คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป4

ประโยคสุภาพที่ยดื ระยะห่างระหวา่ งสองคนใหไ้ กลกนั มากข้ึน หลงเซียวยงั ไม่ทนั จะไดอ้ อกไป ถงั จิ้นเหยยี นกเ็ ขา้ มาเสีย ก่อน ดา้ นหลงั ยงั มีหมออีกสองสามคนเดินตามเขา้ มา เพราะใน เวลา ทางานไม่วา่ ถงั จิ้นเหยยี นจะไปท่ีไหนตอ้ งมีคนติดตามไป ดว้ ย เม่ือเห็นฉู่ลว่ั หานฟ้ื นแลว้ เขากถ็ อนหายใจดว้ ยความโล่ง อก เส้ือคลุม สีขาวสะอาดพอดีตวั บนตวั เขาน้นั ช่างดูดี เธอพ่ึง สงั เกตเห็นกว็ นั น้ี รองคณบดีถงั อยใู่ นกลุ่มคนแลว้ โดดเด่น อยา่ งมาก “ฉนั รบกวนคุณอีกแลว้ รองคณบดี” ไม่หรอก ตอนน้ีรู้สึกอยา่ งไรบา้ ง? ยงั ปวดทอ้ งอยไู่ หม? มี อาการ ปวดแสบปวดร้อนหรือเปล่า? เม่ือตอนเชา้ ผมใหย้ าแก้ พิษคุณอาจมี ผลขา้ งเคียงทาใหว้ งิ เวยี นศีรษะและคนั คอ ไม่ ตอ้ งกงั วลสกั สองสาม ชวั่ โมงกจ็ ะดีข้ึน” ฉู่ลว่ั หานอยากหวั เราะ ถงั จิ้นเหยยี นพดู ราวกบั เธอเป็นเดก็ เลก็ ๆ “ไม่เจบ็ แลว้ ดีข้ึนแลว้ ค่ะ” เธอตอบไปแคป่ ระโยคเดียว เพราะหลง เซียวยงั อยตู่ รงน้ี

“ง้นั ดีแลว้ ” ความตึงเครียดบนใบหนา้ ของถงั จิ้นเหยยี นถูก แทนท่ี ดว้ ยรอยยมิ้ จนหมอติดตามเขาท่ียนื อยดู่ า้ นหลงั หวั เราะ “หมอฉู่รู้ไหมเม่ือก้ีรอง คณบดีราวดค์ นไขใ้ นวอร์ดแลว้ ทนไม่ไหวที่จะตรวจ คนไขใ้ หค้ รบ ขนาดคณบดีเรียกเขา้ พบเขายงั เลื่อนนดั เลย” ฉู่ลวั่ หานท้งั ซาบซ้ึงท้งั ละอายใจ “ขอบคุณคะ่ … “กบั ผมคุณไม่จาเป็นตอ้ งสุภาพขนาดน้นั …” เขามองไปท่ี ใบหนา้ ไร้ อารมณ์ของหลงเซียว “คุณเป็นคนเก่ง ตอ้ งหายเร็วๆ นะคนไขใ้ น โรงพยาบาลตอ้ งการคุณ” หลงเซียวแมบ้ นหนา้ ราบเรียบไร้ความรู้สึก แต่ในใจกลบั เตม็ ไปดว้ ย ความโกรธในที่สุดกก็ ลนั่ รวมกนั ออกมาเป็น ประโยค “ในเมื่อรอง คณบดียงุ่ ขนาดน้นั ทาไมยงั ไม่รีบไป อีก?” นี่มนั ไล่ทางออ้ มชดั ๆ สมแลว้ ท่ีเป็นหลงเซียว

เม่ือหนั กลบั มามองเธอใบหนา้ เยน็ ชากค็ ร้ึมสีลง “ทาไม? ที่ รีบ อยากจะหยา่ ขนาดน้นั เพราะจะโผเขา้ หาออ้ มกอดเขาล่ะ สิว” ข้ีเกียจจะสนใจเขาแลว้ ! “ท่านเซียวคิดมากเกินไปแลว้ ฉนั อยากจะหยา่ เองไม่เก่ียว กบั คนอ่ืน” “ผมวา่ ไม่มากเกินไปหรอก! ขนาดต่อหนา้ ผมยงั เล่นหูเล่น ตากบั เขา แลว้ ตอนผมไม่อยลู่ ่ะ หมอฉู่คงไม่ไดป้ ื นข้ึนเตียงเขา มาแลว้ ใช่ไหม? ไหม” “น่ีคุณ..” คนหนา้ ไม่อายไม่มองตวั เอง! ใส่ร้ายคนอื่น! ฟาดฟันกนั ทางสายตาอยสู่ กั พกั โทรศพั ทม์ ือถือของหลง เซียวกด็ งั ข้ึน

“นายครับ เหว่ียงแหเรียบร้อยแลว้ รอแค่ปลามากินเหยอื่ ” หลงเซียว เหลือบมองผหู้ ญิงหวั ร้ันท่ีอยบู่ นเตียงก่อนตอบ กลบั เสียงแหบต่า “ฉนั ตอ้ งการแน่ใจวา่ จะไม่มีเรื่องอะไรเกิด ข้ึนกบั เธออีก”

ตอนท่ี 84 หลงเซียว คุณอย่าหลงกล “อะไรนะ? แกจะบอกวา่ เธอรู้แลว้ ?” ยา่ นธุรกิจCBDกลางเมืองหลวงในสานกั งานช้นั บนสุด ของตึกสูง ระฟ้า คางเฉิงเจ๋ียผดุ ลุกข้ึนจากเกา้ อ้ี ขาขา้ งท่ียงั ไม่หายดี กระแทกเขา้ กบั มุม โต๊ะเตม็ แรงจากใชแ้ รงมากเกินไป ความเจบ็ แผซ่ ่านจนมุมปากกระตุก “shit! เธอรู้ไดย้ งั ไง! เป็นไปไม่ได!้ ” ใบหนา้ คางเฉิงเจ้ียบิดเบ้ียวไปมา เขาเดินออ้ มโตะ๊ ทางานยกแขนขา้ งที่ไม่ไดร้ ับบาดเจบ็ ข้ึน กดลาคอ ของเฮยหูอยา่ งชา้ ๆ “พดู อีกทีสิ! มนั เป็นไปไดย้ งั ไง!” เฮยหูคือคนท่ีถูกสง่ั ใหว้ างยาเมื่อคืนก่อน เขาเช็กจนมน่ั ใจ วา่ ตอนลง มือน้นั รวดเร็วและไร้ร่องรอยไม่มีใครเห็นอยา่ ง แน่นอน

แลว้ อีกอยา่ งคือทาเสร็จเขาก็รีบออกจากคลบั น้นั มาทนั ที แถมยงั ทาลายกลอ้ งวงจรปิ ดในคลบั ไปแลว้ ดว้ ย เขาเองกไ็ ม่ เขา้ ใจจริงๆ “พอมีขา่ วท่ีฉู่ลวั่ หานโดนวางยากม็ ุ่งตรงไปท่ีคลบั เมื่อก้ี พ่งึ ไดข้ ่าว จากท่ีคลบั วา่ ก่อนที่เธอจะหมดสติไปไดพ้ ดู ไวว้ า่ เธอ รู้ตวั คนทา แต่ ตอนน้ีเธอยงั ไม่ฟ้ื นถา้ เธอฟ้ื นเม่ือไหร่ความจริง คงกระจ่าง…คุณชาย เม่ือคืนคุณไปที่คลบั ผหู้ ญิงท่ีนน่ั เห็น…ตามความฉลาดของเธอ คง จะซ้ีตวั คุณไดอ้ ยา่ งแน่นอน” มือของคางเฉิงเจี๋ยที่กดลาคอเขาอยกู่ ค็ ลายแรงลง กจ็ ริงสุดทา้ ยกย็ มิ้ อยา่ งน่ากลวั “สมกบั ที่เป็นคุณชาย วิธีน้ีดีเลยคร้ังน้ีนงั นน่ั ตอ้ งตายแน่!” ริมฝีปากคางเฉิงเจ๋ียยกข้ึนทามุมฉายความเจา้ เล่ห์ “แค่น้ี ยงั ไม่พอ หรอก หลงเซียวทามือฉนั หกั ทาด้งั ฉนั หกั ทาใหฉ้ นั กลายเป็นคน พิการ ฉนั จะตอ้ งชาระบญั ชีกบั มนั อยา่ งสาสม” “ง้นั ….คุณชายวางแผนจะทาอยา่ งไร?” คางเฉิงเจี่ยยกมือข้ึนทาท่าปาดคอตวั เอง “มนั ตอ้ งตาย เท่าน้นั !”

หอ้ งพกั ผปู้ ่ วยที่โรงพยาบาล ถ่ายเอาฤทธ์ิยาตกคา้ งใน ร่างกายออก แลว้ แต่ร่างกายเธอยงั อ่อนแอเลยถูกขอใหน้ อนดู อาการต่อ เธอท่ีคุน้ เคยกบั ความยงุ่ ตลอดเวลาพอมีเวลาวา่ งเลยไม่รู้ จะทาอะไร ตอนเดินวนรอบๆ อยา่ งเบ่ือหน่ายหอ้ งพกั วีไอพี ขนาดใหญ่ โทรศพั ทก์ ด็ งั ข้ึน “หมอฉู่ หมอ…ช่วย…ช่วยฉนั ดว้ ย…” เสียงอ่อนแรงราวกบั กาลงั จะขาดใจอยรู่ อมร่อ สมองของฉู่ลว่ั หานทางานอยา่ งรวดเร็ว “คุณเป็นอะไรไป? อยา่ รีบ ค่อยๆ พดู ” “หวั ใจฉนั ….โรคหวั ใจ…” เสียงของคนป่ วยอ่อนลงเร่ือย คลา้ ยกบั จะหมดลม “คุณอยไู่ หน? บอกท่ีอยมู่ าเร็วๆ!” ฉู่ลว่ั หานมือหน่ึงถือโทรศพั ทอ์ ีกมือสวมรองเทา้ มาแลว้ หยบิ เอาเส้ือ คลุมตวั นอกก่อนจะรีบออกไปทนั ที “ฉนั อยทู่ ่ี….ทางแยกเหอซี…ช่วยดว้ ย..”

แลว้ เสียงกเ็ งียบไป “ฮลั โหล? ฮลั โหล?” ฉู่ลว่ั หานท่ีกาลงั จะวิ่งออกจากหอ้ งไปถูกคนลกั ษณะ คลา้ ยบอด้ี การ์ดขวางทางเอาไว้ “คุณออกไปไม่ได”้ “ปล่อย! คนไขข้ องฉนั กาลงั แย่ ฉนั ไม่สนวา่ คุณจะเป็นคน ของใคร ปล่อยฉนั เดี่ยวน้ี!” ทางแยกเหอซีอยไู่ ม่ไกลจากโรงพยาบาล จะตอ้ งเป็น คนไขท้ ่ีเคย รักษากบั เธออยา่ งแน่นอนไมอ่ ยา่ งน้นั คงไม่มี หมายเลขโทรศพั ท์ ของเธอ ฉู่ลว่ั หานรีบว่ิงมาถึงปากทางเขา้ มองซา้ ยมองขวากลบั ไม่ เห็นแมแ้ ต่ เงาของคนไข้ ในตอนท่ีกาลงั มองหาอยๆู่ รถเก่งสีดาขบั มาจอดตรงหนา้ พร้อมเปิ ด ประตูฝ่ังขา้ งคนขบั แลว้ ยนื่ ออกมาแคห่ วั “หมอ….. “คุณเป็นยงั ไงบา้ ง? ไม่ตอ้ งตกใจ ใหฉ้ นั ขบั พาไปโรง พยาบาลเอง”

ทนั ทีที่ฉู่ลวั่ หานเห็นคนไขก้ ม็ ุ่งความสนใจไปแคท่ ่ีคนไข้ กระโดด ข้ึนรถเขา้ ไปนงั่ ฝั่งขา้ งคนขบั ไดเ้ ธอรีบจดั การตรวจ ชีพจรกบั อตั รา การเตน้ ของหวั ใจคนไขท้ นั ที กึก! เสียงลอ็ กประตูรถ อยๆู่ ชายที่นง่ั ฝ่ังคนขบั กย็ มิ้ เยาะ “หมอฉู่ ดูแลว้ คุณกไ็ ม่ น่าจะฉลาดเท่าไหร่” “นายไปใคร! เปิ ดประตู!” ปี ง! ของหนกั ตีเขา้ ท่ีศีรษะ สติของฉู่ลว่ั หานคอ่ ยๆ ลง “แกพดู วา่ อะไรนะ? คนหายไปแลว้ ! สมควรตายนกั !” จ้ีตงหมิงไดร้ ับโทรศพั ทแ์ จง้ จากทางโรงพยาบาล พวกเขา เตรียมดกั ปลาปลายงั ไม่มา แต่กลบั ไดเ้ หยอื่ ตกปลาไปซะ แลว้ ! ท่านเซียวตอ้ งสบั พวกเขาเป็นชิ้นๆ แน่ “ปิ ดถนนทุกสาย เชก็ กลอ้ งวงจรปิ ดอยา่ งละเอียด! เร็ว!”

หลงเซียวที่นงั่ อยใู่ นหอ้ งทางานหลงั จากไดท้ ราบขา่ วเขา โยนปากกา เลี่ยมทองในมือทิ้งลงพ้นื ทนั ที ท่านหนั กลบั มาดว้ ยความโกรธ “ไร้ ประโยชน!์ เช็กกลอ้ งวงจรปิ ดตรวจ สอบทุกคนที่น่าสงสยั ..เซ็ก ประวตั ิการโทรของเธอดว้ ย!” ปี ง! ท่านเซียวกระแทกโทรศพั ทล์ งบนโต๊ะไมต้ รงหนา้ “ให้ ตาย!” ไม่กี่สิบนาทีใหห้ ลงั “ท่านเซียว เจอเบาะแสแลว้ พบคุณหญิงคร้ังสุดทา้ ยท่ี บริเวณทาง แยกเหอซี คุณหญิงข้ึนรถเลก็ ซสั สีดาไป แต่ป้ายทะเบียนรถถูกปิ ดไว”้ “ประวตั ิการโทรล่ะ?” “สายสุดทา้ ยที่โทรเขา้ มาโทรเขา้ จากอินเทอร์เน็ต ไม่ สามารถ ตรวจสอบได้ ท่านเซียวน่ีมนั เป็นการลกั พาท่ีวางแผน มาก่อนแลว้ ”

สายตาอนั เฉียบคมของท่านเซียววบู ไหวเตม็ ไปดว้ ยไอความหนาว เยน็ วางแผนไวแ้ ลว้ ? ดูแลว้ น่าจะเป็นคนคนเดียว กบั ท่ีลงมือวางยา เธอ พอรู้วา่ เธอยงั ไม่ตายถึงไดก้ ลบั มาทาซ้า เธอไปมีเร่ืองกบั ใครกนั แน่? Shit ฉู่ลว่ั หานที่โดนของหนกั ฟาดเขา้ ท่ีศีรษะ ปวดหวั ราวจะ แตก ออกเป็นเสี่ยงๆ พยายามเปิ ดเปลือกตาข้ึน ส่ิงที่เห็นคือ เหมือนหอ้ ง ในบา้ นร้างวา่ งเปล่า แสงลอดผา่ นเขา้ มาทาง หนา้ ต่างที่มีใยแมงมุม เกาะอยู่ เธอหร่ีตาลงอยา่ งเป็นกงั วล “โอ้ ต่ืนแลว้ เหรอคนสวย” ใครกนั ? ฉูลวั่ หานจะหมุนตวั กลบั ไปพบวา่ ตวั เธอถูกมดั ไวก้ บั ท่อน ไมท้ ่อน หน่ึง มือท้งั สองขา้ งผกู เขา้ ดว้ ยกนั ดว้ ยเง่ือนตาย ร่างกายส่วนบนกถ็ ูก มดั ไวด้ ว้ ยเช่นกนั เธอพยายามดิ้นรน อยา่ งหนกั จนมือท้งั สองขา้ งเจบ็ ชาไปหมด

“อยา่ เสียแรงเปล่าเลย เธอหนีไม่พน้ หรอก” ขายท่ีสวมหมวกคลุมหนา้ มิดชิด ถือมีดปลายแหลมเดิน เขา้ มาใกล้ ฉู่ลวั่ หานทีละนิด แนบใบมีดลงกบั ใบหนา้ เธอเบาๆ สมั ผสั ของ โลหะเยน็ ๆ ที่เคลื่อนไปมาบนผวิ หนงั ทาเอารู้สึก ขนลุกไปทว่ั ร่าง “แกเป็นใคร? จบั ฉนั มาท่ีนี่ทาไม?” ฉลูร่ัวหานไม่มองปลายมีดเลย ยงั คงพยายามรักษาท่าทาง สงบไว้ จะ ตกใจไม่ได้ “กม็ ีคนจะเจอเธอนี่แหละ ไม่ง้นั จะทาเรื่องยงุ่ ยากพาเธอมาแบบน้ี ทาไม?” น้าเสียงอามหิตแบบน้ีไม่ใช่คนดีแน่นอน! ดวงตาคมของฉู่ลวั่ หานหรี่ลงเลก็ นอ้ ย “ไอต้ วั ไหนมนั อยากเจอฉนั ใหม้ นั ไสหวั ออกมา!” “อารมณ์รุนแรงสมกบั ที่เป็นผหู้ ญิงของหลงเซียวเหลือเกิน หรืออยู่ กบั หลงเซียวแลว้ อารมณ์ยงิ่ รุนแรง” เขาหวั เราะอยา่ ง หนกั ใบมีดไล้

ไปทวั่ ใบหนา้ ของเธอ ซ่ึงทุกท่ีที่ใบมีดพาดผา่ น สามารถเปล่ียนเป็น คราบเลือดไดต้ ลอดเวลา “หวั เราะหาพอ่ แกสิ! ใหน้ ายของแกออกมาเจอฉนั ทาไม? กลา้ ลกั พา ตวั ฉนั มาแต่ไม่กลา้ ใหฉ้ นั เห็นหนา้ มนั อยา่ งน้นั เหรอ” ฉู่ลวั่ หานพยายามแสดงออกวา่ ไม่กลวั หนงั แนวถูกลกั พา ตวั เธอดูมา กเ็ ยอะ ยง่ิ เธอกลวั และร้องไหข้ อความเมตตามาก เท่าไหร่พวกมนั จะ ยงิ่ ยา่ มใจมากข้ึนเท่าน้นั เธอคิดไมต่ กวา่ ตวั เธอสาคญั พอที่จะสามารถใชข้ ใู่ ครได้ แต่ถา้ เป็น หลงเซียว “พล่ามอะไร แขกคนสาคญั อีกคนยงั ไม่มา เจา้ นายฉนั จะ ออกมาได้ อยา่ งไร?” พูดพลางกดโทรศพั ทข์ องฉู่ลวั่ หานเล่น “อยากเจอหนา้ สามีก่อนตายไหม? หลงเซียวเป็นจระเขม้ ือหน่ึงแห่งวงการเงิน เธอ วา่ ถา้ ตานานเจา้ พอ่ อสงั หาริมทรัพยต์ อ้ งมาตายที่น่ี….* “ถุย! คน อยา่ งพวกแกคิดจะเรียกค่าไถ่เขา? สมองมีแต่

ข้ีหมาหรือไง” “ง้นั เรามาพนนั กนั วา่ หลงเซียวจะยอมมาตายเพ่ือเธอ ไหม วา่ ไง?” ชายคนน้นั เข่ียโทรศพั ทเ์ ธอไปมา เขาหาเบอร์โทรของ หลงเซียวแลว้ ยน่ื มาส่ายไปมาตรงหนา้ เธอ “เขาไม่มาหรอก! ระหวา่ งเรา….” กดโทรออกไปแลว้ ! หลงเซียวท่ีกาลงั ไล่เช็กกลอ้ งวงจรปิ ดเห็นเบอร์ของ ฉู่ลั่ วหานโทร เขา้ มา เสน้ ประสาทตึงแน่นพร้อมกนั “คุณอยู่ ที่ไหน?!” “คุณชายหลง ดูเหมือนวา่ คุณจะกระวนกระวายมากเลย?” ไม่ใช่เธอ! “กลา้ ทาอะไรเธอแมเ้ พยี งปลายเสน้ ผม ฉนั จะทาใหแ้ กไม่ ไดผ้ ดุ ไม่ไดเ้ กิด!” เส้นเลือดบนขมบั ของท่านเซียวปรากฏข้ึน อยา่ งรวดเร็ว ฉู่ลวั่ หานส่ายหวั อยา่ งเอาเป็นเอาตาย เธออยาก จะส่งเสียงเตือนวา่ อยา่ หลงกลพวกมนั แต่ถูกเทปปิ ดปากเอา ไวจ้ ึงทาไดเ้ พยี งแคส่ ่งเสียง อืออาในลาคอ อยา่ หลงกลสิ! หลงเซียว! คุณฉลาดน้ีตอ้ งไม่หลงกลพวก มนั สิ

หลงเซียวท่ีไดย้ นิ เสียงอืออากแ็ น่ใจแลว้ วา่ ฉู่ลวั่ หานอยใู่ น มือของ พวกมนั “ท่านเซียว คุณอยากฆ่าผม…กแ็ ลว้ แต่สิ มีคุณผหู้ ญิงตาย ไปดว้ ยคงไม่เหงาหรอก” หลงเซียวโบกมือเพื่อหยดุ ทุกคนที่กาลงั เช็กกลอ้ งวงจร ปิ ด ท้งั หอ้ ง จึงเงียบลง “พูดมา อยากไดอ้ ะไรจากฉนั ?” เงียบสงดั เงียบขรึม เยน็ ชา ความเงียบของเขาแทรกซึมไปทกั อณูอากาศทวั่ ท้งั หอ้ ง “ท่านเซียวไม่ขาดแคลนเงิน แต่พวกผมตอนน้ีขาดแคลน นิดหน่อย ท่านเซียวจะสนบั สนุนสกั หน่อยไหม?” ฉู่ลว่ั หานไดย้ นิ วา่ มนั ตอ้ งการเงิน ในใจรู้ไดท้ นั ทีวา่ มนั โกหก พวก มนั ตอ้ งการชีวิตหลงเซียวต่างหาก! เร่ืองเงินแคเ่ อา มาเป็นฉากบงั หนา้ หลอกเขา! หลงเซียวอยา่ หลงกลขอร้องล่ะ! เมด็ เหง่ือผดุ ซึมตามกรอบหนา้ ของท่านเซียว “เท่าไหร่?” “หา้ ร้อยลา้ น ถา้ เป็นท่านเซียวละกค็ งไม่เกินกาลงั หรอก ใช่ไหม?”

หา้ ร้อยลา้ นสาหรับท่านเซียวแลว้ ไม่สะเทือนจริงๆ “ได้ หา้ ร้อยลา้ น บอกเวลากบั ท่ีอยฉู่ นั มา” “ฮาฮาฮา! ท่านเซียวคิดวา่ ผมสามขวบหรือไง? บอกเวลาที่ อย…ู่ ไม่เท่ากบั วา่ ….” “อยา่ พดู มาก ถา้ อยากไดเ้ งินกบ็ อกมา!” ท่านเขียวตะโกนใส่ โทรศพั ทด์ ว้ ยความโมโห! “ตุบ๊ !” ทนั ใดน้นั กม็ ีเสียงแทรกเขา้ มาในสาย เป็นเสียงของ ร่างกายท่ี ถกู เตะดว้ ยเทา้ ! จากน้นั ก็ไดย้ นิ เสียงครวญครางตามมา หลงเซียวขมวดคิ้วกาหมดั แน่น “คุณชายหลงถา้ ไม่อยากใหผ้ หู้ ญิงของคุณเจบ็ ตวั กรุณา เกรงใจ หน่อย? ตอนน้ีเธออยใู่ นมือของผมถา้ อยากหน่ั อยา่ งไร กจ็ ะนนั่ อยา่ ง น้นั ” “เดี่ยว! แลว้ ฉนั จะเอาเงินใหแ้ กไดย้ งั ไง?”

ยมิ้ เยน็ แลว้ ตอบกลบั “หา้ ร้อยลา้ น คุณมาดว้ ยตวั เอง ถา้ กลา้ พาคนมา ดว้ ยผมก็จะทาใหเ้ ธอเสียโฉมซะ ถา้ คุณแจง้ ความ…คงตอ้ งขออภยั ผมคงทาไดแ้ คฆ่ ่าเธอปูทางหนีใหต้ วั เอง” “หา้ ร้อยลา้ นเงินดอลลาร์? เกรงวา่ ใชร้ ถขนสินคา้ คงไม่ พอ” อีกฝ่ ายชะงกั ไปเลก็ นอ้ ย “เปล่ียนเป็นสกลุ เงินอื่นหรือเช็ค เงินสดก็ ได้ ผมเช่ือวา่ ท่านเซียวตอ้ งมีวธิ ี” หลงเซียวขมวดคิ้ว “ได”้ “ดีมาก ผมจะรอการมาของท่านเซียว” ก่อนสายจะตดั ไป หลงเซียวขถู่ าม “เงินฉนั ใหไ้ ด้ แต่ก่อน จะใหฉ้ นั ตอ้ งการแน่ใจวา่ เธอปลอดภยั เอาโทรศพั ทใ์ หเ้ ธอ เดี๋ยวน้ี!”

ตอนที่ 85 ฉลาดอย่างเขา ทาไมถึงโง่ซะแล้ว “ตอ้ งขออภยั ดว้ ยคุณชายหลง คุณผหู้ ญิงไม่สะดวกคุย แต่วา่ ผมจะ เป็นคนดีใหห้ น่อยกไ็ ด้ ใหค้ ุณไดเ้ ห็นสภาพตอนน้ี ของเธอ” ชายชุดดาถ่ายภาพสภาพอนั น่าสมเพชของฉู่ ลว่ั หาน รูปเดียวกนั น้ี ปรากฏข้ึนในกล่องขอ้ ความของหลงเซียว ตวั ของท่านเซียวสนั่ เลก็ นอ้ ย เขาจบั พนกั พงิ เกา้ อ้ีดา้ นหลงั แลว้ ยนื ข้ึนอยา่ งมน่ั คง “ผมใหเ้ วลาคุณเตรียมเงินหน่ึงชว่ั โมง ท่านเซียว…อยา่ ได้ คิดหา ลกู ไม้ ในเมื่อพวกเรากลา้ ลงมือกบั ผหู้ ญิงของคุณยอ่ ม เตรียมตวั มาแลว้ ถา้ คุณกลา้ พวกเรามาเล่นกนั สกั เกมดูซิใคร จะแน่กวา่ กนั ” พดู จบสายกต็ ดั ไป ท่านเซียววางโทรศพั ทล์ ง เสียงเยน็ ชาดงั ข้ึนมาจากหอ้ งทางานท่ีเงียบงนั “อาหมิง ตามฉนั มา” สิบนาทีต่อมา หอ้ งทางานประธานบริษทั MBK “เจา้ นาย คุณหญิงเป็นอยา่ งไรบา้ ง…”

เขาโบกมือเชิงใหห้ ยดุ “ใหฝ้ ่ ายการเงินจดั การนาเงินหา้ ร้อยลา้ น หยวนแลกเป็นตวั๋ ข้ึนเงินใหฉ้ นั ” “มนั ตอ้ งการแคเ่ งิน?” หลงเซียวพยกั หนา้ ชา้ ๆ “อึม เตรียมเงินกบั รถกนั กระสุน ใหพ้ ร้อม” จ้ีตงหมิงเหง่ือซึมเตม็ ลาคอ “ครับ!” สงั่ เสร็จท่านเซียวกเ็ ปิ ดตูเ้ ซฟในหอ้ งทางานหยบิ ปื นพก ออกมา แมไ้ ปเพยี งลาพงั เขากจ็ ะไม่ใหโ้ อกาสศตั รูเดด็ ขาด ยส่ี ิบนาทีผา่ นไป จ้ีตงหมิงเขา้ มาพร้อมกระเป๋ าใบใหญ่ ขา้ งในลว้ น เตม็ ไปดว้ ยตวั๋ เงิน หา้ ร้อยลา้ นซ่ึงถา้ เป็นเงินหยวน คงวางไดเ้ ตม็ หอ้ ง “เจา้ นาย ไปคนเดียว….พวกมนั คงไม่ปล่อยไปง่ายๆ” จ้ีตง หมิงถือก ระเป๋ าไวไ้ ม่ยอมปล่อย

โดยความเห็นส่วนตวั เขาแลว้ แมช้ ีวติ ของฉู่ลว่ั หานจะมีค่า มากถึงหา้ ร้อยลา้ น แต่มนั จะเทียบกบั ชีวติ ของท่านเซียวได้ อยา่ งไร “วางกระเป๋ าลง” จ้ีตงหมิงกดั ฟัน “เจา้ นาย เจา้ นายเป็นถึง….ประธานMBK เป็นถึง คุณชายหลงแห่งตระกลู หลง….แคข่ ยบั กก็ ารเงินและ อสงั หาริมทรัพยข์ องเมืองหลวงลว้ นสน่ั สะเทือน หลงเซียวมองเขาเงียบๆ “เธอตอ้ งไม่เป็นอะไร ฉนั กจ็ ะไม่ เป็ นไร” จ้ีตงหมิงเมม้ ปาก “ผมจะตามไปห่างๆ ไม่ใหร้ ู้ตวั ” “ไม่ได!้ ” คนที่ไม่กลวั แมแ้ ตค่ วามตายอยา่ งท่านเซียวตอนน้ีกลบั ไม่ กลา้ ที่จะ เส่ียง เขาไม่กลา้ เส่ียงกบั ชีวิตของญู่ลวั่ หาน “อยา่ งนอ้ ยใหพ้ วกผมรู้วา่ นายปลอดภยั …นายไปคน เดียว…

“ฉนั จะรอดกลบั มา” ความมน่ั ใจและไม่แยแสของเขาทาใหจ้ ้ีตงหมิงรู้สึก เหมือนกาลงั ดู ถูกความฉลาดของหลงเชียว ทางที่ดีเขาควร หุบปาก ท่านเซียวติดต่อไป “เงินเตรียมเรียบร้อยแลว้ ฉนั จะไปคน เดียว บอก สถานที่มา” “เร็วมาก ได”้ พอไดส้ ถานที่แลว้ หลงเซียวถือกระเป๋ าลงลิฟตไ์ ปทนั ที บา้ นแถบ ชานเมืองที่เก่าและทรุดโทรม ทนั ทีที่เทปท่ีปิ ด ปากฉ่ลว่ั หานถูกแกะออก “ไอโ้ ง่พวกแกทาอะไรเขา?” “ทาอะไร? อีกเด๋ียวกร็ ู้” ากใชฉ้ นั ข่เู ขา?” ฉู่ลวั่ หานกดั ฟัน “เหอะ อยาก ไม่ผดิ หรอกเธอดูออกพวกมนั อยากใชเ้ ธอขเู่ ขา ใหห้ ลง เซียวมาคน เดียวกเ็ หมือนมาเป็นลูกไก่ในกามือ

ฝันไปเถอะ! “คนสวย เธอคงไมไ่ ดพ้ ่งึ รู้หรอกใช่ไหม? หลงเซียวน้นั จดั การไดเ้ ร็ว แค่ไหน หา้ ร้อยลา้ นไม่ถึงยสี่ ิบนาทีกเ็ ตรียมเสร็จ แลว้ ดูแลว้ เขาเป็น ห่วงเธอจริงๆนะ ฮาฮา!” “ไร้สาระ! พวกเราจะหยา่ กนั อยแู่ ลว้ ห่วงฉนั ? เขาแคอ่ ยาก จดั การ พวกแกดว้ ยมือตวั เองเท่าน้นั แหละ ไม่อยา่ งน้นั คงรกหู รกตาเขา!” เพยี ะ! ฉู่ลว่ั หานยงั ด่าไม่จบ แกม้ ซา้ ยกถ็ ูกตบอยา่ งแรงจนเลือดสีแดงไหล ซึมออกมาตามมุมปาก “หยา่ เหรอ? แต่วา่ ผชู้ ายท่ีกาลงั จะกลายเป็นอดีตสามีคน น้นั มาถึง แลว้ เร็วจริง พวกเธอจะไดอ้ ยกู่ นั พร้อมหนา้ แลว้ ” อะไรนะ! หลงเซียวมาแลว้ จริงเหรอ! เขาไม่ไดร้ ักเธอต้งั แต่แรก ไม่สนใจเธอ แลว้ ทาไมถึงมา! ฉู่ลวั่ หาน ตายไดแ้ ต่กบั หลงเชียวน้นั ไม่ได้

คิดถึงเร่ืองต่างๆ ท่ีผา่ นมานบั ไม่ถว้ นเกิดข้ึนในใจเธอ อยา่ งรวดเร็ว เธอพบวา่ เธอเองเตม็ ใจที่จะตายเพอ่ื เขา แมเ้ ป็นความคิดที่น่าเศร้า แต่เธอกป็ ฏิเสธไม่ไดอ้ ยา่ งน่า เศร้าเช่นกนั “พวกแกไม่มีโอกาสน้นั หรอก ก่อนท่ีเขาจะมา ฉนั …” เธอ พดู ยงั ไม่ ทนั จบกก็ ดั ลิ้นตวั เองอยา่ งแรง! ถา้ ตอ้ งมีคนตายก็ใหเ้ ป็นเธอดีกวา่ “วอนตายนกั !” ชายคนน้นั เตะทอ้ งของลว่ั หานอยา่ งแรง เธอจุกจนตอ้ ง คลายฟัน ออกจากลิ้น กลิ่นเลือดอบอวลในปาก เธอกดั ลิ้นจน ไดแ้ ผลแต่ฆ่าตวั ตายไม่สาเร็จ กดั ลิ้นตายทาไมมนั ยากเยน็ ขนาดน้ี! ไม่ใช่วา่ อตั ราความ สาเร็จสูง เหรอ! มองจากมุมทางการแพทยม์ นั กเ็ ป็นไปไดน้ ่ี! ความเจบ็ ปวดบริเวณช่องทอ้ งยงั ไม่คลายลง มือของเธอ ไม่สามารถ ขยบั ไดจ้ ึงทาไดเ้ พยี งแค่หลบั ตาขม่ ความเจบ็ ปวด

หลงเซียวขบั รถมาถึงที่หมายอยา่ งรวดเร็ว กลบั ไม่พบแมแ้ ต่เงาของ คน พวกมนั ใหเ้ ขามาที่น่ีก่อนเพราะตอ้ งการดูวา่ มีคนตามเขา มาหรือไม่ เป็นลกู ไมท้ ี่พบไดท้ ว่ั ไป โทรศพั ทจ์ ะดงั ข้ึนเป็นคร้ังท่ีสอง “คุณชายหลง คุณใหค้ วามร่วมมือดีมาก ไปทางทิศตะวนั ตกสิบ กิโลเมตรกจ็ ะเจอเอง” “ฉนั ตอ้ งการแน่ใจความปลอดภยั ของเธอ รอบน้ีฉนั ไม่ดู รูป!” ความหวงั สุดทา้ ยในใจของเขาคาดหวงั เป็นอยา่ งมาก หลงเซียวหวงั วา่ คร้ังน้ีเป็นแค่การหลอกลวง สูญเสียเงินเท่า ไหร่เขาไม่สน เขาสน แค่เธอตอ้ งไม่เป็นอะไร! “ได”้ ชายคนน้นั ถ่ายวิดีโอของฉู่ ลว่ั หาน ผหู้ ญิงท่ีถูกมดั ท่อนบน ไวก้ บั เสา ใบหนา้ เป้ื อนเลือดมองกลอ้ งพร้อมส่ายหวั อยา่ งเอา เป็นเอาตาย ความหวงั สุดทา้ ยไดด้ บั ลงแลว้

เขาพ่ึงไดเ้ ขา้ ใจวา่ ความรู้สึกใจสลายคืออะไร ยงิ่ เขา้ ใจวา่ ความเจบ็ ใจ คืออะไร ท้งั ความเสียใจและเจบ็ ใจที่เกิดข้ึนลว้ นเป็นที่มาของคาวา่ รัก แมจ้ ะเกลียดความรู้สึกที่ทาอะไรไม่ได้ แต่ตอนน้ีเขารู้สึก แบบน้นั จริงๆ ผหู้ ญิงโง่ รอผม ผมจะไปช่วยคุณเอง หลงเซียวบีบพวงมาลยั แน่นและเหยยี บคนั เร่งไปทางท่ี พวกมนั บอก มา สิบกิโลเมตรใชเ้ วลาเพียงแคก่ ะพริบตา พ้ืนท่ีไร้ผคู้ นและรกร้าง โรงงานที่ถูกทิ้งร้างไปเมื่อหลายปี ก่อนคือ สิ่งที่เขาเห็นอยไู่ กลๆ เป็นอาคารสองช้นั คงเป็ นท่ีนี่… อู่ลวั่ หานอยขู่ า้ งใน ภายในหอ้ ง

ทนั ใดน้นั ชายสิบกวา่ คนกป็ รากฏตวั ข้ึนจากหลายทิศทาง ยนื ลอ้ ม โดยมีฉู่ลว่ั หานเป็นศูนยก์ ลางพร้อมท้งั วางถงั น้ามนั เบนซินลอ้ มเธอ ไว้ พอทาเสร็จชายคนที่ถือปื นกพ็ ยกั หนา้ พวกมนั แยกยา้ ย กลบั ไปแอบ ซุ่มอยรู่ อบทิศทาง ชายคนหน่ึงบีบกรามของฉู่ลวั่ หาน “คุณผหู้ ญิง อีกเดี่ยว ควรพดู อะไรบา้ งไม่ตอ้ งใหฉ้ นั บอกหรอกใช่ไหม? ถา้ พดู ผดิ แมแ้ ต่คร่ึงคา มือปื นของพวกเราทาใหส้ มองหลงเซียวกระจุย แน่” ฉู่ลว่ั หานกดั ฟันท้งั น้าตา ใบหนา้ ขาวซีดเลือดที่มมุ ปาก หยดลงบน เส้ือจนเป็นรอยเป้ื อนสีแดง คุณจะมาทาไม! สามปี ท่ีเยน็ ชา สามปี ท่ีทาใหอ้ บั อายขาย หนา้ ถา้ วนั น้ีสามารถหลุดพน้ ไดแ้ ลว้ ไม่ตอ้ งดิ้นรนอีกแลว้ จะ มาทาไมอีก! พอคิดถึงตรงน้ีเธอกล้นั น้าตาไม่ไหวอีกต่อไป ไหล่เธอสนั่ ไหว นอ้ ยๆ และสะอ้ืนเงียบๆ

หลงเซียวขบั รถมาถึงสถานที่พงั ๆ นนั่ ยนื อยกู่ ลางประตู ดว้ ยท่าทาง น่าเกรงขาม แผร่ ังสีสงั หารทะลุสูทสีดาที่สวมอยู่ จอ้ งมองหอ้ งโถง ช้นั ล่างท่ีวา่ งเปล่าดว้ ยสายตาเยน็ เยยี บ ท่านเซียวสอดมือขา้ งหน่ึงไว้ ในกระเป๋ าไม่แสดงสีหนา้ ใดๆ เขาเหมือนไม่ไดม้ าช่วยคนแต่เหมือนมาตรวจดูความ เรียบร้อย มากกวา่ บรรยากาศท่ีไม่มีใครเอาชนะท่านเซียวได้ “คุณชายหลงสมกบั ที่เป็น ลกู ผชู้ าย เชิญดา้ นใน ” ชายถือปื นชุดดาสายตามองท่ีกระเป๋ าหนงั ใบใหญ่ในมือ เขาแลว้ ยมิ้ เยน็ “เงินพามาแลว้ คนล่ะ?” เสียงเยน็ เยยี บยงิ่ กวา่ น้าแขง็ “คุณมาแลว้ ผมไม่ใหค้ ุณกลบั ไปมีอเปล่าหรอก”

ชายคนน้นั เดินนาอยขู่ า้ งหนา้ หลงเชียว ดวงตาที่เฉียบคม และ ประสาทสัมผสั ท่ีเฉียบแหลมของเขาสารวจหากลอุบายที่ ซ่อนอยใู่ น ตึกน้ีอยา่ งรวดเร็ว ดูเหมือนเงียบสงบ แต่ท่ีจริงแลว้ ซ่อนโอกาสที่จะลงมือฆ่า ไว้ มากมาย กลิ่นของบรรยากาศไม่ชอบมาพากลอบอวลอยเู่ ตม็ ไป หมด หลงเชียวทาเป็นไม่รู้ไม่ช้ีก่อนที่ชายดา้ นหนา้ จะหยดุ เดิน กะทนั หนั “คุณชายหลง ลูกปื นมนั ไมม่ ีตา ระวงั หน่อย” เสียงเยน็ เยยี บจากริมฝีปากบางของท่านเซียว “พาฉนั ไป เจอเธอ!” ชายคนน้นั พาเขาข้ึนไปบนช้นั สอง หอ้ งที่สร้างอยา่ งลวกๆฝ่ นุ เกาะ อยเู่ ตม็ พ้ืนและผนงั กา้ วเดินแต่ละคร้ังฝ่ นุ กระเดน็ เกา กางเกงสแลก อาร์มานี่จนปลายขากางเกงมีแต่สีขาว ที่มุมบนั ได หลงเซียวมองเห็น ผหู้ ญิงที่ถูกมดั ไวก้ บั ท่อนไม้ ความเจบ็ ปวดในใจและความร้อนรอบดวงตาทาใหท้ ่าน เซียวหายใจ แน่นข้ึน อีกแค่เพยี งนิดเขาเกือบจะหลงั่ น้าตา

แต่วา่ เขาคือหลงเซียว หลงเซียวปล่อยมือจากกระเป๋ าร่วงลงกระแทกพ้ืนอยา่ ง แรง ฝ่ นุ ละอองลอยฟุ้งข้ึนมาเป้ื อนสูทของเขา เขาขมวดคิว้ อยา่ งไม่พอใจ ฉู่ลวั่ หานท่ีเห็นหลงเซียวยนื อยตู่ รงหนา้ หลบั ตาลงน้าตา ร่วงดว้ ย ความสิ้นหวงั เธอเยาะเยย้ แดกดนั “โอะ๊ น่ีคุณชาย หลงเหรอเนี่ย? คุณมาที่นี่ทาไม ช่วยฉนั ? เหอะ ฉนั ไม่มีความ สมั พนั ธอ์ ะไรกบั คุณ ไสหวั ออกไป! ฉนั ไม่อยากเห็นหนา้ คุณ!” มือปื นท่ีซ่อนอยใู่ นมุมมืดต่างหนั กระบอกปื นไปท่ีหลง เซียว ชายชุดดาหวั เราะเสียงดงั “ผชู้ ายของเธออุตส่าห์มาช่วย เธอ ท่าทาง แบบน้ีมนั คืออะไรกนั ” “ใครคือผชู้ ายของใคร! ตอนเขานอนกบั ผหู้ ญิงคนอื่นไม่ เห็นคิดได้ วา่ เป็นผชู้ ายของฉนั ” เธอพดู ไปหวั เราะไป คอ่ ยๆ เงยหนา้ มองเขา “ท่านเซียว ใบทะเบียนการหยา่ คิดจะเซ็นวนั น้ีเหรอ?”

พดู ไปพยายามใชส้ ายตาเตือนหลงเซียวมองไป ทิศทางท่ีมือปื นซุ่ม อยู่ เขาตอ้ งเขา้ ใจความ หมายของเธอแน่ ในเม่ือหลงเชียวมาถึงท่ีนี่แลว้ ไม่วา่ จะเกิดอะไรข้ึนเธอจะ ยอมใหเ้ ขา ตายไม่ได้ มือขา้ งหน่ึงของท่านเซียวสอดไวใ้ นกระเป๋ ากางเกง เขาไม่ ไดอ้ ยาก มองเธอดว้ ยสายตารังเกียจ “เธอคิดวา่ ฉนั มาช่วย เธอ? ฉู่ลวั่ หานอยา่ ใสซ่ือไปหน่อยเลย ฉนั มาแค่อยากมาจบ กบั เธอดว้ ยตวั เอง สามปี มา น้ีเธอสวมเขาใหฉ้ นั ยงั จะใสช่ือคิด วา่ ฉนั มาช่วยเธอ?” พดู พลางมองชายชุดดาท่ีอยดู่ า้ นขา้ ง “ขอบคุณมากท่ีไว้ ชีวิตเธอไว้ ใหฉ้ นั เงินใหแ้ กแต่ชีวิตเธอเป็นของฉนั ” “ฮาฮาฮา! หลงเซียว คุณคิดวา่ พวกผมโง่หรือไง?” หลงเซียวซะงกั ไป “ฉนั ตอนน้ีเป็นลูกไก่ในกามือแกท่ียงั ไง กห็ นีไม่ พน้ แต่วา่ ก่อนฉนั จะตายตอ้ งไดฆ้ ่าเธอดว้ ยมือตวั เอง เท่าน้นั เกิดเป็น ลูกผชู้ ายเร่ืองที่ใหอ้ ภยั ไม่ไดเ้ ดด็ ขาดคือถูก หกั หลงั ฉนั หลงเซียวจะ ไม่ยอมใหม้ ีการหกั หลงั เกิดข้ึนในชีวิต เดด็ ขาด”

พดู พลางมองชายชุดดา “ใหฉ้ นั ยมื ปื นหน่อยสิ แลว้ MBKจะมอกให้ คุณในวนั น้ี” ชายชุดดางงไปหมด นี่มนั สถานการณ์อะไรกนั ! คุณชายตอ้ งการฆ่าพวกมนั ท้งั คู!่ แต่สถานการณ์นอก เหนือจากที่ คาดหวงั ไวม้ าก! มนั รีบต่อสายหาคางเฉิงเจ๋ีย “คุณชาย…” เล่าเหตุการณ์ท่ีเกิดข้ึนใหฟ้ ัง ชายคนน้นั ยงั ยนื หยดั “หยดุ พดู ไร้สาระ ยนื ข้ึน!” หลงเซียวหวั เราะ “คุณชายของแกใหแ้ กอยทู่ ่ีน่ีเป็นเป้าแทน ตวั เอง หลบอยขู่ า้ งหลงั ดูอยา่ งสนุก ถา้ เกิดอะไรข้ึนแก ซวยแทน เรื่องแบบ น้ีกย็ งั ทา?” “หุบปาก!” ชายคนน้ี เป็นคนไม่เอาไหนต้งั แต่แรกอยแู่ ลว้ ไม่อยา่ งน้นั คงไม่ ปล่อยใหเ้ ขาพดู มากอยแู่ บบน้ีแลว้ ยงั ไม่ยงิ

ท่านเซียวลว้ งเอากระดาษไม่ก่ีแผน่ ออกมาจากกระเป๋ า “ฉนั มาที่น่ี ไม่ไดก้ ะจะมีชีวิตอยตู่ ่ออยแู่ ลว้ มีเอกสารอยสู่ อง ฉบบั ฉบบั หน่ึงเป็น ใบรับรองแพทยร์ ับรองอาการป่ วยของฉนั อีกฉบบั เป็นเอกสารการ โอนหุน้ แค่ฉนั เซ็นชื่อ MBKกเ็ ป็นของ แก ฉนั เหลือเวลาไม่มาก ก่อนตายไดแ้ กแ้ คน้ ผหู้ ญิงที่หกั หลงั ฉนั ไดก้ ไ็ ม่เสียดายแลว้ ” เขาจอ้ งไปท่ีปากกระบอกปื นเดินเขา้ ไปยนื หนา้ ชายชุดดา นาเอกสาร วางลงบนโตะ๊ ที่เตม็ ไปดว้ ยฝ่ นุ “แกดูเอาเอง” ชายชุดดาไม่กลา้ เช่ือ แต่ในใจกลบั สน่ั ไหว MBK! นี่มนั ยวั่ ยวน เกินไปแลว้ ! ต่อใหเ้ ป็นของปลอมเขากเ็ ตม็ ใจท่ีจะลอง ยง่ิ ไปกวา่ น้นั เงื่อนไขของหลงเซียวกไ็ ม่ไดย้ าก ฉ่ลวั่ หานเบิกตากวา้ ง ใบรับรองแพทย?์ จริงหรือปลอม? “หลงเซียว คุณ.. “หุบปาก!” เป็นน้าเสียงแสนรังเกียจของหลงเชียว เธอไม่เขา้ ใจแลว้ ! หลงเซียวดูน่ิงเกินไป!

ชายชุดดาดูเอกสารเสร็จ “มะเร็ง….” ขมวดคิว้ “สิทธ์ิถือ หุน้ ของ MBKจริง… ดา้ นบนมีตราประทบั และไดร้ ับการรับรองแลว้ หลงเซียวไม่คิดวา่ พวกมนั จะใชว้ ธิ ีแบบน้ี ปื นท่ีเขาพกมา จะใชไ้ ม่ได้ เลย ถา้ เขายงิ เมื่อไหร่น้ามนั พวกน้ีกพ็ ร้อมท่ีจะ ระเบิดทนั ที! ท่านเซียวอยๆู่ กย็ กยมิ้ เยน็ “ฉนั เปลี่ยนใจแลว้ ….”

ตอนที่ 86 ลบู ดูกร็ ู้เอง เมื่อหลงเซียวกลบั คาท้งั ฉู่ลว่ั หานท้งั ชายชุดดามีนงงชะงกั ท่ีฉู่ลว่ั หานตกใจคือในใจของเขาน้นั MBKยอ่ มตอ้ งสาคญั ไปท้งั คู่ กวา่ ชีวิตเธอ ที่ชายชุดดาตกใจคือ “เสียดาย?” ใครจะรู้ นอกจากตวั ท่านเซียวเอง “ฆ่าเธอ ไม่ตอ้ งเปลือง กระสุน หรอก เอามีดมาใหฉ้ นั แทน วางใจเถอะฉนั ไม่มีอาวธุ แกเอามีดให้ ฉนั ปื นจ่อมาท่ีฉนั ต้งั เท่าไหร่ต่อใหบ้ ินไดก้ ห็ นีไม่ พนั หรอก?” ความเฉยเมยของหลงเชียววนั น้ีทาเอาคนสบั สนคาดเดา ไม่ได้ ฉู่ลวั่ หานรู้สึกสบั สนเกินกวา่ ท่ีจะคิดหาคาพดู มาสนทนา ดว้ ย เธอท่ี เลือดไหลซึมมุมปากมองชายคนท่ีทาเธอไม่รู้วา่ ควร จะแสดงออก อยา่ งไร ชายชุดดาเองกช็ ะงกั งนั “ใชพ้ วกน้ี เปลี่ยนเป็นมีด?”

หลงเซียวรักษาท่าทางเมื่อสกั ครู่ แมก้ ระทง่ั กม้ ลงปัดฝ่ นุ ดว้ ยความ รังเกียจจนเส้ือผา้ กลบั มาสะอาดเรียบร้อย “ทาไม? แกไม่ตอ้ งการ? ถา้ ไม่ตอ้ งการฉนั กไ็ ม่วา่ อะไร ไม่ วา่ ยงั ไงก็ ตอ้ งตายอยแู่ ลว้ เธอตายดว้ ยน้ามือฉนั หรือไม่กไ็ ม่ได้ สาคญั อะไร ขนาดน้นั ” แต่เอกสารฉบบั น้นั ยงั ตอ้ งการเขาเซ็น ชื่อ ชายคนน้นั ลงั เลอยลู่ ึกๆ เอกสารฉบบั น้ีไม่ใชเ้ อกสารธรรมดา MBK รวยท่ีสุดในประเทศ หลงเซียวคือคนที่รวย ท่ีสุดในประเทศ! นี่มนั “ได้ ผมใหม้ ีดคุณเล่มหน่ึง! หลงเซียวลอบยมิ้ เยาะดว้ ยความรังเกียจ ริมฝีปากบางเมม้ ดว้ ยความดู ถูก “ดีมาก รอฉนั ฆ่าเธอแลว้ จะเซ็นให้ แต่วา่ รบกวนแกหาปากกาใหด้ ว้ ย” ชายชุดดาหยบิ มีดส่งใหเ้ ขา ทางท่ีดีอยา่ เล่นลูกไม!้

แคเ่ พียงเขาโบกมือ ปื นมากกวา่ สิบกระบอกท่ีเลง็ ดา้ นหลงั ศีรษะ ของหลงเซียวพร้อมลน่ั ไกทนั ที หลงเซียวกา้ วเขา้ ไปหาฉู่ลวั่ หานทีละกา้ ว เขาควงมีดส้นั เล่นราวกบั เป็นอาวธุ ท่ีคุน้ เคยดี “ยยั โง่ บญั ชีระหวา่ งแคน้ เรา ควรชาระใหด้ ีๆ” ฉู่ลว่ั หานไม่รู้จริงไหมแต่กอ็ ดไม่ไดท้ ่ีจะเชื่อ…แสดงได้ เหมือนจริง เกินไปแลว้ ไม่สิ น่ีมนั คือเร่ืองจริง! กห็ วั เราะออกมาเช่นกนั เกือบส่ีปี แลว้ เธอคงหลบ ไม่พน้ ไม่วา่ ใจท่ี ตายหรือตวั ที่ตาย เธอกอ็ ยากจะตายดว้ ย น้ามือเขา “ลงมือซะ หลง เซียวพวกเราควรตดั ขาดกนั นาน แลว้ เธอหลบั ตาลงพร้อมท่ีรับความตาย หลงเซียวจู่ๆ กป็ ระชิดตวั เธอพร้อมกระซิบขา้ งหู ใชร้ ะดบั เสียงท่ีได้ ยนิ กนั แค่สองคน “หนา้ ต่างทางทิศหกนาฬิกา รอฟัง สัญญาณจาก ปากฉนั ใหก้ ระโดดลงไป รถอยใู่ ตห้ นา้ ต่างบาน น้นั ” ฉู่ลวั่ หานเบิกตาโพลง! อะไรนะ! เขากาลงั พดู อะไร!

“มีดเล่มเดียวฆ่าคุณมนั ง่ายเกินไป เริ่มจากตดั มือก่อนเป็น ไง?” เขายมิ้ กวา้ ง ใบมีดวางแนบบนมือเธอ “คุณอยากฆ่าฉนั กฆ็ ่าเลย ไม่ผดิ หรอก ฉนั เกลียดคุณ คุณ มีลูกกบั ผหู้ ญิงคนอื่นแมแ้ ต่สถานะของฉนั ยงั ไม่อยากเปิ ดเผย ฉนั เกลียดคุณ! คุณมีผหู้ ญิง ฉนั กม็ ีผชู้ ายบา้ งจะเป็นไรไป!” คนท่ีอยขู่ า้ งๆ งงไปหมด น่ี…น่ีมนั อะไรกนั แน่! แสงสีแดงลว้ นพงุ่ มาที่ศีรษะของหลงเชี่ยว เขาอาจจะตาย เม่ือไหร่กไ็ ดด้ งั น้นั เขาตอ้ งแน่ใจวา่ จะไม่พลาด! “คุณชายหลง เห้ียมมาก” “ฉนั กาลงั จดั การผหู้ ญิงของฉนั แกหุบปากไป!” พดู พลางยกมีดข้ึน สูง “มองผม อยา่ ดิ้น เชือกขาดใหว้ ่งิ ทนั ที อยา่ หนั กลบั มา กระโดดลงไปเลย”

เธอมวั แตอ่ ้ึง พดู อะไรไม่ออกสกั คาเดียว “สาม สอง..” มีดตดั ผา่ นมือของเธอในมุมที่เหลือเช่ือ! ตดั เชือกที่มดั แขนและลาตวั ! “โอ๊ย! ไม่ไดแ้ สดง แต่เป็นความจริง เธอเกือบคิดวา่ มือขาดไปแลว้ ชายชุดดาเองกค็ ิดวา่ เธอโดนตดั มือไปแลว้ จึงเอ่ือยเฉื่อย แต่หลงั จากท่ีทุกคนหลบั ตาลงแคว่ นิ าทีเดียว! ใชเ้ วลาเพียงแค่วินาทีเดียว “หน่ึง!” เม่ือเขาตะโกนวา่ “หน่ึง” ฉู่ลวั่ หานวง่ิ ออกจากกองถงั น้ามนั อยา่ งไม่ คิดชีวติ ไปทางหนา้ ต่างแลว้ กระโดดลงไปทนั ที!

สญั ชาตญาณในการเอาชีวติ รอดบวกกบั การตดั สินใจ ของเขา เธอ เองกไ็ ม่รู้แลว้ วา่ ตอนน้ีกาลงั ทาอะไรอย!ู่ แต่พอ เธอกระโดดลง มาแลว้ ยงั ไม่ตาย! แถมบนพ้นื ยงั มีโฟมพลาสติก! มาจากไหน! เธอปื นข้ึนมาพยายามควบคุมมือสน่ั ๆ น้นั เปิ ดประตูรถ เดี๋ยวก่อน! หลงเซียวล่ะ! “หลงเซียว! แกเล่นลกู ไมอ้ ะไร!” ชายชุดดารู้ทนั แลว้ กเ็ ท่าน้นั ! เขาแคว่ างเกมเพือ่ แค่ที่จะกนั เธอออกไป! “ตามมนั ไป!” “ใครกลา้ ขยบั !” จู่ๆ หลงเซียวควกั เอาปื นพกออกมาข้ึนไปพร้อมเลง็ ไปท่ี ถงั น้ามนั “ใครกลา้ ขยบั กต็ ายดว้ ยกนั หมดน่ีแหละ”

หลงเซียวแกะสลกั ถกั น้ามนั เบนซินรอบตวั เขา เพยี งแคเ่ กิดประกาย ไฟเลก็ นอ้ ยกค็ งตอ้ งตายกนั ท้งั หมด ถงั น้ามนั ท่ีเตรียมไวจ้ ดั การพวกเขากลบั ถูกหลงเชียวใช้ ตลบหลงั พวกเขาสามารถร้องไหต้ ายไปไดเ้ ลย ฉู่ลวั่ หานกระแทกพวงมาลยั อยา่ งแรง “น่าตายนกั ! คุณมนั โง่! คุณ มนั โง่!” ฉู่ลวั่ หานไม่สามารถหนีไปไดเ้ ลย เธอทิ้งเขาไวไ้ ม่ได้ ถา้ จะตายก็ ตอ้ งตายดว้ ยกนั แต่ลว่ั หานยงั พอมีไหวพริบอยบู่ า้ ง เธอคิดวา่ หลงเชียว ใหเ้ ธอออกมา ก่อนแต่กลบั ไม่มีคนตามมา ตอ้ งเป็นหลงเซียว ขวางพวกมนั ไวแ้ น่ ฉู่ลว่ั หานเปิ ดหนา้ ต่างที่นงั่ ดา้ นขา้ งคนขบั นบั เลขในใจ ถา้ ภายในสิบ นาทีเขาไม่ออกมาเธอจะเขา้ ไปเอง! ปื นในมือของหลงเซียวไม่ใช่ปื นทวั่ ไป ดูจากลกั ษณะแลว้ เป็นปื น สงั่ ทาช้นั นาจากอเมริกาที่ฆ่ามือไรเฟิ ลของพวกเขาได้ ในวนิ าทีเดียว

“ดูแลว้ แกคงรู้จกั ปื นในมือฉนั ” ริมฝีปากบาง ของเขากระตุก เลก็ นอ้ ย นยั น์ตาเยน็ ชาราวกบั ปี ศาจน้าแขง็ ที่ แผไ่ อเยน็ ไปรอบตวั “คุณวางปื นลงซะ! อยา่ ทาใหเ้ ป็นเร่ืองยาก?” ดวงตาที่ลึกล้าและเยน็ ชาของหลงเชียวมองไปที่คนซุ่มยงิ หลายคนที่ เดินเขา้ มา ถา้ ไม่ใช่เพราะถงั น้ามนั พวกน้ี เขาคงถูก ยง่ิ พรุนเหมือนรัง แตนไปแลว้ “เสี่ยงชีวิตมาเพือ่ เล่นเกมกบั พวกแก ฉนั กลา้ แต่กลว้ วา่ พวกแกคงไม่ กลา้ ” เขาพดู ไปคิดหามุมและระยะห่างไป วางเทา้ ไปในทิศทาง เดียวมี เวลาไม่มากนกั เขากลวั วา่ ถา้ ฉู่ลวั่ หานหมดความอดทน เธอจะ ทะเล่อทะล่ากลบั เขา้ มาอีก ยยั โง่ รอก่อนเถอะ! นบั เลขในใจ… “ปัง!” ถงั น้ามนั ที่ถูกเตะออกไปพอดีกบั ลูกกระสุนท่ียงิ เลง็ ออก

“บ้มั !” เสียงดงั และเปลวไฟสูงเสียดฟ้าเกิดในเส้ียววนิ าทีจาก บริเวณช้นั บน ในเปลวไฟที่พงุ่ สูงข้ึนฟ้า ร่างของชายคนหน่ึงกระโดด ลอดออกจากหนา้ ต่างลงมา “ออกรถ!” ฉู่ลวั่ หาน “…” มีคนมานง่ั เบาะที่เบาะขา้ งคนขบั ต้งั แต่เม่ือไหร่? “อยา่ เหม่อออกรถ!” ฉู่ลว่ั หานผงะไปสตาร์ตรถ “บมั๊ ! บ้มั !” ถงั น้ามนั เบนซินยงั ระเบิดต่อเน่ือง บนช้นั สองของตึก กลายเป็ นทะเลเพลิง!

“ปังปัง!” ไป นึกวา่ หนีพน้ แลว้ จู่ๆ กเ็ หมือนไดย้ นิ เสียงกระสุนเจาะเขา้ กบั กระจก! “พวกมนั ตามาแลว้ ! ทาอยา่ งไรดี!” “ขบั รถ อะไรกอ็ ยา่ สนใจ บงั คบั พวงมาลยั ใหด้ ี!” เสียงของหลงเชียวเยอื กเยน็ เคร่งขรึมแมอ้ ยใู่ นระหวา่ ง ความเป็น ความตายเธอกลบั รู้สึกผอ่ นคลายลงจึงหนั มาสนใจ แค่พวงมาลยั จริงๆ และไม่คิดถึงเร่ืองอ่ืน แต่ฝีมือของเธอนี่มนั ธรรมดาจริงๆ หลงเซียวขมวดคิ้วอยา่ งไม่พอใจ “นอกจากรักษาคนป่ วย แลว้ เธอทา อะไรไดบ้ า้ ง?!” ฉู่ลว่ั หานตกใจแทบสิ้นสติ เขายงั จะเหน็บแนมเธอ! “ฉนั ไม่เคยตกอยู่ ในสถานการณ์เสี่ยงตายแบบน้ีมาก่อน จะรู้ไดย้ งั ไง.” “หุบปาก! ขบั ต่อไป! เหยยี บคนั เร่งใหส้ ุดไม่พลิกควา่ เป็น พอ!”

เธอคงรับปากไม่ได…้ หลงเซียวลดกระจกลงเลก็ นอ้ ย ยน่ื ขอ้ มือออกไปลน่ั ไก “ปัง! ปัง!” รถดา้ นหลงั ตามมาสี่คนั เห็นไดว้ า่ ระเบิดเมื่อก้ีไม่ไดท้ าให้ พวกมนั ตายหมด กระสุนของหลงเซียวมีจากดั แต่การขบั รถของฉู่ลวั่ หาน ไม่สามารถ คาดเดาได้ เขาตอ้ งเลง็ ใหแ้ ม่นแต่ถา้ เธอมือสนั่ แค่ เลก็ นอ้ ยกระสุนก็ เพ้ียนไป “ปังปังปัง!” กระสุนถูกรัวออกไปในคร้ังเดียว อีกอยา่ ง กระจกกนั กระสุนก็ไม่ใช่วา่ จะกนั ไดต้ ลอด ถา้ ไม่รีบสลดั พวก มนั ใหห้ ลุดแลว้ พวกเขาอาจจะตอ้ งตายในดงกระสุน แมว้ า่ ปื นพกของเขาจะสง่ั ทาพเิ ศษแต่สามารถบรรจุ กระสุนไดเ้ พยี ง สิบหา้ นดั ทางที่ดีที่สุดคือตอ้ งสลดั พวกมนั ให้ เร็วท่ีสุด “ฉนั ขบั เอง เธอยงิ สกดั ” ยงิ …ยง่ิ สกดั ?

เธอเคยถือแคม่ ีดผา่ ตดั ไม่เคยยงิ ปื น! แต่ทวา่ “ได้ ระหวา่ งความเป็นความตายเธอรู้วา่ แผนของเขายอ่ มดี ท่ีสุดแลว้ เธอ ยงิ ปื นไม่เป็นเขาตอ้ งรู้อยแู่ ลว้ ช่างเถอะ! ท้งั สองคนเปลี่ยนที่นง่ั กนั อยา่ งรวดเร็ว หมอฉู่วนั น้ีเธอเกิน ลิมิตแลว้ เธอเองกไ็ ม่รู้วา่ ตวั เองเอาความกลา้ บา้ บิ่นที่ไหนมา ยงั ดีที่ผชู้ ายที่อยู่ ขา้ งๆ เธอช่วยใหเ้ ธอรู้สึกปลอดภยั กระสุนบินไปมา เธอกลวั มากแต่เขากลบั ใหค้ วามรู้สึกวา่ เขาเองกอ็ ยู่ ที่นี่ เธอจะกลวั อะไร? รถออฟโรดส่ีจู่ๆ กม็ ุ่งมาขา้ งหนา้ ในเวลาเดียวกนั คง คิดจะลอ้ มรถ พวกเธอไว้ หลงเซียวหมุนพวงมาลยั อยา่ ง รวดเร็ว รถเปลี่ยนไปแล่น ในพ้ืนที่รกร้างราวกบั จะเหาะ! “ฉนั เลง็ ไม่เป็น! ตอ้ งเลง็ ยงั ไง?”

หมอฉู่ถือปื นไวใ้ นสองมือ ดา้ มปื นใหญ่มากเมื่อเทียบกบั ปื นที่เคย เห็นในละครแลว้ กส็ มกบั ท่ีเป็นป็นปลอม!ตามอยา่ งไม่ลดละ “เฟ้ี ยว!” “เอ้ียด!” รถสามคนั ตีวงโอบลอ้ มแต่ขา้ งหนา้ เป็นถนนทางด่วนที่มี รถวง่ิ เยอะ ถา้ ขบั สุ่มสี่สุ่มหา้ คงเล่ียงอุบตั ิเหตุไดย้ าก ท่ามกลางประกายไฟท่ีเกิดจากการครูดกบั ถนน รถท้งั สามคนั น้นั ติดอยทู่ ่ีบริเวณข้ึนทางด่วน ใหต้ ายสิ ฉูลวั่ หานมองไปที่หลงเซียวท่ีใบหนา้ ยงั คงตึงเครียดอยา่ ง ช่ืนชม เขา มนั ไม่ใช่คน? เขาตอ้ งไม่ใช่คนแน่ๆ ! หลงเซียวลดความเร็วรถลง รถสามคนั ดา้ นหนา้ ที่เห็นพวก เขาก็คง เหมือนหมาป่ าเห็นลูกแกะเขา้ คอก ชนะแลว้

“ท่านเซียว….พวกเราจะตายแน่ๆแลว้ ใช่ไหม?” ท่านเซียวไม่แสดงสีหนา้ ใดๆ มองดูระยะห่างและสภาพ จราจร ขา้ งหนา้ “มีคาจะสง่ั เสียอะไร…ไหนพดู ” เธออยากพดู แต่บอกเขา แลว้ ไดอ้ ะไรล่ะ เกือบจะตายดว้ ย กนั แลว้ กจ็ ริงกลบั ไม่ไดเ้ สียใจอะไร ตายกต็ ายสิ “ไม่มี” เขาเยน็ วาบในใจ ผหู้ ญิงคนน้ีไม่เคยเตม็ ใจที่จะพดู ดีๆ กบั เขาแมส้ กั นิด? จะโกหกหรือความจริงกไ็ ม่พดู ? ช่างเถอะ “หลบั ตา นง่ั นิ่งๆ!” ฉู่ลว่ั หานจบั ที่จบั ดา้ นบนหนา้ ต่างไวแ้ น่น แต่เธอลืมท่ีจะ หลบั ตา หวั ใจเกือบหยดุ เตน้ เม่ือรถเร่งความเร็วทะยานออกไป ราวกบั จะบิน!

ฉู่ลวั่ หานนง่ั โง่แมว้ า่ รถเร่งความเร็วราวกบั จะเหาะไดป้ าด แซงรถไป ถึงสามคนั ดว้ ยทกั ษะการบงั คบั เล้ียวท่ีสวยงาม “ตุ๊บ!” เสียงบางอยา่ งหล่นลงบนพ้ืน ฉู่ลวั่ หานเบิกตากวา้ งอา้ ปากหวอ! แต่คนในรถสามคนั น้นั ตะลึงยง่ิ กวา่ เม่ือก้ีที่พวกเขาเห็น คืออะไร?! รถทะยานไปบนทางด่วนคลา้ ยกบั วา่ กระสุน เปลวไฟ ความตายเม่ือ ก้ีถูกเขาโยนทิ้งไวด้ า้ นหลงั “เอ้ียด!” รถจ๊ีปจอดอยา่ งกะทนั หนั หลงั ลงจากทางหลวง เธอส้นั สะทอ้ น “หลงเชียว คุณนี่มนั เป็นคนหรือเป็นผกี นั แน่?” เธอท่ีรอดตายมาหมาดๆ เอ่ยถาม

ท่านเขียวหนั มามองเธอ ดวงตาล้าลึกค่อยๆ คลายความ เยน็ ชา มุม ปากยกข้ึนยมิ้ แซว “ลูบดูกร็ ู้”

ตอนที่ 87 ขึน้ มา ผมแบกคุณเอง ในเส้ียววนิ าทีน้นั เธอคิดวา่ ตวั เองไม่ไดร้ ู้จกั หลงเชียวเลย พดู ใหช้ ดั ก็ คือคนท่ีเธอรู้จกั ก่อนหนา้ น้ีไม่ใช่ตวั ตนท่ีแทจ้ ริงของ หลงเชียว เขาแขง็ แกร่งและทา้ ทายเกินไป เหมือนอยคู่ นละโลกกบั เธอ คู่ลว่ั หานเช็ดเหงื่อบนใบหนา้ และคราบเลือดบนมุมปาก ตดั สินใจไม่ ตอบเขา “คุณมาคนเดียวจริงๆ เหรอ ไม่ไดแ้ จง้ ความ?” ไร้สาระ! เม่ือก้ีไม่เห็นหรือไง? เขาไปเองคนเดียวจริงๆ! “อม” หลงเชียวพีมพาตอบเบาๆ ราวกบั กาลงั ต้งั คาถามกบั สติ ปัญญาของ เธอ แต่สายตาของหลงเชียวน้นั มองเงาสะทอ้ น ของผหู้ ญิงในกระจก