Star Martial God Technique 01

บทที่ 1 ศิลปะการต่อสู้สุดยอดท้งั สาม แม่น้าํ ขนาดมหึมาแห่งหน่ึงที่สามารถจะพบเห็นไดใ้ นดินแดนป่ าดงดิบ. แม่น้าํ แห่งน้ีน้นั ไหลไปขา้ งหนา้ อยา่ งเช่ียวกราก,และมีเขื่อนก้นั แม่น้าํ แห่งน้ีเป็นแนวติดต่อกนั ของภเู ขา.จากภเู ขาเหล่าน้ีน้นั นานๆคร้ังกไ็ ดย้ นิ เสียงคาํ รามของสตั วอ์ สูร.เสียงเหล่าน้ีเหมือนกบั คล่ืนสายฟ้ าเป็นธรรมดาท่ีจะไหลไปอยา่ งต่อเนื่องจากภเู ขาลกู หน่ึงไปยงั อีกลูกหน่ึง. ในช่วงกลางของแม่น้าํ น้นั เป็นท่ีราบกวา้ งใหญ่ท่ีถกู คน้ พบและไดก้ ่อต้งั นครที่สวยงามสุดยอดข้ึน เมืองแห่งน้ีน้นั ต้งั อยใู่ นจงั หวดั จี ชายแดนของอาณาจกั รโจวที่ยงิ่ ใหญ่.ซ่ึงถกู เรียกวา่ นครบรรพชนสวรรค.์ เน่ืองดว้ ยมนั อยใู่ นเขตชายแดนจึงไดม้ ีความวนุ่ วายโกลาหลต่อเนืองมาหลายปี อนัเนื่องมาจากสงคราม.เม่ือไม่นานมาน้ีหลงั จากที่ประเทศชาติของอาณาจกั รโจวที่ยง่ิ ใหญ่ไดม้ ีความเจริญรุ่งเรืองและพลงั อาํ นาจก็ไดค้ ่อยๆเพม่ิ ข้ึนทีละนอ้ ยๆ,ในที่สุดพ้ืนที่แห่งน้ีกส็ งบและมน่ั คงข้ึนนิดหน่อย.

ภายในนครบรรพชนสวรรค,์ สถาบนั ดาราสวรรค์ ในเวลาเที่ยงตรงเม่ือดวงตะวนั ไดส้ ่องแสงน่ากลวั ไปยงัใบหนา้ ของผคู้ น,จากใจกลางของสถาบนั ดาราสวรรคไ์ ดย้ นิ เสียงปรบมือเสียงดงั จนสามารถไดย้ นิ ได.้ นกั เรียนกลุ่มหน่ึงไดน้ ง่ั อยู่บนพ้ืนและจอ้ งมองไปขา้ งหนา้ อยา่ งต้งั ใจ. ขา้ งหนา้ น้นั ,เป็นครูฝึ กหนุ่มคนหน่ึงที่แสดงวทิ ยายทุ ธ์ศิลปะการต่อสู.้ ขณะที่เขาไดแ้ สดงศิลปะการต่อสูท้ วั่ ท้งั ร่างกายของเขาน้นั ดูเหมือนกบั สตั วร์ ้ายขนาดใหญ่โบราณ.แขนท้งั สองขา้ งของเขาน้นั มีกลา้ มเน้ือจาํ นวนมากและปกคลุมไปดว้ ยชิ้นส่วนของเกลด็ สีดาํ ,ที่กาํ ลงั ส่องแสงเป็นเงาสีเงินเขม้ ภายใตแ้ สงตะวนั . \"ศิลปะการต่อสูน้ ้นั ลว้ นแลว้ แต่แพร่หลายมากมายและลึกซ้ึง,ต้งั แต่ยคุ โบราณหลงั จากประสบกบั ววิ ฒั นาการนบั ไม่ถว้ น,ในท่ีสุดพวกเรากม็ ีสามสุดยอดศิลปะการต่อสูท้ ่ีทรงพลงั ที่สุดที่ยงั คงอย.ู่ ซ่ึงไดถ้ กู เรียกวา่ ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิง,ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กร และ ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารา.\" ครูฝึ กหนุ่มไดท้ าํ การแสดงฝี มือการต่อสู,้ ขณะท่ีเขาน้นั ได้ทาํ การแสดง \"ขา้ เป็นผใู้ ชง้ านศิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กร \"

\"ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรน้นั จะมีโลหิตมงั กรสืบทอดมาภายในร่างกายของพวกเขา. ผฝุ้ ึ กยทุ ธน์ ้ีหลงั จากท่ีทาํ การกระตุน้ โลหิตมงั กรของเขาแลว้ จะสามารถเพิ่มความแขง็ แกร่งได้ที่ร่างกายของเขาโดยตรงและสามารถที่จะมีความแขง็ แกร่งท่ีสะพรึงกลวั ได,้ ดง่ั เช่นน้นั \" อาจารยห์ นุ่มคนน้นั ไดก้ าํ หมดั ขวาของเขาแน่นและชกหมดั ของเขาออกไปในทนั ทีขณะท่ีหินขนาดใหญ่หนกั หลายร้อยจินอยดู่ า้ นขา้ ง *1 จิน เท่ากบั 0.5 กิโลกรัม* ในขณะท่ีหมดั ของเขาน้นั ไดถ้ กู ปล่อยออกไปหน่ึงคร้ังก็สามารถไดย้ นิ เสียงระเบิดดงั ลนั่ ดงั คลคั -คลคั -คลคั บมู ม! กอ้ นหินดงั กล่าวแตกออกมากระจดั กระจาย. บนกอ้ นหิน รอยเกลียวคล่ืนรอยหน่ึงของหมดั ไดถ้ กูประทบั อย,ู่ ซ่ึงมองดูแลว้ เหมือนกบั สวา่ นเหลก็ โดยทว่ั ไป. มนั ยากที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่จะเป็นผลลพั ธถ์ า้ คนๆหน่ึงไดช้ กออกไปดว้ ยหมดั ระเบิดเช่นน้ี.

นกั เรียนท้งั หมดต่างเฝ้ ามองสิ่งท่ีผา่ นมาพร้อมท้งั ใคร่ครวญถึงความน่ากลวั ของความแขง็ แกร่งดงั กล่าว.นกั เรียนลว้ นแลว้ แต่ตอ้ งการท่ีจะฝึ กศิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรท่ีเตม็ เปี่ ยมไปดว้ ยความรู้สึก,ท่ีแมว้ า่ จะผา่ นมาเนินนานแต่ในใจของพวกเขากย็ งั ไม่สามารถลืมเลือนได.้ นนั่ เป็นเพราะความแขง็ แกร่งท่ีน่าเกรงกลวัของศิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กร. ท่ามกลางนกั เรียน,วยั รุ่นคนหน่ึงน่าจะมีอายสุ ิบหา้ ปี เร่ิมที่จะเอาจริงเอาจงั กบั ส่ิงต่างๆของครูฝึ กหนุ่ม,เขาสวมชุดธรรมดาเลก็ นอ้ ยแต่ถึงอยา่ งน้นั เม่ือโดนแสงตะวนั ส่องผวิ ของเขาแลว้ ดูแลว้ สีเขม้ ข้ึน.ผวิ ของเขาน้นั ปกคลุมไปดว้ ยเมด็ เหงื่อจาํ นวนมากแต่ดูแลว้ เรียบร้อยเป็นอยา่ งมาก. เขาถกู เรียกวา่ เย่ ซิงเหอ.เขามาจากตวั เมืองปลาคาร์พสีน้าํเงินนครบรรพชนสวรรค์ จากทวั่ ท้งั เมืองปลาคาร์พสีน้าํ เงินเขาเป็นคนแคเ่ พียงคนเดียวท่ีถกู ยอมรับใหเ้ ขา้ มายงั สถาบนั ดาราสวรรค.์ เขาไดเ้ อาใจใส่กบั โอกาสท่ีดีน้ีเป็นอยา่ งมาก. ในขณะน้ี,ครูฝึ กหนุ่มกไ็ ดพ้ ดู ต่อไปวา่ \"ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสู้แห่งมงั กรน้นั มีจาํ นวนมากท่ีสุดแต่กไ็ ม่ใช่ผทู้ ี่แขง็ แกร่งท่ีสุด.ผใู้ ช้

ศิลปะการต่อสูท้ ่ีแขง็ แกร่งที่สุดคือผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิง,ถา้ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงในระดบั เดียวกนั ได้ต่อสูป้ ระจนั หนา้ กนั แลว้ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กร ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรน้นั ไม่สามารถมีความสามารถแขง็ แกร่งกวา่ได.้ แต่ถึงกระน้นั ความแขง็ แกร่งของพวกเขามาจากการควบคุมเปลวเพลิง.ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงคนเดียวสามารถที่จะแสดงผนึกเปลวเพลิงท่ีน่าสะพรึงกลวั ออกมาไดแ้ ละสามารถที่จะลม้ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งมงั กรในระดบั เดียวกนั ไดห้ ลายคนเลยทีเดียว \"แลว้ เกี่ยวกบั ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราล่ะ?\"เดก็ หญิงคนหน่ึงถามออกมาดว้ ยเสียงท่ีสดใส \"ผทู้ ี่ถกู เรียกวา่ ผใู้ ชศ้ ิลปะแห่งดวงดาราน้นั จะฝึ กฝนพลงัอาํ นาจของเขามาจากดวงดาว.ทุกๆคนของพวกเขาน้นั มีวทิ ยายทุ ธ์ท่ีมีเอกลกั ษณ์เฉพาะท่ีข้ึนอยกู่ บั ดวงดาว,พลงั อาํ นาจของดาวบางดวงน้นั มีผลทาํ ใหผ้ ใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงตาวน้นั มีลกั ษณะเฉพาะพร้อมท้งั มีผลทาํ ใหม้ ีพรสวรรคเ์ ฉพาะตวั ไดอ้ ีกดว้ ย ดง่ั เช่น ช่วยในการรักษาผบู้ าดเจบ็ ,ความสามารถในกระบวน

ท่าที่หลากหลาย.ในยคุ โบราณน้นั ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราได้สร้างมหาอาํ นาจเป็นจาํ นวนมาก,พวกเขาเหล่าน้นั สามารถไปได้แมแ้ ต่ดวงดาวและดวงจนั ทร์.ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราสามารถท่ีจะต่อตา้ นสวรรคไ์ ดเ้ ลยถา้ ตอ้ งการ,แต่เม่ือผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราไม่สามารถท่ีจะสืบทอดวรยทุ ธใ์ ดๆจึงเหลืออยแู่ ค่เพียงนอ้ ยนิดในวนั น้ีจึงมีคนไปถึงไดแ้ ค่ดินแดนระดบั9 สวรรค.์ \" เยซ่ ิงเหอกาํ หมดั ของเขาท้งั สองเบาๆ.ดว้ ยช่วงท่ีการรับเขา้ น้นั เขากบั ทุกๆคนไดม้ ีการทดสอบลกั ษณะเฉพาะตวั ,ดว้ ยการช้ีบ่งวา่ ร่างกายของเขาน้นั เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารา. \"ฮ่า ฮ่า,หมายความวา่ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นัเป็นแค่เพยี งของไร้ประโยชน\"์ ชายหนุ่มคนหน่ึงยมิ้ ออกมาอยา่ งไม่แยแส,เขาน้นั ไดถ้ กู ระบุวา่ เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งเปลวเพลิงและทาํ ใหเ้ ขาคอ่ นขา้ งท่ีจะมีความภาคภมู ิใจสาํ หรับเรื่องดงั กล่าวน้นั . ใบหนา้ ของเย่ ซิงเหอถึงกบั ร้อนฉ่า,ภายในหอ้ งสามสิบคนน้นั ,มีหกคนที่ไดถ้ ูกยนื ยนั วา่ เป็นผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวง

ดารา.ในหกคนน้ี,มีหา้ คนเป็นผหู้ ญิงและมีเพียงเยช่ ิงเหอคนเดียวที่เป็นผชู้ าย, ซ่ึงมนั ทาํ ใหเ้ ขาน้นั อบั อายต่อหนา้ ทุกๆคนเป็นอยา่ งมาก. \"เจา้ จะพดู เยย่ี งน้นั ไม่ได,้ ในเม่ือววิ ตั นาการของศิลปะการต่อสูท้ ้งั สามน้นั เป็นมรดกสืบทอดมายงั เหล่าผฝู้ ึ กยทุ ธท์ ุกคนซ่ึงเป็นคนที่จะฝึ กฝนไปจนถึงขอบเขตระดบั สูงสุดน้นั สามารถท่ีจะก่อใหเ้ กิดความแขง็ แกร่งที่น่าสะพรึงกลวั อนั ยอดเยย่ี มได\"้ ใบหนา้ของอครูฝึกหนุ่มน้นั ช่างเอาจริงเอาจงั เป็นอยา่ งมากและดว้ ยการค่อยๆลดเสียงของเขาลงก่อนที่จะพดู วา่ \"เจา้ ดูแคลนผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั กเ็ ท่ากบั วา่ เจา้ น้นั ไดด้ ูหม่ินมรดกศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราดว้ ย.\" ชายหนุ่มคนท่ีไดเ้ ยาะเยย้ ผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดารารีบปิ ดปากของเขาทนั ที.เขากม้ หนา้ กม้ ตาไม่กลา้ ที่จะพดู อะไร.แมว้ า่ ในใจของเขาน้นั จะคิดอีกอยา่ งหน่ึง,แต่เขาเขา้ ใจความหมายที่ครูฝึ กไดก้ ล่าว,ดว้ ยคาํ พดู ดงั กล่าวน้นั ไม่สามารถท่ีจะพดู ออกมาลอยๆได.้

ครูฝึ กหนุ่มคนน้นั ไดก้ ล่าวต่อวา่ \"คร้ังหน่ึงเคยมีผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราที่น่ากลวั เป็นอยา่ งมากพลิกกลบั ดวงดาว,ยมื พลงั อาํ นาจจากดวงดาวจดั ต้งั หกเร่ืองเหลือเช่ือเสาแห่งดวงดาวอนั สูงใหญ่และคร้ังหน่ึงเขาไดท้ าํ ลายอาณาจกั รดว้ ยฝ่ ามือเดียว.ศิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาวน้นั ไดถ้ ดถอยแต่ไม่ได้ เป็นเพราะวา่ มนั ไม่ใช่เป็นมรดกท่ีไม่แขง็ แกร่ง,แต่มนั เป็นเพราะไม่มีผู้สืบทอดที่แขง็ แกร่งต่างหาก\" ฝ่ ามือเดียวทาํ ลายอาณาจกั รได.้ สวรรค,์ เพอื่ ทาํ สิ่งน้นั ,เป็นความแขง็ แกร่งที่น่ากลวั เป็นอยา่ งมากของวรยทุ ธ์ดงั กล่าวน้นั .เหล่านกั เรียนท้งั หมดจอ้ งมองดว้ ยสายตาที่ตื่นตระหนก. เย่ ซิงเหออดไม่ไดเ้ หมือนกนั ท่ีจะเผยความสนใจเป็นอยา่ งมาก.ดว้ ยจุดสูงสุดของผใู้ ชศ้ ิลปะการต่อสูแ้ ห่งดวงดาราน้นั เป็นการคงอยทู่ ่ีโดดเด่นนกั . \"พวกเจา้ จงเตรียมร่างกายใหพ้ ร้อมทดสอบในช่วงระหวา่ งการรับเขา้ น้ี,ดว้ ยเหตุน้ีตอนน้ีใชส้ องชวั่ โมงเพ่อื เตรียมตวั พวกเจา้สาํ หรับการทดสอบพรสวรรค.์ พวกเจา้ จงเตรียมตวั ,ขา้ จะไป

จดั การเตรียมการสาํ หรับการทดสอบ\"ครูฝึ กหนุ่มคนน้ีไดบ้ อกกล่าวแก่เหล่านกั เรียนท่ีนง่ั อยแู่ ละใหเ้ ตรียมตวั ,จากน้นั เขากห็ นักลบั และเดินออกไปยงั สถานท่ีไกลออกไป. เหล่านกั เรียนท่ีนกั อยกู่ ม็ ีอาการผอ่ นคายและกาํ ลงั นงั่ พกั อย.ู่ พวกเขาเริ่มมองสงั เกตคนอื่นๆ,ขณะท่ีพวกเขาอยรู่ วมกนักบั เหล่าเพอ่ื นร่วมช้นั ในตอนน้ี. เดก็ ชายคนหน่ึงสวมชุดคลุมยาวสีขาวกวาดสายตามองไปยงั เหล่านกั เรียนที่นงั่ อยดู่ ว้ ยสายตาที่เยน็ ชาและพดู ออกมาอยา่ งดุร้าย \"วนั น้ีเป็นวนั แรกที่พวกเราน้นั ไดเ้ ขา้ มายงั สถาบนั ดาราสวรรค,์ หลงั จากน้ีพวกเราจะตอ้ งเป็นเพอื่ นร่วมช้นั กนั .หลายคนในพวกเจา้ น้นั มาจากตระกลู ช้นั สูงและบางคนกม็ าจากจงั หวดั หางแถว,แต่ถึงกระน้นั ไม่วา่ พวกเจา้ น้นั จะมาจากท่ีใด,พวกเจา้ จงเขา้ ใจดว้ ยวา่ นบั ต้งั แต่วนั น้ีเป็นตน้ ไป ขา้ จะเป็นหวั หนา้ ของหอ้ งน้ีและทุกๆเรื่องในหอ้ งเรียนน้ีจะตอ้ งอยภู่ ายใตก้ ารตดั สินใจของขา้ .\" หลงั จากท่ีไดย้ นิ คาํ พดู ของเดก็ ชายคนดงั กล่าว,เหล่านกั เรียนท้งั หมดกเ็ ริ่มท่ีจะกระซิบกระซาบระหวา่ งกนั และกนั .

\"เจา้ คนท่ีสุดยอดแห่งความอวดดีนน่ั เป็นใครกนั ?\"ชายคนหน่ึงถามดว้ ยเสียงเบาๆ. \"เจา้ ไม่รู้จกั เขาเหรอ,เขามีชื่อวา่ เหลียง หยู .เขาเป็นนายนอ้ ยของตระกลู จนั ทราทมิฬ,นครบรรพชนสวรรค.์ ตระกลู จนั ทราทมิฬน้นั เป็นตระกลู ชนช้นั สูงพิเศษจากตาํ หนกั จา้ วนคร.นครบรรพชนสวรรคม์ ีเมืองหกเมืองภายใตแ้ ควน้ แห่งน้ีและหกเมืองเหล่าน้นั กอ็ ยภู่ ายใตต้ ระกลู ของเขา.นกั เรียนหลายคนที่นงั่ อยู่รอบๆเขาน้นั ลว้ นแลว้ แต่เป็นคุณชายจากตระกลู จนั ทราทมิฬ\"นกั เรียนคนหน่ึงกล่าวดว้ ยเสียงโทนต่าํ . ดว้ ยการฟังสิ่งที่นกั เรียนเหล่าน้นั พดู คุยกนั ดว้ ยเสียงโทนต่าํ,ในสายตาของ เยซ่ ิงเหอกม็ ีประกายของไฟแห่งความโกรธเกร้ียว.ดว้ ยเดก็ ชายดงั กล่าวที่นง่ั อยขู่ า้ งหนา้ น้นั คือคนของตระกลู จนั ทราทมิฬ. แมว้ า่ ใจของเขาน้นั จะเตม็ ไปดว้ ยความเกลียดชงั ท่ีมีต่อบุคคลดงั กล่าว,แต่เขากย็ งั คงกม้ หนา้ ลงอยา่ งเงียบๆและหาไดพ้ ดูอะไรไม่.

เมืองปลาคาร์พสีน้าํ เงินน้นั อยภู่ ายในอิทธิพลของตระกลูจนั ทราทมิฬ,และเผา่ ขนนกสีฟ้ าซ่ึงเขาน้นั อาศยั อยกู่ เ็ ป็นส่วนหน่ึงภายใตต้ ระกลู จนั ทราทมิฬ.ในเมืองของเขาน้นั ตระกลู จนั ทราทมิฬมีอาํ นาจเหนือกวา่ ทุกคนที่จะเปรียบเทียบได.้ เยซ่ ิงเหอ ยงั จดจาํ ไดว้ า่ คร้ังหน่ึงเมื่อเขาน้นั ยงั เลก็ แค่เพยี งหกปี น้นั ,อาของเขาน้นั เป็นหญิงสาวท่ีสวนท่ีสุดในเมือปราคาร์พสีน้าํเงิน,เธอเป็นคนท่ีใจดีต่อเขาเป็นอยา่ งมาก,แต่ถึงอยา่ งน้นั เธอกถ็ ูกลกั พาตวั โดยตระกลู จนั ทราทมิฬจากน้นั คร่ึงเดือนถดั มาหลงั จากที่เธอน้นั กลบั มา,อาของเขาน้นั กไ็ ดผ้ กู คอตายที่คานบา้ น. เยซ่ ิงเหอ ยงั จดจาํ ไดอ้ ีกถึงตระกลู ขนนกสีฟ้ าที่จะตอ้ งจ่ายส่วยประจาํ ปี ต่อตระกลู จนั ทราทมิฬ,และหากมีปี ใหนท่ีผลผลิตประจาํ ปี ไม่ดีนกั ,หลงั จากที่พวกเขาตอ้ งส่งส่วยแลว้ ,ผลผลิตของตระกลู ขนนกสีฟ้ ากไ็ ม่เพยี งพอแก่คนภายในตระกลู .มีมากกวา่ยสี่ ิบชีวติ ที่จะตอ้ งอดอาหาร,เพอื่ ท่ีจะใหส้ มาชิกอ่ืนๆในตระกลูสามารถมีอาหารท่ีเพียงพอ.

มีหน้ีอีกมากมายที่เป็นเหมือนมีดแกะสลกั ท่ีกาํ ลงั เชือดเฉือนไปที่ใจของเขา.เขาไม่สามารถที่จะอภยั ใดๆใหก้ บั พวกเขาไดเ้ ลย. จากความคิดเลก็ ๆของเยซ่ ิงเหอ เขาไดต้ ดั สินใจท่ีจะเปล่ียนโชคชะตาของตระกลู .ดงั น้นั เขาจะตอ้ งฝึกฝนอยา่ งขยนั ขนั แขง็ ,ยงิ่ไปกวา่ น้นั เหมือนกนั ต้งั แต่พรสวรรคข์ องเขาน้นั ดีเยอ่ื ม,ทว่ั ท้งัตระกลู ขนนกสีฟ้ าน้นั ไดท้ ุ่มเทกาํ ลงั ใจฝึกฝนเขาอยา่ งสุดกาํ ลงั .ในที่สุดเขาน้นั กม็ ีโอกาสไดเ้ ขา้ มายงั สถาบนั ดาราสวรรค.์ ดว้ ยการเขา้ มาของเขาในสถาบนั ดาราสวรรคน์ ้นั ไม่ใช่แค่เพยี งความฝันของเขาเท่าน้นั ,แต่มนั ยงั เป็นความฝันทวั่ ท้งั ตระกลูของเขาเลยดว้ ย.

บทท่ี 2 คุกเข่าหรือไม่คุกเข่า หลงั จากที่มองเห็นทุกๆคนนงั่ อยอู่ ยา่ งเรียบร้อยและไม่มีใครที่กลา้ ที่จะปฏิเสธคาํ พดู ของเขา,ทาํ ให้ เหลียงหยนู ้นั แสดงรอยยมิ้ ที่พึงพอใจเป็นอยา่ งมาก,ในนครสวรรคบ์ รรพชน.ถา้ มีใครท่ีพอจะทาํ ใหต้ ระกลู จนั ทราทมิฬเกรงกลวั ได,้ คงมีแค่คฤหาสน์เจา้เมืองเท่าน้นั ในช้นั เรียนแห่งน้ีไม่มีใครท่ีมาจากคฤหาสน์เจา้ เมืองและนกั เรียนคนอื่นๆจึงไม่กลา้ ท่ีจะพดู อะไรกบั เขาอยา่ งแน่นอน.ดว้ ยคาํ พดู ของเหลียงหยนู ้นั เขาตอ้ งการท่ีจะสร้างอิทธิพลของเขาและตระกลู จนั ทราทมิฬดว้ ย. สายตาของเหลียงหยกู วาดสายตาไปยงั ร่างกายของนกั เรียนทุกคนและไปหยดุ อยทุ่ ่ี เยซ่ ิงเหอ. เยซ่ ิงเหอไดท้ าํ การกม้ หนา้ หลบเขาในตอนน้ี,ซ่ึงผมยาวของเขากป็ กคลุมใบหนา้ อีกดว้ ย. เหลียงหยู ยกคิ้วเป็นรูปโคง้ และขมวดเลก็ นอ้ ย.ถา้ เขาจาํ ได้ถกู ตอ้ งแลว้ ชายหนุ่มที่อยตู่ ่อหนา้ เขาน้นั มาจากตระกลู ขนนกสีฟ้ า

เมืองปลาคาร์พสีเงิน.เหลียงหยู ยนื ข้ึนและเดินตรงไปหา เย่ ซิงเหอ. \"เจา้ เงยหนา้ ข้ึนสิ\"เหลียงหยกู่ ล่าวออกมาดว้ ยความหยง่ิ ยโส นกั เรียนทุกๆคนจอ้ งตรงไปยงั เย่ ซิงเหอ,คนท่ีอยขู่ า้ งหนา้ของเหลียงหย.ู พวกเขาไม่รู้เลยวา่ เยซ่ ิงเหอน้นั ไดท้ าํ การต่อตา้ นเหลียงหยตู รงไหน.แต่ถึงกระน้นั ดว้ ยการแอบคิด เขาน้นั ช่างน่าสงสารจริงๆตอนน้ี. ท่าทางของ เยซ่ ิงเหอน้นั ค่อนขา้ งหิวโซขาดอาหาร,แมว้ า่บุคคลต่อหนา้ เขาน้นั จะเป็นสมาชิกของตระกลู จนั ทราทมิฬซ่ึงเป็นคนท่ีเขารังเกียจเป็นอยา่ งมาก,แต่ดว้ ยความเป็นจริงเขาไม่สามารถท่ีจะต่อตา้ นใดๆได,้ หรือท้งั หมดของตระกลู ขนนกสีฟ้ าอาจจะพบกบั ภยั กเ็ ป็นได.้ เย่ ซิงเหอรวบรวมกาํ ลงั อยา่ งไม่เตม็ ใจและเงยหนา้ ของเขาข้ึนชา้ ๆ \"เจา้ ช่ืออะไรรึ?\" เหลียงหยขู มวดคิ้วและดูเหมือวา่ เยซ่ ิงเหอด้ือร้ันไม่เตม็ ใจที่จะทาํ ตามคาํ สง่ั ของเขาในทนั ที. \"ขา้ ช่ือ เยซ่ ิงเหอจากตระกลู ขนนกสีฟ้ า\" เหลียงหยยู กเทา้ของเขาและกระทืบลงไปที่ร่างกายของเยซ่ ิงเหอในทนั ที. เหล่า

นกั เรียนที่อยรู่ อบๆจอ้ งมอง,เหลียงหยอู ยา่ งฉบั พลนั ,และไม่คาดคิดถึงส่ิงที่ดุร้ายฝ่ังเดียวเช่นน้ีจนกลายเป็ นความงงงวย.เดก็ หญิงหลายคนร้องออกมาดว้ ยความต่ืนกลวั . \"เจา้ ไดใ้ ชโ้ ทนเสียงเช่นน้ี พดู กบั เจา้ เหนือหวั ของตระกลู \"เหลียงหย๋ตู ระโกนดว้ ยความโกรธ. \"แมว้ า่ เจา้ จะไดก้ ารยอมรับจากสถาบนั ดาราสวรรคก์ ต็ าม,อยา่ ไดล้ ืมวา่ ตระกลู ขนนกสีฟ้ าน้นัเป็นตระกลู เลก็ ๆที่อยภู่ ายใตต้ ระกลู จนั ทราทมิฬ,คนของตระกลูขนนกสีฟ้ าทุกคนลว้ นแลว้ แต่เป็นทาสของตระกลู จนั ทราของขา้รุ่นต่อรุ่น.\" เยช่ ิงเหอโดนเตะไปบนพ้นื และเร่ิมท่ีจะมีเลือดไหลออกมาจากใบหนา้ .ดว้ ยการไดย้ นิ คาํ พดู ของเหลียงหยทู าํ ใหเ้ ขารู้สึกราวกบั วา่ โดนหนามทิ่มแทงทะลุเขา้ มายงั หวั ใจของเขา. \"คนของตระกลู ขนนกสีฟ้ าทุกคนลว้ นแลว้ แต่เป็นทาสตระกลู จนั ทราของขา้ รุ่นต่อรุ่น.\" ดว้ ยคาํ พดู ของเหลียงหยู ทาํ ใหห้ ูของเยช่ ิงเหอดงั ห่ึงๆ.ดว้ ยความโกรธท่ีไร้ท่ีสิ้นสุดภายใน ตวั เขาจนเกือบทาํ ใหเ้ ขาไม่สามารถควบคุมตวั เองได.้

เย่ ซิงเหอตอ้ งการท่ีจะถาม,วา่ ทาํ ไม? ตระกลู ขนนกสีฟ้ าของเขาตอ้ งทาํ งานอยา่ งหนกั เป็นพิเศษท้งั ปี เพ่ือท่ีจะจ่ายใหก้ บัตระกลู จนั ทราทมิฬ.คนของตระกลู เขาแมแ้ ต่ตอ้ งอดอาหารจนตอ้ งตายจากการผอมแหง้ หลายคร้ัง.ยงิ่ ไปกวา่ น้นั สมาชิกของตระกลู ขนนกสีฟ้ าจะตอ้ งเป็นทาสหรืออยา่ งไร? เยซ่ ิงเหอยงั จดจาํส่ิงที่อาของเขาน้นั ไดร้ ับกลบั คืนมา,สายตาของเธอน้นั กลายเป็นซีดเผอื ดราวกบั วา่ ไม่มีชีวติ อยเู่ ลยในน้นั .ในเวลาน้นั เขาไดเ้ พยี งแค่ตระหนกั ไดว้ า่ เธอไดถ้ กู กระทาํ อยา่ งไร้มนุษยธรรมโดยตระกลูจนั ทราทมิฬ. ดว้ ยความเกลียดชงั น้ีมนั ลึกที่สุดเขา้ ไปในกระดูกของเขาเลย. เขายงั จดจาํ ได,้ ในช่วงเวลาน้นั เขาไดท้ าํ การสาบานวา่ จะแก้แคน้ ต่อตระกลู จนั ทราทมิฬเพอ่ื อาของเขา. เย่ ซิงเหอ กดั ฟันของเขาแน่นและพยายามที่จะลุกข้ึนจากพ้นื . \"ใครบอกใหเ้ จา้ ลุกข้ึนมาได\"้ เหลียงหยกู่ ระทืบไปที่ร่างของเยซ่ ิงเหออีกคร้ัง.

เยซ่ ิงเหอกาํ มือของเขาแน่นอยบู่ นพ้ืน,แมว้ า่ เลือดจะนองแต่เขากห็ าไดม้ ีน้าํ ตาแมซ้ กั หยดเดียว,ดว้ ยการกดั ฟันของเขาแน่นจดจาํ ความอปั ยศอดสูของคนรุ่นก่อนของตระกลู ขนนกสีฟ้ า,ส่ิงท่ีพวกเขาอบั อายน้นั อยตู่ รงขา้ งหนา้ น้ีแลว้ . ดว้ ยการจอ้ งมองไปที่เลือดที่เตม็ ไปทว่ั ร่างของเยซ่ ิงเหอแลว้, เหลียงหยแู ค่นเสียงอยา่ งเยน็ ชา \"ขา้ จะตอ้ งทาํ ใหเ้ จา้ เขา้ ใจวา่ถึงแมว้ า่ เจา้ จะไดเ้ ขา้ มายงั สถาบนั ดาราสวรรค์ เจา้ กย็ งั คงเป็นทาสของตระกลู จนั ทราทมิฬ.อยา่ ไดล้ ืมสถานะของตวั เจา้ เอง,ภายในตระกลู เจา้ ตอ้ งทาํ ตามกฏ.ถา้ ขา้ บอกเจา้ ไปทางเหนือแลว้ เจา้ ยงั กลา้ท่ีจะไปทางใตอ้ ีกรึ? \"เหลียงหย,ู เจา้ ไดท้ าํ มนั มากเกินไปแลว้ นะตอนน้ี,ตอ้ งไม่ลืมดว้ ยวา่ พวกเราน้นั ลว้ นแลว้ แต่เป็นนกั เรียนหอ้ งเดียวกนั \" เสียงท่ีสดใสและไพเราะร่ืนหูเม่ืออยใู่ กลๆ้ ,เป็นสาวนอ้ ยที่เบาะบางได้เคล่ือนที่มาหาพวกเขา,ร่างกายของเธอน้นั ดูมีสง่าราศีราวกบั วา่เป็นน้าํ ตกที่โออ่าไดต้ กลงมาอยขู่ า้ งหลงั เธอ,แขนเส้ือของเธอเปิ ดข้ึนคร่ึงหน่ึงเผยใหเ้ ห็นเรียวแขนท่ีขาวราวกบั หยก,ซ่ึงมีสร้อยขอ้ มือสีเงินที่สวยงามหนกั แน่น,ทาํ ใหม้ นั ดูเหมือนกบั เรียบหรู

แบบง่ายๆ.แมว้ า่ เธอน้นั จะเป็นเดก็ หญิงอายแุ ค่เพยี ง 15 ปี แต่ถึงอยา่ งน้นั ความสวยของเธอน้นั กท็ าํ ใหถ้ ูกแยกออกมาจากคนธรรมดา. \"นกั เรียนคนหน่ึงเหมือนกนั ในหอ้ ง,ตลกอะไร\" เหลียงหยูหวั เราะ \" ซิวหยนุ ,เขาเป็นแค่เพยี งทาสของบา้ นขา้ ตระกลู จนั ทราทมิฬ,อยา่ ไดม้ าบอกขา้ เพราะวา่ ตระกลู สวรรคน์ ิรันดรของเจา้ ที่ตอ้ งการต่อตา้ นพวกเราสาํ หรับการทาํ ตวั ต่าํ ตอ้ ยดงั่ เช่นทาส.\" อนั ซุย หยนุ กระพริบตาของเธอไปมา,หล่อนกวาดสายตาชาํ เลืองไปยงั เยช่ ิงเหอและมองดูดว้ ยความด้ือล้นั ผา่ นเขา้ มายงัดวงตาของเธอ \"ถึงแมว้ า่ เขาจะเป็นทาสของตระกลู จนั ทราทมิฬของเจา้ ,เจา้ กจ็ ะตอ้ งไม่ดูถูกเขาในท่ีแห่งน้ี,เขาสามารถลืมตาของเขาในสถาบนั ดาราสวรรคห์ ลงั จากน้ี\" \"ทาสคนหน่ึงตอ้ งการท่ีจะลืมตาไดด้ ว้ ยรึ?\" เหลียงหยจู่ อ้ งมองไปยงั เยซ่ ิงเหอท่ีนอนอยแู่ ละแค่นเสียงสามคร้ัง\" เยซ่ ิงเหอ ขา้ไม่คาดคิดเลยวา่ จะมีผหู้ ญิงที่สวยงามเช่นน้ีปกป้ องเจา้ ,วนั น้ีเป็นวนั แรกของวนั เปิ ดเรียนสถาบนั ,ขา้ ไม่รู้วา่ เจา้ น้นั มีความสมั พนั ธ์อยา่ งไรกบั เธอ? เย่ ซิงเหอ ขา้ ตอ้ งการใหเ้ จา้ คุกเขา่ และคาํ นบั ขา้

สามคร้ัง,เพยี งแค่น้นั ขา้ จะไม่ถือสาหาเร่ืองน้ีอีกต่อไป,ไม่เช่นน้นัเจา้ รู้นะวา่ จะเกิดผลอะไรตามมา.ตระกลู ขนาดเลก็ เช่นตระกลู ขนนกสีฟ้ า,ฮืม,ขา้ มีหลากหลายทางท่ีจะจดั การกบั เจา้ \" \"เจา้ \" อนั ซุย หยนุ ไม่คิดเลยวา่ เหลียงหยจู ะทาํ ตวั หยาบคายและพดู เช่นน้นั ออกมาจริงๆ. เย่ ซิงเหอ กาํ หมดั ของเขาแน่น,จนเลบ็ ของเขาน้นั จมลึกเขา้ไปในฝ่ ามือและรอยเลือดเริ่มที่จะผดุ ออกมา.เขาค่อยๆลุกข้ึน. น่ีเป็นความอบั ปยศอดสูไ้ ร้ทางสู.้ ผชู้ ายยอ่ มมีทองอยภู่ ายใตเ้ ข่าของเขา.ใครๆท่ีจะตอ้ งเจอกบัความอปั ยศอดสูเช่นน้ีอาจจะสูญเสียสติของเขาได.้ นกั เรียนทุกคนจอ้ งมองไปที่ทุกๆการกระทาํ และการเคล่ือนไหวของ เยซ่ ิงเหอ หลกั จากที่อดทนกบั ความอบั อายเช่นน้ีเยซ่ ิงเหอจะตอ้ งทรยศกบั ความโกรธของเขาอยา่ งแน่นอน.นกั เรียนจากตระกลู กลุ่มคนรับใชท้ ้งั หมดแสดงท่าทางไม่ยนิ ดีลึกลงไปขา้ งในและเกรียวโกรธในสายตาพวกเขา,พวกเขาท้งั หมดน้นั ,เป็นทาสจากรุ่นหน่ึงไปยงั อีกรุ่นหน่ึงของตระกลู หลกั จริงๆรึ? เย่ ซิงเหอ กม้ หนา้

เหลียงหยจู่ อ้ งมองไปท่ี เย่ ซิงเหอดว้ ยท่าทางเยน็ ชาและรอยยมิ้ เยาะเยย้ . เยซ่ ิงเหอจะทรยศหรือวา่ เขาน้นั จะคาํ นบั .เขาน้นั กลา้ ที่จะทรยศหรือไม่? เยช่ ิงเหอน้นั ถกู เติมไปดว้ ยความเกลียดชงั จากเหลียนหย,ู แต่เขาจดจาํ ไดถ้ ึงสายตาที่ต้งั ใจจริงท่ีจอ้ งมองเขาของคนในตระกลู,เขารู้วา่ ถา้ เขาน้นั ทรยศแลว้ สิ่งท่ีรออยขู่ องตระกลู ขนนกสีฟ้ าจะเป็นความอนั ตรายไม่สิ้นสุด.เมื่อเวลาน้นั มาถึงสมาชิกของตระกลูจะตอ้ งตายสาํ หรับแค่เร่ืองธรรมดาของการคุกเข่าหรือไม่คุกเข่า. เขาไดโ้ ดนดูถูกโดยชดั เจน,แต่กไ็ ม่สามารถที่จะทาํ อะไรได.้ เหลียงหยตู บไปที่หนา้ เยซ่ ิงเหอ 2-3 คร้ัง,รอยสีแดงท่ีสามารถมองเห็นไดเ้ กิดข้ึนที่ใบหนา้ ของเขา \"เยซ่ ิงเหอ เจา้ จะคุกเข่าหรือวา่ ไม่? \" เยซ่ ิงเหอกดั ริมฝี ปากของเขาแน่น,แมว้ า่ เขาน้นั จะตาย,เขายนิ ดีท่ีจะตายไร้มลทิน ดีกวา่ ใหค้ ุกเข่าลงต่อหนา้ ทุกคน,แต่เรื่องของคนในตระกลู ขนนกสีฟ้ าล่ะ?

ลึกเขา้ ไปขา้ งในสุดของเยซ่ ิงเหอรู้สึกเหมือนวา่ มีใครคนหน่ึงที่ไดท้ าํ การใชม้ ีดปลายแหลมค่อยๆแทงเขา้ ไปในหวั ใจของเขา,ดว้ ยการเคารพต่อตวั เองเขาจะไม่ยอมอยภู่ ายใตเ้ ทา้ ของคนอ่ืนอยา่ งแน่นอน. เยซ่ ิงเหอยงั คงจาํ ไดเ้ มื่อครอบครัวของเขาน้นั และคนอ่ืนๆท่ีติดตามมาเพอ่ื ส่งเขาจนกระทง่ั พน้ เขตแดนของเมืองปลาคาร์พสีน้าํ เงิน,ดว้ ยความคาดหวงั ในดวงตาท่ีจอ้ งมองอยา่ งแรงกลา้ ของพวกเขา. แต่ถา้ เขาคุกเข่าลงจากน้ีชว่ั ชีวติ ของเขาจะไม่สามารถที่จะเดินเงยหนา้ ของเขาในสถาบนั ดาราสวรรคไ์ ดอ้ ีก. เย่ ซิงเหอยงั ไม่ไดท้ าํ

บทที่ 3 หลนิ หง \"ครูฝึ กกลบั มาแลว้ \" อนั ซุยหยนุ ตะโกนมาจากขา้ งๆทนั ทีทนั ใด. ดว้ ยการไดย้ นิ คาํ พดู ของอนั ซุยหยนุ หวั ใจของเหลียงเตน้ ไปมาอยหู่ ลายวนิ าที,เขาจอ้ งมองไปยงั สถานที่ไกลออกไปทนั ทีและมองเห็นครูฝึ กอยา่ งชดั เจนกาํ ลงั เดินมายงั พวกเขา. \"ดูเหมือนวา่ วนั น้ีเจา้ จะค่อนขา้ งโชคดีนะ,หลงั จากน้ีขา้ จะค่อยๆสง่ั สอนเจา้ อีกคร้ัง\"เหลียงหย๋แู ค่นเสียงอยา่ งเยน็ ชาและหนักลบั และจากไป เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองตรงไปท่ี อนั ซูหยนุ ท่ีอยใู่ กลๆ้ ,ดว้ ยเธอก็ยมิ้ มาท่ีเขา,หลงั จากที่หล่อนพยกั หนา้ ใหอ้ ยา่ งเป็นมิตรเขากน็ ง่ัลงอยางระมดั ระวงั ในท่ีของตวั เอง เยซ่ ิงเหอกม้ หนา้ ของเขาลงขณะนงั่ ,เขาไม่สามารถท่ีจะลืมคาํ พดู ของเหลียงหยไู ดเ้ ลย,และเสียงเหล่าน้นั ดงั ห่ึงๆอยใู่ นหวั ของเขาจนถึงตอนน้ี.ดว้ ยสิ่งที่เกิดข้ึนน้นั ไดส้ อนเยซ่ ิงเหอเก่ียวกบั การไร้ซ่ึงความแขง็ แกร่งเขากเ็ ป็นไดแ้ ค่เพียงตวั ตลก.

เขาจะตอ้ งกลายเป็นคนที่แขง็ แกร่ง,ไม่วา่ อยา่ งใดกต็ าม,สาํ หรับตวั เขาเองและสาํ หรับคนของตระกลู เขาดว้ ย. ชวั่ ระยะเวลาหลงั จากน้นั ครูฝึกไดก้ ลบั มาและกวาดสายตาไปยงั ทุกคนดว้ ยความงงงวย,ดว้ ยการมองคราบเลือดบนพ้ืนตลอดจนบนปากของเยซ่ ิงเหอ,เขาขมวดคิ้วเลก็ นอ้ ยและถามออกไปดว้ ยซุ่มเสียงที่จริงจงั \"เกิดอะไรข้ึน?\" หลงั จากไดย้ นิ คาํ พดู ของครูฝึ ก,สายตาของเหลียงหยกู่ ส็ ่องประกายอยา่ งจริงจงั ออกมา,สถาบนั ดาราสรรคน์ ้นั ไม่ได้เหมือนกบั สถานที่อื่นๆ,มนั เป็นสถาบนั ศึกษาแห่งหน่ึงของอาณาจกั รซูที่ยง่ิ ใหญ่,เป็นสถานท่ีเกิดข้ึนท่ีมีสถานะดงั เช่นตาํ หนกัจา้ วเมือง.ไม่สามารถที่จะมีใครมายงุ่ เกี่ยวได.้ ถา้ ครูฝึ กเป็นคนออกมาจดั การปัญหาดงั กล่าวใหถ้ กู ตอ้ ง,อยา่ งไรกต็ ามถา้ เขาตรวจสอบอยา่ งจริงจงั ดงั น้นั แลว้ จะมีบางอยา่ งท่ีร้ายแรงเกิดข้ึนมาก. เหล่านกั เรียนจาํ นวนมากจอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอดว้ ยสายตาท่ีคาดหวงั ,เพื่อช่วยใหพ้ วกเขาน้นั จดั การกบั ความหยงิ่ ยโสอนัโหดเห้ียมของเหลียงหยู

\"เรียนท่านครูฝึ ก,ขา้ แค่เพียงหกลม้ \" เยซ่ ิงเหอกล่าวดว้ ยเสียงโทนต่าํ และกม้ หนา้ . ดว้ ยการไดย้ นิ คาํ พดู ของเยซ่ ิงเหอ นกั เรียนหลายคนแสดงท่าทางไม่พอใจ. \"ข้ีขลาด ใจเสาะ\" ชายคนหน่ึงที่อยถุ่ ดั ไปเหน็บแนมเยซิงเหออยา่ งเงียบๆ ถึงกระน้นั เยซ่ ิงเหอกเ็ งียบและไม่พดู จาอะไร. ครูฝึ กหนุ่มลงั เลอยชุ่ วั่ ขณะ,เขาค่อนขา้ งเขา้ ใจสถานการณ์,อยา่ งไรกต็ ามดว้ ยการจอ้ งมองไปที่เยซ่ ิงเหอที่คบั อกคบั ใจเขาก็ทอดถอนใจเบาๆ,เขาเขา้ ใจในโลกของวทิ ยายทุ ธท์ ่ีบางคร้ังผู้ฝึ กหดั จะตอ้ งทาํ ยอมรับผลลพั ธท์ ี่ยากลาํ บากดว้ ยตวั พวกเขาเอง. \"การทดสอบดงั กล่าวน้นั จะทดสอบศิลปะการต่อสูแ้ ละพรสวรรคข์ องพวกเจา้ ,พวกเจา้ ทุกคนเตรียมตวั \" ครูฝึ กกล่าว. เหลียงหยเู่ ฝ้ าสงั เกตุ,ครูฝึ กน้นั ไม่ไดไ้ ล่เรียงเร่ืองดงั กล่าวทาํใหเ้ ขาค่อยๆผอ่ นคลาย.เขาคาํ นวณแลว้ สิ่งที่เยซ่ ิงเหอน้นั ทาํ เขารู้ถึงขีดจาํ กดั และสิ่งที่จะเกิดข้ึนกบั ตระกลู ขนนกสีฟ้ าถา้ เขาน้นั พดูออกไป.

นกั เรียนทุกคนลว้ นแลว้ แต่สงบน่ิงรอคอยการทดสอบ. ในชว่ั ขณะน้นั ,ความรู้สึกของเยซ่ ิงเหอน้นั ยากท่ีจะควบคุม,ในหวั ของเราเริ่มท่ีจะมีเสียงดงั .ดว้ ยโลหิตทวั่ ร่างกายของเขาน้นัเร่ิมไหลเขา้ มาในหวั ของเขา,สติของเขาขาวโพลน.เขาไม่สามารถไดย้ นิ ส่ิงรอบขา้ งได,้ ในหวั ใจของเขาน้นั มีแค่เพียงความโกรธและความเกลียดชงั แมว้ า่ เขาน้นั จะกาํ ลงั นงั่ ,แต่กย็ งั ไม่สามารถบรรเทาลงได,้ราวกบั วา่ ทว่ั ท้งั โลกน้นั มีแค่เขาเพียงคนเดียวและทุกๆอยา่ งน้นัเบลอไปหมด ดว้ ยแสงตะวนั สาดส่องที่ใบหนา้ ของเขาท่ีแสนจะไม่ธรรมดาและส่องประกาย,ทาํ ใหใ้ บหนา้ ของเขาเปล่งแสง ทนั ใดน้นั กร็ ู้สึกราวกบั วา่ มีบางส่ิงบางอยา่ งท่ีคุกคามความรู้สึกขา้ งในสุด,อยา่ งชา้ ๆเขาเร่ิมที่จะกลายเป็นความเงียบและเขา้ ถึงภาวะนิ่งสงบ.เมื่อเขา้ ฟ้ื นคืนสติและเขากเ็ ปิ ดตาข้ึน เขาไม่รู้เลยวา่ เขาน้นั อยทู่ ่ีไหน,ทุกบริเวณพ้นื ที่น้นั เป็นแสงสีขาวไปหมด.

\"นี่คือที่ใหน?\" สายตาของเยซ่ ิงเหอถกู เติมไปดว้ ยความสงสยั ,เขาใคร่ครวญเฝ้ ามองทุกๆเหตุการณ์ที่อยตู่ ่อหนา้ เขา,และดูเหมือนวา่ จะเป็นดินแดนแห่งสรวงสวรรค.์ ท่ีมีทะเลสาบอยใู่ นแมกไม,้ บรรยากาศดูสงบเงียบ,และแสงจนั ทราดูเหมือนกบั หิมะสีขาวท่ีสาดแสงไปทว่ั ทุกทิศ,เม่ือแสงจนั ทร์น้นั สมั ผสั กบั ผวิ ของทะเลสาบแลว้ กเ็ ริ่มที่จะกลายเป็นแสงระยบิ ระยบั . เยซ่ ิงเหอรู้สึกสบั สน,ทาํ ใมเขาถึงเห็นสิ่งดงั กล่าวเป็นดง่ั กบัภาพวาด,มากไปกวา่ น้ีทุกส่ิงทุกอยา่ งน้นั ลว้ นแลว้ แต่เป็นของจริง เขารู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกบั โลกท่ีสงบสุขแห่งน้ี,ไม่คาดคิดเลยวา่ เขาจะหนา้ มืดเห็นร่องรอยของแสงแสงสวา่ งท่ีโชติช่วงภายใต้ทะเลสาบแห่งน้ี. เขาเปิ ดดวงตาของเขาใหเ้ ตม็ ทีและตรงไปเพือ่ เรียนรู้ถึงส่ิงท่ีเขาเห็นใหช้ ดั เจนดว้ ยการจอ้ งมองไปที่แสงสวา่ งดงั กล่าวอยู่ชวั่ ขณะ.

เขามองเห็นแสงสวา่ งดงั กล่าวน้นั ค่อยๆใกลเ้ ขา้ มา,ใกลเ้ ขา้มา,จนเห็นเป็นขนาดเพียงแค่กาํ มือ,ซ่ึงมนั กลายเป็นแสงสวา่ งที่โชติช่วง. ขณะที่เขารู้สึกถึงความสวา่ งจา้ ,แต่เยซ่ ิงเหอกย็ งั ตอ้ งการท่ีจะทาํ ความเขา้ ใจ,ถึงสิ่งท่ีเขาน้นั ไดพ้ บเจอ. ในสิ่งเรืองแสงสดใสระยบิ ระยบั ของแผน่ จารึกโบราณสามารถมองเห็นไดอ้ ยา่ งเลือนราง,มนั ไม่ชดั เจนเหมือนเคยเห็นมาก่อนที่บา้ นเกิดเม่ือหลายปี มาแลว้ ,ที่ดา้ นหนา้ ของแผน่ จารึกสามารถมองเห็นตวั อกั ษรโบราณเขียนอย.ู่ เมื่อเยซ่ ิงเหอสมั ผสั กบัตวั อกั ษรเรืองแสงเหล่าน้นั .มนั ราวกบั วา่ มนั เกิดมาแลว้ นบั พนั ปี . จากน้นั เริ่มมีเสียงโบราณท่ีน่าเกรงขามดงั ข้ึนในหวั ของเขา,ซ่ึงทาํ ใหห้ วั ของเขาเริ่มคาํ รามออกมา. \"ญาณรอบรู้แห่งความนิ่งเฉย,ไดเ้ ปิ ดเสน้ ทางท้งั หมด,ได้ปรับแต่งจิตวญิ ญาณและกลบั ไปสู่ความวา่ งเปล่า,ดว้ ยการตระหนกั ถึงจกั รวาล,ความเขม็ ขน้ วญิ ญาณ!....\"

เม่ือเสียงคนโบราณเร่ิมที่จะพดู คุย,ทุกๆคาํ พดู ท่ีเขาไดก้ ล่าวออกมาน้นั ทาํ ใหห้ วั ของเยซ่ ิงเหอรู้สึกราวกบั วา่ มนั กาํ ลงั ระเบิดออกมา. พลงั แห่งความแขง็ แกร่งมีกาํ ลงั เขา้ ไปยงั แขนขาท้งั สี่และเสน้ ปราณท้งั หน่ึงร้อยเสน้ . ดว้ ยความสวา่ งของแผน่ จารึกโบราณท่ีเร่ิมเรืองแสดงมากข้ึนและมากข้ึน,ดูราวกบั วา่ เป็นลกู เพลิงขนาดใหญ่ท่ีมีเปลวเพลิงสีขาว,รู้สึกราวกบั วา่ กาํ ลงั เผาไหมอ้ ยา่ งรุ่นแรงเริ่มท่ีจะเขา้ มาใกลก้ บัร่างกายของเยซ่ ิงเหอ,เปลวเพลิงสีขาวน้นั ดูเหมือนจะคลุม้ คลงั่ วง่ิอยา่ งปรกติเขา้ ไปยงั ร่างกายของเขา. เสน้ ปราณของเยซ่ ิงเหอพร้อมที่จะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ. \"หยดุ \" ขณะท่ีกาํ ลงั ถกู เผาไหมโ้ ดยเพลิงสีขาว,เยซ่ ิงเหอเริ่มที่จะคร่าํ ครวญออกมา. ทนั ทีทนั ใดน้นั เยซ่ ิงเหอกโ็ ดนเผาไหมจ้ นหมด,และไม่มีอะไรที่เหลืออย.ู่

ทนั ใดนนั่ เองเยซ่ ิงเหอกก็ ลบั มายงั ร่างกายของเขา,เขาเปิ ดตาของเขาและเร่ิมหายใจหอบเอาอากาศเขา้ .เขาไดก้ ลบั มานงั่ ที่พ้ืนที่ฝึ กหดั ท่ีลอ้ มรอบไปดว้ ยนกั เรียนคนอ่ืนๆอีกคร้ัง นกั เรียนคนอ่ืนๆที่อยใู่ กลก้ บั เขา้ จอ้ งมองมายงั เขาดว้ ยอากาศแปลกใจเลก็ นอ้ ย,ชายคนน้ีเป็นอะไรไปอยา่ งน้นั รึ? เยซ่ ิงเหอกาํ ลงั สบั สน,เขาไดม้ องไปรอบๆตวั เขาอยา่ งรวดเร็วเพอ่ื ยนื ยนั สภาพแวดลอ้ มโดยรอบ,เกิดอะไรข้ึนอยา่ งน้นัรึ?แสดงสีขาวน้นั มนั คืออะไรกนั ? มนั เป็นแค่เพยี งความฝันอยา่ งน้นั รึ?แต่ดูเหมือนความจริงเป็นอยา่ งมาก,แมแ้ ต่ความเจบ็ ปวดนนั่กเ็ ป็นของจริง. เขาพยายามท่ีจะขยบั ร่างกาย,แต่กไ็ ม่มีความเจบ็ ปวดแลว้ตอนน้ี.แต่ถึงกระน้นั เขากส็ ามารถรู้สึกถึงความคลุมเครือถึงความแขง็ แกร่งที่รุ่มร้อนอนั มหึมาภายในร่างกายของเขาได.้ การหายใจของเขาน้นั เริ่มท่ีจะกลบั มาเป็นปรกติ,เขาตอ้ งการเป็นอยา่ งมากท่ีจะทาํ การสาํ รวจร่างกายของเขา,ดว้ ยความใคร่รู้วา่ เกิดสิ่งใดข้ึน,แต่ยง่ิ กวา่ น้นั เยซ่ ิงเหอกไ็ ดต้ ดั สินใจที่จะเกบ็เหตุการณ์ดงั กล่าวน้ีไวแ้ ละจะไม่พดู เร่ืองดงั กล่าวน้ีกบั คนอื่นๆ.ถา้

เขาน้นั ทาํ การแลกเปล่ียนความคิดเห็นกบั คนอื่นแลว้ เช่นน้นั พวกคนอ่ืนๆน้นั จะตอ้ งกล่าวออกมาอยา่ งแน่นอนวา่ เขาน้นั กาํ ลงั การเป็นพวกโรคจิตและบา้ คลง่ั ดว้ ยอีกอยา่ ง,เขาน้นั เพงิ่ มาถึงสถานบนั ดาราสวรรค,์ เขายงัไม่ไดม้ ีเพ่ือคนอ่ืนๆท่ีสามารถท่ีจะบอกกล่าวความรู้สึกและคนอ่ืนๆน้นั ไม่ตอ้ งการท่ีจะพดู คุยกบั เขาอยา่ งจริงจงั . เยซ่ ิงเหอยงั คงนง่ั อยเู่ งียบๆกบั คนอื่นๆ. ไม่นานหลงั จากน้นั ,ครูฝึ กหนุ่มกก็ ล่าววา่ \"เอาล่ะ ถึงเวลาที่พวกเจา้ ทุกคนตอ้ งเขา้ ทดสอบแลว้ ,ทุกๆคนตามขา้ มา.\" เดก็ ทุกคนต่างรู้สึกต่ืนเตน้ และยนื ข้ึน,ทุกๆคนเดินเป็นแถวตามหลงั ครูฝึ กไป,และพวกเขาเร่ิมที่จะเดินไปขา้ งหนา้ ยงั สถานที่ทดสอบที่ไกลออกไป แมว้ า่ จะเป็นแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยในตอนแรก,แต่หลงั จากน้นั ไม่นานทุกๆคนคอ่ ยๆแยกออกจากกนั อตั โนมตั ิเป็นกลุ่มๆตามหวั หนา้ กลุ่ม,โดยที่อยขู่ า้ งหนา้ อาจารยห์ น่◌ุ มน้นั จะเป็นนายนอ้ ยซ่ึงเป็นชนช้นั สูงและตระกลู ท่ีมีอาํ นาจเดินอยู่ขา้ งหนา้ ,เหลียงหยู และ อนั ซุยหยนุ ต่างกย็ นื อยขู่ า้ งหนา้ ,หลงั จาก

พวกเขาน้นั ลว้ นแลว้ แต่มาจากเมืองการคา้ และเป็นเดก็ ที่มีความสาํ คญั และอยา่ งสุดทา้ ยกส็ ามารถท่ีจะควบคุมเดก็ คนอ่ืนและเป็นลกู หลานหนุ่มสามของตระกลู ยอ่ ยลงมา. ในสถาบนั ดาราสวรรคน์ ้นั เดก็ ๆทุกคนลว้ นแลว้ แต่มีสถานะเท่าเทียมกนั .แต่ถึงกระน้นั กไ็ ม่สามารถท่ีจะลบความแตกน้นัออกมาอยา่ งเป็นไปไม่ไดเ้ ลยเช่นกนั . เย่ ซิงเหอเดินตามหลงั มาอยา่ งเงียบๆ,ขา้ งๆเขา้ น้นั มีชายหนุ่มอีกคนท่ีเดินคู่มาดว้ ย,เดก็ หนุ่มคนน้ีมีร่างกายค่อนขา้ งสูง,เขาสวมเส้ือผา้ เขา้ ชุดธรรมดาๆเหมือนกบั เยซ่ ิงเหอแต่เม่ือเขาสวมใส่แลว้ ดูสง่างามยง่ิ .เขาผวิ พรรณท่ีดีผมยามและเผยยมิ้ ที่เป็นมิตร. \"เจา้ เป็นอะไรหรือไม่?ขา้ ไดย้ นิ เสียงหายใจหอบๆของเจา้เมื่อสกั ครู่น้ี,คิดวา่ เจา้ อาจจะกาํ ลงั ไม่สบายอย๋.ู \" ชายหนุ่มคนน้นั ยมิ้ใหข้ ณะพดู . \"ขา้ ไม่เป็นอะไร\"เยซ่ ิงเหอส่ายหวั ปฏิเสธ. \"ถา้ เจา้ ไม่เป็นไร,เช่นน้นั กด็ ีแลว้ ,หลงั จากน้ีพวกเราจะตอ้ งเป็นเพอ่ื นร่วมหอ้ งกนั ,พวกเราควรท่ีจะดูแลซ่ึงกนั และกนั .\"ชายหนุ่มกล่าวอยา่ งสดใสขณะท่ีเขากาํ ลงั ยมิ้ .

เยซ่ ิงเหออดไม่ไดท้ ่ีจะจอ้ งมองไปท่ีหลิน หง อยา่ งรอบคอบ,เดก็ หนุ่มคนน้ีกาํ ลงั ยมิ้ ราวกบั แสงของดวงตะวนั ,ซ่ึงมีกล่ินอายของลมหายใจของฤดูใบไมผ้ ลิท่ีอบอุ่น. \"เจา้ ไม่หวั เราะขา้ หรอกรึ?\" เยซ่ ิงเหอกาํ หมดั ของเขาแน่น,เขายงั รู้สึกอปั ยศอดสูในหวั ใจกบั เหตการณ์ก่อนหนา้ น้ี. \"หวั เราะเยาะเจา้ ,ทาํ ไมขา้ ตอ้ งหวั เราะเยาะเจา้ ดว้ ยล่ะ?\" หลินหงถามดว้ ยความตกตะลึงจากน้นั ทนั ใดน้นั เขา้ กพ็ อเขา้ ใจ,และกล่าวดว้ ยรอยยมิ้ \"ทาํ ไมขา้ ตอ้ งหวั เราะเยาะเจา้ ,บุรุษทวั่ ไปน้นั จะไม่ใส่ใจในความโกรธ,แต่เขาน้นั จะนึกถึงตระกลู ของเขาเป็นอนั ดบั แรก.ถา้ ท่านหญิงอนั ตอ้ งการใหข้ า้ น้นั คุกเข่าใหก้ บั เธอ,เช่นน้นั แลว้ ขา้ กจ็ ะตอ้ งเลือกที่จะทาํ .พวกเราเป็นแค่สมาชิกตระกลูช้นั ผนู้ อ้ ยหาไดม้ ีทางเลือกมากมายนกั ,แมว้ า่ ขา้ จะบอกกล่าวต่อเจา้,ท่านหญิงอนั น้นั เป็นคนที่มีเมตตาและไม่เคยท่ีจะบอกใหข้ า้คุกเข่าให.้ ขณะที่การกระทาํ ท่ีต่อตา้ นตระกลู หลกั น้นั ,ซ่ึงพวกเราก็ไม่เคยท่ีจะทาํ ,ขา้ ยนิ ดีมากที่จะเจอเจา้ ,ขา้ ช่ือ หลินหง,มาจากเมืองอนั หยาง.\"

\"เจา้ ไม่กลวั ท่ีเจา้ จะถกู เหลียนหยจู ดั การรึ?\" เยซ่ ิงเหอสอบถาม. \"ขา้ ไม่มีส่ิงใดท่ีจะตอ้ งกลวั ,เพราะวา่ ตระกลู ของขา้ น้นั อยู่ภายในตระกลู สวรรคน์ ิรันดรและนน่ั ไม่ใช่ตระกลู จนั ทราทมิฬ.ดว้ ยเหมือนกนั ขา้ มีท่านหญิงอนั ที่คอยช่วยเหลือดว้ ย\"หลินหงกล่าวพร้อมกบั ยมิ้ . ดว้ ยการจอ้ งมองไปท่ีรอยยมิ้ ท่ีจริงใจของชายหนุ่มคนน้นั ,เย่ชิงเหออดไม่ไดท้ ี่จะรู้สึกอบอุ่นหวั ใจ \"ขอบคุณ\" หลงั จากความรุ้สึกอบั อายขายหนา้ เช่นน้นั แลว้ ,การท่ีจะคน้ หาคนท่ีเขา้ ใจเขา้ ไดน้ ้นั ,จึงทาํ ใหเ้ ขารู้สึกเหมือนวา่ ไดเ้ จอกบัเพ่อื นคนหน่ึง. ภายใตก้ ารนาํ ของครูฝึ ก,ในไม่ชา้ เหล่านกั เรียนกไ็ ดเ้ ขา้ มายงัหอ้ งโถงหลกั ขนาดใหญ่.ภายในหอ้ งโถงน้นั มีเวทีที่สร้างข้ึน,มีคนสิบคน อายปุ ระมาณ 40-50 ปี กาํ ลงั คุยกนั เสียงคอ่ ยๆอยใู่ นท่ีดงั กล่าว.พวกเขาท้งั หมดน้นั ต่างสวมชุดธรรมดาๆแต่ถึงกระน้นัไม่มีใครเลยที่จะสงสยั ในกล่ินอายท่ีสง่างามน่าเกรงขามนนั่ .

ขา้ งล่างเวทีน้นั เป็นพ้ืนที่เปิ ดกวา้ ง,ที่มีโตะ๊ 30 ชุดได้จดั เตรียมไว,้ ซ่ึงมีอุปกรณ์แปลกๆอยทู่ ่ีนนั่ ดว้ ย. ดว้ ยบรรยากาศชวนใหน้ ่าอึดอดั ใจเลก็ นอ้ ย,นกั เรียนท้งั หมดน้นั ไม่กลา้ ท่ีจะพดู คุยกนั แมแ้ ต่กระซิบกระซาบเลยทีเดียว,ทุกคนน้นั เขา้ ใจวา่ การทดสอบวนั น้ีน้นั เป็นเหมือนกบั การตดั สินโชคชะตาของพวกเขาเลยทีเดียว

บทที่ 4 แก้วผลกึ วญิ ญาณสีแดง. บุคคลที่นง่ั อยขู่ า้ หนา้ และอยตู่ าํ แหน่งตรงกลางเวที่น้นั เป็นชายชราที่สมชุดสีดาํ ,ผมของเขาและหนวดของเขาน้นั เป็นสีขาว,ดว้ ยท่าทาง/รูปร่างสามารถบอกไดว้ า่ เป็นคนท่ีไม่ธรรมดาและมีอายยุ นื นาน. สายตาของเขาน้นั กวาดมายงั เหล่านกั เรียน,และกล่าววา่ \"เหล่าเดก็ ๆ ขา้ เป็นรองอาจารยใ์ หญ่ของสถาบนั การศึกษาดาราสวรรค,์ มีนามวา่ ซู,เป็นคนท่ีรับผดิ ชอบในการทดสอบในวนั น้ี.บนโตะ๊ แต่ละตวั น้นั มีมีแกว้ ผลึกวญิ ญาณสีแดง เจด็ ลกู ,พวกเจา้สามารถรับรู้เหล่าแกว้ ผลึกน้นั ดว้ ยจิตใจของพวกเจา้ เอง.จาํ นวนลูกแกว้ ท่ีส่องแสงน้นั สามารถท่ีจะระบุพรสวรรคโ์ ดยกาํ เนิดของพวกเจา้ .\" \"เหล่านกั เรียนคนท่ีสามารถรับรู้ไดต้ ้งั แต่สอง แกว้ ผลึกวญิ ญาณสีแดงลว้ นแลว้ แต่มีคุณสมบตั ิท่ีจะเขา้ ช้นั เรียน.อยา่ งไรก็ตามใครท่ีสามารถสมั ผสั ไดถ้ ึงสามแกว้ ผลึกน้นั ยอ่ มหมายถึงมีพรสวรรคท์ ่ีดี,และเหล่าเดก็ คนไหนท่ีสามารถสมั ผสั ไดถ้ ึงส่ีแกว้

ผลึก,แมว้ า่ จะไม่ใช่อจั ฉริยะแต่พรสวรรคข์ องพวกเขาน้นั ถือวา่ ดีเยย่ี ม,ดงั น้นั เดก็ คนไหนที่สามารถสมั ผสั ไดส้ ามอนั หรือมากกวา่น้นั จะไดร้ ับโอกาสท่ีสามารถกลายเป็นศิษยข์ องสถาบนั ดารสวรรคท์ ่ีจะไดเ้ รียนรู้กบั ครูฝึ กที่ยอดเยย่ี มโดดเด่นท่ีสุดได,้ ทุกๆคนในพวกเขาน้นั ทรงอาํ นาจอยใู่ นระดบั สวรรคช์ ้นั ที่หก หรือเหนือกวา่ .\" \"น่ีคือโอกาสที่ดีซ่ึงไม่สามารถที่จะควบคุมได.้ ถา้ หากวา่ มีใครไม่สามารถท่ีจะรับรู้ถึงจาํ นวนใดๆได,้ เช่นน้นั เจา้ กจ็ ะไดร้ ับโอกาสในการฝึ กฝนอีกคร้ังกบั ครูฝึ กหนุ่มและจะไดล้ องใหม่อีกคร้ังในปี หนา้ กบั ประสบการณ์ความสามารถท่ีมากกวา่ เดิม. แมว้ า่ เสียงของรองอาจารยใ์ หญ่จะไม่ดงั นกั ,แต่มนั ก็สามารถทาํ ใหท้ ุกคนในบริเวณน้ีไดย้ นิ กนั ท้งั หมด. ทุกๆคนต่างรู้สึกต่ืนเตน้ . การทดสอบน้ีค่อนขา้ งที่จะสาํ คญั ต่ออนาคตพวกเขา.แมว้ า่รองอาจารยใ์ หญ่จะบอกกบั พวกเขาวา่ พวกเขายงั มีโอกาสในการทดสอบอีกคร้ังในปี หนา้ ,แต่ถึงกระน้นั แลว้ พรสวรรคก์ ห็ าไดม้ ี

มากกวา่ เดิมไม่.หากพวกเขาไม่สามารถประสบความสาํ เร็จในปี น้ีได,้ เช่นน้นั แลว้ ในปี ถดั ไม่กค็ งจะไม่สูงมากวา่ เดิมสกั เท่าใดนกั . เดก็ นกั เรียนทุกคนต่างกระตือรือร้นคาดหวงั ในการทดสอบหลงั จากที่รองอาจารยใ์ หญ่ไดป้ ระกาศออกมา.อาจารยห์ นุ่ม(ครูฝึ ก ฉู่ เซียน)คนท่ีนาํ พวกเขามาน้นั มีวรยทุ ธร์ ะดบั 4 ช้นั ดินแดนสวรรค,์ แต่ถึงกระน้นั ทุกๆคนท่ีเป็นคนแนะนาํ อยทู่ ่ีเวทีน้นั ลว้ นแลว้ แต่มีวรยทุ ธร์ ะดบั 6 ช้นั สวรรคห์ รืออาจจะมากกวา่ .ถา้ พวกเขาสามารถไดร้ ับการช้ีแนะกบั พวกคนเหล่าน้นั ไดล้ ่ะก็ เช่นน้นั จะเป็นโชคท่ีดีเป็นอยา่ งมากสาํ หรับพวกเขา. ในอาณาจกั รซูท่ียง่ิ ใหญ่น้นั ,อาจารยแ์ ละศิษยล์ ว้ นแลว้ แต่มีพนั ธะกนั ท่ีเหนียวแน่,เหมือนกบั บิดากบั บุตรเลย.ดว้ ยการเป็นศิษยข์ องอาจารยท์ ่ีมีช่ือเสียงยอ่ มทาํ ใหค้ รอบครัวของพวกเขาท้งั หมดน้นั มีความสุข. \"เอาล่ะ,ฉูเซียน ทาํ การทดสอบได\"้ รองอาจารยใ์ หญ่ ซู เอ่ยเบาๆ. \"ขอรับ\" ฉูเซียนโคง้ คาํ นบั ,และเริ่มจดั เตรียมนกั เรียนจากโตะ๊ ต่างๆ.

ก่อนหนา้ น้นั ไม่นานแต่ละโตะ๊ น้นั มีกลุ่มของนกั เรียนกลุ่มหน่ึงยนื อย.ู่ ในแต่ละโตะ๊ น้นั มีแกว้ ผลึกวญิ ญาณแดงเจด็ ลกู วางอย,ู่ และแต่ละแกว้ ผลึกน้นั ดูแวววาวและสดใส. นกั เรียนจอ้ งมองไปท่ีแกว้ ผลึกที่วา่ งเปล่าและจอ้ งมองดว้ ยความตื่นเตน้ . \"นาํ มือของพวกเจา้ วางไวเ้ หนือพวกมนั ห่างออกมาสองนิ้ว,และเพง่ การรับรู้เขา้ ไปในแกว้ ผลึก\"ครูฝึกฉู่เซียนอธิบายขณะที่กวาดสายตาของเขาไปยงั เหล่านกั เรียน,และพดู อยา่ งอ่อนโยน\"ไม่จาํ เป็นที่จะตอ้ งต่ืนเตน้ ,ทุกๆอยา่ งจะเกิดข้ึนโดยธรรมชาติ\" ดว้ ยการไดย้ นิ คาํ พดู ของครูฝึ กฉู่เซียน,นกั เรียนทุกคนได้วางมือของพวกเขาไวบ้ นแกว้ ผลึก พวกเขาพยายามท่ีจะรับรู้ถึงแกว้ ผลึกวญิ ญาณสีแดงอยา่ งใจจดใจจ่อ อยใู่ นแถวแรกน้นั มี,เหลียงหย,ู อนั ซุยหยนุ เหมือนกนัขณะท่ีเดก็ ชายและเดก็ สาวจากตระกลู ชนช้นั สูงน้นั ต่างกย็ นื อยู่ดว้ ย.พวกเขาน้นั อยใู่ นแถวแรกและเร่ิมตน้ ทดสอบแกว้ ผลึกอยา่ งรวดเร็ว.

เหล่าตระกลู ช้นั สูงลว้ นแลว้ แต่มีแกว้ ผลึกวญิ ญาณแดงเป็นของตวั เอง,เหล่าสามาชิกของเหล่าตระกลู เหล่าน้นั ลว้ นแลว้ แต่ได้ทดสอบมาก่อนหนา้ น้ีแลว้ .นอกจากน้ีมากกวา่ หน่ึงคนกส็ ามารถแสดงผลออกมาอยา่ งรวดเร็วแค่เพียงคร้ังแรกเลยทีเดียว.ชายหนุ่มจากตระกลู ช้นั สูงคนหน่ึงไดส้ ามผลึกวญิ ญาณแดง.สามผลึกวญิ ญาณแดงน้นั สามารถท่ีจะเปล่งประกายไดเ้ ลย,โดยมีความแตกต่างกนั สามสี,ประกอบดว้ ยสีแดง,สม้ และเหลืองตามลาํ ดบั . หลงั จากไดแ้ สงแกว้ ผลึกสามสีแลว้ ,ชายหนุ่มชนช้นั สูงน้นัใบหนา้ ของเขาภาคภมู ิใจเป็นอยา่ งมากโดยที่เขากาํ ลงั คิดวา่ ,ขา้รับรู้ไดถ้ ึงสามแกว้ ผลึกซ่ึงเป็นผลลพั ธท์ ี่ดีทีเดียว. ชายแก่หลายคนที่อยบู่ นเวที,ไดพ้ ยกั หนา้ รับรู้.ในหลายหอ้ งเรียนหลายปี ที่ผา่ นมามีเพยี งแค่หา้ หรือหกนกั เรียนที่มีผลลพั ธ์ของความสามารถท่ียอดเยย่ี มและทุกๆคนน้นั ลว้ นแลว้ แต่มีพรสวรรคท์ ่ีโดดเด่นต้งั แต่เร่ิมตน้ .ดงั น้นั เหล่าผอู้ าวโุ สจึงไดช้ ่ืนชอบนกั เรียนที่มีประสิทธิภาพสูง.

เหล่านกั เรียนหลายคนต่างจอ้ งตรงมายงั เดก็ หนุ่มคนน้นัดว้ ยความอิจฉาและริษยา.พวกเขาเพิม่ ความพยายามเป็นสองเท่าเพือ่ ท่ีจะรับรู้แกว้ ผลึกดงั กล่าว. เหลียงหยเู มื่อเห็นดงั น้นั ,กย็ มิ้ ออกมาอยา่ งสยดสยอง,แสดงท่าทางหยง่ิ ยโสวางมือของเขาไวเ้ หนือแกว้ ผลึก.ขยายนิ้วออกไป,รวบรวมสมาธิไปบนแกว้ ผลึก,ไม่นานแกว้ ผลึกแรกเ็ ร่ิมส่องแสงสีแดง. แกว้ ผลึกดวงแรกน้นั เป็นการง่ายมากท่ีจะรับรู้และอีกไม่นานกเ็ ร่ิมส่องแสงเป็นประกาย.หลงั จากน้นั สม้ กเ็ ริ่มตามมาเป็นดวงที่สองและสีเหลืองตามมาเป็ นดวงท่ีสาม. \"โอว้ ,แมแ้ ต่เขายงั สามารถรับรู้ไดถ้ ึงสามแกว้ ผลึก\" \"จริงซิ,ร้ายกาจนกั \" เหล่านกั เรียนต่างยนื อยขุ่ า้ งหลงั และรออยตู่ ่างหนั กลบั มามองดว้ ยความอิจฉา. \"ควรคา่ แลว้ ท่ีเป็นนายนอ้ ยของตระกลู จนั ทราทมิฬ,พรสวรรคข์ องเขาน้นั เหนือกวา่ คนอ่ืนนกั \" ไม่นานหลงั จากน้นั กม็ ีเสียงดงั ข้ึนอีก,สี่แกว้ ผลึกวญิ ญาณได้เร่ิมส่องแสดงแลว้ ,มนั มีสีเขียวมรกตบริสุทธ.์

\"สวรรค,์ ส่ีแกว้ ผลึก!\" ใบหนา้ ของรองอาจารยใ์ หญ่ที่เฉยเมยกลายเป็นจริงจงั ,เป็นรอยยมิ้ ข้ึนมาเม่ืองมองเห็น.แกว้ ผลึกที่ส่ีซ่ึงสามารถบอกไดอ้ ยา่ งแน่นอนวา่ เป็นพรสวรรคโ์ ดยกาํ เนิดที่สูง.ดว้ ยพรสวรรคด์ งั กล่าวน้ีสามารถพบไดแ้ ค่เพยี งคร้ังเดียวในรอบหลายร้อยปี . การทดสอบในปี น้ีน้นั สามารถบอกไดเ้ ลยวา่ ไดผ้ ลลพั ธท์ ่ีดี. แต่ถึงกระน้นั แกว้ ผลึกดวงที่หา้ กไ็ ม่ไดส้ ่องแสงออกมา.เหลียงหยสู ูดหายใจเขา้ อยา่ งหนกั หลายคร้ัง,เขาสามารถรับรู้ไดแ้ ค่เพียงรางๆสาํ หรับแกว้ ผลึกดวงท่ีหา้ ,แต่ไม่เพยี งพอที่จะทาํ ใหม้ นัส่องแสง.เหลียงหยคู่ ิดวา่ ,ถึงแมว้ า่ จะไดแ้ ค่สี่,กเ็ พยี งพอแลว้ . เหลียงหยจู่ อ้ งมองไปรอบๆดว้ ยความภมู ิใจ.ดว้ ยการจอ้ งมองของทุกคนอุทานออกมาดว้ ยความประหลาดใจและอิจฉา,เขาจึงอดไมไดท้ ี่จะแสดงความพงึ พอใจปรากฏบนใบหนา้ ของเขา. ขา้ งหนา้ ของ อนั ซุยหยนุ มีนกั เรียนเจด็ คน,ทุกคนน้นั ลว้ นแลว้ แต่ทดสอบเสร็จแลว้ . ผลทดสอบที่ไดน้ ้นั ,มีส่ีแกว้ ผลึกหน่ึงคน,สามแกว้ ผลึกสามคน,สองแกว้ ผลึกสามคน.

หลงั จากน้นั ไม่นานสายตาทุกๆคนกจ็ อ้ งมองมายงั อนั ซุยหยนุ . อนั ซุยหยนุ น้นั ,เป็นคนที่กริยาท่ีเรียบง่ายสง่า,ดว้ ยรูปร่างใบหนา้ ท่ีสวยงาม,บวกกบั กระโปรงสีขาวที่เขา้ รูปพอเหมาะของเธอและซุม้ เสียงที่ไพเราะ,เป็นเทพธิดาท่ีอยใู่ นใจของเหล่าชายหญิงของตระกลู ท่ีสูงศกั ด์ิจาํ นวนมาก,เหล่าชายหนุ่มมากมายตอ้ งการโอกาสที่จะเขา้ ไปพดู คุยกบั เธอ.มีแค่เพยี งคนเดียวเท่าน้นัที่จอ้ งมองเธอดว้ ยความเยน็ ชาเป็นไปไดว้ า่ มีเพียงเหลียงหย.ู เหลียงหยนู ้นั ชื่นชอบลูกสาวเจา้ เมือง เซ่ีย หยนุ หนิง,เซี่ยหยนุ หนิงและอนั ซุยหยนุ น้นั ลว้ นแลว้ แต่เป็น ดาวคนคู่ของเมืองบรรพชนสวรรค,์ ดว้ ยหญิงสาวท้งั คู่น้นั สวยงามโดดเด่น,พรสวรรคข์ องพวกเธอน้นั โดดเด่นเหมือนๆกนั อีกดว้ ย. ดว้ ยหญิงสาวท้งั สองน้นั ,ทาํ ใหห้ นุ่มสาวคนอื่นๆทวั่ ท้งั นครบรรพชนสวรรคน์ ้นั รู้สึกดอ้ ยกวา่ . อนั ซุยหยนุ ไร้ซ่ึงความรุ้สึกใส่ใจกบั สายตาคนอ่ืนๆ,ขยบัแขนของหล่อนที่ขาวผดุ ผอ่ งและวางมนั ไวเ้ หนือแกว้ ผลึกท้งั เจด็ .เธอเร่ิมพยายามที่จะรับรู้พวกมนั .

แกว้ ผลึกดวงแรกส่องสีแดงอยา่ งรวดเร็ว,และจากน้นั ดวงท่ีสองและดวงที่สาม. ไม่นานหลงั จากน้นั แสงสวา่ งสีแดง,สีสม้ ,สีเหลือง,สีเขียวและสีน้าํ เงินกม็ องเห็นได.้ เมื่อแกว้ ผลึกวญิ ญาณท้งั หา้ ดวงไดส้ ่องแสงท้งั หมดเหล่าผชู้ มทุกคนต่างแทบหยดุ หายใจในทนั ทีและไม่กลา้ แมแ้ ต่จะหายใจออกมา.ทุกๆคนต่างตกตะลึงเฝ้ ามองไปยงัเหล่าท้งั หา้ ท่ีส่องแสงอย.ู่ หา้ แกว้ ผลึกวญิ ญาณแดง. ถา้ พรสวรรคข์ องคนหน่ึงท่ีสามารถรับรู้ไดส้ ีแกว้ ผลึกสามารถพบเห็นคร้ังหน่ึงในในหลายร้อยปี ,เช่นน้นั แลว้ เกี่ยวกบัหน่ึงคนที่สามารถรับรู้ไดถ้ ึงหา้ แกว้ ผลึกล่ะ. สีหนา้ ของรองอาจารยใ์ หญ่เปล่ียนไปในทนั ทีหลงั จากท่ีเห็นผลทดสอบของอนั ซุยหยนุ . \"หญิงสาวจากตระกลู สวรรคน์ ิรันดรช่างมีพรสวรรคท์ ่ีมหศั จรรยจ์ ริงๆ.หา้ แกว้ ผลึกที่สวา่ งโชติช่วงของเธอน้นั ,ดว้ ยพรสวรรคแ์ บบน้นั สามารถพบเห็นเพยี งคร้ังเดียวในรอบร้อยปี .บุคคลท่ีมีพรสวรรคเ์ ช่นน้ีลว้ นแลว้ แต่มีจาํ นวนนอ้ ยจริงๆ.\"

บทท่ี 5 ศิลาจารึกโบราณ ดว้ ยพรสวรรคข์ องอนั ซุยหยนุ เป็นเหตุใหบ้ รรดานกั เรียนน้นั ตกตะลึงไปตามๆกนั .แมแ้ ต่สายตาของเหล่ียงหยยู งั แสดงอาการอิจจาลึกลงไปขา้ งในจนแสดงออกทางสีหนา้ . หา้ แกว้ ผลึกวญิ ญาณแดงทาํ ใหท้ ุกคนดอ้ ยกวา่ ในทนั ที. ดว้ ยการจอ้ งมองไปท่ี ขา้ งหลงั อนั ซุยหยนุ เยซ่ ิงเหอกแ็ สดงท่าทางอิจฉาในสายตาเหมือนกนั . ถา้ เขาน้นั สามารถมีพรสวรรคเ์ ช่นน้นั ได,้ ดงั น้นั คงจะเป็นส่ิงท่ีดีในชีวติ เขาบา้ ง? แต่เขากเ็ ขา้ ใจไดว้ า่ นน่ั เป็นแค่เพยี งความคิดปรารถนาเท่าน้นั ,เขาจอ้ งมองลงไปยงั แกว้ ผลึกท้งั เจด็ แทน,เขาจะทาํ อยา่ งได้ถา้ พรสวรรคข์ องเขาน้นั ยา่ํ แย.่ อาจารยท์ ุกคนน้นั นงั่ บนเวทีต่างจอ้ งมองกนั และกนั .ดว้ ยการเฝ้ ามองรองอาจารยใ์ หญ่ซูกาํ ลงั ยมิ้ อยพู่ วกเขารู้สึกหดหู่ทีเดียว.ตามท่ีพวกเขาไดค้ าดการณ์ไวน้ ้นั ,หลงั จากท่ีไดค้ น้ พบคนที่มีความสามารถโดดเด่นเช่นน้ีแลว้ ,พวกเขาคงจะไม่เจอใครอยา่ ง

เธอไดอ้ ยา่ งแน่นอน.แมว้ า่ ท่านรองอาจารยใ์ หญ่น้นั จะไม่ไดร้ ับศิษยม์ านานมากกวา่ สิบปี แลว้ ,แต่เม่ือเห็นเขาน้นั ยมิ้ บนใบหนา้แลว้ พวกเขาคงจะสามารถระบุไดอ้ ยา่ งชดั เจนวา่ เขาน้นั คงจะไม่ทาํ อยา่ งน้นั อีกในเวลาน้ี. ขา้ งหนา้ นกั เรียนแถวที่แปดเขา้ รับการทดสอบได.้ ตอนน้ีทุกๆคนจอ้ งมองไปยงั นกั เรียนท่ีอยแู่ ถวถดั มา. \"สองการรับรู้แกว้ ผลึกวญิ ญาณ!!\" \"สองการรับรู้แกว้ ผลึกวญิ ญาณ!!\" หลงั จากแถวแรกแลว้ มีมากกวา่ 20 ท่ีไดท้ าํ การทดสอบแลว้ ,ท่ามกลางพวกเขาน้นั จะเป็นครอบครัวชนช้นั สูงอ่ืนๆและลูกชายเมืองพอ่ คา้ ,แต่ส่วนใหญ่ในพวกเขาน้นั สามารถรับรู้ไดแ้ ค่เพยี งสองแกว้ ผลึกวญิ ญาณ,นกั เรียนที่สามารถรับรู้ไดถ้ ึงสามแกว้ ผลึกวญิ ญาณน้นั มีแค่เพยี งสองคนเท่าน้นั . โลหิตของบรรพชนท่ีแขง็ แกร่งของตระกลู ชนช้นั สูงท่ีอยู่ในสายเลือดน้นั แขง็ แกร่งยง่ิ ,และนอกจากน้ีพวกเขายงั ไดร้ ับการฝึ กฝนอยา่ งดีโดยตลอดเหนือยงิ่ กวา่ ตระกลู รองหรือตระกลู พอ่ คา้ .ถา้ พวกเขาน้นั อยใู่ นสถาบนั ดาราสวรรคแ์ ลว้ มนั กเ็ หมือนวา่ พวก

เขาน้นั มีพรสวรรคโ์ ดยเฉล่ียมากกวา่ ทว่ั ไป,แต่ถึงอยา่ งน้นั ถา้ การเปรียบเทียบโดยรวมแลว้ บุตรจากตระกลู ของชนช้นั สูงกม็ ีช่องวา่ งใหญ่มากยงิ่ นกั . ตอนน้ีทุกสายตาต่างจอ้ งไปที่แถวของนกั เรียนแถวสุดทา้ ย,ท่ีเป็นคนชนช้นั ทว่ั ไปหรือตระกลู ของคนรับใชน้ นั่ เอง เหล่านกั เรียนท่ีสืบเช้ือสายทว่ั ไปน้นั ไดร้ ับการยอมรับมาจากทวั่ ทุกมุมของประเทศ.ระหวา่ งการรับเขา้ สถาบนั ดาราสวรรค์น้นั ,มีพนั กวา่ คนของตระกลู ชนช้นั สูงและตระกลู พอ่ คา้ ,แต่ถึงอยา่ง้นั ระหวา่ งการคดั เลือกเขา้ สถาบนั ส่วนแบ่งของคนสามญั น้นั จะเป็นสิบคนในพนั คนจากนกั เรียนที่เขา้ ร่วมการทดสอบ นโยบายของประเทศอาณาจกั รซู ที่ยง่ิ ใหญ่น้ี,ไดใ้ ห้สถาบนั การศึกษา,พวกเขาสามารถที่จะเปิ ดโอกาสใหก้ บัประชาชนทว่ั ไปมีโอกาสท่ีจะเลือนระดบั .แมว้ า่ เหล่านกั เรียนเหล่าน้ีจะไม่สามารถไดร้ ับตาํ แหน่งขา้ ราชการระดบั สูงในอาณาจกั รได,้ แต่วา่ ถา้ จบการศึกษาจากสถาบนั น้ีล่ะก็ จะทาํ ให้พวกเขาน้นั มีโอกาสท่ีจะเขา้ ร่วมกองทพั และองคร์ ักษป์ ระจาํ เมือง.ซ่ึงกเ็ ป็นโอกาสท่ีจะเปลี่ยนชะตาชีวติ ของพวกเขาไดเ้ ช่นกนั .

เยซ่ ิงเหอกเ็ ป็นหน่ึงในพวกเขาท่ีตอ้ งการที่จะเปลี่ยนโชคชะตา,เขาไดร้ ับการยอมรับใหเ้ ขาเรียนที่สถาบนั ดาราสวรรค์ดว้ ยการทาํ งานอยา่ งหนกั และขยนั ขนั แขง็ .แต่ถึงกระน้นั นกั เรียนแปดคนจากท้งั หมดที่ยงั คงอย,ู่ พรสวรรคข์ องเขาน้นั ยา่ํ แยท่ ่ีสุด. \"เอาเลย\" หลินหงตบไปท่ีไหล่ของเยซ่ ิงเหอ. หลินหงหนั กลบั และเริ่มที่จะทดสอบการรับรู้ถึงแกว้ ผลึกแดงอนั แรก. ไม่นานหลงั จากน้นั สีแดงกส็ วา่ งออกมา.สีสม้ และสีเหลืองก็สวา่ งสดใสฉายแสงต่อหนา้ ของเขา.ไดส้ ามแกว้ ผลึกวญิ ญาณท่ีสวา่ งสะไวหลินหงค่อยๆยกมือของเขาออกมา. \"ขา้ ไม่สามารถท่ีจะคาดคิดเลยวา่ จะรับรู้ไดถ้ ึงสามแกว้ ผลึกวญิ ญาณ.\" นกั เรียนท้งั หมดอดที่จะจอ้ งมองไปที่หลินหงดว้ ยความยนิ ดี.ขณะท่ีเหล่าสมาชิกตระกลู คนรับใชน้ ้นั ,ผลลพั ธข์ องเขาน้นั มีผลท่ีน่าอศั จรรยใ์ จมาก.หลายปี มาแลว้ ,เหล่านกั เรียนท่ีรับรู้แกว้ผลึกไดถ้ ึงสามลูกจากตระกลู คนรับใชน้ ้นั มีนอ้ ยมากๆ

นกั เรียนคนอื่นๆหลายคนไดท้ าํ การทดสอบเสร็จเรียบร้อยแลว้ ,แต่ผลลพั ธ์ของพวกเขาน้นั ห่างไกลจากคาํ วา่ พึงพอใจ.สองคนในนกั เรียนจากตระกลู คนรับใชน้ ้นั รับรู้ไดแ้ ค่เพียงหน่ึงแกว้ผลึกแดง,ดว้ ยคุณลกั ษณะแค่เพยี งจางๆ,ลึกเขา้ ไปขา้ งในของสายตาของพวกเขาน้นั มีสญั ญาณแห่งความผดิ หวงั เหมือนกบั ไม้ตายซาก,พวกเขาท้งั ค่นู ้นั ไม่สามารถที่จะผา่ นการทดสอบน้ีได.้พวกเขาน้นั ไดเ้ ดินทางมาถึงจุดน้ีดว้ ยความยากลาํ บากและการทาํ งานอยา่ งหนกั ,แต่พวกเขากลบั ไม่มีโชคชะตาที่พิเศษจากที่น่ีแลว้ . หลงั จากท่ีทุกๆคนไดท้ ดสอบเรียบร้อยแลว้ ,กม็ าถึงโอกาสของเยซ่ ิงเหอ. เยซ่ ิงเหอวางมือของเขาไวเ้ หนือแกว้ ผลึกวญิ ญาณและพยายามท่ีจะรู้สึกถึงมนั เหมือนกบั ท่ีครูฝึกไดพ้ ดู . อยา่ งไรกต็ ามไม่มีผลใดๆท่ีเกิดข้ึนกบั แกว้ ผลึกวญิ ญาณ. นี่คืออะไร? ทาํ ไมถึงไม่มีปฏิกิริยาใดเลยล่ะ?

เยซ่ ิงเหอเร่ิมรู้สึกกระวนกระวายและทาํ ใหเ้ หงื่อออกมาเตม็หนา้ ของเขาเลยทีเดียว. นกั เรียนทุกคนต่างจอ้ งมองไปท่ีเยซ่ ิงเหอเพราะคิดวา่ เขาน้นัเป็นคนสุดทา้ ย,แต่ถึงกระน้นั ,ไม่มีแสงใดเลยที่สามารถมองเห็นไดใ้ ตม้ ือของเขา.ทุกคนต่างคิดวา่ เขาน้นั ยงั ไม่เร่ิมทดสอบและดงั น้นั จึงไดร้ อเขาน้นั เริ่มทดสอบอย.ู่ ทุกๆคนต่างจอ้ งไปที่สถานะการณ์ของเยซ่ ิงเหอที่กาํ ลงัลาํ บากเป็นอยา่ งมาก,ความตื่นเตน้ ของเราเร่ิมที่จะมีมากข้ึน,มนัเกิดเรื่องอะไรข้ึน?ทาํ ไมถึงไม่มีส่ิงใดเกิดข้ึน?ทาํ ไมไม่มีปฏิกิริยาจากแกว้ ผลึกวญิ ญาณแมส้ กั อนั เลยล่ะ? อีกนาทีไดผ้ า่ นไปแลว้ ,แต่กย็ งั ไม่มีแสงใดๆที่จะพบได.้ ทว่ั ท้งั หอ้ งยงั คงเงียบ. ไม่สามารถรับรู้ไดแ้ มแ้ ต่หน่ึงแกว้ ผลึก,น่ีคือความจริงอยา่ งน้นั รึ? ทนั ใดน้นั เหลียงหยทู ี่ชาํ เลืองมองอยกู่ าํ ลงั หวั เราะออกมา\"เจา้ น่ีมนั ช่างใชก้ ารไม่ไดจ้ ริงๆ,เขาไม่สามารถแมแ้ ต่จุดประกายแสงออกมาแมแ้ ต่หน่ึงลูก,ฮ่า ฮ่า ฮ่า มนั น่าขาํ ซะจริงๆ.!!\"

ครูฝึ กท่ีอยบู่ นเวทีกจ็ อ้ งหนา้ ซ่ึงกนั และกนั ดว้ ยความงงงวยดว้ ยความตกใจ,ดว้ ยสถานการณ์เช่นน้ีไม่เคยเกิดข้ึนมาก่อน,ก่อนหนา้ น้ีน้นั ไม่เคยมีใครเลยที่ไม่สามารถท่ีจะรับรู้ไดแ้ มแ้ ต่หน่ึงแกว้ผลึกวญิ ญาณ.จะเป็นไปไดอ้ ยา่ งไรที่จะมีคนท่ีไม่สามารถรับรู้ได้ถึงแกว้ ผลึกวญิ ญาณไดส้ ามารถไดร้ ับเขา้ เรียนในสถาบนั ดาราสวรรคน์ ้ีกนั ?. เยซ่ ิงเหอกาํ หมดั ขา้ งซา้ ยของเขาแน่,เขาไม่สามารถที่จะเขา้ ใจไดว้ า่ เกิดอะไรข้ึน.นี่มนั เรื่องอะไรกนั ,ทาํ ไมขา้ ไม่สามารถรับรู้ไดแ้ มแ้ ต่หน่ึงแกว้ ผลึก. ใกลๆ้ น้นั ,หลินหงจอ้ งมองไปท่ีใบหนา้ ท่ีใบหนา้ ของเยซ่ ิงเหอท่ีห่อเห่ียว,เขากล่าวออกมาดว้ ยเสียงโทนต่าํ \"เจา้ อยา่ ไดส้ นใจในสิ่งท่ีคนอ่ืนพดู ,จงมุ่งเนน้ สมาธิไปยงั แกว้ ผลึกวญิ ญาณท่ีอยใู่ ต้มือของเจา้ .เจา้ ต่ืนเตน้ มากเกินไป,ส่ิงแรกจงสงบใจของเจา้ และลองมนั ใหม่อีกคร้ัง\" ดว้ ยการไดย้ นิ คาํ พดู ของหลินหง,เยซ่ ิงเหอจอ้ งมองไปท่ีเขาดว้ ยสายตาที่ซาบซ้ึง.เม่ือทุกๆคน้ ลว้ นแลว้ แต่หวั เราะเยาะเขาหากแต่ยงั มีหลินหงท่ีพดู ใหก้ าํ ลงั ใจเขาอย.ู่