จารใจรัก 2

“พวกเจ้าดื่ม ส่วนข้านัง่ ด!ู ” ฉินเจิงกล่าว “ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ล้มแรง” หวางอู๋ก็กล่าวติดตลก สมทบ “แน่นอนอย่แู ล้ว มิฉะนัน้ พระชายาอิงชินอ๋อง คงรอ้ นรน กว่านี้! นอกจากส่งคนไปลาเรียนให้เขาท่ีห้องหนังสือ กไ็ ม่ได้ กล่าวสิ่งใดออกมาเพิ่มอีก” เจิ้งอี้ยิ้มกล่าว ฉิ นเจิงเลิกคิ้วไม่แสดงความเหน็ ไม่นานทิงเหยียนกย็ กไหเหล้ามาถึง ทุกคนจึงนัง่ ล้อม โตะ๊ คนเหล่านี้ยงั หนุ่มยงั แน่น คนท่ีอายุมากท่ีสุดอย่างเจิ้งอี้ กบั เซ่ียม่อหานกอ็ ายุไม่เกินสิบเก้าปี คนอื่นๆ กอ็ ายุไล่เล่ียกนั ประมาณสิบหกสิบเจด็ ปี ด้วยเหตุนี้จึงมีเรื่องให้พดู คยุ มากมาย และคึกคกั อย่เู ป็นเวลานาน เซี่ยฟางหวาออกมาจากเรือนลวั่ เหมยแล้วเดินไปยงั ลานข้างหลงั ท่ีเป็นสถานที่ท่ีฉินเจิงฝึ กซ้อมกระบี่ทุกวนั 800

ท่ีนัน่ ฉิ นเจิงลงกลอนเอาไว้ นอกจากเขาจะใช้เป็ นที่ฝึ ก กระบ่ีแล้ว ท่ีนัน่ ยงั ใช้เป็ นท่ีที่เขาเกบ็ อาวธุ ไว้ด้วยจึงไม่อนุญาต ให้ผใู้ ดเขา้ ไป เมื่อฉิ นชิงหลุดพ้นจากสายตาของฉิ นเจิงกม็ ีความกล้า มากขึ้น เขารีบก้าวเท้าไวๆ มาขวางตรงหน้ าเซี่ยฟางหวา จากนัน้ กม็ องนางอย่างละเอียด เซ่ียฟางหวาเลิกคิ้วใส่เขา ฉินชิงเพ่งมองใบหน้าของนางอย่างละเอียดพกั หน่ึงก่อน จะเอ่ยถามด้วยความสงสยั “หน้าตาธรรมดาจริง เหตุใดคน ภายนอกจงึ พากนั บอกว่าเจา้ เหมอื นกบั เทพธิดาล่ะ” เซ่ียฟางหวาไม่ตอบ เด็กหนุ่มตรงหน้ านางมีดวงตา สุกใส สายตาท่ีเขามองนางเต็มไปด้วยความบริสุทธ์ิ นางจึง ไมไ่ ด้ไม่พอใจ ปี นัน้ คนท่ีได้รบั ความรกั ความเอน็ ดจู ากฮ่องเต้ว่ากนั ว่า ไม่ใช่หญิงงามครองเมืองอันใด แต่แม้แต่ฮองเฮาเองก็ยัง หลีกเลี่ยงก้ยุ เฟยผนู้ ัน้ เดก็ หนุ่มคนนี้ไม่ได้งดงามเท่าฉิ นเจิง แต่ ดวงตาคู่นี้ช่างใสราวกบั น้าสะอาดในบ่อน้าสวรรค์ชนั้ สูงสุด 801

นางเคยพบฮ่องเต้ ฮ่องเต้ไม่ได้มีดวงตาเช่นนี้ เขาน่าจะได้รบั ดวงตามากจากมารดา “นัน่ ! เจ้าจิ้งจอกขาว” ฉิ นชิงหนั หลงั ไปก่อนจะตะโกน เสียงดงั เซี่ยฟางหวาเงยหน้ามอง เห็นร่างของจิ้งจอกขาวกบั เตียวมว่ งกาลงั ว่ิงไล่กนั อยู่ นางพลางคิดว่าสตั วน์ ัน้ ไม่รจู้ กั ความ กลดั กลุ้มใจ แม้จะถกู ขงั เอาไว้ท่ีนี่ แต่พวกมนั กร็ าวกบั หาที่พกั อนั สงบเจอแล้ว ฉิ นชิงมองพวกมนั ด้วยความต่ืนเต้น ทันใดนั้นก็นึ ก อะไรขึ้นมาได้จึงก้มหน้าลงแล้วถอนหายใจออกมา จากนัน้ ก็ กล่าวออกมาด้วยความเศร้าโศก “เดิมทีพ่ีส่ีเคยกล่าวกบั ข้าไว้ ว่า เม่ือหิมะตกหนักของปี นี้มาถึง เขาจะจบั จิ้งจอกขาวเป็ นๆ ตวั หนึ่งมาให้ข้าเลีย้ งในวงั แต่บดั นี้เขากลบั ต้องไปยงั ม่อเป่ ย” เซ่ียฟางหวาชะงกั พลางมองเขา “อ้อ เจา้ คงยงั ไม่รวู้ ่าข้าคือใครสินะ? ขา้ คือองคช์ ายแปด ฉินชิง พ่ีส่ีของข้าคือองคช์ ายส่ีฉินอวี้” ฉินชิงอธิบาย 802

เซี่ยฟางหวาละสายตากลบั มา แล้วพยกั หน้ารบั อย่าง เรียบเฉย 803