ภาษากับการสื่อสาร

บครา่ ว (Skimming) บบวาดสายตา (Scanning) างละเอียด (Dynamic reading)

๗.๕ ๑) มคี วามเขา้ ใจ ทักษะ ๒) มคี วามเขา้ ใ การอา่ น ๓) มคี วามคิดเช ๔) มีความคดิ ส

จศพั ท์ ใจเนื้อเรอ่ื ง ชิงวิจารณ์ สร้างสรรค์

๗.๕ ๑) ทกั ษะในการ ทักษะ ๒) ทักษะในกา การอา่ น ๓) ทกั ษะในการ ๔) ทกั ษะในการ

รเคลอ่ื นสายตา ารจาแนกทางจกั ษุภาพ รรวบรวมตัวอักษร รตีความหมาย

๗.๖ การพฒั นา การพัฒนาทกั ษะการอา่ น เป็นว มีประสิทธภิ าพและประสบผลสาเร็จม ๑.การอา่ นแบบ • การอ่า มีพฒั นาการ ระยะแ ๒.การอ่านแบบ • การอา่ CQ3R

าทกั ษะการอา่ น วธิ กี ารที่จะช่วยใหว้ ิธีการอา่ นท้ัง ๓ แบบ มากขึน้ านแบบทไ่ี ด้รับการฝกึ ฝนมาแล้ว แรกของคนทวั่ ไปจะอ่านเป็นคาๆ านตามหลักสากล ซึ่งเป็นอกั ษรย่อของคา

๗.๗ ลักษณะ ๑) มีสมาธิในการอา่ น ๒) มปี ระสบการณเ์ ก่ยี วกบั เร่ืองท่อี ๓) มีอารมณ์คลา้ ยตามเรอ่ื งทีอ่ ่าน ๔) มคี วามรทู้ างภาษาดี ๕) มคี วามรู้รอบตวั ๖) อ่านแลว้ จดบนั ทึกประเด็นสาคัญ ๗) รูจ้ ักลกั ษณะเฉพาะของวรรณกร ๘) อ่านหนงั สือสม่าเสมอ ๙) รูจ้ ักใช้พจนานุกรมและสารานุก

ะการอ่านท่ีดี อา่ นตามสมควร ญ รรมหรือวรรณคดี กรมเม่อื จาเป็น

๗.๘ การ การอ่านจะประสบความสาเรจ็ ได้ ตอ่ ข้อความทอ่ี ่านอยา่ งถ้วนถเ่ี พ่ือใ ๑) การสอ่ื ข้อเทจ็ จรงิ ๒) การสอื่ ความรูส้ กึ นึกคิด ๓) การจับใจความ ๔) การตีความ

รวินจิ สาร อเมื่อผอู้ า่ นรจู้ กั วนิ ิจสารหรอื พจิ ารณา ใหเ้ ขา้ ใจสิง่ ท่ผี ูเ้ ขียนต้องการสือ่

๗.๙ การอ่านในใจ นอกจากน้ียงั สามารถจาแนกวธิ ๑) การอ่านในใจ คอื การอา่ นอย่างเ ใจความสาคัญให้รวดเร็วและถกู ตอ้ ง ตนเองให้ไดร้ ับความรู้ ความบนั เทงิ แ ขั้นที่ ๑ เลอื กอา่ นหนังสอื ท่สี อดคล้อ ขันท่ี ๒ ใช้ชว่ งเวลาในการอ่านคร้งั ละ ขนั้ ที่ ๓ ใชเ้ วลาอา่ นนานขน้ึ ควบคมุ ขน้ั ท่ี ๔ ทาความเขา้ ใจกบั เน้อื หา ขน้ั ที่ ๕ บนั ทึกสรปุ สาระสาคัญของเน

จและอ่านออกเสียง ธกี ารอา่ นได้อีก ๒ ประการ ดังน้ี เงียบๆอยใู่ นใจเปน็ การอา่ นเพื่อจบั สว่ นมากจะเปน็ การอา่ นเพอื่ พฒั นา และจรรโลงใจ องกบั ความสนใจ ะประมาณ ๕-๗ นาที มสมาธใิ ห้มั่งคง น้ือหา

๗.๙ การอ่านในใจ จดุ ม่งุ หมายในกา ๑) การฝกึ อ่านเร็ว กาหนดระยะเวลา ๒) การอา่ นสรปุ ความ ม่งุ รวบรวมใจ ๓) การอา่ นเพ่ือความเข้าใจ ๔) การอ่านตคี วาม ๕) การอ่านเพือ่ วิเคราะหแ์ ละประเม

จและอา่ นออกเสยี ง ารอา่ น ๕ ประการ าในการอ่านแตล่ ะครัง้ ไว้ ๕-๑๐ นาที จความสาคญั มนิ ค่า

๗.๙ การอา่ นในใจ นอกจากน้ยี ังสามารถจาแนกวิธ ๒) การอ่านออกเสียง คอื การอา่ นท สายตา สมองและการเปลง่ เสียง สาย การใหร้ ับรสู้ าระความหมายของสิง่ ท ประมวลออกมาแล้ว เปลง่ เสียงออกม

จและอา่ นออกเสียง ธกี ารอ่านไดอ้ ีก ๒ ประการ ดงั น้ี ที่ตอ้ งใช้ความสมั พันธ์ระหวา่ งสมาธิ ยตาจบั จ้องอยู่ที่ตวั อักษร สมองสัง่ ทอ่ี า่ น ถ่ายทอดออกเป็นความคดิ แล้ว มา

๗.๑๐ ๑) การอ การอา่ น ร้อยแก้ว ๑) ออกเสยี งชัดเจ ร้อยกรอง ๒) มกี ารเวน้ วรรค ๓) อ่านด้วยนา้ เสยี ๔) เปล่งเสียงใหส้ อ ๕) ประเมนิ ผลการ ๖) บนั ทึกเสียงอ่าน ๗) ทดลองอ่านให้ผ ๘) อ่านออกเสยี งอย

อ่านออกเสยี งรอ้ ยแก้ว จน ถูกต้องตามหลกั อักขรวิธี มีลีลาจังหวะ ค ลงจงั หวะการออกเสยี งใหเ้ หมาะสม ยงแจม่ ใสน่าฟงั ไม่ดังหรอื ค่อยเกนิ ไป อดคลอ้ งกบั เน้อื หาและอารมณ์ รอ่านออกเสียงของตนเปน็ ระยะๆ นของตนไว้ตรวจสอบความถกู ตอ้ ง ผ้อู นื่ ฟังและให้แสดงความคิดเห็นเชงิ วิจารณ์ ยู่เสมอ

๗.๑๐ ๒) การอ การอ่าน รอ้ ยแกว้ และ รอ้ ยกรองคือ งานเ รอ้ ยกรอง ประพนั ธ์แต่ละชนิด ร้อยกรองไทยรูปแบบ ๓/๒/๓ ถงึ บางพูด พดู ดี เป็น แมน้ พูดชวั่ ตวั ตาม ท อินทรวิเชยี รฉันท์ ชีวิต ก็เพยี ง แกน่ สาระ ส

อา่ นบทร้อยกรอง เขยี นท่มี บี ังคบั ฉันทลกั ษณ์ตามลกั ษณะของคา ได้แก่ โครงฉนั ท์ กาพย์ กลอน รา่ ย ลิลิตและ บใหม่ นศรศี ักด์ิ มีคนรกั รสถอ้ ย อร่อยจติ ทาลายมิตร จะชอบผดิ ในมนษุ ย์ เพราะพูดจา ๑๑ จงั หวะ ๒/๓ และ ๓/๓ งฟอง จรลอ่ ง นทศี รี สาคัญมี กรุณา ประจาใจ

๓) การอ ๗.๑๐ เป็นการอา่ นเพอ่ื ความไพ การอ่าน ทานองเสนาะเป็นเรื่องของก ร้อยแกว้ แบบแผนการเขยี นหรือฉนั ท และ ๑.รลู้ กั ษณะบังคับของคาปร ร้อยกรอง วรรณยกุ ต์ เสียงหนกั เบา ก ๒.อ่านเน้นคาในตาแหน่งส ถงึ บางเดอื่ โอ้มะเดอ่ื เห เหมอื นคนพาล หวานนอ

อา่ นทานองเสนาะ พเราะ และส่ือความหมายผา่ นเสียง การอ่าน การอา่ นสาระจากบทร้อยกรองหรอื กวนี พิ นธท์ ม่ี ี ทลักษณแ์ ตกต่างกันไป ระพันธท์ จ่ี ะอ่าน เชน่ จานวนคา สมั ผัส เสยี ง การแบง่ ตอน อา่ นตามจังวะ สมั ผัสนอก เช่น หลือประหลาด บังเกิดชาติ แมลงหวี่ มใี นไส้ อก ยอ่ มขมใน อปุ ไมย เหมอื นมะเดือ่ เหลอื ระอา

๓) การอ ๗.๑๐ ๓.อา่ นเออ้ื นสัมผัสในเพอื่ เ การอ่าน ขา้ ขอเคารพอภ ร้อยแกว้ คดิ ถึงบาทบพติ จงึ ดารสั อธษิ ฐ และ ร้อยกรอง ๑.รูล้ ักษณะบงั คับของคาปร วรรณยุกต์ เสียงหนัก เบา ก ๒.อ่านเนน้ คาในตาแหนง่ ส ถึงบางเด่อื โอม้ ะเดือ่ เห เหมือนคนพาล หวานนอ

อา่ นทานองเสนาะ เพมิ่ ความไพเราะ เช่น ภวิ นั ท์ อา่ นว่า อบ-พ-ิ วัน ตรอดิศร อ่านว่า อะ-ดิด-สอน ฐานสมานจติ อ่านว่า อดั -ทดิ -ถาน ระพนั ธ์ที่จะอา่ น เชน่ จานวนคา สมั ผัส เสยี ง การแบ่งตอน อา่ นตามจังวะ สัมผสั นอก เช่น หลอื ประหลาด บังเกิดชาติ แมลงหว่ี มใี นไส้ อก ย่อมขมใน อุปไมย เหมอื นมะเดื่อ เหลอื ระอา

สรุปท การอ่านมคี วามสาคญั ตอ่ คนท สานกั งานสถิตแิ หง่ ชาติ พบว่า ปัจจุบัน ที่ใชเ้ วลาประมาณ ๕๒ นาทตี ่อวันเหลอื และเยาวชน ส่วนใหญใ่ ช้เวลาไปกบั การ

ท้ายบท ทุกชนชน้ั ทุกอาชพี ผลสารวจของ นเด็กไทยใชเ้ วลาอ่านหนงั สอื น้อยลงจาก อเพียง ๓๙ นาทีตอ่ เหตผุ ลเพราะเด็ก รเล่นคอมพวิ เตอร์ ดโู ทรทศั น์มากข้นึ

บทที่ ๘ การเขียน



วตั ถุประสงค์การเรียนประจาบท เม่อื ไดศ้ กึ ษาเนอ้ื หาในบทนี้แล้ว ผู้ศ ๑.บอกความหมายและความส ๒.เข้าใจจดุ มุ่งหมายและรปู แบ ๓.อธบิ ายองค์ประกอบของกา ๔.รเู้ ขา้ ใจลักษณะของผเู้ ขียนท ๕.อธิบายลกั ษณะของผู้เขียนท ๖.อธิบายโวหารงานเขียนได้ ๗.เข้าใจข้ันตอนการเขียนไดด้ ๘.อธบิ ายการเขยี นย่อหน้าได้ ๙.สามารถเขยี นเรยี งความได้

ศึกษาสามารถ สาคัญของการเขียนได้ บบของการเขยี นได้ ารเขยี นได้ ทด่ี ี ท่ดี ีได้ ดี

๘.๑ ค ในกระบวนของการส่ือสาร การเข การเขียนเป็นทักษะท่ีค่อนข้างยากและม ภาษาทักษะอ่ืนๆ ผู้จะเขียนหนังสือได ประสบการณ์มาก การเขียนเป็นศาสตร์และศิลป์ กล ความรู้มีหลักวิชาการท่ีเป็นตัวหนังสือ ผ เก่ียวกับการเขียนซึ่งได้แก่ การศึกษาหาค การเขียน จุดมงุ่ หมายของการเขยี น องคป์ ที่ดี ลักษณะของงานท่ีดี การใช้โวหารใ ความชัดเจนเสียก่อนจงึ ทาใหเ้ กดิ ความสา

ความนา ขียน เป็นทักษะหนึ่งในการด้านการส่งสาร มีความสลับซับซ้อนมากกว่าทักษะการใช้ ด้ดี ก็ต่อเมื่อได้ฟังมาก อ่านมาก และมี ล่าวคือ เป็นศาสตร์ในฐานะท่ีเป็นองค์แห่ง ผู้ที่รักในงานเขียนจึงต้องมีความรู้เบื้องต้น ความหมายของการเขียน ความสาคัญของ ประกอบของการเขียน ลกั ษณะของผู้เขียน ในการเขียนและข้ันตอนในการเขียนให้มี าเรจ็ ได้

๘.๒ ความร้เู บื้องตน้ ๘.๒.๑ ความหมายของการเขียน การเขียนเปน็ การส่อื สารด้วยอักษ ความรสู้ ึก ประสบการณ์ ขา่ วสาร และจนิ ทกั ษะการเขยี นนับเป็นทักษะทเ่ี ป เขยี นต้องใช้ภาษาทงี่ ดงามประณตี สามาร ต้องใชศ้ ลิ ปะในการเขียน ส่วนทก่ี ล่าววา่ เป ประกอบด้วยความรู้ หลักการและวธิ กี าร

นเกยี่ วกบั การเขยี น ษรเพือ่ ถ่ายทอดความรู้ ความคดิ อารมณ์ นตนาการจากผู้เขยี นไปสผู่ อู้ ่าน ปน็ ท้ังศลิ ปแ์ ละศาสตร์ กล่าวคอื การ รถส่ือได้ทัง้ อารมณ์ ความรู้ ความคดิ จงึ ป็นศาสตรเ์ พราะการเขยี นทุกชนิดต้อง ร

พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน หมายถึง ขดี ให้เป็นตัวหนงั สอื หรือเลข ขีดให้เป วจิ ติ รา แสงพลสทิ ธ์ิ และคณะ ให้คว ส่อื สารอย่างหนึง่ ของมนุษย์ โดยอาศยั ภาษาตัว ความรูส้ ึกนกึ คิด ความตอ้ งการละความเขา้ ใจท ยมโดย เพง็ พงศา กล่าวว่า การเขียน ประสมกนั เป็นคามคี วามหมายแสดงใหผ้ ูอ้ นื่ เข

น พ.ศ. ๒๕๔๒ ให้ความหมายว่า เขียน เป็นกริ ิยา ป็นเส้นหรอื รปู ตา่ งๆ วาด แตง่ หนงั สอื วามหมายว่า การเขยี น คือการแสดงออกเพ่อื การ วอกั ษรและอปุ กรณอ์ นื่ ๆ เป็นส่ือ เพอ่ื ถา่ ยทอด ทกุ อย่างใหผ้ อู้ นื่ ได้ทราบ น หมายถึง การใช้ตัวพยัญชนะ สระ วรรณยกุ ต์ ขา้ ใจ

๘.๒.๒ ความสาคญั ของการเขียน การเขียนเปน็ สงิ่ ที่มคี วามสาคญั และจาเป็นตอ่ ความรสู้ ึก ความคดิ อารมณ์ และทัศนคติของมนุษยเ์ ปน็ เขยี นไว้ ดังน้ี ๑) เปน็ เครอ่ื งมอื สอื่ สารอย่างหน่งึ ของมนุษย์ ๒) เป็นเคร่อื งบันทกึ รวบรวมขอ้ มลู ๓) เป็นเครื่องถ่ายทอดวัฒนธรรม ๔) เปน็ เคร่ืองมือพฒั นาสติปัญญา ๕) เป็นการแสดงออกซ่ึงภูมปิ ัญญาของผู้เขยี น

อกระบวนการสื่อสารเพือ่ ถา่ ยทอดความรู้ นอย่างมาก เราอาจกลา่ วถงึ ความสาคัญของการ น

๘.๒.๓ จุดม่งุ หมายของการเขียน การเขียนจะบรรลผุ ลตามวตั ถปุ ระสงคห์ จะตอ้ งคานึงถงึ คือ จุดมงุ่ หมายในการเขยี นซง่ึ ส ๑. การเขยี นเพือ่ เล่าเร่ือง ๒) การเขียนเพื่ออธบิ าย ๓) การเขียนเพื่อแสดงความคดิ เห็น ๔) การเขียนเพื่อสร้างจินตนาการ ๕) การเขียนเพอื่ โน้มน้าวใจ ๖) การเขียนเพอ่ื ล้อเลยี นเสยี ดสี ๗) การเขยี นเพือ่ กิจธุระ ๘) การเขียนเพื่อบอกใหท้ ราบขอ้ เท็จ

หรือไมน่ ้ัน ส่ิงสาคัญประการหนึ่งทีผ่ ้เู ขยี น สามารถจาแนกได้ ดังนี้ จจริง

๘.๒.๔ รูปแบบของการเขียน การเร่มิ ต้นของการเขยี นใดๆ สิง่ ทจี่ าเป็นเบ้ืองต การเขียนท่ตี ้องเลือกใช้ การกาหนดรูปแบบการเขียนขึน้ ๑) ตารา บทความทางวชิ าการมีลักษณะเปน็ คิดเห็น ๒) สารคดี มลี กั ษณะเปน็ ความคิดเหน็ ความ ๓) บนั เทงิ คดี นวนิยาย เรอื่ งสนั้ มีลกั ษณะเป

ต้นทผ่ี เู้ ขยี นจะต้องกาหนดเองกอ่ นอนื่ ใด คอื รูปแบบ นอยกู่ ับประเภทของงานเขยี น มี ๓ ประเภท คือ นเนอ้ื หาสาระความรู้ ขอ้ เทจ็ จริง ความคดิ และความ มรู้ จนิ ตนาการ ปน็ จินตนาการ ความคดิ และความคดิ เหน็

ประสทิ ธ์ิ กาพย์กลอน ได้จาแนกรูปแบบกา ๑) การเขยี นทเี่ ป็นแบบแผน ไดแ้ ก่ การเขียนรายงานทางวชิ าการ การทาบันทึกท การเขยี นจดหมาย การเขยี นยอ่ ความ การถอด ๒) การเขยี นท่ีไมเ่ ป็นแบบแผน ได้แ การตรวจข้อสอบ การแนะนาหนงั สือ การวิจารณ์วรรณกรรม กา การเขียนเรอ่ื งสาหรบั เด็ก การเขยี นสารคดี กา

ารเขยี นออกเป็น ๒ รปู แบบ การเขยี นเรยี งความ การเขยี นบทความ ทางวชิ าการ การทารายงานการประชมุ ดคาประพนั ธ์ แก่ การทาบันทกึ ส่วนตัว การจดคาบรรยาย ารเขยี นเร่ืองสั้น การเขยี นบทละครพูด ารเขียนโฆษณา

ฮารม์ อน และดิคกินสัน แบง่ รปู แบบการเขียน ๑) การเขียนท่เี ปน็ แบบแผน ๒) การเขียนทไี่ มเ่ ป็นแบบแผน ๓) การเขยี นวพิ ากษว์ ิจารณ์ ๔) การเขยี นบทความหรอื เรือ่ งราว

นไว้ ๔ ประเภท ดงั นี้ วเกี่ยวกับการศึกษาวิจยั

๘.๕ องคป์ ระกอบของการเขียน องค์ประกอบของการเขียน แบ่งออกเป็น ๑) ผูเ้ ขียน เปน็ องคป์ ระกอบสาคัญ โดยเฉพาะความ กาเนิดที่ทาให้เกิดงานเขียนขน้ึ ดังนน้ั ๑.๑) ความคิดของผูเ้ ขยี นเปน็ ส่งิ สาคัญ ๑.๒) ผู้เขียนจาเป็นต้องเป็นผมู้ คี วามรู้ห ๑.๓) ความสามารถในการเลือกเนื้อหา ๑.๔) ผู้เขยี นควรหลกี เล่ยี งการแสดงคว ๑.๖) ผเู้ ขยี นนอกจากมคี วามคดิ ความ ๑.๗) ผูเ้ ขยี นตอ้ งมีจรรยาบรรณ ซึง่ หมา เกียรติโดยการลงช่อื เจ้าของผลงานที่อา้ งอิง หรอื เ

น ๔ ประการ ดงั นี้ มคดิ ของผ้เู ขยี นเพราะความคิดของผ้เู ขยี นเปน็ จุด ญทที่ าให้เกดิ งานเขยี น หรอื ประสบการณ์ าและการใชภ้ าษา วามคดิ เห็นทจ่ี ะทาให้ผอู้ า่ นหรอื ตนเองเดอื ดรอ้ น มรู้ และความสามารถแลว้ บุคลกิ ลกั ษณะ ายถึง มารยาทท่ผี เู้ ขียนควรปฏบิ ตั ิ เช่น การให้ เอาแนวคดิ ของเขามาทุกครั้ง

๒) ภาษา ภาษาไทยมีการจาแนกคาสาหรับใช ต่างกันจะใช้คาที่เหมือนกันย่อมไม่เหมาะสม ทุกโอกาสและทุกสถานที่ย่อมไม่ถูกต้องตามห ออกเปน็ ๓ ระดบั คอื ภาษาปาก ภาษาก่ึงแบ เฉพาะภาษาทเ่ี กีย่ วข้องกบั การใช้เขยี นแตล่ ะร ๒.๑ ภาษาปาก ๒.๑.๑ บทลอ้ คอื ขอ้ เขียนทพ่ี ๒.๑.๒ นทิ าน เร่อื งสน้ั บทล ๒.๑.๓ จดหมายส่วนตวั ถงึ บ ๒.๒.๔ ข้อเขียนในบันทึกสว่ น ๒.๒.๕ การเขยี นรางานข่าวส