คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป1

“โอย๊ –” ริมฝีปากของฉู่ลว่ั หานเจบ็ ปวด ร้องครางออกมา ความ เป็นชาย เหยยี ดกรายข้ึน ขาท้งั สองขา้ งของหลงเซียวกดั ทบั ขาเรียวยาวที่ไม่ ยอมอยนู่ ่ิงเฉยของเธอ ใชม้ ือขา้ งเดียว รวบมือเธอเอาไวแ้ ลว้ ตรึงข้ึน ดา้ นบน มืออีกขา้ ง “ฉีก” เส้ือ กาวน์สีขาวของเธอออกไปสองส่วน.. ฉ่ลว่ั หานขดั ขืนดว้ ยแรงท่ีมี ปากไม่สามารถพดู ได้ มือไม่ สามารถ ขยบั ได้ เทา้ ไม่สามารถเตะได้ ถูกพนั ธการเอาไวเ้ รากบั เป็นบะจ๊าง ใช้ เวลาเพียงไม่นาน เส้ือตวั ใหญ่ของฉู่ลั่ วหานกล็ อยปลิวออกไป เหลือ เพยี งเส้ือที่แนบชิดกาย โชว์ ใหเ้ ห็นถึงเนินอก.. แววตาของหลงเซ่ียวน่ิงคา้ งไป สามปี แลว้ คิดไม่ถึงจริงๆ วา่ หุ่นของผหู้ ญิงคนน้ียงั คงสมบูรณ์แบบ ไหปลาร้าเสน้ บาง ผวิ ที่เนียน ขาวราวกบั เซรามิก มองต่าลงไป ยอดประทุม เต่งตึงชูชนั ข้ึนมาทาใหเ้ ลือดของเขาสูบฉีด เขาละริมฝีปากของเธอ จากน้นั ไปครอบครองยนั ยอด ประทุมท้งั สองท่ีต้งั โด่ง !

“อา้ ว…..หลงเซียว! ! ความเจบ็ ปวด ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานร้อง ข้ึน ท่ีนี่คือ โรงพยาบาล เป็นหอ้ งของผปู้ ่ วย คุณมาสารเลว คุณหลงเซียว! คาวา่ หลงเซียวสองพยางคน์ ้ี ราวกบั ฟ้าผา่ ลงมาในใจของ ท่านเซียว ผา่ นไปแลว้ สามปี ในที่สุดเขากไ็ ดย้ นิ เธอเรียก ช่ือของตน ในเมื่อวธิ ีน้ีไดผ้ ลขนาดน้ี ถา้ อยา่ งน้นั เขายงั จะคิดอะไร อีก? หลงเซียวใชม้ ือขา้ งเดียวเลิกเส้ือของเธอข้ึน แนบกายชิด ลงไปบน เรือนร่างของเธอ มองดูแววตาที่โมโหของเธอ “ร้อง! ร้องเสียงดงั ๆ! คนบา้ ! เธอร้องไดห้ รอ? ดา้ นนอกมีพยาบาลเดินไปมาตลอด เวลา ถึงแมว้ า่ น่ี จะเป็นหอ้ งผปู้ ่ วยVIP แต่การเกบ็ เสียงของโรงพยาบาลเป็นยงั ไงน้นั เธอรู้ดีกวา่ ใคร ยง่ิ เธอร้องเสียงดงั ชื่อเสียงกย็ งิ่ ป่ นป้ี ฉู่ลวั่ หานที่รู้ตวั จึงปิ ดปากเงียบ

“ทาไมไม่ร้องต่อละ้ ? ร้องต่อสิ ด่าต่อสิ ไม่อยากใหพ้ วก เขารู้หรอวา่ คุณเป็นใคร? คุณนายหลง! คุณนายหลงบา้ นนอ้ งคุณสิ! ฉ่ลว่ั หานกดั ฟันกรอด “หลงเซียว ทาอะไรของคุณ?! นิ้วช้ีของหลงเซียวจบั คางเธอเอาไวแ้ น่น เปล้ืองผมของ เธอออก ผม ยาวสลวยอยบู่ นหมอน ใบหนา้ ขาวดุจน้านมใน ยามค่าคืนช่าง ยวั่ ยวน “ทาอะไร? คุณยงั ไม่เขา้ ใจอีกหรอ?” หลงเซียวจบั แผน่ หลงั ของเธอเอาไว้ ถอดกางเกงในชุด คนไขโ้ นม้ ตวั ลงไป….

ตอนท่ี 4 ไม่อยากจะทาให้สายตาคุณท่านเซียวเสีย สามปี แลว้ ฉู่ลว่ั หานลืมความรู้สึกเสียวซ่านไปถึงใจแบบ น้ีนานแลว้ หายใจไม่ทวั่ ทอ้ ง หนา้ ผาก ใบหนา้ คอของเธอมี เหง่ือไหลออกมา 11 “หลงเซียว…คุณ คุณมนั สารเลว…” “เรียกผมวา่ อะไรนะ?” หลงเซียวพดู ดว้ ยเสียงแหบพร่า “น่ีไม่ใช่ส่ิงท่ี คุณหมอฉู่ผหู้ ยง่ิ ในศกั ด์ิศรีตอ้ งการหรอ? ตอน %3D น้นั แจน้ ไป นอนบนเตียงของผชู้ ายคนอ่ืน ตอนน้ีกลบั ไม่ ยอมปรนนิบตั ิสามี ตนเอง?” “ผมสารเลว? ผมมนั สารเลว! วนั น้ีผมจะสารเลวใหค้ ุณ ไดด้ ูสกั คร้ัง! ” ผชู้ ายคนอ่ืนอะไรกนั ? “ฉนั …ไม่รู้วา่ คุณกาลงั พดู อะไรอย!ู่ ” ฉู่ลว่ั หานรว บรวมแรงท่ีเหลือ เพยี งนอ้ ยนิดแลว้ พดู ข้ึน

“คุณอยากฟังง้นั หรอ? หี! ผมอายที่จะพดู ถึงมนั อีก! ” นอกหนา้ ต่าง สลวั ๆ ฉู่ลว่ั หานหลบั ตาลง ไม่ใหน้ ้าตาไหล ลงมา เธอสาบาน วา่ จะ ไม่มีวนั ร้องไหใ้ หก้ บั หลงเซียวอีก นอกหนา้ ต่างทอ้ งฟ้าส่องสวา่ งมีกอ้ นเมฆรูปทอ้ งปาก หลงเซียวเอา ผา้ ห่มมาคลุมตวั ตนเองเอาไว้ เผยใหเ้ ห็นถึง กรลา้ มมดั แน่นของเขาและขาเรียวยาวท้งั สองขา้ งฉู่ลวั่ หานปวดเอว จนรู้สึกเหมือนจะหกั กดเตียงแลว้ ลุกข้ึน ผชู้ ายที่ อยขู่ า้ งกายไม่ขยบั ตวั แมแ้ ต่นอ้ ย แมแ้ ต่หนงั ตายงั คร้านท่ี จะยกข้ึน ฉู่ลวั่ หานกดั ฟันหรอก เลิกผา้ ห่มออกเผยใหเ้ ห็นเลือดสด คิ้วขมวด เป็ นปม สามปี สองคร้ัง ลว้ นเตม็ ไปดว้ ยเลือด ที! ดึงผา้ ห่มข้ึนมาคลุมตนเองเอาไว้ ขณะที่ฉู่ลว่ั หานเตรียม ลงจากเตียง หลงเซียวพดู ข้ึน: “ไม่ตอ้ งปิ ดหรอก ไม่มีอะไร น่าดู”

ฉู่ลวั่ หานเงยหนา้ ข้ึน ดวงตาของเธอร้อนผา่ วเหมือนจะมี ของ เหลวไหลออกมา คลายยมิ้ เลก็ นอ้ ย พดู ดว้ ยไม่หนั กลบั ไป: “ใช่คะ่ ไม่มีอะไรน่าดู ดงั น้นั กเ็ ลยไม่อยากจะทาให้ สายตาคุณท่านเซียว เสีย” หลงเซียวขมวดคิว้ เป็นขีดสามปิ ด คาพดู แบบน้ีอีกแลว้ ! เกบ็ เส้ือผา้ ท่ีอยบู่ นพ้ืน ฉู่ลว่ั หานทอ้ ใจแลว้ เส้ือกาวนต์ วั ยาว กลายเป็นเศษผา้ แลว้ เดี๋ยวเธอจะออกไปยงั ไง? ฉู่ลวั่ หานทิ้งเส้ือผา้ ที่ฉีกขาดลง เดินเขา้ ไปในหอ้ งน้าเทา้ เปล่า ไม่ นานกไ็ ดย้ นิ เสียงน้าดงั ข้ึน หลงเซียวมองดูเงาของคนบนกระจกในหอ้ งน้า สูดลม หายใจเขา้ ลึกๆ ความหงุดหงิดราคาญใจผดุ ข้ึนมาพร้อมกนั ท่านเซียวรู้สึกวา้ วนุ่ ใจ ฉ่ลว่ั หานอาบน้าจนสะอาด มือท้งั สองขา้ งจบั ตรงหนา้

ผาก ทายงั ไงดี? เดี๋ยวเธอจะทายงั ไงดี? หอ้ งเฝ้าเวรมเส้ือ กาวน์ให้ เปล่ียน แต่เธอจะไปเอามาไดย้ งั ไง? ยงิ่ ไปกวา่ น้นั ออกไปจากหอ้ ง ของหลงเซียวในสภาพน้ี แต่เชา้ ตรู่ หลีกเล่ียงไม่ไดท้ ่ีจะถูกคนอื่นคิดไม่ดี พนั ผา้ เชด็ ตวั ฉู่ลว่ั หานเดินออกมาจากประตู ใชม้ ือสะบดั ผม ผมที่ เปี ยกปอนน้นั ปล่อยยาวถึงหวั ไหล่ เป็นธรรมชาติ พดู ข้ึนดว้ ยน้าเสียง เยน็ ชาอยา่ งฝืนใจ : “ขอเส้ือใหฉ้ นั ตวั น่ึง” หลงเซียวเอาแขนไวด้ า้ นหลงั แทนหมอน มองดูผวิ ท่ีขาว มากกวา่ เดิมเพราะผา่ นความร้อนของหญิงสาวอยา่ งไม่ ไยดี ขาท้งั สองขา้ งท่ี ผา่ นการชาระลา้ ง รวมถึงนิ้วเทา้ ที่ขาว ราวกบั หยกขาว “หม? ยมื เส้ือหรอ?” %3D ฉู่ลว่ั หานหวั เราะในลาคอ แลว้ ท่านเซียวจะใหห้ รือไมใ่ ห้ คะ?”

เวลาเดียวกนั กบั ท่ีพดู น้นั ฉู่ลว่ั หานมองดูไมแ้ ขวนในหอ้ ง นอน ดา้ นบนมีเส้ือโอเวอร์โคท้ สีขา้ วสารของผชู้ ายแขวน เอาไว้ เหมาะท่ี จะนามาใชป้ กปิ ดร่างกายที่สุดแลว้ หลงเซียวกระตุกยมิ้ เลก็ นอ้ ย แววตาเยอื กเยน็ จนน่ากลวั “ยมื ได้ แต่วา่ ตอ้ งใส่ต่อหนา้ ผม” ฉู่ั่วหาน: “…ไดค้ ะ่ ! ” มีอะไรกนั กม็ ีอะไรกนั มาแลว้ กบั อีแค่เปล่ียนเส้ือผา้ จะนบั ภาษา อะไร! เธอไม่เคยเป็นผหู้ ญิงข้ีอายขวยเขินมา ก่อน! เปล้ืองผา้ เช็ดตวั ลง ฉู่ลว่ั หานหยบิ เส้ือโอเวอร์โคท้ ข้ึนมา สวม แขน ท้งั สองขา้ งหลวมและกวา้ งมาก ทบั ซอ้ นเส้ือท้งั สองดา้ น จากน้นั รัดเขม็ ขดั หนงั เส้ือโอเวอร์โคท้ ชายรุ่น ยาวกลางตวั ของอามาร์นี่ กลายเป็นโอเวอร์โคท้ รุ่นยาวของ ผหู้ ญิงในทนั ที แววตาของหลงเซียวน่ิงคา้ ง นี่เป็นคร้ังแรกท่ีเขาไดช้ ่ืนชม เธอผา่ น แสงอาทิตย์ ผวิ ที่เนียนละเอียด แสงของดวง อาทิตยย์ ามเชา้ สาดส่อง มาบนเอวของเธอ ราวกบั ภาพวาด ภูเขาและแม่น้า….หุ่นของเธอ ดี มาก!

กน้ อวบแน่นตรงเอว ขาเรียวยาว มนั วาวเหมือนหยดน้าดี เพียงแต่ ….ผหู้ ญิงท่ีสมควรตายคนน้ี กลบั เปล่ียนเส้ือผา้ ท่ีนิ่งเฉยถึง ขนาดน้ี! เธอเคยทาแบบน้ีต่อหนา้ ผชู้ ายมาก นอ้ ยแคไ่ หน….shit! ใส่เส้ือผา้ เรียบร้อย ฉู่ลวั่ หานถูกโอบกอดไปดว้ ยกลิ่น ของหลงเซียว กลิ่นเตกีล่าหอมๆ รวมกบั กล่ินลิลลี่ ทาให้ จิตใจอ่อนโยนข้ึนมา นานมาแลว้ ….กล่ินท่ีมกั จะฝันถึงในทุกคืนวนั ทอ้ งฟ้าสวา่ งจา้ ฉู่ลวั่ หานเดินผา่ นหมออายรุ แพทย์ สาย ตาแปลกๆ ของพยาบาลโดยไม่สนใจ แลว้ ออกไปจากโรง พยาบาล ทรมานมาท้งั คืนแลว้ ท้งั ร่างกายและจิตใจของฉู่ลว้ หาน เหน่ือยลา้ ไปหมด ลงมาจากรถแทก็ ซี่แลว้ เดินเขา้ ไปที่บา้ น บา้ นท่ีพดู ถึงน้นั กค็ ือคอนโดท่ีเขา้ มา มีหน่ึงหอ้ งนอน หน่ึง หอ้ งนง่ั เล่น หน่ึงหอ้ งครัว หน่ึงหอ้ งน้า เรียบง่ายและ สะอาดสะอา้ น โล่งสวา่ ง

เตะรองเทา้ ส้นสูงทิ้ง ฉู่ลวั่ หานถอดเส้ือโอเวอร์โคท้ ออก จากน้นั โนม้ ตวั ลงแช่ในอ่างอาบน้า หลบั ตาน้าอุ่นคอ่ ยๆ ไหลผา่ นเขา้ มาใน ร่างกาย เหน่ือยจงั ความเหนื่อยลา้ แผซ่ ่านมาต้งั แต่เทา้ ไปจนถึง หวั ไม่เจอเขา เหนื่อย เจอเขา เหน่ือยยงิ่ กวา่ สไลดต์ วั ลง ฉู่ลว่ั หานซ่อนตวั อยใู่ นน้า กล้นั หายใจ อยใู่ น น้า เรือน ร่างท่ีสวยและขาวดุจหิมะ ขาเรียวยาว แขนเนียน มนั วาย ผมยาว สลวยราวกบั สาหร่ายท่ีรอยอยบู่ นผวิ น้า นอนหลบั ไปต่ืนหน่ึง ทาอาหารเที่ยงง่ายๆดว้ ยตนเอง ตอนเยน็ ยงั มีเวลาไปดูหนงั เวลาสามปี ฉู่ลวั่ หานถูกฝึกใหไ้ ม่สะทกสะทา้ นกบั ลมและ พายฝุ น ต่อใหห้ ลงเซียวจะทรมานเธอยงั ไง โม่หรูเฟยจะ สารเลวแค่ไหน เธอ กย็ งั สามารถใชช้ ีวติ ของตนเองต่อไป ได้

ไม่อยา่ งน้นั เธอคงเครียดแลว้ ตายไปนานแลว้ ขณะที่กาลงั จะออกไปน้นั เสียงโทรศพั ทด์ งั ข้ึน “คุณหมอฉู่คะ….รีบมาเร็วเขา้ คะ่ ! รถฉุกเฉินของทาง โรงพยาบาลรับผปู้ ่ วยภาวะแอลกอฮอลเ์ ป็นพษิ มาสองคน 11 ค่ะ! ภาวะแอลกอฮอลเ์ ป็นพษิ ? “คนอ่ืนๆละ” “หมอลืมไปแลว้ หรอคะวา่ วนั น้ีทางแผนกอายรุ แพทย์ ออกไปเรียนรู้ ดา้ นนอก ทีมหลกั ไม่อยคู่ ะ่ จึงตอ้ งต้งั ความ หวงั ที่คุณ! “ฉนั จะไปตอนน้ี! ฉ่ลวั่ หานรีบพงุ่ ตวั ไปในทนั ที ไปโรงพยาบาลจนแทบจะ บินไป เส้ือเชิ้ตสีขาว กางเกงยนี ส์และรองเทา้ แตะ การแต่ง กายของเธอ แตกต่างจากหมอฉู่เหมือนเป็ นคนละคน เหล่าพยาบาลน่ิงคา้ งไป

ฉู่ลวั่ หานกวาดตามองอาการป่ วยของคนไขท้ ่ีเขียนเอาไว้ “ตอนน้ี คนไขเ้ ป็นยงั ไงบา้ ง?” พยาบาลดึงสติกลบั มา “อ่อค่ะ! ท้งั สองคนแพ้ แอลกอฮอลเ์ ป็น ทุนเดิมอยแู่ ลว้ ค่ะ จนถึงตอนน้ียงั คงนอน ไมไ่ ดส้ ติ สลบนานไปกวา่ คร่ึงชวั่ โมงแลว้ คะ่ ” “ทาใหอ้ าเจียนออกมารึยงั ?” ฉู่ลวั่ หานเดินดว้ ยความรวดเร็ว สาวเทา้ เดินไปถาม “ยงั คะ่ ไม่แน่ใจวา่ ควรจะทาใหอ้ าเจียนหรือตอ้ งลา้ งทอ้ ง” “คนไขถ้ ือวา่ โดนพิษข้นั รุนแรง เตรียมเพิ่มฮอร์โมนเขา้ ไป หลงั จาก น้นั อีกสิบนาทีใส่ความดนั น้าเขา้ ไป! “คะ่ หมอฉู่! ” คนที่เคยเห็นทกั ษะทางการแพทยข์ องฉู่ลวั่ หานลว้ นรู้ดี ฉายา”หมอ อายรุ แพทยส์ ุดเทพ”ใจกลางเมืองเมืองหลวงที่ เธอไดม้ าน้นั ใช่วา่ จะ เป็นเพียงชื่อเสียงลมๆแลง้ ๆ

คนไขท้ ้งั สองคนเขา้ มาในโรงพยาบาลพร้อมกนั หมอเวร ท้งั หมดที่ เขา้ เวรมีเพยี งไม่ก่ีคน อีกท้งั ยงั มีหมอฝึกหดั อีก สองคน มีฉู่ลวั่ หาน เพียงคนเดียวท่ีตอ้ งเผชิญหนา้ โดย ลาพงั ยงุ่ อยนู่ าน ในที่สุดอาการป่ วยของคนไขก้ ค็ งที่ “อยดู่ ีๆกินเหลา้ ทาไมคะ! อยากตายหรือไง?” ฉู่ลวั่ หาน เช็ดเหงื่อ ตรงหนา้ ผาก จากน้นั ต่อวา่ ผชู้ ายอายปุ ระมาณ สามสิบหา้ ปี ท้งั สอง คน หน่ึงในคนไขห้ วั เราะอยา่ งกระอกั กระอ่วน “พวกผมเองก็ ไม่ได้ อยากด่ืมครับ แต่เพราะตอ้ งทางาน ไม่ดื่มไม่ได้ ไม่ ด่ืม ลูกคา้ กไ็ ม่ เซ็นตส์ ญั ญา” ชายอีกคนพยกั หนา้ “ทาธุรกิจสมยั น้ี พดู ดีกไ็ ม่เท่า คอแขง็ คนอยา่ ง พวกผมที่ร่างกายแพเ้ ป็นทุนเดิม เดาวา่ หลงั จากน้ีคง…เฮอ้ ” สิ่งท่ีท้งั สองคนพดู ต่อจากน้นั ฉู่ลวั่ หานไม่ไดฟ้ ังแมแ้ ต่คา เด๋ียว ความคิดของเธอคิดถึงเพียงหลงเซียว เขาไม่ไดต้ ิด เหลา้ ด่ืมในเวลา ทางานตามความเหมาะสมเท่าน้นั

ในความทรงจา ที่ผา่ นมาลว้ นเป็นคนอ่ืนขอร้องออ้ นวอน เพื่อที่จะ ทาธุรกิจกบั หลงเซียว เขาไม่เคยตอ้ งไปขอร้อง ออ้ นวอนใคร ออร่า โดดเด่นของเขา เกิดมาเพอ่ื เป็นผอู้ อก คาสงั่ เท่าน้นั แต่วา่ ไม่ไดต้ ิดต่อกนั มานาน เกิดปัญหาข้ึนกบั งานของ เขา หรือวา่ เจออุปสรรคในการทางาน? ไม่อยา่ งน้นั ทาไมตอ้ งดื่มหนกั ขนาดน้ี? “ไม่วา่ ยงั ไง สุขภาพสาคญั ที่สุด เงินคือส่ิงที่ไมม่ ีวนั หา หมด แต่ชีวิต มีแคช่ ีวติ เดียว” ฉู่ลวั่ หานเขียนอาการของ คนไขล้ งบนประวตั ิการ รักษา จากน้นั กาชบั คาพดู น้ี บอกใหพ้ วกเขาฟัง และบอกใหห้ ลงเซียวฟังดว้ ย ไม่มีสมองจริงๆ ต่อใหท้ างานเอาเป็นเอาตาย กไ็ ม่ควรจะ เอาเป็นเอา ตายขนาดน้ี! หลงั จากดูอาการของป่ วยฉุกเฉินเรียบร้อยแลว้ น้นั เทา้ ของฉู่ลวั่ หาน เดินไปทางหนา้ หอ้ งของหลงเซียวอยา่ งไม่รู้ ตวั

มองดูหลงเซียวโดยมีหนา้ ต่างคนั่ กลางเอาไว้ ใบหนา้ ดา้ น ขา้ ง สมบูรณ์แบบราวกบั แกะสลกั ออกมา ศีรษะที่กม้ ลงมา กบั คอน้นั ทา ใหก้ ลายเป็นเสน้ คมชดั แสงแดดหลงั เท่ียง สาดส่องเขา้ มาตรงศีรษะ ของเขา กระทบโดนใบหนา้ มอง จากที่ไกลๆ คลา้ ยวา่ จะเห็นขนตา ของเขา เฮอ้ ..เธอกาลงั คิดอะไรไร้สาระ? “คุณหมอฉู่ สวสั ดีคะ่ ” กาลงั มองดูดว้ ยความหลงใหล พยาบาลสาวที่เขา้ เวรอยู่ น้นั เดินผา่ น มา กล่าวทกั ทายเธอเคลา้ ความกลวั เลก็ นอ้ ย “คะ่ ” พยกั หนา้ เลก็ นอ้ ย ขานรับไปตามมารยาท มองดูพยาบาลที่ กาลงั จะเดินผา่ นไป ฉู่ลวั่ หานจึงรีบพดู ข้ึน “เตือนคุณหลงดว้ ย ตอ้ ง พกั ผอ่ นใหม้ าก หา้ มทางาน เหนื่อยเกินไป” พยาบาลกลืนน้าลาย ใบหนา้ เลก็ ๆยน่ ลงเป็นหน่ึง “คุณ..คุณหมอฉู่คะ คุณหลง เขา….%3D พระเจา้ เธอจะกลา้ ไปไดย้ งั ไง?

“เป็นอะไรไป? เป็นพยาบาล หนา้ ที่พ้ืนฐานลืมไปหมด แลว้ หรอ? ตอ้ งใหฉ้ นั พูดเตือน?” เสียงของฉู่ลว่ั หานไม่เบา และไม่ดงั เคลา้ การ ขู่ “ฉนั …ไปตอนน้ีเลยค่ะ” พยาบาลเดินเขา้ ไป ฉู่ลวั่ หานเดินห่างออกจากประตู หลายกา้ ว หลงั จากน้นั ไม่กี่วนิ าทีกเ็ ห็นพยาบาลสาวเดิน ออกมาดว้ ยดวงตาแดง กา “เป็ นอะไรไป?” แมแ้ ต่ลู่ลว่ั หานยงั คิดไม่ถึง ตอนที่เธอถามน้นั น้าเสียงดู ร้อนใจ พยาบาลเงยหนา้ ข้ึนมองเธอ น้าตาไหลลงมา “คุณหมอฉู่ คุณหลงพดู ..พดู แคค่ าเดียว…เขา บอกใหฉ้ นั …..ไสหวั ไป” ไม่รู้วา่ เป็นเพราะอะไร แต่ฉู่ลวั่ หานอยากจะหวั เราะมาก เธอโบกมือ บอกใหพ้ ยาบาลท่ีตกใจจนร้องไหอ้ อกไป มือท้งั สองขา้ งซุกเขา้ ไป ในกระเป๋ าแลว้ มองทางผชู้ ายท่ีอยดู่ า้ น ในผา่ นหนา้ ต่าง

คุณหลงเซียว สามปี แลว้ คุณไม่เปล่ียนเลยสกั นิด ไม่สิ คุณ เปล่ียนเป็นเยน็ ชามากกวา่ เดิม ในใจน่ิงคา้ งไปครู่หน่ึง ขณะที่ฉู่ลว่ั หานกาลงั จะเดินไป น้นั เสียงเยน็ ยะเยอื กกด็ งั ออกมาจากหอ้ งผปู้ ่ วย น้าเสียง ของเขาเหมือนไหลผา่ น น้าเยน็ เม่ือดงั มาถึงหูถึงกบั สะทา้ น! “เขา้ มา” ฉู่ลว่ั หานขมวดคิว้ เลก็ นอ้ ย เขารู้ไดย้ งั ไงวา่ เธออยดู่ า้ น นอก? หรือบางที เขากาลงั เรียกคนอ่ืน? “คาพดู เดียวกนั อยา่ ใหผ้ มตอ้ งพดู สองรอบ” คาพดู ทุ่มต่าของหลงเซียวเคลา้ ไปดว้ ยแรงดึงดูดและ หนกั แน่น แมว้ า่ เธอคือฉู่ ลว่ั หาน กต็ อ้ งทาไดเ้ พยี งทาตามอ ยา่ งเช่ือฟัง เปิ ดประตู เดินเขา้ ไป ฉู่ลวั่ หานยงั คงยนื ตรง เธอมองไปท่ี เขาดว้ ย แววตาใสแป๋ ว ทาที่เป็นคุณหมอแลว้ พดู เสียงเรียบ “คุณหลงรู้สึกไม่ สบายตรงไหนคะ?”

ตอนที่ 5 ทะเลาะ ประสบการณ์แปลกใหม่ หลงเซียวปรายตามองฉู่ลวั่ หานครู่หน่ึง จากน้นั กพ็ ดู ข้ึนดว้ ยน้าเสียง น่ิงเฉย “คืนพรุ่งน้ีไปกินขา้ วท่ีบา้ นพอ่ กบั แม่” เดิมที่คิดวา่ เขาจะตอ้ นรับตนดว้ ยถอ้ ยคาเยย้ หยนั ใคร จะไปคิดวา่ เขา กลบั วางระเบิดมาตรงๆแบบน้ี ตระกลู หลง? ถา้ จะบอกวา่ บนโลกน้ีท่ีไหนคือท่ีที่เธอไม่ อยากไป ท่ีสุด นนั่ ตอ้ งเป็นบา้ นของตระกลู หลง อีกท้งั ยงั เป็นการกินขา้ วใน ครอบครัว เป็นฝันร้ายชดั ๆ ! ฉู่ลวั่ หานเมม้ ปากแน่นตามจิตใตส้ านึกของตน บา้ น ของตระกลู หลง แคค่ ิดกร็ ู้สึกเสียวสนั หลงั แลว้ แต่วา่ ต่อหนา้ หลงเซียว เธอจะไม่มีวนั แสดงความหวนั่ ใจออกมา “ไดค้ ่ะ” เธอตอบรับไปหน่ึงพยางค์ เหมือนไมไ่ ดร้ ู้สึกอะไรกบั เรื่องน้ี

ในที่สุดหลงเซียวกล็ ะสายตาจากเอกสารแลว้ เงยหนา้ ข้ึน “ไม่ถาม หรอวา่ เพราะอะไร?” แน่นอนวา่ เธออยากรู้ จู่ๆกไ็ ปโดยท่ีไม่ไดม้ ีการเตรียม ใจ เป็นการ สาดน้าเขา้ หนา้ ตนเองชดั ๆไม่ใช่หรอ? ฉู่ลวั่ หานทาคอแขง็ พยายาม ควบคุมอารมณ์ของ ตนเองไม่ใหแ้ สดงออกมา “ทาไมคะ?” หลงเซียวกม้ หนา้ ลงอ่านเอกสารอีกคร้ัง “พรุ่งน้ีเสี่ยวจี๋ %1 อกลบั มา จากต่างประเทศ มีงานเล้ียงตอ้ นรับท่ีบา้ น” เส่ียวจ่ือ? ฉู่ลวั่ หานพดู ทวนชื่อน้ี คิดอยนู่ านคร่ึงค่อนวนั กวา่ จะนึก ข้ึนได้ หลง เซียวมีนอ้ งชายต่างแม่คนหน่ึง ช่ือหลงจ่ือ เขาไปเรียนต่างประเทศเม่ือหา้ ปี ที่แลว้ ตลอดระยะ เวลาท่ีผา่ นมาไม่ เคยกลบั มาสกั คร้ัง เมื่อก่อนมีข่าวเก่ียว กบั คุณชายท้งั สองคนของ ตระกลู หลงมากมาย คาพดู ต่อๆกนั น้นั ทาใหน้ ้าเน่าเสียยงิ่ กวา่ ละคร เกาหลี

นอ้ งชายของสามีคนน้ีเป็นยงั ไงเธอไม่รู้แมแ้ ต่นอ้ ย “ไดค้ ะ่ พรุ่งน้ีฉนั จะไปค่ะ” ฉ่ลวั่ หานตอบคาถาม จากน้นั รอท่าทีตอบกลบั ของ หลงเซียว กลบั ไปที่บา้ นในคร้ังน้ี ไปดว้ ยกนั หรือต่างคน ต่างไปแลว้ คอ่ ยเจอ กนั ที่หนา้ ประตู? ก่อนจะไปน้นั ตอ้ งมี การเตรียมการอะไรรึเปล่า? หรือวา่ ไม่ควรบอกใหเ้ ธอรู้สกั หน่อยหรือไง? ใครจะไปรู้วา่ หลงเซียวเหมือนจะหงุดหงิด ไมม่ ีปฏิ กิริยาใดๆแมแ้ ต่ นอ้ ย หลงั จากที่ชายหนุ่มดูเอกสารเรียบร้อยแลว้ น้นั นิ้วช้ีจบั ปากกาเอาไวแ้ ลว้ เซ็นชื่อ ขอ้ นิ้วมือตรงนิ้วช้ีเรียวยาว เทียบกบั ปากกาสีดา งดงามจนทาใหค้ นไม่อาจละ สายตาได้ ปากกาตวดั ดว้ ยความรวดเร็ว กดแรงลงไปบนกระดาษ อยา่ งพอดี คลา้ ยกลวั วา่ จะทาใหก้ ระดาษฉีก ขาด

มือสวย ตวั หนงั สือสวย ฉู่ลวั่ หานมองตาคา้ งอยา่ งคนไร้ประโยชน์ หลงเซียววางเอกสารลง มองดูฉู่ลว่ั หานที่ยงั ยนื อยู่ พดู ดว้ ยเสียงทุม้ ต่าเคลา้ แรงดึงดูด มีธุระ?” ฉู่ลวั่ หานดึงสติกลบั มา ไม่ไดม้ ีเรื่องกาซบั เอาไว้ จึง เขา้ ใจวา่ ต่างคนต่างไป คุณหลงเซียวคุณรังเกียจฉนั แคไ่ หนกนั แมแ้ ต่นง่ั รถ คนั เดียวกนั คุณ ยงั ไม่ยอม เขารังเกียจเธอ กด็ ีเหมือนกนั ฉนั เองกไ็ ม่คิดอยากจะ นง่ั รถคนั เดียวกบั คุณ “ฉนั เป็นหมอประจาตวั คุณ ตอนน้ีมาตรวจเชค็ ความ แขง็ แรง พรุ่งน้ี จะออกจากโรงพยาบาลไดห้ รือไม่น้นั ตอ้ งตรวจดูก่อนถึงจะรู้คะ่ ” หลงเซียวขมวดคิว้ “ไม่ตอ้ งตรวจแลว้ พรุ่งน้ีผมจะอ จาก โรงพยาบาล”

ฉ่ลวั่ หานแสยะยมิ้ “ตอ้ งขอโทษดว้ ยนะคะคุณหลง ท่ีนี่ คือ โรงพยาบาล ฉนั คือหมอ คุณตอ้ งฟังฉนั ค่ะ” นานหลายปี กวา่ หลงเซียวจะป่ วยคร้ังหน่ึง คร้ังน้ีเธอ ตอ้ งทาหนา้ ท่ี ของตนเอง สาหรับความรู้สึกส่วนตวั น้นั เธอจะใหห้ ลงเซียวจบั ไดไ้ ด้ ยงั ไง? เห็นไดช้ ดั วา่ หนา้ ของหลงเซียวตึงไปหมด แต่กย็ งั คง ยน่ื แขนออกมา ให้ การเขา้ ร่วมกินเล้ียงกบั ตระกลู หลงน้นั ไม่ใช่เร่ืองเลก็ ๆ ต้งั แต่หวั จรด เทา้ ตอ้ งแปลงโฉมใหม่ท้งั หมด โดยเฉพาะ กลิ่นน้ายาฆ่าเช้ือบนตวั เธอ คุณผหู้ ญิงของตระกลู หลง เกลียดท่ีสุด วนั ที่สองเป็นวนั หยดุ สุดสปั ดาห์ ฉู่ลว่ั หานต่ืนแต่เชา้ หา เส้ือผา้ ท้งั ตู้ แลว้ พบวา่ ไม่มีชุดที่เหมาะสมเลยสกั ตวั สาหรับการเป็นผหู้ ญิง สามารถเขียนตวั โตๆ ใหก้ บั หมอ ฉูไดว้ า่ ลม้ เหลว “ส้วั ”

สูดลมหายใจเขา้ ลู่ลว่ั หานหยบิ กระเป๋ าแลว้ ออกไป ตอ้ งเตรียมตวั ให้ พร้อม! การเขา้ ร่วมงานเล้ียงที่ผา่ นมาน้นั หลงเซียวจะเตรียม ชุดราตรีเอาไว้ ใหล้ ่วงหนา้ แลว้ ส่งมาให้ ฉู่ลวั่ หานรู้วา่ เขา คงกลวั วา่ เธอจะใส่ชุดท่ีดู โทรมๆแลว้ จะทาใหเ้ ขาขาย หนา้ แต่วา่ ตอนน้ีละ ในใจของเขามีโม่หรูเฟยแลว้ จะมา สนใจภรรยาคน น้ีอยา่ งเธอไดย้ งั ไง งานเล้ียงในครอบครัวถูกจดั ข้ึนเลก็ ๆ แต่การไป่ งานน้นั ตอ้ งเตรียม ทุกอยา่ งใหเ้ หมาะสม รูดซ้ือเส้ือผา้ และ รองเทา้ น้นั ฉู่ลวั่ หานรู้สึก เหมือนถูกขดู เลือดขดู เน้ือ การ แสดงในคร้ังน้ีมีราคาแพงจริงๆ! ความเป็นจริงก่อนหนา้ น้ีหลงเซียวเคยใหบ้ ตั รเสริมกบั เธอ แต่วา่ เมื่อไหร่ท่ีเธอรูดบตั รน้นั ระบบจะส่งขอ้ ความ ไปบอกหลงเซียวทนั ที ฉู่ลวั่ หานไม่อยากใหเ้ ขาเห็น มองดูตวั เลขในบญั ชีท่ีเหลือนอ้ ยดว้ ยความรวดเร็ว ผา่ นขอ้ ความท่ีส่ง มาในโทรศพั ท์ อยากจะด่าแม่จริงๆ !

“นอ้ งสาวครับ” ขณะท่ีฉู่ลวั่ หานเดินลงบนั ไดดว้ ยความปวดใจ เสียง ของชายหนุ่มท่ี อยดู่ า้ นบนกด็ งั ข้ึน หมอฉู่โมโหข้ึนมาใน ทนั ที เงยหนา้ ข้ึนตะคอกดว้ ยเสียงเยน็ ชา “เรียกใครหะ! ผชู้ ายท่ีอยตู่ รงหนา้ เท่าท่ีดูน้นั น่าจะยงั อายไุ ม่ถึงยส่ี ิบ หา้ ปี เส้ือผา้ ท่ีใส่ลว้ นเป็นแฟชน่ั ของกอ้ ปแบรนดใ์ หญ่ ยอ้ มผมสีทอง เวลาที่ยมิ้ น้นั ดูอบอุ่นเหมือน แสงอาทิตย์ “ถา้ ง้นั พี่สาวครับ?” ฉู่ลว่ั หานขมวดคิ้วเป็นปม วนั น้ีอารมณ์ของเธอไม่ดีอยู่ แลว้ ยงั ตอ้ ง มาเจอกบั วยั รุ่นนิสยั แยๆ่ อีก “ใครคือพีส่ าว ของนาย? พดู จาไม่เป็น หรือไง?” ชายหนุ่มอายนุ อ้ ยเอียงคอยมิ้ “คนสวยครับ? แบบน้ีไดห้ รือยงั ?” มุมปากของชายหนุ่มยมิ้ แววตาใสช่ือน้นั ทาใหฉ้ ู่ลวั่ หา นถึงกบั ด่าไม่ ออก

เมื่อเห็นอารมณ์ของฉู่ลวั่ หานเยน็ ลงกวา่ คร่ึงแลว้ ชาย หนุ่มจึงยมิ้ แลว้ พดู ข้ึน “คนสวย คนสวย ผมขอถามหน่อย สิครับ โรงแรมนานาชาติ ตงฟางไปยงั ไง?” โรงแรมนานาชาติตงฟาง? นนั่ คือโรงแรมหกดาวท่ีหรู ที่สุดในเมือง หลวง ฉู่ลว่ั หานอดไม่ไดท้ ่ีจะมองดูวยั รุ่นคนน้ีอยา่ งพจิ ารณา ถึงแม่วา่ จะ แต่งชุดแบรนดเ์ นมออกจะดูรุ่มร่ามไปหน่อย แต่กางเกงยนี ส์ขาดๆ ตวั น้นั ของเขาฉู่ลวั่ หานรูรู้จกั นนั่ คือ กางเกงรุ่นใหม่ล่าสุดของแบ รนดฝ์ รั่งเศส ราคาเจด็ หม่ืน ถึงแปดหมื่นหยวน กระเป๋ าเดินทางของ เขาประทบั ดว้ ย โลโกแ้ อร์แมส โซ่คลอ้ งกระเป๋ าเป็นงานฝีมือรุ่นลิมิ เตด็ ของCUCCI อ่า ที่แทก้ เ็ ป็นคุณชายนี่เอง ไม่แปลกเลยที่จะเอ่ยปาก ถามถึงโรงแรม นานาชาติตงฟาง ฉ่ลว่ั หานช้ีไปยงั ทางดา้ นหนา้ “เดินตรงไป เล้ียวขวา ตรงไปอีก อยู่ ฝั่งขวา”

“โอเคครับ ขอบคุณมากนะครับ..คนสวย! ชายหนุ่มโคง้ ตวั ลง กล่าว ขอบคุณแลว้ ลากกระเป๋ าเดิน ทางเดินไป’ จู่ๆฉ่ลว่ั หานกน็ ึกบางอยา่ งข้ึนมาได้ เงยหนา้ ไปดูเวลา กไ็ ม่เห็นหลงั ของชายหนุ่มแลว้ แปลกจงั ทาไมรู้สึกเหมือนเคยเจอเขาท่ีไหนมาก่อน? นงั่ รถ สาธารณะกลบั คอนโด ตอนท่ีฉู่ลวั่ หานพ่งึ เดินไป ถึงหนา้ ประตู โครงการน้นั ตาโตข้ึนมาทนั ที รถของหลง เซี่ยวมาอยทู่ ี่นี่ไดย้ งั ไง? ความรู้สึกดีใจเอ่อลน้ ข้ึนมา มือของฉู่ลวั่ หานท่ีถือ กระเป๋ าอยนู่ ้นั จบั แน่นข้ึนมา หรือวา่ คืนน้ีจะไปดว้ ยกนั ? ใครจะไปรู้ หลงั จากที่ประตูถูกเปิ ดออก คนท่ีออกมาก ลบั คือ หยงั เซินซ่ึงเป็นคนขบั รถของหลงเซียว “คุณผหู้ ญิงครับ บอสใหผ้ มส่งนี่มาใหค้ ุณครับ” หยงั เซินคลายยมิ้ ใจของฉู่ลวั่ หานหล่นวบู ทุกคร้ังที่ต้งั ความหวงั ลว้ นตอ้ ง ผดิ หวงั แต่ เธอกลบั ไม่ยอมจาสกั ที! “ของอะไรคะ?”

หยงั เซินเปิ ดประตูหลงั รถ หยบิ ถุงออกมาสองใบ มองดู โลโกข้ องถุง กระดาษน้นั คิว้ ของฉู่ลวั่ หานเลิกข้ึน “บอสบอกวา่ งานเล้ียงในครอบครัวคืนน้ี คุณ…เอา อนั น้ีไปดว้ ยครับ เป็นของขวญั ที่จะใหค้ ุณชายสอง” ฉู่ลวั่ หานยมิ้ แหง้ ๆ ทา้ ยที่สุดแลว้ คงกลวั วา่ เธอจะทาให้ เขาขายหนา้ แมแ้ ต่ของขวญั กซ็ ้ือเสร็จแลว้ สาหรับการสร้างภาพน้นั เขายอมที่จะ ใชเ้ งินจริงๆ “ถา้ คุณผหู้ ญิงไม่มีอะไรแลว้ ผมขอตวั กลบั ก่อนนะ ครับ” ขณะท่ีหยงั เซินกาลงั จะไปน้นั ในใจของฉู่ลวั่ หานก็ ร้อนรนข้ึนมา “คุณหลงเซียวเขา…เป็นยงั ไงบา้ งคะ?” “อ่อ! บอสออกจากโรงพยาบาลต้งั แต่สิบโมงเชา้ แลว้ ครับ ตอนน้ีอยู่ ที่บริษทั คุณผหู้ ญิงวางใจไดค้ รับ บอส อาการดีข้ึนมากแลว้ ” ฉู่ลวั่ หานพยกั หนา้ “ง้นั กด็ ีค่ะ คุณกลบั ไปเถอะ” ฉู่ลวั่ หานเปล่ียนชุดราตรีท่ีพ่ึงซ้ือมาใหม่ ชุดเดรสสีดา ยาว ดูเรียบง่าย แต่กเ็ ผยใหเ้ ห็นหุ่น ไม่ไดด้ ูโอ่อ่าเกินไป และไม่ไดด้ ูโบราณเกินไป

รองเทา้ สน้ สูงสีแดง ไม่วา่ จะเป็นความสบายหรือรูป ทรงลว้ นไม่มีท่ี ติ ฉู่ลว่ั หานมองดูตนเองในกระจก รู้สึกหวน่ั ใจ วา่ กนั วา่ ผู้ หญิงต่างกต็ อ้ งรักสวยรักงาม แต่นานเท่าไหร่แลว้ นะที่ เธอไม่ไดแ้ ต่งหนา้ แต่งตวั แบบน้ี? ลงั เลอยคู่ รู่หน่ึง ฉู่ลวั่ หานหยบิ โทรศพั ทอ์ อกมา กดั ฟัน แน่น กดโทร หาหลงเซียว เสียงรอสายดงั ตูด๊ ตูด๊ ตู๊ด ไม่นานกม็ ีคนรับสาย ฉู่ลั่ วหานตกใจ คิด ไม่ถึงวา่ เขาจะรับโทรศพั ทเ์ ร็วแบบน้ี ดว้ ยความรวดเร็ว เสียงของหลงเซียวดงั ออกมา “มีธุระ อะไร?” เสียงทุม้ ต่าน้นั คลา้ ยกลบั ทะเลน้าลึก แมจ้ ะมีโทรศพั ท์ มาก้นั แต่เสียง น้นั กช็ วนฟังจนติดใจ มือของฉู่ลวั่ หานกระ ชบั ชายเส้ือแน่น นิ้วช้ี บีบแน่นจนเปี ยกช้ืน

“ฉนั ไดร้ ับของแลว้ นะคะ….” ฉู่ลวั่ หานอยากจะพดู ขอบคุณ แต่ คาพดู ถึงคอกถ็ ูกกลืนลงไป สองคาน้ี เธอไม่ สามารถพดู บอกกบั หลง เซียวไดจ้ ริงๆ เงียบอยนู่ าน คลา้ ยกบั วา่ กาลงั รอคาพดู ประโยคถดั ไป ของเธอ จาก นิสยั ของหลงเซียวแลว้ น้นั การท่ีสามารถ อดทนรอฟังเธอพดู เธอ รู้สึกซ้ึงใจแลว้ สูดลมหายใจเขา้ คู่ลวั่ หานเปล่ียนเรื่องคุย “ตอนที่คุณ ออกจาก โรงพยาบาลฉนั ไม่อยู่ อยา่ ลืมกินยาใหต้ รงเวลา อาการจะไดไ้ ม่ตอ้ ง กาเริบนะคะ” ตึกMBKขนาดใหญ่ยา่ นการคา้ CBD ในเมืองหลวง มือ ซา้ ยของหลง เซียวจบั โทรศพั ทเ์ อาไว้ มือขวาพลิก เอกสาร คิว้ ขมวดเป็นปม คาพดู เตือนของหมอจากฉู่ ลว่ั หาน ทาใหห้ ลงเซียวจบั เอกสารในมือ แน่น แทบจะทากระดาษยบั ไปหมด ผหู้ ญิง คนน้ี มีวิธีทาใหเ้ ขา โมโหมากเท่าไหร่กนั นะ?

เลขาที่ยนื อยตู่ รงหนา้ รอเอกสารเมื่อเห็นท่าทีท่ีเปลี่ยน ไปของเขา ตกใจจนกม้ หนา้ ลง ไม่กลา้ ส่งเสียง หลงเซียวหยบิ กาแฟข้ึนมา กาลงั จะดื่ม เสียงหน่ึงดงั ข้ึน เขาช้ีไปที่ แกว้ น้า เลขารับรู้ รีบยนื่ เทน้าร้อนใหก้ บั หลงเซียว ยา้ ยกาแฟไปมุมตรง หลงเซียวจบั แกว้ น้าร้อนเอาไว้ แลว้ ค่อยวาง โทรศพั ทเ์ อาไวข้ า้ งหูใหม่ ฉูลว่ั หานรอฟังดว้ ยใจท่ีร้อนรน เสียงกอ้ งแกง้ ๆน้นั คือ เสียงอะไร? ขณะที่เธอรอจนแทบจะทนไม่ไหวแลว้ น้นั เสียงของหลงเซียวกด็ งั ข้ึน “ทิ้งคนไขเ้ อาไวแ้ ลว้ ออกไป ทาไม? อยากจะชดเชยทีหลงั หรอ?” ฉลูร่ัวหานเมม้ ปาก เสียงเรียบนิ่งของหลงเซียวทาใหเ้ ธอ รู้สึก ประหม่าข้ึนมา “วนั น้ีไม่ใช่เวรของฉนั อีกอยา่ งคุณ เองกอ็ าการดีข้ึน มากแลว้ ” น้าเสียงน้นั ดูแขง็ เลก็ นอ้ ย หลงเซียวช้ีไปท่ีบนโต๊ะไม้ ครู่หน่ึง กโ็ มโหข้ึนมา “ผมวา่ ในอนาคต คุณคงไม่อยากเขา้ เวรแลว้ อยากจะหยดุ งาน ผมช่วยคุณไดน้ ะ”

ลวั่ หานไม่สามารถทนไดแ้ ลว้ หลงเซียวกระแทกกระ ท้นั ส่อเสียด แบบน้ีคืออะไร “ฉนั ไม่มีอารมณ์มาทะเลาะ กบั คุณ คืนน้ีเจอกนั ที่ บา้ น” ฉู่ลว่ั หานตดั สายในทนั ที ไม่ควรโทรไปเลยจริงๆ! เลขาเหงื่อแตก หนั ไปมองดูหลงเซียวอีกคร้ัง สีหนา้ ของคนดา้ นหลงั ดูอารมณ์ดีข้ึนเลก็ นอ้ ย หลงเซียวเซ็นช่ืออยา่ ง รวดเร็ว แลว้ ใหเ้ ธอออกไป “ทะเลาะ?” คาเพียงสองพยางค์ ปากของหลงเซียวแสยะยมิ้ ข้ึนมา ดุจมีด ดาบ เผย ใหเ้ ห็นถึงความเจา้ เล่ห์ กลางคืน ณ บา้ นตระกลู หลง บา้ นตระกลู หลงต้งั อยบู่ นโครงการขนาดใหญ่ใจกลาง เมือง ตวั บา้ น เป็นสไตลย์ โุ รปศตวรรษที่แลว้ ตึกหลกั ของ วิลล่าสูงสามช้นั เชื่อม ติดกนั สองตึกขาวเลก็ ๆ ดา้ นหนา้ คือสวนขนาดใหญ่ บา้ นหลงั น้ีดู โดดเด่นท่ีสุด

ค่าคืนมาถึง รถสีดามาถึงหนา้ ประตูหนา้ คนั หลงั คนั รถ ของหลง เซียวเปิ ดประตูออกก่อน หลงเซี่ยวสวมสูทรตดั เยบ็ มือจากช่างอิตาลี ของอามาร์นี่ ดูสง่า ตวั ของเขา ทาใหอ้ ากาศรอบๆกดต่า จนแทบจะ หายใจไม่ออก ฉู่ลวั่ หานสวมชุดเดรสตวั ยาว ผมยาวสลวยถูกจดั แต่ง เป็นสไตลท์ ี่ สวยงาม ใบหนา้ สวยเรียวเลก็ แต่งแตม้ ดว้ ย เครื่องสาอางจางๆ เหมือนดอกกหุ ลาบบานๆท่ีกระจาย กล่ินหอมกรุ่นในยามค่าคืน พริบตาเดียว รู้สึกเหมือนถูกดึงตวั กลบั ไปยงั ช่วงเวลา หน่ึงในอดีต ท้งั สองร่างเผชิญหนา้ กนั ไม่กี่วินาที ฉู่ลว่ั หานเดินดว้ ย รองเทา้ สน้ สูง เอ้ือมมือไปคลอ้ งแขนของเขา วนิ าทีที่ คลอ้ งแขนของเขาน้นั หวั ใจ ของเธอเตน้ แรง คลา้ ยกบั วา่ เจอของมีคา่ อยนู่ ิ่งๆ แต่กลบั ไม่วางใจ อยนู่ ิ่งๆ แต่กลบั รู้สึกดีใจ “ผมรู้วา่ คุณไม่อยากจะมาที่น่ี แต่ในเม่ือมาถึงแลว้ ก็ ตอ้ งทนใหไ้ ด้ จาเอาไวว้ า่ คุณเป็นใคร จาเอาไวว้ า่ ค่าของ คุณคืออะไร”

ความรู้สึกดีใจที่เกิดข้ึนเมื่อครู่น้นั ดบั ลงในทนั ที ฉูลั่ วหานรู้สึกปวด ใจ กดั ฟันแลว้ พดู ข้ึน “คุณวางใจเถอะคะ่ ฉนั รู้! ” “คุณรู้กด็ ีท่ีสุดแลว้ ” คาพดู ของหลงเซียว ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานรู้สึกทรมานและ โมโหข้ึนมา

ตอนท่ี 6 ของขวญั ตอนเจอกนั เขาชอบ ท้งั สองพ่งึ เดินเขา้ ไปในบา้ น คนชุดขาวตวั โตว่งิ ออกมา จากดา้ นใน ตวั บา้ น เพียงไม่ก่ีกา้ วกห็ ยดุ ตรงหนา้ ของ พวกเขา “พใ่ี หญ่ ! ในท่ีสุดพ่ีกก็ ลบั มา! ฉู่ลว่ั หานเบิกตากวา้ ง น่ี ชุดสูทรสีขาว ผมจดั ทรง เอียงขา้ งของชาย หนุ่ม คือเดก็ วยั รุ่นท่ีถามทางเม่ือตอน กลางวนั ! หนา้ ตาของหลงจ้ือและหลงเซียวไมไ่ ดเ้ หมือนกนั มาก รูปลกั ษณ์ของ พวกเขากไ็ ม่เหมือนกนั แมแ้ ต่นอ้ ย หลง เซียวแผอ่ อร่าความเยน็ ชา ยากท่ีจะเขา้ ถึง หลงจ่ือกลบั ดู เป็นมิตร ทาใหค้ นรู้สึกสนิทสนม ใกลช้ ิดได้ เกิดเร่ืองเม่ือตอนกลางวนั ข้ึน ฉู่ลวั่ หานและหลงจ่ือส่ง ยมิ้ ใหก้ นั “พสี่ ะใภส้ วสั ดีครับ! ไดย้ นิ มานานแลว้ วา่ พีส่ ะใภเ้ ป็นผู้ หญิงท่ีสวยมากๆ ในท่ีสุดวนั น้ีกไ็ ดเ้ จอ แต่วา่ พสี่ ะใภส้ วย กวา่ ท่ีเขา ลือกนั อีกนะครับ พี่ใหญ่โชคดีจริงๆ!” 11 ฉู่ลว่ั หานยมิ้ ยงั ไม่ทนั ได้ พดู อะไร หลงเซียวกท็ าหนา้

นิ่งแลว้ พดู ข้ึน “ไปอยตู่ ่างประเทศไม่ยอมต้งั ใจเรียน ไดย้ นิ ขา่ วลือบา้ ๆอะไรกนั ” หลงจ้ือเกาหวั ทาหนา้ ลอ้ เลียน “การเรียนเป็นส่ิงสาคญั แต่ชีวติ แต่งงานของพ่ใี หญผ่ มเองกค็ วรใหค้ วาม สนใจ” หลงเซียวปรายตามองเขา จากน้นั ยนื่ ถุงกระดาษท่ีคน ขบั รถยนื่ มาให้ น้นั กบั เขา “น่ีเป็นของขวญั เจอหนา้ กนั ที่พี่ สะใภซ้ ้ือใหน้ าย” ฉู่ลว่ั หานเงยหนา้ ข้ึนมองหนา้ ดา้ นขา้ งของเขา เพอ่ื ที่จะ หาบางอยา่ ง จากใบหนา้ ของเขา แต่สีหนา้ ของเขากลบั เอาแต่มองคอ้ นไปทาง หลงซ้ือ ไม่สนใจเธอแมแ้ ต่นอ้ ย “ขอบคุณพสี่ ะใภม้ ากครับ! ของขวญั ท่ีพี่สะใภเ้ ลือก ให้ ผมตอ้ งชอบ แน่ๆ ! II ฉ่ลวั่ หานคลายยมิ้ “ไม่ใช่ของดีอะไรหรอก นายชอบก็ ดีแลว้ ” ท่าทางของหลงเซียวน่ิงไปครู่หน่ึง “พอ่ กบั แม่รออยดู่ า้ นในแลว้ ครับ พ่ใี หญ่กบั พี่สะใภ้ เรา เขา้ ไปดา้ น ในกนั เถอะครับ! II

หลงเซียวไม่พดู ไมจ่ า เดินสาวเทา้ เขา้ ไปดา้ นใน หลงจี๋ อปรายตามอง ฉู่ลวั่ หาน คิดบางอยา่ งข้ึนมาได้ แต่กลบั ส่ายหนา้ แลว้ ปฏิเสธ ความคิดของตนเอง “บอกใหพ้ วกเราเขา้ ไป นายยงั จะยนื บ้ืออยทู่ าไม?” ขณะท่ีกาลงั เดิน ข้ึนบนั ได หลงเซียวหนั ไปพดู กบั หลงจ๋ือ ที่ยงั คงยนื นิ่งอยทู่ ่ีเดิม “มาแลว้ ครับๆ กาลงั ชื่นชมวิวตอนกลางคืนไงครับ!หลงจือรีบวิ่งตาม ไป บู่ลว่ั หานบ่นพึมพาในใจ พน่ี อ้ งไม่ไดเ้ จอกนั หา้ ปี ถา้ เป็นไป ตามปกติแลว้ น้นั ควรจะถามไถ่สารทุกขส์ ุขดิบ ไม่ใช่หรอ อยา่ งเช่น “สูงข้ึนแลว้ หล่อข้ึนแลว้ ” ตอ้ งคา พดู ประมาณน้ีไม่ใช่หรอ? ที คิดๆดูแลว้ ถา้ คาพดู พวกน้ีออกมาจากปากหลงเซียว จริงๆ จะตอ้ ง น่ากลวั แคไ่ หน ท้งั สองคนเดินเขา้ บา้ นไล่เล่ียกนั ขณะท่ีกาลงั เปลี่ยน เป็นรองเทา้ ใส่ ในบา้ นน้นั คู่ลวั่ หานตอ้ งแกะสายรัด รองเทา้ สน้ สูง ในมือถือกระเป๋ า

เอาไวจ้ ึงลาบาก ขณะท่ี กาลงั จะวางไวบ้ นช้นั รองเทา้ มือของท้งั สอง คนกย็ นื่ มา พร้อมกนั มือของหลงเซียวและหลงจ่ือลอยคา้ งอยบู่ นอากาศ หลงจ้ือดึงมือ กลบั หลงเซียวรับกระเป๋ าเธอเอาไวจ้ าก น้นั เปลี่ยนรองเทา้ แลว้ เดิน เขา้ ไป ฉู่ลวั่ หานตกใจ ท่าทีของเขาเม่ือก้ี กาลงั แสดงบทคู่ สามีที่รักใคร่กลมเกลียวต่อหนา้ นอ้ งชายหรือไง? ห ลาบากเขาแลว้ จริงๆ หลงจ้ือคลา้ ยยมิ้ แลว้ พดู เสียงเบา “พส่ี ะใภค้ รับ พ่ีใหญ่ ใส่ใจพส่ี ะใภ้ จงั ” ฉู่ลวั่ หานไม่ไดป้ ฏิเสธ “อ่ิม ดี” หลงจือจึงพดู เสริม “พ่สี ะใภค้ รับ พ่อี ยา่ มองวา่ พ่ีใหญ่ของผมจะดูเยน็ ชาเอาแต่ใจ แต่เวลาท่ีเขาอบอุ่นข้ึนมา น้นั กลายเป็นผชู้ ายอบอุ่นไปเลยนะครับ”

ฉู่ลว่ั หานมองดูแผน่ หลงั กวา้ งของหลงเซียว กระตุกยมิ้ ใน พจนานุกรมของหลงเซียวมีคาวา่ อบอุ่นดว้ ยหรอ? อยา่ ไร้สาระเลย โคมไฟคริสทลั ขนาดใหญ่ส่องสวา่ งหอ้ งรับแขก โซฟา สีแดงตวั ยาว วา่ งอยู่ หลงถึงกาลงั ใชก้ รรไกรตดั แต่งดอก กลว้ ยไมซ้ ่ึงวางอยบู่ นช้นั วางวตั ถโุ บราณ %3D “พอ่ ครับ” “พอ่ คะ” ท้งั สองร้องเรียกพร้อมกนั หลงถึงไม่แมแ้ ต่จะเงยหนา้ ยงั คงต้งั ใจตดั แต่งดอกกลว้ ยไมด้ ว้ ยความใส่ใจ “กลบั มา แลว้ หรอ ไปนง่ั ที่ หอ้ งรับแขกก่อนสิ” “ครับ” “ค่ะ.” หอ้ งรับแขกที่เงียบเฉียบ ทาใหค้ นรู้สึกหายใจลาบาก

หลงจื่อแยง่ เอากรรไกรจากมือของหลงถึงมา แขนยาว น้นั ขวางไป พดู ข้ึนอยา่ งหยอกลอ้ และจริงจงั “พอ่ ครับ ไม่ง่ายเลยกวา่ ผมจะได้ กลบั มา พอ่ เอาแตด่ ูดอกไมไ้ ม่ สนใจผม ผมเสียใจนะครับ” หลงถิงกวาดตามองใบหนา้ ของลูกชาย “โตแลว้ ไม่ยอมเรียนรู้เร่ือง ดีๆ แต่กลบั เรียนรู้ที่จะมาออดออ้ น” “แหะๆ ใครใหพ้ อ่ เป็นพอ่ ของผมละครับ ถา้ ผมไม่ออ้ น พอ่ แลว้ จะ ใหผ้ มออ้ นใคร มาครับๆ พอ่ เรามานง่ั ดว้ ยกนั ” ท่าทีของหลงจื่อทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานตกใจจนหวั ใจกระสบั กระส่าย ให้ ตายสิ เจา้ เดก็ หลงจ่ือคนน้ีใจกลา้ มาก ถึงข้นั กลา้ ทาตวั น่ารักต่อหนา้ หลงถึง? ส่ิงที่แปลกกวา่ น้นั กค็ ือ หลงถึงกลบั ไม่ไดโ้ มโหแต่ อยา่ งใด? ในความทรงจา หลงถึงเป็นคนไม่พดู ไม่ยมิ้ เอาแต่ทา หนา้ น่ิงท้งั วนั ทุกอารมณ์ของเขาเหมือนกอ้ ปป้ี แลว้ วาง แต่เมื่ออยกู่ บั หลงจ๋ือ กลบั เปล่ียนเป็นคนละคน “กลบั มากนั หมดแลว้ ใหท้ างหอ้ งครัวเตรียมเสิร์ฟ อาหารได”้

เสียงอ่อนโยนของหญิงสาววยั กลางคนดงั ข้ึนมาจาก ช้นั สอง หยวนชู เฟิ นสวมชุดกี่เพา้ ปักดอกไมเ้ สียเลือดหมู เดินจบั ราวบนั ไดลงมาจาก ช้นั สอง หยวนชูเฟิ นที่อายุ มากกวา่ หา้ สิบปี แลว้ น้นั ดูแลตนเองอยา่ ง ดีจนถึงตอนน้ี ใบหนา้ ของเธอไม่มีริ้วรอยแมแ้ ต่นอ้ ย ผมสาวสลวย มวย เป็นทรง ปักดว้ ยปิ่ นปักผม มือท่ีจบั ราวบนั ไดน้นั สวม แหวน เพชรสีน้าเงินสองเมด็ ใหญ่ รูปร่างอวบอิ่ม เดินลง มาอยา่ งเชื่องชา้ ท้งั สามคนรีบลุกข้ึน หลงเซียวเดินข้ึนหนา้ กา้ วหน่ึง%3D “แม่ครับ คนดา้ นหลงั ยงั ไม่ทนั ไดร้ ้องเรียก หยวนชูเฟิ นกด็ ึงมือ ลูกชายตนเอง ไป วางไวบ้ นมือจากน้นั ตบเบาๆ มองดู ใบหนา้ น้นั ดว้ ยความปวดใจ “อยั๊ ยา๊ ทาไมผอมลงละลูก? ไม่ไดก้ ลบั มาแคไ่ ม่กี่วนั กลบั ผอมแบบน้ี บอกใหล้ ูกๆอยู่ ท่ีบา้ น กลบั ไม่ยอมฟัง อยขู่ า้ งนอกใครจะเป็นคน ดูแล? ดู สีหนา้ สิ….” ในใจของฉู่ลว่ั หานหวั เราะในลาคอ การเหน็บแนมของ แม่สามีน้นั ข้นั สูงจริงๆ “ผมสบายดีครับ แม่ไม่ตอ้ งเป็นห่วง ผมเป็นผใู้ หญ่แลว้ รู้วา่ ควรจะ จดั การยงั ไงกบั ชีวิต” หลงเซียวพดู ข้ึนดว้ ยน้า เสียงราคาญเลก็ นอ้ ย

หลงจ่ือจงใจขยบั เขา้ ไปใกลห้ ลงเซียว “พ่ีใหญ่แกม้ แดงและมนั วาว ดูดีไม่นอ้ ยนิครับ ผมวา่ พ่ีสะใภด้ ูแลพ่ี ใหญ่ไดไ้ ม่เลวเลย” หยวนซูเฟิ นไม่ไดต้ อบ แต่กลบั หนั ไปมอง ฉู่ลวั่ หาน “เธออยากจะอยู่ โรงพยาบาลทาอะไรกช็ ่างฉนั ไม่ยงุ่ แต่ เมื่อกลบั มาถึงบา้ น สามีตอ้ ง เป็นทุกอยา่ งของเธอ มี ปัญญาดูแลคนป่ วยที่โรงพยาบาล สูอ้ ยบู่ า้ น ดูแลผชู้ าย ของตวั เองใหด้ ียงั จะดีเสียกวา่ ” หลงเซียวขมวดคิว้ “วนั น้ีเป็นวนั แรกท่ีเสี่ยวจ่ือกลบั มา จาก ต่างประเทศ แม่อยา่ ผดิ ประเดน็ สิครับ” น่ี เขากาลงั ช่วยเธอพดู อยหู่ รอ? นูลวั่ หานเมม้ ปาก ต่อหนา้ แม่สามี เธอไม่มีที่ยนื แมแ้ ต่ นอ้ ย ตอนน้ี หลงเซียวผอมลงเพราะป่ วย คนแรกที่ตอ้ งรับ ผดิ ชอบความผดิ น้ีก็คือ เธอ “แม่ค่ะ ช่วงน้ีหลงเซียวทางานหนกั มาก ตอ้ งอยทู่ างาน ท่ีบริษทั จน ดึกดื่น กลบั มาถึงบา้ นกก็ ลางดึกแลว้ เขา กลบั มาดึกเกินไป อาหาร ทาเสร็จแลว้ เอาไปอุ่นใหม่ก็ ทาใหเ้ สียรสชาติ ดงั น้นั จึงไม่ไดก้ ิน

อาหารท่ีมีประโยชน์ หลงั จากน้ีหนูจะรอใหเ้ ขากลบั มาแลว้ ค่อย ทาอาหารนะ คะ จะไดส้ ดใหม่มากกวา่ เดิม” ฉู่ลว่ั หานมโนร่ายยาว ดา้ นหน่ึงกพ็ ดู เอ่ยชมการทางาน ท่ีขยนั ขนั แขง็ ของหลงเซียว ดา้ นหน่ึงกป็ กปิ ดความจริง เร่ืองที่พวกเขาท้งั สองคน แยกกนั อยู่ สิ่งที่สาคญั กวา่ น้นั กค็ ือ เธอสามารถตอกกลบั แม่สามีได้ คร้ังหน่ึง เธอพดู แบบน้ี เป็นจริงตามน้นั หยวนชูเฟิ นไม่สามารถ พดู อะไร ข้ึนมาไดอ้ ีก ทาไดเ้ พยี งหนา้ นิ่งแลว้ ตอบยมิ้ เบาๆ หลงเซียวกระตุกมุมปาก ผหู้ ญิง คุณมีความสามารถ ในการโกหกไม่ นอ้ ย หลงจ่ือเอ่ยชม “พี่ใหญ่วาสนาดีจริงๆครับ! แต่งงาน กบั ภรรยาท่ีดี แบบน้ีอยา่ งพ่สี ะใภ!้ ” อาหารมาวางไวบ้ นโต๊ะแลว้ ทุกคนนง่ั ลงบนที่นงั่ หลงั จากท่ีทุกคน นงั่ ลงกนั ครบหมดแลว้ หยวนชูเฟิ นจึงพดู ถึงเร่ืองเม่ือก้ีอีก เหมือนจะ ไม่ไดต้ ้งั ใจแต่กลบั พดู เหน็บแนม อยา่ งเยน็ ยะเยอื ก

“ลูกบอกวา่ พสี่ ะใภเ้ ป็นภรรยาที่ดี? ถา้ เป็นภรรยาที่ดี จริงๆ แต่งงาน กนั มาสามปี แลว้ ทาไมถึงไม่มีอะไรใหท้ อ้ ง เลย ห์ แม่อยากจะถาม ตรงๆ วา่ แบบน้ีมนั ดียงั ไง! ” มือที่จบั ตะเกียบเอาไวเ้ พอ่ื คีบผกั ของฉู่ลว่ั หานถึงกบั คืบไม่ได้ ตอ้ ง วางลง หลงจ้ือยมิ้ หรี่ตาจากน้นั ตกั บลอ็ กโคลี่ไปวางบนจาน ของหยวนชู เฟิ น “คุณแม่ไม่เขา้ ใจเลยครับ สามีภรรยาที่ อยตู่ ่างประเทศในสมยั น้ี แต่งงานกนั หลายปี กย็ งั ไม่ยอม มีลูกดว้ ยกนั พีใ่ หญ่กบั พีส่ ะใภพ้ ่งึ แต่งงานกนั ไดแ้ คส่ ามปี แม่จะไม่ปล่อยใหพ้ วกพ่ๆี ใชช้ ีวติ กนั สองคน ก่อนหรอ ครับ? หยวนชูเฟิ นมองหลงจ้ือตาขวาง “เส่ียวจ่ือ ลูกไดอ้ ะไร มาจากพใ่ี หญ่ ของลูก ถึงยงั คงหนา้ มืดตามวั ไม่ยอมตา สวา่ งสกั ที? หึ ไม่อยากมีลูก หรือมีไม่ไดก้ นั แน่ มนั คนละ ความหมายกนั นะ! ” เสียงทุม้ ต่าของหลงเชียวพดู ข้ึนอยา่ งชา้ ๆ “เส่ียวจื่อ นายชอบกินปลา ไหลริบบิ้น สดและนุ่มกวา่ เน้ือปลาของ ต่างประเทศ กินเยอะๆ หน่อย”

“ขอบคุณครับพ่ใี หญ่ พ่สี ะใภ้ พีเ่ องกก็ ินดว้ ยสิครับ” ผวิ หนงั ตรงหนา้ ของฉู่ลว่ั หานตึงจนไม่สามารถยมิ้ ออกมาได้ พยายามท่ีกะพริบตา “จะ๊ ” หยวนซูเฟิ นพดู เหน็บแนมข้ึนมา “อาหารบนโต๊ะ ไม่มี อนั ไหนที่ ช่วยในการทาใหท้ อ้ งได้ ถา้ มีใจจริงๆละก็ คนที่ เป็นหมอจะไม่ เขา้ ใจหรือไง? ปัญหาหลกั ยงั ไม่ไดแ้ กไ้ ข จดั การ กินเยอะเท่าไหร่จะ มีประโยชน์อะไร?” ฉู่สวั่ หานกดั ฟันกรอด ทุกคร้ังท่ีมา หยวนชูเฟิ นไม่เคย ทาสีหนา้ ดีๆ กบั เธอเลยสกั คร้ัง วนั น้ีต่อหนา้ นอ้ งสามี กลบั ยงิ่ รุนแรงมากกวา่ เดิม หลงถึงพดู ข้ึน “พอไดแ้ ลว้ กินขา้ วกนั เถอะ” หยวนชูเฟิ นจะยอมไดย้ งั ไง หนั หนา้ ไป ยมิ้ แลว้ พดู ข้ึน”เซี่ยวเอ่อ ตอนน้ีลูกกบั คุณหนูตระกลู โม่ยงั ติดต่อกนั อยไู่ หม? ผหู้ ญิงที่ช่ือหรู เฟยคนน้นั ”

แผน่ หลงั ของฉู่ลว่ั หานเกร็งข้ึนมาทนั ที เธอหนั ไปมอง หลงเซียวดว้ ย สีหนา้ ตกใจ โม่หรูเฟย ชื่อท่ีเป็นขอ้ หา้ มน้ี ถูกหยวนชูเฟิ นพดู อยา่ ง ล่ืนไหล หลงเซียวกินไปดว้ ยและพดู ไปดว้ ย “ยงั ติดต่อกนั อยู่ ครับ ช่วงน้ีเธอ จะมาเป็นพรีเซนเตอร์ใหก้ บั สินคา้ ใน บริษทั ครับ” หยวนชูเฟิ นขยบั ตวั ท่อนบน สีหนา้ เตม็ ไปดว้ ยรอยยมิ้ “ตอนน้ีหรูเฟย ยงั โสดไหม? หรูเฟยเป็นเดก็ วา่ นอนสอน ง่าย แม่ชอบมาก เฮอ้ ถา้ ตอนน้นั …” เธอปรายตามองฉู่ ลวั่ หาน “กค็ งไม่เป็นเหมือนทุกวนั น้ี! ” ฉู่ลวั หานกดั ฟันกรอด เธออยากจะวางตะเกียบลงแลว้ ออกไปทนั ที! หลงจื่อมองดูกิริยาท่าทางทุกอยา่ งของฉู่ลว่ั หาน รู้จกั กนั เพียงไม่ก่ี นาที เขากเ็ ขา้ ใจไดท้ นั ทีวา่ ฐานะในตระกลู หลงของพส่ี ะใภต้ นเอง เป็นอยา่ งไร ในใจอดไม่ไดท้ ี่จะ หวั เราะเยน็ ชา ตระกูลหลง หี!

“คุณแม่ครับ เน้ือเพลงร้องไดด้ ี สิ่งท่ีไม่มีวนั ไดล้ ว้ น อยากได้ คนท่ี ถูกรักมีที่พ่งึ พิงน้นั จะไม่มีความกลวั พ่ี ใหญ่แต่งงานกบั พีส่ ะใภ้ แสดงวา่ พสี่ ะใภด้ ีท่ีสุด ถา้ คนที่ ช่ือเฟยอะไรนน่ั มา ไม่แน่วา่ จะเป็น ยงั ไงเหมือนกนั นะ ครับ” หยวนชูเฟิ นมองหลงจ่ือตาขวาง “แกไปเรียนถึงต่าง ประเทศ กค็ ือ เรียนรู้หลกั การเหตุผลบา้ ๆพวกน้ีหรอ? ฉนั ไม่รู้จกั หลกั การมีที่ พ่งึ พงิ แลว้ จะไม่มีความกลวั ฉนั รู้แค่ วา่ ใครบางคนไม่ควรที่จะ ปรากฏตวั มาดว้ ยซ้า! พน่ คาพดู ออกมาตามตรง แมแ้ ต่สิ่งที่เคยปิ ดบงั เอาไว้ ก่อนหนา้ น้ีกล็ ะ ทิ้งไปจนหมด ความเกลียดท่ีหยวนชูเฟิ น มีกบั ฉู่ลว่ั หานน้นั สุดจะ บรรยาย โตะ๊ อาหารเงียบในทนั ที ฉู่ลว่ั หานลอบมองไปที่หลง เซียว เดิมท่ีคิด วา่ เขาจะพดู อะไรบา้ ง แต่เปล่าเลย เขายงั คงเงียบเหมือนใชม้ ือผลกั เธอเขา้ ไปในเหวลึก ดว้ ยแรงท่ี หนกั และโหดร้าย

หยวนชูเฟิ นยงั คงหวั เราะอยา่ งเยอื กเยน็ “มีอีกเร่ืองหน่ึง ไดย้ นิ วา่ ช่วง น้ีธุรกิจของตระกลู ฉู่ไปไดไ้ ม่สวย? หึ คิดจะมาเอ่ยปากขอเงินอีก แลว้ ใช่ไหม?” มือของฉ่ลว่ั หานกาหมดั แน่น นิ้วมือซีดขาว เจบ็ ปวด เจบ็ ไปจนถึง กนั บ้ึงของหวั ใจ เหมือนถูกเยบ็ ปิ ดอยา่ ง ถ่ียบิ หลงจ่ือไม่กลา้ พดู ขดั ข้ึนมาอีก หลงเซียววางตะเกียบลง “บนโต๊ะกินขา้ วไม่พดู เร่ือง งาน อีกอยา่ ง ไม่วา่ ธุรกิจของตระกลู ฉู่จะเป็นยงั ไงกไ็ ม่ เกี่ยวขอ้ งกบั ตระกลู หลง และยง่ิ ไม่เก่ียวขอ้ งกบั แม่” หลงถึงเงยหนา้ ข้ึน มองไปทางหลงเซี่ยว “พดู แบบน้ี เกิดเร่ืองข้ึนกบั ตระกลู ฉู่ ลูกกไ็ ม่คิดจะยน่ื มือเขา้ ไป ช่วย?” หลงเซียวเช็ดมุมปาก เตรียมตวั ท่ีจะออกไปน้นั “ครับ” ใจของฉู่ ลวั่ หาน ตกวบู ลงไปบนธารน้าแขง็ !

ตอนที่ 7 ของของท่านเซียว เป็ นของเขาตลอดชีวติ บา้ นตระกลู หลงขนาดใหญ่ท่ีหรูหราอลงั การ จู่ๆกเ็ งียบ ลงในทนั ที ตามเสียงของหลงเซียว ท้งั สามคนมีปฏิกิริยา ท่ีแตกต่างกนั ฉู่ลว่ั หานรู้สึกเหมือนวา่ ถูกหลงเซียวตบเขา้ กลางหนา้ หน่ึงฉาก การ ตบในคร้ังน้ี ทาใหเ้ ธอตื่น เธอควรรู้ตวั ต้งั แต่เมื่อสามปี ที่แลว้ ตนเองไม่ใช่ส่วน หน่ึงของ ตระกลู หลง เพยี งแต่บอกกบั ตนเองอยตู่ ลอด ทุกอยา่ งจะตอ้ งดีข้ึน ดูจากวนั น้ีแลว้ ความหวงั และการคิดไปเองท้งั หมดน้นั ลว้ นไม่ จาเป็ นแลว้ หยา่ ความคิดน้ีโผล่ข้ึนมาในหวั ของเธอ วนิ าทีน้ีฉู่ลวั่ หาน ตดั สินใจแลว้ เธอจะหยา่ ! “หนูขอตวั ไปเขา้ หอ้ งน้าก่อนนะคะ” ฉ่ลวั่ หานดนั เกา้ อ้ีออกแลว้ เดินออกจากโตะ๊ อาหาร จน กระทง่ั ร่าง ของเธอเดินเล้ียวเขา้ ไปยงั หอ้ งน้า จึงพน่ ความเกบ็ กดน้ีออกมา

หวั ใจ เจบ็ ปวดเหลือเกิน เปิ ดกอ็ กน้า คูล่ วั่ หานมองดูใบหนา้ ที่แต่งแตม้ ดว้ ยเครื่องสาอางใน กระจก ขณะท่ีน้ากาลงั ไหลผา่ นมือไป น้นั ใบหนา้ ที่สะสวยของ หญิงสาว ในเวลาน้ีเป้ื อนไปดว้ ย ความซีดขาว เสน้ เลือดแดงบน ดวงตาเห็นชดั เจน ขณะท่ี น้าตากาลงั จะไหลออกมาน้นั ฉู่ลว่ั หานเงย หนา้ ข้ึนเพอื่ ให้ ของเหลวไหลกลบั ไป ร้องไหใ้ หก้ บั หลงเซียว? โง่หรือเปล่า? แต่กลบั ไม่รู้เลย การทาตวั เป็นเขม้ แขง็ ของเธอน้นั อยู่ ในสายตาของ หลงจ่ือท้งั หมด “พีส่ ะใภค้ รับ พีร่ ู้จกั การเห็นคุณค่าของทรัพยากรน้า หรอครับ?” ฉู่ลวั่ หานน่ิงคา้ ง เงยหนา้ ข้ึนอีกคร้ัง บนกระจกมีใบหนา้ อีกคนเพ่มิ เขา้ มา ดวงตาท้งั สี่ขา้ งมองสบตากนั ฉู่ลวั่ หา นพ่ึงรู้ตวั วา่ ตนเองมาเขา้ หอ้ งน้าเป็นเวลานานเกินไปแลว้ ปิ ดกอ็ กน้า หยบิ กระดาษทิชชูข้ึนมาเช็ดหยกน้าบนมือ “ตระกลู หลง ท่ีมีธุรกิจขนาดใหญ่ สนใจกบั น้าลา้ งมือแค่ น้ีดว้ ยหรอ?”

หลงจื่อยนื พงิ กาแพง งอขาขา้ งหน่ึง งอไหล่มองดูฉู่ลั่ วหาน “พี่สะใภ้ ครับ คนยงิ่ รวยกย็ ง่ิ งก เขาวา่ กนั แบบน้ี ไม่ใช่หรอครับ! ฉ่ลว่ั หานไม่มีอารมณ์มาพดู หยอกลอ้ กบั ลูกคนรวย หมุนตวั เดินผา่ น หลงจ่ือ หวั เขา่ ของเขาบงั ทางเดินเอาไว้ พอดิบพอดี ฉู่ลว่ั หานไม่ สามารถเดินผา่ นไปได้ ใส่เดรสเอาไวจ้ ึงไม่สะดวกท่ีจะยกเทา้ ข้ึน ขา้ ม ทาไดเ้ พยี งมอง บนใหเ้ ขา “คนรวยไม่เพยี งแต่ข้ีงก แต่ยงั ชอบ ขวาง ทาง?” หลงจื่อหรี่ตาลงยมิ้ แลว้ มองเธอที่กาลงั โมโห ยงั คง รักษาความกวน ประสาทเอาไว้ “พี่สะใภค้ รับ พ่ตี ลกจงั เลยนะครับ พ่สี ะใภส้ วย ขนาดน้ี และยงั เป็นหมอท่ีมีช่ือ เสียงอีก เกิดมาในครอบครัวท่ีดี แต่ ทาไมพ่ใี หญ่ถึงไม่ ใส่ใจพ่เี ลย?” เขาไม่พดู ยงั ดี พอหลงจ่ือพดู แบบน้ี ฉู่ลว่ั หานกย็ งิ่ อารมณ์ร้อนจนไม่ สามารถควบคุมได้ ถลึงตามองดูเขา คุณชายสองหลงคะ ฉนั กบั พ่ีชายคุณจะเป็นยงั ไงกเ็ ป็น เร่ืองของเราสองคนสามีภรรยา ไม่ เก่ียวกบั คุณ หลบไป”