ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

ഇരുപ ിേയഴ് എൽസി ് തലകറ ം. ഒരു ദിവസം ൂളിൽനി ു തലചു ി തിരിെക വ ു. ഇേ ാൾ അ ു ദിവസമായി ൂളിൽ േപായി .് “ ിെ ിലും ഗുളിേക ാ കഷാേയാ െകാടു .് എ ര െദവസാ ൂളില് േപാകാതിരി ാ?” കുളി ാെത പാറി ിട ു തലമുടിയുമായി മുറിയുെട മൂലയിൽ ഇരി ു മകെള ് അൽേഫാൻസ ന് പാവം േതാ ി. അവൾ ു േചാറും േവ , ക ിയും േവ . എ ാേയാഴും ഈ ഇരു ുതെ . നീള ിൽ വരകളു നിറംമ ിയ ഒരുടു ാണ് അവൾ ഇ ിരി ു ത.് കുമാരൻ എൽസിെയ പരിേശാധി ുകേയാ മരു ുെകാടു ുകേയാ െചയി . ആശുപ തിയിൽ െച ുവാൻ ഉപേദശി ു. “ ി ിനാ ൈബശ രാ ും പറ ു നട ു ത?് ” അൽേഫാൻസ ന് േദഷ ംവ ു. “തി ുേകം കുടി ുേകം െച ാെത െ േമാള് പകുതിയായി.” മ ിമദാ എൽസിെയ േചർ ുപിടി ് അവളുെട തലയിൽ തേലാടി. “ ാ െ േമാൾ ് പ ിയത് െ മാതാേവ - ” പിേ ദിവസം രാവിെല അൽേഫാൻസ ൻ മകെള ൂ ി ആശുപ തിയിേല ു പുറെ ു. അവളുെട െച ി തലമുടി മ ിമദാ ചികി ഒതു ിെ ിവ ിരു ു. വിളറിയ കവിളുകളിൽ പൗഡർ പുര ിയിരു ു. േകാണിയിറ ുേ ാൾ അവൾ ് ഒ ുകൂടി തലകറ ി.

ഇടവഴിയിലൂെട ഒലി ിറ ിവരു െവ ിൽ കാൽ നനയാതിരി ുവാൻ സൂ ി ുെകാ ് അവർ ആശുപ തി ു ു കയറി. മഴ ാലം എൽസിയുെട കാൽവിരലുകളിൽ പുഴു ടി വരും. െവ ം ക ാൽ അതിലിറ ി നട ുക, അവളുെട ഒരു സ ഭാവമാണ്. ഇടവഴിയിലൂെട ആേരാ നട ുവരു തു ക ് മ ിക തി ിനു മുകളിൽ വ ുനി ു: “ആ തീേല ാ?”അവൾ േചാദി ു: “എൽസിെ ാ സൂേ ട?് ” ഇ െ കഴി േഷാഡതിയുെട ഫൈ ്പസും മ ികയ് ാണു കി ിയത.് ഒരു ടു ൈബ ടു ൗസിെ തുണിയും ഒരു ടിൻ പൗഡറുമായിരു ു ഒ ാം സ ാനം. അടു േഷാഡതി ് ഒ ാംസ ാനം ഒരു േജാർജ ിെ സാരിയാ ി ഉയർ ണം എ ് അവൻ വിചാരി ു ു. കാരണം, മ ികയുെട ഒരു വലിയ ആ ഗഹമാണ് ഒരു മ േജാർജ ് സാരി. െകാ ിനു മുകളിൽ വ ുനി മ ികെയ േനാ ി അൽേഫാൻസ ൻ സൗഹാർദപൂർവം ചിരി ു. ആശുപ തി ു ിനു മുകളിൽ എ ുേ ാേഴ ് എൽസി ് കിത ു ശ ാസംകി ാെതയായി. “േമാള് തളർേ ാ?” അയാൾ തെ വലിയ ചുവ ൈക ിെകാ ് അവളുെട മുതുകിൽ തേലാടി. അവളുെട ഒരു ക ിെ േകാണിൽ ഒരു തു ി ക ീർ ഊറി വ ത് അയാൾ ക ി. ആശു പതിയുെട േകാലായയിൽ മ ഴി ാർ ശ രൻ െദരസെറ കാ ിരി ുകയാണ.് വളവിൽ കട ുറ ുനി ു വ മു ുവ ികളും അവരുെട കൂ ിലു ്. അൽേഫാൻസ െന ് ഉ ി ികൾ ത ം െകാ ു മുഖംമറ ു രഹസ മായി അയാെള േനാ ി. വലിയ ശരീരവും ചുവ മുഖവും കന ് ൈകകളുമു അയാൾ കാണി ു

ജാലവിദ കെള ുറി ് അവർ േക ി ു .് ചരൽ വാരി കിലു ു സ ർണഉറു ികകളാ ി മാ ുവാൻ അയാൾ ു കഴിയുെമ ് അവരുെട മാ ിളമാർ അവേരാടു പറ ിരു ു. വീ ുമു െ ചരലുകൾ സ ർണമാ ി മാ ി നിധിയാ ി സൂ ി ിരി ുകയാണ് അയാെള ും അവർ േക ിരു ു. നിധിയുെട ഉടമ നായ ആ മാ ികെന ഒരു െവളു ഉ ി ി ആരാധനേയാെട േനാ ിനി ു. മു ുവ ികൾ ് അയാെള േനരി റിയാം. പ ് എ ും രാവിെല തലയിൽ െതാ ിവ ു കട ുറ ് അയാൾ മീൻ വാ ാൻ വരാറു ായിരു ു. മു ിയ മ ൾ തിര ുവാ ുവാൻ ഇേ ാൾ അയാൾ ു നിവൃ ിയി . അതുെകാ ു കടൽ രയിൽ വരാറുമി . “േമാെ ാ?” കാലു കവ ുവ ു വരാ യിൽ ഇരി ു ഒരു മര ാ ി തിര ി. ഇളെവയിൽ ത ി അവളുെട കണ ാലുകളിെല െച ി േരാമ ൾ മി ിെ ാ ിരു ു. “ഓ ് തല ചി ് ്.” അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു. മ ു മു ുവ ികളും ഉ ി ികളും രഹസ മായും പരസ മായും അയാെള ശ ി ു. മു ുടു അെ ു വയ ുമാ തം പായമു ഒരു മാ ിള ു ിെയ അവെ ച ാരിയായ ഉ പതുെ അയാളുെട േനെര ത ിവി ു. അൽേഫാൻസ െ മു ിൽ െച ു നി ് അ ുതേ ാെട അവൻ അയാളുെട മുഖ ു േനാ ി. “ ാ േമാെന?” “ഉ പറ ാ.് . ഒരു ജാലവിദ കാണി ാൻ. “ ഉ നാണി ു ത ംെകാ ു മുഖം മറ ു. അൽേഫാൻസ ൻ വിഷമി ു. ഈയിെട മാധവെ ബം ാവിൽ ഉ ായ അനുഭവം അയാൾ ് ഓർമവ ു. താൻ ജാലവിദ കൾ മറ ുകയാേണാ എ ് അയാൾ

സ യം േചാദി ുതുട ിയിരി ു ു. അ ് തനി ു ൈകെ ു പ ിയേ ാൾ കു ികൾ പരിഹസി ു ചിരി ുകയായിരു ു. ഇ . ഇനി എെ െ ാ ് ആവി . “സായ് േവ.” ഒരു ഉ ി ി െക ി: “ഞാളും െള ജാലവിദ ഒ ു കേ ാേ സായിേവ...? അൽേഫാൻസ ൻ ധർമസ ട ിലായി. ഏതായാലും ഞാൻ ഒരു ജാലവിദ ാരനായി ഇ തയും കാലം ജീവി ു. ഒരു ജാലവിദ ാരനായി െ മരി ുകയുംെച ാം. അയാൾ വിചാരി ു. “ ് ജാലവിദ ാ ് കാണ ത?് ” “ ാ ജാലവിേദ ം.” ഒരു മു ുവ ി പറ ു.] “േമാ ു ് ് േമജി ാ കാണ ത?് ” മു ുടു എ ു വയ ുകാരൻ അതു േക ് ഉ യുെട അരികിേല ് ഓടിെ ു. ഉ കുനി ു മകെ െചവിയിൽ എേ ാ പറ ു. അേ ാൾ അവളുെട ത ം ഒരു വശേ ു മാറി അഴകു മുടി െവളിയിൽ ക ു. കു ി ഓടിവ ു പറ ു: “അ ി കുയി ി ് മാവിെ ൈതയാ ു േമജിക.് ” അൽേഫാൻസ ൻ കാണി ു ഏ വും വലിയ ജാലവിദ യാണ് അ ി മ ിൽ കുഴി ി ു. മാവിെ ൈത വരു ു ത്. അതിന് അ ിയും ശീലയും േവണം. മാ ിള ു ി ഓടിേ ായി നിര ിൽനി ് ഒര ി െപറു ിെ ാ ു വ ു. മാവിൽനി ു കാ െകാ ിവീഴ് ിയ അ ിയിേ ൽ പഴു മാ യുെട മധുരി ു മണം ഊറി ിട ിരു ു. “ഞാ ് െതാ ിെ േമജി ും കാണണം. “ അതു പറ ഉ ി ിെ ൺകിടാവിെ േമ ാതുകളുെട സുഷിര ളിൽ റു ിയയുെട

കാതുകളിൽ എ േപാെല കറു നൂലുകൾ േകാർ ി ിരു ു. “ഒരു തുണീം േവണം.” ഉ ി ികൾ പര രം മുഖ ു േനാ ി. തുണി ് എവിെടേ ാകും? “മര ാ ീ, ഇെ മു ഴി ് ഇ ് താ.” “സായിേവ, േതാ ാസം പറ ാലു േ ാ.” മര ാ ി െചാടി ു. െവയിലും കടൽ ാ ും ത ി ഉറ അവളുെട ശരീര ിന് ഇളംകറു ു നിറമാണ.് െവളു ് ഉ ി ി ത ിനു പിറകിൽ മുഖം മറ ു കുലു ി ിരി ു. “ ാല് ഇെ തേലെല തം ഇ് താ..”അൽേഫാൻസ ൻ അവേളാടു പറ ു. “അേ ാ, െ മാ ിള ക ാല്...” “ഇെ മാ ള എ െനയാ കാണാ്?” മെ ാരു ഉ ി ി പറ ു: “ഇെ മാ ള െകാള ിലേ ?” എ ുവയ ു േമാെ ച മു ഉ മടി ുമടി ് തലയിൽനി ് ത ം എടു ുെകാടു ു. ചീകിെ ിയ കറു മുടി അവൾ ു കൂടുതൽ ച ം നൽകി. ത മിടാ തല ആരും കാണാതിരി ുവാനായി അവൾ മ ു െപ ു ൾ ിടയിൽ ഒളി ുനി ു. “ഒരു ൂള് േവണം.” അതു േകൾേ താമസം, മു ുവ ികൾ അക ു കയറി ഒരു ൂെളടു ുെകാ ുവ ു. അൽേഫാൻസ ൻ തെ െതാ ിയൂരി അതിേ ൽവ ു ത ംെകാ ു മൂടി. ത ിന് അ റിെ മധുരി ു സൗരഭ ം ഉ ായിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ ജാലവിദ കൾ തുട ുവാൻേപാകുകയാണ്. എാ െപ ു ളും കു ു ളും അയാൾ ു ചു ും കൂടിനി ു.

അയാൾ െതാ ി മൂടിയിരു ത ം എടു ുമാ ി. ഒരു െതാ ിയുെട ാന ് ര ു െതാ ികൾ. “ േ ാ!” ഉ ി ികൾ മൂ ിേ ൽ വിരൽവ ു. അവരാരും ഇതുവെര അൽേഫാൻസ െ ജാലവിദ കൾ ക ിരു ി . ആശുപ തിയുെട േകാലായയിൽ അൽേഫാൻസ ൻ ജാലവിദ കാണി ു തു ക ് ച ുആശാരിയും അേ ാ ു കയറിെ ു. “ഇേ ാ ൂളി ല് എ ര െതാ ീ ?് “ “ര .് ” ഉ ി ികളും മര ാ ികളും അവരുെട കു ു ളും പറ ു. അയാൾ െതാ ികൾ ര ും ത ംെകാ ു മൂടി ത ംമാ ി. ര ു െതാ ികളുെട ാന ു മൂ ു െതാ ികൾ. അയാളുെട കാണികൾ ിടയിൽ അ ുതവും അവിശ സനീയതയും കലർ ഒരു മൗനം പര ു. പസവവാർഡിൽനി ് ചില െപ ു ളും നിര ിൽനി ു ചില വഴിേപാ രും അേ ാ ു കയറിെ ു. അേതാെട കാണികളുെട എ ം െപരുകി. “ ൂളി ല് എ ര െതാ ി?” അൽേഫാൻസ ൻ േചാദി ു. “മൂ ്.” ച ുആശാരി പറ ു. “ ള് മു ാ ിരി.” ഒരു ി ി പറ ു: “ഞാള് പറയാം. ൂളി ല് മൂ ു െതാ ി.” ശ രൻ െദരസറുെട കാർ വ ുനി ത് ആരും അറി ി . നീ ആശുപ തിവരാ യിൽ ആൾ ൂ ം ക ് അയാൾ അേ ാ ു െച ു. സിമ ി തറയിൽ ത ി തിള ു ഷൂസ് കിറുകിറു ുെവ ിലും ജാലവിദ കാണു വർ അയാൾ വ തറി േതയി . അൽേഫാൻസ നു ചു ും കൂടിനില് ുകയാണ,്

ഉ ി ികളും മു ുവ ികളും തി ികളും കു ു ളും. അവരുെടയിടയിൽ ഒരു നര കുട േപാെല കുട ന ാ ു േചായിയ െനയും കാണാം. ശ രൻ െദരസർ സ ർണ ിെ ചു ുക ികളു ക ട മൂ ിേ ൽ േനെരവ ു ശ ി ുേനാ ി. ആൾ ൂ ിനിടയിൽ അൽേഫാൻസ െ െതാ ി വ തല ഉയർ ുകാണാം. അയാൾ ഇേ ാൾ ശീ ുെകാ ു മെ ാരു ജാലവിദ കാണി ുകയാണ.് “ ാ ഈട?” ശ രൻ െദരസെറ ക ് െപ ു ൾ ചൂളി. “ഞാള് ജാലവിദ കാണാ.് ” വായിൽ നാ ു ഒരു മര ാ ി പറ ു. ഉ ി ികൾ ധ തിയിൽ ത ംെകാ ു മുഖം മറ ു. എ ാവരും അവരവരുെട മരു ുകു ികളും കു ു ളുമായി െദരസറുെട മുറിയുെട മു ിൽ അവരവരുെട ഊഴം കാ ുനി ു. അേ ാഴാണ് അൽേഫാൻസ ന് എൽസിെയ ഓർമ വ ത്. അവൾ ദൂെര വരാ യിൽ ഒരു തൂണുംചാരി നില ുകയാണ.് അടു ുെച േ ാൾ അവൾ കരയുകയായിരു ു എ ് അയാൾ ു മന ിലായി. പ െയ ക ് അവൾ തുവാലെകാ ു ക ുതുട ു. “െദരസറ് വ ു.” അയാൾ പറ ു: “േമാൾ ് േവഗം വീ ില് േപാകാം.” അൽേഫാൻസ ൻ മകളുെട ൈകപിടി ് െദരസറുെട മുറിയുെട മു ിൽ െച ുനി ു. അവിെട തിര ിൽ മര ാ ികൾ ത ിൽ വഴ ടി ുവാൻ തുട ി. തെ ഊഴം വരുവാൻ മണി ൂറുകൾതെ േവ ിവരും എ ു മന ിലാ ിയ അയാൾ എൽസിെയ അവിെട നിറു ി വരാ യിെല ൂളിൽ െച ിരു ു. അയാൾ കു ായ ീശയിൽനി ് ഒരു വീർ സിഗരെ ടു ു ക ി ് ദീർഘമായി പുകെയടു ു. ഏതാനും നിമിഷ ൾ കം അയാളുെട ബു ി

കാലുകൾ കാ ിൽെപ ഒരു വൻമരം മ ിൽനി ് അടരു തു േപാെല ഇളകുവാൻ തുട ി. അയാൾ തെ ചീർ ക ുകൾ അട ് ചുവർചാരി ധ ാനനിരതനായി ഇരു ു. മ ഴി ാർ എെ ാം ആയി ീരു ു. അയാൾ അതിശയേ ാെട ആേലാചി ുവാൻ തുട ി. കാവുതിയൻ രാമൻ കാവുതിയൻ രാമനായി. കുസിനി ാരൻ ഒേതനൻ കുസിനി ാരൻ ഒേതനനായി. കുട ന ാ ു േചായിയ ൻ കുട ന ാ ു േചായിയ നായി. മ ഴിയിൽ എ ാ രം ആളുകളുമു .് ഇ ാ വരായി ആരുമി . കുസിനി ാരനും കാവുതിയനും കുട ന ാ ു വനും വ ാനും ആശാരിയും ആടിെന േപാ ു വനും ആടിെന േപാ ാ വനും. “സായിേവ, ള് ഒറ ാ്?” ക ൗ ർ ക ൻ വിളി ുേചാദി ു. മണി ൂറുകൾ കഴി ുേപായതും തെ ഊഴം വ തും അൽേഫാൻസ ൻ അറി ിരു ി . അയാൾ ൂളിൽനി ് എഴുേ ് െദരസറുെട മു ിൽ െച ു നി ു. െദരസർ എൽസിയുെട െന ും മുതുകിലും കുഴൽവ ു േനാ ി. പിെ അവെള അക ുെകാ ുേപായി പരിേശാധി ു. തിരിെക വ ് തെ കസാരയിൽ ഇരു ശ രൻ െദരസർ േചാദി ു: “േമാൾ ് വയ ് എ ിരയായി?” അൽേഫാൻസ ന് ഉടെന മറുപടി പറയുവാൻ കഴി ി . മന ിൽ കണ ുകൂ ിനി ു അയാൾ. “കയി േമയിൽ പതി ൂ ു തിക ു.” അൽേഫാൻസ ൻ കണ ുകൂ ിയേശഷം അറിയി ു. ശ രൻ െദരസർ എൽസിയുെട െചറുതായി െച ി ക ുകളിൽ േനാ ി. അവിെട ശൂന മായ ഒരു േനാ ം മാ തം.

“േമാള് മിടു ിയാ.” െദരസർ പറ ു: “പതി ൂ ് വയ ില് അ യായി.”

ഇരുപ ിെയ ് കുളിരു പുലർ യിൽ പുകവി ു കിതെ ിയ വ ിയിൽ കയ ി മ ിമദാ എൽസിെയ എേ ാേ ാ െകാ ുേപായി. ഛർദി ് അവ യായ അവളുെട കവിളുകളിൽ മ യുെട ൈകവിരൽ ാടുകൾ ചിണർ ുകിട ു. മ എേ ാ ാണ് തെ െകാ ുേപാകു ത് എ് അവൾ ് വ ിയിൽ അറിയി ായിരു ു. കുലു ു ഒരാ യായി ക ീരട ി അവൾ നി ം ഇരു ു. ു. അവൾ ഇ െന ക ീർ കുടി ിരി ു ഏതാനും ദിവസം മു ് ഒ ി ് ൂളിൽ േപാകാറു േരാഹിണി അക ു കയറിവ ു. “ ാ ഇനി ് േവ ത്?” മ ിമദാ കയർ ു. അവർ ് കാണു വേരാെട ാം േദഷ മായിരു ു. “എൽസി...?” “ഓള് ഈട ഇ .” പിേ ദിവസവും അവർ അതുതെ പറ ു. പി ീട് േരാഹിണി വരാെതയായി. ഒരു ദിവസം സ യ് ് മ ിമദാ പ ിയിൽ േപായേനരം ശശി ആ വഴി വ ു. മട ി ു ിയിരു മു ് താഴ് ിയി ് ശ മി ാെത െഗയി ് തുറ ് അവൻ വീ ിേല ു കയറി. എൽസി ് എ ു പ ിെയ ് അവനറിയി . മ ിമദാ അവെള േപാ ിേ രിയിൽ െകാ ു േപായി നിർ ി തനിെയ തിരിെക വ വിവരവും അവൻ അറി ിരു ി . ചുരു ുകിട ു ഒരു പടുകൂ ൻ വയ ൻനായെയേ ാെല കസാരയിൽ ഇരി ു

അൽേഫാൻസ െന ് അവൻ ഒരടി പിേനാ ംവ ു. പതിവായി മദാ യുെടകൂെട പ ിയിൽ േപാകാറു അയാെള അവൻ അവിെട പതീ ി ിരു ി . അയാൾ തടി ുവീർ കൺേപാളകൾ പയാസെ ു തുറ ് അവെന േനാ ി. അവൻ അയാളുെട മു ിൽ ഒരു ബാ ീരിയേപാെല ഒ ിൽനി ു ര ായി പിരി ് ര ് നാലായി നാല് എ ായി െപരുകിവ ു. ക ുകൾ അമർ ി ുട ് അയാൾ േചാദി ു: “ആരാ?” അക ് മ ിയ ഇരു ു ്. വിശു കന ാമറിയ ിെ തിരുരൂപ ിനുമു ിൽ ക ു ബൾബിൽനി ു ചുവ െവളി ും ഒലി ുറ ുകിട ു. “കുമാരെ േമാനാ?” അൽേഫാൻസ െ ക ാവു പുക നിറ ക ുകൾ അവെന തിരി റി ു. തിരി ു നട ുവാൻ ഭാവി ശശി നി ു. “േകറി വാ..”അയാൾ ഒരു കടലാനെയേ ാെല ഒ ന ി: “ഇേ ാട് ഒരു കാര ം േചായി ണം, വാ.” ശശി അന ാെത നി ു. അവനു ഭയം േതാ ി. ചു ും പര ിരി ു മ ിയ ഇരു ിൽ കസാരയുെട ആഴ ിൽ അമർ ിരി ു അൽേഫാൻസ ൻ തെ േമൽ െപെ ു. കുര ു ചാടിവീണു തെ കടി ുചീ ുെമ ് അവനു േതാ ി. ഒരാലംബ ിനുേവ ിെയ േപാെല അവൻ ര പഭയണി തിരുരൂപ ിൽ േനാ ി. അൽേഫാൻസ ൻ കസാരയിൽ ഒ ന ിയിരു ു. അയാളുെട മ ു വ ക ുകൾ ഒ ടയുകയും തുറ ുകയുംെചയു. “ ി െ േമാെള കാണാൻ വ താ, േ ?” ശശി കുടിനീരിറ ി. “മതി ക ത്. ക ുക ് ഞി െ േമാെള...”

ു അയാളുെട ശരീരം േ പതബാധേയ തുേപാെല വിറയ് ു ത് അവൻ ക ു. അവർ ിടയിൽ മൗനം പര ു. ശശിെയ ഭയം പിടികൂടി. അവന് തെ ൈകകാലുകളും വിറയ് ു തായി േതാ ി. അവെ വായയും െതാ യും വര ു. അവന് അവിെടനി ് എ െനെയ ിലും ര െ ാൽ മതിെയ ായി. അൽേഫാൻസ നിൽനി ് അടു േചാദ ം ഉടെന ഉ ായി . പുരാവ ുഗേവഷകർ ഭൂഗർഭ ിൽനി ു കുഴിെ ടു ജരാനര ബാധി ഒരു പതിമേപാെല അയാൾ അന മ ിരു ു. ആ മൗനം ശശി ് അസഹനീയമായി േതാ ി. ഒ ു സംശയി േശഷം അവൻ അകേ ു കയറി. എൽസി ഇരു ു പഠി ാറു മുറിയിേല ് അവൻ ഏ ിേനാ ി. ഒരു കാൽ ഒടി ്, വീഴാതിരി ുവാനായി ചുവരിേനാടു േചർ ി േമശയിേ ൽ അവളുെട പു ക ൾ ചിതറി ിട ിരു ു. അയയിേ ൽ പതിവായി കാണാറു അവളുെട േ ഫാ ുകളും അടിയുടു ുകളും അ പത മായിരു ു. അവെ മന ് ആളി. അവൻ തിരിെക, അൽേഫാൻസ െ അരികിൽ വ ുനി ു. ഉൾ ുകളാൽ അതു ക ിെ വ ം അയാൾ കസാരയിൽ ഒ ന ി. “കുമാരെ മ ള് എന ് െസാ ം മ െളേ ാെലയാ. എ ി ും ി േ ാട് ഇദ് െചയതേ ാ േമാെന...?” വാ ുകൾ അയാളുെട പുകപിടി പ ുകൾ ിടയിൽ കുരു ി ിട ു. “ ി െ േമാെള..” അൽേഫാൻസ െ തല അയാളുെട െന ിൽ താണുകിട ു. പി ീട് അയാൾ അന ിയി . ഒരു

േനർ ശ ാസംമാ തം. ക ാവിെ െപാ േല ു വ ീർ ചു ുകൾ േവർെപ പ ുകൾ െവളിയിൽ ക ു. ശശിയുെട തലയ് ു ിൽ അവെ കുരു ു തലേ ാർ ശ േ ാെട വ ം കറ ി. അവന് കുേറെ യായി എ ാം മന ിലായി. “േമാൻ േപായിേ ാ.” ക ുകൾ തുറ ാെത അൽേഫാൻസ ൻ മ ി ു: “മ ി പ ീ ് ഇ ം വരും.” െഗയി ിനു മുകളിെല കടല ൂ ളുെട കമാന ിനു മുകളിൽ ഇരുൾ വ ുനിറ ു. നിര ിൽ ഇല ിക് വിള ുകൾ െതളി ു. പ ിയിൽ േപായ മ ി ഏതു നിമിഷവും തിരി ുവേ ാം. അൽേഫാൻസ െ നര ക ുകളിൽനി ് വീർ കവിളുകളിേല ു ക ീർ ഒലി ിറ ു ത് ശശി ക ു. അയാളുെട തുറ ുകിട ു വായയുെട ഉൾവശം കാ ുതീ ക ി ടരു തുേപാെല ചുവ ു ജ ലി ിരു ു. ശശി പുറ ിറ ി നട ു. സ യുെട ര നാരുകേളാടിയ ഇരുളായിരു ു അേ രം അവനു കൂ .് “ഓൻ ഈട വേ ാ?” “ഉം.” “ഇനി ഈെട് പടീ ല് ഓൻ കാല് കു ിയാല് ഞാൻ േപാലീസിെന വിളി ും.” പ ിയിൽനി ു വരു േനരം ഇല ിക് വിള ിെ െവളി ിൽ ശശി നട ുേപാകു ത് മ ിമദാ ക ിരു ു. അേ ാൾ അവരുെട ഞര ുകളിൽ േചാര പത ുകയറി. “ ള് പൂതംേപാെല ഈട ഇേര് ാ. വീട് പ ിണിയായി. േമാള് പിഴ ു. എ ി ും ഒ ും കാേണ ം േകേ ം െച ാ േപാെല ക ാവും വലി ിരുേ ാ.” അവർ കറു ച യു പാർഥനാപു കം െകടാവിള ിെ അരികിൽവ ് വലേപാലു കറു

ുു ശിേരാവ ം തലയിൽനി ് ഊരി കസാരയിൽ എറി ു. “ ാ ഓേനാട് പറ ത?് ” “ഒ ും .” “ആകാശം ഇടി ുവീണാലും ് ഒരു കൂസലും ഇ . ഇ നെ ഒരു മനിശൻ...” മ ിമദാ താടി ു ൈകെകാടു ് അൽേഫാൻസ ന് അഭിമുഖമായി ഇരു ു. പ ിയിൽവ ് മ ു ച ാര ികൾ കു ി ു ി േചാദി ു. അവർ ഒഴി ുമാറി. മ ഴിമാതാവ ാെത മ ാരും അതറിയ . ഐശ ര വും പതാപവും നശിെ ിലും െപാ ു മുഴുവൻ േറാൾഡ് േഗാൾഡാെയ ിലും അവർ ് മകെള ുറി ് ചില സ ൾ ഉ ായിരു ു. ഫാൻസിൽ പണിെയടു ു ഒരു ച ാരൻ െചറു ാരെന ക ുപിടി ് അവെള ഏ ി ണം. സമയമാകുേ ാൾ ൈമ ലിെന ആ ഉ രവാദി ം ഏ ി ണെമ ു കരുതിയതാണ.് അതിനിടയിൽ ഇ െനെയ ം സംഭവി ുെമ ് ആര് കരുതി? “ഇരുെചവി അറിയരുത.് ” മ ിമദാ പറ ു: “ ള് ആേരാെട ിലും പറ ാല് ഞാൻ പുേയല തു ി ചാകും.” ആകാശ ിൽ വിഹരി ു അവസര ളിൽ അവിടെ മ ഴി േമഘ േളാേടാ അവിെട വ ംചു ി പറ ു മ ഴിപരു ുകേളാേടാ േപാലും പറ ുേപാകരുത.് .. പേ , കുമാരെന ക േ ാൾ നിയ ണംവി ുേപായി: “ ള് േമാെള ാ ൂളില് േപാകാ ത്?” ഒ ും അറി ി ി ാ കുമാരൻ തിര ി. അൽേഫാൻസ ൻ വിയർ ു. എ ാം ആേരാെട ിലും തുറ ു പറയണം. പേത കി ്

കുമാരേനാട.് എ തകാലം മു െ ചരലുവാരി പ ാരിമു ായിയാ ി നിെ മ ൾ ു ഞാൻ െകാടു ു. എ ി ് കുമാരാ, നിെ േമാൻ... “ഇ െള ാ ഒ ും ഉരിയാടാ ത്? ാ സായിേവ?” കുമാരൻ അൽേഫാൻസ െ വിഷമം ശ ി ു. “ െ കുമാരാ, ഇേ ാട് ഞാനത് െന പറയും?” അൽേഫാൻസ ൻ ഒരാ നിയ ണവും ഇ ാ ഒരു മ ഴി ാരൻ ച ാരനാണ്. തി ുവാനും കുടി ുവാനും തുട ിയാൽ ഒരു നിയ ണവുമി ാെത തി ുകയും കുടി ുകയുംെച ും. പറ ുവാൻ തുട ിയാൽ പ ിയുെട മുകളിെല കുരിശും കട ്, െത ുകളുെട പീലികളും കട ്, പരു ിൻകൂ െളയും കട ്, േമഘ ളുെട വി ലുകളിലൂെട വീ ും ഉയരും. മ ിമദാ ഒരായിരം തവണ തെ സായിവിേനാടു പറ താണ.് എൽസിയുെട കാര ം ആരും അറിയരുത.് ഇരുെചവി അറി ുേപാകരുത.് എ ി ും അൽേഫാൻസ ൻ... ഒരു രഹസ വും സൂ ി ുവാൻ അയാൾ ് അറിയി . ൈമ ൽ െകാ ുവ സ ർണം നിറംമ ി ുട ിയി . അതിനുമു ് അെത ാം മു ാണ് എ ് അയാൾ നാടുനീെള പാടിനട ു. പ ിയിൽവ ് മ ു ച ാര ികൾ അതിെന ുറി ് േചാദി േ ാൾ നാണംെകാ ് മ ിമദാ യുെട േതാലുരി ുേപായി. ഇേ ാൾ ഇതാ, എൽസിയുെട കാര വും... “കുമാരാ, എൽസി ഈട .” കുമാരൻ ശ ി ു. “ഇേ ാട് േനയാ കുമാരാ ഞാനത് പറ ാ്. ഓ ് വയ ് പതി ൂ ് കയി ിേ ു. അയിനു മു ് വയ ില്...” കുമാരൻ ഒരു െഞ േലാെട അയാളുെട മുഖ ് പക ുേനാ ി.

“േപാ ിേ രീല് മ ിെ അ ായി .് ഓറ് ആ തീല് േപ ി ിയാ. എൽസീെന ‘ഓറട് ് നിർ ീരി ാ.” അൽേഫാൻസ ന് ഇ ് ക ാവ് കൂടിേ ാേയാ എ ് കുമാരൻ സംശയി ു. അയാൾ ഭൂമിയിേലാ? ആകാശ ിേലാ? “ാ ി ഒ ും പറയാ ത?് ” “എനി ് വിശ ാസം വര് ി .” കുമാരൻ മുഴുവനും അറി ുകഴി ി ി . അതിനുമു ് അയാൾ ് തലതിരിയു തുേപാെല േതാ ി. െതാലിയുരി ഒരു വലിയ പ ിെയേ ാെല അൽേഫാൻസ ൻ കുമാരെ വീ ുേകാലായയിൽ കസാരയിൽ ഇരു ു. അയാളുെട വീർ തല െന ിൽ തൂ ി ിട ു. െന ിയിൽനി ും െച ികളിൽ നി ും വായയുെട വശ ളിേല ു വിയർ ് ഒലി ുതാണു. അ േനരം കഴി േ ാൾ അൽേഫാൻസ ൻ ശ മി ാെത കരയു താണ് കുമാരൻ ക ത.് “അൽേഫാൻസ ാ.” കുമാരൻ അയാളുെട ചുമലിൽ ൈകവ ു: “ആരാ? ഓള് പറേ ാ?” അൽേഫാൻസ ൻ ആ േചാദ ിനു മറുപടി പറ ി . അയാൾ സാവധാനം എഴുേ ് തുറി കവിളുകളിൽനി ് ക ീരും വിയർ ും വടി ് െതാ ിെയടു ് തലയിൽവ ് പുറേ ിറ ി. അയാൾ നട ുേപാകു ത് കുമാരൻ േകാലായയിൽ േനാ ിനി ു. അ േനരം കഴി േ ാൾ കുമാരൻ അൽേഫാൻസ ൻ തിരിെക വരു തു ക ു. സാവധാനം നട ുവ ് വീ ിനു മു ിൽ നിര ിൽ നി ുെകാ ് അയാൾ പറ ു: “ഇെ േമാൻ, ശശി...”

ഏതാനും നാളുകൾ ിടയിൽ മ ഴി ാർ മുഴുവൻ ആ വിവരം അറി ു. േരാഹിണി െപാ ി ര ു. ശിവെ ക ുകളിൽനി ു തീ പാറി. “കുമാരാ, ഇേ ാട് അേ ഞാൻ പറ ി ിേ .” ആറുപുരയിൽ കടു ൻ കരി ാലുകൾ ു മുകളിൽ മു ് കയ ി ിടി ് േകാണികയറി വ ു. “ആ ച ാരിെ ിെ കൂെട ഇെ മ െള നട ം അ രം ന ത ാ ് ഞാൻ പറ ി ിേ ?ആ െപ ് മുേ ് വിരി ി ി . അയിനും മു ് ഇെ േമാെന വശീകരി ു. ആെര വിശ സി ാലും ഈ ച ാെര വിശ സി രുത.് ഉറു ര ായിരാ ആ ൈമ ല് എന ് തരാനു ത.് ഞാൻ ഓെന േകാടതി േക ും. ി കേ ാളൂ.” വിവരം അറി പ ത പവർ കൻ കു ി ൻ തെ ഡയറിയിൽ എഴുതി: എൽസി ു സംഭവി ഈ ദുര ം മ ഴിയിെല ച ാരുെട നാശ ിെ തുട മായി ഞാൻ കാണു ു. അവരുെട പൗഢിയും ആർഭാടവും ഗതകാല ിെ കഥകളായി മാറുകയാണ.് ..

ഇരുപ ിഒൻപത് ന ു േനരമാണ.് റാ ഷ് ാ ിനു മുകളിൽ സൂര ൻ തിള ുമറി ു െകാ ിരു ു. െത ുകയ ം കഴി ് എ ിയ ഏ ുകാരും േനരേ ഓടമടു ി ു മീൻ വി ുവരു മരയ് ാ ാരും ഷാ ിൽ ഇരു ു കുടി ു െകാ ിരു ു. ഉ ൂടിലും വയ ിൽ െച ു റാ ിെ എരിവിലും അവർ വിയർ ുകുളി ിരു ു. തീ ണമായ െവയിലിൽനി ു മ ിയ െവളി ംമാ തമു ഷാ ിേല ു കയറിവ കു ിെയ ക ് എ ാവരുെടയും ശ അവനിൽ പതി ു. “ ാ േമാെന?” കു ർ തിര ി. അവൻ ഒ ും പറയാെത നാലുപാടും ഒ ു േനാ ി. ഒരു മൂലയിൽ െച ിരു ു. “ ി ഏതാ?” ആ േചാദ ിനും അവൻ മറുപടി പറ ി . അവെ ചീകാ മുടി വിയർ ിൽ നന ിരു ു. ക ുകൾ താണിരു ു. അവൻ കുറ കെല ഇരു ു കുടി ു മരയ് ാെ ൈകയിെല ാ ിൽ േനാ ി. “ഇനിെ ാ േവ ത?് ” “റാ .് ” കു ർ വീ യുെട അരികിൽ നിറ ുവ ിരി ു കു ികളിൽ നി ് ഒെര ം എടു ് റാ ് അള ു ിൽ വ ു. ാ ിൽ ഒഴി ് അവെ മു “ഇനിെയ ാ േവ ത?് അവൻ മറുപടി പറയാെത ാസ് ൈകയിൽ എടു ് അതിൽ േനാ ി. വായിേല ് അടു ി േ ാൾ അതിെ രൂ മായ നാ ംകാരണം ാസ് തിരിെക താെഴ വ ു. അതുക ് മരയ് ാ ാർ ചിരി ു.

ഈയിെടയായി എ ാവരും അവെന േനാ ി ചിരി ു ു. മ ഴി ാർ അ തയും... അവൻ ാസ് ഉയർ ി ശ ാസംമു ി ് ഒ വലി ു റാ ് പകുതി കുടലിലാ ി. “ സ ാഷ്...” ഒരു മരയ് ാൻ ൈകയടി ു: “ആ ുേ ളായാല് ഇ െന േവണം.” അവൻ ഒഴി ാസ് തിരിെക േമശയിേ ൽ വ ു. “കു േറ, ഒയി ുെകാടു ൂ.” ഒരു മരയ് ാൻ പറ ു: “ഞ െള നാ ിലും ആ ുേ ളു ്. ഒയി ുെകാടു ീൻ.” ഒരു േതാർ ുമാ തം ഉടു ് കറു ുെമലി കു ർ വീ ും റാ ് അള ് അവെ ാ ിൽ ഒഴി ു. അവൻ വലിയ വിഷമം കൂടാെത ഒരിറ ു കുടി ു. അതിനുേശഷം അ േനരം ാ ിൽ േനാ ിയിരു ു. പുറ ് ഉ ാ ുെ ിലും ഷാ ിനു ിൽ വി ലായിരു ു. അവെ കൾ വിയർ ുെകാ ിരു ു. “െബറുെത കുടി േമാെന. െകാട ും.” മരയ് ാൻ േ ഹേ ാെട പറ ു.” ിരി പുയിേ ാ മീേനാ േമടി ു തി ൂ...” അവൻ ഒഴി ാ ിൽ േനാ ിയിരി േവ കു ർ വീ ും ാ ിൽ റാ ു പകർ ു. ഇേ ാൾ ആകാശ ില കു ിയുെട തലയ് ു ിലാണ് സൂര ൻ തിള ുമറിയു ത്. മരയ് ാ ാരിൽ ചിലർ കുടി ു ലംവി ു. േതാ ി രാമനും േതാ ി ി മാരിയ യും കട ുവ ു. അവർ കുടി ുകയും തി ുകയും പര രം കലപില സംസാരി ുകയുംെചയതുെകാ ിരു ു. പി ീട് വ ത് ക ൗ ർ ക നാണ.് ഒരു മൂലയിൽ ഇരി ു കു ിെയ ഒ ു േനാ ിയേശഷം അയാൾ റാ ും ഏ ലയും ഓർഡർെചയതു. പകാശി ു ഓലവാതിൽ കട ് ഇ നും ഉ ിൽ വ ു. രശീതു

ബു ുമായി അയാൾ േനെര കു റുെട അരികിൽ െച ു: “െ ഇ ിരാ, ഇേ െ ാ ു െതാല േ ാ.” കു ർ സ യം ശപി ുെകാ ു വലി ിൽനി ു ര ു റു ികെയടു ു െകാടു ു. ഇ ൻ രശീതു മുറി ു േമശ ുറ ുവ ു. “അ ാ, ഇതു ഞ െള ശശിയേ ?” ഇ ൻ പറ തുേക ് കു റും ക നും ഒരുമി ു. കു ിെയ േനാ ി. “ഏത് ശശ ാ?കു ർ തിര ി. “ഞ െള കുമാരൻൈവശ െര േമാൻ.” കു ർ ഒ ു െഞ ി. ശശി െപെ ് എഴുേ ു ൈപസ െകാടു ു പുറ ിറ ി. ഉ ാ ു മുഖ ു ത ിയേ ാൾ ഒരു സുഖം േതാ ി. തലയ് ു ിെല സൂര ൻ സാവധാനം ഒരു നിലാവായി മാറി. േവലിേയ ിൽ പുഴ െവ ം കയറിവ െത ിൻപാട ളിെല തണലിലൂെട അവൻ ഒരു ഉേ ശവും ഇ ാെത നട ു... അവൻ ഓർ ു: പ .് .. ഓണം അടു ാറാകുേ ാൾ അവൻ അ െ പഴയ കു ായംകീറി െചറിയ പൂ ികൾ തു ിയു ാ ും. അ ം ഒ ിനു പൂവി ു തുട ും. ആദ ദിവസം ഒരു പൂവ.് അതിനു ബു ിമു ി . താെഴ ിൽ താളിെ ടികളിൽ നിറെയ ചുവ പൂവുകൾ ഉ ാകും. അ ം ര ിനു ര ുതരം പൂവുകൾ േവണം. ചുവ താളി ൂവുകൾ ു പുറേമ ആദിതി േ ത ിൽനി ു മ അലസി ൂവുകൾ േശഖരി ും. അ ം മൂ ിനു മൂ ുതരം പൂവുകൾ. െവ ാർ പഥികർ ു ദാഹം തീർ ുവാനായി പണിത ത ീർവീ യുെട അരികിൽ പാതവ ിൽ വളർ ുകിട ു തു ൂവുകൾ ഇറു ു

െകാ ുവരും. അ ം നാലിന് നാലുതരം പൂവുകൾ. അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽനി ു ചുവ കൂടാര ൂവുകൾ പറി ു െകാ ുവരും. അ ം അ ിന് അ ുതരം പൂവുകൾ േവണം. ആറിന് ആറു തരം പൂവുകൾ. അ െന പ ിന് പ ുതരം പൂവുകൾ. അ ം അ ു കഴി ാൽ േവവലാതിയാകും. എ ും പ ും തരം പൂവുകൾ ് എവിെട േപാകും? പൂ ികളുമായി പൂവുകൾ േതടി അല ു നട ും. എൽസിയും കൂെട ഉ ാകും. “അേ ാ, ഏഴുജാതി പൂവേ ആയു ൂ?ഇനീം മൂ ുജാതി പൂവ് േവേ ? എൽസി ു കര ിൽ വരും. സ യാകുേ ാേഴ ് എ െനെയ ിലും പ ുതരം പൂവുകൾ േശഖരി ും. തിരുേവാണ ിനു പുലരുേ ാൾ പൂവിടുവാൻ എൽസിയും എ ും. ശശി ആ ഓർമയിൽ പതുെ ഒ ു ചിരി ു. അവെ ശരീര ിനു ഭാരമു ായിരു ി . ഒരിള ാ ുേപാെല അവൻ പാറിനീ ി. നിര ും കഴി ു. പാലവും കട ,് മ ഴിയും കട ് അവൻ പാറി ാറി േപായി. അ െന ശശി അ പത നായി. ...ആറുപുരയിൽ കടു െ മകൻ മംഗലാപുര ു താമസി ു േകാേളജിൽ പഠി ുകയാണ.് ഈയിെട ഒരു ദിവസം െടറിലിൻ ഷർ ും പാ ുമി ് കൂളിങ് ാസ് വ ് അവൻ മ ഴിയിൽ വ ു. മ ഴി ാേരാട് അവൻ മി ി . അവേരാട് അവന് പു മാണ്. അവൻ കു ി ാലംമുതേല ഒരു പരി ാരിയും തല നമു വനും ആയിരു ു. തി നായി ജനി തിൽ അവനു േഖദമു .് കറു തിലും കിളിരമു ശരീരവും ചുരു മുടിയും ഉെ ിലും ആദിതി ൻ ആറുപുരയിൽ കടു െ എ റു ് അേത പടി അവനിൽ േകാരിെയാഴി ിരി ു ു. വിള ുെക

ആദിതി േ ത ിെല െവളിെ പുര ഇരുൾേപാെലയാണ് അ െ യും മകെ യും നിറം. കടു െ ജീവബീജവും കറു ി ായിരി ണം. അെ ിൽ അ െ ഇരുൾ എ െന മകെ െതാലി ുറേ ു പകർ ു? അൽേഫാൻസ െ െച ര ി ുവ ു കാണുേ ാൾ രാഹുലൻ െകാതി ുേപാകും. ആ ചുവ ിെ ഒരു നിഴെല ിലും തനി ു കി ിയിരുെ ിൽ... എ ിൽ മ ഴിയിെല അഴകു തി ി ു ികൾ മുഴുവനും അവനു ക ു െകാടു ുമായിരു ിെ ? എാ തി ാരും കറു ി ാെണ ിൽ അവനു സ ടം കാണുമായിരു ി . കുമാരൻ ൈവശ രുെട ര ു മ ൾ ും ന നിറമാണ.് കറു കൻ കറു ി ാെണ ിലും അയാളുെട മകൻ ഫൽഗുനൻ െവളു ി ാണ.് ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകനും കറു ി . താൻ മാ തം... അവനു െക ി ൂ ി മരി ുവാൻ േതാ ി. ...ശിവൻ പഠി ിലും ഫുട്േബാളിലും ശ േക ീകരി ു. മ ഴിയിെല മിക ഫുട്േബാൾ കളി ാരനായി അവൻ വളർ ിരു ു. പരീ കളിൽ എ ാേയാഴും അവൻ ഒ ാമനാണ്. ശിവെ മ ഴി േലാകം ശശിയുേടതിൽനി ു വ ത മാണ്. ഒേര വയ ിൽ ഒ ി ു ജ ംെകാ അവർ പര രം േവർെപ ു വിഭി മായ മ ഴിവഴികളിലൂെട സ രി ുവാൻ തുട ി. ആദിതി െ തിരുേന ത ൾ അവെര പി ുടർ ു. ...തപാൽ ാരൻ ഉ മൻ ഒരു െക ു ക ുകളുമായി കയറിവ ു. അയാളുെട കാ ി ുവായം വിയർ ു മണ ു ു ായിരു ു. ഉ മെന ക ് ഒരു പുഴുവിെനേ ാെല ക ിലിൽ കിട ു അ നാർ ഒ ിളകി. ര മി ാ

അയാളുെട ൈകകാലുകൾ ഉടുമു ുേപാെല വിളറിയിരു ു. ഉ മൻ നിറെയ മു ദകൾ ഒ ി ഒരു ക ് പുറെ ടു ു: “േമാൻ അയ താ.” റു ിയയും ആമിനയുംകൂടി അ നാെര പിടി ് എഴുേ ി ു. ഒ ിടുവാൻ അറിയാ അ നാർ അ ം വിരലിൽ മഷിപുര ി കടലാസിൽ വിരലടയാളംവ ു കവർ ൈക ി. ഒരു ാസ് പ െവ ം വാ ി ുടി ് ഉ മൻ യാ തയായി. “െതാറ െ ബാ ാ?” റു ിയ േചാദി ു. ആദ മായാണ് നിറെയ മു ദകളു ഒരു കവർ മൂ അയയ് ു ത്. അവളുെട മന ു മിടി ു. കവർ െപാ ി ുേ ാൾ അവളുെട ൈക വിറ ു. ഒ ും ന റും സീലുമു ഒരു മ ടലാസ്. പ ് മാധവൻ േപ ി ി കു ിരുതയ് ് അയ തുേപാലു ഒരു കടലാസ്. ആയിര ളുെട അ ൾ ക ് റു ിയ സേ ാഷ ാൽ മതിമറ ു. മൂ ദുബായിൽനി ് അയയ് ു ആദ െ ഡാഫ് .് “ ാ േമാെള അദ്?” “പയിശ.” “ േര ് ” “അ ായിരം.” അ നാർ േബാധരഹിതനായി. ഒരു മ ുേപാെല കിട ു. ...കുമാരൻ ൈവശ ർ വൃ ിയായി ൗരംെചയു കുളി ു. െവളു അര ൻ ഷർ ി ു േകാലായയിൽ ഇരു ു. മണി ഒ തു കഴി ു. ഇനിയിേ ാൾ ഓേരാരു രായി കയറിവരും, മകെ വിവരം അേന ഷി ുവാൻ. സഹതപി ുവാൻ.

“ഞാൻ ഇേ ാടു പേ പറ ി ു താ, മ െള ചേര ു വളർ ണം എ .് ” കടു ൻ പറ ു. ആദിതി േ ത ിെ ആെളാഴി പരിസര ിൽ കു ികളായ ശിവനും ശശിയും എൽസിയുെട കൂെട നട ു ത് എ ത തവണ അയാൾ ക ിരി ു ു. “ി േവവലാതി ആക . കടു ൻ സമാധാനി ി ു: “ഓൻ വരും.” കടു ൻ ഇറ ിയി . മെ ാരു മ ഴി ാരൻകൂടി കയറിവ ു. ആടിെന േപാ ാ ചാ ു. അയാൾ േകാലായയിൽ കയറിയേ ാൾ െസ ിെ മണം പര ു. “േമാെ വിവരം ഒ ും, േ ?” “ .” “േപാലീസില് പറയണം. െചറു പായം േ െ ിലും കടു ് കാ ിയാല്...” പറ യ ് കുമാരൻ മി ാെത ഇരു ു. ി ും? “അെ ില് നാലുഭാഗ ും ആെള അേന ഷി ി ണം.” എവിെട ആെള പറ ുവി ് അേന ഷി ആടിെന േപാ ാ ചാ ു വീ ും പലതും പറ ുെകാ ിരു ു. കുമാരെ െചവികൾ അതു േക ു. മന ് േക ി . അയാളുെട മന ് മെ വിെടേയാ ആയിരു ു. അൽേഫാൻസ െ ദുഃഖെ ാൾ വലുതേ കുമാരെ ദുഃഖം? എൽസി എവിെടയാണു ത് എ ് അൽേഫാൻസ ന് അറിയാം. അവൾ േപാ ിേ രിയിൽ േപായി ് ഒരു മാസം തികയാറായി. ര ാ കൾകൂടി കഴി ാൽ അവൾ ു തിരി ുവരാം. അൽേഫാൻസ നാണ് കുമാരേനാട് അതു പറ ത.് ശശിേയാ? അവൻ എവിെട േപായി എ ് ആർ ും അറിയി . അവന് എ ു സംഭവി ു എ ും.

മ ിയ മാ ിെയയും കൂ ി കണിയാെന കാണാൻ െച ു. എ ാ വിവര ളും അേന ഷി റി ു. കവടി നിര ി അയാൾ പറ ു: “ഇേ ് ഇരുപ ിേയഴാം ദിവസം കു ി മട ിവരും.” മ ിയ യുെട ഉ ിൽനി ് ഭഗവാൻ സത സായിബാബയും അതു തെ പറയു ു: ശശി തിരിെക വരും. “ഞാനിറ ാ.” ചാ ു എഴുേ ു: “െ ിലും സഹായം േവണം ില്... ൈപശേയാ മേ ാ േവണം. ില് പറയണം. മടി രുത്.” ചാ ു യാ ത പറ ു. ഇനി ആരും വരരുേത... കുമാരൻ പാർഥി ു. ശശി തെ മകനാണ.് അവൻ തനി ു ത തായ ഈ േവദന താൻ സ യം സഹി ുെകാ ാം. കുമാരൻ ഉ വെര അേത ഇരി ിരു ു. െവയിലിന് ചൂടുപിടി ുകയും കാ കൾ വിശ ു കരയുകയുംെചയു. “വ ് ഒരുപിടി േചാറു തി ു േമാേന - ” മ ിയ യുെട വിഭൂതിയണി ശു ഭമായ മുഖം വാതിൽ ൽ െതളി ു. ശിവൻ ൂളിൽനി ു വ ു േചാറു ് തിരിെകേപായി. മ ിയ യും മാ ിയും കുമാരെന കാ ിരി ുകയാണ.് ച ിയിൽ ചൂടാ ിയ മീൻകറി ആറി ണു ു ു. മണി മൂ ു കഴി ു. “എെ ാരു ഇരി ാ ഇത് കുമാരാ.” മ ിയ യ് ് തെ മകെ മുഖം ക ് സ ടം സഹി ുവാൻ കഴി ി . “അ േചാറു തിേ ാളൂ.” അയാൾ പറ ു: “എനി ് െവശ ി .” “െ േമാെന, തിേ ം കുടിേ ം െച ാെത ി െകട ിലാകും.”

കമേല, അതാണു ഞാൻ ആ ഗഹി ു ത.് കിട ിലായി േവഗം നിെ അരികിൽ എ ുവാൻ... മന ിൽ വിശ ു ഒരാൾ ് വയ ിൽ വിശ ു ാകുേമാ? എ ി ും അ യ് ുേവ ി അയാൾ ൈകകഴുകി അടു ളയിൽ െച ിരു ു. താൻ ഒരുപിടി േചാറ് തി ിെ ിൽ അ യും പ ി കിട ും എ ് അയാൾ റിയാമായിരു ു. അയാൾ ഓർ ു: പ ് ശശിയും ശിവനും കു ു ളായിരു കാലം. അവർ അയാളുെട ഇരുവശവും പലകയി ് ഇരി ുമായിരു ു. അവർ ഒ ി ായിരു ു േചാറു ത.് കുമാരൻ ര ുരു മാ തം തി ു. േചാറ് താേഴാ ിറ ിയി . അയാൾ െവ ം എടു ുകുടി ് എഴുേ ു. േചാറ് അേതപടി കി ിൽ കിട ു. മുരുടയിൽനി ു െവ ം വായിെലാഴി ു കുലു ുഴി ് അയാൾ വീ ും േകാലായയിൽ െച ിരു ു. െവയിലിെ ചൂടു കുറ ുവ ു. പതുെ ഇരു ു പര ു. നീ എവിെടയാണു േമാെന? അയാൾ ഇരു ിേല ു േനാ ി. നിെ ഏതു െത ും െപാറു ുവാനു ഒരു മന ് ഈ അ നുെ ് ഇതുവെരയും നീ മന ിലാ ിയി േ ാ. പാതിരാവായേ ാൾ നിലാവ് ഉദി ു. ഇളംകാ ു വീശി. മ ഴി ാർ അവരുെട ആ ഗഹ ളും ദുരാ ഗഹ ളും പകയും പരാധീനതകളും മറ ു. കു ു െളേ ാെല സ ം ക ുറ ി. കുമാരൻ ഒഴിെക..

മു ത് കാവുതിയൻ രാമെ മകൾ മ ികയുെട േകാഴി അ ം േനരേ കുകും. അതിനുേശഷേമ മ ു േകാഴികൾ കൂകുകയു ൂ. സമയം േനാ ുവാനറിയാ മ ികയുെട േകാഴി എ െന കൃത ം നാലുമണി ് ഉണർ ു കൂകു ു എ ് എ ത ആേലാചി ി ും മാ ി ു മന ിലാകു ി . േകാഴികൾ െകാ ുകൾെകാ ാണ് സമയം അറിയു ത് എ ് മ ിയ അവൾ ു പറ ുെകാടു ു. േകാഴികൾ ് ഭൂമിയുെട ചലനം അറിയുവാൻ കഴിയും. െകാ ് നില ുമു ി ് ഭൂമിയുെട തിരി ിൽ അറി ാണ് േകാഴികൾ സമയം മന ിലാ ു ത.് മ ിയ വിവരി ുെകാടു ു. മ ികയ് ു േനരേ കൂകു േകാഴിെയ വാ ിെ ാടു ത് വ ാൻ ഇ നാണ.് ു: “ശിവെന ?” “േകായി കൂകി മാ ി,” മ ിയ പറ വിളി ് ഓന് തീവ ിയാ ീസില് േപാകേ മാ ി ഉറ ടവിൽ എഴുേ ിരു ് ക ുകൾ തിരു ിേനാ ി. ജനലിന ുറം കൂരിരു ാണ്. ഇരു ിൽ മു െ െച ര ിെമാ ുകൾ വിരിയുകയാണ്. നിര ിലൂെട ഒരു നിഴൽേപാെല ഒരു മ ഴി ാരൻ കട ുേപായി. അയാളും തീവ ിയാ ീസിേല ായിരു ു. അകെല ക ൗ ർ കെ വീ ിലും വിള ു െതളി ിരു ു. അയാളുെട മകനും ശിവെ ഒ ി ു പരീ യ് ് എഴുതിയിരു ു. പാൽ ാടേപാലു െവളി ിൽ തീവ ിയാ ീസിെ പരിസര ിൽ മ ഴി ാർ കൂടിനി ു. േകാഴിേ ാ ുനി ു വരു ക ൂർ

േലാ ലിലാണ് േപ ർ വരിക. വ ി വരാറായേ ാൾ കു ികളുെടയും ര ിതാ ളുെടയും െന ് തീവ ി എൻജിൻേപാെല ഇര ുവാൻ തുട ി. “അ ൻ വ ിേ ?” ക ൻ േചാദി ു. “ .” “അെ ില് ൈവശ ര് ിന് വര് ്? ഇനി ് ഫ ് ാസ് കി ും ് എ ാരി ും അറ ാം.” മ് വീഴു ിെ ിലും മ ുെകാ ാതിരി ുവാനായി ക ൻ തലയിൽ ഒരു മ ർ ചു ിയിരു ു. അയാളുെട മകൾ ആന ല ി ഇതു മൂ ാമെ തവണയാണു പരീ യ് ിരി ു ത.് േനരം െവളു ു. പാൽനുരേപാെല െവളി ും പര ു. ാേ ്ഫാമിെല ഇല ിക് െവളി ം മ ി. വ ി പതിവുേപാെല ൈവകിയാണ് വരു ത.് ഒ ുകിൽ േകാഴിേ ാ ുനി ് ൈവകി പുറെ ടും. അെ ിൽ വഴിയിൽ എെ ിലും തട ം. മഴ ാലമായാൽ മര ൾ മുറി ് െറയിലിേ ൽ വീഴും. അെ ിൽ ഒരു പശു വ ി ് കുടു ിയി ു ാകും. മ ഴി ാർ െറയിലുകളുെട ഉ വ ല ് ക ുകൾ ന ുനി ു. അവസാനം ഏ ിയും കിത ും േലാ ൽ വ ി ാേ ഫ് ാമിൽ വ ുനി േ ാൾ പ തെ ് താെഴ ഉരു ുവീണു. മ ഴി ാർ അതിനു ചു ും കൂടിനി ു. ആൾ ൂ ിൽ കിളരമു ക െ മ ർ െക ിയ തല േവർെപ ു ക ു. “റിസൽ ുേ ാ?” “ഉ .് ” േപ റിനുേവ ി പിടിയും വലിയും. മുതിർ വരുെട ഇടയിലൂെട കു ികൾ നുഴ ുകയറി. ര ിതാ ൾ പ തംവാ ി മ ു വർ ത ി റി ാതിരി ുവാനായി തലയ് ു മുകളിൽ ഉയർ ി ിടി ് മ ളുെട ന റുകൾ തിര ു. േപ ർ ൈകയിൽ കി ിയ ആ

നിമിഷം ക ന് ഒരു സംശയം. ആന ല ിയുെട ന റിെ അവസാന അ ം മൂേ ാ നാേലാ? ക ൻ തളർ ു. ഒടു െ ഒരു മറവി. അയാൾ തലയിെല മ ർ ഊരി ശ ിയായി ര ു തവണ കുട ു. മൂേ ാ നാേലാ? ാേ ഫ് ാമിൽ പ തെ ് വീണട ുമാ തം ആളുകൾ കൂടിനി ു. മ ു ഭാഗ ൾ ഒഴി ുകിട ു. അകെല എൻജിെ െതാ ുപിറകിലു ക ാർ ുെമ ിൽനി ് ാരഅ ായിയുെട കൂെട എൽസി ാേ ഫ് ാമിൽ ഇറ ിയത് ആരും ക ി . ശിവൻ തെ ന ർ എളു ിൽ ക ുപിടി ു. പതീ ി തു േപാെലതെ ഒ ാം ാസ്. രാ കൽ ഉറ മിള ിരു ു പഠി ത് വൃഥാവിലായി . ശിവൻ, ശശിെയ ഓർ ു. അവൻ പരീ യ് ് ഇരു ിരു ി . അവൻ എവിെടയാണ?് ആർ ും അറിയി . ശിവനിൽനി ് ഒരു ദീർഘനിശ ാസം ഉയർ ു. ചുരു ി ിടി പ തവുമായി തിരി ുനട ുേ ാൾ ാര അ ായിയുെട നിഴൽപ ി നട ുവരു എൽസിെയ ക ് അവെ കാലുകൾ നി ല ളായി. തെ കൂട ിറ ായ സേഹാദരൻ കള െ ടു ിയ കു ിയാണിത്. ശശിേയാടു െവറു ും എൽസിേയാടു അനുക യും അവനിൽ മാറിമാറി വ ു. ഒരു െത ും െചയി ിെ ിലും ഒരു കു േബാധവും അവനു േതാ ി. ാേ ഫ് ാമിനു പുറ ് ദൂെര മാവിൻചുവ ിെല സിമ ുബ ിൽ ഇരി ു അൽേഫാൻസ െന ആരും ശ ി ിരു ി . അയാൾ എഴുേ ു മകളുെട അരികിൽെച ് മ ഴിരാജ ംേപാെല വി ീർണമായ തെ െന ിൽ അവെള േചർ ുപിടി ു. കണ ാൽവെര എ ു ഒരു നീ ഉടു ാണ് അവൾ ധരി ിരി ു ത്. മുഖം ീണി തുെകാ ്

ക ുകൾ ് വലി ം ഏറിയതുേപാെല േതാ ി ു. െച ി തലമുടിയിൽ വ ിയിൽനി ു പാറിവീണ കല് രിെ ാടി പ ി ിടി ിരു ു. ഒരു നീ യാ തയുെട അവസാന ിൽ എ േപാെല അവൾ പ യുെട െന ിൽ ഒ ി ിടി ുനി ു. അയാളുെട െന ിൽ അേ ാൾ മിടി ത് മകളുെട ഹൃദയമായിരു ു. “ഇരുെചവി അറി ി ി .” ാരഅ ായി പറ ു: “ഇനി ആരും അേറ ം .” േപാ ിേ രിയിൽ ആരറിയുവാൻ? അറിേയ വർ അ തയും മ ഴിയിലാണു ത.് അവർ എ ാം അറി ുകഴിയുകയുംെചയു. അൽേഫാൻസ ൻ മകെള താ ി ിടി ുെകാ ് തീവ ിയാഫീസിൽ നി ു പുറേ ു നട ു. അേ ാഴാണ് അയാൾ ൈകയിൽ ചുരു ി പിടി േപ റുമായി ചുവർചാരി നില് ു ശിവെന ക ത്. എൽസിയുെട പതറു ക ുകൾ അവെ ക ുകളിൽ പതി ു. അവളുെട മന ിൽ ക ീർ വീണു. നിർമലമായ പഭാത ിലൂെട അവൾ വീ ിേല ു നട ു. ഇരുവശ ും അൽേഫാൻസ നും ാരഅ ായിയും. ര ുമാസ ിനുേശഷം അവൾ മ ഴിയിൽ തിരി ുവരികയായി രു ു. “എ ാടാ, ക ാസ് വ ിേ ?” ആദിതി േ ത ിൽനി ു െതാഴുതിറ ിയ കടു ൻ തിര ി. “വ ു.” “ ാ, േതാേ ാ?” ശിവെ മുഖഭാവം ക ് കടു ന് സംശയമായി. ശിവൻ ഒ ും പറ ി . ആ നിമിഷം അവന് ആേരാടും സംസാരി ുവാൻ േതാ ിയി . ഉ ിൽ പുഴയിൽ േവലിേയ ം ഉ ാകു തുേപാെല മൗനം വളരുകയാണ.് “ക ാസ് േനാ െ .”

അവൻ ൈകയിെല പ തം കടു നു െകാടു ു. “എ രയാ ഇെ ന റ്?” ക െനേ ാെല ശിവനും ഒരു നിമിഷേനരം തെ ന ർ ഓർ ുവാൻ കഴി ി . “സാരം .” കടു ൻ സമാധാനി ി ു: “െ രാഹുലനും ര ുെകാ ം ഇരു ി ാ പാസായത്?” ആദിതി ൻ ശിവെന ശി ി താെണ ് അയാൾ തീരുമാനി ു. ശിവൻ േ ത ിൽ കാലുകു ാറി . കഴി തിറയു വ ിനുേപാലും േ ത ിൽ െച ി . “ന െള ൈദവം ന േ യാ.” അവൻ രാഹുലേനാടു പറ ുേപാലും. ശിവൻ ഒരു കമ ൂണി ുകാരൻ ആകുകയാേണാ? കടു ന് ഒരു സംശയം. “ആദിതി േ ര ില് െച ് െതാഴ് ാല് ഇന െ െകാ ം എ ിലും ി ജയി ും.” അയാൾ പറ ുതീരുംമു ് അവൻ നട ുകഴി ിരു ു. സിനിമാെ ാ കയുെട അരികിൽ എ ിയേ ാൾ ഫൽഗുനൻ എതിേര വരു തു ക ു. അയാൾ പഭാതസ ാര ിന് ഇറ ിയതാണ.് വ ാെത തടി ിരി ു ു. ചുളിവുകൾ വീണ മാംസളമായ െവളു കവിളുകൾ താേഴാ ു തൂ ി ിട ു ു. “ ാ, പാസായിേ ?” ശിവെ മൗനം അയാളും െത ി രി ു. വിശ ാസം വരാെത അയാൾ അവെ മുഖ ു േനാ ി. “ആരിെ ിലും ഫ ക് ാസുേ ാ? “അറീ .” ശിവൻ നട ുവാൻ തുട ി. അവന് മ ഴി ാേരാടു മുഴുവൻ െവറു ു േതാ ി. കുമാരൻ േകാലായയിൽ െവളിയിൽ േനാ ി കാ ിരി ുകയായിരു ു. േപ ർ വാ ി പരീ ാഫലം േനാ ി ര ിതാ ളും കു ികളും

കട ുേപായി. കുമാരൻ പുലരുേ ാൾ തീവ ിയാ ീസിൽ െച ണം എ ു വിചാരി ിരു ു. രാ തി മുഴുവനും ഉറ ംവരാെത തിരി ും മറി ും കിട ് പുലരാറായേ ാഴാണ് ഒ ു മയ ിയത.് തല ആേരാ െഞ ി ിഴി തുേപാെല തലേയാടിനു മുകളിെല ഞര ുകൾ േവദനി ു ു. േലാ ൽവ ി കട ുേപാകു ബഹളം േക ിരു ു. പ തവുംെകാ ് ശിവൻ വരു തു കാ ിരു ു. ഇതുവെരയും അവെന ക ി. കുമാരന് ആശ യായി. ഒരി ലും േതാ ി ി ാ ശിവൻ േതാ ുകൂെട ി . ഒരി ലും വിചാരി ി ി ാ താണു സംഭവി ു ത്. ശശി... ശിവൻ െവറുെത നട ുകയായിരു ു. പരീ ഒ ാം ാസിൽ ജയി തിെ സേ ാഷം അവനിൽ ക ി . അവെ മന ിൽ വിളറിയ മുഖെ രു വലിയ ക ുകളും കൽ രിെ ാടിപിടി െച ി തലമുടിയും െമലി ൈകകളുമായിരു ു. ആദിതി െ സാ ിധ ിൽ െചയ പതി െയ ുറി ് അവന് ആശ യി . കാരണം, ൈദവ ിൽ അവനു വിശ ാസം കുേറെ യായി നശി ുകയാണ.് എൽസി ് ഇ ത വലിയ ഒരു ദുര ം സംഭവി ി ു താനതു പ ിടുവാൻ ശമി ി േ ാ എ ദുഃഖമായിരു ു അവനിൽ. ഒരു മണി ൂർ കഴി േ ാൾ ശിവൻ ചുരു ി ിടി പ തവുമായി കയറിവ ു. “ ി ഏട ായിരു ു ഇ ര േനരം?” കുമാരെ മുഖ ് ആശ ക ിനി ു. ി പാ ായിേ ?” ഒ ും പറയാെത ശിവൻ പ തം അ െ േനെര നീ ി. കുമാരൻ ജാലക ിനരികിേല ു െച ു ചുവരിൽ െപൻസിൽെകാ ു കുറി ി ന ർ േനാ ിയേശഷം പ ത ിലൂെട കേ ാടി ു. അയാളുെട മുഖം െപെ ു പകാശി ു:

“ ി െ േപടി ി ുകള ു. ശിവാ.” അയാൾ ഒരു ദീർഘനിശ ാസേ ാെട കസാരയിൽ താണു. ശിവൻ സാവധാനം അ െ അരികിൽ െച ുനി ു. “അ ാ.” അവെ ഉ ിെല കാ ും േകാളും അവെ ശ ിൽ പതിഫലി ിരു ു. “എൽസി വ ു.” അയാൾ മകെ മുഖ ു േനാ ി. “രാവിലെ േലാ ലിന.് ” കുമാരൻ കുെറേനരം നി നായിരു ു. ആ ദുര ിെ ഓർമയിൽ അയാൾ െപെ ് അസ നായി. അൽേഫാൻസ െ മുഖ ു േനാ ുവാൻ അയാൾ ു കഴിയാറി . നാ ുകാെര എ ാവെരയും അയാൾ ് അഭിമുഖീകരി ാം. പരിഹസി ു േനാ ളും കു ുവാ ുകളും അയാൾ ു േനരിടാം. അൽേഫാൻസ െന മാ തം. ഇനിയിേ ാൾ എൽസിെയയും. എ െന അവളുെട മു ിൽ െച ു നില് ും? ആ കു ിേയാട് എ ു പറയും? എ ാം മറ ുവാൻ ശമി ുകയായിരു ു. എൽസിയുെട തിരി ുവരേവാെട അയാൾ വീ ും ധർമസ ട ിലായി. അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽെച ് എൽസിയുെട വിവരം അേന ഷിേ തു തെ കടമയാെണ ് അയാൾ തീരുമാനി ു. അതുെകാ ു ൈവകുേ രം അയാൾ ൗരംെചയു കുളി ് അല ിേ െവ ഷർെ ടു ി ് അൽേഫാൻസ െ വീ ിേല ു പുറെ ു. വിഷമമു അറവുപുരയിേല ു േപാകു തുേപാെല മന ് ശാ തായിരു ു അത.് എ ിലും അയാളുെട മായിരു ു. അയാൾ കയറിെ ുേ ാൾ ഒരു വലിയ മാംസപി ംേപാെല അൽേഫാൻസ ൻ

ചാരുകസാരയിൽ അന ാെത കിട ു ു ായിരു ു. വാതിൽ ൽ മ ിമദാ യുെട മുഖം െതളിയുകയും മായുകയുംെചയു. കുമാരെന കാണുേ ാെഴ ാം അവർ മുഖം തിരി ു മാറി ളയും. “എൽസി വ ൂ ് േക ു...” അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ന ി. അയാളുെട ചീർ കവിളിൽനി ിരു ഒരു മണിയനീ സം ഭമേ ാെട പറ ുേപായി. അയാൾ ക ുതുറ ു. കുമാരെന ക ് അൽേഫാൻസ ൻ പയാസെ ് എഴുേ ിരു ു. “ഓള് വ ു.” “എനി ് ഒ ു ക ൂേട?” കുമാരൻ അകേ ു േനാ ി. മ ിമദാ വാതില് െല തിര ീല വലി ി ിരു ു. “ാ കുമാരാ, ി േനെയ ാം സംസാരി ു ത്?” അൽേഫാൻസ ൻ ചാരുകസാരയിൽനി ് എഴുേ ് കുമാരെ അരികിൽ ബ ിൽ വ ിരു ു: “എൽസി ഇെ േമാളാ,” പേ , അക ് ഒരു ചലനവും ഉ ായി . മ ിമദാ യുെട മനസ് കുമാരന് കാണുവാൻ കഴിയാെതേപായി . എെ ാെ യായാലും അവർ ഒര യാണ്... അൽേഫാൻസ ൻ ദയനീയം അകേ ു േനാ ി. മ ിെയ വിളി ുവാൻ അയാളുെട നാവ് കൂ ാ ിയി . ഈയിെട എു പറയുേ ാഴും അവൾ െപാ ിെ റി ും. “ ി ഒ ും വിചാരി രുത് കുമാരാ. മ ീെ െസാഭാവം ഇനി ് അറിയാേലാ.” കുമാരൻ തലതാഴ് ി നിവർ ിരു ു. “വാ, ഞ ് ഒ ് നട ാൻ േപാകാം.” കുെറ നട േശഷം അവർ നിര ുവ ിെല സിമ ് സീ ിൽ ഇരു ു. വയലിൽനി ു തണു കാ ുവ ്

അവെര െതാ ുതേലാടി. വയലിെല ഓല കു ിമറ ക ുഷാ ിൽ െവളി ം ഉ ായിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു തടി ബീഡിെയടു ു ക ി ു പുകവി ു. ഇരു ിൽ ഒരു േചാര ുേപാെല അതിെ അ ം എരി ുനി ു. “ഇെ രയാ തി തി കുമാരാ?” “പ .് ” “ഇേതത് മാസാ?” അയാൾ തീയതികൾ ും മാസ ൾ ും അ ുറേ ു സ രി ു കഴി ു. ഇനി വർഷ ൾ ും സഹ സാ ൾ ും കാല ിനും അ ുറേ .് തണു സിമ ുബ ിൽ ചാരി ിട ് അൽേഫാൻസ ൻ ആകാശ ിേല ു േനാ ി. മി ു ന ത ൾ ിടയിൽ അയ നീളൻ കളസവും വലിയ കീശകളു ഷർ ും െതാ ിയും ധരി ഒരു തടി ു വീർ ച ാൽ പാറി ളി ു ത് അയാൾ ക ു. ആ വ മു ച ാരൽ താൻതെ യാെണ ് അയാൾ ു മന ിലായി. ആകാശ ിെല അൽേഫാൻസ ൻ മഴ ാറുകൾ ിടയിൽനി ് ഒരു ന തെ ൈകനീ ി ിടി ് ഭൂമിയിെല അൽേഫാൻസ ന് എറി ു െകാടു ു. വയലിൽ ന തെവളി ം കരി ിരി ക ി. എ ും ഇരു ു. പ രയുെട എക് ിനു വ ിറ ിയ ര ് മ ഴി ാർ ഇരു ിലൂെട അവെര കട ുേപായി... “കുമാരാ, െ േമാള് വ ു. ഇനി ഇെ േമാനാ വേര ത്...” “ഓൻ വരും.” കുമാരൻ ഇരു ിേല ു േനാ ിെ ാ ു പറ ു: അവൻ അവെ അ െന വി ് എവിെട േപാകുവാനാണ്? അവൻ വരാതിരി ി . ജീവേനാെട ഉെ ിൽ...

കേമണ ആകാശ ിെല അൽേഫാൻസ നും ഭൂമിയിെല അൽേഫാൻസ ും ഒ ായി ീർ ു. ക ാവുബീഡി െക ണ ിരു ു. തണു ുതുട ിയ സിമ ുബ ിൽ അയാൾ വായ തുറ ുകിട ് ഉറ ുവാൻ തുട ി. അയാളുെട വായയുെട ഉൾവശം പാചീനമായ ഒരു ഗുഹാമുഖംേപാെല ഉ ായിരു ു. ആദിതി േ ത ിെല േകാൽവിള ിൽ നി ു വീഴു കരി െവളിെ േപാെല ഇരുൾ മ ഴിയിൽ വാർ ുവീണു. നാടാെക നി മായി... ശശി തിരി ു വ ി ...

മു ിെയാ ് എൽസി േപാ ിേ രിയിൽനി ു തിരി ുവ ി ു രാ കഴി ു. മാതാവിെ പ ിയിൽനി ു പഭാതമണി ഉതിർ ു. തുടർ ് േകാവിലിൽനി ് ശംഖുനാദവും ഉയർ ു. ആറുപുരയിൽ കടു ൻ ആദിതി േ ത ിൽ വിള ുവ ് െതാഴുതു. കുമാരൻ കു ായമി ു നട ുവാൻ ഇറ ി. തീവ ിയാ ീസിേല ു നീ ുേപാകു നിര ് വിജനമായിരു ു. ഉ ൂടിൽ അടിവയ ിൽ പര ു വിയർ ുേപാെല നിര ിൽ മ ുപര ു. ത ീർ വ ിയ സിമ ുവീ യും കട ് അയാൾ േനെര നട ു. ദൂെര മര ൾ ുറ ുകൂെട ക ൂർ േലാ ൽ ഇളകിയാടി വരു ത് അയാൾ ക ു. അതിൽനി ് ഉയർ കരി ുക പുലർകാ ിൽ കിഴേ ാ ു െത ിനീ ി. തീവ ിയാ ീസിനു പരിസര ിെല മര ൾ ു ചുവ ിൽ പ ിശാ ാരുെട െപ ു ൾ ഉണർ ു. അവിെട തീ പുകയുവാൻ തുട ി. പ ികൾ കൂടുകളിൽ കിട ് കലപിലകൂ ി. ആണു ൾ ഉണർ ് വായിൽ തേലദിവസം കുടി ക ിെ പുളി ുമായി മര ൾ ു ചുവ ിൽ പുത ിരു ു. മ ഴിയിൽ മൂ ു തി ാർ ു സ മായി കുതിരവ ിയും കുതിരയും കുതിര ാരനും ഉ ായിരു ു. ആദ ം ശ രൻ െദരസറാണ് തെ കുതിരവ ി വി ് ഒരു കാർ വാ ിയത.് കുതിരവ ി ാരനു കാേറാടി ുവാൻ അറിയാ തുെകാ ് അയാൾ ു െതാഴിലി ാതായി. പി ീട് വ ിയും വ ി ാരനും േവെ ുവ ത് െവളു തി ൻ കു ാമൻ വ ീലായിരു ു.

അവസാനമായി ആറുപുരയിൽ കടു നും. അയാൾ തെ കുതിരെയ വടകരയിെല ഒരു ജ ി ു വി ു. വ ി ഇേ ാഴും ആറുപുരയുെട മു ിൽ വഴിേയാര ു കിട ു ു. അതിെ ച ക ളിൽ തുരു ു വളർ ു. മഴ ാല ് വ ിയുെട മുകളിൽ മെ ാലി ുവീണ് അവിെട ത ീർ കുടിയ ാർ വളർ ു. നിലയ് ാെത കാ ും മഴയുമു ഇടവ ാതി ു നീ വാലു കാരാടൻ ചാ ാർ പറ ുവ ു വ ി ു ിൽ ശരണം േതടി. പി ീട് അവ അതിൽ കൂടുെക ി മു യി ു. മഴനി ു നന സസ ൾ ു മുകളിൽ െവയിൽ വീണേ ാൾ മു കളിൽനി ു െകാ ു കാരാടൻ ചാ ാർ വിരി ു പുറ ുവ ു. മാധവെ കാറിെ േബാണ ിൽ തേലാടിെ ാ ് കുമാരൻൈവശ ർ അയാെള േനാ ി ിരി ു. മാധവന് ഒരു േമാഹം. കു ാമെ അട ി ബം ാവ് വാ ണം. ഖ റിൽനി ു വ ഒരു മാ ളയും അതിൽ ക ുവ ിരി ു ു എ റി േ ാൾ മാധവൻ ദുബായിൽ നി ു പറെ ിയതാണ്. “ആ പൂതി ഓെ മന ിലിരി െ .” ധർമപാലൻ പറ ു:“കു ാമൻ വ ീലിെ ബ ളാവു വി ുെ ില് ഞാൻ േമടി ും അദ.് ” ധർമപാലന് ദുബായി ാേരാടു മുഴുവൻ അസൂയയാണ്. അയാൾ സ മായി ഒരു ബം ാവു പണിതി ു േ ാ. മെ ാരു ബം ാവുകൂടി വാ ുവാൻ അയാൾ ു കഴിയുേമാ എ ു ചില മ ഴി ാർ സംശയി ു ു. പേ , ആടിെന േപാ ാ ചാ ു പറയു ത:് “അ നെ പ ് ബ ളാവ് േമടി ാനു ൈപശെ ധർമപാല ടു ു .് ” െവ ാരുെട കാല ിെ ാരകമായ െവളു തി െ ആ ബം ാവ് ആരു വാ ും എ റിയാനു

ുു ു കൗതുകം നാ ുകാരിൽ വളർ ു. “മാ ളമാർ ു െകാടു രുത.് മാധവൻ മാ െ . ഒ ുെല ില് ഓൻ തി നേ ?” ആറുപുരയിൽ കടു ൻ പറ ു. മൂ ഗൾഫിൽനി ു വീ ും പണം അയ ു. ഈ പാവശ ം കുഴൽപണമായാണു ൈപസ വ ത്. മു ു ൽനി ു വ ഒരു െചറു ാരൻ മാ ളയാണ് ൈപസ െകാ ുവ ത്. അര യിൽനി ു േനാ ിെ െക ുകൾ വലിെ ടു ് അയാൾ അ നാെര ഏ ി േ ാൾ അ നാർ േബാധരഹിതനായി. റു ിയ ഓടിവ ് വാ യുെട മുഖ ു െവ ം കുട ു. റു ിയയുെട േമ ാതുകളിൽ േകാർ ി കറു നൂലുകൾ െപാ ലു ുകളായി മാറി. പശുവിൻെന ് പുര ിയ പുഴു ിയ േന ഴവും ആ ിറ ിയും തി ് സുൈലമാനും അക്ബറും തടി ുെകാഴു ു. േനർ ത മി ് കെ ഴുതി ചുവ കവിളുകേളാെട നട ു ആമിന ഒ നയിെല കഥാനായികെയ ഓർമി ി ു. ദാരി ദ വും േരാഗവുമായി കഴിയു മ െല ആ മാ ള ുരയിൽ മ ഴിയിെല ജാലവിദ ാരൻ ഒരു കരചലന ാൽ ഐശ ര ം വിത ു. “ ാ അ നാെര, കു ാമൻ വ ീലിെ ബ ളാവ് മാ ുേ ാ?” ഇ ൻ േചാദി ു. കുമാരൻൈവശ ർ ചിരി ു. കിട ാൻേനരം വിള ിെ മു ിൽ മാ ി സംശയി ുനി ു. അക ു വിഭൂതിയുെട സൗരഭ ിൽ മയ ി ിട ു മ ിയ ക ുകൾ തുറ ാെത പറ ു: “െകടു ിേ ാളൂ.” മാ ി വിള ് ഊതിെ ടു ി. കുമാരെ വീട് ഇരുളിൽ മു ി. ശശി േപായേശഷം ഒരു ദിവസംേപാലും കുമാരൻ ൈവശ ർ മനഃസമാധാനേ ാെട ഉറ ിയി ി .

കമലെയ ന െ ആ നാളുകെള ഓർമി ി ു ു അയാളുെട ഇേ ാഴെ അവ . ശശിെയ ി അയാൾ ് ഇനി പതീ കൾ ഒ ുമി . അവൻ എേ ുമായി തനി ു ന െ ിരി ു ു എ ് അയാൾ ഭയെ ടു ു. തെ ക ടയു തിനുമു ് അവെന ഒരുേനാ ു കാണുവാൻ കഴിയുേമാ എ ് അയാളുെട മന ു ചിലേ ാൾ േചാദി ും. തനിെയ ഇരി ു ചില അവസര ളിൽ വിളറിയ മുഖവും നനവുണ ാ ക ുകളുമു എൽസിയുെട മുഖം അയാളുെട മന ിൽ െതളി ുവരും. “ ള് കേ ാ െപ ിെ ഒര് ശാഠ ം?” മ ിമദാ േദഷ േ ാെട അൽേഫാൻസ െ മു ിൽ െച ു നി ു. “ഓള് ഇനി ൂളില് േപാക് ി ാ ്.” എ െന േപാകും?എ െന മ ു കു ികളുെട മുഖ ു േനാ ും? അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ും പറ ി . “ ള് നാെള ഓേളംകൂ ി എഡ് ാെഷ െച ് കാണ്. ഇ ാല ് കു ികൾ ് പഠി ിെ ില്...” ര ുമാസ ിേലെറ ാസ് ന െ ാലും എൽസിെയ അതു ബാധി യി എ ് അയാൾ ് അറിയാം. ശിവെനേ ാെല എ ാ ാ ുകളിലും ഒ ാമൻ ആകാറിെ ിലും പഠി ിൽ അവൾ േമാശമായിരു ി . പേ , അവൾ ഇനിയും ൂളിൽ േപാകുേമാ? “എൽസീെട ഇ ം ാ ് ാല് അതുേപാെല നട െ .” “ഓെള ഓെ ഇ ിന് വി ി ാ ഇെത ാം അനുഭവിേ ിവ ത്.” മദാ മുറുമുറു ു. േപാ ിേ രിയിൽനി ു വ േശഷം എൽസി പുറ ിറ ിയി ി . വീ ിെ പൂമുഖ ുേപാലും

ു ൂു ു ു വ ുനില് ാറി . എ ാേയാഴും അവളുെട മുറിയിൽ കിട ും. െവയിലും കാ ും ത ാെത അവൾ കൂടുതൽ വിളറി. അവൾ ു േലാകം അവൾ മാ തമായി. െകടാവിള ിനു മു ിൽ െച ുനി ് ചിലേ ാൾ ആരും കാണാെത അവൾ കരയും. അവളുെട ക ിെല െവളി ം െക ു. അൽേഫാൻസ ന് മകെള കാണുേ ാൾ സ ടംവരും. അവൾ ഒ ു ചിരി ുകാണുവാൻ അയാൾ െകാതി ു. “േമാൾ ് പ ഒരു േമജിക് കാണി ുതരെ ?” ജാലവിദ യ ാെത മെ ാ ും അയാൾ ് അറിയി . മകെള സേ ാഷി ി ുവാൻ.. അവൾ മറുപടി പറയാെത നില ുേനാ ിയിരു ു. അവളുെട മന ് പറ ു: വായുവിൽനി ു െതാ ികൾ സൃ ി ു തു േപാെല ശശിെയ വരു ി എനി ു കാണി ുതരൂ പ ാ... അവൾ െചറിയ കു ിയായിരു കാല ് അയാൾ അവൾ ് കാണി ുെകാടു ാറു ഒരു ജാലവിദ യു .് അവളുെട െകാ ുെപൺെബാ െയ അയാൾ തെ െതാ ിെകാ ു മൂടും. െതാ ിെയടു ു മാ ുേ ാൾ െപൺെബാ യുെട മുഖ ് െകാ ൻമീശ. അതു ക ് െകാ ുഎൽസി െപാ ി ിരി ും. അയാൾ ആ െബാ െയ പരതി എടു ുെകാ ുവ ു. അതിെ െഞാറികളു െവളു ് ഉടു ് മുഷി ു നിറംമ ിയിരു ു. സ ർണനിറമാർ തലമുടി അലേ ാലെ ിരു ു. ആ ൈബാ െയ എൽസിയുെട മു ിൽവ ് അയാൾ തെ െതാ ിെകാ ് മൂടി തെ പര ൈക ികൾ അതിനു മുകളിൽ ചലി ി ു. െതാ ി മാ ിയേ ാൾ െപൺ െബാ യുെട മുഖ ു െകാ ൻമീശ... െവളു ു േനർ കാർേമഘ ൾ ിടയിൽ എ േപാെല തെ മകളുെട മുഖം െതളി ുവരു ത്

ുു ുു അയാൾ ക ു. “ഇനിയും േമജിക് കാണേണാ േമാൾ ?് ” “േവ .” അവൾ ചിരി ു. വളെര നാളുകൾ ുേശഷം തെ മകളുെട മുഖ ു ക ആ ചിരി അൽേഫാൻസ െ മന ിൽ കുളിരുവീഴ് ി. അവളുെട എാ ദുഃഖവും വടി ുകളയുവാൻ എ േപാെല അയാളുെട വലിയ ൈകകൾ മകളുെടേനെര ചലി ു. തെ മടിയിലിരു ി ഒരു െകാ ുകു ിെയ എ േപാെല അയാൾ അവെള ലാളി ു. അയാളുെട പര െന ിൽ തല ചായ് ുവ ് ആ െന ിനു ിെല വീർ ഹൃദയ ിെ മിടി ുകൾ അവൾ ശവി ു. ഒരു ശാ ിമ െമ േപാെല പ യുെട ഹൃദയമിടി ുകൾ അവൾ ് സ ാ ം നൽകി. മ ഴിയുെട വിധിേരഖകൾ െതളി ു നിൽ ു പര ൈകയാൽ അയാൾ തെ അശരണയായ മകളുെട എ മയമി ാ തലമുടിയിൽ തേലാടി. “പ ാ, ശശി ഏടേ ായി?” “ആരി ും അറീ േമാെള,” “ഞാൻ കാരണാ ശശി നാടുവി ു േപായത്? ” “േമാള് അെത ാം മറ .് ..” “ എന ് ചാകാൻ േതാ ു ു പ ാ...” “ ി പിേ ം കര ാ്?” അവളുെട േത ലുകൾ അയാൾ സം െന ിലറി ു. “ശിവൻ എാ ഈട വരാ ത?് എേ ാട് എ ാരി ും േദഷ ാ.” “ഓേനട ാ േമാെള േനരം? രാ ിരീം പകലും ി ാേതേ ഓൻ പഠി ു ത്? ഫ ് ാസാ പരീ യ് .് ”

ശിവൻ ഒ ാം ാ ിൽ പരീ ജയി ു എ റി േ ാൾ അവൾ സേ ാഷി ിരു ു. അേതസമയം അവളുെട മന ് ശശിെയ േതടി. അറിയെ ടാ ഏേതാ നാ ിൽ തനിെയ ൈപസയി ാെത. വിശ ും ദാഹവും സഹി .് .. എ ാ ിനും കാരണ ാരി താനാണ്. ശശിയുെട അ ൻ കുമാരൻ ൈവശ ർ എ തമാ തം ദുഃഖി ു ു ാകും... അവളുെട ക ുകൾ ഉരുകിെയാലി ു. ഒരു ദിവസം കുമാരൻ അവെള കാണുവാൻ വരികയു ായി. അൽേഫാൻസ െ വ ീടിെ പുറംചുമരുകൾ മഴെപയു നന ് പൂ ുപിടി ിരു ു. മു ു മതിലിേനാടു േചർ ു വളർ ുകിട ു പേഗാഡെ ടികളുെട ഇലകളിൽനി ് മഴെവ ം ു. കുമാരൻ നട ് െഗയ് ിൽ ഇ ിവീണുെകാ ിരു വ ുനി ു. “ആരും േ ഈട?” െവളിയിൽ ആെരയും കാണാെത അയാൾ വിളി ുേചാദി ു. “മേ ം പേ ം പ ീല് േപായി.” െവളി ം വ ിയ ജനലിൽ ഒരു വിളർ മുഖം. തെ എ മയമു മിനുസമു മുഖ ു തേലാടിെ ാ ് ഒു സംശയി തിനുേശഷം അയാൾ േകാലായയിേല ു കയറി. വളെര നാളുകൾ ുേശഷം അവർ പര രം കാണുകയായിരു ു. എൽസി ് അയാളുെട മുഖ ു േനാ ുവാൻ കരു ു ായിരു ി . ു. ് േചാദി ് ്.” “േമാള് െപാറു ണം.” ു. ശശിയുെട അയാൾ അവളുെട ചുമലിൽ ൈകവ “െ േമാനുേവ ി ഞാൻ ഇേ ാട് മാ അതു േക ് എൽസി പരി ഭമി അ നാണ് തെ മു ിൽ നില് ു ത് എ ചി

ുു അവെള തളർ ി. അയാൾ െഗയ് ു കട ുവരു തു ക േ ാൾ അതു തെ ശകാരി ുവാനായിരി ും എ ് അവൾ േപടി ിരു ു. താൻ കാരണമേ ശശി നാടുവി ു േപായത്? എ ി ് ൈവശ ർ തേ ാടു മാ ുേചാദി ുകയാണു െച ു ത്.... “േമാള് കയി െത ാം മറ ് ൂളില് േപാണം.” അവൾ തലകുനി ുനി ് േക ു. അയാൾ തുടർ ു: “ഞാള് ജാതീല് തി രാ. ാലും ശശി എെ ിലും തിരി ു വരാ്െണ ില,് ഞാൻ ഓെനെ ാ ് ഇെ മംഗലം കയി ി ാം. ആര് എതിർ ാലും...” എൽസിയുെട കുതിർ ക ുകൾ തിള ി. അയാൾ അവെള തേ ാടു േചർ ുനിർ ി അവളുെട െപാ ു തലമുടിയിൽ തേലാടി. സമയം കട ുേപാകു ത് അവർ അറി ി . മ ിമദാ തിര ി ് േകാലായയിേല ു കയറിവ തും അവർ അറി ി . “ഇ െ ാ ഈട കാര ം ൈവശ െര?” മ ിയുെട േചാദ ം േക അവർ െഞ ിയുണർ ു. “ ാ ഈ ഇരു ുനി ് ഞ ള് െ േമാേളാട് പേറ ത്?” മ ി ൈല ി ു. കുമാരെ മുഖ ് െവളി ം വീണു: “േമാൻ േപായ ം അ നാ?” കുമാരന് താൻ മ ിേല ു താണുേപാകു തുേപാെല േതാ ി. അൽേഫാൻസ ൻ കിത ുെകാ ് പിറെക കയറിവ ു. “ഞാൻ എൽസിെയ ഒ ് കാണാൻ വ താ.” അയാൾ ശാ നായി പറ ു: “ഓള് െ േമാളാ,” “ക ിേ ? എനി കീ ുേപായീൻ.” അക ് ര േപാെല െകടാവിള ് എരി ുനി ു. മ ി അക ുകയറി ൈല ി ു. ജനലിനരികിൽ നില് ു എൽസിയുെട അരികിൽ അവർ ൈകേയാ ിെ ു.

“ ിനാ ൈവശ ര് ഈട വ ത്? ാ അയാള് ഇേ ാട് പറ ത്? ” “ഒ ും പറ ി .” എൽസി അവളുെട മുറിയിേല ു േപായി. െവളി മി ാ ത് ദൂെരനി ുതെ അവർ ശ ി ിരു ു. അതു ക ് അവരുെട മന ് ആളി. എൽസിെയ ി ആേലാചി ുേ ാൾ അവരുെട മന ിൽ ഒ ു മാ തേമയു ൂ, തീ... െഗയ് ിന ുറം ഇല ിക് െവളി ിൽ അൽേഫാൻസ നും കുമാരനും നട ുേപാകു ത് അവർ ക ു. മായാജാല ൾ കാണി ു അയാളുെട ൈക കുമാരെ ചുമലിൽ ചു ിയിരു ു. മ ിമദാ തലയിെല കറു മുടിവല ഊരി ഒരു ദീർഘനിശ ാസേ ാെട കസാരയിൽ താണു. താൻ പറ തു കൂടിേ ാേയാ എ ് അവർ സംശയി ു. കുമാരൻ ൈവശ േരാട് അ െനെയാ ും പറയുവാൻ പാടി ായിരു ു. ...വ ാ ി ുളം കരകവി ് ഇടവഴിയിേല ു പര ു. േചടിമ ും െചളിയും കല ിേ ർ െവ ിൽ ആ ൽെ ടികൾ ചീ ു തുട ി. മുേ ാ ു കാൽവയ് ുവാൻ കഴിയാെത കുമാരൻ സംശയി ു നി ു. ഇടവ ാതി ു മു ുതെ കുള ിെ കര ഇടി ുവീണിരു ു. പുഴേപാെല െവ ം ഒഴുകു ഇടവഴിയിലും മഴ വീണു. അയാൾ മുകളിൽ േനാ ി. കു ംപിടി ആകാശ ിെ വി ലുകളിൽ ഇടിമി ൽ. മ ർെകാ ് െചവി മൂടിെ ി ജനലും വാതിലും െകാ ിയട ് അയാൾ ക ിലിൽ മലർ ു കിട ു. പുറ ് എെ ാേമാ ഇടി ുതകർ ു വീഴു തുേപാെല ഇടിയുെട ശ ം. ഓടിേ ൽ ചരലുകൾ വാരിെയറിയു തുേപാെല മഴ വീണു. മു ു തളംെക ിയ െവ ിൽ െവയിൽ െതളി ു. നന കാ കൾ മതിലിൽ വ ിരു

ചിറകുകൾ കുട ു. മെ ാലി നിര ിെ വി ലുകളിെല മഴെവ ം ഇരു ുരുകിയതുേപാെല തിള ി. മുരി ുമരം തീപിടി തുേപാെല പൂ ു. കാർേമഘ ൾ നീ ി ആകാശം െതളി ു. ആദിതി െ ക ുകളിൽനി ു പവഹി ജീവകാരുണ ം െതളി െവയിലായി മ ഴിയിൽ പര ു.

മു ിര ് “അേ ാ, ഇദാരാ ഞ െള ൈബശ രേ ?”കാറിനു ിൽ ഇരു ് മൂ ഉ ിൽ വിളി ുപറ ു. കാറിെ മുകളിൽ ഒരു ചുവ പടുകൂ ൻ െപ ി കയറി ുെക ി നിർ ിയിരു ു. വായ തുറ ുകിട ു ഡി ിയുെട ഉ ിലും െപ ികളും ബാഗുകളും കു ിനിറ ിരി ു തു കാണാം. മൂ കാറിൽനി ു ചാടിയിറ ി. കുമാരന് അവെന തിരി റിയുവാൻ കഴി ത് അവെ ശ ംെകാ ായിരു ു. അവനാെക മാറിയിരി ു ു. തടി ് മാംസളമായ, െവളു കരിമീശയു ഒരു െചറു ാരൻ. മൂ യിൽ മാറാ തായു ത് അവെ ശ വും സംസാരരീതിയും മാ തമായിരു ു. “േകരീൻ ൈബശ െര.” മൂ േഡാർ തുറ ുപിടി ു. “ഞാൻ നടേ ാളാം േമാെന.” താടി വടി ുവാനു െ യിഡ് വാ ുവാൻ ഇറ ിയതായിരു ു അയാൾ. “ഞ ള് െള െപാേരല് വി ുതരാം. േകറീൻ.” കുമാരെ മറുപടി ു കാ ാെത മൂ അയാെള ൈകപിടി ് കാറിനു ിലാ ി. അവിെടയാെക ഒരു സൗരഭ ം പര ിരു ു. മുതുകിൽ വലിയ െപ ിയുമായി കാർ വീ ിനു മു ിൽ വ ുനി േ ാൾ മാ ി ഓടിവ ു. കാറിൽനി ് ഇറ ിയ കുമാരെന ് അവൾ അതിശയി ു. െ യിഡ് വാ ാൻേപായ അയാൾ വലിയ െപ ിയുമായി കാറിൽ... കുമാരെ പിറെക ഇറ ിയ െവളു ു തടി െചറു ാരെന ് അവൾ തിരിെക അകേ ്

ഓടി. “അദ് ഞ െള െമാകയ ിെപ േ ?”മൂ േചാദി ു. “മൂ ആേരം മറ ി ി ...” അവൻ കുമാരെ കൂെട മു േ ു നട ുവാൻ തുട ി. കുമാരൻ വില ി: “േമാൻ വാ െയ േപായി കാണ.് എ ര കാലായി ഓറ് ഇെ ഒ ് ക ി ?് ” കുമാരെ വില ു വകവയ് ാെത മൂ വീ ിേല ു കയറി. “മേ േ മേ േ , ള് ഏടേ ായി ഒളി ിരി ാ?” മൂ അകേ ു കയറി. അേതാെട ഒരു െസ ുകു ി തുറ തുേപാെല അവിെട സൗരഭ ം പര ു. വാതിലിനു പിറകിൽ മറ ു നിൽ ു മാ ി ് അടു ളയിേല ് ഓടുവാൻ സമയം കി ിയി . േനെര മു ിൽ സുഗ ം പര ിനിൽ ു െചറു ാരെന ് അവൾ ചൂളി. മൂ അവൾ ് ഒരു ദുബായ് ചിരി നൽകി. പൂജാമുറിയിൽനി ു െന ിയിൽ ഭ വും മന ിൽ ഭഗവദ് സാ ിധ വുമായി മ ിയ ഇറ ിവ ു. അവർ ് മൂ െയ മന ിലായി . “ ി ഏതാ?” “ ാ മേ േ , ള് ഞ െള മ ാറാ ്◌ാ? മാ ിയുെട മന ിൽ ഒരു മി ൽ മി ി. മൂ ... അവൾ ും അവെന മന ിലായിരു ി . “അേ , ഇതു മൂ യാ. അ നാെര...” “വയ ായിേ േമാെന? ക ിന് കാേയ് ം . ി എ ം വ ു?” ക ുകൾ ു കാ കുറെ ിലും മനസിെ കാ വർധി ുകയാണ.് അവർ ഇേ ാൾ എ ാം കാണു ത് മന ുെകാ ാണ.് ശീ സത സായിബാബ

മന ുെകാ ു കാണുവാനും അറിയുവാനും അവെര പഠി ി ു. “ ി വ ി ് േതാന ആേയാ?” “ഇ ം വരു വരവാ, മാ ി പറ ു: “അദാ കാറ് നിര ി ലു .് ” മു െ അരമതിൽ കാരണം നിര ിൽ നിൽ ു കാറിെ മുകളിെല ചുവ െപ ി മാ തേമ മ ിയ യുെട ക ിൽെപ ു ു. “ഡാ ഡയിവേര-” മൂ ഉ ിൽ വിളി ുപറ ു: “ആ െപ ി മു നും ഇെ ട് .് ” ൈ ഡവർ ഡി ിയിൽനി ു ര ു െപ ികൾ എടു ുെകാ ു വ ു. “ ാ മൂേ ി ഈ കാണി ു ത?് ” കുമാരൻ അസ നായി. “കാറു െല േചാ െപ ിം.” മൂ പറ ു. ൈ ഡവർ െക ഴി ു വലിയ ചുവ െപ ി തലയിൽവ ു േകാലായയിേല ു കയറി. െപ ിയുെട ഭാരം കാരണം അയാളുെട കഴു ിെല ഞര ുകൾ വലി ുമുറുകി. “മൂേ , ഞാൻ ഇെ കാലപിടി ാം, ി േപായി ഇെ വാ െയ ക ു വാ.” “ൈവശ െര, ഞ ് ഇ ളും വാേ ം ഒരുേപാെലയാ.” മൂ കീശയിൽനി ു താേ ാൽകൂ െമടു ു െപ ികൾ ഒെ ാ ായി തുറ ു. “ഇദാ, ഇദ് .് ” കുമാരൻ വാ ിയി . അയാൾ അന ാെത നി ു. മൂ എ ാം അയാളുെട മു ിൽ നിര ിവ ു. “ഇദ് ഞ െള ശിവനും ശശി ും...” െപെ ് എേ ാ ഓർ തുേപാെല മൂ നി നായി. അവർ ിടയിൽ ഒരു നിമിഷേനരെ

ു മൗനം. അതിനുേശഷം മൂ മെ ാരു െപ ി തുറ ു. “ഇദ് മ ്.” ഉ െത ാം ഓേരാ ായി ഉേപ ി ് സത സായിബാബയിൽ ലയി ുേചരു അവർ ് എ ിന് ഇെത ാം? “ഇദ് ഞ െള െമാകയ ിെപ ിന.് ി വാലിയ ാര ി ആയിേ ായേ ാ മാ ീ?” മാ ി എ ാം വാ ി മാേറാടു േചർ ു പിടി ു. അവളുെട ക ുകൾ വിടർ ു. അവൾ ു വിശ സി ാൻ കഴി ി . അവളുെട കവിളുകൾ ചുവ ു. അവൾ ു വിശ സി ുവാൻ കഴി ി . മൂ െപ ികൾ പൂ ി. ൈ ഡവർ എ ാം ചുമ ് തിരിെക കാറിൽ െകാ ുെച ുവ ു. “ഞ ള് േപാെ .” “ഒരുതു ി ചായ കുടി ി ് േപായീൻ േമാെന.” “േബ . ഞ ി ം ദാേഹാം െവശ ും . ഞ ള് േപാണ.് ” മൂ കുമാരൻൈവശ ർ ു ൈകെകാടു ു മു ിറ ി. കാർ നീ ിേ ാകു ത് കുമാരൻ േകാലായിൽ േനാ ിനി ു. നാ ുകാർ അറി ാൽ... അ നാർ അറി ാൽ... അയാൾ ു േതാലുരിയു തുേപാെല േതാ ി. അേതസമയം മൂ യ് ു തേ ാടു േ ഹ ിെ ആഴം അറി ് അയാൾ അ ുതെ ടുകയും െചയു. ഉ യ് ് മാ ി േചാറുവിള ുേ ാൾ അവളിൽനി ു മാദകമായ സൗരഭ ം പര ു. “ന മണം േ ?” അവൾ ശിവേനാടു േചാദി ു. പ ് മ ിമദാ അടു ു വ ു നില് ുേ ാൾ ഇതുേപാെല സൗരഭ ം പര ുമായിരു ു. ൈവകുേ രം മൂ ശിവെന േതടിവ ു.