ตำนานมาเซล่า (Tales of Mazela)

Tales of Mazela ตอนท่ี 4  โชคชะตา   พระอาทิตย์เปลง่ แสงจรัสอยบู่ นท้องฟ้ าสฟี ้ าคราม ปราศจากเมฆ อากาศคอ่ นข้างร้อนเพราะไมม่ ีลมพดั โชย ยอดไม้และทิวหญ้าสงบนิ่ง ชายวยั กลางคนไสช้างพรีออท ท่ีมีสนี �ำ้ เงินเข้มมาอยา่ งออ่ นล้า ในมือประคองวตั ถบุ าง อยา่ งที่พนั ไว้ด้วยผ้าขาวอยา่ งระมดั ระวงั ไว้แนบอกอยู่ ใจกลางมหานครซีดาลเมืองหลวงของจกั รวรรดเิ ซวเิ นลา่ ที่คบั คง่ั ไปด้วยผ้คู น การเดนิ ทางตอ่ เน่ืองกินเวลายาวนาน ตดิ ตอ่ กนั หกวนั ตรงบริเวณท่ีเขาอยู่ ณ ตอนนี ้สามารถ มองเหน็ ปราสาทหนิ โพไลล่าหลงั ใหญ่ได้อยา่ งชดั เจน ตลอดสองข้างทางมีการประดบั ประดาด้วยดอกไม้สด และ ธงสีทองรูปหวั สงิ โต สญั ลกั ษณ์ประจ�ำตวั ขององค์จกั รพร รดเิ ฮกซ่า ซง่ึ วนั พรุ่งพิธีเฉลมิ ฉลองการขนึ ้ ครองราชย์จะ มีขนึ ้ เขาไสช้างยกั ษ์เดนิ ตรงไปยงั ร้านท่ีมีกรงขนาดใหญ่ 101

Tales of Mazela ชายและหญิงซงึ่ ถกู ลา่ มโซท่ ่ีมือและขาถกู ขงั แยกอยใู่ น กรงนนั้ หน้าตาของพวกเขาขมกุ ขมอม ผมเผ้ายาวรุงรัง ร่างกายผอมโซจนเหน็ กระดกู ปดู โปน ดนู า่ เวทนา มนั เป็น ร้านค้าทาสที่ขนึ ้ ช่ือในละแวกนี ้เขาจ้องมองผ้คู นเหลา่ นนั้ อยพู่ กั หนงึ่ ก่อนก้มดหู อ่ ผ้าขาวท่ีในอ้อมแขนอยา่ งลงั เลใจ พลางร�ำพงึ ร�ำพนั “ขอโทษด้วยนะ ข้าไมอ่ ยากท�ำแบบนีเ้ลย แตข่ ้า ต้องการเงินเพ่ือน�ำไปไถ่ตวั ลกู ของข้า” เขาตดั สนิ ใจลงจากช้างยกั ษ์และตรงไปยงั ร้านค้าทาส เบือ้ งหน้า “ทา่ นแลคโต้อยไู่ หม ข้าน�ำของดีมาให้เขาด”ู ควาญ ช้างกระชบั หอ่ ผ้าในอ้อมแขน เอย่ ถามหญิงวยั กลางคน หน้าร้านซงึ่ ก�ำลงั ลงแส้ทาสแก่สนิ ค้ามนษุ ย์คนหนงึ่ ในกรง ด้วยความกราดเกรีย้ ว ซง่ึ ควาญช้างจ�ำนางแมน่ ย�ำทงั้ ยงั เป็ นคนท่ีเขาเกลียดเข้ าไส้ หญิงคนดงั กลา่ วมองหน้าควาญช้างคล้ายค้นุ ตาก่อน 102

Tales of Mazela จะถามขนึ ้ “อะไรรึ ที่เจ้าวา่ เป็นของดี” ควาญช้างจงึ คอ่ ย แง้มผ้าออกเผยให้เหน็ ใบหน้าเดก็ ทารกวยั กำ� ลงั นา่ รักนา่ ชงั นางหนั กลบั ไปตะคอกทาสแก่ในกรง “เด๋ียวข้าจะมา จดั การกบั แกตอ่ หากยงั ขืนไมย่ อมกินข้าว” แล้วหนั มาบอก กบั ควาญช้างด้วยทา่ ทีขงึ ขงั “สามีข้าอยขู่ ้างใน เดนิ ตามข้า มา” นางเดนิ น�ำชายที่ค้นุ หน้าคล้ายเคยเหน็ เข้าไปด้านใน                 ไมก่ ่ีสบิ ก้าวเยือ้ งเข้ามาในร้านถดั จากกรงขนาด ใหญ่ ตรงก�ำแพงท่ีทอดยาวเข้าไปล้วนเตม็ ไปด้วยอปุ กรณ์ ที่ใช้ในการทรมานพวกทาสวางขายอยู่ มีทงั้ แส้ เหลก็ แหลม รวมไปถงึ ปลอกคอเหลก็ หนามแหลมคม โซ่ ตรวน และกระบองหนาม ด้านในปรากฏชายแก่ร่างใหญ่ ก�ำย�ำ ผมสนั้ เกรียน แต่ กลบั มีผมขาวขนึ ้ แซมตรงโคนผม มนั ก�ำลงั ลากทาสผ้หู ญิง สามคนที่ถกู มดั ตดิ กนั ด้วยโซอ่ อกมาจากกรงหลงั บ้าน ใน มือถือแส้ด�ำที่ชมุ่ ไปด้วยเลือดจนหยดลงพืน้ ประปราย “ทา่ นแลคโต้ ชายคนนีน้ �ำของมาขาย” นางพดู ขนึ ้ 103

Tales of Mazela “ฮ้า เจ้านนั่ เอง ทาสของบาบา นางไมไ่ ด้มากบั เจ้ารึ” แลคโต้ถาม ท�ำให้หญิงท่ีเดนิ น�ำเขาเข้ามาก็นกึ ออกทนั ที วา่ ชายคนนีก้ ็คือทาสที่แลคโต้ขายไปให้บาบาเม่ือหลายปี ก่อน “เออ่ … ตอนนีข้ ้าไปท�ำงานให้ทา่ นกงุ ก้านะ… ทา่ นกุ งก้าให้ข้าน�ำของมาให้ทา่ นด”ู พลางขยบั หอ่ ผ้าในอ้อมแขน “ไหนให้ข้าดซู ”ิ ชายแก่ปลอ่ ยโซท่ ่ีลากมาลงพืน้ แล้ว เดนิ เข้ามาชะโงกหน้าดู “ผิวพรรณดี คงจะเพ่ิงเกิดละซทิ า่ ถ้าขายให้พวกขนุ นางของจกั รวรรดคิ งได้ราคาดีไมน่ ้อย ถ้า อยา่ งนนั้ เจ้าไปบอกทา่ นกงุ ก้าวา่ ข้าให้ หนงึ่ หมื่นโลนา่ ” “เออ… จริงๆแล้วทา่ นกงุ ก้าบอกวา่ เทา่ ไรก็ได้…” ควาญช้างรู้สกึ ผิดหวงั กบั ราคาคา่ งวดที่แลคโต้เสนออยพู่ อ สมควรแตก่ ็ต้องจ�ำยอม เพราะหากไมอ่ ้างช่ือจอมโจรกงุ ก้า ก็คงไมไ่ ด้ราคานีเ้ป็นแน่ ทงั้ ไมอ่ ยากบอกความจริงเร่ืองท่ีกุ งก้าตายไปแล้ว “ดี ถ้าอยา่ งนนั้ ตกลงตามนี ้บอกทา่ นกงุ ก้าวา่ วา่ งๆข้า 104

Tales of Mazela จะไปหา” แลคโต้พดู พร้อมกบั หวั เราะอยา่ งพอใจ ควาญ ช้างผงกรับหวั อยา่ งจ�ำยอม “จริงสิ ได้ขา่ ววา่ ทา่ นกอดอน ต้องการบตุ รบญุ ธรรม ข้าคดิ วา่ จะน�ำเดก็ คนนีไ้ ปให้ทา่ นก อดอนดคู ืนนีเ้ลย ทา่ นโลวาลาภรรยาของทา่ นคงชอบเดก็ คนนีเ้ป็นแนแ่ ท้” แลคโต้พดู พลางท�ำสหี น้ากระหย่ิมยิม้ ยอ่ ง เมื่อรับเงินจ�ำนวนนนั้ มาแล้วควาญช้างเดนิ กลบั ไปท่ี ช้างพรีออทของตน เขาปี นขนึ ้ ขี่คอช้างแล้วไสช้างเดนิ จาก ไปด้วยดวงหน้าท่ีเตม็ ไปด้วยความวิตกปนสบั สนกบั สง่ิ ที่ ตนท�ำลงไป แตก่ ็รู้สกึ ผิดน้อยลงเม่ือได้ยินท่ีแลคโต้บอกวา่ จะน�ำเดก็ ไปขายให้กบั ขนุ นางนามวา่ กอดอน   ค่�ำคืนนนั้ ที่หน้าก�ำแพงเมืองของปราสาทหินโพไล ลา่ ซง่ึ ขณะนีม้ ีการจดุ ไฟคบเพลงิ มากมายจนสวา่ งไปทวั่ บริเวณ ทนั ใดนนั้ รถม้าคนั หนงึ่ ขบั เคล่อื นเข้ามาจอดใกล้ กบั ประตู ทหารเฝ้ าประตคู นหนง่ึ เดนิ ตรงเข้ามาตรวจตรา ครัน้ เหน็ แลคโต้กบั ภรรยานงั่ อยใู่ นรถม้าพร้อมกบั หอ่ ผ้า 105

Tales of Mazela คล้ายหอ่ ทารกน้อยในมือของนาง ก็เปิ ดทางให้รถม้าว่ิง ผา่ นเข้าไป ภรรยาของแลคโต้ซงึ่ ดเู หมือนจะไมค่ อ่ ยชอบ เดก็ เทา่ ไรนกั แตก่ ็จ�ำต้องอ้มุ เดก็ ไว้ด้วยทา่ ทีไมเ่ ตม็ ใจตาม ค�ำสง่ั ของแลคโต้ รถม้าวง่ิ ตรงเข้าไปจอดหน้าปราสาทหินท่ีมีทหาร อารักขาอยเู่ ป็นจ�ำนวนมาก แลคโต้และภรรยาจงึ อ้มุ เดก็ ก้าวลงจากรถม้า “ทา่ นแลคโต้ ทา่ นกอดอนรอทา่ นอยู่ เชิญทางนี”้ ทหารคนหนงึ่ พดู ขนึ ้ พร้อมกบั เดนิ น�ำทงั้ สองเข้าไปภายใน ปราสาทหลงั งาม และตอนนีส้ วา่ งไปด้วยแสงคบไฟ ทหารเดินน�ำทงั้ สองขนึ ้ ไปยงั ชนั้ สองของปราสาท ผา่ น เข้าไปในเขตที่ขนุ นางชนั้ สงู นามวา่ กอดอนเป็นเจ้าของ มนั เป็นห้องโถงท่ีมมุ ห้องมีเตาผิงไมไ่ ด้จดุ ไฟตงั้ อยู่ โซฟา ก�ำมะหยี่สแี ดงสดขอบของมนั บดุ ้วยผ้าสีทองลวดลาย วจิ ิตร ชายหญิงวยั ชราคหู่ นง่ึ นง่ั รอยู่ โดยรอบห้องโถงมี เคร่ืองเรือน ถ้วยชามที่ชนชนั้ สงู ใช้กนั และแจกนั หายาก 106

Tales of Mazela ประดบั อยเู่ ตม็ ไปหมด แลคโต้และภรรยาเดนิ เข้ามาโค้งค�ำนบั ก่อนท่ีแลคโต้ จะพดู ขนึ ้ “ทา่ นกอดอน ทา่ นโลวาลา นานแล้วท่ีข้าไมไ่ ด้มา พบทา่ น ทา่ นคงสบายดี” กอดอนพยกั หน้าตอบ“ไหนละเดก็ ท่ีทา่ นบอก” “ไมค่ ดิ วา่ ทา่ นจะใจร้อนถงึ เพียงนี”้ แลคโต้ยิม้ และหนั ไปที่ภรรยาของเขา “เดก็ อยนู่ ่ีแล้วขอรับ” ภรรยาของแลค โต้เดนิ อ้มุ เดก็ มาย่ืนให้กบั โลวาลาหญิงแก่ผ้เู ฝ้ ารอท่ีจะได้ เหน็ เดก็ อยา่ งด้วยแววตากระตือรือร้น “ชา่ งนา่ รักอะไรเชน่ นี”้ นางพดู ด้วยแววตาเป่ี ยมปิ ติ และหลงรักเดก็ น้อยขนึ ้ มาทนั ทีท่ีรับเดก็ มาอ้มุ ไว้ในอ้อม แขน นางยิม้ อยา่ งดีใจพร้อมกบั เอียงเดก็ ให้กอดอนดู กอ ดอนเองยิม้ อยา่ งเป็นปิ ตเิ ชน่ กนั ที่เหน็ ภรรยามีความสขุ แลคโต้ยืนอมยิม้ ถฝู ่ ามือไปมา “เดก็ คนนีช้ ื่ออะไรรึ” กอดอนหนั มาถาม “เออ่ ..อา่ ..เดก็ คนนีย้ งั ไมม่ ีช่ือขอรับ จะให้ดีทา่ นนา่ จะ 107

Tales of Mazela เป็นคนตงั้ เอง” แลคโต้ตอบด้วยอาการประหมา่ เลก็ น้อย กอดอนหนั ไปมองภรรยาของตนก่อนจะหนั กลบั มามอง ที่เดก็ “ดี ถ้าเชน่ นนั้ ข้าจะเรียกเจ้าวา่ คลาสซา ท่ีแปลวา่ นกั รบผ้ยู ่ิงใหญ่” “เป็นช่ือท่ีเยี่ยมมากขอรับ” แลคโต้เสริม “แล้วเจ้าไปได้เดก็ คนนีม้ าจากไหน” กอดอนถามขนึ ้ อีก ครัง้ แตด่ วงตาของเขายงั คงจบั จ้องไปท่ีเดก็ “เออ… ญาตขิ องข้าคนหนงึ่ น�ำมาให้ข้าเม่ือสามวนั ก่อน นะขอรับ แตข่ ้าไมม่ ีปัญญาที่จะเลยี ้ ง ข้าคิดวา่ น�ำมาขาย เอ้ย มอบให้ทา่ นจะเหมาะกวา่ ” แลคโต้ตอบ “อ้าว ถ้าอยา่ งนนั้ หากญาตขิ องเจ้ามาตามตวั เดก็ คืน เจ้าจะท�ำอยา่ งไร” กอดอนหนั มาถามอยา่ งสงสยั “เร่ืองนนั้ ไมต่ ้องหว่ งขอรับ ญาตขิ องข้าเพ่ิงเสยี ชีวติ ไป เม่ือวานนีเ้องขอรับ ระหวา่ งเดนิ ทางกลบั เขาถกู วานเดอร์ ลา่ ฆา่ ตาย” แลคโต้กเุ รื่องกลบเกล่ือน “อยา่ งนนั้ รึ นา่ เศร้าจริงๆ ตอนแรกข้าคดิ วา่ เจ้าเอา 108

Tales of Mazela ลกู ของพวกทาสมาให้ข้าเสียอีก แล้วเจ้าต้องการเทา่ ไร” ขนุ นางแก่กอดอนหนั มาถาม “ก็ไมม่ ากดอก ข้าขอหนง่ึ แสนโลนา่ ก็พอ” แลคโต้ตอบ ออกไปด้วยแววตาแหง่ ความโลภ กอดอนหนั ไปมองหญิงรับใช้ท่ียืนเยือ้ งไปด้านหลงั ก่อน จะพยกั หน้า นางเดนิ ออกห้องไป ครู่หนง่ึ ก็เดนิ กลบั เข้ามา พร้อมกบั ถงุ เงินแล้วยื่นให้แลคโต้และภรรยา ทงั้ สองเม่ือ เหน็ เงินในถงุ ก็ยิม้ แก้มปริ มนั เป็นจ�ำนวนเงินสบิ เทา่ ของ ราคาที่เขาซือ้ เดก็ มา ก�ำไรงามย่ิงกวา่ ราคาของทาสทวั่ ไป หลายเทา่ “ถ้าอยา่ งนนั้ ข้าไมร่ บกวนทา่ นแล้ว ข้าขอลา” แลคโต้ พดู ขนึ ้ “แล้วแตท่ า่ นเถอะ” กอดอนตอบ แลคโต้เม่ือได้สง่ิ ที่ตน ต้องการก็ลากลบั ออกไปในทนั ที กอดอนมองดโู ลวาลาภรรยาของตนที่ยิม้ อยา่ งเป็นสขุ และเลน่ หวั กบั เดก็ น้อยในอ้อมกอด เขาไมไ่ ด้เหน็ รอยยิม้ 109

Tales of Mazela เชน่ นีข้ องนางมานานมากโขแล้ว “คลาสซาเอย๋ โตขนึ ้ มาเจ้าจะเป็นอยา่ งไรบ้างนะ ข้า จะเลยี ้ งเจ้าให้ดีที่สดุ ” หญิงแก่กอดทารกไว้แนบอกอยา่ ง ทะนถุ นอม ดวงหน้าจบั จ้องทารกน้อยแทบไมล่ ะสายตา นางรักและเอน็ ดเู ขาเหมือนลกู แท้ๆ ของนางเสยี แล้ว 110

Tales of Mazela ตอนท่ี 5 งานเฉลมิ ฉลองแหง่ ความโศกเศร้า ปราสาทหนิ โพไลล่า เป็นปราสาทหินขนาดใหญ่ที่ตงั้ สงู ตระหงา่ นอยกู่ ลางมหานครซีดาล ปราสาทแหง่ นีย้ งั เป็นปราสาทเก่าแก่ท่ีสดุ ที่เคยมีมา ตวั ปราสาทสร้างจาก หินท่ีขดั มนั จนใสแวววาวด้วยชา่ งฝี มือประณีต การน�ำหิน มาจดั วางเข้าด้วยกนั นนั้ เนียนจนแทบเป็นเนือ้ เดียว ความ สงู ของมนั แม้ยืนอยไู่ กลออกไปหลายพนั ก้าวยงั สามารถ มองเหน็ ได้อยา่ งเดด็ ชดั มนั ตงั้ อยอู่ ยา่ งโดดเดน่ ทา่ มกลาง บ้านเรือนประชาชนที่รายล้อมโดยรอบ มหานครซีดาลแหง่ นีเ้ป็นเมืองหลวงท่ีมีขนาดใหญ่และ มง่ั คงั่ ที่สดุ ของจกั รวรรดเิ ซวเิ นล่า จกั รพรรดหิ นมุ่ น้อย นามเฮกซ่าผ้มู ีพระชนมายเุ พียงสบิ สพ่ี รรษาปกครอง อยู่ ประชาชนเป็นจ�ำนวนมากศรัทธาในตวั องค์จกั รพรรดิ เป็นท่ีสดุ จากพระอฉั ริยภาพด้านการทหารทงั้ ท่ียงั ทรง 111

Tales of Mazela พระเยาว์ คราวยกทพั ปราบเหลา่ ทาสที่ก่อกบฏขนึ ้ ท�ำให้ เป็นท่ีกลา่ วขานไปทว่ั แม้จะมีเรื่องแปลกประหลาดเกี่ยว กบั อปุ นิสยั ของพระองค์ที่เลา่ ขานเลด็ ลอดออกมาจากใน มหาราชวงั แหง่ นีอ้ ยบู่ อ่ ยครัง้ ก็ตาม เช้าตรู่วนั หนง่ึ ขณะท้องฟ้ าเป็นสฟี ้ าคราม พระอาทิตย์ ยงั ไมพ่ ้นขอบฟ้ า จกั รพรรดเิ ฮกซา่ ในฉลองพระองค์เตม็ ยศ มีผ้าคลมุ สที องพาดบา่ ประทบั อยบู่ นระเบียงในห้อง บรรทมชนั้ บนสดุ ของปราสาท องค์จกั รพรรดเิ งยพระพกั ตร์ ขนึ ้ ไปบนท้องฟ้ าเหมือนรอคอยบางสงิ่ บางอยา่ ง ทนั ใดนนั้ เหนือท้องฟ้ าปรากฏนกอินทรีขาวตวั เข่ืองโผปี กบนิ ตรงมา แตไ่ กล องค์จกั รพรรดหิ นมุ่ ยื่นแขนของตนขนึ ้ ขนานกบั หน้าอก ไมก่ ี่อดึ ใจอินทรีขาวจงึ โฉบลงมาเกาะท่ีแขนของ พระองค์อยา่ งค้นุ เคย องค์จกั รพรรดจิ ้องมองลกึ เข้าไปใน ดวงตาของมนั พลนั ดวงพระเนตรก็แปรเปลี่ยนเป็นสีน�ำ้ เงิน และผิวกายของพระองค์ก็คอ่ ยๆ กลายเป็นสีเทาดนู า่ กลวั ยิ่งคล้ายดงั วา่ พระองค์นนั้ ไมใ่ ชม่ นษุ ย์ 112

Tales of Mazela ในดวงพระเนตรของจกั รพรรดิก์ ็ปรากฏภาพที่นกอินทรี ได้พบเหน็ มา มนั เป็นภาพชายแก่ผ้หู นงึ่ นง่ั อยใู่ นบ้านไม้ หลงั ใหญ่กลางเมือง ก�ำลงั ใช้พกู่ นั เขียนตวั อกั ษรลงบน กระดาษ ‘เบอื้ งหลังความย่งิ ใหญ่ ของผู้รับอำ� นาจจาก ปี ศาจ’ “มนั เลีย้ งไมเ่ ช่ืองจริงๆ” องค์จกั รพรรดเิ ปรยขนึ ้ ขณะดวง พระเนตรยงั คงเปลง่ ประกายและผิวกายยงั เป็นสีเทาอยู่ ในห้องอาหารของปราสาทเหลา่ สนมก�ำลงั เตรียมจดั โต๊ะเสวยพระกระยาหารเช้าอยา่ งเชน่ เคยทกุ วนั เมื่อโต๊ะ อาหารพร้อมนางสนมคนหนงึ่ ก็เดนิ เข้ามายงั ห้องบรรทม หน้าประตหู ้องมีบรรดาทหารต้นห้องคอยรักษาการณ์ อยา่ งแนน่ หนา นางพยายามมองหาองค์จกั รพรรดิแตไ่ ม่ พบ จงึ เดนิ ออกไปยงั ระเบียง แตแ่ ล้วก็ต้องตกใจกบั ผิวกาย สีเทาและดวงพระเนตรสีน�ำ้ เงินขององค์จกั รพรรด์ิ นกอินทรีที่มองเหน็ นางสนมเข้ามา จงึ กางปี กของ มนั ออกและกลายร่างเป็นนกปี ศาจสีด�ำตวั ใหญ่นยั น์ตา 113

Tales of Mazela สนี �ำ้ เงินพร้อมขคู่ �ำราม นางถอยร่นไปชนเข้ากบั แจกนั ดอกไม้ที่ตงั้ อยตู่ รงระเบียงจกตกลงพืน้ แตกกระจาย องค์ จกั รพรรดหิ นั กลบั มามองในทนั ที แตด่ วงพระเนตรคอ่ ย แปรเปลย่ี นเป็นปรกติ และผิวกายกลบั คืนสสู่ ภาพเดมิ นก ปี ศาจกระโดดเข้าหานางหมายใช้กรงเลบ็ ขย�ำ้ แตอ่ งค์ จกั รพรรดริ ีบใช้มือห้ามมนั เอาไว้ มนั จงึ บนิ กลบั ไปเกาะท่ี ขอบระเบียงกลายร่างกลบั เป็นนกอินทรีขาวดงั เดมิ “เจ้าตกใจเพราะเหน็ สง่ิ ใดรึ” จกั รพรรดิหนมุ่ ถามด้วยน�ำ้ เสยี งที่เรียบน่ิง นางรีบหลบสายตาทนั ที “ข้าพระองค์… ข้าพระองค์ไม่ เหน็ อะไรพระเจ้าคะ” องค์จกั รพรรดเิ ดนิ ตรงมาหานาง “แนใ่ จนะวา่ เจ้าไมเ่ หน็ อะไร” “ไมเ่ หน็ จริงๆ พระเจ้าคะ” นางตอบด้วยน�ำ้ เสยี งท่ีสน่ั เครือปนหวาดกลวั “สงิ่ ที่เจ้าเหน็ ใชส่ งิ่ นีห้ รือไม”่ องค์จกั รพรรดถิ ามอีกครัง้ 114

Tales of Mazela และจ้องไปท่ีนาง ครัน้ เงยหน้าขนึ ้ นางถงึ กบั กรีดร้องด้วย ความหวาดกลวั สดุ ชีวติ แล้วเสยี งของนางก็เงียบหายใน ทนั ที เหลา่ ทหารต้นห้องท่ีอยภู่ ายนอกห้องบรรทมเม่ือได้ยิน เสียงก็วิ่งกรูกนั เข้ามาในห้องด้วยเกรงอนั ตรายจะเกิดกบั องค์จกั รพรรดิ “มีเรื่องอนั ใดรึ” องค์จกั รพรรดถิ ามพวกทหารที่วง่ิ กรูกนั มาที่ระเบียง “ข้าพระองค์ได้ยินเสียงนางสนมกรีดร้อง จงึ รีบตามเข้า มาพระเจ้าข้า” หวั หน้าทหารรักษาพระองค์ตอบ ขณะสอด สายตามองหานางสนม แตน่ างกลบั หายไปอยา่ งไร้ร่อง รอย “ข้าไมเ่ หน็ ผ้ใู ดเข้ามาในนีเ้ลย” องค์จกั รพรรดติ อบ “แตท่ ่ีพระหตั ถ์ของพระองค์มีเลอื ดอยพู่ ระเจ้าข้า” หวั หน้าทหารรักษาพระองค์พดู ขนึ ้ เมื่อเหน็ คราบเลือดที่มือ ของจกั รพรรดิ์ 115

Tales of Mazela องค์จกั รพรรดยิ กมือของตนขนึ ้ มาดกู ่อนใช้ริมฝี ปากดดู เลอื ดที่มือของตน “ข้าโดนแจกนั ที่ตกแตกบาดนะ ไมต่ ้อง เป็นหว่ ง” “อยา่ งนนั้ เองหรอกรึพระเจ้าข้า” หวั หน้าทหารตอบแต่ ยงั มีสีหน้าคลางแคลง จากนนั้ ขนุ นางผ้หู นง่ึ ก็เดนิ เข้ามายงั ห้องบรรทม “ได้ เวลาเข้าสพู่ ิธีรับมอบเคร่ืองราชบรรณาการแล้วพระเจ้าข้า” “ข้าจะไปเดี๋ยวนี ้สง่ั ยกเลกิ อาหารมือ้ เช้าด้วย” องค์ จกั รพรรดติ อบก่อนสะบดั กายเดนิ ออกจากห้องบรรทมไป โดยมีขนุ นางเดนิ ตามอยไู่ มห่ า่ ง พวกทหารที่ยงั สงสยั และแคลงใจ ตา่ งพากนั เดนิ ตรวจ ตราบริเวณรอบระเบียงอีกครัง้ เมื่อไมพ่ บสง่ิ ผิดปรกตอิ นั ใด จงึ ได้แตม่ องหน้ากนั และกนั เพราะพวกเขามน่ั ใจวา่ ขณะ เฝ้ าอยทู่ ี่ประตหู ้องบรรทมตา่ งก็ได้เหน็ นางสนมนางหนงึ่ เดนิ เข้ามา แตน่ ่ีนางกลบั ออกไปแตเ่ ม่ือใดกนั ทงั้ ยงั ไมท่ ิง้ ร่องรอยใดใดไว้เลย 116

Tales of Mazela นกอินทรีขาวบนิ โฉบไปเกาะอยบู่ นหลงั คาของปราสาท อยคู่ รู่หนงึ่ ก่อนจะบนิ ตรงไปยงั ใจกลางมหานครซีดาลอีก ครัง้ ไมไ่ กลจากปราสาทโพไลลา่ มากนกั ชาวเมืองเร่ิมทยอย ออกมารอดรู ิว้ ขบวนแหท่ ี่ทางการได้จดั ขนึ ้ เพื่อเฉลมิ ฉลอง การครองราชย์ครบปี ที่ 9 ของจกั รพรรดเิ ฮกซา่ โดยขบวน จะเร่ิมแหอ่ อกจากประตปู ราสาทหินโพไลลา่ แล้วเดนิ ไป ตามท้องถนนผา่ นจดุ สำ� คญั ตา่ งๆรอบเมือง สองฟากถนนมีการตกแตง่ ประดบั ประดาด้วยธงสีทอง รูปหวั สงิ ห์ตราสญั ลกั ษณ์ประจ�ำพระองค์ซงึ่ โบกสะบดั ไป มาด้วยแรงลม ขบวนแตรบรรเลงเพลงสดุ แสนอกึ ทกึ ไป ตามท้องถนน ผ้คู นตา่ งโหร่ ้องด้วยความยินดี ไมไ่ กลจากเส้นทางเดนิ ขบวนมากนกั มีอา่ งน�ำ้ พทุ รง กลมสขี าวขนาดใหญ่สวยวิจิตรตระการตา มนั ตงั้ อยตู่ รง ลานกว้างท่ีพืน้ ปดู ้วยกระเบือ้ งหลากสี สวยงาม บริเวณ โดยรอบลานแหง่ นีม้ ีบ้านสองชนั้ ทรงจว่ั ท่ีทาด้วยสอี อ่ น 117

Tales of Mazela หลายสีอยรู่ ายล้อม บ้านทกุ หลงั นิยมปลกู ดอกไม้ห้อย แขวนไว้ตรงหน้าตา่ งสร้างความสวยงามให้กบั ใจกลาง เมืองนีเ้ป็นอยา่ งมาก ข้างน�ำ้ พมุ ีเหลา่ ทหารยืนอา่ นพระราช ประวตั แิ ละพระอฉั ริยะภาพขององค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ โดยมี บรรดาชาวบ้านมามงุ ดู และให้ความสนใจเป็นจ�ำนวนมาก ในเวลาเดียวกนั ตรงมมุ ถนนอีกด้านหนงึ่ ของอา่ งน�ำ้ พุ อดีตขนุ นางแก่ผ้ถู กู ปลดเกษียนแล้วคนหนงึ่ ยืนแจกแผน่ กระดาษเขียนด้วยลายมือของเขาให้กบั ชาวเมืองโดยรอบ ซงึ่ เม่ือชาวเมืองคนใดได้อา่ นเนือ้ หาของมนั แล้วตา่ งก็ตก ตะลงึ บ้างก็ขย�ำทิง้ ทนั ทีที่อา่ นจบ บ้างขย�ำแล้วขว้างใส่ อดีตขนุ นางเฒา่ อยา่ งหวั เสยี เพราะไมเ่ ชื่อในข้อความและ เร่ืองราวดงั กลา่ ว แตอ่ ยา่ งน้อยมนั ก็ชว่ ยตอกย�ำ้ ให้กบั ชาว เมืองจ�ำนวนไมน่ ้อยที่เคยได้ยินเรื่องราวเหลา่ นีม้ าบ้าง จงึ มี หลายคนจบั กลมุ่ ถกเถียงกนั ถงึ เรื่องราวในแผน่ กระดาษท่ี ได้รับกบั ขา่ วลบั ท่ีเลด็ ลอดออกมาจากในวงั ทหารอศั วินรักษาพระองค์ห้าคน สวมหมวกเหลก็ คลมุ 118

Tales of Mazela ใบหน้า ในมือเตรียมอาวธุ พร้อม ตา่ งขี่ทานร์นาสตั ว์ที่ว่งิ สองขาตรงร่ีเข้าไปหาอดีตขนุ นางจากนนั้ บงั คบั ทาร์นนา หยดุ ตรงหน้า ชาวเมืองท่ีอยใู่ กล้บริเวณนนั้ ตา่ งหวาดกลวั และพากนั ขยบั ถอยหา่ งออกไป “ทา่ นเฮมุทางเราได้ขา่ ววา่ ทา่ นแจกงานเขียนท่ีบดิ เบือน เกี่ยวกบั องค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ พวกเราเลยมาขอตรวจ” ทหารอศั วินท่ีดมู ีทา่ ทีค้นุ เคยกบั อดีตขนุ นางผ้นู ีพ้ ดู ขนึ ้ “เจ้าเองก็ควรจะได้อา่ นเร่ืองนี”้ เฮมอุ ดีตขนุ นางตอบ อยา่ งเป็นมิตรพร้อมยื่นแผน่ กระดาษที่ตนเขียนให้ ทหาร อศั วนิ คนนนั้ หยิบแผน่ กระดาษขนึ ้ มาและเริ่มอา่ น ‘เบอื้ งหลังความย่งิ ใหญ่ ของผู้รับอำ� นาจจากปี ศาจ’ นีเ้ ป็ นความจริงท่ขี ้าไม่สามารถปกปิ ดมันได้อีกต่อไป องค์จกั รพรรดเิ ฮกซ่าได้ทรงก้าวขนึ้ ครองราชย์ เม่ือมีพระชนมายุห้าพรรษา ขณะนัน้ พระวรกายของ พระองค์ไม่แขง็ แรงมากนัก และเป็ นท่คี าดการว่า พระองค์คงจะครองราชย์ได้ไม่เกนิ หน่ึงพรรษา เวลา 119

Tales of Mazela นัน้ เหล่าเชือ้ พระวงศ์และขุนนางหลายคนเร่ิมมีท่าที แขง็ กระด้าง หลายคนคดิ แย่งชงิ บนั ลังก์ ทำ� ให้พระ มเหสีแอนเดอร์สันผู้เป็ นพระมารดาขององค์จกั ร พรรดเิ ฮกซ่าไม่สบายพระทยั เป็ นอย่างมาก แต่แล้ว คืนหน่ึงท่จี กั รพรรดเิ ฮกซ่าประชวรหนัก หมอหลวง รายงานพระมเหสีว่าองค์จกั รพรรดจิ ะอย่ไู ด้ไม่เกนิ คืน นัน้ มีคนยนิ เสียงกรีดร้องดงั ออกมาจากห้องบรรทม ขององค์จกั รพรรดติ ลอดทงั้ คืน ในเช้าวันต่อมาองค์จกั รพรรดกิ ลับทรงมีพระ วรกายท่แี ขง็ แรงเหมือนเปล่ียนไปเป็ นคนละคน หมอ หลวงและนางสนมท่ดี แู ลรับใช้พระองค์สองคนในคืน นัน้ ได้หายตวั ไปอย่างเป็ นปริศนา เหตุการณ์ครัง้ นัน้ มี แต่พระมเหสี แอนเดอร์สัน เท่านัน้ ท่รี ู้เหน็ เหตุการณ์ หลังจากนัน้ กเ็ กดิ การเปล่ียนแปลงครัง้ ใหญ่ใน ปราสาท เหล่าเชือ้ พระวงศ์และขุนนางชัน้ ผู้ใหญ่ ท่เี คยมีท่าทแี ขง็ กระด้างต่อองค์จกั รพรรดกิ ห็ าย 120

Tales of Mazela สาบสูญไปทลี ะคนสองคนอย่างไร้ร่องรอย เชือ้ พระ วงศ์และเหล่าขุนนางท่เี หลือต่างหวาดกลัวว่าส่ิงเหล่า นีจ้ ะเกดิ ขนึ้ กับตน หลายคนจงึ รีบเข้ามาสวามภิ กั ด์ิ หลังจากพระองค์ขนึ้ ครองราชย์ได้ส่ีพรรษาได้เกดิ การก่อกบฏของพวกทาสในเมืองคอนคาโร ตอน นัน้ พวกทาสมีชัยเหนือกองกำ� ลังของจกั รวรรดิ หน่ึง เดอื นให้หลังจกั รพรรดเิ ฮกซ่าผู้มีพระชนมายุได้เพยี ง เก้าพรรษาได้ยกกำ� ลังเพยี งแค่หน่ึงกองพนั เข้าตพี วก กบฏด้วยพระองค์เอง และเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ เกดิ ขนึ้ ทงั้ เหล่ากบฏและทหารของพระองค์ท่อี อก ไปร่วมรบตายเกลีย้ งไม่มีใครรอด คงมีเพยี งองค์จกั ร พรรดเิ ฮกซ่าเพยี งพระองคืเดยี วเดนิ กลับออกมาจาก สนามรบ พระวรกายเตม็ ไปด้วยเลือด ผู้คนท่พี บเหน็ ได้เล่าขานกันว่าพระองค์หวั เราะร่าอย่างบ้าคล่ังดุจดงั ปี ศาจ ทหารอศั วนิ อา่ นจบจงึ เงยหน้าขนึ ้ สหี น้าบง่ บอกถงึ ความ 121

Tales of Mazela หนกั ใจ “ทา่ นเฮมุ ทา่ นเคยเป็นถงึ ขนุ นางชนั้ สงู ท่ีดแู ลความ เรียบร้อยในปราสาท ทา่ นไมน่ า่ ท�ำเรื่องแบบนีเ้ลย” “ข้าไมต่ ้องการให้พวกเจ้าลำ� บากใจหรอก” เฮมอุ ดีต ขนุ นางในปราสาทตอบก่อนท่ีจะย่ืนมือทงั้ สองข้างให้ทหาร อศั วนิ ทงั้ ห้าคนจบั กมุ ทหารอศั วนิ คนหนงึ่ โดดลงจากหลงั ทานร์นาและเดนิ เข้าไปหาเฮมพุ ร้อมโซต่ รวนอยา่ งลงั เล “ข้าขอโทษท่ีลว่ ง เกินทา่ น” จากนนั้ เขาก็ฝื นใจลอ็ กโซต่ รวนที่ข้อมือของคนท่ี พวกตนนบั ถือและย�ำเกรง ใกล้กนั นนั้ นกอินทรีขาวเกาะอยบู่ นต้นไม้จบั จ้องมายงั เฮมแุ ละเหลา่ ทหารอศั วนิ รักษาพระองค์ ไมม่ ีใครรู้วา่ มนั เกาะอยทู่ ี่นนั่ นานเทา่ ใดแล้ว มนั จ้องมองอยคู่ รู่หนงึ่ ก่อนจะ ถีบตวั โถมลงมาอยา่ งรวดเร็วและกลายร่างเป็นนกปี ศาจ ในฉบั พลนั ดวงตาของมนั เปลง่ แสงสนี �ำ้ เงินโฉบถลาลงมา ท่ีเฮมทุ ่ีถกู ลอ็ กโซต่ รวนอยู่ มนั บนิ ผา่ นร่างชายแก่ไปอยา่ ง รวดเร็วก่อนจะบนิ มาเกาะท่ีเดมิ เหมือนไมม่ ีอะไรเกิดขนึ ้ 122

Tales of Mazela อดึ ใจเดียวชายแก่คอ่ ยๆ ล้มลงจมกองเลอื ด สร้างความ หวาดกลวั ให้กบั ผ้คู นที่พบเหน็ เป็นอยา่ งมาก เหลา่ ทหารอศั วนิ รักษาพระองค์รีบว่งิ มาพยงุ ชายแก่ขนึ ้ แตก่ ็ช้าไปเสยี แล้วเขาสนิ ้ ใจแตเ่ สยี ้ วนาทีแรกที่นกปี ศาจ โฉบผา่ นร่าง ข้างกายชายแก่แผน่ กระดาษเปื อ้ นเลือดปลวิ วอ่ นกระจดั กระจาย ทหารอศั วนิ รักษาพระองค์เงยหน้าขนึ ้ มองนกปี ศาจที่เกาะอยบู่ นต้นไม้เมื่อครู่นีแ้ ตท่ วา่ มนั ได้บนิ หายไปเสียแล้ว ในค�่ำคืนของการเฉลมิ ฉลอง งานเลยี ้ งท่ีย่ิงใหญ่อลงั การ ถกู จดั ขนึ ้ ภายในห้องโถงในปราสาท เหลา่ ขนุ นางชนั้ สงู ผู้ ถกู เชิญมาร่วมงานตา่ งทยอยกนั เข้ามา สว่ นบรรดาทหาร อศั วินรักษาพระองค์ตา่ งก็เข้มงวดในการตรวจตราทวั่ บริเวณปราสาท ทงั้ นีม้ เหสีแอนเดอร์สันพระมารดาขององค์จกั รพร รดเิ ฮกซา่ ใสวยั สสี่ บิ ปี รับสง่ั ไมใ่ ห้บคุ คลที่ไมเ่ ก่ียวข้องกบั 123

Tales of Mazela งานเลีย้ งเข้าออกภายในงาน ซงึ่ รวมถงึ เหลา่ อศั วนิ รักษา พระองค์ทกุ นาย ขณะงานเลยี ้ งด�ำเนินไปจๆู่ เร่ืองไมค่ าดฝันก็เกิดขนึ ้ พวกทหารอศั วนิ รักษาพระองค์คล้ายยินเสยี งประหลาดดงั มาจากห้องจดั เลีย้ ง แล้วตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอยา่ ง สยดสยองของผ้คู นในงาน เม่ือเหลา่ อศั วนิ รักษาพระองค์ไปถงึ ประตบู านใหญ่ซง่ึ ถกู ปิ ดลอ็ กจากข้างใน จงึ ชว่ ยกนั ท�ำลายประตใู ห้เปิ ดออก โดยใช้ไม้ซงุ ขนาดใหญ่กระท้งุ ไปท่ีประตู พลนั ท่ีประตลู ้ม ครืนเหลา่ ทหารอศั วินท่ีกรูเข้าไปในห้องจดั เลยี ้ งตา่ งขวญั ผวากบั ภาพท่ีเหน็ เลือดสดๆ สแี ดงฉานสาดกระเซน็ ไปทว่ั ก�ำแพงและเพดานห้อง โต๊ะจดั เลีย้ งและเก้าอีเ้ปื อ้ นเลือด แตกหกั กระจดั กระจายไปคนละทิศทาง กลนิ่ คาวเลือด คละคล้งุ เหลา่ ขนุ นางและข้าทาสบริวารถกู ฆา่ ตายหมด ไมเ่ ว้นแม้แตพ่ ระมเหสีแอนเดอร์สนั สภาพศพทงั้ หมด คล้ายถกู อะไรบางอยา่ งบดขยี ้แขนขาขาดกระจายเกล่อื น 124

Tales of Mazela พืน้ กลางห้ององค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ นอนคว่�ำหน้าจมกอง เลือดอยู่ อศั วินรักษาพระองค์นายหนง่ึ พยายามตงั้ สตริ ีบเข้าไป พยงุ องค์จกั รพรรดิขนึ ้ โลหิตจากดวงตา หู และจมกู ไหล โทรมไปทงั้ พระพกั ตร์ “ข้าถกู ยาพิษ” องค์จกั รพรรดเิ ผยอริมฝี ปากพดู ขนึ ้ ด้วย น�ำ้ เสียงที่แห้งผาก “องค์จกั รพรรดติ ้องยาพิษ ตามหมอหลวงมา” เหลา่ อศั วินรีบชว่ ยกนั อ้มุ ร่างจกั รพรรดหิ นมุ่ ออกไปจากห้อง ทหารท่ีเหลือตา่ งกระจายก�ำลงั ไปทว่ั บริเวณพระราชวงั และทว่ั มหานครซีดาลเพ่ือไลล่ า่ บคุ คลท่ีก่อเหตรุ ้ายครัง้ นี ้ ตลอดคืน แตก่ ็หามีว่ีแววไม่ เหตกุ ารณ์ที่เกิดขนึ ้ สร้างความสะเทือนขวญั ให้แก่ชาว เมืองเป็นอยา่ งมาก ขนุ นางบางคนที่ไมไ่ ด้เข้าร่วมงาน เลีย้ ง และเคยคดั ค้านการท�ำสงครามกบั จกั รวรรดมิ าเทลา รุสถกู ตงั้ ข้อกลา่ วหาโดยปราศจากการไตส่ วน กระทง่ั ถกู 125

Tales of Mazela จบั ไปประหารสนิ ้ ทงั้ ครอบครัวอยา่ งไร้ความปราณี ความ ตงั้ ใจในการประกาศสงครามกบั จกั รวรรดิ์มาเทลารุสของ พระองค์จงึ ต้องเล่อื นออกไปอยา่ งไมม่ ีก�ำหนด ขณะเดียวกนั ในท้องพระโรงที่งดงามของปราสาททา ซี แหง่ เมืองทาซี เมืองหลวงของจกั รวรรดมิ าเทลารุส ทหารองครักษ์ยืนน่ิงรักษาความปลอดภยั อยโู่ ดยรอบ องค์ จกั รพรรดฟิ านซีสผ้มู ีพระชนมายหุ ้าสบิ พรรษา ประทบั นง่ั เอามือกมุ ขมบั อยบู่ นบลั ลงั ก์ทองค�ำด้านในสดุ ของท้อง พระโรง ฉลองพระองค์ด้วยชดุ คลมุ สีทองเลือ่ มปักลาย พระเกษาสขี าวโพลน มีมงกฎุ ทองค�ำฝังเพชรเมด็ เขื่องสวม บนศีรษะ ข้างกายของพระองค์ องค์หญิงนาลูผ้เู ยาว์วยั ซง่ึ มีพระชนมายไุ ด้สบิ สองพรรษา ผมสีด�ำยาวสลวย ผิวสี น�ำ้ ตาล สวมผ้าคลมุ สที องก�ำลงั รบเร้าบดิ าของตน “เสดจ็ พอ่ อนญุ าตให้ข้าจดั งานโคมอีกครัง้ นะเพคะ” นางร้ องขอ 126

Tales of Mazela องค์จกั รพรรดสิ า่ ยหวั “นีเ้จ้าจะบ้าไปแล้วรึ งานโคมจดั กนั แคป่ ี ละครัง้ ” “ไมร่ ู้ละข้าอยากจะจดั อีกครัง้ น่ีนา” นางเริ่มงอแง พลนั ทหารหนว่ ยขา่ วกรองคนหนง่ึ ก็เข้ามาในท้องพระ โรงอยา่ งรีบเร่ง “พระอาญามิพ้นเกล้า มีรายงานดว่ น พระเจ้าข้า” “นี่เจ้าไมเ่ หน็ รึ วา่ ข้าก�ำลงั สนทนากบั เสดจ็ พอ่ อยู่ ออก ไปเด๋ียวนีน้ ะ” องค์หญิงยืนกอดอกตะคอกใสอ่ ยา่ งไมส่ บ อารมณ์ “ขอพระราชทานอภยั พระเจ้าข้า” ทหารหนว่ ยขา่ วกรอง ได้แตน่ ้อมศีรษะเป็นการขออภยั องค์จกั รพรรดสิ า่ ยหวั กบั พฤตกิ รรมของบตุ รสาวของ พระองค์ก่อนที่จะหนั ไปถามทหารคนดงั กลา่ ว“มีเรื่องอนั ใดรึ” ทหารหนมุ่ เงยหน้าขนึ ้ แตก่ ็ต้องประสานเข้ากบั พระ พกั ตร์ขององค์หญิงซงึ่ จ้องเขมง็ มาท่ีเขาด้วยความโกรธ 127

Tales of Mazela เหมือนจะกินเลือดกินเนือ้ เขาเลี่ยงหลบสายตาของนาง แล้วรายงาน “นกเฮ็นนา่ สอื่ สารจากสายลบั ของเราท่ีแฝง ตวั อยใู่ นจกั รวรรดเิ ซวิเนลา่ น�ำข้อความกลบั มา ความวา่ ทตู ที่เราสง่ ไปแสดงความยินดีในวนั เฉลมิ ฉลองครบรอบ การครองราชย์ขององค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ ได้ถกู ฆา่ ตายเสยี แล้ว สว่ นสาเหตกุ �ำลงั สืบอยพู่ ระเจ้าข้า” “ถกู ฆา่ ตายอยา่ งนนั้ รึ”องค์จกั รพรรดมิ องออกไปนอก หน้าตา่ งอยา่ งครุ่นคิด ขณะสีพระพกั ตร์ยงั เป็นปรกติ พระองค์หาได้ตกใจกบั เรื่องที่เกิดขนึ ้ แม้แตน่ ้อย “เจ้าหมดเร่ืองท่ีจะทลู หรือยงั ข้าจะได้คยุ ธรุ ะกบั ทา่ น พอ่ ” องค์หญิงยงั คงจ้องเขมง็ ไปท่ีทหารคนนนั้ “เออ.. ยงั พระเจ้าข้า” ทหารหนมุ่ ตอบโดยไมเ่ งยหน้า “งนั้ ก็เร็วๆ สนั้ ๆ ข้าไมม่ ีเวลาจะมารอเจ้าพดู เรื่องไร้สาระ เข้าใจไหม” องค์หญิงโกรธเกรีย้ ว องค์จกั รพรรดหิ นั มามองบตุ รสาวของตน และยอ่ มรู้ดีวา่ คนที่ก�ำลงั กลา่ ววาจาไร้สาระคือนางนนั่ เอง 128

Tales of Mazela “พระมเหสีแอนเดอร์สนั ถกู ลอบปลงพระชนม์ สว่ นองค์ จกั รพรรดเิ ฮกซา่ ถกู ยาพิษท่ีร้ายแรงอาการเป็นตายเทา่ กนั พระเจ้าข้า” “อะไรนะ” องค์จกั รพรรดแิ ก่อทุ าน “เป็นไปได้ยงั ไง” พระ พกั ตร์ฉายแววกงั วลและกลดั กล้มุ สถานการณ์เชน่ นีย้ อ่ ม ไมด่ ีนกั เพราะขา่ วการลอบสงั หารองค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ อาจท�ำให้คนไมน่ ้อยพงุ่ เป้ าวา่ เป็นฝี มือของจกั รวรรดมิ าเท ลารุสอยา่ งไมต่ ้องสงสยั “เจ้าไปได้แล้ว” องค์จกั รพรรดสิ ง่ั ทหารหนมุ่ เขาจงึ โค้ง ค�ำนบั ทงั้ สองพระองค์ ขณะองค์หญิงยงั คงจ้องเหมือนจะ กินเลือดกินเนือ้ ทหารหนมุ่ จงึ รีบเดนิ ถอยออกไป “เสดจ็ พอ่ ทรงอนญุ าตนะเจ้าคะ แล้วข้าจะไมข่ ออะไร อีกแล้ว” องค์หญิงรบเร้าตอ่ โดยไมส่ นใจตอ่ เหตกุ ารบ้าน เมืองท่ีตกอยใู่ นชว่ งหน้าสวิ่ หน้าขวาน “เจ้าอยากท�ำอะไรก็ตามใจเจ้าเถอะ” องค์จกั รพรรดิ ตอบเพื่อตดั ร�ำคาญ 129

Tales of Mazela “ขอบพระทยั พระเจ้าคะ ทา่ นพอ่ ใจดีท่ีสดุ ในโลกเลย” องค์หญิงน้อยกระโดดโลดเต้นอยา่ งดีใจออกไปจากท้อง พระโรง ทิง้ องค์จกั รพรรดใิ ห้กลดั กล้มุ อยเู่ พียงล�ำพงั องค์จกั รพรรดฟิ านซีสนนั้ ตลอดชว่ งระยะเวลาท่ีทรง ครองราชย์บ้านเมืองไมเ่ คยไมส่ งบสขุ ราษฎรทว่ั หล้า ประชาชีล้วนด�ำรงชีพอยา่ งผาสกุ ทงั้ สมั พนั ธไมตรีกบั จกั รวรรดเิ ซวเิ นลา่ ก็ไมเ่ คยคลอนแคลน เร่ืองบาดหมาง แม้เพียงเลก็ น้อยหาเคยเกิดขนึ ้ ไมด่ ้วยน�ำ้ พระทยั ที่เป่ี ยม เมตตาของพระองค์ นบั ตงั้ แตอ่ งค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ ขนึ ้ ครองราชย์นนั่ แหละ ทา่ ทีของจกั รวรรดเิ ซวเิ นลา่ ดแู ข็งกร้าวขนึ ้ มาก ขา่ วลอื ถงึ การก่อสงครามระหวา่ งจกั รวรรดมิ ีมาเป็นระยะ นน่ั ยอ่ มก่อ ให้เกิดความกงั วลพระทยั แก่พระองค์เป็นอยา่ งมาก 130

Tales of Mazela 131

Tales of Mazela ตอนท่ี 6 ยารักษา แสงอรุณรุ่งสาดสอ่ งเข้ามาในห้องบรรทมที่อยบู่ นชนั้ สงู สดุ ของปราสาทหินโพไลลา่ แตด่ วงอาทิตย์ยงั ไมโ่ ผล่ พ้นขอบฟ้ า องค์จกั รพรรดเิ ฮกซา่ ผ้ตู ้องยาพิษเมื่อสบิ สามปี ก่อนนอนลืมตาอยบู่ นเตียงหรูหราสที องขนาดใหญ่ มีเสา กลมสที องตงั้ อยทู่ งั้ สี่มมุ ของเตียง ผืนผ้าขาวชนั้ ดีบางเบา ถกู มดั รวบอยกู่ บั เสาเพ่ือให้อากาศถ่ายเท ลมเยน็ ๆ ยาม เช้าตรู่โชยพดั เข้ามาในห้องแผว่ ๆ ท�ำให้ชายผืนผ้าขาวบาง ไหวยวบยาบ นางสนมสองคนยืนนิ่งอยรู่ ิมประตหู ้องเพ่ือ คอยให้การรับใช้ ร่างกายของพระองค์นนั้ ดซู บู และซีดเซียวคล้ายไมม่ ี เรี่ยวแรงเหมือนดงั ก่อน พระองค์นอนซมอยบู่ นเตียงมา อยา่ งยาวนานหลายปี ไมอ่ าจชว่ ยเหลอื ตวั เองใดใดได้เลย ขณะไฟแค้นยงั แนน่ สมุ อกที่ถกู วางยา มีเพียงสพี ระพกั ตร์ 132

Tales of Mazela เทา่ นนั้ ท่ีปรากฏริว้ แหง่ ความโกรธให้เหน็ ตลอดเวลา พิษที่ ได้รับเป็นพิษท่ีท�ำลายระบบประสาทไมส่ ามารถแม้จะลกุ ขนึ ้ นงั่ เองได้ หมอหลวงหลายคนพยายามหาวธิ ีรักษามา โดยตลอดแตต่ า่ งก็จนปัญญา ทหารอศั วนิ รักษาพระองค์นายหนง่ึ สวมอาภรณ์เตม็ ยศ เดนิ เข้ามายงั ห้องบรรทมก่อนจะถวายความเคารพ “ทา่ น โหรเฒา่ ลนิ นอฟขอเข้าเฝ้ าพระเจ้าข้า” องค์จกั รพรรดจิ ้องมองทหารอศั วนิ รักษาพระองค์อยา่ ง ครุ่นคดิ ก่อนจะเปรยขนึ ้ “ตงั้ แตข่ ้าถกู วางยามาร่วมสบิ สาม ปี ข้าไมเ่ หน็ โหรเฒา่ ลนิ นอฟเลย ไยวนั นีม้ าขอเข้าเฝ้ า คง จกั มาพร้อมกบั ค�ำท�ำนายไร้สาระอีกละซิ ให้เขาเข้ามา” สนิ ้ ค�ำสงั่ องค์จกั รพรรดิ นางสนมสองคนเดนิ เข้าไปพยงุ องค์จกั รพรรดขิ นึ ้ นงั่ พิงหมอนบนเตียงบรรทม โหรเฒา่ นามลนิ นอฟเดนิ ถือไม้เท้าค�ำ้ ยนั ตวั เข้ามาใน ห้องอยา่ งเชื่องช้า เขาโค้งค�ำนบั ถวายความเคารพอยา่ ง เตม็ พิธีการทนั ทีที่อยเู่ บือ้ งหน้าองค์จกั รพรรดิ เขาสวมเสอื ้ 133

Tales of Mazela คลมุ สีขาวหมน่ ยาวลากพืน้ มือข้างขวาถือคฑาไม้เท้า สว่ น ในมืออีกข้างหอบหนงั สอื เก่าๆ ที่ขาดไปเกือบครึ่งเลม่ “โหรเฒา่ ผ้แู มน่ ย�ำ อะไรดลใจทา่ นให้มาเยือนท่ีน่ีได้ ข้า นนั้ เกือบจะลมื ไปแล้ววา่ ปราสาทแหง่ นีย้ งั คงมีโหรแก่ที่ชื่อ ลนิ นอฟอยู่ หรือวา่ ทา่ นจะมาบอกข้าวา่ ดาวสามดวงนนั้ จะกลนื กินข้าอีก” องค์จกั รพรรดเิ หน็บโหรเฒา่ อยา่ งไมไ่ ว้ หน้า “ข้าพระองค์ขอยอมรับ ตงั้ แตพ่ ระองค์ต้องยาพิษ ข้า พระองค์ไมไ่ ด้เข้าเฝ้ าเลย แตข่ ้าพระองค์ยงั คงจงรักภกั ดี ตอ่ พระองค์อยเู่ สมอ ทงั้ นีเ้พราะข้าพระองค์ออกเดนิ ทางไป พบเหลา่ สหายเก่าเพ่ือหาวิธีเยียวยา และรักษาพระองค์ให้ หายจากพิษยาพระเจ้าข้า” โหรเฒา่ กลา่ วจบพลางเคลือ่ น สายตาที่จบั จ้องอยปู่ ลายเตียงมาสบตาองค์จกั รพรรดิ องค์จกั รพรรดจิ ดจ�ำแววตาหว่ งใยท่ีโหรเฒา่ จบั จ้อง พระองค์ได้เป็นอยา่ งดีมนั ไมเ่ คยเปล่ยี นแปร แตส่ �ำหรับ พระองค์มนั กลบั เป็นแววตาท่ีนา่ สะอิดสะเอียน ก่อนหน้า 134

Tales of Mazela นีโ้ หรเฒา่ มกั คอยเตือนเกี่ยวกบั ค�ำนายให้พระองค์ยกเลกิ แผนการรวมแผน่ ดนิ ของทงั้ สองจกั รวรรดิ นนั่ เป็นเหตใุ ห้ พระองค์ทรงกริว้ และไมพ่ อพระทยั เป็นอยา่ งมาก หากโหร เฒา่ ไมใ่ ชค่ นโปรดขององค์จกั รพรรดอิ งค์ก่อน และเป็นที่ เคารพย�ำเกรงของผ้คู นในจกั รวรรดิ ป่ านนีพ้ ระองค์คงเฉด หวั โหรเฒา่ ให้พ้นปราสาทไปนานแล้ว “ทา่ นจะบอกวา่ ที่ทา่ นกลบั มา เพราะได้ยาที่สามารถ รักษาข้าได้แล้วอยา่ งนนั้ รึ” จกั รพรรดถิ ามด้วยน�ำ้ เสยี งที่ไม่ เป็นมิตรเชน่ เคย “ตวั ยานนั้ ยงั ไมพ่ บพระเจ้าข้า ข้าพระองค์เพียงแตพ่ บวิธี ในการหาตวั ยาเทา่ นนั้ ” โหรเฒา่ ตอบ “อยา่ งนนั้ รึ แล้วมนั เป็นวธิ ีไหนละ ลองวา่ มาซ”ิ องค์ จกั รพรรดถิ ามด้วยทา่ ทีท่ีไมเ่ ชื่อโหรเฒา่ เทา่ ใดนกั หลายครัง้ ท่ีหมอหลวงน�ำยาที่มนั่ ใจวา่ จะรักษาได้มาให้ พระองค์เสวย แตจ่ นแล้วจนรอดมนั กลบั หาเหน็ ผลไม่ ครัง้ นีถ้ งึ จะเป็นโหรเฒา่ ผ้แู มน่ ท�ำนาย แถมยงั ไมใ่ ชห่ มอหลวง 135

Tales of Mazela จะให้ปักใจเชื่อได้อยา่ งไร “ข้าพระองค์ค้นพบหนงั สือเลม่ หนงึ่ มนั อาจชว่ ยให้ พระองค์หายเป็นปรกตไิ ด้พระเจ้าข้า” โหรแก่รายงาน พลางน้อมศีรษะและยื่นหนงั สอื ที่ขาดไปครึ่งเลม่ ถวายแด่ องค์จกั รพรรดิ องค์จกั รพรรดพิ ยกั หน้าเป็นเชิงให้สญั ญาณ กบั นางสนมนางหนง่ึ นางเดนิ มารับหนงั สอื จากมือชายชรา และน�ำไปถวายแดอ่ งค์จกั รพรรดิ องค์จกั รพรรดพิ ลกิ มองหนงั สือเลม่ นนั้ อยา่ งประหลาด ใจ มนั เป็นเพียงหนงั สอื เก่าๆ แถมมีแคส่ ว่ นครึ่งหลงั ของ หนงั สอื เทา่ นนั้ ยิ่งได้อา่ นบรรทดั แรกก็อดท่ีจะแย้มพระ สรวลเป็นเชิงเย้ยโหรเฒา่ มิได้ โหรลนิ นอฟได้แตน่ ้อมศีรษะ ลง น่ิงงนั ไมก่ ล้าเอย่ สง่ิ ใด “เอลฟ์ อยา่ งนนั้ รึ นี่ทา่ นเชื่อ เรื่องพวกเอลฟ์ ด้วยหรือนี่” องค์จกั รพรรดถิ ามพลางหวั เราะ ร่วนไมห่ ยดุ “ข้าพระองค์ไมเ่ คยพบเหน็ เอลฟ์ มาก่อน แตข่ ้าพระองค์ ขอยืนยนั วา่ เอลฟ์ นนั้ มีอยจู่ ริง และถ้ามนั เป็นไปตามที่ 136

Tales of Mazela หนงั สอื บอกไว้ ยาของพวกเอลฟ์ จะเยียวยาพระองค์ให้ กลบั เป็นปรกตไิ ด้พระเจ้าข้า” โหรเฒา่ ละล�ำ่ ละลกั ทลู “ทา่ นมน่ั ใจขนาดนนั้ เชียวรึ” องค์จกั รพรรดถิ ามย�ำ้ “ข้าพระองค์มน่ั ใจพระเจ้าข้า” พลางทลู เสริม “แตก่ าร ท่ีจะหาเอลฟ์ เจอนนั้ ข้าพระองค์คิดวา่ เราต้องหาสว่ นของ หนงั สือท่ีขาดหายไปให้เจอเสยี ก่อน” “จากสภาพท่ีเก่าจวนขาดเตม็ ทนของมนั ทา่ นจะหา อีกครึ่งเลม่ ได้ท่ีไหน ป่ านนีค้ งเป็นขีเ้ถ้าไปหมดแล้ว” องค์ จกั รพรรดเิ ย้ยหยนั “ท้ายหนงั สอื เลม่ นี ้มีช่ือผ้เู ขียนจารึกเอาไว้ เขาคือนกั ปราชญ์ชาวเมืองอาซาบริ านของจกั รวรรดมิ าเทลารุส มนั ถกู เขียนขนึ ้ เมื่อหลายสบิ ปี ก่อน ข้าพระองค์ไปพบคร่ึง สว่ นหลงั ของหนงั สือเลม่ นีท้ ่ีหมบู่ ้านหนง่ึ ใกล้เมืองอาซาบิ ราน คาดการณ์วา่ สว่ นท่ีเหลอื นา่ จะยงั อยแู่ ถวนนั้ ” “นีท้ า่ นคงอยากให้ข้าเช่ือเรื่องเอลฟ์ นีจ้ ริงๆใชไ่ หม” องค์จกั รพรรดยิ �ำ้ แตห่ ามีเสยี งตอบใดๆ จากโหรเฒา่ ไม่ 137

Tales of Mazela “ทหาร” องค์จกั รพรรดติ ะโกนออกไปยงั นอกห้องบรรทม ทหารอศั วินรักษาพระองค์คนเดมิ วง่ิ กลบั เข้ามาพร้อม น้อมรับค�ำสงั่ “มีอะไรให้ข้าพระบาทรับใช้พระเจ้าข้า” “ไปตามทา่ นวาเรวีสมา” องค์จกั รพรรดสิ งั่ “พระเจ้าข้า” ทหารอศั วนิ รักษาพระองค์โค้งศีรษะลง ก่อนจะเดนิ ถอยออกไป โหรแก่ลนิ นอฟรู้จกั วาเรวีสดี เขาเป็นขนุ นางชนั้ สงู ที่ ปราชฌ์เปรื่อง แตม่ ีชว่ งจงั หวะการพดู ที่ดพู ิลกึ คล้ายเดก็ เพิ่งจะหดั พดู ในอดีต หลายครัง้ ที่วาเรวีสไมพ่ อใจลนิ นอฟท่ีชอบเข้า มาขดั ขวางโครงการของเขา ทงั้ องค์จกั รพรรดอิ งค์ก่อนก็ เหน็ ดีเหน็ งามกบั ลนิ นอฟอยรู่ ่�ำไป มีอยคู่ รัง้ หนงึ่ ที่วาเรวีส โกรธลนิ นอฟเป็นฟื นเป็นไฟ ครัง้ นนั้ สภาเหลา่ ขนุ นางเหน็ พ้องต้องกนั กบั เรื่องการสร้างเขื่อนกนั้ น�ำ้ ขนาดใหญ่ด้วย ระบบชลประทานสมยั ใหมท่ างตอนใต้มหานครซีดาลแหง่ นี ้แตอ่ งค์จกั รพรรดกิ ลบั มีพระบญั ชาให้ยกเลกิ เพียงเพราะ 138

Tales of Mazela ค�ำท�ำนายของโหรเฒา่ ลนิ นอฟเพียงคนเดียว จกั รพรรดหิ นั กลบั มาตรัสกบั โหรแก่ “ข้าจะแตง่ ตงั้ วาเร วีสไปเป็นผ้วู า่ การที่เมืองซาบี ซงึ่ เป็นเขตชายแดนของเรา ตดิ กบั เมืองอาซาบริ าน และข้าจะมอบหมายให้เขาเป็น คนจดั การเรื่องนี”้ “ทกุ อยา่ งให้เป็นไปตามความพอพระทยั ของพระองค์ พระเจ้าข้า ถ้าเชน่ นนั้ กระหมอ่ มขอทลู ลา” ลนิ นอฟ โค้ง ศีรษะถวายความเคารพเตม็ พิธีการอีกครัง้ แตย่ งั ไมท่ นั ได้ หนั หลงั กลบั องค์จกั รพรรดติ รัสเป็นเชิงเยาะวา่ “ผ้คู นคงจะ หวั เราะข้านา่ ดู หากรู้วา่ ข้างมงายเรื่องเอลฟ์ บ้าๆนี่” โหรชราชะงกั นิดหนง่ึ ก่อนเดนิ ออกไปเงียบๆ ระหวา่ งถงึ ทางเดนิ ในปราสาทท่ีมีทหารยืนเฝ้ าเวรอยไู่ มไ่ กลจากห้อง บรรทมขององค์จกั รพรรดมิ ากนกั วาเรวีสขนุ นางชนั้ สงู ซงึ่ มีอายอุ อ่ นกวา่ ลนิ นอฟอยไู่ มก่ ี่ปี ก็เดนิ สวนทางมา วาเรวีส สวมชดุ คลมุ สดี �ำเดนิ มาพร้อมกบั ถือคฑาโลหะที่มีหวั คฑา เป็นรูปหวั เสือแยกเขีย้ วดนู า่ ครั่นคร้าม 139

Tales of Mazela “อะ ไร หอบ ทา่ น มา ถงึ ห้อง บรร ทม ของ องค์ จกั รพรรดิ ได้” วาเรวีสเอย่ ทกั ด้วยสำ� เนียงที่คล้ายคนพดู ไม่ ชดั พร้อมกบั รอยยิม้ ท่ีดไู มเ่ ป็นมิตรเทา่ ใดนกั ลนิ นอฟไมโ่ ต้ตอบเขาได้แตเ่ ดนิ เลย่ี งไปยงั ทางเดนิ เพ่ือ ลงไปชนั้ ลา่ งของปราสาท “ทา่ น ลมื สหาย คน นี ้แล้ว รึ” วาเรวีสยงั ไมล่ ดละ ตะโกนไลล่ งั เขามา และมองด้วยสายตาเคียดแค้นชิงชงั “ใกล้ สนิ ้ อ�ำ นาจ ของ ทา่ นแล้ว จง อยา่ ลมื วา่ ทา่ น เคย ท�ำ อะ ไร ไว้” แตล่ นิ นอฟก็ยงั คงเดนิ ตอ่ ไปและหาใสใ่ จในถ้อยค�ำของ วาเรรีสไม่ ไมม่ ีใครรู้วา่ เหตใุ ดโหรเฒา่ ถงึ ได้จงรักภกั ดีและ เป็นหว่ งเป็นใยตอ่ องค์จกั รพรรดเิ พียงนี ้แม้องค์จกั รพรรดิ์ จะไมเ่ คยเหน็ ความดีของเขาเลย หลงั จากวาเรวีสได้รับต�ำแหนง่ เป็นผ้วู า่ การท่ีเมืองซาบี แล้ว เขาก็เริ่มแผนการแทรกซมึ สายลบั จ�ำนวนไมน่ ้อย 140

Tales of Mazela เข้าไปแฝงตวั ยงั เมืองอาซาบีรานไมว่ า่ จะเป็นพอ่ ค้าแมค่ ้า ไปจนถงึ แม้กระทงั่ ขอทานในเมืองทา่ แหง่ นี ้โดยมีเป้ า หมายคือการตามหาร่องรอยของหนงั สอื เอลฟ์ ท่ีขาดหาย ไปอีกคร่ึงเลม่ 141

Tales of Mazela ตอนท่ี 7 น�้ำตกสายรุ้ง สายลมอนุ่ ๆ ยามบา่ ยพดั ผา่ นทิวหญ้าแห้งสีเหลือง อร่ามพลวิ ้ ไปทว่ั ทงุ่ เป็นภาพท่ีงามจบั ตา ขณะดอกหญ้า หลดุ จากฝักม้วนตวั ปลวิ วอ่ นไปตามสายลม “ตามมาให้ทนั ซ”ิ ไรล์ฮาน แฝดคนสดุ ท้อง ซงึ่ บดั นี ้ อายยุ า่ งสบิ ส่ปี ี หนั หลงั ตะโกนกลบั ไปในทิศที่วิ่งมา เขายิม้ ร่าอยา่ งสนกุ ในมือถือดาบไม้ตวดั ฟันแหวกต้นหญ้าที่ขวาง หน้าอยา่ งแคลว่ คลอ่ ง ดเู หมือนจงใจวิ่งหนีบางอยา่ งเข้ามา ในทงุ่ กว้าง ซกั พกั เขาก็ต้องชะงกั และตะลงึ มองออกไปยงั ทงุ่ หญ้ากว้างเบือ้ งหน้าเหมือนต้องมนต์สะกด ‘อา ชา่ งงาม อะไรเชน่ นี’้ “อยา่ หนีนะ ไรล์ฮาน” อาน เดก็ หนมุ่ ร่างอ้วนถือดาบไม้ วง่ิ ไลต่ ามมาข้างหลงั “พว๊ั ะ! โอ้ย เจ็บนะ” เสียงดาบไม้กระทบแผน่ หลงั ของ 142

Tales of Mazela ไรล์ฮานและตามด้วยเสยี งร้องครวญของเขา “เจ้าแพ้แล้ว ไรล์ฮาน” อานพดู ขณะยืนหอบอยู่ “ดโู น้นซอิ าน” ไรล์ฮานชีใ้ ห้ดทู งุ่ กว้าง “ว้าว สวยจงั เลยอะ” อานอทุ านออกมาอยา่ งไมต่ งั้ ใจ ความงามแหง่ ทงุ่ หญ้ากว้างสะกดเขาไปด้วยอีกคน “วนั ข้างหน้า ข้าจะสร้างบ้านใต้ต้นลิมต๋นั ต้นนนั้ ” ไรล์ ฮานเพ้อถงึ ความฝันพลางชีไ้ ปท่ีต้นต้นไม้ใหญ่แผก่ ิ่งก้าน สาขาริมทงุ่ กว้าง “ถ้าอยา่ งนนั้ เม่ือข้าได้เป็นเจ้าเมืองแล้ว ข้าจะมาสร้าง วงั ไว้ข้างๆบ้านเจ้า” อานเดก็ อ้วนผ้ทู ่ีฝันอยากเป็นเจ้าครอง เมืองพดู เสริมขนึ ้ อยา่ งนกึ สนกุ “พว๊ั ะ! โอ้ย” ไรล์ฮานฟาดดาบเข้าไปที่หลงั ของอาน แล้ว ว่งิ หนีตอ่ “เลน่ ทีเผลออีกแล้วนะ” อานบน่ ครางแล้วเผน่ กระโจน ตามไรล์ฮานไป เดก็ ทงั้ สองวิ่งผา่ นทงุ่ หญ้าไปทางเทือกเขาสงู ที่ทอด 143

Tales of Mazela ตระหงา่ นสดุ ลกู หลู กู ตา มนั เป็นเทือกเขาที่แบง่ เขตระหวา่ ง สองจกั รวรรดิ ซงึ่ ทอดยาวมาจากเมืองอาซาบริ าน “ไรล์ฮาน น่ีเจ้าจะวิ่งไปไหน” เดก็ อ้วนท่ีวง่ิ ตามตะโกน ถาม “ข้าจะไปน�ำ้ ตกสายรุ้ง” ไรล์ฮานตะโกนตอบโดยไมไ่ ด้ หนั กลบั และยงั คงวง่ิ ไปข้างหน้า “แมข่ ้าไมใ่ ห้ไปที่นน่ั ” อานที่ว่งิ ตามมาหยดุ กกึ และ ตะโกนบอกไรล์ฮาน “ที่นนั่ มีวานเดอร์ล่าอยนู่ ะ” “เจ้ากลวั รึ” ไรล์ฮานหยดุ วง่ิ และหนั มาตะโกนถาม อานหยดุ คดิ ครู่หนง่ึ ก่อนวิง่ ไลไ่ รล์ฮานตอ่ “ข้าไมก่ ลวั หรอก” ไรล์ฮานเหน็ ดงั นนั้ จงึ วิง่ หนีอาน และเข้าใกล้เทือกเขา เข้าไปทกุ ทีกระทง่ั แวว่ เสียงน�ำ้ ตกกระทบพืน้ ผิวดงั ซา่ ๆ อยู่ ไมไ่ กล เสยี งน�ำ้ ตกตกกระทบผิวน�ำ้ และโกรกหินดงั สนนั่ ไปทว่ั 144

Tales of Mazela บริเวณกลบเสยี งร้องหาคขู่ องนกที่เกาะอยบู่ นก่ิงไม้เขียว ขจีเสยี สนิ ้ ดนิ ที่ชมุ่ ไปด้วยน�ำ้ ท�ำให้พืน้ ที่บริเวณนีอ้ ดุ ม สมบรู ณ์ไปด้วยไม้นานาพรรณ “ไรล์ฮานเจ้าอยไู่ หน” อานท่ีเพิ่งวง่ิ มาถงึ ตะโกนก้องเรียก เพื่อน เขาเดนิ มาที่ริมธารอยา่ งระมดั ระวงั และชะโงกมองหา ไรล์ฮานใกล้กบั น�ำ้ ตก ก่อนยอ่ ตวั ลงนงั่ ทนั ใดนนั้ ไรล์ฮานก็ว่งิ มาผลกั เขาจากด้านหลงั จน กระเดน็ ตกลงไปในน�ำ้ ลำ� ธาร ร่างของอานกระทบกบั ผิวน�ำ้ ตมู ใหญ่จนน�ำ้ แตกกระจายไปทว่ั “เจ้าอ้วนเจ้าหลงกลข้าแล้ว” ไรล์ฮานหวั เราะด้วยความ ชอบใจ “ข้าวา่ ยน�ำ้ ไมเ่ ป็น อบุ !” อานที่ก�ำลงั สำ� ลกั น�ำ้ ตะโกนร้อง อยา่ งเสยี ขวญั ไรล์ฮานยืนยิม้ มองเพ่ือนอยา่ งสนกุ ก่อน ที่จะกระโดดลงไปชว่ ยดนั ก้นของอานขนึ ้ มาเกยตืน้ ข้างๆ น�ำ้ ตก 145

Tales of Mazela “แฮก่ ๆ..” อานนอนคว่�ำหน้ากบั ตลง่ิ หอบหายใจอยา่ ง หมดแรง “ข้าไมม่ ีวนั ทิง้ เจ้าหรอก” ไรล์ฮานพดู ขนึ ้ ขณะท่ีลอยตวั อยใู่ นน�ำ้ “ข้ารู้วา่ เจ้าไมท่ ิง้ ข้า แตถ่ ้าเจ้ามาชว่ ยข้าไมท่ นั ละ” อาน พดู อยา่ งน้อยใจ “โตขนาดนีแ้ ล้วยงั วา่ ยน�ำ้ ไมเ่ ป็นอีก น่ีนะรึท่ีบอกวา่ จะ เป็นเจ้าเมือง” ไรล์ฮานกระเซ้าแหย่ อานพลกิ ตวั นอนหงายและลกุ ขนึ ้ นง่ั “ข้ามีความฝันของ ข้า ถ้าข้าเป็นเจ้าเมืองข้าจะสงั่ เฆ่ียนเจ้าสามร้อยที เจ้าชาว บ้าน” “อะฮ้า ไมม่ ีใครจบั ข้าได้หรอก” ไรล์ฮานพดู พร้อมกลบั ตี กรรเชียงแหวกวา่ ยไปมาในน�ำ้ อานคอ่ ยๆขยบั ตวั มาที่น�ำ้ ตกเอาขาหยอ่ นลงไปในน�ำ้ ที่ เยน็ จบั ใจ “อีกหนอ่ ยเจ้าจะเป็นอะไร เจ้าเคยคดิ ไหม” อานถามขนึ ้ 146

Tales of Mazela “ถ้าเจ้าเป็นเจ้าเมือง ข้าก็จะเป็นแมท่ พั ที่ย่ิงใหญ่” ไรล์ ฮานตอบ “ข้าไมไ่ ด้ถามเลน่ ๆนะ” อานท�ำเสยี งดุ “ข้าอยากจะเป็นอศั วนิ ที่ไมเ่ คยแพ้ใคร เหมือนอารามสุ ” ไรล์ฮานตอบด้วยน�ำ้ เสียงที่จริงจงั ก่อนมองมาที่อานและ อมยิม้ “ข้าจะปกป้ องทา่ นเจ้าเมืองที่วา่ ยน�ำ้ ไมเ่ ป็น” ไรล์ ฮานหวั เราะร่า “เป็นเจ้าเมืองไมต่ ้องวา่ ยน�ำ้ หรอก ข้าจะสง่ั ให้ทหาร สร้างเรือยกั ษ์ที่ไมม่ ีวนั จม ดงั นนั้ เหน็ ไมจ่ �ำเป็นต้องวา่ ยน�ำ้ เป็น” อานตอบอยา่ งมนั่ ใจ “ไม่ วนั นีข้ ้าจะสอนเจ้าให้วา่ ยน�ำ้ ให้เป็น ดนู ะ” ไรล์ฮา นพดู พร้อมกบั ด�ำมดุ ลงไปในน�ำ้ อานยืนขนึ ้ มองดเู พื่อนที่ด�ำดง่ิ หายลงไปใต้น�ำ้ เขายืน มองอยนู่ าน แตไ่ มเ่ หน็ ไรล์ฮานโผลข่ นึ ้ มาสกั ที พลนั นกึ เป็น หว่ งเพ่ือนที่ด�ำลงไปนานจนผิดสงั เกต “ไรล์ฮานเจ้าอยไู่ หน ขนึ ้ มาเถอะ อยา่ แกล้งข้านะ” อาน 147

Tales of Mazela ตะโกนพร้อมกบั ชะโงกมองไปทว่ั ผืนน�ำ้ ใจก็อยากกระโจน ลงไปแตต่ ดิ ท่ีวา่ ยน�ำ้ ไมเ่ ป็น ไมน่ านไรล์ฮานก็โผลพ่ รวดขนึ ้ มาข้างหน้าอานที่ก้มๆ เงยๆ และดงึ อานลงไปในน�ำ้ อีกครัง้ “ตมู ” อานพยายาม ตะเกียกตะกายวา่ ยผลบุ ๆโผลๆ่ แขนขาป่ ายปัดไปมา “ชว่ ยด้วยๆ” “นอนหงาย กลางแขนกลางขาออก อยา่ ดนิ ้ ” ไรล์ฮานท่ี ลอยตวั อยใู่ นน�ำ้ ข้างๆอานตะโกนบอกเพื่อนให้ท�ำตาม อานได้ยินดงั นนั้ ก็พยายามท�ำตามแตก่ ็ยงั ตะกายอยเู่ ลก็ น้อย ไมน่ านนกั อานก็ลอยขนึ ้ มาบนผิวน�ำ้ ด้วยสีหน้าต่ืนๆ ใน ทา่ นอนหงายน่ิงๆ นนั้ โดยท่ีไมต่ ้องออกแรงตะกายน�ำ้ “เหน็ ไหมข้าบอกแล้ว” ไรล์ฮานพดู ขนึ ้ “ข้าไมจ่ ม ฮา่ ๆ ข้าไมจ่ ม” อานตะโกนดีใจขณะลอย ต๊บุ ป่ องอยใู่ นน�ำ้ “แปลกจงั ท�ำไมตวั ข้าถงึ ลอยน�ำ้ ได้” “อารามสุ บอกวา่ คนตวั อ้วนจะลอยน�ำ้ ได้งา่ ยกวา่ คนร่าง 148

Tales of Mazela ผอม” ไรล์ฮานตอบขณะนอนหงายลอยน�ำ้ อยขู่ ้างๆ “ถ้า เจ้าจะวา่ ยไปข้างหน้า ก็แคต่ ีขาและเอามือผลกั น�ำ้ เบาๆ” อานลองท�ำตามท่ีไรล์ฮานบอก สกั พกั ตวั เขาก็ลอยวนไป มาในน�ำ้ อยา่ งสนกุ “หนีไปเจ้าเดก็ น้อย หนีไป” มีเสยี งหญิงกระซบิ อยา่ ง แผว่ เบาขนึ ้ มาในหขู องไรล์ฮาน ไรล์ฮานหยดุ วา่ ยทนั ทีและหนั มองรอบกายอยา่ งแปลก ใจ “อาน เจ้าได้ยินเสยี งอะไรไหม” ไรล์ฮานถามเพื่อนที่ ก�ำลงั สนกุ กบั การวา่ ยน�ำ้ “ไมเ่ หน็ ได้ยินเลย” อานตอบอยา่ งไมส่ นใจและยงั คง นอนลอยไปมาเหนือน�ำ้ “เร็ว หนีไป” เสียงกระซบิ นนั้ ดงั ขนึ ้ อีกครัง้ คล้ายดงั มา จากในน�ำ้ ตก ไรล์ฮานหนั ไปดู ก็เหน็ ฝงู นกที่เกาะอยใู่ กล้ๆ กนั บนิ เตลดิ หนีไปเหมือนต่ืนกลวั ลมกระโชกแรงในทนั ใด ท�ำให้ต้นไม้ไหวตีกนั ไปมาเสียงเกรียวกราว 149

Tales of Mazela “อานข้ารู้สกึ แปลกๆ รีบขนึ ้ จากน�ำ้ เถอะ” ไรล์ฮานตะโกน บอก ไมท่ นั ขาดค�ำงยู กั ษ์ตวั เขียวเข้มก็โผลข่ นึ ้ มาจากน�ำ้ อยา่ ง รวดเร็วจนน�ำ้ กระเซน็ ไปทวั่ มนั แผแ่ มเ่ บีย้ ใหญ่ท�ำเสยี งขดู่ งั กงั วาน อานตกตะลงึ กบั เจ้าสตั ว์ประหลาดท่ีโผลข่ นึ ้ มาจาก น�ำ้ จนท�ำอะไรไมถ่ กู ได้แตน่ อนตวั เกร็งน่ิงอยใู่ นน�ำ้ ไรล์ฮาน เหน็ ดงั นนั้ ก็วา่ ยเข้าไปหา และคว้าตวั อานพยายามลากเข้า ฝ่ัง แตย่ งั ไมท่ นั ที่ทงั้ สองจะขนึ ้ ฝ่ัง เจ้างยู กั ษ์ใช้หางของมนั ฟาดจนเดก็ ทงั้ สองลอยขนึ ้ บนอากาศ และพงุ่ ตวดั พนั มดั ร่างของทงั้ สองเลือ้ ยลากเข้าไปหลงั มา่ นน�ำ้ ตกในทนั ทีขณะ เดก็ ทงั้ สองสลบไสลไมไ่ ด้สติ เจ้างยู กั ษ์ลากทงั้ สองเข้ามาในถ�ำ้ หลงั มา่ นน�ำ้ ตก ข้างลำ� ตวั ของมนั มีป่ มุ ยน่ ๆ ข้างละสองอนั ชว่ั ครู่ป่ มุ นนั้ ก็คอ่ ยๆยืด ออกมาเป็นแขนและขาก่อนที่มนั จะคลายการขดตวั เปล่ียน เป็นอ้มุ เดก็ ทงั้ สองแล้วเร่ิมวิง่ สองขาเหมือนกิง้ ก่าทะเล ทรายก็ไมป่ าน 150