เกมส์รัก วิวาห์ร้าย

‚เพื่อนมาสง่ เหรอ‛ ‚ค่ะ‛ เธอตอบแบบไมส่ บตา ‚เพื่อนคนนีย้ ่ารู้จกั ไหม‛ เธอเริ่มสงสยั ในคําถามของหญิงสงู วยั ‚เอ่อ...คณุ ยา่ ไมร่ ู้จกั หรอกคะ่ อนั ท่ีจริงแล้ว เขาเป็นเจ้านายของอ้อมเองคะ่ ‛ บางอยา่ ง ในนํา้ เสียงของนางรุ่งฤดที ําให้เธอตดั สินใจพดู ความ จริง เพราะคิดว่านางคงรู้อะไรบางอย่างมาแนๆ่ ก่อนท่ีเธอจะเข้ามาใน บ้าน เธอเหน็ รถของธนวรรธจอดอย่ใู นโรงรถแล้ว เป็นไปได้วา่ เขาอาจจะ พดู ถงึ สิ่งท่ีได้เห็นกบั ผ้เู ป็นยา่ ก่อนหน้าที่เธอจะมา ถึง ‚เขากําลงั จีบเราเหรอ‛ อมาวดีมองหน้าผ้เู ป็นยา่ เห็นประกายความอยากรู้อยา่ งจริงจงั ในสายตาสีเทาคนู่ นั้ ‚อ้อมก็ไมแ่ นใ่ จคะ่ ‛ ความจริงแล้ว เธอคอ่ นข้างแน่ใจวา่ มนั เป็น อยา่ งที่นางคดิ นน่ั แหละ แตเ่ ธอกระดากปากเกินกวา่ จะพดู มนั ออกมา ‚แตย่ ่าคิดว่าหนรู ู้นะ‛ นางบอกอยา่ งรู้ทนั ‚ว่าแตว่ า่ ...หนมุ่ คนนี ้ เขาเป็นลกู เต้าเหลา่ ใครกนั ละ่ ‛

‚เขาชื่อคณุ ไตรภพ ปัญญารัตน์ ค่ะ‛ นางย่นควิ ้ สีหน้าครุ่นคดิ ‚เอ...ย่าไม่รู้จกั ใครมีใช้นามสกลุ นีม้ า ก่อน แล้วเขายงั ไม่มีครอบครัวหรือ‛ ‚เทา่ ท่ีหนรู ู้ เขาเคยมีภรรยาคะ่ แตห่ ย่ากนั เม่ือสองปีท่ีแล้ว มี ลกู ด้วยกนั สองคน ตอนนีเ้ขาอย่กู บั ลกู ชายคนโต สว่ นลกู สาวคนเลก็ อยู่ กบั คนเป็นแมค่ ะ่ ‛ ‚ถ้าอย่างนนั้ ก็เป็นพ่อหม้ายน่ะสิ‛ อมาวดีพยกั หน้ายิม้ ๆ คาดเดาไม่ถกู วา่ คณุ ยา่ จะวา่ อย่างไรตอ่ ‚แล้วเราคดิ ยงั ไงกบั เรื่องนีล้ ะ่ ‛ เธอสา่ ยหน้า ‚อ้อมไม่คดิ อะไรกบั เขาหรอกคะ่ คณุ ย่า เขาเป็น เจ้านาย อ้อมแคท่ ํางานให้เขาเท่านนั้ ‛ ‚วา่ ได้เหรอ ทางนนั้ ดจู ะชอบเรานะ เคยได้ยินไหม นํา้ หยดลง หินทกุ วนั หินมนั ยงั กร่อนนะ่ อนาคตมนั ไม่แน่นอนหรอกนะ ดอู ยา่ งตา วิศสิ! เคยสญั ญากบั เราอยา่ งดิบดี วนั นีย้ งั ผดิ คําสญั ญาได้เลย นบั ประสาอะไรกบั คนท่ีต้องเจอหน้ากนั ทกุ วนั มนั จะไม่ใจออ่ นลงเชียว หรือ‛

หญิงสาวลกุ จากท่ีนง่ั เดิม แล้วย้ายไปนง่ั กบั นางรุ่งฤดีแทน เธอ กอดเอวของหญิงสงู วยั ซบศีรษะลงบนไหลข่ องอีกฝ่ าย ‚อ้อมคงจะไม่รักใครอีกแล้วละ่ คะ่ คณุ ย่า ชีวิตนีอ้ ้อมมีแค่คณุ ยา่ คนเดยี วก็พอ‛ ‚พดู อะไรอยา่ งนนั้ ‛ นางตแี ขนหลานสาวเบาๆ โทษฐานพดู จา ไม่เข้าหู ‚ยา่ จะอย่กู บั เราได้อีกสกั ก่ีปีกนั เชียว วนั หนง่ึ เราก็ต้องมี ครอบครัวเป็นของตวั เอง จะได้มีคนดแู ลเราต่อจากยา่ ไง ย่าอยากเห็น หน้าเหลนด้วย‛ ‚อีกไมน่ าน คณุ ย่าก็คงจะมีเหลนแล้วละ่ คะ่ ‛ นํา้ เสียงสลดลงไป ถนดั ‚ถ้า จะหมายถึงลกู ของตาวิศกบั แม่เขมจิรา ยา่ ไมอ่ ยากจะนบั หรอก‛ นางถอนหายใจ ‚ลกู หลานแตล่ ะคนไมไ่ ด้ดงั่ ใจเลยสกั คน น่ีคง คดิ วา่ ถ้าย่าเหน็ หน้าเด็กๆ ก็คงจะยอมใจอ่อนเหมือนอย่างท่ีพอ่ เขาเคย ทําไว้นน่ั แหละ เฮ้อ...ตาวิศกบั ตาโรจน์ สองพ่อลกู ชา่ งเหมือนกนั ไมม่ ผี ิด อ้อ! นี่ยงั ไมน่ บั ตาธนั ว์อีกคนนะ แมแ่ นตตคี ้ นเมื่อวานนนั่ ทําเอายา่ ปวด หวั ไมใ่ ชน่ ้อยเหมือนกนั ‛

หญิง สาวเงยศรี ษะขนึ ้ ‚แล้วอ้อมละ่ คะ อ้อมทําให้คณุ ย่าปวด หวั ไหม‛ เธอทิง้ ท้ายประโยคด้วยการหวั เราะเบาๆ เธอพอจะเดาคําตอบ ได้อย่หู รอก แตอ่ ยากพดู ทีเลน่ ทีจริงให้นางรุ่งฤดีผอ่ นคลายบ้าง ‚ไม่มีเลย‛ นางลบู ผมของหญิงสาว ‚หนเู ป็นหลานท่ียา่ ภมู ิใจ มากที่สดุ ‛ ‚อ้อมรักคณุ ยา่ นะคะ‛ เธอกอดหญิงชราแน่น ‚ย่าก็รักหน‛ู เพียง เท่านนั้ นํา้ ตาของอมาวดีก็เออ่ ท้นดวงตา ความรักของ หญิงชราย่ิงใหญ่นกั มนั สามารถปลอบประโลมหวั ใจที่บอบชํา้ จาก ความรักจอมปลอมที่เธอเพ่ิงประสบมาได้ แคม่ ีใครสกั คนท่ีรักเธอด้วย ใจจริง หญิงสาวก็ไมต่ ้องการอะไรอีกแล้ว ตอนนีห้ วั ใจของเธอมอบให้ผู้ มีพระคณุ คนนีเ้พียงคนเดยี ว และเธอคิดวา่ คงไมม่ ีใครได้มนั ไปอีกง่ายๆ หงดุ หงิดหวั ใจ - 1 ร่างสงู ยืนอยรู่ ิมหน้าตา่ งห้องนอน มองลงไปเห็นหญิงสาวร่างบอบบาง กําลงั เดินไปยงั ตกึ เลก็ ภาพนนั้ ทําให้เขารู้สกึ แปลกๆ ขนึ ้ ในอก คล้ายกบั ว่าใจหาย ‚มองอะไรอย่เู หรอคะวศิ ‛

เสยี งของเขมจิราถามเขา พร้อมกนั นนั้ มือทงั้ สองข้างของเธอก็ สอดเข้ามากอดเขาไว้จากทางด้านหลงั ‚ไมม่ ีอะไรหรอกเขม็ ‛ วศิ รุตหนั กลบั ไป เห็นร่างแฟนสาวอยใู่ น ชดุ นอนบางๆ ‚เขม็ ยงั ไมน่ อนเหรอ‛ ‚เขม็ ยงั ไม่ง่วงคะ่ เข็มอยากออกไปข้างนอกมากกวา่ ‛ เขมจิรา เคลอื่ นมอื มาโอบลาํ คอของเขาไว้แทน ‚แต่น่ีสีท่ ่มุ แล้วนะเขม็ ‛ ‚แล้วไงคะ ตอนอย่ลู อนดอน เรากลบั กนั ดกึ มากกวา่ นีอ้ ีก บาง วนั โต้รุ่งด้วยซาํ ้ ‛ ชาย หนมุ่ ดนั ร่างหญิงสาวไปนงั่ บนเตียง ‚แตท่ ่ีน่ีไม่เหมือนกบั ท่ี นน่ั นะ ตอนนีผ้ มอยบู่ ้าน อยกู่ บั ครอบครัว แล้วผมก็เพิ่งกลบั มาได้ไม่ก่ี วนั ยงั ไมอ่ ยากเหลวไหล‛ ‚เหลว ไหลอะไรกนั คะ คณุ อายสุ ามสิบสแี่ ล้วไมใ่ ชเ่ หรอคะ ไม่ใชเ่ ดก็ ๆ ท่ีจะต้องอย่ใู นความดแู ลของพอ่ แมแ่ ล้วสกั หน่อย‛ เขมจิรา ย่ืนปากเม่ือถกู ขดั ใจ ‚แล้วเม่ือไหร่เราจะไปดคู อนโดกนั ละ่ คะ เข็มไม่ อยากอยทู่ ่ีน่ีไปตลอดหรอกนะคะ เราโตๆ กนั แล้ว ควรจะย้ายออกไปอยู่ ด้วยกนั แบบสว่ นตวั มากกว่า‛ ‚แล้วเขม็ ไม่คดิ จะกลบั ไปหาครอบครัวจริงๆ เหรอ‛

หญิงสาวถอนหายใจ ‚บอกแล้วไงคะว่าทางนนั้ คงไมต่ ้องการ เข็มแล้ว พอ่ ก็คงจะลืมไปแล้วละ่ คะ่ วา่ มีเข็มเป็นลกู ‛ เขม จิรามาจากครอบครัวท่ีมีฐานะพอมีอนั จะกิน บดิ ากบั มารดาเลกิ กนั เม่ือเธออายไุ ด้สิบสามปี จากนนั้ อีกสองปีบิดาก็แต่งงาน ใหม่ และพาภรรยากบั ลกู ตดิ ของอีกฝ่ ายเข้ามาอย่ดู ้วย หญิงสาวมกั จะ ทะเลาะกบั บิดาอย่เู สมอ กระทง่ั จบชนั้ มธั ยม ครอบครัวก็สง่ เธอไปเรียน ตอ่ เมืองนอก ท่ีนนั่ เธอได้พบกบั วศิ รุต ซง่ึ บงั เอิญเจอกนั ในร้านอาหาร ไทย เมื่อพบวา่ เป็นคนชาติเดยี วกนั ทงั้ คกู่ ็เร่ิมพดู คยุ ทําความรู้จกั กนั ตงั้ แตต่ อนนนั้ และพฒั นาความสมั พนั ธ์กนั เรื่อยมา เกือบ หนงึ่ ปีตอ่ มา ชายหน่มุ เรียนจบปริญญาเอก ทวา่ หญิง สาวยงั เรียนไม่จบ และเม่ือรู้วา่ ชายหนมุ่ กําลงั จะกลบั มาเมืองไทย เธอ จงึ ขอตามมาด้วยเพราะไมอ่ ยากอยทู่ ี่นน่ั คนเดยี วอีกแล้ว ชายหนมุ่ คดั ค้าน แตเ่ ธอก็ยงั ดอื ้ จะตามเขากลบั มาให้ได้ อ้างวา่ จะกลบั มาเรียน ตอ่ ท่ีเมืองไทย เพราะเธออยากอยใู่ กล้ๆ เขา สดุ ท้ายชายหนมุ่ ก็ใจอ่อน ยอมให้เธอติดตามเขามาอาศยั ที่บ้านหลงั นีด้ ้วยจนได้ เพราะเธอยงั ไม่ อยากกลบั ไปหาครอบครัว เธอ ยงั เดก็ กวา่ เขามากนกั วิศรุตคดิ การกระทําบางอย่างจงึ ดู ใจร้อน ววู่ ามและไม่รอบคอบ แต่เขาก็รักและหลงเธอมาก เธอเป็น ผ้หู ญิงสวย น่ารัก ช่างเอาใจ แล้วก็ทําให้เขามีความสขุ

‚เราคอ่ ยไปเที่ยวกนั คืนหลงั นะเขม็ ยงั มีเวลาอีกเยอะ เช่ือผม นะ‛ แม้จะไมใ่ ชค่ าํ ตอบที่พอใจ แต่หญิงสาวก็ยอมตกลง เพราะไม่ สามารถทําอะไรได้มากกวา่ นี ้ ‚ก็ได้คะ่ แต่คืนนีว้ ิศต้องตามใจเขม็ นะ‛ ท่าทีและนํา้ เสยี งของ หญิงสาวฟังดอู ารมณ์ดีขนึ ้ ทนั ตา เขารู้วา่ เธอกําลงั พดู ถงึ เรื่องอะไร ก็เป็นเพราะเรื่องพวกนีไ้ มใ่ ช่ หรือ ที่ทําให้เขาหลงเธอหวั ปักหวั ปํ า ไปไหนไม่รอด มือ เลก็ ผลกั อกเขาเพียงเบาๆ ชายหนมุ่ ก็นอนลงบนเตียงอยา่ ง ง่ายดาย ร่างบางรีบเคลือ่ นมานง่ั ทบั บนต้นขาของเขา ขณะที่ใบหน้าก็ โน้มลงประกบปากกบั เขาอยา่ งเร่าร้อน สว่ นมือก็เปะปะอย่บู นกระดมุ เสอื ้ ของเขา พยายามแกะมนั ออกอย่างรวดเร็วที่สดุ เพอื่ จะถอดเสอื ้ ออก ชายหนมุ่ ก็เป็นฝ่ ายดนั ร่างเธอลงไป ด้านลา่ งแทน หญิงสาวร้องเบาๆ ด้วยนํา้ เสยี งต่ืนเต้น ปลอ่ ยให้เขา จดั การกบั ชดุ ของเธอบ้าง กระทงั่ เปลือยเปลา่ ด้วยกนั ทงั้ คู่ เมื่อ ไม่มีอะไรขวางกนั้ อีกต่อไป ความต้องการของทงั้ สองคนก็ โหมกระพือย่ิงกวา่ กองไฟที่ลกุ โชน ห้อมล้อมพวกเขาเอาไว้ในเพลงิ

ตณั หาอนั ร้อนแรง และบดั นี ้ไฟปรารถนาของคนทงั้ คไู่ ด้แผดเผาคํา สญั ญาที่วิศรุตเคยให้ไว้กบั ผ้หู ญิงคนหนง่ึ จนหมดสนิ ้ แล้ว อมาวดรี ู้สกึ ดขี นึ ้ กวา่ เดมิ เลก็ น้อย หลงั จากท่ีลืมตาตื่นขนึ ้ มาใน เช้าวนั ตอ่ ๆ มา ในวนั แรกๆ เธอยงั ทําใจไม่ได้ และมกั หลอกตวั เองวา่ มนั เป็นเพียงแคค่ วามฝัน แตว่ นั นีเ้ธอเร่ิมรับมือกบั ฝันร้ายนนั้ ได้บ้างแล้ว เธอร้องไห้น้อยลง และพยายามคดิ ถึงเรื่องอ่ืนๆ ในชีวิตให้มากขนึ ้ เม่ือ คืนเป็นคืนแรกท่ีเธอได้นอนหลบั อย่างเตม็ อ่ิม แตก่ ็ทําให้ตื่นสาย หญิงสาวกึ่งเดินก่ึงวิง่ ลงมาหานางรุ่งฤดที ี่กําลงั ทานอาหารเช้า เพ่ือบอก ว่าเธอจะไปทํางานแล้ว จากนนั้ ก็รีบก้าวยาวๆ ออกจากบ้านทนั ที ทวา่ เดนิ ได้ไม่กี่ก้าว หญิงสาวก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ า รู้สกึ สงั หรณ์ใจ วา่ ลมื อะไรบางอย่าง ก่อนพบวา่ ลมื โทรศพั ท์มือถือเอาไว้บนห้องนนั่ เอง จึงหมนุ ตวั ม่งุ หน้ากลบั เข้าไปในบ้านอีกครัง้ จงั หวะท่ีกําลงั จะผา่ นประตู ใครคนหนงึ่ ก็รีบร้อนเดนิ สวนออกมาเช่นกนั ร่างบางจงึ ชนเข้าอย่างจงั กบั ร่างสงู ใหญ่ ‚โอ๊ย!” แรงปะทะทําให้เธอเซไปข้างหลงั แล้วทนั ใดนนั้ ก็มีมือหนง่ึ ย่ืน มาคว้าเอวเธอเอาไว้ได้เสียก่อน ‚ซุ่มซ่ามจริงๆ เดินไม่ดตู าม้าตาเรือเลย!”

ใครคนนนั้ กลา่ วคําตําหนิ หญิงสาวเร่ิมทรงตวั ได้แล้ว เธอใช้มือยนั ตวั อีก ฝ่ ายไว้เพ่ือไมใ่ ห้พวกเขาแนบชิดกนั เกินไป ‚อ้อมขอโทษคะ่ ‛ เธอเงยหน้าขนึ ้ มองเขา ‚พอดีวา่ อ้อมรีบ‛ ‚จะรีบไปไหน‛ ธนวรรธถามกลบั อยา่ งหวั เสยี ‚อ้อมลมื โทรศพั ท์เอาไว้ที่ห้อง กําลงั จะกลบั ไปเอาคะ่ ‛ มือของเขายงั คงคล้องเอวของหญิงสาวอยู่ ดเู หมือนวา่ เจ้าตวั จะลืมไป เหมือนกนั เพราะเขาเอาแตจ่ ้องหน้าเธออย่อู ย่างนนั้ ‚พธี่ นั ว์ปลอ่ ยอ้อมก่อนเถอะคะ่ อ้อมจะได้รีบไปเอาของ‛ เขาเคล่อื นมือออกอยา่ งรวดเร็วจนทําให้เธอเกือบเซอีกครัง้ แตค่ รัง้ นีไ้ ม่ ล้มแล้ว หญิงสาวรีบก้าวผา่ นเขาไป ‚เดยี๋ วก่อน‛ ชายหน่มุ คว้าข้อมือหญิงสาวไว้แทน เธอหนั ขวบั กลบั ไป ‚พ่ีธนั ว์มีอะไรอีกคะ อ้อมรีบอยนู่ ะคะ‛ ‚เธอยงั ไม่ขอบคณุ ฉนั เลยนะ ที่ฉนั คว้าตวั เธอไว้ไม่ให้ล้ม‛ แต่สาเหตทุ ่ีเธอจะล้มก็เป็นเพราะวา่ ชนกบั เขาไมใ่ ช่หรือ แตก่ ็ชา่ งมนั เถอะ ขอบคณุ ให้จบๆ ไป เธอไม่ถือสาหรอก ‚อ้อมขอบคณุ พี่ธนั ว์มากคะ่ คราวนีอ้ ้อมไปได้หรือยงั คะ‛

เขายอมปลอ่ ยเธอในที่สดุ แต่เสียงตะโกนก็ยงั ดงั ตามมา ‚ไวไฟใช้ได้ เหมือนกนั น่ีเรา แป๊ บเดยี วก็หาผ้ชู ายคนใหม่ได้แล้ว‛ คาํ พดู เขาทําให้หญิงสาวลืมเร่ืองโทรศพั ท์ไปชว่ั ขณะ เธอเดินกลบั ไปหา เขาอีกครัง้ ‚พ่ี ธนั ว์พดู เร่ืองอะไรคะ ถ้าจะหมายถงึ วนั ที่เหน็ อ้อมอย่บู นรถคนั นนั้ ละ่ ก็ นนั่ เจ้านายของอ้อมคะ่ เขาแคม่ ีนํา้ ใจพามาสง่ ที่บ้าน ไมไ่ ด้ทําอะไรนา่ เกลยี ดอย่างท่ีพธี่ นั ว์คดิ หรอกคะ่ ‛ ‚ออ๋ ...เหรอ‛ รอยยิม้ บนมมุ ปากบง่ บอกวา่ ไม่อยากจะเช่ือ ‚ฉนั พดู นิด เดียวเอง ตอบมาซะยาวเชียว ร้อนตวั หรือไง‛ หญิง สาวเริ่มเหน่ือยใจแล้ว ‚ช่างมนั เถอะคะ่ พี่ธนั ว์จะคดิ ยงั ไงก็แล้วแต่ อ้อมไม่ได้สนใจ แตข่ ออยา่ งเดยี วได้ไหมคะ อย่าย่งุ กบั เรื่องสว่ นตวั ของ อ้อม พี่ธนั ว์เคยเห็นอ้อมยงุ่ เรื่องของพ่ีธนั ว์บ้างไหมละ่ คะ พ่ีธนั ว์จะไป ไหนมาไหนกบั ใคร คบกบั ผ้หู ญิงก่ีคน อ้อมเคยสนใจหรือเปลา่ ละ่ ‛ ‚นี่เธอ...‛ เขาบดริมฝี ปากจนเห็นกรามเดน่ ชดั ก่อนยื่นมือมาคว้าไหลเ่ ธอทงั้ สอง ข้าง บีบแรง ‚โอ๊ย! อ้อมเจบ็ ‛

หงดุ หงิดหวั ใจ ดวง ตาของเขาที่มองเธอนนั้ แขง็ กร้าว สว่ นขอบตาของเธอมีนํา้ ใสๆ เอ่อซมึ แตแ่ ล้วจๆู่ เขาก็เบอื นหน้าไปทางอ่นื พร้อมๆ กบั ปลอ่ ยตวั เธอเป็ นอิสระ แม้จะประหลาดใจกบั ทา่ ทีแปลกๆ ของเขา แตเ่ ธอก็ไมม่ ีเวลา จะสงสยั เนื่องจากต้องรีบไปเอาโทรศพั ท์ลงมาและออกไปทํางานเสียที ข้างชายหน่มุ ที่ยงั คงยืนอย่เู ดิม กํามือแนน่ และเหวย่ี งมนั ไปหา กําแพงแทน ‚ฮ่ึย!” ‚เป็นอะไรไป ตาธนั ว์!” เสยี งของคณุ ยา่ ที่ดงั มาจากด้านหลงั ทําให้ชายหน่มุ รีบปรับสี หน้าทา่ ทางให้เป็นปกตกิ ่อนหนั ไป

‚คณุ ย่า...‛ ‚ย่าถามวา่ แกเป็นอะไร โมโหใคร หรือวา่ แมแ่ นตตขี ้ องแกหนีไป ควงคนใหม่เสยี แล้ว‛ ‚เปล่าหรอกครับคณุ ยา่ ‛ เขาก้มหน้าก้มตาตอบ ‚แล้วใครกนั ที่ทําให้แกอารมณ์เสียได้ขนาดนี ้ผ้หู ญิงท่ีไหน ฉนั จะได้ตบรางวลั ให้อยา่ งงามสกั หนอ่ ย‛ ‚โธ่...คณุ ยา่ ‛ กําลงั หงดุ หงิดอย่แู ท้ๆ แตผ่ ้เู ป็นย่ากลบั มาพดู ประชดเขาอีกเสยี อย่างนนั้ ‚ชา่ งมนั เถอะครับ‛ ‚นบั วนั ฉนั วา่ อาการแกก็ยิ่งหนกั ขนึ ้ นะตาธนั ว์ ถามจริงๆ เถอะ หนอู ้อมเขาไปทําอะไรให้แกเจ็บชํา้ นํา้ ใจหนกั หนาเหรอ ถงึ ได้ชอบหา เร่ืองเขานกั ‛ ‚คณุ ย่าเหน็ ?‛ เขาประหลาดใจ ‚ก็ใช่น่ะสิ ย่ารู้เรื่องของแกมากกวา่ ที่ตวั แกรู้เสยี อีก จะบอกให้‛ ‚ผมไมเ่ ข้าใจ‛ ‚ฉนั ก็ได้แต่หวงั วา่ สกั วนั หนง่ึ แกจะเข้าใจ‛ นางรุ่งฤดพี ดู จบ อมา วดกี ็กลบั ลงมาอีกครัง้

‚หนอู ้อม รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะเข้างานสาย‛ นางเร่ง ‚งนั้ อ้อมไปแล้วนะคะคณุ ยา่ ‛ เธอไหว้หญิงชราอีกครัง้ แล้ว รีบเร่งฝี เท้าจากไป โดยไมส่ นใจธนวรรธท่ียืนอยดู่ ้วยเลย ชายหน่มุ มองตามหลงั เธอด้วยสายตาเขม็ง ‚ระวงั คอจะหกั เสยี ก่อนนะตาธนั ว์‛ ชายหนมุ่ เอีย้ วใบหน้าที่มองตามหญิงสาวไปสดุ ทางกลบั มาหา ผ้เู ป็นยา่ ‚เม่ือกีค้ ณุ ย่าพดู วา่ อะไรนะครับ‛ ‚เออ...ช่าง มนั เถอะ ยา่ ขีเ้กียจพดู กบั แกแล้ว ว่าแตน่ ี่ไม่มีงาน การทําหรือไง ย่าเหน็ พ่อของแกออกไปออฟฟิศตงั้ แตเ่ ช้าแล้ว นกึ วา่ มี ประชมุ เสียอีก‛ ‚ประชมุ ‛ เขาทวนคํา ก่อนสบถกบั ตวั เองคําหนงึ่ ซง่ึ ทําให้นาง รุ่งฤดสี า่ ยหน้า ‚งนั้ ผมไปก่อนนะครับคณุ ยา่ ‛ เขา ย่ืนหน้าไปหอมแก้มนาง ทําเอาคนแก่ใจอ่อนลงนิดหนงึ่ พลางมอง ตามหลานชายที่รีบก้าวยาวๆ ไปท่ีโรงรถ เมื่อเห็นรถยนต์แลน่ หายไป แล้ว นางก็พมึ พําเบาๆ กบั ตนเอง ‚เฮ้อ...ฉนั จะจดั การเรื่องของแกยงั ไงดีนะตาธนั ว์‛ ‚มือ้ เยน็ คณุ พี่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ อิฉนั จะทําให้‛

นาง ทอง แมค่ รัวใหญ่ของบ้านมกั จะแวะมาหานางรุ่งฤดที ่ีตกึ เลก็ เป็น ประจําในชว่ งบา่ ย ชว่ ยคลายเหงาให้หญิงชราได้บ้าง ทงั้ คอู่ ายหุ า่ งกนั ราวสบิ ปี นางทองนบั ถือนางรุ่งฤดีในฐานะพี่สะใภ้เพราะนางทองเป็น ญาตหิ ่างๆ กบั สามีของอีกฝ่ ายที่ลว่ งลบั ไปแล้ว แต่ขณะเดยี วกนั ก็ถือวา่ เป็ นเจ้ านายด้ วยเช่นกนั ‚ช่วงนีฉ้ นั ไมร่ ู้สกึ อยากอะไรเป็นพิเศษหรอกแมท่ อง ทางนนั้ เขาอยากกิน อะไรก็ทํามาเถอะ ฉนั กินได้ทงั้ นนั้ ละ่ ‛ นางรุ่งฤดตี อบ ‚หลายวนั มานี ้คณุ พี่ไม่ได้ไปทานท่ีตกึ ใหญ่เลยนะคะ‛ ‚พวกเขาคงจะไม่ได้สนใจฉนั หรอก ฉนั มนั หวั หลกั หวั ตอ ไมม่ ีใครให้ ความสาํ คญั หรอก‛ ‚แหม...คณุ พ่ีก็พดู เกินไป‛ นางทองอาศยั อยทู่ ่ีตกึ ใหญ่มานาน คงไม่ แปลกที่นางอาจจะเข้าข้างทางนนั้ บ้าง ‚คน รักของตาวศิ ที่ช่ือแมเ่ ข็มนะ่ หลอ่ นเหน็ วา่ เขาเป็นอยา่ งไรบ้าง‛ นาง รุ่งฤดเี ปล่ียนเร่ือง ขีค้ ร้านจะพดู ถึงเร่ืองลกู หลานท่ีไม่คอ่ ยใยดีตนเองสกั เท่าไร ‚อิฉนั ก็ไม่คอ่ ยได้เจอหน้าหรอกคะ่ สว่ นใหญ่เขาจะขลกุ อย่แู ตใ่ นห้อง มากกวา่ จะลงมาเฉพาะเวลาท่ีกินข้าว‛

‚ได้ มนั ได้อยา่ งนีส้ ิ‛ นางถอนหายใจแรงจนไหลต่ ก ‚อยา่ หาวา่ ฉนั แชง่ หลานเลยนะ แตฉ่ นั มนั่ ใจวา่ อีกหนอ่ ยตาวศิ จะต้องเสยี ใจแนๆ่ ท่ีเลอื ก คนผิด‛ ‚แล้ว ตอนนีแ้ ม่อ้อมเป็นอย่างไรบ้างคะคณุ พี่‛ นางทองก็เหน็ อมาวดมี า ตงั้ แตย่ งั เดก็ เชน่ กนั นางก็นกึ เอ็นดหู ญิงสาวไมต่ า่ งจากลกู หลาน ด้วย นิสยั ของอกี ฝ่ ายที่น่ารักนอบน้อมอยเู่ ป็นนิจ ‚ดู เหมือนเขาจะทําใจเรื่องตาวิศได้บ้างแล้วนะ แต่ฉนั ก็ยงั อดเป็นหว่ ง ไม่ได้อยดู่ ี นี่ก็เหน็ วา่ มีพ่อหม้ายเมียหยา่ ลกู สองมาจีบ ฉนั กลวั วา่ แม่ อ้อมจะใจออ่ น เพราะช่วงนีจ้ ิตใจยงั อ่อนไหวง่าย ฉนั มีหลานสาวอยคู่ น เดียว ถงึ จะไม่ใช่หลานแท้ๆ แต่ฉนั ก็อยากให้เขาได้คคู่ รองดๆี ไมใ่ ช่วา่ พอ่ หม้ายคนนนั้ ไม่ดีหรอกนะ แตเ่ มียเก่าเขาก็ยงั อยู่ ไหนจะมีลกู ด้วยกนั อีก ฉนั เกรงวา่ จะมปี ัญหาตามมาทีหลงั นะ่ สิ‛ ‚คณุ พ่ีคิดมากไปหรือเปลา่ คะ บางทีแม่อ้อมอาจจะไมไ่ ด้คดิ ถงึ ขนั้ นนั้ ก็ได้‛ ‚ถ้า หลอ่ นมาเป็นฉนั หลอ่ นก็ต้องคดิ บ้างละ่ เม่ือก่อนฉนั อตุ ส่าห์คดิ วา่ ถ้าแม่อ้อมได้แต่งงานกบั ตาวิศ แม่อ้อมก็ยงั ได้อยกู่ บั ฉนั ท่ีน่ีต่อไป เป็นสะใภ้ท่ีฉนั ภมู ิใจ เพราะท่ีผ่านมาเหน็ คคู่ วงของตาธนั ว์แต่ ละคนแล้วฉนั หมดหวงั แตน่ ่ีไม่นกึ วา่ ตาวิศจะเป็นไปด้วยอีกคน‛

‚แต่ตาธนั ว์ก็ยงั ไมไ่ ด้เลือกใครเป็นพิเศษไม่ใช่หรือคะคณุ พี่‛ ‚ถ้าเลือกมา ยงั ไงก็คงหนีไมพ่ ้นแม่พวกนนั้ หรอก วนั ก่อนก็เจอ อย่คู นหนงึ่ บอกไว้ก่อนเลยนะ คนนีฉ้ นั ไมย่ อมไฟเขียวให้เชียว‛ นางทองหวั เราะเบาๆ ชินเสยี แล้วกบั ความชา่ งเลือกของอีกฝ่ าย ตงั้ แตร่ ุ่นลกู จนกระทงั่ รุ่นหลาน เหน็ เป็นเร่ืองปกติธรรมดาไปเสียแล้ว ‚ถ้า คณุ พี่อยากได้แมอ่ ้อมเป็นสะใภ้นกั แล้วทําไมไม่จบั คกู่ บั ตาธนั ว์เสยี เลยละ่ คะจะได้สนิ ้ เร่ืองสนิ ้ ราว คณุ พี่ก็จะได้ไมต่ ้องปวดหวั กบั คคู่ รองของทงั้ หลานชายและหลานสาวไงคะ‛ มือเห่ียวยน่ ซงึ่ ถือยาหอมจอ่ อย่ทู ่ีปลายจมกู ถงึ กบั ชะงกั หนั มา มองหน้าคนพดู พร้อมเบกิ ตากว้าง ‚แม่ทอง! น่ีหลอ่ นรู้ตวั ไหมวา่ พดู อะไรออกมา‛ ฝ่ ายนนั้ อ้าปากค้าง ไม่คิดวา่ หญิงสงู วยั จะตกใจจริงจงั เพราะ นางก็แค่พดู เลน่ ไปอย่างนนั้ เอง ‚โถ...คณุ พ่ี อิฉนั แคพ่ ดู เลน่ น่ะค่ะ ก็รู้ๆ กนั อย่วู า่ ตาธนั ว์น่ะไม่ ค่อยถกู กบั แมอ่ ้อม มนั จะเป็นไปได้ยงั ไง‛

ทวา่ สหี น้าของนางรุ่งฤดไี ม่ได้ดโู ลง่ ใจอยา่ งท่ีควรจะเป็น ดวงตาสเี ทาฉายแววแห่งความไม่แน่ใจ นางนิ่งไปครู่ กะพริบตาปริบๆ อย่างครุ่นคดิ แล้วเดี๋ยวเดียวก็หนั มาพดู กบั นางทอง ‚หลอ่ นกลบั ไปตกึ ใหญ่ก่อนเถอะแมท่ อง ฉนั วา่ ฉนั จะพกั ผ่อน เอนหลงั เสียหนอ่ ย‛ นางทองไม่เข้าใจวา่ เหตใุ ดจๆู่ อีกฝ่ ายถึงหมดความสนใจท่ีจะ พดู ตอ่ ลงดอื ้ ๆ แตก่ ็ไมอ่ ยากถามให้มากความ จงึ พนกั หน้ารับแล้วเดิน ออกไป ลบั หลงั นางรุ่งฤดีระบายยิม้ บางๆ เอนหลงั พิงหมอนหนนุ ด้วย ทา่ ทางสบายใจอยา่ งที่ไม่ได้รู้สกึ มานาน

ไม่แตง่ เขมจิราเบือ่ หนา่ ยกบั การอย่แู ต่ในบ้าน แม้วา่ บ้านของวศิ รุตจะใหญ่โต อยา่ งที่เธอคาดฝันไว้ แตก่ ารใช้ชีวิตที่น่ีกลบั นา่ เบื่อสําหรับหญิงสาวที่รัก อิสระและความสนกุ อย่างเธอ ชว่ ง นีว้ ิศรุตกําลงั ยงุ่ อย่กู บั การสมคั รเป็นอาจารย์สอนในมหาวทิ ยาลยั ตามความฝัน ของเขา จงึ ยงั ไม่มีเวลาคดิ ถึงเรื่องท่ีทงั้ คเู่ คยคยุ กนั ไว้สกั เทา่ ไร นน่ั คอื การย้ายออกไปอยกู่ นั สองคน ตงั้ แตก่ ลบั มาอย่ทู ี่บ้าน ดู เหมือนวา่ เขาไมค่ อ่ ยกระตือรือร้นกบั มนั เทา่ ไรนกั มีแตบ่ อกวา่ ให้รอไป ก่อน วนั นี ้ชายหนมุ่ ไม่อยู่ คนอื่นๆ ก็ออกไปทํางานกนั หมด หญิงสาว ไม่อยากอดุ อ้อู ย่แู ต่ในห้องนอนจงึ ลงมาชนั้ ลา่ ง เดนิ ดนู นั่ ดนู ี่ไปเร่ือยๆ

ก่อนตรงไปทางด้านหลงั บ้านที่มีสระวา่ ยนํา้ ใหญ่กินบริเวณกว้างอย่ตู รง นนั้ เธอนง่ั หย่อนขาลงในนํา้ และตีขาไปมาแก้เซง็ ทวา่ ไมน่ านก็เริ่มเบือ่ อีกแล้ว มองไปรอบๆ ตวั เห็นตกึ เลก็ อยถู่ ดั ออกไป ทางซ้ายมือ นกึ ขนึ ้ ได้วา่ ยงั ไม่เคยไปที่นน่ั จงึ ยกขาขนึ ้ จากสระแล้วเดนิ ไปทางนนั้ แทน เดิน ไปเรื่อยๆ ยงั ไมท่ นั จะถึง เธอได้ยินเสยี งรถยนต์ขบั แลน่ เข้า มา ทีแรกนกึ วา่ วศิ รุตกลบั มาแล้ว แตร่ ถของเขาไมใ่ ชร่ ถสปอร์ตสดี าํ ดู หรูหราคนั นี ้เมื่อไมใ่ ช่ ควิ ้ เรียวจากการแตง่ แต้มของหญิงสาวจงึ เลิกขนึ ้ ด้วยความประหลาดใจ เธอ ไมโ่ ผลห่ น้าออกไปแสดงตวั เน่ืองจากยงั ไม่รู้จกั อีกฝ่ าย แต่ ด้วยความอยากรู้จงึ ซ่อนตวั อย่ใู นมมุ หนงึ่ ระหวา่ งตวั บ้านและโรงรถ แอบมองว่าเจ้าของรถเป็นใครกนั แน่ ร่าง สงู ภายใต้เสอื ้ เชิต้ สขี าวพบั แขนทบั ด้วยกกั๊ สีเข้มก้าวลงมา บนแขนของเขามีเสอื ้ สทู พาดไว้ลวกๆ เท่าท่ีเธอเหน็ เขาเป็นคนผิวขาว สงู กวา่ วศิ รุตไมม่ ากนกั ผมสดี ําสนิทหยกั ศกเลก็ น้อยหวีเสยเปิด หน้าผาก ดวงตาเรียว แต่ก็คมเข้มรับกบั ควิ ้ หนาได้รูป ริมฝี ปากหยกั มีสี สดตามธรรมชาติ ไหลข่ องเขากว้าง แต่ไมห่ นาเท่าวิศรุต เอวสอบ สงู โปร่งสมสว่ น ทกุ อย่างที่ประกอบกนั ขนึ ้ มาเป็นผ้ชู ายตรงหน้าได้ตรึงเขม

จิราเอาไว้กบั ที่ เธอเผลอมองตามด้วยความสนใจจนกระทง่ั อกี ฝ่ ายเดิน หายเข้าไปในตกึ เลก็ คาํ ถามแรกท่ีผดุ ขนึ ้ มาในหวั ของเธอก็คอื ‘เขาเป็นใคร’ เธอเข้า มาอยทู่ ่ีนี่ก็หลายวนั แล้ว แตท่ ําไมถึงไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน หรือวา่ เขาจะเป็นแคแ่ ขกของใครสกั คนในบ้าน เธอ ไมก่ ล้าตามไป จงึ ได้แต่เก็บความสงสยั นนั้ เอาไว้แล้ว กลบั ไปทางเดมิ ระหวา่ งทาง เห็นสาวรับใช้คนหนงึ่ เดนิ ตรงมาทางเธอ จงึ รีบเรียกฝ่ ายนนั้ เอาไว้ ‚นี่เธอ!” สาวใช้คนนนั้ หนั มองซ้ายกวา่ อย่างงงๆ แล้วชีม้ ือที่ตนเอง ‚เธอนนั่ แหละ มาน่ีหนอ่ ยสิ‛ สาวใช้รูปร่างอวบ ผิวขาวเหลอื ง เดินเข้ามาหาเธอ ‚คณุ มีอะไร ให้ดิฉนั รับใช้เหรอคะ‛ ‚ชื่ออะไรนะ่ เรา‛ ‚ชื่อน้อยคะ่ ‛ ‚น่ีน้อย‛ เธอเรียกอีกฝ่ ายอยา่ งสนิทสนมทนั ที ‚เธอทํางานที่นี่ มานานหรือยงั ‛

‚สามปีแล้วคะ่ ‛ ‚ฉนั อยากรู้ว่าท่ีตกึ เลก็ นน่ั น่ะ เป็นบ้านของใครเหรอ‛ ‚อ๋อ!‛ น้อยตอบเสียงเลก็ แหลม ‚นนั่ เป็นบ้านของคณุ ยา่ คะ่ คณุ ยา่ จะอยกู่ บั คณุ อ้อม แล้วก็คณุ ธนั ว์ค่ะ‛ เธอเดาวา่ ผ้หู ญิงช่ืออ้อมน่าจะเป็นคนรักเก่าของวิศรุตท่ีเธอเจอ ในวนั ก่อน สว่ นธนั ว์ ก็นา่ จะเป็นชื่อของ ‘เขา’ ‚คณุ ยา่ กบั คณุ อ้อมนะ่ ฉนั รู้จกั แตว่ ่าคนท่ีชื่อธนั ว์ เขาเป็นใคร เหรอ‛ เธอรักษานํา้ เสียงให้ไมฟ่ ังดวู า่ กําลงั สนใจเกินไปนกั ‚คณุ ธนั ว์ก็เป็นน้องชายของคณุ วิศไงคะ‛ น้อยมองเขมจิรา อย่างสงสยั ‚นกึ วา่ คณุ วศิ เลา่ ให้คณุ ฟังแล้วเสยี อีก‛ ‚วิศไมเ่ คยบอกชื่อน้องชายของเขาให้ฉนั ฟัง‛ เธอแก้ต่างให้ ความไม่รู้ของตนเอง ‚ไม่มีอะไรแล้วละ่ เธอไปได้แล้ว‛ น้อยเกาศรี ษะแกรกๆ ก่อนเดินจากไป ‚ชื่อ ธนั ว์...‛ หญิงสาวกดั ริมฝี ปาก ดวงตาหรี่ลง ทวา่ ครู่เดยี ว กลบั กลายเป็นขมวดควิ ้ มนุ่ ‚เป็นพ่ีน้องกนั แตท่ ําไมถงึ ไม่เคยมาหา พ่ชี ายเลยตงั้ แตก่ ลบั มา แปลกจริง‛

พมึ พํากบั ตนเอง หนั กลบั ไปมองตกึ เลก็ อีกครัง้ พลนั ใบหน้า งามปรากฎรอยยิม้ ในแบบท่ีเจ้าตวั เทา่ นนั้ ท่ีรู้ความหมาย ‚อ้าว! ตาธนั ว์ ทําไมวนั นีก้ ลบั มาตงั้ แตห่ วั วนั ละ่ ‛ เสียง ร้องทกั ด้วยความแปลกใจดงั ลอยมาจากห้องนง่ั เลน่ ชาย หน่มุ ตรงเข้าไปหาผ้เู ป็นยา่ ‚ผมกลบั มาอาบนํา้ เปลย่ี นเสอื ้ ผ้าครับ เดย๋ี ว ก็ออกไปตอ่ ‛ นางรุ่งฤดีคอ่ ยๆ ยนั ตวั ขนึ ้ จากโซฟายาว โดยมีชายหนมุ่ ชว่ ย พยงุ ‚ไม่ต้องไปไหนแล้วไมไ่ ด้หรือ อย่กู บั ย่าสกั วนั ได้ไหม‛ มีรอยยิม้ ท่ีไมค่ อ่ ยแน่ใจนกั แตส่ ดุ ท้ายเขาก็พยกั หน้า ‚งนั้ ก็ได้ครับคณุ ยา่ ‛ ชายหนมุ่ นงั่ ลงข้างหญิงสงู วยั ‚หรือวา่ คณุ ยา่ อยากให้ผมพาไปเที่ยวท่ีไหนหรือเปล่า บอกมาได้เลย วนั นีผ้ มยกให้คณุ ย่าหนง่ึ วนั ‛ ‚ย่าไม่ได้อยากไปไหนหรอก แตม่ ีเร่ืองจะคยุ กบั แกสกั หน่อย‛ ‚เร่ืองอะไรครับ‛ นางมองหน้าหลานนิ่งพลางใช้ความคดิ วา่ ควรจะเร่ิมต้นพดู ถงึ เรื่องนี ้ อยา่ งไรดี

‚ตอนนีแ้ กมีผ้หู ญิงที่ชอบจริงๆ แล้วหรือยงั คนท่ีแกให้เกียรตเิ รียกเขาวา่ เป็นคนรักนะ่ ‛ ‚ทําไม คณุ ย่าถงึ ถามเรื่องนีล้ ะ่ ครับ‛ ชายหน่มุ ถามกลบั แต่เมื่อเหน็ ผู้ เป็นย่ามองมาด้วยสายตาจริงจงั เขาจงึ รู้วา่ ต้องตอบความจริง ‚ไมม่ ี หรอกครับ ผมก็คบไปเร่ือยๆ นนั่ แหละ นี่คณุ ยา่ อยา่ บอกนะครับวา่ จะ นดั ผมไปดตู วั ใครอีก ผมไม่เอาด้วยหรอก‛ ‚คนนีฉ้ นั ไมจ่ ําเป็นต้องนดั แกไปดตู วั หรอก‛ รอย ยิม้ กว้างอย่างนกึ ขนั ถกู ลบออกจากใบหน้าของธนวรรธทนั ที ‚คณุ ยา่ พดู แบบนี ้หมายความวา่ จะจบั คใู่ ห้ผมจริงๆ งนั้ เหรอครับ‛ เขาสา่ ย หน้า ‚ไมเ่ อาหรอกครับ ผมไม่เห็นด้วย‛ ‚แต่ย่าก็ไม่เหน็ ด้วยเหมือนกนั ท่ีแกเลน่ เปล่ยี นผ้หู ญิงไปเรื่อยๆ ไม่ซาํ ้ หน้าแบบนี ้ยา่ ไม่ชอบ‛ ชายหน่มุ ถอนหายใจอย่างไมป่ ิดบงั ‚ถ้าอยา่ งนนั้ ...ผมก็ขอเลอื กผ้หู ญิง ของผมเอง ไม่ใชด่ ้วยวิธีคลมุ ถงุ ชน‛ ‚ผ้หู ญิง ที่แกเลือกเองนี่เป็นแบบไหนกนั ละ่ อย่างแม่แนตตหี ้ รือ แม่พริตตคี ้ นก่อนของแก บอกไว้ก่อนนะ ยา่ ไม่รับสะใภ้แบบนีเ้ข้าบ้าน เดด็ ขาด‛ ‚แล้วทําไมคณุ ยา่ ถึงยอมให้พ่วี ศิ ทําแบบนนั้ ได้ละ่ ครับ‛ เขาย้อน

‚รายนนั้ นะ่ ย่าห้ามไมท่ นั แล้ว ถ้ารู้ลว่ งหน้ามาก่อนย่าก็ไมย่ อมหรอก แต่ ตอนนีแ้ กเป็นความหวงั เดยี วของยา่ ‛ ‚แต่ คณุ ย่าก็รู้แล้วนี่ครับว่าการบงั คบั ให้แตง่ งานกบั คนท่ีเราไม่ได้รัก ผลลพั ธ์มนั จะเป็นยงั ไง อยา่ งที่คณุ ยา่ ก็เคยเห็นจากคณุ พอ่ มาก่อน‛ ‚แตค่ ราวนีย้ า่ มนั่ ใจวา่ ผลลพั ธ์มนั จะไม่เป็นอยา่ งกรณีของพ่อแกหรอก‛ ‚ดคู ณุ ยา่ จะมน่ั ใจจงั เลยนะครับ‛ นางพยกั หน้า แตเ่ ขาเป็นฝ่ ายสา่ ยหน้าอย่างไมอ่ ยากจะเช่ือ ‚วา่ แตผ่ ้หู ญิงคนนีเ้ป็นใครกนั ครับ ดีเลศิ ประเสริฐศรีมากถึงขนาดท่ีคณุ ยา่ ต้องรีบเอามาประเคนให้ผมเลยเหรอครับ‛ นางรุ่งฤดียิม้ อยา่ งมนั่ ใจแล้วพดู ชื่อนนั้ ทนั ใดนนั้ ชายหนมุ่ รู้สกึ ราวกบั ถกู น็อคกลางอากาศ ความประหลาดใจ ถาโถมเข้าใสเ่ ตม็ แรงจนถึงกบั อ้าปากค้าง แทบไมเ่ ชื่อในสง่ิ ท่ีหไู ด้ยิน และในสบิ ห้านาทีตอ่ มา...รถของธนวรรธก็แลน่ บง่ึ ออกไปข้างนอกอีก ครัง้ หญิง สงู วยั เฝ้ ามองรถของหลานชายที่ขบั ออกไปอย่างรวดเร็วด้วย ความเป็นห่วง ไมไ่ ด้ห่วงเจ้าของรถหรอก แตเ่ ป็นหว่ งสวสั ดภิ าพของคน ที่เจ้าตวั กําลงั ออกไปตามหามากกวา่

วนั นีอ้ มาวดีรีบออกจากออฟฟิศพร้อมกบั วนิศา เพ่ือหาทาง หลีกเล่ยี งไมใ่ ห้ไตรภพหาโอกาสไปส่งเธอได้อีก สองสาวพดู คยุ กนั ถึง งานในวนั นีข้ ณะที่เดนิ ออกมาจากตกึ สงู แตไ่ ม่ทนั จะได้พดู จบ ร่างของอ มาวดกี ็ถกู ดงึ ไปอกี ทางอยา่ งแรง ‚ว้าย! อะไรกนั น่ะ‛ วนิศาตกใจแทนเพ่ือน เธอโผเข้าไปหาอมา วดที ี่ถกู ผ้ชู ายร่างสงู กระชากไปตอ่ หน้าตอ่ ตา ‚เรื่องในครอบครัว ไมเ่ ก่ียวกบั คณุ ‛ ชายหน่มุ ตอบก่อนพาร่าง บางไปตามทางของตนเอง วนิศาจะตามไป แต่อมาวดโี บกมือกลบั มาทํานองวา่ ไม่เป็นไร ‚พ่ธี นั ว์ทําอะไรคะ! จะพาอ้อมไปไหน‛ เธอหนั กลบั ไปพดู กบั ชายหนมุ่ ท่ีเอาแต่จงู แขนเธอให้เดนิ ไปด้วยกนั ‚เรามีเรื่องต้องคยุ กนั ‛ ‚เรื่องอะไรคะ แล้วทําไมต้องฉดุ กระชากลากถอู ้อมด้วย‛ เขาหนั กลบั มา ดวงตาลกุ โชนด้วยความไม่พอใจ ‚ฉนั น่าจะถาม เธอมากกวา่ วา่ น่ีมนั เร่ืองอะไร ทําไมมนั ถงึ เป็นแบบนีไ้ ปได้‛ ‚อ้อมไม่เข้าใจวา่ พ่ีธนั ว์หมายถึงเรื่องอะไร ปล่อยนะคะ! อ้อม จะกลบั บ้าน‛

‚ไม่ ต้องมาทําเป็นเลน่ ตวั หรอกน่า ทีนง่ั รถไปกบั ผ้ชู ายคนอื่นไม่ เหน็ จะบน่ ระริกระรีด้ ้วยซาํ ้ ‛ เขาเดินมาถึงของตนเอง เปิดประตฝู ั่งข้าง คนขบั ‚ขนึ ้ ไป!” ‚อ้อมไม่ไปกบั พี่ธนั ว์‛ เธอหมนุ ตวั กลบั ทวา่ ถกู ถึงกลบั ไปอีกครัง้ ‚ว้าย!” เขาดนั แผน่ หลงั เธอแนบกบั ตวั รถ ย่ืนมือมากกั ตวั เธอไว้ ‚พ่ีธนั ว์จะทําอะไรอ้อม!” ‚เธอน่ีมนั ...‛ เขากวาดตามองทวั่ ใบหน้าตื่นตระหนกของเธออย่างหา อะไรบางอยา่ ง ‚ร้ายกวา่ ที่ฉนั คิด‛ ‚อ้อมร้ายตรงไหน มีแตพ่ ่ีธนั ว์นน่ั แหละที่ชอบทําร้ายอ้อม‛ เธอเถียงสู้ ด้วยนํา้ เสยี งสน่ั ๆ ชายหน่มุ ไม่ตอบคาํ ถามนนั้ แตก่ ลบั ดนั เธอให้เข้าไปนง่ั ในรถ ‚อย่าคิดหนีนะ เพราะเธอคงรู้วา่ ฉนั สามารถตามเธอกลบั มาได้แน่‛ ประตฝู ั่งเธอปิดลงเสยี งดงั จนหญิงสาวสะด้งุ ไมก่ ี่วินาทีชาย หน่มุ ก็โยนตวั เข้ามานงั่ ข้างเธอ ‚รัดเข็มขดั ซะ‛

หญิงสาวยงั คงนงั่ น่ิง ตวั สน่ั ราวกบั กระตา่ ยที่กําลงั โดนสตั ว์ตวั ใหญ่ขฟู่ ่ อ เมื่อ เธอไมย่ อมทําตามคําสงั่ เขาจงึ โน้มเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว อมาวดีสะด้งุ ตกใจ หลบั ตาปี๋ ชายหนมุ่ เห็นแล้วนกึ อยากจะขนั แตก่ ลบั หวั เราะไมอ่ อก เขาแคด่ งึ สายเขม็ ขดั มาคาดทบั เธอไว้ มองร่างบางท่ีสนั่ เทาอยคู่ รู่หนง่ึ แล้วถอยกลบั ไปยงั ที่ของตนเอง เธอ คอ่ ยๆ ลมื ตาขนึ ้ อีกครัง้ เม่ือรถออกตวั บดั นีธ้ นวรรธมองตรง ไปยงั ถนนข้างหน้า เม่ือรถแลน่ เข้าสกู่ ารจราจรอนั หนาแน่น อมาวดกี ็ รู้สกึ โลง่ อกขนึ ้ เริ่มกล้าที่จะถามเขาอีกครัง้ ‚ตกลงวา่ พ่ีธนั ว์มีอะไรจะคยุ กบั อ้อมคะ‛ ‚เธอ ไปพดู อะไรกบั คณุ ย่า ทําไมทา่ นถึงอยากให้ฉนั ...‛ ชาย หนมุ่ กดั ฟัน ราวกบั ประโยคตอ่ มาเป็นส่งิ ที่ไม่อยากจะเอ่ยถึง แตส่ ดุ ท้าย ก็ต้องพดู มนั ออกมา ‚ทําไมคณุ ย่าถึงบงั คบั ให้ฉนั แตง่ งานกบั เธอ‛ ‚อะไรนะคะ!” รถเบรกคอ่ นข้างแรง ทําเอาหญิงสาวตวั แทบปลวิ ไปข้างหน้า แตโ่ ชคดีท่ีมีเขม็ ขดั รัดร่างไว้ ‚เมื่อกีพ้ ี่ธนั ว์บอกวา่ คณุ ยา่ จะให้เราสองคน...อะไรกนั นะคะ‛

‚แตง่ งาน!” หญิงสาวอ้าปากค้างเหมือนกบั ท่ีเขาเคยทํามาก่อนตอนที่ได้ยิน ครัง้ แรก ‚ไม่จริง‛ เธอสา่ ยหน้า ‚พีธ่ นั ว์เอาอะไรมาพดู ‛ ‚ก็เอาเร่ืองจริงมาพดู ไงละ่ เธอคิดวา่ ฉนั มีอารมณ์ขนั อยากจะ ล้อเลน่ ด้วยหรือยงั ไง‛ ‚พ่ีธนั ว์ต้องเข้าใจผิดแนๆ่ อ้อมไม่เช่ือหรอกคะ่ มนั เป็นไปไม่ได้ คณุ ย่าจะทําอยา่ งนนั้ ทําไมกนั ‛ ‚ฉนั เลยต้องมาถามเธอไงวา่ เธอไปพดู อะไรกบั คณุ ยา่ ทําไม ท่านถึงบอกอย่างนนั้ ‛ เธอ นกึ ไม่ออกจริงๆ วา่ เร่ืองนีม้ นั จะเป็นเรื่องจริงไปได้อยา่ งไร ทําไมจ่ๆู คณุ ย่าถึงได้ตดั สินใจแบบนนั้ ‚อ้อมเปลา่ นะคะ อ้อมไมเ่ คย บอกให้คณุ ยา่ ทําแบบนนั้ เลย‛ ชาย หน่มุ เงียบ เขากําลงั มนึ งงกบั เรื่องทงั้ หมด ถ้าหากอมาวดี ไม่ได้พดู อะไรกบั ย่าของเขา แล้วทําไมทา่ นถึงต้องทําแบบนนั้ มนั ไม่มี เหตผุ ลเลยสกั นิด ‚อ้อมจะถามคณุ ยา่ ให้รู้เร่ือง‛

ทนั ทีท่ีกลบั ถึงบ้าน หญิงสาวรีบวิง่ ขนึ ้ ไปยงั ห้องนอนของหญิง สงู วยั ไมร่ อช้าที่จะเคาะประตดู ้วยความใจร้อน ‚คณุ ยา่ คะ คณุ ย่า‛ ประตถู กู เปิดออกอย่างทนั ใจ เธอรีบแทรกตวั เข้าไปทนั ที ‚คณุ ยา่ ขา พ่ีธนั ว์บอกวา่ คณุ ยา่ จะให้เราสองคนแต่งงานกนั มนั ไม่จริงใชไ่ หมคะ พ่ธี นั ว์โกหกใช่ไหมคะ‛ เธอเขย่ามือย่นๆ ของหญิง สงู วยั ภาวนาให้คณุ ย่าของเธอตอบวา่ ใช่ มนั เป็นแคเ่ รื่องล้อเลน่ เท่านนั้ นางวางมืออีกข้างบนหลงั มือของหญิงสาว ‚ตาธนั ว์ไมไ่ ด้พดู เลน่ หรอก ยา่ บอกอยา่ งนนั้ จริงๆ‛ ตลอด ทางที่กลบั มาบ้าน อมาวดีบอกกบั ตวั เองวา่ เธอจะไมเ่ ชื่อ คาํ พดู ของธนวรรธอย่างเดด็ ขาด มนั ต้องไม่เป็นความจริง หญิงสาวนง่ั รถกลบั มาด้วยความหวงั แตเ่ มื่อเธอได้รับคํายืนยนั จากปากของนางรุ่ง ฤดี หญิงสาวก็แทบล้มทงั้ ยืน พลนั นํา้ ตาไหลรินอย่างห้ามไม่อยู่ ‚ทําไม คะคณุ ย่า ทําไมคณุ ยา่ ถึงทําแบบนนั้ คณุ ยา่ ไม่รักอ้อม แล้วเหรอคะ ถงึ ได้ผลกั ไสอ้อมให้แต่งงานกบั พี่ธนั ว์‛ หญิงสาวตดั พ้อ สลบั กบั สะอืน้ ไห้

‚ยา่ รักหน‛ู นางดนั ศีรษะของหญิงสาวให้ซบลงบนบา่ ของ ตนเอง ‚ยา่ ไม่ได้ผลกั ไสหนู เชื่อย่านะ ยา่ เลือกสงิ่ ท่ีดที ี่สดุ ให้หนแู ล้ว‛ ‚พี่ ธนั ว์นะ่ เหรอคะ‛ เธอไม่อยากเช่ือเลยวา่ ท่านจะคิดอย่างนนั้ ‚พี่ธนั ว์เกลียดอ้อมจะตายไป แล้วเราจะแตง่ งานกนั ใช้ชีวิตอยา่ งมี ความสขุ กนั ได้ยงั ไงคะ‛ ‚มานง่ั ตรงนี‛้ นางจงู มือหลานสาวมานงั่ บนปลายเตียง ลบู ผมเผ้าท่ียงุ่ เหยิง และชว่ ยเชด็ นํา้ ตาให้ ‚ใจเย็นๆ นะหนอู ้อม ตาธนั ว์ก็ไมไ่ ด้เลวร้ายขนาดนนั้ หรอกนะ ยา่ เลยี ้ งเขามาตงั้ แตเ่ ดก็ เหมือนหนู ยา่ ดอู อกวา่ เขาไมไ่ ด้เกลียดหนู หรอก‛ ‚แตพ่ ี่ธนั ว์ใจร้ายกบั อ้อม ไมเ่ คยพดู จาดๆี กบั อ้อมเลย‛ ‚นน่ั เป็นนิสยั แยๆ่ ที่เขาจะต้องเปล่ยี นมนั ‛ หญิง สาวหยดุ ร้องชวั่ ขณะ ‚คณุ ย่าคิดอะไรอยกู่ นั แน่คะ ทําไม ต้องเป็นอ้อม ทําไมต้องเป็นพ่ีธนั ว์ เพราะวา่ อ้อมอกหกั จากพ่ีวิศ และ พี่ธนั ว์ก็เป็นหลานของคณุ ย่าใชไ่ หมคะ‛

‚มนั ไมใ่ ชแ่ คน่ นั้ หรอก‛ นางลบู หลงั หญิงสาว ‚ย่ายงั พดู อะไร ตอนนีไ้ มไ่ ด้ แตห่ นอู ้อมเช่ือยา่ นะ ย่าไม่เคยคิดจะทําร้ายหนหู รือแม้แต่ ทําลงไปเพราะอยากแกล้งตาธนั ว์ ยา่ มีเหตผุ ลของยา่ แล้ววนั หนงึ่ หนจู ะ เข้าใจ‛ ‚แตอ่ ้อมไม่ได้รักพ่ีธนั ว์‛ นนั่ เป็นเหตผุ ลที่สาํ คญั ท่ีสดุ ในการ ปฏิเสธการแตง่ งานในครัง้ นี ้‚การแต่งงานควรเกิดจากความรักไม่ใช่ เหรอคะ‛ ‚รัก หรือไม่รัก มนั สามารถเปลีย่ นแปลงกนั ได้นะ ดอู ย่างตาวศิ สิ เขาเคยรักหนใู ช่ไหม แล้ววนั นีม้ นั กลายเป็นอะไรละ่ ความรักนนั้ มนั ไปอย่เู สยี ท่ีไหนแล้ว‛ ความจริงข้อนนั้ ทําให้หญิงสาวสะอกึ ‚สว่ นคนที่วนั นีเ้ขายงั ไม่ได้รัก ก็ไมไ่ ด้หมายความวา่ วนั หนง่ึ เขา จะรักเราไม่ได้‛ ‚แตไ่ มร่ ัก...ก็อาจจะเป็นไม่รักตลอดไปได้เหมือนกนั น่ีคะ‛ นาง รู้ว่าการที่จะทําให้อมาวดียอมนนั้ ไม่ใชเ่ ร่ืองง่าย หลานของ นางไม่ใชค่ นโง่ ไม่ใช่คนที่จะยอมทําตามคาํ สงั่ ของใครงา่ ยๆ ถ้าไมม่ ี เหตผุ ล แต.่ ..ก็ใชว่ า่ จะไม่มีจดุ ออ่ น

‚แล้วถ้าย่าจะบอกวา่ ย่าขอ หนอู ้อมจะให้ยา่ ได้ไหม ทําตามใจ ย่า ทําให้ย่าได้มีความสขุ สมหวงั สกั ครัง้ ก่อนที่ยา่ จะเป็นอะไร...‛ ‚คณุ ย่า!‛ อมาวดรี ีบร้องขดั ไมอ่ ยากให้ทา่ นพดู ถงึ ตวั เองแบบ นนั้ ‚คณุ ยา่ อยา่ พดู แบบนนั้ นะคะ อ้อมใจคอไม่ดเี ลย‛ เธอกอดนางรุ่ง ฤดี ‚หนอู ้อมเคยบอกวา่ รักย่า ฉะนนั้ ทําเพ่ือย่าได้ไหม‛ เงียบ ไปครู่หนง่ึ ใช่...เธอทําเพอื่ คณุ ย่าท่ีเธอรักได้ทกุ อยา่ ง แม้กระทงั่ เคยคดิ ไว้วา่ หลงั จากท่ีอกหกั จากวศิ รุต ถ้าหากท่านต้องการ ให้เธอคบหากบั ใคร หรือทาํ ความรู้จกั ใครสกั คนแล้วละ่ ก็ เธอจะไม่ ปฏิเสธเลย เพราะเชื่อใจวา่ อีกฝ่ ายต้องเห็นแล้ววา่ มนั เป็นสงิ่ ที่ดีท่ีสดุ สาํ หรับเธอ แตค่ ราวนีม้ นั เป็นเร่ืองนา่ เหลอื เช่ือเหลือเกินที่ท่านขอให้เธอ แตง่ งาน ธนวรรธ และเธอก็คิดวา่ เขาคงไม่เหน็ ด้วยแน่ ‚แล้วพ่ีธนั ว์ละ่ คะ พ่ีธนั ว์เขาคงไมย่ อมแตง่ หรอกคะ่ ‛ ไมง่ า่ ยอยา่ งที่นางคดิ ไว้เสียแล้ว นางควรจะโทษตวั เองดหี รือ เปลา่ ท่ีเลยี ้ งหลานมาฉลาดเกินไป ‚แล้วถ้าย่าทําให้ตาธนั ว์รับปากได้ละ่ หนจู ะยอมตกลงด้วยไหม‛

อมา วดีนกึ ไม่ออกเลยวา่ เหตใุ ดธนวรรธจะต้องยอม เขาไม่ใช่ คนที่ใครจะไปบงั คบั ให้ทําอะไรง่ายๆ เขารักชีวติ อิสระมาก แถมยงั ไม่ คอ่ ยชอบหน้าเธออกี ด้วย แล้วเป็นไปได้หรือที่เขาจะยอม ‚แค่ คณุ ยา่ พดู เร่ืองแตง่ งาน พี่ธนั ว์ยงั ไมพ่ อใจและอารมณ์เสีย ใสอ่ ้อม แล้วถ้าต้องแตง่ งานด้วยกนั จริงๆ พ่ีธนั ว์จะไม่โกรธเกลยี ดอ้อม มากกวา่ เดิมอีกเหรอคะ‛ ‚หนอู ้อมเชื่อใจย่าไหม‛ ‚อ้อมเชื่อใจคณุ ยา่ มาตลอดคะ่ แตว่ ่าเรื่องนี.้..‛ ‚เชื่อ ใจยา่ อีกสกั ครัง้ นะ ถ้าส่ิงท่ียา่ คดิ มนั ผิดพลาด ย่าจะยอม ให้หนกู บั ตาธนั ว์โกรธยา่ เลยก็ได้ แล้วยา่ จะไม่ยงุ่ ไม่ขออะไรจากหลาน ทงั้ สองคนอีกเลย นะหนอู ้อม คราวนีท้ ําเพือ่ ย่าสกั ครัง้ นะ‛ คน ที่ถกู ร้องขอถึงกบั ทําใจลําบาก ใจหนงึ่ กลวั สิ่งที่กําลงั จะ ตามมาถ้าหากตอบตกลง แตอ่ ีกใจหนง่ึ ก็อยากทําเพ่ือผ้มู ีพระคณุ อยาก เหน็ ท่านมีความสขุ หญิงสาวคิดอยนู่ าน แตใ่ นท่ีสดุ เธอก็รู้ว่าตวั เองควรจะตอบ อยา่ งไร ไมใ่ ห้ดเู ป็นการปฏิเสธหรือเตม็ ใจยอมรับจนเกินไป ‚ถ้าพี่ธนั ว์ตกลง อ้อมก็ตกลงคะ่ ‛ ในใจนนั้ เธอคดิ วา่ มนั เป็นไป ไม่ได้แนๆ่

‚หลานรักของย่า‛ นางรุ่งฤดกี ็ยิม้ กว้างและดงึ หญิงสาวเข้าไป กอดเมื่อได้รับคําตอบที่พอใจ ‚ขอบใจหนมู ากนะท่ีทําเพ่ือย่า‛ ‚เพื่อความสขุ ของคณุ ย่า อ้อมทําได้คะ่ ‛ เธอเคยกางเบาๆ บน บา่ ของหญิงสงู วยั ‚คราวนีก้ ็เหลอื แตต่ าธนั ว์‛ นํา้ เสียงของนางดมู ่งุ หวงั อมาวดยี งั คงนกึ ไม่ออกอย่ดู ีวา่ ธนวรรธจะยอม ง่ายๆ เหมือนเธอได้อยา่ งไร ‚ไม่ครับ ผมไม่แตง่ !” เสียงของธนวรรธประกาศกร้าวชดั เจน เมื่อนางรุ่งฤดีเข้ามาคยุ เร่ืองนนั้ กบั เขาถงึ ในห้อง ‚แตห่ นอู ้อมตกลงแล้ว แกต้องแตง่ ‛ ‚อะไรนะ!” เขา ไม่ได้ฟังผิดไปใชไ่ หม คณุ ย่าบอกวา่ อมาวดีตกลงรับปากแล้ว มนั เป็นไปได้อย่างไร ในเม่ือตอนท่ีเขาคยุ กบั เธอ เธอยงั ทําทา่ ตกใจเสียเตม็ ประดา ‚ยยั นนั่ ต้องเพีย้ นไปแล้วแนๆ่ ‛

‚ถ้าน้องเพีย้ น ย่าก็คงเพีย้ นไปด้วย‛ นางออกรับแทน ‚คณุ ยา่ ไปเสนออะไรกบั เขาละ่ ครับ เขาถงึ ได้ยอมตกลง‛ ‚ยา่ ไม่ได้เสนออะไรเลย น้องตกลงเพราะวา่ น้องรักยา่ ไม่ เหมือนแกหรอก ขนาดเป็นหลานฉนั แท้ๆ แกยงั ไม่รัก ไมเ่ คยเห็นแก่ ความสขุ ของฉนั เลย‛ ‚การท่ีผมปฏิเสธแตง่ งานกบั หลานสาวคนโปรดของคณุ ยา่ มนั ไม่ได้หมายความวา่ ผมไม่รักคณุ ย่านะครับ‛ ‚นน่ั แหละ เขาเรียกวา่ ไม่ได้รัก ตงั้ แตเ่ ลก็ จนโต แกยงั ไม่เคยทํา อะไรให้ฉนั มีความสขุ เลยนะตาธนั ว์ มีแต่ทําให้ปวดหวั ตลอด‛ ทวา่ ตอนนีเ้ขากลบั เป็นฝ่ ายปวดหวั เพราะคาํ ขอร้องของผ้เู ป็น ยา่ มากกวา่ ‚แล้วถ้าผมปฏิเสธละ่ ครับ‛ ‚ตอ่ ให้แกไมแ่ ตง่ กบั หนอู ้อม ย่าก็จะให้แกแตง่ กบั คนอื่นที่ยา่ เลอื กอยดู่ ‛ี ‚เอาไว้ถ้าถงึ ตอนนนั้ ผมก็ค่อยปฏิเสธคณุ ยา่ อีกรอบแล้วกนั นะ ครับ‛ เขายกั ไหลแ่ บบไมแ่ คร์ นน่ั ไมใ่ ชค่ ําข่ทู ี่เขาจะต้องกลวั

แตน่ นั่ ก็ยงั ไมใ่ ชไ่ ม้เดด็ ที่แท้จริง ท่ีนางรุ่งฤดีจะเอามาใช้งดั ข้อ กบั หลานตวั ดอี ยา่ งเขาเชน่ กนั ‚ถ้าแกไม่ตกลง ฉนั จะให้ตาโรจน์ ในฐานะประธานของบริษัท ตดั ช่ือของแกออกจากตาํ แหนง่ ผ้บู ริหารของบริษัทด้วย‛ ‚คณุ ย่า‛ เขาไมอ่ ยากเชื่อหตู วั เอง ‚น่ีคณุ ย่าแคพ่ ดู ข่ใู ห้ผมกลวั ใชไ่ หมครับ‛ ‚ฉนั ไม่ได้ขู่ ฉนั พดู จริง‛ ‚คณุ พอ่ ไม่ทาํ อยา่ งนนั้ หรอกครับ‛ ‚ถ้า พ่อแกไมท่ ํา ฉนั ก็ตดั ชื่อพ่อของแกรวมทงั้ แกออกจากกอง มรดกทงั้ คู่ รวมถึงตาวศิ ด้วย ทงั้ ลกู ชายหลานชายไม่มีใครรักฉนั หรือ เห็นหวั ฉนั สกั คน ฉนั จะไลค่ รอบครัวแกออกจากบ้านให้หมด แล้วทรัพย์ สมบตั ิทงั้ หมดฉนั จะยกให้เป็นของหนอู ้อมคนเดียว ‛ ‚คณุ ย่า!” ทา่ ทางมน่ั ใจของชายหนมุ่ แปรเปล่ียนเป็นไมแ่ นใ่ จในทนั ที สหี น้าของ ทา่ นดจู ริงจงั อยา่ งที่ไมเ่ คยเป็นมาก่อน ‚นี่คณุ ย่ารักหลานบญุ ธรรมมากกวา่ หลานแท้ๆ ของคณุ ย่าอีกเหรอ ครับ‛

‚แนน่ อน! และ ตอ่ จากนี ้ฉนั จะพาหนอู ้อมไปเปิดตวั ในฐานะ หลานสาวคนเดยี ว แล้วก็จะแนะนําให้รู้จกั กบั คนดๆี อาจจะเป็น ลกู หลานของคนท่ียา่ รู้จกั คอยดเู ถอะ...ยา่ รับรองได้เลยวา่ ใครๆ ก็ จะต้องพากนั เข้าควิ มาขอทําความรู้จกั กบั หนอู ้อมเป็นแถว ผ้หู ญิงดๆี น่ารักๆ อย่างหนอู ้อมนะ่ จะไปหาที่ไหนได้อีก‛ ‚แล้ว คณุ ย่าบอกเรื่องนีใ้ ห้ผมฟังทําไมครับ‛ เขาเลกิ ควิ ้ ‚คณุ ย่า นา่ จะไปบอกกบั พ่ีวศิ น่ะครับ เผ่ือเขาอาจจะนกึ เสียดายขนึ ้ มาบ้างนิด หนอ่ ย‛ ‚เฮ อะ...รายนนั้ นะ่ วนั หนง่ึ ไม่ใช่แคเ่ สียดายหรอกนะ แตจ่ ะต้อง เสยี ใจด้วย‛ นางเชิดหน้าอย่างมน่ั ใจ ‚แกก็เหมือนกนั ตาธนั ว์ คิดดใู ห้ดีๆ แล้วกนั ถ้าแกไมต่ กลง รับรองได้เลยวา่ แกต้องเสียใจกบั ส่งิ ที่ยา่ กําลงั จะ ทําแนๆ่ แล้วแกจะมาโอดครวญกบั ย่าทีหลงั ไมไ่ ด้นะ‛ ‚คณุ ย่าคงหมายถงึ เรื่องท่ีจะตดั ผมออกจากกองมรดกใชไ่ หม ครับ‛ ‚ถ้าแกคิดวา่ ย่าจะไม่กล้าทํา ก็ลองดู พรุ่งนีย้ ่าจะไปหาตาโรจน์ แตเ่ ช้า เพ่ือคยุ เรื่องงานของแก‛ ‚ไมต่ ้องหรอกครับคณุ ย่า‛

ชาย หนมุ่ ร้องห้ามหญิงสงู วยั ก่อนท่ีนางจะเดนิ ออกจากห้อง เขาก้าวไป หยดุ ตรงหน้าของผ้เู ป็นยา่ ริมฝี ปากหยกั เม้มหากนั ราวกบั วา่ กําลงั จะ พดู ในส่งิ ที่ยากลําบาก ‚ถ้าคณุ ยา่ จะทําถึงขนาดนนั้ ผมยอมก็ได้ครับ ผม...จะแตง่ งานกบั หลานสาวคณุ ยา่ ‛ ‚จริง เหรอ‛ สีหน้าเกรีย้ วกราดเอาจริงเอาจงั ของหญิงสงู วยั เมื่อครู่นี ้ แปรเปลีย่ นเป็นยิม้ กว้างทนั ที นางยกมือจบั ใบหน้าหลานชาย ‚น่ีย่า ไมไ่ ด้ฟังผดิ ไปใช่ไหมตาธนั ว์‛ ‚ครับ แต่ผมขออะไรคณุ ย่าสกั อยา่ ง เหตผุ ลที่ผมยอมตกลงในครัง้ นี ้ผม อยากให้มนั เป็นความลบั โดยเฉพาะกบั อ้อม‛ ไมบ่ อ่ ยครัง้ นกั ที่ใครจะได้ยินชายหนมุ่ ยอมเอย่ ชื่อของอมาวดี ‚ได้สิได้‛ นางตน่ื เต้นจนยอมตกปากรับคาํ อย่างไม่ต้องคิดเลย ‚หลาน รักของย่า‛ หญิง สงู วยั ถงึ กบั กอดชายหน่มุ แนน่ ๆ เท่าท่ีกําลงั ของคนในวยั นีจ้ ะทํา ได้ แถมด้วยการหอมแก้มชายหนมุ่ อยา่ งที่นางไม่ได้ทํามานานแล้ว เม่ือ ธนวรรธถกู ปลอ่ ยตวั เขาก็ยิม้ แกนๆ นางรุ่งฤดยี ิม้ กว้างอยา่ งดีใจ แตแ่ ล้วครู่หนงึ่ ก็หบุ ลงเพราะนกึ ถึงเร่ือง สําคญั ได้

‚ในเมื่อเราตกลงแตง่ งานแล้ว ฉะนนั้ อย่าลืมไปเคลยี ร์กบั บรรดาสาวๆ ของแกด้วยละ่ โดยเฉพาะแม่แนตตนี ้ นั่ น่ะ‛ นางกําชบั ‚ผมกบั แนตตเี ้ป็นแคเ่ พื่อนกนั ครับคณุ ยา่ ‛ ‚ให้ มนั จริงเถอะ‛ หญิงสงู วยั มองชายหน่มุ อย่างหาพิรุธ แตไ่ มว่ า่ ความสมั พนั ธ์ของหลานชายกบั ผ้หู ญิงคนนนั้ จะเป็นอย่างไรก็ตาม ตอนนีม้ นั ไม่สําคญั อีกแล้ว ‚โอ๊ย...ยา่ ตื่นเต้นจงั เลย คนื นีค้ งนอนไมห่ ลบั แนๆ่ ‛ ‚งนั้ ผมไปสง่ คณุ ย่าท่ีห้องนะครับ‛ เขาพดู เชิงตดั บทไปในตวั นางรีบยื่นมือให้หลานชายทนั ที ‚ไปสง่ ยา่ ที่ห้องหนอู ้อมนะ‛ ชาย หนมุ่ ประคองผ้เู ป็นย่าไปยงั หน้าห้องของอมาวดอี ย่างเลย่ี งไมไ่ ด้ เขาเคาะประตสู องครัง้ หญิงสาวก็โผลอ่ อกมา เธอย่นคิว้ มองคนทงั้ สอง อย่างแปลกใจ ‚มีอะไรหรือคะคณุ ย่า‛ ‚หนอู ้อม ย่าจะแวะมาบอกวา่ ...‛ ‚ผมขอตวั ก่อนนะครับคณุ ย่า‛

เขา คงไม่อย่รู อฟังผ้เู ป็นย่าพดู ให้จบ บรรยากาศคงจะนา่ กระอกั กระอว่ นพิลกึ สาํ หรับทงั้ สองฝ่ าย ไมอ่ ยากให้อมาวดเี ข้าใจวา่ เขาพศิ วาส เธอเสียเต็มประดาท่ียอมตกลงแตง่ งานด้วย ถงึ ขนาดต้องรีบพาคณุ ยา่ มาแจ้งข่าว ชายหน่มุ กลบั นงั่ ลงบนเตียงกว้างในห้องของตน ซบหน้าลงกบั ฝ่ ามือชืน้ เหงื่อ ไมอ่ ยากเชื่อเลยวา่ เขาจะตอบตกลงไปแล้ว อยากได้ก็ต้องได้

เขมจิรานงั่ หวผี มอยหู่ น้าโต๊ะเคร่ืองแป้ ง ใบหน้าดสู ดใสกวา่ ทกุ วนั เธอสาํ รวจรูปร่างหน้าตาของตนเองอย่างพอใจ เธอเพิ่งก้าวเข้าสวู่ ยั ผ้ใู หญ่ได้ไมน่ าน ยงั สาว และสวยได้มากกวา่ นีอ้ ีก ‚คิดอะไรอย่จู ๊ะ‛ ร่างหนงึ่ ปรากฎขนึ ้ ในกระจก เขายืนอย่ขู ้างหลงั ของเธอ และ โน้มตวั มาหอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ เธอยิม้ รับแตไ่ มไ่ ด้หอมกลบั ‚ไม่มีอะไรหรอกคะ่ แคค่ ิดอะไรไปเร่ือยเป่ือย‛ เขาจบั ไหลบ่ าง ดนั เธอให้ลกุ ขนึ ้ ยืน แล้วสวมกอดเธอจากด้านหลงั ‚ขอ โทษด้วยนะท่ีวนั นีผ้ มปลอ่ ยให้เข็มอยคู่ นเดยี ว‛ ‚ไม่ เป็นไรคะ่ ‛ เธอหมายความตามนนั้ จริงๆ มนั เป็นเรื่องดีด้วยซาํ ้ ท่ี วนั นีเ้ขาปลอ่ ยให้เธออยทู่ ่ีบ้าน เลยได้มีโอกาสเจอกบั บางส่ิงบางอยา่ งที่ น่าสนใจ หญิงสาวหมนุ ตวั หนั หน้าไปหาเขา ‚เข็มมีเร่ืองอยากจะถามอะไรวศิ สกั หนอ่ ยคะ่ ‛ ‚เรื่องอะไร‛ ‚เกี่ยวกบั ครอบครัวของวิศ‛ ชายหน่มุ เลิกควิ ้ เดาไม่ถกู วา่ เธอจะถามเร่ืองไหน

‚วนั นี ้เขม็ ไปนง่ั ที่สระวา่ ยนํา้ มองไปเหน็ ตกึ เลก็ จๆู่ ก็นกึ ขนึ ้ ได้ ว่าวิศเคยบอกเข็มวา่ มีน้องชายอย่คู นหนง่ึ สงสยั วา่ ทําไมเขม็ ถงึ ไมเ่ คย เจอเขาเลยละ่ คะ‛ ‚เขาอยทู่ ่ีตกึ เลก็ ไม่คอ่ ยได้มาที่นี่หรอก ไม่แปลกท่ีเขม็ จะไม่ เจอ‛ ‚รู้สกึ วา่ เป็นน้องคนละแม่ใชไ่ หมคะ‛ เธอจําได้ว่าเขาเคยบอก แต่ตอนนนั้ เธอยงั ไม่ได้สนใจมนั นกั ‚ใช‛่ ทา่ ทีเขาดขู รึมลง ‚เราไมค่ อ่ ยสนิทกนั หรอก รายนนั้ น่ะโต มากบั คณุ ป่ คู ณุ ย่า แต่ผมโตมากบั พอ่ และแม่ แยกกนั อยคู่ นละบ้านมา ตลอด เลยไม่สนิทกนั ‛ เขมจิราพยกั หน้าตาม ‚นิสยั ก็คงจะคนละแบบใช่ไหมคะ‛ ‚น้อง ชายผมเป็นคนใจร้อนนะ่ เป็นพวกรักอิสระ ชอบความ สนกุ ชอบปาร์ตแี ้ ล้วก็...เจ้าชู้‛ เขาสาธยายคณุ สมบตั ขิ องน้องชายที่คิด ว่าแตกตา่ งกบั ตนเอง ‚ไม่เหมือนผม‛ ‚ไม่เหมือนยงั ไงคะ‛ นิว้ เรียวสวยเข่ียปลายคางเขาเลน่ แตใ่ นใจ กําลงั ต่ืนเต้นกําลงั สงิ่ ท่ีเพิ่งได้รับรู้มากกวา่ ‚ก็เพราะวา่ ผมไมเ่ จ้าช้ไู ง‛ เขาทําปากหวานใสเ่ ธอ

‚ไม่เช่ือหรอก‛ เขมจิราแสร้งเบือนหน้าหนี ‚วิศอาจจะยงั เสียดายแฟนเก่าอย่กู ็ได้ ดเู ธอจะเสียใจมากนะท่ีเหน็ วา่ วิศเปลีย่ นใจมา เลอื กเขม็ ‛ ‚เปล่านะ‛ เขารีบปฏิเสธ ‚จะเสียดายทําไม ผมมีเขม็ อยทู่ งั้ คน แล้ว‛ หญิง สาวอมยิม้ กบั ตวั เองอยา่ งภมู ิใจ ผ้ชู ายทกุ คนท่ีเป็น เป้ าหมายของเธอ ไมเ่ คยมีใครหลดุ รอดมือไปได้สกั คน วศิ รุตก็เป็นอีก คนหนง่ึ แรกๆ ที่รู้จกั กนั เขาเคยเปรยๆ กบั เธอแล้ววา่ มีคนรู้ใจอยทู่ ่ี เมืองไทย เขมจิรารู้สกึ อิจฉาผ้หู ญิงคนนนั้ เพราะดทู า่ ทางแล้ววิศรุตจะ ซอ่ื สตั ย์กบั อีกฝ่ ายมาก และ ความซอ่ื สตั ย์นี่เอง ที่เป็นตวั กระต้นุ ให้หญิงสาวอยากลอง ทดสอบเขา อยากรู้ว่าเขาจะรักษามนั ไว้ได้นานแคไ่ หน เธอจงึ พยายาม ตีสนิทและโปรยเสนห่ ์มดั ใจให้เขาหลง กระทงั่ คนื หนงึ่ ชายหนมุ่ ก็ยอม นอกใจคนรัก หลงั จากที่พวกเขารู้จกั กนั เพียงแคไ่ ม่ก่ีสปั ดาห์ ตอน ท่ีเห็นคนรักเก่าของเขา เธอรู้สกึ สมเพชอีกฝ่ าย ไม่มีเสนห่ ์ เอาเสียเลย ไม่แปลกหรอกท่ีจะมดั ใจผ้ชู ายเอาไว้ไม่ได้ ตอนนีช้ ายหนมุ่ ควรต้องขอบคณุ เธอด้วยซาํ ้ ท่ีเธอชว่ ยแยกเขาออกมาจากผ้หู ญิงที่ดนู ่า เบ่อื คนนนั้ ได้

ข่าวเรื่องการแตง่ งานระหวา่ งธนวรรธและอมาวดแี พร่กระจายออกไป อย่างรวดเร็ว ไมม่ ีใครไม่ตกใจกบั ขา่ วนนั้ เพราะเป็นท่ีรู้กนั ดวี า่ ปกติแล้ว ธนวรรธไม่คอ่ ยถกู กบั อมาวดี วิโรจน์ถงึ กบั เรียกลกู ชายคนเลก็ ไปพบเพ่ือ สอบถามถงึ เร่ืองท่ีไม่ชอบมาพากล ครัง้ นี ้ ‚ทําไมแกจะทาํ อะไรถงึ ไมป่ รึกษาพอ่ ก่อนเลย‛ วิโรจน์ยืนพดู ขณะท่ีธนวรรธนงั่ อย่บู นเก้าอีใ้ นห้องสว่ นตวั ของผ้เู ป็นพอ่ ‚ปกติ ไมว่ า่ ผมจะทําอะไร ผมก็ไม่เคยปรึกษาคณุ พอ่ อยแู่ ล้วนี่ ครับ อีกอยา่ งหนง่ึ เรื่องนีเ้ป็นความคดิ ของคณุ ย่า ไม่ใชข่ องผม ถ้าคณุ พ่ออยากรู้ ก็ต้องลองไปถามคณุ ย่าดนู ะครับ‛ คนเป็นพ่อหนั กลบั มา ไพลส่ องมือไว้ด้านหลงั ‚แกนี่มนั ...อวดดี เหมือนเดมิ เลยนะ‛ ‚คณุ พอ่ ก็ชมผมเกินไป ผมไมม่ ีดีอะไรจะมาอวดคณุ พ่อหรอก ครับ โดยเฉพาะ...ดีกรีดอ็ กเตอร์อยา่ งคนบางคน‛ เขาเน้นประโยคหลงั อย่างชดั เจน สองพ่อลกู เจอหน้ากนั ทีไร มีอนั ต้องได้ลบั ฝี ปากกนั ทกุ ที ไมม่ ี ใครยอมลงให้ใคร ‚ฉนั ไม่ได้เรียกแกมาทะเลาะด้วยหรอกนะ แคอ่ ยากรู้วา่ ตกลง แกจะแตง่ งานกบั หนอู ้อมจริงๆ หรือ‛

‚ก็อยา่ งท่ีคณุ พอ่ ได้ยินมานน่ั แหละครับ‛ เขานงั่ ไขวห่ ้าง ตอบ ด้วยหน้าตาทา่ ทางสบายๆ มองดเู ผินๆ คล้ายกบั ไมไ่ ด้ใสใ่ จ ‚แต่แกกบั หนอู ้อมไมไ่ ด้รักกนั แล้วจะแตง่ งานกนั ได้ยงั ไง‛ ‚เม่ือก่อนคณุ พอ่ ก็ไมไ่ ด้รักคณุ แม่ แตค่ ณุ พ่อยงั แตง่ งานกบั คณุ แม่ได้เลยน่ีครับ‛ ‚น่ีแกย้อนฉนั เหรอ‛ วโิ รจน์เร่ิมขนึ ้ เสยี ง ตงั้ ใจชวนมาถามไถ่ ด้วยดีๆ แตก่ ลบั โดนลกู ชายกวนให้อารมณ์ข่นุ ‚เร่ือง นีเ้กี่ยวกบั ตาวศิ ด้วยใช่ไหม ตอนนีห้ นอู ้อมอกหกั จากตา วิศ คณุ แมก่ ็เลยอยากให้หนอู ้อมลงเอยกบั แกแทน แตท่ ่ีพ่อสงสยั ทําไม แกถึงได้ยอมงา่ ยๆ มนั มีอะไรที่พอ่ ยงั ไมร่ ู้หรือเปล่า‛ ‚เรื่องนนั้ เป็นความลบั ระหวา่ งผมกบั คณุ ยา่ ครับ ต้องขอโทษ ด้วยท่ีผมบอกคณุ พ่อไมไ่ ด้‛ ‚เออ!‛ วิโรจน์ตบโต๊ะเสยี งดงั ‚ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก ฉนั ลืมไปวา่ แกมนั ลกู ของคณุ แม่ ไมใ่ ชล่ กู ของฉนั ‛ ‚ถ้าคณุ พอ่ หมดธรุ ะแล้ว ผมก็ขอตวั นะครับ‛ เขาเอย่ ขนึ ้ ทนั ควนั และรีบลกุ ขนึ ้ เดินออกไปแทบจะทนั ที

ไม่ ใช่วโิ รจน์คนเดียวท่ีอารมณ์เสยี ธนวรรธก็ด้วยเช่นกนั เพราะ อยา่ งนีเ้ขาจงึ ไม่ค่อยมาที่ตกึ ใหญ่นี่สกั เทา่ ไร มาทีไร มกั จะกลบั ออกไป พร้อมกบั ความหงดุ หงิดเกือบทกุ ที ขายาวก้าวด้วยความเร็วลงบนั ไดไปยงั ห้องโถงชนั้ ลา่ ง ความรีบ ทําให้เขาเกือบจะชนกบั ใครบางคนที่เดินขนึ ้ มา ‚อ๊ยุ !” ความตกใจ ทําให้ชายหนมุ่ ยื่นมือออกไปโดยอตั โนมตั ิ คว้าแขน ของอีกฝ่ ายไว้ได้ก่อนที่จะเกิดอบุ ตั เิ หตุ ‚ขอโทษคะ่ ฉนั เดนิ ไม่ระวงั เอง‛ ผ้หู ญิงตรงหน้าคนนี ้เขาไมเ่ คยเห็นเธอมาก่อน ควิ ้ เข้มเลกิ ขนึ ้ เลก็ น้อย ก่อนลดลงตามเดมิ เม่ือพอจะคาดเดาได้แล้ววา่ อีกฝ่ ายเป็นใคร ‚ไมเ่ ป็นไรครับ‛ เขาปล่อยแขนเธอ แล้วเบีย่ งตวั ไปอีกทางหวงั จะเดนิ ลงตอ่ ‚คณุ คงเป็นน้องชายของวิศ‛ ถ้าหากไมห่ นั กลบั ไปคยุ ด้วยก็คงจะเสยี มารยาท ชายหนมุ่ จงึ หยดุ ยืนท่ีขนั้ บนั ไดชนั้ ลา่ ง แล้วตอบเธอ ‚ครับ แล้วคณุ ก็คงเป็น...ผ้หู ญิงที่พ่ีวิศพามาด้วย‛

บางคนอาจจะรู้สกึ ตงิดๆ กบั คาํ พดู ท่ีเขาใช้ แตเ่ ขมจิรากลบั ไม่ รู้สกึ อะไรเลย เพราะมวั แตต่ ืน่ เต้นมากกวา่ ‚ฉนั ช่ือเข็มคะ่ คณุ ...‛ เธอย่ืนมือออกมา ชายหน่มุ มองมือของเธอ ลงั เลเลก็ น้อยด้วยความถือตวั อนั เป็น ปกติ แตก่ ็ย่ืนมือออกไปจบั ‚ธนั ว์‛ เขาพดู สนั้ ๆ ‚ยินดีท่ีได้รู้จกั นะคะคณุ ธนั ว์‛ ธนวรรธพยกั หน้าเพยี งเลก็ น้อยแล้วดงึ มือออก ‚ผมขอตวั ก่อน นะครับ‛ ‚แล้วเจอกนั นะคะ‛ เขาปรายตามองแทนคําตอบรับ เม่ือหนั หลงั ให้อีกฝ่ ายแล้ว ริม ฝี ปากหยกั ก็ยกยิม้ ‘ฮ!ึ น่ีนะหรือผ้หู ญิงของไอ้วศิ ’ ชายหน่มุ สา่ ยศรี ษะเบาๆ แล้วม่งุ หน้ากลบั ไปยงั ตกึ เลก็

วนั หยดุ ในสปั ดาห์แรกหลงั จากที่อมาวดีและธนวรรธยอมตกลง แตง่ งาน ทงั้ คกู่ ็ถกู เคีย่ วเขญ็ ให้เตรียมพร้อมกบั งานแตง่ ท่ีจะมีขนึ ้ ในอีก ไมก่ ี่เดือนข้างหน้า อมา วดอี ดใจหายไม่ได้ เม่ือพบวา่ ตนเองตกปากรับคําไปแล้วจริงๆ ที แรกเธอมน่ั ใจวา่ ธนวรรธคงจะไม่ยอมแน่ๆ เพราะดจู ากทา่ ทีโมโหของ เขาในครัง้ แรก แต่ไม่รู้ว่านางรุ่งฤดีไปพดู อะไรกบั เขาบ้าง ฝ่ ายนนั้ ถงึ ได้ เปลยี่ นใจ เธอ ไม่รู้วา่ ธนวรรธเตม็ ใจกบั การแตง่ งานครัง้ นีม้ ากน้อยแค่ไหน แตร่ ู้มา ว่าเขาแทบจะเป็นคนจดั การเร่ืองติดตอ่ สถานที่ จ้างออแกไนซ์ และดแู ล ขนั้ ตอนแทบทงั้ หมดด้วยตวั เอง สาเหตหุ นงึ่ เป็นเพราะวา่ นางรุ่งฤดกี ็มี อายมุ ากแล้วจงึ ไม่อยากให้ทา่ นต้อง เหน่ือย สว่ นวโิ รจน์และสดุ า ธนวรรธแทบไมอ่ ยากขอความช่วยเหลอื อะไรจากทางนนั้ เลยด้วยซาํ ้ ซงึ่ นางรุ่งฤดกี ็เหน็ ด้วยเพราะทา่ นยงั เคืองใจเร่ืองวศิ รุตอยู่ ‚แม่ วา่ ทางนีใ้ ห้ตาธนั ว์เขาจดั การเร่ืองของตวั เองไปเองเถอะ ไมต่ ้อง หว่ งหรอก หลานฉนั เก่ง สว่ นเธอทงั้ สองคน คอ่ ยไปวนุ่ วายตอนจดั งาน ให้ตาวศิ ก็แล้วกนั ‛ หญิงสงู วยั กลา่ วกบั ลกู ชายและลกู สะใภ้เม่ือครัง้ ท่ีทงั้ สองไปหานางที่ตกึ เลก็ ตอนนีธ้ นวรรธกลายเป็นหลานชายท่ี ‘ได้ดง่ั ใจ’ ของหญิงสงู วยั ไป

แล้ว โดยท่ีนางไมร่ ู้เลยวา่ เมื่อลบั หลงั ตนเองไปแล้ว ธนวรรธยงั คงปฏิบตั ิ กบั อมาวดีเหมือนเดิมทกุ ประการ ‚เม่ือกีเ้ธอวา่ อะไรนะ!” เขาถามหญิงสาว ระหวา่ งท่ีทงั้ คนู่ ง่ั รถไปทําธรุ ะเกี่ยวกบั เร่ืองงานแตง่ ด้วยกนั ตามความประสงค์ของนางรุ่งฤดี ‚อ้อมบอกวา่ อ้อมอยากจดั งานเลก็ ๆ ก็พอคะ่ อาจจะเป็นในสวนหรือ ร้ านอาหาร‛ ‚น่ีเธอเพีย้ นไปแล้วหรือไง ฉนั กบั คณุ ย่าเชิญแขกทงั้ หมดเก้าร้อยกวา่ คน แล้วเธอจะให้ฉนั ไปจดั ในร้านอาหารเนี่ยนะ‛ ‚เออ่ ...‛ เธอ ไมเ่ คยรู้มาก่อนวา่ งานแตง่ ของตนเองจะมแี ขกเยอะขนาดนี ้ท่ีผ่าน มาชายหน่มุ เป็นคนจดั การเองทงั้ หมด ไมเ่ คยมาปรึกษาหารือกบั เธอ หญิงสาวเองก็ไม่เคยคิดจะก้าวก่าย เพราะดเู หมือนวา่ เขาไม่ได้ต้องการ ความช่วยเหลอื จากเธอ ‚อ้อมขอโทษคะ่ ‛ เธอกลา่ วด้วยสหี น้าเจ่ือนๆ จากนนั้ ก็นงั่ เงยี บไปตลอด ทาง

วนั นี ้พวกเขาต้องมาเลอื กชดุ สําหรับใสใ่ นวนั งาน ธนวรรธต้องการชดุ ที่ สง่ั ตดั โดยเฉพาะ เม่ือเข้าไปในร้าน มีพนกั งานรีบเข้ามาต้อนรับอยา่ งดี พร้อมกบั ยื่นแบบให้เลอื ก ชายหน่มุ เลือกชดุ ของตนเองได้อย่างรวดเร็ว แตว่ า่ ท่ีเจ้าสาวกลบั ยงั เลอื กไม่ได้เสยี ที เนื่องจากทางร้านมีแบบชดุ มากกวา่ พนั แบบ แตล่ ะชดุ ก็สวยละลานตาไปหมด ทําเอาอมาวดีถึงกบั ตาลายเลอื กไมถ่ กู ‚ต้องให้ช่วยเลอื กไหม‛ เขาถามเมื่อเห็นเธอยงั ตดั สินใจไมไ่ ด้เสียที ‚อ้อมเลือกชดุ นีค้ ่ะ‛ เธอชีไ้ ปท่ีชดุ ลายลกู ไม้แขนยาว ชว่ งบนเป็นผ้าซที รู ปักลายคอปาดเลก็ น้อย ‚ฉนั ไมช่ อบ มนั ดเู ชยไป‛ ชายหนมุ่ พดู แบบไม่เกรงใจพนกั งานที่นงั่ อยู่ ด้วยเลย เขาดงึ หนงั สือแคตตาลอ็ กจากมือของหญิงสาวมาเปิดดแู ทน ‚ชดุ นีด้ กี วา่ ‛ เป็นชดุ เจ้าสาวแบบเกาะอกปักคริสตลั ทรงเมอร์เมด เข้ารูปตลอดช่วงตวั แล้วปลอ่ ยชายให้บานออกชว่ งลา่ ง ‚จะดีเหรอคะพธ่ี นั ว์ อ้อมอยากได้แบบเรียบๆ แขนยาวมากกวา่ ‛ ‚ถ้าเธอไมเ่ อาชดุ นี ้ฉนั ก็จะยกเลิกชดุ ที่ตวั เองสง่ั ไปเมื่อกีแ้ ล้วเปลีย่ นไปดู ร้านอ่ืนแทน‛ เขากระซิบกบั เธอ ‚ว่าไง?”