดแ้ ลว้ ! รับไวซ้ ะ เธอสบายใจ ฉนั เองกส็ บายใจ” หากรับเงิน เธอจะถอยไม่ไดอ้ ีกแลว้ เธอเองกไ็ มต่ อ้ งกงั วล คูล่ ว่ั หานกาบตั รเครดิตแน่น ไม่ไดส้ ่งกลบั คืน ฉู่ลวั่ หานเดินออกจากร้านกาแฟ รอบดวงตาไมท่ นั ไดแ้ หง้ สนิทดี พลนั เห็นเบอร์หลงเชียวโทรเขา้ มา เจบ็ ปวดใจจน แทบเป็นลมลม้ พบั ชะตรงน้นั “เยน็ น้ีเลิกงานแลว้ เจอกนั หน่อยสิ” “มีอะไรไหม” “ฉนั นดั เธอ จาเป็นจะตอ้ งมีอะไรดว้ ยหรือ?” เธอนิ่งไปสกั พกั “ได”้

เพ่งิ จบศึกกบั หยวนชูเฟิ นหมาดๆ หลงเชียวตามมาติดๆ วนั น้ีหนีไม่ พน้ แลว้ สินะ? เธอเรียกสติตนเองกลบั คืนมา ฉู่ลว่ั หานไม่ไดแ้ สดงอาการ ตระหนก หวน่ั ต่อหนา้ เขามากนกั เพยี งเอ่ยรับคาเสียงแผว่ “อยทู่ ่ีไหน?” “ภตั ตาคารEarlเป็นไง?” หลงเซียวจาได้ ฉู่ลว่ั หานชอบ ทานสเต๊ก เน้ือสนั นอก สเตก๊ ท่ีภตั ตาคารEarlอร่อยสดใหม่ ชุ่มคอนกั “ไม่ตอ้ งหลอก คุณมาท่ีอพาร์ทเมน้ ของฉนั แลว้ กนั คุณรู้ ที่ไหน” หลงเชียวประหลาดใจ เธอเช้ือเชิญเขาไปท่ีพกั อาศยั ส่วน ตวั เช่นน้ี หรือเธอตอ้ งการคืนดีกบั เขาเช่นกนั ? บริษทั MBK หอ้ งทางานประธาน หลงเชียวคลายมือออก โทรศพั ทไ์ ถลไปกบั โต๊ะ ต่างเห็น ประม ณ์ดี กใหค้ วามสมั พนั ธ์ท้งั คูก่ ลบั คืนดีกนั เธออา้ แขน เขาอยากไ ตอบรับ ออ้ มอกของเขา รู้สึกอบอุ่นอยา่ งบอกไม่ถูก หลงเชียว เคยเผยใหเ้ ห็น รอยยมิ้ โดยไม่รู้ตวั

จ้ีตงหมิงเดินเขา้ มายงั หอ้ งทางาน สงั เกตเห็นเจา้ นายตน ยืนจอ้ งมอง ออกไปยงั นอกหนา้ ต่าง “เจา้ นาย ท่านเรียกหา ผม?” หลงเชียวลูบไลข้ อบโตะ๊ แผว่ เบา “ยกเลิกรายการในคืนน้ี ท้งั หมด ฉนั มีที่ๆ จะตอ้ งไป” จ้ีตงหมิงไล่ถาม “คืนน้ีเจา้ นายมีนดั หรือครับ?” “ใช่” จ้ีตงหมิงนิ่งงนั ราวสามวนิ าที เจา้ นายมีนดั อยา่ งน้นั หรือ? เขาไม่เห็น มีนดั กบั ใครในตารางน่ีนา หรือเขาพลาดเร่ืองราว ตรงไหนไป? เรื่อง สาคญั อะไรกนั ? “นายช่วยไปออฟฟิ ศเค่ยรุ่ยที ใหเ้ ธอช่วยเลือกของขวญั สาหรับ ผหู้ ญิงมา” หลงเชียวเอ่ยอยา่ งน่ิงเฉย จ้ีตงหมิงน่ึงราวถูกแช่แขง็ ของขวญั ? เจา้ นายจะใหข้ อง ขวญั ผหู้ ญิง คนไหนกนั ? คงไม่ใช่โม่หรูเฟยหลอก อยกู่ บั เจา้ นายมาต้งั นาน ไม่

เคยเห็นเจา้ นายใหข้ องขวญั อะไรกบั โม่หรู เฟยเลยสกั คร้ัง ปกติแลว้ เธออยากไดอ้ ะไร จะหยบิ เองเลย องดีๆ แลว้ คงไม่เกี่ยวขอ้ งอะไรกบั โม่หรูเฟย เป็น เธอเองท่ีเกาะ ชายอยฝู่ ่ ายเดียว “ไดค้ รับเจา้ นาย ผมไปที่ออฟฟิ ศเค่ยรุ่ยก่อน แลว้ จะกลบั มารับ เจา้ นาย” ของขวญั น้ีเจา้ นายคงมอบใหแ้ ก่ลู่ลวั่ หานเป็น แน่ อดรู้สึกสนุกไม่ได้