คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป1

หลงเซียวจึงมองหลงถึงดว้ ยสายตาท่ีเรียบเฉยเพยี ง พริบตาเดียว “พอ่ ใหเ้ ส่ียวจื่อกลบั ประเทศ พอ่ อยากจะ ตกั เตือนผมใช่ไหม?” “แกยงั จะพดู อีก?! รีบออกไปสิ!”หยวนชูเฟิ นกลวั วา่ ลูกชายของ ตวั เองจะหวั ด้ือเหมือนพอ่ จึงรีบไลล่ ูกชาย ออกไป หลงจ่ือจึงเงยหนา้ ข้ึนแลว้ มองสีหนา้ ของพีใ่ หญ่ จาก น้นั กย็ กั ไหล่ “พใ่ี หญ่ ฉนั กลบั มา ไม่ไดค้ ิดจะมาแยง่ สมบตั ิกบั พ่ี” คุณชายหลงจึงควกั กญุ แจรถออกมา จากน้นั กส็ าวเทา้ กา้ วใหญ่แลว้ เดินออกไปขา้ งนอก “แค่อยากจะมาแยง่ ผู้ หญิงของฉนั ใช่ไหม? เส่ียวจื่อ” พอไดย้ นิ เสียงอนั เลือดเยน็ ของพี่ใหญ่ หลงจ่ือจึงรู้สึก หายใจไม่ออก “พใี่ หญ่ ฉนั ไม่ได…้ ” “ไม่ตอ้ งอธิบาย ทาใหฉ้ นั ดูกพ็ อ”

ตอนท่ี 20 เธอกาลงั บงั คบั ให้ฉันทาผดิ ในคลบั หรูแห่งหน่ึง แสงไฟนีออนที่สอดส่องสถานท่ีที่ มวั พร่า ทา ใหค้ ่าคืนท่ีมืดมวั น้นั เตม็ ไปดว้ ยแสงสีเสียงท่ี ทาใหค้ นรู้สึกครึกคร้ืน เพราะวา่ ตรงหวั ขอ้ มีแผล ฉู่ลว่ั หานจึงเลือดจะที่ใส่ รองเทา้ ส้นเรียบที่ เป็นสีเงิน และเป็นรองเทา้ หวั แหลมที่ ประดบั ดว้ ยสีทอง คืนน้ีเธอ แต่งหนา้ เบาๆ แลว้ ปล่อยผม ยาวใหพ้ ลิ้วไหว ทาใหผ้ มของเธอพาด ลงบนเอวที่เรียว เลก็ และสง่างามของเธอ ในหอ้ งโถงของClub.HTเตม็ ไปดว้ ยผคู้ นท่ีแต่งตวั หรูหรา ฉู่ลวั่ หาน ยงั ไม่ไดเ้ ขา้ ไปในหอ้ งโถง กเ็ ห็นลู่ซวงซ วงท่ีสวมใส่ชุดสีแดง เป็น ชุดราตรีเกาะอก เรือนร่างที่ผอมเพรียวของลูซ่ วงซวง ใส่ชุดราตรีสีแดง สดในเป็น กระโปรงแบบน้นั ทาใหเ้ ห็นขาอนั เรียวเลก็ ของ เธอ ทรงผมแบบส้นั ท่ีเปิ ดหู ลุคแต่งหนา้ แซ่บๆท่ีดูมีเสน่ห์ ทุกกระทาของเธอ ทาใหด้ ู โดดเด่นมากๆ ดวงตาคู่น้นั พอ ไม่ไดเ้ จอมาหน่ึงปี กย็ งิ่ ทาใหด้ ึงดูด คนใหม้ อง

พอ่ ของลูซ่ วงซวงเป็นเจา้ นายของบริษทั ตน้ ๆของเมือง หลวง เธอเอง กเ็ ป็นดีไซน์เนอร์ที่ออกแบบเส้ือผา้ ที่โดด เด่นคนหน่ึง กถ็ ือวา่ มี ช่ือเสียงเลก็ ๆในวงการของเธอ ตอนน้ีเธอพ่ึงเสร็จจากการแข่งขนั ของMilan Fashion Week ไดร้ างวลั ที่ไม่เลก็ แต่กกไ็ ม่ใหญ่มากกลบั มาร จึงไดเ้ ชิญชวนเพ่อื นสนิทมาฉลองดว้ ยกนั ถึงแมล้ ู่ซวงซวงไม่ไดถ้ ือวา่ เป็นเศรษฐีท่ีร่ารวยมาก แต่ คนรอบขา้ ง ของเธอกถ็ ือวา่ เป็นคนที่มีเงิน ในงานเล้ียงท่ี ตอ้ นรับเธอกลบั มา ก็ ตอ้ งเป็นงานเล้ียงที่ครึกคร้ืนและจดั ทุกอยา่ งอยา่ งฟ่ ุมเฟื อยแน่นอน พอเห็นเพ่ือนสนิทของเธอท่ีกาลงั เตน้ อยบู่ นเวทีอยา่ ง เมามนั ส์ ฉู่ลว่ั หานจึงพดู ข้ึนในใจ เพ่อื นคนน้ีของเธอกค็ ง ถือโอกาสหาหนุ่มหล่อ มาเป็นแฟนหรือเปล่า? กใ็ ช่ พอถึง อายวุ ยั น้ีแลว้ เรื่องสละโสดกถ็ ือ วา่ เป็นเรื่องใหญ่หรือ เปล่า? เธอไม่อยากจะรบกวนเพอื่ นรักของเธอในกาลงั พดู คุย เล่นกบั หนุ่ม หล่อ ฉู่ลวั่ หานจึงหาที่สงบๆแลว้ นงั่ ลงท่ีนน่ั จากน้นั กเ็ มม้ ปากดื่ม ไวน์แดง ทนั ใดน้นั เธอกร็ ู้สึกไม่สนุก เลยสกั นิด เธอไม่คอ่ ยชอบงาน เล้ียงแบบน้ี

เธอจึงหาโอกาสที่จะหนีออกจากท่ีนี่ จู่ๆเสียงมือถือจึง ดงั ข้ึน พอเห็นหนา้ จอปรากฏช่ือคนที่โตมา “หลงเซียว” สอง พยางค์ ฉู่ลวั่ หานจึงรู้สึกตื่นเตน้ ข้ึนมาทนั ที! เกือบจะ หายใจไม่ออก! เธอจึงกดั ริมฝีปากข้ึน แลว้ กาหมดั แน่นๆ จากน้นั กส็ ูด ลมหายใจเขา้ ลึกๆ ฉู่ลว่ั หานกไ็ ดเ้ ดินหนา้ ต่อ น่ีจึงจะรับ สายข้ึน “อยไู่ หน?” ทางโนน้ ไม่รอใหฉ้ ูลวั่ หานปรับตวั เองใหห้ ายใจอยา่ ง เป็นปกติ หลง เซียวกไ็ ดถ้ ามคาถามข้ึนโดยทนั ที จากน้นั กไ็ ดฉ้ ่ลวั่ หานรู้สึกตก ตะลึง และพอหลงเซียวไดย้ นิ ในสายเตม็ ไปดว้ ยเสียงผคู้ นท่ี วนุ่ วะวนุ่ วาย เขาจึงขมวดคิ้วข้ึนเป็นปม ผหู้ ญิงคนน้ีไป ไหนกนั แน่? “ฉนั …” “ไม่ตอ้ งคิดจะโกหกผมหรอก ทางท่ีดีท่ีสุดกพ็ ดู ความ จริงออกมาจะ ดีกวา่ ผลของการโกหก คุณไม่ไดแ้ บกรับ ไวไ้ ดแ้ น่นอน”

ฉู่ลว่ั หานยงั ไม่ไดท้ นั ไดห้ าขอ้ อา้ งที่สมเหตุสมผล อานาจของเขากไ็ ด้ เผยออกมาอยา่ งเตม็ ที่ จึงทาใหค้ นอ่ืนไมม่ ีเหตุผลที่จะหาขอ้ อา้ งท่ีน่าเชื่อถือ อีกต่อไป ฉ่ลวั่ หานจึงกดั ริมฝีปากไว้ แลว้ พดู ข้ึนตามตรง นึกวา่ หลงเซียวยงั จะพดู อะไรข้ึนต่อ แต่เขากไ็ ดว้ าง สายลงทนั ที ฉู่ลวั่ หานมองหนา้ จอมือถือที่ดบั ลงแลว้ ในใจจึงรู้สึก อึดอดั ข้ึนมาทนั ที มนั จบลงแบบน้ีหรอ? น่ีไม่เหมือนกบั สไตลก์ ารทางานของคุณชายหลงหรือเปล่า? กใ็ ช่ ตอน น้ีเขาตอ้ งดูแลโม่หรูเฟย จะมีอารมณ์มาดูแลเธอไดย้ งั ไง? พอนึกถึงแบบน้ี ฉู่ลวั่ หานกด็ ่ืมไวนแ์ ดงในแกว้ ในหมด เพียงคาเดียว จากน้นั กน็ วดเข่าที่รู้สึกเจบ็ เวทีท่ีอยขู่ า้ ง หนา้ เธอกาลงั มีคนทยอยกนั ข้ึนไปไม่หยดุ ทุกคนต่างก็ ยกมือข้ึน แลว้ เตน้ กนั อยา่ งเมามนั ส์ ตอนที่หลงเซียวกลบั รีสอร์ทหยจี ่ิง กเ็ ห็นวา่ ในวิลล่า ไมม่ ีใครอยู่ ฉู่ลวั่ หานไม่อยใู่ นน้นั

คุณชายหลงยนื อยตู่ รงหอ้ งโถงใหญ่ เขายงั ไดก้ ล่ิน แอลกอฮอลจ์ าก เรือนร่างของฉู่ลว่ั หานในลอยอยกู่ ลาง อากาศ จากน้นั ก็ไดพ้ ยายาม ดมกล่ินพวกน้นั ท่ีลอยมา สุดทา้ ยกไ็ ม่ไดก้ ล่ินอีกเลย สายตาของเขากวาดไปทางอื่น แลว้ เห็นโต๊ะที่ทาจาก กระจกมีรีโมต วางอยู่ ทีวถี ูกเธอเปิ ด แสดงวา่ ข่าวของเขา กบั โม่หรูเฟยตอ้ งถูกเธอ เห็นแน่ๆ นึกวา่ คืนน้ีจะไดเ้ จอเธอท่ีบา้ น นึกไม่ถึงวา่ เธอกลบั ไป ร่วมงานปาร์ต้ี ของเพอ่ื นรัก เธอดูมีความสุขจริงๆ ในระหวา่ งที่เขากาลงั ครุ่นคิด มือถือของคุณชายหลง กด็ งั ข้ึน เขาจึงมองดว้ ยสายตาท่ีลุ่มลึก โม่หรูเฟยโทรมาหรอ “พเี่ ซียว ขา่ วพ่ี ไดเ้ ห็นหรือยงั ?” โม่หรูเฟยนึกวา่ หลงเซียวเห็นขา่ วแลว้ จะโทรหาเธอ เป็นลาดบั แรก แต่เธอรอแลว้ รออีก สุดทา้ ยกร็ อขา่ ว คราวจากเขาไม่ได้ โม่หรูเฟยจึง ทนไม่ไหว จากน้นั กไ็ ม่ ฟังคาเตือนจากผจู้ ดั การของเธอ กไ็ ดโ้ ทรหา หลงเซียว โดยตรง

พอเขาเห็นขา่ ว หรือวา่ เขาจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆเกิดข้ึน เลย? เลยไม่ เชื่อ! หลงเซียวจึงขมวดคิว้ ข้ึนอยา่ งไม่รู้ตวั “จากน้นั ล่ะ?” น้าเสียงของโม่หรูเฟยฟังดูลาบากใจและเหมือนจะ ร้องไหอ้ ยู่ “พ่ี เซียว ฉนั กน็ ึกไม่ถึงวา่ นกั ข่าวจะเก่งขนาดน้ี กดั ข่าวท่ีฉนั ต้งั ทอ้ งไว้ ไม่ปล่อย คุณชายหลง ฉนั ยงั ไม่ทนั ไดบ้ อกคุณเลยวา่ ฉนั ทอ้ ง ฉนั ต้งั ทอ้ งลูกของเราได้ สี่สปั ดาห์แลว้ คุณดีใจไหม?” อ่อ? “เธอแน่ใจหรอ?” หลงเซียวถามกลบั เหมือนเร่ืองน้ีไม่เกี่ยวขอ้ งกบั เขา โม่หรูเฟยบอก วา่ เธอทอ้ ง แต่วา่ ในหวั สมองของหลง เซียว เหมือนไมเ่ คยมีความ ทรงจาที่จะทาใหเ้ ธอต้งั ทอ้ ง ไดเ้ ลย หรือวา่ เขาลืมอะไรไป? หรือมี คนต้งั ใจทาแบบน้ี? เหอะ! ทอ้ ง? หรือวา่ มีคนต้งั ใจจะเล่นไฟกบั เขา ถา้ จะ เล่นไฟ ไม่กลวั วา่ ไฟจะลกุ ลามมาแผดเผาตวั ของเขา

หรือไง? โม่หรูเฟยจึงหวั เราะข้ึน กลวั วา่ จะถูกฟังออกมาน้า เสียงของเธอ ผดิ ปกติไป “แน่นอนวา่ ตอ้ งใช่สิ ผลตรวจ จากโรงพยาบาลยงั อยทู่ ี่ ฉนั เลย และแน่นอนวา่ ฉนั ทอ้ ง แลว้ พ่เี ซียว ขา้ งกายฉนั มีพีเ่ ป็นผชู้ าย แค่คนเดียว หรือ วา่ พี่สงสยั ในตวั ฉนั หรอ?” โม่หรูเฟยกลวั วา่ ความจริงจะถูกเปิ ดเผย แต่วา่ เรื่องมนั กเ็ ป็นแบบน้ี ไปแลว้ เธอกค็ งทาไดเ้ พยี งเดินในทางมืดต่อ ไป! หลงเซียวจึงไดก้ ระตุกมุมปากข้ึนและไม่พดู ไม่จาใดๆ จากน้นั ก็ ไม่ไดพ้ ดู อะไรเพมิ่ เติมข้ึนอีก “รู้แลว้ ” โม่หรูเฟยจึงอา้ ปากข้ึน “พี่เซียว ตอนไหนที่พ่ีวา่ งกม็ ี %3D เยย่ี มฉนั กบั ลูกหน่อยไดไ้ หม?” “ฉนั กาลงั ยงุ่ อยู่ เด๋ียวโทรหาเธออีกที” โม่หรูเฟยที่จบั มือถือไว้ แลว้ เตม็ ไปดว้ ยการเฝ้ารอคอย “พเี่ ซียว ฉนั คิดถึงพ่ี…” “รู้แลว้ ”

ในโตะ๊ จดั วางไปดว้ ยของวา่ งและเคร่ืองด่ืมมากมาย แต่ไม่มีใครเลย ลมตอนกลางคืนไดพ้ ดั ผมของเธอให้ พริ้มไหวข้ึน ทาใหค้ วามรู้สึก ไม่สบายใจของเธอคอ่ ยๆ หายไป ฉู่ลวั่ หานจึงไปเอาจานท่ีใส่ของวา่ งมา แลว้ กินของวา่ งอยา่ งเชื่องชา้ พอชิมรสชาติของของวา่ งที่มีรสชาติ หวาน แต่ในปากเธอมนั หวานหรือขมเลก็ นอ้ ย เธอกลบั ไม่รู้เรื่อง อะไรเลย เธอรู้สึกเหงาและโดดเด่ียวมาก ในท่ามกลางผอู้ ื่น มากมายที่กาลงั ครึกคร้ืน มีแต่เธอคนเดียวที่โดดเดี่ยว มนั เป็นแบบน้ีจริงๆ เธอนึกวา่ ตวั เองจะไดอ้ อกมาปลดปล่อยตวั เองในงาน เล้ียง กจ็ ะ สามารถทาใหค้ วามรู้สึกโดดเดี่ยวและความ สบั สนวนุ่ วายหายไป แต่ต่อใหบ้ นเวทีจะเตน้ และร้องรา กนั อยา่ งเมามนั ส์แค่ไหน หนุ่ม สาวยงั โยกไปโยกมาอยา่ ง บา้ คลงั่ สกั แค่ไหน กไ็ ม่สามารถทาให้ ความสบั สนวนุ่ วาย ในใจของเธอหายไปไดเ้ ลย

เธอคิดถึงเขามากๆ ทุกคร้ังท่ีอยดู่ ว้ ยกนั กบั เขาตาม ลาพงั ภาพของ เรือนร่างเขากเ็ หมือนดงั่ อากาศท่ีลอยอยู่ ตรงปลายจมูกของเธอ และ ไม่มีทางไดล้ อยหายไปไหน เลย และมนั กไ็ ดม้ ีผลกระทบกบั เส้นประสาทของเขาอยู่ ตลอดเวลา แต่วา่ เขาจะไปอยไู่ หนกนั ล่ะ? จะมีอยใู่ นออ้ มกอดอนั อบอุ่นของ ผหู้ ญิงคนไหน? หรือวา่ จะอยใู่ นออ้ มกอดของ โม่หรูเฟย? จืดๆๆ ในระหวา่ งที่เธอกาลงั จินตนาการอยา่ งเร่ือยเป่ื อย จู่ๆ มือถือใน กระเป๋ ากด็ งั ข้ึน พอเห็นชื่อท่ีปรากฏข้ึนบนจอทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานขมวด คิ้วเป็นปมมากข้ึน โม่หรูเฟยโทรหา เธอ? “มีเรื่องอะไร?” ฉู่ลว่ั หานพดู ข้ึนดว้ ยน้าเสียงเยน็ ชา และไม่สบ อารมณ์ใดๆ โม่หรูเฟยนง่ั อยบู่ นโซฟาตวั หรู จากน้นั กไ็ ดข้ ้ึนเสียงสูง แลว้ ทา เหมือนตวั เองเป็นฝ่ ายชนะ พอไดย้ นิ เสียงดนตรีท่ี ดงั ข้ึน จะไดพ้ ึมพา ดว้ ยเสียงเยน็ ชา “ฉู่ ล้วั หาน อยตู่ วั คน เดียวมนั ทาใหเ้ ธอนอนหลบั

ยากใช่ไหม? ถึงไดอ้ อกไป เมาขา้ งนอก? ถา้ ตอนท่ีเธอรู้สึกเหงา หงอยจริงๆ กไ็ ปหา หนุ่มหล่ออายนุ อ้ ยมาอยเู่ ป็นเพือ่ นสิ จะไดท้ าให้ เธอหลบั สบายได้ ยงั ไงชีวิตแต่งงานของเธอกบั พเี่ ซียวกไ็ ม่ไดม้ ี อยู่ จริงต้งั นานแลว้ การอยอู่ ยา่ งโดดเดี่ยวกค็ งจะลาบาก น่าดู ฉนั ละเห็น ใจเธอจริงๆ” คาพูดที่เยาะเยย้ และรวมไปถึงค่าคืนที่แสนจะโดด เดียว ทุกคาพดู ของเธอจะไปกระแทกหวั ใจและผวิ หนงั ของเธอ เธอไม่ไดเ้ ขม้ แขง็ พอท่ีจะทาใหเ้ ขา้ หูซา้ ยทะลุหู ขวาได้ ตอนน้ีเธอรู้สึกแสบตาจนแทบ จะร้องไหอ้ อกมา ในใจลึกๆกร็ ู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชนข้ึนมาไม่หยดุ ตอนน้ี เธอแยกไม่ออกวา่ ตวั เองกาลงั รู้สึกตวั เองถูกรังแกหรือ ตวั เอง กาลงั โมโหอยู่ “ถา้ เทียบกบั คนที่ยอมปล่อยใหค้ นอ่ืนทาใหต้ วั เองทอ้ ง แลว้ ยงั ไม่ได้ อยใู่ นฐานะอะไร แถมยงั ตอ้ งทนดูสมุด ทะเบียนบา้ นของเขามีชื่อ ของผหู้ ญิงคนอื่นเขียนไวเ้ หอะ! เพือ่ ท่ีจะร้ังผชู้ ายคนหน่ึงไว้ ไม่สน แมแ้ ต่จะเสียตวั ใหค้ นๆน้นั สุดทา้ ยกถ็ ูกเขาผลกั ไส แลว้ ไดม้ ีแต่เล้ียง ลูก คนเดียว ความรู้สึกแบบน้ีกค็ งจะลาบากมากกวา่ หรือ เปล่า?!”

ลว่ั หานจบั แกว้ ไวแ้ น่นๆ น้าใสๆจึงไหลออกมาจาก นยั น์ตา แสงไฟ มนั สวา่ งเกินไป และแสบตาเกินไป ทาให้ เธอนึกวา่ ตวั เองร้องไห้ ออกมาแลว้ ร้องไห?้ ใครท่ีมีค่าพอใหเ้ ธอร้องไหอ้ ีก? “ฉ่ลวั่ หาน อยา่ พดู จากระทบจิตใจฉนั หน่อยเลย! เหอะๆ กร็ อดูเลย คืนน้ีคุณชายหลงมาอยกู่ บั ฉนั ท่ีนี่ วนั ขา้ งหนา้ และทุกๆคืนกจ็ ะอยู่ ที่นี่ และเธอ กจ็ ะไดเ้ ฝ้าหอ้ ง ท่ีเตม็ ไปดว้ ยความวา่ งเปล่า และร้องไห้ ไปเถอะ! ฉนั จะ เตือนเธออีกคา รีบหยา่ แลว้ ออกจากตระกลู หลงได้ แลว้ ยงั ไงกถ็ ือโอกาสตอนท่ีตวั เองยงั สาวไปหาผชู้ ายคนอื่น เถอะ ถา้ ชา้ กวา่ น้ีอีกสองปี รอใหเ้ ธอแก่หนงั เห่ียวแลว้ ไม่มีใครอยากมองเธอ ..” เธอท่ีไม่ยอมทนฟังคาพดู ท่ีสกปรกของโม่หรูเฟยอีก กไ็ ดว้ างใจลง โดยทนั ที จากน้นั กแ็ หงนหนา้ ข้ึน ด่ืมไวน์แดงในแกว้ เขา้ ไปแค่คา เดียวเท่าน้นั แอลกอฮอลใ์ นทอ้ งกาลงั ออกฤทธ์ิ ทาใหฉ้ ู่ ลวั่ หานเริ่มมีสายตาที่มวั พร่า คืนนี….ทุกๆคื…

ใหต้ ายเถอะ แค่แอลกอฮอลแ์ กว้ เดียว ทาใหเ้ ธอเมาได้ เลยหรอ? เธอจึงนวดขมบั ของตวั เอง แลว้ กไ็ ดเ้ อาแกว้ น้ามาดื่ม คาใหญ่ๆ … น้าพงุ่ ออกมาจากปาก! แกว้ น้านน่ั กลบั เป็นเหลา้ ขาว! ลิ้นท่ีท้งั แสบและชาของฉู่ลว่ั หานเพราะแอลกอฮอล์ ทาใหเ้ ธอสิ้นไป ทนั ที เหลา้ ท่ีพ่งึ เขา้ ปากของเธอกไ็ ดถ้ ูก เธอปล่อยออกมาจากปาก.. ทนั ใดน้นั เหลา้ ที่เธอปล่อยออกมาจากปากกไ็ ดไ้ ปโดน ตวั ของผชู้ ายตรงหนา้ โดยไม่เหลือไวใ้ นปากสกั หยด

ตอนที่ 21 แตะต้องผู้หญิงของเขา รนหาท่ีตายชัดๆ ฉู่ลว่ั หานคอ่ ยๆเงยหนา้ ข้ึน เห็นเดก็ หนุ่มคนหน่ึงอยตู่ รง หนา้ ฝ่ าย ตรงขา้ มมองมาที่เธออยา่ งยมิ้ ๆ กวาดตามอง เธอต้งั แต่ใบหนา้ ลงไป จนถึงหนา้ อก แลว้ หยดุ อยไู่ ม่ ขยบั ฉ่ลวั่ หาน อาศยั ตอนจดั เส้ือผา้ ใหเ้ ขา้ ที่เขา้ ทาง เอามือ ข้ึนปิ ดคอเส้ือ ไว้ คนท่ีอยตู่ รงหนา้ เธอคนน้ีไม่ใช่ลูกชาย ของอภิมหาเศรษฐีที่เป็น นายแบบช่ือดงั หรือไง “ขอโทษที…เมื่อก้ีฉนั ไม่เห็น”ฉู่ลวั่ หานวางแกว้ ลง พลางยนื่ กล่อง กระดาษทิชชูท้งั กล่องใหเ้ ขา เป็นการบ่ง บอกวา่ ใหเ้ ขาเช็ดเอง ลกู ชายอภิมหาเศรษฐีตรงหนา้ ไม่ขยบั แมแ้ ต่นอ้ ย “คน สวย เม่ือก้ีคุณ มองขา้ มผม กาลงั เรียกร้องความสนใจ จากผมอยใู่ ช่ม้ยั ถึงสีหนา้ ไม่ แยแสผม แต่กลบั ทอด สะพานใหผ้ มแบบน้ี ดูสิ เส้ือผา้ ผมเปี ยกไป หมดแลว้ หนา้ กเ็ ลอะไปหมด คุณวา่ ทายงั ไงดี”

เดก็ หนุ่มทิ้งตวั ลงกบั บาร์ ขาสองขา้ งไควก้ นั ดว้ ยท่าที สบายๆ ราว กบั อนั ธพาลที่ชอบเขา้ มาหาเรื่องคน ทาไมฉนั ถึงไม่เห็นวา่ มีคนอยู่ ตรงน้ีนะ ฉู่ลวั่ หานขอโทษเสร็จ กพ็ ดู ยมิ้ ๆ “คุณไม่ตอ้ งเป็นห่วงนะ คะ ฉนั จะ รับผดิ ชอบคา่ เสียหายของเส้ือผา้ คุณเอง เธอพดู ไปพลางหยบิ โทรศพั ทม์ ือถือออกมาจาก กระเป๋ าถือ”เลข บญั ชี ฉนั จะโอนใหค้ ุณตอนน้ีเลย” ผชู้ ายตรงหนา้ ยกนิ้วช้ีข้ึนมาส่ายไปมา”เงินหรอ no no no ผมไม่ขาด เงิน อยากขอโทษล่ะก็ เปล่ียนวิธีที่เหมาะ สมกบั ท้งั ผมและคุณกวา่ น้ี ดีกวา่ น่า” ฉู่ลวั่ หานรู้สึกสงั หรณ์ใจไม่ค่อยดีนกั หางตาพยายาม มองหาตวั ช่วย ในกลุ่มฝงู คน แต่ไร้ว่ีแวว “แลว้ คุณตอ้ งการวธิ ีอะไรละ่ ” เขาสาวเทา้ เขา้ มาตรงหนา้ ฉู่ลว่ั หานแขนที่เตม็ ไปดว้ ย กลา้ มเน้ือโอบ เขา้ บนไหล่ กลิ่นแอลกอฮอลจ์ ากลม หายใจรดเขา้ ที่หนา้ เธอเตม็ ๆ

ริมฝีปากไลไ้ ปตามซอกคอ ขาวๆเป็นเส้นบางๆ จากน้นั กค็ อ่ ยๆสูด ดมกลิ่นหอมของ ตวั เธอ “ผมวา่ เราค่อยเป็นคอ่ ยไป เป็นไง” รอยยมิ้ เยน็ ยะเยอื กของฉู่ ลวั่ หาน ริมฝีปากสีแดงสด ค่อยๆยกข้ึน” ฉนั กลวั วา่ นายจะปอดแหกซะมากกวา่ ” “ฮ่าๆ ! คนสวย เธอน้ีปากดีไม่เบา! ทว่ั ท้งั เมืองหลวง ไมม่ ีผหู้ ญิงหนา้ ไหนท้งั น้นั ท่ีฉนั ไม่กลา้ แตะ” เอะ! หมอน่ีน่ะหรอท่ีเป็นหน่ึงในส่ี จตุรเทพของเมือง หลวง เม่ือก่อนฉู่ลวั่ หานเคยแต่ไดย้ นิ จากนอ้ งสาวไม่ได้ เรื่องของเธอเอ่ยช่ือของเขาออกมากเ็ ท่าน้นั ฟังจากน้า เสียงของฉู่ซีหรานกส็ ามารถบอกไดเ้ ลยวา่ เจา้ หล่อนปล้ืมอีตาคุณชาย สปั ปะรังเคคนน้ีไม่นอ้ ย คาดไม่ถึงเลย จริงๆ วา่ เพลยบ์ อยท่ีอยู่ ตรงหนา้ จะเป็นผสู้ ืบทอดกิจการ ของบริษทั วา่ นเคอ คุณชายที่ดู เพียบพร้อมไปซะทุกอยา่ ง ไม่วา่ หนา้ ตา

หรือฐานะ แต่จริงๆกเ็ ป็นเพียงแค่คนท่ีทาอะไรไม่สาเร็จ สกั อยา่ ง เขาคือตวั ก่อปัญหาในเมืองหลวงดีๆน่ีเอง ไดม้ าเจอกบั เธอฉู่ลว่ั หานคนน้ี ท้งั บงั เอิญท้งั โชคดี จริงๆ ริมฝีปากของคางเฉิงเจ๋ีย ค่อยๆปล่อยไอร้อนออกมา ขา้ งๆหูของเธอ ขณะท่ีมือใหญ่ๆเกือบท่ีจะพงุ่ เขา้ ไป กระชากมือของเธอ “ฉนั แนะนาใหน้ ายอยหู่ ่างๆฉนั ไว้ ไม่ง้นั ล่ะก็ นายอาจ จะไม่รู้ดว้ ยซ้า วา่ ตวั เองตายยงั ไง”น้าเสียงของฉู่ลวั่ หาน ไมห่ นกั ไม่เบา ฟังแทบไม่ ออกเลยดว้ ยซ้าวา่ กาลงั ขเู่ ขา อยู่ “แหมๆๆ คนสวย เธอข่ฉู นั หรอ ฉนั กลวั จงั เลย นี่ ถา้ ฉนั ตกใจจน หวั ใจวายข้ึนมา เธอตอ้ งรับผดิ ชอบนะจ๊ะ” ลวั่ หานเบป้ ากเลก็ นอ้ ย “เอามือสกปรกๆของนายออก ไป! ถา้ เขา้ ใกล้ ฉนั อีกแคค่ ร่ึงกา้ ว ฉนั จะไม่เกรงใจล่ะ นะ”

อยๆู่ แขนยาวๆกพ็ งุ่ เขา้ มาพาดระหวา่ ง ฉู่ลว่ั หานกบั บาร์ ทาใหล้ ว่ั หานติดอยใู่ นพ้ืนท่ีแคบๆ สายตาเจา้ เล่ห์คู่ น้นั มองลงมาท่ีฉู่ลว่ั หาน” อยากรู้จริงๆ วา่ คนสวยจะไม่ ะ เกรงใจยงั ไง คนสวยเริ่มก่อน ฉนั จะ รอรับเอง ดีม้ยั ” นิ้วมือเลก็ ๆของฉู่ลว่ั หานกาเขา้ หากนั แน่น หางตา ของ เธอเลง็ ไปที่หวา่ งขา เธอฉวยโอกาสตรงหนา้ ยกหวั เขา่ ข้ึนสูงพร้อมตีเข่า เจอเขา่ ฉนั เขาไป นายเป็นหมนั แน่ไอ้ โรคจิต นานแลว้ ท่ีฉนั ไม่ไดใ้ ชว้ ธิ ีน้ี… ไปตายซะไป! ไอต้ ณั หาจดั ! “ปึ ง! ! วินาทีต่อมา ฉู่ลวั่ หานตกใจอยา่ งสุดขีด เม่ือหวั เข่าถูก มือใหญ่ๆของ ผชู้ ายตรงหนา้ หนีบไว้ ขาท่ีเหวย่ี งออกไป สุดแรงกลบั ไม่มีผลอะไร ท้งั น้นั ! เพราะวา่ ออกแรงสุดเหว่ยี ง ทาใหร้ ่างของฉู่ ลวั่ หาน เขา้ ไปแปะอยู่ บนร่างของเขาเตม็ ๆ!

มือใหญ่คอ่ ยๆยกขาขาวเรียวบางของเธอข้ึนมา พาด ไวก้ บั เอวของ ตวั เอง ดวงตาท่ีห่ืนกระหายจอ้ งมาที่ดวงตา ของฉู่ลว่ั หานที่กาลงั หวาดกลวั “คนสวย วธิ ีโยนตวั เอง เขา้ มาในออ้ มกอดฉนั แบบน้ี ไม่ ธรรมดาเลยจริงๆ ฉนั ชอบ” ไม่ไดต้ ่อยคนมานาน แคเ่ ริ่มกแ็ พซ้ ะแลว้ ! ไม่ไกลจากตรงน้นั หลงเซียวที่เดินเขา้ มาท่ามกลาง ความมืดมิดราว กบั เทพเจา้ เซอุส กลบั ชะงกั ฝีเทา้ ไปครู่หน่ึงกบั ภาพตรงหนา้ ของคน สองคนท่ีกาลงั ”กอดกนั ” ใบหนา้ เยน็ ชาราวกบั หิมะและน้าแขง็ ใน ฤดูหนาวที่ทรหด ความเยอื กเยน็ ที่สามารถทาใหโ้ ลกท้งั ใบถูกแช่ แขง็ ได!้ สายคาท่ีแหลมคมเหมือนกริช ดาบ ราวกบั กระสุน ปื นท่ี พร้อมจะปลิดชีวติ คนมองทุกเมื่อ! หลงั จากท่ีรับโทรศพั ทจ์ ากฉู่ ลว่ั หาน หลงเซียวกร็ ีบสง่ั ใหห้ ยงั เซิน ขบั รถตรงดิ่งมาท่ีClub.HT แคล่ งรถ กต็ อ้ งมา เห็นภาพอะไรแบบน้ี ดี ดีจริงๆ!

ดา้ นนึงตอ้ งเผชิญหนา้ กบั การปฏิเสธท่ีเยน็ ชาของเขา อีกดา้ นนึงกค็ บ ชูก้ บั ผชู้ ายคนอื่น เธอเสพติดการสวมเขาใหเ้ ขามากขนาดน้ีเลยหรือ ไง? ! อุณหภูมิรอบๆตวั เริ่มลดลงอยา่ งรวดเร็ว หยงั เซินเริ่ม รู้สึกหนาวจน ตวั สน่ั ไปหมด คอ่ ยๆเงยหนา้ ข้ึน เจอกบั หนา้ ของหลงเซียว ทาเอา หยงั เซินกลวั จนจบั ใจ บอสของเขาเตรียมจะฆ่าคนรึไงเนี่ย! “บอส จะใหผ้ มรับใชอ้ ะไรครับ” อยกู่ บั หลงเซียวมาหลายปี หยงั เซินแคม่ องภาพตรง หนา้ กเ็ ขา้ ใจ สถานการณ์ พร้อมกม้ หวั รอรับคาสงั่ “บอกคุณท่านคาง ถา้ ไม่มีเวลาสง่ั สอนลูกชายล่ะก็ ฉนั จะจดั การ แทนเอง พามนั ออกไป! ทนั ทีที่หลงเซียวออกคาสง่ั สายตาคมๆจอ้ งมองเงาสี ดาตรงหนา้ ตา ไม่กะพริบ แม่งเอย้ !

หยงั เซินผงกหวั ขานรับคาสง่ั ”รับทราบ! “คางเฉิงเจี๋ย ปล่อยมือซะ! ” ฉู่ลวั่ หานต่ืนตระหนกเลก็ นอ้ ย เกือบจะวางมือวางเทา้ ไม่ถูกที่ อยา่ งไรกต็ ามเธอไม่มีแรงพอที่จะสูห้ รือขดั ขืน ผชู้ ายตรงหนา้ ที่ แขง็ แรงกวา่ ได้ ท้งั ยงั ถูกลอ็ คไวแ้ บบน้ี อีก “คนสวย ใชเ้ น้ือล่อเสือเกมส์แบบน้ีผมเคยเล่นมานดั ต่อนดั แลว้ มา อยกู่ บั ผมดีกวา่ น่า ทว่ั ท้งั เมืองหลวง ตระกลู ของผมคางเฉิงเจ๋ีย เหมาะสมกบั ผหู้ ญิงท่ีตอ้ งการ ท่ีพ่ึงแบบคุณมากท่ีสุด ถึงจะปฏิเสธ ก็ คงดูเสแสร้งไป หน่อยล่ะม้งั ! “คางเฉิงเจี๋ยเอ้ือมมือข้ึนเตรียมจบั คาง ของฉู่ ลวั่ หาน “ฟี บ! แต่มือของหยงั เซินไวกวา่ ควา้ ขอ้ มือของคางเฉิงเจ๋ีย ไวไ้ ดท้ นั ! คางเฉิงเจียรู้สึกถึงความจบ็ ท่ีขอ้ มือ พลางไดย้ นิ เสียง แปลกหนา้ เยน็ ชาดงั ข้ึน “คุณชายคาง บอสของพวกเรา เชิญคุณไปพบ”

“แกเป็นใคร แลว้ บอสของแกคือ..”อยๆู่ เสียงสบถ ของคางเฉิงเจ้ียก็ หยดุ ชะงกั กลางคนั เขาช็อกราวกบั เห็นผกี ไ็ ม่ปาน! คุณหลง? ฉู่ลวั่ หานหวั ใจเตน้ แรงตุบๆ คอ่ ยๆเหลือบตาข้ึนอยา่ งก ลา้ ๆกลวั ๆ สายตาสบเขา้ กบั หลงเซียวท่ีอยหู่ ่างออกไปไม่ ไกล ดวงตาสีดาสนิท เหมือนน้าหมึก ท่ีเตม็ ไปดว้ ยเมฆ ฝน มีเสน้ มรณะคาดอยบู่ างๆ ราว กบั พร้อมที่จะชาแหละ เธอทุกเม่ือ ฉู่ลว่ั หานเสียวสนั หลงั ไปหมด ราวกบั ถูกพิษงูแล่นเขา้ กระดูกไขสนั หลงั กไ็ ม่ปาน เม่ือสกั ครู่ ท้งั เจา้ นายและผู้ ติดตามที่ดูสงบและเยอื ก เยน็ น้นั จริงๆแลว้ …. รอจนคนที่น่ารังเกียจที่จะมองหายไปแลว้ หลงเซียว ถึงคอ่ ยๆ สาวเทา้ ยาวๆเขา้ ไป ดึงฉู่ลวั่ หานเขา้ มาสู้ออ้ ม แขนท่ีแขง็ แรงของ ตวั เอง”ดีมากฉู่ลวั่ หาน” บรรยากาศรอบขา้ งเร่ิมเงียบลง ความตายและความ เงียบเหงาปก คลุมไปทวั่ บริเวณรอบๆ สายตาเยน็ ชาของ หลงเซียวจอ้ งมองไปที่

หญิงสาวในออ้ มกอด เขามองฉู่ล่ั วหานตาไม่กะพริบ ทาใหฉ้ ู่ลวั่ หาน ตวั สนั่ ไม่หยดุ “นายเขา้ ใจผดิ แลว้ มนั ไม่ใช่อยา่ งท่ีนายคิด” ฉู่ลว่ั หา นพยายามดึงปก คอเส้ือของชุดเดรสท่ีเธอใส่ใหม้ ิดชิด อยากจะดึงข้ึนมาคลุมคอ วนั น้ี เส้ือผา้ ท่ีเธอใส่ไมไ่ ดด้ ู เซ็กซ่ียว่ั ยวนมากนกั แต่เห็นไดช้ ดั วา่ ทาให้ หลงเซียว โกรธไม่นอ้ ย “เขา้ ใจผิดอยา่ งง้นั หรอ ฉนั ควรจะเช่ือส่ิงที่ตวั เองเห็น หรือวา่ คาพดู ไร้สาระของเธอกนั ” ฉู่ลว่ั หานพยายามขยบั ตวั ออกจากออ้ มกอดของเขา แต่ไม่วา่ ยงั ไงก็ ไม่สามารถหนีออกจากออ้ มกอดที่ท้งั แน่นและแขง็ แรงของเขาได้ เน้ือหนงั ที่อยขู่ า้ งนอกถูก ลมของฤดูหนาวพดั จนเยน็ ไปหมด แต่เน้ือ บริเวณที่ สมั ผสั กบั เขา กลบั ร้อนระอุอยา่ งบอกไม่ถูก ท่ามกลาง ความเยน็ และความร้อน ทาใหห้ วั ใจของเธอเตน้ แรง ราวกบั จะทะลุ ออกมา “ท่านเซียว สถานการณ์ตรงหนา้ ยงั ไม่ชดั เจนอีกหรอ ครับ” ในใจเขา แต่ไหนแต่ไรเธอกไ็ ม่ใช่ผหู้ ญิงดีอะไร เธอจะ

มาแกต้ วั อะไรอีก “ลบั หลงั ฉนั เธอแอบคบชูก้ ่ีคนกนั ! ” คาพดู ของหลงเซียวราวกบั กาป้ันที่พงุ่ เขา้ มาท่ีหนา้ เธอ ทาเอาลวั่ หาน มีนไปหมด! คบชู?้ จะบา้ กนั ไปใหญ่แลว้ เขาคิดวา่ ฉนั คบชูก้ บั คาง เฉิงเจียอยา่ ง น้นั นะหรอ? !

ตอนที่ 22 พาเมยี ตัวเองกลบั บ้าน ผดิ กฎข้อไหนหรอ “เมื่อก้ี….” ฉู่ลว่ั หานกาลงั จะอา้ ปากโตแ้ ยง้ แต่กลบั ถูกเขาบีบคอ แน่น! นยั น์ตาคูน่ ้นั โกรธจนเหมือนมีไฟเผาไหม้ มือใหญ่อีก มือกาคียก์ าร์ดสีทองไวแ้ น่น”เธอจะอธิบายยงั ไง” คียก์ าร์ด! คือซวงซวงใส่เขา้ ไปรึเปล่า? ก่อนหนา้ ตอน ที่หล่อนกาลงั ดีดดิ้น ทาใหก้ ระเป๋ าถือตกลงพ้ืน คียก์ าร์ด เลยแลบออกมา “แปะ! ” ในที่สุดคียก์ าร์ดถูกหลงเชียวเขว้ียงลงพ้ืนดว้ ยความ โมโห หลงั จาก พลิกไปมาในมือ “หึ! หอ้ งกเ็ ปิ ดเรียบร้อยแลว้ ! เธออยากไดผ้ ชู้ ายมาก ใช่ม้ยั หม? ! ” แค่ก!

ฉ่ลว่ั หานถูกเขาบีบจนหายใจไม่ได้ ดวงตาสองขา้ ง เบิกโตดว้ ยความ หวาดกลวั จอ้ งเขาตาคา้ ง เธอหมด อากาศหายใจแลว้ ! หลงเซียวท่ีเกร้ียวกราดบีบคางเธอไวแ้ น่น ถา้ ไม่ทรมานเธอสกั หน่อย ไม่ทาใหเ้ ธอเจบ็ ปวดจนไม่อยากมี ชีวติ อยู่ เขากค็ งไม่สามารถ ระบายอารมณ์โกรธออกมา ได!้ “อยากไดผ้ ชู้ ายมากใช่ม้ยั ฉนั จดั ให!้ ” มือใหญ่ๆของหลงเซียวกาเส้ือผา้ ที่ขาดว่ินของเธอ แน่น นิ้วมือท่ี แขง็ แรงราวกบั เหลก็ กลา้ “แควก้ ! เส้ือคลุมเน้ือบางท่ีปกคลุมเรือนร่างของเธออยใู่ นกา มือเขา ถูกฉีกจน ขาดเป็ นชิ้นๆในพริ บตา! “เธอกระหายสกั แคไ่ หน พสิ ูจนใ์ หฉ้ นั ดูสิ! หลงเซียวผลกั ร่างบางตรงหนา้ ที่ไมเ่ หลือสภาพเดิม ร่างของฉู่ลว่ั หาน ถูกกดลงกบั หินกรวดเตม็ ๆ เจบ็ ราว ราวกบั กระดูกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ “หลงเซียว อยา่ ….”ไม่ใช่ที่น่ี ไม่ใช่ตอนน้ี “โชวต์ ่าๆน่ะ แสดงใหใ้ ครดู!

ดวงตากระหายเลือดของท่านเซียวจอ้ งไปท่ีนยั น์ตา ของเธอตาเขมง็ ภาพที่ติดอยใู่ นสมองตอนน้ี กค็ ือเสน้ เลือกที่ปูดโปนบนขมบั ของ ท่านเซียว ท่ีพร้อมจะระเบิด ทุกเม่ือ! ผหู้ ญิงง่ายๆอยา่ งเธอ จะเอาอะไรอีก! “หลงเซียว นายปล่อยฉนั นะ ปล่อยสิ! “ฉู่ลวั่ หานพยา ยามแกะมือ ใหญ่ๆของเขา เพอื่ ที่จะหลุดออก แต่พลงั ความโกรธของผชู้ าย ตรงหนา้ ท่ีมีอยอู่ ยา่ งลน้ หลาม มาก เกินกวา่ ท่ีเธอจะจินตนาการได้ “ในเมื่อเธอมนั กินไม่เลือก ฉนั จะช่วยเธอเอง! หินกรวดหยาบๆแต่ละเมด็ ค่อยๆที่มแทงเขา้ ไปในเน้ือ ลว่ั หานเจบ็ จนขมวดคิว้ เขม้ โดยไม่รู้ตวั ใบหนา้ เลก็ คอ่ ยๆบิดเบบ้ วดูไม่ได้ มือ นอ้ ยๆที่ไร้กระดูกรวบรวมแรง ท้งั หมดที่มีปล่อยกาป้ันออกไป “อีก! แต่เดิมทีที่ตอ้ งรับน้าหนกั และความเจบ็ ที่อยขู่ า้ งหลงั เนื่องจาก น้าหนกั ของหลงเซียวที่ทิ้งตวั ลงมากยง่ิ ข้ึน ทาใหเ้ จบ็ จนแทบหายใจ

ไม่ออก! พวงแกม้ อมชมพขู อง ฉ่ลวั่ หานในพริบตาเดียวกลบั เปี ยก ช้ืนไปหมด น้าเหง่ือ ไหลลงบนหนา้ อยา่ งไม่ขาดสาย “หลงเซียว ปล่อยฉนั นะ! ” เธอใชเ้ ร่ียวแรงสุดทา้ ยท่ีมี ใชม้ ือขา้ งหน่ึงยนั หนา้ อก ของหลงเซียว ไวก้ ล่ินหอมดอกไมย้ ามราตรีตลบอบอวล ไปทว่ั ท่ามกลางแสง จนั ทร์สลวั แจค็ เกต็ กนั ลมสีดาของ ผชู้ ายตรงหนา้ ปกคลุมเงาของคน ท้งั สอง เพือ่ ไม่ใหน้ ้า หนกั ท้งั หมดกดลงไปที่ตวั ของเธอ หลงเซียว ใชม้ ือขา้ ง หน่ึงยนั กบั พ้นื เอาไว้ ทาใหห้ ินกรวดกดเขา้ กบั ฝ่ ามือ ไป จนถึงกระดูก เจบ็ ไปหมดท้งั ร่างกาย “เธออยากที่จะหาความสุขกบั ผชู้ ายคนอื่น แต่ไม่สามารถเติมเตม็ ผชู้ ายของตวั เองได้ ฉู่ลวั่ หาน บอกฉนั มาสิ เธอยงั จาไดอ้ ยรู่ ึเปล่าวา่ ตวั เองคือใคร! หลงเซียว ท่ีโกรธจนไม่ลืมหูลืมตา เขาพยายามใช้ ดวงตาคน้ หาความ จริงในดวงตาที่กาลงั หลบซ่อนของ เธอ เขาอยากท่ีจะหาการ สารภาพความผดิ ท่ีเธอทาใน ดวงตาคู่น้นั แต่กลบั ไม่มีเลยแมแ้ ต่นอ้ ย

ผหู้ ญิงที่อยดู่ า้ น ล่างหลบสายตาจากการคน้ หาของเขาอยา่ งด้ือดึง หนั หนา้ ไปอีกฝ่ังเงียบๆ หวั ใจของฉู่ลวั่ หานในตอนน้ีราวกบั มีเลือดหยดออกมา เจบ็ ปวดไป ทุกอณูซะยงิ่ กวา่ ความเจบ็ ที่หลงั หาความสุขหรอ หี! ในสายตาของหลงเซียว แต่ไหน แต่ไรเธอกเ็ ป็น คนท่ีแยกขนาดน้ี สามปี มาน้ี ผหู้ ญิงขา้ ง กายเขาไม่เคยขาด เธออยทู่ ่ี บา้ นคนเดียว เช่ือฟังเขามา โดยตลอด แต่กลบั ถูกดูถกู เหยยี ดหยาม แบบน้ี พอกนั ที่ ฉนั หมดความอดทนแลว้ ไม่จาเป็นตอ้ งทนเขา อีกต่อไป “ในเม่ือท่านเซียวกร็ ู้วา่ ฉนั เป็นผหู้ ญิงประเภทไหน ทาไมถึงไม่เลิกรา สกั ทีล่ะ ท่านเซียวมีสาวๆคอยรับใชอ้ ยู่ ขา้ งกายไม่ขาด ทาไมถึงตอ้ ง มาพวั พนั กบั ผหู้ ญิงท่ีเอาไม่ เลือกหนา้ อยา่ งฉนั ล่ะ”เธอตอกกลบั อยา่ ง เยน็ ชา เพอื่ ปกปิ ดความเจบ็ ปวดท่ีมีอยเู่ ตม็ ใจ

อยๆู่ หลงเซียวกแ็ สยะยมิ้ ”ฝันไปเถอะ! ท้งั ชีวิตน้ีเธอ อยา่ คิดหนีฉนั ดู ไวใ้ หด้ ี วา่ ผชู้ ายท่ีเธอเขา้ ใกล้ จะตายดว้ ยน้ามือฉนั ยงั ไง มนั ใชส้ ่วน ไหนสมั ผสั เธอ ฉนั กจ็ ะตดั ส่วนน้นั ของมนั ออก! ฉู่ลวั่ หานน้าตาปร่ิมขอบตา มองหลงเซียวดว้ ยความ ตกใจกลวั ”นาย จะทาอะไร? ! ” หลงเซียวส่งเสียงหวั เราะเยน็ ชา แม่งเอย้ ท่าทางแบบ น้ี เป็นไดข้ นาด น้ีเป็นเพราะผชู้ ายที่ลวนลามหล่อน พอ นึกถึงแบบน้ีข้ึน หลงเซียว แทบอยากที่จะตดั แขนตดั ขา คางเฉิงเจ้ียต่อหนา้ ต่อตาหล่อนไปเลย ตดั แขนมนั สอง ขา้ ง ควกั ลกู ตามนั ออกมาดว้ ย ! “เจบ็ ใจอยา่ งง้นั หรอ นี่มนั กแ็ คเ่ ริ่มตน้ เท่าน้นั ” หลงเซียวหวั เราะเสียงดงั ข้ึนมาอยา่ งกะทนั หนั เสียง หวั เราะที่น่า สยดสยองราวกบั มาจากนรกขมุ ท่ีลึกท่ีสุดก็ ไม่ปาน ดวงตาสีดาที่ลึก ไม่มีที่สิ้นสุดเตม็ ไปดว้ ยความ อาฆาตแคน้ พยาบาท”ไม่นานหรอก ฉนั จะใหเ้ ธอไดร้ ับรู้ วา่ การทรยศฉนั จะตอ้ งเจอกบั อะไร”

ทนั ทีที่น้าเสียงเยน็ ๆของหลงเซียวเปล่งออกมา เส้ือ แจค็ เกต็ กนั ลมก็ ถูกถลกออก ฉู่ลว่ั หานยงั ไม่ทนั ไดเ้ รียก สติกลบั คืนมา ร่างของเขาก็ ถอยห่างออกจากตวั เธอไป แลว้ กลา้ มเน้ือที่ถูกจนั ทร์สาดแสงภายใต้ สายลม เป็นที่ ยวั่ ยวนสายตายง่ิ นกั คิว้ ของหลงเซียวขมวดเขา้ หากนั เขม้ จนเป็นเส้นติดกนั ไม่วาย ตะคอกโดยความโมโห”ลุกข้ึน! แม่งเอย้ ! ฉู่ลว่ั หานเร่ิมโกรธข้ึนมาบา้ ง! “เจบ็ ลุกไม่ข้ึน” เธอเจบ็ จริงๆ เจบ็ หวั เขา่ เจบ็ หลงั เจบ็ จนเขา้ กระดูก เจบ็ เหมือนจะขาดใจ แต่ส่วนท่ีเจบ็ ที่สุดกค็ ือหวั ใจ ฉู่ลว่ั หานคิดไม่ถึง วา่ อยๆู่ หลงเซียวจะมีน้าใจยน่ื มือ ออกมาช่วยดึง เธอข้ึน ตอนที่มือเรียวยาวเตม็ ไปดว้ ยพละ กาลงั ของเขาจบั มือเลก็ ๆ ของเธอ ฉู่ลวั่ หานราวกบั เดก็ นอ้ ยท่ีกาลงั จมสู่ห่วงน้าวนแลว้ ไดร้ ับ การช่วยชีวิต

ราวกบั ทอ้ งฟ้าที่มืดมิดตรงหนา้ สวา่ งสดใสข้ึนมา แพรวพราวไปดว้ ย ดวงดาวระยบิ ระยบั แต่แลว้ เธอกค็ ิดผิด หลงั จากที่หลงเซียวดึงเธอข้ึนมา เขากป็ ล่อยมือเธอ ออกดว้ ยความ เกลียดชงั พลางกม้ มอง เส้ือผา้ ที่ขาดรุ่ง ริ่งของฉู่ ลวั่ หาน อยๆู่ ก็ ระเบิดอารมณ์ข้ึนมาอีกคร้ัง! “ทาตวั เองจนไม่เหลือสภาพแบบน้ี ยงั จะมีหนา้ ไปหา ผชู้ ายที่ไหน อีก! ” ฉู่ลว่ั หานไดย้ นิ ดงั น้นั กร็ ีบดึงเศษเส้ือผา้ ที่ขาดว่นิ ปกปิ ดร่างกายของ ตวั เอง หนา้ เปล่ียนเป็นสีแดง! แดง ผา่ วราวกบั โดนเตารีดแนบหนา้ ก็ ไม่ปาน แต่เดิมเส้ือผา้ ของเธอโดนคางเฉิงเจียจนขาดแทบไม่เหลือสภาพเดิม อยแู่ ลว้ มาเจอหลงเซี่ยวก่อกวนอีก ชิ้น ส่วนของเส้ือผา้ เหลือเพียง นอ้ ยนิด มีเพียงแต่เศษผา้ หอ้ ยต่องแต่งอยทู่ ่ีเอว ส่วนท่อนบนน้นั ไม่ เหลืออะไรสกั อยา่ ง!

ยงั ดีที่ตรงน้ีไม่มีคนผา่ นไปผา่ นมา ไม่ง้นั ล่ะกฉ็ ู่ลวั่ หาน คงตอ้ ง กลายเป็นประเดน็ ที่ผคู้ นพดู ถึงมากท่ีสุดในเวยป์ ๋ั วกเ็ ป็นได!้ หลงเซียวถอดแจค็ เกต็ กนั ลมของตวั เองออก ใชห้ ่อตวั ฉูลวั่ หานอยา่ งช่วยไม่ได้ ชายเส้ือคลุมปกอยทู่ ่ีหวั เข่า ของฉู่ ลว่ั หาน ดูเหมือนถูกเส้ือกินเขา้ ไปท้งั ตวั กไ็ ม่ปาน ดู น่ารักน่าเอน็ ดู ไม่น่าเกลียดซะทีเดียว ราวกบั แววตาของหลงเซียวที่มองเธอเปลี่ยนไป แต่ เพียงชวั่ วินาที ก็ กลบั มาเยน็ ชาเหมือนเดิม “เธออยากจะ ขายหนา้ ตวั เองยงั ไงกไ็ ด้ แต่ อยา่ ทาใหช้ ่ือเสียงของ ตระกลู หลง ตอ้ งเสื่อมเสียไปดว้ ย! ใจของฉ่ลว่ั หานท้งั เจบ็ ปวดท้งั เสียใจ ดงั น้นั ในสายตา ของหลงเซียว ต้งั แต่จนจบ มีแต่ช่ือเสียงของตระกลู หลง เท่าน้นั ที่สาคญั ชื่อเสียง ของหลงเซียวท่ีสาคญั ส่วนชีวิต ของเธอกลบั ไม่มีค่าเลยแมแ้ ต่นอ้ ย ท่ีเขาไม่ยอมหยา่ กเ็ ป็นเพราะชื่อเสียงปัญญาออ่ นน้ี สินะ

ฉ่ลว่ั หานส่ายหนา้ ไปมา เธออยากยมิ้ แต่ดว้ ยน้าตาท่ี ท่วมไปทว่ั เลย ไดแ้ ต่ดึงแจค็ เกต็ กนั ลมท่ีคลุมตวั อยใู่ หก้ ระชบั มากยงิ่ ข้ึน พลางสูด กล่ินอากาเวอ่ ่อนๆบนเส้ือผา้ ของเขา เหมือนกบั ไดอ้ ยใู่ นออ้ มกอด เขา ไม่กลา้ ไปมองดวงตาของหลงเซียวท่ีอยากจะกลืนกิน เธอท้งั เป็นอีก มือนอ้ ยๆสองขา้ งของฉู่ลวั่ หานดึงแจค็ เก็ ตกนั ลมไวแ้ น่น ผมยาวท่ี ทาทรงไวเ้ รียบร้อยก่อนออก จากบา้ น ตอนน้ีกลบั ไม่เหลือสภาพเดิม ปอยผมสองขา้ ง หลุดลุ่ยลงมา ผมนุ่มดุจแพรไหมท่ีมว้ นไวค้ ลาย ออกเป็น ลอนใหญ่ปรกอยทู่ ่ีไหปลาร้า สีดาสนิทของเสน้ ผมเงาวบั ขบั ผวิ ขาวละเอียดอ่อนใหด้ ูเปล่งประกายมากข้ึน เป็น ภาพที่ดึงดูด สายตาคนมองไดเ้ ป็นอยา่ งมาก วนิ าทีที่กา้ วเทา้ กระเป๋ าถือสีดาถูกยดั เขา้ มาท่ีมือเธอ พอเงยหนา้ อีกที สิ่งที่อยตู่ รงหนา้ มีเพยี งแต่เบ้ืองหลงั ของหลงเซียวท่ีกาลงั เดินหายไป เส้ือเชิ้ตสีขาวสะอาดสะอา้ น ตา้ นกบั ลม ผา่ นดอกไมท้ ี่ ส่งกล่ินหอม ทุกๆท่ีที่เขากา้ วผา่ น คงเหลือไวเ้ พยี งแต่ กล่ินอายความแรงกลา้ ของ จิตใจ

ฉู่ลวั่ หานจิกฝ่ ามือตวั เองดว้ ยความเจบ็ ปวด พลางเร่ง ฝีเทา้ เดินตาม ไปอยา่ งกะเผลกๆ ถา้ ชกั ชา้ อีกล่ะก็ ไม่รู้วา่ คุณชายคนน้ีจะลงโทษเธอยงั ไงอีก รถโรลส์-รอยซ์ สีดาจอดอยขู่ า้ งๆถนนใหญ่ หยงั เซินรี บสาวเทา้ ยาวๆว่ิงเขา้ มา เห็นหลงเซียว กร็ ีบโนม้ ตวั ลง เลก็ นอ้ ย ก่อนจะพดู “BOSS คนคนน้นั ผมจดั การเรียบร้อยแลว้ ” ลวั่ หานเบิกตาโตเงียบๆ จดั การเรียบร้อยแลว้ หมายความวา่ ยงั ไง หรือวา่ ฆ่าเขาไปแลว้ ? แต่นน่ั มนั ผดิ กฎหมายนะ! หลงเซียวบา้ ไปแลว้ แน่ๆ ฆ่าคนตอ้ งมี คา่ ตอบแทนนะ! คางเฉิงเจ้ียเป็นลูกชายคนเดียวของตระกลู คาง ผู้ สืบทอดกิจการเพยี ง คนเดียวของบริษทั วา่ นเคอ น่ีหลง เซียวบา้ ไปแลว้ หรือไง? ! ฉ่ลวั่ หานเองกไ็ ม่รู้วา่ รวบรวมความกลา้ มาจากไหน ดึง แขนขา้ งหน่ึง ของหลงเซียวไว”้ นายทาอะไรกบั เขา คาง เฉิงเจียเป็นผบู้ ริหารของ บริษทั วา่ นเคอนะ นายอยา่ หุนหนั พลนั แล่นอยา่ งน้ี!

ดวงตาเยน็ ชาของหลงเซียวเหลือบไปเห็นนิ้วมือเลก็ ๆ กาลงั ดึงขอ้ มือ ของตวั เองอยู่ พลางใชส้ ายตามองเธอ ดว้ ยความสมเพช”กแ็ คบ่ ริษทั วา่ นเคอ แค่คุณชายที่มีแค่ เงินแต่ไร้ประโยชน์ ทาใหเ้ ธอต่ืนเตน้ มาก ขนาดน้ีเลย หรอ” ความยงิ่ ทระนงที่ไร้ยางอายของเขา ทาใหฉ้ ู่ ลว่ั หาน เงียบไปชวั่ ขณะหน่ึง พร้อมคอ่ ยๆคลายนิ้วมือออกทีละ นิ้ว “ฉู่ ลวั่ หาน เธอนี่มนั น่ารังเกียจยง่ิ กวา่ ที่ฉนั คิด! “รอย ยมิ้ เลก็ ๆ ท่ีมุม ปากเรียวบางของเขา เตม็ ไปดว้ ยความมืดมิดท่ีไม่สามารถประมาณ ได้ ฉู่ลว่ั หานยมิ้ เยน็ ๆ”ในสายตาของท่านเซียว ชีวติ ของ คนมนั ไร้คา่ มาก ขนาดน้ีเลยสินะ”รวมตวั ฉนั เองดว้ ย หลงเซียวตอบกลบั ดว้ ยน้าเสียงเยน็ เฉียบเหมือนน้า แขง็ ”คนที่ไร้ เกียรติไร้ศกั ด์ิศรี เธอจะมาคาดหวงั อะไร จากฉนั ” ไร้เกียรติไร้ศกั ด์ิศรีอยา่ งน้นั หรอ เหอะๆ !

ฉ่ลวั่ หานยงั ไม่ทนั ไดเ้ ริ่ม คาพดู แรงๆท่ีอยากตอกกลบั เขา ไม่ทนั ไร กถ็ ูกกลืนกลบั ลงไปในคอ หลงเซียวส่งสญั ญาณจากมือให้ หยงั เซินเปิ ดประตูรถ หลงเซียวกา้ ว ขายาวๆข้ึนรถไป ในขณะที่ฉู่ลวั่ หานยงั คง สบั สน จะข้ึนดี หรือไม่ ข้ึนดี “ไม่ข้ึนมาหรอ หรือวา่ อยากกลบั ไป …เล่นเกมเก่าๆ” น้าเสียงเสียดสีประชดประชนั ของหลงเซียวลอยมา จากในรถ ต่อ หนา้ หยงั เซิน เขาไม่ไดพ้ ดู ตรงๆวา่ เธอคบชู้ กบั ผชู้ ายคนอื่น ใชค้ าอ่ืน แทน แต่กย็ งั เตม็ ไปดว้ ยแรง อาฆาตแคน้ ฉู่ลวั่ หานเหมือนเดิม ฉ่ลวั่ หานกดั ฟันกรอด ข้ึนรถไป ดีท่ีวา่ เบาะหลงั ที่นง่ั กวา้ งพอ ใหค้ น สองคนนงั่ คนละฝ่ัง ไม่ตอ้ งไปสมั ผสั กบั เขา แต่นงั่ ใกลๆ้ กนั แบบน้ี ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานรู้สึกไดถ้ ึงแรง พยาบาทท่ีลอย มาไม่ใกลไ้ ม่ไกล ต้งั แต่หวั จรดเทา้ เสน้ เลือดฝอยทุกเสน้ ในร่างกาย ลว้ นถูกกล่ินอายความ

สยดสยองเลือดเยน็ ของหลงเซียวค่อยๆกลืนกินท่ีละ เลก็ ทีละนอ้ ย มนั เป็นความหดหูท่ีทาใหร้ ู้สึกหายใจไม่ออก “BOSS จะไปไหนดีครับ” แมแ้ ต่หยงั เซินกร็ ับรู้ไดถ้ ึงบรรยากาศแปลกๆในรถ ถามข้ึนมาอยา่ ง ระมดั ระวงั จากน้นั กเ็ ตรียมออกรถ เหลือ เพยี งแต่รอคาสงั่ จากหลง เซียว “กลบั รีสอร์ทหยจี ิ่ง ” “รับทราบ! เสียงเคร่ืองยนตด์ งั กลมเสียงหายใจของฉู่ ลวั่ หาน รีสอร์ทหยจี ิ่ง… ฉากต่อไปคงจะเป็นสึนามิท่ีเตม็ ไป ดว้ ยเลือดสินะ ฉลว่ั หานนึกถึงที่หยงั เซินพดู วา่ ”จดั การเรียบร้อยแลว้ ” ราวกบั หวั ใจ ถูกแทงกไ็ ม่ปาน จริงๆแลว้ เธอกงั วลมากกวา่ วา่ ท่ีหลงเซียวโกรธใน ชวั่ เคราแต่ทาเรื่องที่ไม่ควรทาลง ไป “คางเฉิงเจียไม่ไดท้ าอะไร นาย อยา่ ใจร้ายไปนกั เลย ยงั ไงเขากเ็ ป็นคุณชายหวั แกว้ หวั แหวนของ ตระกลู คาง ยงั ไงนายกต็ อ้ งใหห้ นา้ พอ่ เขาบา้ ง”

สงั คมธุรกิจกเ็ หมือนกบั สนามรบ มีเพอ่ื นเพิ่มมาอีกคน ศตั รูกล็ ดไป หน่ึง ริมฝีปากท่ีเรียวบางเหมือนกระจบั คมเหมือนปลายมีดของหลงเซียว กระตุกข้ึนเบาๆ กล่ินหอมของตวั หญิงสาว ที่อยไู่ ม่ไกลแตะเขา้ ท่ี ปลายจมูก เป็นกล่ินดอกพดุ ซอ้ นอ่อนๆที่ยงั คงหอมอบอวลไม่คลาย สะกิดเขา้ ที่หวั ใจ ทาใหเ้ ตน้ เร็วข้ึนอยา่ งควบคุมไม่ได้ “ปล่อยมนั น่ะหรอ ง้นั คงตอ้ งดูก่อนวา่ เธอจะทาใหฉ้ นั ระบาย อารมณ์ดีรึเปล่า! “

ตอนท2่ี 3 รูปภาพท่านเซียวที่อาบนา้ เสร็จ แคไ่ ดย้ นิ คาพดู น้นั คู่ลว่ั หานกอ็ ้ึงจนพดู อะไรไม่ออก ไม่มีใครพดู อะไรอีก อุณหภูมิในรถเริ่มร้อนระอุข้ึนมา จนน่าอึดอดั รถข้ึนไปมอเตอร์เวย์ ฉู่ลวั่ หานทาไดแ้ ต่หนั ไปมองป้ายตามถนนที่ อยดู่ า้ นหลงั จากใหญ่เปล่ียนเป็น เลก็ จนไกลสุดสายตา เธอทาได้ เพยี งแต่อดทนความ เยน็ ชาและความหนาวเหน็บในรถ ตลอดทาง คร่ึงชวั่ โมง บนรถ ฉู่ลวั่ หานไดแ้ ต่ภาวนาวา่ ตวั เองจะไม่ถูกฆ่าหมก ศพอยบู่ นรถ วินาทีที่บรรยากาศในรถกระอกั กระอ่วนจนทาใหใ้ คร ต่อใครหายใจ ไม่ออก มือถือของหลงเซียวกม็ ีเสียงเรียก เขา้ ดงั ข้ึน เขาหนั ไปมองช่ือบนหนา้ จอโทรศพั ทแ์ วบหน่ึง หวั คิ้วก็ ค่อยๆขมวด เขา้ หากนั “คุณชายหลงลกู ชายของผมเองที่มนั ไม่รักดี เฉิงเจีย ไม่รู้เร่ือง กฎเกณฑอ์ ะไรนกั ทาผดิ ต่อท่านกบั ภรรยา…ไดโ้ ปรดเมตตาดว้ ย ผมจะไปขอโทษท่าน ดว้ ยตวั เองอยา่ งแน่นอน! คุณชายหลง….”

เสียงออ้ นวอนร้องขอชีวิตของผชู้ ายวยั กลางคนดงั ข้ึน มาจากลาโพง มือถือ ฉู่ลว่ั หานรู้สึกหนาวข้ึนมา คิดในใจ วา่ ตอ้ งเป็นพอ่ ของคางเฉิง เจ๋ียแน่นอน ประธานบริษทั และผถู้ ือครองหุน้ มากที่สุดของบริษทั วา่ นเคอ ฉู่ร่ัวหานพยายามกระดิกหูฟัง ควบคุมความกลวั ท่ีมีอยู่ เตม็ อก ถึงจะ ไม่รู้วา่ สรุปแลว้ หลงเซียวทาอะไรกบั หมอ นนั่ กนั แน่ แต่การท่ีคาง เทียนหลินร้อนรนขนาดน้นั จุดจบของคางเฉิงเจ้ียจะตอ้ งน่าสงสาร มากแน่ๆ หลงเซียวลูบหวั คิ้วของตวั เองอยา่ งหงุดหงิด น้าเสียงท่ี เตม็ ไปดว้ ย แรงกดดนั คอ่ ยๆพดู อยา่ งข้ีเกียจ”คุณคาง คงจะยงุ่ มากๆ ถึงไม่มีเวลา สง่ั สอนลูกชาย ผมเขา้ ใจ ดี… ” “คุณชายหลง ท่านวางใจไดเ้ ลย ผมจะอบรมสง่ั สอน มนั เอง! ได้ โปรดท่านช่วยเมตตาดว้ ย ใหล้ ูกชายผม กลบั มาก่อน ขอร้องล่ะ…..” หลงเซียวขมวดคิ้วเขม้ สีหนา้ เรียบไร้อารมณ์”คุณคาง ธนูท่ีถูกปล่อยออกไปแลว้ ไม่มีทางกลบั มาได้ ในเม่ือผม

ตดั สินใจท่ีจะช่วยอบรมสงั่ สอนลูกชายคุณแบบฟรีๆ ยงั ไงผมกจ็ ะรับผดิ ชอบใหถ้ ึงท่ีสุด” “คุณชายหลงผม.” “คุณคาง ถา้ อยากใหล้ ูกชายคุณกลบั ไปแบบครบ 32 ล่ะก็ ทางท่ีดีคุณ อยา่ โทรมารบกวนผมอีกกแ็ ลว้ กนั ” พดู จบ ไม่ทนั ใหค้ างเทียนหลินไดร้ ้องขออีกคร้ัง หลง เซียวกต็ ดั สาย ไปทนั ที พลางโยนมือถือไปบนเบาะ ตรง กลางระหวา่ งท่ีนงั่ ฉู่ลวั่ หานสูดหายใจเขา้ ลึก คร้ังน้ี เธอไม่กลา้ พดู อะไรอีกแลว้ จริงๆ หลงเซียวอยากท่ีจะกาจดั หน่ึงในสี่จตุรเทพของเมือง หลวงคางเฉิง เจ๋ียกลบั ง่ายเหมือนเป่ าฝ่ นุ ใหก้ ระจาย แลว้ เธอ กบั ลู่หวซู่ วงล่ะ ไม่ยงิ่ ง่ายไปกนั ใหญ่หรือไง ทางท้งั ทาง เงียบราวกบั ความตายไดป้ กคลุมไปทว่ั สองมือของหลง เซียววางอยบู่ นหนา้ ขา นง่ั พงิ เบาะ หลบั ตาพกั ผอ่ น แต่บรรยากาศบน รถกลบั ไม่ไดผ้ อ่ น คลายข้ึนเลยแมแ้ ต่นอ้ ย

เวลาน้ี หนา้ จอดาๆของมือถือที่วางอยตู่ รงกลาง ระหวา่ งคนสองคน อยๆู่ กส็ วา่ งจา้ ข้ึนมา ทาเอาฉู่ลวั่ หาน สะดุง้ ตกใจ รีบกม้ หนา้ มอง ดวงตาหยเี ขา้ หากนั ดว้ ย ความไม่ชอบใจ บนหนา้ จอที่สวา่ งไสว ปรากฏชื่อของคนท่ีทาใหฉ้ ่ล่ั วหานรู้สึก ขยะแขยงพะอืดพะอม โม่หรูเฟย! ถึงจะเป็นเสียงเรียกเขา้ ธรรมดาๆเหมือนเดิม แต่วา่ คร้ัง น้ี หลงเซียว กลบั ไม่แมแ้ ต่มอง ยงิ่ ไม่ตอ้ งพดู ถึงเร่ืองรับ สาย ฉ่ลวั่ หานเองกท็ าเป็นไม่ไดเ้ ห็นอะไรท้งั น้นั พลางพดู เตือนยมิ้ ๆ” นายไม่ดูสกั หน่อยหรอ” ส่ิงที่ตอบเธอคือ ความเงียบของหลงเซียว แลว้ กย็ งั มี. ภาพตรงหนา้ ท่ีเขาหยบิ มือถือควา่ หนา้ จอลงอยา่ งไม่ ไยดี

มือถือถูกควา่ ลง ทาใหเ้ สียงเรียกเขา้ กลายเป็นเสียง สน่ั แทน ผา่ นไป สกั พกั กเ็ งียบดบั ไป ริมฝีปากอมชมพขู องฉู่ลว่ั หานแฝงไปดว้ ยรอยยมิ้ ได้ ใจเลก็ ๆโม่หรู เฟยในสายตาของหลงเซียว กเ็ ป็นไดแ้ ค่น้ี สินะ รถจอดอยทู่ ่ีดา้ นนอกอพาร์ทเมน้ ทข์ องรีสอร์ทหยจี ิ่ง หยงั เซินเปิ ดประตูลงจากรถ และไม่ลืมท่ีจะเปิ ดประตูให้ หลงเชียวกบั ฉู่ลว่ั หานลงจากรถ ลว่ั หานยมื อยทู่ ่ามกลางคืนที่มีลมพดั ผา่ น ไม่วาย แอบมองร่างของ หลงเซียวที่อยไู่ ม่ไกลกนั นกั เส้ือเชิ้ตสี ขาวสะอาดสะอา้ น ถูกเกบ็ ชายไวใ้ นกางเกงสีดาสไตล์ ตะวนั ตกอยา่ งเรียบร้อย ขาเรียวยาวท่ีดู กายาแขง็ แรง ท่ามกลางแสงราตรี ทาใหเ้ ขาดูโดดเด่นยง่ิ กวา่ อะไร อยา่ งไรกต็ าม จะดูดีหรือไมด่ ูดีกเ็ ท่าน้นั สาหรับเธอ แลว้ หลงเซียวก็ เป็นเพยี งแค่สามีในนามของเธอกเ็ ท่าน้นั

แสดงละครต่อหนา้ ผคู้ นพอแลว้ พอกลบั มาบา้ นกต็ ่าง คนต่างอยู่ กฎ เก่าๆ เธอคุน้ เคยกบั มนั ดี แต่เดิมคิดวา่ หลงเซียวจะนง่ั รถกลบั ไปเลย ใครจะไป คิดวา่ หลงเชียว กลบั พดู กบั หยงั เซินวา่ “พรุ่งน้ีมารับฉนั 8 โมง” “รับทราบครับ BOSS” ไม่นาน รถกท็ ะยานตวั ออกไป เหลือเพยี งแต่เงาของ คนสองคนที่อยู่ ตรงหนา้ เขาจะนอนที่น่ีอยา่ งง้นั หรอ? เผชิญหนา้ กบั สายตาของฉู่ ลว่ั หาน หลงเซียวพดู ดว้ ย น้าเสียงดุดนั เยอื กเยน็ “ไม่เขา้ บา้ นหรือไง รอใคร” คูล่ วั่ หานสะอ้ืนอยใู่ นใจ”ท่านเซียวไมก่ ลบั ไปอยเู่ ป็น เพอื่ นแม่ของ ลูกคุณหรือไง อยทู่ ่ีน่ีหมายความวา่ ยงั ไง” ในน้าเสียง แฝงไปดว้ ยความหึงเลก็ นอ้ ย

ดีมาก อยา่ งนอ้ ยเธอกย็ งั มีปฏิกิริยาตอบสนองฉนั หลงเซียวกา้ วเทา้ ยาวๆเขา้ มา เดินนาเขา้ ประตูไป ไม่ หนั ไปสนใจผหู้ ญิงที่ยนื สงสยั อยู่ ขา้ งหลงั เลยแมแ้ ต่เลก็ นอ้ ย ฉู่ลว่ั หานยกั ไหล่เลก็ นอ้ ย ก่อนจะรีบเดินตามเขา เขา้ ไป ในหอ้ งนง่ั เล่นขนาดใหญ่ที่มีโคมไฟคริสทลั ส่อง ประกายไปทวั่ หลงเซียวคลายปกเส้ือออกเลก็ นอ้ ย ก่อน ที่จะนงั่ ลงบนโซฟาอยา่ ง สบายๆดว้ ยท่าทางทระนงตวั สองขาพาดบนโต๊ะกระจกตวั เต้ีย รองเทา้ หนงั เงาวบั เลย พ้นื ท่ีโตะ๊ ออกไปเยอะ ขาของเขา ท้งั เรียวท้งั ยาว ความ ยาวของโต๊ะเรียกไวว้ า่ ถูกเขากินขาด ลวั่ หานถอดรองเทา้ ออก ตอนท่ีกม้ ลงดูถึงรู้วา่ สน้ เทา้ เธอไดร้ ับ บาดเจบ็ รอยแผลสีแดงเลก็ ๆท่ีอยบู่ นผวิ ขาว อมชมพู เป็นท่ีสะดุดตา ไม่นอ้ ย ความเจบ็ ที่หวั เขา่ ยง่ิ ชดั เจนซะกวา่ อะไร ที! คร้ังน้ี แผลเตม็ ไปหมดจริงๆ

หลงั จากดึงแจ๊กเกต็ กนั ลมท่ีคลุมตวั อยใู่ หก้ ระชบั ข้ึน ฉู่ ลว่ั หาน เตรียมที่จะข้ึนช้นั บนไปเปล่ียนเส้ือผา้ “มาน่ี” ในหอ้ งนง่ั เล่น อยๆู่ เสียงเนื่อยๆของหลงเซียวกด็ งั ข้ึน น้าเสียงท่ีเตม็ ไปดว้ ยอานาจ ไมส่ ามารถต่อตา้ นได้ “ฉนั ไปเปลี่ยนชุดก่อน เปล่ียนเสร็จเดี่ยวลงมา”พดู เสร็จ ฉู่ลวั่ หานกา ราวบนั ไดแน่น พร้อมกา้ วข้ึนไป “เธอรู้จกั ต่อรองต้งั แต่เมื่อไหร่กนั เธอคิดวา่ ฉนั ใจดีกบั เธอมากหรือ คิดวา่ ตวั เองมีสิทธ์ิต่อรองกบั ฉนั กนั ” สายตาเยน็ เฉียบของหลงเซียว กวาดตาข้ึนลงมองเธอ จอ้ งราวกบั อยากจะใหร้ ่างเธอทะลุเป็นรูไปต่อหนา้ ต่อตา ฉ่ลว่ั หานทาได้ เพยี งแต่กา้ วถอยหลงั ก่อนหมุนตวั สาว เทา้ เขา้ ไปหาเขาอยา่ งชา้ ๆ ขา้ งหนา้ โซฟา แจค็ เกต็ กนั ลม ที่อยบู่ นตวั เธอบางราวกบั ถูกแขวนอยู่ บนไมแ้ ขวนกไ็ ม่

ปาน พลางแกวง่ ไปแกวง่ มา หลงเสี่ยวค่อยๆเงยหนา้ ข้ึนมอง แสงสวา่ งไฟในหอ้ งนงั่ เล่นสาดเขา้ ท่ีหนา้ ของหญิงสาว ปากสีแดงระเรื่อ แกม้ ขาวอมชมพู ละเอียดอ่อน น่ามอง นอ้ ยมากท่ีเขาจะได้ มองเธอชดั ๆขนาดน้ี ไม่ หรือมองเธอ ดว้ ยอารมณ์แบบน้ี ภาพที่คางเฉิงเจี๋ยทารุ่มร่ามกบั เธอ ทาใหห้ ลงเซียว เอาแต่คิดอยากจะ ฆ่าคน! ผหู้ ญิงคนน้ี มีความสามารถท่ีจะป่ันหวั ผชู้ าย ถา้ ไม่จริง ล่ะก็ ต้งั แต่ แรกหล่อนกค็ งไม่…. แม่งเอย้ ! เธอยนื เงียบตามคาสงั่ เขา ไม่พดู ไม่จาสกั คา ทาให้ หลงเซียวเริ่มมี น้าโหข้ึนมาอีก ทนั ทีท่ีเขาออกปากพดู ดว้ ยน้าเสียงเยน็ ๆ “เรื่องบา้ น ของเธอ มนั เป็นยงั ไง” หะ้ อยๆู่ ลวั่ หานกถ็ ูกคาถามท่ีเขาโยนใส่ชะงกั ไป บา้ นหรอ บา้ นอะไรกนั

เออ้ ! จริงดว้ ย บา้ นที่เธอเช่าเอง หรือวา่ หลงเซียวจะ พดู ถึงเร่ืองท่ีบา้ น ถกู งดั เขารู้ไดย้ งั ไงกนั สายตาของเขาจบั อยกู่ บั ภาพท่ีหญิงสาวพยายาม ครุ่นคิด เม่ือสกั ครู่ที่ เธอชะงกั ไป ทาใหฉ้ ู่ลวั่ หานที่เฉลียว ฉลาดมีไหวพริบดูสมองทึบไม่ นอ้ ย ท่าทางงงๆของเธอ ทาใหค้ นมองรู้สึกหวั เสียเป็นอยา่ งมาก “พดู ความจริงมา ไม่ตอ้ งแกลง้ ทาเป็นไม่รู้กบั ฉนั ยงิ่ ไม่ ตอ้ งพดู ถึงคิด จะโกหกฉนั ”หลงเซียวเบนหนา้ ไปอีกฝั่ง ไม่ไดห้ นั ไปมองฉู่ลว่ั หาน อีก แถมยงั ดูห่างเหินซะยงิ่ กวา่ เดิม ลว่ั หานถึงจะไม่ชอบฉ่ซีหราน แต่เร่ืองในครอบครัว ไม่ควรปล่อย ใหค้ นนอกรับรู้ “กแ็ ค่พวกเดก็ วยั รุ่นท่ีไม่รู้ ประสา ทาเร่ืองสิ้นคิด จดั การเรียบร้อยแลว้ ล่ะ” หลงเซียวขยบั เปลือกตาเลก็ นอ้ ยพลางเลิกคิ้วข้ึน ริม ฝีปากบางยกข้ึน เลก็ นอ้ ย “แต่เดก็ ไม่ก่ีคนเธอกลบั จดั การไม่ได้ ฉนั คงจะประเมินเธอ สูงไป”

ลว่ั หานเมม้ ปากเบาๆ “ท่านเซียวยงั มีธุระอะไรอีกม้ยั ถา้ ไม่มีอะไร แลว้ ฉนั ขอตวั ไปเปลี่ยนเส้ือผา้ ก่อน” หลงเซียวคารามอยา่ งเยน็ ชา “ฉู่ ลวั่ หาน เธอเอาความ มนั่ อกมน่ั ใจมา จากไหนกนั ฉ่ลว่ั หานขมวดคิว้ เบาๆ นึกวา่ เขาจะพดู อะไรต่อ แต่ ผชู้ ายที่อยบู่ น โซฟากลบั ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลบั ใดๆ พดู อะไรของเขากนั นะ กา้ วเทา้ เตรียมจะข้ึนบนั ได ไม่ไดไ้ ปยงุ่ อะไรกบั เขาอีก จนกระทง่ั ร่าง ของฉู่ลว่ั หานข้ึนช้นั สองไป หายไปจาก หนา้ หอ้ งนอน หลงเซียวถึง ลืมตาข้ึน”เธอเอาความมน่ั ใจ มาจากไหนกนั ถึงกลา้ ทากบั ฉนั ขนาด น้ี” วนั ท่ีสอง ฉู่ลวั่ หานตื่นนอนตามปกติ ใส่ชุดนอนเดินออกมาจากหอ้ ง ไม่วายกวาดตามองช้นั ล่างเลก็ นอ้ ย แต่ กลบั ไม่แมแ้ ต่เงาของหลง เซียว ไม่ไดใ้ หม้ ารับตอน 8 โมงหรือไง นี่เพิง่ เจด็ โมงคร่ึง ไปไหนซะแลว้ ล่ะ