ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

കാര ാേരാ പരിസര ിൽ കാണും. “മ എ ാ ദിവേസാം പ ീല് േപാേകാ് ?” “േപാകും.” “ ീം േപാേക്ാ?” “അേ ാ, എന ും പാർഥി െ ?” ശശി ് നിരാശേതാ ി. അൽേഫാൻസ നും മ ിമദാ യും മാ തമാണ് ൈവകുേ രം പ ിയിൽ േപാകു െത ിൽ, ആ േനരം അവളുെട അരികിൽ െച ാെമ ാണ് അവൻ കരുതിയത്. “ ി ഇ ് പ ീല് േപാ .” “അേ ാ, മാതാവ് േകാപി ിേ ?” “ഒരു ദിവസം േപായിെ ില് േകാപി ി . എ ും േപായിെ ിേല മാതാവിനും േദഷ ം വരു ു.” ഒ ു സംശയി േശഷം എൽസി സ തം നൽകി. പഠി ാനുെ േ ാ തലേവദനയാെണേ ാ പറ ു വീ ിലിരി ാം. കളവ് പറ ാൽ മാതാവിനു േകാപം വരുേമാ എ ് അവൾ ു ഭയമി ാതി . മ ഈയിെട ഒരു കളവു പറ ത് അവൾ ക ുപിടി ു. രാവിെല ബൂ ി ് പ കട ുറ ് മീൻ വാ ുവാൻ പുറെ േ ാൾ മ ഒരു പുതിയ േനാ ു ൈകയിൽ വ ു െകാടു ു. “ഇേതട ാ?”പ േചാദി ു. “അതു കുറി കി ിയ പണ ീ ാ.” മ പറ ു. യഥാർഥ ിൽ ധർമപാലൻ െകാടു തായിരു ു ആ പണം. ഒരു കളവുമാ തം പറ ാൽ മ ഴി മാതാവ് േകാപി ുകയി ായിരി ും എ് അവൾ വിശ സി ുവാൻ ശമി ു. ശിവൻ നട ു വളെര മു ിൽ എ ിയിരു ു. എൽസിയുെട വീട് അടു ാറായി. െഗയ് ിനു മുകളിൽ പടർ ു കിട ു കടല ൂ ളുെട ചുവ ു ദൂെരനി ുതെ കാണാം. “വ ുേ രം ഞാൻ വരും.” പിരിയാൻ േനരം ശശി ഓർമി ി ു.

“ശിവേനം വിളിേ ാ.” എൽസി പറ ു. തി േ ത ിൽവ ് ശപഥം െചയതേ . ശശിേയയും ശിവേനയും വിവാഹംെച ുെമ ?് എ ു കി ിയാലും അവൾ അത് അവർ ു ര ു േപർ ും പ ുവ ു െകാടു ുമായിരു ു. മ ല ിനു ിെല ഇരു ിൽ കാണാവു െച ിെ നിറമു ആദിതി െ ക ുകൾ ഓർ യിൽ വരുേ ാൾ അവർ ് േബാധ യം വരു തായി േതാ ും. ചു ും കു െമഴുകുതിരികളുെട െവളി ിൽ മാതാവിെ ഓമന മു മുഖം കാണുേ ാഴാകെ അവൾ ് ആ മുഖം ൈകയിെലടു ു. ലാളി ുവാനാണു േതാ ുക. മാതാവിെ നീല ുകളിൽ ഒരു കു ിെ നി ള തയാണു ത്. ആദിതി െന അവൾ ഭയെ ടു ു. ആകാശ ിെല വിദൂരമായ ഇരുളിൽ മഴ ാല ിെ വരവറിയി ുെകാ ് മി ലുകൾ നി ം ആളുേ ാഴും ൂളി ാ ദിവസ ളിൽ ന ു െവയിലിൽ മ ഴി വിജനമായി വീർ ുമു ി നിൽ ുേ ാഴും അവൾ ആദിതി െ േലാഹ ുകൾ ഓർ ും. അനീതി െച ു വർ ു ശി യുെടയും നീതി െച ു വർ ു അനു ഗഹ ിെ യും ഉ വം ആ േലാഹ ുകളാണ.് ൈവകുേ രം ശിവനും ശശിയും ച ാതിമാരുെട കൂെട പ ുകളി ുവാൻ േപാകും. ശശി ഒരു േമാശം കളി ാരനായിരു ു. ജീവിത ിൽ ഇ ുവെര അവൻ ഒരു േഗാളടി ി ി . അതുെകാ ് ഇരുടീമുകളും അവെന എ ാേയാഴും ഒഴിവാ ുവാൻ ശമി ും. ഇേ ാൾ അവൻ ഒരു ിരം േഗാളിയാണ്. ശശി അ ു േനരെ കളി മതിയാ ി. “എനി ് ഒരിട ് േപാണം.” “ഏട ാ?” “എൽസിടാട.”

“ ി േപായി വാ.” “ഇേ ാടും െച ാൻ പറ ു എൽസി.” “ഞാനി .” ശിവൻ അ ു േഗാൾ അടി ് ഒരു ഹീേറാവായി നില് ുകയായിരു ു. ഡബിൾ ഹാ ടി ാണ് അവെ ല ം. “വാടാ ശിവാ.” “ഞാനി .” ശിവൻ ആവർ ി ു. ശശി ് ഉ ിൽ സേ ാഷം േതാ ി. അവൻ വീ ും നിർബ ി ി . വഴിയിൽ ശശി അൽേഫാൻസ െനയും മ ിമദാ െയയും ക ു. അവർ പ ിയിേല ു േപാകുകയായിരു ു. മ ി ഒരു കറു വല െകാ ് തലമുടി മറ ിരു ു. അവരുെട ചിറികളിൽ സ അലി ു േചർ ിരു ു. ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകൻ െകാടു ചായം േത ി ാണ് മദാ യുെട ചു ുകൾ ഇ െന ചുവ ിരി ു തും എ ് ശശി ് അറിയാം. വീ ിൽ നട ു എാ കാര ളും എൽസി അവേനാടു പറയും. ശശിെയ ക യുടെന അൽേഫാൻസ ൻ കുനി ് ചരൽ വാരാൻ ഭാവി ു. “ െള ഒടു െ ജാലവിദ .” മ ി അയാളുെട ൈക കട ു പിടി ു: “മായാജാലം കാണി ് കാണി ് കുടുംബം മുടി ു.” അൽേഫാൻസ ൻ നിവർ ് ൈകയിെല ചരൽ താെഴയി ു. േചാ േല ു മു ായികൾ ആയി മാറാെത ചരലുകൾ നിര ിൽ വീണു. “ആണു െളേ ാെലെ ിലും പണിെയട .് ” മ ി േകാപേ ാെട പറ ു: “ ി ് കുടുംബം േപാ ്.” അൽേഫാൻസ നും മ ിയും പ ിയിൽ െച ു. അവിെട ച ാരുെടയും െകാ ാരുെടയും സംഘ ൾ എ ിയിരു ു. അവർ േനർ െ ിയിൽ

പണം ഇടുേ ാൾ അൽേഫാൻസ ൻ ക ുകൾ തുറ ുനി ് ഒരു സ ംക ു. അയാൾ ധരി ിരി ു അയ ഷർ ിെ മുൻവശം ഒരു വലിയ കീശയു ്. പ ിയിൽ വരു ച ാരും െകാ ാരും അയാളുെട അരികിൽവ ് അയാളുെട കു ായ ിെ വലിയ കീശയിൽ േനർ ണം ഇടു ു. കാലുറു ികയുെടയും അരയുറു ികയുെടയും നാണയ ൾ. ഉറു ികയുെട േനാ ുകൾ. പ ിയിൽനി ിറ ി മ ിെയ വീ ിൽെകാ ു െച ാ ി അയാൾ േനെര പാറ ൽ െച ു ു. നിര ിൽനി ു കടൽ രയിേല ് ഇറ ു ഉണ ുമീനിെ മണമു പാതയിൽ ഇടതുവശ ു െപേരരയുെട െപ ി ീടികയിൽ കയറി, കു ായ ിെ കീശയിൽ നി ു പണം മു ിേല ു െചാരിയു ു. സൗരഭ മു പു ൻ വയനാടൻ ക ാവുമായി തിരിെക വീ ിേല .് “െ സായിേവ, എ ീം കടം തരാൻ െ െ ാ ് ആകി .” െപേരര എ ും പറയും. “ആറു മ ും മദാ യ് ും തി ാൻ െകാടു െ ? ഉടു ാൻ െകാടു േ ? ഞാേനടേപാകും അയിന?് ” “െ െപേരെര..” അൽേഫാൻസ ൻ പറയും. “െ ൈമ ല് ഒ ് വേനാെ . ഇെ കടം മു നും ഞാൻ വീ ാം.” അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ും പറയാെത കാൽശരായിയുെട കീശയിൽ നി ു തുവാലെയടു ് ൈക തുട ് തൂവാല തിരിെക കീശയിൽ വ ു. മ ി പറയു ത് മാതാവ് േകൾ ു ു ്. അവൾ െച ു െത ാം മാതാവ് കാണു ു .് ശരിേയത് െതേ ത് എ ് മ ഴിമാതാവ് തീരുമാനി ുെകാ ും. “േമാനിേ ാ ഒ തിലേ ? മദാ പറ ു: “എനിെ ിനാ മു ായി? ി വലുതായിേ ?” അവർ ശശിയുെട കവിളിൽ േ ഹേ ാെട ഒ ു തഴുകി. ആ ൈകയ് ് ന വാസന ഉ ായിരു ു.

അൽേഫാൻസ െ ക ിൽ ശശിയും ശിവനും ഇേ ാഴും കു ു ളാണ.് അവെര കാണുേ ാൾ അറിയാെത അയാൾ കുനി ു ചരൽ വാരിേപാകു ു. മ ിമദാ അൽേഫാൻസ െ ൈക പിടി ുെകാ ് െവളി ം നിറ പ ിയിേല ു നട ു. നട കലു അൽേഫാൻസ െ ബു ുകളുെട ശ ം േനർ ുവ ു. ആ ബു ുകളുെട അടിയിൽ തുളകൾ ഉ ായിരു ു. ഓട ാരിൽനി ു മീൻ വാ ി തിരിെക വരുേ ാൾ ബു ുകൾ നിറെയ പൂഴിയായിരി ും. ഒരു േജാഡി പുതിയ ബു ുകൾ വാ ുവാൻ അയാൾ ് നിവൃ ിയി . ൈമ ൽ വരുേ ാൾ അവൻ വാ ി രും. ഇേ ാഴും അയാൾ ആശ ൈകെവടി ി ി . അവൻ വരാതിരി ി . എ തേയാ വർഷ ൾ ആയി അവൻ േപായി ്. അവൻ േപാകുേ ാൾ ശിവനും ശശിയും കു ു ളായിരു ു. അവൻ വരും എ ് അയാൾ ു നി യമാണ.് ജീവിത ിൽ എെ ിലും ദ ാര ളു ബു ി ് നട ി ുേ ാ? തി ാർ െചരി ിടാെത േകാണകംമാ തം ഉടു ു നട ിരു കാല ുേപാലും അൽേഫാൻസ െ വർഗ ാർ ബു ും െതാ ിയും ധരി ു നട ിരു തെ ? ഇേ ാൾ കാലംമാറി വരികയാണ്. ആറുപുരയിൽ കടു ിെ മകൻ കാൽശരായിയും ബു ും ഇ ുെകാ ാണ് േകാൺെവ ിൽ പഠി ുവാൻ േപാകു ത.് ശശി ധ തിയിൽ നട ് അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽ എ ി. പൂമുഖെ ഉയരമു കേസരയിൽ നിലംെതാടാ കാലുകൾ ആ ിെ ാ ് ഇരി ുകയാണ് എൽസി. ശശിെയ ക ുേനരം അവളുെട കാലുകൾ നി ല ളായി. അവളുെട െവളു കാൽവിരലുകളിൽ പുഴു ടിയു ായിരു ു. അത് എേ ാഴും െവ ിൽ നട ി ാണ്. ൂളിൽ േപാകുേ ാൾ വഴിയിൽ എവിെടെയ ിലും മഴെവ ം

െക ിനില് ു തു ക ാൽ അവൾ അതിലിറ ി നട ും. അതു കാരണം കാൽവിരൽതു ുകളിൽ മാറാ പുഴു ടി. “ശിവൻ വ ിേ ?” “ .” “ ാല് ഞാൻ സ തി ൂ .” “ഓൻ േബാള് കളി ാ. കളി കയി ി ് ഓൻ വരും.” അതും ഒരു െചറിയ കളവായിരു ു. എ ിനാണ് എൽസിയുെട വീ ിൽ േപാകു ത് എ ് ശശി ശിവേനാട് പറ ി ി . “ ാല് ശിവൻ വ ി ു മതി.” “അ േള ും പഷയും മ യും വരിെ ?” “ഓല് വരാൻ േമാ ിയാകും.” അൽേഫാൻസ നും മ ിമദാ യും ഉടെന പ ിയിൽനി ു തിരി ു വരി . പ ിയിൽ േപാകു തു മാതാവിേനാടു പാർഥി ുവാനും സ ടം പറയുവാനും മാ തമ , മ ു ച ാരുമായി വർ മാനം പറയുവാൻകൂടിയാണ.് അൽേഫാൻസ െ കുടുംബെ േ ാെല അവരും ദാരി ദ ം അറിയുവാൻ തുട ിയിരി ു ു. പ ിയുെട പരിസര ിൽ കാണു കാൽശരായികൾ പലതും നര ു തുട ിയിരി ു ു. ദാരി ദ ം കാരണം ഒരു കുടുംബം ഈയിെട മംഗലാപുരേ ു കുടിേയറി. െമാകയ ി മാ ിയുെട കാൽവ കളിെല െച ൻേരാമ ൾ നന ിരി ു ു. വലിയ പൂവുകളു ശീ ിയുെട പാവാട തലമുടിയിൽ നി ു ഇ ി വീഴു ത ീരിൽ കുതിർ ് പിറകിൽ ഒ ി ിടി ിരു ു. ആറാനി തിരു ിയ തുണിയുെട വാരേസാ ിെ വാടയു വടെ മുറിയിൽ വിരി പായയിൽ അഴി തലമുടിയുെട നനവു വീണിരു ു. അതിന് ര ടിേയാളം താെഴ പായയിൽ നനവിെ

ഒേരകേദശ വൃ ം കാണാം. അത് അവളുെട നന ച ിയുെട അടയാളമായിരു ു. കടല ൂ ളുെട കുലകൾ ും ഇലകൾ ും ഇടയിൽ സ മ ുകയാണ.് “എൽസി, േമാ ിയായി.” “ശിവൻ ാ വരാെ ?” “ഓൻ ഇനി വരി .” എ ുെകാ ാണ് വരാ ത് എ ു േചാദി ു മ ിൽ അവൾ അവെ മുഖ ു േനാ ി. ശശിയുെട മുഖം െമലി ി ാണ.് അതു െകാ ് അവെ മൂ ിനു നീളം കൂടിയതായും ക ുകൾ ു വലി ം വർധി തായും േതാ ി ു ു. “ഓൻ വരി ാ ് പറ ു.” “ക രം പറയ േ ാ.” “മാതാവാെണ േനര.് ” “ആതിതി െന പിടി ു സത ം െച .് ” തി ാർ തി ാരുെട ൈദവെ വിളി ് ആണയിടണം. ഫൽഗുനൻ മാ റുെട ഭാര വനജ കാറിൽനി ിറ ുേ ാൾ േജാർജ ിെ േചല കാൽവ കൾ ു മുകളിൽ ഉയർ ി ിടി ു. ഒരു തിള ു കാറാണ് അത.് അതിെ ‘പതീം ’ എ േഹാൺ വളെര ദൂെരേ ാലും േകൾ ും. പ ിയുെട മു ിൽനി ു േഹാണടി ാൽ ഇ ് അൽേഫാൻസ െ വീടുവെര േകൾ ും. വ ാൻ ഇ ൻ എ ും െതാ ിയിൽ െവ വുമായി െഷ ിൽ കയറി കാർ കഴുകി െവടി ാ ും. വാ ി കു മ ഴി ാർ ുേവ ി വിഴു ല ു തു മതിയാ ി. തി ാർ ആെര ിലും ച ാൽ ചാവ് കഴിയു തുവെര തി ാൻ കി ും. ശവ ിനു മുകളിൽ ഇടു പ് കാവുതിയൻ രാമെ അവകാശമാണ.് ഒരി ൽ കാവുതിയേനാട് ഇര ് ഒരു പ ു വാ ി. അതു മുറി ്

ഇ െ താെഴയു ര ു െപ ു ികൾ ു പാവാട തു ി ു. പേമഹം വ ു ച െചറുമൻ െ മുഖ ി പ ായിരു ു അത.് തി ാർ ചെ ിെല വ ാ ി ും കാവുതിയനും ഗുണമു ൂ. ച ാർ ും െകാ ാർ ും മാ ിളമാർ ും ചാവുമി . നാ ിെയാ ുമി . തറവാ ുകാരായ തി ാർ ച ാൽ വലിയ മീൻകൂ ി സദ യു ാം. അ ിെയാഴു ുവാനായി എഴു ായി പുഴ രയിേല ു േപാകുേ ാ തായ കയു ാകും. വഴിനീെള വാഴ ടികൾ നാ ി അതിൽ െനയ’് വിള ുകൾ തറ ുവ ി ു ാകും. ആറുപുരയിൽ കടു െ അ ൻ ആറുപുരയിൽ കുറു െ നാ ിെയാ ു പൂെവടിയു ായിരു ു. മ ഴി ു മുകളിൽ ആകാശംനിറെയ തി പഭേപാെല െവടിെ ിെ െവളി ം നിറ ു നി ു. വയർനിറെയ സദ യു ുവാനും െവടിെ ു കാണുവാനും േവ ി സ ത ിലും ഉ ുശാലയുെട േകാലായിലും കഴി ുകൂടു മ ഴി ദാരി ദ വാസികൾ തറവാ ുകാരായ തി ാർ ച ുകി ുവാനായി ആദിതി േനാട് ഇര ു ു... “ആതിതി നാെണ സത ം ഓൻ പറ ു. ഓൻ വരി ാ ്.” എൽസിയുെട മുഖം വാടി. അവൾ ഒ ും ഉരിയാടാെത കേസര യിൽനി ് ഇറ ി അകേ ു നട ു. ശശി അവെള പി ുടർ ു. ചിതലിരി വാതിലുകളുെട വിടവുകളിലും ചുമരുകളുെട വി ലുകളിലും പകലിരു ു പതി ിരു ിരു ു. “അേ ാ, കവിള െ ആളുകള് ഉ വയ് ാ?” എൽസി പറ ു: “വായില് ആെര ിലും ഉ വേയ് ാ?

പതിെന ് കർ ടകവാവായിരു ു. ആകാശം നന ിരു ു. കാ കൾ മുഴുവൻ താെഴ ഇറ ിേ ായിരു ു. വിജനമായ ആകാശ ിൽ അൽേഫാൻസ ൻ െപാ ിയും താണും കളി ു. താണുവരുേ ാൾ മ ഴി ിയുെട േഗാപുര ിന് ഉയരം വയ് ുകയും അതിനു മുകളിെല കുരിശിനു മൂർ േയറുകയുംെച ും. െപാ ി ഉയരുേ ാൾ െത ുകൾ കുറുതായി വരും. ആ കളി അയാൾ ് ഇ െ ു. കല ിയ മഴെവ ം ഒഴുകു േതാടുകൾ ര നാഡികൾേപാെലയു ായിരു ു. ആദിതി േ ത ിെല കുളം മഴെവ ം നിറ നിര ിെല ഒരു കു ുേപാെല െചറുതായിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ കുളെ ല ംവ ് വായുവിെ ചരിവിലൂെട ഉരു ിറ ി. പേ , ല ംെത ി കുമാരൻ ൈവശ രുെട പീടികയുെട മുകളിലാണ് എ ിയത.് വീ ും ഉയർ ് ശിവനും കൂ ുകാരും പ ുകളി ു ൈമതാനിെയ ല ംവ ് ഏകാ ഗതേയാെട അയാൾ പറ ുതാണു. െചെ ിയത് ആറുപുരയിൽ കടു െ െകാ ാറായ പാട ിനു മുകളിലാണ.് ഒരി ലും ല ിെല ാ ആ കളി അയാൾ തുടർ ു കളി ു. മ ൾേ ാറും കറുക ു ും തി ് വയർ നിറ ു മ ുപിടി ് ബലി ാ കൾ ആകാശെ മറ ് മുരി യുെട ക ുകളിലും വാഴെഞ ുകളിലും ഉറ ം തൂ ിയിരു ു. മ ിയ നന മു ുടു ് ൈകെകാ ി പിതൃ െള വിളി ു വരു കയായിരു ു. ആറുപുരയിൽ കടു ൻ വാഴയില ി ുകളിൽ

ക ിയും കടലയ റിയും കു പ വുെമടു ് െതേ മു േ ു െച ു. കാ കൾ ഇാ ആകാശം അൽേഫാൻസ െ സ മായി. പേ , ആ സ ാത ം പൂർണമായി ഉപേയാഗെ ടു ുവാൻ അയാൾ ു കഴി ി . അതിനുമു ് അയാളുെട ചു ിെല വീർ ബ ീഡി എരി ുതീർ ു. പറ ു തിനിടയിൽ തെ കീശകളിൽ മുഴുവൻ മെ ാരു ബീഡി ുേവ ി അയാൾ പരതി. നിരാശനായ അയാൾ അവസാനം െവടിെകാ ഒരു വൻപ ിെയേ ാെല മ ഴി മ ിൽ വ ുവീണു... രാവിെല താേ ാലുെമടു ു മരു ുപീടിക തുറ ുവാൻ േപാകുേ ാൾ കുമാരൻൈവശ ർ സ യം േചാദി ു. എ ിനാണ് തുറ ു ത്? ആർ ുേവ ി തുറ ു ു? പകൽ മുഴുവൻ തുറ ിരു ാലും ഒരു പൂ േപാലും അേ ാ ു കയറിവരി . ഭരണികളിൽ േലഹ ൾ ഉണ ിവര ു. അരി ളുെട കു ികളിൽ ഈർ മു െപാടി ക പിടി ുകിട ു. വ വരും വരു ുെ ിൽ അതു പിരിവുകാരാണ.് തേലദിവസം ര ുകൂ ർ വ ു. െപ ി ാല ുനി ് വായനശാല ാർ. പിെ , ല ംപിരിവിനു ക ൂണി ുകാർ. കുമാരൻ ൈവശ ർ പറ ു. ഇ െന തുടർ ാൽ ഞാനും ൈവകാെത പിരിവിന് ഇറ ും, എെ കുടുംബെ േപാ ാൻ. ൈവശ ർ ചിരി ു. ് മ ള് ര േ ഉ ൂ! അ ീനാർ പറ ു. ഏയി േ ാ. ഉ താെണ ില് ര ും ആ ളും. അ ീനാർ നിശ സി ു. ് ആെര േപടി ാൻ? ക ിയാർ പറ ു. ഞ െള മ ള് വലതായാല് െള േനാ ിേ ാളും. ഞ ള് ഞ െള വാ ാെന േനാ ിേ ? മൂ ് േചാദി ു. ഒരേണെ െവേ ാം ര ുമു ാലിന് ചായെ ാടിം. കാവുതിയൻ രാമൻ പറ ു. രാവില െ ക ാവും വലി ് ഭൂതെ േ ാെല ഇരേ ാ മ ി മദാ ശപി ു.

തി ാേരാടാ കളി? കാണി ുതരാം. ആറുപുരയിൽ കടു ൻ പറ ു: “ ി ആ വ ാ ി ക ുെ േമാനേ ! ാ ഇെ േപര?് “ഇ ൻ.” “ ാ.ഇ ൻ. േ ാ ് േകറി വാേടാ ഇ രാ. എേടല് നി ” ഇ ൻ ഇടയിൽനി ് ആറുപുരയിേല ു കയറി. ൈകയിൽ ഒരു േഷാഡതി ബു ്. “എ ര ൈപശയാടാ ഇെ േഷാഡതി ?് ” “ര ു മു ാല. ഒ ാം ൈ പസ് മാൻ മാർ ് െകാട.” “ര ു ടി ് മുറി ്. ഒ ് എന ും ഒ ് ച ില ും” കടു ൻ മടിയിൽനി ് ഒരണ എടു ് ഇ നു െകാടു ു. അവൻ ചുവ േഷാഡിതി ടി ുകൾ രെ ം ചീ ി കടു നു െകാടു ു. ടി ിനു പിറകിൽ ൈ പസുകളുെട ലി ു ായിരു ു. “ പറ ു....” “ ാ ഓള് പറ ത?് ” ആറുപുരയിൽ കടു ൻ േചാദി ു. ഇ ൻ പരു ിനി ു. “ത ി ളി ാെത കാര ം പറെയടാ.” “അ ുറു വായ തരാൻ. ര ു േതേ ം.” ക ുവിെ പുരയിൽ തീ പുകയാറി . ഇ ൻ എവിെടെയ ിലും െത ിനട ു തി ും. വ ാ ിയും മ ു കു ികളും പ ി. ദാരി ദ ിനു പുറെമ ക ുവിെ ൈകകാലുകളുെട സ ികളിൽ േവദന. ചിലേ ാൾ എഴുേന ് ഇരി ുവാൻേപാലും വ ാ. കുമാരൻ ൈവശ രാണ് ചികി ി ു ത.് “ഈന് മു ് േമടി നാലുറു ഓള് മട ി ി ി . പിേ ം കേടാ? ” “േറഷൻ േമടി ാനാ.”

കടു ൻ ഒരി ൽകൂടി മടി ീല അഴി ് അ ് ഉറു ിക എടു ് ഇ ന് െകാടു ു. “ദാ, ആട് ാ ര ു േതേ ം എടുേ ാ.” െതേ റ ിൽ മലേപാെല ഉയർ ുകിട ു േത ാ ൂ ാര ിനുേനെര അയാൾ ൈകചൂ ി. ഇ ൻ ര ു വിള േത എടു ് ഇടവഴിയിൽ ഇറ ി കുമാരൻ ൈവശ രുെട പീടികയിേല ു നട ു. “ഫ ് ൈ പസ് മാൻ മാർ ് െകാട. െസ ൻഡ് ൈ പസ് മു ാൽ ഡസൻ ാസ.് ” “െ ഇ ാ, മു ാൽ ഡസൻ ിനാ? ഒരു ഡസൻ തിക ും ആ ി ൂേട?” “േതർഡ് ൈ പസ് ഫൗ ൻ െപ ്. േഫാർ ് ൈ പസ.് ...” “മതി, ഒരു ടി ് തേ ീൻ.” കുമാരൻ ൈവശ ർ ഒരു അരയണ എടു ുെകാടു ു ടി ് വാ ി. അയാൾ ് ഒരു കുടയുെട ആവശ മു .് പഴയ കുട തുലാവർഷം അതിജീവി ുെമ ു േതാ ു ി . പേ , മ ിയ യ് ു താൽപര ം ാസിലായിരി ും. “ആെര ിലും േകറിവ ാല് ിരി ചായ കാ ിെ ാടു ാൻ ഒരു ാേസാ േകാ േയാ േ ാ ഈട?” മ ിയ പറയും. ഒരുദിവസം വ ുെപാ ിയ ാസിൽ ചായ കുടി ി ് മാ ിയുെട ചിറി മുറി ു. കീ ു ിെ ഇടതുവശം മുൻഭാഗ ായിരു ു മുറിവ.് േചാര തു ിയേ ാൾ െമാകയ ിെ ് േപടി ുേപായി. യമാെണ ു വിചാരി ു. പി ീടാണ് ചു ിൽ ഒരു നീ ൽ അറി ത.് “കുമാരാ, ഓൾെ െ ിലും മരു ു െവ ു െകാടു .് അത ് േപാകും.” മാ ിയുെട ചിറി പിടി ു േനാ ിയി ് കുമാരൻ പറ ു. അയാളുെട വിരൽതു ിൽ േചാര കലർ ു. “ എ ളാ നറുെ ട് ?് ” “വര് മാസം ആറിന്.”

അതു പറയുേ ാൾ ഇൻ ൈവശ രുെട മുഖ ുേനാ ിയി . െതാ ടു പ ീടിക അ ീനാരുേടതാണേ ാ. ഇ ൻ അേ ാ ു കയറി. “ഞ ളട ് കായി .” പിരിവുകാെര കാണുേ ാൾ അ ീനാർ പറയും. “േബേണ ില് ിരി പുളിേയാ െമാളേകാ എടേ ാ.” പേ , അതുേപാലും അവിെട ക ിെ ു വരാം. ഏഴുമ െള േപാ ുവാൻേവ ിയാണ് പീടിക തുറ ു ക വടം തുട ിയത്. ഇേ ാൾ പീടികെയ േപാ ുവാനും മാർഗമി ാതായിരി ു ു. മ ഴി ാർ പലതും പറയു ു. മൂ മകൾ റു ിയ ആണ് െചലവിനു തു സ ാദി ു െകാ ുവരു ത് എ .് അ ീനാരുെട വീടർ ഈയിെട മ ായി. മ ഴി ാർ ് ഇതുവെര ഉ ി ിയുെട മുഖം കാണുവാൻ കഴി ി ി . അവരുെട വലതു തുട മാ തേമ അവർ ക ി ു ൂ. മഴയി ാ േ ാഴും വലിയ കുട തുറ ുപിടി ു മുഖം മറ ുെകാ ാണ് അവർ നട ിരു ത്. നട ുേ ാൾ ഇടതുവശം ഉടു കാ ിയുെട മുൻഭാഗം മാറി വലതുകാൽവ െവളിയിൽ കാണും. നട ിനു േവഗത കൂടു തിനനുസരി ് കാൽമു ും പി ീടു തുടയും കാണാം. അ െന നട ിെ താള ിെനാ ം തുറ ുകയും അടയുകയും െച ു കാ ിയ് ിടയിലൂെട പത മാകുകയും അ പത മാകുകയും െച ു തുടയുെട െവളു ് ഇേ ാൾ ഒരു മ ഴി േയാർമമാ തം. പ ുവർഷം മു ു കുള ിൽനി ് ഉ ാൻ ഹാജി െകാ ുവ ു െകാടു കുടയാണ് അ ീനാർ ഇേ ാൾ ഉപേയാഗി ു ത്. അൽേഫാൻസ െ ബു ും ആ കുടയും ഒരുേപാെല. അതു തുറ ു പിടി ് മുകളിേലാ ു േനാ ിയാൽ നര ശീലയിൽ തിള ു നീല ദ ാര ൾ കാണാം. “ൈപേശ ില് ര ു തീെ ി തേ ീൻ.”

ഇ ൻ പറ ു. ഈയിെടയാണ് അവൻ പുകവലി തുട ിയത്. അതറി േ ാൾ വ ാ ി െച െന ത ാൻെച ു. ര ് ഒ കമാർ ് തീെ ി ു പകരം ഇ ൻ ര ു ടി ുമുറി ് അ നാർ ു െകാടു ു. എ ി ് കുമാരൻ ൈവശ ർ കാണു ി എ ് ഉറ ുവരു ി, രഹസ മായി ര ു ടി ുകൾകൂടി മുറി ു ഫീയായി െകാടു ു. ഇ ൻ അവിെടനി ് ഇറ ി െതാ രികിലു മഹിളടീ റുെട വീ ിേല ു കയറിേ ായി. “എ ളാ നറുെ ടു ് ൈബശ െര?” “നറുെ ടുേ ാ? േ പായ ം പറയാെത മാ െള, ഒരി ലും നറുെ ടു ാ േഷാഡ ിയാ അത.് ” കുമാരൻ ചിരി ു. അ നാർ ു സംഗതി മന ിലായി . അയാൾ ഒരു പുതിയ കുട സ ം കാണുവാൻ തുട ി. ൈവശ ർ മ ിയ യുെട പഴയ ഉടുതുണിയിൽനി ു ചീ ിെയടു തുണിെകാ ു മരു ുകു ികളിെലയും ഭരണികളിെലയും മ ഴിെ ാടി ത ി ുട ു. ഘ ത ളുെടയും അരി ളുെടയും ഒരു പഴകിയ വാട. േമാ ി ് ശ ാസ ിനു തട മു മാ ിളയ് ു കൂശമാ രസായനം െവറുെത െകാടു ുമായിരു ു. ഇേ ാൾ ആ ഭരണി ഒഴി ് ഉണ ി ിട ു ു. അെ ിലും കൂശമാ ംെകാേ ാ കനകാസവംെകാേ ാ മാ ിളയുെട വലിവ് ഇനി മാറുെമ ു േതാ ു ി . ൈവശ ർ കുഴ ുമയമു കേസരയിൽ ഇരു ് അ െ െപയി ർ നിവർ ി. “ക ാസില് ാ ബിേശശം ൈബശ െര?” എഴു ും വായനയും അറി ുകൂടാ അ നാർ ു വിേശഷ ൾ പറ ുെകാടു ു ത് കുമാരനാണ:്

“െകാള ില് ഒരു ക ല് മു ി.” “അേ ാ, അയില് മു ുനും മാ ളമാരേ ?’ അ ീനാരുെട വിചാരം െകാള ുനിറെയ ഴിയിെല മാ ളമാരാണ് എ ാണ.് “അത് അറബികെള ക ലാേപാലും.” അ നാർ ു ആശ ാസമായി. മ മ ലും മല ുറ ും െകാള ിലും മാ തെമ മാ ിളമാർ ഉ ൂ എ ാണ് അയാളുെട വിശ ാസം. “അ ീനാരമാ െള, ഞ ള് േകേ ാ-അറബികെള നാ ില് നിറ ും െപേ ടാളാണ.് ” “അെത ാ ൈവശ േര?” “കാറിലും ബ ിലും ഒയി ു എ .” “അത് ഞ െ ിനാ? ഞ ്ഈജ ില് കാറും ാകി . ബ ും ാകി .” കാറും ബ ും േപാകെ , ഒരു ൈസ ിൾ വാ ാൻേപാലും അ ീനാർ മാ ിളയ് ് ഈ ജ ിൽ കഴിയുേമാ? ഉ ാൻഹാജി െകാള ിൽനി ു െകാ ുവ തിള ു ൈസ ിളിൽ കയറി പുഴ രയിലൂെട ഓടി ു േപാകു തു കാണുേ ാൾ അ നാർ െകാതിേയാെട േനാ ിനില് ും. താനും അ െന ൈസ ിളിൽ സവാരിെച ു തു സ ം കാണും. ഉ ാൻഹാജിയുെട െവ ി ിള ു ൈസ ിൾ സ രി ു പുഴ രയിൽ ഇ് ദാരി ദ ം അഴി ാടുകയാണ്. മാ ിളമാരുെട േമയാ പുരകൾ േചാർെ ാലി ു ു. േന ഴവും പശുവിൻെന ും തിേ ു മാ ിള ു ികൾ വിശ ് മുതിര തി ു ു. ഫാൻസിൽ പണിെയടു ു വരുെടയും അവിെടനി ു െപൻഷൻ വാ ു വരുെടയും വീടുകളിൽ എ ും സമൃ ിയും ആർഭാടവും. തറവാ ുകാരായ തി ാർ സ ് വി ും കടം വാ ിയും തിറയു വം നട ു ു.

മ ു തി ാർ ക വടം െചയും ഗുമ ണി െചയും കഴി ുേപാരു ു. അ െന തുടരു ു മ ഴി ഥ. മരു ുപീടിക നട ി കുടുംബം േപാ ുവാൻ ഇനി കഴിയുകയി എ ് കുമാരൻ ൈവശ ർ ് അറിയാം. ആറുപുരയിൽ കടു െന േപാെല സ ം പണവും ഇെ ിലും ൈവശ ർ ും ഉ ് ഒരു െചറിയ െത ിൻപാടവും അ ം കൃഷി ലവും. ഇനിയു കാലം ശശിയും ശിവനും ഒരു വഴി ാകു തുവെര, അതുെകാ ുേവണം കഴി ുകൂടുവാൻ. മ ിയ യ് ് ഇനിയു കാലം പു പർ ിയിൽ കഴി ുകൂ ുവാനാണ് ആ ഗഹം. െമാകയ ിെപ ് ഇേ ാൾ വീ ിെല ഒരംഗംേപാെലയാണ്. അവെള ഒരു ിെ കൂെട പറ യയ് ണം. ആ ഉ രവാദി വും കുമാരെ തലയിലാണ്. അ െന േപാകു ു കുമാരൻൈവശ രുെട കഥ. കഥകൾ ഇനിയുമു ്. മാധവൻകഥ, ൈമ ൽകഥ.... പുലർ യ് ് മ ിയ കുളികഴി േശഷം െന ിയിൽ വിഭൂതി ചാർ ി. മൂ യുെടയും കൂറയുെടയും മണമു അവരുെട കിട ു മുറിയിൽ ശീ സത സായിബാബയുെട ഒരു ചി തം കാണാം. അതിനു മു ിൽ ക ി ു വ വിള ് മുറിയിെല ഇരുളിൽ കാരുണ ിൻ കാ ി പര ി. മ ിയ യുെട കിട ുമുറിയിൽനി ു കാല ഴ ിെ യും ദജീവികളുെടയും വാട മാ ് അവിെട വിഭൂതിയുെടയും ച ന ിെ യും പരിമളം പര ുവാൻ തുട ി. വീ ിൽ നി ു പുറ ിറ ാ മ ിയ യ് ് എവിെടനി ാണ് വിഭൂതിയും മ ും ലഭി ു ത്? “സായിബാബഭഗവാൻ േമാ ി ് ട ് വ് ത താ.” മ ിയ പറ ു. “സായിബാബ തി നാ?” ആറുപുരയിൽ കടു ൻ േചാദി ു.

സത സായിബാബെയ കിട ുമുറിയിൽ ആരാധി ാൻ തുട ിയേതാെട മ ിയ യുെട മാറിയാലും മാറാ ജലേദാഷവും ശ ാസമു ലും മാറി. അവർ രാവിൽ ഈശ രവിചാര ളുമായി ഒരു കു ിെനേ ാെല ശാ മായി ഉറ ു ു. ...നിറംമ ിയ ഒരു നൂലിനു മുകളിൽ ഒരു മൂ അന ു. തവി ു നിറമു ഒരു തടി ചരടിൽനി ാണ് ആ നൂൽ േവർെപടു ത.് ചരടിെ ഇരുവശ ളിലും പ ായലിൽ െവളു പാ ുകൾ കാണാം. നിറംമ ിയ നൂൽ ര ിട ളിൽ മുറി ുേപാകു ു. കിഴ ് നുരയു പ യ് ിടയിൽ ഒരു നീല സിൽ ാട് മി ി ിട ു ു. താൻ വളെരയധികം ഉയര ിൽ എ ിയിരി ു ു എ ് അൽേഫാൻസ ു മന ിലായി. അയാൾ തെ ൈക ിറകുകളുെട ഒരു ചലന ാൽ വായുവിലൂെട താേഴ ു താണുവ ു. നീലനാട പുഴയായും തടി ചരട് നിര ായും നിറംമ ിയ നൂൽ ഇടവഴിയായും അതിൽ അന മൂ തപാൽ ാരൻ ഉ മനായും ഉരു ിരി ുവ ു. കാ ി ു ായം ധരി ഉ മൻ േപ ി ിയുെട പുരയിേല ു മറ ു േപായ വഴി വീ ും ഓർ ുെകാ ് ൈകയിൽ മു ദകളു ഒരു കവറുമായി ഇടവഴിയിലൂെട നട ു. െകാ ിെല െവ ുപടവുകൾ കയറി അയാൾ മു ് എ ി. “ഈെട ആരും േ ?”അയാൾ വിളി ുേചാദി ു. അൽേഫാൻസ ൻ മെ ാരു ജാലവിദ കാണി ുവാനായി കറു െതാ ിധരി ്, ത ാറായി നി ു.

പെ ാ ത് മാധവൻ അവെ അ െനേ ാെല തെ യും മൂ ് െപാടിമ ളയും മ ഴിയിൽ ഉേപ ി ് പരേലാകം പാപി ിരി ും എ ാണ് േപ ി ി നിരീ ത.് “െ േമാൻ ഇ ുെ ില് ഈയുേ ാൾ ് ഇ െന ക െ േട ി വേരാ്? ക ീര് കുടിേ ിവേരാ്? കുമാരൻൈവശ ർ മി ാെത നി ു. “െ ൈവശ േര, ൈദവ ും ക ില് േചാേര ാ ായാല് ാ െച ാ? െചല ം നിരീ ും െക ി ൂ ി ച ാെല ാ .് ..” അരിയും േത ായുമായാണ് ൈവശ ർ വ ത.് അതു ക േ ാൾ േപ ി ി ു സ ടമാണു േതാ ിയത.് “ ും േപാ േ അ യി ാ ര ു മ െള? എ ും െന ആരാെ കാേര ാം. േനാ ി നട ാല് മതിേയാ?” ൈവശ രുെട പാര ൾ അവർ ു ന ായി അറിയാം. ഒരു തി ൻ ഉ തിെന െകാ ുേപായി. ഒരു േമാനു തിെനയും െകാ ുേപായി. പേ , േപ ി ി കു ിരുതയ് ് െത ുപ ി. അവൾ വിചാരി തു േപാെല ൈദവം അ ത കൂരനായിരു ി . അെ ിൽ െവയിൽ മൂ ു തിനുമു ുതെ തപാൽശിപായി ൈകയിൽ ഒരു ലേ ാ ുമായി വരുമായിരുേ ാ? അതിനു പിറകിൽ മാധവെ േപരും േമൽവിലാസവും വൃ ിയു ൈക ടയിൽ േപാെല അവെ എഴുതിയിരു ു. അവെ മന ു അ രാഭ ാസം ൈക ടയും െതളി താണ്. ഇെ ിലും കു ിരുതയ് ് ആ ൈകയ രം ക ാൽ തിരി റിയാം.

...ഇറയ ിരു ് േരാഹിണി ക ീർ ഒലി ി ു. അവളുെട െകാ ു മുഖം കല ിയിരു ു. “േമാെള ിനാ കരയ ത്?” മു േ ു കയറിവ കുമാരെ ൈകയിൽ േപ ി ി ു കാലിൽ പുര ുവാനു കുഴ ു ായിരു ു. അയാൾ േകാലായിൽ കയറിയേ ാൾ അവിെട ഇരു ് വ ിയും കരയു താണു ക ത.് കുമാരൻ പരി ഭമി ു: “ ാ കു ികെള, ിനാ ള് കരയു ത?് ” വി ചുവരിെ േനെര തിരി ുനി ് പാവാടെകാ ് ക ുകൾ തുട ് കുമാരെന േനാ ി മ ഹസി ു. “ൈവശ െര, എനി ു െകായ ും േവ ാ, കഷാേയാം േവ . ഇ ിരി െവഷം ത ് െ അ ് െകാ .് ” “ ാ, ് പ ി?” “ൈവശ ര് കാണു ിേ . അ പ ിരു ് ര ും ചിണ ു ത്? രാവിെല മുതല് ഇരു ് കരയാ? ഓെല അ ച ിന് ഇരു ് കരയാൻ...” രാവിെല മുതൽ ര ാളും ഒ ും കഴി ി ി . ഉ യ് ു െവ ക ി അേതേപാെല കല ിൽ കിട ു .് ഇ ാ േത യും മുളകും അര ു ാ ിയ ച ി കാവുതിയൻ രാമെ നായ കടി ുെകാ ു േപാകുകയുംെചയു. “െ മാധവൻ ഇ ുെ ില് ഈയുേ ാള് െന നരകിേ ി വേരാ കുമാരാ?” േരാഹിണിയും വ ിയും കി കുടി ാ തുെകാ ് കു ിരുതയും കുടി ി . ബാലേഗാപാലൻ കുേറേനരം കാ ുനി ു. അവസാനം മ നശി േ ാൾ ൈക കല ിലി ് നാല തവണ

വാരി ുടി ു. ചി കടി ുെകാ ുേപായ കാവുതിയെ നായിെന ശപി ുകയുംെചയു. പ ് േബാംൈബയിൽനി ് മാധവൻ െകാ ുവ പാ ാണ് േവഷം. അത് നര ുേപായിരു ു. കുേറ ാലം അത് ഉപേയാഗി ാെത കിട ു. ഒരു ദിവസം േപ ി ി അതിെ ഇരുകാലുകളും മുറി ുമാ ി അെതാരു നി റാ ി മാ ി. “ ള് ിനാ കരയ ത് ് പറ ി േ ാ മ െള?” കുമാരൻ അടു ുെച ് വ ിയുെട തലയിൽ തേലാടി. അവർ പഠി ു ൂളിെല ആനിേവ റിയാണ് ഇ ്. വ ി ും േരാഹിണി ും ഇ ുേപാകുവാൻ കു ായമി . ൈവകിേ ായി. കുമാരൻ വിചാരി ു. ഇനിയിേ ാൾ എ ു െച ുവാൻ. അയാൾ തിരിെക േപാകുേ ാൾ ച ി തി ു കുടൽ പുക ു ക ിൽ െവ വുമായി കാവുതിയെ നായ ബിലി ിമര ിനു ചുവ ിൽ ഇരി ു തു ക ു. “െ േമാെ ക ാ.” വിശ ാസം വരാെത കു ിരുത ലേ ാ ് തിരി ും മറി ും േനാ ി. നാലതിരുകളിലും നീലയും െവ യും ചവ ും വരകളു ഒരു ലേ ാ ായിരു ു അത്. തൽ ണം അവർ ആദിതി െ െവ ാ ിന് ഒരു േകാഴിെയ േനർ ു. “െ വ ി, ഒ ് വായി ് േമാെള.” വ ി കവർ ചീ ി ക ് ൈകയിെലടു ു. അതു നിവർ ിയേ ാൾ ഇളംമ നിറ ിലു ഒരു കടലാസ് താെഴ വീണു. അതിൽ ന റുകളും ഒ ുകളും മു ദകളും ഉ ായിരു ു. എഴു ു വായി ുേ ാൾ വ ിയുെട ചിറികൾ വിറയാർ ു. അവളുെട ഇടതുക ിെ വലതു േകാണിൽ നനവു പടർ ു. ആ നനവ് ഊറി ഒരു െവ ിയായി കീേ ാളയുെട അരികിൽ ത ിനി ു.

“ ാ േമാെള ക ില?് ഏത് നാ ിലാ െ േമാൻ?” “ദുബായില്.” “അേതട ാ?” വി ് അറി ുകൂടായിരു ു. അവൾ ശിപായിയുെട മുഖ ു േനാ ി. “അദ് കടലിന ുറ ാ.” “െ ൈദവേമ!” കു ിരുതയ് ു തളർ േതാ ി. ആേരാടും പറയാെത കടലും കട ാേണാ മാധവൻ േപായത്? ഇ തകാലം അവൻ അവിെട എ ു െച ുകയായിരു ു? എ ാണ് ഇതുവെര ഒരു കാർഡുേപാലും എഴുതി അയയ് ാതിരു ത?് ആ േചാദ ൾ ു ഉ ര ൾ ഒ ും മാധവെ ക ിൽ ഇ ായിരു ു. ര ു വരികൾ മാ തം. സുഖംതെ . പണം അയയ് ു ു. ശിപായി വ ിയുെട ൈകയിൽനി ു ന റുകളു കടലാസുവാ ി കേ ാടി ു. “അെത ാ േമാെന?” ന റുകളും മു ദകളും കു ിരുതെയ ഭയെ ടു ി. പ് െവ ാരുെട കാലം മാധവൻ ഒളിവിലായിരു േ ാൾ േപാലീസുകാർ അവളുെട പുരയുെട കതകിൽ ഒ ി ുവ കടലാസിലും ഇതുേപാെല ന റും മു ദയും ഉ ായിരു ു. “േപടി .” ശിപായി പറ ു: “ഇദ് ൈപശയാ.” അയാളുെട മുഖം വ ാെത വിളറിയിരു ു. “എനെ ിനാ ൈപശ? െ േമാൻ ജീവി ിരി ു ു േ ാ. അദ് മതി എന .് എെ ൈവദവേമ” അവരുെട ക ുകൾ നിറ ു. “ ിരി ത ി.” ഡാഫ് ് തിരിെക െകാടു ുേ ാൾ അയാളുെട ൈകവിരലുകൾ വിറ ു. വ ി ഒരു ാ ിൽ ത ീർ

ു ുു െകാ ുവ ുെകാടു ു. അതു വാ ി അയാൾ ര ു കവിൾ കുടി ു. “ ഡാഫ് ് നേ ാണം സൂ ി ുവേ ാളീൻ, അ ായിരം ഉറു ാ,” അയാൾ കാ ി ു ായ ിെ മുൻഭാഗം ഉയർ ി മുഖംതുട ു. അയാളുെട അയ നീളൻ കളസം വാഴനാരുെകാ ് അരയിൽ െക ിനിറു ിയിരു ു. േപ ി ിയുെട മുഖ ് ഒരു ഭാവേഭദവും ക ി . തെ ആേരാ കളിയാ ു താണ് എ ് അവൾ സംശയി ു. ഈ കാലമ തയും ൈദവം തെ യും മ െളയും ക െ ടു ി. േരാഗവും ദാരി ദ വും ൈക ി ുത ു. അെതാ ും േപാരാെത ൈവവം തെ കളിയാ ുവാനും തുട ിയിരി ുകയാേണാ? കളി ി ുെകാ ു. കുഴിയിൽ േപാകു തുവെരയേ ഉ ൂ, ഈ കളി? “നേ ാണം െവേ ാളീൻ.” തപാൽശിപായി ആവർ ി ു. അയാൾ ാ ിെല ബാ ി െവ വും കുടി ു തെ കുടയുെമടു ് മ ഴിയിേല ് ഇറ ി. ആദ ം വഴിയിൽ ക കാവുതിയൻ രാമേനാട് ആ കഥ പറ ു. രാമൻ വിശ സി ി . പി ീട് ക ാവു വില ു െപേരരേയാടു പറ ു. െപേരരയും വിശ സി ി . ഒ ുവ ു ക ുമു ിയ ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിേനാടു പറ ു. അയാളും വിശ സി ി . പാറ ൽനി ു മീൻ വാ ിവരു െവളു തി ൻ കു ാമൻ വ ീലിെ കുസിനി ാരൻ ഒേതനേനാടു പറ ു. അയാളും വിശ സി ി . െപൻഷൻ വാ ാൻ േപാകു േദവു എഴു േയാടു പറ ു. അവരും വിശ സി ി . മരു ുപീടിക േനാ ുവാൻ അ ീനാർ മാ ിളെയ ഏ ി ് അരി വാ ി വീ ിേല ു േപാകു കുമാരൻൈവശ േരാടു പറ ു. അയാൾ വിശ സി ു.

“എനി ് പേണാം േവ െപാ ും േവ . അവൾ കര ു: “എനി ് െ േമാെന ക ാല് മതി.” “ഓൻ വരും.” കുമാരൻ സമാധാനി ി ു. അയാൾ സ യം സമാധാനി ുകയും െചയു. വർഷ ൾ കഴി ി ും മാധവെ ഒരു വിവരവും ഇ ാതായേ ാൾ, അയാളിലും ആശ വളർ ിരു ു. മാധവനു വ തും സംഭവി ു കാണുേമാ എ ് അയാൾ ഭയെ ിരു ു. ജീവേനാെട ഉെ ിൽ അ യ് ് ഒരു കാർെഡ ിലും എഴുതിയിടുമായിരു ിേ ? ആ ഭയം തീർ ു. “േനരം ഒരുപാടായി. ഒറ ം വരി . നാലും ഞാെനാ ു െകട െ .” കുമാരൻ മുഖ ുനി ് കമലയുെട ക ട ഊരി. ഇ ു കുെറ ാല ിനുേശഷം സുദീർഘമായി അയാൾ കമലേയാടു സംസാരി ു. പുറ ് ഇരു ും മി ലുമായിരു ു. കറ ് േപായി നിര ിെല വിള ുകൾ െക ിരു ു. ക ട ഊരിയേ ാൾ ഇരുൾ നാലുഭാഗ ുനി ും ഒലിെ ി. അതിൽ ശ മി ാെത മി ലുകൾ പാളിയണി ു. അയാൾ ൈകകൾ െന ിൽ പിണ ുവ ു ക ിലിൽ മലർ ുകിട ു. കാ ിൽ മഴ ു ികൾ അയാളുെട ശരീര ിൽ വ ുവീണു. ജനൽ ാളികൾ അടയ് ാെത മഴയുെട കുളിരറി ും മി ലിെ െവളി ം ക ും അയാൾ വളെരേനരം അ െന കിട ു... “ ള് േകേ ാ?”മ ി പറ ു: “ആ േപ ി ീെ േമാൻ അ ായിരം ഉറു ിാ ഓെ അ് അയ ിരി ു ത ്.” “മാതാവിനു ുതി.” “ ും േ ഒരു േമാൻ? െകാ ം എ ിരയായി ഓൻ നാടുവി ി ്? ഒരു മു ാല് അയ ുതേ ാ

ഇതുവെരയായി ്? അെ ില് എ െന അയ് ാനാ? െള േമാനേ ഓൻ... അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു പർവതംേപാെല കസാരയിൽ അമർ ു. ഉ യുറ ം കഴി ് എഴുേ ുവ തിനാൽ, ക ുകൾ ഇടു ിയിരു ു. വ ീർ കവിളുകൾ ഇരുവശവും തൂ ി ിട ു. പുരിക ൾ െകാഴി ു േപായ മുഖം ചീർ ിരു ു. “ ാലും ആ േപ ി ി സുകൃതം െചേയാളാ.” “ഓള ചി റയ , ക െ ത.് ” അൽേഫാൻസ ൻ പതുെ കസാരയിൽനി ് എഴുേന ു. ഇ ു ക െ ടു വർ ് നാെള മ ഴിമാതാവ് സുഖം നൽകും. തെ ക ാടുകളും ഒരുദിവസം അവസാനി ും എ ് അയാൾ വിശ സി ുവാൻ ശമി ു. തപാൽ ശിപായി ഉ മൻ ഒരു ലേ ാ ് എടു ു തരും. അതിൽ മു ദയും ന റും ഉ ... േപ ി ി കു ിരുതയ് ു വ സൗഭാഗ ളിൽ നാ ുകാർ സേ ാഷി ു. ത ളുെട സേ ാഷം അറിയി ുവാനായി അവർ ഓേരാരു രായി െകാ ിെല െവ ുപടി കയറി അവരുെട വീ ുമു ് എ ി. ആദ ം വ ത് കാവുതിയൻ രാമനായിരു ു. അയാളുെട പിറെക ശ മു ാ ാെത ക ുചി ിെ ാ ് അയാളുെട നായയും കയറിവ ു. മുളകുച ിയുെട എരിവ് ഒരു രതി ൃതിേപാെല അേ ാഴും അതിെ െന ിൽ ത ിനി ിരു ു. അവർ ു പിറെക വ ാ ി ക ുവും മകൻ ഇ നും ഓടിെയ ി. അ ാടിയിൽ നി ു മീനും പ മാ യും വാ ി വരു ച ുവാശാരിയുെട ആശാരി ിയും അവിെട ഒ ുകയറി. ആടിെന േപാ ാ ചാ ു തെ വാതെപാ ിനു മരു ുവ ് ആശു പതിയിൽ നി ു തിരിെക വ ത് ആ വഴിയാെണ ിലും, അേ ാ ു കയറിയി . “ദുബായില് ഏട ാ ഇ ര ാരം ൈപശ?”

കു ുവിെ ചായ ീടികയുെട മു ിൽ നി ുെകാ ് അയാൾ േചാദി ു: “ൈപശ മു ുനും ഫറാൻസിലേ ഉ ത്?” “ദുബായില് മരുഭൂമീം, ഈ പേയാം മാ രേമ ഉ ൂ.” ധർമ പാലൻ പറ ു. “അദ് ലാ ാറ് പിടി നാടാ.” അ െനേ ാെല മകനും വിശ ാസംവരു ി . മാധവൻ ദുബായിൽ നി ് ഇ തയധികം പണം അയ ു എ .് “അയില് എേ ാ ക ളി .് ” ആടിെന േപാ ാ ചാ ു തുടർ ു. േപ ി ി കു ിരുത കുമാരൻൈവശ േരാെടാ ി ് ബാ ിേല ു േപാകുേ ാൾ മ ഴി ാരുെട ഒരു െചറിയ സംഘം അവെര പി ുടർ ു. കാവുതിയൻ രാമനും അയാളുെട നായയും ച ു ആശാരി, െവളു തി െ വ ി ാരൻ കു ു, അ നാരുെട മകൻ മൂ , േതാ ി ി മാരിയ , വ ാൻ ഇ ൻ. തെ പുതിയ മാളികയുെട മു ിൽ ഇരു ് ആടിെന േപാ ാ ചാ ക ിയാേരാടു പറ ു: “കു ിരുേതെ വിജാരം ആ ക ാസുംെകാ ് േബ ില് െച ാല് ഓല് ൈപശ വാരിെ ാടു ും എ ാ. ഞ ് കാണാേലാ.” കു ിരുത പണമി ാെത, ഇളീഭ യായി, ബാ ിൽനി ു തിരിെക വരു തുംകാ ് അയാൾ ഇരു ു. ക ിയാർ േപായി. പിറെക െവളു തി െ കുസിനി ാരൻ ഒേതനൻ വ ു. അയാളുെട തലയ് ു മുകളിൽ ഒരു െമലി മ ഴി ാ വ മി ു പറ ിരു ു. “ ാ ഒെതനാ സ ില്?” “മീന” കാ ഒേതനെ തലയ് ു മുകളിലൂെട പറ ്, ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിൽനി ് അ മകെല

െച ിരു ു. അതിെ ക ുകൾ ഇേ ാഴും ഒേതനെ ൈകയിെല സ ിയിലാണ്. “ ാ അ െള?” മാണി േകാണിയിൽ വ ുനി ് േലാഹ ം പറ ു: “ ി ാ എേടല് നി ് ?് കാരി വാ ഒേതനാ.” പുതിയ മാളിക പണിതേതാെട, ഒേതനന് അേ ാ ു കയറിെ ുവാൻ ഒരു മടിയാണ.് ഒേതനെനേ ാെല ചാ ുവും ക ുരയിൽ പാർ ് ക ി കുടി ു കഴി താണ്. ഇേ ാൾ.... ഒേതനൻ മാളികയിൽ കയറി. മാണി ചായ കാ ി പള ാ മി ു ാ ിൽ പകർ ു. കുനി ് ചായ ഒേതനെ മു ിൽ വയ് ുേ ാൾ അവരുെട ഇടി മുലകളിൽ ഒ ു ാ ിൽ മു ി. മാണി ു ൗസിടാറി . ധർമപാലൻ പ ാള ിൽനി ു പിരി ു വ േശഷം വളെര നിർബ ി ുെവ ിലും അവർ അനുസരി ി . “കുയീല് കാലുംനീ ി ഇരി ു ഈ വയ ുകാല ാ ൗസ്.” അവർ പറ ു. മാറു മറയ് ാതിരു മ ിയ കുമാരെ നിർബ ിനു വഴ ിയാണ് ൗസ് ധരി ുവാൻ തുട ിയത്. ആറുപുരയിൽ കടു ിെ മാളികയുെട പരിസര ളിൽ കരിയാ ു നി ും േകാടിേയരിയിൽനി ും പണി ു വരു മാറുമറയ് ാ തി ികെള കാണാം. ഉ തിരി േ ാൾ േപ ി ി കു ിരുതയും കുമാരൻ ൈവശ രും ആ വഴി തിരി ുവ ു. മ ഴിയിെല മാ ികൻ മെ ാരു ജാലവിദ കൂടി കാണി ുകഴി ിരു ു. കു ിരുതയ് ു ൈകവ ഈ സൗഭാഗ ിൽ അവെര ാൾ സേ ാഷി ത് കുമാരനായിരു ു.

ഇരുപത് െവളു തി ൻ കു ാമൻ വ ീലിെ ബം ാവ് ഒരു ദീപ ംഭം േപാെല മ ഴിയിൽ ഒ െ ുനി ു. ദീപ ംഭ ിെല കാവൽ ാരെന േപാെല അയാൾ എ ാവരിൽനി ും അക ് ഒ െ ു കഴി ു േപാ ു. അയാൾ ു ചു ും ജലവും മൗനവും മാ തം. െവ ാർ േപായി വർഷ ൾ ഏെറ കഴി ി ും ഇേ ാഴും അയാൾ ു പുതിയ ചു ുപാടുമായി രാജിയാകുവാൻ കഴി ി . അയാൾ സ യം ഏ ു വാ ിയ കാരാഗൃഹവാസ ിൽ അയാളുെട ഭാര യും ാമന് തെ മ ളുമാണ് ക തകൾ അനുഭവി ത.് കു മ െള പര ീസ് പ ി ൂട ിൽ പഠി ി ണം എ ു നിർബ മായിരു ു. അയാളെട കു ു ൾ അ െന ഒേര ബ ിൽ മു ുവ ു ികേളാെടാ ി ു പഠിേ ിവ ു. കട ുറെ കു ു ൾ െവറുെത കി ു ഉ ി ുേവ ിയായിരു ു പര ീസ് പ ി ൂട ിൽ േപായിരു ത്. കു ാമെ മ ൾ ് അവേരാട് ഒ ും പറയുവാ നു ായിരു ി . അവർ അവരുെട ാസുകളിൽ സ ം ദീപ ംഭ ൾ പണിത് മുകളിൽ അഭയം പാപി ു. അവർ ് പസരി ു ന െ ു. അവർ മൂകരായി. പഠി ിൽ താ ര ം ന െ ആ കു ികൾ ാസിൽ മു ുവ ു ികളുെട പിറകിലായി. “ഞാള് നട ി ാ േപാക് ത.് ” രാവിെല മി തനും ശീനിവാസനും പറ ു. അതു േക ദമയ ി അതിശയി ു. കു ാമൻ വ ീലിെ മ ൾ നട ു ൂളിൽ േപാകുവാേനാ? “െ മ െള, ൈദവെ നിരീ ് കാറില് േകറ.് ”

അവൾ അേപ ി ു. കു ികൾ അനുസരി ി . അവർ പു ക ളുമായി സാധാരണ തി ു ികെളേ ാെല ൂളിേല ു നട ുേപായി. “ഇതും കാേണ ിവ േ ാ ൈവദവേമ-” ഒരുദിവസം െവളു തി ു ികൾ മു ുവ ു ികളുെട കൂെടയിരു ു ൂളിെല ഉ ി കുടി ു. അതറി േ ാൾ ദമയ ി തലകറ ി കിട യിൽ വീണു. അ ് കു ാമനും ദമയ ിയും ഭ ണം കഴി ി . ഒേതനൻ പാകംെചയ െവ ാരുെട ഭ ണം ആറി ണു ു. “ഓെല ഈ മുടി നാ ില് ഇനിം നിർ ി ൂടാ. ഇനീം ഇ ാ ില് നി ാല് െള മ ള് നശി ുേപാകും.” “ഇനി എ ് നശി ാനിരി ു ു. ദമയ ീ-” വലിയ ക ാടിജാലക ൾ ുറം കടലിൽ മഴെപയുെകാ ിരു ു. പതുപതു കിട യിലും തലയണകളിലും ശീതം അരി ുകയറി. പുത ിനു ിൽ കിട ് ദമയ ി െനടുവീർ ി ു. മെ ാരു പുത ിനു ിൽ കു ാമൻ നീ ുനിവർ ു കിട ു ായിരു ു. ഓേരാ പാവശ വും കടലിനു മുകളിൽ മി ലിെ െവളി ം െതളിയുേ ാൾ അവൾ ഭർ ാവിെന േനാ ും. അയാൾ ഒരു വലിയ ആൺെബാ െയേ ാെല അന ാെത കിട ുകയായിരു ു. പുലരു തുവെര കടലിൽ മഴെപ ുകയും മി ലുകൾ മി ുകയും െചയുെകാ ിരു ു. പുലരാറായേ ാൾ മാ തമാണ് ജാലക ിെല ചി ുകളിൽ മഴയുെട ശ ം നില ത്. അേ ാഴും ദമയ ി ഉറ ാെത കിട ുകയായിരു ു. അവളുെട ചുടുനിശ ാസ ൾ തണു വായുവിൽ നീറി ിടി ു നി ു. െവ ാർ േപായേതാെട തണു ക ാടിജാലക ൾ ഇരുളുേ ാൾ അവൾ ് അയാൾ ന ിയിരു ആന വും അവസാനി ിരി ു ു...

കു ാമനും ദമയ ിയും മ െള ശകാരി ുകയും അടി ുകയും െചയു. എ ി ും ശീനിവാസനും മി തനും േതവിടി ി മാതയുെട മ ളുെട േതാളിൽ ൈകയി ു നട ുകയും മു ുവ ു ികളുെട കൂെട ഇരു ് ദാന ി കുടി ുകയുംെചയു. “ന െള െത ാ.” ഒരി ൽ ദമയ ി പറ ു: “ന ൾ ് ഓെല േകാൾെമ ില് അയ ് പഠി ി കൂടായിരുേ ാ?” ആറുപുരയിൽ കടു ിെ മകനും ഫൽഗുനെ മകനും േകാൺെവ ിലാണു പഠി ു ത.് കറു ക െ മകൻ ഫൽഗുനെന ുറി ും ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവിെ മകൻ ധർമപാലെന ുറി ും േകൾ ു തുേപാലും കു ാമന് ഇ മ . അവർ പണിത ബം ാവുകളും അവരുെട കാറിെല യാ തയും കാണുേ ാൾ അയാളിൽ അസൂയ നീറി ും. മ ഴിയിെല തി ാർ ആദിതി െനയും മ ഴിമാതാവിെനയും ഒേരേപാെല ആരാധി ുേപാ ു. അവർ ് ര ് ൈദവ ളും സ ീകാര മായിരു ു. പേ , െകാ ാേരാ മാ ിളമാേരാ അ െന ഭി ൈദ വ ളിൽ വിശ സി ു വരായിരു ി . കുംഭമാസ ിൽ ആദിതി െ തിറയു വം കാണുവാൻ െകാ ാരും േപാകും. മാ ിളമാർ ും ഉ വം കാണുവാൻ താതര മു ായിരു ു. എ ാൽ, അവർ ് ആദിതി േ ത ിൽ പേവശം ഉ ായിരു ി . ഉ വം നട ു ആറുപുരയിൽ കടു ന ഈ നിേരാധം ക ി ത.് ആദിതി ൻതെ യാണ് അ െന െചയത്. പുലരാറാകുേ ാൾ തറകയറു ആദിതി െ ം പ ളുെട െവളി ം വീണ ആൾ ൂ ിൽ മാ ിളമാെര തിരയും. അ ു ദൂെര പറ ിൽ െച ക ളുെട ചുവ ിൽ നില ു

മാ ിളമാെരേ ാലും ആദിതി െ പി ള ുകൾ തിര ുക ുപിടി ും. ക ുപിടി ാൽ െത ം കൂകും. കെ ടു ് മാ ിളമാെര എറിയും. അ െനയാണ് ഒരി ൽ മൂ യുെട ച ി ് ഒേരറുവ ുെകാ ത്. െത െള കാണുവാന , തി ികെള കാണുവാനായിരു ു മൂ അവിെട െച ത്. തിറയു വ ിന് മ ഴിയിെല സു രികള തയും ആദിതി േ ത ിൽ െചെ ിയി ു ാകും. പാവാട ാരികളും ദാവണി ാരികളും േചല ാരികളും അവിെട ാണും. ഉ വനാളുകളിൽ ആദിതി ൻ മ ഴി ാരികൾ ് ൈക ി സൗ ര ം നൽകു ു. അ െനയാണ് കാണാൻ െകാ ാ തി ിെപൺകിടാവുകൾേപാലും അേ ാൾ ച ാരികളായി മാറു ത.് അവരുെട സമൃ മായ മ ഴിമുടിയിൽ േചേ റുവാനായി മംഗലാപുര ുനി ു വലിയ ജമ ി ൂവുകൾ വ ുകെളേ ാെല പറ ുവരും. മ ഴിയിെല തി ാർ കി ീയരുെട േദവതയായ മ ഴിമാതാവിൽ വിശ സി ു ത് സാമൂഹ ശാ കാര ാർ പഠന വിഷയമാേ താണ.് എ മയമു പി ള നിറമാർ ക ുകളു ആദിതി നും വസൂരി വരു ുവാനും വസൂരി മാ ുവാനും കഴിയും. മ ഴിയിൽ മഴ െപ ി ുവാനും ഇടിമി ലുകൾ സൃ ി ുവാനും ആദിതി നു കഴിയും. കടലിലും പുഴയിലും േവലിേയ ൾ വരു ുവാനും കഴിയും. എ ി ും എ ിന് തി ാർ െകാ ാരുെടയും ച ാരുെടയും േദവതയായ മ ഴിമാതാവിെന ആരാധി ു ു? െവ ാർ േപായേതാെട രാ ീയമായ െകാേളാണിയലിസം അവസാനി ുെവ ിലും മതപരമായ െകാേളാണിയലിസം ഇേ ാഴും മ ഴിയിൽ നിലനില് ു ു എ െ അതു സൂചി ി ു ത്?

മതപരമായ െകാേളാണിയലിസെ െചറു ുനില് ു ത് മ ഴിയിെല മാ ിളമാർ ആണ്. അവർ ആബാലവൃ ം അവരുെട അരൂപിയായ അ ായിൽ വിശ സി ് െമ യുെട േനെര തിരി ുനി ു നി രി ു. മ ഴിനായകൾ ഇണേചരു ക ിമാസം പിറ ുേ ാൾ മ ഴി ാർ ് ഉ വമാണ്. ദയാനിധിയായ മ ഴിമാതാവിെ െപരു ാൾഉ വം തുട ുകയായി. മാ ിളമാർ കുരിശു ധരി െകാ ാരുെട ഇടയിൽ കലർ ് ഉ വം കാണും. ആദിതി ൻ നിേഷധി സ ാത ം മ ഴിമാതാവ് അവർ ു നൽകി. കുരിശുധരി ഒരു ച ാര ിെ ിെ ചി ു നു ിയതിന് െകാ ാരുെട ൈകയിൽനി ് മൂ യ് ് ത ുെകാ ത് ആ സ ാത ം ദുരുപേയാഗെ ടു ിയതുെകാ ാണ.് തി ികളുെട ച ികൾ നു ലിൽനി ും തേലാടലിൽ നി ും സംര ി ുവാൻ േവ ിയാണ് ആദിതി ൻ മാ ിളമാർ ു േ ത പേവശം തട ത് എ ് അ െന മ ഴി ാർ ു മന ിലായി. എ ാൽ തി ാേരാ? മാതാവിെ ക ിമാസെ രുനാൾ കുരു ംെക തി ാർ ു െപൺ ച ികൾ തേലാടുവാനു ഒരവസരമായിരു ു. െപരു ാളിെ അവസാനനാളിൽ ല ംവരു തീർ ാടകർ മ ഴിയിൽ പേവശി െവ, െവളി ളിലും വർണ ളിലും മ ഴി മു ി ാഴെവ, വീടണയാെത, ഊണും ഉറ വും മറ ് തി ാർ കുരിശു ധരി മംഗലാപുര ുകാരികളുെടയും െകാൈട നാൽകാരികളുെടയും ആർേ ാണ ാരികളുെടയും ച ികൾ ലാളി ുനട ു. ആളുകൾ കൂടു യിട ളിൽ മ ഴിയിെല മാ ിളമാർ ത ളുെട ഉ ി ികെള പറ യ് ാ തിെ രഹസ ം മൂ യ് ് അ െനയാണു മന ിലായത.്

െകാ ാര ികളും തി ികളും ച ാര ികളും നീറു ച ിയുമായി ഉറ ംവരാെത കിട ുേ ാൾ മ െല ഉ ികൾ പുഴ ാേ ു കിനാവുകൾ ക ുറ ി. എ ാൽ, കുരു ംെക തി ാരുെട അതിേലെറ കുരു ംെക ൈകവിരലുകൾ കാണി ു പരാ കമ േളാ, ആ ീയമായ െകാേളാണിയലിസേമാ മ ഴി ാരുെട പര ര സൗഹാർദ ിന് ഒരുവിധ ിലും മ േലല് ി ി . ആകാശ ിെല വലിയ ജാലവിദ ാരെ സൃ ിയായ, ഒരു വശം കടലും ഇരുവശം പുഴയുമു , ഈ ച മു മ ഴിഭൂവിൽ ച ാരും െകാ ാരും തി ാരും മാ ിളമാരും പര രം േ ഹി ു കഴി ുേപാ ു. ൈദവ ളും െപൺച ികളും എതിർനി ി ും അവരുെട സൗഹാർദം നാൾ ുനാൾ െപരുകിവ ു. ... ശീനിവാസനും മി തനും നാടുകട െ ടുകയാണ.് കു ാമൻ അവെര പര ീസ് രാജ ു പറ യ ു പഠി ി ുവാനു തീരുമാനം നട ിലാ ി. “ഞാള് േപാക് ി .” വിവരം അറി േ ാൾ ഇരുകു ികളും ഏകസ ര ിൽ പറ ു. ര ുേപരുെടയും ക ുകളിൽ വിദൂരമായ പര ീസ് രാജ െ ുറി ു ഭയം െതളി ുകാണാമായിരു ു. “േപടി മ െള.” ദമയ ി തെ കു ികെള സാ നെ ടു ി: “െവ ാേര നാ ില് േപടി ാെന ു ?് ആട െസാർഗാ.” “ഞാള് േപാണി .” ശീനിവാസൻ പറ ു. അവന് മി തെന ാൾ ര ു വയ ു കൂടുതലാണ്. “ഞാ ് െസാർഗ ില് േപാ .” മി തനും പറ ു.

ക ി ുറിയ ാർ നീ ി ളി ു േതാടുകളും മഴെവ ം െപരുകുേ ാൾ അ കൾ കയറിവരു വയലുകളും െച ര ികൾ വിരി ു നിൽ ു െകാ ുകളുമു മ ഴിയാണ് സ ർഗെ ാൾ അവർ ി ം. “ഇ ് മു ുവ ിേ െര എേടല് ഇരി ് പഠി ാനാ ം േ ? കു ികൾ മി ാെതയിരു ു. സ ത ിൽ പാർ ു േതവിടി ിമാതയുെട മ ളുെടകൂെട ഇരു ു. കുടി ു ൂളിെല അനാഥ ി ് ഒരു പേത ക രുചിയിേ ? ഉണ ുമീൻകറി ഒഴി ു കുടി ു പറ ിനി മഠ ുരയിെല െന ുകു രിയുെട േചാറിനു മാതിരി ഒരു രുചി? ശീനിവാസനും മി തനും കര ു. ശാസി ി ും ഭീഷണിെ ടു ിയി ും ഫലമു ായി . മ നശി കു ാമൻ മ െള ചൂരൽ െകാ ു ത ി. സ ം കൺമണികൾേപാെല സൂ ി ുവളർ ിയ മ ളുെട ശരീര ിൽ ചൂരൽപാടുകൾ ക േ ാൾ ദമയ ിയുെട ഇടെന ു െപാ ി: “ആ േതവിടി ിമാേതെട മ ള് വശീകരി താ.” കുസിനിയിൽ ഇരു ് ഒേതനൻ ആേരാെട ി ാെത പറ ു. മാതയുെട പുഴയിൽ വീണു ച ുേപായ തി ൻ കു ിേ ാരനു മരു ും മ വാദവും അറിയാമായിരു ു. േ പതംകൂടിയവരുെട ൈകമു ുകൾ ു മുകളിൽ കറു ചരട് മ ി ുതിെക ു ത് അയാളായിരു ു. അയാെളേ ാെല അയാളുെട മ ളും. ഈയിെടയായി ശീനിവാസനും മി തനും ചില മാ ൾ സംഭവി ു െകാ ിരു ു. പ ു തലയിൽ െതാഷിവ ാെത അവർ ൂളിൽ േപാകുവാൻ കൂ ാ ിയിരു ി . ഇേ ാൾ അലമാര നിറെയ വില

പിടി കു ായ ൾ ഉെ ിലും പഴയ കുടു ുകൾ െപാ ിയ ഷർ ി ു േപാകുവാനാണ് അവർ ു താ ര ം. ഒരു ദിവസം മാതയുെട മ േളാെടാ ി ് അവർ സ ത ിൽ െച ് മാത കാ ിെ ാടു െവ ാ ി കുടി ു. വിവരം അറി ദമയ ിയുെട തലതിരി ു. അ ുരാ തി അവൾ ് ഉറ ം വ േതയി . മാതയുെട മ ളുെടകൂെട ശീനിവാസനും മി തനും സ ത ിേല ു കയറിേ ാകു തു ക ത് ഇ നായിരു ു. ആ വിവരം അവൻ ഒേതനെന അറിയി ു. “ഓല് വ ായാല് ക ിണി ാകും.” ഒേതനൻ പവചി ു. ഒരു ദിവസം ൂളിൽ േപായ ശീനിവാസനും മി തനും തിരി ു വ ി. മാതയുെട പിേ രുംകൂെട അ പത രായിരു ു. േപാല ീസും പ ാളവും ഉണേര തായിരു ു. നാടാെക കല ിമറിേയ തായിരു ു. പേ , ഒ ും സംഭവി ി . കാലം മാറിയിരു ു. ചില മ ഴി ാർ ും വിവരം അറി േ ാൾ സേ ാഷംേപാലും േതാ ി. കു ാമേനാടു പകയു വരായിരു ു അവർ. “ഓലി ് വരും.” േപാലീസ് േ ഷനിൽ പരാതി പറയാനായി കു ാമൻ ആെള വി േ ാൾ േപാലീസുകാർ പറ ു: “ഓല് ഏട േപാകാന? ” പ ് കു ാമൻ കുതിരവ ിയിൽ േപാലീസ് േ ഷനു മു ിലൂെട കട ുേപാകുേ ാൾ കാ ി കാൽശരായിയും ചുവ െതാഷിയും ധരി േപാല ീസുകാർ നീ ുനിവർ ുനി ു സലാം െച ുമായിരു ിേ ? മാതയ് ു തെ മ െള കാണാെതേപായതിൽ ഒരു കുലു വുമി . അവരുെട അ ൻ, കു ിേ ാരൻതെ യാേണാ? അവൾ ു നി യമി . േകാരനാെണ ിൽ ആകാശ ിേലാ പാതാള ിേലാ

കഴിയു അയാെള തെ മ െള തിര ുപിടി െ . അവൾ നിരീ ു. കു ിേ ാരൻ പാതാള ിൽ ഇരു ു േ പതം കൂടിയ പാപികളുെട ൈകയിൽ കറു ചരടു മ ി ുതി െക ുകയായിരി ുേമാ? േതവിടി ി മാ തയുെട േകാലാടിനും ഒരി ൽ േ പതം കൂടുകയു ായി. സ ത ിെ പരിസര ിൽ െത ിനട ുകയും ഉ ുശാലയുെട േചതിയിൽ കിട ുറ ുകയുംെച ു ഒരു െചാറി ിയു ായിരു ു. വായനശാല െവ വലി ുവാൻേവ ി കല ിവ ചു ാ ുവീ യിൽ മുഖംകു ിവീണു കു െപാ ിേ ായ െചാറി ി വയറിേ ൽ െചാറിയും ക ുകളിൽ ഇരു ുമായി കുറ ുകാലം ചു ി ിരി ു നട ു. അവസാനം ക ുകാണാെത പുഴയിൽ െച ുവീണു. മാതയുെട തി ൻ ച തുേപാെല പുഴെവ ം കുടി ുച ു. ആ ക ുകാണാ െചാറി ിയുെട േ പതമാണ് േകാലാടിനു കൂടിയത.് േ പതം കൂടുേ ാൾ ആടിനു ക ുകാണുകയി . െചാറി ിെയേ ാെല േമാ ുകയും കുരയ് ുകയുംെച ും. കുമാരൻൈവശ ർ കൃേ േനയുംകൂ ി േപാലീസ് േ ഷനിൽ െച ു. േനതാവിെന ക േ ാൾ േപാലീസുകാർ പ ് കു ാമെന കാണുേ ാൾ െചയിരു തുേപാെല നീ ുനിവർ ു സലാം െചയു. കു ാമെ മ െള േതടി േപാലീസുകാർ െതേ ാ ും വടേ ാ ും േപായി. ശീനിവാസനും മി തനും എ ും േപായിരു ി . അവർ ആകാശംെതാ ു നില് ു ദീപ ംഭ ിനു മുകളിൽ ഒളി ിരി ുകയായിരു ു. ഫാൻസിൽ േപാകാതിരി ുവാൻേവ ി.

ഇരുപ ിെയാ ് പാട ിൽ തളംെക ി ിട ു െവ ിൽ കാ ൂവുകൾ വിടരുവാൻ തുട ി. വയലിെ യും നിര ിെ യും അതിരിൽ, തീവ ിയാ ിേസാളം തു കൾ വിടർ ു. പൂഴിമ ് നനെ ാലി ഇടവഴികളുെട വശ ളിൽ െവ യും മ യും അരി ൂവുകൾ തു ി ു... ഓണം വരാറായി. ശശിയും ശിവനും എ ും െചറിയ ശീല സ ികളുമായി പൂവ് പറി ുവാൻ േപാകും. “വാ എൽസി.” അൽേഫാൻസ െ വീടിനു മു ിൽ െച ുനി ് ശശിയും ശിവനും എൽസിെയ വിളി ു. പൂവു് പറി ുവാൻ അവൾ ് ഒരു പൂ ൂടയുമു ായിരു ു. “എൽസി വരു ി .” മ ിമദാ പറ ു. ക ിൽ െവ വുമായി എൽസി തലതാഴ് ി നി ു. “ആ േ ളുെട കൂെട നട ാനു പായമാ ഇേ ത?് ”മ ി പറ ു: “ എ ും കു ിയാ ാ ഇെ വിജാരം?” എൽസിയിൽനി ് ഒരു നീ െനടുവീർ ുയർ ു. മ ിമദാ യുെട മുഖഭാവം ക .് ശശിയും ശിവനും സാവധാനം ലംവി ു. അവർ ് പൂവുകൾ പറി ുവാൻ ഒരു ഉേ ഷവും േതാ ിയി . ഇതാദ മായാണ് എൽസിെയ ൂടാെത അവർ ുവാൻ േപാകു ത.് ഓണ ൂവുകൾ പറി ിയാ.” ശശി പറ ു. “മ ിമദാ ദു പൂവുകൾ പറി ുവാൻ അവൾ കൂെട െച ിെ ിലും എ ും പൂ ളം കാണുവാൻ അവൾ ശശിയുെട വീ ിൽ വ ു. ശശിയും ശിവനും കുള ിൽ

കുളി ുവാൻ േപാകുേ ാൾ അവൾ പൂ ള ിനു കാവലിരു ു. കെ ാ ു െത ി ാൽ മതി, മ ിയ യുെട േകാഴികൾ പൂ ളം താറുമാറാ ും. ഓണം കഴി ് ൂൾ തുറ േ ാൾ എൽസി ശശിയുെടയും ശിവെ യും കൂെട ൂളിൽ േപാകു തും മദാ വില ി. ഇേ ാൾ വ ിയുെടയും േരാഹിണിയുെടയും കൂെടയാണ് എൽസി ൂളിൽ േപാകു ത്. രാവിെല ശശിയും ശിവനും പു ക ളുമായി നട ു വരു തു കാണുേ ാൾ അവൾ ് ഓടിയിറ ി െച ുവാൻ േതാ ും. അേ രം മ ിമദാ യുെട ക ിൽനി ു തീ പാറും. ൂളിൽനി ു തിരിെക വരു വഴി എൽസി ശിവെ യും ശശിയുെടയും കൂെടനട ് അവേരാടു വർ മാനം പറയുവാൻ ശമി ു. ശിവൻ ക ികളു ഒരു ഷർ ാണ് ഇ ിരി ു ത.് തലമുടി െവ ിയിരു ു. എൽസി ശിവെനയും ശശിെയയുംേനാ ി ഒരു െനടുവീർ ി ു. “സ യ് ് മേ ം പേ ം പ ില് േപാകും.” എൽസി ശിവെ കൂെട േചർ ു നട ു: “അേ രം വീ ില് വരണം.” “ ിന?് ” “ശശി എ ും വര് ു േ ാ.” “ ിനാ ഓൻ വര് ത?് ” “അത.് .. അത.് .. െവറുെത വർ ാനം പറയാൻ.” “ എന ് േബാള് കളി ാൻ േപാണം.” “ഒരീസം േബാള് കളി ിെ ില് ാ?”അ ം അധികാരേ ാെട അവൾ േചാദി ു. ശിവെ നട ിന് േവഗത കൂടി. ാ ിൽനി ് ഇറ ി വി േരാഹിണിെയ കാ ുനില് ുകയായിരു ു. േരാഹിണി വ േ ാൾ അവർ ര ുേപരും എൽസിയുെട ഒ ിെ ുവാൻേവ ി ഓടി. ഓടുേ ാൾ അവരുെട

പു ൻ സിൽ ുപാവാടകൾ ശ ി ുകയും സ ർണവളകൾ കിലു ുകയുംെചയു. “ഇ ് വ ിെ ില് ഞാൻ ഒരി ലും മി .” എൽസി ഭീഷണി െപടു ി. ഓടി അരികിെല ിയ വ ിയും േരാഹിണിയും എേ ാ അട ം പറ ് കുലു ി ിരി ു. “ശിവന് എേ ാട് േ ഹം .” എൽസി ു കര ിൽ വ ു. എൽസിെയ ൂടാെത പ യും മ യും പ ിയിൽ േപാകുേ ാൾ എ ും ശശി അവളുെട അരികിൽ െച ു. ഒരി ൽേപാലും ശിവൻ െച ി . അവളുെട സ ടംക ശശി ു വിഷമം േതാ ി. അവൻ പറ ു: “എനി ും ശിവനും ഞാള് ര ാൾ ും ഇേ ാട് േ ഹാ. ഞാള് ര ാളും വലുതായാല് ഇെ മംഗലം കയി ും.” ശിവന് എൽസിേയാട് ഇ ുറവിെ ് ശശി റിയാം. ചില രാവുകളിൽ പായയിൽ േചർ ുകിട ് അവർ ര ുേപരും എൽസിെയ ുറി ു സംസാരി ുമായിരു ു. അവളുെട തലമുടിയുെട വാസനെയ ുറി ും ൈകകളുെട മൃദുലതെയ ുറി ും ശശി പറയും. ഒരു രാ തി ശിവൻ പറ ു. “ഞ ള് ര ാൾ ും എൽസീെന മംഗലംകയി ാൻ ക ു . ആരിെ ിലും ഒരാൾേ ക ു.” “ ള് ആദിതി േ ര ില് െച ് സത ംെചയതേ ?” “ ള് െചയത് െത ാ.” “ഒരു െത ും . എൽസി ള് ര ാളുേടം ആണ.് ള് വലുതായാല് ര ാളും ഓളെട ഒ ം പാർ ും.” ശിവൻ ആഴമു വിചാര ിൽ മുഴുകി ിട ു. ശശി ് താനും ശിവനും എെ ിലും െത ു െചയതായി േതാ ിയി . എൽസിയുെടകൂെട

താമസി ുവാൻേവ ി താനും ശിവനും േവഗം വലുതാകെ എ ് അവൻ ആദിതി േനാട് മനസിൽ പാർഥി ു. “ശിവാ, ഞി ഒറേ ാ?” “ .” “ഒരിസം ഞി എൽസീെട വീ ില് വരണം.” “ ിനാ?” “നി ് ഓെള ഉ െവ െ ?” മലർ ുകിട ു ശിവൻ, ശശിയുെട േനെര മുഖംതിരി ു. “ ി ഓൾ ് ഉ െകാടു ാറുേ ാ?” “ .് മുടി ലും കാലു ലും ാം െതാടാറും .് ” െതാ രികിൽ ക ിലിൽ കിട ു കുമാരൻ ഒ ു തിരി ുകിട ു. ശശിയും ശിവനും നി രായി. ശശി െപാടു െന ഉറ ി. ശിവന് ഉറ ം വ ി . പിേ ദിവസം ശിവൻ, ശശിേയാടു മി ിയി . ശശിെയ കാണുേ ാ െഴ ാം അവൻ മുഖം തിരി ുകള ു. ...കു ിനു മുകളിെല ദീപ ംഭ ിൽ കയറിേനാ ിയാൽ മ ഴി അ തയും കാണുവാൻ കഴിയും. കാലാകാലമായി എ തേയാ ക ലുകൾ ് അതു വഴികാ ിയായിരി ു ു. െവ ാരുെട കാലം മ ഴി ടലിൽ പതിവായി ക ലുകൾ വ ് ന രം ഇടുമായിരു ു. യാ ത ലുകളും ചര ു ക ലുകളും ഇരു ിൽ തീ നൽ േപാെല കാണാവു ആ ദീപ ംഭ ിെല െവളി ംക ാണ് മ ഴിെയ അറി ത.് ഭൂമിയിൽ മ ഴിയുെട അടയാളമായിരു ു ആ ദീപ ംഭം. സാഹസിക ാർ ുമാ തേമ അതിനു മുകളിൽ കയറുവാൻ കഴിയുകയു ു. േനർ ഇരു ുേകാണി ടിയിലൂെട മുകളിേല ു പിടി ു കയറുേ ാൾ കടൽ നീ ു കു ിൻപ യിെല കാ ു സസ ളും െവ ിെല പാറകളും നുരയു

തിരകളും പത മാകും. വീ ും മുകളിേല ു കയറിയാൽ ശിഥിലമായ കടലിനു പരേ റിവരും. ദീപ ംഭ ിനു മുകളിൽ എ ുകയാെണ ിൽ അ രീ ിെല ടികപഥ ളിലൂെട കുതിെ ു കടൽകാ ിൽ അടിെത ി വീെണ ുവരാം. ഫാൻസിൽ േപാകുവാൻ ഇ െ ടാ കു ാമെ മ ൾ ദീപ ംഭ ിനു മുകളിൽ ഒളി ിരു േ ാൾ കടൽ ാ ിൽ അവർ പാറിേപാകാതിരു ത് മ ഴിമാതാവിെ കനിവുെകാേ ാ ആദിതി െ കനിവുെകാേ ാ? അ െ കൂെട പര ീസ് രാജ േ ു വിമാനം കയറുവാനായി െകാ ിയിേല ു പുറെ ആര ു കു ു ളും ഏ ലടി ു കര ുെകാ ിരു ു. “...കു ിെയ ിനാ എേ ാം ശശീേ ം ശിവേ ം ഒ രം നട ു ത?് ” ൂളിൽനി ു വരുേ ാൾ േരാഹിണി എൽസിേയാടു േചാദി ു. അവർ കൂ ുകാരികളാണ.് േരാഹിണിെയയും വ ിെയയും പിറകിലാ ി എൽസി ശശിയുെടകൂെട നടെ ുവാൻ ശമി ുകയായിരു ു. േരാഹിണിയുെട േചാദ ം േക അവൾ കാലുകളുെട േവഗത കുറ ു. ശിവൻ േവെറ ആൺകു ികളുെടകൂെട മു ിൽ നട ുകയാണ.് ശശി ശിവെ അം പിറകിലാണ് നട ു ത.് നട ു തിനിടയിൽ അവനിടയ് ിെട എൽസിെയ തിരി ു േനാ ു ു ായിരു ു. “െപ ുേ ാള് ആ ുേ ാളുെടകൂെട നട രുത.് ” േരാഹിണി സ രം താഴ് ി റ ു. “ഇേ ാട് ആരാ പറ ത്?” “െപ ുേ ാള് ആ ുേ ാെള െതാടുേകം െച രുത്.” േരാഹിണിയുെട കു ി ാലുകളിെല പാദസര ൾ കിലു ി.

“െതാ ാെല ാ?” എൽസി ജി ാസേയാെട തിര ി. “വയ ില് കു ് വരും.” എൽസി ് വിശ ാസം വ ി . “മ ികേയ ി പറ താ.” കാവുതി ൻ രാമെ മകൾ മ ിക. “ഏട െതാ ാലാ കു ് വരാ? ചിറീ ലും െചേളള ലും െതാ ാല് വേരാ?” “എേട ിലും െതാ ാല് മതി.” എൽസി പി ീട് ഒ ും േചാദി ി . ദീപ ംഭ ിനു മുകളിൽ കയറി േനാ ിയാെല ുമാതിരി അവൾ ് തലചു ി. അവളുെട ക ുകളും കവിളുകളും വിളറി. ശശി അവളുെട ഉടലിൽ എവിെടെയ ാം െതാ ിരി ു ു. െതാടാ ഒരിടവും ബാ ിയി . “കു ി ാ ഒ ും മി ാേ ?” “ഇ ി പറയു ത് േനരാ?” “ആതിതി നാെണ േനര്.” വീ ിേല ു വഴിയിൽ തിരി ് തനിെയ നട ുേ ാൾ എൽസി മ ഴിമാതാവിന് െമഴുകുതിരി േനർ ു. മ കാണാെത അവൾ ക ാടി യുെട മു ിൽ െച ുനി ് ൗസ് െപാ ി ് വയർ േനാ ി. അവളുെട വിയർ ിൽ നന കുരു ുവയർ ഒ ി ിട ിരു ു. എൽസിയിൽ നി ് ഒരു െനടുവീർ ുയർ ു. അവൾ ് അേ രം മ ഴിമാതാവിേനാട് ഒരി ലും േതാ ിയി ി ാ ത േ ഹംേതാ ി. മുേ ാ ിെല കു ികളുമായു കളി വാശിയു കളിയായിരു ു. അവെര േതാ ി ുവാൻ എ ാവെര ാളും വാശി ശിവനായിരു ു. െസ ർ േഫാർേവർഡ് ആയ അവൻ മൂ ു േഗാളടി ു. എ ിലും മുേ ാ ിെല കു ികൾ ര ു േഗാളിനു മു ി ുനി ു. അതിനു കാരണ ാരൻ േഗാളിയായ ശശിയായിരു ു. മ ിമദാ യ് ും അൽേഫാൻസ നും പ ിയിൽ േപാകുവാനു സമയം ആകെവ അവെ ചി

ുു മാ തമായി. എളു ിൽ എൽസിെയ ുറി ു പിടി ാവു േബാൾകൂടി വി ് അവൻ എതിർ ടീമിന് േഗാളുകളടി ുവാൻ സ ർഭംനൽകി. കളി തീരു തിനുമു ് അവൻ ഗൗ ിൽനി ് ഓടി ലംവിടുകയുംെചയു. ശശി ഒ ം ഇറ ിവരുേ ാൾ മ ിമദാ യും അൽേഫാൻസ ും പര രം ൈകേകാർ ുപിടി ുെകാ ് പ ിയിേല ു അൽേഫാൻസ െ േപാകു തു ക ു. കാല ഴ ംെച െതാ ി അയാളുെട െചവികൾ മൂടിയിരു ു. മ ിമദാ പതിവുേപാെല തല മുടി കറു വലെകാ ് മറ ിരു ു. ശശി ഓടി ിത ് എൽസിയുെട അരികിെല ി. “അേ ാ, വാതില് ചാര .” എൽസി പറ ു: “പേ ം മേ ം ഇ ം വരും.” “ഓല് ഇ ം അ ് േപായതേ ഉ ൂ?” ശശി പൂമുഖെ കതകു ചാരി. എൽസി പഠി ു മുറിയിൽ ഇരു ാണ് അവർ വർ മാനം പറയുക. ജാലക ിലൂെട േനാ ിയാൽ ക ൂയിയിൽ കാടുപിടി ു വളർ ു കിട ു ൈകത ൂ ൾ കാണാം. ക ൂയിയുെട അരികിൽ േവെറ വീടുകൾ ഇ ാ തു കാരണം ആ മുറിയിൽ ഇരു ് എ ു െചയാലും ആരും കാണുകയി . പതിവി ാ വിധം എൽസി ചാരിയ വാതിൽ തുറ ് പൂമുഖ ു െച ു നി ു. മു െ േപാ ുെവയിൽ വ ി ീർ ിരു ു. കു ായം അടർ ഉരു തൂണിൽ പിടി ുെകാ ് അവൾ ദൂെര േനാ ി നി ു. “എൽസി, അക ് വാ.” അവൾ മി ാെത നി ു. “േ ാട് േദഷ ?”

അ എ അർഥ ിൽ അവൾ തലകുലു ി. ശശി അവളുെട അരികിൽ വ ുനി ു. മുഖം ഉയർ ാെത അവൾ തൂണിൽ ചാരി നി ു. ഒരു പാ ാ ി മു െ കൂടാര ൂവിനു മുകളിൽ പറ ുകളി ു െകാ ിരു ു. “ ാ ി ാല് പറയൂ. ഞാെന ാ ആരാനാ?” ആദിതി േ ത ിൽ െച ് സത ം െചയതാണ്. ആദിതി െ തിരു ുകൾ സാ ിയായി... “േരാണി പറയാ...” “ ്?” “ആ ുേ ാള് െപ ുേ ാെള െതാ ാല് വയ ില് കു ് വരും ്.” ഒ വീർ ിൽ അവൾ പറ ു. അേ ാേഴ ും വർഷകാലം െകാ ുകളിൽ ഉറവുെപാ ു തുേപാെല അവളുെട ക ുകളിൽ ക ീർ ഉറെവടു ു. “ക രാ..” ശശി പറ ു: “ഓള് പറ ത് പ രാ.” െതാലിയും മാംസവും അടർ ുേപായ പൂമുഖെ തൂണിൽ അവൾ കവിൾ േചർ ുവ ുനി ു. അവളുെട ഇരുെച കളിെലയും ക ീർ നനവ് വര തൂൺ ആർ ിേയാെട നി ി ുടി ു. അവളുെട മുഖ ് തൂണിെല കു ായ ിെ നിറം പതി ു. “േരാണി പറ ത് ി വിശ സിേ ാ?” “മ ികേയ ിയാ ഓേളാട് പറ ത്.” “ ാല് ഇെ വയ ില് ാ കു ് വരാ ത?് ഞാെന ര പാവശ ം ഇെ െതാ ിന?് ” അവൾ കു ായ ിെ വിളർ യു അവളുെട മുഖം സ ടേ ാെട അവെ േനെര ഉയർ ി. “േരാണി ് ഒ ും അറീ . ഓള് പറയു െതാ ും ി േക രുത്.” ശശി വാ ല േ ാെട പറ ു: “വയ ില് കു ് വരാനു പായം ഒ ും ഇനി ് ആയി ി .”

എൽസി ് ആശ ാസമായി. അവൾ പുറംൈകെകാ ് ക ുകളും കവിളുകളും തുട ു. െച യിെല കു ായം പുറംൈകയിൽ പര ു. “വാ.” ശശി വിളി ു. അനുസരണേയാെട അവൾ അവെന പി ുടർ ു. ആദിതി െ ക ുകൾ അന ി. െനയ’് വിള ുകളുെട െവളി ിൽ െവളിെ കല ിേ ർ ആദിേന ത ൾ മ ഴിയുെട േനെര തുറ ു. തി േന ത പഭ പി ള ഉരുകി പര ു തുേപാെല മ ഴിയിൽ പര ു. കാ ു െകാൾക... തി െയ െകടു ിയും ന െയ ക ി ും വഴി കാ ി കാ ു െകാൾക... ആദിേദവാ, അ യി ാ എെ മ െള കാ ുെകാൾക...

ഇരുപ ിര ് രാവിലെ നട കഴി ് കുമാരൻ െതളി ിരു ു. തിരി ുവരുേ ാൾ െവയിൽ പഠി ുകയാണ.് േകാലായയിൽ ഇരു ് ശിവൻ ൂളി ാ ദിവസംേപാലും കാലെ ഉണർ ് കുളി ് അവൻ പഠി ുവാൻ ഇരി ും. ശശി അേ ാഴും ഉറ ായയിൽ കിട ുകയായിരു ു. കുമാരൻ അട ി ജനൽപാളികൾ തുറ േ ാൾ െവളി ം ഉ ിേല ു പവഹി ു. ചുവർ തീ വെവ യിൽ പകാശിെ ിലും നില ുവിരി പായയിൽ കിട ു ശശിയുെട േമൽ െവളി ം വീണി . ഷർ ൂരി ചുവരിെല െകാളു ിൽ തൂ ി ഒരു നിമിഷം അയാൾ മകെ മുഖ ു േനാ ി നി ു. ഒരു വശം ചരി ് ഒരു ൈക തലയ് ു ചുവ ിൽവ ് ശാ നായി ശശി കിട ുറ ുകയാണ.് കുമാരനിൽനി ് അയാൾ അറിയാെത ഒരു നിശ ാസം ഉയർ ു. കുമാരൻ കിണ ിനരികിൽ െച ് െവ ം േകാരി മുഖെ ാഴി ു. പുറംൈകെകാ ് ക ുകളിലൂെട കിഴി ിറ ു െവ ംതുട ് അയാൾ മു ിൽ പകൃതി. െവ ൂവുകൾ േനാ ി. ൈചതന ം നിറ മുരി മരം. പ നിറം തു ി ു നില ു പൂ കദളിവാഴകൾ. മാ ി നീർെക ിനില് ു ചാണകെവ ം തളി ു വ ിയാ ിയ മു ു ശു മായ െവയിൽ... ാ?” “ൈവശ െര ള് ദ് കേ കു ായ ീശയിൽനി ് ഒരു പായ് ് സിഗര ് എടു ് മൂ ൈവദ ർ ു കാണി ു. നീലനിറമു ആ

പായ് ിെ ഒരുവശം ു ിയിരു ു. “ശശീെ കീേശ ് കി താ.” മൂ ് ഒരു വലിയ രഹസ ം െവളിെ ടു ു തുേപാെല പറ ു: “ശശീം ഇ നും െപായ േരല് ഇര് ് ബലി ാ. മൂ ീ ും ബായീ ും കുടുകുടാ േ െപാക ബര് ത്. ഗു ് വ ിെ എ ിനീ ് ബര് േതാെല. ഞ െള ക േ ാ ഓല് ച ിേ ായി. ഞ ള് സിഗര ിെ െപ ിം പിടിേച ി ഒ ാ ല്... ദാ െള േമാൻ ബലി സിഗര ്.” കുമാരൻ സിഗര ് പായ് ിലും മൂ യുെട മുഖ ും മാറിമാറി േനാ ി. “അ കുമാരാ, ഇെ േമാൻ മുേ ് ബിരി ി ി . അയിനുംമു ് സിഗര ് ബലി ാനും െതാടേ ാ?” അ നാർ അതിശയി ു. കുമാരൻ പുകവലി ാറി . അയാളുെട അ ൻ കു ി ു ി ൈവശ രും പുകവലി ാറി ായിരു ു. ന തുേപാെല വയർ നിറ ാൽ കുമാരൻൈവശ ർ പുകയില കൂടാെത ഒ ു മുറു ും. അതുേപാലും അയാൾ ു നിർബ മി . “മൂേ , ി പറയു ത് േനരാ?” “അ ാണെ ാ ം േനര്.” “അത് ആ വ ാൻ െച െ പണിയാ. അ നാർ പറ ു:”ഓൻ െള േമാെന െവട ാ ാൻ േനാ ാ്.” “ െള കുേ ള െവട ാെയ ില് അതിന് ആരാെന കു ംപറ ി ് എ ാ കാര ം അ നാേര?” “ക േഷാഡതി നട ി ആെള ി ലേ ഓെ പണി? ആ ഇ രൻ ഇതും െച ും ഇതിന ുേറാം െച ും.” അ നാർ അമർഷേ ാെട അകേ ു കയറിേ ായി. കുമാരൻ ൈവശ രുെട േമാൻ സ യം ഇ െന ഒരു വികൃതി കാണി ുെമ ് അയാൾ ു വിശ ാസംവരു ി .

വാ കടയിേല ു കയറിയേ ാൾ മൂ ് പതുെ കുമാരെ അരികിൽ െച ു. “ൈവശ േര, ഒരു കാലുറുപ താ.” അവൻ െക ി. ഒ ു െകാടു തിനു കൂലി. കുമാരൻ പണെ ി തുറ ുേനാ ി. അതിൽ ആെക ര ു പ ു ൈപസയുെട നാണയ ൾമാ തം ഉ ായിരു ു. അയാൾ അെതടു ് മൂ യുെട േനെര നീ ി. അവൻ വാ ിയി . “അദ് േപാരാ..” “ഇനിെ ിനാ ഇ ം ൈപശ?” “സിലിമ കാണാൻ.” അയാൾ കു ായ ീശയിൽനി ് ഒരു കാലുറു ിക എടു ് മൂ യ് ു െകാടു ു. “ ാ ആ ഹമു ് ഇേ ാട് പറയു ത് ൈവശ െര?”അ നാർ തലനീ ി േനാ ി. “ഒ ൂ അ നാെര.” മൂ ൈപസയുമായി ഓടിേപായി. ഇു മരു ുപീടിക തുറ ത് പതിെനാ ുമണി ായിരു ു. ഇതുവെര ഒരു കു ുേപാലും ഇ ് എ ിേനാ ീ ി . ഒരു വായു ഗുളികേപാലും ആർ ും േവ . വായുഗുളികകൾ തീരു ത് വി ി , അ നാർ ് െകാടു ി ാണ്. അയാൾ ് വലിവിെ അസുഖമു ്. വ ീടർ മ ായേതാെട അസുഖം വർധി ു. രാ തി ഉറ മി . പാല ിനു മുകളിലൂെട കട ുേപാകു എാ രാ തിവ ികളും അയാൾ കാണു ു ാകും. അ നാർ ഇേ ാൾ മൂ െയ പ ീടികയിൽ ഇരു ാറി . ഇരു ിയാൽ ഉ ും മുളകും വി ൈപസ കാണി . കി ു ൈപസെയ ാം സിനിമാ െകാ കയിൽ െകാ ുെച ു െകാടു ും. പുരയിൽ തീ പുക ിെ ിലും േവ ി , മൂ യ് ു സിനിമ കാണണം. മൂ പീടികയിൽ ഇരു ു േപാകുേ ാൾ

അ നാർ അവെ കു ായ ീശയിൽ പരതി ക ുവ ൈപസ തിരിെക എടു ും. വാ െയ പ ി ുവാൻേവ ി പി ീടു പൃ ിൽ ഒളി ി ുവ ാണ് അവൻ ൈപസ കട ിയത.് അതും അ നാർ ക ുപിടി ു. അ നാർ പറയും: “ടാ ഹമുെ , ാ ഇെ കു ീല്” കുമാരൻ േനരേ മരു ുപീടിക പൂ ി. തുറ ുവ തുെകാ ് എ ു ഫലം? ആര് വരാൻ? അഥവാ ആെര ിലും വ ാൽതെ െകാടു ുവാൻ മരു ുേ ാ? പ ുകളി കഴി ുവ ശിവൻ കാലും മുഖവും കഴുകി മു വിള ിനരികിൽ ഇരു ു പഠി ുകയാണ.് േകാലായയിൽ ഇേ ാഴും സ വിള ് എരിയു ു ായിരു ു. മ ിയ അവരുെട മുറിയിൽ സത സായിബാബെയ പൂജി ുകയാണ.് അവിെട വിഭൂതിയുെട സുഗ ം പര ു. േനരം ഇരു ിയേ ാൾ എൽസിയുെട വീ ിൽനി ് ശശിയും എ ി. അടു ളയിലി പലകകളിൽ ഇരു ് അ നും മ ളും േചാറു ുേ ാൾ കുമാരൻ സാവധാനം വിഷയ ിേല ു കട ു. “ശശീ, ി സിഗര ് വലി ാറുേ ാ?” അ െ േചാദ ംേക ് ശശി പരു ി. മൂ വിവരം അ െ െചവിയിൽ എ ി ുകഴി ു എ ് അവനു മനസിലായി. “മൂ ക രം പറയു താ. ഇ നാ സിഗര ് വലി ത.് ” ശശി അ െ മുഖ ു േനാ ിയി . “ ി സിഗര ് വലി ും ് എന ് േനരെ അറ ായിരു ു.” വാതിലിനു മറവിൽ ചുവ െവളി ിൽ നില ു മാ ി െപെ ു തല ഉ ിേല ു വലി ു. ശശി ക ൂസിൽ ഇരു ് സിഗര ് വലി ു ത് ആദ ം

ക ുപിടി തും മ ിയ േയാടു പറ തും അവളായിരു ു. “സിഗര ും ബീഡീം േദഹ ിനു േകടാ. ഇനി ് വലി ണംനുെ ില് ി വലുതാകെ . പ ുപതി ാല് വയ േ ഇനി ായി ു ൂ? ഇേ ാേഴ േവേണാ ഇെത ാം?” ശശി മി ാെത േചാറ് വാരി ി ു. ശിവൻ ശ ി ുകയായിരു ു. ശശി മ ാരും ഇ ാ േ ാൾ എൽസിയുെട വീ ിൽ െച തും അ െന അറിയി ുവാനായി അവൻ ഓ ി. പേ , സ ം സേഹാദരെന ഒ ു െകാടു ുവാൻ അവെ മന ു സ തി ി . “േമാൻ ന കു ിയായി വളരണം, മരി ുേപായ അ െയ വിചാരിെ ിലും...” കുമാരൻ പറ ു: “േചാറു തിേ ാളൂ. േനരം ഒരുപാടായി.” അയാൾ എഴുേ ു ൈകകഴുകി േകാലായയിൽ െച ിരു ു. ഒരു മര ി േപാലും ഇളകു ി . ഉ ം കാരണം അയാൾ ഷർ ഴി ു മു ിറ ി നട ു. നിലാവ് ഉദി ി ി . അക ് മു വിള ിെ െവളി ിൽ ഇരു ശിവൻ വീ ും പഠി ുകയാണ.് മ ിയ കിട ുകഴി ു. അവർ രാ തി ഭ ണെമാ ും കഴി ാറി . ശീസത സായിബാബെയ അറിയുവാൻ തുട ിയേതാെട അവർ ു വിശ ുമി . ദാഹവുമി . “ ി ിനാ േനാട് പറ ത?് ” “ഞ ള് പറ ത് േനരേ ?” “ഇനി ് സിനിമ ് ൈപശ േവണം ാല് േ ാട് പറ ാല് േപാെര? േനാട് േവ ാ െത ാം െച ു പറയേണാ? ഇനീം െ ിലും െച ് പറ ാല് ഇെ സ് ൂള് പൂ ി ും ഞാൻ.” “അയിന് ി ആയി ിെ ടാ ശശീ.”

ഒ േക ് അ നാർ വ ുേനാ ി. ശശിയും മൂ യും ഉ ുംത ുമാണ.് അതു ക ് അയാൾ േചാദി ു: “ ാ ഇബട?് പാകി ാനും ഇ യും ത ില് യുേ ാ?” “അടികൂട മ െള.” കുമാരനും ഇറ ിവ ു. “കുമാരാ, ഞ ള് എ ര േ ഹ ിലാ കയീ ത്? ി ് ഞ െള മ െള ാ ഞ െന കീരീം മൂർഖേനംേപാെല ആയത?് ” “ഇനി ഓല അധികകാലെമാ ും അടിപിടികൂടി അ നാെര. ള് േനാ ്- െള മ ള് വ ായിേ ായി.” അതിനിടയിൽ ഒരു ി ി ു ി തലയിൽ ത മി ാെത കയറിവ ു. അവളുെട ത ം ചുമലിൽ കിട ിരു ു. മ െല ഉ ി ി ു ികൾ സു രികളാണ.് അവൾ പറ ു: “ര ണ ് ൈമസൂർ ായും ഒരണ ് പി ാ ും.” “പി ാ ് ആരി ാ?” “പ ിന.് ” “ൈമസൂർ ായും പശുവിനാ?” കുമാരെ േചാദ ംേക ഉ ി ി ു ിയുെട കവിളിൽ ഒരു നുണ ുഴി വിടർ ു. അവൾ പഴവും പി ാ ും േമടി ് തിരിെക നട ു... “അ നാെര ള് അറിേ ാ? െള ൈമ ല് വ ു.” “ െള മായാജാല ാരൻ സായിവിെ േമാേനാ?” “ഓൻതെ .” ...അടു ളഷണിയും അല ലും എ ാം കഴി ് മ ിയ യും മാ ിയും േകാലായയിൽ വ ിരു ു. മാ ി മ ിയ യുെട കാൽ ൽ ഇരു ു തുടർകഥ വായി ുകയാണ്. കുളികഴി ുവ അവളുെട തലമുടിയിൽനി ് െവ ം ഇ ിവീണുെകാ ിരു ു. “അതാരാ ആ വര് ത?് ”