เกมส์รัก วิวาห์ร้าย

ทวา่ อมาวดียงั ไมร่ ีบท่ีจะบอกขา่ วดีนีก้ บั ธนวรรธ เธออยากเก็บ มนั ไว้เป็นความลบั ก่อน หรือไมก่ ็อาจจะลองทดสอบอีกครัง้ เพ่ือความ มน่ั ใจมากกวา่ นี ้และรอให้ถึงโอกาสที่เหมาะสมแก่การบอกเรื่องนีก้ บั เขาในภายหลงั คนแรกที่เธอต้องการให้รู้ก็คอื คณุ ย่า เม่ือได้เจอหญิงสงู วยั ใน วนั หยดุ หญิงสาวก็ใช้เวลาท่ีอย่ดู ้วยกนั ตามลําพงั บอกขา่ วดีกบั นาง หญิงสาวแสร้งตสี หี น้าเศร้าให้ผ้เู ป็นยา่ แปลกใจ ‚คณุ ย่าคะ อ้อมมีเรื่องบางอยา่ งอยากจะสารภาพคะ่ ‛ ‚เร่ืองอะไรหรือหนอู ้อม ทําไมส่ ีหน้าดไู ม่คอ่ ยดีเลย‛ ‚อ้อมคิดวา่ ต่อไปคณุ ย่าอาจจะต้องปวดหวั แน่ๆ เลยคะ่ ‛ ‚เรื่องอะไรกนั บอกยา่ มาเร็วๆ เถอะ‛ นางรุ่งฤดีใจร้อนอยากรู้ เตม็ แก่ ‚คณุ ยา่ คงไมไ่ ด้พกั ผอ่ นอยา่ งเงียบๆ อีกแล้ว เพราะกําลงั จะมี เดก็ มาวงิ่ เลน่ สง่ เสยี งดงั ในบ้าน‛ ควิ ้ สเี ทาของนางขมวดเข้าหากนั ด้วยความงนุ งง แตเ่ ม่ือเห็น หลานสาวค่อยๆ เผยยิม้ นางจงึ เริ่มเข้าใจในที่สดุ ‚หมายความวา่ ...หนอู ้อมกําลงั จะมีเหลนให้ยา่ ใช่ไหม‛

หญิงสาวยกนิว้ แตะริมฝี ปากพลางมองไปด้านหลงั ‚เบาๆ สิคะ คณุ ย่า เดย๋ี วพธ่ี นั ว์มาได้ยินเข้า‛ ‚จริงๆ หรือ หนอู ้อมไม่ได้หลอกย่าใช่ไหม‛ นางเขย่ามือของ หญิงสาวด้วยความตนื่ เต้น ‚โธ่! อ้อมไม่หลอกให้คณุ ยา่ ดใี จเลน่ หรอกคะ่ อ้อมท้องจริงๆ คะ่ ‛ ‚หลานยา่ ‛ นางดงึ หญิงสาวเข้าไปกอดเหมือนตอนที่เธอยงั เป็นเดก็ และ หอมแก้มซ้ายขวาของหญิงสาวอย่างตนื ้ ตนั ใจ ‚ย่าดใี จท่ีสดุ เลย‛ หญิงสงู วยั ประคองแก้มหลานสาว ในดวงตามีหยดนํา้ รืน้ ชืน้ เชน่ เดยี วกบั ในวินาทีแรกท่ีอมาวดีรู้ว่าตนเองกําลงั จะมีลกู ‚ย่ากําลงั จะมีเหลนแล้ว‛ อมาวดีพยกั หน้าไปกบั นาง เธอก็เริ่มจะร้องไห้อีกรอบเช่นกนั ‚แล้วตาธนั ว์ยงั ไม่รู้เร่ืองนีห้ รือ‛ ‚ยงั คะ่ อ้อมยงั ไม่ได้บอกเลย กําลงั คดิ อย่วู า่ จะบอกตอนไหนดี เพื่อให้พีธ่ นั ว์เซอร์ไพรส์ที่สดุ ‛ เพียงแคค่ ดิ เธอก็ตน่ื เต้นแล้ว ‚เลอื กเอาวนั เกิดของตาธนั ว์สิ เดอื นหน้า อีกไม่นานแล้ว‛ ‚คณุ ยา่ คดิ อยา่ งนนั้ เหรอคะ‛

‚หนอู ้อมก็บอกขา่ วดีนีเ้ป็นของขวญั วนั เกิดให้ตาธนั ว์ไปเลย รับรองวา่ ต้องเป็นของขวญั ท่ีเซอร์ไพรส์ท่ีสดุ ในชีวติ ของตาธนั ว์แนน่ อน‛ อมาวดหี วั เราะเบาๆ อย่างชอบใจ ‚อยากให้วนั นนั้ มาถึงเร็วๆ จงั คะ่ คณุ ยา่ ‛ ‚ย่าก็เหมือนกนั โอ๊ย! ดใี จท่ีสดุ เลยลกู มาให้ยา่ กอดอีกทีสิ‛ หญิงสาวโน้มตวั เข้าไปให้ผ้เู ป็นยา่ กอดแนน่ ๆ นาทีนีเ้ธอมี ความสขุ มากๆ มากอย่างท่ีไม่เคยรู้สกึ มาก่อนเลยทีเดยี ว ธนวรรธไมอ่ าจหลกี เล่ยี งท่ีจะยอมให้เขมจิราแตะเนือ้ ต้องตวั เขา บ้าง เพราะหากเขาหวงตวั มากเกินไปเธอจะสงสยั เอา แต่อยา่ งมาก ท่ีสดุ เขาก็แค่ปลอ่ ยให้เธอกอดหรือและหอมแก้ม พยายามไมใ่ ห้เธอยงุ่ กบั ริมฝี ปากของเขา แต่กระนนั้ เธอก็ยงั บน่ ‚ทําไมไมย่ อมให้เข็มจบู คณุ บ้างละ่ คะ หรือวา่ หวงไว้ให้เมียของ คณุ คนเดยี ว แล้วตกลงวา่ เราเป็นอะไรกนั คะ‛ เขมจิราพดู อยา่ งมีโมโห กึ่งน้อยใจ ‚คณุ ก็รู้วา่ ตอนนีผ้ มยงั ไมเ่ ลกิ กบั อ้อม‛ เธอโอบกอดคอของเขาและโยกเบาๆ อย่างรบเร้า ‚แล้วเมื่อไหร่ จะเลกิ ซะทีละ่ คะ‛

‚ผมจะเลิกกบั อ้อมตอนไหนก็ได้ แตม่ นั ติดปัญหาท่ีเร่ืองของเรา ตา่ งหาก‛ ‚ยงั ไงคะ เข็มมีปัญหาตรงไหน‛ ‚ผมยงั ไม่รู้จกั คณุ มากพอเลย‛ เขาทําทีพดู อยา่ งจริงจงั ‚ผม อยากรู้จกั คณุ มากกวา่ นีก้ ่อน ผมอยากรู้ว่าภรรยาในอนาคตของตวั เอง เป็นใครมาจากไหนกนั แน่ แล้วถ้าเราแต่งงานกนั จะไมม่ ีใครมาร่วม แสดงความยินดีเลยหรือไง‛ หญิงสาวถอนหายใจ แตก่ ็แอบยิม้ เมื่อได้ยินเขาพดู วา่ แตง่ งาน กบั เธอ ‚ครอบครัวของเข็มคงจะไม่สนใจหรอกคะ่ วา่ เข็มจะเป็นตายร้าย ดียงั ไง‛ ‚แสดงว่าคณุ มีครอบครัว พวกเขาอย่ทู ่ีเมืองไทยหรือเปล่า‛ ‚คะ่ อยตู่ ่างจงั หวดั ‛ ‚ไม่คดิ จะพาผมไปแนะนําให้รู้จกั หรือไง‛ เขาพดู เพอื่ หยงั่ เชิงเธอ ไปอย่างนนั้ เอง ‚อยา่ ดีกวา่ คะ่ เขม็ ตดั ขาดกบั พวกเขามาสกั พกั หนงึ่ แล้ว‛ ที่แท้ก็เป็นเดก็ มีปัญหา การขาดความอบอนุ่ คงเป็นสว่ นหนงึ่ ท่ี ทําให้เธอเป็นคนแบบนี ้

‚ครอบครัวของคณุ รู้หรือเปลา่ ว่าตอนนีค้ ณุ อย่ทู ี่ไหน‛ เขมจิราเบะปากน้อยๆ ‚พ่อคงคดิ วา่ เขม็ ยงั อย่ลู อนดอนมงั้ คะ่ ไมร่ ู้สิ ไมไ่ ด้โทร.ไปคยุ ด้วยหลายเดือนแล้ว เข็มเปล่ยี นเบอร์ด้วย เขาจะ ได้ไม่ต้องโทร.มา‛ ถ้ากลบั เข้าออฟฟิศเมื่อไร เขาจะให้ฝ่ ายบคุ คลเอาประวตั ขิ อง เธอมาให้เขา เขาอยากรู้วา่ ครอบครัวเธออยทู่ ี่ไหน ‚ไปดหู นงั กนั เถอะคะ่ เขม็ ไม่อยากอย่ใู นห้องแล้ว‛ เพราะถึงจะอยดู่ ้วยกนั สองต่อสองแตเ่ ขาก็ไมย่ อมให้เธอทําอะไร มากกวา่ กอดและหอมอยดู่ ี หญิงสาวจงึ เบ่ือหนา่ ยและอยากจะควงเขา ออกไปข้างนอกให้สาวๆ คนอ่ืนอิจฉาเลน่ จะดกี วา่ อมาวดีรู้สกึ วา่ ธนวรรธมกั จะออกไปหาเพอ่ื นในวนั หยดุ บอ่ ยๆ แต่มนั ก็ไมไ่ ด้ทําให้เธอเชื่อใจเขาน้อยลงแต่อย่างใด ย่ิงโดยเฉพาะตอนนี ้ เธอกําลงั มีลกู กบั เขา เธอไมอ่ ยากระแวงสามีของตวั เอง แต่แล้ววนั หนงึ่ เธอกอ็ ดคิดไม่ได้ เพราะมีเบอร์โทรศพั ท์แปลกๆ โทร.เข้า มาหาเธอ ‚สวสั ดีคะ่ ‛

ทวา่ เสียงจากปลายสายกลบั กลายเป็นเสยี ของคนคยุ กนั ในที่แหง่ หนง่ึ เป็นเสยี งของผ้ชู ายและผ้หู ญิง ฟังดแู ล้วนา่ จะอยใู่ นร้านอาหาร ‚สวสั ดคี ะ่ ต้องการพดู สายกบั ใครคะ‛ นานหลายวินาทีท่ีเธอได้แต่เงยี่ หฟู ังวา่ พวกเขาคยุ อะไรกนั หรืออีกฝ่ าย น่าจะเป็นใครกนั แน่ แตเ่ ธอไม่ยินไม่ถนดั นกั เพราะมีเสียงรอบตวั ดงั เกินไป แต่ถงึ กระนนั้ จงั หวะหนงึ่ เธอก็ได้ยินเสยี งผ้หู ญิงเรียกใครอีกคน หนง่ึ วา่ ‘คณุ ธนั ว์’ และบงั เอิญวา่ บคุ คลปริศนานีโ้ ทร.เข้ามาตอนท่ีธนวรรธไมอ่ ย่พู อดี เธอ จงึ ไมส่ ามารถคดิ เป็นอย่างอื่นได้ หญิงสาวร้อนใจและรีบโทร.หา ธนวรรธทนั ที แตป่ รากฎวา่ เขาไมร่ ับสาย เหตกุ ารณ์หลายอย่างที่ดู เหมือนบงั เอิญเกิดขนึ ้ พร้อมๆ กนั นนั้ ทําให้เธอเริ่มกงั วลใจ แตเ่ มื่อธนวรรธกลบั มา เธอยงั คงปิดปากเงยี บสนิท เพราะไม่ต้องการ ถามชายหนมุ่ วา่ เขาไปทําอะไรท่ีไหนมา เธอไมอ่ ยากทําตวั เหมือน ภรรยาท่ีคอยจบั ผิดสามี และยงั แอบหวงั วา่ เรื่องพวกนนั้ มนั จะเป็นแค่ ความบงั เอิญเทา่ นนั้ ‚รอพี่นานไหม‛

เขาตรงเข้ามากอดเธอจากด้านหลงั หญิงสาวแทบจะยอมรับวา่ มนั เป็น เรื่องไร้สาระมากๆ เธอต้องคดิ ไปเองแน่ๆ ในเม่ือเขายงั คงปฏิบตั ิตอ่ เธอ อยา่ งเสมอต้นเสมอปลาย แล้วเร่ืองที่กงั วลมนั จะเป็นไปได้อย่างไร ‚เมื่อกีอ้ ้อมโทร.หาพี่ธนั ว์ กะวา่ จะบอกให้ซอื ้ ของบางอย่างเข้ามา แตไ่ ม่ เป็นไรแล้วละ่ คะ่ เอาไว้คอ่ ยซอื ้ วนั หลงั ก็ได้‛ เธอโกหกเขา ส่งิ นนั้ มนั เป็นเพียงข้ออ้าง เธอแคอ่ ยากรู้วา่ ทําไมเขาถงึ ไม่ รับสายก็เทา่ นนั้ เขาทําสหี น้าแปลกใจ ‚อ้อ...เหรอ พ่ีคงจะไมไ่ ด้ยินน่ะ‛ ‚ก็ช่วงนีพ้ ธ่ี นั ว์ปิดเสียงโทรศพั ท์นี่คะ‛ เขาจะคดิ ว่าเธอกําลงั จบั ผิดหรือเปลา่ แตอ่ มาวดีก็อดพดู ออกไปไม่ได้ จริงๆ ‚พ่ขี อโทษนะ‛ ‚ขอโทษเรื่องอะไรคะ‛ หญิงสาวเอีย้ วตวั กลบั ไปถาม ‚ขอโทษท่ีไม่ได้รับสายไง‛ ‚เรื่องแคน่ ีเ้อง อ้อมไม่โกรธพ่ีธนั ว์หรอกคะ่ มนั ไมใ่ ช่เรื่องคอขาดบาด ตายอะไรนี่คะ‛ ยกเว้นเสยี แตว่ ่าเขาจะมีเรื่องคอขาดบาดตายปิดบงั เธอ ไว้จริงๆ

‚กลบั คอนโดฯ กนั เถอะ‛ ตอนนีพ้ วกเขายงั อย่ทู ่ีบ้านของนางรุ่งฤดี เพราะเขาปลอ่ ยให้เธอรออยู่ ที่น่ีระหวา่ งออกไปหาเพื่อนอีกแล้ว แม้ว่าเขาจะยงั ทําดีกบั เธออย่เู หมือนเดมิ แตอ่ มาวดไี ม่มีความสขุ เลย เพราะเธอยงั หาคาํ ตอบให้กบั เสยี งปริศนาที่ได้ยินเมื่อตอนหวั ค่าํ ไม่ได้ หลงั จากนนั้ เธอโทร.กลบั ไปหาบคุ คลปริศนานนั้ ทวา่ กลบั โทร.ไม่ตดิ เธอคดิ วา่ มนั เป็นเรื่องแปลกประหลาดเกินกวา่ จะปลอ่ ยวางได้ และก็ไม่ อยากถามธนวรรธด้วย บางทีเธออาจจะลองแอบดโู ทรศพั ท์ของเขา มนั เป็นวิธีท่ีภรรยามกั จะใช้กนั เวลาที่อยากรู้วา่ สามีมีความลบั อะไรซอ่ นอยู่ หรือเปล่า แตธ่ นวรรธคอ่ นข้างระวงั ตวั มากกว่าเดิม คงเป็นเพราะเธอ เร่ิมพดู กบั เขาแปลกๆ กระมงั ทวา่ อมาวดจี ะต้องรู้คาํ ตอบให้ได้

จบเกม หญิงสาวยงั คงตดิ ตอ่ กลบั ไปหมายเลขปริศนานนั้ ไม่ได้ เธอนาํ เร่ืองนีม้ า ปรึกษากบั วนิศา เพอ่ื นสาวแนะนําให้ใช้โทรศพั ท์ของตนเองโทร.กลบั ไป อมาวดลี องทําตามท่ีเพื่อนบอก เสยี งสญั ญาณดงั ขนึ ้ หลายครัง้ ก่อนท่ีมนั จะหายไป มีคนกดรับแล้ว ทวา่ กลบั ไม่ยอมสง่ เสยี งเอย่ ทกั ให้ได้ยิน ‚สวสั ดคี ะ่ ไม่ทราบวา่ นน่ั เป็นเบอร์ของใครเหรอคะ‛ แล้วทนั ใดนนั้ ปลายสายก็วางหใู สเ่ ธอโดยท่ียงั ไม่ตอบอะไรกลบั มาเลย หญิงสาวถงึ กบั งงวา่ นี่มนั เร่ืองอะไรกนั ‚พวกโรคจิตหรือเปล่า‛ วนิศาออกความเหน็

‚ไมร่ ู้สิ‛ หญิงสาวไมอ่ ยากโทร.ไปอีกแล้ว เพราะรู้สกึ แปลกๆ อย่างบอก ไมถ่ กู มน่ั ใจวา่ ฝ่ ายนนั้ ต้องรู้จกั เธอแน่ๆ แต่เธอน่สี ิกลบั ไมร่ ู้วา่ เขาหรือ เธอคนนนั้ เป็นใครกนั ‚อยา่ ไปสนใจเลย อาจจะแคโ่ ทร.มาผิดก็ได้‛ อมาวดยี งั ไมไ่ ด้เลา่ ให้เพ่ือนฟังวา่ เธอกําลงั กงั วลใจเร่ืองธนวรรธ ด้วยยงั ไม่มีหลกั ฐานหรืออะไรที่บง่ บอกแนช่ ดั วา่ เขาเปลีย่ นไป มนั อาจจะเป็น เพียงความคิดมากของเธอเอง ขณะเดยี วกนั เขมจิราท่ีถือโทรศพั ท์ไว้ในมือก็จ้องมองมนั อย่างพอใจ ริม ฝี ปากอิ่มยิม้ เยาะหยนั ตอนนีอ้ มาวดีคงจะเริ่มสงสยั บางอยา่ งเข้าแล้ว น่ี เป็นเพียงแคส่ งครามประสาทเล็กๆ ท่ีเธอต้องการทําให้อีกฝ่ ายกระวน กระวาย และอาจจะเริ่มทําตวั น่าเบื่ออยา่ งเชน่ การถามเซ้าซกี ้ บั ธนวรรธ และเมื่อชายหน่มุ เบอ่ื ภรรยาของตวั เองมากเข้า เขาก็จะได้ตดั สนิ ใจเลิก กบั อีกฝ่ ายเร็วขนึ ้ และเธอมน่ั ใจวา่ เขาจะไม่โกรธเธอหรอก เพราะเขาพดู เองวา่ กําลงั จะเลกิ กบั ภรรยาอยแู่ ล้ว เธอเพียงแตท่ ําให้มนั งา่ ยขนึ ้ สาํ หรับเขา เขาต้องขอบคณุ เธอด้วยซาํ ้ ถงึ จะถกู ธนวรรธเริ่มกงั วลใจเพราะรู้สกึ ได้วา่ อมาวดอี าจจะกําลงั สงสยั เขาอยู่ ชายหนมุ่ จงึ คิดวา่ เขาควรจะเล่อื นเวลาในการตดั ปัญหาเร่ืองเขมจิราให้ เร็วขนึ ้ เพราะเกรงวา่ นานไปอมาวดีจะเข้าใจผิดเสยี ก่อน

เขาจงึ บอกเขมจิราว่าเธอไมจ่ ําเป็นต้องมาทํางานท่ีออฟฟิศของ เขาอีกแล้ว อ้างวา่ ไมอ่ ยากให้คนอ่ืนๆ สงั เกตเห็นวา่ พวกเขาสนิทกนั เขมจิราเหน็ ด้วย เธอสารภาพวา่ ท่ีอยากเข้ามาทํางานตงั้ แตแ่ รกเพราะ ต้องการอยใู่ กล้ชิดกบั เขา ชายหน่มุ น่าจะเดาออกตงั้ แตท่ ีแรกแล้วเชียว เมื่อให้เขมจิราออกจากงานแล้ว เขาก็ให้เธอเซน็ ต์ชื่อในใบลา ออกด้วย เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาในภายหลงั เขาไม่ต้องการให้เธอ เข้าไปย่งุ เก่ียวกบั บริษัทของเขาอีก จากนนั้ ธนวรรธยงั ไปเจอกบั หญิงสาวอีกครัง้ สองครัง้ เพ่ือสร้างความหวงั ให้หญิงสาวมากขนึ ้ แล้ววนั หนง่ึ เขาก็โทร.ไปบอกเธอวา่ มีเร่ืองสําคญั มากๆ อยากคยุ ด้วย เขานดั เธอไปดินเนอร์ในวนั หยดุ สดุ สปั ดาห์นี ้ชาย หนมุ่ ตงั้ ใจพดู แบบกํากวมเพื่อให้เธอคิดไปเองวา่ เขากําลงั จะสารภาพรัก เธอหรือไม่ก็กําลงั จะเลกิ กบั อมาวดี เขายํา้ แล้วยํา้ อีกวา่ น่ีจะเป็นมือ้ สําคญั หญิงสาวรับปากอยา่ งดีใจและบอกวา่ จะแตง่ ตวั สวยๆ รอเขา เลยทีเดยี ว ด้านเขมจิรา เธอจินตนาการถงึ การพบกนั ในครัง้ ตอ่ ไปด้วยความตนื่ เต้น มนั จะต้องเป็นวนั ที่พิเศษมากๆ ธนวรรธคงอยากบอกเธอวา่ เขารักเธอ และต้องการใช้ชีวิตกบั เธอในเร็วๆ นี ้มนั ต้องเป็นเช่นนนั้ แน่นอน เขมจิ ราตื่นเต้นจนแทบจะทาํ อะไรไม่ถกู เลยทีเดยี ว

เธออยากจะประกาศให้โลกรู้ อยากบอกเรื่องนีก้ บั ใครสกั คน และคน แรกท่ีนกึ ถึงก็คอื วศิ รุต เธออยากรู้ด้วยวา่ ตอนนีอ้ มาวดีเป็นอยา่ งไรบ้าง ระหวา่ งท่ีกดโทร.ออกนนั้ จๆู่ เธอก็นกึ อะไรดๆี ขนึ ้ มาได้ หญิงสาวยิม้ น้อยยิม้ ใหญ่พลางรอสายอยา่ งต่ืนเต้น ‚มีอะไรหรือเขม็ ‛ เขาทกั เธอด้วยนํา้ เสียงเบอื่ ๆ ราวกบั เธอโทร.ไปรบกวน ทวา่ เขมจิราก็ถามกลบั ด้วยเสียงสดใส ‚คณุ มีความคืบหน้าเร่ืองอ้อม หรือยงั ‛ ‚ยงั เลย เราไม่คอ่ ยได้เจอกนั หรอก ไมไ่ ด้แอบนดั พบกนั เหมือนคขู่ องคณุ น่ี‛ เขาพดู ประชด แตเ่ ขมจิราไมร่ ู้สกึ เจ็บอะไร ‚เขม็ จะโทร.มาบอกวา่ จะมนี ดั ทานข้าวกบั คณุ ธนั ว์ในวนั เสาร์นี ้เข็มไมร่ ู้ ว่าคณุ สนใจมาเจอกนั หรือเปลา่ อ้อ! เข็มไม่ได้หมายความวา่ ให้คณุ มาร่วมโต๊ะด้วยหรอกนะ แตเ่ ข็มอยากให้คณุ แกล้งชวนอ้อมออกมาทาน ข้าวด้วย เขม็ อยากให้อ้อมได้เหน็ กบั ตาวา่ สามีสดุ ท่ีรักของตวั เองกําลงั ทําอะไร‛ ‚อะไรนะ!‛ วิศรุตร้องเสยี งดงั ก่อนตอบอย่างไม่มนั่ ใจ ‚ทําอย่างนนั้ มนั จะดเี หรอ‛

‚ดีหรือไม่ดีพวกเขาก็ต้องเลิกกนั อย่วู นั ยงั คํ่า คณุ ไมอ่ ยากให้อ้อมเลิกกบั น้องชายเร็วๆ หรือไง เอาให้ตดั ขาดกนั ไปเลย เขม็ รอไม่ไหวแล้ว‛ ‚แตว่ า่ ...‛ ‚คณุ ไมต่ ้องกลวั วา่ ใครจะจบั ได้หรอก คณุ ก็แค่ทําให้มนั ดเู หมือนเร่ือง บงั เอิญ‛ เธอได้ยินเสียงถอนหายใจของเขา จงึ หงดุ หงิดขนึ ้ มา ‚ก็แล้วแตค่ ณุ แล้ว กนั ‛ ‚คณุ คิดวา่ ถ้าทําอย่างนนั้ พวกเขาจะเลิกกนั เดด็ ขาดไหม‛ ‚ในเมื่อผ้ชู ายหมดรักแล้ว ถ้ายงั ทนอย่ดู ้วยกนั ตอ่ ไปก็คงจะหน้า ด้านหน้าทนเตม็ ที‛ หญิงสาวไม่สนใจวา่ วศิ รุตจะตกใจกบั คําพดู ของเธอ หรือเปลา่ เธอไม่จําเป็นต้องแคร์เขาแล้ว ‚ก็ได้ ผมจะทาํ ‛ เขายอมตกลงงา่ ยๆ จนเขมจิรายงั แปลกใจ ‚แตผ่ มไมไ่ ด้ทําเพื่อคณุ หรอกนะ ผมทําเพ่อื อ้อม เธอควรจะได้รู้เสยี ทีว่า สามีกําลงั นอกใจ‛ ‚ดมี ากค่ะ‛ เขมจิราเหน็ ด้วย เธอต้องการให้อมาวดีเหน็ วา่ ผ้หู ญิงคนใหม่ ท่ีธนวรรธเลอื กก็คอื เธอเอง

หญิงสาวบอกสถานที่และเวลานดั แก่เขา จากนนั้ ก็วางสาย ‚ฮ!ึ ตอ่ ให้คณุ ธนั ว์ยงั ไมย่ อมเลิกกบั นงั อ้อม แตค่ ราวนีร้ ับรองวา่ นงั อ้อม ต้องเป็นฝ่ ายขอเลิกเองแนๆ่ ‛ แล้วเขมจิราก็หวั เราะกบั ตวั เองอยา่ งมี ความสขุ คราวนีธ้ นวรรธอ้างกบั อมาวดีอีกครัง้ วา่ เขามีนดั กบั เพื่อนคนเดมิ หญิง สาวอยากขอตามไปด้วยเพราะอยากรู้จกั เพ่ือนคนนีข้ องเขา ทวา่ สดุ ท้ายก็ไม่กล้า เธอไม่อยากทําให้เขาคดิ วา่ เธอระแวง แม้วา่ มนั จะเป็น ความจริงก็ตาม แต่นอกจากการออกไปพบเพ่ือนบอ่ ยๆ และปิดเสียงโทรศพั ท์แล้ว นอกนนั้ ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เขายงั เอาใจใสแ่ ละชอบเข้ามาคลอเคลียเธอ ไมห่ ่างในแตล่ ะวนั หญิงสาวจงึ สองจิตสองใจระหวา่ งคดิ มากไปเอง หรือไมเ่ ขาก็แกล้งทําให้เธอตายใจ จนถงึ ตอนนีห้ ญิงสาวก็ยงั ไมไ่ ด้บอกเขาเรื่องลกู วนั เกิดของเขาจะมาถงึ ในอีกสิบวนั ข้างหน้า เขาบอกวา่ จะพาเธอและนางรุ่งฤดไี ปทานข้าวนอก บ้านด้วยกนั ดสู ิ...แล้วจะให้เธอหวาดระแวงเขาได้อยา่ งไร ในเม่ือชาย หน่มุ ก็ยงั ดเู ป็นผ้ชู ายที่รักครอบครัวอยเู่ หมือนเดมิ ธนวรรธจบู ท่ีแก้มของเธอก่อนเขาจะออกไปพบเพ่ือน ชายหนมุ่ บอกเธอวา่ น่ีจะเป็นครัง้ สดุ ท้ายแล้วที่เขาออกไปพบฝ่ ายนนั้ เพราะเพื่อน

คนนีก้ ําลงั จะเดินทางกลบั ตา่ งประเทศในวนั พรุ่งนี ้หญิงสาวได้แต่ยิม้ ให้ เขา ทวา่ ไมไ่ ด้พดู อะไร หลงั จากชายหนมุ่ ออกไปไมน่ าน วศิ รุตก็มาหาเธอทต่ี กึ เลก็ พร้อมกบั บอกวา่ มีเร่ืองอยากปรึกษาด้วย ‚เราออกไปทานข้าวด้วยกนั ดีไหม‛ วิศรุตชวนเธอ อมาวดลี งั เล เพราะเกรงวา่ ถ้าหากธนวรรธรู้ เขาจะโกรธเอา แตว่ ิศรุตยงั คงพยายามโน้มน้าวใจเธอ ‚ตอนนีน้ ายธนั ว์ไม่อยู่ ไมใ่ ช่เหรอ เราออกไปกนั แคแ่ ป๊ บเดยี วคงไมเ่ ป็นไรหรอกมงั้ ‛ จริงสิ ในเม่ือธนวรรธยงั ออกไปพบเพื่อนบอ่ ยๆ ได้ เธอจะ ออกไปทานข้าวกบั วิศรุตแคค่ รัง้ เดียวจะเป็นไรไป เขาก็ไม่ใชค่ นอื่นคน ไกลเสียท่ีไหน ทงั้ ครู่ ู้จกั กนั มาตงั้ แตเ่ ดก็ ๆ แล้ว ‚งนั้ อ้อมไปบอกคณุ ยา่ ก่อนนะคะ‛ นางรุ่งฤดีแปลกใจท่ีรู้วา่ อมาวดีจะไปกบั วศิ รุต แต่นางก็ไม่ได้ว่า อะไร เพราะเหน็ วา่ ไม่นา่ จะมีอะไรเสียหาย ถ้าหากธนวรรธไมพ่ อใจ เด๋ยี วนางจะจดั การให้เอง

อมาวดรี ู้สกึ แปลกๆ และไม่ชินเม่ือต้องนงั่ รถไปกบั วศิ รุตเพยี ง ลําพงั เมื่อก่อนเธอเคยนกึ ฝันถงึ โอกาสอยา่ งนีไ้ มร่ ู้ตงั้ ก่ีร้อยก่ีพนั ครัง้ แต่ ตอนนีอ้ ะไรๆ ก็เปล่ยี นไปแล้ว ‚พวี่ ศิ อยากคยุ กบั อ้อมเรื่องอะไรเหรอคะ‛ เธออยากรู้มาตงั้ แต่ ตอนท่ีเขาบอกแล้ว แตเ่ พ่ิงมีจงั หวะได้ถาม ‚ไม่ใช่เร่ืองสําคญั นกั หรอก พ่ีแค่อยากมีคนคยุ ด้วย ไปทานข้าว ด้วยน่ะ‛ ชายหนมุ่ คงเหงาเมื่อไม่มเี ขมจิราแล้ว นกึ แล้วก็เหน็ ใจเขาอยู่ เหมือนกนั ‚เออ...ชว่ งนีท้ ําไมนายธนั ว์ถงึ ปลอ่ ยให้อ้อมอย่คู นเดยี วบอ่ ยๆ ละ่ ‛ เขาถาม อมาวดียิม้ แกนๆ ตอบอย่างไม่มน่ั ใจนกั ‚พธ่ี นั ว์ออกไปหาเพื่อน นะ่ คะ่ ‛ ‚แล้วอ้อมรู้จกั เพื่อนคนนีห้ รือเปลา่ ‛ หญิงสาวสา่ ยหน้า ‚ไมร่ ู้จกั คะ่ เหน็ พี่ธนั ว์บอกวา่ เขามาจาก เมืองนอก แตก่ ็กําลงั จะกลบั ไปแล้วนะคะ‛

วิศรุตเลิกควิ ้ อย่างแปลกใจ ทวา่ อมาวดไี ม่ทนั ได้สงั เกต เธอ กําลงั นกึ หาเรื่องคยุ ‚พี่วศิ รู้หรือเปล่าคะวา่ ตอนนีค้ ณุ เขม็ อย่ทู ่ีไหน‛ ‚เขาก็คงอย่กู บั คนรักใหม่ของเขานน่ั แหละ‛ ชายหน่มุ ชําเลือง มองหญิงสาวเลก็ น้อย ‚คณุ เขม็ ใจร้ายจงั เลยนะคะ ไม่นา่ ทํากบั พี่วิศแบบนีเ้ลย‛ ‚ตบมือข้างเดียวไมด่ งั หรอกอ้อม ถ้าจะโทษใคร ก็ต้องโทษ ผ้ชู ายคนนนั้ ด้วย‛ หญิงสาวอยากรู้เสยี จริงวา่ ผ้ชู ายคนนนั้ เป็นใคร แต่ก็ไม่อยาก ถามวศิ รุตเพราะเพียงแคน่ ีเ้ขาก็คงชํา้ ใจอย่แู ล้ว คดิ ได้ดงั นนั้ จงึ รีบ เปล่ยี นเร่ือง ‚นี่เราจะไปทานข้าวที่ไหนกนั คะ‛ เขายิม้ ‚ใกล้จะถึงแล้วละ่ ‛ วิศรุตตรงไปยงั สถานที่ท่ีนดั กบั เขมจิราไว้ คดิ วา่ ป่ านนีเ้ขมจิราก็ คงอย่กู บั ธนวรรธแล้วเช่นกนั

ร้านอาหารแหง่ นีห้ รูหราใช้ได้ทีเดยี ว ทวา่ บรรยากาศกลบั สบายๆ ไม่แออดั โต๊ะทานอาหารมีทงั้ ด้านในและด้านนอกร้าน พวกเขา เลือกนงั่ ท่ีโต๊ะด้านนอกเพราะต้องการรับลมธรรมชาติ วศิ รุตดกู ระสบั กระสา่ ยเลก็ น้อย อมาวดีคดิ วา่ เขาอาจจะร้อน ‚เข้าไปนง่ั ข้างในกนั ก็ได้นะคะพ่ีวิศ‛ เธอบอกอยา่ งหวงั ดี ‚ไมเ่ ป็นไรหรอก นงั่ ตรงนีก้ ็ดแี ล้ว‛ อมาวดนี งั่ มองนํา้ ตกจําลองเลก็ ๆ ท่ีประดบั ตกแตง่ อย่บู ริเวณ นอกร้าน พลางนกึ ถึงธนวรรธทปี่ ่ านนีค้ งอย่กู บั เพื่อนของเขา หวงั วา่ เขา คงจะไมว่ า่ อะไรหรอกนะที่เธอออกมากบั วศิ รุต เพราะทงั้ คกู่ ็ไมไ่ ด้มีอะไร เกินเลยกนั สกั นิด หญิงสาวมองจนเบ่อื แล้วจงึ หนั กลบั มา ตงั้ ใจจะชวนชายหน่มุ คยุ แตแ่ ล้วกลบั เห็นเขากําลงั มองไปทางด้านหลงั ของเธอพร้อมเบิกตา กว้างราวกบั ไม่เชื่อในสงิ่ ที่เห็น ‚มีอะไรเหรอคะ‛ อมาวดีหนั ไปมองตามสายตาของเขา และแล้วปฏิกิริยาของเธอ ก็แทบไม่ตา่ งจากชายหนมุ่ เลย

ภาพที่อยตู่ รงหน้าของเธอคอื ชายหญิงคหู่ นงึ่ ท่ีเดนิ ควงแขนกนั มา ฝ่ ายหญิงแนบแก้มกบั ต้นแขนของฝ่ ายชายอยา่ งสนิทสนม ฝ่ าย หญิงเหมือนจะหนั มาเหน็ พวเธอ ทวา่ แวบเดยี วก็เบือนหน้ากลบั ไป แล้ว ถือโอกาสจบู แก้มฝ่ ายชายเบาๆ โดยท่ีอีกฝ่ ายก็ไมไ่ ด้ปัดป้ องหรือปฏิเสธ เลยสกั นิด สาํ หรับอมาวดี มนั คงเป็นเร่ืองธรรมดาและไม่สําคญั อะไร ถ้า หากวา่ ผ้ชู ายคนนนั้ ไมใ่ ช่ธนวรรธ สามีของเธอ! หญิงสาวมองคนทงั้ คเู่ ดินเข้าไปในร้าน ทวา่ ร่างกายของเธอ กลบั ถกู ตรึงไว้บนเก้าอี ้น่ิงงนั และกําลงั ตกตะลงึ เป็นไปไมไ่ ด้! ตอนนีธ้ นวรรธต้องอยกู่ บั เพื่อนของเขา เพ่ือน ผ้ชู ายท่ีเขาบอกวา่ กําลงั จะกลบั เมืองนอกในวนั พรุ่งนี ้ไม่ใชอ่ ยกู่ บั ...เขม จิรา ‚อ้อม...อ้อมคงตาฝาดไป‛ เธอคอ่ ยๆ หนั กลบั มามองวิศรุต เขา เองก็อยใู่ นอาการตกตะลงึ ไม่แพ้เธอ ‚พีว่ ศิ บอกอ้อมทีสิคะว่าอ้อมตา ฝาดไป‛ ชายหนมุ่ กะพริบตาและสา่ ยหน้า ‚พก่ี ็เหน็ เหมือนกนั กบั อ้อม‛

‚มนั ไม่จริงใชไ่ หมคะ‛ หญิงสาวปฏิเสธกบั ตวั เอง เธอมองไม่ เห็นเหตผุ ลหรือทม่ี าที่ไปวา่ ทําไมธนวรรธจะต้องควงแขนมากบั เขมจิรา เลยสกั นิด แล้วการท่ีเขมจิราหอมแก้มธนวรรธนน่ั คอื อะไร แล้วทําไมเขาจะต้องโกหกเธอด้วย ถ้าพวกเขาไมม่ ีอะไรเกินเลย กนั ทําไมธนวรรธถงึ บอกเธอวา่ เขาอย่กู บั เพื่อน และก่อนหน้านีอ้ ีกตงั้ หลายครัง้ ‚มนั นานแค่ไหนแล้ว‛ ดเู หมือนวศิ รุตจะพดู กบั ตวั เองเช่นกนั ‚พีว่ ศิ คดิ วา่ พวกเขาสองคนจะ...‛ เธอพดู ตอ่ ไมไ่ ด้ ความรู้สกึ ผิดหวงั และเสียใจแลน่ ไปทว่ั ร่าง ก่อนไหลมา รวมกนั เป็นก้อนจกุ แนน่ อยทู่ ี่ลาํ คอ กลบั กลายเป็นหยดนํา้ ตาที่หลง่ั ออกมาแทนคาํ พดู เธอพยายามกลนั้ มนั ไว้เพราะตอนนีก้ ําลงั อยใู่ นท่ีสาธารณะ หญิงสาวสบตากบั วศิ รุตที่คงตกใจไมน่ ้อยเช่นกนั ‚อ้อมจะไปถามให้รู้เรื่อง‛ ร่างบางลกุ ขนึ ้ ทนั ทีท่ีพดู จบ ทวา่ แขนเธอกลบั ถกู วิศรุตคว้าไว้ ‚อ้อมใจเยน็ ๆ ก่อนนะ ท่ีน่ีมีลกู ค้าเยอะแยะ เดย๋ี วคนอ่ืนๆ จะพลอย ตกใจกนั ไปเปลา่ ๆ‛

‚แล้วอ้อมควรทํายงั ไงคะ สามีอ้อมมากบั ผ้หู ญิงคนอื่น‛ แล้วหญิงสาวก็ ยกมือปิดปาก เบิกตากว้างมองวิศรุต ‚หรือวา่ ผ้ชู ายคนนนั้ คนที่คณุ เขม็ นอกใจพ่ีวศิ ไปหาเขา นนั่ ก็คอื ...‛ เธอสา่ ยหน้าเพราะพดู ไมอ่ อกอีกครัง้ วศิ รุตโอบไหลห่ ญิงสาวให้เธอซบ หน้าลงบนบา่ ของเขาพลางลบู ต้นแขนเธอขนึ ้ ลง ‚เรากลบั บ้านกนั ก่อนนะ มีอะไรคอ่ ยไปคยุ กนั ท่ีบ้าน‛ ‚แต่พวกเขา...‛ ‚ปลอ่ ยพวกเขาไป เราแก้ไขอะไรไมไ่ ด้อีกแล้ว แตต่ อนนีอ้ ้อมต้องตงั้ สติ ก่อน เช่ือพ่ีนะ‛ เริ่มมีสายตาหลายคมู่ องมายงั พวกเขา วศิ รุตอาศยั จงั หวะที่อมาวดที ํา อะไรไม่ถกู เรียกพนกั งานมาพร้อมยื่นเงินคา่ อาหารที่สงั่ ไปแล้วให้อีก ฝ่ ายและรีบพาหญิงสาวไปจากตรงนนั้ อมาวดไี มร่ ู้ตวั เลยวา่ เดนิ มาถงึ ลานจอดรถได้อยา่ งไร รู้สกึ ตวั เลก็ น้อยก็ ตอนท่ีวิศรุตดนั ไหลเ่ ธอเบาๆ ให้เข้าไปนง่ั ในรถพร้อมคาดเข็มขดั ให้ เขาบบี มือเยน็ เฉียบของเธอ ‚ใจเย็นๆ ก่อนนะพีจ่ ะพาอ้อมไปสง่ ท่ีบ้าน พ่อี ยทู่ ่ีน่ีด้วยแล้วอ้อมไมต่ ้อง กลวั อะไร พไี่ ม่วนั ทิง้ อ้อมไปไหนอีกพ่ีสญั ญา‛

เขาปิดประตแู ละข้ามไปนง่ั อีกฝั่งและรีบออกรถไปจากร้านอาหารแห่ง นนั้ ระหวา่ งทางอมาวดเี อาแตน่ ่ิงเงยี บและร้องไห้ ศีรษะของเธอเริ่มปวด หนบึ เนื่องจากคดิ ไมอ่ อกวา่ ทําไมมนั ถงึ เป็นแบบนีไ้ ปได้ ธนวรรธ กบั เขมจิรา... เมื่อไรกนั ? พวกเขาเริ่มหกั หลงั เธอตงั้ แตเ่ มื่อไร หญิงสาวเสียใจท่ีเคยไว้ใจธนวรรธ เธอนา่ จะดอู อกวา่ สิ่งท่ีเขาทํามนั เป็น แคก่ ารเสแสร้ง เขาจะรักเธอจริงๆ ได้อย่างไรกนั ในเม่ือเขายอมแตง่ งาน กบั เธอก็เพียงเพราะถกู ผ้ใู หญ่บงั คบั ที่ผ่านมาเธอคงฝันหวานเกินไป แตเ่ ม่ือนกึ ถงึ สายตาของเขายามท่ีมองเธอ มนั ดเู หมือนของจริง เหมือนกบั วา่ เขา...รักเธอจริงๆ เขายงั เคยพดู เลยวา่ อยากมีลกู กบั เธอ ลกู ... แล้วทนั ใดนนั้ หญิงสาวก็ปลอ่ ยโฮออกมาทนั ที ลกู ... แล้วทนั ใดนนั้ หญิงสาวก็ปลอ่ ยโฮออกมาทนั ที จนวศิ รุตยงั ตกใจ ‚อ้อม! เป็นอะไรไป‛

หญิงสาวยกมือปิดปากและสา่ ยหน้า ไม่มีคําพดู ใดเลด็ ลอดจากริม ฝี ปากของเธอนอกจากเสยี งสะอืน้ มือหนงึ่ เลอ่ื นมากมุ ท้องของตนเองไว้ แล้วเร่ิมร้องไห้หนกั กวา่ เดิม กระทงั่ ชายหน่มุ ต้องจอดรถเพอ่ื ดอู าการ ของเธอ ‚ใจเยน็ ๆ นะอ้อม พี่อย่ตู รงนีแ้ ล้ว‛ ‚ไมม่ ีใครชว่ ยอ้อมได้หรอกคะ่ ‛ ปากของเธอสนั่ จนฟันกระทบกนั ‚ไมม่ ี เลย‛ ไม่อยากเช่ือวา่ เธอจะถกู ความรักหกั หลงั อกี ครัง้ จากวศิ รุตและน้องชาย ของเขา ทําไมโชคชะตาจะต้องเลน่ ตลกกบั เธอด้วย เธอทําอะไรผิด นกั หนาถงึ ต้องเผชิญกบั เรื่องเชน่ นีซ้ าํ ้ แล้วซาํ ้ เลา่ ‚ไหวหรือเปลา่ พ่ีจะจอดรถให้อ้อมพกั ทําใจให้สบายก่อนนะ‛ หญิงสาวสดู ลมหายใจลกึ ๆ ‚ไม่เป็นไรค่ะ ขบั ตอ่ เถอะคะ่ อ้อมอยาก กลบั บ้าน‛ เธอกลวั วา่ ถ้าหากกลบั ไปเจอหน้าผ้เู ป็นยา่ เธอก็คงอดปล่อยโฮตอ่ หน้า ทา่ นไมไ่ ด้แนๆ่ อมาวดไี ม่ต้องการเห็นหญิง สงู วยั ต้องร้อนรนใจไปกบั เธอด้วย เธอจึงเปลีย่ นใจกลบั ไปยงั คอนโดฯ ของธนวรรธเลยดีกวา่ ‚อ้อม...อ้อมไมเ่ ป็นไรแล้วคะ่ ‛ เธอเชด็ นํา้ ตาด้วยหลงั มือ ‚อ้อมอยาก กลบั คอนโดคะ่ พี่วิศขบั ไปสง่ อ้อมที่นนั่ แทนได้ไหมคะ‛

‚ได้สิ...ได้‛ วิศรุตรับปากแล้วคอ่ ยๆ เคลอ่ื นรถตอ่ ระหว่างขบั รถเขาหนั มามองหญิง สาวเป็นระยะ บางครัง้ เธอกซ็ บหน้ากบั ฝ่ ามือ ก่อนเงยหน้าขนึ ้ และ กะพริบตาถี่พลางมองออกไปนอกรถ เหมือนวา่ ไมอ่ ยากให้เขาเห็น นํา้ ตาของเธอ ทว่าหญิงสาวไมส่ ง่ เสียงสะอืน้ หรือร้องไห้อีก เธอนง่ิ เงียบ ตลอดทางกระทง่ั พวกเขากลบั ถงึ บ้าน ธนวรรธปลอ่ ยให้เขมจิราทานอาหารอย่างสบายใจไปก่อน หญิงสาว มองเขาด้วยดวงตาฉํ่าเยิม้ และมีความสขุ แตเ่ ธอคงจะมีความสขุ ได้อีก ไม่กี่นาทีหรอก ‚คณุ ธนั ว์มีเรื่องอะไรจะบอกเข็มเหรอคะ‛ เธอโน้มตวั มาข้างหน้า เลก็ น้อยด้วยความอยากรู้ ตอนนีเ้ธอทานอิ่มแล้ว ‚เร่ืองผมกบั อ้อมน่ะ‛ เขมจิราเหยียดยิม้ อย่างพงึ พอใจ ‚คณุ กําลงั จะหยา่ กบั เธอแล้วใช่ไหม คะ‛ ชายหน่มุ ยิม้ แตแ่ ล้วกลบั สา่ ยหน้า ‚เปลา่ ผมจะบอกคณุ วา่ ผม...ไม่มี วนั หย่ากบั อ้อม‛ ‚หมายความวา่ ยงั ไงคะ‛ รอยยิม้ หายวบั ไปจากใบหน้าของหญิงสาว ทนั ที

‚หมายความวา่ เร่ืองระหวา่ งผมกบั อ้อมจะยงั เหมือนเดมิ ผมจะไมท่ ิง้ ผ้หู ญิงดๆี อย่างอ้อมเพื่อมาคบกบั คณุ หรอก‛ ‚คณุ โกหก‛ เธอพยายามหวั เราะทงั้ ท่ีมนั ไม่อะไรน่าขนั ‚มนั ไมจ่ ริงใช่ ไหมคะ คณุ ล้อเข็มเลน่ ‛ ‚ผมไมไ่ ด้ล้อเลน่ เรื่องล้อเลน่ ของจริงคือการที่ผมแกล้งทําเป็นสนใจคณุ ตา่ งหาก‛ ‚แกล้งหรือ? แกล้งบ้าอะไรกนั ไมจ่ ริง! คณุ ชอบเข็ม คณุ หลงรักเขม็ คณุ โกหกเมียของคณุ เพื่อจะแอบมาพบกบั เขม็ ‛ หญิงสาวขนึ ้ เสยี งเลก็ น้อยจนลกู ค้าบางคนหนั มามอง แตช่ ายหน่มุ หาได้ สนใจ ‚ผมไมเ่ คยรักคณุ หลงคณุ หรือแม้แต่คดิ จะสนใจ คณุ เองนน่ั แหละท่ี พยายามเสนอตวั เข้ามาหาผมเอง ผมสงสารก็เลยสนองความต้องการ ให้คณุ ไง แตเ่ สียใจด้วยนะ ผ้หู ญิงอยา่ งคณุ ไม่มีคา่ พอท่ีจะผมให้ผมเลิก กบั อ้อมได้หรอก‛ ‚ไมจ่ ริง!‛ หญิงสาวสา่ ยหน้า หวั ไหลส่ นั่ เทิม้ อย่างเหน็ ได้ชดั ‚คณุ คิดวา่ ตวั เองเหนือกวา่ ผ้หู ญิงคนอื่น เร่ืองพี่วศิ ก็เหมือนกนั ถ้าให้ผม เดานะ คณุ รู้อยแู่ ล้ววา่ เขามีคนรัก แตค่ ณุ อยากทดสอบเสนห่ ์ของตวั เอง วา่ จะสามารถเปล่ียนใจผ้ชู ายที่มีเจ้าของอยแู่ ล้วได้หรือเปลา่ สงิ่ ท่ีคณุ

ทํากบั ผมมนั ก็เหมือนกนั นนั่ แหละ มนั เป็นแคก่ ารเอาชนะ แตเ่ สยี ใจด้วย นะ เกมนีค้ ณุ แพ้แล้ว‛ เขาคิดวา่ ตนเองพดู ในส่ิงท่ีจําเป็นออกไปหมดแล้ว หวงั วา่ เขมจิราจะ เข้าใจ และยอมรับความพ่ายแพ้ของตนเอง ชายหน่มุ หยิบเงินออกมาจากกระเป๋ าและวางบนโต๊ะเป็นคา่ อาหาร จากนนั้ ก็ลกุ ขนึ ้ และเดนิ ออกไปจากร้านทนั ทีโดยไม่สนใจเขมจิราอีกเลย แตเ่ ขารู้ว่าเธอกําลงั ตามมา เสยี งรองเท้าส้นสงู กระทบพืน้ เหมือนคนท่ี กึ่งเดนิ กึง่ วง่ิ ตรงมาหาเขา ‚ฉนั ไม่ยอมให้คณุ ไป!” เธอกระชากเขากลบั ไปเทา่ ท่ีมีแรง ชายหน่มุ เพียงแคเ่ ซเบาๆ ตอนนีพ้ วก เขาออกมายืนอย่ใู นลานจอดรถของร้านอาหาร ‚ผมจะกลบั ไปหาภรรยาของผม ภรรยาที่ผมรัก‛ เขาเน้นประโยคนนั้ และ อยากเห็นปฏิกิริยาของเธอ ‚ไมจ่ ริง! คณุ ไมไ่ ด้รักมนั คณุ กบั มนั แตง่ งานกนั เพราะถกู ผ้ใู หญ่บงั คบั คณุ บอกฉนั เอง‛ ‚แล้วคณุ ก็เชื่อ?‛ เขาขนึ ้ เสยี งดงั กวา่ เดิมเพราะเห็นวา่ ไม่มีใครอย่แู ถวนี ้ ‚คณุ น่ีมนั เช่ือคนงา่ ยจริงๆ นะเขมจิรา‛

เม่ือเธอเริ่มมองเหน็ แล้ววา่ สิง่ ที่เขาทําลงไปทงั้ หมดนนั้ แท้จริงคอื อะไร หญิงสาวก็กดั ฟันแนน่ ดวงตาถลงึ มองเขาอย่างผิดหวงั และเคยี ดแค้น ‚คนชวั่ ชว่ั ช้าสารเลวที่สดุ ฉนั อตุ สา่ ห์รักและเช่ือใจคณุ แตค่ ณุ กลบั ตอบ แทนฉนั อย่างนีเ้หรอ!” ‚คณุ น่ะเหรอรักผม‛ เขาเลิกควิ ้ สงู ‚คณุ รักใครไม่เป็นหรอกนอกจาก ตวั เอง เขมจิรา! และตอนนีค้ ณุ กลายเป็นคนท่ีไม่มีใครรักเลยแม้แต่คน เดยี ว ได้ยินอย่างนีแ้ ล้วชื่นใจดไี หมละ่ ‛ เขาหนั หลงั แล้วเดนิ ไปยงั รถของตนเองทนั ทีเม่ือพดู จบ ‚ฮ!ึ ถ้านงั อ้อมมนั รู้วา่ คณุ แอบนอกใจมนั อยากรู้วา่ มนั จะยงั รักคณุ อยู่ อีกไหม‛ ชายหนมุ่ จบั เปิดประตรู ถค้างไว้ก่อนหนั กลบั มาตอบ ‚อ้อมไม่รู้เรื่องนี ้ และตอนนีม้ นั ก็จบลงแล้ว‛ ‚แนใ่ จเหรอวา่ ไม่รู้‛ เธอเชิดหน้าท้า ประตรู ถถกู ปิดลงอย่างแรงก่อนที่ธนวรรธจะตรงเข้าไปหาเขมจิรา เขา ขบกรามแนน่ ‚หมายความวา่ ยงั ไง ทําไมถึงถามอยา่ งนนั้ ‚กลบั ไปบ้านก็ลองถามมนั ดสู ิ ถามมนั ดวู า่ วนั นีไ้ ปเหน็ อะไรมา‛ ‚อะไร!‛ เขาจบั ไหลเ่ ธอทงั้ สองข้างแล้วเขยา่ แรงๆ ‚เธอทําอะไรเขมจิรา‛

หญิงสาวมองหน้าเขาอยา่ งท้าทาย ‚ทําไมฉนั จะต้องบอกคณุ คณุ นกึ วา่ ตวั เองฉลาดเป็นอย่คู นเดยี วหรือไง‛ ‚ถ้าอ้อมเป็นอะไรไป ฉนั จะไมเ่ อาเธอไว้แน่!” เขาปล่อยมือจากเธอด้วยความโมโห ผลกั หญิงสาวเซไปข้างหลงั จน เกือบล้ม แล้วจงึ หมนุ ตวั แล้วก้าวยาวๆ ไปขนึ ้ รถทนั ที ‚คณุ ธนั ว์! กลบั มาเด๋ียวนีน้ ะ‛ หญิงสาววง่ิ เข้าไปทบุ กระจกรถของเขาหลายที ชายหน่มุ ไมส่ นใจและ รีบกระชากรถออก ‚ไอ้คนบ้า! ไอ้คนเลว คณุ จะทํากบั ฉนั อยา่ งนีไ้ ม่ได้นะ‛ เขมจิราตะโกนไลห่ ลงั รถยนต์คนั หรูท่ีแลน่ หา่ งออกไป เธอวิง่ ตามมนั ไป ‚คณุ ธนั ว์กลบั มาก่อน เข็มไมย่ อมให้คณุ ไป กลบั มาเด๋ยี วนี!้ ” เสียงตะโกนลนั่ ถกู ปิดท้ายด้วยเสียงร้องกร๊ีด เขมจิราเต้นเร่าๆ อย่างคมุ ตวั เองไม่อยู่ ผ้คู นที่เดนิ ผ่านไปมาตา่ งจ้องมองเธอเหมือนตวั ประหลาด ‚มองอะไร? ไม่เคยเห็นคนหรือไง‛ เธอตะโกนใสค่ รู่ ักคหู่ นงึ่ ที่หนั มามอง สองคนนนั้ สา่ ยหน้าแล้วรีบเดนิ หา่ ง ออกไปอยา่ งรวดเร็ว

‚ฮือๆๆ‛ ร่างบางในชดุ เดรสสวยงามซง่ึ บรรจงแตง่ มาอยา่ งดถี งึ กบั ทรุดลงบนทาง เท้า สง่ เสียงสะอืน้ อยา่ งไมอ่ ายสายตาใคร ไมค่ ิดเลยวา่ ชีวิตเธอจะจบลงแบบนี ้ไมก่ ่ีนาทีก่อนเธอยงั มีความสขุ และ ความหวงั วา่ ธนวรรธจะบอกรักเธอ และเธอจะได้ย้ายไปอย่กู บั เขาใน เร็วๆ นี ้ทวา่ ตอนนีท้ กุ อย่างกลบั พลกิ ผนั ไปอย่างไมเ่ หลือชิน้ ดี เขมจิราเดินตอ่ ไปเร่ือยๆ อยา่ งไมร่ ู้จดุ หมาย อยากจะกลบั บ้าน แต่ก็ไม่รู้ วา่ ที่ไหนคือบ้านของเธอจริงๆ หญิงสาวครุ่นคิดด้วยความเจบ็ แค้นสลบั ความเสียใจ บดั นีเ้ธอกลายเป็นคนที่ไม่เหลอื ใครเลยแม้แต่คนเดียว อย่างท่ีชายหนมุ่ วา่ ไว้จริงๆ

ผลของการกระทํา ใครที่อยากรู้ว่าเร่ืองราวระหวา่ งพ่ธี นั ว์และหนอู ้อมจะเป็นยงั ไงตอ่ ไมต่ ้องรออีกแล้วนะคะ จดั เลยคะ่ ตามลงิ ค์ด้านลา่ งนี ้

อมาวดียงั คงนงั่ น่ิงอยใู่ นรถแม้ว่าพวกเขาจะขบั มาจอดในคอนโดฯ ของ ธนวรรธได้สกั พกั หนง่ึ แล้ว วศิ รุตมองหญิงสาวอยา่ งเป็นหว่ ง เขาเอือ้ ม ไปจบั มือของเธอ ‚พ่เี ข้าใจความรู้สกึ ของอ้อมนะ ตอนท่ีเห็นวา่ พวกเขาอย่ดู ้วยกนั พ่ีก็รู้สกึ แบบเดียวกบั อ้อมน่ีแหละ แตย่ งั ดที ี่เราเลกิ กนั ไปแล้ว อ้อมต้องทําใจดีๆ นะ ไมว่ า่ ยงั ไงอ้อมก็ยงั มีพอ่ี ยเู่ คียงข้างเสมอ‛ ‚ขอบคณุ คะ่ ‛ เธอตอบ แตไ่ ม่มีรอยยิม้ ให้เขา ‚รู้อยา่ งนีแ้ ล้ว อ้อมจะทาํ ยงั ไงตอ่ ไป‛ ‚ไมร่ ู้คะ่ ‛ หญิงสา่ ยหน้าอย่างยอมแพ้ เธอมืดแปดด้านจริงๆ เธอรับไม่ได้ที่โดน สามีนอกใจ มนั ไมเ่ หมือนกบั ครัง้ ที่เธอผิดหวงั จากวิศรุต ตอนนนั้ พวก เขายงั ไม่ได้เป็นอะไรกนั ตา่ งจากธนวรรธที่เป็นทงั้ สามีและกําลงั จะเป็น พอ่ ของลกู ในท้องเธอด้วย ต่อให้เขายอมรับผิดและขอให้เร่ิมต้นกนั ใหม่ หญิงสาวก็ยงั ไมร่ ู้วา่ จะให้ อภยั เขาได้หรือเปลา่ ความไว้เนือ้ เช่ือใจมนั ไมเ่ หลือแล้วในตอนนี ้ ‚พรี่ ู้วา่ มนั จะเร็วและดว่ นสรุปไปหนอ่ ยถ้าจะพดู ตอนนี ้แตถ่ ้าหากวนั หนง่ึ อ้อมไมม่ ีใคร พ่หี มายถึงถ้าอ้อมกบั นายธนั ว์...‛

ชายหน่มุ พดู จาแปลกๆ อมาวดีเงยหน้ามองเขาอย่างงนุ งง หญิงสาวไม่ เข้าใจวา่ เขาหมายถึงอะไร เธอกําลงั คดิ ถงึ แตเ่ รื่องลกู กบั ธนวรรธ ‚พวี่ ศิ กําลงั จะบอกอะไรอ้อมคะ‛ วศิ รุตเลียริมฝี ปาก ฝ่ ามือของเขาท่ีวางบนหลงั มือเธอช่มุ ไปด้วยเหงื่อ ‚ถ้าพ่ีจะขอโอกาสได้ดแู ลอ้อมอีกครัง้ หนง่ึ จะได้หรือเปลา่ ‛ ภายในรถเกิดความเงียบขนึ ้ หญิงสาวมองใบหน้าของชายหน่มุ ผ้ชู ายท่ี ครัง้ หนง่ึ เธอเคยรักเขาและเช่ือมนั่ ในตวั เขา แตห่ ลงั จากท่ีได้ใช้ชีวติ ร่วมกบั ธนวรรธเป็นเวลาหลายเดือน เธอก็คอ่ ยๆ ลมื วิศรุตไปในที่สดุ ลมื ไปแล้ววา่ เคยรู้สกึ กบั เขาอยา่ งไร เพราะในหวั ใจของเธอถกู แทนท่ีด้วย น้องชายของเขาหมดแล้ว เธอเพ่ิงรู้ว่าตนเองรักธนวรรธ รักอย่างที่ไม่ เคยรักวศิ รุตมาก่อน และถงึ แม้ว่าธนวรรธจะหกั หลงั เธอ แตเ่ ธอก็ไม่ สามารถกลบั ไปรือ้ ฟืน้ ความรู้สกึ ที่มีต่อวิศรุตได้อีก เร่ืองระหวา่ งเธอกบั เขามนั จบลงแล้วจริงๆ หญิงสาวคอ่ ยๆ ดงึ มือออก แตไ่ มอ่ ยากทําร้ายนํา้ ใจของเขาเกินไปจงึ ตบ มือชายหน่มุ เบาๆ กลบั ‚อ้อมขอบคณุ พี่วิศนะคะที่เป็นหว่ งและหวงั ดี และอ้อมดใี จมากท่ีพีย่ งั วศิ เอ็นดอู ้อมในฐานะน้องสาวเหมือนอยา่ งเดมิ ‛ ‚หมายความวา่ ...‛

อมาวดยี ิม้ ออ่ นๆ ‚อ้อมรักพี่วศิ แบบพี่ชายคะ่ ‛ ‚แตเ่ ม่ือก่อนเราก็เคยเป็นคนรักกนั ‛ เขายกเรื่องในอดตี มาอ้างเพื่อหวงั จะโน้มน้าวใจเธอ ทวา่ หญิงสาวสา่ ย หน้า ‚มนั เกิดขนึ ้ แล้วและจบลงแล้วคะ่ บางทีอ้อมก็คิดว่าเราอาจจะยงั รักกนั ไม่มากพอ และท่สี ําคญั ...ตอนนีอ้ ้อมรักคนอื่นไปแล้ว‛ เสยี งเธอสน่ั อีก ครัง้ เม่ือต้องพดู ถึงมนั ‚อ้อมรักธนั ว์ใชไ่ หม‛ เขาถามเสียงเบามาก ราวกบั ไมอ่ ยากจะพดู คาํ นนั้ ออกมา ‚ค่ะ‛ หญิงสาวพยกั หน้ารับทงั้ นํา้ ตา ‚อ้อมรักเขา‛ ‚แตต่ อนนีเ้ขาทรยศความรักของอ้อม ใช่...เหมือนกบั ท่ีพี่เคยทํา‛ เขายอมรับเสียทีหลงั จากที่แสร้งทําเป็นไมเ่ อ่ยถงึ มนั ‚แต่ในเมื่อเขาทําถึงขนาดนีอ้ ้อมก็ยงั ให้อภยั และรักเขาเหมือนเดิม แล้ว พี่ละ่ สงิ่ ที่พี่ทํายงั เลวร้ายน้อยกวา่ แล้วทําไมอ้อมถึงให้อภยั พ่ีไม่ได้‛ ชายหนมุ่ ถามเชิงตดั พ้อ ‚มนั ไม่เหมือนกนั หรอกคะ่ เขาเป็นสามีของอ้อม เราแตง่ งานกนั แล้ว และ...‛

และในอีกสว่ นหนงึ่ ของจิตใจ เธอยงั คงรู้สกึ วา่ เขารักเธออย่เู หมือนเดมิ แม้สิ่งที่เหน็ ในวนั นีม้ นั จะตรงกนั ข้ามก็ตาม หญิงสาวเผลอลบู ท้องของ ตนเองเบาๆ อยา่ งน้อยเขายงั เป็นพ่อของลกู เธอ ‚อ้อมเข้าใจพี่วศิ ดีนะคะ ช่วงนีพ้ วี่ ิศคงจะเครียดเร่ืองคณุ เขม็ ‛ เธอ หายใจลกึ เมื่อพดู ชื่อของผ้หู ญิงคนนนั้ หญิงสาวกะพริบตาถ่ีเพ่ือไม่ให้ นํา้ ตาไหล ‚แต่อีกเดยี๋ วพ่ีวศิ ก็คงจะทําใจได้เองแหละคะ่ อ้อมเองก็ต้อง ทําใจเหมือนกนั ‛ ประตขู ้างหญิงสาวถกู เปิดออก เธอตดั สนิ ใจก้าวลงไป ‚ขอบคณุ พี่วิศมากนะคะท่ีทําให้อ้อมได้รู้ความจริง แม้ว่ามนั จะเจบ็ ปวด มากๆ เลยก็ตาม‛ พดู จบก็ก้าวเดนิ ไปทางลิฟต์ประตทู างเข้าคอนโดฯ ที่เชื่อมตอ่ กบั ลาน จอดรถ เธอไม่ได้หนั กลบั ไปมองวศิ รุตอีกเลย เธอคดิ วา่ ตนเองได้ให้ คาํ ตอบเขาอยา่ งชดั เจนและเหมาะสมที่สดุ แล้ว ธนวรรธรีบขบั รถกลบั มาด้วยใจท่ีไมอ่ ย่กู บั เนือ้ กบั ตวั นกึ ถงึ คําพดู ของเขมจิราแล้วกลวั วา่ อมาวดจี ะรู้เข้าจริงๆ เมื่อมาถึงในบริเวณ บ้าน รถยนต์หรูกลบั ไม่จอดในโรงรถเหมือนอย่างเคย แตแ่ ลน่ ปาดมา หยดุ ลงตรงหน้าตกึ เลก็ แทน

เขามองเข้าไปในตวั บ้านและไมเ่ ห็นอมาวดี บางทีเธออาจจะอยู่ กบั นางรุ่งฤดีก็เป็นได้ ชายหนมุ่ สดู ลมหายใจลกึ พยายามทําใจเย็นๆ เข้าไว้ก่อนก้าวลงจากรถ ร่างสงู เคาะประตหู ้องของผ้เู ป็นยา่ ครู่หนง่ึ สาวใช้ที่ชื่อน้อยก็เดนิ มาเปิด ‚คณุ ธนั ว์มาคะ่ คณุ ผ้หู ญิง‛ เดก็ รับใช้ขานบอกหญิงสงู วยั ท่ีนอนเอนหลงั อย่บู นเตยี ง นางใช้ศอกยนั ตวั ลกุ ขนึ ้ เม่ือชายหน่มุ ก้าวเข้าไปหา ‚อ้าว! ตาธนั ว์ มาทําอะไรอีกละฮึ‛ ผ้เู ป็นย่าเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ให้ธนวรรธยิ่งงนุ งงมากขนึ ้ ‚ผมก็มารับอ้อมน่ะสคิ รับคณุ ยา่ ‛ หญิงสงู วยั ขมวดควิ ้ จนหน้าผากเป็นรอยยน่ ‚หนอู ้อมกลบั คอนโดฯ ไป แล้วไม่ใชห่ รือ‛ ‚อะไรนะครับ ก็ผมบอกให้อ้อมรออยทู่ ่ีนี่ไม่ใชเ่ หรอ‛ ‚หนอู ้อมออกไปข้างนอก‛ นางไม่ได้บอกวา่ ออกไปกบั วศิ รุต ‚แล้วเมื่อ เกือบชวั่ โมงกอ่ นหนอู ้อมก็โทร.มาบอกย่าว่ากลบั ไปที่คอนโดฯ แล้ว นี่ เราไม่รู้หรอกเหรอ‛

ชายหน่มุ ถึงกบั อ้าปากค้างอยหู่ ลายวนิ าที แล้วเขาก็นกึ ถงึ สิง่ ที่เขมจิรา พดู พลนั ความกลวั วา่ สิง่ นนั้ จะเป็นความจริงก็แลน่ วาบไปตลอด ร่างกาย เขารีบหมนุ ตวั แล้วเดนิ ออกจากห้องทนั ทีโดยที่ไมม่ ีกะจิตกะใจ จะอธิบายส่ิงใดให้นางรุ่งฤดีฟังเลย ‚อ้าว! ตาธนั ว์จะรีบไปไหนละ่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า‛ หญิงสงู วยั ตะโกนตามหลงั มา ทวา่ ชายหน่มุ ไมม่ ีเวลาตอบ เขารีบถอย รถและขบั ออกไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะเฉี่ยวชนกบั รถของวศิ รุตท่ีเพ่ิง ขบั เข้ามา แตน่ นั่ มนั ไมไ่ ด้ทําให้เขาตน่ื ตระหนกเลยแม้แต่น้อย มนั เทียบ กบั ความรู้สกึ ป่ันป่ วนในใจที่คิดอมาวดีจะรู้ความจริงแล้วไมไ่ ด้เลย เขา ควานหาโทรศพั ท์ขนึ ้ มาและรีบกดโทร.ออกทนั ที เสยี งสญั ญาณดงั อยนู่ านแตก่ ลบั ไม่มีคนรับสาย ยิ่งทําให้เขาร้อนรุ่มใจ มากยิ่งขนึ ้ และกวา่ เขาจะฝ่ าการจราจรในไปถึงคอนโดฯ ได้ ก็ต้องใช้เวลาอีกเกือบ ชวั่ โมง ชายหน่มุ รีบวิง่ ออกจากลิฟต์ทนั ทีเมื่อถงึ ชนั้ ของตนเอง ‚อ้อม!” ‚อ้อม!” เขาตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวก่อนท่ีจะผา่ นประตเู ข้าไปเสียด้วยซาํ ้ หญิง สาวไม่อยใู่ นห้องโถง เขารีบตรงไปหาเธอท่ีห้องนอน แตแ่ ล้วก็วา่ งเปลา่

เชน่ กนั เขาใจเสียมากขนึ ้ ทกุ ขณะจิตเมื่อเท้ายาวๆ ก้าวไปรอบห้องชดุ ขนาดกว้างแตก่ ลบั ไมพ่ บภรรยาของตนเองเลย ธนวรรธสมั ผสั ได้ถงึ กล่นิ อายของหญิงสาวที่วนเวยี นอย่รู อบๆ ตวั ถ้าเธอ ไม่อยทู่ ี่นี่ก็คงเพ่ิงออกไปได้ไมน่ าน เขาโทร.หาหญิงสาวอีกครัง้ ทวา่ คราวนีไ้ ม่สามารถติดต่อเธอได้แล้ว ‚โธ่เว้ย!” เขานกึ ไมอ่ อกวา่ ในเวลานีห้ ญิงสาวจะอย่ทู ่ีไหน เธออาจจะออกไปซอื ้ ของก็ได้ เขาอยากให้เป็นอย่างนนั้ ทวา่ เขากลบั ไมส่ ามารถบอกตวั เอง ว่าเธอแคอ่ อกไปซอื ้ ของเลก็ ๆ น้อยๆ ได้ในตอนนี ้เมื่อนกึ อะไรไมอ่ อกเขา ก็รีบโทร.หาเขมจิรา ‚บอกมานะ! เธอทาํ อะไรกบั อ้อม‛ เขาตะคอกด้วยความโมโหทนั ทีที่เธอ รับสาย ‚ทําไม...มนั เป็นอะไรไปงนั้ เหรอ‛ ‚อย่ามาเลน่ ลิน้ กบั ฉนั นะ ถ้าอ้อมเป็นอะไรไปฉนั ไมเ่ อาเธอไว้แน่‛ ‚รักกนั ซะจริงๆ!” เธอประชดเสียงสงู ‚ฉนั จะบอกให้เอาบญุ ก็ได้ อยากรู้ มากนกั วา่ มนั อะไรเกิดขนึ ้ ก็ลองไปถามพี่ชายของคณุ ดกู ็แล้วกนั ‛ หญิง สาวพดู จบวางหใู สเ่ ขาทนั ที

‚ฮลั โหล! เดี๋ยวๆ โธ่เว้ย! นี่มนั เร่ืองอะไรกนั วะ‛ เขาสบถอยา่ งหวั เสยี ทวา่ ชายหนมุ่ ไม่ได้โทร.กลบั ไปอีกแล้ว เพราะสง่ิ ที่เขมจิราบอกเม่ือครู่นี ้ ทําให้เขาตดั สินใจกลบั ไปยงั บ้านท่ีเพิ่งจากมาอีกครัง้ อมาวดีหิว้ กระเป๋ าใบเลก็ และก้าวลงจากรถแท็กซ่ี ตอนนีเ้ธอยืน อย่หู น้ารัว้ ของบ้านขนาดเลก็ หลงั หนง่ึ ซงึ่ อยดู่ ้านในซอย มือบางท่ีและ ยงั คงสน่ั น้อยๆ ยกขนึ ้ กดกร่ิง ครู่เดียวก็มีหญิงสาวร่างผอมบางก้าว ยาวๆ ออกจากตวั บ้านตรงมาหาเธอ ‚อ้อม! มาถึงเร็วจงั ‛ ‚เส้นทางนีร้ ถไมค่ อ่ ยติดนะ่ ‛ วนิศาเปิดประตใู ห้เพ่ือนเข้ามาด้านใน ก่อนช่วยอมาวดีถือกระเป๋ า ‚ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ แคว่ อี นญุ าตให้เรามาอย่ดู ้วยชว่ั คราวก็ขอบคณุ มาก แล้ว‛ ‚โธ่! จะมาขอบคงขอบคณุ อะไรกนั ใช่วา่ จะไม่เคยมาท่ีน่ีด้วยสกั หนอ่ ย วา่ แต่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าทําไมถงึ ได้หิว้ กระเป๋ ามานอนท่ีบ้านฉนั ละ่ ‛ อมาวดกี ลนื นํา้ ลายแทนที่จะตอบ วนิศาพอจะเดาได้จากสีหน้าที่ไมค่ อ่ ย ส้ดู ีของเธอ ‚เรื่องพี่ธนั ว์ใชไ่ หม‛

หญิงสาวไม่สามารถโกหกเพื่อนได้วา่ มนั ไม่มอี ะไรเกี่ยวข้องกบั ธนวรรธ ผ้หู ญิงท่ีแต่งงานแล้วแตจ่ ่ๆู กลบั หอบผ้าหอบผ่อนมาอาศยั นอนบ้าน เพื่อน ถ้าไม่มีปัญหากบั สามีมนั จะเป็นเร่ืองอะไรได้อีก ‚เข้าบ้านก่อนกไ็ ด้แล้วคอ่ ยวา่ กนั ‛ วนิศาแย่งกระเป๋ าของอมาวดไี ปถือจนได้ หญิงสาวเดนิ ตามหลงั เพ่ือน ไปติดๆ บ้านของวนิศาเป็นบ้านเช่า ซง่ึ เจ้าตวั เช่าอยตู่ งั้ แตส่ มยั ท่ียงั เรียน มหาวิทยาลยั แล้ว ตอนนนั้ อยรู่ ่วมกบั เพ่ือนอีกคน ทวา่ ตอนนีฝ้ ่ ายนนั้ ย้ายออกไปตงั้ นานแล้ว มีเพียงวนิศาเท่านนั้ ที่ยงั คงพกั อยทู่ ี่เดมิ ‚ดมื่ นํา้ ก่อนนะ‛ เจ้าบ้านยกนํา้ เย็นๆ มาวางตรงหน้าอมาวดี แตห่ ญิงสาวกลบั ไมร่ ู้สกึ กระหายเลยสกั นิด ‚มีปัญหาอะไร เลา่ ให้ฉนั ฟังได้หรือเปลา่ ‛ วนิศาถาม อมาวดนี ง่ั เงยี บอยนู่ าน ได้แต่เม้มปากแนน่ เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเลา่ อย่างไรดี และหากต้องพดู ถึงเร่ืองนนั้ อีกครัง้ ในเวลานี ้เธอก็ไม่แนใ่ จวา่ ตนเองจะยงั ทนไหวหรือเปล่า ‚ฉนั ...ฉนั ขอเวลาเรียบเรียงคาํ พดู ก่อนได้ไหม แตร่ ับรองวา่ จะบอกแน่‛

‚ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่สะดวกก็ไมต่ ้องเลา่ ก็ได้นะ ฉนั เข้าใจ‛ อีกฝ่ ายจบั มือเธอและตบเบาๆ ตอนนีห้ น้าตาของเธอคงดซู ดี เซียวไปหมด วนิศามองอยา่ งเป็น ห่วงก่อนจะบอกให้เธอไปพกั ผอ่ นเสียก่อน อมาวดเี คยมาที่น่ีหลายครัง้ แล้ว รวมถึงมานอนด้วยเมื่อครัง้ ท่ี ต้องทบทวนตําราเรียนด้วยกนั หญิงสาวเข้าไปพกั ในห้องที่เคยพกั รู้สกึ เกรงใจเพ่ือนไม่น้อยเม่ือเห็นวา่ ห้องถกู เตรียมไว้ให้เธออย่างดี มี ผ้าขนหนแู ละชดุ นอนเตรียมไว้เผื่อสําหรับเธอด้วย ‚ถ้าอยากคยุ ด้วยเม่ือไหร่ก็มาเคาะเรียกได้เสมอนะ‛ วนิศาบอก ‚จ้ะ ขอบใจวีมากนะ‛ เธอคว้ามือเพื่อนมาจบั และบีบเบาๆ เพื่อ แสดงความซาบซงึ ้ ใจ ก่อนหน้าท่ีอมาวดจี ะโบกแทก็ ซ่มี ายงั บ้านของเพื่อนสนิท เธอ คดิ วา่ ยงั ไม่พร้อมท่ีจะเผชิญหน้ากบั ธนวรรธ ฟังคาํ โกหกของเขาซาํ ้ แล้ว ซาํ ้ อีก เธอจงึ ตดั สินใจวา่ อยากจะไปอยทู่ ่ีไหนสกั แหง่ ทีเ่ ขาไมส่ ามารถมา รบกวนเธอได้ เธอต้องการเวลาสําหรับคดิ หาทางออกวา่ ควรทําอยา่ งไร ตอ่ ไป จงึ ได้โทร.บอกวนิศาและรีบเก็บกระเป๋ าเดนิ ทางมายงั บ้านหลงั นี ้ ทนั ที

ธนวรรธโทร.มาหาเธอระหวา่ งที่กําลงั นงั่ แท็กซีอ่ ยู่ หญิงสาวรอ ให้สญั ญาณถกู ตดั ก่อนจะปิดเครื่อง ตอนนีเ้ธอไมร่ ู้เลยวา่ เขาทําอะไรอยู่ เขาจะคดิ ได้หรือยงั วา่ เธอรู้ความจริงเร่ืองเขากบั เขมจิราแล้ว เขากําลงั ตามหาตวั เธออย่หู รือเปลา่ และเขาจะเดาออกไหมวา่ เธออยทู่ ่ีไหน หรือไม่...บางทีนน่ั อาจจะสมใจเขาแล้วก็ได้ เขาอาจจะรอเวลา นีม้ านานแล้ว แตท่ ี่ผ่านมาเขาไมก่ ล้าพดู มนั ออกมาตรงๆ จงึ แสร้งทํา เป็นดกี บั เธอเพ่ือหลอกให้ตายใจขณะท่ีดาํ เนินแผนการตลบหลงั ไปด้วย แล้วเขมจิราละ่ ฝ่ ายนนั้ ทํากบั เธอแบบนีอ้ ีกครัง้ ได้อยา่ งไร เธอเคยเสีย คนรักให้เขมจิราไปแล้วครัง้ หนง่ึ มนั ยงั ไม่พอใช่ไหม ฝ่ ายนนั้ ถงึ ต้องทํา ให้เธอเสียธนวรรธไปอีกคน คาํ ถามท่ีไม่มีใครตอบได้เหลา่ นนั้ วนเวียนอย่ใู นหวั ของเธอ หญิงสาวนง่ั กอดเขา่ อยบู่ นเตยี ง นานจนนํา้ ตาท่ีไหลรินได้เหือดแห้งไป แล้วแตก่ ็ไม่พบคําตอบ เธอต้องคยุ เรื่องนนั้ กบั ธนวรรธแน่ เธอต้องการรู้ ความจริง แตย่ งั ไมใ่ ชใ่ นตอนนี ้บางทีเธออาจจะขออยทู่ ี่น่ีสกั สปั ดาห์ หรือสกั เดอื น รอให้ทําใจเตรียมพร้อมรับมือกบั ความจริงได้เมื่อไรแล้ว ค่อยกลบั ไปหาเขา เมื่อธนวรรธกลบั มาถงึ บ้านอีกครัง้ ก็รีบตรงไปยงั ตกึ ใหญ่ทนั ที วิโรจน์ทําสหี น้าแปลกใจเม่ือเห็นลกู ชายคนเลก็ เดนิ เข้ามาพร้อมกบั ท่าที ร้ อนรนใจ

‚คณุ พอ่ ‛ ชายหน่มุ ก้าวยาวๆ ไปหาบิดาที่กําลงั งนุ งงกบั การมา ของเขา ‚มีอะไรหรือ‛ ‚ผมมาหาพี่วิศ‛ จดุ ประสงค์ของเขายิ่งทําให้ผ้เู ป็นพ่อประหลาดใจมากกวา่ เดิม ‚พเ่ี ขาอยขู่ ้างบนนะ่ วนั นีน้ กึ ยงั ไงละ่ ถึงมาหาได้‛ ธนวรรธไมไ่ ด้ตอบคําถาม สองเท้าก้าวไปยงั บนั ไดทนั ทีโดยไม่ รอช้า ทวา่ ยงั ไม่ทนั ได้เหยียบขนั้ บนั ได ร่างของใครคนหนงึ่ ก็เดนิ ลงมา ‚ฉนั อยนู่ ่ีแล้ว นายมีอะไร‛ วิโรจน์มองหน้าลกู ชายทงั้ สองคนสลบั กนั ไปมา คนหนง่ึ ดเู ครียด ขมงึ อยา่ งเห็นได้ชดั สว่ นอีกคนมีสีหน้าเรียบเฉย ไมย่ ิม้ แตก่ ็ไมแ่ สดง ความแปลกใจมากนกั ‚ตอนนีอ้ ้อมอยทู่ ่ีไหน‛ คราวนีว้ ศิ รุตเพิ่งจะดแู ปลกใจ ‚ไม่ได้อยทู่ ่ีคอนโดฯ นายเหรอ‛ ‚ไม่อยู่ พ่ีรู้ใช่ไหมวา่ อ้อมอย่ทู ่ีไหน‛ ‚ไม่รู้‛ วิศรุตส่ายหน้า สหี น้ามนึ งงจริงๆ ‚พจี่ ะไปรู้ได้ยงั ไง‛

‚โกหก!” ธนวรรธปราดเข้าหาพช่ี ายทนั ที วิโรจน์เหน็ ท่าทางไม่ดกี ็รีบเข้าไปขวาง ‚น่ีมนั เรื่องอะไรกนั !‛ ชายวยั กลางคนมองหน้าลกู ชายทงั้ สอง อยา่ งไมเ่ ข้าใจ ‚แล้วหนอู ้อมเป็นอะไร‛ ‚อ้อมหายไป และผมสงสยั วา่ ลกู ชายคนโปรดของคณุ พ่อมนั จะ มีสว่ นรู้เหน็ เร่ืองนีด้ ้วย‛ ‚ตาธนั ว์! อย่าเพ่ิงพดู จาประชดประชนั ได้ไหม อธิบายมาก่อน ว่าเรื่องมนั เป็นมายงั ไง แล้วทําไมตาวศิ ถึงจะมีสว่ นรู้เหน็ ด้วย หือ!” เขามองลกู ชายคนโต วิศรุตหลบสายตาเลก็ น้อยก่อนจะตอบ ‚ผมไมร่ ู้จริงๆ ครับคณุ พอ่ วา่ อ้อมอย่ทู ่ีไหน จริงอยทู่ ี่ผมไปสง่ เธอ ที่คอนโดฯ‛ ธนวรรธพยายามจะเข้าถึงตวั พ่ีชายอีกครัง้ แตว่ ิโรจน์รีบยกมือ กนั้ ไว้ ‚อยา่ เพง่ิ ใช้อารมณ์กนั ได้ไหม คยุ กนั ดีๆ ก่อน ตาวศิ พดู ตอ่ สิ‛ ‚หลงั จากที่ผมไปสง่ ผมอ้อมแล้วผมก็กลบั มา หลงั จากนนั้ ผมก็ ไมร่ ู้จริงๆ วา่ อ้อมไปที่ไหนตอ่ ‛ เขาเอย่ กบั ผ้เู ป็นพอ่ จบก็มองหน้า

น้องชาย ‚และก่อนท่ีนายจะโทษคนอ่ืน นายควรจะพิจารณาตวั เองก่อน เถอะวา่ ทําอะไลงไป อ้อมถึงได้หนีไป‛ ‚งนั้ แกก็ยอมรับแล้วใช่ไหมวา่ มีสว่ นรู้เหน็ เร่ืองนนั้ ด้วย‛ ธนวรรธ ไมแ่ สดงความเคารพพ่ีชายอีกตอ่ ไปแม้จะอยตู่ อ่ หน้าวิโรจน์ก็ตาม เขา ไม่สนใจด้วยวา่ บดิ าจะคดิ อย่างไร ‚เออ! ฉนั ยอมรับ แตม่ นั ก็ถกู ต้องแล้วนี่ อ้อมควรได้รู้ว่านายทํา เลวร้ายแบบนนั้ ลบั หลงั เธอ‛ ธนวรรธโกรธจดั จนแทบจะเสยกําปัน้ ไปที่หน้าของพ่ชี ายถ้าหาก ผ้เู ป็นพอ่ ไมย่ ืนขวางไว้ เป็นเพราะวศิ รุตจริงๆ ด้วยท่ีทําให้อมาวดีหนีเขา ไป ‚ใครชว่ ยบอกพอ่ ได้ไหมวา่ น่ีมนั เรื่องอะไรกนั ตาธนั ว์! แกทํา อะไรหนอู ้อม‛ ‚บอกคณุ พอ่ ไปสิ‛ วศิ รุตท้า ทวา่ ธนวรรธเม้มปากแน่น ดวงตาแขง็ กร้าวมองพชี่ ายกลบั อยา่ งไม่ลดละเชน่ กนั ‚ถ้านายไมก่ ล้าพดู ฉนั จะพดู เองก็ได้ ที่อ้อมต้องเสยี ใจและหนี ไปก็เพราะวา่ นายมีช้ไู ง!”

คนท่ีถกู กลา่ วหาไมไ่ ด้สะด้งุ สะเทือนเลยสกั นิดเพราะรู้เตม็ อกวา่ มนั ไม่ใช่เรื่องจริง แตค่ นท่ีเบกิ ตาค้างเมื่อได้ยินคือวิโรจน์ ‚น่ีมนั เรื่องจริงหรือตาธนั ว์‛ ‚ไมจ่ ริงครับคณุ พอ่ มนั เป็นแคเ่ ร่ืองเข้าใจผิด‛ ‚เข้าใจผิดเหรอ ฉนั กบั อ้อมเห็นกบั ตาวา่ นายอยกู่ บั เขม็ แล้ว ท่าทางแบบนนั้ ใครๆ ก็ดอู อกวา่ ไมใ่ ช่แคเ่ พื่อนกนั แนๆ่ ‛ ‚แกรู้เรื่องนีม้ าตลอดเลยใช่ไหม‛ ‚ทําไมจะไม่รู้ เข็มบอกฉนั หมดแล้ววา่ นายทําอะไรลงไปบ้าง‛ ‚แก...‛ ธนวรรธกํามือแนน่ ไหลส่ นั่ เทิม้ เพง่ิ เข้าใจเดีย๋ วนีว้ า่ เขาเสียรู้พี่ชายเสีย แล้ว ทําไมเขาไม่เอะใจมาก่อนวา่ อีกฝ่ ายอาจจะยงั ตดิ ตอ่ กบั เขมจิราอยู่ ใช่สิ! หรือวา่ ทงั้ หมดนนั้ เป็นแผนของวศิ รุตเชน่ กนั ที่ต้องการแยง่ อมาวดีกลบั คืนไป ‚แก...ไอ้พีเ่ ลว!”

เขาเงือ้ มือที่กําแน่นขนึ ้ หมายจะฟาดบนหน้าของพ่ีชายสกั ที วศิ รุตเองก็ พร้อมท่ีจะกระโจนเข้าใสเ่ ขาเชน่ กนั วโิ รจน์รีบผลกั ลกู ชายทงั้ สองออก จากกนั ทนั ที ‚หยดุ ซะที!” ‚มีเร่ืองอะไรกนั คะ ว้าย! ตายจริง‛ สดุ าท่ีคงได้ยินเสยี งเอะอะก็รีบว่งิ เข้ามาดเู หตกุ ารณ์ เมื่อเห็นวา่ ผ้ชู ายทงั้ สามคนกําลงั ยือ้ ยดุ กนั อยกู่ ็รีบตรงเข้าไปชว่ ยดงึ ลกู ชายตนเองออกมา ‚แกตา่ งหากท่ีเลว‛ วศิ รุตตะโกนวา่ น้องชายซงึ่ ถกู วิโรจน์ลากตวั ออกไป ให้หา่ งกนั ‚แกไมเ่ ข้าใจหรอก เรื่องนีม้ นั ไม่ได้เป็นอยา่ งที่แกคิด‛ ‚ฮ!ึ อย่างนนั้ เหรอ แกหกั หลงั อ้อมไปคบกบั เขม็ แล้วทําให้เขม็ เลกิ กบั ฉนั ด้วย แกยงั จะบอกวา่ แบบนีเ้รียกว่าไม่เลวอีกหรือไง‛ สดุ าถึงกบั ยกมือปิดปากเม่ือได้ยินสงิ่ ท่ีลกู ชายพดู ‚จริงหรือนี่‛ ‚มนั ไมจ่ ริง โธ่เว้ย!” แตเ่ ขายงั ไม่สามารถอธิบายเรื่องทงั้ หมดในตอนนีไ้ ด้ เขาเป็นหว่ งอมาวดี มากกวา่ อะไรทงั้ หมด แคอ่ ยากรู้วา่ เธออย่ทู ่ีไหน

‚ถ้าอ้อมเป็นอะไรไปเพราะเข้าใจฉนั ผิด ฉนั ไม่เอาแกไว้แน่ ไม่สนหรอ กวา่ แกจะเป็นลกู คณุ พอ่ เหมือนกนั ‛ เขาสะบดั ตวั หลดุ ออกจากมือของผ้เู ป็นพ่อจนได้ ตอนนีเ้ขาไมม่ ีอารมณ์ จะคาดคนั้ วิศรุต เพราะคิดวา่ อีกฝ่ ายก็คงไม่รู้วา่ อมาวดหี ายไปไหน เธอ คงเสยี ใจและ หนีไปโดยไมไ่ ด้บอกกลา่ วใคร ธนวรรธคิดจะขบั รถไปตามหาเธอ ทงั้ ที่ยงั ไม่รู้ว่าควรจะไปหาท่ีไหน เขาก้าวยาวๆ เพอ่ื จะกลบั ที่รถ แต่แล้วกลบั ต้องชะงกั เม่ือ เหน็ นางรุ่งฤดกี ําลงั เดนิ มาหาโดยมีนางทองชว่ ยประคองมา ‚ตาธนั ว์! มีเร่ืองอะไรกนั หนอู ้อมเป็นอะไร‛ เดาวา่ นางทองคงจะเห็นเหตกุ ารณ์ตงั้ แตต่ ้นจงึ รีบไปรายงานนางรุ่งฤดี หญิงสงู วยั จงึ รีบออกมาดู ‚ผมจะบอกเรื่องนีก้ บั คณุ ยา่ ทีหลงั นะครับ ตอนนีผ้ มต้องรีบไปตามหา อ้อมก่อน‛ ‚ตามหาหนอู ้อม‛ นางยกมือทาบอก ‚หนอู ้อมหายไปอยา่ งนนั้ เหรอ‛ ‚ครับ‛

‚โอ๊ย! ฉนั จะเป็นลม‛ เขา่ ข้างหนง่ึ ของนางทรุดลงอยา่ งหมดแรงทนั ที ธน วรรธตกใจรีบตรงเข้าไปประคองนาง ‚คณุ ย่า!” หญิงสงู วยั ยดึ แขนหลานชายแน่น ‚ตาธนั ว์ มีปัญหาอะไรกนั ทําไมหนู อ้อมถึงหายไป‛ ‚ผมวา่ คณุ ย่ากลบั ไปพกั ก่อนดกี วา่ ครับ แล้วเราคอ่ ยคยุ เร่ืองนีก้ นั ‛ กลายเป็นวา่ ธนวรรธต้องพาผ้เู ป็นยา่ กลบั ไปยงั ตกึ เลก็ ทงั้ ท่ีใจร้อนรน อยากออกไปตามหาอมาวดี ‚ตกลงจะบอกยา่ ได้หรือยงั วา่ มีเร่ืองอะไรกนั ‛ อนั ท่ีจริงชายหน่มุ ยงั ไม่อยากเลา่ แต่สายตาของผ้เู ป็นย่าที่มองมาอย่าง บบี คนั้ ทําให้เขาไมส่ ามารถปิดปากเงยี บได้ ‚มนั เป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับคณุ ย่า อ้อมคิดวา่ ผมมีคนอื่น‛ ‚แล้วมนั จริงหรือเปล่า‛ นางถามเสียงสงู ด้วยความตกใจเชน่ กนั ‚ไม่จริงครับ มนั ไมเ่ คยคดิ นอกใจอ้อมจริงๆ มนั เป็นแค่...‛ ‚แคอ่ ะไรก็ว่ามา เราทํายา่ หวั ใจจะวายอยแู่ ล้ว‛

ชายหนมุ่ ที่นง่ั ข้างๆ รีบโอบกอดผ้เู ป็นย่าไว้ ‚ผมแคอ่ ยากให้บทเรียนกบั ผ้หู ญิงคนนนั้ ทําให้เธอรู้วา่ ผ้ชู ายทกุ คนไม่ได้เป็นเหมือนกนั หมด และ ทําให้เธอเลกิ ย่งุ กบั คนในครอบครัวของเราเสยี ที‛ ‚คนในครอบครัวของเราเหรอ?‛ นางยน่ ควิ ้ ‚ผ้หู ญิงคนท่ีเราวา่ นนั้ เป็น ใคร‛ เขาก้มหน้าลง ไมก่ ล้าสบตานาง ‚เขมจิราครับ‛ ‚หา!‛ นางยกมือทาบอกที่หวั ใจเต้นแรง ‚แมเ่ ข็ม แฟนเก่าของตาวิศน่ะ เหรอ‛ ‚ใชค่ รับ‛ เขาเลา่ ให้ยา่ ฟังวา่ เขมจิรามีท่าทีอย่างไรกบั เขา รวมถึงเรื่องท่ีเขาสงสยั ว่าเขมจิราอาจตงั้ ใจทําให้อมาวดจี มนํา้ ด้วย นางรุ่งฤดฟี ังแล้วแทบจะ ควานหายาดมมาจอ่ ที่จมกู ไม่ทนั ‚ช่วยประคองย่านอนลงที ย่าจะเป็นลมแล้ว‛ ธนวรรธรีบเลื่อนหมอนสงู มารองแผน่ หลงั ให้นาง หญิงสงู วยั เอนตวั กง่ึ นงั่ กึ่งนอน ในมือยงั ถือยาดม ‚แล้วน่ีหนอู ้อมรู้ความจริงหรือเปล่า‛ ‚เธอคงเข้าใจผิดผมถงึ ได้หนีไป‛

‚แล้วเรื่องนีเ้กี่ยวกบั อะไรกบั ตาวิศ เห็นแมท่ องบอกวา่ เราไปมีปากเสียง กบั พี่ชาย‛ ‚พีว่ ศิ รู้เร่ืองระหวา่ งผมกบั เขมจิรามาตลอดครับคณุ ย่า และผมคิดวา่ เขา น่ีแหละท่เี ป็นคนทําให้อ้อมเข้าใจผิดผมจนหนีเตลดิ ไป‛ นางรุ่งฤดสี า่ ยหน้า ‚เฮ้อ...เรื่องมนั วนุ่ วายจริงๆ แตเ่ รานี่ก็เหลือเกินนะ ตาธนั ว์ ไมร่ ู้คดิ ยงั ไงถงึ เอาตวั เองไปพวั พนั กบั ผ้หู ญิงแบบนนั้ แล้วแนใ่ จ นะวา่ ไมม่ ีอะไรเกินเลยกนั นะ่ ‛ นางถามอยา่ งไมม่ นั่ ใจ ‚โธ่! คณุ ยา่ นา่ จะรู้จกั ผมดวี า่ ผมเป็นคนแบบนนั้ หรือเปลา่ ‛ ‚โอ๊ย! ย่าไม่รู้หรอก แกทําอะไรเคยปรึกษายา่ เสยี ท่ีไหนกนั ยงั ไงแกก็ เหน็ ฉนั เป็นหวั หลกั หวั ตออยวู่ นั ยงั ค่ํานน่ั แหละ‛ ‚ผมขอโทษครับคณุ ย่า‛ ชายหน่มุ พนมมือไหว้ ‚ผมไมไ่ ด้บอกเร่ืองนีก้ บั ใครเพราะคดิ ว่าสามารถจดั การได้ และไมค่ ดิ วา่ อ้อมจะรู้ซะก่อน‛ ‚ถ้าย่าเป็นหนอู ้อมยา่ ก็คงเข้าใจผิดเหมือนกนั แล้วทีนีจ้ ะทํายงั ไงต่อไป ละ่ ‛ ‚ผมวา่ จะออกไปตามหาอ้อม‛ ‚แล้วจะไปตามที่ไหน หนอู ้อมจะไปไหนได้บ้าง‛