(Y) Kiss Love รักวุ่นวายนายสุดหล่อ 1

“ฮะ” “งานนไี มไ่ ดป้ ระกาศ พอดพี เี อางานมาแทนเพอื นนะ่ ฉุกละหกุ ไปหน่อย” “แตผ่ มรแู ้ ลว้ ” ผมวา่ ยมิ ๆ “ไดเ้ วลาหนังฉายแลว้ ” พเี อกชวนตดั บทสนทนาทกี าํ ลังออกรสออกชาตขิ องผมกบั พเี ชนลง “เหลอื เวลาอกี ตงั ครงึ ชวั โมงแน่ะ” ผมรบี ทว้ งอยา่ งเสยี ดาย “ไปกอ่ นเวลานันแหละ พอี ยากดหู นังตัวอยา่ ง ขอตวั กอ่ นนะครบั คณุ ชรนิ ทร”์ พมี นั บอกลาพเี ชนนดิ หน่อย แลว้ รบี ลากผมออกไป ผมหนั ไปโบกมอื ใหพ้ เี ชน สดุ ทา้ ย ก็ตอ้ งมายนื แงว่ รอพแี กเลอื กขนมอยหู่ นา้ โรงหนัง เลอื กอยนู่ ันแหละ ผมยนื หนา้ บดู อตุ สา่ หไ์ ดค้ ยุ กบั พเี ชนทงั ที “เอา้ ” พมี นั ยกป๊ อบคอรน์ กบั โคก๊ ใหผ้ มแกว้ ใหญ่ ผมถอื ไวแ้ บบหนา้ บงึ ๆ “หนังจบพจี ะพาไปเดนิ ดอู กี ท”ี ผมหนา้ บงึ ยงิ กวา่ เดมิ “หนังจบหา้ งก็ปิดแลว้ ใครจะมาเปิดใหพ้ กี นั ” “พรงุ่ นกี ็ม”ี “พรงุ่ นผี มตดิ ทําพรเี ซนตก์ ลมุ่ ไมร่ จู ้ ะเสร็จกโี มง” เห็นพมี นั กระตกุ ยมิ นดิ หนงึ “เลกิ กโี มง” “ไมร่ ู ้ สองหรอื สามหรอื อาจสที มุ่ แลว้ แตเ่ นอื หาความยากงา่ ยของงาน” ผมหนา้ งอตอบสง่ ๆ

“เสร็จแลว้ โทรบอกพลี ะกนั บอกเบอรน์ ายมาดว้ ย” ผมก็บอกเบอรไ์ ปแบบนอยด์ ๆ สกั พักพมี นั ก็ยงิ เบอรเ์ ขา้ มา “เอามอื ถอื นายมาดว้ ย” พมี นั รบั ไปกดอะไรนดิ หน่อยแลว้ ยนื คนื “ป่ ะ ไปกนั ” แลว้ ก็ลากผมเขา้ โรงหนังไป หนัง สนกุ ครบั ลมื เรอื งพเี ชนไปเลย หนังทดี เู ป็ นหนังตลก ขํากนั ทงั เรอื ง ไอห้ นา้ ขรมึ ขา้ งผม ยงั นังขํากระจัดกระจาย ออกมาจากโรงหนังกรามแทบคา้ ง “ไอเ้ ตย้ น่าจะชอบนะเรอื งน”ี พดู แลว้ ก็ตอ้ งหบุ ยมิ พน่ ลมหายใจเบา ๆ พเี ป้พยายามหลบไอเ้ ตย้ สดุ ฤทธิ ไอเ้ ตย้ ก็มงุ่ มันทจี ะตามทา่ เดยี ว ผมนปี วดหวั ไปกบั มัน “ไปเลอื กเนกไทชว่ ยพหี น่อยส”ิ ผมหันไปมองคนพดู หา้ งมันจะปิดแลว้ รา้ นไหนมันจะเปิดกนั พมี นั พยกั หนา้ ไปยงั เสอื ผา้ แบรนดเ์ นมทยี งั มลี กู คา้ แนน่ ขนัด พวก คนรวยนกี แ็ ปลก ของก็ใชจ่ ะถกู ๆ แตห่ าซอื กนั อยา่ งกบั ของมนั ราคาสสี า้ หา้ บาท ผม เดนิ ตามพมี นั เขา้ ไปในรา้ น เห็นราคาแลว้ แทบจะลากพมี นั ออกจากรา้ นทันที เนกไทเสน้ หนงึ ซอื จักรยานไดต้ ังคนั “ผมขอเนกไทพไี ปแลกจักรยานไดไ้ หมเนยี ” ผมพดู ลอย ๆ พมี นั หนั มามอง

“อยากไดเ้ หรอ” ผมสา่ ยหนา้ “เปลา่ แคเ่ ห็นราคามันแลว้ คดิ วา่ ซอื จักรยานไดท้ ังคัน” พมี นั หวั เราะ “เพอื ออกงานน่ะ บางครังเรากต็ อ้ งทมุ่ ไปกบั ของไรส้ าระเพอื ผลประโยชนท์ างธรุ กจิ ” ผมเบห้ นา้ “ชอบแบบไหน” พมี นั ถาม ผมหนั ซา้ ยหนั ขวา “แลว้ ชดุ พเี ป็ นแบบไหนละ่ ” มนั ตอ้ งดชู ดุ กอ่ นครับ จะไดร้ วู ้ า่ เขา้ กนั หรอื เปลา่ พแี กเดนิ ไปเปิดสมดุ ภาพอะไรสกั อยา่ งใหด้ ู แลว้ ชไี ปทสี ทู สดุ เลศิ ในนัน บอกไดท้ ําเดยี ว เทค่ รบั “อยากเห็นของจรงิ จงั ” พมี นั มองหนา้ “งันเลกิ งานแลว้ จะเอาตวั ไปใหด้ ”ู “ไมต่ อ้ งขนาดนันก็ได”้ “เราจะไดร้ ไู ้ ง วา่ ไททเี ราเลอื ก เขา้ กบั สทู พหี รอื เปลา่ ” โห พดู กนั ขนาดนี เลอื กไมด่ เี สยี ชอื หมด ผมกม้ มองเนอื ผา้ กบั สสี นั ในภาพกอ่ นเงยหนา้ ขนึ มองพเี อกอกี ที หันซา้ ยหนั ขวา จบั พเี อกหมนุ ๆ อยสู่ องสามรอบ ปัดผมอกี นดิ หน่อย พยายามจนิ ตนาการทาบพแี กกบั ชดุ ในภาพ และตดั สนิ ใจเดนิ ไปหยบิ ไทมาเสน้ หนงึ ยนื ใหพ้ ี แก “อนั นแี หละ เหมาะ” พแี กเลกิ ควิ

“ทําไม” “พเี ป็ นพระอาทติ ย์ ผมอยากใหพ้ ระอาทติ ยด์ สู งบลงบา้ งเวลาอยบู่ นโลกมนุษย”์ พแี กนงิ ครบั นงิ อยนู่ าน กอ่ นจะหวั เราะออกมาเบา ๆ กพู ดู อะไรผดิ วะ “โอเค พเี ชอื ไปกนั เถอะ” แลว้ เราสองคนกเ็ ดนิ แถก ๆ ไปจา่ ยเงนิ ราคาแพงสดุ ๆ ผมไมไ่ ดม้ องราคาตอนหยบิ แคเ่ ห็น วา่ มันน่าจะเขา้ ดี เทา่ นันเอง .. .. .. .. .. .. .. .. “เวลามาเรยี นมายังไง” พมี นั ถามขณะขบั รถอยบู่ นทอ้ งถนน รถราบางตาไปเยอะเลย “รถเมล”์ พมี นั หนั มามอง กอ่ นหนั กลบั ไปมองทางตามเดมิ “เอารถไวใ้ ชส้ กั คนั ไหม” ผมหันไปมองพแี กงง ๆ “หะ?” งงครบั “เออ่ ... พอดมี รี ถวา่ งอยู่ มันไมม่ คี นขบั จอดไวเ้ ฉย ๆ มนั เสยี งา่ ย กําลังหาคนมาชว่ ยขบั อย”ู่ ผมรบี สา่ ยหวั ทันที

“ไมด่ กี วา่ ” พแี กทําหนา้ ขดั ใจ ผมรบี เสรมิ ทนั ที “เกดิ ผมทําเสยี ขนึ มา คงจะหาเงนิ เป็ นคา่ ซอ่ มไมไ่ หว ขนึ รถเมลน์ แี หละ ถกู ประหยดั ไมต่ อ้ ง กลัวเสยี มคี นขบั รถสว่ นตวั ใหอ้ กี ตา่ งหาก” “พอี อกคา่ ซอ่ มให”้ พมี นั ตอ่ รอง ผมยังสา่ ยหวั เหมอื นเดมิ “อยา่ เลย ผมไมอ่ ยากมภี าระ” “ทําไม” “มี รถเหมอื นมหี ว่ งอนั ใหญ่ ๆ มาผกู คอ ตอ้ งวงิ วนุ่ หาทจี อดรถ พอจอดได ้ ก็ตอ้ งมานังหว่ งวา่ มนั จะหายไหม ตอ้ งมานังลา้ ง นังดแู ล เตมิ นํามันทนี ับวนั มันจะยงิ พงุ่ พรวด ๆ และอกี สารพัด ปัญหา โอย๊ ไมเ่ อาดกี วา่ และทสี าํ คญั …” พเี อกหนั มาสนใจฟัง “ผมขเี กยี จขบั ” พเี อกหลดุ ขําพรดื “โอเค เขา้ ใจละ่ ถา้ พไี มต่ ดิ งานอะไร จะขบั ไปรับไปสง่ ละกนั ” ผมหันไปมองเจา้ ของใบหนา้ หลอ่ นันงง ๆ แลว้ จะมารับมาสง่ ทําไม หนา้ ผมคงเป็ นคําถามได ้ ดี พแี กรบี ตอบทันที “ตอบแทนทเี ลอื กเนกไทให”้ โห คมุ ้ กนั มากเลย เลอื กเนกไทเสน้ เดยี ว ไดน้ ังรถฟรี ผมขํากบั ขอ้ อา้ งนัน เอาเถอะ ถา้ พแี กวา่ งอะนะ งานลน้ มอื ขนาดนัน ผมพยักหนา้ สง่ ๆ ไป “อาทติ ยห์ นงึ รบั สง่ ผมใหไ้ ดส้ กั วนั ละกนั ”

พมี นั ขมวดควิ สงสยั “พนี ะ่ งานเยอะจะตาย” พมี นั พยกั หนา้ เห็นดว้ ย “ก็บอกใหเ้ รามาชว่ ย ก็ไมย่ อมนนี า” “ไมล่ ะ ขเี กยี จ” ผมบอกไปตรง ๆ พแี กสา่ ยหนา้ ไปมา คงระอากบั คําตอบผม มอื ก็หมนุ พวงมาลัยเลยี วรถเขา้ ปากซอย นําพาผมสง่ เขา้ เคหสถานแสนคนุ ้ เคย บา้ นผมเองครับ .. .. .. .. .. .. .. .. “นกี าย กจู ะไปทํางานพเิ ศษทเี ดยี วกบั พกี ”ู ผมพน่ นําแป๊ ปซที เี พงิ ดมื เขา้ ไปอกึ ใหญท่ ันที “ซกมกอะ่ มงึ ” มนั วา่ พลางยนื ทชิ ชมู่ าให ้ “นี มงึ ก็รวู ้ า่ พมี งึ ตอ้ งการความเป็ นสว่ นตวั แลว้ มงึ จะไปทําไม” “กไู มไ่ ดย้ งุ่ กบั ความเป็ นสว่ นตัวมัน แตก่ กู ําลังคน้ หาคําตอบทกี อู ยากรกู ้ ็เทา่ นัน เมอื มนั ไม่ บอก กกู ็จะหาดว้ ยตวั เอง” “เตย้ กวู า่ …” “หยดุ ไปเลยมงึ !!” กาํ ลังจะพดู ตอ่ มันรบี เบรกคําพดู ผมลงกกึ

“ครงั นกี ไู มฟ่ ังอะไรทงั นัน และทสี ําคญั มงึ ตอ้ งไปทํากบั กดู ว้ ย” ผมหนา้ เหวอ “ทําไมกตู อ้ งไปกบั มงึ ดว้ ยละ่ !” “กไู มอ่ ยากทําคนเดยี ว และอกี อยา่ ง มงึ ก็รวู ้ า่ กไู มถ่ นัดงานพวกนี มงึ ไปชว่ ยกทู ”ี “กไู มไ่ ป” “แตม่ งึ เป็ นเพอื นกนู ะ” มันทําหนา้ ออดออ้ น “ไม”่ ผมปฏเิ สธเสยี งแขง็ “น่านะ” “ไม”่ “กาย” มนั เรยี กเสยี งเบาตดิ จะเครอื นอ้ ย ๆ ผมหันไปมองหนา้ มัน “กขู อเวลาเดอื นเดยี ว ถา้ ในหนงึ เดอื นนี กยู งั ไมไ่ ดค้ ําตอบ กจู ะหยดุ ทกุ อยา่ งลง” ผมจอ้ งหนา้ มันนงิ ๆ เดอื นเดยี วงันเหรอ เดอื นเดยี วทมี นั จะหยดุ เดอื นเดยี วทพี เี ป้ จะเป็ นอสิ ระ เดอื นเดยี วทที กุ อยา่ งจะจบลง …หรอื เปลา่ นะ ผมถอนหายใจออกมาเบา ๆ “มงึ สญั ญาแลว้ นะ”

“อมื กสู ญั ญา” ผมพยกั หนา้ หวงั วา่ ในหนงึ เดอื นนี พเี ป้ จะยังอดทนไดน้ ะ แลว้ ผมจะสามารถกนั มันออกจากพเี ป้ ไดไ้ หมนะ “ก็ได ้ กจู ะไปกบั มงึ ” มนั ยมิ รา่ กอดคอผมแนน่ “แตง๊ ค์ มงึ เป็ นเพอื นทกี รู ักทสี ดุ เลย” “นันแหละคอื กรรมของก”ู “ไอห้ า่ น”ี มนั โบกหวั ผมแรง เราสองคนหวั เราะรว่ น แตใ่ นใจผม กําลังหวาดหวนั วา่ ทกุ อยา่ ง อาจจะไมไ่ ดจ้ บลงงา่ ย ๆ อยา่ งทผี มคดิ กไ็ ด ้ Kiss Love รกั วนุ่ วายนายสดุ หลอ่ #22 ตอน : หลงเสนห่ ์ Part 1 [พเี อกเวนิ ...☼] ตอนนผี มกําลังผกู ไทดอ์ ยู่ เหมอื นผมจะใหค้ วามสาํ คญั กบั ไทดเ์ สน้ นเี ป็ นพเิ ศษ เพราะมนั เป็ น ของทใี ครบางคนเป็ นคนเลอื กให ้ วนั นผี มตอ้ งไปออกงานกบั ครอบครัว ซงึ นอกจากตวั ผมแลว้ ก็ยงั มไี ออ้ อ้ ย ไอโ้ อค๊ แลว้ ก็ไอป้ ิ งอกี ดว้ ย จะวา่ เพราะรปู ลกั ษณท์ ดี ดู จี ากภายนอก หรอื เพราะเป็ นทายาทนักธรุ กจิ รนุ่ ตอ่ ไป พวกเราเลย กลายเป็ นกลมุ่ คนทผี คู ้ นมกั จับตามองมากเป็ นพเิ ศษ บรรดา สาว ๆ ก็เขา้ มาแนะนําตวั กนั ไมห่ ยดุ ไมต่ า่ งกบั หนุ่ม ๆ ทเี ขา้ มาขายขนมจบี ไออ้ อ้ ยกนั ยกใหญ่ จนบางที มันก็ใชผ้ มเป็ นไมก้ นั หมา กนั พวกผชู ้ ายเหลา่ นันออกไป ซงึ ผมก็ชว่ ยมัน เต็มที พอ่ แมเ่ ราก็อยากใหเ้ ราเป็ นทองแผน่ เดยี วกนั แตผ่ มกบั ออ้ ยรดู ้ ี วา่ เราไมใ่ ชส่ เป็ คของกนั และกนั

พอ มาถงึ งาน ทกุ อยา่ งเหมอื นเดมิ ผมตอ้ งวางตวั ใหด้ นู า่ เชอื ถอื ทําตวั เป็ นนักศกึ ษาทดี ี เรยี นรงู ้ านจากประสบการณจ์ รงิ ทพี อ่ แมพ่ ยายามสงั สอนผา่ นการกระทําไมใ่ ชค่ ํา พดู ซงึ ผมก็ พยายามเรยี นรใู ้ หม้ ากทสี ดุ เพราะอกี ไมก่ ปี ีขา้ งหนา้ ผมตอ้ งมาอยทู่ นี อี ยา่ งเป็ นทางการ ใน ฐานะนักธรุ กจิ ไมใ่ ชท่ ายาทอกี ตอ่ ไป เวลาลว่ งเลยมาจนถงึ ครงึ ทาง ผมขอเบรกพอ่ กบั แมม่ าอยคู่ นเดยี ว ผมยนื อยขู่ า้ งซมุ ้ อาหาร ในมอื ถอื แกว้ ไวนท์ รงสวย มหี ยาดนําสเี หลอื งอําพันอยภู่ ายในเพยี งกน้ แกว้ ผมขยบั วนมนั เบา ๆ กอ่ นยกขนึ ดมื จนหมด “รบั ไวนเ์ พมิ ไหมครบั ” พนักงานเดนิ เขา้ มาถามอยา่ งรหู ้ นา้ ที ผมพยกั หนา้ ยนื แกว้ ไปใหเ้ ขารนิ ไวนพ์ วกนดี มื เยอะแค่ ไหนก็ไมเ่ มาหรอก พอเรยี บรอ้ ยพนักงานก็โคง้ หัวจนตํา กา้ วเดนิ จากไป ปลอ่ ยทงิ ใหผ้ มยนื ดมื อยคู่ นเดยี วเงยี บ ๆ แตอ่ สิ ระไมไ่ ดอ้ ยกู่ บั ผมนานเทา่ ทผี มตอ้ งการ เพราะตอนนมี ใี ครบางคนกําลังเดนิ นวยนาด เขา้ มาหา เธอดสู วยสงา่ จนไมอ่ าจละสายตาจากไปไหนได ้ ไมใ่ ชใ่ ครทไี หนครับ เพอื นผมเอง ...ไออ้ อ้ ย... มนั เดนิ สวยมาแต่ไกล สวยเอามาก ๆ จนผคู ้ นพากนั มองตาม มันมาในชดุ แซกเขา้ รปู สเี ขยี ว เขม้ ไรแ้ ขน เอวเล็กน่าจบั ชายกระโปรงไลร่ ะดบั สงู ตํา ปิดบางสว่ นเผยบางสว่ น กา้ วแตล่ ะที เห็นนอ่ งขาว ๆ ไดช้ ดั เลย ปกตมิ นั ตวั สงู อยแู่ ลว้ พอมาใสส่ น้ สงู สนี วิ แบบนี มันยงิ ดโู ดดเดน่ เขา้ ไปใหญ่ แตง่ หนา้ นดิ ๆ เนน้ สนี ูด้ ดเู ป็ นธรรมชาติ ผมยาวประบา่ กลนิ ตวั หอมคละคลงุ ้ สะกดผคู ้ นใหห้ ลงใหล ถา้ เป็ นคนอนื ผมคงจะรบี เดนิ เขา้ ไปจบี แตเ่ พราะเป็ นมันทเี ห็นกนั มาจนชนิ ตา ผมเลยเฉย ๆ มนั เดนิ มาหยดุ ยนื อยใู่ กล ้ ๆ ดจู ะใกลจ้ นเกนิ ปกตดิ ว้ ยซาํ มันไมพ่ ดู อะไร หนั ไปหยบิ ลกู เชอรร์ ี สแี ดงสดมาจอ่ ไวใ้ กลร้ มิ ฝี ปากผม ทกุ กริ ยิ าอาการดเู รยี บรอ้ ยนุ่มนวล ยวั ยวนกเิ ลสใหแ้ ตก ซา่ นเอาไดง้ า่ ย ๆ

“แดกใหก้ หู น่อย” ถา้ มันจะไมพ่ ดู แบบนนี ะ่ นะ = = โหมงึ คําพดู มงึ สวนทางกบั บคุ ลกิ มาก “กนี าฬกิ า” ผมถามอยา่ งรทู ้ ัน “สบิ นาฬกิ า” มนั ตอบเสยี งเบา ผม เหลอื บตามองแวบหนงึ แบบไมใ่ หใ้ ครจับสงั เกตได ้ แตเ่ สยี ววนิ าทนี ันผมก็ทนั ไดเ้ ห็นชาย มอี ายคุ นหนงึ มองตรงมาทเี รา ผมกระตกุ ยมิ มมุ ปาก มันขงึ ตาใส่ “เสน่หต์ กรไึ ง แกม่ าเชยี ว” ผมกม้ กระซบิ กลับมันขา้ งหู “เขาไมไ่ ดเ้ ล็งเอาเอง แตเ่ ล็งใหค้ นสบิ สามนาฬกิ า” ผม เหลอื บตามองตาม เหน็ ชายหนุ่มคนหนงึ ยนื ถอื แกว้ ไวนโ์ ดดเดน่ อยตู่ รงนัน ดจู าก เคา้ โครงใบหนา้ แลว้ น่าจะเป็ นชาวอาหรับหรอื ไมก่ พ็ วกแขกขาว ผมมองหนา้ ไออ้ อ้ ยสลับกบั ชายคนนัน พจิ ารณาดดู ี ๆ แลว้ พดู ไดค้ ําเดยี วครับ หลอ่ สดุ ๆ ผมกม้ มองมันอกี ที “ก็หลอ่ ดนี ”ี “ไมเ่ ปค” “เปคมงึ นตี อ้ งแบบพตี นู บอดแี สลมหรอื พโี นต้ อดุ มรไึ ง” “ปากหมา รบี กนิ สกั ที กเู มอื ย” มนั พดู เสยี งเบา จอ่ เชอรร์ ใี สป่ ากผมมากขนึ ผม หวั เราะหึ อา้ ปากรับลกู เชอรร์ เี ขา้ ไป มนั มองผมตาขนุ่ แตผ่ มมองมนั ตาเชอื ม ไมไ่ ดห้ ลง เสน่หค์ รบั แตก่ ําลังกลันขําอยู่ มันทําหนา้ บดู เป็ นตดู ลงิ ดวี า่ คนอนื มองไมเ่ ห็น ในสายตาของคนทัวไป คงเห็นวา่ ผมกบั มันกําลังยนื สวที กนั อยแู่ น่ ๆ ซงึ ปกตมิ นั จะใชว้ ธิ นี ี ก็ ตอ่ เมอื มนั รสู ้ กึ รําคาญพวกผชู ้ ายจัด ๆ เทา่ นันแหละ

สกั พักไอส้ อง หลอ่ ก็เดนิ เขา้ มาสมทบ แค่ ผมกบั ไออ้ อ้ ยสองคน กเ็ รยี กสายตาคนไดเ้ กอื บ คอ่ นงานแลว้ นยี งิ มไี อส้ องหลอ่ เกยี รตนิ ยิ มมาอยดู่ ว้ ย ยงิ เรยี กสายตาคนมองเขา้ ไปใหญ่ แต่ พวกผมไมส่ นใจครบั รอเวลาใหง้ านเลกิ อยา่ งเดยี ว ผมยนื ดมื ไวน์ โดยมไี ออ้ อ้ ยคอยป้อนลกู เชอรร์ อี ยขู่ า้ ง ๆ ถดั ไปเป็ นไอโ้ อค๊ กําลังดมื ไวนไ์ ม่ ตา่ งกบั ผม มนั ยนื เงยี บ ๆ ลว้ งมอื ไวใ้ นกระเป๋ ากางเกง ในขณะทไี อป้ ิงหยบิ ขนมตรงหนา้ กนิ หงบุ หงบั ไมส่ นใจใคร มางานแบบนี พวกเราจะไมพ่ ดู คยุ กนั มากนักหรอก หรอื พดู ใหถ้ กู .. คอื แทบจะไมค่ ยุ กนั เลย ดว้ ยซาํ กลัวหลดุ ภาษาพอ่ ขนุ หรอื ไมก่ ็กลัวพวกสตั วเ์ ลยี งในปากจะออกมาเพน่ พา่ นกลางงานนะ่ และ แลว้ ชว่ งเวลาทแี สนน่าเบอื ของพวกเราก็จบลง หลงั จากลําลาทกุ คนจนหมด ผมก็รบี บงึ รถกลับทันที แตไ่ มไ่ ดเ้ ขา้ คอนโด ผมขบั รถไปจอดอยหู่ นา้ บา้ นของใครบางคน เห็นไฟใน หอ้ งมนั ยังเปิดอยู่ ผมลว้ งหยบิ มอื ถอื มากดโทรออก สกั พักปลายทางก็รับสาย “พเี อก” เป็ นครังแรกทไี ดย้ นิ เสยี งมันผา่ นมอื ถอื นะเนยี “ยังไมน่ อนอกี เหรอ” “เอะ๊ ?” มนั ทําเสยี งแปลกใจ “พรี ไู ้ ดย้ งั ไง” “ก็เห็นไฟในหอ้ งยงั เปิดอย”ู่ ได ้ ยนิ เสยี งอะไรกกุ กกั แลว้ มา่ นหนา้ ตา่ งหอ้ งมนั ก็ถกู แหวกออก มันโผลม่ าทําหนา้ แปลกใจ กอ่ นผลบุ หายเขา้ ไปภายใน หลังจากนันก็ไดย้ นิ เสยี งวงิ ตงึ ตัง แลว้ ผมก็เห็นมันอกี ทที หี นา้ ประตบู า้ น ผมยนื ยมิ พงิ หลังอยขู่ า้ งประตรู ถ วนั นเี อารถสปอรต์ สดี ํามา ไมไ่ ดข้ บั คนั นนี านแลว้ เหมอื นกนั

มนั ยนื นงิ อยหู่ นา้ บา้ น มอื ถอื ยังคา้ งอยทู่ หี ู ผมกดตดั สาย มองหนา้ มันยมิ ๆ มนั คงตลงึ ความหลอ่ ของผมอยู่ ผมเดนิ เขา้ ไปหา มันยังมองตามตาคา้ งอยู่ ยงิ ผมเดนิ เขา้ ไปใกลม้ ากเทา่ ไหร่ มันยงิ แหงน หนา้ มองตามมากขนึ เทา่ นัน ผมอมยมิ ชกั ชอบในความเตยี ของมนั ซะแลว้ สิ “เอาตวั มาใหด้ ู วา่ เนกไทเขา้ กบั สทู ไหม” ผมยมิ นดิ ๆ มนั ยังมองตาคา้ งอยคู่ รบั นถี า้ ไมต่ ดิ วา่ ยนื อยหู่ นา้ บา้ น ผมจับมันจบู ไปแลว้ “หลอ่ ...” มนั พดู เสยี งเบาเหมอื นคนละเมอ ผมยมิ จับมันพลกิ หันไปอกี ดา้ น รนุ หลังใหม้ นั เดนิ เขา้ ไปภายใน พอเขา้ มาถงึ มันก็ยงั ไมเ่ ลกิ จอ้ งหนา้ ผม ผมอมยมิ กําลังจะคลายเนกไทออก มันรบี เบรกไว ้ ทันที “อยา่ เพงิ ถอดนะ!” มนั หนั หลังวงิ ขนึ หอ้ งไป สกั พักก็วงิ ตงึ ตงั ลงมาพรอ้ มกบั กลอ้ งในมอื “เป็ นนายแบบใหผ้ มท”ี ผมยนื นงิ หรตี ามองมนั “คา่ ตวั พแี พงนะ” “เทา่ ไหรผ่ มก็จา่ ย!” มนั รบี ตอบ “แต.่ .เออ่ .. ขอเป็ นแบบผอ่ นไดไ้ หม” ผมหัวเราะหึ พยกั หนา้ ใหม้ นั ที มันหนั ซา้ ยหนั ขวา คงกําลังหามมุ ดี ๆ ใหผ้ มอยู่ แตห่ าไมเ่ จอ ครับ มนั มองหนา้ ผมอกี ที “ไปคอนโดพดี กี วา่ ทนี ไี มม่ มี มุ ทเี ขา้ กบั ชดุ สทู พเี ลย” มนั รบี วงิ ขนึ ไปหยบิ กญุ แจบา้ น ปิดประตู ลากผมแถก ๆ ไปทรี ถ ทเี วลาอยา่ งนแี ลว้ เร็วเชยี วนะมงึ

ผมขบั รถพามันมาทคี อนโด กอ่ นขนึ หอ้ งยังมแี อบถา่ ยกบั รถดว้ ย โอห้ นอคนเรา จรงิ ๆ ผมไมช่ อบใหใ้ ครมาถา่ ยรปู หรอก แตผ่ มยอมใหม้ นั ถา่ ยคนเดยี ว ผมชอบเวลาทมี นั มองผมผา่ นเลนส์ เพราะผมรวู ้ า่ มันกําลังหลงเสน่หผ์ มอยู่ พอถงึ หอ้ ง มันก็รบี จัดแจงใหผ้ มยนื โพสทา่ ตามทมี นั ตอ้ งการทันที วนั นผี มแตง่ ตวั แนวผใู ้ หญ่ ผมเซตไปดา้ นหลงั แบบทมี นั ชอบ ใสส่ ทู สเี ทาเขม้ เนกไทสอี อ่ น กวา่ สทู นดิ หน่อย ทําใหด้ ภู มู ฐิ านขนึ เป็ นกอง มนั ใหผ้ มยนื พงิ กําแพงอยขู่ า้ งดวงไฟสนี วลสม้ ในหอ้ งรับแขก สอดมอื หนงึ ไวใ้ นกระเป๋ า กางเกง สว่ นอกี ขา้ งถอื แกว้ ไวนท์ มี ไี วนส์ แี ดงสดคลา้ ยเลอื ดอยคู่ รงึ แกว้ มันใหผ้ มทําหนา้ นงิ ๆ แอ็คทา่ ตามทมี นั สงั ผมก็ทําตาม มนั ถา่ ยทกุ มมุ ของหอ้ งเทา่ ทมี นั เห็นวา่ เหมาะ ทกุ มมุ จรงิ ๆ ตงั แตห่ อ้ งนังเลน่ บนโซฟา หนา้ ทวี ี หอ้ งครวั ไลอ่ อกไปทรี ะเบยี ง และกลบั มาจบทหี อ้ งสดุ ทา้ ย นันคอื หอ้ งนอน และตอนนี ผมกําลังนังรอใหม้ นั จัดทา่ อยขู่ า้ งเตยี ง มนั เอยี งคอมองนดิ หนงึ ทําทา่ คดิ กอ่ นเดนิ เขา้ มาใกล ้ แลว้ คลถี อดสทู ผมออกจนเหลอื ไว ้ เพยี งเสอื เชติ สขี าว ใจผมเตน้ โครมคราม แตก่ ็ทําหนา้ นงิ ๆ ปลอ่ ยใหม้ นั ทําไป พอเสร็จมันก็ เดนิ กลับไปยนื ตําแหน่งเดมิ กําลังจะถา่ ยตอ่ แตเ่ หมอื นมันยังไมพ่ อใจเทา่ ไหร่ เลยเดนิ กลบั มาคลปี ลดกระดมุ ผมออกตงั แตเ่ ม็ดแรกยันเม็ดสดุ ทา้ ย ยกเวน้ อนั ทสี อดอยใู่ นกางเกง แลว้ มนั ก็พับแขนเสอื ผมขนึ จนถงึ ขอ้ ศอกทังสองขา้ ง ขยบั แหวกเสอื นดิ ๆ ใหม้ นั โชวก์ ลา้ มเนอื หนา้ อกกบั ซกิ แพคหกหอ่ ดา้ นลา่ ง ดเู ทแ่ บบสบาย ๆ ดี มนั สงั ใหผ้ มไปนอนหงายบนเตยี ง งอขอ้ ศอกยันรา่ งตวั เองไว ้ แลว้ ทําหนา้ …เออ่ …จะวา่ ไงดี แบบเซก็ ซี ๆ อะ่ นะ คอื .. ผมกท็ ําไมถ่ กู แตก่ พ็ ยายามทําหนา้ ใหเ้ ซก็ ซมี ากทสี ดุ เทา่ ทจี ะทําได ้ “มากกวา่ นไี ดไ้ หม” มนั ลดกลอ้ งลงมาสงั

“แลว้ แบบไหนละ่ ทจี ะเรยี กวา่ เซก็ ซ”ี ผมถามกลบั มนั หนั ซา้ ยหนั ขวา คงไมร่ วู ้ า่ จะอธบิ ายยังไงดเี หมอื นกนั “พกี ็ลองนกึ ถงึ สาว ๆ ตอน เออ่ …ทพี กี ําลังทําเรอื งอยา่ งนันก็ได”้ “ยังไง” ผมถามอกี ที ไมไ่ ดก้ วนครับ แตเ่ วลาผมมอี ะไรกบั สาว ๆ มันก็มหี ลายความรสู ้ กึ แลว้ เอา อารมณแ์ บบไหนละ่ มนั ทําทา่ จะอธบิ าย กอ่ นหบุ ปาก ทําทา่ คดิ แลว้ เดนิ เขา้ มาหาผมแทน และตอนนี มันกําลังทําในสงิ ทที ําใหผ้ มอยากเป็ นนายแบบใหม้ นั ทกุ วนั เลย …มนั จบู ผมอยคู่ รับ… เป็ น ครงั แรกทมี นั จบู ผมกอ่ นดว้ ย จบู แบบเก ้ ๆ กงั ๆ บดเบยี ดปากไปมา กอ่ นสอดลนิ เขา้ มา แลว้ ตวดั ปลายลนิ ทคี ดิ วา่ หยอกลอ้ อะนะ ผมรวู ้ า่ มันตอ้ งการจะสอื อะไร ผมเลยตวดั ปลายลนิ ตอบรบั ลนิ ไมป่ ระสาของมันทันที แลว้ เป็ นฝ่ ายนําเกมซะเอง ผมรกุ หนักจนมนั เรมิ หายใจไมอ่ อก อารมณผ์ มขนึ แลว้ เหมอื นกนั มันรบี ดดี ตวั ออกไปยนื อยู่ หา่ ง ๆ ชนี วิ ใสห่ นา้ ผมหอบ ๆ “อารมณแ์ บบนแี หละ” ยงั มอี ารมณม์ าแนะอกี นะ ผมอยากกระชากมนั เขา้ มาจบู อกี ที แตก่ ็รวู ้ า่ มันอยากถา่ ย เลยเกบ็ อารมณ์ ‘อยาก’ เอาไว ้ แลว้ ปลอ่ ยใหม้ นั ถา่ ยไป ไมย่ ากครบั เพราะตอนนผี ม ‘อยาก’ ขนึ มาแลว้ จรงิ ๆ ยงิ เหน็ ปากแดง ๆ ของมนั ผมแทบจะ ระงบั อารมณต์ วั เองไวไ้ มอ่ ยู่ ผมนังกงึ นอนบนเตยี ง ทําตาฉํา ๆ อยา่ งเชญิ ชวน ทําทา่ นที ไี ร สาว ๆ ละลายกนั ทกุ ที ไมร่ มู ้ นั จะละลายดว้ ยไหม มนั ยังตงั หนา้ ตงั ตาถา่ ยอยู่ ผมแทบจะทนไมไ่ หว แตก่ พ็ ยายามบงั คบั ใหต้ ัวเองอดทนตอ่ ไป สกั พักมนั ก็ลดกลอ้ งลง เอาไปวางไวบ้ นโตะ๊ ขา้ งหวั เตยี ง เดนิ มาหาผม คงจะจัดทา่ ใหอ้ กี ผม เลยอยเู่ ฉย ๆ รอใหม้ นั จัดการ

เปลา่ ครับ มนั ไมไ่ ดเ้ ขา้ มาจดั ทา่ อยา่ งทคี ดิ แตม่ นั เคลอื นตวั ขนึ มานังครอ่ มบนตกั ผมมองมันองึ ๆ มนั ทาบสองมอื ไวข้ า้ งแกม้ ผม โนม้ หนา้ มาจบู เบา ๆ หรอื วา่ มันจะแนะอารมณ์ผมอกี ? ผม ยังนังอยเู่ ฉย ๆ รอใหม้ นั แนะอารมณ์ แตม่ นั ไมย่ อมหยดุ จบู สกั ที ยงิ นานผมยงิ ระงบั อารมณต์ วั เองไวไ้ มไ่ ด ้ มอื ไมก้ ็พาลจะวงิ ไปหาเอวมันอยเู่ รอื ย แตก่ พ็ ยายามกดมันไวก้ บั พนื เตยี ง มนั โหมจบู ผมอยสู่ กั พัก กอ่ นละมอื ทแี กม้ ลงไปจับมอื ผมไปวางไวท้ เี อวมัน ผมถอนปากมามองมันงง ๆ มนั มองผมตาเยมิ ๆ รมิ ฝี ปากไดร้ ปู แดงจนฉํา เซก็ ซฉี บิ หาย “พเี อก…” เสยี งมันนี เอาไมม้ าทบุ หวั กนั เลยดกี วา่ ผม เผลอกระชบั มอื ทเี อวมันแน่น มันเลอื นสองแขนมาโอบรอบลําคอผมไว ้ มดุ หนา้ กบั ซอก คอ แลว้ กระซบิ คําบางคําทที ําเอาผมรบี จับมันพลกิ ไปอยดู่ า้ นลา่ งแทบไมท่ ัน “…กอดผมท”ี ขอเซน็ เซอรค์ รับ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. คณุ ๆ คงอยากจะฆา่ ผมใชไ่ หม เอา เป็ นวา่ ชว่ งแรกเซน็ เซอรไ์ ปกอ่ น มาตอ่ กนั ทชี ว่ งสอง แลว้ ผมจะเลา่ ใหฟ้ ังแบบละเอยี ด ยบิ เลย ชว่ งแรกเหมอื นพายลุ ง ผมสาํ เร็จโทษมนั โดยทเี สอื ผา้ ยังอยคู่ รบ คอื ถอดกางเกงมนั ออกนดิ เดยี ว พอทําเสร็จก็ใสก่ ลับเหมอื นเดมิ แลว้ ตอนนกี ม็ าถงึ ชว่ งเวลาผอ่ นคลาย “นายคา้ งคา่ ถา่ ยแบบพอี ยนู่ ะ” ผมกระซบิ บอกมนั ขา้ งหู มันปรอื ตามอง ยกมอื ขนึ มาลบู แผงอกกวา้ งผมเบา ๆ ผมกม้ มองมอื ทกี าํ ลังลบู ๆ ไล ้ ๆ อยนู่ ัน “ชอบเหรอ” มนั พยักหนา้ “สวยด”ี ผมอมยมิ ปกตโิ ดนชมประจํามันก็ชนิ แตพ่ อมันชม ผมกลับรสู ้ กึ ดใี จอยา่ งบอกไมถ่ กู “งันก็จับไดเ้ ทา่ ทนี ายอยากจบั ” ผมบอก กอ่ นกม้ จบู หนา้ ผากมนั เบา ๆ ที พรงุ่ นผี มคงตอ้ งเขา้ ฟิตเนสไปเพมิ กลา้ มใหม้ ากกวา่ นซี ะแลว้ ผม เลอื นรมิ ฝี ปากลงมาหยดุ อยยู่ งั กลบี ปากแดงชํา ขยบั บดเบยี ดเบา ๆ ซงึ มนั ก็ตอบรับโดยดี มอื ไมผ้ มก็ไมอ่ ยสู่ ขุ เลอื นเขา้ ไปสมั ผสั ผวิ เนอื ภายใน ไลว้ นอยแู่ ถว ๆ หนา้ ทอ้ งกอ่ นเลอื นสงู ไปทหี ัวนม บบี เบา ๆ จนมันครางสะทา้ น ผมจบู มันอยสู่ กั พัก กอ่ นคอ่ ย ๆ ถอนรมิ ฝีปากออกมอง “งวดแรก พขี อออนทอ๊ ปหนงึ ท”ี

มนั หนา้ แดงทันทที ผี มพดู จบ “จา่ ยเป็ นอยา่ งอนื ไมไ่ ดเ้ หรอ อยา่ งขา้ วสกั มอื หรอื เงนิ สกั กอ้ น” มนั ตอ่ รอง “ก็นไี ง ขา้ วมอื หนงึ ” มนั ทําหนา้ แปลกใจ “ออนทอ๊ ป” ผมพดู สนั ๆ มนั กม้ หนา้ หลบสายตา กอ่ นออ้ มแอม้ พดู อะไรสกั อยา่ ง “ทําไมเ่ ป็ น” ผมคลยี มิ จบั มันพลกิ ขนึ ไปไวด้ า้ นบนแทนผม “พจี ะสอน” มนั ทําหนา้ ตนื แกม้ นแี ดงเถอื ก “ผมวา่ อยา่ ดกี วา่ !” “กอ่ นอนื …” ผมไมส่ นใจฟัง พดู กลับเนบิ ๆ “ถอดกางเกง” “พเี อก..” มนั ครางเรยี ก ผม มองมนั แบบ 'ไมว่ า่ จะยังไงนายก็ตอ้ งทํา' มันทําหนา้ ลําบากใจ เขยบิ ตวั ปลดกางเกงตวั เองออก คอื ทําแบบเก ้ ๆ กงั ๆ น่ะนะ แตเ่ ชอื กนั หรอื เปลา่ ทา่ มันเซก็ ซยี งิ กวา่ พวกถอดพรดื อยา่ งชํานาญซะอกี พอถอดกางเกงออกจากตวั มันรบี ดงึ ชายเสอื ปิดสว่ นสงวนไวท้ ันที ยงั จะปิดอกี เนอะ - - ผมอมยมิ เอาเถอะ มนั คงอาย เก็บไวใ้ หม้ นั สกั ตัวละกนั

“เอาของพอี อกมา” ผมสงั อกี ของผมเป็ นกางเกงผา้ เขม็ ขดั ยงั อยู่ แตถ่ กู ปลดหวั และรดู ซปิ ลงแลว้ มนั คอ่ ย ๆ เคลอื นตวั จากเอวผมลงไปทหี นา้ ขา สองมอื จับขอบกางเกงผมไว ้ กอ่ นนงิ คา้ ง อยทู่ า่ นัน มนั คงกาํ ลังชงั ใจอยวู่ า่ จะทําตอ่ ดหี รอื ไมท่ ําดี สดุ ทา้ ย มนั กลันใจ คลดี งึ ขอบกางเกงพรอ้ มลงิ นอ้ ยลงจนบางสว่ นของผมหลดุ ออกมา มันนงิ ไปพักจอ้ งสงิ ทอี ยตู่ รงหนา้ นอ้ งผมมนั พรอ้ มแลว้ ครับ ตงั ตรงเป็ นเสาธงยามเชา้ เลย นแี หละนอ้ ง ความภาคภมู ใิ จของพี มนั มองนอ้ งผมสลับกบั ผม “คราวนี ใสม่ นั เขา้ ไป” ผมสงั เนบิ ๆ อกี ที มนั ยังนงิ ครบั คงไมก่ ลา้ ทํา หรอื ไม…่ มนั ก็ไมร่ วู ้ ธิ ใี ส่ ผม ไมแ่ นะแลว้ ปลอ่ ยใหม้ นั ทําเอง มนั นังจอ้ งอยพู่ ัก ไอน้ อ้ งผมมันก็ไมย่ อมลง ไอน้ ี ถา้ มัน ไดต้ งั แลว้ ลงยากดว้ ย สดุ ทา้ ยมนั ก็ลกุ ขนึ คกุ เขา่ เคลอื นทใี หช้ อ่ งทางดา้ นหลังของมนั ตรง กบั นอ้ งผมมากทสี ดุ แลว้ คอ่ ย ๆ กดรา่ งตวั เองลงมา ไมแ่ นะก็ทําถกู นนี า คบั … คอื สงิ แรกทผี มรู ้ และผมก็รวู ้ า่ มันคงรสู ้ กึ แบบเดยี วกนั มนั พยายามกดตัวเองลง อยากชว่ ยครบั แตก่ ็อยากใหล้ องทําดว้ ยตวั เองดู มันกลันใจผอ่ น คลายตวั เองแลว้ กดรา่ งลงจนสดุ ผมสง่ ยมิ ใหม้ นั ดว้ ยความชนื ชม มนั เรมิ ขยบั คําสองมอื ไวท้ หี นา้ ทอ้ งผม แลว้ ยกตวั เองขนึ ลงโดยใชเ้ ขา่ เป็ นฐาน มันกดั ฟันเบ ้

หนา้ เจ็บปวดหน่อย ๆ ของผมก็ไมใ่ ชเ่ ล็ก ๆ มนั คงอดึ อดั น่าดู ทา่ ทางมนั ยังเก ้ ๆ กงั ๆ แตก่ ็ดดู มี ากสําหรับผม มนั ขยบั ชา้ ๆ อยสู่ กั พัก กอ่ นปรบั เปลยี น จังหวะเป็ นเร็วขนึ เรอื ย ๆ “อมื .. พเี อก” มนั เรมิ ครางออกมาเบา ๆ ภาย ในของมนั บบี รดั ผมแน่น ผมกดั ฟันดงั กรอด ขยําสองมอื กบั ผนื ทนี อนจนยบั มนั เชดิ หนา้ นดิ ๆ ปากกค็ รางสะทา้ น ดวงตาปรอื ปรอยจนฉํา เหน็ แลว้ อยากกระชากมาจบู แรง ๆ สกั ที ผมปลอ่ ยใหม้ นั โยกไหวอยอู่ ยา่ ง นันจนเป็ นมนั เองทที นไมไ่ หวเรง่ จงั หวะจนไปถงึ ปลายทาง มนั คงพยายามอดทนใหถ้ งึ ทสี ดุ แลว้ แตค่ วามอดึ มนั ตา่ งกนั มนั หมดแรง ทงิ ตวั ลงมานอน ทาบบนหนา้ อกผม ผมอมยมิ ชอ้ นจับปลายคางมันเงยหนา้ ขนึ สบตา กอ่ นกม้ จบู ไปเบา ๆ ที “พอี มิ แลว้ คราวนขี อพปี ้อนนายบา้ งนะ” ผมจับมันพลกิ ลงไปนอนอยดู่ า้ นลา่ ง แลว้ จัดการกนิ มันไปอกี ยก ตอ่ ไป..ผมจะทําตัวเป็ นนายแบบทดี ี เพราะคา่ ตอบแทน มันคมุ ้ ใชไ้ ดเ้ ลย Kiss Love รกั วนุ่ วายนายสดุ หลอ่ #22 ตอน : หลงเสนห่ ์ Part 2 [พเี อกเวนิ ...☼] เสยี งรัวกดกรงิ หนา้ หอ้ งปลกุ ผมใหต้ นื ตงั แตเ่ ชา้ ผมพน่ ลมหายใจออกแรง กดรัวแบบนี มแี คร่ ายเดยี ว ผม ลกุ เดนิ ไปหยบิ ชดุ คลมุ สนี ําเงนิ มาใส่ ผมเผา้ ก็ปลอ่ ยใหม้ นั ฟฟู ่ องอยอู่ ยา่ งนันแหละ ถงึ ยงั ไง มันก็ดดู อี ยดู่ ี (ออกแนวหลงตวั เองนดิ ๆ = =) ผมเดนิ ออกไปเปิดประตู “พเี อกกกกกกกก”

สาวนอ้ ยน่ารักภายใตก้ ระโปรงลายสก็อตสนั จดุ๊ จเู๋ ครอื งแบบของโรงเรยี นเอกชนม.ตน้ กระโดดกอดคอผมแน่น ผมทําหนา้ เหม็นเบอื ทนั ที “มาทําไม” “โหย พคี ะ ทกั นอ้ งสดุ ทรี ักแบบนไี ดย้ งั ไงกนั ไอเ้ รารอึ ตุ สา่ หค์ ดิ ถงึ ” มนั ทําหนา้ งอนดิ ๆ กอดคอผมไวเ้ หมอื นลงิ กอ่ นทสี ายตาผมจะเหลอื บไปเห็นดวงตาวบิ วบั ของใครอกี คนในชดุ เครอื งแบบเดยี วกนั เหมอื นกนั ทกุ อยา่ ง ไมเ่ วน้ แมแ้ ตส่ ว่ นสงู หรอื รปู รา่ งหนา้ ตา “ไอ” ผมทัก “คดิ ถงึ พจี ัง” แลว้ มันก็กระโดดเขา้ มากอดเอวซา้ ยผมแน่น จะมมี าอกี ไหม… คดิ ยังไมถ่ งึ สบิ วิ ก็มอี กี หนงึ สาวนอ้ ยโผลเ่ ขา้ มาเกาะเอวขา้ งทวี า่ งผมแน่น หนักครบั สามสาว ถงึ จะตวั เล็ก แตเ่ ลน่ เกาะแบบนี ไมไ่ หวเหมอื นกนั “นยี ยั ลงิ ทงั หลาย ปลอ่ ยพกี อ่ น เกดิ ชดุ พหี ลดุ ขนึ มาไดเ้ ห็นคงิ คองออกมาเดนิ เลน่ แน่ ๆ” “ทะลงึ ” ไอแ้ อมมันตอ่ วา่ “วา่ แต…่ คงิ คองพตี ัวใหญก่ วา่ เดมิ หรอื เปลา่ ” ผมมะเหงกมนั ไปที “หึ ๆ ใสช่ ดุ นอี อกมา แปลวา่ พเี ราตอ้ งหวิ ใครมานอนดว้ ยแหงม ๆ” ครับ ปกตถิ า้ ผมใสเ่ สอื ผา้ คอื หอ้ งนอนวา่ ง แตถ่ า้ ใสช่ ดุ คลมุ นันหมายถงึ เมอื คนื ไมไ่ ดใ้ ส่ เสอื ผา้ นอน พวกนอ้ ง ๆ รดู ้ ี แตก่ ็ไมค่ ดิ จะยงุ่ เพราะถอื เป็ นเรอื งสว่ นตวั และมนั ก็รวู ้ า่ พมี นั ไม่ ไดค้ ดิ จะจรงิ จังกบั ใครดว้ ย “พเี อกอา่ กลบั บา้ นบา้ งซคิ ะ ออ้ นคดิ ถงึ ”

“ไอก็คดิ ถงึ พนี า้ ” “แอมคดิ ถงึ มากกวา่ อกี ” สามสาวแยง่ กนั ออดออ้ นใหญ่ พอ่ แมก่ ็เขา้ ใจตงั ชอื ซะจรงิ ๆ พวกมนั ถงึ ไดเ้ กดิ มาออ้ นกนั เกง่ ไดโ้ ลข่ นาดนี “นพี เี อก พวกเราตกลงกนั วา่ คนื นจี ะมานอนคา้ งทนี นี ะคะ” “พอดหี อ้ งพไี มว่ า่ ง ควิ เต็ม” ผมรบี ปฏเิ สธ “โธ่ พคี ะ น่านะ ออ้ นคดิ ถงึ พนี นี ่า” “น่านะ ขอไอนอนดว้ ยคน” “แอมก็อยากนอนนา้ ” คอื ถา้ พวกคณุ ๆ มาฟังอาจจะจบั ไมถ่ กู วา่ ใครคอื ใคร เพราะทังสามหนา้ ตาเหมอื นกนั มาก แตไ่ มใ่ ชฝ่ าแฝดครับ พวกมนั เป็ นพนี อ้ งทคี ลานตามกนั มาเรยี กไดว้ า่ ปีตอ่ ปี แตก่ ลบั มสี ว่ นสงู เทา่ กนั หนา้ เหมอื นกนั จนคนเขา้ ใจผดิ คดิ วา่ เป็ นฝาแฝด ยกเวน้ คนทอี ยดู่ ว้ ยกนั นาน ๆ นะ่ นะ “พอี ารต์ กบั พอี ฐิ ก็บน่ ใหญว่ า่ พที งิ นอ้ ง” “พมี งี านเยอะ เรากเ็ ห็น” “คะ่ เห็นวา่ พที งิ นอ้ ง ๆ ไปหางานมากกวา่ ” ดเู หตผุ ลมนั “ถา้ พไี มใ่ หพ้ วกเรานอนคนื นี งนั เสารอ์ าทติ ยน์ พี ตี อ้ งกลบั บา้ นนะคะ” ไฟท์ บงั คบั ครบั พวกมนั รวมหัวกนั บงั คบั ผมชวั ร์ ๆ เพราะถา้ ใหเ้ ลอื กระหวา่ งใหพ้ วกมนั มา นอนคา้ งกบั ผมทนี คี นื หนงึ กบั ผมกลับบา้ นสองวนั เสารอ์ าทติ ย์ อยา่ งหลังดจู ะสงบกบั ชวี ติ ผม มากกวา่ กรกิ !! เสยี งเปิดประตเู บา ๆ จากหอ้ งนอนดงึ ความสนใจจากพวกเราสชี วี ติ ใหห้ ันไปมอง

เงยี บครบั … พวก นอ้ ง ๆ ผมพากนั เงยี บกรบิ มองคนทเี ดนิ สะลมึ สะลอื ออกมาจากหอ้ งนอนกนั ตาคา้ ง ทัง เนอื ทังตวั มัน มเี พยี งเสอื เชติ ตวั เมอื คนื ของผมใสไ่ ว ้ กาํ เดาผมแทบพงุ่ คอื …หนุ่ มนั ก็หนุ่ แบบผชู ้ ายน่ะนะ แตก่ ็ดเู ซก็ ซยี วั ยวนสาํ หรับผมอยดู่ ี หวั มันฟไู รท้ รง ปาก แดงแจ๋ (คงเพราะเมอื คนื ผมจบู มันแรงไปหน่อย) ทคี อมรี อยคสิ มารค์ (เออ่ ... อนั นผี มทําเอง พอดเี มอื คนื มันในอารมณ์ไปหน่อย ปกตจิ ะทงิ ไว ้ ทหี นา้ อก แตเ่ มอื คนื ลมื โชวห์ ราเลย) กระดมุ มันปิดไวแ้ คแ่ ถวลา่ งครบั ตงั แตช่ ว่ งอกขนึ ไปไมไ่ ดต้ ดิ รอยจบู สามรอยเดน่ ๆ เห็นชดั ๆ ไมต่ อ้ งอธบิ ายแลว้ นอ้ งผมพากนั องึ มันก็องึ ทเี ห็นคนแปลกหนา้ มันรบี หนั หลังเดนิ กลบั เขา้ หอ้ งไปทันที เงยี บครบั … ในหอ้ งเงยี บกรบิ จนไดย้ นิ เสยี งแอรค์ รางหงึ ๆ มนั เป็ นคนขเี ซาก็จรงิ ครบั แตเ่ ป็ นพวกตนื เชา้ เจ็ดโมงเวลาตนื นอนมันพอดี คงไดย้ นิ เสยี ง คนคยุ กนั เลยเดนิ ออกมาดู โดยลมื คดิ ถงึ สภาพตัวเองไป “นะ นพี เี ปลยี นรสนยิ มตงั แตเ่ มอื ไหร”่ แอมมนั ไดส้ ตกิ อ่ น “นันน่ะส”ิ แลว้ ไอก็เปิดปากบา้ ง “…กบั ผชู ้ าย” ปิดทา้ ยดว้ ยไออ้ อ้ น แลว้ ทกุ อยา่ งก็เขา้ สภู่ วงั คเ์ งยี บอกี ที

“คอื …” อนั นเี สยี งผมเอง “มนั เป็ นเหตสุ ดุ วสิ ยั แลว้ ก็เลยตามเลยน่ะ” ผมบอกตามจรงิ “อธบิ ายมาเลย” “บอกมาเดยี วนนี ะ” “เลา่ มาใหห้ มด” เสยี งเซง็ แซก่ ลับมาอกี ครัง ผมเกาทา้ ยทอย เหนอื ยหน่ายกบั การซกั ประวตั อิ นั ละเอยี ดยบิ ของสามป่ วนตวั อ. ผม กเ็ ลา่ ความจรงิ นันแหละ กบั นอ้ งไมป่ ิดบงั อยแู่ ลว้ พวกมนั รไู ้ สร้ พู ้ งุ ผมดี มอี ะไร กไ็ ดพ้ วก มนั นแี หละ คอยชว่ ยเหลอื เป็ นธรุ ะปะปังให ้ “วา้ ววววว” เสยี งไอแ้ อมครับ “สดุ ยอด” อนั นไี อไ้ อ “เนอะ ๆ” ตอบทา้ ยดว้ ยไออ้ อ้ น แลว้ พวกมนั ก็พากนั กรดี กร๊าดกนั ใหญ่ “นี ๆ พวกทโี รงเรยี นจะพากนั กรดี ไหม” “แน่นอน ๆ มขี องจรงิ ดกี วา่ ในเน็ตเป็ นไหน ๆ” ผมหตู งั ทันที “แลว้ คนเมอื กนี กี ็ดเู คะ ๆ เนอะ”

อะไรเคะ ๆ หผู มผงึ แลว้ ผงึ อกี ฟังพวกมันพดู กนั ...แตไ่ มร่ เู ้ รอื ง “กรดี ดด!!!!!!!!!!!!!!” แลว้ ผมก็ตอ้ งรบี เอามอื ปิดหเู อยี งหนา้ หนี ตอน นผี มนังอยบู่ นโซฟา โดยมไี อแ้ อมนังขนาบอยดู่ า้ นซา้ ยกอดคอผมไว ้ ดา้ นขวาเป็ นไอไ้ อ กาํ ลังทําแบบเดยี วกนั สว่ นไออ้ อ้ นนังคกุ เขา่ อยบู่ นตกั ผมอกี ที ถา้ คนอนื มองอาจคดิ วา่ ผมมฮี าเร็มเป็ นของตวั เองแน่ ๆ แตพ่ วกมนั เป็ นคนทที ําใหผ้ มหมดอารมณม์ ากกวา่ “พี ๆ แนะนําใหพ้ วกเรารจู ้ กั หนอ่ ยซคิ ะ” “นะ ๆ” “อยากรู ้ ๆ” แลว้ พวกมนั ก็รวมพลงั กนั ออดออ้ น ผมพยกั หนา้ แตบ่ อกพวกมนั ไวก้ อ่ นวา่ ผมกบั ไอต้ ัวเล็ก ยงั ไมไ่ ดต้ กลงเป็ นอะไรกนั เพราะงันกายไมใ่ ชแ่ ฟนผม พวกมนั พยักหนา้ เขา้ ใจ เขยบิ ลงไป นังพับเพยี บเรยี บรอ้ ยบนโซฟา ทอี ยา่ งนลี ะเรยี บรอ้ ยกนั ขนึ มาเชยี ว -*- ผมเดนิ กลบั เขา้ ไปในหอ้ ง เห็นไอต้ ัวเล็กนังเหมอ่ อยขู่ า้ งเตยี ง ตอนแรกคดิ วา่ มันอาบนําแตง่ ตวั แลว้ ซะอกี “ยังไมไ่ ดอ้ าบนําเหรอ” มนั สะดงุ ้ เฮอื ก เป็ นอะไรของมนั

“อะ เออ่ พเี อก” มนั ทําหนา้ อดึ อดั “ขะ ขอโทษฮะ ผมจะรบี ไปอาบนําเดยี วนแี หละ” มันรบี ลกุ จากเตยี ง แตผ่ มรังไวก้ อ่ น สหี นา้ มนั ดไู มค่ อ่ ยดเี ทา่ ไหร่ “เป็ นอะไร” “อะ เออ่ เปลา่ ครับ พรี อแป๊ บนะ บอกสาว ๆ ใหร้ อกอ่ น ผมจะรบี อาบแลว้ รบี ไป” ผมจอ้ งหนา้ มันนงิ ๆ แตม่ นั ไมย่ อมสบตา ผมจับคางมนั เงยขนึ มอง แตม่ นั หลบุ เปลอื กตาลง ตําหลบหนี “กาย” ผมเรยี ก มนั ยังนงิ เหมอื นเดมิ “กาย” ผมเรยี กอกี ที มันคอ่ ย ๆ ชอ้ นตามอง “พเี อก...” มนั เรยี กกลับเสยี งแผว่ บะ๊ ! เซก็ ซเี ป็ นบา้ ไมไ่ หวแลว้ ครับ ผมฉกจบู มันทนั ที หนา้ มันแหงนตอบรับอตั โนมตั ติ าม ความเตยี ของตัวเอง สองมอื จับสาบเสอื ผมแน่น ปากมนั หวานดคี รับ ผมชอบ ผมโหมจบู อยพู่ ัก กอ่ นถอนปากออก กลวั ยาว มันหอบหนักเลย “ถา้ ไมร่ บี …” มนั พดู หอบ ๆ “เดยี วผหู ้ ญงิ ของพจี ะรอนะ” ผมควิ ขมวดกบั คํามัน “ผหู ้ ญงิ ของพ?ี ” ผมทวนนดิ หน่อย นมี นั คดิ วา่ นอ้ งผมเป็ นอะไรกนั “คดิ วา่ ผหู ้ ญงิ ขา้ งนอกเป็ นใคร” มนั ชะงักกบั คําถามผม กม้ หนา้ ลงไมต่ อบอะไร ผมจับคางมนั เงยมองอกี ที “ก็ผหู ้ ญงิ ของพไี ง ผะ ผมจะรบี ออกไป ขอเวลาอาบนํากอ่ น”

ผมถอนหายใจแรง เขา้ ใจแลว้ ครับ มนั คงคดิ วา่ นอ้ ง ๆ ผม เป็ นสาว ๆ ทจี ะมานอนกบั ผมแน่ ๆ “ไมต่ อ้ งแลว้ ละ่ ” ผมรังเอวมนั เดนิ ออกจากหอ้ งไปทันที มันโวยวายใหญ่ นอ้ ง ๆ ผมพากนั นังพับเพยี บเรยี บรอ้ ยหนา้ สลอนกนั บนโซฟา โวะ๊ ! เป็ นครังแรกทเี ห็นพวกมันนงิ กนั ไดข้ นาดนนี ะเนยี ดวง ตาแตล่ ะคนวบิ วบั จอ้ งกายกนั ยกใหญ่ ไอต้ ัวเล็กยงั พยายามยอื จะกลับเขา้ หอ้ ง จนผม ตอ้ งโอบเอวมนั แลว้ อมุ ้ ขาลอยไปนังบนโซฟา พวกนอ้ ง ๆ รบี พากนั ยา้ ยไปนังฝังตรงขา้ ม ทันที กายนังกม้ หนา้ งดุ “ขอี ายเนอะ” แอมมนั พดู ขนึ มากอ่ น “น่ารักอะ่ ” ไอตอ่ “น่าจบั กด” คราวนเี ป็ นออ้ น ผมมองหนา้ นอ้ งงง ๆ รวบไอต้ ัวเล็กมาไวใ้ นออ้ มแขนทันที “ของพ”ี “โอย๊ !! ไอพ้ ขี หี วง!!” พวกมันสามตัวประสานเสยี งตอบ ไอต้ ัวเล็กเงยหนา้ ขนึ มองงง ๆ มนั มองผมสลับกบั นอ้ ง ๆ ไปมา ผมยมิ ใหม้ นั นดิ หนงึ พวกนอ้ ง ๆ กพ็ ากนั ยมิ หวานหวา่ น เสน่หจ์ นเห็นเขยี วแหลม ๆ กนั ทกุ คน

“แอมคะ่ ” “ไอคะ่ ” “ออ้ นคะ่ ” “พวกเราเป็ นนอ้ งพเี อก” แลว้ พวกมันก็แนะนําตวั เสร็จสรรพ ไอต้ วั เล็กควิ ขมวดมองหนา้ ผมสลับกบั นอ้ ง ๆ ไมต่ อ้ งมอง หนา้ ไมม่ เี คา้ เหมอื นกนั เลย คอื ผชู ้ ายบา้ นผมไดเ้ ชอื ฝังคณุ ป่ มู าเต็ม ๆ แตพ่ วกนอ้ ง ๆ ผหู ้ ญงิ ไดเ้ ชอื ฝังคณุ ยา่ ไปเต็ม ๆ พวกคณุ ตาคณุ ยายเลยงอนกนั ใหญ่ ทหี ลาน ๆ ไมม่ เี คา้ ทางพวกทา่ นกนั เลยสกั คน ยกเวน้ นสิ ยั น่ะนะ ทไี ดฝ้ ังคณุ ตาคณุ ยายไปเต็ม ๆ “นอ้ ง…” มนั พดู สนั ๆ ครบั “คะ่ /คะ่ /คะ่ ” สาว ๆ แพ็คกนั ตอบ “นี ๆ พกี าย พกี ายชอบพเี อกใชไ่ หม” ไอแ้ อมมันรกุ ใหญ่ “ชอบขนาดไหน ชอบตอนไหน อะไรทชี อบ” ไอไ้ อถามตอ่ “พเี อกดแู ลพกี ายดไี หม อยากใหพ้ เี อกพัฒนาอะไรในตอนน”ี ไออ้ อ้ นมันตบทา้ ย ไอต้ วั เล็กมนั อา้ ปากคา้ ง “คะ คอื …” พวกนอ้ ง ๆ ยนื หนา้ มาตงั ใจฟัง “ผมมเี รยี นชว่ งเชา้ ขอตวั ไปอาบนํากอ่ นดกี วา่ ” หนา้ มันแดงแป๊ ดเลย พวกมนั ทําทา่ เสยี ดาย กนั ยกใหญ่

ผมหัวเราะรว่ นกบั ทางออกของมัน “เอาละ่ วนั เสารพ์ จี ะกลับบา้ นละ่ กนั ตอนนตี อ้ งขอเวลาอาบนําสง่ กายไปเรยี นกอ่ น” ผมปลอ่ ยกายใหเ้ ป็ นอสิ ระ ลกุ ตอ้ นพวกนอ้ ง ๆ ไปโรงเรยี น พวกมันทําทา่ เสยี ดายใหญ่ พา กนั กรดี กร๊าดเดนิ ออกจากหอ้ งไป ทันทที ผี มปิดประตลู ง ความเงยี บก็กลับมาอกี ครัง เขา้ ใจกนั แลว้ ใชไ่ หม วา่ ทําไมผมถงึ ไดย้ า้ ยออกมาอยคู่ นเดยี ว พวกมันยงุ่ ครบั ยงุ่ ทกุ เรอื ง ยงุ่ แมก้ ระทงั เรอื งในมงุ ้ เชอื กนั รเึ ปลา่ พวกนอ้ ง ๆ ผมเป็ นผหู ้ ญงิ ก็จรงิ แตก่ ลา้ นังฟังผมกบั พวกไออ้ ฐิ ไออ้ ารต์ พดู เรอื งบนเตยี งกนั ไดห้ นา้ ตาเฉย ฟังเหมอื นฟังนทิ านหลอกเด็ก แสบกนั จรงิ ๆ วา่ แตอ่ ะไรเคะอะไรเมะวะ?? ผม เดนิ กลบั เขา้ หอ้ งอกี ที ไอต้ ัวเล็กคงกําลังอาบนําอยู่ ผมยนื รอ วนั นขี เี กยี จทําอาหารเชา้ เดยี วพามนั ไปเปลยี นเสอื ผา้ แลว้ เลยไปกนิ ขา้ วนอกบา้ นดกี วา่ Kiss Love ♥ [23] ฟรเี ดย์ [กาย...♥] อายครบั บอก ไดค้ ําเดยี วอบั อายเป็ นทสี ดุ ผมไดย้ นิ เสยี งโวยวาย เลยเดนิ ออกไปดู สงิ ทเี ห็นก็คอื สาว ๆ สามคนกําลังนังนัวเนยี พมี นั อยู่ ขนาดมผี มมานอนดว้ ยทังคน พมี นั ยังจะเอาคนอนื มานอน ดว้ ยอกี นอยดค์ รบั กร็ วู ้ า่ ไมค่ วรจะนอยด…์ แตก่ ็นอยด์ ผม นังนอยดอ์ ยเู่ พลนิ ๆ รตู ้ ัวอกี ทกี ็ตอนทพี มี นั เปิดประตเู ขา้ มา ผมรบี ลกุ หวงั จะไปอาบนํา

เพอื ออกจากหอ้ ง เปิดโอกาสใหพ้ มี นั ไดอ้ ยกู่ บั สาว ๆ ไป แตพ่ มี นั ฉุดขอ้ มอื ผมไว ้ ซํายังมาจบู ผมอกี มผี หู ้ ญงิ เรยี งแถวมาใหก้ อด แลว้ มายงุ่ กบั กทู ําไมวะ สดุ ทา้ ยพมี นั ก็ลากผมออกไป ตอนแรกก็คดิ วา่ พมี นั จะพาผมไปเลน่ เซก็ สห์ มซู่ ะอกี ทไี หนได ้ เป็ นนอ้ งนเี อง แตล่ ะคน น่ารักดคี รับ แตผ่ มโคตรอาย ก็เลน่ จอ้ งกนั ตาเป็ นมนั แถมชดุ ทใี สย่ ังไมน่ ่ามองอกี เสยี เชงิ ชายหมด และตอนนี ผมก็มานังหนา้ รอ้ นอยบู่ นรถพเี อก พแี กจะพาไปกนิ ขา้ วทไี หนก็ไมร่ ู ้ ผมไมก่ ลา้ ถาม ไมก่ ลา้ มอง ไมก่ ลา้ พดู คยุ อะไรทังนัน อบั อายเป็ นทสี ดุ ซา้ ธุ ขออยา่ ใหพ้ แี กรคู ้ วามคดิ วปิ รติ ของผมเลย้ !! ผมเงยหนา้ อกี ทตี อนรถจอดสนทิ เห็นแผน่ ป้ ายหนา้ รา้ นอนั คนุ ้ เคย รา้ นนเี ป็ นรา้ นทพี เี อกเคย พามานันแหละ “กนิ กนั ทนี แี หละ อรอ่ ยด”ี ผมกา้ วลงจากรถ เดนิ ตามพมี นั ตอ้ ย ๆ อารมณน์ ี ทําตวั เป็ นหมานอ้ ยไปกอ่ นครับ เขาจะไดล้ มื ๆ เรอื งเมอื เชา้ นไี ป พี มันจัดการสงั อาหารเชา้ แบบคอมโบเ้ ซตมากนิ คงเพราะพเี อกมากนิ อาหารทนี บี อ่ ย ๆ พนักงานถงึ ไดพ้ ากนั ทกั ทายแบบคนุ ้ เคย โดยเฉพาะสาว ๆ ทพี ากนั โปรยยมิ ยกใหญ่ ยมิ อะไรนักหนาวะ ไมเ่ ห็นรไึ งวา่ กมู าดว้ ย

ยมิ ใหก้ ดู ว้ ยคนดิ แงง่ …แอบหงดุ หงดิ นดิ หน่อยครับ “นอ้ งพเี ป็ นพวกวนุ่ วายนดิ หน่อย สงสยั เสารอ์ าทติ ยน์ ตี อ้ งกลบั บา้ นจรงิ ๆ” พมี นั พดู ปลง ๆ เบอื ๆ “น่ารักด”ี ผมบอกสนั ๆ กน็ ่ารักจรงิ ๆ นนี า่ เหมอื นหนูแฮมสเตอรเ์ ลย น่าจบั มาแตง่ คอสเพลยแ์ ลว้ ถา่ ยภาพซะใหเ้ ขด็ “อยากจับถา่ ยรปู ละส”ิ ผมสะดงุ ้ ทันทที อี กี คนรทู ้ ัน ผมยมิ แหยง ควา้ เอาชาเย็นมาดดู แกเ้ กอ้ พมี นั หวั เราะหึ ๆ “ลองขอดสู ิ ถา้ นายขอ พวกนันอาจตกลงก็ได”้ ผมตาวาวขนึ มาทันที “แตค่ า่ จา้ งคงแพงน่าด”ู หดครบั .. ความหวงั ผมหดเหลอื เทา่ เม็ดกว๋ ยจี “หรอื ไม…่ ” พมี นั พดู คา้ งใหค้ วามหวงั ผมอกี “ก็นังใหพ้ วกนันยําเลน่ สกั ชวั โมง รบั รองไดถ้ า่ ยแบบไมอ่ นั ” ผมนังงนุ งง แลว้ ใหย้ ําเลน่ นเี ป็ นยําแบบไหนกนั

ผม นังกนิ มอื เชา้ สลับกบั นังมองพเี อกกนิ ดว้ ย ผมพอจะรรู ้ สปากพมี นั บา้ ง เลยหยบิ พวก ขนมปังมาทาแยมวางไวใ้ ห ้ ราดซอสบนไสก้ รอกใหบ้ า้ ง ตอนแรกพมี นั ก็ดอู งึ ๆ อะนะ สกั พัก กน็ ังกนิ ไปเงยี บ ๆ เสยี งมอื ถอื ผมดงั เบา ๆ ผมรบี ควา้ มากดรบั ทันทที รี วู ้ า่ เป็ นใคร “ป๋ า” ‘อยไู่ หนลกู มาหาทบี า้ นไมเ่ จอ’ “ทานขา้ วอยแู่ ถว ๆ มหาลยั ครบั ” ‘วา้ …วา่ จะมาทานขา้ วเชา้ ดว้ ยซะหน่อย’ ผมฉีกยมิ ตาวาวทันที “มอื เชา้ คงไมท่ ันแลว้ ละฮะ ผมอมิ แลว้ แตม่ อื เทยี งกบั มอื เย็นยงั วา่ ง” ไดย้ นิ เสยี งหัวเราะอารมณ์ดจี ากปลายสาย ‘งันตอนเทยี งจะไปรับนะ’ “ครบั ” ผมรบั ปากแลว้ วางสายไป หนา้ ยังแตม้ ไปดว้ ยรอยยมิ “พอ่ ?” “ครบั ” พเี อกทําหนา้ แปลกใจ แตก่ ็ไมถ่ ามอะไรตอ่ พอหมดมอื เชา้ พแี กก็ขบั รถไปสง่ ผมทมี หาลัย

“วยุ ้ ไอเ้ อก นมี งึ เปลยี นอาชพี แลว้ เหรอวะ” ไอพ้ มี อครับ พมี นั ขบั รถมาสง่ สาวทคี ณะผมพอดี “อาชพี อะไรของมงึ ” พเี อกถามกลับ “ก็คนขบั รถไง ฮา่ ๆ ๆ ๆ“ หนา้ ผมรอ้ นวาบ รบี ขอตวั จากพี ๆ เดนิ หนเี ขา้ ตกึ ไป ยงิ อยยู่ งิ ไหม ้ ยังไมอ่ ยากเกรยี มกอ่ นวยั อนั ควร “ไอก้ าย!!” พอมาถงึ กเ็ จอไอเ้ ตย้ พอดี มันรบี วงิ มากอดคอผมไว ้ “กสู ง่ ใบสมคั รงานไปแลว้ นะ เขาใหเ้ รมิ งานวนั เสารน์ เี ลย” ผมขมวดควิ งานไรวะ ยนื นกึ อยสู่ กั พักก็ถงึ บางออ้ มันคงหมายถงึ งานทรี า้ นกาแฟทพี เี ป้ทําอยู่ นมี นั เอาจรงิ เหรอวะเนยี คงตอ้ งรบี บอกใหพ้ เี ป้ รตู ้ วั ไวต้ ังแตเ่ นนิ ๆ ซะแลว้ แตว่ า่ … ผมไมเ่ บอรพ์ เี ป้นนี ่า ถา้ ถามไอเ้ ตย้ มนั ตอ้ งสงสยั เอาแน่ ๆ งานนคี งตอ้ งไปถามเอาจากพวกพี ๆ มนั อกี ที

ผม ใหไ้ อเ้ ตย้ เขา้ คลาสไปกอ่ น โดยบอกวา่ จะไปหาซอื นําอดั ลมกนิ อนั นอี ยากกนิ จรงิ ๆ ครบั แตค่ งตอ้ งหลังจากไดเ้ บอรพ์ เี ป้ มากอ่ น ไปตามหาแกตรง ๆ เลยคงยาก เพราะชว่ งนแี กอยใู่ น ชว่ งหลบไอเ้ ตย้ อยู่ จรงิ ๆ จะถามพเี อกเอาก็ได ้ แตไ่ มก่ ลา้ ครับ ไปถามพกี ฟิ น่าจะงา่ ยกวา่ กําลังจะวงิ ไปหาพกี ฟิ ทคี ณะ แตส่ ายตาเหลอื บไปเห็นใครบางคนเขา้ กอ่ น ผมรบี วงิ ไปหาทนั ที “พโี อค๊ !!” ผมตะโกนเรยี กคนทเี ดนิ อยไู่ มห่ า่ ง พโี อค๊ หยดุ ขาตวั เองไวห้ ันมามอง พแี กทําหนา้ แปลกใจ มองตามจนผมวงิ เขา้ ไปชดิ ตวั แก จากจดุ แรกยนั จดุ นี ไมใ่ กลเ้ ลยครบั กวา่ จะมาถงึ ... ...หอบแดกน่ะสิ ผม ยนื โกยเอาอากาศเขา้ ปอด พอรสู ้ กึ ดขี นึ ก็มองหนา้ พโี อค๊ เต็ม ๆ อกี ที เหมอื น ๆ พมี นั กาํ ลังจอ้ งมองบางอยา่ งทคี อผมอยู่ สกั พักกเ็ สมองไปดา้ นขา้ ง บงั เอญิ ตรงนันมกี ระจกประตู อยพู่ อดี ผมเลยหันไปมองตามบา้ ง และสงิ ทเี ห็นก็คอื … รอยคสิ มารค์ รับ เดน่ เลย ผมรบี ยกมอื ขนึ ปิด ไอพ้ เี อกบา้ มาทํารอยอะไรไวต้ รงนวี ะ “อะ เออ่ ..พโี อค๊ ” ผมรบี เบนสายตาพแี กกลับมาเรอื งทผี มตอ้ งการจะพดู พแี กทําหนา้ นงิ ๆ มองตอบ “มเี บอรพ์ เี ป้ไหม ผมอยากไดเ้ บอรพ์ เี ป้” พมี นั พยกั หนา้ บอกเบอรผ์ มชา้ ๆ ผมรบี เมมเก็บไวใ้ นมอื ถอื ทันที

“เอาไปทําอะไรเหรอ แลว้ ทําไมไมถ่ ามเตย้ เอาละ่ ” ผมยมิ ให ้ “มเี หตทุ ที ําใหข้ อมนั ไมไ่ ดน้ ดิ หน่อย” พแี กพยักหนา้ เขา้ ใจ “ขอบคณุ นะครบั ” ผมยมิ แกม้ บานให ้ กําลังจะวงิ กลับแตถ่ กู ฉุดขอ้ มอื ไวก้ อ่ น ผมหันไปมอง “ฮะ?” พมี นั ทําหนา้ อดึ อดั กอ่ นคลายมอื ออกชา้ ๆ “เปลา่ ไมม่ อี ะไร” แลว้ พมี นั ก็หันหลังเดนิ จากไป “อะไรวะ” ผมมองตามงง ๆ กอ่ นกม้ มองหมายเลขในเครอื งอกี ที ผมรบี กดโทรออก ฟังเพลงรอสายอยู่ ไมน่ านมนั ก็เปลยี นเป็ นเสยี งทมุ ้ นุ่มของพเี ป้แทน “พเี ป้ นกี ายเอง” .. .. .. .. .. .. .. .. .. อกี สบิ หา้ นาทเี ทยี งตรง ผมยนื ตนื เตน้ อยหู่ นา้ คณะ รอใครบางคนมารบั ผา่ นไปประมาณหา้ นาที รถบา้ นโตโยตา้ วอี อสก็วงิ มาเทยี บตรงจดุ ทผี มยนื อยู่ ผมรบี เดนิ ไปเปิดประตรู ถทันที โดยไมร่ อใหค้ นภายในรถโผลห่ นา้ ออกมาเรยี ก

“ไมอ่ ยากใหป้ ๋ ากลบั องั กฤษเลย” ผมทว้ งทนั ทที นี ังเบาะได ้ “งานกําลังรุง่ นนี ่า” “แลว้ ก็ทงิ ผมไวเ้ นยี นะ นสิ ยั เหมอื นกนั เลย ทังแมท่ ังพอ่ ทงิ ผมไปกนั หมด” ผมพดู งอน ๆ พอ่ ลบู หวั ผมเบา ๆ “ไมไ่ ดท้ งิ ซะหน่อย แตป่ ลอ่ ยใหเ้ ราเตบิ โตเป็ นผใู ้ หญด่ ว้ ยตัวเองตา่ งหาก” “ขอ้ อา้ งของคนชอบทงิ ” พอ่ หัวเราะหึ ๆ กบั คําตอ่ วา่ นัน หันไปสบั เกยี รเ์ คลอื นตวั รถออกสถู่ นนใหญ่ จรงิ ๆ พอ่ กบั แมร่ ักกนั ดคี รับ แตเ่ ลกิ กนั ดว้ ยเหตผุ ลวา่ ไมม่ เี วลาใหก้ นั บวกทฐิ สิ ว่ นตวั อกี นดิ หน่อย แลว้ พอ่ ก็แตง่ งานใหมก่ บั คนทคี ดิ วา่ น่าจะเดนิ ทางไปดว้ ยกนั ได ้ นอ้ ยใจเหมอื นกนั ครบั แตน่ ันคอื ชวี ติ ทพี อ่ เลอื กแลว้ สดุ ทา้ ยพอ่ ก็เลกิ กบั ใครคนนันแลว้ กลับ มาหาผม แตก่ ็ยงั ทํางานอยตู่ า่ งประเทศอยดู่ ี สงสยั แมจ่ ะยังไมร่ เู ้ รอื งทพี อ่ เลกิ กบั เมยี ใหมแ่ ลว้ จรงิ ๆ ผมอยากใหพ้ อ่ กบั แมก่ ลับมาคนื ดกี นั แตค่ วามหวังผมคงนอ้ ยเต็มที “ลกู พอ่ ออกจะเกง่ ” พอ่ หนั มาชม ผมยมิ รนื รบั คําทนั ที พอ่ พามาทหี า้ งใกล ้ ๆ มหาลัยครบั ไมไ่ ดเ้ จอพอ่ มาเป็ นปี งานนขี ออยดู่ ว้ ยใหห้ นําใจหน่อย ผมควา้ แขนพอ่ มากอดทันทแี บบไมอ่ ายใคร พอ่ ผมหลอ่ ครับ ทังหนุ่มทงั หลอ่ พอ ๆ กบั แมน่ ันแหละ สองคนนเี ขาแขง่ กนั ลดอายุ พอ่ ผมทําตวั เป็ นเจา้ บญุ ทมุ่ อกี แลว้ ผมก็ชอ็ ปกระจายไมก่ ลัวกระเป๋ าคนจา่ ยฉกี ฮา่ ๆ ๆ เป็ นลกู ทนี สิ ยั ไมด่ จี รงิ ๆ

แลว้ เราสองคนกพ็ ากนั เดนิ เขา้ ไปในรา้ นขายอปุ กรณ์การถา่ ยภาพ จะไปเทยี วทไี หนก็ตาม สดุ ทา้ ยก็มาจบทนี ตี ลอด บาง ครงั ไมไ่ ดม้ าหาซอื อะไรหรอก แคม่ าเดนิ เลน่ เฉย ๆ มาดอู ปุ กรณ์ออกใหมบ่ า้ ง ไมก่ ็ดู หนังสอื พวกเทคนคิ การถา่ ยภาพแบบใหม่ ๆ อะไรทํานองนัน “กาย” ผมหันไปตามเสยี งเรยี ก ในขณะทแี ขนอกี ขา้ งยังเกาะพอ่ ไวแ้ น่นหนบึ พอ่ มองตามเสยี งเรยี ก เหมอื นกนั “พเี ชน” ผมยมิ แฉ่ง พเี ชนเดนิ มาหยดุ อยใู่ กล ้ ๆ มองหนา้ พอ่ แวบหนงึ กอ่ นมองมาทผี มดว้ ยสายตาอบอนุ่ “ไมม่ เี รยี นรไึ ง หรอื วา่ โดด” “นดิ หน่อยฮะ” ผมยมิ แฮะ ๆ ยอมรับครับ จรงิ ๆ ผมมคี ลาสแตแ่ อบโดด เรอื งเรยี นผมไมม่ ี ปัญหาอยแู่ ลว้ ตอนนพี อ่ สําคญั กวา่ “เออ่ พเี ชนนพี อ่ ผมเองครบั ป๋ านพี เี ชนไง คนทผี มพดู ถงึ อยบู่ อ่ ย ๆ แลว้ ก็เป็ นหนงึ ในคณะ กรรมการหลักทเี ลอื กใหภ้ าพผมชนะการประกวด” พอ่ เลกิ ควิ สงู “ออ๋ คณุ ชรนิ ทร์ โห ตวั จรงิ หลอ่ กวา่ ในภาพซะอกี ” พอ่ เคยเห็นพเี ชนบอ่ ยครบั แตใ่ น ภาพถา่ ยเทา่ นันนะ ผมชอบเอาไปอวดอยบู่ อ่ ย ๆ แตต่ ัวจรงิ พเี ชนหลอ่ กวา่ ในภาพจรงิ ๆ นันแหละ “ขอบคณุ ครับ คณุ เองก็ดหู นุ่มจนมองแทบไมอ่ อกวา่ เป็ นพอ่ ของกาย ตอนแรกก็คดิ วา่ เป็ น...เออ่ พชี ายซะอกี ” พแี กเวน้ จังหวะไปนดิ หนงึ โดนชมแบบนี พอ่ ยมิ แกม้ บานเลย “แตล่ กู ชายคณุ เกง่ จรงิ ๆ ผมเองยังทงึ ”

โดนคนทเี ราปลาบปลมื ชมนบี อกตามตรง ตายลงวนิ าทนี กี ็คมุ ้ ครบั ผมยมิ ยนื แกม้ บานตามพอ่ ไป “ถา้ ยังไง ใหเ้ กยี รตผิ มเลยี งกาแฟสกั แกว้ ไดไ้ หมครบั ” พเี ชนออกตวั พอ่ เลกิ ควิ แปลกใจ หนั มองมาทางผม ผมสง่ สายตาวบิ วบั บอกใหพ้ อ่ ตกปากรบั คํา พอ่ รบี พยกั หนา้ ตอบรับทันที แลว้ เราสามคนก็พากนั มานังดมื กาแฟในรา้ นกาแฟภายในหา้ งนันแหละ พเี ชนกบั พอ่ คยุ กนั ถกู คอดคี รับ สว่ นผมนังยมิ นังปลมื มองพอ่ ทสี ลับกบั พเี ชนที ดใี จครับ มี คนทเี รารกั ตงั สองคนมาอยดู่ ว้ ย “นังมองพเี ขายมิ ๆ อยนู่ ันแหละ นถี า้ ไอก้ ายเป็ นผหู ้ ญงิ นะ ผมคงยกใหเ้ ป็ นเมยี ไปแลว้ ” ผมแทบสาํ ลักขนมทกี นิ อยู่ พอ่ ผมขําใหญก่ อ่ นจะพดู ตอ่ “คา่ สนิ สอดผมไมเ่ อาหรอก ฝากป้อนขา้ วป้อนนําวนั ละสามมอื พาไปจงู เลน่ เสารอ์ าทติ ยบ์ า้ ง กพ็ อ” โห พดู ซะผมรสู ้ กึ เหมอื นตวั เองมหี างเลย พเี ชนขําใหญ่ “ถงึ เป็ นผชู ้ ายก็รับนะครบั ” ผมไอคอ่ กแคก่ กบั คําพแี ก พอ่ หัวเราะรว่ น โดยมพี เี ชนหวั เราะตาม “เออ่ เกอื บลมื งานของเราจะถกู นําไปโชวต์ งั แตก่ ลางเดอื นไปจนถงึ สนิ เดอื นทแี กลลอรนี ะ วา่ ง ๆ ก็ไปดไู ด”้ ผมตาวาว “จรงิ เหรอครบั ”

ผมหันไปทางพอ่ “ไปดว้ ยกนั นะฮะ” “ถา้ ไมเ่ ดนิ ทางกลับกอ่ นน่ะนะ” ผมทําหนา้ เหยี ว “แตจ่ ะพยายามหาเวลาวา่ งพาไปสกั วนั ละกนั ” หนา้ ผมชนื มนื ขนึ มาอกี รอบ นังคยุ กนั ไดไ้ มน่ านก็มเี สยี งเรยี กเขา้ ดงั มาจากมอื ถอื พอ่ พอ่ ขอตวั ออกไปคยุ สกั พักก็เดนิ หนา้ เครยี ดเขา้ มา “มงี านดว่ นเขา้ มา ตอ้ งรบี ไปกอ่ น” ผมหนา้ บดู ขนึ มาทันที “ฝากคณุ เชนดว้ ยนะครับ” พอ่ หนั ไปบอกพเี ชน ผมกําลังจะลกุ จากทนี ังเพอื ไปสง่ แตพ่ อ่ ปรามไว ้ แลว้ รบี วงิ จดู๊ หายไปทันที ผมมองตามตา ละหอ้ ย ดซู ิ นาน ๆ จะไดอ้ ยดู่ ว้ ยกนั ผมน่าจะออ้ นเขาใหม้ ากกวา่ นหี น่อย เฮอ่ ~ “อยา่ ทําหนา้ อยา่ งนันสิ มะ่ พพี าไปเทยี วปลอบใจ” พแี กควา้ แขนผมลากแถก ๆ ใหเ้ ดนิ ตาม ไมม่ อี ารมณ์จะขดั ครับ ไมเ่ กนิ สามสบิ นาทหี ลังจากนัน ผมก็มายนื หนาวอยขู่ า้ ง ๆ ลานสเก็ตนําแขง็

โห พแี กสดุ ยอด “เคยเลน่ ไหม” ผมสา่ ยหนา้ “ไมเ่ ป็ นไร เดยี วพสี อน” แลว้ พมี นั ก็จับผมใสร่ องเทา้ จบั ผมฝึกยนื ฝึกเดนิ ก็นะ คนมันไมเ่ คย เลยยนื แบบเก ้ ๆ กงั ๆ จะลม้ ก็หลายที ดหี น่อยทพี เี ชนคอยรับคอยประคองอยตู่ ลอด ผมคดิ ไปเองหรอื เปลา่ เหมอื น ๆ ตวั เองจะโดนแตะ๊ องั ยงั ไงก็ไมร่ ู ้ สงสยั จะคดิ ไปเอง ตอน นผี มยนื ไดม้ นั คงแลว้ ครับ แอบขาสนั นดิ หน่อย เห็นฝรังตวั โต ๆ ลม้ โครมลม้ โครมแลว้ ก็ เบาใจ อยา่ งนอ้ ย ตวั เองก็ไมไ่ ดเ้ ป็ นตวั ตลกเพยี งคนเดยี ว พเี ชนจับมอื ผมแน่น ลากผมใหเ้ ดนิ ตาม ผมก็คอ่ ย ๆ กระดบื ๆ คบื คลาน จากกา้ วเล็ก ๆ ตาม ไป สกั พักก็เรมิ กา้ วยาวขนึ เรอื ย ๆ แลว้ หลังจากนัน ผมกว็ งิ ปรอ๋ สนุกดี ไมค่ ดิ มากอ่ นวา่ การเลน่ สเก็ตนําแขง็ จะสนุกขนาดนี ผม วงิ เร็วตามหลังพเี ชนไปเรอื ย ๆ แตอ่ ยู่ ๆ ก็มเี ด็กผหู ้ ญงิ ตวั เล็ก ๆ วงิ ตดั หนา้ ไป ผมเสยี หลกั กําลังจะลม้ ดที พี เี ชนหนั มาควา้ เอาไวไ้ ดท้ ัน กระชากแรงเขา้ ไปหาอกพแี ก ผมเกาะพี เชนแนน่ พน่ ลมหายใจโลง่ อก ดหี ัวไมโ่ หมง่ นําแขง็ ไมอ่ ยากไดม้ ะนาวกลับบา้ นหรอื ราดนําหวานเฮลวบู อยแถว ๆ นี ผมดนั ตวั เองออก แตไ่ มห่ ลดุ ผมเงยหนา้ มอง เห็นพเี ชนจอ้ งหนา้ อยู่ เห็นสายตาแบบนันแลว้ รสู ้ กึ แปลก ๆ ยังไงบอกไมถ่ กู พแี กละมอื มาลบู แกม้ ผมเบา ๆ ผมสะดงุ ้ นดิ ๆ

“ผวิ บางนะเนยี แหง้ แลว้ ก็แดงหมดแลว้ ” ผมรบี ถแู กม้ ตวั เองตามบา้ ง “เหรอฮะ ไมเ่ คยสงั เกต” ชว่ งนผี มจะไวสมั ผัสและสายตาผชู ้ ายนดิ หน่อย คงเป็ นเพราะพเี อกนันแหละ ทําเอาผม เสยี คนหมด ผมยงั ลบู แกม้ ตวั เองอยู่ จนพเี ชนตอ้ งจับขอ้ มอื หยดุ ผมไว ้ “อยา่ ลบู มาก เดยี วมนั จะแดงยงิ กวา่ เดมิ ” ผมพยายามจะชกั มอื กลับ แตม่ นั ไมห่ ลดุ “ขอ้ มอื เล็กจังแฮะ” พมี นั ยกขอ้ มอื ผมดู เออ่ .. กนู ะ่ มาตรฐาน แตพ่ วกมงึ นันแหละ ตวั อยา่ งกบั ควายกนั เอง โดยเฉพาะพวกพเี อก ตวั ใหญ่ ๆ กนั ทงั นัน ขนาดเป็ นชายไทยแท ้ ๆ กนั นะน่ะ พวกพผี หู ้ ญงิ ยงั ตวั สงู เลย ยงิ พเี อกนไี มต่ อ้ งพดู ถงึ เหมอื นคนโบราณกลับชาตมิ าเกดิ แตพ่ เี ชนเป็ นลกู ครงึ ครบั ตวั ใหญก่ ็ไมแ่ ปลก หนา้ ก็อยา่ งลกู ครงึ ดว้ ย หลอ่ ดี แตไ่ มเ่ ทา่ พเี อก อะไรวะ แลว้ ทําไมกตู อ้ งเทยี บพเี ชนกบั พเี อกดว้ ยเนยี หลงั จากปวดขาไดท้ ี พเี ชนก็พาผมออกมาจากหอ้ งเย็นขนาดใหญ่ จากหนาวจนตวั สนั พอ

กา้ วพน้ ขอบประตู เหมอื นอยกู่ นั คนละซกี โลก รอ้ นตบั แตก ตอน ทอี ยขู่ า้ งใน พแี กบอกจะพาไปกนิ หมกู ระทะคลายหนาว และตอนนผี มก็มานังอยใู่ นรา้ น ตามคําชวนนันแลว้ ตอนนูน้ มันหนาวกจ็ รงิ ครบั แตต่ อนนรี อ้ นฉบิ หาย กนิ ไปไดไ้ มก่ คี ําเหงอื ก็ ไหลทว่ มตวั พอรอ้ นมาก ๆ ผมก็แกน้ ะ่ สิ ไมไ่ ดแ้ กผ้ า้ ครับ แคแ่ กะกระดมุ สองเม็ดบนออกเทา่ นัน ผมจับคอเสอื กระพอื ลมใสต่ ัวเองเบา ๆ พเี ชนมองผม นงิ ๆ แคก่ รู อ้ น มอี ะไรประหลาดใหม้ องรไึ ง ผม ไมส่ นใจ รบี คบี หยบิ ลกู ชนิ ปลาทกี าํ ลังสกุ ไดท้ มี าจุ่มนําจมิ จนมดิ ยดั เขา้ ปากเคยี ว ตยุ ้ ๆ มอื ทวี า่ งก็ปาดเหงอื ออก มนั ทงั รอ้ นทงั เผ็ด แอรท์ รี า้ นเสยี รไึ งฮึ ผมซดี ปาก เผ็ดขนาดนปี ากผมคงแดงแน่ ๆ พเี ชนลว้ งหยบิ ผา้ เชด็ หนา้ มาซบั เหงอื ทหี นา้ ผากให ้ ผมยมิ พยายามมว้ นวนุ ้ เสน้ เขา้ ปากให ้ หมดอยู่ “รอ้ นมากรไึ งเรา” “อมื ” ผมรับคําทงั ทปี ากยงั เต็มอยู่ พแี กซบั เหงอื ทหี นา้ ผากลากลงไปทขี มับแลว้ ขยบั มาทแี กม้ ตอ่ กอ่ นซบั ตําลงไปเรอื ย ๆ จนถงึ ลําคอ ถงึ ไดถ้ อนมอื ออก “ขอบคณุ ครับ” ผมบอกยมิ ๆ ตกั เตา้ หปู ้ ลาใหพ้ แี กตอบแทน

“ดใี จจัง ไดม้ ากนิ มาเทยี วกบั คนทปี ลมื แบบนี เดนิ ไปหัวฟาดฟื นหลับไมต่ นื ก็คมุ ้ แลว้ ละ่ ” พมี นั หวั เราะ “ขอบใจ งนั พชี วนเรามาเทยี วบอ่ ย ๆ ไดใ้ ชไ่ หม” ผมมองหนา้ แกงง ๆ “ถา้ ชว่ งไหนไมม่ งี าน พขี อจองตวั เราละกนั ” ผมยมิ รับทันที “เพอื พเี ชน ผมจะรบี เคลยี รท์ กุ ควิ เลย แตร่ องจากของพอ่ นะฮะ” ผมเวน้ ไวน้ ดิ หนงึ ครบั เออ่ … ของพเี อกดว้ ย นกี ขู า้ มขนั ใหพ้ เี อกตงั แตเ่ มอื ไหรว่ ะเนยี พเี ชนยมิ หลอ่ แลว้ ตา่ งคนก็ตา่ งกนิ อาหารของตัวเองไป สกั พักมอื ถอื ผมก็ดงั ผมหยบิ ขนึ มาดู เป็ นพเี ป้ครับ ผมเบยี งหนา้ ไปพดู กบั โทรศพั ท์ “ครบั .. ผมอยขู่ า้ งนอก อมื … ได ้ จะกลับไปเรยี นอกี แคว่ ชิ าเดยี วกเ็ ลกิ แลว้ ” ยกนาฬกิ าขอ้ มอื ขนึ ดู “ครบั ไดพ้ แี ลว้ เจอกนั ” ผมรับปาก ควิ ทองจรงิ วยุ ้ กู ไดก้ นิ ฟรที กุ มอื เลย โชคดจี รงิ ๆ

เชา้ พเี อก เทยี งป๋ า บา่ ยพเี ชน เย็นพเี ป้ ใครจะมาเลยี งมอื ดกึ กอู กี ไหม ยนิ ดตี อ้ นรบั เลยี งทกุ มอื เลยยงิ ดี ฮา่ ๆ ๆ ผมนังคยุ กบั พเี ชนตอ่ แลว้ พแี กกข็ บั รถไปสง่ ผมทมี หาลัย “เสน่หแ์ รงจรงิ นะนอ้ งเรา” พกี ฟิ ครบั ทักทันทที ผี มกา้ วลงจากรถ ผมควิ ขมวดกบั คําทักแบบนัน “เสน่หอ์ ะไร” “อา้ ว เมอื เชา้ เพอื นพมี าสง่ เทยี งไปกบั หนุ่มหลอ่ แปลกหนา้ บา่ ยเป็ นคณุ ชรนิ ทร์ เย็นควิ ของ ใครเนยี ” ผมยมิ “ของพกี ฟิ ไง สนใจหนุ่มรนุ่ นอ้ งคนนไี หมครบั ผมยงั วา่ ง” แอบทําตาเจา้ ชนู ้ ดิ หน่อยไมใ่ หเ้ สยี เชงิ ชาย พกี ฟิ ปัดมอื ไหว ๆ คลา้ ยทปี ัดนําฝนหนา้ รถ “อยา่ เลย พไี มช่ อบกนิ เมยี ชาวบา้ น” โห พพี ดู ซะผมเสยี “แลว้ นพี มี ายนื ทําอะไรแถวน”ี “มารอคน” ผม เลกิ ควิ สงู กอ่ นจะเห็นรถคนั หนงึ วงิ ชา้ ๆ เขา้ มาเทยี บ แลว้ จอดสนทิ ตรงหนา้ เราพอดี สกั พักก็เหน็ ใครบางคนกา้ วลงจากรถ ผมเลกิ ควิ สงู อกี ที ฝรงั ครบั ฝรังทเี คยมาจบี พกี ฟิ นันแหละ พแี กยกมอื เซยไ์ ฮผมเบา ๆ ผมยมิ ให ้ กอ่ นจะหนั มายมิ เจา้ เลห่ ใ์ สพ่ กี ฟิ “แหม ทปี ฏเิ สธกนั เนยี เพราะมหี นุ่มแลว้ นเี อง”

พกี ฟิ ไมต่ อบ ตหี นา้ นงิ ๆ แตผ่ มมองออกวา่ พแี กกําลังเขนิ อยู่ โธ่ พเี ราตกหลมุ ฝรังไปซะแลว้ “โชคดคี รับพ”ี ผมโบกมอื ลา หันไปยมิ ทกั เซยบ์ ายพฝี รงั ดว้ ย แลว้ ผมก็วงิ จากมา .. .. .. .. .. .. .. .. ตกเย็น ผมรบี บอกลาไอเ้ ตย้ ทนั ทเี พอื ไมใ่ หม้ นั สงสยั แลว้ วงิ ไปยังรา้ นกาแฟหนา้ มหาลัยทมี ใี ครบาง คนรออยู่ พอ เปิดประตเู ขา้ ไป กเ็ ห็นพเี ป้นังหลอ่ ไขวห่ า้ งมองเหมอ่ ไปยังววิ นอกกระจก ผมเดนิ ไปทงิ ตวั ลงนังฝังตรงขา้ ม พมี นั หนั มามอง กอ่ นหนั กลับไปนังเหมอ่ อกี ที อารมณแ์ บบนผี มไมอ่ ยาก เขา้ ไปอยใู่ นโลกสว่ นตัวของพมี นั เทา่ ไหร่ เลยปลอ่ ยใหพ้ มี นั นังเหมอ่ อยแู่ บบนัน แลว้ ตวั เองก็ หันมาสังพวกเครอื งดมื กบั ขนมกนิ “เดอื นหนงึ ใชไ่ หม” พมี นั ถามขนึ มาลอย ๆ โดยไมห่ ันมามอง ผมพยักหนา้ ครางรบั พแี กถอนหายใจแรง มองสงู ขนึ ไปยงั ทอ้ งฟ้าทําหนา้ เหมอ่ ลอยเหมอื นเดมิ “แลว้ พพี อจะไหวไหม” ผมถามแทรกความเงยี บขนึ มา เดอื น หนงึ ทตี อ้ งเห็นหนา้ กนั เกอื บทกุ วนั มันก็ไมใ่ ชเ่ รอื งงา่ ยสําหรับคนทหี มด ความอดทนไป แลว้ ผมก็หวงั แคว่ า่ จะไมม่ อี ะไรรา้ ยแรงเกดิ ขนึ แคน่ ันแหละ “จะลองด”ู พแี กหนั มามอง “กายก็ชว่ ยพหี น่อยละกนั พกี ลัววา่ พจี ะควบคมุ ตวั เองไมไ่ ด ้ เผลอทําอะไรมัน ขนึ มาคงยงุ่ ” ผมยมิ รับ

“อนั นันชวั รอ์ ยแู่ ลว้ ” พแี กยมิ ใหผ้ มนดิ หนงึ หยดุ เหมอ่ หนั มานังคยุ กบั ผมดี ๆ ของฟรคี รับมอื เพราะฉะนัน ซดั อยา่ ใหเ้ หลอื เศษซาก หึ ๆ Kiss Love รกั วนุ่ วายนายสดุ หลอ่ #24 ตอน : หงดุ หงดิ [เอก...☼] หงดุ หงดิ ครบั หงดุ หงดิ ตงั แตเ่ ห็นไอค้ ณุ ชรนิ ทรม์ นั ขบั รถมาสง่ ไอต้ ัวเล็กแลว้ ผมไมไ่ ดต้ ังใจจะมอง แตช่ ว่ ง นผี มจะแวะเวยี นมาทคี ณะมันบอ่ ย มาดลู าดเลาความเป็ นไปของมหาลัยในฐานะประธาน นักศกึ ษา แลว้ ก็สอดสอ่ งสายตามองหามันบอ่ ย ๆ แคน่ ันเอง แตใ่ ครจะคดิ วา่ จะเห็นมันกลับ มาพรอ้ มกบั คณุ ชรนิ ทร์ เห็นมนั บอกวา่ ไปกนิ ขา้ วกบั พอ่ แตก่ ลบั มาพรอ้ มกบั คณุ ชรนิ ทร์ นมี นั จงใจโกหกผม หรอื เป็ น เรอื งบงั เอญิ กนั แน่ หรอื วา่ มันนัดเจอกนั อกี ที ผมไมร่ คู ้ รับ ผมหงดุ หงดิ “นี ไอเ้ อก มงึ ไปโมโหใหแ้ มวตัวไหนมาวะ แม.่ ง กทู ํางานไมไ่ ดเ้ พราะรงั สหี งดุ หงดิ ของมงึ นี แหละ” ไออ้ อ้ ยครบั พดู จาภาษากลุ สตรมี าก ทําไมมงึ ไมพ่ ดู แบบนกี บั หนุ่ม ๆ ทเี ขา้ มาจบี มงึ บา้ งวะ พวกมันจะไดว้ งิ หนไี ปไกล ๆ “เรอื งของก”ู “เออ่ แตม่ นั กระทบพวกกวู ะ่ ” ผมทําหนา้ เหวยี ง ๆ ใสพ่ วกมนั โมโหครบั แทนทจี ะไดก้ ลับบา้ นเร็ว ก็ตอ้ งมานังทํางานทสี ภา ตอ่ อกี “แลว้ นไี อเ้ ป้ มนั หายไปไหน” ผมถามเมอื เห็นวา่ สมาชกิ หายไปคนหนงึ

“มนี ัด” “กบั ใคร” ผมถามตอ่ ไอป้ ระโยคหลังนไี มไ่ ดต้ ังใจถามหรอก ปากมันไปเอง “ไมแ่ น่ใจวะ่ แตน่ า่ จะเป็ นกายกบั เตย้ นะ ไดย้ นิ มันโทรนัดกนั ตงั แตบ่ า่ ย” ผมชะงกั ไอท้ จี ะนัดเจอกบั เตย้ นหี มดสทิ ธแิ น่ ๆ แตถ่ า้ กบั กาย… แลว้ มันจะนัดเจอกนั ไปทําไม ผม นังทํางานเหมอื นมไี ฟลกุ ทว่ มตวั พวกเพอื น ๆ ไมม่ ใี ครกลา้ เขา้ ใกล ้ พวกมนั เขยบิ ไป ทํางานกนั อยหู่ า่ ง ๆ ผมปันงานเร็วยงิ กวา่ พายทุ อนาโด พอเสร็จก็วางปากกาลงบนโตะ๊ ดงั ปัง แลว้ ชงิ ออกจากหอ้ งไป ไดย้ นิ เสยี งพวกมันดงั แวว่ มาตามหลัง “มนั ไปกนิ รงั แตนทไี หนมาวะ” “ไมไ่ ดก้ นิ รงั แตนหรอก มันกนิ รงั กายมากกวา่ ยงิ กนิ ยงิ หงึ ” เสยี งไอก้ ฟิ ครับ กไู มไ่ ดห้ งึ กแู คห่ งดุ หงดิ ผม รบี กดเบอรโ์ ทรหาไอเ้ ป้มนั ทนั ที มันรบั สายแลว้ บอกสถานที พอไปถงึ ไอเ้ ป้ก็ไมอ่ ยแู่ ลว้ มไี อต้ ัวเล็กนังอยคู่ นเดยี ว ผมกําลังจะเดนิ เขา้ ไปหา แตช่ ะงกั เพราะไอเ้ ป้มนั ยงิ เมสเสจเขา้ มา กอ่ น ‘ไมต่ อ้ งทําหนา้ เป็ นยกั ษ์แบบนันก็ได ้ กไู มง่ าบเด็กมงึ หรอกน่า’ ผมเก็บมอื ถอื ลงกระเป๋ า กด็ .ี . รไู ้ วซ้ ะบา้ ง วา่ เด็กใครเป็ นเด็กใคร ไอต้ วั เล็กนังกม้ หนา้ ดหู นังสอื เกยี วกบั ภาพศลิ ปะอยคู่ รับ ผมทงิ ตวั ลงนังไขวห่ า้ งฝังตรงขา้ ม มนั ยังไมร่ ตู ้ ัว คงคดิ วา่ เป็ นไอเ้ ป้

ผม นังมองมันอยู่ กอ่ นขมวดควิ จอ้ งมองกระดมุ ทหี ลดุ เกนิ ความจําเป็ นไปสองเม็ด มันจะ ปลดออกทําไม แลว้ ปลดออกตงั แตต่ อนไหน เมอื เชา้ ก็ยงั ครบอยู่ ยงิ มองยงิ รอ้ นใจ และทสี าํ คญั ทคี อมันก็โชวห์ รารอ่ งรอยทผี มทําไว ้ ทอี กมนั ก็ดว้ ย นมี งึ ไปหาพอ่ ม.ึ งกบั คณุ ชรนิ ทรใ์ นสภาพอยา่ งนเี นยี นะ พอ่ ม.ึ งไมค่ ดิ รไึ ง วา่ ไปโดนใครฟัดมา แลว้ ไหนจะไอค้ ณุ ชรนิ ทรก์ บั ไอเ้ ป้ อกี ผมนังฟึดฟัดยงิ กวา่ เดมิ .. หงดุ หงดิ ครบั ยงิ เห็นยงิ หงดุ หงดิ ไมอ่ ยากใหม้ นั เป็ นจดุ เรยี กสายตาจากคนอนื ผมเองก็ผดิ ทที ํามันซะเยอะ แตม่ นั ก็ผดิ ทไี มร่ ะวงั ตัวเหมอื นกนั มนั ยังเพลนิ กบั หนังสอื ภาพ ไมเ่ งยหนา้ มองจนนําผลไมท้ ผี มสังไปมาถงึ พนักงานสง่ ยมิ หวานให ้ ผมยมิ รับนดิ หนงึ แลว้ หนั มานังมองมันตอ่ “ภาพนสี วยดเี นอะ” มนั เงยหนา้ ขนึ มายมิ ให ้ กอ่ นหบุ ลงเมอื เห็นวา่ ไอเ้ ป้กลายรา่ งเป็ นผม “พเี อก” แหม ไมไ่ ดย้ นิ มานานแลว้ นะเนยี ผมนังนงิ ครบั ไมต่ อบตหี นา้ ขรมึ ใหม้ ากทสี ดุ มันทําสหี นา้ อดึ อดั ปิดหนังสอื ภาพลง “พมี าตงั แตเ่ มอื ไหร”่ กมู านานแลว้ ! อนั นผี มตอบในใจ ผมกําลังหงดุ หงดิ ทมี นั เทยี วนัดผชู ้ ายคนนูน้ คนนไี ปทวั ถงึ หนงึ ในนันจะเป็ นพอ่ มนั กเ็ ถอะ ไหนจะไอค้ ณุ ชรนิ ทร์ ไหนจะไอเ้ ป้อกี “พกี นิ อะไรมารยึ งั ” มนั หว่ งผมใชไ่ หม? แอบดใี จหน่อย ๆ แตก่ ็ยงั นังนงิ มันรบี เรยี กพนักงานใหเ้ อาเมนูมาให ้

“สงั อาหารกอ่ นกไ็ ดน้ ะ ผมเลยี งเอง” มนั พดู งอ้ ๆ ผมยังนังนงิ ครบั มนั ทําสหี นา้ อดึ อดั “เออ่ …พเี อก” มนั เมม้ ปากแน่น คงกําลังสงสยั วา่ ผมโกรธมันเรอื งอะไรอยู่ ผมนังเงยี บเหมอื นเดมิ “พเี อกครบั ” มนั ทําเสยี งออ้ น ๆ เออ่ … กจู ะใจออ่ นกอ่ นดไี หม มันก็ไมไ่ ดผ้ ดิ อะไรนหี วา่ กแู คห่ งดุ หงดิ เฉย ๆ “นายคา้ งคา่ ตวั พอี ย”ู่ ผมอยากกระโดดตบหวั ตวั เอง เจอหนา้ ผมก็อา้ งแตเ่ รอื งพรรคน์ ี แลว้ มันจะมองผมยงั ไงเนยี มนั ยงิ เห็นผมเป็ นพวกฟันเรยี ราดอยดู่ ว้ ย มนั กม้ หนา้ เมม้ ปากแนน่ ไมร่ มู ้ นั กําลังเสยี ใจหรอื เปลา่ แตก่ ษัตรยิ ต์ รัสแลว้ ไมค่ นื คํา (เกยี วไร ดว้ ยวะ = = ) “แลว้ …” สงสยั มันอยากถามวา่ แลว้ วนั นมี นั ตอ้ งออนทอ๊ ปดว้ ยไหม (รเึ ปลา่ ) ผมไมต่ อบ จา่ ยเงนิ ในสว่ นทผี มกนิ เกนิ มา ลากมนั เดนิ ไปดว้ ยกนั (สว่ นทมี นั กนิ กนั กอ่ นหนา้ นัน ไอเ้ ป้ คงจา่ ยไปแลว้ ) .. .. .. .. .. .. .. .. “วนั นไี ปไหนมาบา้ ง” ผมถามหลังจากเขา้ มานังอยใู่ นรถเรยี บรอ้ ย มันทําทา่ อดึ อดั “ไปกนิ ขา้ วดหู นังแลว้ ก็ชอ็ ปกบั พอ่ ” “คณุ ชรนิ ทรม์ าสง่ ไดไ้ ง”

มนั เงยหนา้ ขนึ มองตนื ๆ “บงั เอญิ เจอกนั ทรี า้ นขายกลอ้ ง เขาเลยขอเลยี งผมกบั พอ่ ” “แลว้ หลังจากนัน…บอกมาใหล้ ะเอยี ด หา้ มขา้ ม หา้ มโกหก” ผมขเู่ สยี งเย็น มันกม้ หนา้ “พเี ชนพาไปเลน่ สเก็ตนําแขง็ ” ผมกําพวงมาลยั แน่น “แลว้ ก็พาไปกนิ หมกู ระทะ” พยายามอดทนอยู่ “แลว้ ก็พากลบั มาสง่ ” “แลว้ มาเจอไอเ้ ป้ ไดย้ งั ไง” ผมสอบตอ่ มันเงยหนา้ มอง “พเี ป้ โทรมานัดคยุ เรอื งเตย้ ” มนั ใหค้ ําตอบแคน่ ันกอ่ นกม้ ลงมองตกั มนั ตอ่ ผมสดู ลมหายใจเขา้ ปอด เขา้ เกยี รแ์ ละขบั เคลอื นตวั รถออกไป หงดุ หงดิ ครับ อยากไดท้ เี ย็น ๆ ผมขบั รถไปเรอื ย ๆ ไมไ่ ดเ้ จาะจงวา่ จะไปทไี หน ไป ๆ มา ๆ กพ็ ามันมาหยดุ ตรงรมิ หาดของทะเลแถว ๆ ระยองครับ ขบั รถสองชวั โมงกวา่ ๆ กถ็ งึ มันก็นัง มองววิ มาตลอดทงั เสน้ ทางไมพ่ ดู อะไร มันคงเพลนิ เพราะผมเปิดเพลงใหม้ นั ฟังเบา ๆ (ผม พอจะเดาไดล้ ะ วา่ มันชอบนังรถฟังเพลง) ผม เปิดกระจกลงทังสดี า้ น ใหล้ มทะเลพัดเขา้ มาเต็ม ๆ ปรบั เบาะเอนไปดา้ นหลังจนเกอื บจะ นอนราบ เสยี ดายไมไ่ ดเ้ อารถสปอรต์ มาจะไดเ้ ปิดหลังคาดดู าวได ้ มนั หนั มามอง พอผมไมพ่ ดู อะไร มนั ก็ทําแบบเดยี วกนั บา้ ง มนั ปรับเบาะลง เอนหลงั ฟังเสยี ง นําทะเล สกั พักมันก็ปรบั เบาะขนึ แลว้ หนั ไปนังเทา้ แขนไวข้ า้ งประตรู ถ มองทะเลยามคําคนื แทน มันคงชอบแบบนันมากกวา่ ตอนนผี มปิดเพลงลงแลว้ ดว้ ย

ฟังเสยี งนําทะเลสาดซดั เพราะกวา่ เยอะ สกั พักผมกล็ กุ เคลอื นตวั ไปนังขนาบแผน่ หลังมันไว ้ มันหนั มามอง ผมไมพ่ ดู อะไร โอบมันไว ้ แลว้ มองดทู อ้ งทะเลยามดกึ เคยี งมัน “พโี กรธผมเรอื งอะไร” มนั ยอมเปิดปากถามแลว้ ครับ “เปลา่ ” “ก็วนั นพี …ี ” มนั คงกําลังคํานวณวา่ ไอพ้ ฤตกิ รรมของผมวนั นมี นั เขา้ ขา่ ยของคนโกรธหรอื เปลา่ “ไมไ่ ดโ้ กรธ แคห่ งดุ หงดิ ” มนั หนั มามอง “หงดุ หงดิ เรอื งอะไร ใหใ้ คร” ผมกม้ มองมัน “ไมใ่ ชน่ ายละกนั ” คําตอบผมไมไ่ ดค้ ลายหัวควิ ทพี ันกนั ของมนั ออกแมแ้ ตน่ อ้ ย “แลว้ …” มนั คงอยากถามวา่ ผมไปแสดงพฤตกิ รรมเหมอื นหงดุ หงดิ ใสม่ นั ทําไม ผมเลอื นมอื ขา้ งหนงึ ไปทาบหนา้ ทอ้ งมนั ไว ้ มันสะดงุ ้ เฮอื ก “แตน่ ายทําใหพ้ หี ายหงดุ หงดิ ได”้ ผมกม้ ลงหอมเสน้ ผมมันเบา ๆ ไลไ่ ปทใี บหู มันเอยี งคอหลับตาทําหนา้ เคลมิ บรรยากาศ แบบนี ไมต่ อ้ งบวิ มากครับ เคลมิ กนั งา่ ย ผมพาสาว ๆ มากนิ บอ่ ย แตข่ องมนั ตา่ ง กนั นดิ หน่อย เพราะผมไมไ่ ดต้ ังใจพามากนิ ผมแคอ่ ยากมาในทที มี นั กวา้ ง ๆ โลง่ ๆ แคน่ ัน เอง ผมเปลยี นเป้าหมายลงไปทซี อกคอมัน มนั เอยี งคอเปิดพนื ทใี หผ้ มทําไดง้ า่ ย ๆ มากขนึ หัวใจมันเตน้ แรงใหญ่ คงตนื เตน้ ไมแ่ พก้ นั