คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป1

ตอนท่ีเขาเดินออกไปจากหอ้ งทางานน้นั ยงั หนั หนา้ กลบั มามองเธอ ทาใหฉ้ ู่ลวั่ หานยง่ิ รู้สึกเดือดดาลข้ึนมา จา้ วเหมียนเหมียน “ครืดๆๆ” ลากเกา้ อ้ีออกมา “ไม่ใช่รึ เปล่า? เธอใหเ้ ขาไปส่องกลอ้ งในกระเพาะอาหาร? จะให้ ส่องกลอ้ งแผนกไหน? ไม่ไดเ้ จาะเลือดไม่ไดน้ ดั เอาไว้ ใครจะทาใหเ้ ขา?” ฉู่ลวั่ หานหยบิ ประวตั ิคนไขอ้ อกมาหน่ึงแผน่ กดคลิ๊ก ปากกา “เธอ ไม่เห็นหรือไงวา่ เขากาลงั มาก่อความ วนุ่ วาย? ในเม่ือเขาอยากจะ สร้างความวนุ่ วาย ฉนั กจ็ ะ วนุ่ วายไปกบั เขา พอสร้างความวนุ่ วาย เรียบร้อยแลว้ น้นั กไ็ ปเอง” “เอะ๊ ๆๆ ช่ือทางการแพทยท์ ี่เธอเขียนร่ายยาวเม่ือก้ี ไม่ กลวั วา่ จะทา ใหพ้ อ่ หนุ่มคนน้นั ตกใจจนเตลิดหนีหรือไง? ถา้ เขาเกิดเป็นอะไร ข้ึนมาจริงๆ จะทายงั ไง?” หลงั จากที่ฉู่ลวั่ หานดูประวตั ิคนไขเ้ รียบร้อยแลว้ น้นั ก็ เซ็นช่ือ จากน้นั กเ็ สียบปากกาเอาไวต้ รงกระเป๋ า ควรจะ ไปตรวจตามหอ้ ง

แลว้ พร้อมท้งั รวดลา้ งแผลเปล่ียนแผล ดว้ ย “สิบคนเกา้ กระเพาะ ยงิ่ ไปกวา่ น้นั กระเพาะของเขา เองกด็ ีมากดว้ ย อยา่ งนอ้ ยๆในสามสิบปี น้ีกค็ งไม่ป่ วย เป็นอะไร ปัญหาของเขาไม่ไดอ้ ยทู่ ่ีกระเพาะหรือหวั ใจ แต่อยทู่ ี่นี่ หมอณูช้ีที่หวั ของตนเอง “เขาควรที่จะไปเช็คระบบ ประสาท” จา้ วเหมียนเหมียนกลืนน้าลาย “คุณหมอฉู่ เธอแน่ใจ นะวา่ ตรงน้ี ปกติดี? เป็นผหู้ ญิง เห็นคนหล่อแต่กลบั ไม่ หวนั่ ไหว เธอมนั ไม่ปกติ ! ฉู่ลวั่ หานหวั เราะ “ส่ิงที่ฉนั ตดั สินใจวา่ ผชู้ ายคนหน่ึงน่า ดึงดูดแค่ ไหนไม่ใช่ที่ฮอร์โมน แต่เป็นโดปามีน” “ใหต้ ายสิ! ฉนั ยอมคุกเขา่ เลย หมอฉู่ คุณค่อยๆไปนะ คะ” ฉู่ลวั หานลุกข้ึน คิ้วของเธอขมวดข้ึนมา หวั เข่ายงั คง เจบ็ อยู่ แผล ภายนอกน้ีตอ้ งใชเ้ วลาประมาณสิบวนั ถึงคร่ึงเดือนไม่อยา่ งน้นั คงไม่ หาย

“หมอจา้ ว หมอสุดเทพของเพวกเขาเหมือนวา่ จะไม่ คอ่ ยตอ้ นรับคน หล่อเท่าไหร่? เธอไม่เห็นหรือไง? เมื่อก้ี หมอฉู่จงใจแกลง้ เขา” จา้ วเหมียนเหมียนเบป้ าก “แต่ทาไมฉนั ถึงรู้สึกวา่ พอ่ หนุ่มสุดหล่อ คนน้นั ก็กาลงั แกลง้ หยอกหมอฉู่เหมือ นกนั ละ?” จางไดจ้ ุนลากเกา้ อ้ีออกมา “ผหู้ ญิงอ่า ดูปัญหาแค่ ภายนอก! ” “หมอจางคุณพดู แบบน้ีหมายความวา่ ยงั ไง?” “เห็นไดช้ ดั วา่ พวกเขาแกลง้ หยอกกนั และกนั อีกท้งั พวกคุณลองดู อยา่ งละเอียดถี่ถว้ น สี เส้ือผา้ ที่ผปู้ ่ วยคน น้นั ใส่” “ใหต้ ายสิ! จริงดว้ ย รองเทา้ คู่ท่ีเขาใส่น้นั คือรุ่นใหม่ ล่าสุดของซีซน่ั น้ี ราคามากกวา่ หน่ึงแสนหยวน ! พวก ไฮโซ! ” จา้ วเหมียนเหมียนเชยคางข้ึน “ดงั น้นั คุณหมอฉู่ของ เรา กาลงั จะอา้ แขนตอ้ นรับฤดูใบไมผ้ ลิของชีวิตแลว้ ใช่ ไหม?”

จางไดจ้ ุนหยบิ ประวตั ิคนไขเ้ อาไวแ้ ลว้ เดินออกไปจาก หอ้ งทางาน สี หนา้ เขาดูกระอกั กระอ่วน ฉลูร่ัวหานเดินไปยงั เตียงยสี่ ิบสองดว้ ยความต้งั ใจอาการดีข้ึนไม่นอ้ ย จากน้นั กย็ ้าเตือนเขาวา่ อยา่ โมโห ใจร้อนมากเกินไป หลงั จากน้ีทีวี ในหอ้ งผปู้ ่ วยจะไม่ใหม้ ี การเปิ ดการแข่งขนั กีฬาอีก โดยเฉพาะ ฟตุ บอล หอ้ งพกั ผปู้ ่ วยรวมแปดคน กวา่ คร่ึงหน่ึงลว้ นเป็นคนไข้ ของฉู่ ลวั่ หาน ขณะที่เขาตรวจคนไขน้ ้นั ไม่หละหลวม แมแ้ ต่นอ้ ย เคร่งขรึม จนดูยากที่จะเขา้ ถึง แต่ผปู้ ่ วยลว้ นรึ สึกวางใจ ใจหน่ึงของผปู้ ่ วยก็ กลวั เธอ แต่อีกใจกร็ ู้สึก นบั ถือเธอ หลงั จากท่ีออกตรวจเรียบร้อยแลว้ น้นั ในที่สุดฉู่ลว่ั หา นกทนไม่ไดแ้ ลว้ เดินไปยงั หอ้ งฉุกเฉินแลว้ แกะผา้ พนั แผลออก กดั ฟันขมวดคิ้วดว้ ยความเจบ็ ปวด แผลสมานไดไ้ ม่ดีเลย ตรงบาดแผลมี เลือดไหลออกมา เลก็ นอ้ ย แผลแลดูไม่สมาน

ฆ่าเช้ือ ทายา ฉู่ลวั่ หานไม่ส่งเสียงร้องแมแ้ ต่นอ้ ย ในหอ้ งฉุกเฉินน้นั มีคนพลุกพล่านมากที่สุด ทุกวนั จะมี เรื่องฉุกเฉิน เกิดข้ึนมากมาย ขณะที่ฉู่ลวั่ หานทาแผล เสร็จแลว้ กาลงั จะออกไปน้นั ยงั ไม่ทนั ไดล้ ุกข้ึนกไ็ ดย้ นิ คนพดู นินทากนั ในหอ้ งพกั “ถา้ ฉนั พดู แลว้ พวกเธอตอ้ งไม่เชื่อแน่ๆ วนั น้ีฉนั เห็นโม่ หรูเฟยอยู่ กบั ผชู้ ายคนหน่ึง! ผชู้ ายคนน้นั ใส่แวน่ กนั แดด แต่ดูจากหุ่นและ ส่วนสูงกร็ ู้วา่ ตอ้ งเป็นผชู้ ายท่ี หล่อมากแน่ๆ ! “นี่ไม่ใช่แคข่ า่ วแลว้ เม่ือหลายวนั ก่อนโม่หรูเฟยมา เยย่ี มผปู้ ่ วยท่ี โรงพยาบาลของเรา เธอรู้ไหมวา่ ผปู้ ่ วยคน น้นั คือใคร? ประธานหลง เซียวแห่งบริษทั MBK! ชาย หล่อรวยโสด! ราชาแห่งเพชรพลอย! ” “วนั น้ีผชู้ ายท่ีมากบั โม่หรูเฟยน่าจะเป็นคุณหลงเซียว 11 ม้งั ?! ดงั น้นั เมื่อก้ีหลงั จากท่ีหลงเซียวออกไปแลว้ น้นั เขาไป รับโม่หรูเฟย จริงๆหรอ?! อา้ !

“วา้ ว! คร้ังน้ีโม่หรูเฟยคบจริงจงั แลว้ ใช่ไหม? วา้ ว ในที่ สุดไอดอล ของฉนั กเ็ ป็นดอกไมท้ ี่มีเจา้ ของแลว้ ! ชิ! ไอดอล? ผหู้ ญิงตอแหลอยา่ งโม่หรูเฟยกลบั ถูกคน อ่ืนเอามาเป็น ไอดอล? ฉู่ลว่ั หานเบป้ าก เป็นจริงตามน้นั โลกท่ีมองกนั แคร่ ูป ลกั ษณ์ ภายนอก หนา้ ตาดี ทุกอยา่ งกจ็ ะถูกใหอ้ ภยั ได้ สาหรับหลงเซียว กค็ ง จะเป็นแบบน้ีเหมือนกนั ม้งั ?

ตอนท่ี 11 อยากได้หน้า ไม่มี ค่าคืนในเมืองหลวง ภายใตโ้ คมไฟท่ีสวา่ งไสว ทาให้ ทิวทศั นต์ อน กลางคืนดูครึกคร้ืน ฉ่ลวั่ หานถอนเส้ือกาวน์สีขาวออก แลว้ กาลงั ถือ กระเป๋ าข้ึน เพื่อเลิก งานและกลบั บา้ น ตอนท่ีพ่ึงเดินออก จากประตู จา้ วเหมียนเหมียนก็ ไดเ้ รียกเธอจากขา้ งหลงั “คุณหมอฉู่ หนุ่มหล่อคนน้นั ท่ีเจอในวนั น้ี ไดต้ ิดต่อคุณ อีกไหม?” คาพดู ของจา้ วเหมียนเหมียนใหค้ วามรู้สึกอยากจะ เมา้ ทม์ อยมากๆ “ไม่มีหนิ เขาไม่มีเรื่องอะไร แคต่ อ้ งการหาเร่ืองเท่าน้นั ไล่เขาไปให้ ไกลๆกพ็ อ” ฉู่ลว่ั หานตอบกลบั ดว้ ยน้าเสียง ที่เยน็ ชา และดูเหมือน ไม่สบอารมณ์ใดๆ ทาใหฟ้ ังไม่ ออกเลยวา่ ตวั เองไดร้ ู้จกั กบั หลงจื่อ จา้ วเหมียนเหมียนจึงไดก้ ระตุกมุมปากข้ึน “คุณหมอฉู่ ฉนั รู้สึกวา่ คุณ ดีหมดทุกอยา่ ง ไม่วา่ จะเป็นการรู้ท่ีเรียน จบสูง และมีวสิ ยั ทศั นท์ ี่ดี มากฝีมือ และมากความ สามารถ แต่วา่ ตอนที่ตอ้ งเผชิญกบั ผชู้ าย ก็ ตอ้ งมีวธิ ี หน่อย”

คุณหมอจา้ วใชม้ ือทาท่าทางท่ีหมายความวา่ “นิด หน่อย” และกาลงั จะดดั นิสยั ฉู่ลวั่ หานที่ถูกลือกนั วา่ เป็น ผทู้ ่ีไม่มีประสบการณ์ในความ รักแมแ้ ต่นิดเดียว “ผชู้ ายชอบผหู้ ญิงที่อ่อนโยนอยแู่ ลว้ น่ีจึงจะสามารถ แสดงใหเ้ ห็น ถึงความสามารถและฝีมือของผชู้ าย ทาให้ เห็นวา่ สามารถปกป้อง ผหู้ ญิง และผหู้ ญิงตอ้ งเรียนรู้ที่จะ แสดงความอ่อนโยนในระดบั ท่ี เหมาะสมออกมา จะได้ ทาใหผ้ ชู้ ายตอ้ งการปกป้องดูแล.” ท้งั สองก็ ไดข้ ้ึน ลิฟตไ์ ป ในลิฟตม์ ีหมออีกหลายๆคนที่มาจากแผนกอื่น จา้ วเหมียนเหมียนกดเสียงใหต้ ่าลง จากน้นั กพ็ ดู ข้ึน “อยา่ งเช่น ต่อให้ เป็นเรื่องตวั เองจดั การเองได้ คุณก็ แกลง้ ทาไม่เป็น” ฉ่ลว่ั หานหนั ไปมองขา้ งหนา้ ตรงๆ จึงเห็นกระจกตรง ประตูลิฟตท์ ่ี สะทอ้ นใหเ้ ห็นเงาของคนหา้ หกคนในลิฟต์ “จริงๆเร่ืองที่ตวั เองสามารถทาได้ กลบั ไปขอใหผ้ ชู้ าย ช่วย แบบน้ีกค็ งจะทาใหเ้ ร่ืองมนั คืบหนา้ ไดช้ า้ และทาให้ ตอ้ งเสียทรัพยากรอีก แบบน้นั กค็ งมีแคค่ นไอคิวต่าทา

กนั เท่าน้นั ” หมอหลายๆคนที่อยใู่ นลิฟตต์ ่างกม็ องหนา้ กนั จา้ วเหมียนเหมียนถูกทาใหเ้ ครียดจนตอ้ งจบั หนา้ ตวั เองไว้ “คุณหมอ ฉู่ของฉนั ถา้ คุณยงั จะมองผชู้ ายวา่ ตอ้ ง ทาตามกฎ AA ง้นั อีคิวของก็ คงต่าไปแลว้ ” ฉ่ลว่ั หานทาท่าทางที่ไม่สนใจใดๆ “ทุกคนมีนิสยั ที่ต่าง กนั อยแู่ ลว้ การทางานท่ีต่างกนั คุณจะบอกใหฉ้ นั แกลง้ อ่อนโยน ฉนั กค็ งทาไม่ได”้ จา้ วเหมียนเหมียนรู้สึกเครียดจนตอ้ งกาหมดั ไวแ้ น่นๆ “คุณฉู่ลว่ั หาน ยงั ไงคุณกต็ อ้ งคิดเพอื่ เร่ืองที่ใหญ่ที่สุด ของชีวติ น้ีบา้ งสิ? หรือวา่ คุณ อยากจะโสดตลอดชีวติ ?” พอฉู่ลวั่ หานครุ่นคิดถึงทุกเร่ืองที่เกิดข้ึนในชีวิต แต่งงานกบั หลง เซียวในสามปี ที่ผา่ นมา ผลสรุปที่ได้ ก็ คงไม่ดีเท่าท่ีตวั เองจะใชช้ ีวิต ไปดว้ ยตวั คนเดียว ถา้ หลงั จากแต่งหนา้ แลว้ ทาใหไ้ ม่มีความสุข ง้นั ชีวิตท่ีอิสระก็ คงจะดีกวา่ เยอะไม่ใช่หรือไง?

“โสดไปท้งั ชีวติ มีอะไรไมด่ ีบา้ ง ฉนั กว็ างแผนน้ีไวอ้ ยู่ แลว้ ” ฉู่ลว่ั หานทานยั นต์ าท่ีนิ่งเฉย น้าเสียงน่ิงเฉย ในใจ เหมือนไดร้ ับความ สงบสุขหลงั ลมพายุ “ไดๆ้ ๆ คุณชนะ เดี๋ยวถา้ ทาใหห้ นุ่มหล่อตกใจจนจาก ไป คุณกอ็ ยา่ มาร้องไหใ้ หฉ้ นั ฟังกแ็ ลว้ กนั ” จา้ วเหมียนเห มียนยอมใจเธอจริงๆ หมอฉู่กย็ งั คงเป็นหมอฉู่วนั ยงั ค่า ถา้ ใชม้ ุมปากของคนปกติบนโลกน้ี มี กค็ งทาอะไรเธอไม่ ไดแ้ น่นอน พอเดินออกจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ลมหนาว พดั ผา่ นเขา้ มา ทาใหฉ้ ู่ลวั่ หานตอ้ งกอดแขนของตวั เองไว้ และรู้สึกเจบ็ ตรงหวั เข่า อีกคร้ัง รู้สึกเจบ็ จนไม่มีอะไรที่น่า เศร้าไปกวา่ น้ีอีกแลว้ เธอจึงยนื่ มือไปขวางรถคนั หน่ึงไว้ จากน้นั ฉู่ลวั่ หานก็ กลบั คอนโด ของตวั เองโดยตรง พอหากญุ แจ ฉู่ลวั่ หานที่กาลงั เตรียมตวั เปิ ดประตู กลบั เพ่ิง สงั เกตเห็นวา่ กญุ แจเสียบไม่เขา้ เธอเลยใชไ้ ฟฉายของมือถือ กเ็ ห็นวา่ รูตรงกลอนประตู น้นั อุดตนั

ฉู่ลว่ั หานจึงหวั เราะดว้ ยเสียงเยน็ ชา น้าเสียงท้งั ต่าและ ฟังเหมือนชวั่ ร้าย! มาอดุ รูของกอนกญุ แจใหต้ นั แบบน้ี นี่กาลงั จะแสดง อานาจหรือวา่ กาลงั ตกั เตือน? หรือกาลงั บอกเตือนหรือ วา่ ข่มขกู่ นั แน่? ประตูเปิ ดไม่ได้ ฉู่ลวั่ หานจึงไดโ้ ทรหาส่วนกลาง แลว้ พดู สถานการณ์ที่เกิดข้ึน ผา่ นไปไม่ก่ีนาที คนของส่วน กลางจึงวิ่งมา แลว้ มาดูสถานการณ์วา่ เป็นแบบน้ี ส่วน กลางจึงไดก้ ล่าวขอโทษ พลางยมิ้ ข้ึน “คุณผหู้ ญิงครับ เราจะรีบจดั การโดยด่วน แต่วา่ ถา้ จะ เปลี่ยนท่ีลอ็ ก ท่าน ตอ้ งแสดงหลกั ฐานท่ีเกี่ยวขอ้ งกบั เรื่องน้ีใหเ้ รา อยา่ งเช่น เอกสารยนื ยนั บา้ นหลงั น้ีของคุณ หรือบตั รประชาชน ครับ” เม่ือก้ีตอนท่ีฉู่ลวั่ หานออกไปขา้ งนอก กเ็ อากระเป๋ าถือ ไวแ้ ค่ใบเดียว ขา้ งในมีแคล่ ิปสติกหน่ึงแท่ง แมแ้ ต่ กระเป๋ าสตางคย์ งั ไม่ไดเ้ อาดว้ ย ซ้า ยงิ่ ไม่ตอ้ งพดู ถึงพวก บตั รประชาชนพวกน้ี

“ไม่มีคะ่ ดิฉนั อยทู่ ี่น่ีจริงๆค่ะ คุณสามารถสอบถาม ก่อนกไ็ ดค้ ะ่ ” พนกั งานท่ีดูแลคอนโดจึงกล่าวคาขอโทษถึงดว้ ยความ ลาบากใจ “ตอ้ งขอโทษจริงๆ น่ีเป็นกฎของทางบริษทั ค่ะ ท่านตอ้ งแสดงบตั ร ประชาชนของท่าน ทางเราถึงจะเปิ ด ประตูใหค้ ุณไดค้ ะ่ ” ฉู่ลวั่ หานรู้สึกเครียดจนตอ้ งแสยะยมิ้ ข้ึน “ฉนั อยทู่ ่ีนี่ เกือบสามปี แลว้ คอนโดหอ้ งน้ีฉนั กเ็ ป็นคนซ้ือ คุณไมร่ ู้จกั ฉนั หรือไง?” พนกั งานจึง รู้สึกสะดุง้ ตกใจ เพราะสีหนา้ ที่เคร่งเครียด ของฉู่ ลวั่ หาน “ฉนั ไม่มีบตั รประชาชน มนั อยขู่ า้ งในหมด คุณช่วยฉนั เปิ ดประตู แลว้ ฉนั จะเอาใหค้ ุณเอง” ใหต้ ายเถอะ ทาไมถึงตอ้ งมาเจออะไรแบบน้ีดว้ ย หลงั จากที่ต่อล่อต่อเถียงกนั มานาน พนกั งานจึงพดู ข้ึน “บตั ร ประชาชนของสามีคุณกไ็ ดค้ ่ะ คุณสามารถโทรหา เขากลบั มาก่อนก็ ได”้

ฉ่ลว่ั หานจึงลุกโชนเป็นไฟ จึงไดท้ าสีหนา้ ที่หม่นหมอง “ไม่ตอ้ ง อยากจะพิสูจน์วา่ ฉนั เป็นเจา้ ของบา้ นจริงไหม คุณกแ็ ค่ไปดูกล่อง วงจรปิ ดกร็ ู้แลว้ ไม่ใช่หรือไง?” คอนโดน้ีเธอแค่เช่า แต่ถา้ เธอบอกวา่ แคเ่ ช่า พนกั งาน คนน้ีกค็ งจะ ปฏิเสธเธอโดนทนั ที “แบบน้ี…กไ็ ดค้ ่ะ” ฉู่ลวั่ หานขอใหไ้ ปเช็คกล่องวงจรปิ ด จุดประสงคไ์ ม่ไดม้ ีแค่จะเปิ ดล็ อกเท่าน้นั เธออยากจะรู้วา่ คนที่คิดจะ ทาร้ายเธอคือใครกนั แน่ ดงั่ ท่ีคาด เมื่อคืนหลงั จากท่ีเธอจากไป กม็ ีคนที่สวมใส่ เส้ือกีฬาสีดา แลว้ ยงั สวมใส่หมวกเบสบอล จากน้นั กเ็ ดิน ข้ึนตึกมาอยา่ งลบั ๆล่อๆ จากน้นั กห็ ยดุ อยตู่ รงหนา้ ประตู คอนโดของเธอสกั พกั แลว้ กก็ ด หมวกใหต้ ่าลงและจาก ไป ดูไม่ออกวา่ เป็นใคร ฝ่ ามืออมชมพขู องฉู่ลว่ั หานจึงกาเป็นหมดั แน่นๆ “ฉนั ตอ้ งการให้ เชค็ กล่องวงจรปิ ดตรงนอกหอ้ งของฉนั นี่มี คนตอ้ งการทาลายมนั

ชดั ๆ มนั กระทบกบั ความปลอดภยั ของคนที่พกั อาศยั อยทู่ ี่นนั่ จริงๆ ถา้ ไม่คิดจะจดั การให้ สิ้นซาก ฉนั จะไปคอมเพลนแผนกที่เกี่ยวขอ้ ง กบั ส่วนน้ี เอง” พอรปภ.ไดย้ นิ วา่ จะไปคอมเพลน เขาเลยขาอ่อนไป เลย จึงตอบกลบั ทนั ที “คุณฉู่เชิญรอก่อนนะครับ ผมจะ รีบไปเช็คกล่องวงจรใหเ้ ลย ครับ” ต้งั แต่ประตูบานเด่ียวจนถึงระเบียงทางเดินที่มีไฟ และ เดินไปถึง ตรงนอกประตูของโครงการตาของฉู่ลว่ั หานก็ ไดจ้ บั จอ้ งอยู่ ตลอดเวลา คือเธอ! เป็นรถเฟอรารี่สีเหลืองท่ีวง่ิ ผา่ น และป้ายทะเบียนน้นั รู้สึกคุน้ เคย มากๆ จากน้นั กม็ ีรูปของคนๆหน่ึงที่อยใู่ น กระจกรถ ดูคุน้ เคยมากๆ คุน้ เคยจริงๆ! รปภ.กไ็ ดจ้ บั จอ้ งรถคนั น้นั ไว้ จากน้นั กเ็ ห็นสีหนา้ ท่ีขาว ซีดของฉู่ ลวั่ หาน จึงไม่กลา้ พดู อะไรออกมา

“เอาคลิปกล่องวงจรปิ ดกอ็ ปใหฉ้ นั หน่ึงชุด” “นี่….เกรงวา่ จะไม่ เหมาะสมหรือเปล่าครับ?” “คนที่พกั อาศยั อยใู่ นน้ีไดร้ ับอนั ตราย ไม่วา่ คุณจะใช้ กฎหมายขอ้ ไหน พวกคุณกต็ อ้ งรับผดิ ชอบผพู้ กั อาศยั อยา่ งไม่มีเงื่อนไข ถา้ ไม่ เขา้ ใจเก่ียบกบั กฎหมายพวกน้ี คุณก็ลองไปเสิร์ชในเน็ตดู ฉนั ไม่มี เวลามาอธิบาย คาถามที่พบเจอบ่อยกบั พวกคุณหรอกนะ ตอนน้ีเขา คลิปมาใหฉ้ นั ” รปภ.หลายๆคนและผจู้ ดั การท่ีดูแลคอนโดกไ็ ดม้ อง หนา้ กนั จากน้นั ทุกคนกไ็ ม่รู้วา่ จะตดั สินใจยงั ไง ลวั่ หานจึงพดู ข้ึนต่อ “ถา้ เป็นเพราะส่งเอกสารไม่ทนั เวลาท่ีเขา กาหนด แลว้ เรื่องพวกน้ีนาพาซ่ึงความเสียหาย ต่อหลายๆคน คนที่ เกี่ยวขอ้ งกบั เรื่องน้ีกต็ อ้ งรับผดิ ชอบ ดว้ ยเหมือนกนั ” “ไดๆ้ ตอนน้ีทางเราจะใหค้ ุณ” พอเอาคลิปวดิ ีโอจากกล่องวงจร ฉู่ลว่ั หานกไ็ ดย้ ดั ใส่ กระเป๋ า จากน้นั ก็พดู ข้ึน “หวงั วา่ พรุ่งน้ีก่อนแปดโมงเชา้

ประตูของฉนั จะเปิ ดไดเ้ หมือนปกติ” “คุณวางใจเถอะครับ วางใจเถอะ” พดู จบ ฉู่ลวั่ หานจึงออกจากท่ามกลางพนกั งานผชู้ ายที่ กาลงั ทาสี หนา้ ท่ีตกใจและหวาดกลวั พอออกจากประตู พดั เยน็ ๆกซ็ ดั เขา้ มา ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หา นรู้สึกหนาวใจ เหลือเกิน ฉู่ซีหราน แกไม่มีวนั ทาใหฉ้ นั มี ชีวติ ท่ีดีเลยใช่ไหม! ไหนๆแกกไ็ ม่คิดจะปล่อยใหฉ้ นั มีชีวิตที่ดีแลว้ ง้นั เรา ท้งั สองกไ็ ม่ ตอ้ งคิดวา่ จะมีชีวติ ท่ีดีอีกต่อไป เธอจึงจบั แผน่ ซีดีในกระเป๋ า ฉู่ลว่ั หานจึงไดพ้ ยายาม อดทนกบั ความ เจบ็ ตรงหวั เข่า จากน้นั กเ็ ดินออกจาก ประตูใหญ่ของโครงการ “พีส่ ะใภ”้ ฉู่ลว่ั หานที่เตรียมตวั ดกั แทก็ ซี่ขา้ งถนน จู่ๆกม็ ีรถเบนซ์ สีขาวจอดอยู่ ตรงหนา้ เธอ จากน้นั กระจกลดกค็ อ่ ยๆลด ลง แลว้ กเ็ ห็นหนา้ ของ หลงจื่อโผล่ออกมา

แสงไฟของขา้ งถนนท่ีเป็นแสงไฟที่เหลืองสม้ ทาให้ ใบหนา้ ที่ดูอ่อน เยาวข์ องหลงจื๋อถกู บดบงั ไปเยอะ ไม่ เหมือนตอนเชา้ ท่ีทาตวั หวั ด้ือ และน่าราคาญ แต่ตอนน้ีก็ ไม่ไดถ้ ือวา่ ดีกวา่ ตอนเชา้ สกั เท่าไหร่ ฉู่ลวั่ หานจึงไดก้ อดอกพลางหร่ีตาลง “มีเร่ืองอะไร?” หลงจ่ือไมไ่ ด้ ลงรถ จากน้นั กไ็ ดผ้ ลกั ประตูขา้ งเบาะที่ นง่ั คนขบั ออกจากขา้ งใน “ไม่มีอะไรกห็ าพไ่ี ม่ไดห้ รอ? พส่ี ะใภไ้ ม่ใหห้ นา้ ฉนั ขนาดน้ีเลย หรอ?” ไม่วา่ สิ จู่ๆฉูลว่ั หานกส็ มั ผสั ไดว้ า่ หลงจ่ือรู้เร่ืองเยอะ เกินไป เขาไม่มี ทางมาท่ีน่ีโดยบงั เอิญแน่นอน เขาตอ้ ง แอบสืบที่อยขู่ องเธอ จากน้นั กม็ าหาเธอที่น่ี หลงจื่อไดแ้ อบเชค็ ประวตั ิเธอ! พอเธอรู้วา่ เป็นแบบน้ี กท็ าใหฉ้ ู่ลวั่ หานรู้สึกไม่สบายใจ มากๆ “ถา้ คุณชายรองตระกลู หลง อยากไดห้ นา้ กค็ งจะมา %3D หาผดิ คน แลว้ ที่ฉนั ไม่มีทางที่คุณจะไดแ้ น่นอน” ในใจ ของเธอคิดอยา่ งเดียว

แลว้ จะไปหกั หนา้ ฉู่ซีหราน ใหม้ อง หนา้ กนั ไม่ติดไปเลย ใครจะมี กระจิตกระใจมาสนใจ คุณชายคนน้ีอีกล่ะ หลงจี ๋๋อกลบั ไม่คิดจะยอมแพ้ จากน้นั กร็ ู้สึกอยา่ งไม่ สนใจ “ได้ ไม่ใหห้ นา้ กไ็ ด้ พสี่ ะใภ้ ง้นั พ่ีข้ึนรถก่อน ฉนั จะ พาพ่ีไปท่ีแห่งหน่ึง” ฉู่ลวั่ หานจึงหวั เราะเบาๆ “ดึกๆด่ืนๆขนาดน้ีมานงั่ รถ ของนอ้ งชาย ของสามีแลว้ ไปไหนไม่รู้? เกรงวา่ คงจะไม่ เหมาะสม” หลงจ้ือจึงพยกั ไหล่ “ไม่เหมาะสม? หรือคุณไม่กลา้ ?” เขาทาสายตาท่ี ดูทา้ ทายเธอ แลว้ ทาสีหนา้ ดูถกู ฉู่ลวั่ หานจึงไดแ้ สยะยมิ้ ข้ึนอยา่ งเยน็ ชา “นอ้ งสามี อยากจะหาเร่ืองทา้ ทาย กค็ งจะหาผดิ คนแลว้ ฉนั ยงั มี11 ธุระ คงไม่สามารถเล่นเป็น เพ่ือนนอ้ งไดอ้ ีก” ลวั่ หานพดู ไปกไ็ ดส้ าวเทา้ แลว้ เดินจากไป ตอนน้ี ทาไมถึงรู้สึกปวด เขา่ ยง่ิ กวา่ เดิม ทุกคร้ังท่ีกา้ วเดินก็ เหมือนกระดูกกาลงั จะแตกเป็น ซากๆ!

หลงจ่ือจึงไดข้ บั รถตามฉู่ลว่ั หานไปดว้ ยความใจเยน็ “พ่ีสะใภ้ คืนน้ี สถานท่ีผมจะพาไป รับประกนั ไดเ้ ลยวา่ พ่ี จะไม่มีทางเสียใจ เชื่อ ผม!” ฉูลวั่ หานจึงไดก้ อดอกไวแ้ น่นๆ เพราะวา่ อากาศมนั หนาว และเพือ่ ที่จะทาใหต้ วั เองดูมีอานาจ เธอเป็นพี่ สะใภข้ องเขา กลวั วา่ เดก็ คนน้ีจะแยกแยะความสมั พนั ธ์ ไม่ถูก “หลงจ้ือ คุณฟังไว้ ฉนั เป็นภรรยาของพี่ใหญ่คุณ คุณ ควรจะรักษาระยะห่างกบั ฉนั ไว้ เขา้ ใจไหม?” หลงจ่ือจึงเบะปากอยา่ งสุดคาบรรยาย “คุณเป็นผหู้ ญิง ของใครแลว้ มนั เกี่ยวอะไรกบั ผม?” “เหอะ!” “คุณไม่ใช่วา่ เป็นผหู้ ญิงของใครกก็ ลายเป็นผหู้ ญิงของ คนๆน้นั ส่ิง แรก คุณคือผหู้ ญิงท่ีโดดเด่นคนหน่ึง” ยยั เดก็ คนน้ีพดู จาเก่งจริงๆ

ฉ่ลวั่ หานจึงไดห้ ร่ีตาลงเลก็ นอ้ ย “ไปไหน?” หลงจือจึงไดก้ ระตุกคิว้ ข้ึนอยา่ งไดใ้ จ “ข้ึนรถก่อนค่อยวา่ กนั ” สภาพแวดลอ้ มที่เตม็ ไปดว้ ยแสงสีเสียง เมืองหลวงเป็น เมืองที่เตม็ ไปดว้ ยความครึกคร้ืนจริงๆ ท้งั ถนนสายตาน้ีเตม็ ไปดว้ ยสถานที่บนั เทิง ทุกส่วน เป็ นของตระกูลหลงหมด ท่ีน่ีเป็นสถานท่ีบนั เทิงของตระกลู หลง เพราะวา่ เป็น สถานที่ใหญ่ มากๆ จึงมกั จะถูกคนเรียกวา่ เป็นถนนสาย ยาวกวา่ สิบล้ี ไม่วา่ จะสถานะทางการเงิน หรือแมแ้ ต่อานาจ ก็ สามารถเผยใหเ้ ห็น ในท่ีน่ีอยา่ งสมบูรณ์แบบ แต่ลวั่ หานกน็ ึกไม่ถึงวา่ เธอจะไดเ้ จอ หลงจื่อในที่นี่ ริมฝีปากบางๆของหลงจื่อจึงกระตุกข้ึนเบาๆ “พีส่ ะใภ้ เขา้ มากบั ผม เถอะ” ฉู่ลว่ั หานท่ีสวมใส่แคช่ ุดลาลอง แต่กโ็ ดนผหู้ ญิงที่ หนา้ ตาสะสวย และแต่งตวั สวยหรูมองแรงใส่ ตอนน้ีเธอ ไดด้ ึงดูดสายตาคนอ่ืนให้

มาสนใจมาเยอะ ทุกๆสายตาท่ี มองน้นั เตม็ ไปดว้ ยการดูถูกเหยยี บ หยาม และดูไม่ ตอ้ นรับเธอเลยสกั นิด เธอไม่ไดจ้ ะสบสายตากลบั สกั คน กาลงั ดูถูกเธออยงู่ ้นั หรอ? เธอเป็นต้งั คุณผหู้ ญิงที่เป็นเจา้ ของในสถานบนั เทิงที่แสนจะวลิ ิศมา หราของที่น่ี! สถานที่บนั เทิงท่ีเป็นตึกสีขาวที่เป็นตึกสิบกวา่ ช้นั อีก ท้งั ยงั มีน้าพุ หลากสีที่สวยงาม ในประตูใหญ่ท่ีทาจาก กระจก กลางหอ้ งโถงใหญ่ แขวนดว้ ยโคมไฟเพชรคริ สทลั จากอิตาลีที่ดูระยบิ ระยบั และส่อง สวา่ งเหมือนตอน น้ีเป็นเวลากลางวนั ฉู่ลว่ั หานยนื อยตู่ รงใตโ้ คมไฟเพชรคริสทลั และส่ิง ปลูกสร้างท่ีสร้าง กาแพงดว้ ยกระจก ทาใหส้ ะทอ้ นแสง ไฟออกมา จึงไปกระทบกบั เรือนร่างของเธอ ทาใหเ้ ธอดู โดดเด่นและเป็นที่น่าสนใจมากข้ึนอีก

ในหอ้ งโถงท่ีมีพ้นื ที่ประมาณส่ีหา้ ร้อยตารางเมตร เตม็ ไปดว้ ย กิจกรรมท่ีใหค้ วามบนั เทิงมากมาย และมีสาว สวยกาลงั เตน้ รากนั อยา่ งครึกคร้ืน สายตาของฉู่ ลว่ั หาน จู่ๆกไ็ ดจ้ บั จอ้ งไปยงั ส่ิงที่เห็น อยา่ งไม่ละ สายตา ในท่ามกลางผคู้ นมากมาย เรือนร่างที่สูงใหญ่ของหลง เซียวยงั คง เป็นคนท่ีโดดเด่นกวา่ ใครๆ เขาที่อยใู่ นชุดสูท สีดา และสวมใส่ เส้ือเชิ้ตสีขาว อีกท้งั ยงั ปลดกระดุมตรง คอออกหลายเมด็ ทาใหเ้ ห็น ถึงผวิ พรรณที่ดูมีสุขภาพท่ี แขง็ แรง มืออนั เรียวยาวไดจ้ บั ไวนแ์ ดงไว้ และทุกคนก็ กาลงั ทาความเคารพเขา ผหู้ ญิงคนหน่ึงแทบจะเขา้ ไปอยใู่ นออ้ มกอดของเขาไป ท้งั เรือนร่าง เธอที่ทาตวั เหมือนไร้กระดูกและดูอ่อนเหมือนโคลนตมที่ไม่มี เร่ียวแรง เหอะ!

เรือนร่างน้นั ท่ีดูสง่างาม การแต่งหนา้ ท่ีดูเขม้ จดั ทาให้ ดูเหมือนเป็น เมียนอ้ ยของคนอื่นจริงๆ นนั่ กค็ ือโม่หรูเฟย! คืนน้ีคงจะมีเรื่องสนุกใหด้ ูแลว้ สิ

ตอนที่ 12 ไม่ได้หล่อเล่นๆ แต่หล่อจริงๆ สายตาของฉู่ลวั่ หานจบั จอ้ งไปยงั หลงเซียวและโม่หรู เฟยไม่บ่อย มุมปากที่มีรอยยมิ้ เผยออกมา ทาใหเ้ ห็นวา่ รอยยมิ้ น้นั ดูขมข่ืน ยงั ไม่ ทนั ไดถ้ ูกคนมองเห็นรอยยมิ้ น้ี ยมิ้ ที่ขมขื่นน้นั กไ็ ดห้ ายไป หลงจ้ือไดข้ บั แกว้ ไวน์จากถาดท่ีพนกั งานเสิร์ฟไดย้ ก มา และเขาที่ อยหู่ ่างจากฉู่ลว่ั หานไม่ไกลกไ็ ดส้ งั เกตเห็น การตอบสนองของเธอ พอเห็นสามีของตวั เองไปกอดกบั ผหู้ ญิงคนอ่ืนอยา่ ง ใกลช้ ิดขนาด น้นั เธอกลบั มองดว้ ยสีหนา้ ท่ีนิ่งเฉย และ ทาตวั เหมือนผชู้ มที่นี่ ทา ใหห้ ลงจื่อตกตะลึงมากๆ และก็ ทาใหเ้ ขาไม่เขา้ ใจจริงๆ จากน้นั หลงจ๋ือจึงไดแ้ ต่มองอยา่ งไม่เขา้ ใจไปหลายวิ แลว้ ค่อยเงย หนา้ ข้ึน ฝีเทา้ ของฉู่ลวั่ หานกไ็ ดเ้ ดินไปตรง ทิศทางท่ีหลงเชียวอยู่ แลว้ ! หลงจ้ือใชม้ ือหน่ึงขา้ งไปวางพาดบนช้นั วางอาหาร นิ้ว มืออนั เรียว ยาวของเขาไดห้ อ้ ยลงไปดา้ นล่าง มือของ ดา้ นกไ็ ดจ้ บั แกว้ ไวน์ไว้ ท่าทีที่ข้ีเกียจของเขาทาใหด้ ูเป็น ผดู้ ีท่ีสูงส่ง

เขาอยากรู้มากๆ ฉู่ลว่ั หานจะมีปฏิกิริยาอยา่ งไรบา้ ง ฉู่ลว่ั หานรู้สึกเจบ็ หวั เขา่ จนแผลน้นั ใกลฉ้ ีกแลว้ ความเจบ็ ที่เจบ็ ถึง หวั ใจทาใหเ้ ธอเจบ็ ไปท้งั ท่อนขา จากน้นั ก็ รู้สึกร่างกายท่อนขา้ งของ เธอน้นั เจบ็ จนอยากจะตีโม่หรู เฟย และหลงเซียวใหต้ าย! พระเอกและนางเอกที่ถูกกลุ่มคนมากมายลอ้ มรอบอยู่ จึงไม่ได้ สงั เกตวา่ ฉู่ลวั่ หานกม็ าเยอื นดว้ ย แขกผเู้ กียรติ ทุกท่านท่ีมาเยอื นต่าง กไ็ ม่รู้วา่ เมียหลวงของหลงเชียว คือใคร ฉู่ลวั่ หานที่เตม็ ไปดว้ ยความ อาฆาตแคน้ กาลงั เผยออกมาตามร่างกายที่ยนื อยนู่ อกวง เธอไม่อยากจะเปิ ดโปงความสมั พนั ธ์ท่ีหลงเซียวและ โม่หรูเฟยเป็นชูก้ นั เธออยากจะทาใหค้ ืนน้ีมนั มีความ หมายมากกวา่ น้ี หลงจ๋อกไ็ ดม้ องฉู่ลว่ั หานเดินออกจากกลุ่มคนท่ีมุมดู กนั อยตู่ รงน้นั กบั ตา! นี่มนั หมายความวา่ อะไร? ในท่ามกลางความวนุ่ วาย เรือนร่างของฉู่ลว่ั หานกไ็ ด้ ทะลุไปที่อื่น และหายตวั ไปภายในพริบตา

ทนั ใดน้นั หลงเซียวกถ็ ูกทุกคนมุมลอ้ มกนั ไว้ กไ็ ดห้ รี่ ลงให้ กลายเป็นทรงโคง้ ที่ดูอนั ตราย เรือนร่างของคนท่ี เดินจากไปเมื่อก้ีน้ี ทาไมถึงไดร้ ู้สึกคุน้ เคยมาก? และตอนที่คิดอยากจะมองใหเ้ ห็นอยา่ งชดั เจน กลบั หา ตวั เธอไม่เจอแลว้ ฉู่ลว่ั หานกไ็ ดเ้ ดินทะลุผา่ นผคู้ นมากมาย จากน้นั ก็ ไดย้ นื อยตู่ รงหลงั เสาสไตลโ์ รมนั พลางสูดลมหายใจเขา้ ลึกๆ จากน้นั กจ็ บั ชายกระโปรงข้ึน ตรงเขา่ ที่ห่อผา้ ก๊อซ ไวม้ ีเลือดสีแดงซึม ออกมา แผลของเธอดูหนกั จริงๆ ตรงระเบียงก็มีพนกั งานเสิร์ฟท่ีเดิน ไปเดินมาไม่ขาด สาย ฉ่ลว่ั หานจึงไดก้ ม้ หนา้ ลงแลว้ สาวเทา้ เดินไปตรง บนั ได เพ่อื ที่จะหลบเล่ียงกลอ้ งวงจรปิ ด จากน้นั กไ็ ดส้ าว เทา้ ลงไปช้นั ล่าง ถา้ เธอจาไม่ผดิ กค็ ือท่ีนี่แหละ ดง่ั ที่คาด คู่ลว่ั หานกไ็ ดก้ ระตุกมุมปากข้ึนเลก็ นอ้ ย “วา้ ย!”

แสงไฟท่ีส่องสวา่ งไปงานเล้ียงในหอ้ งโถง จู่ๆกเ็ ตม็ ไป ดว้ ยความมืด มวั ! เครื่องใชไ้ ฟฟ้าทุกอยา่ งกด็ บั ลง! “เคร้ง!” “ปัก!” เสียงของแกว้ ไวนแ์ ตกดงั ข้ึน มีเสียงโตะ๊ หงายดงั ข้ึน แขกทุกคนต่างก็ รู้สึกแปลกใจวา่ เป็นเสียงอะไร และยงั มี เสียงของผหู้ ญิงกรีดร้องดงั ข้ึนทวั่ หอ้ งโถง! “ทุกคนไม่ตอ้ งตื่นตระหนก แคไ่ ฟดบั ไปเท่าน้นั ! ทุกคน ยนื อยทู่ ี่เดิม อยา่ ขยบั ไปไหน! รอใหพ้ นกั งานเอาไฟฉาย มาใหก้ ่อน!” “อยา่ ตื่นตระหนก! อยา่ ต่ืนตระหนก!” “ทุกคนยนื อยทู่ ่ีเดิม อยา่ ขยบั ไปไหน! แค่ไฟดบั ไป ชวั่ คราวเท่าน้นั !” พนกั งานท่ีทางานในสถานบนั เทิงMBKต่างกต็ ะโกน เรื่องดงั เพื่อทา ใหแ้ ขกที่อยใู่ นงานทุกคนอยใู่ นความสงบ แต่สถานการณ์ตอนน้ีได้ เกิดความวนุ่ วายแลว้ คนเป็น หลายร้อยคนท่ีอยใู่ นหอ้ งโถงต่างก็

เสียงดงั และทาตวั วนุ่ วะวนุ่ วายกนั ข้ึนมา และยงั มีเสียงตาหนิดงั ข้ึน ไม่หยดุ ! แขกทุกคนกไ็ ดเ้ อามือถือข้ึนมาส่องไฟฉายตรงหนา้ บนพ้นื สีขาวมี แต่รอยแปดเป้ื อนของเหลา้ ท่ียกเตม็ ไป หมด และไดย้ งั แกว้ ที่ตกแตก ดว้ ย “พเี่ ซียว! พเ่ี ซียว! โม่หรูเฟยถือโอกาสที่เกิดสถานการณ์วนุ่ วายไปโอบ ลาคอของหลง เซียวไว้ นยั นต์ าท่ีเฉียดคมของหลงเซียว กลายเป็นนยั นต์ าสีนิลข้ึนมา ทนั ที มือใหญ่ๆของเขากไ็ ป จบั ขอ้ มือของเธอเอาไว้ แลว้ ดึงโม่หรูเฟ ยออกจากเขา “ผมไปดูหน่อยวา่ เกิดอะไรข้ึน” โม่หรูเฟยกค็ งนึกไม่ถึงวา่ หลงเซียวจะมาทิ้งเธอไวต้ อน น้ี จึงไดพ้ ดู ข้ึนดว้ ยความลาบากพลางขนุ่ เคืองใจในเวลา เดียวกนั “พีเ่ ซียว ฉนั กลวั ….” หลงเซียวจึงขมวดคิ้วเป็นปม “กลวั กร็ ีบออกไป” “ฉนั …”

เธอท่ีพ่งึ เอ่ยพดู คาวา่ ฉนั ออกมา เรือนร่างท่ีสูงใหญ่ของหลงเซียวกไ็ ด้ หายไปจากแสงไฟจากมือถือของเธอ นยั นต์ าท่ีเหมือนดงั่ นกอินทรีกย็ ง่ิ หรี่ลงกย็ งิ่ ดูโหดเห้ียม ในสมองจึงมี เรือนร่างท่ีคุน้ เคยลอยข้ึนมา หรือวา่ จะเป็น เธอ? มุมปากของหลงจื่อกไ็ ดก้ ระตุกข้ึนเพราะเร่ืองไฟดบั ท่ี เกิดข้ึน เขาก็ นึกวา่ ฉู่ลว่ั หานจะอดทนกบั ความโกรธแลว้ ออกจากท่ีน่ี นึกไม่ถึงวา่ ผลงานใหญ่ของเธอยงั อยขู่ า้ ง หลงั หมอฉู่ คุณมนั เท่ห์จริงๆ! ถือโอกาสที่สถานการณ์ยงั วนุ่ วายอยู่ หลงจื่อจึงรีบ ออกจากหอ้ งโถง โดยทนั ที แขง้ ขายาวๆของเขากไ็ ดล้ ง ไปถึงช้นั หน่ึง ฉ่ลวั่ หานไม่ไดอ้ ยใู่ นหอ้ งควบคุมการใชไ้ ฟฟ้า ตอนน้ี ในหอ้ งน้นั เตม็ ไปดว้ ยพนกั งานที่มาซ่อมแซมไฟฟ้าอยู่ “ขนาดสายไฟยงั ถูกตดั ให้ ขาด การซ่อมแซมคร้ังน้ีก็ คงยากกวา่ เดิม”

“ต่อใหล้ าบากแคไ่ หนกต็ อ้ งรีบซ่อมแซมใหเ้ ร็วท่ีสุด! คืนน้ีแขกผมู้ ี เกียรติมีแต่เศรษฐีท่ีสูงส่ง คงไม่สามารถทา เรื่องผดิ ใจกบั คนใหญ่คน โตพวกน้ีได”้ “ไดๆ้ ๆ เราจะพยายามนะครับ จะพยายามนะครับ” พอไดย้ นิ เสียง ของช่างที่มาจากบริษทั ท่ีซ่อมแซม ไฟฟ้า หลงจื่อกย็ มิ้ อยา่ งไดใ้ จกวา่ เดิม โถ่ พส่ี ะใภข้ องเขานี่ทางานได้ ยอดเยย่ี มจริงๆ หลงเซียวกไ็ ดเ้ ดินออกจากประตูกระจกตรงตึกหลกั ที่ พวกเขาอยู่ จากน้นั ก็ไดม้ องหา “ผกู้ ระทาผดิ ” ไปรอบทิศ สายตาท่ีดูเลือดเยน็ เหมือนที่คมดาบ เหมือนสามารถฆ่า คนไดต้ ลอดเวลา! ตรงลานจอดรถขา้ งนอกตึก ลวั่ หานยนื อยตู่ รงหนา้ รถโรลส์รอยซ์สีดาของหลง เซียว จากน้นั กไ็ ด้ กอดอกแลว้ พงิ อยตู่ รงหนา้ รถ แลว้ เอา ลิปสติกออกจากกระเป๋ า และ ค่อยๆหมุนลิปออก จากน้นั กไ็ ดว้ าดอะไรบางอยา่ งลงบนกระจก อยา่ งใจเยน็ …..

หลงเซียว คุณทาไดด้ ีมาก กลบั กลา้ พาโม่หรูเฟย นาง ผหู้ ญิงช้นั ต่า คนน้ีควงออกงานอยา่ งเปิ ดเผย? ในใจของฉู่ลว่ั หานพดู ไม่ออกวา่ ตวั เองรู้สึกโมโหหรือ วา่ เจบ็ ปวด ตรงหนา้ ของเธอกป็ รากฏข้ึนมาแต่ภาพของ โม่หรูเฟยที่ซบอยกู่ ลาง อกของหลงเซียว เหมือนมี มีดโกนหนวดท่ีบาดใจของเธอแผลแลว้ แผลเล่าไม่หยดุ ไม่เพยี งแค่เจบ็ อยา่ งเดียว แต่ตอนน้ีเธอตวั เองไดร้ ับ ความยากลาบาก อยา่ งอธิบายไม่ถูก เธอเป็นภรรยาของเขา! ภรรยา! “แปะๆๆ!” จู่ๆกม็ ีเสียงปรบมือดงั ข้ึน จนตอ้ งทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานถึงกบั ตอ้ งละ สายตาจากตวั หนงั สือสีแดงท่ีเขียน แลว้ คอ่ ยๆเงยหนา้ ข้ึนพลางมอง หลงจือท่ีพงิ อยตู่ รงขอบประตูแลว้ ปรบมือใหเ้ ธอ

“พี่สะใภ้ ถือเป็นคนผหู้ ญิงที่ชาญฉลาดจริงๆ นบั ถือ นบั ถือ” หลงจ้ือ ต้งั ใจกระตุกมุมปากแค่ขา้ งเดียวข้ึน ใบหนา้ อนั หล่อเหลาท่ีเป็นลูก ผลู้ ากมากดีดูเหมือนจะเป็น คนที่เอาแต่ใจ ฉ่ลว่ั หานพมึ พาดว้ ยเสียงเยน็ ชา “คุณสามารถหาฉนั เจอ คุณกถ็ ือวา่ ไม่ไง่เหมือนกนั ” หลงจ้ือจึงมองกระจกท่ีเธอกาลงั จะโจมตี จากน้นั ก็ อ่านออกมาเป็น คาๆ “ไอส้ ารเลว คืนเงินท่ีฉนั หามาดว้ ย ความลาบากแสนเขญ็ เด่ียว น้ี…..ฮ่าๆ! พ่สี ะใภ…้ น่ีพี่ เขียนอะไรอย!ู่ ” ฉู่ลวั่ หานจึงโดนลิปสติกทิ้ง จากน้นั กเ็ ช็ดคราบสกปรก ออกจากฝ่ า มือที่เหมือนจะไมส่ กปรก จากน้นั กย็ มิ้ พลาง พดู ข้ึนดว้ ยการดูถูก “ทาไม? เขียนไดไ้ ม่ดีหรอ?” หลงจ้ือจึงส่ายหวั “ไม่ดี ยงั ไม่โหดเห้ียมพอ ยงั ไม่ถึง กบั แกแ้ คน้ ” “อ่อ? ดูๆแลว้ นายดูชานาญเร่ืองน้ี?” ฉู่ลวั่ หานกอดอก ไวต้ ่อ จากน้นั กม็ องเขาดว้ ยสงสยั “พดู แบบน้ี นายเขียน เป็น?”

หลงจื่อกไ็ ดเ้ กบ็ ลิปสติกข้ึน จากน้นั ก็ใชน้ ิ้วยาวๆจบั ไว้ “อนั น้ีหรอ เขียนเป็นหรือไม่เป็นไม่สาคญั อะไร แค่วาดเป็นกพ็ อ” จากน้นั คู่ลวั่ หานกไ็ ม่ไดพ้ ดู อะไรข้ึนแลว้ มองหลงจอก ไดว้ าดรูปหวั กะโหลกไวต้ รงขา้ งหลงั ตวั หนงั สือ… “น่ีหรอท่ีคุณบอกวา่ วาดเป็น? อนุบาลชดั ๆ ! หลงจื๋อจึงไดท้ ิ้งลิปสติกไป จากน้นั กไ็ ดแ้ กต้ วั ใหต้ วั เอง “ผมกแ็ ค่ อยากจะวาดใหท้ ุกอยา่ งมนั ไปในทางเดียวกนั !” ใครจะไปสนใจนาย? ฉู่ลว่ั หานจึงหนั หลงั แลว้ กาลงั จะเดินจากไป พอหนั ไป กเ็ ห็นหลง เซียวเขามือยดั ไวใ้ นกระเป๋ า จากน้นั กม็ องเธอ ดว้ ยความเยน็ ชาจากท่ี ไกลๆ แลว้ มองหลงจ้ือที่อยขู่ า้ งๆ เธอดว้ ย บรรยากาศจึงไดก้ ลายเป็นอุณหภูมิท่ีต่าลงไปทนั ที! ทาใหห้ นาวจนไดย้ นิ เสียงของน้าแขง็ กาลงั แตกสลาย ทนั ใดท่ีหลงจื่ อหนั กลบั ไป กไ็ ดเ้ ห็นนยั นต์ าที่พใี่ หญ่ ใน ใจจึงร้องทุกขอ์ อกมา ทนั ที ตายแลว้ ถกู จบั ไดแ้ ลว้

ฉู่ลว่ั หานไม่มีแมแ้ ต่ความรู้สึกผดิ หรือรู้สึกอ่อนเพลีย ใดๆ เธอได้ เผชิญกบั สายตาท่ีเยน็ ชาของหลงเซียวดว้ ย ความกลา้ หาญ ในใจ กาลงั แอบแสยะยมิ้ ข้ึน เมื่อก้ีตอน อยกู่ บั โม่หรูเฟย นยั น์ตากลบั ดู อ่อนโยนแบบน้นั แต่พอ มาเผชิญหนา้ กบั เธอ ความอ่อนโยนก็ หายไป หลงเซียว คุณแยกแยะสิ่งท่ีตอ้ งเผชิญไดเ้ ก่งจริงๆ “พ่ใี หญ่ บงั เอิญจริงๆ” หลงจื่อกไ็ ดเ้ อย่ พดู เพอ่ื ชวนคุย ข้ึนก่อน ต้งั ใจ ท่ีจะเบ่ียงความสนใจของพ่ีใหญ่ไปทางอ่ืน เพราะวา่ พ่หี ลงใชส้ ายตา แบบน้ีมองฉู่ลวั่ หาน เหมือน กาลงั เตรียมตวั ฉีกเธอเป็นชิ้นๆ หลงเซียวจึงเหลือบสายตาอนั เยน็ ชากบั หลงจื่อ “กลบั บา้ น!” %3D หลงจือรู้สึกตกใจมากๆ พใ่ี หญ่….” “กลบั บา้ น!” ฉ่ลวั่ หานจึงไดเ้ ตือนหลงจ่ือดว้ ยเสียงต่า “พช่ี ายคุณ บอกใหค้ ุณกลบั บา้ น คุณยงั ไม่กลบั อีก?”

หลงจ้ือจึงไดต้ อบกลบั ดว้ ยเสียงต่า “ผมไปแลว้ คุณจะ ทายงั ไง? วนั น้ี พีใ่ หญ่ตอ้ งเอาคุณใหต้ ายแน่ๆ” ลว่ั หานยมิ้ ข้ึน “ถา้ เขาอยากจะฆ่าตวั เองใหด้ ว้ ยซ้า ก็ คงไม่รอจนถึง วนั น้ีหรอก” พอเห็นท้งั สองพดู คุยกนั อยา่ งเสียงต่า หลงเซียวจึงลุก โซนเป็ นไฟที่เหมือนภูเขาไฟระเบิดจนไม่สามารถเกบ็ อาการอีกต่อไป นิ้วยาวๆของเขากไ็ ดซ้ ้ีข้ึน “หลงจ๋ือ ฉนั บอกใหแ้ กกลบั บา้ น” ความเกร้ียวโกรธของหลงเซียวน้นั รุนแรงเกินไป หลง จือกไ็ ม่กลา้ ขดั ขืนคาสงั่ เขาจึงไดก้ ลืนน้าลาย เพราะถูก พี่ใหญ่ตะคอกใส่ไม่เบา “ฉนั …..ตอนน้ีจะกลบั เด่ียวน้ี” หลงจ่ือจึงกดั ฟันตวั เองไวแ้ น่นๆ จากน้นั กอ็ ยากจะพดู อะไรแทนฉู่ ลวั่ หาน แตว่ า่ ฉู่ลว่ั หานและหลง เซียวท้งั คู่ก็ ลุกโชนเป็นไฟ และเหมือนกาลงั จะเปิ ดศึกสงครามดว้ ย กนั เขาแค่พดู มากกวา่ น้ีอีกหน่ึงคน ตวั เองกค็ งจะได้ กลายเป็นชุด เกราะกาบงั

หลงจื่อจึงต้งั ใจถอยออกจากศึกสงครามคร้ังน้ี ลว่ั หานจึงไดเ้ งยหนา้ ข้ึนเลก็ นอ้ ย เพอ่ื ที่จะทาให้ แน่ใจวา่ ตวั เอง สามารถมองเห็นนยั น์ตาท่ีเปลี่ยนไปแมแ้ ต่ นิดนอ้ ยของหลงเซียวได้ อยา่ งชดั เจน สายตาที่เกร้ียวโกรธ เยน็ ชา และอาฆาต “คุณช่างกลา้ จริงๆ” คาพดู ท่ีเหมือนดงั่ แผน่ มีดน้นั กไ็ ด้ คอ่ ยๆเปล่ง ออกมาจากร่องฟันที่เรียงสวยของเขาเป็น คาๆ ทุกคากเ็ หมือนธนู ดอกหน่ึง ฉ่ลว่ั หานกลา้ ทากลา้ รับ “ต่อใหใ้ หญ่แคไ่ หน กค็ งไม่ เท่าคุณชายหลง หรอก ในบา้ นยงั มีภรรยาเป็นตวั เป็นตน อยู่ แลว้ ยงั จะไปมีผหู้ ญิงคน อื่นนอกบา้ นอีก คุณชายหลง ถือวา่ เป็นผทู้ ่ีประสบความสาเร็จใน ชีวิตจริงๆ” การประชดประชนั ของเธอ ไร้ความรู้สึกอบอ่นุ และไร้ ความรู้สึก เยน็ ชา เหมือนเธอเป็นผชู้ มที่นง่ั ชมอยขู่ า้ งๆ เท่าน้นั

หลงเซียวจึงกาหมดั ไวแ้ น่นๆ มือที่อยใู่ นกระเป๋ า กางเกงอยากจะชก ลงบนหนา้ ของผหู้ ญิงตรงหนา้ มากๆ “คุณกาลงั หึงอยหู่ รอ?” หลงเซียวจึงหร่ีตาลง เขาอยากจะหาอาการที่แสดงถึง ความหึงหวง จากใบหนา้ ของฉู่ลวั่ หานแมแ้ ต่นิดเดียวกย็ งั ดี แต่สุดทา้ ยกไ็ ม่มีเลย สกั นิด ใบหนา้ ของฉู่ลวั่ หาน นอกจากมีความสะใจและความเยอ่ หยง่ิ หลงั จากท่ีไดแ้ ก้ แคน้ กไ็ ม่มีความรู้สึกอ่ืนๆอีกต่อไป “ดวงตาขา้ งไหนของคุณชายหลงเห็นวา่ ฉนั หึงหวง ล่ะ?” หลงเซียว จึงไดเ้ ดินมาตรงหนา้ เธอทีละกา้ ว ทุกกา้ ว ของเขา ทาใหแ้ รงกดอากาศรอบขา้ งกต็ ่าลงอยา่ งน่า กลวั แรงกดอากาศยง่ิ อยกู่ ย็ งิ่ ต่าลง จนทาใหฉ้ ู่ลว่ั หาน แทบจะหายใจไม่ออก นิ้วมืออนั เรียวขาวท่ีดูขาวสะอาดของหลงเซียวจึงไป จบั คางแหลม เลก็ ๆของฉู่ลว่ั หานไว้ “ไม่หึง? ง้นั คุณยอม เสียแรงทาทุกอยา่ งไป ทาไม?”

แสงไฟขา้ งถนนกไ็ ดส้ อดส่องลงมาจากเหนือศีรษะ ทาใหใ้ บหนา้ ท่ี สะสวยของเธอน้นั มองเห็นไดช้ ดั เจนมาก ข้ึน นยั นต์ าท่ีดูด้ือร้ัน นยั น์ตาแววใสกลบั ไม่มีความ อบอ่นุ จนสุดคาบรรยาย ฉู่ลว่ั หานกไ็ ด้ ยมิ้ ข้ึน “ฉนั เสีย 11 แรงตรงไหน? ฉนั ทาทุกอยา่ งไดอ้ ยา่ งง่ายดาย” ความเกร้ียวโกรธของหลงเซียวไดล้ ุกจนถึงท่ีสูงสุด! “คุณกาลงั รนหาท่ีตายใช่ไหม! ” ฉู่ลว่ั หานนึกวา่ ตวั เองตวั เองจะพา่ ยแพอ้ ยภู่ ายใตน้ ้ามือของเขา หรือ อาจจะถูกเขาตบจนสลบแคค่ ร้ังเดียว สิ่งท่ี น่าแปลกคือมนั ไม่ไดเ้ ป็น แบบน้นั หลงเซียวรู้สึกโมโหม ากๆ จนเส้นเอน็ ตรงหนา้ ผากใกลจ้ ะ ผดุ ออกมา และ ทาใหเ้ ส้นเลือดกด็ ูแดงมากข้ึน ทาใหเ้ ห็นวา่ เขาโมโห จน เลือดสูบฉีดอยา่ งรุนแรง ไหนๆกเ็ ป็นแบบน้ีแลว้ เขากลบั ไม่ไดต้ ่อยเธอ? สิ่งที่คาดคิดไม่ถึง กลบั ไม่ไดร้ ู้สึกวา่ เป็นส่ิงท่ีคาดคิด ไม่ถึงเลยสกั นิด กใ็ ช่ หลงเซียวจะอยากตีผหู้ ญิงท่ีตนเองไม่ไดเ้ ห็นคา่ ไดย้ งั ไงกนั เล่า?

มือของฉู่ลว่ั หานจึงไดจ้ บั แขนของเขาไว้ เธอรู้วา่ หลง เซียวเกลียดคน เธอแตะตอ้ งเขามากท่ีสุด คืนน้ี เธอ ตอ้ งการจะแตะตอ้ งตวั เขาใหไ้ ด้ “คุณชายหลง สาวสวย ของคุณยงั รออยขู่ า้ งใน คุณไม่ไปอยเู่ ป็น เพ่อื นเธอหรือ ไง?” สาวสวย? ดงั่ ท่ีคาด เธอเห็นโม่หรูเฟย “คุณยงั กลา้ บอกวา่ คุณไม่ไดร้ ู้สึกอะไร?” หลงเซียวจึง ไดย้ กใบหนา้ ที่หล่อเหลาแต่ดูเลือดเยน็ ข้ึนแลว้ คอ่ ยๆ ขยบั เขา้ ไปใกลเ้ ธอ จากน้นั ก็ ไดบ้ ีบบงั คบั ใหฉ้ ู่ลว่ั หาน ถอยไปขา้ งหลงั “ฉนั ควรรู้สึกอะไรไดล้ ่ะ? อ่อ ใช่ๆ ฉนั รู้สึกดีใจ ดีใจที่ สาวสวยอยู่ กลางออ้ มกอดของคุณ ฉนั ….” “หม!” ลวั่ หานยงั ไม่ทนั ไดพ้ ดู จาประชดประชนั จนจบ ริม ฝีเทา้ อนั รุ่มร้อน ของหลงเซียวกไ็ ดป้ ระกบลงบนปากของ เธอแน่นๆ! ทาใหค้ าพดู ท่ี เธอกาลงั จะพดู ออกมาติดอยู่ ตรงระหวา่ งฟันและริมฝีปาก!

เขาไม่อยากไดย้ นิ ผหู้ ญิงท่ีอยตู่ ่ากวา่ ตนพดู อะไรออก มาแมแ้ ต่คา เดียว! ผหู้ ญิงคนน้ี ทาใหเ้ ขาเครียดจนเป็นบา้ ! “ปล่อย..หม!” ลวั่ หานใชม้ ือและเทา้ ดิ้นรนอยา่ งสุดชีวิต เรือนร่าง อนั สูงใหญ่ของ หลงเซียวกไ็ ดด้ นั ตวั เธอไปชิดตรงหนา้ รถ จากน้นั กโ็ จมตีเธออยา่ ง ดุเดือดและป่ าเถ่ือน!

ตอนที่ 13 แผลตรงมุมปาก ดูมีเสน่ห์ รสชาติความคาวและความหวานเขา้ ไปในปากของฉู่ล่ั วหาน ริม ฝีปากบางที่ท้งั อ่อนนุ่มและอมชมพนู ้นั ถูกเขา กดั จนไร้ความรู้สึก ในตอนน้ี และเธอกน็ อนพิงลงตรง หนา้ รถ ผชู้ ายที่อยเู่ หนือเรือนร่าง ของเธอ ไม่มีว่แี วววา่ จะ ปล่อยเธอเลยแมแ้ ต่นิดเดียว เหมือนอยากจะ ฉีกและขย้ี ร่างของผหู้ ญิงท่ีอยใู่ นออ้ มกอดของเขาใหเ้ ป็นซากๆ จึง จะสาแก่ใจ “เจบ็ ..” จู่ๆริมฝีปากของเธอกถ็ ูกฟันของเขากดั จากน้นั กท็ าให้ เธอเจบ็ จน ตอ้ งร้องทุกขอ์ อกมาจากลาคอของเขา ท้งั ริม ฝีปากของฟันของเธอ ถูกลมหายใจที่บา้ คลง่ั ของเขา กลืนกินมนั ไปท้งั หมด ผา่ นไปนาน มาก ฉู่ลว่ั หานกย็ งั ไม่ สามารถเปล่งเสียงของตวั เองออกมาได้ ความรุนแรงและท่าทีท่ีเกิดข้ึนคร้ังน้ีกเ็ หมือนการถูก ลงโทษจากการ แกแ้ คน้ ทาใหห้ ลงเซียวหายใจแรงอยา่ ง บา้ คลงั่ เสียงลมหายใจของ ท้งั สองคนกลายเป็นหน่ึง เดียวกนั การเสียดสีของริมฝีปาก และเสียง

ที่เธอใชม้ ือ ใชเ้ ทา้ ในการดิ้นรนที่จะหลุดพน้ จากเขา เหมือนกาลงั ขอร้องใหเ้ ขาหยดุ การกระทาน้ี หลงเซียวที่มีเรือนร่างสูงใหญ่ท่ีอยกู่ ดทบั เรือนร่างของ เธออยไู่ ดย้ นิ เสียงโทนต่าๆที่กาลงั ร้องขอเขา ทาใหเ้ ขาลดความดุเดือดของจูบของ เขาลง สติปัญญาท่ีถูกอารมณ์โมโหในการครอบงา ตอนน้ีก็ เร่ิมทาใหเ้ ขา ไดส้ ติกลบั มา… แต่ริมฝีปากของฟันของ เขายงั คงประกบริมฝีปาก ของเธออยู่ เขายงั คงใชล้ ิ้น หยอดเขา้ ไปในโพรงปากของเธอ แลว้ ยงั คงกดั และถูไถ ของริมฝีปากของเธอเหมือนเดิม จากน้นั ตรงหนา้ ประตูใหญ่ของสถานีบนั เทิงที่อยไู่ ม่ ไกล ฝีเทา้ ของ โม่หรูเฟยเหมือนดง่ั บลอ็ กตะกวั่ ที่ถูกต้งั อยตู่ รงบนั ได สองตาของ เธอจบั จอ้ งไปยงั เรือนร่างของ ท้งั สองคนที่บรรจบกนั ท่ียนื พิงอยู่ ตรงหนา้ รถโดยที่ลืม บทบาทหนา้ ที่ของตวั เอง เธอจึงกดั ฟันไว้ แน่นๆ!

จากน้นั เธอจึงเอามือถือข้ึน พอหนา้ จอสวา่ ง ในน้นั ก็ ปรากฏ ขอ้ ความแจง้ เตือนที่ตอ้ งโทรหาหลงเซียว เธอ โทรหาเขามาหลาย สาย แต่หลงเซี่ยวกไ็ ม่ไดร้ ับสกั สาย เหมือนต้งั ใจไม่ไดย้ นิ เธอไม่เช่ือวา่ หลงเซียวจะทิ้งเธอไป แค่เพื่อฉู่ลวั่ หานท่ี เป็นผหู้ ญิง เลือดเยน็ เหมือนดงั่ ภูเขาน้าแขง็ ฉู่ ลว่ั หาน ตอ้ งเป็นฉู่ลว่ั หานที่ใชม้ ารยาของตวั เองมา ยว่ั ยวนหลง เซียวแน่ๆ นางผหู้ ญิงหนา้ ดา้ น ถูกผชู้ ายของ ตวั เองเพิกเฉยมาสามปี กลบั ยงั มีหนา้ กลบั มายว่ั ยวนเขา อีก? และฝ่ังหลงจ่ือเอง รถของเขากไ็ ม่ไดข้ บั ไปไหนไกล เขาแค่กลบั รถ กลบั มาแลว้ จอดอยตู่ รงขา้ มลานจอดรถฉากจูบของท้งั สองคนจึงทา ใหเ้ ขาไดเ้ ห็นอยา่ งชดั เจน จากน้นั ฝ่ ามือที่เห็นขอ้ ต่อกระดูกของนิ้วมืออยา่ ง ชดั เจนกจ็ บั พวงมาลยั ไวแ้ น่นๆ ความรู้สึกที่ไม่รู้วา่ มนั เกิด อะไรข้ึนกค็ อ่ ยๆแสดง อาการออกมา

จากน้นั เขาจึงละสายตาจากการมองพวกเขาสองคน อยู่ แลว้ กไ็ ด้ สตาร์ทรถ และขบั เคล่ือนรถออกไปดว้ ย ความโมโห ตอนน้ี สายไฟตรงตึกหลกั ก็ถูกซ่อมแซมเสร็จหมดแลว้ แสงไฟที่แยงตาจึงไดส้ อดส่องค่าคืนท่ีเตม็ ไปดว้ ยความ มืดมวั อีกคร้ัง เรือนร่างของท้งั สองคนจึงถูกแสงไฟสอด ส่อง จากน้นั จึงปรากฎตวั ต่อหนา้ ผคู้ นมากมาย ในใจของฉู่ลว่ั หานจึงรู้สึก กระวนกระวาย จากน้นั จึง ยน่ื มือไปผลกั หลงเซียวออก! เป้าหมายของเธอชดั เจนเกินไป กค็ ือรู้สึกอึดอดั เกินไป ตอนท่ีถูกคน อื่นเห็น มือใหญ่ของหลงเซียวไดจ้ บั ตรงไหปลาร้าของเธอไว้ เขาท่ียงั คงโนม้ ตวั ลงอยู่ กลบั เห็นผหู้ ญิงท่ีถูกประกบจูบ ยงั มีแรงที่จะต่อตา้ นเขา เขา จึงอุทานข้ึนอยา่ งเยน็ ชา

ในใจของฉู่ลว่ั หานรู้สึกสบั สนวนุ่ วายมากๆ เธอไม่ อยากจะเชื่อวา่ ตอนท่ีเห็นใบหนา้ ของหล่อเหลาของหลง เซียว เธอกไ็ ดข้ ยบั ริม ฝีปากท่ีบวมแดงข้ึน “คุณ… เธอท่ีกาลงั จะพดู วา่ เม่ือก้ีคุณหมายความวา่ อะไร แต่กลบั ถูกหลง เชียวพดู แทรกข้ึนก่อน “อยา่ คิดมาก! ผมไม่ไดส้ นใจคุณเลยสักนิด!” เมื่อก้ีเธอยงั รู้สึกต่ืนเตน้ ดีใจเลก็ นอ้ ย และกถ็ ูกดบั ไฟ แค่ความหวงั อีก คร้ัง ฉู่ลว่ั หานจึงรู้สึกเกลียดตวั เองท่ี ทาไมถึงไม่ไดเ้ ร่ืองขนาดน้ี ใน ขณะเดียวกนั เธอก็แสยะ ยมิ้ ข้ึนดว้ ย “ง้นั กด็ ีมาก ฉนั กเ็ หมือนกนั ” คิ้วของหลงเซียวจึงขมวดคิว้ ข้ึนเลก็ นอ้ ยจนไม่ง่ายที่ จะสงั เกตเห็น จากน้นั เขาจึงทาหนา้ เกร็งข้ึนมาทนั ที “ไสหวั ไป” มือของฉู่ลว่ั หานท่ีจบั ชายเส้ือไว้ เธอท่ีพยายามอด กล้นั นยั น์ตาท่ีท้งั โมโหและท้งั เจบ็ ใจท่ีถูกรังแก แค่ วา่ …..ตอนท่ีเธอเตรียมตวั ที่จะ เถียงกลบั ปลายหางตา ของเธอจึงเห็นโม่หรูเฟยที่กาลงั รอชมฉากที่ มนั สนุกๆอยู่ ความเคียดแคน้ เมื่อก้ีจึงหายไปทนั ที จากน้นั เธอจึง

เปล่ียนสีหนา้ ไปเป็นการแสยะยมิ้ ข้ึนดูไม่หนกั และไม่เบา มากนกั จากน้นั เธอกย็ กส้นเทา้ ของตวั เองข้ึน แลว้ จบั ริม ฝีปากของหลงเซียว ไปหน่ึงท่ี! คนที่มองอยกู่ ร็ ู้สึกตกตะลึง ผหู้ ญิงคนน้ีกาลงั ทาอะไร อย?ู่ ! ฉู่ลว่ั หาน จึงถอนจูบจากริมฝีปากของเขา ดงั่ ท่ีคาด ตอนน้ีสีหนา้ ของโม่หรูเฟยเครียดจนขาวซีด จากน้นั ก็ ตบตรงหนา้ อกของเขาเบาๆ ฉู่ลว่ั หานจึงยมิ้ ข้ึนเหมือน เจา้ หญิงที่ดูเยอ่ หยง่ิ “ผหู้ ญิงท้งั ประเทศอยากจะแต่งงานกบั เศรษฐีท่ี ยงั เป็นหนุ่มโสด ความรู้สึกกแ็ คเ่ ป็นแบบน้ี เท่าน้นั เอง” เธอจึงทิ้งทา้ ยดว้ ยคาพดู ที่เลือดเยน็ และเตม็ ไปดว้ ย การเยาะเยย้ ฉู่ลวั่ หานจึงถอยห่างจากหลงเซียว แลว้ รักษาระยะห่างกบั เขาเลก็ นอ้ ย ลมเยน็ ๆพดั ผา่ น จึง ทาใหผ้ มยาวๆกระโปรงของเธอปลิวข้ึนมา สายตาอนั โกรธเคืองของหลงเซียวจึงเหลือบไปมอง ขา้ งๆ จากน้นั ก็ เห็นผา้ ก๊อซท่ีแปดเป้ื อนไปดว้ ยเลือดแดง สีของเลือดที่แดงสดน้นั เป็ นท่ีสะดุดตาจริ งๆ

“พ่ีเซียว! เสียงอ่อนหวานจึงดงั ข้ึนจากที่ไม่ไกล จึงไดม้ า ขดั จงั หวะท่ีพวกเขา สองคนกาลงั มีความรู้สึกอนั แปลก ประหลาดอยา่ งหน่ึง เสียงฝีเทา้ ที่ โม่หรูเฟยใส่ส้นสูง เหมือนกาลงั จะเหยยี บฉู่ลวั่ หานใหต้ ายไป คิ้วของหลงเซียวจึงขมวดข้ึนเลก็ นอ้ ย จากน้นั กไ็ ดล้ ะ สายตาจากเข่า ของฉู่ลว่ั หานท่ีเมื่อก้ีเขามองอยู่ “พ่ีเซียวคะ ไฟซ่อมเสร็จแลว้ นะคะ แขกรออยขู่ า้ งใน หมดแลว้ คืนน้ี พ่เี ป็นเจา้ ภาพ อยา่ ไดท้ ิ้งแขกกลางคนั แบบน้ี อยา่ ไปเสียเวลากบั คน ที่ชอบทาตวั ยงุ่ วนุ่ วายเลย คะ่ ” ฉู่ลวั่ หานจึงกอดอกตวั เองไวแ้ ลว้ มองโม่หรูเฟยท่ีทาท่า ทางเยาะเยย้ คนอื่นอยู่ จากน้นั กก็ ระตุกมุมปากข้ึน “ดูๆแลว้ ฉนั ที่เป็นคุณผหู้ ญิง ไดเ้ จอคุณผหู้ ญิงในคืนน้ีแลว้ สินะ? คุณวา่ ฉนั สมควรท่ีจะขอร้องให้ คุณดูแลคุณ ผชู้ ายของฉนั หน่อยไหม? หรือวา่ จะขอใหค้ ุณควบคุม ตวั เองไวด้ ีๆ อยา่ มาหาเรื่องฉนั ดี?”

โม่หรูเฟยจึงกระตุกมุมปากแลว้ แสยะยมิ้ พลางพดู ข้ึน ไม่กี่คา “ฉู่ ลวั่ หาน เธอโกรธอะไรอยหู่ รอ? เธอนึกวา่ เธอมี ฐานะเป็นสะใภใ้ หญ่ ของตระกลู หลงแลว้ เธอจะมา โวยวายไดส้ ินะ? ฉนั แค่พดู คาวา่ พ่ี เซียว เธอกจ็ ะไดล้ ง จากตาแหน่งที่เธอมีอยแู่ ลว้ !” ฉู่ลว่ั หานจึงไดม้ องหลงเซียวที่ไม่สบอารมณ์ใดๆท้งั น้นั ในใจจึงรู้สึก ไม่สบายใจไปสกั พกั “ฟังจากคาพดู ที่มงคล ของเธอแลว้ ฉนั อยาก ใหเ้ ป็นแบบน้นั ใจจะขาด” ความมีใจรักในศกั ด์ิศรีของตวั เองยงั คงสามารถคง ศกั ด์ิศรีชิ้น สุดทา้ ยท่ีฉู่ลวั่ หานมี ในการแข่งขนั ระหวา่ ง คนสามคน เธอยอมเป็น หยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระ เบ้ืองสมบูรณ์ หลงเซียวไดย้ นิ คาๆน้ีของฉู่ ลว่ั หาน สีหนา้ ของเขาจึง หม่นหมอง ข้ึนมาทนั ที ฉ่ลว่ั หานไม่สนใจสายตาของหลงเซียว และไม่สนใจ คาดูถูกของโม่ หรูเฟย เธอจึงไดย้ ดื ตวั ตรงอยา่ งมน่ั ใจ และอดกล้นั ความเจบ็ ปวดตรง หวั เข่า จากน้นั กเ็ ดินกา้ ว ใหญ่ออกจากที่นนั่

ใจที่ลุกโชนเป็นไฟกถ็ ูกเธอลุกข้ึนมาอยา่ งง่ายดายสายตาของคุณชาย หลงกลบั จบั จอ้ งไปยงั ขา้ งหลงั ของ เธอท่ีเดินไปท่ีไกลๆแลว้ การ ขยบั ของทุกจงั หวะการเดิน ทาใหเ้ ข่าของฉู่ลว่ั หานรู้สึกเจบ็ และหนกั เขา่ มาก! แขนของเรียวเลก็ ของโม่หรูเฟย กเ็ ขา้ ไปคลอ้ งแขน ของหลงเซียว จากน้นั กย็ มิ้ ข้ึน “พีเ่ ซียว ทาไมผหู้ ญิงคนน้ี มายงุ่ กบั พอ่ี ีกล่ะ? พ่ีเซียว พดี่ ูจากสีหนา้ ท่ีเยอ่ หยง่ิ และ เลือดเยน็ ของเธอเมื่อก้ีน้ีสิ คิดวา่ ตวั เอง เป็นบุคคลสาคญั หรือไง! พี่ไปทนกบั การกระทาท่ีเกินหนา้ เกินตา ของเธอ ผๆู้ แบบน้ีไดย้ งั ไงกนั ? “พี่เซียว พี่ทิ้งเธอเลยเถอะ!” คาพดู ไมก่ ่ีคาขา้ งหนา้ หลงเชียวกไ็ ม่ไดส้ นใจอะไร แต่ คาพดู สุดทา้ ย นยั นต์ าที่เลือดเยน็ ของเขาจึงกวาดมอง ไปยงั โม่หรูเฟย ผา่ นไปสกั พกั โม่หรูเฟยกถ็ ูกทาใหต้ กใจ สีหนา้ ท้งั เขียวและขาวซีด “ระวงั คาพดู ของตวั เองหน่อย” “ฉนั ….แคเ่ ห็นใจพ…่ี .”

“เธอคิดวา่ พต่ี อ้ งการไหม?” น้าเสียงของหลงเซียว ท้งั เยน็ ชาและ แขง็ กระดา้ ง นิ้วมือยาวๆของเขาไดด้ ึงมือของโม่หรูเฟยออกดว้ ย ความใจร้าย “คืน น้ีเป็นงานของเธอ เธอยงั ไมเ่ ขา้ ไปอีก หรอ?” นยั นต์ าแววใสของโม่หรูเฟยจึงไดเ้ บิกกวา้ ง “พี่เซียวพ…่ี พ่ไี ม่ใช่วา่ จะไปกบั ฉนั หรอ?” มือขา้ งหน่ึงของหลงเชียวดึงประตูรถไว้ “คาพดู ที่ เหมือนเดิม อยา่ ให้ ฉนั พดู เป็นคร้ังท่ีสอง” โม่หรูเฟยจึงปิ ดปากตวั เองทนั ที จากน้นั กไ็ ม่กลา้ พดู มากอีกเลย หลงเซียวโมโหแลว้ จริงๆ แลว้ เธอเองกไ็ ม่กลา้ ไปมีเรื่อง กบั การ โมโหของเขาคร้ังน้ี เธอไม่ไดเ้ ป็นคนโง่ เวลาท่ี ควรเขา้ ใกล้ เวลาท่ี ควรออกห่าง เธอตอ้ งแยกแยะให้ ออก จากน้นั จึงไดถ้ อยออกจากลานจอดรถทีละกา้ ว ในใจ ของเธอกาลงั คิดแผนที่ใหญ่กวา่ น้ี