tripitaka_08

พระวินัยปฎก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ที่ 547 ขอทีส่ งฆจ าํ นง ๖ หมวด หมวดที่ ๑ [๖๑๘] ดกู อนภิกษทุ ัง้ หลาย ภกิ ษปุ ระกอบดวยองค ๓ เมื่อสงฆจ ํานง พงึ ทําตสั สปาปยสิกากรรม คอื เปน ผกู อ ความบาดหมางกอการทะเลาะ กอ การวิวาท ทําความออ้ื ฉาว กออธิกรณใ นสงฆเปนพาล ไมฉลาด ไมอ าบตั ิมาก มมี ารยาทไมส มควร ๑ เปนผูคลุกคลกี ับคฤหัสถ ดว ยการคลุกคลอี นั ไมส มควร ๑ ดกู อ นภิกษุท้ังหลาย ภิกษุประกอบดวยองค ๓ นีแ้ ล เมอื่ สงฆจาํ นงพึงทําตสั สปาปยสิกากรรม. หมวดท่ี ๒ [๖๑๙] ดูกอนภกิ ษุทงั้ หลาย ภกิ ษปุ ระกอบดวยองค ๓ แมอ ่นือีก เมอื่ สงฆจ าํ นงพึงทําตสั สปาปยสกิ ากรรม คือ เปน ผูมีศลี วบิ ัตใิ นอธศิ ีล ๑ เปน ผูม ีอาจารวบิ ัตใิ นอธั ยาจาร ๑ เปนผูมที ฏิ ฐิวิบัติในอตทิ ฏิ ฐิ ๑ ดูกอนภิกษทุ ้ังหลาย ภกิ ษุประกอบดวยองค ๓ นี้แล เม่อื สงฆจํานงพึงทําตัสสปาปย สิกากรรม. หมวดที่ ๓ [๖๒๐] ดกู อนภกิ ษทุ ง้ั หลาย ภกิ ษปุ ระกอบดวยองค ๓ แมอ น่ือกี เมอ่ื สงฆจํานงพึงทําตัสสปาปยสิกากรรม คอื กลาวติเตยี นพระพุทธเจา ๑ กลาวติเตยี นพระธรรม ๑ กลา วตเิ ตยี นพระสงฆ ๑ ดูกอนภิกษุทัง้ หลาย ภิกษปุ ระกอบดว ยองค ๓ น้ีแล เมอ่ื สงฆจาํ นงพึงทําตัสสปาปยสกิ ากรรม.

พระวนิ ัยปฎก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาที่ 548 หมวดที่ ๔ [๖๒๑] ดูกอ นภิกษทุ ง้ั หลาย เมือ่ สงฆจ าํ นงพงึ ทําตัสสปาปย สิกา-กรรมแกภิกษุ ๓ รปู คอื รูปหนึง่ เปน ผูก อ ความบาดหมาง กอการววิ าท ทําความอ้ือฉาว กออธิกรณในสงฆ รปู หนงึ่ เปน พาล ไมฉ ลาดมอี าบตั ิมาก มีมรรยาทไมสมควร รูปหน่งึ คลุกคลีกับคฤหสั ถด วยการคลกุ คลอี ันไมสมควร ดูกอนภิกษทุ ้งั หลาย เมื่อสงฆจํานงพงึ ทําตัสสปาปย สกิ ากรรม แกภิกษุ ๓ รูปนแ้ี ล. หมวดที่ ๕ [๖๒๒] ดกู อ นภกิ ษทุ ้ังหลาย เมอ่ื สงฆจ าํ นงพงึ ทําตสั สปาปยสกิ า-กรรมแกภกิ ษุ ๓ รปู แมอ ื่นอีก คือ รปู หนงึ่ เปนผมู ศี ลี วิบตั ิในอธศิ ีลรปู หนึ่งเปนผูม ีอาจารวิบัตใิ นอธั ยาจาร รปู หนึง่ เปน ผมู ีทฏิ ฐิวบิ ัตใิ นอตทิ ิฏฐิ ดูกอ นภกิ ษทุ ้งั หลาย เม่ือสงฆจ าํ นงพึงทําตัสสปาปยสิกากรรม แกภกิ ษุ ๓ รูปนีแ้ ล. หมวดที่ ๖ [๖๒๓] ดูกอ นภกิ ษทุ ั้งหลาย เมือ่ สงฆจ ํานงพึงทาํ ตสั สปาปย สิกา-กรรมแกภิกษุ ๓ รูป แมอ น่ื อกี คอื รปู หนึ่งกลา วติเตียนพระพุทธเจารูปหน่ึงกลา วติเตียนพระธรรม รูปหน่ึงกลาวติเตยี นพระสงฆ

พระวินัยปฎก จุลวรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนา ที่ 549 ดกู อ นภกิ ษทุ งั้ หลาย เม่ือสงฆจ าํ นงพึงทาํ ตัสสปาปย สกิ ากรรมแกภกิ ษุ ๓ รูป น้แี ล. ขอท่สี งฆจาํ นง ๖ หมวด จบ วัตร ๑๘ ขอ [๖๒๔] ดูกอนภกิ ษทุ ัง้ หลาย ภิกษทุ ่ีถูกสงฆท าํ ตัสสปาปย สิกากรรมแลว น้นั ตองประพฤติชอบ วิธีประพฤตชิ อบในตัสสปาปย สิกากรรมนน้ั ดังตอ ไปนี้ :- ๑. ไมพ งึ ใหอุปสมบท ๒. ไมพึงใหน ิสัย ๓. ไมพ งึ ใหสามเณรอุปฏ ฐาก ๔. ไมพ ึงรับสมมตเิ ปนผสู ั่งสอนภิกษณุ ี ๕. แมไ ดรบั สมมตไิ วแ ลว ก็ไมพงึ สง่ั สอนภกิ ษณุ ี ๖. สงฆท าํ ตสั สปาปย สกิ ากรรมเพราะอาบัตใิ ด ไมพึงตองอาบตั นิ นั้ ๗. ไมพ ึงตอ งอาบัตอิ ่ืนอันเชนกนั ๘. ไมพ ึงตอ งอาบัตอิ ันเลวทรามกวาน้นั ๙. ไมพ งึ ติกรรม ๑๐. ไมพึงติภิกษทุ ง้ั หลายผูท ํากรรม

พระวนิ ัยปฎก จลุ วรรค เลม ๖ ภาค ๑ - หนาท่ี 550 ๑๑. ไมพ ึงหา มอโุ บสถแกปกตัตตะภิกษุ ๑๒. ไมพึงหามปวารณาแกป กตตั ตะภกิ ษุ ๑๓. ไมพึงทาํ การไตสวน ๑๔. ไมพงึ เริ่มอนวุ าทาธกิ รณ ๑๕. ไมพึงใหภกิ ษุอ่ืนทําโอกาส ๑๖. ไมพ ึงโจทภกิ ษุอื่น ๑๗. ไมพงึ ใหภ ิกษุอ่ืนใหก าร ๑๘. ไมพ งึ ชวยภกิ ษุกับภิกษใุ หส ูกันในอธกิ รณ คราวนน้ั สงฆไดท ําตัสสปาปยสกิ ากรรมแกพระอปุ วาฬแลว ภกิ ษุกอการวนุ วาย [๖๒๕] สมยั นน้ั แล ภิกษทุ ั้งหลายเกิดความบาดหมาง เกดิ ความทะเลาะ ถงึ ความวิวาทอยู ไดป ระพฤตลิ ะเมิดกิจอนั ไมควรแกสมณะเปนอนั มาก ทัง้ ทกี่ ลาวดว ยวาจา และพยายามทําดวยกาย ครง้ั นั้น พวกเธอคดิ วา พวกเราเกดิ ความบาดหมาง เกิดความทะเลาะ ถงึ ความวิวาทอยู ไดประพฤติละเมดิ กจิ อนั ไมควรแกสมณะเปนอันมาก ทง้ั ท่ีกลา วดว ยวาจาและพยายามทาํ ดวยกาย ถา พวกเราจักปรับกนั ดว ยอาบัติเหลา น้ีบางทอี ธิกรณนนั้ จะพึงเปน ไปเพื่อความรนุ แรง เพือ่ ความรายกาจเพือ่ ความแตกกันก็ได พวกเราจะพงึ ปฏบิ ตั ิอยา งไรหนอ แลว กราบทูลเรื่องน้ันแดพ ระผมู ีพระภาคเจา