ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

ു ുു തിള ംേപാെല കരിേമഘ ൾ ിടയിൽ മി ൽ ആളിെ ളി ു. ക ാർമെ ൈകയിെല തീ ം മാതിരി മ സൂര ൻ ക ിനി ു. കാർേമഘ ളും മി ലും സൂര നും മഴയുമായി അത് പകലാേണാ രാ തിയാേണാ എ ് ൈവശ ർ ു സംശയം േതാ ി. മഴ െകാ ാതിരി ുവാനായി ചുമലിെല േതാർെ ടു ് തലയിൽ ഇ ് അയാൾ നീ ു േപാകു നിര ിലൂെട നട ു. ആദിൈദവം ആറുപുരയിൽ കടു ന് ഇ െന ഒരു ദയനീയ അ ം എ ിന് വിധി ു? ആദിതി െ വിശ നായ േസവകനായിരു ു അയാൾ. അരനൂ ാ ിേലെറ കാലം മുട ാെത അയാൾ ആദിതി െന വിള ുവ ു െതാഴുതു. അതിനുേവ ി നീരിറ വും പനിയുമു േ ാൾ േപാലും പുലർ ുളിരിൽ കുള ിലിറ ി കുളി ു. മാസംേതാറും റാ ും വാഴയില ീ ിൽ േവവി െചറുപയറും വ ് പയ ു ി കഴി ു. െകാ ം േതാറും തിറയു വം െകാ ാടി. എ ി ും... ആദിതി െ നിയമപു കം ആരും വായി ി ി . അതിൽ േരഖെ ടു ിയത് എെ ് ആർ ും അറിയി . ആദിതി െന േചാദ ം െച ുവാൻ ആർ ു കഴിയും? ആർ ു ് അതിന് അധികാരം? ആദിേന ത ളിൽനി ു വഴിയു െച ുരുകിയതുേപാലു െവളി മാണ് മ ഴി ി ാരുെട പജഞ് യും ജ്ഞാനവും. ആ െവളി ിൽ അവർ ജനനവും മരണവും അറിയു ു. ആറുപുരയിൽ കടു െ ദാരുണമായ അ ിെ രഹസ വും ആ േന ത പഭയിൽ അട ിയിരി ും. അത് അേന ഷി ാനും അറിയുവാനും കുമാരൻ ൈവശ ർ ് എ ധികാരം? കറു ുവിയർ വലിയ മുഖം. നര കു ി ലമുടി. എ മയമു കാതിൻ ത ുകളിൽ

ുു ു ു തിള ു സ ർണ ടു ൻ. കടു െ രൂപം കുമാരെ കൺമു ിൽ മായാെത നി ു. വഴിയിൽ വ ു നാ ുകാർ പലതും േചാദി ു. അയാൾ ് വ മായി ഒ ും പറയുവാൻ കഴി ി . എ ും എനി ു ക ുനില് ാം. മരണംമാ തം എനി ു ക ു സഹി ുവാൻ വ ... “െ കുമാരാ; ആരാ ഈ മഹാപാപം െചയത്?” മ ിയ മകൻ തിരി ുവരു ത് കാ ിരി ുകയായിരു ു. “ ാ, ി ഒ ും മി ാ ത് കുമാരാ?” “ആരാ ് അറീ ആരി ും.” ൈവശ ർ തലയിൽ വ ിരു േതാർ ു പിഴി ് അയയിൽ ഇ ു. അയാളുെട കു ായവും മഴേയ ു നന ിരു ു. “ആരായാലും ഓന് ഗതി കി ൂ ...” മ ിയ മന ് െനാ ുപറ ു. ൈവശ ർ മു ും കു ായവും മാ ി തെ ക ിലിൽ കിട ു. മാ ി പലതവണ വ ു വിളിെ ിലും അയാൾ േചാറ് തി ുവാൻ െച ി . അയാൾ ു വിശ ു ി ായിരു ു. ശശി വീ ിൽ ഉ ായിരു ി . അവൻ അവെ അ െന ാളും വലിയ ഒരു അല ുനട ാരനാണ.് മ ഴിയിൽ പരിചയ ാരും ബ ളുമായ പലരും മരി ി ു .് അേ ാെഴാ ും കുമാരൻൈവശ ർ ് ഇ െന ഒരു തളർ അനുഭവെ ി ി . എ ാണ് ഇതിന് കാരണെമ ് അയാൾ ചി ി ു. അതിനു മറുപടിയും അയാൾ ു കി ി. തനി ു പായമായിരി ു ു. മന ും ശരീരവും തളർ ിരി ു ു. അയാൾ അ െന ചി ി ് ആശ സി ുവാൻ ശമി ു. കേമണ അയാൾ ഒ ു മയ ി...

ഉ യ് ുേശഷം മഴ നി ു. ആകാശം െതളി ു. ശു ീകരി െ തി രാജ ് ശു ഭമായ സൂര പഭ പര ുകയുംെചയു. െത ളുെട കാ ാടുകൾ ചിതറി ിട ു തി ശിമയു തറവാ ുമ ിൽ ആറുപുരയിൽ കടു ൻ തെ ശാശ തമായ നി ദ ആരംഭി ു.

നാ ിേയഴ് മാധവൻ മ ിൽനി ു വരുേ ാൾ െകാ ുവ മാല കഴു ിലി ് മീനാ ി ക ാടിയുെട മു ിൽ െച ുനി ു. ക ാടിയിൽ ശരറാ ലുകളുെട െവളി ം നിറ ിരു ു. ആ െവളി ിൽ അവളുെട കഴു ിൽ കിട ു മാല െവ ി ിള ി. അതിെ േലാ ിൽ മൂ ു ക ുകൾ പതി ിരു ു. “ഇനി േറ ാ, അത് എ ് ക ാ ്?” മാധവൻ േചാദി ു. അയാളുെട ൈകയിെല ാസിെല വി ി ് സ ർണം ഉരു ിയ നിറമാണ.് “ ് ക ാ?” “രത .് ” “അേ ാ, േനരാ പേറ ത?് ” “ഇേ ാട് ിനാ ഞാൻ ക രം പറയു ത് മീനാ ീ. ഈ ക ുകളിൽ ഒെര ംമതി, മ ഴീെല ഏ വും വല ബം ാവ് േമടി ാൻ.” “ ീശ രാ.” അവൾ രത ുകൾ പിടി ി പത ിൽ അ ുതേ ാെട േനാ ി നി ു. “രത ,് ഏട് ാ കി ു ത?് ” “ഭൂമീ ് കുയിെ ടു ു താ.” “ .” മീനാ ി പറ ു: “രത ് പാ ിെ വായീ ാ എട് ് ത.് ” “അത് ഓേരാരു ര് െവറുെത പറയ് താ.” “ . ന ളു പാ ിെ ജീവൻ ര ി ാല് അത് അയിെ വായീ ് രത ് എടു ് ന ് തരും.” ര ു മുതിർ മ ളുെട അ യായ മീനാ ി ഒരു െചറിയ െപൺകിടാവിെനേ ാെല മാലെയടു ്

അ െയ കാണി ുവാനായി താെഴ ഇറ ിെ ു. േപ ി ി കു ിരുത േസാഫയിൽ ഇരു ു വീഡിേയാ കാണുകയായിരു ു. “േ , ഇദ് േനാ .് ഓറ് മ ീ ് െകാ താ.” മീനാ ി മാല അ യുെട ൈകയിൽ െകാടു ു. “അയി െല മൂ ുക ും രത ാ.” േപ ി ി മാല േനാ ിയേശഷം അതു തിരിെക മീനാ ി ു െകാടു ു. എ ിനാണ് ഇ തയധികം െപാ ?് മീനാ ിെയ മൂടുവാനു െചയിനും വളയുമു ് അവൾ ്. പേ ,എ ാം ൈദവം തരു താണ.് തരു ത് എ ിന് േവെ ു വയ് ു ു. അവർ വിചാരി ു. േപ ി ി കു ിരുത ദിവസം മുഴുവനും വീഡിേയാ ക ിരി ും. അവർ ു െച ുവാൻ ഒ ുമി . വീ ിൽ പണി ാരു .് അടു ളയിൽ െച ് ഒരു ാസ് െവ ം എടു ുവാൻേപാലും മാധവൻ സ തി ി . “ ജീവിത ില് ഒരുപാട് കഷ്ടെ തേ ? ഇനീ കാലം സുഖി .് ” കു ിരുത മ ു ാവിൽ െച ുനി ു കടലിേല ു േനാ ും. അകെല ചര ുക ലുകൾ ന ൂരമി ിരി ു ത് കാണാം. നീല ാടിേപാലു കടലിനു മുകളിൽ െവളു കടൽകാ കൾ പറ ു കളി ു ു ാകും. പ ് ഇവിെട നി ുെകാ ാണ് ദമയ ി കടൽ േനാ ിയിരു ത്. മ ഴിയിെല ഏ വും ധനികയും പതാപിയും സു രിയുമായ തി ിയായിരു ു. കു ാമൻ വ ീലിെ ഭാര ദമയ ി. മാധവെ അ യ് ് അെതാ ും വിശ സി ുവാൻ കഴിയു ി . ജീവിതമാെക അവർ ് അവിശ സനീയമായ ഒരു സ മായി മാറിയിരി ു ു. വ ിയുെടയും േരാഹിണിയുെടയും മംഗലം കഴി ു. ഒരു കാലം അവരുെട ഭാവിെയ ുറി ു ചി ി ് കു ിരുതയ് ് ഉറ ം വരി ായിരു ു. മ ൾ

ഉടു ാനും ഇടാനും ഇ ാെത ൂളിൽ േപാകാതിരു േ ാൾ അവർ ു തലത ി ചാകാൻ േതാ ിയിരു ു. ഇേ ാൾ വ ി സിനിമാടാ ീസും സൂ ർമാർ ും സ മായു ഒരു ഗൾ ാരെ ഭാര യാണ്. േരാഹിണിെയ െകാ േപായതു െപൻഷൻ പ ിയ ഒരു ജി ാകള റുെട മകനാണ്. എൻജിനീയറായ ബാലേഗാപാലന് ഉേദ ാഗം കി ി. ഇനി ജീവിത ിൽ എ ാണു തനി ു േനടുവാനു ത?് മ ഴിയിൽ മെ ാരു ി ും ലഭി ി ി ാ മഹാഭാഗ ളാണ് േപ ി ി ് ആദിതി ൻ വാരിെ ാടു ത.് “മീനാ ീ, മാധവൻ ഏട് ും?” േപ ി ി എേ ാ ഓർ ുെകാ ു േചാദി ു. “ഓറ് േമാളിലു .് ” “ഓേനാട് ആറെ് പാേരല് ഒ ് േകറിവരാൻ പറ.” കു ിരുത ഓർമെ ടു ി. അവരുെട ശ വീ ും വീഡിേയാ ീനിേല ു തിരി ു. മാധവൻ മൂ ാമെ െപ ിലായിരു ു. അയാൾ ് ഒരു മിനി ബാറു .് നാ ിൽ വരുേ ാെഴ ാം ൈവകുേ ര ൾ അയാൾ അവിെടയിരു ു കുടി ും. മാധവന് മ ഴിയിൽ ആരാധകരും ആശിത ാരും മാ തേമയു ൂ. ച ാതിമാരി . െവയിൽ മ ുേ ാൾ തുട ു കുടി പാതിരാവുവെര നീ ുേപാകും. “മ െള ഈട ഏേട ിലും പഠി ി ാല് മത ായിരു ു.” ഏകാ ത അസഹനീയമാകുേ ാൾ അയാൾ സ യം പറയും. കു ികൾ ര ുേപരും ഊ ിയിലാണു പഠി ു ത.് ര ുമൂ ു പാവശ ം അയാൾ കുമാരൻൈവശ രുെട മകൻ ശശിെയ കൂ ിെ ാ ുവ ു. പേ , അവൻ ഒരു മുനിെയേ ാെല മൗനിയാണ്. ഒര രം അവൻ

ഉരിയാടുകയി . മൂേ ാ നാേലാ െപ ് അക ു െച ാൽ അവൻ തല കുനി ിരു ് കവിത െചാ ും. “ ി ഇ ം െചാല ത് ആെര കവിതയാ?” ശശി മി ി . പൂത ാ ് െചാ ി ീർ േ ാൾ, ഒരു െപ ക് ൂടി ഉ ിലാ ി, അവൻ മ ു ചില കവിതകൾ െചാ ി ുട ി. അത് അവെ സ ം കവിതകൾ ആയിരു ു. “ ിനാ ഓെന െന കുടി ി ു ത?് കുടി ണം ് ാല് ഒ യ് ിര് ് കുടി ൂേട?” “കുടിയ ാരി ് ഒ യ് ിരു ് കുടി ാൻ ഇഷട് ം .” “ ാ പിെ കുടി ് ത് അ ് നിർ ണം.” “എനി ് െ ിലും ഒരു േനരേ ാ ് േവേ ? മന ് െതാറ ് െ ിലും പറയാൻ ഇ ാ ില് എന ് ആെര ിലും േ ാ? “അയി’ന് ് ഞാനിേ ?” മീനാ ി േചാദി ു. അയാൾ ചിരി ു. “െശര ാ. ീംകൂടിെ ില് എന ് പിരാ ായിേപാകായിരു ു.” “ ് കുടി ാൻ ആരും െ ില് ഞാൻ െള ഒ രം ഇര് ് കുടി ാം.” അയാൾ ക ാടിജനലിനരികിൽ െച ുനി ് പുറേ ു േനാ ി. ചാ ുേപാലു ഇരു ് മ ഴിയിൽ നിറ ിരി ു ു. ൈവകുേ രം കു ികൾ പ ുകളി ു ൈമതാന ിന ുറം മുനിസി ൽ വിള ് മുനി ുക ു ു. ഇല ിക് വിള ാെണ ിലും ഒരു ചി ിണിവിള ിെ പകാശേമ അതിനു ൂ. മഴെവ ിൽ കുഴ ുകിട ു ഇരു ിൽ നീ ു നിഴലുകൾ വിള ിനു ചുവ ിൽ എ ുേ ാൾ െതളി ു മ ഴി ാരാകു ു. “ പറയയ് ്◌ാ, ഒ ് ആറുപുേരല് േകറിവരാൻ.”

“ഈ ഇര് ും മേയ ും...” “ഞാനും വരാം.” “േനരം െവളു ി ് േപാകാം. ഇനീ ം ആട േകറീ ് ാ കാര ം? വേര ത് വ ു...” െവയിൽ മ ിയിരു ു, മാധവൻ മ ഴിയിൽ എ ുേ ാൾ. ഉ വെര ചാറിെ ാ ിരു മഴയുെട നനവ് നിര ിലു ായിരു ു. വഴിയിൽ വ ് ധർമപാലനാണ് കാർ ൈകകാ ി നിർ ി വിവരം മാധവേനാടു പറ ത്. “മീനാ ീ, ഞാൻ പേയ കഥ ഓർമി ുേപാകാ.” “ ് കഥ?” “പ ് എെ ആറുപുേരല് പറ യ ◌് ായിരു ു ക ി ് അരി ഇര ു േമടി ാൻ...” “ ിനാ എ ും െന പേയ കാര ള് ഓർമിേ ാ ിരി ് ത്? ന ്െ ില് ന കാര ള് പറ ിരി ാം. ഞാൻ ാള് ക സിലിേമെ കഥ പറ ുതരെ ?് “ േവ , ി േചാറ് തി ് െകടേ ാ.” “ ാ, ് േചാറ് േവേ ? െന കുടിേ ാ ിരു മേത ാ?” “ ി തി ് െകടേ ാളു.” അയാളുെട ശബദ് ം െപെ ു പരു നായി. മാധവെ സ ഭാവം അവൾ ് അറിയാം. ചില േനര ളിൽ പഴയ കാര ൾ ഓർ ിരി ുവാനും നിർ ാെത കുടി ുവാനും അയാൾ ഇഷ്ടെ ടു ു. അ െനയു അവസര ളിൽ അയാെള തനിെയ വിടു താണ് ന ത് എ ് അനുഭവ ിൽനി ് അവൾ പഠി ിരി ു ു. അെ ിൽ അയാൾ ഒരു കലാപകാരിയാകും. മീനാ ി പതുെ ലംവി ു. മാധവൻ വളെര സാവധാന ിലാണു കുടി ത്. ഒരു െപ ് തീർ ുവാൻ അയാൾ ് അരമണി ൂറിലധികം േവ ിവ ു. പാതിരാവ് ആകുേ ാേഴ ് അയാൾ പല

െപ ുകൾ ഉ ിലാ ി ഴി ു. ൈകകാലുകൾ കുഴ ു. അയാളുെട ബം ാവിൽ മെ ാ മുറികളിലും വിള ണ ിരു ു. അയാൾ ഇരു യിടംമാ തം നനു െവളി ം അയാളുെട രണകൾേപാെല െതളി ുനി ു. മ ഴിമാതാവിെ പ ിേഗാപുര ിനു മുകളിെല മണി പ ടി ു. മതി, ഇനിയും എെ െ ാ ു വ ... അയാൾ സ യം പറ ു. അയാൾ ാസ് താെഴവ ്, തല െന ിൽ താഴ് ിയി ്, ഇരു യിട ു നി ുതെ മയ ി ുട ി... അേ ാഴാണ് അയാൾ താെഴ വാതിലിൽ മു ു ശബദ് ം േക ത്. അത് സ ിൽ േക തായിരി ും എ ു കരുതി, ശ ി ാെത, അയാൾ തുടർ ു മയ ുവാൻ ശമി ു. ആ മയ ിൽനി ുവീ ും അയാൾ ഉണർ ത് മീനാ ിയുെട ശബ്ദം േക ി ാണ്. “ആേരാ വാതിലില് മു ു ു...” “െതാറേ ാളൂ..” അയാൾ ക ുതുറ ി . “എന ് േപടിയാക് ്.” അയാൾ ത ി ട ു താെഴെ ു വാതിൽ തുറ ു. ഒരു െവളു നിഴൽ വരാ യിൽ നിൽ ു ു. അയാൾ വരാ യിെല ൈല ി ു. “ആരാ?” “ഞാനാ, ശിവൻ. ൈല ് ഓഫ് െച ്.” “ആ ് േകറിവാ.” ശിവൻ അകേ ു കയറിയേ ാൾ മാധവൻ വാതിൽ അട ു. അയാൾ അട ുേപാകു ക ുകൾ തുറ ് അവെന ശ ി ു. അവെ കു ായ ിൽ മഴെവ വും െചളിയും ഉ ായിരു ു. ക ുകൾ േ തവിള ിെല െന ുേപാെല കല ിയിരു ു. “വിള ് െകട് ്. െ പി ില് ആളു .് ” “ആര?് ” “െപാല ീസ്.”

മാധവൻ വിള ു െകടു ി. അവിെട ഇരുൾ നിറ ു. “െ ഏേട ിലും ഒ ് ഒളി ി ണം.” “ ി ഏട് ാ വര് ത്? ് െചയി ാ വര് ത?് ” “ ാം ഞാൻ പിെ പറയാം. ഞാൻ ഒരിട ് ഇരി െ .” അകെ മ ിയ െവളി ിൽ മാധവൻ ശിവെ ദയനീയമായ മുഖം ക ു. “േമാളില് വാ.” അയാൾ വീ ും ത ി ട ് േഗാവണി ടി കയറാൻ തുട ി. പിറെക ശിവനും. ാളൂ.” “എന ് േപട ാക് ്.” മീനാ ി പറ ു. “ ി തായ ് േ ടു ് െകടേ മാധവൻ പിറെക വ മീനാ ിെയ അ യുെട അടുേ ു പറ യ ു. േവ യാടെ മുറിേവ ഒരു കാ ുമൃഗ ിെ രൂപമാണ് ശിവന്. “ ി േപടി ശിവാ. ഈട ആരും വരി .” അയാൾ അവെന സമാധാനി ി ു. “ദാ, ആട ബാ ൂമാ. മീട് ക ീ ് വാ.” ശിവെ മുഖ ് മ ു പുര ിരു ു. െചളിപിടി അവെ കു ായവും മുഖവും മാതാവിെ പ ിയിെല ഉരുൾ ാെര ഓർമി ി ു. െപരു ാളിനു വരു ശയന പദ ിണ ാർ മഴ നന നിര ിലൂെട ഉരു ുേനർ കഴി ുവരുേ ാൾ ഇ െന ആയിരി ും. കുളിമുറിയിെല െവളി ം െതളിയി ുവാൻ ശിവൻ മടി ുനില് ു തു ക േ ാൾ അയാൾ പറ ു: “ ി േപടി . ഇദ് മാധവെ ബ ളാവാ. ഈടെ സ തം കൂടാെത ഒര് നും േകറിവരി .” ശിവൻ െവളി ം െതളിയി ു.

അവൻ എവിട ാണു വരു ത്? എ ു െചയി ാണ് വരു ത?് മാധവൻ സ യം േചാദി ു. കഴി േവനലവധി ് േകാേളജ് പൂ ി ശിവൻ വ േ ാൾ മാധവൻ അവെന ക ിരു ു. വിദ ാർഥികൾ നിര ിലിറ ി വിചാരണെചയ അഴിമതി ാരനായ െ പാഫസെറ ുറി ് അവർ അ ു സംസാരി ിരു ു. െ പാഫസർ േവലായുധൻ ഇേ ാൾ അേമരി യിലാണ് എ ് ശിവൻ പറ ു. ശിവൻ ഒളിവിൽ പവർ ി ു സംഘടനയ് ു േവ ി ഒരു വലിയ സംഭാവന അ ് മാധവൻ അവെന ഏ ി ുകയു ായി. അതിനുേശഷം ഇ ് അയാൾ അവെന വീ ും കാണുകയാണ,് ഈ േവഷ ിൽ... ശിവൻ കുളിമുറിയിൽനി ു പുറ ുവ േ ാൾ മാധവൻ അവന് മാറുവാൻ കു ായം െകാടു ു: “ എനി പറ ്, ഏട് ാ ി വര് ത?് ” ശിവൻ മി ാെത ഇരു ു. അവെ ക ുകളിൽ വീ ും െത ുവ ് ഉണർ ുവ ു. “ ാ, ഇനി ് െ വിശ ാസം േ ? എ ില് പറയ .” “പ ് ള് െകാ ീസാെറ കു ി േമാ ി ് ഞാെള െപേരല് േകറിവ ത് അ ൻ േ ാട് പറ ി ു .് ഇ ് െള െപേരല് ഇരു ു േകറിവരുേ ാ ഞാൻ നിരീ ത് അതാ.” “ ാ, ി ആേര ിലും കുേ ാ?” “ഞാളാ ആറുപുേരല് കടു െന െകാ ത്.” “ ് ാല്?” “ഞാനും സഖാവ് േമാഹനനും സഖാവ് േജാസഫും.” ശിവെ ക ുകളിെല നിറം ചു െച ിെ നിറമായി മാറി. ശി ി ു വനും ര ി ു വനുമായ ആദിതി െ േന തവർണം. കുള ിൽ മു ിനിവർ തുേപാെല മാധവെ തലയിെല ലഹരി േതാർ ു. മ ഴിയിൽ

എ ാ ാല ും ഒരു കലാപകാരിയു ാകും. ഇ െല മാധവൻ, ഇ ് ശിവൻ, നാെള... പി ീട് അവർ ഒ ും സംസാരി ി . വിള ണ ് അവർ കിട ു. അവർ ് ഉറ ം വ ി . മ ഴി ിയിൽ നി ു പുലർമണിനാദം ഉതിരുേ ാഴും അവർ അ െന കിട ുകയായിരു ു. “മീനാ ീ, ആരാ േമാ ി ് വ ത്?”കു ിരുത േചാദി ു. “അദ.് .. അദ.് ഓെറ ഒരു ച ായിയാ, േമാ ി െ െമയിലിന് വ താ.” “ ി ് ഓൻ േപാേയാ?” “ . േമാളില് െകട ുറ ു ു ്.” േപ ി ി പി ീട് അതിെന ി ഒ ും േചാദി ി . അവർ പറ ു: “മീനാ ീ, ി ആ വീഡിേയാ ഒ ് ഓൺെച ് േമാേള.” േനരം െവളു ിേ യു ു. ഇനി അ ിയാകു തുവെര അവർ വീഡിേയാവിനു മു ിൽ ഇരി ും. െവളിയിൽ േപാലീസ് ജീ ് െവയിൽ െതളിയു നിര ിലൂെട അേ ാ ുമിേ ാ ും െപാടിപറ ി ഓടിെ ാ ിരു ു. ആറുപുരയിൽ കടു െ മരണരഹസ ം ഇേ ാൾ നാ ുകാർ ് അറിയാം. പ ് പട ലിൽ െവ ാളം മ ഴിയിൽ വ ിറ ിയേ ാൾ എ തുേപാെല അവർ ഭയ ു. െപ ു ളും കു ികളും പുറ ിറ ിയി . കുമാരൻൈവശ രുെട വീ ിൽ കയറി തിര ് ശിവെന കാണാെത േപാലീസുകാർ സംശയമു മ ു വ ീടുകളിൽ കയറിയിറ ി. അ നാരുെടയും അൽേഫാൻസ െ യും വീടുകളിലും അവർ െച ു. ബം ാവിെ മ ു ാവിൽ നിൽ ു മാധവന് അവർ ഒരി ലും തെ അടു വരികയി എ് അറിയാമായിരു ു.

“െ കുമാരാ, പടേ ാൻ ഇേ ാട് ദ് െചയേ ാ.” അ നാരുെട െതാ ഇടറി. അയാളുെട അരികിൽ നില് ു അൽേഫാൻസ െ ക ുകൾ നന ിരു ു. അവർ ര ുേപരുമ ാെത മ ാരും അവിെട കയറിെ ി . അവർ ു ഭയമായിരു ു. േകാലായിെല െബ ിൽ ഒരു പതിമേപാെല കുമാരൻൈവശ ർ ഇരു ു. അയാൾ തെ അരികിൽ നിൽ ു അ നാെരയും അൽേഫാൻസ െനയും ക ി. “െ കുമാരാ ി ാ ഒ ും മു ാേ ? ഇെ േനാ ം കാണുേ ാ ഞ ് േപടിയാകു ു...” അേ ാഴും കുമാരൻൈവശ ർ ഒ ും പറ ി . അ നാരും അൽേഫാൻസ ും അയാളുെട അരികിൽ ഇരു ു. പ ിയിൽനി ു മണി പ ് മു ി. പി ീട് െവയിലാറി ുട ി. ആദിേ ത ിൽ അ ും വിള ് ക ിയി . എ ും കാണു െനയവ് ിള ുകളുെട െവളി ം കാണാെത ശീേകാവിലിെ േമാ ായ ിൽ കുടിയിരി ു അരി പാവുകളുെട ച് കിടുകിടു ു...

നാ ിെയ ് തലയ് ു െവളിവി ാെത നട ു ശശി താൻ അൽേഫാൻസ െ വീ ിൻ മു ിൽ നടെ ിയത് അറി ി . െഗയി ിനു മുകളിൽ കമാനാകൃതിയിൽ എരി ുനില് ു ചുവ കടലയ് ൂവുകൾ ക േ ാഴാണ് അയാൾ ് അതു മന ിലായത്. അറി ുെകാ ് ആ വഴി വ ത . എ െനേയാ അവിെട എ ിേ ർ താണ.് ഇേ ാൾ പ മാ തം. കേ ാ (ബാ ിേയാ കുടി ാൽ അയാൾ ു തൃ ിയാകുകയി . കുടലിൽനി ു മുകളിേലാ ു കയറു എരി ിൽ തലയിൽ എ ുേ ാൾ മകരമ ായി മാറു ു. ക ാവിെ ലഹരിയിൽ അൽേഫാൻസ ൻ ആകാശ ിൽ പറ ുകളി ു തുേപാെല ചാരായ ിെ ലഹരിയിൽ ശശി മ ഴിയിലൂെട അല ുനട ും. ചിലേ ാൾ മാന ുനി ് എൽസിയുെട പ അയാെള മുകളിേല ു മാടിവിളി ും. മു ു നാ ുകാർ പലതും പറ ിരു ു. ഇേ ാൾ ആർ ും ഒ ും പറയുവാനി . എ ത മ ഴിയുവാ ൾ ഇ െന കുടി ു നട ു ു. ശശി അവരിൽ ഒരാൾമാ തം. ഒരു കാലം മ ിമദാ യുെട വീ ിേല ു വഴി മനഃപൂർവം അയാൾ ഒഴിവാ ുമായിരു ു. ഇേ ാൾ അതിനു ശമി ാറി . ഇ ് എ ാ വഴികളും അയാൾ ് ഒ ുതെ . നിര ുകളും ഇടവഴികളും എ ാം ഒേര സ ിയിൽ െച ുേചരു ു—ചാരായ ടയിൽ. അവിെട മീൻ ച ിെ നാ മു ാകും. ഓല ചായ് ുമറ

അടു ളയുെട അരികിൽ െചാറി ി എ ിനും മു ിനുംേവ ി കാ ുനില് ു ു ാകും. “ശശീ, ആട നി —് ” മു ുനി ് മ ിമദാ വിളി ുപറ ു. അവർ അല ിയ ഉടു ു കുട ് അയയിൽ ഇടുകയായിരു ു. തിരു ി നര ആ വലിയ ഉടു ് അവരുേടതുതെ യാണ്. നന ൈകകൾ കു ായ ിൽ തുട ് അവർ െഗയി ിനരികിൽ വ ു. “കാരീൻ േമാെന.” മദാ തുടർ ു: “ ര കാലായി ി ഈട കാലു കു ീ ്...” ശശി അവരുെട മുഖ ു േനാ ി. എൽസിയുെട മ യുെട കൺതട ൾ ഇരുളുകയും കവിളുകൾ ആടിെ അകിടുകൾേപാെല തൂ ുകയുംെചയിരി ു ു. എൽസിയുെട ഓടി പഴയ വീട് ചാരായ ിെ നിറമു െവയിലിൽ കുതിർ ുനി ു. െഗയി ് കട ുേ ാൾ ശശിയുെട കാലുകൾ ചാ ാടി. നട ുവാൻ പഠി ു ഒരു കു ിെനേ ാെല അയാൾ മു ു െച ുനി ു. എൽ.സിയുെട പ േകാലായയിൽ ചുരു ുകിട ു ത് അയാൾ ക ു. കാൽശരായ അവിടവിെട തു ി ൂ ിയിരു ു. മുടി െകാഴി തലയിെല ചുവ െതാലിയിൽ ചുളിവുകൾ വീണിരു ു. വീർ കാൽവിരലുകളിൽ മ ും െചളിയും. “േമാേന, എനി ിേ ാ ആേരാടും പേകം , േദേശ ാം . . ാം തലവിധ ാ ് വിചാരി ാൽ മതി.” മ ിമദാ ശശിയുെട അരികിൽ ചുവർ ചാരി നി ു. “ഒരുപാടു കഷ്ടെ ു. ഉടു ാനും ഇടാനും ഇ ാെതയായേ ാൾ െച ാൻ പാടി ാ തു പലതും െചയു േമാെന. എനി ു മതിയായി.”

മ ിമദാ യുെട ക ുകളിൽ ക ീർ െപാടി ു. അവർ ചാരി നി ചുവരിൽ കു ായം അടർ ിരു ു. ജനൽ ാളികളിൽ ചിതലരി ിരു ു. “േമാേള എൽസീ—” അവർ അകേ ു വിളി ു. അ േനരം കഴി േ ാൾ അവൾ സാവധാനം വാതിൽപടിയിേ ൽ വ ുനി ു. അവളുെട വയർ വീർ ിരു ു. പസവി ാറായതുെകാ ് അവളുെട മുഖ ും കാലുകളിലും നീരു ായിരു ു. ര ുറവു കാരണം മുഖവും ൈകകളും മ ളി ിരു ു. ശശിയും എൽസിയും പര രം േനാ ിനി ു. ഒേര നാ ുകാരാെണ ിലും ഒ ിു കളി ുവളർ വരാെണ ിലും ത ിൽ ക ി് എ തേയാ കാലം കഴി ിരു ു. ശശി ് കഠിനമായ മേനാേവദന േതാ ി. െകാ ുടു ി ് പൂ ിയുമായി ഓണ ാലം പൂവു പറി ുവാൻ തേ ാെടാ ം വ െചറിയ െപൺകു ിയായിരു ി അത.് വീർ വയറുമായി നില് ു ഡ ിയുെട ഭാര . “ ി ാ ഒ ും മി ാ ത് േമാേന?” മ ിമദാ ദീർഘമായി ഒ ു നിശ സി ു. ശശി ഒ ു ചിരി ുവാൻ ശമി ു. പേ , േത ിവ ചാരായ ിൽ അയാളുെട ചു ുകൾ ഒ ു േകാടുകമാ തം െചയു. “ ി ാം അറി ി ു ാകും. ഡ ി ഞാെള ചതി ു.” ശശി ഒ ും അറി ിരു ി . “ഓൻ ഈട് ് േപായി ് ഒരു ക ുേപാലും അയ ി . ഓന് ആട മദാേമം മ ളും .് ” ശശി അനുക േയാെട എൽസിയുെട മുഖ ു േനാ ി. അവളുെട വിളറിയ ക ുകൾ നിർജീവമാണ.് മ ിമദാ പതുെ െബ ിൽ ഇരു ു. അവരുെട ശ ാസം േനർ ു വ ു. നില ു ചുരു ുകിട ്

ഉറ ു അൽേഫാൻസ െ പ ുകൾ ദവി വായയിൽനി ് ഉമിനീർ കിനി ുെകാ ിരു ു. പി ീട് അവർ ആരും ഒ ും സംസാരി ി . നിമിഷ ൾ കട ു േപായി. കുറ ുേനരം കഴി േ ാൾ മദാ പതുെ എഴുേന ് അകേ ു േപായി. അേ ാൾ അവർ കരയു ു ായിരു ു. “ ിനാ ിെന കുടി ് നശി ് ത?് ” മറുേലാക ിൽനിെ േപാെല എൽസിയുെട ശബ്ദം ശശി േക ു. “കുടി ിെ ിലും നശി ും. പിെ കുടി ാെല ാ?” “േ ാടു േദശ ംെകാ ാ?” “ .” “േ ാട് േദശ ം േ ?” “ ിന?് ” “ഞാൻ കാരണം േ ിെനെയ ാം...” “ഇനി ് േ ാടേ േദശ ം േതാേ ത്? ാ ിനും കാരണ ാരൻ ഞാനേ ?” അവളുെട നിർജീവമായ ക ുകളിൽ േവദന പിട ുനീ ി. എ ാവരും മറ ുേപായ പഴയ കഥകൾ അവർ ഒ ി ് ഓർ ുകയാണ.് .. “അ ് ഞാൻ കു ിയായിരു ു. എന ് ഒ ും അറി ൂടായിരു ു. അേതാ ാ ഞാൻ േപടി ് ഓടിേ ായത്. ഇ ായിരുെ ില്...” അവൾ അയാളുെട മുഖ ു േനാ ി. അവളുെട ക ുകളിൽ ര ു പകാശബി ു ൾ െതളി ുവ ു. “ഇെ മംഗലം കയി േ ാ ിെയ ിലും ര െ ൂ ് ഞാൻ നിരീ ു. ാല.് ..” “ആതിതി ൻ െ ശി ി താ.” “ഇെ മാ രം , േ ം ശിവേനം...” പ ് ആദിതി േ ത ിൽെച ് എ ുംെപാ ും തിരിയാ ആ മൂ ു. കു ികൾ ഒരു ശപഥംെചയു.

ൂു ു ു ു മുതിർ േ ാൾ അവർ ് അത് നിറേവ ുവാൻ കഴി ി . അതിന് ഇ ത വലിയ ഒരു ശി ആദിൈദവം അവർ ു നൽകുേമാ? മ ിമദാ ഒരു ാസ് ചൂടുചായയുമായി തിരിെക വ ു. “ എന ് േവ .” “ ാ, െ ക ീ ് ി ഒ ും കുടി ിേ ?” “കുടി ാല് ചർ ി ും.” അതു മന ിലായ മദാ ചായ െബ ിൽ വ ു. അൽേഫാൻസ ൻ കിട യിട ് ഒു തിരി ുകിട ു. കേമണ ചായ ആറിെ ാ ിരു ു. “എൽസീെട പ ാ കുടി ി ും ക ാവു വലി ി ും ആണ് ഈ കുടുംബം നശി ത.് ” മദാ പറ ു: “ശിവൻ േനയായി. എനി ൈവശ ർ ് ി മാ േര ു. ി ഈ െസാഭാവം ഒ ു നിർ ണം േമാേന.” അയാൾ മി ിയി . കുറ ുേനരംകൂടി കഴി േ ാൾ ശശി എഴുേ ു. െവയിലിന് ഇേ ാൾ തീ ിെ നിറമാണ.് “ി എേ ാം ഈട വരണം. െ മന മാതാന ിന.് ” “വരാം.” അയാൾ പറ ു: “എ ും.” പിേ ദിവസവും അയാൾ അവിെട െച ു. അൽേഫാൻസ െ േകാലായിൽ അയാളുെട കുടുംബ ിനു സംഭവി ഗതിേകടുകെള ുറി ് ആേലാചി ുെകാ ് ശശി ഇരു ു. ആരും അവിേട ു െച ാറി . ൈമ ലും ഡ ിയും കേ ാ പണേമാ അയയ് ാറി . ഡ ി ഇനി ഒരി ലും വരി എ ് ശശി ു േതാ ി. എൽസിയുെട ഒ ി ് ഒരു മാസം നീ ുനി ഒരു മധുവിധു... അതായിരു ു അയാൾ ് ആവശ ം. അത് അയാൾ ് കി ി ഴി ു. ഇനി എ ിന് അയാൾ തിരി ുവരണം?

മദാ യ് ് വയ ായി ുട ിയേതാെട ധർമപാലനും അവിെട െച ു ത് നിർ ി. മാ തമ , ഫൽഗുനെനേ ാെല അയാൾ ും ര സ ർദവും മ സുഖ ളും വ ു. “ൈവശ ര് ഇ ം ഏേടം കീയാറിേ ?” മ ിമദാ അടു ുവ ു നി ു. “ .” “അത് ഓെറ കു ം . െന ഓറ് മ ുേ ാെല െമാക ് േനാ ും? ഓെറ ഒരു തലവിധി...” നാ ുകാരുെട മുഖ ു േനാ ുവാനു മടിെകാ ാണ് അ ൻ എ ും ഇറ ാ ത് എ ് ശശി ു േതാ ിയി ി . നാ ുകാെര േപടിയുെ ിൽ എ ും രാവിെല കുളി ു മു ും ഷർ ും മാറി േകാലായിൽ ഇ െന വ ിരി ുേമാ? വഴിേയ േപാകു വർ ഓേരാ ു േചാദി ും. കുമാരൻൈവശ ർ ഒ ും മറുപടി പറയി . ൈവശ രുെട വീട് ഒരു ചാവുപുരയാണ.് മ ിയ കിട ുമുറിയിൽ നി ു പുറ ുവരി . ആർ ും ഒ ും തി ുകയും കുടി ുകയും േവ . േനരേ പണി കഴിയു മാ ി എവിെടെയ ിലും െച ുകിട ് ഉറ ും. അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽ എ േപാെല ആരും അവിെടയും െച ാറി . േപാലീസുകാർ ശിവെന േതടിെ ദിവസം നാ ുകാർ ൈവശ രുെട വീ ിേല ു വഴി ഒഴിവാ ി. കാവുതിയൻ രാമന് തളർ കെ വീ ിേല ു എളു വഴി ൈവശ രുെട വീടിനു മു ിൽ ൂെടയാണ.് എ ി ും ക െ താടി വടി ുവാൻേവ ി അയാൾ േപായത് വള വഴിയിലൂെട േചായിയ െ പുരയുെട മു ിലൂെടയാണ.് ഇറയ ിരു ു കുട ന ാ ു േചായിയ േനാട് അയാൾ പറ ു: “ൈവശ െര പുേര ടു ു ൂട േപാകേ േചായി. ആട േപാലീസ് .് ”

ു ു ുൂ ൈവശ രുെട സുഖവിവരം അേന ഷി ുവാൻ വ േ ാഴും അവിെട െച ത് മാധവനാണ.് “വ ത് വ ു. പണ ിേനാ െപാ ിേനാ േവ ശിവൻ ഈ കടു ് െചയത്. ഓൻ വിശ സി ു ആദർശ ിനു േവ ാ. അേതാ ് ന ള് െവസനി രുത്.” കുമാരൻൈവശ ർ ിങ് അയ ഒരു കളി ാവെയേ ാെല കുഴ ിരു ു. പലേ ാഴും ശിവൻ തെ വീ ിൽ ഒളി ിരി ു ് എ ് ൈവശ േരാടു പറയുവാനായി അയാൾ തുനി ു. എ ിലും അതിന് അയാൾ ് ൈധര മു ായിരു ി . ൈവശ ർ എ ു പറയും? എ ു െച ും? മാധവൻ മന ിൽ ചില കണ ുകൂ ലുകൾ നട ുകയാണ്. ശിവെന എേ ുമായി അയാൾ ര ി ും. സമയമാകുേ ാൾ അയാൾ ശിവെ അ െന അതറിയി ും. ശശിെയയും അയാൾ ഉപേദശി ് േനെരയാ ുവാൻ ശമി ുകയാണ.് മാധവന് ഇേ ാൾ ഒേരെയാരു ല േമയു ു. ൈവശ രുെട ര ു മ െളയും ര െ ടു ുക. ശിവെന െകാല യറിൽനി ്. ശശിെയ ചാരായ ിൽനി ും. “ ിെ ിലും െതായില് െച ണം. ാേല ഇനി ു ജീവിത ിന് ഒരു ല ം ാകൂ.” “എന ് ല ം ാ ് ആരാ േളാട് പറ ത്. േനയ ് ജീവി ് ച ാല് മതി. അതാ െ ല ം.” “അയിനുമാ രം എ ് വലിയ െത ാ ി ജീവിത ില് െചയിരി ു ത്? ഇ ര വലിയ ഒരു ശി ിനാ?” ശശി മി ാെതയിരു ു. േവലിയിറ ിയ പുഴയിൽ മൗനമായിരു ു. ശബദ് മു ാ ാെത മ ഴി ാ ് മയ ുകയായിരു ു.

“െ ിലും ഒരു െതായില് െചയ് ഒരു കുടുംേബാം ആയി... ാല് എനീ കാലം ിലും ൈവശ ർ ് സമാധാനായി കയി ുകൂടാം.” അേ ാഴും ശശി ഒ ും മി ിയി . “ഉപേദശി ാ ് നിരീ രുത്. ഇെ അ േനാട് എന ് ഒരുപാട് കട ാടും േ േഹാം .് അേതാ ് പറ .് ..” മാധവനും ശശിയും സംസാരി ു ത് െതാ രികിലു മുറിയിലിരു ് ശിവൻ ശ ി ു ു ായിരു ു. അയാൾ അവരുെട അരികിൽ െച ി . ജനലുകളും വാതിലുകളും അട ആ മുറിയിൽ ഒരു തടവുകാരനായി നാളുകൾ ത ിനീ ുകയാണ് അയാൾ. കടു ൻ മരി ി ് ഒരു മാസം തിക ിേ യു ു. എ ിലും വർഷ ൾ കഴി തായി അയാൾ ു േതാ ു ു. ചിലേ ാൾ ജനവാതിലുകളിൽ കാ ുവ ു മു ിവിളി ും. ആ വിളി േകൾ ുേ ാൾ ജനൽതുറ ് മ ഴിയിേല ു േനാ ുവാൻ അയാൾ ് ആശ േതാ ും. പേ , ആ ജനിൽപാളികൾ തുറ ാൻ അയാൾ ു ൈധര ം വരാറി . “ ര കാലം ഞാൻ ഈട െന കയി ുകൂ ും?” “ഒരു പ ീസംകൂടി. കടു ൻ െ നാ ിെയാ ിനു മു ് ി ഈട ് േപാകും.” കടു െ പി ം ഒരു വംേപാെല െകാ ാടുവാനാണ് രാഹുലൻ തീരുമാനി ിരി ു ത്. അതിനു ഒരു ൾ ആറുപുരയിൽ തുട ി ഴി ു. “ ള് ഏട ാ െ െകാ ുേപാകു ത?് ” “േബാംേബ ്. ആട് ് ദുബായി ്. ഒരു ജീവി അറീ . അയിനു എ ാ വയീം എന റിയാം.” ശിവൻ വിശ ാസം വരാ തുേപാെല മാധവെ മുഖ ു േനാ ി.

“ശിവാ, പണം െ ില് ാ ഈ േലാക ില് െച ാൻ കയിയാ ത്? ി എതിര് പറയാതിരു ാല് മതി.” എ ാം േക ിരി ു ശശിയും മി ാതിരു ു. അയാൾ ും ഒ ും പറയുവാനി . ശിവെ വഴി ശിവൻ സ യം തിരെ ടു െ . മ ു വരുെട പാതകളിൽനി ു വഴിമാറി നട വരാണ് കുമാരൻൈവശ രുെട മ ൾ. തെ പരിപാടികെള ുറി ് മാധവൻ മീനാ ിേയാടുേപാലും ഒ ും പറ ി . സാധാരണയായി നാ ിൽ വ ാൽ ര ാ തിക ും വീ ിൽ നിൽ ി . അതിനുമു ് തിരി ുേപാകാനു സമയമാകും. അ െനയു ആൾ ഒരു മാസമായി ും തിരി ുേപാ ിെന ുറി ു പറയാതിരു േ ാൾ മീനാ ി ു സേ ാഷമായി: “മതി, ദുബായും ൈപേശം. ഉ തുെകാ ് സമാധാനായി ഈട അ ് കയിയാം ന ്.” “അയിന് ആയി ി .” “എനീം േപാേണാ?” അവൾ വ സനേ ാെട തിര ി. “േപാകാതിരി ാൻ കേ ാ?” “ ാല് കടു ൻ െ നാ ിെയാ ് കയി ി ് േപായാല് മതി.” േപ ി ി പറ ു. കടു െ പി ംവയ് ു നാ ിെയാ ാം ദിവസം നാ ുകാർ ു മുഴുവനും സദ , മാ തമ , പൂെവടിയും ഉെ ാണ് േകൾവി. “അയിനു മു ് എന ് േപാണം.” മാധവൻ േപായാൽ മുകളിൽ ഒളി ിരി ു ശിവെന എ ു െച ും എ ചി യായിരു ു മീനാ ി .് അവെള തേ ാടു േചർ ുകിട ി, അവളുെട മിനുസമു വയറിൽ തേലാടിെ ാ ് അയാൾ സമാധാനി ി ു:

“ ി േപടി . അയിനു വയീം ഞാൻ ക ി ു .് ” “നിര ി ല് െപാല ീസുകാെര െനയല് കാണുേ ാെ ഉ ് ക ്.” “ ി ആേരം േപടി . േ ം ആതിതി േനം മാ രം േപടി ാല് മതി.” അയാൾ ചിരി ു. ആ ചിരി ് വി ിയുെട മണമു ായിരു ു. ആ മണം അവൾ ് ഇഷ്ടമാണ.് രാ തി വളെര ൈവകിയാണ് മാധവൻ വീ ിൽ തിരിെ ിയത.് ആേരാടും ഒ ും പറയാെത അയാൾ േനെര മുകളിൽ കയറിെ ു: “ദാ, ഇെ പാേ ാർ .് ” ശിവൻ അതു വാ ി തിരി ും മറി ും േനാ ി. ക േ ര.് ഇനിയു കാലം ഈ േപരിലാേണാ താൻ ജീവിേ ത?് “െപാലർ യ് ് കാറ് വരും. േബാംേബല് വ ് ന ള് കാണും. പിെ ദുബായില് െച ി .് ” ഒരു അപസർ കകഥയിെല കഥാപാ തമായി താൻ മാറിയതായി ശിവ ു േതാ ി. “ഒരുപാട് ബു ിമു ി. കുെറ പണം െചലവായി. ാല് ി അെതാ ും അറിയ . ഇെ ഈട് ് ര െ ടു ാൻ േവ ി േവണം ാല് െ െസാ ് മു നും വി ാനും ഞാൻ ത ാറാ.” ശിവൻ എ ു പറയണം എ റിയാെത കുഴ ി. മാധവെ േ ഹ ിനു മു ിൽ അയാൾ ് ശ ാസംമു ുകയായിരു ു. “ഒ ും നിരീ ് മന ് െവഷമി ി . െകട ുറ ിേ ാളൂ.” മാധവൻ വാതിൽ ചാരി പുറ ുവ ു. അയാൾ ൈകയിൽ കനക ിെ നിറമു വി ിയുമായി മ ു ാവിൽ െച ിരു ു. വഴിവിള ുകൾ െക ിരുെ ിലും നാ ുെവളി ം മ ഴിയിൽ

പര ിരു ു. വീ ും വീ ും ാസ് നിറ ് പല ചി കളിൽ മുഴുകി അയാൾ അവിെട ഇരു ു. കു ി ാലെ രണകൾ അയാളിൽ ഉണർ ു. ഒ ുമാവുകൾ ുറം കാണാവു ൈമതാനിയിൽനി ു െവ ാള ാർ കവാ ുെച ു ശബദ് ം േകൾ ു തായി അയാൾ ു േതാ ി. വി വകാരിയായി ഒളിവിൽ കഴി നാളുകൾ അയാൾ ഓർ ു. മദിരാശിയിെല ചായ ീടികകളിലും െചരി ുകടയിലും പണിെയടു നാളുകൾ... െവളു കു ാമെ ബം ാവ് മ രി ് െപാ ുവിലെകാടു ് ൈകയട ിയ ദിവസം... സാവധാനം അവിെട െ ഇരു ് അയാൾ ഉറ ി. അയാൾ അ െന ഉറ െവ, മ ഴിേ ാഴികൾ കൂവുകയും മര ല ുകൾ െതളി ുവരികയും െചയു.

നാ ിെയാൻപത് തുറ ി ജാലക ിന ുറം ാവിലകളിൽ ഇരുൾ ത ിനി ു. നിലാവിെ മ നിറം ഇരു ിൽ അവിടവിെട പ ി ിടി ിരു ു. രാവിെ വീർ ു മു ിനില് ു മൗന ിൽ ശശി ഉറ ംവരാെത ക ുകൾ തുറ ുകിട ു. സൂര ൻ ഉദി ു തിനുമു ് ശിവൻ േപായി ഴി ി ു ാകും. ഇനി എെ ിലും ത ിൽ കാണുവാൻ കഴിയുേമാ? ശിവൻ ഇനിയു കാലം അന നാ ിൽ എവിെടെയ ിലും പുതിെയാരു േപരുമായി കഴി ുകൂടും. ഒരി ലും തിരി ുവ ിെ ു വരാം. ഒരി ലും വീ ും ക ുമു ിയി എ ു വരാം. നാടുകട െ ടു തിെ േവദന ശശിയും അനുഭവി റി ി ു ്. കു ി പായം വി ുമാറു തിനുമു ് നാ ിൽനി ് ഒളിേ ാടി അറിയാ നഗര ളിൽ അല ുനട ആ വർഷ ളുെട ഓർമ ഒരു വണമായി ഇേ ാഴും അയാളിൽ ഉണ ാെത കിട ു ു. “എനി ി ഏേടം േപാകര്.” സ യ് ു ത ിൽ ക േ ാൾ ശിവൻ പറ ു: “ ി എേ ാം അ ടു ു ാകണം.” മു ് ശശി നാടും വീടും വി ് ഓടിേപായേ ാൾ, ശിവനായിരു ു കുമാരൻൈവശ ർ ു തുണ. അയാൾ ശിവനിൽ ശശിെയ ൂടി കാണുവാൻ ശമി ു. ശശി തിരി ുവ േ ാൾ, ശിവനു ലംവിടുവാനു ഊഴമായിരി ു ു. “ന ള് ര ാളും അ െ അടു ി ാെത വരരുത.് അ ന് ഒരി ലും അത് താ ാൻ ക ൂ .”

“ഞാൻ എനി ഏട േപാകാൻ? എ ും ഞാൻ ഈട െ ാകും.” “േപാകുേ നു മു ് എന ് അ െന ഒ ് കാണണം. കാലുപിടി ് മാ ു േചായി ണം.” “അ െന ഈട വിളിേ ാ ു വരെ ?” ശശി േചാദി ു. എ ാം േക ിരി ു മാധവൻ പറ ു: “േവ . സമയമാകുേ ാ ന ് അ െന വിവരം അറീ ാം.” ശിവെന കാണുവാനും അയാെള എേ ുമായി യാ തയയ് ുവാനുമു മന രു ് ൈവശ ർ ിെ ് മാധവന് അറിയാം. അറി ു െകാ ് ഇ ുവെര ഒരുറു ിെനേ ാലും െകാ ി ി ാ ആളാണ് ൈവശ ർ. ശിവൻ മാധവെ വീ ിൽ ഒളിവിൽ കഴിയു വിവരം ആരും കുമാരൻൈവശ െര ഇതുവെര അറിയി ിരു ി . മാധവനും തീെകാ ു കളി ുകയേ ? ശിവെന നാടാെക തിര ു നട ു േപാലീസുകാർ അയാെള മാധവെ വീ ിൽ കെ ിയാൽ— ശശി അെത ാം ആേലാചി ് ഉറ ംവരാെത കിട െവ, മര ല ുകളിെല ഇരുൾ മായുകയും മ ഴി െതളി ു വരികയുംെചയു. െതാ ടു മുറിയിൽ കുമാരൻൈവശ ർ ക ുകൾ തുറ ുകിട ു ു ായിരു ു. സൂേര ാദയ ിനു മു ് ഇറ ിനട ു പതിവ് എേ ാ മുട ി. െവയിലും മഴയും വകവയ് ാെത ആൾെ രുമാ ം ഇ ാ , ഇടവഴി കളിലൂെടേ ാലും നട ു ൈവശ ർ... അയാൾ ഇേ ാൾ വീ ിൽനി ് ഇറ ാെതയായി. കുേറ ാലമായി വാതംവ ു തളർ ുകിട ു ഫൽഗുനെ അ ൻ ക ൻ മരി വിവരം അറി ി ുേപാലും... “െ കുമാരാ, ി ഈെട് ക ികീ ി ് എ ര െദവസായി? ഇെ ഈ ഇരു ം കാണുേ ാ െ

ുു മന ് ക ്◌ാ.” മ ിയ പറ ു. അ നാരും അൽേഫാൻസ നും ഒഴിെക മ ാരും അവിെട െച ാറി . നാ ുകാർ ൈവശ രുെട വീ ിനു മു ിലൂെട േപാകുേ ാൾ നട ിനു േവഗത കൂടും. ൗരംെചയു കുളി ു കു ായം മാറി േകാലായയിൽ ഇരി ു ൈവശ െര കാണാ തുേപാെല അവർ നട ുേപാകും. ഒരു കു േരാഗിെയ എ േപാെല നാ ുകാർ അയാെള ഒഴിവാ ു ു. അ നാരും അൽേഫാൻസ നും അവരുെട പഴയ ച ാതിെയ കാണുവാനായി വ േ ാഴും അവിെട കയറിെ ും. വ തും േചാദി ാൽ ൈവശ ർ ഒ ും ഉരിയാടുകയി . അതുെകാ ് അ േനരം മി ാ മി ാെത അവിെട ഇരു േശഷം അ നാർ കുടയുെമടു ് മു ുകയ ി ിടി ു േപാകും. “പടേ ാെ കളി.” അ െന പറ ് അയാൾ സമാധാനി ും. പട വൻ അ െന കളി ുേ ാൾ ഗതിെക ു നട വർ ധനികരായി മാറു ു. പൂവു പറി ും പാ ുപാടിയും നട ു കു ി ഗർഭം ധരി ു ു... അൽേഫാൻസ നാെണ ിൽ കുമാരൻൈവശ ർ ു കൂ ിനായി െകാ ുവ ുവ മെ ാരു പതിമേപാെല ചലനമ ിരി ും. മണി ൂറുകൾ കഴി ുേപായാലും അയാൾ ് ഒരു അന വും ഉ ാകി . അയാൾ ഇരു ുറ ുകയായിരി ും... അൽേഫാൻസ ന് ൈദവം െകാടു ഒരു വരമാണ് അത.് എവിെട െച ിരു ാലും എേ ാഴായാലും അയാൾ ഉടെന ഉറ ിെ ാ ും. ശശി ് ഒരാ ഗഹമു ്. അൽേഫാൻസ നിൽനി ു ജാലവിദ പഠി ണം... മ ിയ യുെട മുറിയിൽ ഓ ുവിള ിെ െവളി ം ക ിെ ളിയു ത് ശശി അറി ു. അവർ കുളി കഴി ുവ ് ജപി ുകയാണ.്

ഒരി ൽ അവർ ശശിെയ അരികിൽ പിടി ുനിറു ി െന ിയിൽ ച ന ാർ ു പുര ി. “എ ും ൈദവവിജാരം ാകണം. ാല്, േമാെന ഇനി ് ഒരി ലും കഷ്ടെ േട ിവരി .” ൈദവവിചാരം ഇ ാെത നട തുെകാ െ , ശിവന് ഇ െനെയ ാം സംഭവി ത്? ശശി എഴുേ ു വാതിൽ തുറ ു. കള മി ാ പഭാത ിെ നിറവ.് െച ര ിെമാ ുകൾ നിവർ ുതുട ിയിരു ു. കുളിരു കാ ു വീശി. കൂടു വി ു കാ കൾ പറ ു വരു ത് അയാൾ ക ു. ശശി േകാലായയിൽ ഇരു ് തെ ആേലാചനകൾ തുടർ ു... ശിവൻ ഒരി ലും തിരി ുവരാ തെ യാ ത തുടരുകയായിരി ും. ശശി വിചാരി ു. അ േനാട് ആ വിവരം പറയുവാൻ ആവതി . എ ാൽ, അ േയാെട ിലും അതു പറ ുകൂെട? പുറ ു െകാ ി കൾ മ ി. സുതാര മായ െവളു െവളി ം േകാടമ ുേപാെല കന ുവ ു. അ െ പഴയ െപ ിയിൽനി ു കാല ഴ ിെ വാട പര ു. അ യുെട കട ൈകയിെലടു ുേ ാൾ ശശിയുെട ൈകവിരലുകൾ വിറയാർ ു. ആദ മായാണ് അയാൾ അതു െതാടു ത…് കു ി ാലംമുതൽ അ ൻ ആ ക ട ൈകയിെലടു ു തടവു തും െനേ ാടു േചർ ുവ ു. കുനി ിരി ു തും അയാൾ ക ിരു ു. അ ് അയാൾ വിചാരി ത് അത് അ െ സം ക ടയായിരി ും എ ായിരു ു. മ ു വെരേ ാെല അ ൻ എ ുെകാ ാണ് അതു മുഖ ുവ ു നട ാ ത് എ് ശശി അതിശയി ിരു ു. ഒരി ൽ അ ൻ കുനി ് ആ ക ട ി ുകളിൽ െന ി അമർ ി വ ു വളെര േനരം

അന ാെത ഇരി ു തു ക േ ാൾ ശശി ു മന ിലായി, അത് തെ അ യുെട ക ടയാണ് എ .് അ ൻ എേ ാഴും െച ാറു തുേപാെല ശശി അ യുെട ക ട സ ം െന ിൽ േചർ ുവ ു. അേ ാൾ ഒരു ക ിയുെട വായ് ല െന ിൽ അമരു തുേപാെല അയാൾ ു േവദനി ു. ആ ക ട ി ുകൾ അ യുെട ക ുകൾ എ േപാെല തെ േനാ ു തായി അയാൾ ു േതാ ി. ആ ചി ുകളിൽ നനവു ായിരു ുേവാ? അേ — ശശി മ ി ു. ഒരി ലും ക ഓർമയി ാ അ യുെട മുഖം സ ി ുവാൻ ശമി ു. വിളറിയ മുഖവും ക ടയും നിരയിറ ിയ തലമുടിയും മന ിൽ വര ുേനാ ി. ഒെര ഛായചി തെമ േപാെല അ അയാളിൽ െതളി ുവ ു. അ േയാട് ഒരുപാടു കാര ൾ പറയുവാനു .് എ െന തുട ണം ് എന ് മന ിലാക് ി ... ാം എന ് അറിയാം െപാ ുേമാെന... അ യുെട സ രം േകൾ ു തായി അയാൾ ു േതാ ി. അ ് േപടി ി ാ ഞാൻ ഈട് ് ഓടിേ ായത്. അെ െമാഖ ് േനാ ാൻ എന ് ശ ീ ായിരു ി . ഞാൻ കാരണം അ ൻ െകാേറ തീ തി ു. ഇേ ാ ശിവനും... ന ് ആരി ും സേ ാഷം വിധി ി ി േമാെന. എനിയെ ജ ിെല ിലും ൈദവം ന േളാട് കരുണ കാണി െ ... അയാൾ ക ട ി ുകളിൽ ക ് ന ് കു ി ിരു ു. ആദിൈദവം കുറി ി വിധിേരഖകൾ ആർ ും തിരു ിെയഴുതാൻ കഴിയുക യി .. ഇനിെയാരു ജ മുെ ിൽ അ നും അ യും ര ുമ ളും

ഒരുമി ു സേ ാഷേ ാെട കഴിയുവാൻ ൈദവം ഇടയാ െ . േമാൻ സ ടെ ടരുത്. അ യുെട അനു ഗഹാശി ുകൾ ഏ ുവാ ുവാനായി അയാളുെട തല ഭൂമിേയാളം കുനി ു. ‘പ വും സ ും എനി ു േവ . ഭാര യും കു ു ളും എനി ു േവ . േമാഹ ിനും ൈനരാശ ിനും അ ുറം എ ുേ ാ, ആ ാദ ിനും ദുഃഖ ിനും അ ുറം എ ുേ ാ അവിേട ് എെ െകാ ുേപാകൂ... ‘അേ ൈദവ ിന് അരികിലിരി ു അ എെ മന ് കാണു ുേ ാ?’ ശശി ക ട ിരു ു. കടൽെവ ം ത ി നന കാ ിലകളിൽ കറു ആദിപാദ ൾ നീ ു ു. നിത ശിശുവായി വരം േനടിയ ശശി, നാരായംേപാെല േനർ ആദിവിരലിൽ പിടി ് പി വ ് നട ു. മുകളിെല ഇരു കാ ില ാർ ിൽനി ് പ ികളുെട വിസർജനം വിഭൂതിേപാെല കു ിെ മുകളിൽ തൂർ ുവീണു… ശിവൻ ഒരി ലും അ യുെട അനു ഗഹം േതടിെ ി ി . ആ ാവിലും പുനർജ ളിലും അയാൾ ു വിശ ാസമി . കു ി ാലം അ െ വിരൽതു ിൽ പിടി ് ശിവൻ ആദിേ ത ിൽ െച ് പാർഥി ിരു ു. പേ , വലുതായേ ാൾ ൈദവ ിൽനി ് അകലുകയും മനുഷ േനാട് അടു ുേചരുകയുംെചയു. ശശി ഒരി ൽകൂടി അ യുെട രണയ് ു മു ിൽ തല കുനി ു. അത് ശിവനുേവ ി അ യുെട ആശി ുകൾ സ ീകരി ുവാനായിരു ു. അയാൾ അവസാനമായി ഒ ുകൂടി അ യുെട ക ട െന ിൽ േചർ ുപിടി േശഷം അതു

തുണിയിൽ െപാതി ുു ു െപ ിയിൽ ഭ ദമായി വ ു. െപ ി അട ് തിരി ുേനാ ിയേ ാൾ പിറകിൽ നിൽ ു അ െന അയാൾ ക ു. കുമാരൻ ൈവശ രുെട ജീവനി ാ ക ുകളിൽ ഒരു നിമിഷം േവദനയുെടയും കനിവിെ യും െവളി ം പിട ് അണ ു. അ ൻ എെ ിലും പറയുെമ ് അയാൾ വിചാരി ു. എ ാൽ, പതിവുേപാെല അയാൾ ഒ ും ഉരിയാടാെത നി ു. ശശി മുറിയിൽനി ു പുറ ുവ ു. അയാൾ കു ായം എടു ി ് മാധവെ വീ ിേല ു നട ു. മാധവനും േപാകാറായിരി ും എ ് അയാൾ ഓർ ു. മാധവൻ വരാ യിൽ എേ ാ ചി ി ിരി ു ു. െതാ രികിൽ മീനാ ിയും. “ ി വ ത് ന ായി. എന ് ആേരാെട ിലും ിരി വർ മാനം പറയണം ു .് ” അയാളുെട മുഖ ് എേ ാ പ ിേകട്, അസ ാ ം. “ ് പ ി?” “െ കണ ് െത ി. ഓൻ േപായി...” ശശി മന ിലാവാെത മാധവെ മുഖ ു േനാ ി. “ശിവൻ എെ േ ാലാെയ ് ഞാൻ നിരീ ു. ആദർശ ള് മറ ് ഗൾഫിൽ േപായി ഓൻ പണം െ എ ് ഞാൻ നിരീ ു.” ശശി ് അേ ാഴും ഒ ും മന ിലായി . “േമാ ി ് ആേരാടും ഒ ും പറയാെത ഓൻ എറ ിേ ായി?” മീനാ ി പറ ു. “ഏട?” “ശശീ, അതാേലാചി ് ന ള് മന ് പു ാ . ലേ ാം മാർേഗാം നേ ാണം അറീേ ാനാ, ശിവൻ. ഓെന േവ വിധം മന ിലാ ാൻ കയിയാെത േപായതാ എന ് പ ിയ അബ ം.”

“ ാലും ഇ ള് ഓെ പാേ ാർ ് ക ി ുകേള ായിരു ു. ര ബു ിമു ി ഉ ാ ിയതാ...” മീനാ ി ദീർഘമായി നിശ സി ു. “എന ് ഒരു കാര ിേല സ ടം ു. ഗൾഫില് േപാകാൻ ഓന്ഷ്ടം െ ില് േ ാട് അത് പറ ൂടായിരുേ ാ? മെ െ ിലും വഴി ഞാൻ കാണുമായിരു ു.” ശശി ് എ ാം മന ിലായി. മാധവൻ വി ിയുെട ലഹരിയിൽ കിട ു മയ രാവിൽ എേ ാേഴാ ശിവൻ ഇറ ിേ ായി. ശശി ് അതിൽ ഒ ും അ ുതം േതാ ിയി . “ഉടുതുണി അ ാെത േവെറ ഒ ും ഓൻ െകാേ ായി ി .” മീനാ ി പറ ു: “ഏടേ ായീ ് ആരി ് അറിയാം. െ ൈദവേമ... ആരുേട ിലും ക ില് െപ ാല.് ..” ആ ചി യിൽ മാധവൻ നടു ി. േപാലീസുകാർ നാടുനിറെയ ശിവെന െതര ുനട ുകയേ ? പലേ ാഴും ശിവെ ാന ് അയാൾ തെ കാണുകയാണ.് േപാല ീസുകാർ തെ യാണ് േവ യാടു ത് എ േതാ ൽ. “വ ത് വ ു. ന െളെ ാ ് െച ാൻ ക ു െത ാം ന ള് െചയു. എനി ാം മറ ാം.” മീനാ ി മാധവെന സമാധാനി ി ു. അ ് അയാൾ കുമാരൻൈവവശ െര െച ുക ു. മീനാ ി പറ ത് ശരിയാണ.് എ ാം മറ ാം. പേ , അതിനുമു ് ൈവശ െര വിവരം അറിയി ണം എ ് അയാൾ ് നിർബ മായിരു ു. “ൈവശ േര, ഇത് ഞാനാ, മാധവൻ...” ൈവശ രുെട മുഖ ് ഒരു ഭാവ കർ യും ക ി . അയാൾ ് തെ മന ിലായിേ എ ് മാധവനു

സംശയം േതാ ി. ഓർമ നഷട് െ തു േപാെല ശൂന മാണ് അയാളുെട േനാ ം. “ഞാൻ ൈവശ െര ഒരു വിവരം അറിയി ാൻ വ താ. ഇ ര ദിവേസാം ശിവൻ െ വീ ിലായിരു ു. ഞാൻ ഓെന ഒളി ി ിരു ിയതാ. ആരി ും അതറീ . എന ും മീനാ ി ും ശശി ും അ ാെത...” ൈവശ ർ മുഖം താഴ് ിയിരു ു. “ആരും അറ ാെത ഓെന ദുബായിേല ു െകാേ ായി ര ി ാെമ ് ഞാൻ നിരീ ു. പാേ ാർ ും വിമാനടി ും ാം ഞാൻ ശരിയാ ി. പേ ില് ഓൻ ഇ െല േമാ ി ് ആേരാടും ഒ ും പറയാെത എേ ാേ ാ േപായി.” ൈവശ രുെട കൺമണികൾ ഒരു ശവ ിേ തുേപാെല നി ലമായിരു ു. മാധവൻ കുറ ുേനരം അവിെട ഇരു ു. പൂജാമുറിയിൽ ഇരി ു മ ിയ അയാൾ വ ത് അറി ി . “ൈവശ േര, ഞാനിറ ാ.” മാധവൻ യാ തപറ ു. അയാൾ ് ഇനി ഒ ും പറയാനി . ഗൾഫിേല ് തിരിെക േപാകണം. അയാൾ ഒരി ലും ഇ ത നാളുകൾ ഒ ി ് നാ ിൽ നി ി ി . ഗൾഫിൽ അയാൾ ് പല ഇടപാടുകൾ ഉ .് ശിവനുേവ ി അെത ാം അയാൾ മറ ുകയായിരു ു. “ ി േപാകാ?”അ േചാദി ു: “കടു ൻ െ നാ ിെയാ ് കയി ി ് േപായാല് േപാെര ഇനി ?് ” “േപായി ് ഒരുപാട് പണീ ് എന .് ” “ഒരു ര ീസംകൂടി നി ൂെട ഇനി ?് ” മാധവന് ഒരു നിമിഷംേപാലും നാ ിൽ നിൽ ുവാൻ േതാ ിയി . ആേരാ തെ മ ഴി ് പുറേ ് ചവി ിെ റി ി ു തുേപാെല അയാൾ ു േതാ ി. മ ഴി ആകമാനം ആറുപുരയിൽ കടു െ പി കർ ിന് ഒരു ുകയാണ.്

രാഹുലൻ വ് പേത കം മാധവെന ണി ുകയു ായി: “ ള് ായാലും വരണം. അ ന് െള വല കാര ായിരു ു. എേ ാം എേ ാടു പറയും. എടാ, രാഹുലാ, ി ആ മാധവെന ക ് പഠി ് ്. ഓനാ തി ൻ ്.” മാധവെ വളർ േപ ി ി കു ിരുതയുെട മകെ വളർ യായ , ഒരു തി െ വളർ യായാണ് കടു ൻ ക ിരു ത.് “നി ണം ് .് പേ ില് എന ് േപാേയ തീരൂ. “ രാഹുലന് നിരാശ േതാ ി. അതു മറ ുവ ുെകാ ് അയാൾ പറ ു: “ഞാൻ നിർബ ി ു ി .” ഇ ് നാ ിെല ഏ വും വലിയ പണ ാരനാണ് മാധവൻ. അയാൾ ആറുപുരയിൽ കയറിവരു ത് ആറുപുര ാർ ് അ ാണ.് തെ പി ിന് മാധവൻ വരു ത് പരേലാക ിൽ കഴിയു കടു ന് ചാരിതാർഥ ിന് ഇടനൽകും. അ ൻ ജീവി ിരി ു കാലം രാഹുലന് അയാെള സേ ാഷി ി ുവാൻ കഴി ി ി . അയാൾ അ െ പണം ധൂർ ടി ു നട ു. പഠി ് മുട ി. അയാെള ഒരു െദരസർ ആയി കാണുവാനാണ് ച ിലയും കടു നും ആശി ത.് പേ , അയാൾ ഒരു ക ൗ ർേപാലും ആയി . പണിെയാ ും ഇെ ിലും അയാൾ ഒരു ജീ ് വാ ി അതിൽ ഊരു ചു ുകയാണ്. നാടുനീെള ആറുപുര ാരുെട സ ് പര ുകിട ുേ ാൾ താൻ എ ിന് പണിെയടു ണം എ ാണ് അയാളുെട േചാദ ം. മാധവൻ അു രാ തി ദുബായിേല ു തിരിെകേ ായി. മ ഴിയിൽ തി സൂര ൻ ഉദി ുയർ ു. ആറുപുരയിൽ കടു െ പി ിൽ പെ ടു ുവാനായി മ ഴിയിേല ് തി ാരുെട ഒഴു ്

തുട ി. േകാടിേയരിയിൽനി ് അേ ാളി ച ു തി ി കു ാണി േ ാെടാ ം വെ ി. കരിയാ ുനി ് കു ി ുറു ൻ കടവു കട ുവ ു. െനടു ുറ ുനി ് ഉദയ ിനു മു ് പുറെ കു ർ മൂ ൻ പ ൂർ വയലും കടെ ി. ഈ ിയിൽനി ് കു ിേ ാരൻ മുതലാളി അക ടി ാേരാെടാ ി ് വ ു. ഓർ ാേ രിയിൽനി ് കാതുകളിൽ െപാൻകടു നി കു ാണൻ വെ ി. എ രയുെട പാസ ർ വ ിയിൽ ഇരി ൽനി ് േമേലാളി കി ൻ വ ിറ ി. കിഴ ് വേ ാളിയിൽ നി ു െതാ ൂറു തിക മാ ിേലാ ് കു ു വി ീസ് ജീ ിൽ വ ിറ ി. വയലള ുനി ് െകാ രമുതലാളി െകാറ നും ആറനുജ ാരും െകാ രവാനിൽ വ ിറ ി. വട ് അ ൂരിൽനി ് ജ ി മാണി ് അന ൻ ഫാസ് ് പാ റിൽ വ ിറ ി. ഉ െവയിലാറുേ ാേഴ ് തി ാർ ആറുപുരയിൽ വ ു നിറ ു. അവരുെട കൂ ിൽ ജ ിമാരും മുതലാളിമാരും കരാറുകാരും ഉ ായിരു ു. വാൾപയ ുകാരും ഉറുമി യ ുകാരും ഉ ായിരു ു. കാതുകളിൽ കന െപാൻത കൾ ഇ തി ിമാരു ായിരു ു. തി ൂേരാെട െവയിൽ മ ി ുട ി. ആദിതി േ ത ിെല തിറയു വംേപാെല ആറുപുരയിലും പരിസര ും ആളും െവളി വും നിറ ു. േത ് തിള ം വരു ിയ ഓ ുവിള ുകളിൽ ആയിരം തിരികൾ ജ ലി ു. തായ ക ാർ മു ് നിര ുനി ു െകാ ി. െന ി ം െക ി ആന അണിെ ാരു ി വ ു. അകെല പുഴയിൽ സൂര ൻ അ മി ി ും െവളി ം ത ിനി ു. രാഹുലൻ േകാടിമു ുടു ് തലയിൽ പാനിയുമായി ആറുപുര ടികൾ ഇറ ി. തലയിെല മൺകുട ിൽ അയാൾ അ െ കരു ും ൈചതന വും അറി ു.

ുു ുു വാദ വും ആനയുമായി പി െമഴു ് പുഴ രയിേല ു നീ ി. വഴിയിലുടനീളം െവ ി നാ ിയ വാഴ ടികളിൽ തറ ുെവ െനയ ൾ െവളി ം വീഴ് ി. ഇരു പുഴെവ ിൽ വിള ുകളും പ ളും പതിഫലി ു. രാഹുലൻ, െനേ ാളം ത ീരിൽഇറ ിനി ു. ശീലയിൽ അട ുെക ിയ മൺപാനി തലയിൽനി ു ൈകയിേല ിയ േനരം അയാളുെട ശരീരം വിറയാർ ു. െവ ിനു മുകളിൽ അ ിയും െച ി ൂവും ഒരു നിമിഷം ത ിനി ു. പി ീട് ആറുപുരയിൽ കടു ൻ ത ീരിെ മാർഗം പി ുടർ ് ഊറി ിട ു െവളി ിലൂെട ഇരു ിേല ും അവിെടനി ് അതിരി ാ കാല ിേല ും യാ ത തുട ി. ഉയർ ുെപാ ിയ അമി ുകൾ ആകാശ ിൽ വർണ ൂവുകൾ വിതറി. പൂെവടിയുെട െവളി ിൽ മ ഴി പകാശി ു. ആ ആേഘാഷം പാതിരാവുവെര തുടർ ു.

അൻപത് കല ാണീ, ഇതാണ് മ ഴി. കു ി ൻ മ ഴിയിേല ു വിരൽ ചൂ ി. ശാ മായ പുഴയിൽ മ ഴി ഓടുേമ പതിഫലി ുകാണാമായിരു ു. േമൽ ുരകളുെട കാവിനിറവും മ ഴിമര ളുെട സമൃ മായ പ വർണവും ത ീരിൽ ി ിടി ു അലി ുേചർ ു. മ ഴിെയ ൈകെയ പാല ിനു മുകളിലൂെട അവർ ആ രാജ േ ു നട ു. ഇത് എെ തി ി, കല ാണി. വയ ുകാലം ഞാെനാരു മംഗലം കയി ു. പാലം തീർ ് അവർ മ ഴിയിൽ പേവശി ു. പതി ാ ുകൾ ുമു ് ആദ മായി കു ി ൻ ഇവിെട വ േ ാൾ അയാൾ െചറു ാരനായ ഒരു പ ത പവർ കനായിരു ു. ഇേ ാഴും പ ത പവർ നംതെ യാണ് അയാളുെട െതാഴിെല ിലും െകാഴി ുേപായ ആ ുകൾെ ാ ം അയാളുെട യൗവനവും വാർ ുേപായിരു ു. അയാളുെട മുടിയും താടിയും നര ു... പ ത പവർ ന ിനായി ജീവിതം ഉഴി ുവ കു ി ന് കുടുംബെ ുറിേ ാ മംഗലെ ുറിേ ാ നിരീ ുവാൻ സമയം കി ിയിരു ി . അയാൾ പ ണ ളിലും കാടുകളിലും െച ് ചൂഷണം െച െ ടു വരുെടയും ദരി ദരുെടയും കൂെട താമസി ് അവരുെട സ ട െള ി തെ പത ിൽ തളരാെത എഴുതി. കട ുേപായി. ഒ ും േനടാ അ െന കാലം കു ി ന്

േകാൺ കീ ് വീേടാ ബാ ് ബാലൻേസാ ഇ ായിരു ു. ചൂഷണ ിനിരയായി കഷ്ടെ ടു കുെറ മനുഷ ർ ് തെ േപന ഉപേയാഗി ് നീതിയും അ െന ഒരു പുതിയ ജീവിതവും െകാടു ുവാൻ തനി ു കഴി ുവേ ാ എ ചാരിതാർഥ ം മാ തമാണ് കു ി െ സ ാദ ം. എെ തി ി ചി റ ാരിയ . എസ.് എൻ. േകാേളജിെല ഇം ീഷ് െ പാഫസറാണ.് കു ി ൻ മ ഴി ാർ ് തെ ഭാര െയ പരിചയെ ടു ുവാൻേവ ി കല ാണിെയ മു ിൽ നട ി. അവരുെട കറു തലമുടിയിൽ അവിടവിെട നരയു ായിരു ു. കുംഭെവയിേല ് വിവർണമായ മുഖം തൂവാലെകാ ് തുട ് പുഴ ാ ിൽ പാറു സാരി ല ് ചുമലിലൂെട വലി ി ് അവർ അയാെളാ ി ് മ ഴിയിലൂെട സ രി ു. കു ി ൻ അവിടെ ഒരു പതിവുസ ർശകനാെണ ിലും കല ാണി ആദ മായാണ് മ ഴിയിൽ വരു ത്. മംഗലരാ തി തെ പു ൻ െപ ിെ നരേയാടിയ തലയിൽ തടവിെ ാ ് അയാൾ അവർ ് മ ഴി ഥകൾ പറ ുെകാടു ുകയു ായി. ആ കഥകൾ കല ാണി ഓർ ു. “ ാ ഇ ാ ിേനാട് ഇ ത ഇഷട് ം?” തെ തി െ മ ഴിയാേവശം ക ് ഒരി ൽ കല ാണി േചാദി ു. “ഞാൻ പിറ ത് ഈട അ . എ ാലും മ ഴി എനി ് എെ ജ നാടു േപാേലയാ.” “അതാ േചാദി ത്, ാ മ ഴിേയാട് ഇ ത േ ഹം?” “കയി ജ ില് ഞാെനാര് മ ഴി ാരനായിരി ണം.” “പേ , ഇ ള് ക ് കുടി ൂ േ ാ?” എ ാ മ ഴി ാരും എ ാ ജ ളിലും ക ് കുടി ും. കല ാണി പറയുമായിരു ു. അവർ ചിരി ു.

കു ി നും കല ാണിയും ൈവൻപീടികകൾ ു നടുവിലൂെട നട ു. കുംഭെവയിലിൽ മദ ിെ ചൂര് കലർ ിരു ു. മ ഴിയിൽ പേവശി യുടെന കല ാണി ആ മണം അറി ു. അത് മ ഴിയുെട ഗ മായിരു ു. ദൂെര ആദിതി േ ത ിൽനി ു കതിനാെവടികൾ മുഴ ി. “െവ ാ ുകള് ഇേ ാം േകായിേ ാര കുടിേ ാ?” “അത് സർ ാർ നിേരാധി ു.” “ന ായി.” കല ാണി പറ ു. ആറുപുരയിൽ കടു െ പി ിെന േപാെല എ ാ േദശ ളിൽനി ും തി ാർ വ ുെകാ ിരു ു. െവയിൽ ത ി ഉരുകിയ താറിൽ കല ാണിയുെട െചരി ുകൾ ഒ ി ിടി ു. െവയില ് ഒരു നര കുട ചൂടി പായം െച ഒരു മ ഴി ാരൻ എതിേര നട ുവ ു. േമൽ ു ായം ഇ ി ി ാ അയാളുെട െമലി ഉടൽ പായം കാരണം മുേ ാ ് ഒടി ിരു ു. മുടി െകാഴി അയാളുെട തലയിൽ ഞര ുകൾ െതളി ു കാണാമായിരു ു. “അതാണ് കുട ന ാ ു േചായിയ ൻ. വയ ് െതാ ൂറ് കയി ു.” കു ി ൻ തുടർ ു: “കറു ക നും േചായിയ നും സുമാറ് ഒേര പായാ. കാവുതിയൻ രാമനും വയസ് െകാേറ ആയി.” പഴയ തലമുറ ാരിൽ പലർ ും അവരുെട വയ ് കൃത മായി അറിയി ായിരു ു. ആടിെന േപാ ുകയും േപാ ാതിരി ുകയുംെചയ ചാ ുവിനും പില് ാലം തളർ ക നായി മാറിയ കറു ക നും േചായിയ െനയും രാമെനയുംേപാെല അവരവരുെട വയ ് ഓർമയി ായിരു ു. “ചാ ുവ നും ക ൻ നും ച ുേപായി.”

കു ി ൻ പറ ുെകാടു ു. അയാളുെട െചരി ിടാ കാലടികളിലും താറ് പ ി ിടി ു. “ ാ േചായിയ ാ അേറ ാ?” “ ി ഏതാ?” “കു ി ൻ.” “ക ിന് കാേയ് . െചവ ീം േക ു ി .”സ ടേ ാെട േചായിയ ൻ പറ ു. അയാൾ ് കു ി െന തിരി റിയുവാൻ കഴി ി . കു ി ൻ അ ് ഉറു ിക േചായിയ െ ൈകയിൽ വ ുെകാടു ു. പാതാറിൽനി ും കുടി ു ല ി ാതായ ഒരുകൂ ം െചറു ാർ എതിേര വ ു. അവർ തുടകളുെട മുകളിേല ് മു ് മട ി ു ിയിരു ു. പലരും താടി വളർ ിയിരി ു ു. “േനാ ൂ കല ാണീ, മ ഴിയുെട ഭാവി െക ി ടുേ െചറു ാരാ ഇത.് ി ്...” അയാളിൽനി ് ഒരു നിശ ാസം പുറ ുവ ു. െചറു ാർ കല ാണിെയ ി എേ ാ ത ിൽ പറ ു ചിരി ു. അവർ േതാളിൽ ൈകയി ു പതറു കാലടികേളാെട ഒ ം കയറി. കു ി നും കല ാണിയും നട ് ഫൽഗുനെ ബം ാവിനു മു ിൽ എ ി. സുധീരെ ഭാര ബാൽ ണിയിൽനി ു നന തലമുടി ഉണ ുകയായിരു ു. അവൾ നിറമു േചല ഉടു ിരു ു. “സുധീരന് ര ു മ ളു .് ര ും ആ ുേ ളാ.” അയാൾ ് അന േദശ ു ക ലിലാണ് ഉേദ ാഗം. െഗയി ിനരികിൽ എ ിയേ ാൾ കു ി ൻ വനജെയ ക ു. ഒ ുമാവിെ ഒെരാടി കു വാഴനാരുെകാ ് െക ിവയ് ുകയായിരു ു അവർ. തലനര ആ െമലി ീെയ ഒരു നിമിഷം അയാൾ േനാ ിനി ു. പ ് കു ായിരു സുധീരെ

ു ു ുു ൈകപിടി ു കടൽ കട ുേപായ ഫൽഗുനൻ തിര ുവരു തു കാ ു കടൽ രയിൽ നി ിരു െചറു ാരി. കല ാണീ, കാലം എ ത േവഗം കട ുേപാകു ു... അവർ നട ം തുടർ ു. “എനി ന ള് ഏട ാ േപാകു ത?് ” “ധർമപാലെ വീടു കാണാൻ. അത് ഈട അട് ാ.” “കാവുതിയൻ രാമെ െപാേരേല ് ഈട് ് െകാേറ ഉേ ാ?” “അതും ഈട അട് ാ. പേ ില് മ ിക ആട അ പാർ ു ത.് ഓളി ം ഇ െ കൂേടയാ. ഓനും െപാരെയടു ു. മേ ാേളെ തായ. വലിയ െപാരയാ.” ഇ ൻ മ ഴിയിൽനി ു നിയമസഭാംഗമാണ.് അയാളുെട മൂ മകനു പ ു വയ ് തിക ു. ധർമപാലെ വീട് േകാൺ കീ ് േചാർെ ാലി ു നിറംമ ിയിരു ു. മു ു പൂെ ടികൾ കാടുപിടി ു വളർ ുകിട ു. പായമായി ും ഒ ടിയായി കഴിയു അയാൾ ് ഒ ിലും താൽപര ം ഇ ായിരു ു. സൂര ൻ ഉദി ുേ ാൾ തലയിൽ ഒരു മ ുെതാ ിവ ് ഊ ുവടിയുമായി അയാൾ പുഴ രയിലൂെട നട ുേപാകും; സുര ൻ അ മി ുേ ാഴും. “ധർമപാലൻ െ ാരു മ രാ കാ ീത്. െവ ാര ിെയേ ാെല െവളു െപ ിെന േതടിനട ് വയ ായി.” കു ി നും കല ാണിയും ധർമപാലെ വീടിനു മു ിൽ ഒരു നിമിഷം നി ു. “ചാ ുവ െ ആടുകെള വാ ി േപാ ിയത് ക ിയാർ ആയിരു ു. പേ ില് ക ിയാർ ് ഇേ ാ ഒരാടുേപാലും ഇ .” “ആെട ാം ഏടേ ായി?” “എ ാം ക ിയാര് വി ു. ആ ു ാല് ആരി ് േവണം? എ ാരി ും മിൽമ മതി ഇേ ാം.”

പ ു സ യ് ് ചാ ു ആടുകെള പുഴയിൽ ഇറ ി കുളി ി ് ഒ ുകൂെട െതളി ുെകാ ുേപാകുമായിരു ു. നിര ിൽ ര ് അപരിചിതർ വ ു നിൽ ു തു ക ് ധർമപാലൻ പുറ ുവ ു േനാ ി. അയാളുെട ബം ാവിെ പണി നട ു കാലം പലരും ഇ െന വ ുനി ു േനാ ാറു ായിരു ു. അയാൾ ഓർമി ു. ഇ ു േചാർെ ാലി ു നിറം മ ിയ ഈ വീടു കാണുവാൻ ആർ വരു ു? “ ാ ഓളീ െനര ി ല് നി ു ത്? കാരീൻ.” “ധർമപാലന് എെ മന ിലാേയാ ് അറീ . െപയി റില് എേ ാം മ ഴിെയ ുറി ് എയാറു ...” “മന ിലായി. കു ി ൻ േ ? കാരി ഇരി ീൻ.” “ഞാള് പിെ വരാം. ഇത് എെ ഭാര കല ാണി. ഞാള് മ ഴി കാണാൻ വ താ.” അവർ അ േനരം അവിെട നി ുെകാ ു സംസാരി ു. കു ി ൻ മാണി യുെട സുഖവിവരം തിര ി. അവർ കിട ിലാണ് പായം ഒരുപാട് ആയിേ ? അതിനുേശഷം അവർ മ േല ു നട ു. േപാകു വഴിയിൽ അ തയും അയാൾ ഐശ ര വും സമൃ ിയും ക ു. “കല ാണീ, ഇതാണ് മ ഴീെല ദുബായ്. മ ൽ...” ഒരു കാലം ഇവിെട ദാരി ദ വും കഷ്ട ാടും മാ തമായിരു ു. ഉടുതുണിയി ാ മാ ള ു ികൾ െകാ ിേ ൽ വ ുനി ് ആ വഴി വരു വെര ദയനീയം േനാ ുമായിരു ു... കു ി ന് ആ കാലം ഓർമയു .് ഇേ ാൾ അവിെട ഐശ ര ം പൂ ിരി ു ു. ഉ ി ികളുെട കഴു ും ൈകകളും കാതുകളും െപാൻമയമായിരി ു ു.

പുഴ ര ചു ി കു ി നും കല ാണിയും അ നാരുെട ബം ാവിനു മു ിൽ എ ി. ആരും ണി ുവാൻ കാ ുനില് ാെത സം വീ ിെല േപാെല കു ി ൻ അവിെട കയറിെ ു. “അകബ് േറ, സുൈലമാേന...” വിളി േക ് അക്ബർ വ ു. മീശയും ചുരു മുടിയുമു െചറു ാരൻ. കു ി ാലം അവനു കു ായം ഇടു ത് ഇഷ്ടമ ായിരു ു. അവെ ടൗസർ അവെ അരയില ,മുരി യുെട െകാ ിലായിരു ു എ ാേയാഴും... “ഞാള് ഇ േളെയ ാം ഒ ു കാണാൻ വ താ.” “കു ിരി ീൻ.” “മൂ നാ ിലുേ ാ?” “ഓറ് ഇ ം ബ ് േപായതേ ഉ ു?” തീവ ി ാല ിനു ചുവ ിലൂെട ഒഴുകിവരു പുഴയിൽ േനാ ി കു ി ൻ ഇരു ു. സുൈലമാൻ കുടി ുവാൻ െകാ ുവ ു. “ഈെട െപ ു ള് ആരും േ ?” കല ാണി ശബദ് ം താഴ് ി േചാദി ു. “റു ിയയും ആമിനയും പു ാ മാരാട ആണ.് മൂേ ം ഓേ ാളും ദുബായില.് ” “പിെ ഈട ആരാ ത?് ” “അ നാരും വീടരും ആ ുേ ാളും.” കു ി ൻ ഒ താഴ് ി തുടർ ു: “അ നാരുെട ആദ െ വീടര് പേ ച ുേപായിരു ു. പണം കൂടിയ ം ഓറ് ഒരു മംഗലംകൂടി കയി ു. അറുപ ിയ ാം വയ ില.് ..” അക ുനി ് അ നാരും ഇറ ിവ ു. കു ി നും അ നാരും വർ മാനം പറ ിരു ു. േവലിേയ ം തുട ിയിരു ു. െപരുകിവ ു. ഒ ി ുവ ദൂെര കടലിൽ പുഴയിൽ െവ ം

കടലാസുകഷണ ൾേപാെല െചറിയ േമഘ ൾ ആകാശ ിൽ പ ി ിടി ു കിട ു. പുഴ ാേ ് അവർ നട ു. “ഇനി ഏട ാ ന ള് േപാകു ത?് ” “േപ ി ി കു ിരുതയുെട ബം ാവില.് ” െവയിൽ ത ി കല ാണിയുെട തലമുടി ചൂടായിരു ു. ൗസ് ഇരുേതാളുകളിലും വിയർ ു. “കു ിരുത ഏേടം കീയി . ഓറ് എേ ാം വീഡിേയാവിെ മു ില് ഇരി ാ.” അവർ വ ീഡിേയാവിൽ ആ സാ ാതാരം കെ ു ു. മ ിയ ശീ സത സായിബാബയിൽ കെ ു തുേപാെല... “കല ാണീ, മാധവന് ര ് ബം ാവു .് ഒ ്, ഓൻ െസാ ായി പണിയി താ. മേ ത്, െവളു കു ാമേ ത്. ഓൻ അത് െപാ ുവില െകാടു ് േമടി താ. ഇനി ് ഏതാ ആദ ം കാേണ ത?് ” “ഈട ബം ാവുകള് മാ തേമ കാണാനു ൂ?”കല ാണി േചാദി ു. ഫൽഗുനെ ബം ാവ,് ധർമപാലെ ബം ാവ്, മാധവെ ബം ാവുകൾ... “കല ാണീ, ഈ ബം ാവുകളുെട ച ം എെ ആകർഷി ു ത.് ദരി ദരായ മ ഴി ാര് ഫാൻസിലും ഗൾഫിലും െച ് അധ ാനി തിെ ഫലമാ ഈ എടു ുകള.് . ഇെത ാം കാണു ം ഓല് ഒയി ിയ വിയർ ിെന ുറി ാ ഞാൻ നിരീ ുേപാകു ത്.” അവർ മാധവെ വീ ിൽ കയറി. അയാളുെട കുടുംബെ ക ു. ചുവരിൽ ചി ി ു തൂ ിയ മാധവെ യും വ ിയുെടയും േരാഹിണിയുെടയും പഴയ േഫാേ ാകൾ കു ി ൻ കല ാണി ു കാണി ു െകാടു ു. “ഞാള് എ െന കയിേ ാലാ ് ഇനി ് അറീ േമാേള. തി ാനും കുടി ാനും ായിരു ു. ഇടാനും

ഉടു ാനും ായിരു ു.” കു ിരുത ദീർഘമായി നിശ സി ു. പഴയ കാലെ ുറി ് നിരീ ു തും െചാ ു തും അവർ ് ഒരു വിേനാദമാണ് ഇ .് “ഞാള് കീ ാ.” “േചാറ് െബയ് ് േപായി ൂേട?” “ഞാ ് എനീം െകാേറ എട ് േപാകാനു .് ” അവർ യാ തപറ ് െവയിലിേല ് ഇറ ി. അ ദൂരം നട േ ാൾ അവർ എതിേര വരു ഇ െന ക ു. അ നാെരേ ാെല അയാളും തടി ് നിറം.െവ ിരി ു ു. പതിവുേപാെല േതാളിൽ ഒരു വീർ ഡയറിയുമു ായിരു ു. “ര ാളും ന ു യ് ് ഏടുേ ാ?” “കല ാണി ഇതുവെര മ ഴി ക ി ി .” “ന െദവസാ ള് വ ത്. ഇ ് ഈട െതറയേ ?” “അേതാ ാ ഞാള് ഇ ് വ ത്.” ഇ ൻ അവേരാടു േചർ ു നട ു. അയാളുെട മു ിെ കീഴവ് ശവും കാലടികളിലും മ ുപുര ിരു ു. “ഞാള് കു ി േനാട് ഒരുപാട് കടെ ിരി ു ു. ആരി ും ാ േ ഹാ കു ി ന് ഞാേളാട.് ” കല ാണി ചിരി ു. “ഇ ള് ഈട വര ആവശ ം േ ാ? കു ി ൻ എയ്തിയ േലഖന ള് വായി ാല് മ ഴി കേ ന് സമാ.” മ ഴിെയ ുറി ് താൻ എഴുതിയ േലഖന ൾ കു ി ൻ പേത കം സൂ ി ുെവ ിരു ു. നിറംമ ിയ പ ത ടലാ ുകളിലും ആ തി ുകളുെട താളുകളിലും ചിതറി ിട ു ആ കുറി ുകൾ മ ഴിയുെട ചരി തേരഖകൾ ആയിരു ു. തി ാരും ച ാരും ആതമ് ൈമ തിേയാെട കഴി ിരു ച മു ആ െചറുരാജ ിെ സ ാത സമരവും

ുു ു ച ാരുെട ഉ ൂലനാശവും മ ഴിയുെട സ ാത ാന ര പരിവർ ന ളും ഭാവിതലമുറകൾ ുേവ ി അയാൾ കുറി ുെവ ിരി ു ു. അൽേഫാൻസ െ വീ ിേല ു വഴിയിെല േതാട് ക ുപാകി െക ിയിരി ു ു. േതാ ിൽ െവ േമാ പരൽമീനുകേളാ ഉ ായിരു ി . നിര ് താറി ിരി ു ു. പഴയ എടു ുകൾ ിടയിൽ േകാൺ കീ ് പുരകൾ െഞരു ിനില് ു ു... കു ി ാലം ശിവനും ശശിയും എൽസിേയാെടാ ി ് ൂളിേല ു േപായിരു വഴി... “ഇ ് ഈടെ ആേള െള മു നും പരിചയം ാകി .” ഇ ൻ കല ാണിേയാട് പറ ു: ” ആ വരു ത് ആരാ ് ഇ ് അേറ ാ?” കല ാണി േനാ ി. നീളം കുറ ഉടു ി , ചു ുകളിൽ ചായം പുര ിയ ഒരു ച ാരി... “ഓള് ഞാെള നാ ിെല േപരുേക േവശ ാ, എൽസി...” ഒരു ീേയാടാണ് താൻ സംസാരി ു ത് എ അറിവിൽ ഇ ൻ െപെ ു നിർ ി. അ േനരം കഴി ് അയാൾ പറ ു. “ഞാൻ േപാെ ? െമയിലിന് േപാ ിേ രി ു േപാണം.” ഇ ൻ വഴിമാറി തിര ിൽ നട ു. അൽേഫാൻസ െ വ ീടിനു മുകളിൽ കടലയ് ൂവ ികൾ കാടുപിടി ് വളർ ് ഇരുൾ വീഴ് ിയിരു ു. കു ി െനയും കല ാണിെയയും ക എൽസി തലകുനി ് വീ ിേല ു കയറിേ ായി. “എൽസി ് ഒരു േമാളു ്. ഓേളേ ാെല ച ം കു ി.” ഒരി ലും തിരി ുവരാതിരു ഡ ിയുെട കു ി.

കല ാണി േചല ു ുെകാ ് കൺേപാളകളിെല വിയർ ് തുട ു. െവയിൽ ൂടിൽ കു ി െ െന ിയിെല ഞര ുകൾ േവദനി ു. കല ാണിയുെട ഉടുപുടവ വിയർ ിൽ നന ു. എ ി ും തളരാെത മ ഴി ാെര ക ും മ ഴി ഥകൾ െചാ ിയും അവർ െവയിേല ു നട ു. അ െന നട ് അവർ കുമാരൻൈവശ രുെട വ ീടിനു മു ിൽ എ ി. െവ വലി ാ ചുവരുകളിൽ പൂ ൽ പിടി ിരു ു. േകാലായയുെട ഒരു വശം േചാർെ ാലി ് ഇടി ുവീണിരു ു. അത് ആൾ ാർ ി ാ ഒരു പുരേപാെല ഉ ായിരു ു. കുമാരൻ ൈവശ ർ മരി ുേപായിരു ു. മ ിയ എ ാം ഇേ ് പു പർ ിയിെല ഭഗവദ്സ ിധിയിൽ ശരണം പാപി ു. വാതം വ ് വ ാെതയായ മാ ിയും ശശിയും മാ തമാണ് അവിെട പാർ ു ത്. “ശിവൻ ജയിലിലാ.” കു ി ൻ പറ ു: “മ ഴീ ് േപായി ആറുമാസം കയി ം ഓെന ആേ ് േപാലീസ് പിടി ു...” കല ാണിയിൽനി ് ഒരു ചുടുനിശ ാസം ഉയർ ു. അവർ ഒരു േ ത ിൽ എ േപാെല കുമാരൻൈവശ രുെട വീ ിേല ു കയറി. മാ ി ക ിലിൽ കിട ു ു ായിരു ു. അവരുെട കൺതട ൾ കറു ുകയും ൈകകാലുകൾ േശാഷി ുകയും െചയിരു ു. കു ി െന ക ് അവർ എഴുേ ിരു ു: “ഒ ിനും വ ാ ായി. എ േന ിലും മരി ാല് മതീ ായി. ശശീെന ി നിരീ ുേ ാളാ...” മാ ി ക ു തുട ു. കു ി നും കല ാണിയും നി ബ്ദം അവരുെട മു ിൽ നി ു. കുമാരൻൈവശ ർ ും മ ൾ ുംേവ ി തെ യൗവനവും ജീവിതവും

ു ുു ബലികഴി മാ ിെയ കല ാണി ക ു നിറെയ േനാ ിനി ു. അവർ മു ് ഇറ ിയേ ാൾ വീടിനു മു ിൽ നിര ിൽ നിൽ ു ശശിെയ ക ു. അയാളുെട മു ിൽ ര ു കു ികൾ. ശശി കുനി ് ഒരുപിടി മ ുവാരി കു ികളുെട ൈകകളിൽ ഇ ു. ആ മ ് അവരുെട ഉ ംൈകകളിൽ നിറമു മു ായികളായി മാറി. എ ാ ാല ും എാ രാജ ും ഒരു ജാലവിദ ാരനു ാകും... ശശിയുെട താടിമുടി കൂടുതൽ വളർ ിരു ു. അയാളുെട ക ുകൾ ആദിതി െ ക ുകൾേപാെല കല ിയിരു ു. ആദിേ ത ിൽനി ് തുടർ യായി കതിനകൾ മുഴ ി. െച യുെട ശബദ് ം വർധി ുവ ു. പു ൻ കു ായമി കു ികളും പ ൾ അണി ് കെ ഴുതി െപാ ുെതാ മ ഴി ാരികളും േ ത ിേല ു കൂ മായി േപാകു ു. കു ി നും കല ാണിയും അവരുെട കൂ ിൽ േചർ ു. “െതറ കീയാറായി, േവഗം നടേ ാളീൻ.” ഒരു കാരണവർ പറ ു. അയാളുെട നാവും കാലും കുഴ ിരു ു. ഉ വ യിൽ ആളുകൾ തി ിനി ു. െപൺകിടാവുകളുെട െവളിെ മയമു തലമുടിയും പൗഡർ പുര ിയ കവിളുകളും വിയർ ിൽ നന ു. അവർ പുതിയ കു ിവളകൾ വാ ി ൈകകളിൽ അണി ു. കു ു ൾ പീ ി വിളി ് േ തമു ് ഓടിനട ു. കു ി നും കല ാണിയും ര ് മ ഴി ാെരേ ാെല ആൾ ൂ ിൽ നി ു. “ആദിതി െ റ കയിേ ാ?”കല ാണി േചാദി ു. “അത് േമാ ി ് കയി ു.” കല ാണി ് അ ം നിരാശ േതാ ി.

ചമയ ുരയിൽനി ് േകാൽവിള ിെ അക ടിേയാെട പുറ ുവ ് പാച ീനമായ ആൽമര ുവ ിലൂെട നട ് കടു ൻെത ം തറ കയറി കിഴേ ാ ു തിരി ുനി ് മൂടിവ ് വാളും െചേ ാലും ൈകയിേല ി ആറുപുരയിൽ കടു ൻതറയിൽ നി ുെകാ ് മ ഴിെയ ദർശി ു. കതിനകൾ മുഴ ുകയും വാണ ൾ ആകാശ ിേല ു തറ ുകയറുകയുംെചയു. അനു ഗഹം േതടുവാനായി തി ാർ തറയുെടേനെര തി വ ു. െച ി ൂവുകളും അരിമണിയും നൽകി കടു ൻെത ം തി ാർ ് ആശീർവാദം നൽകി. ഹൂയ്, ഹൂയ്. കടു ൻെത ം പറ ു. ആറുപുര ാര് മ ഴി വാണവർ ഹൂയ് ഹൂയ്. കടു ൻെത ം തറയിറ ി െച ാരുെടയും േകാൽവിള ുകാരുെടയും അക ടിേയാെട േ തം വലംവ േശഷം മ പ ിനു മു ിൽ വ ുനി ു. തി ാർ ചു ും തി ി ൂടി. അവർ ു നടുവിൽനി ് െച മു ിെനാ ് ചില ുകൾ െക ിയ കരി ാലുകൾ ഇള ി ആറുപുരയിൽ കടു ൻ നൃ ം തുട ി. അല ാര ണികൾ െചയ വലിയ കിരീട ിൽ ത ി വളർ ു. െവയിൽനാള ൾ മി ലുകളായി കാലടികളുെട േവഗംകൂടിയ ഇള ിൽ ു ദിവസം മു ് േ തമു ് മ ുയർ ു െപാ ി. കേമണ െവയിൽ മ ുകയായി. ര െകാടികയ ിയ േ ത ിൽ തിറകൾ മുഴുവൻ ിൻ ആടി ീർ ു. ഉ വം കഴിയാറായി. “ന ് േപാകാം.” കല ാണി ീണി ിരു ു. കു അവരുെട തളർ ൈകപിടി ് േ ത ിെ െവ ടവുകൾ ഇറ ി. അവർ നട േവ സൂര ൻ കടലിേല ു ചാ ുെകാ ിരു ു.

മ ഴീ, നിെ കഥ ഇവിെട തീരു ി . കുമാരൻൈവശ രുെടയും അൽേഫാൻസ െ യും അവരുെട മ ളുെടയും കഥ അവസാനി ിരി ാം. പേ , എൽസിയുെടയും േരാഹിണിയുെടയും ആമിനയുെടയും മ ളുെട കഥ തുട ുേ യു ൂ. െകാ ുേ ഫാ ി ് ഇരുവശവും മുടി മിട ി ് എൽസിയുെട മകൾ ൂളിൽ േപാകും. അേ രം േരാഹിണിയുെട മകനും ആമിനയുെട മകനും അവളുെട കൂെടയു ാകും. കുമാരൻൈവശ രുെട വീടിനുമു ിെല ുേ ാൾ മ ഴിയിെല പുതിയ മാ ികനായ ശശി മ ഴിമ ുവാരി നിറമു മു ായികളാ ി മാ ി അവർ ു നൽകും. മ ഴീ, അ െന നിെ കഥ തുടരും. ജീവനുെ ിൽ ഞാൻ വീ ും വരും. നിെ കഥ തുടർ ു െചാ ുവാനായി. സൂര ൻ െക ട േവ, ഉ വം കഴി ് പിരി ുേപാകു ആളുകൾ ിടയിൽ കു ി ൻ പതുെ നട ുമറ ു.