คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป1

ไดเ้ ดินออกจากสถานีตารวจ อยา่ งไม่น่ิง จากน้นั กเ็ งยหนา้ ข้ึนพลาง มองทอ้ งฟ้าที่ สดใส ในใจจึงไดถ้ อนหายใจออกมาเป็นหมื่นเป็นพนั คร้ัง ช่วงน้ีชีวติ ของเธอครบรสจริงๆ จากน้นั เธอกถ็ ูกจดั ไปอยใู่ นหอ้ งท่ีมีไวต้ อ้ นรับแขกท่ี อยขู่ า้ งๆ จ้ีตงหมิงจบั มือของตารวจไว้ “ขอบคุณมากๆนะครับ! ตารวจเพอ่ื ประชาชนกค็ งตอ้ งลาบากหน่อย!” ผกู้ องหวงั จึงไดน้ อ้ มคานบั แลว้ ยมิ้ พลางพดู ข้ึน “ไม่ ลาบาก ไม่ ลาบากครับ เรื่องของคุณชายใหญ่ตระกลู หลง ทางเรากค็ งตอ้ ง จดั การอยา่ งเป็นธรรมอยแู่ ลว้ คุณ จ้ีไปแจง้ ใหค้ ุณชายใหญ่ตระกลู หลงวางใจได้ เร่ืองการ มาโวยวายในโรงพยาบาลยงั ไงกจ็ ะไม่มีทาง เกิดข้ึนอีก แน่นอน?” จ้ีตงหมิงจึงพดู ข้ึน ง้นั กด็ ีท่ีสุดแลว้ โรงพยาบาลกลาง ถือเป็น โรงพยาบาลตน้ ๆของเมืองหลวง ใครกไ็ ม่หวงั วา่ จะเกิดเรื่องโวยวาย แลว้ ทาใหค้ นอ่ืนไม่มีความสุขหรอก ครับ”

“ใช่ๆๆ จ้ีตงหมิงกไ็ ดเ้ ดินออกจากสถานีตารวจ จากน้นั กเ็ ห็นฉู่ ลว่ั หานท่ี กาลงั ควกั มือเรียกรถ สายท่ีกาลงั โทรออกใน มือกม็ ีคนรับสาย “ท่านประธานครับ จดั การเสร็จเรียบร้อย คุณผหู้ ญิง ไม่ไดเ้ กิดเร่ือง ใหญ่อะไร…น่องขา ขาของคุณผหู้ ญิง เหมือน….ครับ ตอนน้ีผมจะ รีบไป.. จ้ีตงหมิงท่ีกาลงั จะไปรับฉู่ลว่ั หาน จู่ๆกม็ ีรถแอสตนั มาร์ตินคนั สีขาว จอดอยตู่ รงหนา้ เธอ พอค่อยๆลดกระจกลง นน่ั คือหลงจ่ือ! “พีส่ ะใภใ้ หญ่ ศึกสงครามไปหน่ึงรอบถึงกบั โด่งดงั เลย ทีเดียว! คลิป ในเน็ต คร่ึงหน่ึงของแผน่ ดินในประเทศจีน กค็ งไดด้ ูแลว้ ” ฉู่ลว่ั หานจึงบ่นพมึ พาเสียงเบา “นายมาหวั เราะเยาะ หรอ?” “แน่นอนวา่ ไม่ใช่! ผมมารับนางฟ้าใส่เส้ือสีขาวกลบั

บา้ นโดยเฉพาะต่างหาก ข้ึนรถเถอะ เมื่อก้ีคนๆน้นั ทาให้ พี่สะใภล้ ม้ และบาดเจบ็ ไม่เบา พ่ีสะใภใ้ หญ่วางใจเถอะ ผมจะไปทาใหเ้ ขาตาย แทนพีเ่ อง” ฉู่ลวั่ หานเห็นวา่ ไม่ง่ายเลยท่ีจะเรียกรถ จึงไดเ้ ปิ ด ประตูรถแลว้ นงั่ ไป ขา้ งหลงั “เป็ นอะไรไป?” พอเห็นจ้ีตงหมิงไม่พดู ไม่จา หลงเซียวจึงถามข้ึนอยา่ ง ทนไม่ไหว จ้ีตงหมิงจึงกลืนน้าลายดว้ ยความลาบากใจ “นนั่ …..ท่านประธาน เม่ือก้ีคุณผหู้ ญิงเธอ….เธอถกู คน อ่ืนพาไปแลว้ ” “ใคร?” คุณชายหลงพดู ข้ึน ถึงแมจ้ ะพดู ผา่ นลาโพง แต่กส็ มั ผสั ไดถ้ ึง ความเยน็ ชา จ้ีตงหมิง ..ถูก..ถูกคุณชายสองครับ”

ตอนที่ 17 ไสหัวไปภายในหนึ่งนาที เสี่ยวจื่อ? มือของจบั มือถือไวข้ องหลงเซียวจึงคอ่ ยๆจบั แน่นมาก ข้ึน สีหนา้ ท่ี ไร้ความรู้สึกกาลงั มองทิวทศั น์ท่ีอยขู่ า้ งนอก หนา้ ต่าง จากน้นั กย็ ดื ตวั ตรงแลว้ ทาเหมือนหลงั ของตวั เองเป็นสนั เขา หา้ ปี ที่ไม่ไดเ้ จอกนั ในความทรงจาของเขา นอ้ งชาย คนน้ียงั คงเป็น คนที่ชอบหลบอยขู่ า้ งหลงั ตนเองแลว้ คอย ขอความช่วยเหลือ ดูๆ แลว้ ตอนน้ีเขาโตแลว้ จริงๆ อีก อยา่ งยงั ชอบมายงุ่ เร่ืองของคนอื่นอีก ดว้ ย “จบั ตาดูเขาไว”้ หลงเซียวจึงไดอ้ อกคาสงั่ อยา่ งเยน็ ชา ข้ึน ใหจ้ ้ีตงหมิ งตามรถของหลงจ้ือไปก่อน เขาอยากดู เหมือนกนั วา่ หลงจ้ือยงั คิด อยากจะทาอะไรกนั แน่? นิ้วมืออนั เรียวยาวของเขาเคาะบนโตะ หรือวา่ เขาควร จะมอง หลงจ้ือในดา้ นที่เปล่ียนไป และเปลี่ยนความทรง จาที่คิดวา่ นอ้ งชาย คนน้ีจะเป็นยงั ไงๆ

ตอนน้ี รถของหลงจ่ือกก็ าลงั มุ่งหนา้ ไปยงั โรงพยาบาล ฉู่ลว้่ หานดู ออกวา่ ระหวา่ งทางจะไดเ้ จออะไรบา้ ง จึงได้ ขมวดคิ้วข้ึนอยา่ ง รุนแรง “นายจะพาฉนั ไปไหน?” เสียงของฉู่ลว่ั หานแหบพร่า เลก็ นอ้ ย เขา่ สองขา้ งที่ยงั เจบ็ อยู่ ตอนน้ีมนั ยงั จะกดเส้นประสาทของเธออยู่ เธอ รู้สึกเจบ็ ไปถึงกระดูกสนั หลงั และรู้สึกเจบ็ จนตอ้ งขมวดคิว้ ทรงสวย ของเธอข้ึนแน่นๆ หลงจื่อจึงเบะปาก “พ่ีสะใภใ้ หญ่ สมองของพโ่ี ดน กระทบกระเทือน ตอนลม้ หรือเปล่า? ระหวา่ งทางไป ทางาน พี่ยงั จาไม่ไดอ้ ีกหรอ?” ฉู่ลวั่ หานจึงไดโ้ นม้ ตวั ไปขา้ งหนา้ “จอดรถ! ฉนั ไม่ไป โรงพยาบาล” “พไ่ี ดร้ ับบาดเจบ็ ตอ้ งไปโรงพยาบาลไปทาแผล พี่ สะใภใ้ หญ่คงไม่อยากจะกลายเป็นพิการต้งั แต่ตวั เองยงั สาวอยใู่ ช่หรือไม่?” หลงจื่อพดู ไปดว้ ยแลว้ เร่งใหร้ ถขบั เร็วข้ึน เขารู้นิสยั ของพสี่ ะใภ้ ใหญ่ท่านน้ีดี แคช่ ่วงเวลาส้นั สองวนั เขากไ็ ด้ เจอมาแลว้ เธอหวั ด้ือ

เอาแต่ใจ ไม่เคยอ่อนขอ้ ใหใ้ คร อยากจะใหเ้ ธอใหค้ วามร่วมมือดีๆ ง้นั กค็ งจะเป็นแค่ความ ฝันเท่าน้นั “หลงจื่อ! ฉนั สงั่ ใหน้ ายหยดุ รถ!” ฉู่ลว่ั หานเห็นหลงจ้ือ ไม่เพียงแต่ ไม่หยดุ แต่กลบั ขบั เร็วข้ึน เธอจึงยนื่ มือไปตี เบาะที่เขาพิง “หลงจื่อ! นายหยดุ รถเดี่ยวน้ี! ไดย้ นิ ไหม!” หลงจื่อต้งั ใจตะโกนเสียงดงั และแสดงละครตบตา “พ่ี สะใภใ้ หญ่พดู อะไรนะ? ไอยะ หูของผมเป็นอะไรไป? ไม่ ไดย้ นิ ท่ีพ่พี ดู เลย” ฉู่ลวั่ หานจึงกดั ฟันไวแ้ น่นๆ และไม่ยอมไปโรงพยาบาล ไม่อยากให้ คนอ่ืนเห็นวา่ ตวั เองไดร้ ับบาดเจบ็ โดยเฉพาะ หลงจื่อ ตอนที่รถจอด อยหู่ นา้ ประตูโรงพยาบาล ฉู่ลว่ั หานจึง ไม่ยอมลงจากรถ จากน้นั กใ็ ชส้ ายตาที่เยน็ ชา และมอง หลงจื่อดว้ ยความโมโห “หลงจ่ือ ทางที่ดีท่ีสุด ตอนน้ี นายกลบั ไปทางเดิมเด่ียวน้ี!”

หลงจ่ือจึงพยกั ไหล่ข้ึน จากน้นั กโ็ นม้ ตวั แลว้ กาลงั เตรียมตวั อุม้ ฉู่ลวั่ หานข้ึน เธอจึงรีบขยบั ไปนง่ั อีกเบาะ หน่ึง และกาลงั จะหลบเลี่ยง แขนของเขา “พ่สี ะใภใ้ หญ่ ผมน่ะไม่เขา้ ใจจริงๆ พ่ีกเ็ ป็นหมอท่ีถือวา่ โด่งดงั ไดร้ ับแผลเจบ็ สิ่งแรกท่ีตอ้ งทากค็ ือทาแผล เหตุผลง่ายๆแคน่ ้ีพไ่ี ม่ เขา้ ใจหรือไง? ฉนั กาลงั สงสยั วา่ ใบอนุญาตที่จะไดม้ ีอาชีพเป็นหมอ พี่ซ้ือมาหรือเปล่า” “ฉนั เป็นหมอ ฉนั รู้วา่ บาดแบบไหนตอ้ งจดั การแบบไหน และแบบน้ี ที่ไม่ตอ้ งจดั การอะไรใดๆ ฉนั ไม่เป็นไร คุณชายสองตระกลู หลง วางใจเถอะ ขบั รถ ส่งฉนั กลบั บา้ น!” หลงจือจึงยมิ้ ข้ึนอยา่ งเจา้ เล่ห์ คิ้วดกดาท้งั สองขา้ งก็ ค่อยๆกระตุกข้ึน จากน้นั กร็ ู้สึกจุกจนพดู ไม่ออก “เหอ้ ๆ พ่ี สะใภใ้ หญ่ พจ่ี ะใหผ้ มส่งพี่ กลบั บา้ นโดยตรง? นี่กต็ รง เกินไปและ …ไม่รู้สึกละอายใจหรือไง?” แยแ่ ลว้ ! ฉู่ลวั่ หานกดั ฟันตวั เองไวแ้ น่นๆกบั ท่าทางที่รู้สึกจุกของ หลงจื่อ พอเห็นแบบน้ี เหมือนจะไม่ไปกไ็ ม่ได้

แลว้ ไม่รอใหฉ้ ่ลวั่ หานตอบสนองใดๆ หลงจื่อกไ็ ดจ้ ึงไดเ้ ปิ ด แขนออก แลว้ ออ้ มฉู่ลวั่ หานเขา้ มาในออ้ มกอดของตวั เอง! ฉู่ลว่ั หานแค่รู้สึกวา่ เธอกาลงั ถูกฟ้าผา่ ใหส้ มองของเธอ ช็อต! “หลงจ่ือ! ฉนั เป็นพ่ีสะใภน้ ายนะ! ปล่อยฉนั ! ปล่อย!” หลงจ้ือจึงมองไปขา้ งหนา้ ระหวา่ งแขนท้งั สองจึงมีผู้ หญิงที่กาลงั โวยวายท่ีดิ้นไปดิ้นมา น้าหนกั เบาจนทาให้ เขารู้สึกแปลกใจ ดูๆแลว้ ฉู่ลว่ั หานน้าหนกั แคไ่ ม่ก่ีกิโล เท่าน้นั พออุม้ แลว้ เหมือนคนท่ีไม่เคย กินขา้ วอ่ิม หลงจื๋อจึงกา้ วข้ึนบนั ได จากน้นั กพ็ ดู ดว้ ยน้าเสียงที่ จริงจงั “คุณหมอ ฉู่ หมอไม่แบ่งวา่ เป็นชายหรือหญิง ยงิ่ ไปกวา่ น้นั ฐานะท่ีมี เราจะ แบ่งแยกไปทาไม?” แต่วา่ มุมปากของหลงจื่อค่อยๆกระตุกข้ึน ผหู้ ญิงท่ี โวยวายเหมือน สิงโตนอ้ ย เขาจะตอ้ งพวั พนั กบั เธออีก แน่นอน

หลงจื่อเป็นหนา้ ตาหล่อเหลาที่มีรูปลกั ษณ์ภายนอกท่ี ไม่ธรรมดาอุม้ ฉู่ลว่ั หานเขา้ ประตูมา ทาใหด้ ึงดูดคนไป สนใจไม่นอ้ ย ตอนน้ีสายตา ของทุกคนจบั จอ้ งไปยงั หลง จ้ือ เป็นผชู้ ายหนา้ ตาสวยงามและน่าทา ใหผ้ อู้ ื่นลุ่มหลงมากๆ ทนั ใดน้นั พยายามและหมอทุกคนกไ็ ดจ้ บั จอ้ งไปยงั ผู้ หญิงในออ้ ม กอดของเขา! “โอพ้ ระเจา้ ! ผหู้ ญิงที่หนุ่มหล่อคนน้ีอุม้ เขา้ มาเป็นผลู่ ั่ วหานท่ีอยใู่ นแผนกอายรุ กรรม?” “คือเธอจริงๆ! คุณหมอฉู่ลว่ั หาน! ไมใ่ ช่ม้งั ? หรือวา่ นี่ เป็นแฟนหนุ่ม ของฉู่ลวั่ หาน?” “ไม่มีทางเป็นไปไดห้ รือเปล่า? หนุ่มหล่อคนน้ีเป็นนอ้ ง ชายเธอก็ ค่อยวา่ ไปอยา่ ง? ฉนั ไดย้ นิ มาวา่ ฉ่ลว่ั หานเป็น คนท่ีไร้ความรู้สึก ปกติกเ็ ป็นคนที่เคร่งขรึม และคนอื่นก็ มกั จะไม่กลา้ เขา้ ใกลเ้ ธอ ถือ วา่ เป็นแม่ชีมิกจอ้ ในแผนก อายรุ กรรม!”

ไดย้ นิ คาวา่ แม่ชีมิกจอ้ สี่คาน้ี หลงจ่ือจึงไดก้ ม้ หนา้ ลง แลว้ มอง ใบหนา้ ที่เขียวคล้าของฉู่ลว่ั หาน และไม่ไดม้ อง นางพยาบาลที่แอบ ซุบซิบนินทากนั มุมปากของเขาจึง กระตุกยมิ้ ที่เบิกบานข้ึน “พส่ี ะใภใ้ หญ่ ช่ือเสียงของพไ่ี ม่ เลวหนิ และยงั มีฉายาที่ไม่เลวดว้ ย แม่ชีมิกจอ้ ? เหอะๆ บา้ อานาจจริงๆเลยนะ” ลวั่ หานจึงทาใหส้ ายตาอนั อาฆาตมองเขา “หลงจ่ือ ไม่ง้นั นายกไ็ สหวั ไป ไม่ง้นั กห็ ุบปาก!” “ไดๆ้ ๆ แม่ชีมิกจอ้ พดู เองแบบน้ี ผมจะกลา้ ไม่ฟังไดย้ งั ไง” หลงจื่อจึงรู้สึกอารมณ์ดีข้ึนมาทนั ที ในหอ้ งตรวจ หมอเห็นวา่ หวั เข่าและหนา้ แขง้ ของฉู่ลวั่ หานไดร้ ับบาด เจบ็ ในมือท่ี จบั สาลีแท่งไวท้ ่ีเอาไวฆ้ ่าเช้ือกไ็ ดห้ ยดุ ชะงกั ลงไปชว่ั ขณะ “คุณหมอ ฉู่ แผลตรงเขา่ ซา้ ยบาดเจบ็ มาส องวนั แลว้ ใช่ไหม?” ฉ่ลว่ั หานจึงพยกั หนา้ และไม่ไดพ้ ดู อะไร

ฉ่ลว่ั หานมีขาสองขา้ งท่ีมีความขาวผดุ ผอ่ ง หน่ึงขา้ ง เขียวคล้า หน่ึง ขา้ งม่วง ช้า จากหวั เข่าข้ึนมาจนถึงน่อง แทบจะมองไม่เห็นผวิ ท่ีดีเลย แผลเก่ายงั ไม่ทนั ไดห้ ายดี กม็ ีแผลใหม่เพิม่ ข้ึนอีก ขาอนั เรียวเลก็ ของ เธอเหมือน สามารถจบั แคค่ ร้ังเดียวกเ็ ลอะได้ แทบจะดูไม่แขง็ แรง เลยสกั นิด สายตาของหลงจื่อจึงหรี่ลง ไอพ้ วกสารเลวท่ีมนั ไป โวยวายที่ โรงพยาบาลคร้ังน้ี เขาตอ้ งกาจดั ใหม้ นั สิ้นซาก ไปเลย! หมอท่ีทาแผลกไ็ ดเ้ งยหนา้ ข้ึนแลว้ มองหลงจ่ือท่ีกาลงั ทาสีหนา้ ที่เป็น ห่วงและรู้สึกเจบ็ ปวดแทนเธอ จึงไดพ้ ดู ข้ึนอยา่ งหยอกลอ้ “คุณเกิด เป็นแฟนหนุ่มของคนอื่นได้ ยงั ไง? แฟนสาวของคุณบาดเจบ็ มาสอง สามวนั แลว้ กลบั พ่ึงส่งมาโรงพยาบาลในวนั น้ี” “คุณเขา้ ใจผดิ แลว้ ! เขา้ ไม่ใช่….” “หมอสง่ั สอนไดถ้ ูกตอ้ งครับ คร้ังหนา้ ผมจะตอ้ งส่งเป็น มา โรงพยาบาลเป็นลาดบั แรก ลาบากหมอแลว้ ครับ”

“ยงั จะมีคร้ังหนา้ อีก? ไอห้ นุ่ม นายพดู แบบน้ี เตรียมตวั ที่จะโดนหกั อกใช่ไหม?” ฉ่ลว่ั หานจึงกดั ฟันไวแ้ น่นๆ “เขาไม่ใช่แฟนของฉนั !” บรรยากาศจึง เตม็ ไปดว้ ยความน่าสงสยั ข้ึนมาทนั ที หลงจื๋อจึงกระตุกคิ้วข้ึน แลว้ ไม่ไดม้ องสายตาที่กาลงั โมโหของฉู่ ลว่ั หาน ในใจกลบั รู้สึกดีใจเบาๆ หลงั จากท่ีทาแผลเสร็จ ฉู่ลว่ั หานกไ็ ม่ยอมใหห้ ลงจ่ือ เขา้ ใกลต้ วั เอง อีก! ท่ีแรกเธอกแ็ คร่ ู้สึกอายขุ องหลงจ่ือยงั นอ้ ย เลยชอบข้ี เล่นไปหน่อย แต่วา่ ตอนน้ีมาดูๆแลว้ ในใจของเขากลบั ไม่ไดค้ ิดแบบน้ี “พ่ีสะใภใ้ หญ่ เข่าของพีย่ งั มีแผล เดินเร็ว ขนาดน้ีมนั ไม่ดีกบั แผลนะครับ” ฉู่ลว่ั หานจึงรู้สึกโมโหมากจริงๆ จึงไดย้ น่ื นิ้วช้ีของตวั เองไปหยดุ ฝีเทา้ ของหลงจื่อ “นายหยดุ ! ไกลจากฉนั หน่อย!”

หลงจ่ือถูกเธอตะคอกใส่ จนตอ้ งหยดุ ฝีเทา้ ลง จากน้นั กไ็ ดใ้ ชส้ ายตา ท่ียมิ้ แยม้ ในการวดั ระยะห่างของพวกเขา สองคน แลว้ พดู ข้ึนดว้ ย ความอึดอดั ใจ “พีส่ ะใภใ้ หญ่ น่ีก็ ห่างจากสองสามเมตรแลว้ ยงั ไม่ ไกลอีกหรอ?” ฟันบนและล่างของฉู่ลว่ั หานจึงไดเ้ สียดสีกนั แรงๆ”นาย เงาของนาย อยบู่ นเทา้ ของฉนั แลว้ !” หลงจื่อ “.” จากน้นั กไ็ ดก้ ม้ หวั ลงมอง ดงั่ ท่ีคาด พระอาทิตยไ์ ด้ สอดส่องและทาใหเ้ งาของเขายดื ยาวข้ึน จึงไดไ้ ปกระทบลงบนเทา้ ของเธอ จากน้นั กม็ ีจงั หวะการ เดินและขยบั ตวั ของตวั เองตามไป ดว้ ย หลงจ่ือจึงหวั เราะออกเสียง “พสี่ ะใภใ้ หญ่ พจ่ี ะคิด วา่ …มนั จริงแบบ น้ีสิ?” ท่ีแทก้ อ็ ยากจะบอกวา่ น่ารัก แต่พอดูจากสีหนา้ ของฉู่ล้ั วหานแลว้ หลงจื่อรู้สึกเขาพดู สองคาน้นั ออกมาแลว้ เขา กค็ งจะถูกฆ่าใหต้ าย

“ใช่! ฉนั เป็นคนท่ีรักสะอาด! ” เธอทิ้งทา้ ยดว้ ยคาๆน้ี ฉู่ลวั่ หานจึงไดเ้ ดินลงบนั ไดไป อยา่ งโมโห ตอนน้ีเธอไม่ไดส้ นใจความเจบ็ ปวดเลยสกั นิด “พ่ีสะใภใ้ หญ่ พ่ีรอผมหน่อยสิ ผมขบั รถส่งพกี่ ลบั บา้ น เอง!” “ไม่ตอ้ ง! หลงจือจึงตามไปต่อ “พสี่ ะใภใ้ หญ่อยา่ โกรธสิ พ่ีดุ ขนาดน้ี ใจท่ี เหมือนกระจกของเคา้ กใ็ กลจ้ ะแตกสลาย แลว้ ” “แตกไปกด็ ี” หลงจื่อไม่ยอ่ ทอ้ จู่ๆเขากส็ งั เกตเห็นวา่ ฉู่ลว่ั หานท่ีดู เหมือนจะเยน็ ชา จริงๆแลว้ เธอไม่ไดเ้ ป็นเหมือนที่ทุกคนรู้ กนั แลว้ เป็นคนท่ีไม่ควรจะ ที่เขา้ หา แต่ในทางกลบั กนั เขารู้สึกวา่ ผหู้ ญิงคนน้ีด้ือร้ัน แต่น่ารัก มากๆ

หลงจือจึงยน่ื มือไปจบั แขนของฉู่ลวั่ หานไว้ จากน้นั กม็ ี เสียง บางอยา่ งแทรกข้ึน “คุณชายสอง” หลงจ่ือและฉู่ลวั่ หานกไ็ ดเ้ งยหนา้ ข้ึนพร้อมกนั พอเห็น จ้ีตงหมิง กาลงั พลิกขอ้ มือแลว้ ยนื อยตู่ รงหนา้ รถเบนทล์ ีย์ สีดาคนั หน่ึง และก็ ไดอ้ มยมิ้ เบาๆพลางมองสองคนน้ี ฉู่ล วหานจึงไดเ้ ดินข้ึนหนา้ เหมือนถูกไฟชอ็ ต เพอ่ื ที่จะหลบ เล่ียงมือของหลงจ่ือ หลงจือจึงไดเ้ กาๆผมของตวั เอง “ผชู้ ่วย จ้ี คุณมาท่ีนี่ได้ ยงั ไง?” จ้ีตงหมิงจึงโคง้ ตวั ลงเพือ่ ทาการทกั ทาย “ไดย้ นิ มาวา่ ที่ นี่มีคนมา โวยวายและสร้างเรื่องท่ีโรงพยาบาล และผเู้ สีย หายกค็ ือคุณผหู้ ญิง ของเรา ดงั น้นั ผมเลยมาดู” It หลงจือจึงไดเ้ งยหนา้ ข้ึนแลว้ แสยะยมิ้ อยา่ งเยน็ ชา “คุณผชู้ ่วยจ้ีทางาน ชา้ เกินไปหรือเปล่า? คนเขาไปกนั หมดแลว้ เรื่องน้ีทุกอยา่ งมนั เคลียร์กนั หมดแลว้ คุณนี่มนั ไดเ้ ร่ืองจริงๆ”

ผชู้ ่วยจ้ีจึงไดพ้ ดู ข้ึนดว้ ยความเคารพ “ผมบกพร่องต่อ%3D หนา้ ที่เอง ครับ คุณผหู้ ญิงครับ ข้ึนรถเถอะครับ” ฉู่ลว่ั หานจึงพยกั หนา้ “ได้ รบกวนคุณผชู้ ่วยจ้ีไปส่งฉนั หน่อย” หลงจ้ือจึงเป่ าลมออกจากจมูก “ผมกจ็ ะกลบั ดว้ ย” ฉู่ลวั่ หานจึงพดู ข้ึนดว้ ยน้าเสียงดิบดี “คุณกลบั บา้ นคุณ ฉนั กลบั บา้ น ฉนั มาสร้างเร่ืองสร้างปัญหาทาไม?” จ้ีตงหมิงจึงขบั เคล่ือนรถไปขา้ งหนา้ ฉู่ลวั่ หานท่ีนงั่ อยู่ เบาะหลงั อยากจะเอ่ยปากถามข้ึนหลายคร้ังวา่ หลง เซียวเป็นคนสง่ั ใหเ้ ขามา หรือเปล่า แต่สุดทา้ ยกไ็ ม่หนา้ ดา้ นพอท่ีจะเอ่ยพดู แบบน้นั ข้ึน “คุณผหู้ ญิงครับ ถึงแลว้ ครับ” ตลอดทางเธอกไ็ ดเ้ หม่อลอย นึกถึงเร็วขนาดน้ีเลย หรอ? ลว่ั หานจึงถูกจ้ีตงหมิงพยงุ ลงจากรถ จากน้นั กเ็ งย หนา้ ข้ึนแลว้ มอง ประตูใหญ่ของวิลล่า แลว้ เธอกไ็ ดต้ ้งั ใจ กดั ริมฝีปากไวแ้ น่นๆ

“คุณผหู้ ญิงครับ คุณพกั ผอ่ นดีๆนะครับ มีอะไรกโ็ ทร มาผมได้ ตลอด” “อืม” ดงั น้นั ความรู้สึกท่ีเขามีต่อเธอ กแ็ คเ่ ป็นเร่ืองท่ีเลขา ของเขามาถาม สารสุขดิบกบั ตวั เองเท่าน้นั ใช่ไหม? ใช่ ยงั ไงมนั กเ็ ทียบเท่าโม่หรูเฟยไมไ่ ดห้ รอก ทุกอยา่ ง เขากม็ กั จะ เป็นฝ่ ายกระทาและออกแรงเอง คงอยากจะ ปกป้องเธอใหห้ ลุดพน้ จากทุกอยา่ งดว้ ยตวั เองจนใจขาด พอครุ่นคิดถึงเรื่องท่ีเกิดข้ึนในสาม ปี น้ี ฉู่ลว่ั หานกแ็ ค่ รู้สึกเจบ็ ใจจนแทบจะหายใจไม่ออก พอเขา้ ประตูไป เธอเปล่ียนรองเทา้ เสร็จ ฉู่ลวั่ หานจึง ไดห้ นั หลงั แลว้ แลว้ สะดุง้ ตกใจ โม่หรูเฟย? ! โม่หรูเฟยทาไมถึงมานงั่ อยใู่ นบา้ นได้

โม่หรูเฟยที่ใส่ชุดกระโปรงสีเหลืองอ่อนจึงนง่ั อยบู่ น โซฟาแลว้ นง่ั ขอ้ ยขา บนโต๊ะจึงมีแกว้ ไวนส์ ีแดงวางอยู่ หน่ึงแกว้ ขอบของแกว้ มนั รอยลิปสติก พอเห็นฉู่ลว่ั หานเดินเขา้ มา โม่หรูเฟยจึงกอดอก จาก น้นั กพ็ ิงอยบู่ น โซฟา “น่าภูมิใจมากสินะ! ฉู่ลวั่ หาน!” โม่หรูเฟยพดู ข้ึนดว้ ยเสียงที่เยน็ ชา ลิปสีแดงตรงแกว้ ก็ ถูกมองขา้ ม ไป เพราะวา่ คาดูถูกของเธอ เธอมองสีหนา้ ของฉู่ ลวั่ หาน เหมือน เธอเป็นคุณผหู้ ญิงตวั จริงท่ีจบั สามี ของตวั เองท่ีไปแอบมีคนอ่ืนขา้ ง นอก ฉ่ลว่ั หานจึงพมึ พาเสียงเบา จากน้นั กโ็ ยนกระเป๋ าถือลง บนโซฟา “เธอน่าภมู ิใจกวา่ ที่กลา้ บุกรุกเขา้ มาในบา้ น ของคนอ่ืนแบบน้ี!” โม่หรูเฟยจึงยมิ้ ข้ึน เธอจึงเขยา่ แกว้ ไวน์แดง “ฉนั อยาก จะบอกเธอวา่ เธอยงั ไม่รู้เรื่องอะไรอีกหรอ? นี่เป็นบา้ น ของใครกนั แน่ กค็ งเป็น เรื่องท่ีไม่แน่นอน!

เธอจึงเล่นกญุ แจในมือของตวั เอง และต้งั ใจใหฉ้ ู่ลว่ั หา นดู และกญุ แจดอกน้นั ที่ดูคุน้ เคย กลบั เป็นของหลงเซียว! “โอย้ ถา้ ที่นี่ไม่มีคุณผหู้ ญิงที่เหมาะสมกย็ งั จะไม่ดี เธอ ดูสิ บา้ นท่ีดี ขนาดน้ี จะกลายเป็นอะไร? ฉู่ลว่ั หาน เธอ แต่งงานกบั พเี่ ซียว กค็ งจะ เป็นจุดบกพร่องท่ีสุดในชีวติ ของเขา!” ขอ้ ต่อกระดูกตรงขอ้ มือของฉู่ลว่ั หานขาวซีด เธอยนั ช้นั วางโบราณ ไวเ้ พ่อื ท่ีจะลดความหนกั หน่วงตรงน่องขา ของเธอ เธอรู้สึกเจบ็ ปวด ใจจนเหมือนแรงท้งั หมดของ เธอหมดไป แค่อยากจะทรุดลงบนพ้นื แรงๆ หลงเซียวไม่รักเธอ เกลียดเธอ ต่อตา้ นเธอ แต่วา่ อยา่ ง นอ้ ย บา้ นหลงั น้ีเป็นพ้ืนท่ีสาหรับแคพ่ วกเขาสองคน สาม ปี มาน้ี ไม่เคยมีบุคคลที่ สามเขา้ มาเลยสักคน แต่ตอนน้ี ความรู้สึกดีที่มีต่อหลงเซียวท่ีหลงเหลือเลก็ นอ้ ย กถ็ ูกลบ ลา้ งไปแลว้ ใช่ไหม?

หลงเซียว คุณเกลียดฉนั มากขนาดน้ีเลยหรือไง? ในใจของฉู่ลว่ั หานเหมือนถูกมีดบาดจนรู้สึกเจบ็ ปวด มาก จากน้นั เธอจึงเงยหนา้ ข้ึน จากน้นั เธอกใ็ ชท้ ่าทีท่ีเธอเป็นคุณผหู้ ญิงท่ีบา้ นน้ี แลว้ มองโม่หรูเฟย จากน้นั เธอจึง ยมิ้ อ่อนๆข้ึน “เสียดายจริงๆ เธอไม่ มีแมแ้ ต่การที่ไดเ้ ป็น จุดบกพร่องในชีวติ เขาเลยสกั นิด เธอคงทาได้ เพียงพ่ึง ความหนา้ ดา้ นของตวั เองแลว้ ยนื อยตู่ รงน้ี อีกอยา่ ง โม่หรูเฟย ส่ิงสกปรกท่ีเธอเคยทามา ถา้ ไม่ อยากจะใหฉ้ นั แฉทุกอยา่ งออกมา ฉนั ใหเ้ วลาเธอหน่ึง นาที ไสหวั ออกจากบา้ นฉนั เด๋ียวน้ี!”

ตอนที่ 18 ใช้แรงตที ่นี ี่ให้แรงๆ “ฉู่ ลว้ หาน เธอนึกวา่ เธอส่งสูงขนาดน้นั หรอ? สามปี ก่อนเธอไดท้ า อะไรใหก้ บั พ่เี ซียว อยา่ นึกวา่ ฉนั ไมร่ ู้! พี่ เซียวรังเกียจเธอขนาดน้ี แมแ้ ต่แตะตอ้ งเธอยงั ไม่อยาก จะแตะตอ้ ง ตอนที่เขาตอ้ งการเขายอม มาหาฉนั …” “เพ้ยี ะ!” คาพดู ของโม่หรูเฟยยงั พดู ไม่จบ ฉู่ลว่ั หานกต็ บหนา้ เธอไปแรงๆนี่ เป็นคร้ังท่ีเธอตบแลว้ ใชแ้ รงมากท่ีสุด เธอ จึงไดร้ วบรวมแรงของ ตวั เองท้งั หมดไปอยใู่ นนิ้วมือท้งั หา้ ของเธอ โม่หรูเฟยถูกเธอตบจนตอ้ งหมุนคอ เลยใบหนา้ วเี ชฟ ของเธอตอ้ ง หนั ขา้ งไปแรงๆ ใบหนา้ ท่ีมีผวิ ท่ีขาวผดุ ผอ่ ง ของเธอค่อยๆมีรอยแดง ของนิ้วมือท้งั หา้ โผล่ออกมา โม่ หรูเฟยท่ีถูกสื่อมวลชนเห็นวา่ เป็น ผหู้ ญิงท่ีสวยงามท่ีสุด ในเอเชีย ถูกฉู่ลวั่ หานตบจนหนา้ ไม่เหลือชิ้นดี “ฉู่ลวั่ หาน เธอกลา้ ตบฉนั !” โม่หรูเฟยจบหนา้ ของตวั เองไวพ้ ลาง จอ้ งหนา้ เธอ ฟันที่กดั ริมฝีปากแดงๆไว้ นยั น์ตาท่ีเลือดเยน็ และ

อาฆาตคูน่ ้นั จอ้ งมอง ฉู่ลว่ั หานอ ยา่ งเลือดเยน็ โดยไม่ไดพ้ ดู อะไร ใดๆออก แต่เธอ กย็ งั คงยมิ้ เบาๆเหมือนเดิม “โม่หรูเฟย เธอนึก วา่ ฉนั โง่หรือ ไง หรือวา่ ในใจเธอกค็ ิดเหยยี ดหยาม รสนิยมในเร่ืองรสนิยมทางสน ทรียภาพของหลงเซียาอยา่ งน้นั หรอ? แค่เธอ..ฉู่ลว่ั หานจึงกวาด สายตามอง เธออีกรอบ “เธอมีส่วนไหนที่ตอ้ งเขา้ ตาเขาดว้ ย? เขาไป หาเธอตอนท่ีเขาตอ้ งการใช่ไหม? โถ นี่เธอกาลงั จะบอก ฉนั บอกวา่ งานเธอทาไดด้ ี หรืออยากจะบอกฉนั อยา่ งอื่น สาหรับเขาแลว้ เธอก็ แค่มีประโยชน์ตอนอยบู่ นเตียง เพียงไม่ก่ีนาทีเท่าน้นั แหละ” โม่หรูเฟยถูกเธอตาหนิจนหนา้ ขาวซีด เธอจบั แกม้ ที่ท้งั ร้อนท้งั แดง เพราะเธอทานยั น์ตาท่ีเตม็ ไปดว้ ยน้าตา และ ความเจบ็ ปวด ทาใหค้ น เห็นแลว้ รู้สึกรักใคร่และเอน็ ดู หนา้ ตาท่ีเตม็ ไปดว้ ยน้าตาของเธอ เคยโกหกเธอไปกี่ รอบแลว้ ! กี่ รอบแลว้ ! “ฉู่ ลวั่ หาน เธอตบฉนั พอหรือไง? ถา้ ไม่พอ เธอกต็ บที่นี่ สิใชแ้ รงตบใหแ้ รงๆ!”

โม่หรูเฟยจบั มือของฉู่ลว่ั หานข้ึนมา จากน้นั กเ็ อาไป วางไวต้ รง ทอ้ งนอ้ ยของตวั เอง แลว้ หวั เราะข้ึนดว้ ยน้า เสียงที่เลือดเยน็ เหมือน จะเป็นน้าเสียงที่ร้ายกาจมากๆ “ตีสิ!” ตาของฉู่ลว่ั หานเปล่งประกายซ่ึงอาการตกใจและ แปลกใจ จากน้นั ก็ กม้ หนา้ ลง แลว้ มองทอ้ งนอ้ ยของเธอ เป็นทอ้ งนอ้ ยท่ีเรียบแบน ดูไม่ ออกวา่ มนั ผดิ ปกติอะไร ใตด้ วงตาของโม่หรูเฟยเตม็ ไปดว้ ยความ สะใจ กลบั ทาใหเ้ ธอเห็นแลว้ รู้สึกไม่สบายใจมากๆ “จะบา้ อะไร!” ลวั่ หานจึงดึงมือออก แลว้ ทาสีหนา้ ท่ีหม่นหมอง โม่หรูเฟยจึงไดใ้ ชม้ ือขา้ งเดียวแลว้ ลูบทอ้ งของตวั เอง เบาๆ แลว้ ใช้ นิ้วมือนวดข้ึนอยา่ งอ่อนโยน “ไม่กิ่นาทีที่เธอ ไม่เห็นคา่ ทาใหฉ้ นั สามารถทอ้ งลกู ของพีเ่ ซียวได้ และ เธอ…เธอกวาดสายตามองไปที่ ทอ้ งของเธอ “สามปี มาน้ียงั ไม่มีอะไรสกั อยา่ ง เหอะๆ เป็นแม่ไก่ท่ี ฟักไข่ไมไ่ ด้ มีอยจู่ ริงๆหรอ” ลูกของหลงเซียว?!

จู่ๆฉ่ลวั่ หานกร็ ู้สึกเหมือนกาลงั เจอกบั ฟ้าท่ีกาลงั ผา่ และแลบอยา่ งน่า กลวั และโลกที่เธอเห็นกาลงั หมุน รอย ยมิ้ ของโม่หรูเฟยยง่ิ อยยู่ งิ่ ได้ ใจ ยงิ่ อยยู่ งิ่ น่ากลวั เธอจึง ใชส้ ายตาที่แอบแฝงไปดว้ ยความร้ายกาจ มองเธอ และ กาลงั จะทาใหเ้ ธอขาดใจตาย ฉู่ลวั่ หานยน่ื มือออกไปจบั เกา้ อ้ีโซฟา สองตาเตม็ ไป ดว้ ยความ สบั สน เป็นไปไดย้ งั ไง…หลงเซียวจะอนุญาต ใหโ้ ม่หรูเฟยทอ้ งลูก ของเขาไดย้ งั ไง? โม่หรูเฟยเห็นการตอบสนองของฉู่ ลวั่ หาน เมื่อก้ีที่ใช้ สายตาท่ีเตม็ ไปดว้ ยความรู้สึกไม่สบายใจมองเธอ ฉู่ล่ั หวาน เธอตอ้ งตาย! เธอเลยเปิ ดกระเป๋ าออกดว้ ยความใจเยน็ จากน้นั กไ็ ด้ ดึงกระดาษหลายๆแผน่ ออกมาจากขา้ งใน แลว้ วางอยู่ บนโต๊ะแรงๆ แขนที่เรียวผอมของจึงคอ่ ยๆกอดอกตวั เอง จากน้นั กม็ องฉ่ลว่ั หานจากขา้ งบนดว้ ยความเยอ่ หยงิ่ ”คุณหมอฉู่ ใบ ตรวจครรภใ์ นแผนกสูติเวช เธอน่าจะอ่าน รู้เร่ืองนะ?”

ฉู่ลวั่ หานเห็นใบตรวจแลว้ จึงเงยหนา้ ข้ึน ขา้ งบนเขียน ไวว้ า่ เป็น โรงพยาบาลกลางเมืองหลวง ในใบตรวจครรภไ์ ดเ้ ขียนไวอ้ ยา่ งชดั เจน โม่หรูเฟยต้งั ครรภส์ ื่ อาทิตยแ์ ลว้ …. พอเห็นสีหนา้ ฉู่ลว่ั หานเห็นผลจากใบท่ีตรวจครรภ์ โม่ หรูเฟยจึงรู้สึก ภูมิใจมากๆ เธอจึงค่อยๆเดินไปอยขู่ า้ งๆฉู่ ลวั่ หาน จากน้นั กก็ ระซิบ ขา้ งหูแลว้ แอบหลอกด่าเธอเบาๆ “ไอผ้ หู้ ญิงช้นั ต่า วนั น้ีที่ เธอตบฉนั ฉนั ตอ้ ง ทวงคืนแน่นอน สิ่งที่เธอติดคา้ งฉนั ไว้ %3D ฉนั จะทวงคืนใหห้ มด แน่นอน” “และยงั มีที่น่ี ….สิบเดือนหลงั จากน้ี คุณผหู้ ญิงของที่ น่ียงั จะเป็นเธอ ไหม เหอะๆ ทางท่ีดีท่ีสุด เธอคงตอ้ งเริ่ม ชุดธูปวาสนาใหฟ้ ้าสวรรค์ คุม้ ครองเธอต้งั แต่วนั น้ีและจุด ทุกวนั จะดีกวา่ !”

จนกวา่ ประตูของวลิ ล่าปิ ดลง โม่หรูเฟยออกจากวลิ ล่า ไปจริงๆ และ เสียงรถท่ีขบั ออกไปน้นั ไม่มีเสียงแลว้ ท่าที ของฉู่ลว่ั หานยงั คงเป็น เหมือนเดิม ที่ไม่ขยบั ตวั ใดๆ โม่หรูเฟยทอ้ งไดย้ งั ไง? หลงเซียวทาแบบน้ีไดย้ งั ไง! และเวลาน้ี รถท่ีมีราคาเป็นหลายสิบลา้ นของโม่หรูเฟยกไ็ ดจ้ อดลง ทนั ที เธอไดโ้ ทรไดใ้ ครบางคน แลว้ ใชส้ ายตาที่เยน็ ชามอง แกม้ ท่ีท้งั แดง และบวมของตวั เอง แลว้ กดั ฟันไวแ้ น่นๆ จากน้นั กย็ มิ้ อยา่ งเลือดเยน็ ข้ึน ” “เฟยเฟย ตอนบ่ายยงั มีละครใหถ้ ่ายอีก ทาไมเธอยงั ไมก่ ลบั มา” “พ่เี ป้ย ช่วยฉนั ประกาศอะไรบางอยา่ งออกไปหน่อย ยง่ิ เป็นขา่ วหนา้ หน่ึงกย็ ง่ิ ดี ทาใหค้ นรู้ยง่ิ เยอะยง่ิ ดี และ ทาเหมือนวา่ ข่าวน้ีมนั หลุด ออกไปโดยที่ฉนั ไม่ยนิ ยอม”

“เธอจะทาอะไร? เกิดอะไรข้ึน? โอแ้ ม่เจา้ ตอนน้ีเธอ เป็นดาราระดบั ตน้ ๆและโด่งดงั ในประเทศ มีสายตาของ คนมากมายกาลงั จบั ตามอง เธออยู่ แคเ่ ธอเซลฟี่ ก็ สามารถทาใหท้ ้งั เวยป่ัวเกิดความวนุ่ วายได”้ เลบ็ ที่ประดบั ไปดว้ ยกระเพชรของโม่หรูเฟยจบั พวง มาลยั “ไม่ ผลกระทบแบบน้ียงั ไม่ไดใ้ หญ่มาก ฉนั จะ ทาใหเ้ ร่ืองน้ีตอ้ ง กลายเป็นประเดน็ ท่ีวนุ่ วายกนั ท้งั ประเทศ! ฉนั ไม่อยากรออีก คร้ังน้ี ฉนั ตอ้ งไดเ้ ขามาให้ ได!้ ” “เธอหมายถึงหลงเซียวง้นั หรอ? “ใช่! พี่เป้ย สิบนาทีหลงั จากน้ี เราเจอกนั ตรงหนา้ ประตู โรงแรมฮิล ตนั จาฐานะของฉนั ไวต้ อนน้ี ฉนั เป็นสตรีมี ครรภ์ ฉนั ทอ้ งลูกของ หลงเซียว” “อะไรนะเฟยเฟย เธอพดู อะไรนะ เธอทอ้ งลกู ของหลง เซียวหรอ เขา ไม่ใช่ไม่ได…้ .เธอทอ้ งจริงๆหรอ พอ่ ของ ลูกเป็นหลงเซียวจริงๆ หรอ” โม่หรูเฟยจบั ทอ้ งของตวั เองไว้ พอ่ ของลูกคนน้ีเป็นใคร เธอเองกไ็ ม่ รู้ คืนน้นั ทุกอยา่ งมนั ซบั ซอ้ นไปหมด ไม่วา่ จะ เป็นผกู้ ากบั คนสร้าง

ละครและนกั แสดงหลกั ต่างกไ็ ป ด่ืมเหลา้ ดว้ ยกนั สุดทา้ ยทุกคนกิน เยอะแลว้ ตอนท่ีเธอ ตื่นข้ึนมาอีกที ขา้ งกายของเธอกไ็ ดม้ ีหลายคน ชายหญิง นอนอยแู่ บบไม่ไดใ้ ส่เส้ือผา้ แลว้ และเดือนถดั ไปประจาเดือนของเธอกไ็ ม่มาสกั ที พอ ถึงโรงพยาบาล เธอถึงจะรู้วา่ เธอทอ้ ง แต่….โม่หรูเฟยหรี่ลง เดก็ คนน้ีมาไดเ้ วลาจริงๆ! โม่หรูเฟยจึงหวั เราะอยา่ งร้ายกาจ “พเ่ี ป้ย พอ่ ของลูก เป็นใครสาคญั ดว้ ยหรอ? ไม่วา่ จะเป็นใคร ต้งั แต่วนั น้ี เป็นตน้ ไป พอ่ ของลูกคือเขา! ฉนั ทอ้ งลูกของหลงเซียว ต่อมาควรจะทาอะไร ไม่ตอ้ งใหฉ้ นั สอนพี่ หรอกใช่ไหม?” “แต่วา่ แบบน้ีถา้ ถูกหลงเซียวรู…” “พเ่ี ป้ย อยา่ ลืมฐานะของพี่เอง พมี่ ีหนา้ ที่ปกป้องและ ดูแลฉนั ฉนั ไม่ไดม้ าปรึกษากบั พ่ี และไม่ตอ้ งขอความคิด เห็นจากพ่”ี “ได…้ .พจ่ี ะไปจดั การเดี่ยวน้ี เธออยา่ หลุดเรื่องน้ีกพ็ อ” พอวางสายลง โม่หรูเฟยจึงกระตุกมุมปากข้ึนแลว้ มองไปขา้ งหนา้ นิ้วมือของเธอกา

เป็นหมดั แน่นๆ คูล่ ้วั หาน เธออยากจะปะทะกบั ฉนั ง้นั หรอ? ได้ เรามี ดูกนั วา่ ใครจะ อยแู่ ละใครจะตาย! หลายปี มาน้ี ฉู่ลวั่ หานไม่มีอะไรสกั อยา่ ง และเธอกไ็ ดม้ ี หลานคนแรกของตระกูลหลงแลว้ หลงถึงและหยวนชู เฟิ นกค็ งจะเปลี่ยนท่าทีท่ีทากบั เธอแน่นอน เหอะๆ ฉู่ลว่ั หานถือวา่ เป็นตวั อะไร รออีกไม่นานเธอก็ จะไดอ้ อก จากตระกูลหลงตลอดไป และออกจากชีวิต ของพี่เซียว ตอนน้ี ในตึกช้นั สูงสุดของตึกMBK และในออฟฟิ ศ ของผบู้ ริหาร จ้ีตงหมิงยนื อยตู่ รงหนา้ โต๊ะทางานของหลงเซียว และ รายงานทุก อยา่ งท่ีเขาเห็นกบั ตาใหก้ บั บอสที่รอฟังอยา่ ง เงียบๆ หลงเซียวพลิกกระดาษไปหลายๆหนา้ และเซ็นช่ือของ ตวั เอง โดยเร็ว จากน้นั กย็ กกาแฟท่ีอยขู่ า้ งๆมือของตวั เองแลว้ เมม้ ปากดื่ม ไปหน่ึงคา และกาแฟอนั หอมละมุนก็ ค่อยๆหายใจในปาก “ดูๆแลว้ ถึงเวลาที่สมควรสง่ั สอนเขาหน่อย”

สายตาอนั ลุ่มหลงยง่ิ นกั ผชู้ ายคนน้ี ทาใหเ้ ห็นแต่ความ เลือดเยน็ และ ความหยงิ่ ผยอง จ้ีตงหมิงจึงกม้ หนา้ พลางพยกั หนา้ “บอสครับ คุณชายสองยงั อยู่ ในช่วงวยั ท่ีข้ีเล่นไปหน่อย อาจจะไม่ไดเ้ จตนา กไ็ ดน้ ะครับ ผมคิดวา่ พกั ไวก้ ่อนดีไหมครับ?” สายตาของหลงเซียวกวาดมองเขา จ้ีตงหมิงจึงไม่กลา้ พดู อะไร ออกมาอีก จากน้นั หลงเซียวจึงพดู ข้ึน “โม่หรูเฟยอยรู่ ีสอร์ทหยี จ่ิง” “อะไรนะครับ?! บอส บอส…ใหค้ ุณโม่ไปวิลล่าง้นั หรอ?!” จ้ีตงห มิงรู้สึกสะดุง้ ตกใจจนหวั ใจแทบจะหลุด ออกมา! ดงั น้นั ตอนที่เขา พ่ึงจะส่งคนกลบั ไป รถเฟอ เรอร่ีสีแดงคน้ น้นั เป็นของ?! หลงเซียวมองเขาดว้ ยสายตาที่นิ่งเฉย “อยกู่ บั ฉนั มา %3D นานขนาด น้ี เจอเรื่องอะไรกย็ งั จะสะดุง้ ตกใจอีก”

จ้ีตงหมิงจึงกลืนน้าลายเขา้ คอ “ไม่ใช่ครับ..ผมวา่ บอสกลวั วา่ โลกน้ี จะไม่เกิดความวนุ่ วายหรอครับ ท่านให้ คุณผหู้ ญิงกบั คุณโม่ไปตอ่ สู้ กนั แบบน้ี บา้ นหลงั น้ี ท่านคง ไม่อยากไดแ้ ลว้ ใช่ไหมครับ?” กค็ งจะเป็นเรื่องท่ีแยม่ ากๆ ถา้ พวกเธอสองคนอยดู่ ว้ ย ฟ้าคงจะถล่ม! บอส ใจของบอสน่ีกลา้ มากจริงๆ หลงเซียววางแกว้ กาแฟลง จากน้นั กเ็ ปิ ดเอกสารอีกชุด ออกอยา่ งใจ เยน็ “เธอกไ็ ปนวั เนียกบั นอ้ งชายสามีแบบ น้นั ผมกใ็ หโ้ ม่หรูเฟยไป เตือนเธอหน่อยสิ ทาไมถึงทาแบบน้ีไม่ได?้ ” จ้ีตงหมิงอ้ึงกบั ความคิดและการกระทาของบอสโดยท่ี พดู อะไรไม่ ออก การกระทาแบบน้ีช่างยงิ่ ใหญ่จริงๆ “เหอะๆ บอส บอสทาแบบน้ี มนั โหดเห้ียมเกินไปหรือ เปล่า คุณ ผหู้ ญิงยงั ไดร้ ับบาดเจบ็ อยู่ อีกอยา่ งยงั เจบ็ ไม่ เบา ถา้ เกิดพวกเธอสอง คนสู้กนั ข้ึนมา คุณผหู้ ญิงจะไม่ ไดไ้ ดเ้ ปรียบอะไรเลยสกั นิด” จ้ีตงห มิงจึงกดไม่ไดท้ ่ีจะ จบั กระบาลของตวั เองไว้

หลงเซียวจึงพดู ข้ึนโดยท่ีไมส่ นใจอะไรใดๆ “มีปัญญา ทาผดิ กต็ อ้ งมี ปัญญายอมรับกบั ผลที่ตามมา” อีกอยา่ ง นิสยั ของฉู่ ลว่ั หาน จะไปยอมใหต้ วั เองเสีย เปรียบไดย้ งั ไง? เขาคงไม่เช่ือ จ้ีตงหมิงไม่กลา้ พยกั หนา้ และรู้สึกใจไม่ดี “บอส ไม่ง้นั เดี๋ยวผมลอง โทรไปถามหน่อยไหมครับ อยา่ ใหพ้ วกเธอ ตบกนั เลย” หลงเซียวจึงกวาดมองเขาดว้ ยความเลือดเยน็ “นายจะ ต่ืนเตน้ ไป ทาไม?” จ้ีตงหมิงจึงสูดลมหายใจเขา้ ลึกๆ “ไม่ใช่…คือวา่ จะ พดู ยงั ไงดี เธอก็ คือภรรยาของบอสนะครับ นี.. หลงเซียวจึงโยนเอกสารทิ้ง “ถา้ เธอจาไดว้ า่ ตวั เองเป็น ภรรยาของฉนั กค็ งไม่…” เขารู้สึกหงุดหงิด แต่กต็ อ้ ง หดั หา้ มใจไม่ใหต้ วั เองใจร้อน แลว้ พายมือข้ึนอยา่ งทนไม่ได้ “ออกไปเถอะ” “ครับ บอส เด่ียวถามลองไปดูหน่อยดีกวา่ ” หลายชว่ั โมงผา่ นไป..

“ขา่ วท่ีใหม่ล่าสุด มีขา่ วซุบซิบมาวา่ วนั น้ีดารามีชื่อ เสียงอยา่ งโมห่ รู เฟยและผจู้ ดั การไดเ้ ขา้ ออกโรงแรมหรู แห่งหน่ึง และถูกนกั ขา่ ว มากมายรุมลอ้ ม ผจู้ ดั การของ เธอรู้สึกตื่นเตน้ และใจร้อนกบั สถานการณ์ท่ีเกิดข้ึน เพื่อ ท่ีจะหยดุ การรุมลอ้ มท่ีบา้ คลงั่ ของนกั ข่าว โม่หรูเฟยทอ้ ง หรอ? แลว้ มนั คือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?” “โม่หรูเฟยต้งั ทอ้ ง ผจู้ ดั การจึงรู้สึกหวาดระแวงข้ึนมา ทนั ที! ” “โม่หรูเฟยท่ีกาลงั ถ่ายทาละครเร่ืองน้ี คร้ังน้ีเธอกลบั ผดิ นดั กบั ผู้ กากบั ดูๆแลว้ เธอน่าจะทอ้ งจริงๆ! II “ท่านประธานของบริษทั MBKหลงเซียวกไ็ ดเ้ ลิกและ คืนดีกนั มา หลายคร้ัง สุดทา้ ยโม่หรูเฟยกไ็ ดข้ ้ึนครอง ตาแหน่งสกั ที! ถา้ วนั น้ีโม่ หรูเฟยไดท้ อ้ งลูกของคุณชาย ใหญ่ตระกลู หลง และไดเ้ ขา้ ไปอยใู่ น บา้ นของตระกูล หลงจริงๆแลว้ หรอ?” “โม่หรูเฟยต้งั ครรภ์ และมีผลตรวจจากโรงพยาบาล แลว้ ! ผรู้ ู้ไดแ้ อบ ปล่อยขา่ วออกมา ไม่กี่วนั ก่อน โม่หรูเฟย ไดไ้ ปตรวจที่แผนกสูติเวช ท่ีโรงพยาบาลกลางเมือง หลวงแลว้ เธอทอ้ งจริงๆ!” เวลาเดียวกนั ข่าวท่ีโม่หรูเฟยต้งั ทอ้ งไดถ้ ูกปล่อยออก มาใหท้ ว่ั ทุกที่รู้

และตอนน้ีมนั ไดก้ ลายเป็นกระแสที่ดงั ท่ีสุดท่ีส่ือโซเชียลไดค้ น้ หา ขา่ วๆน้ี และไดก้ ลายเป็นกระ แสท่ีดงั ที่สุดในเวยปั่ว! ไม่หรูเฟยทอ้ ง โม่หรูเฟยและหลงเซียวไดพ้ ฒั นาความ สมั พนั ธ์แลว้ หลงเซียวเลื่อนข้นั เป็นพอ่ แลว้ …. ข่าวลือน้ีไดก้ ลายเป็นกาลงั ที่มีอิทธิพลอยา่ งมากที่มี ผลกระทบต่อส่ือ โซเชียลว ในช่วงเวลาส้นั ๆแคค่ ร่ึง ชวั่ โมง ชื่อของโม่หรูเฟยและหลง เซียวไดถ้ ูกเสิร์ชใน อินเตอร์เน็ตไดท้ ะลุร้อยลา้ นคร้ัง “บอส เกิดเรื่องแลว้ ครับ! รีบเปิ ดคอมแลว้ ดูขา่ วเร็ว!” จ้ีตงหมิงพดู ข้ึน ดว้ ยน้าเสียงแหบพร่า เขาไดผ้ ลกั ประตู ออฟฟิ ศของผบู้ ริหารออก และไม่สนใจสีหนา้ ของหลง เซียวที่ดูรังเกียจเขา จึงไดต้ ะโกนข้ึน ดว้ ยเสียงดงั หลงเซียวจึงไดม้ องเขาดว้ ยความเยน็ ชา “เกิดอะไร ข้ึน?” จ้ีตงหมิงยงั คงอยทู่ ี่เดิม เขาท้งั ตื่นเตน้ ท้งั เคร่งเครียด และใจร้อนใน เดียวกนั “บอสครับ ท่าน….ท่าน…..ท่าน ดูเองเถอะครับ!”

เขาอยากบอกวา่ ทาไมนายถึงทาความที่ต่าทรามท่ีสุด ท่ีผชู้ ายคน ธรรมดาทากนั นายเป็นต้งั คุณชายใหญ่ ตระกลู หลงนะ ! นายเป็นต้งั บอสหลงนะ! หลงเซียวจึงเลื่อนเมา้ ทอ์ ยา่ งอดทนไมไ่ ด้ สายตาท่ี เอาแต่ใจไดจ้ บั จอ้ งขา่ วตรงจอคอมไว้ กเ็ ห็นรูปของโม่หรู เฟยที่ใส่หนา้ กากใบใหญ่ และหมวกปี กกวา้ ง และเติ้งเห วินเป้ยกาลงั ส่งเธอเขา้ ไปตรงประตู ใหญ่ของโรงแรมอยู่ หวั ขอ้ ขา่ วท่ีทาใหเ้ ขาสะดุง้ ตกใจ “โม่หรูเฟยต้งั ทอ้ ง: วนั ท่ีจะแต่งงานเป็นสะใภข้ อง ตระกลู หลงกย็ ง่ิ ใกลข้ ้ึน!” “เธอต้งั ทอ้ งลูกของหลงเซียว กลบั ไม่กลา้ ออกมายอม รับ โม่หรูเฟ ยยอมถูกข่มเหงเพราะความรักจริงๆ” นิ้วมืออนั เรียวยาวและผดุ ผอ่ งของหลงเซียวคอ่ ยๆจบั หนา้ ผากตวั เอง “ทอ้ ง”

เห็นเขาดูใจเยน็ จ้ีตงหมิงแทบจะร้องไห้ “บอสครับ อยา่ ทาตวั ใจเยน็ ไดไ้ หม! ขา้ งล่างมีนกั ข่าวมาดกั รอท่าน อย!ู่ ท่าน….โอพ้ ระเจา้ ! ตอนน้ีท่านกลายเป็นคนดงั แลว้ ! ใหต้ ายเถอะ! บอส!” นิ้วมืออนั เรียวยาวของหลงเซียวเคาะโต๊ะเบาๆ จงั หวะ ไม่เร็วและไม่ ชา้ “ติดต่อโม่หรูเฟย” “ไม่ใช่วา่ ท่านจะไปเจอเธอใช่ไหม? ถา้ ท่านไปเจอเธอ เรื่องท่ีเธอ ทอ้ งกจ็ ะกลายเป็นเรื่องจริง เรื่องท่ีท่านเป็นพอ่ ของเดก็ กจ็ ะ กลายเป็ นเรื่ องจริ ง!” บอส ท่านอยา่ ทาใหท้ ุกอยา่ งมนั วนุ่ วายกวา่ เดิมสิ! หลงเซียวขมวดคิ้ว ข้ึน “ทาไม ไม่ยนิ ดีท่ีฉนั ไดก้ ลายเป็นพอ่ หรอ?”

ตอนที่ 19 อย่าแต่งงานเข้าตระกลู หรอ ฝันไปเถอะ จ้ีตงหมิงฟังจบคาพดู ของหลงเซียว ขาของเขาจึงสนั่ เทาข้ึนมา “บอสครับ ตอนน้ีสถานการณ์มนั เป็นยงั ไง ท่านยงั ไม่เห็นอีกหรอ ครับ? ส่ือมวลชนท้งั หมดไดส้ นใจ ในตวั ของท่านกบั คุณโม่ ตอนน้ี เรื่องที่คุณโม่ทอ้ งมนั เป็นกลายเป็นขา่ วหนา้ หน่ึงไปแลว้ แถมยงั ติด อนั ดบั เป็น ที่หน่ึงของเวยป่ัวอีกดว้ ย ท้งั ประเทศจีนเขาเห็นกนั หมด เลย” ท้งั ประเทศจีน? ง้นั เธอล่ะ? เธอตอบสนองยงั ไง? หลงเซียวเล่นมือถือไป สายตาท่ีดูไม่ออกวา่ รู้สึกยงั ไง กาลงั ดูอะไร อยกู่ ไ็ ม่รู้ ในนยั น์ตามีแสงท่ีเปล่งประกาย ออกมาดว้ ยความสบั สนท่ี ยากท่ีจะทาใหค้ นเขา้ ใจไดง้ ่าย “กลบั รีสอร์ทหยจี ิ่ง” หลงเซียวพดู ข้ึนดว้ ยเสียงเรียบพลางลุกข้ึน จากน้นั กไ็ ดเ้ ส้ือสูทที่ เป็นงานฝีมือของแบรนดอ์ าร์มานี่ตรงไม้ แขวนเส้ือ จากน้นั กเ็ อามา

สวมใส่ แลว้ กวาดมองหนา้ จอ คอมดว้ ยสายตาท่ีนิ่งเฉยพลางกระตุก มุมปากข้ึน จ้ีตงหมิงรู้สึกวา่ หวั ใจของตวั เองเตน้ แรงจนเหมือน กาลงั สูร้ บกนั อยู่ “บอส ท่าน …ลองคิดดูอีกทีไหมครับ? ตอนน้ี คุณผหู้ ญิงอยทู่ ี่วิลล่า ขา่ วๆน้ี คิดวา่ เธอคงเห็นแลว้ ” ต่อใหเ้ มื่อก้ีท่ีผหู้ ญิงสองคนน้นั อยดู่ ว้ ยกนั ไม่ไดร้ ้ือ วิลล่าออก ดว้ ยกนั ถา้ บอสไปตอนน้ี บา้ นหลงั น้นั กค็ ง สภาพเดิมไม่ไดอ้ ีก ต่อไป ขา้ งหลงั ของหลงเซียวเดินอยา่ งไม่สนใจความคิดเห็น ของคนอ่ืน ทา ใหจ้ ้ีตงหมิงไดค้ าตอบ บอสเป็นคนออกคาสง่ั เขาจะกลา้ ไม่เช่ือฟังไดย้ งั ไง จึง ทาไดเ้ พยี งสงั่ ใหห้ ยงั เซินไปขบั รถมารอ “นายอยทู่ ่ีบริษทั ” จ้ีตงหมิงที่กาลงั จะเดินตามไป กถ็ ูก หลงเซียวหา้ ม ไม่ใหไ้ ป

จ้ีตงหมิงจึงหายใจแรงๆ โชคดีจริงๆ! ไม่ตอ้ งไปรนหาท่ี ตาย น่ีมนั โชคดีจริงๆ! นายของเขาถือวา่ เห็นใจเขา หลงเซียวข้ึนรถไป มือถือจึงดงั ข้ึน เขานึกวา่ ฉู่ลวั่ หาน โมโหจนตอ้ ง โทรมา แต่พอเขาเปิ ดมือถือกไ็ ดเ้ ห็นเบอร์ๆ น้นั จึงทาใหเ้ ขาขมวดคิ้ว ข้ึนเป็ นปม “พอ่ ” “หลงเซียว! แกทาเร่ืองบา้ อะไรของแก!” ทางน้นั กไ็ ดม้ ี”ปี่ ก” ดงั ลนั่ ข้ึน เหมือนมีของบางอยา่ ง วางลงบนโต๊ะ แรงๆ คิดวา่ พอ่ กค็ งไดเ้ ห็นขา่ วน้นั แลว้ หลงเซียวจึงไดจ้ บั ศีรษะของตวั เองไว้ “พอ่ กเ็ ห็นขา่ ว แลว้ ดูๆแลว้ ตอนน้ีผมกค็ งไม่ตอ้ งอธิบายอะไรอีก” “รีบกลบั บา้ น!” หลงถึงท่ีอยใู่ นสาย กโ็ มโหลุกเป็นไฟ ตอนน้ีเขาอยใู่ น สาย แต่ก็ เหมือนสามารถบีบคอลูกชายใหต้ ายได้ หลงเซียวจึงมองไปยงั นาฬิกาขอ้ มือของตวั เองพลาง

ขมวดคิ้วข้ึน “ตอนน้ี” “แกยงั คิดวา่ จะกลบั เม่ือไหร่! ฉนั ใหเ้ วลาแกคร่ึงชว่ั โมง กลบั บา้ น!” พอหลงถิงพดู จบ มือถือของเขาขวา้ งลงบนโตะ๊ แรงๆ หยงั เซินเห็นสี หนา้ ท่ีคล้าหมองของหลงเซียว จึงได้ ถามข้ึนเสียงต่า “บอสครับ ตอนน้ีเราไปไหนกนั ครับ?” “กลบั บา้ นตระกูลหลง” ในรีสอร์ทหยจี ่ิง ฉ่ลวั่ หานกาลงั แกะของใชต้ ่างๆ ที่ซ้ือมา จากน้นั กไ็ ดจ้ ดั วางใหเ้ ป็น ระเบียบ ทีแรกหอ้ งน้าท่ีดูวา่ งเปล่า ตอนน้ีกไ็ ด้ มีชุดอาบน้าสีฟ้าและ สีขาวอยา่ งละผนื แลว้ ยงั มีผา้ ขนหนูสีฟ้าและสีขาวอยา่ งละผนื ดว้ ย และตรงหนา้ กระจก มีแปรงสีฟันและแกว้ น้าสองชุดที่ มีสีเดียวกนั และแปรงสีฟันกไ็ ดใ้ ส่ไวข้ า้ งหนา้ แกว้ น้า เธอ จึงมองของใชใ้ น หอ้ งน้าอยา่ งเหม่อลอย มุมปากของเธอ กเ็ ผยรอยยมิ้ ท่ีขมขื่นออกมา ของพวกน้ีวางไวท้ ี่นี่ เกรงวา่ ยงั ไงเขากค็ งไม่มีทางใชม้ นั หรือเปล่า?

กใ็ ช่ ทีแรกกแ็ ค่จะแสดงละครใหห้ ลงจ้ือดู เธอจะไป หวงั วา่ เขาจะมา จริงๆไดย้ งั ไง? เหอะ ฝันไปเถอะ? พอจดั ของใชใ้ นหอ้ งน้าเสร็จ เธอกไ็ ดไ้ ปจดั ของที่หอ้ ง ครัวอยา่ ง เรียบง่าย ทาใหห้ อ้ งครัวดูไดใ้ ชง้ านหน่อยๆ พอทาพวกน้ีเสร็จ ฉู่ลวั่ หานนง่ั อยบู่ นโซฟาเหมือนคน ไร้วญิ ญาณ และนง่ั เหม่อลอยอยอู่ ยา่ งน้นั เมื่อก้ีเธอดูเหมือนคนไร้วิญญาณไปสกั พกั ใหญ่ จู่ๆเธอ กน็ ึกวา่ คาพดู ของโม่หรูเฟยอีก และทาใหเ้ ธอเห็นใบ ตรวจท่ีต้งั ใจวางอยทู่ ่ีน่ี ในใจจึงรู้สึกเจบ็ ปวดเหลือเกิน “ความสุขของฉนั จะตอ้ งกลบั มา…” เสียงของถือมือท่ีดงั ข้ึนอยา่ งกะทนั หนั ทาใหท้ าลาย ความเงียบสงบ ของวลิ ล่าหลงั ใหญ่ พอฉ่ลวั่ หานถูกเสียงของมือถือปลุกใหต้ ื่น เธอจึง ไดส้ ติกลบั มาเป็น เหมือนเดิม

มีเบอร์แปลกๆเบอร์หน่ึงโผล่ข้ึนมาตรงหนา้ จอ ฉู่ลวั่ หา นจึงกดวาง สายโดยตรงโดยท่ีไม่คิดอะไรเลย จากน้นั ก็ทิ้งมือถือแลว้ แลว้ เดินไปตรงขา้ งอ่างลา้ งมือ จากน้นั กใ็ ชน้ ้า เยน็ ลา้ งสองมือของตวั เอง ในกระจก มีใบหนา้ ของคนๆหน่ึงท่ีดู โศกเศร้าเพราะรู้สึกเสียใจและ เจบ็ ปวดมากเกินไป เธอจึงมอง กระจกไปพกั ใหญ่ๆ ฉู่ลว้ หานพดู เองเออเอง “เธอยงั หวงั อะไรอีก? คนอ่ืน เขาไปมี ครอบครัวและอยดู่ ว้ ยกนั เป็นสามีภรรยาแลว้ ? เธอยงั คิดเพอ้ ฝันอะไร อีก? อยา่ โง่สิ ฉู่ลวั่ หาน อยา่ โง่สิ! ถา้ เทียบกบั ถูกตบหนา้ กค็ งเทียบ ไม่ไดก้ บั การทาใหท้ ุก อยา่ งมนั มีความสุข จะไดไ้ ม่ตอ้ งไปอยา่ งแย่ ขนาดน้นั ” เสียงมือถือดงั ข้ึนเป็นคร้ังท่ีสาม ฉู่ลวั่ หานจึงหลบั ตาลง แลว้ ปิ ดกอ๊ ก น้า จากน้นั กเ็ อามือถือข้ึนอยา่ งเบ่ือหน่าย “ที่รัก! เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม! ฉนั นึกวา่ เธอฆ่าตวั เอง ซะอีก! โอ้ พระเจา้ เธออยา่ ทาใหฉ้ นั ตอ้ งตกใจสิ!”

มือถือท่ีพ่งึ กดรับสาย กไ็ ดย้ นิ ที่ตะโกนมาอยา่ งเสียง ดงั ฟังจาก น้าเสียงน้นั คุน้ หูมากๆ แต่วา่ เบอร์ของเธอ เธอ ไม่รู้จกั จริงๆ “ตายแลว้ เธอถูกโม่หรูเฟยกระทบกระเทือนจิตใจจน กลายเป็นคน โง่แลว้ ใช่ไหม? ฉนั เองน่ะ!!” ซวงซวง? เธอไม่ไดอ้ ยฝู่ ร่ังเศสหรอ? อีกอยา่ งช่วงน้ีได้ ไปทาการ สอบคร้ังสาคญั มากๆ น่าจะสองเดือนแลว้ ม้งั ที่ ไม่ไดโ้ ผล่หนา้ มา “ฉนั วา่ แกตอ้ งถูกกระทบกระเทือนอยา่ งสาหสั มากกวา่ ” ฉู่ลวั่ หาน พดู ข้ึนดว้ ยอารมณ์ที่ไม่คอ่ ยดี น้า เสียงจึงน่ิงเฉย ลู่หวซู่ วงท่ีถือมือถือ กไ็ ดร้ ้องคารามออกมาเหมือนดงั่ สิงโต “ท่ีรัก เธออยา่ ทาใหฉ้ นั เป็นบา้ ไดไ้ หม! ฉนั พ่ึงกลบั จากต่างประเทศ เธอก็ ส่งของขวญั ชิ้นใหญ่ใหฉ้ นั แลว้ ! ใหต้ ายเถอะแม่ โรคหวั ใจของฉนั ตอ้ งกาเริบ เพราะเธอ ทาเร่ืองท่ีน่าตกใจแน่ๆ! ถา้ ฉนั จะเขา้ โรงพยาบาล และ เธอกต็ อ้ งเป็นหมอประจาของฉนั !” “เธอกาลงั พดู บา้ อะไรอย?ู่ ของขวญั อะไร?” ฉู่ลว่ั หาน ไดย้ นิ ลู่หวซู่ ว งพดู อะไรเรื่อยเปื่ อยแบบน้ี ทาไมเขาไป เรียนเมืองนอกแคป่ ี กวา่ ๆ ก็ ทาใหเ้ ธอยง่ิ อยกู่ ย็ ง่ิ ไม่ได้ เรื่องแบบน้ี?

“เธออยา่ บอกฉนั นะวา่ เธอไม่เห็นข่าว! ตอนน้ีท้งั สื่อโซ เชียลกาลงั จะ ระเบิดแลว้ ม้งั กไ็ อศ้ ตั รูหวั ใจท่ีหวั ด้ือของ เธอ ผหู้ ญิงท่ีชื่อวา่ อะไรนะ ท่ีช่ือวา่ โม่หรูเฟย นางทอ้ ง ต้งั แต่เม่ือไหร่? อีกอยา่ งส่ือมวลชนทุกคน ยงั แน่ใจ มากวา่ นน่ั คือลูกของคุณชายใหญ่ตระกลู หลง! ใหต้ าย เถอะ!” ฉ่ลว่ั หานจึงขมวดคิว้ ข้ึน “เธอรู้ไดย้ งั ไง?” “เธอไม่ไดเ้ ป็นไรใช่ไหม? ทุกคนรู้กนั หมดแลว้ เธอก็ ลองเปิ ดทีวดี ู สิ!” ทีวี? ฉ่ลว่ั หานหารีโมตมานานมาก ทีวีท่ีบา้ นติดต้งั ตอนก่อน จะแต่งงาน เธอไม่เคยเปิ ดดูแมแ้ ต่คร้ังเดียว หลงเซียวซ้ือ ของใชท้ ุกอยา่ งกล็ ว้ น เป็นของท่ีไฮเทค เธอไม่เคยไดใ้ ชเ้ ลย เลยทาไปต้งั นาน กวา่ จะเปิ ด มนั ได้ ทีวที ี่กินพ้ืนที่ฝาผนงั ไปหน่ึงส่วนสี่ กาลงั ปรากฏรูปของ โม่หรูเฟย และหลงเชียวไปถกู นกั ข่าวแอบถ่ายมา และ หวั ขอ้ กค็ ือโม่หรูเฟยต้งั

ทอ้ ง คุณชายใหญ่ตระกลู หลง เป็นพอ่ แทๆ้ ของเดก็ ท้งั สองไดแ้ อบ คบหาดูใจกนั กไ็ ดถ้ ูก เปิ ดโปงออกมา… ฉูลวั่ หานจึงกามือไวแ้ น่น และไม่ยอมพดู อะไรใดๆออก มา “ที่รัก เธอเป็นอะไรไป? พดู อะไรหน่อยสิ! พดู อะไร หน่อย!” ฉู่ลวั่ หานปิ ดทีวี “เห็นแลว้ ” ลู่หวซู่ วงกลืนน้าลายไม่หยดุ “ท่ีรัก เธอฟังฉนั นะ คน อยา่ งหลงเซียว มนั เช่ือถือไม่ได้ เธอหยา่ กบั เขาเถอะ! เขาไม่เคยเห็นเธอเป็นภรรยา เลย ตอนน้ีกลบั ทาใหเ้ มีย นอ้ ยอยา่ งโม่หรูเฟยทอ้ งโตอีก! ฉนั จะไป สง่ั สอนมนั หน่อย!” ฉ่ลวั่ หานยมิ้ ข้ึน “หยา่ ฉนั จะหยา่ แน่นอน แต่วา่ โม่หรู เฟยไดเ้ ปิ ดเผย เรื่องที่เธอทอ้ งใหก้ บั ส่ือมวลชน น่ีมนั กาลงั ตบหนา้ ฉนั ชดั มนั ตบ หนา้ ฉนั ฉนั จะยกโทษใหม้ นั ง่ายๆไดย้ งั ไง? อยากจะมาปะทะกบั ฉนั มนั กต็ อ้ งเตรียม ความพร้อมกนั ”

ฉู่ลว่ั หานกดั ฟันอนั ขาวสะอาดไวแ้ น่นๆ โม่หรูเฟย เธอไดท้ า สงครามกบั ฉนั อยา่ งลบั ๆมาสามปี แลว้ เธอไม่รู้สึก เบ่ือหรือไง? แต่ ฉนั รู้สึกเบื่อแลว้ “เยย่ี มมาก! ที่รัก เธอเยย่ี มที่สุด! แต่วา่ ท่ีรัก วนั น้ีฉนั พ่งึ กลบั ประเทศ มา คืนน้ีเรามีปาร์ต้ีตอ้ นรับฉนั กลบั มา ดว้ ย เธอหา้ มหายหนา้ หายตา ไปไหนละ่ ?” ลู่หวซู วงเดาออก คุณหนูฉ่ท่ีเป็นคุณหนูเอาแต่ใจ ตอน น้ีถา้ เกิด อารมณ์ไม่ดี แลว้ ไม่พาเธอออกไประบาย อารมณ์หน่อย เด๋ียวเกิด เป็นโรคอะไรข้ึนมากค็ งจะแย่ มากๆ “ปาร์ต้ีของเธอ ฉนั ตอ้ งไปอยแู่ ลว้ ” “ดีมาก! คืนน้ีอยา่ ลืมแต่งตวั สวยๆหน่อย คืนน้ีมีหนุ่ม หล่อสาวสวย มาเยอื นมากมาย ฉนั รับรองไดว้ า่ มีสไตลท์ ่ี เธอชอบ หลงเซียว ไอ้ ชาติชว่ั แบบน้นั กป็ ล่อยใหโ้ ม่หรู เฟยที่เป็นปลวกไปแทะคนเดียวก็ พอ”

ฉู่ลวั่ หานจึงเบะริมฝีปากบางๆของเธอ “ฉนั ยงั ตอ้ งแต่ง ตวั อีกหรอ?” “ใช่ๆๆ คุณหมอฉู่เป็นคนที่สวยธรรมชาติอยแู่ ลว้ แค่ สวมใส่เส้ือ กาวน์สีขาวกส็ ามารถดึงดูดคนอื่น come on baby! รอเธออยนู่ ะ!” จากน้นั กว็ างสายลง ฉู่ลวั่ หานกไ็ ดข้ ้ึนไปช้นั บน แลว้ คน้ เส้ือในตูเ้ ส้ือผา้ สุดทา้ ยกห็ าเส้ือที่ตวั เองพงึ พอใจได้ หลงเซียว ยนิ ดีดว้ ยนะที่มีลกู แลว้ ! วนั หลงั ฝ่ นุ กอ็ ยสู่ ่วนฝ่ นุ ดินกอ็ ยสู่ ่วนดี ระหวา่ งคุณ และฉนั ไม่มี อะไรเกี่ยวขอ้ งกนั อีก! ณ บา้ นตระกลู หลง ในหอ้ งทางานของผเู้ ฒ่าหลงถึง หลงถึงโยน หนงั สือพมิ พใ์ ส่ลูกชายของตวั เอง สีหนา้ ที่ โมโหจนแดงระเรื่อน้นั “แกอธิบายใหฉ้ นั ดีๆ น่ีมนั เกิด อะไรข้ึน!” หลงเซียวกม้ หนา้ ลงแลว้ มองเน้ือหาในหนงั สือพมิ พ์ เป็นรูปที่เขากบั โม่หรูเฟยกอดกนั แลว้ ถูกขยายภาพให้ ใหญ่ข้ึน ทาใหก้ ินพ้นื ท่ี ท้งั หมดของหนงั สือไปหน่ึงส่วน สอง

“เร่ืองมนั กะทนั หนั เกินไป ผมยงั ไม่ไดไ้ ปตรวจสอบ อะไรเลย” หลงเซียวหรี่ตาท่ีเหมือนดง่ั ตาเหยยี่ วลงเลก็ นอ้ ย นยั นต์ าของหลงถิงท่ีเหมือนมีแผนการอะไรบางอยา่ ง กาลงั เผยความ เยน็ ชาและไม่พอใจออกมา “ถา้ นกั ขา่ วรู้ วา่ แกแต่งงานแลว้ น่ีแก กาลงั มีชูร้ ะหวา่ งท่ียงั แต่งงานอย!ู่ เรื่องน้ีตอ้ งมีผลกระทบที่ร้ายแรง มากๆ แกจะรับผิดชอบ ไหวไหม?” ในหอ้ งทางานมีการวา่ กล่าวตาหนิเกิดข้ึน หยวนชูเฟิ น จึงนง่ั น่ิงๆไม่ อยู่ จากน้นั กไ็ ดล้ ุกข้ึนแลว้ ข้ึนไปช้นั สอง พอ เขา้ ประตูไปกเ็ ห็นหลง ถึงโกรธจนหนา้ แดงคอแดง จึงได้ พดู ข้ึนดว้ ยน้าเสียงที่อ่อนโยนและ ไม่ไดร้ ู้สึกเกรงใจอะไรใดๆ “ฉนั วา่ เซียวเอ๋อไม่ผดิ สามปี มาน้ี ฉู่ลว่ั หานเอง ท่ีแต่งงานแลว้ ไมไ่ ดส้ ร้างผลงานอะไรใดๆ ถา้ หรูเฟย สามารถมีทายาทใหก้ บั ตระกลู หลงได้ มนั กค็ ือเร่ืองดี! อีกอยา่ งหรู เฟยกม็ ากการศึกษา ตน้ ตระกลู กม็ ีฐานะที่ดี หนา้ ตาท่ีสะสวยและ

โดดเด่นกวา่ ใครๆ ถา้ จะบอกวา่ ให้ เธอมาเป็นลูกสะใภ้ กค็ ือตวั เลือก ที่ดีมากๆ” หลงถิงจึงบ่นพึมพาข้ึนอยา่ งอึดอดั ใจ “ผหู้ ญิงก็ยอ่ ม เขา้ ขา้ งผหู้ ญิง ดว้ ยกนั ! คุณรู้อะไรบา้ ง?!” หยวนชูเฟิ นกไ็ ม่ไดร้ ้อนใจอะไร เธอจึงเกบ็ หนงั สือพิมพบ์ นพ้ืนข้ึน แลว้ เอามาอ่าน ทาไมดูๆแลว้ ตอนที่ท้งั สองคนยนื อยดู่ ว้ ยกนั มนั ดู แลว้ สบายตาจริงๆ ดูๆแลว้ มนั เขา้ กนั จริงๆ “ฉนั ไม่รู้เรื่องอะไร แต่อยา่ งนอ้ ยฉนั กร็ ู้วา่ มงั กรกย็ อ่ มมี ลูกเป็นมงั กร หงส์กเ็ กิดลูกออกมาเป็นหงส์ เซียวเอ่อทา แบบน้ี ก็ เพื่อที่จะสืบทอดทายาทของใครล่ะ?” หยวนซูเฟิ นพดู แบบน้ี ทาให้ หลงถึงโมโหจนหนา้ บวม “เร่ืองน้ีหา้ มพดู อีก” พอหยวนชูเฟิ นพึมพาดว้ ยเสียงเบาและเยน็ ชา “เซียว เอ่อ ไหนๆหรู เฟยกท็ อ้ งลูกของลูกแลว้ ลูกกต็ อ้ งรับผดิ ชอบในส่วนท่ีผชู้ ายควรทา ใหฐ้ านะท่ีเหมาะสมกบั เธอ แลว้ ใหฐ้ านะกบั ลูกดว้ ย”

หลงเซียวจึงทานยั นต์ าที่เลือดเยน็ “ฐานะ? แม่จะใหผ้ ม ใหฐ้ านะ อะไรกบั เธอ?” เขาถามกลบั “แน่นอนวา่ ใหเ้ ธอแต่งงานแลว้ มาเป็นสะใภข้ องตระกลู หลงสิ! เซียวเอ๋อ แม่ไม่มีทางใหท้ ายาทของตระกลู หลง ไปเร่ร่อนขา้ งนอก หรอก ยงิ่ ไปกวา่ น้นั ลูกจะเกบ็ ฉู่ลว่ั หา นไวท้ าไม? ดีแต่จะนาพาเร่ือง อปั มงคลใหก้ บั ตระกลู ไม่ใช่หรือไง?” หลงเซียวจึงรู้สึกขนุ่ เคืองใจเลก็ นอ้ ย “ไม่มีทาง” หลงถึงรู้สึกโมโหสุดขีด จึงไดข้ วา้ งเอกสารบนพ้นื ลง บนพ้ืน “ปัญหากเ็ ป็นแกท่ีสร้างข้ึนเอง ง้นั กจ็ ดั การมนั เอง! ถา้ หุน้ ของMBK ไดร้ ับผลกระทบ ฉนั ไม่มีทางอภยั ใหแ้ ก” หยวนซูเฟิ นเห็นหลงถึงเอาบริษทั มาเก่ียวขอ้ งดว้ ย จึง พดู ต่อจาก คาพดู ของหลงถึง “เซียวเอ่อ ยงั ไม่ออกไป อีก? คิดหาวธิ ีไปแกไ้ ข ปัญหาเร็วๆ”