เกมส์รัก วิวาห์ร้าย

‚ย่า ขอถามหน่อยเถอะ เรานะ่ มีปัญหาอะไรกบั ตาธนั ว์หรือ เปลา่ ยา่ เห็นนะ เจอหน้ากนั แทบจะคยุ กนั ไมเ่ กินสามสีค่ าํ หวงั วา่ คง ไม่ได้ทะเลาะกนั ตงั้ แตค่ นื แรกหรอกนะ‛ ‚เปล่าหรอกคะ่ ‛ ตอบพลางสา่ ยหน้ารัว ‚เวลา ที่ทะเลาะกนั น่ะ ถ้าตา่ งคนตา่ งถือทิฐิไม่ยอมออ่ นลงให้ อีกฝ่ าย มนั ก็มีแตจ่ ะทําให้อารมณ์ของแตล่ ะคนร้อนขนึ ้ แตถ่ ้าคนใดคน หนง่ึ ยอมโอนออ่ นให้ก่อน อีกฝ่ ายก็จะใจเย็นลงเอง‛ นางพดู ราวกบั ลว่ งรู้วา่ หญิงสาวคิดอะไร ‚ยา่ ไม่รู้หรอกนะว่ามนั เกิดอะไรขนึ ้ ย่าก็แค่บอกเผ่ือเอาไว้ ตาธนั ว์นะ่ ย่ารู้วา่ เขาเป็นคนใจร้อน แถมยงั หวั รัน้ ย่าคงจะไปสอนเขา ไม่ได้ง่ายๆ เหมือนท่ีสอนหนหู รอก ยา่ เลยบอกหนไู ว้ดกี วา่ ‛ ‚ค่ะ อ้อมจะจําคําพดู ของคณุ ย่าไว้นะคะ‛ พดู จบหญิงสาวก็ยืน ขนึ ้ ดงึ ผ้าหม่ มาปิดทรวงอกให้อีกฝ่ าย ‚คณุ ยา่ พกั ผอ่ นเถอะคะ่ เร่ืองอื่น อย่าเพ่ิงกงั วลเลย นะคะ...อ้อมเป็นห่วง‛ ขี ้อ้อนแบบนีเ้อง นางถึงได้รักและเอน็ ดหู ญิงสาวราวกบั เป็น หลานแท้ๆ ซาํ ้ ตอนนีไ้ ด้กลายมาเป็นหลานสะใภ้ด้วยแล้ว นางก็แทบจะ รักหญิงสาวมากกวา่ หลานทงั้ สองของตนเองด้วยซาํ ้ ไป

สปั ดาห์ต่อมา หญิงสาวต้องเดนิ ทางไปมาระหวา่ งท่ีทํางานกบั โรงพยาบาลเป็นวา่ เลน่ ตอนเช้าเข้าออฟฟิศ พอตกเย็นก็กลบั มาดแู ล นางรุ่งฤดี วนเวยี นอยอู่ ยา่ งนนั้ กระทง่ั พ้นสปั ดาห์ที่สาม หลงั จากการทํา กายภาพบําบดั ติดตอ่ กนั หลายวนั แพทย์ก็อนญุ าตให้กลบั บ้านได้ แม้ วา่ วนั นีจ้ ะไม่ได้เป็นวนั หยดุ แต่อมาวดกี ็เลอื กที่จะลางาน อีกครัง้ เพ่ือจะพาคณุ ยา่ กลบั บ้าน สว่ นธนวรรธก็ไม่เข้าออฟฟิศ เขาขบั รถอีกคนั ท่ีไมใ่ ช่รถไปรับผ้เู ป็นยา่ และอมาวดีกลบั จากโรงพยาบาล หญิง สงู วยั ยงั ไมส่ ามารถกลบั มาเดินอยา่ งปกติเหมือนเดิม แต่ก็พอจะ ช่วยเหลอื ตวั เองได้บ้าง เมื่อก้าวลงจากรถต้องใช้อปุ กรณ์ช่วยพยงุ อมา วดีก็เดนิ เคียงข้างคอยประกบอย่ตู ลอดเวลาด้วยกลวั วา่ ท่านจะล้มลงไป อีก ขณะกําลงั เดนิ เข้าบ้าน จ่ๆู มือของใครอีกคนตรงเข้ามาช่วย ประคองนางรุ่งฤดีด้วย ทงั้ คมู่ องผ้มู าใหมด่ ้วยความประหลาดใจ ‚ให้เข็มช่วยนะคะคณุ ยา่ ‛ ควิ ้ สเี ทาของหญิงเลกิ ขนึ ้ อย่างแปลกใจ ทําไมจะไมง่ นุ งงละ่ ก็ ในเมื่อตลอดเวลาที่อยใู่ นโรงพยาบาล เขมจิราแวะไปเยี่ยมเยียนนาง แทบนบั ครัง้ ได้ ซงึ่ ทกุ ครัง้ ก็จะมากบั วศิ รุต เม่ือชายหน่มุ กลบั อีกฝ่ ายก็ ไม่เคยคดิ จะอยตู่ ่อหรืออาสามาเฝ้ า แตแ่ ล้วทําไมวนั นีถ้ งึ เกิดความ กระตือรือร้นอยากจะชว่ ยดแู ลนางขนึ ้ มา

แตด่ ้วยความเป็นผ้ใู หญ่ จะปฏิเสธความหวงั ดีของอีกฝ่ ายก็ กระไรอยู่ แม้จะยงั เคลอื บแคลงถึงที่มาท่ีไปของความหวงั ดใี นครัง้ นีก้ ็ ตามที ‚จ้ะ ขอบใจนะ‛ นางตอบเพยี งสนั้ ๆ อมาวดีงนุ งงไม่แพ้กนั แตก่ ็ไมไ่ ด้ถามอะไร สอง สาวพาหญิงชราไปนงั่ ในห้องนงั่ เลน่ อมาวดีดงึ หมอนใบ เลก็ มารองไว้อีกทีก่อนประคองให้ผ้เู ป็นยา่ นงั่ ระยะนีน้ างรุ่งฤดคี งไม่ สะดวกขนึ ้ ลงบนั ไดนกั ห้องเลก็ ท่ีอย่ชู นั้ ลา่ งซง่ึ ปกตแิ ล้วใช้เป็นห้องพกั สํารองจงึ ถกู ทําความสะอาด เพ่อื ให้หญิงสงู วยั ใช้เป็นท่ีพกั ชวั่ คราว ‚คณุ ยา่ หิวไหมคะ อ้อมจะไปยกข้าวมาให้ วนั นีไ้ ม่รู้วา่ ป้ าทอง ทํากบั ข้าวอะไรบ้างนะคะ‛ ‚หนอู ้อมอยนู่ ี่แหละ ให้แมเ่ ข็มไปแทนก็ได้‛ นางมองไปยงั เขมจิ รา คนถกู มองอกึ อกั อย่รู าวอดึ ใจ แต่แล้วก็พยกั หน้า ‚ได้คะ่ คณุ ยา่ ‛ นางรุ่งฤดีมองตามหลงั อกี ฝ่ ายไปจนกระทงั่ ร่างนนั้ หายจาก สายตา ก่อนมาพดู กบั หลานสะใภ้สดุ ท่ีรัก

‚หนอู ้อมวา่ แมเ่ ข็มเขาดแู ปลกๆ ไปไหม ปกติไม่เหน็ จะสนใจยา่ สกั เท่าไร แต่จ่ๆู ทําไมวนั นีถ้ งึ ได้รีบมาเอาใจยา่ ได้‛ ‚พ่ีวิศอาจจะเป็นคนบอกให้คณุ เข็มมาชว่ ยดแู ลคณุ ยา่ ก็ได้คะ่ ‛ ชื่อของวิศรุตทําให้ชายหน่มุ ที่นง่ั อยบู่ นเก้าอีอ้ ีกตวั ขยบั กาย เลก็ น้อย มองภรรยา แตก่ ็ไมไ่ ด้พดู อะไร ‚ก็ อาจจะเป็นไปได้‛ นางพยกั หน้าเห็นด้วย ‚เออ...นี่หนอู ้อม วนั นีค้ งจะกลบั คอนโดกบั ตาธนั ว์ได้แล้วสนิ ะ ในเมื่อยา่ ก็กลบั มาอย่ทู ่ี บ้านแล้ว‛ ‚แล้วใครจะ...‛ ‚กลบั ไปเถอะ‛ นางรีบตดั บท เพราะรู้ดวี า่ หญิงสาวกําลงั จะพดู อะไร ‚ยา่ อย่ไู ด้ เดี๋ยวจะให้แมน่ ้อยย้ายมานอนเป็นเพ่ือนย่า เผื่อวา่ กลางคนื ยา่ จะลกุ เข้าห้องนํา้ หนอู ้อมได้ยินอยา่ งนีก้ ็สบายใจได้แล้วนะ‛ ‚แตว่ า่ ...‛ หญิงสาวจนปัญญาจะหาเหตผุ ลมาคดั ค้าน เธอมอง ไปยงั ชายหนมุ่ อยา่ งขอความชว่ ยเหลอื แตน่ กึ ขนึ ้ ได้ว่าเขาคงไม่เหน็ ด้วย กบั เธอหรอก ‚ไมต่ ้องแตแ่ ล้วจ้ะ ยา่ บอกให้กลบั ก็กลบั ไปเถอะ‛

อมาวดผี ิดหวงั นกึ วา่ จะได้กลบั มาอยกู่ บั นางรุ่งฤดีท่ีบ้านหลงั นี ้ เหมือนเดมิ อีกครัง้ แม้ว่าจะแคช่ ว่ั คราวก็ยงั ดี ไมน่ านเขมจิราก็กลบั เข้ามาพร้อมกบั ถาดอาหาร มีสาวใช้ช่ือ น้อยตามหลงั มาด้วย ‚ยกอะไรกนั มาเยอะแยะ‛ นางถาม ‚เขม็ เอามาเผื่อทกุ ๆ คนน่ะคะ่ ‛ เธอเคลอื่ นสายตาไปมองทกุ คน โดยเฉพาะธนวรรธ แตไ่ ม่มีใครสงั เกตเหน็ ดวงตาเป็นประกายของเธอ ‚งนั้ ก็มากินด้วยซะด้วยกนั สิแมเ่ ข็ม อตุ สา่ ห์ยกมาให้‛ ‚ค่ะคณุ ย่า‛ เขมจิราตอบรับอย่างกระตือรือร้น นางรุ่งฤดีนงั่ ลงที่หวั โต๊ะด้านหนง่ึ โดยมีธนวรรธและอมาวดนี งั่ ตรงข้ามกนั เขมจิราอยากนง่ั ข้างชายหนมุ่ แตก่ ็ไมอ่ าจทําอยา่ งประเจิด ประเจ้อได้ จงึ จําใจต้องนงั่ ข้างอมาวดแี ทน เขม จิราถามไถ่ถงึ อาการของหญิงสงู วยั ไปตามมารยาท อยาก ให้ทกุ คนเหน็ วา่ เธอเป็นห่วงเป็นใยเช่นกนั โดยเฉพาะหลานชายของอีก ฝ่ าย ที่นงั่ ทานข้าวเงียบๆ แทบไมพ่ ดู อะไรเลยแม้แต่กบั ภรรยา การ กระทําทงั้ หมดหาได้รอดพ้นจากสายตาของเขมจิราไม่

เธอ มาที่ตกึ เลก็ ตามคาํ ขอของวิศรุต ทีแรกหญิงสาวปฏิเสธไป แล้ว เน่ืองจากไม่อยากรับงานดแู ลคนแก่ เธอไมถ่ นดั แตเ่ ม่ือคิดดอู ีกที นน่ั อาจเป็นหนทางท่ีเธอจะมีโอกาสได้เจอและพดู คยุ กบั ธนวรรธ สดุ ท้ายจงึ ตดั สนิ ใจยอมทําตามคําขอของวิศรุต ถงึ แม้ว่าวนั นีจ้ ะยงั ไมไ่ ด้พดู คยุ กบั ชายหนมุ่ อย่างท่ีคิด แตก่ ็ได้ เหน็ แล้ววา่ เขากบั อมาวดีมีความสมั พนั ธ์ท่ีดไู ม่คอ่ ยราบรื่นสกั เท่าไร เขมจิรากินข้าวไปพลางยิม้ อยา่ งพอใจ เม่ือนกึ วา่ ในอนาคตข้างหน้า คน ที่จะได้นงั่ ทานข้าวคกู่ บั เขาอาจจะเป็นตนเองขนึ ้ มาจริงๆ ก็ได้ ใครจะไป รู้

ไมม่ ีทางหลกี หนี อมาวดีกลบั ขนึ ้ ไปบนห้องเพ่ือเก็บของ สมั ภาระทงั้ หมดของเธอ ยงั อยทู่ ่ีน่ี และตอนนีเ้ธอกําลงั จดั มนั ลงกระเป๋ าเพ่ือจะขนไปยงั คอนโด ของธนวรรธ ผ่านไปราวครึ่งชว่ั โมง ประตหู ้องนอนกถ็ กู เปิดเข้ามาโดยไม่มี เสียงเคาะขออนญุ าต ‚ยงั จดั ไมเ่ สร็จอีกเหรอ‛ ธนวรรธมาถงึ ก็ยืนมองหญิงสาวกบั กระเป๋ าสองใบที่วางอยู่ ข้างๆ อมาวดีกําลงั คดิ ชงั่ ใจวา่ เธอจะพดู เรื่องนนั้ กบั เขาดหี รือเปล่า ‚มีอะไร‛ เขาคงเหน็ ท่าทีอกึ อกั ของเธอ

หญิงสาวตดั สินใจพดู ‚พี่ธนั ว์จะวา่ อะไรไหมคะ ถ้าอ้อมจะขอ อยทู่ ่ีน่ีต่ออีกสกั พกั ‛ เม่ือเหน็ เขายกมือกอดอก เดินเข้ามาหาด้วยท่าทีเยือกเย็น เธอ ก็นกึ วา่ ตนเองคดิ ผิดหรือเปล่า ‚ทําไม‛ ‚พธี่ นั ว์ก็รู้วา่ อ้อมเป็นห่วงคณุ ย่า‛ ‚เป็นหว่ งคณุ ย่า หรือเป็นหว่ งวา่ จะไมไ่ ด้เจอหน้าใครกนั แน่‛ เขา เร่ิมอีกแล้ว หาเร่ืองชวนเธอทะเลาะได้ตลอดเวลาที่คยุ กนั จะมีสกั ครัง้ ไหมท่ีเขาจะรับฟังเหตผุ ลของเธอดีๆ ไมพ่ าลดงึ เรื่องคนอ่นื มาเกี่ยวข้อง อมา วดียงั จําได้ถึงคาํ พดู ของนางรุ่งฤดีท่ีบอกเธอ ถ้าหาก ทะเลาะกนั ให้เธอเป็นฝ่ ายยอมออ่ นข้อให้เขา อยา่ พยายามกวน อารมณ์ให้ขนุ่ มวั กวา่ เดมิ ‚ถ้า หากพ่ีธนั ว์ไมเ่ ชื่อใจอ้อม พี่ธนั ว์จะอยทู่ ี่นี่ด้วยก็ได้นะคะ อ้อมจะได้อยใู่ นสายตาของพธ่ี นั ว์ตลอดเวลา พธ่ี นั ว์จะได้ไม่ต้องเป็น หว่ งวา่ อ้อมทําอะไรไม่ดีหรือเปล่า‛

ท่าทีท่ีดเู หมือนจะโมโหในตอนแรกกลบั คอ่ ยๆ เปล่ียนไป เหลอื เพียงแววตาที่ยงั ไมม่ น่ั ใจใจตวั เธอ ‚นะ คะพ่ีธนั ว์ อ้อมไม่มีเหตผุ ลอะไรจะอย่ทู ่ีนี่นอกจากเร่ืองคณุ ย่าเทา่ นนั้ ‛ เธอคิดวา่ ตนเองพยายามพดู จากบั เขาดีๆ ด้วยเหตผุ ลแล้ว ก็ ได้แตห่ วงั วา่ ชายหน่มุ จะยอมใจออ่ นกบั เธอบ้าง ชายหนมุ่ ชงั่ ใจอยคู่ รู่หนงึ่ จงึ เอย่ ตอบ ‚ก็ได้‛ คาํ แนะนําของนางรุ่งฤดไี ด้ผลจริงๆ ถ้าเธอสามารถทําให้เขาใจ ออ่ นได้อย่างนีท้ กุ ครัง้ ปัญหากระทบกระทงั่ ระหวา่ งคนทงั้ คกู่ ็คงน้อยลง ‚ขอบคณุ คะ่ พธ่ี นั ว์‛ หญิงสาวยิม้ กว้างทนั ที และน่ีอาจจะเป็น ครัง้ แรกในชีวิตที่เธอยิม้ ให้เขาด้วยก็ได้ ทวา่ วนิ าเดียวรอยยิม้ ของเธอต้องมีอนั หบุ ลง เม่ือเหน็ ชายหนมุ่ หิว้ กระเป๋ าของเธอทงั้ สองใบขนึ ้ มาแล้วหนั หน้าออกไปทางประตหู ้อง ‚อ้าว! นน่ั พี่ธนั ว์จะเอากระเป๋ าอ้อมไปไหนคะ ไหนวา่ อนญุ าต ให้อ้อมอยทู่ ี่นี่แล้วไง‛ ‚ใช่ ฉนั อนญุ าตให้เธออยทู่ ่ีน่ี แตไ่ มไ่ ด้บอกนี่ว่าจะให้นอนห้อง เดิมด้วย‛

พดู จบก็ยกกระเป๋ าไป อมาวดเี ดนิ ตามตดิ ๆ เหน็ เขาม่งุ หน้าไป ยงั ห้องนอนของตนเอง แล้วเธอก็รู้ทนั ทีวา่ เขาหมายถงึ อะไร ‚จดั ของของเธอให้เรียบร้อยซะ ตงั้ แตค่ นื นีห้ ้องนีจ้ ะเป็นห้อง ของเธอ สว่ นห้องนนั้ มีไว้เก็บของที่ไม่คอ่ ยได้ใช้เทา่ นนั้ ‛ อมา วดีถงึ กบั พดู ไม่ออก เธอไม่เคยนกึ ถงึ สิ่งนีม้ าก่อนเลย อตุ สา่ ห์ดใี จที่คดิ ว่าจะได้เป็นอิสระอย่างน้อยก็อีกสกั ระยะหนง่ึ ทวา่ ตอนนีอ้ ิสระของเธอคงจะหมดลงแล้วสินะ นางรุ่งฤดชี อบใจเม่ือได้รู้วา่ ธนวรรธตดั สินใจอย่ทู ่ีน่ีต่อพร้อม กบั อมาวดี ในเมื่อห้ามหญิงสาวไมไ่ ด้ การให้หลานชายกลบั มาอยดู่ ้วย อีกคนจงึ เป็นความคดิ ท่ีดี ย่ิงเม่ือได้รู้ว่าทงั้ คยู่ ้ายไปนอนห้องเดยี วกนั หญิงสงู วยั ก็ยิม้ แก้มปริ เหน็ ทีวา่ นางคงจะได้มีเหลนในอีกไมน่ านนีแ้ ล้ว กระมงั พอ ตกเย็น ลกู หลานพากนั มาเยี่ยมนางที่ตกึ เลก็ สาวใช้ชื่อ น้อยหิว้ กระเป๋ าเข้ามาด้วยตามคําสงั่ ของเจ้านาย ตอ่ ไปนีเ้ธอจะต้องมา รับใช้ใกล้ชิดนางรุ่งฤดใี นยามที่อมาวดีไมอ่ ยู่ เขมจิราก็มาด้วย และกลบั ไปพร้อมกบั วศิ รุต ชายหน่มุ ดีใจท่ี เหน็ วา่ เธอพยายามปรับตวั เข้าหาคณุ ยา่ ของเขา

‚เป็นยงั ไงบ้างเขม็ ผมเหน็ วา่ คณุ ยา่ ทา่ นก็ใจดกี บั เข็มอยไู่ ม่น้อย นะ บอกแล้ววา่ ทา่ นไม่ได้น่ากลวั อย่างท่ีคดิ หรอก‛ ทงั้ คเู่ ดนิ คยุ กนั ขณะเดนิ กลบั ไปยงั ตกึ ใหญ่ ‚ก็ ดีค่ะ‛ เขมจิราตอบเออออไปอยา่ งนนั้ ใจคดิ ถงึ เรื่องอ่ืน มากกวา่ ‚แต่วา่ ถ้าให้อยแู่ ต่บ้านทงั้ วนั เข็มคงเบื่อ วิศคะ เข็มอยาก ออกไปทํางาน‛ วศิ รุตชะงกั ฝี เท้า มองหญิงสาวราวกบั ว่าเธอเป็นคนท่ีเขาไม่ รู้จกั เพราะที่ผา่ นมาไมเ่ คยได้ยินเธอพดู มาก่อนวา่ อยากออกไปทํางาน ‚พดู จริงๆ เหรอ‛ ‚ค่ะ‛ สีหน้าดมู งุ่ มน่ั ‚แล้วเขม็ อยากทํางานอะไรละ่ ‛ ‚เขม็ อยากทํางานออฟฟิศคะ่ แตป่ ัญหาคือเข็มมีวฒุ ิแคม่ . ปลาย ฉะนนั้ ถ้าเข็มออกไปหางานทําเองคงจะยาก หรือไม่ก็อาจจะได้ งานท่ีไมค่ อ่ ยดีสกั เท่าไร เข็มอยากให้วศิ ช่วยคะ่ ‛ ‚ให้ผมช่วยหางานให้เหรอ‛

‚ไม่ เชิงหรอกค่ะ‛ หญิงสาวเกาะแขนชายหนมุ่ ใช้นํา้ เสียง หวานๆ แบบท่ีชอบทําเวลาอ้อนขออะไรบางอยา่ งจากเขา ‚เข็มอยาก ทํางานในบริษัทของวิศค่ะ‛ ชาย หน่มุ ทําสหี น้าไม่อยากจะเช่ือเข้าไปใหญ่ ‚นี่เขม็ พดู จริง เหรอ ทําไมถงึ อยากทําท่ีนนั่ ละ่ เข็มก็รู้วา่ ผมไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรใน บริษัทหรอกนะ เว้นแตว่ ่าผมจะฝากเขม็ ไว้กบั คณุ พอ่ หรือไมก่ ็นายธนั ว์‛ ‚นนั่ แหละคะ่ ที่เข็มอยากให้วศิ ชว่ ย‛ ดวงตาคสู่ วยเป็นประกาย ทนั ทีเม่ือได้ยินในสิง่ ท่ีต้องการ มือ หนายกขนึ ้ ลบู ปลายคางตนเองขณะใช้ความคิด เขาเองก็ อยากช่วยเธอ อยากให้เธอออกไปทํางานบ้าง จะได้ไมเ่ บื่อท่ีอยแู่ ต่ใน บ้าน แต่กระนนั้ ก็ไม่แนใ่ จวา่ จะชว่ ยพดู ได้สาํ เร็จหรือเปล่า ‚เอา เป็นวา่ ผมจะลองคยุ กบั คณุ พอ่ ดกู ่อน แตค่ ดิ ว่าเขม็ อาจจะ ต้องทํางานกบั นายธนั ว์มากกวา่ เพราะวา่ คณุ พ่อมีคณุ แม่คอยชว่ ยอยู่ แล้ว และตาํ แหน่งประธานบริษัทของท่านคงไม่เหมาะที่จะมีเดก็ ใหม่ เข้าไปทํางานด้วย‛ ‚ยงั ไงก็ได้คะ่ เขม็ ทําได้ทงั้ นนั้ ‛ แคไ่ ด้ยินวา่ จะมีโอกาสได้ทํางาน กบั ธนวรรธ เขมจิราก็ยอมทาํ ทกุ อย่างแล้ว

‚เหน็ เขม็ อยากทํางานแบบนีผ้ มก็ดใี จ เอาไว้จะลองคยุ กบั คณุ พ่อให้แล้วกนั ‛ เขาโคลงศรี ษะของเธออย่างรักใคร่เอ็นดู โดยหารู้ไม่วา่ จดุ ประสงค์ของอีกฝ่ ายคอื การตีตวั ออกหา่ งจากเขาต่างหาก ‚วิศนา่ รักท่ีสดุ เลยคะ่ ‛ หญิงสาวให้รางวลั ด้วยการย่ืนหน้าไปจบู แก้มเขา และมองดสู ีหน้าอนั แสนภมู ิใจของเขาเสียเหลือเกิน เขาช่างไมร่ ู้อะไรเสียแล้ว อมาวดีอยดู่ แู ลนางรุ่งฤดจี นกระทงั่ อกี ฝ่ ายเข้านอน จากนนั้ เธอ จึงกลบั เข้าห้องของตนเอง ไมใ่ ชส่ ิ...ต้องเป็นห้องของธนวรรธตา่ งหาก เป็น อีกครัง้ ท่ีการเข้านอนสร้างความอดึ อดั ใจให้แก่อมาวดี ทนั ทีท่ีเอนตวั ลงบนเตียง ธนวรรธก็ขยบั เข้ามาหาเธอ เลน่ เอาหญิงสาว สะด้งุ เบาๆ ด้วยความไม่เคยชิน ‚กลวั อะไรฉนั นกั หนา‛ แม้เธอจะหนั หลงั ให้เขา แตก่ ็รู้สกึ ได้ถึงลมหายใจอ่นุ ๆ ที่ต้นคอ เขาคงยื่นหน้ามาถามใกล้ๆ หเู ธอ ‚อ้อมแคต่ กใจนะ่ คะ่ ‛ ‚เลิกขวญั อ่อนเวลาอย่กู บั ฉนั ได้แล้ว‛ เขาออกคําสงั่ แตน่ ํา้ เสียง ไม่ดดุ นั เหมือนท่ีผ่านมา ‚แล้วนี่รู้ตวั หรือยงั วา่ ลืมอะไรไว้‛

‚ลมื อะไรเหรอคะ‛ เธอ หนั หน้าไปหาเขา ก่อนสะด้งุ อกี ครัง้ เม่ือปลายจมกู ตนเอง ปัดผ่านแก้มของชายหน่มุ เบาๆ ด้วยไมร่ ู้ว่าเขาอย่ใู กล้ขนาดนี ้สง่ ผลให้ ใบหน้าของเธอเหอ่ ร้อน รู้สกึ กระอกั กระอ่วนแปลกๆ แตด่ เู หมือนวา่ ชาย หนมุ่ กลบั ไม่ได้สนใจ เขาคว้ามือข้างซ้ายของเธอขนึ ้ มา ‚นกึ ออกไหมวา่ อะไรหายไป‛ หญิง สาวมองมือตนเองเพ่ือจะหลบสายตาจากเขา ตอนแรก ควิ ้ เรียวขมวดมนุ่ นกึ ไมอ่ อกวา่ เขาหมายถึงสิ่งใด แตเ่ มื่อเหน็ นิว้ มือของ เขามีแหวนสวมอยู่ ทวา่ ของเธอกลบั ไมม่ ี หญิงสาวจงึ นกึ ออก ‚แหวน‛ เธอสํารวจมือของตนเองทงั้ สองข้าง พบวา่ แหวน แตง่ งานที่เขาให้นนั้ หายไป ‚สงสยั อ้อมจะลมื ไว้ที่ไหนสกั ที่แน่ๆ เลยคะ่ ‛ พดู แล้วทําท่าจะลกุ ขนึ ้ เพื่อไปหา ทวา่ มือข้างเดิมถกู ชายหนมุ่ ยดึ จบั ไว้ ‚ไม่ต้องไปหรอก อยนู่ ี่‛ เขาชแู หวนของเธอขนึ ้ มา หญิงสาวจงึ นงั่ ลงตามเดมิ ‚พี่ธนั ว์เจอท่ีไหนคะ‛

‚ใน ห้องนํา้ ‛ ชายหน่มุ วา่ พลางสวมมนั ลงบนนิว้ นางของเธอ ‚ที หลงั อย่าถอดทิง้ เรี่ยราดอีก อย่าให้ฉนั เห็นนะวา่ เธอไม่สวมมนั เอาละ่ ... นอนได้แล้ว‛ คนตวั ใหญ่นอนลงตรงกลางเตยี ง เหลอื ท่ีอีกฝ่ังไว้ให้หญิงสาว ไม่มากนกั แล้วเธอจะนอนอยา่ งไร ‚มีปัญหาอะไรหรือเปลา่ ‛ เขาถามเม่ือเห็นวา่ หญิงสาวไมย่ อม นอนลงเสียที ‚เอ่อ...พธ่ี นั ว์ขยบั ไปอีกนิดได้ไหมคะ‛ ‚อยา่ เร่ืองมากน่า‛ ยงั ไม่ทนั จะได้พดู อะไรอีก เขาก็ดงึ เธอลงไป นอนข้างๆ จากนนั้ ก็ดงึ ผ้าห่มขนึ ้ มาคลมุ ให้เสร็จสรรพ ‚แค่นีม้ นั ยากมากไหม‛ แขน ของเธอแนบชิดตดิ กบั ตวั เขาเลยในตอนนี ้หญิงสาว อยากจะขยบั ตวั ถอยห่างออกไปอีกหนอ่ ย แตก่ ็ไม่กล้า อมาวดเี ดาใจไม่ ถกู จริงๆ วา่ เขาจะทาํ อะไร มือหนาคอ่ ยๆ เลื่อนมาหาเธอทีละน้อย ก่อนหยดุ ลงตรงเอว คอดพร้อมกบั รัง้ ร่างเธอเข้าไปหา ‚พี่ธนั ว์...‛

มือ หนง่ึ ของหญิงสาวยกขนึ ้ มากนั้ กลางระหวา่ งทงั้ คไู่ ว้ ทวา่ มือ เขากลบั เชยคางเธอขนึ ้ เคลือ่ นใบหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจอ่นุ ๆ รด บนปลายจมกู ของเธอ แล้วเขาก็ประกบริมฝี ปากลงบนกลบี ปากน่มุ เบาๆ ‚ไอ้วศิ เคยทําแบบนีก้ บั เธอไหม‛ เขากระซบิ ถาม อมาวดสี า่ ยหน้า วิศรุตไม่เคยทําอะไรแบบนีเ้ลย อย่างมากก็แค่ จบู บนหน้าผากเท่านนั้ ‚ดี เพราะฉนั ไม่ชอบทําอะไรซาํ ้ รอยคนอ่ืนเหมือนกนั ‛ แล้วริมฝี ปากหยกั ก็ทาบทบั ลงมาอีกครัง้ อมาวดีเผยอปากด้วย ความตกใจ จงึ เป็นการเปิดรับเขาเข้ามาแบบไมท่ นั ได้ตงั้ ตวั เรียว ปากร้อนชืน้ บดแนน่ กบั ริมฝี ปากบาง ปลายลนิ ้ ดดู ชิม ความหอมหวานไปทว่ั โพรงปาก อมาวดียงั คงตงั้ ตวั ไมต่ ิดและไมค่ ิดวา่ เขาจะรุกเธอในคนื นี ้ชายหนมุ่ กอดเธอแน่นขนึ ้ สว่ นฝ่ ามือของหญิงสาว ท่ีใช้ดนั เขาเมื่อครู่บดั นีว้ างทาบไปกบั แผน่ อกกว้าง รู้สกึ ได้ว่าร่างกาย ร้อนขนึ ้ ไม่ เคยคิดเลยวา่ ธนวรรธจะทําให้เธอรู้สกึ หวิวๆ ในหวั ใจเชน่ นี ้ ได้ อาจเป็นเพราะท่ีผา่ นมาเธอไม่เคยได้สมั ผสั กบั มมุ อ่อนโยนของเขา ชายหน่มุ ประคองใบหน้าเธอ ดนั เธอให้เปิดรับเข้ามากย่ิงขนึ ้

ชว่ั เวลานานหลายนาทีนนั้ ราวกบั ว่าทงั้ คไู่ มเ่ คยมีเร่ือง บาดหมางใจกนั มาก่อนเลย มีเพียงความผกู พนั ท่ีกําลงั แปรเปลย่ี นเป็น ความรู้สกึ ดีๆ อมาวดีคดิ อยา่ งนนั้ กระทง่ั มือหนาสอดเข้าใต้ชายเสอื ้ นอนของหญิงสาว เธอสะด้งุ เบาๆ รีบจบั มือเขาและเป็นฝ่ ายผละริมฝี ปากออกก่อน ‚เด๋ยี วก่อนคะ่ ‛ ‚อะไรอีกละ่ ‛ เขาดหู วั เสียเลก็ น้อย หญิงสาวครางเสียงต่าํ อยา่ งไม่แน่ใจ ‚อ้อมวา่ คนื นีเ้รา...‛ ‚จะเลน่ ตวั อะไรอีกฮึ!” ชาย หนมุ่ ยงั คงอารมณ์เสยี ได้งา่ ยเพียงแคเ่ ธอขดั ใจเขานิดเดียว นน่ั หมายความวา่ สง่ิ ที่เธอคดิ เม่ือสกั ครู่นี ้ที่หวงั วา่ อะไรๆ กําลงั จะดขี นึ ้ มนั ก็คงเป็นเพียงแคค่ วามหวงั ลมๆ แล้งๆ ‚เธอเป็นเมียฉนั ทําไมฉนั จะทําอะไรอยา่ งท่ีอยากทําไมไ่ ด้ ใครๆ เขาก็ทํากนั ทงั้ นนั้ แหละ หรือท่ีเธอปฏิเสธเป็นเพราะวา่ รังเกียจฉนั ‛ ‚พี่ ธนั ว์ฟังอ้อมก่อนคะ่ ‛ เธอรีบบอกก่อนที่เขาจะทาํ ให้เร่ืองมนั บานปลายไปมากกวา่ นี ้‚ที่อ้อมปฏิเสธเป็นเพราะวา่ ...‛ เธอไม่กล้าพดู เสยี งปกติ ไมร่ ู้เหมือนกนั วา่ จะอายใคร เธอจงึ กระซบิ ข้างหเู ขาแทน

‚แล้วทําไมไม่บอกก่อน‛ เขาปล่อยเธอและล้มตวั ลงนอนทนั ที ‚ถ้ารู้อย่างนีฉ้ นั จะไมแ่ ตะต้องเธอให้เสยี เวลาหรอก‛ ‚อ้อมขอโทษคะ่ ‛ ‚หยดุ พดู คาํ วา่ ขอโทษเสยี ที คราวหน้าเปลีย่ นมาคดิ วา่ ควรจะ ทําอะไรให้ผวั ชื่นใจดีกวา่ ‛ หญิง สาวองึ ้ ไปกบั คําพดู ของเขา ใบหน้าเธอร้อนวบู ก่อน เปลย่ี นเป็นชาด้าน ไมต่ า่ งอะไรกบั โดนตบหน้า เพียงแตเ่ ปลยี่ นจากฝ่ า มือหนกั ๆ มาเป็นวาจาร้ายๆ เทา่ นนั้ เอง เธอ หนั หลงั ให้เขาทนั ที หลบซอ่ นใบหน้าแดงก่ําจากสายตา ของคนใจร้าย เขาจะรู้ไหมวา่ เธอเสยี ใจมากแคไ่ หน จริงอยทู่ ่ีเธออาจจะ ยงั ไม่ได้รักเขา แตอ่ ย่างไรธนวรรธก็ขนึ ้ ชื่อวา่ เป็นสามีของเธอแล้ว เธอ เคยหวงั วา่ คงจะได้รับการปฎิบตั ิจากเขาอย่างดกี วา่ เมื่อก่อน ทวา่ ความ จริงกลบั ไม่เลย มนั ย่ิงทําให้เธอเจ็บปวดมากกว่าเดมิ เสยี ด้วยซาํ ้ มากกวา่ ตอนที่ทงั้ คไู่ ม่ได้เป็นอะไรกนั โดยเฉพาะหลงั จากที่เขาจบู เธอ เมื่อกี ้ มือ บางแตะริมฝี ปากของตนเอง รอยสมั ผสั ของเขายงั ไมท่ นั จางหายเลย ทงั้ คกู่ ลบั มีเร่ืองบาดหมางกนั อีกแล้ว เพียงเพราะเธอบอก เขาวา่ ตนเองกําลงั อย่ใู นช่วงมีรอบเดือน ก็เท่านนั้ เอง

ทําไมเขาต้องโกรธเธอด้วยนะ อมาวดีไม่เข้าใจเลยจริงๆ มือทสี่ าม วศิ รุตหาโอกาสพดู กบั บดิ าเร่ืองท่ีรับปากกบั เขมจิราไว้ วนั นี ้ วิโรจน์ไม่ได้ไปทํางานพอดี เขาจึงตดั สินใจเข้าไปเลยี บเคียงถามกบั ทา่ น ‚คณุ พอ่ ครับ ท่ีบริษัทพอจะมีตําแหน่งงานวา่ งบ้างไหมครับ อาจจะเป็นหน้าที่เกี่ยวกบั ดแู ลเอกสารหรือผ้ชู ว่ ยก็ได้ พอดีวา่ เขม็ เขา อยากจะทํางานน่ะครับพ่อ‛ ‚หือ...เขมจิราน่ะหรือ‛ วิโรจน์เองก็แปลกใจเหมือนตอนที่เขาได้ รู้ครัง้ แรกเช่นกนั ‚ครับ เขม็ ขอให้ผมมาช่วยคยุ กบั คณุ พอ่ ‛ ชายหนมุ่ บอกไปตาม ตรง ‚เรื่องตาํ แหนง่ งานวา่ งพ่อไม่คอ่ ยจะรู้หรอกนะ แตค่ ดิ ว่าตาธนั ว์ นา่ จะรู้ อีกอยา่ งหนงึ่ การเซน็ รับรองพนกั งาน อํานาจไมไ่ ด้อยทู่ ี่พอ่ ‛ ชาย หน่มุ เผื่อใจไว้แล้ววา่ เร่ืองนีอ้ าจจะต้องผา่ นทางธนวรรธ แม้วา่ บดิ าของเขาจะเป็นประธานบริษัท แตห่ น้าท่ีการบริหารเป็นของ น้องชายมากกวา่ ซงึ่ เป็นที่รู้กนั วา่ เขากบั ธนวรรธไม่คอ่ ยจะได้คยุ กนั เป็น เร่ืองเป็นราวสกั เท่าไร

‚คณุ พ่อชว่ ยคยุ ให้ผมหนอ่ ยได้ไหมครับ‛ วิโรจน์สา่ ยหน้าทนั ที ‚พ่อไม่ย่งุ ด้วยดกี วา่ แกไปคยุ กบั น้องชาย เองเถอะ พดู จากนั ซะบ้าง เป็นพี่น้องกนั ซะเปลา่ ‛ ไมใ่ ช่ว่าเขาไมอ่ ยากคยุ กบั ธนวรรธหรอก แตฝ่ ่ ายนนั้ ตา่ งหากที่ หลบหน้าเขาตลอด ‚ครับคณุ พ่อ ผมจะลองคยุ กบั นายธนั ว์ดู‛ ด้วยเหตนุ นั้ เขาจึงไปพบธนวรรธท่ีตกึ เลก็ และถือโอกาสนนั้ ไป เย่ียมคณุ ย่าเสยี ด้วยเลย ธนวรรธแปลกใจมากท่ีจๆู่ วศิ รุตก็บอกเขาวา่ มีเร่ืองอยากคยุ ด้วย แวบแรกเขาคดิ ว่ามนั คงเป็นเร่ืองเกี่ยวกบั อมาวดี นกึ สงสยั วา่ หญิง สาวเอาเร่ืองอะไรไปพดู กบั อีกฝ่ าย ทวา่ สดุ ท้ายก็เบาใจท่ีรู้ว่ามนั ไม่ เกี่ยวกบั หญิงสาวเลย ‚เข็มจบแคช่ นั้ มธั ยมปลายก็จริง แตเ่ ขามีความรู้ภาษาองั กฤษ ทํางานเอกสารได้ นายพอจะมีตําแหนง่ วา่ งไหม‛ ‚ตําแหนง่ ที่พอจะวา่ งในตอนนีก้ ็มีแตง่ านท่ีต้องใช้ความรู้ เฉพาะทาง และรับเฉพาะคนท่ีจบปริญญาตรีเป็นอย่างตา่ํ แตก่ ็เอา เถอะ ถ้าเขาอยากจะทํานกั ก็ให้ไปชว่ ยเลขาฯ ของผม พอดวี า่ เลขาผม

กําลงั ตงั้ ท้องได้สเี่ ดือนแล้ว ถ้ามีใครไปช่วยงานอีกสกั คนก็คงดี เหมือนกนั ‛ ความจริงแล้วธนวรรธไม่ได้สนใจจริงจงั นกั หรอกวา่ แฟนของ พี่ชายจะมงี านทําหรือเปลา่ เขาแค่อยากแบง่ เบาภาระให้ลกู น้องของ ตนเองเทา่ นนั้ ‚ขอบใจนายมากนะธนั ว์ ฉนั จะไปบอกให้เขม็ เตรียมตวั คดิ วา่ เขาก็คงพร้อมเร่ิมงานได้ทนั ที‛ ธนวรรธพยกั หน้า เขาไมเ่ คยพดู กบั พี่ชายมากเกินกวา่ ความ จําเป็ น ‚วา่ แต่นายกบั อ้อม ไม่มีปัญหาอะไรกนั ใช่ไหม‛ น้องชายหร่ีตามองผ้เู ป็นพ่ี ‚แล้วจะให้มีปัญหาอะไร หรือวา่ อ้อมพดู อะไรกบั พ่ี‛ ‚เปล่า...ฉนั ไมไ่ ด้หมายความวา่ อยา่ งนนั้ ‛ เมื่อเห็นธนวรรธ กําลงั จะเข้าใจผิด วศิ รุตก็รีบแก้ ‚แคเ่ ห็นวา่ พวกนายมีความสขุ ดี ฉนั ก็ดี ใจด้วย อ้อมไมไ่ ด้บอกอะไรฉนั หรอก เราแคค่ ยุ กนั เร่ืองอาการของคณุ ยา่ เท่านนั้ แหละ‛ ‚แล้วไป‛ ถ้าเป็นจริงอย่างที่เจ้าตวั พดู ธนวรรธก็ไมต่ ดิ ใจอะไร

‚งนั้ พ่ีขอตวั ก่อนนะ จะเอาข่าวดีไปบอกเขม็ ‛ วศิ รุต เดนิ ยิม้ กว้างจากไป ธนวรรธมองตามอยา่ งสงสยั ยงั ไม่ อยากจะเช่ือวา่ เขมจิราอยากทํางานจริงๆ เธอดไู ม่ใช่คนประเภทที่ กระตอื รือร้นอยากพิสจู น์ความสามารถของตวั เองสกั เทา่ ไร เขาคดิ วา่ เธออาจมีจดุ ประสงค์บางอยา่ ง ที่แม้แต่วศิ รุตเองก็ยงั ไมร่ ู้ แตธ่ นวรรธคดิ ว่าตนเองคงจะได้รู้ในสกั วนั หลงั จากที่อมาวดีทําให้ชายหน่มุ โกรธในคืนก่อน เขาก็ไม่ ยมุ่ ย่ามกบั เธออีกเลย แต่กระนนั้ อมาวดกี ลบั เบาใจ เพราะอย่างน้อย เขาก็ไม่ได้พดู จาประชดประชนั เธออีก ออกจะเงียบเกินไปด้วยซาํ ้ หญิง สาวไมแ่ น่ใจวา่ เธอชอบความเงียบผิดปกตแิ บบนนั้ หรือเปลา่ เช้า นีเ้ขาและเธอต้องแยกย้ายกนั ไปทํางาน อมาวดีดแู ลนางรุ่ง ฤดใี นช่วงเช้า เม่ือถงึ เวลาจงึ คดิ จะขนึ ้ ไปตามเขา ไมร่ ู้ว่าชายหน่มุ แต่งตวั เสร็จหรือยงั ทวา่ ยงั ไมท่ นั ได้เข้าไปในห้อง ชายหน่มุ ก็ออกมาเสยี ก่อน พอ เห็นเธอเขาก็ไมพ่ ดู อะไรสกั คํา ก่อนเดินผา่ นไปเฉยๆ แต่อมาวดี สงั เกตเหน็ วา่ ยงั มีบางอย่างไมเ่ รียบร้อยอย่บู นตวั เขา เธอจงึ เรียกชาย หนมุ่ ให้หยดุ ก่อน ‚พธี่ นั ว์คะ‛

เขาหนั กลบั มา แขนข้างหนง่ึ พาดเสอื ้ สทู ไว้ลวกๆ สว่ นอีกมือ หนง่ึ ถือกระเป๋ าสีดาํ ‚มีอะไร‛ หญิง สาวเดินไปหาเขา ก่อนเอือ้ มมือไปยงั ปมเนคไทของชาย หนมุ่ ที่ผกู ไว้ยงั ไมเ่ รียบร้อย เธอช่วยขยบั มนั ให้เข้าท่ีเข้าทางก่อนยิม้ บางๆ เมื่อเหน็ มนั ดดู แี ล้ว ‚เรียบร้อยแล้วคะ่ ‛ ชายหนมุ่ ลบู เนคไท ก่อนพยกั หน้าน้อยๆ ‚ขอบใจ‛ หญิง สาวคลีย่ ิม้ นานๆ ทีเธอเขาจะพดู ดีกบั เธอ แต่ นอกเหนือจากนีแ้ ล้วก็ไม่มีอะไรพิเศษมากกวา่ เดิม เขาเดนิ ลงข้างลา่ ง โดยมีหญิงสาวตามหลงั ไปติดๆ ทงั้ คเู่ ข้าไปลาผ้เู ป็นยา่ ‚ทําไมไมไ่ ปทํางานพร้อมกนั ละ่ ตาธนั ว์ก็ไปสง่ น้องก่อนสิ‛ เขาหนั มามองเธอ หญิงสาวรีบตอบแทนชายหน่มุ ‚ไม่ เป็นไรหรอกคะ่ คณุ ย่า อ้อมไปเองได้ บริษัทของพธ่ี นั ว์กบั ท่ี ทํางานอ้อมก็อย่คู นละทางเลย ตอนเช้ารถติดมากด้วย เกรงว่าจะ เสยี เวลาพี่ธนั ว์เปล่าๆ คะ่ ‛ หญิงสาวพดู อยา่ งหวงั ดกี บั เขา ‚เขาคงจะสะดวกไปเอง มากกวา่ ไปกบั ผมมงั้ ครับคณุ ยา่ ‛

คล้ายจะโดนพดู เหนบ็ แตท่ ่ีหญิงสาวตอบอย่างนนั้ เป็น เพราะวา่ เกรงใจเขาจริงๆ ไม่ใช่ไมอ่ ยากไปด้วยเสยี หน่อย ‚งนั้ พาน้องไปสง่ ที่ป้ ายรถเมล์หรือขนึ ้ แท็กซกี่ ็ได้ เป็นผวั เมียกนั แตอ่ อกไปทํางานไมพ่ ร้อมกนั คนหนงึ่ นง่ั รถ คนหนง่ึ เดินออกไปขนึ ้ รถ เดี๋ยวคนอ่ืนเขาจะมองว่าเราสองคนแปลกๆ เอาได้‛ ไมม่ ีใครตอบอะไร เพียงแตไ่ หว้ลาผ้เู ป็นยา่ และเดินออกไปยงั โรงรถพร้อมกนั ทวา่ ที่นนั่ พวกเขาก็พบกบั ใครบางคนท่ียืนรออยกู่ ่อน แล้ว เขมจิราอยใู่ นชดุ ทํางานเรียบร้อย เตรียมพร้อมสาํ หรับการเร่ิม งานวนั แรก เธอยิม้ กว้างเม่ือเหน็ คนทงั้ คเู่ ดนิ มา ‚อ๊ยุ ! มากนั แล้ว เข็มขอติดรถไปทํางานด้วยคนนะคะ‛ อมา วดีรู้เร่ืองที่เขมจิราจะเร่ิมทํางานกบั ธนวรรธเชน่ กนั เธอไม่ รังเกียจหากอีกฝ่ ายจะนง่ั รถไปด้วยกนั แตป่ ัญหาอยทู่ ่ีรถของธนวรรธ ต่างหาก ‚ผมขอโทษด้วยนะเขมจิรา แตเ่ หน็ ทีคณุ คงต้องไปเองแล้วละ่ เพราะรถผมนงั่ ได้แคส่ องคน‛ ชายหน่มุ บอก ‚แย่ จงั เข็มยงั ไม่ค้นุ เส้นทางด้วยสิคะ วิศก็ออกไปมหาวทิ ยาลยั แล้ว อตุ สา่ ห์นกึ วา่ จะได้ตดิ รถคณุ ธนั ว์ไปด้วยเพราะยงั ไงเราก็ต้องลงที่

เดียวกนั อย่แู ล้ว‛ อีกฝ่ ายพดู พลางมองมายงั อมาวดี ทําเอาหญิงสาว รู้สกึ เหน็ ใจ ‚พี่ ธนั ว์คะ งนั้ ...อ้อมไปเองกไ็ ด้ค่ะ เพราะอ้อมต้องไปตอ่ รถเมล์ อย่แู ล้ว พธี่ นั ว์ให้คณุ เขม็ ตดิ รถไปด้วยเถอะคะ่ ยงั ไงก็ต้องไปทเ่ี ดียวกนั ‛ ธนวรรธ เผยอริมฝี ปากคล้ายจะพดู อะไรสกั อย่างกบั เธอ แต่ แล้วเขาก็ชําเลืองมองเขมจิรา เมื่อเห็นวา่ ทงั้ คไู่ ม่ได้อยกู่ นั เพียงลาํ พงั ชายหน่มุ จงึ เปลยี่ นใจไม่พดู อะไร แล้วพยกั หน้าแทน ‚ก็ได้‛ ดเู หมือนวา่ คําคํานนั้ เขาตงั้ ใจพดู กบั อมาวดีมากกว่าจะบอก กบั เขมจิรา อมา วดแี ยกตวั ออกมาและเดินนําไปก่อน ครู่หนงึ่ รถของชาย หน่มุ ก็แลน่ ผา่ นไป เขมจิรายงั อตุ ส่าห์สง่ ยิม้ มาให้เธอ ขณะท่ีคนขบั กลบั ไม่ได้ชายตามองมาเลยสกั นิดเดียว ตอนนนั้ เองที่หญิงสาวอดรู้สกึ แปลกๆ ไมไ่ ด้ เธอทําถกู หรือเปล่านะทใี่ ห้ผ้หู ญิงคนอ่ืนนง่ั รถไปกบั สามี แทนท่ีจะเป็นตวั เอง ถ้าคณุ ยา่ รู้ ทา่ นต้องไม่ชอบใจแนๆ่ แต่ ทงั้ นีท้ งั้ นนั้ ก็ไมเ่ หน็ ชายหนมุ่ จะวา่ อะไร เขาเองก็คงไม่คิด มากในเรื่องนีห้ รอกกระมงั และอีกอย่างหนง่ึ เขาก็ไมไ่ ด้ตงั้ ใจไปส่งเธอ ตงั้ แตแ่ รกอย่แู ล้ว ที่ทําไปนนั้ เป็นเพราะคาํ สง่ั ของผ้เู ป็นย่าตา่ งหาก

คดิ ได้ดงั นนั้ ก็เบาใจ หวงั วา่ ธนวรรธคงไม่โกรธเธอเร่ืองนนั้ หรอก

ชา่ งไมร่ ู้อะไรบ้างเลย เขมจิรายิม้ อย่างพอใจ ไมค่ ิดวา่ อะไรๆ จะง่ายดายขนาดนี ้ ตงั้ แตก่ ารร้องขอให้วิศรุตไปคยุ กบั ธนวรรธเพื่อฝากเธอเข้าทํางาน จนกระทง่ั ได้งานสมใจ แตเ่ ท่านนั้ ยงั ไม่พอ แคว่ นั แรกเธอก็สามารถพา ตวั เองเข้ามาอยใู่ กล้ชิดเขาได้แล้ว และไมน่ ่าเชื่อวา่ อมาวดีจะเป็นคน หลีกทางให้เธอเองอีกตา่ งหาก ถึง จะได้ช่ือวา่ เป็นสามีภรรยากนั ทวา่ ทา่ ทางของทงั้ สองคนดู อยา่ งไรก็ไมเ่ หมือนครู่ ัก ทงั้ แววตาและสีหน้าของธนวรรธในยามคยุ กบั ภรรยา มนั ดเู ยน็ ชาหมางเมินอย่างบอกไม่ถกู เขมจิราคิดวา่ เขาคงไม่ได้ รักอมาวดี เป็นแบบนีก้ ็แล้ว เธอจะได้เข้าไปแทรกกลางระหวา่ งทงั้ คไู่ ด้ งา่ ยขนึ ้

การ ได้นงั่ ในรถคนั หรูเคยี งข้างธนวรรธ มนั ช่างให้ความรู้สกึ ดี จริงๆ อดคดิ ไม่ได้วา่ เธอกบั เขาดเู หมือนเป็นคสู่ ามีภรรยากนั มากกวา่ อ มาวดเี สียอีก เม่ือ มาถึงบริษัท เขมจิราก็รีบเดนิ ตามธนวรรธไปติดๆ อยาก แสดงให้ใครตอ่ ใครเหน็ วา่ เธอไมใ่ ชแ่ คพ่ นกั งานธรรมดาทวั่ ไป แตเ่ ธอมา กบั ธนวรรธและสนิทสนมกบั เขาเป็นพิเศษ ‚น่ี คือคณุ สกุ ญั ญา เลขาของผม‛ ธนวรรธแนะนําคนของ ตนเองให้เขมจิรารู้จกั ‚สว่ นนี่เขมจิรา คนที่ผมบอกวา่ จะพามาช่วยงาน คณุ ‛ ประโยคหลงั เขาบอกแก่เลขาฯ แนะนําจบ เขาก็ปลอ่ ยให้สองสาวทกั ทายทําความรู้จกั กนั สว่ น ตนเองนนั้ เข้าไปในห้องทํางาน เขม จิรานง่ั ลงข้างสกุ ญั ญา ซง่ึ โต๊ะของทงั้ คอู่ ยหู่ น้าห้องของ ธนวรรธ สกุ ญั ญาทกั ทายผ้ชู ว่ ยคนใหม่เลก็ น้อยก่อนจะมอบหมายงาน ให้ทํา สกั พกั หนง่ึ เขมจิราก็เหน็ อีกฝ่ ายทําทา่ จะขนแฟ้ มกองโตเข้าไปยงั ห้องของธนวรรธ จงึ รีบเรียกไว้ ‚คณุ สคุ ะ ให้เข็มชว่ ยยกเข้าไปแทนไหมคะ‛ เขมจิรารีบเสนอ ตวั เองทนั ที เพราะอยากเข้าไปดหู ้องทํางานของชายหนมุ่ ‚ไมเ่ ป็นไรหรอคะ่ สตุ ้องเข้าไปคยุ งานกบั คณุ ธนั ว์อย่แู ล้ว‛

แตเ่ ขมจิรายงั อยากจะเข้าไปด้วยอย่ดู ี เลยลกุ ขนึ ้ ยืนและย่ืนมือ ไปแบง่ แฟ้ มกองหนง่ึ มาถือไว้ ‚คณุ สกุ ําลงั ท้องอย่ไู มใ่ ชเ่ หรอคะ ยกของหนกั ไมด่ ีหรอกค่ะ ให้ เข็มชว่ ยถือดกี ว่านะคะ‛ ‚งนั้ ก็...ขอบคณุ คะ่ ‛ สกุ ญั ญาพยกั หน้ายิม้ เขม จิราเดนิ ตามหลงั อกี ฝ่ าย เม่ือผลกั ประตหู ้องทํางานของ ธนวรรธเข้าไป เธอก็รีบกวาดตามองหาชายหน่มุ ทนั ที แล้วก็เห็นวา่ เขา กําลงั โทรศพั ท์อยู่ แตช่ ายหนมุ่ กลบั รีบวางมนั ลงเม่ือเหน็ วา่ พวกเธอเข้า มา สกุ ญั ญานง่ั ลงบนเก้าอีต้ รงข้ามธนวรรธ เขมจิราเตรียมตวั จะนงั่ ลงด้วย ทวา่ ชายหนมุ่ กลบั พดู ขนึ ้ ‚คณุ ออกไปก่อน ผมจะคยุ ธรุ ะกบั คณุ ส‛ุ ‚แต่วา่ เขม็ อยากคยุ เร่ืองงานด้วยน่ีคะ คณุ สจุ ะได้ไมต่ ้องเหน่ือย บอกเข็มอีกรอบไงคะ‛ ชายหน่มุ นิ่งเงียบ และสง่ สายตาเดด็ ขาดมาให้เขมจิรา หญิง สาวเห็นความจริงจงั ของเขาแล้วก็ไมก่ ล้าขดั คําสงั่ จงึ ยอมออกไปแต่ โดยดี

‚คอยดเู ถอะ วนั หนง่ึ คณุ จะต้องเป็นฝ่ ายมาง้อฉนั ‛ เขมจิราพดู เบาๆ กบั ตวั เองก่อนกลบั ไปนงั่ ท่ีโต๊ะ ประมาณบา่ ยสองโมง ธนวรรธก็ออกมาจากห้องทํางาน ในมือ ของเขาถือกระเป๋ าเอกสารมาด้วย ราวกบั วา่ กําลงั จะออกไปข้างนอก ชายหนมุ่ ฝากงานกบั สกุ ญั ญาครู่หนง่ึ แล้วทําท่าจะผละไป ‚คณุ ธนั ว์คะ!” เขมจิรารีบเรียกเขาไว้ทนั ที ไมส่ นใจว่าพนกั งานคนอื่นๆ จะหนั มามองด้วยความแปลกใจกนั ถ้วนหน้า ‚คณุ ธนั ว์จะออกไปไหนเหรอคะ แล้วจะกลบั เข้ามาอีกหรือ เปล่า‛ ชายหน่มุ กวาดตามองไปยงั บรรดาพนกั งานท่ีกําลงั มองมาทาง ทงั้ คดู่ ้วยความสงสยั พลนั ทกุ คนก็รีบหนั กลบั ไปทํางานของตนเองตอ่ ทนั ที ‚มีอะไรหรือเปลา่ ‛ เขาเบือนหน้ากลบั มาถามเขมจิรา ซงึ่ บดั นี ้ ลกุ จากโต๊ะของตนเองเพ่ือเดินมาหาเขา ‚คอื วา่ ตอนเย็นเข็มอยากตดิ รถกลบั บ้านด้วยคะ่ ‛ ‚แตผ่ มจะออกไปหาลกู ค้า คงไมส่ ะดวกกลบั มารับคณุ อีก‛

‚แล้วเข็มจะกลบั ยงั ไงละ่ คะ‛ เธอพดู เสียงอ่อน เผื่อวา่ เขา อาจจะเหน็ ใจ ‚ก็นงั่ แทก็ ซี่สิ หรือถ้ากลบั ไม่ถกู ก็ให้พวี่ ศิ มารับ‛ เขาตอบอย่าง ชดั เจน ทําเอาเขมจิราไมร่ ู้วา่ จะหาเหตผุ ลอะไรมากลา่ วอ้างอีกดี ‚ค่ะ‛ เธอจําต้องตอบรับสนั้ ๆ และปลอ่ ยให้เขาไป เวลา ที่เหลอื ในช่วงบา่ ยนนั้ เขมจิราไม่มีสมาธิทํางานเลยเม่ือ ชายหน่มุ ไม่อยู่ เธอนงั่ พิมพ์รายงานให้สกุ ญั ญาอย่างเบอ่ื หน่าย ในใจ คิดหาทางวา่ จะทาํ อยา่ งไรดใี ห้ธนวรรธหนั มาสนใจ เพราะเห็นทีจะไมใ่ ช่ เร่ืองง่าย แตค่ วามที่ไม่ง่ายนนั่ เองทที่ ําให้เธอรู้สกึ ท้าทาย ราวกบั ว่ามนั เป็นเกมเกมหนง่ึ ท่ีเธอต้องหาทางเอาชนะให้ได้ ต้องได้สิ! เขม จิราคดิ ในใจ ตอนนีด้ เู หมือนวา่ ธนวรรธกบั อมา วดยี งั ไม่ได้รักกนั ก็แหงละ่ ...ทําไมเธอจะไม่รู้วา่ ทงั้ คตู่ ้องแตง่ งานกนั เพราะอะไร และในตอนนีถ้ ้าเธอสามารถทําให้คนทงั้ สองระหองระแหง กนั ได้ โอกาสในการแทรกกลางก็คงง่ายขนึ ้ หญิง สาวยิม้ ออกทนั ทีเม่ือมองเห็นทางท่ีจะทําลาย ความสมั พนั ธ์ของคนทงั้ คไู่ ด้แล้ว ถ้าสดุ ท้ายแล้วธนวรรธไมส่ นใจเธอ จริงๆ แตอ่ ย่างน้อยอมาวดีก็ต้องไมไ่ ด้เขาไปเหมือนกนั

วนั นีเ้ป็นวนั เกิดของวนิศา หลงั เลิกงานอมาวดจี งึ มีนดั ไปกิน ข้าวกบั เพื่อนร่วมงานคนอ่ืนๆ เพอ่ื ฉลองวนั เกิดให้กบั เพื่อนสนิทและหา โอกาสเอาของขวญั ที่เตรียมไว้แล้วออก มาเซอร์ไพรส์ด้วย เมื่อ ถงึ เวลาเลกิ งานป๊ บุ ทกุ คนก็รีบออกจากออฟฟิศทนั ที ขณะท่ีพากนั เดนิ ออกจากโถงลฟิ ต์ โทรศพั ท์ของอมาวดีก็ร้องเสยี งดงั หญิงสาวเหน็ ช่ือของคนท่ีโทร.มาแล้วก็นกึ ประหลาดใจ จงึ เดินรัง้ ท้าย คนอื่นๆ เพื่อจะรับสายสาํ คญั ‚คะ่ พธ่ี นั ว์‛ ‚เลิกงานหรือยงั ‛ เขาถามห้วนๆ เหมือนอย่างเคย ‚ค่ะ เลิกแล้ว‛ ‚ฉนั อย่ทู ี่ร้านกาแฟข้างตกึ รีบมาด้วยละ่ จะกลบั แล้ว‛ อมาวดชี ะงกั เท้าท่ีกําลงั เดินตามคนอื่นๆ ไปทนั ที ‚เอ่อ...พ่ีธนั ว์ คะ‛ ‚มีอะไร‛ ‚คอื วา่ อ้อม...‛ เธอไม่รู้จะพดู อยา่ งไรดที ี่จะไม่ทําให้เขาโกรธ ‚อ้อมมีนดั แล้วคะ่ ‛ เขาเงียบไปครู่หนงึ่ ทําเอาหญิงสาวใจคอไมค่ อ่ ยดี

‚นดั กบั ใคร‛ แล้วเขาก็ถามเสยี งแข็ง ‚อ้อมจะไปกินข้าวกบั เพ่ือนๆ ที่ทํางานคะ่ พอดวี ่าวนั นีเ้ป็นวนั เกิดของวี เพือ่ นสนิทของอ้อมนะ่ คะ่ ‛ ‚เธอกําลงั จะบอกวา่ จะไมก่ ลบั กบั ฉนั ใชไ่ หม‛ เขายํา้ ถามเพ่ือ ความแนใ่ จอีกรอบ ‚คะ่ ‛ อมาวดีตอบเสียงออ่ ย ‚อ้อมขอโทษด้วยนะคะพ่ีธนั ว์‛ เธอ รีบบอกก่อนที่เขาจะวางสาย ไมม่ ีเสยี งอะไรตอบกลบั มาอีก ครู่หนง่ึ สายก็ถกู ตดั ไป อมาวดีรู้ ทนั ทีวา่ เขาคงจะโกรธเธอแน่ๆ เฮ้อ...มีแต่เรื่องที่ทําให้เขาต้องอารมณ์เสียอย่ตู ลอดเลย อมาวดี สงสยั วา่ จะมีวนั ท่ีเธอกบั เขาได้คยุ กนั ดีๆ บ้างหรือเปลา่ ‚อ้อม!” เสียงร้องเรียกของวนิศาดงั มา ทําให้หญิงสาวต้องปัดเรื่อง ธนวรรธออกไปจากสมองชวั่ ครู่ ‚จ้ะ! กําลงั ไปเด๋ยี วนีแ้ หละ‛

เธอเร่งฝี เท้าเดนิ ไปสมทบกบั คนอ่ืนๆ ไมน่ านพวกเขาก็โบก แทก็ ซ่ไี ด้คนั หนงึ่ หลงั จากนนั้ หญิงสาวก็แทบจะลืมเร่ืองธนวรรธไปเสยี สนิท ทวา่ เม่ือกลบั ถึงบ้านตอนห้าท่มุ หวั ใจของหญิงสาวก็เต้นแรงอีก ครัง้ เมื่อนกึ วา่ เธอจะต้องเผชิญหน้ากบั ชายหนมุ่ หลงั จากที่ปฏิเสธเขา ไปเม่ือตอนเยน็ นางรุ่งฤดีคงเข้านอนแล้ว เธอจงึ ไม่ได้เข้าไปรบกวน จากนนั้ ก็จํา ใจตรงไปยงั ห้องนอนเลย ใน ห้องมืดสนิท เธอไม่ได้เปิดไฟดวงใหญ่เพราะคิดวา่ มนั อาจ รบกวนคนท่ีกําลงั นอนหลบั อย่บู นเตยี ง หญิงสาวเปิดไฟในห้องนํา้ แทน เธอวางของอย่างเงียบกริบ ก่อนหยิบเสอื ้ ผ้ากบั ผ้าขนหนแู ล้วเข้าห้องนํา้ ไมเ่ กินคร่ึงชว่ั โมงก็เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวคลานขนึ ้ เตียงเบาๆ พยายามไมท่ ิง้ นํา้ หนกั ตวั มากเกินไปจนปลกุ คนท่ีนอนอย่ขู ้างๆ ให้ตื่น ขนึ ้ ‚นกึ วา่ คืนนีจ้ ะไม่กลบั มาเสียแล้ว‛ คนที่อมาวดีคดิ วา่ หลบั ไปแล้วเอย่ ขนึ ้ ท่ามกลางความมืด หญิง สาวไหวตวั เบาๆ แตไ่ ม่ได้หนั กลบั ไปคยุ กบั เขา ‚ขอโทษคะ่ ทกี่ ลบั ดกึ ‛

‚คงสนกุ มากสินะ งานวนั เกิดเพอ่ื น‛ หญิงสาวไมร่ ู้ว่าจะตอบอยา่ งไรให้เขาพอใจ จงึ เงียบไว้ดีกวา่ ‚ตงั้ แตว่ นั พรุ่งนีเ้ป็นต้นไป ฉนั จะไปรับท่ีทํางาน‛ อมาวดพี ลิกตวั กลบั ไปมองหน้าชายหนมุ่ ในเงามืด ‚พ่ธี นั ว์จะไป รับอ้อมเหรอคะ‛ ‚ทําไมต้องถามซาํ ้ ผวั จะไปรับเมียกลบั บ้านมนั เป็นเรื่องแปลก มากหรือไง‛ ‚เปล่าค่ะ‛ เรื่องนนั้ มนั ไม่แปลกหรอก แตเ่ ธอแคแ่ ปลกใจ มากกวา่ ‚ตอนก็เช้าด้วย เราจะออกไปพร้อมกนั ทกุ วนั ‛ ‚แล้วคณุ เข็มละ่ คะ‛ เขาหนั หน้ามามองเธอบ้าง ‚ก็ให้เขาไปกบั คนรักของเขาสิ หรือ ว่าเธออยากให้ผ้หู ญิงคนอื่นนง่ั รถไปกบั ผวั ตวั เองนกั ‛ ‚เปลา่ นะคะ‛ อมาวดีรีบปฏิเสธ ‚อ้อมแคส่ งสารเธอเทา่ นนั้ เอง‛ ‚สงสารตวั เองก่อนเถอะ อย่าทําตวั เป็นแม่พระนกั เลย คนอ่ืนท่ีเหน็ เขา จะนินทาเอาได้ว่าผวั เมียไม่ไปด้วยกนั แตด่ นั ไปกบั คนอ่ืนแทน‛

หญิงสาวเม้มริมฝี ปากเม่ือถกู ตอ่ วา่ แตเ่ ธอก็เข้าใจเหตผุ ลของเขาดจี งึ ไม่ คดิ จะเถียง ‚คะ่ ‛ เงียบ กนั ไปหลงั จากนนั้ อมาวดคี อ่ ยๆ เบอื นหน้ากลบั เมื่อเหน็ วา่ ชาย หน่มุ คงไม่คยุ อะไรแล้ว และครู่ตอ่ มาหญิงสาวก็ผลอ็ ยหลบั ไปเน่ืองจาก ความเหน่ือย ปลอ่ ยให้อีกคนได้นอนหายใจเสียงดงั ด้วยความหงดุ หงิด อย่อู ย่างนนั้ ธนวรรธ แอบมองหญิงสาวท่ีเข้าสหู่ ้วงนิทราไปแล้ว จนป่ านนีส้ ถานะทงั้ คกู่ ็ยงั ไมต่ ่างอะไรกบั การเป็นสามีภรรยากนั แคใ่ นนาม ทงั้ ท่ีพวกเขา แต่งงานกนั ได้เดือนกวา่ แล้ว แต่อมาวดกี ็ยงั เป็นอมาวดีคนเดิม คนที่ คอยรักษาระยะห่างจากเขามาตลอด แม้แตต่ อนนีเ้ธอก็ยงั นอนชิดขอบ เตยี งอีกด้านหนง่ึ และหนั หลงั ให้เขา ทําเหมือนกบั วา่ เขาเป็นคนที่เธอ ควรจะอยหู่ า่ งๆ ไว้ ชาย หน่มุ ยงั จําได้ เมื่อตอนที่เขายงั เดก็ หลงั จากที่เขาทําให้เธอบาดเจบ็ เพราะโดนหนามกหุ ลาบตําด้วยความไมต่ งั้ ใจในวนั นนั้ เธอก็มีท่าที หวาดกลวั เขาทกุ ครัง้ ที่เจอหน้ากนั แม้วา่ เขาจะไมไ่ ด้แกล้งอะไรเธออกี เพราะรู้แล้ววา่ อีกฝ่ ายไมเ่ ลน่ ด้วย ทวา่ อมาวดีก็ยงั ไม่ยอมอย่ใู กล้เขาอยู่ ดี แต่กลบั ให้ความสนิทสนมกบั วิศรุตแทน ซง่ึ ทงั้ คแู่ ทบจะตวั ติดกนั ตลอดเวลา ธนวรรธจงึ ถือวา่ เธอเลอื กอยคู่ นละฝ่ ายกบั เขาตงั้ แตบ่ ดั นนั้

เขา ไม่ญาตดิ กี บั เธออีกเลย ยิ่งเหน็ วา่ คนทงั้ คสู่ นิทกนั มาก เมื่อสบ โอกาสท่ีอมาวดีอยคู่ นเดยี ว เขาก็มกั จะพดู จากระทบกระทงั่ เธอกบั วิศรุต แรกๆ หญิงสาวเลอื กที่จะเดนิ หนี แตเ่ ม่ือโตขนึ ้ เธอก็เร่ิมมีปากมี เสยี งและคอยปกป้ องวิศรุตเวลาที่เขาพดู ถงึ พช่ี ายในทางท่ี ไมค่ อ่ ยดี จน เขาเร่ิมสงสยั วา่ อมาวดีอาจจะไมไ่ ด้รักและนบั ถือวิศรุตแคใ่ นฐานะ พ่ชี ายเทา่ นนั้ เพราะเธอหน้าแดงทกุ ครัง้ ยามที่เขายวั่ โมโหเร่ืองอีกฝ่ าย กระทง่ั วนั หนง่ึ เขาก็พบวา่ สนั นิษฐานของตนเองนนั้ เป็นจริง มนั เป็นคนื ที่เขารู้สกึ ปลอดโปร่งโลง่ ใจมากที่สดุ เนื่องจากวนั รุ่งขนึ ้ วศิ รุต จะต้องเดินทางไปศกึ ษาตอ่ ท่ตี า่ งประเทศแล้ว ชายหน่มุ ตงั้ ใจวา่ จะ ออกไปขบั รถเลน่ เสยี หนอ่ ย แตร่ ะหวา่ งที่เดินไปยงั โรงรถ เขาก็เห็นร่าง ของคนสองคนกําลงั แอบคยุ กนั อยใู่ นสวน ชายหน่มุ รู้ทนั ทีวา่ ทงั้ คเู่ ป็น ใคร และเขาก็ตดั สินใจย่องไปแอบฟังใกล้ๆ เขาเหน็ คนทงั้ คจู่ บั มือกนั ด้วย ‘พว่ี ิศอย่าลมื ติดตอ่ มาหาอ้อมบอ่ ยๆ นะคะ’ ‘พ่ีไมล่ ืมหรอก’ ‘อ้อมคงคิดถึงพี่วิศแย่’ ธนวรรธยกมมุ ปากขนึ ้ อย่างไม่รู้ตวั ‘ถ้าพี่กลบั มาเม่ือไหร่ พี่จะคยุ กบั คณุ ยา่ เร่ืองของเรา’

ประโยคนนั้ ทําให้ชายหนมุ่ ท่ีกําลงั จะหมนุ ตวั กลบั ไปยงั โรงรถต้อง หยดุ ชะงกั แล้วเง่ียหแู อบฟังตอ่ ‘จริงเหรอคะ’ ‘จริงสิ พี่ให้สญั ญา’ พวกเขาเก่ียวก้อยกนั ‘อ้อมจะรอนะคะ’ แล้ว หญิงสาวก็โผกอดวิศรุต อีกฝ่ ายลบู ศรี ษะและเส้นผมของเธอเบาๆ ทงั้ คกู่ อดกนั อย่อู ย่างนนั้ สกั พกั หนง่ึ โดยไม่รู้เลยวา่ มีใครบางคนได้อยู่ ร่วมเป็นสกั ขีพยานในคําสญั ญาระหวา่ งคนทงั้ สองด้วย เมื่อ ทงั้ คผู่ ละออกจากกนั ธนวรรธก็รีบปลีกตวั ออกมาก่อนที่ทงั้ สองจะ หนั มาพบเขาเข้า ตอนนนั้ ความตงั้ ใจท่ีจะออกไปขบั รถเลน่ ได้มลาย หายไปแล้ว ชายหน่มุ กลบั เข้าบ้าน และครู่หนง่ึ อมาวดีก็ตามหลงั เขามา ชายหน่มุ จงึ ตดั สนิ ใจปรากฎตวั ให้เธอเห็น ‘คืนนีอ้ ากาศดีจงั นะวา่ ไหม’ เขา เอย่ ทกั และเห็นหญิงสาวตกใจเบาๆ ท่ีจๆู่ เขาก็โผลม่ า แตเ่ ม่ือหาย ตกใจแล้วอมาวดีแสร้งก็ทําเป็นไม่สนใจและเดินหนีเขาตามเคย ชาย หน่มุ ตามไป

‘ขอให้ไอ้วศิ ไปสกั สบิ ปี หรือนานกวา่ นนั้ ก็ยิ่งดี บรรยากาศท่ีน่ีจะได้ ปลอดโปร่งไปนานๆ’ ในที่สดุ หญิงสาวก็หนั กลบั มาพดู กบั เขา ‘พี่ วิศคงไปไมน่ านหรอกคะ่ และระหวา่ งท่ีเขาไม่อย่ทู กุ คนใน บ้านก็คงจะคิดถึงเขามากๆ แตส่ ําหรับบางคน...ลองหายหน้าไปสกั เดือนสองเดอื น คนในบ้านอาจจะไม่ทนั ได้สงั เกตเลยด้วยซาํ ้ ’ ‘อมาวดี!’ ชายหนมุ่ กดั ฟันกรอดท่ีโดนเธอพดู ประชด ‘ระวงั ไว้ เถอะ กอดมนั เอาไว้ให้แนน่ ๆ ละ่ ไอ้คําสญั ญาลมๆ แล้งๆ นนั่ ฮึ! ถ้าไอ้วิ ศมนั กลบั มาพร้อมแฟนใหมเ่ มื่อไร ฉนั จะเป็นคนแรกที่จะมาสมนํา้ หน้า เธอ’ ‘พี่ธนั ว์!’ เธอ คงรู้แล้ววา่ เขาแอบได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่นี ้ใบหน้าของหญิงสาว แดงกํ่า มือกําแนน่ ชายหน่มุ ยิม้ เยาะอย่างผ้ชู นะแล้วเดินผา่ นเธอไป แต่ เม่ือได้อยตู่ ามลาํ พงั แล้ว รอยยิม้ ของเขากลบั เลอื นหายไปอย่างรวดเร็ว เขาเองก็ไม่แน่ใจนกั หรอกกวา่ พ่ีชายจะทําอยา่ งนนั้ จริงหรือเปล่า เขาก็ แค่พดู ประชดเธอก็เท่านนั้ เอง ธนวรรธ ในปัจจบุ นั หยดุ รือ้ ฟืน้ ความทรงจําลงแคน่ นั้ แตส่ ายตายงั คง มองหญิงสาวท่ีเขาเคยพดู ประชดเธอเม่ือหลายปีก่อน ไมน่ กึ เลยวา่

คาํ พดู สง่ เดชของเขาในวนั นนั้ มนั จะกลายเป็นความจริง และสงิ่ ที่ไมเ่ คย คิดมาก่อนกค็ ือวนั นีเ้ธอจะกลายมาเป็นภรรยาของเขาแทน แม้วา่ จะ ไมใ่ ช่ด้วยความเตม็ ใจก็ตาม ทา่ ทีห่างเหินของเธอ ทา่ ทางคล้ายรังเกียจ คอื สง่ิ ท่ีทําให้เขาหงดุ หงิด อย่ใู นตอนนี ้ชายหนมุ่ อยากรู้นกั วา่ เขาไมม่ ีอะไรส้พู ่ชี ายได้เลยหรือไง ทงั้ ที่วิศรุตก็มีคนอื่นไปแล้ว แตอ่ มาวดีก็ยงั คงเห็นฝ่ ายนนั้ ดีกว่าเขาอย่วู นั ยงั คา่ํ แล้วเมื่อไรเขาจะชนะพ่ีชายในเกมนีไ้ ด้สกั ที

น่าสงสยั เช้าวนั ตอ่ มา อมาวดีและธนวรรธก็เหน็ เขมจิรายืนรออย่ทู ่ีเดมิ เตรียมพร้อมที่จะออกไปทํางานกบั ชายหนมุ่ ฝ่ ายนนั้ ยิม้ กว้างทนั ทีท่ีเหน็ วา่ ทงั้ สองมากนั แล้ว อมาวดชี กั ไม่แน่ใจแล้ววา่ ควรทําอย่างไรดี เพราะเห็นเขมจิรารีบตรงไป รอขนึ ้ รถก่อนท่ีเธอจะเดินไปถึงเสียอีก ‚ขนึ ้ รถสิ!” ธนวรรธ หนั มาเรียกเธอ เขมจิรามองมายงั หญิงสาวอย่างงนุ งง อมาวดี จําเป็นต้องทําตามความต้องการของชายหนมุ่ แม้ว่าเธอจะเห็นใจเขมจิ ราท่ีได้แต่ยืนงงก็ตาม ‚อ้าว! แล้วเข็มละ่ คะ‛ เขมจิราร้องถาม

‚คณุ ก็ไปกบั พ่ีวิศสิ‛ เขาพยกั เพยิดไปยงั รถของวิศรุตที่ยงั จอดอยู่ ‚วนั นีว้ ศิ ไปสายคะ่ เขม็ รอไปพร้อมเขาไม่ได้หรอก เด๋ยี วเข้างานไม่ทนั ‛ ‚งนั้ เหรอ‛ ธนวรรธยิม้ มมุ ปาก ‚ถ้าคณุ กงั วลวา่ จะเข้างานสาย เอาเป็น วา่ วนั นีผ้ มอนญุ าตให้คณุ สายได้ก็แล้วกนั ตกลงนะ‛ เขาสง่ สายตาให้อมาวดีรีบขนึ ้ รถ หญิงสาวยิม้ แกนๆ ให้เขมจิราก่อนก้าว ขนึ ้ รถแทนอีกฝ่ ายที่ได้แตย่ ืนอ้าปากค้างอยอู่ ยา่ งนนั้ ‚คณุ เขม็ คงไมอ่ ยากเข้างานสายจริงๆ นะคะ‛ อมาวดเี อย่ ขนึ ้ เม่ือรถแลน่ ออกไปแล้ว ‚คงงนั้ มงั้ ‛ เขายกั ไหล่ ‚ท่ีจริงแล้วเขาควรจะเรียนรู้เส้นทางในการไป ทํางานด้วยตวั เองบ้าง ไม่ใช่อาศยั แตค่ นอ่ืน‛ เขา พดู ถกู อมาวดีไม่มีข้อโต้แย้ง ยอมรับวา่ การได้นงั่ รถออกมากบั เขา มนั ช่วยให้การไปทํางานของเธอสะดวกมากขนึ ้ เช่นกนั ไม่ต้องนงั่ รถ รับจ้างเพื่อออกไปหน้าปากซอยอีก แม้ วา่ ท่ีทํางานของคนทงั้ คจู่ ะอย่คู นละทางและการจราจรไม่ คลอ่ งตวั นกั แตช่ ายหน่มุ ก็ยงั อตุ ส่าห์ไปสง่ เธอถึงท่ีหมาย แถมยงั กําชบั ว่าเยน็ นีจ้ ะมารับ

วนั นีอ้ มาวดีรู้สกึ โลง่ ใจเป็นพิเศษ เธออยใู่ นรถกบั เขาร่วมชวั่ โมง โดยท่ีไมไ่ ด้ทะเลาะกนั เลย นน่ั อาจเป็นจดุ เริ่มต้นที่ดใี นการปรับตวั เข้า หากนั อมาวดีรู้สกึ อย่างนนั้ อีกครัง้ เขมจิราเดนิ กระฟัดกระเฟียดกลบั ไปยงั ห้องนอน เธอผลกั ประตู เข้าไปและพบวา่ วิศรุตเพิง่ จะตื่น ‚อ้าว...เขม็ ยงั ไม่ไปทํางานอีกเหรอ‛ ชายหนมุ่ ขยีต้ าอย่างงวั เงีย ไม่รู้ทําไม ตอนนีห้ ญิงสาวหงดุ หงิดเหลือเกินที่เห็นหน้าเขา ‚ก็น้องชายของวิศนะ่ สคิ ะ เขาพาเมียเขาไป เข็มก็เลยต้องรอไป กบั วิศแทนเน่ีย‛ ‚ไปสายหนอ่ ยก็คงไม่เป็นไรหรอกมงั้ ธนั ว์คงเข้าใจ‛ ชายหนมุ่ ก้าวลงจากเตยี ง ตรงเข้าไปกอดหญิงสาวเพือ่ เอาใจ แต่เขมจิ รากลบั สะบดั ตวั หนี ‚อารมณ์เสยี เรื่องอะไรเนี่ย‛ วิศรุตเลิกควิ ้ เม่ือเห็นอาการของหญิงสาว ‚ชา่ งมนั เถอะคะ่ ‛ เขมจิราทิง้ ตวั ลงบนเตยี งและยกมือกอดอก ‚วิศรีบ อาบนํา้ เร็วๆ เข้าเถอะ เข็มไม่อยากไปทํางานสาย‛ เม่ือเห็นชายหนมุ่ เดินเข้าห้องนํา้ ไปอย่างงงๆ แล้ว เขมจิราก็ถอนหายใจ แรง

‚คอยดเู ถอะคณุ ธนั ว์ อยา่ นกึ วา่ ฉนั จะยอมแพ้งา่ ยๆ นะ‛ หา่ ง จากหญิงสาวไปเลก็ น้อย ชายหน่มุ ที่แอบมองอยหู่ ลงั ประตหู ้องนํา้ ซง่ึ ถกู แง้มไว้นิดๆ ก็ได้แตข่ มวดควิ ้ ม่นุ เขมจิราอารมณ์เสียเร่ืองธนวรรธ อย่างนนั้ หรือ ทา่ ทางเธอดหู งดุ หงิดเอามากๆ ผิดปกตจิ นชายหน่มุ นกึ ไม่ ออกจริงๆ วา่ เธอโมโหน้องชายเขาเรื่องอะไร ทวา่ ได้แต่เก็บความสงสยั เอาไว้ เพราะเขาต้องรีบอาบนํา้ และพาเธอไป สง่ ท่ีทํางาน ก่อนที่หญิงสาวจะไมส่ บอารมณ์ไปมากกวา่ นี ้ ธนวรรธได้นดั ทานข้าวกบั ใครคนหนงึ่ ไว้ ช่วงเที่ยงเขาออกจาก ออฟฟิศและเดินเท้าเพียงไมก่ ่ีก้าวก็ถงึ ร้านอาหาร เม่ือผลกั ประตเู ข้าไป ก็กวาดตามองหาผ้ทู ่ีน่าจะมาถงึ ก่อนแล้ว ‚ทางนีค้ ่ะ‛ เขาเห็นหญิงสาวคนนนั้ โบกมอื มาให้ จงึ เดนิ เข้าไปหา อีกฝ่ าย ยิม้ กว้างเม่ือได้เจอกบั เขาอีกครัง้ ‚แหม...นกึ วา่ คณุ จะลืมอรเสียแล้ว‛ ช่ือ ของเธอคืออรวรรณ ผ้หู ญิงท่ีเป็นคนหิว้ เขาขนึ ้ คอนโดในคืน ก่อนวนั แตง่ งาน และเธอนี่แหละทเี่ ป็นคนปลกุ เขาให้ต่ืนไปเข้าพิธี แตง่ งานทนั ตอนนนั้ เขาสญั ญาไว้วา่ จะนดั เธอมาทานอาหารเพ่ือเป็น การตอบแทน และตอนนีก้ ็เพิ่งจะมีโอกาส

‚ไมล่ มื หรอก ผมรับปากแล้วนี่ว่าจะเลยี ้ งข้าวคณุ ‛ ‚ไมร่ ู้สิคะ เหน็ คณุ หายไปนานเลย‛ ‚พอ ดวี า่ ช่วงก่อนคณุ ย่าของผมเข้าโรงพยาบาลน่ะ ยอมรับว่า เกือบลืมไปเหมือนกนั ‛ เขาสารภาพตามตรง ก่อนก้มหน้าเลอื ก เมนอู าหารที่ต้องการสง่ั ‚คณุ ย่าของคณุ เป็นอะไรเหรอคะ‛ ‚ท่านล่ืนล้มในห้องนํา้ น่ะ แต่ตอนนีก้ ลบั มาพกั ฟืน้ ท่ีบ้านแล้ว‛ อรวรรณพยกั หน้ารับรู้ ทงั้ คสู่ ง่ั อาหารของตนเองแล้วสนทนากนั ตอ่ ‚แล้วงานแตง่ งานของคณุ เป็นยงั ไงบ้างคะ‛ ธนวรรธสบตาคนถามแวบหนง่ึ ก่อนหลบุ ลง ‚ก็ดี‛ ‚งนั้ เหรอคะ‛ ท่าทางอรวรรณเป็นพวกชา่ งสงั เกตไุ มเ่ บา นํา้ เสียงของเธอจงึ ฟังดไู มเ่ ช่ือ ในคําพดู ของเขาสกั เทา่ ไร ‚ตอนท่ีเราเจอกนั ตอนนนั้ คณุ เมาแล้วก็พดู ถึงเรื่องงานแตง่ จะคดิ วา่ ฉนั ละลาบละล้วงเกินไปหรือเปล่าคะถ้าจะถามอะไรสกั หน่อย‛

‚ถามมาได้เลย‛ เพราะเขาก็อยากรู้เหมือนกนั วา่ ตวั เองพดู อะไรออกไป บ้ างในคืนนนั ้ ‚คณุ พดู เหมือนกบั ว่าคณุ กบั ภรรยาไมไ่ ด้รักกนั แตแ่ ต่งงานกนั เพราะคํา ขอร้องของผ้ใู หญ่อะไรประมาณนนั้ ‛ ชายหนมุ่ ยกแก้วนํา้ ขนึ ้ ดื่ม พลางคิดวา่ จะตอบอย่างไรดี ‚ไมไ่ ด้วา่ อะไรหรอกนะคะ เพราะฉนั เองก็เคยแตง่ งานกบั คนท่ีครอบครัว เห็นดีเห็นงามด้วยมาก่อน‛ ‚คณุ น่ะหรือ‛ อยา่ ง แรก เขาประหลาดใจที่รู้วา่ เธอแตง่ งานแล้ว และอยา่ งท่ีสอง ไม่ อยากเชื่อวา่ ผ้หู ญิงที่ดมู นั่ ใจปราดเปรียวอยา่ งอรวรรณจะยอมแตง่ งาน กบั คน ที่ผ้ใู หญ่เลือกให้เหมือนกนั ‚ไม่ นา่ เชื่อใช่ไหมละ่ ‛ เธอหวั เราะเบาๆ ‚แตก่ ็นนั่ แหละคะ่ สดุ ท้ายเราก็ ไปด้วยกนั ไม่รอด ฉนั เลยอยากรู้ว่าชีวิตแต่งงานของคณุ เป็นยงั ไงบ้าง‛ ธนวรรธไมร่ ู้จะเร่ิมจากตรงไหนก่อนดี เพราะความสมั พนั ธ์ของเขากบั อ มาวดีนนั้ มนั ซบั ซ้อนมาตงั้ แตต่ อนท่ีพวกเขายงั เดก็ แล้ว ‚เรารู้จกั กนั มาตงั้ แตเ่ ดก็ แล้วละ่ เธอเป็นหลานบญุ ธรรมของคณุ ยา่ ผม เอง‛

‚ถ้าอย่างนนั้ พวกคณุ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกนั นะ‛ เธอออกความเหน็ ‚แต่ทําไมจๆู่ ผ้ใู หญ่ถึงอยากให้คณุ สองคนแตง่ งานกนั ละ่ ‛ ตรง นีแ้ หละที่ตอบยาก อนั ท่ีจริงเขาจะไม่พดู ก็ได้ แตบ่ างทีคงจะดี เหมือนกนั ถ้าได้พดู เรื่องนีใ้ ห้ใครฟังบ้าง ชายหนมุ่ บอกไม่ถกู เหมือนกนั วา่ ทําไมถงึ ไว้ใจอรวรรณ อาจเป็นเพราะวา่ เธอเป็นคนตรงๆ และดแู ล้ว น่าจะจริงใจพอใช้ได้เลยทีเดยี ว ‚เพราะ วา่ คณุ ยา่ อยากได้เธอมาเป็นหลานสะใภ้ ตอนแรกท่านจะให้เธอ แต่งงานกบั พี่ชายของผม แตพ่ อดีวา่ พี่ชายผมมีคนรักแล้ว คณุ ย่าก็ให้ เลยให้เราสองคนแต่งงานกนั แทน‛ หญิง สาวดแู ปลกใจอย่คู รู่หนงึ่ แตเ่ ธอก็พยกั หน้าอย่างทําความเข้าใจ ธนวรรธไมไ่ ด้เลา่ ให้เธอฟังหมด เขายงั ไม่ได้บอกวา่ อมาวดเี คยรักพ่ีชาย ของตนเอง เพราะเห็นวา่ มนั เป็นเรื่องซบั ซ้อนเกินไป และเขายงั ไม่อยาก เปิดเผยปัญหาของตวั เองให้เธอรู้ ‚แล้วทําไมคณุ ถงึ ยอมแตง่ งานกบั เธอละ่ ‛ ‚แล้วทําไมคณุ ถงึ ยอมแตง่ งานกบั เธอละ่ ‛ คําถามนีต้ อบยากยิ่งกวา่ เม่ือครู่นีอ้ ีก

‚มนั เป็นข้อตกลงระหวา่ งผมกบั คณุ ยา่ นะ่ ‛ เขาตอบเธอได้เพียงเท่านี ้ จริงๆ เพราะแม้แตอ่ มาวดเี องก็ยงั ไมร่ ู้เลยวา่ สาเหตแุ ท้จริงที่เขายอมตก ลงแตง่ งาน กบั เธอนนั้ เป็นเพราะอะไร ‚แต่พวกคณุ ก็ไมม่ ีปัญหากนั ใช่ไหมคะ‛ ชาย หนมุ่ ไหวไหล่ ‚ก็...ไม่มีอะไรนี่‛ เขายงั ไม่พร้อมจะเปิดเผยมนั กบั ใคร ‚เลา่ เรื่องของคณุ ให้ผมฟังบ้างสิ‛ เขารีบเปลีย่ นเร่ืองก่อนท่ีเธอจะ ถามตอ่ ทงั้ สองพดู คยุ กนั เก่ียวกบั เร่ืองการแต่งงานของอรวรรณ แล้วตามด้วย เรื่องสพั เพเหระ ไม่บอ่ ยนกั ท่ีธนวรรธจะได้เจอผ้หู ญิงที่คยุ กนั ถกู คอและ รู้สกึ สนิทสนมกนั อย่าง รวดเร็วเชน่ นี ้ ‚อยา่ ลมื นะคะ คราวหน้าชวนภรรยาคณุ มาด้วย ฉนั อยากรู้จกั เธอ เดา วา่ เธอต้องเป็นคนนา่ รักแนน่ อน‛ แม้จะยงั ไมร่ ู้จกั กนั แตอ่ รวรรณก็ให้เกียรติอมาวดีด้วยการเอย่ ชมอีก ฝ่ าย ชายหน่มุ ไมไ่ ด้รับปาก แตก่ ็ไม่ปฏิเสธเสยี ทีเดียว หลงั จากแยกย้ายกนั ชายหนมุ่ ก็กลบั เข้าออฟฟิศของตนเองตามเดิม เมื่อถงึ หน้าห้องทํางาน เขาเหน็ สกุ ญั ญานงั่ อยทู่ ่ีโต๊ะเพียงคนเดยี วไร้ ว่ีแววของเขมจิรา ‚ผ้ชู ว่ ยของคณุ ละ่ ‛ เขาถามเลขาฯ สาว

‚ไม่ทราบเหมือนกนั คะ่ ออกไปทานข้าวตามหลงั คณุ ธนั ว์แค่แป๊ บเดียว แตย่ งั ไม่เห็นขนึ ้ มาเลยคะ่ ‛ เขามองนาฬิกา บา่ ยโมงครึ่งแล้วเขมจิรายงั คงไมเ่ ข้างาน เขาเดาวา่ ตอนนีเ้ธอคงจะเถลไถลเดินช้อปปิง้ อย่ทู ่ีไหนเสียมากกวา่ กระมงั ‚เขม็ อยนู่ ี่ค่ะ‛ หญิงสาวก้าวยาวๆ ตรงมาท่ีโต๊ะด้วยท่าทีกระหืดกระหอบเลก็ น้อย ‚พอดีวา่ เขม็ ท้องเสียนิดหน่อยคะ่ เลยเข้าห้องนํา้ นาน‛ เธอรีบอ้าง เหตผุ ล ‚ผมก็ไม่ได้วา่ อะไร‛ ธนวรรธพดู เสยี งเรียบก่อนเดมิ เข้าห้องของเขา เขม จิรานงั่ ลง ใจยงั คงเต้นตกึ ตกั เพราะกลวั จะถกู จบั ได้ เธอเพ่ิงทําบาง สิง่ บางส่งิ ลบั หลงั ธนวรรธ หญิงสาวแอบตามชายหนมุ่ เข้าไปใน ร้านอาหารแหง่ นนั้ และเหน็ วา่ เขานดั พบกบั ผ้หู ญิงคนหนงึ่ เธอนง่ั ห่าง จากโต๊ะของเขาพอสมควรเพราะกลวั ชายหน่มุ จะมองมาเห็น แตด่ ้วย ความท่ีอยากรู้วา่ ผ้หู ญิงคนนนั้ เป็นใคร ทําให้เธอตดั สนิ ใจนงั่ อย่ทู ี่นน่ั กระทง่ั พวกเขาออกไปจากร้าน สงิ่ ท่ีสงสยั มากท่ีสดุ ก็คือผ้หู ญิงคนนีเ้ป็นใครกนั เป็นไปได้หรือเปลา่ ว่า เป็นก๊ิกของเขา ทา่ ทางผ้หู ญิงคนนีค้ งจะไม่เบาเลยทีเดียว หรือวา่ สาเหตุ ท่ีชายหนมุ่ ไม่สนใจเธอนนั้ เป็นเพราะวา่ เขากําลงั ควั่ อย่กู บั ผ้หู ญิงคนนี ้

เขมจิราคดิ ไปตา่ งๆ นานาด้วยใจท่ีร้อนรุ่ม จนแม้กระทงั่ เสยี งของสุ กญั ญาท่ีร้องเรียกชื่อเธอ หญิงสาวก็ไมไ่ ด้ยิน ‚คณุ เข็ม! คณุ เขม็ คะ‛ เขมจิราสะบดั หน้าไปมองคนเรียกด้วยอาการคล้ายรําคาญ แต่เม่ือเห็น ฝ่ ายนนั้ ดหู น้าเสยี ไปเลก็ น้อย เธอก็รีบปรับสหี น้าตวั เองให้เป็นปกติ ‚ขอโทษด้วยคะ่ คณุ สุ พอดวี า่ เข็มยงั ปวดท้องอยนู่ ิดๆ นะ่ คะ่ ‛ ‚คณุ เข็มไหวหรือเปลา่ คะ กลบั ไปพกั ผ่อนให้หายดกี ่อนไหม‛ ‚อ๊ยุ ! ไมเ่ ป็นไรคะ่ ‛ เขมจิราโบกมือปฏิเสธ ‚วา่ แต่คณุ สมุ ีอะไรหรือเปล่า คะ‛ ฝ่ ายนนั้ แคถ่ ามเร่ืองความคืบหน้าของงาน เขมจิราจงึ จําต้องลมื เรื่องนนั้ ไปก่อน แล้วรีบก้มหน้าทํางาน ระยะหลงั มานี ้วิศรุตรู้สกึ ได้ว่าเขมจิราเปลี่ยนไป เธอไม่คอ่ ยเอา ใจเขาหรือมาคลอเคลียด้วยเหมือนเม่ือก่อน พอชวนคยุ เร่ืองอนาคต เธอ ก็มกั จะบา่ ยเบ่ยี งทงั้ ที่เธอเองนน่ั แหละที่เคยเป็นฝ่ ายถามเขาถงึ เร่ือง นนั้ อย่บู อ่ ยๆ ‚ไปดคู อนโดกนั ไหมเขม็ ‛ เขาถามเธออีกครัง้ ในชว่ งคาํ่ วนั หนง่ึ ก่อนทงั้ คจู่ ะเข้านอน