ദൈവത്തിന്റെ വികൃതികള്‍

ഒ് എ ാ രാജ ളിലും എ േപാെല മ ഴിരാജ ും ഒരു ജാലവിദ ാരനു .് മ ിമദാ യുെട സായി ും ൈമ ലിെ യും എൽസിയുെടയും പ യുമായ അൽേഫാൻസ ൻ. മ ഴിയുെട സ ാവ് താനാെണ ് അൽേഫാൻസ ൻ അവകാശെ ടു ു. ആറുപുരയിൽ കടു നും ഭാര ചി ിലയും മകൻ രാഹുലനും കുമാരൻൈവശ രും അ മ ിയ യും മ ൾ ശിവനും ശശിയും, േപ ി ി കു ിരുതയും മ ൾ മാധവനും വ ിയും േരാഹിണിയും േവണുേഗാപാലനും, അ നാറും മ ൾ റുഖിയയും മൂ യും സുൈലമാനും, െവളു തി ൻ കു ാമൻ വ ീലും ഭാര ദമയ ിയും മ ൾ ശീനിവാസനും മി തനും കുശിനി ാരൻ ഒേതനനും വ ി ാരൻ കു ുവും ആടിെന േപാ ു ചാ ുവും ആടിെന േപാ ാ ചാ ുവും മകൻ ധർമപാലനും, കറു ക നും മകൻ ഫൽഗുനനും ഫൽഗുനെ ഭാര വനജയും മകൻ സുധീരനും കാവുതിയൻ രാമനും മകൾ മ ികയും, വാ ി ക ുവും വ ാൻ കു ിേ ളനും മകൻ ഇ നും, മ ഴിയിെല മ ു ചില പജകളായ കുട ന ാ ു േചായിയ ും ക ൗ ർ ക നും മര വട ാരൻ ഉ ാൻഹാജിയും ശ രൻ െദരസറും തെ സൃ ികളാെണ ് അൽേഫാൻസ ൻ വിശ സി ു ു. അതുേപാെല മ ഴിരാജ െ പശു ളും ആടുകളും കാ കളും വൃ ലതാദികളും... ക ാവുപുക ഉ ിൽ െച ുേ ാഴാണ് അൽേഫാൻസ ൻ അ െന വിശ സി ു ത.് മ ഴി സ ാത ം ആേഘാഷി ു ഇ ് സൂേര ാദയംമുതൽ

ബാ ിയും ക ാവുമായി ഴിയു ു അയാൾ. ഒരു ക ാവുബീഡി പുക ു തീരുേ ാേഴ ് പുരിക ൾ െകാഴി ു േപായ അയാളുെട ക ുകൾ കാണാ ാ കൾ കാണുവാൻ തുട ി. പതിവുേപാെല കാലുകൾ മ ിൽ ഉറയ് ാെതയായി. ക ാവ് വലി ുേ ാൾ ഭൂമിയ ആകാശമാണ് അൽേഫാൻസ െ േലാകം. ഒരു ബീഡികൂടി, അയാളുെട ബൂ ി കന കാലുകൾ പതുെ മ ിൽനി ് അടർ ുയരുവാൻ തുട ി. മു െ പേഗാഡെ ടികളിെല ചുവ പൂവുകളിൽ അയാളുെട കാലുകൾ ഉരസി. കേമണ അയാൾ ഉയർ ് പ ിേഗാപുര ിെല കുരിശിനു മുകളിെല ി. ഒരു വലിയ വാവലിെനേ ാെല ആകാശ ിൽ ത ിനി ് അയാൾ താെഴ ാണു തെ സൃ ിയായ മ ഴിെയ ദർശനംെചയു. താെഴ ഒരു വലിയ ഉ വം നട ു മ ു .് നിര ുകളിൽ േതാരണ ളും െകാടികളും പാറു ു. ൈമതാനം നിറെയ െവ ു ായവും ഗാ ിെ ാ ിയും ധരി വിേമാചനഭട ാെര കാണാം. അ രീ ിൽ വീ ും ഉയരെവ, തലയിെല െതാ ി അൽേഫാൻസ െന ശല ംെചയു. പ ി ു മുകളിൽ വീശു മ ഴി ാ ിൽ െതാ ി തലയിൽ നി ി . ഒരു ൈകെകാ ് െതാ ി പറ ുേപാകാതിരി ുവാനായി തലയിൽ അമർ ി ിടി ് ഒ ിറകു ഒരു വൻപ ിെയേ ാെല േമഘ ൾ ിടയിൽ ക ഒരു ജ ലി ു വിടവിേല ് അയാൾ പറ ുകയറി. ആ വി ലിൽ ഉരുകിയുറ ു കിട ു തീ മായ സൂര പഭയിൽ മു ി താെഴ ാണു തെ രാജ െ യും പജകെളയും അയാൾ ക ു നിറെയ ദർശി ു.

ഒരു ക ാവു ബീഡികൂടി. അതിെ തീ ുക, പു ുകൾ നിറ െതാ യിലൂെട കീേഴാ ിറ ി. അേതാെട ആകാശെ യും ഭൂമിെയയും േവർതിരി ു അതിരുകൾ മാ ുേപായി. താെഴ േനാ ിയേ ാൾ അയാൾ ആകാശവും മുകളിൽ േനാ ിയേ ാൾ മ ഴിയും ക ു. കേമണ അയാൾ ഒരു മാ ികനി ദയിൽ ലയി ുേചർ ു. മ ഴി േമാചനം ആേഘാഷി ു ആ ദിവസം മ ഴിയുെട സ ാവായ അൽേഫാൻസ ൻ കൂർ ം വലി ുറ ുവാൻ തുട ി. പജകൾ നാലുഭാഗ ളിൽനി ും ജയ് വിളി ുകയാണ.് ”കുമാരാ, എ ാ എനി ു നീ ജയ് വിളി ാ ത?് നീ എെ മറേ ാ?”േനേര മു ിൽ മഹാ ാഗാ ി നിൽ ു ു. വടി കു ി പ ുകളി ാ െതാ ുകൾ കാ ി കുമാരെന േനാ ി ഗാ ി ചിരി ു. കുമാരന് ഓർമയു ്. പ ,് ഒരു നാൾ അയാൾ ഗാ ിെയ ക ിരു ു. കൂെട അൽേഫാൻസ നും ഉ ായിരു ു. ൈദവ ൾ നട ുേപാകു ആദിതി േ ത ിേല ു വഴിയിലൂെട ഒരു െചറിയ ആൾ ൂ ിെ അക ടിേയാെട നട ് ഗാ ി േ ത ിൽ എ ി. നര െന ിൽ മ ഴിയുെട വിയർ ് ഊറിനി ു. കൽ ടവുകൾ കയറുേ ാൾ കുമാരെ അൻ കു ി ു ിൈവശ ർ ഗാ ിജിയുെട ൈക പിടി ു. കുമാരൻ ശ േയാെട ഗാ ിയുെട പസംഗം േക ുനി ു. അയാൾ പ ാം ാസ് പാ ായി െവറുെത നട ു കാലം. അ നിൽനി ു കുേറെ ആയുർേവദം പഠി ുേപാ ു. “അവതാരാ, സംശയം .” കു ി ു ിൈവശ ർ പറ ു: “ൈകയ് െതാ േ ാെ േമലാെക േകാരി രി ു.” അയാൾ ഗാ ിജിെയ െതാ ൈകയിൽ വിശ ാസം വരാെത വീ ും വീ ും േനാ ി. തെ ൈക െപാ ായി മാറിയതുേപാെല അയാൾ ു

േതാ ി. അ ുതുട ി കു ി ു ിൈവശ ർ ഖദർ ധരി ുവാൻ തുട ി. നാൽപ ിെയ ിൽ നട കലാപ ിൽ പെ ടു ൈവശ ർ മർദനേമ ് കിട ിലാകുകയും താമസിയാെത ഇഹേലാകവാസം െവടിയുകയും െചയു. “കാ ി, ിെ തി െന െകാ ു. ഇെ തലയില് ഇടി ീ വീഴും. േനാ ിേ ാ.” കാലയവനികയ് ു പിറകിൽ മറ തെ തി ൻ കിട ാറു മു യുെട മണമു ക ിലിൽ ഇരു ് മ ിയ െന ുരുകി കര ു. അൽേഫാൻസ ൻ തലയിൽ സൃ ി ിതിസംഹാരചി കളുമായി ബൂ ിെ ശ ം പുറെ ടുവി ുെകാ ് േകാലായിലൂെട നട ു. കുമാരൻ അ നിൽനി ാണ് ആയുർേവദവും സം ൃതവും പഠി ത്. ഉൾവിളി േക ് പവർ ി ുവാൻ അയാൾ പഠി തും അ നിൽനി ാണ.് അതുെകാ ാണ് ആ ീയമായ ഇരുളിൽ യുവാവായ ഒരു വി വകാരി വ ് വാതിലിൽ മു ിയ േനരം അയാൾ നി ംശയം കതകുകൾ തുറ ുെകാടു ത്. “െ ര ി ണം.” “ആരാ?” “മാധവൻ.” “േപ ി ീെട േമാനാ?” “അെത. െ അക ു േക ണം.” “ ി എ ു െചയി ാ വര് ത?് ” “െകാ ു.” മഴെവ ം ഊറി ൂടിയ നിര ിൽ േടാർ ് മി ി ുെകാ ് േപാലീസുകാർ വരു ു. കുമാരൻ മാധവെന അക ുകയ ി വാതിലട ു. മാ ുവാൻ കു ായം െകാടു ു. അയാളുെട മു ും ഷർ ും നന ിരു ു. മ ിയ ക ി ചൂടാ ി െകാ ുവ ു.

“ ിനാ േമാെന ി ഈ തീെകാ ് കളി ു ത്? ഇ ് ി അേ ഒരു താ ും തണലും ആയു ൂ?” മാധവൻ ഒ ും പറയാെത കൂനി ൂടിയിരു ു. അയാളുെട ശരീരം കുേറെ യായി വിറയ് ു ു ായിരു ു. മാധവെ താടിയും മുടിയും വളർ ിറ ി. മ ിയ യ് ു രാ തി ഉറ മി . ക ടയുേ ാൾ േചാര ുകളു േപാലീസുകാെര മു ിൽ ക ് െഞ ിയുണരും. “ഇ ചഛേനാ േപായി. ഇനി ് െ ിലും വ ാല് ഞാൻ ജീവി ിരി ി കുമാരാ.” മാധവൻ എ വി വകാരി എ ാം അറി ു. അയാൾ ് അ െയ കാണണം. നീരിറ വും പനിയുമാെണ ു പറ ് കു ിരുത വ ു. കുമാരൻ ൈവശ ർ കുേറെ ചികി ി ുവാൻ തുട ിയിരു ു. അൽേഫാൻസ െ മകൻ ൈമ ലിെ ഗഹണി മാ ിയത് അയാളാണ.് കു ിരുത മകെ താടിമുടിയിൽ ക ീർ ചുര ി. പിറ ുവീണ നാളിെല േപാെല അയാളുെട വായിൽ അ യുെട മുല ാലിെ ൃതി നുരയി ു. അ അയാളുെട തല സ ം മാറിൽ േചർ ു പിടി ു ക ീർ വാർ േ ാൾ അയാളുെട ബീഡി ുകേയ ു കറു ചു ുകൾ അവരുെട മുല ുകൾ േതടിയല ു. അ ു രാ തി അയാൾ മദിരാശിയിേല ു വ ികയറി. പി ള കിടുകൾേപാെല െവയിൽ ാളികൾ നിര ിൽ മി ി ിട ു. തിരകൾേപാെല മ ഴി ാ ് കുമാരെ മുഖ ു വ ുമു ി. മ ിയ ആദിതി െനയും മ ഴിമാതാവിെനയും വിളി ു കര ു: “ി മാധവെന ഇെ പുേരല് ഒളി ിേ ാ?”കുമാരൻ മറുപടി പറ ി .“ഓൻ െചയ കു ം ാ ് ഇനി േറ ാ?” “അറ ാം.”നട ്.” കുമാരൻ മു ിനു മുകളിൽ കു ായം എടു ി ്

േകാണിയിറ ി.“െ തി നും േപാേയ, െ േമാനും േപാേയ.” മ ിയ നിലവിളി ു. മ ഴിയുെട സ ാവ് പര ൈകകളിൽ മുഖംവ ് നി നായി ഇരു ു. അയാളുെട െതാ ിവ വലിയ തലയിലൂെട നീതിചി കൾ കട ുേപായി. ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ ആടിെന ക തമിഴെനയും കുമാരെനയും ഒേര ജയിൽമുറിയിലാണ് അട ി ത്. ജയിലിെല കുശിനി ാരൻ ഒരു പി ാണ ിൽ േചാറും ഒരു േകാ യിൽ ഉണ മീൻ കറിയും വിള ി. കുമാരന് കുടൽ എരിയു വിശ ്. കുശിനി ാരൻ മു ുനി ് അ ം മ ു വാരി കുമാരെ േചാറിലി ു. ഒരു നു ൂ വാരി േകാ യിലും ഇ ു. “ഇെത ിനാ? “െകാ ീ ാറ് പറ ി ാ.” കുശിനി ാരൻ ലംവി േ ാൾ കുമാരൻ േചാറിൽനി ് മ ുനു ിെയടു ു കളയുവാൻ ശമി ു. വളെര ശമി ി ും അതിനു കഴി ി . അേ ാേഴ ് അയാളുെട വിശ ുേപായി. ആടുക ൻ മേ ാെടതെ േചാറു വാരി ി ു. അതിനുേശഷം ഉടുമു ് വിരി ് ആ വെന വിളി ു കിട ുറ ാൻ തുട ി. കുമാരന് ഉറ ം വ ി . അയാൾ മൺമറ അ െന ുറി ു വിചാരി ു വണംപിടി ചുവരിൽ ചാരിയിരു ു. ചുവരിെ വി ലുകളിൽ വിഷമു കരി ാണികൾ ഒളി ിരി ു .് ചില േനര ളിൽ അവ ചുമരിലൂെട താേഴ ് അരി ിറ ും. ഗുഹാമുഖംേപാലു ജനലിന ുറം അൽേഫാൻസ െ പുരിക ൾ െകാഴി ു ച ീർ മുഖം ചിരി ു ു.”ൈപ ു ിേ ?”കുമാരൻ പി ാണ ിൽ േനാ ി. േചാറിൽ ഈ കൾ കുമി ുകിട ു ു. അൽേഫാൻസ ൻ അഴികൾ ിടയിലൂെട ഒരു ചൂടു േഗാത ം

നീ ി.‘തി ്.” മ ഴിയുെട സ ാവ് പറ ു. വിശ ുമാറിയ കുമാരൻ പുഴയിൽ മ ഴിെവയിൽ വ ു തുവെര കിട ു മയ ി. “െ േമാെന, ി വേ ാ?”മ ിയ െനടുവീർ ി ു.”ഞാൻ നിരീ ു ി ഇനി വരി ാ ്.” അവർ കു ി ു ിൈവശ െര ുറി ു വിചാരി ു കര ു. കുമാരൻ ജയിലിൽ േപായേ ാൾ ചുവരിൽ ചി ി ു തൂ ിയിരു ഗാ ിയുെട ചി തെമടു ് അവർ പ ായ ിൽ ഒളി ി ുവ ിരു ു. ഗാ ിജിയാണു തെ ദുർവിധി ു കാരണ ാരൻ എ ് അവർ വിശ സി ു ു. കുമാരൻ ഖദറിടാതിരി ുവാനായി അവർ ആദിതി േനാടും മ ഴി മാതാവിേനാടും പാർഥി ു. കു ി ു ിൈവശ ർ എ ു. ഖദറിടുവാൻ തുട ിേയാ അ ുമുതൽ മ ിയ യുെട ക കാലം ആരംഭി ു. കുമാരൻ ഇതുവെര ഖദറിെ കു ായം ഇ ി ി . ഇ ാൽ എ ാം തീരും. “ ി അ പറയു തുേപാെല േക ണം. എന ് ഇനി ിേയ ഉ ൂ.” “അ പറയു തു ഞാൻ എെ ിലും േകൾ ാതിരു ി ുേ ാ?” “െ േമാൻ ഖതറിെ കു ാേയാം ഇട , കാ ീെ േഫാേ ാം െവേ .” “അ യാേണാ ഗാ ിജിയുെട േഫാേ ാ എടു ു പ ായ ിൽ വ ത്?” മ ിയ മകെ മുഖ ു േനാ ിയി . കുമാരൻൈവശ ർ പലതും ആേലാചി ുെകാ ് ൈമതാനം മുറി ു കട ു വീ ിേല ു നട ു. കു ികൾ ര ുേപരും അയാെള കാ ിരി ുകയാണ്. ശിവൻ ശാഠ ം പിടി ു: “ജാത ് േപാണം. സി ാബാദ് വിളി ണം.” ശശി നിർബ ം പിടി ി . എ ാേയാഴും എ ാ ിനും വാശി ശിവനാണ്.

ദൂെരനി ് ഒരാരവം േക ു. ജാഥയുെട വരവാണ.് ശിവൻ അ െ ൈകപിടി ു വലി ു തിര ുകൂ ി. സായാ െവയിൽ ഒരു െകാഴു ദാവകംേപാെല മ ഴിയിെല മര ൾ ും െചടികൾ ും വീടുകൾ ും ഇടയിലൂെട ഒലി ുവ ു. ആദിതി േ ത ിെ െവളിെ യിൽ നന പുറംചുവരിൽ െവയിൽനീർ മു ിനി ു. ജാഥയുെട ശ ം േക ് അൽേഫാൻസ ൻ നി ദയിൽനി ുയർ ു. സ ിൽ അയാൾ വീർ േമഘ ൾ ിടയിൽ കിട ു താെഴ തെ രാജ െ യും പജകെളയും േനാ ി ാണുകയായിരു ു. ഉറ ടേവാെട അയാൾ തെ ബൂ ് ത ി. അയാൾ ഉറ ി ുട ിയേ ാൾ മ ിമദാ ബൂ ുകൾ അഴി ു മാ ിവ ിരു ു. ശിവൻ അ െ ൈകപിടി ് ജാഥയുെട േനേര ഓടുവാൻ ശമി ു. അൽേഫാൻസ ൻ തെ ച ീർ കാലുകളിൽ എഴുേ ുനി ു ക ുകൾ തിരു ി െവളിയിേല ു േനാ ി. വഴിയിലുടനീളം ആളുകൾ വീടുകളിൽനി ് ഇറ ിവ ു േഘാഷയാ തയിൽ േചർ ു. ഇനിയും കാലുറ ി ി ാ മ ളുെട ൈകപിടി ുെകാ ് കുമാരനും അവരുെട കൂ ിൽ േചർ ു. േമാചനം ആേഘാഷി ു ആ വലിയ ജന ൂ ിൽ കുമാരനും അയാളുെട ര ു മ ളും എാ പസ ിയും നെ ് ആേരാരുമ ാതായി അ പത രായി. “േമാെന, സ യ് ് െകട ുറ രുത.് ” േകാലായിെല ചാരുകസാലയിൽ ക ട ുകിട ു കുമാരൻൈവശ ർ അ യുെട ശ ംേക ു ക ുകൾ തുറ ു. അയാൾ ു മു ിൽ സ ാവിള ് നിറ ുക ുകയാണ.് മര ളുെട ഇല ു ുകളിലും േമഘ ളുെട അരികുകളിലും അതിെ െവളി ം മി ിനി ു. കുമാരെ മുഖെ േരാമ ൾ മുഴുവനും നര ിരു ു.

മ ഴി ് സ ാത ം ലഭി ി ് ഇേ ് കാൽനൂ ാ ് തികയു ു. ഒരു െനടുവീർേ ാെട അയാൾ ഓർ ു.

ര് ശിവനും ശശി ും ൂളിൽ േപാകുവാൻ സമയമായി. രാവിെല ഒരുറു ിെനേ ാെല തിര ാണ് മ ിയ യ് ്. അ ുമണി ് ഉണർ ് മു െകാ ാതിരി ുവാനായി തലയിൽ ഒരു േതാർ ുചു ി മു ം അടി ു വാരും. അേതാെടയാണ് അവരുെട ദിവസം ആരംഭി ു ത്. അവസാനി ു ത് രാ തി നേ ൈവകിയി ായിരി ും - ൈവകിെയ ു കുമാരന് േചാറു വിള ിെ ാടു ്, അയാൾ തി ുകഴി ാൽ വിള ൂതിെ ടു ി, ക ിലിൽ െച ു നടുനിവർ ുേ ാൾ. മ ിയ കുടു യിൽനി ് കയിൽെകാ ് ചൂടുക ി േകാരി ര ു പി ാണ ളിൽ വിള ി. ശിവനും ശശി ുമാണത.് “ശിവാ, ക ിലുെച ് ര ു പിലാവില െകാ ുവാ.” “എനി ് ക ി േവ .” “പിെ ് കുടി ി ാ ി ൂളില് േപാകാ?” “അ ം േവണം.” “ഈ വയ ുകാല ് െെ ാ ് കേ ാ അരിയരയ് ാനും ഇടി ാനും? ഇ േനാട് പറ ് ഒരു മംഗലംകൂടി കയി ാൻ.” “ഞാൻ ക ി കുടി ൂല.” ശിവൻ പതിേഷധി ് മുഖം വീർ ി ിരു ു. “ ി െച ് ശശീ.” ശശി അനുസരണേയാെട പറ ിേല ു കയറി. അല ുക ിനു ചു ുമു നനവിൽ പുളി ുരുകൾ മുള ് തിരിളി ു നി ിരു ു. ഏതാനും നാളുകൾ

കഴി ാൽ ആ തിരിളുകൾ െക ടി ു േപാകും. ആ തിരുൾനാ ുകൾ ഒരി ലും വളർ ് പുളിമര ൾ ആകു ി . ക ിൽ നിറെയ രാ തി വീശിയ കാ ിൽ ാവിലകൾ െകാഴി ുവീണിരു ു. ശശി ര ു ാവിലകൾ എടു ു തിരിെക വ ു. മ ിയ ഇലകൾ കഴുകി ഈർ ിൽെകാ ു കു ി പി ാണ ളിൽ െവ ു. ക ിയിൽനി ് ഇേ ാഴും ആവി െപാ ു ു .് “പ ീെല മാതാവാെണ േനര,് നാെള ഞാൻ ക ി കുടി ൂ .” ശിവൻ വീ ും ഭീഷണിെ ടു ി. ശശി ാവിലെകാ ് ചൂടു കി േകാരി ുടി ുകയാണ്. ഇടയ് ് ചൂ ുവിരൽെകാ ു െതാ ് ച ി നാവിൽ െവ ും. കാ ാരിമുളകും േത യും ഉ ിയും ഉ ും അര ുേചർ ച ി. ചൂടുക ി ഉ ിൽ െച േ ാൾ ശശി ു വിയർ ു. ശിവൻ ഇേ ാഴും ക ി ി ാണ ിൽ േനാ ി അന ാെത ഇരി ുകയാണ.് “ ി ാ കുടി ാ ത്?” “േത യിടണം.” “െ മാതാേവ, ിെ ജീവെനടു ു ി േ ാ. എന ് ഈ കുേ െളെ ാ ു വ ാ ായി” മ ിയ ഉറിയുെട മുകളിൽ െവ ിരു േത ാമുറിെയടു ു ചിരകി ശിവെ ക ിയിൽ വിതറി. അവൻ മനമി ാമനേ ാെട ാവിലെകാ ് ക ി േകാരി കുടി ുവാൻ തുട ി. ക ി കുടി ്, കു ായം മാറി. ര ുേപരും ൂളിൽ േപാകുവാൻ ത ാറായി. പുലർകാലം. ആദിതി േ തം. െവളു ു തിനുമു ് ഉണർ ് എേ ാ േപായ കുമാരൻ ഇനിയും തിരി ുവ ി ി . അയാൾ അ െനയാണ്. രാ തിെയേ ാ പകെലേ ാ ഉ വിചാരമി ,

ഇറ ിേ ാകു തു കാണാം. എവിെടയാണ് േപാകു ത് എ ് മ ിയ യ് ് അറിയി . “സൂ ി ് േപാണം. കാറും ബ ും വരു തു േനാ ണം.” അവർ പിറകിൽനി ു വിളി ുപറ ു. അ യി ാ കു ു ളാണ.് അതുെകാ ് അവർ ് മന ിൽ എ ും ആധിയാണ്. ൂളിേല ു വഴിയിൽ കാറും ബ ും േപാകും. ശിവന് എ ാ കാര ളിലും ശ യു ്. പേ , ശശി അ െനയ . മ ളുെടകൂെട ൂൾവെര െച ുവാൻ അവർ എ ും കുമാരേനാടു പറയും. എ ാൽ അയാൾ വീ ിൽ ഉ ായി ു േവേ ? അൽേഫാൻസ െ വീടിനരികിൽ എ ിയേ ാൾ ശിവെ നട ം പതുെ യായി. ൂളിൽ േപാകു കു ു െള േനാ ി കമാനാകൃതിയിലു ചി ുജാലക ിനു പിറകിൽ നിൽ ുകയാണ് അയാൾ. കു ികെള കാണുേ ാൾ ആ ാദി ു അയാളുെട ചുവ മുഖം അേ രം ഇരു ിരു ു. കൺേപാളകൾ ചീർ ിരു ു. അൽേഫാൻസ ൻ ദുഃഖിതനായി കാണെ ു. കടല ൂവുകൾ നിറമു നിഴലുകൾ വീഴ് ിയ െഗയി ിനരികിൽ കുമാരൻൈവശ രുെട മ ൾ കാ ുനി ു. െഗയി ിെ ഇരുവശ ുമു സിമ ുമതിലിൽ പ ൂ ൽ വളർ ിരു ു. മു െ പി കവ ികൾ മതിലിനു മുകളിലൂെട വളർ ിറ ിയിരു ു. കുമാരെ മ െള ക ് അൽേഫാൻസ ൻ െഗയി ിേല ് ഇറ ി വ ു. അയാളുെട നീ ുെച ി തലമുടി ഇള ാ ിൽ അന ി. പതിവുേപാെല അയാൾ െതാ ി തലയിൽെവ ് കുനി ് ഒരുപിടി ചരൽ വാരി. അയാളുെട ഉറ ടവു ക ുകൾ പസാദി ു. “േചാ ് േവേണാ െവ േവേണാ?” “േചാ ്.”

ശിവൻ പറ ു. പ സാരമു ായികൾ ര ു നിറ ളിൽ ലഭി ും. ചുവ ും െവ യും. ചരൽ ുകൾ അമർ ി ിടി ൈക അയാൾ തെ തലയ് ുമുകളിൽ ഉഴി ു. ഉ ംൈക തുറ േനരം ചരലുകൾ ചുവ പ സാരമു ായികൾ ആയി മാറിയതു ക കു ികൾ ആ ാദി ു. “ഇനി ് എ ര കി ി?” “അ .് ഇനിേ ാ? ശശി എ ിേനാ ി. “ആറ.് ” “ഒെര ം ഇ ് താ.” “അെത ിനാ?” “ഇനി ് ഒെര ം ജാ ീേ ?” “ആയിെന ാ” “ഞാനെ മൂ ത്? “േപാ, ിയാ മൂ ത്?” “അ ൻ പറ ി ിേ . ഒരു മണി ൂറിന് ഞാനാ മൂ ത് ്?” ശിവൻ, ശശിയുെട ൈകയിൽനി ു മു ായി ത ി റി ുവാൻ േനാ ി. ശശി വി ുെകാടു ി . അവെ ൈകയിൽനി ് െ യി ും പു കവും താെഴ വീണു. ഭാഗ വശാൽ െ യി ് ഉട ി . “അടികൂട ാല് അൽേഫാൻസ ൻ ഇനി മു ായി തരി .” അയാൾ കു ികെള ര ുേപെരയും പിടി ുമാ ി. നില ുനി ് ഒരുരു ചരൽ എടു ് മു ായിയാ ി മാ ി അയാൾ ശിവനു െകാടു ു. അവെ പരാതി തീർ ു. ഇേ ാൾ ര ുേപർ ും സമാസമം. “അടിപിടി കൂടര്. േ ഹേ ാെട വളരണം.” അയാൾ ര ുേപരുെടയും തലയിൽ തേലാടി. നീല ഞര ുകൾ പിടയ് ു അയാളുെട ൈക ി്

അസാധാരണമായ വലി മു .് വിരലുകളുെട സ ികളിൽ ര മൂറിയതുേപാെല ചുവ ്. ദൂെര ൂളിൽനി ു മണി മുഴ ു തു േക ് ശശിയും ശിവനും ഓടി. ഒ ം ഇറ ിവരു മു കു ികളും ഓടുവാൻ തുട ി. അൽേഫാൻസ ൻ മന ു നിറെയ സേ ാഷവുമായി അതു േനാ ി നി ു. “നാ ിെല കുേ ൾ ു മുഴുവനും മു ായിെകാടു ് വീടു മുടിയും. കേ ാളീൻ,” െവ ാർ ക ൽ കയറി േപായേശഷം മ ിമദാ യ് ് എ ാേയാഴും ശു ിയാണ്. മാംസളമായ വ മുഖം ഒരി ലും െതളി ു കാണാറി . െതാ തിനും െതാടു തിനു മദാ െപാ ിെ റി ു ു. മുല കുടി ുേ ാൾ അറിയാെത മുല ് ഒ ് കടി ുേപായതിന് അവർ എൽസിെയ െപാതിെര ത ി. കര ുകര ് എൽസി മരി ു േപാകുെമ ു േതാ ി. “ചേ ാ. കര ് ചേ ാ. ി ജനി േതാെട നാട് മുടി ു.” എൽസി ജനി േതാെട െവ ാർ എ ാം ഉേപ ി ് ക ൽ കയറി നാടുവി ുേപായി. മ ിമദാ ഒ ും മറ ി ി . ക ലിെ ശ ം ഒരാർ നാദം േപാെലയാണ് അവരുെട കാതുകളിൽ വ ുവീണത.് ഉറ ിൽ ഇടയ് ിെട ആ േരാദനംേക ് അവർ െഞ ിയുണർ ു. അൽേഫാൻസ ൻ വായ് അ ം തുറ ുവ ് അരികിൽ കിട ് ഉറ ുകയാണ.് അയാളുെട െച ുക ികൾേപാലു നീ മുടി തലയിൽ അലേ ാലെ ു കിട ു. നാടിെ ചരി തം തിരു ി എഴുതെ ടു ആ രാ തി ഒരു കു ിെനേ ാെല അയാൾ ശാ മായി ഉറ ുകയാണ.് നി ദയിൽ മ ഴിയിെല കു ു ൾ അയാൾ ു ചു ും വ ുനി ു. അയാൾ തെ കറു െതാ ി തലയിൽവ ്

ുു ു ജാലവിദ കൾ ആരംഭി ു. കു ു ൾ വീർ ട ിനി ു. അയാൾ ചരലുകൾ വാരി േചാ േല ുകളാ ി മാ ി. കപ ാരുെട േകാഴികെള തൂെവ അരയ ളാ ി മാ ി. ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ ആടുകൾ മുഴുവൻ ആനകളായി മാറി. പുഴ രയിെല െവ ാര ുകൾ െപാ ിൻക കളായി മാറി. “െവ ാരു േപായിേ ? ഇനി എവേ ായി ാ ജാലവിദ കാണി ാ ് േനാ ാേലാ.” “നാ ില് േവെറ ആളു ് മ ീ.” “തി ാെര പുേരല് െച ് ജാലവിദ കാണി ി ് എ ു കി ാനാ?” “കി ു ത് മതി.” ഭാവിവിചാര ൾ അയാെള അല ു ി . ജാലവിദ കള ാെത മെ ാരു െതാഴിലും അയാൾ ് അറിയിെ ിലും അൽേഫാൻസ ന് ഒ ും ആശ യി . പ ് കി ുമ ിനും റി ിക് ദിന ിനും മ ഴിയിൽ ഉ വമായിരി ും. അേ രം അൽേഫാൻസ നും ഉ വമായിരി ും. അയാൾ െവ ാരുെടയും ഉേദ ാഗ പഭു ളുെടയും ബം ാവുകളിൽെച ് ജാലവിദ കൾ കാണി ും. ൈക നിറെയ പണവും പാരിേതാഷിക ളും കി ും. ൈകയിൽ പണം വരുേ ാെഴ ാം അയാൾ മ ി ും ൈമ ലിനും കു ായ ൾ തു ി ും. അ ് എൽസി ജനി ിരു ി . തനി ് ഒരു പുതിയ െതാ ിയും വാ ും. അൽേഫാൻസ ന് നിരവധി െതാ ികളു .് എ ി ും അയാൾ വീ ും വീ ും െതാ ികൾ വാ ിെ ാ ിരി ും. െതാ ികൾ അൽേഫാൻസ െ ഒരു ബലഹീനതയാണ.് ജാലവിദ കൾ കാണി ് സ ാദി പണംെകാ ാണ് അയാൾ ചി ുവാതിലുകളു തെ വീട് പണിയി തും. െവ ാർ േപാെയ ിലും അൽേഫാൻസ െ

ു െപ ിയിൽ ഇനിയും ധാരാളം പണമു .് എ തേയാ കാലം ധരി ുവാനു കു ായ ളുമു .് പിെ എ ിന് േബജാറ്? “ ീം മ ളും പ ിണി കിടേ ിവരി . ഇ ് േവ ത് ഞാനു ാ ും.” “എ െന ാ ാനാ? ഇ ് എ ് പണ ാ അറി ാ.” അൽേഫാൻസ െ ൈകയിൽ അയാളുെട തലയിെല മുടിേപാെല െച ി പു ുകൾ ഉ ായിരു ു. മു ിെ അതിരിൽ വളർ ു കിട ു ആ പു ുകൾ കു ി ിരു ു പറി ുകയായിരു ു അയാൾ ഇ തേനരവും. മ ിമദാ പറ തു േക ് അയാൾ ് താൻ അപമാനിതനായതായി േതാ ി. േകാപേ ാെട അയാൾ മു ു നി ു. ഒരുപിടി ചരൽവാരി മ ിയുെട േനേര എറി ു. ആ ചരൽ െവ ിയുറു ികകളായി കിലു േ ാെട അവളുെട മടിയിൽ വീണു. “ ടു ു േവ ഇ െള മായാജാലം.” മ ിമദാ യ് ു അയാൾ കാണി ു ജാലവിദ കളിെലാ ും വിശ ാസമി . അയാൾ തിരിെകെ ് മു ു. കു ി ിരു ു പു ു പറി ു. മു െ പു തയും അ പത മായേ ാൾ ഇനി പറി ുവാൻ പു ിെ ു ക അയാൾ അസ നായി. തിരിെക േകാലായിൽ കയറി അയാൾ ക ാവ് െതറു ു. മ ഴിേമഘ ൾ അയാളുെട വ ീടിനു മുകളിൽ അയാളുെട വരവുകാ ് ഒ ുേചർ ു. മ ഴിയിൽ ദുഃഖം വർധി ുേ ാൾ അയാൾ അഭയം കെ ു ത് ആകാശ ിലാണ.് ചില അവസര ളിൽ അവിെടയും അയാൾ ് മി ാൽ സ ത നൽകിയി . മ ിമദാ വായ തുറ ആകാശ ിേലാളം അവരുെട ശ ം െചെ ും. “ൈമ ല് ഇനീം വ ി .” “ഓനി ് വരും.”

“ഇ ് ആകാശം ഇടി ുവീണാലും ഒ ൂ .” “തലായീല് ഒ ുെച ു േനാ ീൻ. ദിവസം മൂ ായി.” പ ുപതിെന ു വയ ു തിക െചറു ാരനാണ്. അവെന ആർ പിടി ുെകാ ു േപാകുവാനാണ്? പേ , മ ി ് സമാധാനമായി . മൂ ു ദിവസമായി ൈമ ലിെന ക ി ്. ആേരാടും പറയാെത എേ ാ ാണ് അവൻ ഇറ ിേ ായിരി ു ത?് ഒരുപേ , തലായിൽ എലുവയുെട വീ ിൽ െച ിരി ുേമാ? എലുവ മ ിമദാ യുെട മൂ േജ നാണ.് അയാൾ ് ഉണ മീൻ കയ ി അയയ് ു ബിസിന ാണ്. ൈമേ ൽ ചിലേ ാൾ അവിെടെ ു പാർ ും. മ ിയുെട മന മാധാന ിനുേവ ി അൽേഫാൻസ ൻ ൈക കഴുകി സാളയിൽ ചുമരിൽ തൂ ിയി ിരു നീളൻ കളസെമടു ി ു േപാകുവാൻ ത ാറായി. “േവഗം വരണം. ഇനി ക ുംകുടി ് ആട െകട രുത.് ” തേലദിവസം െപയ മഴയുെട നനവ് നിര ിൽ കാണാം. ഓ ിയിലൂെട കല ിയ െവ ം ഒഴുകിേപാകു ു. െകാ ുകളിൽനി ു തവളകളുെട കര ിൽ േകൾ ാം. പാലംവെര നട ാൽ ടൗൺബസ് കി ും. എ ിലും തലായിവെര നട ുവാൻ അയാൾ തീരുമാനി ു. “ , ക ല് േകറി േപാകായിരു ിേ ?” എതിേര വ ഗാ ിെ ാ ി ധരി ഒരുകൂ ം െചറു ാർ അവ േയാെട അൽേഫാൻസ െന േനാ ി. ഈയിെടയായി അയാൾ പലതും ഇ െന േകൾ ു ു. ഒരു െനടുവീർേ ാെട അൽേഫാൻസ ൻ ഒ ം കയറി. കടൽ രയിെല പൂഴിയിൽ നനവു .് അയാളുെട ബു ി കാലുകൾ ഓേരാ അടി വയ് ുേ ാഴും പൂഴിയിൽ താണു. കടൽ ാ ിൽ

ഒരി ൽ തലയിെല െതാ ി പാറിേപായി. അതു ക ് മു ുവ ു ികൾ ൈകെകാ ി ിരി ു. േമഘ ളുെട ഇടയിൽ പറ ു കളി ുേ ാൾ െച ാറു തുേപാെല പറ ുേപാകാതിരി ുവാനായി അയാൾ െതാ ി തലയിൽ അമർ ി ിടി ു. മു ുവ ു ികൾ ആർ ുവിളി ുെകാ ് അയാളുെട പിറേക നട ു. അവർ അ ര ട ുറെ കു ു ളാണ്. അവർ ് അൽേഫാൻസ ൻ ആെര ് അറിയി . ഊണു കഴി ് െവയിലാറിയേശഷമാണ് അയാൾ തലായിൽ നി ു തിരി ുവ ത്. “സ ിയിെല ാ സയിേവ?” “ഒ ൂ .” “തലായീ ് വരു വരവേ . ഒണ ായിരി ും.” അ നാരുെട പീടികയുെട മു ിൽ ഒരു ബീഡി വലി ുെകാ ു നിൽ ുകയാണ് ആടിെന േപാ ു ചാ ു. അയാളുെട ആടുകെളയാണ് അൽേഫാൻസ ൻ സ ിൽ െകാ നാനകളാ ി മാ ിയത.് അൽേഫാൻസ ൻ സ ിയിൽനി ു കുേറെ ഉണ മീൻ എടു ് ചാ ുവിനും അസനാർ ും െകാടു ു. “ഒരു ര യിേലംകൂടി തരീൻ സായിേവ.” ചാ ു ഇര ു. അൽേഫാൻസ ൻ കനിേവാെട അ ംകൂടി മ ം എടു ് ചാ ുവിനും അസനാർ ും െകാടു ു. “െ ധർമപാലനും ഇ െള ൈമ ലും ഒ രാ ക ല് േകറൃത്.” അൽേഫാൻസ െ തലയിൽ െവളി ം വീണു. “ ി പറയ ത് േനരാ ചാ ു.” “ ാ ഇ േളാട് പറയാേതയാ ൈമ ല് േപായത്?” “ഉം.” അൽേഫാൻസ ന് ഒ ും അതിശയം േതാ ിയി . ൈമ ലിനു മ ഴി ാെര എ ാേയാഴും പു മായിരു ു.

ു ുു ുു അവെ ചി കടലിന െരയായിരു ു. അൽേഫാൻസ നും ചാ ുവും ഒ ി ു നട ു. ചാ ുവിെ പുരയിേല ു വഴി കാണി ുെകാ ് പാതയിൽ ഉടനീളം കൺമണികൾേപാലു ആ ിൻകാ ം, ചിതറി ിട ു. േചതിയിൽ ഇരി ു മാണി അൽേഫാൻസ െന ് ഉടുമു ിെ േകാ ലെകാ ു ക ുതുട ു. ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ മകൻ ധർമപാലനും കറു കെ മകൻ ഫൽഗുനനും അൽേഫാൻസ െ മകൻ ൈമ ലും ക ലു കയറി െവ ാരുെട നാ ിേല ു േപായ വാർ ഇതിനകം മ ഴി ാർ അറി ു കഴി ിരു ു. മ ിമദാ െകടാവിള ിെ മു ിൽ െച ുനി ു. വിശു മ ഴി മാതാവിെ ചി ത ിെ ക ാടി ി ിൽ െകടാവിള ിെല പുക ആ ശാപംേപാെല പ ി ിട ു. “മ ീ, ി കര ാ?” അൽേഫാൻസ െ തടി ുനീ വിരലുകൾ മ ിയുെട തലയിൽ ർശി ു. “ൈമ ല് േവഗം വരും. ഒരുപാടു പണവുമായി.” “ ാലും െപ േയാട് ഒരു വാ ു പറയാെതയേ ഓൻ േപായത്.” “പറ ാല് ഞ ള് സ തി ു ാ ് ഓൻ നിരീ ുകാണും.” മ ിമദാ ക ുനീർ തുട ു. കേമണ അവരുെട വിഷാദം മാ ു. ക ൽ കയറിേ ായ മകൻ അവെ പ പറ തുേപാെല ധാരാളം പണവുമായി തിരി ുവരും എ ് അവർ വിശ സി ുതുട ി. െവ ാെരേ ാെല മ ഴിയിൽ ജീവി ു ുെവ ിലും െവ ാരുെട നാട് കാണാ വരാണ് മ ഴിനാ ിെല ച ാർ. അപൂർവമായി മാ തം ലഭി ു ഒരു ഭാഗ മാണ് ൈമ ലിനു ൈകവ ിരി ു ത്.

ഒളിേ ാടിേ ായതാെണ ിലും െവ ാരുെട നാ ിേല േ അവർ േപായത്? മ ഴിമാതാവ് ൈമ ലിന് ന ബു ി േതാ ി താണ്.

മൂ ് െചെ ുകൾ ിടയിലൂെട െപാ ി ിതറിയ ക ാടി ി ുകൾ േപാെല മ ഴി ടൽ കാണാം. മകെ ൈകപിടി ുെകാ ് വനജ കടലിനുേനേര നട ു. അവർ െവ ൂഴിയിലൂെട മുേ ാ ു നട േവ െപാ ിയ നീല ി ുകൾ ഒ ുേചർ ് ഒരു വിശാലമായ നീല ാടിയായി അവരുെട മു ിൽ െവ ി ിള ി. മ ഴിസൂര ൻ പടി ാറു ചായുകയാണ.് ഉ വിയർ ിൽ അവളുെട അരെ ് നനയുവാൻ തുട ി. “ ള് കടലിെ പുറ ാ േപാകു ത?് ” “” “ ് കടല്, കാണേ ?” “കാണാം േമാെന.” സുധീരൻ അവളുെട വിയർ ു വിരലുകളിൽ പിടി ു മുേ ാ ു പാ ു. ഒരി ൽ പിടു ംവി ു പൂഴിയിൽ മുഖംകു ി വീണു. കരയു തിനു പകരം അവൻ ൈകെകാ ി ചിരി ുകയാണു െചയത്. അവെ കൺപീലികളിൽ ത ിനിൽ ു പൂഴി അവൾ ശ േയാെട സാരിത ു ുെകാ ് തുട ുമാ ി. കാലിൽ നനവു ത ിയേ ാൾ അവരുെട യാ ത അവസാനി ു. കടലിനു മു ിൽ നിൽ േവ അവളുെട ഉ ിൽനി ് ഒരു േത ൽ ഉയർ ു. “ െന കാ ി ാ.” “ദാ, അ .് ..”. “കാണു ി , കാണു ി .” “കടലിന ുറ ാ േമാ ൻ.” “ കാണു ുേ ാ?” “ .”

“ െല ക േതാ?” “അത് െസാപന ിലേ ?” “ ാല് െസാ ില് എനി ും കാണണം െന.” ഫൽഗുനൻ മാ ർ േപായദിവസം തുട ി എ ാ ദിവസവും രാ തി അവൻ അ െന കാണുവാൻേവ ി ശാഠ ംപിടി ു കരയും. “ ൻ ക ല് കയറിേ ായി.” “ക ല് ഏട ാ?” “അ ് െപാറംകടലില്.” ഫൽഗുനെ പുരയുെട പിൻമു ് ഇറ ിനി ാൽ െത ുകളുെട വിടവുകൾ ിടയിലൂെട ദൂെര കടൽ കാണാം. അ െന ുറി ു ഓർ വരുേ ാെഴ ാം അവൻ കടലിേല ു േനാ ി നിൽ ും. പകൽ നീല ി ുകൾേപാെല അത് മി ി ിള ും. നിലാവു രാ തി കാ ിയ പാൽേപാെല പാടെക ി ിട ും. “ഉ ക ികുടി ് ഇവിെട ൈസ ര ായി കഴി ാല് േപാേര?” “ഇനി ും േമാനുംേവ ിയാ ഞാൻ േപാക് ്.” “എന ് പേ ാം െസാ ും ഒ ും േവ . ള് മതി.” “പണം ഇ ാ ജീവിതം ജീവിതാ?” “േമാ ി ് എന ് ഉറ ംവരി . ള് അടു ിെ ില.് ” “ഞാൻ േവഗം വരും.” നീല ുകളും സർ ലമുടിയുമു െപ ു ളുെട നാ ിലേ േപാകു ത?് അവിെട എ ിയാൽ തെ യും മകെനയും മറ ുകയി എ ് ആർ റിയാം? ആ ഭയം അവൾ പുറ ് കാണി ി . സ ു േതടി െവ ാരുെട നാ ിൽേപായി െവ ാരികെള വിവാഹം െചയ് നാടും വീടും മറ

മ ഴിയിെല തി ാരുെട കഥകൾ ഒരു േപടിസ ിൽ എ േപാെല അവൾ ഓർ ി ു. (...കറു ് ഉയരംകുറ തി ശരീര ിൽ ഇളംനിറ ിലു േകാ ും കാൽശരായിയും. കാലുകളിൽ തിള ു ബൂ .് േതാളുരു ി നട ു ഭാര യ് ് െച ര ിയുെട നിറം. മുടി ് െപാ ിെ നിറം. ഉടു ിന് മുേ ാളം നീളം. േകാ ി തി ന് ഭാര യുെട ചുമേലാളം ഉയരം. മ ഴിനിര ുകളിലൂെട നട ുേ ാൾ ഉയരം വർധി ി ാനായി തി ൻ നീ ുനിവർ ു നട ു. നട ുനട ് നടുേവദനി േ ാൾ വീ ും തി ന് മദാ യുെട ചുമേലാളം ഉയരം. കറു തി നും െവളു മദാ യ് ും ഉ ാകു മ ൾ ് എ ു നിറം? െകാ െ ഉലയിെല െവ െച ിെ നിറം). വനജ ക ുതുട ്, ഒ ു ദീർഘമായി നിശ സി ു. “േ ം േമാേനം മറ രുത.് ” അവൾ ് മെ ാ ും േവ . അയാൾ മാ തം മതി. ഫൽഗുനെ െന ിെല ചൂടുപ ി കിട ാൽ അ ാെത അവൾ ് ഉറ ുവാൻ കഴിയുകയി . അയാളുെട ഹൃദയമിടി ുകൾ അവളുെട ഹൃദയമിടി ുകളായി േചർ ാല ാെത അവൾ ് ഉറ ം വരി . അയാളുെട ഉറ മുഖെ കു ിേരാമ ളുെട മൂർ യും ഉരു ക ുേപാെല ഉറ ു ചുമലുകളിെല വിയർ ിെ മധുരി ു മണവും... എ ീശ രാ. തനി ുകിട ് ഉറ ംവരാെത അവൾ രാവുകൾ ത ിനീ ു ു. കടലിേനാട് സ ടം പറയുവാനാണ് അവൾ സുധീരെനയും കൂ ി വ ിരി ു ത.് ഫൽഗുനൻ മാ ർ പ ാം ാസുവെര മാ തേമ പഠി ി ു ൂ. പുതുേ രിയിൽ െച ് കൂടുതൽ പഠി ുവാൻ അയാൾ വളെര ആ ഗഹി ിരു ു. പേ , ക ി ് അരി േമടി ുവാൻേപാലും വകയി ാെത

കുഴ ു അൻ കറു ക ന് അതിനു നിവൃ ിയു ായിരു ി . “ഇനി ് ഇവിെട എ ിെ കുറവാ?” “അ ൻ തട ം പറയരുത.് ” “ ി മാഷേ ? ഇനി ് ശ ളം േ ?” “അെതാ ും േപാരാ എന .് ” അയാൾ ് വാശിയാണ.് പണമു ാ ുവാൻ, സ ു ാ ുവാൻ. കറു ക ൻ ദുഃഖി ു. എ ിലും മകേനാടു തർ ി ുവാൻ േപായി . അയാൾ കറു ി ാെണ ിലും മകൻ െവളു ി ാണ്. കടൽ രയിൽ മു ദാവാക ൾ ഉയരു ു. അവിെട െവളു പൂഴിയിൽ തൂെവ ഗാ ിെ ാ ികൾ കടൽ ാ കെളേ ാെല അന ു. “േപായിവരെ ?” “േപായിവാ.” കറു ൈക ഉയർ ി അയാൾ മകെന അനു ഗഹി ു. മകൻ ഭാര യുെട കവിളിൽ ത ി. അവിെട ക ീർ ഉണ ി ിടി ിരു ു.”െ ക ് േതാരൂ . തിരി ു വരു തുവെര.” “പണ ാരനായി തിരി ുവരു തുവെര.” അയാൾ ചിരി ു. അവളുെട അരെ ് തസി ു. േപായി ് ഒ രമാസമായി. ഒരു വിവരവുമി . ക ി . ക ിയി . ഉ ാെതയും ഉറ ാെതയും വനജ പകുതിയായി. “വാ സുധീരാ, േപാകാം.” അവൾ മകെന വിളി ു. അവൻ പൂഴിയിലൂെട അരി ുനീ ു ഒരു ചുവ ഞ ിെന ശ ി ുകയാണ.് “ഈെന തിേ ാ്?” “അയിന തി ു .” “ഇ െല അ കൂ ാൻ വ േതാ?” “അതു േവെറ ഞ ാ.”

“ഈെ തി ാല് ാ” “തൂറും.” മകെ പതിേഷധം വകവയ് ാെത അവെ ൈകപിടി ് അവൾ പുരയിേല ു നട ു. അവളുെട െന ിയിൽനി ു വിയർ ുതു ികൾ കവിളിേല ് ഉരു ുവീണു. കൂ ിൽ ഒരുതു ി ക ീരും. വിയർ ് ഒ ിയ െവളിെ യുെട മണമു തലമുടിയിൽ സൂര ൻ തിള ിനി ു. വീ ിേല ു േകാണി കയറുേ ാൾ ഇടവഴിയിലൂെട വ ാ ി ക ുവും മകൻ ഇ നും വരു തു ക ു. ക ുവിെ ൈകയിൽ ഒരു െചറിയ അല ുഭാ ം. “മാേഷ ക ് വേ ാ?” അവൾ ഇ എ ് തലയാ ി ാണി ു. ക ു അത് പതീ ി തു േപാെല േതാ ി. അവളുെട മുഖ ് ഒരു ഭാവേഭദവും ക ി . “ഇനി ആർ ും െഗാണം പിടി ൂ . െവ ാര് േപായിേ ?െകാടു ാ ും പളേയാം വരും. നാട് നശി ുേപാകും.” “ക ൂ. ി േവ ാ ത് പറ ് ആ െപ ിെ മന ് െവഷമി ി . ഓൾ ് കരയാേന േനരം ൂ,” മു ുനി ് െകാടുവാൾെകാ ് പാ ം െച ു കറു ക ന് അരിശംവ ു. അയാൾ ഒരു േതാർ ു മാ തേമ ഉടു ിരു ു ൂ. “ഞാൻ പറേ ല് ് െത ?് ”അല ാൻ ഒരു ക ം തുണീ . തുണി തരുേ ാെര ാം ക ല് േകറി േപായിേ ?” കറു ക ൻ പാ ം െച ി അതുമായി ആലയുെട അരികിൽ െച ു. അതുെകാ ് ഓലെക ി. ആലയിൽ ഇരു ് അയവിറ ു പശു അയാെളേ ാെലതെ ീണി ി ാണ്. അവർ ത ിൽ

ഒരു സാമ മു ്. ക െനേ ാെല അയാളുെട പശുവും കറു ി ാണ.് “തുണീെ ില് ര ു ക ം താ.” “ഇവിെട അരി േമടി ാൻ കാശി . ി ാ ഇനി ് തുണി.” വ ാ ി ഒഴി ഭാ വുമായി നട ു. ഇ ൻ അവെള പി ുടർ ു. ഒരുകാലം എടു ാൽ െപാ ാ ത തുണിയു ാകുമായിരു ു ഭാ ിൽ, ആ കാലം േപായി. അ യും മകനും മി ാെത നട ു. ഇ ൻ നാലാംതരംവെര മാ തേമ പഠി ി ു ൂ. വാ ി ് ഭാ ം ചുമ ാൻ ഒരാൾ േവണമായിരു ു. അതുെകാ ് ഇ െ പഠി ം നിർ ി. ച ുകൾ ഉ ഇ ൻ എ ാേയാഴും ചിരി ുെകാ ിരി ും. െകാടും െവയില ് വിയർ ിൽ കുളി ് വിഴു ുഭാ ം ചുമ ു നട ുേ ാൾേപാലും ആ ചിരി മായി . അ യും മകനും പല വീടുകളിലും െച ു. “ര ് ക ം തുണി താ. ഞാനും മ ളും പ ിണ .” കുമാരൻ അയാളുെട ഈ ിയ മു ും ഷർ ും എടു ുെകാടു ുവാൻ ഭാവി േ ാൾ മ ിയ വില ി: “െ ക ിേന െകായ ം ഉ ൂ. ൈക ് ഒ ൂ .” അല ാൻ തുണിയി എ ുക ് ഇ ന് സേ ാഷമായി. അെ ിൽ അ യുെട കൂെട അവനും കുള ിൽ െച ണം. തുണി പിഴിയുവാനും നീലം മു ുവാനും സഹായി ണം. തിരു ി ഉണ ിയ തുണി ഭാ ിൽ െക ി അ യുെട കൂെട വീടുകൾേതാറും കയറിയിറ ണം. വഴിയിൽ പലേ ാഴും ഒ ി ് പഠി കു ികെള കെ ു വരാം. ഒരി ൽ േനേര മൂ യുെട മു ിലാണ് െച ുെപ ത്. മൂ യ് ് അവെന ാൾ വലിയ നാവു ് വായിൽ. “അേ ാ, ഇദ് ഞ െള ഇ രനേ ?”

അവൻ ആർ ുവിളി ു. മൂ ാം ാ ിൽ ഒേര ബ ിൽ ഇരു ാണ് അവർ പഠി ത്. “ ി ാടാ േ ാളില് ബരാ ് ൈകേതെനേ ാെല തേലല് െക ് െബ ് നട ണ?് ” കഴുത എ ു വിളി തു േക േ ാൾ ഇ ന് കലിവ ു. കാൽ വിരലുകൾെകാ ് ഒരു ക ് ഇറു ിെയടു ് എറി ു. െകാേള യിട ുതെ െകാ ു. “ഇെ ഉ ാ ് െവ ും ഞ ള.് ” മൂ വിളി ുപറ ു. അവൻ നാഭിയിൽ അമർ ി ിടി ് ഇട ി നട ു. “െ അ െയ പറ ാലു േ ാ-” “ഇനീം പറയും. ഇെ ഉ ാ .് ..” ഇ ൻ ഭാ ം താെഴവ ് മൂ െയ കയറി ിടി ു. പിടിയുംവലിയുമായി. ഇ ൻ ഫൗൾ െചയു. മൂ നിലവിളി ു. ആ വഴി വ കുമാരൻൈവശ ർ അവെര പിടി ുമാ ി. അയാൾ വലിയ താേ ാലുമായി തെ മരു ുപീടിക തുറ ുവാൻ േപാവുകയാണ.് മൂ എഴുേ ു നി ് നീല ു ായ ിെല െപാടിയും മ ും ത ി. “ ിനാ മ േള അടിപിടി കൂടു ത?് “ഇവെനെ കഴുത എ ുവിളി ു. അ െയയും പറ ു.” കുമാരൻ ര ുേപെരയും സമാധാനി ി ു. അ ം അകെല കു ുവിെ ചായ ീടികയുെട മു ിൽ അൽേഫാൻസ ൻ നില് ു തു ക ു. കുമാരൻ അയാെള ൈക ാണി ് വിളി ു. അയാൾ നീ കാ ി ളസവും െതാ ിയും ധരി ിരു ു. എേ ാ േപാകുവാൻേവ ി പുറെ താണ.് “ ് മു ായിയാ േവ ത്?”കുമാരൻ േചാദി ു. “ക ാസില് െപാതി േചാ േല ് മു ായി.” “ അൽേഫാൻസ ാ, കുേ ൾ ് മു ായി േവണം .് ” “ ിരി ചരല്.”

അൽേഫാൻസ ന് കുനിയുവാൻ വ . നടുവിെലാരു പിടു ം. കുമാരൻ കുനി ് അ ം ചരൽവാരി അൽേഫാൻസ ന് െകാടു ു. അയാൾ ചരൽ വാ ി സ ം തലയ് ു മുകളിൽ ര ുവ ം ഉഴി ് മൂ യ് ും ഇ നും െകാടു ു. ര ുേപർ ും ഈര ുവീതം കടലാ ിൽ െപാതി േചാ േല ് കി ി. “ഇനി ര ാളും അടിപിടി കൂടരുത.് വീ ിൽ േപായിേ ാളൂ.” കുമാരൻ വിഴു ുഭാ ം എടു ുയർ ി ഇ െ തലയിൽ വ ു െകാടു ു. അവൻ ഒരു െപ ിെ അരചലനവുമായി മു ായി നുണ ു െകാ ു നട ുേപായി. നില ു കിട ിരു െ യി ും പു കവും എടു ് മൂ ൂളിേല ും േപായി. “ൈമ ലിെ ക ു വേ ാ?” “ആ കുരു ംെകേ ാൻ ക യേ ാ? “ഒരു വിവരവും േ ?” “ . മ ിെയെ െചവിയും വ ിരി ുവാൻ സ തി ു ി . ൈമ ല് ക ല് േകറിേ ായത് െ കു ാ?” വഴിയിൽ അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു ാർ വാ ി വലി ു. കാലണയാണ് ഒരു സിഗര ിന്. ഒരു ദിവസം കാ ിയുെട കു ായം ഇ തപാൽ ാരൻ കറു ക െ പുരയിൽ കയറിെ ു. മെ ാരു ദിവസം ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ പുരയിലും െച ു. എ ാവരുെട വീടുകളിലും ക ുകളുമാേയാ പണവുമാേയാ അയാൾ കയറിെ ു. അൽേഫാൻസ െ വീ ിൽ മാ തം അയാൾ കാൽകു ിയി ... കാ ിലും േനാ ി, ടലിലും േനാ ി മഷിയി ് മാന ും േനാ ി മ ഴി ാേ , മ ിയുെട ൈമ ലിെന കേ ാ?

നാല് കുമാരൻ ഉണർ േ ാൾ ജാലകം െവളു ിരി ു ു. ക ിലിൽ വിരി ിരു പായയിൽ ീണി പകാശം വീണിരു ു. ഉ മര ിൽ ഇരു ് ഒരു കാ കരയു തു േക ു. അയാൾ ക ിലിൽ തിരി ു കിട ു. താെഴ കിട ു കു ികെള േനാ ി. ചാണകം െമഴുകിയ നില ് വിരി ജവ ാള ിൽ കിട ് അ യി ാ ര ് കു ു ൾ ഉറ ുകയാണ.് ശിവൻ വ ികളു ഒരു ടൗസർ മാ തേമ ഇ ിരു ു ൂ. അവന് ഷർ ിടു ത് ഇ മ . ജനൽ തുറ ി തുെകാ ് കുളിരു ായിരു ു. അയാൾ എഴുേ ു ജവ ാള ിൽ കിട ു പുത ് എടു ു ിവർ ി ശിവെനയും ശശിെയയും പുത ി േശഷം തെ മ െള െവറുെത േനാ ിയിരു ു. അയാൾ ഉടു ിരു മു ് കു ഴി ് നാഭിയിേ ൽ താണുകിട ു. അവർ ് ജ ം നൽകിയ ഉടെന അവരുെട അ യാ ത പറ ു േപായി. എേ ുമായി. മുല ാലിെ രുചി എെ ് മ ൾ അറി ി . കു ു ൾ ് ഇേ ാൾ ആറു വയസായി. ഈ ആറു വർഷ ളും ഓേരാ നിമിഷവും അയാൾ ജീവി ത് തെ മൾു േവ ിയാണ്. എ ത ക ാടുകൾ അയാൾ സഹി ു... ഒരു ദിവസം ഉ യ് ് േചാറു ുവാനായി പുരയിെല ിയ കുമാരൻ മ െള ക ി . “ശശീം ശിവനും എവിെട അേ ?” “ഓല് മി ് കളി ?” “ന ു ാ മി ി ് കളി ?” കുമാരൻ പടി ാേറ മു ് െച ുേനാ ി. കു ു ൾ അവിെട ഇ . അയാൾ വീട് വലംെവ ്

പറ ിൽ കയറി േനാ ി. മ ാടി ുരു േളാ െമളി ിേരാ േതടി േപായതായിരി ും. തനിെയ പറ ിൽ കയറരുത് എ ് അയാൾ പറ ിരു ു. പാ ും േതളും ഉ .് കരിയിലകളുെട ചുവ ിൽ വിഷമു കരി ാണിയുമു ്. ശശി ് പാ ിെന വലിയ േപടിയാണ്. ഒരി ൽ മു ് ഇഴ ുേപായ ഒരു മ േ രെയ ക ് േപടി ് അവെ കു ി ുകൾ പുറേ ു ത ി. ശിവൻ ൈധര വാനാണ.് കു ു െള പിടി ുെകാ ുേപാകു േഗാസായിമാർ മ ഴിയിൽ എ ിയി ുെ ് കവിയാർ ഈയിെട മ ിയ േയാട് പറയുകയു ായി. “െ മാതാേവ-” “ഓല് എവീെടേ ാകാനാ? അ മി ാതിരി ്” മ ിയ യുെട ക ് െത ുമായിരി ും. പേ മുകളിലു കമലയുെട ക ് െത ുേമാ? അവൾ തെ അനാഥരായ മ െള അവിെടയിരു ് ശ ി ുെകാ ും. “ ാ ൈവശ െര ് മ െള േവേ ?” “എവട ാ ള് ര ും േപായത്?” മ ിയ കു ികളുെട േനേര ൈകേയാ ിെ ു. “ര ാളും ഒ ം േകറി േപാകാ. ഞാൻ ക േ ാ ഇ ് പിടിേ ാ ് േപാ ു.” “ഞാള് ജാഥയ് ് േപായതാ.” ശിവൻ അറിയി ു. അേ ാഴാണ് കുമാരൻ ശ ി ത്. അവെ ൈകയിൽ ഒരു െചറിയ െകാടിയു ്. അവൻ സ യം ഉ ാ ിയ ഒരു രാജ ിെ യും ഒരു പാർ ിയുെടതും അ ാ ഒരു െകാടി. “ഇതാേര െകാട ാ?” “ െള െകാടി.” “ ാല് ഏത് പാർ ിെ െകാടി?” “േ ം ശശീേ ം അ േ ം അ േമേ ം െകാടി.” “ െള പാർ ീല് ഞ േളം കൂേ ാ?” “മു ായി ത ാല് കൂ ാം.”

“അയിന് അൽേഫാൻസ െനേ ാെല ഞ ് ജാലവിദ അേറ ാ?” “മുേ ് വിരി ി ി . ി ാ ജാഥയ് ് േപാകു ത.് ത ് ര ിേ യും കാെലാടി ണം.” മ ിയ വീ ും അവരുെട േനേര ൈകേയാ ി െച ു. “ശിവൻ പറ ി ാ ഞാൻ േപായത.് ” “അ യി ാ കു ു ളാണ് നിരീ ു െപാ ി ് ര ും െവട ായി.” ൈകയിൽ കി ിയത് ശശിെയയാണ.് അവർ അവെ ച ി ് ഒ ു െകാടു ു. അവൻ കരയുവാൻ തുട ി. അവെ ടൗസറിെ ഒരു വ ി ചുമലിലൂെട ഊരിവീണു. കരയാൻ തുട ിയേ ാൾ മൂെ ാലി ു. കുമാരൻ മ െള ര ുേപെരയും തേ ാടു േചർ ുനിറു ി. “ഇനി ഒ യ് ് ഏേടം േപാകര് േകേ ാ?” ര ുേപരും “ഇ ’ എ ് തലയാ ി. അവർ അ േനാട് പ ിനി ു. “ഞ ള് േപാ .് പ ീല് മണിമു ാറായി.” “േചാറ് തി ് േപായീൻ.” “േവ മ േമ.” “ ാല് ിരി കാ ി കുടി ു േപായീൻ.” “ആയിേ ാെ .” ക ിയാർ േകാലായിൽ കയറിയിരു ു. മ ിയ ഓല ി ക ി ് െക ുേപായ അടു ുക ി ് കാ ി ് െവ ംവ ു. കാ ി കുടി ് ക ിയാർ േപായേ ാൾ കുമാരനും മ ളും അടു ളയിൽ പലകയി ിരു ു. മ ിയ ക ി ല ിനു മുകളിൽ വാർ ാൻ വ കുടു എടു ു താെഴവ ു. കുടു യുെട അട ് എടു ു മാ ിയേ ാൾ അതിൽനി ് തീവ ിയുെട എ ിനിൽനിെ േപാെല ആവി പറ ു. അവർ

കയിൽെകാ ു േചാറു േകാരി മൂ ു വസികളിൽ വിള ി. രു േകാ കളിൽ മീൻകൂ ാനും പരി ുകറിയും വിള ി. കുമാരനും മ ളും േചാറുതി ാൻ തുട ി. മ ിയ വാതിൽ പടിയിൽ കു ി ിരു ു. “കു ു ള് എറ ിേ ായത് ക ിെ ?എന ് വയ ായി. ക ിെ കാേയ് ം െകാറ ു. ആരാ ഇനി എ ുംെപാ ും തിരിയാ ഈ മ െള േനാ ാ്?” കുമാരൻ േചാറും പരി ും കൂ ി ുഴ ് ഒരുരുള വായിൽ ഇ ു. “ഇനീം െ െ ാ ് ആകി കുമാരാ.” അവർ എ ാണ് പറ ുവരു ത് എ ് അയാൾ ് ഊഹി ുവാൻ പയാസമു ായി . “ ി മംഗലം കയി ണം.” “െ മംഗലം കയി ിെ ?” “ ി തർ ു രം പറ ു നടേ ാ. െ ക ട ാല് കാണാം. ആരാ ഇെ മ െള േനാ ാ .് ” ഇത് ആദ മായ മ ിയ മകേനാട് കല ാണ ാര ം പറയു ത.് എ തേയാ തവണ ഇതു േക ിരി ു ു. അ യുെട മുഖ ുനി ു മാ തമ , കുടുംബ ാരുെട മുഖ ളിൽനി ു മാ തമ , നാ ുകാരുെട മുഖ ളിൽ നി ുേപാലും. “അ ൻ മംഗലം കയി . ശിവൻ പറ ു: “ ാള് എനിം ഏേടം േപാകില .” കുമാരൻ തെ മ െള േനാ ി ചിരി ു. മ ിയ നീരസേ ാെട എഴുേ ് േചതിയിേ ൽ െച ിരു ു. അവിെടയിരു ു േനാ ിയാൽ മഴ ാല ് അടു ു ക ി ാൻേവ ി മടലും മ ലും കരുതിവയ് ു ചായിനും പ ായമര ൂ ിനും ഇടയിൽ നിര ിെ ഒരു കഷണം കാണാം. ഇടയ് ിെട ആ വിടവിൽ ഒരു മ ഴി ാരേനാ ഒരു മ ഴി ശുേവാ ആേടാ പത മാകുകയും അ പത മാകുകയുംെച ും.

പി ീട് വീടിന് േനേര മു ിൽ അവർ വീ ും പത മാകും. േകാലായിൽ ഇരി ു വർ ് അേ ാൾ അവെര അു മു ിൽ നട ുമറയു തുവെര കാണുവാൻ കഴിയും. ആടിെന േപാ ു ചാ ു അ െന ആ വിടവിൽ പത മായി. അയാൾ നട ് വീ ും വ ീടിന് മു ിൽ പത മാകുേ ാേഴ ും മ ിയ േചതിയിൽനി ് എഴുേ ് േകാലായിൽനി ു മു ുകൂെട നിര ിേല ിറ ു േകാണിയിൽ െച ുനി ു. “ ി ഏട ാ േപാകു തു ചാ ു.” “കു ുെ ചായ ീട വെര.” “ഇെ ഓെള കഴ് ിെ വീ ം േപാേയാ?” “ െള േമാെ കഷായം കുടി ി ് ഒരു കുറവും ഇ മ േ .” മ ിയ പി ീട് ഒ ും േചാദി ി . എ ാവർ ും കുമാരെ ചികി യിൽ പരാതി പറയുവാേന ഇേ ാൾ േനരമു ൂ. കുമാരെ അൻ കു ി ു ിൈവശ രുെട മരു ും കഷായവും ഒ ും ഇ െന ആയിരു ി . മ ഴി ാരുെട നടുേവദന തുട ി കവിളരശിവെരയു സകല േരാഗ ളും അയാൾ ചികി ി ു മാ ുമായിരു ു. കുമാരെ കാലം വ േ ാൾ…. കുമാരൻ ജാലക ിനരികിൽ െച ുനി ു. കിഴേ മു െ പിലാവ് പുതുമഴ കുടി ് പ പിടി ിരു ു. ക ുയിയിെല ഉയരമു ഉ മര ിൽ ചുവ പൂ ൾ വിരി ിരു ു. അകെല പ ടർ ിനിടയിൽ ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ പുരയിെല െവ വലി ചുമരുകൾ കാണാം. ആദിതി േ ത ിെല തിറയു വ ിനും മ ഴി ുരകൾ നൂറുേത ് ശുചിയാ ും. അ ാ ൻ േകാമൻൈവശ രുെട വകയാണ് ഈ മരെ ി. പി ളയുെട ൈക ിടിയു െപ ിയുെട

മൂടിതുറ േ ാൾ കാല ഴ ിേ തായ ഒരു ഗ ം ഉയർ ു. സംവ ര ൾ ് മണമുെ ് ഈ െപ ി തുറ ുേ ാൾ അയാൾ ് മന ിലാകു ു. അയാൾ തനി ് വിലെ തായ എ ാം ഈ െപ ിയിലാണ് സൂ ി ു ത.് അൻ ഓലയിൽ കുറി ി ചികി ാവിധികൾ, കമലയുെട ക ട, കു ു ളുെട ജാതക ൾ, രാമായണം കിളി ാ .് .. െവളു ശീലയിൽ െപാതി ു വ ിരു കമലയുെട ക ട എടു ് അയാൾ പതുെ അതിെ ചി ുകളിൽ തേലാടി. കമലയുെട കവിളുകളുെട തണു ് അയാൾ ൈകവിരലുകളിൽ അറി ു. ക ടയുെട കറു െചവി ിടിയിൽ അവളുെട തലമുടിയിെല കാ ിയ െവളിെ പുര തായി അയാൾ ു േതാ ി. വർഷ ൾ കഴി ുേപായി ും അവളുെട കവിളുകളുെടയും മുടിയുെടയും സൗരഭ ം അതിൽ മായാെത നിൽ ു ു. അയാൾ വളെര ശ േയാെട ക ട നിവർ ി സ ം മുഖ ു വ ു. ചാ ുവിെ പുരയുെട നൂറുേത ു െവളു ി ചുമരും തളിർ പിലാവും ചുവ ഉ മരവും സാവധാനം മ ിവ ു. അൽേഫാൻസ ൻ കാണി ഒരു ജാലവിദ യിൽ എ േപാെല അെത ാം കേമണ മാ ുമറ ു. ഇേ ാൾ അയാൾ ് േനേര മു ിൽ കമലെയ കാണാം. “കമേല, ഇനി ് സുഖമാേണാ?” “ ് സുഖം, ഇ ളും ശശീം ശിവനും ഇ ാെത.” അവളുെട ച നനിറമു മുഖ ് േശാകം നിഴലി ു. േനർ കറു കരയു ഒ രയും മു ുമാണ് അവൾ ധരി ിരി ു ത്. ആദിതി േ ത ിെല ഉ വ ിന് അയാൾവാ ിെ ാടുതതാണ് അത്. “ ി ക ിേ , െള മ ള് ഒ യ് ് ജാഥയ് ു േപായി. ഒ ി ് കപ ാരാ പിടി ുെകാ ുവ ത്.” “ െള കു ു ൾ ് ഒരാപ ും വരി . ഞാനു ് േമാളില്”

അവൾ അയാെള സമാധാനി ി ു. ഒരു നിമിഷേനരം അവർ മൗന ിൽ മു ിനി ു. “കമേല” “ ാ?” “ ട് ് വാ.” “അേ ാ പാടി .” അയാൾ അവളുെട അരികിൽ നീ ിനി ു. അവൾ ് പിറകിൽ െവറും െവളു ാണ.് ൈകനീ ിയാൽ െതാടാവു ത അരികിലാണ് അവൾ ഇേ ാൾ നിൽ ു ത.് അവളുെട മധുരി ു ശ ാസം അയാളുെട മുഖ ു വീണു. അവെള െന ിൽ േചർ ുപിടി ് ഈർ മു തലമുടിയിൽ തേലാടുവാനും മടിയിൽ ഇരു ി ലാളി ുവാനും അവസാനം ക ിലിൽ ഒ ായി ിട ുവാനും അയാൾ േമാഹി ു. ആ േമാഹ ിെ തീ വതയിൽ അയാളുെട അടിവയ ിലും തുടകളിലും േപശികൾ പിട ു. “ഒ ് െതാേ ാെ . ഒരി ല് മാ രം-” “െ െതാടാൻ ആർ ും ക ൂ .” “ഒരി ല് മാ തം-” കുമാരെ കാലുകളിലൂെട ഉരുകിയ ലാവേപാെല വിയർ ് ഒലി ുതാണു. അയാൾ കിത ു. അവളുെട കവിളുകളിെല േശാകം കഠിനമായ ദുഃഖമായി മാറി. മഷിയി ക ുകളിൽ നീർ നിറ ു. അയാൾ തളർ ു. അയാളിെല െകാടു ാ ് വീശി കട ുേപായി. “അ പറയു ത് േക ൂേട? ഒരു മംഗലം...” കുമാരൻ ക ട മൂ ിേ ൽ േനേര വ ് അവെള േനാ ി ചിരി ു. മൃത ുവിെ െവളു നിശീഥിനിയിൽ കമല പഭ പര ി ക ുകളിൽ കമല നിവുമായി അവൾ അയാളുെട മു ിൽ നിൽ ു ു. “െ മറേ ൂ. േവെറാരു െപ ിെന...” “െനെ ാ ് ആകി . കമേല.”

“ഇനീം കാലം എ േര .് എ ിന ാ കഴ ാ?” “ഇ ം കഴിയു തുേപാെല. ിെ ിലും ശശിം ശിവനും േ എന ?് ” അവരിൽ വീ ും മൗനം വ ുനിറ ു. അവെള ഒ ് െതാടുവാനു ആ ഗഹം വീ ും അയാളിൽ െപരുകിവ ു. അതറി ിെ വ ം അവൾ പിറേകാ ് മാറി. അവൾ ് ചു ുമു െവളു ിന് മ േല ു. പുകയ് ിടയിൽ എ േപാെല തളിർ പിലാവും പൂവി ഉ മരവും െതളി ുവ ു. അയാൾ ക ട മൂ ിൽനി ് എടു ു തുട ു ശീലയിൽ െപാതി ു. ഭ ദമായി െപ ിയിൽ വ ു. അവരുെട അ െ സംഗമം അ െന അവസാനി ു. ക ിലിൽ നീ ുനിവർ ു കിട ് അയാൾ ആേലാചി ു-താൻ കമലെയ ക തും അവേളാട് സംസാരി തും ഒരു െവറും കിനാവായിരുേ ാ? അൽേഫാൻസ ൻ കാണി ഒരു ജാലവിദ യായിരുേ ാ? ക ിലിനു താെഴ ജവ ാള ിൽ കിട ് ശശിയും ശിവനും ഉറ ുകയാണ.് അ യി ാ പാവം കു ു ൾ.

അ് കു ിരുത കിണ ിൻകരയിൽ ഇരു ച ിയും കലവും േത ുകഴുകുകയാണ്. േനരം െവളു ുവരുേ യു ൂ. ഇലകളിൽ മ ുവീഴു ഒ േകൾ ാം. ന കുളിരുമു .് ദൂെര അ രയുെട വ ി കട ു േപാകു ഇര ൽ. േപ ി ിയുെട പണി െച ുെമ ിലും ആശുപ തി വൃ ിയാ ു താണ് അവളുെട പധാന െതാഴിൽ. െദരസറ് റൗ ിനു വരു തിനു മു ് വാർഡു മുഴുവനും അടി ുവാരി ശു ിയാ ി വയ് ണം. നാലു മ ളു ്. മൂ വൻ മാധവൻ അന നാ ിൽ എവിെടേയാ ആണ.് െവ ാരുെട കാല ു േപാലീസ് പിടി ാൻ വ േ ാൾ ഒളി ിരു അവൻ എേ ാ വ ി കയറിേ ായി. ഒരി ൽ മ ദാസിൽനി ് ഒരു കാർഡ് വ ു. ര ുമൂ ു െകാ ൾ കഴി േ ാൾ േബാംെബ യിൽനി ും ഒ .് പണെമാ ും അവൻ അയയ് ാറി . മൂ ു കു ികെള േപാ േ ? ആശു പതിയിെല തീ വും മൂ തവും വൃ ിയാ ി േവണം അവെര േപാ ുവാൻ. “അേ ാ േ -” “അട ിെ ട ് േമാേള - കു നി ം വരും.” “എനി ് സഹി ൂടേ -“ “ ാ ഇവിെട?” “മാധവി ് െനാ ലം തുട ി. ള് പാ ുേപായി കു ിരുത േപ ി ീന വിളിേ ാ ു വാ.” “ഈ ന ാതിരായേ ാ?” “അേ ാ,െ ജീവൻ േപാേക് . േ െ ാ ു വേ -” പാതിരാവു കഴി േനരം. മ ഴി ിയുെട മു ിൽ െവളു നും വസൂരിമാലയും യു ംെച ു

േനരം. ഒരു മനുഷ ജീവി പുറ ിറ ാ േനരം. കു ിരുത െച ു. കു ിെന എടു ു. മാധവി ് ജീവൻ തിരി ുകി ി. അതു പഴയ കാലം. ഇേ ാൾ കു ിരുതേപ ി ിെയ ആർ ും േവ . മ ഴി ാര ികൾ ് മാസം തിക ് െനാ ലം തുട ുേ ാൾ ആശുപ തിയിൽ േപാകു ു. കു ിരുതെയ ആർ ു േവണം? ഒരു ദിവസം ആടിെന േപാ ു ചാ ുവിെ തി ി പാ ുവ ു. “െ കു ിരുേത, ിെയാ ു വരണം.” “ആരി ാ െനാ ലം?” “െദ ൂന.് ” “െദ ുേവാ?” “തെ ” “ഇ ാടാ െദ ു ആട്. അതി ം ചാകും. ിഒ ് പാ ി വാ കു ിരുേത.” ആറുപുരയിൽ കടു െ തി ി ച ിലയുെട വയ ിൽനി ു കു ിെന എടു ഈ ൈകകൾെകാ ് ചാ ുവിെ ആടിെ വയ ിൽ നി ് ആ ിൻകു ിെയ എടു ുവാേനാ? കു ിരുത േപായി . ആടും കു ും ച ു. മ ഴിയിെല േതാ ി രാമനും മ ഴിയിെല േതാ ി ി മാരിയ യും ആടിെന െകാ ുേപായി തി ു. ഇേ ാൾ കു ിരുത വിളി ാൽ േപാകും. ആടിെ യും പശുവിെ യും വയ ിൽനി ു കു ു െള എടു ുവാൻ. “എ ും െപാ ും തിരിയാ മൂ ു മ ളു .് തി ാൻ െകാടു െ ? എ ാം ഇ ുേ ാെള തേലലാ ി ആ പ ാരം അ ് േപായി.” കു ിരുത തെ മരി ുേപായ തി െന കു ം പറ ു. “ക ിേ . ദാ അെവ ഇര് ് സുകി ാ.”

അൽേഫാൻസ ൻ മുകളിൽ േനാ ി. അവിെട അയാൾ കു ിരുതയുെട തി െന ക ി . കടുംനീല ആകാശ ിൽ വഴിെത ിവ ഒരു കറു േമഘം പരി ഭമി ുനിൽ ു ു. കുടി ു കുടി ു വയ ിൽ പു ു വ ി ാണ് കു ി ൻ ച ത്. കുടി ി ാണ് മ ഴിയിെല തി ാരിൽ അധികേപരും മരി ു ത.് കുടി ു മരി ു തു ര സാ ികളാകു തുേപാെല അഭിമാനകരമായി അവർ കരുതു ു. കു ി ൻ മരി ുേ ാൾ മാധവന് പതി ാലു വയ ായിരു ു. വ ി ും േവണുേഗാപാലനും േരാഹിണി ും ആറും നാലും ര ും വീതം പായം. അവെര വളർ ി ആളാ ുവാൻ കു ിരുതയ് ് ഇനിയും എ ത പാടുെപടണം? ദാരി ദ െ ാൾ ഏെറ അവെള ക െ ടു ിയത് നാ ിെല ആണു ളാണ.് പേത കി ് തമിഴർ േപാലീസ.് “ഓല േമാ ി ് െ ഒറ ാൻ സ തി ു ി . ഈ കു ു േളം െകാ ് ഞാൻ ഒരിസം െകണ ില് തു ി ചാകും.” “മാധവൻ വലുതാകെ . ഇെ ക ാട് തീരും.” “പടേ ാൻ ക ി ാേ ാനാ. അെ ില് േ ം മ േളം ഇ െന ക െ ടു േണാ?” “ി ഒരു നായിെന േപാ .് ാല് തമിള ാെരെ ാ ു ശല ം ഒഴിയും.” “നായി ് തി ാൻ െകാടു െ ? െ മ ൾ ു ക ിവ ു െകാടു ാനു അരീ ഇവിെട.” “നായിെ െചലവ് െ വക.” മാ തമ , അൽേഫാൻസ ൻ ഒരു ഉശിരൻ നായെയ െകാ ുവ ു െകാടു ുകയും െചയു. കു ിരുതയുെട ചാരി ത ിെ സൂ ി ുകാരനായി അവളുെട പുരയുെട മു ിൽ നായ കാവൽ നി ു. മൂ ാം ദിവസം

തമിഴ ാർ ഇറ ിയിൽ പാഷാണം േചർ ുെകാടു ് അതിെന െകാ ുകള ു. െവ ീറി ു കഴുകിയ കലവും ച ിയും എടു ് അടു ളയിേല ു നട ുേ ാൾ ഇടവഴിയിൽനി ് ആേരാ മു േ ു കയറിവരു കാെലാ . കുമാരൻ ൈവശ ർ ആയിരി ും എ ാണ് അവൾ വിചാരി ത.് രാവിെല നട ാനിറ ുേ ാൾ ഇടയ് ് ഇേ ാെ ാ ു കയറി സുഖവിവരം അേന ഷി ും. അ ു വീ ിൽ ഒളി ി ് മാധവെ ജീവൻ കാ ുര ി ആളാണ.് അതിെ േപരിൽ ജയിലിൽ േപാേക ിയും വ ു. ആദിതി േനാെട േപാെല ആരാധനയാണ് അവൾ ് കുമാരൻ ൈവശ േരാട്. കു ിരുത ഒേ േനാ ിയു ൂ. േത ു വൃ ിയാ ിയ കലം ൈകയിൽനി ു താെഴ വീണുട ു. േതാളിൽ ഏേതാ വിമാന നിയുെട േപരു ചുവ ാ ിക് ബാഗുമായി മാധവൻ പുരയിേല ു കയറിവ ു. കു ിരുതയ് ു തെ മരി ുേപായ തി െന മു ിൽ ക തുേപാെല േതാ ി. ആറു െകാ ംെകാ ് അവൻ അ തയധികം മാറിേ ായിരി ു ു. “അ കരയരുത.് ” “കരയാൻ െ ക ില് ഇനി െവ ം ബാ ീ േമാെന.” “െവ ാര് േപായിേ ? ഇനി ന െള എ ാ ക ാടും തീരും.” “ ാലും, ഒരു കെ ിലും അയ ൂടായിരുേ ാ ഇനി ?് ” ആറു വർഷ ൾ ിടയിൽ രേ ാ മൂേ ാ ക ുകൾ മാ തമായിരു ു അയാൾ അ യ് ് അയ ത്. അയാൾ മി ിയി . അയാൾ ് എ ാവേരാടും

െവറു ായിരു ു. അവ യായിരു ു. തേ ാടുേപാലും. അയാൾ ബാഗ് മുറിയുെട മൂലയിൽ വ ് കു ായം ഊരി. അയാളുെട േദഹ ിനി ് വിയർ ിെ രൂ മായ മണം െപാ ി. കു ായ ിെ േകാളറിെ ഉൾവശം കീറിയിരു ു. ഉ ിൽ ഇ ിരു ബനിയൻ നിറെയ ഓ കളായിരു ു. അയാൾ കിണ ിെ കരയിൽ െച ് െവ ം േകാരി തലയിൽ ഒഴി ു. കു ുപാളയിൽനി ് കുളിർമയു െവ ം കുടുകൂടാ തലയിൽ വീണേ ാൾ മ ഴി ു മാ തമ , തെ ആ ാവിനും സ ാത ം കി ിയതായി അയാൾ ു േതാ ി. വ ിയും േരാഹിണിയും േവണുേഗാപാലനും ചുവ ബാഗിനരികിൽ ത ി ളി ുകയാണ്. കുളി കഴി ുവ മാധവൻ അനിയ ിമാെരയും അനുജെനയും ലാളി ു. കുറ ു വലിയ കു ിയായ വ ി അ മകെല മാറിനി ് ഗൗരവേ ാെട േജ െന ശ ി ുകയാണ.് “ാ ് േവ ത?് ” അയാൾ എയർബാഗ് തെ അരികിൽ നീ ിവ ു. “എനി ് േചാ ് കളസം.” േവണുേഗാപാലൻ. “എനി ് െപാ ിെ േഗാത ുമാേലം ഈളുവേളം...” േരാഹിണി. വി.ടി. െറയിൽേവേ ഷെ പരിസര ിെല നട ാതയിൽനി ു വാ ിയ വിലകുറ കു ായ ൾ അയാൾ പുറെ ടു ു. കു ികൾ ക നിറെയ െകാതിയുമായി േനാ ിനി ു. േവണുേഗാപാലൻ പ നിറമു നീളൻ കളസം ടൗസറിനു മുകളിൽ ഇ ു. അയാളുെട ഊഹം െത ിയി . േവണുേഗാപാലന് അതു പാകം. “ൈ ൽ, മാധവൻ പറ ു: “അൽേഫാൻസ െനേ ാെലയു .് ഒരു െതാ ികൂടി

വ ാൽ മതി.” “അേ , ഏ ൻ കളിയാ ു ു.” േരാഹിണി അവളുെട ഫി ുവ ഉടു ണി ് അടു വീ ിെല കു ികെള കാണി ുവാനായി ഓടിേ ായി. “ഇനെ ാ ും േവേ വ ീ?” “എനെ ിനാ കു ായം? ഏ ൻ വ ിേ . അതുമതി.” അവൾ ചുമർചാരി നി ു. “ ി എ േരലാ ഇ ം?” “എ ില്.” “േരാണീം േവണുേഗാപാലനുേമാ?” “ഓല് ൂളില് േപാകു ി .” മാധവൻ വിശ ാസം വരാെത അ യുെട മുഖ ു േനാ ി. അവർ തല താഴ് ി ള ു. “ഇടാനും ഉടു ാനും േവേ ? എ െനയാ ൂളില് േപാകാ്?” മാധവൻ ഓർ ു. എ ാം ാസിൽ പഠി ുേ ാഴാണ് അയാൾ പഠി ു നിർ ിയത.് പരീ യുെട തേലദിവസം മഴ േകാരിെ ാരി ു. ൂളിൽനി ു തിരി ുവ ത് നന ു കുതിർ ി ാണ.് അ ും പിേ ും മഴ തുടർ ു. ആകാശം ഇരു ് നീർെക ി ിട ു. രാവിെല തേലദിവസം നന ഉണ ാ കു ായം ഇ ുെകാ ുതെ ൂളിൽ േപായി. വഴിയിൽ ഉടനീളം മഴെപയതു. കുടയു ായിരു ി . കു ായ ിൽനി ു വാർ ു വീഴു മഴെവ വുമായി ാസിൽ െച മാധവെന പീ ർ മാ ർ ഒ ു കടു ി ു േനാ ി. “ ി െകാള ീ ് േകറിവരാ?് ” കു ികൾ അമർ ി ിരി േ ാൾ മാധവൻ മി ാെത തലതാഴ് ി നി ു. “േപായി കു ായം മാ ി വാ.”

പീ ർ മാ ർ ആ േവഷ ിൽ അവെന ാസിൽ കയ ിയി . തിരിെക വീ ിൽ െച ി ് എ ു ഫലം? മാ ുവാൻ േവെറ കു ായം ഇ േ ാ. ാസിനു െവളിയിൽ ഇറയ ുനി ു വീഴു മഴെവ ം േനാ ിെ ാ ് കു ി ിരു ു. തണു ുെകാ ു താടി കിടുകിടു ു. ാസിൽ പരീ നട ുകയാണ.് അവൻ മഴെവ ം തളംെക ി ിട ു െവ ിൽ തെ പു കൾ ൂളിൽ ഒെ ാ ായി നിേ പി ു. പി ീട് അവൻ േപായി ി . ആ ഓർമയിൽ അയാൾ പ ു െഞരി ു. ദാരി ദ ിലൂെട വളർ അയാൾ വി വ പവർ ന ിന് നാടു കട െ േശഷം ഊരുചു ുകയായിരു ു. മദിരാശിയിൽ േഹാ ൽ വിള ുകാരനായി. േബാംെബയിൽ ചുമ ുകാരനായി. വർഷ ൾ ആറു കഴി ു. കു ിേരാമ ൾ വളർ ു കിട ു അയാളുെട േശാഷി കവിളുകളിൽ അ ഃേ അയാൾ ാഭ ിെ തീ ാലകൾ ക ിയാളി. ് ആേരാെട ാേമാ പകേതാ ി. കു ിരുത േത ചിരകിയി ക ിയും ുവ ുവ ു. ഉണ മീൻ ചു തും മകെ മു ിൽ െകാ “കുടി ,് െ േമാെ ഒരു േകാലം...” ാവിലെകാ ് ആർ ിേയാെട അയാൾ ക ി േകാരി ുടി ു. കി ിെല അവസാനെ തു ിയും അയാൾ വാർ ുകുടി ു. “ ിരീംകൂടി?” “മതി.” അയാൾ ് വയറു നിറ ിരു ു. ഇ െന വയർ നിറെയ തൃ ിേയാെട വ തും കഴി ി ് കാലം എ തയായി? കല ിൽ ബാ ിയു ക ി കു ികൾ ് പകർ ുെകാടു ് കു ിരുത ആശു പതിയിേല ു പുറെ ു. െദരസറ് വരാറായി. വരു തിനുമു ്

ആശു പതി അടി ുവാരി വൃ ിയാ ിയിെ ിൽ അയാൾ ചീ പറയും. പണിയിൽ നി ് പിരി ുവിടും എ ുപറ ് ഭയെ ടു ും.“ ാ ഇദ് കു ിരുേത?” “ചുരു ിെ കു ൃാേണ.” “ഇ ന ാ ി അടി വാരാ? ഇെ െ ാ ് ക ുെല ില് േവെറ പണി േനാ ിേ ാ. ബാല ം േ? വേ ാ ും െച ുെകാടു ി.” കു ി ൻ മരി ി ് െകാ ം കുേറ കഴിെ ിലും ഇതുവെര ഒരു േനം ഈ ശരീരം െതാടുവാൻ സ തി ി ി . ഇനി സ തി ുകയും ഇ . െദരസർ പറ ത് അവൾ മേയാെട േക ുനി ു. കു ികൾ ് പുതിയ കു ായം. ഉ യ് ് േചാറും മ ിയും. കു ിരുത േപ ി ിയുെട പുരയിൽ ഒരു വംതെ . മാധവൻ തിരി ുവ ു എ റി ് ചില െചറു ാർ അയാെള കാണുവാൻ വ ു. എ ാ നാടുകളിലും എാ കാല ും ഒരു വി വകാരിെയ ിലും ഉ ാകും. പതിെന ു വയ ിൽ വി വകാരിയായി നാടുകട െ മാധവൻ മ ഴിയിെല അ െ വി വകാരിയാണ.് െചറു ാർ അയാളുെട മു ിൽ േകാലായിൽ ആദരേവാെടയും വി യേ ാെടയും അയാെള േനാ ിയിരു ു. “ഒരി ലും ജ നാ ിൽ കാലു കു ാൻ കഴിയിെ ാണ് ഞാൻ നിരീ ത.് ഇരുപതു െകാ േ േ ഓല് െ ശി ി ത്?” “എ ാം മറ ൂ. ന െള രാജ ം വ ു.” ഒരു െചറു ാരൻ ഒരു പൂമാലെയടു ് മാധവെന അണിയി ുവാൻ ശമി ു. “അരുത.് ” അയാൾ പിറുപിറു ു: “അരുത.് ” അയാൾ ൈക നീ ി തട ു. “േനതാവിെന കാണേ ? “കാണാം.” “ഞാള് പറ ി ു .് ള് വ വിവരം.”

“ ി ്?” െചറു ാർ ഒ ും മി ാെത തലകുനി ിരു ു. മാധവൻ മുഖെ കു ിേരാമം െചാറി ുെകാ ് അവരുെട മുഖഭാവം ശ ി ു. “തിര ായിരി ും.” “ഇ െല പുതുേ രി ു േപായി. ര ിസം കഴിം വരാൻ.” “പതുെ മതി. ഇ ംേപാെല സമയം ഉ േ ാ.” മാധവൻ ചിരി ു. ഇരുപ ിയ ് വയ ് തിക ി ി ാ വി വകാരി ് അറുപതു കഴി ് േനതാവിെന ാളും പാകത. മ. െചറു ാർ ് അയാേളാടു ആദരവ് വർധി ു. േകാലായിൽ ഇരു ുെകാ ് അവർ നാടിെ േമാചന ിെ കഥ അയവിറ ി. “ ള് ഈട ഇ ാ ായിേ ായി. മ ഴീല് ഉ വംേപാലായിരു ു. ജാേഥം െകാടീം പാ ും ാം.” “േബാംേബലിരു ് ഞാനെത ാം മന ുെകാ ് ക ിരു ു.” അയാൾ ചിരി ു. ചിരി ുേ ാൾ അയാളുെട േമൽചു ് നീളുകയും ക ിയു മീശ. ഇരുവശ ളിേല ും വലിയുകയും െച ും. “വ ുേ രം വായനശാേലല് വേരാ?് ” “വരാം. ആട ഇേ ാം കൃ പിേ േ ം ഏേകജീേ ം േഫാേ ാേ ാ?” “ .് ” െചറു ാർ ചിരി ു. “ െള േഫാേ ാ കൂടി െവ ണം ് ഞാള് പറ ാൻ േപാകാ്?” േ േയാ?” അയാൾ െപാ ി ിരി ു. മൂ ുദിവസം കഴി േ ാൾ േനതാവ് പുതുേ രിയിൽനി ു തിരി ു വ ു. “ ി എ ളാ വ ത്?”

“നാല ു ദിവസായി.” “ഇ ം എവ്ട ാ?” “ബാംേബല്. പേ ...” “ഉം?” “ഇനി ഞാനേ ാ ് തിരി ുേപാകു ി . നാടിന് സ ാത ം കി ീേ ? ഇനീം അന നാ ില് െകട ് ക െ ടേണാ?” “ന ത.് പേ , ആേലാചി ുമതി...” േനതാവ് ചായ വരു ി. അയാൾ അടിമുടി ഖദറാണ് ധരി ിരി ു ത്. ഒരു ജീവിതകാലം മുഴുവൻ നാടിനുേവ ി ക ാടുകളും ദുരിത ളും അനുഭവി മനുഷ ൻ. പല പാവശ ം ജീവൻേപാലും അപകട ിലായിരു ു. അവർ ര ുേപരും ചായ ഊതി ുടി ു. േനതാവിെ തി ി വാതിൽപടി ൽ വ ുനി ു. “ ി ആ േപ ി ീെ േമാനേ ?” “അെത.” “ഇനി കുരു േ ട് ഒ ും കാണി . അ േയം െപ ാേരം േനാ ണം. ഓല് ഒരുപാട് ക െ ു.” “ഓള് പറയു ത് േനരാ.” ചായ കുടി ് ര ുേപരും ാസ് താെഴവ ു. പിരിയാൻ േനര ് അേ ഹം പറ ു: “െ െ ാ ് െ ിലും ആവശ ംെ ില് പറേ ാളണം.” “എനി ് ഒരു പണി േവണം.” “അേ ാ, ി േബാംേബല് തിരി ുേപാണി ?” “ഇ . േഹാ ലില് പാ തംേമാറി എന ് മടു ു.” “ശരി. ആേലാചി െ .” ക ാവിെ ലഹരിയിൽ മ ഴി ു മുകളിൽ ഒരു വലിയ വാവലിെനേ ാെല ചിറകടി ു പറ ു അൽേഫാൻസ ൻ താെഴ നിര ിലൂെട മു ു മട ി ു ി ഉശിേരാെട നട ുേപാകു ആ

െചറു ാരെന ക ു. അയാൾ അേ ാൾ നാടുവി ുേപായ ൈമ ലിെന ുറി ് ഓർ ു. ൈമ ലിനും മാധവനും ഒേര പായമാണ.് മാധവൻ തിരി ു വ ു. ൈമ ൽ എെ ിലും തിരി ുവരുേമാ? അവെ ഒരു വിവരവും ഇ .

ആറ് കടേലാരേ ാളം നീ ുകിട ു കാട്. കടലിൽ േവലിേയ ം ഉ ാകുേ ാൾ െവ ം കാ ിേല ് ത ി യറി വരും. െക ുപിണ ു കിട ു പ ാ ുവ ികൾ ും പര രം ഉരു ി നിൽ ു പാച ീന ളായ വൃ ൾ ും ഇടയിലൂെട ഉ ുെവ വർണ ം നുരയി ു പായും. മരെ ാ ുകളിൽ ഇരു ു ് ആ ാദി ും. ികൾ അതു ക കടൽെവ േ ാെടാ ി ് എു കാ ിൽ കടുംനിറ ളിലു കാ ുപു ൾ െകാഴി ് നുരയിടു െവ ിൽ വീഴും. കടലിഴയു കാ ിെ നനവാർ ഹരിതസമൃ ിയിൽ ആദിതി െ അന നിഴൽ... ത ുരാെന, ര ി ുക... ശതാ ികളുെട ജരാനരയിൽ കരി ാടുകൾ മായുകയും പാട ളും നാ ുപാതകളും െതളിയുകയും െചയു. പുരാതന ളായ കാ ുവൃ ളുെട ാന ് െവ ാരുെട ബം ാവുകളും കുരിശുപ ിയും ുക... ഉയർ ു... ത ുരാെന, ആദിതി ാ, ര ി ആദിതി െന കുടിയിരു ിയ തറയുെട മു ിൽ ആറുപുരയിൽ കടു ൻ ക ട ു ഭ ിപൂർവം നി ു. തറയുെട അരികിൽ മഴയൂറിയ മ ിൽ വാഴയിലയിൽ േവവി കടലയും േത ാ ീളുകളും. വ ുെപാ ിയ കു ിയിൽ റാ ും. പൂജകഴി ് േചായി ചിര യിൽ റാ ് ഒഴി ് കടു ന് െകാടു ു. അയാൾ ഭ ിേയാെട ആ തീർഥം വാ ി കുടി ു. ച ും കുടലുമാലയും എരി ുക ി. േചായി അവേശഷി ു റാ ്

ചിര കളിൽ ഒഴി ് തറയുെട ചു ും നിൽ ു മ ് തി ാർ ും നൽകി. ബാ ിയു ത് താനും കുടി ു. ത ുരാെന എ ും കാ ുെകാ ുക... പുഴ, െവളു ു തിനു മു ് മ ുെകാ ാതിരി ുവാനായി തലയിൽ ഒരു േതാർ ു ചു ിെ ി കുമാരൻ നട ുവാനിറ ി. പടി ാേറാ ് നട ുതുട ിയ അയാൾ മ ിയ ഇരുളിൽ തി േ ത ിെല തറയിൽ എരിയു െനയവ് ിള ് ക ു. ആറുപുരയിൽ കടു ൻ കുളി ുവ ് ക ി ുവയ് ു വിള ്. ഉദയേ ാെടാ ി ് െതളിയു ആ വിള ് മ ഴി ് ൈചതന ം പകരു ു. െവളു ുവരു ഇടവഴിയിൽ േ ത മു െ െച ക ൾ വാടിവീണിരു ു. വഴിേപാ ർ ് ദാഹശമനം വരു ുവാനായി െവ ാർ പാതവ ിൽ നിർമി ത ീർവീ യും കട ു െറയിലും കട ് അയാൾ പുഴ രയിേല ു നട ു. വയലിെ കരയിെല തി ുരകളിൽ ഇനിയും പഭാതമായി ി . രാ തിെയേ ാ പകെലേ ാ ഇ ാെത മഴെയേ ാ മെ േ ാ ഇ ാെത കുമാരൻ ഇ െന നട ും. ചില അവസര ളിൽ അയാൾ വടേ ാ ു നട ് ഈ ിയിെല േതാടുകളും കട ് പ ൂർ വയലുകളുെട പശാ ിയിേല ് ഇറ ും. അെ ിൽ െത ് കു ി ിയും അതിെല കബറുകളും കട ു നീ ുേപാകു കടൽപൂഴി പാറിവീഴു നിര ിലൂെട യാ തെച ും. ജ വ ികളും മൂരിവ ികളും നീ ു നിര ുകളിലൂെടയും ഇരുളും െവളി വും വീണുകിട ു ഇടവഴികളിലൂെടയും ഏകാകിയായി നട ുേ ാൾ കുമാരൻൈവശ ർ ് ചിലേ ാൾ പരിസരേബാധവും സമയേബാധവും ന മാകും. പുതുതായി േത വാർണിഷിെ മണമു മുറിയിൽ മു വിള ് മുനി ു ക ിനി ു.