ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

ആണു ള് എ ര െപ ു ് െകർ ാ ു ?് ഓെല ാം നാടുവി ് േപാേക് ാ? െ ശിവാ, ഞ െള ശശി ഒര് മരമ നാ...” “മൂേ , ശശി ജീവി ിരി ുെ ് ി വിചാരി ു ുേ ാ?” മൂ ഒ ു െഞ ി. അവെ നനു മീശയ് ു കീെഴ ചു ുകൾ േകാടി: “ഓെനെ ിലും വ ാല് ഞ െള ൈബശ ര് എ െന അത് സയി ും ശിവാ?” “അ ന് ഇതിലും വലിയ ദുഃഖ ൾ സഹി ് ശീലമു .് ” അ ന് ഒരു ദുഃഖംകൂടി െകാടു ുവാനായി ാണു േകാേളജിൽ നി ു സെ ൻഷൻ വാ ി വ ിരി ു ത്. ശിവൻ അതു മൂ േയാടു പറ ി . റു ിയ െവളിയിൽ വ ു. അവളുെട േമ ാതുകൾ നിറെയ െപാ ലു ുകൾ. മാംസളമായ കവിളുകൾ... “ബ ് ിരി ചാേയെ െബ ം കുടി ീൻ.” വീ ിനു ിൽ പല മാ ളും ശിവൻ ക ു. മു ു പകലും ഇവിെട ഇരു ായിരു ു. ഇേ ാൾ ട ൂബ്ൈല ിെ നനു െവളി ം നിറ ു കിട ു ു. ചുവരുകൾ നിറെയ അല ാരവ ു ൾ. പൂ ളു സൺൈമ പാകിയ േമശയിേ ൽ വസികൾ നിറെയ പലഹാര ൾ, വസികൾ മുഴുവൻ ഗൾഫിൽനി ു വ താണ.് “ഹറാ റേ ാേന, ി എ ാ ഒ ും തി ാ ത?് “െവശ ി . മൂേ .” “ ി െദരസറാകാൻ േപാക േ ? അയിെ പ രാസാ. ഞ ് മന ിലായി...” മൂ പരിഭവി ു. റു ിയ മ യും കാജയും ശിവെ വസിയിൽ വിള ി. മൂ െയ തൃ ിെ ടു ുവാൻേവ ിമാ തം ശിവൻ കാജയുെട ഒരു മൂല െപാ ി ുതി ു.

“ഇ ിരീംകൂടി ചായ...? “ഒയി ു െകാടു ീൻ ്. ഓെ ഒരു പ രാസ്...” റു ിയ െകാഴു ചായ ശിവെ ാസിൽ പകർ ു. അവളുെട ൈക യിൽ കന സ ർണവളകൾ കിലു ി. റു ിയേയാടു വീ ുവിേശഷ ൾ ഒ ും േചാദി ി േ ാ എ ് ശിവൻ ഓർ ു: “അകബ് ർ ൂളില് േപാകു ുേ ാ?” “ഓന് ഷ്േ ാളിലും േപാ ാ പഠിേ ം േമ .” റു ിയ പറ ു: “ഓന് എേ ാം തി ് നട ാല് മതി.” “ആമിനേയാ?” വാതിലിെല തിര ീലയ് ു പിറകിൽ ഒരു േനർ ചലനമു ായി. “ഓള് ആറില് െബ ് പഠി ് നിർ ി. കണ ും ഇ ിലീശും ഓെള തേലല് േകറു ി .” ആമിനയുെട നിലാവുേപാലു വ മുഖം തിര ീലയുെട വിടവിൽ പകുതി മറ ു കാണാറായി. സുൈലമാൻ മാ തേമ പഠി ു ു ു. ആദ ം അവൻ അ ര മ ദസ ൂളിലായിരു ു. ഇേ ാൾ മ ഴിയിെല ഇം ീഷ് ൂളിലും. “ഓെന ഞ ള് പഠി ി ് െദരസറാ ും.” മൂ പറ ു: “ശിവാ, ഇേ ാളും ബലിയ െദരസറ.് ” സുൈലമാെന പഠി ി ുവാൻ മൂ യ് ് കുമാരൻൈവശ െരേ ാെല സ ് വിേല് ിവരി . നാടുനിറെയ നട ു കടം വാേ ിവരി . മൂ യുെട ൈകയിൽ പണമു ്... പണമു വർ ് സുഖമാണ്. മ ഴി ാർ മുഴുവൻ പണമു വരായിരുെ ിൽ എ ത ന ായിരു ു. ശിവൻ ആേലാചി ുേപായി. കുമാരൻൈവശ ർ ആേലാചി ാറു തുേപാെല... ചായയ് ുേശഷം മൂ ഒരു ജാലവിദ കാണി ു.

അവൻ ഒരു നിറമു െപ ി താ ിെ ാ ുവ ് ശിവെ മു ിൽവ ു. വ ികളും പൂ ളുമു ലു ികൾ, ഷർ ിെ തുണികൾ, കൂളിങല് ാസുകൾ, റീ ാർജ് െച ാവു േടാർ ്ൈല ുകൾ, മട ുകുടകൾ, േ ഡുകൾ, വാ ുകൾ, െസ ..് . മൂ യുെട െപ ി ഒരു െചറിയ സൂ ർമാർ ായിരു ു. “ ് േബേണ ിലും എേട് ാ. മുയിമനും േബേണ ില് എേട് ാ.” ശിവൻ ഒ ും എടു ി . ആ വലിയ െപ ിയിൽ തനി ് ആവശ മു ഒ ും അവൻ ക ി . “ ാ ഹമുേ ി ഒ ും എട് ാ ത?് ” മൂ യ് ു നിരാശ േതാ ി. “നിനെ ാ ദുബായില് പണി?” “ഞ ള് അറബീെ െപ േറാൾ പ ിലാ. പിെ േലശം ബിസിനസും ്.” മൂ അഭിമാനേ ാെട പഖ ാപി ു. അവെന നിരാശെ ടു ാതിരി ാൻേവ ി ശിവൻ ഏതാനും േ ഡുകൾ എടു ു. “ഇനി ് െകാേടം ബാ ും ഒ ും േമേ ?” “േവ .” “പിെ ഇനിെ ാ േമ ത്?” “നീ എനി ു കുറ ു പു ക ൾ െകാടു യയ് ുേമാ? ഞാൻ നിന ു ഒരു ലിസ് ് തരാം. എനി ് പഠി ാനു താണ.് ” “ ി എ ാ ശിവാ, ആരാെനേ ാെല ബർ മാനം പേറ ത്? ലിസ് ് എഴതി താടാ.” ദുബായിൽ െടലിവിഷനും വീഡിേയായും ടു ഇൻ വ ും ൈനേലാൺ സാരികളും േടാർ ൈ് ല ും മ ും കി ും. ശിവനു േവ പു ക ൾ കി ുേമാ? മൂ യ് ു സംശയമാണ്. പേ , ശിവെ പു ക ൾ ുേവ ി

ുു ഗൾഫ്രാജ ം മുഴുവൻ ചു ി നട ുവാൻ അവൻ ത ാറാണ.് തെ കൂെട േഗാ ി കളി ും അടിപിടികൂടിയും വളർ ശിവൻ പഠി ് ഒരു േഡാ റാകു തിൽ ഉ ാെല അവൻ വളെര സേ ാഷി ു ു. അവർ കടൽ രയിൽ കാ ുെകാ ുവാൻ േപായി . േകാലായയിൽ ഇരു ു സംസാരി ു. അതിനകം അ നാർ തിരിെക വ ു. അയാൾ ് വയ ുകാല ് നിറവും സൗ ര വും വ ിരി ു ു. വയർ ക ാൽ മാസം തിക ു നില ുകയാണ് എ ു േതാ ും. പണം മ ഴി ാരിൽ വരു ു ഓേരാ പരിവർ ന ൾ...ശിവൻ അതിശയി ു. ഇരു ു വീണേ ാൾ പുഴയ് ു തുരു ു പിടി ു. േവലിേയ ിൽ നിറ പുഴ കരയിൽ വ ുമു ു ശബദ് ം േകൾ ാം. അകെല പാല ിനു മുകളിലൂെട കട ുേപാകു തീവ ിയുെട െവളി ം താെഴ െവ ിൽ നീ ിേപാകു തു കാണാം. റു ിയയുെട നി ാഹ് കഴി ിേ മൂ തിരി ുേപാകുകയു ൂ. അടു വരവിന് മൂ യുെട കല ാണവും നട ണം. അ നാർ പറ ു. ഒ ു ര ു െകാ ം കഴി ാൽ സുൈലമാെനയും ഗൾഫിേല ു പറ യയ് ുവാനാണ് അയാളുെട ഉേ ശ ം. െപരി ാടി ാരൻ ഒരു മാ ിളയുവാവാണ് ത്. അയാളും റു ിയെയ െകാ ുേപാകു ഗൾഫിൽനി ു വ താണ.് ഗൾഫ.് .. മ ഴി ാർ ് ഗൾഫിൽ ഇ തയധികം പണം ഉെ ് അറിയി ായിരു ു. പണമായ പണമ തയും െവ ാരുെട നാ ിലാണ് എ ാണ് അവർ ുവാൻ ധരി ിരു ത്. ആദ ം അവർ അതു വിശ സി കൂ ാ ിയി . “ദുബായില് ൈപേശം െപാ ും .”

“പിെ േപ ി ീെ േമാൻ മാതവെന െനയാ ഇ ര വല ൈപശ ാരനായത?് ” “ഓൻ ൈപശ ക ുെകാ ു വരു താ.” “ൈദവേദാശം പറയരുത.് ഒേതനാ, ഇെ നാവ് പുയ് ുേപാകും.” തളർ ക െ മകൻ ഫൽഗുനനും മരി ുേപായ ചാ ുവിെ മകൻ ധർമപാലനും നിർമി തിെന ാൾ വലിയ വീടേ മാധവൻ പണിതത്? േപാരാെത െവളു കു ാമെ ബം ാവ് അയാൾ വിലയ് ു വാ ുകയുംെചയു. ആദ ം മ ഴി ാർ ു സംശയമായിരു ു. മൂ വ േതാെട ആ സംശയവും തീർ ു. െവ ാരുെട നാ ിൽനി ു വ ൈമ ൽ നാ ുകാരുെട ൈകയിൽനി ു കടംവാ ിയാണു തിരി ുേപായത്. മാ തമ , അയാൾ െകാ ുവ സ ർണമ തയും മു ാെണ ു െതളി ു. ഗൾഫിൽനി ു വരു മൂ യാെണ ിൽ ടാ ി ാറിൽ മാ തമാണു യാ ത. കാണു വർെ ാം പണവും ലു ിയും േടാർ ൈ് ല ും മ ും െകാടു ു ു... െവ ാരുെട നാ ിലു തിെന ാൾ െപാ ും പണവും ദുബായിൽ ഉെ ് അ െന കുസിനി ാരൻ ഒേതനനും കുട ന ാ ു േചായിയ ും ുരകൻ രാമനും ക ിയാർ ും മ ും മന ിലായി. േപ ി ിയുെട മകൻ മാധവെന ക ട ുകാരനായും ക നായും െത ി രി തിൽ അവർ ആദിതി േനാട് മന ാെല മാ ുേചാദി ു. ക ിയാർ മ ഴി മാതാവിേനാടും മാ ുേചാദി ു. “എനി ആരും ഫറാൻസില് േപാ .” ഒേതനൻ പറ ു: “എനി ാരും ദുബായില് േപായാല് മതി.” അത് മ ഴി ാർ ് ഒരു െവളിപാടായിരു ു. “ദുബായിെല സായിവുമാര് േകാ ും െതാ ീം ഇേട ാ?”േചായിയ ൻ േചാദി ു.

“ആട സായ്വുമാരി . ആട അറബികളാ.” ഒരി ൽ ഒരാ തി ിൽ ഒരറബിയുെട േഫാേ ാ വ േ ാൾ അതു കാണുവാനായി േചായിയ ും ഒേതനനും രാമനും ക ിയാരും മ ും തി ും തിര ുംകൂ ി. അവരുെട ക ുകളിൽ ആദരവും അ ുതവും നിഴലി ു. പ ് മൂ ൻ സായിവിെന കാണുേ ാൾ അവരുെട ക ിലും മന ിലും നിറ ുവ അേത ഭ ി ഇേ ാൾ അറബിെയ കാണുേ ാൾ അവരിൽ നിറ ുകവിയു ു. ഒേതനൻ രാ തി അറബികെള സ ം ക ു. പിേ ദിവസം അതിെന ുറി ു പറ േ ാൾ േചായിയ ൻ പറ ു: “ഞാനും ക ു. ഞാനും െ തി ീം ക ു.” തുടർ ു നാളുകളിൽ കാവുതിയൻ രാമനും മകൾ മ ികയും ക ിയാരും ക ാവു ക വട ാരൻ െപേരരയും അറബികെള സ ം കാണുവാൻ തുട ി. പലതര ളിലു സ ളായിരു ു അവർ ക ത.് നിലാവുദി േ ാൾ ആ െവളി േ ാെടാ ി ു െതളി ുവ അറബിയുെട മു ിൽ േചായിയ ൻ നമ രി ു. അയാളുെട പഴകിയ ക ുകൾ നന ിരു ു. “േചായീ, ി ിനാ കേര ത്?”അറബി േചാദി ു. “ എന ് പണീ . ഞാനും െ തി ീം പഷ്ണിയാ.” “ ാ, ഇ ടു ് ആരും െകാട െകാ ുവരു ിേ ന ാ ാൻ?” “നാ ില് മു നും ദുബായീ ് വര് ് മട ുെകാടയാ. അത് ന ാ ാൻ െനെ ാ ് ആേവാ?” േചായിയ ന് സ ടവും േദഷ വും േതാ ി. കാലാകാലമായി നാടൻ കുടകൾ നാ ി ശീലി താണ.് ദുബായിൽനി ു വരു ഒ ും ര ും മട ുകളാ ി കീശയിലി ു നട ാവു ഈ

കുഴ ംപിടി കുടകൾ ന ാ ാൻ അയാെളെ ാ ു കഴിയുേമാ? “ ി എനി െകാട ന ാ .” അറബി പറ ു: “ഇതാ ഇത് െകാ ുേപായിേ ാളൂ...” അറബി കു ായ ീശയിൽനി ് ഒരു കിഴി പുറെ ടു ു. അതു തുറ ുേനാ ിയേ ാൾ േചായിയ െ ക ് മ ളി ുേപായി. നിറെയ െപാ ിൻക കൾ... ഒേതനൻ ക സ ം അയാെള ഈ വയ ുകാലം രാജ േ ദാഹ ു ിന് തടവിെല ി ുവാൻ േപാ തായിരു ു. ക ലിെ ചൂളംവിളി േക ് ഒേതനൻ കടൽ രയിേല ു പാ ു െച ു ു. ന ൂരമി ക ലിൽനി ് അറബികൾ മ ഴിയിൽ ഇറ ു ു. മ ഴി ാർ കൂ േ ാെട അവെര സ ാഗതംെച ു ു. അറബികൾ മ ഴി ു മുകളിൽ പാറു തിവർണ േദശീയപതാക താഴ് ി അവിെട അറബിെ ാടി പറ ി ു ു. അറബിമൂ ൻ പ ് മൂ ൻസായിവ് ഇരു ് മ ഴിവാണ ബം ാവിൽ ഇരു ് മ ഴി ഭരി ു ു... അൽേഫാൻസ ൻ ക സ ം. വലിയ വാവലുകെളേ ാെല അറബികൾ മ ഴി ു മുകളിൽ പറ ു കളി ു ു. അവരുെട കറു , അയ കു ായ ൾ കാ ുകയറി വീർ ിരു ു. െനയ് റു ു ബലി ാ കൾ ിടയിൽ ഒരു കടൽ കാ െയ വ ം അൽേഫാൻസ ൻ അവരുെട കൂെടേ ർ ് മ ഴിയാകാശ ിൽ പറ ു ു. സെ ൻഷൻ കഴി ു തെ പു ക ളുമായി ശിവൻ നഗര ിേല ു തിരിെക പുറെ ു. കുമാരൻൈവശ ർ മകെന ബസ് കയ ുവാനായി പ ിൈമതാനംവെര െച ു. “വ തു വ ു. എനി ശ ി ു പഠി ണം.” അയാൾ മകേനാടു പറ ു: “വി ാൻ എനി ഒ ും ബാ ീ .

ാലും േമാന് ആട ഒരു ബു ിമു ും വരാെത അ ൻ േനാ ിേ ാളാം. േമാൻ പഠി ാൽ മാ തംമതി.” അയാൾ മകെ ൈക മുറുെക ിടി ു. താൻ കാണു സ ളിൽനി ് അവൻ ഓടിേ ാകാതിരി ാൻ എ വ ം... ബസ് േപായി ും അയാൾ അ േനരം അവിെട െവറുെത അ െന േനാ ിനി ു.

മു ിെയ ് “അതാ, ഞാള് പ ് പാർ െപാര — “ മീനാ ിയുെട െവളു മുഖ ് കറു ക ുകൾ ഒരു വി യ ാൽ വിടർ ു. ക ുരയുെട മുൻവശെ ളിെല ചുവർ മാ തേമ െച ിേ ി ു ു. മ ു ഭാഗ ു ു. ചുവരുകൾ െതാലിയുരി തു േപാെല കിട ഓലേമ ഇറ താണു കിട ു തിനാൽ േകാലായയിൽ നിൽ ു വരുെട മുഖം െവളിയിൽനി ു േനാ ിയാൽ കാണി . കിണറിെ ആൾമറ ഒരുവശം ഇടി ുവീണു കിട ു ു. മാധവൻ പറ തു േക ് മീനാ ി ു വിശ ാസംവ ി . “െ കളിയാ ്◌ാ?” “അ , ഇവിേടയാ ഞാൻ ജനി ുവളർ ത.് ” “ ീശ രാ—” “ഇനി ് വിശ ാസംവര് ി , േ ?” മാധവൻ ചിരി ു. കാ ിേ ാ ളുെട ഉടമ െ മകൾ മാ തമ മീനാ ി. ആറുപുരയിൽ എ േപാെല ൈദവ െള കുടിയിരു ിയ ഒരു തറവാടാണ് അവളുേടത.് ആനയു തറവാ ിൽനി ുതെ വിവാഹം കഴി ത് ആേരാെട ാേമാ ഉ പകവീ ുവാനായിരു ു... ര് ബം ാവുകൾ. സു രിയും തറവാ ുകാരിയുമായ ഭാര . ഇനി എ ു േവണം? ചിലേ ാൾ വഴിമു ി നില് ു തുേപാെല േതാ ും മാധവന.് “ഈട ഇേ ാ രാമനാ പാർ ു ത.് മ ഴിെല േതാ ി...”

മീനാ ി അയാളുെട െവളു ു തടി ൈക യിൽ മുറുെക പിടി ു. അവളുെട ഇരുൈകകളിലും മു ുവെര നിറ ുകിട ു സ ർണവളകൾ ആദിതി െ അല ാര ൾേപാെല തിള ി. “വാ, ന ് ഒ ് രാമെന ക ് വരാം.” “അേ ാ േവ . ആെര ിലും ക ാല്...” അയാൾ ചിരി ു: “ആർ ക ാെല ്? ഞാൻ ജനി ുവളർ വീടാണ് ഇത.് ..” അവളുെട ൈകപിടി ുെകാ ് അയാൾ െകാ ുകയറി. മെ ാലി ചാലുകളിൽ പൂ ൽ വളർ ിരു ു. അവിടവിെട ത ീർകുടിയ ാർ തഴ ിരു ു. ത ീർകുടിയെ ഇളംപ കലർ നീർനിറ ത ് െപാ ി ് അതുെകാ ാണ് കു ി ാലം െ യി ് മായ് ിരു ത.് അെ ിൽ മഷിെ ുെകാ .് ൂളിൽ േപാകുേ ാൾ കീശയിൽ െപാ ി ി ത ീർകുടിയനും മഷിെ ും ഉ ാകുമായിരു ു. ഇളംനിറ ിലു കസവുസാരിയുടു ,് ആഭരണ ൾ അണി ഭാര േയാെടാ ് മാധവൻ ക ുരയുെട മു ിറ ി. തെ പുര. അയാളുെട മന ് തുടി ു. വിദൂരമായ ഒരാന ം അയാൾ അറിയുവാൻ തുട ി. അയാൾ രാമെന വിളി ു. അക ുനി ു മറുപടിെയാ ും വ ി . പകലാെണ ിലും പുരയുെട ഉ ിൽ ഒരു ഗുഹയിൽ എ േപാെല ഇരു ് ക പിടി ുകിട ു. “രാമാ—” “ ാ?” ഈ പാവശ ം രാമൻ വിളി േക ു. പുരയുെട ഉ ിൽ നി , െവളിയിൽ നി .് ചുമലിൽ വലിയ െതാ ിയും ൈകയിൽ ചൂലുമായി രാമൻ പിറകിൽ നില ു ു.

മീനാ ി മൂ ു െപാ ി. രാമൻ െതാ ിയും ചൂലും പറ ിൽ െകാ ുെച ു െവ ു തിരിെക വ ു. മാധവനും ഭാര യും വ ത് എ ിനായിരി ും? രാമൻ അ ാളി ു. “മീനാ ിെയ ന െള പുര ഒ ് കാണി ാൻ വ താ. മാരിയ േ ഈട?” “ഓള് തീവ ിയാ ീസി ട ് േപായിന.് ആട ഒരു പ ് ച ിന്.” രാമനും മാരിയ യും ച പശുവിെന തി ും. “ന ് േപാകാം.” മീനാ ി കസവുേചലെകാ ് മൂ ും മുഖവും മറ ുനില് ുകയാണ.് അവൾ ് ഭർ ാവിേനാട് േദഷ ംേതാ ി. അവളുെട ക ുകളിൽ മ ാടി ുവ ് കലർ ു. “വാ, ന ് ഒ ് ആ ് കാരി േനാ ാം.” മാധവൻ ഭാര യുെട ൈകപിടി ് അക ു കയറി. ഒരയയിൽ േതാ ിയുെടയും േതാ ി ിയുെടയും കു ായ ൾ കിട ിരു ു. നില ് ഒരു പായയും ഒരു ചി ിണി വിള ും. മുറിയിൽ ആെക ഒരു വാട െക ി ിട ു. മീനാ ി ് അതു സഹി ുവാൻ കഴി ി . “ ിനാ െ ഈട െകാ ുവ ത്?” “നിെ തി ൻ പ ് പാർ ിരു പുരയേ ? ി അത് കാണേ ?”അയാൾ ചിരി ുെകാ ് തുടർ ു. “ദാ, ആ ചി ിണിവിള ് െകട ു ല ാ പായ വിരി ു ഞാൻ കിട ിരു ത.് മരി ു തിനുമു ് ഒരി ൽകൂടി എന ് ആട െകട ് ഒ ുറ ണം...” െപെ ് മീനാ ി ഒ ് ഓ ാനി ു. അവളുെട ക ുകളിൽ െവ ം നിറ ു. അയാൾ ഭാര െയ തേ ാടു േചർ ുപിടി ് പുരയിൽനി ു പുറ ു വ ു. “രാമാ, ഞാള് േപാ .് ”

മാധവൻ ഭാര േയാെടാ ് െകാ ് കീ ് ഇടവഴിയിൽ എ ി. “ഈ പുേരം ആറുപുരയിൽ കടു േ യാ. പേ , പേ ന ് കുടികിട വകാശം കി ി. വി ുേ ാ എ ് പലരും േചാദി ു ു. ഞാൻ ആരി ും െകാടു ി . വയ ായാല് ഇതില് െകട ് മരി ാനാ എന ് േമാഹം.” അയാൾ പറയു െതാ ും മീനാ ി ു മന ിലായി . ഇടവഴിയിൽ ഇറ ിയേ ാൾ വയൽ ാ ് വീശി. അവൾ ് ആശ ാസം േതാ ി. “രാമന് ഞാൻ േവെറാരു െപാര പണിയി ുെകാടു ും. ി ് ഇത് ഞാൻ ഒരു ാരകമായി വയ് ും. പ ിണി െകടേ ം കഷ്ടെ േട ം െച ു മ ഴി ാർ ് ഒരു ാരകം.” വയലിൽ ഇറ ിയേ ാൾ ച പശുവിെ ഇറ ി െക ിെ ാതി ് മാരിയ എതിേര വരു തു ക ു. മാധവെന ക ് അവൾ വയലിൽ ഇറ ി വഴി െകാടു ു. മീനാ ി ഒരി ൽകൂടി േചല ു ുെകാ ് മൂ ുെപാ ി. “ഞാള് ഇ ാടു ് വരാ.”മാധവൻ പറ ു: “ഇ ് ന േകാളാ, േ ?” മ ഴിയിൽ എവിെടെയ ിലും പശു ച ാൽ രാമനും മാരിയ യ് ും േകാള്. “എനി ഞാൻ ഇ േളാെടാ രം എേടം വരി .” വീ ിൽ തിരിെക എ ിയേ ാൾ മീനാ ി പരിഭവം പറ ു. മാധവൻ ദുബായിൽ േപാകുേ ാൾ മീനാ ിെയ കൂെട െകാ ു േപാകാറി . ബം ാവിെ മ ു ാവിൽ കടലുംേനാ ി അവൾ ഇരി ും. പ ് െവ ാരുെട നാ ിൽ സൗഭാഗ ൾ േതടിയേ ാൾ ഫൽഗുനെന ഓർമി ് വനജ ഇരു തുേപാെല.

ഫൽഗുനന് ഇേ ാൾ വ ംകൂടി ര സ ർദം വ ് അവശനായി കഴിയു ു. ...റു ിയയുെട നി ാഹ് കഴി ു. മൂ യും ദുബായിൽ തിരി ു േപായി. “ഇനിയെ ബരവിന് ഓെ നി ാഹും കഴി ണം.” അ നാർ കുമാരേനാടു പറ ു. ൈവശ ർ അ ൂറു റു ിക കടംവാ ാൻ െച താണ് അവിെട. െമഡി ൽ േകാേളജിൽ ശിവന് അയ ുെകാടു ുവാൻേവ ി. ആദ മാദ ം കടംവാ ുവാൻ അയാൾ ു വലിയ വിഷമമായിരു ു. ഇേ ാൾ അ െന വിഷമമി . അതും ഒരു ശീലമായിേപായി. കുമാരൻ പണ ിനു വരുേ ാൾ അ നാർ ു സേ ാഷമാണ്. അയാൾ പറയും: “ ി മന ് ബിശമി ി കുമാരാ. ഇേ െ ാ ് കയീെ ില് ഞ ള് പഠി ി ും ഇെ േമാെന.” കുമാരൻ െച ു തിനുമു ് അൽേഫാൻസ നും അവിെട എ ിയിരു ു. ക ാവ് വാ ുവാൻ ൈപസയ് .് മദാ യുെട ൈകയിൽ ൈപശ ഉെ ിലും അവർ അയാൾ ് ഒരു കാശ് െകാടു ി . “ ിനാ ഇ് ൈപശ? ക ി് െപാകയാ ാേനാ?” ഇേ ാൾ അ നാരാണ് ക ാവിനു ൈപസ പതിവായി അയാൾ ു െകാടു ു ത്. അൽേഫാൻസ ൻ രഹസ മായി ക ാവു കൃഷിെച ുവാൻ ശമി ു വരികയാണ.് ഏതാനും െചടികൾ െകാ ുവ ു പറ ിൽ ന ു ് വളർ ു ു. ഇനിയു കാലം പണം െകാടു ് ക ാവ് വാ ാൻ തെ െ ാ ാവി എ് അയാൾ റിയാം. െപേരരയ് ് െകാടു ുവാനു ൈപസയ് ു കണ ി . ഇനിയും അയാേളാട് കടം പറയുവാൻ വ . അയാ ും ഇേ ഭാര യും മ ളും? അവെര േപാ േ ?

“സായിേവ, ഞ െള ൈകയില് കായു കാലേ ാളം ഇ െള ക ാവുവലി െമാട ി .” അ നാർ മടി ു ിൽനി ് േനാ ിെ ചുരുൾ എടു ് എ ി അൽേഫാൻസ നു െകാടു ു. പി ീട് കുമാരൻൈവശ ർ വ േ ാൾ അയാൾ ും. നിരകളുെട അരികുകൾ കാല ഴ ംെച ു പലയിട ും അടർ ുേപായി. അതു കാരണം നിരകളി പീടിക അട ാലും ഉ ിേല ു കാ ും മഴെവ വും കട ുെച ും. മഴെവ ം ത ി മരു ുകു ികൾ വയ് ു ചി ലമാരയിൽ പൂ ൽ പിടി ു. കേമണ െവളി ം ത ാെതയും ഈർ ം ത ിയും പീടികയുെട ഉൾവശം ആെക പൂ ൽ പടർ ു. ഭരണികളിെല േലഹ ം പുഴു ളായി മാറി. കു ികളുെട മുകളിൽ ചില ികൾ വലെക ി. “ന ള് ര ാളു ും മാ രം ഭാഗ ം കുമാരാ.” അൽേഫാൻസ ൻ കുമാരെ േതാളിൽ ൈകയി ു. അയാളുെട വീർ മുഖ ് ഒരിട ് േതാലുരി ് േചാര വടുെക ിയിരി ു ു. െ യിഡി ാ തു കാരണം കറി ിെകാ ് താടി വടി ുവാൻ ശമി തിെ ഫലം. “അെ ില് ന െള മ ള് മാ രം എ ുെകാ ് ന ാകു ി കുമാരാ?” മ ഴിയുെട വിധിേരഖകൾ വായി റിയാൻ കഴിവു അൽേഫാൻസ ന് അറിയാം, ൈമ ൽ ഒരി ലും ന ാകി എ ്. ഇനിെയാരി ലും ശശി തിരി ുവരി എ ും അയാൾ വിശ സി ു ു. “പേ ില് ശിവൻ പഠി ് ആളാകും. ഓേനെ ാ ു ി ര െ ടും.” അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു ൈകേനാ ാരെനേ ാെല പവചി ു. മ ഴിയിെല വിധിേരഖകൾ അതിെ നിര ുകളും ഇടവഴികളുമാണ.് മാതാവിെ പ ിയുെട െത ുഭാഗ ുനി ് ആരംഭി ്

തീവ ിയാ ീസിൽ െച ുമു ു നിര ് മ ഴിയുെട ആയുർേരഖയെ ത. ദുഃഖ മണികളുെട അക ടിേയാെട ശവമ ൾ വെ ു ഇരിമീസിെ വശ ളിെല ഇടവഴികൾ സ ാനേരഖകളെ ത. മ ഴിയുെട ഭൂതഭാവി ചരിത ൾ അ തയും മ ഴിയുെട ൈകേരഖകളിൽ ലിഖിതെ ടു ിയി ു ്. അൽേഫാൻസ ന് മാ തേമ ആ ലിഖിത ൾ വായി ുവാൻ കഴിയുകയു ൂ. “െ സായിേവ, ഇ ള് ഏത് േലാക ിലാ?”ഇ ൻ േചാദി ു: “നാ ില് നട ് ത് മു നും ഇ ് അറ ാം. ാല് ഇ െള െപാേരല് നട ു ത് മാ രം ഇ ള് കാണു ി .” അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ും മന ിലാകാെത ഇ െ മുഖ ു േനാ ി. “ഇ െള േമാള് െപയ ത് ഇ ള് അറി ി . ഇ ം ഇ െള മദാേ ം...” അൽേഫാൻസ ന് എ ി ും ഒ ും മന ിലായി . “ഇ ള് ആകാശ ു ് താെയ കീ ുവരണം. അെ ില് ആപ ാ.” “ ി എന ് ഒരു ര ു റു വായ താ.” അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു. “ഇ ള് ഒരു േപാ ാ. ഇ ് ഒ ും മന ിലാകി സായിേവ— “ ഇ ൻ കീശയിൽനി ു ര ു റു ിക എടു ുെകാടു ു നട ുേപായി. അയാൾ ഇേ ാൾ മുനിസി ൽ കൗൺസിലറാണ്. ഇേ ാൾ മ ു വർ അയാൾ ുേവ ി പണം പിരി ി ു ു. ആ ര ു റു ിക അൽേഫാൻസ െന സേ ാഷി ി ു. അയാൾ അതുമായി െപേരരയുെട അരികിേല ു െച ു. ഇ ൻ മാ തമ , മ ു പലരും അൽേഫാൻസ െന താ ീതുെചയു. ഇനിയും ഒ ും ക ിെ ു നടി ു നട ാൽ മ ിമദാ ധർമപാലെ കൂെട

ൂ ഇറ ിേ ാകും. അൽേഫാൻസ നു പായമാകുകയാെണ ിലും മദാ യ് ു നാൾ ുനാൾ െചറു ംവയ് ുകയാണ്. അവർ പുതിയ ഉടു ുകൾ ഇടു ു. ചു ുകളിൽ ചായം േത ാെത പുറ ിറ ുകയി . വീ ിൽ എ ും ഇറ ിയും മീനും. മ ിയുെട ഉടു ിെ കീശകളിൽ എ ാേയാഴും സൗരഭ മു േനാ ുകൾ കാണാം. ദാരി ദ ം അൽേഫാൻസ ു മാ തമായിരു ു. ഇ ൻ സായിവിെന താ ീതുെചയതുേപാെല ഒേതനൻ മാണി െയയും താ ീതുെചയു: “ എനീം ഒ ും ക ിെ വ ു നട ാല് ഇ െള േമാൻ ആ മദാേമെ കൂെട എറ ിേ ാകും.” “ഞാെന ാ െചേ ത് െ ആതിതി ാ?” മാണി നി ഹായയായി ൈദവെ വിളി ു. “ഓെനെ ാ ് മംഗലം കയി ി ണം.” “എ ര കാലായി ഓേനാട് പറയു ു? ഓൻ േക േ ?” ഇേ ാൾ മാണി കല ാണ ിെ കാര ം മകേനാടു സംസാരി ാേറയി . അവർ ് എ ാ സൗഭാഗ ളും ആദിതി ൻ വാരിെ ാടു ി ു ്. ഈ ഒരു ഭാഗ ംമാ തം അവർ ് ഉ ായി . മരി ാൻ കിട ുേ ാൾ ചാ ുവിെ യും േഖദം അതായിരു ു. ഒരു കു ി ാല് കാണാെത അയാൾ മരി ു. അേതേപാെല കു ി ാണി വും ക ടയ് ുേമാ? അവർ കരയുവാൻ തുട ി. ധർമപാലെ തലമുടി പകുതിയിേലെറ നര ുകഴി ു. ഇനി എ ിനു കല ാണം? ഇനി അയാൾ ് ഒരു െവളു െപ ് എ , കറു െപ ിെന െ കി ുേമാ? നാ ുകാർ പര രം േചാദി ു. “ ാ ഓന് െപ ് കി ാ ്?”േചായിയ ൻ പറ ു: “പണം െ ില് എന ും കി ും െപ ിെന,”

ുു ഡിസംബർമാസം പിറ ു. കി ുമ ിെ വരവായി. മ ിമദാ പറ ു: “ഞാൻ കി ുമ ിന് ാര അ ായീ ട് ് േപാ ു.” അൽേഫാൻസ ൻ മി ാെതയിരു ു േക ു. മ ി േപായാൽ ആരാണ് എൽസി ് േചാറുവ ു െകാടു ുക എ ായിരു ു അയാളുെട ചി . ഇതുവെര മ ിെയ ൂടാെത ഒരു കി ുമ ും കട ുേപായി ി . ഈ വർഷം ആദ മായി... ാര അ ായിയുെട അടു ു േപാകുേ ാൾ ധരി ുവാൻേവ ി മ ി ഒരു പുതിയ ഉടു ു തയി ു. അതിന് പതിവിലും നീളം കുറവായിരു ു. െവളു ് മാംസളമായ കാലുകൾ മുഴുവൻ െവളിയിൽ കാണാമായിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ും കാണാ തുേപാെല ക ുകൾ ചി ിയിരു ു. പുറെ ടു തിെ വളെര ദിവസം മു ുതെ മ ിമദാ ഒരു ൾ തുട ി. അവർ അടിയുടു ുകൾ ് െലയിസ് പിടി ി ു. ൈകകാലുകളിെല നഖ ൾ ക ി ് വൃ ിയാ ി. െചരി ുകൾ ന ാ ി ു. ഒരു ക ൽ യാ തയ് ു േപാകു ഒരു ൾ. െപ ിയുമായി തീവ ിയാ ീസിേല ു േപാകുേ ാൾ അൽേഫാൻസ ൻ കൂെട െച ാൻ പുറെ ു. മ ി വില ി: “എനെ ാ വയി അറീേ ?”അവർ േചാദി ു. തീവ ിയാ ീസിൽ ഒരു െപ ിയുമായി ധർമപാലനും വ ി കാ ുനി ു. എേ ാ ഒരു യാ തയ് ായി. ആ കി ുമ ിന് അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽ വർണവിള ുകൾ ക ിയി . മ ു ച ാരുെട വീടുകളിൽനി ് ഇറ ിയുെടയും േക ിെ യും മണം െപാ ിയേ ാൾ, അവിെട അടു ളയിൽ തീ പുക ി . മുറിേവ ് അ ശ ാസം.വലി ു ഒരു

വയ ൻ പ ിെയേപാെല െവളി മി ാ വരാ യിൽ അൽേഫാൻസ ൻ കിട ു. മാതാവിനു മു ിെല െകടാവിള ിൽനി ു മ ിയ െവളി ം എൽസിയുെട കിട യിൽ വീണിരു ു.

മു ിഒൻപത് ഭൂവും സ ർഗവും നരകെമനി ് നരകം നരകെമനി ്... മു ുനി ് ആേരാ പാടു തു േക ു പൂജാമുറിയിൽ ജപി ിരി ു മ ിയ ക ു തുറ ു. അവരുെട തലമുടി മുഴുവനും നര ിരി ു ു. അവർ മ വും മാംസവും കഴി ു തു നിറു ി. ഭ ണംേപാലും ഒരു േനരംമാ തം. അവരുെട മുഖ ് അസാധാരണമായ ഒരു ശാ ത കാണാം. ൈദവെ അറിയുവാൻ തുട ിയ ഒരാളുെട മുഖ ുകാണാവു ശാ ത. പൂജാമുറിയിൽ പാർ ി ിരി ുേ ാൾ െവളിയിൽ എ ുതെ സംഭവി ാലും അവർ ശ ി ുകയി . പേ , മു ുനി ു േക ശബ്ദം എവിെടേയാ എേ ാ േക ുമറ തുേപാെല േതാ ിയതിനാൽ അവർ അവരറിയാെത ക ുകൾ തുറ ു. ശ ി ു. ജനലിന ുറം മര ൾ ിടയിലൂെട ഇളെവയിൽ ചാ ുവീണുെകാ ിരു ു. പുലർമ ു വീണ മര ി കൾ ആ നനു െവളി ംത ി പകാശി ുെകാ ിരു ു. മ ഴിമാതാവിെ പ ിയിൽനി ു േനർ മണിനാദം പഭാതം കൂടി മുഴ ിെ ാ ിരു ു. മ ഴിയിൽ ഒരു ഉദി ുവരികയായിരു ു. മ ിയ ശ ി ു. നരകം നരകെമനി .് .. മു ുനി ് ആേരാ പാടു തു േക ു കുളി ു ് കയറിവ മാ ിയും ശ ി ു. അവർ പുറേ ഏ ിേനാ ി. “ആരാ മാ ീ അത?് ’കുമാരൻ വിളി ുേചാദി ു.

രാ തി മുഴുവൻ അയാൾ ഉറ ിയിരു ി . പേത കി ് ഒരു കാരണവുമി ാെത മന ിന് ഒരസ ാ ം. പുലരാറായേ ാഴാണ് അയാൾ ഒ ു മയ ിയത്. മണിനാദം േക ് ഉണരുകയുംെചയു. “ധർമ ാരനാ.” മാ ി പറ ു: “പ ് ൈപശ െകാടു െ ?” “ഞാൻ െകാടു ാം.” അയാൾ ക ിലിൽനി ് എഴുേ ു. ഇു ശനിയാ യാണ.് രാവിെല തുട ി ധർമ ാർ വ ുെകാ ിരി ും. കുമാരൻൈവശ രുെട വീ ിൽ വരു ഒരു ധർമ ാരനും ഒഴി ൈകേയാെട തിരി ുേപാേക ിവരി . ഒരു പിടി അരിേയാ പ ു ൈപസേയാ കി ും. ശനിയാ യാെണ ിൽ ക ിേയാ േചാേറാ കി ും. അ് ൈവശ ർ സം ൈകെകാ ുതെ ധർമം െകാടു ു ു. കുമാരൻൈവശ ർ പ ുൈപസെയടു ു പുറേ ു വ ു. മുടി വളർ ിയ മുഷി മു ുധരി െചറു ാരൻ േകാലായയിേല ു കയറി. മുഖെ ഇളംേരാമ ൾ അയാൾ ് അധികെമാ ും പായമായി ി എു േതാ ി ും. ആേരാ വിരൽെകാ ു ക ിൽ കു ിയതുേപാെല ഇരുക ുകളും കല ി ുവ ിരു ു. കുമാരെ മന ിൽ െപെ ു തീയാളി. ക ിൽ ക ീരി ാ വൻ കരയുവെത െന? ആടു കാലുകളിൽനി ുെകാ ു െചറു ാരൻ പാടി. ഇേ ാൾ അടിെത ിവീഴും എ ു േതാ ി. വായിൽനി ു പുളി ക ിെ നാ ം വീശിെ ാ ിരു ു. കുമാരൻൈവശ ർ തരി ുനി ു. “ഇെതെ ാരു േകാലാ ഇത് േമാെന?” “ഏേടയായിരു ു ി ഇ ത കാലം?” കുമാരൻൈവശ ർ ു സഹി ി . മാ ി െപാ ി ര ു. പൂജാമുറിയിെല ൈദവ െള മറ ്

മ ിയ യും േകാലായിൽ വ ു. കുമാരനു കൂടുതൽ ഒ ും പറയുവാൻ കഴി ി . അയാളുെട വായിെല ഉമിനീർ വ ിേ ായിരു ു. ഇനിെയാരി ലും തിരി ുവരി എു കരുതിയിരു മകൻ... “ ി ശശിതേ യാ?” വിശ ാസംവരാെത മ ിയ അവെ മു ിൽ വ ുനി ു തിമിരംബാധി ക ുകളാൽ അവെന ഉഴി ു. അവെ താടിയും മുടിയും േവഷവും ക ് അവരുെട ഇടെന ു െപാ ി. മാ ിയുെട ക ുകളിൽ എ േപാെല അവരുെട ക ുകളിലും ചുടുക ുനീർ നിറ ു. “ ി അ െയ മറ േ ാടാ. െ ാരു കടു ാ ി കാണി ത.് ഇനി ുേവ ി എ ര തീ തി ു ഇെ അ നും അ ാേ ം...” അവർ ശശിയുെട എ ി ൈകയിൽ തടവി. നാരുേപാെല േനർ അവെ ൈക യ് ് പനി ു തുേപാെല ചൂടു ായിരു ു. “ശശി ഇ ിരി േനരം ഒരിട ് െകട െ അേ .” കുമാരൻൈവശ ർ പറ ു. അയാൾ ് ഒരിട ു െച ു തലചായ് ുവാൻേതാ ി. അയാളുെട ഉ ിൽ എെ ാേമാ ക ി ടരുകയും െപാ ിെ റി ുകയുംെചയു. അ േനരെ മൗനമായിരു ു അയാൾ ് അേ ാൾ ആവശ ം. “ദൂരംവയി ് ് വര ാേ ? ഒരു ാസ് ചായ കുടി ി ് െകടേ ാെ .” മ ിയ പറ ു. ശശിയുെട ൈക ഇേ ാഴും അവരുെട ൈകയിലാണ.് “േവ .” ശശി പറ ു: “ഇ ം ചായ കുടി ാല് ഞാൻ ഛർദി ും. ഭൂവും സ ർഗവും നരകെമനി .് ..” ശശി വായ തുറ േ ാൾ വീ ും പുളി ക ിെ നാ ം വ ു.

പുലർ യ് െ േലാ ലിന് മ ഴിയിൽ വ ിറ ിയ ശശി േനെര െച ത് ക ുഷാ ിേല ായിരു ു. ഷാ ് തുറ ിരു ി . െവളിയിൽ ഇ െബ ിൽ കിട ുറ ു ൈവ ുകാരെന വിളി ുണർ ി. കണാരൻ ചാടിയിൽനി ു തേലദിവസെ പുളി ക് ചിര െകാ ു മു ി ാ ിൽ ഒഴി ുെകാടു ു. ാ ിനു മുകളിൽ ച ുെപാ ി ിട ു ഈ കെള വിരൽെകാ ു വടി ് ഒ വലി ് ക ് ഉ ിലാ ി. വീ ും അ ാറു ാസ് വാ ി ുടി ു. പി ീട് ഈ കെള വടി ുകളയുവാൻ മിനെ ി . ക ിേനാെടാ ം അവ യും വയ ിൽ െച ു. “ഇ ള് ഏട് ാ?” ഉറ ടവു വി ുമാറിയി ി ാ കണാരൻ തിര ി. “ഏട് ും അ .” “േലാ ലിനു വ താ?” “ഉം.” “േകായിേ ാ ു ാരി ും. െത ു ു വേ ഇ ം വ ത്?”അയാൾ വീ ും േകാ ുവായി ു: “ഒരു ബീടീേ ാ ൈകയില്?” ശശി കീശയിൽനി ് ഒരു ബീഡിെയടു ് കണാരനു െകാടു ു. അേ ാൾ മല നി വ തുേപാെല ൈകവിറ ുെകാ ിരു ു. ാസ് കാലിയായേ ാൾ േനെര അക ു കയറി സ യം ചിര െകാ ു േകാരിനിറ ു. കണാരൻ ബീഡി ുക ചവ ിറ ിെ ാ ് അതു േനാ ിയിരു ു. “ ാലും േമാെന ിനാ, ഇ െന കുടി ു നശി ു ത?് ഈ െചറു പായ ില്...” കുറ ുകഴി േ ാൾ മതി എ ു േതാ ി. കീശയിൽനി ു ൈപസെയടു ് െകാടു ് ഒരു ബീഡി ക ി ു വായിൽവ ു നിര ിേല ു കയറി...

വർഷ ൾ ുേശഷം വീ ും മ ഴിമ ിലൂെട നട ുകയാണ.് .. “ഈ േവഷ ില് െകട .” മാ ി ക ു തുട ു: “ഞാൻ െവ ം ചൂടാ ി രാം. കുളി ി ു കു ായം മാറി െകട ാല് മതി.” ശശി ഒ ും പറയാെത ചുവരിൽ പിടി ുനി ു. കാലുകൾ ു മ ുവ തുേപാെല കനം. മാ ി കിണ ിൻകരയിൽ െച ് കു ക ിൽ െവ ംനിറ ് ഓല ി ക ി ് അടു ിൽ തീ പിടി ി ു. കുളിമുറിയിെല നന അടു ിൽനി ു പുക െപാ ി. അവളുെട കല ിയ ക ുകൾ പുകത ി കൂടുതൽ കല ി ുവ ു. കു ക ിെ വശ ളിലൂെട തീനാള ൾ ന ിയുയർ ു. െവ ം പതുെ ചൂടായി ുട ി... ഇ തയും േനരം ൈകെകാ ് തലതാ ി ആേലാചി ിരു കുമാരൻ എഴുേ ് േകാലായയിലൂെട ര ു ചാൽ നട ു. അയാളിെല അ ര ും േവദനയും മാ ുേപായിരു ു. എ ാം മറ ുെകാ ് അയാൾ മകെന ക ുനിറെയ േനാ ിനി ു. ഇനിെയാരി ലും തിരി ുവരിെ ് കരുതിയ മകൻ... ഏെതാരു അ െനയും േവദനി ി ു തായിരു ു. ശശിയുെട രൂപം. മെ ാരവസര ിൽ ആയിരുെ ിൽ പഴയ ക ് തിക ിവരു ആ നാ ം അയാളിൽ മനംപിര ൽ ഉ ാ ിേയെന. ഈ നിമിഷം ശശിയുെട ആകൃതിയും േവഷവും എ ാം അയാൾ മറ ു. മകെന തിരി ുകി ിയതിലു സേ ാഷം മാ തമായിരു ു അയാളുെട മന ിൽ... അയാൾ ആകാശ ിേല ു േനാ ി, ൈദവെ തെ കൃതജ്ഞത അറിയി ാെന വ ം... “േമാൻ െച ു. കുളി ്, കുളി ു കു ായം മാറ്.” കുമാരൻ പറ ു.

ശശി അനുസരണയു ഒരു കു ിെയേ ാെല കുളിമുറിയിേല ു നട ു. കുളിമുറിയിെല നനവും മണവും ഏേതാ വിദൂരമായ ഓർമകൾ അയാളിൽ ഉണർ ി. മാ ി കിണ ിൽനി ു വലി കു ുപാളയിൽനി ു േചാർെ ാലി ു െവ ം ക ുമറ ഒരു കാ യായിരു ു. താെഴ കുനി ുേനാ ി. നിഴൽവ ീണ െവ ിൽ ക വാഴകൾ തഴ ു വളർ ിരു ു. തവള ു ു ൾ ഊളിയി ു നീ ു ു ായിരു ു. “െവ ം ചൂടായി. എനി കുളിേ ാ.” മാ ി പറ ു. “മാ ാൻ മു ും ഷർ ും ഇേ ാ െകാ രാം.” ശശി െകാ ുവ സ ിയിൽ ഒരു കീറിയ േതാർ ും കുേറ പു ക ളും വാരികകളും കടലാസുകളുമ ാെത മെ ാ ും ഉ ായിരു ി . കുമാരൻ അയാളുെട ഒരു മു ും ശിവൻ േകാേളജ് അവധി ുവരുേ ാൾ ഇടു െവളു ഷർ ും എടു ുെകാടു ു. കുളിമുറിയുെട കതകുകൾ ചാരി കു ക ിൽനി ു െവ ം േകാരി ഒഴി ുവാനായി തല കുനി േ ാൾ, ഒരു ശബ്ദംേ ാെട എ ാം െവളിയിേല ് ഒഴുകി. എ ാ മാലിന ളും. ശശി സിമ ് അടർ നന ചുവരിൽ പിടി ു. കുനി ുനി ു കിത ു. വീ ും വീ ും ഛർ ി ു. ക ിേനാെടാ ം കുടൽമാലകൾ പറി ു പുറേ ു െതറി ുവീണതായി േതാ ി. “ശശീ, േമാെന...” ഛർ ി ു ശബദ് ം േക ു ചാരിയ വാതിലിനു െവളിയിൽ വ ു നി ് ൈവശ ർ വിളി ു. മകൻ ഒരു കു ിയായിരുെ ിൽ അയാൾ കുളിമുറിയിേല ു െച ് അവെന മടിയിൽ എടു ു കിട ി അവെ െന ിലും പുറ ും തടവിെ ാടു ുമായിരു ു. അവെ തലയിൽ വിരേലാടി ് അവനു സാ നം

ു പകർ ുെകാടു ുമായിരു ു. പേ , മകൻ വളർ ു േപായിരി ു ു. അവൻ ജനി ുവാൻ വിധി ി ി ാ ഒരു കു ിെ അ നുമാണ.് കുമാരൻ െചവിേയാർ ുനി ു. ഉ ിൽ ഒരന വുമി . ശശിയുെട കന ശ ാേസാ ാസം മാ തം േകൾ ാമായിരു ു. അ േനരം കഴി േ ാൾ െവ ം വീഴു ശബദ് ം േക ു. ചുവരിെ കീഴവ് ശെ വിടവിലൂെട േസാ ുപത കലർ െവ ം മു േ ു കിനി ുവീണു. കുമാരൻ തിരിെക േകാലായിേല ു കയറിെ ു. ു. മ ിയ പൂജാമുറിയിൽ ക ട ു ൈകകൂ ിനി അവരും ൈദവ ിനു ന ി പറയുകയായിരു ുേവാ? അടു ളവാതിലിൽ ചാരി എെ ാേമാ ആേലാചി ു നി ുകയായിരു ു മാ ി അവളറിയാെത അവളുെട ക ുകളിൽ നീർെപാ ിെയാലി ു. കുമാരൻ അതു ശ ി ു. അതറി മാ ി പുറംൈകെകാ ് ക ുകൾ തുട ു. മ ിയ െയ വയ ുകാല ു സഹായി ുവാനായി െകാ ുവ െമാകയ ി ു ി ഇ് ഈ കുടുംബ ിെല ഒരംഗമാണ.് കുമാരൻൈവശ രുെട കുടുംബ ിെ സുഖ ളിൽ അവൾ ആ ാദി ുകയും ദുഃഖ ളിൽ കരയുകയും െച ു ു. “ശശി ക ു. കുടി ിന.് ” “സാരം . ാം ശരിയാകും. ഓൻ മട ിവ ിെ ? അതു മതി ന .് ” അയാൾ അവെള സമാധാനി ി ുവാൻ ശമി ു. കുളിമുറിയുെട കതകുകൾ ഞര ി. കുളികഴി ു െവ ു ായം ധരി ് ശശി അടു ളയിെല േചതിയിേ േല ു കയറിവ ു. വളർ താടിയിലും മുടിയിലും െവ ു ികൾ ത ിനി ിരു ു. “നേ ാണം തല േതാർ .് ജലേദാഷംപിടി ും.” മാ ി പറ ു.

അടു ളയിെല പലകയിൽ ഇരു ് ശശി ചൂടുക ി കുടി ു. അതിനുേശഷം അകേ ു െച ് അ െ ക ിലിൽ കിട ു. അേ ാൾ കുമാരൻൈവശ ർ പതുെ മകെ അടുേ ു വ ു. “ഇ ിരി േനരം ഒറ ിേ ാ. അതും ഇതും നിരീ ് മന ് ൈവഷമി ി .” കുമാരൻ കുനി ു മകെ തലയിൽ ൈകവ ു. ശശിയുെട തലയിെല നനവു ക ീർേപാെല അയാളുെട ഉ ംൈകയിൽ പ ിനി ു. “േമാേനാട് ആരി ും. ഒരു േദേഷ ാം. . േമാൻ മട ിവ തില് ദാ േമാളിലിരു ് ഇ സേ ാഷി ാരി ും.” അ െ മുഖ ു േനാ ുവാൻ മന രു ി ാെത ശശി ക ട ു കിട ു. “െത ് എ ാരി ും പ ും. അയിന് ി െന ഒരു കടു ് െച ായിരു ു. വ ത് വ ു. ാം ന ് മറ ാം. േമാൻ ിരി െകട ് ഒറ .് ” അയാൾ അട ി ജനൽ തുറ ു. െകാ യിൽ ത ി മർമരം പുറെ ടുവി ുവ കാ ് കമലയുെട കുളിർനിശ ാസംേപാെല അകേ ു കട ുവ ു. പുറ ുവ ് േകാലായയിെല ചാരുകസാരയിൽ ചാ ിരു ് അയാൾ ആേലാചി ു: ശിവന് ഒരു ക ിയടി ണം, ശശി തിരി ുവ വിവരം അറിയി ുവാൻ. ശിവെ കൂട ിറ േ ? അവനും ഉ ിൽ ഒരുപാടു ദുഃഖം സഹി ിരി ണം. ഒ ും പുറ ു കാണി ാ സ ഭാവമാണ് ശിവേ ത്. ദുഃഖി ുേ ാഴും ആ ാദി ുേ ാഴും അവെ മുഖ ് ഒേര ഭാവമാണ.് കുമാരൻൈവശ ർ ് ഇരി െ ാറുതിയി ാെതയായി. പലതര ിലു വിചാര ൾ അയാെള അല ി. ഇതിനകം െവയിലിനു ക ികൂടിയിരു ു. ആദിതി േ ത ിെല

െച കമര ളിെല പൂവുകൾ കാ ിൽ സൗരഭ ം പര ി. കടലിൽ േവലിേയ മു ായേ ാൾ പുഴയിൽ െവ ം െപരുകി കരകളിൽവ ു മു ി. മാതാവിെ േദവാലയ ിനു മുകളിൽ അല ാര േമഘ ൾ ത ിനി ു. അവയുെട അതിരുകളിൽ മഴനീർ െക ിനി ു. ൂളിേല ു പുറെ െകാ ുമ ഴി ാരികൾ ആദിതി പൂവുകൾ െപറു ി മണ ി ു നട ു. കുമാരൻ കാ ിലും െവയിലിലും നട ് അൽേഫാൻസ െ വീ ിെല ി. എൽസിയുെട മു ിൽ ഒരു കു ിെയേ ാെല അയാൾ ചൂളിനി ു. ൗരംെചയു മിനുസെ ടു ിയ എ മയമു മുഖ ു വിയർ ു െപാടി ു. എ ിനാണ് താൻ അവിെട െച ുനി ത് എ ് അയാൾ ു തെ മന ിലായി . യൗവനം എൽസിയുെട കവിളുകൾ മാംസളമാ ിയിരു ു. അവളുെട ൈക ുകൾ െവളു ുരു ിരു ു. കണ ാേലാളം ഇറ മു ഒരുടു ാണ് അവൾ ധരി ിരി ു ത്. തഴ ുവളർ ഒടിവുകളി ാ നീ തലമുടി അവളുെട ഇരുചുമലുകളും മറ ിരു ു. “ശശി വ ു.” അയാൾ പറ ു. അവളുെട ക ുകൾ െപെ ു പകാശി ു. ആ പകാശം ഉടെന മ ുകയുംെചയു. കടപുഴകി വ ീണ ഒരാൽവൃ ംേപാെല േകാലായയിൽ കിട ു അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ന ി. “ഞാനിറ ◌് ാ.” കുമാരൻ പറ ു: “പിെ വരാം.” ഇനിെയ ?് െവയിേല ു നട ുേ ാൾ കുമാരൻ സ യം േചാദി ു. എൽസിയുെട ദുര ം എ ാവരും മറ തായിരു ു. ഇനി െപാടു െന അവർ വീ ും അേതാർമി ും. ശശി ഒരു േചാദ ിഹ്നമായി മാറി. എ ാം മറ ു താണ് ന ത.് പേ , മുെ േ ാ െചയ ഒരു വാ ാനം അയാൾ ഓർ ു െ േമാൻ വരെ . ആര്

ുു എതിർ ാലും ഓെനെ ാ ് ഇെ ഞാൻ മംഗലം കയി ി ും. “േമാൻ വ ൂ ് േക ു.” “വ ു.” “െകാറ ീസം ആേയാ?” “ര ായയായി.” “ന ത.് ൈദവം സഹായി ു.” ഫൽഗുനൻ കുമാരെ ൈകപിടി ് അമർ ി. ഫൽഗുനെ തടി മുഖ ് കു ിേരാമ ൾ നര ിരു ു. ഗൾഫിൽനിെ ിയ മാധവൻ വിവരം അറി ് ൈവശ രുെട വീ ിേല ു കാേറാടി ു. “ശശി എെ ിലും വരൂം ് എനി റ ായിരു ു.” മാധവൻ പറ ു. ശശിയുെട ാന ് താനായിരുെ ിൽ താനും മ ഴിവി ് ഓടിേപാകുമായിരു ു എ ് അയാൾ ് തീർ യാണ.് ഒരു ദിവസം താൻ തിരി ുവരും എ ും. “കഷ്ടെ ാലും ൈവശ ർ ് അവസാനം ന ത് വരും.” മാധവൻ മ ി ു. “ഓൻ എനീം എേ ാെ ിലും േപാകാെത സൂ ിേ ാളണം. െെ ാ ് െ ിലും ആവശ ം.െ ില് പറയാൻ മടി രുത്. േവണം ് ാല് ഞാൻ ഓെന ദുബായില് െകാേ ാകാം. അതായിരി ുംന ത.് ”

നാ ത് “ി െന എ രകാലം ആേരാടും ഒ ും ഉരിയാടാെതയും െപാറ ിറ ാേതം കയിം?”മാധവൻ േചാദി ു. ശശി ഒ ും മി ാെത മു ു േനാ ിയിരു ു. അവിെട െത ിൻ പൂവുകൾ െകാഴി ുവീണിരു ു. “ഇനിെ ാരു അബ ം പ ി. അയിന് ി ഇെ െന ശി ി േണാ? ഒ ും ി അറിേ ാ ് െചയത േ ാ. ഈലും െവല കു ം െചേയാല് സേ ാഷേ ാെട കയീ ിേ ? ി ാം മറ ണം. ഇെ അ െന വിചാരിെ ിലും. െ ിലും ഒരു പണിെയടു ു സേ ാഷേ ാെട.” “ ് പണ ാ എന ് കി ാ? പ ാം ാസ് പാ ായി ി ാ ...” “േലാക ില് ാരും പഠി ി ാ ന ാക് ത?് ഇെ േ ാെലതെ ഞാനും പ ു പാ ായി ി . ഇ ാ ിെല െവല ൈപശ ാരായ ധർമപാലനും മൂേ ം ാ പഠിേ ാലാ?” പുഴ രയിൽ മൂ യുെട മാളിക െകാ ാരംേപാെല ഉയർ ുവരു ു... “ ള് പേറ ത് എന ് മന ിലാക് ു ്. പേ ില് എേ െ ാ ് എനി ഒ ിനും വ ാ.” ശശി ് ഒ ിനും ശ ിയി . കിണ ിൽനി ് ഒരു പാള െവ ം വലി ുവാൻേപാലും കഴിയാ വിധം ശരീരവും മന ും ഒരുേപാെല തളർ ിരി ു ു. “അത് ഇ ര കാലം തിേ ം കുടിേ ം െച ാെത അല ു തിരി ി ാ. െകാറ ീസം കയിയുേ ാൾ

ി പ െ േ ാെല ആകും. പിെ ഇെ കുടി ഒ ് െകാറയ് ുകേയം േവണം.” സ മയ ിയാൽ മാ തം വീ ിൽനി ു പുറ ിറ ു ശശി േനെര റാ ്ഷാ ിേല ാണു േപാകുക. സുലഭമായി ബാ ിയും വി ിയും കി ു നാ ിൽ ചാരായം കുടി ുവാൻ െച ു ത് മുഴു ുടിയ ാർ മാ തമാണ.് ഏ ുകാരുെടയും മു ുവ ാരുെടയും ഇടയിൽ ഇരു ് നി ബ്ദം കുടി ും. ഷാ ിൽ ആരും അവെന ശ ി ാറി . പലർ ും ശശിെയ അറിയി . പലേ ാഴും ൈകയിൽ ൈപസ കാണി . ആറു മാസ ിേലെറയായി നിേത ന വ ു കുടി ു ശശി ് ഷാ ുമുതലാളി ൈപതൽ കടംെകാടു ും. ചുവരിൽ െപൻസിൽ െകാ ു കുറി ി അയാളുെട പ ു വരവിെ കണ ് നീ ുേപാകുകയാണ്. ൈപതലിന് അറിയാം, അത് കുമാരൻൈവശ രുെട മകനാണ് എ .് “െ ശശീ, കുടി ണം ് ാല് ി ഷാ ിൽ േപാേണാ? െ വീ ില് വാ. ഇനി ് ഞാൻ േ ാ ു തരാം.” മാധവൻ പറയും. ശശി തിരി ുവ േശഷം ര ു പാവശ ം മാധവൻ ദുബായിൽ േപാകുകയും വരികയും െചയു. “ഓൻ അ േ ല് േപാക് േതാലേ ദുബായില് േപാക് ത്?” നാ ുകാർ പറയും. “ഈ പ കുടി ാല് ഇെ െകാട രി ുേപാകും. ഇനി ് എ ര േ ാ ു േവേണ ിലും ഞാൻ തരാം. ി ഷാ ില് മാ രം േപാകര്.” പ കുടി ുവാൻ തുട ിയത് ഇേ ാ ഇ െലേയാ അ േ ാ. “എെ ഇ ള് െവറുെത വിേ ൂ.” ശശി പറ ു: “ഉപേദശി തു െകാെ ാ ും ഞാൻ ന ാകി .”

ശശി പി ീട് ഒ ും പറ ി . മാധവൻ പറയു ത് ഒ ും ശ ി തുമി . എ ി ും മാധവൻ എ ും ൈവശ രുെട വീ ിൽ വ ു. നഷ്ടെ ുേപായ ഭാവിജീവിതം ശശി ് തിരിെക െകാടു ുവാൻ ൈദവം അയാെള ഏ ി തുേപാെല. “ഒരു വയി മാ രേമ ഞാൻ കാണു ു ു. ിെ ഒ ം ദുബായില് വരണം.” “ആട വ ി ് ഞാെന ാ െചയ്യ്◌ാ?” “ഒ ും െച . ഇനി ് ഞാൻ െ ആ ീസില് ഒരു േമശം കേസേരം തരും. ി ആട ഇരു ാല് മതി. ഇനി ് ഞാൻ പതിവായി ശംബളം തരും. പണം ൈകയില് വരുേ ാ മനി ാരു ആെക മാറും. ിആ മുേ േനം ധർമപാലേനം ാം േനാ .് അെ ില് െ െസാ ം അ െയ േനാ .് ഓെറ ക ാല് ആര ിലും പറേ ാ ആ തീല് തീേ ാം മൂേ താം േകാരിയ െപ ു ളാ ?് ഞാനും ഒരുപാട് മാറീ ു ്. ക ാടീെ മു ില് നി ുേ ാ എ ് എെ െ തിരീ . ാംൈപശ വരു ിവ മാ ാ.” ശശി മി ിയി . “ ാരും മാറിയേതാെല ീം മാറും.” “ , ൈപശെകാ ് ഞാെന ു െച ാനാ?” “ൈപശ വരുേ ാ ാരും ഇെ ബഹുമാനി ും. മ ിമദാ ഇെ പിറെക വരും. ൈപശ ഇ ാ തുെകാ ാ ഓറ് ഇേ ാട് കട ു േപാകാൻ പറ ത്. ശശീ, ജാതീേന ാളും മതെ ാളും ാം വലുതാ ൈപശ. അത് ി മന ിലാ ണം.” ശശി മറുപടി പറ ി . ജീവി ിരി ു വർ ാണ് ൈപസ. മരി ു കഴി തനി ് അതിെ ആവശ മി . ി നേ ാണം ആേലാചി .് ി ് എന ് മറുപടി താ.” മാധവൻ കടുംനീല നിറ ിലു ഒരു സിൽ ിെ ഷർ ാണ് ധരി ിരി ു ത.് അയാളുെട തടി

മാംസളമായ േദഹം െവ ാരുെട ശരീരംേപാെല െവളു ിരു ു. കഴു ിൽ കിട ിരു ക ിയു െപാ ിെ െചയിൻ അയാൾ ് ഒരല ാരമായിരു ു. അയാളുെട വാ ും േപനയും എ ാം െപാ ുെകാ ു തായിരു ു. മാധവൻ ഇടയ് ിെട വീ ിൽ വരു തിൽ ആശ സി ത് കുമാരൻൈവശ രാണ.് ശശിയുെട ഒ യ് ു ഇരി ും ചി യും കുടിയും അയാളുെട മന ിൽ ഒരു െകടാ തീയായി നില ു ു. അവൻ തിരിെക വ േ ാൾ േതാ ിയ ആ ാദം അ തയും കുേറെ യായി മാ ുേപായി. ശശിയുെട ഭാവിവിചാര ൾ അയാെള അല ി. ഇ െന ചാരായം കുടി ു നട ാൽ കുടൽ കരി ു കിട ിലാകും എ ് അയാൾ ഭയെ ു. ഇേ ാൾ ഷാ ിൽനി ് അവസാനം ഇറ ു ത് ശശിയാണ.് മാ തമ , തിരി ുവരുേ ാൾ മടിയിൽ തിരുകിവ കു ി കാണും. ൈവശ ർ ് ശശിെയ ുറി ് ആേലാചി ് വീ ും ഉറ മി ാെതയായി. പാതിരാവിലും പുലർകാല ും ഉറ ാെത ശശി കവിത െചാ ു തു േകൾ ാം. ആ കവിതകെള ാം മകൻ സ യം ഉ ാ ിയതാണ് എ ് േമശയിേ ൽ ക കുറി ുകളിൽനി ് അയാൾ ു മന ിലായി. മാ ി ഒരു കു ിെയ എ േപാെല ശശിെയ ശ ി ു ു. അവൾ അയാെള നിർബ ി ് കുളി ുവാൻ പറ യയ് ും. നിർബ ി ു തീ ി ുവാൻ ശമി ും. അവൾ ചിലേ ാൾ ആരും കാണാെത ക ുതുടയ് ു തു കാണാം. ഒരു ദിവസം അവൾ മ ിയ യുെട അരികിൽ വ ി ു പറ ു: “ശശീെ അ േമാ ി ് എ ടു ് വ ു. തീ തി ാൻ വിധി െ േമാെന ി നേ ാണം േനാ ണം മാ ീ ് േ ാട് പറ ു.”

അവൾ ക ുകൾ ഒ ി. “ ി കരയ .” മ ിയ ച ന ാർ ഉണ ി ിടി ൈകെകാ ് അവളുെട മുതുകിൽ തേലാടി: “ൈദവം ാം കാണു ു ്!” മഴ േകാരിെ ാരിയു രാ തി ഉറ മുണർ ് അവൾ ശശിയുെട അരികിൽ െച ് അവെന പുത ി ു. “കുമാരാ, എന ് എനിഅധികകാലം ഒ ും . എന ് േപാകാറായി. പേ ില് ി േപടി . ഇേ ം മ േളം ഇതാ ഇവള് േനാ ിേ ാളും.” തെ നിറ ക ുകൾ ശശിയുെട അ ൻ കാണാതിരി ുവാനായി അവൾ തലകുനി ുനി ു. അേ ാൾ ര ു തു ികൾ താെഴ അടർ ുവീണു. “ ി ിനാ കരയു ത് മാ ീ?” കുമാരൻൈവശ ർ തിര ി. “കുമാരാ, ഇനി ് ൈദവം ത േമാളാ ഇവള് ് നിരീേ ാ. ഇവെള ി ഒരി ലും മറ രുത്.” “ ാ, അ ഇ െനെയ ാം പറയു ത?് ” മാ ി അകേ ു േപായി. അവൾ ു പഴയ ചുറുചുറു ് നഷ്ടെ ിരി ു ു. ഒരു പായമായ ീെയേ ാെലയാണ് അവൾ െപരുമാറു ത.് യഥാർഥ ിൽ അവൾ ു പായമായിേ ? താൻ ഒരു െത ് െച ുകയാണ്. അവെള ആെരെയ ിലും പിടി ് ഏ ിേ തായിരു ു. പല തവണ അതിെന ുറി ് ആേലാചി ി ു .് തെ പാരാബധ് ൾ ിടയിൽ അതു നട ി . ഇനി അതു ൈവകി ുകൂടാ. അയാൾ തീരുമാനി ു. ശിവെ പഠി ം. ശശിയുെട ഭാവി. പണ ിെ ബു ിമു ുകൾ... ഉറ ം വരാതിരി ുവാൻ ഇനി ഒരു കാരണംകൂടിയായി. ശശിയുെട കിട ുമുറിയിൽ രാ തിയുടനീളം െവളി ം കാണും. അവനും ഉറ മി ...

“െ േമാൾ ും ഒറ ം .” അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു: “ഓള് പാതിരായ് ് എണീ ് െകടാെവള ിെ മു ില് െച ുനി ു പാർഥി ു തു കാണാം.” എാ മ ഴിവീടുകളും ഉറ ുേ ാൾ കുമാരൻൈവശ രുെടയും അൽേഫാൻസ െ യും വീടുകളിൽ ചിലർ ചി ി ും െനടുവീർ ി ും രാവുകൾ ത ിനീ ു ു. “ഇെ േമാൻ വേ രാ ഓൾ ് ഒറ ം ാ ായത്.” “ േളം െള േമാേളം ാ കഷ്ട ാടുകൾ ും കാരണ ാര് ഞാനും െ േമാനുമാ.” “ി ാ ആരാെനേ ാെല സംസാരി ു ത് കുമാരാ? ന െള ര ാേളം സുേഖാം ദുഃേഖാം ഒ ാ. ജീവിതകാലം മു നും ആരും കഷ്ടെ ടി . ഒരീസം ന െള ന കാേലാം വരും.” “ൈദവം അയിന് എട വര് െ .” സുഖം എ വാ ിെ അർഥം അറിയാ വനാണ് ഈ കുമാരൻൈവശ ർ.കമല േപായതുമുതൽ തുട ിയ തെ യാതനകൾ മ ൾ വലുതാകു േതാെട തീരുെമ ു കരുതിയതായിരു ു. എ ി ്... അൽേഫാൻസ െ മ ളും അയാൾ ു േവദനയും ആശ യുമാണ് നൽകു ത്. ൈമ ൽ ആയിരു ു അയാളുെട മുഴുവനും പതീ . അവൻ കടലു കട ുേപായേ ാൾ താൻ ര െ ടുെമ ് കരുതിയതായിരു ു. അവൻ പണം അയയ് ാറി . െകാ ുവ െപാ ് അ തയും മു ായി മാറി. ഇേ ാൾ എ തേയാ കാലമായി ഒരു ക ു േപാലുമി . വീ ും അവൻ ഇനി ഒരി ലും തിരി ുവരികയി എ ഭയം അയാളിൽ വളരു ു. എൽസി വീടു നിറ ുനില് ു ു. അയാളുെട ൈകയിൽ ഒരു ചി ി ാശി . േപാെര ിൽ അവളുെട കഴി കാലം ഒരു കറു പാടായി അവളിൽ

കിട ു ു. മറ ുവയ് ുവാൻ ശമി ിരു ുെവ ിലും നാ ുകാർ ു മുഴുവനും അവളുെട കഥ അറിയാം. “ഏെട ിലും െച ് ഒരു ബാലിയ ാരെന ക ുപിടി ുവാ.” മ ി ഇടയ് ിെട പറയും:” ് മീ ് ക ിെ ? എ ര കാലാ െപ ിെന െന െപാേരല് നിർ ാ?” “ഏതു ബാലിയ ാരനാ മി എൽസീെന െകാ ുേപാകാ?” “കരി ാ ുെകാ ് അതുതെ പറേ ാ.” മ ി േ ാഭി ു: “ ാ െ േമാൾ ് ഒരു െകാറവ്? ഓെളേ ാെല ച ം ഉ െപ ു കള് ഈ നാ ില് എ േര ?” മ ഴിരാജ ് അവെളേ ാെല അഴകു േവെറ െപ ു ികൾ ഇെ ുവരാം. പേ അവളുെട പല ദാരി ദ ം പിടി ഒരു വയ ൻ ജാലവിദ ാരനാണ.് അവളാെണ ിൽ പതി ൂ ു വയ ിൽ... “കയി കഥ ആരാ ഇേ ാ ഓർമി ാൻ േപാക് ത്? ള് ഏെട് ിലും ഒരു െച െന ക ുപിടി .് ബാ ി ഞാൻ േനാ ിേ ാളാം.” മ ഴിയിൽ എൽസി ു പ ിയ ഒരു ച ാരൻ ഇ . ഉ വെര ാം നാടുവി ുേപായി. മ ഴിയിൽ അവരുെട എം നാൾ ുനാൾ കുറ ു വരികയാണ്. ഉ വർ ാെണ ിൽ തീരാ ദാരി ദ വും. അവർ ക ാവു വിേ ാ മീൻ പിടിേ ാ മദ ം കട ിേയാ കഴി ുേപാരു ു. “ െളെകാ ു ക ൂെല ില് ഞാൻ ൈമ ലിനു ക യയ് ും.” മദാ പറ ു: “ച ാരായ ച ാെര ാം ആേടയേ ഉ ത്?”എൽസി ് ത ംേപാലെ ഒരു ബാലിയ ാരെന െ ൈമ ല് ു: െകാ ു രും.” “ത ം േപാലേ ത .” അൽേഫാൻസ ൻ പറ “മു ുേപാലെ .”

“ ള് കരി ാ ുെകാ ് ഓേരാ ് പറ ി ാ ഈട ആരി ും െഗാണംപിടി ാ ത.് ” ഈയിെട മദാ നട ിയ ഒരു ക ുപിടി മാണ് അൽേഫാൻസ െ കരി ാവ്. ഇ ാലമ തയും അവരുെട കൂെട െപാറു ി ് ഇേ ാൾ ഈ വയ ുകാല ാണ് മ ി അതു ക ുപിടി ത്. അൽേഫാൻസ ൻ ക ാടി ുമു ിൽ െച ുനി ് ഒരു നായെയേ ാെല നാവ് നീ ി പുറ ി ു േനാ ി. ഉമിനീർ ഒലി ു ആ വലിയ നാ ു േചാരേപാെല ചുവ ി ാണ്. എ ി ും മ ി എ ുെകാ ാണ് തനി ു കരി ാ ് ഉെ ു പറയു ത് എ ് അയാൾ ു മനസിലായി . അെ ിൽ മ ി പറയു തും െച ു തും ഒ ും അയാൾ ് ഒരി ലും മന ിലാകാറി . ശശി തിരി ുവ േ ാൾ മുതലാണ് മദാ രാ കൽ എൽസിയുെട കല ാണ ാര ം പറ ു അയാെള അല ാൻ തുട ിയത്. “െ കുമാരാ, ഞാെന ാ െചയയ് ്◌ാ?ഒരു മിനി ് ഒരിട ് സമാധാനായി ഇരി ാൻ മി സ തി ു ി .” മ ിമദാ യുെട ആശ കൾ ൈവശ ർ ും മനസിലാ ുവാൻ വിഷമമി . ശശി ന നിലയിൽ ആയിരുെ ിൽ ൈധര േ ാെട അയാൾ ു പറയാമായിരു ു: “അൽേഫാൻസ ാ, െള േമാള് െ േമാേ താ. അത് പേ ൈദവം നി യി താ. പിെ ഞ ള് ിനാ േവെറ ആെള േനാ ു ത?് ” ഇ ് അ െന പറയുവാൻ അയാൾ ു ൈധര മി . രാ കൽ റാ ു കുടി ുനട ു െതാഴിലി ാ മകൻ... മാ തമ എഴുേ ് നട ുവാൻകൂടി വ ാ വിധം അവൻ അവശനാണ് ഇ ്. നിലയ് ാ ഒരു ചുമ അവെന പി ുടരുകയുംെച ു ു. എ ത

പറ ി ും ഉപേദശി ി ും ഫലമി . അയാളുെട കൺമു ിൽവ ു. അവൻ കുേറെ യായി ഉരുകി ീരുകയാണ.് “വാ, ന ് പ ില് േപായി ിരിേനരം ഇരി ാം.” അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു.ആ ര ു മ ഴി ാരും മ ഴിമാതാവിെ പ ിയിേല ു നട ു. േമാഹ േളാ സ േളാ ഇ ാ ആ ര ു ച ാതിമാരിൽ അേ രം ജാതിചി കേളാ മതചി കേളാ ഉ ായിരു ി . അവരുെട ൈദവം ഒ ായിരു ു.

നാ ിെയാ ് തലായി ട ുറ ു താമസി ു എൽസിയുെട എലുവ അ ാവൻ ആ യിെലാരി ൽ മ ഴിയിൽ വരും. എൽസിയുെട നാ ിൽ സുലഭമായി കി ു ശു മായ ബാ ി കുടി ുവാൻേവ ിയാണ് അയാൾ വരു ത.് ആ ള വരു തിൽ എൽസിയുെട മ യ് ് സേ ാഷമാണ്. കാരണം, അയാൾ ഒരി ലും െവറുംൈകേയാെട വരികയി . തലേ രി ജയഭാരതിയിൽനി ു വാ ു ആറുപുരയിൽ കടു െനേ ാെല കറു െനെ ാലി ു ഹലുവേയാ വലിയ മീേനാ ഒ ുമിെ ിൽ ഒരു വലിയ െപാതി നാര േയാ അയാൾ െകാ ുവരും. മ ിമദാ പാകെ ടു ിയ മീൻകൂ ി അ ാവൻ പാതിരാവെര മ ഴി ബാ ി കുടി ുെകാ ിരി ും. കൂ ിന് അൽേഫാൻസ ൻ ഉ ാകും. അ ാവൻ വരു ദിവസം എൽസിയുെട വീ ിൽ െവളി വും ശബദ് ംവും ഉ ാകും. പാതിരാവാകുേ ാൾ മ ഴിലഹരി തലയ് ുപിടി അ ാവൻ കഴു ിൽ തൂ ി ിട ു ക ിയു െപാൻകുരിശ് എടു ് ഇടയ് ിെട ചുംബി ുകയും എൽസിെയ േനാ ി കരയുകയും െച ും. കു ി ാലം പവയുെടകൂെട എൽസിയും ൈമ ലും തലായിയിൽ േപാകുമായിരു ു. അ ാവെ വീ ിെ അടു ളയിലൂെട പുറ ിറ ിയാൽ കടലാണ്. എൽസി കടൽ രയിൽെ ് ദൂെര കാണാവു മ ഴിെയ േനാ ിനിൽ ും. അേ ാൾ വികൃതിയായ ൈമ ൽ അവളുെട േമൽ നന പൂഴി വാരിയിടും. അവർ കടൽനുര പതയു പൂഴിയിൽ ിട ു കളി ും.

കടൽെവ ം കാലുകളിൽ ത ുേ ാൾ ആേരാ ഇ ിളിയാ ിയതുേപാെല എൽസി കുടുകുടാ ചിരി ും. എൽസി അെത ാം ഓർമി ുെകാ ് അവളുെട മുറിയിൽ ഇരു ു. ഈയിെടയായി ക ുകൾ തുറ ിരു ് സ ം കാണു ത് അവളുെട ഒരു പതിവാണ.് എൽസി കാണു എാ സ ളിലും അവൾ ഒരു കു ിയായിരി ും. മഴ ാലം ഉറവുെപാ ി നീെരാഴുകു ഇടവഴിയിലൂെട െചരി ിടാെത, െവ ം ത ിെ റി ി ് അവൾ ഓടും. നന ഉടു ുമായി വീ ിൽ കയറിെ ുേ ാൾ ത ാൻ െച ും. അവർ പറയും: “അസേ , െവ ില് കീ ് കളി ി ാ ഇെ കാലിെല പുഴു ടി മാറാ ത”് മ അവെള കുളിമുറിയിൽ െകാ ുെച ു നിർ ി അവളുെട നന ഉടു ൂരി, അവെള ചൂടുെവ ിൽ കുളി ി ും. പുഴു ടിേയ െവളു ു ചുവ കാൽവിരലുകളിൽ ചൂടുെവ ം ത ുേ ാൾ മ ഴിമാതാവിെന മു ിൽ ക തുേപാെല നിർവൃതിേയാെട അവൾ “ഹാവൂ”എ ു പറ ു ക ട ുനിൽ ും. പതി ാലു വയ ുവെര മഴ ാല ് അവളുെട കാൽവിരൽ ു ുകളിൽ പുഴു ടിയു ായിരു ു. പുറ ിറ ാെതയായേ ാൾ വിരൽതു ുകളിെല തുടു ു മാറി. വിരൽ ു ുകളിെല െചാറി ിലും ചൂടുെവ ം വീഴുേ ാഴു നിർവൃതിയും അവൾ ഇേ ാൾ സ ളിൽ അറിയു ു. എൽസി ഇേ ാൾ ഒരു മുതിർ െപ ാണ.് വിവാഹിതയായി ര ു പസവി ഒരു ീയുെട ശരീരവളർ യു ് അവൾ .് ഉടു ുകൾ മുഴുവൻ നീളം കുറ ും ഇറുകിയും ഇടുവാൻ െകാ ാതായി.

“ഞാനിനി ഉടു ിട് ി .” ഒരു ദിവസം എൽസി പറ ു: “എന ് േചല മതി.” “േചല ഉടു ാൻ ി ാ തി ിയാ?” മദാ യ് ് അതു േക ു. ശു ിവ ു. എൽസി ് ഉടു ് ഒ ും ഇഷ്ടമ . ഇറ ം കുറ ഉടു ി ു കാൽവ കൾ കാണി ് മ പ ിയിേല ു േപാകുേ ാൾ എൽസി ് വ ായ േതാ ും. പേ , അവൾ ഒ ും പറയുകയി . ദിവാസ ൾ കാണുേ ാൾ മാ തമാണ് അവൾ ഉണരു ത.് മ ് അവസര ളിെല ാം അവളിൽ ഒരു മരവി ാണ്. വ േ ാഴും മാ തേമ അവൾ ചിരി ുകയു ൂ. അേ ാൾ ആ ചിരിേപാലും ഐസിൽ വ ു മരവിവി തുേപാെലയിരി ും. “ ി ഒരു തണു ിയാ.” േരാഹിണി പറയും: “ഇന ് ാേരം േപാെല ചിരിേ ം വർ മാനം പറേ ം െചയാല് ാ?” േകാേളജി ാ ദിവസ ളിൽ മുട ാെത േരാഹിണി അവിെട െച ും. അവളുെട പുതിയ പാവാടയും കു ിവളകളും പാദസരവും എ ാം എൽസിെയ കാണി ും. പേ , അവളിൽ ഒരു പതികരണവും കാണുകയി . “ഇനി ് േക േണാ എൽസീ?” േരാഹിണി പറ ു: “ഒരീസം ഞാൻ ശശീെന ക ു.” എൽസി എെ ിലും േചാദി ുെമ ് േരാഹിണി വിചാരി ു. അതു ായി . “ക ാല് ആരി ും തിരീ . ശശ ാ ് ആരും പേറ .” ശശി തിരി ുവ ി ു മാസ ൾതെ കഴിെ ിലും എൽസി ഇതുവെരയും അവെന ക ിരു ി . “െമലി ് എ ും േതാലും ആയിരി ു ു. എേ ാം കുട ായാ ാ ാരും പേറ ത.് ഒരീസം ഞാെള വീ ില് വ ിന്. മാധേവ െ ഒ രം. ഇ ര െചറ് ിെല

െന കുടി ു നട ് ത് ിനാ ് അ േചായി ു. അയിന് ഒരു മറുപടീം പറ ി . ഇെ േ ാെലതെ ശശി ും മി ാ ം .” എൽസി ഒ ും പറയാെത േക ിരു ു. “ഇേ ം ശശീേനം സ തി ണം. ഞ ് രെ ിനും ത ില് കാണാൻ ആേശേ ? ഞാനാ ഇെ ാന ി ില് ഞാൻ േനെര ൈവശ െര വീ ില് േകറിെ ് ശശീെന കാണും.” “ ിന?് ” “ ിന് േ ാ? ആദിതി േ ത ില് െച ് സത ം െചയത് ിമറേ ാ?” “അത.് .. അത് അറിവി ായെകാ ് െചയതേ ?” എ ാം അറിവി ായെകാ ് െചയതാണ്. അറി ുെകാ ് ഒരു െത ും െചയി ി . മ ഴിമാതാവിെന ിലും അതറിയാെമ ും വിചാരി ് എൽസി ആശ ാസം െകാ ു ു. “ഇേ ാട് ഞാെനാരു കാര ം േചായി ാല് ി സത ം പറേ ാ?” “ ാ?” “പേ ം മേ ം ഒരു ച ാരെനെ ാ ് ഇെ മംഗലം കയി ി ാൻ േനാ ാല് ി ാ െചയയ് ്◌ാ?” “ഞാൻ ജീവിതകാലം മുയുവനും ഒ ു ക ാനാ നി യി ിരി ു ത്.” “പേ ം മേ ം അയിന് സ തിേ ാ?” “അറീ .” “ ി ഒര് വിഡഢ് ാ. ഇനി ് ഒ ും അറീ .” എൽസിയുെട െപരുമാ ം കാണുേ ാൾ, അവളുെട സംസാരം േകൾ ുേ ാൾ, േരാഹിണി ു ചിലേ ാൾ േദഷ ം വരും. എൽസി അവളുെട ദിവാസ ൾ തുടർ ു. സ ളിൽ അവൾ കു ിയായി െ തുടർ ു. അവളുെട സ രാജ ിൽ അവൾ മാ തമ , എ ാവരും

കു ികൾ ആയിരു ു. ഒരി ലും വളരാ കു ികൾ. കേമണ മ ഴിമാതാവിെനയും ആദിതി െനയുംേപാലും അവൾ കു ികളായി സ ി ു. ബാലികയായ മാതാവും ആദിതി ു ിയും അവളുെട ൈകപിടി ു. മ ഴി ടലിെ തീര ് നന പൂഴിയിലൂെട ഓടി ുളി ു. ഒരി ലും വളരരുതായിരു ു. ഒരി ലും... പേ , അവളറിയാെത അവൾ വളരുകയായിരു ു. അവളുെട മുഴു േദഹ ുേനാ ി മ ിമദാ െനടുവീർ ിടും. എലുവ അ ാവൻ ഒഴി ുെകാടു മ ഴി ബാ ി ഒരിറ ുകൂടി കഴി ് അയാളുെട ൈക യിൽ മുറുെക ിടി ് മദാ ക ിൽ െവ വുമായി ഇരു ു. “െ മന ില് തീയാ. എൽസീെന കാണുേ ാൾ എന ് ആധി പിടി ാ. ആേരാട് പറയാനാ ഞാൻ െ സ ടം. ഈ േപാ ു േപാലെ മനിശേനാടു പറ ി ് ാ കാര ം? ഈട ആരി ് ് സംഭവി ാലും ഈ മനിശന് ഒരനേ ാം . ക ിേ േപാ ിെനേ ാെല െകട ് ഒറ ു ത?് ” അൽേഫാൻസ ൻ തീൻേമശയുെട മു ിൽ കസാരയിൽ ചാരിയിരു ു വായ തുറ ുപിടി ് ഉറ ുകയായിരു ു. അ െന നാളുകൾ കഴി ുേപാകു ു. വീ ും ഒരി ൽകൂടി എൽസിയുെട അ ാവൻ വ ു. അയാളുെട ൈകയിൽ ഒരു സ ിയു ായിരു ു. “ൈമ ൽ ഏട?” കയറിവ ഉടെന അയാൾ തിര ി. അയാൾ കനമു സ ി മ ിെയ ഏൽപി ു. വിയർ ുനന ജു ാ ഊരി. ഒരു ഖനിേപാെല ഇരു അയാളുെട െന ിൽ സ ർണ ുരിശു വിള ുനി ു. അയാളുെട െന ിനു കടൽെവ ിെ മണമു ായിരു ു. അ ാവൻ പറ തുേക ് മ ിമദാ യും

അൽേഫാൻസ നും പര രം മുഖ ു േനാ ി. “സ ീല് െഞ ാ. ൈമ ലിനു െവ ുെകാട് .് ഓന് െഞ ് െവല ഷ്ടം േ ?” സ ിയിൽ അന ം കാണാം. മരി ാലും മരി ാ ഞ ുകൾ. അരിവാൾെകാ ് ക ി ഉ ും മ ളും പുര ിയാലും ച ിയിൽകിട ് അവ ഇളകും. മസാല േചർ ് വര ിയാൽ ബാ ിയുെട കൂെട അ ലായി േചരും. ഇ ത വലിയ ഞ ുകെള തി കാലംമറ ു അൽേഫാൻസ ൻ. ഒരുകാലം ആർ ും േവ ാതിരു ഞ ുകൾ ുേപാലും ഇ ു തീപിടി വിലയാണ്. പേ , അ ു െവ ാരുെട നാ ിൽ കഴിയു ൈമ ലിന് എ െനയാണ് ഞ ് വ ുെകാടു ുക? അതാണ് അൽേഫാൻസ ന് മന ിലാകാ ത.് “ൈമ ല് വരുേ ാ എെ ാമാ െകാ ുവ ത?് ” അ ാവൻ െകടാവിള ിനു താെഴ കസാരയിൽ ഇരു ് സ് ൂൾ വലി ് അതിേ ൽ കാലുകൾ നീ ി കയ ിവ ു. “അളിയാ ള് പേറ ത് മന ിലാക് ി . ൈമ ലിെന ഞാള് ക ി ു െകാ ം എ രയായി?” സ് ൂളിേ ൽ കയ ിവ ിരു അ ാവെ കാലുകൾ െപെ ് െതറി ് താെഴവീണു. “ഓനീട വ ി ിേ ?” “ .” “ര ീസം ഞാളാട പാർ ി ാ ഓൻ കയി ാ േപായത്...” “െ മാതാേവ.” മ ി െകടാവിള ിൽ േനാ ി. അൽേഫാൻസ െ െചറിയ ക ുകളിൽ ൈദന ത െതളി ു: “ഞാന നിരീ ് ഓൻ ഈട് ാ തലായില് വ ത് ാ.” അൽേഫാൻസ നും മ ിമദാ യ് ും മി ുവാൻ കഴി ി . എ തേയാ െകാ ൾ കഴി ു നാ ിൽ

വ ി ്. സ ം വീ ിൽ കയറാെതയാേണാ ൈമ ലിെ സർ ീ ?് അവെ െപ ിയും സാധന ളും എവിെടേ ായി? ഇ ത വലിയ ശി തരാൻമാ തം അവർ എ ു െത ാണ് ൈമ ലിേനാടു െചയത?് “സാരം .” അ ാവൻ പറ ു: “ഓൻ വരും െപ െള. ി കരയാതിരി .് ” “ ാലും ഓൻ ഞാേളാട് ഇ െന െചയേ ാ.” മദാ യ് ് തളർ േതാ ി. കു ായം അടർ ുകിട ു ചുവരിൽ ചാരിനി ് അവർ ക ുതുട ു. അൽേഫാൻസ ൻ അളിയൻ െകാ ുവ ഈയ ടലാ ിെ െപാതിയഴി ് മണ ി ു േനാ ി. രൂ മായ ഗ ം അയാളുെട മൂ ിലൂെട മുകളിേലാ ു കയറി. തലേ ാറുകെള തഴുകി, തലേയാ ിയിലൂെട െവളിയിൽ വ ു മുകളിൽ കയറി മഴനീർ െക ി ിട ു ആകാശ ിേല ു വ ാപി ു. ആ രൂ വും മാദകവുമായ ഗ ിെ വഴി പി ുടർ ് അൽേഫാൻസ ും മുകളിേല ് ഉയർ ുകഴി ു. പ ിേഗാപുര ിൽനി ു വളെര ഉയര ിൽ കടൽകാ ിൽ തണു ു അ രീ ിൽ ത ിനി ് അയാൾ മ ഴിയിൽ തെ മകൻ ൈമ ലിെന തിര ി. കു ുേമഘ ൾ ഇടയെന എ േപാെല അയാെള വള ുനി ു. അവയുെട അതിരുകൾ െവയിലിൽ ആദിതി െ ചമയ ൾേപാെല തിള ിെ ാ ിരു ു. മ െല ൈകേരഖകൾ മാതിരിയു ഇടവഴികളിലും നീലഞര ുേപാെല പ ിയുെട മു ിലൂെട കട ുേപാകു നിര ിലും അയാളുെട ക ുകൾ മകെന തിര ു. ഇടവഴികളിൽ ഒ ിലൂെട ഒരു ചുവ ബി ു നീ ിേ ായി. അത് ഉ ാൻ ഹാജിയുെട തലയിെല തുർ ിെ ാ ിയായിരു ു. ആനവാതു െല ഒ ം കയറിേ ാകു കറു തും

െവളു തുമായ പു ികൾ ക ിയാരുെട ആടുകളായിരു ു. കുറ ുകൂടി വ മായി കാണുവാൻേവ ി അയാൾ താേഴാ ് പറ ിറ ി. നിര ുകൾ ് വി ീർണം വയ് ുകയും പ ിയും എടു ുകളും വലുതാകുകയുംെചയതു. കാവുതിയൻ രാമെ പുരേയാടു േചർ ു ഓല കു ിമറ േമൽപുരയി ാ കുളിമുറിയുെട മുകളിലൂെട അയാൾ നീ ി. അരയിൽ ഒരു േതാർ ുമാ തം ചു ി മ ിക കുളി ു ത് മുകളിൽനി ് അയാൾ ു കാണാമായിരു ു. അയാൾ മ ഴി വയലുകൾ ു മുകളിലൂെട വടേ ാ ുതിരി ് മ ലിനു മുകളിൽ ത ിനി ു. റു ിയ മു െ െചടികൾ നനയ് ു ത് അയാൾ ക ു. പുഴ രയുെട മുകളിലൂെട സ രി ് മുേ ാ ് വലംവ ് മ ഴി ാല ിൽ എ ി അൽേഫാൻസ ൻ. അേ ാൾ ഒരു ബാറിൽനി ് ഒരു െചറു ാരൻ ച ാരൻ ഇറ ി വ ു. അൽേഫാൻസ െ െന ു മിടി ു. അയാൾ എടു ുകളുെട ചുവ ഓടുകൾ പാകിയ േമൽപുരകൾ െതാ ുെതാ ി എ മ ിൽ വായുേവഗം കുതി ുപറ ് ൈമ ലിെ അരികിൽ ഒരു ഭീമാകാരനായ വാവലിെനേ ാെല വ ു വീണു. “േമാെന, ൈമ േല...” അൽേഫാൻസ ൻ പതറു കാലുകളിൽനി ുെകാ ് മകെന വിളി ു. ൈമ ൽ തിരി ുനി ു. അയാൾ എേ ാ ക ു പരിചയമു ഒരാെള എ വ ം അൽേഫാൻസ െന ഒ ു േനാ ി. അയാളുെട െച ൻതാടിയും മീശയും വളർ ിറ ിയിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ എ ു പറയണം എ റിയാെത വിഷമി ു നി ു. ക ാവിെ ലഹരി മാറിയി ി ാ തു കാരണം അയാളുെട കാലുകൾ

ഇടയ് ിെട മ ിൽനി ് ഉയർ ുെകാ ിരു ു. നിലെ റി ഒരു പ ുേപാെല അയാൾ ഉയരുകയും താഴുകയും െചയു. മ ിയുെട ആള തലായിയിൽനി ു െകാ ുവ ത് ശു മായ ക ാവായിരു ു. ഒ ് മണ ുേ ാേഴ ുതെ കാൽ ആടുവാൻ തുട ും. അൽേഫാൻസ ൻ മകെ ൈകപിടി ് വീ ിേല ു നട ു. ൈമ ലിെ പാ ിെ കീശയിൽ ഒരു കു ി റം െചരുതിവ ിരു ു. മകെന ് മ ിമദാ െഗയി ിേല ് ഓടിവ ു. ജനലഴികൾ ു പിറകിൽ എൽസിയുെട മുഖം െതളി ുവ ു. “ ാലും െ ൈമ േല, ി െന െചയേ ാ. പ േയം മ േയം ി മറ േ ാ.” ൈമ ൽ ഒരു ൈകെകാ ് മ യുെട തലയിൽ തഴുകി മറുൈകെകാ ് റ ിെ കു ിതുറ ു വായിേല ് ഒഴി ുകയും. “ ി ഫറാൻസി ് വ ി ര ദിവസായി?” “ര ാ .” ആേരാ െചാ ിെ റി ി തുേപാെല മ ിമദാ യുെട ക ുകളിൽ നി ് ക ീർ െതറി ുവീണു. “ഇെ െപ ീം സാമാേനാം ഏട?” “േപാ ിേ രീല്.” “ആട ഇെ ആരാ ഉ ത്?” “ഡ സ്. ഡ ി ാ ാരും ഓന വിളി ാ. ഓെനെ ച ാതിയാ.” ൈമ ൽ അയാൾ ധരി ിരു ക ികൂടിയ നീലഷർ ് ഊരി അയയിൽ ഇ ു. അയാളുെട േദഹം തടി ് ഉറ ിരു ു. െവളു ് ദൃഢമായ െന ിൽ വയല ് നിറമു മുല ുകൾ ു ചു ും തീയിെ നിറമു േരാമ ൾ.

ജനലിെ അരികിൽനി ് ഒരു നിശ ാസം ഉയരു ത് അറി ് അയാൾ അേ ാ ു േനാ ി. അയാൾ ് സ ം ക ുകെള വിശ സി ുവാൻ കഴി ി . കഴി പാവശ ം നാ ിൽ വ േ ാൾ എൽസി ഒരു കു ിയായിരു ു. ഇേ ാൾ അവൾ ഒരു മുതിർ ച ാരിെ ായി മാറിയിരി ു ു. അയാൾ അനുജ ിെയ മുഖ ുനി ു കെ ടു ാെത േനാ ിനി ു. “സാരം , എൽസീ.” അയാൾ അനുജ ിയുെട അരികിൽെച ് വർഷ ൾ ുമു ു നട ആ ദുര കഥ ഓർ ുെകാ ് അവെള സാ നി ി ു. എ ാവരും മറ ആ കഥ... ൈമ ലിെ വിയർ ു മണ ു ന മായ െന ിൽ കവിൾ േചർ ുവ ് അവൾ നി ു. ൈമ ൽ അനുജ ിയുെട തലയിൽ റ ിെ മണമു ഒരു മു ം നൽകി. അവളുെട കഴു ിൽ ഒരു കറു ചരടിൽ അവളുെട െവ ി ുരിശ് പ ി ിടി ുകിട ിരു ു. “ഇനി ് ഞാൻ െകാേറ സ ാനം െകാ ി ു .് കു ാേയാം മാേലം ാം.” അവൾ തെ മുഖം അയാളുെട െന ിൽനി ് അടർ ിെയടു േ ാൾ അവളുെട ചു ുകളിൽ സ ം ക ീരിെ ഉ ് പര ിരു ു. അയാൾ വീ ും അവളുെട തലമുടിയിലും മുതുകിലും തേലാടി. അയാളുെട ൈകകൾ ഇള ാ ായി മാറി അവൾ ് കുളിര് പകർ ുെകാടു ു. നി ദയിൽ മ ഴിയ തയും അവെള അ െന തഴുകാറു ായിരു ു. എ ാവർ ും അവേളാട് സഹതാപമു ായിരു ു. ശ രൻ െദരസർ മാ തം...... പനിയും നീർെ ുമായി പ യുെട കൂെട ആശുപ തിയിൽ െച താണ്. ശ രൻ െദരസർ അവെള

ഒ ു സൂ ി ുേനാ ി: “ ാ, അതുതേ യാ സൂേ ട?് ” എൽസി ഉരുകിേ ായി. െതാ ുപിറകിൽ തെ ഊഴം കാ ുനിൽ ു വ ാൻ ഇ െ ഭാര മ ിക തീപറ ു ക ുകളാൽ െദരസെറ േനാ ി തെ േദഷ ം അറിയി ു. ശ രൻ െദരസർ ഇേ ാൾ െപൻഷനായി പിരി ുേപായി. “ൈവശ െര ആ കുരു ംെക േമാനി ം ് െചയ്യ്◌ാ? ഓേന േട ാ േപാെയ ് േക േ ാ?” വര ിയ മുരുവുംകൂ ി േചാറ് തി ു തിനിടയിൽ ൈമ ൽ തിര ി. “ക ും കുടി ് നട ◌് ാ.” മ ിമദാ െവറുേ ാെട പറ ു. “ആ കുമാരൻ െകാെറ തീ തി ു.” അൽേഫാൻസ ൻ പറ ു. “അനുഭവി െ . മ െള ഉ ാ ാല് േപാരാ, േപാ ാനും അറിയണം.” വർഷ ൾ കഴി ുേപായി ും മദാ യുെട മന ിെല െവറു ് തീർ ി . എലുവ അ ാവൻ കുെറ ൂടി ബാ ി ൈമ ലിെ ാ ിൽ ചരി ു. ഇ പാവശ ം ഒരു സ ി നിറെയ മുരുവുമായാണ് അയാൾ വ ത്. ൈമ ൽ മു ിരു ് െകാടുവാൾെകാ ് മുരുവിെ േതാടുകൾ ത ിെ ാ ി ു. കടൽെവ ിൽ കുതിർ മുഴു മുരു േവവി ാെത പ യായി അയാൾ വായിലി ് ചവ ിറ ിെ ാ ിരു ു. ൈമ ലിന് ഏെറ ഇഷ്ടം ഉണ മീനും റാ ുമാണ.് അതുെകാ ാണ് തി ാരുെട ൈദവെ അയാൾ ഇഷട് െ ടു ത.് ആദിതി െ ിന് അർ ി ു പസാദം ഉണ മീനും റാ ുമാണേ ാ.

“െ ൈമ െല, ി ഈടെ് കാര ം െ ിലും അറീ ുേ ാ? ഞാള് േനയാ കയീ ത് ് ി നിരീ ാറുേ ാ? ാലും ി ഞാെള െന മറ രുതായിരു ു േമാെന.” “ഞാൻ െള ആേരം മറ ി ി .” “ഇെ പ യ് ് െ ിലും വരുമാനം േ ാ? ഒ ൂെ ില് തി ാനും ഇടാനും ിലും േവേ ? തലായീെല െ അ ാവൻ സഹായി ി ാ ഞാള് പ ിണികൂടാെത കയി ു വരു ത്.” ധർമപാലൻ സഹായി ു കാര ം മ ി മകേനാടു പറ ി . “എൽസി പുര നിറ ് നിൽ ാ. അതാേലാചി ു ം െ മാതാേവ, െ മന ില് തീയാ.” “മ വ സനി . ഇ ം എന ് ന പണിയാ. ാ മാേസാം ഇനി ഞാൻ പണം അയയ് ാം.” “ ി ഇ ം പറയു തേ ? ഈട് ് േപായാല് ി എ ാം മറ ും. പ േയം മ േയം ഒ ും ഇനി ് ഓർേമ ാകി .” മദാ മകെ വസിയിൽ േചാറും മുരുവും േകാരിയി ു. ൈമ ൽ അെത ാം ഒരു സാവിെനേ ാെല െവ ി ി ു. ഇടയ് ിെട െവ െമാഴി ാ റം അ ാ ിൽ വീഴ് ി. വയർ നിറ ൈമ ൽ കുഴിയൻപി ാണ ിൽ ബാ ിയു മുരുവും എടു തി ് ൈക കഴുകി. അയാൾ കിട യിൽെച ു കിട ് പുകവലി ാൻ തുട ിയേ ാൾ മ ി വീ ും മകെ അരികിൽെച ് ഇരു ു. “ഇനി ് എ ര ദിവസെ ക നയു ?് ” “ര ുമാസം കയി ിേ ഞാൻ േപാക് ു ു. വർഷ ൾ കഴി ി ് നാ ിൽ വ തേ ?” മദാ ചി ി ിരു ു. കുറ ു കഴി േ ാൾ അവർ മകെ ൈക െയടു ് മടിയിൽ വ ു.

ുു “േമാെന, എന ് പറയാൻ േവെറ ആരും ,ി അ ാെത. അേതാ ് പറയയ് ◌് ാ...” ി ൂടാ. ി ഒരു മ ിമദാ കരയാൻ തുട ി. മകെ “ ാ മേ ?” െ .” “എൽസിെയ ഇനീം െപാേരല് െന നിർ ഫറാൻസില് ന െള ജാതി ാര് ഒരുപാട് േ ? ബാല ാരെന...” “െ മന ില് ഒരാളു .് ..” “ആരാ?”മ ിമദാ ഉത േയാെട മുഖ ുേനാ ി. “അത് പിെ റയാം. ഞാൻ ിരി െകട ുറ അയാൾ സിഗര ുകു ി ജനലിലൂെട പുറേ െ റി ് ഒരുവശം ചരി ുകിട ു. വര ിയ മുരുവും റ ും അയാളുെട തലയിൽ പത ു കയറി ുട ിയിരു ു. ൈമ ലിെ ക ുകൾ െപെ ് അട ു. പിേ ദിവസം ൈമ ൽ േപാ ിേ രിയിേല ു പുറെ ു.