tripitaka_08

พระวินยั ปฎก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ที่ 391 สกึ บวชเปนสามเณรและวิกลจริตเปน ตน [๘๘๕] ดูกอ นภิกษุทง้ั หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวินัยนี้ กาํ ลังประพฤติมานัตสึกบวชเปน สามเณร การประพฤตมิ านัตของสามเณร ใชไมได หากเธออปุ สมบทใหม ใหปริวาสเดมิ น้ันแหละแกเ ธอ ปรวิ าสทใี่ หแลว เปน อันใหด แี ลว ทอี่ ยูแลว เปน อนั อยดู ีแลว มานัตทใี่ หแลว เปนอันใหดีแลว ท่ปี ระพฤตแิ ลว เปน อันประพฤตดิ ีแลว พงึประพฤติมานัตที่เหลือตอไป ดูกอ นภกิ ษุทั้งหลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวนิ ยั น้ี กําลงั พระพฤติมานตัเกดิ วิกลจริต การประพฤตมิ านตั ของเธอผเู กิดวกิ ลจรติ ใชไ มไ ด หากเธอหายวกิ ลจริต ใหปรวิ าสเดมิ นั้นแหละแกเ ธอ ปรวิ าสทใี่ หแลว เปนอนั ใหดีแลว ท่อี ยแู ลว เปน อันอยดู แี ลว มานตั ท่ีใหแ ลว เปนอันใหดีแลว ท่ีประพฤตแิ ลว เปนอนั ประพฤติดีแลว พึงพระพฤติมานตั ท่ีเหลือตอไป ดูกอ นภกิ ษทุ ั้งหลาย กภ็ ิกษุในธรรมวนิ ัยนี้ กาํ ลงั ประพฤตมิ านตัมีจิตฟุงซาน การประพฤติมานัตของเธอผมู จี ิตฟงุ ซา น ใชไมได หากเธอมจี ติ ไมฟงุ ซา นอีก ใหปริวาสเดิมน้ันแหละแกเธอ ปรวิ าสทใ่ี หแลวเปน อันใหดแี ลว ท่อี ยแู ลว เปนอันอยดู แี ลว มานตั ที่ใหแ ลว เปนอนั ใหด แี ลว ทีป่ ระพฤติแลว เปนอนั ประพฤติดแี ลว พงึ ประพฤติมานตั ทีเ่ หลอื ตอไป ดกู อนภิกษุทั้งหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวินยั น้ี กาํ ลงั ประพฤตมิ านตักระสบั กระสายเพราะเวทนา การประพฤติมานัตของเธอผูก ระสบั กระสายเพราะเวทนา ใชไ มได หากเธอไมก ระสับกระสายเพราะเวทนาอกี ให

พระวนิ ยั ปฎก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ท่ี 392ปริวาสเดิมนั้นแหละแกเธอ ปริวาสที่ใหแลว เปน อันใหดีแลว ทีอ่ ยูแลว เปนอนั อยูดแี ลว มานตั ท่ีใหแ ลว เปนอันใหด แี ลว ทป่ี ระพฤติแลว เปน อนั ประพฤติดแี ลว พงึ ประพฤตมิ านัตท่ีเหลือตอไป ดกู อนภกิ ษทุ ง้ั หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวินยั น้ี กําลังประพฤติมานัตถกู สงฆยกวัตรฐานไมเห็นอาบตั ิ การประพฤตมิ านตั ของเธอผถู กู ยกวตั รใชไ มไ ด หากเธอถูกเรยี กเขา หมอู ีก ใหปรวิ าสเดมิ นน้ั แหละแกเ ธอปรวิ าสท่ใี หแ ลว เปนอนั ใหด แี ลว ท่อี ยแู ลว เปน อนั อยดู แี ลว มานัตทใ่ี หแลว เปน อนั ใหด แี ลว ท่ปี ระพฤติแลว เปนอนั ประพฤติดแี ลวพงึ ประพฤติมานัตที่เหลือตอไป ดกู อ นภิกษุทั้งหลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวนิ ัยน้ี กาํ ลงั พระพฤติมานตัถกู สงฆยกวัตรฐานไมท ําคนื อาบตั ิ การประพฤตมิ านัตของเธอผูถูกยกวตั รใชไ มได หากเธอถูกเรียกเขา หมูอีก ใหปรวิ าสเดมิ นนั้ แหละแกเธอปริวาสทใี่ หแลว เปน อนั ใหด แี ลว ทอ่ี ยูแลว เปนอนั อยูดแี ลว มานตัทใ่ี หแลว เปน อันใหด ีแลว ทีป่ ระพฤตแิ ลว เปนอันระพฤตดิ แี ลวพึงประพฤติมานตั ที่เหลือตอไป ดกู อนภกิ ษทุ ้ังหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวนิ ัยนี้ กาํ ลงั ประพฤติมานตัถูกสงฆยกวตั รฐานไมสละทฏิ ฐิเลวทราม การพระพฤตมิ านัตของเธอผถู กูยกวตั ร ใชไมได หากเธอถูกเรียกเขาหมูอีก ใหป ริวาสเดิมนั้นแหละแกเ ธอ ปริวาสทใ่ี หแลว เปน อันใหดแี ลว ทอ่ี ยูแลว เปนอนั อยดู ีแลว มานตั ทีใ่ หแลว เปนอันใหด ีแลว ท่ีประพฤติแลว เปน อันประพฤตดิ ีแลว พงึ ประพฤตมิ านตั ท่เี หลอื ตอ ไป.

พระวินัยปฎ ก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 393 ควรอัพภานสกึ [๔๘๖] ดกู อ นภิกษทุ ง้ั หลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวินยั นี้ ควรอัพภานสึกเสีย การอัพภานเธอผูสึกแลว ใชไมไ ด หากเธออปุ สมบทใหม ใหปรวิ าสเดมิ นัน้ แหละแกเ ธอ ปรวิ าสท่ีใหแลว เปน อนั ใหด แี ลว ท่อี ยูแลว เปน อนั อยูดแี ลว มานตั ทใ่ี หแ ลว เปน อันใหด แี ลว ทปี่ ระพฤติแลว เปนอนั พระพฤติดแี ลว สงฆพ ึงอัพภานภิกษนุ น้ั . ควรอพั ภานสกึ บวชเปนสามเณรเปน ตน [๔๘๗] ดกู อ นภิกษทุ ้งั หลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวินยั นี้ ควรอพั ภานสึกบวชเปน สามเณร การอัพภานสามเณร ใชไ มไ ด หากเธออปุ สมบทใหม ใหป ริวาสเดมิ นนั้ แหละแกเธอ ปรวิ าสท่ใี หแ ลว เปนอนั ใหดีแลวทีอ่ ยูแลว เปนอันอยดู ีแลว มานัตที่ใหแลว เปน อันใหดแี ลว ที่ประพฤตแิ ลว เปน อนั ประพฤตดิ ีแลว สงฆพ งึ อัพภานภกิ ษนุ นั้ ดกู อนภิกษุทง้ั หลาย ก็ภิกษุในธรรมวินยั น้ี ควรอพั ภาน เกดิวิกลจรติ การอพั ภานเธอผวู ิกลจรติ ใชไมไ ด หากเธอหายวิกลจรติใหป รวิ าสเดมิ น้นั แหละแกเธอ ปริวาสท่ีใหแ ลว เปนอันใหด แี ลว ท่ีอยูแลว เปนอันอยูด ีแลว มานัตที่ใหแลว เปน อันใหด แี ลว ที่ประพฤติแลว เปน อันประพฤตดิ ีแลว สงฆพึงอัพภานภกิ ษุน้นั ดูกอนภิกษทุ ้ังหลาย ก็ภกิ ษใุ นธรรมวนิ ยั นี้ ควรอัพภาน มจี ติฟุงซา น การอพั ภานเธอผมู จี ติ ฟงุ ซาน ใชไ มไ ด หากเธอมีจิตไมฟงุซา นอีก ใหป รวิ าสเดมิ น้ันแหละแกเธอ ปริวาสทีใ่ หแ ลว เปนอันใหด ี

พระวินยั ปฎก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 394แลว ท่ีอยแู ลว เปนอนั อยดู ีแลว มานตั ท่ใี หแ ลว เปนอนั ใหด ีแลวทป่ี ระพฤตแิ ลว เปน อันประพฤตดิ ีแลว สงฆพ ึงอัพภานภกิ ษุนน้ั ดูกอ นภิกษทุ ง้ั หลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยน้ี ควรอัพภาน กระสับกระสายเพราะเวทนา การอพั ภานเธอผูก ระสบั กระสายเพราะเวทนา ใชไมไ ด หากเธอไมกระสบั กระสายเพราะเวทนาอกี ใหป รวิ าสเดิมน้ันแหละแกเธอ ปรวิ าสท่ีใหแ ลว เปนอนั ใหดีแลว ทีอ่ ยูแลว เปนอันอยดู ีแลวมานตั ท่ใี หแ ลว เปนอนั ใหดแี ลว ท่ีประพฤติแลว เปน อันประพฤติดีแลว สงฆพ ึงอพั ภานภิกษุน้ัน ดกู อ นภกิ ษุท้งั หลาย กภ็ ิกษุในธรรมวินยั น้ี ควรอพั ภาน ถูกสงฆย กวัตรฐานไมเ หน็ อาบตั ิ การอัพภานเธอผูถกู ยกวัตร ใชไ มไ ดห ากเธอถูกเรียกเขาหมูอกี ใหป ริวาสเดิมนัน้ แหละแกเ ธอ ปริวาสท่ีใหแลวเปน อันใหด แี ลว ทอ่ี ยแู ลว เปนอนั อยูดีแลว มานตั ท่ใี หแ ลว เปนอนั ใหดีแลว ที่ประพฤติแลว เปน อนั ประพฤติดแี ลว สงฆพงึ อัพภานภกิ ษนุ ้ัน ดกู อ นภกิ ษุทงั้ หลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวินยั น้ี ควรอัพภาน ถูกสงฆยกวัตรฐานไมทาํ คืนอาบตั ิ การอัพภานเธอผถู กู ยกวตั ร ใชไมไ ดหากเธอถกู เรยี กเขาหมอู กี ใหปรวิ าสเดมิ นั้นแหละเเกเธอ ปรวิ าสท่ใี หแลว เปนอันใหดีแลว ทีอ่ ยแู ลว เปนอันอยดู ีเเลว มานตั ที่ใหแ ลวเปนอนั ใหด ีแลว ทปี่ ระพฤติแลว เปนอันประพฤตดิ แี ลว สงฆพงึอัพภานภิกษุน้ัน

พระวนิ ัยปฎ ก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาท่ี 395 ดูกอ นภกิ ษุท้ังหลาย ก็ภกิ ษใุ นธรรมวินัยน้ี ควรอัพภาน ถูกสงฆยกวตั รฐานไมสละทิฏฐเิ ลวทราม การอพั ภานเธอผถู กู ยกวตั ร ใชไ มได หากเธอถูกเรียกเขาหมูอกี ใหปริวาสเดิมน้ันแหละแกเ ธอ ปรวิ าสทใี่ หแลว เปนอันใหด แี ลว ทอ่ี ยูแลว เปนอนั อยดู ีแลว มานัตท่ีใหแลว เปนอันใหดีแลว ท่ปี ระพฤติดแี ลว เปน อนั ประพฤติดีแลวสงฆพึงอัพภานภกิ ษุนัน้ . ตวั อยาง ๔๐ เรอ่ื ง จบ กําลังอยปู ริวาสตอ งอาบตั ิ [๔๘๘] ดูกอ นภกิ ษทุ ้ังหลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวนิ ัยน้ี กาํ ลังอยูปรวิ าส ตองอาบัติสังฆาทเิ สสหลายตัวในระหวาง มีประมาณ ไมไดป ดบังไว ภกิ ษนุ ั้นอนั สงฆพึงชกั เขา หาอาบตั เิ ดมิ . [๔๘๙] ดูกอนภิกษทุ ั้งหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวินยั น้ี กาํ ลงั อยูปริวาส ตอ งอาบัติสงั ฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวาง มปี ระมาณ ปด บงั ไวภิกษนุ ั้นอนั สงฆพ ึงชักเขา หาอาบตั ิเดมิ และใหปริวาสประมวลอาบตั ิตัวกอนเขาดว ยกัน เพอื่ อาบตั ิตามทปี่ ดบังไวแกเธอ. [๔๙๐] ดูกอ นภกิ ษทุ ัง้ หลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวินยั น้ี กําลงั อยูปริวาส ตองอาบตั ิสังฆาทิเสสหลายตวั ในระหวา ง มปี ระมาณ ปดบังไวบา ง ไมไดปด บังไวบา ง ภกิ ษุน้นั อันสงฆพึงชกั เขา หาอาบัตเิ ดมิ และ

พระวินัยปฎก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 396ใหป รวิ าสประมวลอาบัตติ ัวกอ นเขา ดวยกัน เพ่ืออาบัตติ ามที่ปดบังไวแ กเธอ. [๔๙๑] ดกู อนภกิ ษทุ ั้งหลาย กภ็ ิกษุในธรรมวนิ ยั นี้ กาํ ลังอยูปรวิ าส ตองอาบตั ิสังฆาทิเสสหลายตัวในระหวาง ไมม ีประมาณ ไมไ ดปด บงั ไว ภกิ ษุนน้ั อนั สงฆพึงชักเขาหาอาบัตเิ ดมิ . [๔๙๒] ดูกอนภกิ ษทุ ั้งหลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวินยั น้ี กําลงั อยูปริวาส ตองอาบตั ิสงั ฆาทิเสสหลายตวั ในระหวาง ไมม ีประมาณปด บงั ไวภกิ ษนุ ้นั อันสงฆพ งึ ชักเขาหาอาบตั ิเดิม และใหป ริวาสประมวลอาบัติตวักอนเขาดว ยกนั เพอื่ อาบตั ิตามท่ีปดบงั ไวแ กเธอ [๔๙๓] ดูกอ นภิกษทุ ัง้ หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวนิ ยั น้ี กาํ ลงั อยูปริวาส ตองอาบตั ิสงั ฆาทิเสสหลายตัวในระหวาง ไมมปี ระมาณ ปด บังไวบ า ง ไมไ ดป ด บังไวบ า ง ภิกษุน้นั อันสงฆพึงชักเขา หาอาบัติเดมิ และใหป รวิ าสประมวลอาบัติตวั กอ นเขาดว ยกนั เพอ่ื อาบตั ิตามทีป่ ด บงั ไวแ กเธอ. [๔๙๔] ดกู อนภิกษุทงั้ หลาย ก็ภิกษุในธรรมวนิ ยั นี้ กาํ ลังอยูปรวิ าส ตองอาบัตสิ งั ฆาทิเสสหลายตวั ในระหวาง มปี ระมาณบา ง ไมมปี ระมาณบาง ไมไ ดป ดบังไว ภกิ ษนุ นั้ อันสงฆพึงชักเขา หาอาบัตเิ ดิม [๔๙๕] ดกู อ นภิกษุทัง้ หลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวนิ ยั น้ี กําลังอยูปริวาส ตอ งอาบตั ิสังฆาทเิ สสหลายตัวในระหวา ง มีประมาณบา ง ไมมปี ระมาณบาง ปด บังไว ภิกษุน้นั อันสงฆพึงชกั เขา หาอาบตั เิ ดิม และปริวาสประมวลอาบัติตวั กอ นเขาดว ยกัน เพื่ออาบัตติ ามที่ปด บงั ไวแ กเ ธอ.

พระวินยั ปฎ ก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ที่ 397 [๔๙๖] ดกู อ นภกิ ษุทัง้ หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวนิ ัยนี้ กําลงั อยูปรวิ าส ตองอาบตั ิสังฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวาง มีประมาณบา ง ไมมปี ระมาณบา ง ปด บังไวบ า ง ไมไ ดป ดบังไวบา ง ภิกษนุ ้ันอนั สงฆพ งึชักเขาหาอาบตั ิเดมิ และใหป รวิ าสประมวลอาบัติตวั กอ นเขาดวยกัน เพอ่ือาบัตติ ามทปี่ ดบังไวแกเ ธอ. ควรมานัต [๔๙๗] ดกู อนภกิ ษทุ งั้ หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวินยั นี้ ควรมานัตตองอาบตั ิสงั ฆาทเิ สสหลายตัวในระหวาง มีประมาณ ไมไดปดบงั ไวภิกษุนั้นอนั สงฆพงึ ชักเขา หาอาบตั ิเดมิ ดูกอนภิกษุทั้งหลาย กภ็ ิกษุในธรรมวนิ ยั น้ี ควรมานัต ตองอาบัติสงั ฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวา ง มปี ระมาณ ปดบังไว ภิกษุนนั้ อันสงฆพึงชักเขาหาอาบัติเดิม และใหป ริวาสประมวลอาบตั ิตวั กอนเขาดวยกันเพื่ออาบัตติ ามทีป่ ด บงั ไวแกเธอ ดูกอนภิกษทุ ้ังหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวินัยนี้ ควรมานตั ตอ งอาบตั ิสงั ฆาทิเสสหลายตัวในระหวาง มีประมาณ ปด บังไวบ าง ไมไ ดป ดบังไวบ าง ภกิ ษุน้ันอนั สงฆพงึ ชกั เขา หาอาบตั เิ ดิม และใหป ริวาสประมวลอาบัตติ วั กอนเขาดวยกัน เพอ่ื อาบตั ิตามทป่ี ดบังไวแ กเ ธอ ดูกอ นภกิ ษทุ งั้ หลาย ก็ภกิ ษใุ นธรรมวินยั น้ี ควรมานัต ตองอาบัติสังฆาทิเสสหลายตวั ในระหวาง ไมม ีประมาณ ไมไ ดป ด บังไว ภกิ ษุนน้ัอนั สงฆพงึ ชักเขาหาอาบัติเดิม

พระวนิ ยั ปฎ ก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 398 ดกู อนภกิ ษทุ ง้ั หลาย ก็ภิกษใุ นธรรมวินยั น้ี ควรมานัต ตอ งอาบตั ิสังฆาทิเสสหลายตัวในระหวา ง ไมม ปี ระมาณ ปด บงั ไว ภิกษุน้นั อันสงฆพ งึ ชกั เขา หาอาบัตเิ ดิม และใหปรวิ าสประมวลอาบัติตวั กอ นเขาดวยกนั เพ่ืออาบัตติ ามทีป่ ดบังไวแกเธอ ดกู อนภกิ ษทุ ั้งหลาย กภ็ ิกษุในธรรมวินยั นี้ ควรมานัต ตอ งอาบัติสังฆาทิเสสหลายตัวในระหวาง ไมมปี ระมาณ ปด บังไวบ า ง ไมไ ดปดบังไวบ า ง ภกิ ษนุ ้ันอันสงฆพงึ ชักเขาหาอาบตั เิ ดมิ และใหป รวิ าสประมวลอาบตั ิ ตัวกอ นเขาดว ยกนั เพ่ืออาบัติตามที่ปดบังไวแกเ ธอ ดูกอ นภกิ ษุทัง้ หลาย กภ็ กิ ษุในธรรมวนิ ยั นี้ ควรมานตั ตอ งอาบตั ิสงั ฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวา ง มปี ระมาณบาง ไมม ปี ระมาณบา ง ไมไดป ด บังไว ภิกษนุ นั้ อันสงฆพ งึ ชกั เขาหาอาบัตเิ ดิม ดกู อ นภิกษุทั้งหลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวนิ ยั นี้ ควรมานัต ตองอาบตั ิสังฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวาง มีประมาณบา ง ไมมปี ระมาณบาง ปดบงั ไว ภิกษุอนั สงฆพ งึ ชักเขา หาอาบัตเิ ดิม และใหป รวิ าสประมวลอาบตั ิตวั กอ นเขา ดว ยกัน เพื่ออาบตั ิตามท่ปี ด บงั ไวแ กเ ธอ ดูกอ นภิกษุท้งั หลาย กภ็ ิกษุในธรรมวินยั นี้ ควรมานตั ตอ งอาบัติสงั ฆาทิเสสหลายตวั ในระหวา ง มีประมาณบาง ไมม ีประมาณบาง ปดบงั ไวบา ง ไมไดปด บงั ไวบาง ภิกษุน้ันอนั สงฆพึงชกั เขาหาอาบตั เิ ดมิและใหป รวิ าสประมวลอาบัติตัวกอนเขา ดว ยกนั เพ่อื อาบัตติ ามที่ปดบังไวแกเธอ.

พระวนิ ยั ปฎ ก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 399 กาํ ลังประพฤตมิ านัต [๔๙๘] ดกู อนภิกษุทง้ั หลาย กภ็ ิกษุในธรรมวินัยน้ี กําลังประ-พฤติมานัต ตองอาบัตสิ ังฆาทิเสสหลายตวั ในระหวาง มปี ระมาณ ไมไ ดปด บงั ไว ภิกษุนน้ั อันสงฆพ ึงชกั เขาหาอาบตั ิเดิม ดูกอ นภิกษทุ ้งั หลาย ก็ภิกษุในธรรมวนิ ยั น้ี กําลังประพฤตมิ านตัตองอาบัตสิ งั ฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวาง มปี ระมาณ ปด บังไว ภิกษุนนั้ อันสงฆพงึ ชักเขา หาอาบัตเิ ดมิ และใหป รวิ าสประมวลอาบัตติ วั กอนเขาดว ยกัน เพือ่ อาบัติตามท่ีปดบังไวแ กเ ธอ ดกู อนภกิ ษุทัง้ หลาย ก็ภกิ ษใุ นธรรมวินัยน้ี กําลังประพฤตมิ านัตตอ งอาบัตสิ ังฆาทิเสสหลายตัวในระหวา ง มปี ระมาณ ปด บงั ไวบาง ไมไดปด บงั ไวบา ง ภกิ ษนุ นั้ อันสงฆพงึ ชกั เขาหาอาบัตเิ ดิม และใหป ริวาสประมวลอาบตั ิตัวกอนเขา ดว ยกัน เพ่ืออาบัตติ ามท่ปี ดบงั ไวแกเธอ ดกู อ นภกิ ษทุ ง้ั หลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวินยั นี้ กําลงั ประพฤตมิ านัตตองอาบัตสิ งั ฆาทิเสสหลายตัวในระหวา ง ไมมีประมาณ ไมไ ดปดบังไวภกิ ษุนนั้ อนั สงฆพ งึ ชักเขา หาอาบตั เิ ดมิ ดูกอ นภกิ ษุท้งั หลาย กภ็ ิกษใุ นธรรมวนิ ยั นี้ กําลังประพฤตมิ านตัตอ งอาบตั สิ ังฆาทเิ สสหลายตวั ในระหวา ง ไมมปี ระมาณ ปดบงั ไว ภกิ ษุน้ันอนั สงฆพึงชกั เขาหาอาบตั เิ ดมิ และใหปรวิ าสประมวลอาบตั ิตวั กอนเขา ดว ยกนั เพือ่ อาบตั ิตามทปี่ ด บังไวแ กเ ธอ ดกู อนภิกษุทัง้ หลาย ก็ภิกษใุ นธรรมวินัยน้ี กําลงั ประพฤตมิ านตัตองอาบตั สิ งั ฆาทิเสสหลายตวั ในระหวาง ไมม ีประมาณ ปดบงั ไวบา ง

พระวนิ ัยปฎ ก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ท่ี 400ไมไ ดป ดบังไวบา ง ภกิ ษุนนั้ อนั สงฆพ ึงชักเขา หาอาบตั ิเดมิ และใหปรวิ าสประมวลอาบัตติ วั กอนเขา ดว ยกัน เพ่ืออาบตั ิตามที่ปด บงั ไวแ กเธอ ดกู อ นภกิ ษทุ ง้ั หลาย กภ็ ิกษุในธรรมวินยั นี้ กําลงั ประพฤตมิ านตัตองอาบตั ิสังฆาทิเสสหลายตัวในระหวาง มีประมาณบา ง ไมม ีประมาณบา ง ไมไ ดป ด บงั ไว ภกิ ษนุ น้ั อนั สงฆพงึ ชักเขา หาอาบัตเิ ดิม ดกู อนภกิ ษุท้ังหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวินัยนี้ กาํ ลังประพฤติมานัตตองอาบัติสงั ฆาทเิ สสหลายตัวในระหวา ง มปี ระมาณบา ง ไมมีประมาณบาง ปด บงั ไว ภกิ ษนุ น้ั อนั สงฆพึงชักเขา หาอาบัตเิ ดิม และใหปรวิ าสประมวลอาบัตติ ัวกอ นเขา ดว ยกัน เพ่อื อาบัติตามทปี่ ด บงั ไวแกเ ธอ ดกู อนภิกษุท้งั หลาย ก็ภกิ ษุในธรรมวินัยนี้ กาํ ลงั ประพฤติมานัตตอ งอาบตั ิสงั ฆาทเิ สสหลายตัวในระหวา ง มปี ระมาณบา ง ไมมปี ระมาณบา ง ปดบงั ไวบาง ไมไ ดปดบงั ไวบ าง ภิกษนุ ั้นอนั สงฆพงึ ชกั เขาหาอาบัติเดิม และใหปรวิ าสประมวลอาบัตติ ัวกอนเขา ดวยกนั เพือ่ อาบัติตามทปี่ ดบังไวแ กเ ธอ. ควรอัพภาน [๔๙๙] ดกู อนภิกษทุ ้ังหลาย กภ็ กิ ษใุ นธรรมวนิ ยั ควรอัพภานตอ งอาบตั ิสงั ฆาทเิ สสหลายตัวในระหวาง มปี ระมาณ ไมไดป ดบังไวภกิ ษนุ ้นั อันสงฆพ ึงชักเขาหาอาบตั ิเดิม. [๕๐๐] ดูกอนภิกษุท้งั หลาย ก็ภิกษใุ นธรรมวินัยน้ี ควรอพั ภานตอ งอาบัติสังฆาทิเสสหลายตัวในระหวา ง มีประมาณ ปด บังไว ภกิ ษุ