คุณหลงอย่าหยิ่งยโสเกินไป3

คณุ หลงอยา่ หยงิ่ ยโส เกนิ ไป 3



รองเทา้ สน้ สูงสีแดงกา้ วลงจากรถชา้ ๆ ในมือฉู่ลว่ั หานถือ กระเป๋ า เพชรใบเลก็ นิ้วมีแหวนเพชรขนาดใหญ่ที่หลงเซียว ใหม้ าปกคลุมอยู่ ชุดราตรีสีดายาวคอVทาใหเ้ ธอดูสง่างาม และมีเสน่ห์ เธอข้ีเกียจแต่งตวั แต่กไ็ ม่ไดค้ าดคิด ผวิ ขาวเหมือนหิมะ มนั เขา้ กนั กบั ชุดราตรีสีดา ผมยาว มว้ นข้ึนสูง ต่างหูระยบิ ระยบั แกวง่ ไปมาเหนือลาคอเบาๆ ระหวา่ งกระดูกไห ปลาร้าเรียวมีจ้ีเพชรพร้อมสร้อย เธอดูไมห่ ยงิ่ ยโสเหมือนไขม่ ุก แต่ทุหคนมองออกอยา่ ง ชดั เจนวา่ ทุกเคร่ืองประดบั น้นั มีคุณคา่ อยา่ งมาก ลว่ั หานไม่ไดป้ รากฏตวั ในงานแบบน้ีมานานมาก หลงั จากเขา้ ประตู ไป บริกรรับเส้ือคลุมสีขาวท่ีเธอถอดออกไป ไม่รู้จกั วา่ เธอเป็นใคร “คุณฟาง วนั สาคญั แบบน้ี ทาไมไม่เห็นคุณฉุ่มาล่ะ?” ฟางหลิงหยผู้ มู้ ีขนมิงคบ์ นไหล่กดั ฟันอยา่ งแคน้ เคือง ฉู่ เจิ้งเจ้ียตาย ไปแลว้ หลายปี เพอื่ นเก่าของเขายงั ไม่ยอมรับ วา่ เธอเป็นภรรยา ตระกลู ฉู่อยา่ งแทจ้ ริง เขา้ มากม็ องหาฉู่ลั วหานเลย!

เธอถือแกว้ ไวนไ์ ว้ หวั เราะฮ่าๆ “ประธานจิ้ง คุณหนูใหญ่ ของ ตระกลู ฉู่ กอ็ ยทู่ ่ีน่ีไม่ใช่เหรอคะ?” ฉู่ซีหรานรีบยมิ้ ตาม “คุณอาจิ้ง สวสั ดีค่ะ ฉนั ซีหรานคะ่ ” ประธานจิ้งเหลียวมองฉู่ซีหราน รอยยมิ้ บนใบหนา้ หุบลง เลก็ นอ้ ย “ดูเหมือน ลวั่ หานจะไม่มาในวนั น้ี” ฟางหลิงหยกู้ ดั ฟัน “ประธานจิ้ง ฉนั กอ็ ยากใหเ้ ธอมา เหมือนกนั ค่ะ แต่ฉ่ลวั่ หานเธอไมค่ ่อยรู้เรื่อง แมก้ ระทงั่ งาน เล้ียงในครอบครัวกไ็ ม่ มา ฉนั กห็ มดหนทางแลว้ ค่ะ ฮ่าๆ ความอปั ยศในครอบครัวทาใหค้ ุณ ขาซะแลว้ ” ฉู่ลว่ั หานมุมปากยกข้ึน หยบิ แกว้ ไวนแ์ ดงจากถาดพนกั งานเสิร์ฟ เดินเขา้ ไปตรงกลางหอ้ งโถงใหญ่ดว้ ย ท่าทางสง่างาม “คุณอาจิ้ง ฉนั อยนู่ ่ีคะ่ !” เสียงคมชดั ข้ีเล่นจู่ๆ กท็ าลายความวนุ่ วายในหอ้ งนงั่ เล่น ทุกคน คอ่ ยๆ หนั ศีรษะกลบั มา เห็นแคร่ ่างเรียวสง่างามเดิน เขา้ มา ความสง่า งามของหญิงสาวทาใหเ้ ป็นอิสระจาก ความหยาบคาย

แคม่ องเท่าน้นั ประธานจิ้งหวั เราะเสียงดงั “ลว่ั หานโตแลว้ สวยข้ึนแลว้ ! เมื่อก่อน เธออยกู่ บั พอ่ เธอยงั เป็นเดก็ หญิงตวั นอ้ ยอยเู่ ลย ฮ่าๆ!” ประธานจิ้งพดู แบบน้ี ทุกคนกเ็ ขา้ ใจทนั ที ท่านน้ีเป็น ลูกสาวคนโต ของลู่เจิ้งเจีย ชื่อฉู่ลว่ั หาน! ควรจะสืบทอด บริษทั ฉู่ซื่อ ต่อมาไม่รู้ลูก สาวที่แทจ้ ริงของตระกลู ฉู่หายไป ไหน ฉู่ลว่ั หานยมิ้ เลก็ นอ้ ยอยา่ งเป็นธรรมชาติ “คุณอาจิ้งกย็ งั เหมือน เมื่อก่อนเลยนะคะ ชอบพดู ตลก คุณอาจิง ฉนั เคารพคุณคะ่ !” “ที่แทก้ ค็ ุณคู่น่ีเอง เป็นเกียรติท่ีไดพ้ บคุณ!” “คุณฉู่ เจอคุณคร้ังแรก ฉนั จะด่ืมหมดแกว้ เพ่อื แสดง ความเคารพ!” “คุณฉู่ วนั น้ีสง่ามีราศีมาก ไม่แพค้ ุณแม่คุณในตอนน้นั เลยนะ” ฟางหลิงหยสู่ องแม่ลูกพยายามอยา่ งเตม็ ที่ในการจดั งาน เล้ียง พอ ฉู่ลวั่ หานปรากฏตวั ข้ึนมากก็ ลายเป็นตวั เอกเลย! ฉู่ซีหรานกดั ฟัน กดเสียงต่าละขบฟันพดู “แม่คะ แม่จะ ปล่อยใหเ้ ธอ โวยวายแบบน้ีเหรอ?!”

ฟางหลิงหยกู้ ดความโกรธของเธอเอาไว้ “อยา่ รีบร้อน น่ี มนั เพงิ่ เร่ิมตน้ ปล่อยใหม้ นั ลิ้มรสความหวานก่อน ละคร สนุกยงั ไม่เร่ิมเลย จะรีบทาไม” ประธานจิ้งจิบไวนห์ น่ึงที พดู อยา่ งเป็นห่วง “มีผชู้ ายที่ ชอบไหม? ถา้ มีกพ็ ามาใหอ้ าดูหน่อย และใหอ้ าจิ้งช่วยเธอ” ทนั ใดน้นั ฉู่ซีหรานกเ็ ดินเขา้ ไป “คุณอาจิ้ง คุณยงั ไม่รู้เห รอคะ? ตอนน้ีพ่สี าวฉนั เป็นคนสุดยอดแลว้ นะคะ เธอ….” “วนั น้ีไมใ่ ช่งานฉนั วนั หลงั ฉนั จะไปเยย่ี มคุณโดยเฉพาะ คุณอาจิ้ง คุณตามสบายเลยนะคะ” ลว่ั หานดึงแขนฉู่ซีหรานอยา่ งแรงลากเธอไปท่ีมุม “ฉู่ซี หราน ฉนั จะ เตือนเธอไวน้ ะ คืนน้ีพดู อะไรเธอระวงั ปาก หน่อยนะ!” “ฮ่าๆ! ทาไม? ตระกลู หลงไม่ยอมรับการมีอยขู่ องเธอ กลวั เสียหนา้ ล่ะสิ! กลวั เสียหนา้ เธอกไ็ ม่ตอ้ งมา! ยยั คนช้นั ต่า!”

ฉู่ลว่ั หานออกแรงที่นิ้ว บีบจนหนา้ เธอซีด “อยา่ อวดดี เธอ ไม่ใช่คู่ ต่อสูข้ องฉนั ถา้ อยากใหง้ านเล้ียงจบลงอยา่ งราบ ร่ืน กระชบั หางของ เธอไวต้ ้งั แต่ตอนน้ีเป็นตน้ ไป!” “ฉู่ ลว่ั หาน เธอเป็นบา้ อะไร! เธออยา่ คิดวา่ ไอแ้ ก่จะปกป้องเธอ แลว้ เธอจะแตะทอ้ งฟ้านะ!” “ฉนั ฉู่ลวั่ หานคนน้ีตอ้ งใหใ้ ครปกป้องอีกเหรอ? ฉู่ซีหราน ฉนั กบั เธอ ไม่เหมือนกนั นะ ถา้ เธอไมม่ ีแม่ของเธอ เธอกท็ า อะไรไม่ไดท้ ้งั น้นั !” เธอพดู จบ กส็ ะบดั มือเธอ มุ่งหนา้ เดินเขา้ ไปในหอ้ งโถง จดั เล้ียงท่ีมี คนดงั รวมตวั กนั ฉู่ซีหรานกดั ฟันกรอด ใครที่กระชบั หาง คอยดูเถอะ!

ตอนท่ี 54 คู่น้ันทโี่ อบไหล่ “พ่สี ะใภค้ ุณแต่งตวั แลว้ สวยมาก!” ฉู่ลว่ั หานกาลงั เฝ้าดูแขก เสียงของหลงจ่ือกเ็ ขา้ หูมาโดย ไม่มีการ เตือนล่วงหนา้ เธอขมวดคิว้ แน่น หนั ตวั มามองเขา ดวงตาเตม็ ไปดว้ ย ความประหลาดใจ “คุณมาอยนู่ ่ีไดไ้ ง?” หลงจ้ือสน่ั แกว้ ไวน์ นง่ั เอนบนเกา้ อ้ีตามอาเภอใจ แสยะ ยมิ้ ชว่ั ร้าย “ไดย้ นิ วา่ คืนน้ีจะมีสาวสวยมางาน ฉนั กเ็ ลยมา เป็นการมาที่คุม้ ค่าจริงๆ” ดวงตาข้ีเล่นน้นั มองสารวจไปรอบๆ ขอบตาชาเลืองมอง มาที่ ร่างกายเธออยา่ งไม่ซ่ือสตั ย์ ฉู่ลว่ั หานเอามือหน่ึงบงั หนา้ อก อีกมือหน่ึงถือแกว้ ไวนว์ าง ไวต้ รง ศอก ยมิ้ เหมือนไม่ยมิ้ “คุณชายหลงสองอารมณ์สุ นทรียจ์ งั เล่นกบั ตวั เองไปแลว้ กนั นะ” “เฮๆ้ ๆ พสี่ ะใภ้ คุณนี่สุดยอดจริงๆ โม่หรูเฟยจดั การไม่ได้

ง่ายๆ แลว้ ที่บา้ นกม็ ีอีกสอง ตอ้ งการความช่วยเหลือไหม? คนกนั เอง ราคากนั เอง” “ไม่จาเป็น นายประพฤติตวั ดีๆ หน่อย อยา่ ก่อเร่ือง” “น่าเบื่อ ถา้ ไม่ใช่คนในครอบครัวเราไม่ยอมมา ฉนั จะไม่ มายงุ่ เลย ฉนั วา่ นะพสี่ ะใภ้ ครอบครัวพอ่ แม่คุณใชช้ ีวติ ลม้ เหลวมาก พอ่ ฉนั เห็นบตั รเชิญกพ็ ดู แคค่ าเดียว–เส แสร้ง!” ฉู่ลวั่ หานกระชบั นิ้วมือ “คุณชายหลงสอง หาเรื่องใช่ ไหม?” “ใช่ที่ไหนล่ะ มาหาเร่ืองอะไรกนั มาหาไวน์ด่ืมต่างหาก!” หลงจ้ือ ลากยาวกวา่ จะพดู จบ ถือแกว้ แลว้ เดินออกไป ฉู่ลว่ั หานถอนหายใจอยา่ งหมดหนทาง ตอนน้นั ตระกลู ฉู่ เป็น ครอบครัวท่ีมีชื่อเสียงในปักก่ิง คุณพอ่ คุณแม่เป็น บุคคลท่ีมีชื่อเสียง ในธุรกิจ ตอนน้ีตระกลู ฉู่ตกอยใู่ นมือของ ฟางหลิงหยู้ สถานะก็ ลดลง ระหวา่ งการแลกเปล่ียนแกว้ ทนั ใดน้นั หอ้ งโถงงานเล้ียงก็ เงียบลง

สายตาทุกคนมองไปทางเขา้ หอ้ งโถงใหญ่ ภายใตแ้ สง อนั เจิดจา้ น้นั ผชู้ ายสวมสูทดาแฮนเมดและสาวเซ็กซี่ในชุด เล่ือมสีขาวปรากฏตวั ข้ึนท่ีน่ี มีหลายคนก้นั อยู่ ฉู่ลวั่ หานมองหลงเซียวท่ีสง่างามดว้ ย สายตา เหมือนคบเพลิง คอเหมือนถูกบีบ ทาไมเขามาท่ีน่ี ?! เขาไม่รู้เหรอวา่ คืนน้ีคืองานอะไร! มนั คืองานเล้ียงของตระกลู ฉู่ เขาเป็นลูกเขยของตระกลู ฉู่ หลงเซียว พาโม่หรูเฟยเขา้ มาในงานต่อหนา้ สองแม่ลูก จริงๆ นี่ไมไ่ ดท้ าใหเ้ ธอ ลาบากใจ แต่นี่คือการตบหนา้ เธอ! มุมปากฉู่ซีหรานยกข้ึนทีละนิด ถือแกว้ ไวนไ์ ว้ ของเหลวสี แดงไหลเขา้ ปาก จากน้นั เธอกต็ ้งั ใจหาร่างฉู่ลว่ั หานท่ามก ลางฝงู ชน คืนน้ี ครึกคร้ืนจริงๆ

หลงเซียวไดม้ าถึงแลว้ ท้งั หอ้ งโถงงานเล้ียงกว็ นุ่ วายทนั ที หลายคน อยากมีความสมั พนั ธก์ บั ตระกลู หลงในโอกาสน้ี แต่กเ็ ป็นทุกขจ์ าก การท่ีเขาปฏิเสธ มีใจแต่ไม่มีโอกาส ในเวลาส้นั ๆ หลงเซียวถูกลอ้ มรอบไปดว้ ยแขกคร่ึงหน่ึง เยนิ ยอและ ประจบประแจง โม่หรูเฟยควงแขนเหมือนแฟน ตวั จริง หวั เราะเบาๆ ยอมรับความอิจฉาและความเคารพ ของทุกคน ฟางหลิงหยหู้ ร่ีดวงตา “หรานหราน ลูกอธิบายใหแ้ ม่ฟังสิ น่ีมนั เกิด อะไรข้ึน?!” ฉู่ซีหรานหวั เราะเยาะ “แม่ ฉู่ลวั่ หานคนหลายใจหน่ึงวนั ก็ ไม่เวน้ ตาแหน่งของเราสองแม่ลูกกไ็ ม่มน่ั คง เธอไม่ได้ พ่ึงพากบั หลงเซียว เหรอ? ฉนั จะทาลายความฝันเธอ” “ไม่มีสมอง! ลูกดึงหลงเซียวเขา้ มา ถา้ เขาไม่ตอ้ งการฉู่ลั่ วหานคน ช้นั ต่า จะทายงั ไงกบั หน้ีสินของตระกลู ฉู่? ฉู่ลว่ั หา นเป็นเคร่ืองกด เงินสดของเรานะ” “แม่! ฉู่ลวั่ หานไมต่ าย ฉนั จะมีโอกาสไดไ้ ง? เคร่ืองกดเงิน

สาคญั หรือโกดงั เกบ็ เงินสาคญั กนั แน่?” ปากแดงเขม้ ของฟางหลิงหยู้ ยมิ้ เยน็ ๆ ออกมา “สมแลว้ ท่ี เป็นลูกสาว ที่ดีของฉนั ลูกคิดจะทายงั ไง?” “ดูละครสนุกกนั เถอะ” หลงเซียวเหน่ือยกบั การติดต่อกบั คนที่มาคุย ใบหนา้ หล่อปกคลุมไป ดว้ ยน้าแขง็ ดวงตาที่ไม่อาจหยงั่ รู้ไดเ้ หมือนน้าวนจอ้ งไปที่ร่างสวย หน่ึงท่ามกลางฝงู ชน ชุดราตรีคอVลึก ระหวา่ งท่ีเดินเกือบเห็นภูเขาสองลูก ของเธอ ร่าง ผอมเพรียวถูกผชู้ ายสูงใหญ่ไม่กี่คนลอ้ มรอบ ไว้ เธอกาลงั สนทนา และหวั เราะกบั ผคู้ น เธอเคยบอกวา่ ไมช่ อบงานประเภทน้ี ดูเหมือนจะเป็นการ สร้างภาพ ที่บริ สุทธ์ ิ! “พีเ่ ซียว?” โม่หรูเฟยดึงแขนเส้ือของเขา เห็นแววตาเขา ตกอยใู่ น ภวงั คก์ เ็ รียกออกมาเบาๆ สิ่งท่ีเธอพดู ข้ึนเมื่อครู่น้ี เขาไม่น่าไดย้ นิ อะไรเลย

“เธอทอ้ งอยู่ อยา่ ดื่มแอลกอฮอล์ ตอ้ งใหฉ้ นั เตือนอีกเห รอ?” เห็นได้ ชดั วา่ หลงเซียวพดู ข้ึนลวกๆ อยา่ งไม่สนใจ สายตาลุ่มลึกผา่ นร่างคน จอ้ งไปท่ีหญิงสาวในชุดสีดา โม่หรูเฟยมองตามสายตาเขา เห็นฉู่ลวั่ หานแลว้ ! ใหต้ ายเถอะ เธออีก แลว้ ! ยยั ผหู้ ญิงบา้ ที่ก่อเรื่อง! “พเ่ี ซียว–” โม่หรูเฟยเรียกเขาเสียงหวาน ต่อหนา้ แขก มากมาย เธอ เขยง่ ปลายเทา้ และจูบริมฝีปากเยน็ ชืดของ เขาในเชิงรุก แค่แตะเบาๆ อ่อนโยนเหมือนน้า มือของเธอสวมแหวน เพชร ประคองใบหนา้ ของหลงเซียว ล่อใหเ้ ขาจดจ่อ “วา้ ว! คุณชายหลงกบั คุณโม่น่ีรักกนั มากจริงๆ!” “หญิงสวยชายเก่ง เหมือนสวรรคไ์ ดบ้ รรจงสร้างข้ึน!” “น่าอิจฉาจงั ! คูน่ ้ีรูปร่างหนา้ ตาดีอยา่ งมาก!” “สร้อยบนคอคุณโม่เป็นรุ่นลิมิเตด็ คุณชายหลงใจดีกบั เธอจริงๆ” คลื่นเสียงชื่นชมคร้ังแลว้ คร้ังเล่า ฉู่ลวั่ หานกถ็ ูกดึงดูดเช่น กนั เธอหนั ศีรษะกลบั ไป เห็นสองร่างซอ้ นทบั จูบกนั อยา่ ง สมจริง

ใบหนา้ เยน็ ชาของฉู่ลวั่ หานไม่มีความสนั่ ไหวเลยสกั นิด เธอยกแกว้ ข้ึนมาชา้ ๆ แลว้ จิบ เหมือนกาลงั ดูเรื่องตลก ตอนแรกหลงเซียวอยากจะผลกั โม่หรูเฟยออก แต่การ ตอบสนอง ของฉู่ลวั่ หานมนั กระตุน้ ใหเ้ ขาโกรธ มือใหญ่ของ เขาควา้ เอวเรียวโม่ หรูเฟยไว้ โนม้ ตวั ไปรุกเอง จูบน้ีลึกซ้ึง ยง่ิ ข้ึน! “โหๆๆ!” ท่ีน้ีกม็ ีเสียงปรบมือดงั กึกกอ้ งทนั ที แมแ้ ต่แขกท่ีชิม อาหารในต่างมุมก็ออกมาลอ้ มรอบสองคนน้ีเป็นวงกลม งานเล้ียง อาหารเยน็ ของฟางหลิง หยู้ กลายเป็นเวทีแสดง ความรักของหลง เซียวและโม่หรูเฟยอยา่ งสมบูรณ์ คูล่ ว่ั หานเงยศีรษะข้ึนดื่มไวน์แกว้ ใหญ่ลงทอ้ ง แอลกอฮอลร์ ้อนผา่ ว แทงคอเธอจนเจบ็ นิ้วเรียวของโม่หรูเฟยเกี่ยวในออ้ มแขนหลงเซียว ยมิ้ เหยยี ดหยาม ใหก้ บั ฉู่ลว่ั หาน

สายตาของฉู่ลว่ั หานไม่ไดเ้ ปลี่ยนสีจากเมื่อครู่ ราวกบั วา่ การมีอยู่ ของโม่หรู เฟยเป็ นอากาศสาหรับเธอ ท้งั สองคุยกบั แขกในแวดวงที่ต่างกนั เดินไปเดินมา ใน ขณะเดียวกนั กเ็ ดินมาถึงใตโ้ คมไฟระยา้ คริสทลั กลางหอ้ ง โถงใหญ่ หลงเซียว พดู คุยกบั ผบู้ ริหารระดบั สูงในองคก์ ร หลายคน ทาเป็นประจาจนชิน เลยไม่ใส่ใจ ในระยะใกล้ โม่หรูเฟยเห็นสร้อยบนคอของฉู่ลว่ั หาน เป็น แบบ เดียวกบั ท่ีเธอใส่ในตอนน้ีเลย! มนั คือสร้อยท่ีคุณแม่ของหลงเซียวใหม้ า! หรือเธอกใ็ หฉ้ ู่ลวั่ หานเสน้ หน่ึงดว้ ยเหมือนกนั ? ในเวลาเดียวกนั ฉู่ลวั่ หานกเ็ ห็นคอเธอ ขมวดคิว้ ชิ! ตอ้ ง บงั เอิญ ขนาดน้ีไหม! เป็นรุ่นลิมิเตด็ ทว่ั โลก? เช้ีย โม่หรูเฟยผหู้ ญิงคนน้ีกช็ อบ ซ้ือของลิมิ เตด็ เหมือนกนั

“วา้ ว คุณโม่ คุณฉู่ สร้อยคอของคุณสองคนเป็นแบบ เดียวกนั จริงๆ ดว้ ยล่ะ น่ีมนั รุ่นล่าสุด ลิมิเตด็ ทวั่ โลก คนท่ี เป็นเจา้ ของลว้ นมีโชค” เหลวไหล! คนรวยล่ะสิไม่วา่ โม่หรูเฟยเอานิ้วลูบผา่ นสร้อยคอ ยมิ้ อยา่ งนุ่มนวลและ รื่นรมย์ “ฮ่าๆ อนั น้ีคุณแมข่ องพเี่ ซียวใหม้ านะคะ แต่เส้น ของคุณฉู่ ฉนั ไม่รู้วา่ มาจากไหน” ฉู่ลว่ั หานขมวดคิ้วแน่น เป็นของท่ีหยวนชู เฟิ นใหม้ า ไม่ แปลกใจท่ีใส่แลว้ จะภูมิใจขนาดน้ี! ท้งั สองคนอยขู่ า้ งกายหลงเซียว ไดย้ นิ เน้ือหาบทสนทนาอยา่ งชดั เจน เหลือบมอง ฉู่ลวั่ หาน เขากาลงั รอคาตอบเธอ อยู่ ฉ่ลวั่ หานหวั เราะเบาๆ “ฉนั เหรอ? มีเคร่ืองประดบั มากเกิน ไป เลือกๆ มาใส่สกั เส้น จาไม่ไดว้ า่ ใครใหม้ านะคะ” โม่หรูเฟยกดั ฟัน “คุณฉู่สมควรเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง มีคนจีบ เยอะ!” คาพดู น้ี จงใจพดู ใหห้ ลงเซียวไดย้ นิ

แต่หญิงสาวท่ีมีช่ือเสียง? คาน้ีมนั เก่ียวขอ้ งกบั ฉู่ลวั่ หาน ไหม? ฉู่ลว่ั หานเหลือบมองแผน่ หลงั ของชายที่อยขู่ า้ งๆ “คนจีบ เหรอ มี เยอะกน็ ่าราคาญใจจริงๆ แต่คุณโม่โชคดีมาก ได้ ครอบครองเพชรท่ี ทุกคนตอ้ งการ ไม่ใช่เคร่ืองกดเงินสด เคลื่อนที่ กล่องของขวญั สาเร็จรูป! อยากไดอ้ ะไร แค่ พยายามนิดหน่อยกไ็ ดม้ นั แลว้ ” คาพดู น้ี คนในงานกเ็ ขา้ ใจ ท่านเซียวเล่นกบั ผหู้ ญิง ภาพ สดใหม่ ถา้ เขาพอใจ ของขวญั กไ็ ม่นอ้ ยอยแู่ ลว้ ชวั่ ขณะหน่ึง เสียงหวั เราะทุม้ ต่ากก็ ระจายออกมา ไม่หรูเฟยกาหมดั “คุณฉู่ แคก่ ลวั วา่ บางคนตอ้ งการ พ่ี เซียวกย็ งั ไม่ ชอบ!” ฉู่ลวั่ หานจิบไวน์หน่ึงอีก พดู อยา่ งเหยยี ดหยาม “กใ็ ช่ ฉนั ที่ เป็นแบบน้ี หนา้ ไม่สวย งานกไ็ ม่ดี พี่เซียวของเธอไมช่ อบ อยแู่ ลว้ ละ่ ดงั น้นั เธอกจ็ บั เขาไวใ้ หด้ ี มีนางแบบสาวทุกปี ความเยาวอ์ ยไู่ ดไ้ ม่กี่ปี ” ท่านเซียวขมวดคิว้ เลก็ นอ้ ย ผหู้ ญิงคนน้ี! “เธอ ฉู่ลวั่ หานคนช้นั ต่า!”

“ทาไม? อยากตบฉนั เหรอ?” โม่หรูเฟยอยากตบเธอ แต่ต่อหนา้ แขก เธอตอ้ งรักษา ภาพลกั ษณ์ ผหู้ ญิงไว้ อดทน “ฉู่ ลว่ั หาน รอฉนั ก่อนเถอะ! เรายงั ไม่จบกนั !” ฉู่ลว่ั หานยกั ไหล่ “ฉนั OKทุกเม่ือแหละ คุณแม่วยั ใส” คราวน้ี เหล่าหญิงงามกป็ ิ ดปาก เห็นไดช้ ดั วา่ กาลงั หวั เราะเยาะโม่หรู เฟย แต่เพราะสถานะของโม่หรูเฟย พวก เธอจึงทาโจ่งแจง้ ไม่ได้ ฉู่ซีหรานเดินไปบนเวที ยมิ้ หวานพดู “แขกที่มางานทุก ท่าน งาน เล้ียงไดเ้ ตรียมพร้อมดา้ นนอกแลว้ เชิญทุกท่าน ยา้ ยไปดา้ นนอก ประตูค่ะ” บุฟเฟตท์ ้งั แถว หอแชมเปญสูง เอาสระวา่ ยน้าเป็น ศูนยก์ ลาง ลอ้ มรอบ แสงนีออนบนตน้ ไมท้ าใหค้ ่าคืนน้ีร้อน แรง นกั ไวโอลินเล่นดนตรีสด หญิงสาวงดงาม ทาใหค้ ่าคืนน้ี ร้อนแรง “คุณหญิง ฉู่ เป็นเกียรติเตน้ รากบั ผมไดไ้ หม?”

ชายรูปงามคนหน่ึงเอ้ือมมือออกไปชวนเธอเตน้ รา ฉู่ลั่ วหานถึงได้ รู้ตวั วา่ ไดเ้ ขา้ สู่ช่วงต่อน้ีแลว้ “ขอโทษคะ่ ” เธอยนื ยนั ปฏิเสธ ชายคนน้นั กอ็ อกไป หลงจ่ือกาแกว้ ไวน์แน่น เหลือบมองร่างผอมเพรียวภาย ใตแ้ สงและ เงา เงยหนา้ ข้ึนกระดูกรวดเดียวหมดแกว้ ! มือ ใหญ่จบั มือฉู่ลว่ั หาน ไว้ เกือบจะบดขย้นี ิ้วของผหู้ ญิงคนน้นั ทีละนิ้ว “พีส่ ะใภ้ คุณแค่มองพวกเขาแบบน้ี? โม่หรูเฟยและพชี่ าย ใหญ่ของ ฉนั นี่มนั ยงุ่ วนุ่ วายจริง!” “แบบน้ีทาไม? ฉนั คิดวา่ มนั ดีมาก พ่ชี ายใหญ่ของนายมี เสน่ห์ เป็นท่ี ชื่นชอบ แมแ้ ต่ดาราภาพยนตร์นานาชาติกย็ งั อุทิศตวั ให้ มีอะไรไม่ดี เหรอ?” ฉู่ลวั่ หานทาใหห้ ลงล่ือโกรธจนมองไปบนทอ้ งฟ้า “ได้ พี่ สะใภค้ ุณ สุดยอดมาก คุณใจกวา้ งแกลง้ เป็นหญิงชูไ้ ด้ เจตนาดีของฉนั กลายเป็นของไร้ค่าไปแลว้ หวั ใจกระจก ฉนั เปราะบาง!”

เห็นหลงจ้ือออกไปแลว้ ฉู่ลว่ั หานกห็ วั เราะเยาะตวั เอง ดี จริงๆ ไม่มี อะไรเกิดข้ึนอยา่ งไร้เหตุผล ถอดแหวนที่นิ้วนางแลว้ ใส่เขา้ ไปในกระเป๋ า ตอนแรกเธอ อยากใช้ แหวนแต่งงานในการหนีคนเจา้ ชู้ ตอนน้ีดูเหมือน ไม่จาเป็นแลว้ ฉู่ลว่ั หานเงยศีรษะข้ึนด่ืมไวน์ไปมากกวา่ คร่ึงแกว้ ใบหนา้ ขาวแดง ก่าทนั ที สายตาพร่ามวั นวดขมบั เธอเตรียมจะลุก ข้ึน “คุณฉู่ ชวนคุณเตน้ ราไดไ้ หมครับ?” คร้ังน้ี ชายในชุดสูทคนหน่ึง โนม้ ตวั มาเชิญชวน ฉู่ลวั่ หานเบนสายตาข้ึน “เอาสิคะ!” วางมือลงไปในฝ่ ามือผชู้ ายคนน้นั ฉู่ลวั่ หานเตน้ รา ปลาย กระโปรงสี ดาแผอ่ อกเหมือนปี กจกั จนั่ ภายใตก้ ารบรรเลง ของไวโอลิน ใบหนา้ แดงของฉู่ลวั่ หานผสมกบั แสงจนั ทร์ งดงามเกินความคาดหมาย แมแ้ ต่โม่หรูเฟยท่ีรุ่งโรจนก์ ถ็ ูกบดบงั ในพริบตาเดียว กาลงั ของหลงเซียวท่ีกาแกว้ เปล่าอยนู่ นั่ ยง่ิ แรงข้ึนเร่ือยๆ แกว้ กาลงั จะถูกเขาบีบแตก

หญิงบนเวทีเตน้ รา เอวอ่อนนุ่มอรชร ภายใตม้ ือใหญ่ของ ผชู้ าย ผชู้ ายคนน้นั สูดดมกล่ินหอมบนร่างกายเธอ “คุณฉู่ คุณสวยมาก” เธอรู้สึกถึงสายตาโกรธแคน้ มองมาท่ีตน ยมิ้ เลก็ นอ้ ย “ขอบคุณมาก ค่ะ คุณกห็ ล่อมากเหมือนกนั ” มือใหญ่ของหลงเซียวสะบดั โม่หรูเฟยออก ความโกรธท่ี กระทบเขา้ มาทาใหเ้ ขาอยากจะเดินไปบีบคอผหู้ ญิงคนน้นั ! เขากา้ วเทา้ ไป ขา้ งหนา้ หน่ึงกา้ ว– “คุณชายหลง ไม่เจอกนั นานเลยนะคะ!” ฉู่ซีหรานเดินเขา้ มาอยา่ งยวั่ ยวนใจ ชุดราตรีเปลือยหลงั สีแดงสด เผย หนา้ อกและลาคอ หุ่นของหญิงสาวยนื่ ออก มาดา้ นหนา้ หลงเซียวหรี่ดวงตาเยน็ ชา “ทาไม?” เธอหวั เราะ “นิสยั ยว่ั ยวนของพสี่ าวฉนั ดูเหมือนจะเปล่ียนแปลง ไม่ได้ แมช้ ีวติ ส่วนตวั ก่อนแต่งงานจะวนุ่ วาย หลงั แต่งงานกไ็ ม่รู้จะ เกบ็ ตวั ไปบา้ ง” ทนั ใดน้นั เธอกเ็ ขยง่ ปลายเทา้ เขา้ ไปใกลห้ ูขวาของ

เขา “พีเ่ ขย แต่งงานกบั ผู้ หญิงท่ีไม่เช่ือฟัง โดนสวมเขาจนสูงเท่า ภูเขาแลว้ ม้งั ?” “พร่ึบ–” มือใหญ่ของหลงเซียวจบั แขนเธอไวแ้ น่น “ไสหวั ไป” ผหู้ ญิงของเขา เธอไม่ตอ้ งมาช้ีแนะ เธอเจบ็ จนเกือบร้องไห้ คร่าครวญอยา่ งนอ้ ยใจ “พี่เขย ฉนั พดู ความ จริง ถา้ พไ่ี ม่ทิ้งเธอไป ไม่ชา้ กเ็ ร็ว…. “ฉนั บอกวา่ ใหไ้ สหวั ไป!” เหยย่ี วแหลมคมดุจมืด ไม่มีความสุภาพอีกต่อไป ทาให้่ ซีหราน ตกใจกลวั จนปิ ดปากถอยหลงั กลบั ดว้ ยความสิ้น หวงั ทนั ที “พเ่ี ซียว ฉู่ลว่ั หานคนน้ี แมแ้ ต่นอ้ งสาวตวั เองกย็ งั ราคาญ พีเ่ ซียว เพื่อ ช่ือเสียงของพีใ่ นอนาคต ไม่คิดจะหยา่ ตอนน้ี จริงๆ เหรอ?” หลงเซียวเหล่มองเธอ “เธอกอ็ ยากไสหวั ไปเหมือนกนั เห รอ?”

“ฉนั ….ฉนั แคพ่ ดู เอง พเี่ ซียวอยา่ โกรธนะ ฉนั รู้วา่ ท่ีพี่เกบ็ เธอไว้ เพราะอยากทรมานเธอ พีเ่ ซียว ฉนั สนบั สนุนทุกการ ตดั สินใจของ พ”ี่ หลงเซียวสะบดั มือเธอออก “วนั น้ีเธอพดู มากเกินไปแลว้ ” ท้งั สองเพง่ิ แยกกนั ไม่ก่ีเซนติเมตร ฝงู เจา้ ของกิจการวยั กลางคนก็ รวมตวั กนั เขา้ มา “คุณหลง…. โม่หรูเฟยถูกเมิน กดั ฟันกรอดอยา่ งไมเ่ ตม็ ใจ! บทเพลงหน่ึงจบแลว้ ฉู่ลวั่ หานยอ่ ตวั ขอบคุณอยา่ งสง่า งาม และไดร้ ับเสียงปรบมือ มากมาย ฉู่ซีหรานกอดอก หวั เราะอยา่ งยวั่ ยุ “โอ้ สามีตวั เองก๊กุ ก๊ิก สนิทสนม ผหู้ ญิงคนอื่น เธอยงั มีอารมณ์เตน้ ราอีก? ฉู่ลว่ั หา น เธอไม่มีหวั ใจ หรือไม่มีเกียรติกนั แน่?” ฉู่ลวั่ หานดึงทิชชูเปี ยกออกมาหลายแผน่ เชด็ มือท่ีชาย คนน้นั แตะ ตอ้ งอยา่ งรุนแรง “อยากใชค้ าพดู ต่าๆ ของเธอ มาเหยยี ดหยามฉนั หยดุ เถอะ!”

เธอทิ้งทิชชูเปี ยก ดื่มน้าบริสุทธ์ิสองสามอีกใหญ่ “เหอะ! ฉนั คิดวา่ เธอถูกแทงจนเจบ็ ? จๆ แต่งงานกบั คน เจา้ ชู้ ออ้ ยอ่ิง กบั คนอ่ืนบนเตียงทุกวนั รสชาติแยม่ าก จริงๆ!” ฉู่ลว่ั หานไม่ไหวติง “เธออยากใหเ้ ขาเจา้ ชูใ้ ส่เธอ อยาก ใหผ้ หู้ ญิงบน เตียงเขาเป็นเธอ เธออยากไดพ้ ีเ่ ขยของตวั เอง อยากแต่งเขา้ ตระกูล หลง อยากบงั คบั ใหฉ้ นั พูดมนั ใช่ไหม? ฉู่ซีหราน!” “คนช้นั ต่า เกินไปแลว้ นะ!” ฟางหลิงหยเู้ ขา้ ไปใกลฉ้ ู่ลวั่ หานดว้ ยความโกรธ ยกมือ ข้ึนจะตบเธอ ฉู่ซีหรานมาขวางมือเธอไว้ “แม่ ตบมนั มือแม่ จะสกปรกนะ” ฉู่ซีหรานเดินเขา้ ไปใกลส้ ระน้าทีละกา้ ว “ฉู่ลวั่ หาน เรา เปล่ียน วิธีการเล่นกนั เถอะ วา่ ไง?” ฉู่ลวั่ หานขมวดคิว้ เธอคิดจะทาอะไร? ผลกั เธอใหต้ กน้า? กลอบุ าย เดิมๆ ถูกใชก้ บั เธออีกแลว้ ไอคิวต่าจริงๆ! “ไร้สมอง!”

เธอพดู และกาลงั จะเดินไป จู่ๆ ฉ่ซีหรานกเ็ หยยี ดแขน เขา้ หาเธอ มือ เรียวขาวจบั แขนเธอสุดชีวติ ดวงตาท่ีติด ขนตาปลอมเบิกกวา้ ง “เธอ วา่ ถา้ แขกท้งั หลายเห็นวา่ พสี่ าว แทๆ้ ของฉนั ผลกั นอ้ งสาวตกน้า จะ รู้สึกยงั ไง?” “ฉู่ซีหรานเธอจะทาอะไร? ปล่อยมือ!” “เหอะ–ทาอะไรเหรอ มานี่!”

ตอนท่ี 55 เธอยงั อยากขายหน้าเพมิ่ เหรอ “เธอนนั่ แหละมานี่!” ฉู่ซีหรานอยากใส่ร้ายเธอ แต่ไม่ดูเลยวา่ เธอมีไอคิวไหม! อยา่ มนั่ ใจตวั เองเกินไป! ฉ่ลวั่ หานขณะท่ีเธอกาลงั จะกระโดดลงสระน้า สองมือก็ ดึงกนั อยา่ ง แรง– “ตูม้ !” น้าหนกั ตวั ท้งั หมดของฉ่ซีหรานทบั ร่างกายฉู่ ลวั่ หาน ท้งั สองลม้ ลง พ้ืนดว้ ยกนั ! ไดย้ นิ เสียงทางน้ี เหล่าแขกกห็ นั มามองทนั ที เห็นภาพพี่ นอ้ ง ตระกลู ฉ่ลม้ ลงกบั พ้นื “นี่มนั เกิดอะไรข้ึน?! ฉู่ลว่ั หานเธอทาอะไรนอ้ ง?” จู่ๆ ฟาง หลิงหยกู้ ็ กรีดร้องเสียงดงั เหมือนสูญเสียคร้ังยง่ิ ใหญ่

ฉู่ลวั่ หานถูกทบั อยลู่ ุกข้ึนมาไม่ไดช้ วั่ ขณะหน่ึง ดา้ นหลงั กระแทก พ้ืนแขง็ น่ีมนั ไม่ไดส้ นุก อา้ ปากคา้ งดว้ ยความเจบ็ ปวดทนั ที แต่ สีหนา้ ยงั คง ไม่มีความสนั่ ไหวใดๆ สองมือผลกั ฉู่ซีหรานอ อก พดู ข้ึนอยา่ งเป็น ห่วง “นอ้ ง ทาไมเดินไม่รู้จกั ระวงั ? ถา้ เมื่อก้ีฉนั จบั เธอไวไ้ ม่ทนั เธอ ตกน้าไปแลว้ ” ฉู่ซีหรานกดั ฟัน พดู เสียงลอดไรฟัน “คนช้นั ต่า! เธอภูมิใจอะไร!” สองคนกระซิบกนั คนขา้ งๆ ไม่ไดย้ นิ รอยยมิ้ บนใบหนา้ ไม่ไดล้ ด นอ้ ยลง ความเป็นห่วงและอ่อนโยนของพสี่ าว ทุก คนท่ีเห็นจึง สรรเสริญอยา่ งช่วยไม่ได้ “ฉนั ภูมิใจแน่นอนอยแู่ ลว้ ขโมยไก่ไม่ได้ แถมยงั เสีย ขา้ วสารอีกกา มือ นอ้ งสาวท่ีน่ารัก คร้ังหนา้ ทาอะไรกใ็ ช้ สมองหน่อยนะ อยา่ คิดวา่ ดูละครหลายเรื่องแลว้ จะทาตาม ได”้ ฟางหลิงหยดู้ ึงลูกสาวข้ึนมา สองมือปัดร่างกายเธอหลาย คร้ัง “เป็นไงบา้ ง? ไม่เป็นไรใช่ไหม? บาดเจบ็ หรือเปล่า?”

“เปล่าค่ะ!” ฉู่ลว่ั หานยนั พ้ืน มีคนขา้ งๆ ยนื่ มือช่วยดึงเธอข้ึน เธอกม้ ศีรษะเอ่ย ขอบคุณ หลงเซียวและหลงจ้ือลว้ นเห็นภาพเม่ือครู่น้ี ฉู่ลว่ั หานดึง นอ้ งสาว กลบั มา แขง็ แรงและไม่เหมือนผหู้ ญิง เห็นไดช้ ดั วา่ ความพยายาม ออกแรงของเธอ เป็นผหู้ ญิงท่ีโดนบงั คบั ให้ จนตรอก “เฮ!้ คุณฉู่ ขอ้ ศอกและหลงั คุณบาดเจบ็ ตอ้ งใหค้ ุณหมอ มาจดั การ ทนั ที” ฉูลวั่ หานยกขอ้ ศอกข้ึนมาดู ผวิ หนงั ถลอกนิดหน่อย เธอ ยมิ้ “ไม่ เป็นไรคะ่ ทุกคนสนุกกนั ต่อเลย อยา่ เขา้ ใกลส้ ระน้า เกินไปกพ็ อ ถา้ มนั เกิดข้ึนอีก ฉนั ไม่รับประกนั วา่ จะไปช่วย ทนั นะคะ” เธอเตือนและพดู หยอกลอ้ กบั เหล่าแขกโดยไม่คานึงถึง แผลบน ร่างกาย ไดร้ ับการยกยอ่ งจากทุกคน “คุณฉู่ ไม่คิด วา่ คุณจะมีอารมณ์ ขนั ขนาดน้ี ฮ่าๆ!”

หลงเซียวขมวดคิว้ ยกเทา้ ข้ึนเตรียมออกจากงาน เรื่องตลกในค่าคืนน้ี เขาไม่มีอารมณ์จะดูอีกต่อไป หลงจ้ือถูก ลอ้ มรอบไปดว้ ยสาวสวย ด่ืมแกว้ แลว้ แกว้ เล่า แสดงความเจา้ ชู้ ออกมาอยา่ งเตม็ ที่ ฉู่ลวั่ หานมองจนข้ีเกียจ จะมอง ไม่แปลกใจที่เป็นพีน่ อ้ ง นิสยั เหมือนกนั เลย! แต่เธอไม่เคยเห็น สายตาของหลงจื่อ ที่ต้งั ใจมองเธออยู่ ตลอดเวลา “ซ้ีด–” ฉู่ลวั่ หานยกมือข้ึน ความเจบ็ ปวดจากขอ้ ศอกสองขา้ งมา พร้อมกนั เจบ็ จี๊ด เงยศีรษะข้ึนอีกคร้ัง กไ็ ม่พบร่างสูงใหญ่ ดาท่ามกลางฝงู ชน แลว้ ภายในใจรู้สึกจิตตกอยา่ งบรรยายไม่ได้ ถา้ ทุกอยา่ งใน คืนน้ีเป็นการแสดง ผชู้ มเดียวท่ีเธอตอ้ งการเกบ็ ไวก้ ค็ ือเขา คนเดียวเท่าน้นั เธออยากใหเ้ ขาเห็น ฉู่ลว่ั หานอยา่ งเธอไม่ใช่ขนมปังกลม ท่ีใหค้ ุณ บีบจนแบน เธอสามารถข้ึนไปบนทอ้ งฟ้าเองได้ แต่เขาไปแลว้ เธอก็

ไม่สนใจท่ีจะแสดงแลว้ อยา่ งไรกต็ าม งานเล้ียงน้ียงั ไม่จบ ในฐานะ เจา้ ภาพเธอไม่สามารถออกจากงานไปก่อนได้ “ฉู่ ลวั่ หาน เธอน่ีเจา้ เล่ห์จริงๆ ตอนน้นั ปื นเขา้ ประตูตระกลู หลงได้ สาเร็จ มีความสามารถจริงๆ เลยนะ” สายตาชวั่ ร้าย ของเธอเลื่อนไป ที่นิ้วของเธอ “โอ้ ไม่ใส่แหวนแต่งงานเห รอ? ยงั ไม่หยา่ กนั เลย ตวั เองไมม่ ีเกียรติในการพิสูจน์ สถานะเหรอ?” ฉู่ลว่ั หานบีบกระเป๋ าถือ เกร็งนิ้วมือ “ฉนั มีปัญญาเขา้ ตระกลู หลง และมีปัญญาเตะเธอออกไปจากตระกลู ฉู่ดว้ ย เช่ือไหมล่ะ?” “ฮ่าๆๆ ข้ึนอยกู่ บั เธอเหรอ? ฉู่ลว่ั หานเอย๊ ลู ว่ั หาน ดูตวั เองก่อนเถอะ อีกอยา่ งนะ ผถู้ ือหุน้ ที่ใหญ่ที่สุดในบริษทั ฉู่ ชื่อน่ะกค็ ือฉนั ผสู้ ืบทอด บริษทั ฉู่ชื่อกเ็ ป็นชื่อแม่ฉนั สู้กบั ฉนั สิ!” ลวั่ หานกดั ฟัน พลาดท่าเสียทีกบั เร่ืองเลก็ นอ้ ย กระต่าย สีขาวตวั นอ้ ย ในตอนน้นั ตอนน้ีเป็นหมาป่ าตาสีขาว เธอ มองคนผดิ เอง! “ตราบใด ที่ฉนั ตอ้ งการเพือ่ นของพอ่ ฉนั ในตอนน้นั กจ็ ะ รวมพลงั โจมตีบริษทั ฉู่ซ่ือทนั ที คุณอาจิ้งกเ็ ป็นหน่ึงในน้นั

ฉนั จะเตือนไวป้ ระโยคหน่ึงนะ ขนาดของบริษทั คุณอาจิ้ง ในตอนน้ีนะใหญ่กวา่ บริษทั บริษทั ฉู่ซื่อสองบริษทั เสียอีก” ฉู่ซีหรานถูกเธอจ้ีจุดอ่อน อบั อายจนโกรธ “ฉู่ลวั่ หาน เธอ บงั คบั ฉนั เองนะ!” ฉู่ซีหรานแยง่ กระเป๋ าถือของฉู่ลวั่ หานมาทนั ที เทของดา้ นในออกมา ท้งั หมด จนกระทง่ั เห็นแหวนเพชรที่ส่องแสง “ฮ่าๆ! อยนู่ ี่จริงๆ!” ฉู่ซีหรานหยบิ แหวนเพชรข้ึนมาแลว้ ถือไวใ้ นมือ “ดูสิ! ฉนั จะดูวา่ คร้ังน้ีเธอจะช่วยมนั ยงั ไง!” “เอามาใหฉ้ นั !” “จ่อม–” เธอยกแขนข้ึน แสงสีขาววาดโคง้ กลางอากาศ หล่นลง ไปกลางสระน้า “ฉู่ซีหราน คอยดูเถอะ!”

เธอกอดอกแสยะยมิ้ “ฉนั รออยลู่ ่ะ!” แหวนแตง่ งาน แหวนแต่งงานของเธอ! จะทาหายไม่ได!้ ฉู่ลว่ั หานถอดรองเทา้ สน้ สูงออก ยดื มือสองขา้ งออก แลว้ กระโดดลง ไปในสระน้า! ทุกคนที่นน่ั อยใู่ นความโกลาหล แมแ้ ต่หลงเชียวท่ียงั ไป ไม่ไดไ้ กล ฝีเทา้ ซะงกั เพราะเสียงหล่นน้าดงั ลนั่ “คุณฉู่คุณฉู่!” คู่ลวั่ หาน?! ยยั ท่ีมน้ีทาอะไรอีก?! น้า เยน็ จบั ใจ ไม่ใช่สระน้ากลางแจง้ ในฤดูร้อนตอนน้ีมนั จึงเยน็ มาก คูล่ ว่ั หานกระโดดลงไปควนั เยน็ ทวั่ ท้งั ร่างกาย การกระตุน้ น้ีทาให้ ฤทธ์ิแอลกอฮอลเ์ ม่ือครู่สร่างท้งั หมด เธอต่ืนข้ึนอยา่ งสมบูรณ์ ร่างกายหนาวเยน็ น้าไหลเขา้ แผลมนั เจบ็ เธอไม่สนใจมนั เธอตอ้ งหาแหวนแต่งงาน ตอ้ งหามนั ให้ เจอ!

สูดลมหายใจหน่ึงที เธอโนม้ เอวลงไปใตน้ ้า พยายาม ดิ้นรนเพื่อลืมตา มองหาอยา่ งระมดั ระวงั แหวนแต่งงาน แหวนแต่งงานของเธอ! ผคู้ นบนฝั่งมองอยา่ งท่ีมๆ “เกิดอะไรข้ึน? คุณฉู่ทาอะไร?” ฉู่ซีหรานยมิ้ กวา้ งอธิบาย “พสี่ าวฉนั คิดวา่ บรรยากาศคืน น้ีอึดอดั เกินไป อยากใหท้ ุกคนมีชีวิตชีวาม้งั คะ?” “ที่แทค้ ุณฉู่กม็ ีกิจกรรมอีกเหรอเนี่ย? โอโ้ ห ทกั ษะการดา น้าดีมาก กล้นั หายใจสองนาทีแลว้ ใช่ไหม?” ทวดแกสิ! หลงจ้ือเห็นฉู่ลว่ั หานกระโดดลงน้า และไดย้ นิ บทสนทนา อีกคร้ัง ทิ้งแกว้ ไวน์ดงั เคร้ง พงุ่ ตวั ลงไปอยา่ งรุนแรงโดยไม่ ถอดรองเทา้ หลงจ่ือพยายามดึงเธอข้ึนมา แต่ฉู่ลวั่ หานดิ้นรนสุดชีวติ “ปล่อยฉนั !”

“เชี่ย เธอเป็นบา้ ไปแลว้ หรือไง เธอจะแสดงกล้นั หายใจ จริงๆ เหรอ? เธอจะดงั แน่ถา้ ยงั ไม่ข้ึนไปอีก!” “หลงจื่อ คุณปล่อยฉนั นะ ของฉนั ตกลงไป!” เธอผลกั หลงจ้ือพลางจะลงน้าไปหา ดา้ นนอกสระน้า แออดั โทรศพั ทถ์ ่ายภาพดงั แชะๆ แสงแฟลชกะพริบแสบ ตา ฉู่ลว่ั หานจะ โด่งดงั แลว้ จริงๆ “เธอบา้ ไปแลว้ จริงๆ! ของอะไร? เธอข้ึนไปก่อน ระบาย น้าออกแลว้ คอ่ ยหาใหม่” “คุณบา้ ไปแลว้ เหรอ ระบายน้าออกมนั กไ็ ปกบั น้าน่ะสิ” เธอโนม้ เอวลงไปหาแหวนแต่งงานอีกคร้ัง สองมือแหวก คล่ืนน้า คล่ืนน้ากาลงั ลอยในสระน้าใหญ่ แสงจนั ทร์ สะทอ้ นกระจายออก เยน็ และซีดเซียว คร้ังน้ีหลงลื่อโกรธมากจนไม่มีแรงมองทอ้ งฟ้า สองมืออุม้ เธอข้ึนมา อยา่ งรุนแรง “ข้ึนไป อะไรหายเดี่ยวฉนั ช่วยเธอ หา”

ลวั่ หานมองผชู้ มดา้ นนอกอยา่ งเยน็ ชา ริมฝีปากม่วงเขม้ เยน็ เฉียบกดั ปาก “ถา้ คุณอยากช่วยฉนั จริงๆ ไล่คนพวกน้ี ออกไปใหฉ้ นั หน่อย” บนฝ่ัง ฟางหลิงหยแู้ ละฉ่ซีหรานพึงพอใจในท่ีสุด ฟางหลิงหยบู้ อกกบั แขก “ขอโทษจริงๆ นะคะ เดก็ คนน้ี อยเู่ หนือ การควบคุม ไม่รู้จกั วางตวั ใหเ้ หมาะสมจริงๆ ทาให้ ทุกคนหวั เราะ เยาะ กลบั ไปฉนั จะต้งั ใจสงั่ สอนเธอค่ะ” “ทุกท่านคะ พีส่ าวฉนั ไดร้ ับแรงกระตุน้ อยา่ งมากหลงั จาก พอ่ ฉนั จากไป บางทีคืนน้ีเธออาจจะคิดถึงคุณพอ่ กเ็ ลย…” เธอช้ีไปที่สมอง ของตวั เอง “ทุกท่านยกโทษใหด้ ว้ ยนะคะ” ไม่จริงม้งั ? คุณหญิงตระกลู ฉู่ผมู้ ีเกียรติ สมองมีปัญหา..จริงๆ เหรอ? ทาตวั โง่ในงานเล้ียง? หลงเซียวกลบั มาอีกคร้ัง ดวงตาดาเยน็ ยะเยอื กน่ากลวั ฉู่ ลวั่ หาน ยยั ท่ีม! กลา้ ทาใหน้ ่าอายข้ึนอีก! “อาหมิง รีบมาท่ีโรงแรมต้ีเหาใหเ้ วลาแคส่ องนาที!”

วางโทรศพั ทไ์ ปแลว้ ฝีเทา้ ท่านหลงเหมือนฟ้าร้อง ออร่า กดดนั ไหลวนเหมือนพายฝุ น “หลีกไป” ท่านหลงพดู แขกกห็ ลีกทางใหเ้ ขาโดยอตั โนมตั ิ เห็นสอง คนภายใน สระน้า หนา้ ผากท่านเซียวกาลงั จะแตก สองคนน้ี รู้ไหมวา่ ตวั เองกาลงั ทาอะไรอย!ู่ “เส่ียวจื่อ ข้ึนมา!” ดว้ ยคาสง่ั ของหลงเซียว เหล่าแขกกต็ กใจเป็นคร้ังท่ีสอง เส่ียวจ่ือ? เม่ือครู่น้ีหลงเชียวเรียกวยั รุ่นคนน้ีวา่ อะไร? เป็น ไปไดไ้ หมวา่ เขาคือ คุณชายสองหลงจ้ือของตระกลู หลงที่มี ความขดั แยง้ กนั และเพิง่ ไป ต่างประเทศหลายปี ยงั ไม่กลบั มา? พระเจา้ คุณหญิงตระกลู ฉู่เป็นบา้ คุณชายสองของตระกลู หลง กระโดดลงน้า เขา้ ไปช่วย ยงั มีข่าวท่ีน่าต่ืนเตน้ กวา่ น้ีไหม? “พใี่ หญ่ เธอ…” “ข้ึนมา!”

หลงจ้ือกดั ฟัน “พ่ใี หญ่ เธออยากหาของ ยงั หาไม่เจอ” ดวงตาดาหม่นหมองของหลงเซียวอยากจะบีบคอเขาให้ ตายทุกเม่ือ “เกี่ยวอะไรกบั นาย? นายกเ็ ป็นบา้ เหมือนกนั ?” เป็นบา้ ? ฉู่ลวั่ หานยดื ตวั ท่ีเปี ยกช้ืนข้ึนมา ชุดราตรีแนบกบั ตวั โคง้ เวา้ ….อยา่ ร้อนแรงจนเกินไป! เธอจอ้ งมองหลงเซียว ใชส้ ายตาถามเขา คุณกเ็ หมือนกบั พวกเขา คิด วา่ ฉนั บา้ ? ฉนั กบ็ า้ จริงๆ แหละ! ฉนั บา้ จนสนใจกบั อีแค่แหวน แต่งงานท่ีไมม่ ี ความหมายในเชิงปฏิบตั ิเลย! ฉนั บา้ ท่ีหามนั ท่ีนี่เหมือนคนโง่! แต่เธอไมอ่ ยากพดู ไร้สาระกบั เขาแมแ้ ต่นิดเดียว หลงั จากจอ้ งมองอยา่ งเยน็ ชาแลว้ เธอกห็ าต่อไป ภายใตน้ ้า แสงเลก็ หน่ึงกะพริบ ฉู่ลวั่ หานคลานไปสุดชีวติ หยบิ แหวนแต่งงานข้ึนมา ถือไวใ้ นฝ่ ามือ! หาเจอแลว้ !

ในตอนน้นั เหมือนเธอเซอร์ไพรส์อยา่ งมาก ใบหนา้ จมอยู่ ใตน้ ้าดว้ ย รอยยมิ้ สูดหายใจดื่มน้าเขา้ ไปอีกใหญ่ หลงจ่ือไดร้ ับคาสง่ั ใหข้ ้ึนฝั่ง ตอนที่ฉู่ลวั่ หานออกมาจาก ใตน้ ้า หลงจือยนื ตวั เปี ยกอยบู่ นฝ่ัง ขา้ งกายเขาคือหลง เซียวผเู้ ยน็ ชา ฉ่ลวั่ หานอยากจะข้ึนฝั่ง พอกม้ ศีรษะลง– แม่ง! เห็นทะลุหมดแลว้ ! เธอหมอบลงอีกคร้ัง….. หลงเซียวเจา้ บา้ คุณอยากใหภ้ รรยาของตวั เองถูกคน มองแบบน้ี เหรอ? หลงเซียวมองเธอไม่ก่ีวนิ าที กพ็ ดู ข้ึนอยา่ งเยน็ ยะเยอื ก “แขกผชู้ ายทุก ท่าน มองแบบน้ี เหมาะสมเหรอ?” พอเขาพดู ข้ึน เหล่าแขกชายกห็ นั ศีรษะหนีทีละคน ไม่ กลา้ โลภในความงามอีก คุณชายหลงตอ้ งเขา้ ไปยงุ่ นี่มนั …..ทาให้ ทุกคนค่อนขา้ ง สับสน

ฉ่ลวั่ หานมองไปรอบๆ และข้ึนมาจากน้า ลากน้าไปทว่ั ชุดราตรีแนบ ร่างกายอยา่ งเหนียวแน่น เซ็กซ่ีกวา่ ไม่ใส่อีก หลงเซียวเผยอปากบางเลก็ นอ้ ย ไม่ไดพ้ ดู อะไร ถอดเส้ือคลุมตวั เองออกอยา่ งรังเกียจ คลุมตวั ผหู้ ญิง อยา่ งลวกๆ แลว้ กอดเธอไวใ้ นออ้ มแขนเขาแน่น คร้ังที่สอง นี่เป็นคร้ังที่สองที่เขาช่วยเธอปิ ดบงั ความ ละอาย เธออบั อายอยขู่ า้ งนอก เขาตอ้ งคอยช่วยเธอภยั หลงั เร่ืองแบบน้ี เธอ อยากจะทาอีกกี่คร้ังกนั ? ฉ่ลว่ั หานหนาวสนั่ ไปท้งั ร่าง ริมฝีปากเป็นสีน้าเงินเขม้ ใบหนา้ เลก็ ซีดเซียวไม่มีสีเลือดเลยสกั นิด “ฉนั ตอ้ งอธิบาย ใหช้ ดั เจน วา่ สติฉนั ปกติ!” เสียงเธอมีความเยน็ ชา พออา้ ปากกพ็ น่ หมอกออกมา ท้งั คูแ่ นบชิดกนั ใกลเ้ กินไป ร่างกายเยน็ เฉียบของเธอ สมั ผสั หนา้ อก

ร้อนระอุของเขา ความต่ืนเตน้ ของน้าแขง็ และไฟสองอยา่ งน้ี ทาให้ หวั ใจเธอเตน้ ระรัว “ยงั อยากอธิบายอีกเหรอ? ฉู่ ลว่ั หาน เธอคิดวา่ เมื่อก้ียงั ขายหนา้ ไม่ พอเหรอ? ตอ้ งการแน่ใจวา่ เธอมีปัญหาทางจิต หรือเปล่า?” เสียงกระซิบของท้งั คูแ่ ขกไม่ไดย้ นิ แต่บรรยากาศ คลุมเครือโดย ฉบั พลนั น้นั มนั เกิดอะไรข้ึน? หลงเซียวท่ีเลือดเยน็ ไร้ความปรานีมาตลอด ช่วยหญิงบา้ ที่ตกลงไป ในน้าจริงๆ น่ะเหรอ? มนั เป็นไปไดอ้ ยา่ งไร? “คุณ–ถือวา่ คุณโหดร้าย!” “โหดร้ายหรือไม่ เดี๋ยวเธอกร็ ู้” หลงเซียวเดินผา่ นฝงู ชนไป แขกชายไม่กลา้ เงยศีรษะข้ึน มองต้งั แต่ ตน้ จนจบ

ตอนท่ี 56 รุกลา้ เข้าไปในดนิ แดนส่วนตวั ของเธอ ถูกเขาดึงมือออกจากงานเล้ียง เธอหนาวจนอยาก รีบหาผา้ มาห่อ ตวั เองแน่นๆ แต่เทียบกบั ร่างกายท่ีหนาว เยน็ ความเยน็ ชาในดวงตา ของหลงเซียวในตอนน้ี ทาใหร้ ู้สึกหนาวสน่ั มากกวา่ ทาไมเขาตอ้ งแสดงสีหนา้ ท่าทางแบบน้ีออกมา? คนที่เพ่งิ ทาตวั สนิท สนมกบั โม่หรูเฟยต่อหนา้ คนใน ตระกลู ฉู่กค็ ือเขา! พวกเขาแต่งงานกนั มาสามปี คนนอกไม่รู้ แต่ คนในตระกลู ฉู่รู้ เขาไม่เหลือเกียรติอะไรใหเ้ ธอเลยสักนิด คิดถึงตรงน้ีแลว้ ฉู่ลวั่ หานไม่สนความเหน็บหนาว บนร่างกาย ดิ้น รนอยา่ งหนกั “หลงเซียว จาเป็นตอ้ งทา แบบน้ีไหม? คุณตบหนา้ ฉนั ในที่สาธารณะ ตอนน้ีมา ช่วยฉนั มนั หมายความวา่ ไง? ตบหวั แลว้ ลบู หลงั เหรอ? ทาใหฉ้ นั รู้สึกขอบคุณ?” ดวงตาดาสนิทเหมือนหินออบซิเดียนของหลง เซียวเกิดการสน่ั ไหว ในตอนกลางคืน “พดู แบบน้ี เธอ อยากกลบั ไปขายข้ีหนา้ คนอ่ืนต่อ เหรอ? กระโดดลงไป อีกคร้ัง ยนื ยนั วา่ เธอป่ วยทางจิต? หรือเธอ

อยากกลบั ไปทาใหแ้ ม่เล้ียงและนอ้ งสาวเธออบั อายในท่ีสาธารณะ? ฉู่ ลว่ั หาน เธออา้ งวา่ ตวั เองฉลาดและ ใจเยน็ พอเห็นวนั น้ี เธอทาให้ ฉนั เปิ ดหูเปิ ดตา!” คูล่ ว่ั หานตกใจกบั คาพดู ของเขา ไม่ใช่คาประชด ของเขา แต่คุณชาย หลงที่พดู นอ้ ยคนน้ีพดู ออกมาที เดียวหลายคาจริงๆ เสียงทุม้ ต่า นุ่มนวลเหมือนไวนแ์ ดง ของเขา ในความหนามีความเยน็ ชา ทุกคา เขา้ ไปในหู ทาใหร้ ู้สึกมีเสน่ห์อยา่ งเป็นธรรมชาติ “มองอะไร?” เสียงเขายงั คงเยน็ ยะเยอื ก ฉู่ลวั่ หานเลิกคิว้ เลก็ นอ้ ย เชิดคางข้ึน มองใบหนา้ หล่อสามมิติงดงาม ของเขา โครงหนา้ แกะสลกั ไม่เคย เหนื่อยที่จะดูดี “หลงเซียว คุณ เป็ นคนมีสองบุคลิกเห รอ?” คิ้วโคง้ เรียวของหลงเซียวขมวดแน่นอีกคร้ัง “เธอ อยากพูดอะไร?” “อะ๊ !”

ทนั ใดน้นั เธอกก็ ดเสียงต่าร้องออกมา จู่ๆ กห็ ยดุ การเดิน หลงเซ่ียว จบั แขนเธอไวแ้ น่น ยดื หลงั ตรง “เป็ นอะไร?” “เทา้ ” เธอบอกวา่ เทา้ เขากก็ ม้ ศีรษะมอง เธอเทา้ เปล่า เทา้ เลก็ ขาวเหยยี บ กอ้ นกรวด นิ้วเทา้ กลมสวยน่ารัก เหมือนหยกเอียงเลก็ นอ้ ยเพราะเจบ็ นิ้วเทา้ ท่ีเหมือน ตุ๊กตานอ้ ยเงยข้ึนมา ยงิ่ น่ารักข้ึนเรื่อยๆ ผวิ เธอขาว มากเทา้ กย็ ง่ิ ขาวมาก เทา้ ที่สวมรองเทา้ เบอร์ 36 ไม่สมดุลกบั ความสูง ของเธอ เพียงแค่ มองเทา้ คูน่ ้ี สวยเหมือนหยกที่แกะ สลกั ประณีต ยยั ผหู้ ญิงที่ม! ท่านเชียวโนม้ ตวั ไปโอบเอวเธออุม้ ข้ึนมาอยา่ งทน ไม่ไหว การอมุ้ ที่ แขง็ แรง ขาสองขา้ งอยกู่ ลางอากาศ เขา้ ไปอยใู่ นออ้ มกอดหนาอุ่น เน้ือแนบเน้ือ หวั ใจแนบหวั ใจ จู่ๆ ไดส้ มั ผสั อยา่ ง ใกลช้ ิด หูของฉู่ลวั่ หานกร็ ้อนระอุเลก็ นอ้ ย

“น่ีมนั เกิดอะไรข้ึน? คุณชายตระกลู หลงอุม้ ฉู่ล้ วหานจริงๆ เหรอ? ท้งั คู่สนิทกนั ขนาดน้ีเลย?” “ผหู้ ญิงขา้ งกายหลงเซียวอปั เดตเร็วกวา่ กระเป๋ า ชาแนลอีก อยา่ วา่ แต่ อุม้ คนที่เคยนอนดว้ ยกไ็ ม่รู้ต้งั เท่าไร” “แต่เม่ือก้ีเขาอยกู่ บั โม่หรูเฟยนะ และท้งั คู่กม็ ีความ สมั พนั ธม์ นั่ คง ดว้ ย โม่หรูเฟยทอ้ งลูกของเขาอีกต่าง หาก เขาทาแบบน้ีเกินไปหรือ เปล่า?” “ไม่รู้! หลงเซียวจะปกป้องผหู้ ญิงคนหน่ึงท้งั ชีวติ ? ฝันไปหรือเปล่า? โม่หรูเฟยสิบคนกอ็ ยกู่ บั เขาไม่ได้ ตลอดชีวิตหรอก ฉนั เดาวา่ ฉู่ลวั่ หานกเ็ ป็นชูเ้ ขาเหมือน กนั สนุกที่จะเล่นดว้ ย เปลี่ยนรสชาติไง” “กจ็ ริง โม่หรูเฟยกบั ฉู่ลวั่ หานต่างกนั อยา่ งชดั เจนเธอเอาอะไรมา เทียบกบั ดาราหนงั ต่างประเทศ?” เสียงกระซิบดงั มาจากฝงู ชนผหู้ ญิง ในขณะท่ีท้งั สองเดินออกไป ไกล เสียงบทสนทนากย็ งิ่ ดงั ข้ึนเร่ือยๆ ลวั่ หานอยใู่ นออ้ มกอดเขา โกรธจนไหล่สน่ั เทิ้ม ใน ดวงตามีความโกรธเคืองข้ึนมาอยา่ งรวดเร็ว

“หลงเชียว มนั คือจุดประสงคข์ องคุณใช่ไหม?” เธอถามแบบน้ี หลง เซียวเกือบทิ้งเธอไวก้ บั พ้ืน “ยงั ไง?” จริงๆ ดว้ ย! เธอยมิ้ กระชบั เส้ือผา้ ใหแ้ น่น แนบชิดเขาเพอ่ื ให้ ร่างกายอบอุ่น “ดี มาก ไม่พลาดโอกาสที่จะดูถูกฉนั เหมาะกบั นิสยั คุณชายหลงอยา่ ง คุณดี ได้ สนุกกบั มนั ใหเ้ ตม็ ท่ี รอใหค้ ุณเล่นจนพอใจ อยา่ ลืมบอก ฉนั ทนั ที ฉนั จะเตรียมขอ้ ตกลงการหยา่ รอคุณ” ยยั ที่มบา้ น ไม่พดู ถึงการหยา่ สกั สามวนั ผวิ หนงั จะ คนั หรือไง! เบนทล์ ียส์ ีดาที่จ้ีตงหมิงขบั มาจอดอยรู่ ิมถนน เห็น หลงเชียวอุม้ ฉู่ลว่ั หานออกมา เขากเ็ ปิ ดประตูหลงั รถ หลงเชียวไกลแขน ฉู่ลว่ั หานถูก โยนเขา้ ไป การกระทาน้ี เขาทาไดค้ ล่องมาก หลงเชียวไม่ไดน้ ง่ั เบาะหลงั และปิ ดประตูรถไป “อาหมิง ยดึ โทรศพั ทข์ องทุกคนที่น่ีท้งั หมด คนท่ีถ่าย รูปในวนั น้ี จดั การใหฉ้ นั

ดว้ ย” จ้ีตงหมิงพยกั หนา้ “ครับ! เจา้ นาย!” เส้ือผา้ ของหลงเซียวเปี ยกชุ่มเพราะเส้ือผา้ ท่ีเปี ยก ของเธอ พอวางเธอ ลง ลมเยน็ กพ็ ดั มา ความหนาวเยน็ พงุ่ สูงข้ึน ยยั ท่ีมน่ี เกรงวา่ จะยง่ิ หนาวกวา่ ขมวดคิ้ว ท่านเซียวไม่พอใจอยา่ งมาก “ง้นั เจา้ นาย ใครขบั รถครับ? คุณดูเหมือนจะด่ืม เหลา้ ไป…อะ๊ ! ใหต้ ายเถอะ! หลงเซียวควกั โทรศพั ทอ์ อกมา “เส่ียวจื่อ ฟังนะ….. ท่านเซียวมอบหมายงานใหค้ ุณชายส ยสองของ ตระกลู หลง และ บอกหลงจ๋ือวา่ ถา้ เรื่องน้ีจดั การไม่ สะอาดหมดจด งานเล้ียงตระกลู หลง เขาจะเตรียม ตาแหน่งที่ดีใหก้ บั เขา หลงจ่ือถูกทิ้งใหจ้ ดั การกบั ความยงุ่ เหยงิ จ้ีตงห มิง

สตาร์ทรถ “เปิ ดเคร่ืองทาความร้อน” “ครับ” “เปิ ดมากกวา่ น้ีหน่อย” “..แต่มนั มาก……ครับ!” คู่สงั หารและหลงเชียวนงั่ อยเู่ บาะหลงั เส้ือผา้ ที่ เปี ยกโชกของเธอนง่ั ลงแลว้ เหมือนเป็นสระน้า เบาะ หนงั เปี ยกโชกเป็นวงกวา้ งเพราะเธอ คราบน้าแพร่ กระจาย ชะลา้ งท่ีนงั่ ขนาดกวา้ ง เธอขยบั ไปดา้ นขา้ ง กลวั วา่ เดี๋ยวกางเกงของหลง เซียวจะเปี ยก “เจา้ นาย ไปไหนครับ?” ดวงตาหลงเซียวเยย้ หยนั “เธอพกั ท่ีไหน?” น่ีจะไปส่งเธอกลบั บา้ น? ฉู่ลวั่ หานพดู ช่ือชุมชน หลงเซียวมองไปขา้ งหนา้ อยา่ งต่อเน่ือง “ไปท่ีที่ เธอบอก” จ้ีตงหมิง “..ครับ เจา้ นาย”

เจา้ นายจะไปส่งคุณนายใหญ่กลบั บา้ นเธอ? เป็น คร้ังแรกในรอบ สามปี ไม่สิ เป็นข่าวใหญ่ในรอบ ศตวรรษเลย สองคนเบาะหลงั เงียบไม่พดู ไม่จา เงียบเหมือน ช่องแช่แขง็ แต่จ้ีตงหมิงที่ขบั รถรู้สึกโลกใบน้ีงดงาม ข้ึนมา สภาพแวดลอ้ ม ไฟถนนคอ่ นขา้ งสลวั มีตน้ ไมน้ อ้ ย มาก สถานบนั เทิงกลางแจง้ เกือบเป็นศูนย์ เธออยากอาศยั อยทู่ ี่น่ี มากกวา่ ที่คฤหาสน์ หาความโหดเห้ียม! “ลงรถ” ฉู่ลวั หานเปิ ดประตูรถออก แคก่ า้ วเทา้ ลงมา ใคร จะไปรู้วา่ หลงเซียว กต็ ามลงมาดว้ ย “คุณลงมาทาไม?” หลงเซียวเงยศีรษะข้ึนมองอาคารอพาร์ทเมนทท์ ่ี เธออาศยั อยู่ ริม ฝีปากบางเยน็ ชาไม่มีรอยยมิ้ “นี่คือ การตอบแทนพระคุณท่ีฉนั ช่วย เธอไว?้ ”

“หลงเซียว น่ีมนั อพาร์ทเมนทข์ องฉนั ไม่ใช่ คฤหาสน์คุณ ไม่ไดม้ ี หอ้ งเยอะขนาดน้นั ” สามปี ท่ีผา่ นมา หลงเซียวไม่เคยนอนหอ้ งเดียวกบั เธอมาก่อน อพาร์ ทเมนทเ์ ด่ียวของเธอไม่มีหอ้ งสาหรับ แขกดว้ ย “กงั วลใหญ่เลยนะ” เขาเยย้ หยนั และประชด ประชนั หนั หลงั กลบั และสง่ั จ้ีตงหมิงทนั ที “พรุ่งน้ีมารับ ฉนั เอาเส้ือผา้ สะอาดมาชุดหน่ึง ดว้ ย” “ไดค้ รับ! เจา้ นาย!” จ้ีตงหมิงคราวน้ีไดเ้ ห็นดอกไมบ้ านในฤดูใบไมผ้ ลิ แลว้ ! แมแ้ ต่การ รายงานผลด้งั เดิมกเ็ ปลี่ยนไป กลวั วา่ พวกเขาจะมีคนเสียใจ รีบเขา้ ไปในรถแลว้ ขบั ออกไป อยา่ งรวดเร็ว ฉู่ลวั่ หานยงั ไม่มีสติกลบั มา ร่างกถ็ ูกเขาอุม้ ข้ึนมาอีกคร้ัง ออ้ มกอด หนากวา้ งของเขา กล่ินอากาเวส่ าม ส่วนที่คุน้ เคยน้นั เหมือนยาพษิ

ข้ึนลิฟตไ์ ปแลว้ ฉู่ลว่ั หานมองเลขช้นั 16 เขา้ ไป ใกลท้ ีละนิด ลม หายใจและการเตน้ หวั ใจเขาไม่ เปล่ียนแปลงเลย แต่เธอสบั สน วนุ่ วายท้งั หมด “หลงเซียว ฉนั ไม่เขา้ ใจจริงๆ คุณคิดจะเล่นอะไร กนั แน่” เธอพดู ข้ึน อยา่ งไม่มีป่ี มีขลุ่ย “คนที่คิดจะเล่นน่ะคือเธอ” สรุปออกมาอยา่ งทรงพลงั ท้งั คูก่ ต็ กอยใู่ นความ เงียบ ประตูลิฟตเ์ ปิ ดข้ึน หลงเซียวเดินออกจากลิฟต์ ยนื อยหู่ นา้ ประตูหอ้ ง เธอ “ฉู่ลว่ั หาน ออกจากตระกลู ฉู่ อาศยั อยใู่ นที่แบบน้ีในตอนน้ี เธอ คิดจะทาอะไร?” “ฉนั ชอบอยทู่ ่ีนี่!” “ดีมาก เปิ ดประตูสิ” เด๋ียวนะ เปิ ดประตู?