เกมส์รัก วิวาห์ร้าย

หญิง สาวเงยหน้าขนึ ้ จากนิตยสารแฟชนั่ ในมือ ตวดั สายตามอง คนถาม ‚เขม็ บอกแล้วไงคะว่าเอาไว้ก่อน ตอนนีเ้ข็มเพิ่งเร่ิมทํางานยงั ไม่ อยากคดิ เรื่องอ่ืน คอนโดนะ่ คอ่ ยไปดเู มื่อไรก็ได้‛ ‚ช่วงนีด้ เู ขม็ หายใจเข้าออกเป็นเร่ืองงานตลอดเวลาเลยนะ‛ เขมจิราปิดนิตยสารลง ‚ไม่ดีหรือทีเ่ ข็มชอบทํางานนะ่ ‛ ‚ก็ดี ถ้ามนั ไม่กระทบกบั เร่ืองของเรา‛ ‚วิศต้องการจะบอกอะไรเข็มคะ‛ เธอมองเขาด้วยสายตาแขง็ ๆ ‚ผม อยากคยุ เรื่องงานแตง่ งานของเรา‛ วศิ รุตบอกตรงๆ ‚น่ีคณุ ก็ย้ายมาอย่กู บั ผมหลายเดอื นแล้วนะ ผมไมอ่ ยากตอบคําถามของคณุ พอ่ คณุ แมห่ รือใครต่อใครวา่ ทําไมถงึ ไมท่ ําอะไรให้มนั ถกู ต้องเสยี ที เรา จะอย่ดู ้วยกนั เฉยๆ อย่างนีต้ ลอดไปไมไ่ ด้นะ‛ ‚แตเ่ ข็มบอกแล้วไงคะว่าเข็มยงั ไมพ่ ร้อม‛ ‚แล้วเข็มจะพร้อมเมื่อไหร่ละ่ บอกผมสิ‛ เขาจบั แขนเธอ ‚ไมร่ ู้‛ ‚หรือวา่ ความจริงแล้วเข็มกําลงั รออะไรอยู่‛

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างเลก็ น้อย แตไ่ ม่ใชด่ ้วยความตกใจ ทวา่ กลบั จ้องมองชายหน่มุ อย่างท้าทาย ‚รู้เหรอ...วา่ เขม็ คิดอะไรอยู่‛ วิศรุต เม้มปากแน่น เธอหยงั่ เชิงเขา เธออยากรู้วา่ เขารู้ทนั จริง หรือเปล่า แตต่ อนนีช้ ายหนมุ่ ยงั ไม่อยากปักใจเชื่อในสง่ิ ที่ตนเองคิด เขา เพียงแคส่ งสยั เท่านนั้ ‚ผมไม่รู้หรอก บางที...ผมก็ไม่รู้ด้วยซาํ ้ วา่ จริงๆ แล้วเขม็ คิดอะไร อยู่ หรือต้องการอะไรกนั แน่‛ ‚เข็มเคยบอกคณุ แล้วไงคะว่าชีวิตนีเ้ขม็ ต้องการอยแู่ ค่สอง อยา่ ง ชีวติ ท่ีมนั่ คงกบั การได้อย่กู บั คนที่เรารัก‛ ‚แล้วคณุ เจอสิ่งนนั้ หรือยงั ‛ ‚เจอแล้วคะ่ ‛ ทวา่ แววตาของหญิงสาวกลบั ดเู หมือนไมไ่ ด้สือ่ ความหมายวา่ ทงั้ สองสงิ่ นนั้ หมายถงึ เขาเลย วิศรุตเพ่ิงจะรู้สกึ ได้อยา่ งชดั เจนก็ตอนนีเ้อง ทําไมนะ? ทําไมเขาถงึ ไมเ่ คยสงั เกตเหน็ มนั มาก่อนเลย ท่ีผา่ นมาเขาไม่ เคยฉกุ คดิ แม้แตน่ ิดเดยี ววา่ วนั หนง่ึ เธอจะเปลยี่ นไป ‚เข็มง่วงแล้วคะ่ ‛

หญิงสาวแกะมือของเขาออก ก่อนนอนลงและหนั หลงั ให้เขาด้วยทา่ ที เย็นชา คนื นนั้ วศิ รุตแทบนอนไมห่ ลบั สมองของเขาเตม็ ไปด้วยคําถาม ทําไม เขมจิราถึงเปลี่ยนไปและใครกนั ท่ีทําให้เธอเป็นอยา่ งนนั้ จะใชค่ นใกล้ ตวั ที่เขาคดิ ไว้หรือเปลา่ แตไ่ ม่วา่ อยา่ งไร เขาจะต้องหาคาํ ตอบเร่ืองนีใ้ ห้ ได้ เขาจะไมย่ อมเป็นคนโงท่ ่ีถกู สวมเขาแน่นอน ชว่ งนีธ้ นวรรธไปรับอมาวดีจากท่ีทํางานกลบั บ้านทกุ เยน็ ทวา่ วนั นีเ้ขาตดิ ประชมุ ในชว่ งเย็นและคาดวา่ คงไปรับตามเวลาที่นดั ไว้ไมท่ นั จึงโทร.บอกให้หญิงสาวกลบั ไปก่อน สว่ นชายหนมุ่ ก็พยายามสรุปการ ประชมุ ให้เสร็จภายในหนงึ่ ชวั่ โมงตอ่ มา กวา่ ทกุ คนจะแยกย้ายกนั กลบั ได้ก็เป็นเวลาเกือบท่มุ แล้ว ธนวรรธกลบั มาเอากระเป๋ าเอกสารที่ห้อง และพบวา่ เขมจิรายงั ไม่กลบั ‚คณุ ธนั ว์ประชมุ เสร็จแล้วเหรอคะ‛ ‚นกึ วา่ คณุ กลบั ไปแล้ว‛ เขาถามกลบั แทนการตอบคําถามเธอ ‚พอดีวา่ เขม็ เพ่ิงทํางานเสร็จคะ่ ‛ หญิงสาวยิม้ หวานให้ชายหนมุ่ ‚คณุ ธนั ว์จะกําลงั จะกลบั แล้วใช่ไหมคะ งนั้ เขม็ ขอตดิ รถกลบั ไปด้วยคนนะ คะ‛

เขา เกือบจะปฏิเสธอยา่ งทนั ที แตเ่ มื่อเห็นสีหน้าดมู ีความหวงั ของเธอ เขาก็คดิ ว่ามนั คงจะดใู จร้ายไปหนอ่ ยถ้าปลอ่ ยให้เธอนง่ั แท็กซ่ีกลบั ไป เอง ในเมื่อจดุ หมายปลายทางของคนทงั้ คกู่ ็คือท่ีเดยี วกนั อยแู่ ล้ว ‚งนั้ คณุ ก็รีบเตรียมตวั ซะ‛ เขาสง่ั เธอแทนการตอบตกลง เขมจิราพยกั หน้าและรีบปิดคอมพิวเตอร์ ทนั ที ไม่ เกินสิบนาทีพวกเขาก็เข้ามาอยใู่ นรถสปอร์ตคนั หรู เขมจิราดีใจที่ได้ นง่ั รถของเขาอีกครัง้ หญิงสาวพยายามชวนเขาคยุ เร่ืองนนั้ เรื่องนี ้บ้างก็ คยุ ฟ้ งุ เร่ืองของตวั เองสมยั ที่เรียนอย่ตู ่างประเทศให้ฟัง ธนวรรธ ฟังบ้างไมฟ่ ังบ้าง เขาไม่ได้สนใจวา่ เธอจะเรียนอะไรหรือทาํ งาน อะไรระหวา่ งท่ีอย่ทู ่ีนนั่ แตเ่ ขาอยากรู้เร่ืองระหวา่ งเธอกบั วศิ รุตมากกวา่ ‚แล้วคณุ กบั พ่ีวศิ รู้จกั กนั ได้ยงั ไง‛ เขมจิราย่นควิ ้ อยา่ งแปลกใจด้วยไม่คดิ วา่ ชายหนมุ่ จะถามถงึ เร่ืองนนั้ ‚เออ่ ...เรารู้จกั กนั ในร้านอาหารไทยน่ะคะ่ ‛ ‚เขาไมไ่ ด้บอกคณุ หรือวา่ มีคนรักอยแู่ ล้ว‛ เอาละ่ สิ เขมจิราคิด ชายหน่มุ คงคดิ วา่ เธอไปแย่งคนรักมาจากอมาวดี แน่ๆ แต่เรื่องอะไรจะต้องบอกความจริง

‚เขม็ ไม่รู้เรื่องนนั้ มาก่อนเลยคะ่ ‛ เธอบบี เสียงเศร้า ‚เพ่ิงรู้หลงั จากท่ี มาถงึ ท่ีนี่แล้ว ถ้าเข็มรู้วา่ วิศมีคนรักรออยู่ เข็มก็คงไม่คบกบั เขา‛ ‚อย่างนนั้ หรือ‛ เสียงของชายหนมุ่ ฟังดเู หมือนไม่อยากเช่ือ ‚แล้วพวก คณุ มีแผนจะแตง่ งานกนั เมื่อไร‛ ทําไมเขาต้องสนใจเรื่องเธอกบั วศิ รุตมากนกั เธอไม่เหน็ อยากจะพดู ถงึ มนั เลยสกั นิด ‚วิศยงั ไมพ่ ดู ถึงเร่ืองนนั้ เลยคะ่ อนั ท่ีจริง...‛ เขมจิราเกิดนกึ บางอยา่ งขนึ ้ ได้ เธอตน่ื เต้นเมื่อพบวา่ มนั เป็นความคดิ ท่ี เข้าท่าไม่น้อย ‚เข็มคดิ วา่ ช่วงนีว้ ิศดแู ปลกๆ ไปคะ่ ‛ ‚แปลกยงั ไง‛ ธนวรรธหนั มาถามด้วยความอยากรู้ เข้าทางหญิงสาว พอดี ‚เขม็ ไม่แนใ่ จวา่ จะพดู ดหี รือเปล่า‛ จงั หวะนนั้ รถกําลงั ชะลอตวั และจอดลงเพื่อรอสญั ญาณไฟ ชายหน่มุ จงึ ถามตอ่ ‚เรื่องอะไร‛

‚คือวา่ ...เขม็ ไมเ่ ลา่ ดีกวา่ คะ่ ไมอ่ ยากทําให้คณุ ธนั ว์ไม่สบายใจ‛ คําพดู นนั้ ทําให้ธนวรรธย่ิงใจร้อนรุ่มด้วยความอยากรู้ จนถึงกบั ออก คําสงั่ ‚เลา่ มา!” เขมจิราแอบยิม้ กบั ตนเองก่อนแสร้งตสี ีหน้าลาํ บากใจ ‚เข็ม เริ่มสงั เกตวา่ วศิ ดซู มึ ๆ ไป ชอบเหมอ่ ลอยบอ่ ยๆ เขาเป็นแบบนี ้ ตงั้ แตต่ อนท่ีคณุ ธนั ว์กบั คณุ อ้อมแตง่ งานกนั แล้วคะ่ เขม็ ถามวา่ เขาเป็น อะไร แตว่ ศิ ก็ไมย่ อมบอก‛ ‚นี่คณุ กําลงั จะบอกอะไรกบั ผม‛ ‚อนั ที่จริงเข็มไม่อยากพดู เลยคะ่ แตน่ อกจากคณุ ธนั ว์แล้ว เขม็ ก็ไมม่ ีรู้ จะปรึกษาใครได้อีก คอื ...เข็มคิดวา่ วศิ อาจจะยงั รักคณุ อ้อมอย่คู ่ะ‛ ธนวรรธม องเธอเขม็ง ริมฝี ปากบดกนั แน่นจนเห็นกรามเป็นสนั หญิง สาวนกึ กลวั เขาจะอาละวาดใสเ่ ธอหรือเปลา่ แตบ่ งั เอิญวา่ จงั หวะนนั้ ตรงกบั สญั ญาณไฟกําลงั เปล่ียนเป็นสเี ขียวพอดบิ พอดี ธนวรรธจงึ เบือน หน้ากลบั แล้วออกรถอยา่ งแรงจนเกือบจะพงุ่ ชนท้ายคนั หน้าอยู่ แล้ว เขมจิรายดึ เบาะแน่นอยา่ งผวา พลางมองหน้าชายหน่มุ อยา่ งไมแ่ นใ่ จ ‚ทําไมคณุ ถึงคิดว่าเขายงั รู้สกึ อย่างนนั้ ‛ เสียงชายหนมุ่ เหมือนจะสน่ั เพราะอารมณ์โกรธ

‚มนั ไม่มเี หตผุ ลอื่นให้คิดแล้วนี่คะ แล้วเขม็ ก็รู้จกั วศิ มากพอที่จะดอู อก ว่าเขาคดิ อะไรอย่‛ู เธอพยายามปรับนํา้ เสียงให้ไม่ดนู ่าสงสยั ‚แล้วคณุ ธนั ว์ละ่ คะ ดอู อก หรือเปล่าวา่ คณุ อ้อมตดั ใจจากวิศได้หรือยงั ‛ รถ แลน่ เปลี่ยนเลนกะทนั หนั เม่ือเขมจิราพดู จบ เธอยิม้ ยอ่ งอยใู่ นใจเม่ือ สามารถปั่นหวั ธนวรรธได้ เธอรู้อย่แู ล้ววา่ เขาต้องไมต่ อบ แต่เพียงแคท่ ํา ให้ชายหนมุ่ นกึ ระแวงอมาวดไี ด้เธอก็พอใจแล้ว ไม่ มีการพดู คยุ กนั อีกระหวา่ งทางที่เหลือจนกระทง่ั มาถงึ บ้าน ธนวรรธ ลงจากรถแล้วม่งุ หน้าไปยงั ตกึ เลก็ โดยไม่สนใจเขมจิราเลย ขณะที่หญิง สาวรีบก้าวตามมาและคว้าแขนเขาไว้ ‚เดย๋ี วก่อนคะ่ คณุ ธนั ว์‛ ชายหนมุ่ หมนุ ตวั กลบั มาแทบจะทนั ที ‚มีอะไร‛ ‚เร่ืองท่ีเราคยุ กนั เมื่อกี ้เขม็ อยากให้มนั เป็นความลบั ระหวา่ งเราสองคน ได้ไหมคะ เข็มยงั ไมอ่ ยากให้คณุ อ้อมหรือวิศระแคะระคายเร่ืองนี‛้ ‚ระแคะระคายเรื่องอะไรเหรอเขม็ !” ทวา่ เสียงนนั้ กลบั ไม่ได้เป็นเสียงของธนวรรธ แตค่ นท่ีพดู กําลงั เดนิ เข้า มาหาคนทงั้ คู่ เขมจิราอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

‚กําลงั คยุ อะไรกนั อย่เู หรอ‛ วศิ รุตเดนิ มาจากทางตกึ เลก็ ‚ไม่มีอะไรหรอกคะ่ เราแคค่ ยุ กนั เรื่องงาน‛ เขมจิรารีบปฏิเสธ ‚จริงเหรอ‛ ‚จริง‛ คราวนีค้ นตอบคือธนวรรธ เขาตอบด้วยสีหน้าเรียบๆ เย็นชาตอ่ พชี่ าย เหมือนเดิม ทวา่ คาํ ตอบนนั้ ก็สร้างความโลง่ ใจให้กบั เขมจิรา เมื่อวศิ รุตไมอ่ าจคาดคนั้ คําตอบจากคนทงั้ สองได้ เขาจงึ คว้าข้อมือเขมจิ ราเพื่อจะดงึ ให้เดนิ ไปด้วยกนั ‚กลบั เข้าบ้านกนั เถอะ ผมรอทานข้าวพร้อมเขม็ อยู่‛ ‚เขม็ นกึ วา่ วิศกินมาเรียบร้อยที่ตกึ เลก็ แล้วเสียอีก‛ ประโยค นนั้ เธอตงั้ ใจพดู ให้ธนวรรธได้ยินด้วย มนั จะได้ชว่ ยตอกยํา้ ใน สิ่งที่เธอพดู เกี่ยวกบั ความสมั พนั ธ์ของวิศรุตกบั อมาวดี ไมร่ ู้หรอกวา่ สาํ เร็จไหม แต่เห็นธนวรรธเดินดมุ่ ๆ เข้าบ้านไปเลย ‚อยา่ มาทําเป็นเฉไฉเลยเข็ม เรามีเร่ืองต้องคยุ กนั ‛ พดู แล้วก็ฉดุ มือหญิงสาวให้เดนิ ไปอีกทาง เขมจิรายอมตามไปอยา่ ง ง่ายดายและไม่รู้สกึ สะทกสะท้านแม้แต่นิดเดียว

รัก...ไม่รัก คําพดู ของเขมจิราบวกกบั การเหน็ วิศรุตเดินมาจากตกึ เลก็ ทําให้ ธนวรรธอดคดิ ไม่ได้วา่ สงิ่ ท่ีเขมจิราพดู นนั้ อาจจะเป็นไปได้

กวา่ เขาจะกลบั มาก็เลยเวลามือ้ เย็นที่นางรุ่งฤดีทานเป็นประจํา แล้ว ตอนนีค้ ณุ ย่าของเขาพกั ผ่อนอยใู่ นห้องเหมือนเคย ชายหนมุ่ จงึ กลบั ขนึ ้ ห้องตนเองบ้าง อมาวดไี มอ่ ยใู่ นห้อง แตม่ ีเสยี งดงั มาจากใน ห้องนํา้ คาดวา่ เธอคงอยใู่ นนนั้ เป็น ไปได้หรือเปลา่ ท่ีหญิงสาวเพงิ่ เสร็จจากการพดู คยุ กบั วิศรุต ก่อนหน้านีเ้พียง ไม่กี่นาที เขาพบวา่ ตวั เองหยดุ คิดเร่ืองนนั้ ไมไ่ ด้เลย จนกระทงั่ หญิงสาวอาบนํา้ เสร็จและเดินออกมาในชดุ คลมุ สขี าว เธอชะงกั ท่าทีเหมือนตกใจท่ีเหน็ เขา ทําให้ธนวรรธย่ิงคิดไป ไกลวา่ เธอกําลงั ปิดบงั เร่ืองอะไรจากเขาอยเู่ หรือเปลา่ ‚พี่ธนั ว์กลบั มาถงึ ตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่คะ‛ ‚เพิ่งมา‛ เขาตอบเสยี งเรียบตามเดมิ ท่าทางของเธอกลบั มาดเู ป็นปกตเิ หมือนเดิม ‚พ่ีธนั ว์กินข้าวมา หรือยงั คะ‛ ‚ยงั ‛ แล้วชายหนมุ่ ก็เลียบเคยี งถามถงึ เรื่องท่ียงั คาใจ ‚เธอเพ่ิง ขนึ ้ มาบนห้องเหรอ‛ ‚ค่ะ‛

ธนวรรธรู้สกึ ถึงความร้อนที่แลน่ ไปตามร่างกาย เขาห้ามตนเอง ไมใ่ ห้ถามตอ่ ไมไ่ ด้เลย ‚แล้วก่อนหน้านีท้ ําอะไรอยู่ กินข้าวกบั คณุ ย่าใช่ ไหม‛ เขาอยากได้ยินเธอตอบวา่ ใช่ แตว่ า่ ... ‚เปล่าคะ่ อ้อมยงั ไมไ่ ด้กินเลย‛ หมายความวา่ อย่างไร ก่อนหน้านีเ้ธอมวั แตค่ ยุ อย่กู บั ใครอย่างนนั้ เหรอ ชายหน่มุ สงั เกตเห็นวา่ อมาวดมี ีท่าทีประหม่า ใบหน้าเป็นสีชมพู เลก็ น้อย น่ีเป็นอาการของคนที่กําลงั ซอ่ นพิรุธอย่ใู ชไ่ หม เขาเกือบจะโต้กลบั แล้ววา่ เธอกําลงั ปิดบงั อะไรอยู่ ทวา่ คําพดู ตอ่ มาของ หญิงสาวกลบั ทําให้เขาประหลาดใจแทน ‚อ้อมจะรอกินข้าวพร้อมพ่ีธนั ว์คะ่ ‛ เขาเกือบพดู ไม่ออกด้วยความผิดคาด และแล้วก็รู้สกึ โลง่ ใจอย่าง ประหลาด ‚พ่ีธนั ว์จะอาบนํา้ ก่อนไหมคะ‛ ‚ไม่‛ เขาตอบทนั ควนั วนิ าทีนนั้ แทบจะลมื เรื่องวศิ รุตไปชว่ั คราว แต่จ่ๆู กลบั เกิดอยากกินข้าวขนึ ้ มาทนั ที ‚เราลงไปกินข้าวกนั เถอะ‛

หญิงสาวก้มลงมองตนเองท่ียงั ไม่เรียบร้อย ‚พ่ีธนั ว์ลงไปก่อนก็ได้คะ่ อ้อมแตง่ ตวั เสร็จแล้วจะตามไป‛ แต่ เขากลบั ยงั ยืนอย่ทู ี่เดมิ ไม่ยอมไปไหน อมาวดจี งึ ต้องหยิบเสอื ้ ผ้าที่ วางอย่บู นเตยี งไปเปลยี่ นในห้องนํา้ แทน จากนนั้ พวกเขาก็ลงไปพร้อม กนั เขมจิรานงั่ ทาสเี ลบ็ อย่างอารมณ์ดี ขณะที่วิศรุตกําลงั มองเธอ อยา่ งคาดคนั้ ‚มีอะไรจะบอกผมหรือเปลา่ เขม็ ‛ ‚ไม่มีนี่คะ‛ เธอตอบโดยท่ีไม่ได้เงยหน้าแม้แต่น้อย วิศรุตทนดทู ่าทีไมส่ ะทกสะท้านของหญิงสาวไมไ่ หว เขาจงึ เดิน มาท่ีเธอและคว้าข้อมือมายดึ ไว้แนน่ ‚โอ๊ย! วิศ เขม็ เจบ็ นะ‛ เธอโวยวาย ‚สีเลอะหมดแล้วด้วย ต้อง ทาใหม่เลยเห็นไหมเนี่ย!” ‚เราต้องคยุ กนั บอกมาวา่ คณุ มีความลบั อะไรกบั น้องชายผม‛ เธอสะบดั มือออก ‚ก็บอกแล้วไงวา่ เราแคค่ ยุ เรื่องงานกนั หรือ วา่ วศิ อยากให้เขม็ คยุ เรื่องอะไร‛

‚ก็ ไมร่ ู้สิ‛ เขายงั ยดึ มือเธอไว้แนน่ ‚ผมเร่ิมไมร่ ู้แล้ววา่ เขม็ ต้องการอะไรกนั แน่ ตงั้ แตท่ ี่ได้เข้าไปทํางาน เขม็ ก็ดแู ปลกไป แถม ตอนนีก้ ็ยงั ทําตวั มีความลบั แล้วจะให้ผมเข้าใจวา่ ยงั ไง‛ ‚แล้ววิศคดิ วา่ ยงั ไงละ่ ‛ เธอถามกลบั เหมือนจะหยง่ั เชิง ‚ผมไม่รู้‛ เขาเร่ิมหงดุ หงิดกบั คาํ พดู กํากวมของเธอแล้ว ‚ตกลง วา่ เขม็ จะเอายงั ไง เราจะแตง่ งานกนั ไหม‛ ‚คณุ อยากแตง่ งานกบั เขม็ แน่เหรอคะ‛ ‚ทําไมถามอย่างนนั้ ละ่ ก็เราเป็นแฟนกนั ‛ ‚วศิ รักเข็มจริงๆ เหรอ‛ ‚เข็ม‛ วศิ รุต ไมเ่ ข้าใจวา่ เธอหมายความวา่ อย่างไร ทําไมเขาจะไม่รักเธอละ่ ใน เมื่อทงั้ คกู่ ็คบหากนั มาเป็นปีแล้ว และเขาก็เช่ือวา่ ตนเองไมเ่ คยทําหน้าที่ ของคนรักขาดตกบกพร่องแตอ่ ยา่ งใดเลย ‚ลองคิดดใู ห้ดีๆ นะคะวา่ ความสมั พนั ธ์ของเรามนั ใชค่ วามรักจริงๆ หรือ เปลา่ ‛ ‚เขม็ พดู เหมือนกบั ว่า...เขม็ ไมไ่ ด้รักผม‛ เขาไมอ่ ยากพดู ประโยคนนั้ หรอก แตก่ ็อดพดู ไปตามที่ใจคดิ ไมไ่ ด้

‚เขม็ ไม่ได้พดู อยา่ งนนั้ นะคะ แต่...‛ เธอหยดุ ไปครู่หนงึ่ เขาเห็นเธอกลนื นํา้ ลายอยา่ งยากเย็น ‚เข็มแค่คิดวา่ เขม็ อาจจะไมเ่ หมาะสมกบั วิศก็ได้‛ ‚ไม่เหมาะสมยงั ไง‛ ‚เข็มคดิ วา่ ครอบครัวของวศิ คงไมอ่ ยากได้เข็มมาเป็นลกู สะใภ้นกั หรอก โดยเฉพาะคณุ ย่า‛ วิศรุต ไม่รู้วา่ เธอไปเอาความคดิ นนั้ มาจากไหน จริงอยทู่ ี่ช่วงแรกๆ พอ่ กบั แมข่ องเขาและคณุ ย่าอาจจะไม่เห็นด้วยท่ีเขาเลกิ กบั อมาวดีเพอื่ คบ กบั เธอ แตห่ ลงั จากที่อมาวดีแตง่ งานไปแล้ว เขาก็ไม่เห็นวา่ ใครจะพดู อะไรอีก ทกุ คนยอมรับการตดั สินใจของเขา ‚เข็มคดิ มากไปเองหรือเปล่า‛ ‚ไม่ รู้ละ่ คะ่ เข็มอยากให้วิศลองคิดดอู ีกทีว่าวิศต้องการแตง่ งานกบั เข็ม อยากใช้ชีวติ กบั เข็มและอยากให้เข็มเป็นแม่ของลกู จริงๆ หรือเปล่า หรือ ว่าคณุ แคห่ ลงเสนห่ ์ของเขม็ แล้วคิดวา่ มนั เป็นความรัก‛ เขา ปลอ่ ยมือเธอโดยไมร่ ู้ตวั ขณะนีเ้ขามนึ งงไปหมดกบั คําพดู ของหญิงสาว ไมร่ ู้วา่ ทําไมเธอถึงพดู อยา่ งนนั้ เธอต้องการให้เขาทบทวน ความรู้สกึ ของตนเองไปทําไมกนั คืน นนั้ ชายหน่มุ นอนไม่หลบั คาํ พดู ของหญิงสาวยงั คงวนเวยี น ในสมองของเขา มนั เป็นไปได้หรือทีเ่ ขาจะไม่รักเธอ มนั เป็นเรื่องตลก

ชดั ๆ ทําไมเขาจะไมร่ ักเธอละ่ ในเม่ือเธอเป็นคนสวย มีเสน่ห์ ช่างเอาอก เอาใจ ชว่ งที่เขาเคร่งเครียดกบั การเรียนก็มีแตเ่ ขมจิรานี่แหละท่ที ําให้ เขาผ่อนคลาย ได้เพราะเธอชอบมาคลอเคลยี อย่ใู กล้ๆ ชวนเขาทํานี่ทํา นนั่ คลายเครียด และแนน่ อนว่ามนั หมายถงึ เรื่องอย่างวา่ นนั้ ด้วย เขา ยอมรับว่ามนั เป็นชว่ งเวลาท่ีมีความสขุ มาก มากจนกระทงั่ ทําให้เขาลมื ผ้หู ญิงอกี คนไปเลย อมาวด.ี .. ใช.่ ..อมา วดี แววตาใสบริสทุ ธิ์คนู่ นั้ ของเธอชา่ งแตกตา่ งกบั เขม จิรามากนกั เธอไมเ่ คยทําให้เขามีความสขุ แบบลาํ ้ ลกึ และเตม็ ไปด้วย ความร้อนรุ่มเหมือนอย่าง เขมจิราก็จริง แตเ่ ธอก็ไมเ่ คยทําให้เขาเสียใจ หรือไม่สบายใจเลยสกั นิด เธอดีกบั เขามาตลอด ถามไถ่สารทกุ ข์สกุ ดิบ อย่างสมํ่าเสมอ และเฝ้ ารอด้วยความหวงั แตส่ ดุ ท้ายเขาก็ทรยศเธอ วิศรุต มองไปยงั หญิงสาวอีกคนท่ีนอนหลบั สนิทหนั หลงั ให้เขา ระยะหลงั ๆ มานีท้ งั้ คไู่ มไ่ ด้มีอะไรลกึ ซงึ ้ กนั เลย และเธอก็ไม่เอาใจเขา เหมือนเดิมแล้วด้วย เมื่อ คดิ ๆ ดแู ล้ว เขมจิรายงั มีอีกหลายอยา่ งท่ีเขาไม่เข้าใจ อยา่ ง เร่ืองปัญหาครอบครัวของเธอ เร่ืองการเรียน และเป้ าหมายในชีวิตของ เธอ และตอนนีเ้ธอกําลงั คดิ อะไรอย่กู นั แน่ ชายหน่มุ เพิ่งตระหนกั เดี๋ยวนี ้ เองวา่ เขาไมไ่ ด้รู้จกั ตวั ตนที่แท้จริงของเขม จิราเลย

แต.่ ..เขา ก็ยงั รักเธอไม่ใชห่ รือ ชายหน่มุ กระวนกระวายกบั การ ค้นหาความรู้สกึ ในใจ เขาไมช่ อบเลยท่ีพบวา่ ตนเองเร่ิมไมแ่ น่ใจ เหมือนกนั มนั เป็นต้องเป็นเพราะคาํ พดู ของเธอแน่ๆ ท่ีทําให้เขาลงั เล ซง่ึ ถ้าหากเธอไม่เอย่ ขนึ ้ มาก่อน เขาก็ไมเ่ คยถามตวั เองเลยวา่ ท่ีผ่านมามนั เป็ นความรักหรือเปล่า เขาไมเ่ คยฉกุ คดิ หรือทบทวนเลยแม้แตค่ รัง้ เดยี ว ระยะหลงั ๆ มานี ้เมื่อตรงกบั วนั หยดุ เขมจิราก็มกั จะมาขลกุ ตวั อย่ทู ี่ตกึ เลก็ เธอบอกวา่ จะมาช่วยดแู ลคณุ ยา่ และอยากหาเพื่อนคยุ แก้เหงา ด้วย ซงึ่ ก็คืออมาวดีนน่ั เอง ‚งานเป็นยงั ไงบ้างคะคณุ เขม็ ‛ อมาวดีถามอีกฝ่ าย ระหวา่ งที่ทงั้ คนู่ ง่ั คยุ กนั ตามลาํ พงั ‚ก็ดีคะ่ คณุ ธนั ว์ใจดีกบั เข็มมากๆ เลยนะคะ คอยสอนงานเขม็ ตลอดเลย‛ เขมจิราตอบด้วยนํา้ เสียงสดใส อมา วดีได้แต่ยิม้ รับ เธอนกึ ภาพธนวรรธใจดไี ม่ออกเลย แต่ก็ไม่ แน่หรอกนะ เพราะหลงั ๆ มานีก้ ็ดเู หมือนวา่ เขาจะใจดีกบั เธอมากขนึ ้ และพวกเขาไมค่ อ่ ยมีปากเสยี งกนั เหมือนเม่ือก่อนแล้วด้วย ‚ตอนกลางวนั คณุ ธนั ว์จะชวนเขม็ ไปทานข้าวด้วยเป็นประจํา‛ ‚ค่ะ‛ อมาวดีตอบสนั้ ๆ ด้วยไมร่ ู้จะตอบอะไรได้มากกวา่ นนั้ อีก

‚เอ่อ...คณุ อ้อมพอจะรู้จกั เพื่อนของคณุ ธนั ว์บ้างไหมคะ‛ ‚คนไหนเหรอคะ‛ เธอเคยเห็นเพื่อนของเขาท่ีมาร่วมยินดีในงาน แต่งงานเม่ือคราวก่อน แตก่ ็ยงั ไม่มีโอกาสได้คยุ กนั เทา่ ไรนกั ‚คนท่ีเป็นผ้หู ญิงสวยๆ ดเู ซก็ ซ่ีๆ หนอ่ ยน่ะค่ะ‛ อืม...เธอ ไม่รู้จกั เลย แต่ก็ไม่แปลกหรอก เพราะเธอไมไ่ ด้คบหา กบั ชายหนมุ่ เหมือนครู่ ักทวั่ ไปก่อนจะแตง่ งานกนั และเขาก็ไม่เคยพา เธอไปแนะนํากบั เพื่อนคนไหนเลย ‚คณุ เข็มถามไปทําไมเหรอคะ‛ ‚ออ๋ ...ไม่ มีอะไรหรอกคะ่ เห็นเขาไปทานข้าวด้วยกนั บอ่ ยๆ เขม็ เหน็ วา่ เขาสวยดนี ะ่ คะ่ หน้าตาเขาคล้ายดาราเลย เข็มค้นุ ๆ หน้าคะ่ แต่ ไมก่ ล้าถามคณุ ธนั ว์หรอก‛ ‚อ้อมไปถามให้ไหมคะ‛ ‚อ๊ยุ ! ไม่ต้องหรอกคะ่ เดย๋ี วคณุ ธนั ว์จะหาวา่ เขม็ ยงุ่ เปลา่ ๆ‛ เขม จิรายิม้ แหยๆ อย่างเกรงใจ อมาวดตี กลงตามนนั้ เพราะเห็นวา่ มนั ก็ไมใ่ ช่เร่ืองสลกั สาํ คญั อะไร และไม่ได้เอะใจถึงจดุ ประสงค์ของเขมจิราท่ีพดู เร่ืองนนั้ ขนึ ้ มา

อมาวดไี ม่ได้คิดมากเร่ืองเพื่อนของธนวรรธที่เขมจิราบอก แต่ หลงั จากวนั นนั้ เธอก็เพ่ิงสงั เกตวา่ ชว่ งนีช้ ายหนมุ่ มกั จะแชทคยุ กบั ใคร บาง คนอย่บู อ่ ยๆ บางทีก็คยุ ไปยิม้ ไป ครัง้ หนง่ึ เขาวางโทรศพั ท์เอาไว้ ก่อนจะเดินเข้าห้องนํา้ ไมก่ ี่วินาทีหลงั จากนนั้ เธอก็เห็นข้อความท่ีถกู สง่ มาปรากฎบนหน้าจอ ‘อย่าลืมนดั ของเรานะคะ’ หญิงสาวไม่กล้าเปิดดู เธอถือคติวา่ ไมย่ ่งุ เร่ืองสว่ นตวั ของเขา มนั อาจจะไมม่ อี ะไรที่นา่ กงั วลก็ได้ และเธอก็ไม่ใชค่ นคิดมาก สกั พกั หนง่ึ ชายหน่มุ กลบั มา เขาพิมพ์ตอบด้วยใบหน้ายิม้ แย้ม จากนนั้ หนั หน้ามาทางเธอ แล้วรอยยิม้ พลนั หายไปกลายเป็นสหี น้า เรียบๆ เหมือนเช่นเคย อมาวดชี ินเสยี แล้ว ‚วนั ศกุ ร์หลงั เลกิ งาน มีนดั หรือเปล่า‛ จ่ๆู เขาก็ถามขนึ ้ มา หญิงสาวสา่ ยหน้า แปลกใจเลก็ น้อย ‚ไม่มีค่ะ‛ ‚จะชวนไปทานข้าว‛ เขาไม่มองหน้าเธอขณะทพี่ ดู ทําให้หญิงสาวไม่แน่ใจว่าเขาเต็ม ใจชวนเธอหรือเปล่า แตก่ ็ตอบตกลงไป

‚ค่ะ‛ แตค่ รู่หนงึ่ เธอกถ็ ามเขากลบั ‚แล้ววนั นนั้ พี่ธนั ว์ไม่มีนดั เหรอคะ‛ พดู จบถงึ ได้รู้สกึ วา่ พลงั้ ปากไป เขามองเธออยา่ งแปลกใจ คิด วา่ คงสงสยั แน่ๆ วา่ ทําไมเธอถามอย่างนนั้ ‚ทําไมถึงคดิ วา่ ฉนั มีนดั ‛ ‚เออ่ ...‛ ถ้าเขารู้ว่าเธอแอบเห็นข้อความ เขาจะตาํ หนิเธอหรือ เปลา่ ‚ไม่มีอะไรหรอกคะ่ อ้อมก็แคถ่ ามไปอยา่ งนนั้ เอง วา่ แตท่ ําไม พ่ธี นั ว์ถงึ จะพาอ้อมไปทานข้าวละ่ คะ‛ ‚จะพาไปรู้จกั ใครคนหนง่ึ ‛ ‚อ้อ...‛ เธอ ก็อตุ ส่าห์นกึ วา่ เขาอยากชวนเธอไปทานข้าวเปล่ียนบรรยากาศ ท่ี แท้ก็ไปตามนดั ของใครอีกคน แตจ่ ะใช่คนที่เขาเพงิ่ คยุ ด้วยเมื่อกีห้ รือ เปลา่ เธอไม่รู้ ‚ทําไมเหรอ หรือวา่ ไมอ่ ยากไป‛ ‚เปล่าน่ีคะ อ้อมก็ไม่ได้บอกสกั หนอ่ ยวา่ จะไมไ่ ป คนท่ีอ้อมต้อง ไปรู้จกั คงสาํ คญั มาก ยงั ไงอ้อมก็ต้องไปอยแู่ ล้วละ่ คะ่ ‛

เธอไมร่ ู้เลยวา่ คําพดู ของตนเองฟังดแู ปลกๆ ทําเอาคนฟังขมวด ควิ ้ ‚ทําไมถึงคิดวา่ เขาสําคญั ยงั ไมไ่ ด้บอกเลยวา่ จะพาไปรู้จกั กบั ใคร‛ แตเ่ ธอคิดวา่ ตนเองรู้แล้วละ่ คงจะเป็นเพื่อนสนิทของเขาคนเมื่อ ครู่นีก้ ระมงั คนที่เขายิม้ น้อยยิม้ ใหญ่ตอนคยุ ด้วย และ ท่าทางคล้ายคนกําลงั งอนของหญิงสาวนี่เองท่ีทําให้ธนวรรธแปลก ใจ เพราะปกตเิ ขาจะทําอะไรหรือไปไหนเธอกไ็ มเ่ คยสนใจมาก่อน แต่ ทําไมครัง้ นีเ้ธอกลบั พดู จาแปลกๆ ชายหน่มุ มองโทรศพั ท์ในมือสลบั กบั สีหน้าของหญิงสาว แล้วคิดวา่ ตนเองพอจะเร่ิมปะตดิ ปะตอ่ ได้แล้ว ‚เหน็ ข้อความสินะ‛ เขาถาม ‚ข้อความอะไรคะ อ้อมไม่เหน็ สกั หนอ่ ย‛ เขาขยบั เข้ามาใกล้เธอ ‚โกหก‛ ‚อ้อมเปลา่ นะ‛ เธอหนั ไปตอบ และใบหน้าของเขาก็อย่ใู กล้มากกวา่ ที่คดิ จมกู ของเธอ จงึ เกือบจะชนแก้มของเขา หญิงสาวตกใจและรีบถอยออก

‚จะตกใจอะไรนกั หนา ผวั ตวั เองหน้าตาน่าเกลยี ดนา่ กลวั มากหรือไง‛ นํา้ เสยี งของเขาเหมือนถามเลน่ ๆ มากกวา่ จะคาดคนั้ ‚ไม่ ได้น่าเกลยี ดน่ากลวั หรอกคะ่ แตช่ อบทําหน้าดุ‛ เสยี ้ ววนิ าทีเมื่อพดู จบ เธอแอบคดิ ในใจวา่ เขาจะโกรธหรือเปล่า แตก่ ็โลง่ ใจที่ไมเ่ หน็ วา่ เขา จะมีทีท่าอยา่ งนนั้ ‚ตอ่ ไปนีจ้ ะไมด่ ุ ถ้าเธอไม่ทําให้ขดั ใจ‛ ‚จริงเหรอคะ‛ หญิงสาวถามอย่างมีความหวงั ‚งนั้ อ้อมจะ พยายามนะคะ‛ ชายหนมุ่ ไมไ่ ด้พดู อะไร เขาแคน่ อนลงบนเตยี งเพ่ือจะพกั ผอ่ นเสยี ที อมา วดนี อนลงตาม และยงั รักษาระยะห่างจากเขาไว้เหมือนเดิม ‚วนั ก่อน...ที่พีว่ ศิ มาที่นี่ เธอก็อย่ดู ้วยใชไ่ หม‛ ‚ค่ะ‛ เธอดใี จท่ีเดี๋ยวนีเ้ขาไมเ่ รียกพี่ชายวา่ ‘ไอ้’ แล้ว ‚แล้วได้คยุ อะไรกนั บ้าง‛ ‚ไม่คอ่ ยได้คยุ หรอกคะ่ พ่ีวิศมาหาคณุ ย่านะ่ คะ่ ‛ ธนวรรธ ชําเลอื งมองหญิงสาวในความมืด เหน็ เธอยงั ลืมตา มีรอยยิม้ บางๆ ฉาบบนใบหน้า หวงั วา่ คงไมไ่ ด้เป็นแบบนนั้ เพราะเขาชวนคยุ เรื่อง วศิ รุตหรอกนะ

‚ตอนนีย้ งั รักเขาอย่หู รือเปลา่ ‛ จๆู่ เขาก็โพลง่ ถามโดยที่ห้ามตวั เองไม่ ทนั สง่ ผลให้เธอหนั มามอง ‚คะ?‛ อมาวดขี านตอบด้วยความแปลกใจ แล้วพลนั ก็รู้สกึ อดึ อดั เลก็ ๆ ‚อ้อม...‛ ผลของการทําให้หงึ ‚อ้อม...‛ คนถามรอล้นุ ฟังคาํ ตอบอย่างใจจดใจจ่อ พอเห็นเธออกึ อกั เขาก็ หงดุ หงิด

‚ยงั รักมนั ละ่ ส‛ิ ‚ค่ะ‛ เท่านนั้ เองอารมณ์ของเขาก็เดือดปดุ ทนั ที เห็นทีคืนนีต้ ้องเคลียร์กนั ยาว ‚แต่ อ้อมรักพี่วศิ แค่แบบพี่ชายนะคะ เพราะถึงอย่างไรเราสองคนก็ ผกู พนั เหมือนเป็นพี่น้องมาตลอด อ้อมยงั จําได้วา่ ตอนเดก็ ๆ พีว่ ศิ เอน็ ดู อ้อมมาก‛ ‚สว่ นฉนั ก็ใจร้ายกบั เธอมาก‛ เขาพดู ตอ่ อย่างมน่ั ใจวา่ เธอต้องคิดอยา่ ง นนั ้ ‚ชา่ ง มนั เถอะคะ่ ‛ เธอตดั บทเพราะไมอ่ ยากทะเลาะกบั เขาในเรื่องที่ ผา่ นไปแล้ว ‚อดีตก็คืออดีต อ้อมไม่เอามาคดิ ให้ปวดหวั หรอกคะ่ ‛ นํา้ เสียงเธอไม่กลา่ วโทษเขาแตอ่ ย่างใด ‚แน่ใจนะวา่ อดีตก็คืออดีต เธอสามารถลมื มนั ได้ แม้วา่ ใครคนนนั้ อาจจะยงั ไมล่ มื เธอก็ตาม‛ ‚พธ่ี นั ว์หมายความวา่ ยงั ไงคะ‛ เขาไมอ่ ยากอธิบายเจาะจง แคต่ ้องการได้ยินคํายืนยนั จากเธอก็เท่านนั้ ‚รับปากมาก่อนสิ‛

‚คะ่ ‛ แม้จะยงั ไมเ่ ข้าใจ แต่อมาวดีก็ตอบอย่างแน่วแน่ ‚ด‛ี เขาพอใจกบั คําตอบของหญิงสาวแล้ว จึงเคลอื่ นกายเข้าไปใกล้และดงึ เธอมาโอบไว้หลวมๆ อมาวดปี ระหลาดใจมากเกินกวา่ จะสงสยั สิ่งทเ่ี ขาพดู ไปเมื่อกี ้หวั ใจเธอ เต้นแรงอยใู่ นอก ด้วยไม่รู้ว่าชายหน่มุ กําลงั จะทําอะไรกนั แน่ ‚ถ้าเธอผิดคําพดู เมื่อไร ฉนั ไมป่ ลอ่ ยเธอไว้เฉยๆ แน่ เข้าใจใช่ไหม‛ ‚ค่ะ‛ หญิงสาวตอบอยา่ งแผ่วเบา แขนแกร่งโอบกระชบั เธอแนน่ กวา่ เดมิ อีกเลก็ น้อย หญิงสาวมนึ งงกบั ท่าทีท่ีเปล่ียนจากหน้ามือเป็นหลงั มืออย่างรวดเร็วของเขา ‚นอนได้แล้ว‛ ‚ค่ะ‛ ‚อยา่ ลืมสง่ิ ท่ีพดู ไว้เมื่อกีด้ ้วย‛ ‚ค่ะ‛ อมาวดีไมร่ ู้จะตอบอะไรให้ยาวกวา่ นีด้ ี ‚จบู ได้ไหม‛

‚ค่ะ เออ่ ...อะไรนะคะ?” ก่อน ท่ีเธอจะทนั รู้ตวั วา่ ได้ตอบรับไปแล้ว ริมฝี ปากน่มุ ก็ถกู ประกบแนบ ลงมาเบาๆ เขาขบเม้มริมฝี ปากเธอภายนอก ไม่ได้ลว่ งลาํ ้ และการ กระทําอย่างออ่ นโยนนนั้ ทําให้หวั ใจของอมาวดีเต้นกระหน่ํารัวเร็ว ‚ต่อไปนีเ้ธอต้องเป็นเดก็ ดีของฉนั ‛ คราวนีห้ ญิงสาวพยกั หน้าแทนการเอย่ ตอบ เพราะยงั หาเสยี งของตนเอง ไมเ่ จอ แล้ว ก็ไมม่ ีอะไรเกิดขนึ ้ อีก เขาแคก่ อดเธอไว้และหลบั ตาลง ครู่หนงึ่ ก็ดู เหมือนวา่ เขาหลบั ไปแล้ว ทวา่ หวั ใจดวงน้อยกลบั ยงั เต้นรัว ศีรษะของ เธอวางอยบู่ นหวั ไหลข่ ้างหนงึ่ ของเขา ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ท่ีนา่ จะมาจาก เสอื ้ ผ้าของเขา น่า แปลกจริงๆ เธอไม่เคยรู้สกึ อยา่ งนีม้ าก่อนเลย ถงึ จะประหลาดใจ มาก แต่มนั ก็ทําให้เธออบอนุ่ ใจได้ในคราวเดยี วกนั นบั เป็นวนิ าทีแรกที่ หญิงสาวไมร่ ู้สกึ หวาดกลวั ชายหน่มุ เลยแม้แตน่ ้อย เมื่อรอบตวั มีแต่ความเงียบ อมาวดกี ็ค่อยๆ เข้าสหู่ ้วงนิทราตามชาย หน่มุ ไป โดยท่ีใบหน้าเธอยงั ฉาบด้วยรอยยิม้ บางๆ วิศรุตต้องยอมรับวา่ ความสมั พนั ธ์ของตนเองกบั เขมจิราไมเ่ หมือนเดิม แล้วจริงๆ แม้ วา่ พวกเขาจะไม่ได้ทะเลาะกนั แตก่ ็ไมส่ นิทใจกนั เหมือน

เม่ือก่อน วศิ รุตแปลกใจที่ตนเองไม่ได้ง้อเธออย่างที่คิดวา่ ควรจะทาํ แต่ เขาก็ยงั ไมไ่ ด้ถามเธอให้แนช่ ดั วา่ จะเอาอย่างไรแน่ เขาก็แค่ปลอ่ ยไป แค่ รอให้มีสิง่ ใดสง่ิ หนงึ่ เกิดขนึ ้ ตามเวลาของมนั เอง เวลา วา่ งจากงานในชว่ งนี ้เขาจะไปหานางรุ่งฤดที ี่ตกึ เลก็ แทน การอยรู่ ่วมกบั เขมจิราโดยที่เธอไมค่ ยุ ด้วย กบั คณุ ย่าแล้ว ไมว่ า่ เขาจะ เคยทําให้ทา่ นผิดหวงั มาอย่างไร แตท่ ่านก็ยงั รักและหว่ งใยเขา เหมือนเดิม จนทําให้เขารู้สกึ ผิดกบั สิง่ ท่ีเคยทํา โดยเฉพาะกบั อมาวดี เธอยงั ดีตอ่ เขาเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะทําให้เธอเสยี ใจมากก็ตาม จๆู่ ตอนนีเ้ขาก็เกิดอยากคยุ กบั เธอขนึ ้ มา เม่ือก่อนทงั้ คสู่ นิทกนั มาก ตอ่ ให้ไมไ่ ด้รักกนั แบบคนรัก แตพ่ วกเขาก็เปรียบเสมือนพี่น้องที่คยุ กนั ได้ทกุ เร่ืองเสมอมา ‚อ้อมเป็นยงั ไงบ้าง‛ เขาถามขณะที่เดินออกมาจากห้องของ นางรุ่งฤดพี ร้อมด้วยหญิงสาว ‚สบายดคี ่ะ‛ เธอตอบ ‚ช่วงนีเ้ราไม่คอ่ ยได้คยุ กนั เลยนะ‛ ‚ตา่ งคนก็ต้องตา่ งทํางานนี่คะ‛ ‚พี่หมายถงึ ...‛ เขาพดู เบาลง ‚เราไม่สนิทกนั เหมือนเม่ือก่อน‛

อมาวดียิม้ บางๆ ‚ไมแ่ ปลกนี่คะ พว่ี ศิ ก็ต้องใช้เวลาสว่ นใหญ่อยู่ กบั คณุ เขม็ สว่ นอ้อมก็แตง่ งานแล้ว‛ เธอพดู โดยที่ไมม่ องหน้าเขา ‚ชีวติ หลงั แตง่ งานเป็นยงั ไงบ้าง‛ เขาอดถามไมไ่ ด้ ‚ก็เร่ือยๆ คะ่ ‛ เขาไม่เหน็ วแี่ ววของความอดึ อดั ใจบนใบหน้าของหญิงสาวแต่ อย่างใด แอบคิดไม่ได้วา่ ตอนนีช้ ีวิตของเธอคงจะดกี ว่าชีวติ ของเขาเสยี อีกกระมงั ‚แล้วเมื่อไรพี่วศิ กบั คณุ เข็มจะมีข่าวดบี ้างคะ‛ คํา ถามนนั้ ทําให้เขาหดหู่ แวบหนง่ึ เขาอยากจะตอบวา่ ยงั ไม่ พร้อม แตด่ ้วยความอดึ อดั ใจท่ีเก็บไว้มาหลายวนั และไมไ่ ด้พดู เรื่องนนั้ กบั ใครเลย ทําให้เขาตดั สินใจเปิดเผยความรู้สกึ ออกมา ‚เข็มเขาอาจจะไมอ่ ยากแตง่ งานกบั พ่ีก็ได้‛ อมาวดยี น่ ควิ ้ มองเขาอย่างแปลกใจ ‚อ้าว...ทําไมละ่ คะ‛ ‚พ่ีก็ไม่รู้เหมือนกนั วา่ เขาเป็นอะไร‛ ‚ทะเลาะกนั มาหรือเปลา่ คะ‛ เธอถามอยา่ งเป็นหว่ ง

‚เปล่า หรอก เขาแคด่ เู ปลี่ยนไปน่ะ‛ แล้วชายหน่มุ ก็สา่ ยหน้า ‚ไมน่ ่าเช่ือเลยนะวา่ สดุ ท้ายแล้วพ่ีต้องมาคยุ กบั อ้อมเรื่องนี ้ทงั้ ๆ ที่...‛ ‚ช่างมนั เถอะคะ่ ‛ หญิงสาวจบั มือเขาแล้วตบเบาๆ ‚พ่วี ศิ ใจ เยน็ ๆ ก่อนนะคะ ลองคยุ กบั คณุ เข็มอีกครัง้ หนงึ่ ‛ ‚แล้วถ้าหากเป็นเพราะวา่ เขม็ มีคนใหม่ละ่ ‛ หญิงสาวอ้าปากค้างไปชวั่ ครู่ เธอคงไม่คดิ วา่ ปัญหาของเขามา จากสาเหตนุ นั้ ‚พีว่ ศิ แนใ่ จแล้วเหรอคะ‛ เหมือน มีอะไรบางอย่างจกุ อย่ใู นลําคอของเขา ทําให้พดู ไม่ ออกบอกไม่ถกู หากจะบอกเตม็ ปากเต็มคาํ ว่าใช่ เขาก็ยงั ไม่มีหลกั ฐาน พอ แตถ่ ้าจะโกหกตวั เองวา่ เธอยงั เหมือนเดมิ เขาก็ทําไม่ได้อีกเช่นกนั ‚พไ่ี มร่ ู้ เขม็ ไม่ยอมบอกอะไรเลย‛ ‚มนั อาจจะไมเ่ ป็นอย่างนนั้ ก็ได้นะคะ‛ ‚มนั มีบางอยา่ งแน่ๆ‛ เขาพยกั หน้า ‚พ่ีรู้ดี‛ ‚อ้อมพอจะช่วยอะไรพ่ีวิศได้บ้างไหมคะ‛ วิศรุตแทบไมอ่ ยากเชื่อเลยวา่ หญิงสาวจะยงั คงเป็นห่วงเป็นใย เขา ขณะท่ีเขาเองกลบั เป็นคนหกั หลงั เธออย่างร้ายกาจ

น่ีเขาทําเร่ืองแบบนนั้ กบั ผ้หู ญิงดีๆ อย่างอมาวดีได้อย่างไร ‚พข่ี อโทษนะอ้อม‛ เขาวางมือบนไหลข่ องเธอและกดเบาๆ ‚พี่ ไม่นา่ ทําอยา่ งนนั้ เลย เรื่องนนั้ ...พ่ผี ิดไปแล้วจริงๆ‛ ‚ไมเ่ ป็นไรค่ะ อ้อมไมโ่ กรธแล้ว‛ เธอรู้วา่ เขาหมายถึงเรื่องใด แตช่ ายหนมุ่ ยงั ไม่อาจหยดุ พดู ได้ ‚ถ้า เพียงแตว่ นั นนั้ พี่จะเข้มแข็งกวา่ นีอ้ ีกนิด ไมย่ อมปลอ่ ยให้ความคดิ โง่ๆ มาครอบงํา ป่ านนีพ้ ี่ก็คงไม่ต้องมาปวดใจแบบนี ้และคงเป็นเราสอง คนที่จะได้แต่งงานกนั ‛ ‚แต่ตอนนีม้ นั สายไปแล้ว!” เสียงนนั้ ดงั มาจากข้างหลงั ของพวกเขา อมาวดีตกใจก่อนจะ เห็นร่างเจ้าของเสียงเสียอีก ‚อ้อมเป็นเมียฉนั !” ธนวรรธดงึ หญิงสาวให้หลดุ ออกจากการเกาะกมุ ของอีกฝ่ าย แล้วเป็นคนโอบไหลเ่ ธอไว้แทน วิศรุตรีบแก้ตวั ‚ธนั ว์ ฉนั ไม่ได้...‛

‚ไม่ ต้องพดู อะไรทงั้ นนั้ ฉนั รู้ดวี า่ นายคิดอะไรอยู่ แตข่ อบอก เอาไว้เลยนะวา่ มนั จะไม่มีทางเกิดขนึ ้ ของอะไรก็ตามท่ีนายไม่เห็นคา่ ของมนั แล้ว ทิง้ มนั ไปแล้ว ก็อยา่ หวงั เลยวา่ จะได้เอากลบั ไปอีก โดยเฉพาะเมื่อมนั มีเจ้าของใหม่แล้ว‛ ประโยคท้ายนนั้ ธนวรรธหนั ไปพดู กบั อมาวดดี ้วย เพ่ือยํา้ เตอื น ให้เธอไมล่ มื วา่ ตนเองเป็นของใคร ‚พี่ธนั ว์คะ พี่ธนั ว์กําลงั เข้าใจผิดนะคะ เราสองคนไม่ได้...‛ ‚เราสองคนเหรอ?‛ สายตากร้าวจ้องเขมง็ ท่ีหญิงสาว ‚เธอเป็น พวกเดยี วกนั กบั มนั ตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่‛ ‚เสยี งเอะอะโวยวายอะไรกนั ‛ นางรุ่งฤดเี ดนิ ออกมาจากห้องโดยมีไม้ชว่ ยพยงุ และมีน้อยคอย ประคองเดินตามมาด้วยอีกคน ‚มีปัญหาอะไรกนั ‛ ‚มนั เป็นแคเ่ ร่ืองเข้าใจผิดกนั นะ่ ครับคณุ ย่า‛ วิศรุตรีบตอบ ‚ใครเข้าใจผิดใคร‛ หญิงสงู วยั มองหน้าแตล่ ะคนสลบั กนั ไปมา ‚พี่ธนั ว์เข้าใจผิดอ้อมกบั พี่วิศคะ่ ‛ อมาวดีตดั สินใจบอก เธอ ต้องการให้นางรุ่งฤดเี ห็นด้วยวา่ ธนวรรธคิดมากไปเอง

นางรุ่งฤดมี องหลานชายคนเลก็ ‚แล้วมนั มีอะไรท่ีทําให้ต้อง เข้าใจผิดกนั เหรอ...หือ‛ ‚คณุ ย่าครับ‛ ธนวรรธถอนหายใจก่อนเอย่ ตอ่ ‚ถ้าคณุ ย่าไม่วา่ อะไร คืนนีผ้ มขอตวั กลบั ไปนอนทีค่ อนโด‛ นางมองหน้าแตล่ ะคนอย่างงงๆ ‚เออ...จะเอายงั ไงก็เอาเถอะ‛ ‚ผมจะพาอ้อมไปด้วย‛ อมาวดีรีบสา่ ยหน้าทนั ที ‚อ้อมไม่ไป!” ‚เธอ ต้องไป เธอเป็นเมียฉนั เมียก็ต้องอย่กู บั ผวั ‛ เขาพดู ตอ่ หน้าทกุ คนอย่างไมเ่ กรงใจ ‚ไมอ่ ยา่ งนนั้ ฉนั จะเข้าใจเอาได้วา่ เธอ อยากจะอย่ทู ่ีน่ีกบั คนอ่ืนมากกวา่ ‛ เขาตวดั สายตามองพีช่ ายแวบหนงึ่ ‚แตอ่ ้อม...‛ ‚ไปเถอะหนอู ้อม‛ คราวนีน้ างรุ่งฤดพี ดู ‚ไปปรับความเข้าใจกนั ให้เรียบร้อยนะ ยา่ บอกตามตรงวา่ ปวดหวั เหลือเกิน‛ พดู แล้วก็ยกมือกมุ ขมบั ‚คณุ ยา่ ...‛ อมาวดีสลดั ตวั เองให้หลดุ จากธนวรรธแล้วตรงไป หานาง

‚ย่า ไม่เป็นอะไรหรอก กลบั ไปกบั พ่ีเขาก่อนเถอะนะ ตาธนั ว์พดู ถกู เรานะ่ เป็นสามีภรรยากนั และมีปัญหาอะไรกนั ก็ควรจะรีบปรับ ความเข้าใจกนั เสยี ‛ ‚ได้ยินท่ีคณุ ยา่ บอกแล้วใชไ่ หม งนั้ ก็ไปกนั ได้แล้ว‛ เขาดงึ เธอ ออกมาจากบ้านและพาเดนิ ไปยงั รถทนั ที ‚พธ่ี นั ว์ปลอ่ ยอ้อมนะ‛ หญิงสาวพยายามดงึ ข้อมอื ตนเองให้ หลดุ จากมือแกร่งของเขา แต่ชายหน่มุ กลบั จบั แนน่ ขนึ ้ ‚ปลอ่ ยให้เธอกลบั ไปหามนั นะ่ เหรอ!‛ เขากลบั มาเรียกพี่ชาย ด้วยคาํ ไม่สภุ าพเหมือนเดมิ ‚อ้อมบอกแล้วไงวา่ พ่ีธนั ว์เข้าใจผิด‛ ‚และมนั เป็นหน้าท่ีของเธอท่ีจะต้องอธิบายให้ฉนั เข้าใจถกู ซง่ึ เราจะได้คยุ กนั แตไ่ มใ่ ชท่ ่ีน่ี‛ เขาดนั หลงั เธอให้เข้าไปนงั่ ในรถก่อนจะขบั ออกไปอยา่ งรวดเร็ว ตงั้ แตท่ ่ีกลบั ไปอยกู่ บั นางรุ่งฤดเี หมือนเดมิ อมาวดีก็ยงั ไม่เคย กลบั มาท่ีนี่อีกเลย เธอยงั ไม่ค้นุ ชินกบั มนั เมื่อมาถึงธนวรรธก็ดงึ ตวั เธอ ไปท่ีห้องนอนทนั ที

‚บอกฉนั มาวา่ เธอกบั มนั ทําอะไรกนั ‛ เขาดนั ไหลเ่ ธอให้นงั่ ลง บนเตยี ง ‚อ้อมกบั พี่วศิ ไมไ่ ด้ทําอะไรกนั เราแค่คยุ กนั เทา่ นนั้ ‛ ‚คยุ เร่ืองอะไร‛ ‚เร่ือง...‛ มนั เป็นเร่ืองสว่ นตวั ของวิศรุต เธอไม่แน่ใจวา่ จะบอกให้ธนวรรธรู้ดหี รือ เปลา่ ‚เราก็แคค่ ยุ กนั เร่ืองทวั่ ไป‛ เธอตดั สนิ ใจไมบ่ อก ‚เรื่องทวั่ ไปแบบไหน ฉนั ถึงได้ยินมนั พดู เหมือนเสยี ดายที่ไมไ่ ด้ แตง่ งานกบั เธอ‛ ‚พ่วี ศิ เขาไมเ่ สยี ดายหรอกคะ่ ‛ อมาวดีมนั่ ใจในความคิดตวั เอง แต่ ธนวรรธยงั ไม่อยากเชื่อ หลงั จากที่เขมจิราบอกเขาเรื่อง วิศรุตในวนั นนั้ บวกกบั ภาพที่เขาเหน็ และสิ่งท่ีได้ยินในวนั นี ้มนั ทําให้คดิ เป็นอื่นไมไ่ ด้จริงๆ ‚รู้ได้ยงั ไงวา่ มนั ไม่เสยี ดาย คนที่เขาไม่คดิ อะไรแล้วจริงๆ เขาไม่ ขดุ เรื่องอดตี มาพดู หรอก‛

‚พ่ีธนั ว์กําลงั จะบอกอ้อมวา่ ...พ่ีวิศยงั มีเยื่อใยกบั อ้อมอยอู่ ยา่ ง นนั้ เหรอคะ‛ ‚ฮ!ึ ‛ ชายหน่มุ สบถ ‚คงจะดีใจสนิ ะ‛ ทวา่ หญิงสาวกลบั สา่ ยหน้าช้าๆ เพราะไมอ่ ยากเช่ือ ‚พีธ่ นั ว์คง จะเข้าใจผิดแล้วละ่ คะ่ ‛ ‚เธอกล้าสาบานแทนมนั ไหมละ่ วา่ มนั ไมไ่ ด้คิดอะไรกบั เธอ แม้แต่นิดเดยี วจริงๆ‛ พอถกู ท้าทายให้ยืนยนั คําพดู หญิงสาวกลบั เริ่มไมม่ น่ั ใจเสยี อยา่ งนนั้ ‚แต่ถงึ อย่างไรมนั ก็เป็นไปไมไ่ ด้อยแู่ ล้วนี่คะ ก็อ้อมแตง่ งานแล้ว น่ี‛ เขาสบถอีกครัง้ อยา่ งหวั เสีย ‚เฮอะ! นี่ เธอไม่เคยเหน็ ผวั เมียคอู่ ่ืนที่เขาต้องทะเลาะเพราะ เร่ืองถ่านไฟเก่าหรือไง เธอนกึ วา่ คนอื่นจะมีความคดิ บริสทุ ธิ์ผดุ ผอ่ ง มองโลกในแง่ดีเหมือนเธอกนั หมดเลยหรือ‛ หญิงสาวสะอกึ อยใู่ นอกเมื่อโดนเขาวา่

‚คน อย่างนนั้ ...‛ เขาหมายถึงวิศรุต ‚คนท่ีเปลีย่ นใจจากอีกคน ไปคบกบั อีกคนได้โดยไม่รู้สกึ ผิดอะไร เธอนกึ วา่ เขาจะไม่สามารถทํา แบบนนั้ ได้อีกครัง้ อยา่ งนนั้ เหรอ ในสายตาเธอไอ้วศิ คงจะเป็นคนดมี าก สนิ ะ มากจนทําอะไรก็ไม่เคยผิดเลย ไมเ่ คยทําให้เธอโกรธหรือเกลียดได้ เลยใช่ไหม‛ ท้ายประโยคเสียงของเขาสนั่ เลก็ น้อย ‚ใคร บอกละ่ คะวา่ อ้อมไมเ่ คยโกรธเขา แตอ่ ้อมคิดวา่ มนั เป็น เร่ืองท่ีผ่านไปแล้ว ยงั ไงตอนนีอ้ ้อมก็แตง่ งานกบั พ่ีธนั ว์แล้ว ไมม่ ี ประโยชน์อะไรที่ต้องโกรธกนั ไปตลอดชีวติ ‛ ‚แล้วถ้าวนั หนง่ึ มนั เกิดขอคนื ดีกบั เธอ ขอให้เธอกลบั ไปเลอื ก มนั อีก ถึงตอนนนั้ เธอจะทํายงั ไง เธอจะเลือกใครระหวา่ งฉนั กบั มนั อมา วดีกวาดตามองทวั่ ใบหน้าของชายผ้เู ป็นสามี หมายความ วา่ ท่ีผา่ นมาเขาระแวงเธออยตู่ ลอดเวลาเลยใช่ไหม เขาไม่รู้เลยหรือวา่ เธอเป็ นคนอย่างไร ‚อ้อมไมใ่ ชผ่ ้หู ญิงที่จะเปลี่ยนสามีไปมาง่ายๆ อ้อมเป็นภรรยา ของพ่ีธนั ว์ อ้อมรู้ตวั ดวี า่ ควรจะเลือกใคร‛ ‚ตอบให้มนั ฟังเข้าใจงา่ ยๆ หนอ่ ยไมไ่ ด้หรือไง‛ เขานงั่ ลงข้างเธอ อารมณ์โกรธเม่ือครู่ลดลงบ้างแล้ว หญิงสาวสดู ลมหายใจลกึ ก่อนพดู ตอ่ ‚อ้อมเลือกพ่ีธนั ว์ค่ะ‛

เธอเห็นเขายิม้ แบบกระตกุ มมุ ปาก ‚แล้วฉนั จะเช่ือได้ยงั ไง‛ ‚แล้วพี่ธนั ว์จะให้อ้อมทํายงั ไงละ่ คะถึงจะเชื่อ‛ เธอนกึ ไม่ออก แล้วจริงๆ ‚ต้องมีการพสิ จู น์‛ เธอเอียงหน้าถาม ‚พสิ จู น์อะไรคะ‛ แทนคาํ ตอบ ชายหนมุ่ จบั ไหลข่ องหญิงสาวแล้วดนั เธอให้นอน ลงกบั เตียง ‚พี่ธนั ว์!” ‚พีธ่ นั ว์!” เธอตกใจเมื่อรู้แล้ววา่ ข้อผกู มดั นนั้ หมายถึงอะไร ‚น่ี เป็นวธิ ีเดยี วท่ีจะทําให้ฉนั เช่ือเธอ แตถ่ ้าเธอไม่กล้า ฉนั จะถือ วา่ สงิ่ ท่ีเธอพดู เม่ือกีม้ นั เป็นแคเ่ ร่ืองโกหก‛ มือหนาจบั แขนสองข้างของ หญิงสาวตรึงไว้กบั เตยี ง ‚แตอ่ ้อมไม่ได้โกหกนะ‛

‚งนั้ ก็พสิ จู น์ให้เห็นสิวา่ เธอเลอื กฉนั จริงๆ จะเป็นไรไป ในเม่ือ ร่างกายเธอมนั จะไม่มีวนั ตกเป็นของคนอื่นได้อีกแล้ว‛ ‚เดยี๋ วคะ่ ...‛ ยงั ไมท่ นั ได้พดู จบ ร่างสงู ท่ีโน้มกายอย่เู หนือตวั เธอก็ก้มลงจบู ปากอ่ิม อมาวดีอยากจะขดั ขืน แตร่ ู้วา่ ไมม่ ีทางสาํ เร็จ ที่น่ีไมม่ ีใครอีก แล้วนอกจากเธอและเขา อย่างไรเสยี ในคืนนีเ้ขาคงไมป่ ลอ่ ยเธอไปอีก แล้วแน่ๆ มนั คงถึงเวลาแล้วจริงๆ ริม ฝี ปากหยกั เคลื่อนจบู บดคลงึ ไม่ผ่อนปรน ขณะทร่ี ่างกายก็ เบยี ดชิด ตรึงเธอไว้บนเตียงหนาหนมุ่ ด้วยร่างกายกํายําและกําลงั ที่มี มากกวา่ อมาวดไี ม่ได้ขดั ขืนมากนกั เพราะตระหนกั ดีวา่ ไม่วนั ใดก็วนั หนงึ่ สง่ิ นีต้ ้องเกิดขนึ ้ อย่แู ล้ว เธอเพียงแคน่ กึ หวน่ั เพราะไมเ่ คยมี ประสบการณ์มาก่อน เขาถอนเรียวปากออกก่อนจมุ พิตใหม่อีกหลายครัง้ มือหนา เคล่ือนมาโอบกอดรอบเอวเธอ ดนั หญิงสาวขนึ ้ ไปนอนชิดหวั เตยี ง ให้ ศีรษะวางอยบู่ นหมอน ‚แสดงให้เหน็ สวิ า่ เธอเลอื กฉนั ‛ ‚อ้อม...‛

หญิง สาวสา่ ยหน้าไปมาอยา่ งทําอะไรไม่ถกู เขาเลยจบั มือเธอขนึ ้ มา คล้องคอตนเองไว้ แล้วก้มลงจบู หนกั หนว่ งกวา่ เดมิ อีกครัง้ จนหญิงสาว แทบจะหายใจไม่ทนั ความร้อนรุ่มแลน่ กระจายไปทว่ั ร่าง ถ่ายทอดจาก ร่างกายของเขาสง่ มาถึงตวั เธอ มือของเธอที่อยบู่ นบา่ ของเขาสมั ผสั ได้ วา่ ชายหน่มุ ตวั สนั่ เลก็ น้อย เธอรู้วา่ เขาเคยผ่านเรื่องทํานองนีม้ ามาก แล้ว ไมค่ ิดวา่ เขาจะรู้สกึ ตนื่ เต้นกบั ความแปลกใหม่เหมือนอยา่ งเธอได้ อมา วดลี มื เรื่องที่ไม่เข้าใจกนั เมื่อครู่นีไ้ ปชวั่ ขณะ ตอนนี ้ ความรู้สกึ ของเธอทงั้ หมดจดจ่ออยกู่ บั ทกุ สมั ผสั ท่ีได้รับจากเขา ริม ฝี ปากอ่นุ ชืน้ แนบประกบพร้อมสง่ ปลายลนิ ้ เข้ามาลมิ ้ รสความหอมหวาน บริสทุ ธิ์ ท่ีเธอไม่เคยมอบให้ใครมาก่อน นอกจากเขา ผ้ชู ายท่ีได้ชื่อวา่ เป็นสามีทงั้ ทางนิตนิ ยั และพฤตินยั อยา่ งสมบรู ณ์ในคืนนี ้ มือ เลก็ พยายามจะห้ามมือของชายหน่มุ ที่กําลงั ไลป่ ลดกระดมุ เสอื ้ ของเธอ ทงั้ ที่รู้วา่ อย่างไรเสยี คงห้ามไมไ่ ด้ แตเ่ ธอคงรู้สกึ กระดากใจ ถ้าหากไมข่ ดั ขืนบ้าง และด้วยความที่ไมไ่ ด้คิดจะห้ามเขาอย่างจริงจงั ชายหนมุ่ จงึ ปลดเสอื ้ ออกจากตวั เธอได้ไม่ยากเลย ‚อ้อม‛ ‚ค่ะ พธ่ี นั ว์‛

ธนวรรธ ไม่ได้คิดจะพดู อะไรตอ่ เขาแคเ่ รียกช่ือเธอเพื่อความ เป็นเจ้าของ จากนนั้ ก็จบู ตํา่ ลงเร่ือยๆ มือหนาสอดใต้แผน่ หลงั ของเธอ เพียงไมก่ ่ีวินาทีหญิงสาวก็ปราศจากอาภรณ์ปิดกนั้ เปิดเผยความ บริสทุ ธิ์ตอ่ สายตาของชายหน่มุ อยา่ งชดั เจน อมาวดรี ีบยกมือปิด ความร้อนแลน่ วาบไปทวั่ ใบหน้า ไม่ สามารถทนสบตากบั เขาได้เลย ‚จะปิดไว้ทําไม หรือจะเก็บไว้ให้ใครดอู ีก‛ เขาถามเม่ือเห็นทา่ ที ประดกั ประเดิดของเธอ ‚เปล่านะคะ อ้อมก็แค่...อาย‛ คําสดุ ท้ายเธอตอบด้วยเสยี งเบา จนแทบจะไมไ่ ด้ยิน ‚ไมเ่ ห็นจะต้องอาย มนั เป็นเรื่องปกตขิ องผวั เมีย ถ้าทกุ คนมวั แตอ่ ายเหมือนเธอก็คงไมต่ ้องมีลกู หลานกนั พอดี‛ คํา พดู แบบนนั้ ...มนั ไม่มคี วามอ่อนหวานหรือโรแมนติกเลย แม้แตน่ ิดเดียว เขาก็คงแคอ่ ยากจะเป็นเจ้าของเรือนร่างเธอ ไมไ่ ด้รัก หรือคดิ วา่ ควรจะถนอมความรู้สกึ เธอด้วยคําพดู ท่ีฟังดอู อ่ นโยนกวา่ นี ้ ‚คนื นีเ้ธอต้องเป็นของฉนั ‛ ‚อ้อมรู้‛

เขาจบั มือเธอออก ก่อนใช้มือนนั้ สมั ผสั ... ตงั้ แตต่ รงนีไ้ ป ไรต์ขอ เซน็ เซอร์ เนือ้ หาไว้บางสว่ นนะคะ เพอื่ ไมใ่ ห้โดน กระเช้าแบรนด์จากเดก็ ดีจ้า เนือ้ หาเตม็ สามารถตามอา่ นได้จากรูปเลม่ และอีบ๊กุ เร็วๆ นีน้ ะคะ อมาวดไี มเ่ คยคดิ วา่ สมั ผสั ของเขาจะทําให้ร่างกายเธอออ่ นยวบ และโอนอ่อนผอ่ นตามการกระทําของเขาได้เชน่ นี.้.. เซน็ เซอร์ อมาวดแี ทบลมื ทกุ สิง่ ทกุ อยา่ งบนโลกใบนี ้ลมื เหตกุ ารณ์ก่อนหน้า และ ลืมวา่ ท่ีผา่ นมาเขาเคยทําอะไรกบั เธอไว้บ้าง ตอนนีม้ นั ไม่สําคญั อีกแล้ว เซน็ เซอร์อีกแล้วคะ่ แหะๆ ‚เรียกชื่อฉนั ‛ เขาพดู ด้วยนํา้ เสียงหอบ ‚พะ...พีธ่ นั ว์‛ ‚บอกอีกครัง้ สิวา่ เธอเลอื กใคร‛ ‚อ้อม...เลือกพ่ีธนั ว์ค่ะ‛ ‚จําไว้วา่ เธอเป็นของฉนั ได้แค่คนเดียวเท่านนั้ ‛ สนิ ้ สดุ คาํ พดู นนั้ อมาวดกี ็ไมอ่ าจรับรู้อะไรได้อีก ชายหน่มุ แสดง ให้เหน็ วา่ เขาเป็นเจ้าของเธอโดยสมบรู ณ์แล้ว....

เซน็ เซอร์... ‚คราวนีเ้ ช่ือแล้ ว‛ อมาวดียงั พดู ไมอ่ อก เธอสดู ลมหายใจถ่ีลกึ เหมือนกบั คนท่ีเพ่ิง โผลข่ นึ ้ มาเหนือนํา้ อย่างไรอย่างนนั้ ‚ขนาดนนั้ เลยหรือไง‛ เขาเชยคางเธอขนึ ้ เลก็ น้อยเพื่อให้หญิงสาวสบตากบั เขา แต่อ มาวดีกลบั หลบุ ตาลง เธอไมส่ ามารถส้หู น้าเขาได้เลยในยามนี ้ ‚ตงั้ แต่ นีไ้ ปฉนั เป็นเจ้าของชีวติ เธอ จะทาํ อะไรหรือคยุ กบั ใครก็ ควรจะนกึ ถงึ หน้าฉนั เอาไว้ นกึ ถงึ วนิ าทีที่ฉนั ทําให้เธอมีความสขุ เม่ือกีน้ ี‛้ ‚ใครบอกคะวา่ อ้อมมีความสขุ ‛ เธอไมอ่ ยากยอมรับงา่ ยๆ ‚สหี น้าเธอมนั ฟ้ อง‛ เมื่อ ถกู จบั ผิดหญิงสาวจงึ ไม่รู้จะเถียงอยา่ งไรดี เธอทําทีพลกิ ตวั หนั หลงั ให้เขา เพื่อแอบซอ่ นใบหน้าร้อนรุ่มไม่ให้เป็นท่ีสงั เกตของเขา ได้อีก ‚อ้อมอยากนอนแล้ว‛ เขาจบั ไหลเ่ ธอ ‚ไปอาบนํา้ ก่อน‛

‚แต่อ้อมไม่ไหวแล้ว‛ เธอเริ่มรู้สกึ ถงึ ร่างกายสว่ นที่ปวดระบม เมื่อเรี่ยวแรงทงั้ หมดถกู ชาย หนมุ่ พรากเอาไป เธอจงึ เพลียและอยากพกั ผ่อนขนึ ้ มาทนั ที ‚งนั้ ก็ตามใจ‛ เตียง นมุ่ เด้งตวั ขนึ ้ เลก็ น้อยเมื่อเจ้าของร่างสงู ลกุ ขนึ ้ อมาวดีไม่ ยอมหนั กลบั ไป เธอหลบั ตาลงอยา่ งเหนื่อยออ่ น ไมร่ ู้สกึ อยากจะพดู คยุ อะไรกบั เขาอีก เมื่อ ชายหน่มุ กลบั มาอีกครัง้ เขาก็พบวา่ ร่างเลก็ นอนหลบั ไป แล้ว ริมฝี ปากที่เผยออ้ายามที่หญิงสาวไม่รู้สกึ ตวั แสดงให้เห็นวา่ เธอคง จะเพลยี จริงๆ เขารีบนอนลงเชน่ กนั แขนหนาเต็มไปด้วยมดั กล้ามยื่น ไปสวมกอดเอวบางไว้หลวมๆ เธอหลบั สนิท ไม่ขยบั เขยือ้ น ก่อน หน้านีเ้ขาก็ไมไ่ ด้คิดว่าจะบงั คบั ฝื นใจเธอแตอ่ ย่างใด เขา อตุ สา่ ห์ตดั สินใจวา่ จะให้เวลากบั เธอ ตงั้ ใจปลอ่ ยให้มนั คอ่ ยเป็นคอ่ ยไป จนกว่าเธอจะพร้ อมเอง แต่ เม่ือเหน็ เหตกุ ารณ์ในตอนเย็นนนั้ แล้ว เขาก็ทนปลอ่ ยเธอไว้อีกไมไ่ ด้ จริงๆ เขาต้องรีบรวบรัดทําให้เธอเป็นของเขา ไมใ่ ช่แคช่ ื่อในทะเบยี น สมรส แตเ่ ขาต้องการผกู มดั เธอ เพราะไมไ่ ว้ใจวา่ จะมใี ครมาคาบเธอไป

เสยี ก่อนที่เขาจะได้กินหรือเปลา่ แตต่ อนนีเ้ขาได้เธอมาครองแล้ว อยา่ หวงั เลยวา่ ใครหน้าไหนจะเอาเธอกลบั คนื ไปได้ ชาย หนมุ่ ยิม้ อยา่ งพอใจเมื่อนกึ ย้อนถึงสง่ิ ที่เกิดขนึ ้ เมื่อครู่ เขา จบู หวั ไหลเ่ ปลือยของหญิงสาว พลางจินตนาการไปวา่ ส่งิ นนั้ จะเกิดขนึ ้ อีกเม่ือไร ชายหนมุ่ แทบรอให้มีครัง้ ตอ่ ไปไม่ไหวเลยทีเดยี ว

ตดิ ใจ สิ่งแรกท่ีธนวรรธทําเม่ือรู้สกึ ตวั ตืน่ ในเช้าวนั ถดั มา คือการย่ืนมือออกไป ควานหาร่างหญิงสาวที่ตนเองกกกอดมาตลอดทงั้ คนื แตแ่ ล้วก็ต้อง แปลกใจและลืมตาโพลงเมื่อพบวา่ ข้างเตยี งวา่ งเปลา่ ชาย หนมุ่ ยนั กายลกุ นง่ั มองไปรอบห้องก็ไมเ่ หน็ ใคร เขาสะบดั ผ้าหม่ ออกก่อนเดนิ ตามหาหญิงสาวทวั่ ห้อง ในห้องนํา้ ไม่มี ข้างนอก ห้องโถงก็ไมม่ ี เหมือนวา่ เธอไมไ่ ด้อยทู่ ี่นี่แล้ว เขากลบั เข้าห้องนอนอีกครัง้ ก่อนเพ่ิงสงั เกตวา่ มีกระดาษโน้ต ตดิ ไว้บนกระจก ชายหน่มุ รีบดงึ มาอา่ นทนั ที ‘อ้อมกลบั ไปบ้านคณุ ยา่ นะคะ ขอโทษด้วยท่ีไม่ได้รอให้พีธ่ นั ว์ ตื่นก่อน และวนั นีอ้ ้อมจะออกไปทํางานเองนะคะ คงไม่ต้องรบกวน พธี่ นั ว์’ เธอเขียนไว้แค่นนั้ เขาขยํามนั แล้วโยนลงถงั ขยะ พลางนกึ วา่ เธอกล้าดีอย่างไรถงึ หนีเขาไปแบบนี ้ ชายหนมุ่ รีบอาบนํา้ แตง่ ตวั ก่อนขบั รถออกไป แม้จะรู้ว่าตอนนี ้ เธอคงออกไปทํางานแล้ว แตเ่ ขาก็ยงั แวะกลบั ไปท่ีบ้านอีกครัง้

‚หนอู ้อมออกไปทํางานแล้ว‛ นางรุ่งฤดบี อกเมื่อเห็นเขาโผล่ หน้ามา ‚ครับ ผมรู้แล้ว‛ ‚ปรับความเข้าใจกนั ได้แล้วใช่ไหม‛ นางซอ่ นรอยยิม้ บางๆ อย่างรู้ทนั เอาไว้ ชายหนมุ่ พยกั หน้า ตอบเพยี งสนั้ ๆ ‚ครับ‛ ‚คงไม่ได้ทะเลาะกนั มาอีกนะ‛ เขาสา่ ยหน้าปฏิเสธ ‚แล้วน่ีกลบั มาทําไม‛ ‚มาเอากระเป๋ าครับ‛ เมื่อคนื เขาแทบจะไปตวั เปลา่ กระเป๋ าสตางค์ยงั ไม่ได้พกตดิ ตวั ไปเลยด้วยซาํ ้ ตอนนีจ้ ึงต้องกลบั มาเอา และเมื่อกลบั ไปท่ีรถอีกครัง้ ธนวรรธก็ต้องแปลกใจท่ีเหน็ เขมจิ รายืนรออยู่ นี่เธอยงั ไม่ไปทํางานอีกหรือไง ‚บงั เอิญจงั เลยคะ่ เขม็ กําลงั จะออกไปทํางานอยพู่ อดี ต้องขอ โทษด้วยนะคะท่ีวนั นีไ้ ปสาย‛

ช่างบงั เอิญอยา่ งไม่นา่ เช่ือ แตด่ เู หมือนวา่ เธอมายืนรอเขาอยู่ ก่อนหน้าแล้วมากกวา่ แถมยงั รู้ด้วยวา่ วนั นีเ้ขาไปคนเดียว ไม่มีเหตผุ ลอะไรจะปฏิเสธไม่ให้เธอไปด้วย ธนวรรธจงึ จํายอม พยกั หน้าอนญุ าตให้เธอไปกบั เขาได้ เขมจิรายิม้ กว้างและรีบก้าวขนึ ้ รถ ทนั ที เขมจิรารู้วา่ เมื่อคืนธนวรรธและอมาวดีอย่ดู ้วยกนั ท่ีคอนโดฯ วินาทีแรกท่ีรู้ ความโกรธและผิดหวงั พลงุ่ พลา่ นไปทว่ั กายราวกบั โดนหกั หลงั รู้สกึ ได้ว่าตนเองกําลงั จะเป็นฝ่ ายพ่ายแพ้ ทวา่ เธอยงั ไมข่ อยอม งา่ ยๆ ตราบใดที่ยงั ไมไ่ ด้พยายามอยา่ งเตม็ ท่ี วนั นี ้ที่จริงเธอตงั้ ใจจะไม่ไปทํางาน แต่เม่ือเหน็ รถของธนวรรธ ขบั เข้ามาในตอนเช้าและมาคนเดียว เธอจงึ เปล่ียนใจและรีบลงมารอ ดกั รอเขาอย่างที่เห็น ชาย หน่มุ ไม่ถามถึงเร่ืองท่ีเคยคยุ กนั ในวนั ก่อนอีกเลย เขากบั อ มาวดีคงจะปรับความเข้าใจกนั แล้ว เขมจิรายงั คิดไมอ่ อกวา่ เธอจะทํา ให้เขาระหองระแหงกบั อมาวดไี ด้อยา่ งไร ไหนวศิ รุตเคยบอกไว้วา่ น้องชายเป็นคนเจ้าช้อู ย่างไรเลา่ แตท่ ําไมเขาถงึ ไม่ยอมหลงเสนห่ ์เธอ เสยี ที หรือวา่ เป็นเพราะเธอเองท่ียงั ไมเ่ ปิดเผยความต้องการที่แท้จริงให้ เขารู้ เขาจึงอาจดไู ม่ออกและมองข้ามเธอไป

วนั นีส้ กุ ญั ญาไมม่ าทํางานเน่ืองจากไปตรวจครรภ์ท่ี โรงพยาบาล หน้าที่ติดตามธนวรรธเพื่อจดรายงานการประชมุ จงึ ตกเป็น ของเขมจิรา เม่ือออกจากห้องประชมุ แล้วเธอก็ต้องไปคยุ งานกบั เขาท่ีห้องตอ่ หญิง สาวมองเหน็ โอกาสท่ีเธอจะได้พดู คยุ อย่างเป็นสว่ นตวั กบั เขา ‚เม่ือวานเข็มรู้มาวา่ คณุ ธนั ว์กบั คณุ อ้อมทะเลาะกนั เพราะวิศ เหรอคะ‛ ธนวรรธเหลอื บตาจากเอกสารขนึ ้ มองเธอ ‚น่ีท่ีทํางาน ผมไม่ สะดวกคยุ เร่ืองสว่ นตวั ‛ เขมจิราหน้าเสียไปเลก็ น้อยท่ีเขาไมส่ นใจสง่ิ ท่ีเธอพดู แต่หญิง สาวก็ยงั ไมย่ อมแพ้ ‚ขอ โทษด้วยนะคะที่เขม็ พดู เร่ืองสว่ นตวั แต่เข็มไมร่ ู้จะปรึกษา เร่ืองนีก้ บั ใครจริงๆ คะ่ ‛ เธอบีบนํา้ เสยี งเศร้า ‚วิศอารมณ์เสยี มาก เข็ม ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนีม้ าก่อนเลย‛ ‚ผมไม่สนวา่ พวกคณุ จะทะเลาะกนั เร่ืองอะไร เพราะผมไม่เคย ย่งุ เร่ืองของเขาอยแู่ ล้ว‛ ‚แต่เรื่องนีม้ นั เกี่ยวกบั คณุ อ้อมนะคะ‛

เมื่อเอ่ยถึงช่ือภรรยา เขาก็มีท่าทีสนใจขนึ ้ มาบ้าง ‚เธอยืนยนั วา่ เขายงั รักอ้อมอยา่ งนนั้ ใช่ไหม‛ นํา้ ตาของหญิงสาวเอ่อรืน้ เธอสา่ ยหน้าไปมาอย่างสบั สน ‚เขม็ ไมแ่ นใ่ จคะ่ เพราะเขาไมย่ อมบอก แตเ่ ข็มคิดวา่ เป็นอย่าง นนั้ ‛ ‚แล้วคณุ ต้องการให้ผมช่วยอะไร‛ เธอหยดุ สบั สนลงครู่หนงึ่ เพื่อใช้ความคิด และแล้วก็สา่ ยหน้าอีก ครัง้ ‚คณุ ธนั ว์กบั คณุ อ้อม เอ่อ...ยงั รักกนั ดีใชไ่ หมคะ‛ ควิ ้ หนายน่ เข้าหากนั จนเป็นรอยลกึ ‚ทําไมถามอยา่ งนนั้ ‛ ‚คณุ ธนั ว์อยา่ เพ่ิงเข้าใจผิดนะคะ เขม็ แคอ่ ยากรู้วา่ มนั มีโอกาส แคไ่ หนท่ีวศิ กบั คณุ อ้อมจะ...‛ ‚กลบั ไปคบกนั อีกอยา่ งนนั้ เหรอ‛ เขาพดู ตอ่ แทนเธอ หญิงสาวพยกั หน้า ‚ถ้าเป็นอยา่ งนนั้ คณุ สบายใจได้ เพราะผมไมม่ ีวนั ปลอ่ ยให้ ภรรยาของผมกลบั ไปหาเขาอีกแน่ๆ‛

เขมจิราเผลอกดั ฟันแนน่ เมื่อเห็นเขาปกป้ องคนของตนเอง แทนท่ีจะรู้สกึ ระแวงอย่างที่เธอต้องการ ‚ถ้าคณุ ธนั ว์ยืนยนั แบบนนั้ เข็มก็สบายใจคะ่ ‛ เธอจําใจตอบ เหลอื ทน ก่อน ท่ีทงั้ คจู่ ะเปลี่ยนไปคยุ กนั เรื่องงาน หญิงสาวมองมือของขาที่วาง ทาบอยบู่ นโต๊ะอยา่ งชง่ั ใจ และในเสยี ้ ววนิ าทีเธอก็ตดั สินใจเอือ้ มไปจบั มือของเขา ‚ขอบคณุ คณุ ธนั ว์มากนะคะท่ีรับฟังเขม็ ‛ ชายหนมุ่ มองมือของเธอที่กําลงั บีบมือเขาเบาๆ ทวา่ เขากลบั ไมไ่ ด้ดงึ ออก สร้างความประหลาดใจให้กบั เขมจิราไมน่ ้อย ‚อนั ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของคณุ กบั พ่ีวิศหรอกนะ แตถ่ ้า มนั เก่ียวข้องกบั อมาวดี ผมคิดวา่ ตวั เองก็ควรมีสิทธ์ิรู้ด้วยเหมือนกนั ผม ต้องขอบคณุ คณุ ด้วยที่เอาเรื่องนีม้ าบอก‛ ‚ค่ะ‛ เขม จิรากระตกุ ยิม้ นิดๆ อยา่ งไมใ่ คร่จะพอใจกบั คําตอบนนั้ นกั แต่อย่างน้อยมนั ก็เป็นโอกาสที่เธอกบั เขาได้ทําความรู้จกั กนั มากขนึ ้ และทําให้เขาเริ่มไว้วางใจในตวั เธอ

อมาวดคี ิดวา่ วนั นีธ้ นวรรธอาจจะเปลยี่ นใจไม่มารับเธอ หญิง สาวไมแ่ น่ใจวา่ อยากให้มนั เป็นแบบนนั้ หรือเปล่า หลงั จากเหตกุ ารณ์ที่ เกิดขนึ ้ เม่ือคนื เธอยงั ไมร่ ู้ว่าจะเผชิญหน้ากบั เขาอยา่ งไรดี ทวา่ เมื่อลงมาจากตกึ สงู เธอก็ได้รับโทรศพั ท์จากธนวรรธท่ีโทร. มาบอกวา่ เขามารอรับแล้ว หญิงสาวโบกมือลาเพ่ือนสาวก่อนเดินไปหา ชายหน่มุ ‚ทําไมตอนเช้าถงึ ออกไปโดยไม่บอก‛ นนั่ เป็นคาํ ทกั ทายแรกของเขาเมื่อหญิงสาวก้าวเข้าไปนง่ั ในรถ แล้ว ‚อ้อมบอกพ่ีธนั ว์แล้วไงคะวา่ ไมอ่ ยากรบกวน‛ ‚มาถึงขนั้ นีแ้ ล้วยงั ต้องเกรงใจกนั อีกหรือไง‛ อมาวดรี ู้สกึ วา่ แก้มเห่อร้อนนิดๆ ตอนที่เขาพดู วา่ ‘ขนั้ นี’้ มนั ทํา ให้เธอนกึ ถงึ ภาพเมื่อคืนอยา่ งห้ามไมไ่ ด้ ‚วนั นีเ้ราจะไปทานข้าวข้างนอกกนั ‛ ‚เอ๊ะ...ยงั ไมถ่ ึงวนั นดั นี่คะ‛ เธอจําได้ว่าเขาบอกวา่ เป็นวนั ศกุ ร์ ‚ไมไ่ ด้นดั ใครทงั้ นนั้ แหละ ไปกนั สองคน‛