คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป1

ไม่อยากเจอเธอ เลยรีบไปง้นั หรอ หมุนตวั เตรียมกลบั เขา้ หอ้ ง ขณะที่ฉู่ลวั่ หานกาลงั จะ ถอดเส้ือผา้ ประตูหอ้ งน้ากถ็ ูกผลกั ออก หลงเซียวนุ่งผา้ ขนหนูสีขาว สวมสลิปเปอร์เดินออกมา รูปร่างสูง ใหญ่ แต่กลบั มีเพียงผา้ ขนหนูหนาๆผนื ไม่กวา้ ง นกั ปกปิ ดตรง บริเวณจุดตอ้ งหา้ ม ท่อนบนท่ีเตม็ ไปดว้ ย กลา้ มเน้ือ ทุกส่วนของ ร่างกายถูกส่องประกายไปดว้ ย แสงแดดอบอ่นุ ยามเชา้ หยดน้าใสๆ แต่ละหยดคอ่ ยไหล ลงมาอยา่ งชา้ ๆ…. ฉู่ลว่ั หานกาชุดนอนแน่น ตะลึงง้นั กบั ภาพตรงหนา้ ! ภาพที่ผชู้ ายหนา้ ตาหล่อเหลาเดินออกมาจากหอ้ งน้า ราวกบั มี สปอร์ตไลทส์ ่องอยตู่ รงกลาง เด๋ียวนะ! เขาเขา้ มาต้งั แต่เม่ือไหร่! แถมอาบน้า สระผม แลว้ ดว้ ย!

สายตาเรียบๆของหลงเซียวมองขา้ มความประหลาด ใจของเธอไป” ฉนั ไม่ใชย้ าสีฟันยหี่ อ้ น้ี วนั น้ีก่อนกลบั เขา้ บา้ นซ้ืออนั ใหม่ซะ” คูล่ วั่ หาน หลงเซียวนุ่งผา้ ขนหนูเดินไปยงั หอ้ งแต่งตวั อยา่ งไม่ รีรอ ผลกั ประตู เปิ ดออก “แลว้ ก็ ก่อนออกแปดโมง เตรียม อาหารเชา้ ใหเ้ รียบร้อย” ฉู่ลวั่ หาน: » เพอ่ื ท่ีจะรับมือกบั การมาเยอื นอยา่ งไม่ทนั ใหต้ ้งั ตวั ของ หลงจื่อ คูล่ ว่ั หานซ้ือเน้ือผกั จานวนหน่ึงเตรียมไวใ้ นตูเ้ ยน็ เรียบร้อยแลว้ ทาม้ือเชา้ ม้ือเดียวไม่ไดเ้ ป็นเรื่องยากอะไร นกั แต่วา่ ….สิ่งที่หลงเซียวกาลงั ทา อยมู่ นั หมายความวา่ ไง ดว้ ยสงสยั เตม็ อก ฉู่ลว่ั หานลงไปช้นั ล่าง จดั การเตรียม ม้ือเชา้ ที่เคย ทาตามปกติสาหรับสองคน น้าเตา้ หูตม้ ร้อนๆ ทอดไขส่ องฟอง ขนมปังปิ้ งสองสาม แผน่ ท้งั ยงั หน่ั ผลไมส้ ดที่ลา้ งไวเ้ รียบร้อยแลว้ อยใู่ นจาน

เวลามีจากดั เธอทาอาหารเชา้ แบบปกติไม่ทนั ทาได้ เพยี งแต่แบบ ผสมผสานไปก่อน อาหารเชา้ ถูกจดั วางไวบ้ นโตะ๊ หลงเซียวเปล่ียนชุด เดินออกมา เรียบร้อยแลว้ กางเกงขากระบอกสไตล์ ตะวนั ตก เส้ือเชิ้ตสะอาด สะอา้ นผมท่ีถูกจดั ทรง เรียบร้อยไม่ช้ีใหเ้ ห็นแมแ้ ต่เสน้ เดียว ผชู้ ายท่ี อยตู่ รงหนา้ มีแต่แสงออร่าเจิดจรัสออกมา แต่ลวั่ หาน ที่ใส่ชุดนอน ผมยาวพาดไวด้ า้ นหลงั เพยี งแคล่ า้ งหนา้ ลวกๆ… เวลาแทบจะไม่ทนั แลว้ ฉู่ลวั่ หานรีบพดู “อาหารเชา้ ก็ เรียบร้อยแลว้ ง้นั ฉนั ….รีบไปเตรียมตวั ออกไปทางาน ก่อนล่ะ” หลงเซียวกวาดตามองอาหารเชา้ ตรงหนา้ พลางขมวด คิ้วเบาๆ “นงั่ ลง” “ฟังท่ีฉนั พดู ไม่รู้เรื่องหรือไง” อะไรของเขาอีกเน่ีย! ทนไว!้ ฉ่ลวั่ หานนง่ั ลง หลงเซียวค่อยๆกินอาหารเชา้ อยา่ งไม่ รีบร้อน ส่วน เธอรีบกินจนเกือบสาลกั แคส่ ามคาก็ เสร็จ!

“ฉนั ยงั กินไม่เสร็จเลย เธอจะรีบร้อนอะไร” ฉ่ลวั่ หาน: แ อะไรกนั ไม่ยอมใหค้ นอ่ืนกินเร็วกวา่ ตวั เองอีก นงั่ กินไปสกั พกั พลางมองสปี ดการกินของเขา หลงั จากตวั เองดื่ม น้าเตา้ หูไม่กี่อีก ก็หนั ไปมองเขาต่อฉ่ลวั่ หา นแทบอยากจะกินแทน เขาใหม้ นั เสร็จๆไปสักที ในท่ีสุด วินาทีท่ีฉู่ลว่ั หานแทบจะคลงั่ ตายเพราะรีบ ร้อย หลงเซียวก็ กินอ่ิมสกั ที ฉู่ลวั่ หานเลื่อนแกว้ ไปขา้ งๆ กระโดดโหยงออกจากท่ีนง่ั รีบวิง่ ข้ึน ช้นั บน! สายแลว้ ๆๆ สายแลว้ แน่ๆเลย! ขา้ ว ม้ือน้ีหลงเซียวใชเ้ วลาต้งั คร่ึงชว่ั โมง! หลงเซียวมองหลงั ไวๆของหญิงสาว ราวกบั หวั ใจถูก สาดไปดว้ ย แสงอาทิตยท์ ่ีแสนจะอบอุ่นยามเชา้ รถของหยงั เซินจอดรออยดู่ า้ นนอก หลงเซียวเดินผา่ น หนา้ ต่าง สไตลฝ์ ร่ังเศส เห็นสวนในยามเชา้ ตรู่ นิ้วมือท่ี เห็นขอ้ กระดูกชดั เจน

แตะลงบนแขนเรียวยาวเบาๆ คูล่ ว่ั หานเปลี่ยนชุดเสร็จกร็ ีบวิ่งลง บนั ไดมา ดีจริงๆท่ี หลงเซียวยงั อย!ู่ ใบหนา้ ไร้เคร่ืองสาอาง ชุดกระโปรง ผมยาวพาดบ่า เส้ือผา้ ที่ดู ทะมดั ทะแมงเรียบหรู ติดเพียงแต่ ท่าทางการ เดินบวกกบั ผา้ พนั แผล ท่ีมองเห็นไดอ้ ยา่ งชดั เจนบนหวั เข่า “ข้ึนรถ” ฉู่ลว่ั หาน: “โรงพยาบาลกบั บริษทั ไม่ใช่ทาง เดียวกนั ….ใช่ม้ยั ? ” หลงเซียวยกขอ้ ศอกข้ึนเพ่ือตรวจดูความ เรียบร้อย”เธอคิดวา่ ฉนั จะ ไปส่งเธอง้นั หรอ ฉนั ตอ้ งไป ตดั ริบบิ้นเปิ ดงาน ใหเ้ ธอติดรถไปดว้ ย กเ็ ท่าน้นั แหละ” ฉู่ลว่ั หานกา้ วเทา้ ข้ึนรถไป มิน่าล่ะ คิดๆไปมายงั ไงเขา กไ็ ม่มีทางไป ส่งเธอ รักขา้ งเดียวท่ีไม่มีผลตอบแทน ฉู่ ลวั่ หาน เธอจะโง่ไปถึงเม่ือไหร่กนั

หลงั จากลงรถ ฉู่ลวั่ หานเขา้ ไปในโรงพยาบาล รถหรูสี ดาทะยานตวั ออกไปไม่ทิ้งฝ่ นุ หยงั เซินถามอยา่ งกลา้ ๆกลวั ๆ “BOSS เราจะไปตดั ริบบิ้นที่ไหนครับ” เขาไม่รู้ดว้ ยซ้าวา่ วนั น้ีมีตดั ริบบิ้นเปิ ดงานพธิ ีอะไร ดว้ ย… สายตาหนาวติดลบสามสิบองศาของเกือบจะแทงหยงั เซินใหท้ ะเล เป็นผยุ ผง”กลบั บริษทั ! ”

ตอนท2่ี 4 ไม่ได้พดู เพยี งแค่ทา…กเ็ ท่าน้ันเอง คู่ลวั่ หานเดินข้ึนบนั ไดที่อยหู่ นา้ ประตูใหญ่ หมอท่ีเดิน ผา่ นไปมา เห็นเธอกเ็ ร่ิมกระซิบกระซาบเสียงเบา เดิน ผา่ นประตูแผนก หมอ แผนกผา่ ตดั หวั ใจสองสามคน กาลงั กม้ หนา้ กม้ ตาปรึกษากนั วนั น้ีทุกคนในโรงพยาบาลดูแปลกไปหมด เธอเพยี งแต่เดินดูทางของตวั เอง สาหรับพวกคนที่ช้ีนิ้ว มาอยา่ งไม่รู้ อีโหน่อีเหน่ เธอไม่ไดใ้ ส่ใจอะไรนกั ตอนท่ี กาลงั เปลี่ยนชุดในหอ้ ง แต่งตวั อยๆู่ จา้ วเหมียนเหมียนก็ เดินเขา้ มาจากดา้ นหลงั ตบบ่าเธอ เบาๆ “หมอฉู่ เธอวา่ ม้ยั วา่ บรรยากาศวนั น้ีไม่คอ่ ยเหมือนเดิมสกั เท่าไหร่” คิว้ ไดร้ ูปของฉู่ลวั่ หานขมวดเขา้ หากนั เบาๆ เป็นไปได้ ม้ยั วา่ ความสมั พนั ธข์ องเธอกบั หลงเซี่ยวถูกเปิ ดเผยแลว้ “ไม่ค่อยเหมือนเดิมยงั ไง” หลงั จากเปล่ียนชุดกาวน์เรียบร้อยแลว้ เสียบปากกา ไวท้ ี่กระเป๋ าเส้ือ ฉู่ลวั่ หานถามออกไปอยา่ งสงสยั

จา้ วเหมียนเหมียนเบป้ ากเลก็ นอ้ ย”เธอไม่รู้จริงๆหรอ เร่ืองใหญ่ ขนาดน้ี ไม่รู้ไดย้ งั ไง” “เรื่องอะไรหรอ” ต้งั แต่เขา้ ประตูมากร็ ู้สึกผดิ ปกติแลว้ หรือจะมีเรื่อง อะไรเกิดข้ึน จริงๆ จา้ วเหมียนเหมียนเองกเ็ ปล่ียนชุดเรียบร้อยแลว้ เสียบ ปากกาท่ีปก เส้ือพลางทาท่าทางพดู อยา่ งพิศวง”หมอฉู่ เองกอ็ ยากรู้อยากเห็นเป็น เหมือนกนั หรอเนี่ย” “ตอนน้ีฉนั ตอ้ งรีบไปเขา้ ตรวจ เธอรอฉนั กลบั มาก่อน ค่อยพดู ละกนั ” ฉู่ลว้ หานสาวเทา้ ยาวๆออกไปจากหอ้ งแต่งตวั ไม่เหลือ แมแ้ ต่ ช่องวา่ งใหจ้ า้ วเหมียนเหมียนไดพ้ ูดแทรก “เดี๋ยว! หมอ ฉู่…” เหอ้ เดินไปไกลซะแลว้

ฉู่ลว่ั หานถือประวตั ิคนไขอ้ ยใู่ นมือกาลงั เตรียมตวั เดิน ไปหอ้ งคนไข้ อยๆู่ ผบู้ ริหารโรงพยาบาลกเ็ ดินเขา้ มาหา เธออยา่ งเร่งรีบ”เสียวฉู่ ตาม ฉนั มาเร็ว” “ผ.อ. มีอะไรรึเปล่าคะ รอสกั พกั ค่อยพดู ไดม้ ้ยั คะ ตอน น้ีดิฉนั ตอ้ ง…” “ถา้ ไม่ใช่เรื่องด่วนจริงๆ ฉนั จะมาหาเธอดว้ ยตวั เอง หรอ ตรวจคนไขฉ้ นั เรียกเสี่ยวจา้ วไปแทนแลว้ เธอมากบั ฉนั ” ฉ่ลวั่ หานรู้สึกตงิดใจแปลกๆ วนั น้ีเป็นอะไรกนั ไปหมด ทาไมทุกคน ถึงทาตวั แปลกๆ เหอ้ .. เธอเดินตามผอู้ านวยการโรงพยาบาลจนไปถึงตึกผปู้ ่ วยนอกขนาด ใหญ่ ฉู่ลว่ั หานเห็นคนสิบกวา่ คนยนื เรียง กนั สี่หา้ แถว ทุกคนมีช่อ ดอกไมส้ ดในมือ และป้ายผา้ ขนาดใหญ่ที่ถูกเขียนดว้ ยตวั หนงั สือ ขนาดใหญ่สองแถว สีทองอร่าม “แพทยห์ ญิงนางฟ้า ช่วยคนแม้ ตวั เองบาด เจบ็ ”

คนพวกน้ี คือครอบครัวของผปู้ ่ วยท่ีต้งั ใจมาประทว้ ง ในวนั น้นั ส่ิงที่ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานประหลาดใจมากกวา่ เดิมกค็ ือ ใน หอ้ งโถงใหญ่ มีนกั ข่าวหลายสิบคนยนื รออย!ู่ “หมอฉู่ พวกเราต้งั ใจมาขอโทษ เร่ืองคร้ังก่อน พวกเรา เป็นคนผดิ เอง หมอฉู่เป็นหมอนางฟ้า มีความสามารถสูง พวกเราเขา้ ใจผดิ หมอ ไป….” “หมอชู โปรดรับคาขอโทษของพวกเราดว้ ย พวกเรา สญั ญา จะไม่ ทาใหค้ ุณหมอเดือดร้อนอีก…. ฉู่ลว่ั หานยงั คงอ้ึงอยู่ มองคนก่ีสิบคนท่ีอยดู่ า้ นหนา้ น่ิง ไปสกั พกั แสดงวา่ ศาลแพทยต์ ดั สินแลว้ สินะ ทาไมเธอถึงไม่ได้ รับขา่ วอะไร เลยล่ะ ผอู้ านวยการหวั เราะข้ึนมา พลางพดู ยมิ้ ๆ”เสี่ยวฉู่ ตอ้ ง ขอบคุณเธอ ที่ต้งั หนา้ ต้งั ตาทาการทดลอง ช้นั สูตรศพ ตอนน้ีความจริงปรากฏ แลว้ สาหรับโรงพยาบาล นบั วา่ เป็นขา่ วดีๆจริง”

ต่อหนา้ ความมีน้าใจของ ผ.อ.โรงพยาบาลกบั ความ จริงใจของทุก คน ริมฝีปากรูปกระจบั ของฉู่ลว่ั หานยก ข้ึน”ผ.อ. คะ เรื่องกระจ่างก็ ดีแลว้ ล่ะค่ะ แต่วา่ …..นี่มนั ” คนมากมายรวมตวั กนั ในหอ้ งโถงขนาด ใหญ่แบบน้ี ท้งั คนไขท้ ้งั หมอตอ้ งมาเบียดเสียดกนั แบบน้ี อาจจะไม่ สะดวกต่อการทางานได้ “หมอฉู่ พวกเรามาขอโทษอยา่ งจริงใจและจริงจงั คุณ หมอช่วย รับคาขอโทษของพวกเราดว้ ย! ผชู้ ายที่เป็นหวั หนา้ คณะยน่ื ดอกลิลล่ีช่อใหญ่ที่อยใู่ น มือใหเ้ ธอ ผชู้ าย อีกคนท่ีอยขู่ า้ งๆก็ชูป้ายผา้ ท่ีมีตวั หนงั สือขนาดใหญ่เขียนไว้ ท่าทาง จริงใจราวกบั เป็น คนละคนกบั วนั น้นั ฉ่ลว่ั หานทนไม่ไหว ทาไดแ้ ต่รับดอกไมไ้ ว”้ ในเม่ือพวก เธอกเ็ ห็นผล ของการตรวจสอบแลว้ ขอโทษแลว้ ฉนั กไ็ ม่ ถือสาอะไรหรอก กลบั กนั ไดแ้ ลว้ ล่ะ” ผชู้ ายที่อยตู่ รงหนา้ เห็นไดช้ ดั วา่ แทบไม่เชื่อสายตาตวั

เอง ที่ฉ่ลว่ั หานจะยอมวางมือง่ายๆ กลืนน้าลายดงั เอ้ือก ก่อนจะถามอยา่ งกลา้ ๆกลวั ๆ”หมอ….หมอฉู่ หมอตดั สิน ใจจะไม่เอาเรื่องพวกเราแลว้ จริงๆหรอ” ริมฝีปากอมชมพขู องฉู่ลวั่ หานยมิ้ บางๆ “ทาไมล่ะ หรือ พวกเธออยากใหฉ้ นั เอาเร่ืองใหถ้ ึงที่สุด กนั ” “ไม่ใช่ๆ ผมไม่ไดห้ มายความอยา่ งน้นั หมอฉู่ตดั สินใจไม่เอาเร่ือง พวกเราเป็นเร่ืองท่ีดีท่ีสุดจริงๆ…ขอบคุณ หมอมาก ขอบคุณจริงๆ! หลงั จากผชู้ ายท่ีอยตู่ รงหนา้ ขอบอกขอบใจไม่หยดุ คนอีกหลายๆคน ที่อยขู่ า้ งหลงั ต่างกก็ ม้ หวั ขอโทษสานึก ผดิ ไปตามๆกนั ทาใหเ้ สียง ขอโทษขอโพยระงมไปทว่ั ท้งั หอ้ งโถงใหญ่ สงครามคร้ังน้ี….มนั จะเวอ่ ร์ไปหน่อยล่ะม้งั เธอเคยเจอประทว้ ง ไดร้ ับคาร้องเรียนเกี่ยวกบั การ รักษา เคยได้ รับคาขอโทษ แต่การมาขอขมาแบบน้ีนบั วา่ เป็นคร้ังแรกของเธอ ไม่ตอ้ งพดู ถึงฉู่ ลว่ั หาน แมแ้ ต่คณบดีเก่าเองท่ีผา่ น สนามรบมาเป็น ร้อยๆคร้ัง น่ีกเ็ ป็นคร้ังแรกเหมือนกนั

นกั ข่าวต่างพากนั เบียด กรูกนั เขา้ มาลอ้ มฉู่ลวั่ หานเป็น วงกลม ยนื่ ไมกเ์ ขา้ มารุมสมั ภาษณ์ ฉู่ลวั่ หาน– “หมู่ เมื่อก้ีวนั ก่อนคุณมีปัญหาภายในระหวา่ ง ครอบครัวทาใหเ้ กิด ความยงุ่ ยาก ทาไมวนั น้ีคุณถึง ยอมรับคาขอโทษง่ายๆล่ะคะ” “หมอฉู่ เกี่ยวกบั การประทว้ งและร้องเรียนเร่ืองการ รักษาท่ีไม่ เหมาะสม คุณมีความคิดเห็นอะไรม้ยั คะ” ฉ่ลว่ั หานท่ีถือช่อลิลลี่อยู่ สีหนา้ ไม่ไดม้ ีการ เปล่ียนแปลงอะไร พลาง พูดเรียบๆ”ขอโทษนะคะ ที่นี่คือโรงพยาบาล เป็นที่รักษาและ พกั ผอ่ นของคนไข้ ไม่ใช่ที่ ทาข่าวของสื่อ” “หมอฉู่ หมอฉู่ ตอบแค่คาถามเดียวกไ็ ดค้ ะ่ ” “หมอชู….” ฉ่ลว่ั หานหนั ไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือกบั ผ.อ. ไม่นาน ร.ป.ภ. ของโรงพยาบาลกถ็ ูกส่งมาเพื่อดึงพวก นกั ข่าวออกไป ฉู่ลว่ั หานสาวเทา้ ยาวๆไปทางลิฟต์ ไม่ไดห้ นั ไปมอง กลุ่มคน ดา้ นหลงั อีก

ขอโทษอยา่ งน้นั หรอ แถมยงั มีป้ายอีก นกั ข่าวกด็ ว้ ย น่ีเป็นเร่ืองปกติ หลงั จากการร้องเรียนเร่ืองการรักษา หรือไง ฉูลว่ั หานยงั คงสงสยั “วา้ ว! ดอกไมช้ ่อเบอ้ เริ่มเลย! หมอฉู่ คุณกลายเป็น คนดงั ของ โรงพยาบาลเราแลว้ รู้ม้ยั ! เรียกส้นั ๆก็คือผู้ แทนของโรงพยาบาล กลางเมืองหลวง! จ้ีซ้ือหยกู่ อดช่อดอกไมส้ ดกบั ป้ายท่ีเธอเพง่ิ ถือเขา้ มา อยา่ งโอเวอร์ พร้อมทาหนา้ ทาตาดีใจ “ถา้ เธอชอบ กเ็ อาไป” “จริงหรอ จะวา่ ไป แต่ไหนแต่ไรกม็ ีแต่หมอที่ตอ้ ง ขอโทษขอขมา ญาติของคนไข้ แต่คราวน้ีญาติของคนไขก้ ลบั มาขอโทษขอขมาหมอ ซะง้นั ฉนั เพ่ิงเห็นเป็น คร้ังแรกนะเนี่ย พวกเธอวา่ หมอกาลงั จะ กลายเป็นคนผู้ สอนทุกอยา่ งใช่ม้ยั ” จางไดจ้ ุนพดู ข้ึน “ผตู้ ดั สินหรอ นี่มนั ไม่ใช่เร่ืองส่วนตวั นะ”

“หมอจางอยา่ ขดั ใหเ้ สียอารมณ์จะไดม้ ้ยั ไม่ง่ายเลย นะกวา่ ฉนั จะได้ พบไดเ้ จอแสงสวา่ งในการทางานแบบ น้ี”จ้ีซ้ือหยกู่ อดช่อดอกไมไ้ ม่ วางมือ ดอกไมท้ ี่มาพร้อม เหตุการณ์สาคญั แบบน้ี ตอ้ งเกบ็ ไวช้ ่ืนชม ถึงจะถูก จา้ วเหมียนเหมียนท่ีเพิ่งออกเวรกลบั มา เพราะวา่ ตอ้ ง ตรวจคนไข้ แทนฉู่ ลว่ั หาน ทาใหใ้ ชเ้ วลาไปไม่นอ้ ย “หมอฉู่ วนั น้ีคงตอ้ งเล้ียงขา้ วพวกเราซะแลว้ ล่ะนา้ ” ลว่ั หานพยกั หนา้ หงกๆ”ไดส้ ิ กบั ขา้ วโรงอาหาร กิน กนั ใหเ้ ตม็ ท่ีเลย” “แหม เล้ียงขา้ วท้งั ที เล้ียงขา้ วโรงอาหารเนี่ยนะ หมอฉู่ ดีกบั คนไข้ ซะขนาดน้นั กบั พวกเราทาไมถึงไม่อ่อนโยน สกั หน่อยบา้ งเลยล่ะ” ฉ่ลว่ั หานรับเคสคนไขจ้ ากมือจา้ วเหมียนเหมียนมา พลิกๆดู คนไข้ ไม่ไดม้ ีอาการอะไรร้ายแรงนกั ”อยากให้ ฉนั อ่อนโยนดว้ ยหรอ ง่าย มากเลย ลองป่ วยดูสิจ๊ะ ทางท่ี ดีท่ีสุดตอ้ งเขา้ รับการผา่ ตดั หลอดเลือด หวั ใจ ฉนั รับรอง เลยตลอดสองสามเดือนวา่ จะดูแลเธอเป็นอยา่ งดี เช่ียวล่ะ”

“หมอ! ไม่ตอ้ งพดู ขนาดน้ีกไ็ ดม้ ้งั ! ตอนกลางวนั ฉ่ลว่ั หานเล้ียงขา้ วจา้ วเหมียนเหมียน กบั จ้ีซ้ือหยทู่ ่ีโรง อาหารตามท่ีพดู ไว้ ตอนกินขา้ ว สองคน เลือกอาหารที่แพงท่ีสุด ท่ีดี ท่ีสุด ดว้ ยความโกรธเคือง แต่กย็ งั รู้สึกวา่ ถูกอยดู่ ี คนท่ีมากินขา้ วที่โรงอาหาร พอเห็นฉู่ลวั่ หานกซ็ ุบซิบ นินทากนั ไม่ หยดุ ไม่รู้วา่ พดู เรื่องอะไรกนั ฉู่ลว่ั หานรู้สึก วา่ โดนจอ้ งจนตวั แทบ จะทะลุอยแู่ ลว้ แค่กินขา้ วม้ือเดียว แต่กลบั ไม่มีความเป็นส่วนตวั เอา ซะเลย ช่ือเสียงมกั มาพร้อมกบั ปัญหา ยงิ่ พดู อีกกถ็ ูกอีก! จา้ วเหมียนเหมียนกดั ตะเกียบในมือ พดู แซะเบาๆ “หมอ ฉู่ ถา้ อีก หน่อยไม่เป็นหมอแลว้ จะไปเป็นดารากไ็ ดน้ ะ ตอนหมอข้ึนกลอ้ ง สวยไม่เบาเลยจริงๆ” ลวั่ หานต้งั ใจกินขา้ วตรงหนา้ ไม่ไดต้ ้งั ใจฟังท่ีหล่อน พดู จ้ีซือหยเู่ งย หนา้ ข้ึนมองจอทีวขี องโรงอาหาร เน้ือชิ้น ใหญ่ชุ่มซอสที่กาลงั จะเขา้ ปาก ร่วงเพาะกลบั ไปท่ีจาน เหมือนเดิม

“เหย้ ! นี่เธอถกู สมั ภาษณ์หรอเน่ีย! ฉู่ลว่ั หานมองเห็นตวั เองใส่ชุดกาวนส์ ีขาวอยใู่ นหนา้ จอ กข็ มวดคิ้ว เขา้ หากนั นกั ขา่ วไร้จรรยาบรรณ! “กินขา้ วอ่ิมแลว้ สินะ” “หมอฉู่ ทาไมถึงตอบไดเ้ ยน็ ชาไร้น้าจิตน้าใจแบบน้ี! นางฟ้าของ พวกเรา! ช่วยรับคาขอขมาของพวกเราไว้ ดว้ ยเถิด! “จา้ วเหมียนเห มียนมองภาพบนหนา้ จอ โทรทศั น์ พร้อมสีหนา้ เตม็ เปี่ ยมดว้ ยศรัทธา ฉู่ลวั่ หานที่ อยใู่ นหนา้ จอหมุนตวั เดินออกไปอยา่ งไม่ไยดี ทิ้งภาพ ความเอะอะวนุ่ วายไวด้ า้ นหลงั ท่าทางดูไม่คอ่ ยสบ อารมณ์เท่าไหร่ นกั ! อีกดา้ นหน่ึง ภาพเดียวกนั น้ีเองกถ็ ูกถ่ายทอดบนหนา้ จอ โปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ในหอ้ งทางานของหลงเซียว จ้ีตงหมิงพดู พลางปรบมือ”BOSS เป็นยงั ไงบา้ งครับ เร่ืองน้ีถือวา่ ผม จดั การไดไ้ ม่เลวทีเดียวเลยใช่ม้ยั ” หลงเซียวมองไปทางเขาดว้ ย สายตาเรียบเฉย แสงท่ี

เยอื กเยน็ ในแววตาของเขาทาใหจ้ ้ีตงหมิงรีบรูดซิป หุบปากแน่น “ไม่มีอะไรใหท้ าแลว้ หรือไง” คาตอบกลบั คือการยอ้ นถามอยา่ งเยน็ ชาของหลง เซียว “มีครับๆ มีเรื่องใหท้ าเยอะแยะเลยครับ BOSS ง้นั ผม ขอตวั ก่อน….” จ้ีตงหมิงเดินออกจากหอ้ งทางานไป หลงเซียวมองหนา้ จอท่ีถูกฟรีซ เบ้ืองหลงั ที่สวยงามของชุดกาวนส์ ีขาว เปรียบเหมือนแสงสวา่ ง ท่ามกลางทุ่งดอกไมน้ บั พนั มุมริมฝีปากของชายหนุ่ม ยกข้ึนเลก็ นอ้ ยอยา่ งเหลือ เช่ือ หลงั จากกินขา้ ว อายรุ แพทยท์ ้งั หมดถูกเรียกประชุม ด่วน เรื่องที่จะ ประชุมเห็นเพยี งจะมีอยแู่ คเ่ ร่ืองเดียว

“ทุกคนต่างกร็ ู้ดี วา่ แผนกอายรุ แพทยข์ องเราขาดคน มานานแลว้ และตอนน้ี ในท่ีสุดโรงพยาบาลกพ็ บผสู้ มคั ร ที่เหมาะสมท่ีสุด รอง ผอู้ านวยการคนใหม่จะมาถึงในอีก ไม่ก่ีวนั ขอใหท้ ุกคนเตรียมตวั ให้ พร้อม” การประชุมจบลง หมอสิบกวา่ คน คนต่างแสดงความ คิดเห็นกนั เสียงดงั ใหแ้ ซ่ดไปหมด “ไดย้ นิ มาวา่ รองผอู้ านวยการคนใหม่จบปริญญาเอก การแพทยม์ า จากมหาวิทยาลยั เคมบริดจ์ ไดร้ ับรางวลั ทางการแพทยม์ ากมาย แถม ยงั ดูหล่อซะยง่ิ กวา่ พระเอก ละครเกาหลีอีก! “เป็นขา่ วดีจริงๆ! ไดย้ นิ มาวา่ เขาเป็นผเู้ ช่ียวชาญดา้ น การผา่ ตดั ซะ ดว้ ย! แต่ทาไมถึงยา้ ยมาแผนกอายรุ กรรม กไ็ ม่รู้ “ฮ่าๆๆ! ง้นั แผนกอายรุ กรรมของเรากจ็ ะมีผรู้ ับผดิ ชอบคนใหม่ที่ หนา้ ตาดีระดบั เทพบุตร! น่าต่ืนเตน้ จริงๆ!

ฉู่ลว่ั หานไม่ไดพ้ ดู อะไร ปริญญาเอกการแพทยม์ าจาก มหาวิทยาลยั เคมบริดจง์ ้นั หรอ อายคุ งจะประมาณ 35ข้ึนไป แถม หล่อกวา่ พระเอก ง้นั คงจะเป็นพระเอกรุ่นพอ่ รุ่นลุงสินะ แถมยงั น่าดึงดูดใจอีก เหอะๆ ถา้ มีผชู้ ายที่เพอร์เฟค ขนาดน้นั ล่ะก็ คง จะดีไม่นอ้ ยเลย เพิ่งถึงเวลาพกั ตอนบ่ายฉู่ลวั่ หานนึกไดว้ า่ ยงั มีคนไข้ อีกรายที่ตอ้ ง เพิ่มยาปฏิชีวนะ คิดไดด้ งั น้นั กเ็ ดินออกไป มุ่งหนา้ ไปยงั แผนกผปู้ ่ วย “ฉู่ลวั่ หาน! ” ยงั เดินไม่ทนั ถึงสองกา้ ว เสียงแหลมๆที่ตะโกนเรียก เธออยา่ งไม่ เกรงใจดงั สะทอ้ นมาจากทางเดิน ฉู่ลว่ั หาน สองมือลว้ งกระเป๋ า เงย หนา้ มองผหู้ ญิงท่ีกาลงั เดินมา ตรงหนา้ หนา้ ท่ีเตม็ ไปดว้ ย เครื่องสาอาง รองเทา้ สน้ สูง แหลมเป็ด ส่งเสียงกึกๆ สะโพกที่ส่าย ไปมาตอนเดิน พร้อมผมยาวสลวยที่สะบดั ไปมา โดยรวมแลว้ ดูดีไร้ ที่ติ เซ็กซี่เยา้ ยวนใจ

ถึงบนหนา้ หล่อนจะถูกบดบงั ดว้ ยแวน่ กนั แดด ฉู่ลว่ั หา นกด็ ูออกได้ ทนั ที วา่ ผหู้ ญิงท่ีมาพร้อมเจตนาไม่ดีคนน้ีก็ คือโม่หรูเฟย “คุณโม่ มาทาอะไรที่น่ีหรอคะ”ฉู่ลว่ั หานตอบกลบั อยา่ ง ทนั ที ดว้ ย น้าเสียงเรียบๆไร้ความรู้สึก ไม่หรูเฟยกา้ วฉบั ๆเขา้ มาหาฉู่ลว่ั หาน พลางแสยะยมิ้ อยา่ งจองหอง “ฉู่ ลว่ั หาน เธอนี่ฉลาดไม่เบาเลยนะ! ทนั ทีท่ีโม่หรูเฟยพดู จบ แขนบางๆกย็ กข้ึน งา้ งมือข้ึน มาจะตบเขา้ ท่ี แกม้ ของฉู่ลวั่ หาน “คุณโม่ ช่วยกรุณาควบคุมพฤติกรรมแยๆ่ ของตวั เอง ดว้ ย! ” ฉู่ลว่ั หานควา้ ขอ้ มือของโม่หรูเฟยไว้ ท่าที่ตอบสนอง อยา่ งรวดเร็ว ของเธอทาใหโ้ ม่หรูเฟยช็อกไป โม่หรูเฟยกดั ฟันกรอด ออกแรงดึงมือตวั เองกลบั พดู อยา่ งเกร้ียว กราด”แกมนั กแ็ ค่ผหู้ ญิงขายตวั หนา้ ไม่ อาย! แกไปพดู อะไรกบั พ่ี เซียว! ”

กเ็ พราะเขาน่ีเอง! กจ็ ริง นอกจากหลงเซียวแลว้ ระหวา่ งพวกเธอกไ็ ม่ มีเร่ืองอะไรที่คุม้ คา่ พอจะใหฟ้ าดฟัน ฉ่ลวั่ หานจอ้ งหนา้ ท่ีเตม็ ไปดว้ ยกลิตเตอร์เครื่องสาอาง พลางหวั เราะ เบาๆ “ฉนั ไม่ไดพ้ ดู อะไรกบั เขา กเ็ พียง แค่…ทากเ็ ท่าน้นั เอง!

ตอนท่ี 25 เล่นกบั เธอไม่ได้หรอ ทนั ทีที่ไดย้ นิ คาพดู ของออ้ มๆประโยคน้นั ของฉู่ลว่ั หาน “แค่ทาก็ เท่าน้นั ” ทาเอาโม่หรูเฟยโกรธกดั ฟันกรอด ริม ฝีปากสีแดงเหมือน กหุ ลาบ เมม้ เขา้ ดว้ ยกนั แน่นเพราะ ความเคียดแคน้ ถึงจะมีแวน่ กนั แดดสีดาปิ ดอยู่ ก็ สามารถรู้สึกไดถ้ ึงแรงอาฆาตท่ีมาจากดวงตาคู่น้นั “ฉู่ลว่ั หานเธอนี่มนั ไร้ยางอายจริงๆ! ตอนน้ีเธอยงั จะ มีหนา้ ไปหาพ่ี เซียวอีก เธอมนั กแ็ ค่อีผหู้ ญิงขายตวั ! เผชิญหนา้ กบั ความโกรธของโม่หรูเฟย การตอบสนอง ของฉ่ลว่ั หานเรียกไดว้ า่ น่ิงมาก น่ิงเกินไป ท้งั ดวงตาและ คิว้ ของเธอต่างยมิ้ เยาะอยา่ งซะใจ พลางถามออกไป อยา่ งไม่ใส่ใจอะไรนกั ”ตอนน้ี หรอ คุณโม่ ตอนน้ีคือตอน ไหนกนั ” ริมฝีปากสีแดงของโม่หรูเฟยค่อยๆเผยอข้ึน นิ้วบางๆ ลูบหนา้ ทอ้ งนอ้ ยๆของตวั เองเบาๆ ตามมาดว้ ยเสียงหีๆ อยา่ งอวดดี “ตอ้ งให้ ฉนั พูดชดั เจนกวา่ น้ีอีกหรอ เหอะๆ ฉนั ต้งั ทอ้ งลูกของพ่ีเซียว ไม่นาน กจ็ ะมาแทนที่เธอได้ อยา่ งง่ายดายเชี่ยวล่ะ….”

พดู ถึงตรงน้ี อยๆู่ โม่หรูเฟยกห็ วั เราะเสียงดงั ข้ึนมา”ฉนั เขา้ ใจนะ ฉู่ ลว่ั หาน เธอเห็นวา่ ฉนั ทอ้ ง คงจะร้อนใจข้ึนมา บา้ งแลว้ สินะ เธอคง กลวั วา่ พ่เี ซียวจะไสหวั เธอ เธอกเ็ ลย อ่อยเขาเท่าท่ีเธอจะทาได้ ฉู่ลวั่ หานจิตใจเธอนี่มนั น่าสมเพชจริงๆ! สายตาของฉู่ลวั่ หานค่อยๆลดลง จอ้ งไปท่ีทอ้ งนอ้ ย ของหล่อน การ ถากถางดูถูกของโม่หรูเฟย มีเพียงแต่จะ ทาใหฉ้ ูลวั่ หานอยากยมิ้ ข้ึนมากเ็ ท่าน้นั หล่อนคิดวา่ ตวั เองทอ้ งแลว้ กจ็ ะสามารถนง่ั ลงบน ตาแหน่งคุณนาย ของตระกลู หลงไดง้ ่ายๆอยา่ งน้นั หรอ หล่อนคิดวา่ แค่กอดลูกบอลท่ี ทอ้ งตวั เอง กส็ ามารถเป็น ภรรยาตวั จริงท่ีถกู ตอ้ งตามกฎหมายหรือ ไง นิสยั อยา่ ง หลงเซียว ถา้ โม่หรูเฟยใชเ้ ดก็ เป็นขอ้ ต่อรองขเู่ ขาล่ะก็ จุดจบของหล่อนกค็ งจะเสียท้งั คนและเงิน! ฉ่ลวั่ หานสองมือลว้ งอยใู่ นกระเป๋ า เส้ือกาวนส์ ีขาวกบั ชุดสีฉูดฉาด ของโม่หรูเฟยตดั กนั อยา่ งชดั เจน “โม่หรู เฟย ทาไมเธอตอ้ งใหฉ้ นั พดู อยา่ งชดั เจน ถา้ เธอมนั่ อก มนั่ ใจนกั วา่ จะชนะใจหลงเซียวได้ จะ

มาก่อกวนฉนั ทาไม มิทราบ เธอมายนื ต่อหนา้ ฉนั พดู จาไร้สาระ ขนาดน้ี ยงิ่ แสดงใหเ้ ห็นวา่ จิตใจเธอไม่สงบแลว้ สิ กงั วลมากหรือ” โม่หรูเฟยกามือแน่น ไม่ผดิ คาพดู ของฉู่ลวั่ หานแทง เขา้ ใจดาเตม็ ๆ การที่ไดเ้ ห็นภาพหวานช่ืนของเธอกบั หลงเซียวที่ลานจอดรถใน สถานบนั เทิง ทาใหใ้ นใจเป็น กงั วลไม่นอ้ ย แลว้ ยงั ตอ้ งมาเห็นเธอได้ กลบั เขา้ คฤหาสน์ อีกคร้ัง ความกงั วลคร้ังน้ียงิ่ เพิ่มมากข้ึน ในทนั ทีที่ ฉู่ลว่ั หา นมีสิทธ์ิควบคุมอานาจในบา้ น เธอกจ็ ะพา่ ยแพท้ นั ที อีก ท้งั สองวนั มาน้ี หลงเซียวยงั เยน็ ชากบั ตวั เธอเองอีกราวกบั ไม่เป็นห่วง เธอเลยแมแ้ ต่นอ้ ยท่ีต้งั ครรภ์ ถา้ ไม่ใช่ล่ะก…็ . โม่หรูเฟยยมิ้ อ่อนๆ พลางกอดอกอยา่ งอวดดี เชิดหนา้ ข้ึนพดู อยา่ ง เหยยี ดหยาม “ฉู่ ลวั่ หาน เธออยา่ เพิ่งดีใจ ไป! ท่ีฉนั มาหาเธอ กเ็ พราะ มาเตือนเธอใหไ้ ดส้ ติก็ เท่าน้นั ก่อนท่ี ตระกลู หลงจะเฉดหวั เธอ ออกไป หาท่ีพกั พิงใหต้ วั เองไวซ้ ะนะ ไม่ใช่พอถึงเวลา จะตอ้ งไป นอนขา้ ง ถนน ไม่มีคนเหลียวแล ฉนั ไม่รู้ดว้ ย! ”

ฉู่ลว่ั หานไม่อยากท่ีจะเสียเวลาต่อปากต่อคากบั โม่หรู เฟย กา้ วขาเดิน เขา้ มาราวกบั ต้งั ใจจะกระแทกเขา้ ที่ไหล่ ของเธอ แต่ใครจะไปรู้ วนิ าทีท่ี โม่หรูเฟยเขา้ มาใกล้ หล่อนกพ็ ดู ข้ึน”คูล่ วั่ หาน เธอดูนี่สิ” ลว่ั หานที่ถูกเรียกค่อยๆหนั ไป หนั ไปเห็นขอ้ มือของ โม่หรูเฟยท่ี ยกข้ึนมาพอดี ขอ้ มือขาวๆของหล่อนถูก ประดบั ดว้ ยกาไลหยกสี มรกตเขม้ งดงามไร้ท่ีติ สีสนั สะดุดตา แคม่ องดูแวบหน่ึงกร็ ู้วา่ เป็น ของดีหายาก แต่ วา่ ….ทาไมกาไลหยกวงน้ีถึงไดค้ ุน้ ตานกั นะ โม่หรูเฟยขยบั กาไลหยกบนขอ้ มือไปมา ปากบางๆยก ข้ึน”กาไล หยกวงน้ี เธอคงจะเคยเห็น ของแม่สามีเธอไง คุณนายของเพียงคน เดียวของตระกลู หลง แม่แทๆ้ ของ พี่เซียว ใส่มาต้งั แต่ไหนแต่ไร กาไลหยกมรกตของ ราชวงศช์ ิงเช่ียวนะ บงั เอิญจริงๆ ข่าวที่ฉนั ต้งั ทอ้ ง ถูกพดั ออกไปถึงหูท่าน แม่สามีเธอเขาเห็นนะ เลยเชิญฉนั ไปที่ คฤหาสน์ของตระกลู หลง แถมยงั ใหก้ าไลหยกวงน้ีมาอีก ดว้ ย” หล่อนต้งั ใจพดู เนน้ “แม่สามีของเธอ”ดว้ ยน้าเสียง เสียดสีประชด ประชนั อยา่ งเห็นไดช้ ดั

ดวงตาของฉู่ลว่ั หานจอ้ งไปท่ีกาไลหยก ราวกบั จอ ประสาทตาถกู ปก คลุมดว้ ยช้นั ฝ่ นุ ไม่สบายเป็นอยา่ ง มาก ไม่หรูเฟยหวั เราะเยย้ อยา่ งเยอื กเยน็ “ถึงพ่ีเซียวอาจจะ ยงั ไม่รู้ถึง ความสาคญั ของเดก็ คนน้ีที่มีต่อตระกลู หลง แต่กไ็ ม่เป็นไร เพราะ คุณลุง คุณป้ารู้กพ็ อแลว้ ฉู่ ลวั่ หาน ความอกตญั ญน้นั มีอยสู่ าม ประการ ท่ีหนกั หนาสาหสั ท่ีสุดกค็ ือการไม่มีทายาทสืบสกลุ ตระกลู เก่าแก่ที่มี เกียรติยศชื่อเสียงมายาวนานอยา่ งตระกลู หลง จะ อนุญาตใหผ้ หู้ ญิงที่คลอดลูกไม่ไดอ้ ยตู่ ่อไปไดน้ านสกั แค่ไหนเชียว? !” คูล่ ว่ั หานกามือแน่น ตอนน้ีเธออยากท่ีจะฉีกหนา้ โม่หรู เฟยใหข้ าด เป็นชิ้นๆจะแย่ แต่วา่ วธิ ีแกแ้ คน้ แบบน้ีคงจะ ไม่เหมาะสมกบั ตวั เธอ เองเท่าไหร่นกั ทาไมฉู่ลว่ั หานถึงตอ้ งกลวั คาพดู สองสามคาของหล่อน ดว้ ย

เธอยมิ้ ข้ึนมาเรียบๆ “ง้นั กย็ นิ ดีกบั เธอดว้ ยจริงๆนะ แต่ ฉนั จะเตือน เธอเอาไว้ เร่ืองต้งั ทอ้ งเน่ีย บางคนกโ็ ชคดี ส่วนบางคนกโ็ ชคร้าย ทาง ท่ีดีต้งั แต่ตอนน้ีเธอควรท่ีจะระมดั ระวงั ตวั ไวบ้ า้ ง อยา่ ทาเดก็ ท่ีจะ ช่วยชีวิตเธอไวห้ าย ซะก่อน” รองเทา้ สน้ สูงแรมปรี๊ดของโม่หรูเฟยกา้ วเขา้ มาอีกคร่ึง กา้ ว เผชิญหนา้ กบั ฉู่ ลวั่ หาน เลบ็ ยาวแวววบั ของหล่อน จิกเขา้ ท่ีปกเส้ือ ของฉู่ลว่ั หาน สายตาเหลือบไปเห็นป้าย ช่ือที่อยใู่ ตป้ กเส้ือ ใบห้ นา้ ไร้ เคร่ืองสาอางทาใหเ้ ห็นองค์ ประกอบท่ีงดงามละเอียดอ่อนบน ใบหนา้ ของฉู่ลวั่ หาน หล่อนจอ้ งหญิงสาวท่ีสวยไร้ที่ติตรงหนา้ อยา่ ง เคียดแคน้ ยยั สุนขั จิ้งจอก! ไม่วายกดั ฟันพดู “เกบ็ ปากไวก้ ินขา้ วเถอะ! แน่นอนวา่ ฉนั ตอ้ ง ระมดั ระวงั ตวั เป็นอยา่ งดี! ออ้ แลว้ กน็ ะ ต่อไป ฉนั คงจะตอ้ งมาท่ี แผนกสูตินรีเวชของโรงพยาบาลกลาง บ่อยๆ เธอเองกท็ างานท่ีนี่ พอดี เธอวา่ ถา้ ฉนั ขอร้องคุณ ป้าใหเ้ ธอช่วยดูแลฉนั ท่านจะวา่ ยงั ไง” เลบ็ ส่องประกายแวววบั เข่ียลงบนป้ายช่ือ จอ้ งจนตา แทบทะลุ

ฉลูร่ัวหานเลิกคิว้ ข้ึนอยา่ งยยี วน”รอเธอเป็นโรคหวั ใจ ก่อนกแ็ ลว้ กนั คอ่ ยมาขอร้องใหฉ้ นั ดูแลรักษา! ” พดู จบ ฉู่ลวั่ หานไม่เหลือโอกาสใหห้ ล่อนไดต้ อบโตอ้ ีก สาวเทา้ ยาวๆออกไปทางแผนกผปู้ ่ วยทนั ที โม่หรูเฟยเอง ท่ีอยดู่ า้ นหลงั กก็ า้ ว ตามมา ปลายรองเทา้ สน้ สูงกระแทก กบั พ้ืนดงั กึกๆๆ “ฉู่ ลวั่ หาน ถา้ เธอยงั กลา้ ยวั่ พเ่ี ซียวอีกล่ะ ก็ ฉนั จะใหค้ ุณป้าเฉดหวั เธอออกจากบา้ น ใหเ้ ร็วท่ีสุดคอยดูสิ! ในท่ีสุดความอดทนของฉู่ลวั่ หานกห็ มดลง เธอหนั หนา้ กลบั ไปมอง โม่หรูเฟย พดู ยมิ้ ๆอยา่ งเยอื กเยน็ “โม่หรูเฟย เธอนี่โง่หรือวา่ โง่กนั แน่ ใหแ้ ม่สามีฉนั ไล่ฉนั ออกจา กบา้ นน่ะหรอ เหอะๆ เธอคิดดูดีๆนะ ถา้ นกั ข่าวรู้ล่ะกว็ า่ เธอกลายมาเป็นเมียนอ้ ยคนอ่ืน จุดจบมนั จะเป็น ยงั ไง! ถึงความจริงท่ีฉนั กบั หลงเซียวแต่งงานกนั จะไม่ไดถ้ ูก เปิ ดเผย แต่วา่ กถ็ า้ วนั ไหนฉนั อารมณ์ไม่ดีข้ึนมาล่ะกน็ ะก็ คง.” “ฉู่ลว่ั หาน! แก! ”

โม่หรูเฟยกลวั ข้ึนมาจบั ใจ ตอนน้ีที่ตวั เธอเองสามารถ กดข่ีขม่ เหง ฉู่ลวั่ หานได้ กเ็ ป็นเพราะวา่ ความสมั พนั ธ์ของ ฉ่ลวั่ หานกบั หลงเซียว ยงั ไม่ถูกเปิ ดเผยกเ็ ท่าน้นั ถา้ ทุก คนรู้ล่ะก็ เธอเองตอ้ งตกอยใู่ น สถานการณ์ลาบากอยา่ ง แน่นอน ะ ฉู่ลว่ั หานมองหล่อนอยา่ งสมเพช”ดงั น้นั เพอื่ ใหล้ ูกของ เธอได้ คลอดออกมาอยา่ งปลอดภยั เพอ่ื ชื่อเสียงอาชีพ นกั แสดงของตวั เธอ เอง ทางที่ดีเธอหดั ทาตวั ดีๆกบั ฉนั ไว้ ซะบา้ ง! ถา้ ฉนั โกรธข้ึนมาล่ะก็ ฉนั ไม่สนใครหนา้ ไหน ท้งั น้นั ส่วนเธอ จะยอมรับความพา่ ยแพ้ ไดม้ ้ยั นะ” เธอจะยอมรับความพา่ ยแพไ้ ดม้ ้ยั ถึงคาพดู น้ีจะดูเรียบๆ ไม่มีอะไร แตใ่ นใจของโม่หรู เฟย ราวกบั ตอ้ ง รับน้าหนกั ของภูเขาขนาดมหึมา แต่ไหนแต่ไรฉู่ลวั่ หานไม่เคยมีอะไรสกั อยา่ ง ยงั ไงก็ ไม่มีอะไรจะ เสีย แต่ตวั เธอเองไม่ใช่..ถา้ ความแตกข้ึนมา การงานเธอ ตอ้ งพงั แถม ตอนน้ียงั พชิ ิตใจหลงเชียวไม่ไดอ้ ีก

ไม่รอใหส้ มองของโม่หรูเฟยประมวลผลกลบั มาโจมตี เธอ ฉู่ลว่ั หาน รีบกา้ วเทา้ ฉบั ๆเขา้ ลิฟตไ์ ปทนั ที ส่ิงที่เหลือไวใ้ หโ้ ม่หรูเฟย มีเพยี งแต่เงาสีขาวที่หายไป ต่อหนา้ ต่อตา ลว่ั หานเพ่ิงเปลี่ยนชุดเสร็จ เตรียมตวั จะออกจากโรง พยาบาล มือถือ ในกระเป๋ ากส็ ่งเสียงดงั ข้ึนมา”ท่ีรัก เธอ เป็นอะไรหรือเปล่า เป็นไง บา้ ง ไอส้ ารเลวหลงเซียวไม่ได้ รังแกเธอใช่ม้ยั ? ! ” ทนั ทีที่รับสาย เสียงถามของลู่หว๋ซู วงกด็ งั ข้ึนไม่หยดุ ฉ่ลวั่ หาน สะพายกระเป๋ า พลางเบป้ ากอยา่ งนอ้ ยใจ “เธอ เพ่งิ จะนึกถึงฉนั หรอ เวลาฉนั ตอ้ งลุยน้าลุยไฟ เธอหาย ไปไหนมา” “ฮะๆ ฉนั ผดิ ไปแลว้ น่า ฉนั เพิง่ กลบั มาบา้ น เร่ืองท่ีบา้ น เยอะแยะไป หมด แถมพอ่ ฉนั ยงั จดั งานเล้ียงตอ้ นรับให้ อีก น่าราคาญชะมดั ! 22 ลวั่ หานสาวเทา้ ออกจากโรงพยาบาล ไม่มีอารมณ์โต้ กลบั หล่อน”ง้นั นางสาวลู่ ท่ีเธอโทรมาน่ีเพอ่ื ถามไถ่สาร ทุกขส์ ุกดิบ หรือวา่ โทรมาระบายอารมณ์กนั แน่ ฉนั ฟังไม่ออกถึง ความเป็นห่วงเป็นใยเลยสกั นิด”

“เป็นห่วงสิเป็นห่วง จะไม่เป็นห่วงไดไ้ ง! เธออยทู่ ่ีโรง พยาบาล ใช่ม้ยั เดี๋ยวฉนั ไปรับเธอนะ ฉนั เล้ียงขา้ วเยน็ เอง อยากกินอะไรเลือก เลย! อ่ิมกินไม่หมดกห็ ่อกลบั บา้ น เป็นไงดีม้ยั อิอิ” ความเศร้าหมองที่อยใู่ นใจของฉู่ลว่ั หานเม่ือครู่ถกู เสียงหวั เราะ สดใสของลู่หวซู่ วงปัดเป่ าซะหมด แกลง้ ทา เป็นนอ้ ยใจเลก็ นอ้ ย”กด็ ี ฉนั ใหเ้ วลาเธอยสี่ ิบนาที ฉนั หิว แลว้ ” “รับทราบเจา้ คะ่ ! คุณนายหลง! หลงั จากวางสาย ฉู่ลวั่ หานเดินออกไปดา้ นนอกอยา่ ง ชา้ ๆ โรงพยาบาลตอนน้ีคนไม่เยอะนกั ตึกผปู้ ่ วยนอกคน โล่งอยา่ งเห็นได้ ชดั นึกถึงกลุ่มคนที่พากนั มาขอโทษเม่ือ ตอนกลางวนั ทาใหฉ้ ู่ลว่ั หานถอนหายใจออกมาอยา่ ง ช่วยไม่ได้ กาลงั จะนง่ั ลงที่เกา้ อ้ีตวั ยาวรอคนมารับ โทรศพั ทก์ ส็ ่ง เสียงดงั ข้ึนมา อีก

เม่ือเห็นชื่อท่ีปรากฏอยบู่ นหนา้ จอมือถือ ทาเอาฉู่ลว่ั หา นกระโดด โหยงข้ึนมาจากเกา้ อ้ีตวั ยาว เบอร์ท่ีโทรมาคือ เบอร์คฤหาสนข์ อง ตระกูลหลง! ตระกลู หลงโทรมาหาเธอ แต่ไหนแต่ไร สามปี ที่ผา่ นมา ไม่เคยมี เร่ืองดีสักเรื่อง ฉ่ลว่ั หานขมวดคิ้วเขม้ เขา้ หากนั มือถือท่ีกาอยกู่ าลงั แผดเผาฝ่ ามือ เธอสูดหายใจเขา้ ลึก สายน้ีไม่รับกไ็ ม่ได้ “ฮลั โหล..” “ฉู่ ลว่ั หาน เธอต้งั ใจจะทาอะไรอย!ู่ ทนั ทีที่รับสาย เสียงด่าฉอดๆของหยวนชูเฟิ นกแ็ ทรก เขา้ มา ทาเอา ฉู่ลว่ั หานแสบแกว้ หูไปหมด “คุณแม่ มีอะไรหรือเปล่าคะ”ฉู่ลว่ั หานพยายามควบคุม อารมณ์ของ ตวั เองไว้ คิ้วท่ีขมวดไวย้ ง่ิ ขมวดแน่นข้ึนไป อีก

“มีอะไรหรอ เธอวา่ มีอะไรละ ตวั เธอเองมองตระกลู หลงหาดีไม่ได้ เลยใช่ไหมและเห็นวา่ เซียวอ๋อหาดีไม่ได้ เลย แถมยงั เห็นเฟยเฟยส บายดีไม่ไดอ้ ีกใช่ไหม! ” เฟยเฟย? เหอะๆ แมแ้ ต่คาเรียกชื่อกเ็ ปล่ียนแลว้ สินะ สายท่ีโทรมาก่นด่าหาความจริงกบั เธอถึงท่ีนี่ เห็นทีโม่ หรูเฟยคงจะ ร้องไหน้ ้าตาเป็นเผาเต่าต่อหนา้ หยวนชูเฟิ น ผลท่ีตามมามนั เร็วดี จริงๆ! คูล่ ว่ั หานเจบ็ ใจจี๊ด หวั ใจรู้สึกหนกั อ้ึงอยา่ งบอกไม่ถูก แต่กย็ งั พดู ออกไปอยา่ งเขม้ แขง็ “คุณแม่ค่ะ ดิฉนั ไม่ เขา้ ใจวา่ คุณแม่กาลงั พดู เร่ืองอะไร” “เธออยา่ มาแกลง้ ทาเป็นไม่รู้นะ? หะ้ ? ! เม่ือก่อนฉนั รู้วา่ เธอมีลกู ไม่ได้ ตอนน้ีฉนั เพิ่งรู้วา่ จิตใจเธอมนั โหด เห้ียมอามหิตขนาดน้ี เฟย เฟยทอ้ งลูกของเซียวเอ๋อ ทาใหม้ ีผสู้ ืบทอดตระกลู หลง เธอกอ็ ดไม่ได้

เลยที่จะ ทาร้ายเขา อยากที่จะฆ่าลูกในทอ้ งของเขา เธอนี่มนั งู พษิ จริงๆ ไม่คูค่ วรที่จะเป็นลูกสะใภบ้ า้ นฉนั เลยแมแ้ ต่นิด เดียว! ลว่ั หานถกู ด่าจนเจบ็ หวั ใจไปหมด ขอบตาร้อนผา่ ว ปากซีดเซียว เธอ จิตใจไม่อยกู่ บั เน้ือกบั ตวั ฆ่าลูกในทอ้ ง หรอ คาพดู น้ีมนั มาจากไหน กนั แลว้ สถานการณ์ตรงหนา้ กค็ ือ หยวนชูเฟิ นเชื่อคาพดู ของโม่หรูเฟยอ ยา่ งไร้ขอ้ กงั ขา ส่วนคาพดู ของเธอน้นั ไม่เชื่อแมแ้ ต่คาเดียว “คุณแม่ ฉนั ไม่เคยคิดท่ีจะทาร้ายเขาเลยนะคะ ฉนั เอง กเ็ พิง่ รู้… คาอธิบายแบบน้ี แน่นอนวา่ ช่วยอะไรไม่ไดเ้ ลยสกั นิด “เคยหรือไม่เคย ตวั เธอเองรู้ดีที่สุด! ต่อไปเฟยเฟยจะ ฝากครรภท์ ี่ โรงพยาบาลกลาง เธอเองกเ็ ป็นหมอ เร่ือง การตรวจของเฟยเฟยยก ใหเ้ ป็นหนา้ ที่เธอ! ถา้ เฟยเฟ ยกบั ลูกในทอ้ งเป็นอะไรไปแมแ้ ต่นิด เดียวล่ะก็ ฉนั ไม่ ปล่อยเธอไวแ้ น่! ปี ง!

ฉู่ลวั่ หานยงั ไม่ทนั ไดต้ อบกลบั หยวนชูเฟิ นกว็ างสายไปเรียบร้อย แลว้ เสียงกระแทกของโทรศพั ท์ ทาเธอเจบ็ หวั ใจไปหมด ใหเ้ ธอดูแลโม่หรูเฟยหรอ ลอ้ อะไรกนั เล่น? ! ฉู่ลว่ั หานกาลงั อ้ึงกบั สิ่งท่ีเกิดตรงหนา้ อยๆู่ เสียงบีบ แตรรถกด็ งั ข้ึน ขา้ งๆหู เธอสะดุง้ เงยหนา้ ข้ึน เจอรถ ปอร์เช่สีบรอนซ์เงินขบั เขา้ มา จอดตรงหนา้ เธอ

ตอนท2่ี 6 เป็ นไปไม่ได้ เจอกนั ทีน่ ี่ได้ แสงไฟส่องสวา่ งยามค่าคืนในเมืองหลวง ทุกๆที่มีแสง ไฟหลากสี ระยบิ ระยบั ไปหมด ไฟที่ถูกประดบั บนกาแพง ดา้ นนอกของตึกสูง ลิ่วกะพริบเปล่ียนสีไปมาเป็นสีรุ้ง วิว ทิวทศั นท์ ่ีงามตาติดกนั เป็นสิบ ไมล์ ยาวสุดลูกหูลูกตา แสดงใหเ้ ห็นถึงความเจริญของยคุ สมยั ใหม่ “ลวั่ ลวั่ เธอหยดุ ทาหนา้ เศร้าสกั เด๋ียวไดม้ ้ยั ผหู้ ญิงต่าๆ พรรคน์ ้นั อยา่ ง โม่หรูเฟยน่ะ ไม่มีคา่ ใหเ้ ธอโกรธดว้ ย ซ้า! ของถูกๆอยา่ งน้นั น่ะ ก็ เป็นไดแ้ ค่ดอกไมร้ ิมทางให้ คนเดด็ เล่น ส่วนเธอน่ะรับผดิ ชอบเป็น ดอกกหุ ลาบสีแดง สดในแจกนั ต้งั โต๊ะ! ฉู่ลว้ หานเบะปาก พลางหนั สเตก๊ เน้ือชิ้นเลก็ เขา้ ปาก”ดอกไมใ้ น แจกนั หรอ เหอะ” “ตอนกินกค็ วรกิน อยา่ เอาเร่ืองอะไรมาใส่ใจเลย ตาม ท่ีฉนั เห็น เร่ือง ที่โม่หรูเฟยต้งั ทอ้ ง ไม่ใช่เร่ืองแยส่ าหรับ เธอเลยสกั นิด เพราะยงั ไง หลงเซียวกไ็ ม่ยอมหยา่ กบั เธอ น่ีกด็ ีแลว้ นี่ โม่หรูเฟยมีลูก เขายงั มี เหตุผลอะไรอีกท่ีจะ ไม่ปล่อยเธอไป อืม!

ลู่หวซู่ วงใชฟ้ ันกดั สเตก๊ เน้ือชิ้นใหญ่อ่างเคียดแคน้ ราวกบั กาลงั กดั เน้ือศตั รูของตวั เองอยกู่ ไ็ ม่ปาน ฉู่ลวั่ หาน ถูกแกลง้ ลู่หวซู วงโกรธ เป็นฟื นเป็นไฟซะยงิ่ กวา่ เจา้ ตวั เสียอีก แถมยงั โมโหมากดว้ ย ฉู่ลวั่ หานใชซ้ อ้ มจิ้มอาหารในจานเข่ียไปมา หลงเซียว จะยอมหยา่ กบั เธอเพราะเรื่องของโม่หรูเฟยจริงๆหรอ เหตุผลที่หลงเซียวไม่ยอมหยา่ ฉู่ลวั่ หานรู้อยกู่ บั ใจดี เขากแ็ ค่อยาก เกบ็ เธอไวใ้ นตาแหน่งสะใภข้ องตระกลู หลง กกั ขงั อิสระของเธอ ไม่ใหเ้ ธอไดม้ ีความสุข ใชว้ ธิ ีน้ี ทรมานเธอในเวลาเดียวกนั ใหเ้ ธอ เห็นเขากบั ผหู้ ญิงคน อ่ืนเสพสุขกนั วลีที่เขาพดู กนั ”มีสามีแต่เหมือนเป็นม่าย “กค็ ือสถานะ ของเธอ ในตอนน้ีเอง “ถา้ หยา่ กนั ไดจ้ ริงๆล่ะก็ ลูกของโม่หรูเฟยฉนั จะดูแล เป็นอยา่ งดี” ฉู่ลวั่ หานใชซ้ อ้ มจิ้มสเตก๊ เน้ือชิ้นใหญ่ ยดั เขา้ ปากเค้ียว “ตอ้ งอยา่ งน้ีสิ! นี่แหละฉู่ลว่ั หานที่ฉนั รู้จกั กแ็ ค่โม่หรู เฟยไม่ใช่คน หน่ึงเท่าน้นั กะอีแค่ผชู้ ายเยอื กเยน็ ท่ีช่ือวา่ หลงเซียว? ไม่มีอะไร เป็นไปไม่ไดห้ รอก ฉนั จะบอกเธอ ให้ ผชู้ ายดีๆ หาที่ไหนกไ็ ด!้

ฉิ! “ยกตวั อยา่ งเช่นผชู้ ายที่เธอเจอที่Club.HTน่ะหรอ พอ เถอะ หมอนน่ั ไม่ไดใ้ กลเ้ คียงกบั คาวา่ คนดีเลยแมแ้ ต่นิด เดียว” “ตายๆๆ ของแบบน้ีมนั ตอ้ งใชเ้ วลา เธอไปออกงานกบั ฉนั สิ ไดเ้ จอ คนมากหนา้ หลายตาสกั หน่อย เดี๋ยวเธอกแ็ ยกแยะออกวา่ ใครดีใคร ไม่ดี! ฉู่ลวั่ หานยมิ้ บางๆไม่ปฏิเสธ สายตาบงั เอิญมองทะลุ ออกไปทาง ประตูกระจกขา้ งนอกร้านอาหาร ประตู กระจกท่ีท้งั ใสและโปร่ง แสง มีผชู้ ายใส่ชุดสูทหา้ หกคน กาลงั เดินเขา้ มา รวมถึงร่างสูงใหญ่ท่ี อยทู่ ่ามกลางคน เหล่าน้นั .. ร่างสูงโปร่งของหลงเซียวถูกผชู้ ายวยั กลางคนหลาย คนลอ้ มรอบ สายตาเยน็ ชาของเขามองมาทางดา้ นหนา้ ผชู้ ายวยั กลางคนท่ีอยซู่ า้ ย ขวากาลงั กม้ หวั พยายาม รายงานอะไรสกั อยา่ ง ดวงตาหม่นๆของ หลงเซียวทาให้ เดาไม่ออกวา่ เขารู้สึกอะไร หลงั จากท่ีคนขา้ งๆพดู อยู่ นานสองนาน เขาถึงคอ่ ยขยบั ปากบางๆตอบกลบั สอง สามคาอยา่ งข้ี เกียจ

เหล่าผจู้ ดั การท่ีไดร้ ับคาตอบสองสามคาจากเขาต่างก็ ยมิ้ บางๆพลาง พยกั หนา้ ท่าทางการยกยอ่ งปอป้ันแบบ น้นั น่าขยะแขยงสิ้นดี พอไดเ้ ห็นหลงเซียวเดินเขา้ ประตู ใจของฉู่ลวั่ หานเตน้ แรงจนแทบ จะหลุดออกมา รีบควา้ ส้อมกบั มีดข้ึนมาต้งั หนา้ ต้งั ตากิน ดวงตา กลมโตของเธอถูกร่างของเขา ดึงดูดไว้ ใครจะไปคิด วา่ จะมาเจอกบั เขาท่ีนี่! คิดถึงเม่ือตอนกลางวนั โม่หรูเฟยมาหาเร่ืองท่ีโรง พยาบาล สายจากแม่สามีที่โทรมาด่า สีหนา้ ของฉู่ลว่ั หาเปลี่ยนจนดู ไม่ได้ ถา้ หลงเซียวเห็นเธอข้ึนมาล่ะก็ ไม่รู้ วา่ จะพดู อะไรอีกกบั เธอ คืนน้ีเธอคงจะนอนไม่หลบั แน่นอน “ลวั่ ลวั่ มองอะไรน่ะ” ลู่หวซู่ วงเห็นเธอมองอะไรสกั อยา่ งตาไม่ กะพริบ เลยยกมือข้ึนโบกๆขา้ งหนา้ เรียกเธอ ใหด้ ึงสติกลบั มา ทนั ทีท่ีฉู่ลวั่ หานรู้สึกตวั กร็ ีบทาตวั ใหเ้ ป็นปกติเหมือน ไม่มีอะไร เกิดข้ึน เพราะถา้ ซวงซวงเห็นหลงเซียวข้ึนมา ล่ะก็ เดาไดเ้ ลยวา่ คงจะ

ระเบิดอารมณ์แทนเธอแน่ๆ ซวง ซวงเหมาะเป็นคู่ปรับกบั อีตานน่ั ซะท่ีไหน คร้ังก่อนก็ เกือบโดนเขาเชือดเป็นๆ ! “ไม่ไดม้ องอะไร ฉนั อิ่มแลว้ เราไปกนั เถอะ”ฉู่ลวั่ หา นวางสอ้ มใน มือลง วิธีการแกป้ ัญหาที่ดีท่ีสุดสาหรับตอน น้ีกค็ ือรีบหนี “ไม่จริงอ่ะ ฉนั เพ่งิ กินไปไมก่ ่ีคาเอง เธอกินอีกสกั หน่อย สิ”สเตก๊ เน้ือ ในจานของสองคนเพง่ิ จะหายไปแคซ่ ีกเดียว คู่หวซู่ วงมองตาละหอ้ ย ไม่ยอมวางมือ ส่วนฉู่ลวั่ หานที่อยากจะออกจากที่น่ี กไ็ ปไหนไม่ไดซ้ ะ แลว้ ร่างสูงโปร่งของหลงเซียวคอ่ ยๆเดินมาอยา่ งชา้ ๆ ไม่รู้ วา่ บงั เอิญหรือ อะไร เพราะทางที่เขาเดินมาคือตรงที่พวก เธอกาลงั นงั่ อย!ู่ นเปล่ียนจนดูไม่ได้ ถา้ หลงเซียวเห็นเธอข้ึนมาล่ะก็ ไม่รู้ วา่ จะพดู อะไรอีกกบั เธอ คืนน้ีเธอคงจะนอนไม่หลบั แน่นอน “ลวั่ ลว่ั มองอะไรนะ”ลู่หวซู่ วงเห็นเธอมองอะไรสกั อยา่ งตาไม่ กะพริบ เลยยกมือข้ึนโบกๆขา้ งหนา้ เรียกเธอ ใหด้ ึงสติกลบั มา

ทนั ทีท่ีฉ่ลวั่ หานรู้สึกตวั กร็ ีบทาตวั ใหเ้ ป็นปกติเหมือน ไม่มีอะไร เกิดข้ึน เพราะถา้ ซวงซวงเห็นหลงเซียวข้ึนมา ล่ะก็ เดาไดเ้ ลยวา่ คงจะ ระเบิดอารมณ์แทนเธอแน่ๆ ซวง ซวงเหมาะเป็นคู่ปรับกบั อีตานนั่ ซะที่ไหน คร้ังก่อนก็ เกือบโดนเขาเชือดเป็นๆ! “ไม่ไดม้ องอะไร ฉนั อ่ิมแลว้ เราไปกนั เถอะ”ฉู่ลวั่ หา นวางสอ้ มใน มือลงวิธีการแกป้ ัญหาท่ีดีที่สุดสาหรับตอน น้ีกค็ ือรีบหนี “ไม่จริงอ่ะ ฉนั เพงิ่ กินไปไม่ก่ีคาเอง เธอกินอีกสกั หน่อย สิ”สเตก๊ เน้ือ ในจานของสองคนเพง่ิ จะหายไปแค่ซีกเดียว ลู่หวซู่ วงมองตาละหอ้ ย ไม่ยอมวางมือ ส่วนฉู่ลวั่ หานท่ีอยากจะออกจากท่ีน่ี กไ็ ปไหนไม่ไดซ้ ะ แลว้ ร่างสูงโปร่งของหลงเซียวค่อยๆเดินมาอยา่ งชา้ ๆ ไม่รู้ วา่ บงั เอิญหรือ อะไร เพราะทางท่ีเขาเดินมาคือตรงท่ีพวก เธอกาลงั นงั่ อย!ู่ หลงเซียวท่ีถูกพวกหุน้ ส่วนของโปรเจคทาใหป้ วดหวั ไม่นอ้ ยคอ่ ยๆ เงยหนา้ ข้ึน สายตาท่ีคมเฉียบเหมือนนก เหยย่ี วมองเห็นร่างบางท่ีนงั่

พงิ อยตู่ รงหนา้ ต่าง หญิงสาว กม้ หนา้ กม้ ตา ผมยาวนุ่มสลวยแบ่ง ออกเป็นช่อปล่อยอยู่ บนหนา้ อก แสงสวา่ งจากโคมไฟคริสทลั ขา้ งบนส่องลง หวั เธอ ส่งแสงระยบิ ระยบั เส้ือเชิ้ตสีขาวอ่อน พวงแกม้ ขาวอมชมพู หนั หนา้ ไป ขา้ งๆ รับประทานอาหารอยา่ งเงียบๆ เป็นภาพท่ีทาให้ รู้สึกสงบจิตสงบใจ อยา่ งบอกไม่ถูก รอจนฉูลว่ั หานเงยหนา้ กลบั ไปมองอีกคร้ัง หลงเซียวก็ ถูกคนสอง สามคนลากไปนง่ั โต๊ะหกคนท่ีอยทู่ างซา้ ยมือ ของพวกเธอเรียบร้อย แลว้ หลงเซียวนง่ั ตรงหวั โตะ๊ ส่วน คนอ่ืนๆนงั่ เปิ ดเมนูอาหารอยา่ ง ไม่รีรอ เสียงของพวกเขาเบามาก ฟังไม่ขดั วา่ กาลงั คุยอะไร กนั อยู่ แต่มกั รู้สึกวา่ สิ่งท่ีลอยมามีแต่เสียงสะทอ้ นทุม้ ต่า ของหลงเซียว คาพดู ที่ เหมือนทองคาหาไดย้ ากของเขา มกั จะมีปี กบินมาถึงหูของเธอเสมอ น้าเสียง ไพเราะน่าฟัง เปรียบเทียบกบั เสียงหวั เราะของชายวยั กลางคนเหล่า น้นั แตกต่างกนั อยา่ งสิ้นเชิง เพราะอยา่ งไม่มีอะไรมา เปรียบได้

แมแ้ ต่ลู่หวซู่ วงที่ต้งั หนา้ ต้งั ตากินขา้ วอยเู่ อง กร็ ู้สึกได้ ถึงบรรยากาศ แปลกๆ ไม่วายหนั หนา้ มองไปรอบๆตวั จากน้นั ..กช็ ะงกั ไป! ไม่ไกลจากตรงน้นั ร่างสูงๆของหลงเชียวท่ีกาลงั นง่ั อยู่ ที่โซฟา ขา ไขวก้ นั บนใบหนา้ หล่อเหลาแฝงไปดว้ ยความ เยน็ ชา ดวงตาลึกไร้ กน้ บ้ึงราวกบั หลุมน้าแขง็ ข้วั โลก เหนือ กาลงั มองผชู้ ายคนหน่ึงที่ กาลงั รายงานความคืบ หนา้ เน้ือที่กาลงั จะเขา้ ปากลู่หวซู่ วงตกเพาะลงบนจาน “ไม่…ไมจ่ ริงน่ะ”ลูหวซู่ วงตกใจกลวั จนสน่ั ไปท้งั ตวั คุณลู่ท่ีพดู ถึง หลงเชียวอยอู่ ยา่ งเมามนั เมื่อครู่ พอไดเ้ ห็น หลงเซียวตวั เป็นๆเท่าน้นั สมองกลบั วา่ งเปล่าไม่เหลือ อะไรสกั อยา่ ง ฉ่ลวั่ หานท่ีใชม้ ือขา้ งหน่ึงปิ ดดา้ นขา้ งของหนา้ อยู่ กม้ หนา้ ลงต่าแลว้ ต่าอีก “อยา่ มองไปทางน้นั อีกแป๊ บเรา คอ่ ยหาโอกาสออกจากท่ีน่ี” ลู่หวซู่ วงรีบพยกั หนา้ ตอบอยา่ งเกร็งๆ”โอเค”

“คุณชายหลง? “ผชู้ ายท่ีเพงิ่ รายงานความคืบหนา้ เห็น วา่ หลงั จากที่ ขอ้ มูลถูกส่งออกไป แต่ไร้เสียงตอบรับอยู่ นาน จึงเรียกเจา้ นายตวั เอง อยา่ งระมดั ระวงั คนที่อยตู่ รงน้นั สองสามคนต่างกร็ ู้สึกไดว้ า่ หลงเซียว จิตใจไม่อยกู่ บั เน้ือกบั ตวั นกั เลยพดู ทวนขอ้ มูลท่ีไดร้ ับ อีกรอบ ถึงสายตาของหลงเซียวจะไม่ไดจ้ บั จอ้ งไปท่ีโต๊ะ อาหารทางดา้ นน้นั หรือผหู้ ญิงคนน้นั เห็นไดช้ ดั วา่ ดูไม่คอ่ ยเขา้ กบั ออร่าของท่านเซียว แต่ตอนท่ีเขาหลุบ สายตาลง ความคิดที่วนไปวนมาอยใู่ นหวั กลบั ทา ใหเ้ ขา หวั เสียไม่นอ้ ย “รายไดใ้ นไตรมาสน้ีไม่สามารถใชเ้ ป็นขอ้ มูลอา้ งอิง โดยรวมได้ ผจู้ ดั การหวงั จาเป็นตอ้ งรวบรวมรายงานราย ไดใ้ นสองปี น้ี เมื่อถึง เวลาคณะกรรมการ MBK จะ ประเมินอยา่ งรอบคอบเอง”

หลงเซียวตอบกลบั เรียบๆ ท่าทางเยน็ ชา แต่เน้ือหา กลบั เฉียบแหลม ทาใหค้ นท่ีอยตู่ รงน้นั เกิดความสงสยั วา่ หลงเซียวไดฟ้ ังคาแนะนา จากพวกเขาแลว้ หรือยงั ต่าง คนต่างแทบไม่เชื่อหูตวั เอง ความฉลาด หลกั แหลมของ หลงเซียวไม่เป็นรองใครจริงๆ หลงั จากตอบคาถามเสร็จ สายตาของหลงเซียวยงั คง มองไปทาง หนา้ ต่าง ฉู่ลว่ั หานกบั ลู่หวซู่ วงสะพายกระเป๋ า ของตวั เองท่ีวางอยบู่ น โซฟา เตรียมลุกข้ึนเดินออกจาก ร้านอาหาร จะไปแลว้ หรอ เห็นร่างของหญิงสาวกาลงั เตรียมตวั เดินออกไป ริมฝี ปากบางๆของ ท่านเซียวเผยอข้ึนเลก็ นอ้ ย ก่อนจะกลบั ไปเหยยี ดตรงเหมือนเดิม “คุณชายหลง ดูสิครับ จะรับประทานอะไรดี เมนูที่ข้ึน ช่ือที่สุดของ ร้านอาหารน้ีกค็ ือ….” ผจู้ ดั การอายวุ ยั กลางคนคนหน่ึงแนะนาเมนูอาหารข้ึน ชื่อใหห้ ลง

เซียวกบั ตวั คนอื่นๆเองกช็ ่วยแนะนาดว้ ยเช่น กนั พยายามเรียกความ สนใจจากคุณชายหลง สายตาดุร้ายของหลงเซียวกวาดตาบนเมนูแวบหน่ึง ใบหนา้ ไร้ ความรู้สึกที่บอกไม่ไดว้ า่ ยนิ ดียนิ ร้าย เขาเพียง แต่ตอบกลบั คนท้งั โต๊ะเรียบๆวา่ “ม้ือเยน็ คงตอ้ งงดล่ะ ฉนั มีธุระต่อ” “คุณชายหลง…”หลงั จากคนสองสามคนบนโตะ๊ เห็น หลงเซียวลกุ ข้ึนยนื แต่ละคนก็รีบลุกข้ึนอยา่ งกระสบั กระส่าย พลางพดู ข้ึนยมิ้ ๆ อยา่ งระมดั ระวงั “หรือวา่ คุณชายหลงรู้สึกไม่พอใจอะไรหรือเปล่า ครับ ถา้ ท่านมี ความเห็นอะไรไดโ้ ปรดแจง้ ใหพ้ วกเราทราบดว้ ย พวก เราจะจดั การสุดความสามารถอยา่ งแน่นอน” นิ้วมือเรียวยาวของหลงเซียวคอ่ ยๆติดกระดุมชุดสู ทอาร์มาน่ี ก่อน จะกา้ วขายาวๆออกจากที่นงั่ “ธุระส่วนตวั ของฉนั ไม่ไดเ้ ก่ียวอะไร กบั พวกคุณสุภาพบุรุษ” หลงั จากท่ีพดู ดว้ ยน้าเสียงจริงจงั ออกไป สายตาเยน็ ๆ ของหลงเซียวก็ จอ้ งไปท่ีประตูกระจกหมุน กา้ วเดินหนกั แน่นเตม็ ไปดว้ ยพละกาลงั ไม่อนุญาตใหใ้ ครท่ีอยดู่ า้ น หลงั ไดพ้ ดู อะไรอีก

คนท่ีอยบู่ นโต๊ะต่างจอ้ งหนา้ กนั ปิ ดปากเงียบสนิท มอง ร่างของ ผชู้ ายที่เดินไกลออกไป ราวกบั ความช้ืนใน อากาศไดถ้ ูกคนคนเดียว เอาไปหมดในชว่ั พริบตาเดียวทาใหพ้ วกเขากลวั จนไม่กลา้ แมแ้ ต่จะ เดินตามออกไป “เฮือก! ลู่หวซู่ วงที่หนีออกมาขา้ งนอกสูดหายใจเขา้ ลึก ใชม้ ือ กมุ ท่ีหวั ใจราว กบั กาลงั ปฐมพยาบาลใหต้ วั เอง”แมง่ เอย้ กลวั จนหวั ใจจะหลุด ออกมาอยแู่ ลว้ ! ลว่ั ลว่ั ถูกผหี ลอก มนั เป็นแบบน้ีใช่ม้ยั ! “ไหนเม่ือก้ีใครทาเก่งบอกจะช่วยฉนั แกแ้ คน้ อยเู่ ลย ความกลา้ ของ เธอหายไปไหนซะแลว้ ล่ะ”ฉู่ลวั่ หานพดู แหย่ “ก…็ .จะทาสงครามท้งั ทีกต็ อ้ งดูความแขง็ แกร่งของท้งั ฉนั ท้งั ศตั รู ดว้ ย ไม่ใช่หรือไง ฉนั กบั หลงเซียวไม่ไดอ้ ยู่ ช้นั เดียวกนั นะ ถา้ ถูก เชือดข้ึนมาล่ะก็ เธอจะทนดูผหู้ ญิง น่ารักๆอยา่ งฉนั โดนทารุณกรรม ไดห้ รอ”

ลู่หวซู่ วงยกมือข้ึนมาใชน้ ิ้วทาท่าทางตดั หวั ออก แถว ยงั แลบลิ้นปลิ้น ตา “ตายตาไม่หลบั ” ฉ่ลวั่ หานเองกห็ ายโมโหแลว้ “พอแลว้ ล่ะ ฉนั จะยอมให้ เธอตายได้ ยงั ไงกนั ยงั กินไม่อ่ิมเลยนี่นา ป่ ะ เดี๋ยวฉนั พา เธอไปกินอยา่ งอ่ืน! ” พดู จบ ฉู่ลวั่ หานกจ็ ูงมือเพ่อื นสนิทของตวั เอง กาลงั จะ เดินออกไป “จะไปไหน” ขา้ งหลงั อยๆู่ กม็ ีน้าเสียงเยน็ ยะเยอื กดงั ทะลุมาถึงพวกเธอไกลสิบ กวา่ เมตร ความหนาวเหน็บบนตวั หลงเซี่ยว ถูกพดั มาแต่ไกล! ฝีเทา้ ของลู่หวซู่ วงกบั ฉู่ลว่ั หานหยดุ ชะงกั บรรยากาศรอบๆ ไร้การ เคล่ือนไหว! ลู่หวซู วงอา้ ปากคา้ งเป็นรูปตวั 0 อยนู่ านฉู่ลว่ั หานข มวดคิ้วเขา้ หากนั เบาๆ ก่อนจะหมุนตวั หนั ไปเจอหลง เซียว หลงเชียวท่ีอยใู่ นชุดสูทหรูสีดาเตม็ ไปดว้ ยออร่า มือ ขา้ งหน่ึงลว้ งอยู่ ในกระเป๋ ากางเกงของชุดสูท ร่างสูง โปร่งดูดีราวกบั เทพเจา้ ดวงตา

เยน็ เฉียบไร้กน้ บ้ึงท่ีเตม็ ไปดว้ ยน้าคา้ งแขง็ ริมฝีปากบางเหมือน ปลายมีดปิ ด เงียบสนิท เป็นภาพท่ีอยากเกินกวา่ จะหาอะไรมาอธิบาย “บงั เอิญจริงๆ” ฉู่ลว่ั หานยกริมฝีปากข้ึนเลก็ นอ้ ย ทาท่าทางราวกบั เจอ กนั โดย บงั เอิญ ดวงตาซ่อนความกระสบั กระส่ายไว้ ภายใน รอยยมิ้ ท่ียมิ้ ออกมาธรรมชาติจนมองแทบไม่ ออก บงั เอิญจริงๆ หี! สีหนา้ ของหลงเซียวไม่ไดม้ ีความยนิ ดียนิ ร้าย ขายาวๆ ของเขากา้ วลง บนั ไดมา พดู ดว้ ยเสียงเยอื กเยน็ ”มากบั ฉนั ” ดวงตาของลู่หวซู่ วงเบิกกวา้ ง กอดแขนฉู่ลว่ั หานไวแ้ น่น ส่ายหนา้ ไป มาอยา่ งรีบร้อน ใชร้ ูปปากบอกเธอวา่ อยา่ ไปเชียว อยา่ ไป ฉู่ลว่ั หานค่อยๆคลายมือของเธอออก ก่อนจะกระซิบ เสียงเบา “อยา่ กงั วลไป ไม่เป็นไรหรอก” คูห่ วซู่ วงอดไม่ไดท้ ี่จะทาหนา้ เศร้า”ลวั่ ลวั่ ….”