ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

ുു ഇരിവുേ ാ എ ുേപാലും ആർ ും അറിയി . പേ , അൽേഫാൻസ ന് അതിൽ ഒരു വിഷമവും േതാ ിയി . ആകാശ ിൽ ആയിരി ുേ ാൾ അയാൾ ് ഒരു ദുഃഖവുമി . മ ഴിയിൽ ഇറ ി വരുേ ാൾമാ തം, മ ഴിമ ിൽ കാൽ െതാടുേ ാൾ മാ തേമ അയാൾ ു േവദനകളും പ ളുമു ു. ന ാകാ മെ ാരു കുടുംബം േപ ി ി കു ിരുതയുേടതാണ.് അവൾ ഇേ ാഴും ആശുപ തിവാർഡുകൾ തൂ ുവാരിയും യേരാഗികൾ തു ു േചാരയും കഫവും നീ ംെചയും കഴി ുകൂടു ു. പ ിരുപ ു വയ ായി ും മാധവെനെ ാ ് അവർ ് ഒരു ഗുണവുമി . അവൻ നാടുവി േ ാൾ ര െ ു എ ു കരുതിയതാണ.് ര െ ി . തിരി ുവ േ ാൾ ര െ ു എ ു കരുതിയതാണ്. ര െ ി . ൈകയിൽ പണമി ാെതയാണ് േബാംെബയിൽനി ു വ ത്. േവഗം തിരി ുേപാകും എ ു കരുതി. ഒരു മാസം കഴി ി ും േപാകു തു ക ി . കാല ുണർ ു. കുളി ് ക ി കുടി ് വൃ ിയു മു ും ഷർ ും എടു ു ധരി ് പുറേ ് ഇറ ിേ ാകും ഉ യ് ു വ ് േചാറു ു കിട ുറ ും. ൈവകുേ രം വീ ും പുറ ിറ ും. രാ തി പ ുമണിേയാെട തിരിെ ുകയും െച ും. വാരിെയ ുകൾ ിടയിൽ മാംസം നിറ ു. ഒ ിയ കവിളുകൾ നിവർ ു. കൃത മായി ഭ ണം കഴി ുവാൻ തുട ിയേതാെട അയാളുെട േദഹം ന ായി. കു ിരുതയ് ് അതിൽ േതാ ിയ സേ ാഷ ിന് അതിരി . എ ാലും എ ും ഇ െന നട ാൽ മതിേയാ? “ക ന േതാന േ ാ േമാേന?” ഒരു ദിവസം അവർ േചാദി ു. അതു േക ് മാധവൻ ഒ ു െഞ ി. മദിരാശിയും േബാംെബയുെമ ാം അയാൾ

മറ ുകഴി ിരു ു. പ ിയും ദാരി ദ വുമായി കഴി ിരു ആ നാളുകൾ ഒരു ദുഃസ മായിരു ിേ ? “ ാ േമാൻ മി ാ ത്? ” “പതിന ു ദിവസം കൂടി ്.” പറ ു കഴി േ ാൾ േതാ ി, െനാ ുെപ അ േയാട് എ ിനു കളവു പറയു ു? ആശു പതിയിൽനി ു. ശ ളം കി ിയ ദിവസമായതുെകാ ് മീനും േചാറും ഉ ായിരു ു. വയർ നിറെയ ഉ ് ഒ ു മയ ുവാൻ കിട ു. വർഷ ളുെട ീണമു ായിരു ു അയാളിൽ. ആ ീണമ തയും ഉറ ി ീർ ണം. പേ , അ യുെട േചാദ ം അയാളുെട ൈസ രം െകടു ി. പി ീട് അയാൾ ു ക ടയ് ുവാൻ കഴി ി . എ ിനാണ് അ ആ േചാദ ം േചാദി ത്? അ യ് ുതെ മടുേ ാ? ക ിെല കുടകൾേപാെല വളർ ുകിട ു െവളിയിലകളിൽ െവയിൽ ഉരുകി തളംെക ി ിട ു ത് അയാൾ ക ു. വാഴൈകകളിൽ വ ിരു ു വിശ ു കാ കൾ കരയു ത് അയാൾ ു േകൾ ാം. ഉറ ം ന െ അയാൾ േചതിയിൽ െച ിരു ് ഒരു ബീഡികൂടി ക ി ു പുകവി ു. പിേ ദിവസം മാധവൻ ഒരി ൽ ൂടി േനതാവിെന കാണുവാൻ െച ു. മാളികയുെട മു ് കുെറേനരം കാ ുനി ി ും ആെരയും ക ി . “കൃേ ൻ േ ?” അയാൾ അകേ ു വിളി ുേചാദി ു. മറുപടി ു കാ ു നില് ാെത അയാൾ അകേ ു കയറി. കൃേ െ തി ി തല െവളിയിൽ കാ ി: “ ാ മാധവാ?” കാലടികേളാളം ഇറ ിനില് ു കരയു ഖദർമു .്

“ഒ ു കാണാൻ...” “ ി േപായീ ാ ഞാൻ നിരീ ത.് ” “ഏട?” ആ േചാദ ം മാധവെന അ ര ി ു. “വ ട ്. േബാംേബ േ ി വ ത്?” “ഞാൻ മട ിേ ാക് ി . എന ് െ ിലും ഒരു പണി തരണം.” അ ം അധികാരേ ാെടയാണ് മാധവൻ പറ ത്. നാടിെ േമാചന ിനു താനും തെ െ ാ ാവു സംഭാവന െചയതേ ? “ഇനി ് എ ു പണ ാ ഞാൻ തേര ത?് ഇനി ് പഠി ുേ ാ? സർ ിഫി ും ഡി ഗീം ഉേ ാല് പണീം െതാേരാം ാെത അല ു നട ് ത് ി കാണ് ിേ ?” മാധവന് തലയ് ് ഒരടിെകാ തുേപാെല േതാ ി. കൃേ ൻ പറ തു േനരാണ.് താൻ പഠി ി ാ വനാണ്. പഠി ുെകാ ിരു കാല ാണ് വി വ പവർ നം തുട ിയത്. ആ േഷാ ിൽനി ് ഉണരാൻ അയാൾ ് അ േനരം േവ ിവ ു. അയാളിൽ േരാഷം പത ുയർ ു. “ഞാൻ പഠി ുമുട ിയത് നാടിനുേവ ിയാ.” “ ി ഹിംസയില് വിശ സി ുേ ാനാണ.് ി ഞാെള പ ാന ിന് േ ദാഹം െചേയാനാണ്.” മാധവെ കാലടികളിലൂെട തീ ൂട് മുകളിേല ു പുക ുകയറി. “മാതവാ, ഇേ ാടു േ ഹംെകാ ു പറ ാ-് ി േബാംേബല് തെ മട ിേ ായിേ ാ. മ ഴീല് നി ി ് ഒരു കാേര ാം .” പ ് െവ ാർ മാധവെന നാടുകട ി. ഇേ ാൾ സ ം നാ ുകാരും നാടുകട ുകയാേണാ? “ ാ ള് പറ ത?് ” മ ഴീല് നി ി ് ഒരു കാേര ാം ാ ്.”

“മ ഴി ഇെ അ െ വകയാേണാ?” േനതാവ് കൃേ െ വീർ ുതുളു ു കറു മുഖം മ നി വ തുേപാെല വിളറിേ ായി: “മാതവാ, സൂ ി ് വർ മാനം പറയണം, ീ.” “പറ ാല് ാ ി െ േപാലീസിെനെ ാ ് പിടി ിേ ാ? ” മാതവാ, െമെ പറ ്. നാ ുകാര് േക ും.” “എ ാരും േക െ . മ ഴി േ തു കൂട ാ. ഞാനിവിട ജനി ുവളർേ ാനാ.” മാധവെ സ രം ഉയർ ു: “ആ തീല് തീ ംേകാരു കു ിരുേതെ േമാനാ ഞാൻ. പഠി ും പേണാം ാേ ാനാ. പേ ില് മ ഴീല് എന ും അവകാശം .് െ ഈട് ് ആ ി ായി ാൻ ി ആരാ?” അയാൾ നി ു കിത ു. “മാതവാ, ഇെ അ നാകാനു പായം ് എന ്. വർ മാനം പറയുേ ാ ി സൂ ി ണം.” “വർ മാനം പറയുേ ാ സൂ ിേ ത് ിയാ.” “ആരവിെട?” “അടിയൻ,” ഒരു ഭടൻ പേവശി ു. അയാൾ മാധവെന പുറേ ു പിടി ു െകാ ു േപായി. േകാപ ാലും അപമാന ാലും പരവശനായ മാധവൻ തലകുനി ുെകാ ു നട ു. “മാധവാ, ി ാ കാണാ തുേപാെല േപാകു ത്?” എതിെരവ കുമാരൻൈവശ ർ േചാദി ു. മാധവെ ക ുകളിൽ അയാൾ േചാര ക ു. അയാളുെട ക ീർ ഗ ികളിെല നീർ ര മായി മാറിയിരു ു. മ ഴിയുെട ര നാഡികൾ െപാ ി മ ിൽ േചാര കിനി ു വീണു. േനരം സ യായിരി ു ു. “ ിനാ ള് അ ് െ െപാേരല് ഒളി ി ത്?” “മാധവാ.”

“പിടി ുെക ി േപാലീസിെന ഏ ി ായിരു ിേ ്? “ മാധവാ — ” മാധവൻ കുമാരെന കട ് നിര ിലൂെട ധൃതിയിൽ നട ു േപായി. ക ുനി വർ ് ആ നട ം എ ും അവസാനി ി എ ു േതാ ി. മ ഴിയും കട ്, കാടും കടലും കട ്, ഭൂമിയും കട .് .. പേ , ആ നട ം െപെ ് അവസാനി ു. അ ാം ന ർ ക ുഷാ ിൽ. നിലാവ് ഉദി ാ രാ തിയിേല ് ഉ ുേനാ ി കാ ിരി ു കു ിരുതയുെട മു ിൽ െച ു നില് ുേ ാൾ അയാളുെട കാലുകൾ ു മ ു വ തുേപാെല ഭാരം േതാ ി. ഒര രം പറയാെത അക ു കയറി തെ എയർബാഗ് എടു ് ഷർ ും മു ും അതിൽ എടു ി ു. കു ിരുത ൈവകുേ രം ആ തിയിൽനി ു വ േശഷം തിരു ിയി മു ് ഉണ ിയിരു ി . “ ി ഏട ാ ഈ ന ാതിരാ ?് ” “ഞാൻ േപാകാ.് ക ന കയി ു.” ഇ െനയുേ ാ ഒരു േപാ ും വരവും? ആെരയും അറിയി ാെതയാണു വ ുകയറിയത്. േപാ ും അതുേപാെലതെ . പതിന ു ദിവസം ഇനിയുമു ് എ േ പറ ത്? കു ിരുത എഴുേന ് അടു ളയിൽ െച ു. ചുവരിെല ആണിയിൽ െകാളു ിയി ചി ിണിവിള ് കരി ിരി ക ുകയാണ.് ചുവരിൽ വിള ിനു ചു ും ഒരു ചുവ വൃ ം പുക ുനി ു. കു ിരുത തണു ാറിയ ഉണ മീൻ കറി ചൂടാ ി. അടി ി െകാ ു മൂടിവ കല ിൽ നി ു േചാറുേകാരി കി ിൽ ഇ ു. “ഞാൻ എറ ാ.് ” “േമാെന ിരി േചാറ് തി ി ് േപാ.”

“േവ . വ ി ു സമയമായി.” കു ിരുതയ് ു െന ിൽ േവദനേതാ ി. മാധവൻ േപാകു ദിവസം അവനു പായസം വ ുെകാടു ണം എ ് അവർ വിചാരി ിരു ു. അതിനു േവ ി നാഴി െന ുകു രിയും ഒരു േത യും അവർ കരുതിവ ിരു ു. എ ി ് ഒരുപിടി േചാറുേപാലും തി ാെതയേ ഇറ ിേ ാകു ത്. യാ ത പറയുവാെന വ ം അയാൾ അ യുെട മുഖ ു േനാ ി. ചി ിണിവിള ിെല െവളി ം അവരുെട കു ായ ിൽമാ തം പതി ിരു ു. മുഖ ് ഇരു ാണ.് എ ും ഇരു ിൽമാ തേമ അ യുെട മുഖം അയാൾ ക ി ു ൂ. േരാഹിണിയും ബാലേഗാപാലനും പായയിൽ ചുരു ു കിട ് ഉറ ുകയാണ.് അവരുെട കൂ ിൽ കിട ിരു വ ി എഴുേ ു വ ു: “ഏ ൻ േപാകാ്?” “ഉം.” അയാൾ എയർബാഗ് േതാളിൽ തൂ ി മു ് ഇറ ി. “ഏ ൻ ക യയ് ണം.” ഇരു ിൽ അവളുെട ക ുകൾ നിറയു ത് ആരും ക ി. എേ ാ ാണു േപാകു െത ് അയാൾ ് അറിയി . എ ി ും അയാൾ നട ് ഇരുളിൽ മറ ു. ആദിതി േ ത ിൽനി ് എ മയമു ഇരു ് മ ഴിയിേല ു വാർ ുവീണുെകാ ിരു ു.

പ് േവലിേയ ിൽ പുഴെവ ം വൃ ളുെട ഇടയിേല ു കയറിവ ു. നിറം മ ിയ സൂര ൻ ഉദി ുയരേവ െവളു ുവരു െവ ിൽ മാവുകളുെടയും ാവുകളുെടയും പതിബിംബ ൾ െതളി ുവ ു. കൂടുവി ് ആകാശ ിേല ു പറ ഒരു പ ിയുെട പതി ായ െവ ിനു കുറുെക പാ ുമറ ു. പറ ുെപാ ിയ പ ി ചിറകുകൾ അതിേവഗം കുട ുെകാ ് ഒരു നിമിഷം വായുവിൽ ത ിനി ു. അേതസമയം െത ുനി ു പുകപര ിവ ഒരു പാസ ർ വ ിയുെട പ ികൾ പറ ുവ ു. മുകളിലൂെട ഒരുകൂ ം സംഗമ ിനു ൈവകിയ അവെര ശാസനാരൂപ ിൽ ഒ ു േനാ ിയേശഷം വായുവിൽ ത ിനി ിരു ഒ ാംപ ി അവരുെട കൂ ിൽ േചർ ് പടി ാറു ല മാ ി ചിറകുകൾ വ ീശി നീ ി. രാ സ ാെരേ ാെല നില് ു െത ുകൾ അവരുെട സുഗമമായ നീ ിനു തട ം വരു ു ു എു ക േ ാൾ പ ികൾ കഴു ു മുകളിേല ുയർ ി. മൃദുവായ ഒരു കുതി ിൽ എ ാ വൃ ൾ ും മുകളിേല ് ഉയർ ുെപാ ി. താെഴ പുരകൾ േതാണികൾേപാെല ചാ ാടി. പ ികൾ വീ ും ഉയർ ുെപാ ി പറ േ ാൾ െവ ിൽ എ േപാെല വീടുകളുെട േമൽപുരകൾ മു ുകയും െപാ ുകയുംെചയു. ബൂ ും അയ കാൽശരായിയും ധരി ് രാവിെലതെ കടൽ രയിൽ മീൻ വാ ുവാൻ എ ിയ അൽേഫാൻസ ൻ ഓട ൾ

കരയ് ടു ു ത് കാ ുനില െവ തെ ചു ും വ ുനി മു ുവ ു ികൾ ് ജാലവിദ കൾ കാണി ുെകാടു ുവാൻ തുട ി. അേനരം െവളു പൂഴിയിൽ ഒരു േമഘ ിെ എ േപാെല ഒരു കരിനിഴൽ വ ുവീണു. മുകളിേല ു േനാ ിയ അൽേഫാൻസ ൻ െകാടു ാ ിൽെപ ഒരു മഴ ാറുേപാെല പാ ുവരു പ ി ൂ െ ക ു. കിഴ ുനി ു മി ൽേവഗതയിൽ വ പ ികൾ േവലിേയ ം വ ു നിറ ുമറിയു കടലിെന ല മാ ി കുതി ുപറ ു. െപാ ി നുറു ു തിരമാലകൾ ുമ ുറം പഭാതം ഉരുകിെയാലി ു കടുംനീല കടൽജല ിനു മുകളിൽ വ ് ആ പ ികൾ ആകമാനം താേഴ ു താണ് അ േവഗതയിൽ കടലിേല ു മുതല ൂ ുകു ി മറ ു. ജാലവിദ മതിയാ ി അൽേഫാൻസ ൻ പ ികൾ െവ ിൽ നി ു മുകളിേല ു െപാ ിവരു തു കാ ുനി ു. നിമിഷ ൾ കഴിയെവ മാംസം തൂ ു അയാളുെട വലിയ െന ിനു ിൽ ഹൃദയമിടി ുകൾ ് േവഗത കൂടി. സമയം ഏെറ ഴി ി ും പ ികൾ െവ ിനു മുകളിേല ു െപാ ിവ ി . ആ പ ികൾ കൂ മായി ആ ഹത െച ുകയായിരു ു എ ് അേ ാഴും മ ഴിയുെട സ ാവിനു മന ിലായി . ...ഒരു ദിവസം ശിവനും ശശിയും വഴ ി ു. എൽസിയായിരു ു കാരണം. “ ി വലുതായാല് മംഗലം കയിേ ാ?”ശശി േചാദി ു. “അ ൻ കയി ി ിേ ? അേതാ ് ഞാനും കയി ും.” ശിവൻ പറ ു. “ആെരയാ ി കയി ാ?” “എൽസിെയ.” “അയിന് ഞാൻ സ തി ൂ .”

“ഇെ സ തം ആരാ േചായി ത്? “എൽസിെയ ഞാനാ മംഗലംകയി ാ?” “അ , ഞാൻ. ഞാനേ ഇേ ാളും മൂ ത്?” “എൽസി േ താ.” ശശി പഖ ാപി ു. “അ േ താ.” ശിവൻ വി ുെകാടു ി . അ തയും പറ ി ് അവർ പിടിയും വലിയും തുട ി. അെതാ ും അറിയാെത കു ിവളകളും പാ ാ ികളും സം ക് അ യുെട അരികിൽകിട ് ഉറ ുകയായിരു ു എൽസി. അടിപിടി തുട ിയാൽ കരു നായ ശിവനാണ് എ ാേയാഴും ജയി ുക. അതറിയാവു ശശി കലഹം തുട േ ാേഴ ് ഉ ിൽ കരയും. അേ രം മ ിയ േയാ മാ ിേയാ വ ് അവെര പിടി ുമാ ും. മ ിയ ഉടുതുണി കാരവും േസാ ുമി ു പുഴു ുകയായിരു ു. ശശിയുെട നിലവിളി േക ് ഓടിെയ ുേ ാേഴ ് അവനു ന തുേപാെല െകാ ുകഴി ിരു ു. “െ ഒടയത ുരാെന, ിെ ജീവൻ എട് ു ി േ ാ.” മ ിയ പറ ു: “ഈ കുേ ാെളെ ാ ് എന ് വ ാ ായേ ാ.” ശിവൻ ഭഗ ിംഗിെനേ ാെല െന ുവിരി ുനില് ുകയാണ.് ശശി ചിണു ി രയുകയും. മ ിയ ശശിയുെട ച ി ് ഒു െകാടു ു. ശിവെ േനെര ൈകേയാ ിെ ുേ ാേഴ ് അവൻ ഓടി ള ു. രാ തി ഉറ ായയിൽ കിട ് ര ുേപരും സ ി ആയി. “ഞ ് ര ാൾ ും എൽസിെയ മംഗലം കയി ാം.” ശിവൻ പറ ു.

“അേ ാ, അെത േനയാ?”ശശി ് വിശ ാസം വ ി. “അ പറ കഥ ഇനി ് ഓർേമേ ?”ശിവൻ േചാദി ു. “ഭീമനും അർജുനനും ാരുംകൂടി ഒരു െപ ിെനയേ മംഗലം കയി ത?് ” ശശി ് ആശ ാസമായി. “ ാ മ െള ള് പറയു ത്?” മയ ി ുട ിയിരു കുമാരൻ കു തുറ ുെകാ ു േചാദി ു. മറുപടി ു കാ ുനില് ാെത അയാൾ വീ ും ക ട ു. വീ ും മയ ിേല ു വഴുതിവീണു. “എൽസി സ തിേ ാ?” ശശി ് ഒരു സംശയം. “നാെള ൂളില് േപാകു ം േചായി ാം.” അതിനുേശഷം എെ ാേമാ കുരു ുകിനാവുകൾ ക ുെകാ ് ഇരുവരും ഉറ ുവാൻ തുട ി. സാളയിൽ ഒരു മു വിള ു ക ു ു ായിരു ു. അതു െകടു ുവാൻ ശശി സ തി ി . ഇരു ിൽ കിട ുറ ുവാൻ അവനു േപടിയാണ്. മു വിള ിൽനി ു വരു േചടിമ ിെ നിറമു െവളി ം വാതിൽപടിയിലൂെട അക ു കട ് ശശിയുെട വലതുവശം ചുവരിൽ ഒരു ദീർഘചതുരമായി പതി ു കിട ു. മു വിള ിെല േനർ തീനാളം ചലി ുേ ാൾ ചുവരിെല ദീർഘചതുരെവളി ിെ അതിരുകളും അതിനനുസരി ് ഇളകിെ ാ ിരി ും. പാതിരാവു കഴി ു വിള ു കരി ിരി ക ി ുവാൻ തുട ുേ ാൾ ചുവരിെല പകാശം മ ി ഇരു ു തുട ും. അേ ാൾ മ ിയ എഴുേ ു വിള ് ഊതിെ ടു ു ു. രാ തിയുട നീളം ചുവരിൽ െതളി ുനി ആ ദീർഘചതുരം അേതാെട മാ ുേപാകു ു. അേ ാേഴ ് തുറ ി ജാലക ിലൂെട പഭാതം പേവശി ് ശശിയുെട

ഇടതുവശം ചുവരിൽ ജനലിെ ആകൃതിയിൽ െതളി ു വരു ു. പാൽമഴേപാെല പഭാതം മ ഴി ു മുകളിൽ െപ ുേ ാൾ ആറുപുരയിൽ കടു ൻ കുളി ് ആദിതി െ തറയിൽ വിള ുെകാളു ി െതാഴുതുനില് ു ു. കുമാരൻ ഉണർ ു പഭാതസ ാര ിന് ഇറ ി ഴി ിരി ും. െറയിൽപാതയും കട ു പാൽനുരയിടു പുഴയുെട കരയിലൂെട അയാൾ നട ു ു ാകും. അൽേഫാൻസ ൻ ബൂ ് എടു ി ് സ ിയുമായി മീൻ വാ ുവാനായി ഇറ ി ഴി ിരി ും... “ഉ ി , െമാളകി .” മ ിയ പറ ു. “െ െ ാ ് കേ ാ ഈ വയ ുകാല ് അ ാടീലു േപാകാൻ? ഇെ നാണ് ് ാല് െത ിനട ാേന േനരം ു.” “ ് ാ േമ ത്? ഞാേ ടി ു തരാം.” ശശി പറ ു. “ഇനി ് േസ് ളില് േപാെ െച ാ?” “ഒ ാ ിലിനു േപായി േമടി ുവരാം.” മ ിയ മടിയിൽനി ു ചി റ എടു ് എ ി ശശിയുെട ൈകയിൽ വ ു. “ഒരു കയില് െന ്. ഒരേണെ െമാളക്. ഒരു മു ാലിന് ഉ ും.” ശശി െവളിെ യുെട കു ിെയടു ് ഓടി. അ നാറുെട പീടിക തുറ ിരി ും. മ ഴിയിൽ ആദ ം തുറ ു അനാദി ീടിക അയാളുേടതാണ.് ഏഴു മ െള േപാ േ ? വഴിയിൽവ ് മൂ െയ ക ു. “ടാ അെവ നി ”് മൂ പിറകിൽനി ു വിളി ുപറ ു. ശശി നി ി . സാധന ൾ വാ ി വീ ിൽെ ാ ു െകാടു ി ുേവണം സ് ൂളിൽ േപാകാൻ.”

“ശശി ഒ ് നിെ ടാ” മൂ ഓടി ശശിയുെട അരികിൽ വ ുനി ു. “െപ ു ് േനയാ െകർ ം ആകു െത ് അറിേ ാ ഇന ?് ” ശശിയുെട കാലുകൾ നി ലമായി. “അേറ ാ?” “” “ര ു മു ാല് താ. പറ ുതരാം.” ശശി സംശയി ു. െവളിെ യും ഉ ും മുളകും വാ ുവാനു ൈപസ എ ിെയാ ി ി ാണ് മ ിയ െകാടു ത്. “ ാടാ ി മു ാ ത്?” “ൈപശ .” “ഇെ ൈകയിെല ാ?” ശശി ഉ ംൈക തുറ ു. വിയർ ിൽ നന നാണയ ുകൾ. “ര ു മു ാല് ് താ.” മൂ , ശശിയുെട അരികിൽ നീ ിനി ു. “അേ ാ, ത ും.” “ ാല് ഞാേ ാകാ്.” മൂ തിരി ുനട ാൻ ഭാവി ു. െപ ു ളുെട വയ ിൽ എ െനയാണ് കു ു ൾ വരു ത് എ ് ആേലാചി ് ശശിയുെട കുരു ുമന ് സം ഭമി ുേപാകാറു ്. ആർ ും അറിയാ ആ രഹസ മാണ് മൂ പറ ുതരാൻ േപാ ത.് ശശി ധർമസ ട ിലായി. അവസാനം ഒരു അരയണ എടു ് അവൻ മൂ യ് ു െകാടു ു. “േവെറ ആേരാടും പറയരുത്.” “ശിവേനാടും എൽസിേയാടും പറ ൂേട? “ഓേലാട് പറേ ാളൂ. േവെറ ആേരാടും മി ിേ ാകര.് ” “ഉം.”

ശശി സ തി ു. മൂ അവേനാടു പ ിേ ർ ു നട ു. വിശു േ തസ ാ യുെട പ ിയുെട അരികിൽ എ ുേ ാേഴ ് സൃ ിയുെട രഹസ ൾ അ തയും ശശിയുെട മു ിൽ അനാവരണംെച െ ു കഴി ിരു ു. “ ി പറയു ത് േനരാ?” പരി ഭാ നായ ശശി േചാദി ു. “അ ാണെ ാ ം േനര്.” മൂ പറ ു: “അ െന െ യാ െപ ു ് െകർ ം ആക് ത്.” “ഓലി ് നാണാകിേ ?” മൂ അതിനു മറുപടി പറ ി . ശശിയുെട ൈകയിൽനി ു ത ിെയടു അരയണ ര ു തവണ മുകളിൽ എറി ുപിടി ് അവൻ ഓടിേ ായി. “ഇത് എ ര ാടാ െമാളക്?” മുളകിെ െപാതി തുറ ുേനാ ിെ ാ ് മ ിയ തിര ി. ാെത പറ ു. “ഒരണ .് ” ിയ അ നാെര ശശി അ യുെട മുഖ ു േനാ ത.് ” “ഓെ ഒരു പിടി ുപറി.” മ പഴി ു: “പ ഓെ ലാ ാറ് മാറാ ശശി നില ു േനാ ി നി ു. ൂളിൽ േപാകു വഴി മൂ യിൽനി ് അരയണെകാടു ു വാ ിയ ആ അറിവ് ശിവനും എൽസി ും പകർ ുെകാടു ണം എ ് അവൻ വിചാരി ു. പേ , അ ് അവർ ൈവകിേ ായിരു ു. വഴിയിൽ സംസാരി ു നില് ുവാേനാ അൽേഫാൻസ ൻ ചരൽവാരി രൂപാ രെ ടു ിെ ാടു ു മു ായി വാ ി ി ുവാേനാ സമയം കി ിയി . പു ക ളുമായി അവർ മൂ ുേപരും ഓടിേ ായി. രാവിലെ ക ികുടി ു കു ികൾ ൂളിൽ േപായി. ഇനി ഉ യ് ു ൂൾവി ു വരുേ ാൾ േചാറും

കൂ ാനും െവ േ ? മ ിയ നിര ിൽ േനാ ിനി ു. അ ാടിയിേല ു േപാകു ആെരയും ക ി . അ േനരം കഴി േ ാൾ ആദിതി ൻ മന റി ു പറ യ തുേപാെല മാ ം അതിെല വ ു. അവൾ ച ു ആശാരിയുെട ആശാരി ിയാണ.് “ ാ മ ിയേ േചാറാേയാ? ” ആശാരി ി നിര ിൽ വ ുനി ു േചാദി ു. “േചാറും ആയി . കൂ ാനും ആയി . കു ു ളി ം ൂളി ് എ ും. ഞാെന ാ ഈ വയ ുകാല ു െചേ ത് മാേ ? ൈക ര േ എന ു ു?” “മാ ി എടേ ായി മ ിയേ ?” “ഓള ഓളാടേ ായി ് െദവസം പ ായി. ര ീസം ് പറ ് േപായതാ.” “ഇ െള ദുരിതം ആരും ക ിെ ിലും ഒടയത ുരാൻ കാണു ു ്.” മാ ം സമാധാനി ി ു. “മാേ , ി അ ാടീേല ാ? ര പ മാ േമടി ് തേരാ് ി?” ഉണ ് അയിലയാണ് കൂ ാൻ. പ മാ ഇടാെത എ െന വയ് ും? മ ിയ മടിയിൽനി ു നടുവിൽ ഓ യു ഒരു മു ാൽ എടു ് മാ ിനു െകാടു ു. “േവഗം വരേണ മാേ കു ു ള് ഇ ം ് എ ും.” ച ുവാശാരി ് മഴ തുട ിയേതാെട പണിയി ാതായിരു ു. മഴ േതാർ ് െവയിലറി േ ാൾ കറു ക െ മകെ വീടുപണി തുട ി. അേതാെട ആശാരി ു പണിയായി. മാ ം എ ും അ ാടിയിൽ േപായി മീനും മാ യും വാ ു ു.

മാ ം അവളുെട മാ ി കുലു ിെ ാ ് അ ാടിയിേല ു േപായി. ച ുവാശാരി ് വയ ാെയ ിലും മാ ിന് ഇേ ാഴും ബാല മാണ്. ച ുവാശാരി ് തി ിെ ിലും കുടി ിെ ിലും േവ ി ഉറ ാൻേനര ് ആശാരി ി അടു ു േവണം. ....ദൂെര ആകാശം പതിഫലി ു തിരയട ി ശാ മായ കടൽജല ിൽ പ ികളുെട വിറ ലി ജഡ ൾ െപാ ിവ ു.

പതിമൂ ് “ ള് എേ ാ ാ േപാകു ത് കു ു േള?” ആറുപുരയിൽ കടു ൻ േചാദി ു. “തി േ ര ില്.” “ഇെ േ താ? ആ ജാലവിദ ാരൻ സായി ിെ േമാളേ ?” തി ുതികൾ ഉണരു എ കരി കൽവിള ിെല െനയ് ിരികൾേപാെല എരിയു ക ുകളാൽ കടു ൻ എൽസിെയ േനാ ി. ‘ഉം’ എ ് കന ിെ ാ ു മൂളി ഉടുമു ് കരി ാലുകൾ ു മുകളിൽ ഉയർ ി ിടി ് അയാൾ പറ ിേല ു കയറി. അവിെട നി ുെകാ ് ഒ ു തിരി ു േനാ ി അയാൾ പറ ു: “ച ാര ി െപ ുേ ം കൂ ാ നട ം േ ?” കു ു ൾ ആദിതി േ ത ിേല ു കയറി. േ ത ിെ ഓടുകൾ േമ േമൽപുരയിൽ കാലം പൂ ുപിടി ു. നര ുകിട ു. നൂ ാ ുകളായി അതിനു മുകളിൽ വർഷി കാലവർഷ ളിൽ ഓടുകളുെട ചുവ തയും വാർ ുേപായിരു ു. അർ കുഴൽരൂപ ിലു േമേലാടുകളിൽ ചിലവ ദവി ിരു ു. മഴെപയു െവയിൽ വീ ും െതളി േ ാൾ ആ നര േമാ ായ ിൽ തി ൂ ൽ വളർ ു. തിേകാണാകൃതിയിലു േമാ ായ ൾ ു ചുവ ിൽ അ ല പാവുകൾ കൂടുെക ിയിരു ു. ഇറയ ു. കുരുേ ാല ീ ുകൾ വാടി ിട ു. െവളിെ യും നന പുകയും കലർ ഇരുളിൽ പി ളനിറമാർ െന ിയിൽ തിള ം. എൽസിെയ നടുവിൽ നിർ ി ശശിയും ശിവനും െതാഴുതു.

“ശപഥം െച ്.” ശശിയും ശിവനും പറ ു. ആദിതി െ സാ ിധ ിൽ വിവശയായി നില് ു എൽസിയുെട ചു ുകൾ വിറയാർ ു. “ഞാൻ വലുതായാല്...” എൽസിയിൽനി ു വാ ുകൾ അ ുവീണു: “വലുതായാല് ഞാൻ ശശിേയം ശിവേനം മംഗലംകയി ും.” ഇരുളിൽ കാണു സം ഭമജനകമായ മി ലാ ിൽ ക ുന ് അവൾ സത ംെചയു. അവളുെട ക ുകൾ മ ളി ുേപാകുകയും ശരീരം വിറയ് ുകയുംെചയു. േ തമു ് ഏഴു ചു ുപടവുകളു തറയിൽ കൽവിള ് െക ുകിട ു. അതിൽ നന െനയ് ുക, വടുെക ിയിരു ു. തറയിൽ േത കു ായം മഴയിൽ ഒലി ് അതിെ പടവുകൾ വിളറിയിരു ു. പടവുകളിൽ അവിടവിെട വിഷനിറ ിൽ പൂ ൽ വളർ ിരു ു. കനമു ചില ുകളി കരി ാലുകൾ പടവുകളിലൂെട കയറിേ ാകു ു. ചതുരാകൃതിയിൽ േതയാനം വ തറയുെട മു ിൽ കാലുകൾ നി ലമായി. അ കാരമയമായ രാവുകളിൽ േവലിേയ ിൽ കാ ുവൃ ൾ ിടയിലൂെട കയറിവ കടൽെവ ം ചില ി കരി ാലുകളിൽ തഴുകി. കടൽെവ ിൽ െകാഴി ു വീണ െച ക ൾ പുനരവതാര ളിലൂെട തി േ ത ിനു മു ിൽ വീ ും െകാഴി ുവീണു. െച ക ൾ െപറു ിെയടു ് അവയുെട തീ ണമായ സൗരഭ ം ശ സി ുെകാ ് കു ു ൾ നട ു. േകാണകംമാ തം ഉടു തി ാർ കൃഷിയിട ൾ േതടി കാടുകളിലൂെട പടി ാേറാ ു സ രി ു. കാടുകൾ കടലിൽ െച ുേചർ േ ാൾ കൃഷിയിട ൾ ു പകരം അവർ പായ ലുകൾ ക ു. അവർ കാടുകൾ എരിയി ് െവളു ൈദവ ൾ ു വഴിെയാരു ി. തി ികളുെട ഇരു

മുലകളിൽനി ു വനാ ര ളിേല ു വസ ം പടർ ുെച ു. കാ ുപു ൾ ചി കൾേതാറും വിടർ ് മര ൾ കന ു. േതനീ ൂടുകളിൽനി ് േതൻ കവിെ ാഴുകി കാ ിലാെക േതൻമണം പര ു. പഭാതസ ാര ിനിറ ിയ കുമാരൻ േ ത ിനു മു ിൽ ആദിനാമം മന ിൽ നിരീ ് ൈകകൂ ി നി ു. “കുമാരാ, ി ഒ ് േകറീ ു േപാകീൻ.” കടു െ കാതുകളിെല സ ർണ ടു ൻ ര ു ന ത ൾ േപാെല തിള ി. “ി ാ ആരാെനേ ാെല എേടല് നി ് ത്? േകറി വാേടാ.” കുമാരൻ ഒ ു സംശയി ു. മാധവെ അ കു ിരുതയ് ് ന സുഖമി എ ു േക ിരു ു. അവിെടെ ് ഒ ും വിവരം അേന ഷി ണം എ ു വിചാരി ിരി ുകയായിരു ു അയാൾ. മു ് പതിവുേപാെല േത കളുെട പർ ത ൾ. പറ ിൽ കു ുകൂടി ിട ു ൈവേ ാൽ. െവയിൽ മൂ ി ിെ ിലും അവിെട നിറെയ േകാടിേയരി ാരികളും കരിയാ ുകാരികളും പണിെയടു ു ു ായിരു ു. “േടാ, ഇെ മ െള ിനാ ആ ച ാര ി കു ിെ കൂെട നട ു ത്? ” കുമാരൻ മന ിലാകാെത കടു ിെ മുഖ ു േനാ ി. “ആ ജാലവിദ ാരെ േമാള് - ” കുമാരൻ ചിരി ു. “ഓല് െചറ കുേ ളേ ? “ “ആ അൽേഫാൻസ ൻ മായാവിയാ. ി അറിേ ാ, ഓെ മതാ യി ം ആ ആടിെന േപാ ാ ചാ ൂെ േമാനിേ , ഓെന മയ ാൻ േനാ ാ്.” കുമാരൻ ചിരി ു.

“ച ാെര വംശം നശിേ ാ ിരി ാ. അേതാ ് ച ാര ികള് ഇേ ാ തി ാെര മയ ിെയടു ് മാർ ംകൂ ാൻ േനാ ാ.് ” കുമാരൻ ഒ ും പറ ി . മാറു മറയ് ാെത പറ ിൽ പണിെയടു ു േകാടിേയരി ാരികളുെടയും കരിയാ ുകാരികളുെടയും േനെര െത ിേ ാകു ക ുകെള അയാൾ നിയ ി ുവാൻ ശമി ു. കമല േപായതിനുേശഷം ഇതുേപാലു വിചാര ൾെ ാ ും അയാൾ മന ിൽ ാനം നൽകാറി . “രാഹുലൻ പറയ് ് ഓന് േകാൾെമ ില് പഠി ണം .് ” േകാൺെവ ് തലേ രിയിലാണ.് എ ും അ ുനാഴിക േപായി വരണം. “ന ത.് ” കുമാരൻ തലയാ ി. തലേ രിയിെല േകാൺെവ ് േകളിേക താണ്. െപനാ ിലും സി ൂരിലും കഴിയു ധനികരുെട മ ളാണ് അവിെട പഠി ു ത്. “മ ഴീല് ൂളിന് ാ േദാഷം? ശ രൻ െദരസറും കു ാമൻ വ ീലും ഫൽഗുനനും ാം ആട പഠി ് ന ാേയാലേ ? പേ ില് ഓൻ പറ ി ു േക േ ?” രാഹുലൻ കളരി യ ും ഉഴി ലും എ ാം നിർ ി. അവന് പഴയ സ ദായ ളിൽ ഒ ും വിശ ാസമി . േകാൺെവ ിൽ പഠി ണം. പനി വ ാൽ ഇം ീഷ് മരു ് കഴി ണം. ആദിതി േ ത ിൽ േപാകി . “ഓെ േപാ ് കാണുേ ാ എന ് േപട ാക് ് കുമാരാ.” “കാലം മാറാ.് ... െള മ ള് േപാെല ആകി .” കുമാരൻൈവശ ർ ആറുപുരയിൽ കടു െന സമാധാനി ി ു.

അതിനുേശഷം അയാൾ കു ിരുത േപ ി ിയുെട പുരയിേല ു െച ു. െകാ ിെല െവ ുപടവുകൾ കയറി മു െ ിയ അയാൾ െച ി ൂവിനുേമൽ നില ു തു ിെയ പിടി ുവാൻ പതു ി നില് ു ബാലേഗാപാലെന ക ു. വ ികളു ടൗസറാണ് അവൻ ഇ ിരി ു ത.് ഒരു വ ി ചുമലിലൂെട ഊർ ് ൈക യിൽ കിട ു ു. മു ും േകാലായിലും േകാഴി ീ ം. കിണ ിൻകരയിൽ തുണി അല ു വ ി കുമാരെന ക ് കാലുകളിൽ ഒ ി ിട ു നന പാവാട േനെരയി ു. “കു ിരുേത, ഇനിെ ു പ ി? ി െയ ാ ആ തീല് േപാകാ ത?് കു ിരുത ഒരു കീറിയ ഉടുമു ുെകാ ു പുത ് പായയിൽ ചുരു ു കിട ുകയാണ്. കുമാരെ ഒ േക ് അവർ പായയിൽ എഴുേ ിരു ു. അവരുെട ചിറികൾ വിളറി െവളു ിരു ു. “ഒരു സുേഖാം എന .് ” അവർ ദീനഭാവ ിൽ അയാെള േനാ ി. “ ാ പന ാ?” “സൂേ ട് െ മന ിനാ.” അവർ കരയുവാൻ തുട ി. “സാരം , സാരം .” അയാൾ അവരുെട അരികിൽ പായയിൽ ഇരു ു. അതു ക ് കു ിരുത പരി ഭമി ു. “വ ീ, ആ ൂളിങ് എട് ് േമാെള” “േവ . ഞാനീട ഇരുേ ാളാം.” േരാഗികളുെട തീ വും മൂ തവുംെതാ ് സ യം േരാഗികളായി മാറിയ ൈകവിരലുകൾെകാ ് അവർ ക ുകൾ തുട ു. പുരയുെട ക ുവരുകൾ േചാർെ ാലി ിരി ു ു. േമടം കഴി ി ും പുര േമ ി ി . പായയുെട അരികിൽ ഒരു കു ിയിൽ ചുവ മരു ും മെ ാ ിൽ

തർ യിനും ക ു. ചുവ മരു ് ശ രൻ െദരസർ എഴുതിെ ാടു താണ്. “എനി ിനി േനെയ ിലും ക ട ാല് മതി.” അവർ ് എ ാ ആശകളും ന െ ിരു ു. “ ാലും മൂ ു െപാടി ിേ രിേ ഇനി ?് ഓെല തീ ിേ ാ ി ആളാ േ ?” “ഓെല നിരീ ി ാ... െ ില് ഞാൻ െകണ ീതു ി ചാകും.” കു ിരുതയുെട ക ുകളിൽ വീ ും െവ ം നിറ ു. അടു ള വാതിലിനരികിൽ വ ിയുെട മുഖം അയാൾ ക ു. ൈദന ത നിറ ര ു വലിയ ക ുകൾ. “ഈട വാ വ ീ.” അവൾ മടി ് കുമാരെ അരികിൽ വ ുനി ു. തീ ുകേയ തു േപാെല അവളുെട ക ുകൾ കല ിയിരു ു. ഉടു തു മുഴുവനും നന ിരു ു. “ ി േസ് ാളില് േപായിേ ?” “ .” “ബാലേഗാപാലനും േരാണിയുേമാ?” “ഓലും.” േരാഹിണി േചതിയിേ ൽ ഇരു ് തനിെയ ‘ധായം’ കളി ുകയാണ്. എ ുെകാ ാണ് ആരും ൂളിൽ േപാകാ ത് എ ു േചാദി ുവാൻ അയാൾ ു ൈധര മു ായിരു ി . മു ് വ ി മാ തേമ ൂളിൽ േപായിരു ു ു. മാധവൻ േബാംെബയിൽനി ു വ േശഷം ബാലേഗാപാലെനയും േരാഹിണിെയയും വീ ും ൂളിൽ പറ യ ു. വ ി േവഗം പഠി ം നിറു ി. ആശു പതിയിെല പണിെയടു ും കു ികെള േനാ ിയും കു ിരുത അവശയായിരു ു. അതുെകാ ് അവൾ ൂളിൽ േപാകു ത് നിറു ി. െകാ ം ര ു കഴി ു മാധവൻ േപായി ്. ഒരു വിവരവുമി . ഒരു കാർഡുേപാലും.

കു ിരുതയുെട േരാഗ ിനു കാരണം അതാെണ ് കുമാരന് അറിയാം. മരു ു കുടി തുെകാേ ാ തർ യിൻ പുര ിയതുെകാേ ാ അതു മാറി . “അതും ഇതും നിരീ ് മന ു െവശമി ി . മാധവൻ തിരി ു വരും.” അയാൾ അവെര ആശ സി ി ുവാൻ ശമി ു. കു ിരുത ദീർഘമായി ഒ ു നിശ സി ു. ഉ യാകാറാെയ ിലും പുറ ു െവയിലി . േമഘ ളുെട വലിയ കരിനിഴലുകൾ വീടുകൾ ും മര ൾ ും മുകളിലൂെട നീ ിെ ാ ിരു ു. െതളി പുഴയിൽ ആകാശ ിെ യും േമഘ ളുെടയും നിഴലുകൾ അടി ുകിട ു. ആകാശ ിൽനി ു താെഴ ഇറ ിവ അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു: “ ആട േമാളില് െപരു ും മയ ാറു .് മയ ഇ ം െപ ും.” കുമാരൻ ആശാരി ി മാ ിെ വശം യ ു. കു ിരുതയ് ് അരിയും േത യും െകാടു ഇടവ ാതി തുട ു തിനുമു ് സ ം െചലവിൽ അവരുെട പുര േമ ുെകാടു ു. േരാഹിണിെയയും ബാലേഗാപാലെനയും നിർബ ി ് ൂളിൽ പറ യ ു. ിലാ രു മ ിയ പറ ു: “കുമാരന് ആരാെ കാര അതു സറ . ഒരു ി ഈട വയ ുകാല ് കു ു േളംെകാ ് നരകി ാ. ഓനുേ ാ കാണു ു?”

പതിനാല് നായാ ുകാർ ധരി ു തുേപാലു ു കാ ിനിറ ിലു ഒരു െതാ ിയാണത്. താടി ്. കീെഴ കുടു ുവാൻ ബലമു ഒരു േതാൽവാറു അതിെ അലൂമിനിയ ിലു വ ിയുെട തിള ം ഇേ ാഴും മാ ി ി . പതിവായി ഉപേയാഗി ാ തു കാരണം വാറിെല സുഷിര ളിൽ ചിലവ കേമണ അട ുേപായി. വാറിെ അ ുനി ു മുകളിേലാ ു മൂ ാമെ സുഷിര ിൽ ആണി പേവശി ി ാണു മു ു വാർതാടിയിൽ ഉറ ി ാറു ായിരു ത്. ഇേ ാൾ ആറാമെ സുഷിരമാണ് ഉപേയാഗി ു ത്. േതാൽവാർ അയ ു നീളം കൂടിയതാേണാ കാരണം? അെ ിൽ മാംസം തൂ ു വലിയ മുഖം േശാഷി േതാ? രാവിെല ഓട ാരിൽനി ു മ ം വാ ുവാൻ കടൽ രയിൽ േപാകുേ ാഴാണ് ഈ െതാ ി ധരി ുക. താടി ു ചുവ ിൽ വാൽ മുറു ിയാൽ െകാടു ാ ് അടി ാൽേപാലും െതാ ി തലയിൽതെ ഇരി ും. െതാ ിയുെട ഉൾഭാഗം നനു നീല േസ ിൻ െകാ ു താണ.് തലയിെല എ പര ് അതിനു നിറ കർ വ ിരു ു. മൂ , കുനി ് ഒരുപിടി ചരൽ വാരി. “മു ായി ആ ി ാ സായിേവ - ” അൽേഫാൻസ ൻ മൂ െയ ശ ി ു. അവൻ വലുതായിരി ു ു. ചുവ ചിറികൾ ു മുകളിൽ നനു േരാമ ൾ െതളിയു ു. ശ ിനു കനം. “ ി വലിയ കു ാ. വലിയ കുേ ൾ ് മു ായി .” “ഒെര ം മാ രം മതി.” മൂ െക ി.

അയാൾ ഒരു ചരൽമാ തം എടു ് ഉ ം ൈകയിൽ ഒളി ി ു തലയ് ു മുകളിൽ ഉഴി ു ൈക തുറ ു. അയാളുെട ൈക ടം േപാെലതെ തുടു ഒരു പ ാരമു ായി. “ഈ കു ാമ ി ഞ ും ഒ ് പഠി ി ് തേരാ് ള് സായിേവ?” മൂ മു ായി ഈ ി ി ു. “അത് ആരി ും പഠി ി ുതരാൻ ക ൂ .” “ ള് േനയാ അദ് പഠി ത്?” “ഒ യ് ്.” ജാലവിദ കൾ ആരും അൽേഫാൻസ െന പഠി ി ത . ഓർമയു കാലംമുതൽ അയാൾ ് ഇ െന മായാജാല ൾ കാണി ുവാൻ അറിയാം. അയാളിൽ ജാലവിദ സ യംഭൂവായതാണ്. െപ ുവീഴു കു ു ൾ മുല ചീ ികുടി ുവാൻ പഠി ു തുേപാെലയാണ് അയാൾ ജാലവിദ കൾ പഠി ത്. മു ായി ഈ ി ി മൂ യുെട വായ െച ര ി പൂ തു േപാെല ചുവ ു. “സായിേവ ഞ ള് േപാെ ?” മൂ പറ ു: “തൂറാൻ ചട ു ്.” അവൻ ഉടു ിരു സറം മട ി ു ി ലംവി ു. അൽേഫാൻസ ൻ കടൽ രയിേല ു നട ു. ചില ഓട ൾ കരയണ ിരു ു. മ ു ചിലവ തിരകൾ ു മുകളിലൂെട വഴുതിവരു ു ായിരു ു. കരയിൽ കയ ിയി ഓട ൾ ു ചു ും മ ഴി ാരും മ ഴി ാ കളും കലപില കൂ ി. മു ് മാടിെ ിയ ആണു ളുെട കാലുകൾ ിടയിലൂെട പ ികൾ ഓട ളിേല ു തല നീ ി. ബഹള ിൽനി ് ഇരുൈകയിലും ഓേരാ വലിയ മീനുമായി ഒരു േയാ ാവിെനേ ാെല ധർമപാലൻ

പുറ ുവ ു. ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകൻ ഫ ് പ ാള ിൽനി ു സ യം പിരി ് മ ഴിയിൽ തിരിെ ിയത് ഈയിെടയാണ്... മീനിന് തീപിടി വില. അൽേഫാൻസ ൻ ഓട ളുെട അരികിൽ ത ിനി ു. വ ാൻ ഇൻ പൂഴിയിൽ ചിതറി ിട ു െപാടിമീനുകൾ െപറു ി െകാ യിലി ് ഓട ാേരാടു വഴ ടി ുനി ു. അൽേഫാൻസ ന് വില േപശുവാനും വഴ ടി ുവാനും ഒ ും അറിയി . പറയു വില െകാടു ് ഏ വും മു ിയ മീൻ വാ ിയതാണ് ഈ കാലമ തയും. മു ് അൽേഫാൻസ െന ക ാൽ ഓട ാർ അയാെള മ രി ു വിളി ുമായിരു ു. അതു പഴയ കാലെ കഥ. അയാൾ തെ കാൽശരായിയുെട പാതാളംേപാലു കീശയിൽ ൈകയി ് മ ി െകാടു ചി റ എടു ് ഒ ുകൂടി എ ിേനാ ി. അതുെകാ ് ഒ ും കി ി . െപാടിമീൻേപാലും. അയാൾ വിഷമി ുനി ു. ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകൻ ഇരുൈകയിലും ഓേരാ വലിയ മീനുമായി കട ുറ ുകൂടി നിര ിെന ല ംെവ ുനട ു. അയാളുെട തലയ് ു മുകളിൽ കാ കൾ വ ംചു ി പറ ു. ധർമപാലെ വളെര പിറകിൽ ഒഴി സ ിയുമായി അൽേഫാൻസ ൻ. കടൽെവയിേല ് തലപുക േ ാൾ അയാൾ വാറഴി ് െതാ ിയൂരി ൈകയിൽ പിടി ു. കടൽകാ ിൽ അയാളുെട ചീർ തലയിെല നീ മുടികൾ പാറി റ ു. ധർമപാലെനേ ാെലതെ ക ൽകയറി േപായവനാണ് ൈമ ൽ. ധർമപാലൻ മണമു സിഗര ് വലി ും വലിയ മീനുകൾ വാ ിയും വിലസു ു. അയാളുെട അ ന മാെര ക ാൽ തിരി റിയി . ആരും. ചാ ു തടി ുക മാ തമ , െവളു ുകയുംെചയിരി ു ു. പണം കൂടുേ ാൾ

ുു ു ുു ൂു തി ാർ ു നിറംവയ് ും എ് അ െന നാ ുകാർ ു മന ിലായി. അയാളുെട തി ി മാണി ിനാെണ ിൽ വീ ും പതിനാറ് വയ ് പായമായതുേപാെല. അതിെന ാം ഒരു ഭാഗ ം േവണം. അൽേഫാൻസ ൻ നിരീ ു. ഇ ുവെര ഒരു ൈപസേപാലും ൈമ ൽ അയ ുത ി ി . കഴി കി സിന് അ ന മാർ ് ൈമ ൽ അയ ുെകാടു ത് ഒരു ആശംസാകാർഡാണ.് ആ കാർഡിനു പിറകിെല വർണേഫാേ ാ ക േ ാൾ അൽേഫാൻസ ൻ നാണി ുേപായി. കട ുറ ് ഉടുതുണിയി ാെത കിട ു ഒരു െപ ിെ ചി തമു കാർഡാണ് ആ കുരു ംെക വൻ അ ന മാർ ് അയ ുെകാടു ത.് .. എ ാ ിനും ഒരു ഭാഗ ം േവണം. “ ാ മീന?് ” “കാലുറു ് ് മീന് കി ാനാ?” ഒഴി സ ിയുമായി തിരി ുവ അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു. മ ിമദാ യുെട മ നശി ു: “വലിയ മായാവിയേ ? ചര ് വാരി ൈപശ ാ ി േകാേരം േമടി ് വരാ െത ാ?” മദാ യുെട വീടിനു മു ിൽകൂടിയാണ് ധർമപാലൻ വലിയ േകാര മ ളും തൂ ി ിടി ് നട ുേപായത്. നാലാളുകെള കാണി ുവാൻ േവ ി... “മറിമാേയാം കാണി ുനട ് വീട് പ ിണിയായി.” മദാ സായ്വിെന കു െ ടു ി: “എനി എ ് െച ാ് െ മാതാേവ.” മ ിമദാ യുെട ക ുകൾ െകടാവിള ിനു േനെര തിരി ു. െവ ാർ ക ൽ കയറിേ ായ അ ുതെ ഇ െന എ ാം സംഭവി ുെമ ് അവർ ആശ െ ിരു ു. ൈമ ൽ ഉ ോ എ ആശ ാസമായിരു ു അ .് അവെനാരു താ ും

തണലും ആകുെമ ു വിചാരി ു. എ ിേ ാ? അവൻ ചതി ു. അ ് ഉണ ുമീൻ കൂ ി എ ാവരും ഉ ു. കാ ും േപമാരിയും ഉ ായാലും കടൽ െപാ ിയാലും അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽ മീനു ാകുമായിരു ു. ഈ പുരയിൽ ഉണ ുമീൻ കയറിയി ി . ഇ് അതുമു ായി... ചി ലമാരയിൽ നിരയായി വ ിരി ു വിശി മായ പി ാണ ളിൽ േനാ ി മ ി െനടുവീർ ി ു. ഒരു കാലം വൃ ാകൃതിയിലു തീൻേമശയിൽ ഈ പി ാണ ൾ നിര ി ചു ും ഇരു ി ായിരു ു അൽേഫാൻസ െ കുടുംബം ഭ ണം കഴി ത.് വിവിധതരം മ ൾ. ഇറ ികൾ. പാനീയ ൾ. ഇ ് അെത ാം കടംകഥകൾ... “ൈമ ൽ വരെ . െള ക ാെട ാം തീരും.” “ആകാവു കാലം ആണു െളേ ാെല െ ിലും പണിെയടു ിരുെ ില് ഇ് െന ക െ േട ിവരായിരുേ ാ? മായാ ജാേലാം കാണി ു നട ്...” “ൈമ ല് വരും. ഓൻ ൈപശ അയ ും.” “ െന അയ ാനാ? െള േമാനേ ഓൻ? ഓെ തല േനെരയാേകാ് ?” അൽേഫാൻസ ൻ പി ീട് ഒ ും പറ ി . അയാളുെട വീർ തലയിൽ അേ രം ഒരാശയം െതളി ുവ ു. പ ് െവ ാരുെട കാലം െചയിരു തുേപാെല വീടുകളിൽ െച ് ജാലവിദ കൾ കാണി ാേലാ? െവ ാർ േപാെയ ിെല ാ നാ ിൽ ധനികരായ തി ാരിേ ? കു ാമൻ വ ീലിെ ൈകവശം പൂ പണമിേ ? നാ ിെല മുഴുവൻ െത ുകളും പറ ുകളും ആറുപുരയിൽ കടു ിെ ൈകയിലാണ.് പ ാള ിൽനി ു തിരി ുവ ധർമപാലൻ നൂറിെ േനാ ുകൾ െകാ ാണ്

ൂു കളി ു ത്. കറു ക േനാ? ഫൽഗുനൻ അയയ് ു പണ ിന് കണ ി എ ാണു േകൾവി. അയാളുെട ബം ാവ് െപാ ിവരു ു. പേ , മ ിമദാ സ തി ി . “മായാജാലം കാ ത് മതി. ആണു െളേ ാെലെ ിലും പണി േനാ .് ” “ ് പണിയാ ഞാൻ െച ാ മ ീ?” അയാൾ മിഴി ുേനാ ി. ജാലവിദ കൾ കാണി ുവാന ാെത മെ ാ ും അയാൾ ് അറിയി േ ാ. “ഒരു പണീം അറീെ ില് ക ാൻ െച .് ” മ ിമദാ േദഷ േ ാെട തലെവ ി ു. അവരുെട തുടു മുഖം കൂടുതൽ തുടു ു. ഇറയ ിരു ് ക ാ ുരുമാല േകാർ ു എൽസി ് മ യുെട േദഷ ം ക ു ചിരിവ ു. െകടാവിള ിൽ പകാശി ുനിൽ ു വിശു മാതാവിെ ചി ത ിൽ ചാർ ുവാൻേവ ിയാണ് ഈ മാല. മ ി തല െവ ി ് അകേ ു കയറിേ ായേ ാൾ എൽസി പതുെ പ യുെട അരികിൽ െച ുനി ു: “പ ഒരു പണി ും േപാ .” അവൾ പറ ു: “ ് ാ ും ഒണ ുകൂ ി േചാറുതി ാം.” അൽേഫാൻസ െ പര ൈക ി എൽസിയുെട മുടി ുരുളുകൾ ിടയിൽ സാ നം േതടി. “പ എേ ാം ജാലവിദ കാണി ണം. കുേ ൾ ് എേ ാം മു ായി െകാടു ണം.” ക ുകൾ വാരി പ സാരമു ായികൾ ആ ി മാ ി കു ികൾ ് ആന ം നൽകു തെ പ െയ അവൾ ് വളെര േ ഹമാണ.് പ െയ ുറി ് എ ും അവൾ ് അഭിമാനേമ േതാ ിയി ു ു. മ ു കു ികൾ ് അസൂയയും.

അൽേഫാൻസ ൻ അ ് െവളിയിൽ ഇറ ിയി . അയാൾ തെ മുറിയിൽ ഇരു ് തെ പഴയ െതാ ികൾ ഒെ ാ ായി എടു ു െപാടിത ി വൃ ിയാ ി വ ു. ആ െതാ ികളിൽ േനാ ിയിരി ുേ ാൾ അയാളിൽ നി ു ചുടുനിശ ാസ ൾ ഉയർ ു. കി സിനും റി ിക് ദിന ിനും മ ും അയാൾ ് ആ െതാ ികൾ സ ാനി െവ ാർ ആരുെട മായാജാല ിെ ഫലമായാണ് മാ ുേപായത്... മ ഴിയിെല ജാലവിദ ാരനായ അൽേഫാൻസ നു തെ ാൾ വലിയ ഒരു ജാലവിദ ാരൻ അ ു മുകളിൽ ഉെ ു േതാ ി. ആ മായാജാല ാരൻ കാണി ു കുസൃതികൾ ആയിരി ണം ഇെത ാം. െവ ാർ എേ ുമായി മ ഴി വി ു േപാകുെമ ും ഓട ാരുെട ൈകയിൽനി ു മീൻ വാ ാൻേപാലും നിവൃ ിയി ാ വിധം താൻ ദരി ദനായി മാറുെമ ും സ ിൽ േപാലും അയാൾ വിചാരി ിരു ി ... എെ ിലും ഒരി ൽ േമഘ ളും മഴവി ുകളും കട ് ആ വലിയ മായാജാല ാരെ അരികിൽ െച ണം. ആ വലിയ മായാജാല ൾ കാണി ുവാൻ പഠി ണം. അൽേഫാൻസ ൻ വിചാരി ു. അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു ചീർ ബീഡി ക ി ് ശ ിയായി ര ു കവിൾ പുക ഉ ിേല ് എടു ു. ആ പുക ഉടെന പുറ ുവ ി . വളെര തുെ കുേറെ യായി അത് െച ൻേരാമ ൾ വളർ ു കിട ു അയാളുെട മൂ ിൻദ ാര ളിലൂെടയും ചുവ വായിൽകൂെടയും പുറേ ് ഒഴുകിവ ു. അൽേഫാൻസ െ െതാ ികൾ ജീവൻ വ തുേപാെല സാവധാനം അന ുവാൻ തുട ി. പി ീട് പല നിറ ളിലും ആകൃതികളിലുമു ആ െതാ ികൾ കിട യിൽ നി ും കേസരയിൽനി ും ഉയർ ് ചുവരുകൾ ിടയിൽ പാറിനട ു. ചില െതാ ികൾ വാതിൽ ഴുതിലൂെട െഞരി ് െവളിയിേല ്

കട ുവാൻ ശമി േ ാൾ അൽേഫാൻസ ൻ അവെയ ആ ാസ ര ിൽ തിരിെക വിളി ു. അ ം കൂർ മാ ികെ ാ ികൾ ും േതാൽവാറു നായാ ുെതാ ികൾ ും പി ളയുെട തിള ു ചി ം ഘടി ി പ ാളെ ാ ികൾ ും ഇടയിൽ അയാൾ ആന േ ാെട ഇരു ു. ഒരു വലിയ കൂ ിൽ ബ ന രായ ഒരു പ ി ൂ െ േപാെല ആ െതാ ികൾ മുറിയിൽ തല ും വില ും പാറി നട ു. അവ െപാ ുകയും താഴുകയും തിരിയുകയും പര രം ഉരു ുകയുംെചയു. െതാ ികളുെട ആ േലാക ിൽ തെ വിഷാദ ളും േഖദ ളും മറ ിരു ു അൽേഫാൻസ ൻ... പിേ ദിവസം രാവിെല അയാൾ ഓട ാരിൽനി ു മീൻ വാ ുവാനായി പുറെ േ ാൾ മ ി ഒരു പു ൻ പ ുരൂപ േനാ ് ൈകയിൽ വ ുെകാടു ു. ആ േനാ ിന് ന വാസനയു ായിരു ു. അത് എവിെടനി ു കി ിെയ ് അയാൾ ആരാ ി . വിലേപശാെത ഓട ാരുെട ൈകയിലു ഏ വും ന മീൻ വാ ി. ആ മീനുമായി സ തയുെടയും ഐശ ര ിേ തുമായ ആ പഴയ കാലം തിരി ുവ തുേപാെല അൽേഫാൻസ ൻ ആ ാദേ ാെട പുരയിേല ു തിരി ുനട ു. ബാ ി ൈകവശം ഉ ായിരു ഒ ര ഉറു ികയ് ് വീർ ബീഡികൾ വാ ി നീളൻ കളസ ിെ കീശയിൽ ഭ ദമായി സൂ ി ു. അൽേഫാൻസ ന് ചില െചറിയ പ ൾ തെ അല ാറുെ ിലും വളെര സേ ാഷവാനായാണ് താൻ ജീവി ു ത് എ ു േതാ ി. മ ഴിയിെല ആ െചറിയ ജാലവിദ ാരൻ ആകാശ ിെല വലിയ ജാലവിദ ാരന് സ ുതി െചാ ി.

പതിന ് “മാഷ് എ ളാ വ ത് ഓളീ?” “ര ീസായി.” “ക ന െപര് ുേ ാ?” “ഇനി മട ിേ ാണി . െപൻഷൻ വാ ി.” ഫൽഗുനെ സ ര ിൽ ആശ ാസമു ായിരു ു. എ ാം െവ ി ിടി ു ൈകയട ിയ ചാരിതാർഥ വും. “ന ായി. ലാ ാറും പ ാടും െ ിലും െള നാട് തേ യാ ന ത.് ” “ഞാൻ അവിെടയായിരുെ ിലും െ മന ് ഇെവ ആയിരു ു.” ഫൽഗുനൻ ചിരി ു. െവ ാരുെട നാ ിൽ കഴി ുകൂ ിയ നീ കാല ിെ രണകൾ േമഘനിഴലുകൾേപാെല അയാളുെട ക ുകളിലൂെട കട ുേപായി. “ൈവശ െര മ ള് ഇ ം എ േരലാ പഠി ് ത?് ” “ര ാളും എ ിലാ.” “ഒരീസം ഞാന ് വര് ു ്. മ ിയേ ം ൈവശ െര മ േളം കാണാേലാ.” ഫൽഗുനെ മകൻ തലേ രിയിൽ േകാൺെവ ിലാണു പഠി ു ത്. ആറുപുരയിൽ കടു െ മകൻ രാഹുലനും അവിെടേ ർ ു. രാവിലെ േലാ ലിനു േപാകും. ൈവകുേ രെ െമയിലിനു തിരി ുവരികയും െച ും. സുധീരെന െകാ ുേപായി വിടാനും തിരിെക െകാ ുവരാനും ഒരു ടാ ി ഏർ ാടുെചയിരു ു. ബം ാവിെ പണി തീർ ി ു േവണം ഫൽഗുനന് ഒരു കാറു വാ ാൻ.

െവ ാരുെട കാലെ പര ീസ് പ ി ൂട ിൽ കു ികൾ കുറ ുവരികയാണ.് പല ാസുകളിലും പ ു കു ികൾ തിക ുമി . പര ീസ് ൂളിൽ പഠി തുെകാ ് എ ു ു ഗുണം എ ു മ ഴി ാർ സ യം േചാദി ുതുട ിയിരി ു ു. കു ിരുത േപ ി ിയുെട ര ുമ ളും അവിെടയാണു പഠി ു ത.് ഉ യ് ു ക ി കി ും. പഠി ുവാനു പു ക ളും െവറുെത കി ും. കട ുറെ മു ുവ ു ികളും അവിെടയാണു േപാകു ത.് പഠി ു തിേലെറ അവർ ു താൽപര ം ഉ യ് ു കി ു ക ിയും പുഴു ുമാണ.് “ഒരീസം ഞ ളാട വാ.” ഫൽഗുനൻ പറ ു: “ൈവശ ർ ് ബം ാവിെ പണി കാണേ ?” അവർ നിര ുവ ിൽ നി ുെകാ ാണു സംസാരി ത്. ഓ ിയിലൂെട മഴെവ ം നി ം ഒഴുകിേ ാകു ു ായിരു ു. നിര ു നന ിരു ു. ആകാശ ിൽ ക ി ാടേപാെല മഴ ാറുകൾ െപാ ി ിട ിരു ു. ഫൽഗുനൻ യാ ത പറ ുേപായി. അയാെള കാണുവാൻ ഒരു െവ ാരെനേ ാെലയു ായിരു ു. മു ിനു പകരം ഒരു കാൽശരായി ധരി ിരുെ ിൽ അെതാരു മ ഴി ാരൻ തി നാണ് എ ് ആരും പറയി . ഓേരാ പാവശ വും ഫാൻസിൽനി ് അവധിയിൽ വരുേ ാൾ അയാൾ ു കൂടുതൽ കൂടുതൽ നിറംവ ു വരു തായി മ ഴി ാർ ു േതാ ി. അവസാനം ഉേദ ാഗം മതിയാ ി തിരി ു വരുേ ാേഴ ് അയാൾ തിക ും ഒരു സായ്വിെനേ ാെല െവളു ിരു ു. ഒരു െവ ീ ൻ. “പണം കൂടുേ ാ െവളു ് താേന വരും.” നാ ിെല കറു തി ാർ അസൂയെ ു.

കറു ിരു , കരി ുേപാെല ഉറ , ഉയരം കുറ ശരീരം. ൈകമു ുകൾ ു മുകളിലും കാൽവ കളിലും ഉരു ു കളി ു എ ിള മു കരിംേപശികൾ. തലേയാ ിൽ പ ി ിടി ുകിട ു െവളിെ യിൽ കുതിർ മുടി. കാതുകളിൽ െപാൻകടു ൻ. െവ മു ും മൽമലിെ അര ൻ കു ായവും. കു ായ ിെ കുടു ുകൾ െപാ ിൽ തീർ താണ.് മ ിെ ചൂരും ചൂടും ഏ ുവാ ി തഴ ി െചരി ിടാ കാലടികൾ. ആദിതി പര രയിെല ആറുപുരയിൽ കടു ൻ... താടി വളർ ിയ ഒരു െചറു ാരൻ പാല ിനു മുകളിലൂെട മ ഴിയിേല ു വ ു. അയാളുെട കു ായ ിെ വലിയ കീശയിൽ മട ി വ കടലാസുകളും ര ു േപനകളും ഉ ായിരു ു. പാല ിെ ദവി അഴികളിൽ പിടി ുെകാ ് അയാൾ അ ുതേ ാെട താെഴ േനാ ി. ചരി തവും കാലവും െവ മായി തുരു ുപിടി ഇരു ു പാല ിനു ചുവ ിലൂെട കടലിേല ് ഒഴുകിേ ാകു ത് അയാൾ വി യേ ാെട േനാ ിനി ു. അയാൾ മ ഴിയുെട ഒരു ആരാധകനാണ.് “ഇരി ണം.” കുമാരൻ പറ ു: “ഏട് ് വ◌ര്ാ?” കുമാരൻ െപാടിതുട ു നീ ിയി ു െകാടു ൂളിൽ അപരിചിതനായ െചറു ാരൻ ഇരു ു. അ േനരംമു ് പാല ിനു ചുവ ിലൂെട ഒഴുകിേ ാകു പുഴെയ േനാ ിയ അേത ഭാവേ ാെട അയാൾ കുമാരെന േനാ ി. ഇേ ാൾ ചരി തവും കാലവും മാംസവും െതാലിയും േരാമ ളുമു മധ വയ നായ ഒരു തി നായി തെ മു ിൽ ഇരി ു ത് അയാൾ ക ു. “ഈട അട് ് െ വ◌രാ് .” അയാൾ പറ ു: “ഒര് പ ത പവർ കനാ.” “കുടി ാൻ െ ിലും...?”

അയാൾ ് ഉ ി ു തായി കുമാരനു േതാ ി. ൈക ഉയർ ി ഞര ുകൾ തുടി ു െന ി തുടയ് ുേ ാൾ അയാളുെട ക ം വിയർ ിൽ കുതിർ തായി കുമാരൻ ക ു. മട ി ു ിയ മു ിനടിയിൽ ആ െചറു ാരെ ചുരു േരാമ ൾ വളർ തുടകൾ െപാ ു വിയർ ് വിസർജി ുെകാ ിരു ു. “ ിരി ക ിെവ ം ഉ ി ി ്...” അരി േവവു േതയു ൂ. അ ിയുെട മു ിൽ പലകയിൽ ഇരു ് മാ ി അരയ് ുകയാണ.് “േപര് പറ ി േ ാ?” “കു ി ൻ.” അയാൾ ഇേ ാഴും അ ുതേ ാെട കുമാരെ വീടും പരിസരവും ശ ി ു പഠി ുകയാണ.് ഏേതാ ഒരു മാ ികഭൂവിൽ വ ുെപ മാതിരിയാണ് അയാൾ െപരുമാറു ത.് േകാലായിെല ചുവരിൽ നിരയായി തൂ ിയി ചി ത ളിലാണ് ഇേ ാൾ അയാളുെട ക ്. “ഇതാരാ?” “െ അ ൻ.” “ഓറും ൈവശ രാ?” “അെത. കു ി ു ിൈവശ ർ.” “ഗാ ിജി തി േ ത ില് വ േ ാ... ങാ്. ഞാൻ േക ി ു .് ” ശീനാരായണഗുരുസ ാമിയുെടയും േജാൺ ഒഫ് ആർ ിെ യും ഗാ ിജിയുെടയും ചി ത ൾ... െമാകയ ിെ ് േകാ യിൽ ക ിെവ ം െകാ ുവ ു. അത് ആരാണ് എ ഭാവ ിൽ കു ി ൻ കുമാരെ മുഖ ു േനാ ി. ശീ ി ുണിെകാ ു ഇറ ംകുറ പാവാടയ് ു താെഴ ചു െച ിെ നിറമു കാൽവ കൾ, കഴു ിൽ പാറി ിട ു മുടിയിഴകളുെട അ ം എരിയു തുേപാെല േതാ ി ു.

“ െയ സഹായി ു കു ിയാ, മാ ി.” “ഭാര ഈട േ ?” “ .” കുമാരൻ ചിരി ു: “ഓള് ദാ ആടയാ.” അയാൾ മുകളിേല ു ചൂ ി ാ ി. അവിെട ഉ െവയിലിെ പുകയു തീ തയിൽ ഒരു ഒ െ േമഘം വി ിനി ിരു ു. കു ി െ മുഖം വാടി. “ മി ണം.” അയാൾ പറ ു: “ഞാൻ അറി ിര് ി .” അയാൾ േകാ യിെല ക ിെവ ം മുഴുവനും വാർ ുകുടി ു. ഉ ു കുറ ു കൂടുതലായിരു ു. വായിൽ തട ഏതാനും വ ് ചവ ിറ ിയേശഷം അയാൾ മു ിെ അ ം ഉയർ ി ചിറികൾ തുട ു. ചൂടു ക ിെവ ം ഉ ിൽ െച യുടെന അയാളുെട ക ളിൽ വീ ും ഉറവുകൾ െപാ ി ുട ി. “വ കാര ം പറ ി േ ാ.” “പറയാം.” കു ി ൻ ചിരി ു: “ഞാൻ െ െപയി റില് മ ഴിെയ ുറി ് ഒരു ഫീ ർ എ ു ു .് അതിനുേവ ി വ താ.” “സേ ാഷം.” തെ നാട് പശ മാകു തിൽ കുമാരനു സേ ാഷം േതാ ി. െവ ാർ േപായേശഷം ഇ െന പല െപയി ർകാരും വ ും േപായും െകാ ിരി ു ു. വു േചാദ ൾ േചാദി ുകയും േഫാേ ാ എടു ുകയുംെച ും. “െവയില് താണി ് ് െപാറ ിറ ാം. അതുവെര ഈെട ഇരു ് വർ ാനം പറയാം. അതു േപാെര?” “ൈവശ ർ ു ബു ിമു ാകിെ ില്...” കുമാരൻ ചിരി ു. മരു ുപീടിക തുറ ി ിരി ുകയാെണ ിലും അേ ാ ു

െച ിെ ിൽ ഒരു കുഴ വുമി . നാ ുമരു ു വാ ാൻ ആർ വരാൻ? അ നാർ ശ വ ുെകാ ും.” “അയാള് ഈട് ാ േചാറ് തി ു ത്.” സാളയിെല ജനലരികിൽ നി ിരു മാ ി മ ിയ യുെട അരികിൽ ഓടിെ ു. അവർ മീൻ മുറി ുകയായിരു ു. “ ീശ രാ, ഈ കുമാരെനെ ാ ു ഞാൻ േതാ ു.” മ ിയ പറ ു: “ ാ ആ ബാല ാരന് കൂ ാൻവ ു െകാട് ാ? ഈ നേ ാ?” ച ിയിൽ പ ി ിടി ിരി ു ന ിൽ േനാ ി അവർ. ന മീൻ ഒ ുമി . പതിവുേപാെല വരു കാവുകാരൻ മാ ിള വ തുമി . അവസാനം ച ുവാശാരിയുെട ആശാരി ിയാണ് ഈ ന ും മാ യും െകാ ുവ ത്. വീ ിലു വർ ് അതുമതി. എ ു വ ുെകാടു ാലും കുമാരൻ തി ും. പേ , അന നാ ുകാരനായ ഈ ബാല ാരനു മാ യി ുവ ു ന ുംകൂ ി എ െന േചാറു െകാടു ും? മ ിയ േബജാറായി. “കുമാരാ, ി അനുഭവി ും.” അവർ പിറുപിറു ു: “െ ഈ വയ ു കാല ് െന ക െ ടു ിയാല് ി അനുഭവി ും.” “ഓ, അയാളാരാ ഗ ർവേനാ?” മാ ി പറ ു: “ ള് തി ് ത് അയാളും തി െ .” മാ ി ് ഒരു േബജാറുമി . അവൾ കുടു യിൽ പത ുയരു േചാറ് ഇള ി. “എേണ, ി എ രയാ അരിയി ത്? േചാറ് എേ ാ് ? “നായൂരി. അതു മതി മ ിയേമ.” മ ിയ ച ിയിൽ േതാലുരി ി ് ന ് ഉ ി ് കഴുകി വൃ ിയാ ി. അവർ അര േത യും മുളകും കല ി അറു ി നാവുകൾ േപാലു ന ് അതിൽ

എടു ി ു. അരി െവ കുടു അടു ിൽ നി ു താെഴ ഇറ ി അവിെട മീൻച ി വ ു. േകാലായിൽ ഇരു ് കുമാരനും കു ി നും സംസാരം തുടരുകയാണ.് ന “പുേരല് ആെര ാം ?് ” ി “അ നും അേ ം നാല് അനിയ ിമാരും.” അയാൾ ചിരി ു. അയാൾ ് വൃ ിയു പ ുകൾ ഉ .് “മംഗലം കയി ി ിേ ?” “ഇ .” “ ാ മ ഴീ ് കയി ുേ ാ? ഈട ന തി കുേ ള് .് ” അക ് ജനലിനരികിൽ നിൽ ു മാ ിയുെട മുഖം ചുവ ു. അവൾ അടു ളയിേല ് ഓടിെ ു. “അേ ാ, െ ാ ശശീെ ൻ പറയു െതേ ാ മ േ -” “ഓല് ആണ് ള് ആട് ് െ ിലും പറേ ാെ . അയിന് ി ിനാ െന െകട ് തു ു ത?് ” “ശശീെ ൻ അയാേളാടു േചായി ാ, ഈട് ് ഒരു തി ിെയ മംഗലം കയി ുേ ാ ്.” “ ി അതികം െകട ് തു .” മ ിയ പറ ു: “ ി െമാകയ ിയേ ?” മാ ിയുെട മുഖം വാടി. “ക ില് േപായി ര ് കേര് ിെ ച് നു ിെ ാ ു വാ.” മ ിയ പറ ു. മാ ി നി ം പറ ിൽ കയറി കറിേവ ില ഇലകൾ പറി ു. തിരി ുവരുേ ാൾ അവൾ േകാലായിേല ു േനാ ാതിരി ുവാൻ ശമി ു. കുമാരനും കു ി നും ഇേ ാഴും അവിെട ഇരു ു സംസാരി ുകയാണ്. കുമാരൻ അക ു െച ് തെ പഴയ െപ ി തുറ ് ഒരു പര ീസ് പതാക എടു ുെകാ ുവ ്

കു ി നു കാണി ുെകാടു ു. കൂറയുെട മണമു ായിരു ു അതിന.് നീലനിറം മ ിയിരു ു. അവിടവിെട ഉറകു ുകയും െചയിരു ു. കു ി ൻ ആ പതാക വാ ി കൗതുകേ ാെട നിവർ ിേനാ ി. ഒരു കാലം ഇതുേപാലു പതാകകൾ മ ഴിയിൽ എ ായിട ളിലും കാണാമായിരു ു. സർ ാർ എടു ുകളിലും ൂളുകളിലുെമ ാം പാറി ളി ിരു ു. ഒരു ദിവസം അൽേഫാൻസ ൻ ചരി ത പാധാന മു ഒരു വലിയ ജാലവിദ കാണി ു. അയാൾ തെ ഉയരമു െതാ ിധരി ് വലതുൈക മ ഴി ു മുകളിൽ ചലി ി േ ാൾ അവിെട പാറിനി ിരു മുഴുവൻ പര ീസുെകാടികളും നടുവിൽ അേശാകച കമു തിവർണപതാകകൾ ആയി മാറി ഭവി ു. അൽേഫാൻസ ൻ തെ മാ ികവടി കടലിേല ു ചൂ ിയേ ാൾ അവിെട നര തിരമാലകൾ ിടയിൽ ഒരു ക ൽ പത മായി. മ ഴിയിെല ഭരണം അവസാനി ി ് ശതാ ളുെട മ ഴി രണകളുമായി െവ ാർ ആ ക ലിൽ കയറി യാ തതിരി ു. അൽേഫാൻസ െ മാ ിക വടിയിൽനി ് ഉയർ െവ പാവുകൾ മ ഴിമാതാവിെ േദവാലയ ിനു മുകളിൽ ശാ ിമ ളുമായി പറ ു കളി ു. “മ ളാേണാ ആ വര് ത?് ” ശിവനും ശശിയും നിര ിൽനി ു മു േ ു കയറി. ര ു േപരുെടയും മുഖം െവയിേല ് വാടിയിരു ു. “അെത.” കുമാരൻ ചിരി ു: “ഇര ു ികളാണ.് ” “ഭാഗ ം.” കു ി ൻ പറ ു. “മ െള ഇദ് കു ി ൻ. െള നാ ിെന ി െപയി റില് എയാൻ വ താ.”

ശിവൻ താൽപര േ ാെട അയാെള ഒ ു േനാ ി. ശശി അയാെള ശ ി ാെത അകേ ു െച ് പു ക ൾ ക ിലിേല ് എറി ് അവൻ തളർ ിരു ു. വിശ ുമു ായിരു ു. െചറിയ കു ികൾ ആയിരു കാലം അവർ ര ുേപരും ഒരുേപാെല ആയിരു ു. ഒേര ശരീര പകൃതിയും ഒേര മുഖഭാവവും. പേ , വളർ ുവ േതാെട അവരിൽ പകടമായ മാ ം ക ുതുട ി. ശിവൻ തടി ് ആേരാഗ വാനായി വളരു ു. ശശി െമലി ി ാണ്. ശിവെന ാൾ ഉയരവും കുറവാണ.് എ ാേയാഴും ക ുകളിൽ തളർ ു. “എ േരലാ പഠി ് ത?് ” “എ ില്.” ശിവൻ പു ക ൾ ജനൽപടിയിൽവ ് കു ി െ മു ിൽ േകാലായിെല തൂൺചാരിനി ു. “ര ാളും നേ ാണം പഠിേ ാ?” “േമാശം .” കുമാരൻ പറ ു: “ശിവൻ ാസില് ഒ ാമനാ.” ...താറി പധാനപാതയിൽനി ു േവർതിരി ് കിഴേ ാ ു േനെര േപാകു െച ൺ നിര ്. ഇടവ ാതി കഴി തു കാരണം മ ് ഒലി ് എ ുകൾേപാെല ക ുകൾ െതളി ു കാണാം. ചിലയിട ളിൽ ച ലകൾേപാെല കുഴി ുകിട ു മ ിൽ ജലാംശം ഊറി നി ിരു ു. ഇരുവശ ളിെലയും െകാ ുകളിൽ ത ീർകുടിയ ാർ തു ി ു വളർ ിരു ു. വലതുവശെ െകാ ിൽനി ു നിര ിേല ു ചായു താളിമര ിൽ ചുവ താളി ൂ ൾ ക ിനി ിരു ു. നിര ് വലതുതിരി ് വീ ും കിഴേ ാ ു നീ ു ു. അവിെട മ ിൽ കരി ുകൾ ആമകെള ഓർമി ി ുെകാ ് മുതുകുകാ ി അമർ ിരി ു ു. നിര ുെച ു മു ു യിടം വലിയ ഇരു ുെഗയ് ുകൾ

അട ുകിട ു ു. അതിന ുറം ച ാരുെട െസമിേ രിയാണ.് ച ാരുെട തലമുറകൾ തണു ുറ സിമ ് ക ുകൾ ടിയിൽ െന ിൽ തുരു ുപിടി കുരിശുമായി അവിെട ഉറ ു ു. ഒരു കുരിശിൽ ഒരു ബലി ാ ഇരു ിരു ു.

പതിനാറ് “അതാ, ആ കാണു താണ് അൽേഫാൻസ െ വീട്.” കുമാരൻ കു ി ന് ചൂ ി ാണി ുെകാടു ു. ദൂെര അൽേഫാൻസ െ വീടിെ െഗയി ിനു മുകളിൽ മ ിമദാ യുെട തുടു കവിൾ േപാെല കടലയ് ൂവുകളുെട ചുവ ു കാണാം. പൂമുഖ ് കസാരയിൽ ഇരു ് കാലുകൾ ആ ിെ ാ ് പഠി ുകയായിരു ു എൽസി. കസാരയ് ് ഉയരമു തുെകാ ് അവളുെട കാലുകൾ നിലംെതാ ിരു ി . “പ യിേ ?” െഗയി ിൽനി ുെകാ ് കുമാരൻ വിളി ുേചാദി ു. എൽസിയുെട താളേ ാെട ആടു കാലുകൾ നി ല ളായി. അവൾ കസാരയിൽനി ് ഇറ ി െഗയി ിേല ു വ ു. കഴു ിൽ ഒരു കറു ചരടിൽ ഒരു െചറിയ െപാൻകുരിശ് കാണാം. “പ പാറ ൽ േപായി. മ ആ ു ്.” കുമാരൻ കു ി െ മുഖ ുേനാ ി. അയാളും ഒ ും സംശയി ു. അൽേഫാൻസ ൻ ഇ ാെത അവിെട കയറിയി ് എ ു ഫലം? പാറ ൽ േപായത് ക ാവ് വാ ുവാനാണ് എ ് കുമാരനറിയാം. “േമാെള േപെര ാ?” “എൽസി.” െഗയി ിനുേമൽ വി ശമി ു അവളുെട െവളു ൈക യിൽ കു ി ൻ േ ഹപൂർവം ഒ ു തേലാടി. അയാൾ ഒരു െചറു ാരനാണേ ാ. എൽസി ് നാണം വ ു. ൈക െഗയി ിൽനി ു മാ േണാ? ഒരു നിമിഷം സംശയി ു. പി ീട് അവൾ

ൈക െഗയി ിൽ തെ വ ു. ഞാൻ െചറ കു േ ? അവൾ വിചാരി ു. അയാൾ ഒ ു െതാ ാൽ ാ? “േമാൾ ഏതു ൂളിലാ പഠി ു ത്?” “ശശീേ ം ശിവേ ം ൂളില്.” “അേതത് ൂളാ?” “ഇ ിളീസ് ൂൾ.” െഗയി ിൽ സംസാരം േക ് മ ിമദാ പൂമുഖ ു വ ു. അടു ളയിെല തീ ൂേട ് അവരുെട മുഖം വിയർ ിരു ു. “ ാ ആടനി ് വർ ാനം പേറ ത്? േകരീൻ.” അപരിചിതനായ െചറു ാരെന അവൾ ശ ി ു. “േവ , ഞാള് േപാെ .” ൈവശ ർ പറ ു: “അൽേഫാൻസ െന ഞാള് വയി ് ് കേ ാളാം.” കുമാരനും കു ി നും യാ തപറ ു നട ു. നിര ിൽ ഒരു ഒഴി സിസറിെ പാ ് കിട ിരു ു. അതിൽനി ് ഏകേദശം ഒ ര വാര അകെല വലതുവശം, മ ുപുര ഒരു െവ ാര ും. ഓ ിയിെല െവ ിലൂെട ഒരു ഓല ി ത ിയും മു ിയും ഒലി ുേപായിെ ാ ിരു ു. “െവ ാര് േപായേതാെട അൽേഫാൻസ ന് വലിയ ലാ ാറാ, ജാലവിദ യ ാെത മെ ാരു പണീം അയാൾ ് അറീ .” “ൈമ ല് പണം ഒ ും അയ ാറിേ ?” “പണം േപാെ , ഒരു ക ുേപാലും ഓൻ അയ ാറി .” “ക ം.” കു ി ൻ സഹതപി ു. അയാൾ അൽേഫാൻസ െ നിറം മ ിയ വീ ിൽ ഒ ു തിരി ുേനാ ി. മ ിെയ ുറി ് നാ ുകാർ പലതും പറയു ു. ഓട ാരിൽനി ് എ ും രാവിെല മീൻ വാ ുവാൻ മ ി െകാടു ു പു ൻേനാ ് എവിെടനി ു വരു ു?

ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകൻ ധർമപാലൻ... കുമാരൻ അെതാ ും കു ി േനാടു പറ ി . നാ ുകാർ പറയു തേ ? അതിൽ എ ുമാ തം വാ വം ഉെ ് അയാൾ ് അറിയി . കു ാമൻ വ ീലിെ ബം ാവ് കു ി ൻ ദൂെരനി ു േനാ ി ു. “കാരെ ?” കുമാരൻ േചാദി ു. “േമ .” കു ി ൻ പറ ു. കടൽ താേലാലി ു സേ ാ മര ൾ തണൽവീഴ് ു ആ ബം ാവ് െവ ാർ േപായേശഷം െവ വലി ി ി . അൽേഫാൻസ െ വീടുേപാെല അതും നിറം മ ി നര ുെകാ ിരു ു. “കു ാമൻ ഏേടം േപാകാറി .” കുമാരൻ പറ ു: “ബ ളാവില് തെ ഇര് ് പി ംപിടി േപാെല ആയി. ാലും ഏേടം കീയി .” “ാ പിെ അയാ ് ഫാൻസില് േപായി ൂേട?”കു ി ൻ േചാദി ു. “അതു തേ യാ അയാ ് ന ത.് കു ാമന് മ ഴി പിടി ് ി . വർ ാനം പറയാൻ ഈട ആളി . െവ ാെരകൂെട കളി ും ചിരി ും കയി ആളേ ?” കു ാമെ നര ബം ാവ് നീല ടലിെ പ ാ ല ിൽ മൗന ിെ ഒരു േകാ േപാെല ഉറ ുനി ു. “എനി ള് ഏേടയാ േപാക് ത?് ” “മാധവെ പുേരല.് ” കു ിരുത േപ ി ിയുെട പുരയിൽ ഒ ു കയറുവാൻ കു ി നു നിർബ ം. െകാ ് ചവി ി യറി അവർ മു ് എ ി. മു ം അടി ുവാരു വി അകേ ു കയറി മറ ു. ആശുപ തിയിൽ നി ു തിരിെ ിയ കു ിരുത ചല ിെ വാടയു തെ ഉടുമു ് ഉരി ് കുളി ുവാൻ പുറെ ടുകയായിരു ു.

“മാധവെ േ ?” വളെര ാലമായി പര രം അറിയു തുേപാെല കു ി ൻ ചിരി ു. കുമാരൻ അയാെള പരിചയെ ടു ി. കു ിരുതയുെട ക ുകൾ താണിരു ു. െനാ ുകൾ വിളറിയിരു ു. ഇരി ുവാൻ അവിെട ആെക ഒരു ൂൾ മാ തേമ ഉ ായിരു ു ു. കു ി ൻ ഇരു ി . അയാൾ ഇറയെ തൂണിൽ ചാരിനി ് നാലുപാടും ഒ ു േനാ ി. “േരാണീം ബാലേഗാപാലനും ഏട േപായി?” “ഓല് അ പ ് ്.” “മൂ ത് വ ാ, േ ?” അക ് ക ുമർ ചാരിനില് ു വി കു ി െ സംസാരം േക ് അ ര ു. ഈ വീ ിെല ആളുകളുെട േപര് അയാൾ എ െന മന ിലാ ി? അയാൾ ആരാണ?് “മാധവൻ വരാതിരി ി .” കു ി ൻ പറ ു: “ഓൻ പണം ാ ാൻ േനാ ◌് ാ. അേതാ ാ ഓൻ വരാ ത്?” തെ അ െയയും സേഹാദര െളയും മാധവൻ ഒരി ലും ൈകെവടിയുകയി എ ് കു ി നു േതാ ി. ഒ ുകിൽ അയാൾ പണം സ ാദി ുവാനു ശമ ിലായിരി ും. അെ ിൽ അയാൾ ് വ തും സംഭവി ിരി ും. ആ ചി യിൽ അയാൾ നടു ി. കരുണാനിധിയായ മ ഴി മാതാവ് അതിനിടവരു ാതിരി െ . “ബാലേഗാപാലാ, ഒ ് ഈട വാടാ.” അ യുെട വിളിേക ് കിഴേ മു ുനി ് ബാലേഗാപാലൻ ഓടി വ ു. അവെ മൂെ ാലി ു ു ായിരു ു. മുൻവരിയിെല ര ു പാൽപ ുകൾ െകാഴി ിരു ു. കു ി ൻ കീശയിൽനി ് ഒരു െചറിയ േനാെ ടു ് ബാലേഗാപാലെ ൈകയിൽ പിടി ി ു.

ുു “ബി ് േമടിേ ാ.” ബാലേഗാപാലനു വിശ ാസം വ ി. അൽേഫാൻസ ൻ ചരലുകൾ വാരി മു ായിയാ ി മാ ു തുേപാെല ഈ ആൾ ചരലുകൾ വാരി േനാ ാ ി മാ ു താേണാ? “ബി ് േമടി ി ് േരാണി ും െകാട ണം േകേ ാ.” അതു േക ് േരാഹിണി ു നാണംവ ു. വ ിയുെട ഒരു പഴയ പാവാടയാണ് അവൾ ഉടു ിരി ു ത.് പാവാടയുെട അ ം അവളുെട കാലടികളും കവി ് നില ു മു ിയിരു ു. ” എനി ഞാള് കീയെ .” ൈവശ ർ പറ ു. “ഞാൻ എനീം വരാം.” കു ി ൻ പറ ു: “മാധവൻ വ ാല് ” പി ീട് അവർ െച ത് ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ വീ ിേല ാണ.് ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ പഴയ പുര ത ി തൽ ാന ് ഒരു വലിയ വീടു പണിതിരു ു. ര ു നിലകളു ആ വീടിെ ജനലുകളിൽ കടുംനിറ ളിലു തിരശീലകൾ മ ഴി ാ ിൽ െത ിെ ാ ിരു ു. മു ് മതിലിേനാടു േചർ ുെവ ിരു നിരവധി പൂ ികളിെല പല തര ളിലു പൂ ളിൽ മ ഴിെവയിൽ വീണുകിട ു. “ധർമപാലൻ പ ാള ീ ് പിരി ുവ േ ാ എട് ി വീടാ.” കുമാരൻ വിവരി ു. “ഏട് ാ ഓന് ഇ ത ാരം പണം?” “ ഫ ് പ ാള ീ ് പിരീ പ ാള ാർ ് െള നാ ിെല കള ർ ു കി ു ശ ളേ ാൾ െപൻഷൻ കി ും.” “ ീശ രാ!” കു ി ൻ പറ ു: “ഞാൻ മ ഴി ാരനാ ് ാല് ഞാനും ഫ ് പ ാള ില് േപാകായിരു ു.”

കു ി ൻ ശ മി ാെത ചിരി ു. അേ രം അയാളുെട െവ മു ുകൾേപാലു പ ുകൾ പകാശി ു. അവെര ് ആടിെന േപാ ാ ചാ ു മു ് ഇറ ിവ ു. ഒരു േതാർ ുമാ തമായിരു ു അയാളുെട േവഷം. ൈക യിൽ ഒരു മി ു വാ ് കാണാം. അയാൾ ഉറ ുേ ാൾേപാലും ആ വാ ് അഴി ുെവ ി . മ ഴി ാർ പറയു ത് അയാൾ ് ഇേ ാഴും സമയം േനാ ുവാൻ അറിയി എ ാണ.് “േകരീൻ, േകരീൻ-“ ആടിെന േപാ ാ ചാ ു ണി ു. പുതിയ വീടിെ പണി തീർ േതാെട വഴിയിലൂെട േപാകു എ ാ മ ഴി ാെരയും അയാൾ വീടു കാണുവാൻ ണി ും. കുമാരനും കു ി നും അേ ാ ു കയറിെ േ ാൾ ചാ ുവിന് സേ ാഷമായി. അയാൾ അക ുെച ് േതാർ ിനു മുകളിൽ ഒരു പു ൻ െടറിലിൻ ഷർെ ടു ി ് തിരിെക വ ് അതിഥികളുെട കൂ ിൽ ഇരു ു. “ ് ബീട് കാണേ ?” “ഞാള് ഈട് ് കേ ാളാം.” അതുേക ് ചാ ുവിന് അ ം നിരാശേതാ ി. അയാൾ തുടർ ു: “ഇ ര വല ബീെട ിനാ? ഈട ഞാള് മൂ ാളേ ു? ഞാനും മാണിേ ാം ഏെറ പറ ുേനാ ി. ധർമപാലൻ സ തി േ ? ഓന് ഒരു വാശി. ഈലും വല ബീ ിലാേപാലും ഓൻ ഫറാൻസില് പാർ ത.് ഞാനും മാണിേ ാം എതിര് പറ ി ് ് കാര ം? ഒര് േമാനേ ു? ഓെ ആശേപാെല നട െ .” അയാളുെട തി ി എെ ാേമാ െപാടി കല ി ാ ുകളിൽ നിറ ് അതിഥികൾ ു കുടി ുവാൻ െകാടു ു. ന മധുരവും കുളിരും ഉെ ിലും കുമാരന് അതിെ രുചി പിടി ി .

ുു വീടും സ ും എ ാം ആെയ ിലും ധർമപാലൻ ഇനിയും കല ാണം കഴി ി ി . മ ഴിയിെല തി ി ു ികെള ആെരയും അയാൾ ് ഇ മായി . നിറം േപാരാ എ ാണ് പരാതി. ഫാൻസിെലയും ഇേ ാൈചനയിെലയും െപ ു െളേ ാെല, മ ിമദാ െയ േ ാെല െവളു ഒരു തി ിെപൺകു ിെയ േതടിനട ് ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ കാലടികൾ േത ു. ഏറാമലയിൽ െച കം േപാെല െവളു ഒരു െപൺകു ിയുെ ് േക ് ചാ ുവും ധർമപാലനും കാറുപിടി ു െച ു. അവിെട എ ിയേ ാഴാണ് അവർ ു മന ിലായത്, െപ ിന് പാ ാണ് എ ്. അേത, ചാ ുവിെ കാലടികൾ േത ു. കു ി ൻ കുലു ി ിരി ു. ഫൽഗുനെ പഴയ പുരയുെട ാന ് ഒരു വലിയ മേനാഹരമായ ബം ാവ് ഉയർ ുനില് ു ു. അൽേഫാൻസ ൻ തെ മാ ിക വടി ഉഴി ുകാണി മെ ാരു മായാജാലം. ബം ാവിെ സിമ ി മു ് ഫൽഗുനെ കാർ കിട ിരു ു. ഇരുളു തുവെര കുമാരൻൈവശ രും കു ി നും മ ഴി ചു ി ു. കുമാരൻ മ ഴി ാരുെട കഥകൾ അ തയും അയാൾ ് പറ ുെകാടു ു. മഹാ ാഗാ ിയുെട പടമു േനാ ുബു ിൽ അയാൾ എെ ാേമാ കുറി ി ു. ക ുരകൾ മായി ് തൽ ാന ് ബം ാവുകൾ പത െ ടു ു മ ഴിമായാജാല ിൽ അയാൾ ് വി യംെകാ ാതിരി ുവാൻ കഴി ി . ഏതാനും നാളുകൾ കഴി േ ാൾ പശ മായ ദിനപ ത ിെ ഞായറാ പതി ിൽ െചറു ാരൻ മ ഴിെയ ുറി ് എഴുതിയ സചി തേലഖനം വ ു. െവ ാരുെട ആവിർഭാവകഥയും മ ഴിയുെട

വിേമാചനസമര കഥയും വർണി േശഷം കു ി ൻ തെ േലഖനം ഇ െന ഉപസംഹരി ു: ഒരുകാലം െവ ാരും ച ാരുമായിരു ു മ ഴിയിെല പതാപികൾ. പുഴ രയിൽ നിര ുനില് ു അവരുെട മാളികകൾ അവരുെട ഐശ ര ിെ പതീക ളായിരു ു. ഇ് മ ഴിയിൽ െവ ാർ ഇ . ച ാരിൽ പലരും തിേരാധാനംെചയു. അവർ പണിയി തായ ബം ാവുകൾ കാല ഴ ാൽ ജീർണി ുതുട ി. പേ , ആ ബം ാവുകെള അതിശയി ി ു പുതിയ ബം ാവുകൾ ഇ ് മ ഴിയിൽ പത െു തുട ിയിരി ു ു. മ ഴി ു സ ാത ം ലഭി ി ും ഫ ് പൗരത ം ൈകെവടിയാതിരു ചില മ ഴി ാർ െവ ാരുെട നാ ിൽെച ് ക െ ു പണിെയടു ് മ ഴിയിൽ തിരി ുവ ു നിർമി ബം ാവുകളാണ് അവ. ഉദാരശീലരായ അവരുെട ധനം മ ഴിസൂര ന് തിള ം വർധി ി ു. അ െന തിേരാധാനം െചയ െവ ാരുെട ാന ് േകാേളാണിയലിസ ിെ അ മി ാ സൂര രണകളുമായി ഒരു പുതിയ സ സമൂഹം വളർ ുവരു ു. മ ഴിയുെട സാ ിക സാം ാരിക ജീവിത ിെ കടി ാൺ ഇനി അവരുെട ൈകയിലായിരി ും.

പതിേനഴ് െപേ ടാൾമാ ിെ െവളി ിൽ കു ിവളകളുെട ചുവ ും നീലയും പ യും നിറ ൾ പര രം ലയി ുേചർ ു. മ വളകൾ ഉരുകി മാ ിെ മ െവളി മായി മാറിയതുേപാെല േതാ ി ു. കറു ും െവളു ും കു ിവളകൾ ഇടകലർ ു കിട ു. ക ുവ വളകളും നത ചി ുകൾ ഒ ി ുേചർ വീതികൂടിയ വളകളും കൂ ിൽ ഉ ായിരു ു. രാമൻ െച ിയാരുെട തുണി ടയിൽ ചുമേരാടു േചർ ുനില് ു അലമാരിയിൽ സ ളുെട നിറഭംഗിയാർ സാ ിനും െവൽെവ ും. അയാൾ െവ സാ ിൻ എടു ് നിവർ ിയേ ാൾ പഭാതെവ അതിൽനി ും വാർ ുവീണു. വാസനയു ചുവ ും കറു ും ചാ ് നിറ െചറിയ െചറിയ കു ികൾ. ആദിതി േ ത ിെല ഉ വ യിൽ തലമുടി െക ുവാനു റി ണുകൾ പല രാജ ളുെട പല വർണ ളിലു െകാടികൾ േപാെല പാറി ളി ു. ൂൾവി ് പുറേ ് ഒഴുകിയ കു ികളിൽനി ു. ശശി േവർെപ ് മാറി. അ ം കഴി േ ാൾ എൽസിയും അ െന േവർതിരി ് അവെ അരികിൽ എ ി. അവളുെട കവിളുകൾ ഉ ൂടിൽ വാടിയിരു ു. അവർ ഒരുമി ് നട ാൻ തുട ി. നിര ിെ മറുവശം കറു ക െ ബം ാവിനു മുകളിൽ നില് ു സുധീരെ അ വനജയുെട അരയിൽ അടി ാവാടയുെട മുറുകിയ ചരട് ചുവ പാടുകൾ വീഴ് ിയിരു ു. “ഇേ ാട് ഒ ് േചായിേ ാെ ?”

എ ് എ മ ിൽ എൽസി മുഖം ഉയർ ി േനാ ി. “സ തി ും ് ാല് പറയാം.” “ ാ?” ശശി അവേളാട് േചർ ുനട ു. എൽസിയിൽ ആകാം വളർ ു. “സ തിേ ാ?” സംശയേ ാെട അവൾ തലകുലു ി. കുളി ുകയറി വ െമാകയ ിമാ ിയുെട നീ തലമുടിയിൽനി ു െവളിെ മയമു െവ ം ച ിയിേ ൽ വാർ ു വീണു... “ഇെ എന ് ഉ വയ് ണം.” “അേ ാ, ഞാൻ ആറിലേ പഠി ു ത്?” “അയിെന ാ?” “ഇ ര വലിയ െപ ുേ ാെള ആെര ിലും ഉ വേയ് ാ?” പിറകിൽനി ് ശിവൻ അവരുെട േനെര നട ുവ ു. അവരുെട ഇരുവശ ളിലും കു ികളുെട സംഘ ൾ അക ുേപായിെ ാ ിരു ു. ൂളിെ പരിസരം ഇേ ാൾ വിജനമാണ്. “േവഗം നട ്.” ശിവൻ പറ ു: “ൈപ ി ് ക ു കാണു ി .” ഒരിട ും അട ിനില് ാെത ഓടി ാടിനട ു അവന് എ ാേയാഴും വിശ ാണ.് അവൻ മു ിൽ കയറി നട ു. ശശി ് അതിൽ സേ ാഷം േതാ ി. സ രം താഴ് ി അവൻ േചാദി ു” “സ തിേ ാ?” “ എന ് നാണം വരും.” അവൾ പറ ത് വാ വമാണ് എ ് കവിളുകളിെല തുടു ് െതളിയി ു. എവിെടവ ് എൽസിെയ തനിെയ കാണും? അവെള ൂ ി തി േ ത ിൽ െച ാെമ ു വ ാൽ ആറുപുരയിൽ കടു േനാ അയാളുെട മ േളാ