กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม1

ท้งั สองเดินออกจากบา้ นตามกนั ไป หลินซินเหยยี นเดินตามหลงั มาพร้อมกบั ปิ ดประตู “เธอเคยคิดอยากจะกลบั ไปบา้ งไหม？”เหอรุ่ยเจอลองถามหยงั่ เชิงดู หลินซินเหยยี นส่ายหนา้ “ไม่” เธอพดู จากใจจริง เธอรู้สึกวา่ ชีวติ ตอนน้ีมนั ก็ดีอยแู่ ลว้ เหอรุ่ยเจ๋อกม้ หนา้ ลง“สองสามวนั น้ีพ่ีคงไมม่ ีเวลามาเยยี่ มนะ” หน่ึงกเ็ พราะเร่ืองงาน สองก็คือเขาตอ้ งกลบั ไปท่ีจีน เพราะง้นั เลยไมม่ ีเวลามาหา “พ่ีไปจดั การเรื่องของพ่ีเถอะ ฉนั อยทู่ ่ีน่ีสบายด”ี เธอไปทาํ งาน ส่วนจวงจ่ือจิ่นก็ดูแลเด็กท้งั สอง อยทู่ ี่บา้ น “อ้ืม”เหอรุ่ยเจ๋อยน่ื มือออกมาโอบไหล่หลินซินเหยยี นไวพ้ ร้อมกบั เลียริมฝี ปากที่แหง้ ผาก “แม่ เธอพ่ึงคุยกบั พี่เมื่อก้ี” หลินซินเหยยี นเหลือบมองเขาที่กาํ ลงั จบั มือเธอไว้“แม่ฉนั พดู วา่ อะไรหรอ？” “บอกวา่ ใหพ้ ย่ี อมแพไ้ ปซะ อาจเป็ นเพราะพแี่ ก่เกินหรือกลวั วา่ พี่จะไดอ้ ยคู่ นเดียวตลอดไป ” เหอรุ่ยเจ๋อพดู ดว้ ยท่าทีท่ีผอ่ นคลาย หลินซินเหยยี นหวั เราะออกมาเบาๆ “แก่แลว้ จริงๆ ควรจะมีครอบครัวไปต้งั นานละ” เหอรุ่ยเจ๋อเหลือบมองเธอ “ลองคบกบั พ่ไี มไ่ ดจ้ ริงๆหรอ？” รอยยมิ้ บนใบหนา้ ของหลินซินเหยยี นแขง็ ทื่อลงทนั ที เธอรู้วา่ เหอรุ่ยเจ๋อรู้สึกดีต่อเธอ ไมใ่ ช่วา่ เธอไมเ่ คยคิด แตเ่ ธอรับปากคุณนายไวแ้ ลว้ “พี่เหมาะกบั คนท่ีดีกวา่ น้ี——”

“แตว่ า่ ในสายตาของพ่ไี ม่มีใครดีไปกวา่ เธอแลว้ ”เหอรุ่ยเจ๋อหยดุ เดินแลว้ หนั มาจบั ไหลเ่ ธอไว้ แลว้ สบตากบั เธอ“พี่ชอบเธอนะ ไม่ใช่แบบท่ีพี่ชายชอบนอ้ งสาว แตเ่ ป็ นแบบที่ผชู้ ายชอบ ผหู้ ญิง” หลินซินเหยยี นไมร่ ู้วา่ จะตอบเขายงั ไงดี “ฉนั ……” “ชู่ว”เหอรุ่ยเจ๋อโนม้ ตวั เขา้ มาใกล้ ใกลม้ ากจนรู้สึกไดถ้ ึงไอร้อนจากลมหายใจของเขาเลยทีเดียว หลินซินเหยยี นแขง็ ทื่อไปท้งั ตวั เธอโตแลว้ เธอรู้วา่ เหอรุ่ยเจ๋อกาํ ลงั จะทาํ อะไร เม่ือเหอรุ่ยเจ๋อกาํ ลงั จะประทบั ริมฝี ปากลงมาท่ีปากของเธอ เธอจึงหนั หนา้ หนี ริมฝี ปากของ เหอรุ่ยเจ๋อถูกประทบั ลงบนแกม้ ของเธอทนั ที เขาไมโ่ กรธแตก่ ลบั ยมิ้ ออกมา “ก็ได้ ถือวา่ ลอง ดูก่อนวา่ รู้สึกไหม ถา้ ไม่รู้สึกคร้ังหนา้ ค่อยลองท่ีปากแลว้ กนั ” หลินซินเหยยี น“……” “พ่ี——”หลินซินเหยยี นอยากพดู กบั เขาใหช้ ดั เจนวา่ เธออยกู่ บั เขาไมไ่ ดจ้ ริงๆ “ไม่เอาจูบดีกวา่ ”เหอรุ่ยเจ๋อพดู ขดั เธอ เขาไม่ใช่เด็กแลว้ เขาไม่อยากรออีกตอ่ ไป หลินซินเหยยี นกม้ หนา้ ลง “พรุ่งน้ีพ่ีตอ้ งไปทาํ งานอีก ง้นั พ่ีกลบั ก่อนแลว้ กนั ” “อ้ืม” หลินซินเหยยี นหนั หลงั เดินกลบั เขา้ บา้ น จวงจื่อจ่ินกาํ ลงั เก็บกวาดในครัวอยู่ พอไดย้ นิ เสียง ประตเู ปิ ดออกก็รู้ไดเ้ ลยวา่ คือหลินซินเหยยี น เธอจึงพดู ข้ึน“วนั น้ีพวกเขาไมใ่ หแ้ ม่อาบน้าํ ให้ บอกวา่ จะใหล้ ูกอาบ ลูกมีเวลาไหม？” “มีคะ่ ”หลินซินเหยยี นเดินไปเปิ ดน้าํ ร้อนทิ้งไวใ้ นอ่างเพอ่ื เตรียมท่ีจะอาบน้าํ ใหเ้ ดก็ ท้งั สองคน

หลินลุ่ยซีช้ีไปที่เจลอาบน้าํ ขวดสีชมพ“ู หมา่ ม๊ีขา หนูจะอาบน้าํ ใหต้ วั หอมๆ” เดก็ นอ้ ยผิวขาวนวลละเอียดยนื อยใู่ นอา่ งอาบน้าํ พร้อมกบั ขยบั ตวั ไปมา น้าํ จึงสาดกระเซ็นไปทวั่ ทุกที่ หลินซินเหยยี นช้ีไปที่เธอ “อยา่ ดิ้นสิ เด๋ียวแมไ่ ปเอามาให”้ เดก็ นอ้ ยทาํ ปากจู๋ท่าทางไม่พอใจ ยงั ดีท่ีหลินซินเหยยี นไม่ตอ้ งกงั วลเรื่องหลินซีเฉินจะมีกแ็ ตห่ ลินลุย่ ซีน่ีแหละท่ีทาํ ใหเ้ ธอไม่ สบายใจ แคอ่ าบน้าํ ใหเ้ ธอเส้ือผา้ ของหลินซินเหยยี นกเ็ ปี ยกปอนไปหมดแลว้ หลินซินเหยยี นหยบิ ผา้ เชด็ ตวั มาห่อตวั เธอไว้ แลว้ อุม้ ไปที่เตียง จากน้นั กห็ ยบิ ชุดนอนสีชมพู ออกมาใส่ใหเ้ ธอ เธอกระโดดไปมาบนเตียง หลินซีเฉินทนไม่ไหวแลว้ จริงๆ นอ้ งสาวของเขาโหวกเหวกโวยวายเสียงดงั เขาเลยพดู ออกไป เสียงเขม้ “เงียบหน่อยน่า” ดูเหมือนคาํ พดู ของเขาจะน่าเช่ือถือมากกวา่ หลินซินเหยยี นซะอีก หลินลุ่ยซีปี นข้ึนไปบนตวั เขา พร้อมกบั พดู เสียงออ่ น“พจ่ี ๋า” หลินซินเหยยี นมองพวกเขาแลว้ ยมิ้ ออกมาพร้อมกบั ถอนหายใจ เด็กคนน้ีเชื่อฟังคาํ พดู ของหลิน ซีเฉินสินะ “เส่ียวเฉิน ลูกดูนอ้ งใหท้ ีนะ เดี๋ยวแมไ่ ปอาบน้าํ ก่อน ” “หมา่ มี๊วางใจไดเ้ ลยครับ”หลินซีเฉินเอามือตบลงเบาๆท่ีอกเพือ่ เป็ นการยนื ยนั “ผมจะดูนอ้ งให้ อยา่ งดีเลยครับ” หลินซินเหยยี นยนื่ มือไปลบู หวั เขาเบาๆ จากน้นั กห็ ยบิ เส้ือผา้ แลว้ ไปอาบน้าํ

พออาบเสร็จก็กลบั มาเล่านิทานกลอ่ มพวกเขาเขา้ นอน รุ่งเชา้ มาพอหลินซินเหยยี นทานอาหารเชา้ เสร็จกาํ ลงั เตรียมตวั จะไปทาํ งาน จู่ๆหลินซีเฉินกเ็ ดิน เขา้ มา“หม่ามี๊ ผมไปทาํ งานดว้ ยไดไ้ หมครับ？” “หืม？” ตอนท่ี 58 คณุ ทาํ ฉันเจบ็ นะ “หืม？”หลินซินเหยยี นเปล่ียนรองเทา้ ไปดว้ ยมองเขาไปดว้ ย“วนั น้ีวนั หยดุ ไม่มีเรียน ลูกไม่ อยากอยบู่ า้ นพกั ผอ่ นหรอ？” หลินซีเฉินพดู อยา่ งจริงจงั “นอ้ งกอ็ ยบู่ า้ น ผมคิดวา่ ผมคงไม่ไดพ้ กั ผอ่ นหรอก” หลินล่ยุ ซีชอบตวั ติดกบั คนอ่ืน เร่ืองน้ีหลินซินเหยยี นรู้ดี เธอสวมเส้ือคลุมใหล้ ูกชาย จากน้นั ก็พาเขาไปทาํ งานดว้ ย ลูกชายเธอค่อนขา้ งนิ่ง เพราะง้นั เธอจึงไมต่ อ้ งกงั วลมากเท่าไหร่ แต่ถา้ เป็ นหลินลุย่ ซีขอไปดว้ ยละ่ ก็ เธอคงไมย่ อมแน่ ลกั ษณะนิสยั ของเด็กคนน้นั จะคอ่ นขา้ งเป็ นไปตามวยั มากกวา่ ส่วนนิสยั ของลกู ชายคนน้ีเธอก็ ไมร่ ู้หรอกวา่ สุดทา้ ยแลว้ มนั ดีหรือไม่ดี เธออมุ้ ลูกชายข้ึนมาหอมแกม้ หน่ึงที หลินซีเฉินหนา้ แดงระเรื่องข้ึนเลก็ นอ้ ย แลว้ พดู ออกมาดว้ ยความเขินอาย“หมา่ ม๊ี” หลินซินเหยยี นยมิ้ ร่า ตอนท่ีลูกชายของเธอเขินนี่ช่างน่ารักเสียจริง

เธออุม้ หลินซีเฉินไปนง่ั ในรถพร้อมกบั คาดเขม็ ขดั ใหเ้ ขา พอถึงLEO หลินซินเหยยี นจดั การจอดรถเสร็จกอ็ มุ้ ลูกชายลงมา จากน้นั กจ็ ูงมือเขา้ ไป “คุณหลินคะ ลูกคา้ ท่ีนดั ไวม้ าถึงแลว้ ค่ะ ” ฉินยาผชู้ ่วยของเธอกาํ ลงั พดู รายงาน “ดิฉนั พาพวกเขา ไปรอที่หอ้ งรับแขกแลว้ ” ลกู คา้ คนน้ีเคยนดั ไวต้ ้งั แต่เดือนก่อน พวกเขาอยากจะสงั่ ทาํ ชุดใส่ในพธิ ีหม้นั หลินซินเหยยี นไดท้ าํ การออกแบบไวห้ ลากหลายรูปแบบเพือ่ ใหล้ กู คา้ ไดเ้ ลือกดู เธอบอกให้ หลินซีเฉินไปเลน่ รอก่อน“อยา่ ไปวงิ่ เพน่ พา่ นละ่ ” “ผมรู้น่า”น่ีไม่ใช่คร้ังแรกท่ีเขามา เขาคุน้ เคยกบั ท่ีนี่อยพู่ อสมควร อีกท้งั สาวๆท่ีนี่ยงั ชอบเขาเอา มากๆดว้ ย “เธอไปชงกาแฟมาสองถว้ ยแลว้ ยกเขา้ มา”หลินซินเหยยี นพลิกดูรูปที่เธอออกแบบไปมา พอ เห็นวา่ ไมม่ ีปัญหาอะไรแลว้ เธอถึงไดห้ ยบิ มนั ข้ึนแลว้ ตรงไปหอ้ งรับแขก เธอผลกั ประตหู อ้ งรับแขกออก ท่ีโซฟาหนงั แทม้ ีหญิงชายคู่หน่ึงนง่ั อยู่ แต่เมื่อเห็นหนา้ ตาพวก เขาชดั ๆแลว้ หลินซินเหยยี นก็ตวั แขง็ ท่ือไปครู่หน่ึง พอรู้สึกตวั เธอถึงไดก้ ระแอมเสียงข้ึน พร้อม กบั ฉีกยมิ้ หวานออกมาและทาํ เหมือนกบั วา่ ไม่รู้จกั พวกเขา “สวสั ดีคะ่ ” เธอหยบิ สมดุ ออกแบบออกมาดว้ ยท่าทีสงบ ไป๋ จวเู่ วย ไม่สิ ตอนน้ีคงตอ้ งเรียกวา่ เหอรุ่ยหลิน หนา้ ของเธอซีดเผือดลงทนั ที เป็ นหล่อนได้ ยงั ไงนะ？ เธอหนั ไปมองจงจิ่งหา้ วที่นง่ั อยขู่ า้ งๆโดยสญั ชาตญาณ เขาจอ้ งผหู้ ญิงที่กาํ ลงั เดินเขา้ มาตาเป็ นมนั หกปี ที่ผา่ นมาเธอปลอ่ ยวางเรื่องทุกอยา่ งไดห้ มดแลว้

ตอนน้ีเธอก็แคอ่ ยากจะใชช้ ีวติ ที่สงบสุข ฉะน้นั คนพวกน้ีลว้ นแตเ่ ป็ นคนแปลกหนา้ สาํ หรับเธอ หลินซินเหยยี นแสร้งทาํ เป็ นไม่รู้จกั พวกเขาแลว้ เดินไปนงั่ ท่ีโซฟา เธอสวมชุดยนู ิฟอร์มสีดาํ นงั่ ไขวห่ า้ งอยทู่ ่วงท่าท่ีสง่างาม จากน้นั กเ็ อาสมุดออกแบบออกมาวางบนโตะ๊ แลว้ เลื่อนไปตรงหนา้ เหอรุ่ยหลิน “น่ีเป็ นรูปตน้ ฉบบั คุณผหู้ ญิงลองดูสิคะ” เหอรุ่ยหลินรู้สึกไดถ้ ึงความเยน็ ชาท่ีแผอ่ อกมาจากชายขา้ งกาย มนั หนาวเหน็บเขา้ กระดูกดาํ เลย ทีเดียว ถา้ เกิดเธอรู้วา่ นกั ออกแบบท่ีมีช่ือเสียงโด่งดงั คนน้นั คือหลินซินเหยยี น จา้ งใหเ้ ธอก็ไม่เลือกLEO หรอก ตอนน้นั เธอยนื กรานที่จะเลือกร้านน้ี แตต่ อนน้ีเธอรู้สึกอยากจะเปลี่ยนใจแลว้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากหยบิ สมุดออกแบบข้ึนมาพลิกดู มือของเธอสนั่ ระริก แตล่ ะชุดมีความ โดดเด่นมาก แตท่ ่ีโดดเด่นท่ีสุดกค็ ือชุดที่มีชื่อวา่ แรกเริ่ม ท้งั ชุดเป็ นสีชมพู คอปาดไหล่ เกบ็ เอว ดูเรียบง่ายทวา่ กลบั สง่างาม เธอไม่อยากจะเชื่อเลยวา่ หลินซินเหยยี นเป็ นคนออกแบบ แต่เธอชอบชุดน้ีมาก ฉินยายกกาแฟเขา้ มา ยอ่ ตวั ลงเสิร์ฟกาแฟใหพ้ วกเขา หลินซินเหยยี นมองไปท่ีเธอ “เส่ียวยา เธอ ไปเอาชุดแรกเริ่มออกมาหน่อย” “คะ่ ”ฉินยาเก็บถาดแลว้ เดินจากไป ซกั พกั กก็ ลบั มาพร้อมกบั หุ่นที่สวมชุดท่ีมีชื่อวา่ แรกเริ่ม มนั สวยกวา่ ในรูปซะอีก ผา้ ไหมสีชมพทู ี่ผา่ นการตดั เยบ็ มาแบบพิเศษ มนั แพรวพราวแวววบั สดใสมาก โดยเฉพาะเม่ือตอนโดนแสง ราวกบั วา่ กาํ ลงั มีดวงดาวส่องประกายระยบิ ระยบั อยบู่ น เส้ือยงั ไงยงั ง้นั เลย ส่วนคอเส้ือกเ็ ป็ นแบบปาดไหล่ มนั สามารถเผยใหเ้ ห็นบริเวณที่เซ็กซ่ีของ ผหู้ ญิงไดอ้ ยา่ งชดั เจน ไมว่ า่ จะเป็ นกระดูกไหปลาร้า ไหล่ แขน ส่วนบริเวณทรวดทรงองคเ์ อวก็ เก็บเขา้ รูปไดอ้ ยา่ งสวยงาม กระโปรงยาวไปถึงขอ้ เทา้ ขบั ใหด้ ูสง่างามและเรียบร้อย

เหมาะจะเป็ นชุดที่ใส่ในวนั หม้นั ท่ีสุดแลว้ เหอรุ่ยหลินยน่ื มือไปสมั ผสั เน้ือผา้ มนั ท้งั นุ่มและเรียบล่ืน รู้สึกสบายมากเมื่อสมั ผสั “น่ีเป็ นผลงานที่คุณหลินไดร้ ับรางวลั เลยนะคะ มีคนมาขอซ้ือมากมาย แต่คุณหลินกไ็ มย่ อมขาย คุณลูกคา้ น่ีตาถึงจริงๆเลยค่ะ มองแวบเดียวก็เตะตาชุดน้ีแลว้ พอดีเลย คุณหลินก็กาํ ลงั จะ ตดั สินใจขายเหมือนกนั ”ฉินยาเอย่ ข้ึนดว้ ยความภาคภมู ิใจ จงจ่ิงหา้ วจอ้ งไปท่ีใบหนา้ ของหลินซินเหยยี น ทวา่ สายตาของเธอกบั จดจ่ออยกู่ บั ชุดแตง่ งาน เธอเหลือบมองเขาแวบเดียวเมื่อตอนที่เดินเขา้ มา จากน้นั กไ็ ม่มองเขาอีกเลย ทาํ เหมือนเขาเป็ นอากาศ เป็ นคนแปลกหนา้ ？ เขาเมม้ ปากแน่นเป็ นเสน้ ตรงคมราวกบั ใบมีด เหอรุ่ยหลินเชิดหนา้ ข้ึน ตอนน้ีเธอเป็ นถึงลกู สาวหวั แกว้ หวั แหวนของตระกลู เหอ ไมใ่ ช่เด็ก กาํ พร้าที่ไร้ซ่ึงที่พ่ึงพงิ เหมือนเมื่อก่อนแลว้ แมห้ ลินซินเหยยี นจะกลายเป็ นนกั ออกแบบแลว้ มนั จะทาํ ไมล่ะ？ ยงั ไงก็ตอ้ งออกแบบชุดใหเ้ ธอ และคอยดูเธอหม้นั กบั จงจ่ิงหา้ วอยดู่ ีไม่ใช่หรอ？ พอคิดแบบน้ี เหอรุ่ยหลินก็รู้สึกดีข้ึนมาก เธอจึงพดู ดว้ ยน้าํ เสียงเยอ่ หยงิ่ ออกไป“ทาํ ไมถึงเรียกวา่ แรกเริ่มล่ะ？” หลินซินเหยยี นหลบั ตาลง ตอนที่เธอออกแบบชุดน้ี เธอนึกถึงความฝันคร้ังแรกของตวั เองที่ อยากจะเป็ นนกั ออกแบบท่ียอดเยย่ี มคนหน่ึง แต่เนื่องจากมีเหตกุ ารณ์ไมค่ าดคิดเกิดข้ึน ทาํ ให้ เธอเรียนไม่จบ ต่อมามีโอกาสไดเ้ รียนจนจบ และเขา้ ทาํ งานทLี่ EO เธอถึงไดอ้ อกแบบชุดน้ี ออกมา นี่เป็ นผลงานเปิ ดตวั ของเธอ แรงบนั ดาลใจมาจากความฝันคร้ังแรก เพราะง้นั เธอจึงใชช้ ื่อวา่ แรกเริ่ม

เม่ือพดู ถึงผลงานของตวั เอง เธอก็มกั จะพดู ไดอ้ ยา่ งมน่ั ใจเสมอ เธอยมิ้ ออกมาเบาๆ “ในความคิด ของฉนั คร้ังแรกของทุกอยา่ งลว้ นสวยงามไปหมด ฉนั คิดวา่ ตอนยงั เดก็ ทุกคนต่างกต็ อ้ งมีเร่ืองที่ ตวั เองอยากจะทาํ ฉนั เรียกมนั วา่ ความฝันคร้ังแรก อยา่ งเช่นคร้ังแรกที่เริ่มรู้สึกใจเตน้ กบั ใครบาง คน และคร้ังแรกมกั จะเป็ นความรู้สึกที่จริงท่ีสุด ทุกอยา่ งที่เกิดข้ึนคร้ังแรกลว้ นมีผลต่อ ความรู้สึกของเรามากที่สุด คุณเหอเห็นดว้ ยไหมคะ?” ตอนที่เธอพดู เธอมองขา้ มจงจ่ิงหา้ วไป และจอ้ งไปท่ีร่างของเหอรุ่ยหลิน“ก็เหมือนกบั ความรัก ของคุณเหอกบั คุณจง ท่ีผา่ นอุปสรรคมามากมาย จนสุดทา้ ยก็ไดม้ าอยดู่ ว้ ยกนั กลบั มาหา ความรู้สึกดีๆที่ท้งั สองมีใหก้ นั เหมือนตอนแรกเริ่ม——” “พอไดแ้ ลว้ ！” จงจ่ิงหา้ วตะโกนขดั เสียงดงั ลนั่ เขาลกุ พรวดข้ึน แลว้ กา้ วเขา้ ไปหาหลินซินเหยยี น จากน้นั กค็ วา้ มือเธอไว้ หลินซินเหยยี นขมวดคิว้ ข้ึน “คุณจะทาํ อะไร？” จงจ่ิงหา้ วไม่พดู ไมจ่ าอะไร เขาลากเธอออกไปทนั ที จงจ่ิงหา้ วหนั กลบั มามองตาเขม่นราวกบั วา่ กาํ ลงั ส่งสญั ญาณเตือน เหอรุ่ยหลินไม่กลา้ พดู อะไร ต่อ เธอรู้สึกกลวั จึงไดแ้ ต่ปิ ดปากเงียบลง หลินซินเหยยี นดิ้นขดั ขืน แตเ่ นื่องจากจงจิ่งหา้ วแรงเยอะมาก เธอจึงไมอ่ าจดิ้นหลุดไปไหนได้ เธอตะโกนออกไป “ฉนั เจบ็ นะ！” จงจ่ิงหา้ วไม่สนใจที่เธอขดั ขืน เขาลากเธอไปท่ีบนั ไดจากน้นั กก็ ดเธอไวก้ บั ผนงั เขาโกรธจน หนา้ นิ่วคิ้วขมวดราวกบั สิงโตที่กาํ ลงั โมโห เขาจอ้ งผหู้ ญิงที่อยตู่ รงหนา้ อยา่ งไมล่ ะสายตา“ทาํ ไม ตอ้ งซ่อนตวั ดว้ ย？！” หลินซินเหยยี นขมวดคิ้วแน่น ซ่อนหรอ?

เธอไม่เคยคิดที่จะหลบซ่อน ถึงแมจ้ ะไม่อยากเห็นหนา้ ผชู้ ายคนน้ีมากแค่ไหนก็ตาม แต่เพยี งเพราะสถานการณ์ในตอนน้นั เหอรุ่ยเจ๋อบอกวา่ การรักษาและเครื่องมือการแพทยท์ ่ีน่ี เหมาะสาํ หรับการผา่ ตดั และการคลอดลกู ของเธอ ตอนน้นั เธอกาํ ลงั บาดเจ็บเธอไม่มีทางเลือก เธอทาํ ไดเ้ พียงแตท่ าํ ตามการจดั การของเหอรุ่ยเจ๋อ “พดู แบบน้ีไดย้ งั ไงคะคุณจง พวกเราหยา่ กนั แลว้ ฉนั จะทาํ อะไรแลว้ มนั เกี่ยวอะไรกบั คุณล่ะ？ ”หลินซินเหยยี นพยายามขม่ อารมณ์ทาํ ใหต้ วั เองดูนิ่ง ความจริงเธอกไ็ ม่อยากแสดงออกวา่ ไม่รู้สึกสะทกสะทา้ นอะไรหรอก แต่เธอแคไ่ มอ่ ยากยอมรับวา่ ในช่วงชีวติ หน่ึงของเธอมีผชู้ ายคนน้ีปรากฏตวั ข้ึนมาทาํ ใหจ้ ิตใจท่ี สงบสุขของเธอตอ้ งป่ันป่ วน หลายปี มาน้ีความปั่นป่ วนพวกน้นั ไดส้ งบลงแลว้ ดงั น้นั เธอจึงไม่อยากเขา้ ไปยงุ่ กบั เรื่องในอดีตอีก เหอะ！ จงจ่ิงหา้ วแคน่ เสียงหวั เราะออกมา “หยา่ หรอ？” เขาปล่อยหลินซินเหยยี นแลว้ ถอยออกมาหน่ึงกา้ ว เขายนื ห่างกบั หลินซินเหยยี นแคเ่ พียงสองเกา้ เท่าน้นั เขามองเธอหวั จรดเทา้ ไปมา เวลาหกปี เธอเปลี่ยนไปแลว้ เธอดูสวยสะพรั่งตามวยั อยา่ ง ไม่บอกไม่ถูก ผมสีดาํ สนิทถูกมนั รวบเป็ นหางมา้ ดูสะอาดเรียบร้อย การแต่งกายและคาํ พดู คาํ จา ก็รู้สึกไดเ้ ลยวา่ เธอเป็ นผหู้ ญิงแกร่งคนหน่ึง เขาหวั เราะออกมา“คุณแน่ใจหรอวา่ เราหยา่ กนั แลว้ ？” หวั ใจของหลินซินเหยยี นกระตุกวาบข้ึนมาทนั ที วนั น้นั เธอกาํ ลงั รีบกลบั ไปเพอ่ื ไปเซ็นใบหยา่ แตเ่ ธอกลบั ประสบอุบตั ิเหตทุ างรถยนตเ์ สียก่อน จากน้นั กถ็ ูกเหอรุ่ยเจ๋อพามาท่ีน่ี

เพราะง้นั เธอจึงยงั ไม่ไดจ้ ดั การเรื่องหยา่ ใหเ้ สร็จ ตอนที่ 59 แจ้งว่าผมลวนลามง้นั หรอ ถึงจะไม่ไดจ้ ดั การเร่ืองหยา่ ใหเ้ สร็จ แตว่ า่ น่ีมนั หกปี แลว้ คูส่ มรสท่ีแยกกนั อยตู่ ้งั หกปี ความสมั พนั ธฉ์ นั ทส์ ามีภรรยากค็ งหายไปโดยอตั โนมตั ิแลว้ ไม่ใช่หรอ？ หลินซินเหยยี นแสร้งทาํ เป็ นไม่รู้สึกรู้สา“คูส่ มรสท่ีแยกทางกนั สองปี ข้ึนไป ความสมั พนั ธ์สามี ภรรยาของท้งั สองจะเป็ นโมฆะไปโดยอตั โนมตั —ิ —” “ครูคนไหนสอนกฎหมายใหค้ ุณเน่ีย？”จงจ่ิงหา้ วหวั เราะเยาะ หกปี ก่อน ผหู้ ญิงคนน้ีหายไปอยา่ งไร้ร่องรอยเหมือนกบั ระเหยกลายเป็ นไอออกจากโลกใบน้ีไป แลว้ ชีวติ ของเขาเคยชินกบั การมีอยขู่ องอีกคนในบา้ น ทวา่ ต้งั แตท่ ่ีเธอจากไป คฤหาสนม์ นั กเ็ งียบ เหงา ไมม่ ีชีวติ ชีวา ไม่รู้สึกเลยวา่ น่ีคือบา้ น เขาจึงรู้สึกวา่ งเปลา่ ตามไปดว้ ย หลินซินเหยยี นรู้สึกวา่ น่ีมนั ตลกสิ้นดี “คุณกาํ ลงั จะเขา้ พิธีหม้นั จะมาพดู เรื่องการแต่งงานของเราอีกทาํ ไม?มนั ไม่มีประโยชน์อะไรตอ่ คุณหรอก อีกอยา่ งคุณไมร่ ู้หรอวา่ นี่มนั ผดิ กฎหมาย？” จงจ่ิงหา้ วไมโ่ กรธ แตก่ ลบั พดู พลางจอ้ งไปท่ีเธอ เธอยงั คงปากดีเหมือนเดิม หลินซินเหยยี นถูกจอ้ งจนเกร็งไปหมด ในใจของเธอตอนน้ีเหมือนกบั ถูกหินกอ้ นใหญท่ ี่มองไม่ เห็นทบั อยกู่ ลางอก มือท้งั สองขา้ งสน่ั สะทา้ นไมห่ ยดุ “ฉนั มีงานตอ้ งทาํ ”

พดู จบเธอกเ็ ตรียมปลีกตวั หนีออกไปจากพ้นื ท่ีแคบๆน้ี จงจ่ิงหา้ วควา้ แขนเธอไว้ แลว้ ใชแ้ รงดึง หลินซินเหยยี นเซไปขา้ งหลงั เขายน่ื แขนออกมาโอบ เอวของเธอและรัดไวแ้ น่น ร่างของเธอแนบชิดติดกบั เขาจนแทบจะกลืนเป็ นหน่ึงเดียวกบั ร่าง ของเขา มีเพียงแค่เส้ือผา้ ก้นั ไวร้ ะหวา่ งท้งั สอง แตแ่ ค่น้ีมนั กท็ าํ ใหเ้ ธอรู้สึกไดถ้ ึงร่างกายท่ีร้อน ระอแุ ละหวั ใจท่ีเตน้ ระส่าํ ของเขา หลินซินเหยยี นเบิกตาโพลงมองเขา ร่างกายแขง็ ท่ือไปหมด เธอไมก่ ลา้ ขดั ขืน เธอจึงพดู เสียง ขรึมออกไป“ปลอ่ ยฉนั นะ ไมง่ ้นั ฉนั จะแจง้ ความ！” ปลายนิ้วของจงจิ่งหา้ วเสียดสีกบั ขอ้ มือของเธอ เขาจบั มือของเธอข้ึนมาวางไวท้ ี่เส้ือของเขา พร้อมกบั หร่ีตาลงเลก็ นอ้ ย ลมหายใจอนั ร้อนระอุแผอ่ อกมา จากน้นั เขากพ็ ดู ออกมาดว้ ยเสียง แหบพร่า “แจง้ จบั ผมเรื่องอะไร?” เขาพดู ต่อโดยไมร่ อใหห้ ลินซินเหยยี นตอบ “แจง้ จบั วา่ ผมลวนลามคุณหรอ？” “……” หลินซินเหยยี นยงั ไมไ่ ดไ้ ดพ้ ดู อะไร เขาก็โนม้ ตวั เขา้ มาใชม้ ือประคองท่ีทา้ ยทอยของเธอ จากน้นั กป็ ระทบั รอยจูบลงไปที่ริมฝี ปากของเธอ ลมหายใจท่ีคุน้ เคย มนั ทาํ ใหเ้ ขาแทบไม่อยากผละออก หลินซินเหยยี นแทบหยดุ หายใจ ซกั พกั ท้งั คอท้งั แกม้ ของเธอกแ็ ดงระเรื่อ ร้อนผา่ วข้ึนมาราวกบั ถูกไฟรวก เธอรู้สึกไดเ้ ลยวา่ หวั ใจของเธอเตน้ แรงจนแทบจะหลุดออกจากร่างแลว้ เธอพยายาม บงั คบั ตวั เองใหส้ งบลง จากน้นั ก็ตดั สินใจกดั ริมฝี ปากเขาไปหน่ึงที จงจ่ิงหา้ วรู้สึกเจบ็ มากเลยผละออกเลก็ นอ้ ย พอหลินซินเหยยี นเห็นช่องวา่ งเธอก็ผลกั เขาออก ทนั ที

จากน้นั ก็หนั หลงั วง่ิ หนีไป จงจ่ิงหา้ วถูกผลกั ถอยหลงั ไปหน่ึงกา้ ว เขาไดแ้ ต่มองตามแผน่ หลงั ท่ีวงิ่ ผลุนผลนั ออกไป เขายก มือเช็ดที่มุมปาก มีเลือดสีแดงสดติดมาท่ีมือดว้ ย ผหู้ ญิงคนน้ีกดั เขา เมื่อก่อนเธอไมเ่ คยเป็ นแบบน้ี เขาใชป้ ลายลิน้ เลียผา่ นฟันไป ลมหายใจของเธอยงั คงหลงเหลืออยใู่ นปาก เขาเลียรอยเลือดท่ีติด ปากออก “อะหา้ ว”เหอรุ่ยหลินยนื ตวั สนั่ เทิ้มอยทู่ ่ีหนา้ ประตขู องบนั ได หล่อนคงจะเห็นฉากเมื่อก้ีไปแลว้ จงจ่ิงหา้ วกลอกตาข้ึน เป็ นการบ่งบอกวา่ เขาไมไ่ ดแ้ คร์ความรู้สึกของหล่อน “ยกเลิกการหม้นั ผมไมแ่ ต่งงานกบั คุณ” เหอรุ่ยหลินร้อนใจข้ึนมาทนั ที เธอเดินปรี่เขา้ มาควา้ แขนของเขาไวแ้ น่น“อะหา้ ว นี่เป็ นเรื่องท่ี ครอบครัวของเราท้งั สองคุยกนั ไว้ อีกอยา่ งน่ีมนั กเ็ ป็ นความต้งั ใจของพอ่ คุณดว้ ย——” จงจ่ิงหา้ วสะบดั เธอออกอยา่ งไร้เยอื่ ใย และอาจเป็ นเพราะจงจ่ิงหา้ วออกแรงเยอะเกินไป เหอรุ่ย หลินจึงถลาถอยหลงั ไปไกลหลายกา้ ว ถา้ ไมม่ ีกาํ แพงดา้ นหลงั เธอคงลม้ ไปแลว้ “ผมจะไปคุยกบั คุณพอ่ เอง”จงจ่ิงหา้ วไม่แมแ้ ต่จะเขา้ ไปพยงุ เธอ เขาเดินจ้าํ อา้ วออกไปอยา่ ง รวดเร็ว เหอรุ่ยหลินกระโจนเขา้ ไปกอดขาจงจิ่งหา้ วไวพ้ ร้อมกบั ร้องโฮไหอ้ อกมา“อะหา้ ว ผา่ นมาต้งั หลายปี แลว้ ทาํ ไมคุณถึงยงั ไมใ่ หอ้ ภยั ฉนั อีก……” จงจ่ิงหา้ วหลบั ตาลง แลว้ พดู ออกมาอยา่ งไร้เยอื่ ใย“ตอนท่ีโกหกผม คุณกน็ ่าจะรู้ดีอยแู่ ลว้ วา่ ผลลพั ธ์มนั จะเป็ นยงั ไง”

หกปี ก่อนหล่อนบอกวา่ แทง้ ลกู เขาก็นึกวา่ มนั เป็ นเรื่องจริง ถึงแมจ้ ะไมไ่ ดร้ ัก แตเ่ ขาก็อยากจะ รับผดิ ชอบ แต่หลอ่ นกลบั มาหลอกเขา หลอ่ นไมไ่ ดท้ อ้ งต้งั แตแ่ รก น่ีจึงเป็ นเหตผุ ลท่ีวา่ ทาํ ไมหกปี ก่อนเขาถึงไมข่ อหลอ่ นแตง่ งาน แต่คร้ังน้ีเป็ นเพราะตอ้ งการปรองดองท้งั สองตระกลู เขา้ ดว้ ยกนั ท่านป่ ูจงจึงออกคาํ สงั่ ตอ่ เขา ถา้ ไม่มีหลินซินเหยยี นเขาก็จะยอมทาํ ตามคาํ สง่ั น้ี แตต่ อนน้ีคงไมไ่ ดแ้ ลว้ ล่ะ！ “อะหา้ ว ฉนั ผิดไปแลว้ ยกโทษใหฉ้ นั ไดไ้ หม？”เหอรุ่ยหลินไม่สนใจภาพลกั ษณ์หรือศกั ด์ิศรี อะไรแลว้ เธอเพียงแค่อยากจะย้อื ผชู้ ายท่ีเธอทาํ ทุกอยา่ งเพื่อใหไ้ ดม้ าและรักสุดหวั ใจคนน้ีไว้ “คุณตอ้ งการอะไรฉนั จะใหค้ ุณหมดเลย ขอแค่เราแต่งงานกนั นะ”เขากม้ ลงและดึงมือเหอรุ่ย หลินออก“เธอเป็ นลกู สาวหวั แกว้ หวั แหวนของตระกลู เหอมีผชู้ ายมากมายบนโลกใบน้ีตอ้ งการ เธอ อยา่ ทาํ ตวั แบบน้ีเลย” “อะหา้ ว——ขอร้องละ่ ——” ไมว่ า่ เหอรุ่ยหลินจะขอร้องยงั ไง จงจ่ิงหา้ วก็ยงั ยนื กรานเหมือนเดิม เขาเดินจากไปอยา่ งไร้เยอื่ ใย เขาเดินออกจากLEOไป เปิ ดประตูรถออกพลางโทรหากวนจิ้งแลว้ สง่ั ใหเ้ ขาสืบหาท่ีอยขู่ องหลิน ซินเหยยี น กวนจิ้งเงียบไปซกั พกั ช่ือน้ีหายไปนานมาก ทาํ ไมจู่ๆถึงโผล่ข้ึนมานะ

“ประธานจง ท่านกาํ ลงั จะหม้นั ไม่ใช่หรอครับ ทาํ ไมถึงคิดที่จะสืบหาที่อยขู่ องเธอละ่ นาน มาแลว้ ที่เธอหายตวั ไปอยา่ งไร้ร่องรอย ผมจะไปตามหาเธอไดจ้ ากท่ีไหนกนั ？ ” “กวนจิ้ง”จงจ่ิงหา้ วเรียกชื่อเขาดว้ ยท่าทีสงบราวกบั สายลมในฤดูใบไมผ้ ลิ แต่กวนจิ้งรู้ดีวา่ สาย ลมน้ีมนั เปลี่ยนเป็ นพายทุ อร์นาโดไดท้ ุกเมื่อ แถมยงั สามารถพดั เขาจนไมเ่ หลือเศษซากอะไรเลย กว็ า่ ได้ “เมืองหลวงของประเทศA”พดู จบเขาก็วางสาย ก่อนหนา้ น้ีเขากน็ ึกวา่ หลินซินเหยยี นจะอยทู่ ่ี ประเทศA เขาเลยสง่ั ใหต้ รวจสอบที่พกั ท่ีเธอเคยอยู่ แต่ทวา่ มนั กไ็ มพ่ บร่องรอยของเธอ แมแ้ ต่ร่องรอยท่ีเธอออกนอกประเทศมนั กไ็ มม่ ี เหมือนกบั วา่ มีคนต้งั ใจลบทิ้งยงั ไงยงั ง้นั แลว้ ยงั จะพดู อีกหรอวา่ เธอไม่ไดซ้ ่อนตวั ？ ถา้ ง้นั คนท่ีจดั การเร่ืองน้ีคือใคร ทาํ ไปเพือ่ อะไรละ่ ？ ในใจเขามวั แต่คิดถึงหลินซินเหยยี นจนไม่ไดส้ งั เกตเห็นวา่ ที่เบาะหลงั มีคนนง่ั อยู่ หลินซีเฉินเห็นวา่ หลินซินเหยยี นถูกผชู้ ายคนน้ีรังแก เขากระทืบเทา้ ดว้ ยความโกรธ แตเ่ นื่องจาก เขาสูไ้ มไ่ หว กเ็ ห็นอยชู่ ดั ๆวา่ ผชู้ ายคนน้ีแขง็ แรงมาก เขาไม่มีแรงขนาดน้นั หรอก แตเ่ ขาเป็ นคนฉลาด ดงั น้นั เขาเลยถือโอกาสตอนที่จงจิ่งหา้ วคุยโทรศพั ทอ์ ยมู่ ดุ เขา้ มาในรถ เขากดหนา้ ตา่ งลง ยน่ื หนา้ ออกไปนอกหนา้ ต่างพลางตะโกนข้ึน “ช่วยดว้ ย ช่วยดว้ ยครับ ผม โดนลกั พาตวั ！” รถของจงจิ่งหา้ วกาํ ลงั ขบั เขา้ ไปในยา่ นใจกลางเมือง ฉะน้นั เสียงตะโกนของเขาจึงดึงดูดผคู้ นที่ เดินผา่ นไปมา

หลินซีเฉินดวงตาแดงก่าํ “คุณลงุ ใจร้ายคนน้ีจะเอาผมไปขาย ทุกคนช่วยผมดว้ ย แจง้ ตาํ รวจให้ ผมที เรียกคุณลงุ ตาํ รวจ” สีหนา้ ของจงจิ่งหา้ วเคร่งขรึมลงทนั ที เดก็ บา้ น่ีมาอยบู่ นรถต้งั แตเ่ ม่ือไหร่กนั ？ แถมยงั หาวา่ เขาเป็ นพอ่ คา้ มนุษยอ์ ีก？ อยากจะเอาเขาไปขายง้นั เหรอ？ “เดก็ หนา้ ตาน่ารักน่าชงั คนน้ีจะถกู ล่อลวงไปขายไดย้ งั ไง？” หลินซีเฉินร้องไหน้ ้าํ ตาไหลพราก แถมยงั ทาํ ท่าหวาดผวา มนั ดึงดูดความสนใจจากผคู้ นเพิ่มข้ึน อีก มีคนพงุ่ เขา้ มาขวางรถจงจ่ิงหา้ วไวไ้ มใ่ หเ้ ขาไปตอ่ เขาจึงจาํ เป็ นตอ้ งหยดุ รถ หลินซีเฉินถกู ช่วยออกมา เขาร้องไหโ้ ฮ “ขอบคุณทุกคนมากครับ ไมง่ ้นั ผมคงโดนจบั ไปขาย แลว้ หรือไม่ก็อาจจะถูกตดั อวยั วะไปขาย ฮือฮือ—— ” ยง่ิ พดู หลินซีเฉินกย็ ง่ิ ทาํ ท่าทางหวาดผวาและเสียใจ “คนแบบน้ีมนั เลวยง่ิ กวา่ หมาซะอีก！”พอ่ คา้ มนุษย์ ไมว่ า่ จะอยใู่ นประเทศไหนก็ลว้ นตกเป็ น เป้ าใหค้ นด่าอยตู่ ลอด “ดูๆแลว้ กเ็ หมือนจะเป็ นคนดี แต่ท่ีแทก้ ็เป็ นไอพ้ อ่ คา้ มนุษยน์ ่ีเอง” “ไอต้ วั ดีเอย้ ！” จงจ่ิงหา้ วถูกรุมด่าสารพดั ไมม่ ีใครฟังท่ีเขาอธิบายเลย ทุกคนต่างเห็นเขาเป็ นคนร้ายกนั หมด

เพราะยงั ไงเด็กที่กลา่ วหาเขากเ็ ป็ นเดก็ หนา้ ตาน่ารักที่ดูน่ารักใคร่น่าเอน็ ดูนี่นา แน่นอนวา่ พวกเขาไม่มีทางสงสยั ท่ีเด็กพดู หรอก จงจ่ิงหา้ วถกู ตาํ รวจจบั กมุ ตวั ไป ส่วนหลินซีเฉินก็ถูกพาไปที่สถานีตาํ รวจเพ่อื สอบปากคาํ หลินซินเหยยี นปิ ดประตูขงั ตวั เองไวใ้ นหอ้ งทาํ งาน เนื่องจากการปรากฏตวั ท่ีกะทนั หนั ของจง จิ่งหา้ วทาํ ใหจ้ ิตใจที่น่ิงสงบมานานของเธอป่ันป่ วนข้ึนอีกคร้ัง เธอเอามือเทา้ คางไวพ้ ร้อมกบั ครุ่นคิดวา่ ควรจะหาท่ีอยใู่ หม่รึเปล่า เธอไมอ่ ยากถูกรังควาน หวดื หวดื —— จู่ๆโทรศพั ทบ์ นโตะ๊ ก็สน่ั ข้ึน เธอจอ้ งมนั อยสู่ องวิ พอเห็นวา่ มนั ไม่หยดุ ลง เธอถึงไดห้ ยบิ มนั ข้ึนมากดรับสาย “ใช่คุณหลินซินเหยยี นรึเปลา่ ？” “ใช่คะ่ ฉนั เอง” “ลกู ชายของคุณถกู พอ่ คา้ มนุษยจ์ บั ตวั ไป แตโ่ ชคดีท่ีถกู พลเมืองดีช่วยไวไ้ ด้ ตอนน้ีอยทู่ ี่สถานี ตาํ รวจ คุณมาท่ีน่ีตอนน้ีเลย” ตอนที่ 60 ท้งั แม่ท้งั ลูกต้องชดใช้ อะไรนะ？หลินซีเฉินถกู จบั ตวั ไปง้นั หรอ？

หลินซินเหยยี นลกุ พรวดข้ึนทนั ที และเน่ืองจากเธอลกุ ข้ึนมาอยา่ งรวดเร็ว เธอเลยถกู ตูล้ ิน้ ชกั ขว่ นขา แต่ทวา่ เธอกไ็ ม่รู้สึกถึงความเจบ็ ปวดใดๆท้งั สิ้น เธอเป็ นห่วงความปลอดภยั ของลูกชายมากกวา่ เธอท้งั เครียดท้งั กลวั อยใู่ นใจ ถึงเด็กคนน้ีจะดูโตเป็ นผใู้ หญม่ ากกวา่ เดก็ คนอื่น แตย่ งั ไงเขากย็ งั เป็ นเด็ก เธอวงิ่ ออกมาจากLEO แลว้ พงุ่ ตวั เขา้ ไปในรถอยา่ งรวดเร็ว เม่ือรถติดไฟแดง เธอก็กาํ พวงมาลยั รถไวแ้ น่น ในใจอยากท่ีจะไปถึงที่นน่ั โดยเร็วท่ีสุด ยส่ี ิบนาทีตอ่ มาเธอกม็ าถึงสถานีตาํ รวจ หลินซินเหยยี นถูกตาํ รวจนาํ ตวั ไปท่ีหอ้ งสอบสวน จงจิ่งหา้ วกบั หลินซีเฉินนงั่ อยตู่ รงขา้ มกนั เด็กนอ้ ยคนน้ีไมก่ ลวั สายตาที่ดุดนั ของจงจ่ิงหา้ วเลยแมแ้ ต่นอ้ ย “เดก็ บา้ ไหนลองพดู มาซิวา่ ทาํ ไมฉนั จะตอ้ งลกั พาตวั นายดว้ ย？”จงจ่ิงหา้ วจอ้ งไปท่ีเขา ดูเด็ก อยเู่ ลยแทๆ้ แตก่ ลบั มีท่าทีนิ่งมาก แมว้ า่ เขาจะใส่ร้ายตวั เอง แตจ่ งจ่ิงหา้ วก็ยอมรับจริงๆวา่ เดก็ คนน้ีฉลาดไม่เบา เขาอยากจะรู้จริงๆวา่ พอ่ แมข่ องเดก็ คนน้ีเป็ นยงั ไง และทาํ ยงั ไงถึงไดใ้ หก้ าํ เนิดเด็กท่ียอดเยย่ี ม แบบน้ีออกมา？ หลินซีเฉินไมพ่ ดู ไม่จา ไดแ้ ตเ่ อามือกอดอกไว้ และเอาแตบ่ อกวา่ ถกู เขาจบั ไปขาย เมื่อหลินซินเหยยี นเห็นลกู ชาย เธอกว็ ง่ิ ปรี่เขา้ มาทนั ทีพร้อมกบั กอดเขาไวแ้ น่น จากน้นั ก็มอง ตรวจตามร่างกายและถามออกไปดว้ ยความกงั วล“บาดเจบ็ ตรงไหนรึเปลา่ ？”

หลินซีเฉินส่ายหนา้ “ไม่ตอ้ งกงั วลไปครับหม่ามี๊ ผมสบายดี——” “สบายดีง้นั หรอ？！ถกู จบั ตวั มาแลว้ ยงั พดู วา่ สบายดีอีกเหรอ？！ปกติฉลาดมากไมใ่ ช่รึ ไง？หมา่ มี๊บอกแลว้ วา่ หา้ มพดู กบั คนแปลกหนา้ หา้ มกินของท่ีคนแปลกหนา้ เอามาให？้ แลว้ ทาํ ไมถึงถกู ลกั พาตวั ไปไดล้ ่ะ？”ถึงปากจะพดู ตาํ หนิออกไปแต่เธอกร็ ักลูกมาก ประโยคน้ีไดใ้ ชก้ บั หลินซินเหยยี นซกั ที เพราะนอ้ ยมากท่ีเธอจะพดู จาเขม้ งวดกบั ลกู ชายแบบน้ี เธอตกใจมากจริงๆ หลินซีเฉินตาแดงก่าํ เขายนื่ มือออกมาลบู ใบหนา้ ท่ีดูกงั วลของหลินซินเหยยี น “ขอโทษที่ทาํ ให้ หม่าม๊ีกงั วลครับ” หลินซินเหยยี นใจออ่ นยวบลงทนั ที เธอกอดลกู ชายไวแ้ น่น แลว้ เอาหนา้ ซุกลงในอกเขา“หม่าม๊ี ไม่ไดอ้ ยากจะวา่ ลกู หรอกนะ หม่ามี๊แค่กงั วลเฉยๆ” หลินซีเฉินสูดหายใจฟดุ ฟิ ด“ผมรู้ครับ”เขาพดู ไปพลางมองไปที่ชายตรงหนา้ ถา้ มีอีกรอบ เขาก็ คงจะทาํ เหมือนเดิม ในท่ีสุดหลินซินเหยยี นกส็ งบลง ไอส้ ารเลวหนา้ ไหนมนั กลา้ มาลกั พาตวั ลูกชายของเธอกนั นะ ？ เธอวางลูกชายลงแลว้ ยนื ข้ึน “คุณตาํ รวจคะ——” ยงั ไม่ทนั ไดพ้ ดู เธอก็เห็นชายคนหน่ึงถูกใส่กญุ แจมือนงั่ อยทู่ ี่โตะ๊ เธอรู้สึกลมหายใจติดขดั ข้ึนมา ทนั ที ทาํ ไมเขาถึงมาอยทู่ ี่นี่ได？้ “คุณ——” หลินซินเหยยี นรู้สึกสบั สนไปหมด น่ีมนั เกิดเร่ืองอะไรข้ึนกนั แน่เน่ีย？

จงจ่ิงหา้ วมองหลินซินเหยยี นสลบั กบั เด็กชายตวั นอ้ ยที่อยขู่ า้ งๆไปมาอยา่ งละเอียด เด็กนอ้ ยคนน้ี หนา้ เหมือนหลินซินเหยยี นมากจริงๆ หรือวา่ น่ีจะเป็ นลูกเธอ？ นบั เวลาดูแลว้ โตขนาดน้ีเลยหรอ “เขาน่ีแหละคือคนท่ีลกั พาตวั ลูกของคุณ”ตาํ รวจท่ีรับผิดชอบคดีน้ีพดู กบั หลินซินเหยยี น อะไรนะ？ จงจ่ิงหา้ วลกั พาตวั ลกู ของเธอ？ หลินซินเหยยี นเหมือนจะเขา้ ใจอะไรบางอยา่ ง เธอหนั กลบั มามองลูกชายตวั นอ้ ยของเธอทนั ที หลินซีเฉินรีบกม้ หนา้ หนี แลว้ เอาแต่มองท่ีปลายเทา้ ของตวั เอง ทนั ใดน้นั เฉิงโหว้ ผดู้ ูแลบริษทั สาขาในประเทศAกไ็ ดพ้ าทนายความมา “ประธานจง ทนายความ ไดเ้ จรจากบั ทางตาํ รวจแลว้ คาดวา่ อีกไม่นานคงจะเคลียร์ได”้ ตอนที่ไดร้ ับโทรศพั ท์ เขานี่ตกใจจนอา้ ปากหวอเลยทีเดียว ลกั พาตวั เด็กง้นั หรอ？ หรือวา่ จงจ่ิงหา้ วจะชอบเป็ นพเิ ศษ？ แตเ่ ขาก็อยบู่ ริษทั น้ีมานานหลายปี มาก เท่าท่ีรู้ จงจ่ิงหา้ วไมไ่ ดช้ อบเดก็ นี่นา “เกิดอะไรข้ึนครับท่านประธานจง ท่านลกั พาตวั เดก็ ง้นั หรอ？”เฉิงโหว้ อยากจะรู้จริงๆเลยวา่ เด็กแบบไหนท่ีเขา้ ตาจงจิ่งหา้ ว แถมเขายงั จบั ตวั มาดว้ ย เดก็ นอ้ ยน้นั ไร้เดียงสา ฉะน้นั จึงไมม่ ีใครเชื่อหรอกวา่ เดก็ ตวั นอ้ ยจะใส่ร้ายผใู้ หญ่ได้ พวกเขาจะมองหาปัญหาจากตวั ผใู้ หญ่ก่อนเสมอ

เพราะเด็กนอ้ ยน้นั ใสซื่อบริสุทธ์ิ เป็ นไปไม่ไดท้ ่ีจะมีแผนอะไรในใจ แตเ่ นื่องจากหลินซีเฉินมีความคิดท่ีเป็ นผใู้ หญม่ ากกวา่ เดก็ ทว่ั ไป เขาฉลาดเป็ นกรด จงจ่ิงหา้ วเชิดคางข้ึน เพอ่ื เป็ นการบอกใหเ้ ขาดูหลินซีเฉิน เฉิงโหว้ มองตามท่ีจงจ่ิงหา้ วบอก เขาเห็นเด็กชายตวั นอ้ ยสีหนา้ เรียบเฉยยนื โผลห่ วั ออกมา คร่ึงหน่ึงท่ีดา้ นหนา้ โตะ๊ เดก็ คนน้ีหนา้ ตาดีใชไ้ ดเ้ ลย ใบหนา้ ขาวนวลละเอียด ดางตาสีดาํ กลมโต ยนื ตวั ตรง ดูคลา้ ยกบั จง จิ่งหา้ วเลก็ นอ้ ย—— จู่ๆเขากน็ ึกอะไรบางอยา่ งออก เฉิงโหว้ หนั ไปมองจงจิ่งหา้ วดว้ ยความตกใจ เม่ือก้ีเขารู้สึกวา่ เดก็ คนน้ีเหมือนจงจิ่งหา้ ว แตพ่ อตอนน้ีมาคิดดูอยา่ งละเอียดแลว้ มนั จะเป็ นไปไดย้ งั ไง ขา้ งกายของจงจ่ิงหา้ วมีแคผ่ หู้ ญิงสองคนน้นั เท่าน้นั คนแรกกค็ ือคูแ่ ตง่ งานที่เขาไมเ่ คยเห็นหนา้ มาก่อน ไดย้ นิ มาวา่ แแต่งงานกนั ไมถ่ ึงหน่ึงเดือนก็หยา่ กนั ส่วนอีกคนกค็ ือไป๋ จวเู่ วยอดีตเลขาของจงจิ่งหา้ ว ที่ตอนน้ีคือเหอรุ่ยหลินลูกสาวของตระกลู เหอ ต้งั แต่หกปี ก่อนที่หลอ่ นโกหกวา่ ประสบอบุ ตั ิเหตทุ างรถยนตแ์ ละโกหกวา่ แทง้ ลูก เมื่อจงจิ่งหา้ ว รู้ความจริงท้งั หมด เขากร็ ู้สึกสะอิดสะเอียนหลอ่ นเตม็ ทน นบั เวลาดูแลว้ มนั เป็ นไปไม่ไดท้ ี่จงจิ่งหา้ วจะมีลกู “คุณจะไมพ่ ดู อะไรหน่อยหรอ？”จงจ่ิงหา้ วมองไปท่ีหลินซินเหยยี น ถึงแมเ้ ขาจะยมิ้ อยแู่ ต่ก็นนั่ ไมใ่ ช่รอยยมิ้ ท่ีหวงั ดีแน่ๆ

หลินซีเฉินกลวั วา่ จงจ่ิงหา้ วจะรังแกหลินซินเหยยี นอีก เขาเลยดึงมือเธอไวแ้ ลว้ ออกมาขวาง ดา้ นหนา้ เพอ่ื ปกป้ องเธอ ดูเป็ นลูกผชู้ ายมาก หลินซินเหยยี นรู้สึกประทบั ใจ แตก่ ถ็ อนหายใจออกมาอยา่ งอดไม่ได้ เธอตบที่บ่าของลูกชาย เบาๆ“ฟังนะลูก รอหมา่ ม๊ีอยตู่ รงน้ีแป้ บนึง” หลินซินเหยยี นกาํ ลงั จะเดินออกไป แตด่ า้ นฝ่ังทนายความกลบั เจรจาเสร็จแลว้ คุณตาํ รวจก็บอก แลว้ วา่ ปล่อยจงจ่ิงหา้ วได้ เรื่องน้ีหลินซินเหยยี นก็ไมอ่ ยากมากความ เพราะยงั ไงนี่มนั กไ็ มใ่ ช่‘การลกั พาตวั ’จริงๆ จงจ่ิงหา้ วลบู ขอ้ มือไปมา น่ีเป็ นคร้ังแรกในชีวติ ท่ีถูกใส่กญุ แจมือ แถมยงั เป็ น‘แผน’ของเจา้ เดก็ ตวั นอ้ ยนี่อีก หลินซินเหยยี นจูงมือหลินซีเฉินออกจากสถานีตาํ รวจไป แตเ่ ธอกน็ งั่ ยองๆลงอยา่ งอดไม่ไดแ้ ลว้ ถามข้ึน “ทาํ ไมลกู ทาํ อยา่ งน้นั ละ่ เดก็ ดีควรพดู โกหกหรอ？” หลินซีเฉินเมม้ ปากลงไม่พดู ไม่จา เขามีนิสยั หวั แขง็ เหมือนหลินซินเหยยี น “พดู สิ！”หลินซินเหยยี นขมวดคิว้ ข้ึน เดก็ คนน้ีนี่หดั โกหกต้งั แตเ่ ม่ือไหร่กนั ？ แถมยงั โกหกเป็ นเร่ืองใหญ่โตจนเรื่องถึงสถานีตาํ รวจเลย หลินซินเหยยี นหายใจฟึ ดฟัด แต่เธอกไ็ ม่แตะเขาแมแ้ ต่ปลายเลบ็ “น่ีลกู จะใหแ้ ม่โมโหใหไ้ ดเ้ ลย ใช่ไหม？”

หลินซีเฉินกาํ มือแน่น แลว้ จู่ๆกต็ ะโกนออกมา“เขาเป็ นนกั เลง ทาํ ไมผมจะใหต้ าํ รวจจบั เขาไมไ่ ด้ ละ่ ?” หลินซินเหยยี นตะลึงไปครู่หน่ึง น่ีเขา เขากาํ ลงั พดู อะไรอยเู่ นี่ย? หลินซีเฉินยนื่ มือเลก็ ๆของเขาออกมาเช็ดท่ีปากของหลินซินเหยยี น“ผมไม่อยากใหเ้ ขาจูบแม่ เขาเป็ นคนไมด่ ี เป็ นโจร เป็ นคนสารเลว เขารังแกหม่าม๊ี ผมจะจดั การเขาเอง！” เม่ือจงจ่ิงหา้ วเดินออกมาจากสถานีตาํ รวจเขากไ็ ดย้ นิ หลินซีเฉินกาํ ลงั วพิ ากษว์ จิ ารณ์ตวั เองอยู่ เป็ นชุดพอดี เป็ นคร้ังแรกที่ไดย้ นิ คนด่าตวั เองแถมยงั ด่าไดอ้ ยา่ งไหลร่ืนอีกดว้ ย “พวกนายไปรอฉนั ในรถ”จงจิ่งหา้ วเดินลงบนั ไดมา “เด็กบา้ ” หลินซินเหยยี นอุม้ ลูกชายเขา้ มาไวใ้ นอก แลว้ มองจงจ่ิงหา้ วอยา่ งระมดั ระวงั “เขายงั เด็ก และคุณ กไ็ มเ่ ป็ นไรแลว้ คุณอยา่ เอาเร่ืองแกเลย” จงจ่ิงหา้ วหวั เราะออกมาเบาๆ“ตอ้ งขอบคุณเด็กบา้ นี่ทาํ ใหช้ ีวติ ผมตอ้ งมาเจอเรื่องแปลก ประหลาดแบบน้ี แต่วา่ คุณจะไม่ใหผ้ มเอาเร่ืองไดย้ งั ไง？” หลินซินเหยยี นกา้ วถอยหลงั ไปโดยสญั ชาตญาณ เธออยากจะอยหู่ ่างๆผชู้ ายคนน้“ี แลว้ คุณจะเอา ยงั ไง？” หลินซีเฉินจอ้ งไปท่ีจงจิ่งหา้ วดว้ ยความโกรธ จอ้ งจนตวั เขาแทบจะทะลเุ ป็ นรูเลยเชียว ทวา่ จงจ่ิงหา้ วกลบั ไม่มีทีท่าโมโห เขากา้ วเขา้ ไปขา้ งหนา้ สองกา้ ว แลว้ ยนื่ มืออกไปบีบแกม้ หลิน ซีเฉินเพอื่ แหยเ่ ขา

หลินซีเฉินหนั หนา้ หนี มือของเขาวา่ งเปลา่ อยกู่ ลางอากาศ แน่นอนวา่ เขาจะชกั มือกลบั เพียงแต่ วา่ ตอนท่ีชกั มือกลบั เขาไดเ้ ล่ือนปลายนิ้วไปแตะท่ีแกม้ ของหลินซินเหยยี นแทน แถมยงั พดู แหย่ เธอไปอีก “ท้งั แม่ท้งั ลกู จะตอ้ งชดใช”้ ตอนท่ี 61 ความชอบพสิ ดาร ไอส้ ารเลวคนน้ี! หลินซีเฉินจอ้ งจนตาจะทะลกั ออกมาอยแู่ ลว้ จงจ่ิงหา้ วยมิ้ ออ่ นๆ เห็นเจา้ ตวั แสบคนน้ีโกรธแลว้ เขามีความสุขอยา่ งไร้สาเหตุ หลินซินเหยยี นหลบหลีกจากการสมั ผสั ของเขา จากน้นั ไดอ้ มุ้ หลินซีเฉินข้ึนรถจากไป เห็นไดช้ ดั วา่ สีหนา้ แววตาเธอค่อนขา้ งต่ืนตกใจ หลินซีเฉินมองไปที่ขา้ งนอกแวบ๊ นึง และทาํ หนา้ ผีใส่ไอส้ ารเลวท่ีน่ารังเกียจคนน้ีทีนึง จงจ่ิงหา้ วขมวดคิว้ เจา้ ตวั แสบคนน้ี เฉินหา้ วเดินมาและมองรถท่ีขบั ไปไกลเหมือนกนั “เราจะกลบั เลยม้ยั ครับ?” จงจ่ิงหา้ วถอดเส้ือสูทบนตวั แลว้ โยนไปใหเ้ ฉินหา้ ว จากน้นั ไดเ้ ดินไปท่ีรถ เฉินหา้ วถือเส้ือสูทไว้ แบะปากแตก่ ลบั ไมก่ ลา้ บ่นอะไร จากน้นั ก็รีบตามเขาไป จงจ่ิงหา้ วนง่ั อยใู่ นรถ นวดระหวา่ งคิว้ นาทีท่ีหวนนึกถึงการปรากฏตวั ของหลินซินเหยยี นแลว้ ยมิ้ อยา่ งควบคุมไมไ่ ด้ เฉินหา้ วท่ีขบั รถอยมู่ องเขาจากกระจกมองหลงั ความสอดรู้สอดเห็นไดล้ ุกไหมอ้ ยใู่ นใจ

ผหู้ ญิงคนน้นั คือใคร? ถึงข้นั สามารถทาํ ใหจ้ งจ่ิงหา้ วยมิ้ อยา่ งเคลิบเคลิ้มขนาดน้?ี แม่ง หาดูไดย้ ากจริงๆ หาดูไดโ้ คตรยากเลยวะ่ “ประธานจงชอบผหู้ ญิงแบบน้นั เหรอครับ?”เฉินหา้ วแปลกใจจริงๆ ผหู้ ญิงคนน้นั หนา้ ตาก็สวย อยู่ แต่ลกู ของคนอ่ืนก็โตขนาดน้นั แลว้ ยงั ไปแตะ๊ องั๋ คนอื่นอีก หรือวา่ เขาจะชอบหญิงวยั สาวที่แต่งงานแลว้ ? หญิงวยั สาวที่แตง่ งานแลว้ มีเสน่ห์ของความเป็ นผหู้ ญิงก็จริง แต่กไ็ ม่จาํ เป็ นตอ้ งหาคนท่ีมีลกู มี เตา้ แลว้ ม้งั ? ถา้ หากคนอื่นมีสามีละ่ ? เขาจะไปเป็ นผวั นอ้ ย เป็ นชูข้ องผหู้ ญิงคนน้นั ? เฉินหา้ วยงิ่ คิดยง่ิ ขาํ เหตกุ ารณ์อยา่ งน้นั แค่คิดกน็ ่าต่ืนเตน้ มากแลว้ จงจ่ิงหา้ วคอ่ ยๆลืมตาข้ึน เสียงของเขาฟังไม่ออกวา่ ดีใจหรือโกรธ“แบบไหน?” “กค็ ือชอบผหู้ ญิงท่ีเคยม—ี —” ไมใ่ ช่สิ เฉินหา้ วหยดุ ไดท้ นั ท่วงที แลว้ ยมิ้ อยา่ งรู้สึกผดิ “ผหู้ ญิงที่เคยมีลกู สิถึงมีเสน่ห์ ดูหนา้ ตา ของลูกเธอก็รู้แลว้ วา่ เธอไมเ่ คยทาํ ศลั ยกรรมมาก่อนแน่นอน” ไดย้ นิ คาํ วา่ มีลกู จงจ่ิงหา้ วหงุดหงิดข้ึนมาอยา่ งไร้สาเหตุ เขาดึงคอเส้ือ“นายไม่พดู จาน่ีจะตายรึไง!”

เฉินหา้ วรีบปิ ดปากเงียบ มองผชู้ ายที่ผเี ขา้ ผอี อกคนน้ีผา่ นกระจกมองหลงั เป็ นพกั ๆ ก่อนหนา้ น้ียงั มีความสุขอยเู่ ลย วา่ จะโกรธก็โกรธข้ึนมาซะง้นั ยงั จะสามารถพดู คุยกนั อยา่ งมีความสุขม้ยั เน่ีย? เฉินหา้ วไดจ้ ดั เตรียมโรงแรมเสร็จ จงจ่ิงหา้ วพกั อยทู่ ี่น่ีคืนนึง พลิกตวั ไปมากม็ ีแต่ร่างเงาของผหู้ ญิงคนน้นั เขานอนไมห่ ลบั เธอเปลี่ยนไปแลว้ จริงๆ เมื่อก่อนความรู้สึกท่ีเธอมีใหก้ บั คนคือเป็ นผหู้ ญิงใสๆ แต่ตอนน—้ี — เธอมีความมนั่ ใจ กิริยาท่าทาง โดยเฉพาะตอนท่ีพดู ถึงวชิ าชีพของตนเอง หนา้ ตาที่พดู จาฉะฉาน มีหลกั มีฐานน้นั ช่างน่าหลงใหล เพยี งแต—่ — หลายปี มาน้ีเธออยทู่ ี่น่ี ขา้ งกายยงั มีชายอ่ืนหรือเปล่า? พอคิดๆแลว้ เขาไดห้ ยบิ มือถือโทรหากวนจิ้ง ถือโอกาสใหเ้ ขาตรวจสอบชีวติ ความเป็ นอยขู่ อง หลินซินเหยยี นในหลายปี น้ี ขา้ งกายมีผชู้ ายคนไหนหรือเปล่า สายเรียกเขา้ ท่ีโทรเขา้ มาติดๆ ลว้ นเก่ียวขอ้ งกบั หลินซินเหยยี นท้งั น้นั เขาคือ มีใจใหแ้ ลว้ เหรอ? กวนจิ้งแอบคิดอยใู่ นใจ เขาเคยเอาใจใส่ผหู้ ญิงคนไหนมากขนาดน้?ี ถึงไป๋ จวเู่ วยในตอนน้นั หรือเหอรุ่ยหลินในตอนน้ี เขากไ็ มเ่ คยแคร์ขนาดน้ีมาก่อนเลย

หลายปี มาน้ีนิสยั ของเขายงิ่ อยยู่ ง่ิ เยน็ ชา จู่ๆเปลี่ยนมาเร่าร้อน ลว้ นเพราะผหู้ ญิงที่หายตวั ไปนาน คนน้ี ถา้ บอกวา่ ไมม่ ีใจน่ีโกหกแน่นอน แตก่ วนจิ้งไมเ่ ขา้ ใจ ถึงแมผ้ หู้ ญิงคนน้นั มีความสมั พนั ธใ์ นชีวติ สมรสกบั เขา แตเ่ วลาท่ีอยดู่ ว้ ยกนั ไม่ไดย้ าวนานเลย เกิดความรักไดย้ งั ไง? เขาคิดไม่ตก และไมม่ ีคนไขความสงสยั ใหเ้ ขาดว้ ย จงจ่ิงหา้ วเพิ่งวางสายทิ้ง ก็มีสายเรียกเขา้ จากท่านป่ ูจงอีก จงจ่ิงหา้ วไมต่ อ้ งรับสายกร็ ู้วา่ เขาโทรมาทาํ ไม คลื่นในแววตาเขาระยบิ ระยบั จากน้นั ไดค้ ่อยๆหลุบตาลงปกปิ ดความคิดไว้ ไม่มีความออ่ นโยน เหมือนตอนที่คิดถึงหลินซินเหยยี นอีก สิ่งที่มาแทนท่ีคือความเยน็ ชา เขากดป่ ุมรับสาย “แกกบั หลินหลินน่ีมนั ยงั ไงกนั แน่ เธอบอกวา่ แกจะถอนหม้นั ……” “เดี๋ยวรอผมกลบั ไปคอ่ ยคุยกนั ”จงจ่ิงหา้ วจอ้ งนอกหนา้ ต่างดว้ ยสายตาหนกั หน่วง น่ีกเ็ ป็ นสาเหตุ ที่ทาํ ไมเขาไม่อยทู่ ี่นี่ ใหก้ วนจิ้งมาตรวจสอบหลินซินเหยยี น งานหม้นั น้ีไมใ่ ช่แคเ่ ขาแต่งเมียธรรมดาเท่าน้นั แตเ่ ป็ นงานแต่งเช่ือมสายสมั พนั ธ์ของตระกลู เหอ กบั ตระกลู จง ขา่ วของงานหม้นั ไดแ้ พร่สะพดั ไปทวั่ ต้งั นานแลว้ ตอนน้ีเขาจะถอนหม้นั ทางตระกลู เหอกบั ท่ี บา้ นลว้ นตอ้ งการคาํ ช้ีแจงของเขา เพราะฉะน้นั วนั ถดั มาเขาก็ไดก้ ลบั ประเทศเลย กวนจิ้งไปตรวจสอบหลินซินเหยยี นที่ประเทศA คนขบั เป็ นคนมารับเขา เดินทางมาหลาย ชว่ั โมง ไม่ไดท้ าํ ใหเ้ ขาดูเหน่ือยลา้ เลย แต่ไดใ้ หค้ นขบั ไปที่บา้ นตระกลู จง ววิ ทิวทศั นถ์ อยหลงั ไม่นานรถก็ไดจ้ อดลงที่หนา้ คฤหาสนห์ ลงั นึง

เรียบหรูดูมีสไตล์ ร้ัวบา้ นที่สูงโปร่งกบั ประตูหนา้ บา้ นที่สวยงามทนั สมยั ซุม้ หนา้ ต่าง อิฐหิน ของมุมเล้ียว ดูหรูหราอลงั การ คนขบั จอดรถสนิทแลว้ เดินไปเปิ ดประตูรถ จงจิ่งหา้ วโนม้ ตวั ลงมาจากรถอยา่ งใจเยน็ ยนื อยู่ หนา้ ประตู แหงนหนา้ มองดูดว้ ยสีหนา้ เรียบเฉยอยคู่ รู่นึง จากน้นั ไดก้ า้ วฝี เทา้ หนกั แน่นเขา้ ไป เดินผา่ นพ้นื ดินท่ีปูดว้ ยหินออ่ นที่กวา้ งขวาง แลว้ เดินเขา้ ไปในบา้ น “คุณชายครับ”พอ่ บา้ นลุงเฟิ๋ งเดินมาตอ้ นรับ“ท่านป่ ู รอคุณชายอยทู่ ี่ดา้ นในครับ” จงจ่ิงหา้ วพยกั หนา้ เลก็ นอ้ ย เพื่อบอกวา่ ตนเองรู้แลว้ หอ้ งโถงที่กวา้ งใหญ่ไพศาลมีรสนิยม ดา้ นขวาเป็ นสไตลก์ ารตกแตง่ ที่มีความยอ้ นยคุ มาก สี ค่อนขา้ งเขม้ ทาํ ใหห้ อ้ งโถงยงิ่ ดูหนกั แน่นมากยงิ่ ข้ึน คนท่ีพิงอยบู่ นโซฟาไมม้ ะฮอกกานีกค็ ือ ท่านป่ ูจง พอ่ ของจงจิ่งหา้ ว ส่วนผหู้ ญิงที่อยขู่ า้ งๆคนน้นั เขาไมอ่ ยากมองแมแ้ ต่หางตา เขาถอดเส้ือคลุมแลว้ ยนื่ ใหก้ บั คนรับใชใ้ นบา้ น แลว้ เดินไปท่ีโซฟากบั นงั่ ลงที่ขา้ งกายของท่านป่ ู จง “แกนี่มนั ยงั ไงกนั แน่?”จงฉีเฟิ งนง่ั ตวั ตรงอยบู่ นโซฟา ใบหนา้ ท่ีบ่งบอกถึงการอาบน้าํ ร้อนมา ก่อน เผยใหเ้ ห็นความเงียบสงบและความสุขมุ ที่กาลเวลามอบให้ เสียงทรงพลงั และมีบารมี และ ปะปนดว้ ยความจนปัญญากบั ความเศร้าโศก “ผมจะจดั การเอง”ไม่มีอารมณ์ท่ีมากกวา่ แค่ตอบอยา่ งราบเรียบ จงฉีเฟิ งรู้ดีแก่ใจวา่ เพราะอะไรจงจิ่งหา้ วถึงไดเ้ ยน็ ชาขนาดน้ี ยงั คงเพราะแมข่ องเขา เรื่องของ สมยั น้นั —— ปกติเขาไม่กลบั มา อะไรก็ทาํ ตามใจชอบ

แต่งานแต่งเช่ือมสายพนั ธข์ องคร้ังน้ีเกี่ยวพนั ถึงความกา้ วหนา้ ของตระกลู จงในวนั ขา้ งหนา้ อยเู่ มืองB ตระกลู จงเป็ นตระกลู ท่ีรวยพงุ่ พรวด ทาํ ธุรกิจไดใ้ หญโ่ ต แต่ขาดรากฐาน ตระกลู เหอไม่เหมือนกนั มีช่ือเสียงมาเรียงนามมานบั ร้อยปี ถึงธุรกิจของตอนน้ีทาํ ไดไ้ ม่โดด เด่น แตย่ งั มีชื่อเสียงอยู่ งานแตง่ เช่ือมสายสมั พนั ธ์กบั ตระกลู อยา่ งน้ี เป็ นเร่ืองท่ีไดผ้ ลประโยชนก์ นั ท้งั สองฝ่ าย “เรื่องอ่ืนฉนั ปล่อยใหแ้ กทาํ ตามใจชอบได้ แตง่ านหม้นั น้ี จะยกเลิกไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด!”ท่าทีของจงฉี เฟิ งกแ็ ขง็ กร้าวข้ึนมา จงจ่ิงหา้ วไมร่ ู้หนาวรู้ร้อน พร้อมพดู ราบเรียบ“งานแตง่ ของผม กม็ ีแค่ผมเท่าน้นั ท่ีสามารถ ตดั สินใจได”้ “แก——”จงฉีเฟิ งหายใจติดขดั ทรวงอกข้ึนๆลงๆอยา่ งรวดเร็ว ยซู่ ่ิวที่นงั่ อยขู่ า้ งกายรีบลูบหลงั ใหเ้ ขา“คอ่ ยๆคุยกนั คะ่ อยา่ โมโห” “จะไม่ใหโ้ มโหไดย้ งั ไง?”จงฉีเฟิ งหนา้ บ้ึง “จิ่งหา้ ว คร้ังน้ีลูกกฟ็ ังพอ่ เถอะนะ——”ยซู่ ่ิวพยายามพดู เกล้ียกลอ่ ม เสียงของจงจ่ิงหา้ วยง่ิ เยน็ ชาข้ึนไปอีก เขาหวั เราะเยาะแลว้ พดู “คุณใชฐ้ านะอะไรมาคุยกบั ผม?” สีหนา้ ของยซู่ ่ิวดูแย่ “ไมว่ า่ ยงั ไงเธอกเ็ ป็ นผใู้ หญ่กวา่ แกพดู จาแบบน้ีกบั ผใู้ หญไ่ ดย้ งั ไง?”จงฉีเฟิ งตบราวจบั โซฟา แลว้ ลุกข้ึน ยซู่ ่ิวลุกข้ึนมาประคองเขา“อยา่ โกรธเลยนะคะ ฉนั สามารถเขา้ ใจอารมณ์ของจิ่งหา้ วไดค้ ะ่ ”

จงฉีเฟิ งถอนหายใจพร้อมกมุ มือของยซู่ ่ิวไว“้ หลายปี มาน้ีลาํ บากคุณแลว้ ” จงจ่ิงหา้ วลกุ ข้ึน เขาไมอ่ ยากเห็นพอ่ หวานแหววกบั ผหู้ ญิง เขาหยบิ เส้ือสูทมาจากมือของคนรับใช้ และหนั หลงั ใหก้ บั จงฉีเฟิ ง“ทางตระกลู เหอผมจะจดั การ เอง” พดู จบก็ไดเ้ ดินจากไป จงฉีเฟิ งช้ีเขาไว“้ เขา ทาํ ไมเขายงั เอาแต่ใจขนาดน้ีอีก? เขายงั เด็กอยเู่ หรอ? ทาํ ไมถึงไมร่ ู้จกั หนกั เบาเลย? !” ยซู่ ่ิวถอนหายใจเบาๆ“คงจะเพราะไม่ชอบคุณหนูตระกลู เหอคนน้นั ม้งั คะ” “ไมห่ รอก”จงฉีเฟิ งไมค่ ิดแบบน้ี“ก่อนหนา้ น้ีเขายงั รับปากเลย” ยซู่ ่ิวคิดๆแลว้ ก็ใช่ ก่อนหนา้ น้ีกร็ ับปากไปแลว้ น่ีก็ใกลจ้ ะหม้นั แลว้ กลบั เปลี่ยนใจซะง้นั ตอนที่ 62 หัวใจยงั เต้นอยู่ จงฉีเฟิ งกลบั มานง่ั ท่ีโซฟา และเรียกลุงเฟิ๋ งมา“นายไปตรวจสอบหน่อย เขาไปต่างประเทศคร้ังน้ี ไปเจอเร่ืองอะไรมาหรือเปล่า” ถอนหม้นั อยา่ งไมม่ ีเหตผุ ล น่ีทาํ ใหเ้ ขาไม่คิดมากไม่ได้ ยซู่ ่ิวกมุ มือของจงฉีเฟิ งไวแ้ ละพดู อยา่ งกงั วล“คุณตรวจสอบเขา ถา้ เขารู้เขา้ จะตอ้ งโกรธแน่นอน เดิมทีความสมั พนั ธข์ องเขากบั พวกเราก็ตึงเครียดกนั อยแู่ ลว้ หรือไม่ คุณลองคุยกบั เขาดูอีกทีม้ยั คะ” ลุงเฟ๋ิ งก็คลอ้ ยตาม“กน็ นั่ น่ะสิครับ นิสยั ของคุณชาย คุณท่านกร็ ู้ดีนี่ครับ”

สีหนา้ ของจงฉีเฟิ งตึงเครียด เขาพดู อยา่ งเยน็ ชา“นิสยั อยา่ งเขา จะสามารถคุยกบั เขาดีๆเหรอ?” เขาฟ้ื นฟสู ีหนา้ แตท่ ่าทีกลบั หนกั แน่น“อยา่ งอ่ืนผมตามใจเขาไดห้ มด แต่คร้ังน้ีไมไ่ ด”้ น่ีเก่ียวพนั ถึงอนาคตของตระกลู จง ยซู่ ่ิวยงั อยากพดู เกล้ียกลอ่ ม กลบั ถูกจงฉีเฟิ งพดู ขดั จงั หวะเสียก่อน“อยา่ เกล้ียกลอ่ มผมอีกเลย เร่ืองน้ีผมตดั สินใจข้นั เด็ดขาดแลว้ ” เขาเงยหนา้ มองไปท่ีลุงเฟิ๋ ง“ไปเถอะ” “เอ่อ——”ลุงเฟ๋ิ งมองไปทางยซู่ ่ิวอยา่ งลงั เล ยซู่ ่ิวถอนหายใจทีนึง“แลว้ แต่เขาเถอะ นิสยั เหมือนกนั ท้งั สองพอ่ ลูก ใครก็เกล้ียกล่อมไม่สาํ เร็จ” ลุงเฟ๋ิ งไดแ้ ต่ทาํ ตามคาํ สงั่ ของจงฉีเฟิ ง จงจ่ิงหา้ วที่เพิง่ ออกจากคฤหาสน์กถ็ กู เหอรุ่ยหลินขวางทางไว้ “อะหา้ ว——” จงจ่ิงหา้ วทาํ เป็ นมองไมเ่ ห็น ไดเ้ ดินผา่ นเธอไปข้ึนรถ เหอรุ่ยหลินตามมากระชากแขนของเขาไว“้ ฉนั ติดตามอยขู่ า้ งกายคุณมานานหลายปี ฉนั ทาํ ผิด แค่คร้ังเดียว คุณกล็ งโทษฉนั ถึงข้นั น้ีเลยเหรอคะ?” จงจ่ิงหา้ วหยดุ ฝี เทา้ ลง ท่าทางของเขาฉบั พลนั เกินไป เหอรุ่ยหลินไม่ทนั หยดุ ฝี เทา้ ไดช้ นเขา้ อยา่ ง จงั เธอเงยหนา้ ข้ึน มองใบหนา้ ท่ีทาํ ใหเ้ ธอหลงใหลมานาน พร้อมมองอยา่ งเคลิบเคลิ้ม

จงจ่ิงหา้ วมองผหู้ ญิงท่ีติดตามอยขู่ า้ งกายเขามานาน เขากเ็ คยคิดเหมือนกนั วา่ ถึงแมผ้ หู้ ญิงคนน้ีมี เล่ห์เหลี่ยม ไม่ไดบ้ ริสุทธ์ิเหมือนภายนอก แตเ่ ธอไดม้ อบกายใหก้ บั เขา ไมว่ า่ จะดว้ ยเหตุหรือผล เขาลว้ นตอ้ งรับผิดชอบ ถึงไมม่ ีความรัก ก็มีความรับผดิ ชอบอยู่ แต่นาทีท่ีเห็นหลินซินเหยยี น เขาพบวา่ หวั ใจที่เดิมทีสงบของตนเอง ยงั มีอารมณ์หวน่ั ไหวอยู่ ยงั สามารถเปลี่ยนมาเร่าร้อนเพราะคนๆนึง และหวั ใจยงั เตน้ อยู่ เขาไมร่ ู้วา่ นนั่ คืออะไร เขารู้แค่วา่ ถา้ เขาแต่งงาน ตอ่ ไปจะตอ้ งเสียใจแน่นอน จงจ่ิงหา้ วยนื่ มือจบั แกม้ ของเธอ และพดู อยา่ งออ่ นโยน“คุณทาํ ผิดแค่คร้ังเดียวจริงเหรอ?” มีอยหู่ ลายคร้ังท่ีเขาทาํ เป็ นไมร่ ู้ไม่เห็น ไม่ยอมไปสืบสาวราวเรื่อง แต่ไมไ่ ดห้ มายความวา่ เขาไมร่ ู้เลยสกั นิด เหอรุ่ยหลินอ้ึง เขา เขารู้อะไรบา้ ง? พอนึกดูดีๆน่ีกผ็ า่ นมาหลายปี แลว้ เขาไม่รู้หรอก อีกอยา่ งตอนน้ียงั มีพ่ชี ายคอยช่วยเหลือเธออยู่ เขาไม่มีทางพบเห็นอะไรหรอก ถา้ เขาโกรธเธอ กล่าวโทษเธอ บางทีเรื่องยงั มีทางหนีทีไล่ แตเ่ ขาสงบนิ่งขนาดน้ี ยง่ิ สงบน่ิง ยง่ิ ไดพ้ สิ ูจน์วา่ เขาตดั สินใจข้นั เด็ดขาดแลว้

เหอรุ่ยหลินกระวนกระวายใจจะแยอ่ ยแู่ ลว้ ดึงแขนของจงจิ่งหา้ วไวแ้ น่น“อะหา้ ว ฉนั รักคุณ นานขนาดน้ีแลว้ คุณยงั ไม่รู้ใจฉนั เหรอคะ?” “แต่วา่ ผมไมไ่ ดร้ ักคุณ”ระหวา่ งท่ีพดู จงจิ่งหา้ วไดห้ วั เราะเยาะตนเองทีนึง หวั เราะเยาะเขา เหอรุ่ยหลินส่ายหวั สุดฤทธ์ิ ตะคอกราวกบั ใกลจ้ ะควบคุมไม่ได“้ ไม่จริง ไมจ่ ริง คุณรักฉนั คุณดี กบั ฉนั ——” “นนั่ ไมใ่ ช่ความรัก!”เป็ นแคค่ วามรับผิดชอบของคืนน้นั เฉยๆ เขาฝื นใจใหต้ นเองรักเธอ แต่ผา่ นมานานหลายปี เขาก็ยงั ไม่สามารถปันใจใหเ้ ธอไดอ้ ีกเช่นเคย “สิ่งที่ติดคา้ งคุณ ผมจะชดเชยใหแ้ น่นอน แต่จะไม่ใชง้ านแตง่ งานมาชดเชยเด็ดขาด” เขาปัดมือ ของเหอรุ่ยหลินทิ้ง เห็นไดช้ ดั วา่ ไม่อยากคุยเรื่องน้ีอีก แต่เหอรุ่ยหลินไมย่ อมปลอ่ ยมือ“ฉนั ไม่ตอ้ งการชดเชย ฉนั ตอ้ งการแค่คุณเท่าน้นั ” เธอไม่อยากยอมรับ แต่ความจริงไดพ้ ิสูจนแ์ ลว้ วา่ จงจ่ิงหา้ วมีใจใหห้ ลินซินเหยยี นจริงๆแลว้ ไม่ง้นั ก็ไม่เปลี่ยนไปราวกบั คนละคนหลงั จากท่ีไดเ้ จอหนา้ หลินซินเหยยี นหรอก ท่าทีเฉียบขาดปานน้ี เธอตวาดอยใู่ นใจ ทาํ ไมผหู้ ญิงคนน้นั ไมถ่ กู รถชนตายใหร้ ู้แลว้ รู้รอดกนั ไปเลย? “ผหู้ ญิงคนน้นั มีดีอะไรกนั แน?่ ตอนที่เธอแต่งงานกบั คุณ ก็มีผชู้ าย……” “พดู พอหรือยงั ?”จงจิ่งหา้ วพดู ขดั จงั หวะเธอ“กลบั ไปสงบสติอารมณ์ก่อนแลว้ เราคอ่ ยมาคุยกนั ” ตอนน้ีเขาไมอ่ ยากพดู มากกบั เธอแมแ้ ต่คาํ เดียว

“อะหา้ ว อะหา้ ว——” เหอรุ่ยหลินร้องไหจ้ นแทบจะขาดใจ จงจ่ิงหา้ วไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจ คนขบั ไดเ้ ปิ ดประตูรอเขาไวแ้ ลว้ เขาโนม้ ตวั นงั่ เขา้ ไปในรถ คนขบั ถามวา่ ไปไหน เขานวดระหวา่ งคิว้ และพดู อยา่ งเรียบเฉย“ไปบริษทั ” ประเทศA หลงั จากไดเ้ จอจงจ่ิงหา้ ว สภาพจิตใจของหลินซินเหยยี นก็ตึงเครียดอยตู่ ลอดเวลา ตอนทานขา้ ว ไมร่ ะวงั ไดท้ าํ ถว้ ยตกหลน่ จวงจื่อจิ่นมองหนา้ ลกู สาวและพดู อยา่ งเป็ นห่วง“เกิดอะไรข้ึนกบั เรื่องงานเหรอลกู ? ต้งั แต่ กลบั มาลูกกใ็ จลอยตลอดเลย หลายปี มาน้ีลกู ไมเ่ คยหยดุ พกั เลย หรือไมพ่ กั ผอ่ นหน่อยม้ยั ” หลินซีเฉินมองหม่าม๊ีอยา่ งไมท่ ิ้งร่องรอย เธอเป็ นแบบน้ี จะตอ้ งเป็ นเพราะไอส้ ารเลวนน่ั แน่ๆ เลย! แค่นึกถึงหนา้ ตาที่เขารังแกหม่ามี๊ หลินซีเฉินกก็ ดั ฟันดว้ ยความโกรธเคือง มือท้งั สองกาํ ตะเกียบ ไวแ้ น่น แทบอยากจะอดั ไอส้ ารเลวนน่ั ใหน้ ่วมไปเลย หลินซินเหยยี นดึงสติกลบั มา เพื่อไม่ใหจ้ วงจื่อจ่ินเป็ นห่วง เธอไดพ้ ดู โกหก“ไมม่ ีอะไรค่ะ คง……คงจะเพราะเมื่อคืนไม่ไดพ้ กั ผอ่ นดีๆ ไมเ่ ป็ นไรคะ่ ” หลินซีเฉินคีบผกั ใหห้ ลินซินเหยยี น“หมา่ ม๊ี หมา่ มี๊กินเยอะๆนะครับ”

เห็นลกู ชายรู้เดียงสาขนาดน้ี หลินซินเหยยี นยมิ้ อยา่ งชื่นใจ พร้อมยนื่ มือขย้ผี มของเขา“ลกู ควรจะ กินเยอะๆหน่อย ร่างกายกาํ ลงั อยใู่ นช่วงเจริญเติบโตอย”ู่ เธอตกั ซุปซ่ีโครงหมใู หล้ ูกชายถว้ ยนึง หลินลุย่ ซีไมพ่ อใจ มองหลินซินเหยยี นแลว้ ทาํ หนา้ มุ่ย“หมา่ ม๊ีลาํ เอียง รักพี่ชายคนเดียว ไมร่ ักหนู เลย” จวงจื่อจิ่นที่อยขู่ า้ งๆยมิ้ อ่อนๆ“เด็กคนน้ีน่ีตวั กะเปี๊ ยกเดียว แตแ่ ตเ่ ถียงคาํ ไม่ตกฟากเลย” หลินซีเฉินยกน้าํ ซุปของตนเองใหน้ อ้ งสาว“ใหเ้ ธอ โอเคยงั ” หลินลุ่ยซีกลอ่ มง่ายแถมยงั ไมเ่ จา้ คิดเจา้ แคน้ เห็นพชี่ ายยกน้าํ ซุปใหต้ นเอง กไ็ ดย้ มิ้ แฉ่ง พอทานขา้ วเสร็จ หลินซินเหยยี นไปลา้ งจาน จวงจื่อจิ่นไดไ้ ปอาบน้าํ ใหห้ ลินลุย่ ซี ส่วนหลินซีเฉินไดเ้ อาแท็บเลต็ ของตวั เองออกมา นึกถึงตอนท่ีใหป้ ากคาํ อยใู่ นสถานีตาํ รวจ ผชู้ ายคนน้นั บอกวา่ ตวั เองช่ือจงจ่ิงหา้ ว เขาพยายามลองเสิร์ชชื่อน้ีในBaiduดู ไม่นาน ทุกอยา่ งเกี่ยวขอ้ งกบั จงจ่ิงหา้ วกเ็ ดง้ ออกมา ประเทศZ คนเมืองB ประธานบริษทั วา่ นเยวก่ รุ๊ป สูง185cm น้าํ หนกั 65kg ปี น้ีอาย3ุ 2ปี ตอนที่อาย2ุ 2ปี ไดร้ ับช่วงต่อจากบริษทั วา่ นเยวก่ รุ๊ป ดาํ รงตาํ แหน่งประธานของบริษทั ในช่วงระหวา่ งน้ี เขาเคยติดโพลมหาเศรษฐีท่ีรวยอนั ดบั ตน้ ๆของประเทศอยหู่ ลายคร้ัง เป็ นมหา เศรษฐีท่ียงั หนุ่มท่ีสุดในประเทศ สถานะ โสด แคเ่ คยยอมรับสถานะของแฟนสาวคนนึง เหอรุ่ยหลิน

หลินซีเฉินแบะปาก คิดไม่ถึงเลยวา่ ไอห้ มอน่ีจะรวยขนาดน้ี คนรวยก็จะสามารถทาํ อะไรไดต้ ามใจชอบง้นั เหรอ? คนรวยก็จะสามารถรังแกหม่าม๊ีของเขาง้นั เหรอ? เขากาํ หมดั ไวแ้ น่น สาบานวา่ จะตอ้ งสงั่ สอนผชู้ ายท่ีน่ารังเกียจคนน้นั ใหไ้ ด้ เขาวางแทบ็ เลต็ ลง และยน่ื มือไปหยบิ มือถือเตรียมโทรหาครูของตนเอง ในเวลาน้ีเอง หลินซิน เหยยี นไดอ้ อกมาจากหอ้ งครัว เห็นลกู ชายตวั เองจะโทรศพั ทจ์ ึงไดถ้ ามวา่ “ดึกป่ านน้ีแลว้ ลกู ไม่ อาบน้าํ เขา้ นอน จะโทรหาใครครับ?” “……” หลินซีเฉินโกหกไม่เป็ น โกหกทีไรหนา้ ก็จะแดงทุกที ทีน้ีไม่รู้แลว้ วา่ จะตอบยงั ไง หลินซินเหยยี นเห็นวา่ ผิดสงั เกต จึงไดเ้ ดินมาดูเขา แตก่ ลบั เห็นแทบ็ เลต็ บนโซฟาโดยไมไ่ ดต้ ้งั ใจ ในแท็บเลต็ คือขอ้ มูลของจงจิ่งหา้ ว เธอขมวดคิว้ แน่น หลินซีเฉินอยากซ่อนแต่ไม่ทนั แลว้ ไดแ้ ตท่ นดูหลินซินเหยยี นหยบิ ข้ึนมาอยา่ งหนา้ ตาเฉย หลินซินเหยยี นมองหนา้ ลูกชาย“ทาํ ไมถึงทาํ แบบน้ี?” ตอนที่ 63 ใช้งานเลยี้ งเป็ นเคร่ืองมอื ในการทาํ ร้ายคน หลินซีเฉินกม้ หนา้ ไวไ้ ม่พดู จา

หลินซินเหยยี นขมวดคิ้ว“ลกู พดู สิ” หลินซีเฉินแคะปลายนิ้ว“เขารังแกหม่ามี๊ ผมจะช่วยหม่าม๊ีสง่ั สอนเขาครับ” ทีน้ีหลินซินเหยยี นยง่ิ ขมวดคิว้ แน่นข้ึนไปอีก ก่อนหนา้ น้ีเขากค็ อยย้าํ เร่ืองนึงอยตู่ ลอดเวลา จงจิ่ง หา้ วรังแกเธอ เขา—— ทนั ใดน้นั หลินซินเหยยี นเบิกตากวา้ ง เขาเห็น จงจิ่งหา้ วจูบเธอ? “ล่ยุ ซี……” หลินซินเหยยี นไมร่ ู้จะอธิบายยงั ไง ส่วนหลินซีเฉินไดท้ ุบทรวงอกอยา่ งแน่วแน่พร้อมพดู วา่ “หมา่ มี๊ ถึงแมผ้ มกบั ลยุ่ ซีไมม่ ีพอ่ แตผ่ ม เป็ นลูกผชู้ ายแทๆ้ ผมจะปกป้ องหม่ามี๊เองครับ” ทนั ใดน้นั หลินซินเหยยี นถกู คาํ วา่ ผมไมม่ ีพอ่ ท่ิมแทงใจ เร่ืองที่ภายในจิตใจแกลง้ มองขา้ มมาโดย ตลอด เธอไมอ่ ยากเอย่ ถึงเร่ืองน้ี เธอนึกวา่ ขอแคเ่ ธอรักพวกเขาใหม้ ากๆ กจ็ ะสามารถชดเชยเร่ืองท่ีไมม่ ีพอ่ ได้ แตว่ า่ จู่ๆถกู ลูกชายเอ่ยข้ึนมาอยา่ งฉบั พลนั อยา่ งน้ี เธอรู้สึกเจบ็ แน่นหนา้ อก

เธอกอดลูกชายไวแ้ ละกม้ หนา้ จูบผมของเขา ถึงแมเ้ ขาฉลาดมาก แตแ่ ทจ้ ริงแลว้ ก็เพง่ิ จะหา้ ขวบ นิดๆเอง เขายงั เป็ นเดก็ อยู่ แต่กลบั พดู อยตู่ ลอดวา่ จะปกป้ องเธอ ฝ่ ามือเธอคอยลูบหลงั ลกู ชาย“หมา่ ม๊ีมากกวา่ ท่ีตอ้ งปกป้ องพวกหนู——” หลินซีเฉินไม่เห็นดว้ ย จึงไดส้ ่ายหวั “ผชู้ ายตา่ งหากท่ีตอ้ งปกป้ องผหู้ ญิง ผมเป็ นลูกผชู้ าย ผม ปกป้ องหม่าม๊ีเองครับ” “……” หลินซินเหยยี นมองลกู ชายอยา่ งหมดคาํ พดู เขาเพิง่ จะอายเุ ท่าไหร่เอง ทาํ ไมนิสยั ถึงไดเ้ ป็ นคนที่ มีความคิดผชู้ ายเป็ นใหญ่ขนาดน้?ี “ใครเป็ นคนสอนลกู ?”หลินซินเหยยี นขมวดคิ้วถาม หลินซีเฉินกะพริบตาปริบๆ ครุ่นคิดอยสู่ องวนิ าท“ี ครูของผมเองครับ” หลินซินเหยยี นอุม้ ลูกชายไปอาบน้าํ กลบั คิดอยใู่ นใจวา่ เธอควรจะไปคุยกบั ครูของลกู ชายหน่อย ดีหรือเปล่า เด็กตวั แค่น้ี พดู เรื่องพวกน้ีกบั เขามนั จะเหมาะสมเหรอ? “หมา่ ม๊ีครับ ที่จริงครูของผมหนา้ ตาหล่อดีนะครับ แถมดีกบั ผมดว้ ย——” “หยดุ !”หลินซินเหยยี นพดู ขดั จงั หวะลูกชาย เดก็ คนน้ีตวั กะเป๊ี ยกเดียว ทาํ ไมความคิดถึงได้ ซบั ซอ้ นขนาดน้ี? หลินซีเฉินพมึ พาํ คาํ นึง“หม่าม๊ีไมค่ ิดเผือ่ ตวั เอง ผมจะตอ้ งคิดเผอ่ื หม่าม”๊ี “……”

หลินซินเหยยี นโยนเขาเขา้ ไปในน้าํ “ตอ่ ไปหา้ มยงุ่ เรื่องผใู้ หญ”่ “ทาํ ไมครับ?”หลินซีเฉินยอ้ นถาม “ไม่ทาํ ไม นี่เป็ นการตดั สินใจของหม่าม๊ี คุณครูของลกู น่าจะเคยบอกวา่ ตอ้ งเชื่อฟังคาํ พดู ของ หม่ามี๊?” หลินซีเฉินกม้ หนา้ ไว้ พร้อมกบั พยกั หนา้ ครูเคยบอกอยวู่ า่ เดก็ จะตอ้ งเช่ือฟังคาํ พดู ของผใู้ หญ่ แถมยงั บอกดว้ ยวา่ หม่ามี๊เล้ียงดูเธอกบั นอ้ งสาวลาํ บากมาก จะทาํ ใหห้ ม่าม๊ีโกรธไม่ได้ ถา้ เขามีป่ าป๊ าบางทีหมา่ มี๊ก็อาจจะไม่ตอ้ งเหนื่อยขนาดน้ีแลว้ แตว่ า่ หม่ามี๊ไมเ่ คยพดู ถึงเร่ืองน้ี เขาก็ไม่กลา้ ถามอีก คุณยายยงิ่ ไม่ใหถ้ าม เขาคิด ป่ าป๊ าของเขาจะตอ้ งเป็ นผชู้ ายที่ไม่มีความรับผิดชอบและทิ้งหมา่ ม๊ีแน่นอน หลินซีเฉินยน่ื มือกอดหลินซินเหยยี นไว“้ ผมรักหม่าม๊ีครับ” หลินซินเหยยี นรู้สึกความอบอุน่ วนเวยี นอยใู่ นหวั ใจ เหมือนน้าํ พรุ ้อน ค่อยๆห่อหุม้ เธอเอาไว้ ทุกอยา่ งมนั คุม้ คา่ แลว้ มองดูลูกท้งั สองที่หนา้ ตาน่ารักขนาดน้ี รู้เดียงสาขนาดน้ี เธอพึงพอใจ แลว้ เธอหอมแกม้ ลกู ชาย“หมา่ มี๊กร็ ักลูกครับ” ถึงแมช้ ่วงกลางวนั มีจวงจ่ือจิ่นคอยดูแลเด็กท้งั สอง แตต่ อนกลางคืนหลินซินเหยยี นลว้ น รับผดิ ชอบเอง ต้งั แต่เลก็ จนโตเธอแทบจะเป็ นคนพาพวกเขาเขา้ นอนเอง

ช่วงกลางวนั เธองานยงุ่ เดิมทีเวลาที่ไดอ้ ยกู่ บั ลกู ก็นอ้ ยอยแู่ ลว้ เพราะฉะน้นั ช่วงกลางคืนเป็ น เวลาท่ีเธอไดใ้ กลช้ ิดกบั ลูกๆ เธอเลา่ นิทานใหพ้ วกเขาฟัง ลูกๆคลอเคลียอยใู่ นออ้ มกอดของเธอ นี่เป็ นสิ่งที่มีความสุขท่ีสุดสาํ หรับเธอ ญาติท่ีสนิทชิดเช้ือท่ีสุด และความผกู พนั ทางสายเลือด ก็คงจะเป็ นแบบน้ีสินะ หลินซินเหยยี นมาทาํ งาน หลินซีเฉินยงั จะคอยตามมาดว้ ย บอกวา่ จะปกป้ องเธอ แถมยงั ทาํ หนา้ หา้ มปฏิเสธดว้ ย ทาํ ใหห้ ลินซินเหยยี นอยากปฏิเสธกไ็ ม่ได้ “หม่ามี๊ทาํ งาน จะเจออนั ตรายอะไรได?้ ”หลินซินเหยยี นร้องไหไ้ ม่ไดห้ วั เราะไมอ่ อก เธอท่ีเป็ นผใู้ หญ่ยงั ตอ้ งใหเ้ ดก็ มาปกป้ องเหรอ “ผมไมส่ น”ท่าทีของหลินซีเฉินเดด็ ขาดเกือบจะพดู หลดุ ปากวา่ ถา้ จงจ่ิงหา้ วไอส้ ารเลวนนั่ มา รังแกหม่ามี๊อีกจะทาํ ยงั ไง? ตวั ไมใ่ หญ่ แตเ่ จา้ เล่ห์ไมเ่ บาเลย หลินซินเหยยี นเปล่ียนความคิดของเขาไม่ได้ จึงไดต้ กลงพาเขาออกจากบา้ น จวงจ่ือจิ่นคอยดูแล หลินลุ่ยซีอยทู่ ่ีบา้ น พอออกจากบา้ น หลินซีเฉินข้ึนรถเอง หลินซินเหยยี นคาดเขม็ ขดั นิรภยั ใหเ้ ขาเสร็จ กไ็ ดล้ ุกข้ึน ปิ ดประตูรถ ในขณะท่ีเธอกาํ ลงั จะเขา้ ไปนงั่ ฝ่ังคนขบั พบวา่ รถท่ีจอดอยขู่ า้ งถนนเหมือนกาํ ลงั แอบดูเธออยู่ เธอตื่นตกใจ แตพ่ อคิดๆแลว้ ตวั เองอยทู่ ี่นี่กไ็ ม่ไดไ้ ปขดั ใจใครเขา้ ตวั เองคงจะตาฝาดไปแลว้ ม้งั ?

ใครจะมาดอ้ มๆมองๆกลางวนั แสกๆ? เธอไม่ไดค้ ิดมากกข็ ้ึนรถไปเลย เธอเหมือนปกติที่ทานขา้ วจากบา้ นเสร็จ ก็เดินทางไปทLี่ EOโดยตรงเลย หลินซินเหยยี นมองผา่ นกระจกมองหลงั เห็นรถท่ีจอดอยขู่ า้ งถนนคนั น้นั กาํ ลงั สะกดรอยตาม เธอโดยที่ไม่ไดต้ ้งั ใจ มือของเธอกมุ พวงมาลยั ไวแ้ น่น ถา้ เม่ือครู่คือตาฝาด แลว้ ตอนน้ีละ่ ? หวั ใจของเธอเหมือนถูกอะไรจบั เอาไว้ เธอจะตอ้ งรู้ใหไ้ ด้ ช่วงเชา้ มีคนนอ้ ย หลินซินเหยยี นไม่สามารถสลดั รถที่คอยสะกดรอยตามเธอทิ้ง คิดไปคิดมาเพื่อไม่ใหล้ กู ชายเจออนั ตราย เธอขบั รถใหช้ า้ ลง ตอนที่รถขบั มาถึงร้านกผ็ า่ นไป คร่ึงชว่ั โมงแลว้ ทุกคนแทบจะมาทาํ งานกนั หมดแลว้ เธอลงจากรถและพาหลินซีเฉินเขา้ ไปในร้าน ในร้านมีคนเยอะ ถึงคนท่ีสะกดรอยตามเธอเป็ นคนร้ายก็ไม่กลา้ บุกเขา้ มาผลีผลามหรอก จดั เตรียมลกู ชายเสร็จ หลินซินเหยยี นเดินไปหารถคนั น้นั เธออยากดูซิวา่ ใครกนั ที่สะกดรอยตามเธอ จุดประสงคท์ ่ีสะกดรอยตามเธอคืออะไร รถคนั น้นั ไดต้ ิดฟิ ลม์ มืดไว้ หลินซินเหยยี นไม่เห็นคนที่อยดู่ า้ นใน จึงไดย้ กมือเคาะกระจกรถ ไม่มีคนตอบ กระจกรถกไ็ ม่ไดเ้ ล่ือนลงมา

หลินซินเหยยี นยนื อยหู่ นา้ รถ“สะกดรอยตามฉนั มาตลอดทาง ถกู ฉนั พบเห็นเขา้ ยงั มาหลบอีก มนั สนุกมากเลยเหรอ?” กวนจิ้งท่ีอยใู่ นรถเกาศีรษะ เขามาตรวจสอบขอ้ มูลของเธอ เวลาเร่งด่วนมาก สองวนั น้ีเขาไม่ได้ พกั ผอ่ นดีๆ เม่ือวานก็นอนอยใู่ นรถ ร่างกายไม่สดช่ืนไม่กระปร้ีกระเปร่า ถึงไดถ้ กู หลินซินเห ยยี นพบเห็น เขาเอามือท้งั สองกมุ หนา้ ใชแ้ รงขย้รี อบนึงถึงรู้สึกสดช่ืนข้ึนมาบา้ ง เขาเลื่อนกระจกรถลงมา ยมิ้ พร้อมเป็ นฝ่ ายทกั ทายก่อน“ไม่ไดเ้ จอกนั นานเลยครับ” หลินซินเหยยี นจอ้ งมองเขาอยสู่ องวนิ าท“ี ทาํ ไมถึงเป็ นนาย?” เธอแปลกใจมาก กวนจิ้งกินปูนร้อนทอ้ งอยา่ งไร้สาเหตุ สายตาเขาลุกล้ีลกุ ลน“เออ่ ……ผมมาทาํ ธุระท่ีน่ีครับ” หลินซินเหยยี นหวั เราะเยาะเสียงนึง เม่ือวานจงจิ่งหา้ วมา วนั น้ีเขาก็บงั เอิญโผลม่ าทาํ ธุระที่น่ีอีก? มีเร่ืองบงั เอิญขนาดน้ีเลยเหรอ? “เขาใหน้ ายมาทาํ อะไร?”หลินซินเหยยี นไมค่ ิดจะตอ่ ความยาว สาวความยดื กบั เขา แต่ไดถ้ าม ตรงๆ กวนจิ้งปิ ดปากเงียบไมย่ อมพดู จะบอกวา่ มาตรวจสอบเธอกค็ งไม่ไดม้ ้งั ? ไม่วา่ ใครกค็ งไม่ชอบที่ถกู คนอ่ืนตรวจสอบความเป็ นส่วนตวั หรอกม้งั ? “จะใหฉ้ นั โทรถามเขาม้ยั ?”หลินซินเหยยี นมีท่าทีท่ีแขง็ กร้าวมาก

ท่าทีของหลินซินเหยยี นทาํ ใหเ้ ขาอ้ึง อดสาํ รวจเธอต้งั แต่หวั จรดเทา้ ไม่ได้ ไมว่ า่ จะสีหนา้ ท่าทาง จากการพดู จา หรือความรู้สึกโดยรวมท่ีมีใหก้ บั คนลว้ นรู้สึกเธอเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็ นสาวแลว้ เม่ือก่อนถือไดว้ า่ เป็ นแค่เดก็ ผหู้ ญิง กวนจิ้งกาํ ผมตวั เอง“เอ่อคือ ประธานจงก็แคอ่ ยากรู้ที่อยอู่ าศยั ของคุณเท่าน้นั เองครับ” เงียบสงบลงมาทนั ที หลินซินเหยยี นหนั หลงั เดินกลบั เขา้ ไปในร้าน ดูท่าเธอจะตอ้ งเปลี่ยนท่ีอยใู่ หมแ่ ลว้ จริงๆ เธอไม่อยากถูกรบกวน โดยเฉพาะจงจิ่งหา้ ว! “คุณหลิน——”กวนจิ้งอยากอธิบายสกั คาํ หลินซินเหยยี นไมใ่ หโ้ อกาสเขา แต่ไดเ้ ดินเขา้ ไปในLEOโดยตรง กวนจิ้งทาํ ปากบรื๋อ มีความรู้สึกเหมือนเทพเทวดาตีกนั มนุษยโ์ ลกรับกรรม ตอนท่ีหลินซินเหยยี นคิดหาวธิ ีจากไป เปล่ียนไปใชช้ ีวติ ท่ีอ่ืน เมืองBของประเทศZ จงจ่ิงหา้ วถกู เรียนเชิญไปทานขา้ วที่ตระกลู เหอ หากจงจ่ิงหา้ วไม่ยกถอนหม้นั มนั ก็ยอ่ มดีอยแู่ ลว้ ทานขา้ วดว้ ยกนั กส็ ามารถเชื่อมสายสมั พนั ธ์ ของท้งั สองครอบครัวดว้ ย

แตว่ า่ ตอนน้ีถูกเรียนเชิญไปทานขา้ ว เกรงวา่ คงจะใชง้ านเล้ียงเป็ นเคร่ืองมือในการทาํ ร้ายคน แน่นอน เป็ นเรื่องท่ีไม่ชา้ กเ็ ร็วเท่าน้นั เอง จงจ่ิงหา้ วเตรียมพร้อมต้งั นานแลว้ เหอรุ่ยหลินแตง่ เน้ือแตง่ ตวั ไดส้ วยงามมาก คนของตระกลู เหอกอ็ ยกู่ นั พร้อมหนา้ พร้อมตา รวมถึงเหอรุ่ยเจ๋อท่ีอยตู่ า่ งประเทศมานานหลายปี หอ้ งโถงที่เหลืองอร่ามแวววาว ดูเหมือนจะคึกคกั มากเป็ นพเิ ศษ จงจ่ิงหา้ วใส่ชุดสูทสีดาํ เดินยอ้ นแสงไฟมาอยา่ งสง่า เห็นจงจิ่งหา้ วเดินเขา้ มา สายตาของเหอรุ่ยเจ๋อเปลี่ยนไปทนั ท…ี … ตอนที่ 64 ต่างกไ็ ม่ตดิ ค้างกนั อกี เร่ืองถอนหม้นั คนของตระกลู เหอรู้หมดแลว้ เหอรุ่ยเจ๋อกย็ อ่ มรู้เช่นกนั อีกอยา่ งเขาไดร้ ู้จากปาก ของเหอรุ่ยหลินวา่ ทาํ ไมคร้ังน้ีจงจ่ิงหา้ วถึงไดถ้ อนหม้นั เพราะฉะน้นั พอเจอหนา้ เขา จึงปกปิ ดความโกรธเคืองในใจไวไ้ ม่อยู่ เหอรุ่ยสิงผเู้ ป็ นพ่ชี ายที่อยขู่ า้ งๆ รู้สึกไดถ้ ึงอารมณ์แปรปรวนของนอ้ งชาย จึงไดต้ บไหลเ่ ขาและ พดู เสียงต่าํ “ตระกลู เหอของเราก็แคร่ ากฐานมนั่ คง ไมง่ ้นั ก็ไมส่ ามารถยนื อยทู่ ่ีเมืองBอยา่ งมน่ั คง แลว้ นายไมไ่ ดอ้ ยใู่ นประเทศมาเป็ นเวลานาน ไม่รู้สถานการณ์ในประเทศ ถึงคร้ังน้ีเขาจะเป็ น คนผดิ สญั ญาก่อน แต่พวกเราก็จะแตกคอกบั เขาไม่ได”้ เหอรุ่ยเจ๋อแค่โกรธท่ีเขาถอนหม้นั อยา่ งเดียวท่ีไหนกนั ท่ีโกรธมากกวา่ คือเพราะเขาพบเห็นหลิน ซินเหยยี น

หกปี ก่อน เพอื่ ใหห้ ลินซินเหยยี นหลุดพน้ จากจงจิ่งหา้ วโดยสิ้นเชิง เขาไดพ้ าเธอไปจากเมืองB และไปหลบอยทู่ ี่ประเทศA เขานึกวา่ เวลาผา่ นพน้ ไปนาน หลินซินเหยยี นก็จะสามารถยอมรับเขา เวลาหกปี ก็จะสามารถตดั ขาดความเก่ียวพนั อนั นอ้ ยนิดระหวา่ งเธอกบั จงจ่ิงหา้ ว แตว่ า่ ผา่ นมาหกปี แลว้ หลินซินเหยยี นยงั คงไม่ยอมรับเขาอยดู่ ี เพราะหลินซินเหยยี นแลว้ จงจิ่งหา้ วยงั ไดถ้ อนหม้นั กบั นอ้ งสาวตวั เองอีก เขาจะใจเยน็ ไดอ้ ยา่ งไร? “แค่มีเงินหน่อย ก็จะสามารถทาํ อะไรไดต้ ามใจชอบง้นั เหรอ?” เหอรุ่ยเจ๋อไมป่ กปิ ดความเกลียด ชงั และความไม่พอใจที่ตวั เองมีตอ่ เขา เหอรุ่ยเจ๋อไมไ่ ดเ้ ก็บเสียง จงจ่ิงหา้ วจึงไดย้ นิ อยแู่ ลว้ สายตาไดม้ องมาที่เหอรุ่ยเจ๋อ จงจ่ิงหา้ วจาํ ได้ วา่ เม่ือก่อนผชู้ ายคนน้ีใกลช้ ิดกบั หลินซินเหยยี น เขาดีดฝ่ นุ ท่ีไมไ่ ดม้ ีอยทู่ ่ีคอเส้ือจริง และพดู อยา่ งใจเยน็ สงบน่ิง“นายวา่ อะไรนะ? ฉนั ฟังไมช่ ดั ” เหอรุ่ยสิงรีบกา้ วมาไกล่เกลี่ย“น่ีไม่ใช่เพราะนายจะถอนหม้นั กบั หลินหลิน เขาก็เลยบ่นสองคาํ เหรอ นายไม่ตอ้ งสนใจเขาหรอก” ตอนท่ีเหอรุ่ยสิงพดู ไดด้ ึงนอ้ งชาย ใหเ้ ขาอยา่ พดู จาอีก เหอรุ่ยเจ๋อดนั ไมย่ อมหยดุ ไม่เกรงกลวั จงจ่ิงหา้ วเลยสกั นิด“ในฐานะที่เป็ นผชู้ ายคนหน่ึง ไปทาํ ร้ายจิตใจผหู้ ญิงคนหน่ึงขนาดน้ี ไม่กลวั ถูกฟ้ าผา่ ตายหรือไง?” สีหนา้ ของเหอรุ่ยสิงเปล่ียนไป จอ้ งนอ้ งชายตวั เองทีนึง ไม่เป็ นญาติที่ผกู พนั ดว้ ยการแตง่ งาน ของนอ้ งสาว ดนั จะเป็ นศตั รูกนั ใหไ้ ดใ้ ช่ม้ยั ? เป็ นศตั รูกบั ตระกลู จง มีผลดีอะไรกบั พวกเขา?

ตวั เองลาํ บากลาํ บนทาํ เพื่อบา้ นหลงั น้ี เขาไมเ่ คยทาํ ประโยชน์ใหก้ บั บา้ นหลงั น้ีเลย แต่ยงั จะมา สร้างปัญหาเพิ่มใช่ม้ยั ? นาทีน้ี เหอรุ่ยสิงรู้สึกผดิ หวงั กบั นอ้ งชายเห็นแก่ตวั ท่ีคิดถึงแต่ตนเอง ไมค่ ิดถึงตระกลู มาก จงจ่ิงหา้ วฝื นยมิ้ น้าํ เสียงมีความหมายลึกซ้ึง“ฉนั กลวั กแ็ ต่สายฟ้ าไม่มีตา จะผา่ ผดิ คน” เหอรุ่ยเจ๋อกาํ มือท้งั สองไวแ้ น่น ถา้ ไมใ่ ช่เหอรุ่ยสิงดึงตวั เขาไว้ ไมแ่ น่เขาอาจจะพงุ่ ไปชกกบั จงจ่ิง หา้ วสกั ยกแลว้ “พวกท่านอยขู่ า้ งในกนั หมด นายเขา้ ไปก่อนเลย นอ้ งชายฉนั คนน้ีเอน็ ดูนอ้ งสาวที่เร่ร่อนลาํ บาก อยขู่ า้ งนอกมาต้งั แต่เดก็ นี่ถึงไดพ้ ดู จาไม่รู้จกั กาลเทศะ นายอยา่ ถือสาเขาเลยนะ”เหอรุ่ยสิงฝื นยมิ้ จงจ่ิงหา้ วมองเขาอยา่ งราบเรียบทีนึง จากน้นั กไ็ ดเ้ ดินเขา้ ไปดา้ นใน จงฉีเฟิ งกบั เหอเหวนิ หวยนงั่ อยบู่ นโซฟาหลกั ของหอ้ งโถงและกาํ ลงั พดู คุยกนั เหอรุ่ยหลินนง่ั อยทู่ ่ีขา้ งกายของเหอเหวนิ หวย ดวงตาแดงก่าํ เหมือนเพิ่งร้องไหม้ า ใบหนา้ ท่ีเดิมทีแตง่ ไดง้ ดงาม นาทีน้ีค่อนขา้ งเลอะแลว้ เห็นจงจิ่งหา้ วเดินเขา้ มา เธอรีบลกุ ข้ึน“อะหา้ ว——” จงจ่ิงหา้ วไม่ไดพ้ ดู อะไรตอ่ เขานงั่ อยบู่ นโซฟา เป็ นฝ่ ายพดู ก่อนจะไดค้ วบคุมอีกฝ่ ายได้“ไม่วา่ ยงั ไงผมก็จะถอนหม้นั อยดู่ ี มีขอ้ เรียกร้องอะไรพวกคุณเสนอออกมาไดเ้ ลยครับ” จงฉีเฟิ งเครียดจนเกือบจะกระอกั เลือดอยแู่ ลว้ เขาพดู คุยกบั เหอเหวนิ หวยอยใู่ นหอ้ งรับแขกต้งั คร่ึงคอ่ นวนั ก็เพราะไมอ่ ยากถอนหม้นั

ท้งั สองตระกลู แตง่ งานเชื่อมสายสมั พนั ธ์กนั ตระกลู แกร่งกบั ตระกลู แกร่งมาผนึกกาํ ลงั กนั ไม่ วา่ ตระกลู จงหรือตระกลู เหอกม็ ีผลดีท้งั น้นั เป็ นเร่ืองดีที่ไดผ้ ลประโยชน์กนั ท้งั สองฝ่ าย “จิ่งหา้ ว เรื่องความรักของคนหนุ่มสาวลุงก็ไม่เขา้ ใจ จู่ๆนายจะถอนหม้นั คือหลินหลินลกู สาว ลุงมีตรงไหนไมด่ ีหรือเปลา่ ?”เหอเหวนิ หวยมีสีหนา้ เป็ นมิตร น้าํ เสียงก็ไม่รีบร้อนไมห่ งุดหงิด เกบ็ อารมณ์ไดเ้ ก่งกวา่ ลกู ชายท้งั สองของเขา อยมู่ าจนอายปุ ูนน้ี มีเรื่องอะไรบา้ งท่ีไมเ่ คยเจอ เขายอ่ มสงบสติอารมณ์ไดอ้ ยแู่ ลว้ ถา้ คนของตระกลู เหอตะโกนโหวกเหวกและกล่าวโทษเขา เขากง็ ่ายท่ีจะจดั การแลว้ กลวั กแ็ ต่ เจอจิ้งจอกเฒ่าท่ีบาํ เพญ็ ตบะมานบั พนั ปี อยา่ งเหอเหวนิ หวยแบบน้ีแหละ จงจ่ิงหา้ วกไ็ ม่ใช่ยอ่ ย ถึงแมป้ ระสบการณ์ชีวติ มีไม่มากเท่าเหอเหวนิ หวยแต่กเ็ คยผา่ นร้อนผา่ น หนาวมาเหมือนกนั ความทรงอาํ นาจไม่แพเ้ ขาเลยสกั นิด“ผมมีนิสยั ติดตวั มาต้งั แตเ่ กิดก็คือไม่ ชอบใหค้ นอ่ืนมาหลอกผม” เหอเหวนิ หวยเห็นท่าไมด่ ี ลกู สาวมีความผิดและถูกเขาจบั ไดจ้ ริงๆดว้ ย? จงจ่ิงหา้ วไม่อยากขดุ คุย้ เร่ืองในอดีต แค่อยากแกไ้ ขเรื่องตรงหนา้ น้ีโดยเร็ว “ทา้ ยที่สุดเรื่องน้ีผมเป็ นคนสะเพร่าเอง ไมค่ วรรับปากแลว้ มากลบั คาํ พดู ยงั ไงก็ผมเป็ นคนผิด สญั ญาก่อน พวกคุณตอ้ งการใหช้ ดเชยอะไรก็พดู มาเลยครับ ขอแค่ผมใหไ้ ดก้ ็จะไม่หวงกา้ ง เด็ดขาดครับ” “ฉนั ไมเ่ ห็นดว้ ย”เหอเหวนิ หวยยงั ไม่ไดเ้ ปิ ดปาก เหอรุ่ยหลินก็อยไู่ มเ่ ป็ นสุขแลว้ เธอจอ้ งจงจิ่งหา้ ว“ปี น้ีฉนั อาย2ุ 8แลว้ ไดใ้ หช้ ่วงอายทุ ี่ดีท่ีสุดกบั คุณไปหมด ตอนน้ีคุณจะทิ้งฉนั คือจะบีบใหฉ้ นั ตายรึไงคะ?”

ก็เพราะจุดน้ี จงจ่ิงหา้ วจึงยงั มีจิตไมตรี ตอ่ เธออยู่ ไมง่ ้นั ตามนิสยั ของเขาแลว้ หลงั จากรู้วา่ เหอรุ่ยหลินโกหกก็เลิกขอ้ งเก่ียวกบั เธอต้งั นานแลว้ “ผมบอกแลว้ คุณตอ้ งการอะไรผมสามารถชดเชยใหค้ ุณไดท้ ุกอยา่ ง”จงจ่ิงหา้ วรู้วา่ เขาทาํ แบบน้ี ไม่ถูก ก็เหมือนท่ีเหอรุ่ยเจ๋อด่าเขา อาศยั แคม่ ีเงินกจ็ ะสามารถทาํ อะไรไดต้ ามใจชอบง้นั เหรอ? แตเ่ รื่องมนั มาถึงวนั น้ี เขาไมม่ ีทางเลือก “อยา่ ววู่ ามสิ”เหอรุ่ยเจ๋อเดินเขา้ มากอดนอ้ งสาวท่ีตวั สนั่ ไว้ เหอรุ่ยหลินจอ้ งหนา้ จงจิ่งหา้ วแลว้ เคน้ ถาม“ชดเชย คุณจะเอาอะไรมาชดเชย?” จงจิ่งหา้ วจอ้ งมองเธอ“คุณจะใหผ้ มชดเชยอะไร?” ท้งั สองสบตากนั ต่อกรกนั อยา่ งไร้เสียง และอาฆาตพยาบาทมาก เป็ นถึงตระกลู อยา่ งพวกเขา ชดเชยดว้ ยเงินเป็ นพฤติกรรมท่ีระดบั ต่าํ ท่ีสุด ท้งั ทาํ ลายมิตรภาพ ของสองตระกลู และทาํ ลายไมตรีจิตดว้ ย ถา้ วนั น้ีตระกลู เหอเอาผลประโยชน์ แพร่ออกไปก็ฟังดูไมด่ ี “ฉนั จะเอาชีวติ ของคุณ คุณใหฉ้ นั ม้ยั ?”เหอรุ่ยหลินตะคอกเสียงดงั อยา่ งควบคุมตวั เองไม่ได้ คนที่อยใู่ นหอ้ งรับแขกต่างก็อ้ึง “ลูกพดู จาเหลวไหลอะไร?”ภายนอกเหอเหวนิ หวยทาํ เป็ นตาํ หนิ แตใ่ นใจกอ็ ยากดูเหมือนกนั วา่ จงจิ่งหา้ วจะแกไ้ ขยงั ไง

งานหม้นั น้ีจงจ่ิงหา้ วเป็ นคนรับปากเอง ตอนน้ีจงจ่ิงหา้ วกลบั ผดิ สญั ญา ลึกๆในใจเขา เขากไ็ ม่ พอใจเหมือนกนั ไม่ไดเ้ ผยออกมาทางสีหนา้ ไมไ่ ดห้ มายความวา่ ในใจจะไม่แคร์ จงฉีเฟิ งมีสีหนา้ ตึงเครียด เดิมทีเขายงั ชอบเหอรุ่ยหลินเดก็ คนน้ีอยู่ แต่ตอนน้ีชกั จะไม่คอ่ ยชอบ แลว้ ถึงแมเ้ ขาเองกไ็ มอ่ ยากใหจ้ งจ่ิงหา้ วถอนหม้นั เหมือนกนั แตน่ ี่เป็ นลกู ชายของเขานะ ไม่นึกเลยวา่ ตอนน้ีเธอจะไมร่ ู้ฟ้ าสูงแผน่ ดินต่าํ ขนาดน้ี จงจ่ิงหา้ วกลบั สงบจิตสงบใจ เขาลกุ ข้ึน นิ้วมือเรียวยาวแกะกระดุมของเส้ือสูทออก และถกแขน เส้ือข้ึน เผยแขนที่กาํ ยาํ ออกมา จงฉีเฟิ งตะโกนดว้ ยความตกใจ“แกทาํ อะไร?” เหอรุ่ยหลินตกใจจนอ้ึงคา้ งต้งั นานแลว้ “อะ——อะหา้ ว——” จงจ่ิงหา้ วกม้ ไปหยบิ มีดปอกผลไมท้ ่ีวางอยใู่ นถาดผลไม้ และเดินไปหาเหอรุ่ยหลิน เหอรุ่ยเจ๋อก็ตกใจไมเ่ บาเลย ไดย้ นื่ มือกอดนอ้ งสาวไวแ้ น่น เหมือนกลวั วา่ จงจ่ิงหา้ วจะทาํ ร้ายนอ้ งสาวเขายงั ไงอยา่ งง้นั จงจ่ิงหา้ วดึงเหอรุ่ยเจ๋อออก แลว้ มองหนา้ เหอรุ่ยหลิน “ถา้ น่ีเป็ นสิ่งท่ีคุณตอ้ งการ ผมใหค้ ุณ” เขาโนม้ ตวั เอามีดยดั ไปที่มือของเหอรุ่ยหลินแลว้ กมุ มือเธอแน่น พร้อมใชม้ ีดจ้ีทรวงอกตวั เองไว้ เหอรุ่ยหลินกลวั เธอกลวั แลว้ จริงๆ

เธอส่ายหวั สุดฤทธ์ิ“ฉนั ฉนั ไม่ไดต้ ้งั ใจ ฉนั ไม่ไดอ้ ยากใหค้ ุณตาย——” จงจิ่งหา้ วยมิ้ “ชีวติ น้ีผมไม่เคยติดคา้ งใครเลย มีแค่คุณเท่าน้นั คุณตอ้ งการ ผมกจ็ ะใหค้ ุณเด๋ียวน้ี เลย แต่ต่อไปเราสองคนไม่มีอะไรติดคา้ งกนั อีก——” ระหวา่ งที่เขาพดู มือของเขากไ็ ดอ้ อกแรงดว้ ย “อา๊ !” เหอรุ่ยหลินอยากปลอ่ ยมือ แตม่ ือของจงจิ่งหา้ วมีเรี่ยวแรงเยอะเกินไป เธอคลายมือไม่ออก มีดแหลมคมแทงทะลเุ ส้ือเชิ้ตขาวสะอาด ทิ่มแทงเขา้ ไปในเน้ือหนงั ของเขา เลือดสีแดงสดได้ เออ่ ลน้ ออกมา พฤติกรรมของจงจิ่งหา้ ว ทาํ ใหท้ ุกคนเหนือความคาดหมายมาก ไม่นึกเลยวา่ เขา—— จะกลา้ จริงๆ! “ไม่ใช่ฉนั ไมใ่ ช่ฉนั ——” เหอรุ่ยหลินน้าํ ตานองหนา้ จงจ่ิงหา้ วยนื่ มืออีกขา้ งออกมาเช็ดน้าํ ตาบนใบหนา้ เธอ“ปี น้นั ผมอาย1ุ 4 ถกู ลกั พาตวั ไปบนเขา ถกู เดก็ ผหู้ ญิงอายสุ ิบขวบช่วยชีวติ ไวอ้ ยา่ งเหนือความคาดหมาย ตอ่ มาผมรู้วา่ เด็กผหู้ ญิงคนน้นั คือเดก็ กาํ พร้า ผมเลยสมทบทุนใหเ้ ธอไดเ้ ขา้ เรียน พอจบมหาวทิ ยาลยั เธอก็คอยติดตามอยขู่ า้ ง กายผม ผมไปทาํ งานต่างถิ่นไมร่ ะวงั ถกู งูพษิ กดั ก็ไดเ้ ธอท่ีช่วยผมไวอ้ ีก——” แววตาของเขา ท่าทางของนิ้วมือเขาออ่ นโยนสุดๆ เหมือนกาํ ลงั เช็ดถูของล้าํ คา่ อยยู่ งั ไงอยา่ งง้นั “ผมผิดต่อคุณเอง ในเมื่อคุณตอ้ งการ ง้นั ผมจะใหค้ ุณตอนน้ี นบั แต่น้ีไปเราสองคนไม่มีอะไรติด คา้ งกนั อีก”

ตอนที่ 65 ฝี มอื สู้คนอน่ื ไม่ได้ “ฉนั ไมเ่ อา!” เหอรุ่ยหลินส่ายหวั อยา่ งกบั บา้ ไปแลว้ ในปากทวนซ้าํ คาํ เดิมอยา่ งไม่หยดุ “ฉนั ไม่เอา ฉนั ไม่อยาก ตดั ขาดกบั คุณ ฉนั จะใหค้ ุณรักฉนั ” น้าํ ตาท่ีหลง่ั ริน ผมเผา้ ท่ียงุ่ เหยงิ หนา้ ตาเธอน่าอนาถมาก ถึงจะอยา่ งน้ีกเ็ ถอะ จงจิ่งหา้ วก็ไม่ใจออ่ นเลยสกั นิด “กบั ขา้ วเตรียมเสร็จ——”เซี่ยเจินหยเู ขา้ มา เดิมทีอยากบอกเหอเหวนิ หวยวา่ เตรียมกบั ขา้ วเสร็จ แลว้ ทานขา้ วไดแ้ ลว้ ปรากฏก็เห็นภาพท่ีเหอรุ่ยหลินถือมีดและกาํ ลงั แทงจงจิ่งหา้ วอยู่ เลือดท่ีแดงสด คอยกระตนุ้ สมองของเธอ ส่งเสียงร้องดว้ ยความตกใจออกมา ทีน้ีทุกคนถึงดึงสติกลบั มา จงฉีเฟิ งตะโกนเสียงดงั “รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว” เหอเหวนิ หวยท่ีมึนต๊ึบตะโกนใหเ้ หอรุ่ยเจ๋อที่อยขู่ า้ งกายพวกเขา“ยงั ไมร่ ีบดึงนอ้ งสาวแกออก อีก!” เดิมทีเร่ืองน้ีเป็ นความผิดของจงจิ่งหา้ ว ตอนน้ีเขากลบั ไดร้ ับบาดเจบ็ ท่ีตระกลู เหอ น่ีทาํ ใหพ้ วกเขาที่เดิมทีมีขอ้ ไดเ้ ปรียบ ไดก้ ลายเป็ นผเู้ สียเปรียบอีก เร่ืองกลายมาเป็ นแบบน้ี ไมม่ ีผลดีกบั เขาเลยสกั นิด ในใจลุกเป็ นไฟแต่ก็ระบายออกมาไม่ได้ โมโหจนมือจบั ขอบโตะ๊ ไวแ้ น่น เสน้ เลือดดาํ ท่ีหลงั มือนูนออกมา