เกมส์รัก วิวาห์ร้าย

อมาวดีมองไปยงั พนกั งานท่ีสง่ ยิม้ มาให้ รู้สกึ เกรงใจที่ปลอ่ ยให้อีกฝ่ าย รอนานแล้ว เธอจึงจําใจต้องยอมตกลงเลอื กชดุ ท่ีธนวรรธต้องการ จาก นนั้ ก็เป็นการเลอื กการ์ดแต่งงาน ของชําร่วย ทกุ อย่างธนวรรธเป็น คนเลอื กเองหมด จนหญิงสาวอดสงสยั ไมไ่ ด้ว่าเขาจะให้เธอมาทําอะไร มีเพียงอยา่ งเดยี วที่เขาทําแทนเธอไม่ได้คือการวดั ตวั เทา่ นนั้ เสร็จ จากธรุ ะ กลบั ถงึ บ้านก็ตวั ใครตวั มนั มีเพียงนางรุ่งฤดที ่ีคอยถามไถ่ ถึงความคืบหน้าอย่ตู ลอด หญิงสงู วยั ตื่นเต้นมากกวา่ คนที่กําลงั จะเป็น เจ้าสาวเสียด้วยซาํ ้ จนถงึ ตอนนี ้อมาวดีก็ยงั นกึ ภาพไมอ่ อกเลยวา่ ชีวิต หลงั แตง่ งานของตนเองกบั ธนวรรธจะเป็น อย่างไร แต่ท่ีแนๆ่ มนั คง ไมใ่ ช่ความโรแมนติกอนั แสนหวานเหมือนอยา่ งครู่ ักคนอื่นๆ แน่นอน ตงั้ แตว่ นั ที่ได้เจอหน้าธนวรรธในครัง้ นนั้ เขมจิราก็ยงั ไม่มีโอกาสได้พบ เขาอีกเลย อย่างที่รู้กนั วา่ เขาไมค่ อ่ ยชอบมาที่ตกึ ใหญ่สกั เท่าไร เขม จิรายงั จําวนิ าทีที่ธนวรรธเอือ้ มมือมาคว้าเธอตอนเจอกนั ครัง้ นนั้ ได้ นํา้ หนกั มือที่กดลงบนแขนเธอทําเอาหวั ใจหญิงสาวเต้นแรง โดยเฉพาะ เมื่อดวงตาคมกล้าคนู่ นั้ มองมายงั เธอด้วยความสงสยั ทําให้เธอตืน่ ตวั ไปทงั้ ร่างกาย เขมจิราแปลกใจในปฏิกิริยาของตนเองเชน่ กนั ไม่เคยมี ครัง้ ไหนรุนแรงเท่านีม้ าก่อน มนั มากเสียจนเธอคดิ ว่าตนเองกําลงั หลง เสน่ห์เขาแล้วแน่ๆ

สว่ น วศิ รุต ตอนที่เธอได้เขามานนั้ มนั เป็นเพียงการเอาชนะ เธอรู้สกึ ดที ่ี มีผ้ชู ายยอมทิง้ สงิ่ สําคญั ในชีวิตก่อนหน้านนั้ เพ่ือแลกกบั การ ได้เธอไป เธอภมู ิใจและรู้สกึ วา่ ตนเองเป็นที่ต้องการ จนกระทง่ั เมื่อเธอคิดวา่ ตนเองได้เจอใครบางคน คนที่เธอจะเป็นฝ่ ายยอมสยบอย่แู ทบเท้าเขา บ้าง คนที่จะปราบเธอได้อย่หู มดั มนั คงจะรู้สกึ แปลกดไี ปอีกแบบ เธอ คิดวา่ ตนเองหาผ้ชู ายคนนนั้ เจอแล้ว แตป่ ัญหาใหญ่ก็คอื เขากําลงั จะแตง่ งานในอกี ไม่นาน ซงึ่ เจ้าสาวก็ไม่ใช่ใครอื่นท่ีไหน เป็นหญิงสาวที่ เธออตุ สา่ ห์แยง่ คนรักของอีกฝ่ ายมาได้สาํ เร็จ แต่ไม่คดิ เลยวา่ นน่ั จะเป็น การเปิดโอกาสให้อมาวดีได้แตง่ งานกบั เขา ผ้ชู ายคนใหม่ท่ีเธอหมายตา แต่ เมื่อรู้ว่าการแตง่ งานในครัง้ นีไ้ มไ่ ด้เกิดจากความรักของทงั้ สองฝ่ าย เขมจิราก็ยงั รู้สกึ มีความหวงั เธอมนั่ ใจในตวั เองเสมอมา แม้แต่ชายหนมุ่ ท่ีดเู ป็นคนน่ิงๆ และใจเยน็ อย่างวศิ รุต เธอยงั แยง่ มาได้สําเร็จ แล้ว นบั ประสาอะไรกบั หนมุ่ เจ้าช้อู ย่างธนวรรธเลา่ Pre-wedding วนิศาตกใจมากท่ีรู้ว่าอมาวดกี ําลงั จะแต่งงานในเร็วๆ นี ้โดยท่ีตนยงั ไม่ เคยรู้ด้วยซาํ ้ วา่ เพ่ือนมีคนรักแล้ว หญิงสาวกระซบิ ถามอมาวดีระหวา่ งท่ี อยใู่ นที่ทํางานด้วยกนั

‚แกจะแตง่ กบั ใคร ไปแอบคบกนั ตงั้ แตเ่ ม่ือไร แล้วทําไมฉนั ไม่ เคยรู้เร่ืองเลย‛ วนิศาได้โอกาสก็ถามเป็นชดุ อมาวดอี ํา้ องึ ้ ไมร่ ู้จะบอกดีหรือไม่บอกดวี า่ ผ้ชู ายคนนนั้ เป็นใคร ‚เขาเป็นหลานชายของคณุ ยา่ ‛ ‚คนไหน? คนท่ีเพ่ิงกลบั มาจากตา่ งประเทศใช่ไหม‛ ถ้าเป็นอยา่ งนนั้ ก็ดสี ิ อมาวดคี งจะไม่รู้สกึ หนกั ใจอยา่ งเชน่ ทกุ วนั นี ้ ‚ไม่ใช่หรอก‛ ‚ถ้าอย่างนนั้ ก็เหลืออีกคน นี่! อยา่ บอกนะวา่ เป็นคนที่ใจร้ายกบั แกนนั่ นะ่ ‛ วนิศา ถามเสยี งดงั อย่างตกใจ ทําเอาเพื่อนร่วมงานหนั มามองกนั เป็น ตาเดยี ว ทวา่ เจ้าตวั ไม่สน เพราะพวกเธอคยุ กนั ในชว่ งเวลาพกั เท่ียง ไมไ่ ด้เสียเวลาทํางาน แตอ่ มาวดพี ยกั หน้าช้าๆ ‚เฮ้ย...เป็นไปได้ยงั ไงกนั แกกบั เขาไปรักกนั ตอนไหน‛ ‚เราสองคนไม่ได้รักกนั หรอก‛

‚อ้าว! แต่จะแตง่ งานกนั อย่แู ล้วเน่ียนะ‛ วนิศาออกอาการมนึ งง หนกั ‚มนั เป็นความต้องการของผ้ใู หญ่นะ่ วี คณุ ย่าเป็นผ้มู ีพระคณุ ของฉนั เขาอยากให้ฉนั แตง่ ฉนั ขดั ไมไ่ ด้‛ หญิงสาวเอ่ยเสยี งเบา ไม่ อยากให้ใครได้ยิน ‚แตน่ ่ีมนั ศตวรรษที่ย่ีสิบเอด็ แล้วนะ ยงั มีการคลมุ ถงุ ชนกนั อยู่ อีกเหรอ‛ คนถกู ถามไมไ่ ด้โต้ตอบ ไม่มีอะไรจะแก้ตา่ ง เพราะมนั เป็นจริง อย่างที่อีกฝ่ ายวา่ นนั่ แหละ เพอ่ื นสาวย่ืนมือมาจบั แขนเธอ ‚แล้วแกโอเคหรือเปล่า‛ อมา วดไี มแ่ นใ่ จ เธอยงั ไมร่ ู้เลยวา่ จะวางตวั กบั ธนวรรธอย่างไร ดีในวนั ท่ีเธอตกอย่ใู นสถานะ ภรรยาของเขา มนั จะกระอกั กระอ่วนไหม เขาจะปฏิบตั ิตอ่ เธอดีกวา่ เดมิ ขนึ ้ หรือเปล่า หญิงสาวไม่มีทางคาดเดาได้ เลย เธอ คิดวา่ ชีวติ หลงั แตง่ งานของเขากบั เธอนา่ จะยงั ดําเนินไปตามปกติ ตา่ งฝ่ ายตา่ งแยกย้ายกนั ทํางาน วนั หยดุ เขาก็คงจะออกไปเที่ยวข้าง นอกเหมือนเคย สว่ นเธอก็อยบู่ ้าน ดแู ลคณุ ย่าไปตามประสา ทกุ อย่าง

ยงั คงเดิม ตา่ งกนั ตรงที่วา่ เธอแคย่ ้ายไปนอนห้องเดยี วกบั เขา...เท่า นนั้ เอง ‚อ้อม...ยยั อ้อม คดิ อะไรอยู่ ฉนั ถามว่าแกโอเคหรือเปล่า‛ ‚อ๋อ‛ หญิงสาวไม่รู้วา่ ตนเองเผลอใจลอยไปตงั้ แตเ่ มื่อไร เม่ือรู้ตวั ก็รีบสง่ ยิม้ ฝื ดๆ ไปให้ ‚ไม่มีอะไรหรอก ฉนั โอเค‛ เธอตอบเพื่อให้เพ่ือนสบายใจ มากกวา่ ที่จะรู้สกึ อย่างนนั้ จริงๆ ‚แล้วแกจะแจกการ์ดเชิญคนในออฟฟิศหรือเปลา่ ‛ ‚ใกล้งานเม่ือไรก็คงแจก‛ ‚แล้ว...‛ วนิศามองไปยงั ห้องทํางานด้านหลงั เพ่ือนสาว รู้กนั วา่ หมายถึง เจ้านายหนมุ่ ของทงั้ คู่ อมาวดตี ดั สินใจแล้ว ‚อะไรจะเกิดมนั ก็ต้องเกิด เราไมค่ วรให้ความหวงั กบั ใคร ถ้าเราให้ในสิง่ ท่ีเขาต้องการไมไ่ ด้‛ ถ้า ใครบางคนคดิ อยา่ งนีไ้ ด้ตงั้ แตต่ อนแรกก็คงดี เธอคงไม่ต้องมานง่ั เสียใจและเสยี เวลา สดุ ท้ายก็ต้องแตง่ งานกบั คนท่ีตนเองไมไ่ ด้รัก ส่งิ หลงั ท่ีตามมาเป็นผลกระทบจากการกระทําของเขา อมาวดคี ิดแล้วก็ เริ่มกลวั ไมร่ ู้ว่าการแต่งงานกบั ธนวรรธจะทําให้ชีวิตเธอเป็นอยา่ งไรบ้าง ขออย่างเดียว...อยา่ ให้มนั เลวร้ายกวา่ สงิ่ ที่วศิ รุตทําไว้ก็พอ

นางรุ่งฤดเี รียกอมาวดใี ห้เข้าไปพบในวนั หนงึ่ นางยิม้ กว้างเมื่อเหน็ หญิง สาวเดนิ มาหา ‚เร่ืองงานแตง่ คบื หน้าไปถึงไหนแล้วหนอู ้อม‛ อมาวดีชะงกั ไปเพราะตอบไม่ถกู อยา่ งที่รู้วา่ ธนวรรธเป็นคนจดั การทกุ อย่าง และเธอไมค่ อ่ ยได้คยุ เรื่องนนั้ กบั เขาเทา่ ไรนกั ‚คง จะไมม่ ีปัญหาอะไรมงั้ คะคณุ ยา่ ตอนนีก้ ็เหลือแคไ่ ปรับชดุ ลองชดุ แจกการ์ด เพราะเร่ืองอ่ืนพี่ธนั ว์จดั การเองหมดเลยคะ่ ‛ เธอยิม้ แห้งๆ รู้สกึ วา่ ตนเองไม่ค่อยมีสว่ นร่วมอะไรกบั งานเลย นอกจากแค่เตรียมตวั เป็ นเจ้ าสาว ‚ยา่ คยุ กบั ตาธนั ว์แล้ว อยากให้มีรูปถ่ายพรีเวดดงิ ้ ด้วย‛ ‚ถ่าย พรีเวดดงิ ้ เหรอคะ‛ หญิงสาวเบิกตากว้าง ‚แต่อ้อมวา่ พ่ีธนั ว์คงไม่ เอาด้วยหรอกคะ่ ในเมื่อเราไมไ่ ด้...‛ รักกนั จริงๆ เสียหนอ่ ย เธอเติมตอ่ ในใจ ‚ผิดแล้วจ้ะหนอู ้อม เพราะตาธนั ว์ตกลง‛ ‚อะไรนะคะ!‛ หญิงสาวอยากให้ตนเองฟังผดิ ไป หรือไม่ก็ฝันไปมากกวา่ ‚พธี่ นั ว์ตกลงเหรอคะ‛

‚จ้ะ ตาธนั ว์ไมก่ ล้าปฏิเสธย่าหรอก จดั งานใหญ่โตแตไ่ มม่ ีรูปของบา่ ว สาวไปประดบั ในงาน ยา่ คดิ วา่ มนั ดแู ปลกๆ นะ‛ เธอสงสยั วา่ หญิงสงู วยั คงหาทางบงั คบั เขาให้ทําอีกเหมือนเคย หวงั วา่ เขาคงจะไมท่ ําอารมณ์เสยี ใสเ่ ธอเหมือนคราวก่อนอกี นะ ‚ถ่ายก็ได้ค่ะ‛ หญิงสาวรับปากด้วยอาการคอตก แตแ่ ล้วก็ต้องได้เงยคอ ขนึ ้ อีกครัง้ เมื่อได้ยินประโยคถดั มาของหญิงสงู วยั ‚ยา่ จะให้หนอู ้อมย้ายไปอยกู่ บั ตาธนั ว์ท่ีคอนโดด้วย‛ ‚คณุ ยา่ วา่ อะไรนะคะ!‛ เธอตกใจย่ิงกวา่ เมื่อตอนที่ได้รู้ว่าจะต้อง ถ่ายรูปพรีเวดดงิ ้ หลายเท่านกั ‚ฟัง ไมผ่ ิดหรอกหนอู ้อม ตาธนั ว์นะ่ เค้าซอื ้ ห้องในคอนโดเอาไว้นานแล้ว เผ่ือวา่ วนั หนง่ึ มีครอบครัวแล้วจะย้ายไปอย่ทู ่ีนนั่ ยา่ เห็นวา่ ตอนนีก้ ็ได้ เวลาท่ีจะต้องใช้งานมนั สกั ที‛ ‚แล้วคณุ ยา่ ละ่ คะ อ้อมอยากอย่กู บั คณุ ยา่ ‛ หญิงสาวโผเข้าซบไหลข่ อง นาง หญิง สงู วยั ลบู ไล้ผมยาวประบา่ ของอมาวดี ‚ยา่ อยขู่ องยา่ ได้ไมเ่ ป็นไร หรอก เอาไว้วนั หยดุ หนอู ้อมคอ่ ยมาหาย่า มานอนท่ีนี่ก็แล้วกนั สว่ นวนั ธรรมดา ยา่ จะให้แมน่ ้อยย้ายมาอย่ทู ่ีนี่เป็นเพ่ือนด้วย‛ นางหมายถึง

น้อย สาวรับใช้ที่มีหน้าท่ีทําความสะอาดตกึ เลก็ ในชว่ งกลางวนั เป็น ประจํา ‚แตอ่ ้อมยงั อยากอยกู่ บั คณุ ยา่ มากกวา่ นี่คะ‛ หญิงสาวทําเสียงเลก็ เสียง น้อย ‚อยา่ ดอื ้ สจิ ๊ะ หนโู ตแล้ว แตง่ งานแล้วก็ต้องย้ายออกไปอย่ตู ามลาํ พงั ถ้า ยงั อยทู่ ี่เดิมมนั จะไปตา่ งอะไรกบั ที่ผา่ นมาล่ะ‛ เธอ นิ่งเงียบไป ไม่ตอบอะไรเลย เพราะยงั ทําใจไมไ่ ด้กบั การต้องย้ายไป อย่ทู ่ีอ่ืน อย่างน้อยการอย่กู บั ที่นี่ก็อาจทําให้ชายหน่มุ เกรงใจคณุ ยา่ ไม่ กล้ารังแกเธอ มากนกั แตก่ ารอยทู่ ี่นน่ั อํานาจทกุ อยา่ งเป็นของถือเป็น สิทธิ์ขาดของเขาแตเ่ พียงผ้เู ดยี ว แล้วเธอจะทําอย่างไรดลี ะ่ ยกเลกิ การ แต่งงานยงั ทนั ไหม ‚เอาเป็นวา่ ตกลงตามนีน้ ะหนอู ้อม ไมต่ ้องกงั วลใจไป ถ้ามีอะไรที่ควร บอกย่าก็ต้องบอกนะ อย่าเกรงใจ‛ เป็นคาํ พดู ท่ีเตม็ เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา ทวา่ กลบั ไม่ได้ทําให้หญิง สาวไมร่ ู้สกึ ดขี นึ ้ เลย แตอ่ ย่างไรเสยี เธอควรตอบกลบั ตามมารยาท ‚ขอบคณุ คะ่ คณุ ยา่ อ้อมจะจําไว้‛ หญิงสาวกราบบนไหลข่ องนาง ในขณะที่สีหน้ายงั คงไร้รอยยิม้ แหง่ ความยินดี

สถานที่ในการถ่ายรูปพรีเวดดงิ ้ ครัง้ นีเ้ป็นฟาร์มม้าและรีสอร์ ตแหง่ หนง่ึ ธนวรรธขบั รถไปยงั สตดู โิ อที่ดแู ลเร่ืองการถ่ายรูป จากนนั้ พวกเขาก็ออกเดินทางไปยงั จดุ หมายพร้อมกนั ใช้เวลาเดินทาง ประมาณสองชวั่ โมงครึ่ง อมา วดแี ละธนวรรธแยกย้ายกนั ไปแตง่ ตวั โดยใช้สถานที่ของรี สอร์ตในการอํานวยความ สะดวก อมาวดีเปลีย่ นมาอยใู่ นชดุ เดรสยาวสี ชมพอู ่อนระบายชายเป็นชนั้ ๆ เกล้าผมถกั เป็นเปียขนึ ้ พร้อมแซมด้วย ดอกไม้เลก็ ๆ สว่ นชายหน่มุ มาในชดุ สทู สคี รีมและกางเกงสีเดยี วกนั ท่งุ หญ้ากว้างและมีภเู ขาโอบล้อมถกู ใช้เป็นโลเกชน่ั หลกั ในการ ถ่าย โดยมีม้าสีขาวจากฟาร์มแหง่ นีม้ าร่วมเข้าฉากเป็นสกั ขีพยานกบั ว่า ท่ีคบู่ า่ ว สาวด้วย อมาวดีจะต้องนงั่ อยบู่ นหลงั ม้า โดยมีธนวรรธทําท่าจงู ม้า หญิงสาวมีปัญหากบั การยิม้ เพราะการแตง่ งานในครัง้ นีไ้ ม่ได้เกิด จากความรักของคบู่ า่ วสาว รอยยิม้ ของเธอจงึ ไม่ได้มาจากใจ บางครัง้ ก็ ยิม้ เจ่ือนๆ จนช่างภาพต้องคอยเตอื นให้ยิม้ หวานๆ อยตู่ ลอด สว่ น ธนวรรธดเู หมือนวา่ เขาจะไมม่ ีปัญหาในการสร้างภาพวา่ ทงั้ ครู่ ักกนั แต่ อยา่ งใด จากนนั้ ชายหนมุ่ จะต้องขนึ ้ ไปนง่ั บนหลงั ม้า โดยมีหญิงสาวอยู่ ด้านหน้า เธอถือช่อดอกไม้อย่ใู นมือ ขณะที่เขาโอบกอดเธอไว้จาก ด้านหลงั

‚ยิม้ ให้มนั ดีๆ หน่อยได้ไหม‛ เขากระซิบข้างหเู ธอ ‚อ้อมกลวั ตกม้านี่คะ‛ หญิงสาวแก้ตวั ตอนนีเ้ธอพะวงอยกู่ บั แขนของเขาที่กําลงั ตวดั รอบเอวของเธอมากกวา่ ‚ฟังไมข่ นึ ้ ฉนั เหน็ ม้าก็ยืนของมนั น่ิงๆ ถ้านงั่ ดๆี แล้วจะตกได้ ยงั ไง ฉนั วา่ เธอไมเ่ ตม็ ใจที่ต้องมากบั ฉนั และถ่ายรูปด้วยกนั มากกวา่ ‛ แล้วเขาเตม็ ใจหรืออยา่ งไรกนั อมาวดอี ยากถามกลบั ทวา่ ชา่ งภาพร้องบอกให้ทงั้ คหู่ นั หน้าเข้าหากล้องเสียก่อน น่ี เป็นครัง้ แรกเลยในชีวติ ที่หญิงสาวได้อยใู่ กล้ชิดกบั เขาเชน่ นี ้ แถมยงั อย่ใู นสถานะวา่ ที่บา่ วสาว ต้องแสร้งทําท่าวา่ รักกนั เสยี เต็ม ประดา พอเธอวางทา่ เก้ๆ กงั ๆ เขาจะมองมาด้วยสายตาดๆุ ทําให้เธอ ยิ่งเกร็งเข้าไปใหญ่ ‚เจ้าบา่ วก้มหน้าลงอีกนิดครับ สว่ นเจ้าสาวก็เงยหน้าขนึ ้ หน่อย ทําทา่ เหมือนจะจบู กนั อะครับ‛ ทีมงานตะโกนบอกคนทงั้ คู่ ชายหนมุ่ ก้มหน้าลงมาแทบจะทนั ที แตห่ ญิงสาวยงั คงเคอะเขิน ประหม่า ไมก่ ล้าเงยหน้าขนึ ้ ‚น่ี...อยา่ เลน่ ตวั นกั ได้ไหม รีบทําให้มนั เสร็จๆ ไปเสยี ที ยงั เหลอื อีกตงั้ หลายรูปนะ เด๋ียวจะคาํ่ ซะก่อน เกรงใจคนอื่นๆ เขาบ้าง‛ เขาพดู เสียงเบากบั เธออีกครัง้

ชา่ ง ภาพและทีมงานทกุ คนกําลงั มองมาท่ีหญิงสาวเป็น ตาเดียว อมาวดยี ิม้ แหยๆ ก่อนฝื นใจบงั คบั ตวั เองให้เงยหน้าขนึ ้ ตาม คําสงั่ ของเขา ตอนนนั้ เองทีเ่ ธอสงั เกตเหน็ รอยยิม้ พงึ พอใจปรากฎขนึ ้ บน ใบหน้าเขา แตก่ ็แค่เสยี ้ ววนิ าทีเทา่ นนั้ หญิง สาวผา่ นการแอคตงิ ้ ถ่ายรูปแตล่ ะทา่ ไปอยา่ งทลุ กั ทเุ ล ทกุ ครัง้ ท่ีทีมงานบอกให้คบู่ า่ วสาวใกล้ชิดกนั เธอจะชะงกั ไปชวั่ ครู่ ก่อนถกู สายตาของธนวรรธบงั คบั ให้ต้องยอมจํานนทกุ ทีไป กวา่ จะถ่ายรูปเสร็จ สรรพก็ตกเย็นพอดี และมนั ยงั ไมจ่ บเพียงเท่านี ้เพราะยงั ต้องเดินทาง กลบั ไปถ่ายรูปในสตดู โิ ออีกครัง้ หนงึ่ ด้วย วนั แตง่ งานใกล้มาถึงอย่ทู กุ ขณะ นางรุ่งฤดสี ง่ั ให้ธนวรรธพาอ มาวดีไปดหู ้องชดุ ท่ีเขาซอื ้ ไว้ ซง่ึ ตอ่ ไปจะกลายเป็นเรือนหอของคนทงั้ สอง คอนโดมิเนียม สงู กวา่ หกสิบชนั้ ตงั้ อย่รู ิมแม่นํา้ เจ้าพระยา ห้อง ของธนวรรธอย่เู กือบชนั้ บนสดุ ของตกึ สงู และกินพืน้ ที่กวา่ สองร้อย ตาราง เมตร ชนั้ ลา่ งนอกจากห้องโถงกว้างแล้ว ยงั แบง่ เป็นห้องรับแขก และห้องครัว สว่ นชนั้ บนเป็นห้องนอนและห้องทํางาน ‚มาดหู ้องสิ!”

เสียง ของเขาดงั มาจากข้างบน หญิงสาวตามขนึ ้ ไป ก่อนกวาดตามอง ห้องกว้างท่ีตกแต่งด้วยสีนํา้ ตาลสลบั ขาว เตยี งคงิ ไซส์ตงั้ อยรู่ ิมด้านหนงึ่ ของผนงั ผ้าม่านผืนหนาถกู เปิดออก มองเห็นแมน่ ํา้ สายยาวและตกึ ราม บ้านชอ่ งตลอดแนวทงั้ สองฝั่ง ความสวยงามของทิวทศั น์ด้านลา่ งสร้าง ความตืน่ เต้นและเพลินตาให้กบั อมาวดีอยู่ ครู่หนงึ่ แตเ่ มื่อนกึ ถงึ การใช้ ชีวติ กบั ธนวรรธทนี่ ่ีต่อจากนี ้เธอก็แทบจะหมดความยินดปี รีดาลงดอื ้ ๆ เม่ือสํารวจจนพอใจแล้ว ชายหน่มุ ก็เดินนําเธอออกมาจากห้อง ก่อนมงุ่ หน้ากลบั ลงไปข้างลา่ ง ตอนนนั้ เองท่หี ญิงสาวเร่ิมเอะใจ ‚พ่ธี นั ว์ แล้วห้องนอนของอ้อมละ่ คะ‛ ‚ห้องนอนของเธอ?” อมาวดพี ยกั หน้า เขาเลิกควิ ้ สงู ‚ใครบอกเธอวา่ เราจะแยกห้องนอนกนั ‛ ‚อ้าว...‛ หญิงสาวเริ่มงงเช่นกนั เธอพยายามนกึ วา่ มีตอนไหนที่ ตนเองเข้าใจผิดไป ‚อ้อมคดิ วา่ เราแตง่ งานกนั แคใ่ นนามไม่ใชเ่ หรอคะ เราแตง่ งานกนั เพื่อให้คณุ ย่าสบายใจเทา่ นนั้ แล้วทําไม...‛ ท่ีเหลือเธอพดู ตอ่ ไม่ออก เพราะเหน็ ใบหขู องธนวรรธแปรเปลยี่ นเป็นสี เข้ม มนั เชน่ อยา่ งนนั้ เสมอยามท่ีเขาเริ่มมีอารมณ์

‚ไม่ มีการแตง่ งานเพียงแคใ่ นนาม ไม่มีการนอนแยกห้อง ถ้า เธอคดิ วา่ ฉนั ทําทกุ อยา่ งลงไปทงั้ หมดเพียงเพื่อจะเลน่ ละครตบตา ผ้ใู หญ่ละ่ ก็ เสียใจด้วยท่ีต้องบอกวา่ เธอคิดผิด คนอย่างฉนั ถ้าตดั สนิ ใจ ทําอะไรแล้วไม่มีทางที่จะทําเลน่ ๆ และส่งิ ท่ีควรจะได้กลบั มามนั ต้อง ค้มุ คา่ กบั อิสรภาพท่ีเสียไปด้วย เธอเข้าใจความหมายของฉนั ใช่ไหม‛ มือหนาจบั หวั ไหลห่ ญิงสาว เขย่าเบาๆ เรียกสติของคนที่ได้แต่ ยืนอ้าปากค้าง ‚กลบั กนั ได้แล้ว‛ เม่ือ เห็นหญิงสาวยงั คงมนึ งงและตกตะลงึ อย่อู ย่างนนั้ ชาย หนมุ่ จงึ จบั มือของอีกฝ่ ายแล้วลากเธอให้เดนิ ตามมา ร่างเลก็ แทบจะ ปลิวไปตามแรงของคนตวั สงู นา่ แปลกที่เธอก็ไม่ได้ขดั ขืน เพราะ เรี่ยวแรงทงั้ หมดมนั หายไปกบั สิ่งที่เพ่ิงได้ยินเมื่อครู่นีแ้ ล้ว ในสปั ดาห์สดุ ท้ายของการครองตวั โสด อมาวดเี ริ่มวติ กหนกั คาํ พดู ของธนวรรธในวนั นนั้ ยงั คงวนเวียนอยใู่ นสมองของเธอ หญิงสาว ไม่อาจสลดั มนั ออกไปจากหวั ได้เลย เพราะมนั เป็นชะตากรรมที่เธอ กําลงั จะได้เผชิญในเร็วๆ นีแ้ ล้ว

ก่อน หน้านีเ้พียงไมก่ ่ีวนั หญิงสาวนําการ์ดแต่งงานของตนเอง ไปแจกบรรดาเพื่อนร่วมงานท่ีออฟฟิศ ไตรภพย่นควิ ้ จนแทบชนกนั เม่ือ จๆู่ ก็เหน็ เธอย่ืนซองให้ ‚คอื วา่ ...อ้อมกําลงั จะแต่งงานคะ่ ‛ เธอบอกก่อนที่เขาจะเปิดมนั ออกมา มือที่รับซองไปค้างเตง่ิ กลางอากาศ สายตาเขาจ้องเธอสลบั กบั ซองกระดาษเนือ้ หอมสีชมพอู ่อน ‚คณุ อ้อม เออ่ ...‛ ‚อ้อมต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไมไ่ ด้แจ้งลว่ งหน้า มนั กะทนั หนั ไป หนอ่ ย แตร่ ับรองวา่ ไมม่ ีผลกระทบกบั งานแน่นอนคะ่ ‛ เธอ กลา่ วถงึ เร่ืองงานดกั หน้าเอาไว้ก่อน ชายหน่มุ จงึ ทําได้เพียงแคพ่ ยกั หน้า ใบหน้าเขาดซู ีดเซยี วลง หญิงสาวเห็นใจเขา แตก่ ็อดนกึ ขนั นิดๆ ไม่ได้เมื่อเหน็ ท่าทางงวยงงของเขา หวงั วา่ เธอคงจะไม่ทําให้เขาผิดหวงั อะไรมากมายหรอกนะ เพราะความสมั พนั ธ์ระหวา่ งเขาและเธอยงั ไม่ ทนั ได้เริ่มต้นเลยด้วยซาํ ้ ‚งนั้ อ้อมขอตวั นะคะ‛ หญิงสาวกลบั ออกไปจากห้องทํางานของเขา โดยไม่รอให้ชายหนมุ่ ถาม ตงั้ คําถามอะไรอีก

พรุ่งนีแ้ ล้วสนิ ะท่ีอมาวดีต้องเข้าพิธีแต่งงานกบั ธนวรรธ ผ้ซู ง่ึ แทบไม่ได้ คยุ อะไรกบั เธอเลยนบั ตงั้ แตท่ ่ีไปดคู อนโดด้วยกนั วนั นนั้ แม้ วา่ วนั นีจ้ ะไมใ่ ชว่ นั หยดุ ทวา่ อมาวดีก็จําต้องหยดุ งานเพอ่ื จะเตรียม ตวั เป็นเจ้าสาวในวนั รุ่งขนึ ้ ในขณะที่ธนวรรธยงั คงเข้าออฟฟิศตามปกติ ราวกบั ว่าพรุ่งนีก้ ็เป็นแคว่ นั ธรรมดาๆ สาํ หรับเขาเทา่ นนั้ นาง รุ่งฤดีเกณฑ์คนงานทกุ คนในบ้านมาช่วยกนั จดั เตรียมสถานที่ให้ พร้อมสําหรับงาน นางเลอื กเอาตกึ ใหญ่เป็นสถานที่จดั งานเพราะ สามารถรับรองแขกได้เยอะกวา่ วิโรจน์และสดุ าช่วยตรวจดคู วาม เรียบร้อย ตกเย็นนางรุ่งฤดโี ทรศพั ท์ไปเตอื นชายหน่มุ อีกรอบวา่ ให้กลบั บ้านเร็วๆ เพื่อจะคยุ และนดั แนะกนั อีกครัง้ วา่ ต้องทําอะไรบ้าง แต่ ก่อนจะเจอหน้าธนวรรธ วิศรุตเป็นฝ่ ายกลบั มาถึงก่อน เม่ือเจอหญิง สาวเจอท่ีตกึ ใหญ่ เขาก็หาโอกาสขอคยุ กบั เธอ หญิงสาวไม่อาจเดาได้ เลยวา่ อีกฝ่ ายต้องการพดู เร่ืองอะไร ‚พ่ีอยากแสดงความยินดีกบั อ้อม‛ วิศรุตบอกจดุ ประสงค์ของตนเอง เม่ือทงั้ คเู่ ลี่ยงออกมาคยุ กนั ตามลาํ พงั ในท่ีร่มบริเวณสนามหญ้า ห่างจากตวั บ้านเลก็ น้อย ‚ขอให้น้องอ้อมมีความสขุ กบั ชีวติ คนู่ ะ‛

ใน เม่ือเขาอตุ ส่าห์มีแก่ใจอวยพรเธอ หญิงสาวก็ไมร่ ังเกียจท่ีจะรับไว้ แม้วา่ ในใจจะปวดหนว่ งที่เห็นวา่ เขาไมร่ ู้สกึ อะไรเลยกบั การแตง่ งานของ เธอกบั น้องชายของเขาในครัง้ นี ้ ‚คะ่ อ้อมขอบคณุ พ่ีวศิ มากนะคะ‛ เธอยกมือไหว้ อย่างน้อยก็ยงั เห็นเขา เป็ นพ่ีชายคนหนง่ึ วศิ รุตทําท่าราวกบั อยากพดู อะไรบางอย่าง อมาวดเี ห็นทา่ ทีอกึ อกั ของ เขาจงึ ตดั สนิ ใจถาม ‚พ่ีวศิ มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ‛ ‚พไี่ มแ่ น่ใจวา่ จะถามดีไหม‛ ‚ไม่เป็นไรหรอกคะ่ ถามมาได้เลย มาถึงขนั้ นีแ้ ล้ว พี่วศิ ไม่ต้องเกรงใจ อ้อมแล้วละ่ คะ่ ‛ คนที่เรียนจบดอกเตอร์มาหน้าเจ่ือนเลก็ น้อย เม่ือประมวลได้วา่ ความหมายแฝงของประโยคนนั้ คืออะไร แม้ว่าหญิงสาวจะพดู แบบยิม้ ๆ ก็ตามที ‚พี่แคอ่ ยากรู้ว่า อ้อมเต็มใจท่ีจะแตง่ งานกบั ธนั ว์ใช่ไหม หรือวา่ จําใจ เพราะถกู บงั คบั ‛

‚พว่ี ิศถามเร่ืองนนั้ ทําไมเหรอคะ‛ บอกตรงๆ วา่ เธอแปลกใจท่ีเขายงั ใส่ ใจความรู้สกึ ของเธออยู่ ‚เพราะ ทกุ อยา่ งเป็นผลที่เกิดจากการกระทําของพ่ี บางทีพ่ีก็อดคิด ไม่ได้วา่ อ้อมทําลงไปเพราะต้องการประชดพีห่ รือเปล่า ซง่ึ ถ้าเป็นอย่าง นนั้ พ่ีคงจะรู้สกึ ผิดมาก‛ ความในใจถกู ระบายออกมาผ่านนํา้ เสยี งเศร้า สลด ‚อยา่ คดิ มากเลยคะ่ พีว่ ศิ เร่ืองนนั้ มนั ผา่ นไปแล้ว อ้อมไม่ได้เอามนั มา เป็นสว่ นช่วยตดั สนิ ใจเร่ืองแตง่ งานหรอกค่ะ อ้อมแคท่ ําเพือ่ คณุ ย่า‛ สีหน้าวศิ รุตดโู ลง่ ใจขนึ ้ ทนั ตา แตค่ รู่เดยี วก็กลบั ดเู หมือนผิดหวงั เลก็ ๆ อมาวดีไมแ่ น่ใจวา่ เธอตาฝาดหรือเปล่า ‚แล้วธนั ว์ละ่ เขาดีกบั อ้อมหรือเปล่า เพราะตงั้ แตเ่ ลก็ จนโตพ่ีก็เหน็ วา่ เขา รังแกมาอ้อมตลอด‛ หญิงสาวจําใจพยกั หน้า ไม่อยากให้เขาเหน็ วา่ เธอกําลงั กงั วลเร่ืองนนั้ อยเู่ หมือนกนั เดยี๋ วเขาจะรู้สกึ ไม่ดเี ปลา่ ๆ ‚ค่ะ อ้อมกบั พ่ีธนั ว์ไม่ได้มีปัญหาอะไร‛ ‚ดแี ล้วละ่ พี่จะได้สบายใจ‛ ชายหนมุ่ ยิม้ กว้าง ทงั้ คมู่ องหน้ากนั สบตา กนั แวบหนง่ึ ก่อนที่อมาวดีจะถอนสายตาออก

‚ชว่ งนีพ้ ีร่ ู้สกึ วา่ อ้อมดสู ดใสขนึ ้ นะ‛ อยา่ งไรมนั ก็ไม่มีทางสดใสไปกว่าตอนที่เธอเฝ้ ารอเขาด้วยความหวงั หรอก ตอนนนั้ ใบหน้าของเธอแทบจะบานเช้าบานเย็น ไม่เหมือน ในตอนนี ้ ‚อ้อม ไม่ได้ดสู ดใสขนึ ้ หรอกคะ่ อาจเป็นเพราะวา่ ช่วงนีค้ ณุ ยา่ สงั่ ให้อ้อม ดแู ลตวั เองเยอะๆ คะ่ ก็เลยดสู ขุ ภาพดี‛ เฉพาะสขุ ภาพกายเท่านนั้ หา ได้เป็นสขุ ภาพใจไม่ ‚วา่ แตพ่ ี่วศิ เถอะค่ะ มีแผนจะแตง่ งานกบั คณุ เขม็ เม่ือไรคะ‛ เธอถาม กลบั บ้าง คงไมผ่ ิดใช่ไหมที่จะถามในฐานะพ่ีน้อง ‚เราสองคนยงั ไมไ่ ด้คยุ เรื่องนนั้ กนั เลย พเี่ พ่ิงได้งานทํา อะไรๆ ก็ยงั ไม่ เข้าที่‛ อมาวดไี ด้แตย่ ิม้ รับ ตอนนนั้ เอง เขาก็เอือ้ มมาคว้ามือหญิงสาวไปกมุ ไว้ พร้อมตบหลงั มือเบาๆ ‚แต่พ่ีดีใจนะที่เหน็ วา่ อ้อมมีความสขุ ‛ เธอ มองมือของตนเองท่ีเขากมุ อยู่ ความรู้สกึ อบอนุ่ แบบนนั้ มนั ไมไ่ ด้เกิดขนึ ้ มานานเทา่ ไรแล้วนะ อมาวดีเกือบปลอ่ ยให้ตนเองนกึ ถึง เร่ืองในอดตี ถ้าหากไม่ตระหนกั ได้เสยี ก่อนวา่ ตนเองกําลงั จะแตง่ งาน แล้ว

เธอรีบดงึ สตกิ ลบั มาอยกู่ บั ปัจจบุ นั ยิม้ ให้เขาด้วยไมตรี ‚อ้อมก็ยินดคี ะ่ ที่รู้วา่ พ่วี ิศยงั เป็นหว่ ง‛ พดู จบเธอก็รู้สกึ แปลกๆ ‚ในฐานะ น้องสาว‛ หญิงสาวขยายความเพ่ิมเตมิ เขายิม้ บางๆ ‚ยงั ไงพ่ีก็ยงั เอน็ ดนู ้องสาวคนนีเ้หมือนเดิมนะ‛ มือ ของเขาเคล่อื นมาวางบนศรี ษะเธอ หญิงสาวพยกั หน้ารับรู้ ‚พ่ไี ม่รบกวนอ้อมแล้วละ่ คงต้องขอตวั ก่อน‛ ‚ค่ะ‛ เธอ ไม่มีเหตผุ ลอะไรจะรัง้ เขาไว้แล้ว ทงั้ คบู่ า่ ยหน้ากลบั ไปยงั ตวั บ้าน ทวา่ ทนั ใดนนั้ ร่างของใครบางคนก็ปรากฎตวั ขนึ ้ พร้อมกบั มองมาท่ีพวก เขาด้วยสายตาเยน็ ชา ‚ฉนั แคม่ าแสดงความยินดกี บั อ้อม‛ ชายหนมุ่ ผ้เู ป็นพ่ีเอ่ยขนึ ้ ก่อน ‚แล้ว ก็ยินดีกบั นายด้วยนะ‛ สีหน้าของธนวรรธดพู ร้อมท่ีจะกระโดดเข้าใสค่ นถาม ทวา่ สิ่งที่อมาวดี คดิ ก็ไม่เกิดขนึ ้ เขาเพียงแคพ่ ยกั เพยิดวา่ รับรู้เทา่ นนั้ เมื่อวิศรุตเดินกลบั ไปแล้ว คราวนีก้ ็เหลือแคเ่ ธอกบั ธนวรรธ หญิงสาว หลบสายตาของอีกฝ่ ายและหมนุ ตวั จะกลบั เข้าไปข้างในบ้าน

‚เดีย๋ ว!” มือแกร่งคว้าต้นแขนเธอเอาไว้ ‚ทําอะไรอยา่ ให้มนั ประเจิด ประเจ้อมากนกั นะ อยา่ ลืมสิวา่ เธอกําลงั จะแต่งงานแล้ว ซง่ึ เจ้าบ่าวของ เธอก็คอื ฉนั ไม่ใช่มนั ‛ ‚อ้อมทําอะไรผิดคะ‛ หญิงสาวไม่เข้าใจสิ่งท่ีเขาพดู เธอแคย่ ืนคยุ กบั วิศรุตเฉยๆ ก็เทา่ นนั้ ‚อย่านกึ วา่ ฉนั ไม่เห็น‛ นกึ อย่คู รู่หนงึ่ วา่ ตนเองทาํ อะไรผิด และแล้วหญิงสาวก็เริ่มเข้าใจ เขาคง บงั เอิญเหน็ เข้าตอนที่วศิ รุตจบั มือเธอนน่ั เอง ‚มนั ไม่มอี ะไรมากกวา่ นนั้ หรอกคะ่ เราแคค่ ยุ กนั ตามประสาพ่ีน้อง‛ ‚พีน่ ้องที่เกือบจะท้องชนกนั ใชไ่ หม‛ ‚พธี่ นั ว์!‛ ริมฝี ปากบางสน่ั ระริกกบั คําปรามาสของเขา ‚อ้อมกําลงั จะ แต่งงานกบั พ่ีธนั ว์นะคะ ทําไมถงึ พดู แบบนี‛้ ‚ฉนั พดู ผิดตรงไหน ถ้าไอ้วศิ มนั ไม่ไปคว้าเอาผ้หู ญิงคนอ่ืนมาแทนเธอซะ ก่อน ตอนนีก้ ็คงเป็นเธอกบั มนั ที่กําลงั จะแต่งงานกนั ไม่ใช่ฉนั ‛ ความ ก้าวร้าวของชายหนมุ่ ยงั คงเหมือนเดิม แม้ว่าสถานะของเขาจะ เล่อื นขนั้ เป็นวา่ ที่สามีของเธอแล้วก็ตาม หญิงสาวข่มอารมณ์ไว้และ พยายามพดู ด้วยเหตผุ ล

‚อ้อม เข้าใจดนี ะคะวา่ พี่ธนั ว์ไม่ได้อยากแตง่ งานกบั อ้อม อ้อมรู้ว่าพี่ธนั ว์ ไมไ่ ด้เตม็ ใจแม้แต่นิดเดยี ว แตเ่ ร่ืองนีพ้ ธ่ี นั ว์จะโมโหและมาลงท่ีอ้อมก็ไม่ ถกู นะคะ เพราะอ้อมเองก็ไมไ่ ด้เตม็ ใจแต่งงานกบั พี่ธนั ว์เหมือนกนั เรา แคต่ ้องทําเพอื่ คณุ ย่า โปรดรู้ไว้ด้วยวา่ อ้อมเองก็ฝื นใจไมต่ า่ งกบั พี่ธนั ว์ นกั หรอกคะ่ ‛ ‚ถ้าเปล่ียนจากฉนั เป็นไอ้วิศได้ เธอก็คงจะมีความสขุ มากใช่ไหม‛ ด้วย ความอดทนท่ีเร่ิมจะหมด ในเม่ือพดู สง่ิ ใดไปก็ไมเ่ ช่ือ ถ้าอย่างนนั้ เธอจะตอบเขาเพยี งคาํ เดียวเพอ่ื ให้มนั จบๆ ไป หวงั วา่ เขาคงจะพอใจ กบั คาํ ตอบนีแ้ ละเลิกถามเธอเสียที ‚ค่ะ‛ เธอสะบดั ตนเองจนหลดุ จากมือเขา ‚พธี่ นั ว์พอใจแล้วใช่ไหมคะ‛ ใบ หน้าและใบหขู องชายหน่มุ เป็นสีแดงเข้มจดั อมาวดรี ู้สกึ เหมือนกบั ตนเองกําลงั ยืนมองภเู ขาไฟท่ีกําลงั ใกล้จะปะทเุ ตม็ ที หญิงสาวจงึ ตดั สินใจรีบถอยหา่ งออกมา ก่อนที่เธอจะถกู อารมณ์อนั เกรีย้ วกราดของ เขาแผดเผาเอาได้ อมาวดีกลบั เข้าไปในตกึ และไมไ่ ด้สนใจถงึ การตามมาของธนวรรธอีก เขาเข้าไปดสู ถานที่และคยุ กบั นางรุ่งฤดี โดยไมไ่ ด้หนั มามองเธอเชน่ กนั

แวบ แรกท่ีเห็นเขาโกรธ หญิงสาวคดิ วา่ อาจจะเขาโมโหจนล้มเลิกงาน แตง่ ในวนั พรุ่งนีเ้สยี ทวา่ สงิ่ นนั้ ก็ไมเ่ กิดขนึ ้ เธออยากรู้เสียจริงวา่ เขายอม แต่งงานกบั เธอด้วยเหตผุ ลใดกนั แน่

วิวาห์ร้ าย ช่วงหวั คํา่ วนั เดียวกนั อมาวดแี ละนางรุ่งฤดอี ย่ทู านข้าวท่ีตกึ ใหญ่ เพราะหลายคนคงอยากคยุ กนั ตอ่ ถงึ เร่ืองงานในวนั พรุ่งนีว้ ่าต้องเตรียม ตวั อย่างไรบ้าง ‚แล้วพี่ธนั ว์ละ่ คะคณุ ย่า‛ เธอถามหญิงสงู วยั ขณะท่ีประคองอีกฝ่ ายเดิน ไปยงั ห้องทานข้าว ‚ไปแล้วจ้ะ คยุ เสร็จก็รีบออกไปเลย เหน็ วา่ คนื นีจ้ ะไปนอนทค่ี อนโด แล้ว พรุ่งนีเ้ช้าคอ่ ยมาทําพิธี‛ เทา่ ที่ฟังจากผ้เู ป็นย่า ดเู หมือนวา่ ชายหน่มุ คงไม่ได้อารมณ์เสยี มาก กวา่ เดิมสกั เท่าไรหรอกกระมงั ‚แล้วตาธนั ว์คยุ อะไรกบั หนบู ้าง‛ ‚ไมม่ ีอะไรมากหรอกคะ่ เราก็คยุ กนั เร่ืองงานในวนั พรุ่งนีน้ ะ่ คะ่ ‛

ไม่ อยากบอกวา่ เพ่งิ มีปากเสียงกนั เมื่อตอนเยน็ ยงั ไมท่ นั ได้แตง่ เขากบั เธอก็สอ่ แวววา่ จะมีปัญหากนั เสียแล้ว ถ้าเป็นสามีภรรยากนั แล้วจะเป็น อยา่ งไรนะ ทกุ คนอย่กู นั พร้อมหน้าพร้อมตาที่โต๊ะ หญิงสาวได้เจอวศิ รุตอีกครัง้ พร้อมกบั เขมจิราคนรักของเขา ตอนนีห้ ญิงสาวทําใจได้มากกวา่ เดมิ เยอะแล้ว หรือจะเรียกวา่ ปลงแล้วก็อาจจะเหมาะสมกวา่ เธอจงึ สง่ ยิม้ ให้อีกฝ่ ายก่อนอย่างไมต่ ดิ ใจอะไร ฝ่ ายนนั้ ก็ยิม้ ตอบ แตไ่ มไ่ ด้เอ่ยทกั หรือถามไถ่ ‚ตาธนั ว์ไมอ่ ย่อู ีกแล้วเหรอครับคณุ แม่‛ วิโรจน์ถามนางรุ่งฤดี ‚ลกู ชายคนเลก็ ของแกก็เหมือนเดิมนน่ั แหละตาโรจน์‛ ชายวยั กลางคนสา่ ยศรี ษะอยา่ งเหน่ือยใจ ‚นา่ เสยี ดายจงั นะคะ คดิ วา่ จะได้อย่ทู านข้าวกนั พร้อมหน้า พร้อมตากนั ‛ เสียง ท่ีพดู ขนึ ้ มาทําให้ทกุ คนพร้อมใจมองไปยงั ต้นเสยี งเป็น ตาเดยี ว ก่อนจะหนั กลบั มามองหน้ากนั หรือไมก่ ็เลกิ ควิ ้ ด้วยความแปลก ใจ เพราะคนที่พดู คอื เขมจิรา ‚เอ่อ...เขม็ ก็แคอ่ ยากจะรู้จกั กบั ทกุ ๆ คนในบ้านนะ่ คะ่ เพราะ เข็มเป็นสมาชิกใหม่ เลยอยากฝากเนือ้ ฝากตวั กบั ทกุ คนไว้คะ่ ‛

เธอเพิ่งลงมาข้างลา่ งก่อนถึงมือ้ เย็นเพียงไม่นาน จงึ คลาดกบั ธนวรรธที่กลบั ไปแล้ว ‚ขาด แค่ตาธนั ว์คนเดยี วก็คงไมเ่ ป็นไรหรอกมงั้ ‛ นางรุ่งฤดีเอย่ ‚ถ้าอยวู่ า่ งๆ แล้วเบ่อื เธอจะไปนงั่ คยุ กบั ฉนั ที่ตกึ เลก็ ก็ได้นะ เพราะเด๋ยี ว หนอู ้อมเขาก็จะย้ายไปอยกู่ บั ตาธนั ว์ท่ีคอนโดแล้ว กลางวนั สว่ นใหญ่ฉนั คงอย่คู นเดียว ถ้าเธอไม่รังเกียจคนแก่ก็มาได้‛ ‚มะ...ไมร่ ังเกียจเลยคะ่ ‛ เขมจิราตอบ ทวา่ อมาวดเี ห็นแววตาผิดหวงั บางอย่างก่อนที่อีกฝ่ ายจะตอบ แตม่ นั ก็ ไม่ได้สาํ คญั ถงึ ขนาดที่เธอต้องเก็บไปคดิ สงสยั เพยี งไมก่ ่ีวินาทีต่อมา หญิงสาวจงึ ลืมไปหมดแล้ว ฝ่ าย นนั้ เร่ิมพดู คยุ กบั อมาวดี หวั ข้อก็หนีไม่พ้นเรื่องแตง่ งานกบั ธนวรรธ หญิงสาวคิดวา่ เขมจิราอาจจะอยากเก็บข้อมลู เอาไว้เผ่ือเป็น ไอเดยี ที่ใช้ในงาน แตง่ ของตนเองบ้าง ‚คณุ อ้อมน่ีโชคดีจงั เลยนะคะ‛ เขมจิราพดู กบั เธอหลงั จากที่ทานข้าวกนั เสร็จแล้ว ผ้ใู หญ่แยกไปคยุ กนั อีกที่หนง่ึ มีเพียงพวกเธอท่คี ยุ กนั ตามลาํ พงั ‚โชคดยี งั ไงเหรอคะ‛

‚ก็ โชคดีที่ได้แตง่ งานรวดเร็วอยา่ งกบั สายฟ้ าแลบยงั ไงละ่ คะ เจ้าบ่าวก็เพอร์เฟ็กต์ ชาตติ ระกลู ดี สว่ นคณุ อ้อมก็น่ารัก ใสๆ ดู เหมาะสมกนั ดีนะคะ‛ ถ้า หากวา่ นํา้ เสยี งของผ้พู ดู ไมไ่ ด้ฟังดสู ดใสแล้วละ่ ก็ อมาวดีคง จะรู้สกึ แปลกใจกบั คําพดู นนั้ แตส่ ีหน้าท่าทางของอีกฝ่ ายไม่ได้บง่ บอก วา่ คดิ อะไรอย่ใู นใจ หญิงสาวจงึ พยายามเข้าใจวา่ เป็นเพราะอีกฝ่ าย อาจกําลงั ตนื่ เต้นแทนเธอ ‚ขอบคณุ นะคะท่ีชมอ้อม แตอ่ ้อมไมไ่ ด้โชคดอี ย่างที่คณุ เขม็ ว่า หรอกคะ่ ‛ เธอไมไ่ ด้พดู ถ่อมตวั แตม่ นั คือความจริง ‚ทําไม ละ่ คะ เขม็ พดู อะไรผิดไปหรือเปลา่ ทําไมคณุ อ้อมดไู ม่ ค่อยดีใจท่ีจะได้แตง่ งานเลยละ่ คะ ถ้าเป็นเข็มนะ...เข็มคงจะกระโดดตวั ลอยไปแล้วละ่ คะ่ ‛ ‚อีก ไมน่ านคณุ เข็มก็คงจะได้รับข่าวดแี ล้วละ่ คะ่ ‛ เธอพดู เอาใจ อีกฝ่ ายบ้าง ‚เออ่ ...อ้อมขอตวั ไปคยุ กบั ผ้ใู หญ่ก่อนนะคะ เดี๋ยวคณุ ยา่ จะ ตาํ หนิเอาได้ว่าอ้อมไม่สนใจงาน‛ หญิงสาวหาทางเลย่ี งอีกฝ่ ายออกมาจนได้ ก่อนไปรวมกลมุ่ กบั นางรุ่งฤดแี ละคนอื่นๆ

ตามกําหนดพิธีการของงานที่วางไว้ ช่วงเช้าจะมีพิธีสงฆ์ พิธี หมนั้ และรดนํา้ สงั ข์ตามธรรมเนียมไทย ยกเว้นเพียงแคก่ ารแห่ขนั หมาก ที่นางรุ่งฤดเี หน็ ว่าไมจ่ ําเป็นต้องมี เน่ืองจากผ้ใู หญ่ฝ่ ายบ่าวสาวล้วนเป็น คนกนั เอง หญิงสาวต่นื มาเตรียมตวั ตงั้ แตย่ งั ไมท่ นั จะตหี ้าดี หลงั จากที่ อาบนํา้ เสร็จและกําลงั จะแตง่ ตวั นางรุ่งฤดกี ็เปิดประตเู ข้ามา ‚หนอู ้อม! ย่าติดตอ่ ตาธนั ว์ไมไ่ ด้เลย ไมร่ ู้ป่ านนีต้ ่นื หรือยงั ‛ ‚พีธ่ นั ว์กําลงั เดินทางมาหรือเปล่าคะ‛ เธอเสนอความเหน็ ‚ถ้าอีกคร่ึงชวั่ โมงยงั ติดตอ่ ไมไ่ ด้ ยา่ จะให้ตาวศิ ไปตามท่ี คอนโด‛ พดู จบนางก็รีบร้อนออกไปดคู วามเรียบร้อยที่ตกึ ใหญ่ตอ่ อมา วดีนงั่ นิ่งๆ ระหวา่ งท่ีชา่ งแตง่ หน้าและผ้ชู ่วยกําลงั ทําผมให้ เธอ ในใจครุ่นคดิ ถงึ คนเป็นเจ้าบา่ ว เร่ิมสงสยั เชน่ กนั วา่ ตอนนีเ้ขากําลงั ทําอะไรอย่กู นั แน่ ‚คณุ ธนั ว์...คณุ ธนั ว์คะ‛ มือบางของหญิงสาวคนหนงึ่ เขยา่ ไหลข่ องชายหน่มุ ท่ีนอนควํ่า หน้าอย่บู นเตยี ง ‚เออ...อยา่ มายงุ่ ได้ไหม‛ เสยี งงวั เงียของชายหน่มุ ครางตอบ

‚งนั้ ก็ตามใจคณุ นะคะ ถ้าต่ืนไปงานแตง่ ไมท่ นั ก็อย่ามาโทษอร แล้วกนั ‛ งานแตง่ ? คาํ นนั้ ลอยเข้าโสตประสาทของชายหนมุ่ แต่งงานหรือ? สติที่พอจะมีอยนู่ ้อยนิดของเขารีบประมวลผลทนั ที เพียงเสยี ้ ววินาที ต่อมา ชายหนมุ่ ก็ต้องร้องสบถเสียงดงั ‚ฉิบ!‛ ชายหน่มุ รีบพลิกตวั แล้วลกุ ขนึ ้ ทนั ที ‚น่ีมนั กี่โมงแล้ว‛ หญิงสาวท่ีเขาเพงิ่ จะรู้จกั เธอเพียงไม่ก่ีชวั่ โมงกอ่ นหน้านงั่ อย่บู น เตียงของเขาด้วยท่าทีไมร่ ู้ร้อน ‚ตีห้าคร่ึงแล้วคะ่ ‛ ‚แล้วทําไมไมป่ ลกุ ผมให้เร็วกวา่ นี!้ ‛ ชายหน่มุ ก้าวลงจากเตียง ในสภาพท่ีมีกางเกงซง่ึ สวมใสต่ งั้ แตเ่ ม่ือวานติดกายอยู่ ก่อนพงุ่ ตวั ไป คว้าผ้าขนหนใู นต้เู สอื ้ ผ้า ‚อรก็เพ่ิงตน่ื เหมือนกนั ‛ ผ้หู ญิงที่เขารู้จกั เธอเพียงแคช่ ื่อเลน่ เอ่ย ตอบ ‚แล้วน่ีเรา...‛ เขาก้มมองสภาพตวั เอง ก่อนเคล่ือนสายตาไปยงั หญิงสาวที่สวมใสเ่ สอื ้ ผ้าครบชดุ

‚เปล่า หรอกคะ่ เมื่อคืนเราเจอกนั ในผบั คณุ เมา อรเลยอาสา ขบั รถและพาคณุ ขนึ ้ มาสง่ ที่นี่ แตพ่ อมาถงึ คณุ ก็หลบั เป็นตายเลย ก็เลย ยงั ไม่ทนั ได้ทําอะไรๆ‛ เธอพดู เป็นนยั ด้วยทา่ ทีติดตลก ธนวรรธรู้สกึ โลง่ อกอย่างบอกไมถ่ กู ‚แล้วคณุ รู้ได้ยงั ไงวา่ ผมจะแตง่ งาน วนั นี‛้ ‚ก็คณุ เป็นคนเอาแตพ่ ลา่ มถึงมนั ให้อรฟังเอง จําไมไ่ ด้เหรอคะ อรหวงั ดี ไม่อยากให้เจ้าสาวคณุ แตง่ ตวั รอเก้อก็เลยช่วยปลกุ คณุ ‛ ‚ขอบคณุ ‛ เขากลา่ วห้วนๆ เพราะไมม่ ีเวลาเหลอื เฟือมากนกั จากนนั้ ก็รีบอาบนํา้ แตง่ ตวั ภายในเวลาไมถ่ ึงยี่สบิ นาที โดยมีหญิงสาว ยืนรออยดู่ ้านนอก ‚เอ้อ...เอาไว้วนั หลงั ผมจะนดั คณุ มาเลยี ้ งข้าวขอบคณุ ก็แล้วกนั นะ‛ ‚ภรรยาคณุ จะไมว่ า่ เอาเหรอคะ‛ ‚เขาไมว่ า่ หรอก‛ ชายหน่มุ มน่ั ใจวา่ มนั เป็นอย่างนนั้ เพราะอมาวดเี ป็น คนยํา้ นกั ยํา้ หนาเองวา่ พวกเขาไมไ่ ด้รักกนั ‚งนั้ ก็แล้วแตค่ ณุ คะ่ ‛ หญิงสาวติดรถเขาออกไปด้วย ระหวา่ งทางเธอขอมือถือของเขาเพื่อเอา ไปบนั ทกึ เบอร์โทรศพั ท์ให้

‚อ้าว...น่ีคณุ ปิดเคร่ืองเหรอคะ ป่ านนีเ้จ้าสาวไม่โทร.ตามแยแ่ ล้วเหรอ‛ ‚เวร!‛ เขาสบถอีกครัง้ ก่อนรีบคว้าโทรศพั ท์มาตดิ ตอ่ ถงึ นางรุ่งฤดี รอไม่ นาน เสยี งของผ้เู ป็นย่าก็ผา่ เข้ากลางหขู องเขา ‚ตาธนั ว์! นี่แกอยไู่ หน ทําอะไรอยู่ รู้ไหมวา่ วนั นีว้ นั อะไร แกอยากจะให้ ย่าช็อกเข้าโรงพยาบาลใชไ่ หม‛ ‚ใจเย็นๆ ครับคณุ ย่า‛ เขากลวั วา่ นางจะเป็นลมเป็นแล้งไปหลงั จากที่ วางหแู ล้ว ‚ผมกําลงั เดนิ ทางไปอย่เู น่ียแหละครับ ไม่นานก็ถึงแล้วครับ‛ ‚รีบมาเลยนะ ก่อนท่ีย่าจะเป็นลมไปเพราะแก‛ โชคดีท่ีวนั นีเ้ป็นวนั หยดุ การจราจรชว่ งเช้าจงึ ไมต่ ิดขดั นกั เขาแวะสง่ หญิงสาวลงระหวา่ งทาง ก่อนรีบเหยียบมิดเพ่ือตรงไปยงั จดุ หมายตอ่ ไป ‚โอ๊ย! คณุ ยา่ ‛ ชายหนมุ่ ถใู บหขู องตนเองที่ถกู นางรุ่งฤดีดงึ อยา่ งแรงทนั ทีที่เห็น หน้า ‚ไมต่ ้องมาร้องโอดร้องโอย แกนะ่ ทําย่าหวั ใจเกือบจะวายรู้ตวั บ้างไหม นกึ วา่ แกจะหนีงานแต่งไปเสียแล้ว ‛ ‚ถ้าหนีไปแล้วไม่โดนคณุ ยา่ สาปสง่ ตามหลงั มนั ก็ไมแ่ นห่ รอก ครับ‛ เขายงั เคืองทีถ่ กู ดงึ หู

‚ยงั จะมาเถียงอีก รีบไปแตง่ ตวั เร็วๆ เข้า หนอู ้อมนะ่ เสร็จ เรียบร้อยตงั้ นานแล้ว ทกุ คนรอแกอย่คู นเดยี วนี่แหละ‛ นางชีไ้ ปทาง หลานชายตวั ดี ‚ผมทราบแล้วครับคณุ ย่า จะรีบไปเดย๋ี วนีแ้ หละ‛ ไม่ต้องรอให้หญิงสงู วยั ออกคําสงั่ เป็นครัง้ ที่สอง เขาก็รีบวงิ่ ขนึ ้ ไปบนห้องของตนเองทนั ที เม่ือได้เวลาทําพิธีสงฆ์ คบู่ า่ วสาวในชดุ แต่งงานแบบไทยก็ลงมา พร้อมกนั ทงั้ สองยงั ไมม่ ีเวลาพดู คยุ กนั เลยก่อนจะเริ่มพิธี เพราะเมื่อ ชายหน่มุ แตง่ ตวั เสร็จ นางรุ่งฤดีก็รีบไลล่ งไปข้างลา่ งทนั ที ซง่ึ อมาวดรี อ เขาอยทู่ ่ีนนั่ แล้ว วนั นี ้หญิงสาวดแู ปลกตาสําหรับเขามาก ตงั้ แตร่ ู้จกั กนั มากวา่ ยี่สิบปี น่ีเป็นครัง้ แรกที่เขาเห็นเธอใสช่ ดุ ไทยโบราณห่มสไบแบบนี ้ดู เรียบร้อยอ่อนหวานสมกบั ที่คณุ ยา่ ของเขาอยากได้มาเป็นสะใภ้นกั หลงั จากเสร็จสนิ ้ พิธีสงฆ์แล้ว ต่อไปจงึ เป็นพิธีหมนั้ หญิงสาว สวมแหวนให้เขา ซงึ่ เป็นแหวนที่นางรุ่งฤดีมอบให้ สว่ นแหวนท่ีเขาให้ เธอนนั้ วงใหม่ แหวนเพชรนํา้ งามถกู สวมลงบนนิว้ นางของหญิงสาว อยา่ งไม่ใคร่น่มุ นวลนกั เธอมองเขาพร้อมกบั ยน่ ควิ ้ น้อยๆ ก่อนผงก ศีรษะลงและยกมือไหว้ ใบหน้าเรียบเฉยไมบ่ ง่ บอกวา่ รู้สกึ อย่างไร

เม่ือ ญาตผิ ้ใู หญ่และแขกทกุ คนทยอยรดนํา้ สงั ข์ให้แก่คบู่ า่ วสาว กนั ครบแล้ว ก็เป็นอนั เสร็จสนิ ้ พิธีในชว่ งเช้า บางคนแยกย้ายไปเตรียม ตวั สําหรับงานฉลองววิ าห์ในช่วงเย็น สว่ นบางคนก็อย่รู ับประทาน อาหารด้วยกนั ซง่ึ สว่ นใหญ่คนที่อย่จู ะเป็นบรรดาญาติสนิท วนิศาก็มา ร่วมงานด้วย ฝ่ ายนนั้ ตรงเข้ามาหาอมาวดีทนั ทีที่งานจบลงแล้ว ‚วนั นีแ้ กสวยจงั เลยอ้อม‛ วนิศากอดเพอื่ นสาวและเขย่าเบาๆ แสดงความยินดกี บั เจ้าสาว ‚ขอบใจมากนะวที ่ีมา‛ อมาวดีบอกเม่ือวนิศาปลอ่ ยเธอแล้ว ทงั้ คจู่ บั มือกนั แทน ‚เพื่อนแตง่ งานทงั้ ทีไม่มาได้ยงั ไง‛ แล้วคนพดู ก็มองซ้ายมอง ขวา ‚วา่ แตเ่ จ้าบา่ วแกหายไปไหนแล้วละ่ ‛ คนถกู ถามมองเพื่อน แล้วก็สา่ ยหน้าเช่นกนั ‚ช่างเขาเถอะ เรา ไปกินข้าวด้วยกนั ดกี ว่า‛ หญิง สาวจงู มือเพ่ือนไปสมทบกบั นางรุ่งฤดี จงึ เพ่ิงเห็นวา่ ธนวรรธอยกู่ บั ผ้เู ป็นยา่ นน่ั เอง วนั นีเ้ขาคงไม่สามารถปลีกตวั ไปไหนตามใจชอบได้ เพราะหญิงสงู วยั คงคอยจบั ตาเขาเอาไว้ตลอด ชดุ เจ้าสาวสีขาวบริสทุ ธิ์ถกู สวมใสบ่ นเรือนร่างของอมาวดีแทนชดุ ไทย ชดุ เกาะอกปักคริสตลั ที่ธนวรรธเป็นคนเลือกให้ พอใสข่ นึ ้ มาแล้วดสู วย

สงา่ จริงๆ ชา่ งแตง่ หน้าเอย่ ชมเธอไม่ขาดปาก ทวา่ หญิงสาวกลบั รู้สกึ วา่ มนั ไมเ่ ข้ากบั เธอสกั เทา่ ไร โดยเฉพาะชว่ งอกที่เผยให้เห็นเนินเนือ้ มนั อาจจะดไู ม่มากสําหรับเจ้าสาวคนอื่น แตส่ ําหรับเธอมนั ทําให้ขาดความ มนั่ ใจได้ง่ายๆ หญิงสาวมองดเู งาสะท้อนของตนเองในกระจกแล้ว พยายามยิม้ แตม่ นั กลบั ดฝู ื ดๆ นางรุ่งฤดเี ข้ามาตรวจดคู วามพร้อมของหลานสะใภ้ ก่อนยิม้ หน้าบาน เมื่อเห็นวา่ เจ้าสาวสวยงามเหมาะสมกบั หลานชายของตนเองจริงๆ นง่ั พกั ได้ไม่นานก็ถงึ เวลาที่จะต้องเดินทางไปโรงแรมกนั แล้ว คราวนี ้ ธนวรรธเป็นฝ่ ายรอเธออย่กู ่อนบ้าง เม่ือได้ยินเสยี งพดู คยุ กนั จาก ด้านหลงั ชายหน่มุ ก็หนั มามอง ดวง ตาคมเข้มเบกิ กว้างเลก็ น้อยทนั ทีท่ีเห็นเจ้าสาวของตนเอง นา่ แปลกท่ีเขาเกือบจะจําเธอไม่ได้ ผ้หู ญิงตรงหน้าเขาสวยงามไม่มีท่ีติ ไม่วา่ จะเป็นหน้าตาหรือรูปร่าง ดรู าวกบั เจ้าหญิงที่หลดุ มาจากเทพ นิยาย ไม่ใช่อมาวดีที่มกั จะแตง่ ตวั เรียบง่ายอย่างที่เขารู้จกั ชายหน่มุ เผลอมองจนลืมสนใจอยา่ งอืน่ ‚อะแฮ่ม‛ เสียงกระแอมเบาๆ ดงั มาจากนางรุ่งฤดี ‚ตาธนั ว์ พา น้องไปขนึ ้ รถสิ‛

หลงั จากท่ีเสยี งของคณุ ยา่ ทําลายบรรยากาศ ชายหนมุ่ ก็รีบ ปรับสหี น้าท่าทีกลบั มาเป็นธนวรรธคนเดมิ ‚เชิญ‛ เขาผายมือให้เจ้าสาว ก่อนตนเองจะเดนิ ไปด้วยกนั วา่ กนั วา่ ในงานแตง่ งาน เจ้าบ่าวกบั เจ้าสาวเป็นคนท่ีเหนื่อย มากท่ีสดุ ต้องยืนต้อนรับแขก ยิม้ ให้กบั ทกุ คนแม้ว่าหลายๆ คนอมาวดี จะไม่รู้จกั ก็ตาม ซาํ ้ ชดุ เจ้าสาวยาวลากพืน้ และรองเท้าส้นสงู ที่ใสอ่ ยทู่ ํา ให้หญิงสาวเดินไม่ สะดวกนกั บางจงั หวะเกือบจะสะดดุ แตก่ ็ได้ชาย หนมุ่ ข้างตวั คว้าแขนเอาไว้ทนั ‚เดินระวงั ๆ หนอ่ ยสิ‛ เขากระซิบบอกเธอ ‚ก็ชดุ มนั ไมส่ ะดวกน่ีคะ ต้องคอยระวงั นนู่ น่ีตลอด‛ เธอตงั้ ใจจะ บอกวา่ เป็นเพราะเขานนั่ แหละที่เลือกชดุ นีใ้ ห้เธอเอง ‚ถ้าเดินไมส่ ะดวกนกั ฉนั จะอ้มุ เธอเข้าไปในงานเลยดีไหม‛ เลือดลมสบู ฉีดทว่ั ใบหน้าของหญิงสาว เธออดน้อยใจเขาไมไ่ ด้ แม้กระทง่ั วนั แตง่ งาน เขาก็ยงั ไมห่ ยดุ พดู จาประชดเธอ ‚ไมต่ ้องคะ่ อ้อมเดินเองได้‛ อมาวดีจึงต้องพยายามเดนิ ด้วย ความระมดั ระวงั ไมใ่ ห้เขาวา่ เธอได้อีก

วิศรุต และเขมจิราตามมาทีหลงั ทงั้ คเู่ ดินควงแขนกนั มา เขมจิ ราสวมชดุ ราตรียาวสีครีมออ่ นๆ มองเผินๆ ราวกบั วา่ เป็นเจ้าสาวเสียเอง อมาวดคี ิดว่าอีกไมน่ านพวกเขาคงมีข่าวดบี ้าง ‚ดู แมเ่ ข็มแตง่ ตวั เข้าสิ เว้าหน้าคว้านหลงั ยา่ เห็นแล้วจะเป็น ลม‛ นางรุ่งฤดบี น่ ให้เธอฟัง หลงั จากท่ีสองคนนนั้ เข้าไปในงานแล้ว ‚ตอนนีต้ าวศิ ก็คงจะพาแมเ่ ข็มไปแนะนํากบั ใครตอ่ ใครแล้ว เห็นทีว่า หลานสะใภ้ใหญ่ของธนานวุ ฒั น์คงจะหนีไม่พ้นแม่เข็มเสียแล้วละ่ ‛ ‚อ้อมวา่ คณุ เขม็ ก็นา่ รักดีนะคะ แต่เธอยงั เดก็ อาจจะทําอะไรไม่ ถกู ใจผ้ใู หญ่ไปบ้าง‛ ‚ยงั ไงก็ไมน่ า่ รักเหมือนหนอู ้อมหรอก หนอู ้อมเป็นสะใภ้คน เดียวที่ย่าภมู ิใจ‛ นางลบู ใบหน้าของหญิงสาว ‚เอาละ่ ยา่ เข้าไปในงาน ก่อน ตาธนั ว์...ดแู ลน้องด้วยนะ‛ นางสงั่ กบั หลานชายท่ียืนหา่ งออกไป เลก็ น้อย ‚ครับคณุ ยา่ ‛ แล้วเขาก็ขยบั มายืนใกล้เธอ เม่ือ อยตู่ อ่ หน้าคนอื่น สงั เกตวา่ ธนวรรธจะแสดงทา่ ทีรักใคร่ใย ดหี ญิงสาวมากกวา่ ปกติ เหตนุ นั้ ทําให้ใครๆ ก็มองวา่ เธอชา่ งเป็น เจ้าสาวท่ีแสนโชคดี ทวา่ มีเพียงอมาวดีเท่านนั้ ท่ีรู้วา่ เบอื ้ งหลงั ทา่ ที หลอกลวงนนั้ มนั มีเพียงความเย็นชาให้กนั มาโดยตลอด

ไม่ นานก็ได้เวลาที่ต้องขนึ ้ ไปยืนอยบู่ นเวที เม่ือมสี ปอร์ตไลท์สอ่ งลง มายงั คบู่ า่ วสาว มนั ก็ยากท่ีปัน้ สหี น้าเรียบเฉยใสก่ นั มีเสียงเชียร์ให้ เจ้าบ่าวหอมแก้มเจ้าสาว ชายหนมุ่ ก็ไม่ปฏิเสธ เขาใช้ปลายจมกู แตะ แก้มเธอเร็วๆ อมาวดีคิดว่าเขาคงจะฝื นใจนา่ ดู ในท่ีสดุ งานเลยี ้ งฉลองมงคลสมรสก็ผา่ นไปด้วยดี เผลอ พริบตาเดยี ว หญิงสาวก็ต้องใจหายเม่ือถงึ เวลาสง่ ตวั เข้าหอแล้ว รถ ยนต์สามคนั ที่ประกอบด้วยสมาชิกทงั้ หมดในครอบครัว ขบั ตามกนั ไปยงั คอนโดมิเนียมท่ีถกู ใช้เป็นเรือนหอ แม้แต่วิศรุตและเขมจิ ราก็มาด้วย แตค่ นท่ีเข้าไปห้องนอนสว่ นตวั ของบา่ วสาว มีเพียงนางรุ่ง ฤดเี ทา่ นนั้ บน เตียงนอนสีขาวสะอาดตา มีกลีบกหุ ลาบสีแดงโรยไว้ เรียบร้อยแล้ว ก่อนหน้านีห้ ญิงสงู วยั บอกให้นางทองช่วยเป็นคนจดั การ ธรุ ะทางนีใ้ ห้ อนั ท่ีจริงควรจะมีข้าวของท่ีใช้ประกอบพิธีตามแบบไทย อยา่ งไม้เท้า ถงุ เงินถงุ ทอง และของอีกสามส่อี ยา่ ง แตธ่ นวรรธเหน็ วา่ มี แค่ดอกกหุ ลาบก็น่าจะพอแล้ว เพราะเขาไม่ถือธรรมเนียมโบราณถงึ ขนาดนนั้ และคิดวา่ อมาวดีก็คงไม่ถือเชน่ กนั ‚ยา่ ขอให้หลานทงั้ สองอย่ดู ้วยกนั อย่างมีความสขุ ถึงแม้ว่าท่ี ผ่านมาจะมีการกระทบกระทงั่ กนั บ้าง แตจ่ ากนีไ้ ปย่าอยากให้ทงั้ สองคน หนั หน้าเข้าหากนั มีอะไรก็คยุ กนั ดีๆ นะลกู รักกนั ให้มากๆ หนกั นิดเบา

หน่อยก็ให้อภยั กนั นะ ตาธนั ว์ก็อยา่ ใจร้อน สว่ นหนอู ้อมก็ให้เช่ือฟังพ่ีเขา นะลกู ย่าดใี จจริงๆ ท่ีเหน็ หลานทงั้ สองได้ครองคกู่ นั ‛ นางปาดนํา้ ตาทีหนง่ึ ‚มาให้ยา่ กอดหน่อยสิ ทงั้ คเู่ ลย‛ นางหอมแก้มของบา่ วสาวคนละทีก่อนตบหลงั หลานรักทงั้ สอง เบาๆ ‚รีบ มีเหลนให้ย่าอ้มุ ไวๆ นะ ภายในปีนีก้ ็ย่ิงดีเลย ที่บ้านไม่มี เดก็ เลก็ ๆ มานานแล้ว ยา่ เองก็แก่แล้ว แคไ่ ด้อย่ทู นั เห็นหน้าเหลนย่าก็มี ความสขุ มากแล้วละ่ ‛ ‚คณุ ยา่ จะยงั อย่กู บั เราอีกนานค่ะ‛ อมาวดีบอก นํา้ เสียงขนึ ้ จมกู เหมือนคนร้องไห้ ‚จ้ะ ยา่ จะดแู ลสขุ ภาพ จะได้อย่กู บั หลานๆ เหลนๆ ไปนานๆ‛ ทงั้ คกู่ ราบลงบนไหลข่ องทา่ น หญิงสาวพยายามกลนั้ เสียง กระซิกไมใ่ ห้หลดุ ออกมา เพราะไม่อยากทําให้คณุ ยา่ ต้องหว่ งพะวง นางรุ่งฤดจี บั มือของธนวรรธและอมาวดมี ากมุ ไว้ด้วยกนั ก่อน ปลอ่ ยมือของตนเองออก แล้วให้ทงั้ สองคนจบั มือกนั แทน ‚ยา่ ฝากน้องด้วยนะตาธนั ว์‛

‚ครับคณุ ยา่ ‛ เขาพยกั หน้า หญิงสงู วยั ยิม้ ให้หลานๆ เป็นครัง้ สดุ ท้าย ก่อนปลอ่ ยให้สามี ภรรยาหมาดๆ ได้อย่ดู ้วยกนั ตามลําพงั เสยี ที เกิดความเงียบปกคลมุ คนทงั้ สองหลงั จากท่ีคนอ่ืนๆ กลบั กนั หมดแล้ว หลงั จากที่พวกเขามีปากเสียงกนั เม่ือวาน วนั นีธ้ นวรรธแทบ จะไม่ได้พดู อะไรกบั หญิงสาวเป็นเร่ืองเป็นราวเลย นอกจากมีแต่คํา ตําหนิเธอแล้ว นอกนนั้ เขาก็แค่เออออไปตามคาํ พดู ของผ้ใู หญ่ ชายหน่มุ ปัดกลีบกหุ ลาบออกไปให้พ้นทางกอ่ นเอนตวั นอนลง บนหมอน ประสานมือรองไว้ใต้ท้ายทอย แล้วหลบั ตาลง บดั นีห้ ญิงสาวรู้สกึ เหนื่อยล้าจนแทบอยากจะนอนตามเขาไป เหมือนกนั ทวา่ ก็ทําไม่ได้ และยงั ไม่อยากทําตอนนีด้ ้วย เธออยากจะ อาบนํา้ และถอดชดุ เจ้าสาวออกเสยี ที เสอื ้ ผ้าของเธอถกู นํามาไว้ที่น่ี มีทงั้ ชดุ นอนและชดุ ธรรมดา สาํ หรับใสว่ นั พรุ่งนี ้เธอหยบิ ชดุ นอนและผ้าเช็ดตวั เข้าห้องนํา้ แตแ่ ล้ว กลบั ต้องเดนิ ออกมาอีกครัง้ หลงั จากที่ผา่ นไปกวา่ สิบห้านาที อมา วดียงั อยใู่ นชดุ เจ้าสาวเหมือนเดมิ มีเพียงผมที่ถกู ปลอ่ ยลง มาระบา่ เหมือนเดิมแล้ว เธอชงั่ ใจวา่ จะขอความช่วยเหลอื จากคนที่นอน

หลบั อยบู่ นเตียงอยา่ งสบายดหี รือ เปลา่ กลวั เขาจะโกรธทเี่ ธอไปปลกุ ทวา่ คิดอย่หู ลายตลบ เธอก็เห็นวา่ ไม่มีทางเลือกอ่ืนอีก ‚พีธ่ นั ว์คะ‛ เรียกเพียงครัง้ เดียวชายหนมุ่ ก็ลมื ตาขนึ ้ ทนั ที แสดงให้เห็นวา่ ยงั ไมห่ ลบั เขามองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบเฉย แทนคาํ ถามวา่ ‘มีอะไร’ ‚อ้อมปลดเชือกด้านหลงั ไมไ่ ด้คะ่ ‛ ด้าน หลงั ของชดุ เจ้าสาวมีลกั ษณะเป็นแบบคอเซท็ มีเชือกร้อย เข้ากบั ห่วงทงั้ สองข้างเพ่ือทจี่ ะสามารถปรับความพอดขี องชดุ ให้ เข้ากบั คนใสไ่ ด้ ซงึ่ ตอนทใ่ี สผ่ ้ชู ่วยช่างแตง่ หน้าก็รัดให้เธอแนน่ เหลอื เกิน ชนิดท่ี ถ้าไมไ่ ด้ดงึ เชือกออกมาก็คงถอดไมอ่ อก ธนวรรธนิ่งไป เขาแคน่ อนมองเธออย่อู ย่างนนั้ กระทงั่ หญิงสาว คิดวา่ เธอคงจะต้องใช้พยายามของตนเองตอ่ ไปเสยี แล้ว ‚มาน่ีสิ‛ ชายหนมุ่ ลกุ นงั่ อมาวดีจงึ นงั่ ลงบนขอบเตียงแล้วหนั หลงั ให้เขา เธอรู้สกึ ได้ถงึ เชือกที่ถกู ปลดออกทลี ะแนว ชดุ เริ่มหลวมลง จน ต้องจบั มนั ไว้ไมใ่ ห้เล่ือนหลดุ ‚ขอบคณุ คะ่ ‛ เธอเอีย้ วใบหน้าพดู กบั เขา

เสยี ้ ววนิ าทีหนงึ่ ที่สบตากนั เขาทําท่าจะพดู บางอย่าง แตแ่ ล้วก็ เงียบไป อมาวดีรู้สกึ ประดกั ประเดิดจงึ ลกุ ขนึ ้ ยืน ‚อาบเร็วๆ เข้าละ่ ฉนั งว่ งนอนแล้ว‛ เขาทิง้ ท้ายก่อนที่หญิงสาว จะปิดประตหู ้องนํา้ ‚ค่ะ‛ หญิงสาวรับปากและทําตามคําสงั่ นนั้ โดยไม่บกพร่อง อมาวดลี ้มตวั ลงนอนบนฟากหนง่ึ ของเตียง ขณะที่ชายหน่มุ เป็นฝ่ ายเข้าห้องนํา้ บ้าง หญิงสาวคดิ วา่ ความเหนื่อยล้าจะทาํ ให้เธอ หลบั สนิททนั ทีที่ศรี ษะถงึ หมอน ทวา่ ความจริงไมเ่ ป็นอยา่ งนนั้ ครึ่ง ชวั่ โมงแล้วที่เธอยงั คงนอนลืมตาโพลงท่ามกลางความมืดสลวั แต่ เมื่อได้ยินเสยี งเปิดประตหู ้องนํา้ หญิงสาวกลบั รีบหลบั ตา สนิท ราวๆ สองสามนาที พืน้ เตยี งข้างเธอก็ยบุ ตวั ลง บง่ บอกวา่ ชาย หน่มุ นอนลงมาแล้ว เป็น คืนสง่ ตวั เข้าหอท่ีค่อนข้างกระอกั กระอ่วนสนิ ้ ดี แทนท่ีสามี ภรรยาจะคยุ กนั ถึงงานท่ีเพิ่งผ่านมาหรือไมก่ ็อนาคตข้างหน้าของทงั้ สอง ทวา่ เธอกลบั รู้สกึ เหมือนอยกู่ บั คนแปลกหน้า ทงั้ ที่ก็รู้จกั กบั เขามา ตงั้ แตเ่ ดก็ ๆ แล้ว ‚รู้นะวา่ ยงั ไม่หลบั ‛

หญิงสาวลืมตาทนั ที แตเ่ ธอนอนหนั หลงั ให้เขาอยู่ ดงั นนั้ จงึ คิด จะแสร้งทําเป็นวา่ ตนเองหลบั แล้วตอ่ ไป ‚จํา เร่ืองที่ฉนั เคยพดู ตอนพาเธอมาดทู ่ีน่ีได้ไหม‛ เขาถามตอ่ ราวกบั ลว่ งรู้วา่ เธอต้องได้ยิน ‚ฉนั ไมไ่ ด้แต่งกบั เธอ เพื่อให้เธอมานอน หนั หลงั และทําเป็นไม่ได้ยินส่งิ ท่ีฉนั พดู แบบนีห้ รอกนะ‛ ร่างบางถกู แรงกระชากพลิกตวั ให้หนั หน้ากลบั ไปหาเขา ด้วย ความตกใจหญิงสาวจงึ เบิกตาโพลง ‚ไมแ่ กล้งหลบั อีกละ่ ...หือ‛ เขายิม้ เยาะทร่ี ู้ทนั เธอ ‚ทําเป็นไม่รู้ ไม่เหน็ ในสง่ิ ท่ีฉนั กําลงั จะทําก็ได้‛ ‚พ่ธี นั ว์จะทําอะไรคะ‛ ‚คนที่เป็นผวั เมียกนั เขาทําอะไรกนั ในคืนแรกของการเข้าหอละ่ ไม่รู้จริงๆ หรือวา่ แกล้งถามให้ฉนั บอก‛ ‚อ้อมรู้คะ่ วา่ มนั คอื อะไร‛ หญิงสาวตอบเสยี งสน่ั ‚แตอ่ ้อมแคไ่ ม่ คดิ วา่ พ่ธี นั ว์จะทํา‛ ‚ทําไม เธอคดิ วา่ ตวั เองแตง่ งานกบั พอ่ พระหรือยงั ไงกนั นกึ วา่ ฉนั จะแคน่ อนจบั มือเธอเฉยๆ แล้วเราจะมีเหลนให้คณุ ย่าได้หรือไง‛

คํา พดู แต่ละคาํ ของเขา เสยี ดแทงความรู้สกึ ของคนที่ได้ช่ือวา่ เป็นภรรยา น่ีหรือคือคาํ พดู ของคนที่กําลงั จะครองคกู่ นั ไปตลอดรอดฝั่ง แคค่ ืนแรกก็ทนฟังไมไ่ หวแล้ว ‚อ้อมไมเ่ คยคดิ วา่ พ่ีธนั ว์เป็นพ่อพระ‛ เธอเถียงสู้ ‚แต่ก็ไม่คดิ ว่า จะป่ าเถื่อนได้ขนาดนีเ้หมือนกนั ‛ ‚ผิดหวงั สินะ! ท่ีฉนั ไมใ่ ช่ผ้ชู ายแสนดี อ่อนโยนอย่างคนรักเก่า ของเธอ‛ เขากําข้อมือของหญิงสาวพร้อมกบั ออกแรงบบี ‚แตเ่ สยี ใจ ด้วยนะ สดุ ท้ายมนั ก็ไม่ได้เลอื กเธอ‛ ‚อย่าพดู ถงึ เรื่องนนั้ อีก ทําไมต้องดงึ พ่ีวิศมาเก่ียวข้องด้วย น่ีมนั เป็นปัญหาของเราสองคน ไม่เกี่ยวกบั คนอื่นเลยนะคะ‛ ‚แตะต้องไมไ่ ด้ว่างนั้ ‛ หญิงสาวพยายามดงึ มือทถี่ กู เขาจบั ไว้ออก ‚พี่ธนั ว์ ปลอ่ ยอ้อม‛ ‚ปลอ่ ยเหรอ‛ เขาปล่อยมือเธอจริง แตเ่ สยี ้ ววนิ าทีกลบั รัง้ ร่าง เธอเข้าไปแนบชิดกบั ตนเองแทน ‚ปลอ่ ยให้โง่ส‛ิ ร่าง บางสน่ั เทาไปทวั่ ทงั้ ตวั แตบ่ อกไมถ่ กู วา่ สนั่ เพราะความ กลวั หรือความโกรธกนั แน่ หรือไมก่ ็ทงั้ สองอยา่ ง หญิงสาวไมไ่ ด้ดีดดนิ ้ เพราะรู้วา่ ทําไปก็ไม่ประโยชน์ ตอนนีส้ ถานะของเขาคอื สามีของเธอ ไม่

วา่ จะเกิดอะไรขนึ ้ เธอก็ทําได้เพียงยอมรับมนั แม้ว่าจะเตม็ ใจหรือไม่ก็ ตาม ทวา่ สิง่ ที่ไมส่ ามารถบงั คบั ได้ก็คอื นํา้ ตา มนั ไหลรินลงมาอย่าง ห้ามไม่อยู่ ตอ่ หน้าตอ่ ตาเขา ‚กลวั ฉนั ขนาดนีเ้ลยเหรอ‛ เขาถามอยา่ งเย้ยหยนั มากกวา่ จะ เป็ นเพราะความสงสาร หญิงสาวไม่ตอบ ไม่มีคําพดู ไหนท่ีเธออยากจะพดู ออกไปอีก แล้ว อยากทําเพียงอย่างเดียวคอื ปลอ่ ยให้นํา้ ตาไหลอาบแก้มอย่อู ยา่ ง นนั ้ ‚ร้องไห้ทําไม จําไมไ่ ด้หรือไงวา่ เราต้องรีบมีลกู ด้วยกนั ‛ ลกู หรือ? เขา กล้าคดิ ถึงลกู หรือ ถ้ามีลกู ด้วยกนั สมใจผ้ใู หญ่ เม่ือไร จากนนั้ เธอจะขอหยา่ กบั เขาทนั ที เธอถือวา่ ตนเองได้ทําเพ่ือผ้มู ี พระคณุ แล้ว เธอให้เหลนกบั คณุ ยา่ แตห่ ลงั จากนนั้ เธอควรจะได้มีชีวิต ใหม่ของตวั เอง นนั่ เป็นความคดิ ท่ีเกิดขนึ ้ ในคืนแรกของการเข้าหอ นา่ ตลกสนิ ้ ดี ใช่ไหมละ่ เธอยงั คงปิดปากเงียบ ไมไ่ ด้พดู ในสิง่ ที่คิดออกไปหรอก

‚แตก่ ็เอาเถอะ คืนนีฉ้ นั ยงั ไม่มีอารมณ์ ถือซะวา่ เป็นโชคดขี อง เธอก็แล้วกนั ‛ เขา ปลอ่ ยเธอไปอย่างงา่ ยๆ ราวกบั วา่ ก่อนหน้านีไ้ มม่ ีอะไร เกิดขนึ ้ หญิงสาวยงั คงนอนนิ่งอยใู่ นทา่ เดิมแม้วา่ ชายหนมุ่ จะพลกิ ตวั หนั หลงั ให้เธอแล้ว ก็ตาม มือ บางยกขนึ ้ กอดตวั เอง นํา้ ตายงั คงไหลริน แตก่ ็เริ่มแผว่ ลงที ละน้อย ผา่ นไปหลายนาทีเธอจึงขยบั ถอยห่าง นอนกอดอกคดุ ค้อู ย่ใู น มมุ ของตวั เอง จนกระทง่ั ความเหนื่อยทําให้เธอหลบั ไป เรือนหอ...รอได้ เปลอื กตาท่ีประดบั ด้วยขนตางอนยาว กะพริบเบาๆ ก่อนจะ เปิดขนึ ้ อยา่ งช้าๆ ภาย ในห้องนอนสวา่ งแล้ว แสงแดดสอ่ งผา่ นรอยแยกของ ผ้ามา่ นเข้ามา วนิ าทีแรกที่เร่ิมรู้สกึ วา่ ตนเองอยทู่ ่ีใดและเกิดอะไรขนึ ้ เมื่อ คนื หญิงสาวก็พลิกตวั กลบั ไปอีกด้านทนั ที เหน็ ร่างสงู ยงั คงหลบั สนิท มือยกขนึ ้ กอดอก แม้ในยามหลบั ควิ ้ ของเขาก็ยงั ขมวดเข้าหากนั อมาวดีสงสยั วา่ เขาเคยมีช่วงเวลาที่ อารมณ์ดเี หมือนคนอ่ืนบ้างไหม หรือบางทีอาจจะมี แตไ่ มใ่ ช่เวลาท่ีมี เธออย่ดู ้วย

หญิง สาวเลกิ ผ้าหม่ ออก จําไมไ่ ด้ว่าตนเองดงึ ผ้ามาหม่ ตงั้ แต่ ตอนไหน แตก่ ็ชา่ งเถอะ ตอนนีเ้ธอตื่นแล้วและไม่อยากจะอย่รู ่วมเตยี ง กบั สามีอารมณ์ร้อนคนนีน้ านนกั หรอก เธอ จดั การแปรงฟัน อาบนํา้ และเปล่ยี นมาอย่ใู นชดุ ใหม่ เรียบร้อยโดยที่ธนวรรธยงั คงไม่ตนื่ นอน หญิงสาวย้ายตวั เองออกไปนง่ั บนโซฟายาวด้านนอก หนั หน้าไปยงั กรอบประตกู รุกระจกที่เปิดออกสู่ ระเบียงกว้าง พลางครุ่นคดิ ถึงเร่ืองเม่ือคืน แต่ ทนั ใดนนั้ เองหญิงสาวก็ต้องสะด้งุ เมื่อเสียงโทรศพั ท์ข้างตวั ร้องดงั เธอยกมือขนึ ้ ทาบอก ใจหายใจคว่ํา นกึ วา่ เป็นเสียงของธนวรรธ ที่เรียกเธอเสยี อีก เป็นเบอร์ของที่บ้านธนานวุ ฒั น์ หญิงสาวกดรับสาย ‚อ้อมพดู คะ่ ‛ ปลายสายพดู อะไรบางอยา่ งกบั เธอด้วยนํา้ เสียงร้อนรน ส่ิงท่ีได้ ยินทําให้หญิงสาวรีบผดุ ลกุ จากโซฟาพร้อมกบั เบกิ ตากว้างด้วยความ ตกใจ หลงั จากวางสายแล้ว อมาวดกี ็รีบวิ่งกลบั เข้าไปในห้อง เหน็ ธนวรรธต่ืนแตย่ งั คงนง่ั งวั เงียอยบู่ นเตยี ง ในสมองของหญิงสาวตอนนี ้ ลมื เร่ืองท่ีเกิดขนึ ้ เมื่อคืนไปชว่ั ขณะ

‚พี่ธนั ว์คะ! เกิดเร่ืองแล้วคะ่ ‛ เขาหนั ขวบั มองเธอด้วยสายตาแปลกใจกงึ่ ตกใจเชน่ กนั อมาวดีรีบพดู ตอ่ ทนั ที ‚ท่ีบ้านโทร.มาบอกวา่ คณุ ย่าล้มใน ห้องนํา้ คะ่ ตอนนีอ้ ยทู่ ่ีโรงพยาบาล‛ ‚อะไรนะ!‛ ชายหน่มุ ก้าวลงจากเตยี งอย่างรวดเร็วพอๆ กบั ที่อมาวดเี ดินเข้ามาหาเขาพร้อมผ้าขนหนใู นมือ ‚พธี่ นั ว์รีบอาบนํา้ เถอะคะ่ อ้อมเป็นห่วงคณุ ยา่ ‛ ชายหน่มุ ไม่ต้องรอให้หญิงสาวพดู ซาํ ้ สอง เขารีบจดั การกบั ตนเองทนั ที ออกจากห้องนํา้ ก็เห็นเธอจดั เก็บเตียงอย่างลวกๆ ‚อ้อมไปรอด้านนอกนะคะ‛ ไม่มีใครนกึ ถึงเรื่องเม่ือคืน มนั ถกู ลืมไปชวั่ ขณะเม่ือมีเร่ืองท่ี ใหญ่กวา่ นนั้ เกิดขนึ ้ ไมถ่ ึงหนงึ่ ชวั่ โมงตอ่ มา อมาวดีแทบจะเดินตวั ปลิวไปตามทาง ของโรงพยาบาล จนธนวรรธยงั ต้องเป็นฝ่ ายเดินตามหลงั เธอไปติดๆ ‚คณุ ย่าเป็นยงั ไงบ้างคะ‛ หญิงสาวถามวิศรุตท่ีมาถึง โรงพยาบาลก่อนหน้าแล้ว

‚ตอนนีก้ ําลงั พบคณุ หมออยู่ คณุ พอ่ กบั คณุ แม่เข้าก็เข้าไปด้วย‛ หญิง สาวไมไ่ ด้ตามเข้าไปเพราะเห็นวา่ คนเยอะแล้ว เธอจงึ ได้ แต่ไปเดินมาอยา่ งใจร้อน สว่ นธนวรรธนนั้ ยืนห่างออกจากพวกเขาไป เลก็ น้อย ยกมือกอดอกและก้มหน้านิ่ง สว่ นเขมจิราไม่ได้มา ‚คณุ ยา่ !” อมาวดีปราดเข้าไปหาหญิงสงู วยั ทนั ทีเหน็ วา่ พากนั ออกมา นาง นงั่ อยบู่ นรถเขน็ โดยมีวโิ รจน์อํานวยความสะดวกอยดู่ ้านหลงั ‚คณุ ยา่ เป็นยงั ไงบ้างคะ‛ ‚กระดกู สะโพกหกั คงต้องผา่ ตดั ‛ วโิ รจน์เป็นคนตอบ ‚โธ่...คณุ ยา่ ‛ เธอจบั มือของหญิงสงู วยั และบบี แน่นๆ ‚ย่ายงั ไมเ่ ป็นอะไรร้ายแรงสกั หนอ่ ยหนอู ้อม ไมต่ ้องกลวั ขนาด นนั้ หรอก‛ คนป่ วยกลบั ต้องปลอบใจคนท่ีสบายดี ‚หมอจะให้ผา่ ตดั เมื่อไหร่ครับ‛ ธนวรรธถามบ้าง ‚ก็คงจะต้องเร็วที่สดุ แตต่ อนนีค้ ณุ ยา่ ต้องนอนพกั ใน โรงพยาบาลก่อนเพ่ือรอผา่ ตดั ‛

นาง รุ่งฤดถี กู ย้ายไปยงั ห้องพกั พิเศษสําหรับคนไข้ อมาวดี ตดั สินใจวา่ เธอจะเป็นคนอยเู่ ฝ้ าหญิงสงู วยั เอง และช่วงนีอ้ าจจะยงั ไม่ได้กลบั ไปอย่ทู ี่คอนโดของธนวรรธ ‚ไม่ เป็นไรหรอกหนอู ้อม เราน่ะเพิ่งแตง่ งาน ควรจะใช้เวลาอยู่ ด้วยกนั มากกวา่ อยา่ มาเสียเวลานงั่ เฝ้ าย่าเลย คนท่ีบ้านก็มีตงั้ เยอะแยะ ให้เขาผลดั กนั มาเฝ้ าย่าก็ได้‛ ‚ไม่เป็นไรไมไ่ ด้คะ่ คณุ ยา่ อ้อมเป็นห่วง อ้อมอยากอย่ดู แู ลคณุ ยา่ นี่คะ‛ ‚แล้วตาธนั ว์ละ่ ‛ นางมองไปยงั หลานชายที่ยืนเงียบอย่ขู ้างๆ เตียง ‚ตามใจเขาเถอะครับคณุ ยา่ ผมจะไปห้ามอะไรใครได้‛ ‚เฮ้อ...ไมม่ ีใครเห็นด้วยกบั ยา่ สกั คน‛ นางพดู เปรยๆ แกมบ่น ครอบ ครัวของวโิ รจน์กลบั ออกไปในช่วงบา่ ย หลงั จากท่ีรู้แล้ว นางรุ่งฤดีจะผา่ ตดั ในวนั พรุ่งนี ้สว่ นธนวรรธกลบั ไปช่วงหวั คํา่ ขณะท่ีอ มาวดอี าสาอยเู่ ฝ้ าหญิงชราตามที่ได้บอกไป หญิง สาวตระหนกั ดีวา่ ตนเองไมค่ วรจะรู้สกึ ดใี จท่ีผ้เู ป็นย่าเข้า โรงพยาบาล แตก่ ็ไม่อาจปฏิเสธว่าการเจบ็ ป่ วยครัง้ นีข้ องหญิงสงู วยั ได้ ช่วยเธอเอาไว้ หญิงสาวยงั ไม่ต้องกลบั ไปอย่ทู ี่คอนโดกบั ธนวรรธจนกวา่

คณุ ยา่ จะออกจากโรง พยาบาล ซงึ่ ก็คงจะอีกหลายวนั ทีเดยี ว ไมร่ ู้วา่ เขา จะโกรธเธอหรือเปล่า แตก่ ระนนั้ อมาวดีก็ไมส่ นใจหรอก ตอนนีเ้ธอเป็น ห่วงคณุ ยา่ มากกวา่ ที่จะกลวั เขาโกรธ และหวงั วา่ เขาก็คงเข้าใจเธอ เช่นกนั การผา่ ตดั ผ่านไปได้ด้วยดี เพราะนางรุ่งฤดีไมไ่ ด้มีโรคอื่นแทรก ซ้อน แตก่ ระนนั้ ก็ยงั ต้องพกั ฟืน้ รอดอู าการอย่โู รงพยาบาลอีกหนง่ึ ถึง สองสปั ดาห์ ซง่ึ ระหว่างนีจ้ ะต้องอย่ใู นความดแู ลอยา่ งใกล้ชิดของแพทย์ และพยาบาล อมา วดลี างานในช่วงสปั ดาห์แรกเพ่อื มาดแู ลย่าโดยเฉพาะ เธอ ได้เจอกบั ธนวรรธท่ีมาเย่ียมทกุ วนั แตไ่ มเ่ คยได้กลบั บ้านพร้อมเขา ทงั้ คู่ ปฎิบตั ติ อ่ กนั อยา่ งหา่ งเหิน ไมเ่ หมือนครู่ ักที่เพ่ิงแตง่ งานกนั เลยสกั นิด ‚อ้อมคิดวา่ จะกลบั ไปอยดู่ แู ลคณุ ยา่ ที่บ้านเหมือนเดิมนะคะ‛ เธอตดั สินใจบอกนางรุ่งฤดใี นวนั หนงึ่ ขณะท่ียงั ไม่ออกจากโรงพยาบาล ‚ไม่ได้นะ หนอู ้อม ตาธนั ว์จะวา่ ยงั ไง ยา่ ก็ไมย่ อมเหมือนกนั แตง่ ออกไปอย่เู รือนหอน่ะดแี ล้ว จะกลบั มาอยบู่ ้านทําไม ไมเ่ อาๆ‛ นาง ค้านหวั ชนฝากบั คําขอของหญิงสาว

แต่ เธอก็มีเหตผุ ลของเธอเช่นกนั ‚แล้วใครจะคอยดแู ลคณุ ย่า พาคณุ ยา่ เข้าห้องนํา้ หรือไปนน่ั ไปนี่ละคะ ในเม่ือคณุ ย่ายงั กลบั มาเดิน ไมไ่ ด้เลย‛ ‚ยา่ นง่ั วีลแชร์ก็ได้‛ ‚ถึงยงั ไงก็มีคนคอยดแู ลอย่ดู คี ะ่ ‛ ‚ดอื ้ จริงๆ เลยนะเราเนี่ย‛ คําตนิ นั้ ไมไ่ ด้ทําให้อมาวดีหงอเลย เธอกลบั ยิม้ ราวกบั ภมู ิใจ ด้วยซาํ ้ หญิงสาวนวดขาให้ผ้เู ป็นย่า ‚แหม...คณุ ยา่ เลยี ้ งอ้อมมาตงั้ ย่ีสิบปี พอถึงคราวท่ีคณุ ย่า ต้องการคนดแู ลบ้าง อ้อมจะนิง่ เฉยได้ยงั ไงละ่ คะ‛ ‚จ้ะ แม่คนกตญั ํ‛ู นางเอือ้ มวางมือบนศีรษะของหญิงสาว แล้วยีผมเบาๆ ทงั้ เอน็ ดแู ละมนั เขีย้ ว ‚เอาอย่างนีก้ ็แล้วกนั ถ้าตาธนั ว์ไม่ วา่ อะไร ยา่ ก็ไมข่ ดั ‛ ‚จริงๆ นะคะคณุ ยา่ ‛ หญิงสาวออกอาการดีใจจนคนแก่อด สงสยั ไม่ได้