กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม1

เธอหาคาํ อธิบายอ่ืนๆสาํ หรับเร่ืองน้ีไมไ่ ดแ้ ลว้ จงจ่ิงหา้ วยนื ข้ึนมา ทาํ ไมน่ะเหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกนั แต่รู้แค่วา่ อยากใหผ้ หู้ ญิงคนน้ีกลบั ไปอยตู่ าํ แหน่งเดิม ” คุณเป็ นผหู้ ญิงท่ีแม่ ผมเลือกไวใ้ หเ้ ป็ นภรรยา ผมไมอ่ าจเนรคุณ ดงั น้นั ก็ตอ้ งทาํ ตามเจตนารมณ์ของคนที่จากไปแลว้ สิ ” หลินซินเหยยี นอยากขาํ แต่กข็ าํ ไมอ่ อก ขณะน้นั เธอไมร่ ู้วา่ ตวั เองควรจะแสดงสีหนา้ แบบไหนออกมา จะดีใจ หรือเสียใจดี ” แค่เพราะวา่ ฉนั คือคนท่ีแม่ของคุณกาํ หนดเอาไวว้ า่ จะหม้นั คุณก็เลยอยากใหฉ้ นั กลบั ไปเนี่ย นะ ” หลินซินเหยยี นสบั สนจนไมร่ ู้จะตอกกลบั ยงั ไง เธอไม่รู้วา่ ทาํ ไมตวั เองถึงคาดหวงั ใหเ้ ขาพดู คาํ วา่ ไม่ใช่ ออกมา จงจ่ิงหา้ วหนั หลงั ใหก้ บั เธอ อารมณ์จากใบหนา้ น้นั ถูกซ่อนไวก้ บั แสงจากภายนอกที่ตกกระทบ เขา้ มาจากหนา้ ตา่ ง เขาตอบอืมเบาๆ น่ีคือหน่ึงในคาํ ตอบท่ีคาดวา่ จะตอ้ งไดย้ นิ แต่เธอกลบั รู้สึกผดิ หวงั แบบแปลกๆ เธอยมิ้ เจื่อนๆ ” คุณคิดวา่ ถา้ ฉนั ยนื อยใู่ นตาํ แหน่งท่ีวา่ นนั่ จริงๆ มนั เหมาะสมง้นั เหรอ อีกอยา่ ง คุณไม่ไดไ้ ดห้ ม้นั กบั เหอรุ่ยหลินแลว้ หรือไง คุณจะมาหลอกฉนั มาเล่นกบั ฉนั มนั สนุกนกั รึไง ” เสน้ แสดงอารมณ์บนใบหนา้ ของเขา ตึงราวกบั สายธนู

เขาพยายามที่จะมองขา้ มเร่ืองบางเรื่องไป นน่ั ก็คือเรื่องท่ีหลินซินเหยยี นเคยผา่ นผชู้ ายและเคยมี ลกู มาแลว้ นี่คือสิ่งที่เขาไม่อยากเอ่ยถึง หรือไปคิดอะไรมากมาย แตเ่ มื่อโดนเธอพดู ออกมาแบบน้ี เขา้ ก็ จาํ เป็ นที่จะตอ้ งเผชิญหนา้ เช่นกนั ” ผมจะไมแ่ ต่งงานกบั เหอรุ่ยหลินแน่นอน แต่คุณก็ไมเ่ ห็นวา่ จะมีอะไรที่ไม่เหมาะสมกบั ตาํ แหน่งน้ีเลยหนิ ” ขาํ ตอบดว้ ยน้าํ เสียงราบเรียบ หลินซินเหยยี นแคน่ ขาํ ” ไมม่ ีอะไรที่ไมเ่ หมาะสมเหรอ คุณพดู จริงดิ ” จงจ่ิงหา้ วหนั กลบั มา ก่อนจะมีแสงอ่อนๆ จากขา้ งนอกส่องผา่ นตวั เขา เขามองผหู้ ญิงท่ียนื อยู่ ตรงขา้ ม ” คุณไม่ใช่หญิงสาวท่ีบริสุทธ์ิ ผมกไ็ ม่ใช่ผชู้ ายท่ีดีเด่นอะไร พวกเราก็เหมือนกนั เราจะ รังเกียจกนั ไปทาํ ไม ” ที่แทก้ ็รู้เร่ืองน้ีอยแู่ ลว้ แตไ่ ม่รู้วา่ ทาํ ไมไดย้ นิ เขาพดู ออกมาเองกบั ตวั ในใจถึงรู้สึกผดิ หวงั แบบ แปลกๆ เขาเป็ นผชู้ ายปกติทว่ั ไป เหอรุ่ยหลินอยขู่ า้ งๆเขามานาน ไมม่ ีเร่ืองอะไรเกิดข้ึนเลย ถือวา่ เป็ น เรื่องแปลก เธอรู้ เธอเขา้ ใจ เขา้ ใจอยา่ งดีเลยล่ะ แต่ไม่รู้วา่ ทาํ ไมพอคิดวา่ เขาเคยนอนกบั ผหู้ ญิงคนอ่ืนมาก่อน ในอกมนั จุกไปหมด รู้สึกไดถ้ ึง ความทรมานขา้ งในใจ ” วนั น้ีผมตอ้ งกลบั ไปแลว้ ” ที่เขามาหาเธอในวนั น้ีเพราะตอ้ งการบอกเร่ืองน้ี ” อืม ” หลินซินเหยยี นหนั หนี ไมไ่ ดม้ องไปที่เขา

เธอทาํ เป็ นเหมือนไมร่ ู้สึกรู้สาอะไร ดืด ดืด… โทรศพั ทข์ องหลินซินเหยยี นท่ีวางอยบู่ นโตะ๊ สนั่ ข้ึนมา เธอหนั ไป ก็เห็นวา่ เป็ นช่ือของลกู ชาย ตวั เอง จึงยน่ื มือไปหยบิ ข้ึนมา ” เส่ียวเฉิน ” ” หม่ามี๊ วนั น้ีมารับผมท่ีโรงเรียนไดไ้ หมครับ ” หลินซีเฉินถาม ” ไดส้ ิจะ๊ ” ไมม่ ีอะไรสาํ คญั ไปกวา่ ลูกของเธออีกแลว้ เธอมองไปยงั นาฬิกาที่ต้งั อยบู่ นโตะ๊ ” ให้ ไปก่ีโมงละ่ ” ” ตอนน้ีไดไ้ หมครับ ” “…ไดจ้ ะ้ ” ” ง้นั ผมจะรอนะฮะ ” ” โอเค ” ปลายสายวางโทรศพั ทไ์ ป หลินซินเหยยี นจึงวางหูลง เธอเก็บแบบท่ีอยบู่ นโตะ๊ เตรียมตวั ที่จะ ไป เม่ือเห็นจงจิ่งหา้ วท่ียนื อยขู่ า้ งหลงั เธอ ก็นึกข้ึนไดว้ า่ ยงั มีคนอยทู่ ี่น่ี ” จะออกไปเหรอ ” ” อืม ” หลินซินเหยยี นเมม้ ปาก ” ลกู ชายของฉนั อยากใหฉ้ นั ไปรับแกน่ะ ”

จงจ่ิงหา้ วกพ็ ่ึงไดย้ นิ ไป เม่ือนึกถึงลกู ชายของเธอที่ทาํ ตวั เป็ นปรปักษต์ อ่ เขาแลว้ ก็เลยอดไมไ่ ดท้ ี่ จะถาม ” คุณพดู อะไรไมด่ ีเก่ียวกบั ผมใหเ้ ขาฟังรึเปล่า ” หลินซินเหยยี นเมื่อไดย้ นิ ก็ฉงน ” พดู ไม่ดีเก่ียวกบั คุณเนี่ยนะ ” ” ถา้ คุณไม่ไดพ้ ดู ทาํ ไมลูกชายคุณถึงทาํ ตวั เป็ นศตั รูกบั ผมขนาดน้นั ” คร้ังน้ีทาํ ใหห้ ลินซินเหยยี นเขา้ ใจข้ึนมาทนั ที แต่กไ็ ม่ไดต้ อบอะไรไป เลยต้งั ใจที่เปล่ียนหวั ขอ้ สนทนา ” คุณตอ้ งรีบไปใหท้ นั เท่ียวบินน่ี ฉนั ตอ้ งไปแลว้ ล่ะ ” เธอบอกไมไ่ ดเ้ หมือนกนั วา่ หลินซีเฉินคงเห็นเขาจูบเธออยา่ งดุดนั เลยอาฆาตเขาหรือเปลา่ เธอเดินไปถึงหนา้ ประตู แลว้ หนั กลบั มามองเขา ” ไม่ไปเหรอ ” เห็นไดช้ ดั วา่ เธอกาํ ลงั หลบเลี่ยงประเดน็ น้ี แตจ่ งจ่ิงหา้ วก็ไม่ไดค้ า้ นอะไร เลยตามน้าํ เธอไป เขา ถามเธอวา่ ” ลูกชายคุณเรียนท่ีไหนล่ะ ” ” AC ” ACง้นั เหรอ เขาชกั สายตากลบั ไปกลบั มา รู้วา่ เด็กคนน้นั ฉลาด คร้ังก่อนเขาโดนเจา้ เดก็ นนั่ ก็ใส่ร้ายวา่ เขา เรียนฆ่าไถ่ ดูก็รู้วา่ สติปัญญาของเด็กนนั่ เหลือลน้ รู้จกั ใชค้ วามเป็ นเด็กของตวั เองเป็ นจุดแขง็ ทาํ ใหค้ นอ่ืนเห็นใจ เพื่อใหไ้ ดอ้ ยา่ งท่ีตนหวงั ความฉลาดเป็ นกรดแบบน้ี ไมใ่ ช่เดก็ หา้ ขวบทวั่ ไปที่จะทาํ ได้ รู้วา่ เด็กคนน้ีฉลาด แตไ่ ม่นึกเลยวา่ เขาอายนุ อ้ ยแบบน้ีก็สามารถเขา้ ไปเรียนในACได้

เม่ือพดู ถึงลกู ชาย หลินซินเหยยี นกด็ ูภมู ิใจมาก ” เขาฉลาดมาก บางทีกม็ ากประสบการณ์เกิน ผใู้ หญไ่ ปแลว้ ท้งั ยงั ดูแลนอ้ งสาวไดด้ ว้ ย ” ขณะท่ีพดู ใบหนา้ ของเธอก็เปี่ ยมไปดว้ ยความสุขและความมีชีวติ ชีวา เธอดูภูมิใจในตวั ลกู ชายของเธอมาก จงจ่ิงหา้ วทาํ เสียงไมพ่ อใจ แลว้ สาวเทา้ เดินไปยงั รถของตวั เอง จะใหพ้ ดู วา่ ไม่รู้สึกอะไรเลย ก็คงดูหลอกเกินไปหน่อย เขาอายสุ ามสิบกวา่ คนมากมายท่ีอายปุ ระมาณน้ีกม็ ีลกู เป็ นของตวั เองกนั แลว้ ท้งั น้นั ตอนน้ี เขากลบั ตอ้ งมานงั่ ฟังภรรยาของตวั เองกาํ ลงั สาธยาย วา่ เธอไปมีลูกกบั คนอื่น ลูกฉลาด ยงั ไง รู้เร่ืองนู่นน่ียงั ไง ถา้ มีความสุขเขาคงเป็ นผีบา้ ไปแลว้ หลินซินเหยยี นรู้สึกวา่ เขาแปลกไป เหมือนเขาทาํ เรื่องมากมาย จนทาํ ใหค้ นไมเ่ ขา้ ใจวา่ จุดประสงคค์ ืออะไรอยา่ งไงอยา่ งง้นั หลินซินเหยยี นไม่อยากคิดมาก เลยเดินไปยงั รถของตวั เอง ไม่นาน เธอกข็ บั รถไปถึงโรงเรียนของลูกชาย หลินซีเฉินเดินออกมาจากหอ้ งเรียน ยนื อยใู่ น ประตูเหลก็ ของโรงเรียน หลินซินเหยยี นจอดรถ ลงมาแลว้ เดินไปหาเดก็ นอ้ ย ” หมา่ มี๊ ” เม่ือเห็นวา่ หลินซินเหยยี นมาถึง หลินซีเฉินกต็ ะโกนออกมาอยา่ งขนั แขง็ ยามที่เห็นวา่ หลินซินเหยยี นเดินมา จึงเปิ ดประตูน้นั ใหห้ ลินซีเฉินออกมาขา้ งนอก

หลินซินเหยยี นยนื่ มือมาใหห้ นูนอ้ ย ” มาโรงเรียนไดย้ งั ไงกนั ” ถึงเขาจะสอบผา่ นแลว้ แต่เพราะเขาอายยุ งั นอ้ ย อาทิตยห์ น่ึงมีเรียนแค่สามวนั คือวนั จนั ทร์ พธุ และศุกร์ วนั น้ีเป็ นวนั องั คาร ” ผมมีเร่ืองขอคาํ แนะนาํ จากครูฮะ “หลินซีเฉินพดู อยา่ งม่งุ มน่ั ” ถา้ วา่ งๆ หมา่ มี๊ตอ้ งเชิญครูไปเล้ียงขา้ วแลว้ แฮะ เขาดีกบั ลูกขนาดน้ี ” หลินซินเหยยี นกาํ ลงั คิด วา่ วนั น้ีจะโทรไปถามเขาวา่ วา่ งไหม จะไปกินขา้ วดว้ ยกนั ไดร้ ึเปล่า ” ครูลกู ยงั อยใู่ นโรงเรียนหรือเปลา่ ล่ะ ” หลินซินเหยยี นถาม ” ไมฮ่ ะ เขามีธุระ เลยออกไปแลว้ ” หลินซินเหยยี นลม้ เลิกความคิดไป ก่อนจะอุม้ ลกู ชายสุดท่ีรักข้ึนรถ แลว้ ใส่เขม็ ขดั นิรภยั หลินซินเหยยี นขบั รถกลบั ถึงบา้ น กเ็ ขอเขา้ กลบั จวงจื่อจ่ินที่พ่งึ พาหลินเสี่ยวซีกลบั มาจากซ้ือ ของท่ีบา้ นพอดี เธอรีบลงจากรถ แลว้ ไปช่วงถือของในมือของจวงจ่ือจิ่น ” หม่าม๊ี หมา่ มี๊ ” หลินเสี่ยวซีท่าทีต่ืนเตน้ สุดๆ เดก็ นอ้ ยยน่ื มือท้งั สองขา้ งออกมา อยากใหห้ ลิน ซินเหยยี นอุม้ เขา ” เขา้ บา้ นก่อน ค่อยอุม้ ” ” ไม่เอา “หลินเสี่ยวซีเอ้ือมมือมากอดขาของหลินซินเหยยี นไว้ ไม่ใหเ้ ธอเดินไปไหน อยากให้ เธออมุ้ เสียใหไ้ ด้ จวงจ่ือจิ่นขาํ พลางส่ายหวั อยา่ งเสียไมไ่ ด้ ” ลูกอุม้ เถอะ ” หลอ่ นแยง่ ของในมือเธอกลบั ไป

” เสี่ยวลยุ่ เราน่ีช่างลืมคุณคนเสียจริง เล้ียงยงั ไงก็ไมร่ ู้จกั โต ในสายตามีแตแ่ ม่ ไมเ่ คยมียายอยเู่ ลย ” ” แตค่ ุณยายมีผมนะ ” หลินซีเฉินยน่ื มือไปกมุ จวงจื่อจิ่นแลว้ ยมิ้ ” บา้ นเรามีเสี่ยวเฉินท่ีรู้เรื่องที่สุดแลว้ ละ่ ” จวงจื่อจิ่นยมิ้ หลินเส่ียวซีไม่สนใจอะไร เดก็ นอ้ ยนอนเกยลงบนไหลห่ ลินซินเหยยี นอยา่ งพอใจ ดื่มด่าํ กบั ความสุขของการไดอ้ ยใู่ นออ้ มอกของแม่ เมื่อเขา้ มาในบา้ น จวงจ่ือจ่ินก็เขา้ ไปจดั เรียงของที่พ่งึ ซ้ือมาวนั น้ีในครัว หลินซินเหยยี นลา้ งมือ ใหก้ บั ลูกสาว เผือ่ ไปสมั ผสั เช้ือโรคจากขา้ งนอกเขา้ มา ” หม่าม๊ี หนูอยากกินพดุ ดิ้ง ” หลินเส่ียวซีเงยหนา้ ข้ึน ตาโตใสๆนนั่ เปล่งประกาย เดก็ นอ้ ยกาํ ลงั ออดออ้ นอยใู่ นออ้ มอกของหลินซินเหยยี น ” จะ้ ” หลินซินเหยยี นตอบรับแบบขาํ ๆ เมื่อลา้ งมือใหล้ ูกสาวเสร็จแลว้ หลินซินเหยยี นกอ็ มุ้ เธอไปไวท้ ่ีหอ้ งรับแขก แลว้ ไปหยบิ พดุ ดิ้ งจากตูเ้ ยน็ หลินเส่ียวซีเป็ นเด็กที่ชอบกินจริงๆ แค่มีของกินก็จะอยเู่ งียบๆ หลินซินเหยยี นใหห้ ลินซีเฉินดูแลนอ้ งสาว จากน้นั เธอก็เดินเขา้ หอ้ งครัวไปช่วยจวงจื่อจิ่นเตรียม ม้ือค่าํ ” แม่ ทาํ ไมตอนน้นั ทาํ ไมแม่ถึงตกลงเร่ืองงานหม้นั กบั คุณนายจงล่ะ ” น่ีคือเร่ืองท่ีเธอแปลกใจมาโดยตลอด แตไ่ ม่มีโอกาสไดเ้ อ่ยถาม วนั น้ีพอจงจิ่งหา้ วพดู ข้ึนมา หลินซินเหยยี นเลยอยากรู้ข้ึนมาจริงๆ

ตอนท่ี 74 รู้เรารู้เขา รบร้อยคร้ังชนะร้อยคร้ัง จวงจื่อจิ่นที่กาํ ลงั ลา้ งผกั อยกู่ ็ชะงกั มือลง หลอ่ นนึกไม่ถึงเลยวา่ จู่ๆ ลูกสาวจะถามเรื่องน้ีออกมา ” ทาํ ไมจู่ๆ ถึงถามละ่ ” หลินซินเหยยี นกม้ หนา้ ลง ” กแ็ คอ่ ยากรู้เฉยๆ ค่ะ จริงๆ ตอนท่ีหม้นั กบั เขา หนูอายแุ ค่สองขวบ ทาํ ไมแม่ถึง… ” ” เร่ืองเม่ือก่อน ฉนั จาํ ไมค่ ่อยไดห้ รอก ” จวงจ่ือจิ่นไม่อยากพดู ถึงเรื่องเม่ือก่อน เธอเอาผกั ที่ลา้ ง เสร็จวางลงในตะกร้า แลว้ มองไปท่ีลูกสาว ทาํ ใหร้ ู้ถึงปฏิกิริยาที่ผดิ แผกไปของลูกสาว ” พดู มาสิ แกมีเร่ืองอะไร ” หลินซินเหยยี นดูออก วา่ จวงจื่อจิ่นไม่ยอมเล่า เลยไมถ่ ามอะไรตอ่ แตใ่ ชโ้ อกาสน้ีในการหยงั่ เชิง ดู ” คุณนายเวลเลี่ยน จะแยกสาขา เขาอยากใหห้ นูไปเป็ นผรู้ ับผดิ ชอบร้านน้ี ” ” ก็ดีเลยสิเนี่ย ” จวงจื่อจิ่นตอบรับ เธอดนั ลกู สาวออกเบาๆ ” เดี๋ยวฉนั หน่ั ผกั เอง ” หลินซินเหยยี นถอยไปดา้ นขา้ ง เธอยนื พิงเคาทเ์ ตอร์ครัว คิดบางอยา่ งอยพู่ กั หน่ึง ” แต่สาขาท่ี แยกไปอยใู่ นประเทศ… ” ” อะไรนะ ” เม่ือหลินซินเหยยี นพดู จบ จวงจื่อจิ่นก็ตดั บทเธอ หล่อนรู้วา่ LEO มีขอ้ กาํ หนดตายตวั นนั่ ก็คือ จะไม่มีการแบ่งสาขาในประเทศอื่นเดด็ ขาด ทาํ ไมจู่ๆ คุณนายเวลเลี่ยนถึงแบ่งสาขาร้านกนั นะ

จวงจ่ือจิ่นขมวดคิว้ ทาํ ไมพกั น้ีถึงมีเรื่องประหลาดเกิดข้ึนติดๆ กนั ก็ไมร่ ู้ เธอวางมือจากมีดหนั่ ผกั แลว้ เช็ดมือลงบนผา้ กนั เป้ื อน ก่อนจะเอามือลูกสาวมากมุ ไว”้ แกพดู กบั ฉนั มาตรงๆ เร่ือง พวกน้ีมนั เกี่ยวกบั เขาดว้ ยใช่ไหม ” เรื่องน้ีปิ ดบงั ตอ่ ไปไม่ไดอ้ ีกแลว้ ถา้ เธอกลบั ประเทศไป เรื่องน้ีจะเร็วจะชา้ จวงจื่อจิ่นกจ็ อ้ งรู้อยดู่ ี หลินซินเหยยี นยอมรับ ” อ้ืม… ” ” แกคิดไดย้ งั ไง! ” จวงจ่ือจิ่นโกรธจนตาเบิกโพลง ไม่รู้จกั เขด็ จกั จาํ เลยเหรอ ” แกพดู ซิ วา่ ตอนน้นั มนั มีเรื่องอะไร เวลาที่แกลาํ บากท่ีสุด เขาไปอยไู่ หน ถา้ ไม่ใช่หมอเหอ จะ มาเป็ นแกในตอนน้ียงั ไง ทาํ ไมแกไม่หดั แบ่งแยกดีเลวใหม้ นั ชดั เจนสกั ที ” หลินซินเหยยี นกม้ หนา้ ท่ีจริง เธอไมไ่ ดย้ อมกลบั ประเทศ ส่วนหน่ึงก็เป็ นเพราะเรื่องในอดีต อีก ส่วนหน่ึงก็เกี่ยวกบั จงจิ่งหา้ ว ดูกร็ ู้วา่ เป็ นเร่ืองของธุรกิจ แตต่ อนที่เขาขอหยา่ ในตอนน้นั กย็ งั รู้สึกเสียใจแบบบอกไมถ่ กู ตอ่ มาตอนที่เกิดอบุ ตั ิเหตทุ างรถ ก็ทาํ ใหเ้ ธอร่างกายอ่อนแอลง เพราะอยา่ งน้นั เธอเลยไมอ่ ยากกลบั ไปที่นนั่ อีก เพราะมนั ทาํ ใหเ้ ธอรู้สึกเหมือนไดเ้ ห็นภาพที่ สะเทือน ณ ท่ีแห่งน้นั ” ท่าทีของคุณนายเวลเล่ียนแน่วแน่มาก ถา้ หนูไมก่ ลบั ไป หนูอาจจะตกงาน ” เธอเป็ นแหล่ง รายไดเ้ ดียวของครอบครัว สาํ หรับเธอแลว้ งานน้ีมนั สาํ คญั มาก จวงจื่อจิ่นหยบิ มือหน่ั ผกั ข้ึนมา แลว้ ค่อยๆ หน่ั มนั ฝร่ังออกเป็ นแผน่ หล่อนเงียบไปครู่หน่ึงกพ็ ดู ข้ึนวา่ ” ถา้ จะกลบั ไปก็ไมใ่ ช่ปัญหาหรอก ” หลินซินเหยยี นนึกไม่ถึงวา่ จวงจ่ือจิ่นจะปลอ่ ยเธอไป ” แตฉ่ นั มีขอ้ แม้ ”

หลินซินเหยยี นถอนหายใจออกมา วา่ แลว้ เชียววา่ แม่จะไมย่ อมเห็นดว้ ยง่ายๆ “แกตอ้ งยอมตกลงแตง่ งานกบั หมอเหอ ฉนั ถึงจะยอมใหไ้ ป ” จวงจ่ือจิ่นพดู เงื่อนไขออกมา เมื่อเทียบกบั จงจ่ิงหา้ วแลว้ หลอ่ นชอบเหอรุ่ยเจ๋อที่คอยช่วยเหลือหลินซินเหยยี นมาโดยตลอด ” แม่ ” ” เรื่องน้ีไม่คิดจะปรึกษาหารือ แกก็อยากจะโดดลงขมุ นรกเลยน่ะเหรอ ฉนั ไมอ่ ยากจะช่วยผลกั แกลงไปหรอกนะ แกเป็ นลูกสาวของฉนั ฉนั ทาํ เพราะหวงั ดีกบั แก หมอเหอไม่ดีตรงไหน หนา้ ตาดี ความสามารถก็มี ท่ีสาํ คญั คือเขาชอบแก จะมีผชู้ ายสกั กี่คน ท่ีรอผหู้ ญิงคนหน่ึงไดน้ าน ถึงหกปี เน่ีย… ” จวงจ่ือจิ่นมองลกู สาวของหลอ่ นอยา่ งจริงจงั ” ใจแกมนั เป็ นหินหรือไง ถึงมอง ไมเ่ ห็นความพยายามของเขา ” ที่จริง เหอรุ่ยเจ๋อก็เป็ นคนดี ในยามท่ีเธอลาํ บาก เขากอ็ ยขู่ า้ งๆ เธอ ดูแลครอบครัวและดูแลเธอ ดว้ ย เรื่องพวกน้ี เธอรู้ดี ” แต่วา่ หนู… ” ” ถา้ เขารังเกียจแก แกทอ้ งคลอดลูก เขาจะรอแกนานขนาดน้ีเหรอ ” จวงจื่อจิ่นก็กงั วล วา่ เหอรุ่ ยเจ๋อจะคิดอะไรกบั เรื่องที่หลินซินเหยยี นทอ้ งแลว้ คลอดลูกหรือเปล่า แต่การกระทาํ ของเขา ทาํ ใหจ้ วงจ่ือจ่ินน้นั เปล่ียนความคิดของหลอ่ นเอง ถา้ รังเกียจ ก็ไม่น่าจะอยขู่ า้ งกายหลินซินเหยยี นไดน้ านขนาดน้ี หลินซินเหยยี นยงั สาว เป็ นไปไม่ไดท้ ี่จะไมแ่ ต่งงานอีกในชีวติ น้ี ในสายตาของจวงจื่อจ่ิน เหอรุ่ ยเจ๋อเป็ นตวั เลือกท่ีดีที่สุด

ถา้ เทียบกบั ผชู้ ายที่รู้วา่ หลินซินเหยยี นทอ้ ง ถึงแมจ้ ะหม้นั ก็ทาํ แค่ใหก้ ารหม้นั สาํ เร็จลุลว่ ง โดย การเซ็นระยะเวลาการหม้นั หน่ึงเดือนกบั ลูกสาวเท่าน้นั เทียบกนั แลว้ เหอรุ่ยเจ๋อดีกวา่ ต้งั เป็ นพนั เป็ นหมื่นเท่า! หลินซินเหยยี นกม้ หวั มองปลายเทา้ ของตวั เอง จริงๆ จวงจื่อจ่ินก็พดู ถกู และมีเหตผุ ล แตจ่ วงจ่ือจิ่นไมร่ ู้วา่ แม่ของเหอรุ่ยเจ๋อเคยมาหาเธอแลว้ คร้ังหน่ึง เธอก็เป็ นคน มีหวั ใจ เมื่ออยใู่ กลเ้ หอรุ่ยเจ๋อก็เกิดความรู้สึกข้ึนไดเ้ หมือนกนั แตเ่ ขาก็ดีกบั เธอจริงๆ แตเ่ ร่ืองน้ี เธอไมอ่ ยากบอกจวงจ่ือจิ่น จวงจื่อจิ่นกงั วลใจกบั ชีวติ ของเธอตอ่ จากน้ีมาโดยตลอด กลวั วา่ เธอจะพาลกู ไปอยใู่ นที่ท่ี ไมเ่ หมาะสมและลาํ บาก ถา้ เธอบอกจวงจื่อจิ่นวา่ แมข่ องเหอรุ่ยเจ๋อเคยมาหาเธอ แลว้ ไมอ่ ยากใหเ้ ธอแต่งงานกบั เหอรุ่ยเจ๋อ แมต่ อ้ งเสียใจแน่ๆ แลว้ ก็จะกงั วลเก่ียวกบั ตวั เธอ และอนาคตของเธอในภายภาคหนา้ ” แม่ การแตง่ งานกบั คนท่ีหนูไม่ไดร้ ัก หนูคงไมม่ ีความสุขหรอก ” ” แต่เขาชอบแก ดีกบั แก แค่น้ีไม่พออีกเหรอ ความรู้สึกมนั คอ่ ยๆ สร้างกนั ได้ พวกแกแต่งงาน กนั ไป พออยดู่ ว้ ยกนั แลว้ นานวนั เขา้ เดี๋ยวกร็ ักกนั เองนนั่ แหละ “จวงจื่อจิ่นยงั พดู เตือนหลินซิน เหยยี นไม่พกั หลินซินเหยยี นรู้สึกระอาใจ เธอกม้ หนา้ ขย้หี วั ตวั เองไปมา รู้สึกวา่ ตอนน้ีขา้ งหนา้ มีแต่เรื่องที่ทาํ ใหเ้ ธอออ่ นลา้ ไปหมด การบงั คบั ของจงจิ่งหา้ ว และความไมเ่ ขา้ ใจของจวงจ่ือจิ่น มนั ทาํ ใหเ้ ธอรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ” หมา่ มี๊ ”

หลินซีเฉินยนื อยตู่ รงประตูครัว ร่างกายนอ้ ยๆ นน่ั ยนื จงั กา้ เมื่อก้ีเด็กนอ้ ยแอบฟังหลินซินเหยยี น กบั จวงจื่อจิ่นคุยกนั กร็ ู้วา่ พวกเธอพดู ถึงอะไร ” หม่าม๊ี พวกเราเป็ นคนประเทศZ ผมกบั นอ้ งสาวยงั ไมเ่ คยกลบั บา้ นเกิดของแมเ่ ลย ตอนน้ีได้ กลบั ไปแลว้ ไม่ใช่เร่ืองดีเหรอครับ ” หลินซีเฉินมองไปที่หลินซินเหยยี นและจวงจื่อจ่ินอยา่ งใส ซ่ือบริสุทธ์ิ ” แกยงั เป็ นเด็ก จะไปรู้อะไร ” จวงจื่อจิ่นโบกมือไล่ ใหเ้ ขาไปดูแลนอ้ งที่หอ้ งรับแขก ” ถึงผมจะเด็ก แต่ผมกม็ ีสิทธ์ิในความเป็ นคนเหมือนกนั ผมเลือกได้ ผมเห็นดว้ ยท่ีใหห้ มา่ มี๊ กลบั ไป ” หลินซีเฉินตอบอยา่ งจริงจงั ” หมา่ ม๊ีคลอดผมมา แสดงวา่ ผมเป็ นคนประเทศZ แน่นอนวา่ ตอ้ งกลบั ไปอยแู่ ลว้ ” หลินซินเหยยี นกบั จวงจ่ือจิ่นสบสายตากนั ปัญหาเกี่ยวกบั เรื่องพอ่ ของเด็กๆ พวกเธอแทบไมเ่ คย พดู ถึงเลย หลินซินเหยยี นแค่เคยพดู วา่ ผลที่เหอรุ่ยเจ๋อตรวจออกมาพอ่ ของเดก็ ๆ เป็ นคนประเทศA แตพ่ อ พวกเขาเกิดมา ก็โตมาเหมือนหลินซินเหยยี น ดงั น้นั จึงเหมือนคนประเทศZ เลยดูเหมือนไมม่ ี เคา้ โครงที่เหมือนคนประเทศAโดยสิ้นเชิง นี่คือส่ิงท่ีหลินซินเหยยี นปล้ืมใจท่ีสุด ลูกของเธอกบั ตวั เธอเองมีรูปลกั ษณ์และสีผวิ ท่ีเหมือนกนั ไม่ไดห้ วั ทองตาฟ้ าเหมือนตุก๊ ตาฝรั่งนนั่ ” เส่ียวเฉิน ” หลินซินเหยยี นปรามลูกชาย ” หมา่ ม๊ี พวกเรากลบั ไปเถอะ ผมอยากเห็นวา่ บา้ นเกิดของหมา่ ม๊ีเป็ นยงั ไงบา้ ง ” หลินซีเฉิน กะพริบตาปริบๆ มองเธออยา่ งเตม็ เป่ี ยมไปดว้ ยความหวงั หลินซินเหยยี นเดินเขา้ ไปอมุ้ ลกู ชายข้ึนมา ก่อนจะควา้ เขา้ มาไวใ้ นออ้ มอก จู่ๆ จมูกก็แดงและ เจ็บข้ึนมาเหมือนจะปล่อยโฮ ทาํ ใหเ้ ธอไมก่ ลา้ ปริปากพดู อะไร

จวงจื่อจิ่นก็ไม่ไดพ้ ดู อะไรอีก แต่ท่าทียงั ยนื หยดั ดงั เดิม ” ที่ฉนั พดู ไปใหแ้ กคิดดีๆ ” ” คุณยาย หมา่ มี๊ไม่ไดช้ อบคุณลุง ทาํ ไมคุณยายตอ้ งใหพ้ วกเขาอยดู่ ว้ ยกนั ละ่ ” หลินซีเฉินพดู มา เหมือนเดก็ นอ้ ยน้นั เป็ นผใู้ หญ่ ” หมา่ มี๊ของผมเหมาะกบั สิ่งที่ดีกวา่ น้ีนะ ” จวงจื่อจิ่นขาํ ออกมา เจา้ เดก็ นอ้ ยจะไปรู้อะไร ” ง้นั พดู มาซิ วา่ แม่ของหนูเหมาะกบั คนแบบไหน ” หลินซีเฉิน ส่ายหวั ” ผมไมบ่ อกหรอก ” เพราะเด็กนอ้ ยกาํ ลงั หาอยู่ เขาไปหาครูของเขาโดยเฉพาะ ครูบอกวา่ ถา้ เป็ นอยา่ งหมา่ มี๊ของเขาละ่ ก็ ตอ้ งหาคนที่ดีกวา่ สามี คนที่แลว้ ตอ้ งเป็ นผชู้ ายที่หลอ่ กวา่ รวยกวา่ ถึงจะทาํ ใหค้ นที่ทอดทิ้งพวกเขาอยา่ ผชู้ ายท่ีชอบ ลอ้ เล่นกบั ความรู้สึกของผหู้ ญิงแบบน้นั เสียใจ ใหผ้ ชู้ ายคนน้นั ไดร้ ู้ถึงความเสียหายท่ีบงั อาจทอดทิ้งเขากบั หมา่ ม๊ีไป! เขาหาขอ้ มลู ของจงจิ่งหา้ วมาอยา่ งดี เขาเป็ นคนประเทศZ ดงั น้นั เขาจึงตอ้ งกลบั ไป ครูบอกวา่ รู้เรารู้เขา รบร้อยคร้ังชนะร้อยคร้ัง เขาไม่เพยี งแต่จะหาคนท่ีดีกวา่ ใหห้ มา่ ม๊ี แต่จะแกแ้ คน้ ผชู้ ายที่ทาํ ตวั แยๆ่ ท่ีทอดทิ้งพวกเขาไป ดว้ ย แตเ่ หอรุ่ยเจ๋อไมเ่ หมาะกบั เกณฑท์ ี่เขาต้งั ไว้ ถึงเขาจะดีกวา่ คนทวั่ ไป แตเ่ มื่อเทียบกบั จงจ่ิงหา้ ว แลว้ ต่างกนั ราวฟ้ ากบั เหว หม่ามี๊ของเขา จะแต่งงานกบั คนที่แยก่ วา่ จงจ่ิงหา้ วไมไ่ ดเ้ ด็ดขาด!

ตอนที่ 75 ห้ามชักจูงเดด็ ขาด บา้ นหลงั น้ีไม่ไดใ้ หญโ่ ตอะไร แต่ถกู ตกแต่งไวอ้ ยา่ งสวยงามและอบอนุ่ หอ้ งอาหารถูกวางดว้ ย โตะ๊ ส่ีเหลี่ยมที่สามารถนง่ั ไดส้ ี่คน เพราะจวงจ่ือจ่ินไมย่ อมใหห้ ลินซินเหยยี นกลบั ไป จะกลบั ไปตอ้ งแตง่ งานกบั เหอรุ่ยเจ๋อ เลยทาํ ใหบ้ รรยากาศบนโตะ๊ อาหารคอ่ นขา้ งอึมครึม แตว่ า่ เดก็ นอ้ ยที่ใสซ่ืออยา่ งหลินเส่ียวซีกลบั ไมร่ ู้อะไรเลย เดก็ นอ้ ยนง่ั บนตกั ของหลินซินเหยยี น ใหเ้ ธอป้ อนขา้ วให้ ” หมา่ ม๊ี หนูอยากกินไขต่ ๋นุ ” หลินเสี่ยวซียนื่ มือข้ึนมาช้ีนิ้วไปยงั ไข่ต๋นุ ท่ีดูนิ่มละเอียดราวกบั เตา้ หู้ หลินซินเหยยี นใชช้ อ้ นตกั เขา้ มาใส่ปากของเดก็ นอ้ ย หลินซีเฉินทาํ ท่าทาํ ทางอยา่ งกบั วา่ ตวั เองเป็ นผใู้ หญ่ เขามองไปยงั นอ้ งสาวที่ไมร่ ู้เรื่องอะไรเลย แลว้ ถอนหายใจ หลินซินเหยยี นคีบกบั ขา้ วใหเ้ ขา ” เป็ นเดก็ เป็ นเลก็ ไมอ่ นุญาตใหข้ มวดคิว้ ” ” เฮอ้ ” หลินซีเฉินถอนหายใจ เด็กคนน้ี ยงิ่ หา้ มเหมือนยง่ิ ยุ ” หลินซีเฉิน ระวงั พฤติกรรมของลูกดว้ ย ” หลินซินเหยยี นถึงจะตาํ หนิออกมา แต่กไ็ ม่มีท่าท่ี จริงจงั อะไร แตม่ นั ก็อดท่ีจะวา่ เขาไม่ได้ ” น่ียงั มีอารมณ์กินขา้ วอีกเหรอ ” หลินซีเฉินเกร่ินใส่เธอ ” แมไ่ มไ่ ปเกล้ียกลอ่ มคุณยายเลย ทาํ งานยงั ไงเนี่ย ” หลินซีเฉินดูกงั วลกวา่ หลินซินเหยยี นเสีย อีก

” เป็ นเดก็ เป็ นเลก็ ไมต่ อ้ งมากงั วลเร่ืองของผใู้ หญ่ กินขา้ วไปเลย ต้งั ใจเรียน นี่คือสิ่งท่ีลกู ควรทาํ ” จวงจ่ือจิ่นตกั น้าํ ซุปใหเ้ ดก็ นอ้ ย ” กินขา้ วของตวั เองไป ไมอ่ นุญาตใหย้ งุ่ เร่ืองของผใู้ หญ่ ” หลินซีเฉินไมย่ อม ” ผมก็เป็ นส่วนหน่ึงของบา้ นหลงั น้ีเหมือนกนั ดงั น้นั จึงมีสิทธ์ิจะพดู คุณยาย หมา่ ม๊ี พวกเรายกมือข้ึนมาโหวตเถอะ คนที่ไดน้ อ้ ยกวา่ ตอ้ งเช่ือฟังคนที่จาํ นวนเยอะกวา่ ” ” เฮย้ เจา้ เดก็ นี่ ไปเรียนรู้มาจากใคร พดู จาเป็ นหลกั เป็ นการอยนู่ นั่ ” จวงจ่ือจิ่นไมร่ ู้วา่ ควรจะ ร้องไหห้ รือหวั เราะดี คนยงั ไมท่ นั ไดโ้ ต แตค่ วามคิดคือโตเกินตวั ไปแลว้ ” ยกมือข้ึนโหวตเถอะ “หลินซีเฉินพดู อีกคร้ัง ดว้ ยท่าทีท่ีมุ่งมน่ั ” ลูกอยากกลบั ไปขนาดน้นั เลยเหรอ ” หลินซินเหยยี นมองไปท่ีลกู ชายอยา่ งครุ่นคิด เหมือนเขา จะอยากกลบั ไปที่นนั่ เป็ นพเิ ศษ เธอคิดวา่ ลกู ๆ ใชช้ ีวติ ท่ีน่ี กค็ ุน้ ชินไปแลว้ และไมอ่ ยากยา้ ยไปที่อ่ืน แต่ท่าทางท่ีหลินซีเฉิน แสดงออกทาํ ใหเ้ ธอประหลาดใจ ” บา้ นเกิดของหมา่ มี๊ ก็เป็ นบา้ นเกิดของผม ผมแค่อยากเห็นวา่ บา้ นเกิดของหมา่ ม๊ีเป็ นแบบไหน “ใบหนา้ ท่ีจริงจงั ของหลินซีเฉิน พดู ออกมาอยา่ งหนกั แน่น ถึงแมห้ ลินซินเหยยี นอยากจะตกลง แตก่ ็กงั วลถึงความรู้สึกของจวงจื่อจ่ิน เธอเลยไม่ตอบอะไร หลินซีเฉินฉลาดมาก เขารู้วา่ หลินซินเหยยี นเคารพและเกรงใจจวงจื่อจิ่นมาก เร่ืองน้ีตอ้ งให้ จวงจ่ือจิ่นพดู ถึงจะทาํ ได้ เขาวางชอ้ นลง แลว้ วง่ิ ไปยนื อยขู่ า้ งๆ จวงจ่ือจ่ิน เดก็ นอ้ ยดึงแขนเส้ือของหลอ่ น แลว้ แกวง่ ไปมา เบาๆ ” คุณยาย คุณยายคนดีของผม ตกลงเถอะนะครับ” จวงจื่อจิ่นไมต่ อบรับ

หลินซีเฉินยงั คงออ้ นต่อไป ใชน้ ้าํ เสียงท่ีน่ิมนวลน้นั ขอร้องหล่อน ” คุณยาย คุณยาย คุณยายที่ แสนดีของผม ” ” คุณยาย คุณยาย คุณยายที่แสนดีของผม “เมื่อเห็นวา่ พี่ชายกาํ ลงั เรียก หลินเส่ียวซีกเ็ รียกตาม น้าํ เสียงท่ีนิ่มนวลของหลินซีเฉินและหลินเส่ียวซี เหมือนกบั เสียงเลก็ ๆ น่ารักของเดก็ ทารก ท่ี ฟังแลว้ ชวนหลง ร้องไปร้องมา เรียกไปเรียกมาจนทาํ ใหใ้ จของจวงจ่ือจิ่นออ่ นระทวย ถา้ ไม่ยอม หลอ่ นก็คงตอ้ งรู้สึกผิดตอ่ เดก็ นอ้ ยสองคนน้ีแลว้ แหละ คุณยายจึงพดู ข้ึนมาวา่ ” ก็ได้ พวกเรายกมือข้ึนโหวต ” หลินซีเฉินชูมือข้ึน ” เห็นดว้ ยวา่ ใหก้ ลบั ประเทศ ยกมือ ” ” หม่าม๊ี ” หลินซินเหยยี นไม่ขยบั หลินซีเฉินเลยส่งสายตาใหเ้ ธอ เมื่อเห็นวา่ งจวงจ่ือจิ่นไม่มีแวว วา่ จะโกรธ หลินซินเหยยี นจึงยกมือข้ึน ” เส่ียวล่ยุ … ” ” หา้ มชกั จูงเด็ดขาด “จวงจื่อจิ่นตดั บทหลินซีเฉิน หลินซีเฉินบูป้ าก มองนอ้ งสาวตวั เองท่ีโบกมือไปมา หลินเสี่ยวซีเห็นวา่ น่าสนุกดี เห็นหมา่ ม๊ีกบั พช่ี ายยกมือ เธอเลยยกตาม สามต่อหน่ึง คุณยายไมไ่ ดโ้ กรธ แตแ่ คพ่ ดู อยา่ งห่อเหี่ยวใจวา่ ” ไมร่ ู้จริงๆ วา่ น่ีมนั ถกู หรือผดิ กนั แน่ ”

จวงจื่อจิ่นลูบผมของหลานชายเบาๆ แลว้ ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ กเ็ ป็ นแต่เดก็ นี่นะ จะไปรู้ เรื่องอะไรกนั แต่วา่ จิตใจท่ีกตญั �ูน้ี เป็ นเร่ืองท่ีเป็ นเรื่องท่ีประเสริฐเสียจริง” หมา่ ม๊ีของหนู ไมไ่ ดเ้ สี่ยงชีวติ ไปเปลา่ ๆ สินะ ท่ีคลอดพวกหนูมาเนี่ย ” หลินซีเฉินทาํ ตาปริบๆ เขาเคยไดย้ นิ คุณลงุ บอกวา่ เพ่ือท่ีจะเกิดเขาและนอ้ งสาวออกมา หม่าม๊ี ตอ้ งลาํ บากมาก ” ผมจะไมใ่ หใ้ ครมารังแกหม่าม๊ีของผมแน่นอน ” หลินซีเฉินเหมือนตดั สินใจอะไรบางอยา่ งอยู่ พดู ออกมาอยา่ งหนกั แน่น จวงจื่อจิ่นตระหนกั ไดว้ า่ ตวั เองพดู มากเกินไปแลว้ อีกอยา่ งหลานกย็ งั เป็ นแคเ่ ดก็ หล่อนเลยอมุ้ เด็กนอ้ ยข้ึนมาไวบ้ นตกั ” เสี่ยวเฉิน เป็ นหนุ่มนอ้ ยที่แขง็ แกร่งสุดๆ ของครอบครัวเราเลยนะเน่ีย ” ” แหงสิครับ ” หลินซีเฉินเชิดหวั นอ้ ยๆ น้นั ข้ึนมา แลว้ ตอบอยา่ งภาคภูมิใจ เม่ือโนม้ นา้ วจวงจ่ือจิ่นไดแ้ ลว้ บรรยากาศบนโตะ๊ อาหารก็ดีข้ึน หลินเสี่ยวซีท่ีกบอยใู่ นออ้ มอก ของหลินซินเหยยี น ก็ค่อยๆ เคลิม้ หลบั ไป หวั นอ้ ยๆ น้นั ผงกแลว้ ผงกอีก หลินซินเหยยี น อุม้ เธอ ออกไปจากโตะ๊ อาหาร แตเ่ ดก็ นอ้ ยเหมือนจะรู้สึกตวั ไดว้ า่ หลินซินเหยยี น กาํ ลงั จะไป เลยลืมตา ข้ึนแลว้ พดู วา่ ” หนูจะกินขา้ ว ” ” ….. ” เจา้ เด็กคนน้ีง่วงจนสภาพเป็ นแบบน้ีแลว้ ยงั จะอยากกินอาหารอยอู่ ีก หลินซินเหยยี น จึงทาํ ไดแ้ ค่กลบั นงั่ ลงที่โตะ๊ ดงั เดิม เด็กนอ้ ยกินขา้ วไปไมก่ ี่คาํ กห็ ลบั ไปซะแลว้ จวงจ่ือจิ้น ใหล้ กู สาวพาเดก็ ๆไปพกั ผอ่ น แลว้ หลอ่ นจะเก็บกวาดของบนอาหารเอง

หลินซินเหยยี น พยกั หนา้ หลินเส่ียวซียงั ไม่ไดอ้ าบน้าํ อีกสกั พกั ถา้ อาบใหแ้ ลว้ ถา้ ต่ืนมาละก็ จะ รบกวนคนอ่ืนเอา เธอพาลกู ๆ ไปคงจะดีกวา่ หลินเส่ียวซีคงอาจจะยงั ไม่ไดน้ อนตอนกลางวนั ถึงไดห้ ลบั ลึกขนาดน้ี หลินซินเหยยี นจึงลา้ ง หนา้ ลา้ งตา ลา้ งมือ ลา้ งเทา้ ใหก้ บั ลูกแต่เด็กนอ้ ย แต่ไม่วา่ เธอจะลา้ งยงั ไงกไ็ มม่ ีวแี่ วววา่ เด็กนอ้ ย จะต่ืนข้ึนมาเลย หลินซีเฉินพดู อยา่ งเอือมระอา ” หมา่ มี๊ ผมวา่ นอ้ งสาวตอ้ งเป็ นหมูแน่ๆ ” กินไม่พอยงั จะนอนอีก หลินซินเหยยี นปรามเดก็ ชาย ” ทาํ ไมลกู พดู แบบน้ีละ่ ถา้ นอ้ งเป็ นหมู แลว้ ลกู เป็ นอะไร อยา่ ลืมสิ วา่ พวกลกู เกิดมาจากแม่เดียวกนั นะ ” หลินซีเฉินนง่ั ลงขา้ งเตียง ก่อนจะหยบิ แท็บเลต็ ของตวั เองข้ึนมา แลว้ เล่นเกมที่เป็ นควซิ กลอ่ ง ปริศนา ขณะที่กม้ หวั อยนู่ ้นั เขาก็พดู ออกมาวา่ ” ผมเป็ นงู คุณครูบอกวา่ งูเป็ นสตั วเ์ ลือดเยน็ ” หลินซินเหยยี น หนั หนา้ ไปมองใบหนา้ ของลูกชายที่กาํ ลงั หนั ขา้ ง ขนตาที่งอนยาวน้นั เดก็ นอ้ ย กาํ ลงั ง่วนอยกู่ บั การเลน่ เกมอยู่ ในใจของเธออยากจะขอบคุณเขามาก เป็ นเพราะวา่ สอนอะไรหลินซีเฉินไวม้ ากมาย ทาํ ใหล้ ูกชายของเธอดูเติบโตไดข้ นาดน้ี ถึงแมจ้ ะมีบางอยา่ งที่เดก็ อายนุ อ้ ยอยา่ งลกู ชายเธอไม่ควรเรียนรู้กต็ าม ” ลูกชอบครูของลกู หรือเปล่าล่ะ ” หลินซินเหยยี นถาม พลางลบู หวั ของเขา เวลาน้ีโทรศพั ทท์ ี่เธอวางอยบู่ นตตู้ รงหวั เตียงกด็ งั ข้ึน หลินซีเฉินท่ีอยใู่ กลก้ วา่ กส็ ่งโทรศพั ท์ ใหก้ บั หลินซินเหยยี น ” หมา่ มี๊ มีสายเขา้ ครับ ” หลินซินเหยยี นเอ้ือมมือไปรับไว้ เมื่อเห็นช่ือมนั จอกเ็ ป็ นเบอร์ของLEO

แสดงวา่ คนที่โทรมาเบอร์น้ีจะมีกเ็ พยี งแต่คุณนายเวลเล่ียน เพราะเบอร์มีความเป็ นเอกลกั ษณ์ มาก ตอนแรกคุณนายเวลเล่ียนปฏิบตั ิต่อหลินซินเหยยี นอยา่ งรักและเอน็ ดู ถึงแมว้ า่ เธอจะไดใ้ บรับรองการจบ แตเ่ ธอกไ็ ม่มีประสบการณ์ใดๆ เลย เม่ือปฏิบตั ิตามกฎของ LEO ก็คือจะไม่รับพนกั งานใหมอ่ ยา่ งเธอเขา้ ไปทาํ งาน แต่เมื่อคุณนายเวลเลี่ยนเห็นเธอเขา้ หลอ่ นกร็ ู้สึกวา่ เหมือนเห็นตวั เองในวยั สาวอยา่ งไรอยา่ งน้นั จึงตอบรับเธอไว้ เพราะแบบน้ี เธอถึงไดม้ ีโอกาส มาเป็ นเธออยา่ งทุกวนั น้ี สาํ หรับคุณนายเวลเลี่ยน เธอรู้สึกเคารพมาก “ฉนั ไดจ้ ดั การใหฉ้ ินยาไปก่อนแลว้ หล่อนคงจะจดั การทุกอยา่ งที่นน่ั เรียบร้อยแลว้ ท้งั หมด เธอ กลบั ไปเลยกค็ งมีปัญหาอะไร ” ” ทราบแลว้ ค่ะ ” หลินซินเหยยี นห่มผา้ ใหล้ กู สาวของเธอ ก่อนจะเดินไปตรงหนา้ ตา่ งเธอหยดุ นิ่งแลว้ มองออกไป ขา้ งนอก กม็ ีแค่เพยี งความมืดสนิท มองอะไรก็มองไม่เห็น แตใ่ จของเธอกบั ค่อยๆ สวา่ งไสวข้ึน เหมือนอยา่ งที่จงจ่ิงหา้ วพดู ถา้ เธอปล่อยวางทุกอยา่ งไปแลว้ จริงๆ เธอจะกลวั อะไรกนั ละ่ เธอยดื ตวั ข้ึน ตอนน้ีเธอมีงานของตวั เอง ลูกๆ ของเธอกเ็ ริ่มโตกนั แลว้ อาการป่ วยของจวงจ่ือจิ่น กพ็ อที่จะควบคุมได้ ทุกอยา่ งกาํ ลงั ไปไดด้ ีไมว่ า่ จะไปอยทู่ ี่ไหนมนั กไ็ มเ่ หมือนกนั ง้นั หรือ ” หลิน เธอคงเกลียดฉนั แลว้ ใช่ม้ยั ” คุณนายเวลเลี่ยนที่เงียบอยพู่ กั หน่ึง ก็เอ่ยปากถามข้ึนมา

” ไมห่ รอกค่ะ ” หลินซินเหยยี น ตอบดว้ ยใจจริง ท่ีผา่ นมาเธอไมเ่ คยเลยแมแ้ ต่จะไมพ่ อใจ แต่แคต่ อนแรกเธอไมเ่ ขา้ ใจหลอ่ นวา่ ทาํ ไมถึงได้ ทาํ ลายขอ้ กาํ หนด เม่ือรู้ถึงเรื่องของหล่อนกบั คุณชายเวลเล่ียน แลว้ ก็ยง่ิ ทาํ ใหไ้ มม่ ีอะไรท่ีจะทาํ ใหไ้ ม่พอใจมากข้ึนไปกวา่ เดิมอีก คุณนายเวลเลี่ยนถอนหายใจ เหมือนมีอะไรบางอยา่ งจะพดู แต่ก็ไม่ไดพ้ ดู เลยวางสายไป ตอนที่ 76 ความลบั ในตอนแรก เมื่อวางสายแลว้ หลินซินเหยยี น ก็กมุ โทรศพั ทใ์ นมือแลว้ ยนื อยขู่ า้ งหนา้ ตา่ งไม่ไดข้ ยบั ไปไหน ไปยงั คงมองออกไปดา้ นนอกเหมือนเดิม ท้งั ๆ ท่ีขา้ งนอกน้นั มืดสนิทมองไม่เห็นส่ิงใดเลย ” หมา่ มี๊ ” หลินซีเฉินเรียกเธอ หลินซินเหยยี น หนั กลบั มา มองเห็นลูกชายท่ีน่ารักของเธอยนื อยู่ เธอยมิ้ กริ่มแลว้ พดู วา่ ” เรียก แม่มีอะไรเหรอจะ๊ ” หลินซีเฉินวางแท็บเลต็ ในมือแลว้ วงิ่ เขา้ มา กอดขาของเธอแลว้ ออ้ น ” หม่าม๊ี นอ้ งสาวกาํ ลงั หลบั อยู่ วนั น้ีแม่อาบน้าํ ใหผ้ มไดไ้ หมครับ ” เธอหยกิ แกม้ ของลกู ชายเบาๆ มนั ยง่ิ ทาํ ใหเ้ ธอรู้สึกเอน็ ดูลกู ชายตอนน้นั เธอมากข้ึน ” ไดส้ ิจะ๊ ” หลินซีเฉินหวั เราะออกมาอยา่ งดีใจ เด็กนอ้ ยจบั ไปท่ีชายเส้ือของหลินซินเหยยี น ในใจก็ต่ืนเตน้ ข้ึนมา ไมม่ ีนอ้ งสาวที่คอยแยง่ และติดหนึบหม่าม๊ีหอ้ งเขา ในที่สุดเขาก็ไดอ้ ยกู่ บั หม่ามี๊ตามลาํ พงั ถา้ นอ้ งสาวตื่นข้ึนมาแลว้ กจ็ ะตอ้ งตามติดหมา่ ม๊ีแน่ มนั ทาํ ใหห้ ม่าม๊ีกบั เขาไม่มีเวลาอยกู่ นั สอง คนตามลาํ พงั

หลินซินเหยยี นเปิ ดไฟหอ้ งอาบน้าํ แลว้ เดินไปเปิ ดกอ๊ กน้าํ ร้อน ใหเ้ ขา้ ไปในอ่างอาบน้าํ หลินซีเฉินถึงเร่ิมถอดเส้ือผา้ ของตวั เอง ร่างกาย ของเดก็ นอ้ ยน้นั เปลือยเปล่า ” เปิ ดน้าํ เรียบร้อย แลว้ จะ้ ” หลินซินเหยยี น หนั กลบั มามองท่ีลูกชายของตวั เองท่ีถอดเส้ือผา้ ออกมาแลว้ สายตาก็ กวาดลงไปบนร่างกายนอ้ ยๆ ที่ขาวสะอาด หลินซีเฉินก็พบวา่ ตวั เอง ” ….. ” เด็กนอ้ ยเอามือปิ ดลงไปตรงระหวา่ งขาของตวั เอง เดก็ นอ้ ยพดู ไดห้ นา้ แดงๆ ” หม่าม๊ี ” หลินซินเหยยี น ต้งั ใจท่ีจะแกลง้ เขา ” นอ้ งชายของแม่ ยงั จะอายอะไรอีกเหรอ ” หลินซีเฉินกม้ หนา้ กม้ ตา แลว้ สีหนา้ ก็แดงข้ึนเรื่อยๆ อายสิครับ หลินซินเหยยี น ไม่ไดแ้ กลง้ อะไรเขาอีก เธอเขา้ ไปอมุ้ เดก็ ชายลงไปยงั อาบน้าํ หลินซีเฉินซ่อน ตวั ลงไปในน้าํ ยนื่ ออกมาแค่ส่วนหวั หลินซินเหยยี น จึงสระผมใหก้ บั หวั ที่โผล่มาแลว้ คอ่ ยๆ ถู อยา่ งเบามือ หลินซีเฉินเป็ นเด็กที่พดู รู้เร่ืองมาก เขานง่ั ชนั เข่าอยใู่ นน้าํ ใหห้ ลินซินเหยยี นสระผมอยา่ งวา่ ง่าย เขาเห็นท่าทีของหม่าม๊ี ที่ดูอ่อนโยน เด็กนอ้ ยจึงเรียก” หมา่ มี๊ ” ” หืม ” หลินซีเฉินยมิ้ นอ้ ยๆ แตไ่ มไ่ ดพ้ ดู อะไรออกมา แต่ในใจเตม็ ไปดว้ ยความหนกั แน่นวา่ จะตอ้ งหาผชู้ ายที่ดีท่ีจะมาดูแลหม่าม๊ีใหไ้ ด้ หลินซินเหยยี น เลยต้งั ใจป้ ายฟองสบู่ลงบนจมูกของเขา ทาํ ไมเจา้ เด็กคนน้ีถึงด้ือไดข้ นาดน้ีนะ จงใจเรียกเธอแตก่ ลบั ไมพ่ ดู อะไรเลย แตเ่ ธอไมร่ ู้วา่ ในใจของลกู ชายกาํ ลงั คิดจริงจงั ท่ีจะหาผชู้ าย ดีๆ มาใหเ้ ธออยู่

แต่ผชู้ ายดีๆ ไม่ไดห้ ากนั ไดง้ ่ายๆ น่ะสิ วนั สุดทา้ ยของเดือนกรกฎาคม หลินซินเหยยี น ไดพ้ าลูกๆ ของเธอกบั ประเทศแลว้ เพราะในประเทศน้นั ตอนน้ีไดว้ างแผนทุกอยา่ งไวแ้ ลว้ เธอแคต่ อ้ งพาลกู และสมั ภาระนอ้ ยชิ้น ไปกเ็ พยี งพอแลว้ หลินซีเฉินน่ิงสงบมาก ไม่เหมือนกบั หลินเส่ียวซี ไม่วา่ จะดีใจหรือเสียใจก็เหมือนเขียนบอก ความรู้สึกไวบ้ นหนา้ พอยงิ่ รู้วา่ จะไดข้ ้ึนเครื่องบินกด็ ีใจจนเกินหนา้ เกินตา นี่เป็ นคร้ังที่สองที่ หนูนอ้ ยไดน้ ง่ั เคร่ืองบิน ส่วนคร้ังแรกตอนอายสุ ามขวบ แต่ตอนน้นั ก็ยงั ไมจ่ าํ อะไรไมค่ อ่ ยได้ ไมว่ า่ จะเห็นอะไรเดก็ นอ้ ยก็จะรู้สึกตื่นเตน้ ไปหมด เห็นอะไรกจ็ บั อนั น้นั มือไม่หยดุ อยกู่ บั ที่ หลินซินเหยยี นกไ็ มร่ ู้จะทาํ ยงั ไงกบั เธอดี ถึงเดก็ นอ้ ยจะอยใู่ นออ้ มอกของเธอแลว้ ไมค่ ่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ แตก่ ย็ งั ดี ที่คน นง่ั ขา้ งเธอคือ จวงจ่ือจิ่นกบั หลินซีเฉิน เลยไมไ่ ด้ รบกวนคนอ่ืนมากนกั ” หมา่ ม๊ี หนูอยากด่ืมน้าํ ผลไม้ ” เม่ือเห็นแอร์โฮสเตสส่งน้าํ ผลไมใ้ หก้ บั ผโู้ ดยสารคนอื่น หลิน เส่ียวซีกย็ นื่ มือออกไปจะเอาบา้ ง วนั น้ีหลินเสี่ยวซีใส่กระโปรงสีฟ้ าออ่ น ผิวที่ดูขาวเนียนละเอียด ผมดาํ ครับที่ติดกิ๊บท้งั สองขา้ ง ดวงตาที่เป็ นประกายแวววาวเหมือนกาํ ลงั อยากจะพดู อะไรบางอยา่ ง ” หนูอยากด่ืมน้าํ ผลไมอ้ ะไรจ๊ะ ” แอร์โฮสเตส โคง้ ตวั ลงมา เมื่อเห็นเดก็ สาวท่ีน่ารัก เลยถาม ดว้ ยน้าํ เสียงท่ีนุ่มนวล หลินเสี่ยวซีดวงตาเป็ นประกายข้ึนมา เธอช้ีไปท่ีแกว้ สีเขียว ” อนั น้ีคือน้าํ กีวจี่ ะ้ แต่จะเปร้ียวหน่อยนะ” แอร์โฮสเตส แนะนาํ หลินเส่ียวซีไม่กลวั เปร้ียวอยแู่ ลว้ เลยพยกั หนา้ ตอบรับ

แอร์โฮสเตส จึงส่งน้าํ กีวแ่ี กว้ น้นั ใหเ้ ธอ เม่ือเห็นวา่ เด็กนอ้ ยโตมาน่ารักขนาดน้ี เลยถามข้ึนมาวา่ ” เดก็ นอ้ ย หนูชื่ออะไรจ๊ะ ” หลินเส่ียวซีแสยะปากนอ้ ยๆ นนั่ เผยใหเ้ ห็นฟันน้าํ นมสีขาวนวล “หนูชื่อหลินเสี่ยวซีค่ะ หมา่ มี๊ กบั คุณยายเรียกหนูวา่ เส่ียวล่ยุ ” ” ช่ือเพราะจงั เลยนะ ” แอร์โฮสเตสพดู ชม หลินซินเหยยี นลูบผมลกู สาวตวั เอง ” ลูกของคุณสวยมากเลยนะคะ ” แอร์โฮสเตสยมิ้ ” ขอบคุณค่ะ ” หลินซินเหยยี นพยกั หนา้ แลว้ ตอบกลบั อยา่ งมีมารยาท หลินซีเฉินมองไปยงั นอ้ งสาวของตวั เอง ก่อนจะหนั กลบั ไปยงั หนา้ ต่างเช่นเดิม เขาดูไม่ค่อย ชอบการชวนคุยอะไรแบบน้ี แอร์โฮสเตส เขน็ รถส่งน้าํ ใหผ้ โู้ ดยสารไมน่ านเท่าไหร่ กม็ ีเสียงประกาศวา่ ” เที่ยวบินกาํ ลงั ม่งุ หนา้ ไปยงั ประเทศ Z เมือง B ขอใหผ้ โู้ ดยสารทุกคนเตรียมตวั เคร่ืองบินจะลงจอดอีกสิบนาที ท่ี ท่าอากาศยานนานาชาติตงเฉิน ” สิบ นาทีตอ่ มา เครื่องบินก็ลงจอด หลินซินเหยยี นอมุ้ หลินเส่ียวซีท่ีกาํ ลงั หลบั ใหลอยใู่ นออ้ มกอดของเธอข้ึนมา จวงจื่อจิ่น จูงมือหลินซีเฉิน เขาลงมาจากเครื่องบิน กม็ องไปทวั่ สาํ รวจสภาพแวดลอ้ มรอบๆ ของท่ีน่ี ในใจก็คิดวา่ น่ีแหละคือบา้ นเกิดของหมา่ มี๊ ” เด๋ียวฉนั จะไปเอาสมั ภาระ ” จวงจื่อจิ่นปลอ่ ยมือหลินซีเฉิน ” แกไปรอยายกบั หมา่ มี๊ตรงหนา้ ประตูทางออกละ่ ”

” ครับ ” กบั หลินซีเฉินแลว้ ไมต่ อ้ งกงั วลใดๆ เพราะเป็ นเด็กท่ีพดู จารู้เรื่อง ” เหยยี นเหยยี น ” เหอรุ่ยเจ๋อเดินตรงมายงั พวกเขา ขา้ งๆ ยงั มีฉินยาอีกคน พวกเขามารับหลินซินเหยยี นดว้ ยกนั เพราะเหอรุ่ยหลิน เหอรุ่ยเจ๋อเลยถกู ถอนหม้นั ไมไ่ ดก้ ลบั ประเทศA เลยจาํ ใจตอ้ งอยใู่ นประเทศ เพื่อคอยดูแลนอ้ งสาวท่ีอารมณ์ไมด่ ีตลอดเวลา เมื่อโทรหาหลินซินเหยยี น รู้วา่ เธอจะกลบั ประเทศ ก็เลยมารับเธอกบั ฉินยา ” เหนื่อยไหม ผมช่วยคุณอมุ้ ” เหอรุ่ยเจ๋ออยากจะยน่ื มือมาช่วยรับเดก็ นอ้ ยท่ีกาํ ลงั หลบั อยทู่ ี่ออ้ ม กอดของเธอ หลินซินเหยยี นส่ายหวั ปฏิเสธ ” ไม่ตอ้ ง ฉนั ไม่เหน่ือยหรอก พวกเราไปกนั เถอะ ” เหอรุ่ยเจ๋อเห็นวา่ หลินซินเหยยี นปฏิเสธไปสองวิ เลยเก็บมือกลบั ไป เม่ือรู้วา่ หลินซินเหยยี นจะ กลบั ประเทศมา เคา้ กไ็ ม่เคยหวั เราะเลย อยทู่ ี่ประเทศAมาต้งั นาน เธอไม่เคย บอกเลยวา่ อยากกลบั มาที่น่ี เธอแทบจะไม่ยอมกลบั มาดว้ ย ซ้าํ เธอบอกวา่ เธอเกลียดผชู้ ายคนน้นั แตก่ ารกระทาํ ที่เธอแสดงออกมากลบั ไม่ไดด้ ูเหมือนเกลียด มากมายอะไรขนาดน้นั จงจ่ิงหา้ วก็ถอนหม้นั กบั เหอรุ่ยหลิน ถา้ จะใหบ้ อกวา่ เรื่องน้ีไมม่ ีอะไรเกี่ยวพนั กนั แลว้ ละ่ ก็ ตวั เขาเองคงไม่เช่ือ แตใ่ นใจกเ็ ตม็ เป่ี ยมไปดว้ ยความกลวั

คิดไปคิดมาสายตาของเขากเ็ บ่ียงสายตามองลงไปที่เด็กนอ้ ยสองคนน้ี มือท้งั สองขา้ งของเขากาํ แน่น ถา้ หลินซินเหยยี นรู้ วา่ เขาปิ ดบงั ความจริงบางอยา่ งจากเธอต้งั แต่แรก เธอจะเกลียดเขาไหมนะ ตอนน้ีที่เห็นเดก็ ท้งั สองเติบโตข้ึนเรื่อยๆ ความสบั สนและความละอายภายในใจของของเขา ก็ ยง่ิ มีมากข้ึนตามไปเช่นกนั เดก็ ท้งั สองคนน่ารักขนาดน้ี ไมม่ ีใคร ท่ีไม่ชอบพวกเขาหรอก ถา้ ตอนน้นั เขาไม่พดู โกหก บางทีจงจิ่งหา้ ว คงจะไดอ้ ยใู่ นสถานะที่ไดด้ ูแลเด็กๆ พวกน้ี และได้ ใชช้ ีวติ ร่วมกนั กบั หลินซินเหยยี น แตด่ ูเหมือนวา่ ตอนน้ี จะไมใ่ ช่แบบน้นั น่ะสิ เพราะต้งั แตเ่ ขาเห็นวา่ หลินซินเหยยี น ไดย้ กเลิกงานหม้นั น้นั แลว้ เขารู้ไดเ้ ลยทนั ทีวา่ ตวั เขาไดเ้ กิดความรู้สึกบางอยา่ งต่อหลินซินเหยยี นไปเสียแลว้ ถา้ ตอนไดเ้ ขาไม่ปิ ดบงั มนั ไว้ ป่ านน้ีเด็กนอ้ ยกค็ งจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ อยา่ งท่ีควรจะ เป็ น ” คุณลุงคิดอะไรอยเู่ หรอครับ “หลินซีเฉินเงยหนา้ ข้ึนมองเหอรุ่นเจ๋อ ที่กาํ ลงั ตกอยใู่ นภวงั ค์ ก่อนจะยน่ื มือไปดึงชายเส้ือ ของเขา เหอรุ่ยเจ๋อดึงสติกลบั มาก่อนจะรีบตอบกลบั ไปวา่ ” อ๋อไม่ไดค้ ิดอะไรหรอก ” เขากม้ หนา้ ลงไปมองหลินซีเฉิน ก่อนจะยน่ื มือไปจูงมือเดก็ นอ้ ยเอาไว”้ พวกเราไปกนั เถอะ ” หลินซีเฉินกลบั ชกั มือกลบั ไป ” ผมเดินเองไดค้ รับ ”

ความรู้สึกที่เด็กนอ้ ยมีตอ่ เหอรุ่ยเจ๋อกค็ ือ ไม่ไดเ้ กลียดแตก่ ไ็ มไ่ ดช้ อบอะไรนกั เหอรุ่ยเจ๋อ เม่ือเห็นอยา่ งน้นั กท็ าํ ตวั ไมถ่ ูก ก็เลยถูมือไปมาแกข้ ดั ” หลินซีเฉิน! ” หลินซินเหยยี นท่ีเห็นลูกชายทาํ ตวั ไม่เหมาะสม เลยเรียกเขา ” ลกู หยดุ ทาํ ตวั ไร้ มารยาทไดแ้ ลว้ ลุงเขาเป็ นห่วงลกู นะ ” หลินซีเฉินกลอกตาไปมา ” ผมดูแลว้ ” เด็กนอ้ ยแคไ่ มช่ อบใหเ้ หอรุ่ยเจ๋อจูงมือ ” พอแลว้ ๆ ตอนน้ีไมใ่ ช่เวลาคุยกนั นะ เราไปกนั เถอะ ” เหอรุ่ยเจ๋อไปช่วยจวงจ่ือจ่ินที่ลาก สมั ภาระมา จวงจ่ือจิ่นยมิ้ อยา่ งพงึ ใจ ” ยงั โอเคอยใู่ ช่ไหมจะ๊ ” ” ครับ ” ถา้ เป็ นเหอรุ่ยเจ๋อแลว้ จวงจ่ือจิ่นชอบมากๆ เหอรุ่ยเจ๋อลากสมั ภาระออกมา ทุกคนไดอ้ อกจากสนามบิน หลินซินเหยยี นนง่ั รถของเหอรุ่ยเจ๋อ ส่วนจวงจ่ือจิ่นกบั หลินซีเฉินไดน้ งั่ รถของฉินยาท่ีตามมาขา้ งหลงั เหอรุ่ยเจ๋อมองหลินซินเหยยี นท่ีนง่ั อยจู่ ากกระจกมองหลงั เธอกาํ ลงั มองลกู สาวท่ีกาํ ลงั หลบั อยู่ อยา่ งเอน็ ดู ท่าทีน้นั ช่างดูน่าอบอ่นุ ใจเสียเหลือเกิน เหอรุ่ยเจ๋อกาํ พวงมาลยั รถแน่น มนั อยากจะบอกอะไรเธอบางอยา่ ง แตส่ ุดทา้ ยเขาก็ไมไ่ ดพ้ ดู อะไรออกมาจากปาก ที่อยขู่ องหลินซินเหยยี น ฉินยาไดจ้ ดั เตรียมไวใ้ หเ้ สร็จสรรพแลว้ มนั อยใู่ กลก้ บั ร้าน สะดวกต่อ การเดินทางของเธอ

เมื่อถึงท่ีอยแู่ ลว้ เม่ือวางสมั ภาระเสร็จ เหอรุ่ยเจ๋อ บอกวา่ เขาไดจ้ องร้านอาหารร้านหน่ึงไว้ เพ่ือ เป็ นการตอ้ นรับการกลบั มาของหลินซินเหยยี น ในบา้ นของทุกอยา่ งใหม่ไปหมดเลยทาํ อาหาร ไม่ได้ หลินซินเหยยี นยงั ไมท่ นั จะไดเ้ ปิ ดปากพดู จวงจื่อจ่ินกต็ กปากรับคาํ แทนไปเสร็จแลว้ หลินซินเหยยี นจึงตอ้ งไปอยา่ งเสียไมไ่ ด้ เม่ือวางสมั ภาระเรียบร้อยแลว้ คนกข็ ้ึนรถไปยงั ร้านอาหารท่ีเหอรุ่ยเจ๋อจองไว้ เหอรุ่ยเจ๋อไดจ้ องหอ้ งอาหารขนาดใหญเ่ อาไว้ ในหอ้ งน้นั ท้งั ใหญ่โตโอ่อ่า แมแ้ ต่พวกเขาหา้ ถึง หกคนนง่ั กย็ งั ดูกวา้ งมาก ” ผมอยากไปเขา้ หอ้ งน้าํ ” หลินซีเฉินไถลตวั ลงจากเกา้ อ้ี ” เดี๋ยวยายพาไปแลว้ กนั นะ ” จวงจื่อจิ่น กลวั วา่ เด็กนอ้ ยจะหลงทาง ” ไมต่ อ้ งเหรอครับ ผมรู้วา่ ไปทางไหน ” หลินซีเฉินบอกมือปัดป้ อง และยนื กรานท่ีจะไปเอง เดก็ นอ้ ยถามพนกั งานจะรู้วา่ หอ้ งน้าํ อยตู่ รงไหน เมื่อเขา้ ไปในหอ้ งน้าํ แลว้ เขากเ็ พ่งิ รู้วา่ ท่ีน่ีไมม่ ีโถปัสสาวะของเด็ก ของผใู้ หญม่ นั อยสู่ ูงเกินไป เด็กนอ้ ยขมวดคิว้ ท่าทางเกๆ้ กงั ๆ ไม่รู้วา่ จะทาํ ยงั ไง ” เจา้ เด็กด้ือ ” น้าํ เสียงใหด้ ูขบขนั ของใครบางคนดงั มาจากขา้ งหลงั ของเดก็ ชาย ตอนที่ 77 ถอดกางเกงเองแล้วกนั หลินซีเฉินหนั กลบั มา

กเ็ ห็นชายคนหน่ึงยนื อยตู่ รงอ่างลา้ งมือ เขาเช็ดมือที่ดูสง่างามน้นั ก่อนจะค่อยๆ ชายตาข้ึนมา” สูงไมพ่ อเหรอ ” หลินซีเฉินเงยหนา้ ข้ึนตามเสียง ถึงความสูงจะสูไ้ มไ่ ดแ้ ตศ่ กั ด์ิศรีเขาหา้ มแพเ้ ดด็ ขาด ” ผมไม่ไดจ้ ะชิ้งฉ่องสกั หน่อย “เขาไมก่ ลา้ ยอมรับตอ่ หนา้ ผชู้ ายใจร้ายคนน้ี วา่ ตวั เด็กนอ้ ยสูงไม่ พอที่จะข้ึนไปใชโ้ ถปัสสาวะ จงจิ่งหา้ วจึงเอากระดาษชาํ ระท่ีเช็ดมือเมื่อก้ีทิ้งลงในถงั ขยะ ก่อนจะชายตามองเขา” เธอแน่ใจ นะวา่ จะไมใ่ หฉ้ นั ช่วย ” ” ใช่ผมไม่ตอ้ งการความช่วยเหลือ ” หลินซีเฉินเงบหนา้ ข้ึนไปตอบอยา่ งหนกั แน่น ” ได้ ” จงจ่ิงหา้ วมว้ นแขนของเส้ือเชิ้ตออก เผยใหเ้ ห็นแขนอนั กาํ ยาํ ล่าํ สนั ก่อนจะลว้ งมือลงไป ในกระเป๋ า เขาหนั ไปมองโถปัสสาวะพลางหนั มามองความสูงของหลินซีเฉิน ” หา้ วหาญดีนี่ ” หลินซีเฉินเมม้ ปากแน่น เหง่ือไหลซึมออกมาเตม็ หนา้ และร่างนอ้ ยๆ น้นั กาํ ลงั สนั่ เทา แตเ่ ม่ือตอ้ งอยตู่ ่อหนา้ ผชู้ ายใจร้ายคนน้ี เด็กนอ้ ยจะแพไ้ มไ่ ด้ ยง่ิ ไปกวา่ น้นั จะไม่ยอมใหเ้ ขาช่วย เป็ นอนั ขาด เด็กนอ้ ยกาํ กาํ ป้ันเลก็ ๆ น้นั แน่นและอดทนอยา่ งสุดความสามารถ จงจ่ิงหา้ วเลิกคิ้วข้ึนมาเลก็ นอ้ ย ก่อนจะพิงไปที่กระจกอยา่ งสบายอกสบายใจ เขากลบั ยนื มอง เดก็ นอ้ ยอยแู่ บบน้นั อยากจะรู้นกั วา่ จะทนไดน้ านสกั แคไ่ หน เจา้ เดก็ นี่ตวั จ๋ิว แตด่ นั ทาํ นิสยั เป็ นผใู้ หญ่ไปได้ ” ถา้ ง้นั ในพดู สิวา่ ทาํ ไมถึงตอ้ งทาํ ตวั มีอคติกบั ฉนั ตลอด ” หลินซีเฉินเร่ิมโกรธหนกั กวา่ เดิม ผชู้ ายคนน้ีไมเ่ อาหมา่ มี๊ของเขาแลว้ ทาํ ไมตอ้ งมาจูบหมา่ ม๊ีอีก

คุณไม่มีสิทธ์ิ เขาจะตอ้ งหาผชู้ ายที่ดีกวา่ ผชู้ ายใจร้ายแบบน้ีเป็ นพนั เท่าหมื่นเท่าใหไ้ ด้ ” คุณรังแกแมข่ องผม แตอ่ ยา่ คิดวา่ ผมไม่เห็นนะ ” หลินซีเฉินถลึงตาใส่เขา เกลียดขนาดที่วา่ แทบจะมองตวั เขาจนแทบทะลไุ ปใหไ้ ด้ ” ฉนั รังแกเธอเน่ียนะ ” ปากของเขาเหมือนกาํ ลงั พมึ พาํ คาํ พดู บางคาํ ในใจกาํ ลงั คิดไตร่ตรองวา่ เขาไปรังแกหลินซินเหยยี นแลว้ ถูกเดก็ นอ้ ยเห็นเขา้ เม่ือไหร่ ท้งั ๆ ที่เจอกนั ไมเ่ กินสองคร้ังเสียดว้ ยซ้าํ คร้ังแรก เขาจาํ ไดว้ า่ เขาไดท้ าํ ’เซอร์ไพรซ’์ ใหญ่ใหก้ บั เดก็ นอ้ ย เขาหร่ีตา หรือวา่ เจา้ เด็กนี่จะพดู ถึงตอนท่ีอยรู่ ้านLEO แลว้ เขาไดล้ ากตวั หลินซินเหยยี น แลว้ ตอ่ มาเขากไ็ ดจ้ ูบหลินซินเหยยี นขณะท่ีอยใู่ นลิฟตน์ น่ั มนั จะถูกเจา้ เดก็ นนั่ เห็นเขา้ ดงั น้นั ….. เหอะ! จงจ่ิงหา้ ว กลบั มายนื ตรงดงั เดิม เขาเดินไปขา้ งหนา้ สองกา้ ว ก่อนจะยอ่ ตวั ลงไปขา้ งหนา้ หลินซี เฉิน แลว้ สบตาเดก็ นอ้ ย ก่อนจะกวาดสายตาไปที่ขาสองขา้ งของเด็กชายที่กาํ ลงั เบียดกนั แน่น เขาขาํ ออกมาเบาๆ ” ถา้ ฉนั รังแก เธอจะทาํ ไงไดเ้ หรอ ” ดวงตาของหลินซีเฉินเบิกโพลงมากกวา่ เดิม เด็กนอ้ ยเกลียดชายตรงหนา้ จนแทบจะกินเขาเขา้ ไป ไดท้ ้งั ตวั ไมร่ ู้วา่ ตอนน้ีโกรธหรือกาํ ลงั กล้นั ปัสสาวะกนั แน่ท้งั ตวั ของเดก็ ชายกาํ ลงั สนั่ เทิ้ม ” ขอร้องฉนั สิ แลว้ ฉนั จะช่วยเธอ ดีไหมล่ะ ” จงจ่ิงหา้ วยนื ข้ึน เขาปัดชายเส้ือไปมาท้งั ๆ ท่ีไมม่ ี รอยยบั ” ถา้ ไม่ตอ้ งการแลว้ ละ่ ก็ ฉนั ไปก่อนละ่ ”

ตอนน้ีสิ่งที่กล้นั ไวจ้ ะไหลออกมาแลว้ หลินซีเฉินน้าํ ตาแทบจะไหลก่อนจะใชแ้ รงที่มีตะเบ็งเสียงออกไป” อยา่ อยา่ ไป ผมตอ้ งการ… ” ” เธอมากบั ใครเหรอ ” ” ผมมากบั หม่าม๊ี คุณยาย… ผมฉ่ีจะแตกอยแู่ ลว้ ” หลินซีเฉินดูน่าสงสาร ดวงตาของเด็กนอ้ ย แดงก่าํ จงจ่ิงหา้ ว ไมไ่ ดแ้ กลง้ อะไรเด็กนอ้ ยต่อ เขาเดินไปหยดุ อยขู่ า้ งหนา้ เลก็ นอ้ ยแลว้ พดู วา่ ” ถอด กางเกงเองก็แลว้ กนั ” หลินซีเฉินไมร่ อชา้ เพยี งชวั่ พริบตากางเกงกถ็ กู ถอดออก จงจ่ิงหา้ ว เดินเขา้ ไปหนุนตวั เดก็ ชายจากขา้ งหลงั แลว้ เดินไปท่ีโถปัสสาวะ คงไวใ้ นระดบั ความ สูงที่เดก็ ชายจะสามารถปลดปลอ่ ยสิ่งที่อดั อ้นั ไวไ้ ด้ หลินซีเฉินเม่ือเสร็จภารกิจแลว้ เขาก็พดู ออกมาคาํ นึงวา่ ” ขอบคุณ ” จงจ่ิงหา้ วชะงกั ไปชว่ั ครู่ ไมน่ ึกเลยวา่ จะเด็กคนน้ีจะพดู คาํ วา่ ขอบคุณออกมา ช่างน่าแปลกใจ จริงๆ หลินซีเฉินเมื่อจดั แจงใส่กางเกงเสร็จกห็ นั ไปมองจงจิ่งหา้ ว” ผมแบ่งแยกเรื่องบุญคุณความแคน้ ไดอ้ ยแู่ ลว้ คุณช่วยผม ไมไ่ ดห้ มายความวา่ ผมจะใหอ้ ภยั คุณ ” ” …… ” ใหอ้ ภยั เขาเน่ียนะ เขามีเร่ืองอะไรที่ตอ้ งใหเ้ จา้ เด็กนนั่ มาใหอ้ ภยั ดว้ ยเหรอ เม่ือออกมาจากหอ้ งน้าํ แลว้ จงจิ่งหา้ ว ก็กม้ หวั ลงมาถามเดก็ ชาย ” พวกเธออยหู่ อ้ งไหนกนั ”

หลินซีเฉินสายตาดูเล่ิกลกั่ ไปมา เขาจะถามเร่ืองน้ีข้ึนมาทาํ ไม หรือวา่ จะมาแกลง้ หมา่ ม๊ีอีก ” หอ้ งหก ” เทา้ ของจงจ่ิงหา้ ว ชะงกั ลง ก่อนจะหนั ไปสบตาเดก็ นอ้ ย เจา้ เดก็ น่ีข้ีระแวงไม่เบา ” ผมตอ้ งไปแลว้ ” หลินซีเฉินรู้สึกไดว้ า่ ตอนน้ีจงจ่ิงหา้ วจบั ไดแ้ ลว้ วา่ เดก็ ชายกาํ ลงั โกหกอยู่ เลย ใชโ้ อกาสน้ีวง่ิ หนีเตลิดเปิ ดเปิ ง เพ่งิ จะกลบั มาแทๆ้ ก็เจอเขา้ มาผชู้ ายท่ีใจร้ายคนน้ี โลกน้ีมนั ช่างกลมและตลกร้ายจริงๆ เม่ือเดก็ ชายแน่ใจนะวา่ ไม่มีใครตามมา เบากพ็ ิงเขา้ ไปที่กาํ แพงแลว้ หยบิ โทรศพั ทข์ ้ึนมาโทรหา คุณครูเพือ่ ขอความช่วยเหลือ ” ครูครับ ผมเจอผชู้ ายใจร้ายคนน้นั แลว้ ” ” อ้ืม ” แลว้ เดก็ นอ้ ยไดเ้ ลา่ เร่ืองท่ีเจอจงจ่ิงหา้ วไปท้งั หมดใหค้ ุณครูของเขาฟังอีกรอบ ” ตอนน้ีพวกเรากาํ ลงั อยทู่ ี่ร้านอาหาร ผมตอ้ งทาํ ยงั ไงใหเ้ ขาขายหนา้ เม่ืออยตู่ ่อหนา้ คนเยอะๆ ครับ ” หลินซีเฉินลูบหนา้ ตวั เองหน่ึงที ปลายสายครุ่นคิดอยพู่ กั หน่ึง ก่อนจะตอบกลบั มา ” ท่ีตวั ของเธอมีเงินไหม ” ” มีครับ ” ” ถา้ ง้นั เธอกไ็ ปร้านยา แลว้ ซ้ือdurexมากลอ่ งหน่ึง ถา้ มีคนถามวา่ ใครใหเ้ ธอซ้ือ เธอก็บอกไปวา่ พอ่ ของเธอใหม้ าซ้ือ ถา้ แถวน้นั ไม่มีร้านยาไปซ้ือที่หา้ งสรรพสินคา้ ก็ได้ ซ้ือเสร็จแลว้ เธอก…็ ” ” รับทราบครับ ”

เม่ือฟังคาํ ที่คุณครูพดู จบ หลินซีเฉินก็รีบวงิ่ ไปดา้ นหนา้ เด๋ียวถามวา่ ” แถวน้ีมีร้านยาหรือหา้ ง บา้ งไหมครับ ” ” ไปทางขวาเลยจะ้ ไมไ่ กลนกั มีหา้ งอย”ู่ ” ขอบคุณครับ ” หลินซีเฉินทาํ ตามที่คุณครูบอกไดส้ าํ เร็จเขาซ้ือมาdurexกล่องหน่ึง เมื่อแกะออกเด็กนอ้ ยก็ทิ้ง กลอ่ งไป เดก็ ชายสงสยั วา่ น่ีมนั คืออะไรกนั แน่ เมื่อใชม้ ือจบั ไปจบั มากอ็ ยากจะลองแกะดู แตค่ ุณครูบอกวา่ หา้ มแกะเดด็ ขาด เดก็ นอ้ ยคิดวา่ เขาไม่ควรขดั คาํ สงั่ ของคุณครูเด็ดขาด เลยอดทนต่อความอยากรู้อยากเห็นน้นั เอาไวแ้ ลว้ รีบกลบั ไปที่ร้านอาหาร เม่ือกลบั มาถึงร้านอาหาร เขากไ็ ปที่หนา้ เคาน์เตอร”์ คุณนา้ ครับ ท่ีนี่มีลูกคา้ นามสกลุ จงไหมครับ ” หลินซีเฉินลืมตาคูส่ วยที่ท้งั ดาํ และโตนน่ั จมูกที่สูงเชิด ใบหนา้ ที่ไดร้ ูปสวยอยา่ งไร้ท่ีติ กาํ ลงั ยนื อยขู่ า้ งหนา้ ดูรวมๆ แลว้ ราวกบั เป็ นหนุ่มฝร่ังอยา่ งไรยงั ง้นั รูปรักของเดก็ นอ้ ยชวนใหผ้ คู้ นหลงใหล แน่นอนวา่ ใครๆ ก็ชอบสิ่งสวยงามกนั ท้งั น้นั พนกั งานหญิงที่เคาน์เตอร์ตอบรับอยา่ งอธั ยาศยั ดี เธอช้ีไปทางหอ้ งหก ” ตรงน้นั จะ้ หอ้ งหก” หอ้ งหกน้นั เหรอ? หลินซีเฉินกะพริบตาปริบๆ มิน่าละ่ คาํ พดู ที่เดก็ นอ้ ยโกหกไปเพยี งแค่แป๊ บเดียวกโ็ ดนจบั ไดซ้ ะ แลว้ ” ขอบคุณครับคุณนา้ ” พดู จบหลินซีเฉินก็เดินไปทางหอ้ งหกอยา่ งรวดเร็ว

เดก็ นอ้ ยยนื่ มือเลก็ ๆ นาํ ไปเปิ ดประตขู องหอ้ งอาหาร ในหอ้ งน้นั มีเพยี งแค่สี่คนเท่าน้นั อีกท้งั ยงั เป็ นชายท้งั หมด บนโตะ๊ ใหญท่ ุกวางอาหารไว้ มากมาย แตก่ ลบั ดูเหมือนอาหารไมไ่ ดถ้ ูกแตต่ อ้ งมาก่อน ขา้ งหนา้ ของพวกเขาเตม็ ไปดว้ ยแกว้ เหลา้ เหมือนกาํ ลงั ด่ืมเหลา้ กนั อยู่ เมื่อประตูหอ้ งอาหารถูกเปิ ดออก คนในหอ้ งท้งั หมดเลยหนั ไปมองที่ประตูโดยอตั โนมตั ิ จริงๆ แลว้ ถา้ พนกั งานจะเขา้ มาตอ้ งเคาะประตูก่อน แต่ทาํ ไมเป็ นเด็กนอ้ ยไดล้ ะ่ สงสยั จะเขา้ หอ้ งผิดละม้งั กวนจิ้ง หนั ไปมองจงจ่ิงหา้ ว เพราะรู้วา่ เขารู้จกั เด็กผชู้ ายคนน้ี เขาเคยเห็นรูปเด็กชายคนน้ีตอนท่ีไปสอดแนมหลินซินเหยยี น ” หนูไม่ไดเ้ ขา้ ผดิ หอ้ งหรอกเหรอ ” ประธานหล่ีผยู้ ง่ิ ใหญถ่ ามหลินซีเฉิน หลินซีเฉินส่ายหวั ไปมาก่อนจะช้ีไปท่ีจงจิ่งหา้ ว ” ไมค่ รับ ผมมาหาเขา ” อ๋อ ที่แทไ้ มไ่ ดเ้ ขา้ ผดิ หอ้ งนี่เอง สายตาของทุกคนก็จบั จอ้ งไปท่ีจงจ่ิงหา้ ว แววตาของทุกคนดูแตกตา่ งกนั ออกไป กวนจิ้ง กลบั อยากเห็นท่าทีของเขา วา่ เมื่อไดเ้ ห็นลกู ของหลินซินเหยยี นแลว้ จะเป็ นอยา่ งไร แต่ประธานหลี่กบั คิดในใจวา่ เจา้ เด็กคนน้ีกบั จงจ่ิงหา้ วเป็ นอะไรกนั ในขณะท่ีสายตาของทุกคนกาํ ลงั พินิจพิจารณาภาพตรงหนา้ หลินซีเฉินก็เดินเขา้ มาในหอ้ ง จากน้นั ก็หยบิ durexออกมาจากในกระเป๋ าแลว้ ส่งใหจ้ งจ่ิงหา้ ว ” คุณลงุ ครับ เม่ือก้ีคุณลุงไปเขา้ หอ้ งน้าํ แลว้ ทาํ ของตกเอาไว้ ผมเลยช่วยเกบ็ ไวใ้ หแ้ ลว้ เอาเมื่อคืนครับ ”

ทาํ อะไรตกไวน้ ะ ทุกคนมองลงไปท่ีมือของหลินซีเฉิน เม่ือมองลงไปชดั ๆ แลว้ ก…็ .. กวนจิ้ง” …. ” ประธานหล่ี ” …… ” จงจ่ิงหา้ ว ขมวดคิว้ แลว้ จอ้ งไปท่ีหลินซีเฉินที่ทาํ ท่าทางเป็ นเดก็ ใสซื่อบริสุทธ์ิ เจา้ เดก็ น่ีเอามุข แบบน้ีมาจากไหน รู้แลว้ วา่ นี่มนั คืออะไร ของเขาง้นั เหรอ ” ประธานจง ช่างน่าสนใจจริงๆ พกติดตวั ตลอดเลยเหรอเนี่ย เผอ่ื ตอ้ งรีบใชส้ ินะ ” ประธานหล่ี อีกนิดเดียวเหลา้ ในปากแทบจะพงุ่ ออกมาแลว้ ปกติแลว้ คนท่ีเงียบและเยน็ ชาอยา่ งคุณชายจง ผบู้ ริหารระดบั สูง ผคู้ รอบครองช่องทาง เศรษฐกิจการคลงั มากมาย เป็ นบุคคลท่ีอยใู่ นช้นั แนวหนา้ กย็ งั ชอบพกถงุ ยางอนามยั ติดตวั ไป ทุกท่ีง้นั เหรอ ฮา่ ฮ่าฮา่ เหมือนเขาจะคน้ พบเรื่องท่ีคาดไม่ถึงเขา้ แลว้ ล่ะ ดูเหมือนวา่ คนบางคนสิ่งท่ีเห็นอาจไมใ่ ช่สิ่งท่ีเป็ นก็ไดส้ ินะ ประธานหลี่รู้สึกประสาทการรับรู้ของเขาไดแ้ หลกสลายไปแลว้ กวนจิ้ง แหงนหนา้ มองฟ้ าทาํ ทีไม่รู้ไมเ่ ห็น จงจิ่งหา้ ว เป็ นคนแบบน้ีต้งั แต่เม่ือไหร่

หลินซีเฉินอายแุ คห่ า้ ขวบ ตอนน้ีกท็ าํ ทีเป็ นหนา้ ซ่ือตาใส อีกอยา่ งเม่ือก้ีจงจ่ิงหา้ วเพิง่ ไปหอ้ งน้าํ มาจริงๆ ในท่ีสุดพวกเขาก็เชื่อท้งั หมด วา่ ของชิ้นน้นั เป็ น ของจงจิ่งหา้ ว เด็กอายหุ า้ ขวบคงไม่รู้จกั ของพวกน้ีหรอก แน่นอนวา่ พวกเขาเช่ือคาํ พดู ของหลินซีเฉิน สีหนา้ จงจิ่งหา้ วก็ดรอปลงไป ก่อนจะมองdurexในมือของเด็กนอ้ ย ” เธอแน่ใจเหรอวา่ น่ีเป็ น ของฉนั ” ไมเ่ ห็นสีหนา้ ทุกคนหลินซีเฉินก็รู้แลว้ วา่ ไดผ้ ล เดก็ นอ้ ยพยกั หนา้ หงึกๆ ” คุณทาํ ตกไว้ ผมกช็ ่วย คุณเก็บข้ึนมา แน่นอนวา่ มนั ตอ้ งเป็ นของคุณสิครับ “ ตอนที่ 78 มคี นคนื มนั แทนเธอแล้วแหละ ทุกคนตา่ งยนื่ หวั กนั ไปดูวา่ จงจ่ิงหา้ วจะจดั การสถานการณ์น้ียงั ไง เขาจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ กนั แน่ ถา้ ยอมรับ มนั น่าขายหนา้ นะเนี่ย ใครมนั จะพกของแบบน้นั ไปไหนมาไหนดว้ ย หรือวา่ จะเกิด เรื่องอยา่ งท่ีคิดไวต้ ลอดเวลากนั นะ ประธานหลี่ รู้สึกเปร้ียวปาก อยากจะทาํ มากๆ แต่ก็ขาํ ไมอ่ อก ไม่ทาํ ไดแ้ คก่ ล้นั มนั ไว้ ส่วนผชู้ ่วยของเขาท่ีอยดู่ า้ นขา้ งเตรียมจะหยบิ โทรศพั ทข์ ้ึนมาบนั ทึกภาพน้ีไว้ กวนจิ้งกาํ ลงั จะลกุ ข้ึนมาหา้ ม ถา้ ถ่ายออกไป ภาพลกั ษณ์ของจงจิ่งหา้ วคงไมเ่ หลือแน่ แตใ่ ครจะรู้ แคเ่ ขาขยบั ก็โดนจงจ่ิงหา้ วจบั ไดเ้ สียแลว้ ” นงั่ ลง ”

เขาเอ้ือมมือไปหยบิ durexในมือของหลินซีเฉิน ก่อนจะรีบเกบ็ ลงในกระเป๋ า ” ขอบใจ ” ” …… ” หลินซีเฉินแปลกใจทาํ ไมเขาถึงไมโ่ กรธเลยละ่ ก็เห็นวา่ พวกลงุ ๆ ท้งั หลายกาํ ลงั หวั เราะเขาอยู่ เหมือนจะจบั ไดถ้ ึงความสงสยั ของเดก็ ชาย จงจ่ิงหา้ วลดตวั ลงไป แลว้ ขยบั เขา้ ไปขา้ งหูของเดก็ นอ้ ย ” ตอ้ งมีคนข้ึนมาแทนนายแลว้ แหละ ” หลินซีเฉินจอ้ งไปท่ีเขา เขาหมายความวา่ อะไรกนั นะ แตน่ ่าเสียดายจงจ่ิงหา้ วท่ีไม่ไดอ้ ธิบายในความสงสยั ของเด็กนอ้ ย แม่เขาก็ไมไ่ ดร้ ู้สึกอบั อายใน สิ่งท่ีหลินซีเฉินไดท้ าํ ลงไป แต่กลบั อารมณ์ดีเสียดว้ ยซ้าํ ก่อนจะหยบิ แกว้ เหลา้ ที่ประธานหลี่รินใหเ้ มื่อก้ี กระดกเขา้ ไป กวนจิ้งบา้ ไปแลว้ ประธานหลี่ที่อยขู่ า้ งๆ ก็รู้สึกงุนงงไม่แพก้ นั เม่ือเจอสถานการณ์ท่ีชวนกระอกั กระอ่วนแบบน้ี ไม่ควรจะปกปิ ดไวง้ ้นั หรอกเรอะ ทาํ ไมเขาถึงยอมรับเสียด้ือๆ นี่หมายความวา่ ถา้ ยงิ่ ปกปิ ดจะยง่ิ เห็น หรือวา่ เพราะมนั เป็ นความจริงและไม่จาํ เป็ นตอ้ งกลวั อะไร น่ีมนั จริงหรือไม่จริงกนั แน่เน่ีย ประธานหล่ีมองไม่ออก แตก่ ็ไม่กลา้ ถาม ก่อนจะมองไปท่ีหลินซีเฉินแลว้ หวั เราะอยา่ งขาํ ขนั ” เจา้ เดก็ นอ้ ย อยกู่ ินขา้ วกบั เราก่อนสิ ”

หลินซีเฉินส่ายหวั ไปมา แลว้ หนั ไปมองจงจิ่งหา้ ว ในใจกส็ งสยั วา่ ทาํ ไมเขาถึงไมโ่ กรธอะไรเลย เด็กนอ้ ยไม่เขา้ ใจ แต่ทาํ ไดแ้ ค่หนั ตวั ออกจากหอ้ งไป ” เสี่ยวเฉิน…. ” หลินซีเฉินออกมานานแลว้ ไม่ไดก้ ลบั เขา้ ไป หลินซินเหยยี นเลยตอ้ งออกมาตามหาเขา เมื่อออกมาจากหอ้ งอาหาร หลินซีเฉินก็เห็นหลินซินเหยยี น ตะโกนเรียกหาเขาอยา่ งรีบร้อน ก่อนเด็กนอ้ ยจะวงิ่ เขา้ ไปหา ” หมา่ มี๊ ” หลินซินเหยยี น หนั ไปตามเสียงเรียก เม่ือเห็นลกู ชายกร็ ีบวงิ่ กรูเขา้ ไปหา ก่อนจะถอนหายใจ ออกมาอยา่ งโลง่ อก เธอกม้ ตวั ลงไปแลว้ กอดลูกชาย ถา้ วง่ิ หายไปจะทาํ ยงั ไง หลินซีเฉินกม้ หนา้ พดู เสียงเลก็ เสียงนอ้ ย ” ที่น่ีกวา้ งเกินไปผมหลงทางแลว้ ครับ ” หลินซินเหยยี นไมเ่ ชื่อเลยสกั นิด เพราะลูกชายของเธอความจาํ ดีมากจะลงทางไดย้ งั ไง ” พดู ความจริงกบั หม่าม๊ีซิ ” หลินซินเหยยี นจบั ลกู ชายเงยหนา้ ข้ึน ใหเ้ ด็กนอ้ ยมองหนา้ เธอ ” หอ้ งน้าํ ไม่มีโถฉี่เดก็ นี่นา ผมชิ้งฉ่องไมไ่ ด้ ตอ้ งลองใหค้ ุณลุงมาช่วยผม ผมก็เลยตอ้ งมาชา้ นี่ไง ” ” แลว้ ทาํ ไมไมพ่ ดู ความจริง ” ” ก็มนั ไมใ่ ช่เรื่องท่ีน่าพดู สกั หน่อย ” หลินซีเฉินบูป้ าก แลว้ ทาํ ท่าทีเหนียมอาย น่ีก็เป็ นนิสยั ส่วนหน่ึงของเด็กคนน้ี

หลินซินเหยยี นยนื ข้ึนแลว้ จูงมือเขากลบั ไป ” ไปเถอะ ไปกินขา้ วไดแ้ ลว้ ” อาหารถูกเสิร์ฟไวน้ านแลว้ หลินซีเฉินเหมือนใจไมอ่ ยกู่ บั เน้ือกบั ตวั เลก็ นอ้ ย ยงั คิดไมต่ กวา่ สิ่งท่ีจงจ่ิงหา้ วพดู หมายความวา่ ยงั ไง มีคนคืนแทนเราง้นั เหรอ แลว้ ใครละ่ เม่ือกินขา้ วเสร็จ จวงจื่อจ่ินกพ็ าเด็กๆ กลบั บา้ นไป นงั่ เคร่ืองบินมานานก็ตอ้ งเหน่ือยกนั เป็ น ธรรมดา ตอ้ งกลบั ไปลา้ งหนา้ ลา้ งตาอาบน้าํ อาบท่า แลว้ พกั ผอ่ นเสียหน่อย ” เดี๋ยวฉนั ไปส่งพวกเขาก่อน เด๋ียวอีกสกั พกั จะกลบั มารับนะคะ “ฉินยาพดู ” ไม่ตอ้ งหรอก เธอกลบั ไปท่ีร้านไดเ้ ลย เดี๋ยวฉนั กลบั ไปที่ร้านเอง ” LEO เปิ ดร้าน ยงั มีเร่ือง มากมายที่ตอ้ งทาํ เธอเป็ นคนรับผิดชอบ มีเรื่องอีกเยอะท่ีเธอตอ้ งตดั สินใจเองท้งั หมด ” ถา้ ง้นั กโ็ อเคคะ่ ” ฉินยาข้ึนรถไป หลินซีเฉินท่ีนง่ั อยบู่ นรถ กม็ องไปนอกกระจกก็เห็นเหอรุ่ยเจ๋อท่ียนื อยขู่ า้ งๆ หลินซินเหยยี น แลว้ เดก็ นอ้ ยก็ถอนหายใจ ถา้ เหอรุ่ยเจ๋อรวยแลว้ กห็ ล่อกวา่ จงจ่ิงหา้ วก็คงจะดี ” มีเร่ืองอะไรอยากพดู กบั ฉนั เหรอคะ ” หลินซินเหยยี นพดู พลางมองไปยงั รถท่ีขบั ออกไป ” เดินไปคุยไปดีกวา่ ” เหอรุ่ยเจ๋อ ยน่ื มือมายงั จะจูงมือเธอ แตพ่ อยกมือออกมาไดแ้ คค่ ร่ึงเดียวก็ ชกั มือกลบั ไปดงั เดิม พอรู้วา่ เหตุรถชนคร้ังน้นั มนั เกิดข้ึนเพราะเหอรุ่นหลิน เป็ นคนทาํ ใจเขากฝ็ ่ อข้ึนมาทนั ที

ทาํ ใหเ้ กิดความละอายใจต่อเธอ ” มีเร่ืองอะไรในใจหรือเปล่าคะ ” ตอนท่ีนงั่ อยบู่ นรถเขาเหมือนจะพดู อะไรบางอยา่ งแต่ก็ไม่พดู ตอนกินขา้ วใจก็ไม่อยกู่ บั เน้ือกบั ตวั เห็นไดช้ ดั วา่ ในใจตอ้ งมีเร่ืองอะไรอยแู่ น่ๆ เหอรุ่ยเจ๋อยมิ้ แหยๆ ในใจของเขาเตม็ ไปดว้ ยภาระท่ีหนกั อ้ึง ฝั่งหน่ึงกเ็ ป็ นผหู้ ญิงท่ีเขาชอบ อีก ฝ่ังนึงก็เป็ นนอ้ งสาวที่ตวั เองรัก เขาเกิดความสบั สนในจิตใจ เกินขอบเขตคาํ วา่ เรื่องในใจ ที่จะ สามารถจาํ กดั ความหมายของความทุกขร์ ะทมน้ีเอาไวไ้ ด้ ” เหยยี นเหยยี น พ่ดี ีกบั เธอไหม ” เหอรุ่ยเจ๋อ มองไปยงั ถนนดา้ นหนา้ ” อ้ือ ดีสิคะ ” หลินซินเหยยี นพดู ออกมาดว้ ยใจจริง เหอรุ่ยเจ๋อดีกบั เธออยา่ งแทจ้ ริง เป็ นจุดที่เธอไม่เคยสงสยั มาก่อน เหอรุ่ยเจ๋อเงียบไปครู่หน่ึง ” ถา้ คือสมมตินะวา่ ถา้ ” หลินซินเหยยี นหวั เราะออกมา เท่าที่เคยเห็นมานอ้ ยมากที่จะเห็นเหอรุ่ยเจ๋อเป็ นแบบน้ี” พีพ่ ดู มา กพ็ อแลว้ คะ่ ” เหอรุ่ยเจ๋อคิดไตร่ตรองในใจอยพู่ กั ใหญ่ วา่ จะพดู ยงั ไง ” ถา้ หลงั จากน้ีเธอพบวา่ ฉนั ไม่ใช่คนดี อะไรขนาดน้นั เธอจะเกลียดฉนั ไหม ” ” จะเกลียดไดย้ งั ไง ” หลินซินเหยยี นไมร่ ู้เลยวา่ สิ่งท่ีเขาพดู ออกมาเป็ นการหยง่ั เชิง ” หรือวา่ พี่จะเห็นแก่ตวั เองเกินไปไหมนะ ” เขายมิ้ เจ่ือน ” พต่ี อ้ งทาํ ยงั ไงถึงเธอจะชอบพ่ี ” หลินซินเหยยี นกม้ หวั ลง กดั ริมฝี ปาก หกปี แลว้ น่ีเนอะ เวลากไ็ มใ่ ช่นอ้ ยๆ ผชู้ ายคนน้ีก็ไมใ่ ช่วยั รุ่นอายวุ ยั ยส่ี ิบกวา่ ๆ อีกแลว้ เขารอเธอมานานแลว้ เหมือนกนั

ถึงแมจ้ ะไมไ่ ดร้ ู้สึกรัก แต่บางที เธอกไ็ ม่ควรทาํ ใหผ้ ชู้ ายที่ดีต่อเธอขนาดน้ีรู้สึกผดิ หวงั จวงจื่อจิ่นคอ่ นขา้ งกงั วลเรื่องการแต่งงานและชีวติ คู่ของเธอมาโดยตลอด ” … ขอฉนั คิดดูอีกทีนะคะ ” ถา้ ไดเ้ ธอตอบตกลงตอนน้ี เธอคงทาํ ไม่ได้ เหอรุ่ยเจ๋อชะงกั ฝี เทา้ ลง ” เธอพดู วา่ ไงนะ ” เขาไม่คาดคิดในส่ิงที่หลินซินเหยยี นพดู เธอ ถา้ ตกลงแลว้ ง้นั เหรอ หลินซินเหยยี นมองไปที่ตอ้ งอู๋ถงท่ีอยรู่ ิมถนน ตอบ นาํ เสียงที่เรียบสงบ ” ฉนั รู้วา่ พ่ดี ีกบั ฉนั แม่ ฉนั เองกห็ วงั วา่ ฉนั จะไดอ้ ยกู่ บั พ…่ี ฉนั ไมอ่ ยากทาํ ใหพ้ ีผ่ ิดหวงั ” ไม่ใช่วา่ รัก ไมใ่ ช่วา่ ชอบ และใจของเธอก็ไม่ไดเ้ ตน้ แตเ่ ป็ นเพราะวา่ ผชู้ ายคนน้ีอยขู่ า้ งเธอมานานแลว้ ถา้ ปฏิเสธเธอคงจะดูใจดาํ เกินไป ถา้ ในชีวติ น้ี เธอไมม่ ีโอกาสท่ีจะไดม้ ีความรัก เพือ่ นก็ไมค่ วรท่ีจะเนรคุณผชู้ ายดีๆ คนน้ี เธอตอ้ งทาํ ใหเ้ ขารู้สึกมีความสุข นี่คงเป็ นการตอบแทนบุญคุณ อีกรูปแบบหน่ึงละม้งั ถา้ ยงั อยทู่ ี่ประเทศA เหอรุ่ยเจ๋อกค็ งดีใจมากแน่ๆ แต่ในใจของเขาตอนน้ีกลบั รู้สึกหนกั อ้ึงยงิ่ กวา่ เดิม เขารู้สึกไดถ้ ึงคาํ ตอบของหลินซินเหยยี นในตอนน้ี ไม่ใช่เพราะวา่ ชอบเขา แต่เป็ นเพราะเขาดูแล เธอมาหลายปี ถา้ พดู ใหแ้ ยห่ น่อย กค็ งจะเป็ นการตอบแทนบุญคุณ

ยง่ิ เธอเป็ นแบบน้ี ความกดดนั ในใจของเหอรุ่ยเจ๋อกเ็ พ่มิ มากข้ึนเรื่อยๆ เพราะแทท้ ี่จริงแลว้ เขา กาํ ลงั หลอกเธออยู่ ถา้ เธอรู้ความจริงในภายหลงั ละ่ ก็ จะเป็ นยงั ไงนะ เขาไม่กลา้ คิดเลย ” เหยยี นเหยยี น ” ” หืม ” หลินซินเหยยี น หนั หนา้ มามอง แต่ยงั ไมท่ นั จะไดม้ องหนา้ เขาชดั ๆ ก็โดนเคา้ ลากเขา้ ไปในออ้ ม อกและกอดอยา่ งแนบแน่น แน่นเหลือเกิน เหมือนกาํ ลงั กลวั ที่จะสูญเสียอะไรบางอยา่ งตลอดเวลา หลินซินเหยยี น ไม่ไดข้ ยบั ตวั ไมไ่ ดต้ อ่ ตา้ น แตเ่ ธอกลบั ยนื อยนู่ ิ่งๆ เธอรับรู้ไดถ้ ึงความรู้สึกท่ี สบั สนและไม่สบายใจของเหอรุ่ยเจ๋อ ถา้ คิดวา่ เป็ นเพราะตวั เอง ไดย้ นื่ มือไปกอดเขาไว้ แลว้ ตบหลงั ของเขาเบาๆ ” หลงั จากน้ี ฉนั จะดี กบั พใ่ี หม้ ากกวา่ เดิมนะคะ ” ส่วนเรื่องแม่ของเขา เธอค่อยพดู ทีหลงั ก็แลว้ กนั ร่างกายของเหอรุายเจ๋อน่ิงไม่ไหวติง ดีกบั เขาอยา่ งน้นั เหรอ เขาเอาหนา้ ซุกไวใ้ นซอกคอของเธอ ” ตอนน้ีพ่ีกลวั วา่ เธอจะดีกบั พีต่ า่ งหาก ”

กเ็ ธอรู้ความจริง แลว้ เธอดีกบั เขาขนาดน้ี ตอนเกลียดกค็ งจะเกลียดมากเลยสินะ ” ใหพ้ ไ่ี ปส่งเธอที่ร้านไหม ” ” ไม่ตอ้ งหรอกค่ะ ฉนั กลบั มากอ็ ยากเดินดูนนั่ น่ีไปเรื่อย ฉนั ไปเองก็พอแลว้ คะ่ ” หลินซินเห ยยี น ตอบอยา่ งเรียบเฉย คาํ พดู น้ีเป็ นความจริง ที่แห่งน้ีไม่มีเร่ืองท่ีดีงามและควรค่าต่อความทรงจาํ ใดๆ เลย แต่กลบั รู้สึกพิเศษอยา่ งบอกไม่ถกู ” โอเค เมื่อไหร่ที่กิจการเปิ ด อยา่ ลืมส่งบตั รเชิญมาใหพ้ ี่ดว้ ยละ่ ” ” ไดเ้ ลยคะ่ ” หลินซินเหยยี นยมิ้ นอ้ ยๆ เมื่อเห็นวา่ เหอรุ่ยเจ๋อข้ึนรถ หลินซินเหยยี น กส็ ูดหายใจเขา้ ไปลึกๆ มาเดินอยบู่ นถนน เมื่อเขา้ เดือนสิงหาคมอากาศก็จะร้อนข้ึนมาเลก็ นอ้ ย บนหวั ของเธอแต่ไมไ่ ดเ้ หง่ือ ” นงั่ รถไหมครับ ” รถแท็กซี่จอดลงขนาบขา้ งตวั เธอ เพือ่ เรียกลกู คา้ หลินซินเหยยี นหนั ไปมอง ไม่เห็นรูปร่างหนา้ ตาของคนขบั แท็กซ่ีแลว้ สีหนา้ ของเธอก็ เปลี่ยนไปทนั ที เขาไม่ใช…่ . ตอนท่ี 79 คนขับรถในตอนน้ันเสียชีวติ ไปแล้ว ในหวั ของเธอกป็ รากฏแสงบางอยา่ งข้ึนมา หนา้ ตาที่คลา้ ยกบั ชายคนน้นั ตอนที่เธอเกิดอุบตั ิเหตุ ทางรถยนต์ ใช่ หนา้ ตาแบบน้ีเลย คนท่ีขบั รถบรรทุกพงุ่ มาทางเธอ

เธอจาํ ความรู้สึกตกใจจนวญิ ญาณแทบหลดุ จากร่างไดอ้ ยา่ งชดั เจน จนกระทงั่ ตอนน้ีเธอรู้สึกวา่ แมเ่ หตุการณ์น้นั จะผา่ นไปแลว้ แต่ในใจก็ยงั คงหวาดผวาไปกบั มนั อยู่ ดงั น้นั เธอจึงยงั คงจาํ มนั ไดด้ ี หลงั จากท่ีทางตาํ รวจตรวจสอบแลว้ ขอ้ สรุปออกมาวา่ เคร่ืองยนตข์ ดั ขอ้ ง จึงทาํ ใหเ้ กิดอบุ ตั ิเหตุ ทางรถยนต์ อบุ ตั ิเหตคุ ร้ังน้นั ทาํ ใหค้ นขบั รถแทก็ ซ่ีถึงแก่ความตาย ส่วนเธอไดร้ ับบาดเจ็บ คนขบั รถไมย่ อมออกมารับผิดชอบ แตก่ ต็ อ้ งออกมายอมรับผลกระทบท่ีตอ้ งรับผดิ ชอบตามๆ กนั ไป เพราะวา่ ความเจ็บปวดของเธอ เหอรุ่ยเจ๋อเลยพาเธอออกนอกประเทศไป เร่ืองตอ่ จากน้นั เธอก็ ไมค่ อ่ ยแน่ใจเท่าไหร่ ถึงแมจ้ ะบอกวา่ เบรกขดั ขอ้ ง แตเ่ ขาเป็ นถึงคนขบั รถ กส็ ามารถหกั พวงมาลยั ไปชนรถคนั อ่ืนได้ แต่เขากลบั ไม่ทาํ อะไรเพอ่ื ลดความเสียหายและความเจ็บปวดลงเลย แลว้ กไ็ ม่ไดท้ าํ ใหค้ นรู้สึกดีข้ึนเลยสกั นิด แต่ท่ีเธอสงสยั คนขบั รถแบบน้ียงั มาขบั แทก็ ซี่ไดอ้ ีกเหรอ ” คุณผหู้ ญิง ไม่นงั่ รถเหรอครับ “ใช่หนุ่มถามข้ึนใหมค่ ร้ัง เหมือนกบั วา่ เขาไมเ่ คยรู้จกั หลินซิน เหยยี นมาก่อน หลินซินเหยยี นไม่ไดแ้ คท่ าํ หนา้ ไมพ่ อใจ แตเ่ ธอยงั ตอบดว้ ยน้าํ เสียงท่ีเยอื กเยน็ วา่ ” คนแบบคุณ ยงั ขบั แท็กซ่ีไดอ้ ีกเหรอ ” ” เหย้ คุณพดู ง้ีหมายความวา่ ไง ” หยโู ตว้ โตว้ แปลกใจมาก เขาแค่เรียกลูกคา้ เท่าน้นั ไม่นงั่ กไ็ ม่ นงั่ สิ ทาํ ไมตอ้ งพดู จาไม่ดีดว้ ย

หลินซินเหยยี นกไ็ ม่อยากพดู ถึงเรื่องในอดีตแลว้ เธอกบั ลูกชายก็ไมไ่ ดเ้ ป็ นอะไร แตก่ บั คนแบบ น้ี น่ารังเกียจจริงๆ เธอไม่สนใจอะไร ก่อนจะเดินไปตามถนนต่อไปเร่ือยๆ หยโู ตว้ โตว้ โกรธจึงขบั รถตามเธอไป ” เฮ้ เมื่อก้ีที่พดู คุณหมายความวา่ อะไร พดู ใหม้ นั ชดั ๆ ผม กไ็ ม่รู้จกั คุณ คุณจะไปวจิ ารณ์คนอ่ืนมวั่ ๆ แบบน้ีผมวา่ ไม่มีมารยาทม้งั ” หลินซินเหยยี นเลิกคิ้ว เธอกะจะไม่คิดอะไรแลว้ แตเ่ ขาก็ยงั ไม่หยดุ อีก เธอเลยหยดุ ฝี เทา้ ” ฉนั ไม่อยากพดู ถึงเรื่องที่ผา่ นมาแลว้ รบกวนคุณตามฉนั มา โอเคนะ ” พดู จบหลินซินเหยยี นกเ็ ร่งฝี เทา้ เดินไป แต่หยโู ตว้ โตว้ ท่ีกาํ ลงั ขบั รถอยู่ เขาเหยยี บเบรกจนมิด แลว้ มองดูหลินซินเหยยี นท่ีกาํ ลงั เดินจาก ไปอยา่ งน่ิงเฉย คาํ พดู ของเธอมนั จะรู้จกั เขา แตเ่ ขากไ็ มร่ ู้จกั เธอมาก่อน พี่ยงั ท่าทีการพดู ของเธอที่ดูโกรธน้นั มนั บ่งบอกไดว้ า่ เธอรู้จกั เขา หรือวา่ เธอจะรู้จกั กบั พช่ี ายที่จากไปของเขากนั นะ หยโู ตว้ โตว้ กดั ฟันแน่น ก่อนจะคอ่ ยๆ ขบั รถตามหลินซินเหยยี นไปอยา่ งชา้ ๆ เขาอยากพิสูจนค์ วามจริงวา่ มนั เป็ นยงั ไงกนั แน่ ระหวา่ งน้นั หลินซินเหยยี น ก็ไดบ้ อกรถไปยงั ร้าน ที่เธอตอ้ งไปจดั การ เธอไม่ไดส้ งั เกตเลยวา่ มีคนกาํ ลงั ตามเธออยู่

การเลือกสถานท่ีและการตกแตง่ ของร้าน หลินซินเหยยี น ไดเ้ ชค็ โครงสร้างแลว้ ต้งั แตต่ อนอยทู่ ่ี ประเทศA ตอนน้ีกถ็ ึงเวลาท่ีตอ้ งมาดูสถานที่จริง แต่ตอนน้ีกท็ าํ การปรับปรุงมาประมาณหน่ึง แลว้ ” พ่ีหลิน “ฉินยาเดินเขา้ มาหา ก่อนจะใหเ้ ธอดูเคา้ โครง รูปภาพการตกแต่งปรับปรุงท่ีนี่ ร้านแห่งน้ีต้งั อยทู่ ี่เขตความเจริญของเมืองB ถึงแมจ้ ะพดู วา่ คุณนายเวลเล่ียนถกู คนบงั คบั จึงเปิ ด สาขาแยก แต่จริงๆ แลว้ ร้านน้ีมนั กเ็ ป็ นส่วนหน่ึงที่สาํ คญั ชีวติ และจิตใจต่อหลอ่ นเช่นกนั ดงั น้นั เราจะทาํ แบบลวกๆ หรือขอไปทีไมไ่ ด้ ไม่วา่ จะเป็ นการเลือกสถานท่ี การตกแตง่ ก็เป็ นการตรวจสอบผา่ นทางการตลาด และผา่ นการ คิดอยา่ งรอบคอบมาแลว้ ท้งั น้นั ” ของท้งั หมดน้ีเป็ นของที่สง่ั ทาํ อาจจะมาชา้ นิดหน่ึงค่ะ แต่ก็อาจจะไมช่ า้ ขนาดน้นั ประมาณ อาทิตยห์ นา้ คงจะมาครบแลว้ ค่ะ “ฉินยารายงาน หลินซินเหยยี นพยกั หนา้ ” ที่ผา่ นมาจนถึงตอนน้ีเธอคงลาํ บากมากเลยสินะ ” เร่ืองโดยทว่ั ไปกเ็ ป็ นฉินยาที่ทาํ ” ไมล่ าํ บากเลยคะ่ ” ฉินยายมิ้ นอ้ ยๆ เม่ือตอนน้นั เธอถกู LEOปฏิเสธ แต่เพราะหลินซินเหยยี นเกบ็ เธอไว้ เธอเลยมีโอกาสอยทู่ าํ งานที่ LEO พดู ง่ายๆ ตอนน้ีเธอคือผชู้ ่วยของหลินซินเหยยี น แลว้ เธอก็ไดเ้ รียนรู้อะไรมากมาย อีกอยา่ งหลินซินเหยยี นดีกบั เธอมาก แต่ไหนแต่ไรกไ็ มเ่ คยคิดจะหวงประสบการณ์ของตวั เอง เลย เพราะอยา่ งง้นั มนั ถึงช่วยเหลือเธอไดม้ าก

” ท่ีน่ีมีฉนั อยู่ คุณนงั่ เคร่ืองบินมานานแลว้ ตอ้ งเหนื่อยมากแน่ๆ คุณกลบั ไปพกั ผอ่ นเถอะ เดี๋ยว ท่ีน่ีฉนั คอยดูงานเอง ” หลินซินเหยยี นคิดอยคู่ รู่หน่ึง ” ง้นั ตกลง ฉนั ขอกลบั ไปก่อนนะ ถา้ มีเร่ืองอะไรก็โทรหานะ ” เดก็ นอ้ ยสองคนเพ่งิ มาอยใู่ นท่ีท่ี ไมค่ ุน้ เคย เธอกไ็ มร่ ู้เหมือนกนั วา่ เด็กๆ จะปรับตวั ไดไ้ หม หลินซินเหยยี นเดินออกไปจากร้าน เพิง่ กลบั มาเธอยงั ไม่มีรถ ตอนน้ีคงทาํ ไดแ้ คโ่ บกรถแทนการ เดินเทา้ เธอจึงยนื อยรู่ ิมถนนเพ่อื ที่จะรอรถ หยโู ตว้ โตว้ พสี่ ะกดรอยตามเธอมาถึงที่นี่ ก็เห็นเธอยนื รอรถอยรู่ ิมถนนคนเดียว จึงขบั รถไปจอด อยดู่ า้ นหนา้ ของเธอ ” คุณผหู้ ญิง คุณรู้จกั พชี่ ายของผมใช่ไหม ” หลินซินเหยยี นไมเ่ ห็นวา่ เป็ นเขา สีหนา้ ของเธอก็ชะงกั ไป คนคนน้ีสะกดรอยตามเธอง้นั เหรอ ” คุณพดู อะไรของคุณ ” น้าํ เสียงของหลินซินเหยยี น ไมค่ อ่ ยยนิ ดีนกั เพง่ิ จะกลบั มาแทๆ้ ดนั มาโชคร้ายเจอคนที่ทาํ ใหเ้ ธอรู้สึกแยอ่ ีก แลว้ คนคนน้นั ยงั จะสะกดรอย ตามเธอมาอีก จะอารมณ์ดีไดย้ งั ไง หยโู ตว้ โตว้ ไมไ่ ดม้ ีท่าทีวา่ จะโกรธหลินซินเหยยี น แตอ่ ธิบายอยา่ งอดทนวา่ ” ท่าทางของคุณ เมื่อก้ีเหมือนจะรู้จกั ผม ผมมน่ั ใจวา่ ผมไม่เคยเจอคุณมาก่อน ที่คุณพดู อาจจะไมไ่ ดห้ มายถึงผม อาจจะเป็ นพ่ชี ายผมกไ็ ด้ พีช่ ายของผมจากไปมาหกปี ท่ีแลว้ โดยการฆ่าตวั ตาย แต่ผมคิดวา่ เขา ไมไ่ ดฆ้ ่าตวั ตาย ” หลินซินเหยยี นถอยไปขา้ งหลงั หน่ึงกา้ ว ” พี่ชายของคุณเหรอ ” เธอวา่ มนั มว่ั ไปหมดแลว้

ตายแลว้ ง้นั เหรอ คนขบั รถท่ีชนเธอตอนน้นั ตายไปแลว้ เหรอเน่ีย หยโู ตว้ โตว้ กลวั วา่ เธอจะไมเ่ ชื่อ จึงหยบิ กระเป๋ าตงั คม์ า ในน้นั มีรูปถา่ ยของเขาและพี่ชาย เขา หยบิ มนั ข้ึนมาแลว้ ส่งใหห้ ลินซินเหยยี นดู ” คุณดูสิ ดา้ นขวาคือผม ส่วนคนที่อยดู่ า้ นซา้ ยคือ พ่ีชายของผมเอง ” หลินซินเหยยี นเอ้ือมมือไปรับรูปมาดู เธอมองไปท่ีรูปที แลว้ มองไปท่ีหยโู ตว้ โตว้ ที นี่มนั คลา้ ยกนั จริงๆ เขาและพ่ชี ายของเขาโตมาเหมือนกนั ถา้ คิดใหมอ่ ีกที อยา่ งละเอียด คนท่ีขบั รถบรรทุกคนน้นั กบั พชี่ ายของเขากเ็ หมือนกนั จริงๆ ” พ่ีชายของคุณเสียชีวติ แลว้ ง้นั เหรอ ” หลินซินเหยยี น ถามออกมาอยา่ งคาดไม่ถึง เม่ือพดู ถึงพชี่ ายท่ีตายไปแลว้ สีหนา้ และอารมณ์เขากเ็ ปล่ียนแปลงไป จากท่ีดูผอ่ นคลายเมื่อก้ี กลายเป็ นสีหนา้ ท่ีดูขึงขงั ” เขาเป็ นโรคยเู รเมีย การรักษาตอ้ งใชเ้ งินจาํ นวนมาก บางคร้ังเราก็ ไม่ไดม้ ีเงินอะไรมากมาย ดงั น้นั พวกเราแทบจะไม่มีความหวงั เลย แตจ่ ู่ๆ เขาก็โพสตล์ งในฟี ดวา่ เขามีเงินแลว้ แถมยงั ลงรูปวา่ ตวั เองเป็ นมหาเศรษฐีแลว้ อีกต่างหาก แตค่ นแบบน้ีเลยเหรอที่จะ ฆ่าตวั ตาย คุณไมค่ ิดวา่ มนั แปลกไปหน่อยเหรอ ” เรื่องน้ีมนั เป็ นปมในใจของเขามาไดต้ ลอด ไมเ่ ขาก็ยงั หาความจริงตลอดมา แต่กไ็ มเ่ คยเจอ หลกั ฐานท่ีมีน้าํ หนกั เลยสกั คร้ัง พฤติกรรมของหลินซินเหยยี นทาํ ใหเ้ ขารู้สึกมีความหวงั ” เม่ือโพสตว์ า่ ตวั เองมีเงินแลว้ แตอ่ ยดู่ ีๆ ก็ฆ่าตวั ตายมนั ก็เป็ นเรื่องที่แปลกจริงๆ “ถา้ พดู ตาม เหตผุ ลแลว้ มีเงินรักษาอาการป่ วยก็น่าจะเป็ นเรื่องที่มีความหวงั สิ เป็ นความหวงั ท่ีจะไดม้ ีชีวติ อยตู่ ่อ ทาํ ไมถึงเลือกที่จะฆ่าตวั ตายกนั นะ

เรื่องน้ีทาํ ไมเธอไมเ่ ขา้ ใจเลยจริงๆ แตว่ า่ มนั กไ็ มไ่ ดเ้ ก่ียวอะไรกบั เธอ เธอยนื่ รูปคืนหยโู ตว้ โตว้ ไป ” ขอโทษนะคะ แต่เร่ืองน้ีไม่ได้ เก่ียวอะไรกบั ฉนั ” หยโู ตว้ โตว้ ที่รับรูปคืนไป กเ็ กบ็ รูปกลบั เขา้ ไปในกระเป๋ าตงั คด์ งั เดิม” คุณจะนง่ั รถไหม เดี๋ยวผม ไปส่ง ” หลินซินเหยยี นปฏิเสธ ” ไม่ตอ้ งหรอกค่ะ ” ” ท่ีคุณยนื อยตู่ รงน้ีไมใ่ ช่เพราะรอรถหรอกเหรอ ” หลินซินเหยยี นน่ิงอยกู่ บั ท่ีไม่ขยบั ไปไหน ” ผมไมใ่ ช่คนเลวร้ายอะไรหรอก แลว้ ก็ไม่คิดจะขเู่ อาคา่ รถคุณดว้ ย ” หยโู ตว้ โตว้ พดู อยา่ งสตั ย์ จริง หลินซินเหยยี นลงั เลอยสู่ กั พกั เห็นวา่ เขากไ็ ม่ใช่คนไม่ดีอะไร ไม่เปิ ดประตูรถออกแลว้ นงั่ ลงไป หยโู ตว้ โตว้ ถาม ” คุณจะไปท่ีไหนล่ะ ” ” หมูบ้ า้ นคอนโดจินเซ่อก่างวาน “หลินซินเหยยี นตอบ หยโู ตว้ โตว้ ไม่ไดพ้ ดู ถึงเรื่องของพีช่ ายเขาอีก แต่เขากแ็ นะนาํ ตวั ข้ึนมา ” ผมช่ือหยโู ตว้ โตว้ คุณ เรียกผมวา่ โตว้ โตว้ ก็ไดค้ รับ ” หลินซินเหยยี นไม่ไดต้ อบอะไรไป แต่รู้สึกวา่ เขาอธั ยาศยั ดีเกินไปหน่อย ” แหะๆ ผมพดู มากเกินไปใช่ไหม ” เขาพดู ไปกร็ ู้สึกวา่ คร้ังแรกที่เจอกนั เขากพ็ ดู อะไรท่ีไมด่ ี ออกไปเยอะอยเู่ หมือนกนั แต่เขาอยากสร้างภาพลกั ษณ์ที่ดีต่อหลินซินเหยยี น เขาอยากรู้ให้ แน่ใจวา่ เธอมีบุญคุณหรือความแคน้ อะไรกบั พ่ีชายของเขา ทาํ ไมเธอถึงโกรธไดข้ นาดน้นั

ท้งั สองที่อยใู่ กลก้ นั มากเลยใชเ้ วลาขบั รถแคห่ า้ หกนาทีเท่าน้นั มาถึงแลว้ หลินซินเหยยี นก็จ่ายเงินเมื่อลงจากรถ หยโู ตว้ โตว้ เรียกเธอคร้ัง ” ผมขอเป็ นเพอื่ นกบั คุณไดไ้ หม ” ” เราไม่ไดส้ นิทกนั ฉนั ไมช่ อบเป็ นเพอ่ื นกบั คนแปลกหนา้ น่ะ ขอโทษดว้ ยนะ ” หลินซินเหยยี น ปฏิเสธตดั บทไป หยโู ตว้ โตว้ ไมย่ อมแพง้ ่ายๆ เขาเปิ ดประตแู ลว้ ลงมาจากรถ อยากจะตามหลินซินเหยยี นไป แตก่ ็ ถูกใครบางคนย้อื ไว้ ” จะทาํ อะไร รู้ม้ยั วา่ เธอเป็ นใคร ” ” คุณเป็ นใคร “หยโู ตว้ โตว้ จอ้ งไปที่ผชู้ ายที่กาํ ลงั ย้อื เขาไว้ ” ผมเป็ นใครไม่สาํ คญั แตท่ ่ีสาํ คญั คือ คุณอยา่ ขา้ มเสน้ จาํ เอาไว้” กวนจิ้งพดู เตือน หลินซินเหยยี น เมื่อไดย้ นิ เสียงของกวนจิ้ง ก็หนั กลบั มา สีหนา้ ของเขาดูเคร่งขรึม ” คุณหลิน ” สีหนา้ กวนจิ้งกเ็ ปล่ียนเร็วเสียยง่ิ กวา่ เปล่ียนหนา้ หนงั สือเสียอีก เขายมิ้ แลว้ เดินมา ทางเธอ ” ประธานจงอยากพบคุณ “ ตอนท่ี 80 ชอบพสิ ูจน์มนั ด้วยตวั เองมากกว่า หลินซินเหยยี นไม่ไดแ้ ปลกใจอะไรที่กวนจิ้งปรากฏตวั ท่ีนี่ กเ็ ป็ นเพราะเขาคนน้นั ท่ีบงั คบั เธอ กลบั มา แน่นอนวา่ เขาตอ้ งรู้ท่ีอยขู่ องเธอแลว้ พอดีเลย เธอกม็ ีเรื่องตอ้ งพดู กบั เขาเหมือนกนั ” ไปกนั เถอะ ” หลินซินเหยยี นเดินไปทางรถของกวนจิ้ง

กวนจิ้งไมไ่ ดร้ ีบเดินตามไปทนั ที แต่หนั ไปมองหยโู ตว้ โตว้ ” จากน้ีอยา่ มารังควานเธออีก ถา้ คร้ังหนา้ ฉนั เห็นนายอีกล่ะก็ ฉนั จะไม่พดู ดีๆ แบบน้ีแน่ ” เมื่อเตือนผชู้ ายท่ีมารังควานหลินซินเหยยี นเสร็จ กวนจิ้งจึงข้ึนรถไป หลินซินเหยยี นเงียบมาก เธอไม่ไดถ้ ามอะไร สายตามองออกไปนอกหนา้ ตา่ งรถอยา่ งเหม่อลอย กวนจิ้งหนั มามองเธอ แลว้ กห็ นั ไปขบั รถของตวั เองตอ่ ทิวทศั น์ขา้ งทางยง่ิ เห็นกย็ ง่ิ รู้สึกคุน้ เคย แมจ้ ะหกปี แตก่ ไ็ ม่ไดเ้ ปลี่ยนแปลงไปจากเดิม และน่ีคือทางท่ีจะไป คฤหาสนท์ ่ีเธอเคยอยู่ คิว้ ของหลินซินเหยยี นขมวดข้ึน ถึงแมจ้ ะอยทู่ ี่น่ีไดไ้ ม่นาน ที่น่ีกเ็ กิดเร่ืองราวข้ึนมากมาย แต่เธอกย็ งั คงจาํ มนั ไดช้ ดั เจน ไมน่ านรถกจ็ อดลง หลินซินเหยยี นสูดหายใจเขา้ ลึกๆ พยายามทาํ จิตใจใหส้ งบ จากน้นั ก็เปิ ด ประตูลงไป กวนจิ้ง ไม่ไดม้ ีท่าทีวา่ จะเดินตามเธอเขา้ ไป แตพ่ ดู กบั เธอวา่ ” ประธานจงกาํ ลงั รอคุณอยู่ คุณ เดินเขา้ ไปเถอะครับ ” หลินซินเหยยี นมองไปท่ีเขา ” รู้หรือเปล่าคะ วา่ ที่เขาอยากพบฉนั เพราะมีเรื่องอะไร” ” เรื่องของหวั หนา้ เป็ นเร่ืองส่วนตวั ผมก็ไมแ่ น่ใจเหมือนกนั ครับ ” หลินซินเหยยี นยมิ้ แหยๆ แตน่ ี่กเ็ ป็ นคนของจงจ่ิงหา้ ว ถา้ เขาไมด่ ีกบั เธอจริงๆ ทาํ ไมถึงทกั เธอ ก่อนนะ คาํ ถามน้ีถา้ ถามไปจะดูเยอะเกินไปหรือเปลา่ นะ ถา้ เดินไปยงั ประตทู างเขา้ ก่อนจะสูดหายใจเขา้ ก่อนจะผลกั ประตูแลว้ เขา้ ไป